MS-13 - Root Of All Evil

Video niet gevonden.

Retired Police Captain demolishes the War on Drugs

SPOILER

The Truth About Addiction - and The Drug War!

Prohibition, Drugs, Race and Murder - Stefan Molyneux Hosts the Peter Schiff Radio Show

More Blacks In Prison Than Slaves In 1850 - War On Drugs

Video niet gevonden.

Noam Chomsky: The Race War of Drug Prohibition

Video niet gevonden.

Waarom zijn drugs zo verslavend? (3/5)

Video niet gevonden.

Video niet gevonden.

Video niet gevonden.

Video niet gevonden.

Cocaine Cowboys

• The House I Live In (2012)

Video niet gevonden.

• How To Make Money Selling Drugs (2012)
• American Drug War: The Last White Hope (2007)


War on Drugs in Afrika

US war on drugs - now in Africa

Video niet gevonden.

Video niet gevonden.

Festival of Dangerous Ideas 2013: Peter Hitchens - There is No War on Drugs

quote:

The making of an opioid epidemic

quote:

When high doses of painkillers led to widespread addiction, it was called one of the biggest mistakes in modern medicine. But this was no accident. By Chris McGreal

Jane Ballantyne was, at one time, a true believer. The British-born doctor, who trained as an anaesthetist on the NHS before her appointment to head the pain department at Harvard and its associated hospital, drank up the promise of opioid painkillers – drugs such as morphine and methadone – in the late 1990s. Ballantyne listened to the evangelists among her colleagues who painted the drugs as magic bullets against the scourge of chronic pain blighting millions of American lives. Doctors such as Russell Portenoy at the Memorial Sloan Kettering Cancer Center in New York saw how effective morphine was in easing the pain of dying cancer patients thanks to the hospice movement that came out of the UK in the 1970s.

Why, the new thinking went, could the same opioids not be made to work for people grappling with the physical and mental toll of debilitating pain from arthritis, wrecked knees and bodies worn out by physically demanding jobs? As Portenoy saw it, opiates were effective painkillers through most of recorded history and it was only outdated fears about addiction that prevented the drugs still playing that role.

Opioids were languishing from the legacy of an earlier epidemic that prompted President Theodore Roosevelt to appoint the US’s first opium commissioner, Dr Hamilton Wright, in 1908. Portenoy wanted to liberate them from this taint. Wright described Americans as “the greatest drug fiends in the world”, and opium and morphine as a “national curse”. After that the medical profession treated opioid pain relief with what Portenoy and his colleagues regarded as unwarranted fear, stigmatising a valuable medicine.

These new evangelists painted a picture of a nation awash in chronic pain that could be relieved if only the medical profession would overcome its prejudices. They constructed a web of claims they said were rooted in science to back their case, including an assertion that the risk of addiction from narcotic painkillers was “less than 1%” and that dosages could be increased without limit until the pain was overcome. But the evidence was, at best, thin and in time would not stand up to detailed scrutiny. One theory, promoted by Dr David Haddox, was that patients genuinely experiencing pain could not become addicted to opioids because the pain neutralised the euphoria caused by the narcotic. He said that what looked to prescribing doctors like a patient hooked on the drug was “pseudo-addiction”.

Portenoy toured the country, describing opioids as a gift from nature and promoting access to narcotics as a moral argument. Being pain-free was a human right, he said. In 1993, he told the New York Times of a “growing literature showing that these drugs can be used for a long time, with few side-effects, and that addiction and abuse are not a problem”.

Long after the epidemic took hold, and the death toll rose into the hundreds of thousands in the US, Portenoy admitted that there was little basis for this claim and that he had been more interested in changing attitudes to opioids among doctors than in scientific rigour.

“In essence, this was education to destigmatise and because the primary goal was to destigmatise, we often left evidence behind,” he admitted years later as the scale of the epidemic unfolded.

Likewise, Haddox’s theory of pseudo-addiction was based on the study of a single cancer patient. At the time, though, the new thinking was a liberation for primary care doctors frustrated at the limited help they could offer patients begging to get a few hours’ sleep. Ballantyne was as enthusiastic as anyone and began teaching the gospel of pain relief at Harvard, and embracing opioids to treat her patients.

“Our message was a message of hope,” she said. “We were teaching that we shouldn’t withhold opiates from people suffering from chronic pain and that the risks of addiction were pretty low because that was the teaching we’d received.”

But then Ballantyne began to see signs in her patients that experience wasn’t matching theory. Doctors were told they could repeatedly ratchet up the dosage of narcotics and switch to a new and powerful drug, OxyContin, without endangering the patient, because the pain, in effect, cancelled out the risk of addiction. To her dismay, Ballantyne saw that many of her patients were not better off when taking the drugs and were showing signs of dependence.

Among those patients on high doses over months and years, Ballantyne heard from one after another that the more drugs they took, the worse their pain became. But if they tried to stop or cut back on the pills, their pain also worsened. They were trapped.

“You had never seen people in such agony as these people on high doses of opiates,” she told me. “And we thought it’s not just because of the underlying pain; it’s to do with the medication.”

As Ballantyne listened to relatives of her patients talk about how much the drugs had changed their loved ones, her misgivings grew. Husbands spoke of wives as if a part of them were lost. Mothers complained that children had become sullen and distant, their judgment gone, their personality warped, their character altered. None of this should have been happening. Pain relief was supposed to free the patients, not imprison them. It was all very far from the promise of a magic bullet.

quote:

Mexico: president-elect Amlo's party moves toward marijuana legalization

Party has submitted legislation to legalize the possession, public use, growth and sale of marijuana

The party of Mexico’s president-elect has submitted legislation to legalize the possession, public use, growth and sale of marijuana in what would be a major change to the country’s narcotics strategy.

Senator Olga Sánchez Cordero – who has been picked as interior secretary by President-elect Andrés Manuel López Obrador – presented the measure on Thursday, saying that “every person has the right to carry up to 30 grams (one ounce) of cannabis”.

If the bill passes, Mexico would join Canada, Uruguay and a host of US states that permit recreational use of the drug and allow its commercialization.

Mexico, which banned marijuana in the early 20th century, is still a major supplier of illicit weed to the United States. It has been racked by a decade of conflict between cartels over supply routes for heroin, cocaine and synthetic drugs to its northern neighbor.

Sánchez’s bill also would allow every Mexican to grow up to 20 marijuana plants on private property and produce up to 17 ounces (480 grams) a year. Edible marijuana products would be prohibited.

In 2016, Mexico’s government began granting permits for some patients to import medicinal marijuana products. It has also decriminalized small amounts of marijuana and issued several permits for people to cultivate and possess pot for personal use.

López Obrador, who takes office 1 December, has promised major changes to Mexico’s approach to the war on drugs, suggesting a negotiated peace and amnesty for people involved in the narcotics trade.

In the 26-page bill posted on the Congress website, Sánchez wrote that Mexico’s cannabis prohibition has contributed to crime and violence, adding that in the 12 years since Mexico launched a war on cartels, 235,000 people have been killed.

“The policy of prohibition arises from the false assumption that the problem of drugs should be tackled from a penal focus,” wrote Sánchez, a former supreme court magistrate.

“The objective can’t be to eradicate the consumption of a substance that’s as prevalent as cannabis,” she added.

Although the coalition led by the president-elect’s National Regeneration Movement (Morena) party has a majority in both houses, it includes a conservative party that has in the past opposed some socially progressive policies, meaning the bill may face hurdles.

Legislation in Mexico’s two-house Congress often moves slowly, and after being submitted, the bill would have to pass committees before reaching a vote.

The bill would permit companies to grow and commercialize marijuana. Individuals would also be allowed to cultivate plants for private use, as long as they register in an anonymous government listing and produce no more than 480 grams of marijuana a year.

Smoking pot in public places would also be permitted.

Mexico’s supreme court last week ruled that an absolute ban on recreational use of marijuana was unconstitutional, effectively leaving it to lawmakers to regulate consumption of the drug.

Support for legalization has strengthened in Mexico in recent years as violence soars.

Since 2006, Mexico has used military might to fight drug gangs, which have splintered into smaller groups battling over trafficking routes and territory.

The country saw more than 31,000 murders last year, the highest total since modern records began, according to government data.

quote:

Meth-crisis in Azië: 'Een situatie zoals we die nooit hebben gezien'

Crisis. Van de bergen in Thailand tot in de straten van Seoul, autoriteiten vechten tegen de productie en handel van de sterk verslavende drug methamfetamine, beter bekend als meth.

"Een situatie zoals we die nog nooit hebben gezien", zei een vertegenwoordiger van de Verenigde Naties afgelopen week op een crisisbijeenkomst in Myanmar over de boom. "Het is de dominante drug geworden in de regio."

Recordvangsten

Het recordaantal kilo's meth dat in 2017 in de regio werd onderschept, lijkt dit jaar weer te worden verbroken. In augustus wist de politie in Thailand nog een lading van 14 miljoen pillen tegen te houden.

En vorige maand maakten ook de autoriteiten in Zuid-Korea een klapper: daar arresteerden ze zes mensen die meth met een straatwaarde van 325 miljoen dollar het land in probeerden te smokkelen.

De onderschepte drugs zijn allemaal afkomstig uit dezelfde streek: de zogenaamde Gouden Driehoek. Een gebied op de grenzen van China, Laos, Thailand en Myanmar, ter grootte van ongeveer acht keer Nederland.

"Er heerst een soort wetteloosheid in dit afgelegen gebergte", zegt correspondent Michel Maas. Vooral aan de kant van Myanmar, in de staat Shan, is nauwelijks controle. "Daar zijn militairen en rebellen de baas en die delen mee in de winst van de drugshandel. Ze verdienen goud aan meth."

Opium

De Gouden Driehoek was tot de jaren '90 vooral berucht vanwege de enorme productie en smokkel van een andere drug: opium, de grondstof voor heroïne.

Maar de teelt daarvan staat al jaren onder druk. De velden waar boeren de papaverbloemen voor opium kweken, worden vernietigd zodra ze ontdekt worden. "Daar hebben de Verenigde Naties en overheden jarenlang op ingezet", zegt Maas. "En die strategie bleek redelijk succesvol. De afgelopen jaren nam het aantal velden met een kwart af."

Reden voor de boeren in het gebied om zich op een andere goudmijn te storten. Die van meth, dus. De laboratoria voor de productie van de stimulerende drug zijn makkelijker af te dekken of te verplaatsen dan de duizenden hectaren papavervelden.

Bovendien is het maken ervan een stuk goedkoper. Meth is een synthetische drug die van chemische stoffen wordt gemaakt en dat is veel minder arbeidsintensief dan opium verbouwen.

Alarm

Inmiddels is de productie van methamfetamine in de beruchte Aziatische driehoek gestegen tot "een alarmerend niveau, waarschuwen de Verenigde Naties. "De productie is in 10 jaar tijd verzevenvoudigd", zegt correspondent Michel Maas. "Met alle gevolgen van dien."

Het aanbod overtreft de vraag in de regio enorm, met als gevolg dat de prijzen flink dalen. Een yabaa pil (letterlijk vertaald: 'gekke drug') koop je nu al voor 1 tot 5 dollar in de straten van Laos, Thailand en Myanmar.

Ter vergelijking: vier jaar terug betaalde je voor zo'n pil, die een mix van meth en cafeïne bevat, nog 5 tot 15 dollar. En eenzelfde trend is te zien bij meth in kristalvorm, of simpelweg crystal meth. Een drug die in Nederland vooral is bekend van de Amerikaanse hitserie Breaking Bad.

"Dat betekent dat steeds meer mensen meth-pillen en kristallen gaan gebruiken", ziet correspondent Michel Maas.

De sterk verslavende drugs worden niet alleen op straat in Zuidoost-Azië verhandeld, de Gouden Driehoek groeide afgelopen jaren uit tot een belangrijke leverancier voor India, Japan, Nieuw-Zeeland en de meeste landen er tussenin.

Zo deden Australische autoriteiten eind vorig jaar 'de grootste drugsvangst in de geschiedenis': een monsterlading pillen en kristallen ter waarde van 800 miljoen dollar, waarvan justitie gelooft dat ze uit de Gouden Driehoek komen.

"De lokale drugsbazen maken gebruik van hun oude smokkelnetwerk, maar breiden de handel tegelijkertijd flink uit", zegt Maas. "Meth is een stuk makkelijker te smokkelen dan opium. Het stinkt niet zo en is bovendien veel kleiner."

War on drugs

Afgelopen week kwamen delegaties van betrokken Aziatische landen bij elkaar op een crisisbijeenkomst. Wat moeten ze doen tegen de meth boom?

De Verenigde Naties vrezen een crisis in Zuidoost-Azië zoals de opiatencrisis in de Verenigde Staten. In 2016 stierven in dat land 174 mensen per dag aan een overdosis. Meer dan ooit gemeten, blijkt uit een van de week verschenen rapport van de Drug Enforcement Administration. De Verenigde Naties dringen daarom aan op een gezamenlijke aanpak van de betrokken landen in Azië. "Zodat we levens kunnen redden", zegt een vertegenwoordiger.

Maar een geïntegreerde aanpak met verslavingszorg en wetgeving zoals de VN die voor ogen heeft, wordt door enkele landen gedwarsboomd. "Concrete afspraken zijn er niet gemaakt. Indonesië, Cambodja en de Filipijnen - ze kiezen vooral de gemakkelijke weg", zegt Michel Maas. "Ze hebben de war on drugs uitgeroepen en straffen zwaar."

Zo voert president Duterte van de Filipijnen een meedogenloze oorlog tegen drugs. Hij liet duizenden mensen ombrengen die betrokken waren bij de handel of het gebruik van de verboden middelen. "Die aanpak krijgt nu steeds meer navolging in Indonesië en Cambodja", zegt Maas. "Er worden voortdurend recordvangsten gedaan en drugs in brand gezet. Maar daarmee wordt het probleem niet opgelost, het toont enkel aan hoe groot dat is."

quote:

Drugssmokkel op zee bestrijden, ingrijpen op 'foute' vakantieparken en vastgoed uit criminele handen halen. Maar ook meer toezicht op het platteland, de aanwas van jonge drugsdealers stoppen en voorkomen dat gulle criminelen de lokale voetbalclub sponsoren.

Met een veelvoud aan projecten wil het kabinet de komende jaren de georganiseerde drugscriminaliteit in Nederland bestrijden. Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid stelt vandaag "een breed pakket aan preventieve en repressieve maatregelen" voor aan de Tweede Kamer.

In het regeerakkoord heeft het kabinet 100 miljoen euro vrijgemaakt voor de aanpak van 'ondermijnende criminaliteit'. "Dat is de georganiseerde misdaad die zich in buurten nestelt, bewoners intimideert en groot is in drugshandel en witwassen", zegt Grapperhaus. "We hebben deze problematiek als samenleving onderschat."

Het geld zal volledig worden besteed aan verschijnselen die te maken hebben met de handel in cocaïne, synthetische drugs en wiet. "Het is gek dat wij als klein land zo'n grote criminele industrie hebben", vindt oud-burgemeester Peter Noordanus, die het kabinet adviseerde over de besteding van het geld.

"Drugshandel heeft allerlei neveneffecten: liquidaties, afvaldumpingen, een enorme berg zwart geld die mensen corrumpeert. Kinderen die henneptoppen knippen. Dát is de ondermijning die onze maatschappij aantast."

Plannen
De politie, het Openbaar Ministerie, gemeenten en andere partijen hebben bedacht hoe de drugsindustrie in Nederland moet worden aangepakt. Tientallen projecten moeten de markt gaan verpesten, in de hoop dat criminelen uitwijken naar andere landen en Nederland op drugsgebied niet langer geldt als de handelsvloer van Europa.

Omdat de problemen in Nederland per regio verschillen, verschillen ook de plannen van plek tot plek. Den Haag en Limburg gaan optreden tegen malafide horeca en autobedrijven, terwijl Amsterdam en Utrecht met een wijkgerichte aanpak willen voorkomen dat jongeren worden gerekruteerd door criminelen.

Sommige maatregelen richten zich direct op de productie en verkoop van drugs, andere op de gevolgen of bijverschijnselen. Zo bleek deze zomer uit een rapport dat criminelen zich in veel gemeenten manifesteren als lokale weldoeners, door bijvoorbeeld de voetbalclub te sponsoren. Ook daartegen wil de overheid optreden.

De problemen met georganiseerde misdaad in Nederland op een rij:

-

Behalve op lokaal of regionaal niveau wordt ook een aantal zaken landelijk aangepakt. Zo gaan de opsporingsdiensten achter internationale geldstromen aan om te achterhalen waar de drugswinsten blijven.

Ook zal harder worden opgetreden tegen bijvoorbeeld trustkantoren die criminelen helpen met financiële constructies. Er moet ook een nauwere samenwerking komen met banken om het drugscriminelen lastiger te maken hun geld te stallen.

Rechtbanken kijken hoe ze strafzaken sneller kunnen afhandelen. Sommige drugszaken lopen zeven à acht jaar voor er een definitieve uitspraak ligt. Mogelijk gaan gespecialiseerde rechters 'ondermijningszaken' behandelen.

Nieuwe wetten
Minister Grapperhaus noemt de maatregelen "een forse eerste stap", maar erkent dat met deze investering de problemen niet voorbij zijn. "Ik denk dat we de komende jaren zeker nog meer projecten zouden moeten opzetten." Of daar geld voor is, is afwachten.

Het ministerie werkt ondertussen ook aan nieuwe wetgeving tegen criminelen. Zo moeten burgemeesters meer bevoegdheden krijgen om panden te sluiten, ligt er een voorstel om motorclubs te kunnen verbieden en wil de minister de straffen voor het bezit van automatische vuurwapens verdubbelen.

quote:

‘It can rewire people’s brains’: how traumatised veterans turned to underground MDMA therapy

Dead Dog on the Left isn’t just a documentary about the use of ecstasy in treating PTSD, it’s a story of the lengths one former marine will go to for friendship

The scene, at first, seems to be of two mates reminiscing about the good old days. Relaxing on the porch with a beer, tattoos poking out from under his shirt sleeves, Tyler Flanigan roundly mocks his fellow former marine Nigel McCourry.

“Remember that first patrol we went on, outside the gate, when we went into Condition One?” Flanigan says, barely able to get out the words. “You were like, ‘DEAD DOG ON THE LEFT!’”

McCourry sheepishly protests that he’d been told animal carcasses could be booby-trapped. The laughter dies off.

“That shit was crazy, man,” Flanigan says, searching McCourry’s eyes.

McCourry and Flanigan are the subjects of Dead Dog on the Left, a mini-documentary taken from a forthcoming feature film, MDMA the Movie, which explores the history of the so-called “party drug” more popularly known as ecstasy, its use in therapy, and harm reduction.

Dead Dog on the Left - A Story of War, Friendship and Healing

Both films are directed by Emanuel Sferios, the founder of the educational, pill-testing non-profit DanceSafe, which now has 24 branches across North America. Sferios wants to see MDMA legalised. He believes it would be safer for users if regulated, and he knows that getting it legalised for MDMA-assisted psychotherapy in particular could be a matter of life and death for many sufferers of post-traumatic stress disorder. So he’s released Dead Dog on the Left early, in the hope of challenging the stigma around the drug.

His protagonists may have survived the Iraq war, but only barely. Suicidal thoughts have stalked them both. It was Flanigan’s job to put the body parts of dead marines – his mates – into bags. Then there was the agony of attending the funerals and swallowing down survivor’s guilt to shake the hands of his comrades’ families.

McCourry and others in his unit had accidentally shot and killed two girls. There were many more senseless deaths, such as the farmers mowed down in their fields by machine guns. Back in the States, McCourry’s suffering continued. Sleepless nights. A feeling of disassociation from all the medication prescribed to him by the Veterans Administration. Not recognising himself in the mirror.

“I’d come to see myself as a monster,” he tells Sferios.

When McCourry speaks to the Guardian from his home in Portland, Oregon, he has a measured way of talking and a peacefulness that, in the film, is starkly at odds with Flanigan’s agitation.

McCourry’s journey to healing began back in 2011 when he was watching Drugs, Inc on the National Geographic channel. “They did an hour-long episode on ecstasy,” he says, “and it was mostly a negative viewpoint, but there was this snippet where they said that researchers had been working with MDMA-assisted psychotherapy to help veterans with PTSD.”

MDMA-assisted psychotherapy is not a new practice. It has its roots in the 1970s, before the US Drug Enforcement Administration placed MDMA on the schedule of illicit substances in 1984. In 1986 a trainee therapist, Rick Doblin, founded the Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (Maps), which now spearheads MDMA research in the US, though it took nearly 30 years to obtain approval from the US Food and Drug Administration for the trials. Trials are also under way in Bristol in the UK, where Dr Ben Sessa is treating alcohol dependence with MDMA. So far in Australia, despite the efforts of organisations such as Psychedelic Research in Science and Medicine, only ketamine trials have got off the ground, and ketamine was already approved for medical use.

At the time McCourry caught Drugs, Inc on television, he was applying for graduate school at Furman University in South Carolina. He realised that the Maps trial featured on the program was in Charleston, just 355km away. He called up, but after a preliminary screening was told there were 150 hopefuls ahead of him. Then he mentioned he had just moved to the area. “They were looking for local participants specifically, so that put me number one on the list.”

In May 2012 McCourry did his first session of five, lying in bed, flanked by two therapists. At the beginning of the session he was given a 75mg dose of MDMA. “During those eight hours you’re addressing the most challenging situations in your life that typically you don’t like to think about,” he says. “It feels very exhausting, like it was some of the most work you’ve ever done in one day.”

The MDMA reduces activity in the amygdala, where fear-based emotions – such as those attached to traumatic memories – are processed. As Doblin, the executive director of Maps, says: “People are able to put things in context and build new neural pathways to these memories, which are recreated without the fear attached. One MDMA session can fundamentally reorder and rewire people’s brains.”

The effects of MDMA increase a feeling of connection with the therapist, particularly vital for veterans who feel their experiences are incomprehensible, which – as McCourry says – can instil in them a feeling of defensiveness. The individual is also flooded with self-compassion, something many veterans have forgotten how to feel.

McCourry calls those trials, now completed, “a transformation of the psyche”. He believed the drug would have profound effects on Flanigan, too. But he was unable to get his friend into the trial. So he took drastic action: he tracked down some underground therapists willing to do the work illegally.

Sferios met McCourry in the spring of 2014 after asking Maps to send out a letter on his behalf to participants prepared to talk to media. A little over a year later, McCourry introduced him to Flanigan. In July 2015, three months before Flanigan’s treatment was to begin, Sferios filmed a barbecue at the Flanigan family home. The scene shows Flanigan getting tanked up and playing Johnny Cash on his acoustic guitar. He tries to do a handstand but fails. Over dinner, discussion centres around him. One of his non-military buddies expresses concern for his wellbeing.

Like an earnest suitor, McCourry works hard to gain the trust of Flanigan’s father, who’s wearing his own US Marines cap, having served in the merchant marines. It seems to work – the older man’s concerns about the illegality of the mission and of the use of MDMA are assuaged. Then Flanigan snaps at Sferios to turn off the camera.

“When we first met Tyler we were very concerned,” Sferios tells the Guardian. “One of the first things he told Nigel is that he had tried to kill himself again just a month previously.”

Earlier, on the day of the barbecue, Sferios had filmed Flanigan feeding ducks at a park, and the depths of Flanigan’s desperation had spilled out. “The date for his first therapy session hadn’t been scheduled yet, and what if he killed himself before then? What if the therapy doesn’t work for him? After all, it doesn’t work for everyone. These were the questions the film crew and I were asking ourselves.”

Shortly after that barbecue, Sferios filmed McCourry and Flanigan heading west towards San Francisco to meet the underground therapists in a country cottage. Sferios contributed to getting Flanigan to California, and paid for his three sessions.

The identity of the man and woman are disguised. Sferios thinks that risks for underground therapists are lessening – especially given the prospect of legalisation – but they are still wary. “There are academic certificate courses now, at some private colleges, in MDMA-assisted therapy, preparing therapists for 2021 when the drug becomes legal,” he says. “So I think the risk is far less that a therapist would get their licence taken away for providing MDMA therapy. At the same time, everyone I know who does it is cautious. Nobody advertises and clients are only referred via word of mouth.”

Now that MDMA-assisted psychotherapy has “breakthrough therapy” designation by the FDA, critics of the practice in the medical community are hard to find. But it’s not a miracle cure – mental health maintenance is likely to be required. A few years after treatment, McCourry noticed he was feeling anxious and overwhelmed. He got back on track by seeing a counsellor. “Since the MDMA therapy I’m able to recognise when something comes up that I need to talk about,” he says.

McCourry hopes that the therapy will be adopted by the Veterans Administration and Department of Defense. “If you look at the amount of money that the United States spends treating PTSD in veterans, it’s enormous,” he says. “If you can cure PTSD after three sessions of MDMA therapy then you don’t have to provide a veteran with medications for the rest of their life and talk therapy once a month and all of these other therapeutic modalities that end up being pretty resource-depleting.”

These days, McCourry lives in Portland. After getting his masters in chemistry – while receiving MDMA treatment – he started making extracts from medicinal plants. He has moved into cannabis science and has been working with a company that extracts cannabidiol from industrial hemp.

Flanigan, who had been self-medicating with alcohol to the point that when he took the MDMA he had to have a beer with it to avoid withdrawal, ends the film in a far calmer, more self-accepting place.

“Tyler is doing well,” Sferios says. “He’s living in Florida, taking care of his grandfather and making music.” Two of his songs are used in Dead Dog on the Left. Crowdfunding is under way to finance the completion of the full-length feature.

“We know MDMA works on a large majority of people suffering from PTSD,” Sferios says. “Our goal was not to prove that to anyone; the FDA studies are the real proof. Rather, I wanted to make an emotional film that told a story. And I think the love and friendship between these two veterans is what really comes across.”

quote:

De verloren oorlog
^{Door: mr. Kaj Hollemans}

Volgens minister van Justitie en Veiligheid Grapperhaus moet de productie en distributie van alle drugs uit de zwaarste categorie in de Opiumwet (cocaïne, amfetamine, xtc en ghb) loeihard worden aangepakt. De minister pleit voor een ‘War on Drugs’ omdat het legaliseren van deze middelen geen optie zou zijn. Als echter de laatste jaren iets duidelijk is geworden, is het dit wel: over de hele wereld faalt de ‘War on Drugs’. Wereldwijd wordt meer dan 90 miljard euro besteed aan deze oorlog. Ondanks de enorme hoeveelheid geld die wordt geïnvesteerd in de bestrijding van drugs, nemen de uitdagingen eerder toe dan af.

Een recent rapport van het International Drug Policy Consortium – een wereldwijd netwerk van maatschappelijke organisaties met meer dan 170 niet-gouvernementele organisaties die zich bezighouden met drugsbeleid – laat zien dat het drugsgebruik niet is afgenomen, maar dat het tussen 2011 en 2016 met 31 procent (!) is gestegen. De illegale drugsmarkten zijn meedogenloos uitgebreid om aan deze groeiende vraag te kunnen voldoen, waarbij tussen 2009 en 2018 de productie van opium is gestegen met 130 procent en de productie van coca met 34 procent.

Kortom, de ‘War on Drugs’ is geen oplossing en werkt contraproductief. Zodra justitie en politie meer druk op de drugsmarkt zetten, worden de risico’s hoger en daarmee stijgt de winstmarge. Dat trekt weer zwaardere criminaliteit aan, met alle gevolgen van dien.

Onlangs bepleitte een Nijmeegse arts, Kees Kramers, dat xtc legaal zou moeten worden. Legalisering zou volgens hem leiden tot minder criminaliteit en minder dumpingen van gevaarlijk chemisch drugsafval. Eerder had hoogleraar verslavingszorg Wim van den Brink ook al aangegeven dat het beter zou zijn als de overheid xtc, net als cannabis, reguleert.

De reactie van het CDA, de partij van minister Grapperhaus, op dergelijke initiatieven is helaas nogal voorspelbaar. Het CDA wil niet erkennen dat de strijd tegen de synthetische drugsindustrie met de miljardenwinsten is verloren. “Wij gaan criminelen niet belonen, maar bestraffen”, aldus een CDA-Kamerlid. Dat inmiddels is aangetoond dat deze aanpak niet werkt, maar alleen maar leidt tot meer drugsgerelateerde criminaliteit en tot meer drugsgebruik, doet blijkbaar niet ter zake in politiek Den Haag.

In 2017 heb ik ook een pleidooi gehouden voor het legaliseren van cannabis en xtc.

Het uitgangspunt van het drugsbeleid is om de risico’s voor de volksgezondheid zoveel mogelijk te beperken en maatschappelijke en sociale schade te voorkomen. Op grond daarvan zou het verstandiger zijn om drugs te reguleren en per middel te bepalen wat wel en niet is toegestaan, net als bij alcohol en tabak.

De prioriteit van het Nederlandse drugsbeleid moet weer komen te liggen bij het beschermen van mensen in plaats van het bestrijden van middelen. Verantwoord gebruik van drugs moet het uitgangspunt zijn, te beginnen bij twee relatief minder schadelijke middelen: cannabis en xtc.

Mensen gebruiken cannabis of xtc om uiteenlopende redenen. In verreweg de meeste gevallen gaat het om volwassen, verantwoordelijke mensen die er bewust voor kiezen. Voor de meesten van hen heeft het gebruik een meerwaarde. Zij ervaren het effect als positief. Sommige mensen komen in de problemen door (overmatig) gebruik van deze middelen. Voor hen is voldoende begeleiding en hulp beschikbaar, net als bij alcohol.

Cannabis en xtc kunnen beter een legale status krijgen en een eigen set van regels. Zodoende kunnen eisen worden gesteld aan het productieproces, de herkomst, de samenstelling en de kwaliteit en weten mensen wat ze roken of slikken. Dat leidt aantoonbaar tot de minste maatschappelijke en sociale schade en tot een laag risico voor de volksgezondheid. Drugsbeleid gebaseerd op onderzoek en op wetenschappelijke inzichten. Je moet er maar op komen.

Voor cannabis komt er straks een experiment, waarbij de teelt onder bepaalde voorwaarden wordt toegestaan. Dat is een eerste stap in de goede richting. Maar verder verandert er voorlopig niets. Politiek Den Haag trekt ten strijde tegen alle synthetische drugs, doof voor de waarschuwingen en blind voor de feiten, in een zinloze oorlog met louter verliezers.

quote:

'Gemeenten teleurgesteld over opzet wietproef'

Het plan voor gelegaliseerde wietteelt zoals het er nu ligt kan niet op unanieme goedkeuring rekenen van Nederlandse gemeenten. Die willen daarom weer om tafel met de verantwoordelijke ministers.

De Vereniging voor Nederlandse Gemeenten (VNG) zegt in Trouw teleurgesteld te zijn over de voorlopige opzet van de wietproef. Stonden gemeenten er eerder nog voor in de rij, nu gaat het volgens de vereniging lastig worden om tien deelnemers te vinden.

Weigershops

Het voornaamste bezwaar van de VNG is dat de proef niet automatisch met vier jaar wordt verlengd als het een succes blijkt te zijn. Het risico bestaat nu dat coffeeshophouders na de proef terug moeten naar illegale telers. "Dat is immoreel", zegt burgemeester Paul Depla van Breda tegen de krant.

Een andere eis van verantwoordelijke ministers Ferd Grapperhaus (Justitie) en Bruno Bruins (Medische Zorg) is dat alle coffeeshops in een gemeente mee moeten doen. Depla zou liever zien dat burgemeesters meer middelen krijgen om weigerende shopeigenaren aan te pakken.

Half-illegaal

Het laatste punt van kritiek dat de VNG met de ministers wil bespreken is het 'ingezetenencriterium'. Dat zou ervoor zorgen dat een coffeeshop in bijvoorbeeld Venlo niet meer aan Duitse klanten mag verkopen. Dat zou illegaal drugstoerisme in de hand kunnen werken, is de angst van de Nederlandse gemeenten.

Het wiet-experiment moet een oplossing opleveren voor een kronkel in het Nederlandse gedoogbeleid. Wiet mag wel legaal worden verkocht, maar niet worden geteeld. Dat zorgt voor problemen: het werkt criminaliteit in de hand en een coffeeshophouder of koper werkt mee aan een half-illegale constructie.

Ontmantelen

De legale wietteelt is al lange tijd een vurige wens van burgemeesters uit het zuiden van het land. Steden als Maastricht, Venlo, Breda, Tilburg en Eindhoven hebben al jaren te maken met de uitwassen van de criminaliteit die de illegale wietteelt oplevert.

Dagelijks worden boerenschuren vol hennepplanten ontmanteld. De bendes die daar achter zitten, deinzen er niet voor terug om boeren, ambtenaren en zelfs burgemeesters af te persen of te bedreigen.

quote:

'Nederlandse drugshandel overspoelt België'

Het aantal wietplantages in België groeit, en de teelt wordt gedomineerd door Nederlandse criminelen. "Nederlandse criminelen hebben vaak een rol bij de financiering, de aanvoer van het materiaal en de afzet van de eindproducties."

"Ook komen de cannabisstekken nog steeds vanuit Nederland", zegt commissaris Marc Vancoillie van de Federale Gerechtelijke Politie tegen Reporter Radio.

Verschuiving

De cannabisteelt in België wordt grotendeels aangestuurd vanuit Nederland. Veel van de Belgische wiet wordt weer naar Nederland geëxporteerd om vervolgens naar andere landen te worden gedistribueerd. Alleen al in Antwerpen zijn dit jaar al 96 Nederlanders aangehouden in verband met drugshandel.

Waar voorheen plantages vooral in de grensstreek werden opgerold, komen ze nu ook in Wallonië voor. De verschuiving zou komen door de harde aanpak in Nederland en het noorden van België.

quote:

Detroit police officers fight each other in undercover op gone wrong

DETROIT (WJBK) - An internal investigation has been launched at the Detroit Police Department after two different precincts got into a turf war as they converged on an east side neighborhood.

Neighbors who live on Andover on Detroit's east side will be the first to tell you this area is known for constant drug activity.

"Definitely a drug problem in our neighbor for years," said one resident, " but I don't think anyone can stop it."

On Thursday Detroit police certainly tried -- but maybe too hard.

Sources say it started when two special ops officers from the 12th Precinct were operating a "push off" on Andover near Seven Mile. That is when two undercover officers pretend to be dope dealers, waiting for eager customers to approach, and then arrest potential buyers and seize their vehicles.

But this time, instead of customers, special ops officers from the 11th Precinct showed up. Not realizing they were fellow officers, they ordered the other undercover officers to the ground.

FOX 2 is told the rest of the special ops team from the 12th Precinct showed up, and officers began raiding a house in the 19300 block of Andover. But instead of fighting crime, officers from both precincts began fighting with each other.

Sources say guns were drawn and punches were thrown while the homeowner stood and watched.

The department's top cops were notified along with Internal Affairs. Each officer involved is now under investigation as the department tried to determine what went wrong.

"You've gotta have to have more communication, I guess," said the resident. "I don't understand what happened about that - communicate."

FOX 2 is told one of the units had body camera video that detailed the entire incident. That is now part of the internal investigation and we are working to get our hands on it.

We're told top brass doesn't plan to comment on this until next week.

quote:

Wetenschappers universiteit Wageningen willen wiet gaan telen

De Wageningen Universiteit (WUR) wil meedoen aan het landelijke experiment om legaal wiet te telen. In een aantal gemeenten worden volgend jaar gecontroleerd hennepplanten verbouwd om zo de teelt te decriminaliseren. De WUR denkt daaraan een belangrijke bijdrage te kunnen leveren, zegt onderzoeksleider Eric Poot tegen actualiteitenrubriek EenVandaag.

"Ik denk ook dat het verstandig is om onderzoeksinstellingen als de onze bij het experiment te betrekken, omdat wij de teelt op een hoger plan kunnen krijgen: duurzamer, veiliger en gezonder", zegt Poot.

Het telen van wiet is nu nog illegaal, maar de verkoop ervan wordt gedoogd. Criminele organisaties zijn steeds vaker betrokken bij de teelt en de overheid grijpt daarom in. Gereguleerde wietteelt zou de oplossing zijn.

Vernietigd

Wetenschappers van de Wageningen Universiteit doen al jaren onderzoek naar het telen van wiet. Ze kijken onder meer naar de medicinale toepassing van hennep.

Soms gaat het daarbij mis; in 2009 werd een groot proefveld met hennepplanten midden in een maïsland in Lelystad door de politie vernietigd, omdat de agenten dachten dat het een hennepveld van criminelen was.

quote:

Een korte geschiedenis van 30 jaar mdma-verbod in Nederland

Nederland is tegenwoordig ’s werelds grootste mdma-producent, en pillen die worden omschreven als ‘Dutch Quality’ zijn sterker dan ooit. Wat is er gebeurd?

Het is deze week precies dertig jaar geleden dat mdma werd verboden. Op 22 november 1988 werd mdma op lijst I van de Opiumwet geplaatst. Vanaf dat moment was ‘ecstasy’ officieel een criminele harddrug. Vrijwel niemand had door wat voor historisch moment dat was. Politici spraken er niet publiekelijk over. Geen krant besteedde er aandacht aan.

Pas een jaar later wordt mdma voor het eerst in de Tweede Kamer besproken. Andrée van Es, Kamerlid voor GroenLinks, vraagt zich af of mdma wel op de lijst van ‘zwaarste verdovende middelen’ thuishoort. De drug is namelijk lang niet zo verslavend als heroïne en niet zo schadelijk als het roken van crack. Maar de toenmalige minister Hirsch Ballin wijst op het gevaar van criminelen in Nederland die zich bezighouden met de productie van mdma ‘voor exportdoeleinden’. Politici wilden voorkomen dat mensen de drug zouden gaan gebruiken, maar het voornaamste doel van het verbod was aanvankelijk dus om de internationale handel tegen te gaan.

Dertig jaar na het verbod is Nederland ’s werelds grootste producent van mdma geworden. Een miljoen Nederlanders hebben weleens een xtc-pil geslikt. Naar schatting wordt er in Nederland elk jaar tussen de 250 miljoen en 3 miljard euro verdiend met de handel in synthetische drugs. Op het darkweb staat ‘Dutch Quality’ synoniem voor ontzettend sterke xtc-pillen.

Hoe de situatie rondom mdma zo gigantisch uit de klauwen heeft kunnen lopen, vertellen journalisten Philippus Zandstra en Wietse Pottjewijd in hun nog te verschijnen boek XTC: een biografie, dat gaat over de geschiedenis van mdma in Nederland.

Ambtenaren hadden aan het begin van de jaren negentig niet echt door hoe populair mdma aan het worden was, legt Philippus uit. “Iedereen zette destijds vol in op de aanpak van heroïneverslaving, wat echt een groot probleem was.”

Zo’n beetje tegelijkertijd met de heroïne-epidemie komt er een nieuwe muziekstijl op: house. De dan nog relatief onbekende drug mdma, met de straatnaam ‘ecstasy’, duikt op, en het spul blijkt ideaal te zijn voor als je in een loods of discotheek staat te raven of te hakken tot de volgende middag. Het geeft een hoop energie en zorgt voor een enorm gevoel aan saamhorigheid.

Criminelen hebben al snel door dat er een enorme vraag is naar het nieuwe roesmiddel en beginnen het steeds meer te produceren. Er valt veel geld mee te verdienen. “In eerste instantie werd de mdma-productie in Nederland door onze bestuurders niet echt als een probleem gezien,” vertelt Philippus. Het waren andere landen, met name Frankrijk en de Verenigde Staten, die Nederland ‘de supermarkt voor drugs’ noemden, met onze coffeeshops, gratis heroïneverstrekking aan verslaafden en de export van xtc-pillen. Ook zond het televisieprogramma Nova een reportage uit waarin ons land ‘het Colombia van de xtc’ werd genoemd, wat de beeldvorming beïnvloedde.

Premier Wim Kok vreesde internationale sancties vanwege het ‘softe’ Nederlandse drugsbeleid. Frankrijk dreigde bijvoorbeeld onderhandelingen over het Schengen-akkoord op te blazen als we niet strenger zouden gaan optreden tegen drugs. “Toen is er een speciale politie-eenheid opgericht die zich echt ging toeleggen op de bestrijding van synthetische drugs,” legt Philippus uit.

De politie had op zich al langer oog voor de groeiende xtc-handel – zo werd er in 1992 een grote xtc-bende opgerold waarbij Willem Endstra betrokken was. Toch was de oprichting van het nieuwe politieteam eigenlijk de eerste keer dat de politie stappen nam om de opsporing van synthetische drugsproductie écht serieus te nemen, door er een speciaal team voor op te leiden.

Na de millenniumwisseling raakt Nederland pas echt op stoom met het bestrijden van synthetische drugs. De politie gaat in de tijd van het eerste kabinet Balkenende samenwerken met veiligheidsdiensten in de Verenigde Staten, die naar eigen zeggen veel last hebben van Nederlandse mdma die het land binnen wordt gesmokkeld. Hoe de twee landen samenwerken om mdma-producenten te lijf gaan, vertellen onderzoeksjournalisten Marian Husken en Freke Vuijst in hun boek XTC Smokkel.

Voor de Amerikaanse Drug Enforcement Agency (DEA) is het toentertijd heel lastig om toestemming te krijgen voor het afluisteren van telefoongesprekken. Maar in dat land mogen wel criminele infiltranten worden ingezet, wat in Nederland weer niet is toegestaan. Beide landen zien de mogelijkheid voor een vruchtbare samenwerking. De Verenigde Staten sturen undercoveragenten die informatie over criminele netwerken verzamelen. Nederland levert informatie uit telefoontaps. Drugscriminelen worden in Nederland gearresteerd en uitgeleverd aan de Verenigde Staten, waar ze berecht worden. Want daar zijn de straffen het hoogst.

“Die aanpak werkte,” zegt Freke Vuijst. “Voor Amerika dan – de levering van mdma uit Nederland aan de VS is daarna vrijwel volledig gestopt.” Nederlandse criminelen keken wel uit. Voor ze het wisten kregen ze celstraffen van tientallen jaren aan hun broek, waarvan ze ook nog een deel in het buitenland moesten uitzitten. Dat Nederlanders hun pillen niet meer naar de VS wilden versturen, betekende overigens niet dat mdma uit de Amerikaanse drugsmarkt verdween, volgens Vuijst. “Daarna werd mdma uit Canada en Azië geïmporteerd.”

Af en toe lukt het om een flinke deuk te slaan in de internationale drugsmarkt. Dat gebeurt bijvoorbeeld vanaf het jaar 2008, als Nederland een internationaal samenwerkingsproject aangaat met Europese en Aziatische landen, met als doel de levering van grondstoffen tegen te gaan. Dat is nog niet zo makkelijk, omdat de grondstoffen voor mdma ook algemene toepassingen hebben, bijvoorbeeld in de parfumindustrie.

Verschillende landen werken vanaf dat jaar samen om alle transporten van grondstoffen nauwlettend in de gaten te houden, zodat er geen druppel safrol of PMK van de vrachtwagen valt. Het project slaagt. Een paar jaar lang hebben criminele netwerken grote moeite om grondstoffen voor mdma te verkrijgen. Het effect daarvan is duidelijk te merken. Gebruikers melden dat het lastig is om aan pillen te komen en het Trimbos-instituut vindt in die periode veel meer versnijdingsmiddelen zoals mCPP en PMMA in xtc-pillen.

Een 21-jarige man uit Den Bosch betaalt de hoogste prijs voor zo’n vervuilde xtc-pil. Als zijn ouders niet thuis zijn, slikt hij samen met een 18-jarig meisje en 3 minderjarige jongens pillen die ironisch genoeg een opdruk met doodshoofd hebben. Het duurt een paar uur, maar ineens voelt hij zich niet lekker. De anderen bellen 112, maar het is al te laat. De 21-jarige is overleden. Pas later blijkt dat de xtc-pillen een gevaarlijk hoge dosering PMMA bevatten.

De politie komt langs en arresteert de overgebleven xtc-slikkers. Agenten willen erachter komen wie de pillen verkocht heeft. Misschien zijn er wel meer jongeren die gevaar lopen. Tijdens het verhoor wordt een van de minderjarige jongens onwel. Hij wordt met spoed naar het ziekenhuis vervoerd en overleeft het voorval ternauwernood.

Grofweg drie jaar lang, van 2008 tot en met en 2011, is het voor gebruikers echt oppassen welke pil je pakt. Er heerst crisis op de xtc-markt vanwege het gebrek aan grondstoffen. Mdma is bijna niet te krijgen en ruim eenderde van de verkrijgbare pillen bevat ongewenste drugs, zoals PMMA.

Maar het duurt niet lang voordat er een nieuw distributienetwerk voor grondstoffen is opgezet. In plaats van de grondstoffen voor mdma, worden nu grondstoffen voor de grondstoffen vanuit China hierheen verscheept. Criminelen maken hun eigen chemicaliën waarmee ze drugs kunnen maken. Er zit wel een flink nadeel aan de nieuwe werkwijze, die nu nog steeds wordt gehanteerd. Bij het verwerken van al die 'pre-precursors' zoals PMK-glycidaat en APAA, blijven veel meer afvalstoffen over, zoals zwavelzuur en aceton. Mede daardoor wordt er nu een veelvoud van de hoeveelheid drugsafval gedumpt als vóór het internationale verbod op de grondstoffen.

Nu de grondstoffen weer beschikbaar zijn, draaien de pillenpersmachines overuren. Dat is de huidige situatie, die voorlopig niet ten einde lijkt. Mdma is nog nooit zo goedkoop geweest: een xtc-pil kan je kopen voor ergens tussen de 50 cent en 5 euro. De drugs worden gemaakt in professionele laboratoria, waar enorme hoeveelheden tegelijkertijd geproduceerd kunnen worden. In Leende werd vorig jaar bijvoorbeeld een productieplaats gevonden waar in één dag 150 kilo mdma en 100 kilo amfetamine kon worden gemaakt. Volgens justitie verdienden de verantwoordelijken daarmee tien miljoen euro, elke dag weer.

Je zou denken dat de drugsmarkt een enorme klap oploopt als zo’n enorme productieplaats door de politie wordt opgerold, maar dat blijkt niet het geval. “Als ergens een grote partij drugs in beslag wordt genomen, dan is het effect op de markt nul,” bevestigt bijzonder hoogleraar Criminal Law, Joep Simmelink, in een telefoongesprek. “Wat we doen met de bestrijding van georganiseerde drugscriminaliteit zet geen zoden aan de dijk.”

Dat de drugsbestrijding niet echt werkt, blijkt ook wel uit de hoeveelheid mdma in xtc-pillen. Die is nog nooit zo hoog geweest. Het Trimbos-instituut heeft meermaals de noodklok geluid vanwege pillen met ‘levensgevaarlijk hoge doses mdma’. De sterke xtc-pillen, die op het darkweb liefkozend met ‘Dutch Quality’ worden aangeprezen, vinden inmiddels ook weer gretig aftrek in de Verenigde Staten. Je kan zelfs pillen kopen in de vorm van het hoofd van president Trump via sterk beveiligde darkwebs, zodat de politie het niet kan afluisteren. Vervolgens wordt het in kleine porties via de post verstuurd naar de VS, zodat het vrijwel onmogelijk is om alle leveringen op te sporen.

Dertig jaar na het intreden van het verbod wordt het tijd om de balans eens op te maken. We weten inmiddels dat het niet gelukt is om mdma de wereld uit te bannen, wat eigenlijk de bedoeling was. Het is wel gelukt om hordes mensen te veroordelen voor drugscriminaliteit. Maar je kunt je afvragen of volle gevangenissen nou een fraai resultaat zijn, of hetgeen waar het verbod ooit voor bedoeld was.

quote:

Hoe cocaïne voor het eerst in Europa terechtkwam

Ooit was coke een drug voor de rijken en beroemdheden. Nu is het betaalbaarder dan ooit en in overvloed verkrijgbaar in Europa. Dat begon allemaal met een groepje Spaanse vissers.

Afgelopen augustus werd in de buurt van de Azoren, in de Atlantische Oceaan, een schip onderschept met meer dan twee ton cocaïne aan boord. Een van de mannen die werd gearresteerd was de 85-jarige Manuel Charlín Gama, een legendarische drugssmokkelaar. Gama is lid van de Charlines-bende, en speelt een rol in de Netflix-serie Cocaïne Coast, die is gebaseerd op mijn boek met dezelfde naam.

Een groot deel van de fariña – de Galicische variant van het Spaanse woord harina, wat “meel” betekent – die uiteindelijk in Europese feestneuzen belandt, heeft een lange weg afgelegd langs de Galicische rivieren en kleine vissersdorpjes. Ik noem ze nu wel ‘vissersdorpjes’ maar het merendeel van deze dorpjes floreert door de cocaïnehandel, en niet per se vanwege de visserij.

De regenachtige regio Galicië, in het linker topje van Spanje, is niet alleen beroemd door het lekkere eten; De streek staat ook bekend vanwege z’n belangrijke rol in de cocaïnesmokkel tussen Zuid-Amerika en Europa. Het waargebeurde verhaal van hoe Zuid-Amerikaanse kartels Europa in de jaren tachtig overspoelden met cocaïne, is ook het verhaal van Galicië.

Er is een verhaal – half feit, half fictie – dat gaat over een man uit Galicië die jarenlang heen en weer reisde langs het noordelijke deel van de Spaans-Portugese grens. Iedere dag ging hij op zijn fiets langs de grenspost – niet meer dan een hutje langs de weg – met een zak steenkool over zijn schouder.

Telkens weer werd hij tegengehouden door de agenten van de grenspolitie, en werd de zak geïnspecteerd. Ze zaten daarna altijd helemaal onder het zwarte stof, maar vonden nooit smokkelwaar. Dit ging jarenlang zo door en iedere keer kon de man gewoon weer verder fietsen. De agenten wisten dat hij iets in zijn schild voerde, maar inspectie na inspectie leverde niets anders op dan steenkool. Pas jaren later kwamen ze erachter: de man smokkelde fietsen.

Dit verhaal zegt veel over Galicië en de Galiciërs. Over hun onverschrokkenheid, en de oplossingen die ze verzonnen om zelfvoorzienend te worden in deze arme, afgelegen regio, die over het hoofd werd gezien door het centrale gezag. Galicië is een aparte plek, zich wel bewust van het verschil met de rest van Spanje.

Dat is niet geheel toevallig. Onder het regime van Generaal Franco (van 1939 tot 1975) was Galicië een onderontwikkeld gebied, waar het leven moeilijk was. Bij afwezigheid van voedelreserves en steun van de overheid in Madrid, voorzag de lokale bevolking – vooral het deel dat aan de grens met Portugal woonde – zichzelf van de benodigde middelen, van medicijnen tot aardolie, van kookolie tot auto onderdelen en van zeep tot oud ijzer.

Smokkelaars werden de leiders van de gemeenschap. Het waren lokale helden die al snel verkozen werden tot burgemeesters, en hoge posities innamen in de regionale politiek. In de jaren vijftig en zestig begonnen ze op grote schaal met tabakssmokkel, en binnen no-time behoorden de bendes van Galicië tot de machtigste criminele organisaties in Europa. Het waren meer dan gewoon bendes, het waren stammen die sterk met elkaar verbonden waren door familiebanden.

De overstap naar cocaïne kwam in de jaren tachtig, en het was in die tijd dat figuren als Sito Miñaco, Laureano Oubinã en de Charlín-familie het toneel betraden. Het beeld onder de gemiddelde Galiciërs bleef hetzelfde: de bendes zorgden voor welvaart en creëerden de broodnodige banen. Ze waren ook op andere manieren invloedrijk. Bendeleden namen niet alleen politieke posities in, maar werden ook advocaten en machtige managers die aan het roer stonden van legitieme ondernemingen. Ze bezaten en financierden lokale voetbalclubs, organiseerden dorpsfeesten en restaureerden kerken als dat nodig was. Mensen keken naar ze op. Het was vrij normaal dat de kinderen op school zeiden dat ze op een dag smokkelaar hoopten te worden, net als papa.

De overstap naar cocaïnesmokkel was verrassend makkelijk. Begin jaren tachtig zochten kartels uit Colombia nieuwe manieren om hun product naar Europa te krijgen. De kartels hadden sterke banden met Panama, waar hun geld wit werd gewassen. De Galicische smokkelaar Sito Miñanco deed hetzelfde. Ze spraken dezelfde taal, letterlijk en figuurlijk. De Colombianen stonden versteld toen ze Galicië bezochten. Ze zagen hoe meegaand het bestuur was en waren verbaasd hoezeer de bendes geaccepteerd werden door de bevolking.

Het bondgenootschap kwam van de grond in 1984, nadat het Medellínkartel de Colombiaanse minister van Justitie Rodrigo Lara Bonilla had vermoord. De Colombiaanse overheid pikte dat niet en de leiders van het kartel moesten het land ontvluchten. Pablo Escobar trok naar Midden-Amerika. Zijn partners, de gebroeders Ochoa en Matta Ballesteros, gingen naar Spanje. De broers kwamen aan in Madrid, waar ze werden gearresteerd. In de gevangenis ontmoetten ze een paar sleutelfiguren uit de Galicische scene. De twee partijen konden het goed met elkaar vinden en Matta Ballesteros vestigde zich in Coruña, de op één na grootste stad van Galicië. De samenwerking kwam iedereen ten goede en bestaat, in hernieuwde vorm, nog steeds.

Galicië was in de jaren tachtig een paradijs voor drugssmokkelaars. De autoriteiten kregen geen grip op de bendes. Ze woonden in pazos (Galicische kastelen op grote landgoederen), reden in de mooiste auto’s, aten gratis in de beste visrestaurants en waren regelmatig te vinden in de kantoren en op de feesten van hoge politiemensen en politici. Narco-corruptie werd normaal in Galicië. De lokale drugssmokkelaars – en die uit Latijns Amerika – voelden zich onaantastbaar. Iedereen zag wat er gebeurde, maar niemand zei iets. Het resultaat was een eigen Galicische omerta. Je had geen andere keuze dan eraan mee te doen.

Er brak een tijd aan waarin een vloedgolf aan witgewassen geld de regio overspoelde. Honderden bedrijven werden opgezet met de winst uit cocaïne, direct of indirect. In Vilagarcía de Arousa, een kuststadje met ongeveer 40.000 inwoners, verschenen showrooms van exclusieve modemerken en autobedrijven.

Wat de Galicische drugshandel onderscheidt, is dat de drugsbazen nooit meer zijn geweest dan ongeschoolde dorpshoofden met een neusje voor smokkelwerk. Zelfs toen ze miljonairen werden, en in de nieuwste Ferrari’s reden, bleven ze in hun trainingspakken rondlopen en op tractors rijden over de velden die ooit zo belangrijk waren voor de inkomsten van hun families. Ze deden alsof ze strandtenten runden, waar de vrouw die de broodjes klaarmaakte een Rolex om haar pols had. De Galicische drugsbaronnen hebben altijd van kitsch gehouden.

Dit verhaal gaat door tot de dag van vandaag, hoewel de meeste opsmuk in de jaren negentig werd afgeschud. In die tijd werden de eerste, goed gecoördineerde invallen door de overheid georganiseerd. Die werden buiten Galicië opgezet door aanklager Baltasar Garzón, die later bekend werd vanwege zijn rol in de uitlevering van generaal Pinochet uit Chili. “We hopen te voorkomen dat Galicië het nieuwe Sicilië wordt,” zei hij destijds. Maar de drugshandel is uiteindelijk nooit verdwenen.

De Galiciërs vormen nog altijd de machtigste drugskartels van Spanje. Ze zijn nu terughoudender, extreem voorzichtig en discreet. Ze doen zich voor als opkomende zakenmannen en het laatste wat ze willen is opvallen. De Colombianen hebben nog steeds het grootste vertrouwen in ze. Ze hebben dan ook tonnen cocaïne uit Colombia naar het Europese vasteland gebracht.

quote:

Dark web dealers voluntarily ban deadly fentanyl

Suppliers, fearing police crackdown, decide opioid is too high-risk to trade

Major dark web drug suppliers have started to voluntarily ban the synthetic opioid fentanyl because it is too dangerous, the National Crime Agency has said.

They are “delisting” the high-strength painkiller, effectively classifying it alongside mass-casualty firearms and explosives as commodities that are considered too high-risk to trade. Fentanyl can be up to 100 times stronger than heroin and can easily cause accidental overdoses, particularly when mixed with heroin.

Vince O’Brien, one of the NCA’s leads on drugs, told the Observer that dark web marketplace operators appeared to have made a commercial decision, because selling a drug that could lead to fatalities was more likely to prompt attention from police.

It is the first known instance of these types of operators moving to effectively ban a drug.

O’Brien said: “If they’ve got people selling very high-risk commodities then it’s going to increase the risk to them. There are marketplaces that will not accept listings for weapons and explosives – those are the ones that will not accept listings for fentanyl. Clearly, law enforcement would prioritise the supply of weapons, explosives and fentanyl over, for example, class C drugs – and that might well be why they do this.

“There are also drug users on the dark web who say on forums that they don’t think it’s right that people are selling fentanyl because it is dangerous and kills a lot of people.”

Fentanyl arrived in the UK around 18 months ago and so far is said to have caused around 160 deaths, with fatalities caused by the opioid rising by nearly 30% last year, according to the Office for National Statistics.

One type of fentanyl, carfentanyl, is thousands of times stronger than heroin and O’Brien confirmed that police had made a number of small seizures of the substance in the UK. In the US, fentanyl has taken a significantly more profound hold on the drugs sector and has replaced heroin in many major US drug markets, precipitating a more deadly phase of the nation’s opioid epidemic. The number of overdose deaths associated with fentanyl and similar drugs has grown to more than 29,000 a year, from 3,000 five years ago. Deaths were up by more than 45% in 2017.

O’Brien said that the NCA is working with US law enforcement agencies to prevent the UK from having a similar fentanyl epidemic, though the number of people dependent on opioids in the UK compared to America means it has a much smaller market.

“We are working closely with international partners in terms of how the threat developed there. It’s an emerging new drug, a threat we’re taken very seriously because of what happened in the US,” said O’Brien. The NCA has had a series of successes against UK fentanyl dealers, who typically source the drug from China and then sell it on the dark web. The first fentanyl case to be sentenced in the UK involved Kyle Enos, 25, from Newport who was jailed for eight years in February. Enos had procured the narcotic from China, selling it worldwide and to customers in 30 UK police areas.

Colin Williams, senior NCA investigating officer on the case, said: “We realised within a number of hours we had to deal with this very quickly.”

Even so, as they tracked down the 160 or so clients who had bought fentanyl from Enos to warn them that the drug was deadly, they learned that four of his customers were already dead. “We can’t say whether they took the drug but they were certainly on his [customer] list,” said Williams.

Enos, himself a fentanyl and heroin user, was aware of the risks and had informed each customer that the substance was liable to kill.

O’Brien added: “Every time we take down a dark web vendor we follow up with customers, and when we have done that, a number are turning up dead – there’s a real cautionary tale there.”

Some of the biggest dark web fentanyl suppliers were closed down last year with the most famous – Alphabay – often described as the largest underground market ever seen - shut following a global police investigation.

quote:

Ministers said a blanket ban on psychoactive substances would solve the ‘legal high’ problem. The Home Office just proved them wrong

A new Home Office report shows the Tories' drug strategy is failing on its own terms.

This week the Home Office released its review of its 2016 Psychoactive Substances Act (PSA) which introduced a blanket ban on the production, distribution, sale and supply of most psychoactive substances including former ‘legal highs’.

quote:

In 2015, Policing Minister Mike Penning said:

. “The landmark Psychoactive Substances Bill will fundamentally change the way we tackle new psychoactive substances – and put an end to the game of cat and mouse in which new drugs appear on the market more quickly than government can identify and ban them.”

And after the Bill became an Act, Karen Brady Minister for Preventing Abuse and Exploitation claimed:

. “This landmark Psychoactive Substances Act will fundamentally change the way we tackle these drugs and put an end to unscrupulous suppliers profiting from their trade.”

Has it done that? Not if the government’s own review is to be believed. True, the headline conclusion of the review tells a seemingly positive story:

“In conclusion, most of the main aims of the PSA appear to have been achieved, with the open sale of NPS [Novel Psychoactive Substances – so-called ‘legal highs’] largely eliminated, a significant fall in NPS use in the general population, and a reduction in health-related harms which is likely to have been achieved through reduced usage.”

But that’s not what the body of the report says… Let’s look at the goals of the Act one by one.

1. To put an end to the open sale of ‘Novel Psychoactive Substances’ (NPS)

“…open sales of NPS in shops and on clearnet websites have been largely eliminated. However, the evidence suggests that the main source of supply for NPS is now likely to be street dealers, particularly for synthetic cannabinoids.”

2. To put an end to the game of ‘cat and mouse’, where new substances appear on the market in response to legislation

“This does not appear to have been achieved…novel drugs which are not controlled under the MDA have continued to emerge since the introduction of the PSA.”

3. To reduce the number of people using NPS

“This appears to have been achieved for the general adult population…the exceptions to this finding are for the use of nitrous oxide among adults and the use of NPS among children, both of which have not changed… The evidence on NPS use among vulnerable users, including the homeless, is mixed, and where use has decreased there appears to have been some displacement from synthetic cannabinoids to ‘traditional’ controlled drugs.

In prisons, the PSA does not appear to have restricted the prevalence of NPS, with use of synthetic cannabinoids in particular appearing to have increased since the Act was introduced.”

“There is insufficient evidence to quantify the extent to which NPS users have substituted to other drugs, so it is not possible to identify whether the Act has led to an overall reduction in drug use.”

4. To reduce the various health and social harms associated with NPS

“This appears to have been achieved in the main, although… while there has been a reduction in NPS-related deaths across England and Wales, there has been a considerable increase in Scotland since the Act has been introduced”

So the review admits the PSA has failed to meet many of its goals – as predicted by experts:

While high street ‘Head Shop’ sales have stopped, the trade has just shifted to street dealers

The ‘cat and mouse’ game of new drugs coming onto the market as others are banned has continued

Use among children and the homeless have not fallen, and the review cannot say if overall drug use has fallen because even where adult use has reduced, people may have shifted to other banned substances instead

In prisons, use of synthetic cannabinoids (‘Spice’) in particular has increased while deaths directly attributable to NPS appear to have fallen in England and Wales, they have risen in Scotland

The review cannot tell if overall social and health harms have fallen because people may have just moved to other drugs – where deaths, for example from cocaine and MDMA use, have been rising sharply

The blanket ban on so-called ‘legal highs’ was supposed to cure the problem – including the substance Spice. But as experts warned before the new law was implemented, beyond the cosmetic success of ending legal sales in head shops, little positive has been achieved.

In many respects the situation has deteriorated. Trade in these drugs has moved from legal shops to criminal street markets, with problematic use a growing problem in UK city centres and prisons. At the same time Class A drug use and deaths have risen, suggesting drug use has just shifted not reduced, so the review can’t say if health and social harms have fallen.

‘Legal highs’ only emerged to replace prohibited drugs like cannabis, and ecstasy. Yet more prohibition was never going to be the answer.

Let’s hope this entirely predictable failure of drug war thinking prompts an extensive review of UK drug laws, including options for responsible legal regulation of drugs.

quote:

OM wil af van briefgeheim op postpakketten

Het Openbaar Ministerie (OM) wil verdachte postpakketten direct kunnen openen. Het gaat om pakketten waar ze drugs of andere illegale goederen in verwachten. Het briefgeheim maakt het openen en de opsporing van de daders lastig en tijdrovend.

Het briefgeheim dat nu op de pakketten van PostNL rust, moet daarom worden opgeheven. Die oproep doet het OM vanavond in Nieuwsuur.

xtc, mdma en cocaïne

Jaarlijks worden 420 miljoen pakketten verzonden vanuit en naar ons land. Sinds twee jaar heeft de politie een speciaal team om drugscriminelen, die handig gebruik maken van de postpakkettenservice, de pas af te snijden.

Tijdens de controles van dit team zijn meer dan 200.000 xtc-tabletten in beslag genomen, enkele tientallen kilo's mdma en amfetamine en enkele kilo's cocaïne en heroïne.

De controles zijn in principe wekelijks en steekproefsgewijs. Die steekproef is niet willekeurig, maar wordt gehouden op basis van signalen die de politie krijgt. Veel pakketten worden helemaal niet gecontroleerd.

.
Weken vertraging

De crime fighters vinden dat de opsporing veel sneller en effectiever zou kunnen als zij niet beperkt zouden worden door het briefgeheim. Nu is allereerst schriftelijke toestemming van de rechter-commissaris nodig om het briefgeheim op te heffen. De pakketten mogen daarna alleen onder toeziend oog van een officier van justitie worden geopend.

Deze gang van zaken neemt soms weken in beslag. Dat bemoeilijkt de opsporing, want tegen die tijd zijn de beelden waarop verdachten hun pakketje bij PostNL inleveren vaak al gewist.

. Postpakketten verstuurd via PostNL vallen onder het briefgeheim. Dit geldt niet voor pakketten verstuurd via andere aanbieders. De reden hiervoor is dat PostNL van oudsher een postbedrijf is en daardoor onder de Postwet valt. De andere aanbieders vervoeren slechts pakketten en geen brieven, en vallen daardoor niet onder de Postwet.

Het briefgeheim staat in de grondwet. Het OM wil dat alleen het briefgeheim op pakketten wordt opgeheven. Hierin zit vaak minder privacygevoelige informatie dan in een brief, zegt officier van justitie Barbara van Unnik.

Zij vindt dat het belang van de opsporing zwaarder telt dan de privacy. "De hele keten van drugs is heel gevaarlijk. Dat begint al bij de productie van xtc, dat met ontploffingen en branden gevaarlijk is voor de omgeving. En de drugs zelf zijn slecht voor de gezondheid."

Daarnaast versturen criminelen het pakket soms naar adressen van mensen die van niks weten. Deze ontvangers zitten vervolgens in angst voor degene die het pakket met drugs weer komt ophalen.

Dat alles maakt, volgens Van Unnik dat de "opsporing van personen die zich bezighouden met verdovende middelen een heel hoge prioriteit moet krijgen".

Politieke reacties

Chris van Dam(CDA): "Ik vind dat er een wezenlijk verschil zit tussen een brief met briefgeheim en een pakje met pakjesgeheim. Dat laatste moet minder beschermd zijn. Ik denk dat we ons enorm moeten verzetten tegen de verspreiding en verkoop van drugs. Ik vind het de moeite waard om te kijken of we hiermee het werk van de politie en OM makkelijker kunnen maken."

Kathalijne Buitenweg(GroenLinks): "Het opsporen van drugs en bijvoorbeeld vuurwerk via pakketjes is heel belangrijk want het kan gevaarlijk zijn, ook voor medewerkers. Maar ik vind het wat te snel om te pleiten voor het aan de wilgen hangen van het briefgeheim. Het is goed om te kijken wat er nu misgaat en wat er misschien nodig is om de opsporing te intensiveren.

Maarten Groothuizen (D66): "Een rechter toetst nu of een gesloten pakket opengemaakt mag worden of niet en dat moeten we zo houden. D66 vindt het belangrijk dat post niet zomaar kan worden geopend, maar dat een rechter dat controleert. Als er andere, slimme manieren zijn om de opsporing te versnellen waardoor het OM tijd bespaart, is het goed daarnaar te kijken."

quote:

Luxemburg wil als eerste land in Europa wiet volledig legaliseren

De productie, verkoop en het gebruik van cannabis legaliseren, ook voor recreatief gebruik. Dat is een van de doelstellingen van de nieuwe regering in Luxemburg. Met die maatregel zou Luxemburg het eerste land in Europa zijn dat wiet volledig legaliseert.

Het plan staat in het regeerakkoord, waar de coalitiepartijen vandaag hun handtekening onder hebben gezet. De nieuwe regering bestaat uit de liberale DP, de sociaal-democratische LSAP en de groene partij Déi Gréng.

Zij willen met het plan drugscriminelen en dealers de wind uit de zeilen nemen. Een ander doel is de fysieke schade voor gebruikers minimaliseren, omdat de staat toezicht krijgt op de kwaliteit van de softdrugs, staat in het regeerakkoord.

Medicinale wiet al legaal

Er is nog weg te gaan voordat het plan werkelijkheid kan worden. Zo moet er een wetsvoorstel worden ingediend, waar het parlement vervolgens akkoord mee moet gaan.

Het land met 600.000 inwoners legaliseerde in juni al het gebruik van cannabis voor medische doeleinden. Deze wiet wordt volgens de Luxembourg Times nu nog geïmporteerd uit Canada, waar de teelt, verkoop en het consumeren van cannabis sinds deze herfst officieel is toegestaan.

De coalitiepartijen willen de huidige wet uitbreiden. Het hoofddoel wordt cannabis decriminaliseren en onder een aantal voorwaarden legaliseren voor binnenlandse productie en recreatief gebruik. Die voorwaarden moeten nog worden vastgesteld. Wel is duidelijk dat de opbrengst van de verkoop zal worden geïnvesteerd in voorlichting en verslavingspreventie.

En in Nederland?

Uruguay was in 2013 het eerste land dat de softdrug volledig legaliseerde. In een aantal Amerikaanse staten is wiet inmiddels ook legaal verkrijgbaar. In Europa zijn er meerdere landen die het gebruik en bezit van kleine hoeveelheden drugs toestaan, waaronder Spanje, Portugal, Tsjechië en Nederland.

In Nederland werkt het kabinet aan een experiment om in een aantal gemeenten legale hennepteelt op te zetten. Steeds meer gemeenten willen er niet aan meedoen, omdat de opzet van de proef volgens hen te beperkt is, met juist meer straathandel tot gevolg.

quote:

https://www.theguardian.c(...)oe-roberts-interview

“It could be argued,” says Joe Roberts, “that the whole world is on one drug or another. I mean, if a plant or a mushroom is a drug it should also be considered that people are high on all sorts of things – power, technology, caffeine, alcohol.”

quote:

How dealing with past trauma may be the key to breaking addiction

Opening up to past trauma is difficult, but self-awareness is key to addressing issues that leave us vulnerable

What’s your poison, people sometimes ask, but Gabor Maté doesn’t want to ask what my poison is, he wants to ask how it makes me feel. Whatever it is I’m addicted to, or ever have been addicted to, it’s not what it is but what it does – to me, to you, to anyone. He believes that anything we’ve ever craved helped us escape emotional pain. It gave us peace of mind, a sense of control and a feeling of happiness.

And all of that, explains Maté, reveals a great deal about addiction, which he defines as any behaviour that gives a person temporary relief and pleasure, but also has negative consequences, and to which the individual will return time and again. At the heart of Maté’s philosophy is the belief that there’s no such thing as an “addictive personality”. And nor is addiction a “disease”. Instead, it originates in a person’s need to solve a problem: a deep-seated problem, often from our earliest years that was to do with trauma or loss.

Maté, a wiry, energetic man in his mid-70s, has his own experience of both childhood trauma and addiction, more of which later. Well-known in Canada, where he lives, he gives some interesting reasons why Britain is “just waking up to me” and his bestselling book In the Realm of Hungry Ghosts. There’s a generational conflict here, he says, around being open about past trauma: he cites Princes William and Harry opening up about their mother’s death, and says it’s something the Queen’s generation would never have done. He applauds the new approach: “I think they [the princes] are right to be leading and validating that sense of enquiry, without which life is not worth living.”

The infamous British stiff upper lip is something Maté has watched with fascination over the years. Born of our imperial past, he says, it was maintained for as long as there was something to show for it. Boarding school culture and traumatic childhoods played out into dominance of other countries and cultures, giving the “buttoned-up” approach inherent value. But once the empire crumbled, lips quavered.

“With rising inequality and all the other problems there are right now,” he says, “people are having to question how they live their lives. People in Britain are beginning to realise they paid a huge price internally for all those suppressed emotions.”

Part of that price was addiction – whether to alcohol or drugs, gambling or sex, overwork or porn, extreme sports or gaming – but essential to understanding it, says Maté, is to realise that addiction is not in itself the problem but rather an attempt to solve a problem. “Our birthright as human beings is to be happy, and the addict just wants to be a human being.”

And addictive behaviour, though damaging in the medium or long term, can save you in the short term. “The primary drive is to regulate your situation to something more bearable.” So rather than some people having brains that are wired for addiction, Maté argues, we all have brains that are wired for happiness. And if our happiness is threatened at a deep level, by traumas in our past that we’ve not resolved, we resort to addictions to restore the happiness we truly crave.

He speaks from experience: Maté is a physician who specialised in family practice, palliative care and, finally, addiction medicine. He became a workaholic and lived with ADHD and depression until, in his 40s and 50s, he began to unravel the root cause – and that took him all the way back to Budapest, where he was born in January 1944. Two months later, the Nazis occupied Hungary: his mother took him to the doctor because he wouldn’t stop crying. “Right now,” the doctor replied, “all the Jewish babies are crying.” This is because, explains Maté, what happens to the parent happens to the child: the mothers were terrified, the babies were suffering, but unlike their mothers they couldn’t understand what the suffering was about.

Later, Maté’s mother, fearing for his survival, left him for a month in the care of a stranger. All this, he explains, gave him a lifelong sense of abandonment and loss which had an impact on his psychological health. It affected his marriage and his own parenting experience. To compensate for his buried trauma, he had buried himself in work and neglected his family.

Opening up to the trauma, exploring it and investigating it, was incredibly difficult. “The problems for me showed up in the dichotomy between my success as a physician and my miseries as a husband and a father,” he recalls. “There was a big gap between them, and it’s taken me a long time to work through what I needed to work through.” As Oscar Wilde believed, pain is the path to perfection; and nearly five decades on from the day of their wedding, Maté says his marriage is better than ever.

“We’re happier, but it’s taken many years of work,” he says. In a few weeks it will be the couple’s 49th wedding anniversary. “We’ll go out for dinner and raise a glass to five happy years,” he quips. He’s already chosen his epitaph: “It’s going to say, this life is a lot more work than I anticipated. Because it takes a lot of work to wake up as a human being, and it’s a lot easier to stay asleep than to wake up.”

For Maté, self-awareness is the bottom line: when we wake up and become properly self-aware, we are able to address the traumatic childhood issues that leave us vulnerable to addiction. But because the process inevitably involves pain, we don’t address the issues until we absolutely have to – until something happens that forces us to face up to the fact that our lives aren’t working as they should. And as with the individual, so too with society: although all around us in politics and the wider world is mayhem and chaos, Maté holds on to the fact that this discomfort – which we are communally aware of – will force us to examine what’s gone wrong in our collective psyche, and to seek to correct it.

Unsurprisingly, given his central message, Maté is in favour of drug decriminalisation. He points to Portugal, where it is no longer illegal to possess a small amount of heroin or cocaine, and says the country has seen a reduction of drug-taking, less criminality and more people in treatment. In his view, it’s not really the drugs that are being decriminalised, it’s the people who are taking them – and given that they are, in his view, always victims of trauma, and never merely “bad” or “dangerous”, that’s entirely logical. But decriminalisation is only the beginning: reform must cut much deeper. “The whole legal system is based on the idea that people are making a choice,” he says. “This is false – because no one chooses to be an addict, or to be violent.”

Everything about Maté seems to be based on a workaday, efficient kindness: his message is about understanding, blue-sky thinking and common sense. However, with any philosophy that references retrospective experiences, there’s the inevitable tendency to parent-bash – the “they fuck you up” mentality. But read on in Larkin, and his approach is not so different from Maté’s: “They may not mean to, but they do.” There’s no room for blame because, says Maté, virtually all parents do their best, and the deepest love they have is for their child. One of the best things that ever happens to him, he says, is when a parent whose child has died of an overdose comes up to him and tells him that, through his book, they can understand why it happened. And when readers tell him – sometimes accusingly, sometimes gratefully – that his work humanises addicts, he can only answer: addicts are human. The only question for him is, why has it taken us so long to realise that?

quote:

Grote internationale actie tegen maffia, ook invallen in Nederland

quote:

Politie en justitie in Nederland, België, Italië en Duitsland zijn bezig met een grote actie tegen de Italiaanse maffiaclan 'ndrangheta. In Nederland vinden verschillende invallen plaats, maar details wil de politie nog niet geven.

Volgens Italiaanse media zijn vanmorgen negentig mensen gearresteerd, ook in enkele landen in Zuid-Amerika. Onder hen zijn belangrijke leden van de maffiafamilies. Ze worden beschuldigd van drugshandel en witwassen.

quote:

Enthousiasme over wietproef zakt weg in Gelderse steden, twijfel groeit

NIJMEGEN/ ARNHEM Gelderse burgemeesters zijn niet meer zo enthousiast om mee te doen aan een proef met legale wietteelt. Voornaamste bezwaren: de proef duurt maar vier jaar én verkoop aan kopers buiten de gemeentes mag niet.

Arnhem, Nijmegen, Wageningen en de Achterhoek hadden zich gemeld als experimentstad. Maar de twijfel groeit.

Het kabinet maakte onlangs de opzet van de wietproef bekend. In Nederland wordt de verkoop van softdrugs in koffieshops gedoogd, maar is de teelt en de levering ervan niet legaal.

Met het experiment moet onderzocht worden of de hele keten legaal gemaakt kan worden. Burgemeesters pleitten daar al langer voor. Zij verwachten dat legalisering leidt tot minder overlast en minder inzet van politie.

Politiecapaciteit

De nieuwe randvoorwaarden zorgen er voor dat het enthousiasme daalt bij de Gelderse gemeenten. Het dreigende beslag op politiecapaciteit en het verbod op de verkoop aan mensen van buiten de eigen gemeenten zijn twee belangrijke kritiekpunten.

Zo is de Achterhoek niet blij met het idee dat er geen wiet meer verkocht mag worden aan Duitsers. ,,Dat werkt niet voor ons”, zegt burgemeester Boumans van Doetinchem die vreest dat de straathandel toeneemt als de Duitse klanten niet meer in de shops zelf geholpen mogen worden.

Ruimte

In Arnhem en Nijmegen storen ze zich vooral aan de korte duur van de proef. Zo zegt burgemeester Marcouch van Arnhem dat de periode van vier jaar die nu is vastgesteld te kort is voor een experiment.

Ook elders in Nederland is er kritiek op de wietproef. De gemeenten Tilburg en Breda hebben dezelfde kritiek als de Gelderse gemeenten. Amsterdam, Rotterdam en Leeuwarden lieten zelfs al weten dat ze onder deze voorwaarden niet mee willen doen.

Het Gelderse D66 Statenlid Antoon Kanis is groot voorstander van de legale wietteelt. Hij snapt de kritiek. ,,Je verwacht ruimte bij een experiment maar Den Haag wil duidelijk de touwtjes in handen houden. Het zou zonde zijn als de proef hierdoor vast loopt.”

quote:

Magic mushrooms are inching closer to decriminalization in Denver and Oregon

The feds have long considered psilocybin, the active compound in “magic mushrooms,” an illegal drug without any accepted medical uses. But marijuana-friendly hubs like Denver and Oregon could finally have a shot to change that narrative, at least at the state and local level.

Advocates with the Oregon Psilocybin Society received formal approval last week to move ahead with their language for a 2020 state ballot initiative that would reduce criminal penalties on psilocybin and allow for its use during “guided sessions” at state-licensed facilities. Decriminalization efforts have moved a little further in Denver, where advocates have already started gathering signatures to put an initiative of their own on the municipal ballot in May 2019 that would decriminalize personal use, possession, and growth at the local level.

Both efforts still have a long way to go, though. A similar ballot initiative to decriminalize psilocybin already failed in California early this year, and advocates aren’t sure if they’ll try again.

“We spent all of our own money on the last campaign, and it was a lot of money. It really strapped us,” said Kitty Merchant, whose organization nabbed about 90,000 of the necessary 365,880 signatures for the ballot initiative. “If you don’t have a minimum of a million dollars or more to pay signature-gatherers, you’re not going to win.”

Currently, the U.S. classifies psilocybin a Schedule I substance, like heroin and LSD. That makes carrying the hallucinogen a nationwide felony and research difficult for professionals in the field.

But the Denver and Oregon groups trying to decriminalize psilocybin point to research from New York University’s Langone Medical Center and Johns Hopkins University, for example, that shows the drug can help cancer patients dealing with depression and anxiety. Researchers at Johns Hopkins also recently found that the hallucinogen has a low potential for abuse. And in October, a London-based company received approval from the U.S. Food and Drug Administration for expedited development and government review over its psilocybin-based therapy for depression not easily treated with other drugs.

Plus, magic mushrooms are only a minor worry for law enforcement. Police recorded just 4,107 seizures of psilocybin in 2017, a tiny fraction of the nearly 350,000 cases of meth, for example, according to federal data.

Here’s where advocates’ plans stand in the two locations:

Oregon

To put an initiative on the 2020 ballot in Oregon, advocates need about 117,578 signatures or about one-sixth of the total population of Portland. The organizers — Portland-based psychotherapists Tom and Sheri Eckert, who run the Oregon Psilocybin Society — told VICE News they’ll start the process of gathering those next week, since they just received approval to do so.

Oregon’s advocates want to take a public health-oriented approach and create “safe environments, outside the public eye, where voyagers can comfortably explore the psychedelic experience using psilocybin,” according to the website for the initiative, the language of which the state recently approved. As part of the plan, the Oregon Health Authority would establish a program to regulate and track psilocybin use at licensed facilities, coupled with decriminalization for possession, manufacture and delivery.

Oregonians could then explore therapeutic uses for the substance in a state-approved, safe setting. Potential users would have to get the approval of their doctor and would have to undergo a preparatory therapy session.

Denver

Organizers with Decriminalize Denver need about 700 more signatures before Jan. 7 for their initiative to appear on the ballot in 2019, Kevin Matthews, the organization’s campaign director, told VICE News. In total, they’ve already gathered well over 4,000.

If the initiative then passes, Denver could become the first city to decriminalize the hallucinogen. Voters in the liberal-leaning city already passed legislation to legalize small amounts of marijuana in 2005, which made Denver one of the earliest major cities to adopt acceptance for recreational weed.

For adults over 21, Denver’s initiative would ensure mushrooms become the “lowest law-enforcement priority in the city," Matthews said. Advocates also want to work closely with the local city council to study and track the local effects of the ordinance, which could provide more data on psilocybin use.

“For the most part, it seems like people are using this not for recreational use but because it provides them relief,” Matthews said. “It lets people lead more of a more normal life.”

quote:

Op vrijdag 16 november 2018 22:01 schreef broodjepindakaashagelslag het volgende:
Zouden ze nu echt niet snappen dat als je alles in een keer lagalizeerd, je van al het geen ze nu willen besrijden in een klap verlost bent.

quote:

Ondermijning ondergraaft vooral ons gezonde verstand

De discussie over de ondermijning van de bovenwereld door de onderwereld begint hysterische trekjes aan te nemen. Politici en experts maken ons bang met spookverhalen over tientallen miljarden euro’s misdaadgeld die ons land overspoelen. Die sprookjes zijn nergens voor nodig: echte misdaad is al ernstig genoeg. Net als de verontrustende zwakte van de politie.

Ondermijning is het duizenddingendoekje van het publieke debat. Ben je ergens tegen? Dreig met het sluipende gevaar van ondermijning. Neem bijvoorbeeld de gekozen burgemeester. Aan de bekende versleten argumenten dat Nederlanders niet in staat zouden zijn om hun eigen burgemeester te kiezen, voegde fraude-expert Jaap ten Wolde recent in NRC een paar nieuwe toe: ‘Een rechtstreeks gekozen burgemeester – bijvoorbeeld de meest welbespraakte politicus van de gemeente, een populaire kroegbaas, een volksmenner of one issue man, iemand die gesponsord wordt door machtsdenkers – mist de achtergrond om als boegbeeld en als algemeen geaccepteerde voorganger te kunnen dienen als het gaat om integriteitskwesties in het openbaar bestuur.’ Daarmee serveert Ten Wolde zonder een spoor van bewijs te leveren wereldwijd tienduizenden gekozen burgemeesters in democratisch bestuurde landen af. Maar Ten Wolde heeft nog een ‘belangrijk’ argument: ‘De georganiseerde criminaliteit kan er met een beperkt budget voor zorgen dat een gewenste kandidaat de verkiezing wint.’ Ook hier ontbreekt weer ieder bewijs.

In de paniekzaaierij rond ondermijning is op dit moment niets te gek. Kort na Ten Wolde pakte Annemarie Penn-te Strake, de burgemeester van Maastricht, in de Volkskrant ook flink uit over de ondermijning van de rechtsstaat.

Zij stelt dat de zichtbare criminaliteit onder controle lijkt, ‘maar in de onzichtbare cyberwereld en de gecamoufleerde zakenbranche is sprake van sterk verhoogde criminele activiteit. Daardoor zien we het niet en dat maakt het extra gevaarlijk.’ Dit is een verrukkelijke cirkelredenering: we zien het niet, dus het moet wel héél erg zijn.

Grote pot met geld

Ten Wolde en Penn-te Strake haken aan bij Ferdinand Grapperhaus. De minister van Justitie en Veiligheid noemde ondermijning in de Volkskrant onlangs een ‘enorm probleem’. Daarom stelde hij een Ondermijningsfonds in, met 100 miljoen euro in de pot en wil hij drugs als cocaïne, amfetamine en xtc ‘loeihard aanpakken. De criminaliteit die ermee gepaard gaat, nestelt zich tussen gewone burgers en tast de samenleving aan.’

Grapperhaus wil het geen war on drugs noemen maar ‘een war on criminal organisations, dat is één. En twee: cocaïne en synthetische drugs moeten het land uit.’ Het staat er echt: de minister wil cocaïne en synthetische drugs het land uit. Over de zinloosheid van de war on drugs straks meer.

Andere politici haken gretig aan. Amsterdam krijgt 8 miljoen van de 100 miljoen uit het Ondermijningsfonds en het is dringen geblazen rond de pot met geld. De Amsterdamse PvdA ziet niet alleen ondermijning in Nutella-winkels, maar ook in bedrijfjes rond AirBnB en Uber. Daarmee proberen ze burgemeester Femke Halsema rechts in te halen, in haar poging haar bevoegdheden om louche winkels aan te pakken, fors uit te breiden.

Ondermijning van de bovenwereld door de onderwereld is kortom hot. Belangrijke drijvende krachten achter de hype zijn Jan Tromp van de Volkskrant en hoogleraar Pieter Tops. Zij schreven in 2017 De achterkant van Nederland: Hoe onder- en bovenwereld verstrengeld raken en hameren sindsdien met veel succes op dit aambeeld. Tromp schreef als journalist bijvoorbeeld over dreigende infiltratie van de onderwereld in gemeenten en Tops schreef als onderzoeker Waar een klein land groot in kan zijn.

In dit laatste onderzoek becijferen Tops en andere onderzoekers dat er alleen al in de synthetische drugs (XTC, amfetamine en andere pillen) minstens 19 miljard euro om gaat. Dat getal duikt voortdurend op en rechtvaardigt de bestuurlijke paniek: stel je voor dat criminelen zich met al dat geld gaan inkopen in de bovenwereld.

Van Nutella-winkels tot motorbendes: alles is ondermijning

Ondermijning is een breed begrip: de meest uiteenlopende zaken, van Nutella-winkels tot motorbendes, passen erin. Dat maakt het lastig om feit en fictie uit elkaar te houden. De omvang van misdaad, fraude en witwassen is per definitie onbekend – criminelen geven hun omzet immers niet netjes door aan de Belastingdienst en het CBS – en iedereen kan er daarom zijn eigen ideeën op los laten. Laten we eens met wat gezond verstand naar de nuchtere feiten kijken.

Natuurlijk is er ernstige criminaliteit in Nederland. De voorbeelden die Tops en Tromp noemen, zoals liquidaties en motorbendes die burgemeesters bedreigen, zijn bepaald zorgwekkend. Vooral omdat de politie er zwak voorstaat. Kijk maar naar dit rapport over de recherche uit februari van Jan Struijs, voorzitter van de Nederlandse Politiebond. Daar staat het woord ‘noodkreet’ in capslock op de voorkant.

De politie heldert ieder jaar minder zaken op: van 330.000 zaken in 2007 tot 225.000 in 2017. De Nederlandse recherche is onderbezet en moest in 2018 16.000 zaken laten lopen. Bekende criminelen kunnen niet geobserveerd worden omdat de observatieteams overbelast zijn. Als buitenlandse politiekorpsen een verzoek indienen om in Nederland rondlopende criminelen uit hun land (bijvoorbeeld Italiaanse maffiosi die afspreken met Albanezen) te laten observeren dan is het antwoord vaak domweg ‘nee’.

Dat is verontrustend, maar niet wezenlijk nieuw: er is altijd misdaad geweest, er zal altijd misdaad blijven en een groot deel blijft hoe dan ook onopgehelderd. Maar dat betekent nog niet dat de onderwereld ons onder de voet loopt. Natuurlijk zijn er foute notarissen met foute klanten en kopen foute vastgoedjongens panden, maar dat wijst nog niet op een onderwereld, die massaal de bovenwereld binnendringt. Laat staan dat de integriteit van het openbaar bestuur in het geding is.

Paniek is het nieuwe normaal

De morele paniek over ondermijning is nergens op gebaseerd. Bob Hoogenboom, hoogleraar fraude en regulering aan Nyenrode, maakte in een recente column terecht gehakt van het paniekverhaal van Penn–te Strake, Tops en anderen: ‘Als álles een topje van de ijsberg is, wordt morele paniek het nieuwe normaal.’

Hij citeert de Amerikaanse criminoloog Stan Cohen die krakende analyses heeft geschreven over de morele paniek rond heksenjachten, McCarthyisme en drugs. Het probleem is dat het eindeloos herhalen van die spookbeelden op een gegeven moment beleid zal beïnvloeden. Feiten doen er niet meer toe: Peter Noordanus, de baas van het Ondermijningsfonds, heeft zelfs met zoveel woorden gezegd dat hij zich niets aantrekt van wetenschappers die de overspannen getallen in twijfel trekken. Dat is ‘een academische discussie’.

Hoogenboom wijst op de zinloosheid van al die stoere praatjes over de aanpak van drugs en misdaad: ‘Een doorstart van de war on crime waarvan ieder weldenkend mens, die niet voor zijn politieke, bestuurlijke, operationele en wetenschappelijke carrière afhankelijk is van de macht, weet dat deze oorlogen niet te winnen zijn. ‘We hebben genoeg gehoord van criminologen die als ingehuurde krachten van de staat werken’, lamenteert Stan Cohen.’

Hoogenboom is niet de enige wetenschapper die sceptisch is over de vermeende ondermijning en infiltratie van het bestuur. Guus Meershoek, lector aan de Politieacademie en hoogleraar staatsrecht Douwe Jan Elzinga waren er eerder dit jaar op de radio duidelijk over. ‘Ik heb niet één raadslid in de afgelopen jaren gezien die zich bewijsbaar met ondermijning heeft beziggehouden,’ zei Elzinga. ‘De suggestie van infiltratie wordt door burgemeesters wel gewekt, maar er is geen bewijs. Dat is voor het aanzien van de Nederlandse politiek heel schadelijk.’ Ook Meershoek vindt het gevaar van criminele infiltratie overdreven: ‘In Nederland zijn geen Italiaanse toestanden. Hier willen de drugscriminelen zo snel mogelijk geld maken zonder dat ze door het bestuur, justitie en politie worden lastiggevallen. Daarom komen bedreigingen van bestuurders wel voor, maar criminele infiltratie zoals in Italië niet.’

Spookbeeld van misdaadmiljarden

De projectgroep Emergo (een samenwerkingsverband van Justitie, politie en gemeente Amsterdam) lichtte vanaf 2007 de Wallen uitputtend door op crimineel geld. Nergens in Nederland is de waaier aan criminaliteit breder dan in het Amsterdamse prostitutiegebied, met zijn vrouwenhandel, prostitutie, drugs, porno, gokken, afpersen en witwassen. Binnen die sectoren zijn de problemen ernstig, maar ze blijven ook beperkt tot de branche. ‘Het probleem is dus niet dat een enkele criminele groep op een maffiose manier de illegale markten in de binnenstad domineert of illegale controle uitoefent op de legale economische sectoren in haar schoot.’ Ook in het standaardwerk Fraude tonen experts zich sceptisch. In de jaren ’90 onderzocht de commissie-Fijnaut voor de Parlementaire enquête opsporingsmethoden talloze branches, zoals de autobranche, transport, de horeca, afvalverwerking en de bouw. ‘Daarbij werd niet zozeer infiltratie van georganiseerde misdaad gevonden (waar het om ging), maar wel diverse fraudes binnen de branches zelf.’

Toch blijft het spookbeeld van misdaadmiljarden die de bovenwereld binnendringen springlevend. Het verhaal bevat standaard de volgende elementen: zeer rijke, ongrijpbare criminelen zijn bijna onaantastbaar en corrumperen met hun miljoenen/miljarden de bovenwereld. Zij kunnen alleen aangepakt worden door ze ‘te raken waar het pijn doet: in hun portemonnee.’

Nederlandse politici zijn er dol op. In 2012 probeerde Jeanine Hennis-Plasschaert in aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen Parool-lezers bang te maken in een opiniestuk met de kop: ‘De toenemende verwevenheid tussen onder- en bovenwereld ontwricht onze maatschappij’. Uiteraard zonder concreet te worden, maar dat is in dit genre niet nodig. Ook toen schermde Hennis-Plasschaert met een Heel Groot Bedrag: volgens schattingen van criminologen werd in Nederland jaarlijks 18,5 miljard euro aan crimineel geld witgewassen. Volgens die schatting ging het om ál het criminele geld.

Inmiddels komen Tops cum suis op 19 miljard euro. Dat is niet die 18,5 miljard euro uit 2012 plus inflatie, maar een heel ander getal: het gaat hier uitsluitend over de omzet van synthetische drugs. In de samenvatting van hun onderzoek (54 bladzijden) stellen Tops en co die 19 miljard min of meer als een voldongen feit. Ze verwijzen naar een uitgebreidere versie van het rapport, met bijlage waarin zij de rekensom onderbouwen. Veel wijzer wordt de lezer daar niet van: hoofdstuk 3 en bijlage 2 met daarin de sommetjes, zijn vooral een lange opsomming van wat we allemaal niet weten over de omvang van de drugshandel. En dat is veel.

Het rapport biedt daarnaast een treurig stemmende beschrijving van hoe slecht de registratiesystemen bij politie en justitie zijn. Wat juist reden moet zijn voor de nodige terughoudendheid bij het becijferen van de omzet, maar de auteurs grijpen vervolgens naar een klassieke truc in het drugsbestrijdingswereldje: ze vermenigvuldigen de geschatte productie met de straatwaarde. En dan regent het ineens miljarden. Ergens op de wereld staan mythische drugsdealers op mythische straathoeken geld als water te verdienen. Iedereen met een beetje verstand van de drugshandel weet dat dat zinloze rekensommen zijn.

Econoom Steven Levitt heeft in Freakonomics al een keer een echte boekhouding van een echte drugsbende geanalyseerd. Daarmee toonde hij aan dat echte drugscriminelen veel minder verdienen dan de buitenwereld denkt. De loopjongens op straat verdienen per uur zelfs minder dan hamburgerbakkers bij McDonalds. Ook in Nederland zijn die magische, stinkend rijke drugscriminelen nooit gevonden. Niet bij de jacht op de miljoenen van De Hakkelaar in de jaren ’90, niet bij de vervolging van Willem Holleeder nu. Het gaat hoogstens om enkele tientallen miljoenen per persoon. Zelfs die zijn vaak niet te vinden. In de buurt van miljarden komt het nergens.

Dat er veel minder geld omgaat in de drugswereld dan rapportenschrijvers denken is niet zo gek. De inkoopprijs is betrekkelijk laag: een kilo natte amfetaminepasta om pillen van te maken, kost aan grondstoffen zo’n 160 euro en is zo’n 700 euro waard. Als de politie zo’n partij in beslag neemt, zijn dat ook de verliezen die ze lijden, niet de theoretische waarde per pil op een festival. Criminelen zijn bovendien geen rationele zakenmensen. Ze maken veel kosten omdat alles wat ze doen illegaal is: auto’s huren, voortdurend van telefoons wisselen, geld wisselen, panden regelen Dat kost allemaal veel meer geld en tijd dan een legale zakenman eraan kwijt zou zijn. Ze geven daarnaast veel geld uit aan drank, auto’s, horloges en kleren. Wat de politie over de tap waarneemt is vaak georganiseerde chaos, met criminelen die regelmatig financieel klem zitten. Bijvoorbeeld omdat hun leveranciers uit Colombia of Pakistan de lading voorgeschoten hebben en hun geld snel willen hebben.

De pluk is al decennia heel mager
Toch melden Nederlandse politici al decennia dat ‘we’ honderden miljoenen kunnen plukken. Maar een berekening van vermeende drugswinsten in een vonnis is nog geen echt geld. Criminoloog Hans Nelen constateerde in een evaluatie in 2004 al dat er van de 129 miljoen euro aan ‘plukze’-vonnissen maar 9 miljoen was binnengehaald. In de meeste zaken ging het om minder dan 45.000 euro. Criminoloog Petrus van Duyne doet al decennia onderzoek naar drugsgeld en witwassen en kon de grote bedragen ook nooit vinden. Uit een groot onderzoek dat hij in 2015 deed voor het WODC bleek dat het in de helft van alle plukze-zaken om minder dan 3300 euro ging. Slechts 0,3 procent betrof meer dan een half miljoen. Pijnlijker is dat de grote bedragen aan ‘geplukt geld’ uit persberichten van het OM vaak niet veel voorstellen. In de ruim tienduizend dossiers die Van Duyne onderzocht was het indrukwekkende bedrag van ruim 425 miljoen euro aan ontneming opgelegd. Slechts 196 miljoen was daarvan geïnd in zeventien jaar tijd. Er stond dus nog ruim 228 miljoen open. We hebben, zo schrijft hij droog in het blad Justitiële Verkenningen, ‘over het geheel niet te maken met een dadergroep die vermogens opbouwt waarmee door ontneming aan ’s lands begroting aanzienlijk kan worden bijgedragen.’

Andere onderzoekers komen in diezelfde Justitiële Verkenningen tot betrekkelijk lage schattingen voor de totale omvang van de illegale economie: een miljard voor cannabis, rond de 400 miljoen voor de overige drugs. Tel er smokkel, illegaal gokken en prostitutie bij op en de totale omvang van de illegale economie is 2,4 miljard.

Een onderzoek naar het investeringsgedrag van criminelen kan ook geen bewijs vinden voor ondermijning: ‘De infiltratiehypothese wordt niet ondersteund door de data.’ Er zijn in de onderzochte dossiers wel daders met belangrijke posities in de reguliere samenleving: ‘Echter, in deze zaken lijkt de beweging tussen ‘onder-’ en ‘bovenwereld’ in omgekeerde richting te zijn verlopen. Het gaat hier om daders met sterke gevestigde posities in de reguliere economie en zonder criminele antecedenten, die op enig moment hun positie misbruiken om op grote schaal te frauderen of wit te wassen. Er is hier dus eerder sprake van ‘legitieme’ en ‘gerespecteerde’ zakenmensen die betrokken raken bij georganiseerde criminaliteit, dan van criminelen die via hun investeringen het legitieme bedrijfsleven infiltreren. Voorbeelden van ‘omgekeerde infiltratie’.

Zoals Eric Smit in augustus al schreef: voor echte ondermijning moet je op de Zuidas zijn. Alle echt serieuze bedragen die Justitie in Nederland ontneemt, zijn afkomstig uit schikkingen met bedrijven uit de beursgenoteerde bovenwereld: SBM (190 miljoen), Vimpelcom (358 miljoen) en ING (775 miljoen).

Ik geloof omdat het absurd is

Dat de Nederlandse overheid de mythische misdaadmiljarden al decennia niet kan vinden, leidt niet tot scepsis. Sterker nog, volgens Van Duyne versterkt dat juist de mythe dat de misdaad onmetelijk rijk en machtig is. ‘Dit komt overeen met de bij politie en justitie vaak gehoorde stelling dat de Georganiseerde Misdaad zo slim is geworden, dat we deze niet meer kunnen ontdekken. Naar onze mening belanden we met deze variatie op de stelling van kerkvader Tertullianus – credo quia absurdum – in een soort handhavingstheologie.’ Ik geloof het omdat het absurd is. Van Duyne schreef het in 2009, maar het is letterlijk wat de burgemeester van Maastricht nu in de krant zet: we zien het niet en dat maakt het extra gevaarlijk.

Die beelden die gezagsdragers van Het Kwaad uitdragen, beïnvloeden niet alleen het publiek, ze beïnvloeden ook het beleid. In de vorige eeuw dachten politie en justitie nog dat misdaadorganisaties een soort multinationals waren, met bijbehorende organisatiestructuren. De politiekorpsen in de regio Noord-Holland lieten om die reden grote hoeveelheden drugs ‘gecontroleerd’ door, met de bedoeling om zo de top van de misdaadorganisatie rond de erven van Klaas Bruinsma in beeld te krijgen. Die top kregen ze niet te pakken, maar ondertussen stroomden de drugs onder toeziend oog van politie en justitie het land in. In 1993 had de Amsterdamse recherche er genoeg van, kreeg ruzie met andere korpsen en de IRT-affaire was geboren.

Inmiddels is duidelijk dat misdaadorganisaties geen overzichtelijke organisatiestructuur hebben, maar eerder los-vaste netwerken en samenwerkingsverbanden zijn. Dat politie, justitie en criminologie nu een veel realistischer beeld hebben van misdaadorganisaties is op zich winst: ze observeren niet eindeloos, maar gaan voor de ‘korte klap’ en grijpen in als ze voldoende bewijs denken te hebben voor een ronde zaak. Het nadeel van misdaad als netwerkorganisatie is dat het dat oude spookbeeld van ongrijpbare misdaad versterkt. Als de politie en onderzoekers de fabuleuze drugsmiljarden niet kunnen vinden, moet dat wel komen omdat de criminelen in vrijwel onzichtbare en ongrijpbare verbanden samenwerken. Met andere woorden: de misdaad is zo lean and mean geworden, zo agile dat ze niet meer te pakken zijn. Kortom: ons beeld van misdaad verandert mee met de managementmodes in de bovenwereld. In de jaren tachtig en negentig met veel nadruk op strategische visie van bovenaf, nu flexibel, agile en bottom-up.

Boemerangeffecten van het barrièremodel

Ondertussen blijven de miljarden onvindbaar, maar gaat de war on drugs gewoon door. Die strijd is nu bijna honderd jaar oud. In 1920 slaagden puriteinse dominees erin om Amerika droog te leggen. Met rampzalige gevolgen: illegale stook, dranksmokkel en opkomst van de georganiseerde misdaad. In 1933 keerde het gezond verstand terug in de politiek en werd de drank weer legaal. De dominees voerden vervolgens een kruistocht tegen andere drugs, waarna alles (marihuana, cocaïne, opium etc.) verboden werd, behalve de dodelijkste: tabak.

In 1971 besloot Richard Nixon om de strijd stevig op te voeren door een heuse war on drugs te beginnen. In 2018 is duidelijk dat die totaal mislukt is. Drugs zijn overal makkelijk te krijgen, tot in maximum security-gevangenissen aan toe. De prijzen zijn stabiel laag. De strijd tegen drugs eiste honderdduizenden levens in Mexico, Colombia en Brazilië, kost wereldwijd miljoenen mensen hun vrijheid en heeft inmiddels een biljoen dollar gekost.

Ook in Nederland zijn mislukkingen in de war on drugs makkelijk te vinden. Zo leidde de invoering van de wietpas tot illegale straathandel en maakte sluiting van coffeeshops de overgebleven wiethandel groter en onbeheersbaarder. ‘Alleen voor beleidsmakers en politici zal dit een verrassing zijn. Verdovende middelen kunnen inderdaad het oordeelsvermogen aantasten,’ schrijft Van Duyne cynisch.

Dergelijke onbedoelde boemerangeffecten zijn ook in het rapport van Tops te vinden. Deze eeuw bedachten politie en justitie het barrièremodel, om criminelen te hinderen in hun activiteiten. Er kwam een verbod op precursoren, de grondstoffen van XTC en amfetamine, die vooral uit China werden ingevoerd. Politie en justitie hadden er grote verwachtingen van. In paragraaf 8.4 beschrijven Pieter Tops en de zijnen onder de veelzeggende kop ‘De desillusie: criminele innovatie’ wat iedereen met gezond verstand op kilometers afstand kon zien aankomen: in plaats van braaf op te houden met pillen draaien, gingen criminelen op zoek naar alternatieven: ze gingen zelf grondstoffen brouwen. De hoeveelheid afval nam sterk toe. Dat dumpen de criminelen in weilanden, tuinen en bossen in Brabant en België. ‘We hebben een veelkoppig monster gecreëerd,’ citeert het rapport een gezagsdrager.

De constante stroom van nieuwsberichten over massale dumping van drugsafval versterkt natuurlijk het beeld van de ondermijning en de ongrijpbare criminelen, en daar kun je als onderzoeker of journalist dan weer commentaar op geven.

Het slechtste van beide werelden

Zo blijven drugsbestrijders achter hun eigen staart aanrennen. Iedere recordvangst wordt gevierd als een overwinning op de drugshandelaren, terwijl het natuurlijk één aaneengesloten reeks van nederlagen is: een recordvangst betekent alleen maar dat de drugshandel sinds de vorige vangst nog groter, nog efficiënter en nog brutaler is geworden. De enige zekerheid is dat de politie volgende week of volgende maand of volgend jaar een nóg grotere recordvangst zal vinden. Dat zullen de media weer braaf als een enorm succes brengen, terwijl het effect op de beschikbaarheid en prijs van drugs volstrekt nihil is.

Met Ferdinand Grapperhaus hebben we een echte christendemocraat als minister, die de strijd tegen drugs in morele termen ziet. Bij zijn uitspraak dat cocaïne en synthetische drugs het land uit moeten - na de evidente mislukking van een halve eeuw war on drugs - staat het verstand stil. Zo lang we drugs niet legaliseren (te beginnen met wiet en pillen) blijft de overheid een eeuwige, kansloze strijd voeren.

Met zijn aanpak van ondermijning biedt Grapperhaus het slechtste van beide werelden: we worden flink bang gemaakt, maar de overheid onderneemt geen serieuze actie. Als je werkelijk gelooft dat er tientallen miljarden misdaadeuro’s de bovenwereld binnen willen dringen, is een Ondermijningsfondsje van 100 miljoen pathetisch, een loos gebaar. Ook als je niet gelooft in die mythische miljarden en alleen kijkt naar echte, bewezen criminaliteit is het een hele kleine druppel op een grote, gloeiende plaat.

Grapperhaus luistert bijvoorbeeld niet naar het verzoek van de politievakbond om tweeduizend extra rechercheurs, zo zei hij tegen de Volkskrant: ‘Er is extra geld voor de politie, er komen rechercheurs bij, maar geen tweeduizend. We hebben geen onbeperkt budget en het overheidsbeleid heeft ook nog andere prioriteiten.’ Maar de vakbond plukt dat getal van tweeduizend extra rechercheurs niet uit de lucht: Nederland heeft echt veel te weinig recherche.

Het onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap vergeleek in 2012 op internationale schaal verschillende politiekorpsen. Daaruit bleek dat de Nederlandse politie, omgerekend naar inwoneraantal, ongeveer even groot is als in andere Europese landen. We hebben alleen veel minder recherche: 12,8 procent van het totaal aantal medewerkers is rechercheur, tegen bijvoorbeeld 17,2 procent in Noordrijn-Westfalen. Omgerekend naar Duitse verhoudingen heeft Nederland zo’n tweeduizend rechercheurs te weinig. In Nederland houden hoogstens een paar honderd rechercheurs zich bezig met financiële recherche, maar exacte, recente getallen ontbreken. Zolang er geen gespecialiseerde rechercheurs bijkomen, is iedere roep om het kaalplukken van criminelen kansloos.

Misschien is een eeuwige, kansloze strijd tegen drugs wel een succesvol businessmodel voor sommige mensen. Bob Hoogenboom zegt dat mooi in zijn column: ‘Morele paniek wordt geëxploiteerd door politici (electoraal gewin), door morele entrepreneurs die net als u en ik weten dat oorzaken van (georganiseerde) misdaad diep in maatschappelijke processen liggen, maar budgettaire belangen (politie en justitie, consultancy, wetenschappelijk onderzoek) hebben. En door journalisten die omzetten willen genereren. Kenmerken van een morele paniek zitten ook in het framen van drugsgebruik dat nog altijd als moreel verwerpelijk wordt beschreven, maar zo structureel is verweven met het sociale leven op de Zuidas, van studenten, het uitgaansleven, het leven van de BN’ers, de journalistiek, de wetenschap, de vissers in Urk, sommige van uw dienstbare columnisten en waar niet. De morele paniek is het nieuwe normaal, maar hopeloos ondermijnend.’

quote:

Grapperhaus wil het geen war on drugs noemen maar ‘een war on criminal organisations, dat is één. En twee: cocaïne en synthetische drugs moeten het land uit.’

quote:

It’s Time to Privatize the War on Drugs

quote:

U.S. policy has failed to stop or even slow the drug cartels. In the interest of the public, the U.S. should look to the private. The United States should provide Mexico with financial assistance for the explicit purpose of hiring American private security contractors (PSCs) to defeat the Mexican cartels.

PSCs can do what the Mexican government cannot: be incorrupt, be aggressive and take the fight to the cartels. In the 21st century, PSCs excel. After six years of failure to stop Boko Haram, Nigeria turned to STTEP International, a private military company, and in just six months it recaptured territory the size of Belgium and put the terrorists on the run. PSCs hired by shipping companies ended the Somali pirate threat. PSCs, like Triple Canopy, boast stunning success rates in VIP and convoy protection in Iraq and Afghanistan.

It’s not just that PSCs work — it’s that they often work cheaper and with less public exposure than national forces. An independent market sets the price of a contract rather than a bloated bureaucracy. More importantly, media reports on their activities are few despite operations in nearly every active war zone today. They can do the ugly work that needs to be done and not fall victim to an overly-sensitive media.

There are far reaching economic benefits as well. PSCs provide high-paying jobs for tens of thousands of civilians. PSCs offer veterans opportunities to exercise the comparative advantage of their soldiering expertise. A successful completion of the "Mexican contract" would make the U.S. industry more robust, experienced, and more valuable to a growing international market.

quote:

Canada Should Legalize All Recreational Drugs

The social harms of prosecuting drug users far outweigh any public health benefits from prohibition

Akwasi Owusu-Bempah is a professor in the department of sociology at U of T Mississauga. Read a different view of drug legalization by Robert Mann, a professor at the Dalla Lana School of Public Health.

Why are most recreational drugs illegal? If the rationale for the war on drugs is to decrease drug use, it hasn’t worked. It hasn’t stopped the production or importation of drugs. Quite the opposite: there are billions of dollars to be made from the illegal drug trade. This often comes with serious violence – sometimes in Canada, but more often in Mexico 1 and other source countries in South America and Central America.

The United States, in particular, has been waging a war on drugs for several decades, 2 and it’s still one of the world’s largest consumers of cocaine. 3 This should tell us that we’re not going to reduce drug use through the enforcement of laws.

Some people use drugs because they enjoy doing so. Many Canadians already consume a number of drugs each week: alcohol, caffeine and nicotine are the most common. People also use harder drugs recreationally, and of course, some of these people develop substance use and abuse problems. But arresting and incarcerating them is not going to help them deal with the issues that are leading them to use or abuse harder drugs in the first place. This is why a public health approach to all drugs, where we’re striving for harm reduction rather than elimination of use, makes the most sense.

For most of human history, drugs haven’t been illegal. It’s only in the last 110 years that we’ve had drug prohibition in Canada. Even so, my neighbours in downtown Toronto often express surprise that cannabis was legalized just recently. Many think it’s been legal, or at least decriminalized, for some time. They think this because of what they look like and where they live: they don’t have to worry about being arrested.

The unequal enforcement of drug laws has profoundly harmed the individuals that are targeted, their families and their communities

As a criminologist, I’m particularly interested in how Black males perceive and experience the police. And you can’t do research around race and policing without focusing on drugs. The war on drugs drives many of the inequalities we see in our justice system.

We know that Canadians use drugs at similar rates across racial groups. 4 But in practice, drug laws are used to intrude into the lives of certain segments of the population. In Toronto and in many other cities, the unequal enforcement of drug laws 5 has profoundly harmed the individuals that are targeted, their families and their communities. A higher proportion of members of these communities have criminal records for drug possession that impede their ability to finish their education, to gain meaningful employment, to find housing and to travel.

It’s this profound injustice that has led me to believe that the social harms caused by drug prohibition far outweigh the potential health harms of legalizing and regulating access to drugs.

One of the imbalances in how drug laws are applied that we’ve seen with cannabis comes with the exercise of police discretion. Because some police officers viewed cannabis possession as a relatively minor crime, they’d confiscate the drug without making an arrest. But that’s not true of everyone the police have caught. The data show that positive police discretion has not been exercised when it comes to racialized people. 6 The difference is in who gets stopped and searched, who’s found in possession and who ends up being arrested and convicted. Black and Indigenous people in Canada are disproportionately arrested for cannabis possession. 7

We’ve spent billions of dollars to prosecute people for the possession of small amounts of drugs. 8 We’re doing our whole country a disservice. We’re locking away people’s talents and potential because we criminalize drug use.

Consider a society in which all drugs are legal; a society in which people can buy a small quantity through a government-approved pharmacy at fair prices and know exactly what they’re getting (unlike on the black market). If they wished, people could take the drug under the supervision of a health-care professional at an injection site or similar facility, greatly reducing the risk of overdose. Under these conditions, the black market for drugs – and much of the associated violence, social harm and health risks – could be virtually eliminated. Opponents cite fears that drug use would soar. But the evidence from Portugal, the only jurisdiction in the world that has decriminalized all drugs, indicates the opposite: problematic use would actually decline, 9 as would the negative consequences associated with criminalization.


Governments could use a percentage of sales revenues for research and services around addictions and mental health. At the local level, the city could use police arrest data to identify neighbourhoods that have been overpoliced with respect to drugs, and direct a portion of the tax revenue to the most criminalized communities. City councillors and members of the public could engage in discussions about how best to use these funds to meet the needs of each jurisdiction. The money might be directed to after-school programs, skills training or community health centres.

Of course, I have concerns about how drug legalization would be implemented. In Canada, one is legally permitted to possess 30 grams of cannabis. The limit for cocaine, opioids and other drugs would have to be set low, recognizing that you can overdose on these drugs in a way that you can’t with cannabis.

There could be no drug advertising, and sales would have to occur through tightly regulated government outlets. There would be strict penalties for selling drugs to underage youth and against using and driving – just as there are now for alcohol.

It’s important that we don’t lose sight of the many health harms associated with drug use. But we need to be honest about the reasons people use them – and the potential benefits. We’re seeing that psilocybin, the psychoactive component of mushrooms, and MDMA may have potential for people with PTSD and a range of other mental health issues.

We also must be honest about the substantial social burden associated with criminalizing drug use. Criminalization has utterly failed to stop individuals from using. We’ve spent enormous amounts of money and devastated countless lives – often from racialized communities – enforcing laws that don’t work. Legalization is a sensible alternative.

quote:

Why are so many countries now saying cannabis is OK?

Around the world attitudes towards the use of cannabis are shifting.

Mexico's new government plans to legalise recreational cannabis use, as does the incoming government of Luxembourg. Meanwhile, New Zealand's leaders are considering a referendum on what their approach should be.

As public opinion - and that of governments - changes, it seems increasingly likely that other countries will follow, raising questions about how they work together to manage the use and supply of cannabis.

What has led one country after another to move towards a relaxation of their laws and, in many cases, outright legalisation?

quote:

New gangs 'Uberise' Europe's cocaine supply and bring more violence

Rising production from Latin America has led groups from North Africa and the Balkans to change the drug trade, EU agency says

A surge in the supply of pure cocaine to Europe has led to a rise in drug-related murders as new criminal gangs muscle into a market previously dominated by the mafia, the EU drugs agency has said.

The extra output from Latin America, especially by the biggest producer, Colombia has led to growing numbers of gangs including from Morocco and the Balkans setting up their own smuggling lines straight from producers.

This has seen an “Uberisation” of the cocaine trade characterised by faster, anytime-anywhere delivery, a report by the Lisbon-based agency said on Thursday, which has also kept prices lower.

“The fragmentation of the cocaine trade in Europe appears to have resulted in increased competition among crime gangs for national and cross-border territories in cocaine supply and retail,” the report said. “One of the consequences has been an increase in violence and drug-related homicides.”

The emergence of more gangs has led to new marketing and transport methods, such as by couriers who dispatch the cocaine to consumers who contact special, dedicated call centres.

Such courier services exist in Britain, France and Belgium, where buyers get in touch with call centres located in Spain or the western Balkans, the report said.

“These new methods, reflecting an ‘Uberisation’ of the cocaine trade, are clear signs of a competitive market in which sellers have to promote additional services beyond the product itself, such as fast delivery anywhere at any time,” it said.

The increasing supply of cocaine in Europe has coincided in the past few years with changes in traditional smuggling routes from Iberia to large ports in Belgium, France and Germany.

The port of Antwerp is now the single, biggest entry point for cocaine into Europe, with 41 tonnes seized in 2017. In 2016, 70.9 tonnes of the drug was seized in all in Europe.

The report warned that the new smuggling routes through ports “may represent only the tip of the iceberg, as other routes and trafficking modes, such as private aviation, may simply go undetected”.

quote:

A Pivotal Decade for the Movement to End the “War on Drugs”

Despite nearly a half-century of destructive and ineffective policy initiatives, the “war on drugs” rages on.

In Afghanistan and Colombia, opium poppy and coca cultivation are at some of the highest levels on record. Traffickers and other high-ranking actors in the illicit markets are as wealthy and powerful as ever. Meanwhile, the already-marginalized people who grow these plants—who are mostly peasants and small-scale farmers—continue to be the ones bearing the weight of criminalization.

The situation in the United States is hardly better. According to the Centers for Disease Control, nearly 72,000 people died because of an overdose in 2017 alone. For perspective, that is a higher death toll than all U.S. military casualties in the Vietnam and Iraq wars, combined. Yet many legislators in places such as Ohio and Maine are still resistant to the kind of public health interventions—such as supervised injection facilities—that have a proven track record of saving lives.

In countries such as Sri Lanka and Bangladesh, meanwhile, policymakers aren’t merely accepting a failed status quo—they’re actually going backward. Following the example set by the Philippines’ “war on drugs,” some nations are responding to policy failure with little more than vicious and deadly brute force.

Discouraging as this backsliding is, it isn’t the whole story. Positive changes are underway in the most unlikely of places. South Africa recently decriminalized the consumption of cannabis at home. Citizen action and grassroots mobilization in the United Kingdom lead to the government legalizing medical marijuana, and a range of countries, such as Ireland and Ghana, are considering the benefits of the decriminalization of drugs following the documented successes of Portugal’s progressive policies.

As the number of human rights abuses in name of the “war on drugs” have risen, so, too, has a robust network of drug policy reform advocates from around the world, all of whom are ready to challenge these human rights violations and push for better, smarter, and more humane solutions.

Over the last decade, the Open Society Global Drug Policy Program and its grantees have proudly supported these brave individuals and civil society groups. And together, we’ve won significant victories for the reform movement—and for the larger project of reducing the role of criminalization in drug control policy as much as possible while simultaneously advancing public safety and health.

In the face of backlash, in other words, the reform community is stronger than ever. And as we look back over the last 10 years of global drug policies, we can see four crucial areas where great strides have been made which the movement can build on in the years to come.

Ending the death penalty for drug-related offenses

According to Harm Reduction International, executions for drug-related offenses have more than halved since 2015, falling from 718 in 2015 to 280 in 2017. This has been done, in part, through the tenacious work of organizations such as Indonesia’s Community Legal Aid Institute (LBH Masyarakat), a group of lawyers who have devoted themselves to defending individuals placed on the execution list for drug charges. In Indonesia, Malaysia, and around the world, groups such as these have won clemency for many of the accused while increasing media attention and mobilizing political pressure. Their work has saved thousands of lives. In countries like Sri Lanka and Bangladesh, where we’ve seen the re-establishment of capital punishment for nonviolent drug offenses, we’ve also seen a large and vocal outcry from activists, which in itself is a testament to how far the drug policy movement has come.

Integrating the rights of indigenous peoples into the broader movement

An increased focus on how the movement for indigenous rights can work together with the movement for drug policy reform has paid significant dividends, too. In Spain, for example, a Colombian immigrant who imported 6.3 grams of coca leaf powder (called mambe) was falsely accused of trafficking cocaine. With the support of the International Center for Ethnobotanical Education, Research & Service, and the Transnational Institute, the plaintiff, Roberto Castro, beat the case by relying on expert testimony regarding indigenous practices involving coca. This innovation led to the setting of an unexpected, but potentially momentous, legal precedent. This shift in thinking can be seen all the way in Colombia, where coca industrialization efforts have empowered coca leaf–growing communities, and where the drug policy movement’s ability to provide economic, social, and legal support to reformers has only increased.

Decriminalization and legal reform

Drug policy reform has gained the most ground in decriminalization and the legal regulation of cannabis over the past decade, with Canada, Uruguay, and 10 U.S. states legalizing cannabis for adult recreational use since 2013. On the African continent, Zimbabwe has followed Lesotho’s lead in legalizing the production of medical marijuana, and momentum is growing globally, with Luxemburg moving towards regulating cannabis for recreational purposes, while Thailand appears poised to become the first country in Asia to legalize medical marijuana. Years of work by the Drug Policy Alliance, the Canadian Drug Policy Coalition and, the International Drug Policy Consortium are central to several of those successes.

Influencing culture and challenging the parameters of public debate

Over the last decade, the drug policy reform debate has moved from behind closed doors into the public domain. The Global Commission for Drug Policy, an esteemed body of former heads of state, senior diplomats, and prominent business people has led the way in talking openly and seriously about alternatives to current and harmful drug policies. The public is also taking notice. On June 26, 2018, in more than 200 cities in nearly100 countries, the “Support. Don’t Punish.” campaign called on policymakers to implement drug policies based on health, human rights, and sustainable development.

Increasingly, the movement has also focused on using art and culture to reach new audiences and change the conversation. The Museum of Drug Policy project, which features a series of pop-up museums in cities around the world, has brought together artists, activists, drug users, politicians, and the public at large, and inspired difficult but necessary conversations around drug use in our society and drug policy reform.

Of course, there is still much work to do. But in this reactionary time, advocates for sustainable and humane drug policies­, centered on harm reduction, human rights, and sustainable development, have joined together to provide a common defense and to continue building on the progress made to date. The Global Drug Policy Program has been honored to be a part of this united front, and we remain committed to supporting radical solutions, erasing stigma, and doing the crucial work needed to ensure a world where the “war on drugs” is just an unpleasant memory.

quote:

Hoe de War on Drugs de Verenigde Staten veranderde

De Amerikaanse Senaat heeft een wet aangenomen waarmee het strafrechtsysteem in de VS op de schop gaat. Voor veel zwarte Amerikanen was dat hoog tijd, want zij hadden jarenlang te lijden onder de huidige wetgeving.

Voor Jason Bost was criminaliteit onderdeel van zijn dagelijkse leven. Hij groeide op in een arme, zwarte wijk in Rochester in de staat New York. "In de jaren 80 en 90 had iedereen om me heen wel een veroordeling voor een drugsmisdrijf. We zagen het niet als een probleem. Het was gewoon ons leven."

Bost was achttien toen hij voor het eerst werd opgepakt voor het bezit van wiet. "Dat was op relatief late leeftijd", grinnikt hij. Uiteindelijk verliet hij vroegtijdig de middelbare school en zou hij later veroordeeld worden voor een drugsmisdrijf.

Voor een jonge, zwarte man als Bost was er geen slechter tijdperk om op te groeien. In Amerika woedde de War on Drugs. De overheid hanteerde een zerotolerancebeleid als het ging om drugs. Een hele generatie zwarte mannen verdween achter de tralies.

Three strikes you're out

De War on Drugs was een reactie op de crackepidemie van de jaren 80 en 90. Maar de zware straffen hadden betrekking op alle soorten drugs. Verschillende staten namen de zogenoemde "Three strikes you are out"-wetten aan. Als je drie keer werd veroordeeld voor een drugsvergrijp, leidde dat automatisch tot een levenslange gevangenisstraf. Zo kon je al voor het bezit van een kleine hoeveelheid wiet voor de rest van je leven achter de tralies belanden.

Het gevolg: overvolle gevangenissen. Momenteel telt Amerika 2,2 miljoen gevangenen. Dat is bijna een kwart van alle gevangenen wereldwijd. Een op de drie Amerikaanse gevangenen is zwart. Nog eens 4,8 miljoen volwassenen zijn op proefverlof of hebben een voorwaardelijke straf.

Aan die praktijk komt nu een einde. De Verenigde Staten staan nu aan de vooravond van een grootscheepse hervorming van het strafrecht. Een overweldigende meerderheid van de Senaat heeft afgelopen nacht de First Steps Act aangenomen. De president kan het in theorie nog met een veto torpederen, maar Trump heeft zijn zegen al gegeven aan de wet.

Als de wet van kracht wordt, gaan de minimumstraffen omlaag en komt er meer geld vrij voor gevangenen als ze terugkeren in de maatschappij. Amerikanen die veroordeeld zijn voor een misdrijf waarbij ze geen geweld gebruikten, komen in aanmerking voor vervroegde vrijlating.

Verleden blijft hem achtervolgen

Inmiddels zijn de sporen die de War on Drugs heeft achtergelaten overal zichtbaar. Het is inmiddels ruim twintig jaar geleden dat Jason Bost veroordeeld werd, maar hij heeft nog steeds last van de fouten die hij maakte als tiener. "Als je naar school wil gaan, kan je overheidshulp wel vergeten als je een drugsmisdrijf op je naam hebt staan. Ben je op zoek naar een woning, dan kom je niet in aanmerking voor sociale woningbouw. Je krijgt te maken met de ene na de andere wegversperring."

Bost is nu een advocaat, maar het duurde twee jaar voordat de Orde van Advocaten in New York hem accepteerde. "Dat kwam dus door mijn strafblad. Als advocaat kun je je ook automatisch registreren als notaris, maar dat werd mij geweigerd vanwege mijn eerdere veroordeling." Inmiddels beschouwt Bost zich als gelukkig. "Ik heb een goede baan, maar veel van mijn leeftijdsgenoten vielen terug in de wereld van de drugshandel. Of ze raakten verslaafd aan drugs. Het was hun enige ontsnappingsroute."

De First Steps Act die vannacht aangenomen werd, is onderdeel van een bredere trend. Ook afzonderlijke Amerikaanse staten nemen vergelijkbare maatregelen. Voor staatsparlementslid Jamel Holley is de hervorming van het strafrecht een noodzaak, omdat het bovenmatig de zwarte bevolking treft. Hij is de drijvende kracht achter strafrechthervorming in New Jersey.

"In mijn staat hebben zwarte inwoners twee tot drie keer meer kans om opgepakt te worden dan witte mensen voor een kleine hoeveelheid wiet. Witte wietgebruikers komen er met een tik met de vingers vanaf, ze betalen een boete en kunnen gewoon verder gaan met hun leven."

Zwarte wietgebruikers volgen vaak een ander traject. Ze worden gearresteerd, krijgen een lange gevangenisstraf en hebben hun hele leven hun last van een strafblad. Holley wil dan ook een stap verder gaan dan de federale wet. Hij wil niet alleen straffen verlagen en gevangenen vervroegd vrijlaten, maar ook het strafblad van ex-veroordeelden schoonvegen. Hij wil voorkomen dat ze dezelfde obstakels hebben waar Jason Bost voortdurend tegenaan loopt.

Bovendien is er nog een reden waarom strafrechthervorming noodzakelijk is, zegt Holley. "Geen staat die zoveel mensen oppakt als New Jersey. Gemiddeld worden hier elke dag 88 inwoners gearresteerd. Het kost onze staat elk jaar 130 miljoen dollar." Dit argument slaat aan bij Republikeinen en Democraten. Holley verwacht dat hij - net als in Washington - brede steun krijgt in het staatsparlement voor zijn voorstel.

Jason Bost is blij met de kentering in Amerika. "Voor mij persoonlijk is het niet zo belangrijk. Ik heb een succesvolle carrière achter de rug en over een paar jaar hoop ik met pensioen te gaan. Dit is vooral voor de jonge generatie."

quote:

New Zealand to hold cannabis referendum in 2020

The New Zealand government will hold a referendum on personal cannabis use at the 2020 general election - and it will be binding.

Justice Minister Andrew Little announced Cabinet had made the decision on Monday on his way into caucus on Tuesday morning.

"It will be held at the 2020 general election. The agreement is that it will be binding. There is a bit of detail to still to work through," Little said.

National Leader Simon Bridges suggested that the government was attempting to distract from the general election itself, but said he didn't have a problem with the referendum being binding.

"I'm pretty cynical that you've got a government here that wants to distract from the core issues of a general election," Bridges said.

He suspected two other discussed referendums would also be included on euthanasia and electoral reform, although Little has talked down those prospects.

Bridges would be voting against cannabis legalisation and said he hadn't smoked marijuana at any point in his life.

Little said he would not be using a mooted "citizens assembly" for policy development, something the Green Party had pushed for.

The Green Party negotiated the referendum during 'confidence and supply' talks to form the government.

That agreement stipulated the referendum would have to happen at or before the general election.

It's understood a Cabinet paper has been circulating on the issue for the last few months of 2018, with some issues still to be ironed out.

The Greens favoured passing a law to legalise marijuana prior to the actual vote, that would only be triggered if the referendum suggested that should happen.

That way a future government - possibly one the Greens are not part of - could not stretch out the timeframe for actually legalising cannabis. It would also mean the public could have a very clear idea of what a "yes" vote would mean in practice - unlike the situation developing after the United Kingdom's 2016 Brexit referendum.

Recent polling on the issue suggest the referendum will see the decriminalisation of marijuana.

An August 2017 Curia poll found 65 per cent of the country supported legalising or decriminalising marijuana for personal possession.

A huge 81 per cent supported decriminalising it for medicinal use - something the government have already moved on.

Green Party drug reform spokeswoman Chloe Swarbrick said the party was "stoked" with the news and encouraged Kiwis to vote "three ticks Green" in 2020.

"We've been working with Minister Andrew Little for the last year on the design and process of this referendum," Swarbrick said.

"The fact that it has been announced as binding and at the general election is fantastic news for evidence-based harm reduction policy in Aotearoa New Zealand.

"Illegal substances are exactly the opposite of controlled substances. Cannabis needs to be regulated."

Swarbrick said New Zealand should look at best practice from around the world.

"We don't have the re-invent the wheel here, because we have the opportunity to look at best-practise frameworks around the world that minimise harm," Swarbrick said.

"We want to avoid a scheme that repeats the problems we have with the alcohol industry or with corporate pharmaceuticals. Any model that prioritises profit – whether in the black market or by big business – typically puts people and safety second. We want community control and regulation that reduces harm."

ACT leader David Seymour welcomed the news.

"The overriding aim of our drug policy should be to prevent harm to children. This is not being achieved through the regime we have in place now," Seymour said.

"As we debate the merits of legalising cannabis, we should to look to jurisdictions in Canada, California and Colorado who have put in place more enlightened drug policy.

quote:

Why some U.S. allies didn’t sign up for Trump’s pledge to fight drugs

President Trump began his week at the U.N. General Assembly with an event seeking to prompt action against the global drug trade.

“The call is simple,” Trump said at an event early Monday morning. “Reduce drug demand, cut off the supply of illicit drugs, expand treatment and strengthen international cooperation. If we take these steps together, we can save the lives of countless people in all corners of the world.”

Many countries agreed: According to the State Department, 130 signed the document supporting “action on the global war against drugs” at the event. That included countries big and small, from China and India down to Swaziland (now eSwatini) and Micronesia.

But there are 193 states in the United Nations. So why did 63 countries, including U.S. allies and major European nations like Spain, Germany and the Netherlands, decline to sign?

The clearest answer from a head of government came from New Zealand’s prime minister, Jacinda Ardern, who said this weekend that her country would not be signing the agreement. Speaking to reporters on Sunday, Ardern argued that the document wasn’t designed in a way that addressed New Zealand’s problems.

“We have a number of challenges that are quite specific to New Zealand and the particular drugs that are present, but also on taking a health approach,” Ardern said, according to Reuters. “We want to do what works, and so we’re using a strong evidence base to do that.”

The Norwegian Ministry of Foreign Affairs offered a similar view. “The US initiative this week in New York is positive, but we would have wanted a stronger emphasis on the health aspects of drug policies to be able to support this particular initiative,” spokesman Frode Overland Andersen said in a statement.

Most of the countries that did not sign have not publicly commented on the issue. According to a representative of one such country, many of the non-signatories view the U.S.-led document as too narrow compared with previously agreed upon U.N. provisions on drugs and are concerned that it left out considerations about human rights and appropriate punishments for drug offenders. The representative spoke on the condition of anonymity because they were not authorized to speak publicly about the subject.

The document itself pledged to support a four-pronged anti-drug strategy that calls for expanding education and treatment measures as well as increasing border security and working to stop drug production.

The Intercept reported last week that the document was nonnegotiable — an unusual step — and would not be considered an official U.N. document. It had already drawn criticism from advocacy groups that argue evidence shows liberalized drug laws have proved more effective in combating addiction and crime than strict enforcement.

Ahead of Monday’s event, the International Drug Policy Consortium released a statement criticizing the agreement and suggested that a number of countries who had liberalized their drug laws would be signing the document as they “prefer not to risk antagonizing Trump, who has already shown the world that he is both impulsive and vindictive."

quote:

Grootste marihuanavangst ooit in Spanje was ook bedoeld voor Nederland

De Spaanse autoriteiten hebben in Catalonië in totaal 2700 kilo marihuana in beslag genomen. De drugs stonden op het punt om via vrachtwagens vervoerd te worden naar Nederland en het Verenigd Koninkrijk, verstopt in onder meer bokszakken, bierfusten en poefs.

Volgens de Guardia Civil is het de grootste marihuanavangst ooit in Spanje. De totale straatwaarde van de drugs ligt op 30 miljoen euro. Bij de actie zijn 25 personen opgepakt. Onder de gearresteerden zit zeker één Nederlander.

Daarnaast werden invallen in zeventien panden gedaan, waarbij 160.000 euro aan contant geld in beslag werd genomen. Bij een van de criminelen was 75.000 euro verstopt in de garagevloer. In kustplaats Cabrera de Mar troffen agenten een laboratorium aan waarin hasjolie werd gemaakt.

De politie kwam de bende in april op het spoor, toen 400 kilo marihuana en 20 kilo hasj werden aangetroffen tussen pallets vol groenten en fruit in een vrachtwagen die onderweg was naar Nederland. Daarna zijn de criminelen gemonitord, om ze op heterdaad te kunnen betrappen.

quote:

‘Hennepslaaf’ rukt op, politie schreeuwt om tips

quote:

'Hennepslaaf' rukt op, politie schreeuwt om tips

WESTERVOORT - Voor het telen van hennep wordt steeds vaker gebruik gemaakt van slaven. In toenemende mate ontdekt de politie bij het oprollen van een wietkwekerij mensen in het pand die niet eens weten waar ze zijn en daar onder dwang planten verzorgen en wiettoppen moeten knippen. Burgers in Midden-Gelderland worden nu opgeroepen om eerder melding te maken van verdachte situaties.
Eric Reijnen en Suzanne Huibers 19-01-19, 06:56 Laatste update: 11:19

Dat zegt de Westervoortse burgemeester Arend van Hout, voorzitter van een Gelders samenwerkingsverband van gemeenten, politie, Openbaar Ministerie, Belastingdienst en de Regionale Informatie en Expertise Centra (RIEC) voor georganiseerde criminaliteit.

Cijfers zijn er niet: ,,Maar we treffen bij het oprollen van hennepkwekerijen steeds vaker mensen aan die nauwelijks Nederlands spreken en als slaaf worden gebruikt. Dat is echt schandalig."

Vaak gaat het om Vietnamezen, zowel mannen en als vrouwen, stelt Van Hout. ,,Als we die aantreffen in een hennepkwekerij, dan weten we dat het foute boel is.''


Tips

Probleem is dat de politie voor een belangrijk deel afhankelijk is van tips van burgers. Die komen er echter steeds minder binnen, blijkt uit cijfers van bijvoorbeeld Meld Misdaad Anoniem. Landelijk werden er in 2015 nog 231 tips gegeven over mensenhandel, in 2017 waren dat er 146. In Gelderland liep het terug van 19 naar 10. De exacte cijfers over 2018 worden naar verwachting eind februari gepresenteerd. ,,Maar ik kan wel zeggen dat de dalende lijn is voortgezet'', zegt Marc Janssen.

Volgens Van Hout is het probleem dat ,,veel mensen vaak de reflex hebben dat dit een zaak is van de politie." Dat klopt maar deels. ,,Je hoeft echt niet als privédetective op te treden. Maar meld het wel.''

Verdachte situaties zijn bijvoorbeeld bedrijfspanden waar ineens Aziatische mensen in wonen. Of woonhuizen waar mensen ineens op rare tijdstippen af en aan lopen.

Vietnamezen

Verschillende politiekorpsen constateren een toename van het aantal Vietnamezen dat bij het ontruimen van een hennepkwekerij wordt aangetroffen. Het gaat om illegale immigranten die hoge leningen hebben afgesloten om naar Europa te komen, vaak met Engeland als droombestemming.

Om die lening af te kunnen lossen belanden zij in een wietkwekerij, ergens in een woning of loods in Nederland. ,,Ook in Westervoort'', zegt Van Hout.

De vluchtelingen zijn de Nederlandse taal niet machtig, hebben vaak geen paspoort en zijn financieel afhankelijk van anderen. ,,Ze worden uitgebuit en als slaaf gebruikt'', herhaalt Van Hout. De burgemeester wil dat mensen weten hoe het er aan toe gaat in de hennepteelt. ,,Het gaat om bewustwording, zodat mensen bereid zijn om er melding van te maken als ze het vermoeden hebben dat er iets speelt in een woning in hun wijk.''


Campagne

Zijn gemeente hield al eerder een campagne waarin de burgemeester vroeg de aanwezigheid van hennepkwekerijen te melden. Van Hout informeerde zijn inwoners vooral over hoe ondeugdelijk de elektrische installaties van zo'n kwekerij zijn met brandgevaar als gevolg. ,,Je wilt niet dat je kind daarnaast slaapt.'' De campagne heeft volgens Van Hout in Westervoort meer meldingen van wietkwekerijen en beschrijvingen van de daarbij betrokken personen opgeleverd.


Hennepslaaf is onderbelicht fenomeen

Slaverij in de hennepteelt is een onderbelicht fenomeen. Bij mensenhandel gaat het doorgaans over seksuele uitbuiting (gedwongen prostitutie). Tussen 2013 en 2017 werden er meer dan 3000 slachtoffers gemeld bij expertise- en coördinatiecentrum Comensha, terwijl er maar ruim 200 gevallen bekend werden van criminele uitbuiting van mensen. En daarbij ging het dan vaak om verschillende vormen van diefstal.

Het aantal daadwerkelijke slachtoffers van mensenhandel - het meeste blijft onder de radar - ligt waarschijnlijk vele malen hoger. Volgens verschillende schattingen, onder meer van de United Nations Office ons Drugs and Crime, een bureau van de Verenigde Naties, zijn er jaarlijks 6.250 mensen slachtoffer van mensenhandel.

Concrete gevallen van slavernij in de hennepteelt zijn er weinig. In 2012 werd bij het oprollen van kwekerijen in de Brabantse plaatsen Veghel en Luyksgestel een 36-jarige Eindhovenaar opgepakt, die naar later bleek twee jaar was gebruikt als hennepslaaf.

quote:

Marokkaanse politie druk met onderschepping Nederlandse xtc-pil

quote:

Marokko ziet de Nederlandse xtc-pil steeds vaker intrede doen in hun land. De politie daar nam vorig jaar al dubbel zoveel pillen in beslag als het jaar daarvoor.

De meerderheid van de drugs komt uit Nederland, een kleine minderheid uit België. Bijna allemaal zijn de handelaren van Marokkaanse afkomst. "Soms zien onze scanners de xtc in voertuigen, verstopt tussen andere goederen. Andere keren zien onze agenten verdacht gedrag bij bepaalde figuren die de grens oversteken waarna we hun lading controleren", aldus Abderrahman Habib, hoofd van drugsbestrijding bij de nationale veiligheidsdienst.

"We arresteren ze ook weleens voordat ze aan de grens komen, omdat we informatie verzamelen over hun praktijken." Daarmee doelt hij waarschijnlijk op het onderscheppen van communicatie via telefonie en online.

In 2013 nam de nationale veiligheidsdienst, bekend onder de naam DGSN, voor het eerst een groot aantal xtc-pillen in beslag: 13.000. Vorig jaar nam de DGSN meer dan een miljoen pillen in beslag.

Goedkoop en geheim

Toch komen er nog veel in het land terecht. "Sinds drie jaar zie ik dat jongeren veel xtc gebruiken", zegt een bezoeker van dancefeesten, uit Marrakech, die anoniem wil blijven. "Want het is goedkoper dan alcohol. En je ruikt het niet. Dus als je politie tegenkomt of je moet daarna naar je familie, merken ze het niet."

Ze gebruiken het thuis of op feestjes, zegt de man. "En die feestjes worden steeds populairder. Vooral technofeestjes." Met festivals zoals Oasis en Atlas is de techno-industrie in Marokko de laatste drie tot vier jaar geëxplodeerd. "Maar ook op school gebruiken kinderen het, want het maakt je actief. Ook dealers zijn jong, vaak onder de 25", vertelt Amine uit Rabat.

Dankzij het internet wordt steeds meer bekend dat xtc beschikbaar is in Marokko dus jongeren willen het steeds meer uitproberen, denkt Habib van de DGSN.



Hajar is een van de mensen in Marokko die xtc gebruikt. Ze gebruikt vooral thuis. "Als ik blij wil worden. Dan doe ik het in een biertje of cola. Alles wat je nodig hebt is muziek en kauwgom voor als je gaat klappertanden." Hajar verkrijgt haar xtc via via. "Dat is niet gemakkelijk, want de handelaren zijn bang gepakt te worden dus lopen er niet mee te koop." Een pil kost zo'n 5 tot 10 euro.

"De handel is aantrekkelijk. De xtc is makkelijk te verstoppen en het verkopen ervan is winstgevend. Handelaren kopen het voor 3 tot 4 euro", zegt Habib.

Beter controleren

Habib geeft informatie over drugshandel meteen door aan Nederland. Nederland kan volgens hem wel meer doen om de drugshandel te stoppen. "Bijvoorbeeld internationale reizigers beter controleren", zegt hij.

Naast drugshandelaren pakken aan de grens doet de DGSN in samenwerking met andere organisaties ook aan preventie door voorlichting. Maar op scholen wordt er vrijwel niet over gesproken. Toch denkt Habib dat het drugsgebruik in Marokko vanzelf af zal nemen. "Als het nieuwe er vanaf is, zal het aantal gebruikers vanzelf wel minder worden."

quote:

BV Nederland verdient 'honderden miljoenen' aan booming cannabismarkt

quote:

De snelgroeiende cannabisindustrie betekent kassa voor Nederland. Tientallen Nederlandse bedrijven in de tuinbouwsector verdienen 'honderden miljoenen euro's' in deze nieuwe markt, blijkt uit een rondgang van RTL Z. Maar ze praten er liever niet over. "We hebben ook klanten in het Midden-Oosten."

Sinds twee jaar heeft tuinbouw-adviesbureau Delphy uit Bleiswijk een cannabisteam. De drie consultants geven advies over de optimale teelt van cannabis en begeleiden klanten bij het proces. "Of we nou een stappenplan maken voor chrysanten, tomaten, kamerplanten of voor wietplanten, dat maakt voor ons niet uit", zegt Jeroen van Buren van Delphy.

Groot aantal klanten

Ook tuinbouwtoeleverancier Ridder Groep heeft vorig jaar 'een groot aantal klanten' uit de cannabisindustrie erbij gekregen. "De vraag is enorm. Onze kantoren in Canada en Verenigde Staten houden zich nu primair bezig met de cannabismarkt," zegt Joost Veenman.

"Het is een mooie kans. Absoluut," beaamt Henk Verbakel van Havecon, een bedrijf dat kassen bouwt en de techniek levert. Havecon haalt op dit moment een derde van zijn totale omzet uit de hennepindustrie.

Legaliseren van softdrugs

Dat zal alleen maar meer worden, want de markt groeit explosief. In steeds meer landen wordt de teelt gelegaliseerd. Sinds kort staan Canada en negen Amerikaanse staten zowel medicinaal als recreatief gebruik van wiet toe. In Uruguay is dit al sinds 2013 het geval.

Ook verschillende Europese landen overwegen het legaliseren van de softdrug. Luxemburg wil het eerste Europese land zijn dat de productie, verkoop en het gebruik van cannabis legaliseert. Daarnaast zijn ook Griekenland, Portugal en Duitsland daarmee bezig.

Booming business

Grote investeerders ruiken geld. Het Californische marktonderzoeksbureau Grand View Research verwacht dat de wereldwijde markt voor legale medische en recreatieve marihuana in 2025 zo'n 146 miljard dollar waard is. In 2016 was de wereldwijde markt voor wiet nog rond de 9 miljard dollar waard.

Booming business dus en daar profiteert de BV Nederland ook van. Vooral in Noord-Amerika en Canada zitten grote partijen die gigantische bedragen investeren in de teelt van cannabis. Die hebben haast oneindige budgetten, maar heel weinig kennis.

Hoge productie

Die kennis kopen ze in bij de tientallen toeleveranciers in de tuinbouwsector. Denk aan kassenbouwers, makers van LED-belichting, bouwers van klimaat- en irrigatiesystemen en leveranciers van gewasbescherming. En Nederland heeft veel van dit soort bedrijven.

Van oudsher is ons land groot in de tuinbouw. "Nederland is gewend om een hoge productie te realiseren op een beperkt aantal vierkante meters", zegt Harm Maters van AVAG, de brancheorganisatie voor de tuinbouwtechnologie.

4 miljard euro in 2020

En die bedrijven lopen nu binnen op de honger naar kennis van de grote cannabisinvesteerders. Uit de rondgang van RTL Z blijkt dat het om honderden miljoenen gaat.

Maters heeft geen concrete data, maar acht die schatting realistisch. "Ik denk wel dat er zo’n 200 tot 300 miljoen euro geïnvesteerd wordt in Greenhouse technology". Maters benadrukt dat de cannabisindustrie nog steeds een klein onderdeel is. De waarde van de totale, brede business in Nederland schat hij op 4 miljard euro in 2020.

Terughoudend

Ook het Zuid-Hollandse Priva, dat de hele procesautomatisering in kassen levert, heeft sinds twee jaar klanten in de cannabisindustrie. Maar daarover is niks terug te vinden op de website. Volgens de woordvoerder is Priva daar terughoudend in, omdat het bedrijf ook klanten heeft in Rusland, China en het Midden-Oosten.

Daarin staat Priva niet alleen. De meeste bedrijven communiceren niet actief over hun werkzaamheden in de cannabismarkt. "Het wordt toch gezien als medewerking aan drugsproductie," zegt Verbakel van Havecon. "Terwijl het voor ons gewoon een product erbij is."

Bron • RTL Z / Frederique Dormaar

quote:

Fors meer coke onderschept in havens

Opsporingsdiensten hebben het afgelopen jaar in Nederlandse en Belgische havens 74.000 kilo cocaïne in beslag genomen. Het jaar ervoor was dat 55.000 kilo.

Volgens de politie wordt Europa momenteel overspoeld met cocaïne. In Colombia wordt meer cocaïne dan ooit geproduceerd. Criminelen zijn op zoek naar nieuwe afzetmarkten en gebruiken de havens hier als doorvoerroute.

De meeste cocaïne die via Nederland binnenkomt, is bestemd voor het buitenland. Naar schatting wordt 90 procent verder gesmokkeld, zoals naar Engeland en Scandinavië. Dat Nederland zo'n belangrijke positie heeft in de internationale cokehandel, heeft volgens de politie onder meer te maken met onze goede infrastructuur.

De gevolgen zijn groot, zegt de politie. De handel gaat gepaard met veel geweld, zoals liquidaties, en werkt corruptie in de hand. Drugswinsten worden witgewassen en geïnvesteerd in de bovenwereld. Ook worden in sommige wijken jongeren geronseld om cocaïne te verkopen.

Samenwerking

De politie probeert de stroom te stoppen door nauwer samen te werken met buitenlandse opsporingsdiensten. Ook zijn er inmiddels Nederlandse agenten gestationeerd in Colombia.

Vooral in dat land neemt de productie de laatste jaren enorm toe. In 2015 werd 900 ton coke geproduceerd, een jaar later was dat al gestegen tot 1300 ton. Volgens de politie is die hoeveelheid sindsdien verder gegroeid.

Daarna gaan de drugs naar Costa Rica, Panama, Ecuador, Brazilië, Suriname en de Dominicaanse Republiek. Nederlanders hebben daar strategische posities ingenomen om de transporten te organiseren.

Bijna driekwart van de wereldwijd onderschepte cocaïne wordt overigens in die zes landen in beslag genomen. Zo werd onlangs nog een partij van 2300 kilo coke gevonden in Paramaribo. Nog geen week later werd een rijstexporteur doodgeschoten, die verantwoordelijk werd gehouden voor het mislukte transport.

Duikboten

De meeste drugs worden met containerschepen naar Europa gesmokkeld, maar criminelen gebruiken ook eigen boten, vliegtuigen en zelfs duikboten.

De cocaïne komt meestal binnen in Antwerpen en Rotterdam, maar de laatste maanden is Vlissingen ook populair bij criminelen. Volgens de politie worden steeds vaker kleinere zeehavens gebruikt, waaronder ook Zeebrugge en Gent.

quote:

Mexico's murder rate broke new record in 2018 as drug war drags on

Figures show 28,816 homicides, a 15% increase over the previous year, attributed to drug war and other illegal markets

quote:

Mexico’s murder rate broke a new record in 2018 as the country’s drug war dragged on and criminal groups fought for control of an increasingly diversified range of illegal activities.

Figures released this week by the country’s public safety secretariat show that 28,816 homicide case files were opened in 2018, a 15% increase over the previous year.

In recent years, violence has exploded in previously peaceful areas of the country such as Quintana Roo state, which registered 763 homicides in 2018 – double the 2017 figure.

Conflict in Quintana Roo – home of the Caribbean resort cities of the “Mexican Riviera” – has been attributed to a struggle for smuggling routes and local drug markets, but in other regions, violence has been driven by other illegal markets.

In the western state of Guanajuato, homicide rates have been sent soaring by an epidemic of fuel theft – in which gasoline is siphoned from pipelines. Guanajuato, the country’s conservative, Catholic heartland recorded 2,609 homicides in 2018, making it the most murderous state in Mexico.

The new murder figures underline the scale of the challenge facing President Andrés Manuel López Obrador, who took office on 1 December promising to calm the country after 12 years of a militarised crackdown on drug cartels and organised crime.

quote:

Delftse coffeeshops mogen open, maar blijven dicht

De eigenaar van de beschoten Delftse coffeeshops The Game en The Future wil zijn zaken verkopen. Na een reeks geweldsincidenten werden de coffeeshops eind oktober gesloten door burgemeester Van Bijsterveldt. De gemeente laat nu weten dat ze morgen weer open mogen gaan, maar dat de eigenaar de zaken dicht houdt.

De burgemeester schrijft in een reactie aan Omroep West: "De coffeeshops mogen weer open vanaf 26 januari. Daadwerkelijk openen is een zaak van de ondernemer. De eigenaar van de coffeeshops heeft laten weten dat hij heeft besloten de coffeeshops niet meer zelf te exploiteren. Hij is voornemens zijn zaken te verkopen." De eigenaar wil zelf niet reageren op het nieuws.

De gemeente sluit niet uit dat er coffeeshops in de panden blijven zitten. Een nieuwe eigenaar moet wel een nieuwe vergunning aanvragen.


Handgranaten

In mei werd er voor het eerst geweld gebruikt: The Future werd toen beschoten. Ruim een week later ontploften er handgranaten bij beide coffeeshops. In september en in oktober waren er weer schietincidenten.

Bij de laatste schoot de politie op een verdachte, die wist te ontkomen. Later die nacht werd er bij het ziekenhuis in Zoetermeer een 18-jarige man met een schotwond achtergelaten. Hij overleed dezelfde dag.

quote:

Signify verdient stiekem 'tientallen miljoenen' aan de cannabisindustrie

Signify, de voormalige lichtdivisie van Philips, houdt het liever stil, maar het bedrijf profiteert volop van de groeiende cannabismarkt. Het beursgenoteerde bedrijf, dat marktleider is op het gebied van LED-belichting in de tuinbouw, vreest echter voor zijn reputatie en loopt er daarom niet mee te koop.

"Laatst hadden wij nog een grote order met 8000 LED-lampen waarbij de binnenhuls van Signify is", zegt een kassenbouwer tegen RTL Z over een opdracht die hij uitvoerde voor een Canadese cannabisteler.

Uitzonderingen op de regel

Signify zelf is niet zo open over de leveringen aan de cannabisindustrie. Wie aan de woordvoerder van het bedrijf vraagt op welke manier het bedrijf profiteert van deze snelgroeiende markt, krijgt een algemene reactie.

"In lijn met onze Global Business Principles, is het ons beleid om geen verlichtingsproducten te leveren aan de cannabisindustrie. Hierop zijn echter case-by-case uitzonderingen mogelijk in landen waar bepaalde toepassingen door de lokale wet en/of relevante overheid zijn toegestaan."

Maar dat het alleen om 'case-by-case uitzonderingen' gaat, lijkt niet waar. Verschillende tuinbouwbedrijven die zelf actief zijn in de cannabismarkt bevestigen aan RTL Z dat Signify flink casht dankzij de nieuwe markt die is ontstaan nadat verschillende landen de productie van cannabis legaliseerden. Geen van hen wil met naam genoemd worden, om geen business kwijt te raken.

Signify verdient er 'tientallen miljoenen' aan, bevestigt een toeleverancier uit het Westland die veel klanten heeft in de cannabisindustrie. Signify wil het bedrag niet bevestigen noch ontkennen. "Dat zijn uitspraken die ik aan die partijen overlaat. Op dat niveau delen wij sowieso nooit cijfers", aldus de woordvoerder.

Illegale hennepteelt

Een kassenbouwer vult aan: "Het is hun dingetje, indoor teelt. En cannabis is gewoon een onderdeel van die teelt". Iedereen profiteert volgens hem van de hennephype, Signify ook. Hij begrijpt wel waarom Signify het liever stil houdt, 'je schreeuwt niet van de daken dat je geld verdient aan deze industrie'.

Dat Signify er niet mee te koop loopt, is te begrijpen. In het verleden is de voormalige lichtdivisie van Philips een aantal keer in verband gebracht met illegale hennepteelt in Nederland. De teelt van cannabis is nu weliswaar in een aantal landen legaal, maar dat is het in Nederland nog steeds niet en het beursgenoteerde bedrijf wil niet meewerken aan strafbare feiten.

Personeel vrijgemaakt

Signify worstelt al jaren met de kansen in de cannabismarkt. In 2016 noemde Jeff Cassis, senior vice-president van Philips Lighting, de legalisering van softdrugs in de Verenigde Staten 'een geweldige kans', schreef De Telegraaf. Op het hoofdkantoor in Nederland schrokken ze van die uitspraak, dus liet de woordvoerder Van Philips Lighting direct aan de krant weten dat het bedrijf 'deze industrie niet ondersteunt'.

Weer een andere toeleverancier weet te vertellen dat er bij Signify 'een fte is vrijgemaakt om zich met de cannabismarkt bezig te houden'. Deze medewerker adviseert partijen welke lampen je nodig hebt bij cannabisteelt en hoeveel je er dan nodig hebt. De woordvoerder van Signify ontkent niet dat dit het geval is, maar wil ook niet bevestigen.

Canadese cannabiskassen

Signify levert weliswaar niet direct aan telers van cannabis, maar wel indirect. Tussenpartijen die werken met lampen van Signify, doen namelijk wel zaken met klanten die actief zijn in de wietteelt. Zo belanden die lampen alsnog in de grote Canadese cannabiskassen. Tussenpartijen zijn onder andere Gavita, Hortilux of Megaphoton, laat een andere specialist uit de tuinbouwsector weten aan RTL Z.

Het is niet verwonderlijk dat cannabistelers bij de lampen van Signify uitkomen. Het bedrijf is marktleider op het gebied van LED-belichting in de tuinbouw.

Investeerders ruiken geld

Sinds oktober vorig jaar is in Canada zowel medicinaal als recreatief gebruik van wiet toegestaan. Ook in negen Amerikaanse staten is dit het geval.

Grote investeerders ruiken sindsdien geld. Het Californische marktonderzoeksbureau Grand View Research verwacht dat de wereldwijde markt voor legale medische en recreatieve marihuana in 2025 zo'n 146 miljard dollar waard is. In 2016 was de wereldwijde markt voor wiet nog rond de 9 miljard dollar waard.

Geen marktleider

Als Signify de legale cannabismarkt helemaal zou omarmen, dan zou het bedrijf nog veel meer kunnen verdienen dan het nu doet. "Ze hebben geen groot marktaandeel in Canada en de Verenigde Staten", vertelt een kenner uit de markt. "Wat betreft led is Fluence marktleider en voor HPS-licht is dat Gavita."

quote:

http://uitspraken.rechtsp(...)1243&showbutton=true

quote:

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat zij in de periode van 1 juli 2015 tot en met 14 november 2015, al dan niet alleen, in haar woning aan de [adres 2] , een ruimte voorhanden heeft gehad waarvan zij en haar mededader wisten dat die bestemd was tot het plegen van een in artikel 11, derde en vijfde lid van de Opiumwet.

Deze tenlastelegging is gebaseerd op het bepaalde in artikel 11a van de Opiumwet en heeft, gelet op het bepaalde in artikel 11, lid 3 van de Opiumwet betrekking op bedrijfsmatige of professionele hennepteelt en voorts, gelet op het bepaalde in artikel 11, lid 5 van de Opiumwet op een grote hoeveelheid hennep en/of hennepplanten.

Het hof is met de advocaat-generaal en de raadsman van oordeel dat in het onderhavige geval noch van bedrijfsmatige of professionele hennepteelt, noch van een grote hoeveelheid planten sprake is geweest. De inmiddels onherroepelijk veroordeelde mededader van verdachte had immers op de zolderverdieping van hun gezamenlijke woning in een kweektent met een oppervlakte van ongeveer drie vierkante meter een hennepkwekerij in werking waarin op het moment van de ontdekking daarvan vijfentwintig hennepplanten stonden. Volgens de verklaring van die mededader hadden in diezelfde kweektent eerder in totaal veertig planten gestaan. Aanwijzingen voor bedrijfsmatig of professioneel handelen blijken niet uit het dossier.

quote:

Hoofd landelijke recherche: 'Wie cocaïne snuift, helpt de misdaad'

quote:

Nederland wordt overspoeld met ­cocaïne. Hoofd Wilbert Paulissen van de landelijke recherche vindt ­betere mondiale samenwerking bittere noodzaak, zegt hij op een internationaal congres in Fort Voordorp.

quote:

We moeten structuréél nauw samenwerken met de bronlanden, de andere transitielanden zoals wij zijn en de afzetlanden. Zonder elkaar de schuld te geven.

quote:

Ik wil de gebruiker niet criminaliseren, maar we zouden drugsgebruik wel anders kunnen benaderen. Ondubbelzinnig het signaal geven dat je als gebruiker een keiharde criminele wereld laat floreren.

quote:

The lost decade in the global war on drugs

quote:

Auditorium Pictet B
Maison de la Paix
Chemin Eugène-Rigot 2
1202 Geneva

Monday 28 January 2019
17h30 - 19h
Followed by a reception

In 2009, UN member states set 2019 as the target date for eradicating the illegal drug market. Next year, the international community will take stock of progress and delineate the global drug strategy for the next decade. In the absence of a formal review for the last 10 years of drug control, the International Drug Policy Consortium (IDPC) has produced a civil society shadow report, which assesses the progress made, or lack thereof, against the objectives of 2009. The analysis shows that the scale of drug cultivation, production, trafficking and use has increased exponentially over the past decade, and the negative impacts on human rights have been severe.

This conference aims to encourage an exchange of ideas on policy and practice regarding drug control policies at the multilateral level and discuss how punitive drug policies impact the International Geneva mandates.

The event will be available on live-stream here:

The Lost Decade in the Global War on Drugs

quote:

Op vrijdag 25 januari 2019 19:50 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Het is natuurlijk raar om drugsgebruikers (die niet voor drugsverboden zullen zijn) de schuld te geven van de gevolgen van de War on Drugs.

quote:

Op zondag 27 januari 2019 06:18 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Tegen beter weten in...

Overheden zijn idd verantwoordelijk voor de war on drugs en de excessen die daar mee gepaard gaan.

Drugsmisbruikers zijn verantwoordelijk voor drugdoden, drugskinderen, gebroken gezinnen en een berg criminaliteit waar je niet goed van wordt.

quote:

Verslaving is een probleem dat je niet met “cafeïne is ook maar een drug” onder het tapijt veegt.

quote:

Er is een oplossing voor dit probleem: geef mensen een toekomst. Investeer in mensen, investeer in onderwijs.

quote:

Maar als je bewust niet mee wil doen, dan moet dat vroeg gesignaleerd en aangepakt worden.

quote:

Psychiatrists cancel cannabis debate after no one would argue for criminalising users

quote:

A debate on whether criminalising people who use cannabis protects against mental ill health did not take place because no one agreed to argue that current UK law protects the health of people who take the drug.

Instead, only David Nutt, professor of neuropsychopharmacology at Imperial College London, spoke on 23 January at the Royal College of Psychiatrists in London.

The motion to have been debated was: “Decriminalising cannabis use will lead to higher rates of mental illness.”

twitter:

MyrtleClarke19 twitterde op zaterdag 26-01-2019 om 07:24:29 Nobody to argue against @ProfDavidNutt, love it. Journalists are always asking us who they can contact to "represent the other side" in the name of "balanced reporting". They battle to find credible prohibitionists. We must be doing something right. https://t.co/eeKpYwmaAu reageer retweet

The Lost Decade in the Global War on Drugs

quote:

In 2009, UN member states set 2019 as the target date for eradicating the illegal drug market. Next March, the international community will take stock of progress and delineate the global drug strategy for the next decade. In the absence of a formal review for the last 10 years of drug control, the International Drug Policy Consortium (IDPC) has produced a civil society shadow report, which assesses the progress made, or lack thereof, against the objectives of 2009. The analysis shows that the scale of drug cultivation, production, trafficking and use has increased exponentially over the past decade, and the negative impacts on human rights have been severe.

This conference aims to encourage an exchange of ideas on policy and practice regarding drug control policies at the multilateral level and discuss how punitive drug policies impact the International Geneva mandates.

quote:

'County lines': huge scale of £500m drug industry revealed

Crime agency reveals trebling of individual phone numbers used by criminal gangs linked to murder and exploitation

The scale of the “county lines” trade, in which criminal networks exploit thousands of children and vulnerable adults to funnel hard drugs from cities to towns and rural areas, is greater than crime-fighting chiefs previously thought, with a fresh assessment revealing a £500m industry linked to murder and sexual exploitation.

County lines involves gangs in cities such as London, Birmingham and Liverpool using children as young as 11 to deal mostly heroin and crack cocaine over a network of dedicated mobile phones.

The number of individual phone numbers identified by law enforcement officials as being used on established county lines networks is now 2,000 – nearly three times the 720 previously established, the National Crime Agency (NCA) said.

In its annual assessment of the county lines trade, the NCA said the phone numbers were linked to about 1,000 branded networks, with a single line capable of making £800,000 profits in a year.

County lines offenders have been caught using mass marketing text messages to advertise drugs with promotions such as two-for-one deals and free samples, the report revealed.

The majority of victims groomed into working for gangs are 15- to 17-year-old boys but children as young as 11 have been safeguarded and girls have been targeted.

Many victims are recruited over social media, with offenders luring them by showing off images of cash, designer clothing and luxury cars, but vulnerable girls and women are being targeted by men who create the impression of a romantic relationship before subjecting them to sexual exploitation.

Vulnerable drug users are at continuing risk of serious violence, including loss of life, with a number of murders identified as having county lines links.

Nikki Holland, the director of investigations and county lines lead at the NCA, told journalists at the agency’s headquarters in south-west London that profits from the county lines trade nationwide were estimated at about £500m.

Releasing the 2018 assessment, Holland said: “Tackling county lines is a national law enforcement priority. We know that criminal networks use high levels of violence, exploitation and abuse to ensure compliance from the vulnerable people they employ to do the day-to-day drug supply activity.

“Every organised crime group trafficking drugs is a business which relies on cashflow. County lines is no different. What we will continue to do with our law enforcement partners is disrupt their activity and take away their assets.

“We also need to ensure that those exploited are safeguarded and understand the consequences of their involvement. This is not something law enforcement can tackle alone – the need to work together to disrupt this activity and safeguard vulnerable victims must be the priority for everyone.”

Holland said the increase in the phone numbers identified did not reflect a worsening of the problem, rather an increasing awareness among law enforcement of the scale.

The greatest number of county lines originate from the Metropolitan police area at about 15%, followed by the West Midlands police area at 9% and Merseyside at 7%.

About 21% of cases involve vulnerable adults trafficked or exploited into the county lines trade and 17% of cases involve “cuckooing” – when gangs set up dealing bases by taking over the homes of addicted or otherwise vulnerable people, including people with disabilities.

Gangmasters target children with impoverished backgrounds, who have experienced family breakdown or intervention by social services or exclusion from school, the report said.

The offenders also target drug addicts who allow the use of their property but often end up building up debt with the network, which they have to pay back through further offending. Adult victims often live with mental health conditions including depression and anxiety.

Many victims are recruited in “importing” towns – locations which are receiving drugs from major cities to sell on, the assessment said.

There has been an increase in the use of short-term lets and guesthouses, including using the accommodation website Airbnb, the NCA revealed.

Rail network hubs such as Birmingham New Street, Clapham Junction, Manchester Piccadilly, St Pancras International and Waterloo have been identified as key points of access by the NCA but other less obvious hubs are likely to be frequently used.

The assessment comes at the end of a week of enforcement action across the country, which saw 600 arrests connected to county lines.

More than 400 vulnerable adults and 600 children were referred to safeguarding following the coordinated activity, which included the execution of warrants at addresses, visits to vulnerable people including those at risk of cuckooing, and officer engagement with private hire companies.

There were 40 referrals to the national referral mechanism (NRM), which assesses individuals as potential victims of human trafficking or modern slavery.

More than 140 weapons were seized, including 12 firearms, swords, machetes, axes and knives, and cash totalling more than £200,000 and significant amounts of drugs were seized.

The Met’s deputy assistant commissioner Duncan Ball, the National Police Chiefs’ Council (NPCC) lead for county lines, said: “Last week’s targeted work on county lines gangs shows how police forces across the UK are working together to dismantle these networks and protect the young and vulnerable people who are exploited by them.”

Meanwhile, two drug dealers were found guilty on Tuesday of murdering a man who had ordered drugs on a deal line branded “RJ”.

Juned Ahmed, 18, and Ashraf Hussan, 20, stabbed Peter Anderson, 46, multiple times at just after 4pm on 25 July last year in Cambridge.

It is not known whether the attack was a result of mistaken identity in relation to a robbery on Ahmed the day before, or “simply because they didn’t like the way he looked”, but Anderson was left seriously injured.

quote:

Almost half a century after it began, here’s how America’s ‘war on drugs’ is still devastating Latin America

The drug trade has so effectively penetrated state institutions that even the top echelons of the police force and the military have been linked to cartels

If you need insight into the alarming levels of social and political violence and the degradation of Latin America’s already fragile democracies in recent decades, you should pay attention to the dramatic increase of cocaine and marijuana trafficking.

Since the promotion of the so-called “war on drugs” by the United States during the 1970s, crime related to drug trafficking has increased, becoming one of the key problems faced by the region. Some 50 years later, it’s worth questioning what it has meant for the countries in which narcotics are produced and trafficked.

It’s all too clear that the drug war has not managed to stop the flow of illegal substances to consumers. In the case of the coca plant, government policies have barely managed to reduce areas of land in which the crop is cultivated, and technological advances have enabled a greater level of production per hectare.

On the other hand, drug use has not visibly reduced; in many countries in which drugs are produced and trafficked, consumption rates have actually increased.

A few years after the start of the drug war, the cocaine trade had already infiltrated the highest echelons of power in several countries in the region.

Around this time in Colombia, Pablo Escobar had already gained notoriety as a drug baron, and was preparing to move into politics, a strategy that would later be substituted by the criminal violence industry.

Over subsequent decades, drug money financed the activities of a variety of armed groups, resulting in the explosion of the paramilitary phenomenon in Colombia – a phase known as the “degradation of the internal armed conflict”, which resulted in hundreds of thousands of killings and the displacement of millions.

While under siege due to national armed conflicts in several countries in the late 1970s, Central America experienced an increase in the influence of military power structures.

The triumph of the Sandinista revolution in Nicaragua in 1979 provoked the intensification of pressure from the US on the region, in what could be considered one of the last stands of the Cold War.

US agents negotiated with Honduran drug baron Juan Ramón Matta, in order to finance with dirty money the Nicaraguan Contras and the counterinsurgency in Guatemala and El Salvador. Honduras (and Guatemala) would later form a key part of the cocaine route, serving as a bridge between the South American producer countries and Mexico.

At the turn of this century, major Mexican cartels entered by force in Central America as a result of the Mexican drug war led by president Felipe Calderón (2006-2012). Following their arrival, the levels of violence in the region drastically increased, leading the three countries of the so-called Northern Triangle (Honduras, Guatemala and El Salvador) to become amongst the most violent on the planet.

The case of Colombia is paradigmatic. The Peace Agreement signed by the Colombian government and the FARC guerrilla group in 2016, fuelled expectations amongst the civilian population in general and human rights defenders in particular, but as yet it has failed to deliver the promised results.

According to the Information System regarding Aggressions against Human Rights Defenders from 2016 to June 2018, 263 human rights defenders were assassinated, with a significant increase in the number of attacks being registered in 2018.

The influence of organised crime groups in Colombia’s power structures was highlighted by the revelations of the notorious “parapolítica” scandal, which saw more than 60 senators imprisoned for their links with illegal armed groups.

The Central American case presents several parallels with Colombia. The were a series of bloody civil wars in the region during the 1980s and 1990s which ended with the signing of Peace Agreements, the last of which being in Guatemala in 1996. Since then, however, the levels of violence in the region have not diminished.

Following the end of a conflict which left more than 200,000 dead and 45,000 forcibly disappeared, certain power structures in Guatemala reconfigured and ended up participating in the new models of organised crime, repression, and territorial control.

The relationship between important political and military groups with drug traffickers has grown stronger since the 1980s.

After the 2009 coup d’état, Honduras experienced a period of political degradation, which led to major militarisation and a severe increase in organised crime activity and violence. The drug trade has so effectively penetrated state institutions that even the top echelons of the police force and the military have been linked to the cartels.

The serious levels of violence and impunity that the country faces have been major factors in propelling forced migration in Honduras, currently in the news due to migrant caravans making their way towards the United States.

But the state response in the context of the drug war has only served to further aggravate the situation. The eradication of coca in Colombia, for example, hasn’t generated particularly positive results.

One report shows that 38 leaders and members of the National Coordination for Coca, Poppy Seed and Marijuana Producers have been assassinated between 2017 and June 2018. And on top of that, there’s been an increase in authoritarianism and the implementation of emergency measures, justified by the supposed aim of combatting criminal activity.

In Honduras, militarisation of public security has seen an increase in human rights violations, especially in moments of acute political crisis. It’s no coincidence that in the key countries on the drug trafficking route homicide rates are among the highest on the planet, and far above those considered by the UN as representative of epidemic violence.

The work of human rights defenders has become particularly dangerous, to almost heroic proportions. These people put their own lives on the line and are forced to confront a culture of fear and silence violently imposed by organised crime groups born out of the drug war paradigm. According to a 2016 Global Witness report, in Honduras alone, 123 environmentalists were murdered between 2009 and 2016.

Putting a stop to an illegal economy which has reached these heights obviously requires great international coordination, including the tireless persecution of activities related to money laundering in the international banking system.

But we won’t achieve this while there is a lack of transparency in the financial sector, and while tax havens continue to operate. The solution to the global drug dilemma should be based on human realities.

quote:

Mexican president declares 'drug war' over

Mexico has deployed its army since 2006 to fight its powerful drug cartels.

MEXICO CITY - Mexican President Andres Manuel Lopez Obrador declared the country's war on drugs over Wednesday, saying his government would no longer prioritise using the army to capture cartel kingpins.

However, critics questioned the announcement, pointing out that the leftist president has not taken the army off the streets as he pledged during his campaign, and is proposing the creation of a national guard that opponents say would permanently militarise the country.

Mexico has deployed its army since 2006 to fight its powerful drug cartels.

But the strategy has been widely criticised. Although it has led to the capture of a string of high-profile kingpins, it has also been accompanied by a tidal wave of violence, as the fragmented cartels wage war on each other and the army.

Asked in his daily press briefing if his government had taken down any kingpins since he took office in December, Lopez Obrador said that was no longer the strategy.

"There's no war. There is officially no more war. We want peace, and we are going to achieve peace," he said.

"No capos have been arrested because that is not our main purpose. The main purpose of the government is to guarantee public safety... What we want is security, to reduce the daily number of homicides."

Mexico has registered more than 200,000 murders since the military was sent into the streets 13 years ago, and some of its states have homicide rates on par with the most violent countries in the world.

Last year was the most violent on record, with 33,341 homicides.

Lopez Obrador has proposed a series of social programmes he says will end the poverty that drives violent crime.

But he is also pushing for a national guard with tens of thousands of soldiers that would officially bring civilian police duties under military control.

There is a "clear contradiction" in Lopez Obrador's statements Wednesday, said security expert Alejandro Hope.

"His anti-crime strategy barely changes anything, it's not different from that of previous governments, and even accentuates the use of the armed forces for public security," he told AFP.

Rights groups say the national guard plan would militarise the country permanently.

The measure, which requires a constitutional amendment, has passed the lower house, and must now clear the Senate and half the state legislatures.

quote:

White House Releases National Drug Control Strategy

quote:

Today, Jim Carroll, the newly sworn-in Director of the White House Office of National Drug Control Policy (ONDCP), released the Administration’s National Drug Control Strategy, which establishes the President’s priorities for addressing the challenge of drug trafficking and use.

quote:

The negative consequences of the trafficking and use of illicit drugs, along
with the toll that drug misuse and abuse is taking across America, have endangered too
many communities, ruined too many families, and taken the lives of too many of our
fellow Americans .
The Trump Administration’s
National Drug Control Strategy
is focused on
reversing these developments, saving American lives, and setting our Nation on a path
to being stronger, healthier, and drug-free. This
Strategy
is intended to guide and focus
Federal government efforts along three complementary lines of effort. First, we must
reduce the size of the drug-using population by preventing initiates to illicit drug use
through education and evidence-based prevention programs. Second, we must reduce
barriers to treatment services so that access to long-term recovery is available for those
suffering from substance use disorder. And finally, we must drastically reduce the avail
-
ability of these drugs in the United States through law enforcement and cooperation with
international partners to lessen the negative effects of drug trafficking that impact the
safety of our communities and the well-being of our citizens.
While this
Strategy
reflects the President’s top priority to address the current
opioid crisis and reduce the number of Americans dying from these dangerous drugs,
it also sets us on the path to develop further the capability, knowledge, and infrastructure
to respond to the evolving nature of the drug threat as we move deeper into the
twenty-first century.
This is a
Strategy
of action. It reflects our understanding of the complex interplay
between the availability of drugs in the U.S. market and their use, anticipates changes
in the drug environment in both the public health and law enforcement domains, and
allows us to adapt our actions and make lasting progress against this historic national
security, law enforcement, and public health challenge. Most importantly, it demands our
full effort and a relentless focus on delivering results. The American People should expect
nothing less .

James W. Carroll
Director of National Drug Control Policy

quote:

Nog nooit zoveel cocaïne onderschept in Rotterdamse haven als vorig jaar

quote:

Nog nooit hebben de opsporingsdiensten zoveel cocaïne in de Rotterdamse haven onderschept als in 2018. In totaal gaat het om 18.947 kilo, verstopt in 109 zendingen, meldt het OM.

In 2017 was de hoeveelheid onderschepte cocaïne juist afgenomen ten opzichte van het jaar daarvoor. Alles bij elkaar hebben de douane, FIOD, Zeehavenpolitie en Openbaar Ministerie in 2018 drie keer zoveel cocaïne onderschept als in het voorafgaande jaar.
Zuid-Amerika

Een van de opvallendste vangsten, zegt het OM, was een partij van 1300 kilo cocaïne verstopt in een partij diepgevroren blokken kippenlevertjes.

Rond de kerstperiode werden er tien partijen cocaïne onderschept met een gewicht van bij elkaar opgeteld zo'n 4000 kilo. Alle tien zendingen kwamen uit Zuid-Amerika, uit onder andere Suriname, Brazilië, Ecuador en de Dominicaanse Republiek.

Naast cocaïne werd vorig jaar ook 3378 kilo hasj, 241 kilo marihuana en 58 kilo heroïne onderschept in de haven van Rotterdam.

quote:

Purdue Pharma’s ‘Project Tango’ was a secret plan to profit off opioid addiction caused by their drugs, court filing says

Even as Purdue Pharma was publicly brushing off concerns about opioid addiction, the company was secretly planning to profit off the epidemic, according to a newly unredacted court filing by Massachusetts Attorney General Maura Healey.

But the company never followed through on the plan, called “Project Tango,” says an amended complaint and jury demand filed in connection with Healey’s lawsuit against opioid manufacturer Purdue Pharma and its board members.

Healey filed the suit in Suffolk Superior Court in June.

The suit alleges that former Purdue Chairman and President Richard Sackler and other Sackler family members and Purdue board members knew how addictive opioids were, yet marketed them aggressively anyway. She said the company misled doctors and consumers about the addiction and health risks of opioids, including OxyContin.

Her filing details Purdue’s aggressive marketing, which aimed to get doctors to keep more people on higher doses of opioids for longer periods of time.

More details about the lawsuit have become available as the redactions have been removed from Healey’s brief under court order. The order was in response to a motion filed by The Boston Globe and STAT that was later joined by Reuters, the Wall Street Journal, the New York Times and WBUR.

Purdue Pharma said in a statement released earlier this month that Healey's complaint "irresponsibly and counterproductively casts every prescription of OxyContin as dangerous and illegitimate, substituting its lawyers' sensational allegations for the expert scientific determinations of the Food and Drug Administration and completely ignoring the millions of patients who are prescribed Purdue Pharma's medicines for the management of their severe chronic pain."

“The complaint is littered with biased and inaccurate characterizations of these documents and individual defendants, often highlighting potential courses of action that were ultimately rejected by the company,” Purdue Pharma wrote in its statement.

Healey filed a bombshell brief accusing Purdue Pharma and its executives of illegally profiting from addiction.

The latest copy of the filing, released Thursday evening, reveals for the first time the existence of the “Project Tango” proposal, which board member Kathe Sackler pitched to the Purdue Pharma board in 2014.

Publicly, the company had been telling doctors that opioid addiction was the fault of addicts, and their drugs would not cause addiction if taken by a “trustworthy” person and used correctly.

However, the new documents say Purdue Pharma knew opioids would cause addiction and considered getting into the business of selling drugs to treat addiction.

Sackler wrote in internal documents that opioids and addiction are “naturally linked” and Purdue Pharma should consider becoming an “end-to-end pain provider,” providing opioids to treat pain, and then offering suboxone to treat addiction.

The documents noted the large increase in opioid addiction over the prior five years and said opioid addiction “can happen to any-one.” Sackler wrote that the market for addiction treatment was attractive due to “large unmet need for vulnerable, underserved and stigmatized patient population suffering from substance abuse, dependence and addiction.”

Healey wrote in her brief, “The Tango team mapped how patients could get addicted to opioids through prescription opioid analgesics such as Purdue’s OxyContin or heroin, and then become consumers of the new company’s suboxone.”

Although that proposal was dropped, company officials again discussed profiting off addiction in June 2016, this time by selling the drug Narcan, which can revive someone after an overdose. They considered marketing Narcan to the same doctors who were prescribing large amounts of opioids.

“Purdue’s analysis of the market for NARCAN confirmed that they saw the opioid epidemic as a money-making opportunity, and that the Sacklers understood — in private, when no one was watching — how Purdue’s opioids put patients at risk,” Healey wrote.

As the public became more concerned about opioid addiction, long-time employee Craig Landau, applying for the job of CEO that he eventually got, proposed that Purdue take advantage of other companies backing away from the market by becoming the country’s dominant opioid seller.

The court filing also says Purdue Pharma knew its drugs were being abused.

At a 2010 board meeting, Purdue staff gave the board a list of doctors who were suspected of allowing opioids they prescribed to be diverted and abused, along with the amount of sales each doctor generated. The list included 12 doctors in Massachusetts.

Staff reported that Dr. Michael Taylor of New Bedford wrote more than 500 prescriptions for OxyContin over two years, providing Purdue with nearly $400,000. They told the board that Dr. Alan Chua of Brookfield prescribed OxyContin more than 1,000 times, providing more than $430,000 to Purdue.

A year later, the Massachusetts Board of Registration of Medicine took away Chua’s medical license for improper prescribing. Three years later, the Board of Registration of Medicine took away Taylor’s license, and he was convicted in court of prescribing opioids without a legitimate medical purpose.

Four patients died after overdosing on opioids prescribed by those two doctors.

There were eight members of the Sackler family on Purdue’s board of directors. Between 2007 and 2016, the Sacklers voted to pay themselves a total of $4.2 billion from the company’s profits, according to the court filing.

quote:

'Drugstest bij automobilist is onwettig'

De rechtbank heeft een 23-jarige man uit Groningen vrijgesproken van het rijden onder invloed van cannabis omdat het geleverde bewijs onwettig is.

De uitspraak kan volgens advocaat Peter Koops van Trip Advocaten in Groningen grote gevolgen hebben.

In maart vorig jaar werd de man aangehouden omdat hij als bestuurder van een auto onder invloed was van cannabis. Onderzoek wees een te hoge waarde van de stof THC aan in zijn bloed.

Commercieel bedrijf niet gemachtigd

Dergelijke onderzoeken worden doorgaans uitgevoerd door het aan justitie gelieerde Nederlands Forensisch Instituut (NFI). Het instituut besteedt de onderzoeken echter uit aan Humicon B.V. in Maastricht. Dit commerciële bedrijf is niet gemachtigd om dergelijke onderzoeken uit te voeren. Humicon beschikt niet over de vereiste accreditatie die de betrouwbaarheid moet garanderen.

Advocaat Koops voerde dit tijdens de rechtszaak aan waarop de politierechter een streep door het bewijs haalde en de verdachte vrijsprak.

OM in hoger beroep

Het Openbaar Ministerie is het niet eens met de Groninger politierechter en gaat in hoger beroep. ,,Het moederbedrijf van Humicon is gevestigd in Duitsland en die beschikt wel over de vereiste accreditatie’’, zegt een woordvoerster. Wat de gevolgen zijn van de uitspraak is nog niet te overzien. Niet uitgesloten is dat lopende zaken worden opgeschort tot er een uitspraak is in hoger beroep.

Dat het NFI onderzoeken uitbesteedt heeft te maken met grote interne problemen en de hoge werkdruk bij het instituut. Advocaat Koops zegt in een reactie: ,,We hebben in Nederland keurige wetten, maar de uitvoering en handhaving is ondermaats.’’

quote:

World Health Organization recommends reclassifying marijuana under international treaties

Global health experts at the United Nations are recommending that marijuana and its key components be formally rescheduled under international drug treaties.

The World Health Organization is calling for whole-plant marijuana, as well as cannabis resin, to be removed from Schedule IV, the most restrictive category of a 1961 drug convention signed by countries from around the world.

The body also wants delta-9-tetrahydrocannabinol (THC) and its isomers to be completely removed from a separate 1971 drug treaty and instead added to Schedule I of the 1961 convention, according to a WHO document that has not yet been formally released but was circulated by cannabis reform advocates.

Marijuana and cannabis resin would also remain in Schedule I of the 1961 treaty. They are currently dual-designated in Schedules I and IV, with IV being reserved for those substances that are seen as particularly harmful with limited medical benefits. (That’s different from the US federal system, under which Schedule I is where the supposedly most dangerous and restricted drugs — like marijuana, heroin, and LSD — are classified.)

WHO is also moving to make clear that cannabidiol and CBD-focused preparations containing no more than 0.2 percent THC are “not under international control” at all. It had previously been the case that CBD wasn’t scheduled under the international conventions, but the new recommendation is to make that even more clear.

Cannabis extracts and tinctures would be removed from Schedule I of the 1961 treaty under the recommendations, and compounded pharmaceutical preparations containing THC would be placed in Schedule III of that convention.

The practical effects of the changes would be somewhat limited, in that they wouldn’t allow countries to legalize marijuana and still be in strict compliance with international treaties, but their political implications are hard to overstate.

Taken together, recommendations, if adopted, would represent a formal recognition that the world’s governing bodies have effectively been wrong about marijuana’s harms and therapeutic benefits for decades. WHO’s new position comes at a time when a growing number of countries are moving to reform their cannabis policies. As such, a shift at the UN could embolden additional nations to scale back or repeal their prohibition laws — even though legalization for non-medical or non-scientific reasons would still technically violate the global conventions.

“The placement of cannabis in the 1961 treaty, in the absence of scientific evidence, was a terrible injustice,” said Michael Krawitz, a US Air Force veteran and legalization advocate who has pushed for international reforms. “Today the World Health Organization has gone a long way towards setting the record straight. It is time for us all to support the World Health Organization’s recommendations and ensure politics don’t trump science.”

The WHO recommendations were initially expected to be released at a meeting in Vienna in December, but the announcement was delayed for unknown reasons. The proposals will next go before the UN’s Commission on Narcotic Drugs, potentially as soon as March, where 53 member nations will have the opportunity to vote on accepting or rejecting them.

A number of countries that have historically opposed drug policy reforms, such as Russia and China, are expected to oppose the change in cannabis’s classification.

Other nations, like Canada and Uruguay, which have legalized marijuana in contravention of the current treaties, are likely to back the reform, as are a number of European and South American nations that allow medical cannabis.

It is not clear how the United States will vote. While the country has historically pressured other nations not to reform their own marijuana policies, the reality of legalization in a growing number of US states has made that kind of pressure increasingly untenable in recent years.

The Trump administration moved last year to revoke Obama-era prosecutorial guidance that generally urged non-intervention with local marijuana laws. But the president himself has voiced support for letting states set their own cannabis policies without interference, and attorney general nominee William Barr said during his confirmation hearing that he would not “go after” companies relying on the now-rescinded cannabis guidance.

Thus, it remains to be seen how the administration will direct its UN representative when it comes time to weigh in on the proposed changes to marijuana’s status under international law.

If the recommendation on CBD is adopted, however, it could potentially have far-reaching implications in the United States. Last year, the Food and Drug Administration determined that CBD does not meet the criteria for federal control — except for the fact that international treaties to which the United States is party could potentially be construed as requiring it.

“If treaty obligations do not require control of CBD, or if the international controls on CBD change in the future, this recommendation will need to be promptly revisited,” the FDA wrote, adding that the US scheduling placement of CBD should be “revisited promptly” if international treaty obligations changed. Under the clarification being recommended by WHO, no one would be able to argue that CBD is globally scheduled.

The WHO’s new cannabis rescheduling recommendations come in the form of a letter, dated January 24, from the Tedros Adhanom Ghebreyesus, the body’s director general, to UN Secretary-General Antonio Guterres.

Guterres was Portugal’s prime minister when the country enacted a policy of decriminalizing drug possession, a move he touted in a speech to the UN’s Commission on Narcotics Drugs last year.

quote:

Amanda Feilding: ‘LSD can get deep down and reset the brain – like shaking up a snow globe

The campaign to legalise LSD in Britain is gathering pace. The force behind the movement is an English countess for whom lobbying – and experimenting – has been a life’s work

If you were to close your eyes and conjure the headquarters of a 50-year campaign to legalise and license psychedelic drugs, you might well see “Brainblood Hall”. A Tudor hunting lodge, surrounded by three concentric moats and formal boxwood topiary, it appears, as you approach along its winding drive on a wintry afternoon, to be ready to whisper all kinds of curious stories. There are plenty from which to choose. The Black Prince used to hunt from a house on this site. Lewis Carroll based the chessboard landscape of Alice Through the Looking-Glass on the watery Oxfordshire moorland that extends in all directions. And Aldous Huxley set his first novel, Crome Yellow, here after visiting for tea with Lady Ottoline Morrell in 1921.

Amanda Feilding, who grew up here and returned to live in the manor after the death of her parents, is the natural heir to all of those associations. She is an eye-bright woman of 76, a spirited talker and an attentive listener, with that ingrained aristocratic habit of passing off wild and whirling eccentricity as mundane routine. For the past half century, she has led an indefatigable – and mostly frustrated – campaign to relax the prohibition on research into psychedelic compounds, particularly LSD. What long seemed a hopeless quest, a one-woman battle against the massed artillery of the “war on drugs”, has recently begun to turn in her favour. Feilding has lately been dubbed the “Queen of Consciousness” by the New Scientist. I have arranged to meet her to talk about the ways in which her half century of lobbying seems finally to be paying off.

It is, appropriately enough, by no means straightforward to find Beckley Park (Feilding nicknamed it Brainblood Hall in the 1960s). The postcode I’ve keyed in to satnav first takes me to an MoD firing range. Directions from the landlady of the local pub lead to a golf club car park. By the time I eventually locate the correct unmarked mile-long track, the low sun is losing its brightness on the red walls of the old lodge, lending it an off-grid glow.

Feilding, who also enjoys the titles the Countess of Wemyss and March, and Lady Neidpath, courtesy of her husband, Jamie Charteris, has converted an outbuilding into the two-storey nerve centre of her lobbying operation. Downstairs, her team of five researchers and interns is at computer screens. Upstairs, in a beamed loft, we sit down to tea and biscuits while she talks me through the latest pile of data and research literature and the little, brightly coloured fMRI scans of the brain – this one on LSD, that one not.

Feilding started her campaign from her kitchen table toward the end of the 1960s. But after a while, she thought: “Well, I can’t try to change global drug policy and carry out scientific research as just me. I have to become a foundation.” She was, she says, “lucky or clever” in getting serious scientists to support her. Albert Hofmann, the Swiss chemist who famously had the first LSD “trip” in 1943 after accidentally dosing himself with the compound he was analysing as a cure for migraine, became a lifelong ally. He was joined on the Beckley Foundation’s advisory board by luminaries including Professor Colin Blakemore, director of the Oxford University Centre for Cognitive Neuroscience, and his counterpart at Cambridge, Professor Trevor Robbins.

In the past few years, since the controls on experimentation with psychedelics have been relaxed, the Beckley Foundation has sponsored research programmes at Imperial College London and elsewhere to explore the effects of LSD on the brain, particularly in treating long-term depression. These studies are part of the science that begins to suggest psychedelics may have a role to play in treating everything from alcohol addiction to Alzheimer’s disease to post-traumatic stress disorder. Significant headlines first resulted from a Beckley-funded study at Johns Hopkins University in 2016, detailing the positive effects of using psilocybin, the active ingredient of magic mushrooms, to combat depression in terminally ill patients.

That study was the starting point for a book-length investigation by the influential New York Times writer Michael Pollan, How to Change Your Mind: The New Science of Psychedelics, which topped the bestseller lists last year. Feilding had been arguing for many of Pollan’s findings all her adult life: “We have been stuck with SSRIs [such as Prozac or Zoloft] as our only tool for treating depression,” she says now, “and meanwhile there has been an epidemic of mental illness.” It is Feilding’s as yet unproved belief that LSD in controlled dosages has the capacity to “get deep down in the brain and reset ‘the wish to get better’ – like shaking up a snow globe”. She began microdosing herself in her 20s. “We used to call it a psychovitamin,” she says. “It makes you more lively, you enjoy your thoughts more. You can find your flow.”

In the years since President Nixon outlawed LSD in the wake of the Charles Manson trials, prohibition codified in the Controlled Substances Act of 1970, it has been virtually impossible for pharmacologists to show an interest in Hofmann’s “wonder drug”. One of the reasons that Feilding has been able to keep the argument going through those years, however, is that she has existed outside the academic establishment. She has no university degree. It would be fair to say, however, that her credibility as an advocate has not always been helped by her storied history with self-experimentation. This reached an infamous extreme in 1970, when Feilding became enthralled by the ancient practice of trepanning, the drilling of a hole in the skull, in the belief that it would expand consciousness and reduce neurosis (a practice that, needless to say, has zero support in the medical profession). Following the example of her former lover and mentor Bart Huges, a Dutch natural scientist with whom she first experimented with LSD, Feilding carefully bored a hole in her own skull using a dentist’s drill.

She made an artful film of the process, designed to be shown to the curious (somewhat gruesome clips from which are discoverable on the internet). The film did not endear her to mainstream science, but that experience was nothing new.

“Funnily enough, growing up here as children, we always were so far out of society,” she says, cheerfully. “My parents had no cash for heating or petrol or toys or school uniform or whatever. I was always very isolated. So becoming a pariah made not much difference to me. And I always had a couple of other pariahs for company.”

That rebellious streak was inherited from her father, whose mother had been a friend of Nietzsche and “all that lot in Europe”. He used to do his hedging and ditching at Beckley at night, by torch and candlelight, because he believed daylight should be reserved for making art – he was a painter who didn’t really sell. Feilding trailed around after him at all hours. He read her Seven Pillars of Wisdom when she was six.

Her mother was potentially less forgiving, an impassioned Catholic who believed that her daughter should live at home until she married. “I have to say, I admired her in old age, though,” Feilding says, with characteristic brightness. “There I was, druggy, trepanned, unmarried, with two sons – bastards, as she might have seen them – and she didn’t mind a bit.”

Before the light outside goes, Feilding insists that we have a wander around the grounds, where the seeds of her curiosity were sown. Out among the ancient hedges and ponds she points out the mound and tree stump that she believed housed a private god figure; her game, aged five or six, was to find ways to make that god laugh, “that kind of orgasm experience that I think a lot of young children have and then forget”.

Feilding did not forget. She wanted afterwards, she says, to recreate that childlike intensity of experience. She discovered pot at 16 and left her convent school when she won the science prize and the nuns refused to present her with her chosen book about Buddhism. She decided to continue her education by going in search of her godfather, a man named Bertie Moore, who had been “a spycatcher in the war” and was by now living as a Buddhist monk in Sri Lanka. Feilding, with £25 in her pocket, got as far as the Syrian border, where she spent some time living (of course she did) with Bedouins before returning to study comparative religion with an Oxford professor and fine art at the Slade school in London.

Her first experience with LSD was nearly her last. An acquaintance spiked some coffee she was drinking with a massive dose and she spent three months recovering from the “psychic wound” in a little hut she points out at the end of the garden. She was eventually persuaded out of the hut to a party at which Ravi Shankar was playing, in London. It was there that she met Huges, who had not long returned from Ibiza, where he had been making his own LSD. Huges was a man after her own seeker’s heart. He had been, she suggests, the top medical student in the Netherlands.

“Then,” she says, “he called his daughter Marijuana, and trepanned himself, and inevitably they failed him in his finals.”

The day after they met, Huges followed her down here and they started their hallucinogenic romance. As Feilding explains this former life, in digressive fits and starts, fretting a little that she is saying too much, she leads me through the twilit garden, over well-trodden stepping stones, pointing out a pond she dug “based on sacred geometries”, with a half-submerged colonnade as if from a forgotten civilisation.

It is hard to separate her from her habitat in the dusk; she says she thinks of the house as her soul. She feared she was going to have to lose it when her parents died. The house went up for sale and Drue Heinz, the baked beans heiress, expressed an interest. Feilding eventually managed to secure it by – she suggests, half-joking – letting her two young sons hide in the woods with air rifles to frighten off prospective buyers and by indulging in some financial smoke and mirrors with the bank.

Her desire to stay was wrapped up with the experiences she had here with Huges. His cultish philosophy, which she imbibed enthusiastically, along with his drugs, was based on the notion that in evolving to stand upright, human beings had lost some of the vital blood volume in their brains. One result, Huges argued, apparently persuasively, was that the ego had come to dominate more vital connections with the external world. The broad hypothesis was that LSD, with its action on blood capillaries, restored that connection, flooding the senses and allowing us to experience the world something like a newborn baby did. The key to controlling those trips, Feilding discovered, remembering the hypoglycaemic collapses of her diabetic father, was to keep sugar levels high in the blood as the drug depleted the body’s energy.

At some point in these experiments, Huges made the mistake of explaining his brain-blood-volume thesis to a journalist. A few nights later, Feilding says, there was a knock at the door of her London flat and two burly gentlemen (“from the Home Office or wherever”) advised Huges that he should return to his native Holland. He was, Feilding says, unable to return to the UK for 25 years.

As she completes this story, Feilding leads me into the main house itself, with its panelled walls and huge stone fireplaces and Ottoman rugs and tapestries. She fetches down a skull from her mantelpiece and shows me its several trepanned holes. The skull, she insists, was recovered from the grave of an Irish chieftain from 700BC; it is the cue for a brief history of skull boring in ancient cultures in Germany, India and Central America. The practice was, she believes – not entirely in step with received anthropological wisdom – most commonly associated with the priesthood, those with access to the best drugs. “The ones with the holes in the head became the shaman.”

And what about her own experience with the dentist’s drill. Did it change her life?

“I wouldn’t go that far,” she says. She recalls in passing a terrible journey home from Amsterdam back in the 1970s, when she had gone to visit Huges and had taken strychnine instead of mescaline and nearly died. When she got to London, Joey Mellon, her fellow traveller with Huges and subsequently the father of her sons, was trying and failing to make a hole in his skull with this “ancient handheld trepan”. Was that a moment, I wonder, when she felt their experiments might have been going too far?

“I took it more as an example of how not to trepan,” she says. “When I did it myself, I was very careful; I had practised for a long time.”

She lost the movie of the operation for a while, but rediscovered it. I wonder how it felt to watch it now?

“Actually, I think it is rather beautiful,” she says. “And terribly English. It starts with the bird, of course, who flies off from the attic window.”

The bird in question was a tame pigeon that Feilding had found as an orphaned squab, fed using a paintbrush, and which subsequently lived with her for 15 years, coming and going from the house as it pleased, sometimes sitting on her shoulder, Long John Silver style. “Birdie” was the reason she did not follow Huges to Holland. “He is,” she says with certainty, “the reason I know telepathy exists. He would look at me before he flew off, as if to say, ‘You poor person, why don’t you fly away with me over the river?’”

She pauses, laughs. “I know that sounds mad, but to my mind it was not mad at all.”

Keen to return to the challenges of the present, Feilding takes me back up to her loft office and her excitement at the current Beckley-sponsored research. When I mention Pollan’s book she expresses dismay that although the New York Times writer visited her here, he did not acknowledge in his book her work in shaping the debate around legalisation. “He wrote me out of it,” she says. “I have learned it is quite easy to write a woman out.”

She leafs through some of the foundation’s reports on her desk.

“When I got involved, global drug policy was in the dark ages,” she says. “I was really just interested in cannabis and the psychedelics and horrified how they were classified in the same bag as all other drugs, heroin and cocaine and the rest.”

Feilding launched a series of seminars through the foundation, Society and Drugs: A Rational Perspective, which drew in speakers and policy-makers from across the world. She leveraged her influence to help frame a more realistic approach by the UN and sympathetic governments toward cannabis in particular. Psychedelics remained more of a taboo subject. Sir David Nutt, another of her Beckley Foundation advisory board, lost his job as chair of the Home Office committee on the misuse of drugs in 2009 for stating that “the drug ecstasy is [statistically] no more dangerous an addiction than horse riding”. He could have gone further, Feilding suggests. “Cannabis and psychedelics are non-addictive. They have been used as medicines since the beginning of human history. I think,” she says, “our meetings were quite influential in persuading important people of that fact.” (Nutt, now chair of the neuropsychopharmacology programme at Imperial, later confirms to me how “Amanda’s remarkable vision and energy have led to transformational changes in both international drug policy and research with psychedelic drugs”.)

A faith in conventional scientific method seems to have partly supplanted some of the more speculative theories that Feilding adopted from Huges. In the years before the latter’s death in 2004, she dismissed some of his later conjecture, she recalls, as “rubbish”.

I wonder if any of the research she has done with Imperial College has vindicated Huges’s original blood brain notion? She admits it has not. When she helped to lead the first brain imaging study with LSD, the scans did not reveal the increase of blood supply she had been expecting, though they did show a decrease in what she calls the “conditioned reflex mechanism”, the controlling effect of the ego. The principal investigator in the study, Robin Carhart-Harris at Imperial, subsequently suggested that blood flow was probably “a little bit of a sideshow… The brain doesn’t fundamentally work through flowing blood. That’s part of it, but we know that the function is electrical, so why don’t we measure the electrical signals?”

Those signals, on Feilding’s primary-coloured fMRI scans, seemed to illustrate the mechanism that Aldous Huxley more poetically described as the opening of the doors of perception. Feilding points me to the patterns of colour on the brain scans. “The activity in the visual centre on the brain connects with a dozen other centres, so you get this flood of emotion and memory and colouring and music,” she says. “That is what people have been trying to describe.”

When Feilding launched this landmark study at the Royal Society in 2016, she did so in honour of Hofmann, who had always wanted to be welcomed there, but never was. Hofmann remained president of the Beckley Foundation right up until his death, aged 102, in 2008.

Had he died frustrated that his “elixir” had apparently been consigned to scientific history?

“No, Albert was a very happy man,” she says. “He felt this was a gift he had been allowed to give the world. Though the world didn’t seem to want it then, he knew it would at some point. I promised him I would get it re-established and that’s what we are doing.”

The study that she is “zooming in on” is the trial of psychedelics with terminally ill patients. “It clearly brings this contentment to many people,” she says. The original small, double-blind study showed a range of responses, but 80% of those involved showed significant decreases in depressed mood and more than two-thirds announced their experience with psilocybin as one of the top five most meaningful experiences in their lives. Does it matter, does Feilding think, if such experiences are illusory, a pharmacological trick?

“If it makes your dying better, and gives comfort to all those around you, who cares?” she says. “And perhaps it gives us a glimpse that we are more connected to the world outside ourselves than we think.”

Does she retain the faith in a meaningful universe that she felt as a child?

“Well, it is utterly amazing, whatever you call it. And on every scale: billions of stars, billions of neurons. I think it’s reasonable to believe there is some kind of connection between all of it.”

She returns to other favourite strands of research – a collaboration in Brazil using ayahuasca to make neurons fire in a petri dish; her plans to look into the ways psychedelics might encourage “brain plasticity” in Parkinson’s patients; an idea to try to prove enhanced cognitive function by studying the effects of LSD on winning strategies in the board game Go; policy roadmaps for the regulation of cannabis and MDMA.

She punctuates these accounts with occasional expressions of the pressures all this work places on her time. Feilding remains very involved in the lives of her sons: Cosmo, the youngest, is a film-maker, most recently of The Sunshine Makers, a documentary about 60s counter-culture; Rock, five years older, “rebelled” to become deputy leader of Kensington and Chelsea Council, until his abrupt departure after the tragedy of the Grenfell Tower fire, a “terrible, terrible time” that Feilding has no wish to discuss in detail. She has two grandchildren, twin boys aged five. Does she have enough time to spend with them, I wonder, or, rather, does she never think her work is done?

“No,” she says quickly, “I love the work, but then I sometimes think, what am I doing? I love the research but I don’t love the policy.”

Whatever the case, she suggests determinedly, now that she feels she is winning “after 45 years of not winning” she is not going to give up soon. It’s pitch dark outside by now and Feilding walks me out to the car. She is anxious that I concentrate on the work rather than the personal history. I reassure her as far as I can, though it seems to me that you cannot separate one from the other. Then she waves me off, and I watch her in the rear-view mirror disappear back into the shadows of Brainblood Hall and her lifelong mission.

quote:

VOC presenteert bidbook in Den Haag D. BERGMAN (VOC)
13 februari 2019

De zon scheen uitbundig toen we dinsdag rond het middaguur het Haagse Plein opliepen, langs het Torentje van premier Mark Rutte naar de postkamer van de Tweede Kamer, midden op het Binnenhof. Gewapend met een steekkarretje met daarop vijf zware dozen met in totaal 225 splinternieuwe VOC bidbooks, elk in een envelop met naam en VOC logo. Honderdvijftig stuks voor alle leden van de Tweede Kamer, vijfenzeventig voor die van de Eerste Kamer.

Frames en feiten
Het was een vlekkeloos begin van een lange dag in het hol van de leeuw. Later die middag presenteerden we het nieuwe VOC bidbook, ‘Het cannabis dossier – De frames en de feiten’ in perscentrum Nieuwspoort. Samen met bestuurslid Freek Polak en onze adviseur mr. John Roozen lichtten we het bidbook toe aan de pers.

We hadden het eerste exemplaar eigenlijk willen overhandigen aan André Knottnerus, voorzitter van de adviescommissie voor de wietproef, maar hij legde in een vriendelijke mail uit dat leden van de commissie geen ‘representatieve activiteiten richting belanghebbenden’ kunnen ontplooien.

5 cannabis mythen
Het nieuwe VOC bidbook is met 40 pagina’s het dikste tot nu toe. Op de cover staat de Canadese premier Justin Trudeau en de tekst die hij tweette op 17 oktober 2018, de dag dat cannabis legaal werd in zijn land:

‘Profits out of the hands of criminals. Protection for our kids. Today cannabis is legalised and regulated across Canada’


In het eerste van de zes hoofdstukken passeren vijf hardnekkige mythen over cannabis de revue. Wie weleens een krant leest, een journaal of talkshow bekijkt of een Kamerdebat voorbij ziet komen, kent ze wel. De exportmythe, de omzetmythe (‘de 800 miljoen van Tilburg’), de mythe van de internationale verdragen, de mythe van de Gateway of Stepping Stone theorie en de schizofrenie mythe.

Verdwijntruc
Na het uit de weg ruimen van de belangrijkste frames, misverstanden en vooroordelen richten we de blik over de grens. In twee hoofdstukken komen de spectaculaire ontwikkelingen in Noord- en Zuid Amerika en in Europa aan de orde. Het vierde hoofdstuk, ‘Van Wietwet naar zinloos experiment’, biedt een analyse van het beleid van de afgelopen decennia en de pogingen om de cannabisteelt te reguleren.

Veel aandacht is er voor de verdwijntruc van dit kabinet, die de al door de Tweede Kamer aangenomen Wietwet van D66 in de ijskast schoof, in ruil voor een wietexperiment dat al dreigt te mislukken nog voordat het goed en wel is begonnen.

Kleine thuisteler
De disproportionele strijd tegen de kleine thuisteler is de titel en het onderwerp van hoofdstuk vijf. De excessen rond de wet Damocles staan in schril contrast met de situatie rond thuisteelt in zeven Amerikaanse staten en acht landen, van Spanje tot Zuid-Afrika waar thuisteelt gewoon is toegestaan.

Het laatste hoofdstuk, ‘Perspectief en potentie’, begint met een citaat uit een brief van de directeur van de VNG, de organisatie waar alle Nederlandse gemeenten bij zijn aangesloten. De brief is gericht aan justitieminister Ferdinand Grapperhaus en gaat over de wietproef van het kabinet:

“Dit wetsvoorstel is puur bedoeld voor experimenten binnen Nederland. We dienen ons er van bewust te zijn dat daar ook in het buitenland ontwikkelingen gaande zijn die van invloed zijn. In ons land is inmiddels een groot cluster van agrotechnologische ondernemingen en kennisinstituten ontstaan vanwege veranderingen in beleid in andere landen (Canada, Verenigde Staten, Uruguay, Denemarken). Er ontwikkelt zich een robuuste, professionele legale, economische infrastructuur die de potentie heeft om op een kwalitatief verantwoorde en gecontroleerde manier producten te telen en te distribueren.”

Regulering op zijn VOC’s
In hoofdstuk zes laten we zien hoe ver die robuuste, professionele legale economische infrastructuur zich al heeft ontwikkeld. Denk aan de THC- en CBD-drankjes van Heineken-dochter Lagunitas, de Nederlandse kassenbouwers die goud verdienen in de legale wietindustrie in de VS en Canada, de deal van drankgigant Constellation Brands met Canopy Growth, de opkomst van edibles en concentraten etc.

We sluiten het bidbook af met ons eigenlijke ‘bid’: hoe vindt het VOC dat het verder moet met het cannabisbeleid? Citaat: ‘De stichting VOC blijft zich inzetten voor een inclusieve regulering van cannabis in Nederland. Concreet betekent dit:

-Thuisteelt door volwassenen voor persoonlijke consumptie is wettelijk toegestaan
-Cannabis Social Clubs zijn wettelijk toegestaan
-Mensen die een strafblad hebben met alleen cannabis gerelateerde overtredingen, kunnen werken in de legale cannabisindustrie en vergunningen krijgen
-Voor professionele teelt dienen de principes van de vrije markt te gelden, maar er worden maatregelen om te garanderen dat zowel grote als kleine bedrijven en telers kunnen gedijen
-De diversiteit en variëteit van het aanbod dienen te worden gewaarborgd
-Aan het terugdringen van het aantal coffeeshops moet een einde komen, gezien hun aantoonbare maatschappelijke belang
-Volledige legalisering van cannabis is het einddoel van het beleid’

Verspreid het wietwoord
Deze week versturen we het nieuwe VOC bidbook per post aan de burgemeesters van alle 103 coffeeshopgemeenten, journalisten, wetenschappelijke bureaus van politieke partijen, woningbouwverenigingen, verslavingszorginstellingen en andere stakeholders.

quote:

Steeds meer sterke xtc in omloop, ketamine 'mainstream' tijdens uitgaan

quote:

Hoewel aan het gebruik van harddrugs grote risico's kunnen zitten, zijn alcohol en tabak nog altijd het dodelijkst.

quote:

Rotterdamse politie vindt 1500 kilo cocaïne tussen Braziliaanse mango's

Een strafrechtelijk onderzoek naar een Rotterdamse douanier heeft succes gehad: gisteren heeft de politie ongeveer 1500 kilo cocaïne onderschept in een container met mango's uit Brazilië. De verdachte douanier is aangehouden.

De autoriteiten hadden de man al langer in het vizier. Begin dit jaar startte de Rijksrecherche onder leiding van het Openbaar Ministerie een onderzoek naar de man van 37.

Uit informatie van de douane bleek dat de man mogelijk betrokken was bij de invoer van een verdachte container. Die werd gisteren aan een grondig onderzoek onderworpen waarbij de cocaïne werd ontdekt tussen de dozen mango's.

De verdachte wordt morgen voorgeleid aan de rechter-commissaris. De drugs, met een straatwaarde die in de tientallen miljoenen loopt, zijn vernietigd.

quote:

http://nos.nl/artikel/2272188-Tientallen experts erbij in strijd tegen drugscriminaliteittientallen-experts-erbij-in-strijd-tegen-drugscriminaliteit.html

quote:

De politie gaat extra experts vrijmaken in de aanpak van drugscriminaliteit. Minister Grapperhaus zegt dat het nodig is omdat de enorme hoeveelheid crimineel geld en witwaspraktijken de legale economie en de integriteit van de samenleving dreigen te corrumperen. Bovendien oefent het snel te verdienen 'drugsgeld' een gevaarlijke en ongewenste aantrekkingskracht uit op kwetsbare jongeren, waarschuwt hij.

Het kabinet heeft 100 miljoen euro uitgetrokken om drugscriminelen aan te pakken.

Met het geld en de extra capaciteit op het gebied van intelligence en opsporing hoopt de minister beter zicht te krijgen op geldstromen. Ook komen er strengere regels voor grondstoffen voor synthetische drugs.

"Geld is de belangrijkste drijfveer achter de meeste vormen van criminaliteit. Door geldstromen beter inzichtelijk te maken, kunnen de activiteiten van criminele netwerken beter in kaart worden gebracht en illegaal verkregen vermogen effectiever worden afgepakt."

Privacy
Volgens de minister ondervinden opsporingsdiensten obstakels bij het delen van informatie. "Privacy is van groot belang ter bescherming van burgers, maar het mag niet zo zijn dat criminelen zich erachter kunnen verschuilen." Daarom werkt hij aan wetgeving die het makkelijker moet maken om informatie uit te wisselen wanneer er sprake is van zware georganiseerde misdaad.

Ook laat Grapperhaus zich nog eens kritisch uit over het plan van GroenLinks dat om xtc te legaliseren. Volgens hem leidt dat tot verwarring in de samenleving.

"Onze misdaadbestrijders moeten weten waar ze aan toe zijn. Het gaat de georganiseerde misdaad om geld en dat verdienen ze vooral met de verkoop van drugs. Dat fenomeen moeten we op alle fronten bestrijden. We mogen het niet zover laten komen dat de drugslabs, drugsafval-dumpingen, bedreigingen en afrekeningen in onze wijken en buurten het nieuwe normaal worden", aldus de minister.

quote:

United Nations and World Health Organisation call for drugs to be decriminalised

But member states still want narcotics to be illegal

The United Nations and World Health Organisation have issued a call for drugs to be decriminalised.

Buried in a joint release on ending healthcare discrimination, the organisations called for the “reviewing and repealing punitive laws that have been proven to have negative health outcomes” by member states.

Among a number of measures, this included “drug use or possession of drugs for personal use”.

While the WHO has previously called for drugs to be decriminalised in the context of HIV reduction, the UN has limited its calls to health- and evidence-based solutions to drug abuse.

Last year, nations meeting at the UN General Assembly Special Session on drugs maintained a criminal approach to narcotics, despite strong concerns from a number of countries.

But last month, on the International Day Against Drug Abuse, UN Secretary General António Guterres called for tackling the problem through “prevention and treatment,” adhering to human rights.

He said: “Despite the risks and challenges inherent in tackling this global problem, I hope and believe we are on the right path, and that together we can implement a coordinated, balanced and comprehensive approach that leads to sustainable solutions.

“I know from personal experience how an approach based on prevention and treatment can yield positive results.”

Mr Guterres was Prime Minister of Portugal when the country launched its landmark drug decriminalisation programme, which also introduced greater resources for drug prevention and treatment projects.

Portugal saw its drug fatalities fall to one of the lowest in Europe and also reduced the prevalence of HIV among injectors.

But the illegal drugs trade is a complex international issue. Executive Director of the UN Office on Drugs and Crime, Yury Fedotov, used his statement for the day to highlight the challenges posed by narcotics.

“The nexus between drugs, crime and terrorism and reveals a shifting pattern of relationships,” he said.

“As new threats appear, including spreading methamphetamine and new psychoactive substances, old ones continue to thrive. Business models are evolving too, with cybercrime and the darknet increasingly playing a role.”

quote:

Is Marijuana the World’s Most Effective Treatment for Autism?

quote:

Aran’s colleagues in the global pediatric community were still calling for caution in 2015. The American Academy of Pediatrics, which is staunchly opposed to legalization of marijuana, had just issued a policy statement opposing medical marijuana outside the regulatory process of the U.S. Food and Drug Administration (FDA). (The AAP still maintains that stance.)

But Aran was starting to see evidence in his favor. His first inkling that cannabis could work for autistic kids came from anecdotal reports of parents who had used the drug to treat children with epilepsy. The rationale behind the treatment, and the reason it worked, came down to the marijuana plant’s two primary chemicals: the psychoactive agent tetrahydrocannabinol (THC) and the antipsychotic cannabidiol (CBD).

The brain is filled with cannabinoid receptors, which are named after the plant and function like special locks to which THC is the key. When THC binds to cannabinoid receptors in the brain, several sensations flood the body, what marijuana users call “the high.”

CBD works differently, and often with opposite effects. It doesn’t bind directly to cannabinoid receptors, it’s not psychoactive, and it doesn’t alter how the brain functions. Instead, CBD interacts with the brain indirectly. That process, called modulation, combats psychosis, depression, inflammation, anxiety and depression. While it’s THC that gets people stoned—and poses a potential danger to immature brains—it’s the plant’s CBD that relaxes them and counters anxiety, making it relevant to epilepsy and autism.

A healthy human brain runs on a balance of excitation and inhibition, a push and pull that regulates information as it flows through the chemical synapses in our head. With excitation, cells fire, transmitting information and signals. Inhibition keeps that flow of traffic in check. Like high-pressure water flowing through a narrow hose, these two systems work together to distribute information without overloading the system.

People with epilepsy suffer from reduced inhibition, which causes seizures. Over the past five years, a handful of successful studies on the use of cannabis, all employing specialized strains with little to no THC, have shown CBD is a legitimate treatment for certain forms of severe pediatric epilepsy. Doctors believe the drug works because CBD increases inhibition, thus helping to prevent the firing of seizure-triggering neurotransmitters, the brain’s chemical messengers. And because CBD does not cause a high, it’s believed that it presents little risk to the developing brain of a child when administered on its own.

quote:

Nederlandse wietteler opgepakt in Barcelona
.
De Spaanse politie heeft een Nederlandse man opgepakt die in Barcelona twee wietplantages runde. Hij zou vanuit Spanje Nederlandse coffeeshops bevoorraden.

Bij de inval van de politie werden in totaal 4000 planten gevonden. Ook werden drie Spanjaarden gearresteerd, meldt de Spaanse krant El Periodico. Twee van hen hielden zich bezig met het verwerken van de oogst, de derde deed het transport naar Nederland.

400.000 euro straatwaarde

Volgens de politie zou de marihuana na het oogsten een straatwaarde van ongeveer 400.000 euro hebben gehad. De faciliteiten, zoals de lampen en luchtfilters, zijn volgens de politie ook nog zeker een ton waard. De elektriciteit werd illegaal afgetapt.

Als dekmantel runde de Nederlander op een industrieterrein een handelsonderneming in landbouwproducten en kunstmest. De twee hennepkwekerijen werden ontdekt nadat eind vorig jaar bij de gemeente verschillende klachten waren binnengekomen over een penetrante stank in de buurt.

quote:

Op zaterdag 23 februari 2019 18:28 schreef Papierversnipperaar het volgende:
80% van de NL-se drugsproductie zou voor export zijn? Of word er in werkelijkheid meer geïmporteerd?

[..]

quote:

Paddo’s bij het ontbijt voor een beter humeur

quote:

Wie ’s ochtends een heel kleine hoeveelheid paddo’s of truffel door de koffie roert, wordt creatiever, productiever en zit beter in z’n vel. Althans, dat is wat veel ‘microdoseerders’ beweren. Pam van der Veen probeerde het uit.

,,Deze doen?’’ De jonge vrouw van de smartshop pakt een blikje psychedelische truffels met de naam Pandora uit het schap. ,,Ze scoren hoog op visueel, creatief en filosofisch. Is dat wat u zoekt? Ik raad aan ze eerst door de appelmoes te roeren en ze dan pas op te eten, want ze zijn nogal vies.’’

,,Dat is niet nodig’’, antwoord ik. Ik haal mijn pinpas tevoorschijn en reken 16,99 euro af, voor 15 gram. ,,Ik droog ze en vermaal ze daarna.’’

De vrouw achter de toonbank knikt instemmend. ,,Aha, u gaat ermee microdoseren. Laat die appelmoes dan inderdaad maar zitten. Veel plezier ermee!’’

Minieme hoeveelheden psychedelische drugs gebruiken, lijkt bijzondere effecten te sorteren. Tech-medewerkers in Silicon Valley doen het al een tijdje, om meer focus te krijgen, out of the box te denken en gecompliceerde problemen op te lossen. Hoewel je bij microdoseren moet denken aan milligrammen - een tiende van een volwaardige ‘tripdosis’ - wordt geclaimd dat het wel degelijk uitwerking heeft op de concentratie en creativiteit. De ervaringen zijn zeer positief, en ook in Nederland neemt de belangstelling voor microdoseren toe.

De Amerikaanse psycholoog James Fadiman is een van de eersten die zich in het fenomeen verdiepte. Hij is deskundig op het gebied van psychedelische middelen en hun toepassing bij de behandeling van trauma’s en depressies, maar hij doet ook al zo’n tien jaar veldonderzoek naar het gebruik van psychedelica op ‘sub-perceptueel niveau’. Ofwel: zulke kleine doses lsd, psilocybine of andere bewustzijnsveranderende stoffen innemen dat je niet hallucineert, maar wel de voordelen ervan ervaart. Fadiman verzamelt verhalen van mensen die regelmatig microdoseren. Wat gebeurt er met je als je op een doordeweekse ochtend wat gemalen magic mushrooms of druppels lsd door je yoghurt roert? Niets dan goeds, als je Fadiman en de microdosing communities op internet mag geloven. Mentale helderheid, kalmte, mildheid, versterkte zintuigelijk waarneming, meer ontspanning, verbeterde slaap, meer energie en daadkracht, een prettiger humeur, positiever in het leven staan, verbondenheid met de mensen om je heen, een gevoel van eenheid met het universum - het is slechts een greep uit de vele positieve effecten die het met zich mee zou brengen. Ook mensen met adhd, depressie en migraine melden veel baat te hebben bij het gebruik van kleine hoeveelheden psychedelica.

Mijn op een koele, donkere plek gedroogde psilocybine bevattende truffels ga ik eerst vergeefs te lijf in een vijzel. Met de citrusrasp lukt het beter. Ik schaaf truffelpoeder in een bakje, weeg 0,3 gram af en neem dat in met water. Die hoeveelheid wordt aanbevolen op microdosing.nl, een platform voor informatie, educatie en onderzoek. De voorgeschreven frequentie is eens per drie dagen, een protocol dat door Fadiman als veilig wordt beschouwd.

Jongens, Pam gaat vandaag trippend naar haar werk! post een vriendin in onze Whatsappgroep. Ik word bestookt met grappen en nieuwsgierige vragen, maar hou me vooralsnog op de vlakte. Geen idee wat me te wachten staat, hoe ik me straks voel en óf ik straks iets voel. Ervaring met geestverruimende middelen kan me niet geheel worden ontzegd, dus ik moet het nog zien met die paar milligram truffel.

Buiten tintelt de koude lucht aangenaam op mijn gezicht. Ik zie vrij scherp, alsof ik die ochtend verse contactlenzen heb ingedaan. Op de fiets laat ik me meevoeren door de ochtendspits - een aangename sensatie. Later verdwijnt het besef dat ik iets heb ingenomen naar de achtergrond en ontvouwt zich een gewone dag. Een goede, productieve dag, dat wel.

Lsd, truffels en paddenstoelen zijn de bekendste middelen om mee te microdoseren. Maar ook de San Pedro-cactus, de Afrikaanse wortelschors iboga en de ‘indianendrank’ ayahuasca worden gebruikt. Voor elk middel geldt een andere dosis, die je kunt bijstellen tot je je hoogstpersoonlijke sweet spot hebt gevonden. Dat is het niveau waarop de ingenomen substantie het beste resultaat geeft; zó dat het je dagelijkse functioneren niet in de weg zit, maar juist optimaliseert.

Ict’er David (42) microdoseert sinds twee jaar met ALDDL-52, een legale variant van lsd. Het vinden van zijn sweet spot had wat voeten in de aarde, vertelt hij. ,,Zat ik te hoog, dan werden de kleuren feller en begon het te sprankelen in mijn gezichtsveld. Nu ik de goede dosering neem, gemiddeld twee keer per week, heb ik die visuele verstoringen niet meer. Ik merk dat ik beter kan focussen, wat de reden was met microdoseren te beginnen. Mijn uitstelgedrag is een stuk verbeterd, ik laat me veel minder snel afleiden en blijf op mijn werk niet meer hangen in e-mails of Facebook.’’ Ook in zijn persoonlijke leven merkt hij verschil. ,,Negativiteit glijdt makkelijker van me af en ik ben meer mindful. En dan zijn er nog een paar onverwachte bonussen: mijn alcohol- en koffiegebruik zijn enorm gedaald, ik eet bewuster en mijn zenuwtic is verdwenen.’’

Seth (45) ondervindt de gunstige effecten bij het leiden van zijn eigen bedrijf. ,,Ik had last van motivatieproblemen, maar wat druppels lsd helpen mij te doen wat er gedaan moet worden. Administratief werk dat ik altijd voor me uitschoof, pak ik nu gewoon op. Nog steeds niet leuk, maar vooruit met de geit, afmaken, strik erom en door. Het lukt me beter mijn doelen te formuleren, zowel zakelijk als persoonlijk. Na een werkdag kan ik beter ontspannen, ik geniet van mijn gezinsleven, pieker nauwelijks en slaap beter.’’

In de weken die volgen zoek ik naarstig naar mijn sweet spot. Merk ik nou iets, of is het suggestie? Zijn het de truffels, of zou ik sowieso wel energiek tot laat hebben doorgewerkt? Ben ik onder invloed, of ben ik vandaag gewoon vrolijk en communicatief? Soms krijg ik onverwacht kippenvel van muziek, op het station hoor ik het alomvattende geluid van de mensenmassa tegen het dak weerkaatsen en ik heb extra veel zin mijn naasten de liefde te verklaren. Prettig, maar niks spectaculairs, het kan allemaal nog steeds inbeelding zijn. Ik schroef mijn dosis gaandeweg op tot 0,6 gram. Die dag krijg ik de slappe lach op mijn werk, knal ik in hoog tempo door drie deadlines heen en eindig ik ’s avonds heel moe en met hoofdpijn op de bank.

,,Dat lijkt me ook wat aan de hoge kant’’, zegt Jakobien van der Weijden (35), bij wie ik een Skypesessie microdose-coaching doe. Zij is een van de mensen achter de community microdosing.nl, die anderhalf jaar na de oprichting bijna 1200 leden telt. Op de besloten Facebookgroep wisselen mensen ervaringen uit, posten ze foto’s van hun eigen kweekpaddo’s en geven ze elkaar tips over de oplosbaarheid van lsd in wodka of gedestilleerd water.

In haar consults geeft Van der Weijden antwoord op praktische vragen. Zelf vindt ze het een waardevolle toevoeging aan haar leven. ,,In het begin werd ik productief en creatief, ik bleef beter in de flow, kwam makkelijk op ideeën en zat ’s avonds nog hele plannen te schrijven. Op de lange termijn merk ik dat ik meer reflecteer, een nuchterder kijk heb en meer in het moment ben.’’

Mij raadt ze aan de dosering te verlagen en na acht tot tien weken een pauze in te lassen. ,,Om even te kijken hoe het dan met je gaat, maar ook omdat het effect na verloop van tijd wat kan afnemen. Hoe die tolerantie-opbouw precies werkt, weten we nog niet. Misschien dat de receptoren in je hersenen eraan gewend raken.’’

Wereldwijd zijn er diverse wetenschappelijke studies naar microdoseren gaande, maar hard bewijs van het effect is nog niet geleverd. Wel vonden onderzoekers van de Universiteit van Leiden vorig jaar voorzichtige aanwijzingen dat een klein beetje lsd of truffels inderdaad creatiever maakt. De resultaten moeten door grondiger en grootschaliger onderzoek worden onderbouwd. Bijvoorbeeld door de Universiteit van Maastricht, die binnenkort de uitkomsten van een grootschalige studie naar het effect van lsd-microdosing op cognitie en gemoedstoestand publiceert. Daarin wordt ook gekeken of het placebo-effect een rol speelt. ,,Dat zou kunnen’’, zegt Van der Weijden, ,,maar een placebo-effect is óók een effect.’’ David beaamt dat. ,,Je verwachtingen hebben altijd invloed op hoe je je voelt. Wat mij betreft profiteer ik van de psychedelica én het placebo-effect.’’ Seth: ,,Ik neem waar dat ik scherper ben en makkelijk in de flow blijf, maar dat zou inderdaad suggestie kunnen zijn. Toch hou ik me vast aan de eerste positieve onderzoeksresultaten. Hoewel ik me ook afvraag hoe de wetenschap er over tien jaar tegenover staat. Want hoewel het om microdoses gaat, blijft er toch iets knagen. Twee keer per week een beetje lsd nemen zonder dat je de langetermijneffecten kent, daar heb ik nog een hoop vragen over.’’

Zelf kan ik na tien weken nog niet goed zeggen wat microdoseren voor me doet. Misschien had ik er door alle juichende verhalen te veel van verwacht. Door het boek van Ayelet Waldman over de sensationele invloed van lsd-microdosing op haar bipolaire stoornis, werk, huwelijk en moederschap. Door de YouTube-talks van de jonge ondernemer Paul Austin, die van een introvert en rationeel mens veranderde in een open persoon die ‘verbindingen op hartsniveau’ aangaat. En door de vriend met clusterhoofdpijn die dankzij paddo’s al ruim drie jaar geen aanval meer heeft gehad.

Of misschien heb ik me te veel laten leiden door nieuwsgierigheid en was ik te gefocust op de directe effecten. Maar microdoseren is geen quick fix, geen instant-oplossing, aldus de ervaringsdeskundigen. Je moet je intentie duidelijk hebben. Volgens Paul Austin, die een gids voor de beginnende microdoser schreef, is het bewust formuleren van een doel - zoals meer energie, stoppen met roken, betere relaties - zelfs essentieel. Dan is het een middel om je te helpen bij wat je wilt bereiken. Ook David ervaart dat. ,,Je moet weten wat je met microdoseren wilt. Het is geen kwestie van achterover leunen en wachten tot de voordelen je worden aangereikt. Het is een krachtige tool, maar je moet het uiteindelijk zelf doen. Net als met de trapondersteuning van een elektrische fiets; die wordt ook pas actief als jij begint te fietsen.’’

Ik wacht nog even de uitkomst van het Maastrichtse onderzoek af. Dan zal ik een volgende microdose-cyclus ingaan met een heldere intentie. En laat die creatieve explosies dan maar komen.

quote:

Ketamine-Based Antidepressant Nasal Spray Gets FDA Greenlight: Reason Roundup

The U.S. Food and Drug Administration just approved a depression treatment derived from ketamine. A surgical anaesthetic turned party drug, ketamine has been enjoying a comeback this decade as an off-label treatment for clinically depressed patients who don't respond to other therapies.

Esketamine, a product recently approved by the FDA, is the first antidepressant "in decades to work in a completely new way in the brain," reports the Washington Post. "Older antidepressants target the neurotransmitters serotonin, norepinephrine or dopamine. Esketamine affects the receptor for a different brain chemical called glutamate." More:

. The spray acts within hours, rather than weeks or months as is typical for current antidepressants, and could offer a lifeline to about 5 million people in the United States with major depressive disorder who haven't been helped by current treatments. That accounts for about one in three people with depression. [...] Esketamine must be administered under medical supervision and can only be used in a certified doctor's office or clinic, according to the conditions of the FDA approval. It is to be taken with an oral antidepressant.

Studies of ketamine-derived antidepressant treatments have been going on now for more than two decades, with the first study published in 2000. "Several studies now provide evidence of ketamine hydrochloride's ability to produce rapid and robust antidepressant effects in patients with mood and anxiety disorders that were previously resistant to treatment," noted an array of scientists in JAMA Psychiatry back in 2017.

An FDA advisory committee voted in February to recommend approval of Esketamine, with only two members of the committee voting no despite having more mixed evidence than with many previous antidepressants.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 18:42 schreef Zomaar-een-Chinees het volgende:
Ik hoorde Alex Jones opperen dat VS drugsgelden witwast. Maar hoe zou dit dan werken. Wat ik me wel kan voorstellen is wanneer de overheid geld inpikt van deze drugscriminelen. Om hoeveel geld zou dit dan gaan?

quote:

The campaign for a 'drug-free world' is costing lives

Global policy on drug control is unrealistic, and has taken a harsh toll on millions of the world’s poorest people

_{Louise Arbour is former high commissioner for human rights. Mohamed ElBaradei is director-general emeritus of the International Atomic Energy Agency and Nobel peace prize laureate. They are both members of the Global Commission on Drug Policy}

Drug control efforts across the world are a threat to human dignity and the right to life.

In 2017, more than 70,000 people died from a drug overdose in the US. Among the reasons for these deaths are the lack of access to health and harm-reduction services, as well as the fear of legal repression, which often dissuades people who use drugs from asking for help.

More than two-thirds of these deaths were linked to opioids. At the same time, millions of people across Africa have been unable to access opioids for pain relief because of decades of fear of these drugs being diverted to the illegal, recreational market, forcing people there to endure – and often die in – serious pain.

In the Philippines, thousands of people have been killed extrajudicially in a brutal anti-drug campaign that began in 2016. And in Colombia, two years after a historic peace agreement, and the promise of better livelihoods, rural communities are braced for a return to crop eradication by aerial spraying with the chemical glyphosate.

These stories reflect just some of the harmful consequences of drug control. But why are these violations still taking place? In several declarations and documents, governments have committed to “respecting, protecting and promoting all human rights, fundamental freedoms and the inherent dignity of all individuals” in the development and implementation of drug policies. What is happening in Colombia, in Africa, in the Philippines and in the US tells us that something is very wrong with this global commitment.

The first problem lies with the founding aspiration of the international drug system: to create a “drug-free society”, which countries have sought to achieve through prohibition, enforced by repression. We believe this is an illusion.

Almost all civilisations and cultures throughout history show evidence of the use of some mind-altering substance or other. Aiming for a “drug-free world” means hoping to eradicate a near-universal human impulse. The result can only be, as we have seen in the past decades, a war whose costs can be counted in the loss of life and dignity of millions of people.

This war has demonstrably failed. Ten years ago, the international community established this month as a target date “to eliminate or reduce significantly and measurably” the illegal cultivation, production, trafficking and use of controlled drugs. During these same 10 years, opium poppy and coca cultivation have in fact increased, and a large number of potent synthetic drugs were designed. Nor have harsh drug control policies worked to address the harms associated with addiction.

Instead, drug control efforts have taken a harsh toll on the health and human rights of some of the world’s poorest and most marginalised people. These policies have stripped our most vulnerable fellow citizens of their basic dignity.

This human rights failure is the product of political choices made of several factors, including fear, moral panic, lack of pressure of public opinion for reform and denial of facts. Unfortunately, in Vienna this month, these same choices will lead the international community to renew the global response to the “world drug problem” based on prohibition and repression.

We know this is preventable and avoidable. The world deserves drug policies that are respectful of human rights and dignity, and more effective at reducing drug-related harm.

The past four UN high commissioners for human rights have repeatedly asked countries to address the violation of fundamental rights in drug control. On 15 March in Vienna, a coalition of UN agencies, human rights experts and a few progressive governments, led by the United Nations Development Programme and the International Centre on Human Rights and Drug Policy at the University of Essex, launched the international guidelines on human rights and drug policy. It provides practical recommendations for better ways for the global community to manage the risks related to the presence of drugs, and restore human dignity to millions of people harmed by decades of drug prohibition.

The guidelines shift the conversation from the eradication of drugs to the nourishment of human development. Beyond merely highlighting the fundamental rights that are violated by repressive drug policies, they focus on providing better solutions for drug control. These include the right to benefit from scientific progress, particularly in risk reduction, pain relief and addiction treatment, the right to an adequate standard of living, the right to a fair trial, the right to privacy, and the freedom of thought, conscience, religion, opinion, expression and information.

Several countries have started to usher in reforms based on these principles. These include the decriminalisation of low-level drug offences in at least 26 countries, the use of legal exemptions to enable traditional communities to maintain their sacred relationship with plants in several Latin American and Caribbean nations, and more than 117 safe injection facilities in 11 countries around the world.

We challenge the rest of the global community to join them.

quote:

Card Tricks – The Propaganda Fuelling Prohibition

I am unable to go out socially much due to PTSD but when I do I am often seen with a pack of cards. It is amazing; a group of people, some I know, others who just want to be entertained and manipulated into believing I have achieved the impossible. I could perform all night as I get a high doing something I shouldn’t be able to do according to doctors who see me struggling to talk or keep my head straight as strangers mill around me.

I start by doing an illusion I developed when I was very ill. It takes mind reading to another level. I can see some people trying to get one step ahead, looking to see what I am doing. They are easily controlled, I just take them where they want to go – or is it where they don’t want to go? Then there are those that are just going along with you. They know it isn’t magic, they just accept what’s happening.

You shouldn’t gamble with a magician. As I move along I do an impromptu demonstration, the cards travel freely, hidden and exposed at will, just as I want them too. Spectators look where I want them to look. They hear and feel what I want them to hear and feel. They do exactly what I want them to do.

Reading this introduction, you may be thinking it’s a simple trick. A hustle to entertain or gain a few pounds from an unsuspecting tourist using the Three Card Monty.

The reality is you are experiencing this every day. It is the smoke and mirrors, the magical illusion and misdirection that you experience regularly. Tactics used to manipulate everyone that the war on drugs is being won.

As a serving police officer I worked on drug crime from various angles, in varying degrees, from undercover work and investigating money laundering to recovery of assets or dealing with the media. Initially you look and see these methods and think they all have a key role in fighting the ‘war on drugs’. But what you get is misdirection. Information is worked by politicians and the media like playing cards in the hands of a magician.

They wrongly portray the war on drugs as something that can be won. Misdirection is a powerful tool for the magician just as it is for the politicians and the media, hiding the blatant failures of drug policy and the tactics used to fight the war on drugs.

I am reminded of a 2017 news headline, “Birmingham gangs banned from city in landmark ruling.” The article below explained that named gang members were banned from entering the city centre or associating with each other and were required to register mobile phones and vehicles with police. Over 80 people from the home office and police had given evidence.

These sentences were achieved at astronomical cost but what are the real results? What are the public getting for their money?

To answer that, we need to look at criminals and how they often work. They can register a mobile and/or a vehicle with police, then simply use others that are not tied to them, a method commonly used by criminals to avoid surveillance and maintain contact with each other without being detected.

As for entering the city centre, they will have others do their work there for them, or just do it themselves anyway. We know these things because criminals use similar tactics when bail conditions are applied to them. They don’t stop. They just find other ways of going about their business.

The final question you may be asking is, how will the bans be enforced? And the answer is, with great difficulty and at great expense. We are looking at a very expensive order that will be broken because it costs too much money to enforce. It is what we call a ‘toothless tiger’. Society is led to believe they’ve been dealt one card, where in reality the card in their hands is a completely different one.

Being involved in various investigations I saw police officers spend over a year investigating the finances of individual criminals or gangs, to gain little or nothing in the retrieval of funds from convicted people. When assets were seized it was often after pro-longed court cases, challenging legislation. This was a great expense to the taxpayer for little gain. The net effect of the war against drugs is minimal.

We have all seen sensational “Drug dealers sentenced to 100 years” headlines without ever clicking through to find that the number of convictions was high and the lengths of jail terms were relatively low. The true results of investigations are not always obvious to the public. They are distracted by a card with large numbers on it while the card with the cost of the operation or the true impact it will have is being buried in the pack, hidden among all the other cards.

I use to applaud headlines and results in court, such as the order made in Birmingham. They portrayed an element of success for modern policing methods. But it is only by looking past misdirecting headlines to the real results of the war on drugs that we can start to realise prohibition has failed. Regulation of drugs is the way forward. Don’t let the magician distract you with a card trick in one hand while hiding the real facts from you with the other.

quote:

Weer handgranaat gevonden in Spuistraat Amsterdam; ook explosief in Utrecht

In Amsterdam en Utrecht zijn vannacht handgranaten gevonden. In de hoofdstad was het voor de tweede keer in een etmaal raak in de Spuistraat. Het explosief werd rond 03.30 uur vlak bij een coffeeshop ontdekt. De granaat is weggehaald door de Explosieven Opruimingsdienst.

Gisteren werd op ongeveer dezelfde plek ook al een handgranaat gevonden. Een schoonmaker zag hem liggen en belde de politie. Wie de granaten heeft neergelegd en waarom is nog niet bekend.

Eerder deze maand ontplofte er in de Spuistraat een granaat bij de club Mad Fox. Die is toen per direct gesloten.

Autobedrijf Utrecht

Ook in een bedrijfspand op industrieterrein Nieuw Overvecht in Utrecht is afgelopen nacht een handgranaat gevonden. De EOD heeft het explosief onschadelijk gemaakt. Over de achtergrond is niets bekend.

quote:

Nederland is de spil in de distributie van cocaïne in Europa

quote:

Op zondag 5 mei 2019 00:37 schreef broodjepindakaashagelslag het volgende:

[..]

quote:

Lachgas verboden op vrijwel alle Bevrijdingsfestivals

quote:

Historische vondst: 1000 jaar oude drugs van sjamaan gevonden in Bolivia

In Bolivia is een historische vondst gedaan. In een grot zijn een tasje van aan elkaar genaaide vossensnuiten, een gedecoreerde houten snuifpijp en resten van cocaïne gevonden van duizend jaar oud. In het wetenschappelijke tijdschrift PNAS beschrijven onderzoekers de archeologische vondst die inzicht geeft in het Bolivia van duizend jaar geleden.

Waarschijnlijk was de gevonden tas met in totaal vijf hallucinerende stoffen van een sjamaan. "Dat is bijzonder, want door de volledigheid van de vondst krijgen we inzicht in hoe belangrijk het sjamanisme 1000 jaar geleden was", zei Edward de Bock, conservator Latijns-Amerika van voor de kolonisatie bij het Wereldmuseum vandaag in Nieuws & Co.

Sjamanen nemen hallucinerende middelen en zouden zo in contact komen met een andere wereld, en met voorouders. Op die manier zouden sjamanen antwoord vinden op uiteenlopende vragen, van waar de regen blijft tot hoe een ziekte bijvoorbeeld genezen moet worden.

"We hebben altijd wel geweten dat er sjamanen waren", zegt De Bock. "Er waren allerlei vondsten gedaan, maar deze compleetheid geeft een geweldig inzicht van de complexiteit van het sjamanisme."

Volgens hem geven de vijf hallucinerende poeders aan dat er toen veel kennis over de werking daarvan was bij de sjamaan van wie de tas was.

"En het tweede waar de onderzoekers op wijzen is dat deze poeders uit zeer uiteenlopende ecologische zones komen. Dat betekent dat er over duizenden kilometers handel was, of de sjamaan in kwestie zelf naar verschillende gebieden getrokken is."

quote:

As legal marijuana booms, Denver votes on decriminalizing hallucinogenic mushrooms

Mile High City is first in nation to vote on psilocybin mushrooms, which would still be illegal but 'de-prioritized'

If you thought legalized marijuana truly put the "high" in the Mile High City, wait until you hear what Denver is up to now. On Tuesday, residents will vote on whether to effectively decriminalize psilocybin mushrooms, the hallucinogen used by some cultures for religious purposes for centuries, and outlawed by the federal government since 1970.

The movement to "Decriminalize Denver" is the nation's first public referendum on "magic mushrooms," after an effort in California failed to reach the ballot last year. Initiative 301 would apply only to Denver, not the entire state of Colorado. It would place into city code the directive that enforcing laws for personal use or possession of psilocybin mushrooms "shall be the lowest law enforcement priority in the City and County of Denver," though having the mushrooms would still technically be illegal. The mushrooms would not be available in the city's cannabis dispensaries, and sales would still be classified as a felony. They would remain classified a Schedule I drug under federal law, as is marijuana, with "no currently accepted medical use and a high potential for abuse."

The image of hallucinogens as chemicals that launch users into a swirling mélange of colors and voices, presumably impairing one's ability to drive or operate heavy machinery, can be tough to overcome. But supporters say the mushrooms' powerful mind-altering qualities can have long-term positive effects on addiction, depression, chronic pain, anxiety and post-traumatic stress disorder, in addition to the eight-hour journeys into the mystic.

Psilocybin is not addictive, does not lead to overdoses and is not thought to have long-term side effects, research has shown. It is a naturally occurring compound in some fungi. A number of studies have shown positive effects on people addicted to opioids, alcohol or tobacco, as well as diminished depression and anxiety. Researchers have found such benefits to mushrooms that the Food and Drug Administration has granted "breakthrough therapy" status to study psilocybin for treating depression. The FDA describes breakthrough therapy as designed to expedite development of a drug after preliminary evidence shows "the drug may demonstrate substantial improvement over available therapy."

Kevin Matthews was a cadet at the U.S. Military Academy at West Point who was forced to retire due to major depression. He returned to Denver and struggled for years until he tried mushrooms for the first time.

"It was one of the most profound experiences of my life," he said. "It cleared the fog and lasted for weeks and weeks after. It enabled me to see outside the box of my own depression."

Matthews is now the campaign manager for the Denver Psilocybin Initiative, which he said has raised about $45,000 and is advertising almost exclusively on social media and posters around Denver. There is no organized opposition and no polling. He sees the initiative as the start of a national conversation about the healing powers of psilocybin and stands ready to start working with government and police officials on Wednesday, if the initiative passes on Tuesday.

Even in weed-friendly Denver, the government and police may need more convincing. Mayor Michael Hancock is opposed to the initiative, though his office declined to elaborate on why. The Denver police declined to offer a position. Denver District Attorney Beth McCann said, "At this point, I don't think it's a good idea."

"We're still figuring out marijuana, and even though things are going well so far, we're still measuring the impacts on the people of Denver," McCann said.

She said there has not been a rise in violent crime around pot dispensaries, but there has been a rise in hospital visits by young people and children associated with marijuana intake. McCann said she wanted to see more research on the short- and long-term benefits and side effects of mushrooms. She noted that the referendum does not truly decriminalize mushrooms but only de-prioritizes it for police, who can still make arrests.

Statistics show Denver police arrested about 50 people in each of the past three years for sale or possession of mushrooms, and prosecutors pursued only 11 of those cases.


McCann said she feared Denver, already becoming a haven for marijuana tourists, would become a preferred destination for drug users of all stripes. She also was not enamored of the idea of psilocybin-infused drivers. "The idea that we're driving around while hallucinating is not reassuring," the prosecutor said.

Matthews acknowledged the possibility of abuse of hallucinogens if they become more widely available.

"There is a risk. I'm not belittling that," Matthews said. "There's a responsible way to use it. Just like with alcohol, it's something to be used responsibly."

For Matthews, that means in a safe environment, with friends, in the proper dosage. "The last thing most people would want to do is get behind the driver's wheel when they're under the influence," he said.

Taken properly, the mushroom can have profound effects, many studies have shown. "Classic psychedelic use is associated with reduced psychological distress and suicidality in the United States adult population," a 2015 paper from the University of Alabama found. Imperial College London has published a number of studies showing positive effects on depression. And in 2006, researchers at Johns Hopkins University studied 36 people who took high doses of psilocybin and then were monitored for the next eight hours as they relaxed a couch and listened to classical music.

"67 percent of the volunteers," the Hopkins study found, "rated the experience with psilocybin to be either the single most meaningful experience of his or her life or among the top five most meaningful experiences of his or her life ... to be similar, for example, to the birth of a first child or death of a parent." The study was entitled, "Psilocybin can occasion mystical-type experiences having substantial and sustained personal meaning and spiritual significance."

But getting the American government to embrace similar enlightenment is a tedious process, so in the case of marijuana, activists simply took their case to the voters. That's happening again in Denver, where activists gathered 5,000 signatures required to put the measure on the ballot. Attorney Noah Potter, who writes a blog about "psychedelic law" and deconstructs the problems with American drug law, helped Matthews write the language that is proposed to become law in Denver.

It started with activists getting medical marijuana passed in 1996 in California, Potter said, "because the regulatory system is nonresponsive to facts. It's a non-evidence-based regulatory system." The government's disdain for the growing body of reports on psilocybin, Potter said, "is one of the reasons why it's necessary to do these end runs around government."

The initiative has largely flown under the radar, especially nationally. "I think it'll pass," said Jeff Hunt, director of the conservative Centennial Institute at Colorado Christian University.

Hunt added, "Colorado's a very libertarian state. We're in the midst of a backlash against the 'War on Drugs,' to the current feeling that marijuana's harmless."

He said since Colorado legalized marijuana, there had been a 151 percent increase in marijuana-related traffic fatalities, and that a survey found 60 percent of pot users admitted to driving while high. Hunt said 10 percent thought it made them drive better.

Hunt has been critical of how marijuana was legalized in Colorado and feels there should be the level of education on pot that there is on tobacco. He also said no one has studied how mushrooms might interact with other medications. "We've got to rein in the idea that this is a miracle drug," Hunt said.

Matthews said mushroom use can be challenging, and a "bad experience" can happen. The Hopkins study said "31 percent of the group ... experienced significant fear."

Matthews said the campaign "has a lot to do with educating the people of Denver, and the American people, about psilocybin and what it does. A recreational model wouldn't work. But we've had 50 years of blatant government misinformation about mushrooms and their prohibition. It's going to take some time to change the minds of people. We just don't think that anybody should go to jail for possessing a mushroom."

quote:

All illegal drugs in Mexico could be decriminalized in radical government plan

.. A five-year policy document by the Mexican government has included a plan to decriminalize illegal drugs.
.. President Andrés Manuel López Obrador said lifting prohibition was the only real way to curb drug use.
.. It is estimated that Mexico's drug gangs rake in as much as $29 billion a year from the United States.

Mexico has drafted plans to decriminalize all currently illegal drugs after admitting that the current "war on drugs" is endangering public safety.

Mexican President Andrés Manuel López Obrador sketched out the country's radical change of plan in his administration's National Development Plan for 2019-2024, released last week.

Under a new approach, drugs would not become legal, but arrests would be replaced by enforcing medical treatments including detoxification programs and attempts to break addictions.

"The only real possibility of reducing the levels of drug consumption is to lift the ban on those that are currently illegal," Obrador's policy statement read, "and redirect the resources currently destined to combat their transfer and apply them in programs— massive, but personalized—of reinsertion and detoxification."

In 2006, Mexican President Felipe Calderon deployed more than 6,500 Mexican soldiers to battle drug traffickers in what is seen as the beginning of the country's modern "war on drugs."

A 2018 report from the Congressional Research Service has estimated that since that year, 150,000 people have died because of organized gang killings.

Obrador's statement has described Mexico's current prohibitionist strategy as unsustainable and a danger to everyday Mexicans.

"Public safety strategies applied by previous administrations have been catastrophic: far from resolving or mitigating the catastrophe has sharpened it."

The U.S. Department of Homeland Security has estimated that as much as $29 billion in cash flows across the border to Mexican drug gangs each year.

Last month, President Donald Trump said he would give Mexico a year to stem the flow of illegal drugs and migrants over the southern border or he would impose auto tariffs, and potentially close the border.

Those comments rowed back from an earlier threat by Trump to close the border in April this year.

In Europe, Portugal decriminalized drug possession in 2001 and has maintained a non-prohibition stance ever since. A study conducted in 2015 by the CATO Institute suggested that while rates of heroin use in Portugal had not declined, drug-related outcomes — such as deaths due to drug usage and sexually transmitted diseases — had decreased sharply.

quote:

Mexico Wants to Decriminalize All Drugs and Negotiate With the U.S. to Do the Same

Mexico’s president released a new plan last week that called for radical reform to the nation’s drug laws and negotiating with the United States to take similar steps.

The plan put forward by the administration of President Andrés Manuel López Obrador, often referred to by his initials as AMLO, calls for decriminalizing illegal drugs and transferring funding for combating the illicit substances to pay for treatment programs instead. It points to the failure of the decades-long international war on drugs, and calls for negotiating with the international community, and specifically the U.S., to ensure the new strategy’s success.

“The ‘war on drugs’ has escalated the public health problem posed by currently banned substances to a public safety crisis,” the policy proposal, which came as part of AMLO’s National Development Plan for 2019-2024, read. Mexico’s current “prohibitionist strategy is unsustainable,” it argued.

The document says that ending prohibition is “the only real possibility” to address the problem. “This should be pursued in a negotiated manner, both in the bilateral relationship with the United States and in the multilateral sphere, within the [United Nations] U.N.,” it explained.

Drug reform advocates have welcomed AMLO’s plan. Steve Hawkins, executive director of the Marijuana Policy Project, told Newsweek that the Mexican president’s plan “reflects a shift in thinking on drug policy that is taking place around the world, including here in the U.S.”

“The war on drugs has been extremely costly, not just in terms of government resources, but also human lives, and it has failed to accomplish its objective,” he explained. “Prohibition policies have, by and large, caused more harm to people and communities than the drugs they were intended to eliminate, and they haven’t come anywhere close to eliminating the supply or the demand.”

Last October, the International Drug Policy Consortium (IDPC), a global coalition of 170 nongovernmental organizations working on drug policy issues, released a report that highlighted the “spectacular” failure and global increase in violence that has been caused by the war on drugs. Instead of curbing the problem, “consumption and illegal trafficking of drugs have reached record levels,” Helen Clark, former prime minister of New Zealand and a member of the Global Commission on Drug Policy, wrote in the document’s foreword.

The IDPC report found that there had been a 145 percent increase in drug-related deaths over the previous 10 years. The number of deaths reached an estimated 450,000 in 2015 alone. Drug overdose deaths have also skyrocketed, with 71,000 overdose deaths in the U.S. alone in 2017. Additionally, one in five prisoners globally are incarcerated due to drug-related crimes, often for simply possessing cannabis or other illicit substances.

“Mexico’s president is rightly identifying one of the major drivers of violence and corruption in his country: the prohibition of drugs,” Maria McFarland Sánchez-Moreno, the executive director of the Drug Policy Alliance, a nonprofit that advocates for ending the war on drugs, said in an emailed statement to Newsweek. “The next step is to translate words into action, by pursuing both a domestic and international agenda of drug policy reform, grounded in respect for human rights.”

AMLO’s policy plan shouldn’t have come as a surprise to Mexican voters. During his campaign and after winning election, he has consistently called for major reforms to his country’s prohibition on drugs. Mexico’s Supreme Court also issued its fifth ruling on cannabis prohibition at the end of last October, determining that punishing people for using the drug violated the constitution. Mexican lawmakers have since worked to push forward legislation to regulate the use of recreational mairijuana.

“More and more countries are developing programs for regulating cannabis for medical and adult use, and there is a growing sentiment that drug use should be treated more like a public health matter than a criminal justice issue,” Hawkins told Newsweek .

Canada became the first major major economic power to legalize and regulate the sale of recreational cannabis last year. With Canada’s decision to legalize and Mexico pushing to decriminalize all drugs, the U.S. may soon find itself isolated by its neighbors when it comes to drug policy. Although 10 states and Washington, D.C., have legalized recreational marijuana, and more than 30 have legalized some form of cannabis for medicinal use, it remains classified as a Schedule 1 illegal drug by the federal government.

Polls have shown that legalizing marijuana nationwide enjoys bipartisan support. Republicans and Democrats have come together in Congress to support legalization as well as protecting states that have already legalized at the local level. President Donald Trump has previously suggested he is supportive of easing laws surrounding marijuana, although his administration has given mixed messages.

Attorney General William Barr said last month during testimony before a Senate Appropriations subcommittee that he would "still favor one uniform federal rule against marijuana." However, he added that he thought the "way to go is to permit a more federal approach so states can, you know, make their own decisions within the framework of the federal law."

Decriminalizing all drugs is not a perspective that is widely advocated or discussed in Washington. This week though, Denver became the first city in the country to pass a ballot measure to fully decriminalize psilocybin mushrooms, commonly known as magic mushrooms or simply shrooms.

“The vote [in Denver] shows again that the public is ahead of politicians on drug law reform—and shows the power and potential of public action in demanding it!,” the drug policy foundation Transform said in an email to supporters.

How the U.S. would respond to AMLO’s plan remains to be seen. Globally, however, it’s clear the conversation around drugs has shifted. Countries from Uruguay to South Africa to Georgia to Thailand have been reforming their drug laws, specifically when it comes to cannabis. Meanwhile, momentum has increased in the past few years within the U.S. as state after state has pushed through medical or recreational marijuana legalization.

Congressman Earl Blumenauer, a Democrat from Oregon, who co-founded the bipartisan Congressional Cannabis Caucus in 2017, told Newsweek last summer that he envisions marijuana will soon be traded across North American borders. “In the course of the next decade, I think there will be a North American cannabis market,” he said. If AMLO’s plan succeeds, that cross-border cannabis market could more likely come to fruition.

“Governments are increasingly finding they can neither justify nor afford maintaining the war on drugs,” Hawkins pointed out. “Leaders are looking for exit strategies, as we are now seeing in Mexico."

quote:

Duitse grenspolitie vangt zorgwekkend veel drugs uit Nederland

Aan de grens tussen Nederland en Duitsland is goed te zien dat Nederland een draaischijf is geworden voor de internationale drugscriminaliteit. Grote zorgen zijn er in Duitsland vooral over de enorme toename van de hoeveelheden harddrugs die vanuit Nederland naar Duitsland komen.

Het afgelopen jaar verdubbelde de hoeveelheid drugs die aan de grens tussen Nederland en de deelstaat Noordrijn-Westfalen werd onderschept. Voorheen vingen politie en douane aan dit stukje grens zo'n 250 kilo per jaar, nu is dat 500 kilo. De Duitse politievakbonden trekken aan de bel en hopen dat ook de Nederlanders meer mankracht gaan inzetten.

Thomas Mischke, vakbondsbestuurder voor de Bundespolizei bij de politievakbond BDK, vindt de ontwikkeling ernstig, vooral omdat er te weinig personeel is aan de grens om de drugsexport een halt toe te roepen. "Er gaat geen week voorbij of we hebben vangsten van meerdere kilo's. Bijzonder bezorgd ben ik over het feit dat ineens synthetische drugs, zoals crystal meth, die voorheen uit Oost-Europa kwamen, nu ook uit Nederland komen."

En ook de hoeveelheid onderschept drugsgeld stijgt. Vond de politie van Noordrijn-Westfalen tot 2017 zo'n 400.000 euro per jaar in auto's. Vorig jaar was dat al bijna 3 miljoen. Ook de verstopplaatsen laten zien dat de koeriers steeds professioneler worden. Met ingenieuze hydraulische technieken zijn geld, drugs en wapens in auto's weggewerkt.

De vakbondsman wil de grenzen natuurlijk niet sluiten, zegt hij. Maar hij wil wel dat de grenscontroles samen met de Nederlanders drastisch worden uitgebreid en dat er ook weer faciliteiten komen aan de grens van waaruit de politie haar werk kan doen. "Voor criminelen zijn de grenzen geheel open maar voor ons niet. En we missen de grenskantoren die tegenwoordig weg staan te rotten."

"We moeten nu opereren vanuit een kantoor twintig kilometer verderop. En dat werkt vertragend. Bovendien werken vele diensten geheel langs elkaar heen", zegt Mischke.

Omdat de grenzen al heel lang open zijn, worden de controles uitgevoerd door vijf mobiele teams, de zogeheten Grensoverschrijdende Politieteams (GPT). Duitse politieagenten jagen samen met Nederlandse collega's van de Nationale Politie of de Koninklijke Marechaussee op verdachte voertuigen. Hoewel deze mobiele teams succesvol zijn gebleken, moeten ze volgens de vakbond enorm worden uitgebreid.

Mischke doet een oproep. "We willen graag dat de Nederlanders nog meer gaan samenwerken binnen onze teams, zodat we de stijgende criminaliteit samen kunnen bestrijden om zo meer veiligheid voor onze burgers te creëren."

Volgens Andor van Leerdam, brigadecommandant van de Koninklijke Marechaussee, komt er uitbreiding. Er zal van de vierhonderd nieuwe krachten die nu nog in opleiding zijn, ook een deel aan de Duitse grens gaan werken. "Lag tot nu toe de focus op de luchthavens, in de toekomst willen we ook hier nog meer present zijn", zegt Van Leerdam.

Steekproeven

De Duitse politie krijgt er volgend jaar maar liefst 12.500 mensen bij. Daarvan komt een deel de grens met Nederland versterken. "We werken al sinds 1958 nauw samen met de Nederlanders. Dat moet zo blijven, want we kunnen heel goed van elkaars bevoegdheden en techniek gebruik maken", zegt Christoph Weber, plaatsvervangend commandant van de Bundespolizei in Kleve.

Bij een landelijke gezamenlijke actiedag vorige week woensdag zijn langs de gehele grens door Nederlandse en Duitse autoriteiten ruim tienduizend mensen gecontroleerd. Daarvoor werden zelfs de snelwegen afgezet en moest het verkeer via de vluchtstrook langs de controle.

Ook op die dag waren de vangsten van de Duitsers en Nederlanders aanzienlijk: er zijn 33 mensen aangehouden, er werden 79 strafbare feiten geregistreerd in het kader van de Opiumwet en er waren 27 overtredingen in het kader van de Vreemdelingenwet. Aan de Duitse kant werd vijf kilo cannabis, vier kilo amfetamine en ruim tien kilo cocaïne onderschept.

quote:

Gemeente Eindhoven doet niet mee met wietproef

De gemeente Eindhoven doet niet mee aan het experiment met de teelt van staatswiet. In een brief aan de gemeenteraad schrijft de burgemeester dat hij zich niet kan vinden in de opzet en voorwaarden van het experiment.

"Ik realiseer me dat dit besluit haaks staat op het aanbod dat ik het kabinet in oktober 2017 deed om het experiment samen met de partners in Eindhoven vorm te geven", schrijft burgemeester John Jorritsma (VVD). "Nu de contouren van het experiment bekend zijn, zie ik geen andere keus dan de inschrijving aan mij voorbij te laten gaan."

Samen met het college van B en W heeft de burgemeester zich gebogen over het experiment. Ook heeft hij gesproken met de belangenvereniging van coffeeshops in Eindhoven. De coffeeshops kunnen zich niet vinden in de eisen die gesteld worden aan de voorraden die ze mogen hebben en vinden dat ze te weinig invloed krijgen op het aanbod van de telers.

Kritiek

Ook is er kritiek op de eis dat in een deelnemende gemeente alle coffeeshops moeten meedoen aan de proef. Jorritsma vindt het onwenselijk om coffeeshops die niet meedoen te sluiten, omdat daardoor straathandel kan ontstaan met risico's op verstoring van de veiligheid en de openbare orde.

De burgemeester verwacht verder dat de effecten op criminaliteit, veiligheid, overlast en de volksgezondheid in de landelijke proef te klein zullen zijn, schrijft Omroep Brabant. Bovendien vindt hij dat er veel meer gemeenten moeten meedoen om tot een representatief onderzoek te komen. Het kabinet wil niet meer dan tien gemeenten toelaten tot de proef.

Ook denkt Jorritsma dat het budget van 2 miljoen euro per jaar dat door het Rijk voor de landelijke proef beschikbaar is gesteld, niet genoeg is om alle kosten te dekken. Zo zal er meer politie voor controle nodig zijn.

quote:

Bedrijven testen personeel op alcohol en drugs, ook al mag dat niet

Het mag niet, maar toch doen minstens tientallen bedrijven in de industrie, in de havens en de chemie het: testen of werknemers onder invloed zijn van alcohol of drugs. Dat blijkt uit een rondgang van de NOS. De bedrijven doen dat omdat ze vinden dat de veiligheid belangrijker is dan de privacy van werknemers.

De Europese AVG-privacyregels, die een jaar geleden ingingen, verbieden bedrijven om personeel te testen op alcohol en drugs, zegt de Autoriteit Persoonsgegevens, de toezichthouder. Het mag alleen als er een speciale wettelijke regeling is en die is er slechts voor een beperkt aantal beroepen, zoals piloten, treinmachinisten en schippers. De bedrijven riskeren hiermee een boete.
'Mensen onder invloed kunnen grote incidenten veroorzaken'

Een Nederlands bedrijf wilde, op voorwaarde van anonimiteit, wel vertellen waarom het noodzakelijk is om te testen. "Er wordt gewerkt met zeer gevaarlijke stoffen. Wij hebben als bedrijf verplichtingen op het gebied van veiligheid en het bieden van een veilige werkomgeving. Mensen onder invloed maken fouten en kunnen zeer grote incidenten veroorzaken."

"Wij testen op alcohol en drugs, maar proberen zoveel mogelijk maatregelen te nemen om de privacy te waarborgen. Zo worden testen van tevoren aangekondigd, worden mensen willekeurig gekozen, gebeurt het anoniem en worden geen gegevens bewaard of geregistreerd. Iemand die positief test wordt 24 uur de toegang tot het terrein ontzegd en de leidinggevende wordt niet direct geïnformeerd." Het gaat dan om testen die aantonen of iemand op dat moment onder invloed is.

De organisatie van haven- en industriebedrijven in Rotterdam bevestigt dat tientallen ondernemingen hun personeel testen. "Onze leden worden geconfronteerd met tegenstrijdige wetgeving: aan de ene kant de privacywetgeving en aan de andere kant de veiligheidswetgeving. Voor ons gaat veiligheid altijd voor", zegt Deltalinqs-voorzitter Steven Lak. "Wij vinden dat de Tweede Kamer de wet moet aanpassen."

Het komt regelmatig voor dat werknemers tegen de lamp lopen, vertelt Stephan Roelofs van Be Responsible. Dat adviesbureau helpt bedrijven om alcohol- en drugsvrij te werken. "Een paar weken geleden nog een kraanmachinist. Die rook naar alcohol en moest van de werkgever een alcoholtest doen. De machinist bleek zo'n 2,5 promille te blazen." Dat staat gelijk aan grofweg tien tot twaalf glazen bier.

Be Responsible helpt bedrijven ook om te gaan met dit soort problematisch drank- en drugsgebruik. "We koppelen mensen aan de juiste zorg. Deze persoon mag voorlopig niet op de kraan werken. Er is sprake van alcoholisme en daar moet eerst aan gewerkt worden."

Een ander voorbeeld van Roelofs: "Een vrachtwagenchauffeur van in de vijftig, die dronk 1,5 liter Beerenburg per dag. Hij moest 's ochtends eerst een limonadeglas vol drinken, anders trilde hij te veel om de sleutel in zijn autoslot te krijgen. Hij zit nu sinds twee weken in een verslavingskliniek."

Testapparatuurfabrikant Dräger levert onder meer een wangslijmtester aan bedrijven. "Deze test op methamfetamines, thc, opiaten, amfetamines, cocaïne en benzodiazepinen", zegt Marlou Verspruij.

"We horen van klanten dat tussen de 5 en 8 procent van de medewerkers positief test op een van deze drugsgroepen. Het wordt steeds normaler gevonden om iets te gebruiken. Ik denk dat testen daarom nodig is om een veilige werkvloer te creëren."

Het bedrijf Arbofit voert alcohol- en drugstesten uit bij organisaties. "Wij faciliteren een behoefte in de markt", zegt René Buitelaar van Arbofit. "Het gaat om bedrijven met verhoogde veiligheidsrisico's: in de petrochemie, productie, in de haven en het vervoer. Het gaat nooit om bedrijven in een kantooromgeving. Men vindt dat het veiligheidsbelang prevaleert boven het individuele privacybelang en bedrijven proberen het zo netjes mogelijk te doen."

"Wij ontkennen op geen enkele wijze het grote belang van een veilige werkplek", zegt een woordvoerder van de Autoriteit Persoonsgegevens. "De vraag is hoe je erachter komt of iemand nuchter zijn werk doet. Er zijn allerlei manieren: oplettende teamleiders, elkaar erop aanspreken, het bevorderen van een veiligheidscultuur, een intensief hr-beleid."

"Maar wij trekken een duidelijke grens bij het afnemen van lichaamseigen stoffen en het verzamelen van medische gegevens. Dit mag echt alleen bij uitzondering, als je dit wettelijk regelt in een democratisch proces."

FNV: alleen onder zeer strikte voorwaarden

Vakbond FNV is tegen het routinematig testen van personeel. "Maar voor functies met een hoog veiligheidsrisico kan een periodieke test overwogen worden, onder strikte voorwaarden en als uiterste middel", zegt Rik van Steenbergen van de FNV.

"Want het is een behoorlijke inbreuk op de privacy en lichamelijke integriteit. Als het er in de praktijk op neerkomt dat grote groepen werknemers getest gaan worden die zelf niet omgaan met gevaarlijke stoffen of grote ongelukken kunnen veroorzaken, dan zijn we daar fel op tegen."

Werkgevers: 'regel dit'

Werkgeversorganisaties VNO-NCW en MKB Nederland willen dan ook dat het kabinet gaat regelen dat er meer wettelijke testmogelijkheden komen voor bedrijven. De huidige situatie levert volgens de werkgevers potentieel gevaarlijke situaties op voor medewerkers, omwonenden of zelfs voor de continuïteit van nutsvoorzieningen.

"Het is belangrijk dat hier nu stappen gezet worden vanwege de veiligheid", aldus een woordvoerder. "Dit wél mogelijk maken behoeft een concrete wetswijziging."

Maar of en hoe het kabinet dit zal doen, is nog onduidelijk. Minister Dekker voor Rechtsbescherming zei onlangs wel dat het kabinet over het onderwerp met vakbonden en werkgevers in gesprek gaat. "We gaan bespreken in welke specifieke gevallen de behoefte bestaat voor het afnemen van alcohol- en drugstesten met het oog op de veiligheid. Hierbij dient rekening gehouden te worden met het belang van werknemers bij bescherming van hun privacy."

quote:

‘War on drugs’ belabberd: ‘Kali-team’ Antwerpen valt uiteen

Niet alleen voert de politie een ‘war on drugs’ uit, ook onderling wordt er flink gevochten, zo blijkt. En deze politie-oorlog heeft een nieuwe dimensie erbij gekregen. Het ‘Kali-team’, die allerlei diensten verenigde in één ‘task-force’ in Antwerpen en de strijd moest aangaan met de ‘mocromaffia’ – het amalgaam van vooral cocaïnebende Marokkaanse drugbendes – is uiteengevallen. De federale speurders willen niet meer met hun lokale collega’s werken. Volgens Het Laatste Nieuws deed het onafgesproken oprollen van de ‘Noodle-bende’ – door de lokale politie – de emmer van ontevredenheid overlopen.

Het Kali-team werd vorig jaar in leven geroepen. Op het Antwerpse Kiel werkten zo’n 35 lokale politiespeurders samen met 40 agenten van de federale gerechtelijke politie. Dit op een speciaal ingerichte en beveiligde verdieping in het Digipolis-gebouw. Maar de samenwerking verliep al snel stroef. Informatie werd niet altijd even vlot gedeeld, wat leidde tot spanningen. De raid op het ‘Noodle-netwerk’ twee weken geleden deed de emmer overlopen.

Slechts een handvol federale flikken blijven op Kali-hoofdkwartier in Digipolis

Twee weken geleden viel de lokale politie namelijk binnen op containerterminal 1742. Met groot vertoon rolden de lokale flikken toen de Noodle-bende op. Alleen: de bedoeling was dat het federale team die operatie zou uitvoeren. In de dagen na de arrestaties lieten de federale agenten zich nog amper zien in het Kali-hoofdkwartier. Via mail werd geïnformeerd dat de federale agenten opnieuw vanuit hun kantoren aan de Noordersingel werken. De lokale agenten blijven wel het Kali-kantoor gebruiken: “Het stadsbestuur heeft 600.000 euro geïnvesteerd in dit speciale kantoor met alle mogelijke informatica”, zo luidt het ginder via HLN. “Dit gooien wij niet zomaar weg. Wij willen met de nieuwe Antwerpse procureur bekijken hoe het verder moet met het Kali-team en met het Stroomplan.”

Stanny De Vlieger van de federale politie, die in 2018 ook werd aangesteld als baas over het Kali-team, ontkent dat alle federale speurders weg zijn uit Digipolis, alwaar het Kali-team opereerde/opereert. “Die bewering mist elke nuance. Onze mensen werken zowel vanuit Digipolis als vanuit de Noordersingel. Het hangt af van het soort werk.” Er zijn inderdaad nog enkele federale speurders actief bij Kali. Het gaat om een klein financieel-economisch team die verdachte handelszaken onderzoekt en met wie de andere diensten wel vlot samenwerken.

Burgemeester Bart De Wever (N-VA) is alleszins niet te spreken over het opstappen van het gros van de federale speurders en noemt het een blamage voor de werking van het gerecht en de veiligheidsdiensten. De Wever wil nu “een serieuze uitleg” van de justitieminister Koen Geens (CD&V) en binnenlandminister Pieter De Crem (CD&V).

Mocro-maffia kwelt Antwerpen

De Noodle-bende is/was een Marokkaanse drugsbende gecentreerd rond twee families. De naam is afkomstig van een restaurant genaamd ‘Mr. Noodles’, dat door bendelid Moraad E.M. werd uitgebaat. Het restaurant was het doelwit van één van de 60 onopgeloste aanslagen die verband houden met de ‘mocro-oorlog’ in Antwerpen.

Cocaïne is een groot probleem in Antwerpen. Berichten over tonnen onderschepte cocaïne halen geregeld de media. In 2016 werd Antwerpen nog betiteld als de ‘grootste cocaïnehaven van Europa’ is. Dat is ook niet toevallig want in Rotterdam – de belangrijkste haven van Nederland – worden voornamelijk vloeibare goederen toegeleverd, terwijl er in Antwerpen vooral containers toekomen. Die containers lenen zich uitstekend tot het binnensmokkelen van grote hoeveelheden drugs.

Criminele bendes met Marokkaanse wortels – in Nederland betiteld als ‘mocromaffia’ – zoals ‘de Turtles’ en ‘de Mixers’ domineren de lucratieve en clandestiene cocaïnehandel. Eerder bleek tevens dat de mocromaffia hecht verweven is met verschillende islamitische gebedshuizen. Maar het milieu heeft ook een flinke voet in het onderwijsveld, alwaar men leerlingen – veelal van allochtone afkomst – van kindsbeen af in de drugswereld trekt. De conflicten tussen de bendes leiden tot gewelddadige afrekeningen met bommen en schietpartijen. Er worden zelfs geregeld handgranaten gegooid naar gebouwen.

quote:

De Spaanse douane onderschept cocaïne in Vigo, begin deze maand AFP EU overspoeld door cocaïne, recordhoeveelheid onderschept

De hoeveelheid cocaïne die jaarlijks in de Europese Unie in beslag wordt genomen, stijgt razendsnel. Uit een rapport van het Europees Waarnemingscentrum voor drugs en drugsverslaving (EMCDDA) blijkt dat de onderschepte hoeveelheid van ruim 70 ton in 2016 verdubbelde naar ruim 140 ton het jaar erop.

Volgens het onderzoekscentrum heeft de cocaïne ook de hoogste zuiverheid in tien jaar. Dat wijst volgens de onderzoekers op een toegenomen beschikbaarheid van de drugs. Hoewel de coke steeds puurder wordt, valt dat aan de prijzen nauwelijks af te zien. De gemiddelde straatwaarde van een gram cocaïne in Europa ligt vrij stabiel tussen de 55 en 82 euro.

Een mogelijke verklaring die het EMCDDA geeft voor het groeiende aanbod, is de innovatie in de cocaïnemarkt. Zo is het voor aanbieders makkelijker om hun coke te slijten, door middel van bijvoorbeeld marktplaatsen op het darknet en via sociale media. Het agentschap spreekt van de "Uberisatie" van de cocaïnehandel, vanwege de handel via apps op smartphones.

Smokkel

De meeste cocaïne, 45 ton, werd in beslag genomen in België. Daarna volgt Spanje, met 41 ton. In Nederland werd 14,6 ton onderschept. Vooral de smokkel via containers in havens zou moeilijk te stoppen zijn. Dat geldt ook voor de smokkel in synthetische opiaten. Die zijn over het algemeen effectiever dan de natuurlijke varianten, waardoor ze in kleinere hoeveelheden gesmokkeld worden.

Vlak buiten de EU valt ook de rol van Turkije in de drugshandel op. Hoewel Turkije er niet uit springt op het gebied van cocaïnehandel werd er wel meer mdma en amfetamine onderschept dan in alle Europese landen samen.

Dat de cocaïnehandel de laatste jaren welig tiert in Europa, was al wel bekend. Verschillende politie- en opsporingsdiensten maakten de afgelopen tijd melding van grootschalige smokkel, bijvoorbeeld in Europese havens. Ook worden regelmatig drugsmarkten op het darknet opgerold door de politie.

Gevolgen voor gezondheid

Volgens het EMCDDA is het moeilijk in te schatten wat de gevolgen van het toegenomen cocaïnegebruik zijn voor de volksgezondheid. Dat komt vooral doordat de meeste methoden waarmee die inschattingen worden gemaakt zijn gericht op het gebruik van opiaten, zoals heroïne. Het gebruik van die drugs nam de afgelopen jaren juist af.

Wel is duidelijk dat meer mensen zich laten behandelen voor cocaïneproblemen. Opvallend is ook dat de onderzoekers er rekening mee houden dat het gebruik van crack in opmars is. Die coke, die wordt gerookt, wordt veel vaker in verband gebracht met problematisch gebruik.

De meest gebruikte drug binnen de Europese Unie is nog altijd cannabis. Volgens het rapport gebruikten in 2017 bijna 25 miljoen mensen in Europa cannabis. Cocaïne werd door 3,9 miljoen Europeanen gebruikt en partydrug mdma, dat in Nederland populair is, werd door 2,6 miljoen mensen gebruikt.

quote:

Doet jouw gemeente mee met de wietproef?

quote:

TIEL - Nijmegen, Arnhem, Zutphen, Harderwijk en Tiel gaan zich aanmelden als kandidaat voor de wietproef. Tot uiterlijk 10 juni kunnen gemeenten hun belangstelling om te experimenteren met legale wiet kenbaar maken bij het Rijk. Landelijk worden er tien gemeenten uitgepikt die de proef mogen gaan doen.

Het Rijk wil via de wietproef experimenteren met legalisering van de wietteelt en wietinkoop van coffeeshops. Nu gebeurt dat nog illegaal 'aan de achterdeur' en wordt de verkoop van hennep en hasj in coffeeshops gedoogd. Dat brengt niet alleen coffeeshops in een hachelijke positie, het speelt ook georganiseerde criminaliteit in de kaart. Daarnaast zorgen illegale wietkwekerijen voor onveilige situaties en overlast.

Tijdens de proef wordt wiet verkocht die onder staatstoezicht is verbouwd. Deelnemende gemeenten, zoals Nijmegen, Arnhem en Tiel, hebben de hoop dat legalisering van wiet de problemen en overlast oplost. 'We zien heel veel problematiek rondom die achterdeur. Ook in onze stad rollen we nu heel regelmatig hennepplantages op en daar willen we echt vanaf', aldus burgemeester Hans Beenakker van Tiel.

Voorwaarden te beperkt

Toch zijn er heel wat gemeenten – waaronder Amsterdam en Den Haag – afgehaakt, omdat ze de voorwaarden van de proef te beperkt vinden. Zo besloot Wageningen zich niet aan te melden voor de proef. Burgemeester Geert van Rumund vindt de proef niet representatief genoeg: er worden maximaal tien gemeenten geselecteerd. 'De beoogde effecten op criminaliteit, overlast en de volksgezondheid zullen daarmee te moeilijk meetbaar zijn', schrijft hij aan de gemeenteraad.

De coffeeshophouders in de stad hekelden onder meer de duur van de proef (4 tot 5,5 jaar) waarna ze weer terug zouden moeten naar de illegale inkoop aan de achterdeur: als ze hun huidige contacten verliezen, zijn ze dan mogelijk des te meer overgeleverd aan criminelen.

Rijk selecteert tien gemeenten

Het zijn niet de enige, overgebleven vragen rondom de wietproef. Zo vrezen gemeenten voor juridische procedures en de kosten daarvan, als ze coffeeshops moeten dwingen mee te doen.

Ook veel gemeenten die zich nu aanmelden, doen dat om die redenen 'onder voorbehoud': ze kunnen zich altijd nog terugtrekken. Eind dit jaar worden tien gemeenten in Nederland geselecteerd die gaan experimenteren met de legalisering van wietteelt- en handel.

quote:

Michael Gove says drug admission will not lead to US travel ban

quote:

Michael Gove has said his use of cocaine in the past will not lead to him being banned from entering US, as he struggled to get his Tory leadership campaign back on track.

Gove dismissed as “foolish” the idea that American authorities could ban a prime minister from entering their country, even though some UK citizens have been stopped from going to the US after admitting to having taken drugs.

He acknowledged he was “fortunate” not to have been sent to prison for using the class-A drug while a journalist about 20 years ago but said it was unlikely to lead to a travel ban.

Pressed on the BBC’s Andrew Marr Show about whether he had ever lied about his drug use to US immigration authorities, Gove said: “I don’t believe that I have ever, on any occasion, failed to tell the truth about this when asked directly.” He said he was not asked about drug use when he became a government minister.

The environment secretary has had to confront a series of difficult questions after his drug use while in his 30s was revealed in a new book by a journalist, Owen Bennett.

quote:

Drugs expert barred from policy panel after criticising Home Office

Minister vetoed appointment of woman who called Home Office drug policy ‘utter BS’

A government minister vetoed the appointment of an expert to a public body after vetting found she had criticised the Home Office and called for drug policy reform, it has emerged.

Documents released under a subject access request also reveal that candidates for public bodies now have their social media profiles scrutinised by ministers, including posts regarding the “PM/government”, Windrush, Brexit and anything “diversity-related”.

An online search by the Advisory Council on the Misuse of Drugs (ACMD) secretariat found that Niamh Eastwood, the director of Release, the UK’s centre on drugs and drug laws, had described a Home Office policy position as “utter BS” and claimed it was “just making s**t up” in a tweet.
Get Society Weekly: our newsletter for public service professionals
Read more

Eastwood had been deemed appointable to the ACMD, which makes drug policy recommendations to government, by a Home Office advisory assessment panel.

Although it was recognised that her “contribution could enrich the group”, there was concern that she “may use the appointment as an inappropriate lobbying opportunity”.

It was suggested that Eastwood’s “clear views on drugs liberalisation” might impede her ability to be “impartial, and provide unbiased views”. When asked for comment, the Home Office claimed that the decision was made “on the basis of expertise”.

Vetting candidates for such appointments has been tightened following Toby Young’s brief time at the Office for Students after he came under scrutiny for a number of offensive tweets.

In a subsequent report, the Commissioner for Public Appointments highlighted a “possible lack of due diligence by the recruiting department” and there are now checks on “relevant social media content”.

Eastwood said during her interview that she was a critic of the government’s drug policy. The Home Office secretariat later flagged a number of critical tweets, including one posted in April 2018 which said:

^{The @ukhomeoffice provides a further response to the ACMD on #DCRS & it is UTTER BS! https://assets.publishing(...)Atkins_MP_to_OBJ.pdf … - misrepresentation of the evidence & just making s**t up!}

She was referring to a letter regarding drug consumption rooms (DCRs) sent by Victoria Atkins, the minister for crime, following a report on how to reduce opioid-related deaths in the UK.

The letter omitted to mention that DCRs have public health benefits and that there has never been an overdose within one of the facilities, instead focusing on the “implied acceptance of criminality” that their introduction – which Nicola Sturgeon has called for – could bring.

In the internal correspondence, the council’s secretariat said: “Having a different view to the Home Office is not a barrier to appointment, but the language and tone used identifies a concern that the candidate would find it hard to work alongside government and may use the appointment as an inappropriate lobbying opportunity.”

An email from the minister for crime’s office read: “The minister is content with the recommendations, apart from N Eastwood as a candidate.”

Atkins, who is the government’s spokesperson on drug policy, “voluntarily recused herself” from policies and decisions relating to cannabis last year after British Sugar began growing substantial amounts of the controlled substance under a Home Office licence to sell for medicinal purposes. Her husband, Paul Kenward, is the company’s managing director.

Corey Stoughton, Liberty’s advocacy director, said: “Rather than creating an echo chamber of ‘yes people’, the Home Office should be open to the sort of honest feedback and genuine scrutiny that comes with recruiting the best people available.

“Preserving the independence of these important advisory and oversight bodies is critical to stop damaging policies and bad practice from becoming entrenched. As a ministry that has produced more than its fair share of scandal and criticism, we should be particularly concerned about this practice from the Home Office.”

Eastwood, who sits on a number of other advisory groups, said people were dying from drug misuse in record numbers and she stood by her remarks.

“The Home Office has repeatedly presented the evidence on drug consumption rooms inaccurately and have refused to consider introducing these life-saving initiatives,” she said. “The fact that I do not agree with the Home Office’s position should not bar me from being on an independent advisory board; in fact it smacks of political interference and a fear of diverse views.”

She added: “It is shocking the Home Office is routinely checking whether applicants have commented on Windrush or Brexit, regardless of whether they have or not.”

A Home Office spokesperson said: “Ministers are responsible for appointing members to public bodies in line with the governance code on public appointments. They are provided with a choice of appointable candidates for each competition and will make the appointment objectively and on the basis of expertise.”

The department would not confirm whether any candidates had been vetoed by ministers in relation to criticism over Windrush.

quote:

Turks-Nederlandse 'koning van heroïne' opgepakt in Spanje

In de Spaanse regio Galicië is een netwerk van drugssmokkelaars opgerold waar een Turks-Nederlandse heroïnehandelaar de grote leverancier voor was. Het gaat volgens Spaanse media om Sadullah U., betiteld als "koning van heroïne". Hij zou eerder deze week zijn opgepakt zijn met zeven kilo heroïne in zijn auto. Naast hem werden de afgelopen dagen nog 16 andere mensen gearresteerd.

U. wordt gezien als een van de grootste heroïnehandelaars van Europa. Naar verluidt woonde hij praktisch in zijn Audi A3, waarmee hij dagelijks grote afstanden aflegde. Ook wordt gemeld dat U. nooit mobiele telefoons gebruikte.

De Spaanse politie ontdekte in januari dat een drugshandelaar in de stad Ourense veel heroïne begon te verhandelen en startte een onderzoek dat tot de arrestaties van gisteren heeft geleid. Rechercheurs namen naast de heroïne ook 66 kilo speed en duizenden euro's in cash in beslag.

U. werd twee keer eerder gearresteerd. De laatste keer was in 2008 toen de Spaanse politie de grootste heroïnevangst ooit in Spanje deed. Toen werd meer dan 300 kilo drugs op een jacht bij Barcelona ontdekt. In 1994 belandde U. in de de gevangenis na de vondst van 118 kilo heroïne in Madrid.

Heel groot nieuws is dit niet in Spanje, zegt correspondent Rop Zoutberg. Galicië staat bekend als een van de grote invoerhavens van Zuid-Amerikaanse drugs. Vanuit de deelstaat worden grote delen van West-Europa voorzien van cocaïne en heroïne.

Zoutberg: "De drugsbendes waren vooral eind jaren negentig zeer berucht, ook door de drugsproblemen die ze in Galicië veroorzaakten. Tegenwoordig lijken de drugsbaronnen beter gecontroleerd, al zijn er zeker aanhouding als deze van tijd tot tijd."

Ohio attorney general blasts Cincinnati's new marijuana law

quote:

Ohio Attorney General Dave Yost blasts Cincinnati's new marijuana ordinance

He claims councilmembers were pandering for votes

CINCINNATI -- Ohio's attorney general blasted Cincinnati's new marijuana ordinance as useless Friday, saying councilmembers were pandering for votes and showed "disrespect" and "arrogance" for state law.

Attorney General Dave Yost rebuked the City Council's majority vote Friday in an interview with WCPO Anchor Craig McKee for WCPO's weekly Sunday news program, "This Week in Cincinnati."

City Council voted 5-3 Thursday to decriminalize possession of up to 100 grams. And there is no age limit on possession. The law takes effect 30 days after the vote.

Yost said state law doesn't allow anybody to be arrested for possession of up to 100 grams anyway, and the maximum fine for that having amount is $150.

"These laws are symbolic. They're not going to create any new cause of action," Yost said. "But it shows a disrespect for the law and an arrogance on the part of legislators in a city that want to wrest away from the state the responsibly for making laws. "

Councilmember Jeff Pastor, who co-sponsored the ordinance with Vice Mayor Christopher Smitherman, said he respects Yost but disagrees with his claim that passing the law was just for votes.

"We're certainly not pandering for any votes," Pastor said in a statement to WCPO. "This is a human issue. This is righting a wrong."

quote:

Op maandag 17 juni 2019 10:22 schreef Zomaar-een-Chinees het volgende:
Als een overheid al die cash vindt bij deze criminelen wat gebeurt er dan mee?

quote:

Colombia leader hits out at 'hypocrisy' of middle-class cocaine users

Iván Duque decries social acceptability of drug that inflicts environmental and social damage on producers

Middle-class cocaine users are inconsistent hypocrites if they fail to recognise the environmental and social damage their drug use is inflicting on producer countries, the Colombian president has said during a visit to London.

In an interview with the Guardian on Monday, Iván Duque said that cocaine’s social acceptability had to end. “There are many people who present themselves as environmentalists, and if they want to be coherent, they must understand all the environmental damage that is caused by the production of cocaine – not just destroying tropical forests, [but] spreading chemicals in protected areas and destroying human capital,” he said.

Duque said that cocaine production leads to the destruction of thousands of hectares of tropical forest. “It’s not just big social damage, but environmental damage. How can you present yourself as a defender of the environment when you are creating so much harm? There needs to be an end to hypocrisy and inconsistency,” he said.

Asked what he thought of admissions by prominent British politicians – including the Conservative leadership candidates Michael Gove and Boris Johnson – that they have used cocaine, Duque said: “The issue with illegal drugs is, they not only have a bad effect on your health, but potentially on third parties. It’s not advice to candidates. Its advice to human beings.”

However, Duque also pledged to relaunch the aerial spraying of coca crops with herbicides within weeks – a process that has been widely criticised by farmers for devastating legal crops alongside illicit plantations.

Colombia suspended the aerial fumigation of coca, the raw ingredient in cocaine, in 2015 after the World Health Organization linked the herbicide glyphosate to cancer. The decision was later backed by the country’s constitutional court.

The US, frustrated by surging cocaine exports, has pressured Duque to resume aerial spraying and threatened to decertify Columbia as a partner in its war on drugs.

Duque said he was considering tougher measures against coca growers – not to please any third country, but because it was his country’s “moral responsibility to act”.

Colombia remains the world’s largest producer of cocaine exports, and a recent UN report said the total acreage under production was an estimated 17% higher in 2017 than 2016.

The drug trade has flourished despite the 2016 peace deal with the guerrillas of the Revolutionary Armed Forces of Colombia (Farc). That accord was supposed to usher in a peaceful new chapter, but violence still rages as dissident rebel factions and rightwing paramilitaries battle for control of coca-growing territory once controlled by Farc.

Activists and social leaders have been targeted at unprecedented levels: 702 have been murdered since the peace deal was signed, while 135 ex-combatants have also been killed.

As Duque met potential investors in the City of London, protesters nearby laid the names of hundreds of murdered social leaders, human rights defenders and trade unionists along the pavement of Threadneedle Street.

Miriam Ojeda, originally from Cali, Colombia, who now lives in Denmark Hill, said Duque had betrayed the terms of the peace deal with the Farc. “All the institutions for peace have been sabotaged systematically,” she said.

“The government is telling the business community that everything is good in Colombia, but in fact these people have been killed since the peace agreement has been signed … Communities in Colombia are facing violence on a daily basis.”

Duque was relatively unknown until he won the presidency in Colombia last year after spending most of his adult life in Washington DC, working at the Inter-American Development Bank.

A rightwinger naturally allied to Washington, Duque has played a prominent role in the international effort to oust Nicolás Maduro, as the deepening crisis in neighbouring Venezuela has sent at least a million migrants across the border between the two countries.

Duque was one of the first Latin American leaders to recognise the opposition leader Juan Guaidó, who declared himself Venezuela’s rightful ruler in January. In March Duque declared that Maduro was “facing his last days”, but since then the opposition campaign has faltered.

“The current dictatorship has been in power for almost two decades and will not end overnight, but I think this time the diplomatic blockade has made the dictatorship the weakest it has ever been,” he said on Monday.

“It could take a day, a week, a month. [Maduro’s] military forces are broken, and day by day more of the military want to be on the right side of history. He is surrounded by people that any moment can turn their back on him. The three conditions are clear. We need an end to the dictatorship, a transitional government, and free and fair elections.”

Donald Trump and his hawkish national security adviser, John Bolton, have repeatedly warned that military intervention remains an option in Venezuela, but Duque warned against such measures. “A foreign military option [would be] very costly and very complex. The only viable way to put pressure on Maduro to step down and end this is for the military to put itself on the right side of history,” he said.

quote:

Drugs met waarde van 1 miljard dollar gevonden in haven Philadelphia

Op een containerschip in de haven van Philadelphia hebben de Amerikaanse autoriteiten een partij cocaïne onderschept van 15.000 kilo.

Het gaat volgens het Openbaar Ministerie om een van de grootste drugsvondsten in de geschiedenis van de Verenigde Staten.

De partij drugs vertegenwoordigt een straatwaarde van zo'n 1 miljard dollar. De bemanning van het schip is aangehouden.

Verdere details zijn niet bekendgemaakt.

quote:

Feds seize more than 16 tons of cocaine at Philadelphia terminal

quote:

"This amount of cocaine could kill millions -- MILLIONS -- of people," US Attorney William M. McSwain said in a tweet.

twitter:

USAttyMcSwain twitterde op dinsdag 18-06-2019 om 20:16:37 This is one of the largest drug seizures in United States history. This amount of cocaine could kill millions - MILLIONS - of people. My Office is committed to keeping our borders secure and streets safe from deadly narcotics. https://t.co/nWPfgpGqYa reageer retweet

quote:

Op woensdag 19 juni 2019 13:27 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

[..]

twitter:

USAttyMcSwain twitterde op dinsdag 18-06-2019 om 20:16:37 This is one of the largest drug seizures in United States history. This amount of cocaine could kill millions - MILLIONS - of people. My Office is committed to keeping our borders secure and streets safe from deadly narcotics. https://t.co/nWPfgpGqYa reageer retweet

Die reacties

quote:

Op donderdag 20 juni 2019 07:42 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Het is echt wachten tot die boomers en bejaarde dood gaan. Dan kan er eindelijk gezond, rationeel beleid komen.

quote:

Families of people killed by drugs to march on parliament to demand decriminalisation

‘I’m walking for my son, so his existence isn’t meaningless, so that minds can be changed and attitudes altered’

Families of people killed in drug-related deaths will next week start a six-day walk to parliament to raise awareness of the harms of current drug policy.

The walk, organised by Anyone’s Child, a collective of families affected by drugs who are campaigning for legal control and regulation of the drugs trade, will start on 20 June and end with families sharing their stories outside parliament.

The group are calling on MPs to regulate drugs, putting doctors, pharmacists and licensed vendors in charge of the illegal narcotics market, which they say will save lives.

“I’m walking for my son Jake, so his existence isn’t meaningless, so that 22 years of loving is not wasted, so that minds can be changed and attitudes altered,” Chris Evans, who lost her son to a drug overdose, said.

“I’m walking 55 miles of the Thames Path for my dead sons Jake and Roland. Along the way we want to raise awareness and funding for our campaign,” said Rose Humphries, who lost two sons to overdoses.

Anne-Marie Cockburn, who co-founded Anyone’s Child, and who lost her 15-year-old daughter Martha to an overdose, said: “As I stand by my child’s grave, what more evidence do I need that things must change? I believe that my daughter would still be alive today had she taken something that was legally regulated.”

In the UK, 70 people die in drug-related deaths every week, according to research by the European Monitoring Centre on Drugs and Drug Addiction (EMCDDA).

James Nicholls, chief executive of the Transform Drug Policy Foundation, told The Independent: “This campaign wants to see a radical change to drug policy. All drugs can be harmful, but the law as it stands makes them much more dangerous. We want to see drugs legally regulated, as is the case for alcohol and tobacco.

“At the moment, people have no idea what they are buying and we see countless deaths every year from accidental overdose or poisoning. The amount of violence linked to supply is also spiralling. These families have experienced the tragic consequences of all this, which is why they’re calling for the government to bring the drug trade under control.”

Jane Slater, Anyone’s Child coordinator, told The Independent: “Our drug laws can harm anyone’s child. Keeping drugs illegal isn’t keeping our children safe, it’s putting them in danger. Our voices must be heard and our politicians must listen.”

quote:

Op donderdag 20 juni 2019 19:19 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Er zijn al wat ouders met gezond verstand.
[..]

quote:

Op donderdag 20 juni 2019 19:22 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Ja, jawel. Maar het is over het algemeen wel echt een boomer dingetje.

quote:

Catastrophic failure of the war on drugs

This vast unethical trade is co-created by politicians, including President Duque of Colombia, who back a policy of global prohibition, writes Danny Kushlick

In time-honoured fashion we see the tired trope of cocaine users’ responsibility for violence in Colombia (Colombian president says middle-class cocaine users are hypocrites, 18 June). It is 10 years since the UK and Colombian governments launched their “Shared Responsibility” campaign to highlight links between users and the criminal trade. It was dropped because it was ineffective in reducing demand. This most recent call will have little or no effect on demand, but does serve politicians’ need to distract citizens from the catastrophic failure of the so-called “war on drugs”.

Anyone who buys illegal drugs does contribute to the criminal market. However, this vast unethical trade is co-created by politicians, including President Duque of Colombia, who back a policy of global prohibition. Duque’s predecessor, President Santos, said he would consider legalising cocaine in 2011, and is now a member of the Global Commission on Drug Policy, which collectively supports the legal regulation of drug markets. Unless and until policymakers begin to seriously engage with the issue of who controls the international drug trade, we cannot make progress in reducing opportunities for organised crime and improving international development and security.

Danny Kushlick
Head of external affairs, Transform

quote:

Congress Votes YES to Protect Legal Marijuana

For the first time ever, the House of Representatives just voted to restrict the Department of Justice from interfering with the states that have legalized adult-use marijuana.

The importance of this 267 to 165 bipartisan vote on the Blumenauer amendment cannot be overstated. Today, nearly one in four Americans reside in a jurisdiction where the adult use of cannabis is legal under state statute.

Today’s action by Congress highlights the growing power of our movement and the work of NORML leaders all around the country.

“It’s past time we protect all cannabis programs,” said Rep. Earl Blumenauer, co-founder of the Congressional Cannabis Caucus and lead sponsor of the amendment. “We have much more work to do. The federal government is out of touch and our cannabis laws are out of date. I’m pleased that the House agrees and we are able to move forward.”

Now, we must shift our focus to the Senate and ensure that they do not move to strip out these hard-fought protections.

Make a contribution to our Senate Education Fund right now so we can do a full-court-press and cure those Senators who are suffering from Reefer Madness!

Never in modern history has there existed greater public support for ending the nation’s nearly century-long failed experiment with marijuana prohibition. Now is our time to make our voices heard in the halls of Congress.

Together, we’re going to win this vote, and ultimately end marijuana prohibition from sea to shining sea. Together, we will legalize America.

quote:

Cocaine user spared jail on Michael Gove plea

A class A drug user walked free from court yesterday after the judge ruled he should “suffer no more for dabbling in cocaine” than Michael Gove.

Judge Owen Davies QC upheld a legal argument with the defence that he should not be punished any more than the former Lord Chancellor.

Gove, who is still in the running to become the next Prime Minister, has admitted to taking the drug at parties twenty years ago.

Those caught in possession of a class A drug can be sentenced to up to seven years in prison, which Gove himself admitted he was “fortunate” to avoid.

But the defendant, who has not been named, was given a conditional discharge after suggesting “he should suffer no more for dabbling in cocaine than should a former Lord Chancellor.”

A source close to Judge Davies explained yesterday that he made the remark during legal argument with the defence, and not during sentencing.

“I think the judge was trying to make a joke rather than a political point,” the source told the Telegraph.

Tim Kiely, who represented the defendant in court, tweeted: “Who says humour and justice don’t mix?”

quote:

The new drug highway: Pacific islands at centre of cocaine trafficking boom

Explosion in number of boats carrying cocaine and meth from Latin America to Australia is causing havoc for islands on the way

quote:

It is the drug route you’ve never heard of: a multibillion-dollar operation involving cocaine and methamphetamines being packed into the hulls of sailing boats in the US and Latin America and transported to Australia via South Pacific islands more often thought of as holiday destinations than narcotics hubs.

In the past five years there has been an explosion in the number of boats, sometimes carrying more than a tonne of cocaine, making the journey across the Pacific Ocean to feed Australia’s growing and very lucrative drug habit.

Caught in the middle are countries such as Fiji, which the Guardian visited as part of a series investigating the Pacific drug highway. Other countries affected include Vanuatu, Papua New Guinea, Tonga and New Caledonia, whose waters and beaches are being used as storage grounds for billions of dollars worth of illicit drugs.

Hundreds of kilograms of cocaine have washed up on remote Pacific beaches, ships laden with drugs have run aground on far-flung coral reefs, and locals have discovered huge caches of drugs stored in underwater nets attached to GPS beacons.

“Draw a direct line between Bogotá and Canberra and it goes straight through the islands,” says Dr Andreas Schloenhardt, professor of criminal law at the University of Queensland.

The Pacific has been a transit point in the drug route for decades, but law enforcement and security analysts told the Guardian the use of the route appears to have increased dramatically in the past five years. Since 2014, Australian federal police have been involved in the seizure of about 7.5 tonnes of cocaine shipped in small vessels such as yachts through the region and intended for Australia.

quote:

Some of the larger Pacific nations are starting to see serious cocaine and methamphetamine addiction, as well as associated gang violence, crime and police corruption.

Superintendent Brett Kidner, who served as senior liaison officer for the AFP in the Pacific region from 2016 to the beginning of 2019, said during his time based in Suva he noticed a “shift in attitudes” toward illicit drugs among Pacific nations.

“Whereas initially they considered it predominantly a problem for Australia and New Zealand, and they were merely transit points, at the end there they were starting to see a significant increase in their domestic use … I definitely saw an increase in use in Fiji, Tonga, Samoa.”

The transnational shipment of drugs through the Pacific is not the only cause of Fiji’s burgeoning domestic drug problem, says the country’s police commissioner, Sitiveni Qiliho, who spoke to the Guardian on a police boat during a patrol along the west coast of Fiji’s main island. A booming tourism industry and increasing wealth in the country also play a part.

“When [traffickers] get in drugs, normally they drop off a few kilos for payment and that is what goes into the market, so that increases the usage,” Qiliho says.

Ian Collingwood, who has lived in Fiji for most of his life and has fallen into drug addiction, told the Guardian that the nation’s drug problem could no longer be described as emerging but as “well-emerged and sizeable”.

quote:

Home Office refuses to defend UK Government drugs policy

The Home Office has refused invitations from the Scottish Affairs Committee to give evidence on the UK’s drugs policy, despite rising numbers of drug-related deaths in Scotland.

Following requests to give evidence defending the UK’s current drugs policy and its impact on Scotland, Minister for Crime, Safeguarding and Vulnerability, Victoria Atkins MP has told the Scottish Affairs Committee she will not appear in front of the Committee.

Review of UK drugs policy needed

During the Committee’s ongoing inquiry into Problem Drug Use in Scotland, the Committee has heard evidence that UK drug policy should be reviewed to better support the recovery of drug users. The Committee’s evidence suggests that the Misuse of Drugs Act is restricting the Scottish Government’s ability to address the rising number of drug-related deaths in Scotland, for example by preventing the opening of Safe Consumption Rooms, meaning urgent reform of UK Government policy is required.

No appearance before Committee

The Committee has asked the Minister to appear in front of the Committee on numerous occasions to account for the UK Government’s drugs policy and has been told in the most recent communication that the Minister “is not offering any dates for her appearance”.

Chair's comments

Commenting on the Home Office’s refusal to account for its policy, Committee Chair Pete Wishart MP said:


.. “When hundreds of people are dying each year from drugs in Scotland, it is reprehensible that the Minister will not come to the Scottish Affairs Committee to answer some important questions about the UK’s drug policy.

.. If the Government is confident that it is taking the right approach to tackling drug misuse it should be willing to appear before my Committee to defend its position.”

quote:

Italiaanse ‘Cocaïnekoning' ontsnapt via het dak uit gevangenis in Uruguay

De Italiaanse maffiabaas Rocco Morabito (52) is ontsnapt uit de gevangenis in de Uruguayaanse hoofdstad Montevideo. Via een gat in het dak konden hij en drie andere gedetineerden uit de gevangenis vluchten, zegt het ministerie van Binnenlandse Zaken in Uruguay.

Na de ontsnapping beroofden de gedetineerden een vrouw in de omgeving van de gevangenis. De groep is nog steeds voortvluchtig.

Morabito is volgens de Italiaanse autoriteiten een topfiguur binnen de beruchte maffiafamilie 'ndrangheta. De maffiafamilie die oorspronkelijk uit Napels komt is wereldwijd actief, ook in Nederland. In december vorig jaar hield de Nederlandse politie een grootschalige actie tegen de maffiaclan, onder andere in Limburg waren er invallen. De bijnaam van Morabito is de 'Cocaïnekoning van Milaan'.

Salvini: 'Ontsnapping is schandalig'

Het maffialid was sinds 1994 op de vlucht. In 2017 werd Morabito gearresteerd in Uruguay. Hij zat sindsdien in de gevangenis, in afwachting van zijn uitlevering aan Italië. In dat land moet hij nog een gevangenisstraf uitzitten van dertig jaar, onder meer voor drugshandel en lidmaatschap van een criminele organisatie.

De Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken Matteo Salvini noemt de ontsnapping op Twitter schandalig. Hij wil dat de autoriteiten in Montevideo ophelderen hoe Morabito de benen kon nemen. Salvini zei dat hij op Morabito zal blijven jagen.

De drie andere mannen die ontsnapten met Morabito zouden worden uitgeleverd aan Brazilië en Argentinië.

quote:

Illegal drug classifications are based on politics not science – report

Global Commission on Drug Policy calls for a reclassification of drugs including cocaine, heroin and cannabis

Illegal drugs including cocaine, heroin and cannabis should be reclassified to reflect a scientific assessment of harm, according to a report by the Global Commission on Drug Policy.

The commission, which includes 14 former heads of states from countries such as Colombia, Mexico, Portugal and New Zealand, said the international classification system underpinning drug control is “biased and inconsistent”.

A “deep-lying imbalance” between controlling substances and allowing access for medicinal purposes had caused “collateral damage”, it said. Such damage included patients in low- and middle-income countries forced to undergo surgery without anaesthetic, to go without essential medicines and to die in unnecessary pain due to lack of opioid pain relief.

Other negative consequences were the spread of infectious diseases, higher mortality and the global prison overcrowding crisis, the report said.

“The international system to classify drugs is at the core of the drug control regime – and unfortunately the core is rotten,” said Ruth Dreifuss, former president of Switzerland and chair of the commission. She called for a “critical review” of the classification system, prioritising the role of the World Health Organization (WHO) and scientific research in setting criteria based on harms and benefits.

Restrictions on milder, less harmful drugs should also be loosened, the commission said, to include “other legitimate uses”, including traditional, religious or social use.

Some illegal drugs, including cocaine, heroin, cannabis and cannabis resin, were evaluated up to 30 years ago or have never been evaluated, Dreifuss said, which seriously undermines their international control.

Asked whether these drugs should be reclassified, Juan Manuel Santos, the former president of Colombia, replied “yes”. “The scientific basis is non-existent,” Santos told journalists at an online briefing to discuss the commission’s report.

“It was a political decision. According to the studies we’ve seen over past years, substances like cannabis are less harmful than alcohol,” he said. “I come from Colombia, probably the country that has paid the highest price for the war on drugs.”

After 50 years, the war on drugs has not been won, Santos said. It had caused “more damage, more harm” to the world than a practical approach that would regulate the sale and consumption of drugs in a “good way”.

The WHO estimated in 2011 that 83% of the world’s population lived in countries with low or non-existent access to opioid pain relief.

The commission’s recent report looks into how “biased” historical classification of substances, with its emphasis on prohibition, has contributed to the world drug problem. Under the current system, in place since 1961, decisions on classifying drugs are taken by the Commission on Narcotic Drugs (CND), a body of UN member states established by the UN Economic and Social Council. The WHO Expert Committee on Drug Dependence provides recommendations to the CND. However, the recommendations are then voted on by the CND members, leaving them open to political decisions.

Helen Clark, the former prime minister of New Zealand, said the WHO should make decisions on drug classification based on health and wellbeing. More harmful drugs would require a higher level of intervention, she said.

“The international community should recognise that the system is broken,” said Clark. “They should recognise the inconsistencies and it should trigger a review.”

Risk thresholds, such as those used for alcohol, should be used for illegal drugs rather than the “absolute precautionary principle”, she said.

The commission called on the international community to move towards the legal regulation and use of drugs. In January, the WHO recognised the medical benefits of cannabis and recommended it be reclassified worldwide.

Michel Kazatchkine, French physician and former executive director of the Global Fund to Fight Aids, Tuberculosis and Malaria, said that 75-80% of the global population do not have access to medicines and “all of the reasons are linked to repression and prohibition-based control systems”.

“These restrictive policies under international control have been impeding and are continuing to impede medicines that are not only needed, but are on the WHO list of essential medicines.”

He said a “crisis of regulation” in the US had led to the “dreadful consequences” of the opioid crisis, as a result of which 72,000 people died in 2017.

“We need to think of these things with a fresh outlook,” said Anand Grover, the former special UN rapporteur for health, India. “We can’t go with the cultural biases of the west.”

quote:

Wat als ‘narcostaat’ Nederland belasting heft op drugs?

Door het gedoogbeleid hoeven de vele illegale wietkwekers die ons land telt niet te vrezen voor straffen, maar als ze gepakt worden wel voor een naheffing van de fiscus. Maar wat als er standaard belasting zou worden geheven op de productie van cannabis? En hoe zit dat met xtc en cocaïne? "Het enige waar criminelen voor vrezen is regulering."

Het is vandaag 'internationale antidrugsdag' en dus laait ook het debat over het Nederlandse drugsbeleid nog maar eens op. Het verbieden van middelen lost weinig op: het gebruik daalt niet en de illegale drugshandel floreert als nooit te voren.

War on drugs is mislukking

Sterker nog, de gehele War on Drugs is in vijftig jaar tijd uitgelopen op een dure mislukking en dus moeten overheden de verkoop en consumptie van illegale drugs gaan reguleren, zo stelt de Global Commission on Drug Policy (GCDP), een denktank vol staatshoofden onder wie oud-presidenten van Colombia, Mexico, Brazilië en Portugal, in een nieuw rapport waarin ook de huidige, gedateerde classificatie van drugs wordt bekritiseert.


Op de Dam in Amsterdam werd daarom vandaag gedemonstreerd tegen het averechtse beleid middels een 'yogasnuifsessie'. "Een ludieke actie om de hypocrisie omtrent drugs aan te kaarten", vertelt initiatiefnemer Machteld Busz, tevens directeur van Stichting Mainline dat onder meer gezondheidsvoorlichting geeft.

Busz: "In het publieke debat wordt vooral met de vinger gewezen naar de gebruiker. Die heeft natuurlijk ook verantwoordelijkheid, maar wij roepen op tot een rationeel debat zonder emotionele en morele ondertoon. Daarbij is het tijd om serieus te kijken naar regulering van het drugsprobleem dat vooral aan de productiekant ligt."


Amerika loopt voorop

Als onderdeel van die regulatie is ook het heffen van belasting een optie. Zo heffen inmiddels zeven Amerikaanse staten belastingen op het kweken en verkopen van recreatieve marihuana die mogelijk is na de volledige legalisering.

"In Nederland betalen coffeeshophouders omzetbelasting, maar producenten niet", zegt Ton Nabben, drugsonderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam. "Maar als de staat de regie overneemt bij de regulering van middelen, behoort ook een belasting voor producenten zeker tot de mogelijkheden."


Drugsbelasting in maatschappij investeren

Wat zou dat opleveren? In de VS werd alleen al in 2018 tot wel 319 miljoen dollar per staat opgehaald met wietbelastingen. Geld dat terugvloeit in de maatschappij en wordt besteed aan onder meer voorlichting over drugsmisbruik en medisch onderzoek.

Busz ziet dit ook voor ons land wel zitten. "Wij hebben geen blauwdruk hoe dat eruit moet zien. Maar als je gaat reguleren, kun je ook belasting heffen en die gelden gebruiken voor de gezondheidszorg."


Cannabis meest gebruikt

Nederland, dat in in het buitenland intussen bekend staat als narcostaat, staat volgens Nabben wat betreft het gebruik van wiet en hasj in de middenmoot. Van de volwassenen rookte 4,6 procent in 2018 de afgelopen maand een joint. Daarmee is cannabis veruit de meest gebruikte drugs. Bij het gebruik van andere middelen ging het om 1,9 procent, blijkt uit cijfers van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu.

Nabben: "We springen er als land niet bovenuit qua consumptie. Er wordt meer geblowd in landen waar geen coffeeshops zijn. Wel is er een brede feestcultuur in Nederland met bovengemiddeld veel festivals waar xtc gebruikt wordt."


Miljarden aan synthetische drugs

En omdat ons land een grote rol speelt in de illegale productie van xtc, liggen de kosten voor een pilletje hier laag. Maar omdat ons land een grootexporteur is van met name synthetische drugs, wordt er jaarlijks miljarden euro's verdiend aan de illegale productie. Nederlandse drugscriminelen produceerden vorig jaar voor een straatwaarde van minstens 18,9 miljard euro aan xtc en amfetamine.


Accijnzen

Ondertussen heeft de overheid nauwelijks controle. Wat betreft verslavende middelen worden er wel accijnzen gerekend op tabak (2,7 miljard euro in 2018), bier (457 miljoen euro), wijn (348 miljoen) en overige alcohol (342 miljoen). Maar dus niet bij de lucratieve wietmarkt. Volgens de laatste schatting van Bureau Intraval in opdracht van dagblad Trouw wordt er jaarlijks ongeveer 1 miljard euro omgezet in legale coffeeshops.

De omvang van de illegale economie is vele malen groter: 4,8 miljard euro, zo schat het CBS. Volgens Nabben zijn criminelen gebaat bij illegaliteit. "Het enige waar criminelen voor vrezen is regulering".


Tijd voor beter beleid

Busz vindt dat vooral de controle moet worden teruggepakt. "Er is nu geen grip vanuit de overheid op illegale netwerken. We hebben in Nederland eerder een drugsprobleem gehad met heroïne in de jaren 80 en dat onconventioneel opgelost. Nu is het opnieuw tijd voor een beter drugsbeleid."

quote:

Grootste partij drugsafval ooit gevonden in Voorthuizen

In een loods aan de Garderbroekweg in Voorthuizen heeft de politie een enorme hoeveelheid drugsafval gevonden. Het gaat om bijna 45.000 liter en het is een unieke vondst.

"We hebben weleens grote partijen, die meestal in de openbare ruimte bij een sloot of weg terecht komen. Nu dus in een loods en het is echt een grote partij. Zo groot hebben wij het nog nooit gezien", zegt politiewoordvoerder Simen Klok tegen Omroep Gelderland. "Je kunt afvalstoffen niet zomaar wegdoen, dus het werd opgeslagen in deze loods."

De vaten staan rijen dik tegen elkaar aan. Het afval komt waarschijnlijk uit een drugslaboratorium waar synthetische drugs gemaakt worden, zoals xtc en mdma.

Verdachte busjes

Rechercheurs deden uitgebreid onderzoek en ook de Landelijke Faciliteit Ontmantelen (LFO) van de politie kwam naar de loods. Het is nog niet duidelijk waar het afval vandaan komt. De politie vraagt om informatie over verdachte busjes en vrachtwagens in de buurt.

Woordvoerder Klok zegt dat de politie een tip kreeg en toen is gaan kijken. Er is geen milieuschade, maar het zal veel geld gaan kosten om alles op te ruimen.

quote:

Marching Orders: Carnival of Cocaine Cancelled at the G20

Brazilian exports to Japan, already quite low, have dropped further this year.

While en route to the G20 summit in Osaka, a member of Brazilian President Jair Bolsonaro’s security detail, Sergeant Silva Rodrigues, was stopped in Spain with 39 kgs – yes, thirty-nine kilos – of cocaine. This is an enormous stash for one person to try to shift on an aeroplane, even (or especially) a military one. It has an approximate street value of £4 million in the UK, and likely a lot more given that it was probably uncut.

Spain, though, is probably the worst place in Europe to try to transit with large amounts of drugs. The country regularly intercepts multi-tonne cargos of illicit narcotics, due to the fact that it has substantial domestic consumption and it is also the only continental gateway where two of the main global trafficking routes converge into Europe (namely, a West African one via Morocco, and one of the more southerly direct channels from Latin America across the Atlantic).

This in turn raises a number of serious questions. Given that someone so close to the Brazilian President felt able to move so much cocaine – 39 kgs would have represented a major haul in many European countries, and generally would only be discovered on a boat, in a port – suggests that he had very much crossed the line. Did he assume that the diplomatic immunity conferred by travelling in a G20 delegation meant that he would be neither searched, nor his contraband ultimately discovered?

Perhaps even more troubling is what this episode says about the Bolsonaro government. It is – or should be – remarkable that someone so close to the President can be corrupted, using the state security umbrella to traffic drugs. It is perhaps even more astonishing that someone working within the military might seek to do so without being discovered before provoking a major international incident. Was he a single ‘bad apple’, or does this suggest a wider culture of impunity within the Bolsonaro administration itself? If the latter, how high does the corruption go?

Many more amusing questions also come to mind. How did the man squeeze so much into his 23 kgs baggage allowance? Was the coke intended to travel all the way to Japan? If it was, who was it intended for: just those ‘below stairs’, or the delegates themselves? There is obviously nobody better to host a summit after-party than the Brazilians, but what happens now it’s no longer snowing in Osaka? Will it just be sake and sushi, instead of supernova caipirinhas? Can we expect a degree of diplomatic blow-back in the Brazil-Spain bilaterals? Are the Brazilians now desperately asking the British delegation for the numbers of local dealers, as well as expressing their disappointment to lame-duck Prime Minister Theresa May at dead-duck Michael Gove’s failure to make the final round in the Conservative leadership race and be here shadowing her at this year’s summit?

Jokes aside, there is something both strangely compelling and absolutely infuriating in the spectacle of supposedly whiter-than-white politicians who have come to power espousing moralistic crusading agendas demonstrating, whether through their own deliberate – and deliberately concealed – actions, or by failing to uphold standards in their staff, rank hypocrisy when it comes to drugs. In the UK, parliament itself is absolutely teeming with traces of cocaine, yet politicians continue to spout disingenuous nonsense while actively undermining inconvenient expert knowledge on the subject that flies in the face of successful and exciting developments in legal change elsewhere in the world. Some even have breathtaking conflicts of interest: Victoria Atkins, the minister responsible for regulating drugs in the UK has taken a continually hard line on the prohibition of recreational cannabis while her husband actively builds a licit medical cannabis empire largely free from competition (due to a paucity of licences) behind what are effectively legal trade barriers over which his wife has a substantial degree of influence.

Recent weeks have brought a succession of old, white, male British politicians who are generally wealthy, usually aristocratic and were educated in the country’s dangerously anachronistic elite public schools – which exist largely to train reactionaries to run an empire which no longer exists – reflecting on their drug use while at university. This nearly always took place at Oxford, a place that continues to incestuously spew out a constantly self-reproducing caste of “overconfident and intellectually shallow” chancers that is the Tory party elite. Their admissions about previous recreational drug use have involved relentless lying, both in terms of downplaying the frequency and extent of their recreational experimentation, and always solemnly declaring it “a mistake” that they “regret”.

This – unless Conservative politicians with leadership aspirations are freakishly unique as a sample of the general drug-consuming population, which is perhaps not impossible given the above – sits entirely askance from the experience of most people, who, in general, and unless they are part of the small fraction with a serious addiction problem, have a good time psychoactively altering their state of mind. Unless, we imagine, they had the misfortune to be sat next to a coked-up, gurning Michael Gove at an afterparty droning on about his ambitions to privatise schools and force kids to give up critical thinking in favour of rote-learning historical dates, rendering them more prone to deteriorating mental health. David Cameron is believed to have spent time raving, and even hosted an “Ibiza-style party” once at Chequers. There is literally no way he did not have a good time doing any of this.

This “lie of repentance” is malicious: it permits politicians to actively continue the failed “war on drugs” and thus deliberately expose less powerful people – often minorities – to the kind of unfair, unnecessary, arbitrary and intrusive surveillance, with all the inhumane repercussions that ensue from convictions that they have never had to fear themselves. Indeed, the only reason the war continues is to police the poor and marginalised. In power, the likes of Gove have even hypocritically sought to end the careers of teachers for engaging in exactly the kind of behaviour that he himself enjoyed with impunity. Why, if the views of converts to the drug warrior cause like Gove and others are sincerely held, are they not advocating “stop and search” in Oxford colleges, such is the apparent scale of criminality there?

The curious case of this week’s Brazilian scandal is even more grotesquely fascinating. Bolsonaro’s proto-Trumpian comments are well-publicised, and have comprised making it easier to shoot those involved in the drug trade, including torturing dealers. Recently, he has enacted much tougher sentencing for traffickers, and engaged in militarised crackdowns against gangs and other criminal actors. In the broader hemisphere, his government has continually railed against the “narco-dictatorship” that has flourished in Venezuela during the late Maduro era, and has even apparently sought to play a key role in potentially toppling the regime in Caracas.

Of course, there is no serious suggestion that Bolsonaro himself is involved in this cocaine fiasco: Rodrigues was in an advance party laying the ground for the President’s arrival, and he was instantly turned over to the Spanish authorities. So, at present, it seems that this is primarily embarrassing for Bolsonaro, rather than a decisive blow to his international credibility.

Perhaps the traffickers should have asked another famous South American with a predilection for the white stuff about how to get it airborne and across the world to a major international gathering successfully: this is something Diego knows how to do in style!

quote:

Grapperhaus over aanpak drugscriminelen: ‘Stop met pillen slikken op festivals’

quote:

Minister Ferd Grapperhaus van Justitie en Veiligheid vindt niet dat de aanpak van drugscriminelen faalt. ,,Wel hebben we een probleem, daarom blijf ik de knip trekken.’’

De kamer van Ferd Grapperhaus (59) in de toren van zijn ministerie staat vol Kuifje-parafernalia: een bijna manshoge replica van de rood-wit geblokte raket naar de maan staat op het tapijt, op zijn bureau kruipt Kuifje uit een Chinese vaas en aan de muur hangt een kalender met professor Zonnebloem.

Kuifje is een inspiratiebron voor Grapperhaus. Ook al omdat de fameuze stripheld zijn avonturen altijd tot een goed einde brengt. In de echte wereld is de minister zelf ook aan zo’n missie bezig. Hij wil Nederland afhelpen van zijn bedenkelijke reputatie als Europese vrijmarkt voor drugsproducenten en -handelaren. Een huzarenstukje Kuifje waardig.

Aanpak

De Brabantse onderzoeksredactie van de dagbladen waarmee deze krant samenwerkt (ED, BD en BN DeStem) concludeerde uit ruim honderd gesprekken met betrokkenen uit alle lagen van de criminaliteitsbestrijding dat het zover voorlopig nog niet is. Sterker, de aanpak schiet schromelijk tekort. De achterstand op de zich razendsnel ontwikkelende internationale onderwereld groeit nog steeds. Vooral Brabant zucht onder de drugscriminaliteit. Openlijk klagen Brabantse bestuurders, commissaris van de Koning Van de Donk voorop, dat de minister te weinig geld en middelen beschikbaar stelt voor politie en justitie.

Grapperhaus reageert stellig: ,,We boeken wél successen. We hebben criminele motorbendes verboden, we rollen tientallen drugslabs op en banken werken goed mee aan de aanpak van witwassen.” Maar de criminelen die vanuit het zonnige buitenland bij die drugslabs aan de touwtjes trekken en het grote geld verdienen? Die zijn toch niet binnen bereik? ,,We moeten nog stappen zetten om bij de echt grote bedragen te komen”, beaamt de bewindsman.

Vorderingen

Toch is hij optimistischer dan veel politici, bestuurders en opsporingsambtenaren die waarschuwen dat Nederland het zo niet redt. ,,Ik heb echt het idee dat we flinke vorderingen hebben gemaakt. De intensieve en integrale aanpak in het zuiden staat bijvoorbeeld flink overeind. Wat ze daar doen, is een voorbeeld van innovatie voor heel Nederland. Ik zeg het nog maar eens: we hebben een probleem, maar zijn geen narco-staat.” Zelf zit hij ook niet stil, benadrukt Grapperhaus. Hij heeft gebroken met een jarenlange traditie van beknibbelen op politie en justitie. ,,Ik trek de knip en wil dat blijven doen. We hebben bij de politie de koers gekeerd met een forse, structurele investering en er komt meer geld voor het Openbaar Ministerie en de rechtbanken. We laten onze partners nu niet in de steek, zeker ook niet in Brabant en Limburg.”

Zo trok het kabinet eenmalig 100 miljoen euro uit voor een anti-ondermijningsfonds en 40 miljoen voor het afpakken van crimineel geld en de opsporing van cybercrime.

Behalve met geld en personeel schiet het kabinet te hulp met nieuwe wetgeving. Met een aanpassing van de Wet voorkoming misbruik chemicaliën wil het kabinet nieuwe designerdrugs en drugsgrondstoffen sneller kunnen verbieden. De kosten van het opruimen van drugslabs en hennepkwekerijen worden straks direct verhaald op daders.

Het aantal drugsafvaldumpingen blijft maar stijgen: in de natuur, in een sloot of zomaar in een woonwijk. Maar volgens Dr. Thomas ter Laak van de UvA en KWR Watercycle hebben criminelen nog veel meer creatieve manieren om van hun afval af te komen, die veel minder goed zichtbaar zijn.

Witwassen

Verder maakt Grapperhaus met zijn collega Hoekstra van Financiën een actieplan tegen witwassen. ,,Foute belastingadviseurs, accountants, notarissen, trustkantoren, maar ook foute autoverhuurbedrijven moeten we aanpakken en kaalplukken. Als dat gaat verwateren, krijg je op den duur de maatschappij niet mee bij de bestrijding ervan. Dat is ondermijning.”

De minister werkt ook aan een wet die het betrokken diensten mogelijk maakt onderling informatie te delen waar dat volgens de huidige privacyregels niet mag. Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar sleutelen aan de privacyregels is wat hem betreft geen eeuwig verboden terrein. ,,Je moet je steeds afvragen: waar dient die opgeëiste bescherming toe?”

Het aanspreken van de burger op zijn verantwoordelijkheid is een andere poot waarop de ondermijningsaanpak steunt. Grapperhaus doelt dan vooral op het wijdverbreide drugsgebruik. Is legaliseren dan geen optie? Onder anderen emeritus hoogleraar Cyrille Fijnaut pleitte onlangs voor onderzoek daarnaar, want zo maak je het verdienmodel van drugscriminelen kapot.

Waarom zijn drugs zo verslavend? In onderstaand college legt professor Cohen uit hoe drugs op je fysieke en mentale gestel werkt.

Waarom zijn drugs zo verslavend? (3/5)

Festivals

De minister maakt er niet bepaald een geheim van hoe hij daarover denkt. ,,Niet in mijn tijd! Als je nu moedeloos wordt en alles legaliseert, word je het putje van de wereld. Dan vrees ik dat, over niet al te lange tijd, niet deze brave meneer meer op mijn plek zit, maar een kerel met een grote zonnebril die journalisten met vervelende vragen zo het gebouw uitgooit.”

Grapperhaus citeert zelf hoogleraar Pieter Tops: ,,Die zegt: ‘Drugs legaliseren? We hebben al genoeg problemen met alcohol.’” De bewindsman wil het drugsgebruik juist maatschappelijk ter discussie stellen en harder aanpakken, te beginnen op festivals. ,,Dat massale pillen slikken op festivals geeft een verkeerd signaal af, dat moet stoppen. Je moet het drugsgebruik van yogasnuivers aan de kaak durven stellen. Als het mensen lukt om vegetarisch te eten, dan kunnen we toch ook met z’n allen stoppen met pillen? Ik drink nu alcoholvrij bier, dat had ik tien jaar geleden ook niet gedacht.”

Scootertje

Grapperhaus is een hardliner als het om drugsconsumptie gaat, maar van een jacht op gebruikers wil hij niets weten. ,,Ik ga niet op een scootertje met de politie achter gebruikers aan. Maar met een pilletje kom je zo’n festivalterrein straks niet meer op. We moeten vooral de handelaren en drugsdealers harder aanpakken.”

Grapperhaus komt voor economische hindernissen te staan. In het gevecht tegen de explosief toegenomen cocaïnesmokkel schreeuwen opsporingsdiensten om strengere controles, vooral in de zeehavens en op Schiphol. Dat is een groot dilemma, want het fors opschroeven van controles kost bedrijven tijd en geld.

Drugsbestrijding betekent altijd snijden in eigen vlees. ,,Natuurlijk kan ik een heel plan ontwikkelen om alle containers te controleren. Maar als ik daarmee enthousiast naar werkgeversorganisatie VNO-NCW loop en zeg ‘Heren, moet u nu eens luisteren wat voor idee ik heb’, nou, dan mag ik m’n koffie niet eens meer opdrinken.”

Technische oplossingen

Daarom denkt Grapperhaus aan slimme, technische oplossingen die geen files veroorzaken op de Noordzee. ,,Kijk bijvoorbeeld eens naar de Maasvlakte. Heb je die moderne ladingscanners van de douane daar weleens gezien?”

De grote vraag is of het hele pakket van nieuwe wetten en technologie, extra investeringen en de nieuwe ‘Brabantse’ aanpak echt gaat werken en, zo ja, hoe snel. De bewindsman begrijpt het ongeduld. ,,Bestuurders vragen me dan na een maand: ‘Ferd, waar blijven die extra agenten nou? We zien ze niet.’ Maar zo werkt het niet. Geef me de tijd. Volgend jaar evalueren we de investeringen en inspanningen die we nu doen, daar mogen jullie ons op afrekenen.”

quote:

Lading drugs gevonden op marinebasis Curaçao

Op marinebasis Parera op Curaçao is gisteren een lading cocaïne gevonden in een container, die klaarstond voor transport naar Nederland. De drugs werden gevonden tijdens een doorzoeking door de marechaussee, meldt het ministerie van Defensie.

Het is niet bekend hoeveel kilo cocaïne is aangetroffen, of er aanhoudingen zijn verricht en voor wie de container bestemd was. Het onderzoek wordt gedaan door het Openbaar Ministerie op Curaçao, maar dat was niet bereikbaar voor commentaar.

De basis ligt in een baai bij de hoofdstad Willemstad. Op de basis is ook het Operatiecentrum van de marine gevestigd. Dat stuurt alle anti-drugsoperaties in het Caribisch gebied aan.

quote:

The great Australian methamphetamine flood

Statistics show that Australia is losing its war on methamphetamines, so perhaps it's time to rethink our strategy, writes Dr John Jiggens.

THE ILLICIT DRUG DATA REPORT (IDDR) is the annual summary of the “progress” of Austalia’s endless war on drugs.

Produced by the Australian Crime Intelligence Commission (ACIC), Australia’s national criminal agency, their most recent snapshot of the drug war, IDDR 2016/17, records that the 154,650 Australian drug arrests that year was enough to fill AAMI stadium three times.

A record 27 tonnes of illicit drugs were seized that year, too — twice the weight of a QE2 anchor, the IDDR boasts. The rampaging illicit drug market has grown so huge, it can comfortably drag this staggering weight of seizures in its wake. If only our Government could “grow” other industries so well.

In his preface, ACIC CEO Michael Phelan reports that the drug markets in Australia remain ‘resilient’, though the enormous numbers of drug arrests suggest that “rampant” would be a more accurate characterisation.

In another carefully measured euphemism, he calls Australia’s methamphetamine market ‘large and intractable’, but, as the graph below shows, “going gang-busters” is a far more accurate assessment. This graph of amphetamine seizures at the border over the most recent decade exhibits the unambiguous profile of a methamphetamine flood.



The graph illustrates the weight (and number) of amphetamines seizures at the Australian border in each financial year for the decade before 2016/17. The period between 2011 and the present is what I call the “great Australian methamphetamine flood” when enormous amphetamine seizures from overseas criminal gangs began to be detected at the Australian border, which turned rapidly into the present unprecedented flood. The cause of this flood, ironically, was the war on ice, itself and the extraordinarily high price of ice caused by the war.

The war on ice

Now into its tenth year, the war on ice is portrayed as an outstanding success by the media and Government. Under this tough-on-drugs, lock-all-users-up approach, Australia has spent tens of billions on law enforcement while spending relatively little on treatment, trying to arrest our way out of the problem.

The policy has proved counter-productive because the anti-ice propaganda (remember those sensationalist “Ice Kills” ads?) is dismissed by users, despite their appeal to non-users. Most users are not having problems and when they do, being demonised makes recovery difficult because it cuts their support from family and friends.

Unlike Portugal, which treats drugs as a health problem and pours its money into treatment, we try to solve the problem using police, courts and prisons, with shock tactics, with military-style assaults, believing that we will win the war through shock and awe. As drug offences skyrocket, the cost of drug law enforcement – the amount of Government money spent on the police, prisons and courts securing these drug arrests – increases proportionally.



During these six years, we spent over $10 billion on drug law enforcement and received the methamphetamine flood as an unexpected consequence. While total drug arrests almost doubled because of the “tough on drugs” policy – increasing from 84,757 to 154,600 between 2010/11 and 2016/17 – the number of amphetamine-type stimulants (ATS) arrests in Australia almost quadrupled from 12,897 to 47,531 as the police in Australia unleashed the war on meth.

All that police attention that the war on ice brought should have caused the price of ice to rise, but after an initial spike the price of ice remained puzzling stable, nonchalantly navigating the crackdown because Australia now had the highest-priced ice in the world.

For the police and Government media departments, these were glory days. Record-breaking seizure followed record-breaking seizure; with every massive seizure, premiers and police commissioners, prime ministers and Border Force ministers claimed victory. But no matter how big the seizure was or how many stunning victories they announced, they never had any effect. The methamphetamine market wasn’t a market any more. It was an unprecedented flood.

Since May 2011, the Australian record for methamphetamine seizures has increased sevenfold, going from a then-record seizure of 240 kilograms that month to a new record of 306 kilos in July 2012, to a newer record of 585 kilos in November 2012, to another record ice seizure of 849 kilos in November 2014. In turn, this was surpassed by a new record seizure of 903 kilos in early 2017 which was again topped by a seizure of 1.2 tonnes in Geraldton later that year.

This brings us to the massive seizures of 2019 — the tsunamis. The first of these, the so-called “tsunami of ice”, was 1.7 tonnes of meth that was discovered in California en route to Victoria in January 2019. This can’t be counted as an Australian record; rather it is included because it is the largest ever meth seizure in the USA, giving Australia the U.S. record ice seizure as well. The latest Australian record – the Australian tsunami – is 1.6 tonnes of methamphetamine discovered in a consignment of stereo speakers in Melbourne in June 2019. These twin meth tsunamis were both valued at $1.3 billion.

Each of these massive seizures was hailed by politicians and journalists as proof that the war on ice was a great success because the police were taking billions of dollars of drugs off the street, but these figures were a clever way to lie with statistics, inflating the actual value many hundreds of time because they were based on a street value of about $1 million per kilo and not cost of methamphetamine production of a few thousand dollars per kilo.

The big picture was not one of continuing police success, as police spun the story, but one of a country swimming in illicit drugs because of its counter-productive prohibitionist drug policy.

When the Australian Federal Police (AFP) conducted the first of these enormous seizures on 4 May 2011, it earned breathless praise from Matt Doran, reporting for Ten News, who exhausted his superlatives describing how this massive bust had delivered “a monster blow to those who organise the traffic in deadly and illegal drugs”. It was, Doran continued, “an extraordinary 240 kilograms of ice with a street value in excess of $50 million, the biggest bust in Australian history”. He declared it had “dealt a major, major blow to organised crime in Australia”.

But this “major, major blow” had no effect at all. As the graph of seizures shows, it was the first small wave of the approaching flood. In 2011, a 200-kilo seizure was extraordinary. Since then, they have become almost commonplace.

In the eight years since, the market has been in flood and the seizures have been huge and growing in size — the scale of the flood is unprecedented.

Since 2014, the police have claimed several seizures each with a street value greater than a billion dollars. The two most recent, the record U.S. and Australian methamphetamine seizures, were valued at $1.2 billion.

In 2011, Matt Doran called a $50 million seizure a “major, major blow”. Eight years later, the market is many times larger and the big seizures – the tsunamis – are valued at over $1 billion. Of course, this is “street value” — real production cost would be only a few million dollars, but with the potential to become billions of dollars once they are successfully smuggled into Australia, so the incentive to continue the flood is staggering.

The enormous increase in price from the production cost of a few thousand dollars per kilo in countries like Thailand and Mexico to an Australian street value of a million dollars per kilo is entirely due to the huge amounts of money we spend on drug law enforcement, on policing, prisons and courts.

What the drug war warriors won’t admit is that the cause of Australia’s ice flood is the war on ice itself and the blowback from the police attempt to arrest their way out of the problem.

Before the flood, amphetamine-type stimulants were largely manufactured in Australia. In their 2012 annual report, the International Narcotics Control Board suggested that the recent crackdown on precursor chemicals in Australia caused the price of amphetamine-type stimulants to rise, which has, in turn, attracted the attention of foreign traffickers seeking to take advantage of the potential for profits.

The initial police crackdown on home-bake and precursors shifted the balance of the methamphetamine market toward importation and this is the reason for the record seizures at the border. Since the shortage caused by local law enforcement only drove prices higher, Australia became a focus for overseas gangs because it was the most profitable methamphetamine market in the world. Australia’s methamphetamine market was globalised and outsourced to the global amphetamine industry: the Mexican cartels, the Southeast Asian triads and the outlaw motorcycle gangs of Canada and the U.S. who found the Australian ice market very attractive. The great Australian methamphetamine flood rolled in.

By giving Australia the highest-priced methamphetamine in the world, the war on ice made Australia the target for these gangs and unleashed an unprecedented methamphetamine flood. As a result of the flood, seizures have increased sevenfold and amphetamine arrests have quadrupled while the price has remained stable.

Our prohibitionist policies criminalise all drug use when our aim should be to treat drug abuse. While 90 per cent of Australia’s illicit drug budget goes into law enforcement, the Portuguese turned this on its head by decriminalising and diverting the money going to police into health and treating drug addiction as a health problem. Arresting your way out of the problem doesn’t work.

_{* Sources: Illicit drug arrest figures are from IDDR (2016-17). COST DLE for 2010/11 is based on estimates in Jiggens (2013) and Ritter et al (2013). These papers estimate the cost of drug law enforcement that year as approximately $1,200 million, giving an average cost per drug arrest of about $14,000 for 2010/11. This is adjusted for inflation to give an average cost per drug offence for succeeding years, which is used to estimate Cost DLE for these years, using the equation, Cost DLE = average cost/drug arrest x number of drug arrests.}

quote:

War on Drugs Has Done Far More Harm Than Illegal Drugs, Major Report Finds

(TMU) — Illegal drugs including cocaine, ecstasy and opiates can potentially be less harmful than tobacco or alcohol yet are seen as dangerous narcotics due to cultural biases and politics rather than actual science, according to a report by the Global Commission on Drug Policy.

Calling for a comprehensive review of the international system that classifies drugs, the commission—comprised of 14 former heads of states from countries including Mexico, Colombia, Portugal and New Zealand—blasted the “incoherence and inconsistencies” of laws that cherry-pick the harmful effects of certain substances using “unreliable and scientifically dubious” methods.

The group also described how the scheduling system has propped up a global drug control regime that imposes major costs on society in the form of “collateral damage,” with some substances facing strict controls and others allowed for medical purposes. This has entailed patients in low-to-middle income countries facing surgery without anesthetics, a lack of crucial medicines, and excruciating and painful deaths that were wholly unnecessary and a result of a ban on opioid pain treatment.

In 2011, the World Health Organization (WHO) estimated that 83 percent of the global population resides in countries where access to opioid pain relief is either inadequate or nonexistent.

Michel Kazatchkine, a French physician and former head of the Global Fund to Fight Aids, Tuberculosis and Malaria, said that 75 to 80 percent of the global population lacks access to medicines and “all of the reasons are linked to repression and prohibition-based control systems,” according to the Guardian.

Other consequences include the spread of infectious diseases, higher mortality rates and prisons around the globe that are filled to the brim with drug users.

The group wrote:

. “Such drug control policies have resulted in social and economic problems not only for people who use drugs but also for the general population, including health epidemics, prison overcrowding and arbitrary enforcement of drug laws.”

Continuing to criticize the arbitrary and biased application of drug laws, the group wrote:

. “This de facto prohibition is arbitrary. the current distinction between legal and illegal substances is not unequivocally based on pharmacological research but in large part on historical and cultural precedents.

. It is also distorted by and feeds into morally charged perceptions about a presumed ‘good and evil’ distinction between legal and illegal drugs.”

Ruth Dreifuss, former president of Switzerland and commission chair, blasted the classification while calling for a “critical review” that centers the WHO, modern scientific research and a criteria that sufficiently takes into account the harm and benefit of substances. Dreifuss said:

. “The international system to classify drugs is at the core of the drug control regime – and unfortunately the core is rotten.”

Dreifuss also noted how some illegal drugs such as cocaine, heroin, cannabis and hashish haven’t been seriously evaluated in 30 years or weren’t evaluated at all, seriously undercutting the legitimacy of prohibitionist approaches.

Former president of Colombia Juan Manuel Santos similarly affirmed that drugs should be reclassified. Speaking to journalists in an online briefing on the report, Santos noted that “the scientific basis [of classification] is non-existent.”

Continuing, the former president explained:

. Instead, the country has been saddled for over 50 years with an unwinnable drug war that causes “more damage, more harm” to the world than practical approaches to regulating the sale and consumption of drugs in a “good way,” he added.

The Global Commission added the “only responsible answer to this complex topic is to regulate the market of illegal drugs, starting by establishing regulations and a new scheduling system adapted to the dangerousness of each drug and based on solid scientific assessments,” in line with the same criteria used for food, medications, and other products that could potentially pose risks to consumer health.

The group added:

. “While the international community continues to struggle to find a new consensus, countries should move forward with designing and implementing a more rational policy of scheduling, controlling and regulating psychoactive drugs.”

The group also recommended that milder and less harmful drugs should have restrictions loosened, especially to include “other legitimate uses” such as traditional, religious or social use.

Anand Grover, the former special U.N. rapporteur for health, India, said:

. “We need to think of these things with a fresh outlook. We can’t go with the cultural biases of the west.”

quote:

Middlesbrough: Where heroin is cheaper than cigarettes

In Middlesbrough, a bag of heroin can cost as little as £5. It is not the only town in England to see problems with the drug and homelessness. BBC Tees reporter Adam Clarkson spent an evening on the streets with people who wanted to tell their stories.

"You want hardcore? I'll show you hardcore."

Longshank is 46 years old. That's not his real name but how he wants to be referred to. He's homeless and has promised to "show me the ropes". About five years ago, he found himself sleeping rough. He had struggled with alcohol addiction for years, but said it was the death of his wife that saw his life spiral out of control.

"She was my partner in crime, the best thing that ever happened to me. I was with her 31 years. It broke my heart," he said.

He's drinking a two-litre bottle of cider when we meet. He drinks at least one every day.

"I get wrecked just to get numb. I can't face the music," he adds, "But life has to go on."

He describes his life as "horrendous".

Two days ago, somebody threw a bucket of urine at him.

"It was in the middle of Linthorpe Road. I was just sat there. They swilled me. You wouldn't believe it. I've never been so humiliated."

We walk to the same spot when a drunk man, who is known to Longshank, becomes aggressive towards me. Things become heated, but calm down as the man bursts into tears. He says he and his partner recently lost a baby, and are facing the prospect of becoming homeless.

I am told that arguments and violence "come with the territory".

Longshank then shows me "the bedroom department" - a sheltered car park behind a restaurant, where many rough sleepers congregate. This is where I meet a 22-year-old who introduces himself as Little Man. Little Man says he has been using heroin since the age of 12.

"It's upsetting. I didn't have to go down this route. It breaks my heart, I could do more with my life. There's guaranteed to be a drug dealer within 100ft," Little Man says.

watch as Little Man, Longshank and a number of others pass around a bag of heroin. The powder is melted, mixed with vinegar and put into a syringe.

One man injects himself in his groin.

Tom Le Ruez, Middlesbrough Council's drug-related deaths co-ordinator, says mixing vinegar is "not a particularly good idea".

"It isn't advised that people inject at all, but injecting in environments like dark alleys increases the risk that people will damage their veins."

A bag of heroin costs as little as £5, I am told. Little Man says it's very easy to find. A member of staff comes out of the back door of the restaurant. She tells me Longshank is "no bother", but other people are known to start fires and defecate behind their bins.

Three men arrive and ask if anybody wants to buy drugs. The atmosphere becomes tense when they realise I'm a journalist. Longshank says we need to leave, so we go back to Linthorpe Road. Longshank tells me he was given a flat by the local authority, but it was taken off him when he chose to sleep rough instead.

"I had appointments the next morning at the other side of town. I couldn't walk all that way to walk back again; there's no method in the madness."

I ask Longshank if he's using that as an excuse. He tells me it's possible he is.

"I'd miss all of these guys. It's not all doom and gloom, you know? We have a giggle. The streets are addictive, it is an addiction. It's worse than a drug."

In 2018, the North East saw the second biggest rise in rough sleepers, with a 29% increase. Despite this, the wider region has had the lowest number of rough sleepers in the country since the government began collecting data with an "annual single-night snapshot" in 2010. But Tracy Guy from Shelter said the true scale of homelessness in the North East is "largely hidden from view" as people are "trapped in temporary accommodation or sofa-surfing with friends and family".

According to Middlesbrough Council, there are 11 rough sleepers in the town. That number has risen every year since 2016.

The town has seen drug-related mental health hospital admissions rise from 16 per 100,000 people in 2013-14 to 43 in 2016-17.

Debbie Cochrane, Middlesbrough Council's homeless lead, says help is offered to them every week.

"If they say no, that's fine," she says, "but it doesn't mean we're going to stop trying because one week they might say 'I don't want to live like this any more' and that's when they would be welcomed with open arms.

"That's their life and we're not here to judge. It's not up to us to say 'that's wrong'. If that's how they want to live then that's fine, but the opportunity is there to break away - if that's what they want to do."

Longshank and I part ways. I go home, and he continues the cycle of begging, buying drugs and using them.

"Every day, it's the same" he says. "It's like space invaders. It's a game."

quote:

The cannabis-psychosis debate is being driven by fear mongering, not facts

_{Kira London-Nadeau is the chair of Canadian Students for Sensible Drug Policy and a masters student at the University of Montreal studying cannabis and mental health. Jenna Valleriani is the CEO of the National Institute for Cannabis Health and Education, and executive director of Hope for Health Canada. Caroline MacCallum is an internal medicine specialist with expertise in complex pain and cannabis, a clinical instructor in the Department of Medicine at UBC, and medical director at Greenleaf Medical Clinic.}

As the legalization of recreational cannabis gains traction across North America, one of the most-debated health concerns is psychosis and cannabis use, particularly for young people.

Frustratingly, both sides often resort to cherry picking data or conflating correlation with causation. Anecdotes, not science, often prop up these arguments.

We’ve all heard it: “Consuming cannabis can lead to psychosis and even schizophrenia.” While this is partially true, it reflects only a restricted, conveniently framed piece of the picture. Others dismiss the association completely, which is also not productive to evidence-informed conversation. For the most part, we’re getting the conversation wrong, and doing a disservice to young people, caregivers, people experiencing psychosis, and those at risk.

Stating that cannabis may contribute to symptoms of schizophrenia-like psychosis is an easy narrative because it’s been perpetuated for so long. What’s more difficult is employing rigorous science and the nuances required to have an evidence-informed discussion on this topic.

While a link exists, it exists mostly for people who are heavy users of THC products and who have a predisposition to psychosis. In fact, one recent study suggests that genetics could account for about 69 per cent to 84 per cent of the link between cannabis and psychosis. It also bears mentioning that a majority of cannabis consumers experience neither psychosis nor go on to develop schizophrenia.

Further, from self-report surveys, we know that only 19 per cent of adult cannabis users were daily or near-daily users – i.e,, those at the highest risk. This means that a majority of individuals who use cannabis are not doing so in ways that would potentially put them at risk for these commonly discussed, severe health issues.

The narrative around psychosis and cannabis often ignores the importance of the varying social and structural factors that we know shape health outcomes. We’ve essentially disregarded these factors in this wider conversation around risk – things such as poverty or childhood trauma and abuse – many of which also increase levels of stress, a known risk factor for psychosis.

However, stress isn’t the only risk factor. Psychosis can be induced by a number of things, including air contaminants, fatigue and other medications and drugs, including alcohol. In fact, psychoses induced by alcohol actually occur much more frequently than those induced by cannabis, in part due to the larger number of people who drink alcohol.

Ignoring the range of risk factors and how broader social and structural factors shape this relationship ultimately serves to preserve the stigma around cannabis and conveniently obscures other known and important relationships between substance use and health. By ignoring these important contexts, we are framing the onset of mental-health issues as a result of someone’s personal choices, and thereby further perpetuating stigma around these conditions for individuals experiencing psychosis or with schizophrenia.

While these ailments are difficult and can be scary, using them to scare people away from consuming cannabis paints a dismal picture of people with these ailments, and completely overshadows their resiliency and individual experiences.

There is some new, but limited, evidence around the utility of CBD (a non-intoxicating cannabinoid found in cannabis) as an effective adjunct therapy for people living with schizophrenia. Many patients also report using cannabis to deal with many other mental- health issues, most often anxiety and depression.

Despite more research needed to continue exploring this area, it may be important to consider how this narrative could shape access to cannabis medical applications.

Ultimately, conversations around cannabis and psychosis are not clear cut. We see them as having two parts: prevention efforts that include identifying actual risks in ways that resonate with the evidence we have; and supporting those who experience psychosis, which must also include support for those who consume cannabis.

We have to resist narratives that attempt to blanket a complicated relationship with absolutes, and this conversation must be anchored by a focus on individual experiences, mental-health supports, and their intersections – both good and bad – with a range of substances.

We cannot ignore the multitude of experiences that deserve better than to be represented under a punchline.

quote:

Op zondag 30 juni 2019 00:24 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

quote:

Militair opgepakt voor drugssmokkel op Curaçao

De marechaussee heeft een Limburgse militair gearresteerd voor drugssmokkel. De 33-jarige man wordt ervan verdacht dat hij cocaïne smokkelde van Curaçao naar Nederland.

De marechaussee was de militair op het spoor gekomen na een onderzoek naar mogelijke drugssmokkel via de militaire logistieke lijnen.

Vorige week vrijdag werd een partij cocaïne ontdekt op marinebasis Parera op Curaçao. De drugs lagen in een container die klaarstond om naar Nederland te worden vervoerd. Een dag later is de militair uit de gemeente Peel en Maas aangehouden. Morgen wordt hij voorgeleid aan de rechter-commissaris.

quote:

Rodrigo Duterte's drug war is 'large-scale murdering enterprise' says Amnesty

New report details systematic killing of poor and calls for UN investigation into crimes against humanity

The president of the Philippines Rodrigo Duterte is carrying out a “large-scale murdering enterprise” and should be investigated by the UN for crimes against humanity, according to a new Amnesty report into his so-called war on drugs.

It has been three years since Duterte pledged to wipe out drug abuse in the Philippines by giving police unprecedented powers and near total impunity to kill any suspected drug addicts or dealers. Amnesty’s new report detailed how the systematic killing of the urban poor has continued on such a scale it now amounts to crimes against humanity.

The report told of nightly incidents where police would shoot defenceless suspects, or abduct them and take them to other locations where they would be shot. It found crime scenes were tampered with, evidence fabricated or planted and there was no accountability for the killing of suspects.

According to the report, local officials were put under huge pressure by police to come up with vast numbers of names to put on the “drugs watch list” without needing to provide any evidence they were using or selling drugs and without any legal process.

Interviews by Amnesty told harrowing stories of figures such as Jovan Magtanong, a 30-year-old father of three, who was shot and killed by police when he was sleeping next to his children. Police had been looking for another man. Officers later claimed he had drugs and a gun on him, which witnesses refuted. “They killed him like an animal”, a family member told Amnesty.

The Amnesty report also highlighted how Bulacan province, in the central Luzon area, had overtaken the capital Metro Manila as the “the country’s bloodiest killing field” in the drugs war.

This recent geographical shift was highlighted in recent analysis by the armed conflict location and event data project, which found that the highest proportion of this year’s civilian drug war deaths deaths – almost 25% of the 490 people killed – had happened in the Central Luzon area. This has been attributed to a shift in focus, and police personnel, to the region and a subsequent rise in violent drug raids.

Amnesty called on the UN Human Rights Council to open an independent inquiry to “put an end to these crimes, and to provide justice and reparations for countless families and victims”. It followed a draft resolution drawn up last week by more than a dozen countries formally calling on the United Nations human rights council to open an investigation into the war on drugs.

Nicholas Bequelin, Amnesty International’s regional director for east and southeast Asia, described the war on drugs over the past three years as “nothing but a large-scale murdering enterprise for which the poor continue to pay the highest price,” pointing out that it took nothing but a rumour of association with drugs for people in poor communities to be shot and killed by police without impunity.

“Fear has now spread deep into the social fabric of society,” said Bequelin. “It is time for the United Nations, starting with its Human Rights Council, to act decisively to hold President Duterte and his government accountable.”

The international criminal court (ICC) is currently carrying out its own preliminary inquiry into whether the deaths in Duterte’s drug war, beginning when he was mayor of the Philippine city of Davao in 1988, constitute crimes against humanity, the first investigation the court has done into a southeast Asian country.

The ICC defines crimes against humanity as “serious violations committed as part of a large-scale attack against any civilian population”.

The announcement of the inquiry enraged Duterte so much that he withdrew the Philippines from the Rome Statute, which gives the ICC jurisdiction over the country, but the court is still continuing its investigations.

quote:

Drug reform impact lost in war of words

Analysis: The Health Select Committee has failed to agree on the future of the most significant piece of drug reform since the 1970s. Laura Walters reports.

A war of words is raging over the war on drugs, as the Health Select Committee reports back on the most significant piece of drug reform legislation in 40 years.

The parties are divided over a single, but significant, clause in the Misuse of Drugs Amendment Bill, which enshrines police discretion over prosecution, and prioritises therapeutic options when dealing with possession and personal use of controlled drugs.

It is the same approach Portugal took when changing its drug laws in 2001.

In recent months, there has been a back and forth between National, Labour and the Green Party over whether the proposed legislation will effectively decriminalise drugs.

Labour, including the Prime Minister and the Health Minister, have pushed back on National’s categorisation that this bill creates “de facto decriminalisation by stealth”, saying it doesn't take away the power to prosecute, and police would do so when needed.

Instead, Labour and New Zealand First have been trying to draw attention to the tougher measures against suppliers of synthetics that the bill contains.

When Health Minister David Clark and Police Minister Stuart Nash announced the draft legislation in December, the press release boasted the headline: “Crackdown on synthetic drug dealers”.

There is a disconnect between the Government’s messaging around the bill, the actual effects of the legislation, and what the Government signed up to in both its confidence and supply agreement with the Green Party, and its commitments following the national Mental Health and Addiction Inquiry.

Select Committee Divided

The National members of the health committee have produced a minority report on the bill, opposing what the party refers to as the de facto decriminalisation.

National said it supported the intent of the majority of the bill, including the ability to temporarily classify substances as controlled drugs and classify the two most prevalent chemicals used in synthetics as Class A drugs.

However, the party’s opposition to de facto decriminalisation, through the discretion clause, means National refused to support the bill overall.

The Labour and New Zealand First members recommended one minor and technical change to the discretion clause, leaving the majority of the bill, and its intent, intact.

The significant clause stated police officers have a discretion to prosecute, and a prosecution should not be brought unless it was required in the public interest.

“When considering whether a prosecution is required in the public interest, in addition to any other relevant matters, consideration should be given to whether a health-centred or therapeutic approach would be more beneficial,” it says.

Police would create their own operational prosecution guidelines in relation to the bill, and data collection procedures.

National Party health spokesperson Michael Woodhouse sits on the health committee and was there when the NZ Drug Foundation, Police Association, psychiatrists and lawyers agreed the bill would essentially decriminalise personal possession and use – regardless of what the Prime Minister says.

In his submission to the committee, Police Association head Chris Cahill referred to it as “compulsory discretion”.

Meanwhile, Rotorua lawyer Chris Macklin, representing the Law Society, said he could not think of a single case where police could argue they should prosecute someone for possession of a drug for personal use, under proposed legislation.

No-one who came before the select committee said there could be a case made for a criminal prosecution over a therapeutic approach – regardless of what services were available, Woodhouse said.

If the Government was decriminalising the use of controlled substances, which included meth, synthetics and heroin, there needed to be a wider public debate, rather than slipping it through in this piece of legislation, he said.

Living up to the rhetoric

But the person behind the discretion clause – Green drug reform spokesperson Chlöe Swarbrick – said the Government wasn’t being secretive about its commitment to effectively decriminalise personal use and possession.

“I don’t think there’s anything stealthy about a bill going through the entire select committee process and having submitters on it who are saying, quite explicitly, what the effect of it will be.”

More than that, the Government has made numerous, high-level public commitments to stop criminalising drug users and drug addicts.

Jacinda Ardern stood on the world stage, during UN leaders’ week last year, and refused to sign up to Donald Trump’s war on drugs action plan.

The Prime Minister said New Zealand would take a health-based approach to drugs, rooted in evidence.

This is a key Government commitment under the Labour-Green Party confidence and supply agreement, where the parties vow to “increase funding for alcohol and drug addiction services and ensure drug use is treated as a health issue”.

This is often overlooked, as it is contained in the same clause where the parties agree to have a referendum on legalising the personal use of cannabis at, or by, the 2020 general election.

The Government also accepted 38 out of 40 recommendations of the Mental Health and Addiction Inquiry, including: replacing criminal sanctions for the possession for personal use of controlled drugs with civil responses, such as a referral to a drug awareness or treatment programme, or a fine; and committing to support the replacement of criminal sanctions with a full range of treatment and detox services.

Despite those high-level commitments, it wasn’t easy for Swarbrick to convince Cabinet to move from a criminal approach to a therapeutic approach, due to the political realities everyone was in.

“I’m on record multiple times saying politicians are some of the most risk averse people that I’ve ever met,” she said.

In the end, Cabinet agreed to stop penalising those “caught in the web of addiction”.

“We simply, genuinely, could not have the inconsistency of our Prime Minister going over to the UN and saying we would not sign up to the war on drugs, then simultaneously continuing to criminalise people. Let alone ratcheting up penalties.

“So I see this as us actually living up to the rhetoric.”

Shadow-boxing for too long

A full reform of New Zealand drug law, including repealing and replacing the act with a law administered by the Ministry of Health, was also recommended by the Law Commission in 2011 - a position the Green Party also holds.

While there was yet no official commitment to repeal and replace the Misuse of Drugs Act, there had been substantive discussions between Government parties.

In the meantime, the Misuse of Drugs Amendment Bill was a significant step towards that health-centred approach.

The change would put New Zealand in line with Portugal's decriminalisation approach, introduced in 2001. The only difference is New Zealand did not have Portugal's Dissuasion Commission.

“This is huge. This is the largest change we’ve seen to drug law in this country, actually in Australasia, in over 40 years," Swarbrick said.

“But because of awful politics, it’s not picked up."

The Green Party has been clear and consistent in its position against criminal sanctions for drug users. But all parliamentarians started from a place of wanting to protect communities, protect kids, and reduce the harmful effects of drugs, Swarbrick said.

While no-one would say it, Te Ara Oranga– the Northland meth demand reduction programme started under National – was essentially decriminalising meth use in the north.

MPs across different parties wanted to try new approaches in order to reduce drug harm, and Swarbrick said she would continue to invite National to join her cross-party group on drug harm reduction – something she had been doing for about a year.

“Unfortunately, what is happening is that moral panic, and strongman, ironically strawman arguments keep popping up...

“We’re stuck in a very ineffectual back and forth of unnecessary political point-scoring for sake of baseless rhetoric.”

In order to make a difference, the country had to stop peddling the war on drugs, increasing penalties, “and just shadow boxing and not making a slight dent in the problem”.

Doing the same thing the country had done for the past 40, would lead to the same results, she said.

Health Minister David Clark was not available to comment on the bill, as he had not yet read the select committee report when contacted by Newsroom on Friday. The committee reported back on July 1.

quote:

'War on drugs' makes Philippines fourth most dangerous country – report

Duterte’s violent anti-drugs operations are responsible for 75% of civilian deaths this year

President Rodrigo Duterte’s declaration of a “war on drugs” has made the Philippines the fourth most dangerous place in the world for civilian-targeted violence, according to a report that places the country behind conflict-ridden Yemen.

The report by the Armed Conflict Location & Event Data Project (Acled) identifies India as the most dangerous country, with 1,385 violent events that targeted civilians. Second place is Syria with 1,160, followed by Yemen with 500, and the Philippines with 345. It supports comments made recently by Michelle Bachelet, UN high commissioner for human rights, who voiced concerns over ongoing human rights abuses in the Philippines and the “extraordinarily high number of deaths – and persistent reports of extrajudicial killings – in the context of campaigns against drug use”.

On Monday Amnesty accused Duterte of carrying out a “large-scale murdering enterprise”, and said he should be investigated by the UN for crimes against humanity.

The confirmed death toll of suspects killed in anti-drugs operations currently stands at 5,425 since July 2016, something that Bachelet described as “a matter of most serious concern for any country”.

“Acled’s findings are consistent with our findings and are an affirmation of the need for the international community, the UN Human Rights Council and the International Criminal Court to take action,” said Carlos Conde, Philippines researcher for Human Rights Watch.

The statistics reveal that efforts to clean up the Philippines have resulted in more than 450 direct anti-civilian violent attacks, causing 490 deaths since January 2019. The most targeted regions are Central Luzon and Calabarzon, which accounted for 23% and 22% of fatalities, respectively. The National Capital Region, which includes the capital Manila, reported 10% of the fatalities.

Political officer at the Philippine embassy in London, Kristine Salle, dismissed the claims, stating: “The suggestion that the Philippines is the fourth most dangerous country in the world is not only unfair, but also false, considering that there are probably more dangerous places in the world.”

Statistics suggest that Duterte’s strategy may not be totally to blame for the country’s fourth place ranking. The government is said to have carried out 60% of civilian-targeted events since the start of 2019. Unidentified or anonymous armed groups are deemed responsible for 27% and anti-drug vigilantes for 8%.

But for the man who came to power vowing to clean up the nation’s troubles, Duterte’s use of force in the “war on drugs” now appears to be building towards a legacy of political violence. Statistics reveal that extrajudicial killings, to which Duterte has admitted giving his “sinful” support , have continued year on year since his reign began in 2016 and continues to rise in 2019 with two-thirds of all political violence focused against civilians.

In respect of targeted attacks, state forces continue to be the “primary perpetrators”, with drug suspects accounting for almost 360 reported civilian deaths so far this year, 75% of the total number.

The killing of 90 former and current government officials accounted for 18% of reported fatalities in the same period, and the report claims that such victims tend to be targeted by unidentified armed groups motivated by political rivalry. Twenty of these officials were labelled as drug suspects. There was also a notable increase in attacks during May’s midterm elections with members of political parties, leftist organisations, land activists, farmers, lawyers and judges all targeted.

“The killings in the context of the ‘drug war’ are targeting the most vulnerable section of the Philippines’ population – the urban poor, the most marginalised and voiceless people with least access to justice and redress,” said Conte.

Responding to the Acled findings, Salle provided official statistics on the campaign showing that from July 2016 to 30 April 2019, 129,500 anti-drug operations resulted in 1.3m seizures, 185,401 arrests and 5,425 drug suspects killed during operations.

"The Philippine leadership is serious in ensuring zero tolerance for abuses and human rights violations by state actors. The Philippine National Police's (PNP) clear-up rate has improved by 20% between 2015 and 2018. It is intensifying efforts to cleanse its ranks of erring personnel," said Salle, referring to 655 government workers arrested over corruption, including 305 government employees, 274 elected officials and 75 uniformed personnel.

All arrests relating to the campaign are subject to investigation, but where suspects have been killed, she said, the PNP have conducted 4,583 investigations of which 3,619 have been recommended for disciplinary proceedings hearings, 352 are undergoing pre-charge investigation and 588 have been closed. The PNP have also reported that there are 14,724 complaints of misconduct filed against PNP officers and personnel.

Stressing that the anti-drug campaign had "significantly improved" the peace and stability of the Philippines, Salle said the strategy had reduced crime by 30% since Duterte came to power, making streets and communities safer. To improve transparency, the government publishes results on social mediawith the hashtag #RealNumbersPH.

"The Philippines has a long tradition of human rights and is a signatory to eight core human rights treaties. It has therefore committed to respect, protect, and fulfil its human rights treaty obligations," she said.

"The anti-drug campaign has a strong public health dimension, which has prioritised community health services supported by investment of $120m (£95m), to be used for prevention, education, early detection, intervention, voluntary treatment and rehabilitation.

"It is unfortunate that the development and human rights-oriented dimensions of the campaign have been overlooked by media coverage which has been overly focused on the law enforcement aspects and a number of sensational cases," said Salle.

quote:

Philippines threatens U.N. countries hitting drug war

Foreign Secretary Teodoro Locsin Jr warns 18 countries, including Australia and the United Kingdom: 'There will be consequences, far-reaching ones'

MANILA, Philippines (UPDATED) – The Philippines threatened 18 countries, including Australia and the United Kingdom, that voted to adopt a United Nations Human Rights Council (UNHRC) resolution urging action against drug war killings in the Southeast Asian country.

"The Philippines rejects this resolution. It cannot, in good conscience, abide by it. We will not accept a politically partisan and one-sided resolution so detached from the truth on the ground," Foreign Secretary Teodoro "Teddyboy" Locsin Jr said.

Locsin said the Philippines' foreign policy is "friend to friends, enemy to enemies, and a worse enemy to false friends," and no longer "friend to all, enemy to none."

"We renew our solidarity with our true friends who have stood by us in this farce. But we will not tolerate any form of disrespect or acts of bad faith. There will be consequences, far-reaching ones," Locsin said.

This comes after 18 out of 47 member-countries backed an Iceland-proposed resolution that asked UN rights chief Michelle Bachelet to write a comprehensive report on the Philippine situation and present it to the UN rights council.

The following countries voted to adopt the resolution:

Argentina
Australia
Austria
Bahamas
Bulgaria
Croatia
Czech Republic
Denmark
Fiji
Iceland
Italy
Mexico
Peru
Slovakia
Spain
Ukraine
United Kingdom
Uruguay

The resolution also urged the Philippine government to "take all necessary measures to prevent extrajudicial killings and enforced disappearances, to carry out impartial investigations and to hold perpetrators accountable, in accordance with international norms and standards, including on due process and the rule of law."

Locsin, however, pointed out that the UN resolution "was not universally adopted," and "therefore its validity is highly questionable."

He said that the resolution "was pushed with the arrogance that developing countries must not stand up" to Western countries "even if we can and as we hereby do."

"They sought to bring a people and a country, with an unblemished human rights record, down to the level of authors of atrocities the world must not forget," the Philippines' top diplomat added.

In a statement, the Philippine National Police (PNP) said matters of foreign affairs were beyond its authority to address, but that it would "remain vigilant" to prevent the occurrence of crime.

It said police would continue to enforce the law "following established operational procedures" with the "utmost respect for human rights."

The PNP has been the administration's main weapon in what President Rodrigo Duterte said would be a "relentless" and "chilling" operation.

quote:

U.S. Lawmakers Hold Historic Hearing to Discuss Cannabis Legalization

The U.S. House Judiciary Crime, Terrorism and Homeland Security Subcommittee held a hearing on July 10th to discuss various legislative proposals to allow states to set their own cannabis policies without fear of federal interference. Titled “Marijuana Laws in America: Racial Justice and the Need for Reform,” the hearing was the first in congressional history to explore the prospect of ending federal cannabis prohibition.

“Two-thirds of all the states have now adopted legalization or medical cannabis policies, and it’s time for Congress to finally address the conflicts between state and federal law,” said Steve Hawkins, executive director of the Marijuana Policy Project, a political organization that has played a central role in enacting over half of these state-level policies. “This hearing, which recognizes the racist effects of prohibition, is a positive step forward, and we hope it serves as a starting point for real legislative action this year.”

The hearing is expected to lay the groundwork for future legislative markups by the full House Judiciary Committee on legislation such as the Strengthening the Tenth Amendment Through Entrusting States Act (STATES Act), the Marijuana Justice Act, the Marijuana Freedom and Opportunity Act, and the Ending Federal Marijuana Prohibition Act.

quote:

Minister Grapperhaus (Justitie en Veiligheid) pleit in zijn strijd tegen drugscriminaliteit voor minder festivals in Nederland, waar vooral XTC rijkelijk wordt geconsumeerd. Volgens de minister kan de politie het grote aantal feesten niet aan, zegt hij in een interview met De Telegraaf.

quote:

VVD wil lachgas verbieden tijdens uitgaan in Enschede

ENSCHEDE - Het gebruik van lachgas onder bezoekers van horeca, evenementen en festivals in Enschede moet afgelopen zijn, vindt de VVD.

De fractie dient maandagavond 13 mei een motie in om het gebruik van de partydrug in horecagebieden te verbieden.

Korte roes

Lachgas is een verdovingsmiddel, maar is ook in slagroomspuiten verwerkt. Onder jongeren zijn ballonnetjes gevuld met lachgas populair bij het uitgaan. Het inademen veroorzaakt een korte roes.

Omdat doorsnee gebruik niet gevaarlijk wordt geacht, zijn de gaspatronen legaal te krijgen. Ook in Enschede zijn er horecazaken die lachgasballonnen verkopen.

Oncontroleerbaar gedrag

Malkis Jajan wijst op mogelijke schadelijke effecten van lachgas. In combinatie met een grote hoeveelheid alcohol zijn er directe gezondheidsrisico’s. Gebruik van lachgas leidt volgens hem tot hallucinatie en oncontroleerbaar gedrag.

De VVD roept maandag op om in gebieden waar al een verbod op drugsgebruik geldt (zoals de binnenstad) ook het gebruik van lachgas te verbieden. Ook op festival en evenementen zou de partydrug niet gebruikt mogen worden. Coalitiepartner Burgerbelangen zal het voorstel in ieder geval steunen.

quote:

'Enschede wil als eerste stad lachgas helemaal verbieden'

Enschede stelt een permanent verbod in op het gebruik van lachgas in de binnenstad. Het gemeentebestuur werkt aan aanpassing van de regels, meldt de regionale krant De Stentor.


Het verbod zou er komen op verzoek van de politie, die stelt in de krant dat het gebruik van lachgas leidt tot agressie in het uitgaansleven.Enschede zou de eerste stad in Nederland zijn die zo concreet werkt aan een verbod.

Landelijk verbod

Enkele maanden geleden werd bekend dat ook landelijk onderzocht wordt of lachgas aan banden kan worden gelegd. Staatssecretaris van Volksgezondheid Paul Blokhuis stelde in mei te onderzoeken of de verkoop kan worden verboden. Het plan van Enschede gaat nog verder: de gemeente wil dus ook het gebruik verbieden.


Partydrug

Lachgas is de laatste jaren enorm in opkomst als partydrug. Het geeft voor weinig geld een korte, maar hevige roes. Het is bovendien legaal verkrijgbaar, zelfs voor jongeren die nog niet eens alcohol mogen kopen. De gezondheidseffecten op lange termijn zijn niet bekend.

Met Koningsdag werden in Amsterdam tientallen mensen onwel na het gebruik van lachgas.

quote:

Op zaterdag 29 juni 2019 14:45 schreef broodjepindakaashagelslag het volgende:

[..]

[..]

Wat een struisvogel gedrag, dit is gewoon een prestige project voor Grapperhaus.

quote:

Komen er ook echt strengere drugscontroles op festivals?

De afgelopen week domineerde minister van Justitie Grapperhaus het nieuws met zijn uitspraken over drugs. Hij riep op tot minder festivals en kondigde aan dat je "met een pilletje het festivalterrein niet meer opkomt". Maar wat houden de stevige woorden van de minister in de praktijk in? NOS op 3 confronteerde de minister met zijn uitspraken.

Check hier wat er allemaal terechtkomt van de uitspraken over drugs en festivals van Grapperhaus.

quote:

Cocaine production in Colombia is at historic highs

There is not much the government can do about it

ON HIS FARM in Uribe, a district in central Colombia, Efraín Silva, a 50-year-old farmer, points at a solitary coca bush still on his land. “This one must have been left by a lazy soldier,” he laughs. The rest of the six hectares (15 acres) on which Mr Silva used to grow the cocaine-producing plant was torn up by the army in 2017, as part of a voluntary agreement he struck with the government in the wake of Colombia’s peace deal. He proudly shows off the crops that have replaced it: cocoa, some avocados, plantains as well.

Until the end of 2016 Uribe was mostly controlled by the Revolutionary Armed Forces of Colombia, or FARC, a Marxist guerrilla movement with a sideline in drug trafficking. Its fields, chopped from the forest over the past few decades, produced plentiful coca. Now most of the local farmers are like Mr Silva, trying to move on from drug production. When Colombia’s government signed a peace deal with the group, the local militants disarmed. The government, working with the UN Office on Drugs and Crime, stepped in to pay farmers as much as 1m Colombian pesos ($312) a month to grow something else.

But though coca production has collapsed in Uribe, elsewhere in Colombia it has soared. The crop of 2017 was the largest ever. On June 26th the White House published American estimates which showed that coca production in Colombia last year fell only slightly from that peak. Colombia provides 70% of the world’s nose powder. “Alternative development”, as the projects like the one benefiting Mr Silva are known, are hardly working better than the more militarised war on drugs did. By February, of 99,000 families involved, 41,000 had not received a payment. The coca boom creates huge problems for Colombia’s conservative president, Iván Duque. Cocaine use is rising in rich countries once again. Donald Trump is desperate to reduce the supply.

At Mr Silva’s farm, the first profitable legal crop seems a long way off. His land is at the end of a long dirt track that few vehicles can travel on, about six hours’ drive from the nearest tarmac road. When growing coca, that was not a problem. “The narcos taught us how to industrialise it,” he says. By processing it with petrol and then sulphuric acid, he could turn a hectare-worth of coca leaves into a kilogram of cocaine paste, which could be carried into town in a backpack. Avocados sadly are not so easy to transport. Of all of his legal activities, only the cattle make any money, says Mr Silva, because they have legs.

Farmers in Uribe all say that they do not want to go back to growing coca. But soon the government subsidies will run out, and the new businesses that are meant to replace drugs are scarcely viable. Mr Silva, who grew coca for 30 years, says that he would rather that the government fulfils its promises to give him a better livelihood. But if it does not, he points out, a kilo of coca paste is selling for 3m pesos. “This is a test. If the government fails, we may have to go back,” he says. Perversely, the peace deal may even have boosted the crop in recent years, as farmers grew coca in the hope of later being paid to stop.



The trouble in places like Uribe, says Adam Isacson, of the Washington Office on Latin America, an advocacy organisation, is that although the FARC have disarmed, the conditions that allowed them to survive so long have not changed. “The coca and the armed groups are symptoms of the same problem,” he says. State services—not just roads but also electricity, water and the like—are all but absent. Almost nobody has a title to their land. Much coca production now happens deep in national parks or other remote places. In some new villages cut out of the rainforest, people use coca paste as currency instead of pesos. When the FARC disarmed, new armed groups quickly took over the trade.

For Mr Duque’s government, there are few options for reducing production. Aerial spraying of crops with glyphosate, a herbicide, is what America would like. In early June Mike Pompeo, America’s secretary of state, told the Senate that spraying “is an important tool they need”. And Mr Duque does not want to upset America more (see article). Speaking to The Economist last month, he used the same phrase as Mr Pompeo. He argues that cutting coca production is the only way to stop the drug from financing armed groups and so wrecking Colombia’s fragile peace.

However, aerial spraying was banned after a ruling by the constitutional court in 2015, because of concerns that it causes cancer. The government may be able to persuade the court that it can spray safely, complying with its ruling. But, says Isabel Pereira of Dejusticia, a think-tank, that is a dangerous strategy. Even if the court allows some spraying, the government could still find itself liable for damages. To reduce production by the equivalent of one hectare, 32 must be sprayed, at a cost of as much as $25,000. Ms Pereira thinks the best thing is to focus on reducing violence, not the coca crop. Countries like the Netherlands produce lots of illegal drugs without suffering from insurgencies. But, she says, it is easier for politicians to get public opinion on side by targeting coca farmers.

Since a change of heart in the prohibition of narcotics seems unlikely, the government will instead resort to more manual eradication—sending soldiers in helicopters to tear out crops while others hold farmers back. The number of teams doing that has already increased from 23 when he came to office last year to over 100 now, says Mr Duque. According to Lilian Olarte Aranda, another former coca farmer in Uribe, when manual eradication was used there, it was “like a war between farmers and the army”. It seems that war may soon return.

quote:

Teens less likely to use cannabis when it's legal, US study finds
9 July 2019

Teenagers are less likely to use cannabis in places where the drug has been legalised, a new study suggests.

Researchers at Montana State University looked at health surveys of US high school pupils between 1993 and 2017.

While overall use among US youth went up, the likelihood of teen use declined by nearly 10% in states where recreational use was legalised.

Some 33 states have legalised medical cannabis, while 10 states have also legalised recreational use.

Cannabis use remains illegal in all states for people under the age of 18.

Lead author of the study Mark Anderson told the Associated Press that the study, published in the medical journal Jama Paediatrics, "should help to quell some concerns that use among teens will actually go up".

His team analysed data on about 1.4 million teenagers in the US, taken from the Youth Risk Behaviour Surveys, an annual national survey carried out by the US Centres for Disease Control and Prevention.

Dr Anderson said it was usually harder for teens to buy from licensed dispensaries - where proof of age is required - than from dealers, which could partly explain the drop. Cannabis sold in dispensaries is also often more expensive.

Dr Anderson said that the researchers did not find a change after medical cannabis was legalised - only when the drug was legalised for recreational purposes.

The results echo those of a previous study, published last December, that found cannabis use among teens in Washington dropped after the state legalised the drug in 2012.

But the results contradicted a 2018 study from Colorado which found that the number of high school pupils who said they used cannabis stayed the same after recreational use was legalised in that state in 2014.

Dr Anderson told the US broadcaster CNN that, because most states that have legalised cannabis did so recently, the team would need to continue to track the data and update their findings "in a few years".

quote:

Eén drugsbaron minder betekent vrijwel niets in de War on Drugs

Joaquín Archivaldo Guzmán Loera, alias 'El Chapo', gold jarenlang als een van 's werelds grootste drugsbazen. Vandaag is hij in New York veroordeeld tot levenslang. Maar dat één drugsbaas van het toneel verdwijnt, betekent vrijwel niets in de voortdurende strijd tegen de internationale drugshandel. Die strijd is grotendeels mislukt, zeggen verschillende drugsexperts tegen de NOS.

De cijfers lijken ze gelijk te geven: volgens het laatste World Drug Report van de Verenigde Naties neemt de wereldwijde productie van drugs jaar op jaar toe. Uit Colombia komt momenteel een recordaantal kilo's cocaïne. De productie van opium in Afghanistan, voor onder meer heroïne, was nooit eerder zo hoog.

Ook de afzetmarkt groeit. 271 miljoen mensen gebruikten drugs in 2016, het meest recente peiljaar, een stijging van 30 procent ten opzichte van 2009. Met name de vraag naar stimulerende middelen als amfetamines (o.m. speed) en pijnstillende opioïden (zoals oxycodon, fentanyl en tramadol) stijgt wereldwijd sterk, aldus de VN.

Kingpin-strategie

Het bestrijden van de internationale drugshandel wordt op allerlei fronten tegelijk uitgevoerd: van het arresteren van drugshandelaren, het controleren van passagiers op vliegvelden en het doorzoeken van zeecontainers tot het infiltreren van het dark web.

Het meest tot de verbeelding spreekt waarschijnlijk de Amerikaanse War on Drugs, die in 1971 werd uitgeroepen. Bij die strijd, die onder meer wordt uitgevochten in Colombia en Mexico, zijn al honderdduizenden doden gevallen. Centraal in die War on Drugs staat het opjagen en veroordelen van de grote bazen zoals El Chapo.

Dat opjagen van kopstukken, ook wel de 'kingpin-strategie' genoemd, wordt vooral toegepast door de Verenigde Staten en Mexico. "Het doel ervan is het opbreken van de drugskartels, en je zou kunnen zeggen dat het lukte in Colombia", zegt Sanho Tree, drugsexpert van het Amerikaanse Institute for Policy Studies. Hij doelt op de de strijd tegen Pablo Escobar. Zijn dood in 1993 betekende het einde van het ooit zo machtige Medellínkartel en vervolgens ook van het concurrerende Calikartel.

"Maar wat gebeurde er toen het ons lukte?", vervolgt Tree. "De twee grote monopolies werden vernietigd en er kwam ruimte voor talloze kleine operaties. Het waren er zoveel dat we ze niet eens meer allemaal konden tellen, laat staan infiltreren en verstoren. Het resultaat was dat meer cocaïne dan ooit uit Colombia kwam."

160.000 kilo

Het onderscheppen en vernietigen van drugstransporten is een andere manier waarop wordt geprobeerd drugskartels een slag toe te brengen. Dat gaat onder meer door het controleren van zeecontainers in Europese havens. Volgens onderzoekers van de Erasmus Universiteit komt er jaarlijks zo'n 160.000 kilo cocaïne aan in Europa, een kwart komt binnen via de Rotterdamse haven.

Het systeem achter de controle van zeecontainers is het terrein van Bob Van den Berghe. De Belg is technisch directeur van het Container Control Program, onderdeel van het VN-bureau voor drugs en criminaliteit dat ook het jaarlijkse World Drug Report uitgeeft.

"Er zijn jaarlijks 450 miljoen containerbewegingen. Minder dan 2 procent van deze vrachtcontainers worden gecontroleerd. Heel weinig dus", zegt Van den Berghe. "Het doel van ons programma is om de risico-containers te identificeren en deze bij voorkeur in de bronlanden tegen te houden."

Dat het programma effectief is, meet hij onder andere aan de hand van het aantal onderschepte tonnen cocaïne: "Dit jaar zitten we voor Rotterdam al op 10 ton en voor Antwerpen op 15 ton. Best een goede vangst."

Vraag en aanbod blijft bestaan

Maar Martin Jelsma, drugsexpert van denktank TNI in Amsterdam, ziet dat anders. "Als er één ding is dat ik in de afgelopen in decennia heb geleerd, dan is het dus juist niet werkt. De internationale markt van vraag en aanbod blijft gewoon bestaan, terwijl juist in die onderscheppingen de meeste moeite en financiering gaan zitten."

"Neem Colombia; meer dan de helft van de cocaïne wordt tegenwoordig in beslag genomen. Toch blijft de straatprijs in Europa nagenoeg stabiel en neemt de zuiverheid zelfs toe. Hoe kan dat? Het antwoord is simpel: de enorm toegenomen inbeslagnames worden gecompenseerd door meer te produceren", zegt Jelsma.

Volgens Sanho Tree is de jarenlange War on Drugs zelfs een aanjager geweest van drugshandel. "Door het zo streng te bestrijden, drijven we de prijs op en daarmee de winsten voor de kartels alleen maar op", zegt hij.

Maar Van Den Berghe is het daar niet mee eens. "Nee, mislukt wil ik de oorlog het niet noemen. We moeten die strijd gewoon voeren. Het is misschien geen oorlog die we gaan winnen, maar we moeten de controle houden."

Het is wel maar de vraag of we die controle nu hebben, erkent hij. "We moeten realistisch zijn, de productie is heel hard omhoog gegaan. Maar we zijn zeker op de goede weg met het aantal onderscheppingen. Het is een duidelijk teken richting de criminelen en de maatschappij dat we het gif van de markt halen."

Oplossingen?

Hoe nu verder met de War on Drugs? In het World Drug Report schrijft de VN dat politie en justitie een essentieel onderdeel van de oplossing zijn. Dat klinkt als verdergaan op de oude weg, maar het weerspiegelt ook de verschillende opvattingen van landen van de VN.

Sommige landen zijn voor hard optreden, zoals de Filipijnen, Rusland en China. Anderen, waaronder de VS en veel Europese landen bewegen meer naar legalisatie en regulering, zegt Tree. "Door het te legaliseren, haal je de productie uit het criminele circuit, de kartels verdienen er dan niets meer aan", zegt hij.

Uiteindelijk zijn legalisering en regulering volgens Martin Jelsma de enige echte oplossingen voor minder geweld en minder winst voor criminele organisaties. "Cannabis is met 80 procent de meest gebruikte drug wereldwijd. Op steeds meer plaatsen wordt dat gelegaliseerd en ik verwacht dat het veel navolging zal krijgen", zegt hij.

Dat dit werkt op kleine schaal, bewijst het heroïneverstrekkingsprogramma in Nederland, zegt Jelsma. "Het aantal diefstallen van gebruikers was chronisch in de jaren 70 en 80. Dankzij het programma, waarbij de meest problematische gebruikersgroep dagelijks op medisch voorschrift in hun behoefte worden voorzien, is die vorm van kleine criminaliteit vrijwel volledig verdwenen."

quote:

Scotland has a drugs problem – and it’s called Westminster

A spike in deaths shows the failure of centralised policies. Holyrood should be allowed to try new methods

Scotland’s drug mortality rate cannot be shelved as just another misery statistic. It has risen by 27% in a year and is three times England and Wales’s rate, 50 times Portugal’s and higher even than that of the United States. Westminster is clearly deaf to this tragedy. There is only one solution. Declare it Scotland’s problem. Let Scotland decide what to do.

Every country in the developed world is now inquiring, experimenting, searching for how to tame the menace that modern narcotics pose. Every country, that is, except Britain, where for half a century a futile “war on drugs” has been delegated to the police, the courts and the NHS. The sole beneficiaries have been drug dealers and their political sponsor, Her Majesty’s Home Office, relieved of lifting a finger in response.

There is now little point in preaching the gospel of legalisation. Countless seminars, conferences and inquiries have tried to work out how best to tackle Britain’s booming drugs industry, legitimate and illicit. They never address the root of the trouble, the minds closed to the subject in Westminster and Whitehall. We can scream “look to the Netherlands, Portugal, Canada, California”, and MPs and officials clamp their hands to their ears.

These people and not the addicts or dealers are Britain’s drugs problem. It is their policies, dating from the antiquated 1971 Misuse of Drugs Act, that underpin the street corner sales, powder factories, shooting galleries and lightly dusted lavatory seats of what the act has turned into a multibillion-pound underground industry. It is an industry Whitehall refuses to regulate, let alone tax. Public servants who, in their home life, may be open to reason, at work become architects of cruelty, well-illustrated in the cynical handling of last year’s medical cannabis scandal, which is still unresolved. As in so many of areas of its responsibility, the Home Office displays the open-mindedness of a Spanish Inquisition.

Reform must search for weaknesses in the wall of reaction. Chief weakness is the frontline, where criminalisation is collapsing through sheer unenforcibility. Led by Durham, one force after another is refusing to arrest its way out of the drugs problem. London’s commissioner, Cressida Dick, says she would need “an army of 100,000 officers” to seek out and charge all the capital’s drug users. Anarchy may yet prove the most effective agent of change. But even an attempted shift from imprisonment to care and rehabilitation suffers from the steady closure of treatment centres under local authorities’ austerity. Like ever rising drug abuse in prisons, it is as if British government was seeking to aid an industry with which it claims to be at war.

Liberal Britain relieves its anti-Brexit fury by labelling Donald Trump’s US antediluvian. Yet even Trump is not enforcing federal bans on states that experiment with cannabis law reform. Thirty-three states have legalised medicinal or recreational use, as has Canada. An industry worth many billions of dollars is going legitimate, as did alcohol with the end of prohibition.

Visitors arriving at Los Angeles airport are greeted with an advertisement for California’s chief marijuana retailer, MedMen. It reads: “Welcome to the new normal.” Half of Oakland’s cannabis licences now go to formerly imprisoned dealers. Colorado, a state the same size as Scotland, reports revenue from its cannabis tax passing $1bn in five years of operation. Could Scotland not use such money? The American experience is not all roses. It has a huge “hard” drug abuse problem, partly due to the introduction of new opioids and other substances.

But slowly drugs are coming to be seen as a social, not a law-and-order issue, with control and legal regulation the sensible response. At least marijuana is being removed from the drugs cocktail. Research shows no rise in cannabis usage with legalisation, while California shows an 8% fall among teenage users.

Britain is light years adrift of such reform. The one hope might be Scotland. It already enjoys a degree of devolved power over crime and punishment. This spring it publicised its remarkable success in combating knife killings. It had halved the rate in 10 years, largely thanks to violence reduction schemes copied from Los Angeles and Boston. Likewise, a campaign against alcohol-related deaths exploited delegated powers to levy local taxes. A rise in minimum retail prices has driven Scottish alcohol consumption to an all-time low. Both these initiatives were classic examples of local discretion leading to reform, where central government policy was stuck in a political rut. Yet, ever since devolution, the Home Office has refused to allow Scotland power to vary the 1971 drugs act. With its antique schedules and ineffective punishments, this act echoes the days of stocks, thumbscrews and treadmills. To the Home Office it is holy writ.

Scotland has a desperate problem. Scenes of addicts on its streets will hardly attract investors, employers or tourists. Yet it has a mature administration with a proven readiness to search the world for solutions to its woes. Its police chiefs, law officers, academics and newspapers are pleading to be allowed to tackle the drugs crisis for themselves. Cannabis legalisation may be part of a solution. Prescription heroin and cocaine may be another. That should be for Scotland to decide.

Parliament can keep to its medieval taboos. It can sail blithely on through its dark night of reaction. But it has failed utterly to win the war on drugs in Scotland. The least it can do is set Scotland free.

quote:

In Duitsland aangehouden medewerker OM had kilo's drugs in auto

Een medewerkster van het Nederlandse Openbaar Ministerie die in juni in Duitsland werd opgepakt, zit vast voor drugssmokkel. Dat bevestigt het Duitse Openbaar Ministerie in Bonn na een bericht van De Telegraaf.

De vrouw van 53 werd opgepakt in een auto die geprepareerd was voor drugssmokkel. De politie vond 2 kilo cocaïne, 6 kilo amfetamine en 10.000 xtc-pillen. Ze ontkent dat ze wist van de drugs. In de wagen zaten ook haar dochter en schoonzoon. Ook zij zijn aangehouden.

De auto werd op 18 juni op de A61 langs de kant van de weg gezet tijdens een controle, waarbij willekeurig uitgekozen auto's op een parkeerterrein werden nagekeken.

Geschorst

In Nederland is de vrouw geschorst, zegt het OM in Den Haag. Daardoor heeft ze geen toegang tot haar werkplek en de systemen van justitie.

Verder kan het Nederlandse OM geen toelichting geven op de zaak, omdat het gaat om een Duits onderzoek. Zo is niet duidelijk wat voor functie de vrouw bij het OM heeft.

quote:

Verslaggever Gitte Van Hoyweghen op Tomorrowland: "Praten over drugsgebruik is het nieuwe normaal aan het worden"

Drugs hebben vrijdag vermoedelijk het leven gekost aan een 27-jarige bezoeker van het dancefestival Tomorrowland in Boom. Onze reporter Gitte Van Hoyweghen sprak op het dancefestival met bezoekers en stelde vast dat er opvallend openlijk gepraat wordt over drugsgebruik. "Ik was daar zelf een beetje verbaasd over", zegt Van Hoyweghen. "De schroom rond drugsgebruik lijkt te verdwijnen, het is het nieuwe normaal aan het worden."

Nadat vorig jaar twee vrouwelijke Tomorrowland-bezoekers stierven aan een watervergiftiging na xtc-gebruik, is dit weekend vermoedelijk een 27-jarige bezoeker van het dancefestival Tomorrowland overleden na drugsgebruik.

Op het festivalterrein, provinciaal Domein De Schorre in Boom, is het nieuws bij de tienduizenden Tomorrowland-bezoekers uit de hele wereld nog niet echt doorgedrongen, stelt VRT NWS-verslaggever Gitte Van Hoyweghen vast.

Niet verbaasd

“Het verbaast me wel, want iedereen zorgt hier voor elkaar”, zegt een festivalbezoekster die helemaal uit Australië naar Boom is gekomen voor Tomorrowland. “Iedereen is vriendelijk, er is veel eerste hulp, dus ik ben wel verbaasd”, zegt ze voor de camera van VRT NWS.

Dat het overlijden vermoedelijk drugsgerelateerd is, verbaast de Australische en een vriendin die meegereisd is dan weer niet, “want iedereen neemt drugs, en niet iedereen doet dat even verantwoordelijk”, klinkt het.

Bekijk hieronder de reportage die Van Hoyweghen maakte op Tomorrowland en lees eronder verder:

Geen schroom meer

Wat Gitte Van Hoyweghen opvalt, is het gemak waarmee de festivalbezoekers op Tomorrowland over drugs praten. "Het is niet zo dat we honderd interviews hebben gedaan en dat er vijf mensen iets over wilden zeggen. Neen, dit zijn echt alle mensen die we hier als eersten gesproken hebben en die daar meteen over praatten."

Vijf jaar geleden probeerde Van Hoyweghen ook bij de festivalgangers van Tomorrowland te peilen naar drugsgebruik. "Toen wou niemand erover praten." Maar nu kreeg de verslaggever dus heel eenvoudig festivalbezoekers voor de microfoon die openlijk over drugs durven te praten.

De organisatie van Tomorrowland voert al jaren een nultolerantiebeleid tegenover drugs. Dat herhaalt woordvoerder Debby Wilmsen. Ze benadrukt dat drugs illegaal en gevaarlijk zijn, én een maatschappelijk probleem.

“We zitten hier met 80.000 mensen op het terrein. Allemaal meerderjarige festivalgangers. We hopen dat die hun gezond verstand gebruiken. Als organisatie sensibiliseren en informeren we over drugs: we zeggen dat drugs gevaarlijk zijn en dat het feestje over kan zijn als je betrapt wordt door de politie.”

Wilmsen zegt dat het festival ook een hele goede samenwerking heeft met de politie, die zoveel mogelijk op drugsbezit controleert. Ten slotte voegt Wilmsen eraan toe dat Tomorrowland zwaar investeert in mooie decors, een goeie line-up van artiesten en lekker en gezond eten. “We willen dat onze bezoekers dáár van genieten en dat drugs niet nodig zijn.”

quote:

Op zondag 21 juli 2019 22:42 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

quote:

Het was haast aandoenlijk hoe er gisteren in ‘Het journaal’ over drugs op Tomorrowland werd gesproken

Ben Van Alboom is (muziek)journalist en nightlife-expert. Hij heeft ook ooit al eens een xtc-pil genomen, maar hou dat stil.

“Gitte Van Hoyweghen, ja, als ik het zo hoor, dan wordt er daar héél open gepraat over drugsgebruik.”

“Ja, klopt, Hanne. Ik was daar eigenlijk zelf ook een beetje verbaasd over. (…) Ik heb zo het gevoel dat de schroom rond drugsgebruik een beetje aan het verdwijnen is, en dat het zo’n beetje het nieuwe normaal aan worden is.”

Had het allemaal niet zo wereldvreemd geklonken, het was haast aandoenlijk geweest hoe er gisteren in Het journaal over drugs op Tomorrowland werd gesproken. Ja, jongeren doen daar normaal over – al even. Als dat een newsflash is, dan zegt dat meer over de schroom die journalisten nog altijd hebben om op een ernstige, niet sensationele manier over drugs te berichten, dan over die jongeren. En als ik ‘jongeren’ schrijf, dan is dat inclusief iedereen die zich nog herinnert hoe het er ‘in zijn tijd’ aan toeging.

Want laten we deze dooddoener er meteen doorjagen: drugs zijn er altijd geweest. Alleen werden ze lange tijd weggezet als een randfenomeen dat niet meer dan een Jambers-reportage waard was, en dat verder wel op te lossen viel met een paar razzia’s. Desnoods met een ‘war on drugs’. Nee, echt: dappere politici zouden daar paal en perk aan stellen.

Repressie werkt NIET!

Het gevolg van ruim een kwarteeuw repressief beleid? Terwijl je er vroeger in Boccaccio (de Kompass van zijn tijd) twee uur over deed om een kwart pilletje xtc te scoren, wordt er vandaag met hele pillen (die intussen vijf tot tien keer sterker zijn) naar jouw hoofd gesmeten op de eerste de beste boerenfuif. Op zijn beurt is coke letterlijk overál – van de bankwereld tot in het voetbal. And on a sidenote: de voormalige toprepublikein John Boehner is vandaag het gezicht van de Amerikaanse cannabisindustrie. (In elf Amerikaanse staten is recreatief marihuanagebruik intussen legaal.)

Kort samengevat: een repressief drugsbeleid werkt niet. Voor de slechte verstaander: NIET! Dat wisten ze in de VS in feite al zo’n honderd jaar geleden, ten tijde van de drooglegging, die vooral een godsgeschenk bleek te zijn voor de georganiseerde misdaad. Maar zoals dat gaat in de politiek, is er meestal honderd jaar nodig alvorens ook politici tot de inzichten komen die tal van wetenschappers (en verstandige mensen die geen verkiezingen moeten winnen door met spierballen te rollen) al decennia bloody obvious noemen.

Die wetenschappers kunnen je vertellen dat door repressief op te treden de gevaren voor de gebruiker – ook jouw zoon en dochter, ja – alleen maar groter worden. Al moet je daar in feite niet voor gestudeerd hebben om te weten dat het veiliger is om gedurende de avond vier keer een kwartje van een geteste xtc-pil te nemen dan om snel een niet-geteste xtc-pil in haar geheel te slikken omdat je door een muur van zwaarbewapende politieagenten met drugshonden moet. Altijd gezellig, trouwens.

Pijnlijk

De repressieve aanpak van Belgische politici zorgt er ook al decennia voor dat mensen in dit land niet de minste voorlichting krijgen over de werking en de effecten van drugs (inclusief alcohol). Want als je écht levens wil redden, dan investeer je als overheid in een tv-programma, webreeks, podcast, whatever als Spuiten en slikken, dat in Nederland al sinds 2005 mensen – stel je voor – zonder schroom informeert over álle soorten drugs (en over seks met een grote piemel, doch dit terzijde). Bijkomend voordeel: dat bespaart reporters van de openbare omroep ietwat pijnlijke aha-erlebnissen.

U vindt dat zelf helemaal niet pijnlijk, zegt u? Dan bent u enigszins out of touch, vrees ik. Want drugs zijn vandaag inderdaad vrij normaal, en niemand schaamt zich daarvoor. (Sorry, war on drugs! Belgen zijn blijkbaar nogal pacifistisch ingesteld.) Maar in feite is dat goed nieuws! Want zelfs zonder te zijn opgegroeid met een programma als Spuiten en slikken, zijn jongeren vandaag klaar om effectief zonder schroom een volwassen gesprek te voeren over drugs.

Het probleem is dat de bijdrage van hun gesprekspartner – politici en ordehandhavers – zich op dit moment beperkt tot: “Nee! Mag niet! Is verboden!” Erg volwassen is dat niet. En nee, ik pleit er nu niet voor dat dat gesprek meteen leidt tot de decriminalisering van alle drugs (zoals in Portugal, waar het aantal drugsdoden de voorbije achttien jaar is gedecimeerd, iedereen veilig kan uitgaan omdat hij er ongemoeid zijn drugs kan laten testen, en de politie zich met serieuze zaken kan bezighouden), want dat zou uiteraard compleet belachelijk zijn. Maar op een moment dat je in de diehard Republikeinse staat Alaska legaal een joint kan opsteken, is het nu toch ook wel een béétje gênant dat wij nog altijd niet verder komen dan “Nee! Mag niet! Is verboden!”

quote:

Steeds meer kinderen in cocaïnehandel: 'We zien zelfs 8-jarigen'

quote:

Er zijn grote zorgen over het aantal kinderen dat betrokken is bij de drugshandel. Ook worden ze steeds jonger. Het RIEC Midden Nederland, dat gemeenten, het Openbaar Ministerie en de politie ondersteunt, slaat alarm. Er zijn voorbeelden van 8- en 9-jarigen die geleidelijk de criminaliteit in rollen.

Het RIEC Midden Nederland pakt georganiseerde criminaliteit aan. De organisatie is zeer bezorgd over de inzet van kinderen en jongeren voor drugshandel in 39 gemeenten in de provincies Utrecht, Flevoland en Noord-Holland. "We zien een enorme aanwas van jonge jongeren. Ze doen klusjes, gaan dealen, maar er komt ook veel criminaliteit bij kijken. Ernstige criminaliteit, die uiteindelijk kan leiden tot liquidaties", zegt Remco Mulder van het RIEC. "Als we de groei nu geen halt toe roepen, dan wordt de groep steeds groter."

Honderden jongeren

Hoeveel jongeren precies zijn betrokken bij de drugshandel in het midden van het land is nog niet duidelijk, maar het gaat al gauw om honderden jongeren. Er wordt in die regio voornamelijk in cocaïne gehandeld.

Eerder concludeerde de politie al dat de handel in cocaïne toeneemt. Vorig jaar werd in de havens van Nederland en België 74.000 kilo cocaïne in beslag genomen. Het jaar daarvoor nog 55.000 kilo. Er gaat veel geld in om. Eén kilo cocaïne levert tussen de 20.000 en 35.000 euro op.

Er zijn handen nodig om al die coke te verwerken en te distribueren. Criminele organisaties werven daarom steeds meer jongeren. Mulder: "We hebben zelfs al jongens van 8 en 9 jaar gezien. Dit zijn weliswaar uitzonderingen, maar het gebeurt.

Buurtprinsen

De criminele organisaties werven de jongeren op straat, in coffeeshops, in horecagelegenheden maar ook via social media. Vaak gebeurt dit door zogenoemde 'buurtprinsen'. Dat zijn oudere jongens die een voorbeeld zijn voor de jongsten, met dure kleding en mooie horloges en auto's. De jonge jongens zijn hiervan onder de indruk en willen ook dat snelle geld."

De kinderen rollen heel geleidelijk de criminaliteit in. Er ontstaat in zo'n omgeving op straat een beeld dat het gewoon is, constateert het RIEC. Remco Mulder: "Het begint ogenschijnlijk onschuldig, door op de uitkijk te staan. Maar we horen ook signalen over heel jonge kinderen die door grote jongens gevraagd worden 'iets' mee te nemen in hun tas."

Snel geld

Steeds vaker dealen jonge jongens en plegen ze uit het niets overvallen. Mulder: "Voorheen begon iemand onderaan de ladder. Eerst kleine klusjes en later pas het grote werk. Ze slaan nu veel stappen over." Ook jongens met een goede opleiding of een prima maatschappelijke carrière komen nu in de cocaïnehandel terecht.

Wat ze allemaal drijft, is het snelle geld. "Het is aantrekkelijk omdat je makkelijk geld kan verdienen. Waarom zouden ze vakken vullen als ze in één weekend 2000 euro kunnen verdienen?", zegt Mulder. "Daarnaast is het stoer. Het wordt geromantiseerd in series en rapmuziek. Het gebruik van drugs is ook steeds normaler geworden. Jongeren durven het risico te nemen."

'We willen ze van straat halen'

Het RIEC gaat nu extra inzetten op dit probleem met een nieuw project 'Straatwaarde(n)'. Dat sluit aan bij het werk dat al gedaan wordt door verschillende instanties in de regio. Een team van twintig mensen en een speciale officier van Justitie gaat de groeiende problemen met jongeren en drugs aanpakken. Het doel is om jongeren niet alleen te straffen, maar ook op andere gedachten te brengen. Mulder: "We willen ze van straat halen of hun processen verstoren."

Dat proberen ze door in contact te komen met sleutelfiguren. Hun ouders, sportbegeleiders of mensen uit het buurthuis of de moskee. Door met hen samen te werken, hopen ze dichtbij de jongens te komen. Mulder: "We merken dat de jongens er op een geven moment uit willen. Ze zijn het zat. Als we er dan vroeg bij zijn, is de kans groter dat we ze nog terug kunnen halen."
Persoonsgerichte oplossing

Als de jongeren eenmaal in het vizier zijn, wordt gekeken naar een persoonsgerichte oplossing. Voor de één zal dat sport zijn, de ander zal meer geneigd zijn te stoppen als hij een andere opleiding kan doen. Ook scholen en ouders worden erbij betrokken. Om hun weerbaarheid te vergroten, krijgen ouders training om de problemen met hun kind bespreekbaar te maken en te leren wat ze kunnen doen. "We gaan ervoor zorgen dat ze samen gaan optrekken met bijvoorbeeld jongerenwerk en sportscholen", zegt Mulder.

Het programma 'Straatwaarde(n) is onderdeel van een speciaal regioplan dat er gekomen is in samenwerking met de 39 gemeenten, de politie, het OM en de Belastingdienst in dezelfde regio.

quote:

Italië geschokt door moord op agent door Amerikaanse toeristen

In Italië is geschokt gereageerd op de moord op een agent in Rome. Hij werd door een Amerikaanse toerist zeker acht keer gestoken met een mes.

Uit een reconstructie van de politie blijkt dat twee Amerikaanse toeristen van 19 en 20 jaar in Rome op zoek waren naar een cocaïnedealer. Ze troffen een man die hen doorverwees naar de dealer. Van hem kochten de Amerikanen cocaïne, dachten ze, maar al snel bleek dat ze waren opgelicht en aspirine hadden gekregen.

Toen de Amerikanen verhaal wilden gaan halen troffen ze niet de dealer, maar wel de man die hen had doorverwezen. Ze stalen zijn rugzak en zeiden die te zullen teruggeven als ze alsnog cocaïne kregen.

De bestolen man waarschuwde de politie en zei dat hij was beroofd. Aan de twee agenten in burger die op zijn melding afkwamen, vertelde hij dat de Amerikanen 100 euro wilden in ruil voor zijn persoonlijke bezittingen. Over de onenigheid over de drugs vertelde hij niets.

In de nacht van donderdag op vrijdag ontmoette de bestolen man de Amerikanen nogmaals, waarbij ook de agenten aanwezig waren. Om nog onduidelijke redenen haalde een van de Amerikanen een mes tevoorschijn en stak zeker acht keer in op de 35-jarige agent. Die overleed later in een ziekenhuis.

De Amerikanen gingen er vandoor, maar werden later aangehouden op hun hotelkamer. Tijdens een verhoor bekende een van hen de agent te hebben neergestoken.

quote:

Burgemeester Terneuzen mag woning wietkweker niet dichttimmeren

De rechtbank heeft voorkomen dat de woning van een hennepkweker in Terneuzen wordt dichtgetimmerd. Volgens de rechter staat vast dat de bewoner alleen met de marihuana die hij zelf kweekt zijn hevige zenuwpijn kan bestrijden.

Na een klacht uit de buurt viel de politie in februari binnen bij de man. Op zijn zolder werd een kwekerij met in totaal veertig hennepplanten gevonden, meldt Omroep Zeeland.

Ruim een maand later maakte burgemeester Jan Lonink (PvdA) bekend dat hij de woning drie maanden wilde sluiten. De wetgeving staat burgemeesters toe om woningen of bedrijfspanden dicht te laten timmeren na een drugsvondst, om zo de teelt en handel te ontmoedigen.

Eigen kweek bleek de beste oplossing

De bewoner ging in beroep tegen het besluit. Hij vertelde de rechtbank over een verkeersongeluk uit 1998 waaraan hij blijvende zenuwpijn heeft overgehouden. "Hij heeft in overleg met zijn huisarts allerlei pijnbestrijding geprobeerd", zegt zijn advocaat Roeland Aerts. "Fysiotherapie, paracetamol, tramadol, diclofenac, cannabisolie uit de winkel en uit de coffeeshop, maar dat werkte allemaal niet. Eigen kweek van hennep bleek de beste oplossing te zijn."

Het gaat er vooral om dat eigen kweek de mogelijkheid biedt om de werkzame oliën in de juiste verhouding uit de henneptoppen te kunnen halen, zo vertelde de huisarts van de man voor de rechtbank. Uit de uitspraak blijkt dat de rechtbank in die redenering meegaat.

De rechter zegt dat het betoog van de man en zijn arts helder en consistent is, waardoor het gebruik van de oliën medisch noodzakelijk is. Met andere woorden: de man kan niet goed leven zonder de hennep van eigen kweek.

Het dichttimmeren van zijn woning is volgens de rechter een disproportionele maatregel. Het huis wordt dus niet afgesloten. De gemeente moet de proceskosten van ruim 1000 euro aan de bewoner terugbetalen.

Stevige persoonlijkheid

De vraag is wat de uitspraak voor andere thuiskwekers in Nederland betekent. De Raad voor de Rechtspraak kan zo snel geen reactie geven en ook de gemeente Terneuzen heeft nog niet gereageerd.

Advocaat Aerts hekelt vooral de 'harde opstelling' van burgemeesters zoals die van Terneuzen. "De wetgeving staat het toe dat burgemeesters overgaan tot sluiting. Maar het afgelopen jaar en ook dit jaar zetten steeds meer juristen daar vraagtekens bij, omdat burgemeesters voor eigen rechter gaan spelen. Zo ook de burgemeester van Terneuzen die, laat ik het zo zeggen, bekendstaat als 'stevige persoonlijkheid'. Volgens mij kan de uitspraak van de rechter ertoe leiden dat mensen die kunnen bewijzen dat ze de hennep echt nodig hebben voor eigen gebruik, steviger in hun schoenen staan."

quote:

Recordvangst cocaïne in Hamburg

De politie heeft in een containerschip in de haven van de Duitse stad Hamburg zo'n 4500 kilo cocaïne onderschept. Volgens de politie gaat het om een recordvangst voor Duitsland. De drugs hadden een straatwaarde van enkele honderden miljoenen euro's.

De coke zat verstopt in meer dan 200 sporttassen in een schip uit Montevideo in Uruguay dat op weg was naar Antwerpen. Volgens de vrachtbrief bestond de lading uit sojabonen.

De drugs zijn vernietigd. Volgens de douane is de vangst een gevoelige klap voor internationale drugscriminelen.

quote:

Voor zover bekend is niemand opgepakt.

In heel 2018 werd in de haven van Hamburg zo'n 700 kilo cocaïne onderschept.

quote:

De grootste vondst was toen een onderschepping van 100 kilo coke uit Brazilië. Toen zaten de drugs verstopt in dubbele bodems van twee oude Volkswagen-bussen.

quote:

Mexican media call for more protection after three killings in a week

Journalists say blame lies in ‘grey zone’ between organised crime and authorities

Journalists in Mexico have said the new government is failing to protect them after three reporters were murdered in less than a week.

Jorge Ruiz Vázquez, a reporter with the Gráfico de Xalapa newspaper, was the latest victim, shot dead late on Friday night in Actopan, in Veracruz state. He was supposed to have received protection from state security forces but this was missing on the night of the killing.

Last year he had accused the mayor of corruption and his home was attacked. He was scheduled to testify before state authorities this month on threats the mayor had allegedly made against him.

Mexico has been a deadly place for journalists over the past 13 years as a crackdown on drug cartels and organised crime has worn on. Measures taken to try to protect the press have included appointing a special prosecutor to pursue crimes against journalists.

But the political will to protect journalists appears stubbornly absent, especially in states such as Veracruz, a long and sweaty sliver along the Gulf coast where politicians often act in cahoots with narcotics traffickers.

“There’s an impunity rate of 99% and no political will to clear up these crimes. There’s only rhetoric on [the issue] from the state government,” said Miguel Ángel Díaz, the publisher of Plumas Libres, a Veracruz news outlet.

Press freedom organisations caution against pinning the blame on organised crime as many of the threats made against journalists come from public officials uncomfortable with scrutiny and used to operating without oversight.

Carlos Bravo Regidor, a journalism professor in Mexico City, said: “Most of this aggression, most of these murders come from a murky grey zone where it’s not clear where organised crime ends and public authority begins. It’s the everyday reality in many parts of Mexico.

The National Human Rights Commission has reported 152 journalists’ death since 2000, and the misery has deepened in 2019 despite the change of government. The president, Andrés Manuel López Obrador, promised to calm the county and stop the killings of journalists but his relationship with the media has turned testy since he took office.

He has called publications critical of his administration “conservatives” and “fifís” (toffs), language now copied by politicians in the provinces where local journalists usually earn miserable wages, work without benefits and moonlight to make ends meet.

López Obrador’s supporters often use social media to besiege any reporters asking tough questions at his daily morning press conferences, and the president recently berated the newsweekly Proceso for not taking his side.

Javier Garza, a former director of the newspaper El Siglo de Torreón, said: “This government hasn’t put much attention on this problem so it continues growing. They’re giving a bigger budget to baseball than the mechanism for protecting journalists, if you want an indication of the interest.”

Mexico’s murder rate hit a record high in the first six months of 2019. Nine journalists have been killed for carrying out journalistic duties this year, according to press freedom organisations.

A reporter in Guerrero state who also served as a municipal official was shot and killed on Friday. Earlier last week a reporter who covered the police in the same state was found dead in the boot of a vehicle. There were signs he had been shot and tortured.

Last Wednesday El Monitor d Parral suspended its print edition after its offices were firebombed. And recently assailants ransacked the Cancún-area home of Lydia Cacho, a journalist who investigates human trafficking, child sex rings and the powerful men behind them. They stole documents related to her investigation and poisoned her two dogs.

quote:

Drug-related deaths across Europe

quote:

Earlier this week (30 July 2019), the Euopean Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction published its latest update on Drug-related deaths and mortality in Europe. The information provided in the report is collected through the EMCDDA’s expert network on drug-related deaths (DRD). The updates presented shed light on important public health challenges faced by European policymakers and stakeholders, with regard to monitoring, prevention, risk assessment, harm reduction and drug treatment. Below are some of the findings ‘At a glance’.

quote:

As you can see from the graphic above, 34% drug overdose deaths in Europe take place in the UK.

quote:

Drug-related deaths and mortality in Europe

quote:

Luxembourg to be first European country to legalise cannabis

Health minister confirms plans and calls on neighbouring countries to relax their laws

Luxembourg has called on its EU neighbours to relax their drug laws as its health minister confirmed plans to become the first European country to legalise cannabis production and consumption.

“This drug policy we had over the last 50 years did not work,” Etienne Schneider told Politico. “Forbidding everything made it just more interesting to young people … I’m hoping all of us will get a more open-minded attitude toward drugs.”

Residents over the age of 18 are expected to be able to buy the drug for recreational use legally within two years. The state will regulate production and distribution through a cannabis agency.

Draft legislation is expected to be unveiled later this year providing further detail on the types of cannabis that will be on sale and the level of tax that will be imposed.

Schneider said the legislation was likely to include a ban on non-residents buying cannabis in order to dissuade drug-tourism. Home-growing is also likely to be prohibited.

Minors aged between 12 and 17 would not be criminalised for possessing five grams or less of the drug, but those who break the more generous laws will be hit with harsh penalties under the plan.

Schneider said he was keen to encourage other EU countries to follow Luxembourg’s path.

A government coalition agreement between the Liberals, the Social Democrats and the Greens provides for legalisation within five years.

If put into action, Luxembourg would join Canada, Uruguay and eleven US states in flouting a UN convention on the control of narcotic drugs which commits signatories to limit “exclusively for medical and scientific purposes the production, manufacture, export, import distribution, trade, employment and possession of drugs” including cannabis.

Luxembourg has already legalised the use of cannabis for medicinal purposes. Possession of small amounts for recreational use has also been decriminalised, but its purchase, sale and production remains illegal.

Schneider and Luxembourg’s justice minister, Félix Braz, visited a greenhouse in Smith Falls, Canada, last year to witness the mass production of cannabis by the Canopy Growth Corporation.

Uruguay became the world’s first country to create a legal national marijuana marketplace when it legalised the drug in 2013, and Canada followed suit in 2018.

Canadians are able to order marijuana products on websites run by provinces or regulated private retailers and have it delivered to their homes by post.

Luxembourg will follow Canada in legalising the possession of 30 grams of cannabis. Tax revenues will be reinvested in drug education and addiction treatment programmes.

Two representatives of the Consumer Choice Centre, a US-based NGO, travelled to Luxembourg in April to offer their advice on legislation.

One area of contention is whether to ban the use of cannabis in public, which risks discriminating against tenants and people of limited means. The officials recommended allowing use of the drug in specific public areas.

In the Netherlands, possibly the European country most associated with a relaxed attitude toward the use of cannabis, its recreational use, possession and trade is technically illegal. It has a ‘tolerance policy’, or gedoogbeleid, under which recreational use is largely accepted within bounds.

Cannabis remains illegal to possess, grow, distribute, sell or grow in the UK. Those caught with the drug face a maximum of five years in prison, an unlimited fine or both. Several police forces have said they will no longer target recreational users and those with less than an ounce (28 grams) can be given a warning or on-the-spot fine.

quote:

Festivalgangers willekeurig naakt door de knieën laten gaan voor drugscontrole is een brug te ver

De berichten op Facebook overtroffen de stoutste verwachtingen van I love Techno-bedenker Peter Decuypere toen hij naar getuigenissen vroeg over naaktfouillering op festivals. Hij kroop meteen in de pen om aan de alarmbel te trekken: "Naaktfouilleringen moeten de uitzondering blijven, vooral omdat ze heel dicht bij een mogelijke aantasting van de menselijke integriteit zitten".

Dit weekend zijn er alweer een paar leuke uitverkochte dance-festivals in Vlaanderen. Ongetwijfeld zijn ze bij sommige van die betrokken politiekorpsen naarstig bezig met het aanscherpen van hun maatregelen om zoveel mogelijk van de bezoekende drugsmisdadigers nog beter te kunnen klissen.

Misschien zijn ze, zoals de agenten van de zone Hageland, wel gaan bijleren op Tomorrowland. Als bijleerresultaat vind je nu in "Het Laatste Nieuws online" stoere foto’s van kruissnuivende drugshonden en letterlijk geboeide feestvierders die de geplande strandfuif aan hun neus zagen voorbijgaan. Goed gedaan! Weer wat drugsmisdadigers minder.

Soms moet je de politieke realiteit onder ogen durven zien en daarom stop ik met het "zero tolerance"- en "war on drugs"-beleid aan te klagen. Democratisch aanvaard ik die gekozen krijtlijnen. Maar dat aanvaarden houdt zeker niet in dat ik me moet vinden in de blijkbaar alsmaar driestere politiemethodes die soms worden toegepast om burgers binnen die beleidskrijtlijnen te dwingen. Ik verklaar me nader.

Veronderstel nu eens dat jouw zoon of dochter dit weekend naar een feestje gaat waarvoor de betrokken politiecommissaris volgende beleidslijn heeft uitgedacht:

• we kiezen willekeurig bezoekers uit en zetten ze in een line-up
• we laten de drugshonden erop los en als een hond gaat neerzitten nemen we die persoon mee voor een oppervlakkige fouillering,
• als we niets vinden dan, en nu komt het
• dan moet die persoon zich uitkleden tot op het ondergoed en onderwerpen we hem/haar in onze mobiele eenheid zonder verdere uitleg soms ook aan een naaktfouillering

Dit is gebaseerd op een getuigenis die ik zelf had gekregen en waarbij ik vol ongeloof de wenkbrauwen fronste. Komaan zeg? Uit de kleren gaan terwijl je niets verkeerd hebt gedaan? 't Zal wel.

Vernederende getuigenissen op Facebook

Ik heb toen op Facebook naar getuigenissen gevraagd en de comments en berichten die ik kreeg, tarten best wel hard het verbeeldingsvermogen. Ik citeer uit een publieke comment van Jan Mortelmans, mede-organisator van Ostend Beach:

"Dat (naaktfouillages, red.) gebeurt al 4 jaar bij ons op Ostend Beach Festival, een hond kan niet direct de juiste persoon eruit halen, het kan zijn dat persoon links of rechts ervan meegepakt wordt, die moet dan ook in z'n blootje staan. 4 jaar geleden kregen we veel commentaar hierop, nu 4 jaar later worden we gezien als voorbeeldfestival. Gezien de hele heisa en gebeurtenissen onlangs, kan ik de controles ook enkel toejuichen! Onze vaste klanten nemen het als vanzelfsprekend en we horen bitter weinig commentaar. Zoals hierboven weergegeven, het is zoals de geluidsnormen, in begin was dit een drama, nu vindt iedereen het maar normaal"


Ik vind dat alvast niet normaal. Online zijn er intussen, open en bloot, ook sprekende politiecijfers te vinden: 744 mensen zijn op Ostend Beach aangeduid door drugshonden, waarna er bij 142 mensen van hen effectief drugs zijn gevonden. Mortelmans zei eerst op Facebook dat die 142 mensen allemaal naakt gefouilleerd zijn, maar intussen nuanceert hij dit en zegt hij dat maar de helft in hun blootje zouden zijn gezet. Een aantal dat de politie intussen blijkbaar nog verder nuanceert.

Dat cijfergegoochel neemt alvast niet weg dat die drugshonden er bij het aanduiden blijkbaar letterlijk en figuurlijk 8 op de 10 keer naast zitten. 8 van de 10 aangeduide mensen hadden geen drugs op zak of op hun lijf. Het zal jou, of jouw zoon of dochter, maar overkomen om als onschuldige festivalganger publiekelijk als drugsmisdadiger te worden aangeduid. De snuffelkunde toont zich hier niet meteen als een exacte wetenschap en betrouwbare methode, waarop een ordedienst zich kan baseren om mensen verder te onderzoeken, laat staan in hun ondergoed of in hun blootje te zetten.

Een beschamende successcore van 2 op 10 en 't kan nog gekker. Iemand anders getuigde mij dat de naaktcontroles bij gebrek aan voldoende plaats in één mobiele controlewagen gebeurden. Samen naakt door de knieën gaan, en dat op een metertje van elkaar. (Thé Dansant, Wouterbron, Maaseik 2016). En iemand anders zei me lachend dat: "Als je geluk had je als man door een vrouwelijke agente werd uitgekleed". Komaan zeg? Waar slaat dat allemaal nog op?

Aantasting van de menselijke integriteit

Naaktfouillages moeten echt wel de hele grote uitzondering blijven, vooral omdat ze heel dicht bij een mogelijke aantasting van de menselijke integriteit aanleunen. Iets waar politiereglementen, al was het maar vanuit een voorbeeldfunctie, uiteraard borg moeten voor staan.

Of wordt er verwacht dat we als burgers van dit land die mogelijke naaktfouilles op (dance-)evenementen ook als behorend tot het nieuwe normaal beschouwen? Ik denk het niet. Ik aanvaard als verlicht burger een politieke keuze, maar daarom niet het intimiderend hondensnuffelgedrag, at random line-ups en mogelijke naaktfouilles van onze, meestal onschuldige zonen en dochters.

Verwacht van mij geen antwoord op de vraag hoe het wel moet. Dat moet ik ook niet geven, want ik sta nu eenmaal voor een ander beleid waar ik wel antwoorden voor heb. Een beleid dat ik al tot vervelens toe heb uitgelegd en dat in de eerste plaats uitgaat van harm reduction (schade beperken, red.) en van de ongemakkelijke waarheid die een andere politiecommissaris, Peter Muyshondt, mooi heeft verwoord in zijn boek "Beleid op speed".

Hij stelt dat "er eigenlijk niets mis is met het gebruik van roesmiddelen, voor zover er geen schadelijke gevolgen zijn voor anderen". Hij voegt er nog aan toe: "En ik ben bereid mijn mening te herzien als iemand me kan uitleggen waarom alcohol mag en een joint niet. Of een XTC-pil" (p159).

Ik volg hem daarin maar we hebben nu eenmaal een ander beleid, dat blijkbaar volledig drugsvrije festivals wenst. Het zij zo, maar om naar dat resultaat te streven eis ik dan wel menswaardige en betrouwbare methodes.

quote:

'Op festival Hongarije aangehouden Nederlandse drugshandelaar is topatleet'

quote:

Op zaterdag 10 augustus 2019 19:07 schreef Papierversnipperaar het volgende:

Ik volg hem daarin maar we hebben nu eenmaal een ander beleid

quote:

Op dinsdag 23 juli 2019 18:24 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

[..]

quote:

Fears of public health emergency as drug deaths hit record levels

Figures for England and Wales show 16% rise in deaths from drug poisoning in 2018

Britain is facing a public health emergency as alarming figures for England and Wales show drug-related deaths have hit record levels, prompting calls for damaging cuts to treatment services to be urgently reversed.

The statistics for England and Wales – which show a 16% increase in deaths from drug poisoning in 2018, the highest annual leap since records began – come weeks after figures revealed Scotland’s drug-related death toll had also reached record levels.

The latest figures also highlight a north-south divide, with deaths in the north-east higher than any other English region or in Wales.

Drug treatment experts, including the Royal College of Psychiatrists, reacted angrily to the data, accusing the government of putting people’s lives at risk by cutting funding of vital treatments services. Victims aged between 30 and 49 drove the surge in fatalities.

Studies have shown that councils have responded to central government cuts by slashing spending on drug treatment services by about 27% since 2015/16, and by more than 50% in some areas.

Dr Emily Finch, the vice-chair of the Royal College of Psychiatrists’ addictions faculty, said: “The highest-ever recorded number of people dying through drug-related deaths in England and Wales should serve as a wake-up call to the government that their approach to addiction services is putting people’s lives at risk.

“Shortages in skilled professional staff and the disconnection between health and addiction services means patients living with multiple health needs cannot be properly treated.

“National decision-makers need to wake up to the fact that swingeing cuts to services, disconnecting NHS mental health services from addiction services and shifting the focus away from harm reduction to abstinence-based recovery is destroying lives and fuelling the increase in drug-related deaths.”

The Office for National Statistics (ONS) reports that 4,359 deaths from drug poisoning were recorded in England and Wales in 2018, the highest figure since records began in 1993, and the steepest increase from one year to the next.

More than half of the deaths, or 2,208, involved an opiate such as heroin, while deaths from psychoactive substances formerly known as legal highs doubled to 125.

There were 637 deaths related to cocaine, almost double the number registered in 2015 when there were 320, and the seventh annual rise in succession.

The ONS figures cover deaths involving controlled and non-controlled drugs, and prescription and over-the-counter medications. They also include accidents and suicides involving drugs, and complications such as deep vein thrombosis or septicaemia arising from intravenous drug use.

Around two-thirds of the deaths reported, or 2,917, were from drug misuse, continuing a trend seen over the last decade.

Males accounted for more than two-thirds of drug poisonings, or 2,984, and females 1,375 .

Eighty per cent of the deaths recorded among males and 67% among females were the result of accidental poisoning. The figures for intentional self-poisoning were 16% and 30% respectively.

The north-east registered 96.3 deaths per million people, compared with 39.4 in London, where the rate was lowest. The figures for Wales, the north-west and Yorkshire and the Humber were also high.

Release, which provides specialist advice and information to the public and professionals on issues related to drug use and laws, urged the government to declare a national emergency.

The charity’s executive director, Niamh Eastwood, said: “People are dying and government inaction is contributing to these deaths. For the last seven years we have seen drug-related deaths increase year on year and every year we have called on the government to take action, to scale up funding for drug treatment, to support overdose prevention sites, to fund drug checking facilities, and to expand heroin assisted treatment.

“Each year they have ignored us, continuing to do the same whilst people die. If the home secretary and the prime minister continue to ignore these calls then they will continue to be responsible for the deaths of thousands of people every year.”

In Scotland, a debate over the use of drug consumption rooms – supervised facilities where illicit drugs can be used under the supervision of trained staff – is ongoing with Glasgow MPs of all parties pressing the UK government to allow them in the city.

Scotland’s drug-related death toll increased by 27% over the past year to reach a record high of 1,187, according to data released in July, putting the country on a par with the US in per capita terms.

The Scottish government has renewed calls for more powers to be devolved to Holyrood which it believes will allow it to take measures that would reduce the number of fatalities.

Dr James Nicholls, the chief executive of Transform Drug Policy Foundation, said: “Current policy is not protecting people or their communities. Instead it is blocking measures we know can save lives, while decimating treatment funding. People dependent on drugs don’t die from overdoses in supervised drug consumption rooms or heroin prescribing clinics. We need these approaches to be supported and funded in the UK.”

Shirley Cramer, chief executive of the Royal Society for Public Health, said: “This latest rise in drug deaths is further confirmation that our policy-makers do not have the best interests of people dependent on drugs in mind, or those of the communities around them. Unfortunately, the figures are as predictable and avoidable as they are tragic.”

quote:

Mexico judge approves recreational cocaine for two users

A Mexican judge has granted two people the right to recreational cocaine use, in the first ruling of its kind, the organisation behind the cases said.

The court said it would allow both claimants to "possess, transport and use cocaine" but not sell it, according to Mexico United Against Crime (MUCD).

MUCD, which seeks to end the country's "war on drugs", called the ruling a "historic step".

The decision must be reviewed by a higher court before it is enforced.

MUCD said the Mexico City court ordered the country's health authority, Cofepris, to authorise the two claimants' use of cocaine.

A Cofepris official told the AFP news agency that it had taken steps to block the court order, which was handed down in May. The official said that such authorisation would be outside of its legal remit.

The ruling will only come into effect if a panel of judges side with the original decision. If they do approve the ruling, it will only apply to the two people who brought the cases, whose identities were withheld.

In a statement on Tuesday, MUCD said the cases represent "another step in the fight to construct alternative drug policies that allow [Mexico] to redirect its security efforts and better address public health."

Mexico has long struggled with violent conflict from drug cartels, with thousands of drug-related killings reported in the country every year.

In 2018, the number of drug related homicides in Mexico rose to 33,341, according to the Council on Foreign Relations. The figures were a 15% increase from the previous year.

Mexico's Supreme Court has already authorised recreational marijuana use in individual cases.

President Andrés Manuel López Obrador, a left-wing politician who took office in December, has promised "radical" changes in the country's approach to tackling drugs.

He has proposed decriminalising illegal drugs.

Drugs would not be illegal but arrests would be replaced by enforcing treatment such as attending a detox programme.

quote:

Ruim 350 zedenzaken blijven maanden liggen door onderbezetting

quote:

The science of addiction: a personal struggle to kick cocaine gives a neuroscientist unique insights

quote:

Having survived a decade of drink and drugs as a young woman, Professor Judith Grisel focused all her determination on writing a book about addiction

When Professor Judith Grisel sat down to write her book Never Enough (a guide to the neuroscience of addiction that has been her life’s work), she didn’t expect to share so much of her own story. Nevertheless the resulting chapters are a collision of the personal and professional, detailing the deep links between her work life and the decade of drug and alcohol addiction that almost destroyed her.

quote:

'Legalisering cannabis vraagt juist om meer inzet politie en justitie'

quote:

En de officiële cannabis-shops hebben het lastig, want illegaal is de prijs van cannabis een derde lager. Dat is lastige concurrentie."

quote:

A global revolution in attitudes towards cannabis is under way

The legalisation of the drug for medicinal use is paving the way for a broader liberalisation

THE DOCTOR was blunt with Hannah Deacon, the mother of an epileptic boy. He told her that she would “never” get a prescription on the National Health Service (NHS) for medicine based on tetrahydrocannabinol (THC), the psychoactive ingredient in cannabis. The British government, too, was unhelpful, maintaining in February 2018 that cannabis had no medical value—a position that it had held for over 50 years, even as the country grew and exported cannabis for medicinal use. Yet within months, it had made a U-turn, accepting that Cannabis sativa had medical uses. Eight months after Ms Deacon made her first public plea for it, her son, Alfie, got THC-based medicine on the NHS.

Legislatures across the planet have been having similar changes of heart. This may presage broader legalisation. History suggests that when medical cannabis is permitted this is often the prelude to broader recreational access.

People have exploited C. sativa for thousands of years and its medicinal use can be traced as far back at least as 400AD. But, like other recreational drugs, it started to face restrictions during the first half of the 20th century. Fear-mongering was common. A turning-point came in the 1900s when John Warnock, a British expatriate doctor in Egypt, suggested that cannabis was responsible for a large amount of the insanity and crime in the country. When the League of Nations met in 1924 to discuss narcotics such as opium and heroin, his “evidence” of the dangers of cannabis was influential. But his methodology was dubious. Data were gathered only from patients in the Egyptian Department of Lunacy. He spoke no Arabic, and an important way to determine if patients had been users was to note their “excited” denials when asked if they had tried the drug.

Reefer madness

Then in the 1930s America was afflicted with a moral panic, as cannabis was accused of inciting violence among Mexican immigrants and of corrupting America’s children. When the international system of drug control, the Single Convention on Narcotic Drugs, was set up in 1961 at the United Nations, the use of cannabis in traditional medicine was ignored. It was treated as having limited or no therapeutic use, and as being a dangerous drug, like heroin, requiring the strictest controls.

Within the plant are chemicals called cannabinoids, similar to molecules produced by the human body, known as endocannabinoids. A wide network of receptors in the human brain and body respond to the plant and human versions of these molecules. The body’s endocannabinoid system is involved in regulating everything from pain to mood, appetite, stress, sleep and memory. So far, 144 different cannabinoids have been found in C. sativa—most of them barely understood—and new properties are being discovered all the time.

The best known are THC, the ingredient that gets you high, and cannabidiol (CBD), which does not and which is increasingly used as a food additive and supplement. Drug treaties have severely impeded research into cannabis. But over the years evidence from clinical trials and elsewhere has shown its efficacy in treating a range of conditions, such as muscle pain in multiple sclerosis, nausea induced by chemotherapy, treatment-resistant epilepsy and chronic pain in adults.

Helpful both in alleviating pain and in giving pleasure, pot has been wildly popular in the decades since the Single Convention and the drug-control treaties that followed it. It is the world’s most widely grown and used illicit drug. In 2017 it was produced in almost every country on Earth. The UN’s estimates of global drug-taking put the number of users at 188m (out of a total of 271m taking illegal drugs).

Cannabis is not completely free of dangers. An overdose is unlikely, perhaps impossible, but one in ten do become addicted. And at high doses, with high-strength strains or long-term use, there is a risk of psychosis. In adolescents there is a risk of impaired brain development. But, given how much pot is smoked for fun, it is remarkable how little harm it does. And more and more countries—over 30 so far—have legalised medical cannabis (see map). In North and South America, medical use has tended to be followed by acceptance of its recreational use. Some European countries have liberalised their laws for both sorts of purpose. But Germany, France and Britain have moved to medical pot first.

Allowing medical cannabis forces governments to build regulatory structures to control the legal supply to patients. Once this happens, it seems easier for societies to accept the idea of recreational use. When grandma starts smoking pot for her arthritis, the drug has entered the mainstream.

Other arguments are also persuasive in the push for full legalisation, such as racial disparities in prosecutions, the social and judicial costs of criminalising so many users, and the profits and taxes a legal industry might generate. But that patients are suffering seems to carry more political weight than arguments from liberalisers. Perhaps nervous politicians from a generation that grew up taking drugs find wheelchairs offer convenient cover.

In America 33 states allow medical use, and 11 have legalised the recreational kind. Nationally, most of the population favours federal legalisation. By 2024 medical cannabis will be legal in all states, and recreational use will be found in almost half, predict Arcview Market Research and BDS Analytics, firms that monitor the cannabis business. Medical use is spreading weed-like across Latin America, as opposition wanes. Medical use is already found in Argentina, Colombia, Mexico, Chile, Peru, Jamaica and Uruguay.

Some governments and health insurers will cover cannabis prescriptions. Almost 16,000 German patients receive medical cannabis—mostly for chronic pain and spasticity, and some, improbably, for attention-deficit disorder. In 2017 the leading insurer approved two-thirds of requests and spent $2.7m on pot. This year the European Parliament passed a (non-binding) vote to improve access to medical pot. Even the World Health Organisation wants cannabis treated in a less restrictive way that would acknowledge its medical utility and make it easier to conduct research. Most striking of all is the arrival of medical cannabis in countries that seemed highly unlikely to relax drug laws, including South Korea, Thailand and Zimbabwe.

In the countries that accept medical use, ease of access varies. International drug treaties technically permit medical cannabis. But the body that monitors international compliance with drug treaties, the International Narcotics Control Board (INCB), maintains a tone of almost perpetual annoyance in its reports, arguing medical-cannabis schemes are poorly regulated and allow leakage of the drug to recreational users.

Uruguay paved the way when it legalised cannabis in 2013. But it is the reform in Canada, a G7 member, that has done most to heighten international tension over cannabis’s legal status. Last year it fully legalised the drug. Part of its rationale was that a regulated legal trade would curb the black market and protect young people, who were buying it there. Canada’s change has caused fierce fights within the UN in Vienna, according to Martin Jelsma of the Transnational Institute, a think-tank. The country now stands accused of undermining the drug-control system. Bill Blair, a minister responsible for organised-crime reduction, acknowledges that Canada is non-compliant. “But”, he says, “it is a very principled approach.”

Attitudes towards the drug are softening around the world. But many important countries, most notably Russia and China, remain implacably opposed to reform. The lack of a global consensus prevents the rewriting of the drug treaties. Divisions are also found within the UN itself. The Human Rights Council and the Special Rapporteur on extrajudicial killings are critical of the human-rights violations that come with harsh national policies to suppress drug use, and the WHO wants a shift in the status quo. The INCB and the UN Office of Drug Control oppose change.

It may be true that licensing medical marijuana tends to lead to a broader liberalisation. But those resisting this are swimming against the current. Mexico will probably legalise this year; Luxembourg is hot on its heels and likely to become the first EU country to legalise recreational cannabis; and New Zealand is planning a referendum on the issue. It is only a matter of time before international drug treaties will come to be seen as fundamentally broken. Some worry that international law more generally will be undermined by all this rule-breaking. Mr Blair is reluctant to be drawn on how Canada might help resolve the issue.

Joint approaches

It could withdraw from the convention. But the Canadian government has already ruled this out. When Bolivia wanted to legalise the chewing of coca leaves, it withdrew from the convention and rejoined with a “reservation”. A possibility that intrigues international-policy wonks is for Canada and other law-breakers to form an “inter se” (between themselves) agreement, allowing them to modify existing drug-treaty provisions. For this to be an option, Canada will probably want to wait until the club of outlaws is bigger.

In Britain medicinal cannabis is legal but still very hard to get without an expensive private prescription. (Alfie was lucky.) The dilemma is that cannabis sits in an unusual medical no-man’s-land: neither licensed for most of the uses for which people want it, nor tested to the standards that patients usually expect from medicines. Despite this, many countries are finding ways to push forward. France, for example, is moving ahead with a large-scale clinical trial of the medical uses of cannabis.

The drug’s ambiguous legal status as a medicine will persist for years. A long history of prejudice has thwarted research and deprived millions of patients access to therapies that might help them. The work of creating regulated and approved medicines should be well advanced, but is only just beginning. Ironically, it may be that only when cannabis is legal for recreational use will a fuller picture emerge of the benefits it offers and the risks it poses. ■

quote:

Op woensdag 28 augustus 2019 08:03 schreef Papierversnipperaar het volgende:
NWS / Amsterdam kraakt onder misdaad #1

quote:

Mexico uncovers 3,000 secret graves hiding bodies of drug war victims


New data reveals nearly 5,000 bodies found across the country
Disappearances common amid extreme drug-related violence


More than 3,000 secret graves containing victims of Mexico’s raging drug wars have been found across the country, according to the first ever official tally of the phenomenon.

A total of 4,874 bodies were found at 3,025 sites, and many of the victims have yet to be identified, said Karla Quintana, the head of the National Search Committee, which was set up last year to help desperate families find relatives who have gone missing.

“This is the data of horror,” she said at a press conference on Friday. “This is not about the numbers. This is about the thousands of people who are looking for the relatives and the thousands not in their homes.”

Disappearances have become common amid the extreme violence triggered by a counterproductive military offensive against organized criminal groups originally launched in 2006.

More than 200,000 people have died since then, with the number of missing estimated at 40,000 – though the data is notoriously sketchy because of the reluctance of successive governments to recognize the gravity of the problem.

This has also left desperate relatives to spearhead search efforts, even setting off with picks and spades to comb scrub-covered mountains for signs of hidden graves.

Andrés Manuel López Obrador won last year’s presidential election with a promise to finally create reliable databases, and develop the infrastructure to effectively search for the disappeared – alive or dead.

Quintana said that 522 of the 3,025 graves were discovered since the new government took office in December.

She also emphasized the creation of search brigades providing relatives with support and resources. One such group looking for graves in Sinaloa state this week found bags full of thousands of finger bones – presumably from hands severed during torture.

The data on hidden graves nationwide was released to coincide with the International Day of the Victims of Enforced Disappearances, a term usually used only to refer to disappearances attributed to state forces.

In Latin America the phrase has traditionally conjured up images of 1970s military dictatorships who rounded up political dissidents and tortured them in clandestine jails, their bodies sometimes then dumped into the sea from aircraft.

In today’s Mexico, most disappearances are attributed to criminal gangs, although pervasive collusion means the line between state forces and the underworld is often blurred as in the case of 43 student teachers who disappeared in September 2014 after they were attacked by police who then apparently handed over to cartels in the southern city of Iguala.

For Felix Pita García, who says his son was taken from a bar in Iguala by soldiers in 2010, the new official willingness to look for the missing is welcome but not enough to ease his pain.

“Yes, it’s true, there has been a big change with this government on this issue,” he said. “But my heart is still in pieces.”

quote:

Op vrijdag 30 augustus 2019 12:01 schreef Discombobulate het volgende:

[..]

Dit gaan we dus nooit, maar dan ook nooit winnen. War on Drugs is een groot faalbeleid. Dat het nu pas duidelijk wordt zeg...

quote:

Op maandag 2 september 2019 14:41 schreef NoPicNic het volgende:

[..]

En de schuld ligt bij de drugsgebruikers. Zonder hen geen War on Drugs.

quote:

Op maandag 2 september 2019 16:43 schreef Discombobulate het volgende:

[..]

Mensen gebruiken sinds het begin van de geschiedenis al drugs. Het is niet de schuld van de gebruikers zelf, maar van de machtsstructuren die in de loop van de geschiedenis zijn ontstaan waardoor het gecriminaliseerd is.

quote:

The Guardian view on the case for legalising drugs: time to be reasonable

Addiction, trafficking and incarceration cause enormous harm. The UK must learn from the countries that are trying to find solutions

Drug laws should be designed to minimise damage. This might sound obvious. But the UK’s drug laws – along with those of most other countries – arguably do not have this effect. Indeed there is a strong argument that in many respects the blanket prohibition, under criminal statutes, of substances from cannabis to heroin along with the myriad synthetic substances now widely used to mimic their effects, does more harm than good.

This is not a novel point of view. Drug experts in the UK and around the world have been pointing out the flaws and inconsistencies in current policies for ages, with former Colombian president, Juan Manuel Santos, among those who have argued for a new approach focused on human rights and public health. In the UK, polls show a majority supports liberalisation of the law on cannabis, following the example of countries including Portugal. But since this shift in public attitudes has so far been ignored by the Home Office, which instead brought in a sweeping ban on so-called “legal highs” in 2016, this week’s call for reform by a cross-party trio of MPs is refreshing.

Two former ministers, Lib Dem Norman Lamb and Conservative Jonathan Djanogly, along with Labour’s David Lammy, have been to Canada to report on the legalisation of cannabis there for a short BBC documentary. The answers they have come back with are mixed. Regulation, it turns out, is no miracle cure, with a black market still thriving. But the MPs have shown it is possible to think about this subject in a nuanced way, and to learn new things.

To say that such openness to change is overdue is an understatement. Evidence of the vicious and destabilising effects of the illegal drugs business on both producer and consumer countries is not new. Drug cartels, blamed for up to 200,000 deaths in Mexico over the past decade, have now branched into the synthetic opioids that caused an American addiction epidemic. In the Philippines, President Rodrigo Duterte has overseen the killing of 5,000 people in his uniquely murderous version of the global “war on drugs”.

While the impact in the UK is less extreme, the entanglement of drug dealing with other forms of exploitation is apparent from recent “county lines” cases in which children have been manipulated by traffickers. The rate of drug deaths in Scotland has jumped to among the highest in the world. As in the US, those convicted of drugs offences and incarcerated are disproportionately black men and boys. When Michael Gove, a senior government minister, has admitted taking cocaine multiple times, such disparities leave a particularly bitter taste.

Spurred on by the confessions among their own ranks, ministers should bring calm and wise heads together at the earliest opportunity. Policing and sentencing are crucial pieces of the jigsaw. Britain should not have to wait any longer for a rational, evidence-based approach to drugs.

quote:

Op maandag 2 september 2019 17:23 schreef NoPicNic het volgende:
Drugs zijn terecht niet gelegaliseerd.

quote:

Op maandag 2 september 2019 17:23 schreef NoPicNic het volgende:

[..]

Drugs zijn terecht niet gelegaliseerd. Drugs zijn ontstellend slecht voor je gezondheid, zeker voor de jeugd. Nee, drugsgebruikers ontwrichten de samenleving niet de overheid.

quote:

Op woensdag 4 september 2019 10:09 schreef theunderdog het volgende:
Ik ben wel benieuwd: hoe denken mensen die voor drugsliberalisering zijn, dat een miljardenbuseniss van criminelen zich de wind uit de zeilen laat nemen? is dat niet nogal naïef?

quote:

Op woensdag 4 september 2019 10:09 schreef theunderdog het volgende:
Ik ben wel benieuwd: hoe denken mensen die voor drugsliberalisering zijn, dat een miljardenbuseniss van criminelen zich de wind uit de zeilen laat nemen? is dat niet nogal naïef?

quote:

Op woensdag 4 september 2019 11:13 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Het is het verbod dat ze de wind in de zeilen geeft. Dit zijn namelijk geen mensen met groene vingers, een graad in de scheikunde of logistieke genieen, zijn verdienen er veel geld aan omdat ze bereid zijn geweld te gebruiken. Wanneer het legaal is er voor dat 'talent' geen functie meer in de productie en handel. Dus zullen ze het afleggen tegen mensen die wel relevante vaardigheden en talenten voor de legale handel hebben.

quote:

Op woensdag 4 september 2019 12:25 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Zeer naïef , denk ik. Ze willen gewoon flink geld verdienen. Welke methode maakt niet uit.

quote:

Op maandag 2 september 2019 17:26 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Drugs waren de eerste 3,5 miljard jaar legaal. Daarna zijn ze verboden en daarmee kwam een hoop ellende. Wil je die ellende oplossen zal je de slechte beslissing van het verbod terug moeten draaien.

quote:

Op woensdag 4 september 2019 12:25 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Zeer naïef , denk ik. Ze willen gewoon flink geld verdienen. Welke methode maakt niet uit.

quote:

Op woensdag 4 september 2019 14:34 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Op welke manier zijn na de drooglegging de "criminelen" alles gaan doen om de handel in illegale handen te houden? Hebben ze met een leger maffiosi de politie aangevallen en verslagen? Hebben ze massaal politici ontvoert om ze te dwingen alcohol weer te verbieden?

quote:

Op woensdag 4 september 2019 16:02 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Uh? Drugs is niet legaal, hoor.

quote:

Op woensdag 4 september 2019 19:04 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Tegen zo veel domheid is geen enkele drug bestand

quote:

Op woensdag 4 september 2019 19:20 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Niveautje. Maar je hebt nog geen inhoudelijk antwoord gegeven op de vraag.

quote:

Op woensdag 4 september 2019 19:27 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

De drooglegging gaat over het verbod op alcohol in de USA. Probeer het nou nog eens.

quote:

Op woensdag 4 september 2019 19:30 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Dat is geen vergelijking. De drugscriminaliteit is immens. Dacht je nu echt dat de kartels gaan denken bij een legalisatie van drugs: 'goh, nu gaan we maar niets meer doen'?

quote:

Nieuwe war on drugs is volkomen zinloos

quote:

Tom Blickman volgt bij het Transnational Institute (TNI) het (inter-) nationale drugsbeleid al zo'n twintig jaar.

quote:

Op woensdag 4 september 2019 12:25 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Zeer naïef , denk ik. Ze willen gewoon flink geld verdienen. Welke methode maakt niet uit.

quote:

Zoeken met een lampje naar bronnen en feiten in ondermijningsrapport

quote:

Omdat alle media het verhaal over 'de ondermijning' kritiekloos hebben overgenomen, is het goed om nog een keer stil te staan bij het begrip. In het buitenland bestaat het niet. Als je subversive crimegoogelt, zie je dat alleen de Nederlandse overheid het in combinatie met misdaad gebruikt. In de rest van de wereld wordt subversion geassocieerd met verraad en omverwerping van de staat.

Misdaad als ondermijning is een Nederlandse uitvinding. De term is in 2009 bedacht door Bernard Welten, toenmalig korpschef van Amsterdam. Welten lanceerde de term in 2009 in de notitie Over ondermijning, maar gaf daar geen heldere definitie van. Het ging om criminaliteit die misbruik maakt van 'de structuur van onze maatschappij, leidend tot een aantasting van haar fundamenten en/of van de legitimiteit van het stelsel dat haar beschermt.'


'Ondermijning' werd een blijvertje, nadat Ivo Opstelten als minister van Veiligheid en Justitie de kreet in 2011 oppikte.

Het is belangrijk dit in het achterhoofd te houden: ondermijning is in 2009 bedacht, is sindsdien in Nederland (maar alleen in Nederland) een enorme hype geworden en heeft na tien jaar nog steeds géén heldere definitie. Het rapport gaat dan ook alle kanten op, vaak niet of nauwelijks onderbouwd. De auteurs zijn zich daar deels van bewust. Ze stellen terecht vast dat ze weinig harde gegevens hebben over de drugshandel: 'Er is de anekdote, niet de tabel. We stellen dan ook vast dat er nood is aan empirische data in Amsterdam.' Helaas is dat aan het eind van het rapport nog steeds zo.

quote:

Vervolgens beschrijven ze hoe in Amsterdam in een cultuur van openheid en vrijheid/blijheid de basis is gelegd voor de georganiseerde misdaad: 'Wat begon als een wereld van flower power, werd voor een deel een omvangrijke en keiharde drugsmarkt.' Ze vermelden niet dat de hippies die zich in de jaren zestig bezighielden met hasj en LSD uit de drugsmarkt zijn gejaagd door het optreden van politie en justitie, die zich in navolging van Nixons war on drugs, ook in Nederland harder op gingen stellen. Juist omdat de softe types niet bestand waren tegen de permanente druk van invallen en arrestaties trokken ze zich terug. Hun plek werd ingenomen door zware jongens, die niet bang waren voor de politie. De verharding in de drugswereld is dus een direct gevolg van repressie. Dat is een belangrijke nuance, omdat Tops en Tromp hun rapport eindigen met een oproep tot méér repressie.

quote:

Op pagina 11 vinden we weer een staaltje selectief citeren. Tops en Tromp beschrijven het gebruik van cannabis en harddrugs, gebaseerd op de Nationale Drug Monitor. De twee meest gebruikte en schadelijkste drugs laten ze onvermeld: alcohol en tabak. In iedere serieuze studie naar drugs staan alcohol en tabak, samen met heroïne en crack, als verreweg de schadelijkste drugs genoemd. Niet alleen voor de individuele gebruiker, maar ook voor de samenleving. De Nationale Drug Monitor 2018 is er kristalhelder over.

Cannabis veroorzaakte vorig jaar geen sterfte (er gaan nooit mensen dood aan cannabis), cocaïne 55 doden, opiaten 127 (overwegend oudere heroïneverslaafden), XTC en amfetamine zes en GHB negen, slaap- en kalmeringsmiddelen honderd. Er overleden 1762 mensen aan alcohol en 19.587 aan de gevolgen van roken. Niet in de Drug Monitor, maar wel het vermelden waard: legale pijnstillers, zoals oxycodon, kostten in 2017 aan 211 mensen het leven.

In de helft van alle geweldsdelicten speelt alcohol een rol, bij agressie tegen agenten in tweederde van de gevallen

Er gaan dus honderd keer meer mensen dood aan legale drugs dan illegale. Bovendien speelt in de helft van alle geweldsdelicten alcohol een rol, zo meldt de Monitor. Bij agressie tegen agenten is dat in tweederde van de gevallen, blijkt uit ouder onderzoek van Politie en Wetenschap.

twitter:

DanaLarsen twitterde op zondag 01-09-2019 om 01:26:20 THREAD ON THE MYTH OF CANNABIS POTENCYUS Surgeon General says cannabis is 3x stronger now than in the 90s."This ain't your mother's marijuana. Not enough people know that today's marijuana is far more potent than in days' past."-US Surgeon General Dr Jerome Adams. reageer retweet

twitter:

DanaLarsen twitterde op zondag 01-09-2019 om 01:37:32 9. Meanwhile in the 1950s they were reporting that a puff from a cannabis cigarette could drive people to insanity and murder, and often compared cannabis to heroin in its potency.Is our modern marijuana really 12,600 times stronger than that? reageer retweet

quote:

D66: 'We moeten vooruit naar legalisering van xtc'
https://www.at5.nl/artike(...)legalisering-van-xtc

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2019 18:35 schreef Weltschmerz het volgende:
https://www.oogtv.nl/2019/09/invallen-in-tien-growshops-in-stad/

Grapperhaus moest meteen even een showtje opvoeren na de liquidatie van die advocaat, dus begint hij maar met symboolhandhaving bij growshops.

twitter:

RTLnieuws twitterde op woensdag 02-10-2019 om 12:35:53 EXCLUSIEF - De top van de Douane heeft een grootschalig onderzoek naar de omvang van corruptie door eigen medewerkers in de Rotterdamse haven tegengehouden. https://t.co/XJSr1e0ori https://t.co/0R6iZ9K3da reageer retweet

quote:

PvdA wil dat klanten van minderjarige cokedealers gestraft worden
De Partij van de Arbeid wil dat afnemers van minderjarige cocaïnedealers voortaan strafrechtelijk vervolgd worden. 'Dealen is al strafbaar volgens de wet. Wat ons betreft gaan we nu ook handhaven op de afnemer.'
https://www.at5.nl/artike(...)lers-gestraft-worden

quote:

DENK wil drugsgebruik strafbaar maken: 'Ik criminaliseer het wél'
Als het aan DENK ligt, wordt het gebruik van harddrugs strafbaar. Dat zegt fractievoorzitter Mourad Taimounti in het AT5-programma Park Politiek. Daar werd het voorstel van de PvdA om afnemers van minderjarige cocaïnedealers voortaan strafrechtelijk te vervolgen, besproken.
De DENK-fractievoorzitter wil dat niet alleen kopers, maar ook gebruikers straf krijgen. 'Ik ben misschien een stap verder, maar ik criminaliseer het wél', zegt hij.
https://www.at5.nl/artike(...)riminaliseer-het-wel

quote:

Grading cannabis strength ‘will improve mental health of users’

Addiction experts say standard units, similar to those used for alcohol, would help consumers know the level of drug they are taking and its effects

Standard units for grading the potency of cannabis – similar to those already used for alcohol – would result in significant improvements in the mental health of users, according to addiction experts.

Researchers from the Addiction and Mental Health Group at the University of Bath, working with staff from King’s College London, UCL and the Australian Catholic University in Melbourne, say more needs to be done to make people aware of the levels of THC – the main psychoactive component – in the cannabis they are consuming.

Writing in the journal Addiction, the experts suggest a unit level should be set at 5mg of THC – the amount that would typically be found in a small joint. This is enough to induce intoxication but without psychotic symptoms, they say.

“Our findings add to a growing body of evidence that suggests the health effects of cannabis are dose-related,” said lead author Sam Craft, from King’s College London. “We believe a unit system would help both users and healthcare professionals by providing clearer information on the types of cannabis products and their strength.”

Previous research from the team has highlighted how concentrations of THC in cannabis have doubled across Europe in the past decade. But although use of the drug is widespread and there are moves in some countries to legalise it, standard units – which have been commonplace for alcohol for many years – have not been adopted in health guidelines.

The authors believe that a standard unit system would also yield benefits for countries where cannabis use is illegal, such as the UK. “Where the unit system for alcohol has helped consumers to better manage their alcohol intake, so, too, this could have important implications for cannabis users,” said senior author Dr Tom Freeman from the University of Bath. “This should give clear guidance about the dose of THC people are consuming. Our hope is that the introduction of a system in locations where the drug is legalised will have knock-on effects to countries where it is not, providing users and clinicians with an important toolkit to guide safer use.”

The publication coincides with a second study from the team, published in the journal Psychological Medicine, which examines the relationship between cannabis and key health outcomes in more than 55,000 people across 175 countries.

Using the Global Drug Survey, consumers were asked about the types of cannabis they used and their health. The results showed those who used higher THC forms of cannabis, such as hashish, experienced more severe health problems than those using traditional herbal products with lower levels of THC.

quote:

Attack in western Mexico leaves more than a dozen police killed

‘Armed civilians’ shoot state officers executing a judicial order
Michoacán state has seen recent spike in violence


At least 13 police officers were killed and three injured on Monday by gunmen in the western state of Michoacán, a region where violence attributed to organized crime has spiked in recent months.

The state police officers had gone to a home in the town of El Aguaje in Aguililla municipality to enforce a judicial order when “several armed civilians fired on them”, Michoacán’s state security department said in a statement.

After the attack, the area in western Mexico’s so-called “hot lands” was reinforced by federal and state security forces, who installed checkpoints to find the assailants.

Michoacán, an important avocado-growing state, has seen a spike in violence that has brought back memories of the bloodiest days of Mexico’s war on drug cartels between 2006 and 2012.

In August, police found 19 bodies in the town of Uruapan, including nine hung from a bridge. Later, an area roughly 45 miles north of Aguililla was the scene of fierce clashes between members of the Jalisco New Generation cartel and regional self-defense groups.

In 2013, civilian groups faced with what they said was state inaction armed themselves in Michoacán to fight the Caballeros Templarios (Knights Templar) cartel, one of whose bases was Aguililla.

They said they took up arms to defend themselves from kidnappings, extortion and killings. But some of the self-defense or vigilante groups were infiltrated by cartels and gangs.

The government of the former president Enrique Peña Nieto launched a process to disarm and legalize the vigilante groups and incorporate them into official security forces.

Michoacán’s governor, Silvano Aureoles, has said the self-defense groups have not returned and has criticized federal authorities for not attacking cartels in his state with sufficient force and negotiating with vigilante groups he refers to as criminals.

Besides avocado orchards, Michoacán for decades has been known for marijuana plantations and the making of methamphetamine, as well as being home to the port of Lázaro Cárdenas, a key entry point of precursor chemicals used to make synthetic drugs.

quote:

Amsterdam voert strijd tegen drugshandel op

quote:

Amsterdam gaat de drugshandel in probleemwijken "actief verstoren." Dealers op hangplekken en in garageboxen worden aangepakt en jongeren die in de drugshandel dreigen te belanden worden beter in de gaten gehouden. Verder wordt de weerbaarheid van stadsdelen als Zuidoost tegen criminaliteit vergroot en wil de gemeente wil drugsgebruikers ervan doordringen dat hun consumptie ook een schaduwzijde heeft.

quote:

Op woensdag 16 oktober 2019 00:34 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

[..]

De burgemeester mist volledig dat de jacht op drugs ook een schaduwzijde kent. En dat de meeste dealertjes niet op straat rondhangen maar via app's van klant naar klant fietsen.
Legalize!

quote:

Drugsgebruiker 'medeverantwoordelijk voor liquidaties', maar verandert weinighttp://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/4886381/drugs-ade

quote:

Politiek en politie roepen het al langer: drugsgebruikers moeten beseffen wat hun gedrag allemaal aanricht in de maatschappij. Denk aan de milieuvervuiling in de Brabantse bossen of de geweldsgolf in Amsterdam. Maar helpt het? Dat opgeheven vingertje?

"Lieve XTC-gebruikers", schrijft de Brabantse boswachter Erik de Jonge midden in de nacht op Twitter. "Vanaf 18:00 hebben we gewerkt om het afval van jullie pilletjes op te ruimen. Da's gelukt." Bij de tweet zit een filmpje van de opruimwerkzaamheden van de hulpdiensten:

Sommige kopstukken uit de politiek en bij de politie delen de zorgen van de boswachter. Zij doen een oproep aan festivalgangers: weet wat de gevolgen zijn van je pilletje of je snuifje. Korpschef Erik Akerboom hoopt dat de samenleving afstapt van het idee dat drugsgebruik normaal is. En Ferdinand Grapperhaus, minister van Justitie, zei afgelopen zomer: "Iedereen die een lijntje snuift, financiert misdadigers."

Wiersum

De minister deed zijn uitspraak na de moord op advocaat Derk Wiersum, die kroongetuige Nabil B. bijstond in een omvangrijk strafproces waarin drugscriminaliteit ook een grote rol speelt

Milieuschade door drugs dus. Liquidaties zelfs. Om over de gewapende drugsconflicten in landen als Colombia en Mexico nog maar te zwijgen. Besef wat je de maatschappij aandoet als je drugs gebruikt, stellen politici en politiefunctionarissen. Maar recreatieve drugsgebruikers, die zich op festivals en feestjes te buiten gaan aan XTC of coke, zijn helemaal niet vatbaar voor deze boodschap, stelt een onderzoek van het Trimbos Instituut.

Gebruikers zijn bekend met de gevolgen

De boodschap zal niet echt aanslaan, zeggen zij. Het kennisinstituut op het gebied van alcohol en drugs schreef in het uitgebreide onderzoek, eerder dit jaar, dat feestgangers bekend zijn met de maatschappelijke gevolgen van drugsgebruik.

"Ze voelen zich deels ook medeverantwoordelijk voor deze problemen, maar verwachten in mindere mate dat ze hun gebruik aanpassen", schrijven onderzoeker Ferry Goossens en zijn team. Drugsgebruikers vinden de criminaliteit en milieuschade wel erg, maar voor een campagne zijn ze waarschijnlijk niet erg gevoelig. Ze denken niet dat ze na het zien van zo'n campagne zullen minderen of stoppen met gebruiken.

Persoonlijke aanpak

Wat werkt dan wel? Een aanpak gericht op de individuele gebruiker, stelt Floor van Bakkum van verslavingskliniek Jellinek. "Hoe meer je de voorlichting toespitst op de persoon die je voor je hebt, hoe effectiever." Daarom is Jellinek betrokken bij de voorlichtingscampagnes van Unity, een project waarbij vrijwilligers – vaak zelf feestgangers – op festivals en feesten vertellen over alcohol en drugs. "Die weten dat je aan iemand die veel bier drinkt een ander verhaal moet vertellen dan iemand die coke gebruikt."

En een campagne à la Grapperhaus, waarbij gebruikers worden aangesproken op een morele toon? Geen goed idee, denkt Van Bakkum. "Wij zijn een beetje huiverig voor dit soort campagnes, je moet ook niet stigmatiseren. Als mensen zich beschuldigd voelen, dan zullen ze eerder geneigd zijn de boodschap en de boodschapper gewoon uit de weg te gaan."

Heeft een morele campagne dan helemaal geen zin? Dat ook weer niet, stelt het onderzoek van Trimbos. Het effect van zo'n campagne is onder niet-gebruikers groter dan onder gebruikers. Mensen die geen drugs gebruiken, zullen hierdoor minder snel geneigd zijn het toch eens te proberen.

quote:

Op woensdag 16 oktober 2019 00:43 schreef voetbalmanager2 het volgende:

[..]

Amsterdam wil op drugsgebruikers gaan jagen en klanten van dealers op gaan pakken.
Dat ze daarnaast ook in probleemwijk op dealers wil gaan jagen is niet meer dan logisch.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 12:42 schreef Lyrebird het volgende:
GBH. 4 euro per 5 ml.

GBH gebruikers die hun leven (en het leven van de mensen om hun heen) aan het verknallen zijn met een paar euro...

Een beter bewijs dat legalisering van drugs de problemen wel op zal lossen is er niet.

quote:

‘Curb drink culture’ says drugs expert David Nutt

New restrictions needed for leading cause of deaths of men under 50

New restrictions are needed on Britain’s drinking culture, which is behind a huge rise in deaths of men and women under 50, according to the government’s former chief drug adviser, sacked a decade ago for claiming that ecstasy and LSD were less dangerous than alcohol.

Ahead of a speech to the Centre for Crime and Justice Studies on 30 October, 10 years after the then home secretary Alan Johnson fired him, Prof David Nutt said the net contribution of successive governments to drugs policy had been to make things worse.

Nutt said alcohol was now the leading cause of death in men aged under 50 and would soon be the leading cause of death in women under 50. “The big upwards inflexion in alcohol-related deaths came when we allowed it to be sold in supermarkets. When I was a teenager, alcohol could only be bought in a pub or an off-licence,” he said. “Access to 24-hour drinking through supermarkets and corner shops has led to a massive increase in deaths from drinking.”

He said alcohol was now a third of what it cost in real terms compared to 50 years ago. “We have to use rational policies on alcohol. We can’t let the drinks industry dictate terms – how can it be that we still allow alcohol to advertise on TV when it costs the health service £3bn a year and policing £6bn?

“Our drug policy is not based on reducing harm,” said Nutt, former chair of the Advisory Council on the Misuse of Drugs. Responsibility for regulating the drugs market should be switched from the Home Office to the Department of Health and Social Care, he said

“The Home Office is about crime. It will say ‘great we are reducing the use of opiates’, but deaths are rising because we’ve pulled our support for people who are using opiates.”

He drew a comparison with Portugal,where heroin use has been decriminalised. “We have data from the last 15 years showing opiate deaths have fallen to a third of what they were before. Our deaths have gone up by two-thirds.”

Nutt cited several examples where he believed government policy had increased harm. These included the banning of mephedrone. “It was banned because an election was coming up and [Alan] Johnson decided he had to be hard on this new drug,” Nutt said. “Mephedrone resulted in a massive reduction in cocaine deaths because people switched and mephedrone was safer than cocaine.”

Testing prisoners for smoking cannabis had “massively contributed to the rise of spice,” Nutt said. “There were 16 deaths last year from spice in prisons. There has never been a death from cannabis.”And the failure to treat Britain’s heroin problem had opened up the market to “even more potent opioids like fentanyl,” he claimed.

Nutt said he had been angered by his sacking which followed his earlier clash with Johnson’s predecessor, Jacqui Smith, when he compared the 100 deaths a year from horseriding in the UK with the 30 linked to ecstasy.

His dismissal triggered dismay in criminal justice circles - with many viewing it as proof that the government was not interested in a scientific evidence-based approach to policymaking, a view Nutt shares. “What’s the point of having a scientific adviser if you don’t want to know the truth?” he asked.

Similar concerns were raised earlier this month when Professor Alex Stevens of the University of Kent resigned from the advisory council over concerns that political interference in its appointment process was undermining its independence.

After his dismissal, Nutt went on to establish what became DrugScience, an independent scientific body on drugs in the UK. He is campaigning for cannabis, psilocybin – the psychoactive substance found in magic mushrooms – and MDMA, also known by its street name of ecstasy, to be developed as medical drugs for therapeutic purposes.

“I believe for moral, ethical and health reasons that any drug that is less harmful to the user than alcohol should be available, probably in pharmacies or licensed premises,” said Nutt. A Home Office spokeswoman said: “Drugs can devastate lives, ruin families and damage communities, and we are taking action to: reducing demand; restricting supply; building recovery; as well as taking global action with our international partners. We are committed to reducing the use of drugs and the harms they cause and the Home Office has commissioned a major independent review to examine these issues.“

quote:

Mystery of Mexico’s cartel wars grows as ‘The Mouse’ is rescued

The abortive bid to arrest the son of ‘El Chapo’ Guzmán last week made one thing clear: someone betrayed the government

Sinaloa cartel gunmen took over a Mexican city on Thursday, turning the streets into an apparent war zone. Their mission was to rescue the son of the notorious drugs lord, El Chapo, who had been captured by police. Officers were forced to release Ovidio Guzmán López after gang members threw up roadblocks with blazing trucks, and staged a prison break of 51 of their comrades.

The battle came only a week after Mexico’s interior secretary Olga Sánchez Cordero pledged that the country would “very soon” see results of the deployment of a 70,000-strong National Guard – a showpiece unit formed this year by president Andrés Manuel López Obrador – against resurgent violence and record murder levels.

But on Monday, 14 police officers were killed by cartel gunmen in Michoacán. Fifteen more lives were lost next day during a firefight in Guerrero. In Thursday’s fighting, a soldier and civilian were killed in Culiacán, in Sinaloa state, and others wounded – with questions hanging over how it happened.

In reality, the new National Guard is deployed mostly against migrants in a joint policy with the US. While hundreds of guards blocked a convoy of Hondurans in Tuzantán last weekend, security minister Alfonso Durazo conceded on Friday he had deployed only 35 troops to seize Ovidio Guzmán López – “The Mouse”, Joaquín “El Chapo” Guzmán’s fourth son by his second wife, Griselda López Pérez – blacklisted in the US in 2001 and charged last February with cocaine trafficking.

What’s going on? On the surface, Amlo – as the president is known – at last cracks down on a cartel long known for its conviviality with government, but is outgunned; unconfirmed reports indicated the detention on Tuesday of Ovidio’s mother.

But why mobilise a paltry crew of 35 against a mafia boss? How did such a cartel counter-force arrive to confront and humiliate it immediately? There’s choreography at play – but by whom, of what?

Even the story’s telling compounds its mystery. Durazo at first sought to have Mexicans believe that a routine patrol was fired upon from a house which, when raided, happened to be harbouring Ovidio Guzmán. (For El Chapo’s son to draw fire on himself beggars belief even by the standards of his own outrageous reputation.) Only later did Durazo concede to a news agency that Ovidio had been released.

The president then contradicted his own minister, confirming that the operation was “based on an arrest warrant for an alleged criminal”.

Two other factors further muddy the waters: one video clip shows troops and cartel gunners giving one another high-fives after the former were surrounded and neutralised. The prison break would hardly be the first time authorities have been directly or indirectly party to an escape, not least one by El Chapo – who founded the Sinaloa cartel and is now in jail in the US – himself.

The cartel has fragmented since Guzmán’s extradition and conviction. Factions compete for the succession: one led by the guiding but ailing hand of Ismael “El Mayo” Zambada, suspected of delivering El Chapo to the US authorities, or at least withdrawing his official protection; another, loyal to Guzmán, is led by his sons, “Los Chapitos” – Iván Archivaldo Guzmán Salazar (son of El Chapo’s first wife Maria Alejandrina Salazar Hernández) and Ovidio.

A third interest, led by Dámaso López, “El Licenciado”, now captive in the US, defected to the rising Jalisco New Generation cartel, to which Sinaloa is losing initiative within Mexico.

Such an attack on the state is not El Mayo’s usual strategic style. It is more typical of Guzman’s sons, whose brazen tactics he abhors.

British film-maker Angus Macqueen – who penetrated further inside the Guzmán family than any foreign reporter, interviewing El Chapo’s mother – noted: “This is the first open confrontation between the authorities and the Sinaloa cartel. The remarkable thing is the speed with which hundreds of armed cartel members arrived and dominated the centre of this town.”

Anabel Hernández first described the state sanctioning of El Chapo’s escape from jail in 2001 and named the cartel’s connections at the apex of power in her book Narcoland; after numerous threats to her life, she has completed a new volume on the inner workings and reach of the Sinaloa cartel.

“What happened in Culiacán just doesn’t make sense,” she told the Observer. “No sense in the government sending 35 people to take Ovidio. That’s his girlfriend’s house, and they’d have followed him there with intelligence. There’s the municipal police and an army base in Culiacán; helicopters can arrive easily from [nearby] Mazatlán.”

And, she cautions: “Never forget that the Sinaloa cartel remains a vast organisation across 70% of the world. It’s far bigger than El Chapo, and after he was sentenced, the sons got a very small part; the huge share came under El Mayo. But the sons have money to spend, and that’s what happened in Culiacán: if you pay people to carry the weapons, you get what you want.”

Official collusion at some level is inevitable in Thursday’s battle-as-theatre. Hernández puts the events in perspective: “For a decade, war between the cartels is reflected within the police, army and all forces.

“One cartel is protected by some officers, another cartel by others. That has not changed – the prison break yesterday must have been sanctioned from within the authorities. All we can be sure of is that someone betrayed the government in Culiacán yesterday.”

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 19:14 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Het gebruik van alcohol is te genormaliseerd.
[..]

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 18:41 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Je bewijst alleen maar dat het verbod geen problemen op lost.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 01:53 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Nee, dat is niet de conclusie die je uit mijn bijdrage kunt trekken.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 13:53 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Natuurlijk wel. Is GHB legaal?

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 14:04 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Praktisch gezien word je geen strobreed in de weg gelegd.

Maar stel dat het volledig legaal zou zijn. Twee flessen GHB voor een tientje en een fles wijn cadeau.

Zou er dan meer, of minder verslaving zijn?

quote:

Nieuwe partij drugs gevonden op marineschip Johan de Witt

Op marineschip Johan de Witt is opnieuw een partij drugs gevonden. Het gaat om 11 kilo harddrugs, hoogstwaarschijnlijk cocaïne, verdeeld over meerdere pakketten. De drugs werd gevonden in het kader van een onderzoek naar een militair die eerder werd aangehouden met drugs.

Deze militair, een 23-jarige man uit Haarlem, werd vorige maand in Curaçao op het schip aanhouden met eenzelfde hoeveelheid cocaïne in zijn rugtas. Het transportschip van de marine was toen net terug uit de Bahama's, waar het was ingezet voor een hulpmissie na orkaan Dorian.

De marechaussee, die belast is met het onderzoek, onderzoekt nog of de aangehouden militair ook verantwoordelijk is voor de nieuwe partij drugs. De cocaïne heeft een totale straatwaarde van minstens 1,1 miljoen euro.


Personeel schip gecontroleerd

"Na zijn aanhouding hebben we concrete aanwijzingen gekregen dat er nog meer drugs op het schip aanwezig waren", zegt een woordvoerder van de marechaussee. In Den Helder, waar het schip nu ligt, is de Johan de Witt uitgebreid doorzocht. Daarbij is het personeel dat van boord kwam gecontroleerd. Ook drie helikopters zijn doorzocht.

De woordvoerder wil niet zeggen waar de drugs waren verstopt.

quote:

Family of teenager who died from lethal ecstasy dose support drug legalisation

Luke Campbell’s mother and sister say ‘lip service policies’ such as Priti Patel’s ‘war on drugs’ are doomed to fail

A mother in Devon who prevented two young dealers that had sold her son lethal ecstasy tablets from going to jail has warned that home secretary Priti Patel’s vow to renew the ‘war on drugs’ is doomed to fail.

Claire Campbell along with her daughter Esther said they are speaking out to highlight failed drug prohibition policies. They saved two teenagers from prison by asking the judge to put them on a restorative justice scheme.

The teenage dealers had been selling ecstasy on to their friends in north Devon from stashes they had originally purchased from the dark web. Claire’s son Luke died in 2017 after ingesting two ecstasy tablets the duo sold him before an under-18s disco party.

Esther Campbell and her mother not only forgave the pair and persuaded the court not to imprison them but have since joined an organisation which aims to have all drugs legalised and regulated across the UK.

Luke’s mother and sister said they wanted to use his death to campaign against prohibition, which they believe puts more people in mortal peril from adulterated or untested, dangerously strong drugs.

Sporting small tattoos of lightning flashes on their wrists, a tribute to Luke who died during an electric storm over southwest England, Claire Campbell described how he lost his life in May 2017 just after school lessons ended for the year.

“Luke was full of energy, life, love and laughter. He was 6ft tall, always willing to help others and stand up against injustice, and he just made one stupid decision that cost him his life.

“He had just completed a large bulk of his GCSEs and went to the under-18s disco to celebrate. He took the tablet on the bus and then one of his friends said he took another in the club. After a while inside the club he started staggering around, he was heating up and then collapsed, going into a fit.”

When Claire and Esther arrived at Barnstaple general hospital Luke was already wrapped in ice, wired up to machines, his heart had stopped and the medical emergency team were trying to revive him.

Police discovered quickly that two older boys one year ahead of Luke at school had sold him the tablets.

Esther said that from the moment she and her mother discovered who the main suspects were “the last thing we wanted was revenge”.

“The hardest part for us was when the boys were arrested we were not able to go near and tell them that we didn’t want revenge,” she said.

“They were just selling it to their mates in college and school. It was social supply not some hardened dealer up an alleyway flogging drugs to strangers.”

Her mother said the family “made it very clear to the police team about how we felt and our concerns for their welfare, especially their mental welfare”.

By the time the case against the pair reached Exeter crown court in June 2018, Claire and Esther said it became apparent the prosecution was seeking a custodial sentence for both of them.

“I felt so sorry for them when I saw them in the crown court,” said Esther, “They were told to expect to go to prison and we saw that they had brought their bags in to take into jail. They were Luke’s friends and they will have to live with the fact that they sold him the drugs that killed him for the rest of their lives. That must have been an awful feeling and punishment enough.”

Claire asked the police officers she had been working with if the judge would allow her victim-family impact statement to be read by him.

“It was clear the prosecution was going to use Luke’s death to make an example of the boys. But we told the investigating officers that if anyone was going to use what happened to Luke it would be us. And we wanted to use his death for better not for worse. Because chances are if they went to prison those boys would have had a worse life,” Esther said.

Her mother added: “I think one of them in particular would not have survived jail.”

After the Campbell family’s plea was read out the pair were placed on a restorative justice scheme that involved face-to-face meetings with Claire and Esther, community service and one of them having to be tagged.

Since the trial that resulted in the dealers rebuilding their own lives while keeping in touch with the Campbells, Claire and Esther have backed the “Anyone’s Child” campaign. It is an international network of families whose lives have been ravaged by drugs but who believe banning narcotics causes even more harm.

On Patel’s recent promise at the Tory party conference for a further crackdown on drugs, Claire said: “It just won’t work as it’s a lip service policy. Because saying, ‘don’t take drugs or if you do we will lock you up’, well, that has not worked so far. And it is never going to work because people can just go like those boys did and buy off the dark web even if they don’t connect with criminal gangs on the streets.

“You get a huge sheet of paper to tell you what happens when you take paracetemol. In the future this is the way all drugs should be treated which will save lives through doctors and pharmacies.”

Esther, now the mother of a newborn daughter, feels that now more than ever things need to change for the next generation. She and her mother have become strong advocates of the legalisation and regulation of drugs.

“We support this campaign so that Luke hasn’t died in vain. He was outspoken if something was unjust or wrong so it is only right that we do that for him.”

Jane Slater, campaign manager for Anyone’s Child in the UK, praised the Campbells for saving two teenage dealers from jail and backing the campaign to reform Britain’s drug laws.

“Claire and Esther’s remarkable story changes a typical image of a ‘drug dealer’, these boys were friends with Luke but could also have been anyone’s child. A prison sentence would have been catastrophic for the boys and their families.”

quote:

Grote actie tegen illegale tabaksindustrie Limburg, ook doorzoekingen in buitenland

De fiscale opsporingsdienst FIOD en de douane zijn samen met collega's uit zeven andere Europese landen bezig met een grote actie tegen de productie van illegale sigaretten. In Nederland worden panden in Limburg doorzocht. Tot nu toe zijn zeventien mensen aangehouden.

Justitie verdenkt hen van onder meer witwassen en accijnsfraude. Zij zouden honderdduizenden kilo's tabak hebben verhandeld. Daardoor liep de staat 67 miljoen euro aan accijnzen mis.

Er zijn 18 bedrijfspanden en woningen doorzocht in onder meer Eygelshoven, Roggel, Weert en Brunssum. In Stramproy, een dorp op de grens met België, is een sigarettenfabriek gevonden.

"De fabrieken worden op afgelegen plaatsen in loodsen opgebouwd", vertelde Bert Langerak van de FIOD in het NOS-radioprogramma Nieuws en Co. In Stramproy konden volgens hem miljoenen sigaretten worden gemaakt. "Zo'n productielijn begint met zakken ruwe tabak en aan het eind van de rit staan de sigaretten in sloffen klaar."

In het buitenland zijn doorzoekingen gedaan in België, Cyprus, Italië, Polen, Roemenië, Tsjechië en het Verenigd Koninkrijk. De criminelen kochten vermoedelijk tabak in Italië om die in Nederland te bewerken. De tabak zou daarna zijn verkocht aan illegale sigarettenfabrieken in binnen- en buitenland. Ook hield de organisatie zich volgens het Openbaar Ministerie bezig met het kopen, repareren en verkopen van machines om illegale sigaretten te maken.

Accijnsverlies

Hoeveel er in beslag is genomen, is nog niet duidelijk. Dit jaar stond de teller voor vandaag op 45 miljoen sigaretten en 15.000 kilo tabak, onder meer door het opdoeken van sigarettenfabrieken in Goudswaard, Zuilichem, Cruquius, Kapelle en Klazienaveen.

Vorig jaar werden 159,5 miljoen sigaretten en 104.000 kilo tabak in beslag genomen, met een accijnsverlies van 54 miljoen euro.

Volgens de FIOD is Nederland een van de landen die populair zijn bij de georganiseerde misdaad om sigaretten te maken. "We zijn een centraal gelegen land met goede logistieke voorzieningen, zoals de havens van Rotterdam en Antwerpen", zegt directeur opsporing Bert Langerak. "Veel sigaretten gaan naar het buitenland."

quote:

Drugspanden dichtgetimmerd na vondst van 12,8 miljoen euro cash
Burgemeester Halsema heeft vandaag twee panden dicht laten timmeren. Dat was te verwachten na de vondst vorige maand van maar liefst 12,8 miljoen euro cash in beide panden. Het ging om een van de grootste vangsten van cash geld ooit in Nederland. De woningen blijven drie maanden gesloten.
https://www.at5.nl/artike(...)28-miljoen-euro-cash

quote:

Duterte’s bloody drug war descends into farce

Philippine leader’s shock appointment of opposition leader as new ‘drug czar’ comes as top cops exposed for reselling confiscated narcotics

Philippine President Rodrigo Duterte has appointed an opposition leader as his new “drug czar”, a surprise move that may or may not mollify rising criticism of his controversial “war on drugs” campaign.

Vice President Leni Robredo accepted the position – a role many of her supporters view as a poisoned chalice – a day after Duterte issued an executive order to formalize what many initially perceived as a theatrical political dare.

Duterte welcomed Robredo’s appointment as a “good” development because it will allow her to “see the realities on the ground” faced by law enforcement agents, according to Presidential Spokesman Salvador Panelo.

Robredo has been a vocal critic of a campaign that has resulted in the deaths of thousands of drug suspects since it was first launched in mid-2016. Rights groups claim the related death toll could be higher than 20,000 killed, claims the government has hotly denied.

Duterte has consistently maintained his government does not tolerate state-sponsored extrajudicial killings and that police have only fired in self defense, a claim rights groups and media reports have belied.

Robredo, a likely presidential candidate in 2022, accepted the position despite the open misgivings of her political allies who see the invitation as a political trap to deflect attention away from Duterte’s drug war-related abuses.

“Only two and a half years are left in your administration. It’s not too late, we can still work together on this,” Robredo said on November 6 following her surprising acceptance of the somewhat obscure inter-agency committee on anti-illegal drugs post.

Robredo’s appointment comes just weeks after winning a partial vote recount ordered by the Philippine Supreme Court, legally affirming her contested 2016 election victory over Ferdinand “Bongbong” Marcos, a Duterte ally with 2022 presidential ambitions.

Whether Robredo’s appointment represents a rapprochement between the country’s two highest ranking politicians is still not clear. Her key allies have openly warned about the risks of the position, which could make her legally liable for future drug war-related abuses.

Edcel Lagman, an opposition Liberal Party stalwart, warned that “[t]he diluted position validates the fear that the vice president is being set up to fail, since she has to share decision-making processes with Duterte’s henchmen.”

Robredo has said her appointment will not prevent her from criticizing the drug war, while at the same time demanding sufficient powers to overhaul the controversial campaign.

The role, some suggest, could also give her access to drug war-related information that she could have discretion over whether to share with local or foreign investigators.

The United Nations and International Criminal Court have expressed their concerns about possible crimes against humanity in the campaign but have so far been barred by Duterte from conducting on-the-ground investigations.

Robredo’s appointment also comes amid mounting corruption and abuse scandals in the Philippine National Police (PNP) related to its conduct in the drug war.

Ex-PNP chief Oscar Albayalde, a staunch Duterte ally, resigned under a cloud last month over explosive allegations he covered up for so-called “ninja cops” who were recycling confiscated illegal drugs for personal gain.

Duterte has relied primarily on police forces to implement his scorched-earth drug war over the past three years. The upshot has been unprecedented street-level carnage, with many of the brutal killings attributed to supposed pro-government vigilantes.

According to PNP data, the first two years of Duterte’s presidency saw an average of 33 homicides per day nationwide, or nearly 1,000 per month.

From July 1, 2016 – the date when the populist president officially took power on a winning anti-crime campaign – until mid-2018, police recorded 23,327 homicides cases were under investigation, with a large number of those related to the drug war.

Despite the spike in murders, the drug war has remained broadly popular among Filipinos, many of whom believe that the streets are now safer because of Duterte’s decisive, take-no-prisoners approach.

Approximately 82% of Filipinos expressed “satisfaction” with Duterte’s anti-drug campaign, according to local pollster Social Weather Stations’ (SWS) latest survey conducted in this year’s third quarter.

At the same time, 90% of respondents indicated that they would prefer that drug suspects are captured alive rather than killed in extrajudicial fashion in the campaign.

If Robredo is perceived as softening or over-politicizing the campaign, her popularity and presidential ambitions could take a hit, some analysts suggest.

Duterte’s allies and former police generals, most prominently current Baguio City mayor and ex-head of the PNP’s Criminal Investigation and Detection Group, Benjamin Magalong, have alleged senior police officers are involved in the drug trade.

During high-profile Senate investigations, Magalong accused recently resigned PNP chief Albayalde of protecting so-called “ninja cops” who protect drug lords and recycle confiscated illegal drugs during his stint as a regional police commander.

While categorically denying the accusation, Albayalde opted to go on non-duty status (a de facto resignation) on October 14, only three weeks before his mandatory retirement on November 8. Duterte, according to news reports, supported his move.

Senate committees headed by Duterte allies have recommended to file criminal charges against Albayalde and 13 other officers allegedly involved in cover ups during an anti-drug operation in Pampanga, a province close to Manila.

Lieutenant General Archie Gamboa has taken over as the PNP’s officer-in-charge until a new police chief is appointed, which is expected by early next year,

Though a transitional leader, Gamboa has been given special powers to overhaul the PNP’s leadership, an apparent top-level recognition that the corruption allegations against Albayalde may represent the tip of an iceberg.

So far the revamp has fired 20 police generals, including officials in charge of the PNP’s Directorate for Intelligence, Criminal and Investigation Detection Group and Highway Patrol Group, an appointed new leaders Gamboa has said have “fresh ideas” and “new vigor.”

Gamboa also placed all top officials on a three-month probation and ordered a temporary freeze on promotions.

The new police leadership has also mulled the creation of a new “super body” tasked to “oversee and undertake” Duterte’s anti-drug operations, including a softer approach of rehabilitating identified drug addicts.

Still, it’s not clear whether Robredo’s surprise appointment and other changes are merely cosmetic moves to assuage public anger and restore confidence in police, or the front edge of a genuine reform drive.

What is certain is that Duterte blindly relied on a tainted organization to implement a highly controversial campaign that critics say gave carte blanche to an unmitigated killing spree.

And while certain top police officers are finally being called to account, few expect their presidential commander-in-chief to face any legal or other repercussions while still in elected office.

quote:

Drugshandel, moorden en beschietingen: ook in Twente zorgen om criminaliteit

Politie en burgemeesters in Twente zijn in toenemende mate bezorgd over de groei van zware criminaliteit in de regio. De beschieting van een Enschedese advocaat deze week maakt volgens hen pijnlijk duidelijk dat de criminaliteit in Twente niet onderdoet voor bijvoorbeeld de golf aan liquidaties in Amsterdam, drugsvangsten in de haven van Rotterdam of de forse hoeveelheid xtc-laboratoria in Brabant.

De problemen liegen er niet om. In april 2017 werd het supportershome van FC Twente gesloten vanwege drugshandel. Een jaar geleden werd een viervoudige moord gepleegd in een zogenoemde growshop in Enschede. Morgen wordt bovendien de strafeis verwacht in een zaak tegen twee broers, die verdacht van worden zeven moordpogingen in Twente.

Gewelddadiger dan de rest van het land is het gebied niet, zeggen burgemeester Arjen Gerritsen van Almelo en politie-districtschef Karlijn Baalman. De problemen die zich in andere delen van Nederland voordoen, zien ze hier ook. Maar ze maken zich wel grote zorgen over het fenomeen ondermijnende criminaliteit: de onderwereld die zich vermengt met de bovenwereld.

200 hennepkwekerijen
"Wat voor Twente in het oog springt, is een levendige handel en teelt van hennep", zegt Gerritsen. "We zien ook een toename van het aantal xtc-laboratoria in dit deel van Nederland." Politiechef Baalman legt uit dat de politie in dit deel van het land jaarlijks zo'n 200 hennepkwekerijen oprolt, wat volgens haar wel aangeeft dat er een probleem is.

"Het gebruik en handel van drugs zie je vooral in de Randstad", zegt ze. "Hier wordt het geproduceerd. Je hebt hier veel plattelandsgemeenten, waar je wat uit het zicht kunt werken. En dit gebied ligt aan de grens. Dat maakt het echt anders. Er zijn hier doorvoermogelijkheden naar Duitsland voor criminelen."

Burgemeester Gerritsen herkent zich in dat beeld. "Twente is aantrekkelijk omdat het een groot buitengebied heeft. Je kunt hier tamelijk onbespied je gang gaan in bedrijven die in het buitengebied staan. Maar Twente heeft ook stedelijke centra waarin je kunt opgaan in de anonimiteit. En het ligt wat perifeer ten opzichte van andere plekken in Nederland."

Al die criminaliteit leidt tot veel geweld. Huizen zijn beschoten, panden in brand gesproken, mensen omgebracht. "Wat het ergste is, is dat het in het publieke domein gebeurt", vertelt Baalman. "Bij beschietingen op woningen: daar kunnen ook mensen wonen." De burgemeester herkent zich in dat beeld. "Je wilt veilig met je gezin over straat kunnen, en het gebeurt op klaarlichte dag."

Boerenschuur verhuren
Mensen realiseren zich soms niet wat ze doen, zegt burgemeester Gerritsen. "Je kunt maar één keer nee zeggen tegen een ondermijnende crimineel. Op het moment dat je je boerenschuur verhuurt, pakketjes gaat rondbrengen of een auto op je naam zet, dan kun je niet meer terug."

De aanpak van de criminaliteit is lastig. Het kost veel tijd en geld, zeggen politie en overheden. "We maken het de criminelen al behoorlijk lastig", zegt Baalman. "Vorige week hebben we 120 acties gedaan tegen ondermijning. Van voorlichtingscampagnes, het controleren van taxibedrijven tot het oprollen van hennepplantages. Ook is 145.000 euro aan boetes geïnd. Maar het is niet zomaar even weg. Dit vraagt ook de komende jaren om een stevige aanpak."

quote:

Ondermijning is een breed begrip: de meest uiteenlopende zaken, van Nutella-winkels tot motorbendes, passen erin. Dat maakt het lastig om feit en fictie uit elkaar te houden. De omvang van misdaad, fraude en witwassen is per definitie onbekend – criminelen geven hun omzet immers niet netjes door aan de Belastingdienst en het CBS – en iedereen kan er daarom zijn eigen ideeën op los laten. Laten we eens met wat gezond verstand naar de nuchtere feiten kijken.

Natuurlijk is er ernstige criminaliteit in Nederland. De voorbeelden die Tops en Tromp noemen, zoals liquidaties en motorbendes die burgemeesters bedreigen, zijn bepaald zorgwekkend. Vooral omdat de politie er zwak voorstaat. Kijk maar naar dit rapport over de recherche uit februari van Jan Struijs, voorzitter van de Nederlandse Politiebond. Daar staat het woord ‘noodkreet’ in capslock op de voorkant.

De politie heldert ieder jaar minder zaken op: van 330.000 zaken in 2007 tot 225.000 in 2017. De Nederlandse recherche is onderbezet en moest in 2018 16.000 zaken laten lopen. Bekende criminelen kunnen niet geobserveerd worden omdat de observatieteams overbelast zijn. Als buitenlandse politiekorpsen een verzoek indienen om in Nederland rondlopende criminelen uit hun land (bijvoorbeeld Italiaanse maffiosi die afspreken met Albanezen) te laten observeren dan is het antwoord vaak domweg ‘nee’.

Dat is verontrustend, maar niet wezenlijk nieuw: er is altijd misdaad geweest, er zal altijd misdaad blijven en een groot deel blijft hoe dan ook onopgehelderd. Maar dat betekent nog niet dat de onderwereld ons onder de voet loopt. Natuurlijk zijn er foute notarissen met foute klanten en kopen foute vastgoedjongens panden, maar dat wijst nog niet op een onderwereld, die massaal de bovenwereld binnendringt. Laat staan dat de integriteit van het openbaar bestuur in het geding is.

Paniek is het nieuwe normaal

De morele paniek over ondermijning is nergens op gebaseerd. Bob Hoogenboom, hoogleraar fraude en regulering aan Nyenrode, maakte in een recente column terecht gehakt van het paniekverhaal van Penn–te Strake, Tops en anderen: ‘Als álles een topje van de ijsberg is, wordt morele paniek het nieuwe normaal.’

Hij citeert de Amerikaanse criminoloog Stan Cohen die krakende analyses heeft geschreven over de morele paniek rond heksenjachten, McCarthyisme en drugs. Het probleem is dat het eindeloos herhalen van die spookbeelden op een gegeven moment beleid zal beïnvloeden. Feiten doen er niet meer toe: Peter Noordanus, de baas van het Ondermijningsfonds, heeft zelfs met zoveel woorden gezegd dat hij zich niets aantrekt van wetenschappers die de overspannen getallen in twijfel trekken. Dat is ‘een academische discussie’.

quote:

Grapperhaus: veroordeelde criminelen nog harder in hun portemonnee raken

Minister Grapperhaus van Justitie wil dat veroordeelde criminelen niet meer bij hun geld kunnen komen. Om dat te bereiken, gaat hij de wet wijzigen.

quote:

In de samenvatting van hun onderzoek (54 bladzijden) stellen Tops en co die 19 miljard min of meer als een voldongen feit. Ze verwijzen naar een uitgebreidere versie van het rapport, met bijlage waarin zij de rekensom onderbouwen. Veel wijzer wordt de lezer daar niet van: hoofdstuk 3 en bijlage 2 met daarin de sommetjes, zijn vooral een lange opsomming van wat we allemaal niet weten over de omvang van de drugshandel. En dat is veel.

Het rapport biedt daarnaast een treurig stemmende beschrijving van hoe slecht de registratiesystemen bij politie en justitie zijn. Wat juist reden moet zijn voor de nodige terughoudendheid bij het becijferen van de omzet, maar de auteurs grijpen vervolgens naar een klassieke truc in het drugsbestrijdingswereldje: ze vermenigvuldigen de geschatte productie met de straatwaarde. En dan regent het ineens miljarden. Ergens op de wereld staan mythische drugsdealers op mythische straathoeken geld als water te verdienen. Iedereen met een beetje verstand van de drugshandel weet dat dat zinloze rekensommen zijn.

Econoom Steven Levitt heeft in Freakonomics al een keer een echte boekhouding van een echte drugsbende geanalyseerd. Daarmee toonde hij aan dat echte drugscriminelen veel minder verdienen dan de buitenwereld denkt. De loopjongens op straat verdienen per uur zelfs minder dan hamburgerbakkers bij McDonalds. Ook in Nederland zijn die magische, stinkend rijke drugscriminelen nooit gevonden. Niet bij de jacht op de miljoenen van De Hakkelaar in de jaren ’90, niet bij de vervolging van Willem Holleeder nu. Het gaat hoogstens om enkele tientallen miljoenen per persoon. Zelfs die zijn vaak niet te vinden. In de buurt van miljarden komt het nergens.

Dat er veel minder geld omgaat in de drugswereld dan rapportenschrijvers denken is niet zo gek. De inkoopprijs is betrekkelijk laag: een kilo natte amfetaminepasta om pillen van te maken, kost aan grondstoffen zo’n 160 euro en is zo’n 700 euro waard. Als de politie zo’n partij in beslag neemt, zijn dat ook de verliezen die ze lijden, niet de theoretische waarde per pil op een festival. Criminelen zijn bovendien geen rationele zakenmensen. Ze maken veel kosten omdat alles wat ze doen illegaal is: auto’s huren, voortdurend van telefoons wisselen, geld wisselen, panden regelen Dat kost allemaal veel meer geld en tijd dan een legale zakenman eraan kwijt zou zijn. Ze geven daarnaast veel geld uit aan drank, auto’s, horloges en kleren. Wat de politie over de tap waarneemt is vaak georganiseerde chaos, met criminelen die regelmatig financieel klem zitten. Bijvoorbeeld omdat hun leveranciers uit Colombia of Pakistan de lading voorgeschoten hebben en hun geld snel willen hebben.

De pluk is al decennia heel mager
Toch melden Nederlandse politici al decennia dat ‘we’ honderden miljoenen kunnen plukken. Maar een berekening van vermeende drugswinsten in een vonnis is nog geen echt geld. Criminoloog Hans Nelen constateerde in een evaluatie in 2004 al dat er van de 129 miljoen euro aan ‘plukze’-vonnissen maar 9 miljoen was binnengehaald. In de meeste zaken ging het om minder dan 45.000 euro. Criminoloog Petrus van Duyne doet al decennia onderzoek naar drugsgeld en witwassen en kon de grote bedragen ook nooit vinden. Uit een groot onderzoek dat hij in 2015 deed voor het WODC bleek dat het in de helft van alle plukze-zaken om minder dan 3300 euro ging. Slechts 0,3 procent betrof meer dan een half miljoen. Pijnlijker is dat de grote bedragen aan ‘geplukt geld’ uit persberichten van het OM vaak niet veel voorstellen. In de ruim tienduizend dossiers die Van Duyne onderzocht was het indrukwekkende bedrag van ruim 425 miljoen euro aan ontneming opgelegd. Slechts 196 miljoen was daarvan geïnd in zeventien jaar tijd. Er stond dus nog ruim 228 miljoen open. We hebben, zo schrijft hij droog in het blad Justitiële Verkenningen, ‘over het geheel niet te maken met een dadergroep die vermogens opbouwt waarmee door ontneming aan ’s lands begroting aanzienlijk kan worden bijgedragen.’

Andere onderzoekers komen in diezelfde Justitiële Verkenningen tot betrekkelijk lage schattingen voor de totale omvang van de illegale economie: een miljard voor cannabis, rond de 400 miljoen voor de overige drugs. Tel er smokkel, illegaal gokken en prostitutie bij op en de totale omvang van de illegale economie is 2,4 miljard.

quote:

Limburgse drugsbaron dood in Braziliaanse cel
De Limburgse drugsbaron Dennis V. is vrijdag dood aangetroffen in een Braziliaanse cel. Dat heeft het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken aan de regionale Limburgse omroep L1 bevestigd.

Volgens lokale media ontdekten bewakers bij een controle dat V. zich in een isoleercel aan lakens heeft opgehangen. Het ministerie van Buitenlandse Zaken kan daar niets over zeggen.

De 40-jarige man uit Landgraaf werd in augustus opgepakt, omdat hij de leider van een drugsbende zou zijn. Die zou vanuit Colombia, Bolivia en Peru cocaïne naar Brazilië hebben overgevlogen. Volgens het AD verdiende de bende 25 miljoen euro per maand met de smokkel van drugs naar Europa.

De politie zou de bende al een halfjaar hebben gevolgd. In totaal werden er zeven mensen gearresteerd, op verdenking van cocaïnehandel en witwassen.

quote:

Nu al record aan cocaïne onderschept in Rotterdamse haven

In de Rotterdamse haven is tot begin deze week al 28.000 kilo cocaïne onderschept, heeft burgemeester Aboutaleb bekend gemaakt. Dat is een record. Vorig jaar werd er in de haven 19.000 kilo cocaïne gepakt.

Aboutaleb bekritiseerde in een debat in de gemeenteraad het voornemen van minister Grapperhaus om een landelijk drugsteam op te richten. Liever ziet hij dat bijvoorbeeld het team van de douane en de Rotterdamse politie dat zich richt op de drugscriminaliteit in de haven wordt uitgebreid.

Het team bestaat uit ongeveer 50 medewerkers van wie de helft onderzoek doet. Het richt zich op de korte onderzoeken, vaak na het aantreffen van een partij drugs.

Volgend jaar komen de gemeente, het Openbaar Ministerie, de politie en douane met een reeks nieuwe maatregelen om barrières tegen de drugssmokkel op te richten, kondigt Aboutaleb aan. Deze maatregelen gaan tientallen miljoenen euro's kosten.

quote:

Drugshandel Europa groeit, drugs ook steeds puurder en sterker

Criminele bendes verdienen in Europa jaarlijks zo'n 30 miljard euro aan de handel in drugs. De drugs worden steeds puurder en sterker. Dat staat in een studie van politie-organisatie Europol en het Europees waarnemingscentrum voor drugs en drugsverslaving EMCDDA.

Volgens de studie is ruim een derde van de georganiseerde misdaad in Europa actief in de drugshandel. Dat wordt vaak gecombineerd met andere criminele activiteiten. De populairste drugssoort is cannabis. Volgens de studie gebruikte in 2018 een op de zeven jong volwassenen hasj of marihuana.

Historisch hoog niveau

Op de tweede en derde plaats volgen cocaïne en heroïne. Volgens de onderzoekers ligt de productie van deze drugs in Zuid-Amerika en Afghanistan op een historisch hoog niveau.

De handel in synthetische drugs groeit volgens het rapport hard. Nederland wordt gezien als een belangrijke producent. In het rapport wordt verwezen naar de drugslabs die hier in Nederland en over de grens met België zijn opgerold. De drugs worden snel over de rest van de wereld verspreid.

De handel in drugs groeit snel dankzij technologische ontwikkelingen en het internet. Pakketbezorgdiensten en sociale media spelen een belangrijke rol, zeggen de onderzoekers. Ze maken zich zorgen over de gevolgen voor de gezondheid.

Het rapport constateert dat de politie vaak maar beperkte middelen heeft om de drugscriminaliteit aan te pakken. Het advies is om hier meer in te investeren. Ook pleiten ze voor verdere samenwerking.

quote:

Hellendoorn wil discussie over drugsgebruik na verbieden festival

Een dancefestival verbieden omdat er veel drugs worden gebruikt en onder invloed terug naar huis wordt gereden. De gemeente Hellendoorn besloot daar deze week toe, omdat het eerder dit jaar misging bij het Hardshock Festival. Uit een steekproef na afloop bleek dat alle twintig gecontroleerde festivalgangers met drugs op achter het stuur waren gaan zitten.

Burgemeester Raven zei vanochtend in het NOS Radio 1 Journaal dat ze de veiligheid daardoor niet meer kon garanderen. "Er is dezelfde nacht een dodelijk ongeluk geweest gerelateerd aan een bezoeker van het festival. Mensen gaan allemaal met drugs op achter het stuur. Het gaat me niet om alle festivals, maar juist om dit type festivals waarvan bekend is dat er extreem veel drugs worden gebruikt."

Ze pleit voor een discussie in de samenleving hierover. "We zijn als samenleving heel druk bezig met de ondermijnende criminaliteit. We zijn trots als een xtc-lab wordt ontmanteld, terwijl je aan de voorkant met zo'n festival het gebruik faciliteert. Dat is een discussie die ik best aan wil gaan. Het is mijn taak om te kijken naar de openbare veiligheid en dat heb ik in dit geval gedaan."

Uit een evaluatie bleek dat Hardshock vorig jaar ordelijk was verlopen en de burgemeester neemt de maatregel dan ook echt vanwege de verkeersveiligheid. Veilig Verkeer Nederland juicht de maatregel toe, zegt een woordvoerder. "Als andere opties niet hebben geholpen en mensen toch achter het stuur stappen met drugs op, dan is het blijkbaar nodig. Drugs beïnvloeden de rijvaardigheid net als alcohol dat doet, maar die link wordt niet altijd gelegd." Hij benadrukt dat het wel jammer is dat in dit geval de goeden onder de kwaden moeten lijden.

De organisatie van het festival is verrast en zegt de maatregel zeer te betreuren. De organisatie krijgt steun van de Vereniging Nederlandse Poppodia en Festivals, die opkijkt van de beslissing. "We vinden het gek dat de burgemeester van Hellendoorn op deze repressieve manier met drugsgebruik op een festival omgaat. Het voelt een beetje als een maatregel uit de jaren 90."

Schadepost

Ook Sander Groet, festivalorganisator en oprichter van Mysteryland, zegt dat hij nog niet eerder gehoord heeft dat een festival om die reden niet door mag gaan. "Dit is wel een nieuwe variant. Een festival wordt zo wel een schadepost."

Groet laat weten dat in de vergunning vaak al uitgebreide eisen staan, dat er gefouilleerd moet worden en dat tassen doorzocht moeten worden. "Het is gek dat als er dan toch drugs gebruikt worden, meteen de vergunning niet meer verleend wordt. "

Toch verwacht Groet niet dat dit tot een kettingreactie in de festivalwereld gaat leiden. De gemeenten die de grotere festivals huisvesten, zijn al wat langer met deze festivals bekend en zijn daar goed op voorbereid.

Gemeenten die worstelen met festivals en drugsgebruik kunnen zich wenden tot het Trimbos-instituut, dat een leidraad heeft ontwikkeld. "Daarin staan handvatten voor gemeenten, welke maatregelen ze kunnen nemen. Wat voor festival is het? Verwachten ze dat de bezoekers drugs gaan gebruiken, hoe moet je het terrein inrichten? Dat soort vragen komen aan bod", zegt adviseur Laura Nijkamp van Trimbos.

Ze wil niet ingaan op de situatie in Hellendoorn, omdat het echt een beslissing van de gemeente was. Nijkamp vertelt wel dat er veel gedaan kan worden om drugsoverlast op festivals te beperken. Denk aan controle bij de deur, om te voorkomen dat mensen het meenemen, maar ook door het terrein op een bepaalde manier op te bouwen.

"Zorg bijvoorbeeld dat er goede ehbo is, maar ook dat er een 'chillout-plek' is waar mensen zich kunnen terugtrekken. Zodat je kunt zien: gaat het goed met deze persoon of heeft hij hulp nodig? Op die manier kun je de gezondheidsrisico's beperken."

quote:

Op donderdag 5 december 2019 17:44 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Mensen maken zelf wel uit welke drugs ze gebruiken. Legalize!

quote:

De gemeente Hellendoorn besloot daar deze week toe, omdat het eerder dit jaar misging bij het Hardshock Festival. Uit een steekproef na afloop bleek dat alle twintig gecontroleerde festivalgangers met drugs op achter het stuur waren gaan zitten.

quote:

Op donderdag 5 december 2019 21:09 schreef TargaFlorio het volgende:
Gebruiken is één maar dit vind ik toch wel ernstig:
[..]

quote:

http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/politiek/artikel/4949221/kabinet-verbiedt-lachgas-bezit-wordt-strafbaarKabinet verbiedt lachgas, bezit wordt strafbaar

quote:

Het kabinet verbiedt het bezit, de handel en de productie van lachgas. Dat is zojuist bekendgemaakt. Staatssecretaris Blokhuis (Volksgezondheid) plaatst lachgas op lijst 2 van de Opiumwet vanwege de risico's voor de volksgezondheid, de overlast en het aantal verkeersongevallen.

Volgens Blokhuis blijkt uit onderzoek dat zelfs beperkt gebruik van lachgas al tot serieuze gezondheidsschade kan leiden. "We kunnen de risico's met de gezondheid van met name jongeren niet langer accepteren", zegt Blokhuis. "Het recreatief gebruik van lachgas heeft zich ontwikkeld tot een drugsprobleem en daarmee is de Opiumwet de juiste route om dit aan te pakken."
Meer gezondheidsincidenten

Het besluit van het kabinet volgt op onderzoek in opdracht van het kabinet. De onderzoekers die vandaag hun bevindingen presenteren, zien het aantal gezondheidsincidenten toenemen: meldingen van brandwonden en verlammingsverschijnselen, zoals dwarslaesies.

Bij excessief gebruik treden gezondheidsincidenten op, maar ook na een enkele keer kan al sprake zijn van ernstige neurologische schade. Dat komt bijvoorbeeld voor als iemand een vitamine B12-tekort heeft, wat mensen vaak niet van zichzelf weten.

Kwetsbare jongeren

De onderzoekers zien dat het gebruik van lachgas wijdverspreid is. Gebruikers zijn vooral jongvolwassenen, waaronder veel kwetsbare, jonge en onervaren gebruikers. Het gebruik leidt tot een toenemende hoeveelheid overlast en problemen in het verkeer.

Lachgas is oorspronkelijk bedoeld voor onder meer gebruik in slagroomspuiten in de horeca. Deze toepassingen van lachgas worden van het verbod vrijgesteld. Het kabinet doet onderzoek hoe die vrijstelling er in de praktijk uit moet zien, maar voorziet dat dat nog complex gaat worden. Daarnaast dient de beschikbaarheid van medicinaal lachgas in de zorg niet door de maatregel te worden geraakt.

quote:

Toename incidenten:

Het aantal incidenten neemt toe. Het Nationaal Vergiftigingen en Informatiecentrum kreeg in 2017 48 meldingen van gezondheidsklachten na gebruik van lachgas. In 2018 waren dat er 54 en in de eerste helft van 2019 waren er al 67 meldingen.

quote:

Lijst 2 Opiumwet

In de Opiumwet wordt gewerkt met twee lijsten drugs. Op lijst 1 staan drugs met een onaanvaardbaar risico, zoals cocaïne, amfetamine, XTC, GHB, heroïne en LSD. Op lijst 2 staat softdrugs, die minder risico vormen dan de drugs op lijst 1. Op de lijst staat de hennepplant waar hasj en wiet van gemaakt wordt, maar ook valium en andere slaap- en kalmeringsmiddelen, qat en paddo's.

quote:

Op maandag 9 december 2019 16:38 schreef broodjepindakaashagelslag het volgende:
Dus mogen de verstandige weer lijden onder de domoren onder ons.

quote:

Mexicaanse oud-minister in VS opgepakt vanwege hulp aan drugskartel

Een man die lange tijd gold als een van de belangrijkste bestrijders van het Mexicaanse drugsgeweld is in New York aangeklaagd vanwege zijn hulp aan een drugskartel. Genaro García Luna, die van 2006 tot 2012 minister van Openbare Veiligheid in Mexico was, zou miljoenen dollars aan smeergeld hebben ontvangen van het Sinaloa-kartel.

Met de aanklacht werd bekend dat García Luna gisteren is opgepakt in Dallas. Hij zal worden overgebracht naar New York, waar het onderzoek naar het Sinaloa-kartel plaatsvindt.

Volgens de Amerikaanse aanklagers liet García Luna in ruil voor de steekpenningen het drugskartel "straffeloos" zijn gang gaan. Het Sinaloa-kartel, dat lange tijd werd geleid door de bekende drugsbaas El Chapo, zou op die manier tonnen aan cocaïne en andere drugs naar de Verenigde Staten hebben kunnen vervoeren.

Ook zou de minister gevoelige informatie over onderzoeken door opsporingsdiensten en rivaliserende drugskartels hebben doorgespeeld.

Miljoenen ontvangen tijdens etentjes

Vorig jaar verklaarde een voormalig lid van het Sinaloa-kartel dat hij zeker 6 miljoen dollar aan García Luna heeft overhandigd. Dat zou zijn gebeurd tijdens twee etentjes, ergens tussen 2005 en 2007. In totaal zou de oud-minister tientallen miljoenen dollars hebben ontvangen.

De Mexicaan werd al langer verdacht van banden met de illegale drugshandel. Zo werden in 2008 vijf naaste medewerkers gearresteerd vanwege contacten met drugskartels. Zakenblad Forbes plaatste García Luna in 2013 op de lijst van meest corrupte Mexicanen.

Toenmalig president Calderón zag nooit een reden om te twijfelen aan de integriteit van zijn minister. Ook nu zegt hij dat hij nooit iets doorgehad heeft. Via Twitter laat hij weten "aan de kant van gerechtigheid en de wet" te staan.

twitter:

blkbuds twitterde op donderdag 12-12-2019 om 19:49:05 With Illinois gearing up for Legalizing recreational Cannabis. Cook County state attorney Kim Foxx has filed a motion that will expunge cannabis convictions of those effected by the War on Drugs. #mmj #cbd #WarOnDrugs #Illinois https://t.co/aVdV3sTdjg reageer retweet

quote:

Verslavingsartsen slaan alarm: THC-gehalte in wiet moet flink omlaag

quote:

Het THC-gehalte in wiet moet drastisch omlaag. Dat vinden verslavingsartsen, die met hun advies lijnrecht in gaan tegen regeringsafspraken over een wietexperiment dat binnenkort van start gaat.

Het gehalte THC, de belangrijkste stof in cannabis die zorgt dat iemand zich high voelt, is nu gemiddeld 16 procent.

10 of 5 procent

Dat percentage zou naar 10 of zelfs 5 procent moeten, vinden leden van de Vereniging voor Verslavingsgeneeskunde Nederland (VVGN) die door het programma De Monitor zijn benaderd. Een te hoog THC-gehalte kan leiden tot psychoses en depressies.

Waarschuwing psychiaters

In het binnenkort op te starten wietexperiment van de ministers Ferd Grapperhaus en Bruno Bruins wordt het THC-gehalte ongemoeid gelaten, ondanks waarschuwingen eerder dit jaar van een aantal psychiaters.

Bij het experiment wordt in tien gemeenten legaal geteelde cannabis verkocht in coffeeshops. Een adviescommissie is bezorgd dat de proef zal leiden tot normalisering van cannabisgebruik, omdat het de indruk kan wekken dat cannabis veilig is en niet schadelijk voor de gezondheid.

quote:

Op zaterdag 14 december 2019 17:27 schreef broodjepindakaashagelslag het volgende:

[..]

[..]