OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Voor de ene ouder een droom, voor de andere ouder een nachtmerrie..
Hoe ga je om met deze kinderen ? Hoe ga je om met school ? Hoe kies je een goede middelbare school ?
Waar loop je tegen aan ? Hoe gaat het sociaal-emotioneel ?
Daarom dit topic.
enne t is geen wens van ons, ook geen kijk ons eens slimme kinderen hebben topic dus lullige opmerkingen mag je voor je houden, onze dank is groot
Hoe ga je om met deze kinderen ? Hoe ga je om met school ? Hoe kies je een goede middelbare school ?
Waar loop je tegen aan ? Hoe gaat het sociaal-emotioneel ?
Daarom dit topic.
enne t is geen wens van ons, ook geen kijk ons eens slimme kinderen hebben topic dus lullige opmerkingen mag je voor je houden, onze dank is groot
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Het is wel tijd voor een update van de OP, zie ik. @SaskiaR als je tijd hebt… plaatjes werken niet meer. De vragen aan het eind hebben heel veel spaties en sociaal en emotioneel mag uit elkaar.
Ik heb de OP nog nooit eerder gelezen
En er zijn hier best wat uhb-kinderen, dus volgens mij is dit daar een prima topic voor.
Ik heb de OP nog nooit eerder gelezen
En er zijn hier best wat uhb-kinderen, dus volgens mij is dit daar een prima topic voor.
Ik heb maandag pas tijd, maar dat is misschien te laat… er mogen inderdaad wel wat aanpassingen gedaan worden!quote:Op vrijdag 20 september 2024 23:26 schreef MevrouwCactus het volgende:
Het is wel tijd voor een update van de OP, zie ik. @:SaskiaR als je tijd hebt… plaatjes werken niet meer. De vragen aan het eind hebben heel veel spaties en sociaal en emotioneel mag uit elkaar.
Ik heb de OP nog nooit eerder gelezen
En er zijn hier best wat uhb-kinderen, dus volgens mij is dit daar een prima topic voor.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Iets afbuigend van het topic maar ook weer niet...
Ik heb me wel eerder afgevraagd of Visual Thinking in dat plaatje in de OP wel klopt.
Veruit de meerderheid van de mensen heeft een vorm van visual thinking, dat ze beelden kunnen zien en in beelden denken. Dat helemaal niet kunnen, afantasie, is behoorlijk zeldzaam. Men schat het nu afaik op 1-4% van de mensheid. Vooralsnog lijkt het erop dat mensen met afantasie gemiddeld iets intelligenter zijn dan het algeheel gemiddelde.
Ik heb dat toevallig zelf (anders was het me vast niet opgevallen). Ik denk in woorden maar die zie ik niet voor me. Tot een jaar of wat geleden dacht ik dat alle uitspraken over je iets inbeelden, voor je zien, je voorstellen dat je op plek x bent metaforisch bedoeld waren.
N=1 natuurlijk, maar ik vraag me dus af of het echt wel zo bij elkaar hoort, visual thinking en hoogbegaafdheid. Of dat wel meer is dan bij de rest van de populatie, die dus grotendeels ook mentaal beelden kan zien. Of misschien zelfs wel andersom.
Ik ben eigenlijk benieuwd hoe jullie kinderen dat hebben. De mijne speelt hele films af in zijn hoofd dus die heeft het zeker niet, maar dat heeft ie van zijn biologische moeder en dat ben ik niet.
Voor een kind kan het best frustrerend zijn als erover gepraat wordt alsof iedereen in beelden kan denken terwijl het kind zich daar geen voorstelling van kan maken.
Ik heb me wel eerder afgevraagd of Visual Thinking in dat plaatje in de OP wel klopt.
Veruit de meerderheid van de mensen heeft een vorm van visual thinking, dat ze beelden kunnen zien en in beelden denken. Dat helemaal niet kunnen, afantasie, is behoorlijk zeldzaam. Men schat het nu afaik op 1-4% van de mensheid. Vooralsnog lijkt het erop dat mensen met afantasie gemiddeld iets intelligenter zijn dan het algeheel gemiddelde.
Ik heb dat toevallig zelf (anders was het me vast niet opgevallen). Ik denk in woorden maar die zie ik niet voor me. Tot een jaar of wat geleden dacht ik dat alle uitspraken over je iets inbeelden, voor je zien, je voorstellen dat je op plek x bent metaforisch bedoeld waren.
N=1 natuurlijk, maar ik vraag me dus af of het echt wel zo bij elkaar hoort, visual thinking en hoogbegaafdheid. Of dat wel meer is dan bij de rest van de populatie, die dus grotendeels ook mentaal beelden kan zien. Of misschien zelfs wel andersom.
Ik ben eigenlijk benieuwd hoe jullie kinderen dat hebben. De mijne speelt hele films af in zijn hoofd dus die heeft het zeker niet, maar dat heeft ie van zijn biologische moeder en dat ben ik niet.
Voor een kind kan het best frustrerend zijn als erover gepraat wordt alsof iedereen in beelden kan denken terwijl het kind zich daar geen voorstelling van kan maken.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Er wordt vaak wel van beelddenken gesproken voor de groep ‘creatief hoogbegaafden’. Bijv. hier https://wijkunnenmeer.nl/(...)rs/creatief-begaafd/
Maar ik vraag me af of dit typisch iets voor hb’ers is - ik zelf denk niet specifiek in beelden en heb ook zeker geen voorkeur voor een visuele leerstijl (ik lees liever). Misschien is het percentage hb’ers dat voornamelijk in beelden denkt net zo groot als bij niet-hb’ers.
Maar ik vraag me af of dit typisch iets voor hb’ers is - ik zelf denk niet specifiek in beelden en heb ook zeker geen voorkeur voor een visuele leerstijl (ik lees liever). Misschien is het percentage hb’ers dat voornamelijk in beelden denkt net zo groot als bij niet-hb’ers.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Mijn gewone slimmerik denkt veel meer in beelden dan mijn HB-er. Maar de HB-er heeft ook problemen met 3D figuren en routes onthouden. Uit een leer-onderzoek bleef ook dat hij vooral auditief veel onthoudt, visueel het minst. Dat heeft zijn vader ook, en die is ook slim zat. Zit ik voor die gewone slimmerik te klooien met grafiekjes, plaatjes etc om dingen uit te leggen en dat werkt perfect. Maar als ik datzelfde bij de HB-er doe, dan ben ik hem kwijt. Die moet ik echt dingen in woorden uitleggen, hoogstens ondersteunt met plaatjes.
Ik zou hier gewoon tikken. Er zijn zo weinig uhb kinderen en er zit ook wel overlap met de hb groep.quote:
Sorry, even inbreken. Zijn er hier ouders met uhb kinderen? Ik zou het fijn vinden om daar even mee te sparren en een apart topic over te openen
Wij zijn hier in huis alle drie echt beelddenkers, zoon is getest van mijn man en ik hebben van onszelf een vermoeden.
Door de vele wisselingen in ib’ers afgelopen jaar ligt er nog steeds geen plan voor L. Hij kreeg eind groep 4 de uitslag en hij zit nu in groep 6. We hebben gisteren het startgesprek met de juf gehad en heel duidelijk aangegeven dat hij echt graag iets wil leren en dat de 20 woordjes Engels die hij moet leren voor de toets voor hem echt geen uitdaging zijn. Hij kijkt alleen maar filmpjes in het Engels zonder ondertiteling en dat al jaren. Moet hij nu ‘face’ en ‘mushrooms’ leren. De juf vroeg wat hij wel wilde leren en laatst zei hij tegen mij dat hij in die tijd wel Duits wilde doen. De juf stond daar voor open
dus ze gaat kijken hoe ze dat vorm kan geven. Ze gaat zodra de ib’er begint (oktober) haar aan het lijntje houden om een fatsoenlijk plan op te stellen.
Door de vele wisselingen in ib’ers afgelopen jaar ligt er nog steeds geen plan voor L. Hij kreeg eind groep 4 de uitslag en hij zit nu in groep 6. We hebben gisteren het startgesprek met de juf gehad en heel duidelijk aangegeven dat hij echt graag iets wil leren en dat de 20 woordjes Engels die hij moet leren voor de toets voor hem echt geen uitdaging zijn. Hij kijkt alleen maar filmpjes in het Engels zonder ondertiteling en dat al jaren. Moet hij nu ‘face’ en ‘mushrooms’ leren. De juf vroeg wat hij wel wilde leren en laatst zei hij tegen mij dat hij in die tijd wel Duits wilde doen. De juf stond daar voor open
dus ze gaat kijken hoe ze dat vorm kan geven. Ze gaat zodra de ib’er begint (oktober) haar aan het lijntje houden om een fatsoenlijk plan op te stellen.
Echt wel! Eind groep 5 kwam er niks meer uit, wilde niks leren nam totaal geen initiatief. Nu na de vakantie met nieuwe energie beginnen, dus gebruik van maken.quote:Op zaterdag 21 september 2024 18:19 schreef arvensis het volgende:
Wat fijn dat hij ook zelf goed weet wat hij wil leren!
@Vanyel mijn ‘gewone’ HB kind (oudste) is geen typische beelddenker. Ook meer het analytische type met weinig fantasie en creativiteit. Feiten tellen. De jongste is wel 100% een beelddenker, creatief (u?)hb met ernstige dyslexie. Woorden en teksten zijn niet zijn ding.
Ik heb mezelf altijd afgevraagd wat ik zelf (primair) ben. Ik herkende me niet (voldoende) in beelddenken, maar ik ben ook geen typische auditief denker. Mijn gehoor is ook niet goed, dus dat zou sowieso niet goed uitpakken. Toen ik een tijdje terug las over kinesthetische denkers, vielen er wat puzzelstukjes op zijn plek. Eindelijk iets waarin ik mezelf echt herken. Gek genoeg vond ik dat heel fijn.
[ Bericht 23% gewijzigd door Phaidra op 21-09-2024 22:24:09 ]
Ik heb mezelf altijd afgevraagd wat ik zelf (primair) ben. Ik herkende me niet (voldoende) in beelddenken, maar ik ben ook geen typische auditief denker. Mijn gehoor is ook niet goed, dus dat zou sowieso niet goed uitpakken. Toen ik een tijdje terug las over kinesthetische denkers, vielen er wat puzzelstukjes op zijn plek. Eindelijk iets waarin ik mezelf echt herken. Gek genoeg vond ik dat heel fijn.
[ Bericht 23% gewijzigd door Phaidra op 21-09-2024 22:24:09 ]
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik vind het allemaal vrij vreemd klinken, die denkdingen 
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Haha ja dat ook. Maar ik dacht dus echt dat het óf beelddenken óf auditief denken was. En ik herkende daar niks echt van, dus ik dacht dat ik dan helemaal geen informatie zou verwerken oid? Ik vond mezelf nogal raarquote:
Ik vind het allemaal vrij vreemd klinken, die denkdingen
(nou ja, niet geheel onwaar, maar toch).
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik vind het zulke rare beschrijvingen en concepten, ik herken me in alles niet.quote:
[..]
Haha ja dat ook. Maar ik dacht dus echt dat het óf beelddenken óf auditief denken was. En ik herkende daar niks echt van, dus ik dacht dat ik dan helemaal geen informatie zou verwerken oid? Ik vond mezelf nogal raar
Nou ben ik vast the odd one out, ik heb niet alleen geen beelden maar kan ook niet intern horen, voelen, ruiken of proeven, maar heb wel een goede interne spatial sense en worded thinking. Misschien daarom ook dat ik echt moeite heb met begrijpen wat iets als auditief denken überhaupt betekent.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Wat bedoel je met spatial sense en worded thinking?quote:
[..]
Ik vind het zulke rare beschrijvingen en concepten, ik herken me in alles niet.
Nou ben ik vast the odd one out, ik heb niet alleen geen beelden maar kan ook niet intern horen, voelen, ruiken of proeven, maar heb wel een goede interne spatial sense en worded thinking. Misschien daarom ook dat ik echt moeite heb met begrijpen wat iets als auditief denken überhaupt betekent.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Spatial sense dat ik wel van binnen gevoel heb voor vorm, formaat, afstand, richting van dingen. Ik kan zonder te kijken reddelijk inschatten hoe ver de tafel van me vandaan is bijvoorbeeld, als ik die heb zien staan. Niet zien, wel weten.quote:Op zaterdag 21 september 2024 23:36 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Wat bedoel je met spatial sense en worded thinking?
Worded thinking is denken in woorden. Die woorden zijn er gewoon, niet visueel of auditief maar ze bestaan somehow wel.
Hier herken ik me wel in de uitleg en vind ik het onderscheid tussen verschillende vormen zelf heel begrijpelijk. Wel veel opties, die kunnen dan ook weer gecombineerd zijn.
Edit: bij herlezen doe ik ook aan unsymbolized thinking. Dat is altijd heel moeilijk uit te leggen, zij doen het beter dan ik
[ Bericht 4% gewijzigd door Vanyel op 22-09-2024 09:40:11 ]
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik vind het een geweldig artikel en eindelijk eens wat manieren van denken waar ik me min of meer in kan herkennen. Ik heb me nooit kunnen vinden in visueel denken. Mijn voorstellingen van plaatsen, dingen en personen in boeken zijn ook nooit in beelden. Een film na een boek is voor mij ook nooit in dat opzicht een teleurstelling, omdat het voor mij al nooit een visueel beeld had.quote:
[..]
Spatial sense dat ik wel van binnen gevoel heb voor vorm, formaat, afstand, richting van dingen. Ik kan zonder te kijken reddelijk inschatten hoe ver de tafel van me vandaan is bijvoorbeeld, als ik die heb zien staan. Niet zien, wel weten.
Worded thinking is denken in woorden. Die woorden zijn er gewoon, niet visueel of auditief maar ze bestaan somehow wel.
Hier herken ik me wel in de uitleg en vind ik het onderscheid tussen verschillende vormen zelf heel begrijpelijk. Wel veel opties, die kunnen dan ook weer gecombineerd zijn.
Edit: bij herlezen doe ik ook aan unsymbolized thinking. Dat is altijd heel moeilijk uit te leggen, zij doen het beter dan ik
Ik ben meer als jij en heel toevallig dat dochter onlangs vertelde dat zij ook zo is. We waren beide blij dat we een verwant persoon hadden gevonden
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Toffe linkjes!
Bij dat eerste linkje herken ik me vooral in digitaal/beeld denken. Bij dat tweede linkje ben ik vooral jaloers op alles wat begint met 'Just...'
lijkt me heerlijk!
Beide kinderen (geen officiële 'labeltjes', wel slimmerikjes) zijn erg visueel ingesteld heb ik het idee hoewel de jongste ook erg 'gevoelig' is voor alles wat met geluid te maken heeft trouwens
Bij dat eerste linkje herken ik me vooral in digitaal/beeld denken. Bij dat tweede linkje ben ik vooral jaloers op alles wat begint met 'Just...'
lijkt me heerlijk!Beide kinderen (geen officiële 'labeltjes', wel slimmerikjes) zijn erg visueel ingesteld heb ik het idee
hoewel de jongste ook erg 'gevoelig' is voor alles wat met geluid te maken heeft trouwens
Nee, geen nieuws, wel triest. Hoewel ik moet zeggen dat mijn blanke, blonde jongen op 1 school ook niet gezien werd als hb-er. Zelfs toen we het hen vertelden, wilden ze het niet zien. Het is dus ook nog afhankelijk van wie er voor de klas staat en in het gesprek aanwezig zijn…quote:
NWS / Witte jongen met hoog IQ heeft meer kans gezien te worden.
Geen nieuw nieuws, denk ik.
Ik ben ook wel een beetje juf Sophie-moe. Ze vraagt veel aandacht voor de doelgroep, dat vind ik tof. Ze opereert hier in de regio en zet veel dingen op, maar lijkt niets af te maken. Doet veel dingen een beetje. Ik vind dat vermoeiend.
Ik ken haar nog niet, zal eens kijken!quote:
[..]
Nee, geen nieuws, wel triest. Hoewel ik moet zeggen dat mijn blanke, blonde jongen op 1 school ook niet gezien werd als hb-er. Zelfs toen we het hen vertelden, wilden ze het niet zien. Het is dus ook nog afhankelijk van wie er voor de klas staat en in het gesprek aanwezig zijn…
Ik ben ook wel een beetje juf Sophie-moe. Ze vraagt veel aandacht voor de doelgroep, dat vind ik tof. Ze opereert hier in de regio en zet veel dingen op, maar lijkt niets af te maken. Doet veel dingen een beetje. Ik vind dat vermoeiend.
Ik word ook wel een beetje moedeloos van de reacties in dat topic.
Hier kan ik echt verdrietig om worden.quote:
Met een taalachterstand kom je gewoon niet door het Nederlandse onderwijssysteem heen, en als basisschoolleerkrachten dat meenemen bij hun advies is dat heel verklaarbaar. Ik heb meerdere NT2-leerlingen naar een eindexamen wiskunde vmbo-t gebracht waarvan ik kon zien dat ze qua wiskundig inzicht zeker de havo of misschien wel vwo aan zouden moeten kunnen, maar net boven de zes scoorden op het examen. Dat is puur leesvaardigheid.
Protège moi de mes désirs.
Triest, maar ergens ook wel logisch in het Nederlandse schoolsysteem. Als je niet taalvaardig en niet leesvaardig bent, is een geschreven examen maken echt heel moeilijk en ongelooflijk vermoeiend. Net als stof opnemen in methodes die bestaan uit heel veel boeken, zeker op het VO en later. Ook bij een ander vak dan een taal...
Mijn zangdocent is vermoedelijk hoogbegaafd, maar is echt heel, heel erg dyslectisch (ik weet dat dat iets anders is, maar even als voorbeeld). Die scoort op een standaard IQ-test laag, omdat hij simpelweg de opgaven niet snel genoeg of niet goed genoeg kan lezen. En zijn schoolcarrière was heel pittig, want ook bij natuurkunde, muziekles, biologie, wiskunde enz enz moet je kunnen lezen om je de stof eigen te maken. En waar basisscholen veel gebruik maken van filmpjes, geluidsfragmenten, gesproken uitleg door de leerkracht, zijn de toetsen vaak geschreven en moet je je antwoorden opschrijven. En bij het VO komt daarbij dat veel van de uitleg ook nog geschreven is. En als je dan een taalprobleem of een leesprobleem hebt, loop je vast.
Mijn zangdocent is vermoedelijk hoogbegaafd, maar is echt heel, heel erg dyslectisch (ik weet dat dat iets anders is, maar even als voorbeeld). Die scoort op een standaard IQ-test laag, omdat hij simpelweg de opgaven niet snel genoeg of niet goed genoeg kan lezen. En zijn schoolcarrière was heel pittig, want ook bij natuurkunde, muziekles, biologie, wiskunde enz enz moet je kunnen lezen om je de stof eigen te maken. En waar basisscholen veel gebruik maken van filmpjes, geluidsfragmenten, gesproken uitleg door de leerkracht, zijn de toetsen vaak geschreven en moet je je antwoorden opschrijven. En bij het VO komt daarbij dat veel van de uitleg ook nog geschreven is. En als je dan een taalprobleem of een leesprobleem hebt, loop je vast.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Hmmm, ik reageer eigenlijk nooit in dit topic, omdat ik hier ook nog niets te zoeken heb gehad: mijn zoontje ontwikkelt zich hartstikke gemiddeld (en hartstikke goed). 
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intelligent is?
[ Bericht 0% gewijzigd door margaretha_01 op 24-09-2024 15:27:34 ]
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intelligent is?
[ Bericht 0% gewijzigd door margaretha_01 op 24-09-2024 15:27:34 ]
...it is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing...
Bij N was het al erg jong wel duidelijk en herkende ik het ook (ik ben zelf ook hb) en ook onze vrienden die zelf kinderen hebben zagen het verschil wel. Dat helpt ook wel, als je het meteen aangeeft bij school, dan houden ze er ook meer rekening mee vanaf het begin.
Interessant ook dat ze geboortemaand noemen als factor die bepaalt of een kind gezien wordt: een ouder kind wordt eerder als hb gezien omdat het fysiek en emotioneel ouder is. N is de een na jongste van de klas overigens, dus dan moet ze eigenlijk nog meer compenseren t.o.v. haar klasgenoten.
Interessant ook dat ze geboortemaand noemen als factor die bepaalt of een kind gezien wordt: een ouder kind wordt eerder als hb gezien omdat het fysiek en emotioneel ouder is. N is de een na jongste van de klas overigens, dus dan moet ze eigenlijk nog meer compenseren t.o.v. haar klasgenoten.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Hier viel het niet sterk op, omdat papa, ik en grote broer ook allemaal slim zijn. Al denk ik dat alleen papa weleens HB zou kunnen zijn. In zijn familie komt dat ook vaker voor.
We zagen op jongere leeftijd wel dat D sneller dingen oppikte dan zijn grote broer. Maar grote broer deed zijn ontwikkeling rustig aan, dus dat was lastig vergelijken. Begin groep 3 liepen ze qua school nog gelijk. Ze konden beide amper lezen en rekenen konden ze beide wel. Alleen D was in een jaar avi-uit, waar grote broer dat halverwege groep 5 was. Toch waren we al wel eerder bewust dat hij niet gewoon slim was, op de peuterspeelzaal was dat ook al opgevallen. Naast de slimheid die oudste ook had, ook een stukje snelheid, complexheid die echt niet bij een doorsnee kind paste. Eind groep 3 kreeg hij het labeltje, omdat het toen nodig was voor de externe plusklas.
Hier ook een eind december kind, maar die liet zo duidelijk zien dat hij mee kon met de groep 2-ers uit de kleuterklas dat hij maar kort hoefde te kleuteren. Een vriend is van januari, bijna een jaar ouder, maar dezelfde groep. Ze moesten hetzelfde doen en werd hetzelfde verwacht bij de plusklas qua planning EN dan maakt zo'n jaar best wel wat uit (naast andere persoonskenmerken)
Ik verras me niet dat de genen een slim kind opleverde, maar ik verras me wel regelmatig over de slimheid (bijv als een 6-jarige naast je zit te gamen en vraagt wat is 5/6e van 0,75 is en 2 seconden dat later zelf beantwoord)
We zagen op jongere leeftijd wel dat D sneller dingen oppikte dan zijn grote broer. Maar grote broer deed zijn ontwikkeling rustig aan, dus dat was lastig vergelijken. Begin groep 3 liepen ze qua school nog gelijk. Ze konden beide amper lezen en rekenen konden ze beide wel. Alleen D was in een jaar avi-uit, waar grote broer dat halverwege groep 5 was. Toch waren we al wel eerder bewust dat hij niet gewoon slim was, op de peuterspeelzaal was dat ook al opgevallen. Naast de slimheid die oudste ook had, ook een stukje snelheid, complexheid die echt niet bij een doorsnee kind paste. Eind groep 3 kreeg hij het labeltje, omdat het toen nodig was voor de externe plusklas.
Hier ook een eind december kind, maar die liet zo duidelijk zien dat hij mee kon met de groep 2-ers uit de kleuterklas dat hij maar kort hoefde te kleuteren. Een vriend is van januari, bijna een jaar ouder, maar dezelfde groep. Ze moesten hetzelfde doen en werd hetzelfde verwacht bij de plusklas qua planning EN dan maakt zo'n jaar best wel wat uit (naast andere persoonskenmerken)
Ik verras me niet dat de genen een slim kind opleverde, maar ik verras me wel regelmatig over de slimheid (bijv als een 6-jarige naast je zit te gamen en vraagt wat is 5/6e van 0,75 is en 2 seconden dat later zelf beantwoord)
Ik ben zelf hb en zowel het kdv als wijzelf zagen bij prul (nu bijna 6) redelijk typisch gedrag: vroeg heel goed praten en lange zinnen maken, leeftijdsadequaat speelgoed niet interessant vinden, veel makkelijker spelen met oudere kindjes dan met leeftijdsgenoten, spelletjes en puzzels e.d. voor oudere leeftijden pakken, niet makkelijk contact maken met leeftijdsgenootjes... dat laatste is wel al veranderd, omdat een half jaar verschil bij een peuter veel meer uitmaakt dan bij een bijna 6-jarige. School ziet het overigens ook, maar ik weet niet of ze het ook zouden zien als wij het niet bij de intake al vermeld hadden. Ze hameren ook behoorlijk op 'het werk is niet af' of 'je hebt de test op tijd niet goed genoeg gelezen om een zonnetje te zijn'. Gelukkig ziet de hb-specialist het wel (die zit op stichtingsniveau) en de ib'er ook. De juffen leren snel bij, maar hebben nog moeite met schakelen. Ze hebben bij de invoering van deze rekenmethode bijv geleerd dat je niet vooraf moet toetsen wat de kennis is. De HB-specialist adviseert dat wel te doen. Dan houden ze toch liever vast aan wat de methode zegt. Dus we modderen nog een beetje door.quote:
Hmmm, ik reageer eigenlijk nooit in dit topic, omdat ik hier ook nog niets te zoeken heb gehad: mijn zoontje ontwikkelt zich hartstikke gemiddeld (en hartstikke goed).
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intellegent is?
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Ik weet mijn eigen IQ niet en dat gaat ook niet meer gebeuren want ik ben inmiddels ontestbaar ik had op de kleuterschool wel een ontwikkelingsvoorsprong van een aantal jaar en me op de basisschool rot verveelt. Dus slim ben ik vast wel
Mijn oudste ontwikkelde zich vlot, zowel motorisch als talig en cognitief. Op school werd dat ook wel snel gezien en opgepikt. Mijn jongste is motorisch ongeveer gelijk met de oudste, taalproductie wat langzamer (maar ook tweetalig), qua begrip en interesses vind ik hem wel pienter. Maar goed, dat vinden de meeste ouders
We gaan het wel zien.
ik had op de kleuterschool wel een ontwikkelingsvoorsprong van een aantal jaar en me op de basisschool rot verveelt. Dus slim ben ik vast wel Mijn oudste ontwikkelde zich vlot, zowel motorisch als talig en cognitief. Op school werd dat ook wel snel gezien en opgepikt. Mijn jongste is motorisch ongeveer gelijk met de oudste, taalproductie wat langzamer (maar ook tweetalig), qua begrip en interesses vind ik hem wel pienter. Maar goed, dat vinden de meeste ouders
We gaan het wel zien.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik ook hb, vader slim maar nooit getest. Mijn kind is een ontzettende onderpresteerder dus heeft het lang verborgen weten te houden, maar in zijn huidige omgeving met alleen maar gelijksoortige kinderen twijfelt plots niemand meer aan zijn intelligentie.
Edit
Ik ben niet relevant De echte moeder is ook slim maar nooit getest 
Edit
Ik ben niet relevant De echte moeder is ook slim maar nooit getest
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Dat laatste zou N dus echt nooit doenquote:
Hier viel het niet sterk op, omdat papa, ik en grote broer ook allemaal slim zijn. Al denk ik dat alleen papa weleens HB zou kunnen zijn. In zijn familie komt dat ook vaker voor.
We zagen op jongere leeftijd wel dat D sneller dingen oppikte dan zijn grote broer. Maar grote broer deed zijn ontwikkeling rustig aan, dus dat was lastig vergelijken. Begin groep 3 liepen ze qua school nog gelijk. Ze konden beide amper lezen en rekenen konden ze beide wel. Alleen D was in een jaar avi-uit, waar grote broer dat halverwege groep 5 was. Toch waren we al wel eerder bewust dat hij niet gewoon slim was, op de peuterspeelzaal was dat ook al opgevallen. Naast de slimheid die oudste ook had, ook een stukje snelheid, complexheid die echt niet bij een doorsnee kind paste. Eind groep 3 kreeg hij het labeltje, omdat het toen nodig was voor de externe plusklas.
Hier ook een eind december kind, maar die liet zo duidelijk zien dat hij mee kon met de groep 2-ers uit de kleuterklas dat hij maar kort hoefde te kleuteren. Een vriend is van januari, bijna een jaar ouder, maar dezelfde groep. Ze moesten hetzelfde doen en werd hetzelfde verwacht bij de plusklas qua planning EN dan maakt zo'n jaar best wel wat uit (naast andere persoonskenmerken)
Ik verras me niet dat de genen een slim kind opleverde, maar ik verras me wel regelmatig over de slimheid (bijv als een 6-jarige naast je zit te gamen en vraagt wat is 5/6e van 0,75 is en 2 seconden dat later zelf beantwoord)
kan ze nog steeds niet en ze is nu 9. Maar zo zie je, alle hb’ers zijn anders.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Mijn oudste (U) ontwikkelde zich ook heel erg snel. Maakte met 1,5 jaar puzzels van 30 stukjes, sprak met 2 jaar al volzinnen in het Nederlands en Turks, had een groot woordenschat en heeft zichzelf leren lezen. Op deze leeftijd kende hij de cijfers tot 10 en (her)kende ook al een flink aantal letters. Kende alle kleuren en ook kleuren als “donker blauw”.
Ik zag gister toevallig een foto terug van het eerste boekje dat hij zelf had gelezen en toen was hij 3 jaar en 10 maanden. Hij liep dus behoorlijk voor op taalgebied, maar minder snel op (grove) motoriek.
Zijn voorsprong werd ook opgemerkt door het psz en anderen om ons heen. Het viel ons na alle opmerking eigenlijk pas echt op hoe zijn ontwikkeling was. Hij is onze eerste dus we hadden niet echt vergelijkingsmateriaal, tenzij hij zich onder leeftijdsgenoten bevond. Hij speelde ook altijd veel liever met oudere kinderen.
Hij is wel perfectionistisch en een beetje onzeker. Wil iets pas laten zien wanneer hij zelf ook denkt dat hij het echt goed kan. Maar als hij de smaak te pakken heeft, dan gaat hij er ook helemaal voor. Bv. met zwemles, hij begon in september en dat was 2 maanden lang iedere les huilen en paniek. Om uiteindelijk in juli al zijn eerste diploma te halen.
Achteraf gezien liet hij het ook al merken als baby. Hij sliep vrij weinig en keek altijd heel alert om zich heen. Was vaak gefrustreerd omdat hij meer wilde doen dan hij kon en raakte heel snel uitgekeken op zijn speelgoed.
Onze jongste zoon (A) is nu 10 maanden en blijkt een kopie te zijn van zijn broer. Er is één ding dat anders is, en dat is dat hij sinds een maand ook echt woordjes spreekt (in het Turks). ‘Kedi’ (Turks voor ‘kat’) wanneer hij onze kat ziet, ‘kom’ inclusief handbeweging, noemt de naam van zijn zus en zegt ‘eten’ als hij meer wil eten.
Onze dochter (Z) is weer heel anders. Zij loopt motorisch voor. Ze klom met 11 maanden de trap en de piklerdriehoek op en af, is heel snel met zwemmen, fietsen etc. Kleurt mooi binnen de lijntjes. Kan ook hele fijne werkjes maken. Tot op heden heeft ze eigenlijk nooit echt interesse getoond in lees-/rekenvaardigheden of stelde nooit van die moeilijke levensvragen (Bestaat God?). Maar ze zei gister wel opeens “mama, wil je mij leren schrijven? Ik wil ook schrijven!”.
Ikzelf ben nooit getest en beweer ook niks, maar ik herken mijzelf wel heel erg in U. Ik heb zelf nooit leren automatiseren en heb ook nooit geleerd hoe ik moet leren. Mijn citoscore was vwo maar mijn schooladvies vmbo. Ik heb er soms nog wel eens last van, dat ik niet weet hoe ik moet leren bijvoorbeeld. Tijdens de les aanwezig zijn was voldoende. Ik haalde dan een voldoende/6 zonder moeite te doen en vond het prima. Erg jammer, achteraf gezien. Alhoewel ik nu ook goed terecht ben gekomen.
[ Bericht 1% gewijzigd door arvensis op 24-09-2024 16:12:33 ]
Ik zag gister toevallig een foto terug van het eerste boekje dat hij zelf had gelezen en toen was hij 3 jaar en 10 maanden. Hij liep dus behoorlijk voor op taalgebied, maar minder snel op (grove) motoriek.
Zijn voorsprong werd ook opgemerkt door het psz en anderen om ons heen. Het viel ons na alle opmerking eigenlijk pas echt op hoe zijn ontwikkeling was. Hij is onze eerste dus we hadden niet echt vergelijkingsmateriaal, tenzij hij zich onder leeftijdsgenoten bevond. Hij speelde ook altijd veel liever met oudere kinderen.
Hij is wel perfectionistisch en een beetje onzeker. Wil iets pas laten zien wanneer hij zelf ook denkt dat hij het echt goed kan. Maar als hij de smaak te pakken heeft, dan gaat hij er ook helemaal voor. Bv. met zwemles, hij begon in september en dat was 2 maanden lang iedere les huilen en paniek. Om uiteindelijk in juli al zijn eerste diploma te halen.
Achteraf gezien liet hij het ook al merken als baby. Hij sliep vrij weinig en keek altijd heel alert om zich heen. Was vaak gefrustreerd omdat hij meer wilde doen dan hij kon en raakte heel snel uitgekeken op zijn speelgoed.
Onze jongste zoon (A) is nu 10 maanden en blijkt een kopie te zijn van zijn broer. Er is één ding dat anders is, en dat is dat hij sinds een maand ook echt woordjes spreekt (in het Turks). ‘Kedi’ (Turks voor ‘kat’) wanneer hij onze kat ziet, ‘kom’ inclusief handbeweging, noemt de naam van zijn zus en zegt ‘eten’ als hij meer wil eten.
Onze dochter (Z) is weer heel anders. Zij loopt motorisch voor. Ze klom met 11 maanden de trap en de piklerdriehoek op en af, is heel snel met zwemmen, fietsen etc. Kleurt mooi binnen de lijntjes. Kan ook hele fijne werkjes maken. Tot op heden heeft ze eigenlijk nooit echt interesse getoond in lees-/rekenvaardigheden of stelde nooit van die moeilijke levensvragen (Bestaat God?). Maar ze zei gister wel opeens “mama, wil je mij leren schrijven? Ik wil ook schrijven!”.
Ikzelf ben nooit getest en beweer ook niks, maar ik herken mijzelf wel heel erg in U. Ik heb zelf nooit leren automatiseren en heb ook nooit geleerd hoe ik moet leren. Mijn citoscore was vwo maar mijn schooladvies vmbo. Ik heb er soms nog wel eens last van, dat ik niet weet hoe ik moet leren bijvoorbeeld. Tijdens de les aanwezig zijn was voldoende. Ik haalde dan een voldoende/6 zonder moeite te doen en vond het prima. Erg jammer, achteraf gezien. Alhoewel ik nu ook goed terecht ben gekomen.
[ Bericht 1% gewijzigd door arvensis op 24-09-2024 16:12:33 ]
Protège moi de mes désirs.
Ach, er zijn ook mensen die linken getallen met kleuren, dat vind ik persoonlijk nog net wat vreemder, maar dat werkt voor hun prima.quote:
Ik vind het allemaal vrij vreemd klinken, die denkdingen
Herken jij je dan ook in het stukje dat hb’ers van een niet-Nederlandse afkomst minder goed gezien worden op school? Ik bedoel, waarom kreeg je vmbo-advies als je vwo scoorde op de cito?
Carpe diem, quam minimum credula postero.
D is ook echt een beta.quote:
[..]
Dat laatste zou N dus echt nooit doen
Daarom was ik ook verbaasd toen hij in de tweede toch besloot gymnasium te willen doen. Maar hij kan de uitdaging gebruiken, dus 'have fun'.
Jij geeft het stukje nurture..quote:
Ik ook hb, vader slim maar nooit getest. Mijn kind is een ontzettende onderpresteerder dus heeft het lang verborgen weten te houden, maar in zijn huidige omgeving met alleen maar gelijksoortige kinderen twijfelt plots niemand meer aan zijn intelligentie.
Edit
Dat zie ik ook wel bij sommige kinderen en mezelf. Als je ouders niet zo hoog opgeleid zijn en in de opvoeding niet zoveel mee kunnen geven aan kennis, dan is het ook lastiger om dat te verwerven.
Ik kan de weetjes-honger van mijn jongste een heel end heen volgen (uit mijn hoofd en wat hulp van google). Ik moest destijds maar naar de bieb gaan om boeken te halen. Ik weet nog dat ik het geweldig vond dat een kennis me de stelling van pythagoras leerder
D zijn kleuterjuf twijfelde wel aan het hb verhaal. Maar haar focus lag meer op het sociaal emotionele gebied. En op het emotionele gebied lag wel een uitdaging. Zij was bang dat kort kleuteren voor zijn emoties problemen zou geven (die ze deels voedde door lief en schattig tegen hem te doen). Ik vond dat lang kleuteren voor zijn cognitie problemen zou geven. Ik mocht zelf kiezen uiteindelijk.
Dit is precies waar onze jongste tegenaan loopt met zijn dyslexie. In theorie moet hij vwo aankunnen, maar ik heb ook gelezen dat de leesvaardigheid bij ernstige dyslexie (met hoog IQ) meestal niet boven vmbo-niveau komt. En dan is al dat lezen, wat ook nodig is bij wiskunde, aardrijkskunde, geschiedenis, etc. wel een enorme opgave. Trekt een kind dat wel? Moet je dat überhaupt willen? Met toetsen wordt rekening gehouden, mag je audio-ondersteuning of krijg je minder foutenaftrek bij spellingsfouten. Maar voor je dagelijkse huiswerk moet je alsnog heel veel lezen.quote:
Triest, maar ergens ook wel logisch in het Nederlandse schoolsysteem. Als je niet taalvaardig en niet leesvaardig bent, is een geschreven examen maken echt heel moeilijk en ongelooflijk vermoeiend. Net als stof opnemen in methodes die bestaan uit heel veel boeken, zeker op het VO en later. Ook bij een ander vak dan een taal...
Mijn zangdocent is vermoedelijk hoogbegaafd, maar is echt heel, heel erg dyslectisch (ik weet dat dat iets anders is, maar even als voorbeeld). Die scoort op een standaard IQ-test laag, omdat hij simpelweg de opgaven niet snel genoeg of niet goed genoeg kan lezen. En zijn schoolcarrière was heel pittig, want ook bij natuurkunde, muziekles, biologie, wiskunde enz enz moet je kunnen lezen om je de stof eigen te maken. En waar basisscholen veel gebruik maken van filmpjes, geluidsfragmenten, gesproken uitleg door de leerkracht, zijn de toetsen vaak geschreven en moet je je antwoorden opschrijven. En bij het VO komt daarbij dat veel van de uitleg ook nog geschreven is. En als je dan een taalprobleem of een leesprobleem hebt, loop je vast.
Overigens zijn IQ-testen meestal niet talig. Juist om dat geen factor te laten zijn bij het testen.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Nee niet talig, maar wel met een opgave en antwoorden om te lezen. Als je dat heel veel energie kost, omdat je écht heel erg dyslexie hebt, kom je er dus niet als superintelligent uit.quote:
[..]
Dit is precies waar onze jongste tegenaan loopt met zijn dyslexie. In theorie moet hij vwo aankunnen, maar ik heb ook gelezen dat de leesvaardigheid bij ernstige dyslexie (met hoog IQ) meestal niet boven vmbo-niveau komt. En dan is al dat lezen, wat ook nodig is bij wiskunde, aardrijkskunde, geschiedenis, etc. wel een enorme opgave. Trekt een kind dat wel? Moet je dat überhaupt willen? Met toetsen wordt rekening gehouden, mag je audio-ondersteuning of krijg je minder foutenaftrek bij spellingsfouten. Maar voor je dagelijkse huiswerk moet je alsnog heel veel lezen.
Overigens zijn IQ-testen meestal niet talig. Juist om dat geen factor te laten zijn bij het testen.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Kinderen hoeven dat niet zelf te lezen, die krijgen de uitleg van de tester. Hoe het bij volwassenen gaat, dat weet ik niet.quote:
[..]
Nee niet talig, maar wel met een opgave en antwoorden om te lezen. Als je dat heel veel energie kost, omdat je écht heel erg dyslexie hebt, kom je er dus niet als superintelligent uit.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Mijn vriend en ik zijn beiden slim, geen idee of we HB zijn. Het is nooit getest, maar denk eerlijk gezegd dat ik zelf rond of net onder 130 zou zitten en mijn vriend er iets boven.quote:
Hmmm, ik reageer eigenlijk nooit in dit topic, omdat ik hier ook nog niets te zoeken heb gehad: mijn zoontje ontwikkelt zich hartstikke gemiddeld (en hartstikke goed).
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intelligent is?
Onze oudste zoon was overal wel snel mee (lopen, praten, fietsen). Motorisch gigantisch handig en al jong een grote woordenschat (hele zinnen toen hij net 2 was). Op school had hij niet direct zin om te lezen etc, dus het duurde best wel even voor hij gezien werd op cognitief vlak. Eigenlijk pas toen we hem lieten testen in groep 6. Maar voor ons was het snel duidelijk dat hij erg slim was en onderschat werd.
De jongste was juist op elk vlak langzaam. Liep met 18 maanden, heeft kruipen nooit gedaan, ging pas fietsen toen hij 7 was en begon pas echt te praten toen hij 2 werd. Dus toen zijn kleuterjuf opmerkte dat ze vermoedde dat hij slimmer was dan de oudste (die ze ook in de klas had gehad), was ik best verbaasd. Hij is gewoon heel anders, durft iets pas te doen als hij zeker weet dat hij het kan, en dat zat er blijkbaar al heel vroeg in. En met zijn dyslexie was lezen natuurlijk ook niet iets wat makkelijk en vanzelf ging. We hadden wel in de gaten dat hij een grote woordenschat had en al veel dingen wist, maar met een grote broer die veel praat en vraagt, vonden we dat niet heel opvallend.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik had daarom eigenlijk verwacht dat meiden eerder zouden opvallen. Omdat die over het algemeen beter in het schoolsysteem passen dan jongens. maar blijkbaar vallen ze juist daardoor minder goed op?quote:
Triest, maar ergens ook wel logisch in het Nederlandse schoolsysteem. Als je niet taalvaardig en niet leesvaardig bent, is een geschreven examen maken echt heel moeilijk en ongelooflijk vermoeiend. Net als stof opnemen in methodes die bestaan uit heel veel boeken, zeker op het VO en later. Ook bij een ander vak dan een taal...
Ik heb op eind basisschool een IQ-test gehad als onderdeel van de dyslexiediagnose en ik hoefde inderdaad niets zelf te lezen maar alsnog zaten er wel onderdelen in waar de dyslexie opspeelde.quote:
[..]
Kinderen hoeven dat niet zelf te lezen, die krijgen de uitleg van de tester. Hoe het bij volwassenen gaat, dat weet ik niet.
Zo kreeg ik bijvoorbeeld een plaatje te zien van een emmer en moest aan de man omschrijven wat ik zag. Dat weet ik nog precies want ik bakte er helemaal niets van terwijl ik echt wel weet wat een emmer is maar zie de juiste woorden maar eens te vinden. Ondanks dat de test zelf niet talig is merkte ik dus zeker wel een beperking door mijn dyslexie.
[ Bericht 2% gewijzigd door Elleska op 24-09-2024 22:20:39 ]
Die passen zich vaak meer aan.quote:
[..]
Ik had daarom eigenlijk verwacht dat meiden eerder zouden opvallen. Omdat die over het algemeen beter in het schoolsysteem passen dan jongens. maar blijkbaar vallen ze juist daardoor minder goed op?
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Hetzelfde.quote:
[..]
Kinderen hoeven dat niet zelf te lezen, die krijgen de uitleg van de tester. Hoe het bij volwassenen gaat, dat weet ik niet.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.quote:
[..]
Ik had daarom eigenlijk verwacht dat meiden eerder zouden opvallen. Omdat die over het algemeen beter in het schoolsysteem passen dan jongens. maar blijkbaar vallen ze juist daardoor minder goed op?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Dat herken ik wel ja. Alleen kwam daardoor bij zowel mijn man als bij L in het begin de focus te liggen op probleemgedrag en werd de intelligentie totaal gemist.quote:
[..]
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.
Dit is zo waar en herkenbaar.quote:
[..]
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.
Goede post.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Ik heb bij mijn volwassen iq-test niet hoeven lezen, was allemaal mondeling of met plaatjes/blokjes.quote:
[..]
Nee niet talig, maar wel met een opgave en antwoorden om te lezen. Als je dat heel veel energie kost, omdat je écht heel erg dyslexie hebt, kom je er dus niet als superintelligent uit.
Ik heb zelf de WAIS gedaan en heb daarbij niks hoeven lezen.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Je hoorde bij de plusklas ook nog wel eens ouders waar bij hun kind eerst gekeken was naar adhd en dan bij een brede test het HB gedeelte eruit kwam.quote:
[..]
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.
Onze kinderen zijn helaas thuis enorm explosief als ze niet uitgedaagd worden. Ze vervelen zich, passen zich continu aan, worden niet gezien en thuis moeten ze zich ontladen en komt alle spanning eruit. Uitgedaagd worden is zo belangrijk voor ze. En natuurlijk lukt dat alleen als ze gezien en begrepen worden.quote:
Ik heb zelf de WAIS gedaan en heb daarbij niks hoeven lezen.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Zelf vind ik dat ook het lastigste te vatten. Ik vond school leuk en vond uitdaging in ‘zo snel mogelijk’ of opdrachten foutloos maken. Herhaling vond ik ook niet erg, want lekker snel klaar. Terwijl mijn kinderen letterlijk blokkeren bij herhaling en zich daar ook echt niet ‘even overheen kunnen zetten’.
Tijdens COVID met thuisonderwijs was dat een eye-opener. Daarmee is het balletje gaan rollen. Want ik zag een kind dat supersimpele sommen niet maakte, want saai en te makkelijk. Hij kon er met gemak 3 uur over doen, terwijl het in 5 min gemaakt kon worden. Maar toch lukte het niet. Het leidde tot woede-uitbarstingen en huilbuien. Daarin zijn ze zo anders dan ik.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Even opgezocht, hier ook de WAIS gedaan.quote:
Ik heb zelf de WAIS gedaan en heb daarbij niks hoeven lezen.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Precies. En dat merk je dus ook terug in ad(h)d, ass en dergelijke diagnoses helaas. Als meisje ben je gewoon lief en schattig ofzo.quote:
[..]
Vanuit mijn eigen ervaring laten jongens over het algmeen meee externaliserend gedrag zien als ze niet op hun plek zitten. Dus druk doen, praten, anderen afleiden. Meisjes trekken zich vaker terug. En daarmee zijn ze geen 'probleem' voor de leerkracht die gemotiveerd is er vragen bij te stellen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Eerst vond ik het leren wel belangrijk. En vond ik het fijn dat mijn kind wel wat liet zien, want dan moesten ze er op school in ieder geval iets mee. Inmiddels herken ik het laatste stukje wat je schrijft heel erg. En ga ik vooral voor mijn kind als persoontje.quote:
Ik heb zelf de WAIS gedaan en heb daarbij niks hoeven lezen.
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]
Eerst vond ik het leren wel belangrijk. En vond ik het fijn dat mijn kind wel wat liet zien, want dan moesten ze er op school in ieder geval iets mee. Inmiddels herken ik het laatste stukje wat je schrijft heel erg. En ga ik vooral voor mijn kind als persoontje.Het hangt natuurlijk allemaal samen met elkaar, dat is ook wel lastig natuurlijk.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik herken ook je spoiler. Vaak herken ik niet heel erg wat hier geschreven wordt. Dat is bijzonder, want wat er in veel boeken geschreven wordt herken ik wel. Ik lijk me er op een andere manier toe te verhouden.
Mijn middelste heeft eigenlijk via natuurlijke selectie nu een hele fijne groep gelijkgestemden gevonden (middels audities voor zijn muzikale hobbies). En op school had hij al een heel leuke groep. Dus die zie ik echt floreren en zichzelf zijn.
Ik ben nu vooral bezig met de jongste, wat betreft haar hele zijn. Ze ligt goed in de groep, maar juist door de meest populaire kinderen wordt ze soms gepakt op haar bijzonderheden (pesten). Gelukkig is het een fijne klas en krijgen de populairen weinig steun hierin. Het merendeel accepteert haar zoals ze is. Ze mag op veel feestjes komen, spreekt af, en gaat meestal graag naar school. Maar ik houd het als een waakhond in de gaten.
Probleem is dat ik zelf ook veel last heb van mijn zijnskenmerken :-p, wat maakt dat ik het altijd ingewikkeld vind als ik er iets mee moet (als ik iets bespreekbaar zou willen maken bv met de juf).
De oudste is anders dan de jongste twee. Zij kent geen prestatiemotivatie en houdt van handwerk (en muziek). Dat is soms gek, gezien het feit ze tot nu toe gewoon op het vwo zit. Ze kan het, zonder thuis iets te doen, maar het is helemaal geen vwo-type. Soms houd ik mijn hart vast, ben ik bang dat ik er te laat bij was voor haar. We weten nu bijna 3 jaar dat er sprake is van hb (extreme hb: 140+ en harmonisch) binnen het gezin. Misschien heb ik daarmee ook al belangrijke dingen laten liggen. Ik gun ze een makkelijker (gevoels-)leven dan ik zelf heb gehad.
Alledrie heel lieve en getalenteerde kinderen. Ik ben blij met ze.
Hier gaat het ook vooral om proberen te zorgen dat mijn kind blij en vol vertrouwen is. Tot ie daar is, wordt er überhaupt niet geleerd, laat staan uitgedaagd. Is ook nergens voor nodig nog, komt vast vanzelf.
Maar ik snap wel dat het voor een kind dat nog wel redelijk lekker in zijn vel zit nogal belangrijk is dat het niet alleen maar uit zijn neus eet op school. Dat levert ook geen plezier en jolijt op.
Maar ik snap wel dat het voor een kind dat nog wel redelijk lekker in zijn vel zit nogal belangrijk is dat het niet alleen maar uit zijn neus eet op school. Dat levert ook geen plezier en jolijt op.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Hier een pientere net 3-jarige. Soms lees ik dat ze dan al beginnen met lezen (de ‘’’echte slimmerds’’’), maar dat doet die van mij niet. Ik vind haar meer op de zijnskenmerken HB-achtig. En inderdaad, als baby al heel weinig slapen, altijd alert, altijd overal als de kippen bij, alles willen weten en voortdurend vragen stellen. Cognitief loopt ze ook echt wel voor nu, net als spraak-taal en op het gebied van zelfstandigheid/zelfredzaamheid. Psz heeft het nu ook gespot en houdt haar in de gaten. Ze doet ook alles het liefst met oudere kinderen of volwassenen. Maar ik ben heel benieuwd hoe ze zich verder gaat ontwikkelen en hoe ze zich gaat laten zien, ook als ze straks naar school gaat.quote:
Hmmm, ik reageer eigenlijk nooit in dit topic, omdat ik hier ook nog niets te zoeken heb gehad: mijn zoontje ontwikkelt zich hartstikke gemiddeld (en hartstikke goed).
Maar ik vind dit wel een heel interessant onderwerp en ben best benieuwd wat jullie deed vermoeden dat jullie kind bovengemiddeld intelligent is en hoe dit uiteindelijk werd bevestigd.
En komt hoogbegaafdheid ook al in de familie voor of zelfs bij jullie (als ouders) zelf? Want intelligentie / hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, of niet?
Of kwam het als een grote verrassing dat jullie kind zo intelligent is?
Man en ik zijn allebei intelligent genoeg. Ik hoefde vroeger eigenlijk weinig te doen voor school, leren ging me heel snel en makkelijk af. Nooit een IQ-test gedaan, maar ik zou stiekem wel heel benieuwd zijn. Maar we functioneren allebei prima, dus ook geen reden toe.
In de zomervakantie was ik daar wel mee bezig want overstap van de kleuterklas met een hele fijne kleuterjuf naar groep 3 met nieuwe leerkrachten. Zoals het nu lijkt heeft hij in groep 3 weer juffen die hem echt zien zo hij is en daar ook naar handelen.quote:
Ik lees hier af en toe mee, maar ik merk dat ik helemaal niet bezig ben (me niet bewust bezig houd) met of de kinderen snel konden lezen, en of ze wel voldoende uitgedaagd worden op school.
Waar ik zelf het meeste last van heb, zijn de zijnskenmerken, en daar ben ik ook het meest bewust mee bezig bij de kinderen. Is er voldoende geruststelling en troost voor ze, worden ze gezien, begrepen...? Dat soort zorgen heb ik.
Mede door dit topic weet hoeveel geluk we daarmee hebben want het gaat zo vaak anders.
Voel vooral de ruimte om die zorgen wel te delen want dat is de basis.
Hier ga je wat mij betreft te kort door de bocht. Want mijn kind zit niet lekker in haar vel en wil niet naar school, tenzij ze daar voldoende uitgedaagd wordt. Dus het is voor mij niet 'eerst het een en dan het ander' of 'blij en vol vertrouwen en pas daarna uitgedaagd'. Uitgedaagd worden - of, zoals de orthopedagoog zegt: 'aan mogen staan'- is bij ons een basisbehoefte. Prul slaapt heel, heel slecht in de laatste maand als ze niks met haar hoofd heeft gedaan, huilt dan veel, wil 's ochtends niet naar school en zit niet lekker in haar vel. Dat vind ik net zo goed het allerbelangrijkste voor haar...maar uitdaging is daarvoor een voorwaarde. Geen doel op zich.quote:
Hier gaat het ook vooral om proberen te zorgen dat mijn kind blij en vol vertrouwen is. Tot ie daar is, wordt er überhaupt niet geleerd, laat staan uitgedaagd. Is ook nergens voor nodig nog, komt vast vanzelf.
Maar ik snap wel dat het voor een kind dat nog wel redelijk lekker in zijn vel zit nogal belangrijk is dat het niet alleen maar uit zijn neus eet op school. Dat levert ook geen plezier en jolijt op.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Eens dat uitdaging nodig is om goed in het vel te blijven zitten. Maar om daar te komen is er wel een basis nodig van een kind dat redelijk tot goed in het vel zit met het nodige zelfvertrouwen en een leerkracht die het kind ziet en begrijpt.quote:
[..]
Hier ga je wat mij betreft te kort door de bocht. Want mijn kind zit niet lekker in haar vel en wil niet naar school, tenzij ze daar voldoende uitgedaagd wordt. Dus het is voor mij niet 'eerst het een en dan het ander' of 'blij en vol vertrouwen en pas daarna uitgedaagd'. Uitgedaagd worden - of, zoals de orthopedagoog zegt: 'aan mogen staan'- is bij ons een basisbehoefte. Prul slaapt heel, heel slecht in de laatste maand als ze niks met haar hoofd heeft gedaan, huilt dan veel, wil 's ochtends niet naar school en zit niet lekker in haar vel. Dat vind ik net zo goed het allerbelangrijkste voor haar...maar uitdaging is daarvoor een voorwaarde. Geen doel op zich.
Sommige kinderen moeten van heel ver komen om die basis weer op te bouwen.
Volgens mij zei ik dat ook niet. Ik zei dat het voor mijn kind niet relevant is, zie ook wat @Elleska zegt.quote:
[..]
Hier ga je wat mij betreft te kort door de bocht. Want mijn kind zit niet lekker in haar vel en wil niet naar school, tenzij ze daar voldoende uitgedaagd wordt. Dus het is voor mij niet 'eerst het een en dan het ander' of 'blij en vol vertrouwen en pas daarna uitgedaagd'. Uitgedaagd worden - of, zoals de orthopedagoog zegt: 'aan mogen staan'- is bij ons een basisbehoefte. Prul slaapt heel, heel slecht in de laatste maand als ze niks met haar hoofd heeft gedaan, huilt dan veel, wil 's ochtends niet naar school en zit niet lekker in haar vel. Dat vind ik net zo goed het allerbelangrijkste voor haar...maar uitdaging is daarvoor een voorwaarde. Geen doel op zich.
De tweede paragraaf was niet bedoeld als beschrijving van elk ander kind maar enkel om aan te geven dat ik het belang van uitdaging in het algemeen heus wel snap.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Uit nieuwsgierigheid, waarom heb je jezelf laten testen als volwassene?quote:
[..]
Ik heb bij mijn volwassen iq-test niet hoeven lezen, was allemaal mondeling of met plaatjes/blokjes.
"Arrogance has to be earned. Tell me what you've done to earn yours." - House MD
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
Hier een kind dat over het algemeen goed in haar vel zit. Ze is een aanpasser en zal zich op school niet snel laten horen.
Ze is al haar hele leven een slechte slaper en lijkt bij meer uitdaging beter in te slapen.
Daarover gesproken. Ze doet thuis heel graag schoolwerkjes. Als ze een werkboek mee naar huis krijgt maakt ze alles weer opnieuw of bij schrijven blijft ze het overtrekken etc. Boekjes die ik haar kocht van zo leuk is oefenen en mijn oefenboek op afwasbaar papier vindt ze ook top. Dan kocht ik een boekje voor een oudere leeftijd.
Hebben jullie wellicht nog tips voor dit soort boekjes die ik nog niet ken?
Ze is al haar hele leven een slechte slaper en lijkt bij meer uitdaging beter in te slapen.
Daarover gesproken. Ze doet thuis heel graag schoolwerkjes. Als ze een werkboek mee naar huis krijgt maakt ze alles weer opnieuw of bij schrijven blijft ze het overtrekken etc. Boekjes die ik haar kocht van zo leuk is oefenen en mijn oefenboek op afwasbaar papier vindt ze ook top. Dan kocht ik een boekje voor een oudere leeftijd.
Hebben jullie wellicht nog tips voor dit soort boekjes die ik nog niet ken?
Misschien vindt ze Loco Mini of Maxi dan leuk om te doen? Bij ons hebben ze heel veel boekjes bij de bieb daarvan (en de dozen) om te lenen.quote:
Hier een kind dat over het algemeen goed in haar vel zit. Ze is een aanpasser en zal zich op school niet snel laten horen.
Ze is al haar hele leven een slechte slaper en lijkt bij meer uitdaging beter in te slapen.
Daarover gesproken. Ze doet thuis heel graag schoolwerkjes. Als ze een werkboek mee naar huis krijgt maakt ze alles weer opnieuw of bij schrijven blijft ze het overtrekken etc. Boekjes die ik haar kocht van zo leuk is oefenen en mijn oefenboek op afwasbaar papier vindt ze ook top. Dan kocht ik een boekje voor een oudere leeftijd.
Hebben jullie wellicht nog tips voor dit soort boekjes die ik nog niet ken?
Kan je dit iets meer uitleggen? Ik herken mijn kinderen namelijk ook best goed in een aantal boeken, daarom ben ik heel benieuwd wat je juist niet herkent in dit topic. Ik (wij?) deel hier misschien niet alles, wat een ander beeld geeft?quote:
[..]
Het hangt natuurlijk allemaal samen met elkaar, dat is ook wel lastig natuurlijk.
Ik herken ook je spoiler. Vaak herken ik niet heel erg wat hier geschreven wordt. Dat is bijzonder, want wat er in veel boeken geschreven wordt herken ik wel. Ik lijk me er op een andere manier toe te verhouden.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
@Nolita: die heeft onze bieb ook. En wij hebben om deze reden een abonnement op de bobo gehad en nu op de Donald Duck Junior. Staan strips in, maar ook puzzeltjes enzo.quote:
[..]
Misschien vindt ze Loco Mini of Maxi dan leuk om te doen? Bij ons hebben ze heel veel boekjes bij de bieb daarvan (en de dozen) om te lenen.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Huh echt, dan mag je me even appen waar dan. Toen L laatst een piccolo wilde gaven ze aan dat ze niets meer hadden, alleen houten puzzels.quote:
[..]
@:Nolita: die heeft onze bieb ook. En wij hebben om deze reden een abonnement op de bobo gehad en nu op de Donald Duck Junior. Staan strips in, maar ook puzzeltjes enzo.
Geen idee of ze het wat vindt, onze mini loco ligt al een tijd onaangeroerd in de kast, maar de boekjes zijn ook niet meer passend nu dus kan het eens proberen.
Doe boeken is ze idd ook fan van, maar het schoolse trekt haar ook.
Fijn dat je hierop doorvraagt. Moeilijk wel om goed te verwoorden. Ik lees niet heel vaak mee, maar als ik meelees, gaat het over of leerkrachten er wel of niet bekend mee zijn, hoe iedereen meedenkt in waar de kinderen nou didactisch staan, over testen, over de cognitieve uitdaging die ze nodig hebben, over thuis van zich af reageren....quote:
[..]
Kan je dit iets meer uitleggen? Ik herken mijn kinderen namelijk ook best goed in een aantal boeken, daarom ben ik heel benieuwd wat je juist niet herkent in dit topic. Ik (wij?) deel hier misschien niet alles, wat een ander beeld geeft?
Ik geloof dat ik het didactisch gebeuren op school een beetje zie als iets waar ze doorheen moeten. al dan niet verveeld. Ik kijk nooit naar hun schoolwerk, alsof het me niet zo interesseert wat ze goed of fout hebben, of geleerd hebben. Een soort basisvertrouwen in en acceptatie van dat dat er gewoon bijhoort ofzo.
Ik hou me bezig met hoe en waar ze creatief met opdrachten om kunnen gaan, over hoe autonoom ze kunnen en mogen zijn (veel letterlijke en figuurlijke bewegingsvrijheid doet ze goed), en of er voldoende geruststelling, troost en escapemogelijkheden zijn.
Ze hebben alledrie geen gedragsproblemen (of emotionele of psychische problemen), dus er lijkt ook geen noodzaak om verder ... Ze zijn over het algemeen vrolijk en levenslustig. Ze praten met mij over hun gevoelens en kunnen goed verwoorden wat ze dwarszit, als dat aan de orde is.
Dat gezegd hebbende heb ik zelf geen makkelijk leven gehad, en is dat nooit gezien. Dat blijft een zorg. Maar ik praatte niet over mijn binnenwereld, leek ook vrolijk en levenslustig (was ik op een bepaalde manier ook wel oprecht), dus tsja...
Het is complex, en misschien zou ik wel veel meer ... (ja wat dan, geen idee, ik weet het nu, hou het in de gaten vanuit dat perspectief en hoop hoop hoop dat zij het makkelijker zullen hebben).
@Groofskenhonderdtwee bedankt voor je uitleg! Ik snap nu beter wat je bedoelt en in grote lijnen zitten we er denk ik wel hetzelfde in. Ik hecht ook geen waarde aan cijfers en werkboekjes an sich. Bij de oudste was ik op een gegeven moment zelfs blij dat hij een keer een onvoldoende haalde. Hij is nogal perfectionistisch en dacht werkelijk dat de wereld zou vergaan als hij een keer 1 foutje maakte bij bijv. topografie. Nu merkte hij dat er niemand boos werd en hij gaf ook eerlijk toe dat hij er maar 1x naar gekeken had en dat dat dus niet genoeg was. Heel fijne ervaring voor hem 
. Hij verveelde zich ook op school, maar heeft zich er op zich prima doorheen geslagen.
Bij de jongste heb ik me ook erg geamuseerd hoe inventief hij was in groep 3 om veilig leren lezen te omzeilen. Hij vond die opdrachten onwijs stom en zorgde dus dat het leek alsof hij hard aan het werk was. De leerkrachten hadden niks door (hij nam deze juffen ook niet zo serieus en kwam overal mee weg - ik weet nog steeds niet of ik het geniaal moet vinden of respectloos, allebei een beetje denk ik
).
Maar puntje bij paaltje moest hij natuurlijk wel leren lezen. Dat vlotte totaal niet en hij kwam ook steeds slechter in zijn vel te zitten. Dat leidde tot diagnose ernstige dyslexie, maar wel een didactische voorsprong op alle andere vlakken van ca. 1,5 jaar. En daar moet school wel iets mee doen als ze willen dat hij niet uitvalt, hij was echt ongelukkig op school. Gelukkig had hij vorig jaar een juf die hem echt goed zag en aanvoelde. Wat een verademing. Er is ook externel hulp ingeschakeld, omdat school het zelf niet redde. Nu loopt het wat beter, ligt er een plan voor de komende twee jaar en ik hoop heel erg dat er een stijgende lijn gaat komen.
Het maakt me vooral verdrietig dat hij nog behoorlijk wat jaren door een schoolsysteem moet wat hem gewoon slecht ligt (de manier van leren bedoel ik dan). En ik probeer wel de leerkrachten van school in te laten zien dat het ook anders zou kunnen, als ze daarvoor open staan. Dat helpt niet alleen onze zoon, maar ook andere kinderen zoals hij.
. Hij verveelde zich ook op school, maar heeft zich er op zich prima doorheen geslagen.Bij de jongste heb ik me ook erg geamuseerd hoe inventief hij was in groep 3 om veilig leren lezen te omzeilen. Hij vond die opdrachten onwijs stom en zorgde dus dat het leek alsof hij hard aan het werk was. De leerkrachten hadden niks door (hij nam deze juffen ook niet zo serieus en kwam overal mee weg - ik weet nog steeds niet of ik het geniaal moet vinden of respectloos, allebei een beetje denk ik
). Maar puntje bij paaltje moest hij natuurlijk wel leren lezen. Dat vlotte totaal niet en hij kwam ook steeds slechter in zijn vel te zitten. Dat leidde tot diagnose ernstige dyslexie, maar wel een didactische voorsprong op alle andere vlakken van ca. 1,5 jaar. En daar moet school wel iets mee doen als ze willen dat hij niet uitvalt, hij was echt ongelukkig op school. Gelukkig had hij vorig jaar een juf die hem echt goed zag en aanvoelde. Wat een verademing. Er is ook externel hulp ingeschakeld, omdat school het zelf niet redde. Nu loopt het wat beter, ligt er een plan voor de komende twee jaar en ik hoop heel erg dat er een stijgende lijn gaat komen.
Het maakt me vooral verdrietig dat hij nog behoorlijk wat jaren door een schoolsysteem moet wat hem gewoon slecht ligt (de manier van leren bedoel ik dan). En ik probeer wel de leerkrachten van school in te laten zien dat het ook anders zou kunnen, als ze daarvoor open staan. Dat helpt niet alleen onze zoon, maar ook andere kinderen zoals hij.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Bij ons ligt nu inderdaad de optie op tafel om na de herfstvakantie te versnellen van groep 6 naar 7. Sowieso eerst maar even laten bezinken en vooral kijken hoe onze dame er zelf in staat.
School heeft eigenlijk geen enkele twijfel of ze het aan kan. Cognitief zeker, en ook qua 'klik' met de eventueel nieuwe groep denken ze dat het prima zal gaan (haar huidige juf had die klas vorig jaar, dus kent die leerlingen goed).
Ook de eventueel nieuwe meneer staat er zeker voor open en ziet geen bezwaren.
Iemand nog specifieke afwegingen / tips / ervaringen om aan te denken? Alles is welkom
School heeft eigenlijk geen enkele twijfel of ze het aan kan. Cognitief zeker, en ook qua 'klik' met de eventueel nieuwe groep denken ze dat het prima zal gaan (haar huidige juf had die klas vorig jaar, dus kent die leerlingen goed).
Ook de eventueel nieuwe meneer staat er zeker voor open en ziet geen bezwaren.
Iemand nog specifieke afwegingen / tips / ervaringen om aan te denken? Alles is welkom
Wat wordt het plan in groep 7? Want ‘gewoon met de groep meedoen’ gaat voor de kerst ook alweer te traag.quote:
Bij ons ligt nu inderdaad de optie op tafel om na de herfstvakantie te versnellen van groep 6 naar 7. Sowieso eerst maar even laten bezinken en vooral kijken hoe onze dame er zelf in staat.
School heeft eigenlijk geen enkele twijfel of ze het aan kan. Cognitief zeker, en ook qua 'klik' met de eventueel nieuwe groep denken ze dat het prima zal gaan (haar huidige juf had die klas vorig jaar, dus kent die leerlingen goed).
Ook de eventueel nieuwe meneer staat er zeker voor open en ziet geen bezwaren.
Iemand nog specifieke afwegingen / tips / ervaringen om aan te denken? Alles is welkom
Hoe oud is ze ook alweer?
En: ga maar vast een lijstje maken met open dagen van middelbare scholen in de buurt. In groep 7 mag je daar namelijk al snel aan gaan denken…
Ja, dat zijn precies de dingen die we nog verder helder willen krijgen inderdaad. Dit was echt vooral een eerste gesprek over de optie om te versnellen, en hoe wij daar eventueel in staan.quote:
[..]
Wat wordt het plan in groep 7? Want ‘gewoon met de groep meedoen’ gaat voor de kerst ook alweer te traag.
Hoe oud is ze ook alweer?
En: ga maar vast een lijstje maken met open dagen van middelbare scholen in de buurt. In groep 7 mag je daar namelijk al snel aan gaan denken…
Ze is 9 nu (van mei). Vanavond ook met 'r over gehad; ze staat er zeker wel voor open, maar vindt vooral het sociale stukje (nieuwe klas/kinderen) heel erg spannend. Dat dachten wij ook al wel, dat dat de grootste uitdaging is. Of haar beste vriendin daadwerkelijk gaat versnellen zal dus minimaal wel meespelen, vermoed ik.
De IB'er is echt heel tof, dus die gaat ook nog met 'r praten
en verder nu maar vooral veel vragen bedenken en verzamelen, en daar vervolgens de antwoorden op zien te krijgen. Dan kunnen we op basis daarvan hopelijk een gedegen beslissing maken...Maar dan komen dingen als een middelbare school inderdaad opeens wel heel snel dichterbij ja
Ik ben blij dat wij de open dagen bij de oudste de afgelopen 2 jaar al hebben gehad. We hebben natuurlijk bij die bezoeken ook de specifieke behoeften van onze jongste meegenomen. Zeker nu hij ook gaat versnellen is dat fijn. Eigenlijk zien wij 2 reële opties voor hem. Op die scholen wordt vooral projectmatig gewerkt waarbij ruimte is voor creativiteit. De ene school is alleen vwo, de andere is mavo-havo-vwo, waarbij pas in het jaar 3/4 je examenniveau bepaald wordt.quote:
[..]
Maar dan komen dingen als een middelbare school inderdaad opeens wel heel snel dichterbij ja
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ja, kan ik me voorstellen ja, dat dat fijn isquote:
[..]
Ik ben blij dat wij de open dagen bij de oudste de afgelopen 2 jaar al hebben gehad. We hebben natuurlijk bij die bezoeken ook de specifieke behoeften van onze jongste meegenomen. Zeker nu hij ook gaat versnellen is dat fijn. Eigenlijk zien wij 2 reële opties voor hem. Op die scholen wordt vooral projectmatig gewerkt waarbij ruimte is voor creativiteit. De ene school is alleen vwo, de andere is mavo-havo-vwo, waarbij pas in het jaar 3/4 je examenniveau bepaald wordt.
We hebben hier in de buurt sowieso 3 scholengemeenschappen zitten, alledrie écht heel dichtbij (lees: hooguit een km ofzo
), dus schat wel in dat daar zeker opties in zijn.Ook verschillend qua schoolsysteem, grootte, speciale klassen e.d. Maar ze bieden sowieso allemaal wel iets van een extra/plus programma aan weet ik.
Maar het hele idee is nog wel even schakelen; van net begonnen in groep 6 naar oriënteren op middelbare scholen
[ Bericht 2% gewijzigd door twist02 op 27-09-2024 16:38:26 ]
Bizar is dat laatste hè! Snelcursus opvoeden/ouderschap… het is niet zomaar even iets.quote:
[..]
Ja, kan ik me voorstellen ja, dat dat fijn is
We hebben hier in de buurt sowieso 3 scholengemeenschappen zitten, alledrie écht heel dichtbij (lees: hooguit een km ofzo
Ook verschillend qua schoolsysteem, grootte, speciale klassen e.d. Maar ze bieden sowieso allemaal wel iets van een extra/plus programma aan weet ik.
Maar het hele idee is nog wel even schakelen; van net begonnen in groep 6 naar oriënteren op middelbare scholen
Ja, dat zal voor jullie nog een tandje sterker geweest zijn met Sjaak!quote:
[..]
Bizar is dat laatste hè! Snelcursus opvoeden/ouderschap… het is niet zomaar even iets.
Las wat dingen terug; hij zit inmiddels in het 2e jaar al? Hij is 9,5/bijna 10 nu, toch? Volgens mij schelen die van ons maar een paar maanden, als ik het me goed herinner.
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.quote:
[..]
Bizar is dat laatste hè! Snelcursus opvoeden/ouderschap… het is niet zomaar even iets.
Soms heb ik het gevoel dat het allemaal te veel wordt voor me. Sowieso in combinatie met al 6,5 jaar slecht slapen (vanochtend werd hij om 5 uur weer wakker met (naar zeggen) buikpijn). Het constante ‘aan’ staan, alle vragen, niet stoppen waar andere kinderen wel stoppen, alles op school etc. Het vergt allemaal extra veel energie. Klinkt dat herkenbaar hier? Of ben ik de enige? 🙃
Protège moi de mes désirs.
Hij is 9,5 ja, van maart 2015. Hij zit nu in het tweede jaar.quote:
[..]
Ja, dat zal voor jullie nog een tandje sterker geweest zijn met Sjaak!
Hij is 9,5/bijna 10 nu, toch? Volgens mij schelen die van ons maar een paar maanden, als ik het me goed herinner.
Hij heeft besloten vanaf nu geen klassen meer over te slaan, zegt hij
Oh, zeker klinkt dat herkenbaar. Ik heb inmiddels een klein groepje andere moeders van uhb-kinderen waar ik veel contact mee heb via Whatsapp. Daar kunnen we klagen/trots zijn/twijfelen/vragen stellen en wordt het begrepen. In ‘de echte wereld’ worden dit soort dingen vaak niet erkend en ook niet herkend. Het is zó fijn om dit groepje te hebben!quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
Hahaha, oh wat een heerlijke uitspraak ook!quote:
[..]
Hij is 9,5 ja, van maart 2015. Hij zit nu in het tweede jaar.
Hij heeft besloten vanaf nu geen klassen meer over te slaan, zegt hij
Lang verhaal kort: ik zat in een patroon van iedere paar jaar een burn-out/bore-out. Toen het vermoeden ontstond dat mijn zoon hb is en ik er veel over ging lezen, heb ik mezelf laten testen omdat ik wilde weten of dit een puzzelstukje was wat nog niet op zijn plek lag. Dat bleek zo te zijn. Heb ook begeleiding gehad rondom de test en sindsdien heb ik al een aantal keuzes gemaakt op werkgebied die ik nu anders maakte dan in het verleden. In de hoop dat dat patroon dat ik hierboven beschrijf doorbroken wordt.quote:
[..]
Uit nieuwsgierigheid, waarom heb je jezelf laten testen als volwassene?
Nee, zeker niet.quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Venus in pocketformaat
© loveli
Nee hoor, herkenbaar wel. Ik vind vooral de combinatie met een jonger kind pittig. Nou hebben wij ook wel een mal leeftijdsverschil, maar ik moet voortdurend schakelen tussen de emotionele behoeftes van de oudste (die ook nauwelijks een uit-knop heeft, veel gedachte, veel gevoelens) en de praktische zorg voor de dreumes (door overigens ook energie voor 10 heeft). Ik vind die afwisseling leuk en ik ga er ook beter op dan alleen maar zorgen voor een kleintje, maar er is wat weinig ruimte voor ons.quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
Qua school merk ik nu, na 5 weken middelbare, al een behoorlijk verschil. Deze school heeft geen speciale hb-voorzieningen maar hij doet tweetalig gymnasium en wordt in het reguliere programma prima uitgedaagd (alle vakken in het Engels, elke week portfolio-opdrachten etc.). Ik merk dat hij zonder morren aan zijn huiswerk begint en hij zelf aangeeft dat de dagen zóveel sneller gaan dan op de basisschool. Hij vindt eigenlijk alle lessen wel leuk en boeiend. Zo leuk om te zien
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Duidelijk niet de enige.quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
Dat begon al toen mini amper wilde slapen, zeker overdag niet en de nachten ook niet te lang. Maar wel veel aandacht nodig in de wakker-tijd
Hier is dat zo gebleven tot einde basisschool. Zelfs als ik overdag alleen thuis was, dan was ik aan het denken wat voor kind ik thuis zou krijgen. En wat ik daar dan weer mee moest.
Aan het begin van de eerste klas hielden we ons hart vast. Ik stond echt strak. In de loop van het jaar bleek keer op keer dat alles gewoon oke was. Toen merkte ik pas hoeveel energie de basisschool gekost had, voor allebei. Dat heeft afgelopen schooljaar mijn hoofd flink bezig gehouden. Ik heb opeens ruimte voor mezelf, dat was toch heel erg gek na zoveel jaar.
Verkeerde plek. Sorry!
[ Bericht 59% gewijzigd door Cathmar op 28-09-2024 08:36:00 ]
[ Bericht 59% gewijzigd door Cathmar op 28-09-2024 08:36:00 ]
Met een meidenkwartet
Je bent niet de enige. Ik vind het heftig ook, en dan heb ik twee hb'ers.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
De slapeloze nachten zijn echt killing idd. Dat trekt mentaal een enorme wissel op je. En op je relatie. Er is veel onbegrip ook, als je vertelt dat je kind van 5 nog steeds elke nacht huilend/schreeuwend wakker wordt, of bij jou in bed slaapt. Dus vertel ja maar niks meer.
Nu de kinderen ouder zijn, is dat hoofdstuk godzijdank afgesloten (tenzij ziek oid). Al schiet ik nog steeds direct in de stress als ik ‘s nachts een kind hoor. Zou dat ooit overgaan?
Nu de kinderen ouder zijn, is dat hoofdstuk godzijdank afgesloten (tenzij ziek oid). Al schiet ik nog steeds direct in de stress als ik ‘s nachts een kind hoor. Zou dat ooit overgaan?
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Dat gaat ooit over, maar kan wel even duren, zeg ik uit ervaring. Middels is het bij mij over, maar kind is ook al 15.quote:
De slapeloze nachten zijn echt killing idd. Dat trekt mentaal een enorme wissel op je. En op je relatie. Er is veel onbegrip ook, als je vertelt dat je kind van 5 nog steeds elke nacht huilend/schreeuwend wakker wordt, of bij jou in bed slaapt. Dus vertel ja maar niks meer.
Nu de kinderen ouder zijn, is dat hoofdstuk godzijdank afgesloten (tenzij ziek oid). Al schiet ik nog steeds direct in de stress als ik ‘s nachts een kind hoor. Zou dat ooit overgaan?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 19% gewijzigd door Hupje op 28-09-2024 17:21:52 ]
Oh, die nachten zijn herkenbaar. Al ruim 3 jaar geen normale nacht slaap gehad, tenzij ik buiten de deur slaap (nu 3x gedaan ofzo). Altijd behoefte aan nabijheid rondom slapen. Nu zijn we inmiddels zo ver dat ik op een eigen bed op haar kamer kan slapen en dat zij in haar eigen bed blijft. Eerst moest ze altijd tegen mij aanliggen. Maar ik moet daar hele kleine stapjes in zetten. Ben soms ook zo jaloers op ouders die ‘gewoon normaal slapende’ kinderen hebben. 
Hier heeft peuter een werkboekje gekregen bij de gastouder, onder het mom ‘we moeten haar bezig zien te houden tot juli’. Ze vindt het fantastisch en ze doet die werkbladen gewoon heel goed. Groepjes maken van x aantal, kleuren op nummer, lijnen trekken tussen dezelfde figuren. Gastouder staat er iedere keer versteld van.
Hier heeft peuter een werkboekje gekregen bij de gastouder, onder het mom ‘we moeten haar bezig zien te houden tot juli’. Ze vindt het fantastisch en ze doet die werkbladen gewoon heel goed. Groepjes maken van x aantal, kleuren op nummer, lijnen trekken tussen dezelfde figuren. Gastouder staat er iedere keer versteld van.
Fijn om te lezen dat het goed komt, al duurt het voor ons nog even tot de oudste klaar is met de basisschool (nu in groep 3).quote:
[..]
Duidelijk niet de enige.
Dat begon al toen mini amper wilde slapen, zeker overdag niet en de nachten ook niet te lang. Maar wel veel aandacht nodig in de wakker-tijd
Hier is dat zo gebleven tot einde basisschool. Zelfs als ik overdag alleen thuis was, dan was ik aan het denken wat voor kind ik thuis zou krijgen. En wat ik daar dan weer mee moest.
Aan het begin van de eerste klas hielden we ons hart vast. Ik stond echt strak. In de loop van het jaar bleek keer op keer dat alles gewoon oke was. Toen merkte ik pas hoeveel energie de basisschool gekost had, voor allebei. Dat heeft afgelopen schooljaar mijn hoofd flink bezig gehouden. Ik heb opeens ruimte voor mezelf, dat was toch heel erg gek na zoveel jaar.
Hier is het verder nogal dramatisch thuis: kinderen (5 en 2) met allebei een zeer sterke mening. Slapen is altijd een ‘strijd’. Als ik het er met vrienden over heb, verklaren ze ons voor gek. Ik krijg ze niet uitgelegd dat onze kinderen gewoon heel anders zijn. Dat is soms wel lastig om los te laten al weet ik rationeel wel dat ik daar niets om moet geven.
Verder zijn we wel stappen aan het maken qua hulp maar tot nu toe weinig effect op het gedrag thuis: een plusklas 1x in de week, psycholoog, binnenkort een test.
Helaas vindt de juf van groep 3 dat alle kinderen in dezelfde mal moeten passen. Onze dochter gaat momenteel niet graag naar school, komt bijna altijd te laat. De juf geeft ons het gevoel dat we slechte ouders zijn. Die begrijpt er helemaal niets van dat we elke ochtend een ‘strijd’ hebben om te zorgen dat ze op school komt. En dat trucjes of beloningen niet werken (of maximaal 1x).
Jammer is dat.
Wat ook nog speelt is dat de psycholoog aangeeft dat mijn dochter al die kenmerken van mij heeft. Ik maak nu ook een soort ontdekkingsreis mee omdat ik besef dat ik anders ben dan anderen. Ergens wist ik dat allang. Helaas was daar vroeger geen oog voor en kreeg ik meestal een pak slaag als ik iets anders deed dan normaal of ik werd genegeerd. Pijnlijk om daar aan te denken. Maar geeft me in ieder geval wel de drive om onze kinderen anders op te voeden.
Deze combi.. op de basisschool werd hij gezien als probleem om op te lossen. De oplossing was een vast pakket. Dat dit kind toevallig wat meer emotionele ondersteuning nodig had kwam niet ter sprake tot...quote:
[..]
Fijn om te lezen dat het goed komt, al duurt het voor ons nog even tot de oudste klaar is met de basisschool (nu in groep 3).
Helaas vindt de juf van groep 3 dat alle kinderen in dezelfde mal moeten passen. Onze dochter gaat momenteel niet graag naar school, komt bijna altijd te laat. De juf geeft ons het gevoel dat we slechte ouders zijn. Die begrijpt er helemaal niets van dat we elke ochtend een ‘strijd’ hebben om te zorgen dat ze op school komt. En dat trucjes of beloningen niet werken (of maximaal 1x).
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Toen had hij opeens zomaar extra hulp(PMT), al was dat los van het hb verhaal en bleef de standaard oplossing gevolgd worden.
Nu op het VO wordt hij gewoon gezien als kind, mini-puber met al zijn streken. Hb is geen probleem, maar juist een pre om ruimte te krijgen voor je eigen projecten. En dat is echt 1-op-1 maatwerk, op dit moment 2 uur per week. Gewoon gezien worden al mens ipv een wandelend probleem
Mijn jongste lijkt echt op mijn man. Het is soms grappig om te zien dat D iets doet, mijn man raar opkijkt en ik weet dat man hetzelfde zou doen.
Ik weet niet hoe lang het voor jou geleden is. Bij mij is gebeurt het nog af en toe, nachtelijke issues, al is de hoge frequentie er al wel 4 jaar of zo af.quote:
De slapeloze nachten zijn echt killing idd. Dat trekt mentaal een enorme wissel op je. En op je relatie. Er is veel onbegrip ook, als je vertelt dat je kind van 5 nog steeds elke nacht huilend/schreeuwend wakker wordt, of bij jou in bed slaapt. Dus vertel ja maar niks meer.
Nu de kinderen ouder zijn, is dat hoofdstuk godzijdank afgesloten (tenzij ziek oid). Al schiet ik nog steeds direct in de stress als ik ‘s nachts een kind hoor. Zou dat ooit overgaan?
Ik word zelfs als we met zijn tweeën weg zijn zonder kinderen nog wel eens wakker omdat ik (zeker weten!!!) mijn kind hoor.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Mijn jongste slaapt nu ruim een jaar door (tenzij weer oorontsteking), maar nog word ik regelmatig wakker omdat ik hem denk te horen.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Maar is slecht slapen dan zo typisch voor slimme / hoogbegaafde kinderen? 
Sorry als dat een domme vraag is, maar ik snap het verband niet
Sorry als dat een domme vraag is, maar ik snap het verband niet
Slecht slapen kan iedereen natuurlijk. Maar je kunt bijvoorbeeld slecht slapen omdat je zo veel nog wilt overdenken en dus niet de rust in je hoofd krijgt om te gaan slapen. Natuurkundige vragen enz krijg ik altijd de laatste minuut voor de lamp uit gaat gesteld Heeft ie dan de hele dag over nagedacht. En dat stopt dan dus niet als het bedtijd is. Dan is er minder afleiding, dus meer denktijd.
Heeft ie dan de hele dag over nagedacht. En dat stopt dan dus niet als het bedtijd is. Dan is er minder afleiding, dus meer denktijd.
Minder slaap nodig hebben dan gemiddeld als baby/peuter is wel iets wat vaak op de lijst staat bij ‘vroege kenmerken van hoogbegaafdheid’. ‘Een druk hoofd’ hebben bij kinderen/jongeren/volwassenen ook.quote:
Maar is slecht slapen dan zo typisch voor slimme / hoogbegaafde kinderen?
Sorry als dat een domme vraag is, maar ik snap het verband niet
Het is niet zo dat ieder hb-kind er last van heeft, maar het komt wel vaker dan gemiddeld voor.
Ah oké, ja zo snap ik 'm wel inderdaad!
Slapen heeft hier als baby/dreumes ook wel veel moeite gekost ja, bij allebei. En dat hyperalert zijn bij elk geluidje (uit angst dat er misschien eentje wakker is) is helaas ook herkenbaar
Maar dat wijt ik eigenlijk altijd vooral aan mezelf, omdat ze objectief gezien nu echt wel goed slapen
Slapen heeft hier als baby/dreumes ook wel veel moeite gekost ja, bij allebei. En dat hyperalert zijn bij elk geluidje (uit angst dat er misschien eentje wakker is) is helaas ook herkenbaar
Maar dat wijt ik eigenlijk altijd vooral aan mezelf, omdat ze objectief gezien nu echt wel goed slapen
L heeft meer slaap nodig dan gemiddeld. Momenteel sturen we hem in het weekend naar boven om te rusten/lezen als zijn broertje van 2jaar gaat slapen en meestal valt hij dan ook in slaap. Anders is hij smiddags zo moe dat hij niet meer voor rede vatbaar is. Het gaat alweer een stuk beter dan de eerste schoolweek dus wie weet kunnen we binnenkort weer zonder.
Hij kan tegenwoordig meestal zelf in slaap vallen en slaapt in eigen bed. Als baby-peuter had hij geen rust om zelf in slaap te komen alsof hij zichzelf geen tijd gunde om te slapen. En nog steeds is het zo dat hij direct aan staat als hij wakker wordt, ook midden in de nacht waardoor ik ook altijd alert ben want ik weet nooit wat hij nu weer in zijn hoofd haalt.
Hij kan tegenwoordig meestal zelf in slaap vallen en slaapt in eigen bed. Als baby-peuter had hij geen rust om zelf in slaap te komen alsof hij zichzelf geen tijd gunde om te slapen. En nog steeds is het zo dat hij direct aan staat als hij wakker wordt, ook midden in de nacht waardoor ik ook altijd alert ben want ik weet nooit wat hij nu weer in zijn hoofd haalt.
D heeft een grote broer. Waar broer met anderhalf jaar oud overging naar 1 slaapje overdag (beetje laat), ging D toen van 1 naar 0 slaapjes. Hij had gewoon geen rust in zijn lijf/hoofd. Wilde overal bij zijn, dingen zien.
Iets na die anderhalf jaar hadden we wel een slaapprobleem. D werd elke 45 minuten in de nacht wakker en had onze schoot nodig om in slaap te komen. Dat liep zo de spuigaten uit, dat we hem hebben laten huilen. Wel een aai over zijn bol, maar geen contact verder. Na 3 dagen sliep hij prima door en was het ons duidelijk dat hij ook een goede eigen wil had
Sindsdien is alleen het in slaap komen lastig, als hij overdag meer wordt gestimuleerd/uitgedaagd hoe beter dat gaat.
Iets na die anderhalf jaar hadden we wel een slaapprobleem. D werd elke 45 minuten in de nacht wakker en had onze schoot nodig om in slaap te komen. Dat liep zo de spuigaten uit, dat we hem hebben laten huilen. Wel een aai over zijn bol, maar geen contact verder. Na 3 dagen sliep hij prima door en was het ons duidelijk dat hij ook een goede eigen wil had
Sindsdien is alleen het in slaap komen lastig, als hij overdag meer wordt gestimuleerd/uitgedaagd hoe beter dat gaat.
N slaapt wel laat- vanaf 4 jaar meestal pas om 21.30. Niet omdat ze moeilijke vragen stelt of te rusteloos is, ze is gewoon een avondmens. ‘s Ochtends wordt ze meestal rond 7.30 wakker, dus gelukkig niet te vroeg. Ze vindt het ook nog steeds fijn om bij ons te slapen, maar dat is gewoon gezellig. Dus slaapproblemen hebben we niet, maar wel een stuk latere bedtijd dan andere kinderen hebben op deze leeftijd.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Ik wilde hier nog even op terugkomen. Er zijn groepen ouders die bij elkaar komen. Als je zoekt op Peers4Parents kan je die vinden. Hier komen ouders 8-10 keer bij elkaar om iedere keer over een ander thema te praten.quote:
[..]
Ik was toevallig vandaag aan het googlen naar een dergelijke cursus i.r.t. hb.
Daarnaast zijn er op best wat plekken wat hb-café’s of andere samenkomsten voor ouders. Soms door ouders georganiseerd, soms door Pharos.
Het is nu zo'n 3-4 jaar geleden dat het van elke nacht wakker langzaam naar bijna elke nacht doorslapen ging. Al zijn er nog wel terugvallen in drukke/spannende periodes.quote:
[..]
Ik weet niet hoe lang het voor jou geleden is. Bij mij is gebeurt het nog af en toe, nachtelijke issues, al is de hoge frequentie er al wel 4 jaar of zo af.
Ik word zelfs als we met zijn tweeën weg zijn zonder kinderen nog wel eens wakker omdat ik (zeker weten!!!) mijn kind hoor.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.De jongste kan wel aangeven dat hij bij het inslapen nog heel druk in zijn hoofd is. Sinds een jaartje gaan we voor het slapen altijd een rondje wandelen met hem buiten, dat helpt hem heel goed om met een leger hoofd te gaan slapen. Daarnaast blijven we altijd nog even 10-15 min bij hem liggen, dat heeft hij echt nodig om hem te helpen met afschakelen. Hij zegt dat het vervolgens alsnog wel 20-30 minuten duurt voor hij in slaap valt.Venus in pocketformaat
© loveli
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |