OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Naar aanleiding van een discussie in Het verandert je leven... dit topic.
Voila, hier is "ie" dan en dit keer trapt TS niet eerst afquote:Op dinsdag 7 februari 2006 12:38 schreef Jelief het volgende:
BE, ik dacht er vanmorgen nog over om een topic te openen met iets in de trant van 'ja maar dat vertellen ze er niet bij' een soort kleine lettertjes bij het moeder zijn.
Een niet-negatief maar zeker niet stralend positief verhaal.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Waar ik in het begin van mijn zwangerschap van schrok is dat ik de hele tijd buikpijn had. Later hoorde ik dat heel veel vrouwen dat hadden. Ik had gedacht dat ik van dat soort narigheid 9 maanden lang af was. Natuurlijk heel naief, groeien doet pijn maar niemand had me zoiets ooit verteld.
Lekker douchen!
Nou, dan trap ik wel af
De zwangerschap he... ik ga niet klagen over allerlei kwaaltjes, want die zijn algemeen bekend denk ik en horen erbij, hoe vervelend ook soms.
Wat ik het mafste vond en vind aan zwanger zijn is dat het je absoluut niet voorbereid op het moederschap. Ik vind het zo 2 verschillende dingen, je bent zwanger en dan heb je een kind, niet te vergelijken. Ik merk dat ik nu in mijn 2e zwangerschap er meer van geniet. De eerste keer was ik toch wat meer aan het klagen Deze keer wil ik overal van genieten, omdat het zo verdomde bijzonder is! Maar hoe het zal zijn om straks weer een baby te hebben... ik heb geen flauw idee... ik laat dat gedeelte straks maar weer over me heen komen
De zwangerschap he... ik ga niet klagen over allerlei kwaaltjes, want die zijn algemeen bekend denk ik en horen erbij, hoe vervelend ook soms.
Wat ik het mafste vond en vind aan zwanger zijn is dat het je absoluut niet voorbereid op het moederschap. Ik vind het zo 2 verschillende dingen, je bent zwanger en dan heb je een kind, niet te vergelijken. Ik merk dat ik nu in mijn 2e zwangerschap er meer van geniet. De eerste keer was ik toch wat meer aan het klagen Deze keer wil ik overal van genieten, omdat het zo verdomde bijzonder is! Maar hoe het zal zijn om straks weer een baby te hebben... ik heb geen flauw idee... ik laat dat gedeelte straks maar weer over me heen komen
Deze keer wil ik overal van genieten, omdat het zo verdomde bijzonder is! Maar hoe het zal zijn om straks weer een baby te hebben... ik heb geen flauw idee... ik laat dat gedeelte straks maar weer over me heen komen 
stormy waters...
sailin'
sailin'
hoofdpijn door te weinig drinken omdat je gewoon meer vocht nodig hebt is er dan ook wel zo 1 denk ikquote:Op dinsdag 7 februari 2006 20:48 schreef sjak het volgende:
Waar ik in het begin van mijn zwangerschap van schrok is dat ik de hele tijd buikpijn had. Later hoorde ik dat heel veel vrouwen dat hadden. Ik had gedacht dat ik van dat soort narigheid 9 maanden lang af was. Natuurlijk heel naief, groeien doet pijn maar niemand had me zoiets ooit verteld.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Oei, dan klaag ik stiekem wel even
Mensen zeggen inderdaad tegen mij ook dat ik 9 maanden heb om er naar toe te groeien. Ik kan me er nu toch echt niets bij voorstellen hoe het straks zal zijn hoor. En als ik tegen mensen zeg dat ik erg moet wennen dat ik zo'n buikje heb en dat ik me niet kan voorstellen dat er "iets" inzit word ik ook heel raar aangekeken.
Mensen zeggen inderdaad tegen mij ook dat ik 9 maanden heb om er naar toe te groeien. Ik kan me er nu toch echt niets bij voorstellen hoe het straks zal zijn hoor. En als ik tegen mensen zeg dat ik erg moet wennen dat ik zo'n buikje heb en dat ik me niet kan voorstellen dat er "iets" inzit word ik ook heel raar aangekeken.
Lekker douchen!
Ik heb mijn moeder nooit geloofd met haar; kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen... ze heeft gelijk en dat is best zwaar.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Dat is precies wat ik bedoel, dat is toch niet voor te stellen! Als je dan straks ziet wat er voor heel mensje uitkomt! dat is echt niet voor te stellen.
Wat ik nu ga zeggen is per persoon verschillend, maar ik had ook niet meteen zo'n band met Liam omdat ie toevallig in mijn buik had gezeten, dat heeft echt even moeten groeien.
dat is echt niet voor te stellen. Wat ik nu ga zeggen is per persoon verschillend, maar ik had ook niet meteen zo'n band met Liam omdat ie toevallig in mijn buik had gezeten, dat heeft echt even moeten groeien.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Het is wel heel herkenbaar hoor Sjak. Toen ik in verwachting was van Eva vond ik dat heel bijzonder, en ik had het idee dat ik heel goed en heel reeel er mee bezig was. Tot het moment dat ik haar voor het eerst op mijn buik kreeg, ruikend naar vruchtwater en helemaal glibberig. Tot groot vermaak van de gyn. bleef ik maar zeggen "ow een echt kindje, een ECHT kindje"quote:Op dinsdag 7 februari 2006 20:53 schreef sjak het volgende:
Oei, dan klaag ik stiekem wel even
Mensen zeggen inderdaad tegen mij ook dat ik 9 maanden heb om er naar toe te groeien. Ik kan me er nu toch echt niets bij voorstellen hoe het straks zal zijn hoor. En als ik tegen mensen zeg dat ik erg moet wennen dat ik zo'n buikje heb en dat ik me niet kan voorstellen dat er "iets" inzit word ik ook heel raar aangekeken.
Geloof dat ik me toen pas ten volle realiseerde waar we aan begonnen waren.
De 2e keer zwanger was toen wel specialer, omdat ik zo goed wist wat voor moois er aan het groeien was.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
dat weet ik nogquote:Op dinsdag 7 februari 2006 20:56 schreef Lois het volgende:
[..]
Het is wel heel herkenbaar hoor Sjak. Toen ik in verwachting was van Eva vond ik dat heel bijzonder, en ik had het idee dat ik heel goed en heel reeel er mee bezig was. Tot het moment dat ik haar voor het eerst op mijn buik kreeg, ruikend naar vruchtwater en helemaal glibberig. Tot groot vermaak van de gyn. bleef ik maar zeggen "ow een echt kindje, een ECHT kindje"
Geloof dat ik me toen pas ten volle realiseerde waar we aan begonnen waren.
stormy waters...
sailin'
sailin'
En dat geloof ik dan ook wel weer. Als ze klein zijn kan je ze op de een of andere manier nog beschermen door ze bij je te houden. Groter moeten ze toch hun eigen weg leren te gaan. Dat lijkt me ook heel moeilijk.quote:Op dinsdag 7 februari 2006 20:54 schreef moussy het volgende:
Ik heb mijn moeder nooit geloofd met haar; kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen... ze heeft gelijk en dat is best zwaar.
Lekker douchen!
Laaiend was ik toen een vriendin dat tegen me zei moussy. Mijn kinderen waren wat jonger dan de hare. De oudste heeft o.a. de nodige medische problemen, dus dacht dat we al heel wat over ons heen gehad hadden. Inmiddels is hij 19, toen waren ze plooibaar, nu blokjes beton.;)
'Juist door het verschil kan je onderscheid maken. Iedereen is anders, wat ons gelijk maakt is dat we mensen zijn met respect naar elkaar, toch . . .�
Een andere die ik niet in de kleine lettertjes heb gelezen: de machteloosheid van mijn man. Hij weet niet zo goed wat hij aan moet met mijn buien en ik zie hem kijken als ik misselijk ben. Ik ben soms wel blij dat ik niet in zijn schoenen sta.
Lekker douchen!
kun je nagaan hoe machteloos hij zich zal voelen tijdens de bevalling.
Peter vertelde dat hij het zo erg vond dat hij niks kon doen, toen ik hem wanhopig van pijn en vermoeidheid aankeek. Hij zei dat ik zo zielig keek
Peter vertelde dat hij het zo erg vond dat hij niks kon doen, toen ik hem wanhopig van pijn en vermoeidheid aankeek. Hij zei dat ik zo zielig keek
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
Oh ja mijn Peet ook, die had zichzelf in een hoekje van de bank gedrukt en kon me alleen maar aankijken, toen ik weeën had van René. Bij de derde was hij er al aan "gewend" en zat hij redelijk rustig tv te kijkenquote:Op dinsdag 7 februari 2006 21:07 schreef LadyS het volgende:
kun je nagaan hoe machteloos hij zich zal voelen tijdens de bevalling.
Peter vertelde dat hij het zo erg vond dat hij niks kon doen, toen ik hem wanhopig van pijn en vermoeidheid aankeek. Hij zei dat ik zo zielig keek
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ojee, daar heb ik nog helemaal niet aan gedacht. **snel ook hoofd maar weer in het zand steekt**quote:Op dinsdag 7 februari 2006 21:07 schreef LadyS het volgende:
kun je nagaan hoe machteloos hij zich zal voelen tijdens de bevalling.
Peter vertelde dat hij het zo erg vond dat hij niks kon doen, toen ik hem wanhopig van pijn en vermoeidheid aankeek. Hij zei dat ik zo zielig keek
Lekker douchen!
Waar ik heel erg van geschrokken ben is de heftigheid van de bevalling. Ik was er heilig van overtuigd dat het wel zwaar zou zijn maar dat ik me prima had voorbereid en dat ik dat klusje wel zou klaren. Mijn man vroeg tijdens de zwangerschap eens waar alle papieren lagen, voor het geval ik tijdens de bevalling zou komen te overlijden. Ik dacht echt dat hij helemaal gek geworden was, overlijden bij de bevalling gebeurt toch niet meer tegenwoordig in het westen, dacht ik. Maar ik ben zelf heel heel erg dicht bij de dood geweest na de bevalling en ze konden er niets aan doen, dat had ik me echt niet gerealiseerd.
Volgens mij kan je je dat ook niet realiseren, net zoals het overlijden van je kind.quote:Op dinsdag 7 februari 2006 21:11 schreef Ladybos het volgende:
Waar ik heel erg van geschrokken ben is de heftigheid van de bevalling. Ik was er heilig van overtuigd dat het wel zwaar zou zijn maar dat ik me prima had voorbereid en dat ik dat klusje wel zou klaren. Mijn man vroeg tijdens de zwangerschap eens waar alle papieren lagen, voor het geval ik tijdens de bevalling zou komen te overlijden. Ik dacht echt dat hij helemaal gek geworden was, overlijden bij de bevalling gebeurt toch niet meer tegenwoordig in het westen, dacht ik. Maar ik ben zelf heel heel erg dicht bij de dood geweest na de bevalling en ze konden er niets aan doen, dat had ik me echt niet gerealiseerd.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Even de andere kant: het topic wat Renzell een tijdje geleden opende over het lachen met je kind. Dat je je niet kan voorstellen dat kinderen om zulke simpele dingen kunnen lachen en dat je zelf dus zulke achtelijke dingen gaat doen
Lekker douchen!
Da's waar Moussy, en misschien is het maar goed ook. Bij ons is het godzijdank goed afgelopen. Maar als ik het van te voren had geweten weet ik niet zeker of ik het aangedurfd had.quote:Op dinsdag 7 februari 2006 21:14 schreef moussy het volgende:
[..]
Volgens mij kan je je dat ook niet realiseren, net zoals het overlijden van je kind.
Wat ik nooit had verwacht was de impact op onze relatie. Wij waren altijd een heel hecht stel, op het kleffe af zelfs maar na wekenlang gebroken nachten, angsten en gezondheidsproblemen kregen wij onze heftigste ruzies ooit. Man wat kun je een onvoorstelbare hekel aan elkaar krijgen midden in de nacht. Je kunt en wilt het niet afreageren op je kindje en dat doe je dus logischerwijs op elkaar. Dat inzicht heeft even geduurd en toen we dat eenmaal doorhadden hadden we nog net zo vaak ruzie maar was het goedmaken sneller gebeurd.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Wat hier ook best wel eens een strijd is, is het op 1 lijn zitten qua opvoeden. In het begin lijkt dat allemaal zo makkelijk als je zwanger bent, omdat je idd zo hecht bent.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Lois HEEEL herkenbaar. Slaapgebrek is heel slecht voor je relatie. We zijn gelukkig nog steeds klef (alhoewel Myrthe nu jaloers is als ze ons ziet knuffelen !) maar soms dan kunnen we elkaar wel wurgen.
En Moussy ook het opvoeden is heel herkenbaar, van te voren hadden we het er heel erg veel over gehad hoe wij het wilden doen, ook al voordat ik zwanger was (want dat duurde 3,5 jaar). Maar in de praktijk blijken sommige dingen toch anders te werken of krijg je van mensen commentaar op hoe je het doet en daar is vooral MrBos heel erg gevoelig voor en wil dan zijn principes aan de kant gooien. En dan wordt ik zo boos, het is dan echt dat oer-moedergevoel van 'blijf van m'n kind af' als hij bijvoorbeeld suggereert dat we best eens een tik mogen geven als ze ergens niet aan mag zitten ofzo
En Moussy ook het opvoeden is heel herkenbaar, van te voren hadden we het er heel erg veel over gehad hoe wij het wilden doen, ook al voordat ik zwanger was (want dat duurde 3,5 jaar). Maar in de praktijk blijken sommige dingen toch anders te werken of krijg je van mensen commentaar op hoe je het doet en daar is vooral MrBos heel erg gevoelig voor en wil dan zijn principes aan de kant gooien. En dan wordt ik zo boos, het is dan echt dat oer-moedergevoel van 'blijf van m'n kind af' als hij bijvoorbeeld suggereert dat we best eens een tik mogen geven als ze ergens niet aan mag zitten ofzo
Dat oermoedergevoel herken ik ook heel goed. Mijn vriendin heeft dat ook regelmatig. Ik vind dat aan de ene kant niet erg omdat ze het eigenlijk heel goed bedoeld. Af en toe moet ik er met vrienden wel om lachen.
Ik dacht altijd dat een baby vermoeiend zou zijn, maar mijn 2 jarige pitbullpeuter is dat veel meer
Ik wist niet dat je af en toe een hekel aan je eigen kind kon hebben, maar dat is dus wel zo.
Gelukkig maken veel andere dingen het dan wel weer goed, zoals de onverwoestbare liefde bv
Ik wist niet dat je af en toe een hekel aan je eigen kind kon hebben, maar dat is dus wel zo.
Gelukkig maken veel andere dingen het dan wel weer goed, zoals de onverwoestbare liefde bv
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat ik wel wist, maar niet gerealiseerd had dat het zo'n impact zou hebben is;
Nooit meer superlang uitslapen.
Op mijn gemakkie met een boekie op de plee zitten. Kan echt pas als ze savonds op bed liggen
Lekker trutte onder de douche. Dat gaat nu van douchen en dan tegelijkertijd alles in de gaten houden met behulp van alles wat ik hoor en om t douchegordijn heen kan zien. Meiden geen ruzie maken. Jans niet op die stoel gaan staan, pfff grrr vloek, grrrr mopper en maar weer snel onder die douche vandaan komen Of je staat er net onder en dan roept Jans "Mama Poepuh!!!!!" Weer onder die douche vandaan.
En nu elke ochtend, ja elke ochtend om kwart voor 7 mijn bed uit en met 2 meiden om 8 uur de deur uit. En dan wil ik echt nog mascara op mijn ogen enzo. Redelijk voldaan kom ik op schooltje aan. En als ik dan perfect opgemaakte moeders zie, met kleren zonder kreukels enzo dan denk ik grrrrrrrrrrrrr hoe doen die dat!
Van te voren duidelijk afspreken niet in t bijzijn van de kinderen ruzie krijgen over het opvoeden. Echt spreek het maar niet af van te voren
Nooit meer superlang uitslapen.
Op mijn gemakkie met een boekie op de plee zitten. Kan echt pas als ze savonds op bed liggen
Lekker trutte onder de douche. Dat gaat nu van douchen en dan tegelijkertijd alles in de gaten houden met behulp van alles wat ik hoor en om t douchegordijn heen kan zien. Meiden geen ruzie maken. Jans niet op die stoel gaan staan, pfff grrr vloek, grrrr mopper en maar weer snel onder die douche vandaan komen Of je staat er net onder en dan roept Jans "Mama Poepuh!!!!!" Weer onder die douche vandaan.
En nu elke ochtend, ja elke ochtend om kwart voor 7 mijn bed uit en met 2 meiden om 8 uur de deur uit. En dan wil ik echt nog mascara op mijn ogen enzo. Redelijk voldaan kom ik op schooltje aan. En als ik dan perfect opgemaakte moeders zie, met kleren zonder kreukels enzo dan denk ik grrrrrrrrrrrrr hoe doen die dat!
Van te voren duidelijk afspreken niet in t bijzijn van de kinderen ruzie krijgen over het opvoeden. Echt spreek het maar niet af van te voren
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Jessie, ik weet ook niet hoe die moeders dat doen. Ik sta regelmatig nog in mijn slaapshirt en ongewassen hoofd op school
Je zou er haast een boek over schrijven!
Nou, in het begin van de bevalling (gewoon de ontsluitingsweeen zeg maar, nog niks heftigs), toen lag Peter ook gewoon te slapen op de bankquote:Op dinsdag 7 februari 2006 21:08 schreef moussy het volgende:
[..]
Oh ja mijn Peet ook, die had zichzelf in een hoekje van de bank gedrukt en kon me alleen maar aankijken, toen ik weeën had van René. Bij de derde was hij er al aan "gewend" en zat hij redelijk rustig tv te kijken
Het eerste wat hij vroeg toen ik hem om 05.00 uur wakker maakte toen mijn vliezen gebroken waren, was of hij nog wel even kon slapen En nog erger: op de verloskamer, toen ik stond te douchen om de ontsluiting te laten vorderen, is hij ook in slaap gevallen
En toch voelde hij zich zoooo machteloos, toen hij weer wakker was , en dat kan ik me ook zo goed voorstellen
Over dat oermoedergevoel.... Als Peter een beetje geirriteerd reageert naar Amber toe, dan kan ik zelfs boos op hem worden Terwijl ik zelf net zo goed wel eens kortaf, chagrijnig enzo ben tegen haar Dus dat is dan niet helemaal eerlijk zeg maar.
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
Op dezelfde manier als dat sommige vrouwen om 8 uur, gekapt en gemake-upt op hun werk verschijnen waarschijnlijk. Om half zes opstaanquote:Op dinsdag 7 februari 2006 22:25 schreef moussy het volgende:
Jessie, ik weet ook niet hoe die moeders dat doen. Ik sta regelmatig nog in mijn slaapshirt en ongewassen hoofd op school
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Dat heb ik ook vaakquote:Op dinsdag 7 februari 2006 22:28 schreef LadyS het volgende:
Over dat oermoedergevoel.... Als Peter een beetje geirriteerd reageert naar Amber toe, dan kan ik zelfs boos op hem worden Terwijl ik zelf net zo goed wel eens kortaf, chagrijnig enzo ben tegen haar Dus dat is dan niet helemaal eerlijk zeg maar.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Wat ik van te voren uiteraard wel wist maar waar je dan pas achter komt hoe het wérkelijk is, is dat ze nooit meer weggingen en het verzorgen continue doorging.
Oh eerst natuurlijk bij de zwangerschap de schok dat we niet 1 babietje verwachtten maar twee.
Ja daar gein je wel eens over maar als het dan Echt zo is... dàt is al anders.
Maar goed, als ze er dan zijn: 16 flesjes op een dag. Dag in dag uit om de 3 uur voeden. Een badje. Nog een badje. Een flesje. Nog een flesje. Een luiertje. Nog een luiertje. Ik wil wel even koffie. En douchen. Oh er wil er een een flesje, zijn die 3 uur NU AL om?!
Het hield niet op! Heb me serieus wel eens afgevraagd waarom in vredesnaam we aan kinderen zijn begonnen. Het perfecte plaatje uit de 'Ouders van Nu' was ik nog niet tegen gekomen.
En het zorgen gaat maar door. Maar nu in een strak ritme, en het draait als een tierelier. Ik heb me er bij neergelegd. Ik moet voor eeuwig om kwart over 7 mn bed uit. En ook midden in de nacht. En als ik een nachtje doorhaal moet ik het 3 dagen bezuren. Oh en natuurlijk vind ik het ook hartstikke leuk en ben ik stapelgek op mn kinders maar soms... dan mis ik mezelf-zonder-kinderen zo! Even niet zorgen! Kan me dan ook wel vinden in de posts van Jessie en Livelink (uit het andere topic)
Oh eerst natuurlijk bij de zwangerschap de schok dat we niet 1 babietje verwachtten maar twee.
Ja daar gein je wel eens over maar als het dan Echt zo is... dàt is al anders.
Maar goed, als ze er dan zijn: 16 flesjes op een dag. Dag in dag uit om de 3 uur voeden. Een badje. Nog een badje. Een flesje. Nog een flesje. Een luiertje. Nog een luiertje. Ik wil wel even koffie. En douchen. Oh er wil er een een flesje, zijn die 3 uur NU AL om?!
Het hield niet op! Heb me serieus wel eens afgevraagd waarom in vredesnaam we aan kinderen zijn begonnen. Het perfecte plaatje uit de 'Ouders van Nu' was ik nog niet tegen gekomen.
En het zorgen gaat maar door. Maar nu in een strak ritme, en het draait als een tierelier. Ik heb me er bij neergelegd. Ik moet voor eeuwig om kwart over 7 mn bed uit. En ook midden in de nacht. En als ik een nachtje doorhaal moet ik het 3 dagen bezuren. Oh en natuurlijk vind ik het ook hartstikke leuk en ben ik stapelgek op mn kinders maar soms... dan mis ik mezelf-zonder-kinderen zo! Even niet zorgen! Kan me dan ook wel vinden in de posts van Jessie en Livelink (uit het andere topic)
Screw them.
We're going home.
We're going home.
Dat heb ik ookquote:Op dinsdag 7 februari 2006 22:28 schreef LadyS het volgende:
[..]
Over dat oermoedergevoel.... Als Peter een beetje geirriteerd reageert naar Amber toe, dan kan ik zelfs boos op hem worden Terwijl ik zelf net zo goed wel eens kortaf, chagrijnig enzo ben tegen haar Dus dat is dan niet helemaal eerlijk zeg maar.
En Caronline, wat jij zegt idd. En dan heb ik er nu nog maar 1. Je word echt een zorgmachine en dat terwijl dat dus helemaal niet bij mij past. Ik heb bv een hekel aan brood smeren ik weet het, klinkt stom, maar daar heb ik zo'n hekel aan. En nu ben ik de hele dag eten en drinken aan het klaar maken voor mijn gevoel En dan ben ik op zich al blij dat Liam nu gewoon 3 keer per dag eet. Ik weet dat ik toen ie baby was helemaal gestoord werd ervan, ieder uur moest ie wel wat hebben voor mijn gevoel Magoe, dat valt me dus wel eens zwaar, hoewel ik inmiddels er aan gewend ben idd. Soms besteden we Liam even uit aan opa en oma en dat is best lekker, even samen zijn, even niet papa en mama zijn maar gewoon B en N.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat mij het meest is bijgebleven van de periode net na de geboorte is het geven van borstvoeding. Ik wou heel graag borstvoeding geven tot Morgaine een maand of 6 was maar al na 6 weken was mijn melk op en uiteraard kon ik geen lactatiedeskundige te pakken krijgen. Maar in de weken dat ik dus wel borstvoeding gaf voelde ik me net zo een melk koe. Helemaal met die regeldagen. Je moet nog zo samen met je kind een ritme zien te vinden. Dan stond ik eindelijk een keertje onder de douche en dan werd ik gelijk al weer geroepen dat er eentje honger had. Wou ik even alleen naar de winkel zonder kind, had ik net de boodschappen op de band gelegd werd ik gebeld of het nog lang duurde er wou iemand eten. Ik had nooit verwacht me zo een melkfabriek te voelen. Toen de melk op was en ik over moest op flesjes was ik eigenlijk stiekum ook een beetje blij dat ik haar dan achter kon laten bij oma of papa en dan even de deur uit kon of uitgebreid douchen zonder te worden gestoord.
Dat enorme zweten in de kraamtijd en de eerste weken erna! Dapper met draagzak in de bus en naar de stad, jeetje, peentjes zweten na 4 minuten!
Ik vind het ook wel heftig dat een keuze van mij of mijn man meteen een direct gevolg heeft voor de ander. Dus als hij zegt: ik ga met vrienden iets doen vanavond, betekent dat meteen voor mij dat ik thuis moet zijn óf iets moet regelen. Je kunt die dingen absoluut niet meer los van elkaar plannen, daarin ben je je zelfstandigheid of individualiteit wel wat kwijt.
En ik betrap mezelf er soms op dat ik aan het wachten ben tot alles weer wordt zoals het was (wat ik dan precies bedoel is onduidelijk). Wachten tot we minder moe zijn, wachten tot we weer avonden wijn drinken of zelfs een joint roken, wat echt niet vaak gebeurde , wachten tot we weer vaak naar de film gaan... Wachten, wachten, wachten met het gevaar dat we vergeten er nu samen ook wat van te maken, los van al het geluk dat we wel samen delen door Maria.
Ik vind het ook wel heftig dat een keuze van mij of mijn man meteen een direct gevolg heeft voor de ander. Dus als hij zegt: ik ga met vrienden iets doen vanavond, betekent dat meteen voor mij dat ik thuis moet zijn óf iets moet regelen. Je kunt die dingen absoluut niet meer los van elkaar plannen, daarin ben je je zelfstandigheid of individualiteit wel wat kwijt.
En ik betrap mezelf er soms op dat ik aan het wachten ben tot alles weer wordt zoals het was (wat ik dan precies bedoel is onduidelijk). Wachten tot we minder moe zijn, wachten tot we weer avonden wijn drinken of zelfs een joint roken, wat echt niet vaak gebeurde , wachten tot we weer vaak naar de film gaan... Wachten, wachten, wachten met het gevaar dat we vergeten er nu samen ook wat van te maken, los van al het geluk dat we wel samen delen door Maria.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Dat kind in je buik blijkt een heel ander kind te zijn dan het kind dat eruit komt, op de een of andere manier...
En wat ik nu vreselijk vind, is dat ik niet zoals vroeger in een kwartier de deur uit kan zijn. Ik bedoel, wat kost dat nou aan tijd? 5 minuten douchen, paar minuten aankleden, effe wat naar binnen werken en als het echt moet sta je binnen een kwartier buiten. Krijg dat maar eens voor elkaar met een kind. Kwart over 6 op en dan met grote moeite om half 8 de deur uit kunnen terwijl je meneer ondertussen constant achter zijn broek moet zitten, zodat ie die in elk geval áán heeft.
En wat ik nu vreselijk vind, is dat ik niet zoals vroeger in een kwartier de deur uit kan zijn. Ik bedoel, wat kost dat nou aan tijd? 5 minuten douchen, paar minuten aankleden, effe wat naar binnen werken en als het echt moet sta je binnen een kwartier buiten. Krijg dat maar eens voor elkaar met een kind. Kwart over 6 op en dan met grote moeite om half 8 de deur uit kunnen terwijl je meneer ondertussen constant achter zijn broek moet zitten, zodat ie die in elk geval áán heeft.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Whehe, ik moe tniet aan kinderen beginnen hoor ik al, ik loop nu al zo achter Berts kont aan, laat staan als er nog kinderen bij komenquote:Op woensdag 8 februari 2006 08:24 schreef Rewimo het volgende:
En wat ik nu vreselijk vind, is dat ik niet zoals vroeger in een kwartier de deur uit kan zijn. Ik bedoel, wat kost dat nou aan tijd? 5 minuten douchen, paar minuten aankleden, effe wat naar binnen werken en als het echt moet sta je binnen een kwartier buiten. Krijg dat maar eens voor elkaar met een kind. Kwart over 6 op en dan met grote moeite om half 8 de deur uit kunnen terwijl je meneer ondertussen constant achter zijn broek moet zitten, zodat ie die in elk geval áán heeft.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Poe ja, als je ook nog achter je vent aan moet zitten kom je helemaal niet weg Dat probleem heb ik dan weer niet
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Wat heerlijk, dit... Ik ga eens goed nadenken! Zit nu, na weinig slaap op mijn werk. Vlug, vlug onder de douche vandaan, kind aankleden, nog een keer een schone luier. Tassen pakken. Als een pakezel naar de auto.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wat ook niet in de kleine lettertjes stond was dit:
tijdens mijn zwangerschap voelde ik me helemaal top, geen last van hormonen of wat dan ook. Maar daarna Echt van die uitschieters: binnen no-time explosief kwaad kunnen worden. En binnen een enkele minuut weer helemaal blij Zo kende ik mezelf helemaal niet Heeft echt wel een jaar geduurd voor ik weer een beetje 'normaal' was.
Oh, en idd dat zweten van Sugar herken ik helemaal. Heb echt een paar maanden na de bevallling 'opvliegers' gehad.
Van de week gebeurde het me zo maar dat is 's ochtends om half 8 zat te huilen op de fiets van onroering om een liedje dat ik op mijn MP3-speler hoorde. Echt maf
Het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar het is wel geweldig allemaal. Ondanks de moeheid op z'n tijd etc.
tijdens mijn zwangerschap voelde ik me helemaal top, geen last van hormonen of wat dan ook. Maar daarna Echt van die uitschieters: binnen no-time explosief kwaad kunnen worden. En binnen een enkele minuut weer helemaal blij Zo kende ik mezelf helemaal niet Heeft echt wel een jaar geduurd voor ik weer een beetje 'normaal' was.
Heeft echt wel een jaar geduurd voor ik weer een beetje 'normaal' was. Oh, en idd dat zweten van Sugar herken ik helemaal. Heb echt een paar maanden na de bevallling 'opvliegers' gehad.
Van de week gebeurde het me zo maar dat is 's ochtends om half 8 zat te huilen op de fiets van onroering om een liedje dat ik op mijn MP3-speler hoorde. Echt maf
Het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar het is wel geweldig allemaal. Ondanks de moeheid op z'n tijd etc.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dat zweten,verschrikkelijk. Na Bo's geboorte (december) Ging ik elke dag buiten met haar wandelen. Ik trok soms gewoon mijn jas uit. Mensen keken me echt heel gestoord aan Die opvliegers heb ik echt superlang gehad. Ik dacht dat ik er nooit vanaf zou komen. Bij Jans had ik er ook last van, maar toen wist ik heel veel kleine lettertjes al
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Misschien ben ik naïef, maar ik hoop dat bij deze baby ik ook al veeeeel meer over die kleine lettertjes weet en in een aantal dingen veel relaxter zal zijn. En ik was er toch echt van overtuigt dat ik bij Morris al harstikke relaxed was Achteraf denk ik over sommige dingen: dat had wel wat makkelijker gekundquote:Op woensdag 8 februari 2006 10:20 schreef jessie het volgende:
Bij Jans had ik er ook last van, maar toen wist ik heel veel kleine lettertjes al
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Toen Bo een jaar was zat er hier visite die me af en toe zag meuten met Bo. Die zei als je ooit een 2e krijgt word je veel makkelijker. Boos dat ik was (lief glimlachen, ik liet t niet merken ) Wat dacht ze wel. De 2e werd net zo behandeld en bla bla bla.
Ze had zo gelijk
Een vlekje op een truitje, tis niet anders. Mee ergens naartoe en dus een slaapje missen. Tja je wil zelf ook wel eens weg. En voor je 1e moet je soms ook weg. Een lange vinger voor 6 maanden, foei!!! De tv aan omdat je toch echt even moet koken, enz enz enz.
Ze had zo gelijk
Een vlekje op een truitje, tis niet anders. Mee ergens naartoe en dus een slaapje missen. Tja je wil zelf ook wel eens weg. En voor je 1e moet je soms ook weg. Een lange vinger voor 6 maanden, foei!!! De tv aan omdat je toch echt even moet koken, enz enz enz.
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik ben vergeten de kleine lettertjes te lezen over het zwanger zijn zelf.
Na 2 toch redelijke prettige/makkelijke zwangerschappen las ik maar even over de lettertjes "dit is geen garantie dat de 3e ook leuk zal zijn" heen.
(tevens TVP )
Na 2 toch redelijke prettige/makkelijke zwangerschappen las ik maar even over de lettertjes "dit is geen garantie dat de 3e ook leuk zal zijn" heen.
(tevens TVP )
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
Ik dacht altijd dat borstvoeding geven makkelijk was en vanzelf zou gaan. Natuurlijk zou ik dat wel even doen. Mijn moeder heeft al mijn broers en zussen borstvoeding gegeven, en mij zelfs een jaar lang! (ben de jongste van 8 kinderen). Mijn oudste zus heeft ook al haar 8 kinderen borstvoeding gegeven en voedt de jongste (nu 16 maanden) nog steeds zelf...
Ik heb nooit van hen gehoord dat het weleens niet vanzelf kan gaan. Dat zal ik mijn vriendinnen die nu zwanger zijn (drie vriendinnen zijn tegelijk zwanger... ) ook echt wel vertellen... en ook aanraden naar info-bijeenkomsten te gaan.
Bij mij ging het namelijk niet vanzelf (zoals het bij bijna iedereen niet vanzelf gaat, hoe romantisch het ook allemaal lijkt). Het deed zoveel pijn dat ik bij Noa de eerste week eigenlijk stiekem al wilde stoppen. Dat durfde ik niet toe te geven, maar het was wel zo. Ik ben wel heel blij dat ik doorgezet heb, maar het was niet makkelijk!
Bij Emma ging het precies hetzelfde, met veel pijn, moeite en geduld, maar ik heb volgehouden en ben nu erg blij dat ik het gedaan heb. Maar...als er vrouwen zijn die het opgeven na de eerste week omdat ze erge kloven hebben en huilen van de pijn bij de voeding, dan zal ik het hun niet kwalijk nemen. Wat ik stiekem wel deed vóór ik een kind had (wat dacht ik eigenlijk wel..wat een bemoeizucht!).
De borstvoeding en de problemen daarbij zijn voor mij de kleine lettertjes geweest. De rest, van de vermoeiende nachten, nachtelijke ruzies en slaapgebrek zijn door de vorige posts wel duidelijk gemaakt! Leuk en herkenbaar topic om te lezen. Ik denk dat ik het ga aanbevelen aan mijn 3 zwangere vriendinnen ...
Ik heb nooit van hen gehoord dat het weleens niet vanzelf kan gaan. Dat zal ik mijn vriendinnen die nu zwanger zijn (drie vriendinnen zijn tegelijk zwanger... ) ook echt wel vertellen... en ook aanraden naar info-bijeenkomsten te gaan.
Bij mij ging het namelijk niet vanzelf (zoals het bij bijna iedereen niet vanzelf gaat, hoe romantisch het ook allemaal lijkt). Het deed zoveel pijn dat ik bij Noa de eerste week eigenlijk stiekem al wilde stoppen. Dat durfde ik niet toe te geven, maar het was wel zo. Ik ben wel heel blij dat ik doorgezet heb, maar het was niet makkelijk!
Bij Emma ging het precies hetzelfde, met veel pijn, moeite en geduld, maar ik heb volgehouden en ben nu erg blij dat ik het gedaan heb. Maar...als er vrouwen zijn die het opgeven na de eerste week omdat ze erge kloven hebben en huilen van de pijn bij de voeding, dan zal ik het hun niet kwalijk nemen. Wat ik stiekem wel deed vóór ik een kind had (wat dacht ik eigenlijk wel..wat een bemoeizucht!).
De borstvoeding en de problemen daarbij zijn voor mij de kleine lettertjes geweest. De rest, van de vermoeiende nachten, nachtelijke ruzies en slaapgebrek zijn door de vorige posts wel duidelijk gemaakt! Leuk en herkenbaar topic om te lezen. Ik denk dat ik het ga aanbevelen aan mijn 3 zwangere vriendinnen ...
Oh ja, ik vergeet er helemaal bij te vertellen...
Ik dacht altijd dat kinderen hebben 'wel leuk' was, maar ook heeeeeel zwaar. Nou, dat laatste had ik wel gelijk in...maar het leuke gedeelte overheerst ZO sterk!! Het is gewoon geweldig om die kleintjes te zien opgroeien (ja, heb er nu twee...had dat ook nooit kunnen denken natuurlijk ) en te zien hoe blij ze zijn om je te zien. Het moederschap is al zo'n dankbaar iets, dat had ik van tevoren nooit, nooit, noooooit kunnen denken. Je houdt zoveel van ze, dat zelfs een nachtje ergens logeren niet 'onverdeeld leuk' is, omdat je je constant zorgen maakt of het wel goed gaat, en of de oppas wel net zo lief is voor ze als jijzelf.
Dit wou ik ook nog even delen met jullie
Ik dacht altijd dat kinderen hebben 'wel leuk' was, maar ook heeeeeel zwaar. Nou, dat laatste had ik wel gelijk in...maar het leuke gedeelte overheerst ZO sterk!! Het is gewoon geweldig om die kleintjes te zien opgroeien (ja, heb er nu twee...had dat ook nooit kunnen denken natuurlijk ) en te zien hoe blij ze zijn om je te zien. Het moederschap is al zo'n dankbaar iets, dat had ik van tevoren nooit, nooit, noooooit kunnen denken. Je houdt zoveel van ze, dat zelfs een nachtje ergens logeren niet 'onverdeeld leuk' is, omdat je je constant zorgen maakt of het wel goed gaat, en of de oppas wel net zo lief is voor ze als jijzelf.
Dit wou ik ook nog even delen met jullie
Zo voel ik het dus precies!quote:Op woensdag 8 februari 2006 11:37 schreef Suzanna het volgende:
Oh ja, ik vergeet er helemaal bij te vertellen...
Ik dacht altijd dat kinderen hebben 'wel leuk' was, maar ook heeeeeel zwaar. Nou, dat laatste had ik wel gelijk in...maar het leuke gedeelte overheerst ZO sterk!! Het is gewoon geweldig om die kleintjes te zien opgroeien (ja, heb er nu twee...had dat ook nooit kunnen denken natuurlijk ) en te zien hoe blij ze zijn om je te zien. Het moederschap is al zo'n dankbaar iets, dat had ik van tevoren nooit, nooit, noooooit kunnen denken. Je houdt zoveel van ze, dat zelfs een nachtje ergens logeren niet 'onverdeeld leuk' is, omdat je je constant zorgen maakt of het wel goed gaat, en of de oppas wel net zo lief is voor ze als jijzelf.
Dit wou ik ook nog even delen met jullie
mooi he, alles
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik zeg altijd: sinds de geboorte van mijn zoon besta ik niet meer uit één, maar uit twee personen
De verantwoordelijkheid is groot, de zorgen soms ook, maar het plezier en geluk overheersen
De verantwoordelijkheid is groot, de zorgen soms ook, maar het plezier en geluk overheersen
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Heeeeeeerlijk herkenbaar allemaal! Geweldig topic!
Ik begreep laatst uit een forum dat kids pas rond 3 jaar zindelijk werden... DAT had ik niet in de kleine lettertjes gelezen!!!
Ik begreep laatst uit een forum dat kids pas rond 3 jaar zindelijk werden... DAT had ik niet in de kleine lettertjes gelezen!!!
Tja, fijn he, van die luiers die alles absorberen. Je voelt niet eens meer dat je een plasje gedaan hebtquote:Op woensdag 8 februari 2006 12:22 schreef Mammietje het volgende:
Heeeeeeerlijk herkenbaar allemaal! Geweldig topic!
Ik begreep laatst uit een forum dat kids pas rond 3 jaar zindelijk werden... DAT had ik niet in de kleine lettertjes gelezen!!!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Hier zei Kevin telekens: Zit tussen je horen Dat is ook niet iets wat je wil horen als je kotsen boven de wc hangt!!quote:Op dinsdag 7 februari 2006 21:00 schreef sjak het volgende:
Een andere die ik niet in de kleine lettertjes heb gelezen: de machteloosheid van mijn man. Hij weet niet zo goed wat hij aan moet met mijn buien en ik zie hem kijken als ik misselijk ben. Ik ben soms wel blij dat ik niet in zijn schoenen sta.
Dat is ook niet iets wat je wil horen als je kotsen boven de wc hangt!!
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Dat ligt deels aan jezelf. Je kan kids zindelijk maken als ze aan twee voorwaarden voldoen:quote:Op woensdag 8 februari 2006 12:22 schreef Mammietje het volgende:
Heeeeeeerlijk herkenbaar allemaal! Geweldig topic!
Ik begreep laatst uit een forum dat kids pas rond 3 jaar zindelijk werden... DAT had ik niet in de kleine lettertjes gelezen!!!
1. Zelf kleren uittrekken
2. Zelf naar wc lopen
Als ze aan deze voorwaarden voldoen dan kan je gaan beginnen met het zindelijk maken. Bij de een gaat dat makkelijker dan bij de ander.
Ik denk dat veel users het hier ook herkenbaar vinden wat een heerlijk gevoel het was/is dat je kind steeds minder flesjes krijgt...... zodat je steeds meer tijd hebt tussen de flesjes in. En daarnaast het fijne idee dat je hem naar bed brengt en een uur later op de klok kijkt en denkt... verrek het is pas 11 uur, terwijl je weken pas na 1 uur sliep......
ik vind dat zindelijk laten worden eigenlijk irritanter dan het luiers verschonen. Honderd keer op een dag "mamma plasje doen!" en dan zit je weer een kwartier met zo'n kind op de w.c. voor Jan Boterletter, want plasjes ho maar, maar wel een hele rol papier erdoorheen. Dat verschonen van een luier ging véél sneller....
mooi he, alles
Het enige waar ik last van heb zo op kan komen is:
Men had me wel eerder mogen vertellen dat je tijdens de zwangerschap én daarna verandert in een emotioneel incontinente dweil....
Nooit had ik last van van die nét op zo'n verkeerd moment opkomende tranen.
Bij elk momentje als je naar je lief spelende kind(eren) zit te kijken bekruipt je ineens zo'n raar gelukzalig gevoel en ja hoor, daar komen ze weer.
En ze komen soms al bij een beeld van een zielig hondje bij het jeugdjournaal (om maar even een voorbeeld te noemen)
Men had me wel eerder mogen vertellen dat je tijdens de zwangerschap én daarna verandert in een emotioneel incontinente dweil....
Nooit had ik last van van die nét op zo'n verkeerd moment opkomende tranen.
Bij elk momentje als je naar je lief spelende kind(eren) zit te kijken bekruipt je ineens zo'n raar gelukzalig gevoel en ja hoor, daar komen ze weer.
En ze komen soms al bij een beeld van een zielig hondje bij het jeugdjournaal (om maar even een voorbeeld te noemen)
W ~ H ~ T
ooo Jonnetje, dat heb ik ook!!
Gisterenavond was ik in het zwembad om negen uur. Komt er een man binnen met een kindje van een maand of tien. Om te gaan zwemmen dus. Ik kreeg ineens zo'n raar gevoel in mijn buik. Ik kon er niet bij dat dat arme mannetje niet lekker knus in zijn bedje lag. "Negen uur 's avonds is toch geen uur om met je kind te gaan zwemmen", was ik maar aan het zeggen tegen mijn vriendin.
Ik kon er gewoon echt niet bij en voelde enorm mee met dat kleine ventje.
[natuurlijk doet iedereen gewoon wat hij goed vindt voor zijn kinderen, het was gewoon mijn gevoel]
Gisterenavond was ik in het zwembad om negen uur. Komt er een man binnen met een kindje van een maand of tien. Om te gaan zwemmen dus. Ik kreeg ineens zo'n raar gevoel in mijn buik. Ik kon er niet bij dat dat arme mannetje niet lekker knus in zijn bedje lag. "Negen uur 's avonds is toch geen uur om met je kind te gaan zwemmen", was ik maar aan het zeggen tegen mijn vriendin.
Ik kon er gewoon echt niet bij en voelde enorm mee met dat kleine ventje.
[natuurlijk doet iedereen gewoon wat hij goed vindt voor zijn kinderen, het was gewoon mijn gevoel]
Ik vind het erg leuk om te lezen en herken er ook heel veel in moet ik zeggen.
Voor mij als overblijvende kleine lettertjes zijn dan het werken en prive leven. Ik vind het waanzinnig moeilijk om te moeten werken en voor kinderen en huishouden te zorgen. Voordat je zwanger bent heb je het allemaal zo mooi gepland, maar zodra je je kindje hebt wil je eigenlijk heel veel bij haar zijn. En om het dan achter te laten bij iemand vind ik moeilijk. En dan met een tweede is het er helemaal niet makkelijk op geworden.
En het werd mij ook wel verteld dat je kinderen alles oppikken van een kdv, maar dat ze zoveel ziek zijn dat ik nu al een enorme hoeveelheid aan vakantie dagen kwijt bent, dat was echt niet in mij opgekomen En om dan nog maar niet te praten over het feit dat je kind zich constant zo klote voelt, want daar kan ik wel om janken
Maar het geluksgevoel van het hebben van onze 2 kinderen is echt heel groot en mooi Heel vaak kan ik me nog steeds niet voorstellen dat wij ouders zijn en die 2 kinderen hebben zelfs.
[ Bericht 5% gewijzigd door Lewis.de.boxer op 08-02-2006 18:07:55 ]
Voor mij als overblijvende kleine lettertjes zijn dan het werken en prive leven. Ik vind het waanzinnig moeilijk om te moeten werken en voor kinderen en huishouden te zorgen. Voordat je zwanger bent heb je het allemaal zo mooi gepland, maar zodra je je kindje hebt wil je eigenlijk heel veel bij haar zijn. En om het dan achter te laten bij iemand vind ik moeilijk. En dan met een tweede is het er helemaal niet makkelijk op geworden.
En het werd mij ook wel verteld dat je kinderen alles oppikken van een kdv, maar dat ze zoveel ziek zijn dat ik nu al een enorme hoeveelheid aan vakantie dagen kwijt bent, dat was echt niet in mij opgekomen En om dan nog maar niet te praten over het feit dat je kind zich constant zo klote voelt, want daar kan ik wel om janken
En om dan nog maar niet te praten over het feit dat je kind zich constant zo klote voelt, want daar kan ik wel om janken Maar het geluksgevoel van het hebben van onze 2 kinderen is echt heel groot en mooi Heel vaak kan ik me nog steeds niet voorstellen dat wij ouders zijn en die 2 kinderen hebben zelfs.
[ Bericht 5% gewijzigd door Lewis.de.boxer op 08-02-2006 18:07:55 ]
Goed topic!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik was vanmorgen bij de huisarts,en daar kreeg ik ook nog kleine lettertjes te horen.
Ik loop al sinds oktober verkoudheid na verkoudheid mee te pikken van Sven alleen word ik daar iedere verkoudheid beroerder van. Dus maar eens naar de huisarts. Ik vertel tegen hem dat het best een probleem is, ziek zijn en een peuter om je heen. Zegt hij dat de peuter juist het probleem van mijn ziekzijn is. Volgens hem zijn moeders van jonge kinderen de eerste 5 jaar heel vatbaar voor verkoudheden van kinderen en die ziet hij dus die eerste jaren vaak in zijn praktijk.
Hebben ze dus ook nooit verteld
Ik loop al sinds oktober verkoudheid na verkoudheid mee te pikken van Sven alleen word ik daar iedere verkoudheid beroerder van. Dus maar eens naar de huisarts. Ik vertel tegen hem dat het best een probleem is, ziek zijn en een peuter om je heen. Zegt hij dat de peuter juist het probleem van mijn ziekzijn is. Volgens hem zijn moeders van jonge kinderen de eerste 5 jaar heel vatbaar voor verkoudheden van kinderen en die ziet hij dus die eerste jaren vaak in zijn praktijk.
Hebben ze dus ook nooit verteld
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
In mijn kleine lettertjes stond niet, dat je na je bevalling van onderen best wel 'stuk' bent. Als in; pijn bij het plassen, joekels van kraamverbanden. Ook het slapen met voedingsbh, op van die zeiltjes, viel me nogal rauw op mijn dak. Nachtelijke ruzies met wederhelft, goedbedoelde tips en adviezen van de rest van de wereld waren mij ook vreemd.
Daar tegenover staat dat ik niet wist dat mijn kind alles van mij gedaan zou kunnen krijgen. Dat ze me in tranen krijgt door met haar pop te spelen. Dat ik nergens bang voor was tijdens de zwangerschap, en een mega-ruzie bij durfde leggen met een vriendin, juist omdat ik dacht; "Wat kun je me nu maken? Ik heb mijn baby".
Het allerbeste vind ik nog wel dat ik al een jaar elke dag reden heb om uit bed te komen, en me elke dag gelukkig voel. Dag dip, je krijgt me nooit meer klein.
Daar tegenover staat dat ik niet wist dat mijn kind alles van mij gedaan zou kunnen krijgen. Dat ze me in tranen krijgt door met haar pop te spelen. Dat ik nergens bang voor was tijdens de zwangerschap, en een mega-ruzie bij durfde leggen met een vriendin, juist omdat ik dacht; "Wat kun je me nu maken? Ik heb mijn baby".
Het allerbeste vind ik nog wel dat ik al een jaar elke dag reden heb om uit bed te komen, en me elke dag gelukkig voel. Dag dip, je krijgt me nooit meer klein.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Ook nog wel eentje die ik kon gebruiken was dat ik een stuk assertiever ben geworden. En dat is iets wat voor mij alleen maar goed is en ook voor anderen
Hier ookquote:Op woensdag 8 februari 2006 21:31 schreef Lewis.de.boxer het volgende:
Ook nog wel eentje die ik kon gebruiken was dat ik een stuk assertiever ben geworden. En dat is iets wat voor mij alleen maar goed is en ook voor anderen
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dat zit ik nu anders ook nog dikwijls, alleen dan niet met één of ander roddelblad, maar met een DikkieDik of Nijntje en een Suus op schoot. Lekker gezelligquote:Op dinsdag 7 februari 2006 22:11 schreef jessie het volgende:
Op mijn gemakkie met een boekie op de plee zitten.
Ik had me tijdens de hele zwangerschap nooit gerealiseerd dat het zwanger zijn op zich zo'n ongelooflijke impact kon hebben. Na de bevalling voelde ik me leeg, lichamelijk, maar vooral ook geestelijk en emotioneel. Kheb vaak een potje zitten janken omdat ik 'alleen' in mijn lichaam zat, met een lege buik. Voelde alsof ik een stukje van mezelf kwijt was. Voelde me toen soms best wel eenzaam in mijn eigen lijf.
Verder had ik nooit verwacht zo'n ongelooflijke roze-meisjes-tuttebellen-mama te worden. Strikjes, lintjes, staartjes met haarfrutsels, uren kan ik er mee bezig zijn. Leuke lieve meisjeskleertjes, zacht roze, hard roze, oranje met geel, rokjes, leuke maillots, ik was(ben?) zelf een halve gozer, qua kleding loop ik het liefste in een spijkerbroek met sweatshirt en sneakers, maar Suus is echt op en top meisje. Ben verweekt.
Ook hadden ze me van te voren wel eens mogen vertellen dat de smekende ogen van je eigen kind erg moeilijk te weerstaan zijn. Na een spontane knuffel van Suus ("mama ff kuffeluh") moet je toch erg hard in je schoenen staan om (wéér!) nee te verkondigen als ze om een biscuitje vraagt terwijl je de aardappels aan het koken bent...
Kben een watjuh geworden geloof ik....
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
quote:Op woensdag 8 februari 2006 21:45 schreef Ireth het volgende:
[..]
Verder had ik nooit verwacht zo'n ongelooflijke roze-meisjes-tuttebellen-mama te worden. Strikjes, lintjes, staartjes met haarfrutsels, uren kan ik er mee bezig zijn. Leuke lieve meisjeskleertjes, zacht roze, hard roze, oranje met geel, rokjes, leuke maillots, ik was(ben?) zelf een halve gozer, qua kleding loop ik het liefste in een spijkerbroek met sweatshirt en sneakers, maar Suus is echt op en top meisje. Ben verweekt.
De kleine lettertjes van een ongeplande zwangerschap en alleenstaand ouderschap zijn volgens mij net weer wat anders. De dingen waar jullie het allemaal over hebben had ik tot vlak voor het kind er echt was nog nauwelijks nagedacht
Zo wist ik echt niks van zwanger zijn, ik had er ook helemaal niks mee. Kreeg iemand in mijn omgeving een kind, hartstikke leuk om even te komen kijken. Maar ik kom over zes weken wel terug want ik ga zo'n kleine baby dus echt niet vasthouden! En dan zwanger zijn, er gropeit een baby in je lichaam en je mag dingen niet eten. Dat was het voor mij. Bleek dat ff anders te zijn Regelen, bouwen, lekkende tieten, hartje luisteren (hoor je het treintje? wat??? wat moet ik horen??? ik hoor mijn buik en iets vaags??? wat is de bedoeling???) inlezen en bang worden en vooral heel enthousiast en spannend moeten doen. Als ik dat toch eens had geweten
Wat ik echt heel erg vind zijn de mensen die mij die zwangerschap uit m'n hoofd hebben willen praten, abortus hebben aangeraden en me voor dom en erger hebben uitgemaakt toen bleek dat ik het kind niet had laten weghalen. Toen ik dat van me af had gezet en het kind geboren was kwamen diezelfde mensen langs om me te vertellen dat ik een prachtig kind heb en begonnen zich al snel met van alles en nog wat te bemoeien. 'Beter borstvoeding, doe eens dit, doe vooral niet, dit is slecht voor Jolie' iehieks echt zo'n enorme nepperij vind ik dat. Advies oke maar er werd me gewoon opgedragen wat te doen, als ik er aan terug denk barst ik zo weer in tranen uit en toen ik dacht nu zal ik ze wel nooit meer zien kwamen ze me even allemaal advies geven En inderdaad dat advies van sommige mensen in je kraamtijd enzo heb ik echt als bemoederen ervaren, bah! Dat ze wel even je kleren willen gaan wassen waarin je bevallen bent, onder het bloed, kots, poep en slijm 'dat is hartstikke normaal, kom maar ik doe het wel even, hoe staat het met je hechtingen' adem in adem uit
Wat ik soms moeilijk vind van alleen zijn met Jolie zijn niet de dingen waar ik al wel over nagedacht had, geld, erkennen, voogdij dat soort gedoe. Maar vooral, hoe onderhoud je contact met familie van ex, wat ook haar familie is. Doe ik die oma niet te kort enzovoorts, daar had ik eerst nooit over nagedacht, nu vind ik het lastig om te regelen soms maar ik doe het wel. Overigens hoeveel boeken je over alleenstaand ouderschap je ook leest, daar ben ik echt zelden wat over tegengekomen!
Het heeft bij mij ook best een tijdje geduurd tot ik me realiseerde dat ik geen baby had gekregen maar een kind. Eentje die altijd zou blijven. Tuurlijk wist ik dat het zo zou zijn, maar dat zoiets gevoelsmatig een tijd kon duren wist ik niet. Ook heb ik nooit echt geweten dat een kind zich zoveel van het gedrag van de moeder aantrok. Ik kwam er al snel achter dat ik niet meer vloekend tegen een muur aan kon schoppen als het ff tegenzat. De baby begon meteen te brullen en d'r humeur werd slecht. En voor de rest, ik wist niet dat ik zo veel van iemand kon houden en iemand zoveel liefde zou kunnen en willen geven. Ik zou nooit meer afhankelijk worden van iets of van iemand, nou dat ben ik dus echt van haar. Niet dat ik aan d'r hang ofzo maar haar aanwezigheid is mijn reden van leven geworden. Al is ze soms een dagtaak, het is wel Jolie. Dat had ik nooit gedacht, dat ik dat zou kunnen zeggen over vol gepoepte luiers, snottebellen in m'n trui voor ik moet werken, met drie tassen twee jassen en een kind de trap af, wortelhapje in m'n haar en woedeuitbarstingen waarbij mama altijd de lul is.
Ook ik had me totaal niet gerealiseerd hoe erg mijn leven zou veranderen. Om eerlijk te zijn had ik voor de geboorte van mijn oudste nog maar 1 keer een baby vast gehouden.
Ik was verbaasd dat ik haar zo maar mee kreeg uit het ziekenhuis en de eerste dagen heb ik geen luier durven verschonen. Het leek wel of ze 3 paar benen had zo bewoog ze op de commode.
Eerste 3 jaar veel nachten en dagen op gezeten doordat mijn dochter vreselijke exceem had.
Slaapgebrek sloopt je.
Je voelt je zo verantwoordelijk voor je kind dat je ook soms jezelf helemaal vergeet.
Ik ben ontzettend blij met mijn dochters, maar het is niet altijd even leuk en makkelijk en van te voren realiseer je je dat helemaal niet.
En ireth ik herken me zo in jouw verhaal.
Voor mijn dochters had ik een gruwelijke hekel aan alles wat roze was.
Na een paar maanden verschenen er al wat roze dingetjes op de baby kleertjes en bij mijn 2e brak het helemaal los...roze jasje roze pakjes enz enz
en ook nu kom ik er niet onder uit....roze is nu hun lievelingskleur en ze lopen dus hier als zuurstokken en met ingevlochten haren rond ...(nu niet hoor ze slapen )
t staat ze wel verschrikkelijk leuk hoor dat roze....aaaarrggg ik ben ook een watje
Ik was verbaasd dat ik haar zo maar mee kreeg uit het ziekenhuis en de eerste dagen heb ik geen luier durven verschonen. Het leek wel of ze 3 paar benen had zo bewoog ze op de commode.
Eerste 3 jaar veel nachten en dagen op gezeten doordat mijn dochter vreselijke exceem had.
Slaapgebrek sloopt je.
Je voelt je zo verantwoordelijk voor je kind dat je ook soms jezelf helemaal vergeet.
Ik ben ontzettend blij met mijn dochters, maar het is niet altijd even leuk en makkelijk en van te voren realiseer je je dat helemaal niet.
En ireth ik herken me zo in jouw verhaal.
Voor mijn dochters had ik een gruwelijke hekel aan alles wat roze was.
Na een paar maanden verschenen er al wat roze dingetjes op de baby kleertjes en bij mijn 2e brak het helemaal los...roze jasje roze pakjes enz enz
en ook nu kom ik er niet onder uit....roze is nu hun lievelingskleur en ze lopen dus hier als zuurstokken en met ingevlochten haren rond ...(nu niet hoor ze slapen )
t staat ze wel verschrikkelijk leuk hoor dat roze....aaaarrggg ik ben ook een watje
Wat ik allemaal niet wist:
Dat na de bevalling mijn lijf aanvoelde als een klomp vlees, zonder leven in mijn buik, met 2 kanonskogels aan de voorkant, een biefstuk na autopsie tussen mijn benen en een watertank met zout water tussen mijn ogen;
Dat ik het gevoel van een eigen willetje in mijn buik ook zou missen;
Dat ik het als moeder per definitie beter doe dan vader, zelfs al doet papa precies hetzelfde als mama (I'm a bitch, maar het gaat beter );
Dat ik me zo ontzettend ging ergeren aan 'adviezen' van andere mensen;
Dat ik me niet meer partner, minnares, vriendin en collega (in die volgorde) voelde, maar respectievelijk moeder, huishoudster, caretaker, melkmachine, hormoonkwekerij, zorgenmaakster en dan pas weer eens vriendin en minnares voelde;
Dat ik moest leren niet stil te staan bij alles wat ik niet kon doen ivm huilend kind, maar blij te zijn met alles wat wel gelukt was ('he he, ik heb in ieder geval wél 2 handdoeken op kunnen vouwen ')
Dat ik ooit ook tegen andere mensen met huisdieren zou zeggen dat houden van je kinderen toch heel anders is - en dat terwijl ik zelf vroeger ook zei dat we wel huisdieren hadden en daarvan hielden als waren het onze kinderen - ;
Dat ik zo kan genieten van mijn lachende, knuffelende, lerende, getrooste, complexe Bo dat het bijna pijn doet in mijn hartje...
Dat na de bevalling mijn lijf aanvoelde als een klomp vlees, zonder leven in mijn buik, met 2 kanonskogels aan de voorkant, een biefstuk na autopsie tussen mijn benen en een watertank met zout water tussen mijn ogen;
Dat ik het gevoel van een eigen willetje in mijn buik ook zou missen;
Dat ik het als moeder per definitie beter doe dan vader, zelfs al doet papa precies hetzelfde als mama (I'm a bitch, maar het gaat beter );
Dat ik me zo ontzettend ging ergeren aan 'adviezen' van andere mensen;
Dat ik me niet meer partner, minnares, vriendin en collega (in die volgorde) voelde, maar respectievelijk moeder, huishoudster, caretaker, melkmachine, hormoonkwekerij, zorgenmaakster en dan pas weer eens vriendin en minnares voelde;
Dat ik moest leren niet stil te staan bij alles wat ik niet kon doen ivm huilend kind, maar blij te zijn met alles wat wel gelukt was ('he he, ik heb in ieder geval wél 2 handdoeken op kunnen vouwen ')
Dat ik ooit ook tegen andere mensen met huisdieren zou zeggen dat houden van je kinderen toch heel anders is - en dat terwijl ik zelf vroeger ook zei dat we wel huisdieren hadden en daarvan hielden als waren het onze kinderen - ;
Dat ik zo kan genieten van mijn lachende, knuffelende, lerende, getrooste, complexe Bo dat het bijna pijn doet in mijn hartje...
Ik heb er geen oplossingen voor, maar ik vind problemen prachtig.
Meer zien van mijn Bo?
Meer zien van mijn Bo?
Oh en wat ook is! als je een kaart schrijft moet ineens de naam van het kind ook erbij.
Als je jarenlang op dezelfde manier je naam op post hebt gezet past dat er echt nooit normaal op
Als je jarenlang op dezelfde manier je naam op post hebt gezet past dat er echt nooit normaal op
Wij zijn Noah's naam gewoon een keer vergeten er op te zettenquote:Op woensdag 8 februari 2006 22:57 schreef Luchtbel het volgende:
Oh en wat ook is! als je een kaart schrijft moet ineens de naam van het kind ook erbij.
Als je jarenlang op dezelfde manier je naam op post hebt gezet past dat er echt nooit normaal op
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Toen Freek net geboren was, en nog in het ziekenhuis moest blijven belde ik iedere avond voordat ik ging slapen even hoe het met hem was. Hoor ik ineens de ene vp tegen de andere zeggen ;"Ik heb hier de moeder van Freek, kun jij haar even bijpraten?". De moeder... dat ben ik .
Nog zo'n gevalletje, Opa had Freek op schoot, en zei op een gegeven moment; "Jij moet maar lekker weer naar Mama." Doos dat ik ben, ik keek naar mijn eigen moeder . In een split second me niet gerealiseerd dat hij mij bedoelde.
Nog zo'n gevalletje, Opa had Freek op schoot, en zei op een gegeven moment; "Jij moet maar lekker weer naar Mama." Doos dat ik ben, ik keek naar mijn eigen moeder . In een split second me niet gerealiseerd dat hij mij bedoelde.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Oh Leah, zoiets heb ik ook gehad! Mijn vriendin had al 2 kinderen, en vlak voor ik was bevallen was zij ook bevallen. Op een gegeven moment zit ze in het ziekenhuis met 1 van mijn dochters op de arm. Die vreselijk begint te huilen. Ik heb haar echt aan zitten kijken met een blik van: doe er iets aan, dit is zo zielig! Totdat ze zegt: Ja.. deze is van jou hoor!
Ooh!
Ik was zo gewend aan dat plaatje van haar met een babietje, en nog totaal niet aan mijn eigen plaatje gewend.
En wat ik ook een beetje belachelijk vond was om te zeggen: 'Kom maar bij Mama'. Heb het zeker 10x geoefend voordat ik het hardop durfde te zeggen. Vond het zo raar! Straks dan lacht iedereen me uit...
Oh en ik ben ookal 1 van de tweeling vergeten, die stond nog in de winkel. Toen ik naar buiten liep en ik mijn man op een bankje in het zonnetje zag zitten naast een maxi-cosi met een maxi-taxi herinnerde ik me ineens dat ik ook zo'n setje bij me had. Gelukkig stond ze er nog
Wat een slechte moeder ben ik eigenlijk
Ooh!
Ik was zo gewend aan dat plaatje van haar met een babietje, en nog totaal niet aan mijn eigen plaatje gewend.
En wat ik ook een beetje belachelijk vond was om te zeggen: 'Kom maar bij Mama'. Heb het zeker 10x geoefend voordat ik het hardop durfde te zeggen. Vond het zo raar! Straks dan lacht iedereen me uit...
Oh en ik ben ookal 1 van de tweeling vergeten, die stond nog in de winkel. Toen ik naar buiten liep en ik mijn man op een bankje in het zonnetje zag zitten naast een maxi-cosi met een maxi-taxi herinnerde ik me ineens dat ik ook zo'n setje bij me had. Gelukkig stond ze er nog
Wat een slechte moeder ben ik eigenlijk
Screw them.
We're going home.
We're going home.
Jaaah! Dit is precies wat ik bedoelde met dit topic. tis nu een beetje laat, morgen kom ik met mijn verhaal.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Herkenbaar!!!quote:Op woensdag 8 februari 2006 23:31 schreef CarOnline het volgende:
En wat ik ook een beetje belachelijk vond was om te zeggen: 'Kom maar bij Mama'. Heb het zeker 10x geoefend voordat ik het hardop durfde te zeggen. Vond het zo raar! Straks dan lacht iedereen me uit...
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Het enige wat me zo te binnen schiet en waar ik van tevoren nooit bij stil gestaan had is de impact die het niet lukken van de bv had.
Mijn dochter wilde niet uit de borst drinken, allerlei houdingen geprobeerd, tepelhoedjes allemaal niks. Ondanks veelvuldig kolven bleef mijn melkproduktie ook laag. Nou kon ze destijds ook amper uit een flesje drinken en was ze ontzettend ongeduldig. Oftewel als ze 1 x aan de tepel zoog en er kwam niet a la minute melk uit, ging ze zo over de rooie dat het voor haar helemaal niet meer hoefde en zelfs een flesje ging er dan nog maar met moeite in.
Maar ik voelde me dus ontzettend afgewezen door het feit dat ze niet bij mij wilde drinken, en dat had ik (als nuchtere tuthola) nooit gedacht. Ik heb echt tranen met tuiten gejankt om het feit dat het niet lukte en dat ze me niet wilde.
En ik dacht van tevoren dat ik echt een die-hard bv moeder zou zijn
Maar ik trok het dus niet en ben voor haar en mijn (gemoeds)rust snel overgestapt op volledige flesvoeding.
Mijn dochter wilde niet uit de borst drinken, allerlei houdingen geprobeerd, tepelhoedjes allemaal niks. Ondanks veelvuldig kolven bleef mijn melkproduktie ook laag. Nou kon ze destijds ook amper uit een flesje drinken en was ze ontzettend ongeduldig. Oftewel als ze 1 x aan de tepel zoog en er kwam niet a la minute melk uit, ging ze zo over de rooie dat het voor haar helemaal niet meer hoefde en zelfs een flesje ging er dan nog maar met moeite in.
Maar ik voelde me dus ontzettend afgewezen door het feit dat ze niet bij mij wilde drinken, en dat had ik (als nuchtere tuthola) nooit gedacht. Ik heb echt tranen met tuiten gejankt om het feit dat het niet lukte en dat ze me niet wilde.
En ik dacht van tevoren dat ik echt een die-hard bv moeder zou zijn
Maar ik trok het dus niet en ben voor haar en mijn (gemoeds)rust snel overgestapt op volledige flesvoeding.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ja, da's ook weer zoiets. Ik heb een kind van de sondevoeding aan de tiet weten te krijgen, dus ik had er nooit bij stil gestaan dat het bij de tweede niet goed zou kunnen gaan. Niet dus...tranen met tuiten heb ik erom gejankt, en nog geeft het weleens een steekje in mijn hart, dat het niet 'gelukt" is.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Dat had ik ook ja... Noah wilde ook niet bij mij drinken, ook tepelhoedjes enzo geprobeerd. Maar ik werd er zo ongelukkig van, zag tegen elke voeding op en zat er dan bij te janken... Waardoor de borstvoeding ook in één keer terugliep naar bijna niks... Dat ik toen ook maar over gestapt ben. Als ik er aan terug denk vind ik het nog steeds erg dat het niet gelukt is. En met een volgende hoop ik dat het wel gaat lukken...quote:Op woensdag 8 februari 2006 23:54 schreef Igraine het volgende:
Maar ik voelde me dus ontzettend afgewezen door het feit dat ze niet bij mij wilde drinken, en dat had ik (als nuchtere tuthola) nooit gedacht. Ik heb echt tranen met tuiten gejankt om het feit dat het niet lukte en dat ze me niet wilde.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Heel herkenbaar! Tijdens de zwangerschap roepen dat je BV gaat proberen te geven maar als het niet lukt maakt het ook niet uit. Nou, toen het niet lukte vond ik dat heeeeel erg. En nog eigenlijk
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Hoe lang heb jij dan bv gegeven, Snoop? Of helemaal niet gelukt?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Het was al snel duidelijk dat Morris te weinig binnen kreeg. Toen ben ik gaan kolven om te kijken hoeveel het was. Dat heb ik 3 weken volgehouden, het werd nl. nooit meer dan 15 cc ofzo.
Het was zoveel werk voor zo weinig resultaat
Ik ga deze keer al tijdens de zwangerschap naar het borstvoedingsbureau in Amsterdam. Misschien kunnen zij me beter begeleiden.
Het was zoveel werk voor zo weinig resultaat
Ik ga deze keer al tijdens de zwangerschap naar het borstvoedingsbureau in Amsterdam. Misschien kunnen zij me beter begeleiden.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Gelukkig beschrijven sommigen ook het geluk en de blijdschap van je kindje(s) Ik zou bijna gaan twijfelen aan mijn kinderwens Mooie verhalen!
Wat je trouwens ook nooit verteld wordt is dat je kans hebt op een grotere schoenmaat na de zwangerschap. Ik heb een vriendin die al haar mooie oude schoenen niet meer aan kon
Wat je trouwens ook nooit verteld wordt is dat je kans hebt op een grotere schoenmaat na de zwangerschap. Ik heb een vriendin die al haar mooie oude schoenen niet meer aan kon
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
dit is ook zo herkenbaar! Ik zei dat ook, bv proberen, maar fv maakt ook niet uit. Ik heb dan wel iets langer bv gegeven, maar nu achteraf gezien toch niet lang genoeg Bij deze baby denk ik er ook anders over, nl: ik GA bv geven, en dan ga ik gewoon voor het half jaar.quote:Op donderdag 9 februari 2006 08:47 schreef snoopy het volgende:
Heel herkenbaar! Tijdens de zwangerschap roepen dat je BV gaat proberen te geven maar als het niet lukt maakt het ook niet uit. Nou, toen het niet lukte vond ik dat heeeeel erg. En nog eigenlijk
Toch wel apart dat je zo kunt omslaan wat mening betreft.
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
Ik zei juist heel stellig, "ik ga bv geven" en zo lukte het ook. Ik heb er gemengde gevoelens over dat ik ondanks dat het supergoed ging, toch gestopt ben na 9 weken. Toen liep het ineens snel terug en zag ik op tegen kolven op het werk (geen ruimte). Dus besloten te stoppen, nu denk ik: toch liever iets langer doorgaan.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
goed topic en zooo herkenbaar allemaal.
Ik wist wel dat je bezorgd bent of alles wel goed gaat met je kindje.. maar ZOO bezorgd had ik n iet verwacht.
Ik ging er ook van uit dat babies als ze net geboren zijn eten en slapen, maar dat deed die van ons niet, en nog steeds niet. Overdag slaapt ze zo slecht. Ze wil maar bezig gehouden worden. Een half uurtje in de box en dan is ze het wel weer zat en wil ze bij je zitten. Maar stilzitten is ook niet goed, neeeej je moet wandelen en ga ook niet stilstaan want dan breekt de pleuris uit.
Gelukkig slaapt ze door, dus nachtrust hebben we hier wel. En als ze dan 's ochtends wakker wordt ligt ze te kletsen en als je dan boven haar ledikantje staat en tegen haar kletst krijgt je ene lachsalvo waar je helemaal vrolijk van wordt.. ach, dan vergeet je bovenstaande "ellende"
Ik wist wel dat je bezorgd bent of alles wel goed gaat met je kindje.. maar ZOO bezorgd had ik n iet verwacht.
Ik ging er ook van uit dat babies als ze net geboren zijn eten en slapen, maar dat deed die van ons niet, en nog steeds niet. Overdag slaapt ze zo slecht. Ze wil maar bezig gehouden worden. Een half uurtje in de box en dan is ze het wel weer zat en wil ze bij je zitten. Maar stilzitten is ook niet goed, neeeej je moet wandelen en ga ook niet stilstaan want dan breekt de pleuris uit.
Gelukkig slaapt ze door, dus nachtrust hebben we hier wel. En als ze dan 's ochtends wakker wordt ligt ze te kletsen en als je dan boven haar ledikantje staat en tegen haar kletst krijgt je ene lachsalvo waar je helemaal vrolijk van wordt.. ach, dan vergeet je bovenstaande "ellende"
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ik vertelde net aan mijn moeder over dit topic, haar reactie was "ja maar je hoeft toch ook niet alles te weten, ik wist indertijd van niets"
Ik geloof dat ik toch niet goed aan haar heb uitgelegd wat ik nou bedoel met die kleine lettertjes.
Veel van wat hier gezegd wordt is zo herkenbaar.
Ik wist dat bevallen pijn doet, maar zo veel pijn
Ik had ook wel eens gehoord dat nieuwe ouders moe zijn , maar zo moe?
Dat je relatie verandert leek mij duidelijk alleen had ik niet gedacht dat het op deze manier zou zijn. Al tijdens de zwangerschap ontpopte MIke Air zich in zo ongeveer alles wat ik wenste in een man en ook nu doet hij precies dat wat ik altijd wenste dat hij zou doen.
Dat mijn hart breekt elke keer dat ik naar mijn werk moet had ik niet verwacht.
Dat ik samen met mijn lief boven de commode zou staanlachen omdat ons meisje aan het gillen is van plezier dat had ik niet verwacht.
Dat ik wel in mijn oude broeken pas maar dat ik geen nieuwe broek kan vinden die mooi zit
Dat onze hele familie ineens veel hechter is en dat ik familie nog belangrijker vind.
Dat ik van die rare gedachten heb (is ook topic over) dat ik Emma iets aan kan doen( laten vallen van de trap of in een vinger knippen(expres) Je doet het niet maar het idee dat je die macht hebt is heel angstig.
Dat ik mij ongerust kan maken over een pukkeltje in haar gezicht
Dat de eerste weken borstvoeding geven helse pijn heeft gedaan. Dat ikhet niet op heb gegeven mag een wonder heten.
Dat ik het nog steeds mis dat ze niet in mijn buik zit. Tegelijkertijd kan ik mij ook niet voorstellen dat ze er ooit in heeft gezeten.
Ik wilde al jaen zo graag een kindje en nu dat ze er is val ik van de ene verbazing in de andere, hoe veel ik er ook over wist en gelezen heb het iselke keer weer anders dan ik dacht. Zowel de positieve als negatieve aspecten.
Het is zoveel meer
Ik geloof dat ik toch niet goed aan haar heb uitgelegd wat ik nou bedoel met die kleine lettertjes.
Veel van wat hier gezegd wordt is zo herkenbaar.
Ik wist dat bevallen pijn doet, maar zo veel pijn
Ik had ook wel eens gehoord dat nieuwe ouders moe zijn , maar zo moe?
Dat je relatie verandert leek mij duidelijk alleen had ik niet gedacht dat het op deze manier zou zijn. Al tijdens de zwangerschap ontpopte MIke Air zich in zo ongeveer alles wat ik wenste in een man en ook nu doet hij precies dat wat ik altijd wenste dat hij zou doen.
Dat mijn hart breekt elke keer dat ik naar mijn werk moet had ik niet verwacht.
Dat ik samen met mijn lief boven de commode zou staanlachen omdat ons meisje aan het gillen is van plezier dat had ik niet verwacht.
Dat ik wel in mijn oude broeken pas maar dat ik geen nieuwe broek kan vinden die mooi zit
Dat onze hele familie ineens veel hechter is en dat ik familie nog belangrijker vind.
Dat ik van die rare gedachten heb (is ook topic over) dat ik Emma iets aan kan doen( laten vallen van de trap of in een vinger knippen(expres) Je doet het niet maar het idee dat je die macht hebt is heel angstig.
Dat ik mij ongerust kan maken over een pukkeltje in haar gezicht
Dat de eerste weken borstvoeding geven helse pijn heeft gedaan. Dat ikhet niet op heb gegeven mag een wonder heten.
Dat ik het nog steeds mis dat ze niet in mijn buik zit. Tegelijkertijd kan ik mij ook niet voorstellen dat ze er ooit in heeft gezeten.
Ik wilde al jaen zo graag een kindje en nu dat ze er is val ik van de ene verbazing in de andere, hoe veel ik er ook over wist en gelezen heb het iselke keer weer anders dan ik dacht. Zowel de positieve als negatieve aspecten.
Het is zoveel meer
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
en je handenquote:Op donderdag 9 februari 2006 09:09 schreef Isabeau het volgende:
Wat je trouwens ook nooit verteld wordt is dat je kans hebt op een grotere schoenmaat na de zwangerschap. Ik heb een vriendin die al haar mooie oude schoenen niet meer aan kon
Qua kleine lettertjes: Ik heb nooit geweten (en misschien is dat ook niet voor iedereen zo) wat er allemaal naar boven kan komen van 'vroeger'. Herkenning van mezelf als kind, maar wat je vergeten bent: de grote verwondering over hoe ingenieus een spinneweb wel is, bootjes maken van eikedopjes, het allerkleinste bloempje nog vinden daar waar een volwassene geen bloempje meer ziet. Ik was het compleet vergeten, de wereld is zo mooi.
Variety is the spice of life
Jeetje wat veel herkenbare dingen.
Toen ik zwanger was kon ik me niet goed voorstellen hoeveel ik van mijn kindje zou gaan houden. Ik ben altijd al heel erg gek geweest op mijn nichtje en dacht dat het niet meer kon zijn.. maar het is zo ontzettend veel meer, ik ben zo verliefd op ons mannetje
Ik heb altijd borstvoeding willen geven, maar dacht ook dat het geen probleem zou zijn als dit niet lukte; ik kon altijd nog kolven of desnoods over naar flesvoeding. Nooit had ik eraan gedacht dat ik m'n kindje door mijn grote borsten niet alleen zou kunnen aanleggen, dat hij te onrustig zou zijn, dat ik van kolven doodongelukkig zou worden en dat mijn borsten het eigenlijk gewoon niet deden
De bevalling Ik ben er heel nuchter ingegaan, ondanks dat mensen tegen me riepen dat het wel een makkie zou zijn met die brede heupen en de bevallingen van mijn zusje en mijn moeder. Vaak vond ik de vrouwen die in van die bevallingsprogramma's als speenvarkens lagen te gillen maar aanstellers, totdat ik zelf bevallen was. Ik heb het ook zo uitgegild. Puur uit machteloosheid en het niet meer kunnen verwerken van de weeën. Dat je na je bevalling zoveel pijn van onder kan hebben dat je zeker een week lang amper kan zitten, lopen, slapen en liggen van de pijn. En vooral, dat de bevalling zo'n emotionele impact kan hebben. Ik krijg af en toe nog steeds tranen in m'n ogen als ik er aan denk.
Ook die lege buik en het alleen voelen Elke keer als ik een spiegelbeeld van mezelf zag of m'n buik aanraakte barstte ik in tranen uit. Niet omdat ik niet blij was dat hij eruit was, maar omdat ik hem zo bij me miste, zijn bewegingen.
Wat ik niet wist, was dat mijn werk zo onbelangrijk voor me zou worden. Voor m'n bevalling heb ik me daar zo ontzettend druk over gemaakt, hoe moest dat gaan als ik er niet was. Nu als ik op m'n werk zit, vraag ik me af waar ik me in godsnaam zo druk op heb gemaakt.
Dat het achterlaten van je kindje bij een ander zo moeilijk is. Niet omdat je ze niet vertrouwt, maar omdat je kindje niet bij jou is.
Dat je ZO trots kan zijn; op een boertje, op een poep-/plasluier, op een lach, als hij z'n hoofdje optilt, als hij iets in z'n mond probeert te stoppen, als hij terugkletst, als hij de nacht door heeft geslapen, als hij z'n fles leegdrinkt
Dat je zo moe kunt zijn, maar er niet mee kan zitten, zodra je je kindje weer ziet.
Dat je ziek kunt zijn, maar niet meer zo ziek dat je de hele dag in je bed gaat liggen, want er is een klein hummeltje helemaal afhankelijk is van jou en daardoor voel je je weer minder ziek.
Ik heb me vlak voor me bevalling zo druk gemaakt, omdat ik me helemaal niet had ingelezen over het moeder-zijn, maar nu ik dat dat toch ben, groei ik er vanzelf in mee.
Ik kan me een leven zonder Robin gewoon bijna niet meer voorstellen. het is net alsof hij er altijd al is geweest
Toen ik zwanger was kon ik me niet goed voorstellen hoeveel ik van mijn kindje zou gaan houden. Ik ben altijd al heel erg gek geweest op mijn nichtje en dacht dat het niet meer kon zijn.. maar het is zo ontzettend veel meer, ik ben zo verliefd op ons mannetje
Ik heb altijd borstvoeding willen geven, maar dacht ook dat het geen probleem zou zijn als dit niet lukte; ik kon altijd nog kolven of desnoods over naar flesvoeding. Nooit had ik eraan gedacht dat ik m'n kindje door mijn grote borsten niet alleen zou kunnen aanleggen, dat hij te onrustig zou zijn, dat ik van kolven doodongelukkig zou worden en dat mijn borsten het eigenlijk gewoon niet deden
De bevalling Ik ben er heel nuchter ingegaan, ondanks dat mensen tegen me riepen dat het wel een makkie zou zijn met die brede heupen en de bevallingen van mijn zusje en mijn moeder. Vaak vond ik de vrouwen die in van die bevallingsprogramma's als speenvarkens lagen te gillen maar aanstellers, totdat ik zelf bevallen was. Ik heb het ook zo uitgegild. Puur uit machteloosheid en het niet meer kunnen verwerken van de weeën. Dat je na je bevalling zoveel pijn van onder kan hebben dat je zeker een week lang amper kan zitten, lopen, slapen en liggen van de pijn. En vooral, dat de bevalling zo'n emotionele impact kan hebben. Ik krijg af en toe nog steeds tranen in m'n ogen als ik er aan denk.
Ook die lege buik en het alleen voelen Elke keer als ik een spiegelbeeld van mezelf zag of m'n buik aanraakte barstte ik in tranen uit. Niet omdat ik niet blij was dat hij eruit was, maar omdat ik hem zo bij me miste, zijn bewegingen.
Elke keer als ik een spiegelbeeld van mezelf zag of m'n buik aanraakte barstte ik in tranen uit. Niet omdat ik niet blij was dat hij eruit was, maar omdat ik hem zo bij me miste, zijn bewegingen.Wat ik niet wist, was dat mijn werk zo onbelangrijk voor me zou worden. Voor m'n bevalling heb ik me daar zo ontzettend druk over gemaakt, hoe moest dat gaan als ik er niet was. Nu als ik op m'n werk zit, vraag ik me af waar ik me in godsnaam zo druk op heb gemaakt.
Dat het achterlaten van je kindje bij een ander zo moeilijk is. Niet omdat je ze niet vertrouwt, maar omdat je kindje niet bij jou is.
Dat je ZO trots kan zijn; op een boertje, op een poep-/plasluier, op een lach, als hij z'n hoofdje optilt, als hij iets in z'n mond probeert te stoppen, als hij terugkletst, als hij de nacht door heeft geslapen, als hij z'n fles leegdrinkt
Dat je zo moe kunt zijn, maar er niet mee kan zitten, zodra je je kindje weer ziet.
Dat je ziek kunt zijn, maar niet meer zo ziek dat je de hele dag in je bed gaat liggen, want er is een klein hummeltje helemaal afhankelijk is van jou en daardoor voel je je weer minder ziek.
Ik heb me vlak voor me bevalling zo druk gemaakt, omdat ik me helemaal niet had ingelezen over het moeder-zijn, maar nu ik dat dat toch ben, groei ik er vanzelf in mee.
Ik kan me een leven zonder Robin gewoon bijna niet meer voorstellen. het is net alsof hij er altijd al is geweest
Verliefd, verloofd.. een prachtige knul, getrouwd en nog een mooi ventje erbij! *O*
Mijn afvalstrijd!
Mijn afvalstrijd!
Het dochtertje (jaar of 4 was ze toen) van een kennisje van mij wist eigenlijk nooit hoe ze me moest benoemen en draaide altijd verlegen weg als ik haar tegenkwam. En toen werd Sven geboren. De eerstvolgende keer dat ik haar zag hoorde ik al van verre: "Kijk, daar is de mama van Svenquote:Op woensdag 8 februari 2006 23:06 schreef Leah het volgende:
Toen Freek net geboren was, en nog in het ziekenhuis moest blijven belde ik iedere avond voordat ik ging slapen even hoe het met hem was. Hoor ik ineens de ene vp tegen de andere zeggen ;"Ik heb hier de moeder van Freek, kun jij haar even bijpraten?". De moeder... dat ben ik .
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
Dat had ik laatst ook. Het dochtertje van een vriendin riep opeens over "Kai z'n moeder". Toen dacht ik ook: verhip, dat ben ik
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ik heb nu alleen nog maar last van angst. Angst om alles. Wat nou als Kevin of mij iets overkomt, dat een van ons er alleen voor komt te staan. Een kind verdiend 2 ouders. Maar ook angst dat Kevin en ik ooit uit elkaar zouden gaan. Ik wil niet dat mijn kind een weekend vader krijgt. Maar ik zou mijn kind ook niet een hele week kunnen missen omdat ie naar zijn vader moet.
Phff wat hormonen wel niet met je doen.
Phff wat hormonen wel niet met je doen.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Die angst heb ik het ergste als ik iets hoor of lees over kindermisbruik. Die mannen die een klein meisje of jongetje ontvoeren en er dan vreselijke dingen mee doen. Vond ik vroeger al erge verhalen, maar nu ben ik echt een paar dagen volledig van slag als ik zoiets lees.
mooi he, alles
Dat je zó moet wennen aan met zijn drietjes zijn, het beïnvloedt zelfs de meest simpele dingen in je leven.
Toen onze dochter net geboren was, kregen we een brief gericht aan F. <Achternaam Vriend>
Ik dacht: maar er woont hier helemaal geen F. <Achternaam Vriend> Dit moet een fout zijn!
En toen: Oh ja,dit is voor Femke
Wat ik nooit had gelezen, is hoe heftig kraamtranen kunnen zijn. De derde dag na de bevalling was ik KAPOT. Geestelijk, lichamelijk, ik was helemaal op. Heb de hele dag in bed doorgebracht, alleen maar huilen, mijn stuwing vervloekend, het bezoek dat kwam leuteren over kado's die ze hadden meegenomen die ik persé moest bekijken heb ik ook vervloekt... Nee, nooit geweten dat je zó van de kaart kunt zijn.
Toen onze dochter net geboren was, kregen we een brief gericht aan F. <Achternaam Vriend>
Ik dacht: maar er woont hier helemaal geen F. <Achternaam Vriend> Dit moet een fout zijn!
Dit moet een fout zijn!En toen: Oh ja,dit is voor Femke
Wat ik nooit had gelezen, is hoe heftig kraamtranen kunnen zijn. De derde dag na de bevalling was ik KAPOT. Geestelijk, lichamelijk, ik was helemaal op. Heb de hele dag in bed doorgebracht, alleen maar huilen, mijn stuwing vervloekend, het bezoek dat kwam leuteren over kado's die ze hadden meegenomen die ik persé moest bekijken heb ik ook vervloekt... Nee, nooit geweten dat je zó van de kaart kunt zijn.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Tvp.
Sommige dingen scroll ik snel overheen hoor, die wil ik écht nog niet allemaal weten!
Sommige dingen scroll ik snel overheen hoor, die wil ik écht nog niet allemaal weten!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
niet zeggen dat we niet gewaarschuwd hebben he?quote:Op donderdag 9 februari 2006 21:15 schreef Moonah het volgende:
Tvp.
Sommige dingen scroll ik snel overheen hoor, die wil ik écht nog niet allemaal weten!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat ik vantevoren niet wist is dat je als je een kind hebt ineens vooral dingen voor hem/haar gaat kopen, en veeeeel minder voor jezelf
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Daar heb je dan ook geen geld meer voor ...quote:Op donderdag 9 februari 2006 21:25 schreef texelonia het volgende:
Wat ik vantevoren niet wist is dat je als je een kind hebt ineens vooral dingen voor hem/haar gaat kopen, en veeeeel minder voor jezelf
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
WAT EEN PRACHTIGE VERHALEN HIER!
Ik herken er zoveel in, en raak ontroerd van allerlei gebeurtenissen die jullie zo mooi verwoorden. Ga zo door!
*Nog even verder meeleest ...
Ik herken er zoveel in, en raak ontroerd van allerlei gebeurtenissen die jullie zo mooi verwoorden. Ga zo door!
*Nog even verder meeleest ...
Nou, dat vind ik pas raar, dat mensen je daarom raar aankijken, het is toch ook een groot onbevatbaar wonder, dat er een klein mensje in je groeit, het gebeurt misschien wel elke dag, maar het wonderlijke gaat er niet af, ik vind het niet meer dan normaal dat je daar naartoe groeit en naarmate de zwangerschap vordert wordt het besef ook groter dat er daadwerkelijk een levend wezentje in je buik 'woont'quote:Op dinsdag 7 februari 2006 20:53 schreef sjak het volgende:
Oei, dan klaag ik stiekem wel even
Mensen zeggen inderdaad tegen mij ook dat ik 9 maanden heb om er naar toe te groeien. Ik kan me er nu toch echt niets bij voorstellen hoe het straks zal zijn hoor. En als ik tegen mensen zeg dat ik erg moet wennen dat ik zo'n buikje heb en dat ik me niet kan voorstellen dat er "iets" inzit word ik ook heel raar aangekeken.
'De Schoonheid van dingen ligt in de geest die ze aanschouwt'
Heer, help me vandaag een gestructureerd werkplan op te zetten, maar wacht even, ik moet nog even iets anders doen.
Heer, help me vandaag een gestructureerd werkplan op te zetten, maar wacht even, ik moet nog even iets anders doen.
