Kluivert Dog Rescue Center Curaçao bestaat niet.

Eind september valt er een Kruidvatfolder in de bus. In de folder staan leuke hondenproducten van de zogenaamde Kluifjeslijn. Drinkbakken, speeltjes en dekentjes, je kunt er alles kopen. En het mooie is: een deel van de opbrengst gaat naar het Kluivert Dog Rescue Center op Curaçao, van de Kluivert Dog Rescue Foundation van Rossana Kluivert. Omdat we vragen krijgen over het bestaan van het center en over wat er van de donaties terecht komt, gaat Opgelicht?! op zoek naar het center en naar het antwoord op de vraag wat er met het donatiegeld is gebeurd.

Het is juli 2018 als de Kluivert Dog Rescue Foundation wordt opgericht. Rossana Kluivert is de naamgever van de stichting, maar neemt dan nog geen plaats in het bestuur. Na een paar maanden wordt er een samenwerkingsovereenkomst getekend met een stichting die al enige tijd actief is op Curaçao, Rescue Paws. Zij de kennis en kunde, Rossana de naam.

Aan Rescue Paws is een stuk grond gegund waar zij samen een hondenopvang kunnen beginnen. Ze gaan samen verder onder de naam Kluivert Dog Rescue Center. Mirjan van Rescue Paws geeft haar woning op en verhuist met haar man en honden naar het nieuwe terrein waar een woonunit voor haar klaar staat.

De geldstromen verlopen via een rekening in Nederland, hangend onder de stichting Dierenlot. Dierenlot heeft een ANBI-status en een CBF-keurmerk. Volgens de samenwerkingsovereenkomst is Kluivert als naamgever medebeheerder van deze rekening. Op Curaçao zijn er twee rekeningen.

Na drie maanden blijkt de samenwerking niet goed te verlopen. Er is onvrede over de verdeling van verantwoordelijkheden, de dierenartsrekeningen lopen hoog op en de grond staat niet op naam van de Kluiverts, maar op die van Mirjan. In audiofragmenten waar de redactie van Opgelicht?! over beschikt zegt Rossana dat ze van Dierenlot niet mag bouwen op grond die niet op naam van Kluivert staat. Er is op dat moment een bouwstop op het centrum. De vergunningverlening bleek niet volledig en de overburen, een villapark, maakten bezwaar tegen de bouw.

Half januari eindigt de samenwerking. De avond voor de scheiding geeft Rossana aan Mirjan een topper te vinden en haar altijd te blijven steunen. Maar als de stichtingen uit elkaar gaan ontstaat er wrevel. De Kluivert Rescue Foundation heeft materiele zaken aangekocht zoals de hekken. Die blijven achter, net als tientallen honden. Pas maanden later wordt hier overeenstemming over gevonden.

Achter de schermen gaan er brieven van advocaten heen en weer. Zo is er twijfel bij de Kluivert Foundation over Mirjans financiële integriteit. Mirjan moet met Rescue Paws opnieuw beginnen. De woonunit verdwijnt en zij en haar man gaan verder in een zeecontainer.

Hoewel de Kluiverts het terrein met de bouwstop verlaten hebben en niet meer beschikken over een rescue center, wordt er doorgegaan met het inzamelen van donaties. Sterilisatie en educatie wordt nog belangrijker, zegt men. Maar de communicatie door en over het center is tegenstrijdig. Vaak wordt gezegd dat het center wordt gehinderd door de bouwstop, terwijl de foundation allang vertrokken is van het terrein. Ook wordt verteld dat ze honderden, zelfs duizenden honden hebben gered op het eiland.

Er worden spullen in ontvangst genomen die snel in gebruik genomen zullen worden in het center, zoals operatietafels. In februari vindt de eerste sterilisatieactie plaats van de Kluivert Dog Rescue Foundation. In samenwerking met de stichting Trash puppies, De Kluivert Dog Rescue Foundation is dan weg van het terrein bij Rescue Paws, worden 65 honden gesteriliseerd. Navraag leert dat deze sterilisaties bekostigd zijn door Trash Puppies en de Kluiverts helpen met vervoer en mankracht.

Kluivert Dog Rescue beschikt over een dierenambulance. Deze is geschonken en voor enkele duizenden euro's vervoerd naar Curaçao. Volgens de website van de stichting rijdt de dierenambulance elke dag rond om de meest urgente gevallen te helpen. Maar in januari vraagt Rossana zelf zich af waarom de dierenambulance niet rijdt.

In een zelfde audiofragment geeft een van de bestuursleden aan dat Dierenlot al heeft aangegeven dat de dierenambulance niet geschikt is voor het bos. En anders dan in Nederland zijn de wegen een stuk minder begaanbaar.

Opgelicht?! komt erachter dat de dierenambulance beperkt gereden heeft. Hij staat veel bij de garage en mensen die we spreken op Curaçao geven aan dat de ambulance niet geschikt is voor het eiland. Geen vierwielaandrijving, geen airco en niet ingericht als ambulance.

Als onze verslaggever een hond in doodsnood vindt en de ambulance wil bereiken, treft hij op de website van de Kluivert Foundation als contactinformatie slechts kruisjes aan. Onbereikbaar dus. Als wij de advocaat van Rossana ernaar vragen, geeft hij toe dat de ambulance gebrekkig bleek en meer bij de garage heeft gestaan dan dat hij daadwerkelijk gebruikt kon worden. Wel zou hij zes maanden gereden hebben.

Op sociale media begint het te morren. Mensen op Curaçao en donateurs vragen zich af wat er met hun geld gebeurd is. Zij verwijzen regelmatig naar het benefietgala dat de stichting in oktober 2018 gehouden heeft. Er wordt die avond 200.000 euro opgehaald, zo staat op de website van de stichting.

Volgens de website is een deel van het geld opgegaan aan kosten zoals voor de dierenarts en voer en staat een deel gereserveerd voor de bouw van een behandelcentrum. Op Instagram geeft Rossana zelf aan dat het opgehaalde geld volledig gereserveerd is voor de bouw en de stichting voor voer afhankelijk is van inwoners, toeristen en Rossana privé.

Als Opgelicht?! in de financiën duikt van de stichting, ziet de redactie dat er helemaal geen 200.000 euro is binnengekomen. Dit wordt desgevraagd ook bevestigd door de advocaat. En in de financiële overzichten, bankafschiften en documenten die Opgelicht?! heeft, worden meer opvallende zaken duidelijk.

Zo lezen we in het jaarverslag dat de stichting in het eerste half jaar van haar bestaan meer geld uitgegeven heeft aan marketing dan aan voer en verzorging van honden, omgerekend 45.000 euro. Ook de winkel die zij hebben aan het strand, die volgens de website is geschonken, blijkt maandelijks meer dan 750 euro te kosten. Aansluitkosten van de winkel waren zelfs 5.000 euro.

Op een crowdfundpagina van de stichting wordt geld ingezameld voor het Kluivert Dogcafé. Te lezen is dat een deel van het interieur gesponsord is door een winkel en al onderweg is naar Curaçao. Maar in de afschriften zien we dat er ook bijna 13.000 euro is betaald voor dit interieur, dat al maanden in een container zou staan. En een marketingbureau dat ervoor moet zorgen dat de posts op sociale media beter bij de huisstijl passen, kan rekenen op 5.500 euro donatiegeld.

Ook kosten die gerelateerd zijn aan het benefietgala roepen vragen op. De event manager krijgt van de Kluivert-rekening bij Dierenlot meermaals 6.000 euro overgemaakt. Er wordt 1.000 euro overgemaakt naar een bloemist en er wordt een veilingmeester ingevlogen op kosten van de stichting. En er worden items die geveild worden tijdens het benefiet ingekocht. Zo wordt er 5.400 euro uitgegeven aan kaartjes voor de Grand Prix van Monaco. Wij zien op de veilingwebsite dat het winnende bod slechts 4.000 euro is.

Maar wie de stichting volgt via de media kan het idee krijgen dat de Kluiverts groots bezig zijn. Eind september, net voordat de eerste Kruidvatfolder uitkomt waarin de producten van de kluifjeslijn staan, plaatst zoon Nino Wilkes een video op zijn YouTube-kanaal. Hij vertelt hierin dat het supergoed gaat met het Kluivert Dog Rescue Center en ze druk bezig zijn met de bouw.

Hij gaat langs bij de Gamma om gratis spullen te ritselen en ook het vervoersbedrijf naar Curaçao helpt mee. Volgens Nino gaat er voor een jaar aan voer verscheept worden. Navraag bij de Gamma leert dat deze spullen niet recent zijn opgehaald, maar al bijna anderhalf jaar geleden.

Op dierendag is Rossana te gast in het programma Tijd voor Max. Uit het interview daar blijkt dat er toch geen centrum is. Door de bouwstop liep het vertraging op, zo zegt ze, maar de vergunningen zijn bijna op orde. In werkelijkheid is de stichting van Rossana dan al negen maanden weg van het terrein met de bouwstop.

In hetzelfde interview spreekt ze over andere stichtingen op Curaçao. Ze noemt het stichtinkjes. Eerder schrijft ze op Instagram dat dankzij haar stichting duizenden honden worden geholpen. Maar de dierenartsen waar de stichting volgens de advocaat mee werkt, weten ons te vertellen dat ze niet of mondjesmaat nog steriliseren voor de Kluivert Foundation. De dierenarts met wie ze het meest werkt, heeft het over enkele tientallen operaties. Hij beaamt dat de beeldvorming in de media een ander beeld geeft dan de werkelijkheid. De Kluivert Dog Rescue Foundation vangt volgens hem wel honden op, maar kleinschalig.

Dit beeld wordt ons bevestigd als we met anderen spreken op Curaçao. Mensen van andere stichtingen, mensen die zich inzetten voor de dieren, mensen die de Kluivert Dog Rescue Foundation om hulp hebben gevraagd, vrijwilligers die teleurgesteld werden toen zij aan de slag wilden, dierenartsen en mensen die ronduit bang zijn.

Een aantal mensen die op Facebook hun twijfels uitten over de stichting kregen een sommatie: de advocaat van Rossana Kluivert stuurde via Facebook een bericht waarbij aangegeven wordt dat zij de kritiek moeten verwijderen en de contactgegevens moeten delen, omdat de advocaat anders contact op zal nemen met hun werkgever.

Als bekend wordt dat Opgelicht?! onderzoek doet naar de Kluivert Dog Rescue Foundation melden zich spontaan ook vrijwilligers bij ons. Ze vertellen dat de informatievoorziening slecht is. Er worden werkzaamheden beloofd op een center dat bij aankomst niet blijkt te bestaan, ook horen we dat ze te weinig begeleiding kregen. Het vrijwilligerswerk bestaat volgens vrijwilligers uit enkele uren per dag doorbrengen met puppies en aan zieke honden wordt te weinig aandacht besteed.

Als Opgelicht?! begin november op het eiland is en het Kluivert Dog Rescue Center niet kan vinden, komt Rossana aan op de dag dat de verslaggever vertrekt. Opgelicht?! heeft dan al gevraagd of we haar een aantal constateringen mogen voorleggen. Aan de telefoon geeft ze aan dat een projectontwikkelaar andere grond heeft gegund en ze nu bezig is met de vergunningen. Als onze verslaggever zich voorstelt op het vliegveld wil Rossana niets kwijt, enkel dat ze het heel heftig vindt dat iemand die zo goed doet onderzocht wordt.

Enkele dagen later vindt er een persconferentie plaats. Er wordt aangegeven dat de naam Kluivert Dog Rescue Center niet langer gebruikt wordt, maar Foundation. Ze gaan samenwerken met de dierenbescherming en de Kluiverts zullen het asiel ondersteunen en de sterilisatieruimte opknappen.

De details van de samenwerking moeten nog worden uitgewerkt. Enkele dagen later lezen we in De Telegraaf dat Rossana al in maart andere grond kon krijgen, maar het egoïstisch vond een eigen plan te trekken terwijl de dierenbescherming omvalt. Al een half jaar zou de samenwerking opgezet worden. In dezelfde week van de persconferentie geeft de voorzitter van de Dierenbescherming op de radio aan dat er sinds zes weken gesproken wordt en ze nog bezig zijn met het uitwerken van de plannen.

In de persverklaring van de dierenbescherming wordt vermeld dat de Kluivert Dog Rescue Foundation de afgelopen twee jaar 200 honden heeft geholpen. Dat klinkt als een flink aantal, en elke hond is er één. Maar het aantal steekt schril af als je weet dat er op Curaçao tijdens een sterilisatieproject binnen vijf dagen 400 honden werden gesteriliseerd. Een vrijwilligster van een andere stichting met wie Opgelicht?! contact heeft, laat in haar eentje 180 dieren per jaar helpen.

Nog voordat Kluivert terugvliegt vanaf Curaçao komt er weer een Kruidvatfolder uit. Opnieuw met producten van de Kluifjeslijn, met kersttruien. Ook nu gaat een deel van de opbrengst naar het Kluivert Dog Rescue Center. In de tekst valt te lezen: 'Het Kluivert Dog Rescue Center op Curaçao zet zich in om het grootschalige hondenleed op het eiland aan te pakken en het welzijn van deze dieren te verbeteren. Dat doen we samen met onze Kluivert Dog Rescuers: inwoners, dierenartsen, donateurs en vrijwiligers'. De dierenbescherming en het asiel worden niet genoemd.

Als Opgelicht?! belt als koper van de Kruidvatproducten worden we doorverwezen naar het online platform van Wendy van Dijk. Zij helpen met de campagne van het Kruidvat. Degene die ons te woord staat, geeft aan dat de stichting van Kluivert een substantieel deel ontvangt. Van het deel dat de Kluiverts krijgen, gaat ongeveer 50% naar de stichting.

Als we ons afvragen of we dat nou goed horen, krijgen de Kluiverts er zelf ook geld voor, bevestigt hij dit nog een keer. Bij navraag bij het Kruidvat zelf wordt ons verteld dat een vast bedrag naar Dierenlot gaat. Als we vragen of de familie Kluivert er wat aan overhoudt kan de woordvoerder ons de verhoudingen niet vertellen. Op de vraag aan de advocaat van Kluivert of een deel van de opbrengst niet naar de hondenopvang gaat, ontvangen we geen antwoord.

Verschillende keren vragen wij om weerwoord bij Rossana Kluivert en haar advocaat. Er wordt gekozen te reageren via email, ondanks uitnodigingen te reageren middels een reactie op camera. Wel laten ze weten dat er na vertrek van het terrein van Rescue Paws drie maanden een villa is gehuurd tegen gereduceerd tarief. Een gereduceerd tarief gold ook bij de Mambo-shop, laten ze weten. De 45.000 euro marketingkosten in 2018 zouden uitsluitend zijn gemaakt voor het benefietgala en gedekt zijn door verkoop van toegangskaarten.

We blijven van mening dat donateurs te allen tijde goed voorgelicht moeten worden over wat er met hun geld gebeurt. Hieronder vind je de vragen met antwoorden die we wel kregen en een reactie van de Kluivert Dog Rescue Foundation:

https://opgelicht.avrotro(...)g-rescue-foundation/