Hoe ga je om met deze kinderen ? Hoe ga je om met school ? Hoe kies je een goede middelbare school ?
Waar loop je tegen aan ? Hoe gaat het sociaal-emotioneel ?
Daarom dit topic.
enne t is geen wens van ons, ook geen kijk ons eens slimme kinderen hebben topic dus lullige opmerkingen mag je voor je houden, onze dank is groot
Ik heb de OP nog nooit eerder gelezen
En er zijn hier best wat uhb-kinderen, dus volgens mij is dit daar een prima topic voor.
Ik heb maandag pas tijd, maar dat is misschien te laat… er mogen inderdaad wel wat aanpassingen gedaan worden!quote:Op vrijdag 20 september 2024 23:26 schreef MevrouwCactus het volgende:
Het is wel tijd voor een update van de OP, zie ik. @:SaskiaR als je tijd hebt… plaatjes werken niet meer. De vragen aan het eind hebben heel veel spaties en sociaal en emotioneel mag uit elkaar.
Ik heb de OP nog nooit eerder gelezen
En er zijn hier best wat uhb-kinderen, dus volgens mij is dit daar een prima topic voor.
Ik heb me wel eerder afgevraagd of Visual Thinking in dat plaatje in de OP wel klopt.
Veruit de meerderheid van de mensen heeft een vorm van visual thinking, dat ze beelden kunnen zien en in beelden denken. Dat helemaal niet kunnen, afantasie, is behoorlijk zeldzaam. Men schat het nu afaik op 1-4% van de mensheid. Vooralsnog lijkt het erop dat mensen met afantasie gemiddeld iets intelligenter zijn dan het algeheel gemiddelde.
Ik heb dat toevallig zelf (anders was het me vast niet opgevallen). Ik denk in woorden maar die zie ik niet voor me. Tot een jaar of wat geleden dacht ik dat alle uitspraken over je iets inbeelden, voor je zien, je voorstellen dat je op plek x bent metaforisch bedoeld waren.
N=1 natuurlijk, maar ik vraag me dus af of het echt wel zo bij elkaar hoort, visual thinking en hoogbegaafdheid. Of dat wel meer is dan bij de rest van de populatie, die dus grotendeels ook mentaal beelden kan zien. Of misschien zelfs wel andersom.
Ik ben eigenlijk benieuwd hoe jullie kinderen dat hebben. De mijne speelt hele films af in zijn hoofd dus die heeft het zeker niet, maar dat heeft ie van zijn biologische moeder en dat ben ik niet.
Voor een kind kan het best frustrerend zijn als erover gepraat wordt alsof iedereen in beelden kan denken terwijl het kind zich daar geen voorstelling van kan maken.
Maar ik vraag me af of dit typisch iets voor hb’ers is - ik zelf denk niet specifiek in beelden en heb ook zeker geen voorkeur voor een visuele leerstijl (ik lees liever). Misschien is het percentage hb’ers dat voornamelijk in beelden denkt net zo groot als bij niet-hb’ers.
Ik zou hier gewoon tikken. Er zijn zo weinig uhb kinderen en er zit ook wel overlap met de hb groep.quote:
Sorry, even inbreken. Zijn er hier ouders met uhb kinderen? Ik zou het fijn vinden om daar even mee te sparren en een apart topic over te openen
Door de vele wisselingen in ib’ers afgelopen jaar ligt er nog steeds geen plan voor L. Hij kreeg eind groep 4 de uitslag en hij zit nu in groep 6. We hebben gisteren het startgesprek met de juf gehad en heel duidelijk aangegeven dat hij echt graag iets wil leren en dat de 20 woordjes Engels die hij moet leren voor de toets voor hem echt geen uitdaging zijn. Hij kijkt alleen maar filmpjes in het Engels zonder ondertiteling en dat al jaren. Moet hij nu ‘face’ en ‘mushrooms’ leren. De juf vroeg wat hij wel wilde leren en laatst zei hij tegen mij dat hij in die tijd wel Duits wilde doen. De juf stond daar voor open
dus ze gaat kijken hoe ze dat vorm kan geven. Ze gaat zodra de ib’er begint (oktober) haar aan het lijntje houden om een fatsoenlijk plan op te stellen.Echt wel! Eind groep 5 kwam er niks meer uit, wilde niks leren nam totaal geen initiatief. Nu na de vakantie met nieuwe energie beginnen, dus gebruik van maken.quote:Op zaterdag 21 september 2024 18:19 schreef arvensis het volgende:
Wat fijn dat hij ook zelf goed weet wat hij wil leren!
Ik heb mezelf altijd afgevraagd wat ik zelf (primair) ben. Ik herkende me niet (voldoende) in beelddenken, maar ik ben ook geen typische auditief denker. Mijn gehoor is ook niet goed, dus dat zou sowieso niet goed uitpakken. Toen ik een tijdje terug las over kinesthetische denkers, vielen er wat puzzelstukjes op zijn plek. Eindelijk iets waarin ik mezelf echt herken. Gek genoeg vond ik dat heel fijn.
[ Bericht 23% gewijzigd door Phaidra op 21-09-2024 22:24:09 ]
Haha ja dat ook. Maar ik dacht dus echt dat het óf beelddenken óf auditief denken was. En ik herkende daar niks echt van, dus ik dacht dat ik dan helemaal geen informatie zou verwerken oid? Ik vond mezelf nogal raarquote:
Ik vind het allemaal vrij vreemd klinken, die denkdingen
(nou ja, niet geheel onwaar, maar toch).Ik vind het zulke rare beschrijvingen en concepten, ik herken me in alles niet.quote:
[..]
Haha ja dat ook. Maar ik dacht dus echt dat het óf beelddenken óf auditief denken was. En ik herkende daar niks echt van, dus ik dacht dat ik dan helemaal geen informatie zou verwerken oid? Ik vond mezelf nogal raar
Nou ben ik vast the odd one out, ik heb niet alleen geen beelden maar kan ook niet intern horen, voelen, ruiken of proeven, maar heb wel een goede interne spatial sense en worded thinking. Misschien daarom ook dat ik echt moeite heb met begrijpen wat iets als auditief denken überhaupt betekent.
Wat bedoel je met spatial sense en worded thinking?quote:
[..]
Ik vind het zulke rare beschrijvingen en concepten, ik herken me in alles niet.
Nou ben ik vast the odd one out, ik heb niet alleen geen beelden maar kan ook niet intern horen, voelen, ruiken of proeven, maar heb wel een goede interne spatial sense en worded thinking. Misschien daarom ook dat ik echt moeite heb met begrijpen wat iets als auditief denken überhaupt betekent.
Spatial sense dat ik wel van binnen gevoel heb voor vorm, formaat, afstand, richting van dingen. Ik kan zonder te kijken reddelijk inschatten hoe ver de tafel van me vandaan is bijvoorbeeld, als ik die heb zien staan. Niet zien, wel weten.quote:Op zaterdag 21 september 2024 23:36 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Wat bedoel je met spatial sense en worded thinking?
Worded thinking is denken in woorden. Die woorden zijn er gewoon, niet visueel of auditief maar ze bestaan somehow wel.
Hier herken ik me wel in de uitleg en vind ik het onderscheid tussen verschillende vormen zelf heel begrijpelijk. Wel veel opties, die kunnen dan ook weer gecombineerd zijn.
Edit: bij herlezen doe ik ook aan unsymbolized thinking. Dat is altijd heel moeilijk uit te leggen, zij doen het beter dan ik
[ Bericht 4% gewijzigd door Vanyel op 22-09-2024 09:40:11 ]
Ik vind het een geweldig artikel en eindelijk eens wat manieren van denken waar ik me min of meer in kan herkennen. Ik heb me nooit kunnen vinden in visueel denken. Mijn voorstellingen van plaatsen, dingen en personen in boeken zijn ook nooit in beelden. Een film na een boek is voor mij ook nooit in dat opzicht een teleurstelling, omdat het voor mij al nooit een visueel beeld had.quote:
[..]
Spatial sense dat ik wel van binnen gevoel heb voor vorm, formaat, afstand, richting van dingen. Ik kan zonder te kijken reddelijk inschatten hoe ver de tafel van me vandaan is bijvoorbeeld, als ik die heb zien staan. Niet zien, wel weten.
Worded thinking is denken in woorden. Die woorden zijn er gewoon, niet visueel of auditief maar ze bestaan somehow wel.
Hier herken ik me wel in de uitleg en vind ik het onderscheid tussen verschillende vormen zelf heel begrijpelijk. Wel veel opties, die kunnen dan ook weer gecombineerd zijn.
Edit: bij herlezen doe ik ook aan unsymbolized thinking. Dat is altijd heel moeilijk uit te leggen, zij doen het beter dan ik
Ik ben meer als jij en heel toevallig dat dochter onlangs vertelde dat zij ook zo is. We waren beide blij dat we een verwant persoon hadden gevonden
Bij dat eerste linkje herken ik me vooral in digitaal/beeld denken. Bij dat tweede linkje ben ik vooral jaloers op alles wat begint met 'Just...'
lijkt me heerlijk!Beide kinderen (geen officiële 'labeltjes', wel slimmerikjes) zijn erg visueel ingesteld heb ik het idee
hoewel de jongste ook erg 'gevoelig' is voor alles wat met geluid te maken heeft trouwensGeen nieuw nieuws, denk ik.
Nee, geen nieuws, wel triest. Hoewel ik moet zeggen dat mijn blanke, blonde jongen op 1 school ook niet gezien werd als hb-er. Zelfs toen we het hen vertelden, wilden ze het niet zien. Het is dus ook nog afhankelijk van wie er voor de klas staat en in het gesprek aanwezig zijn…quote:
NWS / Witte jongen met hoog IQ heeft meer kans gezien te worden.
Geen nieuw nieuws, denk ik.
Ik ben ook wel een beetje juf Sophie-moe. Ze vraagt veel aandacht voor de doelgroep, dat vind ik tof. Ze opereert hier in de regio en zet veel dingen op, maar lijkt niets af te maken. Doet veel dingen een beetje. Ik vind dat vermoeiend.
Ik ken haar nog niet, zal eens kijken!quote:
[..]
Nee, geen nieuws, wel triest. Hoewel ik moet zeggen dat mijn blanke, blonde jongen op 1 school ook niet gezien werd als hb-er. Zelfs toen we het hen vertelden, wilden ze het niet zien. Het is dus ook nog afhankelijk van wie er voor de klas staat en in het gesprek aanwezig zijn…
Ik ben ook wel een beetje juf Sophie-moe. Ze vraagt veel aandacht voor de doelgroep, dat vind ik tof. Ze opereert hier in de regio en zet veel dingen op, maar lijkt niets af te maken. Doet veel dingen een beetje. Ik vind dat vermoeiend.
Ik word ook wel een beetje moedeloos van de reacties in dat topic.
Hier kan ik echt verdrietig om worden.quote:
Met een taalachterstand kom je gewoon niet door het Nederlandse onderwijssysteem heen, en als basisschoolleerkrachten dat meenemen bij hun advies is dat heel verklaarbaar. Ik heb meerdere NT2-leerlingen naar een eindexamen wiskunde vmbo-t gebracht waarvan ik kon zien dat ze qua wiskundig inzicht zeker de havo of misschien wel vwo aan zouden moeten kunnen, maar net boven de zes scoorden op het examen. Dat is puur leesvaardigheid.
Mijn zangdocent is vermoedelijk hoogbegaafd, maar is echt heel, heel erg dyslectisch (ik weet dat dat iets anders is, maar even als voorbeeld). Die scoort op een standaard IQ-test laag, omdat hij simpelweg de opgaven niet snel genoeg of niet goed genoeg kan lezen. En zijn schoolcarrière was heel pittig, want ook bij natuurkunde, muziekles, biologie, wiskunde enz enz moet je kunnen lezen om je de stof eigen te maken. En waar basisscholen veel gebruik maken van filmpjes, geluidsfragmenten, gesproken uitleg door de leerkracht, zijn de toetsen vaak geschreven en moet je je antwoorden opschrijven. En bij het VO komt daarbij dat veel van de uitleg ook nog geschreven is. En als je dan een taalprobleem of een leesprobleem hebt, loop je vast.
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intelligent is?
[ Bericht 0% gewijzigd door margaretha_01 op 24-09-2024 15:27:34 ]
Interessant ook dat ze geboortemaand noemen als factor die bepaalt of een kind gezien wordt: een ouder kind wordt eerder als hb gezien omdat het fysiek en emotioneel ouder is. N is de een na jongste van de klas overigens, dus dan moet ze eigenlijk nog meer compenseren t.o.v. haar klasgenoten.
We zagen op jongere leeftijd wel dat D sneller dingen oppikte dan zijn grote broer. Maar grote broer deed zijn ontwikkeling rustig aan, dus dat was lastig vergelijken. Begin groep 3 liepen ze qua school nog gelijk. Ze konden beide amper lezen en rekenen konden ze beide wel. Alleen D was in een jaar avi-uit, waar grote broer dat halverwege groep 5 was. Toch waren we al wel eerder bewust dat hij niet gewoon slim was, op de peuterspeelzaal was dat ook al opgevallen. Naast de slimheid die oudste ook had, ook een stukje snelheid, complexheid die echt niet bij een doorsnee kind paste. Eind groep 3 kreeg hij het labeltje, omdat het toen nodig was voor de externe plusklas.
Hier ook een eind december kind, maar die liet zo duidelijk zien dat hij mee kon met de groep 2-ers uit de kleuterklas dat hij maar kort hoefde te kleuteren. Een vriend is van januari, bijna een jaar ouder, maar dezelfde groep. Ze moesten hetzelfde doen en werd hetzelfde verwacht bij de plusklas qua planning EN dan maakt zo'n jaar best wel wat uit (naast andere persoonskenmerken)
Ik verras me niet dat de genen een slim kind opleverde, maar ik verras me wel regelmatig over de slimheid (bijv als een 6-jarige naast je zit te gamen en vraagt wat is 5/6e van 0,75 is en 2 seconden dat later zelf beantwoord)
Ik ben zelf hb en zowel het kdv als wijzelf zagen bij prul (nu bijna 6) redelijk typisch gedrag: vroeg heel goed praten en lange zinnen maken, leeftijdsadequaat speelgoed niet interessant vinden, veel makkelijker spelen met oudere kindjes dan met leeftijdsgenoten, spelletjes en puzzels e.d. voor oudere leeftijden pakken, niet makkelijk contact maken met leeftijdsgenootjes... dat laatste is wel al veranderd, omdat een half jaar verschil bij een peuter veel meer uitmaakt dan bij een bijna 6-jarige. School ziet het overigens ook, maar ik weet niet of ze het ook zouden zien als wij het niet bij de intake al vermeld hadden. Ze hameren ook behoorlijk op 'het werk is niet af' of 'je hebt de test op tijd niet goed genoeg gelezen om een zonnetje te zijn'. Gelukkig ziet de hb-specialist het wel (die zit op stichtingsniveau) en de ib'er ook. De juffen leren snel bij, maar hebben nog moeite met schakelen. Ze hebben bij de invoering van deze rekenmethode bijv geleerd dat je niet vooraf moet toetsen wat de kennis is. De HB-specialist adviseert dat wel te doen. Dan houden ze toch liever vast aan wat de methode zegt. Dus we modderen nog een beetje door.quote:
Hmmm, ik reageer eigenlijk nooit in dit topic, omdat ik hier ook nog niets te zoeken heb gehad: mijn zoontje ontwikkelt zich hartstikke gemiddeld (en hartstikke goed).
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intellegent is?
ik had op de kleuterschool wel een ontwikkelingsvoorsprong van een aantal jaar en me op de basisschool rot verveelt. Dus slim ben ik vast wel Mijn oudste ontwikkelde zich vlot, zowel motorisch als talig en cognitief. Op school werd dat ook wel snel gezien en opgepikt. Mijn jongste is motorisch ongeveer gelijk met de oudste, taalproductie wat langzamer (maar ook tweetalig), qua begrip en interesses vind ik hem wel pienter. Maar goed, dat vinden de meeste ouders
We gaan het wel zien.Edit
Ik ben niet relevant De echte moeder is ook slim maar nooit getest 
Dat laatste zou N dus echt nooit doenquote:
Hier viel het niet sterk op, omdat papa, ik en grote broer ook allemaal slim zijn. Al denk ik dat alleen papa weleens HB zou kunnen zijn. In zijn familie komt dat ook vaker voor.
We zagen op jongere leeftijd wel dat D sneller dingen oppikte dan zijn grote broer. Maar grote broer deed zijn ontwikkeling rustig aan, dus dat was lastig vergelijken. Begin groep 3 liepen ze qua school nog gelijk. Ze konden beide amper lezen en rekenen konden ze beide wel. Alleen D was in een jaar avi-uit, waar grote broer dat halverwege groep 5 was. Toch waren we al wel eerder bewust dat hij niet gewoon slim was, op de peuterspeelzaal was dat ook al opgevallen. Naast de slimheid die oudste ook had, ook een stukje snelheid, complexheid die echt niet bij een doorsnee kind paste. Eind groep 3 kreeg hij het labeltje, omdat het toen nodig was voor de externe plusklas.
Hier ook een eind december kind, maar die liet zo duidelijk zien dat hij mee kon met de groep 2-ers uit de kleuterklas dat hij maar kort hoefde te kleuteren. Een vriend is van januari, bijna een jaar ouder, maar dezelfde groep. Ze moesten hetzelfde doen en werd hetzelfde verwacht bij de plusklas qua planning EN dan maakt zo'n jaar best wel wat uit (naast andere persoonskenmerken)
Ik verras me niet dat de genen een slim kind opleverde, maar ik verras me wel regelmatig over de slimheid (bijv als een 6-jarige naast je zit te gamen en vraagt wat is 5/6e van 0,75 is en 2 seconden dat later zelf beantwoord)
kan ze nog steeds niet en ze is nu 9. Maar zo zie je, alle hb’ers zijn anders.Ik zag gister toevallig een foto terug van het eerste boekje dat hij zelf had gelezen en toen was hij 3 jaar en 10 maanden. Hij liep dus behoorlijk voor op taalgebied, maar minder snel op (grove) motoriek.
Zijn voorsprong werd ook opgemerkt door het psz en anderen om ons heen. Het viel ons na alle opmerking eigenlijk pas echt op hoe zijn ontwikkeling was. Hij is onze eerste dus we hadden niet echt vergelijkingsmateriaal, tenzij hij zich onder leeftijdsgenoten bevond. Hij speelde ook altijd veel liever met oudere kinderen.
Hij is wel perfectionistisch en een beetje onzeker. Wil iets pas laten zien wanneer hij zelf ook denkt dat hij het echt goed kan. Maar als hij de smaak te pakken heeft, dan gaat hij er ook helemaal voor. Bv. met zwemles, hij begon in september en dat was 2 maanden lang iedere les huilen en paniek. Om uiteindelijk in juli al zijn eerste diploma te halen.
Achteraf gezien liet hij het ook al merken als baby. Hij sliep vrij weinig en keek altijd heel alert om zich heen. Was vaak gefrustreerd omdat hij meer wilde doen dan hij kon en raakte heel snel uitgekeken op zijn speelgoed.
Onze jongste zoon (A) is nu 10 maanden en blijkt een kopie te zijn van zijn broer. Er is één ding dat anders is, en dat is dat hij sinds een maand ook echt woordjes spreekt (in het Turks). ‘Kedi’ (Turks voor ‘kat’) wanneer hij onze kat ziet, ‘kom’ inclusief handbeweging, noemt de naam van zijn zus en zegt ‘eten’ als hij meer wil eten.
Onze dochter (Z) is weer heel anders. Zij loopt motorisch voor. Ze klom met 11 maanden de trap en de piklerdriehoek op en af, is heel snel met zwemmen, fietsen etc. Kleurt mooi binnen de lijntjes. Kan ook hele fijne werkjes maken. Tot op heden heeft ze eigenlijk nooit echt interesse getoond in lees-/rekenvaardigheden of stelde nooit van die moeilijke levensvragen (Bestaat God?). Maar ze zei gister wel opeens “mama, wil je mij leren schrijven? Ik wil ook schrijven!”.
Ikzelf ben nooit getest en beweer ook niks, maar ik herken mijzelf wel heel erg in U. Ik heb zelf nooit leren automatiseren en heb ook nooit geleerd hoe ik moet leren. Mijn citoscore was vwo maar mijn schooladvies vmbo. Ik heb er soms nog wel eens last van, dat ik niet weet hoe ik moet leren bijvoorbeeld. Tijdens de les aanwezig zijn was voldoende. Ik haalde dan een voldoende/6 zonder moeite te doen en vond het prima. Erg jammer, achteraf gezien. Alhoewel ik nu ook goed terecht ben gekomen.
[ Bericht 1% gewijzigd door arvensis op 24-09-2024 16:12:33 ]
Ach, er zijn ook mensen die linken getallen met kleuren, dat vind ik persoonlijk nog net wat vreemder, maar dat werkt voor hun prima.quote:
Ik vind het allemaal vrij vreemd klinken, die denkdingen
D is ook echt een beta.quote:
[..]
Dat laatste zou N dus echt nooit doen
Daarom was ik ook verbaasd toen hij in de tweede toch besloot gymnasium te willen doen. Maar hij kan de uitdaging gebruiken, dus 'have fun'.
Jij geeft het stukje nurture..quote:
Ik ook hb, vader slim maar nooit getest. Mijn kind is een ontzettende onderpresteerder dus heeft het lang verborgen weten te houden, maar in zijn huidige omgeving met alleen maar gelijksoortige kinderen twijfelt plots niemand meer aan zijn intelligentie.
Edit
Dat zie ik ook wel bij sommige kinderen en mezelf. Als je ouders niet zo hoog opgeleid zijn en in de opvoeding niet zoveel mee kunnen geven aan kennis, dan is het ook lastiger om dat te verwerven.
Ik kan de weetjes-honger van mijn jongste een heel end heen volgen (uit mijn hoofd en wat hulp van google). Ik moest destijds maar naar de bieb gaan om boeken te halen. Ik weet nog dat ik het geweldig vond dat een kennis me de stelling van pythagoras leerder
D zijn kleuterjuf twijfelde wel aan het hb verhaal. Maar haar focus lag meer op het sociaal emotionele gebied. En op het emotionele gebied lag wel een uitdaging. Zij was bang dat kort kleuteren voor zijn emoties problemen zou geven (die ze deels voedde door lief en schattig tegen hem te doen). Ik vond dat lang kleuteren voor zijn cognitie problemen zou geven. Ik mocht zelf kiezen uiteindelijk.
Dit is precies waar onze jongste tegenaan loopt met zijn dyslexie. In theorie moet hij vwo aankunnen, maar ik heb ook gelezen dat de leesvaardigheid bij ernstige dyslexie (met hoog IQ) meestal niet boven vmbo-niveau komt. En dan is al dat lezen, wat ook nodig is bij wiskunde, aardrijkskunde, geschiedenis, etc. wel een enorme opgave. Trekt een kind dat wel? Moet je dat überhaupt willen? Met toetsen wordt rekening gehouden, mag je audio-ondersteuning of krijg je minder foutenaftrek bij spellingsfouten. Maar voor je dagelijkse huiswerk moet je alsnog heel veel lezen.quote:
Triest, maar ergens ook wel logisch in het Nederlandse schoolsysteem. Als je niet taalvaardig en niet leesvaardig bent, is een geschreven examen maken echt heel moeilijk en ongelooflijk vermoeiend. Net als stof opnemen in methodes die bestaan uit heel veel boeken, zeker op het VO en later. Ook bij een ander vak dan een taal...
Mijn zangdocent is vermoedelijk hoogbegaafd, maar is echt heel, heel erg dyslectisch (ik weet dat dat iets anders is, maar even als voorbeeld). Die scoort op een standaard IQ-test laag, omdat hij simpelweg de opgaven niet snel genoeg of niet goed genoeg kan lezen. En zijn schoolcarrière was heel pittig, want ook bij natuurkunde, muziekles, biologie, wiskunde enz enz moet je kunnen lezen om je de stof eigen te maken. En waar basisscholen veel gebruik maken van filmpjes, geluidsfragmenten, gesproken uitleg door de leerkracht, zijn de toetsen vaak geschreven en moet je je antwoorden opschrijven. En bij het VO komt daarbij dat veel van de uitleg ook nog geschreven is. En als je dan een taalprobleem of een leesprobleem hebt, loop je vast.
Overigens zijn IQ-testen meestal niet talig. Juist om dat geen factor te laten zijn bij het testen.
Nee niet talig, maar wel met een opgave en antwoorden om te lezen. Als je dat heel veel energie kost, omdat je écht heel erg dyslexie hebt, kom je er dus niet als superintelligent uit.quote:
[..]
Dit is precies waar onze jongste tegenaan loopt met zijn dyslexie. In theorie moet hij vwo aankunnen, maar ik heb ook gelezen dat de leesvaardigheid bij ernstige dyslexie (met hoog IQ) meestal niet boven vmbo-niveau komt. En dan is al dat lezen, wat ook nodig is bij wiskunde, aardrijkskunde, geschiedenis, etc. wel een enorme opgave. Trekt een kind dat wel? Moet je dat überhaupt willen? Met toetsen wordt rekening gehouden, mag je audio-ondersteuning of krijg je minder foutenaftrek bij spellingsfouten. Maar voor je dagelijkse huiswerk moet je alsnog heel veel lezen.
Overigens zijn IQ-testen meestal niet talig. Juist om dat geen factor te laten zijn bij het testen.
Kinderen hoeven dat niet zelf te lezen, die krijgen de uitleg van de tester. Hoe het bij volwassenen gaat, dat weet ik niet.quote:
[..]
Nee niet talig, maar wel met een opgave en antwoorden om te lezen. Als je dat heel veel energie kost, omdat je écht heel erg dyslexie hebt, kom je er dus niet als superintelligent uit.
Mijn vriend en ik zijn beiden slim, geen idee of we HB zijn. Het is nooit getest, maar denk eerlijk gezegd dat ik zelf rond of net onder 130 zou zitten en mijn vriend er iets boven.quote:
Hmmm, ik reageer eigenlijk nooit in dit topic, omdat ik hier ook nog niets te zoeken heb gehad: mijn zoontje ontwikkelt zich hartstikke gemiddeld (en hartstikke goed).
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intelligent is?
Onze oudste zoon was overal wel snel mee (lopen, praten, fietsen). Motorisch gigantisch handig en al jong een grote woordenschat (hele zinnen toen hij net 2 was). Op school had hij niet direct zin om te lezen etc, dus het duurde best wel even voor hij gezien werd op cognitief vlak. Eigenlijk pas toen we hem lieten testen in groep 6. Maar voor ons was het snel duidelijk dat hij erg slim was en onderschat werd.
De jongste was juist op elk vlak langzaam. Liep met 18 maanden, heeft kruipen nooit gedaan, ging pas fietsen toen hij 7 was en begon pas echt te praten toen hij 2 werd. Dus toen zijn kleuterjuf opmerkte dat ze vermoedde dat hij slimmer was dan de oudste (die ze ook in de klas had gehad), was ik best verbaasd. Hij is gewoon heel anders, durft iets pas te doen als hij zeker weet dat hij het kan, en dat zat er blijkbaar al heel vroeg in. En met zijn dyslexie was lezen natuurlijk ook niet iets wat makkelijk en vanzelf ging. We hadden wel in de gaten dat hij een grote woordenschat had en al veel dingen wist, maar met een grote broer die veel praat en vraagt, vonden we dat niet heel opvallend.
Ik had daarom eigenlijk verwacht dat meiden eerder zouden opvallen. Omdat die over het algemeen beter in het schoolsysteem passen dan jongens. maar blijkbaar vallen ze juist daardoor minder goed op?quote:
Triest, maar ergens ook wel logisch in het Nederlandse schoolsysteem. Als je niet taalvaardig en niet leesvaardig bent, is een geschreven examen maken echt heel moeilijk en ongelooflijk vermoeiend. Net als stof opnemen in methodes die bestaan uit heel veel boeken, zeker op het VO en later. Ook bij een ander vak dan een taal...
Ik heb op eind basisschool een IQ-test gehad als onderdeel van de dyslexiediagnose en ik hoefde inderdaad niets zelf te lezen maar alsnog zaten er wel onderdelen in waar de dyslexie opspeelde.quote:
[..]
Kinderen hoeven dat niet zelf te lezen, die krijgen de uitleg van de tester. Hoe het bij volwassenen gaat, dat weet ik niet.
Zo kreeg ik bijvoorbeeld een plaatje te zien van een emmer en moest aan de man omschrijven wat ik zag. Dat weet ik nog precies want ik bakte er helemaal niets van terwijl ik echt wel weet wat een emmer is maar zie de juiste woorden maar eens te vinden. Ondanks dat de test zelf niet talig is merkte ik dus zeker wel een beperking door mijn dyslexie.
[ Bericht 2% gewijzigd door Elleska op 24-09-2024 22:20:39 ]
Die passen zich vaak meer aan.quote:
[..]
Ik had daarom eigenlijk verwacht dat meiden eerder zouden opvallen. Omdat die over het algemeen beter in het schoolsysteem passen dan jongens. maar blijkbaar vallen ze juist daardoor minder goed op?
Hetzelfde.quote:
[..]
Kinderen hoeven dat niet zelf te lezen, die krijgen de uitleg van de tester. Hoe het bij volwassenen gaat, dat weet ik niet.
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.quote:
[..]
Ik had daarom eigenlijk verwacht dat meiden eerder zouden opvallen. Omdat die over het algemeen beter in het schoolsysteem passen dan jongens. maar blijkbaar vallen ze juist daardoor minder goed op?
Dat herken ik wel ja. Alleen kwam daardoor bij zowel mijn man als bij L in het begin de focus te liggen op probleemgedrag en werd de intelligentie totaal gemist.quote:
[..]
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.
Dit is zo waar en herkenbaar.quote:
[..]
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.
Goede post.
Ik heb bij mijn volwassen iq-test niet hoeven lezen, was allemaal mondeling of met plaatjes/blokjes.quote:
[..]
Nee niet talig, maar wel met een opgave en antwoorden om te lezen. Als je dat heel veel energie kost, omdat je écht heel erg dyslexie hebt, kom je er dus niet als superintelligent uit.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Je hoorde bij de plusklas ook nog wel eens ouders waar bij hun kind eerst gekeken was naar adhd en dan bij een brede test het HB gedeelte eruit kwam.quote:
[..]
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.
Onze kinderen zijn helaas thuis enorm explosief als ze niet uitgedaagd worden. Ze vervelen zich, passen zich continu aan, worden niet gezien en thuis moeten ze zich ontladen en komt alle spanning eruit. Uitgedaagd worden is zo belangrijk voor ze. En natuurlijk lukt dat alleen als ze gezien en begrepen worden.quote:
Ik heb zelf de WAIS gedaan en heb daarbij niks hoeven lezen.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Zelf vind ik dat ook het lastigste te vatten. Ik vond school leuk en vond uitdaging in ‘zo snel mogelijk’ of opdrachten foutloos maken. Herhaling vond ik ook niet erg, want lekker snel klaar. Terwijl mijn kinderen letterlijk blokkeren bij herhaling en zich daar ook echt niet ‘even overheen kunnen zetten’.
Tijdens COVID met thuisonderwijs was dat een eye-opener. Daarmee is het balletje gaan rollen. Want ik zag een kind dat supersimpele sommen niet maakte, want saai en te makkelijk. Hij kon er met gemak 3 uur over doen, terwijl het in 5 min gemaakt kon worden. Maar toch lukte het niet. Het leidde tot woede-uitbarstingen en huilbuien. Daarin zijn ze zo anders dan ik.
Even opgezocht, hier ook de WAIS gedaan.quote:
Ik heb zelf de WAIS gedaan en heb daarbij niks hoeven lezen.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Precies. En dat merk je dus ook terug in ad(h)d, ass en dergelijke diagnoses helaas. Als meisje ben je gewoon lief en schattig ofzo.quote:
[..]
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.
Eerst vond ik het leren wel belangrijk. En vond ik het fijn dat mijn kind wel wat liet zien, want dan moesten ze er op school in ieder geval iets mee. Inmiddels herken ik het laatste stukje wat je schrijft heel erg. En ga ik vooral voor mijn kind als persoontje.quote:
Ik heb zelf de WAIS gedaan en heb daarbij niks hoeven lezen.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
SPOILERIk vind (helaas) steeds minder herkenning in dit topic. Gewoon, omdat onze praktijk zo veel weerbarstiger lijkt.
Het hangt natuurlijk allemaal samen met elkaar, dat is ook wel lastig natuurlijk.quote:
[..]
Eerst vond ik het leren wel belangrijk. En vond ik het fijn dat mijn kind wel wat liet zien, want dan moesten ze er op school in ieder geval iets mee. Inmiddels herken ik het laatste stukje wat je schrijft heel erg. En ga ik vooral voor mijn kind als persoontje.SPOILERIk vind (helaas) steeds minder herkenning in dit topic. Gewoon, omdat onze praktijk zo veel weerbarstiger lijkt.
Ik herken ook je spoiler. Vaak herken ik niet heel erg wat hier geschreven wordt. Dat is bijzonder, want wat er in veel boeken geschreven wordt herken ik wel. Ik lijk me er op een andere manier toe te verhouden.
Mijn middelste heeft eigenlijk via natuurlijke selectie nu een hele fijne groep gelijkgestemden gevonden (middels audities voor zijn muzikale hobbies). En op school had hij al een heel leuke groep. Dus die zie ik echt floreren en zichzelf zijn.
Ik ben nu vooral bezig met de jongste, wat betreft haar hele zijn. Ze ligt goed in de groep, maar juist door de meest populaire kinderen wordt ze soms gepakt op haar bijzonderheden (pesten). Gelukkig is het een fijne klas en krijgen de populairen weinig steun hierin. Het merendeel accepteert haar zoals ze is. Ze mag op veel feestjes komen, spreekt af, en gaat meestal graag naar school. Maar ik houd het als een waakhond in de gaten.
Probleem is dat ik zelf ook veel last heb van mijn zijnskenmerken :-p, wat maakt dat ik het altijd ingewikkeld vind als ik er iets mee moet (als ik iets bespreekbaar zou willen maken bv met de juf).
De oudste is anders dan de jongste twee. Zij kent geen prestatiemotivatie en houdt van handwerk (en muziek). Dat is soms gek, gezien het feit ze tot nu toe gewoon op het vwo zit. Ze kan het, zonder thuis iets te doen, maar het is helemaal geen vwo-type. Soms houd ik mijn hart vast, ben ik bang dat ik er te laat bij was voor haar. We weten nu bijna 3 jaar dat er sprake is van hb (extreme hb: 140+ en harmonisch) binnen het gezin. Misschien heb ik daarmee ook al belangrijke dingen laten liggen. Ik gun ze een makkelijker (gevoels-)leven dan ik zelf heb gehad.
Alledrie heel lieve en getalenteerde kinderen. Ik ben blij met ze.
Maar ik snap wel dat het voor een kind dat nog wel redelijk lekker in zijn vel zit nogal belangrijk is dat het niet alleen maar uit zijn neus eet op school. Dat levert ook geen plezier en jolijt op.
Hier een pientere net 3-jarige. Soms lees ik dat ze dan al beginnen met lezen (de ‘’’echte slimmerds’’’), maar dat doet die van mij niet. Ik vind haar meer op de zijnskenmerken HB-achtig. En inderdaad, als baby al heel weinig slapen, altijd alert, altijd overal als de kippen bij, alles willen weten en voortdurend vragen stellen. Cognitief loopt ze ook echt wel voor nu, net als spraak-taal en op het gebied van zelfstandigheid/zelfredzaamheid. Psz heeft het nu ook gespot en houdt haar in de gaten. Ze doet ook alles het liefst met oudere kinderen of volwassenen. Maar ik ben heel benieuwd hoe ze zich verder gaat ontwikkelen en hoe ze zich gaat laten zien, ook als ze straks naar school gaat.quote:
Hmmm, ik reageer eigenlijk nooit in dit topic, omdat ik hier ook nog niets te zoeken heb gehad: mijn zoontje ontwikkelt zich hartstikke gemiddeld (en hartstikke goed).
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intelligent is?
Man en ik zijn allebei intelligent genoeg. Ik hoefde vroeger eigenlijk weinig te doen voor school, leren ging me heel snel en makkelijk af. Nooit een IQ-test gedaan, maar ik zou stiekem wel heel benieuwd zijn. Maar we functioneren allebei prima, dus ook geen reden toe.
In de zomervakantie was ik daar wel mee bezig want overstap van de kleuterklas met een hele fijne kleuterjuf naar groep 3 met nieuwe leerkrachten. Zoals het nu lijkt heeft hij in groep 3 weer juffen die hem echt zien zo hij is en daar ook naar handelen.quote:
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Mede door dit topic weet hoeveel geluk we daarmee hebben want het gaat zo vaak anders.
Voel vooral de ruimte om die zorgen wel te delen want dat is de basis.
Hier ga je wat mij betreft te kort door de bocht. Want mijn kind zit niet lekker in haar vel en wil niet naar school, tenzij ze daar voldoende uitgedaagd wordt. Dus het is voor mij niet 'eerst het een en dan het ander' of 'blij en vol vertrouwen en pas daarna uitgedaagd'. Uitgedaagd worden - of, zoals de orthopedagoog zegt: 'aan mogen staan'- is bij ons een basisbehoefte. Prul slaapt heel, heel slecht in de laatste maand als ze niks met haar hoofd heeft gedaan, huilt dan veel, wil 's ochtends niet naar school en zit niet lekker in haar vel. Dat vind ik net zo goed het allerbelangrijkste voor haar...maar uitdaging is daarvoor een voorwaarde. Geen doel op zich.quote:
Hier gaat het ook vooral om proberen te zorgen dat mijn kind blij en vol vertrouwen is. Tot ie daar is, wordt er überhaupt niet geleerd, laat staan uitgedaagd. Is ook nergens voor nodig nog, komt vast vanzelf.
Maar ik snap wel dat het voor een kind dat nog wel redelijk lekker in zijn vel zit nogal belangrijk is dat het niet alleen maar uit zijn neus eet op school. Dat levert ook geen plezier en jolijt op.
Eens dat uitdaging nodig is om goed in het vel te blijven zitten. Maar om daar te komen is er wel een basis nodig van een kind dat redelijk tot goed in het vel zit met het nodige zelfvertrouwen en een leerkracht die het kind ziet en begrijpt.quote:
[..]
Hier ga je wat mij betreft te kort door de bocht. Want mijn kind zit niet lekker in haar vel en wil niet naar school, tenzij ze daar voldoende uitgedaagd wordt. Dus het is voor mij niet 'eerst het een en dan het ander' of 'blij en vol vertrouwen en pas daarna uitgedaagd'. Uitgedaagd worden - of, zoals de orthopedagoog zegt: 'aan mogen staan'- is bij ons een basisbehoefte. Prul slaapt heel, heel slecht in de laatste maand als ze niks met haar hoofd heeft gedaan, huilt dan veel, wil 's ochtends niet naar school en zit niet lekker in haar vel. Dat vind ik net zo goed het allerbelangrijkste voor haar...maar uitdaging is daarvoor een voorwaarde. Geen doel op zich.
Sommige kinderen moeten van heel ver komen om die basis weer op te bouwen.
Volgens mij zei ik dat ook niet. Ik zei dat het voor mijn kind niet relevant is, zie ook wat @Elleska zegt.quote:
[..]
Hier ga je wat mij betreft te kort door de bocht. Want mijn kind zit niet lekker in haar vel en wil niet naar school, tenzij ze daar voldoende uitgedaagd wordt. Dus het is voor mij niet 'eerst het een en dan het ander' of 'blij en vol vertrouwen en pas daarna uitgedaagd'. Uitgedaagd worden - of, zoals de orthopedagoog zegt: 'aan mogen staan'- is bij ons een basisbehoefte. Prul slaapt heel, heel slecht in de laatste maand als ze niks met haar hoofd heeft gedaan, huilt dan veel, wil 's ochtends niet naar school en zit niet lekker in haar vel. Dat vind ik net zo goed het allerbelangrijkste voor haar...maar uitdaging is daarvoor een voorwaarde. Geen doel op zich.
De tweede paragraaf was niet bedoeld als beschrijving van elk ander kind maar enkel om aan te geven dat ik het belang van uitdaging in het algemeen heus wel snap.
Uit nieuwsgierigheid, waarom heb je jezelf laten testen als volwassene?quote:
[..]
Ik heb bij mijn volwassen iq-test niet hoeven lezen, was allemaal mondeling of met plaatjes/blokjes.
Ze is al haar hele leven een slechte slaper en lijkt bij meer uitdaging beter in te slapen.
Daarover gesproken. Ze doet thuis heel graag schoolwerkjes. Als ze een werkboek mee naar huis krijgt maakt ze alles weer opnieuw of bij schrijven blijft ze het overtrekken etc. Boekjes die ik haar kocht van zo leuk is oefenen en mijn oefenboek op afwasbaar papier vindt ze ook top. Dan kocht ik een boekje voor een oudere leeftijd.
Hebben jullie wellicht nog tips voor dit soort boekjes die ik nog niet ken?
Misschien vindt ze Loco Mini of Maxi dan leuk om te doen? Bij ons hebben ze heel veel boekjes bij de bieb daarvan (en de dozen) om te lenen.quote:
Hier een kind dat over het algemeen goed in haar vel zit. Ze is een aanpasser en zal zich op school niet snel laten horen.
Ze is al haar hele leven een slechte slaper en lijkt bij meer uitdaging beter in te slapen.
Daarover gesproken. Ze doet thuis heel graag schoolwerkjes. Als ze een werkboek mee naar huis krijgt maakt ze alles weer opnieuw of bij schrijven blijft ze het overtrekken etc. Boekjes die ik haar kocht van zo leuk is oefenen en mijn oefenboek op afwasbaar papier vindt ze ook top. Dan kocht ik een boekje voor een oudere leeftijd.
Hebben jullie wellicht nog tips voor dit soort boekjes die ik nog niet ken?
Kan je dit iets meer uitleggen? Ik herken mijn kinderen namelijk ook best goed in een aantal boeken, daarom ben ik heel benieuwd wat je juist niet herkent in dit topic. Ik (wij?) deel hier misschien niet alles, wat een ander beeld geeft?quote:
[..]
Het hangt natuurlijk allemaal samen met elkaar, dat is ook wel lastig natuurlijk.
Ik herken ook je spoiler. Vaak herken ik niet heel erg wat hier geschreven wordt. Dat is bijzonder, want wat er in veel boeken geschreven wordt herken ik wel. Ik lijk me er op een andere manier toe te verhouden.
@Nolita: die heeft onze bieb ook. En wij hebben om deze reden een abonnement op de bobo gehad en nu op de Donald Duck Junior. Staan strips in, maar ook puzzeltjes enzo.quote:
[..]
Misschien vindt ze Loco Mini of Maxi dan leuk om te doen? Bij ons hebben ze heel veel boekjes bij de bieb daarvan (en de dozen) om te lenen.
Huh echt, dan mag je me even appen waar dan. Toen L laatst een piccolo wilde gaven ze aan dat ze niets meer hadden, alleen houten puzzels.quote:
[..]
@:Nolita: die heeft onze bieb ook. En wij hebben om deze reden een abonnement op de bobo gehad en nu op de Donald Duck Junior. Staan strips in, maar ook puzzeltjes enzo.
Geen idee of ze het wat vindt, onze mini loco ligt al een tijd onaangeroerd in de kast, maar de boekjes zijn ook niet meer passend nu dus kan het eens proberen.
Doe boeken is ze idd ook fan van, maar het schoolse trekt haar ook.
Fijn dat je hierop doorvraagt. Moeilijk wel om goed te verwoorden. Ik lees niet heel vaak mee, maar als ik meelees, gaat het over of leerkrachten er wel of niet bekend mee zijn, hoe iedereen meedenkt in waar de kinderen nou didactisch staan, over testen, over de cognitieve uitdaging die ze nodig hebben, over thuis van zich af reageren....quote:
[..]
Kan je dit iets meer uitleggen? Ik herken mijn kinderen namelijk ook best goed in een aantal boeken, daarom ben ik heel benieuwd wat je juist niet herkent in dit topic. Ik (wij?) deel hier misschien niet alles, wat een ander beeld geeft?
Ik geloof dat ik het didactisch gebeuren op school een beetje zie als iets waar ze doorheen moeten. al dan niet verveeld. Ik kijk nooit naar hun schoolwerk, alsof het me niet zo interesseert wat ze goed of fout hebben, of geleerd hebben. Een soort basisvertrouwen in en acceptatie van dat dat er gewoon bijhoort ofzo.
Ik hou me bezig met hoe en waar ze creatief met opdrachten om kunnen gaan, over hoe autonoom ze kunnen en mogen zijn (veel letterlijke en figuurlijke bewegingsvrijheid doet ze goed), en of er voldoende geruststelling, troost en escapemogelijkheden zijn.
Ze hebben alledrie geen gedragsproblemen (of emotionele of psychische problemen), dus er lijkt ook geen noodzaak om verder ... Ze zijn over het algemeen vrolijk en levenslustig. Ze praten met mij over hun gevoelens en kunnen goed verwoorden wat ze dwarszit, als dat aan de orde is.
Dat gezegd hebbende heb ik zelf geen makkelijk leven gehad, en is dat nooit gezien. Dat blijft een zorg. Maar ik praatte niet over mijn binnenwereld, leek ook vrolijk en levenslustig (was ik op een bepaalde manier ook wel oprecht), dus tsja...
Het is complex, en misschien zou ik wel veel meer ... (ja wat dan, geen idee, ik weet het nu, hou het in de gaten vanuit dat perspectief en hoop hoop hoop dat zij het makkelijker zullen hebben).
. Hij verveelde zich ook op school, maar heeft zich er op zich prima doorheen geslagen.Bij de jongste heb ik me ook erg geamuseerd hoe inventief hij was in groep 3 om veilig leren lezen te omzeilen. Hij vond die opdrachten onwijs stom en zorgde dus dat het leek alsof hij hard aan het werk was. De leerkrachten hadden niks door (hij nam deze juffen ook niet zo serieus en kwam overal mee weg - ik weet nog steeds niet of ik het geniaal moet vinden of respectloos, allebei een beetje denk ik
). Maar puntje bij paaltje moest hij natuurlijk wel leren lezen. Dat vlotte totaal niet en hij kwam ook steeds slechter in zijn vel te zitten. Dat leidde tot diagnose ernstige dyslexie, maar wel een didactische voorsprong op alle andere vlakken van ca. 1,5 jaar. En daar moet school wel iets mee doen als ze willen dat hij niet uitvalt, hij was echt ongelukkig op school. Gelukkig had hij vorig jaar een juf die hem echt goed zag en aanvoelde. Wat een verademing. Er is ook externel hulp ingeschakeld, omdat school het zelf niet redde. Nu loopt het wat beter, ligt er een plan voor de komende twee jaar en ik hoop heel erg dat er een stijgende lijn gaat komen.
Het maakt me vooral verdrietig dat hij nog behoorlijk wat jaren door een schoolsysteem moet wat hem gewoon slecht ligt (de manier van leren bedoel ik dan). En ik probeer wel de leerkrachten van school in te laten zien dat het ook anders zou kunnen, als ze daarvoor open staan. Dat helpt niet alleen onze zoon, maar ook andere kinderen zoals hij.
School heeft eigenlijk geen enkele twijfel of ze het aan kan. Cognitief zeker, en ook qua 'klik' met de eventueel nieuwe groep denken ze dat het prima zal gaan (haar huidige juf had die klas vorig jaar, dus kent die leerlingen goed).
Ook de eventueel nieuwe meneer staat er zeker voor open en ziet geen bezwaren.
Iemand nog specifieke afwegingen / tips / ervaringen om aan te denken? Alles is welkom
Wat wordt het plan in groep 7? Want ‘gewoon met de groep meedoen’ gaat voor de kerst ook alweer te traag.quote:
Bij ons ligt nu inderdaad de optie op tafel om na de herfstvakantie te versnellen van groep 6 naar 7. Sowieso eerst maar even laten bezinken en vooral kijken hoe onze dame er zelf in staat.
School heeft eigenlijk geen enkele twijfel of ze het aan kan. Cognitief zeker, en ook qua 'klik' met de eventueel nieuwe groep denken ze dat het prima zal gaan (haar huidige juf had die klas vorig jaar, dus kent die leerlingen goed).
Ook de eventueel nieuwe meneer staat er zeker voor open en ziet geen bezwaren.
Iemand nog specifieke afwegingen / tips / ervaringen om aan te denken? Alles is welkom
Hoe oud is ze ook alweer?
En: ga maar vast een lijstje maken met open dagen van middelbare scholen in de buurt. In groep 7 mag je daar namelijk al snel aan gaan denken…
Ja, dat zijn precies de dingen die we nog verder helder willen krijgen inderdaad. Dit was echt vooral een eerste gesprek over de optie om te versnellen, en hoe wij daar eventueel in staan.quote:
[..]
Wat wordt het plan in groep 7? Want ‘gewoon met de groep meedoen’ gaat voor de kerst ook alweer te traag.
Hoe oud is ze ook alweer?
En: ga maar vast een lijstje maken met open dagen van middelbare scholen in de buurt. In groep 7 mag je daar namelijk al snel aan gaan denken…
Ze is 9 nu (van mei). Vanavond ook met 'r over gehad; ze staat er zeker wel voor open, maar vindt vooral het sociale stukje (nieuwe klas/kinderen) heel erg spannend. Dat dachten wij ook al wel, dat dat de grootste uitdaging is. Of haar beste vriendin daadwerkelijk gaat versnellen zal dus minimaal wel meespelen, vermoed ik.
De IB'er is echt heel tof, dus die gaat ook nog met 'r praten
en verder nu maar vooral veel vragen bedenken en verzamelen, en daar vervolgens de antwoorden op zien te krijgen. Dan kunnen we op basis daarvan hopelijk een gedegen beslissing maken...Maar dan komen dingen als een middelbare school inderdaad opeens wel heel snel dichterbij ja
Ik ben blij dat wij de open dagen bij de oudste de afgelopen 2 jaar al hebben gehad. We hebben natuurlijk bij die bezoeken ook de specifieke behoeften van onze jongste meegenomen. Zeker nu hij ook gaat versnellen is dat fijn. Eigenlijk zien wij 2 reële opties voor hem. Op die scholen wordt vooral projectmatig gewerkt waarbij ruimte is voor creativiteit. De ene school is alleen vwo, de andere is mavo-havo-vwo, waarbij pas in het jaar 3/4 je examenniveau bepaald wordt.quote:
[..]
Maar dan komen dingen als een middelbare school inderdaad opeens wel heel snel dichterbij ja
Ja, kan ik me voorstellen ja, dat dat fijn isquote:
[..]
Ik ben blij dat wij de open dagen bij de oudste de afgelopen 2 jaar al hebben gehad. We hebben natuurlijk bij die bezoeken ook de specifieke behoeften van onze jongste meegenomen. Zeker nu hij ook gaat versnellen is dat fijn. Eigenlijk zien wij 2 reële opties voor hem. Op die scholen wordt vooral projectmatig gewerkt waarbij ruimte is voor creativiteit. De ene school is alleen vwo, de andere is mavo-havo-vwo, waarbij pas in het jaar 3/4 je examenniveau bepaald wordt.
We hebben hier in de buurt sowieso 3 scholengemeenschappen zitten, alledrie écht heel dichtbij (lees: hooguit een km ofzo
), dus schat wel in dat daar zeker opties in zijn.Ook verschillend qua schoolsysteem, grootte, speciale klassen e.d. Maar ze bieden sowieso allemaal wel iets van een extra/plus programma aan weet ik.
Maar het hele idee is nog wel even schakelen; van net begonnen in groep 6 naar oriënteren op middelbare scholen
[ Bericht 2% gewijzigd door twist02 op 27-09-2024 16:38:26 ]
Bizar is dat laatste hè! Snelcursus opvoeden/ouderschap… het is niet zomaar even iets.quote:
[..]
Ja, kan ik me voorstellen ja, dat dat fijn is
We hebben hier in de buurt sowieso 3 scholengemeenschappen zitten, alledrie écht heel dichtbij (lees: hooguit een km ofzo
Ook verschillend qua schoolsysteem, grootte, speciale klassen e.d. Maar ze bieden sowieso allemaal wel iets van een extra/plus programma aan weet ik.
Maar het hele idee is nog wel even schakelen; van net begonnen in groep 6 naar oriënteren op middelbare scholen
Ja, dat zal voor jullie nog een tandje sterker geweest zijn met Sjaak!quote:
[..]
Bizar is dat laatste hè! Snelcursus opvoeden/ouderschap… het is niet zomaar even iets.
Las wat dingen terug; hij zit inmiddels in het 2e jaar al? Hij is 9,5/bijna 10 nu, toch? Volgens mij schelen die van ons maar een paar maanden, als ik het me goed herinner.
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.quote:
[..]
Bizar is dat laatste hè! Snelcursus opvoeden/ouderschap… het is niet zomaar even iets.
Soms heb ik het gevoel dat het allemaal te veel wordt voor me. Sowieso in combinatie met al 6,5 jaar slecht slapen (vanochtend werd hij om 5 uur weer wakker met (naar zeggen) buikpijn). Het constante ‘aan’ staan, alle vragen, niet stoppen waar andere kinderen wel stoppen, alles op school etc. Het vergt allemaal extra veel energie. Klinkt dat herkenbaar hier? Of ben ik de enige? 🙃Hij is 9,5 ja, van maart 2015. Hij zit nu in het tweede jaar.quote:
[..]
Ja, dat zal voor jullie nog een tandje sterker geweest zijn met Sjaak!
Hij is 9,5/bijna 10 nu, toch? Volgens mij schelen die van ons maar een paar maanden, als ik het me goed herinner.
Hij heeft besloten vanaf nu geen klassen meer over te slaan, zegt hij
Oh, zeker klinkt dat herkenbaar. Ik heb inmiddels een klein groepje andere moeders van uhb-kinderen waar ik veel contact mee heb via Whatsapp. Daar kunnen we klagen/trots zijn/twijfelen/vragen stellen en wordt het begrepen. In ‘de echte wereld’ worden dit soort dingen vaak niet erkend en ook niet herkend. Het is zó fijn om dit groepje te hebben!quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
Hahaha, oh wat een heerlijke uitspraak ook!quote:
[..]
Hij is 9,5 ja, van maart 2015. Hij zit nu in het tweede jaar.
Hij heeft besloten vanaf nu geen klassen meer over te slaan, zegt hij
Lang verhaal kort: ik zat in een patroon van iedere paar jaar een burn-out/bore-out. Toen het vermoeden ontstond dat mijn zoon hb is en ik er veel over ging lezen, heb ik mezelf laten testen omdat ik wilde weten of dit een puzzelstukje was wat nog niet op zijn plek lag. Dat bleek zo te zijn. Heb ook begeleiding gehad rondom de test en sindsdien heb ik al een aantal keuzes gemaakt op werkgebied die ik nu anders maakte dan in het verleden. In de hoop dat dat patroon dat ik hierboven beschrijf doorbroken wordt.quote:
[..]
Uit nieuwsgierigheid, waarom heb je jezelf laten testen als volwassene?
Nee, zeker niet.quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
SPOILERZelf ben ik ook onwijs gevoelig voor sfeer. En met een kind dat niet goed in zijn vel zit, is die sfeer al meerdere jaren niet zo best. Dat hakt er zo in.
Nee hoor, herkenbaar wel. Ik vind vooral de combinatie met een jonger kind pittig. Nou hebben wij ook wel een mal leeftijdsverschil, maar ik moet voortdurend schakelen tussen de emotionele behoeftes van de oudste (die ook nauwelijks een uit-knop heeft, veel gedachte, veel gevoelens) en de praktische zorg voor de dreumes (door overigens ook energie voor 10 heeft). Ik vind die afwisseling leuk en ik ga er ook beter op dan alleen maar zorgen voor een kleintje, maar er is wat weinig ruimte voor ons.quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
Qua school merk ik nu, na 5 weken middelbare, al een behoorlijk verschil. Deze school heeft geen speciale hb-voorzieningen maar hij doet tweetalig gymnasium en wordt in het reguliere programma prima uitgedaagd (alle vakken in het Engels, elke week portfolio-opdrachten etc.). Ik merk dat hij zonder morren aan zijn huiswerk begint en hij zelf aangeeft dat de dagen zóveel sneller gaan dan op de basisschool. Hij vindt eigenlijk alle lessen wel leuk en boeiend. Zo leuk om te zien
Duidelijk niet de enige.quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
Dat begon al toen mini amper wilde slapen, zeker overdag niet en de nachten ook niet te lang. Maar wel veel aandacht nodig in de wakker-tijd
Hier is dat zo gebleven tot einde basisschool. Zelfs als ik overdag alleen thuis was, dan was ik aan het denken wat voor kind ik thuis zou krijgen. En wat ik daar dan weer mee moest.
Aan het begin van de eerste klas hielden we ons hart vast. Ik stond echt strak. In de loop van het jaar bleek keer op keer dat alles gewoon oke was. Toen merkte ik pas hoeveel energie de basisschool gekost had, voor allebei. Dat heeft afgelopen schooljaar mijn hoofd flink bezig gehouden. Ik heb opeens ruimte voor mezelf, dat was toch heel erg gek na zoveel jaar.
[ Bericht 59% gewijzigd door Cathmar op 28-09-2024 08:36:00 ]
Nu de kinderen ouder zijn, is dat hoofdstuk godzijdank afgesloten (tenzij ziek oid). Al schiet ik nog steeds direct in de stress als ik ‘s nachts een kind hoor. Zou dat ooit overgaan?
Dat gaat ooit over, maar kan wel even duren, zeg ik uit ervaring. Middels is het bij mij over, maar kind is ook al 15.quote:
De slapeloze nachten zijn echt killing idd. Dat trekt mentaal een enorme wissel op je. En op je relatie. Er is veel onbegrip ook, als je vertelt dat je kind van 5 nog steeds elke nacht huilend/schreeuwend wakker wordt, of bij jou in bed slaapt. Dus vertel ja maar niks meer.
Nu de kinderen ouder zijn, is dat hoofdstuk godzijdank afgesloten (tenzij ziek oid). Al schiet ik nog steeds direct in de stress als ik ‘s nachts een kind hoor. Zou dat ooit overgaan?
SPOILERweg
[ Bericht 19% gewijzigd door Hupje op 28-09-2024 17:21:52 ]
Hier heeft peuter een werkboekje gekregen bij de gastouder, onder het mom ‘we moeten haar bezig zien te houden tot juli’. Ze vindt het fantastisch en ze doet die werkbladen gewoon heel goed. Groepjes maken van x aantal, kleuren op nummer, lijnen trekken tussen dezelfde figuren. Gastouder staat er iedere keer versteld van.
Fijn om te lezen dat het goed komt, al duurt het voor ons nog even tot de oudste klaar is met de basisschool (nu in groep 3).quote:
[..]
Duidelijk niet de enige.
Dat begon al toen mini amper wilde slapen, zeker overdag niet en de nachten ook niet te lang. Maar wel veel aandacht nodig in de wakker-tijd
Hier is dat zo gebleven tot einde basisschool. Zelfs als ik overdag alleen thuis was, dan was ik aan het denken wat voor kind ik thuis zou krijgen. En wat ik daar dan weer mee moest.
Aan het begin van de eerste klas hielden we ons hart vast. Ik stond echt strak. In de loop van het jaar bleek keer op keer dat alles gewoon oke was. Toen merkte ik pas hoeveel energie de basisschool gekost had, voor allebei. Dat heeft afgelopen schooljaar mijn hoofd flink bezig gehouden. Ik heb opeens ruimte voor mezelf, dat was toch heel erg gek na zoveel jaar.
Hier is het verder nogal dramatisch thuis: kinderen (5 en 2) met allebei een zeer sterke mening. Slapen is altijd een ‘strijd’. Als ik het er met vrienden over heb, verklaren ze ons voor gek. Ik krijg ze niet uitgelegd dat onze kinderen gewoon heel anders zijn. Dat is soms wel lastig om los te laten al weet ik rationeel wel dat ik daar niets om moet geven.
Verder zijn we wel stappen aan het maken qua hulp maar tot nu toe weinig effect op het gedrag thuis: een plusklas 1x in de week, psycholoog, binnenkort een test.
Helaas vindt de juf van groep 3 dat alle kinderen in dezelfde mal moeten passen. Onze dochter gaat momenteel niet graag naar school, komt bijna altijd te laat. De juf geeft ons het gevoel dat we slechte ouders zijn. Die begrijpt er helemaal niets van dat we elke ochtend een ‘strijd’ hebben om te zorgen dat ze op school komt. En dat trucjes of beloningen niet werken (of maximaal 1x).
Jammer is dat.
Wat ook nog speelt is dat de psycholoog aangeeft dat mijn dochter al die kenmerken van mij heeft. Ik maak nu ook een soort ontdekkingsreis mee omdat ik besef dat ik anders ben dan anderen. Ergens wist ik dat allang. Helaas was daar vroeger geen oog voor en kreeg ik meestal een pak slaag als ik iets anders deed dan normaal of ik werd genegeerd. Pijnlijk om daar aan te denken. Maar geeft me in ieder geval wel de drive om onze kinderen anders op te voeden.
Deze combi.. op de basisschool werd hij gezien als probleem om op te lossen. De oplossing was een vast pakket. Dat dit kind toevallig wat meer emotionele ondersteuning nodig had kwam niet ter sprake tot...quote:
[..]
Fijn om te lezen dat het goed komt, al duurt het voor ons nog even tot de oudste klaar is met de basisschool (nu in groep 3).
Helaas vindt de juf van groep 3 dat alle kinderen in dezelfde mal moeten passen. Onze dochter gaat momenteel niet graag naar school, komt bijna altijd te laat. De juf geeft ons het gevoel dat we slechte ouders zijn. Die begrijpt er helemaal niets van dat we elke ochtend een ‘strijd’ hebben om te zorgen dat ze op school komt. En dat trucjes of beloningen niet werken (of maximaal 1x).
Toen had hij opeens zomaar extra hulp(PMT), al was dat los van het hb verhaal en bleef de standaard oplossing gevolgd worden.SPOILERmijn kind zei dat hij liever uit een raam wilde springen dan nog naar school
Nu op het VO wordt hij gewoon gezien als kind, mini-puber met al zijn streken. Hb is geen probleem, maar juist een pre om ruimte te krijgen voor je eigen projecten. En dat is echt 1-op-1 maatwerk, op dit moment 2 uur per week. Gewoon gezien worden al mens ipv een wandelend probleem
Mijn jongste lijkt echt op mijn man. Het is soms grappig om te zien dat D iets doet, mijn man raar opkijkt en ik weet dat man hetzelfde zou doen.
Ik weet niet hoe lang het voor jou geleden is. Bij mij is gebeurt het nog af en toe, nachtelijke issues, al is de hoge frequentie er al wel 4 jaar of zo af.quote:
De slapeloze nachten zijn echt killing idd. Dat trekt mentaal een enorme wissel op je. En op je relatie. Er is veel onbegrip ook, als je vertelt dat je kind van 5 nog steeds elke nacht huilend/schreeuwend wakker wordt, of bij jou in bed slaapt. Dus vertel ja maar niks meer.
Nu de kinderen ouder zijn, is dat hoofdstuk godzijdank afgesloten (tenzij ziek oid). Al schiet ik nog steeds direct in de stress als ik ‘s nachts een kind hoor. Zou dat ooit overgaan?
Ik word zelfs als we met zijn tweeën weg zijn zonder kinderen nog wel eens wakker omdat ik (zeker weten!!!) mijn kind hoor.
Sorry als dat een domme vraag is, maar ik snap het verband niet
Heeft ie dan de hele dag over nagedacht. En dat stopt dan dus niet als het bedtijd is. Dan is er minder afleiding, dus meer denktijd.Minder slaap nodig hebben dan gemiddeld als baby/peuter is wel iets wat vaak op de lijst staat bij ‘vroege kenmerken van hoogbegaafdheid’. ‘Een druk hoofd’ hebben bij kinderen/jongeren/volwassenen ook.quote:
Maar is slecht slapen dan zo typisch voor slimme / hoogbegaafde kinderen?
Sorry als dat een domme vraag is, maar ik snap het verband niet
Het is niet zo dat ieder hb-kind er last van heeft, maar het komt wel vaker dan gemiddeld voor.
Slapen heeft hier als baby/dreumes ook wel veel moeite gekost ja, bij allebei. En dat hyperalert zijn bij elk geluidje (uit angst dat er misschien eentje wakker is) is helaas ook herkenbaar
Maar dat wijt ik eigenlijk altijd vooral aan mezelf, omdat ze objectief gezien nu echt wel goed slapen
Hij kan tegenwoordig meestal zelf in slaap vallen en slaapt in eigen bed. Als baby-peuter had hij geen rust om zelf in slaap te komen alsof hij zichzelf geen tijd gunde om te slapen. En nog steeds is het zo dat hij direct aan staat als hij wakker wordt, ook midden in de nacht waardoor ik ook altijd alert ben want ik weet nooit wat hij nu weer in zijn hoofd haalt.
Iets na die anderhalf jaar hadden we wel een slaapprobleem. D werd elke 45 minuten in de nacht wakker en had onze schoot nodig om in slaap te komen. Dat liep zo de spuigaten uit, dat we hem hebben laten huilen. Wel een aai over zijn bol, maar geen contact verder. Na 3 dagen sliep hij prima door en was het ons duidelijk dat hij ook een goede eigen wil had
Sindsdien is alleen het in slaap komen lastig, als hij overdag meer wordt gestimuleerd/uitgedaagd hoe beter dat gaat.
Ik wilde hier nog even op terugkomen. Er zijn groepen ouders die bij elkaar komen. Als je zoekt op Peers4Parents kan je die vinden. Hier komen ouders 8-10 keer bij elkaar om iedere keer over een ander thema te praten.quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
Daarnaast zijn er op best wat plekken wat hb-café’s of andere samenkomsten voor ouders. Soms door ouders georganiseerd, soms door Pharos.
Het is nu zo'n 3-4 jaar geleden dat het van elke nacht wakker langzaam naar bijna elke nacht doorslapen ging. Al zijn er nog wel terugvallen in drukke/spannende periodes.quote:
[..]
Ik weet niet hoe lang het voor jou geleden is. Bij mij is gebeurt het nog af en toe, nachtelijke issues, al is de hoge frequentie er al wel 4 jaar of zo af.
Ik word zelfs als we met zijn tweeën weg zijn zonder kinderen nog wel eens wakker omdat ik (zeker weten!!!) mijn kind hoor.
De jongste kan wel aangeven dat hij bij het inslapen nog heel druk in zijn hoofd is. Sinds een jaartje gaan we voor het slapen altijd een rondje wandelen met hem buiten, dat helpt hem heel goed om met een leger hoofd te gaan slapen. Daarnaast blijven we altijd nog even 10-15 min bij hem liggen, dat heeft hij echt nodig om hem te helpen met afschakelen. Hij zegt dat het vervolgens alsnog wel 20-30 minuten duurt voor hij in slaap valt.SPOILERWaar ik slecht tegen kan, is de onredelijkheid 's nachts. Hij is dan zelf boos dat hij wakker is en niks is goed. Hij kan echt door het lint gaan als hij wakker wordt omdat zijn deken zit gedraaid. Of omdat zijn favoriete knuffel pootjes heeft (die bij het knuffelen ineens gigantisch in de weg zitten)
Inmiddels hebben we wel betere afspraken kunnen maken (overdag, in alle rust) en gebeurt dit minder vaak gelukkig. En een tip voor anderen die ruzie hebben met dekens: deze heeft voor ons een groot verschil gemaakt! Hij woelt altijd enorm dus zo raakt hij nooit meer zijn deken kwijt.
Dankjewel! Hier heb ik zeker wat aan.quote:
[..]
Ik wilde hier nog even op terugkomen. Er zijn groepen ouders die bij elkaar komen. Als je zoekt op Peers4Parents kan je die vinden. Hier komen ouders 8-10 keer bij elkaar om iedere keer over een ander thema te praten.
Daarnaast zijn er op best wat plekken wat hb-café’s of andere samenkomsten voor ouders. Soms door ouders georganiseerd, soms door Pharos.
Ik ben nu vooral opzoek naar een peergroup voor U. Hier in de regio is helaas vrij weinig aanbod voor zijn leeftijd (6).
De eerste reactie toen ik uitlegde dat school het had geopperd bestond uit grote ogen en een trillend onderlipje.
Maar dat hadden we ook wel verwacht, gezien haar karakter
Inmiddels lijkt ze gewend te zijn aan het idee en wordt ze eigenlijk alleen maar enthousiaster.
Ze heeft ook al een 1-op-1 gesprek gehad met de IB'er, wat ze heel fijn vond. Dus later deze week gaan we met z'n drieën nog een keer met de IB'er in gesprek, zodat we nog wat meer kunnen doorvragen naar de precieze invulling van beide scenario's (in groep 6 blijven of versnellen naar 7)
Ben wel benieuwd waar we op uit gaan komen en hoe het verder gaat..!
Fijne gesprekken gehad met school waaruit wel duidelijk geworden is dat er goed over nagedacht is en er ook echt wel een plan ligt
Zelf is ze inmiddels helemaal enthousiast en lijkt ook opeens nog lekkerder in d'r vel te zitten, dus da's sowieso al wel een goed teken
Wat tof dat zo’n beslissing gelijk effect heeftquote:
Nou, de knoop is doorgehakt: na de herfstvakantie door naar groep 7!
Fijne gesprekken gehad met school waaruit wel duidelijk geworden is dat er goed over nagedacht is en er ook echt wel een plan ligt
Zelf is ze inmiddels helemaal enthousiast en lijkt ook opeens nog lekkerder in d'r vel te zitten, dus da's sowieso al wel een goed teken
. Dan weet je dus ook al dat het voor nu de juiste beslissing is 
Nou, dat dus!quote:
[..]
Wat tof dat zo’n beslissing gelijk effect heeft
Ik weet dat het geen garanties geeft voor hoe ze in die groep gaat landen enzo, maar die krijg je sowieso niet.
En had niet het idee dat ze niet lekker in d'r vel zat, maar ze is toch opeens vrolijker, opener met wat ze deelt/zegt, bijdehanter enzo
Geeft toch wel aan dat ze zich toch nog steeds meer aanpast/inhoudt dan wij soms doorhebben denk ik...
De projectjuf had nl. in haar bericht in Parro verteld wat het goede antwoord was op de Grei Of The Day van vorige week. Terwijl Simon en ik samen serieus hadden gekeken en gezocht naar het antwoord en daar een heel mooi en passend iets bij vonden, was dat antwoord blijkbaar fout. Simon zat er verder niet mee, misschien meer mijn eigen frustratie
SPOILERWe hebben de ruwe scores
TIQ 143 met een uitschieter naar 152…
We wisten het, maar verwachtten niet zo hoog.
arvensis, ik kan me voorstellen dat dat even moet landen
.Succes! De uitdaging zal zijn om hem te blijven uitdagen. Je ziet regelmatig bij kinderen met bovenmatige intelligentie dat alles ze makkelijk af gaat, ze weinig moeite hoeven te doen en dan problemen krijgen als ze een keer ergens wel moeite voor moeten, of een fout maken, omdat ze dat niet gewend zijn.quote:
U. heeft vanochtend de KIQT gedaan. Hij vond het een hele leuke ochtend!SPOILERWe hebben de ruwe scores
TIQ 143 met een uitschieter naar 152…
We wisten het, maar verwachtten niet zo hoog.
Maar dat is eigenlijk ook waar men hier het meeste mee bezig is geloof ik. Zorgen dat er uitdaging op school is, en hoe dat ook buiten school te regelen.
Het zijn een soort raadsels, waar de kinderen dan zelf op zoek moeten gaan voor een antwoord.quote:
Tolstoi, ik ken het niet. Wat zijn dat voor vragen?
Voorbeelden:
de grootste lamp die er is
een vliegende rugbybal
verkruimelde rots
Soms komt er een goed/fout antwoord uit, maar het gaat vooral over hoe je tot je antwoord komt. Sjaak vond het altijd erg leuk om uit te zoeken wat het antwoord zou kunnen zijn.quote:
Simon gaat sinds een paar weken naar een projectklas 1x in de week. De juf van de projectklas doet elke keer een Grej Of The Day. Wat ik me afvroeg is, of daar echt een goed of fout antwoord uitkomt?
De projectjuf had nl. in haar bericht in Parro verteld wat het goede antwoord was op de Grei Of The Day van vorige week. Terwijl Simon en ik samen serieus hadden gekeken en gezocht naar het antwoord en daar een heel mooi en passend iets bij vonden, was dat antwoord blijkbaar fout. Simon zat er verder niet mee, misschien meer mijn eigen frustratie
En soms kwam hij er niet uit, dan is het ook goed om te leren hoe hij daarmee om kon gaan.
Oef, heftig hè, om dat cijfertje dan te hebben. Alsof je het dan niet meer kunt ontkennen oid, ik vind het moeilijk onder woorden te brengen. Maar inderdaad, neem de tijd om het te verwerken.quote:
U. heeft vanochtend de KIQT gedaan. Hij vond het een hele leuke ochtend!SPOILERWe hebben de ruwe scores
TIQ 143 met een uitschieter naar 152…
We wisten het, maar verwachtten niet zo hoog.
[ Bericht 0% gewijzigd door MevrouwCactus op 17-10-2024 09:19:16 ]
Ja! Grej of the day gaat eigenlijk om een microlesje over dingen die buiten de reguliere lesstof om gaan. Het raadsel is daarbij een soort opwarmertje om alvast creatief na te denkenquote:
Simon gaat sinds een paar weken naar een projectklas 1x in de week. De juf van de projectklas doet elke keer een Grej Of The Day. Wat ik me afvroeg is, of daar echt een goed of fout antwoord uitkomt?
De projectjuf had nl. in haar bericht in Parro verteld wat het goede antwoord was op de Grei Of The Day van vorige week. Terwijl Simon en ik samen serieus hadden gekeken en gezocht naar het antwoord en daar een heel mooi en passend iets bij vonden, was dat antwoord blijkbaar fout. Simon zat er verder niet mee, misschien meer mijn eigen frustratie
En de volgende keer krijg je dus een leuke mini les over het "goede" antwoord!
Eerste week groep 7 zit er inmiddels op!quote:
Nou, de knoop is doorgehakt: na de herfstvakantie door naar groep 7!
Maandagochtend net voor school was het toch wel even heel spannend, maar zodra ze op school was ging het super
D'r meneer vertelde ook dat de klas haar en haar vriendin echt direct als onderdeel van de klas zagen; ze begonnen op dag 1 spontaan allemaal dingen op te noemen die "echt aangepast moesten worden, want dat klopt nu niet meer!" (denk aan achtergrondfoto van de klas op het digibord, de verjaardagskalender, etc.). En dat kwam dus ook echt uit de leerlingen zelf
Uiteindelijk zijn ze met z'n allen maar een lijstje gaan maken, want er bleven dingen bijkomen
En ook meteen al een nieuwe vriendin waar ze na schooltijd mee af wilde spreken enzo, en een ander meisje dat haar "wel even bij zou praten over hoe alle klasgenoten in elkaar zitten", dus sociaal gezien lijkt ze in elk geval goed geland (dat zag ze zelf als de grootste uitdaging)
Wij hadden net voor de herfstvakantie weer eens een mdo. De orthopedagoog snapte het allemaal heel goed op basis van een best verouderd verslag
want de ib’er is net nieuw en ging dus ook af op het dossier wat er al lag. En aangezien er heel vorig jaar geen fatsoenlijke ib’er is geweest, is de meeste informatie al zo’n 1,5 jaar oud. Maar goed, de orthopedagoog had het wel door. Alles schrappen, geheel eigen leerlijn opzetten en absoluut geen herhaling. Inzetten op leren leren. Prikkelverwerking goed aanpakken, want de juf zegt dat het heel rustig is in de klas maar als ik naar mijn zoon luister lijkt het alsof hij les krijgt in een kippenhok. Dus kijken naar de plek in de klas maar ook naar wat er bijvoorbeeld aan de muur hangt en eventueel kijken of hij af en toe even weg kan als het hem te druk wordt.
De orthopedagoog vroeg vervolgens aan de ib’er of de school dit kon. Daarbij viel het mij op dat de ib’er de vraag aan het ontwijken was. Ze gaan een plan maken. Maar heel eerlijk gezegd heb ik er weinig vertrouwen in. De school heeft dit nog nooit gedaan en ik kan niet goed pijlen hoeveel ervaring de ib’er heeft met hoogbegaafdheid. Ik wil graag een plusklas, maar die is er binnen het samenwerkingsverband alleen online en die is al begonnen. Buiten het swv is wel een andere plusklas maar eerst moeten alle andere mogelijkheden uitgebuit worden voordat hij daar naar toe mag want dat kost geld natuurlijk
@Nazil daar mag je dus als ouder nog wel bovenop blijven zitten. Hopelijk kan de juf mee in de adviezen van de orthopedagoog.
Ja ik voorzie weer een jaar vol gesprekken op school. Vorig schooljaar kwam ik er pas op het einde achter dat het niet zo lekker ging als dat ik dacht dat het ging. Hij is ontzettend goed in sociaal wenselijk antwoord geven, zelfs naar ons toe blijkbaar.quote:
@:twist02 wat een lekker begin! Dat ze cognitief op hun plek zitten is 1 ding. Maar sociaal op hun plek zitten is soms net zo belangrijk.
@:Nazil daar mag je dus als ouder nog wel bovenop blijven zitten. Hopelijk kan de juf mee in de adviezen van de orthopedagoog.
Hier een korte update: testen zijn afgerond en er komt heel duidelijk adhd uit, vooral de aandacht-kant (add zeg naar), en hoogbegaafdheid.
Het profiel van hoogbegaafdheid laat wel een mooie interactie zien met de adhd: verwerkingssnelheid en werkgeheugen zitten op 100 en 115 resp. en de rest boven de 130.
De orthopedagoog heeft echt een heel goed inhoudelijk rapport geschreven, op basis van de testen op locatie, vragenlijsten en gesprekken met ons en met de juffen, en een observatie in de klas. Echt heel zorgvuldig, wat super fijn is. Het komt ook helemaal overeen met wat wij en dr juffen zien gelukkig.
Ze heeft adviezen voor school opgesteld, aanvullend op wat er nu al door de juffen wordt gedaan. De adviezen focussen nu vooral op hoe dochter met haar beperkte focus en brede interesse toch schoolse taken voor elkaar kan krijgen. En ook op automatiseren, bij rekenen maar bv ook de handelingen die nodig zijn bij het starten en afmaken van een taak.
Ze heeft ook sinds deze week 4x een half uurtje extra 1op1 ondersteuning in de klas, en dat lijkt direct al goed te werken. Ze is er zelf heel enthousiast over, en lijkt dat enthousiasme ook wat meer vast te houden voor het gewone schoolwerk. Hopelijk zien we snel dat de frustratie omlaag gaat en ze meer tot werken komt. Dat zou al super zijn.
Ja, zo voelt het ook. Ze heeft sowieso super fijne juffen die altijd supportive zijn omdat ze weten dat ze haar best doet, ookal heeft ze op een dag weer niets afgekregen.quote:
En nu kunnen ze dus nog specifieker aan de slag in de ondersteuning.
Het heeft wel meer dan 2 jaar geduurd, ook omdat er al ongeveer een jaar geen eigen ib-er is op school (eerst lang ziek, toen weg, en nu iemand uit het samenwerkingsverband die soms bij springt).
En vandaag een heel fijn en constructief gesprek gehad met zijn juf, de ib’er en de juf die gespecialiseerd is in hb. Hij is de afgelopen 2 weken doorgetoetst. We waren het er unaniem over eens dat nu naar groep 4 gaan de beste optie is voor U. op dit moment (hij zit nu in groep 3 en is 6 jaar). Ze opperden hem as maandag al te laten beginnen, maar dat vond ik te snel. Morgen gaan we samen kijken in de nieuwe klas (unit), kennismaken met de juffen en hij mag meteen meedraaien met de plusgroep van school (ipv een externe plusgroep, die bestaat niet meer in de regio). Hij mag een week rustig wennen en gaat volgende week definitief over.quote:
U. heeft vanochtend de KIQT gedaan. Hij vond het een hele leuke ochtend!SPOILERWe hebben de ruwe scores
TIQ 143 met een uitschieter naar 152…
We wisten het, maar verwachtten niet zo hoog.
Ik heb ook zowaar excuses gekregen, wat ik toch wel kon waarderen.
Ze gaven aan dat de kans groot is dat hij nog een keer zal moeten versnellen. We weten nog niet hoe we daar in staan. Eerst dit + hem in de gaten houden en op tijd schakelen. Dit is al een grote stap voor nu.
En Z. is nu ook aan het wennen op school. Bij haar zijn ze wel al alert, wat fijn is. Daar was dit traject van 2,5 jaar voor nodig, maar soit.
Jammer dat het zo lang heeft moeten duren, wel heel fijn dat school excuus heeft aangeboden en je nog steeds goed in gesprek kunt met ze. Ik hoor ook wel verhalen waarbij school stug vol blijft houden.
En houd in je achterhoofd dat de term ‘versnellen’ niet klopt. Je volgt de ontwikkeling van je kind. Hij versnelt dus niet, hij krijgt maatwerk. En dat is zo belangrijk voor zijn welzijn
Dank voor het aanstippen, dat had ik ook even nodigquote:
En houd in je achterhoofd dat de term ‘versnellen’ niet klopt. Je volgt de ontwikkeling van je kind. Hij versnelt dus niet, hij krijgt maatwerk. En dat is zo belangrijk voor zijn welzijn
. @arvensis fijn dat er stappen gezet worden. Spannend ook! Mooi dat school excuses heeft gemaakt, klein gebaar, groot effect.
@Nazil heel herkenbaar. Wij hebben ook het idee gehad dat ons kind als een soort testobject werd gezien. Weinig kennis, veel moesten wij zelf aangeven, voor vechten, externe ondersteuning meebrengen. Zo vaak getwijfeld of een andere school niet beter zou zijn. Maar zoon wilde dat zelf liever niet en ook dat had geen garanties gegeven.
Bij de jongste is nu ook het versnellingstraject definitief gemaakt, ondanks dat de leerkracht en IB'er twijfels hebben. Ze twijfelen vooral vanwege de ernstige dyslexie, wat ik ook echt wel snap. Ze denken dat het op dat vlak beter zou zijn als hij nog een jaar extra heeft voor hij naar het VO gaat. Maar dat zou betekenen dat hij eigenlijk alles dit jaar al afrondt, en vervolgens de rest van de tijd vooral met spelling bezig moet zijn. Daar zou hij doodongelukkig van worden (en waarschijnlijk thuis komen te zitten). Met de HB-specialist gaan we ondertussen VO-scholen uitzoeken waar expertise is op gebied van de combi van HB en dyslexie.
Ik haalde hem die dag op van school. Hij rende naar mij toe en zei: “mama, dankjewel dat ik naar boven (unit 2) mag!”.
Kippenvel kreeg ik er van. Ben zo, zo blij voor hem!
. Onze school gaat daar voor het eerst aan meedoen. Er waren 2 plekken beschikbaar en binnen de school waren er 5 kinderen voorgedragen. Was nog even een paar weken spannend dus, maar gister gebeld dat A. erdoor is! Het is vanaf januari elke week op vrijdag, bij de school bij ons om de hoek. Ook nog eens heel praktisch (het had ook op de locatie aan de andere kant van de gemeente kunnen zijn). Ik ben heel benieuwd wat dat hem gaat brengen . De oudste gaat nu wat minder lekker. Nooit leren leren op de basisschool en nu op het VO is zijn eerste toetsweek behoorlijk tegengevallen. Hij heeft het zelf ook wel onderschat, vond de stof wel makkelijk, maar ging toch onderuit. Daar moeten we dus even wat bijsturen. En waarschijnlijk toch ook maar een dyslexietest aanvragen, hij heeft veel punten verloren op spelling bij de talen. We hebben er wel rekening mee gehouden dat het een struikelblok zou zijn, maar toch wel groter dan gedacht.
Gefeliciteerd! Wat leuk! Wat is dat precies voor school?quote:
Hier ook even een jubel voor onze jongste. Hij is geselecteerd voor de Day a Week School bij ons in de gemeente
De oudste gaat nu wat minder lekker. Nooit leren leren op de basisschool en nu op het VO is zijn eerste toetsweek behoorlijk tegengevallen. Hij heeft het zelf ook wel onderschat, vond de stof wel makkelijk, maar ging toch onderuit. Daar moeten we dus even wat bijsturen. En waarschijnlijk toch ook maar een dyslexietest aanvragen, hij heeft veel punten verloren op spelling bij de talen. We hebben er wel rekening mee gehouden dat het een struikelblok zou zijn, maar toch wel groter dan gedacht.
https://dayaweekschool.nl/
Jammer dat dat soort initiatieven er in Limburg minder lijken te zijn. Ik hoop wel dat prul volgend jaar weer naar haar peergroup kan. Stom gedoe, sinds dat op maandag is, is het voor ons praktisch onhaalbaar. Maar het zou haar zo goed doen. Fingers crossed dat ze terug naar dinsdag gaan!
Yes, exact dit idd @Ynskequote:
Zoiets, toch?
https://dayaweekschool.nl/
Jammer dat dat soort initiatieven er in Limburg minder lijken te zijn. Ik hoop wel dat prul volgend jaar weer naar haar peergroup kan. Stom gedoe, sinds dat op maandag is, is het voor ons praktisch onhaalbaar. Maar het zou haar zo goed doen. Fingers crossed dat ze terug naar dinsdag gaan!
. Hij heeft al eerder een peergroup gehad via het HB-bureau waar we bij zitten, vergoed vanuit de gemeente. Maar dat wordt alleen 1 periode vergoed. Het was wel heel nuttig!
Zal het iets minder kort de bocht doen.
Ze hadden een middag hier in de bibliotheek vorige week.
Erg interessant, vooral ook voor mij als HB ouder van meerdere HB kinderen.
Ze hadden het over HB cafe's hier in de buurt, maar daar heb ik gelijk weerstand tegen, want andere mensen en zo.
Her voelde minder laagdrempelig dan ze deden overkomen.
Dus ik hoor graag de mening van complete strangers
Wel veel over gehoord dat het leuk was, maar zelf nooit geweest.quote:
Heeft iemand ervaring met https://iqplusevents.nl/?
Het contact met andere hb-ouders is dan ook niet zo nuttig geweest. Maar ik zag dat sommige ouders wel echt matchen qua problemen en dan is het fijn te kunnen sparren.
Ben reuze benieuwd!
Thanks.
eerst vond de orthopedagoog dat nog niet ‘alle mogelijkheden waren benut’, maar volgens mij zien ze nu in dat ze niet veel meer kunnen doen binnen school. Ze hebben ook al in geen jaren meer zo’n ‘geval’ als l. gehad dus niemand binnen het team heeft ervaring. Het hele punt is dat de plusklas via een ander samenwerkingsverband gaat, dus dat gaat de school geld kosten. Het is wel een heel bureaucratisch gedoe dus we hebben al 5 kantjes in moeten vullen, de school ook en er moeten eerst tal van gesprekken met iedereen gevoerd worden voordat we toestemming krijgen van alle partijen. Maar het begin is er!Er zijn verschillende Facebookgroepen waar je terechtkan, en een Whatsappgroep van @MevrouwCactusquote:Op zondag 29 december 2024 18:06 schreef Kreator het volgende:
Weet iemand of er ook een u-uhb topic is? Ik zoek lotgenoten voor mijn dochter. We merken dat ze u-u slim is en dat blijkt eigenlijk wel uit alle testen die we thuis met haar doen zoals spelletjes, zingen en het contact,. Weet iemand hier toevallig ook of er iq testen zijn voor kinderen van tussen de tien en twaalf maanden?
Thanks.
Ik had hem liefst bij zijn vriendjes gehouden maar ben er nu wel van overtuigd dat dit de beste plek voor hem is.
Ik hoop dat hij de kans krijgt te voelen dat hij niet alleen of stom of raar is. Leert weer plezier te hebben (in uitdagingen). Nieuwe vriendjes maakt.
En het stomme is dat ik zelf net mijn ECHA certficaat heb behaald en dus HB specialist ben, maar met je eigen kind is het echt een ander verhaal.
@Kreator je kunt zo jong niet valide testen, ontwikkeling gaat in spurten. Een ontwikkelingsvoorsprong kun je wel vaststellen, en in t oog houden dat je kind gezien wordt door school en kdv. Qua test waren we zelf weg tevreden over de KIQT+ (die is tot en met 10 jaar)
Voor wie interesse heeft, dit is een enorm spanningsveld in HB land waar ik als specialist en ervaringsdeskundige ook mee worstel.quote:
Iets afbuigend van het topic maar ook weer niet...
Ik heb me wel eerder afgevraagd of Visual Thinking in dat plaatje in de OP wel klopt.
Veruit de meerderheid van de mensen heeft een vorm van visual thinking, dat ze beelden kunnen zien en in beelden denken. Dat helemaal niet kunnen, afantasie, is behoorlijk zeldzaam. Men schat het nu afaik op 1-4% van de mensheid. Vooralsnog lijkt het erop dat mensen met afantasie gemiddeld iets intelligenter zijn dan het algeheel gemiddelde.
Ik heb dat toevallig zelf (anders was het me vast niet opgevallen). Ik denk in woorden maar die zie ik niet voor me. Tot een jaar of wat geleden dacht ik dat alle uitspraken over je iets inbeelden, voor je zien, je voorstellen dat je op plek x bent metaforisch bedoeld waren.
N=1 natuurlijk, maar ik vraag me dus af of het echt wel zo bij elkaar hoort, visual thinking en hoogbegaafdheid. Of dat wel meer is dan bij de rest van de populatie, die dus grotendeels ook mentaal beelden kan zien. Of misschien zelfs wel andersom.
Ik ben eigenlijk benieuwd hoe jullie kinderen dat hebben. De mijne speelt hele films af in zijn hoofd dus die heeft het zeker niet, maar dat heeft ie van zijn biologische moeder en dat ben ik niet.
Voor een kind kan het best frustrerend zijn als erover gepraat wordt alsof iedereen in beelden kan denken terwijl het kind zich daar geen voorstelling van kan maken.
Dus. Daar worstel ik mee als specialist en als moeder en als HB’er. Ik probeer altijd maar vooral zo breed mogelijk te werken bij interventies (kijken wat er aanslaat/helpt en wat niet, of t nou wetenschappelijk onderbouwd is of niet), ben erg bezig met kansengelijkheid en HB, en probeer ook voorzichtig te zijn met de dingen die ik zeg…SPOILERHet lastige bij alle onderzoek naar HB is dat je altijd te maken hebt met bias.
Wie worden er onderzocht? Meestal kinderen of mensen geselecteerd door ofwel een IQ test, ofwel die gesignaleerd zijn op bepaalde observaties. Maar die observaties worden weer beinvloed door stereotypen over HB en testen zijn ook niet zonder bias… we weten dat meisjes, kinderen met een leer-of ontwikkelingsstoornis, kinderen met een lagere SES of met een migratieachtergrond minder snel gesignaleerd worden op de huidige manier.
Dus als onderzoek iets zegt over HB, dan zegt het meestal alleen iets over een subpopulatie: de geteste of gesignaleerde HB’er, of de HB’er met bepaalde problematiek.
Daarnaast zijn er veel ideeën over HB die komen vanuit het veld / de praktijk, bijvoorbeeld Tessa Kieboom, die haar observaties baseert op haar praktijk (maar die doordat ze hoogleraar is wel de wetenschappelijke wind mee heeft). Haar bevindingen zijn echter niet wetenschappelijk aangetoond. Ze zijn alleen wel heel erg herkenbaar voor veel mensen. Het kan daarom ook best helpen, maar je kunt niet algemeen stellen dat het “waar” is. Immers, zij ziet ook vooral gesignaleerde HB’ers of HB’ers met problematiek, die waarschijnlijk idd dingen met elkaar gemeen hebben. We kunnen alleen niet wetenschappelijk onderbouwen dat dit komt doordat ze HB zijn of geldt voor alle HB’ers.
Dingen die veel gezegd worden over HB’ers / vooroordelen of juist dingen die mensen herkennen maar die niet overtuigend zijn onderbouwd door de wetenschap of zijn weerlegd:
- het zijnsluik
- de overexcitabilities van Dabrowski
- beelddenken
- hoogsensitiviteit
- meer autisme en adhd
- motorisch minder sterk
- sociaal emotioneel minder ontwikkeld
Bovendien is er nog steeds discussie over wat HB is. Er is niet één definitie en de meeste werkdefinities nemen bepaalde elementen mee uit de lijst hierboven. Ik herken zelf ook veel uit het lijstje bij mezelf en mijn kinderen en de kinderen die ik begeleid.
Waar ik moeite mee heb ik als mensen stellig zijn over iets als beelddenken en dat gebruiken als een soort schild, waardoor groei en ontwikkeling moeilijker wordt.
[ Bericht 1% gewijzigd door kwakz0r op 06-01-2025 00:07:19 ]
Ik ben zo moe en soms ook zo verdrietig. Zelf was ik nu ik terugkijk ook een onderpresteerder in de zin dat ik graag geliefd werd door zowel klasgenoten als leraren en vlijtig leek (maar op het VO zeker nowt meer was). Ik was ogenschijnlijk gelukkig en liep pas op volwassen leeftijd vast.
En ik ben best wel huiverig voor hoe het met de jongste zalmgaan. Ons referentiekader is de oudste en hij is vooral heel anders, andere interesses. Maar doordat M zo’n grote ontwikkelingsvoorspong had besefte ik pas heel recent dat S die ook heeft maar op andere gebieden.
Sorry voor de spam! Het is laat en mijn hoofd racet. Ik heb na de uiitslag van de KIQT ook gehuild…
Het kan zo heftig zijn idd. Hier eentje met een score van 145 die van groep 4-7 nogal eens liever uit het raam sprong dan uit bed te komen. "Wat voor zin heeft het allemaal".quote:
Sorry voor de seeie posts maar ben net pas bijgelezen en vind heel veel herkenbare dingen. Zit as we speak bij de oudste die roept dat hij nooit meer kan slapen en dat hij don is.en een mislukkeling.
Hier bleek de oplossing te zitten een een therapeut die helemaal niks met HB heeft.
SPOILERVanuit school, de plusklas, de orthopedagoog zat iedereen te duwen richting een hb-coach. Terwijl het probleem naar mijn idee niet zozeer cognitief was (geen extreme behoefte aan uitdaging), maar in het emotionele vlak (veel huilen, extreme emoties om dingen die mis gingen). Het hangt natuurlijk samen. Maar meer uitdaging hielp hem niet als hij niet op het emotionele vlak werd begeleid. Het zorgde eerder voor meer buikpijn, want hij kwam vaker situaties tegen die niet lukten en de paniek werd steeds heftiger.
Zo zijn we in groep 6 bij psychomotorische therapie terecht gekomen. Daar leerde hij de emoties herkennen en daarmee omgaan, ipv direct in de max-emotie te schieten. En dan niet veel cognitieve uitdaging, maar eerst juist fysieke uitdagingen. Later is ze ook cognitieve spellen gaan doen, maar daar speelde hij haar te makkelijk omver
Als ouder merk ik pas nu pas hoeveel energie alles heeft gevraag van hem en ons gezin en ik als primaire ouder. Het was gelukkig tijdelijk, maar mijn hart gaat wel uit naar gezinnen waar het echt de hele kindertijd een issue is.
Mijn zus heeft 3 kids, gaat hardstikke goed, was wel duidelijk dat ze redelijk slim zijn, maar het was wel een verrassing toen de school recent een plusklas opzette, dat ze alledrie geselecteerd werden, terwijl er op de hele school in totaal 11 geselecteerd zijn voor die klas.
Ik denk dat je er niet gauw achter komt dat een kind hb is als je niet ergens tegenaan loopt.quote:
Zijn er hier ook ouders met hb-kinderen waarbij het eigenlijk gewoon altijd prima is gegaan?
Ik denk dat die vaak niet getest worden. Die zijn gewoon slim (net als mijn oudste).quote:
Zijn er hier ook ouders met hb-kinderen waarbij het eigenlijk gewoon altijd prima is gegaan?
Die basisschool speurde wel heel erg goed naar HB-ers en was hoofdleverancier van de overkoepelende plusklas. Ze stuurden veel kinderen in voor de pre-HB klas (groep 3/4) en die kinderen werden dan allemaal getest. Er vielen van D zijn jaar de helft af op de IQ test.
Dan heb je een gemengde groep kinderen met een IQ van 145+ die echt verzuipen en kinderen met een IQ van 131 die gewoon lekker door hobbelen en elke week een dagje naar dat coole klasje mogen.
Al zijn er bij met een hoog IQ die wel prima gaan. En kinderen met IQ van 130 die wel problemen hebben (in D zijn omgeving zie ik dan vaak ADHD/ASS/school-PTSS etc als extra issues)
“Kan je mij niet afmelden voor school? Ik wil niet meer gaan”. En 10 keer gevraagd of ik hem niet ziek kon melden voor vandaag. Dacht dat het net zo goed ging nu. Hopelijk is dit alleen vanwege de vakantie zo en draait hij weer bij…
Bij Z. zie ik na 2,5 week school (net voor de vakantie) ook verandering. De mooie menspoppetjes worden opeens gekraste tekeningen. Dat worden weer leuke gesprekken op school.
Voor een deel zal het ook eraan liggen vanuit welk referentiekader je kijkt. Zo zal mijn moeder zeggen dat het met mij vroeger altijd prima is gegaan. Als je het mij vraagt, is dat zeker niet het geval.quote:
Ik zit het topic wat door te lezen, en herken ook wel wat dingen uit mijn eigen jeugd, maar ik vraag me meer af; zijn er ook hb-kinderen zonder problematiek? Wat @:kwakz0r zegt, er is een bias bij allerlei instanties die met hb-ers werken, want dat die zijn daar allemaal met een of andere reden gekomen, waarschijnlijk omdat ze ergens vastliepen. Zijn er hier ook ouders met hb-kinderen waarbij het eigenlijk gewoon altijd prima is gegaan?
Mijn zus heeft 3 kids, gaat hardstikke goed, was wel duidelijk dat ze redelijk slim zijn, maar het was wel een verrassing toen de school recent een plusklas opzette, dat ze alledrie geselecteerd werden, terwijl er op de hele school in totaal 11 geselecteerd zijn voor die klas.
En zo gaat het met mijn zoon nu goed, vergeleken met de tijd op de basisschool. Maar een ouder van een ‘gemiddeld’ kind zou zeggen dat mijn zoon wel heel erg anders is. Terwijl ik nu zou zeggen dat we geen problemen hebben.
Ach nee, nu alweer. Hoe zijn ze vanmorgen naar school gegaan?quote:
Gisteravond bij het naar bed brengen:
“Kan je mij niet afmelden voor school? Ik wil niet meer gaan”. En 10 keer gevraagd of ik hem niet ziek kon melden voor vandaag. Dacht dat het net zo goed ging nu. Hopelijk is dit alleen vanwege de vakantie zo en draait hij weer bij…
Bij Z. zie ik na 2,5 week school (net voor de vakantie) ook verandering. De mooie menspoppetjes worden opeens gekraste tekeningen. Dat worden weer leuke gesprekken op school.
Dit is wat ik ook ervaar bij L op school en als ik de ervaringen van anderen zo lees maakt deze instelling een grote verschil. Niet alleen bij HB maar bij alles want daardoor kijk je naar wat het kind nodig heeft en niet wat een kind volgens het hokje nodig zou hebben.quote:
Dus. Daar worstel ik mee als specialist en als moeder en als HB’er. Ik probeer altijd maar vooral zo breed mogelijk te werken bij interventies (kijken wat er aanslaat/helpt en wat niet, of t nou wetenschappelijk onderbouwd is of niet), ben erg bezig met kansengelijkheid en HB, en probeer ook voorzichtig te zijn met de dingen die ik zeg…
Bij L gaat nu alles prima. Hij gaat meestal met plezier naar school en de periode tussen sint maarten - kerst ging afgelopen jaar voor het eerst zonder problemen. Het is dat ik weet dat hij pluswerk heeft en naar de plusgroep gaat maar alles gaat zo vloeiend vanuit school dat het heel normaal aanvoelt.
Dat herken ik heel erg Cactus. In mijn wat chaotische slaperige post was ik dat half aan het uitleggen:quote:
[..]
Voor een deel zal het ook eraan liggen vanuit welk referentiekader je kijkt. Zo zal mijn moeder zeggen dat het met mij vroeger altijd prima is gegaan. Als je het mij vraagt, is dat zeker niet het geval.
En zo gaat het met mijn zoon nu goed, vergeleken met de tijd op de basisschool. Maar een ouder van een ‘gemiddeld’ kind zou zeggen dat mijn zoon wel heel erg anders is. Terwijl ik nu zou zeggen dat we geen problemen hebben.
Ophelie Desmet heeft veel over onderpresteren geschreven en ik herkende me voor het eerst enorm in het type “de oogappel” (naast het bekende verhaal van de angstige en de perfectionistische onderpresteerder die pas later in mijn leven een rol gingen spelen). De goed-presterende leerling, geliefd door docenten, lijkt ijverig, goede resultaten… maar zelf wist ik dat ik eigenlijk heel weinig deed. Weinig tot niets in veel gevallen. En wat ik deed deed ik snel, tenzij ik het heel graag goed wilde doen dan werkte ik me juist over de kop. Wat weer tot uitstelgedrag leidde.
Als tiener was ik eenzaam, enorm bezig met wat iedereen van mijnvond en vooral verwachtte en ontzettend onzeker. Maar dat verborg ik heel goed.
Ik heb zelf ook veel aan danstherapie gehad idd! Alles om maar uit mijn hoofd te komen.quote:
[..]
Het kan zo heftig zijn idd. Hier eentje met een score van 145 die van groep 4-7 nogal eens liever uit het raam sprong dan uit bed te komen. "Wat voor zin heeft het allemaal".
Hier bleek de oplossing te zitten een een therapeut die helemaal niks met HB heeft.SPOILERVanuit school, de plusklas, de orthopedagoog zat iedereen te duwen richting een hb-coach. Terwijl het probleem naar mijn idee niet zozeer cognitief was (geen extreme behoefte aan uitdaging), maar in het emotionele vlak (veel huilen, extreme emoties om dingen die mis gingen). Het hangt natuurlijk samen. Maar meer uitdaging hielp hem niet als hij niet op het emotionele vlak werd begeleid. Het zorgde eerder voor meer buikpijn, want hij kwam vaker situaties tegen die niet lukten en de paniek werd steeds heftiger.
Zo zijn we in groep 6 bij psychomotorische therapie terecht gekomen. Daar leerde hij de emoties herkennen en daarmee omgaan, ipv direct in de max-emotie te schieten. En dan niet veel cognitieve uitdaging, maar eerst juist fysieke uitdagingen. Later is ze ook cognitieve spellen gaan doen, maar daar speelde hij haar te makkelijk omver
Als ouder merk ik pas nu pas hoeveel energie alles heeft gevraag van hem en ons gezin en ik als primaire ouder. Het was gelukkig tijdelijk, maar mijn hart gaat wel uit naar gezinnen waar het echt de hele kindertijd een issue is.
De begeleiding die wij nu zoeken is ook veel meer gericht op zelfbeeld en emoties, maar liefst wel bij iemand met ervaring met HBers. Zelf heb ik pas na heel veel therapie de juiste persoon gevonden die door mij heen prikte (achteraf gezien denk ik dat zij zelf wellicht hoogbegaafd was).
Mijn vriend en ik en mijn broertje zijn ws allemaal HB. Ik vermoed zijn vader en mijn moeder ook. Wij zijn allemaal redelijk zonder kleerscheuren opgegroeid, maar ik was wel echt een enorm aangepast kind. J had het geluk van een ontwikkelingsgelijk vriendje in de klas die alles samen deden. En mijn moeder is zonder diploma van school gegaan…
Ik heb er wel van geleerd om vooral niet mijn best te doen voor dingen. Als je lekker chill doet, komt het vaak vanzelf goed.
Kan ik over mijn kind helaas allemaal niet zeggen
Zo is mijn vriend ook idd, heel laconiek en chill. Ik ben dat met medicatie een stuk meer geworden gelukkigquote:
Ik vond mezelf eigenlijk best ok gaan. Was een tikje sociaal moeilijk en mijn ouders hebben een paar jaar gedacht dat ik autisme had, maar ik vond mijn eigen jeugd behoorlijk prima en mijn ouders klagen volgens mij ook niet.
Ik heb er wel van geleerd om vooral niet mijn best te doen voor dingen. Als je lekker chill doet, komt het vaak vanzelf goed.
Kan ik over mijn kind helaas allemaal niet zeggen
maar het perfectionisme en uitstellen blijft wel.Ik heb ook geen rotjeugd gehad hoor!
Natuurlijk. Niemand hoort hier - of niet. Het is niet zo zwart wit.quote:
Zou het fijn vinden om hier mee te mogen lezen om te kijken of ik hier wat tips kan meepakken.
Een vraag die meteen op popt: is hij getest door iemand met hb-ervaring?quote:
maar ik herken me meer in de problematiek die ik hier lees.
Wel goed gelukkig. Gister heeft hij het er niet meer over gehad.quote:
[..]
Ach nee, nu alweer. Hoe zijn ze vanmorgen naar school gegaan?
Mijn zoon heeft ook een relatief zwak werkgeheugen en informatieverwerkingssnelheid (niet onder gemiddeld, wel laag in zijn profiel). De eerste keer dat hij getest werd is daar niet zoveel mee gedaan. De tweede keer bij iemand die gespecialiseerd was in hb kregen we een uitgebreide beschrijving dat dit profiel vaak gezien wordt bij hb-ers.quote:
Ik hoor hier eigenlijk niet, want mijn zoon is niet hb. Hij scoort wel op enkele onderdelen van de iq-test op hoogbegaafd/meerbegaafd maar heeft een zwakker auditief werkgeheugen en een lagere verwerkingssnelheid. Recent heeft hij de diagnose ass+adhd gekregen maar ik herken me meer in de problematiek die ik hier lees. We lopen eigenlijk niet of nauwelijks aan die ik wel lees bij kinderen met autisme. Op school zijn ze sinds de diagnose vooral gaan richten op minder aanbieden, minder uitdaging. Korte. Eenvoudige. Instructies. Hij is direct in een klas geplaatst voor kinderen die meer hulp nodig hebben. Hij komt thuis met opmerkingen dat hij dom is (hij kan niet alles meteen perfect en dat vindt hij niet acceptabel), dat de juf zo langzaam praat (is dat omdat ik dom ben?). Hij leert nu dammen van zijn opa en dat gaat hem goed af. Maar dat was te makkelijk dus hij deed het vast fout en dat opa zei dat hij talent had, was alleen omdat opa aardig is voor hem. Thuis slurpt hij alle kennis op die hij maar kan vinden. Op school inmiddels zoveel faalangst dat hij veel vermijdt. Wat het beeld voor school bevestigt dat het niveau te hoog is. Faalangst en/of perfectionisme is niet aan de orde stelt school. Hoewel de kinderpsychiater en orthopedagoog en wij dat nu eigenlijk het grootste struikelblok vinden. Zou het fijn vinden om hier mee te mogen lezen om te kijken of ik hier wat tips kan meepakken.
Het is me nooit echt goed gelukt op de basisschool hier de goede adviezen over te geven. Het tweede rapport kwam vlak voor de middelbare school dus toen was het allemaal niet meer zo nodig. Voor mij verklaart het in ieder geval wel zijn overzichtsproblemen en de emotieregulatie.
Een lagere werksnelheid is bij HB’ers niet gek bij een IQ test, doordat ze divergent denken of de oogaven juist makkelijk zijn en ze daarop blijven hangen.quote:
Ik hoor hier eigenlijk niet, want mijn zoon is niet hb. Hij scoort wel op enkele onderdelen van de iq-test op hoogbegaafd/meerbegaafd maar heeft een zwakker auditief werkgeheugen en een lagere verwerkingssnelheid. Recent heeft hij de diagnose ass+adhd gekregen maar ik herken me meer in de problematiek die ik hier lees. We lopen eigenlijk niet of nauwelijks aan die ik wel lees bij kinderen met autisme. Op school zijn ze sinds de diagnose vooral gaan richten op minder aanbieden, minder uitdaging. Korte. Eenvoudige. Instructies. Hij is direct in een klas geplaatst voor kinderen die meer hulp nodig hebben. Hij komt thuis met opmerkingen dat hij dom is (hij kan niet alles meteen perfect en dat vindt hij niet acceptabel), dat de juf zo langzaam praat (is dat omdat ik dom ben?). Hij leert nu dammen van zijn opa en dat gaat hem goed af. Maar dat was te makkelijk dus hij deed het vast fout en dat opa zei dat hij talent had, was alleen omdat opa aardig is voor hem. Thuis slurpt hij alle kennis op die hij maar kan vinden. Op school inmiddels zoveel faalangst dat hij veel vermijdt. Wat het beeld voor school bevestigt dat het niveau te hoog is. Faalangst en/of perfectionisme is niet aan de orde stelt school. Hoewel de kinderpsychiater en orthopedagoog en wij dat nu eigenlijk het grootste struikelblok vinden. Zou het fijn vinden om hier mee te mogen lezen om te kijken of ik hier wat tips kan meepakken.
Daarnaast kan faalangst bij de WISC (die standaard wordt afgenomen meestal) en het feit dat via school / bestuur de test niet wordt afgenomen doorgaans door een HB specialist, de score ook nog wel negatief beinvloeden.
Ik weet niet of het financieel een ootie is om hem zelf met de KIQT te katen testen bij een HB specialist?
Er zijn ook best wat misdiagnoses ASS/ADHD bij hoogbegaafden…
Dit is precies wat ik bedoelde met mijn eerdere reactie.quote:
ik herken me meer in de problematiek die ik hier lees.
Het helpt zoveel wanneer school kijkt wat bij het kind past en niet wat volgens het hokje bij het kind zou passen. Dat geldt net zo goed voor ouders dus als jij herkenningspunten ziet pluk dan vooral hier de dingen weg die daarbij aansluiten.
Een disbalans maakt het lastiger maar een deel van de uitslag negeren maakt het er niet beter op. Opnieuw testen bij een HB specialist om betere handvatten te krijgen voor dat gedeelte klinkt logisch.
(gezien je eerdere reacties in OUD over deze school vraag ik me af of daar iets gaat veranderen. Ik zou eerder zeggen REN maar dat is makkelijk roepen vanaf de zijlijn)
(WISC V, afgenomen door HB-kundige van de schoolstichting)
Wisc is inderdaad afgenomen. Ik kan eens kijken naar de kiqt. De praktijk waar hij loopt is wel heel prettig en geeft ook expliciet aan dat het grootste risico ondervragen is. Hij heeft het er ook wel over dat iets te makkelijk is en dat hij het dan dus niet kan kloppen. Hij gaat dan of vermijden of saboteren.quote:
[..]
Een lagere werksnelheid is bij HB’ers niet gek bij een IQ test, doordat ze divergent denken of de oogaven juist makkelijk zijn en ze daarop blijven hangen.
Daarnaast kan faalangst bij de WISC (die standaard wordt afgenomen meestal) en het feit dat via school / bestuur de test niet wordt afgenomen doorgaans door een HB specialist, de score ook nog wel negatief beinvloeden.
Ik weet niet of het financieel een ootie is om hem zelf met de KIQT te katen testen bij een HB specialist?
Er zijn ook best wat misdiagnoses ASS/ADHD bij hoogbegaafden…
Overstap is helaas lastig, alles zit vol. School zelf zegt vooral de expertise te hebben in hb. Ze hebben ook heel veel kinderen met hb in de klas, die homogeen hetzelfde werktempo heeft. M houdt de klas op en legt daarbij druk op de leerkracht. Ass, verwerkingssnelheid. Moeilijk. Zij zeggen ook niets te zien van perfectionisme en faalangst. Alles is verwerkingssnelheid en autisme.
Het kan natuurlijk zo zijn dat hij een hander beeld laat zien op school. Maar ik herken hem er helemaal niet in. De orthopedagoog en de kinderpsychiater ook niet. De handelingsadviezen daar zijn gericht op aan de slag met de faalangst, het perfectionisme, uitdaging geven, niet ondervragen. Hij krijgt minder prikkels, minder uitdaging. Want hij kan de prikkels op een reguliere school niet aan ook. Aan het einde van de dag laat hij wat bewegingsonrust zien. Maar dan zou ik verwachten dat hij thuis ook meer uitbarstingen heeft, moe is, overprikkeld maar dat zien wij niet. Het liefst spreekt hij elke schooldag nog af met een vriendje.
Dank, ook voor de andere reacties. Kan ik wel veel mee.
Ze gaan nu wel het swv betrekken. Er is een opp opgesteld en eigenlijk is de hulpvraag het aanvragen van een tlv omdat "er veel is geprobeerd en niks werkt" overstap naar so (cluster 4) danwel de sbo-school hier in de stad is de enige optie die zij nog zien. Er is gedragsproblematiek: hij laat andere kinderen te lang over zijn grenzen gaan omdat hij niet duidelijk genoeg zijn grens aangeeft en dan te emotioneel wordt en hulp van de leerkracht nodig heeft. Ook heeft hij moeite met de minsommen automatiseren en is gym lastig want motorisch onhandig. Verwachte uitstroomprofiel is tl/havo volgens het profiel wat we kregen. Opzich speelden deze dingen al wel eerder, maar zeker niet onoverkomelijk. Sinds de diagnose wel. We hebben verzocht om het even aan te kijken. Hij start binnenkort met pmt, er komt een kindje bij waar hij veel mee bezig is en we willen hem nu niet uit zijn vertrouwde omgeving weghalen. Hij geeft zelf aan het leuk te hebben op school, is vrolijk. Wel gevraagd of swv inderdaad betrokken kan worden voor ondersteuning op school. Maar dat had geen zin, want alles was al geprobeerd. Hij heeft het daar altijd superfijn gehad, er werd meegedacht. Maar sinds de diagnose is er deze omslag.quote:
is het samenwerkingsverband al betrokken? Misschien dat hij wel mee kan met het tempo in de klas, als er een paar keer per week iemand langskomt van het swv die hem op weg helpt, alvast dingen uitlegt, samen wat dingen voordoet etc. Bij mijn dochter werkte dat wel.
Gelukkig staan we er niet alleen in. Orthopedagoog en kinderpsychiater zien hetzelfde beeld als wij en schakelen en denken ook mee, gaan mee naar schoolgesprekken.
Je kan ze ook direct mailen en de hele zaak uitleggen, hopelijk denkt het swv beter mee dan de school.Dat wisselt ook nog wel per regio. In ons swv (midden holland) is er gewoon nog heel weinig voor HB geregeld. De nieuwe HB specialist die er zit weil wel heel graag maar er is nu nog niet eens een overzicht van welke school wat in huis heeft. Er zijn wel buitenschoolse dingen maar bijna alles is bestuursbeperkt: day a week school voor het ene bestuur, niks voor het andere bestuur. Jammer wel.quote:
Er is dus nog bijna niets geprobeerd als het swv niet eens betrokken is
Zelf werk ik als docent in de regio Zuid-Holland West juist heel veel met het samenwerkingsverband en de andere scholn die subsidie HB ontvangen, dat swv heeft een heel duidelijk doel voor een dekkend aanbod…
Heb voor M. wel contact gehad met een andere school waar we veel goeds over hoorden. Zij gaven aan geen plek te hebben maar echt wel wat leerlingen te hebben zoals M. waar het swv best nog wat kan doen waardoor ze prima hun schooltijd doorlopen. Tot dusver is toegepast minder aanbieden en hij zit nu op dinsdagmiddag in de klas voor leerlingen die zwakker zijn. Er zijn concrete handelingsadviezen van de orthopedagoog maar die zijn vooral gericht op zijn faalangst dus dat passen ze niet toe. Ze hebben het wel geprobeerd. Maar na 2 weken was er niet voldoende verbetering dus weer gestopt.
Hij heeft ook maanden gedaan of hij niet kon lezen op school. En toen kon hij het ineens. Hij weigerde simpelweg het te laten zien op school tot hij het foutloos kon. En dat benoemde hij thuis ook. En dat is met alles. Hij doet het pas als hij het kan. Hij gaat ook gewoon in onderhandeling om iets niet te hoeven doen.
Het blijft gewoon rot als je kind niet lekker in z'n vel zit. Als ouder ben je degene die alle klappen opvangt. Met liefde, maar het gaat je niet in de koude kleren zitten. Onze eigen HB-coach zei trouwens exact hetzelfde, dat het bij je eigen kinderen toch anders is. Ook zij moet tijdens gesprekken met school een andere HB-coach meenemen omdat ze in de rol van ouder niet voldoende serieus genomen wordt. Het is toch absurd...quote:
Mijn oudste blijkt UHB te zijn (we vermoedden wel maar hadden nog niet laten testen). Het zijn rocky maanden (en eigenlijk ook jaren) geweest. Eerder had hij al hulp gehad met zijn boze buien en last van prikkels, en ook als ouders gingen we daar al beter mee om. Maar deze dip in zelfbeeld en welbevinden kunnen we niet aan samen. Hij staat op de wachtlijst voor hulp en gaat ook dinsdag starten op een andere school.
Ik had hem liefst bij zijn vriendjes gehouden maar ben er nu wel van overtuigd dat dit de beste plek voor hem is.
Ik hoop dat hij de kans krijgt te voelen dat hij niet alleen of stom of raar is. Leert weer plezier te hebben (in uitdagingen). Nieuwe vriendjes maakt.
En het stomme is dat ik zelf net mijn ECHA certficaat heb behaald en dus HB specialist ben, maar met je eigen kind is het echt een ander verhaal.
@:kreator je kunt zo jong niet valide testen, ontwikkeling gaat in spurten. Een ontwikkelingsvoorsprong kun je wel vaststellen, en in t oog houden dat je kind gezien wordt door school en kdv. Qua test waren we zelf weg tevreden over de KIQT+ (die is tot en met 10 jaar)
Het maakt me verdrietig en een beetje moedeloos dat zoveel (U)HB-kinderen slecht begeleid worden.
SPOILERBij de oudste gaat het momenteel ook niet lekker. En ik voel me schuldig. De afgelopen jaren zijn we zo druk geweest met de jongste, omdat hij dreigde uit te vallen en heel ongelukkig was. De oudste ging wel redelijk ok, miste wel een hoop uitdaging, maar ging bijna naar het VO en had zich er min of meer bij neergelegd. En door gebrek aan tijd en energie, hebben wij het gelaten. Nu loopt hij keihard tegen zijn beperking aan dat hij niet weet hoe hij moet leren. Op het VO is het tempo hoog, het niveau ook (zelfs voor VWO) en hij lijkt te verzuipen. Is niet gewend om iets voor school te moeten doen en wil ook nog niet accepteren dat het nu wél nodig is. Zelfvertrouwen keldert naar beneden. School zei vooraf dat ze dit type leerling veel zien en dat er veel aandacht voor is, maar ik vind het tegenvallen in de praktijk. Ik vind het zo naar voor hem, hij keek heel erg uit naar meer uitdaging. En ondertussen is het knopje puberteit *aan*, dus zomaar iets van je ouders aannemen is ook niet meer vanzelfsprekend.
FTFYquote:
[..]
Het maakt me verdrietig en een beetje moedeloos dat zoveel kinderen slecht begeleid worden.
Ja ok. True. Noodgedwongen heb ik vooral zicht op en ervaring met het HB-deel van de schoolgangersquote:
Op .Ik vind dat zo bizar. Als hb-coach een andere hb-coach mee moeten nemen omdat je als ouder niet serieus genomen wordt.quote:
[..]
Het blijft gewoon rot als je kind niet lekker in z'n vel zit. Als ouder ben je degene die alle klappen opvangt. Met liefde, maar het gaat je niet in de koude kleren zitten. Onze eigen HB-coach zei trouwens exact hetzelfde, dat het bij je eigen kinderen toch anders is. Ook zij moet tijdens gesprekken met school een andere HB-coach meenemen omdat ze in de rol van ouder niet voldoende serieus genomen wordt. Het is toch absurd...
Het maakt me verdrietig en een beetje moedeloos dat zoveel (U)HB-kinderen slecht begeleid worden.SPOILERBij de oudste gaat het momenteel ook niet lekker. En ik voel me schuldig. De afgelopen jaren zijn we zo druk geweest met de jongste, omdat hij dreigde uit te vallen en heel ongelukkig was. De oudste ging wel redelijk ok, miste wel een hoop uitdaging, maar ging bijna naar het VO en had zich er min of meer bij neergelegd. En door gebrek aan tijd en energie, hebben wij het gelaten. Nu loopt hij keihard tegen zijn beperking aan dat hij niet weet hoe hij moet leren. Op het VO is het tempo hoog, het niveau ook (zelfs voor VWO) en hij lijkt te verzuipen. Is niet gewend om iets voor school te moeten doen en wil ook nog niet accepteren dat het nu wél nodig is. Zelfvertrouwen keldert naar beneden. School zei vooraf dat ze dit type leerling veel zien en dat er veel aandacht voor is, maar ik vind het tegenvallen in de praktijk. Ik vind het zo naar voor hem, hij keek heel erg uit naar meer uitdaging. En ondertussen is het knopje puberteit *aan*, dus zomaar iets van je ouders aannemen is ook niet meer vanzelfsprekend.
Kan het niet via de huisarts met verwijzing? In dat geval moet alleen de gemeente een contract hebben met de hulpverlenende instantie. Dan heb je wellicht wel (wat) keuze, zonder dat school invloed heeft.quote:
Ik wil ook een hb-coach inschakelen voor U. en wil het zelf bekostigen zonder alle instanties erbij te betrekken. Maar dat is bijna onmogelijk met de huidige prijzen. Bijna ¤3500 voor 10 sessies.
Zo hebben wij de IQ-test en begeleiding bij een extern bureau kunnen doen. Ik heb de huisarts via de online portal gevraagd om een verwijzing, ivm gedragsproblemen thuis, waarbij we vermoedden dat het samenhangt met HB en/of niet-adequate begeleiding op school. We hoefden niet eens langs te komen
.Op elk onderwerp.quote:
[..]
Ik vind dat zo bizar. Als hb-coach een andere hb-coach mee moeten nemen omdat je als ouder niet serieus genomen wordt.
Scholen nemen ouders minder serieus dan 'onafhankelijke' experts. Zelfs als de ouders zelf meer expertise hebben dan de experts. Bizar, maar ik heb nog niet anders meegemaakt of gehoord.
Echt heel wonderlijk. Wij maken de meewarige houding nu ook mee. Ik dacht dat ze gewoon aan ons intelligentieniveau twijfelden. Misschien doen ze dat ook wel. Ergens geeft het me op een wrange manier troost dat dit kennelijk een standaard houding is.quote:
[..]
Op elk onderwerp.
Scholen nemen ouders minder serieus dan 'onafhankelijke' experts. Zelfs als de ouders zelf meer expertise hebben dan de experts. Bizar, maar ik heb nog niet anders meegemaakt of gehoord.
Ze vonden ons wel lieve ouders. Dat wel. Maar het beeld dat wij van ons kind hebben is niet helemaal accuraat.
Als ouder wordt je gewoon niet serieus genomen, zelfs niet als een professional vervolgens hetzelfde verteld, dan gaan ze ineens wel luisteren.quote:
[..]
Ik vind dat zo bizar. Als hb-coach een andere hb-coach mee moeten nemen omdat je als ouder niet serieus genomen wordt.
Niet op hb-gebied deze ervaring, maar op ass gebied. En school luisterde dus pas toen we het hele circus invlogen aan betrokken professionals, die vervolgens hetzelfde vertelden als wij al steeds zeiden...
Nu op een school waar ze wel luisteren en gewoon weten waar ze mee bezig zijn. Het is zo'n verademing, dat er meegedacht wordt in plaats van altijd eerst NEE te roepen.
En ergens snap ik het wel, want ouders roepen van alles en ik begrijp dat ze niet altijd overal in mee kunnen gaan.
Maar ik heb wel eens heel gefrustreerd op school zitten huilen dat ik het echt belachelijk vond dat ze nu met professionals ineens wel luisterden. En of dat nou echt niet anders kon.
Ik kreeg alleen een schaapachtige blik...
quote:
[..]
Maar het beeld dat wij van ons kind hebben is niet helemaal accuraat.
Wat fijn!quote:
[..]
Kan het niet via de huisarts met verwijzing? In dat geval moet alleen de gemeente een contract hebben met de hulpverlenende instantie. Dan heb je wellicht wel (wat) keuze, zonder dat school invloed heeft.
Zo hebben wij de IQ-test en begeleiding bij een extern bureau kunnen doen. Ik heb de huisarts via de online portal gevraagd om een verwijzing, ivm gedragsproblemen thuis, waarbij we vermoedden dat het samenhangt met HB en/of niet-adequate begeleiding op school. We hoefden niet eens langs te komen
In onze gemeente zit geen hb-coach helaas. En in de regio is het ook schaars. Kon online niks vinden dus ze gemeente morgen even bellen of mailen met deze vraag.
. En nu, op het VO, helemaal. Zo fijn! Dus het kan wel, maar het is schaars.Dat is zo verdrietig. Ik heb echt regelmatig gedacht "luister je wel?"quote:
[..]
Als ouder wordt je gewoon niet serieus genomen, zelfs niet als een professional vervolgens hetzelfde verteld, dan gaan ze ineens wel luisteren.
Niet op hb-gebied deze ervaring, maar op ass gebied. En school luisterde dus pas toen we het hele circus invlogen aan betrokken professionals, die vervolgens hetzelfde vertelden als wij al steeds zeiden...
Nu op een school waar ze wel luisteren en gewoon weten waar ze mee bezig zijn. Het is zo'n verademing, dat er meegedacht wordt in plaats van altijd eerst NEE te roepen.
En ergens snap ik het wel, want ouders roepen van alles en ik begrijp dat ze niet altijd overal in mee kunnen gaan.
Maar ik heb wel eens heel gefrustreerd op school zitten huilen dat ik het echt belachelijk vond dat ze nu met professionals ineens wel luisterden. En of dat nou echt niet anders kon.
Ik kreeg alleen een schaapachtige blik...
Er staan ook dingen in het zorgplan als "M heeft veel conflict met andere leerlingen, dingen moeten gaan zoals hij het wil." Maar ook "M. neemt nooit leiding en laat andere leerlingen bepalen hoe het spel/de taak moet verlopen".
Of: "M. helpt klasgenoten wel, maar ziet niet zelf wanneer iemand hulp nodig heeft. Dit moet expliciet gevraagd worden door het klasgenootje" en "M. vraagt niet om hulp. Zo weet een klasgenootje niet dat hij hulp nodig heeft".
In de begeleidende mail stond wel dat het voor ouders soms lastig te begrijpen is wat er in zo'n zorgplan geschreven staat. Ja, klopt. Zoveel tegenstrijdigheden begrijp ik inderdaad niet. Maar de professionals ook niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cygne op 08-01-2025 21:28:53 ]
Zei de IB'er zelf, wel ietwat gegeneerd, dat ze liever geen ouders dat soort dingen liet vertellen/ info sessies liet doen omdat school die toch altijd minder serieus nam.
Maar die vonden zelfs de extern specialist lastig want die kwam via ons en werkte niet op school dus had daar niet genoeg ervaring mee volgens hen, om echt te weten wat werkte.
Oh wow, dat zeggen ze dan ook gewoon.quote:
Ik heb 1 op 1 wel eens aangeboden een informatief verhaal te laten houden door de ouder die als specialist in het vak werkt waarover het ging. Aantoonbaar meer kennis dan de expert van school.
Zei de IB'er zelf, wel ietwat gegeneerd, dat ze liever geen ouders dat soort dingen liet vertellen/ info sessies liet doen omdat school die toch altijd minder serieus nam.
Maar die vonden zelfs de extern specialist lastig want die kwam via ons en werkte niet op school dus had daar niet genoeg ervaring mee volgens hen, om echt te weten wat werkte.
Ze zijn hier ook niet zo happig op externe specialisten. Orthopedagoog: "Ja, M. scoort dus hoog op de IQ-test. Maar lager op verwerkingssnelheid en auditief werkgeheugen. Die score is wel gekleurd door zijn extreem precieze manier van werken en het goed willen doen, dus daar moeten we ons niet teveel door laten leiden".IB-er: "Ja, die verwerkingssnelheid, dat is echt een groot probleem."
Ik: "zoals orthopedagoog al benoemt: Faalangst en perfectionisme is ook best een struikelblok"
IB-er, met schuin hoofd, meelevende glimlach en hoofdschuddend: "Nee hoor, dat is helemaal niet aan de orde. De verwerkingssnelheid, eigenlijk is daar alles wel door te verklaren. Komt door zijn autisme. Ik heb een keer een cursus gevolgd en blablabla"
Man, orthopedagoog en ik:
Ik kan je het boek “slim onderpresteren aanpakken” van ophelie desmet aanraden. Is half achtergrond en tips en half werkboek. Ook veel tips voor leren leren en begrip dat kinderen het niet zelf kunnen oplossen!quote:
[..]
Het blijft gewoon rot als je kind niet lekker in z'n vel zit. Als ouder ben je degene die alle klappen opvangt. Met liefde, maar het gaat je niet in de koude kleren zitten. Onze eigen HB-coach zei trouwens exact hetzelfde, dat het bij je eigen kinderen toch anders is. Ook zij moet tijdens gesprekken met school een andere HB-coach meenemen omdat ze in de rol van ouder niet voldoende serieus genomen wordt. Het is toch absurd...
Het maakt me verdrietig en een beetje moedeloos dat zoveel (U)HB-kinderen slecht begeleid worden.SPOILERBij de oudste gaat het momenteel ook niet lekker. En ik voel me schuldig. De afgelopen jaren zijn we zo druk geweest met de jongste, omdat hij dreigde uit te vallen en heel ongelukkig was. De oudste ging wel redelijk ok, miste wel een hoop uitdaging, maar ging bijna naar het VO en had zich er min of meer bij neergelegd. En door gebrek aan tijd en energie, hebben wij het gelaten. Nu loopt hij keihard tegen zijn beperking aan dat hij niet weet hoe hij moet leren. Op het VO is het tempo hoog, het niveau ook (zelfs voor VWO) en hij lijkt te verzuipen. Is niet gewend om iets voor school te moeten doen en wil ook nog niet accepteren dat het nu wél nodig is. Zelfvertrouwen keldert naar beneden. School zei vooraf dat ze dit type leerling veel zien en dat er veel aandacht voor is, maar ik vind het tegenvallen in de praktijk. Ik vind het zo naar voor hem, hij keek heel erg uit naar meer uitdaging. En ondertussen is het knopje puberteit *aan*, dus zomaar iets van je ouders aannemen is ook niet meer vanzelfsprekend.
Valt nog mee dat ze niet zegt dat ze het van Facebook heeftquote:
[..]
Oh wow, dat zeggen ze dan ook gewoon.
IB-er: "Ja, die verwerkingssnelheid, dat is echt een groot probleem."
Ik: "zoals orthopedagoog al benoemt: Faalangst en perfectionisme is ook best een struikelblok"
IB-er, met schuin hoofd, meelevende glimlach en hoofdschuddend: "Nee hoor, dat is helemaal niet aan de orde. De verwerkingssnelheid, eigenlijk is daar alles wel door te verklaren. Komt door zijn autisme. Ik heb een keer een cursus gevolgd en blablabla"
Man, orthopedagoog en ik:
Dit moet echt wel goedkoper kunnen, die prijs slaat echt nergens op.quote:
Ik wil ook een hb-coach inschakelen voor U. en wil het zelf bekostigen zonder alle instanties erbij te betrekken. Maar dat is bijna onmogelijk met de huidige prijzen. Bijna ¤3500 voor 10 sessies.
Wij hebben toestemming van alle partijen voor de bovenschoolse plusklas! Eindelijk
ik roep het al jaren dat ik dat wil maar omdat het onder een andere samenwerkingsverband valt moesten eerst alle andere opties benut worden voordat we die richting op konden. We hebben vanmiddag gesprek gehad met de hele rambam (juf, ib’er, juf plusklas, orthopedagoog en wij) en iedereen gaf akkoord. Vanaf volgende week kan hij daar al beginnen Hij komt eigenlijk altijd blij uit school maar ik vind het zo heftig thuis momenteel.
En nog STEEDS niks van de gemeente gehoord. Ik moet er zelf achteraan bellen maar mijn emmertje is een beetje leeg…
. Dat is echt heel rot. herkenbaar. Knuffel.Ben ik nou zo’n zeikerd? Is m’n kind te gevoelig? Of klopt dit gewoon echt niet?SPOILERHij kwam vorige week heel verdrietig en onbegrepen thuis. Hij vertelde dat ze in de klas het alfabet moesten opzeggen en dat de juf klassikaal tegen hem had gezegd dat hij het alfabet nog niet kent. Afgezien van het feit dat hij het alfabet al kent sinds hij 2 is en het nu ook gewoon goed kent, is hij ook een heel gevoelig ventje.
Ook geeft hij aan dat hij niet wordt geholpen bij hulpvragen of wanneer hij iets moeilijk vindt. Dit is allemaal precies wat we hadden besproken dat goed moet lopen met de overstap naar groep 4.
[ Bericht 1% gewijzigd door arvensis op 13-01-2025 10:57:07 ]
Natuurlijk moet ze dat niet zo zeggen, dus mag jij daar zeker wel iets van zeggen.quote:
ik voel me echt een zeikerd, maar heb net weer de juf en ib’er van U. aangesproken.Ben ik nou zo’n zeikerd? Is m’n kind te gevoelig? Of klopt dit gewoon echt niet?SPOILERHij kwam vorige week heel verdrietig en onbegrepen thuis. Hij vertelde dat ze in de klas het alfabet moesten opzeggen en dat de juf klassikaal tegen hem had gezegd dat hij het alfabet nog niet kent. Afgezien van het feit dat hij het alfabet al kent sinds hij 2 is en het nu ook gewoon goed kent, is hij ook een heel gevoelig ventje.
Ook geeft hij aan dat hij niet wordt geholpen bij hulpvragen of als hij iets moeilijk vindt. Dit is allemaal precies wat we hadden besproken dat goed moet lopen met de overstap naar groep 4.
@arvensis wat verdrietig!
Ook al zou je kind te gevoelig zijn, dat betekend niet dat een leerkracht eroverheen hoeft te walsen..quote:
Ben ik nou zo’n zeikerd? Is m’n kind te gevoelig? Of klopt dit gewoon echt niet?
De basis van leren is een veilige omgeving. En zo kweek je geen veilige band..
SPOILERWij hebben ergens een jaar problemen gehad met de oudste, hij en die juf konden echt niet samen. Juf was qua karakter heel direct, oudste was gevoelig en zacht. Juf hoorde hem niet, en hij voelde zich vaak aangevallen. Die juf kon beter met kinderen die te druk waren, dan kinderen die te rustig waren. En C had een juf nodig die wat subtielere signalen zag. Het was gewoon geen match. Gelukkig kon hij qua leren makkelijk mee, dus het was echt uitzingen. Maar dat betekend niet dat ik er als ouder mijn mond hield. Ik legde de juf echt wel uit wat haar uitspraken deed met mijn kind.
Dat is didactisch gezien gewoon echt heel slecht. Goed dat je het hebt aangekaart!quote:
ik voel me echt een zeikerd, maar heb net weer de juf en ib’er van U. aangesproken.Ben ik nou zo’n zeikerd? Is m’n kind te gevoelig? Of klopt dit gewoon echt niet?SPOILERHij kwam vorige week heel verdrietig en onbegrepen thuis. Hij vertelde dat ze in de klas het alfabet moesten opzeggen en dat de juf klassikaal tegen hem had gezegd dat hij het alfabet nog niet kent. Afgezien van het feit dat hij het alfabet al kent sinds hij 2 is en het nu ook gewoon goed kent, is hij ook een heel gevoelig ventje.
Ook geeft hij aan dat hij niet wordt geholpen bij hulpvragen of wanneer hij iets moeilijk vindt. Dit is allemaal precies wat we hadden besproken dat goed moet lopen met de overstap naar groep 4.
Ik heb deze link hier wel eens eerder gedeeld, met 12 tips voor onderwijs aan creatief begaafden (HB of niet). Om deze kinderen aan het leren te kunnen krijgen, is het allerbelangrijkste een goede relatie met de leerkracht. Als die er niet is, voelen komen ze niet tot leren.quote:
@:kwakz0r
[..]
Ook al zou je kind te gevoelig zijn, dat betekend niet dat een leerkracht eroverheen hoeft te walsen..
De basis van leren is een veilige omgeving. En zo kweek je geen veilige band..
En de juf ziet niet dat ze hoogbegaafd is want ze springt er niet uit. Alle tests en de psycholoog zeggen anders.
Intensief dit. Ze zit trouwens in groep 3. De juf hamert alleen maar op automatiseren en daar gaat ze erg slecht op.
Ik hoef verder geen medelijden ofzo en het is zeker geen wedstrijd. Maar het helpt wel om hier gelijkgestemden tegen te komen, naast de tips die gedeeld worden natuurlijk!
Mentor-pm’er heeft goed geluisterd en aangegeven dat ze veel zaken ook wel zien. Ze is de laatste tijd weer erg bezig met de kleintjes op de groep, de net tweejarigen. Volgende maand is ze zelf 3,5.
Mentor-pm’er gaf aan dat ze mijn dochter in het overleg met het samenwerkingsverband wil bespreken, om specifiek advies op te vragen. Zij is mijn eerste, dus ik heb vanuit ouderperspectief nog geen ervaring met het swv. Werkgerelateerd weet ik dat ze soms ook dwars kunnen liggen. Mja, wordt vervolgd. Dat overleg is pas weer over twee maanden. Tot die tijd gaan ze haar nog nauwer volgen. Ik was wel blij om te horen dat ze juist ook meer willen doen voor de kinderen met een (duidelijke) voorsprong. Ze krijgen vooral veel bijscholing voor de kinderen die wat meer moeite hebben om aan te haken, dat vindt ze ook niet prettig. Dus fijn dat ze het wel zien en aangeven dat ze zelf ook nog niet heel veel weten. Voor nu gaan we maar mee in waar ze om vraagt. Thuis doet ze dat heel actief, op de voorschool gaan ze dat ook meer doen.
Wat voor overstap heeft hij gemaakt?Fijn dat ze het zien en uitdaging proberen te bieden in ieder geval!
Naar ik begreep om beter beslagen ten ijs te komen wat betreft onderbouwing om bepaalde dingen wel / niet te doen. Ze zei dat ze het leuk vindt om juist ook kindjes te bedienen die meer nodig hebben aan de bovenkant, maar ze gaf ook eerlijk aan dat daar veel minder aandacht voor is vanuit de organisatie. Ze wil daar zelf goed in doen, maar is soms ook zoekend in ‘wat wel’ en ‘wat niet’. Ze is zelf begin 50, ik vind het wel tof dat ze zich er wel echt meer in wil gaan verdiepen. Gelukkig is dochter een sociaal beestje en vindt ze gezelligheid om zich heen heel prettig, dus ik ben niet zo bang dat ze totaal uit gaat die laatste maanden. Maar een beetje uitdaging aanbieden mag van mij wel, vooral omdat ze er nu thuis ook zo naar op zoek is.quote:
@:Komkommerschijfje Wat is het doel/nut van het inschakelen van het SWV?
Fijn dat ze het zien en uitdaging proberen te bieden in ieder geval!
Op haar toekomstige basisschool zit wel in-huis-expertise op het vlak van voorsprong / meerbegaafd- en hoogbegaafdheid. Daar hebben we ook wel naar gekeken bij het kiezen van de school. Hetzelfde swv blijft betrokken, dus ik weet niet of zij straks ook een rol gaan spelen in bijvoorbeeld een overdracht tussen vs en basisschool? Wat ik al zei, ik ken de swv’s vooral vanuit mijn werk en dan kijken ze vooral mee als er veel zorgen / vragen zijn op het gebied van gedrag van leerlingen in de vo-leeftijd. Of een cluster 4-school passend zou zijn of niet, bijvoorbeeld. Dus ik heb er nog geen ervaring mee op dit stuk.
Ik zou als ouder vooral inzetten op de school informeren/waarschuwen vóór de eerste wendag op school.
Ik wacht het maar even af. Voor nu in ieder geval weer even de neuzen dezelfde kant op, ze gaan hun best doen om haar lekker te bedienen de komende tijd.quote:
Ik vraag me af wat het SWV daar mee gaat doen, maar dat hangt natuurlijk heel erg af van het SWV (en de contactpersoon). Hopelijk levert het wat op!
Ik zou als ouder vooral inzetten op de school informeren/waarschuwen vóór de eerste wendag op school.
We hebben zelf ook een intakegesprek in april op school, dan zullen we zelf ook alle zaken aankaarten.
Al eens samen met psycholoog in gesprek geweest met school? Ze luisteren (in mijn ervaring) beter naar professionals dan naar ouders.quote:
Poeh het lijkt wel alsof ik hier zelf geschreven heb. Sinds het nieuwe jaar is er elke ochtend geschreeuw en gegil. Mevrouw wil niet naar school. Vorige week explodeerde ze thuis helemaal omdat de juf boos op haar was geweest. Vandaag was ze ook pas om 9u op school.
En de juf ziet niet dat ze hoogbegaafd is want ze springt er niet uit. Alle tests en de psycholoog zeggen anders.
Intensief dit. Ze zit trouwens in groep 3. De juf hamert alleen maar op automatiseren en daar gaat ze erg slecht op.
Ik hoef verder geen medelijden ofzo en het is zeker geen wedstrijd. Maar het helpt wel om hier gelijkgestemden tegen te komen, naast de tips die gedeeld worden natuurlijk!
Mijn oudste had een juf die haar wel zag in groep 3, ze moest meedoen met de uitleg (gewoon om wel mee te krijgen hoe dingen werken) en daarna kreeg ze haar eigen werkjes. Was echt een fijne leerkracht.
@Komkommerschijfje, fijn dat ze je dochter in beeld hebben.
De orthopedagoog gaf laatst prima adviezen maar ik vermoed dat de school te weinig ervaring heeft om daaraan te kunnen voldoen (geheel eigen leerlijn opzetten) en daarom hebben ze de hb deskundige ingeschakeld die zei dat hij echt naar de externe plusklas moest. Dat mocht laatst nog niet van de orthopedagoog want niet alle mogelijkheden waren benut
maar gelukkig heeft de ib' er dat naast zich neergelegd. Ik snap die orthopedagoog ook ergens wel want de plusklas behoort niet tot hun SWV en moeten ze dus los betalen en dat zal wel een duur dingetje zijn.Maar gisteren ging hij voor het eerst naar de plusklas en ook al is het voor mij een heen-en-weer gefiets, mijn zoon vond het fantastisch
en daar doen we het voor.Jep, maar het kwartje lijkt nog niet echt te vallen. Gesprek gehad met psycholoog, psycholoog externe plusklas, IB-er, juf.quote:
[..]
Al eens samen met psycholoog in gesprek geweest met school? Ze luisteren (in mijn ervaring) beter naar professionals dan naar ouders.
Mijn oudste had een juf die haar wel zag in groep 3, ze moest meedoen met de uitleg (gewoon om wel mee te krijgen hoe dingen werken) en daarna kreeg ze haar eigen werkjes. Was echt een fijne leerkracht.
@:Komkommerschijfje, fijn dat ze je dochter in beeld hebben.
We gaan binnenkort hulp krijgen van een therapeut via de gemeente om te kijken of die thuis kan helpen op de momenten dat er drama is (en dat is dagelijks meerdere keren). Maar we merken gewoon dat ze school echt niet leuk vindt, daar moet school iets aan doen.
Succes, heftig lijkt me.quote:
[..]
Jep, maar het kwartje lijkt nog niet echt te vallen. Gesprek gehad met psycholoog, psycholoog externe plusklas, IB-er, juf.
We gaan binnenkort hulp krijgen van een therapeut via de gemeente om te kijken of die thuis kan helpen op de momenten dat er drama is (en dat is dagelijks meerdere keren). Maar we merken gewoon dat ze school echt niet leuk vindt, daar moet school iets aan doen.
Zo fijn voor hem. Hij had vorig jaar havo/vwo advies gekregen omdat hij wat meer voor zichzelf moest opkomen.. wij vonden dat een onzinnige motivatie. Dat heeft toch niets te maken met niveau…
Maar goed, hij wil heel graag naar het gymnasium, dus nu hopen dat hij wordt ingeloot
Kind 3 heeft gisteren haar eerste 5 avi kaarten gelezen en vandaag 3. Maandag ging ze er nog een paar lezen had de juf gezegd… en ze was per direct een zon kind geworden… Ze vertelde ook dat de juf had gezegd dat ze dit aan een andere juf ging vertellen, want ze kan ook heel goed rekenen (dat merk ik niet zo). Dus ben benieuwd, maar ik denk dat kind 3 niet onderdoet voor haar broers..
Oh en sorry, ben even niet bijgelezen…
Hier ook kleine succesjes.
Z. is nu ook los en gaat als een speer! Ze is net voor Sinterklaas begonnen op school en ze mag vanaf as maandag meedoen aan de plusopdrachten van groep 2. Super fijn dat de school ook proactief is geworden en zelf met initiatief komt!
Ze heeft net ook haar eerste boekje gelezen thuis.
https://www.instagram.com(...)MWNrbWlmejUxOXVtYQ==
Is dit later ergens terug te zien?quote:
Kwam net een gratis webinar tegen voor morgen of as vrijdag over “in harmonie met je hb-kind”. Misschien wel interessant voor iemand hier.
https://www.instagram.com(...)MWNrbWlmejUxOXVtYQ==
Sorry was even offline!quote:
@:kwakz0r Gaat het nu na een paar dagen wat beter, dat hij wat gewend is, of nog geen verschil?
M is overgestapt naar een voltijds HB klas op een andere school in onze woonplaats.
Het is een week een stuk beter gegaan maar nu is hij weer twee dagen thuis geweest. Het lijkt vooral te hangen op angst boor de maandag (druk in de klas door nieuwe meester die dag), en door het gepieker een enorm slaaptekort.
We zijn bezig met slaapgygiene maar dat is zo makkelijk nog niet. Slapen is wel een probleem af en toe en daar lijdt alles onder.
Morgen weer proberen. Hij sliep vanavond om een uur of kwart voor elf.
[ Bericht 5% gewijzigd door kwakz0r op 22-01-2025 00:10:33 ]
Ik vond het wel interessant klinken maar ik vind het wel een red flag dat zij nergens aangeeft wat zij aan opleiding heeft gedaan om zich hb specialist te noemen (is geen beschermde naam), en op haar blog lees ik ook dingen waar ik vraagtekens bij heb, over hsp en hb bijvoorbeeld Jammer wel.quote:
Kwam net een gratis webinar tegen voor morgen of as vrijdag over “in harmonie met je hb-kind”. Misschien wel interessant voor iemand hier.
https://www.instagram.com(...)MWNrbWlmejUxOXVtYQ==
Er zijn heel veel pseudo specialisten. Niks ten nadele van ouders die wel geholpen zijn met haar tips hoor! Is alleen niks voor mij denk ik.
Geen idee! Je kan het vragen?quote:
[..]
Is dit later ergens terug te zien?
Snap ik. Ik zit op dit moment op een punt dat alle hulp welkom is.quote:
[..]
Ik vond het wel interessant klinken maar ik vind het wel een red flag dat zij nergens aangeeft wat zij aan opleiding heeft gedaan om zich hb specialist te noemen (is geen beschermde naam), en op haar blog lees ik ook dingen waar ik vraagtekens bij heb, over hsp en hb bijvoorbeeld Jammer wel.
Er zijn heel veel pseudo specialisten. Niks ten nadele van ouders die wel geholpen zijn met haar tips hoor! Is alleen niks voor mij denk ik.
Wat een verdrietige situatie...quote:
[..]
Sorry was even offline!
M is overgestapt naar een voltijds HB klas op een andere school in onze woonplaats.
Het is een week een stuk beter gegaan maar nu is hij weer twee dagen thuis geweest. Het lijkt vooral te hangen op angst boor de maandag (druk in de klas door nieuwe meester die dag), en door het gepieker een enorm slaaptekort.
We zijn bezig met slaapgygiene maar dat is zo makkelijk nog niet. Slapen is wel een probleem af en toe en daar lijdt alles onder.
Morgen weer proberen. Hij sliep vanavond om een uur of kwart voor elf.
Je hebt dit vast al geprobeerd, maar bij prul gaat het slapen heel veel beter met een zwaartedeken. En dan niet zo'n 2,5 kilo exemplaar, maar eentje van 5 kilo (prul weegt 18 kilo).
quote:
[..]
Ik vond het wel interessant klinken maar ik vind het wel een red flag dat zij nergens aangeeft wat zij aan opleiding heeft gedaan om zich hb specialist te noemen (is geen beschermde naam), en op haar blog lees ik ook dingen waar ik vraagtekens bij heb, over hsp en hb bijvoorbeeld Jammer wel.
Er zijn heel veel pseudo specialisten. Niks ten nadele van ouders die wel geholpen zijn met haar tips hoor! Is alleen niks voor mij denk ik.
Al snap ik heel goed dat je op een gegeven moment ook maar gewoon alle informatie die je kan vinden leest/luistert en kijkt of je daar iets uit kunt pikken wat voor jullie werkt; daar is natuurlijk niks mis mee
Ik wilde hier nog even op terugkomen. Ik vond dit ook altijd onzinnige redenen, maar inmiddels - met een kind op het vwo - snap ik wel beter wat ermee wordt bedoeld. Op het vwo wordt veel zelfredzaamheid verwacht. Wil je steunlessen? Zelf vragen. Heb je een les gemist? Jouw verantwoordelijkheid dat je weet wat je hebt gemist. En als je dat allemaal niet zo goed durft, dan heb je dus best een probleem. Dat is ook een vorm van voor jezelf opkomen.quote:
Kind 1 heeft vwo advies!
Zo fijn voor hem. Hij had vorig jaar havo/vwo advies gekregen omdat hij wat meer voor zichzelf moest opkomen.. wij vonden dat een onzinnige motivatie. Dat heeft toch niets te maken met niveau…
Maar goed, hij wil heel graag naar het gymnasium, dus nu hopen dat hij wordt ingeloot
Ik vind de overgang wel heel pittig wat dat betreft. Er is eigenlijk niemand meer die ze even op weg helpt… (of althans op deze school niet).
Ik heb t nog niet geprobeerd omdat Melba juist altijd de deken van zich af wil en alles te warm vindt. Maar ik zal t eens overleggen met hem! Hij weegt volgens mij 35 kilo minstens dus zal kijken hoe zwaar het dan moet zijnquote:
[..]
Wat een verdrietige situatie...
Je hebt dit vast al geprobeerd, maar bij prul gaat het slapen heel veel beter met een zwaartedeken. En dan niet zo'n 2,5 kilo exemplaar, maar eentje van 5 kilo (prul weegt 18 kilo).
Als tussenstap heb je ook nog een slaaptunnel. Dat is hier al jaren een succes.quote:
[..]
Ik heb t nog niet geprobeerd omdat Melba juist altijd de deken van zich af wil en alles te warm vindt. Maar ik zal t eens overleggen met hem! Hij weegt volgens mij 35 kilo minstens dus zal kijken hoe zwaar het dan moet zijn
Hier gaat alles nog steeds goed! We genieten ons er suf van, want we weten heel goed dat het niet vanzelfsprekend is.
SPOILERSjaak geeft wel aan dat hij school toch weer te makkelijk en saai vindt. Hij krijgt al 5 uur per week verrijking en zijn lessen zijn al gecompact… dus we gaan binnenkort met de mentor in gesprek om te kijken hoe we kunnen voorkomen dat hij zich nog meer gaat vervelen. Dit keer zonder versnellen, dat wil hij namelijk niet meer. Hij heeft namelijk vrienden
Het is soms echt schrijnend. Twee vrienden van mij zijn psychiater en hoe vaak zij verkeerde diagnoses tegenkomen van zogenaamde psychologen.. Dat kan een hoop verdriet geven. Maar goed, snap dat je als ouder het soms ook niet altijd meer weet.quote:
Ik vind dat nog vrij breed - wat voor psychologie opleiding heeft ze gedaan? Wo of hbo? Of losse/specifieke modules/cursussen? In een 'normale' wo psychologie bachelor zit bv echt helemaal niks over hoogbegaafdheid, of althans in mijn studie destijds niet en bij degene waar ik nu lesgeef (andere uni) voor zover ik weet ook niet. Kindertherapeut hetzelfde; als ik daarop Google kom ik bij een ncoi hbo kindertherapeut, daar zit bij het studieprogramma niks in over hoogbegaafdheid. Ik snap wel wat kwakzor zegt, je zou eigenlijk willen weten welke opleiding en waar ze die precies gevolgd heeft om iets te kunnen zeggen over de betrouwbaarheid/kwaliteit daarvan.
Al snap ik heel goed dat je op een gegeven moment ook maar gewoon alle informatie die je kan vinden leest/luistert en kijkt of je daar iets uit kunt pikken wat voor jullie werkt; daar is natuurlijk niks mis mee
Ik kan het ECHA netwerk Nederland aanraden als je iemand zoekt Niet iedereen met een ECHA certificering staat erin, maar áls ze erin staan dan moeten ze aantoonbaar aan flinke voorwaarden voldoen.quote:
Ik vind dat nog vrij breed - wat voor psychologie opleiding heeft ze gedaan? Wo of hbo? Of losse/specifieke modules/cursussen? In een 'normale' wo psychologie bachelor zit bv echt helemaal niks over hoogbegaafdheid, of althans in mijn studie destijds niet en bij degene waar ik nu lesgeef (andere uni) voor zover ik weet ook niet. Kindertherapeut hetzelfde; als ik daarop Google kom ik bij een ncoi hbo kindertherapeut, daar zit bij het studieprogramma niks in over hoogbegaafdheid. Ik snap wel wat kwakzor zegt, je zou eigenlijk willen weten welke opleiding en waar ze die precies gevolgd heeft om iets te kunnen zeggen over de betrouwbaarheid/kwaliteit daarvan.
Al snap ik heel goed dat je op een gegeven moment ook maar gewoon alle informatie die je kan vinden leest/luistert en kijkt of je daar iets uit kunt pikken wat voor jullie werkt; daar is natuurlijk niks mis mee
Ik ga me ook aanmelden, dat kan alleen met een geaccrediteerde opleiding (over de eisen daaraan kun je op de ECHA website lezen, is bijv. Sowieso een tentamen met theorie).
Niets ten nadele van de (voormalig) novilo cursussen en opleidingen, of opleidingen van de LICH! Die zijn ook goed en nuttig.
Maar veel kindercoaches/HB “specialisten” doen een soort LOI cursus psychologie/kindercoach/hb en leunen erg op hun N=1 ervaring met hun eigen kind en verkopen zich dan duur…
zucht Maar ja, als mensen die cursus doen en zich dan specialist noemen, dan is het heel sneu.
SPOILER(En tegelijkertijd vraag ik me af, hoeveel nieuws leer ik dan, ook dit jaar heb ik eigenlijk niets gehoord wat ik niet al wist, ik kon het alleen niet altijd precies zo vertellen. Maar goed, dat is een ander 'ding'
Ons zoontje is 2 jaar en 8 maanden, maar loopt gigantisch voor op anderen in zijn omgeving lijkt het. Maar wellicht stopt dat zo ineens en trekt hij meer naar gemiddeld.
Hij heeft een ultra goed geheugen, vergeet niks. Bijzonder vervelend soms. Snapt bijna alles na één keer uitleggen, kan erg goed logisch nadenken, maakt al redelijk serieuze bouwwerken met LEGO (DUPLO is alleen leuk als we wat groots willen). Verstevigd ook regelmatig zijn bouwwerken op een vrij 'innovatieve' manier. Maakt puzzels van 40 stukjes met redelijk gemak, telt tot en met 38 (geen idee waarom 39 niet gaat
), kan zijn eigen naam, 'papa' en 'mama' vrij duidelijk schrijven, kent het alfabet uit z'n hoofd..Daarentegen merk ik sociaal-emotioneel wel dat hij bepaalde dingen lastiger vindt dan een gemiddeld kind. Niet dat hij buiten de boot valt, maar is in een groep vrij teruggetrokken, vindt het (nog) lastig om zich te uiten en is wat onzeker over zichzelf heb ik het gevoel.
Bij peuters moet ik altijd denken aan dit plaatje. Omdat je schrijft dat hij sociaal buiten de boot valt, lijkt het me wel een mooie verduidelijking:quote:
Vanaf welke leeftijd kun je spreken van hoogbegaafdheid / wordt het relevant.
Ons zoontje is 2 jaar en 8 maanden, maar loopt gigantisch voor op anderen in zijn omgeving lijkt het. Maar wellicht stopt dat zo ineens en trekt hij meer naar gemiddeld.
Hij heeft een ultra goed geheugen, vergeet niks. Bijzonder vervelend soms. Snapt bijna alles na één keer uitleggen, kan erg goed logisch nadenken, maakt al redelijk serieuze bouwwerken met LEGO (DUPLO is alleen leuk als we wat groots willen). Verstevigd ook regelmatig zijn bouwwerken op een vrij 'innovatieve' manier. Maakt puzzels van 40 stukjes met redelijk gemak, telt tot en met 38 (geen idee waarom 39 niet gaat
Daarentegen merk ik sociaal-emotioneel wel dat hij bepaalde dingen lastiger vindt dan een gemiddeld kind. Niet dat hij buiten de boot valt, maar is in een groep vrij teruggetrokken, vindt het (nog) lastig om zich te uiten en is wat onzeker over zichzelf heb ik het gevoel.
In theorie spreek je tot een jaar of 5 van een ontwikkelingsvoorsprong, volgens mij. Volg zijn behoefte en zie waar hij uitkomt. Luister vooral niet naar mensen die zeggen dat je nog geen letters etc moet aanbieden ("dat moet je niet doen voordat ze naar school gaan, dat leren ze wel op school"). Als je kind er behoefte aan heeft, gewoon lekker je kind volgen. Kijk wel vast met beoogde basisscholen wat hun beleid is voor hoogbegaafde kinderen. Misschien heb je het nodig.
En ja de ECHA opleiding is ook heel duur hoor! @Hupje Zo’n diploma Is denk ik ook meer van belang als je als orthopedagoog of psycholoog je echt als HB specialist én je eigen specialisme/beroep gaat verkopen. Dan zou ik dus voor een psycholoog wel checken of ze een certificering hebben. Dat heb ik ook gedaan voor EMDR toen ik zelf EMDR therapie moest, bijvoorbeeld.
Ik vind het ook belangrijk voor het onderwijs als je voortrekker in je school moet zijn of beleidsmaker, of als je je laat inhuren als externe specialist in het onderwijs.
Om leerlingen/ kinderen te begeleiden in de praktijk is CEDIN/Novilo echt prima, en voor professionalisering op school de LICH.
CEDIN is ook best prijzig trouwens maar niet zo belachelijk duur als de RITHA/ECHA. Die kan ik doen omdat de baas betaalt en ik zelf subsidie heb binnengehaald voor school.
Top dankje voor de reactie.quote:
[..]
Bij peuters moet ik altijd denken aan dit plaatje. Omdat je schrijft dat hij sociaal buiten de boot valt, lijkt het me wel een mooie verduidelijking:
[ afbeelding ]
In theorie spreek je tot een jaar of 5 van een ontwikkelingsvoorsprong, volgens mij. Volg zijn behoefte en zie waar hij uitkomt. Luister vooral niet naar mensen die zeggen dat je nog geen letters etc moet aanbieden ("dat moet je niet doen voordat ze naar school gaan, dat leren ze wel op school"). Als je kind er behoefte aan heeft, gewoon lekker je kind volgen. Kijk wel vast met beoogde basisscholen wat hun beleid is voor hoogbegaafde kinderen. Misschien heb je het nodig.
Hij valt niet sociaal buiten de boot overigens zoals ik al zei, maar heeft het in sommige situaties 'iets moeilijker' dan een gemiddeld kind, dat valt me op. Zodra hij ontdooit is, dan is er geen houden meer aan vaak Hij heeft gewoon een paar vriendjes en vriendinnetjes waar hij leuk mee speelt, maar zodra daar dan onbekende kinderen bijkomen (bijv. een ander vriendje of vriendinnetje van de andere kinderen), dan klapt hij even compleet dicht en 'klopt het niet'.
Maar komende jaren inderdaad ff afwachten hoe hij zich verder ontwikkelt. Wellicht dat het nog allemaal wat meer naar 'gemiddeld' gaat.
Tja, letters aanbieden etc.. hij wilt het zelf heel graag. Dus wie ben ik om het niet te doen dan. Hij pikt dat bijzonder snel op en vindt het leuk. Waarom wachten dan inderdaad..
(Ik had toen gelukkig al de PMT-er achter me staan en dat scheelde veel)
@Geschiedkundige Bij de basisschool van mijn kinderen spraken ze pas richting groep 3/4 over HB. Daarvoor was alles een ontwikkelingsvoorsprong. Kinderen ontwikkelen zich soms heel snel en blijven dan weer een poos hangen. Mijn HB-er kon de dingen die jou kind op die leeftijd doet echt niet, maar is sociaal wel sterk. Mijn niet HB-er kon heel goed lego-en en is sociaal ook onhandig.
Voor nu zou ik gewoon meegaan in de ontwikkeling, en kijken of je een school kunt vinden waar ervaring is met HB-ers voor het geval dat.
Heeft hij veel in omgevingen met andere kinderen gezeten?quote:
Vanaf welke leeftijd kun je spreken van hoogbegaafdheid / wordt het relevant.
Ons zoontje is 2 jaar en 8 maanden, maar loopt gigantisch voor op anderen in zijn omgeving lijkt het. Maar wellicht stopt dat zo ineens en trekt hij meer naar gemiddeld.
Hij heeft een ultra goed geheugen, vergeet niks. Bijzonder vervelend soms. Snapt bijna alles na één keer uitleggen, kan erg goed logisch nadenken, maakt al redelijk serieuze bouwwerken met LEGO (DUPLO is alleen leuk als we wat groots willen). Verstevigd ook regelmatig zijn bouwwerken op een vrij 'innovatieve' manier. Maakt puzzels van 40 stukjes met redelijk gemak, telt tot en met 38 (geen idee waarom 39 niet gaat
Daarentegen merk ik sociaal-emotioneel wel dat hij bepaalde dingen lastiger vindt dan een gemiddeld kind. Niet dat hij buiten de boot valt, maar is in een groep vrij teruggetrokken, vindt het (nog) lastig om zich te uiten en is wat onzeker over zichzelf heb ik het gevoel.
Hij gaat - puur voor het sociale deel - twee dagen per week naar de dagopvang. Verder gewoon wat kinderen van vrienden, met buitenspelen en peutergym. Geen neefjes of nichtjes.quote:
[..]
Heeft hij veel in omgevingen met andere kinderen gezeten?
Merk wel dat het langzaam steeds wat beter gaat, misschien is hij ook gewoon wat 'laat'.
Zou goed kunnen lijkt me, ze moeten alles leren, en het ene gaat iets makkelijker dan het andere. Dan is het heel aantrekkelijk om dat wat makkelijker gaat veel meer te gaan doen, en dat wat niet zo makkelijk gaat uit de weg te gaan. En als een kind alleen thuis is, is het sowieso makkelijker om te gaan spelen met lego, cijfers, schrijven etc, ipv spelen met een ander kind.quote:
[..]
Hij gaat - puur voor het sociale deel - twee dagen per week naar de dagopvang. Verder gewoon wat kinderen van vrienden, met buitenspelen en peutergym. Geen neefjes of nichtjes.
Merk wel dat het langzaam steeds wat beter gaat, misschien is hij ook gewoon wat 'laat'.
Ah ja, sorry, ik las vanmorgen vroeg verkeerd over het sociale stuk.quote:
[..]
Top dankje voor de reactie.
Hij heeft gewoon een paar vriendjes en vriendinnetjes waar hij leuk mee speelt, maar zodra daar dan onbekende kinderen bijkomen (bijv. een ander vriendje of vriendinnetje van de andere kinderen), dan klapt hij even compleet dicht en 'klopt het niet'.
Maar komende jaren inderdaad ff afwachten hoe hij zich verder ontwikkelt. Wellicht dat het nog allemaal wat meer naar 'gemiddeld' gaat.
Tja, letters aanbieden etc.. hij wilt het zelf heel graag. Dus wie ben ik om het niet te doen dan. Hij pikt dat bijzonder snel op en vindt het leuk. Waarom wachten dan inderdaad..
En dat laatste klopt, hoewel er professionals en andere mensen gaan komen die zeggen dat je de ontwikkeling van je kind niet moet volgen, want “dan kan hij dat al en dat hoeft pas op school.” Niet naar hen luisteren, lekker je kind blijven volgen
Op de school van mijn oudste heb je een hb-peergroup jusit voor dit soort dingen. Het leren opkomen voor jezelf, maar ook hulp bij het domme leerwerk.quote:
[..]
Ik wilde hier nog even op terugkomen. Ik vond dit ook altijd onzinnige redenen, maar inmiddels - met een kind op het vwo - snap ik wel beter wat ermee wordt bedoeld. Op het vwo wordt veel zelfredzaamheid verwacht. Wil je steunlessen? Zelf vragen. Heb je een les gemist? Jouw verantwoordelijkheid dat je weet wat je hebt gemist. En als je dat allemaal niet zo goed durft, dan heb je dus best een probleem. Dat is ook een vorm van voor jezelf opkomen.
Ik vind de overgang wel heel pittig wat dat betreft. Er is eigenlijk niemand meer die ze even op weg helpt… (of althans op deze school niet).
En haar mentor houdt haar extra in de gaten.
De juf zegt ook dingen als 'ik weet niet of ze het kan' om vervolgens in de volgende zin te zeggen dat ze haar werk de volgende dag in 5 minuten af heeft als het moet voordat ze iets leuks mag doen. Dan kan ze het dus wel juf, ze heeft er alleen gewoon geen zin in.
Meesterwerk vindt prul niet leuk, dus dan is het ook niet gek dat ze haar gewone werk niet afmaakt. Dan moet ze aan het meesterwerk...
Conclusies en plan van aanpak:
- juf gaat minder uit van 'ach ze is nog zo jong en lief en schattig ' en meer van 'overleggen, afspraken maken en prul daar ook aan houden'. Dat doen wij ook, dus 's ochtends bespreken 'hoe ver denk je dat je alleen kunt' en dan een compromis sluiten en prul aan die afspraak houden. Vanochtend ging ik dit goed, maar dat kan ook de nieuwigheid zijn.
- de ib'er gaat een kindgesprek doen met prul om te checken wat ze wel leuk zou vinden. Met vragen als 'als je een toverstaf had, wat zou je dan anders toveren aan school?' enzo.
- de juf gaat toch een verrijkingsbak maken.
- er wordt weer een arrangement aangevraagd om te gaan doortoetsen waar prul staat. Want thuis leest ze dolfje weerwolfje voor haar broertje en op school zou ze niet vloeiend kunnen lezen. De hb-specialist gaat uit van wat wij aangeven, maar gaat dus wel spelenderwijs aan de slag om te checken waar de hiaten zitten, waar we kunnen en moeten verrijken en wat er nodig is.
- ze gaat aansluiten bij het hb-clubje van groep 4.
- we gaan onderzoeken of ze kan aansluiten bij het ploeterklasje van een andere school
- we gaan opnieuw proberen om onze planning zo in te richten dat ze naar senzai kan. Dat wordt iets makkelijker als haar broertje over een paar weken ook naar school gaat.
Uitkomsten van het arrangement zouden daarnaast een combinatie van onderstaande dingen kunnen zijn:
- versnellen naar groep 4 en dus na de zomer naar 5. Dat vinden wij lastig en een tijdelijke oplossing, dus het heeft niet onze voorkeur.
- structureel ambulante begeleiding voor doorzetten, uitdaging aan durven aan en verrijking.
- het advies om naar een andere school te gaan kijken.
- scholing voor de juf
- minder dagen naar school (wat vanzelf gaat met het ploeterklasje en senzai)
-.....
Ik vind het maar spannend allemaal.
Die hadden we hier ook. Vooral in de kleuterklas was dat pamperen echt een recept voor niks meer zelf doen. Begin groep 3 gebeurde het nog een beetje, maar die juf was in oktober klaar. Toen werd het gewoon weer de degelijke juf die gewoon afspraken nakomt en dat ook van de leerlingen verwacht. (binnen de redelijke grenzen van een kind)quote:
juf gaat minder uit van 'ach ze is nog zo jong en lief en schattig '
Die duidelijkheid hielp wel heel goed. Dat waren zijn beste 2 jaar op de basisschool.
Wij hebben toen we vastliepen vooral gekeken wat er goed ging op school en dat was het sociale deel. Dus we wilden hem vooral bij zijn vrienden houden. Emotioneel was hij jong, cognitief was versnellen ook geen langdurige oplossing. Dus we wilden hem die sociale basis in ieder geval laten houden. Dat kreeg hem in ieder geval nog naar school.
Maargoed, deze juf is sowieso constant ziek (of haar kind), dus er zijn dit jaar al 14 lesdagen uitgevallen. Dus ik denk dat ze zelf maar net het hoofd boven water houdt. Dan nog, het moet niet ten koste gaan van de kinderen.
Dat wordt nog erger als ze van de middelbare school afgaanquote:
[..]
Ik wilde hier nog even op terugkomen. Ik vond dit ook altijd onzinnige redenen, maar inmiddels - met een kind op het vwo - snap ik wel beter wat ermee wordt bedoeld. Op het vwo wordt veel zelfredzaamheid verwacht. Wil je steunlessen? Zelf vragen. Heb je een les gemist? Jouw verantwoordelijkheid dat je weet wat je hebt gemist. En als je dat allemaal niet zo goed durft, dan heb je dus best een probleem. Dat is ook een vorm van voor jezelf opkomen.
Ik vind de overgang wel heel pittig wat dat betreft. Er is eigenlijk niemand meer die ze even op weg helpt… (of althans op deze school niet).
Daarna werd de afspraak dat ze één taak per dag afmaakt in de klas, en daar werd ze ook goed aangehouden en voor beloond. De juffen en coach waren echt streng daarin en dat had resultaat. Inmiddels zit ze op twee taken en het gaat goed. Ze heeft meer plezier in rekenen (taal ging al prima) omdat ze eindelijk dingen af heeft en succes ervaart, en ze heeft opeens ook interesse in dingen waarvan ze eerder door faalangst direct mee zou stoppen zoals schaken en dammen (en breien 😄).
Ze is deze week al de hele week ziek thuis met griep helaas. Het grappige is wel dat ze nu echt super gefocust uno en andere spelletjes kan spelen aangezien haar duffe hoofd niet meer alle kanten op haar vanwege dr adhd. Dat herken ik wel: ik kon altijd beter leren en werken wanneer ik grieperig was, want meer focus
Ook niet gek als we afspraken maken en wij heel consequent onze dochter aan haar deel van de afspraken houden, maar de juffen dat vervolgens niet doen. Kutzooi.
quote:
En daar gaan we weer.... gillend op de grond: 'mama, ik ga nooit meer naar school'.
Ook niet gek als we afspraken maken en wij heel consequent onze dochter aan haar deel van de afspraken houden, maar de juffen dat vervolgens niet doen. Kutzooi.
met recht kutzooi. En dat zijn dan volwassenen - print die papieren van het extra werk van te voren allemaal uit, zodat een hb-kind vol-gas door kan. Sowieso hebben veel leerkrachten moeite met het ver voorlopen van kinderen. Gewoon niet-remmen in interesses en kennis, ook als dat ervoor zorgt dat je (als voorbeeld) een kind na groep 8 aflevert met natuurkundekennis op VWO3 niveau (maar als dat punniken of alles weten van bepaalde mossoorten of ...: ook prima). Je stopt toch ook niet met het eten geven aan kindereen die boven de 2x sd zitten qua lichaamslengte?
- 'ach ze is nog zo jong en lief en schattig': dat staat los van of een kind extra uitdaging nodig heeft!!! (nog los van de stereotypheid: voor meisjes is het ideaal schattig en lief, voor jongens stoer? Ik ben niet echt pro-woke, maar juist op scholen verwacht ik meer bewust zijn hierover).
[ Bericht 0% gewijzigd door CarbonC op 10-02-2025 10:20:39 ]
Naast wat al geschreven is, het eerste voorbeeld uit onderstaande filmpje:quote:
Vanaf welke leeftijd kun je spreken van hoogbegaafdheid / wordt het relevant.
Ons zoontje is 2 jaar en 8 maanden, maar loopt gigantisch voor op anderen in zijn omgeving lijkt het. Maar wellicht stopt dat zo ineens en trekt hij meer naar gemiddeld.
Hij heeft een ultra goed geheugen, vergeet niks. Bijzonder vervelend soms. Snapt bijna alles na één keer uitleggen, kan erg goed logisch nadenken, maakt al redelijk serieuze bouwwerken met LEGO (DUPLO is alleen leuk als we wat groots willen). Verstevigd ook regelmatig zijn bouwwerken op een vrij 'innovatieve' manier. Maakt puzzels van 40 stukjes met redelijk gemak, telt tot en met 38 (geen idee waarom 39 niet gaat
Daarentegen merk ik sociaal-emotioneel wel dat hij bepaalde dingen lastiger vindt dan een gemiddeld kind. Niet dat hij buiten de boot valt, maar is in een groep vrij teruggetrokken, vindt het (nog) lastig om zich te uiten en is wat onzeker over zichzelf heb ik het gevoel.
Bekijk deze YouTube-video
Verder: niet aan jezelf twijfelen.
Dat is wel heel herkenbaar dat eerste deel jaquote:
[..]
Naast wat al geschreven is, het eerste voorbeeld uit onderstaande filmpje:
Bekijk deze YouTube-video
Verder: niet aan jezelf twijfelen.
Wat een gedonder. Wel dingen van de kinderen verwachten, maar zelf niet doorpakken. Zuchtquote:
En daar gaan we weer.... gillend op de grond: 'mama, ik ga nooit meer naar school'.
Ook niet gek als we afspraken maken en wij heel consequent onze dochter aan haar deel van de afspraken houden, maar de juffen dat vervolgens niet doen. Kutzooi.
SPOILERBen zo blij dat we die tijd voorbij zijn. Ik stond ongeveer elk 6 weken bij de juf en dan ging het een week goed. Na 3 jaar bij die juf was ik er redelijk achter dat ze intensief serieel kinderen hielp. Elk week een andere ouder die stond te mopperen en waarvan het kind een week volle aandacht kreeg. De week erna de volgende ouder, waardoor een nieuw kind aandacht kreeg en de vorige 'vergeten' werd. Niet dat mijn kind nou altijd op zijn best was, maar dat is ook een stuk kind zijn. Frustraties, ongemak etc moet toch verwerkt worden.
het valt ook niet mee met 30 kinderen en een hoop labels en verwachtingen van ouders. Maar geef dat dan aan en vraag hulp ofzo.
gek genoeg nu op het VO nooit meer gedoe gehad.
Bij eerste kennismaking bij inschrijving / voor de start basisschool meteen de hb-specialist uitnodigen.quote:
[..]
Dat is wel heel herkenbaar dat eerste deel ja
Kies een positieve insteek en zeg iets als: "ik heb er weer een voor je" (afhankelijk van de persoon en hoe het gesprek gaat). Het is cruciaal dat het vanaf het eerste moment goed gaat (en helaas gaat het meestal meteen mis).
Dan moet die hulp er wel zijn, het is nu niet zo dat basischolen zwemmen in de mogelijkheden volgens mij.quote:
[..]
Wat een gedonder. Wel dingen van de kinderen verwachten, maar zelf niet doorpakken. ZuchtSPOILERBen zo blij dat we die tijd voorbij zijn. Ik stond ongeveer elk 6 weken bij de juf en dan ging het een week goed. Na 3 jaar bij die juf was ik er redelijk achter dat ze intensief serieel kinderen hielp. Elk week een andere ouder die stond te mopperen en waarvan het kind een week volle aandacht kreeg. De week erna de volgende ouder, waardoor een nieuw kind aandacht kreeg en de vorige 'vergeten' werd. Niet dat mijn kind nou altijd op zijn best was, maar dat is ook een stuk kind zijn. Frustraties, ongemak etc moet toch verwerkt worden.
het valt ook niet mee met 30 kinderen en een hoop labels en verwachtingen van ouders. Maar geef dat dan aan en vraag hulp ofzo.
gek genoeg nu op het VO nooit meer gedoe gehad.
Die was er in dit geval wel,quote:
[..]
Dan moet die hulp er wel zijn, het is nu niet zo dat basischolen zwemmen in de mogelijkheden volgens mij.
SPOILERbij kind in de parallel klas was de aanpak anders, kreeg meer hulp van de onderwijsassistent.
Daarnaast was de hb-groep van het samenwerkingsverband al ingeroepen, naast de dag externe plusklas kwamen ze voor andere kinderen ook op school langs.
Het werd ook erger nadat ze een cursus hb had gedaan.
- De peergroup start een nieuwe groep, die wél in onze planning past. Prul start over een maand weer.
- De bovenschoolse hb-specialist sloeg gisteren met de vuist op tafel over dat school zich niet aan de afspraken houdt en dat leek te werken. Vanmiddag aanvraag arrangement tekenen en de plusklas van groep 4 (ze zit zelf in 3) mag ze volgende week eindelijk starten.
We hebben serieus excelbestandjes met planningsopties voor volgend jaar gemaakt en gepuzzeld met energie van prul/twee banen/dansles/drumles (ja dat wil de dame graag proberen)/ zwemles van de jongste/ook af en toe eens tijd om adem te halen voor ons... maar het lijkt erop dat dat misschien wel gaat passen.
Ik snap je verdriet. Het is zo dubbel om blij te zijn met nu en het verdriet over al die tijd er ook te laten zijn.quote:
Onze jongste was deze week jarig, hij is 10 geworden. Op dit moment zit hij, voor het eerst in jaren, veel beter in zijn vel. Met z'n allen hebben we daar ontzettend hard ons best voor gedaan en dat was niet altijd makkelijk. Nu is hij 10 en zien we weer ons lieve vrolijke jongetje dat hij was voor al het schoolgedoe begon. En dat maakt me even heel verdrietig. Ongeveer zijn halve leven heeft hij moeten vechten, liep hij thuis over en waren er (veel) meltdowns. Die tijd krijgen we niet meer terug.
Ja dat is inderdaad heel dubbel. En de oudste zit inmiddels in de puberteit, dus de realisatie dat voor de jongste die omslag ook al niet zo heel ver weg meer is, doet me ook wel wat. Want jeetje, ik weet dat die puberdingen niet persoonlijk zijn, maar mentaal heb ik die weerstand nog niet zo goed kunnen opbouwen merk ikquote:
[..]
Ik snap je verdriet. Het is zo dubbel om blij te zijn met nu en het verdriet over al die tijd er ook te laten zijn.
.Dat wordt een uitdaging planningstechnisch! Maar wel heel fijn dat er nu toch mogelijkheden zijn. Hopelijk lukt het zo allemaalquote:
In de categorie goed nieuws/vooruitgang:
- De peergroup start een nieuwe groep, die wél in onze planning past. Prul start over een maand weer.
- De bovenschoolse hb-specialist sloeg gisteren met de vuist op tafel over dat school zich niet aan de afspraken houdt en dat leek te werken. Vanmiddag aanvraag arrangement tekenen en de plusklas van groep 4 (ze zit zelf in 3) mag ze volgende week eindelijk starten.
We hebben serieus excelbestandjes met planningsopties voor volgend jaar gemaakt en gepuzzeld met energie van prul/twee banen/dansles/drumles (ja dat wil de dame graag proberen)/ zwemles van de jongste/ook af en toe eens tijd om adem te halen voor ons... maar het lijkt erop dat dat misschien wel gaat passen.
.Ik hoop met je mee <3quote:
[..]
Dat wordt een uitdaging planningstechnisch! Maar wel heel fijn dat er nu toch mogelijkheden zijn. Hopelijk lukt het zo allemaal
En ik vond deze bij de bieb: https://zoeken.bibliocent(...)zb%7CPPN%3A439069858
Daar zie ik mijn meisje - samen met het lesmateriaal van ESERO - in haar huidige fascinatie-fase wel mee aan de slag gaan. Hopelijk vindt ze het leuk!
T. is inmiddels bijna 8 en hij is een wandelend hoofd. Al zijn hobby's (gamen/lego/spelletjes spelen) zijn met zijn hoofd en in de winter wordt er ook niet zoveel buiten gespeeld als dat eigenlijk goed voor hem is. Het is voor hem echt belangrijk om te sporten, om zijn hoofd enigszins uit te zetten maar ook om lichamelijk af en toe goed moe te worden.
Hij sport één keer per week op de sport-bso en op vrijdagmiddag zit hij op turnen. En dat is iedere week strijd. Hij heeft nooit zin, al vindt hij het altijd leuk als hij bezig is. Wel moeilijk soms, dat vindt hij wel lastig. Maar ik ben de discussies en huilbuien van tevoren echt zat. Hij heeft dit echt nodig en hij komt ook altijd (oprecht) blij de turnzaal uit. Maar een week later als we ons weer klaarmaken om te gaan, gaan deze argumenten er niet in. Bij zwemles was er nooit gedoe, want hij wilde graag zijn diploma's halen, maar een dusdanige stok achter de deur is er nu niet. Herkenning of tips anyone?
.
De oudste sport heel veel, hij zit bij de selectie van turnen. Dat is weer het andere uiterste. Dat maakt het voor ons qua planning wel ingewikkeld. 4x per week moeten we al naar de turnzaal rijden. Een nieuwe sport of activiteit moet daar dus ook wel tussen passen. En hij moet gemotiveerd zijn, anders wil ik er eigenlijk niet aan beginnen.
Wij hebben ervoor gekozen om voorlopig niet door te laten toetsen omdat ze prima in de groep ligt, goed in haar vel zit en bij evt een klas overslaan heel snel weer op hetzelfde probleem zal zitten. Einde van het schooljaar bekijken we weer de stand van zaken. Is er iets dat ik over het hoofd zie om wel voor doortoetsen te kiezen?
@Gogo83 heel herkenbaar ja. N mocht na drie weken naar de selectie van turnen en een jaar geleden (6,5) ook een fase gehad dat het iedere week strijd en drama was. Ik vond het ook heftig, en zag ook dat ze het heel leuk vond en dat ze deze uitdaging nodig had. Maar hoe help ik haar die drempel over...Na een paar weken bleek dat het aan 1 onderdeel lag wat niet lukte. Uiteindelijk samen met haar gaan oefenen (ook dat was strijd) maar opeens lukte het. Wilde ze dolgraag een filmpje sturen naar haar juf, blijven oefenen met ons en sindsdien nooit meer strijd of weerstand gehad.
Hier echt een meisje met faalangst / pas iets doen als ze het kan. Is er voor hem misschien ook iets in de turnles waar hij tegenop ziet?
Zo heeft N ook een enorme weerstand tegen fietsen. Ze heeft nu al maanden niet gefietst. Ze kan het wel maar zegt nu bang te zijn voor ander verkeer (voor het beeld, we wonen in een klein dorpje, zonder stoplichten etc). Ook weer iets waar ik haar weer vriendelijk doch dwingend over die drempel moet zien te krijgen. Wel een zoektocht soms.
Op school gaat het goed. Afgelopen week een oudergesprek gehad en er was dit keer eigenlijk weinig op of aan te merken. Hij heeft het echt weer zo getroffen met zijn juffen, ze hebben hem goed door, prikken door zijn gedrag heen en weten hem te motiveren om de moeilijke uitdagingen aan te gaan.
Wat een uitersten! Ik ben dus zelf ook niet zo van het de deur uitgaan met dit weer, dus gewoon veel buitenspelen of wandelen is in de zomer prima, maar in de winter....quote:
Ja, wel wat herkenning @:Gogo83 . Zwemles was bij ons ook al veel gedoe, het duurde lang en zeker de jongste vond het niet leuk. Maar na A en B diploma was dat klaar en was het eigenlijk de bedoeling dat hij een andere sport zou kiezen. Maar hij heeft er geen enkele interesse in. We hebben proeflessen gedaan bij atletiek, maar dat vond hij niet leuk genoeg. We wandelen veel, dat helpt hem om zijn hoofd leeg te maken, vooral voor het slapen gaan. Ik zit ook te denken aan scouting, gewoon lekker buiten bezig zijn. Ik denk dat hij dat wel leuk zou vinden.
De oudste sport heel veel, hij zit bij de selectie van turnen. Dat is weer het andere uiterste. Dat maakt het voor ons qua planning wel ingewikkeld. 4x per week moeten we al naar de turnzaal rijden. Een nieuwe sport of activiteit moet daar dus ook wel tussen passen. En hij moet gemotiveerd zijn, anders wil ik er eigenlijk niet aan beginnen.
Ik heb vandaag zelfs gedreigd met minder gamen, terwijl ik normaal echt nooit dreig, heb daar zo'n hekel aan! Wel jammer dat ie niks wil, zou een mooie aanvulling op school zijn..quote:
Heel herkenbaar. Zwemles was ook drama, tot hij doorhad dat hij het wél kon. De afspraak was hier ook een andere sport na zwemles. Maar hij wil helemaal niks. Geen sport, geen muziekinstrument bespelen, niks gewoon. Alleen gamen.
@Nolita: hij vindt turnen niet makkelijk, is motorisch niet de sterkste. Maar het is wel heel leuk, ook dit keer kwam hij weer stuiterend de turnhal uit. Ik laat het nu even rusten, volgende week is hij logeren en gaat hij niet. De week daarna ga ik het de dag ervoor wel goed voorbespreken, misschien helpt dat.
@Elleska: fijn dat het zo goed gaat op school!
Turnen is een fysieke bezigheid, en daarin zijn hb-kinderen gewone kinderen. Trainers zitten met hun handen aan kinderen, daar al eens over nagedacht?quote:
Ik loop even ergens tegenaan en ben benieuwd of dit herkenbaar is en of iemand tips heeft om ermee om te gaan.
T. is inmiddels bijna 8 en hij is een wandelend hoofd. Al zijn hobby's (gamen/lego/spelletjes spelen) zijn met zijn hoofd en in de winter wordt er ook niet zoveel buiten gespeeld als dat eigenlijk goed voor hem is. Het is voor hem echt belangrijk om te sporten, om zijn hoofd enigszins uit te zetten maar ook om lichamelijk af en toe goed moe te worden.
Hij sport één keer per week op de sport-bso en op vrijdagmiddag zit hij op turnen. En dat is iedere week strijd. Hij heeft nooit zin, al vindt hij het altijd leuk als hij bezig is. Wel moeilijk soms, dat vindt hij wel lastig. Maar ik ben de discussies en huilbuien van tevoren echt zat. Hij heeft dit echt nodig en hij komt ook altijd (oprecht) blij de turnzaal uit. Maar een week later als we ons weer klaarmaken om te gaan, gaan deze argumenten er niet in. Bij zwemles was er nooit gedoe, want hij wilde graag zijn diploma's halen, maar een dusdanige stok achter de deur is er nu niet. Herkenning of tips anyone?
.
Andere sport of hobby zoeken die motorische en sociale ontwikkeling in balans houdt met het koppie en de leeftijd.
Ook vind ik hb-kids wel ook fysiek anders. Dwz: de moeilijkheid bij het aangaan van uitdaging zie je ook daar terug. Lukt het niet meteen, dan is het vaak heel lastig voor ze om door te zetten. Dat lees je ook in het verhaal van Nolita.
Prul zit nu op dansles (vindt ze leuk en is vanuit de bso, dus heb ik verder weinig mee van doen), maar wil eigenlijk wel iets anders na dit schooljaar. Ze zou willen turnen (maar alleen omdat de dochter van Nolita en een ander vriendinnetje dat ook doen en ze bij de bso en op het schoolplein met hun mee wil kunnen doen), maar ook paardrijden, breakdancen en op drumles. We gaan daarom nu wat proeflesjes doen, iig voor drummen, breakdance en paardrijden. En dan mag ze kiezen wat ze na de zomer wil doen (eerst effe het jaar dansles afmaken en dat b-diploma halen).
Voordeel van drummen is dat het zowel mentaal als fysiek is. Paardrijden heb ik zelf altijd als therapeutisch ervaren (mijn man en ik rijden zelf ook) en vind ik ook prima. Breakdance lijkt ze wel aanleg voor te hebben en daar vind ik het tof dat ze ook van die 'battles' enzo hebben waar iedereen aangemoedigd wordt. De sfeer is daar echt fijn. Dus ik vind het allemaal prima.
Gogo: wat hier met prul lijkt te helpen nu is om duidelijke afspraken te maken en te blijven benoemen dat we ons hier allemaal aan houden. En met prul is nu de afspraak 'dit schooljaar maak je af'. Misschien is er wel een andere activiteit waarvoor je eens kunt rondkijken? Scouting, freerunnen of een andere sport of toch een instrument dat wel leuk is?
Edit: overigens wil prul het allerliefste op aerials. Maar daar moet ze 7,5 voor zijn. Ze heeft dat uitgeprobeerd op een open dag en het was echt bizar hoe snel ze dat oppikte. Dus daar telt ze al een half jaar voor af (duurt nog meer dan een jaar tot ze zo ver is). Zou iets circusachtigs m niet enthousiast krijgen? Daar heeft hij met turnen een goede basis voor en leren doorzetten is inherent aan dingen leren als jongleren, eenwieleren of met flowersticks werken. De flowersticks zijn bij prul al een hele tijdje een hit. Filmpjes van YouTube erbij en oefenen maar.
Hb-ers zijn over het algemeen veel gevoeliger en aanraking zou kunnen zorgen voor problemen.
Volleybal is ook lekker overzichtelijk, met de tegenstander aan de overkant. Je moet snel kunnen reageren, want de bal mag niet op de grond. Ik heb jaren gevolleybald (op nationaal niveau) en ben daar veel hb-ers/hoog intelligente mensen tegengekomen. Erg fijn.quote:
Wij waren ook heel lang op zoek naar een goede sport voor de boys. Een hb coach heeft ons toen volleybal aangeraden. En daar zijn beide boys nu helemaal opgebloeid.
Ik hou ook niet van wandelen in de kou, maar we merken echt verschil als we niet gaan. Dat is wel een goede motivator.quote:
[..]
Wat een uitersten! Ik ben dus zelf ook niet zo van het de deur uitgaan met dit weer, dus gewoon veel buitenspelen of wandelen is in de zomer prima, maar in de winter....
[..]
Ik heb vandaag zelfs gedreigd met minder gamen, terwijl ik normaal echt nooit dreig, heb daar zo'n hekel aan! Wel jammer dat ie niks wil, zou een mooie aanvulling op school zijn..
@:Nolita: hij vindt turnen niet makkelijk, is motorisch niet de sterkste. Maar het is wel heel leuk, ook dit keer kwam hij weer stuiterend de turnhal uit. Ik laat het nu even rusten, volgende week is hij logeren en gaat hij niet. De week daarna ga ik het de dag ervoor wel goed voorbespreken, misschien helpt dat.
@:Elleska: fijn dat het zo goed gaat op school!
De jongste is overigens niet zo’n gamer. Hij speelt veel met lego, en gaat dan helemaal op in zijn fantasie. Rent tegelijkertijd door de huiskamer, produceert daar ook veel geluid bij. Soort stimmen denk ik? Hij zit iig niet stil
. En speelt ook graag buiten, al is dat in de winter wel minder. Mororisch gezien hebben wij echt twee uitersten idd. De oudste was altijd al handig en snel met lopen/fietsen, turnen is al sinds hij 5 is zijn passie en uitlaatklep. Terwijl de jongste langzaam was, onhandig, pas wilde fietsen met 7 jaar en totaal geen balgevoel heeft (clinic volleybal was ook echt geen succes). Dat maakt hem ook wel onzeker, de oudste kan altijd alles beter dus waarom nog moeite doen…
En beide HB-getest overigens, nagenoeg dezelfde scores ook nog
. Al kon de jongste waarschijnlijk meer dan hij toen liet zien.L is onderzoekend en zal niet snel iets van een ander aannemen. Om iets zelf te bekijken moet je in beweging komen dus snel leren lopen en communiceren was minder belangrijk.
S is observerend en neemt wel dingen aan van een ander. Daarbij is communicatie handig dus praten had prioriteit boven leren lopen.
Die moeilijkheid is iets wat in het koppie zit en geen fysieke grens.quote:
Ook vind ik hb-kids wel ook fysiek anders. Dwz: de moeilijkheid bij het aangaan van uitdaging zie je ook daar terug. Lukt het niet meteen, dan is het vaak heel lastig voor ze om door te zetten. Dat lees je ook in het verhaal van Nolita.
[ Bericht 27% gewijzigd door Elleska op 15-02-2025 09:47:32 ]
Hier hebben we naast zwemles kleutergym en turnen gehad. Turnen was leuk, maar na 2,5 jaar was het wel op. Hij werd niet veel beter, en hij kon zijn bewegingen ook niet echt beter maken doordat hij niet genoeg controle had over zijn lijf. Bij een radslag gingen zijn armen/benen nooit mooi recht. Het was echt klaar toen een jochie dat een jaar later begon door mocht naar de volgende groep en hij niet (wat ik motorisch gezien helemaal snapte).
Daarna zijn we doorgegaan naar frisbee. Dat heeft hij een jaar of 3 gedaan. Dat was wel erg leuk en tijdens de PMT tijd. Hij heeft daar ook wat dingen kunnen overwinnen. Dat was een erg ongedwongen sfeer, meer kinderen met labels en gewoon gezellig. Maar uiteindelijk was het groepje geen match met hem, te weinig kinderen van zijn leeftijd en degene die er wel waren waren niet leuk genoeg om elke maand een zondag mee op pad te gaan. De trainingen gingen wel, maar het enthousiasme werd minder.
Inmiddels is hij bij boulderen uitgekomen. Individueel genoeg, maar in de zaal wel veel sociaal gedrag. Daar wordt hij aangesproken als grote, niet als ukkie, dat waardeert hij ook. Dat is 2 trainingen per week a 1,5 uur. En in de vakantie gaat hij nog weleens een uurtje extra.
Dank Mwcactus, zoals jij het schreef, bedoelde ik het, maar Tink heeft dat nu ook gelezen. Bij turnen is behoorlijk wat functioneel aanraken en bij sensitieve kinderen kan dat binnendreunen als duwen en trekken, wat dan ook weer het uitvoeren van de oefeningen en het plezier in turnen beïnvloedt. Bij zoveel "correctie" wordt de uitdaging te groot.quote:
Nee, tuurlijk wordt er geen grensoverschrijdend gedrag bedoeld, maar functioneel aanraken door de trainer/coach. Dat gebeurt bij turnen veel vaker dan bijvoorbeeld bij voetbal.
Hb-ers zijn over het algemeen veel gevoeliger en aanraking zou kunnen zorgen voor problemen.
Voor de rest alles al veel genoemd: drummen, acrobatiek en paardrijden. Voltige, combinatie van turnen en paardrijden, is misschien nog een optie? Jullie als ouderpaar rijden zelf al paard, dus een keer meenemen naar een geschikte stal?
Ik zag laatst hobby-horsing, ik ben ervan overtuigd dat dit sommige kinderen ook aan kan spreken, fysiek bezig zijn, eventueel competitief, met veel ruimte voor verbeeldingskracht. Misschien dat de gymvereniging er iets in ziet.
Het samenwerken met zichzelf, met de uitvlucht naar role-playing: soms zie je de ruiters hun paard belonen en aanmoedigen, dan weer een weigering, briesen of bokken. Een mentaal creatieve uitlaatklep die fysiek bijzonder uitdagend kan zijn: er wordt zowel gesprongen als dressuur beoefend.
[ Bericht 2% gewijzigd door yessie234 op 16-02-2025 00:53:43 ]
Is dit niet een groot deel van de kern van de uitdaging met hb kinderen? Leren gaat makkelijk, is lang geen uitdaging, dus als ze dan eindelijk iets moeilijks tegenkomen, hebben ze nooit echt geleerd om daar mee om te gaan. Zelfde een beetje met het perfectionisme, ze zijn niet gewend dat iets een keer niet in een keer perfect is.quote:
Ook vind ik hb-kids wel ook fysiek anders. Dwz: de moeilijkheid bij het aangaan van uitdaging zie je ook daar terug. Lukt het niet meteen, dan is het vaak heel lastig voor ze om door te zetten. Dat lees je ook in het verhaal van Nolita.
Dus eigenlijk zouden ze daarom juist zeker moeten sporten; dingen doen die niet makkelijk zijn, waardoor ze leren ergens moeite voor te moeten doen om een doel te bereiken. Dat zal ze uiteindelijk met leren, wanneer ze tegen uitdagingen aanlopen, ook helpen.
Daarom werkt boulderen hier erg goed. Je kunt zelf zien of je beter wordt, jezelf uitdagen, maar naar je eigen keuze. Bij turnen moest hij precies doen wat de leraar zei. Bij frisbee ben je afhankelijk van het team. En je ziet niet zo goed de vooruitgang.quote:
[..]
Is dit niet een groot deel van de kern van de uitdaging met hb kinderen? Leren gaat makkelijk, is lang geen uitdaging, dus als ze dan eindelijk iets moeilijks tegenkomen, hebben ze nooit echt geleerd om daar mee om te gaan. Zelfde een beetje met het perfectionisme, ze zijn niet gewend dat iets een keer niet in een keer perfect is.
Dus eigenlijk zouden ze daarom juist zeker moeten sporten; dingen doen die niet makkelijk zijn, waardoor ze leren ergens moeite voor te moeten doen om een doel te bereiken. Dat zal ze uiteindelijk met leren, wanneer ze tegen uitdagingen aanlopen, ook helpen.
De ene week zie je dat hij even simpel de bekende boulders doet, maar de andere week bijt hij zich vast in een nieuwe route. Deels uit hemzelf, deels omdat de trainers ze uitdagen op ieders niveau.
(Zijn turn leraar was zo weinig mogelijk hands on, echt functioneel. Terwijl mijn kind vreselijk fysiek/knuffelig is. De frisbee trainer gaf hem gerust een knuffel als dat even nodig was. Bij boulderen is dat niet meer van toepassing, en hij wordt ook ouder)
Ik las m echt heel anders. Dus txs voor je opheldering. Ik snapte de reactie echt niet. Nu wel.quote:
Nee, tuurlijk wordt er geen grensoverschrijdend gedrag bedoeld, maar functioneel aanraken door de trainer/coach. Dat gebeurt bij turnen veel vaker dan bijvoorbeeld bij voetbal.
Hb-ers zijn over het algemeen veel gevoeliger en aanraking zou kunnen zorgen voor problemen.
Edit: boulderen vind ik ook echt leuk (man is kliminstructeur) maar daarvoor zit ik meer dan een half uur in de auto enkele reis. Dus daar pakken we af en toe de ouder en kind uurtjes mee, maar voor structureel kijk ik liever dichterbij of op zaterdag overdag.
niet dat hij boos werd maar vond het gewoon echt niet leuk meer.Nu zit hij op trampolinecursus bij het jumppark en sinds december op freerunnen. Bij allebei ga je wel je grenzen aan en ben je met andere kinderen maar je bepaalt wel zelf het tempo en je resultaat. Het is ook heel fysiek actief, en er zitten spelelementen in (bij freerunnen is de meester heel erg goed in helpen doelen stellen, reflecteren, en ze doen toffe spellen zoals Mario Kart tikkertje enzo). Wel allebei met een vriendje want alleen was hij nooit gegaan…
Het gaat goed op de nieuwe school trouwens. Hebbvoor t eerst in jaren wel t gevoel dat dingen beter gaan
Gaat hij nu ook met meer plezier naar zijn nieuwe klas?quote:
Het gaat goed op de nieuwe school trouwens. Hebbvoor t eerst in jaren wel t gevoel dat dingen beter gaan
Die goede afspraken ga ik idd proberen volgende week (deze week is ie logeren en gaat hij dus niet naar turnen). Iets anders is niet pe se wat ik zoek, want hij vindt het echt wel leuk. Hij wil nooit gaan maar komt altijd superenthousiast naar buiten. Hij zegt zelf dat dat komt omdat hij het moeilijk vindt en dat mag natuurlijk.quote:
Gogo: wat hier met prul lijkt te helpen nu is om duidelijke afspraken te maken en te blijven benoemen dat we ons hier allemaal aan houden. En met prul is nu de afspraak 'dit schooljaar maak je af'. Misschien is er wel een andere activiteit waarvoor je eens kunt rondkijken? Scouting, freerunnen of een andere sport of toch een instrument dat wel leuk is?
Edit: overigens wil prul het allerliefste op aerials. Maar daar moet ze 7,5 voor zijn. Ze heeft dat uitgeprobeerd op een open dag en het was echt bizar hoe snel ze dat oppikte. Dus daar telt ze al een half jaar voor af (duurt nog meer dan een jaar tot ze zo ver is). Zou iets circusachtigs m niet enthousiast krijgen? Daar heeft hij met turnen een goede basis voor en leren doorzetten is inherent aan dingen leren als jongleren, eenwieleren of met flowersticks werken. De flowersticks zijn bij prul al een hele tijdje een hit. Filmpjes van YouTube erbij en oefenen maar.
@yessie234: Het stukje aanraking dat er bij turnen komt kijken is voor T. geen probleem. Tast is ook niet een zintuig waar hij extreem gevoelig is, maar we hebben dit ook letterlijk besproken toen we een keer een gesprek hadden over waarom hij niet wil gaan. Ik heb het ook nog een keer genoemd dat we ook best proeflessen voor andere sporten/hobby's kunnen doen, maar hij wil niet van turnen af. Ik wil alleen van de wekelijkse discussies van tevoren af.
Van die discussies af willen....al een motiverend woordspelletje geprobeerd? Dan hou je het in ieder geval voor jezelf een beetje leuk, je kind is nog maar een kind. Laat je vooral niet vangen door zijn argument, en in "discussie" gewoon naar turnen brengen. Vang hem met je woorden; laat hem aan iets concreets denken, terwijl jij het abstract bedoelt. Ik weet niet wat je zoon concreet als argumenten opvoert, maar daar mee spelen.quote:
[..]
Die goede afspraken ga ik idd proberen volgende week (deze week is ie logeren en gaat hij dus niet naar turnen). Iets anders is niet pe se wat ik zoek, want hij vindt het echt wel leuk. Hij wil nooit gaan maar komt altijd superenthousiast naar buiten. Hij zegt zelf dat dat komt omdat hij het moeilijk vindt en dat mag natuurlijk.
@:yessie234: Het stukje aanraking dat er bij turnen komt kijken is voor T. geen probleem. Tast is ook niet een zintuig waar hij extreem gevoelig is, maar we hebben dit ook letterlijk besproken toen we een keer een gesprek hadden over waarom hij niet wil gaan. Ik heb het ook nog een keer genoemd dat we ook best proeflessen voor andere sporten/hobby's kunnen doen, maar hij wil niet van turnen af. Ik wil alleen van de wekelijkse discussies van tevoren af.
Ja! Het gaat steeds beter. Hij fietst nu ook alleen en ik merk thuis echt veel verschil (niet dat t nooit meer lastig is maar t gaat zoveel beter).quote:
[..]
Gaat hij nu ook met meer plezier naar zijn nieuwe klas?
Ze heeft momenteel een fascinatie voor de maan en het heelal. Vorige week was er een gastles in groep 7 en prul is als groep 3-er uitgenodigd om mee te komen kijken. Ze vond het magisch mooi.
En toen kwam de andere juf met de lichtbak aanzetten maandag, want dan kon prul haar eigen heelal bouwen en de lichtbak was dan de zon. Ineens vallen er kwartjes over verrijking
Wat fijn! Als je fanatiek bent in het behouden en stimuleren van dit soort fascinaties, misschien een mobile van ons zonnestelsel thuis knutselen.quote:
Oh jongens, na een paar weken intensief aanpakken ging prul vanochtend voor het eerst alleen naar binnen. Apetrots, op haar eigen initiatief en zonder gedoe. De juffen pakken eindelijk door...
Ze heeft momenteel een fascinatie voor de maan en het heelal. Vorige week was er een gastles in groep 7 en prul is als groep 3-er uitgenodigd om mee te komen kijken. Ze vond het magisch mooi.
En toen kwam de andere juf met de lichtbak aanzetten maandag, want dan kon prul haar eigen heelal bouwen en de lichtbak was dan de zon. Ineens vallen er kwartjes over verrijking
Zijn we al aan het doen, met materiaal van ESERO.quote:
[..]
Wat fijn! Als je fanatiek bent in het behouden en stimuleren van dit soort fascinaties, misschien een mobile van ons zonnestelsel thuis knutselen.
Die van mij is ook helemaal into het zonnestelsel.quote:
[..]
Zijn we al aan het doen, met materiaal van ESERO.
Wij hebben deze gebruikt:
https://snazzie.nl/blogs/het-zonnestelsel-knutselen
Die van mij is 5, maar volgens mij gaat hij die wel leuk vinden! Tnx voor de tip!quote:
@:Tink89 en @:taxibabe Kennen jullie de filmpjes op Youtube over Paxi, van ESA? Ik weet alleen niet of jullie kinderen er intussen al te oud voor zijn.
Daar ga ik ook naar kijken! Tnxquote:
Mijn zesjarige vindt Paxi leuk!quote:
@:Tink89 en @:taxibabe Kennen jullie de filmpjes op Youtube over Paxi, van ESA? Ik weet alleen niet of jullie kinderen er intussen al te oud voor zijn.
En hij leest zelf vaak in de Atlas van de Ruimte van André Kuipers en Govert Schilling, is misschien dan ook leuk voor ze
https://www.tubantia.nl/b(...)nd-en-mooi~a2c30f5b/
Nou, we hebben 3 filmpjes gekeken, hij wilde niet meer stoppen. Hij vindt het geweldig!quote:
@:Tink89 en @:taxibabe Kennen jullie de filmpjes op Youtube over Paxi, van ESA? Ik weet alleen niet of jullie kinderen er intussen al te oud voor zijn.
Kijk maar uit met dat vriendelijke buitenaardse UFO-promotie filmpje over heelal van ESA, dadelijk vergeten de kids het hun hele leven niet meer;) Dat is hoogbegaafde kinderen in het verleden ook al eens overkomen, hebben er nog nachtmerries van. Wat het effect is van de extra inspanningen die als ouder doet, dat weet je pas over twintig jaar.quote:
[..]
Nou, we hebben 3 filmpjes gekeken, hij wilde niet meer stoppen. Hij vindt het geweldig!
die van mij vond het geweldig. Op de boulevard in Vlissingen bij het windorgel kijken naar de sterren planetenquote:
Misschien is dit dan ook nog wel interessant:
https://www.tubantia.nl/b(...)nd-en-mooi~a2c30f5b/
Ook een tip, de app Stellarium. Daarmee kun je zien welke sterren en planeten je zou horen te zien op basis van je locatie.
Stellarium gebruiken wij ook ja. Heel tof! En dan de telescoop ernaast bij helder weer.quote:
[..]
die van mij vond het geweldig. Op de boulevard in Vlissingen bij het windorgel kijken naar de sterren planeten
Ook een tip, de app Stellarium. Daarmee kun je zien welke sterren en planeten je zou horen te zien op basis van je locatie.
https://expeditienext.nl/
In de meivakantie in Roermond
Wat goed! Dit ga ik zeker doen. Echt heel lief dat je aan ons dacht.quote:
@:Tink89 misschien leuk voor je dame
https://expeditienext.nl/
In de meivakantie in Roermond
Hier gaat dat ook zo als testen nodig blijkt te zijn. Vooralsnog zetten we alle hulplijnen in zonder iq-test/hoogbegaafdheidsonderzoek, omdat zowel de psz als het kdv als de juf in de kleuterklas signaleerde. En toen is er een arrangement ingezet met de bovenschoolse hb-specialist en zijn we extern bij een peergroup gestart. Voor die externe peergroup hadden we wel een verwijzing van de huisarts nodig, de gemeente betaalde vervolgens.quote:
Bij ons kwam school met de hulpvraag en heeft de test betaald; misschien kan dat bij jullie ook?
Dit klinkt super leuk!quote:
@:Tink89 misschien leuk voor je dame
https://expeditienext.nl/
In de meivakantie in Roermond