De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap...

Nou ik moet zeggen dat het best een opluchting was toen de chirurg me zeer stellig afraadde om bij een eventuele tweede borstvoeding te geven. Anders zou ik me er toch schuldig over voelen en mezelf kennende zou ik het dan toch weer gaan proberen.

quote:

Op vrijdag 10 februari 2006 12:22 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Proberen niet, ik wist echter wel dat het bij het minste gezeik schluss zou zijn. Meneertje nr. 2 echter kwam zag en overwon. Die heb ik echt in alle mogelijke houdingen gevoed zonder één kloof of wat.
Oh ja, nog iets wat ze je niet vertellen: babypoep (met borstvoeding) ruikt lekker!

Wat dat betreft mag Hanne minstens tot ze zelf kan "vegen" aan de borstvoeding blijven...

De meur die er soms af komt als ze iets anders (prakkie) heeft gegeten.. Brrrrrrrr.......

Jaaaa! Hahaha, trots zijn op een poepluier! Hahaha, ik heb een keer huilend mijn moeder gebeld; "Want ze heeft gepoehoept".

Waar ik totaal niet op was voorbereid was hoe enorm intens een kinderwens kan zijn als je daar eenmaal aan toe geeft. Die waanzinnige oerdrang, waardoor je helemaal obsessief wordt en alleen nog maar bezig wil zijn met het zwanger worden, dat vond ik enorm overweldigend. Die eerste paar maanden van proberen zijn echt in een soort manische roes voorbij gegaan, daarna kwam ik gelukkig iets meer met twee voeten op aarde.

Vindt vooral de emotionele rollercoaster een drama, van een harde naar een heel zacht jankerig eitje

_{Als je moeder bent vertrouw je eigenlijk niemand met je kindje. Als je dan net zo ver bent om het uit handen te geven, en dat ook doet, is er wel iemand die iets idioots met je kind uithaalt}

heb ik gelukkig nooit zo ervaren

ik heb dat ook nooit zo gevoeld hoor jelief. rot dat dat voor jouw wel zo is...

Het is nu door dat akkefietje bij het kdv, verder valt het wel mee hoor. Ik was gisteren behoorlijk aangedaan en emotioneel door het gebeuren.

kan ik me wel voorstellen ja, ik heb het gelezen...

Oh ja, ze vertellen je trouwens ook niet dat je niet gewoon wat minder slaapt, maar dat het soms nachtenlang doorhalen is en dat je sowieso jarenlang op de standby-list staat. ("Mama, water!/oorpijn!/poep!/droom!/etc.!")
Of dat kinderen elkaar afwisselen. Dat de een net uitgekotst is en de volgende zich dan meldt met diarree en pijn en tegen de tijd dat die weer onder zeil is, begint de volgende alweer met een nieuwe ronde antiperistaltische bewegingen.
Of dat je voor diezelfde zieke kinderen een woest moedergevoel voelt opborrelen uit onmacht, dat dan ook wel weer

Wat ik best erg vond, was dat ik onze dochter niet met 100% zekerheid herkende na de nacht in het ziekenhuis.Ik leefde met de romantische gedachte dat je je kindje direct uit duizenden zou herkennen.
Ik ben in het ziekenhuis bevallen, rond 0:00 uur. We moesten dus in het ziekenhuis blijven. Femke sliep op de babyzaal, ik op de moederzaal. Dit vond ik helemaal niet leuk, ik had haar het liefst de hele nacht dichtbij me gehad.
De volgende ochtend kwamen de verpleegsters de baby's brengen, 3 kleine doorzichtige bedjes op een rij. Ik keek naar de binnenkomende baby's en dacht: welke is nou van mij? Volgens mij de eerste, maar het zou net zo goed een van de andere twee kunnen zijn.
Het is maar goed dat de verpleegster riep: de moeder van Femke, wie is de moeder van Femke?
Ja, ik . Ben benieuwd welk baby'tje er hoort bij "de moeder van Femke"
En het was inderdaad baby nummer 1 . Maar ik vond het toch wel shocking dat ik dat niet zelf met 100% zekerheid had kunnen zeggen.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 08:40 schreef MaLo het volgende:
Ik ben in het ziekenhuis bevallen, rond 0:00 uur. We moesten dus in het ziekenhuis blijven. Femke sliep op de babyzaal, ik op de moederzaal. Dit vond ik helemaal niet leuk, ik had haar het liefst de hele nacht dichtbij me gehad.

Ja logisch! Ik vind het ook echt suf dat dat niet mag.
_{Leuk verhaal trouwens.}

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:50 schreef Moonah het volgende:
Ja logisch! Ik vind het ook echt suf dat dat niet mag.
_{Leuk verhaal trouwens.}

Idd!
Dat is ook waarom ik iig zelf graag thuis zou willen bevallen. Het lijkt me zo knus om dan 's nachts (ja, op de een of andere manier hoort bevallen 's nachts ) als de VK en de kraamverzorgster weg zijn met z'n 3-tjes samen te zijn zonder pottekijkers enzo. _{Of is dat een romantisch beeld dat ik beter maar gewoon kan vergeten? Zijn daar ook kleine lettertjes bij?}

Ja. Je kind is net geboren, heeft honger maar is te moe om te drinken. Dus het gilt en krijst. Jij hebt net dat kind er uit gegooid, je hebt spierpijn van je tenen tot je nek en wil alleen maar slapen. Vergeet het

Ow...

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:15 schreef Luchtbel het volgende:
Ja. Je kind is net geboren, heeft honger maar is te moe om te drinken. Dus het gilt en krijst. Jij hebt net dat kind er uit gegooid, je hebt spierpijn van je tenen tot je nek en wil alleen maar slapen. Vergeet het

Dit hoort dus écht in kleine lettertjes geschreven te worden.
Bij uitstek!

Nu kan het alleen nog maar meevallen toch

Oh ja, die spierpijn na de bevalling Ik had blijkbaar zo hard in de zijkanten van het matras geknepen dat ik eeeeeeeeeeenorme spierpijn in mijn armen had. Ik begreep er de eerste paar dagen helemaak niks van

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:20 schreef Luchtbel het volgende:
Nu kan het alleen nog maar meevallen toch

Dat is wel waar ja!
Maar dan nog lijkt dat me prettiger dan in het ziekenhuis waar je gescheiden word van je kind omdat 'ze' dat nodig vinden...
Maar ja... Dat zeg ik nu... Als ik jouw verhaal zo lees denk ik daar dan wel anders over.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:27 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Dat is wel waar ja!
Maar dan nog lijkt dat me prettiger dan in het ziekenhuis waar je gescheiden word van je kind omdat 'ze' dat nodig vinden...
Maar ja... Dat zeg ik nu... Als ik jouw verhaal zo lees denk ik daar dan wel anders over.

Dat is niet overal zo hoor! Wij hadden een kraamsuite waar we met zijn 3tjes hebben mogen bivakkeren

Maria mocht alle nachten bij mij blijven in het ziekenhuis! En ik was supertrots, want alle andere babietjes moesten vaak wel naar de babykamer, want die huilden. Maria sliep, dronk en sliep. Zo zelfstandig vond ik haar. Ik heb Renzell midden in zo'n nacht gesmst dat ik zo trots op Maria was, zo trots...

Liam ging 's nachts naar de babykamer en zeker de eerste nacht interesseerde me dat weinig ik was blij dat ik kon slapen... dat lijkt mij juist zwaar aan thuis bevallen, dat je dus geen rust hebt de eerste uren na je bevalling.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:27 schreef snoopy het volgende:
Oh ja, die spierpijn na de bevalling Ik had blijkbaar zo hard in de zijkanten van het matras geknepen dat ik eeeeeeeeeeenorme spierpijn in mijn armen had. Ik begreep er de eerste paar dagen helemaak niks van

Hou op man
ruim 40 uur bezig; heb je een perswee? je moet persen!
Nee!
Nee? wat kijk je pijnlijk dan?
Ik heb kramp in m'n kuit, godverdomme

Ik mocht na mijn ziekenhuisbevalling gelijk naar huis. En zo waren wij de eerste nacht dus echt met zijn drietjes. En maar kijken hè! En maar zeggen: ooooooooh wat is hij mooi
De kraamverzorgster kwam de volgende dag pas maar ik heb het geen moment eng gevonden. Ik vond het aleen maar mooi