quote:Voila, hier is "ie" dan en dit keer trapt TS niet eerst afOp dinsdag 7 februari 2006 12:38 schreef Jelief het volgende:
BE, ik dacht er vanmorgen nog over om een topic te openen met iets in de trant van 'ja maar dat vertellen ze er niet bij' een soort kleine lettertjes bij het moeder zijn.
Een niet-negatief maar zeker niet stralend positief verhaal.
De zwangerschap he... ik ga niet klagen over allerlei kwaaltjes, want die zijn algemeen bekend denk ik en horen erbij, hoe vervelend ook soms.
Wat ik het mafste vond en vind aan zwanger zijn is dat het je absoluut niet voorbereid op het moederschap. Ik vind het zo 2 verschillende dingen, je bent zwanger en dan heb je een kind, niet te vergelijken. Ik merk dat ik nu in mijn 2e zwangerschap er meer van geniet. De eerste keer was ik toch wat meer aan het klagen
Deze keer wil ik overal van genieten, omdat het zo verdomde bijzonder is! Maar hoe het zal zijn om straks weer een baby te hebben... ik heb geen flauw idee... ik laat dat gedeelte straks maar weer over me heen komen 
quote:hoofdpijn door te weinig drinken omdat je gewoon meer vocht nodig hebt is er dan ook wel zo 1 denk ikOp dinsdag 7 februari 2006 20:48 schreef sjak het volgende:
Waar ik in het begin van mijn zwangerschap van schrok is dat ik de hele tijd buikpijn had. Later hoorde ik dat heel veel vrouwen dat hadden. Ik had gedacht dat ik van dat soort narigheid 9 maanden lang af was. Natuurlijk heel naief, groeien doet pijn maar niemand had me zoiets ooit verteld.
Mensen zeggen inderdaad tegen mij ook dat ik 9 maanden heb om er naar toe te groeien. Ik kan me er nu toch echt niets bij voorstellen hoe het straks zal zijn hoor. En als ik tegen mensen zeg dat ik erg moet wennen dat ik zo'n buikje heb en dat ik me niet kan voorstellen dat er "iets" inzit word ik ook heel raar aangekeken.
dat is echt niet voor te stellen. Wat ik nu ga zeggen is per persoon verschillend, maar ik had ook niet meteen zo'n band met Liam omdat ie toevallig in mijn buik had gezeten, dat heeft echt even moeten groeien.
quote:Het is wel heel herkenbaar hoor Sjak. Toen ik in verwachting was van Eva vond ik dat heel bijzonder, en ik had het idee dat ik heel goed en heel reeel er mee bezig was. Tot het moment dat ik haar voor het eerst op mijn buik kreeg, ruikend naar vruchtwater en helemaal glibberig. Tot groot vermaak van de gyn. bleef ik maar zeggen "ow een echt kindje, een ECHT kindje"Op dinsdag 7 februari 2006 20:53 schreef sjak het volgende:
Oei, dan klaag ik stiekem wel even
Mensen zeggen inderdaad tegen mij ook dat ik 9 maanden heb om er naar toe te groeien. Ik kan me er nu toch echt niets bij voorstellen hoe het straks zal zijn hoor. En als ik tegen mensen zeg dat ik erg moet wennen dat ik zo'n buikje heb en dat ik me niet kan voorstellen dat er "iets" inzit word ik ook heel raar aangekeken.
Geloof dat ik me toen pas ten volle realiseerde waar we aan begonnen waren.
De 2e keer zwanger was toen wel specialer, omdat ik zo goed wist wat voor moois er aan het groeien was.
quote:dat weet ik nogOp dinsdag 7 februari 2006 20:56 schreef Lois het volgende:
[..]
Het is wel heel herkenbaar hoor Sjak. Toen ik in verwachting was van Eva vond ik dat heel bijzonder, en ik had het idee dat ik heel goed en heel reeel er mee bezig was. Tot het moment dat ik haar voor het eerst op mijn buik kreeg, ruikend naar vruchtwater en helemaal glibberig. Tot groot vermaak van de gyn. bleef ik maar zeggen "ow een echt kindje, een ECHT kindje"
Geloof dat ik me toen pas ten volle realiseerde waar we aan begonnen waren.
quote:En dat geloof ik dan ook wel weer. Als ze klein zijn kan je ze op de een of andere manier nog beschermen door ze bij je te houden. Groter moeten ze toch hun eigen weg leren te gaan. Dat lijkt me ook heel moeilijk.Op dinsdag 7 februari 2006 20:54 schreef moussy het volgende:
Ik heb mijn moeder nooit geloofd met haar; kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen... ze heeft gelijk en dat is best zwaar.
Peter vertelde dat hij het zo erg vond dat hij niks kon doen, toen ik hem wanhopig van pijn en vermoeidheid aankeek. Hij zei dat ik zo zielig keek
quote:Oh ja mijn Peet ook, die had zichzelf in een hoekje van de bank gedrukt en kon me alleen maar aankijken, toen ik weeën had van René. Bij de derde was hij er al aan "gewend" en zat hij redelijk rustig tv te kijkenOp dinsdag 7 februari 2006 21:07 schreef LadyS het volgende:
kun je nagaan hoe machteloos hij zich zal voelen tijdens de bevalling.
Peter vertelde dat hij het zo erg vond dat hij niks kon doen, toen ik hem wanhopig van pijn en vermoeidheid aankeek. Hij zei dat ik zo zielig keek
quote:Ojee, daar heb ik nog helemaal niet aan gedacht. **snel ook hoofd maar weer in het zand steekt**Op dinsdag 7 februari 2006 21:07 schreef LadyS het volgende:
kun je nagaan hoe machteloos hij zich zal voelen tijdens de bevalling.
Peter vertelde dat hij het zo erg vond dat hij niks kon doen, toen ik hem wanhopig van pijn en vermoeidheid aankeek. Hij zei dat ik zo zielig keek
quote:Volgens mij kan je je dat ook niet realiseren, net zoals het overlijden van je kind.Op dinsdag 7 februari 2006 21:11 schreef Ladybos het volgende:
Waar ik heel erg van geschrokken ben is de heftigheid van de bevalling. Ik was er heilig van overtuigd dat het wel zwaar zou zijn maar dat ik me prima had voorbereid en dat ik dat klusje wel zou klaren. Mijn man vroeg tijdens de zwangerschap eens waar alle papieren lagen, voor het geval ik tijdens de bevalling zou komen te overlijden. Ik dacht echt dat hij helemaal gek geworden was, overlijden bij de bevalling gebeurt toch niet meer tegenwoordig in het westen, dacht ik. Maar ik ben zelf heel heel erg dicht bij de dood geweest na de bevalling en ze konden er niets aan doen, dat had ik me echt niet gerealiseerd.
quote:Da's waar Moussy, en misschien is het maar goed ook. Bij ons is het godzijdank goed afgelopen. Maar als ik het van te voren had geweten weet ik niet zeker of ik het aangedurfd had.Op dinsdag 7 februari 2006 21:14 schreef moussy het volgende:
[..]
Volgens mij kan je je dat ook niet realiseren, net zoals het overlijden van je kind.
Heb (nog) niks zinnigs te zeggen maar wil het wel even volgen.
En Moussy ook het opvoeden is heel herkenbaar, van te voren hadden we het er heel erg veel over gehad hoe wij het wilden doen, ook al voordat ik zwanger was (want dat duurde 3,5 jaar). Maar in de praktijk blijken sommige dingen toch anders te werken of krijg je van mensen commentaar op hoe je het doet en daar is vooral MrBos heel erg gevoelig voor en wil dan zijn principes aan de kant gooien. En dan wordt ik zo boos, het is dan echt dat oer-moedergevoel van 'blijf van m'n kind af' als hij bijvoorbeeld suggereert dat we best eens een tik mogen geven als ze ergens niet aan mag zitten ofzo
Ik wist niet dat je af en toe een hekel aan je eigen kind kon hebben, maar dat is dus wel zo.
Gelukkig maken veel andere dingen het dan wel weer goed, zoals de onverwoestbare liefde bv
Nooit meer superlang uitslapen.
Op mijn gemakkie met een boekie op de plee zitten. Kan echt pas als ze savonds op bed liggen
Lekker trutte onder de douche. Dat gaat nu van douchen en dan tegelijkertijd alles in de gaten houden met behulp van alles wat ik hoor en om t douchegordijn heen kan zien. Meiden geen ruzie maken. Jans niet op die stoel gaan staan, pfff grrr vloek, grrrr mopper en maar weer snel onder die douche vandaan komen
Of je staat er net onder en dan roept Jans "Mama Poepuh!!!!!" Weer onder die douche vandaan.En nu elke ochtend, ja elke ochtend om kwart voor 7 mijn bed uit en met 2 meiden om 8 uur de deur uit. En dan wil ik echt nog mascara op mijn ogen enzo. Redelijk voldaan kom ik op schooltje aan. En als ik dan perfect opgemaakte moeders zie, met kleren zonder kreukels enzo dan denk ik grrrrrrrrrrrrr hoe doen die dat!
Van te voren duidelijk afspreken niet in t bijzijn van de kinderen ruzie krijgen over het opvoeden. Echt spreek het maar niet af van te voren
quote:Nou, in het begin van de bevalling (gewoon de ontsluitingsweeen zeg maar, nog niks heftigs), toen lag Peter ook gewoon te slapen op de bankOp dinsdag 7 februari 2006 21:08 schreef moussy het volgende:
[..]
Oh ja mijn Peet ook, die had zichzelf in een hoekje van de bank gedrukt en kon me alleen maar aankijken, toen ik weeën had van René. Bij de derde was hij er al aan "gewend" en zat hij redelijk rustig tv te kijken
Het eerste wat hij vroeg toen ik hem om 05.00 uur wakker maakte toen mijn vliezen gebroken waren, was of hij nog wel even kon slapen
En nog erger: op de verloskamer, toen ik stond te douchen om de ontsluiting te laten vorderen, is hij ook in slaap gevallen En toch voelde hij zich zoooo machteloos, toen hij weer wakker was
, en dat kan ik me ook zo goed voorstellen Over dat oermoedergevoel.... Als Peter een beetje geirriteerd reageert naar Amber toe, dan kan ik zelfs boos op hem worden
Terwijl ik zelf net zo goed wel eens kortaf, chagrijnig enzo ben tegen haar Dus dat is dan niet helemaal eerlijk zeg maar. quote:Op dezelfde manier als dat sommige vrouwen om 8 uur, gekapt en gemake-upt op hun werk verschijnen waarschijnlijk. Om half zes opstaanOp dinsdag 7 februari 2006 22:25 schreef moussy het volgende:
Jessie, ik weet ook niet hoe die moeders dat doen. Ik sta regelmatig nog in mijn slaapshirt en ongewassen hoofd op school
quote:Dat heb ik ook vaakOp dinsdag 7 februari 2006 22:28 schreef LadyS het volgende:
Over dat oermoedergevoel.... Als Peter een beetje geirriteerd reageert naar Amber toe, dan kan ik zelfs boos op hem worden
Oh eerst natuurlijk bij de zwangerschap de schok dat we niet 1 babietje verwachtten maar twee.
Ja daar gein je wel eens over maar als het dan Echt zo is... dàt is al anders.
Maar goed, als ze er dan zijn: 16 flesjes op een dag. Dag in dag uit om de 3 uur voeden. Een badje. Nog een badje. Een flesje. Nog een flesje. Een luiertje. Nog een luiertje. Ik wil wel even koffie. En douchen. Oh er wil er een een flesje, zijn die 3 uur NU AL om?!
Het hield niet op! Heb me serieus wel eens afgevraagd waarom in vredesnaam we aan kinderen zijn begonnen. Het perfecte plaatje uit de 'Ouders van Nu' was ik nog niet tegen gekomen.
En het zorgen gaat maar door. Maar nu in een strak ritme, en het draait als een tierelier. Ik heb me er bij neergelegd. Ik moet voor eeuwig om kwart over 7 mn bed uit. En ook midden in de nacht. En als ik een nachtje doorhaal moet ik het 3 dagen bezuren. Oh en natuurlijk vind ik het ook hartstikke leuk en ben ik stapelgek op mn kinders maar soms... dan mis ik mezelf-zonder-kinderen zo! Even niet zorgen! Kan me dan ook wel vinden in de posts van Jessie en Livelink (uit het andere topic)
quote:Dat heb ik ookOp dinsdag 7 februari 2006 22:28 schreef LadyS het volgende:
[..]
Over dat oermoedergevoel.... Als Peter een beetje geirriteerd reageert naar Amber toe, dan kan ik zelfs boos op hem worden
En Caronline, wat jij zegt idd. En dan heb ik er nu nog maar 1. Je word echt een zorgmachine en dat terwijl dat dus helemaal niet bij mij past. Ik heb bv een hekel aan brood smeren
ik weet het, klinkt stom, maar daar heb ik zo'n hekel aan. En nu ben ik de hele dag eten en drinken aan het klaar maken voor mijn gevoel En dan ben ik op zich al blij dat Liam nu gewoon 3 keer per dag eet. Ik weet dat ik toen ie baby was helemaal gestoord werd ervan, ieder uur moest ie wel wat hebben voor mijn gevoel Magoe, dat valt me dus wel eens zwaar, hoewel ik inmiddels er aan gewend ben idd. Soms besteden we Liam even uit aan opa en oma en dat is best lekker, even samen zijn, even niet papa en mama zijn maar gewoon B en N. Ik vind het ook wel heftig dat een keuze van mij of mijn man meteen een direct gevolg heeft voor de ander. Dus als hij zegt: ik ga met vrienden iets doen vanavond, betekent dat meteen voor mij dat ik thuis moet zijn óf iets moet regelen. Je kunt die dingen absoluut niet meer los van elkaar plannen, daarin ben je je zelfstandigheid of individualiteit wel wat kwijt.
En ik betrap mezelf er soms op dat ik aan het wachten ben tot alles weer wordt zoals het was (wat ik dan precies bedoel is onduidelijk). Wachten tot we minder moe zijn, wachten tot we weer avonden wijn drinken of zelfs een joint roken, wat echt niet vaak gebeurde
, wachten tot we weer vaak naar de film gaan... Wachten, wachten, wachten met het gevaar dat we vergeten er nu samen ook wat van te maken, los van al het geluk dat we wel samen delen door Maria. En wat ik nu vreselijk vind, is dat ik niet zoals vroeger in een kwartier de deur uit kan zijn. Ik bedoel, wat kost dat nou aan tijd? 5 minuten douchen, paar minuten aankleden, effe wat naar binnen werken en als het echt moet sta je binnen een kwartier buiten. Krijg dat maar eens voor elkaar met een kind. Kwart over 6 op en dan met grote moeite om half 8 de deur uit kunnen terwijl je meneer ondertussen constant achter zijn broek moet zitten, zodat ie die in elk geval áán heeft.
quote:Whehe, ik moe tniet aan kinderen beginnen hoor ik al, ik loop nu al zo achter Berts kont aan, laat staan als er nog kinderen bij komenOp woensdag 8 februari 2006 08:24 schreef Rewimo het volgende:
En wat ik nu vreselijk vind, is dat ik niet zoals vroeger in een kwartier de deur uit kan zijn. Ik bedoel, wat kost dat nou aan tijd? 5 minuten douchen, paar minuten aankleden, effe wat naar binnen werken en als het echt moet sta je binnen een kwartier buiten. Krijg dat maar eens voor elkaar met een kind. Kwart over 6 op en dan met grote moeite om half 8 de deur uit kunnen terwijl je meneer ondertussen constant achter zijn broek moet zitten, zodat ie die in elk geval áán heeft.
Dat probleem heb ik dan weer niet op mijn werk. Vlug, vlug onder de douche vandaan, kind aankleden, nog een keer een schone luier. Tassen pakken. Als een pakezel naar de auto. 
tijdens mijn zwangerschap voelde ik me helemaal top, geen last van hormonen of wat dan ook. Maar daarna
Echt van die uitschieters: binnen no-time explosief kwaad kunnen worden. En binnen een enkele minuut weer helemaal blij Zo kende ik mezelf helemaal niet 
Heeft echt wel een jaar geduurd voor ik weer een beetje 'normaal' was. Oh, en idd dat zweten van Sugar herken ik helemaal. Heb echt een paar maanden na de bevallling 'opvliegers' gehad.
Van de week gebeurde het me zo maar dat is 's ochtends om half 8 zat te huilen op de fiets van onroering om een liedje dat ik op mijn MP3-speler hoorde. Echt maf
Het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar het is wel geweldig allemaal. Ondanks de moeheid op z'n tijd etc.
Die opvliegers heb ik echt superlang gehad. Ik dacht dat ik er nooit vanaf zou komen. Bij Jans had ik er ook last van, maar toen wist ik heel veel kleine lettertjes al quote:Misschien ben ik naïef, maar ik hoop dat bij deze baby ik ook al veeeeel meer over die kleine lettertjes weet en in een aantal dingen veel relaxter zal zijn. En ik was er toch echt van overtuigt dat ik bij Morris al harstikke relaxed wasOp woensdag 8 februari 2006 10:20 schreef jessie het volgende:
Bij Jans had ik er ook last van, maar toen wist ik heel veel kleine lettertjes al
Achteraf denk ik over sommige dingen: dat had wel wat makkelijker gekund ) Wat dacht ze wel. De 2e werd net zo behandeld en bla bla bla.Ze had zo gelijk
Een vlekje op een truitje, tis niet anders. Mee ergens naartoe en dus een slaapje missen. Tja je wil zelf ook wel eens weg. En voor je 1e moet je soms ook weg. Een lange vinger voor 6 maanden, foei!!! De tv aan omdat je toch echt even moet koken, enz enz enz.
Na 2 toch redelijke prettige/makkelijke zwangerschappen las ik maar even over de lettertjes "dit is geen garantie dat de 3e ook leuk zal zijn" heen.
(tevens TVP
)Ik heb nooit van hen gehoord dat het weleens niet vanzelf kan gaan. Dat zal ik mijn vriendinnen die nu zwanger zijn (drie vriendinnen zijn tegelijk zwanger...
) ook echt wel vertellen... en ook aanraden naar info-bijeenkomsten te gaan. Bij mij ging het namelijk niet vanzelf (zoals het bij bijna iedereen niet vanzelf gaat, hoe romantisch het ook allemaal lijkt). Het deed zoveel pijn dat ik bij Noa de eerste week eigenlijk stiekem al wilde stoppen. Dat durfde ik niet toe te geven, maar het was wel zo. Ik ben wel heel blij dat ik doorgezet heb, maar het was niet makkelijk!
Bij Emma ging het precies hetzelfde, met veel pijn, moeite en geduld, maar ik heb volgehouden en ben nu erg blij dat ik het gedaan heb. Maar...als er vrouwen zijn die het opgeven na de eerste week omdat ze erge kloven hebben en huilen van de pijn bij de voeding, dan zal ik het hun niet kwalijk nemen. Wat ik stiekem wel deed vóór ik een kind had (wat dacht ik eigenlijk wel..wat een bemoeizucht!).
De borstvoeding en de problemen daarbij zijn voor mij de kleine lettertjes geweest. De rest, van de vermoeiende nachten, nachtelijke ruzies en slaapgebrek zijn door de vorige posts wel duidelijk gemaakt! Leuk en herkenbaar topic om te lezen. Ik denk dat ik het ga aanbevelen aan mijn 3 zwangere vriendinnen
... Ik dacht altijd dat kinderen hebben 'wel leuk' was, maar ook heeeeeel zwaar. Nou, dat laatste had ik wel gelijk in...maar het leuke gedeelte overheerst ZO sterk!! Het is gewoon geweldig om die kleintjes te zien opgroeien (ja, heb er nu twee...had dat ook nooit kunnen denken natuurlijk
) en te zien hoe blij ze zijn om je te zien. Het moederschap is al zo'n dankbaar iets, dat had ik van tevoren nooit, nooit, noooooit kunnen denken. Je houdt zoveel van ze, dat zelfs een nachtje ergens logeren niet 'onverdeeld leuk' is, omdat je je constant zorgen maakt of het wel goed gaat, en of de oppas wel net zo lief is voor ze als jijzelf. Dit wou ik ook nog even delen met jullie
quote:Zo voel ik het dus precies!Op woensdag 8 februari 2006 11:37 schreef Suzanna het volgende:
Oh ja, ik vergeet er helemaal bij te vertellen...
Ik dacht altijd dat kinderen hebben 'wel leuk' was, maar ook heeeeeel zwaar. Nou, dat laatste had ik wel gelijk in...maar het leuke gedeelte overheerst ZO sterk!! Het is gewoon geweldig om die kleintjes te zien opgroeien (ja, heb er nu twee...had dat ook nooit kunnen denken natuurlijk
Dit wou ik ook nog even delen met jullie
De verantwoordelijkheid is groot, de zorgen soms ook, maar het plezier en geluk overheersen
Ik begreep laatst uit een forum dat kids pas rond 3 jaar zindelijk werden... DAT had ik niet in de kleine lettertjes gelezen!!!
quote:Tja, fijn he, van die luiers die alles absorberen. Je voelt niet eens meer dat je een plasje gedaan hebtOp woensdag 8 februari 2006 12:22 schreef Mammietje het volgende:
Heeeeeeerlijk herkenbaar allemaal! Geweldig topic!
Ik begreep laatst uit een forum dat kids pas rond 3 jaar zindelijk werden... DAT had ik niet in de kleine lettertjes gelezen!!!
quote:Hier zei Kevin telekens: Zit tussen je horenOp dinsdag 7 februari 2006 21:00 schreef sjak het volgende:
Een andere die ik niet in de kleine lettertjes heb gelezen: de machteloosheid van mijn man. Hij weet niet zo goed wat hij aan moet met mijn buien en ik zie hem kijken als ik misselijk ben. Ik ben soms wel blij dat ik niet in zijn schoenen sta.
Dat is ook niet iets wat je wil horen als je kotsen boven de wc hangt!!quote:Dat ligt deels aan jezelf. Je kan kids zindelijk maken als ze aan twee voorwaarden voldoen:Op woensdag 8 februari 2006 12:22 schreef Mammietje het volgende:
Heeeeeeerlijk herkenbaar allemaal! Geweldig topic!
Ik begreep laatst uit een forum dat kids pas rond 3 jaar zindelijk werden... DAT had ik niet in de kleine lettertjes gelezen!!!
1. Zelf kleren uittrekken
2. Zelf naar wc lopen
Als ze aan deze voorwaarden voldoen dan kan je gaan beginnen met het zindelijk maken. Bij de een gaat dat makkelijker dan bij de ander.
Men had me wel eerder mogen vertellen dat je tijdens de zwangerschap én daarna verandert in een emotioneel incontinente dweil....
Nooit had ik last van van die nét op zo'n verkeerd moment opkomende tranen.
Bij elk momentje als je naar je lief spelende kind(eren) zit te kijken bekruipt je ineens zo'n raar gelukzalig gevoel en ja hoor, daar komen ze weer.
En ze komen soms al bij een beeld van een zielig hondje bij het jeugdjournaal (om maar even een voorbeeld te noemen)
Gisterenavond was ik in het zwembad om negen uur. Komt er een man binnen met een kindje van een maand of tien. Om te gaan zwemmen dus. Ik kreeg ineens zo'n raar gevoel in mijn buik. Ik kon er niet bij dat dat arme mannetje niet lekker knus in zijn bedje lag. "Negen uur 's avonds is toch geen uur om met je kind te gaan zwemmen", was ik maar aan het zeggen tegen mijn vriendin.
Ik kon er gewoon echt niet bij en voelde enorm mee met dat kleine ventje.
[natuurlijk doet iedereen gewoon wat hij goed vindt voor zijn kinderen, het was gewoon mijn gevoel]
Voor mij als overblijvende kleine lettertjes zijn dan het werken en prive leven. Ik vind het waanzinnig moeilijk om te moeten werken en voor kinderen en huishouden te zorgen. Voordat je zwanger bent heb je het allemaal zo mooi gepland, maar zodra je je kindje hebt wil je eigenlijk heel veel bij haar zijn. En om het dan achter te laten bij iemand vind ik moeilijk. En dan met een tweede is het er helemaal niet makkelijk op geworden.
En het werd mij ook wel verteld dat je kinderen alles oppikken van een kdv, maar dat ze zoveel ziek zijn dat ik nu al een enorme hoeveelheid aan vakantie dagen kwijt bent, dat was echt niet in mij opgekomen
En om dan nog maar niet te praten over het feit dat je kind zich constant zo klote voelt, want daar kan ik wel om janken Maar het geluksgevoel van het hebben van onze 2 kinderen is echt heel groot en mooi
Heel vaak kan ik me nog steeds niet voorstellen dat wij ouders zijn en die 2 kinderen hebben zelfs. [ Bericht 5% gewijzigd door Lewis.de.boxer op 08-02-2006 18:07:55 ]
Ik loop al sinds oktober verkoudheid na verkoudheid mee te pikken van Sven alleen word ik daar iedere verkoudheid beroerder van. Dus maar eens naar de huisarts. Ik vertel tegen hem dat het best een probleem is, ziek zijn en een peuter om je heen. Zegt hij dat de peuter juist het probleem van mijn ziekzijn is. Volgens hem zijn moeders van jonge kinderen de eerste 5 jaar heel vatbaar voor verkoudheden van kinderen en die ziet hij dus die eerste jaren vaak in zijn praktijk.
Hebben ze dus ook nooit verteld
Daar tegenover staat dat ik niet wist dat mijn kind alles van mij gedaan zou kunnen krijgen. Dat ze me in tranen krijgt door met haar pop te spelen. Dat ik nergens bang voor was tijdens de zwangerschap, en een mega-ruzie bij durfde leggen met een vriendin, juist omdat ik dacht; "Wat kun je me nu maken? Ik heb mijn baby".
Het allerbeste vind ik nog wel dat ik al een jaar elke dag reden heb om uit bed te komen, en me elke dag gelukkig voel. Dag dip, je krijgt me nooit meer klein.
quote:Hier ookOp woensdag 8 februari 2006 21:31 schreef Lewis.de.boxer het volgende:
Ook nog wel eentje die ik kon gebruiken was dat ik een stuk assertiever ben geworden. En dat is iets wat voor mij alleen maar goed is en ook voor anderen
quote:Dat zit ik nu anders ook nog dikwijls, alleen dan niet met één of ander roddelblad, maar met een DikkieDik of Nijntje en een Suus op schoot. Lekker gezelligOp dinsdag 7 februari 2006 22:11 schreef jessie het volgende:
Op mijn gemakkie met een boekie op de plee zitten.
Ik had me tijdens de hele zwangerschap nooit gerealiseerd dat het zwanger zijn op zich zo'n ongelooflijke impact kon hebben. Na de bevalling voelde ik me leeg, lichamelijk, maar vooral ook geestelijk en emotioneel. Kheb vaak een potje zitten janken omdat ik 'alleen' in mijn lichaam zat, met een lege buik. Voelde alsof ik een stukje van mezelf kwijt was. Voelde me toen soms best wel eenzaam in mijn eigen lijf.
Verder had ik nooit verwacht zo'n ongelooflijke roze-meisjes-tuttebellen-mama te worden. Strikjes, lintjes, staartjes met haarfrutsels, uren kan ik er mee bezig zijn. Leuke lieve meisjeskleertjes, zacht roze, hard roze, oranje met geel, rokjes, leuke maillots, ik was(ben?) zelf een halve gozer, qua kleding loop ik het liefste in een spijkerbroek met sweatshirt en sneakers, maar Suus is echt op en top meisje. Ben verweekt.
Ook hadden ze me van te voren wel eens mogen vertellen dat de smekende ogen van je eigen kind erg moeilijk te weerstaan zijn. Na een spontane knuffel van Suus ("mama ff kuffeluh") moet je toch erg hard in je schoenen staan om (wéér!) nee te verkondigen als ze om een biscuitje vraagt terwijl je de aardappels aan het koken bent...
Kben een watjuh geworden geloof ik....
quote:Op woensdag 8 februari 2006 21:45 schreef Ireth het volgende:
[..]
Verder had ik nooit verwacht zo'n ongelooflijke roze-meisjes-tuttebellen-mama te worden. Strikjes, lintjes, staartjes met haarfrutsels, uren kan ik er mee bezig zijn. Leuke lieve meisjeskleertjes, zacht roze, hard roze, oranje met geel, rokjes, leuke maillots, ik was(ben?) zelf een halve gozer, qua kleding loop ik het liefste in een spijkerbroek met sweatshirt en sneakers, maar Suus is echt op en top meisje. Ben verweekt.
De kleine lettertjes van een ongeplande zwangerschap en alleenstaand ouderschap zijn volgens mij net weer wat anders. De dingen waar jullie het allemaal over hebben had ik tot vlak voor het kind er echt was nog nauwelijks nagedacht
Zo wist ik echt niks van zwanger zijn, ik had er ook helemaal niks mee. Kreeg iemand in mijn omgeving een kind, hartstikke leuk om even te komen kijken. Maar ik kom over zes weken wel terug want ik ga zo'n kleine baby dus echt niet vasthouden! En dan zwanger zijn, er gropeit een baby in je lichaam en je mag dingen niet eten. Dat was het voor mij. Bleek dat ff anders te zijn
Regelen, bouwen, lekkende tieten, hartje luisteren (hoor je het treintje? wat??? wat moet ik horen??? ik hoor mijn buik en iets vaags??? wat is de bedoeling???) inlezen en bang worden en vooral heel enthousiast en spannend moeten doen. Als ik dat toch eens had geweten Wat ik echt heel erg vind zijn de mensen die mij die zwangerschap uit m'n hoofd hebben willen praten, abortus hebben aangeraden en me voor dom en erger hebben uitgemaakt toen bleek dat ik het kind niet had laten weghalen. Toen ik dat van me af had gezet en het kind geboren was kwamen diezelfde mensen langs om me te vertellen dat ik een prachtig kind heb en begonnen zich al snel met van alles en nog wat te bemoeien. 'Beter borstvoeding, doe eens dit, doe vooral niet, dit is slecht voor Jolie' iehieks echt zo'n enorme nepperij vind ik dat. Advies oke maar er werd me gewoon opgedragen wat te doen, als ik er aan terug denk barst ik zo weer in tranen uit en toen ik dacht nu zal ik ze wel nooit meer zien kwamen ze me even allemaal advies geven
En inderdaad dat advies van sommige mensen in je kraamtijd enzo heb ik echt als bemoederen ervaren, bah! Dat ze wel even je kleren willen gaan wassen waarin je bevallen bent, onder het bloed, kots, poep en slijm 'dat is hartstikke normaal, kom maar ik doe het wel even, hoe staat het met je hechtingen' adem in adem uit 
Wat ik soms moeilijk vind van alleen zijn met Jolie zijn niet de dingen waar ik al wel over nagedacht had, geld, erkennen, voogdij dat soort gedoe. Maar vooral, hoe onderhoud je contact met familie van ex, wat ook haar familie is. Doe ik die oma niet te kort enzovoorts, daar had ik eerst nooit over nagedacht, nu vind ik het lastig om te regelen soms maar ik doe het wel. Overigens hoeveel boeken je over alleenstaand ouderschap je ook leest, daar ben ik echt zelden wat over tegengekomen!
Het heeft bij mij ook best een tijdje geduurd tot ik me realiseerde dat ik geen baby had gekregen maar een kind. Eentje die altijd zou blijven. Tuurlijk wist ik dat het zo zou zijn, maar dat zoiets gevoelsmatig een tijd kon duren wist ik niet. Ook heb ik nooit echt geweten dat een kind zich zoveel van het gedrag van de moeder aantrok. Ik kwam er al snel achter dat ik niet meer vloekend tegen een muur aan kon schoppen als het ff tegenzat. De baby begon meteen te brullen en d'r humeur werd slecht. En voor de rest, ik wist niet dat ik zo veel van iemand kon houden en iemand zoveel liefde zou kunnen en willen geven. Ik zou nooit meer afhankelijk worden van iets of van iemand, nou dat ben ik dus echt van haar. Niet dat ik aan d'r hang ofzo maar haar aanwezigheid is mijn reden van leven geworden. Al is ze soms een dagtaak, het is wel Jolie. Dat had ik nooit gedacht, dat ik dat zou kunnen zeggen over vol gepoepte luiers, snottebellen in m'n trui voor ik moet werken, met drie tassen twee jassen en een kind de trap af, wortelhapje in m'n haar en woedeuitbarstingen waarbij mama altijd de lul is.
Ik was verbaasd dat ik haar zo maar mee kreeg uit het ziekenhuis en de eerste dagen heb ik geen luier durven verschonen. Het leek wel of ze 3 paar benen had zo bewoog ze op de commode.
Eerste 3 jaar veel nachten en dagen op gezeten doordat mijn dochter vreselijke exceem had.
Slaapgebrek sloopt je.
Je voelt je zo verantwoordelijk voor je kind dat je ook soms jezelf helemaal vergeet.
Ik ben ontzettend blij met mijn dochters, maar het is niet altijd even leuk en makkelijk en van te voren realiseer je je dat helemaal niet.
En ireth ik herken me zo in jouw verhaal.
Voor mijn dochters had ik een gruwelijke hekel aan alles wat roze was.
Na een paar maanden verschenen er al wat roze dingetjes op de baby kleertjes en bij mijn 2e brak het helemaal los...roze jasje roze pakjes enz enz
en ook nu kom ik er niet onder uit....roze is nu hun lievelingskleur en ze lopen dus hier als zuurstokken en met ingevlochten haren rond ...(nu niet hoor ze slapen
)t staat ze wel verschrikkelijk leuk hoor dat roze....aaaarrggg ik ben ook een watje
Dat na de bevalling mijn lijf aanvoelde als een klomp vlees, zonder leven in mijn buik, met 2 kanonskogels aan de voorkant, een biefstuk na autopsie tussen mijn benen en een watertank met zout water tussen mijn ogen;
Dat ik het gevoel van een eigen willetje in mijn buik ook zou missen;
Dat ik het als moeder per definitie beter doe dan vader, zelfs al doet papa precies hetzelfde als mama (I'm a bitch, maar het gaat beter
);Dat ik me zo ontzettend ging ergeren aan 'adviezen' van andere mensen;
Dat ik me niet meer partner, minnares, vriendin en collega (in die volgorde) voelde, maar respectievelijk moeder, huishoudster, caretaker, melkmachine, hormoonkwekerij, zorgenmaakster en dan pas weer eens vriendin en minnares voelde;
Dat ik moest leren niet stil te staan bij alles wat ik niet kon doen ivm huilend kind, maar blij te zijn met alles wat wel gelukt was ('he he, ik heb in ieder geval wél 2 handdoeken op kunnen vouwen
')Dat ik ooit ook tegen andere mensen met huisdieren zou zeggen dat houden van je kinderen toch heel anders is - en dat terwijl ik zelf vroeger ook zei dat we wel huisdieren hadden en daarvan hielden als waren het onze kinderen - ;
Dat ik zo kan genieten van mijn lachende, knuffelende, lerende, getrooste, complexe Bo dat het bijna pijn doet in mijn hartje...
Als je jarenlang op dezelfde manier je naam op post hebt gezet past dat er echt nooit normaal op
quote:Wij zijn Noah's naam gewoon een keer vergeten er op te zettenOp woensdag 8 februari 2006 22:57 schreef Luchtbel het volgende:
Oh en wat ook is! als je een kaart schrijft moet ineens de naam van het kind ook erbij.
Als je jarenlang op dezelfde manier je naam op post hebt gezet past dat er echt nooit normaal op
.Nog zo'n gevalletje, Opa had Freek op schoot, en zei op een gegeven moment; "Jij moet maar lekker weer naar Mama." Doos dat ik ben, ik keek naar mijn eigen moeder
. In een split second me niet gerealiseerd dat hij mij bedoelde.Ooh!
Ik was zo gewend aan dat plaatje van haar met een babietje, en nog totaal niet aan mijn eigen plaatje gewend.
En wat ik ook een beetje belachelijk vond was om te zeggen: 'Kom maar bij Mama'. Heb het zeker 10x geoefend voordat ik het hardop durfde te zeggen. Vond het zo raar! Straks dan lacht iedereen me uit...
Oh en ik ben ookal 1 van de tweeling vergeten, die stond nog in de winkel. Toen ik naar buiten liep en ik mijn man op een bankje in het zonnetje zag zitten naast een maxi-cosi met een maxi-taxi herinnerde ik me ineens dat ik ook zo'n setje bij me had. Gelukkig stond ze er nog
Wat een slechte moeder ben ik eigenlijk
quote:Herkenbaar!!!Op woensdag 8 februari 2006 23:31 schreef CarOnline het volgende:
En wat ik ook een beetje belachelijk vond was om te zeggen: 'Kom maar bij Mama'. Heb het zeker 10x geoefend voordat ik het hardop durfde te zeggen. Vond het zo raar! Straks dan lacht iedereen me uit...
Mijn dochter wilde niet uit de borst drinken, allerlei houdingen geprobeerd, tepelhoedjes allemaal niks. Ondanks veelvuldig kolven bleef mijn melkproduktie ook laag. Nou kon ze destijds ook amper uit een flesje drinken en was ze ontzettend ongeduldig. Oftewel als ze 1 x aan de tepel zoog en er kwam niet a la minute melk uit, ging ze zo over de rooie dat het voor haar helemaal niet meer hoefde en zelfs een flesje ging er dan nog maar met moeite in.
Maar ik voelde me dus ontzettend afgewezen door het feit dat ze niet bij mij wilde drinken, en dat had ik (als nuchtere tuthola) nooit gedacht. Ik heb echt tranen met tuiten gejankt om het feit dat het niet lukte en dat ze me niet wilde.
En ik dacht van tevoren dat ik echt een die-hard bv moeder zou zijn
Maar ik trok het dus niet en ben voor haar en mijn (gemoeds)rust snel overgestapt op volledige flesvoeding.
quote:Dat had ik ook ja... Noah wilde ook niet bij mij drinken, ook tepelhoedjes enzo geprobeerd. Maar ik werd er zo ongelukkig van, zag tegen elke voeding op en zat er dan bij te janken... Waardoor de borstvoeding ook in één keer terugliep naar bijna niks... Dat ik toen ook maar over gestapt ben. Als ik er aan terug denk vind ik het nog steeds erg dat het niet gelukt is. En met een volgende hoop ik dat het wel gaat lukken...Op woensdag 8 februari 2006 23:54 schreef Igraine het volgende:
Maar ik voelde me dus ontzettend afgewezen door het feit dat ze niet bij mij wilde drinken, en dat had ik (als nuchtere tuthola) nooit gedacht. Ik heb echt tranen met tuiten gejankt om het feit dat het niet lukte en dat ze me niet wilde.
Het was zoveel werk voor zo weinig resultaat
Ik ga deze keer al tijdens de zwangerschap naar het borstvoedingsbureau in Amsterdam. Misschien kunnen zij me beter begeleiden.
Ik zou bijna gaan twijfelen aan mijn kinderwens Mooie verhalen!Wat je trouwens ook nooit verteld wordt is dat je kans hebt op een grotere schoenmaat na de zwangerschap. Ik heb een vriendin die al haar mooie oude schoenen niet meer aan kon
quote:dit is ook zo herkenbaar! Ik zei dat ook, bv proberen, maar fv maakt ook niet uit. Ik heb dan wel iets langer bv gegeven, maar nu achteraf gezien toch niet lang genoegOp donderdag 9 februari 2006 08:47 schreef snoopy het volgende:
Heel herkenbaar! Tijdens de zwangerschap roepen dat je BV gaat proberen te geven maar als het niet lukt maakt het ook niet uit. Nou, toen het niet lukte vond ik dat heeeeel erg. En nog eigenlijk
Bij deze baby denk ik er ook anders over, nl: ik GA bv geven, en dan ga ik gewoon voor het half jaar.Toch wel apart dat je zo kunt omslaan wat mening betreft.
Ik wist wel dat je bezorgd bent of alles wel goed gaat met je kindje.. maar ZOO bezorgd had ik n iet verwacht.
Ik ging er ook van uit dat babies als ze net geboren zijn eten en slapen, maar dat deed die van ons niet, en nog steeds niet. Overdag slaapt ze zo slecht. Ze wil maar bezig gehouden worden. Een half uurtje in de box en dan is ze het wel weer zat en wil ze bij je zitten. Maar stilzitten is ook niet goed, neeeej je moet wandelen en ga ook niet stilstaan want dan breekt de pleuris uit.
Gelukkig slaapt ze door, dus nachtrust hebben we hier wel. En als ze dan 's ochtends wakker wordt ligt ze te kletsen en als je dan boven haar ledikantje staat en tegen haar kletst krijgt je ene lachsalvo waar je helemaal vrolijk van wordt.. ach, dan vergeet je bovenstaande "ellende"
Ik geloof dat ik toch niet goed aan haar heb uitgelegd wat ik nou bedoel met die kleine lettertjes.
Veel van wat hier gezegd wordt is zo herkenbaar.
Ik wist dat bevallen pijn doet, maar zo veel pijn
Ik had ook wel eens gehoord dat nieuwe ouders moe zijn , maar zo moe?
Dat je relatie verandert leek mij duidelijk alleen had ik niet gedacht dat het op deze manier zou zijn. Al tijdens de zwangerschap ontpopte MIke Air zich in zo ongeveer alles wat ik wenste in een man en ook nu doet hij precies dat wat ik altijd wenste dat hij zou doen.
Dat mijn hart breekt elke keer dat ik naar mijn werk moet had ik niet verwacht.
Dat ik samen met mijn lief boven de commode zou staanlachen omdat ons meisje aan het gillen is van plezier dat had ik niet verwacht.
Dat ik wel in mijn oude broeken pas maar dat ik geen nieuwe broek kan vinden die mooi zit
Dat onze hele familie ineens veel hechter is en dat ik familie nog belangrijker vind.
Dat ik van die rare gedachten heb (is ook topic over) dat ik Emma iets aan kan doen( laten vallen van de trap of in een vinger knippen(expres) Je doet het niet maar het idee dat je die macht hebt is heel angstig.
Dat ik mij ongerust kan maken over een pukkeltje in haar gezicht
Dat de eerste weken borstvoeding geven helse pijn heeft gedaan. Dat ikhet niet op heb gegeven mag een wonder heten.
Dat ik het nog steeds mis dat ze niet in mijn buik zit. Tegelijkertijd kan ik mij ook niet voorstellen dat ze er ooit in heeft gezeten.
Ik wilde al jaen zo graag een kindje en nu dat ze er is val ik van de ene verbazing in de andere, hoe veel ik er ook over wist en gelezen heb het iselke keer weer anders dan ik dacht. Zowel de positieve als negatieve aspecten.
Het is zoveel meer
quote:en je handenOp donderdag 9 februari 2006 09:09 schreef Isabeau het volgende:
Wat je trouwens ook nooit verteld wordt is dat je kans hebt op een grotere schoenmaat na de zwangerschap. Ik heb een vriendin die al haar mooie oude schoenen niet meer aan kon
Qua kleine lettertjes: Ik heb nooit geweten (en misschien is dat ook niet voor iedereen zo) wat er allemaal naar boven kan komen van 'vroeger'. Herkenning van mezelf als kind, maar wat je vergeten bent: de grote verwondering over hoe ingenieus een spinneweb wel is, bootjes maken van eikedopjes, het allerkleinste bloempje nog vinden daar waar een volwassene geen bloempje meer ziet. Ik was het compleet vergeten, de wereld is zo mooi.
Toen ik zwanger was kon ik me niet goed voorstellen hoeveel ik van mijn kindje zou gaan houden. Ik ben altijd al heel erg gek geweest op mijn nichtje en dacht dat het niet meer kon zijn.. maar het is zo ontzettend veel meer, ik ben zo verliefd op ons mannetje
Ik heb altijd borstvoeding willen geven, maar dacht ook dat het geen probleem zou zijn als dit niet lukte; ik kon altijd nog kolven of desnoods over naar flesvoeding. Nooit had ik eraan gedacht dat ik m'n kindje door mijn grote borsten niet alleen zou kunnen aanleggen, dat hij te onrustig zou zijn, dat ik van kolven doodongelukkig zou worden en dat mijn borsten het eigenlijk gewoon niet deden
De bevalling
Ik ben er heel nuchter ingegaan, ondanks dat mensen tegen me riepen dat het wel een makkie zou zijn met die brede heupen en de bevallingen van mijn zusje en mijn moeder. Vaak vond ik de vrouwen die in van die bevallingsprogramma's als speenvarkens lagen te gillen maar aanstellers, totdat ik zelf bevallen was. Ik heb het ook zo uitgegild. Puur uit machteloosheid en het niet meer kunnen verwerken van de weeën. Dat je na je bevalling zoveel pijn van onder kan hebben dat je zeker een week lang amper kan zitten, lopen, slapen en liggen van de pijn. En vooral, dat de bevalling zo'n emotionele impact kan hebben. Ik krijg af en toe nog steeds tranen in m'n ogen als ik er aan denk.Ook die lege buik en het alleen voelen
Elke keer als ik een spiegelbeeld van mezelf zag of m'n buik aanraakte barstte ik in tranen uit. Niet omdat ik niet blij was dat hij eruit was, maar omdat ik hem zo bij me miste, zijn bewegingen.Wat ik niet wist, was dat mijn werk zo onbelangrijk voor me zou worden. Voor m'n bevalling heb ik me daar zo ontzettend druk over gemaakt, hoe moest dat gaan als ik er niet was. Nu als ik op m'n werk zit, vraag ik me af waar ik me in godsnaam zo druk op heb gemaakt.
Dat het achterlaten van je kindje bij een ander zo moeilijk is. Niet omdat je ze niet vertrouwt, maar omdat je kindje niet bij jou is.
Dat je ZO trots kan zijn; op een boertje, op een poep-/plasluier, op een lach, als hij z'n hoofdje optilt, als hij iets in z'n mond probeert te stoppen, als hij terugkletst, als hij de nacht door heeft geslapen, als hij z'n fles leegdrinkt
Dat je zo moe kunt zijn, maar er niet mee kan zitten, zodra je je kindje weer ziet.
Dat je ziek kunt zijn, maar niet meer zo ziek dat je de hele dag in je bed gaat liggen, want er is een klein hummeltje helemaal afhankelijk is van jou en daardoor voel je je weer minder ziek.
Ik heb me vlak voor me bevalling zo druk gemaakt, omdat ik me helemaal niet had ingelezen over het moeder-zijn, maar nu ik dat dat toch ben, groei ik er vanzelf in mee.
Ik kan me een leven zonder Robin gewoon bijna niet meer voorstellen. het is net alsof hij er altijd al is geweest
quote:Het dochtertje (jaar of 4 was ze toen) van een kennisje van mij wist eigenlijk nooit hoe ze me moest benoemen en draaide altijd verlegen weg als ik haar tegenkwam. En toen werd Sven geboren. De eerstvolgende keer dat ik haar zag hoorde ik al van verre: "Kijk, daar is de mama van SvenOp woensdag 8 februari 2006 23:06 schreef Leah het volgende:
Toen Freek net geboren was, en nog in het ziekenhuis moest blijven belde ik iedere avond voordat ik ging slapen even hoe het met hem was. Hoor ik ineens de ene vp tegen de andere zeggen ;"Ik heb hier de moeder van Freek, kun jij haar even bijpraten?". De moeder... dat ben ik
Phff wat hormonen wel niet met je doen.
Toen onze dochter net geboren was, kregen we een brief gericht aan F. <Achternaam Vriend>
Ik dacht: maar er woont hier helemaal geen F. <Achternaam Vriend>
Dit moet een fout zijn!En toen: Oh ja,dit is voor Femke
Wat ik nooit had gelezen, is hoe heftig kraamtranen kunnen zijn. De derde dag na de bevalling was ik KAPOT. Geestelijk, lichamelijk, ik was helemaal op. Heb de hele dag in bed doorgebracht, alleen maar huilen, mijn stuwing vervloekend, het bezoek dat kwam leuteren over kado's die ze hadden meegenomen die ik persé moest bekijken heb ik ook vervloekt... Nee, nooit geweten dat je zó van de kaart kunt zijn.
Sommige dingen scroll ik snel overheen hoor, die wil ik écht nog niet allemaal weten!
quote:niet zeggen dat we niet gewaarschuwd hebben he?Op donderdag 9 februari 2006 21:15 schreef Moonah het volgende:
Tvp.
Sommige dingen scroll ik snel overheen hoor, die wil ik écht nog niet allemaal weten!
Het allerbijzonderst vind ik nog hoe razend veel je van je kindje kan houden. Toen ze er net was vond ik haar mooi en lief, nu is ze mijn alles...
quote:Daar heb je dan ook geen geld meer voorOp donderdag 9 februari 2006 21:25 schreef texelonia het volgende:
Wat ik vantevoren niet wist is dat je als je een kind hebt ineens vooral dingen voor hem/haar gaat kopen, en veeeeel minder voor jezelf
...Ik herken er zoveel in, en raak ontroerd van allerlei gebeurtenissen die jullie zo mooi verwoorden. Ga zo door!
*Nog even verder meeleest ...
quote:Nou, dat vind ik pas raar, dat mensen je daarom raar aankijken, het is toch ook een groot onbevatbaar wonder, dat er een klein mensje in je groeit, het gebeurt misschien wel elke dag, maar het wonderlijke gaat er niet af, ik vind het niet meer dan normaal dat je daar naartoe groeit en naarmate de zwangerschap vordert wordt het besef ook groter dat er daadwerkelijk een levend wezentje in je buik 'woont'Op dinsdag 7 februari 2006 20:53 schreef sjak het volgende:
Oei, dan klaag ik stiekem wel even
Mensen zeggen inderdaad tegen mij ook dat ik 9 maanden heb om er naar toe te groeien. Ik kan me er nu toch echt niets bij voorstellen hoe het straks zal zijn hoor. En als ik tegen mensen zeg dat ik erg moet wennen dat ik zo'n buikje heb en dat ik me niet kan voorstellen dat er "iets" inzit word ik ook heel raar aangekeken.
quote:Ohw, wat ben ik blij dat ik niet de enige ben die hier af en toe last van heeft, die van mij zijn nu 6 en 8 en af en toe kan ik ze wel schieten(achter het behang plakken is dan echt een understatement)Op dinsdag 7 februari 2006 21:49 schreef Belana het volgende:
Ik dacht altijd dat een baby vermoeiend zou zijn, maar mijn 2 jarige pitbullpeuter is dat veel meer
Ik wist niet dat je af en toe een hekel aan je eigen kind kon hebben, maar dat is dus wel zo.
Gelukkig maken veel andere dingen het dan wel weer goed, zoals de onverwoestbare liefde bv
ik begin dat echt te denken ben ik wel een okay moeder? Maar natuurlijk hou ik van en zou voor ze door het vuur gaan als dat zou moeten
Oh ja, nog meer lettertjes: dat je soms een hele dag een rotonderbroek aan hebt die in je kont kruipt en het je de hele dag realiseert, maar dat je totaal geen tijd neemt om dat euvel éventjes uit de weg te ruimen, omdat je gewoon niet aan dat soort kleine dingen toe komt! Of sokken die steeds afzakken, of teennagels knippen. Voor die dingen neem ik echt geen tijd meer!
Het geveol wat erna kwam was overweldigend, ik voelde me zo sterk en verheven boven al die andere mensen die niet bevallen waren, echt ón top of the world voelde ik me en dan heb ik het nog niet eens over het gevoel wat mn dochterjte me gaf toen ze er was, zo mooi en prachtig als ze was, ik heb de hele nacht naar haar liggen kijken, ze had een prachtige bos met haar, die er trouwens nooit uitgevallen is zoals ze in het ziekenhuis vertelden, en ze was ook helemaal schoon.
Het rare vond ik bij mezelf, dat ik de 2e gewoon botweg lelijk vond toen hij geboren werd, ik dacht echt, 'komt dit wel goed?' maar de liefde werd er niet minder om en hij is uitgegroeid tot een prachtig kereltje overigens, maar dit omdat je vaak hoort dat ouders hun kind altijd de mooiste vinden en ik dacht spoor ik wel helemaal dat ik zoiets denk over mn pasgeborene, maar je ziet het dus wel als je kind minder mooi is alleen heeft het gewoon geen effect op de liefde die je ervoor voelt.
Als ik nu nog de baby foto s kijk, moet ik lachen om hoe hij eruit zag erg he?
) dat ik hem teruggaf aan een verplegeegster. "Hier, neem hem maar mee, hier heeft ie niks aan. " En even later, toen Julius naar de couveuseafdeling moest, dacht ik alleen maar: "Goed zo, oprotten iedereen! laat mij hier maar lekker in m'n eentje liggen, kan ik tenminste ff rustig alle mensen gaan bellen". Echt, ik was op dat moment even totaal niet met 'dat' kind bezig. Welke roze wolk precies? 
Cleetje; wat een te gek gevoel moet dat zijn wat jij beschrijft. On top of the world!
Dat heb ik dus nooit gehad helaas. Wel heel grappig dat je bij de tweede zo lekker broodnuchter kon constateren dat het een lelijk mannetje was. Na 8 hele lange jaren van 'zwanger willen worden' moet je volgens velen in 1x omslaan naar een onwijs uit je plaat gaande zwangere. Klagen mag niet, want "dit wilde je toch?" en je eens een dag kut voelen mocht schijnbaar ook niet.Het is een hele omschakeling qua emoties van 'zwanger willen worden' naar 'zwanger zijn' als je je 8 jaar lang een 'ik probeer zwanger te worden' mens hebt gevoeld. Dat ik af en toe eens bleef hangen in die emotionele rollercoaster van het 'niet zwanger worden' was voor velen onbegrijpbaar. Dat ik mijn hele gedachtengang compleet om moest gooien kreeg ik ze maar niet duidelijk.
In plaats van direct van 'diep grouw grijs' naar die roze wolk over te springen ging ik alle kleuren langs. Stapje voor stapje tot ik bij die roze wolk aangekomen was. Voor velen ging dat schijnbaar te langzaam en daar kreeg ik het nodige commentaar op. F*ck op allemaal, mijn zwangerschap en mag ik die beleven qua emoties zoals ik dat wil ja!
quote:Groot gelijk Ireth, iedereen beleefd het op zijn eigen manier en je uitleg is perfect, snap niet dat mensen dit niet kunne begrijpenOp vrijdag 10 februari 2006 10:05 schreef Ireth het volgende:
. F*ck op allemaal, mijn zwangerschap en mag ik die beleven qua emoties zoals ik dat wil ja!
En Renzell, dat was zeker een te gek gevoel dat ik ervaren heb en het mooiste vind ik nog dat ik me dat gevoel zo goed kan herinneren, heerlijk, dat wil ik nog wel een keer!
DUH, het is ons kindje
Of, de eerste borstvoeding gaven wij altijd als de kraamhulp er was. Nou hadden wij echt een trut van een kraamverzorgster, kwam standaard te laat, waardoor Sara dus 1 keer vanaf 7 uur tot 8:45 heeft gehuild ( ze zou er om 8 uur zijn), ze had honger, maar ik durfde haar niet aan te leggen want ik wist niet of dat wel mocht...
Vind het nu nog erg dat ik alles aannam van de kraamverzorgster en dat ik niet mijn eigen gevoel volgde...quote:Dat lijkt me idd zo raar. Dat je met dit kindje dan kan en mag doen wat je wil, want ze is van jou. Niet meer iemand aan hoeven te kijken van 'Mag het?'.Op vrijdag 10 februari 2006 10:24 schreef Fuente het volgende:
Wat ik in de eerste week ook zo typisch vond was dat ik niet wist wat ik met Sara moest. Voorbeeldje, manlief pakte haar uit haar wiegje om even lekker te knuffelen, en dan vroeg ik: "moet je dat niet even aan de kraamverz. vragen of dat wel mag?"
DUH, het is ons kindje
quote:Dat is wel heel jammer en verdrietig. Maar ik kan me die onzekerheid en daardoor afhankelijke houding wel voorstellen. Ten slotte hebben zij ervoor geleerd denk je dan toch?Of, de eerste borstvoeding gaven wij altijd als de kraamhulp er was. Nou hadden wij echt een trut van een kraamverzorgster, kwam standaard te laat, waardoor Sara dus 1 keer vanaf 7 uur tot 8:45 heeft gehuild ( ze zou er om 8 uur zijn), ze had honger, maar ik durfde haar niet aan te leggen want ik wist niet of dat wel mocht...
Jammer dat het dan zo gaat.
Ik denk dat je daar bij een tweede dan een stuk makkelijker in wordt hoor (hoop ik )Sjah wat voedingen betreft, ik ben na 2,5 week gestopt met bv, maar da's een lang en offtopic verhaal, bij de volgende pak ik dat dus heel anders aan, en ga ik sowieso vragen om een in bv gespec. kraamhulp.
Cleetje, wij hebben na onze hork van een kraamverzorgster nog 3 dagen extra kraamhulp gehad (een andere dus) omdat ik toen nog behoorlijk labiel was en dus verlenging kreeg. En dat was er idd een die heel ervaren was, en rustig en lief
En waar ik echt goede adviezen van kreeg en vooral meer vertrouwen in omgang met Sara .-dat je je tepels bij willekeurig welke beweging van je lichaam gebruikt
-dat spruw iets is wat op je tepels kan zitten en AUW doet
-dat je van pijn door een zakdoek heen kauwend kan zitten voeden door bovengenoemde spruw
-dat slaapgebrek een martelmethode is
-dat je trots kan zijn op iets banaals als een poepluier
-dat je dat gegil van je baby dus niet kunt negeren
-dat die roze wolk soms de tyfus kan krijgen
-dat je weliswaar op het moment niet ziet dat je kind stuitend lelijk is, maar wel degelijk hoort hoe je zus onopvallend probeert te fluisteren tegen je vader "blijft dat hoofd zo?"
-dat het je op het moment supreme geen klap kan schelen wie er allemaal naar jouw kont staat te kijken en erin staat te knippen, voelen en injecteren
Zei ze een keertje dat ze wel bij mij zou komen kramen als ik ooit een kindje kreeg en ik herinner me nog dat ik toen iets te snel zei dat ik dan waarschijnlijk te ver weg zou wonen Overigens... dat van die kont... dat was mij wel verteld, maar echt geloven deed ik het niet. Maar idd, toen ook meneer nummer 10 tussen mijn benen verdween na mij eerst netjes een handje te hebben gegeven, dacht ik alleen maar: Goh... zij liever dan ik. Veel plezier in die chaos daar!
quote:Geweldige lijst! Alleen van dat lelijk....dat zag ik dus wel!!Op vrijdag 10 februari 2006 11:21 schreef Mwanatabu het volgende:
Wat ze je niet vertellen:
-dat je je tepels bij willekeurig welke beweging van je lichaam gebruikt
-dat spruw iets is wat op je tepels kan zitten en AUW doet
-dat je van pijn door een zakdoek heen kauwend kan zitten voeden door bovengenoemde spruw
-dat slaapgebrek een martelmethode is
-dat je trots kan zijn op iets banaals als een poepluier
-dat je dat gegil van je baby dus niet kunt negeren
-dat die roze wolk soms de tyfus kan krijgen
-dat je weliswaar op het moment niet ziet dat je kind stuitend lelijk is, maar wel degelijk hoort hoe je zus onopvallend probeert te fluisteren tegen je vader "blijft dat hoofd zo?"
-dat het je op het moment supreme geen klap kan schelen wie er allemaal naar jouw kont staat te kijken en erin staat te knippen, voelen en injecteren
Het aanleggen was al een groot probleem ( altijd in de veronderstelling geweest dat dat gewoon vanzelf zou gaan
) en binnen 3 weken had ik een zware borstontsteking opgelopen, die dingen waren zo hard als tennisballen cup dubbel D en pijn dat ze deden!! In combinatie met hoge koorts voelde ik me op zijn zachtst gezegd niet echt lekker, ik ben ook acuut gestopt met borstvoeding, dat mocht dus ook weer niet natuurlijk. Eerst rustig afbouwen, maar daar was ik veel te erg voor geschrokken,dat durf ik voor de rest van mn leven niet meer 
Thnx ze is prima groot geworden met de fles en met de 2e heb ik het niet eens meer geprobeerd, veel te bang om dat nog een keer mee te makenquote:hihihiOp vrijdag 10 februari 2006 11:23 schreef Isabeau het volgende:
Mijn vroegere buurvrouw was kraamverzorgster en dat vond ik zo'n kenau
"Nee, dan woon ik per onmiddelijke ingang in Timboektoe...toevallig...stotter,"
Vergis je overigens niet in kenaus. Mijn verloskundige was Duits, en een beetje zo'n streng Gretha-type zeg maar. Ik heb zelden iemand zo lief met baby's zien tutten als zij, ze was echt heel anders dan ik verwacht had
quote:Heb ik het verhaal al eens verteld van hoe mijn huisarts me naar huis stuurde met een borstontsteking met het advies "Tepelhoedjes, doei!" ?Op vrijdag 10 februari 2006 11:36 schreef Cleetje het volgende:
En dan de borstvoeding, die is mij ff vies tegengevallen, dat doe ik dus nooit meer!!
Het aanleggen was al een groot probleem ( altijd in de veronderstelling geweest dat dat gewoon vanzelf zou gaan
Resulteerde erin dat ik jankend de sliertjes ingedroogde melk af zat te kolven tot de ontsteking erui was.
Als ik terugdenk, dan denk ik ook "hoe heb je dat in jezusnaam volgehouden?" Ik wilde misschien wel té graag...
Nummer twee was hapslikweg, ter vergelijk.
quote:Proberen niet, ik wist echter wel dat het bij het minste gezeik schluss zou zijn. Meneertje nr. 2 echter kwam zag en overwon. Die heb ik echt in alle mogelijke houdingen gevoed zonder één kloof of wat.Op vrijdag 10 februari 2006 11:56 schreef Cleetje het volgende:
en was je niet bang om het met de 2e weer te proberen?
Oh ja, nog iets wat ze je niet vertellen: babypoep (met borstvoeding) ruikt lekker!
quote:Op vrijdag 10 februari 2006 12:22 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Proberen niet, ik wist echter wel dat het bij het minste gezeik schluss zou zijn. Meneertje nr. 2 echter kwam zag en overwon. Die heb ik echt in alle mogelijke houdingen gevoed zonder één kloof of wat.
Oh ja, nog iets wat ze je niet vertellen: babypoep (met borstvoeding) ruikt lekker!
Wat dat betreft mag Hanne minstens tot ze zelf kan "vegen" aan de borstvoeding blijven...
De meur die er soms af komt als ze iets anders (prakkie) heeft gegeten.. Brrrrrrrr.......
Of dat kinderen elkaar afwisselen. Dat de een net uitgekotst is en de volgende zich dan meldt met diarree en pijn en tegen de tijd dat die weer onder zeil is, begint de volgende alweer met een nieuwe ronde antiperistaltische bewegingen.
Of dat je voor diezelfde zieke kinderen een woest moedergevoel voelt opborrelen uit onmacht, dat dan ook wel weer
Ik ben in het ziekenhuis bevallen, rond 0:00 uur. We moesten dus in het ziekenhuis blijven. Femke sliep op de babyzaal, ik op de moederzaal. Dit vond ik helemaal niet leuk, ik had haar het liefst de hele nacht dichtbij me gehad.
De volgende ochtend kwamen de verpleegsters de baby's brengen, 3 kleine doorzichtige bedjes op een rij. Ik keek naar de binnenkomende baby's en dacht: welke is nou van mij?
Volgens mij de eerste, maar het zou net zo goed een van de andere twee kunnen zijn.Het is maar goed dat de verpleegster riep: de moeder van Femke, wie is de moeder van Femke?
Ja, ik
. Ben benieuwd welk baby'tje er hoort bij "de moeder van Femke"En het was inderdaad baby nummer 1
. Maar ik vond het toch wel shocking dat ik dat niet zelf met 100% zekerheid had kunnen zeggen.quote:Ja logisch! Ik vind het ook echt suf dat dat niet mag.Op zondag 12 februari 2006 08:40 schreef MaLo het volgende:
Ik ben in het ziekenhuis bevallen, rond 0:00 uur. We moesten dus in het ziekenhuis blijven. Femke sliep op de babyzaal, ik op de moederzaal. Dit vond ik helemaal niet leuk, ik had haar het liefst de hele nacht dichtbij me gehad.
Leuk verhaal trouwens.
quote:Idd!Op zondag 12 februari 2006 10:50 schreef Moonah het volgende:
Ja logisch! Ik vind het ook echt suf dat dat niet mag.
Leuk verhaal trouwens.
Dat is ook waarom ik iig zelf graag thuis zou willen bevallen. Het lijkt me zo knus om dan 's nachts (ja, op de een of andere manier hoort bevallen 's nachts
) als de VK en de kraamverzorgster weg zijn met z'n 3-tjes samen te zijn zonder pottekijkers enzo. Of is dat een romantisch beeld dat ik beter maar gewoon kan vergeten? Zijn daar ook kleine lettertjes bij?quote:Dit hoort dus écht in kleine lettertjes geschreven te worden.Op zondag 12 februari 2006 11:15 schreef Luchtbel het volgende:
Ja. Je kind is net geboren, heeft honger maar is te moe om te drinken. Dus het gilt en krijst. Jij hebt net dat kind er uit gegooid, je hebt spierpijn van je tenen tot je nek en wil alleen maar slapen. Vergeet het
Bij uitstek!
Ik had blijkbaar zo hard in de zijkanten van het matras geknepen dat ik eeeeeeeeeeenorme spierpijn in mijn armen had. Ik begreep er de eerste paar dagen helemaak niks van quote:Op zondag 12 februari 2006 11:20 schreef Luchtbel het volgende:
Nu kan het alleen nog maar meevallen toch
Dat is wel waar ja!Maar dan nog lijkt dat me prettiger dan in het ziekenhuis waar je gescheiden word van je kind omdat 'ze' dat nodig vinden...
Maar ja... Dat zeg ik nu...
Als ik jouw verhaal zo lees denk ik daar dan wel anders over. quote:Dat is niet overal zo hoor! Wij hadden een kraamsuite waar we met zijn 3tjes hebben mogen bivakkerenOp zondag 12 februari 2006 11:27 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar dan nog lijkt dat me prettiger dan in het ziekenhuis waar je gescheiden word van je kind omdat 'ze' dat nodig vinden...
Maar ja... Dat zeg ik nu...
En ik was supertrots, want alle andere babietjes moesten vaak wel naar de babykamer, want die huilden. Maria sliep, dronk en sliep. Zo zelfstandig vond ik haar. Ik heb Renzell midden in zo'n nacht gesmst dat ik zo trots op Maria was, zo trots... ik was blij dat ik kon slapen... dat lijkt mij juist zwaar aan thuis bevallen, dat je dus geen rust hebt de eerste uren na je bevalling.quote:Hou op manOp zondag 12 februari 2006 11:27 schreef snoopy het volgende:
Oh ja, die spierpijn na de bevalling
ruim 40 uur bezig; heb je een perswee? je moet persen!
Nee!
Nee? wat kijk je pijnlijk dan?
Ik heb kramp in m'n kuit, godverdomme
De kraamverzorgster kwam de volgende dag pas maar ik heb het geen moment eng gevonden. Ik vond het aleen maar mooi
. En van mijn liezen en bovenbenen. Ik ben totaal niet lenig, en met het persen moesten mijn benen voor mijn gevoel zo idioot wijd liggen . Toen ze mij in de beugels legden, piepte ik nog: "zó wijd? Dat kán ik niet hoor!" en ik lag op een gedeelde kamer quote:Oh ja, bij mij wilden ze Cas op de babyzaal leggen, zodat deze hypere verser babymoeder wat kon slapen, écht niet!! No way!! Als ze hem kwamen halen voor een schone luier huppelde ik er zelfs achteraan!! MIJN!!Op zondag 12 februari 2006 11:27 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar dan nog lijkt dat me prettiger dan in het ziekenhuis waar je gescheiden word van je kind omdat 'ze' dat nodig vinden...
Maar ja... Dat zeg ik nu...
Ik wost trouwens ook niet dat je buiten de vaste maaltijden om zelf voor iets te eten moest zorgen
nou ja, hier dan Rond half 21 was Cas er en ik gierde om een uur of 23 van de honger, maar ik kreeg niks! Ja, 1 beschuitje met muisjes, waar ik in mn eentje mee kon toosten op mijn verse DNA Nou was er toevallig een nachtzuster die voorbij kwam sjezen en vroeg of ik familie was vand ie en die, ja zei ik, ineens kreeg ik 2 sneetjes brood met beelg
quote:Aan de ene kant vond ik het heel fijn om lekker met z'n drietjes te zijn de 1e nacht maar ik vond het ook wel eng. Ben bevallen om 8.45, de kraam ging om 14.00 uur weg en dan sta je er toch echt helemaal alleen voor, best eng want dan moet je het helemaal alleen doen terwijl je eigenlijk nog helemaal niets weet, maar op de een of andere manier heb je een oerinstinct en gaat het hartstikke goed.Op zondag 12 februari 2006 11:07 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Idd!
Dat is ook waarom ik iig zelf graag thuis zou willen bevallen. Het lijkt me zo knus om dan 's nachts (ja, op de een of andere manier hoort bevallen 's nachts
Wat ik echt verschrikkelijk vond is het plassen net na het bevallen. JEMIG wat deed dat PIJN zeg!! Ik durfde gewoon bijna niet te plassen..
Heb heel lang een fles water naast de wc gehad! Het hielp wel goed vond ik.
quote:dat was mij wel verteld door de kraam... Ik had een grote maatbeker staan...Op zondag 12 februari 2006 13:27 schreef E.T. het volgende:
Wat ook niemand je van te voren vertelt is dat je na de bevalling nog moet spoelen met water nadat je hebt geplast.
Stolsels horen er dus gewoon bij..
maar is niet bij iedereen bekend Ik kan me toch wel voorstellen dat je wel raar staat te kijken als je dat niet verwacht hoor, maar je lever!
Ik had bij het woord 'stolsels' een beeld van bloedklontjes die hooguit 2 bij 2 cm waren en niet 20 bij 20 cm.
Ik kan het me dus best voorstellen dat het regelmatig voorkomt dat mensen daar van schrikken.
En wat een akelig gevoel was dat zeg, ik werd er toen misselijk van
Echt, ik wist niet dat een kind zoooooo leuk kon zijn. Hij maakt me echt elke dag wel aan het lachen en ik ben vaak zo trots op hem
Ik had trouwens ook geen schuldgevoelens als Amber naar de slaapzaal ging. Vaak ging ze om een uur of 23 daarheen (als zo een beetje de moeder de nacht in gingen) en kreeg ik haar terug bij een voeding en dan liet ik haar ook bij me. Vaak lag ze dan op mijn borst te slapen. En zo lagen we dan ook vaak samen te slapen (alleen in zh, hoor, thuis lagen we nooit echt samen te slapen, veel te bang dat ik me omdraaide in het zh kón ik me niet een omdraaien
) Dus lag ze de meeste nachten bij de zusterpost en werd dan s'morgens weer bij mij afgeleverd. Een evt volgende keer zoek ik dus wel een ziekenhuis uit waar ze gewoon de baby bij de moeder laten, en ook de moeder zelf dus de nachtvoedingen laten geven (nu hebben ze notabene een flesje gegeven 's nachts ). Er zijn alleen nog niet zoveel ziekenhuizen die dat gegarandeerd doen quote:Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (kraamafdeling), Amsterdam 2000
Universitair Medisch Centrum St. Radboud (kraamafdeling), Nijmegen 2002
Saxenburgh Groep, Ropcke Zweers Ziekenhuis (kraam- en kinderafdeling), Hardenberg 2002
Rijnstate Ziekenhuis (kraamafdeling), Arnhem 2002
lJsselland Ziekenhuis (kraam- en kinderafdeling), Capelle aan den lJssel 2004
Mesos Medisch Centrum, locatie Oudenrijn (kraam- en kinderafdeling), Utrecht 2004
Leids Universitair Medisch Centrum (kraamafdeling), Leiden 2004
Universitair Medisch Centrum Groningen (kraamafdeling), Groningen 2004
Ziekenhuis Zevenaar (kraamafdeling), Zevenaar 2005
quote:En ik zou zweren dat jij toch wel de enige was die ALLE kleine lettertjes had gelezenOp zondag 12 februari 2006 16:05 schreef poemojn het volgende:
Myrthe moest naar de slaapzaal, helaas.
Morris is trouwens in het eerste ziekenhuis geboren. Maar goed, ik hoefde niet te blijven.
Ik moest dus blijven (teveel bloedverlies), en het UMCG had toen nog geen borstvoedingscertificaat.. en een bevalling daar zou volgens mijn huisarts een 'meesterbed' zijn, dus met allemaal meekijkende studenten waar ik geen zin in had. Vandaar 't Martini. De verpleegkundigen kwamen zelf met de regel dat baby's 's nachts naar de babykamer gingen (zwaar ouderwets) maar dat ze ze 's nachts langsbrachten voor de voedingen... wat ze dus niet deden, een flesje vonden ze makkelijker. Dus ik ben nu wel goed gewaarschuwd. Vind wel dat je goed moet voorbereid zijn op bv geven. weet dat je kindje 48 uur zonder kan en als je bv heel belangrijk vind hamer daar dan ook op, ze hoeven voor die tijd echt niet bijgevoed met "een cupje" (dat wilden ze mij dus aansmeren)
en nog een nadeel, wij mochten pas naar huis als Liam gegeten had
echt heel idioot. Maar voorbereid de borstvoeding ingaan is wel zo prettig. Ik wist vantevoren niks. Ik heb van mijn moeder wel een boek gekregen over borstvoeden, ookwel 'de borstvoedbijbel' genoemd.
Dat ding bleef op mijn nachtkastje. Maar in mijn kleine lettertjes stond weinig over het afnemen van de melk., electrisch kolven 
enz. Geweldig LadyS
maar dat ga ik als 't eens zover is wel uitgebreid uitzoeken ook Snoopy dat had ik ook , maar dan vanwege een katheter (die ik gekregen had omdat de placenta niet kwam).
quote:In het ziekenhuis waar ik meehielp op de verloskamers mocht de moeder de eerste nacht sowieso de hele nacht bij haar kind blijven.Op zondag 12 februari 2006 10:50 schreef Moonah het volgende:
Ja logisch! Ik vind het ook echt suf dat dat niet mag.
Leuk verhaal trouwens.
vannacht weer een zwangere vrouw die maar riep dat ze dood zou gaan en 'haal het eruit' en zo. Ze is uiteindelijk met een keizersnede bevallen, maar ik vond het zo naar klinken. Ze was helemaal in paniek, hysterisch. Arme meid. Bevallen is zo te horen meestal geen roze wolk
quote:Precies hetzelfde hebben ze mij ook geflikt. Was in het MST in Enschede.Op zondag 12 februari 2006 16:14 schreef poemojn het volgende:
De verpleegkundigen kwamen zelf met de regel dat baby's 's nachts naar de babykamer gingen (zwaar ouderwets) maar dat ze ze 's nachts langsbrachten voor de voedingen... wat ze dus niet deden, een flesje vonden ze makkelijker. Dus ik ben nu wel goed gewaarschuwd.
Dit overkomt mij bij een eventuele tweede ook niet weer. Er was mij gezegd dat ze mijn dochter langs zouden brengen voor een voeding, maar 's ochtends zeiden ze dat ze haar een flesje hadden gedaan "omdat ik net sliep". Ik heb de hele nacht geen oog dichtgedaan dus dat lijkt me sterk.
Bij een tweede zou ik een stuk mondiger zijn, ik heb het bij Femke allemaal maar over me heen laten komen omdat ik dacht dat zij het allemaal wel beter zouden weten.
quote:jij weet dat dan weer veel duidelijker uit te leggenOp zondag 12 februari 2006 16:28 schreef poemojn het volgende:
Cupje/bijvoeding is juist beter van niet. Een verzadigde baby heeft minder zin in moedermelk (en dus heb je minder mogelijkheden om te oefenen met aanleggen ed), terwijl colostrum (de eerste melk) juist heel erg belangrijk is. Cupje is wel beter dan een flesje ivm kans op tepel-speenverwarring. En je loopt kans het zelfvertrouwen vd moeder mbt borstvoeding te ondermijnen wanneer je bijvoeding geeft, waardoor de kans op mislukken vd borstvoeding groter is.
Maar ik was dus echt verbaasd dat ze in het ziekenhuis daar zo weinig van weten.
quote:MST enschede is gewoon ronduit een KUT zkh en nee ik ga het niet censurerenOp zondag 12 februari 2006 16:53 schreef MaLo het volgende:
[..]
Precies hetzelfde hebben ze mij ook geflikt. Was in het MST in Enschede.
Dit overkomt mij bij een eventuele tweede ook niet weer. Er was mij gezegd dat ze mijn dochter langs zouden brengen voor een voeding, maar 's ochtends zeiden ze dat ze haar een flesje hadden gedaan "omdat ik net sliep". Ik heb de hele nacht geen oog dichtgedaan dus dat lijkt me sterk.
Bij een tweede zou ik een stuk mondiger zijn, ik heb het bij Femke allemaal maar over me heen laten komen omdat ik dacht dat zij het allemaal wel beter zouden weten.
heb nog steeds niet de uitslag van de nekplooimeting terwijl me kind alweer 6 weken oud is
infusen aanleggen kennen ze niet ( he troel ) een gyneacoloog die oordeelt over hoe kwiek iemand eruit ziet en dus niet de klachten serieus neemt.EN dan de volgende dag moet je met spoed komen
Wat minder was de begeleiding bij de borstvoeding. Toen ik er zelf over begon op de verloskamer kon het volgens hen nog na 6 uur na de geboorte (wat later door iedereen tegen gesproken werd en ook op zaal is er de hele nacht niemand bij me geweest om me er bij te helpen of me er op te wijzen dat hij drinken moest. Wijt het maar een beetje aan dat het ook voor hen een rare nacht was (nacht van de jaarwisseling) maar toch...
na het nodige gedram van mij mocht hij uit een cupje drinken...Evenmin van die stolsels, daar ben ik me ook wild van geschrokken. Zo groot!
Gek, dat was alleen de eerste keer, na de tweede bevalling heb ik eigenlijk alleen maar een grote ongesteldheid gehad.
Maar wat ik de kleinste lettertjes vind van ouderschap, is het feit dat je nóóit meer helemaal uitgerust bent. Af en toe haal ik wel eens wat slaap in, maar dat weegt niet op tegen al die keren dat ik te weinig rust kreeg. Dát vind ik een van de zwaarste dingen.
Die stolsels inderdaad! Gelukkig had de kraamhulp me erop voorbereid, anders had ik denk ik ook gedacht dat ik mijn lever was verloren. Heel eng. Wat ik van te voren wel had willen weten is hoe lang het duurt voordat de hechtingen waren genezen, dat deed echt nog lang gemeen veel pijn. En hoe verschrikkelijk pijnlijk die stuwing is. Ik was er trouwens helemaal op voorbereid dat bv niet zou lukken omdat ik daar zoveel over had gelezen, maar dat ging dus zonder enige problemen. Alleen die stuwing dus, dat vond ik echt een verschrikking.
En dan de eerste twee weken is je kindje doodzoet. Huilt niet, slaapt en drinkt en is lief en knuffelig. En dan beginnen die krampjes en dan ben je opeens radeloos omdat je niet meer weet wat je moet doen. En niemand die je even heeft vertelt dat ALLE kindjes tussen de 2e en 8e week veel huilen en alleen maar rondgedragen willen worden omdat die arme stakkertjes dan zo'n last hebben van die darmpjes die op gang aan het komen zijn. Ik heb hier ook al heel veel onzekere moeders gelezen in de periode, en ik begrijp niet waarom je daar niet even voor gewaarschuwd wordt. Het is vooral de onzekerheid en het gevoel dat je iets fout doet, dat het zo vervelend maakt in die periode.
Ik ben trouwens in OLVG bevallen en mocht inderdaad Isa bij me houden. Had haar ook niet af willen staan. Ik kon toch niet slapen omdat ik nog helemaal hyper was van de bevalling, dus ik denk dat ik dan gewoon de hele nacht bij de babykamer was gaan staan kijken. Zo'n mooi beeld vond ik toen ik de slaapzaal binnenkwam waar al drie kersverse moeders lagen te slapen, allemaal met hun kindje in het bakje naast hun, allemaal met hun hand in dat bakje om hun kindje aan te raken. en zo heb ik dus ook de rest van de nacht doorgebracht. ademloos kijkend naar dat wondertje.
Ook kon ik voor geen meter slapen omdat er in de Isala Klinieken (Zwolle, Sophia) dus wél een gewoonte is om de babies bij de mama's te laten. De mijne sliep, de drie anderen hebben werkelijk non-stop geblèrd. Kunnen ze ook niets aan doen natuurlijk, maar toen ik thuiskwam na drie slapeloze nachten (nacht van de bevalling was ook niets natuurlijk) was ik gesloopt.
Oh ja, 's avonds bevallen betekent één beschuitje (schrans schrans hap slik weg) en vervolgens tot 9 uur de volgende ochtend ofzo noppes. Niet eens een glaasje water. Dat vertellen ze je ook niet: neem een ruif met eigen voer mee.
Ook zou het handig geweest zijn als er uitgelegd was hoe dat kutkloteklereklapbed werkte.
Thuis was ik 's ochtends om half zeven mama, sprong onder mijn eigen douche terwijl manlief het huis aan kant maakte en vervolgens naar de super toog om alle verboden etenswaren op te halen. Paar uur later zat ik aan de filet americain en leverworst met een boekje in bed en tussendoor te tutten met Jongste.
Plassen was vrij pijnlijk idd, maar poepen vond ik nog veel enger. Had echt de angst dat ik het zaakje uit mijn buik zou persen ofzo
quote:Amber is wel, zonder onze toestemming, bijgevoedOp zondag 12 februari 2006 16:28 schreef poemojn het volgende:
Geweldig LadyS
Op dat moment vond ik dat niet zo een probleem, maar achteraf gezien wel een beetje raar. Bij de volgende (wrs ook dit ziekenhuis) ga ik dat dus wel duidelijk maken. Dat ze op zijn minsyt toestemming moeten vragen.Dus let daar ook eventjes op bij de volgende
Voor de rest trouwens prima verzorgd daar
In mijn voorstelling was het moederschap vooral zwaar, lastig en erg vermoeiend. In werkelijkheid is het zwaar, lastig, vermoeiend maar ook heel erg leuk! En eigenlijk helemaal niet zo moeilijk.
Het leukste vind ik nog om met mijn kinderen onderweg te zijn. We reizen graag en als ik dan met de bus ergens in Frankrijk rondrij en ik kijk in mijn spiegeltje om te kijken hoe het met de mini's gaat en ik zie dan hoe ze hand in hand in slaap zijn gevallen of met stralende ogen naar buiten kijken, dan ben ik zo gelukkig. Dat had ik nooit verwacht!
Wat ook in de kleine lettertjes staat is dat het zoveel invloed heeft op ALLE facetten van het leven. Ik ben nooit GEEN moeder. Niet als ik werk (want één van de kindjes is eigenlijk erg verkouden...), niet als ik bij een vriendin ben (een normaal gesprek is niet meer te voeren omdat kinderen altijd aandacht willen als je zelf andere plannen hebt), niet als ik het gezellig maak met mijn man (dan begint er gegarandeert één te huilen), niet als ze slapen (want dan ben ik kapot van vermoeidheid van het zorgen), etc. etc
)Je krijgt in je kraampakket een paar mooie pakken mega-kraamverband. Vol ontzag heb ik er naar zitten staren. Voor mij? Echt? Zo erg?
Maar als je een ks krijgt dan wordt na 'de bevalling' de heleboel leeg gezogen. En schoon is je baarmoeder!
Dus buuf en ik (beide ks-jes) liepen de eerste 2 dagen met van die mega-lappen tussen onze dijtjes. We vloeiden wel iets, maar niet veel. Wat waren we blij toen onze mannen dunne lapjes hadden meegenomen.
. Ik kreeg dan wel niks te eten, maar maandverband was dan weer gratis . Dutchie, kun je nagaan de kraamzorg raden me aan om 2 van die lappen per keer te gebruiken. Ik wist niet waar ik ze laten moest Dat hadden ze trouwens ook wel ff van tevoren kunnen zeggen. jah, die gaasbroekjes ....ik was ze bijna vergeten! daar pasten die matrassen tenminste een beetje in quote:Haha! Dat deden ze bij mij ook, twee van die lappen, en dan in een netbroekje. Tel daar die lege zak die op je buik hangt bij (vertelt ook geen hond je, dat die buik niet miraculeus terugspringt), en je begint je eerste kraamtranen te storten.Op zondag 12 februari 2006 23:00 schreef Githa het volgende:
maar had het ook wel lang nodig week of 9/10 als ik 't goed heb..Als je gewoon maandverband gebruikt is een goedkoop merk toch beter? Vreemd dat 't ziekenhuis always gaf, ik dacht dat dat een plastic laagje heeft waardoor het eerder broeit dus eerder infecties?
' In het ziekenhuis lag ik met 2 van die schuiten in m'n HEMA tent en nog er doorheen lekken
Loop je dan effe voor paal naar de toilet/doucheruimte....maar ja kon me op dat moment ook weinig boeien want ik had m'n kindje!
Maar ik zou het allemaal zo weer doorstaan hoor
ik heb liever nog een bevalling als dat ik naar de tandarts moet
. Op neonatologie hadden ze ook allerlei merken in proefverpakkingen, en was de standaardvoeding van Friso. Wilde je Nutrilon, dan was moest je dat zelf gaan kopen.Ze hebben nog steeds het BV certificaat niet
, gek hè? Overigens bleven de baby's in principe wel bij de moeders, daar waar ik bevallen ben (stond niet in je lijstje ), en was de hele babyslaapzaal al afgeschaft. Als je echt niet met je baby wilde slapen, werd het kind in het kruikenhok gezet. maar of er een oorzakelijk verband is weet ik niet
Nou Leah, voeg maar toe aan m'n lijstje dan
al klinkt het ziekenhuis van LadyS ook beter. quote:Ja dat is ook zo poemojn, ze raadden het mij juist af om always of libresse te gebruiken. Ik kocht later van die goedkope pakken van 0,42 cent ofzo, dat waren de enige waar nog niet zo'n laagje op zit.Op zondag 12 februari 2006 23:07 schreef poemojn het volgende:
Ik moest 3 per keer van hen
Als je gewoon maandverband gebruikt is een goedkoop merk toch beter? Vreemd dat 't ziekenhuis always gaf, ik dacht dat dat een plastic laagje heeft waardoor het eerder broeit dus eerder infecties?
Wat ze mij wle hadden mogen vertellen dat bij een KS het heel normaal is dat je darmen nog heel lang blijven rommelen en niet goed functioneren
-edit- Ik zie het al, de tandarts
. Als jij edit terwijl ik schrijf wordt het wel een hele vreemde discussie . Heerlijk eerlijk! quote:Lief TinkepinkOp zondag 12 februari 2006 20:42 schreef Tinkepink het volgende:
Het leukste vind ik nog om met mijn kinderen onderweg te zijn. We reizen graag en als ik dan met de bus ergens in Frankrijk rondrij en ik kijk in mijn spiegeltje om te kijken hoe het met de mini's gaat en ik zie dan hoe ze hand in hand in slaap zijn gevallen of met stralende ogen naar buiten kijken, dan ben ik zo gelukkig. Dat had ik nooit verwacht!
quote:Op zondag 12 februari 2006 19:19 schreef Mwanatabu het volgende:
Ook zou het handig geweest zijn als er uitgelegd was hoe dat kutkloteklereklapbed werkte.
dat snapte ik ook echt niet, klimmen was de enige mogelijkheid om er uit te komen!Dus dames, niet op je hoofd persen...!
Ik maakte me echt een beetje zorgen dat dat zo zou blijven
, maar na een weekje ofzo was het weer weggetrokken....quote:Don't get me startedOp zondag 12 februari 2006 23:15 schreef Brighteyes het volgende:
* Brighteyes weet nu al dat ik dit topic mee ga nemen in de OUD verkiezingen aan het eind van het jaar (als die er komen).
. Bij alles wat ik post denk ik trouwens aan de vrouwen die dit ook lezen, en bijna gaan bevallen.. Aan de ene kant had ik dit graag allemaal willen weten voordat ik zelf beviel, aan de andere kant was dat weer heel erg slecht geweest voor de toch al aanwezige bevallingsstress.quote:Was niet mijn schuldOp zondag 12 februari 2006 23:14 schreef Leah het volgende:
-edit- Ik zie het al, de tandarts
iedereen postte ineens tussendoor Dit soort dingen heb ik juist expres gelezen in m'n zwangerschap, als voorbereiding
Alleen waren die mensen de babyslaapzaal dus vergeten te vermelden.
Dat IJsselland-ziekenhuis heeft trouwens babybedjes die aan het bed vd moeder vastgeklikt kunnen worden. Is vooral voor vrouwen die een keizersnee krijgen, zodat de baby op een apart deel bij hen in bed ligt en ze 'm makkelijker zelf kunnen pakken. Maar ik had dat ook wel graag willen hebben; door 't bloedverlies was ik erg slap en kon ik nauwelijks Myrthe uit haar wiegje tillen als ze weer begon te huilen. /edit Is dus een clip-on-crib, zie deze site
[ Bericht 17% gewijzigd door poemojn op 12-02-2006 23:29:51 ]
quote:Nou ja, wat ik net in het rammeltopic zei: 'Ik denk regelmatig Holy Shit!Op zondag 12 februari 2006 23:19 schreef Leah het volgende:
Don't get me started
maar ook 'Dat wil ik ook!'maar bij sommige dingen...
quote:Dat had m'n vriendinnetje ook! Ik vond het er wel heel lief uit zien!Op zondag 12 februari 2006 23:18 schreef Igraine het volgende:
Oh ja en ik had na m'n bevalling allemaal hele kleine rode spikkeltjes in m'n gezicht...Echt heel m'n kop zat onder de gesprongen adertjes...
Dus dames, niet op je hoofd persen...!
Ik maakte me echt een beetje zorgen dat dat zo zou blijven
Net of ze allemaal sproetjes had! quote:Ik kreeg bij beide zwangerschappen echt enorme couperose in mijn gezicht. Dat gaat dus niet vanzelf meer wegOp zondag 12 februari 2006 23:18 schreef Igraine het volgende:
Oh ja en ik had na m'n bevalling allemaal hele kleine rode spikkeltjes in m'n gezicht...Echt heel m'n kop zat onder de gesprongen adertjes...
Dus dames, niet op je hoofd persen...!
Ik maakte me echt een beetje zorgen dat dat zo zou blijven
. Ik heb het weg laten spuiten overigens, bij de schoonheidsspecialiste. En toen werd ik weer zwanger, dus volgende week mag ik weer :0.quote:Oh ja, erg hè? Ik heb van Freek eerst een week in het ziekenhuis gelegen, en ze hadden me fijn direct naast de verloskamers gelegd.. En dan moet je dus nog...Op zondag 12 februari 2006 23:23 schreef Luchtbel het volgende:
Wat ik ook echt anders had verwacht is dat je in het ziekenhuis dus echt andere mensen 'hoort' bevallen. Erger, hier zijn er kamers waarbij je de badkamer moet delen. Ik vond dat echt verschikkelijk dat je daar lag en continu (het was druk en het duurde 'even') gewoon hoorde gillen
quote:Sowieso dat gillenOp zondag 12 februari 2006 23:25 schreef Leah het volgende:
[..]
Oh ja, erg hè? Ik heb van Freek eerst een week in het ziekenhuis gelegen, en ze hadden me fijn direct naast de verloskamers gelegd.. En dan moet je dus nog...
tuurlijk iedereen heeft een andere manier van uiten maar ieks dat vond ik echt freaky! dat dat echt gebeurde! En dan ondertussen tegen jezelf zeggen 'ik ga niet in paniek raken, ik ga niet in paniek raken'
dus 't kan ook in dat opzicht best meevallen allemaal.quote:Op zondag 12 februari 2006 23:20 schreef poemojn het volgende:
Dat IJsselland-ziekenhuis heeft trouwens babybedjes die aan het bed vd moeder vastgeklikt kunnen worden. Is vooral voor vrouwen die een keizersnee krijgen, zodat de baby op een apart deel bij hen in bed ligt en ze 'm makkelijker zelf kunnen pakken. Maar ik had dat ook wel graag willen hebben; door 't bloedverlies was ik erg slap en kon ik nauwelijks Myrthe uit haar wiegje tillen als ze weer begon te huilen. /edit Is dus een clip-on-crib, zie deze site
Raad 'ns waar ik naast woon? Ziet er trouwens heel leuk en gezellig uit, zo'n aanhaakbedje
Saskia lag overigens in een gewoon wiegje, wij moesten tenslotte maar een paar uurtjes blijven was de verwachting en ik was mobiel genoeg. Ze zaten hier wel meteen bovenop de bv
(helpen met aanleggen en advies enzo)En dat gillen van anderen idd.. Ik weet nog dat ik van de verloskamer naar gewone kamer ging en aan de andere kant van de gang lag iemand te gillen, toen vroeg ik meteen aan Swets of ik ook zo had gegild
Maar nee, dat was ook een stuk heftigere bevalling dan mijnes, die vrouw had dus ook heel wat meer reden om te gillen dan ik quote:Grappig genoeg stond ik dus vol verbazing te kijken van "Hee, geen vetschort!". Mijn buik was een beetje puntig en na 2 dagen was het weg. Ik dacht bij de tweede (ietsjes grotere buik) van: Nu ben ik vast aann de beurt. Maar nee, weer na een paar dagen wegggg.Op zondag 12 februari 2006 23:07 schreef Leah het volgende:
[..]
Haha! Dat deden ze bij mij ook, twee van die lappen, en dan in een netbroekje. Tel daar die lege zak die op je buik hangt bij (vertelt ook geen hond je, dat die buik niet miraculeus terugspringt), en je begint je eerste kraamtranen te storten.
Die kraamverbanden en boltini-tenten waren aan mij wél besteed, heel lang zelfs. Ik vloeide als een mofo.
quote:Oh ja, ik ging van een A naar een dikke vette D. Ik had echt van die lolo's onder mijn kin hangen, geen gezicht met mijn postuur (A kan nog net, zeg maar). En dan overal van die dikke blauwe aders overheen.Op zondag 12 februari 2006 23:11 schreef Githa het volgende:
Mijn cupmaat was tijdens de zwangerschap zo dramatisch vergroot dat ik opgelucht was dat het einde was aangebroken...en toen begon de stuwing
Maar ik zou het allemaal zo weer doorstaan hoor
ik heb liever nog een bevalling als dat ik naar de tandarts moet
Hier trouwens geen gillende medebarenden opgemerkt hoor (de goden zij dank).
Nog een paar kleine lettertjes trous: dat je op de meest onverwacht momenten voor lul staat omdat je even aan je kind dénkt, er een kindje huilt met een huiltje dat op dat van jouw kind lijkt en...SPLET, je t-shirt onder de melk.
Ik had ook van dat hormoon dat het toeschieten van de melk regelde een paar seconden een enorm agressief-neerslachtig gevoel. Dan zat ik het journaal te kijken en dacht ik ineens: "Die Marga van Praag mag ook wel een nekschot!". SPLET.
Op een gegeven moment leerde ik het herkennen. De zwangerschapsgymjuf heeft het nog voor me opgezocht, en het kan idd een bij-effect zijn van dat hormoon.
quote:Joh, die was ik ook vergetenOp zondag 12 februari 2006 23:06 schreef Githa het volgende:
quote:Op maandag 13 februari 2006 08:21 schreef Mwanatabu het volgende:
Ik had ook van dat hormoon dat het toeschieten van de melk regelde een paar seconden een enorm agressief-neerslachtig gevoel. Dan zat ik het journaal te kijken en dacht ik ineens: "Die Marga van Praag mag ook wel een nekschot!". SPLET.
wat erg Ik kwam 's morgens in het ziekenhuis aan met gebroken vliezen, om te bevallen van Eva. Zag ik een mevrouw, pas bevallen, de verloskamers uitstrompelen... helemaal wijdbeens, hand op flubberende buik, knalrode ogen van het persen en die mompelde "nou, heel veel succes straks" op een zwaar sarcastische toon.
Toen wilde ik niet meer..
Ik dacht echt "holy shit! ik dacht dat je beter ging lopen als je eenmaal die baby kwijt was uit je bekken" Is het je meegevallen of tegen?
quote:Die aders zijn bij mij nooit meer helemaal weggegaanOp maandag 13 februari 2006 08:21 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Oh ja, ik ging van een A naar een dikke vette D. Ik had echt van die lolo's onder mijn kin hangen, geen gezicht met mijn postuur (A kan nog net, zeg maar). En dan overal van die dikke blauwe aders overheen.
Hier trouwens geen gillende medebarenden opgemerkt hoor (de goden zij dank).
Nog een paar kleine lettertjes trous: dat je op de meest onverwacht momenten voor lul staat omdat je even aan je kind dénkt, er een kindje huilt met een huiltje dat op dat van jouw kind lijkt en...SPLET, je t-shirt onder de melk.
Ik had ook van dat hormoon dat het toeschieten van de melk regelde een paar seconden een enorm agressief-neerslachtig gevoel. Dan zat ik het journaal te kijken en dacht ik ineens: "Die Marga van Praag mag ook wel een nekschot!". SPLET.
Op een gegeven moment leerde ik het herkennen. De zwangerschapsgymjuf heeft het nog voor me opgezocht, en het kan idd een bij-effect zijn van dat hormoon.
Ik vind dat ze je veel meer moeten voorbereinden op Borstvoeding, ze hebben mij er echt helemaal niks over verteld, was in de veronderstelling dat dit allemaal vanzelf zou gaan, niet dus, wat een ellende.
Bij een eventuele derde, durf ik het niet meer aan (bij de tweede ook al niet meer)
quote:Woeha, dat je nou net zó iemand moet zienOp maandag 13 februari 2006 08:44 schreef Lois het volgende:
Hahhahaa splet
Ik kwam 's morgens in het ziekenhuis aan met gebroken vliezen, om te bevallen van Eva. Zag ik een mevrouw, pas bevallen, de verloskamers uitstrompelen... helemaal wijdbeens, hand op flubberende buik, knalrode ogen van het persen en die mompelde "nou, heel veel succes straks" op een zwaar sarcastische toon.
Toen wilde ik niet meer..
Die heeft je goed tuk gehad.
quote:Ik had al die dingen graag van tevoren willen weten, dan heb je een veel realistischer beeld van het hele gebeuren.Op zondag 12 februari 2006 23:19 schreef Leah het volgende:
[..]
Don't get me started
Aan de andere kant hebben de vervelende dingen ook weer niet zoveel indruk op me gemaakt, want ik ben de meenste vergeten en daar is dit topic wel weer handig voor.
Tezijnertijd wil ik zeker nog een kindje ( heb er nu 2 ) en kan me mooi weer een beetje inlezen in dit topic, handig
quote:Dat kan je zelf, door een borstvoedingscursus te volgen. Er zitten op die cursussen ook vrouwen die hun 5e kind krijgen en het alsnog gaan proberen.Op maandag 13 februari 2006 08:51 schreef Cleetje het volgende:
Ik vind dat ze je veel meer moeten voorbereinden op Borstvoeding, ze hebben mij er echt helemaal niks over verteld, was in de veronderstelling dat dit allemaal vanzelf zou gaan, niet dus, wat een ellende.
Bij een eventuele derde, durf ik het niet meer aan (bij de tweede ook al niet meer)
Overigens: dat 'splet, nekschot' heb ik zo'n beetje mijn hele zwangerschap gehad
quote:Daar wist ik het bestaan niet eens vanaf!!Op maandag 13 februari 2006 09:02 schreef nebelung het volgende:
[..]
Dat kan je zelf, door een borstvoedingscursus te volgen. Er zitten op die cursussen ook vrouwen die hun 5e kind krijgen en het alsnog gaan proberen.
Overigens: dat 'splet, nekschot' heb ik zo'n beetje mijn hele zwangerschap gehad
Thnx
En wat me ook niet is verteld is dat je de borstvoeding langzaam af moet bouwen. Ik had geen melk meer maar eerder water wat er uit kwam. En mijn moeder zei dat ik in 1 keer moest stoppen, dan zou het indrogen. Na een hele nacht en dag niet kolven zat ik zo wat tegen het plafond aan van de pijn aan mijn borsten (stuwing) en belde uit pure wanhoop de dokter die zei dat ik gewoon moest afkolven om de druk te verminderen.
quote:En om dat soort nonsens te voorkomen is die borstvoedingscursus ook aan te raden, Cleetje!Op maandag 13 februari 2006 09:32 schreef Faja-Lobi het volgende:
Wat ze mij vergeten waren te vertellen is dat je niet in kleermakerszit moet gaan zitten als je beneden gehecht bent. Bij mij zijn hierdoor 2 hechtingen los gegaan en is het beneden niet helemaal aan elkaar gegroeid. En ik zat in kleermakerszit vele malen lekkerder dan met mijn benen bij elkaar. Dat deed veel meer pijn.
En wat me ook niet is verteld is dat je de borstvoeding langzaam af moet bouwen. Ik had geen melk meer maar eerder water wat er uit kwam. En mijn moeder zei dat ik in 1 keer moest stoppen, dan zou het indrogen. Na een hele nacht en dag niet kolven zat ik zo wat tegen het plafond aan van de pijn aan mijn borsten (stuwing) en belde uit pure wanhoop de dokter die zei dat ik gewoon moest afkolven om de druk te verminderen.
Doe het nog net niet in mijn broek van het lachen hier! Wat een geweldig topic: feest van herkenning!
Vooral die verbandbroekjes met 3 (jaja; het kan altijd gekker!) van die matrassen er in en die pens na de bevalling waarbij het lijkt alsof je er stiekem nog een kindje in bewaard hebt! Heb nog 3 weken positiebroeken moeten dragen omdat er niets anders paste!
Zelf pieste ik -op aanraden van de kraamvrouw) lekker onder de douche met de douchekop er op en dat beviel me zo goed dat ik dat bleef doen. Poepen had ik de eerste 4 dagen nog niet gedaan, zag dat ook helemaal niet zitten en had zoiets van 'het glijdt er vanzelf wel uit en anders maar niet', om er voor te persen was ik niet van plan! Dezelfde kraamvrouw (zéér sjieke tante!) wilde na een paar dagen dat ik toch 'gewoon' naar de wc zou gaan i.p.v. onder de douche want; "Je zal toch ook een keer moeten poepen". Je had haar gezicht moeten zien toen ik zei: "Dan prak ik het wel door het putje heen!"
Mammietje! quote:Op maandag 13 februari 2006 12:02 schreef Mammietje het volgende:
Wahahaha
Wat een geweldig topic: feest van herkenning!
Vooral die verbandbroekjes met 3 (jaja; het kan altijd gekker!) van die matrassen er in en die pens na de bevalling waarbij het lijkt alsof je er stiekem nog een kindje in bewaard hebt! Heb nog 3 weken positiebroeken moeten dragen omdat er niets anders paste!
Zelf pieste ik -op aanraden van de kraamvrouw) lekker onder de douche met de douchekop er op en dat beviel me zo goed dat ik dat bleef doen. Poepen had ik de eerste 4 dagen nog niet gedaan, zag dat ook helemaal niet zitten en had zoiets van 'het glijdt er vanzelf wel uit en anders maar niet', om er voor te persen was ik niet van plan! Dezelfde kraamvrouw (zéér sjieke tante!) wilde na een paar dagen dat ik toch 'gewoon' naar de wc zou gaan i.p.v. onder de douche want; "Je zal toch ook een keer moeten poepen". Je had haar gezicht moeten zien toen ik zei: "Dan prak ik het wel door het putje heen!"
quote:Kheb het ook niet gehoord.... ze kwamen denk ik niet boven mijn vocabulaire uitOp zondag 12 februari 2006 23:41 schreef poemojn het volgende:
Voor de zwangeren hier: ik heb geen gegil gehoord hoor
Stonden ze smorgens heel raar te kijken toen manlief in het kraambed lag met zijn zuurstof en ik 10 cm boven de grond op dat slaapbankje
Dat was bij mij een soort tweede bevalling zeg maar..... HEL! Bang dat ik was, ik scheet in mijn broek!!! Bij wijze van dan.... Ik had een heel plasje rond mijn voeten
, ik moest er niet aan denken, die buik deed me veel te zeer . Plus dat moedergevoelens killing waren voor mijn libido.quote:woest moedergevoel! herkenning! dat sleepte mij er ZEKEr doorheen de afgelopen maanden. Eh. het is al een jaar. DARNOp zondag 12 februari 2006 08:29 schreef Mwanatabu het volgende:
Oh ja, ze vertellen je trouwens ook niet dat je niet gewoon wat minder slaapt, (...)
Of dat je voor diezelfde zieke kinderen een woest moedergevoel voelt opborrelen uit onmacht, dat dan ook wel weer
oh, ze huilt weer.
bv is klote als je kind een verstopte neus heeft en constant 'hap, zuig,loslaat,sputter,hap' doet... aarghlll...
Dat het best vervelend is dat er, na je bevalling van 5 dagen (echt!), naast je iemand wordt geplaatst die een kind heeft gebaard in nog geen uur...
Afgelopen donderdag zijn Bo en ik samen aan de mega-griep geraakt en ik moet zeggen dat ik het vreselijker vond dat ik er niet voor haar kon zijn dan dat ik zelf ziek was... en dat terwijl ik er 's nachts knap moeite mee heb als ze om mama roept. En terugkomend op voorgaande berichtjes: dat ik zondag mijn moeder heb gebeld met de blijde boodschap dat Bo weer plaste (snik) en zelf pindakaas wilde (huil!).
Goh, en dat ik nóg onpasselijk word van de geur van venkelthee: moest ik verplicht drinken in een niet al te leuke kraamtijd.
Dat sommige schoonmoeders het gelukkig heel normaal vinden dat dochters eerder naar hun eigen moeders gaan dan naar schoonmoeders en daar ook geen kwaad in zien. - kusje voor mijn schoonmoeder! -
Dat we aan het begin van de ouderschap hopeloos idealistisch waren, maar dat we nu links en rechts gewoon praktijkgericht en soms ook behoorlijk pedagogisch onverantwoord normen aan het bijstellen zijn
quote:Voeg aan dat rijtje maar het Kennemer Gasthuis in haarlem (lokatie EG/zuid) bij. Wij lagen die eerste nacht gezellig met zijn drietjes op een kraamOp zondag 12 februari 2006 16:05 schreef poemojn het volgende:
Myrthe moest naar de slaapzaal, helaas.
[..]
quote:Oh jaaaa. Bij de eerste was ik op het hysterische af geen potjesmaaltijden aan het geven, alleen vers zelf bereid fruit, géén bijvoeding voor zes maanden. Ik was er tandenknarsend geobsedeerd door.Op maandag 13 februari 2006 22:28 schreef MamBoo het volgende:
Oh, nog een paar:
Dat het best vervelend is dat er, na je bevalling van 5 dagen (echt!), naast je iemand wordt geplaatst die een kind heeft gebaard in nog geen uur...
Afgelopen donderdag zijn Bo en ik samen aan de mega-griep geraakt en ik moet zeggen dat ik het vreselijker vond dat ik er niet voor haar kon zijn dan dat ik zelf ziek was... en dat terwijl ik er 's nachts knap moeite mee heb als ze om mama roept. En terugkomend op voorgaande berichtjes: dat ik zondag mijn moeder heb gebeld met de blijde boodschap dat Bo weer plaste (snik) en zelf pindakaas wilde (huil!).
Goh, en dat ik nóg onpasselijk word van de geur van venkelthee: moest ik verplicht drinken in een niet al te leuke kraamtijd.
Dat sommige schoonmoeders het gelukkig heel normaal vinden dat dochters eerder naar hun eigen moeders gaan dan naar schoonmoeders en daar ook geen kwaad in zien. - kusje voor mijn schoonmoeder! -
Dat we aan het begin van de ouderschap hopeloos idealistisch waren, maar dat we nu links en rechts gewoon praktijkgericht en soms ook behoorlijk pedagogisch onverantwoord normen aan het bijstellen zijn
Bij de tweede: och, je ziet maar manneke. Je draait wel mee. Potjes voor in-geval-geen-zin-in-koken in het kastje en soms jank je maar even wat langer want je bent niet aan de beurt. En het werd weer licht
Dus dat ik niet meer dwangmatig alle boekjes van voor tot achter lees en me dus verdiep in allerlei kwalen en ziekten en dingetjes die Maria helemaal niet had (of zelfs kón hebben, omdat ze nu eenmaal geen piemeltje heeft bijvoorbeeld ). In het kookboekje plakte ik stickertjes bij lekkere combinaties voor prakkies (alsof ik niet kon onthouden dat courgette en banaan lekker zou moeten zijn). Wat zal het me veel tijd opleveren
dat ik al die dingen nu niet ga doen! quote:Op dinsdag 14 februari 2006 08:32 schreef Sugar het volgende:
Ja, daar heb ik zo'n zin in nu bij de tweede. Het allemaal iets minder serieus nemen.
Wat zal het me veel tijd opleveren
De tijd blijft te kort, maar je beleeft er een hoop meer lol aan gewoon Nou ja...
Met de zwangerschap op zich gaat het allemaal prima...
Maar mn hormonen leven opeens helemaal dr eigen leven... En het mijne!!
En moe....
zo moe......
quote:Wauw, de vierde? Ik ben jaloers! (En sterkte hoor, hoe lang moet/mag je nog?)Op dinsdag 14 februari 2006 09:14 schreef vamperotica het volgende:
Er is mij ook niet verteld dat je na drie supermakkelijke zwangerschappen opeens een zwangerschap "from hell" kunt gaan krijgen!
Nou ja...
Met de zwangerschap op zich gaat het allemaal prima...
Maar mn hormonen leven opeens helemaal dr eigen leven... En het mijne!!
En moe....
zo moe......
quote:Ben net over de helft, maar het voelt alsof ik er al 6 jaar zwangerschap op heb zitten!Op dinsdag 14 februari 2006 09:20 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Wauw, de vierde? Ik ben jaloers! (En sterkte hoor, hoe lang moet/mag je nog?)
quote:Vervelend zeg..Op dinsdag 14 februari 2006 09:21 schreef vamperotica het volgende:
[..]
Ben net over de helft, maar het voelt alsof ik er al 6 jaar zwangerschap op heb zitten!
Je zult het al wel 5000 keer gehoord hebben, maar ken je Floradix? Hielp bij mij erg goed tegen dat lamlendige sleepgevoel
quote:Op dinsdag 14 februari 2006 09:24 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Vervelend zeg..
Je zult het al wel 5000 keer gehoord hebben, maar ken je Floradix? Hielp bij mij erg goed tegen dat lamlendige sleepgevoel
Ken ik niet!!!! wat is dat?
quote:Ik heb ooit eens aan mijn moeder gevraagd (als 13-jarig meisje) of zze verloskamers ook geluidsdicht maakten. Mijn moeder keek me toen heel vreemd aan, schoot in de lach en vertelde mij dat dat echt niet nodig was, omdat mensen heus niet zo hard schreeuwen in het echt als op TV.Op maandag 13 februari 2006 17:12 schreef Ireth het volgende:
[..]
Kheb het ook niet gehoord.... ze kwamen denk ik niet boven mijn vocabulaire uit
En dan heeft mijn mamma 7! kinderen gebaard.
quote:Een flesje met kruidenextract, te betrekken bij de drogist. Elke dag een cupje. Het helpt geloof ik met de aanmaak van een hoop bouwstoffen in je lichaam. Verloskundigen raden het vaak aan.
Het klinkt geitenwollensokkerig, maar het werkte bij mij best goed (en bij mijn beide zwangere collega's ook).
quote:Ik ga het iig eens proberen!Op dinsdag 14 februari 2006 09:33 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Een flesje met kruidenextract, te betrekken bij de drogist. Elke dag een cupje. Het helpt geloof ik met de aanmaak van een hoop bouwstoffen in je lichaam. Verloskundigen raden het vaak aan.
Het klinkt geitenwollensokkerig, maar het werkte bij mij best goed (en bij mijn beide zwangere collega's ook).
Bedankt!
quote:Dan heeft ze mij nog nooit gehoord.....Op dinsdag 14 februari 2006 09:31 schreef freecell het volgende:
[..]
Ik heb ooit eens aan mijn moeder gevraagd (als 13-jarig meisje) of zze verloskamers ook geluidsdicht maakten. Mijn moeder keek me toen heel vreemd aan, schoot in de lach en vertelde mij dat dat echt niet nodig was, omdat mensen heus niet zo hard schreeuwen in het echt als op TV.
En dan heeft mijn mamma 7! kinderen gebaard.
quote:Op tv krijgen moeder altijd spontaan persweeën na de historische woorden "Honey, I think my water just broke!"Op dinsdag 14 februari 2006 09:31 schreef freecell het volgende:
[..]
Ik heb ooit eens aan mijn moeder gevraagd (als 13-jarig meisje) of zze verloskamers ook geluidsdicht maakten. Mijn moeder keek me toen heel vreemd aan, schoot in de lach en vertelde mij dat dat echt niet nodig was, omdat mensen heus niet zo hard schreeuwen in het echt als op TV.
En dan heeft mijn mamma 7! kinderen gebaard.
Vervolgens is er nooit tijd om een ambulance te bellen en wordt na een wee of 5 een 6 weken oude schone baby gelanceerd door de held, die verder in de film alleen schedels inslaat.
quote:Ook goed voor wat kleine lettertjes: heen groot deel van de bevallende vrouwen levert niet alleen een kind af tijdens de bevalling maar ook een andere drol.Op dinsdag 14 februari 2006 09:40 schreef snoopy het volgende:
Sja, en de navelstreng is al doorgeknipt en al
quote:Hmmm, daar dacht ik nou niet aan. Ik dacht meer aan die stuk of vijf afleveringen van "de bevalling" die ik toen al gezien had. Die mensjes maken best wel geluid somsOp dinsdag 14 februari 2006 09:35 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Op tv krijgen moeder altijd spontaan persweeën na de historische woorden "Honey, I think my water just broke!"
Vervolgens is er nooit tijd om een ambulance te bellen en wordt na een wee of 5 een 6 weken oude schone baby gelanceerd door de held, die verder in de film alleen schedels inslaat.
quote:Hmm, ook dat is een vertekend beeld. Je ziet in feite alle weeën achter elkaar gemonteerd, zonder de pauzes die ertussen zitten, alsof het een niet aflatende kermis is.Op dinsdag 14 februari 2006 09:50 schreef freecell het volgende:
[..]
Hmmm, daar dacht ik nou niet aan. Ik dacht meer aan die stuk of vijf afleveringen van "de bevalling" die ik toen al gezien had. Die mensjes maken best wel geluid soms
quote:kloptOp dinsdag 14 februari 2006 09:54 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Hmm, ook dat is een vertekend beeld. Je ziet in feite alle weeën achter elkaar gemonteerd, zonder de pauzes die ertussen zitten, alsof het een niet aflatende kermis is.
En ik ben er van overtuigd dat je wel heel wanhopig op zoek moet zijn naar aandacht, wil je op TV gaan met je bevalling Alleen wel opvallend veel niet-Nederlanders die gillen.
Hey, zis is tievie mèn!
Kheb zelfs tussen de persweeën in af en toe gedut, viel elke keer in slaap
was doodmoe! Toen Suus geboren was was ik trouwens ineens weer klaarwakker 
Van pure vermoeidheid. Ik kwam pas bij toen de ruggeprik erin zat voor de ks.Of dacht iedereen echt van te voren dat alles zoals het op tv gaat waar is ?
quote:Nee, maar het feit dat je soms 5 dagen aan het bevallen bent en je ook je darminhoud eruit perst en dat vloeing soms eerder een zondvloed is, is toch niet iedereen bekendOp dinsdag 14 februari 2006 10:18 schreef jessie het volgende:
Maar dit heeft toch niet met de kleine lettertjes te maken?
Of dacht iedereen echt van te voren dat alles zoals het op tv gaat waar is ?
Ik dacht dat dat niet eens mocht! Dan moeten ze toch ingrijpen ofzow?
Die dacht echt dat bevallen alleen maar mooi en romantisch is En ik heb het uitgeschreeuwd, van vermoeidheid en machteloosheid, zo erg dat ik de volgende dag keelpijn ervan had. En ik hoorde ook andere vrouwen schreeuwen. De arts die me inknipte zei nog dat ik volgens hem niet zo had geschreeuw, waarop de verloskundige verklaarde dat er niks mis was met mijn longen
maar dat de arts toen lag te slapen Ik ben 's ochtends bevallen en mijn vriend sliep die nacht thuis en ik met Robin in het zkh in Delft.
Wat ik ook niet wist is dat je als oermoeder tijdens de sex toch met 1 oor toch naar de babyfoon ligt te luisteren
Gaat dat ooit over? quote:Neem maar van mij aan dat als je net met de tepelklemmen in de touwen hangt met je partner en je een huiltje hoort, je de steunen uit het plafond rukt. Tot ze een jaar of 5 zijn gok ik.Op dinsdag 14 februari 2006 10:39 schreef Wennie het volgende:
Nou, ik vertelde het vorige keer aan een collega en die stond met grote ogen te kijken
En ik heb het uitgeschreeuwd, van vermoeidheid en machteloosheid, zo erg dat ik de volgende dag keelpijn ervan had. En ik hoorde ook andere vrouwen schreeuwen. De arts die me inknipte zei nog dat ik volgens hem niet zo had geschreeuw, waarop de verloskundige verklaarde dat er niks mis was met mijn longen
Ik ben 's ochtends bevallen en mijn vriend sliep die nacht thuis en ik met Robin in het zkh in Delft.
Wat ik ook niet wist is dat je als oermoeder tijdens de sex toch met 1 oor toch naar de babyfoon ligt te luisteren
quote:Kun je nagaan hoe spannend je seksleven is als je kind nog bij jou op de kamer slaaptOp dinsdag 14 februari 2006 10:39 schreef Wennie het volgende:
Wat ik ook niet wist is dat je als oermoeder tijdens de sex toch met 1 oor toch naar de babyfoon ligt te luisteren
Ik heb trouwens niet zo héél veel geschreeuwd volgens mij. Vooral tijdens de overgang naar persweeën. Dat was misschien wel het naarste stuk, want daar kon ik echt niks mee. Niet meepersen, maar ook niet wegpuffen. Dus ja dan maar schreeuwen
Tex Gelukkig slaapt Robin al vanaf dag 1 op z'n kamertje quote:Hmmmpffff. Dat dacht ik ook, maar dat was voordat het begrip 'weekenddiensten' bekend werd bij ons. Een weesterkte van 80 op een schaal van 100 behoorde nog gewoon tot de voorweëen wist een verpleegkundige te melden, en aangezien mijn vliezen nog niet waren gebroken, durfde men het best aan om mij naar huis te sturen met wat slaaptabletjes. "Maandag maar terugkomen", was het devies, "dan gaan we dan aan het werk". Slaaptabletjes hielpen overigens fantastisch...maar niet heus.Op dinsdag 14 februari 2006 10:36 schreef texelonia het volgende:
En 5 dagen bevallen, hoe krijg je dat voor elkaar?
Ik dacht dat dat niet eens mocht! Dan moeten ze toch ingrijpen ofzow?
Zwarte dagen. Heel zwarte dagen. Ik wist trouwens wel dat ik best kon vuilbekken, maar dat ik ook kon schreeuwen tegen gyneacologen, verpleegkundigen, verloskundigen en verlossers in opleiding, en dat ik gore klootzak durfde te zetten tegen de man die eindelijk verlossing bracht (de anaesthesist met de ruggeprik), dat ging mijn pet ook te boven... Allemaal hormonen en slaapgebrek
quote:EN dat het geen goed idee is dat te doen met een fles water die je op de wc hebt staan, waar het bijkans vriest.Op zondag 12 februari 2006 13:27 schreef E.T. het volgende:
Wat ook niemand je van te voren vertelt is dat je na de bevalling nog moet spoelen met water nadat je hebt geplast.
Ik heb de rest van de tijd maar onder de douche geplast.
quote:Toch lijkt het me onhandig elke keer onder de douche te gaan staan plassen.wat als je 10x op een dag moet ?Op dinsdag 14 februari 2006 11:44 schreef anneja het volgende:
Ik heb de rest van de tijd maar onder de douche geplast.
quote:Even broek uit, douche warm laten worden, plassen, naspoelen, benen afdrogen.Op dinsdag 14 februari 2006 11:47 schreef snoopy het volgende:
[..]
Toch lijkt het me onhandig elke keer onder de douche te gaan staan plassen.wat als je 10x op een dag moet ?
Heb ik denk ik beide keren een dag of drie gedaan, daarna ging het wel weer.
Wat mij verder opviel:
* hoesten net na de bevalling. Dat je buik dan zo uitflubbert dat het uberhaupt niet lukt om kracht te zetten met je adem
* de bibberatie als het kind er uit is (ik zat echt zo te trillen dat ik al de muisjes van mijn beschuit al kwijt was voor ik een hap had kunnen nemen)
* het verschijnsel 'nawee', vooral na de tweede (bij de eerste geen last van gehad)
* dat de bevalling niet zozeer het eind is van de zwangerschap (en dat je normale leven dan weer gewoon doorgaat), maar (qua dat normale leven) het begin van het einde
(je WEET wel dat er een kind komt en dat je dus 24/7 oproepbaar bent, maar dat wil nog niet zeggen dat je het ook echt gelooft)* dat babyjongetjes kleine baby-erectietjes krijgen als je zalf smeert. Je weet dat het zo hoort, maar ik vond het toch...tja....een beetje raar....
* het vreemde gevoel van Verantwoordelijkheid en Macht wat zo'n hulpeloos volslagen van jou afhankelijk wurmpje oproept. Wat als ik hem nu laat vallen? Wat als ik hem nu eens niet laat drinken? Ik vod het echt heel eng van mezelf dat ik dat soort dingen dacht (ging gelukkig over)
quote:CheckOp dinsdag 14 februari 2006 12:06 schreef anneja het volgende:
[..]
Even broek uit, douche warm laten worden, plassen, naspoelen, benen afdrogen.
Heb ik denk ik beide keren een dag of drie gedaan, daarna ging het wel weer.
Wat mij verder opviel:
* hoesten net na de bevalling. Dat je buik dan zo uitflubbert dat het uberhaupt niet lukt om kracht te zetten met je adem
* de bibberatie als het kind er uit is (ik zat echt zo te trillen dat ik al de muisjes van mijn beschuit al kwijt was voor ik een hap had kunnen nemen)
* het verschijnsel 'nawee', vooral na de tweede (bij de eerste geen last van gehad)
quote:Check* dat de bevalling niet zozeer het eind is van de zwangerschap (en dat je normale leven dan weer gewoon doorgaat), maar (qua dat normale leven) het begin van het einde
quote:Check. Voelt raar idd eerst, nu lachen we erom.* dat babyjongetjes kleine baby-erectietjes krijgen als je zalf smeert. Je weet dat het zo hoort, maar ik vond het toch...tja....een beetje raar....
quote:Check, dat is idd een emotie die wel vaker naar boven schijnt te komen en die pas sinds kort is onderzocht.* het vreemde gevoel van Verantwoordelijkheid en Macht wat zo'n hulpeloos volslagen van jou afhankelijk wurmpje oproept. Wat als ik hem nu laat vallen? Wat als ik hem nu eens niet laat drinken? Ik vod het echt heel eng van mezelf dat ik dat soort dingen dacht (ging gelukkig over)
We zijn niet gek
quote:tuurlijk niet, *wij* zijn een vliegtuig. Hoe dat met jou zit weet ik niet natuurlijk
Ook nog:
* de hier-is-iets-ver-over-datum lucht van een niet helemaal volgens de regelen der kunst indrogend navelstompje
* dat ik wel boeken over Rust en Regelmaal kan lezen, maar babylief niet (een zelfde gedachtenfout maakte ik door engelse voorleesboekjes te gaan kopen voor niet-geletterde peuter toen we naar engeland verhuisden)
* dat spuug van je eigen baby wel degelijk goor is
* maar dat spuug van andermans babies alsnog vele malen smeriger is
* dat ik als Moeder echt helemaal niet 'hoor' of baby van de honger huilt of omdat hij het rode beestje aan zijn babygym lelijk vindt.
quote:Och ja! Mijn kraamverzorgster: "Het stompje ruikt een beetje,"Op dinsdag 14 februari 2006 12:49 schreef anneja het volgende:
[..]
tuurlijk niet, *wij* zijn een vliegtuig. Hoe dat met jou zit weet ik niet natuurlijk
Ook nog:
* de hier-is-iets-ver-over-datum lucht van een niet helemaal volgens de regelen der kunst indrogend navelstompje
Ik: Snuiffffffff *kokhalsderochel* "Een BEETJE !?!?! Het lijkt wel een dooie slak!"
quote:Ik ging gewoon het rijtje af: eten, poep, moe, druk, pijn, dreinen. De rest nam ik maar aan voor kennisgeving. Weh = weh.* dat ik wel boeken over Rust en Regelmaal kan lezen, maar babylief niet (een zelfde gedachtenfout maakte ik door engelse voorleesboekjes te gaan kopen voor niet-geletterde peuter toen we naar engeland verhuisden)
* dat spuug van je eigen baby wel degelijk goor is
* maar dat spuug van andermans babies alsnog vele malen smeriger is
* dat ik als Moeder echt helemaal niet 'hoor' of baby van de honger huilt of omdat hij het rode beestje aan zijn babygym lelijk vindt.
wat een heeeerlijk topic. weet zo gauw niks toe te voegen, er is al zoveel genoemd. vooral die eerste dagen en weken vond ik erg ingrijpend, zowel in positieve als negatieve zin. daar kun je je gewoon niet precies op voorbereiden, alleen maar proberen enigszins uitgerust te zijn voor de bevalling begint. oja en ik heb niet geschreeuwd. 
dat viel me alles mee. en anneja, inderdaad, dat je al die subtiele huilverschillen als moeder wel zou horen is hier ook onzin gebleken.
Ohja, die gaasbroekjes kwam ik laatst tegen toen ik mijn ondergoedla opruimde. Waarom ik die dingen heb bewaard
lees zelf dit topic maar eens goed
Nou dan heb ik er ook nog wel eentje voor het lijstje: dat je ondanks het feit dat het moederschap je best wel heel erg zwaar valt toch stiekem nog wel een kindje erbij zou willen maar niet verder vertellen hoor
Niesen nadat je bevallen/gehecht bent doet wel heel zeer :S
De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... (2)