De kunst van het loslaten van je ex! Deel 72 :P

@Merziyas

Met rust laten, en geen hoop koesteren. Als je er druk op gaat zetten komt het zoiezo niet meer goed. En verwerken en accepteren dat het nu is zoals het is. Als ze je terug wil komt ze wel en zo niet dan heb jij het ieder geval verwerkt en achter je gelaten, niet op gaan wachten.

Fucked up allemaal zeg... telkens herinneringen die boven drijven waardoor je van binnen kapot gaat .. :/

Ja jonge dat zal nog wel ff zo blijven.
Bij mij is het nu n 3 weken wel iets minder maar niet veel.
Probeer gewoon je ding te blijven doen.

Laat je ex met rust en probeer je op andere dingen te concentreren, school of werk.
Ga dingen doen die je normaal niet deed.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 20:37 schreef 1299 het volgende:
Fucked up allemaal zeg... telkens herinneringen die boven drijven waardoor je van binnen kapot gaat .. :/

Sterkte

heb vandaag bijna me ex aangereden op de rotonde haha rij de rotonde op en opeens zie ik van verdomd dat is me ex, voor het eerst in 6 maanden gezien. En ook al was het maar een paar seconde er komen toch herinneringen naar boven drijven dan even. Zat even te twijfelen om te sms'en toch maar niet gedaan.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 22:06 schreef arjan1202 het volgende:
heb vandaag bijna me ex aangereden op de rotonde haha rij de rotonde op en opeens zie ik van verdomd dat is me ex, voor het eerst in 6 maanden gezien. En ook al was het maar een paar seconde er komen toch herinneringen naar boven drijven dan even. Zat even te twijfelen om te sms'en toch maar niet gedaan.

Hmm kan ik me best voorstellen Arjan, zou ook wel ff staan te kijken als ik m'n ex opeens zat op een rontonde na 7 maanden, en dan let je toch ff 2 tellen niet op zeg maar

Ik ga er maar vanuit dat niks toeval is in het leven dus daarom heb je haar vast net gemist anders had je wel wat moeten regelen met haar (schade vergoedingen ect).

Hoe is het met je?

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 21:02 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Vreemd dat ze 'houden van' niet speciaal vindt. Dat is bijna een tegenstelling in termen. Als ze idd. nog van je houdt, dan laat ze nog wel van zich horen
Ze vindt het dan niet meer speciaal omdat er een soort sleur is ontstaan en misschien was het overschaduwd door wat overbodige ruzies.
Als ik jou was zou ik haar een lieve afscheidsbrief schrijven waarin je ook zet dat het wat jou betreft niet over is, dat je om haar geeft en dat ze welkom is en dat je wel mogelijkheden ziet om dingen op te lossen.
Daarna met rust laten.. Anders zet je haar idd. onder druk en dat werkt niet.
Als er niets meer van haar uitgaat, dan zou ik idd verdergaan met het leven..

Inmiddels heeft ze op haar hyves 'ons' foto helemaal vooraan gezet met de tekst 'I'll always love you..". Ik had gelijk nadat het uit ging alle foto's van ons op hyves verwijderd. Ben vandaag wezen stappen met vrienden, was een leuke afleiding... Heb wel haar vriendinnen gezien en gesproken, die hebben mij verteld dat ze nu heel erg twijfeld of ze wel de juiste keus heeft gemaakt en dat ze er erg mee zit en nog steeds van me houd.. I'm confused... Ik laat het in ieder geval enkele weken met rust, weet niet of ik in de tussentijd nog wat van haar zal horen. Ik wil daar niet op hopen, ik probeer haar gwoon te vergeten... Maar op dit moment is het moeilijk, al kan ik heel veel plezier hebben met mijn vrienden waar ik erg blij mee ben

Merz.. doe je goed vooral niks zelf ondernemen kwa contact ofzo denk ik, laat het haar zelf maar uitzoeken en zoek wat je aan jezelf wil veranderen hoe klein het ook is

Als ze écht van je houd dan komt ze vanzelf

Mijn relatie is nu 3 lange weken voorbij, zomaar ineens wou hij even nadenken en even op zichzelf zijn. 2 dagen later nog een gesprekje gehad, waar ik mijn hart heb uitgestort, en hij eigenlijk niet zoveel zei, alleen dat hij zijn gevoel voor mij alleen nog heeft als een vriendin. Zomaar, na bijna 10 jaar. na 3 dagen hoor ik dat hij ook niks meer wil proberen en dat hij alleen verder wilt. Ik heb hem een weekje met rust gelaten, toen een brief geschreven en ook een poging gedaan om dingen die we zouden kunnen veranderen, maar hij heeft de deur dichtgegooid. ik voel me zo machteloos want ik hou nog steeds heel veel van hem en vind het moeilijk om te accepteren. Ik wil hem terug maar weet niet hoe ik het moet aanpakken, zal wel dom zijn, maar ik wil het nog niet opgeven.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 12:22 schreef Merziyas het volgende:
Gisteren is mijn relatie van bijna 8 maanden uitgegaan... laatste weken hadden we regelmatig ruzie over de kleinste dingen, die eigenlijk achteraf helemaal nergens op sloegen.. we hebben echt een hele leuke tijd gehad, we waren echt heel leuk samen... de ruzies ontstonden omdat we allebei een beetje koppig waren en niet wilden toegeven aan het ander.. in de trend van stil naast elkaar liggen op bed en wachten totdat de ander iets zegt, vraagt hoe de dag was etc.. Als je allebei hetzelfde denkt, kan het een hele lange stilte opleveren... en daar begon het dan mee. Niets wat niet onoverkomelijk is zou je zeggen.

Ik had afgelopen woensdag een goede reden om kwaad te vertrekken bij haar. Ik heb haar gezegd dat ik haar de tijd geef om erover na te denken, hoe ze verder wil, wat ze van mij verwacht en hoe ze tegen de relatie aankijkt.

Gisteren wilde ze met me praten en vertelde ze mij dat ze het niet meer zag zitten en uit wilde maken. Heb nog voorgesteld om het nog een kans te geven, want heb haar toen dingen verteld die ik niet eerder had verteld waar ik mij aan 'ergerde'. Waren geen dingen die niet op te lossen waren, meeste dingen die op een misverstand berustten. Ze vertelde me dat ze nog heel veel van mij hield, en dat ze heel erg twijfelde. Maar ze miste de dingen eromheen, 'houden van' was niet alleen genoeg voor haar, ze miste het 'speciale'' wat ze in het begin wel had en de laatste weken wat minder... Ze was vroeger altijd heel blij als ik een keer belde of smste, de laatste tijd had ze dat niet meer. Weet niet of dit door de ruzies kwam, kon ze geen duidelijk antwoord op geven. Toen hebben we samen zitten uithuilen, vervolgens ben ik vertrokken.

Ik hou nog erg veel van haar en ik weet dat zij ook veel van mij houd... Gisterenavond ging het nog wel, maar tegen bedtijd begon het te knagen. Heb slecht geslapen en stond vanochtend vroeg op. Ik wil haar terug, maar ik weet niet of die kans erin zit... Wat adviseren jullie? Met rust laten? Wachten tot er evt. iets van haar kant uit komt? Vergeten? Contact opnemen na een tijdje? Ik weet het niet meer..

Als ik dit zo lees is ze duidelijk nog niet toe aan een lange relatie. Het is vrij logisch dat je na 8 maanden geen vlinders meer krijgt bij elk smsje dat je ontvangt of telefoontje. Maargoed , dat is moeilijk uitleggen, daar zal ze pas achter komen als ze een volgende relatie krijgt..
De enige kans is om haar een maand niet meer te zien/spreken en dan weer afspreken. Als ze echt van je houdt en je leuk vindt dan vliegen haar emoties alle kanten op en heb je nog een kans.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 22:06 schreef arjan1202 het volgende:
heb vandaag bijna me ex aangereden op de rotonde haha rij de rotonde op en opeens zie ik van verdomd dat is me ex, voor het eerst in 6 maanden gezien. En ook al was het maar een paar seconde er komen toch herinneringen naar boven drijven dan even. Zat even te twijfelen om te sms'en toch maar niet gedaan.

Als mij dat zou overkomen zou ik extra gas geven (mits haar autotje een stuk kleiner is)

weekendje weg geweest met vrienden maar ik voelde me zo fucking beroerd.
we gingen wel vaker een weekendje weg ten tijde dat ik een relatie had.
dan was ik toch altijd wel degene die uit zijn dak ging en door wou gaan.

ik voelde me het hele weekend zo beroerd. alles is dan anders.
we waren in een van de meeste trendy clubs in dusseldorf en er liepen echt mooie vrouwen maar echt ik vond er dus geen een mooi.
viel me ook op hoe gemaakt en oppervlakkig een dergelijke club is, hoe mensen "leuk" doen omdat het moet...
dat schijnt mijn ex nu ook leuk te vinden van die trendy clubs...

hele dag dacht ik aan haar, om zie van te worden.
vraag me ook echt af of ze me mist en hoe ze over me denkt, vind ze me een beetje een sul of is het gewoon iets anders.

snachts in bed nog ff gepraat met een goede vriend en die zei nog "ah die heeft niet zomaar een ander" ...hij moest eens weten.
hij en zijn ex (die hebben wel een goede band nog) vonden het ook al zo raar dat mijn ex echt zo kil en zakelijk was geworden. eigenlijk snapt niemand er wat van die mij en haar kennen...

heb oo continu flash-backs en denk aan alles. we hebben bijvoorbeeld nooit echt ruzie gehad.
ja ze was wel eens pissig en teleurgesteld dat ik door mijn studie zo extreem druk was.
dat heb ik dus wel veranderd.
verder waren er niet echt irritaties die je erg kunt noemen. ja, verschil van accent, feit dat ik fora wel leuk vind (niet verslaafd) maar verder kan ik niks bedenken.
ja ik zei der dat ik haar het liefste en mooiste meisje vond. dan ontkrachte ze dat weer.

ik had op mijn gsm nog ons allereerste mailcontact staan en dat was 6 jaar geleden.
toen zei ik exact hetzelfde, je bent het mooiste en liefste en bijzonderste meisje. en dat is in al die jaren nooit verzwakt, eerder versterkt.
en ze zei dat ik de enigste was waar ze van hield en verliefd op was.
en dan opeens out of the blue is het voorbij en ik zit met zoveel vragen...
ja haar gevoel is weg maar dat dat een oorzak van stress kan zijn wil ze niet aan :S

het is ook zo raar aangezien ik best wel een beetje mijn toekomst had uitgestippeld.
afstuderen, baan in de buurt van haar zoeken, huisje huren/kopen en dan na 2 a 3 jaar samenwonen.
paar jaar werken en dan een kindje.
gewoon half burgerlijk, mijn andere helft wil mijn vrienden nog zien

maar goed, ik was 3 jaar geleden anti burgerlijkheid maar nu lijkt het me zo heerlijk.

en ze ligt te neuken met die ene gozer.

geweldig hoe ik al die jaren ben voorgelogen over hoe gek ze op me is, hoeveel ze van me houdt, blablabla.

en zij was het meisje die ik voor het eerst in mijn leven durfde te vertrouwen...
dus zeg maar, wie kan ik ooit nog vertrouwen...

het totale gebrek aan respect van mensen...

quote:

Op zondag 1 februari 2009 12:59 schreef zjanzjies het volgende:
Zomaar, na bijna 10 jaar.

Wat erg voor je. Heel veel sterkte.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 15:31 schreef thestoryofus2009 het volgende:
weekendje weg geweest met vrienden maar ik voelde me zo fucking beroerd.
we gingen wel vaker een weekendje weg ten tijde dat ik een relatie had.
dan was ik toch altijd wel degene die uit zijn dak ging en door wou gaan.

ik voelde me het hele weekend zo beroerd. alles is dan anders.
we waren in een van de meeste trendy clubs in dusseldorf en er liepen echt mooie vrouwen maar echt ik vond er dus geen een mooi.
viel me ook op hoe gemaakt en oppervlakkig een dergelijke club is, hoe mensen "leuk" doen omdat het moet...
dat schijnt mijn ex nu ook leuk te vinden van die trendy clubs...

hele dag dacht ik aan haar, om zie van te worden.
vraag me ook echt af of ze me mist en hoe ze over me denkt, vind ze me een beetje een sul of is het gewoon iets anders.

snachts in bed nog ff gepraat met een goede vriend en die zei nog "ah die heeft niet zomaar een ander" ...hij moest eens weten.
hij en zijn ex (die hebben wel een goede band nog) vonden het ook al zo raar dat mijn ex echt zo kil en zakelijk was geworden. eigenlijk snapt niemand er wat van die mij en haar kennen...

heb oo continu flash-backs en denk aan alles. we hebben bijvoorbeeld nooit echt ruzie gehad.
ja ze was wel eens pissig en teleurgesteld dat ik door mijn studie zo extreem druk was.
dat heb ik dus wel veranderd.
verder waren er niet echt irritaties die je erg kunt noemen. ja, verschil van accent, feit dat ik fora wel leuk vind (niet verslaafd) maar verder kan ik niks bedenken.
ja ik zei der dat ik haar het liefste en mooiste meisje vond. dan ontkrachte ze dat weer.

ik had op mijn gsm nog ons allereerste mailcontact staan en dat was 6 jaar geleden.
toen zei ik exact hetzelfde, je bent het mooiste en liefste en bijzonderste meisje. en dat is in al die jaren nooit verzwakt, eerder versterkt.
en ze zei dat ik de enigste was waar ze van hield en verliefd op was.
en dan opeens out of the blue is het voorbij en ik zit met zoveel vragen...
ja haar gevoel is weg maar dat dat een oorzak van stress kan zijn wil ze niet aan :S

het is ook zo raar aangezien ik best wel een beetje mijn toekomst had uitgestippeld.
afstuderen, baan in de buurt van haar zoeken, huisje huren/kopen en dan na 2 a 3 jaar samenwonen.
paar jaar werken en dan een kindje.
gewoon half burgerlijk, mijn andere helft wil mijn vrienden nog zien
maar goed, ik was 3 jaar geleden anti burgerlijkheid maar nu lijkt het me zo heerlijk.

Ik had min of meer ook al mijn hele toekomst samen met haar uitgestippeld.
Hetzelfde wat jij zegt. Na de studie werken samen een huis proberen te kopen.
En natuurlijk kinderen....

Als ik daar nu aan denk wordt ik wel heel erg verdrietig
Moet er niet aan denken dat zij deze dingen nu met iemand anders gaan doen.
Ik weet dat ik mezelf niet gek moet zitten maken maar het lukt gewoon niet.

het vreemde is dat ik kei pissig opder moet zijn.
wraak nemen...

maar toch blijf ik zo ontzettend veelvan haar houden

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:13 schreef thestoryofus2009 het volgende:
en ze ligt te neuken met die ene gozer.

geweldig hoe ik al die jaren ben voorgelogen over hoe gek ze op me is, hoeveel ze van me houdt, blablabla.

en zij was het meisje die ik voor het eerst in mijn leven durfde te vertrouwen...
dus zeg maar, wie kan ik ooit nog vertrouwen...

het totale gebrek aan respect van mensen...

Als je dat al weet dan is die ex van je wel erg slecht bezig.. betekend alleen maar dat ze je zó ver weg mogelijk van je wil hebben door zoiets je te vertellen (een pijnlijk iets)..

Vraag niet naar iets waar je het antwoord niet op wil weten zeg maar..

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:56 schreef thestoryofus2009 het volgende:
het vreemde is dat ik kei pissig opder moet zijn.
wraak nemen...

maar toch blijf ik zo ontzettend veelvan haar houden

En dat is normaal dat heb ik ook

Zelf verzonnen fases:
Fase 1: Je ex blijven verdedigen
Fase 2: Je ex compleet uitfoekeren tegenover 'n aantal mensen die je vertrouwd..
Fase 3: Denken dat het toch maar beter is zo
Fase 5: Nieuwschierig hoe het nu is met je ex, maar er niet naar vragen bang voor ongewensde antwoorden
Fase 6: Je ex het beste gunnen ook al is het niet mer jou
Fase 7: Zelf gelukkig zijn!

En dan ben je er weer, geen idee hoe lang fase 7 duurt, misschien wel tot je een nieuwe partner vind of je gewoonweg niet meer actief aan je ex denkt .

En herinneringen blijven altijd, gevoel word echter minder.

fase 2 en 3 heb ik nooit gehad en zal ik nooit krijgen....

ik zit nog steeds in fase 1

Ik zit in fase 6A: Weten dat ex nooit echt gaat vinden wat hij zoekt omdat hij niet eerlijk is tegen zichzelf en blij zijn dat ik daar geen last meer van hoef te hebben.

Ik zat in 3 en ben nu weer terug naar 1

kunnen mensen hier hun ex echt haten dan?
wat mijn ex me nu flikt is misschien wel extreem lomp, respectloos en smerig maar haten nee....

extreem teleurgesteld in haar en ook deels in mezelf.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 20:07 schreef mspoez het volgende:
Weten dat ex nooit echt gaat vinden wat hij zoekt omdat hij niet eerlijk is tegen zichzelf

dat klinkt me heel bekend in de oren. mooi gezegt

Ik vind vooral mezelf stom. Hem haten kost teveel energie, dat is hij niet waard. Desinteresse is een beter woord voor wat ik voor hem voel.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 20:13 schreef mspoez het volgende:
Ik vind vooral mezelf stom. Hem haten kost teveel energie, dat is hij niet waard. Desinteresse is een beter woord voor wat ik voor hem voel.

zelfs dat heb ik niet.
ik zou voor al mijn ex-en nog door het vuur gaan, hoe erg ze me ook hebben gekwetst.
per slot van rekening heb je een hele tijd met ze doorgebracht en dan ga je toch van iemand zielsveel houden.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 20:11 schreef thestoryofus2009 het volgende:
kunnen mensen hier hun ex echt haten dan?

Ik kan dat nu niet, maar misschien in de toekomst als ik alle fases heb doorlopen. Hoewel wij geen ruzie ofzo hebben gehad. Ik hoop dat als het niks meer wordt tussen ons we toch vrienden kunnen blijven, maar dat zal de nodige tijd nodig hebben.

Vooralsnog wil ik hem terug

quote:

Op zondag 1 februari 2009 20:15 schreef thestoryofus2009 het volgende:

[..]

zelfs dat heb ik niet.
ik zou voor al mijn ex-en nog door het vuur gaan, hoe erg ze me ook hebben gekwetst.
per slot van rekening heb je een hele tijd met ze doorgebracht en dan ga je toch van iemand zielsveel houden.

Ik niet hoor, mijn exen zijn niet voor niets mijn exen; door het vuur gaan voor iemand die je om een of andere reden niet meer zo lief vindt dat je er niet meer mee wilde samenzijn? Hmm, niet helemaal logisch.

De papa van mijn kinderen zie ik nog vaak uiteraard, omdat ik dat de kinderen gun en omdat ik hem gewoon nog een leuke man vind. Mijn eerste liefde zou ik graag nog zien maar dat wil zijn nieuwe vrouw niet. Mijn laatste ex is gewoon een vergissing geweest. Een vergissing van 5 jaar bijna, maar toch een vergissing. Hij lijkt niet eens op de man die ik wil. Ik hoef hem niet te zien. Zie ik hem wel, dan is het ook best.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 00:04 schreef Chev het volgende:

[..]

Hmm kan ik me best voorstellen Arjan, zou ook wel ff staan te kijken als ik m'n ex opeens zat op een rontonde na 7 maanden, en dan let je toch ff 2 tellen niet op zeg maar

Ik ga er maar vanuit dat niks toeval is in het leven dus daarom heb je haar vast net gemist anders had je wel wat moeten regelen met haar (schade vergoedingen ect).

Hoe is het met je?

Met mij gaat toppie zit al 8 weken thuis te herstellen van me kruisbandoperatie. begin nu voor het eerst langzaam met werken en kom weer in contact met mensen aangezien je aan huis gebonden zit
En over me ex ben ik ieder geval compleet heen, heb er alleen een beetje de balen van dat de stagaire weg is bij fysio, nu ze weg is heb ik pas in de gaten dat ik iets mis en dat ze wel iets speciaals had. Dus probeer eigenlijk nu contact met haar te zoeken maar ze heeft geen hyves of dat soort dingen bah

Met jou gaat het ieder geval ook goed zo te lezen in de berichten die je hebt gepost

vrienden blijven kan ik niet...
althans ik zal het op een gegeven moment afkappen.

ik kan niet zien dat een ander aan der zit, haar gewoon kust...

oke ze ligt nu al te neuken met een ander en dat doet me heel veel pijn.
maar op de een of andere manier denk ik niet dat ze zichzelf is en zichzelf wat voor liegt.
maar na een bepaalde tijd wil ik haar niet meer kennen.
lijkt me verschrikkelijk om haar bijvoorbeeld over 5 jaar achter de kinderwagen te zien lopen met een andere kerel naast haar.

maar als ze heel diep in de problemen zit dan zou ik er altijd voor haar er zijn. zou alles voor haar doen, zelfs mijn leven geven en alles wat ik bezit.
nog gekker, ik zet haar zelfs in mijn testament :S

het bizarre is daarnaast dat ik een bepaalde emotionele band heb met haar dat ik op afstand dingen merk.
net als tweelingen die soms dingen bij elkaar voelen terwijl ze elkaar niet kennen.

en ja, ik wil haar terug.

had het gisteren met mijn pa erover...
stel je voor dat je over een tijdje een nieuwe partner hebt waar je zeg maar 1 of 2 jaar mee gaat.
en opeens zie je je ex weer en je merkt dat je ex ontzettend spijt heeft van haar keuze en je terug wil...

wat je dan doet...

nogmaals, de gevoelens die ik voor haar voel zijn extreem sterk, ook heel intenser dan ik ze ooit heb gevoeld...

quote:

Op zondag 1 februari 2009 19:01 schreef Chev het volgende:

[..]

Als je dat al weet dan is die ex van je wel erg slecht bezig.. betekend alleen maar dat ze je zó ver weg mogelijk van je wil hebben door zoiets je te vertellen (een pijnlijk iets)..

Vraag niet naar iets waar je het antwoord niet op wil weten zeg maar..
[..]

En dat is normaal dat heb ik ook

Zelf verzonnen fases:
Fase 1: Je ex blijven verdedigen
Fase 2: Je ex compleet uitfoekeren tegenover 'n aantal mensen die je vertrouwd..
Fase 3: Denken dat het toch maar beter is zo
Fase 5: Nieuwschierig hoe het nu is met je ex, maar er niet naar vragen bang voor ongewensde antwoorden
Fase 6: Je ex het beste gunnen ook al is het niet mer jou
Fase 7: Zelf gelukkig zijn!

En dan ben je er weer, geen idee hoe lang fase 7 duurt, misschien wel tot je een nieuwe partner vind of je gewoonweg niet meer actief aan je ex denkt .

En herinneringen blijven altijd, gevoel word echter minder.

Ik denk dat je fase 7 zelf in de hand hebt, want als je wacht tot je een nieuwe partner hebt, heb je nog het geluk niet in jezelf gevonden maar ben je weer afhankelijk van je partner, als je snapt wat ik bedoel
Dus het is min of meer het laatste niet meer actief aan je ex denken.

Na 4 maanden alleen te zijn merk ik nu pas dat je in een soort zwart gat valt
we hadden 13 jaar verkering waarvan 9 jaar samenwonend en een kind van 7 hebben we

probeer nu m,n leven op te pakken al gaat dat soms heeel zwaar

Ik ben heeeel blij dat ik m,n zoon nog vaak zie

Morgen ga ik naar de dokter voor een verwijzing naar het ggz want het maalt maar in m,n kop

Ik zou het leuk vinden om iemand te vinden die ook kinderen heeft om iets leuks te doen samen met de kinderen of iemand die hier een gezellige avond samen van maken

Fase 2 heb ik wel ff gehad maar mis haar n (weer) zo erg.
Fase 5 heb ik nu ook last van, terwijl ik weet dat ik het moet laten zo.

Vandaag heb ik het gevoel dat ik niet zonder haar kan.
We zagen elkaar altijd in het weekend.
Nu heb ik in een keer helemaal niks te doen in het weekend

Godver wat een klote gevoelens.... kan je dat niet ergens uit zetten?

ik zag mijn vriendin niet echt frequent of op regelmatige basis.
soms 2 weken niet en soms een paar dagen bij elkaar.
nus is het 2 weken gelede dat ik der zag.
dus de mega klap kan nog komen of ik zag hem deels al aankomen en zit nu op mijn top van ellende...

had net een visualisatie hoe ze sex had met die andere gozer...
dat was dus 3 flesjes bier in 10 minuten...

gadver, ik snap het werkelijkwaar niet.
onze relatie was erg goed.
we begonnen zeg maar op een punt dat ik twijfelde.
ik twijfelde vanwege het feit dat zij nooit echt vrijgezel is geweest en misschien die periode moest doormaken.
dat wou ze niet, al 6 jaar was ze gek van me en geen twijfels.
de andere twijfel was dat ik zelf nog niet klaar was.
zat in de knoop met mezelf en al was ik aan de beterende hand ik wist dat er nog ellende kwam.
dat gebeurde ook de eerste maanden maar daarna werd het steeds beter.
de relatie werd hechter en hechter.
tot het punt dat het noodlot toesloeg...

het is fucking frustrerend omdat ik niet weet wat de exacte oorzaak is
verliefd op een ander vanuit haar volle verstand
of schijnverliefd vanwege het feit dat een mens en in het bijzonder zij in een moeilijke situatie kan inklappen.

in het ene geval is er geen hoop in het andere geval kan het zijn dat ze erachter komt dat ze ff dom bezig was...

en kennen jullie de film "the curious life of benjamin button"
dat stukje waarin in 3 minuten tal van noodlottigheden leiden tot het gebroken been van die meid...
dat is ook echt wat er tussen ons speelde.
hoe het tegen zat op een gegeven moment is onwerkelijk.

een feit is zeker...als ik ooit nog kans op haar maak dan moet ik uit dit dal klimmen en weer vechten....
weer sporten, studie voltooien, mijn emotionele kant afsluiten (deels) en weer carpe diem.

dus morgen gaat het roer om.
jump op de motor, beetje de bad guy uithangen, weer sporten en feesten als geen ander en ook ff mijn studie afmaken en tussendoor mijn vliegbrevet maar eens halen...

de enigste hoop is dat ik gelijk heb, dat het lot ons niet goed gezind was en anders vertrek ik naar een ander land en kom nooit meer terug....

het enigste wat ik nog heb is mijn trots en het feit dat onderstaand citaat voor me op gaat en ik nooit maar dan nooit opgeef als het om de fundamentele dingen in het leven aan komt:

I am no one special. Just a common man with common thoughts. I've led a common life. There are no monuments dedicated to me and my name will soon be forgotten, but in one respect I've succeeded as gloriously as anyone who ever lived. I've loved another with all my heart and soul and for me that has always been enough.

en dat kan niemand mij ontnemen, ben altijd fucking eerijk en trouw geweest.
zelfs in mijn gedachten niet ontrouw...

pain is temporarily, pride is forever

TSOU, je moet even jezelf bij je nekvel pakken en door elkaar schudden - je voornemen is goed, ik hoop ook dat jet het gaat doen. Sterkte man!

quote:

Op zondag 1 februari 2009 22:10 schreef mspoez het volgende:
TSOU, je moet even jezelf bij je nekvel pakken en door elkaar schudden - je voornemen is goed, ik hoop ook dat jet het gaat doen. Sterkte man!

hoop het ook, zal wel extreem zwaar worden.
ik heb dus niemand meer waaraan ik de dingen die ik hier heb neergeploft kan vertellen...
wou mijn vader het vertellen maar kon het niet.
die heeft al genoeg aan zijn hoofd.
mijn vrienden kunnen zich per ongeluk verlullen en ik heb geen zin om ze hiermee lastig te vallen.

ik weet wel dat de komende maanden barsten of buigen word voor mij.
ik stam af van twee ijzersterke ouders, heb veel goede vrienden...
maar dit is wel tot nu toe het zwaarste wat ik in mijn leven voor mijn kiezen heb gekregen.

alles in een keer. maar ja als ik dit overwin dan kan ik echt de hele wereld aan...
en misschien komt er een dag dat ik dit alles terug lees en lach. misschien samen met haar of met een ander...

maar goed mijn emoties wisselen nu extreem sterk en snel. tussen opgeven en doorvechten.

hehehe, moet opeens denken toen het met mijn vorige ex uit ging was ik zo extreem gek dat ik ooit op een nacht 50 km heb hard gelopen.
was verdwaald en de weg naar huis was 25 km.
heb toen de verkeerde kant opgerend waardoor later bleek dat ik 50 km had gelopen.
mijn spieren totaal verzuurd en ik kon 2 dagen niet meer mijn bed uit komen.

of snachts in een onbekende stad verdwalen terwijl het keihard vroor en ik in hele dunnen kleren rondliep zonder jas.
met mijn handen onder mijn oksels net zo lang rond gelopen totdat ik eindelijk een station vond zodat ik naar huis kon. stond toen op het punt een winkelruit in te gooien zodat de politie kwam en ik in een warme cel kon pitten.

maar toch, ook al voelde ik me toen zo ellendig, dit is echt 10x erger

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:57 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ik zag mijn vriendin niet echt frequent of op regelmatige basis.
soms 2 weken niet en soms een paar dagen bij elkaar.
nus is het 2 weken gelede dat ik der zag.
dus de mega klap kan nog komen of ik zag hem deels al aankomen en zit nu op mijn top van ellende...

had net een visualisatie hoe ze sex had met die andere gozer...
dat was dus 3 flesjes bier in 10 minuten...
gadver, ik snap het werkelijkwaar niet.
onze relatie was erg goed.
we begonnen zeg maar op een punt dat ik twijfelde.
ik twijfelde vanwege het feit dat zij nooit echt vrijgezel is geweest en misschien die periode moest doormaken.
dat wou ze niet, al 6 jaar was ze gek van me en geen twijfels.
de andere twijfel was dat ik zelf nog niet klaar was.
zat in de knoop met mezelf en al was ik aan de beterende hand ik wist dat er nog ellende kwam.
dat gebeurde ook de eerste maanden maar daarna werd het steeds beter.
de relatie werd hechter en hechter.
tot het punt dat het noodlot toesloeg...

het is fucking frustrerend omdat ik niet weet wat de exacte oorzaak is
verliefd op een ander vanuit haar volle verstand
of schijnverliefd vanwege het feit dat een mens en in het bijzonder zij in een moeilijke situatie kan inklappen.

in het ene geval is er geen hoop in het andere geval kan het zijn dat ze erachter komt dat ze ff dom bezig was...

en kennen jullie de film "the curious life of benjamin button"
dat stukje waarin in 3 minuten tal van noodlottigheden leiden tot het gebroken been van die meid...
dat is ook echt wat er tussen ons speelde.
hoe het tegen zat op een gegeven moment is onwerkelijk.

een feit is zeker...als ik ooit nog kans op haar maak dan moet ik uit dit dal klimmen en weer vechten....
weer sporten, studie voltooien, mijn emotionele kant afsluiten (deels) en weer carpe diem.

dus morgen gaat het roer om.
jump op de motor, beetje de bad guy uithangen, weer sporten en feesten als geen ander en ook ff mijn studie afmaken en tussendoor mijn vliegbrevet maar eens halen...

de enigste hoop is dat ik gelijk heb, dat het lot ons niet goed gezind was en anders vertrek ik naar een ander land en kom nooit meer terug....

het enigste wat ik nog heb is mijn trots en het feit dat onderstaand citaat voor me op gaat en ik nooit maar dan nooit opgeef als het om de fundamentele dingen in het leven aan komt:

I am no one special. Just a common man with common thoughts. I've led a common life. There are no monuments dedicated to me and my name will soon be forgotten, but in one respect I've succeeded as gloriously as anyone who ever lived. I've loved another with all my heart and soul and for me that has always been enough.

en dat kan niemand mij ontnemen, ben altijd fucking eerijk en trouw geweest.
zelfs in mijn gedachten niet ontrouw...

pain is temporarily, pride is forever

Dat soort klote gedachtes / visualisaties heb ik ook.
Daar kan je echt helemaal leip van worden.
Eigenlijk moet je daar gewoon niet aan denken.
Ik weet het, het gebeurd zomaar, bij mij tenminste wel.

Iemand tips hoe je deze gedachtes kan vermijden?
Of een oplossing waardoor je er niet eens meer aan hoeft te denken.
Persoonlijk vind ik dit echt zwaar.

mwah in mijn geval is het dus gebeurd en is het realiteit.
het slaat je met een moker omver en dan helpt een ding....bier.......

a broken heart comes with liver damage

ik heb geen keuze maar realiseer je gewoon dat het al is gebeurd en dan proberen die klap op te vangen zo goed als het gaat.
en het gaat niet goed, het is het smerigste, rotse, klootste, ellendigste gevoel dat er is.
en niemand die er wat aan kan doen, geen woorden of tips die helpen.

en er niet aan denken werkt ook niet.

ik denk nu ook "ze ligt nu weer met hem te knallen, en ik weet bijna zeker dat het zo is"
fucking irritant is het feit dat ik het dus al had voorspelt, had gedroomd en ik dus gisteren het zelfs voelde zonder dat ik het nog wist.

ik snap ook niet dat mensen zo zijn, dat mensen hun woord zo makkelijk kunnen breken.
ik hou van je....tenzij.....

dat is wat veel mensen zeggen.

maar goed ik denk dat mensen die zich voordoen als trouw, romantisch, etc eigenlijk iets anders zeggen, het tegenovergestelde....

ik was 2 jaar geleden op vakantie en leerde een meisje kennen dat aangemerkt kan worden als mega slet.
die presteerde het om op een vol terras haar orgasme (die ze op haar gsm had opgenomen) af te spelen .
hele terras keek om, alle kerels letterlijk en figuurlijk rode oortjes.
qua looks was ze een godin, een meid die over straat liep en dat elke kerel omkeek.
maar goed, ik had dus een vriendin en was niet op jacht (om het zo maar te noemen).
op een avond lekker gedanst en gefeest met haar en anderen totdat in een kroeg een kerel haar betaste tussen de benen.
was ze dus niet van gediend en ze vluchte richting mijn broertje.
mijn broertje kwam voor haar op maar die kerel wou dus toen mijn broertje aanvallen en ondanks dat hij dus reuze sterk is en die kerel met een vinger aan kon bleef hij dus rustig.
meisje vluchte naar mij en op de een of andere manier kon mijn broertje het ontgelden.
ventje wou mijn broertje slaan.
weet niet wat me bezielde maar gaf mijn biertje aan een vriend en sloeg die gast KO.
stond ook niet meer op.
de disco uit getrapt en ik schaamde me kapot. dag later kwamen we die dames weer tegen en ik bood mijn excuses aan voor mijn gedrag.
bleek dus dat die meid zo blij was dat ik haar beschermde (normaliter is geweld een mega afknapper).
avond erna dus weer met die meid op stap met de rest. op een gegeven moment zei ik dus dat ze zich heel happy voor deed en sletterig maar dat ze zichzelf niet was. kwam van alles los bij haar.
het eindigde dus dat ik in een dronken bui voorstelde om snachts te gaan zwemmen.

dat was zo fucking bizar...beetje ravotten in het water en daarna op een handdoek praten.
als ik dronken ben kan ik best maf gaan praten en had het erover hoe mooi de sterren waren en vertelde over mijn vriendin die ik onder dezellfde sterrenhemel had aanbeden.
allemaal romantisch gezeik en hoe zonde het eigenlijk niet was dat zij nog niet een leuke kerel was tegen gekomen. meisje lag te huilen in mijn armen.
ze probeerde me toen ook half te verleiden.
maar ik lach er met een grote glimlach te denken aan mijn ex, hoeveel ik van haar hield en hoeveel ik haar miste.

achteraf hoor je vrienden zeggen: "je bent gek, je had der moeten pakken, niemand die er achter zou komen"
maar goed, dat was wel een soort ultieme test voor mij, toen wist ik helemaal zeker dat er niemand anders voor mij kon zijn....

maar goed, ik heb der adres nog, misschien toch een keer opzoeken

quote:

Op zondag 1 februari 2009 23:10 schreef thestoryofus2009 het volgende:
maar goed, ik heb der adres nog, misschien toch een keer opzoeken

Ben blij dat je nog een beetje gevoel voor humor hebt..

Ik krijg door je fatalistische uitspraken de indruk dat je wel heel veel van jouw welzijn aan haar ophangt. Zoek steun in je omgeving of anders bij een professional als je er echt niet uitkomt of weer 50 kilometer gaat lopen. Dat laatste, en andere dingen die je beschreven hebt lijken me namelijk niet helemaal normaal. En wel omdat je met die acties je eigen welzijn ondergeschikt maakt aan een ander. Jij hoort het meest belangrijk voor jezelf te zijn.

Gewoon blijven ademen en uiteindelijk zal de pijn minder worden. Echt.
Ook als je je klote voelt kan je studeren en vliegbevretten halen. Misschien gaat het wat langzamer, maar het kan en hoe meer van die dingen je doet, hoe sneller je je beter zal voelen.

[ Bericht 11% gewijzigd door Vandaag... op 02-02-2009 00:59:02 ]

quote:

Op maandag 2 februari 2009 00:52 schreef Vandaag... het volgende:

[..]

Ben blij dat je nog een beetje gevoel voor humor hebt..

Ik krijg door je fatalistische uitspraken de indruk dat je wel heel veel van jouw welzijn aan haar ophangt. Gewoon blijven ademen en uiteindelijk zal de pijn minder worden. Echt.
Ook als je je klote voelt kan je studeren en vliegbevretten halen. Misschien gaat het wat langzamer, maar het kan en hoe meer van die dingen je doet, hoe sneller je je beter zal voelen.

En gedachtes over hoe ze sex heeft met een ander moet je 1 keer doorheen worstelen, van walgen, alle emoties over losgooien maar daarna toch proberen die beelden consequent de kop in te drukken als ze opkomen. Niet toelaten.

ja mijn gallische humor komt wel een beetje terug...
mwah misschien was dat ook wel zo...
heb mijn hele leven een beetje liggen aanklooien, het kind uithangen en toen ik haar leerde kennen veranderde ik echt enorm. of beter gezegd, ik werd mezelf, iets dat zij altijd wel in me zag.
mijn studieprestaties schoten omhoog. van dikke onvoldoendes of tentamens gewoon skippen haalde ik opeens cijfers boven de 7 en dat met relatief weinig inspanning.
ging lekker naar mijn ouders met minder zorgen (ik had een beetje dezelfde visie als het kereltje uit de avonden). werd weer extreem ondernemend en anderzijds verloor ik ook mijn materialistische aard voor zover ik die had.
het geld dat ik verdiende spaarde ik onder het motto "leuke dingen doen met mijn lief en vrienden"
gaf extreem weinig aan mezelf uit en toch was ik extreem gelukkig, enigste kostbare bezitting wat ik heb is een motor een horloge van mijn ouders, een zegelring van mijn vader. ik heb een laptop van mijn broertje geleend en mij eigen aan haar geschonken ooit... het is zo heerlijk om weinig te bezitten en te genieten van de mooie dingen in het leven.
als ik een kaartje kreeg dan was ik gewoon zo happy als een kleuter met een lolly.
en gewoon leuke dingen bedenken om haar te verassen, dat waren gewoon de dingen die ik zo extreem mis...

voorheen gaf ik extreem veel geld uit, was een week chagrijnig als er een krasje op mijn nieuwe gsm zat en dergelijke.

en misschien hing of hangt mijn welzijn van haar af maar het was het fijnste gevoel ter wereld.
alles anders werd gewoon onbelangrijk in die zin dat ik wel geloofde in mezelf en dat ik gewoon zag wat waarde heeft in het leven. en er zijn voor haar, tja ik leefde voor haar op een gegeven moment.
zij heeft het beste in mij naar boven gehaald.
en het nare is dat ik niet meer terug kan naar die vorige staat al probeer ik dat wel deels uiteraard...

alleen al de foto's uit die tijd zeggen genoeg...het is bizar hoe wij er gelukkig op staan.
ik kan het natuurlijk niet nu beoordelen maar vraag me af of we ooit weer zo op fotos worden vastgelegd.

het is misschien wel verkeerd om je geluk van een bepaald persoon af te laten hangen maar als je dat niet doet is er mijn inziens ook wat niet goed.

edit: liep al bij een therapeut voor mijn bindingsangst en het niet hebben van vertrouwen in mensen maar dat lijkt me nu achteraf overbodig, wantrouwen is misschien deels goed.
en die maffe dingen doen zit al mijn hele leven in mij. moet mijn energie op een bepaalde manier kwijt en dan maar zo, ik doe er niemand kwaad mee, ook mezelf niet. wil later geen spijt hebben dat ik niet alles heb gedaan wat mogelijk was. spijt kun je alleen krijgen van de dingen die je niet (goed) hebt gedaan.

[ Bericht 6% gewijzigd door thestoryofus2009 op 02-02-2009 01:28:19 ]

quote:

Op zondag 1 februari 2009 19:01 schreef Chev het volgende:


Zelf verzonnen fases:
Fase 1: Je ex blijven verdedigen
Fase 2: Je ex compleet uitfoekeren tegenover 'n aantal mensen die je vertrouwd..
Fase 3: Denken dat het toch maar beter is zo
Fase 5: Nieuwschierig hoe het nu is met je ex, maar er niet naar vragen bang voor ongewensde antwoorden
Fase 6: Je ex het beste gunnen ook al is het niet mer jou
Fase 7: Zelf gelukkig zijn!

lijstje klopt wel! ben zelf tussen 6 en 7

echt beroerd geslapen.
ik vraag me dus af....

wat als ik 7 maanden geleden een keer nee had gezegd.
dan was de situatie wellicht nu heel anders.
éen kleine beslissing in het verleden heeft zulke gevolgen ...

quote:

Op zondag 1 februari 2009 20:31 schreef arjan1202 het volgende:
Ik denk dat je fase 7 zelf in de hand hebt, want als je wacht tot je een nieuwe partner hebt, heb je nog het geluk niet in jezelf gevonden maar ben je weer afhankelijk van je partner, als je snapt wat ik bedoel
Dus het is min of meer het laatste niet meer actief aan je ex denken.

Ik weet niet of dat zoiezo mogelijk is om een grote liefde (compleet) te vergeten zonder iemand anders te vinden

Zelf ben ik vrij tevreden met mijn leventje maar mis toch iemand om me heen, al is de vrijheid ook wel lekker, maar waarom zou beide niet kunnen? Je hoeft niks wat je leuk vind op te geven voor je partner lijkt me.

Daarintegen weet ik wel dat ik nog twijfel of ik me opnieuw helemaal kan geven aan iemand, een beetje angst dat na enkele jaren het weer mis zal gaan en ik dan wel al getrouwd en mt kinderen er gehaverd uit kom... en dat moet ik uit zien te zoeken door waarschijnlijk op m'n bek te gaan

Ik heb nu contact met een meid van Paiq, weet niet of het wat word maar waarschijnlijk wel een date komend weekend.

En op de vraag of je écht boos kan zijn op je ex, zal ik je uitleggen dat je dat alleen kan als de ander dat ook word.
Mijn ex was op een of andere reden boos op mij toen (weet dus nog steeds niet de reden, ik zocht geen contact) en foekerde mij uit op allerlei onbelangrijke vlakken daar werd ik boos om en dan komen er allerlei dingen in je naar boven... maar boos blijven, nee allang niet meer.

[ Bericht 4% gewijzigd door Chev op 02-02-2009 10:18:25 ]

quote:

Op maandag 2 februari 2009 10:05 schreef Chev het volgende:

[..]

Ik weet niet of dat zoiezo mogelijk is om een grote liefde (compleet) te vergeten zonder iemand anders te vinden

Zelf ben ik vrij tevreden met mijn leventje maar mis toch iemand om me heen, al is de vrijheid ook wel lekker, maar waarom zou beide niet kunnen? Je hoeft niks wat je leuk vind op te geven voor je partner lijkt me.

Daarintegen weet ik wel dat ik nog twijfel of ik me opnieuw helemaal kan geven aan iemand, een beetje angst dat na enkele jaren het weer mis zal gaan en ik dan wel al getrouwd en mt kinderen er gehaverd uit kom... en dat moet ik uit zien te zoeken door waarschijnlijk op m'n bek te gaan

Ik heb nu contact met een meid van Paiq, weet niet of het wat word maar waarschijnlijk wel een date komend weekend.

En op de vraag of je écht boos kan zijn op je ex, zal ik je uitleggen dat je dat alleen kan als de ander dat ook word.
Mijn ex was op een of andere reden boos op mij toen (weet dus nog steeds niet de reden, ik zocht geen contact) en foekerde mij uit op allerlei onbelangrijke vlakken daar werd ik boos om en dan komen er allerlei dingen in je naar boven... maar boos blijven, nee allang niet meer.

Vergeten zal je het nooit, dat doe ik namelijk ook niet ze zal altijd een plek in mijn hart behouden. En ik mis natuurlijk ook wel iemand om mij heen. Maar ik heb in deze 6 maanden wel geleerd om het geluk in mezelf te vinden en als daar straks weer een leuke meid bij komt zal ik dat delen, maar blijf het geluk eerst in mezelf vinden en dan pas in de mensen om me heen. Als ik de cirkel in zou vullen tijdens me relatie zou 50% van mijn geluk uit me relatie bestaand 25% in familie en 25 % in vrienden. Nu is het 40% mezelf, 20% relatie, 20 % familie en 20 % vrienden. De waardes zijn meer om het te verduidelijken wat ik bedoel. Wat ik hiermee wil zeggen haal het meeste geluk uit jezelf dan pas de rest.

En ja die twijfel is ook logisch heb precies hetzelfde, daarom wacht ik er allemaal nog mee dat ik straks alles op orde heb, weer een goede knie en opmezelf woon dan kijk ik weer verder

het gaat heerlijk...
neem ik ff de motor mee, haal sigaretten, wil het ding weer starten en de accu dood.
wedden dat zo mijn pc explodeerd :S

quote:

Op maandag 2 februari 2009 11:18 schreef arjan1202 het volgende:
[knip]
En ja die twijfel is ook logisch heb precies hetzelfde, daarom wacht ik er allemaal nog mee dat ik straks alles op orde heb, weer een goede knie en opmezelf woon dan kijk ik weer verder

Mee eens natuurlijk, maar contact ontstond gewoon

Heb al m'n huisje en alles op orde, wil nog wel een hoop doen in het leven maar zie niet waarom dat allemaal niet zou kunnen met een relatie.

Op het moment heb ik geen relatie nodig om nog gelukkiger te worden met mezelf, dat doe ik zelf en beslis natuurlijk nog altijd wanneer ik verder wil en wanneer ik stop, wat dat betreft luister ik goed naar m'n gevoel.

[ Bericht 5% gewijzigd door Chev op 02-02-2009 12:08:53 ]

Ik heb me ex weer gezien vandaag, ik dacht dat ik bij fase7 was maar ineens weer terug bij 1 Hij bekeek me niet eens zei :hi en liep weer door.

ik kan gewoon niet uit mijn hoofd krijgen dat het deels mijn schuld is.
op een gegeven moment had ik nee moeten zeggen, ben het er niet mee eens.
dan was het anders gelopen...dat weet ik 100% zeker.

ik baal ook van mezelf dat ik net op een bepaald moment open werd en emotioneel, precies de verkeerde timing.

gewoon een fout moment en je hele toekomst knalt uit elkaar. erg moeilijk te verkroppen.

anderzijds ben ik bang dat ik nooit meer een vrouw ga vertrouwen, zal altijd achterdochtig zijn en zodoende altijd een afstand creeeren, zelfs als die vrouw echt oprecht is.
maar goed, hoeft bij een vrouw een verleiding langs te komen en opeens is het voorbij

Achteraf is alles anders.
Achteraf is het altijd lekker makkelijl lullen!

Ik zie nu zelf ook wel dat ik dingen anders had moeten doen.
Maar daar heb je geen ene fuck aan, het is niet gebeurd!

Zelf denk ik ook nog steeds dat het tussen ons goed kan komen.
Maar jah, als de ander niet wilt dan gat het gewoon niet.

Dit heb ik nu wel in mijn kop maar vind het moeilijk om aan het idee te wennen zeg maar.
Ik weet dat het over is maar wil het niet.

[ Bericht 40% gewijzigd door 2PaCaVeLi op 02-02-2009 15:19:00 ]