De kunst van het loslaten van je ex! Deel 72 :P

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 11:40 schreef 2PaCaVeLi het volgende:

[..]

Ja toch.
Vind het zelf nog wel moeilijk om te accepteren.
Want ja 7,5 jaar is behoorlijk lang en dan gewoon geen communicatie meer.
Maar voor mij lijkt mij dat gewoon beter.
Het geeft denk ik ook een signaal af van hoe boos ik ben.
Boos om dat het uit is maar vooral de manier waarop het is gegaan en hoe de laatste drie manden zijn verlopen.

uit het oog, uit het hart... het is klote, maar het werkt wel! zelf ervaring mee... alhoewel mijn relatie niet zo lang was als de jouwe.

ach, het is toch ook allemaal niet gelijk voor eeuwig. Misschien kan je over een tijdje wel weer af en toe contact hebben als julllie daar allebei behoefte aan hebben. Maar voor nu lijkt het me een goede beslissing.
Wat afstand kan wonderen doen voor je verwerking.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 09:22 schreef mspoez het volgende:
Ik verwachtte niet dat hij zou omdraaien, ik wilde alleen meer van wat er leek te liggen onder de oppervlakte. Wishfull thinking, zoiets. En ahcteraf kijkend wist ik wel dat hij niet alles kon zijn wat ik zocht, maar ja, ik was labiel, verdrietig, alleen, en erg op zoek naar zekerheid en die wilde hij me graag geven. IN zekere zin was hij mijn 5 jaar durende rebound.

Jeetje wat erg... dus je hebt hem onbewust en onbedoeld, je 5 jaar lang je goed laten voelen terwijl je wist dat het eigenlijk niet kon en mocht? Dat moet ook een erg vervelende ervaring zijn op den duur...

M'n ex schreef vele dingen tegen mij, totaal onsamehangend en onredelijk, onder andere dat we een toekomst hadden kunnen hebben maar dat ik daar niet genoeg aan deed en dat ze voor mij een heel moeilijke tijd had gehad (Waar ik vanaf wist) en dat ik de steun was die ze toen nodig had.

Toch geloof ik niet dat ze zei dat, in ruim 4 jaar tijd, ze nooit écht van me gehouden heeft, dat weiger ik te geloven, dat is het stomste wat je kan zeggen tegen iemand, gevoel kan minder worden zelfs weggaan of verplaatsen naar een ander maar als je geen liefde hebt dan blijf je niet zó lang bij elkaar.

Maar de roze bril van verlieftheid en roddels zorgen er wel voor dat je dingen zegt of doet die niks met redelijkheid of verstand te maken heeft (zie mijn signature haha)

Maar blijkbaar was het niet genoeg hè

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 11:52 schreef Vandaag... het volgende:
ach, het is toch ook allemaal niet gelijk voor eeuwig. Misschien kan je over een tijdje wel weer af en toe contact hebben als julllie daar allebei behoefte aan hebben. Maar voor nu lijkt het me een goede beslissing.
Wat afstand kan wonderen doen voor je verwerking.

Lijkt me voor iedereen een goed idee (als er geen uitzicht is op wat beters) niemand kan vertellen wat de toekomst brengt natuurlijk, helaas maar een ding is zeker, je maakt je toekomst zelf.

Afstand maakt dingen eenvoudiger of in elk geval eenvoudiger te snappen. Je kan dan met een helikopterview kijken naar de afgelopen tijd en ziet verbanden die je tevoren niet in de gaten had. Goede beslissing PaCaVeLi!

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 13:55 schreef mspoez het volgende:
Afstand maakt dingen eenvoudiger of in elk geval eenvoudiger te snappen. Je kan dan met een helikopterview kijken naar de afgelopen tijd en ziet verbanden die je tevoren niet in de gaten had. Goede beslissing PaCaVeLi!

Behalve als je meteen doorstapt naar de volgende 'project/rebounder' en niet objectief terug kan kijken naar je verleden

Zooooo daar ben ik ook maar weer eens. Even een updatje voor o.a kroegtijger en co omdat jullie mijn verhaal kennen...

Het gaat redelijk, we zijn na Portugal idd weer samen. Ik heb het er soms nog moeilijk mee en val haar er dan mee lastig, niet goed ik weet het maar weet niet waar ik soms met me emoties nog heen moet. Het is niet eerlijk eigenlijk want zij praat bijna nooit over mijn fout en al mijn leugens die ik haar geflikt heb. Wat we wel allebei weten is dat we 1000% voor elkaar willen gaan en dat onze liefde echt is, zo echt...

Ik moet het loslaten maar lukt me nog niet altijd, sommige momenten gaat het prima en dan weer niet. Iemand tips daarvoor haha. Merk wel dat als ik een jointje heb gerookt het heel heftig opgespeelt, en vooral de dagen daarna. Daar ben ik nu sinds 2 weken dus ook maar mee gestopt, kut troep.

Heb wel besloten om te gaan reizen, 19 maart vlieg ik naar melbourne, ben 2.5 maand alleen aan het reizen door Australie en dan komt me vriendin me achterna. We reizen vervolgens 5 maanden samen.
Hoop dat die 2.5 maand goed voor me gaat zijn, misschien kan ik dan alles rustig laten bezinken en echt zien wat ze voor me betekend en dan voor eens en voor altijd de koeien in de sloot te laten met 10 lagen modder eroverheen

Heb er zin in.

Groetjes van mij!

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 14:39 schreef NEUTE het volgende:
[knip]
Iemand tips daarvoor haha
[knip]

Gefeliciteerd neute
Kan me best voorstellen dat je het er af en toe nog lastig mee hebt,weet je zeker dat je vriendin niks opkropt?
Als 't je te veel word kan je altijd een psycholoog raadplegen

hey neute, mooi voor je.

heb je in het kort een samenvattingkje of link naar hoe en wat?

Hé Chev, hoe is het?

Nee weet ik niet zeker, ze doet wel alsof ze heel sterk is maar heb toch soms stiekem wel het vermoeden. Betrapte haar ook een paar weken geleden huilend onder de douche, de douche waar dus alles is gebeurd met mijn fout zeg maar... Het gaat nu wel beter met haar, al was ze gister avond weer emotioneel omdat wij nog steeds niet helemaal "goed"zijn en ze bang is voor de toekomst, ik ben over 5 weken weg en ze wil gewoon dat ze zekerheid heeft en voelt voor die tijd dat alles goed is met ons...

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 14:39 schreef Chev het volgende:

[..]

Behalve als je meteen doorstapt naar de volgende 'project/rebounder' en niet objectief terug kan kijken naar je verleden

Excuse me? Zeer been? Wat weet jij nou van mijn verleden?

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 14:46 schreef thestoryofus2009 het volgende:
hey neute, mooi voor je.

heb je in het kort een samenvattingkje of link naar hoe en wat?

Heel kort dan geen zin om alles weer op te rakelen zoals je zelf denk ook wel snapt

Kende mijn vriendin vorig jaar 2 maanden, toen ging zij 5 maanden op reis. Voordat ze wegging heb ik toen we een avondje ruzie hadden e.a gedaan met 2 meiden, nooit verteld. Op haar reis is ook wat gebeurd met haar, zij nooit verteld. Alles kwam uit, hoop gehuil etc etc. Toch besloten om alles nog een kans te geven, zij is fout geweest ik ben fout geweest en hoe serieus kan je een "relatie" noemen als je elkaar 2 maanden kent en dan vervolgens 5 maanden uit elkaar bent... Haar gevoel was weg voor mij, ze irriteerde zich aan mij omdat ik zovaak belde en "controleerde". Weten nu allebei dat zo iets niet meer gebeurt en dat we 100% kiezen voor elkaar. Heb maar besloten voor mezelf dat onze relatie eigenlijk begonnen is toen we echt samen waren, en dat was dus na haar reis... Goed plan toch?

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 14:52 schreef mspoez het volgende:
Excuse me? Zeer been? Wat weet jij nou van mijn verleden?

Sorry als 't verkeerd over kwam Poez, 't ging niet over jouw verleden maar over die van mijn mij (of eigenlijk die van m'n ex)

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 14:53 schreef NEUTE het volgende:
[knip]
Goed plan toch?

Daar moet je geen vraagtekens achter plaatsen joh.. zorg gewoon goed voor elkaar

[ Bericht 18% gewijzigd door Chev op 05-02-2009 15:44:31 ]

man, jullie gaan vreemd en het komt weer goed

was de verliefdheid ook weg tijdelijk?

gisteren mijn vriendin ex (ja het voelt alsof ik nog iets heb met iets wat in der verscholen zit) smsje gestuurd of ze echt gelukkig is en zichzelf...

nog niks terug

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 15:20 schreef thestoryofus2009 het volgende:
man, jullie gaan vreemd en het komt weer goed

was de verliefdheid ook weg tijdelijk?

Dat bedoel ik dus, laat maar.

Chev en de rest kennen het hele verhaal.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 15:23 schreef NEUTE het volgende:

[..]

Dat bedoel ik dus, laat maar.

Chev en de rest kennen het hele verhaal.

welk topic reeks was het dan.
ben nu wel benieuwd namelijk

Ga lekker je eigen problemen proberen op te lossen en niet die van mij weer op te rakelen.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 15:35 schreef NEUTE het volgende:
Ga lekker je eigen problemen proberen op te lossen en niet die van mij weer op te rakelen.

Zoek maar op dit topic ergens rond de #65

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 09:23 schreef mspoez het volgende:

[..]

Was het fijn, M?

Het was zeker fijn, alleen ik ben er nog meer verward door geraakt. Ze is speciaal voor mij tot 1 uur 's nachts op msn gebleven terwijl ze eigenlijk al om 10 uur weg moest. Heb geprobeerd om het niet over onze relatie te hebben, dat is ook aardig gelukt. Alleen af en toe wat oude herinneringen naar boven gehaald en samen gelachen. Aan sommige opmerkingen kon ik het wel opmaken dat het ze het er nog steeds moeilijk mee heeft. Heb het gevoel dat zo'n lang gesprek toch een terugval veroorzaakt in het verwerken van alles, ook vooral omdat het pas 5 dagen uit is tussen ons. Zou trouwens zelf geen contact met haar opgezocht hebben, zij sprak mij op msn aan. Misschien had ik haar moeten negeren, maar ik wil haar ook geen kutgevoel geven alhoewel ze mij dat min of meer wel heeft gegeven toen ze het uit maakte en mij geen tweede kans wilde gunnen.

Ergens diep van binnen zegt iets me dat het nog goed kan komen, nu zeker niet, misschien over enkele maanden... Maar daar wil ik niet op wachten, ik wil gewoon verder met mijn leven, en de afleiding die ik heb door bijv. met dat meisje van mijn middelbare school te praten, helpt hierin zeker. Ik wil haar echter niet 'gebruiken' om over mijn verdriet heen te komen, dat zou ook oneerlijk tegen haar zijn. Ik laat alles zijn gang lopen, probeer zo weinig mogelijk vooruit te denken.

Qua verwerken valt het nu allemaal mee, ik heb weinig momenten dat ik aan haar denk en verdrietig wordt. Ik kan ook lekker slapen en eten is ook absoluut geen probleem. Op school qua concentratie gaat het ook prima. Echter ben ik bang dat de klap pas komt als zij misschien over een tijdje een nieuw vriendje krijgt... Maar wie weet heb ik dan ook iemand anders waar ik gelukkig mee ben, dus ik probeer daar niet teveel aan te denken.

Fijn M, je haalt er het goeie uit en laat de rest liggen. Zo te lezen ben je zelf al verder dan je schrijft, tussen de regels zie ik al heel wat vooruitkijken! Sterkte hoor, en een kusjekroel voor jou!

mmm, dat klinkt wel goed merziyas. hoop dat het iig goed komt met jou, herken ook veel dingen...

ook tof en eerlijk dat je die oude schoolvriendin niet wil gebruiken.
en dat gevoel van goedkomen niet nu maar over een tijd heb ik ook.
hopenlijk is het voor ons beiden een vooruitzienende blik

Resquemeisje ? Tissermis?

mja, effe dip... pfff... verlangens die terugkomen, boos en verdrietig. Herinneringen ophalen, terugwillen in de tijd, naar die mooie tijd en er dan nog meer van genieten dan ik toen deed...

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 15:11 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
Ik ken dat Resgque, had ik tot voor kort ook.. maar ik geloof dat ik er zowaar overheen ben. Ik zou echt niet meer terugwillen. Ik verlang er ook niet meer naar... Ik hoop van harte dat je spoedig hetzelfde kunt zeggen

En welkom terug Neute! Ben blij dat het weer goed tussen jullie gaat. Maar hoe kun je zo vaak zolang en zover reizen eigenlijk? Zou ik ook wel willen kunnen nl. Maar ja, mijn werkgever wil me af en toe zien enzo..

Nouuuu dat zal ik je even vertellen haha. Portugal was gewoon een weekje vakantie, met vakantiedagen opgenomen En toen ik terug kwam heb ik besloten ontslag te nemen en mijn auto verkocht! Dus tsja, daarom kan ik 8 maanden reizen

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 15:11 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
Ik ken dat Resgque, had ik tot voor kort ook.. maar ik geloof dat ik er zowaar overheen ben. Ik zou echt niet meer terugwillen. Ik verlang er ook niet meer naar... Ik hoop van harte dat je spoedig hetzelfde kunt zeggen

En welkom terug Neute! Ben blij dat het weer goed tussen jullie gaat. Maar hoe kun je zo vaak zolang en zover reizen eigenlijk? Zou ik ook wel willen kunnen nl. Maar ja, mijn werkgever wil me af en toe zien enzo..

Heb er eigenlijk neit zoveel last meer van, maar laatste dagen is het weer erger lijkt het vreemd genoeg. Vervelend natuurlijk, maar dat komt wel weer goed i hope

Zijn altijd golven, Resque, maar elke keer is de golf van verdriet minder hoog tot hij helemaal wegblijft.

TVP

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 15:57 schreef mspoez het volgende:
Zijn altijd golven, Resque, maar elke keer is de golf van verdriet minder hoog tot hij helemaal wegblijft.

Weet ik, was ook al wel poosje geleden, maar op 1 of andere manier hou ik me er weer iets meer mee bezig de laatste dagen. Naar het zijn meer de het snakken naar die momenten met een vrouwtje... Niet haar specifiek eigenlijk.

lang leve de vrijdagmiddag

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 15:59 schreef resque het volgende:

[..]

Weet ik, was ook al wel poosje geleden, maar op 1 of andere manier hou ik me er weer iets meer mee bezig de laatste dagen. Naar het zijn meer de het snakken naar die momenten met een vrouwtje... Niet haar specifiek eigenlijk.

lang leve de vrijdagmiddag

Momenten, herinneringen, verwerken, accepteren

In mijn geval:
Eerste 3 maanden onvoorspelbare tsunami's
3-5 maanden regelmatige golven
5-7 maanden kabbelend water w

Zo af en toe gooi ik zelf een keitje in het water en doen de kringen (herinneringen) de rest....
Maar over het algemeen ben ik wel gelukkig met mijn leventje nu

Blijft lastig..

Eerst aan de kant worden gezet door een aantal irritaties..
En dan toch weer normaal met haar om gaan..

En dat ze zegt onder voorwaarden.. Waar ik me dan aan moet houden..
Wat ze eerst wilt zien of mij dat lukt..
Dan weet je aan de ene kant dat verdergaan goed voelt en toch wat met je doet..
Maar aan de andere kant.. Vrij zijn.. En dit gezeur over is ook fijn..

En soms is het moeilijk.. En heb ik het er moeilijk mee..

Het komt er op neer.. Dat ik nog steeds in soort van onzekerheid zit..

gisteren met 2 vrienden wat wezen drinken en stappen.
die snapten er ook niks van dat het uit was en ook beiden zeiden ze stress en niet verwerken.
en ook een vriend die der had gesproken zei dat het dat was wat ik vermoedde.

trek zoiets echt niet.
gewoon geen goede reden om een perfecte relatie te beeindigen, gewoon omdat ze ontzettend negatief kan denken en te koppig is om terug te kijken en te snappen.

standaard smsjes nu maar als ik vraag of het goed met haar gaat, of ze wel gelukkig is en zichzelf dan gewoon geen antwoord.
die trut weet enigzins zelf ook wel dat ze dom bezig is maar als madam eenmaal iets heeft besloten dan wil en kan ze een fout niet toegeven

lol, ik gunde die vent waarmee er dus "iets" is een flinke ellendige ziekte.
nu is die dus ontzettend ziek (tijdelijk) maar ik gun het hem van harte

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 21:50 schreef thestoryofus2009 het volgende:
lol, ik gunde die vent waarmee er dus "iets" is een flinke ellendige ziekte.
nu is die dus ontzettend ziek (tijdelijk) maar ik gun het hem van harte

Begrijpelijk.. Het is moeilijk ja.
Maar toch een soort van jaloezie.
Maar het is ergens wel 'gezond'.. Je ziet iemand iets doen met iemand die zich eerst helemaal aan jou gegeven heeft, dat is een beeld waar je nooit aan zult wennen.
Helaas.

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 21:54 schreef mstr het volgende:

[..]

Begrijpelijk.. Het is moeilijk ja.
Maar toch een soort van jaloezie.
Maar het is ergens wel 'gezond'.. Je ziet iemand iets doen met iemand die zich eerst helemaal aan jou gegeven heeft, dat is een beeld waar je nooit aan zult wennen.
Helaas.

ja die hond heeft zelf het perfecte leventje gehad. en ik ken hem ook en hij mij.
totaal geen respect alleen zijn eigen genoegdoening, dus dan gun ik mensen ook ellendige dingen, en het komt nog uit ook

ja dat beeld is idd ziek, zeker als het werkelijk zo snel is gegaan als ik denk.
maar erger vind ik de leugens van altijd er voor elkaar zijn, nooit opgeven, erover praten.


maar goed misschien ben ik wel extreem ouderwets.

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 22:03 schreef thestoryofus2009 het volgende:

[..]

ja die hond heeft zelf het perfecte leventje gehad. en ik ken hem ook en hij mij.
totaal geen respect alleen zijn eigen genoegdoening, dus dan gun ik mensen ook ellendige dingen, en het komt nog uit ook

ja dat beeld is idd ziek, zeker als het werkelijk zo snel is gegaan als ik denk.
maar erger vind ik de leugens van altijd er voor elkaar zijn, nooit opgeven, erover praten.


maar goed misschien ben ik wel extreem ouderwets.

Zodra mensen bloed ruiken waar zij naar op zoek waren, vergeten ze alles..

En dat is denk ik ook waar jij tegenaan loopt.
Toen jij haar had, was ie er voor je..
En toen hij zelf er voor ging, is dat contact met jou niets meer waar, omdat jij hem niet meer bij haar kan brengen.

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 22:12 schreef mstr het volgende:

[..]

Zodra mensen bloed ruiken waar zij naar op zoek waren, vergeten ze alles..

En dat is denk ik ook waar jij tegenaan loopt.
Toen jij haar had, was ie er voor je..
En toen hij zelf er voor ging, is dat contact met jou niets meer waar, omdat jij hem niet meer bij haar kan brengen.

het zit iets anders in elkaar

hij had mij niet nodig om met haar in contact te komen, helemaal niet.
hij kende me alleen en de hele situatie.
beetje misbruik maken, maar goed, hopenlijk blijft die nog een maand in deze staat

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 22:18 schreef thestoryofus2009 het volgende:

[..]

het zit iets anders in elkaar

hij had mij niet nodig om met haar in contact te komen, helemaal niet.
hij kende me alleen en de hele situatie.
beetje misbruik maken, maar goed, hopenlijk blijft die nog een maand in deze staat

Naja, dat was wel de achterliggende gedachte die ik bedoelde.
Hij heeft gewoon puur misbruik gemaakt van de dingen die jij hem verteld hebt, om haar voor hem te winnen.
Zo zie je maar, van je vrienden moet je het hebben.

Dat is hetzelfde als dat als je een vriendin hebt en iets minder tijd aan je vrienden besteed, er ook een aantal afvallen.

Ik meld me. 2 jaar aan-en-uit, leugens over en weer, vreemdgaan van beide kanten. Toch altijd weer bij elkaar terecht komen. De fijnste tijd van de wereld met elkaar hebben, zodra we elkaar zagen. Kunnen niet met- en niet zonder elkaar. Een relatie was het niet te noemen, maar we hebben wel 2 jaar lief en leed gedeeld.

5 weken geleden is het uitgegaan, 2 weken geleden weer aan. Ik was sceptisch, maar wilde het wel een kans geven.
Woensdagavond het hoge woord eruit, hij heeft een ander. Al een week. Dit is ook niet de eerste keer. Ik neem het niet serieus, ze is niet serieus te nemen. Ik moest er zelf achter komen, hij ontkende het in eerste instantie. Zei daarna dat hij het me zelf wilde vertellen maar dat 'ie me geen pijn wilde doen. Uitstel van executie: ruzie met me maken etc etc. Ik ongelooflijk boos, blind van woede. Hem uitgescholden, geslagen. Hij smeekte me om rustig te worden, zodat we konden praten. PRATEN?! Hoezo praten? Wat valt er nou nog te bepraten?
Uiteindelijk toegegeven, gehuild. Hij kan me niet gelukkig maken, wilt me niet zoveel pijn meer doen. Was bang dat ik kapot zou gaan (wat ook zo was). Ik huilen, hij troosten. Ik boos, alle gevoelens door elkaar. Wat een lul dat ie dit zo lang voor me heeft achter gehouden. Hij had er spijt van dat 'ie me zo behandeld heeft. Wilt mij gelukkig zien, maar kan me dat niet maken. Uiteindelijk naar huis gegaan en afgesproken voor de volgende dag (waarom weet ik niet).

De volgende dag kwam mijn boze fase. Wilde het andere meisje laten weten wat een leugenaar hij is. Hij had ook altijd ontkent tegenover haar. Zij wilde mij niet geloven, haar eigen fout. Smsje van hem 'waar ben je nou mee bezig?!' ik terugsturen: 'moet je dat niet aan jezelf vragen?'. Ging er niet vanuit dat hij nog zou komen 's avonds.

Hij stond toch voor m'n werk te wachten, ik heb geen woord gezegd totdat we thuis waren. Hij probeerde een gesprek aan te knopen: "Hoe was je dag?" etc. Ik heb niets gezegd, behalve 'WAT DOE JE NOU HIER!? Ga lekker je meisje voorliegen."

Uiteindelijk toch op mijn kamer beland. Hij wilde de knoop doorhakken. Het moest maar een keer afgelopen zijn. Elke keer kwam het even goed en dan begon één van de twee ruzie te maken, waardoor we allebei pijn hadden. Het kon niet langer zo. Ik wist dat hij gelijk had maar kon me alleen maar huilend vastklampen. Natuurlijk heeft hij gelijk, dit was niet gezond. Hij zei dat ik het allerliefste en fijnste meisje ben die hij ooit heeft gehad en dat 'ie zielsveel van mij houdt. Dat hij aan de ene kant verslaafd aan mij is en aan de andere kant over me heen wilt zijn. Ik zei hetzelfde te voelen. Hij zei dat 'het andere meisjer' alleen maar een manier was om over mij heen te komen, ik zei dat ik er kapot van ging dat hij er vrolijk vandoor ging met een ander meisje. Hij ging tegen me in: "Denk je dat ik nu vrolijk kan zijn met haar?! Ik heb slapeloze nachten, ik wil niet eens uit bed komen 's morgens, ik zou niet eens meer WETEN waarom!".
We deden elkaar alleen maar pijn, het was niet goed. De balans was eruit. Hij vroeg hoe ik hier overheen kon komen. Door hem niet meer te spreken, niet meer te zien? Ik zei dat ik hem niet meer moest zien maar dat ik hem zo graag wilde blijven zien. Dat had hij ook. Maar we namen eindelijk een volwassen besluit, de knoop moest door. We zouden elkaar niet meer moeten zien en spreken.

Hij gaf me een kus op m'n voorhoofd en liep mijn kamer uit, waarop ik onbedwingbaar begon te huilen en te schreeuwen. Ik kon de gedachte niet aan om hem niet meer te zien of te spreken. Waarop hij terug kwam lopen. "Niet huilen liefje, zo kan ik niet weg." Elke keer als hij wegliep moest ik weer huilen. Elke keer als hij dat hoorde kwam hij weer teruglopen, uiteindelijk zo gefrustreerd dat hij begon te schreeuwen en te huilen van wanhoop "HET DOET MIJ PIJN DAT JIJ PIJN HEBT, BEGRIJP DAT EENS. IK KAN JE NIET ZO ACHTERLATEN, MAAR WE KUNNEN NIET VERDER, HET LEIDT NERGENS TOE. JIJ WORDT GEK, IK WORD GEK. HET KAN NIET. ZEG ALSJEBLIEFT DAT HET GOED IS, ZET ER EEN PUNT ACHTER, ANDERS KAN IK NIET WEG. ZEG GEWOON PUNT. ZEG ALSJEBLIEFT DAT HET GOED IS. ALSJEBLIEFT."
Toen hij uiteindelijk wegging kon ik niet eens meer huilen, was helemaal op. Heb hem gesmst "punt." Daarna toch nog de ogen uit m'n kassen gehuild, toen m'n kamer opgeruimd en om 11 uur gaan slapen. Kreeg ik nog een smsje van hem "slaap lekker dikkie x". Iets teruggestuurd, weet niet eens meer wat. Niets interessants.

Gister op m'n werk weer gehuild, ging verder prima als ik er niet aan dacht. Vooral de gedachte dat hij gelijk bij een ander meisje is doet mij verschrikkelijk pijn. Ik was zijn eerste (qua sex) en de enige gebleven, tot nu toe. Zag op zijn hyves dat 'ie alles van mij heeft verwijderd. Volgens mij ook geblokt op msn want heb 'm niet meer gezien. Heb 'm gesmst met de vraag of hij alsjeblieft zijn hyves privé wilt maken, zodat ik niet elke seconde kan kijken. Word er gek van. Hij heeft nog niet gereageerd.

Kan het (nog) niet geloven dat ik 'm niet meer zal spreken of zien. Dit is wel vaker gezegd, maar elke keer na 2 weken kwamen we toch weer bij elkaar. 2 weken, altijd. We moeten ons daar een keer overheen zetten, zei hij. Nu hij me geblokt heeft en nergens meer op reageert denk ik dat het deze keer echt is. Vind het verschrikkelijk moeilijk, weet mezelf niet meer te vinden. Val opeens in een enorm gat, geen idee wat ik met de rest van het jaar aan moet. Rijbewijs halen, ja. In september weer een studie oppakken, maar geen idee waar. Deze zomer op het strand werken? Ja fijn, maar ik weet dat hij er ook ergens werkt. Ik moet doelen stellen, keuzes maken. Mezelf weer terugvinden. Ik loop ook bij een psycholoog ivm winterdepressie en ga binnenkort naar groepstherapie, één keer in de week. Hoop dat ik daar steun vind. Ben de afgelopen tijd bijna iedereen kwijtgeraakt, vriendinnen hebben me laten vallen. Had in deze plaats niemand, behalve hem. Heb nu wel een paar vriendinnen die er voor me zijn, dat is fijn. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik hem nu niet meer zal spreken of zien.

Dit verhaal is wel erg lang geworden, excuses. Maar ik vond het fijn om het even kwijt te kunnen. Het gaat prima, overdag. Maar 's avonds en 's ochtends mis ik hem verschrikkelijk. Hoop dat 'ie voor de deur staat etc. Maar het is beter, het is beter het is beter. Het is beter, godverdomme.

[ Bericht 0% gewijzigd door surrogaat12344 op 07-02-2009 11:59:49 ]

Ik kan het niet. Ik kan het gewoonweg niet. Ik heb hier maanden geleden al eens gepost, en ik dacht echt dat ik me beter zou gaan voelen. Maar dat is niet zo. Ik droom nog steeds over haar, ik ben naar haar op zoek. Zowel mentaal als op foto's. Ik haal haar hoofd steeds weer voor m'n ogen, denk aan hoe ze rook, eruit zag, hoe lief ze kon lachen. Ik haal zelfs de ergste momenten terug. De verschrikkelijke ruzies tot midden in de nacht. Ik die boos en dronken wou wegrijden en zij die me tegenhield. Schreeuwend.

Ze is twee jaar lang het beste in mijn leven geweest, al ontkende ik dat toen met regelmaat. Zo gaat dat in een relatie. Je weet pas wat je kwijt bent als het er niet meer is. En nu mis ik haar zo verschrikkelijk. Ik heb nog wel contact met haar gezocht, maar ze wil niet meer. Ze zegt dat ze het afgesloten heeft en met een volgend hoofdstuk in haar leven is begonnen. Een zonder mij. Dat is moeilijk, en ik kan er niet overheen komen. Er zijn dagen -spaarzaam- dat het goed gaat. Maar dan ga ik naar bed, en dan denk ik aan d'r. Het komt vanzelf en er is niets dat ik kan doen. Ik droom van haar, droom dat ze bij me terugkomt. Dat we samen zijn, en ik van iedere dag geniet met haar. Dat ik haar iedere dag de liefde geef, die ik voorheen misschien heb laten liggen.

Ze was mijn prinses. Dat is ze nog steeds. En ik haal me steeds gekkere dingen in mijn hoofd. Soms rij ik doelloos rond, zonder bestemming. Uiteindelijk sta ik toch voor haar deur. Gewoon, in een keer. Het toeval wil dat ik ook nog heel vaak langs haar huis kom als ik naar mijn werk moet. Ik kijk altijd naar haar raam, het is dicht. Wie is er bij haar? Waarom zijn de gordijnen dicht? Heeft ze iemand anders? Het verscheurt me. Ik kan niet denken, ik functioneer niet. Naar de buitenwereld toe wel natuurlijk, maar van binnen is het een totale chaos.

The outside shines, while the inside rots.

kan er ook nog steeds niet bij met mijn gedachten zoals de twee hierboven...

alleen het erge is dat wij nooit ruzie hadden. ja ze was wel eens verdrietig als ik weer in extreme stress mijn bindingsangst weer los liet. maar dat was het enige en dat heb ik afgeworpen.
onze relatie was zo perfect, leuk dingen samen ondernemen, met vrienden, samen relaxen, samen lachen en huilen, en er zijn voor elkaar.

en dan klap ik in, heb nu veel gelezen over rouwproces en ik vertoonde heel veel van die signalen waar ze het moeilijk mee had.
aanhankelijk, emotioneel, hulpeloos, nam haar haar ruimte, opeens gedeeltelijk willen samenwonen.
was gewoon mezelf niet, zij was op een gegeven moment letterlijk het enigste rustpunt in mijn leven en ik trok teveel aan haar.

ik ben als het ware gestorven een paar weken geleden, herboren en nu zie ik wat er is gebeurd.
ken haar voor de relatie al zo lang, echte liefde alleen de samenloop van omstandigheden...
zij kan niet terug kijken en ik moet leedzaam toekijken hoe het beste in ons beiden levens weg gaat.
het is alsof ik wakker geworden ben uit een coma na een zwaar ongeluk en ik naast me kijk en mijn geliefde nog in coma zie. schreeuwen, schudden, kusjes geven, maar ze word niet wakker

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 15:14 schreef thestoryofus2009 het volgende:
kan er ook nog steeds niet bij met mijn gedachten zoals de twee hierboven...

alleen het erge is dat wij nooit ruzie hadden. ja ze was wel eens verdrietig als ik weer in extreme stress mijn bindingsangst weer los liet. maar dat was het enige en dat heb ik afgeworpen.
onze relatie was zo perfect, leuk dingen samen ondernemen, met vrienden, samen relaxen, samen lachen en huilen, en er zijn voor elkaar.

en dan klap ik in, heb nu veel gelezen over rouwproces en ik vertoonde heel veel van die signalen waar ze het moeilijk mee had.
aanhankelijk, emotioneel, hulpeloos, nam haar haar ruimte, opeens gedeeltelijk willen samenwonen.
was gewoon mezelf niet, zij was op een gegeven moment letterlijk het enigste rustpunt in mijn leven en ik trok teveel aan haar.

ik ben als het ware gestorven een paar weken geleden, herboren en nu zie ik wat er is gebeurd.
ken haar voor de relatie al zo lang, echte liefde alleen de samenloop van omstandigheden...
zij kan niet terug kijken en ik moet leedzaam toekijken hoe het beste in ons beiden levens weg gaat.
het is alsof ik wakker geworden ben uit een coma na een zwaar ongeluk en ik naast me kijk en mijn geliefde nog in coma zie. schreeuwen, schudden, kusjes geven, maar ze word niet wakker

Dat is ook waar het bij ons misgegaan is en dat nu ook ingezien heb.
Hoop dat ze me nog een kans geeft.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 16:26 schreef mstr het volgende:

[..]

Dat is ook waar het bij ons misgegaan is en dat nu ook ingezien heb.
Hoop dat ze me nog een kans geeft.

ieder mens heeft een soort verdedigingsmechanisme.
als het kut gaat kun je gaan zuipen met vrienden, ff talken met je beste vriend/vriendin/ouders en dan later gewoon terugkijken op wat er mis is gegaan.

mijn ex is een type dat extreem introvert is en niet terug wil kijken, die sluit gevoelens af en word opeens een ander persoon. heel moeilijk om door dat pantser van haar heen te dringen.
dat is frustrerend, als ze gewoon ff rust nam en zou gaan denken ...

vanavond weer stappen, kan ik weer lekker vrouwen met mijn ex gaan vergelijken as usual...en er weer achter komen dat niemand er aan kan tippen.

fucking frustrerend om je grote liefde te vinden op wellicht een verkeerd moment...

had nog een grappige conversatie van onze pre relatie periode.
dat als het uit was met der vorige vriend dat ze dan eerst flink vrijgezel moest zijn, flink rondneuken, etc.
en dat ik dan weer in haar leven kwam om der te "redden".
zei ze zelf dat de kans er dan in zat dat het lieve kleine meisje dan diep verborgen zou zijn en moeilijk te bereiken.
dan zou ik vechten tot aan de dood om der terug te winnen.
vond ze goed maar dan niet tot aan de dood, bijna dood

en ook frappant ze zei een keer, over 1,5 jaar is het anders, en ja 1,5 jaar later is het anders

ga echt kapot hier.
spreek af met vrienden, nu net zitten bieren en zo stappen.
weer werken, beetje knallen op mijn motor, veel vrienden opzoeken...

maar gemis word fucking steeds erger

Ik ga ook stuk hier..
Ze heeft afgesproken met een vriend die haar al lang leuk vindt..

Hij noemt haar altijd inktvis, nu staat er in zijn msnnaam: Aan 't inktvissen

Ze gingen om 9 uur de hond uitlaten samen, ze zei: Ik kom straks nog online..
Tot nu toe.. Nog níks gehoord..

Op dit moment zit ik lekker in mijn vel, het is alsof ik nu een beetje in de gaten heb hoe het is zonder haar. Op dit moment voel ik me nog wel heel alleen, ik ben veel bezig met school en werk.
Heb daar dan ook veel leuke contacten, niet dat ik met de mensen afspreek buiten werk om. Met sommige personen van mijn klas ga ik wel op, dat voelt zeer goed.
Wat betreft vrouwen, heb ik zelf het gevoel dat ik er nog niet echt voor open sta, ik ben bang dat ik de signalen mis.
In het begin toen ik kwam werken bij mijn huidige werkgever was er altijd een meisje die spontaan ging smsen en vroeg altijd wanneer ik ging werken etc.
Nu heb ik dat nooit andersom gedaan, en dat is de laatste tijd helemaal niet meer voorgekomen. Volgens mij waren dat signalen, dat weet ik helaas niet zeker

Goed gesprek gehad met mijn coach op het werk, die zegt het wel aan mij te zien dat ik ontzettend lijd aan het feit dat ik zo bedonderd ben, ze begrijpt het maar kan helemaal niks voor mij betekenen. Je moet toch zakelijk blijven op het werk.

Al met al voel ik me wel een stuk beter, ik verveel me niet snel meer en heb altijd wel wat te doen. De gedachten dat ze nu met een ander is en die veel beter dan mij schijnt te zijn in alles doet mij nog wel ontzettend pijn, ik moet er nog best wel vaak aan denken.
Als ik er aan denk is dat niet de hele dag, maar echt met vlagen. En zoals het nu staat begint het steeds minder te worden.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 00:06 schreef mstr het volgende:
Ik ga ook stuk hier..
Ze heeft afgesproken met een vriend die haar al lang leuk vindt..

Hij noemt haar altijd inktvis, nu staat er in zijn msnnaam: Aan 't inktvissen

Ze gingen om 9 uur de hond uitlaten samen, ze zei: Ik kom straks nog online..
Tot nu toe.. Nog níks gehoord..

Moet even antwoord geven op mijzelf;
Krijg net een smsje, waarin staat dat ze film heeft gekeken met haar ouders enzo derbij.. En dat er niks gebeurd is..
Toch goed om te horen

quote:

Op zondag 8 februari 2009 00:20 schreef mstr het volgende:

[..]

Moet even antwoord geven op mijzelf;
Krijg net een smsje, waarin staat dat ze film heeft gekeken met haar ouders enzo derbij.. En dat er niks gebeurd is..
Toch goed om te horen

Word je daar niet een beetje moe van ? Dat je jezelf constant afvraagt wat ze aan het doen is, zelf zou ik me dit ook afvragen, ik weet in wat voor situatie je zit.
Maar ik zou het loslaten, want straks als het echt over is zal het nog zwaarder zijn om het te verwerken..

quote:

Op zondag 8 februari 2009 00:24 schreef Edwinuss het volgende:

[..]

Word je daar niet een beetje moe van ? Dat je jezelf constant afvraagt wat ze aan het doen is, zelf zou ik me dit ook afvragen, ik weet in wat voor situatie je zit.
Maar ik zou het loslaten, want straks als het echt over is zal het nog zwaarder zijn om het te verwerken..

We gaan gewoon goed met elkaar om.
En van de week nog gezoend etc, dus het is allemaal heel raar.

En ik vraag het me niet constant af, maar in dit geval wel.
Omdat ik weet hoe het tussen hun zit etc.
En dat hij haar al jaren leuk vindt.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 00:26 schreef mstr het volgende:

[..]

We gaan gewoon goed met elkaar om.
En van de week nog gezoend etc, dus het is allemaal heel raar.

En ik vraag het me niet constant af, maar in dit geval wel.
Omdat ik weet hoe het tussen hun zit etc.
En dat hij haar al jaren leuk vindt.

Ik wens je echt het beste