OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Onlangs hoorde ik de uitspraak "love my kids to death, they're my everything, but I hate parenthood". En dat eh resoneerde wel met me.
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Man man man, ik kan je vertellen: Je bent niet de enige. Zelf heb ik twee jonge kids van 10 maanden en 2.5 jaar. Allemaal heel leuk, maar ik had achteraf liever maar 1 kind gehad.. Mijn partner en ik zijn ook ontzettend duidelijk: Er komt er absoluut niet nog eentje bij.quote:Op vrijdag 10 februari 2023 08:36 schreef Poolbal het volgende:
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Ook al is het allemaal wel leuk met kids, soms besef ik me dat de voordelen toch niet helemaal opwegen tegen de nadelen. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet van de kids en ik doe mijn uiterste best een geweldige pappa te zijn. Maar dat neemt niet weg dat de tijd voor jezelf schaars wordt.. Om maar niet te spreken over het vele inleveren qua weekend plannen, met vrienden afspreken en vakanties.
Jij hebt het nog heftiger, geen opa's en oma's voor het oppassen of logeren. Dat maakt alles echt nog lastiger. Hopelijk dat KDV en eventuele extra oppas/babysit je wat rust kan geven. Hier en daar een date-night met je partner doet wonderen.
Verder hebben wij in de buurt wat leuke speeltuinen (indoor & outdoor), waar je als ouder ook echt lekker kan zitten voor een borreltje. Zo pakken wij tegenwoordig toch nog 'een terrasje' in het weekend.
Wat voor dingen kan jij nog doen qua ontspanning? Probeer echt nog aan je hobbies toe te komen. Hier en daar 'offert' een van ons zich op om zich volledig op te kids te focussen. Zo kan mijn partner of ik even wat voor zichzelf doen, bijvoorbeeld sporten.Zo herkenbaar. In mijn kring waarschuw ik mensen ook, hoewel het vaak meer als sarcastisch en spottend wordt gebracht. 1 kind is tof, maar zodra je aan meer begint, wordt het echt exponentieel pittiger.quote:
Twijfelaars over kinderen waarschuwen.
Update: Ik heb wat dingen van m'n post aangepast, ik had iets te snel gelezen en dacht dat je drie kids had.
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
Deze existentiële crisis gingen wij ook door toen ons tweede kind ongeveer een jaar oud was. Heeft ons bijna ons huwelijk gekost ook. Het is het moment dat je echt beseft dat je leven niet meer om jou draait en dat wat jij wil vaak even geparkeerd moet worden omwille van je kinderen.
Eigenlijk is het een soort rouwproces waarbij je afscheid met nemen van het-leven-dat-was.
Kortom: het zijn bitterzware tijden en het is normaal dat je je zo voelt. Je bent niet de enige. Maar het wordt echt, echt, ECHT anders. Ik zeg niet persé makkelijker, want grotere kinderen hebben ook problemen, maar de constante basiszorg en het continu aan moeten staan, dat gaat echt weg. En dan heb je weer ademruimte. Maar voor nu is het doorbijten.
Tips: wees creatief in hoe je "tijd voor jezelf" invult. Heb niet de verwachting dat dat net zo moet zijn als voordat je kinderen had. Wat mijn man en ik bijvoorbeeld wel eens deden (op aanraden van de relatietherapeut
) was: 1 keer per week de kinderen vroeg te eten geven en op tijd naar bed brengen, en daarna samen uitgebreid koken en tafelen en echt even tijd voor elkaar nemen.
Wissel elkaar af en geef elkaar ruimte.
En laat los dat alles perfect moet zijn / gaan
Het leven zal nooit meer zijn zoals vroeger, maar dat hoort er bij en veranderingen kunnen ook heel verrassende nieuwe inzichten geven
[ Bericht 1% gewijzigd door SQ op 10-02-2023 09:05:17 ]
Eigenlijk is het een soort rouwproces waarbij je afscheid met nemen van het-leven-dat-was.
Kortom: het zijn bitterzware tijden en het is normaal dat je je zo voelt. Je bent niet de enige. Maar het wordt echt, echt, ECHT anders. Ik zeg niet persé makkelijker, want grotere kinderen hebben ook problemen, maar de constante basiszorg en het continu aan moeten staan, dat gaat echt weg. En dan heb je weer ademruimte. Maar voor nu is het doorbijten.
Tips: wees creatief in hoe je "tijd voor jezelf" invult. Heb niet de verwachting dat dat net zo moet zijn als voordat je kinderen had. Wat mijn man en ik bijvoorbeeld wel eens deden (op aanraden van de relatietherapeut
) was: 1 keer per week de kinderen vroeg te eten geven en op tijd naar bed brengen, en daarna samen uitgebreid koken en tafelen en echt even tijd voor elkaar nemen. Wissel elkaar af en geef elkaar ruimte.
En laat los dat alles perfect moet zijn / gaan
Het leven zal nooit meer zijn zoals vroeger, maar dat hoort er bij en veranderingen kunnen ook heel verrassende nieuwe inzichten geven
[ Bericht 1% gewijzigd door SQ op 10-02-2023 09:05:17 ]
disclaimer
Het klinkt gek, maar het wordt wel wat beter. En jullie passen je aan. Komt echt wel goed.quote:
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis.
Bijkomende eigenschappen zijn onder andere dat je niet meer zo emotioneel wordt van rotzooi, je flauwe humor mag hebben en je niet meer zo walgt van kots en poep na een tijdje.
Ik huiver meer van ouders die hun kinderen de hele tijd 100% helemaal fantastisch en geweldig vinden...
Ook dat wordt wel wat beter. En kinderen zijn niet meteen stuk.quote:Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen.
It gets better.quote:Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Tip: Laat het af en toe los en ga op date met je wederhelft. Laat een goede vriend(in) of zo maar even een paar uurtjes oppassen en ga op date met elkaar, net als vroeger.
Een goede kinderwagen/buggy is net een tank. Iedereen gaat er voor aan de kant. Het is magisch om te zien hoe mensen voor je aan de kant gaan als je aan komt karren met een kindje. Zeker als het krijst of een flink geurende schijtluier heeft.
En die van 3 jaar oud kan echt wel al dingen hoor. Alleen niet zoals jij ze wil of geleerd hebt. En dat is soms ook moeilijk. Net als iemand die voor je schoonmaakt of opruimt: Het zal nooit zo zijn zoals jij dat wil. En dat loslaten kan verschrikkelijk moeilijk zijn.
[ Bericht 7% gewijzigd door Mr_Belvedere op 10-02-2023 09:13:43 ]
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
De tip om oma maar even een paar uurtjes te laten oppassen valt meestal niet goed bij mensen die aangeven geen oppas opa of oma te hebben, trouwens
Beter neem je soms een dag vrij van je werk als de kinderen naar de opvang zijn en ga je dan wat leuks doen
Beter neem je soms een dag vrij van je werk als de kinderen naar de opvang zijn en ga je dan wat leuks doen
disclaimer
Excuses, je hebt helemaal gelijk, Onze ouders woonden ook tig kilometer van ons vandaag en dan was even een momentje voor jezelf krijgen een super uitdaging inderdaad. Sorry TS!quote:
De tip om oma maar even een paar uurtjes te laten oppassen valt meestal niet goed bij mensen die aangeven geen oppas opa of oma te hebben, trouwens
Goed plan!quote:Beter neem je soms een dag vrij van je werk als de kinderen naar de opvang zijn en ga je dan wat leuks doen
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Wij hebben er maar een, maar het idee van weinig ruimte meer hebben om zelf of samen iets leuks te doen, altijd bezig te zijn met eten geven, zorgen, wegbrengen en ophalen was natuurlijk wel hetzelfde. En zoeken, als ouder, of je het wel allemaal een beetje goed doet, om tot de conclusie te komen dat er zoveel groepen zijn die van iets anders vinden dat het goed is, dat je gewoon maar je eigen weg zoekt en vindt.
Het wordt echt gemakkelijker en beter. Onze is nu 13, middelbare scholier. Brengt ook genoeg uitdagingen met zich mee, maar een heel groot voordeel vind ik dat we weer veel meer kunnen doen, alleen of samen. Tot een bepaalde leeftijd moet je een oppas vinden voor alles, nu is dat niet meer nodig. Sporten is dus weer gemakkelijker, maar ook samen leuke dingen doen zoals theater, film, uit eten.
Ik denk dat ook wel echt belangrijk is dat je jezelf toestaat om het gewoon niet altijd leuk en ook soms/vaak zelfs heel moeilijk te vinden. Dat maakt je geen slechte ouder.
Het wordt echt gemakkelijker en beter. Onze is nu 13, middelbare scholier. Brengt ook genoeg uitdagingen met zich mee, maar een heel groot voordeel vind ik dat we weer veel meer kunnen doen, alleen of samen. Tot een bepaalde leeftijd moet je een oppas vinden voor alles, nu is dat niet meer nodig. Sporten is dus weer gemakkelijker, maar ook samen leuke dingen doen zoals theater, film, uit eten.
Ik denk dat ook wel echt belangrijk is dat je jezelf toestaat om het gewoon niet altijd leuk en ook soms/vaak zelfs heel moeilijk te vinden. Dat maakt je geen slechte ouder.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Waar ik zelf wel wat spijt van heb, is dat we niet op zoek zijn gegaan naar een leuke oppas uit de buurt. Opa's en oma's woonden voor ons ook te ver weg, maar een betrouwbare tiener uit de buurt is wellicht wel te vinden.quote:
De tip om oma maar even een paar uurtjes te laten oppassen valt meestal niet goed bij mensen die aangeven geen oppas opa of oma te hebben, trouwens
Beter neem je soms een dag vrij van je werk als de kinderen naar de opvang zijn en ga je dan wat leuks doen
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dit. 100% Dit.quote:Op vrijdag 10 februari 2023 09:10 schreef miss_sly het volgende:
Ik denk dat ook wel echt belangrijk is dat je jezelf toestaat om het gewoon niet altijd leuk en ook soms/vaak zelfs heel moeilijk te vinden. Dat maakt je geen slechte ouder.
[ Bericht 8% gewijzigd door Mr_Belvedere op 10-02-2023 09:18:23 ]
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Mee eens.quote:Op vrijdag 10 februari 2023 08:59 schreef Mr_Belvedere het volgende:
[..]
Het klinkt gek, maar het wordt wel wat beter. En jullie passen je aan. Komt echt wel goed.
Bijkomende eigenschappen zijn onder andere dat je niet meer zo emotioneel wordt van rotzooi, je flauwe humor mag hebben en je niet meer zo walgt van kots en poep na een tijdje.
Ik huiver meer van ouders die hun kinderen de hele tijd 100% helemaal fantastisch en geweldig vinden...
[..]
Ook dat wordt wel wat beter. En kinderen zijn niet meteen stuk.
[..]
It gets better.
Tip: Laat het af en toe los en ga op date met je wederhelft. Laat oma of tante of zo maar even een paar uurtjes oppassen en ga op date met elkaar, net als vroeger.
Een goede kinderwagen/buggy is net een tank. Iedereen gaat er voor aan de kant. Het is magisch om te zien hoe mensen voor je aan de kant gaan als je aan komt karren met een kindje. Zeker als het krijst of een flink geurende schijtluier heeft.
Die peuterleeftijd is ook echt pittig. Zodra ze naar school gaan komt er iets lucht in die lange dagen 'aanstaan'.
Wat hier ook hielp: De dag in blokjes verdelen. Dan voorkom je dat je continu aanstaat. Zo kun je ook in het weekend even een uurtje of 2 je eigen ding kunt doen. En dat kan ongestoord het huishouden zijn, of even lekker gamen of een blok lopen. Maar even geen focus op de kinderen.
Het wordt echt beter.
Mijn jongste is nu 11 en nu kunnen we gewoon de deur uit lopen als we uit eten willen (We laten wel pizza bezorgen voor de jongens).
TS heeft er niks meer aan, maar ik kan iedereen aanraden om meer tijd tussen het eerste en tweede kind te houden. Heb zoveel vrienden die ze vlak op elkaar doen en als je pech hebt met de karakters is dat echt een hel in de dreumes/peutertijd.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 10-02-2023 09:20:53 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 10-02-2023 09:20:53 ]
Thanks thanks. Ja we zijn al best ver. En het went ook weer op een rare manier. Maar soms stapelt het op en ben ik er zo ontzettend klaar mee. Ik hoop dat we een beetje op/over de top zitten.
@Kaizen: Je moet inderdaad ook wel een mindshift maken dat nu tijd voor jezelf betekent dat je gewoon even kunt stofzuigen zonder mekkerende kinderen (:')). Nee ik bedoel: je leert heel erg genieten van de momenten dat je kinderloos een biertje drinkt. Of als je samen eindelijk even tijd hebt.
Als nu iemand blij komt vertellen dat ze een kind verwachten zeg ik "ah te gek gefeliciteerd!!" maar ik denk "sterkte pik".
@Mr_Belvedere: ja ben daar ook allergisch voor geworden. Of ouders met kinderen die na 3 maanden van 7 tot 7 sliepen + een dag in de week bij grootouders. Tis vooral jaloezie natuurlijk, maar dan denk ik: je hebt geen idee. Al legt een kind per definitie beslag op je leven. Maar dan heb je tenminste de energie om er mee te dealen.
@Kaizen: Je moet inderdaad ook wel een mindshift maken dat nu tijd voor jezelf betekent dat je gewoon even kunt stofzuigen zonder mekkerende kinderen (:')). Nee ik bedoel: je leert heel erg genieten van de momenten dat je kinderloos een biertje drinkt. Of als je samen eindelijk even tijd hebt.
Als nu iemand blij komt vertellen dat ze een kind verwachten zeg ik "ah te gek gefeliciteerd!!" maar ik denk "sterkte pik".
@Mr_Belvedere: ja ben daar ook allergisch voor geworden. Of ouders met kinderen die na 3 maanden van 7 tot 7 sliepen + een dag in de week bij grootouders. Tis vooral jaloezie natuurlijk, maar dan denk ik: je hebt geen idee. Al legt een kind per definitie beslag op je leven. Maar dan heb je tenminste de energie om er mee te dealen.
Hmm. Er zit bij ons 5 jaar tussen kind 1 en 2, door allerlei redenen die ik hier niet ga opnoemen.quote:
TS heeft er niks meer aan, maar ik kan iedereen aanraden om meer tijd tussen het eerste en tweede kind te houden.
Dat heeft zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. Bij wijze van spreken was de ene net klaar met in de broek schijten, begint de andere daar mee.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Dat je dit soort momenten hebt en tegelijkertijd twijfelt of je wel een goede ouder bent, maakt je meestal een goede ouder naar mijn mening.quote:
Thanks thanks. Ja we zijn al best ver. En het went ook weer op een rare manier. Maar soms stapelt het op en ben ik er zo ontzettend klaar mee. Ik hoop dat we een beetje op/over de top zitten.
Eigen tijd en slaap zijn me zo ontzettend dierbaar geworden.quote:@:Mr_Belvedere: ja ben daar ook allergisch voor geworden. Of ouders met kinderen die na 3 maanden van 7 tot 7 sliepen + een dag in de week bij grootouders. Tis vooral jaloezie natuurlijk, maar dan denk ik: je hebt geen idee. Al legt een kind per definitie beslag op je leven. Maar dan heb je tenminste de energie om er mee te dealen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Mr_Belvedere op 10-02-2023 09:32:05 ]
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Of ongestoord even naar de wc zonder dat er iemand bij de deur staat te roepen om iets te laten zien, iets te vragen, te huilen, whateverquote:
@:Kaizen: Je moet inderdaad ook wel een mindshift maken dat nu tijd voor jezelf betekent dat je gewoon even kunt stofzuigen zonder mekkerende kinderen (:')). Nee ik bedoel: je leert heel erg genieten van de momenten dat je kinderloos een biertje drinkt. Of als je samen eindelijk even tijd hebt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Eens. Hier 6 jaar tussen beide kinderen. Ik zag bijna het licht aan het einde van de tunnel en ineens was ik onverwachts zwanger.quote:
[..]
Hmm. Er zit bij ons 5 jaar tussen kind 1 en 2, door allerlei redenen die ik hier niet ga opnoemen.
Dat heeft zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. Bij wijze van spreken was de ene net klaar met in de broek schijten, begint de andere daar mee.
Kind was enorm welkom maar er zijn zat nadelen als er zoveel leeftijdsverschil tussen de kinderen zit. Gezinsuitjes waren best een uitdaging. Oudste vond alles kinderachtig of de jongste was te jong om mee te gaan.
Godzijdank een actieve oma op 500 meter afstand die graag oppaste als de jongste niet mee kon.
Ook nam ze de kinderen jaarlijks twee weken mee naar Spanje dus dan konden wij even bijtanken.
Ook vond ik het omschakelen lastig. De ene helpen met topo of een presentatie voor school en 5 minuten later zat ik weer "rupsje nooit genoeg" voor te lezen.
Maargoed To, ooit komt er licht aan het einde van de tunnel. Jongste is nu 14 en we genieten weer vol op van vrienden, terrasjes en hobbies. Voor nu moet je gewoon door deze fase heen. Regel een leuke oppas (student of scholier) en ga lekker uit eten/bios/terras met je partner.
Het is ook echt niet erg om eerlijk te zijn tegenover anderen. Als in mijn omgeving bijvoorbeeld mensen aangeven dat ze een tweede willen/krijgen/hebben, ga ik er ook iets dieper op in dat het bij mij echt is tegengevallen qua pittigheid - En natuurlijk dat ik hoop dat het bij hun mee zal vallen.quote:
Als nu iemand blij komt vertellen dat ze een kind verwachten zeg ik "ah te gek gefeliciteerd!!" maar ik denk "sterkte pik".
Without new experiences, something inside of us sleeps. The sleeper must awaken.
Mijn kinderen zijn nu 4 en 8 en sinds kort krijg ik er weer lol in. We kunnen nu gewoon de hort op zonder van alles mee te moeten slepen of rekening te moeten houden met slaapjes. Ze gaan nu dingen leuk vinden/begrijpen/aankunnen die ik zelf ook echt leuk vind om te doen. Ze slapen ‘s nachts allebei meer dan klokje rond en het gezeik met gaan slapen is voorbij. Als er oppas is, is dat niet meer spannend of lastig.
Ik herken die frustratie over al-tijd aan staan als ze nog zo klein zijn heel erg. Zo beklemmend vond ik het soms, dat je na een kutdag gewoon wist: morgen is het niet automagisch wezenlijk beter en overmorgen wordt ook meer van hetzelfde. Uitzichtloos, zeg maar, terwijl het achteraf dus niet uitzichtloos bleek.
Ik ben wel van team Het Wordt Beter, maar daar heb je weinig aan als je er nog middenin zit.
Qua leeftijdsverschil: hier dus 4 jaar ertussen. Dat was fijn omdat oudste al zindelijk was en gewoon 19-7 sliep en zulks, maar ik heb ook behoorlijk vaak gedacht ‘Waarom moest ik een tweede? Met alleen de oudste was dit 100.000 keer makkelijker en leuker geweest.’ Tijdens een midweek Centerparcs bijvoorbeeld, waar oudste heerlijk speelde en zich vermaakte en gewoon ging slapen op een normaal tijdstip en ik de godganse tijd achter een net-lopende dreumes aan moest rennen zodat ze niet verzoop tussen de Koikarpers in de Plaza om daarna hele nachten op te lopen met een gillend kind dat niet wilde slapen op zo’n krakend plastic tbs-matras.
Ik herken die frustratie over al-tijd aan staan als ze nog zo klein zijn heel erg. Zo beklemmend vond ik het soms, dat je na een kutdag gewoon wist: morgen is het niet automagisch wezenlijk beter en overmorgen wordt ook meer van hetzelfde. Uitzichtloos, zeg maar, terwijl het achteraf dus niet uitzichtloos bleek.
Ik ben wel van team Het Wordt Beter, maar daar heb je weinig aan als je er nog middenin zit.
Qua leeftijdsverschil: hier dus 4 jaar ertussen. Dat was fijn omdat oudste al zindelijk was en gewoon 19-7 sliep en zulks, maar ik heb ook behoorlijk vaak gedacht ‘Waarom moest ik een tweede? Met alleen de oudste was dit 100.000 keer makkelijker en leuker geweest.’ Tijdens een midweek Centerparcs bijvoorbeeld, waar oudste heerlijk speelde en zich vermaakte en gewoon ging slapen op een normaal tijdstip en ik de godganse tijd achter een net-lopende dreumes aan moest rennen zodat ze niet verzoop tussen de Koikarpers in de Plaza om daarna hele nachten op te lopen met een gillend kind dat niet wilde slapen op zo’n krakend plastic tbs-matras.
Deze scène hoor ik letterlijk in m'n hoofd als ik de auto met moeder en kinderen uitzwaai 😄quote:
[..]
Dat je dit soort momenten hebt en tegelijkertijd twijfelt of je wel een goede ouder bent, maakt je meestal een goede ouder naar mijn mening.
[..]
Eigen tijd en slaap zijn me zo ontzettend dierbaar geworden.
[ afbeelding ]
Ik voel me gelukkig niet schuldig. Ik geef zo veel op en ze leven een fijn leven. Alleen is er soms een negatieve spiraal. Met die ipads bv. Heerlijk als ze lang kijken. Maar als het niet kan gaan ze daar over zeuren. Dat creëeren we dan zelf.
Eindelijk. Goed topic. 
Ik zou willen dat ze dit soort dingen eens in de Flair/ Libelle/ Viva zetten.
Ik ben al zo veel vrouwen tegen gekomen die dachten dat ze geen goede moeder waren omdat ze niet “Op een roze wolk” zaten.
Dit!! Dit moeten ouders horen.
Ik zou willen dat ze dit soort dingen eens in de Flair/ Libelle/ Viva zetten. Ik ben al zo veel vrouwen tegen gekomen die dachten dat ze geen goede moeder waren omdat ze niet “Op een roze wolk” zaten.
Dit!! Dit moeten ouders horen.
If you can't beat them, arrange to have them beaten. -George Carlin.
Ja, zonder al te negatief te zijn bereid ik tegenwoordig ook mensen meer voor. Omdat er toch vaak erg rooskleurig over gepraat wordt..quote:
[..]
Het is ook echt niet erg om eerlijk te zijn tegenover anderen. Als in mijn omgeving bijvoorbeeld mensen aangeven dat ze een tweede willen/krijgen/hebben, ga ik er ook iets dieper op in dat het bij mij echt is tegengevallen qua pittigheid - En natuurlijk dat ik hoop dat het bij hun mee zal vallen.
Ik herken dat rooskleurige praten niet zo, eigenlijk.
Ja, van mensen met 1 kind soms wel. Niet dat dat niet zwaar kan zijn, maar het scheelt gewoon nogal of er 1 persoon om je aandacht zeurt of 3, op hetzelfde moment
Vrijwel alle moeders die ik ken vinden het regelmatig beklemmend. Met vaders heb ik zelden openhartige gesprekken over ouderschap en als we over kinderen praten dan hebben ze het toch sneller over wat hun kind allemaal al kan en hoe goed zij hun kind opvoeden, wellicht zit dat wat meer in de aard van de man, maar kan ook best zijn dat mannen onderling wat openhartiger zijn.
Ik hou echt heel veel van mijn kinderen en ik zou ze nooit meer inruilen, maar ik heb wel eens gedachten van "Waarom moest ik nou die derde?"
Ja, van mensen met 1 kind soms wel. Niet dat dat niet zwaar kan zijn, maar het scheelt gewoon nogal of er 1 persoon om je aandacht zeurt of 3, op hetzelfde moment
Vrijwel alle moeders die ik ken vinden het regelmatig beklemmend. Met vaders heb ik zelden openhartige gesprekken over ouderschap en als we over kinderen praten dan hebben ze het toch sneller over wat hun kind allemaal al kan en hoe goed zij hun kind opvoeden, wellicht zit dat wat meer in de aard van de man, maar kan ook best zijn dat mannen onderling wat openhartiger zijn.
Ik hou echt heel veel van mijn kinderen en ik zou ze nooit meer inruilen, maar ik heb wel eens gedachten van "Waarom moest ik nou die derde?"
disclaimer
