Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Man man man, ik kan je vertellen: Je bent niet de enige. Zelf heb ik twee jonge kids van 10 maanden en 2.5 jaar. Allemaal heel leuk, maar ik had achteraf liever maar 1 kind gehad.. Mijn partner en ik zijn ook ontzettend duidelijk: Er komt er absoluut niet nog eentje bij.quote:Op vrijdag 10 februari 2023 08:36 schreef Poolbal het volgende:
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Ook al is het allemaal wel leuk met kids, soms besef ik me dat de voordelen toch niet helemaal opwegen tegen de nadelen. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet van de kids en ik doe mijn uiterste best een geweldige pappa te zijn. Maar dat neemt niet weg dat de tijd voor jezelf schaars wordt.. Om maar niet te spreken over het vele inleveren qua weekend plannen, met vrienden afspreken en vakanties.
Jij hebt het nog heftiger, geen opa's en oma's voor het oppassen of logeren. Dat maakt alles echt nog lastiger. Hopelijk dat KDV en eventuele extra oppas/babysit je wat rust kan geven. Hier en daar een date-night met je partner doet wonderen.
Verder hebben wij in de buurt wat leuke speeltuinen (indoor & outdoor), waar je als ouder ook echt lekker kan zitten voor een borreltje. Zo pakken wij tegenwoordig toch nog 'een terrasje' in het weekend.
Wat voor dingen kan jij nog doen qua ontspanning? Probeer echt nog aan je hobbies toe te komen. Hier en daar 'offert' een van ons zich op om zich volledig op te kids te focussen. Zo kan mijn partner of ik even wat voor zichzelf doen, bijvoorbeeld sporten.Zo herkenbaar. In mijn kring waarschuw ik mensen ook, hoewel het vaak meer als sarcastisch en spottend wordt gebracht. 1 kind is tof, maar zodra je aan meer begint, wordt het echt exponentieel pittiger.quote:
Twijfelaars over kinderen waarschuwen.
Update: Ik heb wat dingen van m'n post aangepast, ik had iets te snel gelezen en dacht dat je drie kids had.
Eigenlijk is het een soort rouwproces waarbij je afscheid met nemen van het-leven-dat-was.
Kortom: het zijn bitterzware tijden en het is normaal dat je je zo voelt. Je bent niet de enige. Maar het wordt echt, echt, ECHT anders. Ik zeg niet persé makkelijker, want grotere kinderen hebben ook problemen, maar de constante basiszorg en het continu aan moeten staan, dat gaat echt weg. En dan heb je weer ademruimte. Maar voor nu is het doorbijten.
Tips: wees creatief in hoe je "tijd voor jezelf" invult. Heb niet de verwachting dat dat net zo moet zijn als voordat je kinderen had. Wat mijn man en ik bijvoorbeeld wel eens deden (op aanraden van de relatietherapeut
) was: 1 keer per week de kinderen vroeg te eten geven en op tijd naar bed brengen, en daarna samen uitgebreid koken en tafelen en echt even tijd voor elkaar nemen. Wissel elkaar af en geef elkaar ruimte.
En laat los dat alles perfect moet zijn / gaan
Het leven zal nooit meer zijn zoals vroeger, maar dat hoort er bij en veranderingen kunnen ook heel verrassende nieuwe inzichten geven
[ Bericht 1% gewijzigd door SQ op 10-02-2023 09:05:17 ]
Het klinkt gek, maar het wordt wel wat beter. En jullie passen je aan. Komt echt wel goed.quote:
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis.
Bijkomende eigenschappen zijn onder andere dat je niet meer zo emotioneel wordt van rotzooi, je flauwe humor mag hebben en je niet meer zo walgt van kots en poep na een tijdje.
Ik huiver meer van ouders die hun kinderen de hele tijd 100% helemaal fantastisch en geweldig vinden...
Ook dat wordt wel wat beter. En kinderen zijn niet meteen stuk.quote:Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen.
It gets better.quote:Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Tip: Laat het af en toe los en ga op date met je wederhelft. Laat een goede vriend(in) of zo maar even een paar uurtjes oppassen en ga op date met elkaar, net als vroeger.
Een goede kinderwagen/buggy is net een tank. Iedereen gaat er voor aan de kant. Het is magisch om te zien hoe mensen voor je aan de kant gaan als je aan komt karren met een kindje. Zeker als het krijst of een flink geurende schijtluier heeft.
En die van 3 jaar oud kan echt wel al dingen hoor. Alleen niet zoals jij ze wil of geleerd hebt. En dat is soms ook moeilijk. Net als iemand die voor je schoonmaakt of opruimt: Het zal nooit zo zijn zoals jij dat wil. En dat loslaten kan verschrikkelijk moeilijk zijn.
[ Bericht 7% gewijzigd door Mr_Belvedere op 10-02-2023 09:13:43 ]
Beter neem je soms een dag vrij van je werk als de kinderen naar de opvang zijn en ga je dan wat leuks doen
Excuses, je hebt helemaal gelijk, Onze ouders woonden ook tig kilometer van ons vandaag en dan was even een momentje voor jezelf krijgen een super uitdaging inderdaad. Sorry TS!quote:
De tip om oma maar even een paar uurtjes te laten oppassen valt meestal niet goed bij mensen die aangeven geen oppas opa of oma te hebben, trouwens
Goed plan!quote:Beter neem je soms een dag vrij van je werk als de kinderen naar de opvang zijn en ga je dan wat leuks doen
Het wordt echt gemakkelijker en beter. Onze is nu 13, middelbare scholier. Brengt ook genoeg uitdagingen met zich mee, maar een heel groot voordeel vind ik dat we weer veel meer kunnen doen, alleen of samen. Tot een bepaalde leeftijd moet je een oppas vinden voor alles, nu is dat niet meer nodig. Sporten is dus weer gemakkelijker, maar ook samen leuke dingen doen zoals theater, film, uit eten.
Ik denk dat ook wel echt belangrijk is dat je jezelf toestaat om het gewoon niet altijd leuk en ook soms/vaak zelfs heel moeilijk te vinden. Dat maakt je geen slechte ouder.
Waar ik zelf wel wat spijt van heb, is dat we niet op zoek zijn gegaan naar een leuke oppas uit de buurt. Opa's en oma's woonden voor ons ook te ver weg, maar een betrouwbare tiener uit de buurt is wellicht wel te vinden.quote:
De tip om oma maar even een paar uurtjes te laten oppassen valt meestal niet goed bij mensen die aangeven geen oppas opa of oma te hebben, trouwens
Beter neem je soms een dag vrij van je werk als de kinderen naar de opvang zijn en ga je dan wat leuks doen
Dit. 100% Dit.quote:Op vrijdag 10 februari 2023 09:10 schreef miss_sly het volgende:
Ik denk dat ook wel echt belangrijk is dat je jezelf toestaat om het gewoon niet altijd leuk en ook soms/vaak zelfs heel moeilijk te vinden. Dat maakt je geen slechte ouder.
[ Bericht 8% gewijzigd door Mr_Belvedere op 10-02-2023 09:18:23 ]
Mee eens.quote:Op vrijdag 10 februari 2023 08:59 schreef Mr_Belvedere het volgende:
[..]
Het klinkt gek, maar het wordt wel wat beter. En jullie passen je aan. Komt echt wel goed.
Bijkomende eigenschappen zijn onder andere dat je niet meer zo emotioneel wordt van rotzooi, je flauwe humor mag hebben en je niet meer zo walgt van kots en poep na een tijdje.
Ik huiver meer van ouders die hun kinderen de hele tijd 100% helemaal fantastisch en geweldig vinden...
[..]
Ook dat wordt wel wat beter. En kinderen zijn niet meteen stuk.
[..]
It gets better.
Tip: Laat het af en toe los en ga op date met je wederhelft. Laat oma of tante of zo maar even een paar uurtjes oppassen en ga op date met elkaar, net als vroeger.
Een goede kinderwagen/buggy is net een tank. Iedereen gaat er voor aan de kant. Het is magisch om te zien hoe mensen voor je aan de kant gaan als je aan komt karren met een kindje. Zeker als het krijst of een flink geurende schijtluier heeft.
Die peuterleeftijd is ook echt pittig. Zodra ze naar school gaan komt er iets lucht in die lange dagen 'aanstaan'.
Wat hier ook hielp: De dag in blokjes verdelen. Dan voorkom je dat je continu aanstaat. Zo kun je ook in het weekend even een uurtje of 2 je eigen ding kunt doen. En dat kan ongestoord het huishouden zijn, of even lekker gamen of een blok lopen. Maar even geen focus op de kinderen.
Het wordt echt beter.
Mijn jongste is nu 11 en nu kunnen we gewoon de deur uit lopen als we uit eten willen (We laten wel pizza bezorgen voor de jongens).
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 10-02-2023 09:20:53 ]
@Kaizen: Je moet inderdaad ook wel een mindshift maken dat nu tijd voor jezelf betekent dat je gewoon even kunt stofzuigen zonder mekkerende kinderen (:')). Nee ik bedoel: je leert heel erg genieten van de momenten dat je kinderloos een biertje drinkt. Of als je samen eindelijk even tijd hebt.
Als nu iemand blij komt vertellen dat ze een kind verwachten zeg ik "ah te gek gefeliciteerd!!" maar ik denk "sterkte pik".
@Mr_Belvedere: ja ben daar ook allergisch voor geworden. Of ouders met kinderen die na 3 maanden van 7 tot 7 sliepen + een dag in de week bij grootouders. Tis vooral jaloezie natuurlijk, maar dan denk ik: je hebt geen idee. Al legt een kind per definitie beslag op je leven. Maar dan heb je tenminste de energie om er mee te dealen.
Hmm. Er zit bij ons 5 jaar tussen kind 1 en 2, door allerlei redenen die ik hier niet ga opnoemen.quote:
TS heeft er niks meer aan, maar ik kan iedereen aanraden om meer tijd tussen het eerste en tweede kind te houden.
Dat heeft zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. Bij wijze van spreken was de ene net klaar met in de broek schijten, begint de andere daar mee.
[ Bericht 51% gewijzigd door Viv op 10-02-2023 10:09:43 (Gast-knip) ]
Dat je dit soort momenten hebt en tegelijkertijd twijfelt of je wel een goede ouder bent, maakt je meestal een goede ouder naar mijn mening.quote:
Thanks thanks. Ja we zijn al best ver. En het went ook weer op een rare manier. Maar soms stapelt het op en ben ik er zo ontzettend klaar mee. Ik hoop dat we een beetje op/over de top zitten.
Eigen tijd en slaap zijn me zo ontzettend dierbaar geworden.quote:@:Mr_Belvedere: ja ben daar ook allergisch voor geworden. Of ouders met kinderen die na 3 maanden van 7 tot 7 sliepen + een dag in de week bij grootouders. Tis vooral jaloezie natuurlijk, maar dan denk ik: je hebt geen idee. Al legt een kind per definitie beslag op je leven. Maar dan heb je tenminste de energie om er mee te dealen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Mr_Belvedere op 10-02-2023 09:32:05 ]
Of ongestoord even naar de wc zonder dat er iemand bij de deur staat te roepen om iets te laten zien, iets te vragen, te huilen, whateverquote:
@:Kaizen: Je moet inderdaad ook wel een mindshift maken dat nu tijd voor jezelf betekent dat je gewoon even kunt stofzuigen zonder mekkerende kinderen (:')). Nee ik bedoel: je leert heel erg genieten van de momenten dat je kinderloos een biertje drinkt. Of als je samen eindelijk even tijd hebt.
Eens. Hier 6 jaar tussen beide kinderen. Ik zag bijna het licht aan het einde van de tunnel en ineens was ik onverwachts zwanger.quote:
[..]
Hmm. Er zit bij ons 5 jaar tussen kind 1 en 2, door allerlei redenen die ik hier niet ga opnoemen.
Dat heeft zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. Bij wijze van spreken was de ene net klaar met in de broek schijten, begint de andere daar mee.
Kind was enorm welkom maar er zijn zat nadelen als er zoveel leeftijdsverschil tussen de kinderen zit. Gezinsuitjes waren best een uitdaging. Oudste vond alles kinderachtig of de jongste was te jong om mee te gaan.
Godzijdank een actieve oma op 500 meter afstand die graag oppaste als de jongste niet mee kon.
Ook nam ze de kinderen jaarlijks twee weken mee naar Spanje dus dan konden wij even bijtanken.
Ook vond ik het omschakelen lastig. De ene helpen met topo of een presentatie voor school en 5 minuten later zat ik weer "rupsje nooit genoeg" voor te lezen.
Maargoed To, ooit komt er licht aan het einde van de tunnel. Jongste is nu 14 en we genieten weer vol op van vrienden, terrasjes en hobbies. Voor nu moet je gewoon door deze fase heen. Regel een leuke oppas (student of scholier) en ga lekker uit eten/bios/terras met je partner.
Het is ook echt niet erg om eerlijk te zijn tegenover anderen. Als in mijn omgeving bijvoorbeeld mensen aangeven dat ze een tweede willen/krijgen/hebben, ga ik er ook iets dieper op in dat het bij mij echt is tegengevallen qua pittigheid - En natuurlijk dat ik hoop dat het bij hun mee zal vallen.quote:
Als nu iemand blij komt vertellen dat ze een kind verwachten zeg ik "ah te gek gefeliciteerd!!" maar ik denk "sterkte pik".
Ik herken die frustratie over al-tijd aan staan als ze nog zo klein zijn heel erg. Zo beklemmend vond ik het soms, dat je na een kutdag gewoon wist: morgen is het niet automagisch wezenlijk beter en overmorgen wordt ook meer van hetzelfde. Uitzichtloos, zeg maar, terwijl het achteraf dus niet uitzichtloos bleek.
Ik ben wel van team Het Wordt Beter, maar daar heb je weinig aan als je er nog middenin zit.
Qua leeftijdsverschil: hier dus 4 jaar ertussen. Dat was fijn omdat oudste al zindelijk was en gewoon 19-7 sliep en zulks, maar ik heb ook behoorlijk vaak gedacht ‘Waarom moest ik een tweede? Met alleen de oudste was dit 100.000 keer makkelijker en leuker geweest.’ Tijdens een midweek Centerparcs bijvoorbeeld, waar oudste heerlijk speelde en zich vermaakte en gewoon ging slapen op een normaal tijdstip en ik de godganse tijd achter een net-lopende dreumes aan moest rennen zodat ze niet verzoop tussen de Koikarpers in de Plaza om daarna hele nachten op te lopen met een gillend kind dat niet wilde slapen op zo’n krakend plastic tbs-matras.
Deze scène hoor ik letterlijk in m'n hoofd als ik de auto met moeder en kinderen uitzwaai 😄quote:
[..]
Dat je dit soort momenten hebt en tegelijkertijd twijfelt of je wel een goede ouder bent, maakt je meestal een goede ouder naar mijn mening.
[..]
Eigen tijd en slaap zijn me zo ontzettend dierbaar geworden.
[ afbeelding ]
Ik voel me gelukkig niet schuldig. Ik geef zo veel op en ze leven een fijn leven. Alleen is er soms een negatieve spiraal. Met die ipads bv. Heerlijk als ze lang kijken. Maar als het niet kan gaan ze daar over zeuren. Dat creëeren we dan zelf.
Ik zou willen dat ze dit soort dingen eens in de Flair/ Libelle/ Viva zetten. Ik ben al zo veel vrouwen tegen gekomen die dachten dat ze geen goede moeder waren omdat ze niet “Op een roze wolk” zaten.
Dit!! Dit moeten ouders horen.
Ja, zonder al te negatief te zijn bereid ik tegenwoordig ook mensen meer voor. Omdat er toch vaak erg rooskleurig over gepraat wordt..quote:
[..]
Het is ook echt niet erg om eerlijk te zijn tegenover anderen. Als in mijn omgeving bijvoorbeeld mensen aangeven dat ze een tweede willen/krijgen/hebben, ga ik er ook iets dieper op in dat het bij mij echt is tegengevallen qua pittigheid - En natuurlijk dat ik hoop dat het bij hun mee zal vallen.
Ja, van mensen met 1 kind soms wel. Niet dat dat niet zwaar kan zijn, maar het scheelt gewoon nogal of er 1 persoon om je aandacht zeurt of 3, op hetzelfde moment
Vrijwel alle moeders die ik ken vinden het regelmatig beklemmend. Met vaders heb ik zelden openhartige gesprekken over ouderschap en als we over kinderen praten dan hebben ze het toch sneller over wat hun kind allemaal al kan en hoe goed zij hun kind opvoeden, wellicht zit dat wat meer in de aard van de man, maar kan ook best zijn dat mannen onderling wat openhartiger zijn.
Ik hou echt heel veel van mijn kinderen en ik zou ze nooit meer inruilen, maar ik heb wel eens gedachten van "Waarom moest ik nou die derde?"
Maar de dagen dat ik helemaal alleen met dr ben zijn wel pittig. Man op werk van sochtends tot savonds. De uren duren soms lang
Maar het geeft het leven wel zin. Ik moet uit bed. Toen ik nog geen kind had kon ik op vrije dagen letterlijk 24 uur per dag in bed liggen. Niet depressief ofzo ik ben gewoon een luiaard. Nu moet ik toch een dagritme bieden voor mn dochter en dan ook automatisch voor mezelf.
Hij is er een fucking jaar lang iedere nacht 6 keer uitgegaan zodat zij lekker verder kon slapen...quote:
Denk dat vaders zich er toch ook regelmatig wat makkelijker ervan af maken. Veel dingen als vanzelfsprekend bij de moeder leggen. Die bij elkaar opgeteld ook pittig zijn.
Hij?quote:
[..]
Hij is er een fucking jaar lang iedere nacht 6 keer uitgegaan zodat zij lekker verder kon slapen...
Sommigen vonden dat raar. Maar fuck them. Ik had die tijd zo hard voor mijzelf nodig. Een dag helemaal niets..zo nodig soms.
En die roze wolk heb ik ook nooit gehad. Ik vond het de meest ingrijpende, alles omvattende ervaring in mijn leven. Die verandering kun je je nauwelijks voorstellen van te voren.
En ben nu nog aan het bijkomen.
Haha, toen ons eerste kind net was geboren en mijn man weer naar zijn werk ging was ik echt smerig jaloers op hem. Hij kon in mijn ogen lekker zijn dagen voortzetten als altijd, naar kantoor, naar huis, aanschuiven aan tafel en in de avond lekker gamen en een uur in bad liggen.quote:
Tegenwoordig is het gelukkig meer verdeeld. Maar best wat moeders mogen direct in de actie na de bevalling. En niet alle vaders begrijpen dat de kinderen thuis hebben een marteling kan zijn.
Ik was net moeder geworden en mijn hele leven stond alleen maar in het teken van die baby. 18 uur per dag. Ik kwam vaak niet eens aan eten toe, laat staan aan douchen. En nee, in bad mag je niet als kersverse moeder. Als baby in de nacht huilde werden we natuurlijk beiden wakker, maar ja, de melk kwam uit mij, dus hij draaide zich weer om zodra baby lag aangekoppeld.
En hij vond maar dat hij het zo zwaar had want hij moest de hele dag hard werken en dan sliep hij ook nog eens slecht. En ik was "lekker vier maanden vrij". Ik kon m wel wat doen toen
Achteraf gezien kijk ik daar natuurlijk anders tegenaan, we hadden allebei moeite met de verandering en waren zo druk bezig met hoe moeilijk het voor onszelf was dat we beiden niet meer in staat waren om daar voorbij te kijken.
Het is voor de een niet perse zwaarder dan voor de ander, het is vooral anders, en het helpt al best een beetje om je daar in elk geval voor open te stellen.
We zijn nu ruim 8 jaar verder en ik ben allang vergeten hoe mijn oude leven was. Dat maakt ook niet meer uit, want ik leef in het nu
[ Bericht 0% gewijzigd door SQ op 10-02-2023 11:09:34 ]
Wij hebben dat echter met maar 1 kind. En ook nog eens een kind dat 's avonds rond half 8 slaapt tot de volgende morgen rond 7. Geen uitzonderingen (tot nu toe)! Opa en oma die regelmatig (willen) bijspringen. We hebben ook nog een puber van 14, maar het enige 'probleem' met hem is dat zijn kwebbel nooit stilstaat.
En puberdingen doet...Dit jaar gaan we nog eens goed nadenken of we een tweede (eigenlijk derde) willen, maar ik denk het niet. Ik houd van mijn vrijheid en ik ben tevreden met hoe het nu gaat. Dat wil ik niet openbreken, een tweede erbij lijkt me inderdaad een stuk pittiger als ik zo verschillende verhalen hoor. Die eerste vijf maanden waren sowieso dikke horror, hevige ruzies thuis, dat wil ik niet nog eens (hoewel ik nu wel weet wat te verwachten). Why change a winning team.
Maar ik merk echt verschil nu ze wat ouder zijn en het niet meer fulltime verzorgen is. Het voelt alsof er weer lucht is in ons leven.
Kleine dingen, zoals een boek lezen in de speeltuin omdat je niet 1346864x je kind op de trap van de glijbaan moet begeleiden.
Ik zou mijn zoon nooit willen missen maar als ik kijk hoeveel ik heb opgegeven qua quality time, sociaal leven en carrière zijn mijn kinderloze vrienden beter af. Ik moet er ook elke nacht uit.
Toen sprak ik een vrouw van midden 50 op het werk. Haar kinderen waren inmiddels volwassen. Ze vertelde dat ze de eerste 5 jaar volledig thuis was geweest. En nu zag ik haar weer volle bak aan het werk en vertelde ze hoe ze een liefdevol gezin had met studerende kinderen en hoe ze weer tijd had om 40u per week te werken en allerlei leuke nieuwe projecten kon oppakken.
En toen dacht ik: aha dit is de toekomst. This will pass. En beter geniet ik ervan want het is zo voorbij.
Niet zijquote:
Lijkt mij ook wel een aanslag op je relatie/seksleven. Daarom zie je ook heel veel stellen die uitelkaar gaan met jonge kinderen.
Ja maar waar refereer je aan? Ik vind het nergens terug in dit topic?quote:
Of wilde je even moederbashen?
Dat. Ik denk dat kinderloze mensen niet leuk oud worden.quote:
Ik heb 1 kind van 16 maanden. Ik heb het dus niet zo zwaar als jullie, al ben ik ook de hele dag bezig.
Ik zou mijn zoon nooit willen missen maar als ik kijk hoeveel ik heb opgegeven qua quality time, sociaal leven en carrière zijn mijn kinderloze vrienden beter af. Ik moet er ook elke nacht uit.
Toen sprak ik een vrouw van midden 50 op het werk. Haar kinderen waren inmiddels volwassen. Ze vertelde dat ze de eerste 5 jaar volledig thuis was geweest. En nu zag ik haar weer volle bak aan het werk en vertelde ze hoe ze een liefdevol gezin had met studerende kinderen en hoe ze weer tijd had om 40u per week te werken en allerlei leuke nieuwe projecten kon oppakken.
En toen dacht ik: aha dit is de toekomst. This will pass. En beter geniet ik ervan want het is zo voorbij.
Stel je voor je bent 80 en iedereen is of dood of zelf te bejaard/dement om zich om je te bekommeren. Dan is het einde wel heel eenzaam.
En af en toe lekker in mijn uppie of met vriendinnen de hort op, ook op vakantie of werktrips. Dan geniet ik ook gewoon van hotelkamer en ongestoord slapen en na opstaan in een kwartier klaar kunnen zijn zonder te hoeven zorgen voor een ander.
Man heeft daar minder behoefte aan maar pakt af en toe een dag vrij, kan makkelijk in zijn werk gelukkig.
De focus als ik werk is één kant op en duidelijk. Het continu alert moeten zijn en dienend moeten zijn voor kind gaat me gewoon minder goed af. Nou, dat stuk was oplosbaar hier dus dat was mooi. Maakt mij een leuker mens en daarmee betere moeder.
Primair is kind belangrijk, alleen de ouders mogen er ook zijn. Moet voor iedereen in huis een goed leven zijn
Want zwaar kan het zeker zijn, en dan hebben wij er maar eentje, die gelukkig gezond is en alles.
[ Bericht 46% gewijzigd door Viv op 10-02-2023 11:28:18 (Gast-knip) ]
Seks. Ahaquote:
Conclusie als je een 2e wilt zorg dat kind 1 redelijk zelfstandig is. Anders zit je met 2 mormels die niks kunnen.
Lijkt mij ook wel een aanslag op je relatie/seksleven. Daarom zie je ook heel veel stellen die uitelkaar gaan met jonge kinderen.
Toen ik bevallen was en er enige reparatie down under moest plaatsvinden vroeg mijn man aan de (mannelijke) gynaecoloog wanneer het weer mocht. Arts zegt: 6 weken minimaal.
6 weken en 1 dag later lichtte man mij happy van m’n bed. Het ging niet. Ik dacht: dit komt nooit meer goed.
Kwam het gelukkig wel
quote:
[..]
Het is ook echt niet erg om eerlijk te zijn tegenover anderen. Als in mijn omgeving bijvoorbeeld mensen aangeven dat ze een tweede willen/krijgen/hebben, ga ik er ook iets dieper op in dat het bij mij echt is tegengevallen qua pittigheid - En natuurlijk dat ik hoop dat het bij hun mee zal vallen.
Kinderen. Je krijgt er zo-veel-voor-te-rug!quote:
Maar troost je, het wordt gaandeweg de jaren vanzelf makkelijker. Krijg je wel andere zorgen voor terug, dat is dan weer jammer.
Diegene die die zin heeft bedacht was vast geen econoom.
Oh jezus, hadden jullie samen helemaal niet over gehad of aangevoeld wanneer er weer zin en mogelijkheid toe was?quote:
[..]
Seks. Aha
Toen ik bevallen was en er enige reparatie down under moest plaatsvinden vroeg mijn man aan de (mannelijke) gynaecoloog wanneer het weer mocht. Arts zegt: 6 weken minimaal.
6 weken en 1 dag later lichtte man mij happy van m’n bed. Het ging niet. Ik dacht: dit komt nooit meer goed.
Kwam het gelukkig wel
Dit ben ik over 30 jaarquote:
Maar ik weet dat het ook weer goed kan komen als ik naar mijn 8 jarige kijk. De eerste jaren zijn gewoon onwijs intensief. Het meest kutte is dat ik nooit eens lekker een Netflix serie kan bingen
En dat doe ik dus nu uit nood maar in de auto naar werk want die kleine hoort álles en blijft erover bezig als ze zoiets heeft opgepikt
OUD / Het minst leuke aan je kinderen #3quote:
Mijn ergernissen zijn maar klein denk/weet ik, maar ik hou dus van podcasts luisteren over de oorlog en dat soort ellende. Want interessant
En dat doe ik dus nu uit nood maar in de auto naar werk want die kleine hoort álles en blijft erover bezig als ze zoiets heeft opgepikt
Hier 1 kind, 19 jaar en dus hard op weg naar volwassenheid. Het enige waarbij "mahaaaam" geroepen wordt is als ze dat ene zeer belangrijke truitje niet kan vinden (die dan natuurlijk onderin de berg wasgoed in haar kamer ligt) of als er dringend iets gehaald moet worden en zij op school zit of te weinig saldo heeft...
Geen handje meer in mijn hand, geen tripjes meer naar het park om vol verwondering krokussen te zien of hertjes te aaien. Geen kind wat tegen je aankruipt op de bank om samen sinterklaasjournaal te kijken. Geen spontane natte kusjes meer...
Alle tijd voor mezelf...
Maar wie ben ik ook alweer??
Ja daar zou ie ook goed passenquote:
[..]
OUD / Het minst leuke aan je kinderen #3
Als je t zo stelt heb je maar 19 jaar weggegooid.quote:
Ik zit met enige heimwee dit topic te lezen...
Hier 1 kind, 19 jaar en dus hard op weg naar volwassenheid. Het enige waarbij "mahaaaam" geroepen wordt is als ze dat ene zeer belangrijke truitje niet kan vinden (die dan natuurlijk onderin de berg wasgoed in haar kamer ligt) of als er dringend iets gehaald moet worden en zij op school zit of te weinig saldo heeft...
Geen handje meer in mijn hand, geen tripjes meer naar het park om vol verwondering krokussen te zien of hertjes te aaien. Geen kind wat tegen je aankruipt op de bank om samen sinterklaasjournaal te kijken. Geen spontane natte kusjes meer...
Alle tijd voor mezelf...
Maar wie ben ik ook alweer??
Nou heb ik er natuurlijk maar één, maar hoogzwanger zijn vond ik echt de horror en tien keer erger dan het verzorgen van mijn pasgeboren baby.quote:
[..]
Dit. 100% Dit.
[ afbeelding ]
Het is heel dubbel. Als ik naar mijn 8 jarige kijk die steeds meer haar eigen ding gaat doen wordt ik daar soms een beetje sipjes van. Natuurlijk is het de normale gang van zaken, maar het gaat zo snel.quote:
Ik zit met enige heimwee dit topic te lezen...
Hier 1 kind, 19 jaar en dus hard op weg naar volwassenheid. Het enige waarbij "mahaaaam" geroepen wordt is als ze dat ene zeer belangrijke truitje niet kan vinden (die dan natuurlijk onderin de berg wasgoed in haar kamer ligt) of als er dringend iets gehaald moet worden en zij op school zit of te weinig saldo heeft...
Geen handje meer in mijn hand, geen tripjes meer naar het park om vol verwondering krokussen te zien of hertjes te aaien. Geen kind wat tegen je aankruipt op de bank om samen sinterklaasjournaal te kijken. Geen spontane natte kusjes meer...
Alle tijd voor mezelf...
Maar wie ben ik ook alweer??
Dat terwijl ik als ik weer eens met een krijsend en spartelende 2 jarige onder mijn armen over straat loop omdat ie niet naar huis wil denk, kan ik niet de tijd een beetje voor uit draaien?
Als ze klein zijn, is eten en knuffelen genoeg. Dat is makkelijk. Hoe ouder ze zijn, hoe ingewikkelder hun behoeften eigenlijk. Qua tijd kost het misschien minder, maar qua zorgen niet...
En dat je tijd nooit meer van jou is; het idee dat je altijd op ieder moment gebeld kan worden omdat er iets met je kind is.
Heb ik echt geen last van. Die van mij zijn nu 13 en 8 jaar oud.quote:
Het zwaarste vind ik de verantwoordelijkheid, het idee dat ik verantwoordelijk ben voor het leven en het geluk van mijn kind (nu 7). Ik maak me ook constant zorgen als er iets kleins is: is ze wel gelukkig? Moet ik niet x, y of z doen om haar leven nog leuker te maken? Doe ik het wel goed???
Als ze klein zijn, is eten en knuffelen genoeg. Dat is makkelijk. Hoe ouder ze zijn, hoe ingewikkelder hun behoeften eigenlijk. Qua tijd kost het misschien minder, maar qua zorgen niet...
En dat je tijd nooit meer van jou is; het idee dat je altijd op ieder moment gebeld kan worden omdat er iets met je kind is.
Ze mogen nu ook leren dat ze meer dingen zelf mogen oplossen en doen. Ik zal altijd voor ze klaarstaan, dat wel. Maar dat ze meer zelfstandig zijn nu is ook heerlijk.
Oef ja, het is zo gemakkelijk om jezelf kwijt te raken in al die jaren zorgen. Het is ook belangrijk om daar in de tropenjaren aandacht voor te houden, maar dat is veel makkelijker gezegd dan gedaan.quote:
Ik zit met enige heimwee dit topic te lezen...
Hier 1 kind, 19 jaar en dus hard op weg naar volwassenheid. Het enige waarbij "mahaaaam" geroepen wordt is als ze dat ene zeer belangrijke truitje niet kan vinden (die dan natuurlijk onderin de berg wasgoed in haar kamer ligt) of als er dringend iets gehaald moet worden en zij op school zit of te weinig saldo heeft...
Geen handje meer in mijn hand, geen tripjes meer naar het park om vol verwondering krokussen te zien of hertjes te aaien. Geen kind wat tegen je aankruipt op de bank om samen sinterklaasjournaal te kijken. Geen spontane natte kusjes meer...
Alle tijd voor mezelf...
Maar wie ben ik ook alweer??
Ja maar dat gevoel uitzetten is wel lastigquote:
[..]
Heb ik echt geen last van. Die van mij zijn nu 13 en 8 jaar oud.
Ze mogen nu ook leren dat ze meer dingen zelf mogen oplossen en doen. Ik zal altijd voor ze klaarstaan, dat wel. Maar dat ze meer zelfstandig zijn nu is ook heerlijk.
Hoe ouder ze worden, hoe meer je ze ook kunt helpen om juist hun eigen problemen op te lossen, hun eigen leven leuk te maken, goed voor zichzelf te zorgen. Ik denk dat dat toch wel heel belangrijke dingen zijn die je je kind kunt meegeven.quote:
Het zwaarste vind ik de verantwoordelijkheid, het idee dat ik verantwoordelijk ben voor het leven en het geluk van mijn kind (nu 7). Ik maak me ook constant zorgen als er iets kleins is: is ze wel gelukkig? Moet ik niet x, y of z doen om haar leven nog leuker te maken? Doe ik het wel goed???
Als ze klein zijn, is eten en knuffelen genoeg. Dat is makkelijk. Hoe ouder ze zijn, hoe ingewikkelder hun behoeften eigenlijk. Qua tijd kost het misschien minder, maar qua zorgen niet...
En dat je tijd nooit meer van jou is; het idee dat je altijd op ieder moment gebeld kan worden omdat er iets met je kind is.
Het is voor iedereen anders natuurlijk. En dat mag ook! Ik bedoelde er geen kwaad mee. Excuses als dat wel zo over kwam.quote:
Nou heb ik er natuurlijk maar één, maar hoogzwanger zijn vond ik echt de horror en tien keer erger dan het verzorgen van mijn pasgeboren baby.
Wat heb ik dit vaak geneuriet toen ze klein waren.
En iets later ook nog wel.
Hier zaten ze vrij vlot op elkaar en dat was niet helemaal gepland. If I could turn back time had ik daar toch liever een jaartje extra tussen gehad.
Maar dan nog was er nog heel veel gedoe geweest waar ik echt graag zonder had gewild.
Maar goed... zo langzaam aan lijken ze (13 en 15) op hun pootjes te gaan landen en heb ik over tijd voor mezelf echt niet meer te klagen.
Ik heb er eentje en hoewel het echt een droomkind is (slaapt al sinds de geboorte goed, vanaf 6.5 maand met gemak 12/13 uur achter elkaar, kan overal mee naar toe, speelt makkelijk alleen etc) vind ik alles bij elkaar genomen het ouderschap idd pittig. Werk/zorg is bij ons zoveel mogelijk 50/50, ruim de tijd voor een sociaal leven, we reizen veel, daar ligt het niet aan. Als je alles onder elkaar zet denk je: nou, niks meer aan doen. Maar ergens belast het me toch, sowieso die hele moederrol. Ik weet niet eens waar het aan ligt. Gelukkig rust er wel steeds minder taboe op klagen over/bespreekbaar maken van het lastige ouderschap. Althans, mijn vriendinnen en ik zijn daar onderling heel open over. Goddank, want ik zou doodgaan als ik de schone schijn moet ophouden.
Ik weet ook niet of hier ooit een tweede komt. Ik denk het niet. Ik heb het gevoel dat we het ons daar een stuk moeilijker mee gaan maken. Hoe lief en schattig een klein baby'tje ook is. Als ik om me heen kijk naar vrienden die wel een 2e hebben dan kan ik daar ook niet echt jaloers op zijn.
En dit. En dan is 1 of 2 dagen oppas niet eens genoeg, want je wilt nog een beetje fatsoenlijk uitzieken. En dan kan je man thuis zijn, maar uiteindelijk sta je toch "aan". En dat bevordert het hele genezingsproces ook niet echtquote:
Het allerkutste van ouderschap is imo toch wel ziek zijn en geen oppas kunnen regelen. Even indenken dat je 40 graden koorts heb, ijlend barstende koppijn , spugen. En dan de hele dag thuis bent met een stuiterende peuter. De hel is er niets bij.
Herkenbaar, ook heel fijn dat je hierover gewoon eerlijk kan zijn met je directe omgeving. Spuien met vrienden helpt al veel..quote:
Toevallig had ik het hier een tijdje geleden met een vriendin over. We kwamen tot de conclusie dat we het ouderschap niet direct niet leuk vinden, maar dat het wel echt anders en zwaarder was dan we van tevoren hadden gedacht. En daar vrede mee vinden, dat heeft gewoon even tijd nodig.
quote:
Als ik om me heen kijk naar vrienden die wel een 2e hebben dan kan ik daar ook niet echt jaloers op zijn.
Snap ik. Ik ben ook jaloers op de vrienden die het bij eentje hebben gelaten..Ik kreeg een tijdje geleden dus dat telefoontje toen ik aan het werk was: ‘Je kind is in elkaar gezakt, we hebben 112 gebeld, ze ligt in de ambulance.’quote:
En dat je tijd nooit meer van jou is; het idee dat je altijd op ieder moment gebeld kan worden omdat er iets met je kind is.
Ik werk vlakbij de school van de kinderen. Ik heb letterlijk alles laten vallen en ben echt als een halve zool naar school geracet. Daarna achterin die ambulance met sirenes en alles naar het ziekenhuis. Ik heb me nog nooit zó ziek van ellende gevoeld.
Met dochter is alles goedgekomen; we weten nu (een paar maanden later) dat haar niks ernstigs mankeert. Maar ik zei altijd al dat ik, sinds de oudste er is, altijd ergens een waakvlammetje voel waarin ik me bewust ben van hun bestaan. Ook als ik een weekendje weg ben zónder hen ofzo. Sinds dit gebeuren is het vlammetje meer een Duindorps vreugdevuur
maar in elk geval sta ik dus nog steeds nooit écht uit en ik denk dat dat zo blijft.Het wordt allemaal beter in de zin dat ze een keer ophouden met zichzelf krijsend ter aarde storten en je niet langer jankend onder kotsen, maar dat waakvlammetje had ik me nooit gerealiseerd pre-kind en vind ik ook best heftig. Maar geloof best dat niet iedereen dat heeft; mijn man bijvoorbeeld al niet
Wat eng, gelukkig was alles goed!quote:
[..]
Ik kreeg een tijdje geleden dus dat telefoontje toen ik aan het werk was: ‘Je kind is in elkaar gezakt, we hebben 112 gebeld, ze ligt in de ambulance.’
Ik werk vlakbij de school van de kinderen. Ik heb letterlijk alles laten vallen en ben echt als een halve zool naar school geracet. Daarna achterin die ambulance met sirenes en alles naar het ziekenhuis. Ik heb me nog nooit zó ziek van ellende gevoeld.
Met dochter is alles goedgekomen; we weten nu dat haar niks ernstigs mankeert. Maar ik zei altijd al dat ik, sinds de oudste er is, altijd ergens een waakvlammetje voel waarin ik me bewust ben van hun bestaan. Ook als ik een weekendje weg ben zónder hen ofzo. Sinds dit gebeuren is het vlammetje meer een Duindorps vreugdevuur
Het wordt allemaal beter in de zin dat ze een keer ophouden met zichzelf krijsend ter aarde storten en je niet langer jankend onder kotsen, maar dat waakvlammetje had ik me nooit gerealiseerd pre-kind en vind ik ook best heftig. Maar geloof best dat niet iedereen dat heeft; mijn man bijvoorbeeld al niet
Maar dat ja... het begint bij niet rustig kunnen lezen of theedrinken omdat er steeds 'mama' wordt geroepen (nu nog steeds ook al is ze 7) en het eindigt met gebeld worden voor een ongeluk ofzo. Al zijn ze 40, dit gaat nooit weg.
Wat schrikken zeg. Dat waakvlammetje wat je beschrijft herken ik, als moeder, al te goed. Ik noem het "aan staan". Ook als ik niet bij dochter in de buurt ben. Ik had het hier laatst over met een mannelijke vriend, vader van een dochter van 7 maanden, en die keek me totaal niet begrijpend aan. Hij vertelde dat een kindloos weekendje voor zijn vrouw niet altijd zo aanlokkelijk leek als voor hem (hij gaat het liefst elke week). Ze zegt vaak: "nee joh, hoef niet zo nodig weg, ben moe". Hij denkt dan: maar van een weekendje zonder kind knap je toch op, hoe kan je daar te moe voor zijn? Toen vertelde ik hem dus over dat waakvlammetje, dus dat een weekendje weg helemaal niet per se ontspannen hoeft te zijn. Zeker niet als het maar kort is, als je daarvoor nog last minute wat moet regelen. Áls je dus al op je tandvlees loopt dan schakel je niet zomaar naar "modus ontspan".quote:
[..]
Ik kreeg een tijdje geleden dus dat telefoontje toen ik aan het werk was: ‘Je kind is in elkaar gezakt, we hebben 112 gebeld, ze ligt in de ambulance.’
Ik werk vlakbij de school van de kinderen. Ik heb letterlijk alles laten vallen en ben echt als een halve zool naar school geracet. Daarna achterin die ambulance met sirenes en alles naar het ziekenhuis. Ik heb me nog nooit zó ziek van ellende gevoeld.
Met dochter is alles goedgekomen; we weten nu (een paar maanden later) dat haar niks ernstigs mankeert. Maar ik zei altijd al dat ik, sinds de oudste er is, altijd ergens een waakvlammetje voel waarin ik me bewust ben van hun bestaan. Ook als ik een weekendje weg ben zónder hen ofzo. Sinds dit gebeuren is het vlammetje meer een Duindorps vreugdevuur
Het wordt allemaal beter in de zin dat ze een keer ophouden met zichzelf krijsend ter aarde storten en je niet langer jankend onder kotsen, maar dat waakvlammetje had ik me nooit gerealiseerd pre-kind en vind ik ook best heftig. Maar geloof best dat niet iedereen dat heeft; mijn man bijvoorbeeld al niet
Voor hem als vader was het heel zwart wit: je bent fysiek bij je kind (belastend) of je bent het niet (ontspannen).
Ik denk dat het vooral een moeder-ding is. Onderdeel van de oh zo fijne "mental load".
Mijn man biedt ook vaak aan dat ik ook best een weekend/weekje weg kan, lekker op vakantie. Maar dat wil ik dus helemaal niet... enerzijds omdat daar zoveel geregel aan hangt, anderzijds omdat ik gewoon mijn kind niet kan missen. Ze is zo leuk en ze wordt zo snel groot, straks als ze het huis uit is ga ik wel op vakantie
Mijn man snapt dat dus ook niet.Ik heb het niet.quote:
[..]
Voor hem als vader was het heel zwart wit: je bent fysiek bij je kind (belastend) of je bent het niet (ontspannen).
Ik denk dat het vooral een moeder-ding is. Onderdeel van de oh zo fijne "mental load".
Wel dat ik besef hoe fragiel het leven is, en hoe kwetsbaar je als ouder bent. Zowel wanneer er iets met mijn kind zou gebeuren, als wanneer mij iets zou overkomen waardoor zij haar moeder kwijtraakt.
Maar als mijn dochter in goede handen is, dan sta ik niet 'aan', ook niet een beetje.
+1. Ik laat ze ook alleen maar achter als ik het vertrouw. En als ik hun eigen vader niet kan vertrouwen, dan, sjaquote:
[..]
Ik heb het niet.
Wel dat ik besef hoe fragiel het leven is, en hoe kwetsbaar je als ouder bent. Zowel wanneer er iets met mijn kind zou gebeuren, als wanneer mij iets zou overkomen waardoor zij haar moeder kwijtraakt.
Maar als mijn dochter in goede handen is, dan sta ik niet 'aan', ook niet een beetje.
Moet wel zeggen dat dit makkelijker werd met de jaren. Toen ik 1 baby had kon ik het ook nog niet zo goed.
Compleet ditquote:
[..]
Ik heb het niet.
Wel dat ik besef hoe fragiel het leven is, en hoe kwetsbaar je als ouder bent. Zowel wanneer er iets met mijn kind zou gebeuren, als wanneer mij iets zou overkomen waardoor zij haar moeder kwijtraakt.
Maar als mijn dochter in goede handen is, dan sta ik niet 'aan', ook niet een beetje.
Maar merk ook in mijn omgeving wel dat ik daarin een minderheid onder de moeders ben
Valt dat mee:
heb ik kinderen?Nope hahaquote:
[..]
Oh jezus, hadden jullie samen helemaal niet over gehad of aangevoeld wanneer er weer zin en mogelijkheid toe was?
Totaal niet mee bezig geweest. Ik dan. Maar man blijkbaar wel in z’n hoofd haha
Lekker danquote:
[..]
Nope haha
Totaal niet mee bezig geweest. Ik dan. Maar man blijkbaar wel in z’n hoofd haha
Als mijn dochter in goede handen is, tegenwoordig ook haar eigen handen overigens, maak ik me over haar geen zorgen. Maar toen wij onlangs voor het eerst in jaren echt een weekendje samen weg waren, naar het buitenland, vond ik de gedachte dat er iets met ons kon gebeuren en zij dan niemand meer zou hebben, wel een lastige.quote:
[..]
Ik heb het niet.
Wel dat ik besef hoe fragiel het leven is, en hoe kwetsbaar je als ouder bent. Zowel wanneer er iets met mijn kind zou gebeuren, als wanneer mij iets zou overkomen waardoor zij haar moeder kwijtraakt.
Maar als mijn dochter in goede handen is, dan sta ik niet 'aan', ook niet een beetje.
Tegelijkertijd was het ook zo fijn om weer eens even samen te zijn en gewoon te genieten van het samen zijn, dat die gedachte maar kort naar boven kwam. Zo fijn dat samen iets doen nog net zo leuk is als 14 jaar geleden toen er nog geen kind was. Je zult elkaar maar zover kwijtgeraakt zijn, dat je het samen niet meer fijn kunt hebben.
Ik vond het een hele verandering, een baby (zoals iedereen denk ik) en ik durf ook best te zeggen dat ik gewoon geen baby-moeder ben. Ik heb beide met liefde verzorgd en eten en drinken gegeven maar om nou te zeggen dat ik de babytijd leuk vond, nee.Oh maar hier zou ik linea recta een vriendin, neef of nicht voor bellen. Mag m’n neefje dagje uni skippen, schuif ik hem een honderdje toequote:
Het allerkutste van ouderschap is imo toch wel ziek zijn en geen oppas kunnen regelen. Even indenken dat je 40 graden koorts heb, ijlend barstende koppijn , spugen. En dan de hele dag thuis bent met een stuiterende peuter. De hel is er niets bij.
Dat herken ik ook wel. Ik bedoel het waakvlammetje ook niet als bezorgd zijn. Ik ga regelmatig een weekendje zonder kind (of man) weg en maak me dan geen seconde druk. Mijn modus van "niet ontspannen" naar "ontspannen" is niet zo super zwart wit ofzo. Maar ik zit ook wel erg in mijn hoofd hoorquote:
[..]
Ik heb het niet.
Wel dat ik besef hoe fragiel het leven is, en hoe kwetsbaar je als ouder bent. Zowel wanneer er iets met mijn kind zou gebeuren, als wanneer mij iets zou overkomen waardoor zij haar moeder kwijtraakt.
Maar als mijn dochter in goede handen is, dan sta ik niet 'aan', ook niet een beetje.
Moet je zulks wel hebben natuurlijkquote:
[..]
Oh maar hier zou ik linea recta een vriendin, neef of nicht voor bellen. Mag m’n neefje dagje uni skippen, schuif ik hem een honderdje toe
Ik deze voor m'n dochter:quote:
Wat heb ik dit vaak geneuriet toen ze klein waren.
Special lady, drive me crazy 🎶
(Blijkt nu sexy lady te zijn, maar zo had ik het niet onthouden)
Als we nu toch bezig zijn, onthou deze ook even, voor als ze nog ietsje ouder is:quote:
[..]
Ik deze voor m'n dochter:
Special lady, drive me crazy 🎶
(Blijkt nu sexy lady te zijn, maar zo had ik het niet onthouden)
Pissige bui gegarandeerd!
Ik vertel hem maar niet wat mijn gedachten daarbij zijn.
Ik vond het regelmatig fucking zwaar. Dochter 1 was een huilbaby met zware koemelkallergie en reflux. Dat ging gelukkig steeds beter en ze werd een leuk eigenwijs kind. Toen kwam dochter 2.. weer een huilbaby maar nu zonder medische achtergrond. Dit bleek een hele pittige dame te zijn.
Ondertussen zijn de 17 en 13 en is het een stuk makkelijker geworden. Ze zijn niet meer compleet afhankelijk van mij, doen heel veel zelfstandig. Maar die puberbuien soms..... af en toe weet ik echt niet wat ik daar mee aan moet.
Maar je kunt toch ook een avond in de regen buiten staan en jezelf afranselen met brandnetels? Dat is tenminste niet blijvend. (😉)quote:
Komt er nog een tweede als het ons gegeven is? Daar twijfelen we heel hard over. Mochten we er nog voor willen gaan, dan pas als dochter minimaal drie jaar oud is.
Die van ons is over 2 weken 1.5 en slaapt wel al een jaar door, maar zelfs dan nog is het vermoeiendquote:
Wij hebben een dochter van bijnaaaaa 1,5 jaar oud (over 4 dagen precies) en ik herken veel van wat je zegt. Ze is erg ondernemend en druk, altijd actief en aan het bewegen. Speelt het liefst met ons, al gaat het steeds beter om zichzelf te vermaken. Speelt graag actief: klimmen, staan bij haar keukentje, glijden van de glijbaan en met spulletjes rondlopen. Vooral de nachten zijn soms kut, ze slaapt nog niet de hele nacht door (2x gedaan in 1,5 jaar tijd) en ja, dat is soms vermoeiend. Maar het is wel heel leuk om iedere dag weer nieuwe dingen te zien die ze zegt, begrijpt en kan. Maar ja, het is in die zin beklemmend, omdat je weinig tot geen tijd voor jezelf hebt, behalve 's avonds van half 8 tot half 10/10 uur. Ja, dat hoort erbij en daar heb ik zelf voor gekozen, maar toch. Aan de ene kant mis ik dat mini-meisje, aan de andere kant ben ik blij dat ze groter wordt en alles steeds duidelijker aan kan geven. Komt er nog een tweede als het ons gegeven is? Daar twijfelen we heel hard over. Mochten we er nog voor willen gaan, dan pas als dochter minimaal drie jaar oud is.
pfoeeii wat een leeftijd.quote:
[..]
Maar je kunt toch ook een avond in de regen buiten staan en jezelf afranselen met brandnetels? Dat is tenminste niet blijvend. (😉)
Ik heb geen kinderen en wil ze ook niet. Denk ik. Ik twijfel soms maar als ik er dan weer eentje zie dan krijg ik de rillingen. Maar wat ik wilde zeggen is dat deze heus in bladen staan (o.a. de Linda.) maar je zult ze waarschijnlijk niet hebben gezien. Dat weet ik want ik heb soms wat twijfel. En dan kijk ik eens of en hoe vaak mensen spijt hebben en waarom. Om te checken of dat ook redenen voor mij zouden kunnen zijn.quote:
Eindelijk. Goed topic.
https://www.linda.nl/pers(...)en-legenestsyndroom/
https://www.linda.nl/nieuws/moederdag-enquete-moeder-moeilijk/
https://www.libelle.nl/sh(...)-taboe-te-doorbreken
https://marieclaire.nl/ar(...)spijt-van-mijn-kind/
https://www.cjg043.nl/hel(...)jn-kind-tips-advies/
https://www.jmouders.nl/parentale-burn-out-symptomen/
Geen willekeurig blaadje maar toch:
https://www.rtlnieuws.nl/(...)een-maar-leuk-praten
https://www.intermediair.(...)F%2Fwww.google.nl%2F
https://dadventures.nl/va(...)rschap-niet-leuk-is/
Je had ook een Nederlandse podcast: Dad or alive. Daar is ook een aflevering over de vreselijke eerste twee jaar.
Er zijn echt veel verhalen over spijt en dingen niet leuk vinden. En de typische blaadjes hebben het hier gewoon over. Ook als je zoekt op bijvoorbeeld ‘mijn kind spuugzat’ kom je zoveel tegen. Er is gewoon veel. Bovenstaande is misschien maar 1% van alles wat ik ooit gelezen heb,
.Spijt van je kinderen hebben is nog steeds een enorm taboe. Ik denk dat veel ouders wel anoniem hun verhaal durven te doen en dan nog worden ze vaak met de grond gelijk gemaakt. Want het is toch heel bijzonder, een kind krijgen. Of je krijgt van die verhalen over miskramen of niet zwanger kunnen raken. Ja dat is heel naar, maar totaal niet relevant.quote:Op maandag 13 februari 2023 11:40 schreef ChipsZak. het volgende:
[..]
Ik heb geen kinderen en wil ze ook niet. Denk ik. Ik twijfel soms maar als ik er dan weer eentje zie dan krijg ik de rillingen. Maar wat ik wilde zeggen is dat deze heus in bladen staan (o.a. de Linda.) maar je zult ze waarschijnlijk niet hebben gezien. Dat weet ik want ik heb soms wat twijfel. En dan kijk ik eens of en hoe vaak mensen spijt hebben en waarom. Om te checken of dat ook redenen voor mij zouden kunnen zijn.
https://www.linda.nl/pers(...)en-legenestsyndroom/
https://www.linda.nl/nieuws/moederdag-enquete-moeder-moeilijk/
https://www.libelle.nl/sh(...)-taboe-te-doorbreken
https://marieclaire.nl/ar(...)spijt-van-mijn-kind/
https://www.cjg043.nl/hel(...)jn-kind-tips-advies/
https://www.jmouders.nl/parentale-burn-out-symptomen/
Geen willekeurig blaadje maar toch:
https://www.rtlnieuws.nl/(...)een-maar-leuk-praten
https://www.intermediair.(...)F%2Fwww.google.nl%2F
https://dadventures.nl/va(...)rschap-niet-leuk-is/
Je had ook een Nederlandse podcast: Dad or alive. Daar is ook een aflevering over de vreselijke eerste twee jaar.
Er zijn echt veel verhalen over spijt en dingen niet leuk vinden. En de typische blaadjes hebben het hier gewoon over. Ook als je zoekt op bijvoorbeeld ‘mijn kind spuugzat’ kom je zoveel tegen. Er is gewoon veel. Bovenstaande is misschien maar 1% van alles wat ik ooit gelezen heb,
Het is ok om spijt te hebben. Je kunt immers niks aan dat gevoel doen. Punt is wel dat je dit niet aan je kinderen laat merken en dat is iets wat me toch wel lastig lijkt.
Inmiddels zijn onze kinderen ouder en is de rust wedergekeerd. Ze gaan naar school, hebben hun eigen vriendjes, sport en clubjes. De jongste heeft nu bijna zijn zwemdiploma's, dus ook daar geen zorgen meer over binnenkort.
Achteraf vind ik het erg meevallen. Je moet je instellen op een paar tropenjaren, maar als het goed is weet je dit wanneer je aan kinderen begint. Toch gaan die paar jaar snel voorbij als je erop terugkijkt en dan kom ik tot de conclusie dat het het allemaal dubbel en dwars waard is. Inmiddels kunnen we alles zo makkelijk doen met onze kinderen en is het vooral erg gezellig thuis (niet meer vermoeiend). We gaan de komende jaren veel reizen met elkaar, daar kan ik erg naar uitkijken.
Wat ik vaak zie is dat ouders van 3 of meer kinderen het erg zwaar hebben en al helemaal als de kinderen erg dicht op elkaar zitten qua leeftijden. Ik begrijp die keuze niet zo goed. Waarom voor een 3e gaan, terwijl je het met twee kinderen al niet kan bolwerken? Dit soort beslissingen zie ik veel om me heen en dan vraag ik me af waarom mensen dit doen. Soms lijkt het alsof ze het zichzelf bewust zo moeilijk mogelijk maken.
Ik heb best wat vrienden die bewust kindvrij zijn en al praten ze daar altijd erg trots over, ik zou niet met ze willen ruilen. Alles wat ik de afgelopen negen jaar heb meegemaakt (zwangerschap, bevalling, alle fasen van de kindertijd) had ik niet willen missen, al was het soms zwaar.
Het ouderschap is niet het makkelijkste pad, maar voor mij is het het meest betekenisvolle en leerzame pad waar ik veel voldoening uithaal.
Ik vind het fijn om op het werk even geen moeder te zijn. Maar gewoon mezelf. Mezelf helemaal richten op leuke zaken en zo.
Ik vind/vond het vooral zwaar om als alleenstaande moeder alle ballen hoog te houden. Huiswerk begeleiding, administratie, huis schoon houden. Juiste boodschappen in huis hebben. Op tijd denken aan afspraken en bepaalde spullen mee naar school.
Edit: terwijl ik dit typte herinnerde ik me dat ik eigenlijk een ouder/kind gesprek op school had. Dus ik had m’n post afgebroken en met kind in de oksel naar school gerend. Maar we waren op tijd
Maar ik geniet er wel van het moederschap. Ik zou het voor geen goud willen missen. Maar soms vraag ik me wel af of ik wel een goede moeder ben. Of ik niet te laks ben. Of ik wel een leuke moeder ben. Zeker wanneer ik chagrijnig ben, of overprikkeld…
Maar ik krijg heel veel knuffels en liefde . Dus dat zal wel goed zitten
Soms stel ik mij een leven voor zonder haar, dan word ik misselijk bij de gedachte. Dus nee. Geen spijt. Absoluut niet.
Nog even en we gaan samen vormen en hopen op een tweede. Dan zal dat sowieso anders zijn als toen met m’n dochter samen. Maar al helemaal als er nog een kleintje bij komt
[ Bericht 28% gewijzigd door LadyTagliatelle op 13-02-2023 15:39:26 ]
Welke pandemie dan, in welk land? Als jouw kinderen 8 en 6 zijn zoals je eerder aangaf dan waren ze in de covid lockdowns in elk geval geen peuter en baby.quote:
De (korte) fase dat je een peuter en een baby/dreumes hebt, of een dreumes en kleuter, of iets in die trant, is nogal heftig. Wij zaten toen precies middenin de pandemie, dus geen opvang, geen school, geen opa en oma, niks.
Daarom zeg ik "iets in die trant". Het begin van de pandemie is nu bijna drie jaar geleden, ze waren 3 en 5, een peuter en kleuter.quote:
[..]
Welke pandemie dan, in welk land? Als jouw kinderen 8 en 6 zijn zoals je eerder aangaf dan waren ze in de covid lockdowns in elk geval geen peuter en baby.
Ben je thuis/als moeder niet jezelf?quote:
Ik heb absoluut geen spijt. Maar ik ben wel erg blij dat ik werk. Want ik zou wel gek worden zo nu en dan, als ik er 24/7 mee bezig moest zijn, jaar in jaar uit.
Ik vind het fijn om op het werk even geen moeder te zijn. Maar gewoon mezelf.
Ik vind het vooral zwaar om alle ballen hoog te houden. Huiswerk begeleiding, administratie, huis schoon houden. Juiste boodschappen in huis hebben. Op tijd denken aan afspraken en bepaalde spullen mee naar school.
Maar ik geniet er wel van.
Zelf ervaar ik het gelukkig niet zo.
Nee dan ben ik Harmquote:
[..]
Ben je thuis/als moeder niet jezelf?
He gelukkig!quote:
Als ik hoor hoe anderen het ouderschap omschrijven, dan zou ik gillend gek worden. Altijd aan staan, nooit meer iets voor jezelf doen, het nooit los kunnen laten, je altijd zorgen maken. Het lijkt me erg vermoeiend om er zo in te staan.
Zelf ervaar ik het gelukkig niet zo.
Vriendin van me kreeg in de pandemie een tweeling. Dat was zo ontzettend pittig voor hen. Maar gelukkig is alles goed gekomen. Alleen die tijd halen ze nooit meer in met opa en oma’s. Dat is wel sneuquote:
[..]
Welke pandemie dan, in welk land? Als jouw kinderen 8 en 6 zijn zoals je eerder aangaf dan waren ze in de covid lockdowns in elk geval geen peuter en baby.
ze vertelde me wel dat ze het allemaal heel anders had voorgesteld. Maar ja. Is te begrijpen natuurlijk. Ik denk niet dat ze spijt hebben. Maar kan me achteraf wel voorstellen dat sommige ouders dachten, had ik een zwangerschap maar ( voor zover je het kunt sturen) wat uitgesteld. Maar dat weet je natuurlijk allemaal nooit.
De verhalen zijn erg verschillend. Sommige ouders vonden de pandemie erg relaxt, omdat ze konden thuiswerken en er minder verplichtingen waren. Voor anderen was het zwaarder.quote:
[..]
Vriendin van me kreeg in de pandemie een tweeling. Dat was zo ontzettend pittig voor hen. Maar gelukkig is alles goed gekomen. Alleen die tijd halen ze nooit meer in met opa en oma’s. Dat is wel sneu
Ik denk niet dat ze spijt hebben. Maar kan me achteraf wel voorstellen dat sommige ouders dachten, had ik een zwangerschap maar ( voor zover je het kunt sturen) wat uitgesteld. Maar dat weet je natuurlijk allemaal nooit.
Jupquote:
[..]
De verhalen zijn erg verschillend. Sommige ouders vonden de pandemie erg relaxt, omdat ze konden thuiswerken en er minder verplichtingen waren. Voor anderen was het zwaarder.
Wil me hier nog even volmondig bij aansluiten. Ik word juist doodziek van al die blogjes en blaadjes die je zogenaamd als eerste dingen vertellen die zogenaamd niemand je vertelt. ‘Het eerlijke verhaal.’quote:
[..]
Ik heb geen kinderen en wil ze ook niet. Denk ik. Ik twijfel soms maar als ik er dan weer eentje zie dan krijg ik de rillingen. Maar wat ik wilde zeggen is dat deze heus in bladen staan (o.a. de Linda.) maar je zult ze waarschijnlijk niet hebben gezien. Dat weet ik want ik heb soms wat twijfel. En dan kijk ik eens of en hoe vaak mensen spijt hebben en waarom. Om te checken of dat ook redenen voor mij zouden kunnen zijn.
[…]
Er zijn echt veel verhalen over spijt en dingen niet leuk vinden. En de typische blaadjes hebben het hier gewoon over. Ook als je zoekt op bijvoorbeeld ‘mijn kind spuugzat’ kom je zoveel tegen. Er is gewoon veel. Bovenstaande is misschien maar 1% van alles wat ik ooit gelezen heb,
Wáren er nog maar dingen die niemand je vertelt. Ik vind het echt bizar hoe sommige vrouwen bijvoorbeeld de behoefte hebben om onder werkelijk ieder Facebookbericht dat over bevallingen gaat te delen dat ze een totaalruptuur hadden en ‘helemaal aan flarden lagen’ en nog net geen Paint erbij posten met een sfeerimpressie van het rampgebied.
Of van die horrorverhalen over poepluiers tot in de nek van het kind. Kinderkots op spachtelputz. Uitgeharde Brinta in de hoekjes van je triptrap. Een non-existent seks- en/of liefdesleven en Noooooiiit meer “me-time” (
). Bonkjes, sliertjes, alles: er is geen ontkomen aan. Dat alles het liefst op dat afschuwelijk pedante blasé toontje van de doorgewinterde moeder die deze bijltjes nonchalant hanteert en meewarig lacht om het geploeter van de newbies; terwijl het eigen oudste kind net 2,5 maand oud is. Je weet pas echt hoe kut het is als je er middenin zit met je eigen kind(eren), dat geloof ik wel, maar het is echt godsonmogelijk om níet vooraf te weten dat er ook aardig veel Helemaal Niet Leuk is aan het ouderschap.
quote:
[..]
Dat alles het liefst op dat afschuwelijk pedante blasé toontje van de doorgewinterde moeder die deze bijltjes nonchalant hanteert en meewarig lacht om het geploeter van de newbies; terwijl het eigen oudste kind net 2,5 maand oud is.
. En natuurlijk steeds dezelfde bromtoon want hij weet nergens wat van. En doet-ie dat niet? Dan slaat hij wel op trommels. En ik vind het dan nog het ergst als ouders, maar vooral ook andere mensen(!), zo lief lachen naar dat kind en het helemaal grappig en schattig vinden. Like, waarom moedig je het aan? . Dat geneest me spontaan weer van die twijfel die soms de kop opsteekt. Ik dacht nog aan dit topic daardoor,
. Jaja, het is 'anders als het je eigen kind is'. Nou, dat vraag ik me dus af. Je zou maar constant zo'n luid aandachtsapparaat om je heen hebben als je een boek wil lezen of al niet een fijne bui hebben. SPOILERIk heb letterlijk gisteren mijn beste vriendin geappt met 'Geef me alsjeblieft een trapgat',
Het is wel 'grappig', ik ben bewust kindloos en ze komen allemaal naar mij toe, onder de voorwaarde dat ik het niet doorvertel (wat ik ook niet doe) en vertellen allemaal hoe zwaar het ouderschap valt en schamen zich enorm voor deze gevoelens. Als ze met andere ouders zijn doen ze net alsof het allemaal geweldig en gemakkelijk is, maar ondertussen... Sommigen houden zelfs die schijn op in hun huwelijk. Zelfs mijn eigen moeder vertelt me hoe blij ze is dat mijn broer en ik volwassen zijn, want opvoeden gewoon niet leuk is (kinderen voor sommigen wel, maar de verantwoordelijkheid erbij)
Dit betekent niet dat ze niet van hun kinderen houden. Dit betekent ook niet dat ze niet van hun partner houden. Alleen het is zwaar, het is zwaar om een partner te hebben, nog zwaarder om kinderen te hebben. Dit drukt een enorm stempel op je huwelijk of relatie. Je moet sterk in je schoenen staan hiervoor.
Ik merk ook aan de mensen om me heen dat het gemakkelijker wordt als de kinderen ouder worden, zelfstandiger. Dan is het nog niet gemakkelijk, maar gemakkelijker dan die leeftijd die jij beschrijft.
Met andere woorden: schaam je niet. Ik vind het goed en dapper dat je je hier uitspreekt en het komt echt wel goed
Sterkte.Dat is wel iets van nu. Mijn kind is 12. Toen hij werd geboren zag het social media landschap er heel anders uit en kende ik de mindere verhalen enkel van hier op fok. En die waren toch wel in de minderheid tov de positieve.quote:
[..]
Wil me hier nog even volmondig bij aansluiten. Ik word juist doodziek van al die blogjes en blaadjes die je zogenaamd als eerste dingen vertellen die zogenaamd niemand je vertelt. ‘Het eerlijke verhaal.’
Wáren er nog maar dingen die niemand je vertelt. Ik vind het echt bizar hoe sommige vrouwen bijvoorbeeld de behoefte hebben om onder werkelijk ieder Facebookbericht dat over bevallingen gaat te delen dat ze een totaalruptuur hadden en ‘helemaal aan flarden lagen’ en nog net geen Paint erbij posten met een sfeerimpressie van het rampgebied.
Of van die horrorverhalen over poepluiers tot in de nek van het kind. Kinderkots op spachtelputz. Uitgeharde Brinta in de hoekjes van je triptrap. Een non-existent seks- en/of liefdesleven en Noooooiiit meer “me-time” (
Je weet pas echt hoe kut het is als je er middenin zit met je eigen kind(eren), dat geloof ik wel, maar het is echt godsonmogelijk om níet vooraf te weten dat er ook aardig veel Helemaal Niet Leuk is aan het ouderschap.
Ik voelde me in ieder geval aardig alleen met een HG zwangerschap, prenatale depressie, huilbaby, blijvende klachten nav de bevalling. Meer verhalen met herkenning en ook meer awareness in de omgeving en daarmee begrip had mij denk ik wel geholpen. Dus hoezee voor openheid wat mij betreft. Doorslaan daar in is een algeheel social media probleem toch?
toen ik nog lurkte lang voordat ik moeder werd. Zo had ik eerder werkelijk geen idee van de gorigheid die kwam kijken bij bevallen en dankzij Fok schrok ik niet zo toen ik zelf aan de beurt was. Het gaat mij inderdaad om de overdaad en om het inmiddels in mijn ogen dus allang achterhaalde en interessantdoenerige ‘niemand vertelt je dit ooit’ bij al die verhalen. Iedereen vertelt me juist alles, voor mijn gevoel, en ook nog op een onuitstaanbaar toontje.
Edit: het gaat me dus over het heden. Dat het tien of twintig jaar geleden anders was, snap ik.
[ Bericht 7% gewijzigd door Jentin op 14-02-2023 08:06:57 ]
Ja, dit.quote:
[..]
Dat is wel iets van nu. Mijn kind is 12. Toen hij werd geboren zag het social media landschap er heel anders uit en kende ik de mindere verhalen enkel van hier op fok. En die waren toch wel in de minderheid tov de positieve.
Ik voelde me in ieder geval aardig alleen met een HG zwangerschap, prenatale depressie, huilbaby, blijvende klachten nav de bevalling. Meer verhalen met herkenning en ook meer awareness in de omgeving en daarmee begrip had mij denk ik wel geholpen. Dus hoezee voor openheid wat mij betreft. Doorslaan daar in is een algeheel social media probleem toch?
Toen mijn oudste (volgende maand 22) naar school ging was het echt not done om te laten weten dat je de 6 weken zomervakantie best lang vond. Tegenwoordig mag gewoon de vlag uit als de vakantie voorbij is.
Mijn viertal is "strong-willed", het heeft echt jaren geduurd voordat ik daar eens wat over tegenkwam en dat voelde inderdaad soms best eenzaam.
Dat is inderdaad een (social) media-truukje. Net als "..en je raadt nooit wat er toen gebeurde!!"quote:
Het gaat mij inderdaad om de overdaad en om het inmiddels in mijn ogen dus allang achterhaalde en interessantdoenerige ‘niemand vertelt je dit ooit’ bij al die verhalen.
Dat vind ik al irritant, maar nu bedient elke willekeurige Kimberley die toevallig een kind kreeg zich ervanquote:
[..]
Dat is inderdaad een (social) media-truukje. Net als "..en je raadt nooit wat er toen gebeurde!!"
Als ik naar andere ouders kijk, zie ik dat ze vaak heel drukke levens hebben. Komen er kinderen spelen, dan wordt er een programma afgedraaid van samen knutselen, bakken of erop uitgaan. Dat is allemaal hartstikke leuk als je er energie voor hebt of energie van krijgt. Zo niet, leg het jezelf dan vooral niet op.
Ik heb zelf het beklemmende gevoel nooit gehad omdat mijn lief en ik altijd behoorlijk relaxed zijn geweest. Het is een betrekkelijk korte fase, de periode waarin je wordt geleefd door je gezin. De eerste grote mijlpaal vond ik het naar school gaan. Daarna brak zo rond de leeftijd van 6/7 het moment aan waarop ze zelfstandiger werden: zelf uit bed gaan en ontbijt maken, soms zelfs ons een ontbijt op bed brengen. Nog iets later gaan kinderen doorgaans zelfstandig naar school en naar huis, wat ook lucht geeft. En de overgang naar de middelbare school is de volgende grote mijlpaal. Nog steeds ben ik veel met de kinderen bezig, maar het gaat nu meer om helpen met huiswerk en minder om de vroege zorgtaken. Sterker nog, ze helpen gewoon mee in huis. Daar zijn ze vroeg mee begonnen.
Ik vrees dat het cliché waar is: voor je het weet kijk je met weemoed terug op die vroege kindertijd, die veel van je vroeg maar ook geweldig was en misschien wel te snel voorbijging.
Het leuke aan kinderen hebben is dat je samen de rest van de wereld kunt haten.quote:
Zit momenteel in een hostel en er loopt hier een kind rond dat steeds op een didgeridoo loopt te blazen,
Ik dacht nog aan dit topic daardoor,SPOILERIk heb letterlijk gisteren mijn beste vriendin geappt met 'Geef me alsjeblieft een trapgat',
Top dat jij nooit dat beklemmende gevoel hebt gehadquote:
@:poolbal, de enige tip die ik voor je heb is om niet al te hard te zijn voor jezelf en je het zo gemakkelijk mogelijk te maken. Heb je geen zin om in het weekeinde aan sociale verplichtingen mee te doen, doe het dan niet. Valt het je te zwaar om 's avonds nog een verenigingsleven te onderhouden, doe het dan niet. Kook makkelijk. Neem vrij als je kinderen naar de opvang/oppas/school gaan. Voel je niet verplicht om met je partner van alles te doen als je een oppas hebt, maar plof gerust op de bank. Kijk eens kritisch naar je werk: kun je meer rust in je leven brengen door vaker thuis te werken of een dag minder te werken?
Als ik naar andere ouders kijk, zie ik dat ze vaak heel drukke levens hebben. Komen er kinderen spelen, dan wordt er een programma afgedraaid van samen knutselen, bakken of erop uitgaan. Dat is allemaal hartstikke leuk als je er energie voor hebt of energie van krijgt. Zo niet, leg het jezelf dan vooral niet op.
Ik heb zelf het beklemmende gevoel nooit gehad omdat mijn lief en ik altijd behoorlijk relaxed zijn geweest.
Moet heerlijk zijn.Dat maakt echter niet dat er een causaal verband zit tussen geen beklemmend gevoel hebben en relaxed zijn. Misschien kan het helpen, maar er zijn zat mensen die dolenthousiast gelukkig worden juist van het hyperen met hun kind en andersom die, hoe relaxed als ze zich ook opgesteld hebben, het toch beklemmend vonden.
Maar wat als je nou juist wel naar die vereniging wil? Of gezellig bij je vrienden langs?quote:
@:poolbal, de enige tip die ik voor je heb is om niet al te hard te zijn voor jezelf en je het zo gemakkelijk mogelijk te maken. Heb je geen zin om in het weekeinde aan sociale verplichtingen mee te doen, doe het dan niet. Valt het je te zwaar om 's avonds nog een verenigingsleven te onderhouden, doe het dan niet. Kook makkelijk. Neem vrij als je kinderen naar de opvang/oppas/school gaan. Voel je niet verplicht om met je partner van alles te doen als je een oppas hebt, maar plof gerust op de bank. Kijk eens kritisch naar je werk: kun je meer rust in je leven brengen door vaker thuis te werken of een dag minder te werken?
Als ik naar andere ouders kijk, zie ik dat ze vaak heel drukke levens hebben. Komen er kinderen spelen, dan wordt er een programma afgedraaid van samen knutselen, bakken of erop uitgaan. Dat is allemaal hartstikke leuk als je er energie voor hebt of energie van krijgt. Zo niet, leg het jezelf dan vooral niet op.
Ik heb zelf het beklemmende gevoel nooit gehad omdat mijn lief en ik altijd behoorlijk relaxed zijn geweest. Het is een betrekkelijk korte fase, de periode waarin je wordt geleefd door je gezin. De eerste grote mijlpaal vond ik het naar school gaan. Daarna brak zo rond de leeftijd van 6/7 het moment aan waarop ze zelfstandiger werden: zelf uit bed gaan en ontbijt maken, soms zelfs ons een ontbijt op bed brengen. Nog iets later gaan kinderen doorgaans zelfstandig naar school en naar huis, wat ook lucht geeft. En de overgang naar de middelbare school is de volgende grote mijlpaal. Nog steeds ben ik veel met de kinderen bezig, maar het gaat nu meer om helpen met huiswerk en minder om de vroege zorgtaken. Sterker nog, ze helpen gewoon mee in huis. Daar zijn ze vroeg mee begonnen.
Ik vrees dat het cliché waar is: voor je het weet kijk je met weemoed terug op die vroege kindertijd, die veel van je vroeg maar ook geweldig was en misschien wel te snel voorbijging.
Want dat is volgens mij juist het probleem van TS. Dat hij daar niet meer zelf de keuze in heeft. En dat hij geen zin meer heeft om alles on hold te zetten voor het gezinsleven.
En dat lijkt me niet heel gek. Dat dat stuk van ouderschap best tegenvalt. Dat de knuffels en de gezelligheid hartstikke leuk zijn, maar dat je gewoon niet meer zelf kunt bepalen wat je gaat doen en wanneer.
En eens met Vanyel.
De definitie van relaxed is natuurlijk ook niet hetzelfde voor iedereen. Wat nou als jouw definitie van relaxed is de halve zaterdag in je pyjama doorbrengen, beetje zappen, beetje boek lezen, ff gamen, naar vrienden toe, door de stad slenteren en op een terras blijven hangen, net waar je zin in hebt maar nu kom je niet meer aan jezelf toe want je moet van alles met je kinderen.
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 14-02-2023 10:33:51 ]
Thanks voor de scherpe omschrijving @BE
Door krampachtig vast te houden aan dat beeld van alles wat je zou willen doen, kun je de druk zozeer voor jezelf opvoeren dat je alleen nog maar een beklemmend gevoel hebt. Dan schiet het ondernemen van die leuke activiteiten z'n doel voorbij. Neem het welbekende weekeinde weg met je partner: natuurlijk wil je graag aandacht aan elkaar geven zoals je dat voorheen deed, maar als je er te moe voor bent of te veel 'aan' staat, wordt dat al gauw iets wat je er eenvoudig niet bij kunt hebben.quote:
[..]
Maar wat als je nou juist wel naar die vereniging wil? Of gezellig bij je vrienden langs?
Want dat is volgens mij juist het probleem van TS. Dat hij daar niet meer zelf de keuze in heeft. En dat hij geen zin meer heeft om alles on hold te zetten voor het gezinsleven.
En dat lijkt me niet heel gek. Dat dat stuk van ouderschap best tegenvalt. Dat de knuffels en de gezelligheid hartstikke leuk zijn, maar dat je gewoon niet meer zelf kunt bepalen wat je gaat doen en wanneer.
Met het 'relaxed' zijn bedoel ik dat wij vrij makkelijk die dingen even opzij konden zetten. We namen ons bijvoorbeeld voor om 's avonds uit eten te gaan, maar belandden dan alsnog op de bank met een serie aan en een makkelijke maaltijd erbij. Volgens de boekjes is dat desastreus voor je relatie, maar het hielp ons om er niet te moeilijk over te doen. En ik kijk terug op gezellige momenten - we zijn het altijd leuk blijven hebben met elkaar.
Ik denk dat veel mensen in de coronaperiode hebben ervaren hoe het is om alle verwachtingen los te laten, niet alleen die van anderen maar ook de verwachtingen die je ten aanzien van jezelf hebt. Mijn buurvrouw had bijvoorbeeld ineens lege weekeindes. Na de pandemie kwamen de weekeinde-activiteiten weer op gang, moesten ze zelfs ingehaald worden. Op zich vond ze die leuk en waardevol, maar ze raakte wel weer heel gestrest. Er is natuurlijk niks mis met die weekeindes, maar ik gun haar wel dat ze er bewust voor kiest en dat ze zich niet schuldig voelt om het bewaken van haar werkelijk vrije tijd, tijd waarin ze ook van zichzelf niets hoeft.
Ik herken verder veel in dit topic, de lange dagen, het steeds 'aan' staan, het huishouden als een bedrijf, de zorgen om de kinderen. De laatste tijd hebben we weer even een lastige fase gehad vanwege nieuw werk, ziekte in de familie en de zoektocht naar een middelbare school. Dat valt niet helemaal te voorkomen en is even ploeteren. Maar zoon heeft net een goed cijfer gehaald, dochter heeft het schooladvies dat ze wilde, ik heb het leuk met m'n collega's en 's avonds ploffen mijn lief en ik op de bank en tellen we onze zegeningen. Zolang die stemming overheerst, weet ik dat het goed zit. En ik probeer de tijd niet vooruit te kijken, want ik vrees dat ik daar juist ooit spijt van zou krijgen.
Ik heb altijd heel graag kinderen gewild en vind niets leuker dan met mijn neefjes/nichtjes tijd door te brengen, maar of ik/wij het fulltime zou(den) kunnen betwijfel ik ten zeerste.
Oh ppfff zo ken ik er ook eentje. Zo’n pappa die overal verkondigt dat z’n vrouw sochtends langer in bed ligt dan hij.quote:
[..]
Hij is er een fucking jaar lang iedere nacht 6 keer uitgegaan zodat zij lekker verder kon slapen...
Maar er dan even bij vergeet te melden dat hij nog geen kleding weet te vinden van de kinderen, haren niet kan kammen, niet weet hoe de wasmachine aan moet. Praten met de kinderen ook wel moeilijk vindt en opvoedtaken ook bij mamma laat liggen. Want pappa moet natuurlijk wel de lieve, aardige man zijn. Oja,..hij weet ook geen geboortedata van z’n kinderen.
Moeder jarenlang snachts kinders voeden (borstvoeding)
Maar oh oh wat heeft hij het moeilijk, want vrouw slaapt uit (tot 07.15)
Wacko van t dorp
Alles kan geregeld worden natuurlijk, maar gewoon een dag of eigenlijk een paar dagen achter elkaar alleen maar aan jezelf hoeven denken vind ik met terugwerkende kracht de allergrootste luxe van het bestaan pre-kinderen. Niet denken aan ontbijt/lunch/diner/voetbaltas/haren kammen/douchen/tanden poetsen/mentaal welzijn voor iemand anders. Gewoon alleen jezelf in leven houden en doen waar je zin in hebt, wanneer je er zin in hebt en zolang als je er zin in hebt.
Ik herken het. Ik heb collegas zonder kinderen, we werken dan samen de hele dag een shift. En aan het eind van de lange dag zeggen collegas, zo ik ga lekker pizza bestellen en thuis op de bank ploffen met een serie. Of, ik ga zo gezellig nog de stad in. En dan denk ik, ja ik kan niet gaan chillen want dochterquote:
Ik zou zo graag gewoon eens op zaterdagmiddag een paar uur achter elkaar een boek lezen op mijn eigen bank, met een drankje en iets lekkers en een muziekje op de achtergrond. Het zit er gewoon niet in. Dat kan ik soms ineens even heel erg kotsbeu zijn.
Alles kan geregeld worden natuurlijk, maar gewoon een dag of eigenlijk een paar dagen achter elkaar alleen maar aan jezelf hoeven denken vind ik met terugwerkende kracht de allergrootste luxe van het bestaan pre-kinderen. Niet denken aan ontbijt/lunch/diner/voetbaltas/haren kammen/douchen/tanden poetsen/mentaal welzijn voor iemand anders. Gewoon alleen jezelf in leven houden en doen waar je zin in hebt, wanneer je er zin in hebt en zolang als je er zin in hebt.
maar ja is eigen keuze uiteindelijkIk hoor ook vaak een collega na een vroege shift zeggen: 'zo, als ik thuis kom ga ik eerst even slapen'. Soms lijkt me dat ook echt heerlijk, maar nope. Not gonna happen.quote:
[..]
Ik herken het. Ik heb collegas zonder kinderen, we werken dan samen de hele dag een shift. En aan het eind van de lange dag zeggen collegas, zo ik ga lekker pizza bestellen en thuis op de bank ploffen met een serie. Of, ik ga zo gezellig nog de stad in. En dan denk ik, ja ik kan niet gaan chillen want dochter
Ik vind de zaterdagen altijd zwaar. Ik begin dan om 5.45 met werken en dan kom je thuis, staat er een springende peuter klaar. 'KLEIUH, KLEIUH! KLEURUH, KLEURUH! 'VERFUH VERFUH!' Grmbl
Ik ben dan ook standaard elke zaterdagavond gesloopt.Wacko van t dorp??quote:
[..]
Oh ppfff zo ken ik er ook eentje. Zo’n pappa die overal verkondigt dat z’n vrouw sochtends langer in bed ligt dan hij.
Maar er dan even bij vergeet te melden dat hij nog geen kleding weet te vinden van de kinderen, haren niet kan kammen, niet weet hoe de wasmachine aan moet. Praten met de kinderen ook wel moeilijk vindt en opvoedtaken ook bij mamma laat liggen. Want pappa moet natuurlijk wel de lieve, aardige man zijn. Oja,..hij weet ook geen geboortedata van z’n kinderen.
Moeder jarenlang snachts kinders voeden (borstvoeding)
Maar oh oh wat heeft hij het moeilijk, want vrouw slaapt uit (tot 07.15)
Wacko van t dorp
Is de vader niet meer in beeld?quote:
[..]
Ik herken het. Ik heb collegas zonder kinderen, we werken dan samen de hele dag een shift. En aan het eind van de lange dag zeggen collegas, zo ik ga lekker pizza bestellen en thuis op de bank ploffen met een serie. Of, ik ga zo gezellig nog de stad in. En dan denk ik, ja ik kan niet gaan chillen want dochter
Dit doe ik dus wel. Niet een paar dagen achter elkaar, helaas helaas. Maar de kinderen zijn regelmatig op zaterdagmiddag of zondagmiddag het 'probleem' van mijn vriend en dan doe ik wat ik fijn vindt om te doen.quote:
Ik zou zo graag gewoon eens op zaterdagmiddag een paar uur achter elkaar een boek lezen op mijn eigen bank, met een drankje en iets lekkers en een muziekje op de achtergrond. Het zit er gewoon niet in. Dat kan ik soms ineens even heel erg kotsbeu zijn.
Alles kan geregeld worden natuurlijk, maar gewoon een dag of eigenlijk een paar dagen achter elkaar alleen maar aan jezelf hoeven denken vind ik met terugwerkende kracht de allergrootste luxe van het bestaan pre-kinderen. Niet denken aan ontbijt/lunch/diner/voetbaltas/haren kammen/douchen/tanden poetsen/mentaal welzijn voor iemand anders. Gewoon alleen jezelf in leven houden en doen waar je zin in hebt, wanneer je er zin in hebt en zolang als je er zin in hebt.
Het is ontstaan uit noodzaak, want tijdens de corona periode zat ik tegen een postnatale depressie aan en alles vloog me compleet aan. Maar ik merk dat ik erg onrustig wordt als ik niet regelmatig zo'n middagje heb.
Verder helemaal met je reactie eens. Gewoon op zaterdag je bed uitrollen, de hele dag doen wat je wilt en dan eindigen in een leuk restaurantje zonder ook maar ergens aan te denken? Nope, nooit meer.
Niet als aanval bedoelt, maar hoezo "nooit meer"?quote:
Nooit meer hoeft echt niet waar te zijn.quote:
[..]
Dit doe ik dus wel. Niet een paar dagen achter elkaar, helaas helaas. Maar de kinderen zijn regelmatig op zaterdagmiddag of zondagmiddag het 'probleem' van mijn vriend en dan doe ik wat ik fijn vindt om te doen.
Het is ontstaan uit noodzaak, want tijdens de corona periode zat ik tegen een postnatale depressie aan en alles vloog me compleet aan. Maar ik merk dat ik erg onrustig wordt als ik niet regelmatig zo'n middagje heb.
Verder helemaal met je reactie eens. Gewoon op zaterdag je bed uitrollen, de hele dag doen wat je wilt en dan eindigen in een leuk restaurantje zonder ook maar ergens aan te denken? Nope, nooit meer.
Ik heb bijvoorbeeld afgelopen zondag een dag lekker niets gedaan. Laat uit bed, uitgebreid ontbijten met man, beetje xbox spelletje spelen, cake bakken tussendoor, beetje tv kijken, hangen, pizza maken. Kind (13) doet intussen zichzelf, eet en drinkt wanneer het daar behoefte aan heeft en was eigenlijk vooral op haar kamer bezig.
Komt dus wel weer terug als je wil.
Was niet helemaal serieus, zeg nooit nooit. Maar de komende plusminus 10 jaar nog niet echt, want ze zijn 4 en net 2.quote:
[..]
Niet als aanval bedoelt, maar hoezo "nooit meer"?
En een oppas inschakelen voor een avond is geen optie?quote:
[..]
Was niet helemaal serieus. Maar de komende plusminus 10 jaar nog niet, want ze zijn 4 en net 2.
Nog 10 jaar af zien. Got it.quote:
[..]
Nooit meer hoeft echt niet waar te zijn.
Ik heb bijvoorbeeld afgelopen zondag een dag lekker niets gedaan. Laat uit bed, uitgebreid ontbijten met man, beetje xbox spelletje spelen, vake bakken tussendoor, beetje tv kijken, hangen, pizza maken. Kind (13) doet intussen zichzelf, eet en drinkt wanneer het daar behoefte aan heeft en was eigenlijk vooral op haar kamer bezig.
Komt dus wel weer terug als je wil.
Nee grapje hoor. Maar daar kan ik inderdaad wel naar uit kijken.
Natuurlijk, maar dan heb je niet het leven wat je had voordat er kinderen waren. Zelfs een heel weekend te logeren zou best kunnen, maar het is niet hetzelfde als toen.quote:
[..]
En een oppas inschakelen voor een avond is geen optie?
Er komt een punt in dat weekend dat ze weer komen en je weer moet denken aan eten, pyjamas, tasjes, wat moet mee naar school, etc. etc.
Er komt een tijd dan worden ze zelfstandiger en dan komt er weer iets terug van die tijd, zoals hoe @miss_sly het omschrijft. Maar dat is nu gewoon even niet zo.
Natuurlijk is dochter al een aantal jaar zelfstandiger en komen dit soort momenten gewoon steeds vaker terug en duren ze langer.quote:
[..]
Nog 10 jaar af zien. Got it.
Nee grapje hoor. Maar daar kan ik inderdaad wel naar uit kijken.
Maar ja, een aantal jaren komt dat weinig voor. Ligt ook aan hoe je bepaalde momenten invult. We hebben wel eens gehad dat dochter ging logeren en wij allerlei wilde plannen hadden, maar daar eigenlijk helemaal geen fut voor hadden. Dus hebben we gewoon lekker gerelaxt, filmpje gekeken, wat rondgehangen en genoten van het even niets moeten.
We hoefden niet per se erop uit en wild en hot en happening te zijn. Daar staat ook iedereen anders in, natuurlijk.
Dan maak je er bewust geen gebruik van dus, best jammer want zo'n avond/weekend weg is toch heerlijk juist? Zeker als je dus familie hebt die de kids maar al te graag op willen vangen.quote:
[..]
Natuurlijk, maar dan heb je niet het leven wat je had voordat er kinderen waren. Zelfs een heel weekend te logeren zou best kunnen, maar het is niet hetzelfde als toen.
Er komt een punt in dat weekend dat ze weer komen en je weer moet denken aan eten, pyjamas, tasjes, wat moet mee naar school, etc. etc.
Er komt een tijd dan worden ze zelfstandiger en dan komt er weer iets terug van die tijd, zoals hoe @:miss_sly het omschrijft. Maar dat is nu gewoon even niet zo.
Hoe kom je daar nou bij?quote:
[..]
Dan maak je er bewust geen gebruik van dus, best jammer want zo'n avond/weekend weg is toch heerlijk juist? Zeker als je dus familie hebt die de kids maar al te graag op willen vangen.
Dat zeg ik echt helemaal nergens.
Nou, ik las het zo, dat jullie die momenten dus niet kiezen omdat het "niet het leven was wat je had voordat er kinderen waren". Maar blijkbaar doen jullie dit dus wel, maar kunnen jullie hier niet volledig van genieten omdat er altijd dat punt komt dat het 'normale' leventje weer begint?quote:
[..]
Hoe kom je daar nou bij?
Dat zeg ik echt helemaal nergens.
Ik snap wat je bedoelt. Het is te kort om te doen wat je wilt zonder rekening met een ander te houden. Maar die momenten komen er heus wel weer - en waarschijnlijk eerder dan je denkt. Op een bepaald moment pakken ze zelf die tas, springen ze op de fiets en ben je blij als je niet volkomen vergeten wordt en nog even een knuffel krijgt. Dan ben je weer teruggeworpen op aloude beslommeringen zoals avondeten regelen, kapotte dingen in huis (laten) repareren en belastingaangifte doen. Helaas heb je die ook zonder kinderen. 't Leven is gewoon een hoop gezeur.quote:
[..]
Hoe kom je daar nou bij?
Dat zeg ik echt helemaal nergens.
Ik vind dat er wel een verschil zit tussen 'aanhaken aan de rat race van het leven' en het feit dat heel veel zo niet alles een aantal jaren in het teken van de kinderen zal staan. Dat aanhaken is een keuze. Er zijn echt veel dingen die je echt niet hoeft te doen, maar die veel mensen doen omdat ze het niet aan zich voorbij willen laten gaan.quote:
Klinkt heel stom, maar dit soort verhalen en ervaringen in mijn omgeving doen me steeds vaker twijfelen of ik ooit nog wel kinderen wil. Ik hecht veel waarde aan mijn / ons eigen leven met vrijheid voor luie avonden op de bank, uitjes, vakanties etc en ik merk gewoon bij familie/vrienden dat kinderen krijgen gelijkstaat aan aanhaken in de rat race van het leven. Altijd staat alles in het teken van de kids, of ze nu 1 jaar of 16 jaar zijn. Natuurlijk wordt het makkelijker wanneer ze eenmaal 8+ jaar worden en meer zelfstandigheid krijgen, maar toch..
Ik heb altijd heel graag kinderen gewild en vind niets leuker dan met mijn neefjes/nichtjes tijd door te brengen, maar of ik/wij het fulltime zou(den) kunnen betwijfel ik ten zeerste.
Je leven staat wel een flink aantal jaren in het teken van de kinderen. Dat hoeft ook niet 24/7/365, maar ja, wel veel.
Als ze 16 zijn, kan dat echt wel een heel stuk minder zijn. Dat ligt ook een beetje aan hoe je het zelf invult (uitgaande van kinderen die geen speciale zorg nodig hebben, uiteraard). Je kunt als ze 16 zijn je nog steeds overal tegenaan bemoeien, Magister controleren, ze geen ruimte geven, huiswerk blijven checken enz., maar je kunt ze tegen die tijd ook hun eigen veranwoordelijkheid (met jou als vangnet op de achtergrond) hebben gegeven.
Het is gewoon niet hetzelfde. Dat staat los van wel of niet doen of er wel of niet van kunnen genieten.quote:
[..]
Nou, ik las het zo, dat jullie die momenten dus niet kiezen omdat het "niet het leven was wat je had voordat er kinderen waren". Maar blijkbaar doen jullie dit dus wel, maar kunnen jullie hier niet volledig van genieten omdat er altijd dat punt komt dat het 'normale' leventje weer begint?
Iemand die geen auto heeft en zo nu en dan een auto kan lenen, heeft nog steeds zelf geen auto. Het is niet hetzelfde. Dat wil niet zeggen dat je niet geniet van de leen auto.
Ik heb niet het gevoel dat ik in een rat race zit. Er zijn wel verplichtingen ja. Kind moet naar school met een ontbijt op, lunch mee, dat wel. En dat ik vorige week voor de laatste keer een trakatie op school afleverde maakte me ook zielsgelukkig.quote:
Klinkt heel stom, maar dit soort verhalen en ervaringen in mijn omgeving doen me steeds vaker twijfelen of ik ooit nog wel kinderen wil. Ik hecht veel waarde aan mijn / ons eigen leven met vrijheid voor luie avonden op de bank, uitjes, vakanties etc en ik merk gewoon bij familie/vrienden dat kinderen krijgen gelijkstaat aan aanhaken in de rat race van het leven. Altijd staat alles in het teken van de kids, of ze nu 1 jaar of 16 jaar zijn. Natuurlijk wordt het makkelijker wanneer ze eenmaal 8+ jaar worden en meer zelfstandigheid krijgen, maar toch..
Ik heb altijd heel graag kinderen gewild en vind niets leuker dan met mijn neefjes/nichtjes tijd door te brengen, maar of ik/wij het fulltime zou(den) kunnen betwijfel ik ten zeerste.
Vooropgesteld dat ik er maar eentje heb maar ons kind lijkt op ons en gaat liever met ons in het weekend spontaan de hort op dan vast te zitten aan sportwedstrijden dus die heeft niet gekozen voor een sport met competitie element. Er hoeft dus niks verplichts in het weekend. Als eentje geen zin heeft, blijft die lekker thuis op de bank met een boek (meestal ik
) en de ander heeft behoefte aan buiten en neemt kind mee.En een beetje lummelen op zondag en in een restaurantje eindigen kan ook prima met kind. Wij hebben vele avonden doordeweeks met kind op het strand gehangen in de 0 tot 4 jaar periode.
Wij waren de eerste van de vriendengroep met een kind en hebben hem altijd overal mee naar toegenomen. Hij is een makkelijk kind dus die hupste wel rond bij een oud&nieuw feestje om daar vervolgens in bed te gaan. Andersom zijn die vrienden die nu kinderen hebben zelf zo flexibel niet en blijven veel meer thuis dan wij deden. Geen oordeel over het waarom en niet iedere ouder en kind is hierin gelijk maar bij ons kon er wel veel ook met kind erbij.
Slapen in de auto en kinderwagen was hij een ster in dus we gingen gewoon een hele dag op pad op vakantie.
Nu die zijn mening begint te verkondigen dat het saai is om door een oud dorpje te slenteren is hij eigenlijk nog moeilijker te vermaken dan toen
Ik kan ook heus genoeg minpunten noemen maar wij zijn heel veel dingen gewoon blijven doen maar dan met kind erbij. Ik tel mijn zegeningen met een kind die daar prima op gedijt.
[ Bericht 0% gewijzigd door laziness op 14-02-2023 12:14:25 ]
Helder.quote:
[..]
Het is gewoon niet hetzelfde. Dat staat los van wel of niet doen of er wel of niet van kunnen genieten.
Iemand die geen auto heeft en zo nu en dan een auto kan lenen, heeft nog steeds zelf geen auto. Het is niet hetzelfde. Dat wil niet zeggen dat je niet geniet van de leen auto.
Tenzij je Jaimie Vaes heet, dan dump je kind gewoon bij nanny en ga op wintersport.quote:
[..]
Was niet helemaal serieus, zeg nooit nooit. Maar de komende plusminus 10 jaar nog niet echt, want ze zijn 4 en net 2.
Hier zit wel een groot oordeel in.quote:
[..]
Tenzij je Jaimie Vaes heet, dan dump je kind gewoon bij nanny en ga op wintersport.
Ik ken wel meer mensen die samen of afzonderlijk ieder jaar toch wel een reisje zonder kind maakten. Waarom zou dat een probleem moeten zijn als je verder goed voor je kind zorgt en ervan houdt, het voldoende aandacht krijgt door het jaar heen?
Absoluut en die ouders (en kinderen) zijn er ook zeker en dat is mooi om te zien dat het wel kan. Er zijn echter ook heel veel ouders die heel snel als een kluizenaar gaan leven, die je nooit meer ziet en geen flexibiliteit meer kennen naar vrienden/familie toe.quote:
[..]
Ik kan ook heus genoeg minpunten noemen maar wij zijn heel veel dingen gewoon blijven doen maar dan met kind erbij. Ik tel mijn zegeningen met een kind die daar prima op gedijt.
Jaimie gaat elke maand op reis, meerdere keren vaak nog.quote:
[..]
Hier zit wel een groot oordeel in.
Ik ken wel meer mensen die samen of afzonderlijk ieder jaar toch wel een reisje zonder kind maakten. Waarom zou dat een probleem moeten zijn als je verder goed voor je kind zorgt en ervan houdt, het voldoende aandacht krijgt door het jaar heen?
Niet echt een voorbeeld ouder.quote:
[..]
Jaimie gaat elke maand op reis, meerdere keren vaak.
Het leuke aan geen kinderen hebben is dat je samen met vrienden op irritante kinderen kan haten.quote:Op dinsdag 14 februari 2023 10:03 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Het leuke aan kinderen hebben is dat je samen de rest van de wereld kunt haten.
Tja, dat kan natuurlijk. Het zou mijn keuze niet zijn.quote:
[..]
Jaimie gaat elke maand op reis, meerdere keren vaak nog.
Maar op zichzelf is ook dingen voor jezelf blijven doen niet per se verkeerd.
Dat doen wij nog steeds hoor, op irritante kinderen hatenquote:Op dinsdag 14 februari 2023 12:14 schreef ChipsZak. het volgende:
[..]
Het leuke aan geen kinderen hebben is dat je samen met vrienden op irritante kinderen kan haten.
Hier was dat juist andersom (zoon is 23). Stond ik daar bijkans met de tranen in mijn ogen omdat mijn kleutertje weer naar school moest tussen moeders die helemaal happy waren dat de vakantie over was.quote:
[..]
Ja, dit.
Toen mijn oudste (volgende maand 22) naar school ging was het echt not done om te laten weten dat je de 6 weken zomervakantie best lang vond. Tegenwoordig mag gewoon de vlag uit als de vakantie voorbij is.
Mijn viertal is "strong-willed", het heeft echt jaren geduurd voordat ik daar eens wat over tegenkwam en dat voelde inderdaad soms best eenzaam.
Er was welgeteld 1 andere moeder van die klas die het ook jammer vond dat de vakantie over was. De rest was allemaal erg blij ermee.
Verder ook zat verhalen gehoord over wat ouders minder of zelfs erg moeilijk vonden, horror verhalen over bevallingen ook.
Niet het idee gehad dat het allemaal overdreven mooi werd neergezet vroeger. Er werd ook gewoon gevraagd hoe het ging, of zus en zo zwaar viel. Ik was juist degene die wat apart daarin stond omdat het me niet zwaar viel, ja maar jij bent zo’n nooit ergens last van moeder werd weleens gezegd. Wat natuurlijk ook niet helemaal waar was, maar het waren geen dingen die ik niet verwacht had en niets wat ik als echt erg heb ervaren. Over het algemeen genomen vond ik die kindertijd heerlijk, heb echt genoten ervan. Maar wat ik leuk vind om te doen in het dagelijks leven gaat vrij goed samen met een klein kind.
Dit is echt onzin. Er zijn veel oude mensen met kinderen die weg kwijnen ergens omdat de kinderen en kleinkinderen nauwelijks langskomen en hoopvol uit het raam kijken. Er kan ook zoveel scheef gaan als de kinderen volwassen zijn. Plus je bent verantwoordelijk voor je eigen leven daar neem je geen kinderen voor.quote:
[..]
Dat. Ik denk dat kinderloze mensen niet leuk oud worden.
Stel je voor je bent 80 en iedereen is of dood of zelf te bejaard/dement om zich om je te bekommeren. Dan is het einde wel heel eenzaam.
Geen oppas meer sinds Corona.
Geen opa of oma die kan oppassen.
Maar het wordt dus zoveel beter nu ze ouder zijn. Je kan dingen met ze afspreken, ze worden zelfstandiger, ze gaan naar school, ze hebben speeldates, gaan alleen naar de speeltuin (die oudste, die jongste alleen als haar broer meegaat en 'lieve broer' bui heeft) etc etc.
Oh en zeker niet onbelangrijk, ze gaan veel beter slapen en soms als je geluk hebt, slapen ze zelfs een soort van uit.
En de tip van je kinderen naar de opvang en jij een dag vrij, is echt een goede. Dat deden wij ook, even zonder die 2 herriemakers naar de sauna of gewoon thuis op de bank hangen. Even niet continu aan moeten staan.
Overigens is het nog steeds zelden stil in huis, maar mijn negeer modus is ver ontwikkeld. Zolang er niets gesloopt wordt of echt ruzie gemaakt, negeer ik het compleet.
Dat soort dingen kan van twee kanten komen. Sommige ouders 'verdrinken' zich graag helemaal in hun kinderen, die genieten zich suf. Aan de andere kant zijn bepaald niet alle kinderen zoals dat van laziness in die zin dat ze zich makkelijk aanpassen of goed gedijen bij wat de ouders gelukkig maakt. En als je er een krijgt dat nou net niet gedijt op de dingen die jij wil, dan heb je het als ouder lastig, want dan heb je je aan te passen. En dat kan een hoop kosten.quote:
[..]
Absoluut en die ouders (en kinderen) zijn er ook zeker en dat is mooi om te zien dat het wel kan. Er zijn echter ook heel veel ouders die heel snel als een kluizenaar gaan leven, die je nooit meer ziet en geen flexibiliteit meer kennen naar vrienden/familie toe.
Toch zijn het vaak de kinderen die de zorg op zich nemen en zich bekommeren om hun ouders. Niet altijd, maar het gebeurt ontzettend veel.quote:Op dinsdag 14 februari 2023 14:51 schreef Soury het volgende:
[..]
Dit is echt onzin. Er zijn veel oude mensen met kinderen die weg kwijnen ergens omdat de kinderen en kleinkinderen nauwelijks langskomen en hoopvol uit het raam kijken. Er kan ook zoveel scheef gaan als de kinderen volwassen zijn. Plus je bent verantwoordelijk voor je eigen leven daar neem je geen kinderen voor.
Niet dat dit een reden is om wel of geen kinderen te krijgen, maar om mantelzorg binnen families geheel te ontkennen, gaat te ver.
Daar zitten kinderen helemaal niet op te wachten.quote:
[..]
Toch zijn het vaak de kinderen die de zorg op zich nemen en zich bekommeren om hun ouders. Niet altijd, maar het gebeurt ontzettend veel.
Niet dat dit een reden is om wel of geen kinderen te krijgen, maar om mantelzorg binnen families geheel te ontkennen, gaat te ver.
Ik zie vooral dat de mentaliteit van ouders (voornamelijk moeders) heel erg verschilt. De ene vertrouwt haar partner niet met "haar kinderen" en zit 24/7 aan huis gebonden. Terwijl de ander de avonden kan verdelen met de partner en toestaat dat opa en oma geregeld oppassen, waardoor er van alles mogelijk is.quote:
[..]
Dat soort dingen kan van twee kanten komen. Sommige ouders 'verdrinken' zich graag helemaal in hun kinderen, die genieten zich suf. Aan de andere kant zijn bepaald niet alle kinderen zoals dat van laziness in die zin dat ze zich makkelijk aanpassen of goed gedijen bij wat de ouders gelukkig maakt. En als je er een krijgt dat nou net niet gedijt op de dingen die jij wil, dan heb je het als ouder lastig, want dan heb je je aan te passen. En dat kan een hoop kosten.
Dat kan een wereld van verschil maken. Ik zie het om me heen bij vriendinnen, collega's en moeders van de vriendjes van mijn kinderen gebeuren, de ene verandert in een complete moederkloek (wat ook ok is), bij de ander is nog van alles mogelijk.
Ik heb het altijd met alle liefde gedaan en zal ermee doorgaan voor zolang het nodig is.quote:
[..]
Daar zitten kinderen helemaal niet op te wachten.
Ik liever nietquote:
[..]
Ik heb het altijd met alle liefde gedaan en zal ermee doorgaan voor zolang het nodig is.
Dat kan ook als je kinderen hebt. Als ik met een kindvrije vriendin ergens een hapje zit te eten en er lopen gillende kinderen rond, dan boeit het niet dat ik kinderen heb en zij niet. We vinden het allebei even irritant.quote:
[..]
Het leuke aan geen kinderen hebben is dat je samen met vrienden op irritante kinderen kan haten.
Ben jij alleenstaande moeder zonder dat er een andere ouder aanwezig is? Zonder een netwerk van opa of oma, tante of oom, vrienden, of ouders van vriendjes van je kind? Zonder professionele opvangmogelijkheden?quote:
Ik zou zo graag gewoon eens op zaterdagmiddag een paar uur achter elkaar een boek lezen op mijn eigen bank, met een drankje en iets lekkers en een muziekje op de achtergrond. Het zit er gewoon niet in. Dat kan ik soms ineens even heel erg kotsbeu zijn.
Alles kan geregeld worden natuurlijk, maar gewoon een dag of eigenlijk een paar dagen achter elkaar alleen maar aan jezelf hoeven denken vind ik met terugwerkende kracht de allergrootste luxe van het bestaan pre-kinderen. Niet denken aan ontbijt/lunch/diner/voetbaltas/haren kammen/douchen/tanden poetsen/mentaal welzijn voor iemand anders. Gewoon alleen jezelf in leven houden en doen waar je zin in hebt, wanneer je er zin in hebt en zolang als je er zin in hebt.
Want dan kan ik me voorstellen dat het erg zwaar is. In alle andere gevallen kun je het best regelen dat iemand anders een middagje iets met jouw kind gaat doen? Of is er een reden dat je dit niet wil?
Ga je dan nooit eens gezellig mee en dat je je partner belt dat hij de boel even opvangt thuis? Of ben je alleenstaand, zonder andere ouder die nog ergens is? (Met co-ouderschap lijken dit soort dingen me nog makkelijker want dan is je kind er de helft van de tijd niet.)quote:
[..]
Ik herken het. Ik heb collegas zonder kinderen, we werken dan samen de hele dag een shift. En aan het eind van de lange dag zeggen collegas, zo ik ga lekker pizza bestellen en thuis op de bank ploffen met een serie. Of, ik ga zo gezellig nog de stad in. En dan denk ik, ja ik kan niet gaan chillen want dochter
Ik snap dat wel. Als ik een avondje weg ga, wat eten met een vriendin ofzo, dan heb ik dat altijd wel gepland. Dan weet vriend ook tijdig dat hij een avondje de kinderen heeft.
Mijn man en ik doen vaak zat iets spontaans,dat is bijna nooit een probleem. Als de ander niks heeft gepland dan is hij/zij toch thuis. Ik zie het probleem niet zo.quote:
Ik denk dat Roos bedoeld dat ze ala minuut niet een avondje weg kan.
Ik snap dat wel. Als ik een avondje weg ga, wat eten met een vriendin ofzo, dan heb ik dat altijd wel gepland. Dan weet vriend ook tijdig dat hij een avondje de kinderen heeft.
Ik liever ook niet, maar ik vind het toch wel heel waardevol dat ik samen met mijn broer en zus manterzorg deel voor mijn moeder. Daardoor kan ze nog steeds zelfstandig wonen en dingen ondernemen. Wij doen al het praktische, kan zij de energie die ze heeft in leuke dingen steken.quote:
Dat is mooi maar niet alle families zitten zo in elkaar.quote:
[..]
Ik liever ook niet, maar ik vind het toch wel heel waardevol dat ik samen met mijn broer en zus manterzorg deel voor mijn moeder. Daardoor kan ze nog steeds zelfstandig wonen en dingen ondernemen. Wij doen al het praktische, kan zij de energie die ze heeft in leuke dingen steken.
Dit dus. Natuurlijk zou ik het liever anders zien, maar het is waardevol om iets te kunnen doen. Voor iemand anders buiten mijn ouders zou ik het overigens niet doen met deze intensiteit.quote:
[..]
Ik liever ook niet, maar ik vind het toch wel heel waardevol dat ik samen met mijn broer en zus manterzorg deel voor mijn moeder. Daardoor kan ze nog steeds zelfstandig wonen en dingen ondernemen. Wij doen al het praktische, kan zij de energie die ze heeft in leuke dingen steken.
Klopt zeker, alle zussen en broers van mijn moeder hebben ruzie met elkaar. En bij schoonmoeder hetzelfde.quote:
[..]
Dat is mooi maar niet alle families zitten zo in elkaar.
Overigens gaat schoonmoeder als het zover komt maar hulp inkopen. Dan ga ik nog liever de hele dag in een verpleeghuis wildvreemden verzorgen.
Schoonouders zijn de verantwoordelijkheid van de partner en zijn siblings, daar ga ik zeker niet tussen zitten.quote:
[..]
Klopt zeker, alle zussen en broers van mijn moeder hebben ruzie met elkaar. En bij schoonmoeder hetzelfde
Overigens gaat schoonmoeder als het zover komt maar hulp inkopen. Dan ga ik nog liever de hele dag in een verpleeghuis wildvreemden verzorgen.
Mijn man werkt latere uren dan ikquote:
[..]
Ga je dan nooit eens gezellig mee en dat je je partner belt dat hij de boel even opvangt thuis? Of ben je alleenstaand, zonder andere ouder die nog ergens is? (Met co-ouderschap lijken dit soort dingen me nog makkelijker want dan is je kind er de helft van de tijd niet.)
Ik doe met je meequote:
Laat mij maar oud worden zonder kinderen
En kinderen als een soort verzekering nemen voor de oude dag vind ik niet kunnen naar het kind toe
Is ook prima toch?quote:
Laat mij maar oud worden zonder kinderen
Juist en dat is geen garantiequote:
[..]
Ik doe met je mee
En kinderen als een soort verzekering nemen voor de oude dag vind ik niet kunnen naar het kind toe
Altijd? Poe.... Het lijkt me zo heftig, dat je nooit iets spontaans kunt doen, omdat je er alleen voor staat thuis.quote:
Hebben jullie hier gesprekken over gehad? Hoe ontstaat zoiets?
Volgens mij doet niemand dat?quote:
[..]
Ik doe met je mee
En kinderen als een soort verzekering nemen voor de oude dag vind ik niet kunnen naar het kind toe
Duiveltja in OUD / Het ouderschap niet leuk vinden Dit dusquote:
Ik heb een superuitgebreid netwerk, gelukkig, en ik ben ook nog eens gewoon samen met de (parttime werkendequote:
[..]
Ben jij alleenstaande moeder zonder dat er een andere ouder aanwezig is? Zonder een netwerk van opa of oma, tante of oom, vrienden, of ouders van vriendjes van je kind? Zonder professionele opvangmogelijkheden?
Want dan kan ik me voorstellen dat het erg zwaar is. In alle andere gevallen kun je het best regelen dat iemand anders een middagje iets met jouw kind gaat doen? Of is er een reden dat je dit niet wil?
) vader van de kinderen. Maar zo’n zaterdagmiddag vergt dus planning en organisatie. Ik kan niet elke zaterdag of welke dag dan ook spontaan bedenken dat ik díe dag ga lezen. Mijn partner kan de kinderen ook niet laten verdwijnen en zij mogen ook gewoon thuis zijn na een drukke week vol school en sport. Ik vond de autovergelijking van Donna heel mooi en treffend. Ik ben superblij met zo’n sporadische zaterdag (de leenauto), maar ook die zijn gewoon niet zoals het was (de eigen auto).
Dat gezegd hebbende: ik vind het nu al honderdduizend keer makkelijker en relaxter dan drie jaar geleden en ik weet ook wel dat dit soort gedoe eindig is. Als ik dit van tevoren had geweten, zou ik toch wél weer voor kinderen kiezen.
Precies. En er komt een tijd dan is die leenauto veel vaker beschikbaar. Dan worden de kinderen dus zelfstandiger. Je besluit lekker met vrienden te gaan borrelen en de meiden (in ons geval) schuiven wel een pizza in de oven. Daar kijk ik wel naar uit.quote:
[..]
Ik heb een superuitgebreid netwerk, gelukkig, en ik ben ook nog eens gewoon samen met de (parttime werkende
Ik vond de autovergelijking van Donna heel mooi en treffend. Ik ben superblij met zo’n sporadische zaterdag (de leenauto), maar ook die zijn gewoon niet zoals het was (de eigen auto).
Dat gezegd hebbende: ik vind het nu al honderdduizend keer makkelijker en relaxter dan drie jaar geleden en ik weet ook wel dat dit soort gedoe eindig is. Als ik dit van tevoren had geweten, zou ik toch wél weer voor kinderen kiezen.
Maar het is nu ook alweer makkelijker dan vorig jaar. En dan hebben we niet eens moeilijke kinderen ofzo, in die zin voel ik me echt niet de hele week beperkt. Maar het is gewoon niet hetzelfde als voor dit tijdperk. En dan mag je best eens met weemoed daar aan terugdenken.
als er ooit ook nog mantelzorg bij komt (wat mijn ouders overigens nooit zouden verwachten) dan is het echt #goodbyelifeJe moet dat zo plannen dat je kinderen voor je ouders kunnen zorgen.quote:
Dit soort topics doen we wel steeds beseffen dat 1 kind misschien meer dan genoeg is
Precies dat erkende ik ook vanuit de post van Jor_Dii. Ik zette er iets naast, waar je minder de hand in hebt. Blijkbaar zie jij dat niet in de wereld.quote:
[..]
Ik zie vooral dat de mentaliteit van ouders (voornamelijk moeders) heel erg verschilt. De ene vertrouwt haar partner niet met "haar kinderen" en zit 24/7 aan huis gebonden. Terwijl de ander de avonden kan verdelen met de partner en toestaat dat opa en oma geregeld oppassen, waardoor er van alles mogelijk is.
Dat kan een wereld van verschil maken. Ik zie het om me heen bij vriendinnen, collega's en moeders van de vriendjes van mijn kinderen gebeuren, de ene verandert in een complete moederkloek (wat ook ok is), bij de ander is nog van alles mogelijk.
Het is vast heel heerlijk om zo in de maakbaarheid der dingen te kunnen blijven geloven. Dat het je maar lang gegund mag blijven.
vanaf welke leeftijd mag je je kind daartoe dwingen?quote:
[..]
Je moet dat zo plannen dat je kinderen voor je ouders kunnen zorgen.
Dat is een vrijgezelle 55+ vent met Al Bundy hand in broek johquote:
[..]
Precies dat erkende ik ook vanuit de post van Jor_Dii. Ik zette er iets naast, waar je minder de hand in hebt. Blijkbaar zie jij dat niet in de wereld.
Het is vast heel heerlijk om zo in de maakbaarheid der dingen te kunnen blijven geloven. Dat het je maar lang gegund mag blijven.
14.quote:
[..]
vanaf welke leeftijd mag je je kind daartoe dwingen?
Ah top. Dan moet dat wel lukkenquote:
Wat zou er gebeuren als je zo'n wens uitsprak naar je partner?quote:
[..]
Ik heb een superuitgebreid netwerk, gelukkig, en ik ben ook nog eens gewoon samen met de (parttime werkende
Ik vond de autovergelijking van Donna heel mooi en treffend. Ik ben superblij met zo’n sporadische zaterdag (de leenauto), maar ook die zijn gewoon niet zoals het was (de eigen auto).
Dat gezegd hebbende: ik vind het nu al honderdduizend keer makkelijker en relaxter dan drie jaar geleden en ik weet ook wel dat dit soort gedoe eindig is. Als ik dit van tevoren had geweten, zou ik toch wél weer voor kinderen kiezen.
In mijn relatie zeggen we het wanneer we iets heel graag willen en dan zorgen we er samen voor dat het op korte termijn mogelijk is.
Als mijn man jouw wens zou uitspreken dan zou ik voorstellen dat ik aankomende zaterdag met de kinderen naar mijn ouders ga, zodat hij het huis voor zichzelf heeft. Of ik ga met de kinderen naar een speeltuin, of naar een vriendin met kinderen die zij kennen, zodat hij met een boek op de bank kan (of eens uitgebreid kan gamen in zijn geval).
Misschien heeft jouw man ook iets wat hij graag eens zou doen in zijn vrije tijd? Waarom niet elkaar die ruimte gunnen?
Kinderen van tegenwoordig hebben de naam weinig respect te hebben voor van alles en nog wat. Zou er een verband bestaan met al die ouders die opvoeden achteraf toch wel veel werk vinden?
Je doet allerlei aannames over wat ik wel en niet uitspreek in mijn relatie en over wat er wel en niet gebeurt. Ik spreek de wensen wel degelijk uit en heb werkelijk alle ruimte.quote:
[..]
Wat zou er gebeuren als je zo'n wens uitsprak naar je partner?
In mijn relatie zeggen we het wanneer we iets heel graag willen en dan zorgen we er samen voor dat het op korte termijn mogelijk is.
Als mijn man jouw wens zou uitspreken dan zou ik voorstellen dat ik aankomende zaterdag met de kinderen naar mijn ouders ga, zodat hij het huis voor zichzelf heeft. Of ik ga met de kinderen naar een speeltuin, of naar een vriendin met kinderen die zij kennen, zodat hij met een boek op de bank kan (of eens uitgebreid kan gamen in zijn geval).
Misschien heeft jouw man ook iets wat hij graag eens zou doen in zijn vrije tijd? Waarom niet elkaar die ruimte gunnen?
Maar mijn kinderen wonen hier ook, die zijn ook moe in het weekend en die mogen dan ook gewoon lekker thuis zijn.
Ik schreef ook gewoon dat ik die vrije zaterdagen dus wel eens heb en ook waarom zo’n georganiseerde vrijheid soms toch als “niet genoeg” voelt of in elk geval niet hetzelfde als een vergelijkbare zaterdag pre-kind. Als je een vraag stelt, moet je het antwoord wel ook echt lezen.
Ik heb er wel weer zat van. Verder echt een fijn, herkenbaar topic.
[ Bericht 0% gewijzigd door Jentin op 14-02-2023 23:14:58 ]
Je hebt het nu over mij?quote:
[..]
Dat is een vrijgezelle 55+ vent met Al Bundy hand in broek joh
Ach dat riepen ze in mijn grootmoeders tijd al.quote:
.
Kinderen van tegenwoordig hebben de naam weinig respect te hebben voor van alles en nog wat. Zou er een verband bestaan met al die ouders die opvoeden achteraf toch wel veel werk vinden?
Of gewoon even een goede thrillerserie kijken overdag.quote:
Ik zou zo graag gewoon eens op zaterdagmiddag een paar uur achter elkaar een boek lezen op mijn eigen bank, met een drankje en iets lekkers en een muziekje op de achtergrond. Het zit er gewoon niet in. Dat kan ik soms ineens even heel erg kotsbeu zijn.
Alles kan geregeld worden natuurlijk, maar gewoon een dag of eigenlijk een paar dagen achter elkaar alleen maar aan jezelf hoeven denken vind ik met terugwerkende kracht de allergrootste luxe van het bestaan pre-kinderen. Niet denken aan ontbijt/lunch/diner/voetbaltas/haren kammen/douchen/tanden poetsen/mentaal welzijn voor iemand anders. Gewoon alleen jezelf in leven houden en doen waar je zin in hebt, wanneer je er zin in hebt en zolang als je er zin in hebt.
Mooie vraag wel. Misschien dat het ergens wel een verband heeft.quote:
Drie kinderen, twee carrières en nooit gratis opa en oma opvang gehad. Gaat prima en nu ze wat ouder worden is er af en toe wat ruimte voor eigen dingen.
Kinderen van tegenwoordig hebben de naam weinig respect te hebben voor van alles en nog wat. Zou er een verband bestaan met al die ouders die opvoeden achteraf toch wel veel werk vinden?
Maar mijn generatie ( althans, de mensen die ik zie opvoeden) die laten nu dingen toe bij hun kinderen, die ze vroeger niet mochten.
Docenten bij de voornaam noemen, bepaalde films / series kijken, kiezen wat we vanavond gaan eten. Grote mond tegen de ouders, want oh wat is het grappig als die 3 jarige “oh my god” zegt ineens. Tot je er achter komt dat dat helemaal niet grappig is, en het hek is van de dam.
Nu noemen “wij” dit al richting tokkie… maar kan me voorstellen dat deze ouders misschien ook toch wel stiekem denken: kut, waar ben ik aan begonnen.
Of mensen die dan in gesprek gaan met een kind (van 4) en dus niet “straffen”. Want vroeger voelde zij zich ook niet gehoord, dus dat gaan we bij de eigen kids maar even anders doen.
Zo heb ik een vriendin die dan iPad straf geeft. Maar als het kind maar lang genoeg jankt dan krijgt hij toch z’n zin.
en maar blijven dreigen met het in beslag nemen van dat ding. Maar als je dat nooit waar maakt. Zij is overigens wel iemand die het ouderschap enorm zwaar vind. ( zegt ze zelf)
Haar kind is al overstuur bij een simpele “nee”. Dus zij zegt “ik vind dat niet fijn, wil je daarmee stoppen” …
Vroeger wilde ze graag vier kinderen. Maar na de tweede is zijn ze vooralsnog gestopt. Hij wil nog wel kinderen maar zij zegt dat we haar dan in een dwangbuis kunnen afvoeren
Mijn kinderen zijn vaak de ochtend aan het luieren en in de middag willen ze iets ondernemen.quote:
[..]
Je doet allerlei aannames over wat ik wel en niet uitspreek in mijn relatie en over wat er wel en niet gebeurt. Ik spreek de wensen we degelijk uit en heb werkelijk alle ruimte.
Maar mijn kinderen wonen hier ook, die zijn ook moe in het weekend en die mogen dan ook gewoon lekker thuis zijn.
Ik schreef ook gewoon dat ik die vrije zaterdagen dus wel eens heb en ook waarom zo’n georganiseerde vrijheid soms toch als “niet genoeg” voelt of in elk geval niet hetzelfde als een vergelijkbare zaterdag pre-kind. Als je een vraag stelt, moet je het antwoord wel ook echt lezen.
Ik heb er wel weer zat van. Verder echt een fijn, herkenbaar topic.
Het hoeft allemaal niet zo zwart wit te zijn. Het lijkt me vooral voor jezelf erg zwaar als je het zo ervaart.
Weet je wat, stik er lekker inquote:
[..]
Mijn kinderen zijn vaak de ochtend aan het luieren en in de middag willen ze iets ondernemen.
Het hoeft allemaal niet zo zwart wit te zijn. Het lijkt me vooral voor jezelf erg zwaar als je het zo ervaart.
Dit is onopgevoed/respectloos/tokkie?quote:
[..]
Mooie vraag wel. Misschien dat het ergens wel een verband heeft.
Maar mijn generatie ( althans, de mensen die ik zie opvoeden) die laten nu dingen toe bij hun kinderen, die ze vroeger niet mochten.
Docenten bij de voornaam noemen, bepaalde films / series kijken, kiezen wat we vanavond gaan eten. Grote mond tegen de ouders, want oh wat is het grappig als die 3 jarige “oh my god” zegt ineens. Tot je er achter komt dat dat helemaal niet grappig is, en het hek is van de dam.
Nu noemen “wij” dit al richting tokkie… maar kan me voorstellen dat deze ouders misschien ook toch wel stiekem denken: kut, waar ben ik aan begonnen.
Of mensen die dan in gesprek gaan met een kind (van 4) en dus niet “straffen”. Want vroeger voelde zij zich ook niet gehoord, dus dat gaan we bij de eigen kids maar even anders doen.
Zo heb ik een vriendin die dan iPad straf geeft. Maar als het kind maar lang genoeg jankt dan krijgt hij toch z’n zin.
Zij is overigens wel iemand die het ouderschap enorm zwaar vind. ( zegt ze zelf)
Haar kind is al overstuur bij een simpele “nee”. Dus zij zegt “ik vind dat niet fijn, wil je daarmee stoppen” …
Vroeger wilde ze graag vier kinderen. Maar na de tweede is zijn ze vooralsnog gestopt. Hij wil nog wel kinderen maar zij zegt dat we haar dan in een dwangbuis kunnen afvoeren
En "oh my god" staat gelijk aan een grote mond?
Kinderen verdienen ook nog een mep op de handen met een lineaal van de meester?
Je kunt ook proberen iemand iets aan te praten dat er niet is.quote:
[..]
Mijn kinderen zijn vaak de ochtend aan het luieren en in de middag willen ze iets ondernemen.
Het hoeft allemaal niet zo zwart wit te zijn. Het lijkt me vooral voor jezelf erg zwaar als je het zo ervaart.
Het is maar hoe gek je het zelf wil maken. Het zijn allemaal keuzes hoe je ermee omgaat. Ik kan me voorstellen dat je twijfelt over het krijgen van kinderen als je ouders ziet die zichzelf compleet verliezen in het ouderschap, dat is voor mij echt een schrikbeeld.quote:
Klinkt heel stom, maar dit soort verhalen en ervaringen in mijn omgeving doen me steeds vaker twijfelen of ik ooit nog wel kinderen wil. Ik hecht veel waarde aan mijn / ons eigen leven met vrijheid voor luie avonden op de bank, uitjes, vakanties etc en ik merk gewoon bij familie/vrienden dat kinderen krijgen gelijkstaat aan aanhaken in de rat race van het leven. Altijd staat alles in het teken van de kids, of ze nu 1 jaar of 16 jaar zijn. Natuurlijk wordt het makkelijker wanneer ze eenmaal 8+ jaar worden en meer zelfstandigheid krijgen, maar toch..
Ik heb altijd heel graag kinderen gewild en vind niets leuker dan met mijn neefjes/nichtjes tijd door te brengen, maar of ik/wij het fulltime zou(den) kunnen betwijfel ik ten zeerste.
Gelukkig kwamen wij er al snel achter dat we het helemaal zelf mogen inrichten. Je hoeft het niet te doen zoals je buurvrouw het doet, of zoals je moeder het deed, of zoals je zus of je vriendin het doet. Je hoeft niet mee te doen aan de ratrace.
Oh ja. Trek er gelijk even conclusies uit na een paar voorbeelden. Voel je je aangesproken?quote:
[..]
Dit is onopgevoed/respectloos/tokkie?
En "oh my god" staat gelijk aan een grote mond?
Kinderen verdienen ook nog een mep op de handen met een lineaal van de meester?
Ik kan ook wel zes kantjes typen hier aan voorbeelden hoor. Tjonge jonge.
En ja, kinderen van die leeftijd horen in mijn ogen geen “ohh my god” te zeggen. En dat mag ik ook gewoon vinden.
Dat jij de essentie niet uit mijn verhaal kan halen is jouw probleem dan
O, en ik zeg Helemaal nergens dat kinderen slaan goed is. Doe even lekker normaal.
Je geeft die voorbeelden en zegt vervolgens dat je het tokkie vindt dus ik trek niks uit z'n verband.quote:
[..]
Oh ja. Trek er gelijk even conclusies uit na een paar voorbeelden. Voel je je aangesproken?
Ik kan ook wel zes kantjes typen hier aan voorbeelden hoor. Tjonge jonge.
En ja, kinderen van die leeftijd horen in mijn ogen geen “ohh my god” te zeggen. En dat mag ik ook gewoon vinden.
Dat jij de essentie niet uit mijn verhaal kan halen is jouw probleem dan
O, en ik zeg Helemaal nergens dat kinderen slaan goed is. Doe even lekker normaal.
En ik voel me dan graag aangesproken, want ik zie idd weinig kwaad in een docent bij z'n voornaam noemen.
het ging erover dat respect punt. En ik haal aan dat het bijvoorbeeld daar al anders is dan bij mijn generatie.quote:
[..]
Je geeft die voorbeelden en zegt vervolgens dat je het tokkie vindt dus ik trek niks uit z'n verband.
En ik voel me dan graag aangesproken, want ik zie idd weinig kwaad in een docent bij z'n voornaam noemen.
Ik zeg niet dat ik het tokkie vind dat een kind een docent bij de voornaam noemt.
Jammer dat je hier zo op reageert, want deze uitleg had imho niet hoeven gebeuren.
Trouwens ook geen zin om het uit te leggen, na zo’n flauwe reactie van jou.
Als je letterlijk schrijft [voorbeelden] en dan eronder "dit vinden wij al tokkie", hoe verwacht je dan dat iemand het interpreteert? En ik vraag vervolgens nog of het klopt. Calm down zeg.quote:
[..]
het ging erover dat respect punt. En ik haal aan dat het bijvoorbeeld daar al anders is dan bij mijn generatie.
Ik zegt niet dat ik het tokkie vind dat een kind een docent bij de voornaam noemt.
Jammer dat je hier zo op reageert, want deze uitleg had imho niet hoeven gebeuren.
Knap staaltje gaslighting hier, in 2 posts
Dat ging over dat “oh my god”quote:
[..]
Als je letterlijk schrijft [voorbeelden] en dan eronder "dit vinden wij al tokkie", hoe verwacht je dan dat iemand het interpreteert? En ik vraag vervolgens nog of het klopt. Calm down zeg.
Knap staaltje gaslighting hier, in 2 posts
Er staat overigens “richting tokkie”
Kolere zeg..
Je had even de PI moeten bekijken bij die post en sowieso het geheel van de post(s) die daaraan vooraf gingen.quote:
[..]
Dat kan ook als je kinderen hebt. Als ik met een kindvrije vriendin ergens een hapje zit te eten en er lopen gillende kinderen rond, dan boeit het niet dat ik kinderen heb en zij niet. We vinden het allebei even irritant.
Sterker nog: Aristoteles en Socrates zeiden dergelijke dingen al. Die waren van eeuwen voor Christus.quote:
[..]
Ach dat riepen ze in mijn grootmoeders tijd al.
Enorme dooddoener dus als iemand daarmee aankomt.
Kun je nagaan hoeveel respect de jeugd nog had in de oudheid, als het sindsdien al bergafwaarts gaat.quote:
[..]
Sterker nog: Aristoteles en Socrates zeiden degelijke dingen al. Die waren van eeuwen voor Christus.
Enorme dooddoener dus als iemand daarmee aankomt.
Maar echt!quote:
[..]
Kun je nagaan hoeveel respect de jeugd nog had in de oudheid, als het sindsdien al bergafwaarts gaat.
Ik weet niet of je daar perse tegenwoordig een voorbeeld aan moet nemen.quote:
[..]
Sterker nog: Aristoteles en Socrates zeiden dergelijke dingen al. Die waren van eeuwen voor Christus.
Enorme dooddoener dus als iemand daarmee aankomt.
Pederastie (seks met jonge jongens) was een deugd in die tijden, en bij die mensen.
Ik vind die ouwe Grieken niet zo een lichtend voorbeeld als wel eens voorgekomen wordt.
[ Bericht 5% gewijzigd door capricia op 14-02-2023 23:40:52 ]
To be fair, ik las er hetzelfde in als @ZarB en er staat wel ‘richting tokkie’ dus ik snap ook dat dat voor het gemak tokkie wordt (want toch wel klein beetje tokkie maar nog niet full blown). Ik heb dus geen kinderen maar dacht ook even van ‘wow, is dat al bijna tokkie?!’quote:
[..]
Dat ging over dat “oh my god”
Er staat overigens “richting tokkie”
Kolere zeg..
Maar goed, de uitleg is er nu geweest,
.Tja, dat is natuurlijk lastig want zo kun je in principe hele eeuwen wegschrijven. We kijken er nu anders naar maar wellicht worden wij niet meer gezien als lichtend voorbeeld over 300 jaar terwijl wij nu vinden dat we het best ok doen allemaal. Alles draait om historische context en je kan aan weinig dingen meer een voorbeeld nemen als je dat weglaat.quote:
[..]
Ik weet niet of je daar perse tegenwoordig een voorbeeld aan moet nemen.
Pederastie (seks met jonge jongens) was een deugd in die tijden, en bij die mensen.
Ik vind die ouwe Grieken niet zo een lichtend voorbeeld als wel eens voorgekomen wordt.
Juist. Leve de VOC!quote:
[..]
Tja, dat is natuurlijk lastig want zo kun je in principe hele eeuwen wegschrijven. We kijken er nu anders naar maar wellicht worden wij niet meer gezien als lichtend voorbeeld over 300 jaar terwijl wij nu vinden dat we het best ok doen allemaal. Alles draait om historische context en je kan aan weinig dingen meer een voorbeeld nemen als je dat weglaat.
(Om maar een ander voorbeeld aan te snijden). Alles in context.
En ik dwaal nu af.
In mijn werk zie ik dat de wel opgevoede mensen veel better liggen en kunnen netwerken, des te meer reden om ze een fatsoenlijke opvoeding mee te geven.
Ik hoop dat je gewoon snapt wat ik bedoel en niet dat ik nu (bijvoorbeeld) slavenarbeid gewoon normaal vind. In die tijd waarschijnlijk wel. Nu vinden we ook dingen normaal, netjes, fatsoenlijk of zien we mooi als vooruitstrevend. Maar over 300 jaar wordt ook anders naar ons gekeken. Er is derhalve nooit een tijdperk of groep personen dat als lichtend voorbeeld kan worden gezien.quote:
[..]
Juist. Leve de VOC!
(Om maar een ander voorbeeld aan te snijden). Alles in context.
En ik dwaal nu af.
We dwalen inderdaad af maar ik ga ervan uit dat je heus begreep wat ik bedoel.
Dat ligt eraan hoe jij een juiste opvoeding definieert, niet? En hoe weet jij precies hoe die volwassen mensen zijn opgevoed? Iemand anders vindt de opvoeding die jij hanteert mogelijk wel helemaal niks en zou dit niet beschrijven als welopgevoed.quote:
Ik ben het helemaal met LadyTagliatelle eens dat het niet de kinderen zijn die bepalen wat er op tafel komt, en mijn kinderen noemen iedereen mevrouw of meneer totdat duidelijk is dat dat niet nodig is.
In mijn werk zie ik dat de wel opgevoede mensen veel better liggen en kunnen netwerken, des te meer reden om ze een fatsoenlijke opvoeding mee te geven.
Bien sûr que oui.quote:
[..]
Ik hoop dat je gewoon snapt wat ik bedoel en niet dat ik nu (bijvoorbeeld) slavenarbeid gewoon normaal vind. In die tijd waarschijnlijk wel. Nu vinden we ook dingen normaal, netjes, fatsoenlijk of zien we mooi als vooruitstrevend. Maar over 300 jaar wordt ook anders naar ons gekeken. Er is derhalve nooit een tijdperk of groep personen dat als lichtend voorbeeld kan worden gezien.
We dwalen inderdaad af maar ik ga ervan uit dat je heus begreep wat ik bedoel.
quote:
Ik zeg niet dat je een voorbeeld aan ze moet nemen, ik zeg dat men al eeuwen en eeuwen de mond vol heeft over "de jeugd van tegenwoordig".quote:
[..]
Ik weet niet of je daar perse tegenwoordig een voorbeeld aan moet nemen.
Pederastie (seks met jonge jongens) was een deugd in die tijden, en bij die mensen.
Ik vind die ouwe Grieken niet zo een lichtend voorbeeld als wel eens voorgekomen wordt.
En bovendien: goed kunnen netwerken heeft ook te maken met persoonlijke eigenschappen die los staan van opvoeding.quote:
[..]
Dat ligt eraan hoe jij een juiste opvoeding definieert, niet? En hoe weet jij precies hoe die volwassen mensen zijn opgevoed?
Als je bijvoorbeeld introvert en verlegen bent, je ongemakkelijk voelt in grote groepen en bij nieuwe mensen: dan kun je nog zo goed opgevoed zijn (in de zin van fatsoensnormen, etiquette), maar dan gaat het gewoon stroever.
Ten tweede, zorg dat je niet allebei afgepeigerd bent. Wissel af. Een dag werken en savonds wat anders voor de een en daarna de ander: de ene moet dan ff alleen voor de kinderen zorgen.
En je mag kinderen soms best negeren als ze steeds aandacht vragen. Echt wees duidelijk dan weten ze dat als je bv op de pot zit je niet gestoord mag worden. Das ff paar keer brullen maar ze zullen je nog steeds waarderen als ouder.
Dat was nog eens respect voor de oude generatie!quote:
[..]
Ik weet niet of je daar perse tegenwoordig een voorbeeld aan moet nemen.
Pederastie (seks met jonge jongens) was een deugd in die tijden, en bij die mensen.
Ik vind die ouwe Grieken niet zo een lichtend voorbeeld als wel eens voorgekomen wordt.
Zo zie je maar hoe introvert zijn soms nog steeds als iets verkeerds wordt gezien.quote:
[..]
En bovendien: goed kunnen netwerken heeft ook te maken met persoonlijke eigenschappen die los staan van opvoeding.
Als je bijvoorbeeld introvert en verlegen bent, je ongemakkelijk voelt in grote groepen en bij nieuwe mensen: dan kun je nog zo goed opgevoed zijn (in de zin van fatsoensnormen, etiquette), maar dan gaat het gewoon stroever.
Story of my life.quote:
[..]
Zo zie je maar hoe introvert zijn soms nog steeds als iets verkeerds wordt gezien.
Bij al mijn stages (coschappen, 3 jaar lang), kreeg ik dezelfde feedback: dat ik wel wat meer op de voorgrond mag treden. Daar kon ik gewoon niet zoveel mee. Zelfs als ik erop probeerde te letten, kreeg ik alsnog diezelfde feedback (ander ziekenhuis, andere beoordelaars). Coassistenten die wél extravert waren, kregen ook steevast een hoger cijfer dan ik. Niet dat ze meer kennis hadden (integendeel), maar doordat ze de kennis die ze wél hadden beter etaleerden.
Dat lijkt me erg frustrerendquote:
[..]
Story of my life.
Bij al mijn stages (coschappen, 3 jaar lang), kreeg ik dezelfde feedback: dat ik wel wat meer op de voorgrond mag treden. Daar kon ik gewoon niet zoveel mee. Zelfs als ik erop probeerde te letten, kreeg ik alsnog diezelfde feedback (ander ziekenhuis, andere beoordelaars). Coassistenten die wél extravert waren, kregen ook steevast een hoger cijfer dan ik. Niet dat ze meer kennis hadden (integendeel), maar doordat ze de kennis die ze wél hadden beter etaleerden.
Introvert zijn hoort bij iemands karakter. Dat kun je niet veranderen. Als introverte mensen opeens extravert doen (of proberen te doen) komt dat heel geforceerd over.
En is ook nog eens doodvermoeiend voor de introvert als deze zich 'verplicht' extravert moet opstellen. Drama.quote:
[..]
Dat lijkt me erg frustrerend
Introvert zijn hoort bij iemands karakter. Dat kun je niet veranderen. Als introverte mensen opeens extravert doen (of proberen te doen) komt dat heel geforceerd over.
Ja zo bedoelde ik dat inderdaad nietquote:
[..]
To be fair, ik las er hetzelfde in als @:ZarB en er staat wel ‘richting tokkie’ dus ik snap ook dat dat voor het gemak tokkie wordt (want toch wel klein beetje tokkie maar nog niet full blown). Ik heb dus geen kinderen maar dacht ook even van ‘wow, is dat al bijna tokkie?!’
Maar goed, de uitleg is er nu geweest,
Dat gebeurt ook bij mijn kinderen. Net hebben we weer zo'n rapportbespreking gehad, van onze dochter: "Ze zou meer van zich mogen laten horen in het kringgesprek." De leerkracht zou juist blij moeten zijn dan niet alle kinderen graag praten en dat sommigen het prima vinden om meer op de achtergrond aanwezig te zijn en aandachtig naar anderen te luisteren.quote:
[..]
Story of my life.
Bij al mijn stages (coschappen, 3 jaar lang), kreeg ik dezelfde feedback: dat ik wel wat meer op de voorgrond mag treden. Daar kon ik gewoon niet zoveel mee. Zelfs als ik erop probeerde te letten, kreeg ik alsnog diezelfde feedback (ander ziekenhuis, andere beoordelaars). Coassistenten die wél extravert waren, kregen ook steevast een hoger cijfer dan ik. Niet dat ze meer kennis hadden (integendeel), maar doordat ze de kennis die ze wél hadden beter etaleerden.
Daar hebben we het dan over met onze kinderen. Samen verbazen we ons over de kortzichtigheid van menig volwassene.
Dat is meteen wat ik zo leuk vind aan het hebben van een gezin, dat je een mini-universum hebt met eigen codes waarin je aan een half woord genoeg hebt.Dan heb je ook een groep moeders die denk ik kleiner is, maar wel in opmars is, die onderkent dat de partner gelijkwaardig is als verzorger en opvoeder van de kinderen en die ook anderen toelaat, zoals opa's en oma's en andere lieve familie en vrienden. Niet alleen om henzelf te ontlasten, of omdat het praktisch nodig is, maar vooral omdat ze de meerwaarde zien in meerdere liefdevolle relaties voor het kind.
Maar soms wordt het gewoon allemaal even teveel en snak je even naar een moment voor jezelf. Het is ook gewoon veel werk natuurlijk. Ik denk ook dat iedereen het onderschat omdat je het pas weet als je het zelf ervaart
Als mensen zeggen dat ze twijfelen over kinderen zou ik het ook zeker afraden, als je het niet 100% wilt gaat het heel zwaar worden.
En trouwens, ander onderwerp, ik heb het helemaal te doen met ouders met een kind met een beperking. Amai, het zal je maar overkomen. Los van het feit dat dat ook heus lieve kinderen zijn.
Niet alleen psychologisch, maar ook biologisch. Ik heb onze kinderen bijvoorbeeld borstvoeding gegeven en daarmee kwam als vanzelf meer bij mij te liggen. En dan helpt het ook niet als je partner na een paar dagen alweer aan het werk moet en je zelf nog maanden thuis zit.quote:
Ja helaas herkenbaar dat moeder erg weinig uit handen durft te geven. Ook al snap ik waarom, het creëert continu extra belasting. Heb het er al veel over gehad en ik neem maximaal over om haar naar meer rust te helpen. In de hoop dat meer rust ook meer geestelijke rust en vertrouwen geeft om los te laten. Maar het is een nogal diepgaand psychologisch fenomeen. Paar gesprekken met een psycholoog lossen dat ook niet zo maar op.
Het heeft een tijdje geduurd, maar die grote ongelijkheid is bij ons geleidelijk verdwenen. Jullie kinderen zijn nog zo jong! 1,5 jaar na de zwangerschap begon ik me pas weer een beetje normaal te voelen. Daar komt bij dat geliefden zijn iets anders is dan samen ouders zijn. En dan is er vaak nog dat slaapgebrek dat overal invloed op heeft. Natuurlijk gaat een psycholoog dat niet oplossen. Je moet samen je weg vinden en dat gaat niet zonder horten of stoten.
Een collega zegt altijd, opvoeden is zo overgewaardeerd, je kan je kinderen een voorbeeld geven van hoe jij het graag wil en je kan ze wat sturen. En dan maar hopen dat ze goed terechtkomen.
Niet helemaal een quote die hier past, maar toch een haakje.quote:
[..]
Zo zie je maar hoe introvert zijn soms nog steeds als iets verkeerds wordt gezien.
Hier ook introvert. Ik trad nooit op naar de voorgrond. Kreeg dat ook vaak te horen. Samen met “je moet meer vragen stellen”.
Ik hakkelde als ik tegen collega’s moest praten en ik vond het allemaal maar niks.
Tot ik een baan had die me lag. Ik voelde me als een vis in het water en ik merkte dat ik gewoon als een tierelier ging specialiseren. Ik werd zelfverzekerd en het zelfvertrouwen kwam per maand steeds wat meer naar voren. Ik zag en hoorde dat mensen mij waardeerden en ik eindelijk in het team pas. De grap is dat mijn functie echt niet handig is voor introverte personen.
Ik verdiende mijn promotie naar een aantal jaren en ben inmiddels leidinggevende en flink gespecialiseerd.
Ik moet dan ook wel regelmatig briefings verzorgen. Dat vind ik nog steeds spannend. Ook met netwerken is het spannend. Maar omdat ik weet waar ik over praat gaat het mij gemakkelijker af van vroeger.
Zelf ben ik vrij strikt en streng opgevoed met fatsoensnormen en etiquetteregels. Nu ik wat hoger in de boom zit, komt dat weer goed van pas. Dan kan ik me soms ook gewoon wat passief opstellen en niemand die het merkt.
Het ging allemaal heel stroef, ben nu 34 en voel me eindelijk op m’n plekje
Ik voel me dan dus op m’n werk ook echt iemand anders dan thuis, als moeder. Althans… tot op zekere hoogte. Ik kan op mijn werk gewoon echt aan mezelf en mijn ontwikkeling werken en me vastbijten in het werk.
Dit heb ik ook echt nodig, want fulltime thuis zou ik echt niet trekken. Ik hou zielsveel van mijn kind, maar ook van mezelf.
En zeker als introvert vind ik het heerlijk om ook even uit de hectiek van thuis te stappen. Ik vergelijk het als even opgaan in een goed boek.
Want zodra ik thuis ben, dan vliegen de klusjes me om de oren.
uiteraard zijn er ook dagen bij die relaxt zijn thuis. Maar ik woon alleen met mijn dochter, al vanaf haar geboorte (2014) dus ik moet ook alles zelf doen. ( binnenkort wel samenwonen
)Als ik naar mezelf kijk, heb ik gewoon moeten ervaren dat een ander natuurlijk net zo goed voor mijn kind kan zorgen als ikzelf. Inclusief mijn man. Hij heeft in het eerste jaar een dag ouderschapsverlof gehad en die dag zorgde hij dus alleen voor onze dochter, want ik was dan werken. En dan zie je iedere keer weer dat ze allebei nog leven als je thuiskomtquote:
Ja helaas herkenbaar dat moeder erg weinig uit handen durft te geven. Ook al snap ik waarom, het creëert continu extra belasting. Heb het er al veel over gehad en ik neem maximaal over om haar naar meer rust te helpen. In de hoop dat meer rust ook meer geestelijke rust en vertrouwen geeft om los te laten. Maar het is een nogal diepgaand psychologisch fenomeen. Paar gesprekken met een psycholoog lossen dat ook niet zo maar op.
Ik denk wel dat het belangrijk is om het gesprek hierover zo nu en dan aan te gaan. Het moet geen wekelijks terugkomend gesprek zijn, maar ik vond het wel fijn om me gaandeweg ze ouder werd te realiseren dat het heel belangrijk is ook voor het kind om te leren het vertrouwen te hebben dat er buiten je ouders nog andere volwassenen zijn waarop je kunt vertrouwen en bouwen. Dat begint met opa's en oma's, ooms en tantes, maar ook leiders op de opvang, leerkrachten, ouders van vriendjes en vriendinnetjes. Er zijn heel veel fijne, betrouwbare volwassenen in de omgeving van een kind, en wij kunnen ze dat leren. Dat is tevens goed voor onszelf om te realiseren, vond ik.
Ik denk dat dat wederzijds isquote:
Precies om dit gezeik heb ik geen kinderen. Het zijn geen dieren die je weer terug kan brengen naar het asiel. Ik ben altijd blij als visite met kinderen weer oprotten
Jij legt het beter uit dan ik. Dat bedoelde ik dus eigenlijk te zeggenquote:
Ik ben het helemaal met LadyTagliatelle eens dat het niet de kinderen zijn die bepalen wat er op tafel komt, en mijn kinderen noemen iedereen mevrouw of meneer totdat duidelijk is dat dat niet nodig is.
In mijn werk zie ik dat de wel opgevoede mensen veel better liggen en kunnen netwerken, des te meer reden om ze een fatsoenlijke opvoeding mee te geven.
en aan te geven waar het zou kunnen beginnen. Bedankt " ik denk" daar ben ik gestopt met lezenquote:
Wij hebben sinds 1,5 jaar een hond en zien dat nu echt als een surrogaat kind qua verantwoordelijkheden en hoe we ons leven aanpassen naar zijn behoeftes. Uiteraard blijven we ons er van bewust dat het natuurlijk alsnog anders is dan een kind opvoeden, want onze hond laten we met gemak een middag/avond alleen thuis.quote:
Precies om dit gezeik heb ik geen kinderen. Het zijn geen dieren die je weer terug kan brengen naar het asiel. Ik ben altijd blij als visite met kinderen weer oprotten
ik snap je helemaal!quote:
Precies om dit gezeik heb ik geen kinderen. Het zijn geen dieren die je weer terug kan brengen naar het asiel. Ik ben altijd blij als visite met kinderen weer oprotten
Het is goed dat je dit van jezelf weet. Je zou ze de kost moeten geven die voor kinderen kiezen omdat het erbij zou horen.
Mensen moeten gewoon eens accepteren dat er ook mensen zijn die gewoon écht geen kinderen wíllen.
Ik had voorheen een collega die gewoon echt geen kinderen wilde. En zij kreeg continu gezeik van: “komt nog wel” .. “ik spreek je over 2 jaar nog wel”.
Of hun pasgeboren baby op schoot zette bij haar en dan zeiden: “nou door dit schatje wil je vast toch wel kinderen straks, geef maar toe”.
Walgelijk!
Zij vond kinderen van een ander heel leuk. Om af en toe mee te spelen of eens op te passen. Maar zelf? Absoluut niet!
Het is dan jammer dat ze juist hun kracht niet zien. Bij een kringgesprek is de kracht van een introvert vaak idd het luisteren en dan kunnen samenvatten en verschillende standpunten samenbrengen. En dat is net heel waardevolquote:
[..]
Dat gebeurt ook bij mijn kinderen. Net hebben we weer zo'n rapportbespreking gehad, van onze dochter: "Ze zou meer van zich mogen laten horen in het kringgesprek." De leerkracht zou juist blij moeten zijn dan niet alle kinderen graag praten en dat sommigen het prima vinden om meer op de achtergrond aanwezig te zijn en aandachtig naar anderen te luisteren.
Daar hebben we het dan over met onze kinderen. Samen verbazen we ons over de kortzichtigheid van menig volwassene.
Mensen die zeggen dat hun hond "hun kind" is begrijpen niet helemaal hoe honden/dieren werken en wat echt verantwoordelijkheid is mocht je een kind hebben.quote:
[..]
Wij hebben sinds 1,5 jaar een hond en zien dat nu echt als een surrogaat kind qua verantwoordelijkheden en hoe we ons leven aanpassen naar zijn behoeftes. Uiteraard blijven we ons er van bewust dat het natuurlijk alsnog anders is dan een kind opvoeden, want onze hond laten we met gemak een middag/avond alleen thuis.
Die hond hecht zich aan je omdat je voor voedsel zorgt en de "leider" bent. Dat heeft 0,0 met jou te maken.
Dat is allemaal 100% inwisselbaar voor iemand anders voor zo´n hond.
Mwa, niet met je eens. Onze hond voelt voor ons wel als "ons kind" omdat we er dol op zijn en hij op ons. Het staat overigens niet voor niets tussen haakjes, we snappen ook wel dat het anders is dan een kind.quote:
[..]
Mensen die zeggen dat hun hond "hun kind" is begrijpen niet helemaal hoe honden/dieren werken en wat echt verantwoordelijkheid is mocht je een kind hebben.
Die hond hecht zich aan je omdat je voor voedsel zorgt en de "leider" bent. Dat heeft 0,0 met jou te maken.
Dat is allemaal 100% inwisselbaar voor iemand anders voor zo´n hond.
Mooi verhaal! Het laat goed zien dat je - wie niet eigenlijk? - nog een hele ontwikkeling te gaan hebt. Kinderen zijn niet af, maar doen nieuwe ervaringen op en kunnen je verbazen. Ik was ook een introvert kind en nu vind ik het leuk om voor grote collegezalen te spreken. Maar er zijn dingen die ik nog steeds niet fijn vind, zoals interviews geven of het boegbeeld zijn van iets. Dat zeg ik ook gewoon: dat doe ik niet.quote:
Het ging allemaal heel stroef, ben nu 34 en voel me eindelijk op m’n plekje
Thanksquote:
[..]
Mooi verhaal! Het laat goed zien dat je - wie niet eigenlijk? - nog een hele ontwikkeling te gaan hebt. Kinderen zijn niet af, maar doen nieuwe ervaringen op en kunnen je verbazen. Ik was ook een introvert kind en nu vind ik het leuk om voor grote collegezalen te spreken. Maar er zijn dingen die ik nog steeds niet fijn vind, zoals interviews geven of het boegbeeld zijn van iets. Dat zeg ik ook gewoon: dat doe ik niet.
Knap! Dat is nog eens publiek!
Nou dat dus. Dat zeg ik ook.
En mensen begrijpen niet dat ik dan niet wil. “Maar je zou dat echt goed kunnen!”
Nee, dank u.
Met de disc-test ( ja, komt hij weer
) was ik ook de enige blauwe van het hele team. iedereen had verwacht dat ik rood was Mijn dochter is overigens Mega(!) extravert. Zo erg dat ik soms denk. Neeee stop
Maar ze is wel fatsoenlijk hoor. Zeker niet op een brutale manier.
Nou dat heb ik ook. De kids van een goeie vriendin van me kan ik heel leuk mee. Maar de kids van andere vrienden van me zijn vlees geworden duivels.quote:
[..]
ik snap je helemaal!
Het is goed dat je dit van jezelf weet. Je zou ze de kost moeten geven die voor kinderen kiezen omdat het erbij zou horen.
Mensen moeten gewoon eens accepteren dat er ook mensen zijn die gewoon écht geen kinderen wíllen.
Ik had voorheen een collega die gewoon echt geen kinderen wilde. En zij kreeg continu gezeik van: “komt nog wel” .. “ik spreek je over 2 jaar nog wel”.
Of hun pasgeboren baby op schoot zette bij haar en dan zeiden: “nou door dit schatje wil je vast toch wel kinderen straks, geef maar toe”.
Walgelijk!
Zij vond kinderen van een ander heel leuk. Om af en toe mee te spelen of eens op te passen. Maar zelf? Absoluut niet!
Daarbij komt ook dat ik af en toe genoeg aan mezelf (en partner) heb om mee te dealen.quote:
[..]
Nou dat heb ik ook. De kids van een goeie vriendin van me kan ik heel leuk mee. Maar de kids van andere vrienden van me zijn vlees geworden duivels.
Begrijpelijk. Er zit ook echt veel verschil tussen, hoe klein ze soms ook zijn.quote:
[..]
Nou dat heb ik ook. De kids van een goeie vriendin van me kan ik heel leuk mee. Maar de kids van andere vrienden van me zijn vlees geworden duivels.
Autoritair opvoeden in de zin van "Doe wat ik zeg omdat ik het zeg en daarmee uit" past gewoon niet bij mij.
We zitten ook in een zware periode (3 en 1) maar voor mij valt de balans nog altijd positief uit. Ja ik heb vaak ook tijd voor mezelf nodig en die kan ik steeds meer nemen. Nog altijd weinig maar er komt verbetering. Het scheelt enorm dat ik spelen met mijn kinderen ook echt leuk kan vinden. Als je alles als een belasting ervaart is het ook enorm zwaar want ze vragen wel veel van je.
Qua verzorging kan ik zeker veel uit handen geven, dat maakt het ook makkelijker. Alleen de mental load zou wat beter verdeeld kunnen worden. Vaak komt het toch nog op mij neer om bv te zorgen dat er luiers gekocht worden, kleren in de volgende maat, alle afspraken.
Hoewel ik dan moet zeggen dat ik nu kinderen van rondom de leeftijd van mijn dochter wel leuker vind dan vroeger de kleuters en klasgenootjes van school. Je kunt er leuke gesprekken mee hebben, ze hebben een mening over dingen, doen allerlei activiteiten die leuk zon om over te praten, hebben ideeën over de toekomst.
Zolang je met respect met elkaar omgaat en rekening houdt met elkaar.
Zo zal je ons als gezin nooit in een wat duurder restaurant treffen. Wij hebben kinderen die niet stil kunnen zitten, dat is echt niet leuk als je een tafel verderop zit.
Je zult je verbazen over wat voor stigma er heerst over mensen die bewust geen kinderen willen. Schaar ik een beetje in hetzelfde hoekje als "geen alcohol drinken". Het hoort er toch bij??quote:
quote:
Het is beslist niet zo dat wanneer je zelf (een) kind(eren) hebt, je alle kinderen leuk vindt. Ik vind echt heel veel kinderen nog steeds niet leuk. En omdat ik toevallig zelf een kind heb, betekent dat niet dat ik baby's op schoot wil of het leuk vind met andermans kinderen bezig te zijn. Als ik nu een baby zie, voel ik weer hetzelfde als voor ik zelf een kind kreeg: "wat klein, wat kwetsbaar, wat een zorg heeft zo'n kleintje nodig, ik geloof nooit dat ik dat kan."
Hoewel ik dan moet zeggen dat ik nu kinderen van rondom de leeftijd van mijn dochter wel leuker vind dan vroeger de kleuters en klasgenootjes van school. Je kunt er leuke gesprekken mee hebben, ze hebben een mening over dingen, doen allerlei activiteiten die leuk zon om over te praten, hebben ideeën over de toekomst.
de spijker op z’n kop! Vanaf het moment dat je vriendinnetjes van je dochter ( of vriendjes of je zoon of alles door elkaar) in je auto hebt, en met z’n alle lekker meezingen op alles wat geen k3 of Bert en Ernie is..etc voelde ik echt dat er energie bij kwam Ipv af ging. Zo reed ik een extra rondje na het kinderfeestje Ipv de snelste weg naar huis. Begin ik er plezier van dingen te krijgen waar ik eerst tegenop zag.
Ik drink geen alcohol maar heb wel kinderen. Dat wordt ingewikkeldquote:
[..]
Je zult je verbazen over wat voor stigma er heerst over mensen die bewust geen kinderen willen. Schaar ik een beetje in hetzelfde hoekje als "geen alcohol drinken". Het hoort er toch bij??
Ik heb meerdere kinderloze vrienden, soms bewust soms ongewild. Ze hebben echt wel een ander leven dan wij hebben, maar we komen elkaar altijd halverwege tegen in onze wensen en manier van de vriendschap inrichten.
Er zijn ( want ik ken ze ) mensen die gewoon vrijwel alle keuzes door de kinderen laten bepalen of onderhandelingen aan gaan. Daar kan ik me gewoonweg niet in vinden met kleine kinderen.
Qua straffen, ik sla sowieso niet. Heb haar ooit 3 of 4 keer op de gang gezet. Ik ga ook wel een gesprek aan, maar niet betuttelend.
De man van m’n zus corrigeerde hun vier jarige altijd met een betuttelende stem ( je kent het wel) “niet doen meisje, papa vindt dat niet fijn” wanneer ze koekjes van de salontafel pakte.
Werkte natuurlijk niet, want het kind bleef haar arm uitstrekken. Hij op dezelfde toon: “meisje als je dat echt blijft doen, word papa echt boos hè”
Kind bleef aan de gang.
Hij: “naam, meisje stop nu alsjeblieft
“ X10
Daar kan ik gewoon niet tegen.
Eh, wat voor stigma is er ten aanzien van geen alcohol drinken?quote:
[..]
Je zult je verbazen over wat voor stigma er heerst over mensen die bewust geen kinderen willen. Schaar ik een beetje in hetzelfde hoekje als "geen alcohol drinken". Het hoort er toch bij??
https://www.metronieuws.n(...)aar-naar-je-gekeken/quote:
[..]
Eh, wat voor stigma is er ten aanzien van geen alcohol drinken?
“Ah toe nou, ongezellig zeg.”quote:
[..]
Eh, wat voor stigma is er ten aanzien van geen alcohol drinken?
“Maar ik rij wel!”
“Mag je niet van je vriendin/vriend”
“ ben je ex-alcoholist of zo”
Nooit iets van gemerkt. Ook niet van een stigma t.a.v. het al dan niet krijgen van kinderen trouwens.quote:
[..]
https://www.metronieuws.n(...)aar-naar-je-gekeken/
Het bestaat wel degelijk en vrij ernstig zelfs in bepaalde kringen/regio's.quote:
[..]
Nooit iets van gemerkt. Ook niet van een stigma t.a.v. het al dan niet krijgen van kinderen trouwens.
Wat voor kringen en regio's?quote:
[..]
Het bestaat wel degelijk en vrij ernstig zelfs in bepaalde kringen/regio's.
Moet ik dat nou echt uitleggen?quote:
Je haalt wel de extremen aan, hoor.quote:
Ik vraag ook wel eens wat m’n dochter wil eten. Dan laat ik naar kiezen tussen optie 1. 2. Of 3. Maar ze maakt hier niet de dienst uit. Dat is overigens ook niet iets wat ze zou proberen
Er zijn ( want ik ken ze ) mensen die gewoon vrijwel alle keuzes door de kinderen laten bepalen of onderhandelingen aan gaan. Daar kan ik me gewoonweg niet in vinden met kleine kinderen.
Qua straffen, ik sla sowieso niet. Heb haar ooit 3 of 4 keer op de gang gezet. Ik ga ook wel een gesprek aan, maar niet betuttelend.
De man van m’n zus corrigeerde hun vier jarige altijd met een betuttelende stem ( je kent het wel) “niet doen meisje, papa vindt dat niet fijn” wanneer ze koekjes van de salontafel pakte.
Werkte natuurlijk niet, want het kind bleef haar arm uitstrekken. Hij op dezelfde toon: “meisje als je dat echt blijft doen, word papa echt boos hè”
Kind bleef aan de gang.
Hij: “naam, meisje stop nu alsjeblieft
X10
Daar kan ik gewoon niet tegen.
Wat betekent dat volgens jou, dat een kind 'de dienst uitmaakt'?
En waarom zouden ouders zonder overleg, praten of onderhandelen maar altijd 'de dienst uit moeten maken'? Wat is er verkeerd aan onderhandelen met je kind?
Mogen kinderen geen eigen mening hebben en moeten ze in alles hun ouders volgen? Dat is iets wat ik ook niet helemaal ok vind.
Het was oprechte interesse. Maar nee, natuurlijk hoef je het niet uit te leggen.quote:
Dit is een erg belangrijke ervaring voor zowel jou als moeder, als ook voor hem als vader. Het vertrouwen opbouwen dat je partner een volwaardige ouder is en dat je het prima aan de ander kan overlaten, kost tijd voor de meeste moeders. Vaak is die gelegenheid er niet, omdat de vader nauwelijks alleen voor zijn kind zorgt, maar de moeder er altijd bij is. Dan bouw je dit niet op en blijft het moeilijk als je een keer weg wil.quote:
[..]
Als ik naar mezelf kijk, heb ik gewoon moeten ervaren dat een ander natuurlijk net zo goed voor mijn kind kan zorgen als ikzelf. Inclusief mijn man. Hij heeft in het eerste jaar een dag ouderschapsverlof gehad en die dag zorgde hij dus alleen voor onze dochter, want ik was dan werken. En dan zie je iedere keer weer dat ze allebei nog leven als je thuiskomt
Daarom is het zo belangrijk om hierin te investeren in het begin. Ik ben blij met alle nieuwe regelingen die er zijn voor vaders, die had je in mijn tijd nog niet. Wij hebben het zelf moeten betalen en regelen. Nu zijn er gelukkig veel meer mogelijkheden.
Je kinderen zijn 6 en 8, zei je toch? Toen waren er echt ook al regelingen, hoor. Mijn kind is 13.quote:
[..]
Dit is een erg belangrijke ervaring voor zowel jou als moeder, als ook voor hem als vader. Het vertrouwen opbouwen dat je partner een volwaardige ouder is en dat je het prima aan de ander kan overlaten, kost tijd voor de meeste moeders. Vaak is die gelegenheid er niet, omdat de vader nauwelijks alleen voor zijn kind zorgt, maar de moeder er altijd bij is. Dan bouw je dit niet op en blijft het moeilijk als je een keer weg wil.
Daarom is het zo belangrijk om hierin te investeren in het begin. Ik ben blij met alle nieuwe regelingen die er zijn voor vaders, die had je in mijn tijd nog niet. Wij hebben het zelf moeten betalen en regelen. Nu zijn er gelukkig veel meer mogelijkheden.
Mag ik even opmerken dat je posts best verheven en neerbuigend klinken? Het komt niet heel prettig over, als ik eerlijk ben.
Ik kan daar geen sluitend antwoord op geven, maar er bestaat in onze samenleving gewoon een groot stigma op het niet nuttigen van alcohol (voor langere periode/altijd). Daar wordt raar tegenaan gekeken.quote:
[..]
Het was oprechte interesse. Maar nee, natuurlijk hoef je het niet uit te leggen.
Ik heb wel het gevoel dat dat minder wordt. Ik ken ook echt best wel wat mensen die alcohol tijdelijk of voor altijd afzweren. Dat is soms wel even wennen als je gewend bent met die persoon wel wat te drinken, maar dat is het dan ook.quote:
[..]
Ik kan daar geen sluitend antwoord op geven, maar er bestaat in onze samenleving gewoon een groot stigma op het niet nuttigen van alcohol (voor langere periode/altijd). Daar wordt raar tegenaan gekeken.
De regelingen worden steeds beter, ook voor ouders die minder verdienen. Het is nogal een verschil of je zelf een beperkt aantal uren onbetaald ouderschapsverlof mag opnemen, of dat je wekenlang 70% betaald krijgt.quote:
[..]
Je kinderen zijn 6 en 8, zei je toch? Toen waren er echt ook al regelingen, hoor. Mijn kind is 13.
Mag ik even opmerken dat je posts best verheven en neerbuigend klinken? Het komt niet heel prettig over, als ik eerlijk ben.
6-8 jaar geleden waren er maar weinig gezinnen die het konden betalen als de vader een week of zes niks betaald kreeg, dus dat gebeurde niet. Nu wordt het steeds gebruikelijker dat een vader wel een paar weken voor zijn eigen kind zorgt in het begin.
Er waren echt al best veel regelingen, maar het is gelukkig inderdaad steeds beter geregeld. Dat is een goed iets.quote:
[..]
De regelingen worden steeds beter, ook voor ouders die minder verdienen. Het is nogal een verschil of je zelf een beperkt aantal uren onbetaald ouderschapsverlof mag opnemen, of dat je wekenlang 70% betaald krijgt.
6-8 jaar geleden waren er maar weinig gezinnen die het konden betalen als de vader een week of zes niks betaald kreeg, dus dat gebeurde niet. Nu wordt het steeds gebruikelijker dat een vader wel een paar weken voor zijn eigen kind zorgt in het begin.
Er was wettelijks niks betaald hoor behalve die twee dagen in die tijd voor vaders.quote:
[..]
Je kinderen zijn 6 en 8, zei je toch? Toen waren er echt ook al regelingen, hoor. Mijn kind is 13.
Mag ik even opmerken dat je posts best verheven en neerbuigend klinken? Het komt niet heel prettig over, als ik eerlijk ben.
Er was zeker wel een en ander aan ouderschapsverlof mogelijk. Een tijd zelfs met belastingvoordeel.quote:
[..]
Er was wettelijks niks betaald hoor behalve die twee dagen in die tijd voor vaders.
Nou ik vind niet dat je altijd “moeders wil is wet” moet doorvoeren.quote:
'De dienst uitmaken' daar struggle ik wel eens mee. Want in hoeverre moet je 'moeders wil is wet' doorvoeren?
Mogen kinderen geen eigen mening hebben en moeten ze in alles hun ouders volgen? Dat is iets wat ik ook niet helemaal ok vind.
Vind juist wel dat kinderen een mening mogen hebben. Maar ik vind niet dat kinderen steeds maar bepalend zouden moeten zijn. Maar goed. Dat ben ik
Maar het was niet betaald en de meeste gezinnen hebben het inkomen van de man toch echt nodig om rond te kunnen komen, dus er werd nauwelijks ouderschapsverlof opgenomen in het begin. Soms wel verspreid een paar uurtjes per week, maar daar stopte het al snel. Dan werkte zo'n man een jaartje 36 uur in plaats van 40 uur en dat vond iedereen al heel wat.quote:
[..]
Er was zeker wel een en ander aan ouderschapsverlof mogelijk. Een tijd zelfs met belastingvoordeel.
Wij hebben er toen zelf voor gekozen dat mijn man de eerste maand vooral thuis was, maar wij hebben geen gemiddeld inkomen en geen gemiddelde banen, dus het is niet te vergelijken.
Onbetaald ouderschapsverlof bestond ja maar dat is heel wat anders dan de betaalde regelingen die daarna kwamen en steeds verder uitgebreid zijn.. Dat belastingvoordeel, de ouderschapsverlofkorting is komen te vervallen per 1 januari 2015.quote:
[..]
Er was zeker wel een en ander aan ouderschapsverlof mogelijk. Een tijd zelfs met belastingvoordeel.
Extreem? Dit was binnen dat gezin en nog een paar gezinnen in onze familie echt gewoon “normaal”. En ik sta daar echt niet achter.quote:
[..]
Je haalt wel de extremen aan, hoor.
Wat betekent dat volgens jou, dat een kind 'de dienst uitmaakt'?
En waarom zouden ouders zonder overleg, praten of onderhandelen maar altijd 'de dienst uit moeten maken'? Wat is er verkeerd aan onderhandelen met je kind?
Ik denk niet dat je mijn tekst zo zwart-wit moet opvatten. Ik heb het over situaties die structureel zijn of de balans weg is. Ik denk niet dat ik dat hoef uit te leggen. Als ik jouw Posts lees dan zitten we redelijk aan de zelfde kant. Alleen verwoord ik het wellicht wat strak. Zo bedoel ik dat niet
Ik weet dat dat toen vervallen is, maar er was dus wel een regeling. Ik heb daar zelf ook gebruik van gemaakt en man ook.quote:
[..]
Onbetaald ouderschapsverlof bestond ja maar dat is heel wat anders dan de betaalde regelingen die daarna kwamen en steeds verder uitgebreid zijn.. Dat belastingvoordeel, de ouderschapsverlofkorting is komen te vervallen per 1 januari 2015.
Dat wás ook heel wat en kan echt een hoop verschil maken.quote:
[..]
Maar het was niet betaald en de meeste gezinnen hebben het inkomen van de man toch echt nodig om rond te kunnen komen, dus er werd nauwelijks ouderschapsverlof opgenomen in het begin. Soms wel verspreid een paar uurtjes per week, maar daar stopte het al snel. Dan werkte zo'n man een jaartje 36 uur in plaats van 40 uur en dat vond iedereen al heel wat.
Wij hebben er toen zelf voor gekozen dat mijn man de eerste maand vooral thuis was, maar wij hebben geen gemiddeld inkomen en geen gemiddelde banen, dus het is niet te vergelijken.
Ik zeg overigens ook nergens dat het nu niet beter aan het worden is (en nog beter kan), maar er waren wel degelijk mogelijkheden.
Aangezien dat zwart-wit opvatten al een paar keer gebeurd is, kan het misschien ook een beetje het geval zijn dat je posts nogal zwart-wit geschreven zijn?quote:
[..]
Extreem? Dit was binnen dat gezin en nog een paar gezinnen in onze familie echt gewoon “normaal”. En ik sta daar echt niet achter.
Ik denk niet dat je mijn tekst zo zwart-wit moet opvatten.
En Extreem: als jij dit in een gezin ziet, betekent dat toch niet dat dat ook maar enigszins de norm is? Bovendien zien we natuurlijk van andere gezinnen altijd maar een deel. We hebben, net als met relaties, geen idee hoe het er werkelijk aan toe gaat als er geen externe personen bij zijn.
Ik heb er ook meerdere. Een ander leven vind ik erg meevallen. Ze gaan elke dag naar hun werk en hebben een beperkt aantal vakantiedagen, dus van veel vrijheid is op volwassen leeftijd geen sprake. Ze gaan niet vaker op reis, of op vakantie. Ook hebben ze andere verantwoordelijkheden die zwaar op hen drukken. Een van mijn kindvrije vriendinnen heeft bijvoorbeeld een hond, waardoor ze niet zomaar iets kan gaan doen. Het moet altijd gepland worden, omdat de hond of mee moet, of oppas nodig heeft. Dan is haar vader nog ernstig ziek en omdat haar ouders zijn gescheiden komt de zorg vooral op haar neer.quote:
[..]
Ik drink geen alcohol maar heb wel kinderen. Dat wordt ingewikkeld
Ik heb meerdere kinderloze vrienden, soms bewust soms ongewild. Ze hebben echt wel een ander leven dan wij hebben, maar we komen elkaar altijd halverwege tegen in onze wensen en manier van de vriendschap inrichten.
Zo hebben de meeste mensen op volwassen leven toch best een hoop verantwoordelijkheden.
In sommige huishoudens is dat erg aan de orde dat de kinderen moeten doen wat hun ouders ze opdraagt.quote:
[..]
Nou ik vind niet dat je altijd “moeders wil is wet” moet doorvoeren.
Vind juist wel dat kinderen een mening mogen hebben. Maar ik vind niet dat kinderen steeds maar bepalend zouden moeten zijn. Maar goed. Dat ben ik
Ik vraag me dan vaak af of die ouders dit doen omdat ze denken dat dit goed is voor de opvoeding, of dat het gewoon simpelweg een ego ding is.
Zie m’n edit.quote:
[..]
Aangezien dat zwart-wit opvatten al een paar keer gebeurd is, kan het misschien ook een beetje het geval zijn dat je posts nogal zwart-wit geschreven zijn?
En Extreem: als jij dit in een gezin ziet, betekent dat toch niet dat dat ook maar enigszins de norm is? Bovendien zien we natuurlijk van andere gezinnen altijd maar een deel. We hebben, net als met relaties, geen idee hoe het er werkelijk aan toe gaat als er geen externe personen bij zijn.
Ik zeg ook nergens dat het de norm is. Maar hey laat maar.
Het hele punt waar ik in eerste instantie op reageerde is niet meer waar het nu over gaat. Blijkbaar ben ik niet duidelijk genoeg. Dus ik trek me terug. Dit soort dingen kan ik blijkbaar beter face to face bespreken Ipv op een forum aangezien het lekker verkeerd overkomt
Zelf heb ik 3 kinderen en dan wordt dat een stuk lastiger. Want zoveel mensen, zoveel meningen. En dan wordt het toch iets meer "moeders wil is wet".
En wat al eerder werd aangegeven, opvoeding is ook niet een blauwdruk. Elk kind is anders en heeft ander dingen nodig. Zelfs mijn eeneiige tweeling vraagt daarin om een andere "aanpak".
Dat je als ouder een middagje de tijd krijgt om op je eigen kind te passen, vind ik niet 'heel wat'. Want dat blijft het natuurlijk als je in de babyfase maar vier uurtjes verlof hebt: oppassen. Zelfs opa's en oma's passen vaak meer op dan dat (een hele dag).quote:
[..]
Ik weet dat dat toen vervallen is, maar er was dus wel een regeling. Ik heb daar zelf ook gebruik van gemaakt en man ook.
[..]
Dat wás ook heel wat en kan echt een hoop verschil maken.
Ik zeg overigens ook nergens dat het nu niet beter aan het worden is (en nog beter kan), maar er waren wel degelijk mogelijkheden.
Ik vermoed dat mijn vrienden wat ondernemender zijn, maar dat zal volgens jou ook wel meevallen.quote:
[..]
Ik heb er ook meerdere. Een ander leven vind ik erg meevallen. Ze gaan elke dag naar hun werk en hebben een beperkt aantal vakantiedagen, dus van veel vrijheid is op volwassen leeftijd geen sprake. Ze gaan niet vaker op reis, of op vakantie. Ook hebben ze andere verantwoordelijkheden die zwaar op hen drukken. Een van mijn kindvrije vriendinnen heeft bijvoorbeeld een hond, waardoor ze niet zomaar iets kan gaan doen. Het moet altijd gepland worden, omdat de hond of mee moet, of oppas nodig heeft. Dan is haar vader nog ernstig ziek en omdat haar ouders zijn gescheiden komt de zorg vooral op haar neer.
Zo hebben de meeste mensen op volwassen leven toch best een hoop verantwoordelijkheden.
Jij vindt dat iedereen die het niet doet zoals jij het niet goed (genoeg) doet. Prima, maar dan is er wat mij betreft geen gesprek mogelijk.quote:
[..]
Dat je als ouder een middagje de tijd krijgt om op je eigen kind te passen, vind ik niet 'heel wat'. Want dat blijft het natuurlijk als je in de babyfase maar vier uurtjes verlof hebt: oppassen. Zelfs opa's en oma's passen vaak meer op dan dat (een hele dag).
Ik bedoel dat de mate van ondernemend zijn afhankelijk is van je karakter en je voorkeuren, of je kinderen of geen kinderen hebt heeft daar niet zoveel invloed op. Ik heb bijvoorbeeld een vriendin die nu een jaar lang de wereld over reist met haar twee kinderen van 2 en 4 jaar. Ik heb ook een kindvrije vriendin die nog nooit verder op vakantie is geweest dan Duitsland en een ontzettende huismus is.quote:
[..]
Ik vermoed dat mijn vrienden wat ondernemender zijn, maar dat zal volgens jou ook wel meevallen.
Ik zie het verband met kinderen niet echt.
Prima, ik dus wel.quote:
[..]
Ik bedoel dat de mate van ondernemend zijn afhankelijk is van je karakter en je voorkeuren, of je kinderen of geen kinderen hebt heeft daar niet zoveel invloed op. Ik heb bijvoorbeeld een vriendin die nu een jaar lang de wereld over reist met haar twee kinderen van 2 en 4 jaar. Ik heb ook een kindvrije vriendin die nog nooit verder op vakantie is geweest dan Duitsland en een ontzettende huismus is.
Ik zie het verband met kinderen niet echt.
Het is ook vooral het extra geregel vooraf en achteraf. Dag uitkiezen dat de oppas ook kan, opa en oma zijn ver in de 70 dus doen een weekend logeren er ook niet zomaar even bij. Spullen klaarleggen, halve volksverhuizing want bijvoorbeeld ook slaapmatjes, kussens en slaapzakken moeten mee. Het gestuiter vooraf, logeren is spannend en dan worden de kinderen extreem druk. Als je vervolgens zelf op stap gaat, reizen, laat naar bed, wijntje meer dan anders omdat het kan... ben je meestal na afloop niet echt totaal helemaal uitgerust. En dan komen ze weer terug. Moeten de spullen opgeruimd, wasjes gedaan en stuiteren de kinderen wéér door het huis omdat ze de extra prikkels kwijt moeten.quote:
[..]
Ik snap wat je bedoelt. Het is te kort om te doen wat je wilt zonder rekening met een ander te houden.
De dag zelf is dus wel echt heel fijn, maar het kost ook energie. En dat is mijns inziens het grote verschil met een avond/weekend weg vóór we kinderen hadden.
Maar je gaat mij echt NIET vertellen dat die wereldreis met 2 kinderen exact hetzelfde is, als wanneer ze alleen zou zijn. Nope, gewoon niet.quote:
[..]
Ik bedoel dat de mate van ondernemend zijn afhankelijk is van je karakter en je voorkeuren, of je kinderen of geen kinderen hebt heeft daar niet zoveel invloed op. Ik heb bijvoorbeeld een vriendin die nu een jaar lang de wereld over reist met haar twee kinderen van 2 en 4 jaar. Ik heb ook een kindvrije vriendin die nog nooit verder op vakantie is geweest dan Duitsland en een ontzettende huismus is.
Ik zie het verband met kinderen niet echt.
Zelfs voor die huismus vriendin is haar vakantie naar Duitsland heel anders dan voor iemand met kinderen, want ze heeft die kinderen niet. Als je dat verband niet wilt zien, zegt dat wel genoeg.
Wij reisden pre-kind veel en doen dat nu nog steeds (kind nu 1,5, 3 verre reizen gemaakt) en nee, dat is niet hetzelfdequote:
[..]
Maar je gaat mij echt NIET vertellen dat die wereldreis met 2 kinderen exact hetzelfde is, als wanneer ze alleen zou zijn. Nope, gewoon niet.
Zelfs voor die huismus vriendin is haar vakantie naar Duitsland heel anders dan voor iemand met kinderen, want ze heeft die kinderen niet. Als je dat verband niet wilt zien, zegt dat wel genoeg.
gelazer begint al op Schiphol. Zit je eindelijk (want rij) in je vaste barretje met een glaasje champagne (vaste prik), heeft het addergebroed zich onder gescheten dus als een boer met kiespijn "steen, papier, scharen" wie z'n glas nog even moet laten staan Het is ook niet leuk als ze aan dezelfde tafel zittenquote:
Een kind is toch geen must? Sommigen hebben een sterke kinderwens, anderen minder en er zijn genoeg mensen die bewust kinderloos zijn.
Zolang je met respect met elkaar omgaat en rekening houdt met elkaar.
Zo zal je ons als gezin nooit in een wat duurder restaurant treffen. Wij hebben kinderen die niet stil kunnen zitten, dat is echt niet leuk als je een tafel verderop zit.
. Niet mijn idee van een gezellig etentje. Ik moet wel zeggen dat het hele corona-gebeuren niet geholpen heeft. We gingen geregeld met ze naar koffiebarretjes en pizzaria's om laagdrempelig te leren hoe je je hoort te gedragen aan tafel in een restaurant en dat ging best aardig. Maar na 3 jaar zonder ervaringen op dat gebied is het vergeten lijkt wel. Langer dan 5 minuten gewoon even wachten aan een tafeltje lukt oprecht niet meer. Natuurlijk moeten ze dat dan weer oefenen en leren, maar ik vind het zo zonde van het geld. Je bent zo 100 euro verder in een restaurant en dan zit ik me alleen maar te ergeren aan mijn eigen kinderen en te vitten op ze. Laat maar dan. En nee, ik weiger tablets in te zetten. Tablets horen niet aan de eettafel. Vind ik. Dat is óók niet mijn idee van gezellig eten.
Tijdens het eten gedragen ze zich wel goed hoor, ze zijn aardig goede eters. Maar dat wachten eromheen doet ze de das om.