#ANONIEM | donderdag 23 november 2017 @ 14:25 |
![]() Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst". ![]()
![]()
![]()
![]()
![]() ![]() | |
Samzz | donderdag 23 november 2017 @ 14:40 |
Centraal gezet ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 23 november 2017 @ 14:50 |
je bent de beste | |
JaJammerJan | vrijdag 24 november 2017 @ 13:22 |
Depressie is erger dan kanker: Met kanker kun je nog plezier hebben in het leven, met depressie niet, nooit. | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 13:23 |
Ben ik nep depressief dan? | |
bloempjuh | vrijdag 24 november 2017 @ 13:23 |
Wat een onzin. | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 13:24 |
Vind zo'n vergelijking heel erg fout. ![]() | |
JaJammerJan | vrijdag 24 november 2017 @ 13:26 |
Waarom? Liever een kort, maar nog enigszins gelukkig leven met kanker. Dan een lang bestaan zonder enig plezier met depressie. Ik denk dat de meesten het daarin kunnen vinden. | |
JaJammerJan | vrijdag 24 november 2017 @ 13:27 |
Waarom? | |
8777 | vrijdag 24 november 2017 @ 13:28 |
Nou wat een pretje was kanker toch, we hebben echt nog veel plezier gehad ![]() | |
bloempjuh | vrijdag 24 november 2017 @ 13:29 |
Omdat je niet kan stellen dat iemand met een depressie nooit blij kan zijn. | |
JaJammerJan | vrijdag 24 november 2017 @ 13:31 |
Ik zeg niet dat kanker prettig is, dwaas ![]() | |
JaJammerJan | vrijdag 24 november 2017 @ 13:32 |
Ligt aan de vorm van depressie dan. Ik weet dat ik liever kanker had met nog maar een jaar te leven, dan deze troep die ik nu heb. | |
bloempjuh | vrijdag 24 november 2017 @ 13:33 |
Vraagje. Ik snap niets van cijfers en belastingdingen enzo. Het maakt me paniekerig. Nu heb ik in 2015 al aan Maatschappelijk Werk om hulp gevraagd daarbij en het is me al meerdere keren toegezegd. Maar tot nu toe zeggen alle Maatschappelijk Werkers die ik fysiek spreek dat ik dat 'zelf moet leren doen'. Ik kan het er niet bij hebben. Zijn er organisaties die daarbij kunnen helpen, als Maatschappelijk Werk weigert? | |
bloempjuh | vrijdag 24 november 2017 @ 13:35 |
Mijn partner heeft beiden gehad. Kanker maakte hem fysiek zó ziek dat het hem depri maakte. De depressie die hij jaren later kreeg was 'peanuts' vergeleken bij fysieke pijn en dagelijkse angst om dood te gaan, zegt hij. | |
Elvi | vrijdag 24 november 2017 @ 13:38 |
Ja. Zoek eens op 'formulierenbrigade'. Zoiets is er denk ik wel in elke woonplaats. | |
bloempjuh | vrijdag 24 november 2017 @ 13:43 |
Goed plan. ![]() | |
Cat-astrophe | vrijdag 24 november 2017 @ 13:45 |
Bij vrijwilligerscentrales zijn vaak ook aanbiedingen van mensen die je daarbij kunnen helpen. Of de centrale kan jouw vraag daar uitzetten. | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 13:45 |
Ik heb mezelf weer eens een effectieve schop gegeven om dingen te gaan doen ![]() Lichaamsbeweging, kleine cursus en nu lekker aan het poetsen ![]() Superfijn dat m'n vriend ook meedenkt hierin...
| |
Cat-astrophe | vrijdag 24 november 2017 @ 13:46 |
Houd het dan bij je eigen ervaringen en roep niet dat het voor iedereen zo is. | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 13:49 |
![]() Ik vind het zo kut voor jou wat jullie is overkomen. | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 13:51 |
Ik weet niet of je ergens woont waar een soort buddysysteem bestaat? Veel mensen zijn in "iets" niet helemaal goed, sommige steden hebben initiatieven waar mensen elkaar op die manier wat helpen. | |
bloempjuh | vrijdag 24 november 2017 @ 13:59 |
Ik had me aangemeld bij stichting MEE, die mensen met een (lichte) beperking helpen bij dagelijkse dingen, maar mijn Maatschappelijk Werkster vindt het niet goed dat ik met hen in zee ga (ik heb 'alleen maar' een zware paniekstoornis en (nog) geen andere diagnose). Ook vindt zij dat ik zelfredzaam zou moeten zijn. Dus elke keer als ik een nieuwe organisatie aanschrijf, krijg ik van haar op mijn flikker. En dat maakt me dan weer extra paniekerig. Twijfel nog steeds of het antwoord dan niet 'kappen met die Maatschappelijk Werkster' zou moeten zijn. | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 14:01 |
Of die maatschappelijk werkster even uitleggen dat zij er voor jou is en niet andersom ![]() Beetje pretentieus? | |
bloempjuh | vrijdag 24 november 2017 @ 14:01 |
Ja, ik vond een langzaam wegterend familielid echt zoveel gezelliger dan een chagrijnige depressivo. ![]() Wat een kortzichtigheid, JaJammerJan! | |
bloempjuh | vrijdag 24 november 2017 @ 14:01 |
Ik weet niet of ik dat durf ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 14:07 |
Fijn dat het een effectieve schop is. Misschien heeft vriend even net iets langer nodig? Frustrerend is het wel. Kun je geen wekker zetten voor je medicatie? ![]() Ik heb echt vrij bot iedereen knetterhard op pauze geramd deze week. Omdat iedereen me altijd maar zo door pusht. En mezelf ook echt even de ruimte gegeven om op een rij te krijgen waarvan ik baalde. En ik ben er ook best depri van geweest maar... -Vriend en ik lijken weer op een lijn te zitten -Ik heb van Elvi een hele goede tip gehad voor een coach in Breda -Ergens in het zwarte gat ontstond er een creatief concept. Dus ik heb een plan van aanpak: Mbt therapie: -Volgende week begin ik toevallig bij mijn nieuwe trauma therapeut bij Psyq, laat ik haar maar even een kans geven -prioriteit nummer 1 is om met mijn maatschappelijk werker een huisarts uit te zoeken en een zorgverzekeraar via de gemeente te regelen. Helaas zijn de gemeente polissen nog niet bekend. -Als het dan niet klikt met mijn nieuwe therapeuten kan ik zonder dat Psyq het weet (thnx voor de tip) met mijn nieuwe huisarts in overleg of ik bij die coach aangemeld kan worden De psychiater: -ik doe alsof ik dom ben en begin even niet over zijn fouten. Leg hem uit dat ik 5 soorten medicatie slik met allemaal een verschillende startdatum. Vraag of we daar in ieder geval een rechte lijn in kunnen proberen te trekken. Resultaat: ik heb een net overzicht voor mijn nieuwe huisarts. Vrijwilligerswerk: -ik wil nog steeds beginnen bij het bejaardentehuis -ik denk dat ik een goed concept heb bedacht waar de sociale dienstverlening wel eens wat aan zou kunnen hebben. Wat ik heb voorgelegd aan een paar vrienden. En niemand verklaarde me voor gek, en iedereen zegt, je bent gek als je het niet probeert. Dus ik wil dit eigenlijk in mijn eigen tijd verder uitwerken, pitchen aan mijn jobcoach en duimen dat ik dit als vrijwilligerswerk voort zou mogen zetten. Dan kan ik me bewijzen in "mijn wereldje" zonder dat ik mijn studie hoef af te maken. En als ze de potentie niet zien heb ik het in ieder geval geprobeerd. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 24-11-2017 14:40:35 ] | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 14:08 |
Het maakt me boos, die van mij zitten me er juist over achterna. Het hoort bij haar takenpakket op je erbij te helpen. ![]() | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 14:15 |
Eeh, moeten jullie dan de politie of zo niet bellen? Of bewaren jullie hem om de uitkering te innen oid? ![]() | |
Elvi | vrijdag 24 november 2017 @ 14:33 |
Beetje rare maatschappelijk werkster. Ik zou zeggen dat ze misschien beter een andere baan kan kiezen buiten het sociale werk als ze zo ontevreden is dat ze zich af reageert op de cliënten. En dan weggaan. En een klacht indienen. | |
Elvi | vrijdag 24 november 2017 @ 14:34 |
Ze gebruiken het lijk als bank ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 14:39 |
Wel jammer dat dan die ene typo de enige reactie is op zoveel constructief denkwerk. ![]() En die zinsverneuking komt dus vaak door mn medicijnen. Verklaart ook meteen mijn frustratie ermee. [ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 24-11-2017 14:42:10 ] | |
Elvi | vrijdag 24 november 2017 @ 14:43 |
Hey ik wilde nog reageren hoor, maar zat mobiel ![]() Als je je concept verder kunt uitwerken en daarmee verder komt in 'het wereldje' dan zou je eventueel (later) ook met de verworven competenties alsnog een diploma kunnen halen zonder daarvoor echt naar school te gaan. Maar dat is meer als je echt nog een papiertje wilt hebben. | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 14:44 |
De enige reden dat ik dat papiertje zou willen is omdat ik weet dat de buitenwereld het graag ziet zeg maar. Ik hoef daar voor mezelf niks in te bewijzen. ![]() | |
Elvi | vrijdag 24 november 2017 @ 14:47 |
Nee dat is niet raar, ik denk dat veel mensen er zo over denken. | |
Nijna | vrijdag 24 november 2017 @ 14:50 |
Appels met peren vergelijken? Ik denk dat je niet voor een ander kan bepalen wat erger is. Het lijkt mij allebei verrot, maar vergelijking heb ik gelukkig niet, ik ken (gelukkig) alleen de depressie. Hier kunnen ze volgens mij in de bibliotheek helpen met zulke dingen. Je hebt bij hen om hulp gevraagd, als zij dat niet kunnen bieden vind ik het logisch dat je verder kijkt. Misschien anders gewoon niet vertellen aan die maatschappelijk werkster? Ongeacht of je wel of geen diagnose hebt, het lukt je niet met die formulieren, dat zegt volgens mij niet zoveel over je zelfredzaamheid, toch? En zelfredzaamheid kan toch ook zijn dat je hulp vraagt? Kom voor jezelf op hoor! Klinkt goed DancingPhoebe! Alarm op je telefoon instellen voor je medicatie? Of bijvoorbeeld bij je tandenborstel of brood leggen, zodat je het tegenkomt 's morgens (als dat het moment is dat je het inneemt)? Duidelijk overzicht Fripsel! En succes met je concept! Zou tof zijn als je je daarmee bezig kan houden als vrijwilligerswerk! Niet geschoten is altijd mis, dus zet hem op! | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 14:50 |
Ik vond ook dat mijn school altijd best een elitaire houding had, dat hielp niet mee. Ze waren de beste Communicatie en Multimedia Design opleiding van het land. De Flair was echt niet goed genoeg. Net als een poster ontwerpen voor de bloemist om de hoek. Zie je me er al tussen zitten? ![]() Ik zou dolgelukkig zijn met een poster mogen maken voor de bloemist. Ik zou in mijn broek pissen van blijheid als ik ooit bij de Flair aan de slag mag. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 24-11-2017 14:50:58 ] | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 14:50 |
Oi, ook niet helemaal eerlijk he, zo'n reactie. Mensen denken vaak en veel met je mee en zijn erg ondersteunend. | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 14:53 |
Als iemand een openlijke oprechte lap tekst typt in zo'n topic vind ik het persoonlijk lullig om met alleen een grapje te reageren. Sla dan over. ![]() | |
Samzz | vrijdag 24 november 2017 @ 15:05 |
Een keer een grapje moet kunnen, toch. Lach er even om en dan weer verder met je doelen en de serieuze reacties die je erop hebt. Die doelen zien er trouwens goed uit, succes ![]() | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 15:12 |
Jup, dat is het inderdaad. Meningen verschillen. Ik denk dat jij en ik elkaar vaak genoeg getroffen hebben in dit topic om te weten: DP heeft nu eenmaal duffe humor, dat zegt niets over hoe ze mij of mijn post ervaart. Zoveel mensen, zoveel manieren van doen. Je kunt niet (hier niet en out there niet) verwachten dat mensen altijd reageren op de manier die jij verkiest. Dat geldt voor iedereen. Iedereen doet maar wat en vooral vanuit zijn eigen zijn. Het is geen doen om steeds maar te moeten denken "hoe zou de ander dat ervaren" want dan blijf je bezig en ben je nooit oprecht en jezelf. Soms sluit de reactie dus niet aan bij hoe je het zelf graag ziet. So be it, daar loopt iedereen de hele dag tegenaan. Dat wil niet zeggen dat de persoon gelijk slechte intenties naar je toe heeft. De kans dat een persoon (ik in dit geval) het NIET lullig bedoeld is vele male groter. Voor mij hielp het besef echt heel veel dat mensen "ook maar wat doen". Soms pakt dat wat ongelukkig uit. Dat maakt de ander niet meteen de grootste cunt known to mankind. Dat maakt de ander menselijk. En wanneer de ander doorgaans positief op mij reageert kijk ik naar de bigger picture en de intentie. Dat prevaleert dan toch echt bij mij. Niet dat ene ding dat ik toevallig niet zo goed trek. Dat maakt me veel meer gelijk aan iedereen: iemand tussen de iemanden die (doorgaans) ook maar gewoon hun best doen. Geen slachtoffer van of onderdanig aan. Het scheelt zoveel piekeren en druk maken om, waar ik niets mee op schoot en mezelf alleen maar slechter van ging voelen. | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 15:25 |
Dan mag ik nog steeds zeggen dat ik het niet fijn vind icm de medicatie die ik slik en dan kun je dat ook gewoon accepteren van me in plaats van maar door gaan nadat ik dus al gezegd heb, meningen verschillen. En met meningen verschillen bedoel ik dus ook, dan doe je het de volgende keer weer, prima. Maar dan weet je dus ook wat ik er van denk. [ Bericht 26% gewijzigd door #ANONIEM op 24-11-2017 15:28:08 ] | |
JaJammerJan | vrijdag 24 november 2017 @ 15:38 |
Ga je nou beweren dat mensen niet liever tijd doorbrengen met een wegterend familielid dan een chagrijnige depressivo? | |
JaJammerJan | vrijdag 24 november 2017 @ 15:41 |
Fysieke pijn heb je goede medicijnen tegen en je lichaam went aan de pijn. Pijn houdt je ook niet tegen om nog van zaken te genieten. En je zegt het zelf al, de depressie en angst die in dit geval gepaard ging met de kanker was erg. Stel hij had alleen pijn en geen angst of depressie samen met de kanker. Hoe erg was het dan? | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 15:41 |
Bedankt voor deze herinnering, dan kan ik de grond weer even kussen dat ik zelf in ieder geval op een bank zit. | |
Nijna | vrijdag 24 november 2017 @ 15:45 |
Ik vind je erg kort door de bocht. Je kan niet zo stellen dat het een of het ander erger is. Je kan alleen bedenken hoe jij dat zelf vindt, maar dat betekent niet dat iedereen dat zo ziet. Er is niet een goed antwoord op de vraag wat erger is... | |
Elvi | vrijdag 24 november 2017 @ 15:46 |
Denk je dat dit het juiste topic is voor dit soort hersenspinsels? Misschien kun je deze discussie beter aan gaan in F&L. | |
Samzz | vrijdag 24 november 2017 @ 15:46 |
Dit inderdaad. Bij deze dan ook meteen even die discussie de kop in drukken. | |
Samzz | vrijdag 24 november 2017 @ 15:47 |
Deze discussie gaan we hier dus niet voeren. Terug ontopic. | |
8777 | vrijdag 24 november 2017 @ 15:51 |
Ik ook. | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 15:52 |
![]() | |
Quotidien | vrijdag 24 november 2017 @ 16:18 |
Mijn moeder zei tegen me dat ik beter kanker kan hebben dan depressie. Dus die is het wel met je eens. | |
STING | vrijdag 24 november 2017 @ 16:43 |
Zie boven, deze discussie zetten we hier niet door, thanks ![]() | |
Quotidien | vrijdag 24 november 2017 @ 16:44 |
Ik had de rest nog niet gelezen. Ben het er niet mee eens hoor, en wat mij betreft ook niet echt een discussie waar iemand wat aan heeft. | |
Quotidien | vrijdag 24 november 2017 @ 18:38 |
Ik snap echt niet waarom mensen je altijd willen pakken op je depressie. Nu op Fok! meerdere keren een denigrerende reactie gehad over dat ik maar antidepressiva moet blijven slikken en hoe sneu dat is. Het is gewoon een soort ziekte en daar heb je medicatie voor, en dat gebruiken mensen dan om je een kopje kleiner te maken. Bah. | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 19:00 |
Ik word er soms serieus levensmoe van. Dat je soms paniekaanvallen hebt of dingen niet goed verwoord krijgt zou betekenen dat je meteen niet meer logisch na kan denken in de ogen van sommige. What about no, misschien zie ik sommige dingen wel gewoon echt anders. En is dat wel echt anders dan de norm. Sowieso, hoe je je moet verdedigen bij bijvoorbeeld de gemeente en de bijstand. Al die verspilde energie die ook in herstel had kunnen zitten. Maar ik wil daar eigenlijk niet teveel over nadenken. Ik heb een beetje een dilemma. Ik wil kerstlampjes kopen. Maar blackfriday weekend.. drukte etc. Ga ik dat wel aankunnen met paniek etc. Maar morgen kan ik wel gezellig met vriend, doordeweeks moet ik weer alleen.. ![]() | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 19:30 |
Ik begrijp dat jij soms ook krap bij kas zit toch? De kringlopen hebben alle kerstmarkten weer opgezet zag ik van de week! | |
#ANONIEM | vrijdag 24 november 2017 @ 21:12 |
Ja klopt! Ben sowieso wel kringloop fan. Ben alleen erg teleurgesteld over die bij mij in het dorp, waar ik vrijwilligerswerk gedaan heb, de prijzen vallen erg tegen. Maar ik heb deze maand eindelijk alle uitkeringen netjes gehad zoals ik ze hoor te krijgen en ik lijk eindelijk een keertje fatsoenlijk uit te komen. ![]() ![]() | |
DancingPhoebe | vrijdag 24 november 2017 @ 21:55 |
Ik heb het financieel wel ok, maar ik blijf genieten van (zo goed als nieuwe) zooi echt voor een schijntje van de prijs te kopen ![]() Maar bij mij in de buurt zitten er flink wat en ik loop er gewoon graag binnen, soms heb ik niks en soms armen vol ![]() | |
Elvi | vrijdag 24 november 2017 @ 22:51 |
Ik ben zo moe na een sociaal dingetje... Ik snap dat zelf soms niet ![]() Dan baal ik wel van mezelf ![]() | |
Samzz | vrijdag 24 november 2017 @ 22:53 |
Waarom? Ik ben na een etentje van 3 uur ook echt wel moe, hoor. Helemaal zo laat op de avond. | |
Mevrouw_voor_jou | vrijdag 24 november 2017 @ 23:49 |
Kan het ook zijn dat je wat introverter bent? Ik ben dat zelf ook en zeker bij etentjes waarbij je eigenlijk continue met mensen bezig bent en er om je heen veel andere mensen zijn ben ik ook moe na een paar uur. Wil ik graag weer lekker thuis ff in mijn eigen bubbel zitten en dat is prima. En net bezoek gehad van mn broertje en zijn vriendin. Was supergezellig maar ik ben best moe hoor. | |
Mevrouw_voor_jou | vrijdag 24 november 2017 @ 23:52 |
Met mij gaat t eigenlijk best goed. De stijgende lijn zet door en stukje bij beetje krijg ik mezelf weer verder op de been. Ik heb steeds meer ideeën en ben ook weer creatief aan de slag. Koken, breien, klussen, dingen die ik altijd graag deed maar waar ik heel lang geen zin in heb gehad. Ik heb de psycholoog verteld dat dit mijn valkuil is, op dit soort momenten vind ik het moeilijk om nog te relateren aan toen ik in een enorm dal zat en dan ga ik graag over tot de orde van de dag em laat ik de rest liggen. Maar daar moet ik wel echt nog iets mee doen. | |
Quotidien | vrijdag 24 november 2017 @ 23:55 |
Waarom moet je per se relateren naar de slechtere tijden, als het goed gaat? | |
Mevrouw_voor_jou | zaterdag 25 november 2017 @ 00:00 |
Omdat het niet blijvend is. Vanaf mijn pubertijd tot nu heb ik terugkerende depressies, en mijn angsten zijn ook altijd aanwezig. Ik heb de neiging me te vermannen en gewoon door te gaan tot ik, doordat ik langere tijd meer van mezelf vraag dan ik aankan, weer overspannen raak. 2 jaar geleden zelfs een burnout kreeg. De oorzaak daarvan moet ik aanpakken en die ligt in mijn jeugd waarin ik een hoop heb meegemaakt. Ik denk dat als ik dat meer tot rust breng het me beter zal lukken om bijvoorbeeld een normale baan vol te houden. Maar ook in het algemeen me wat minder snel gespannen te voelen. Daar gaat nu veel energie heen. | |
Lot88 | zaterdag 25 november 2017 @ 00:08 |
Lig al 2,5 uur onrustig in bed. Kut periode gehad keek uit naar iets dat gaat niet door en nu volledig van de kaart. Kom niet inslaap en ik mis al zoveel uren door nachtmerries. De kern van dat probleem wilde ik aanpakken maar eigenlijk zie ik niet in wat voor zin het nog heeft. Als het zo moet dan hoeft het van mij ook niet meer. | |
DeZwabber | zaterdag 25 november 2017 @ 00:31 |
Heej. Knuffel. ![]() | |
CherryLips | zaterdag 25 november 2017 @ 00:34 |
Niet doen he ![]() | |
Jonaa | zaterdag 25 november 2017 @ 01:52 |
Hoi, Even een vraagje over het verantwoorden tegenover gemeente en uwv: ben je bekend met het WMO loket in je gemeente? Via het WMO loket ben ik bij een instantie terecht gekomen die me begeleid heeft bij dat soort zaken. Daardoor hoefde ik niet zelf continue uit te leggen wat mijn problemen zijn. | |
Jonaa | zaterdag 25 november 2017 @ 01:56 |
Heb je al geprobeerd wat te ontspannen mbv rustige muziek? Misschien helpt het om je negatieve gedachtegangen tegen te houden. | |
Kamina | zaterdag 25 november 2017 @ 09:42 |
Anders ga je niet op Black Friday, maar ga op koopzondag? Een maandagochtend? | |
#ANONIEM | zaterdag 25 november 2017 @ 10:00 |
Ja en daar ben ik ook bij aangemeld, maar die aanmelding was eigenlijk een beetje rond toen al het officiële papierwerk klaar was. Ik heb daar nu wel een maatschappelijk werkster langs! Ben met haar heel blij, heb haar nu 3x gezien en heb voor mijn gevoel al meer gehad aan haar dan aan mijn therapeut. ![]() | |
Jonaa | zaterdag 25 november 2017 @ 10:48 |
Herkenbaar dat laatste, ook al weet ik natuurlijk niet of dat om dezelfde reden is. Bij mij is het vooral dat er naar de praktische zaken en toekomst gekeken wordt, ipv zoals bij de psycholoog alleen persoonlijkheidsproblematiek. Ook werd ik door het UWV van het kastje naar de muur gestuurd, maar een belletje mijn begeleidster naar het UWV deed wonderen. | |
#ANONIEM | zaterdag 25 november 2017 @ 11:52 |
Bij mij is het juist dat ze naar de persoonlijke problemen mee kijkt, zonder er meteen een stoornis aan te willen hangen en ze me wat betreft mijn familie ook nog eens een kant op heeft gestuurd wat me met het stukje opvoeding toch wel echt een richting op heeft gewezen van "ohhh" het enige jammere is dat ik het niet kan bewijzen. Ik heb er gelukkig wel met vrienden over kunnen praten, die het leken te begrijpen, en iemand leren kennen die het ook op zo'n manier ervaart. En ik merk dat dat ondanks dat het me pijn doet dat mijn ouders dus zo blind zijn, wel meer zelfvertrouwen geeft. In mijn familie zitten wat oorlogs trauma's. En nu heb je natuurlijk mijn misbruik verhaal. Maar ook de manier waarop mijn familie omgaat met gebeurtenissen in de familie. En daardoor ben ik dus ook niet de enige die vastloopt, in andere takken lopen er ook mensen vast maar er word heel geheimzinnig gedaan over die diagnoses. En ik begin steeds meer te vermoeden dat mijn familie misschien wel fout is geweest in de oorlog, aan beide kanten, of dat er in ieder geval dingen niet kloppen. Want er zijn veel rare verhalen die verzwegen worden. En dan niet perse in de heftigste vorm. En mijn therapeut wees mij dus hier op. https://www.werkgroepherk(...)-generatie-kinderen/ Ik ben alleen ook heel bang dat mensen me hier in niet serieus willen nemen. Ik heb daar toevallig ook een interessante bron over gevonden, waarin onderbouwd word dat steun eigenlijk meer doet dan al die diagnoses etc. http://www.psychologisch.(...)erapeutische-methode | |
Elvi | zaterdag 25 november 2017 @ 12:00 |
Ik vind dat je het wel serieus moet nemen, want jij hebt er blijkbaar last van. En ergens herken ik het ook wel. Mijn voorouders waren niet persé 'fout' (of ik vermoed het in ieder geval niet) maar mijn oma was wel Duits. Mijn moeder is half-Duits en aan mn vaders kant was mn oma ook half-Duits. Veel Duits bloed dus ![]() Ik ben zelfs een keer mof genoemd ![]() Mijn vrijwilligerswerk bij een Verzetsmuseum heeft wel wat meer nuance gebracht hierin overigens. | |
#ANONIEM | zaterdag 25 november 2017 @ 12:08 |
De vader van mijn oma was echt een foute man, heeft ook een man vermoord in de oorlog. En ik heb mijn oma op de morfine zien trippen om jeugdherinneringen, dat was geen pretje zeg maar. Je ziet ook het typische verwijt patroon terug van mijn moeder en oma naar elkaar. En bepaalde dingen in hoe er met emoties omgegaan word en hoe dingen onder tafel geschoven worden. Ik vond het gewoon bizar om terug te lezen, ben er echt even een paar dagen naar van geweest zeg maar. ![]() | |
Elvi | zaterdag 25 november 2017 @ 13:18 |
Ja dat patroon is wel heftig en moeilijk te doorbreken ook al zie je het patroon gebeuren. Een man vermoord... Ja jeetjez weet je... Je weet nooit hoe je zult reageren in een oorlog. Die mensen dachten ook dat ze juist deden. Ken je het boek "oorlog zonder vrienden"? Goed boek, aanrader. En na de oorlog zaten er meer mensen in het verzet dan tijdens de oorlog ![]() | |
#ANONIEM | zaterdag 25 november 2017 @ 13:47 |
Ik moet eerlijk zeggen dat dat stuk, van het "fout" zijn me dan nog niet zoveel doet. Doordat ik die nuance wel zie vanuit de dag van vandaag. Maar mijn moeders blindheid. En inderdaad de onmogelijkheid van het patroon doorbreken. Dat ik nu de boeman ben omdat ik breek onder de schijnheiligheid. ![]() [ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 25-11-2017 13:48:18 ] | |
magnetronkoffie | zaterdag 25 november 2017 @ 14:28 |
Ik denk niet dat je het door hebt gehad, maar je eerdere topic in R&P (met die filmpjes) en een aantal posts van jou hier, raken waar ik zelf ook mee zit. je noemde o.a. het niet gehoord worden en de blindheid. Marreh...is het misschien niet beter als dit in het PTSS topic komt en niet hier? Zelfde ook voor de desbetreffende posts van mezelf (al weet ik niet of fok de juiste plek is om dit soort dingen te bespreken, gezien het beleid hier). | |
#ANONIEM | zaterdag 25 november 2017 @ 18:12 |
Ik heb het wel door gehad en bewust niet genoemd omdat ik niet weer een vervelende discussie aan wilde slingeren, omdat er overlap is in hoe we het zien en toch niet hetzelfde. Verder heb ik de laatste week erg veel aan de tips gehad hier dus ik hoop eigenlijk niet dat ze me liever over zien gaan, zeker gezien het verschil in drukte van posten. | |
magnetronkoffie | zaterdag 25 november 2017 @ 18:17 |
Ik vind 't zelf geen probleem Frips ![]() Het was meer dat ik 't me afvroeg. Ik begrijp trouwens niet wat die jammerjan hier nou wilde komen doen maar whatever. Voor de rest zal ik even terug moeten lezen. Het is lastiger als er overlap is en soms is het denk ik beter om niet halverwege een switch ineens van topic te moeten wisselen. Zelf ben ik altijd wel wat makkelijker geweest wat off-topic-heid betreft: "je" hoeft niet altijd zo streng te zijn ![]() | |
Quotidien | zaterdag 25 november 2017 @ 18:48 |
jajammerjan is een voorbeeld van iemand die totaal vast is komen te zitten in negatieve denkpatronen. Dat komt hij zo nu en dan hier of elders op fok even ventileren. | |
Kamina | zaterdag 25 november 2017 @ 18:55 |
Het is een heel andere hel waar je over praat. Ligt aan de depressie: bij een chronische depressie zijn 'betere' tijden (lees: minder erge), waarbij je best oprecht blij kan zijn. In een periode van diepe depressie voel je die blijheid niet, zelfs al weet je dat het er zou zijn. | |
DancingPhoebe | zaterdag 25 november 2017 @ 19:03 |
Hhhheeeeeep zwaaaaaaaaaaaaar leeeeeeeveeeeeeeen... | |
Quotidien | zaterdag 25 november 2017 @ 19:04 |
Uh wat? | |
-Strawberry- | zaterdag 25 november 2017 @ 19:04 |
Waarom is het boeiend wie het zwaarder heeft, iemand met kanker of depressie? Het is allebei op hun eigen manier heel erg kut. De vraag is overigens niet aan jou gericht. Meer retorisch. | |
DancingPhoebe | zaterdag 25 november 2017 @ 19:07 |
JMJ. Heeft een zwaar leven. Moeilijkmoeilijkmoeeeeiliiiiiijk... (Brigitte Kaandorp) | |
Kamina | zaterdag 25 november 2017 @ 19:08 |
Dat is ook mijn punt; beiden een hel. Daar mag ik toch wel mijn licht over laten schijnen? | |
-Strawberry- | zaterdag 25 november 2017 @ 19:09 |
Natuurlijk ![]() | |
Quotidien | zaterdag 25 november 2017 @ 19:09 |
Kende dat liedje niet, wel lachen. ![]() | |
DancingPhoebe | zaterdag 25 november 2017 @ 19:09 |
Volgens mij zijn het vooral mensen die kiezen om slachtoffer te blijven die de noodzaak voelen om littekens te vergelijken. Tevens ook d mensen die om aandacht verlegen zitten die genoegen nemen met negatieve aandacht mey het idee "het is iets"... | |
aeque | zaterdag 25 november 2017 @ 19:10 |
Nee aangezien het geen discussie voor hier is en dat is al gezegd. Als je dan terug leest, doe het dan goed. ![]() | |
#ANONIEM | zaterdag 25 november 2017 @ 19:11 |
Ik ben in de stad geweest trouwens! En het viel heel erg mee gelukkig. Bij de drukke momenten bij de kassa vond mijn vriend het ook niet erg dat ik door de winkel bleef dwalen. Dus dat scheelde een hoop. Was heel gezellig eigenlijk, dus wat was top. ![]() Nu kan ik komende week de kerstboom gaan zetten. ![]() Ohja wat MK nog zei over die informatie delen. Dat zette me nog aan het denken. Maar dat is juist een beetje waar het mis gaat denk ik. Waarom zou ik eigenlijk niet op een forum kunnen zetten wat mijn overgroot opa gedaan heeft? Mijn familie ben ik al kotsbeu om hoe ze ermee om gaan en als iemand mij er nog om aan wil kijken, eh tja? ![]() ![]() Snappen jullie dit gepraktiseer van mij een beetje? ![]() | |
Kamina | zaterdag 25 november 2017 @ 19:11 |
Ah, ik had niet helemaal terug gelezen. Bedankt. | |
Kamina | zaterdag 25 november 2017 @ 19:13 |
Het kan te persoonlijk zijn. Dat is waarom ik niet wilde posten wat ik erover typte. | |
Quotidien | zaterdag 25 november 2017 @ 19:16 |
De taboe voor depressie komt voort uit een verkeerd beeld. Mensen denken dat iemand die depressief is gewoon een slappe lul is zonder ruggegraat, terwijl het gewoon een deels biologische oorzaak heeft, nl een probleem met afgifte van bepaalde stofjes in de hersenen. Het wordt schijnbaar gezien als een soort zwaktebod. Als mensen dit topic in je pohi zien staan krijg je al snel een opmerking over dat je maar pilletjes moet slikken en dat je een beetje leven niet kan handelen naar je hoofd gegooid. Blijkbaar maakt depressie je een minderwaardig mens in de ogen van sommigen. | |
-Strawberry- | zaterdag 25 november 2017 @ 19:26 |
Eens. | |
Elvi | zaterdag 25 november 2017 @ 19:34 |
Sommige mensen zullen je er wel op aankijken. Die mensen zal je altijd hebben. Net zoals de buurvrouw die ons moffen noemde ![]() Dus als jij denkt dat je er niet van slag gaat raken als iemand het tegen je probeert te gebruiken; go for it. | |
Kamina | zaterdag 25 november 2017 @ 19:37 |
Zelf denk ik dat het komt omdat mensen écht niet kunnen begrijpen hoe het is, tot ze het zelf hebben meegemaakt. Alsof je een recept leest uit een kookboek, maar niet weet hoe het daadwerkelijk proeft. | |
Quotidien | zaterdag 25 november 2017 @ 19:40 |
Zal best, maar een willekeurige andere stoornis, fysiek of mentaal, is vaak alle begrip voor. Terwijl ze dat zelf ook niet meegemaakt hebben. Begrip hoef ik ook helemaal niet, alleen niet het gaan verpakken als een verwijt/belediging. | |
-Strawberry- | zaterdag 25 november 2017 @ 19:46 |
Het is ook wel moeilijk te begrijpen hoe allesoverheersend een depressie kan zijn. Veel mensen kennen gelukkig alleen dipjes. Je hoort soms van mensen die ineens een burn out krijgen dat ze daarvoor mensen met een burn out ook altijd aanstellers vonden, etc. Tot je het zelf meemaakt. | |
Kamina | zaterdag 25 november 2017 @ 19:53 |
Mentaal gezien zal het veel minder begrijpelijk zijn dan fysiek, denk ik. Mensen kunnen gemakkelijk lichamelijke pijn inbeelden, maar mentale moeilijk. | |
Kamina | zaterdag 25 november 2017 @ 19:56 |
De verwarring zit in het 'zien van een depressie' en het 'zijn van een depressie'. Met dat laatste bedoel ik overigens 'ervaren', maar dat schreef wat minder. Al is het voor mensen in een depressie vaak moeilijk te scheiden. | |
DancingPhoebe | zaterdag 25 november 2017 @ 19:58 |
Ik ben heel erg van zelfbeschikking en individualiteit. Wmb heeft iemand nooit een soort erfzonde te dragen. En wmb ís ook niemand z'n zondes. Op een paar extremen na. Dus je schamen voor wat je voorouders hebben gedaan is voor mij echt een soort mysterie! | |
Nijna | zaterdag 25 november 2017 @ 22:02 |
Ja! Fijn dat het meeviel in de stad! Toch denk ik dat mensen zich soms beter een voorstelling kunnen maken bij iets lichamelijks. Neem een gebroken been, mensen kunnen zich voorstellen dat je daar geen marathon mee kan lopen. Depressie (niet alleen depressie) is veel ongrijpbaarder wat dat betreft. Ik denk dat een deel van de reacties die lomp overkomen, goed bedoeld zijn, maar helaas niet zo overkomen. Dan zijn er ook nog mensen die het gewoon niet willen begrijpen. | |
JaJammerJan | zaterdag 25 november 2017 @ 23:31 |
Hoe heet een permanente diepe depressie? Dat is wat ik heb. | |
DancingPhoebe | zaterdag 25 november 2017 @ 23:35 |
PDD. | |
Achterhoker | zaterdag 25 november 2017 @ 23:56 |
Grote kans dat hier mensen zijn met ervaringen over antidepressiva. Zelf kamp ik al ruim 2 jaar met steeds terugkomende depressieve gedachten. Ongeveer een jaar geleden bij de huisarts geweest en die achtte het 'nog' geen depressie. Ik heb toen wel therapie gehad maar dat heeft slechts gedeeltelijk geholpen. Ik weet wat er mis is in mijn hoofd maar kom nog niet uit die negatieve gedachtegang. Nu zei mijn huisarts destijds ook dat als die therapie niet hielp ik eventueel in aanmerking kwam voor antidepressiva. Mijn eerste gedachte was van dat nooit, er heerst toch nog een soort van taboe op. Maar de laatste tijd denk ik er steeds meer over om dat wel te gaan gebruiken want echt gelukkig ga ik momenteel niet door het leven. Ik ben alleen zeer huiverig voor de vele bijwerkingen en wat het spul überhaupt met je doet? Hielp het voor jou echt en op welke manier? Nu weet ik dat het ene middel het andere niet is maar ik ben toch zeer benieuwd naar de ervaringen van anderen. | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 00:02 |
Eerste twee weken kun je er zwaar suicidaal van worden, en misselijk en ziek enzo. Dat had ik tenminste. Het zorgt ervoor dat je stemming wat stabieler is, in welke mate verschilt voor iedereen. Qua bijwerkingen kan je eetlust erop achteruit gaan, soms vooruit, je kan nachtmerries krijgen, problemen hebben met in slaap komen, je libido kan tot onder vriespunt zakken, en je kan er zwaar opgefokt van worden. Je moet ook minimaal 2-3 maanden wachten om te kijken of het uberhaupt werkt, en of het dan werkt is nog maar de vraag. Ik meen na 5 maanden iets van verschil te merken, maar 100% zeker weet ik het niet. | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 00:05 |
Oja en met alcohol kan je er vrij wappie van worden. En je eigenwaarde gaat kelderen als je dagelijks zo'n pilletje slikt. ![]() | |
DancingPhoebe | zondag 26 november 2017 @ 00:21 |
Ik ben begonnen in een periode zonder verplichtingen. Heb me opgesloten in huis met Netflix om echt die eerste periode uit te zingen. Met een aantal mensen die er van af wisten en die af en toe even -digitaal- polshoogte kwamen nemen. Zó extreem was achteraf niet nodig geweest, maar was er wel blij mee agz ik toch wel flink wat vreemde sensaties ervoer. Ik kreeg geen hap weg, had een klapperkaak of ik op een technofeest stond, trouwens ook pupillen of ik een heftige xtcpil had geslikt. Ik voeldeme de eerste 2 dagen ook echt heel regelmatig compleet wazig. Werd snel minder allemaal en na een tijdje verdween het helemaal. Dosis verhogen had nagenoeg hetzelfde effect, maar dan op 90% oid. Nu nergens meer last van, als ik maar netjes op tijd inneem. Slordigheden worden vrij direct bestraft ![]() | |
DancingPhoebe | zondag 26 november 2017 @ 00:23 |
Waarom zou je eigenwaarde kelderen? Echt een perceptiekwestie. Ik voelde me on top of the world toen ik duidelijk voor mezelf koos en de zon als het ware weer tevoorschijn kwam ![]() | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 00:24 |
Ja als voor mij de zon tevoorschijn zou komen en ik me zou voelen alsof ik op de xtc zat, had ik het ook allemaal prima gevonden. ![]() Welk antidepressivum heb je, uit nieuwsgierigheid? | |
DancingPhoebe | zondag 26 november 2017 @ 00:29 |
De nadelen vam xtc dus he. Daar had ik duidelijker over moeten zijn ![]() Het opgejaagde gevoel als het feest al uren voorbij ismaar de xtc nog even doordreint. Ook wanneer je je ouders aan de ontbijttafel moet passeren om bij je slaapkamer te komen. En als je die dn hebt bereikt lig je in je bed je kaken stuk te malen en je hersens draaien overuren en die energie kan nergens heen nu je niet meerop de dansvloer staat. Het moet uituiruit zodat je kunt slapen. Maar het gaat nog even doordoordoor. | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 00:31 |
Vreselijk gevoel inderdaad. | |
DancingPhoebe | zondag 26 november 2017 @ 00:31 |
Ik heb venlavaxine. Volgens mij een redelijk instapmodelletje qua AD. Het werkt goed voor me, al slik ik volgens mij best een aardige dosis (187,5). | |
Moira | zondag 26 november 2017 @ 00:35 |
Gewoon doen ![]() Maar het wordt niet zomaar gegeven bij de huisarts ofzo, vaak ook alleen icm therapie (dan werkt het ook het beste). Meestal loop je dan gewoon bij een instelling bij een psycholoog, en via diezelfde behandeling kan je daarnaast dan ook 1x in de zoveel maanden afspraken hebben met de psychiater. Die schrijft je dan medicatie voor en evalueert dat elke zoveel maanden met je (of je verschil merkt, of iets anders beter zou zijn, de medische kant iig). Bij een instelling is de psychiater meestal ook de hoofdbehandelaar. Dus ook al loop je (twee)wekelijks bij een psycholoog, die psychiater is (middels overleggen met de psycholoog over jouw behandeling) ook de eindverantwoordelijke daarvoor. En met die hoofdbehandelaar kun je dan dus afspraken krijgen over medicijngebruik, die is dan dus al bekend met jouw dossier en wil dan een keer met je praten om te kijken wat voor jou het beste zou kunnen zijn voordat 'ie het voorschrijft. En idd is het ene middel het andere niet, dus het kan ook wel eens zijn dat je samen met die psychiater op zoek bent naar het juiste middel. Als je pech hebt duurt dat ff en merk je dus tot die tijd nog geen positief verschil ervan. Ik had zelf de mazzel dat het gelijk de goeie was, duurde eerst nog een paar maanden om erin te komen maar toen werkte het als een tierelier samen met de rest van de behandeling. Ik kon dingen steeds beter oppakken en uiteindelijk lukte het me dus om uit die negatieve spiraal te komen. | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 00:37 |
Als een tierelier nog wel, vertel er even bij welke het is dan. ![]() | |
Moira | zondag 26 november 2017 @ 00:55 |
Risperidon. Weet niet meer hoeveel mg en details van de initiële bijwerkingen kan ik me ook niet meer herinneren, 'tis alweer even geleden. Moet wel zeggen dat het hier eigenlijk om een antipsychoticum gaat dat bij mij mede voor depressie is ingezet. Ik had destijds ook 'randpsychotische verschijnselen' (hoorde wel eens ritsels en zag schaduwen waar ze niet waren, veel dissociëren) omdat ik gewoon zo fucking depressief was dat mijn brein het niet meer aankon ![]() ![]() Maar het is niet dat het een wondermiddel is ofzo. Dat was het voor mij, icm de therapie. Dit specifieke middel dat voor mijn specifieke situatie van dat moment het beste werkte. Voor andere situaties is dat weer anders. Da's dus een zoektocht voor de psychiater om dat te vinden en in te zetten. Ik had daar wel mazzel in als ik wel eens hoor hoe vaak mensen moeten overstappen en het nog niet goed werkt ![]() | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 01:04 |
Hoe voelt het om gewoon helemaal genezen te zijn van je depressie en andere symptomen? | |
Marialice | zondag 26 november 2017 @ 01:05 |
Ik heb eerst escitalopram gehad, dat deed wel iets (de diepe dalen werden iets korter en minder heftig) maar niet genoeg. Paar keer verhoogd tot de maximale dosis en daarna geswitcht naar venlafaxine. Wel wat bijwerkingen gehad, zeker bij de laatste verhoging van venlafaxine, maar die zijn tijdelijk. | |
Moira | zondag 26 november 2017 @ 01:23 |
Nah, 'genezen' zou ik het niet noemen. Als je aanleg hebt blijf je altijd aanleg houden. Ik heb een paar jaar later nog wel eens weer aan de bel getrokken toen ik weer gevoelens van toen begon te herkennen. Weer aangemeld bij de psych, maar uiteindelijk heb ik er zo goed met mijn omgeving over kunnen praten (wat ik van eerder geleerd had) dat het minder werd en ik de aanmelding niet heb doorgezet. Toen weer een paar jaar alles psychisch dikke prima. En toen 2,5 jaar geleden weer veel stress en shit in m'n leven en drukte in m'n hoofd dat ik mezelf weer begon te haten, en echt dat gevoel van pure zelfhaat weer herkende. Geen volgroeide depressie maar die zelfhaat was voor mij een belangrijke indicatie dat hij weer dichtbij was. Intussen een andere woonplaats dus hier aangemeld bij de psych. Had mazzel met een superchille psycholoog, samen een beetje dingen uitpluizen die vroeger toch nog zijn blijven liggen enzo, en hoe ik m'n gedachten wat realistischer/gezonder kon krijgen. Geen medicatie nodig dit keer. Voor mezelf ben ik er inmiddels iig achter dat er kutperioden zullen blijven komen en gaan, maar elke keer leer ik er steeds beter mee omgaan waardoor ik de 'zelfhaat' voor ben zeg maar, het komt niet meer zó ver en weet ik 't op tijd weer op de rit te brengen. Afgelopen 2 jaar dus behandeling gehad, in september gestopt. Mijn leven is er nog niet maar in ieder geval kan ik m'n brein weer op de rit houden. En als dat een keer niet meer lukt vind ik het ook niet erg om weer naar de psych te gaan om erger te voorkomen Ik ben me er overigens van bewust dat het voor heeeeel veel anderen veeeeel moeilijker gaat en dat ik een 'relatief simpel' geval ben geweest, maar er wordt om mijn ervaring gevraagd dus dit is specifiek mijn ervaring ![]() [ Bericht 1% gewijzigd door Moira op 26-11-2017 01:32:10 ] | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 01:39 |
Ik was vooral benieuwd omdat vaak gezegd wordt dat je nooit helemaal ervan af bent, en gewoon moet leren ermee omgaan. Goed dat je een onder controle hebt weten te krijgen. ![]() | |
Moira | zondag 26 november 2017 @ 01:50 |
Is ook zo ![]() En thanks, wel blij mee idd. Ik baal alsnog vaak van m'n situatie en vind mezelf soms nog steeds een dipshit, maar heb ook wat beter het verschil geleerd tussen 'een gezonde schop onder je hol als je 't nodig hebt' en 'jezelf gewoon naar de tering trappen als je dat juist níét nodig hebt' ![]() ![]() Ik kan op deze manier psychisch iig wel voortkabbelen en hoop ook voorlopig even niet meer terug te komen bij de psych ![]() ![]() | |
Nijna | zondag 26 november 2017 @ 08:08 |
Antidepressiva, ze werken voor iedereen zo verschillend. Je kan niet zeggen dat het ene middel beter is dan het ander. En bijwerkingen zijn ook verschillend. Het is zijn geen toverstokjes, maar ze kunnen wel een zetje in de goede richting geven. Ik heb heel wat ssri's geprobeerd, met geen of weinig effect (daar zijn heel wat jaren overheen gegaan). Uiteindelijk MAO-remmer gekregen en toen trokken de donkere wolken op. Dat heb ik volgens mij een jaar of 4 geslikt, sinds de zomer ben ik (na heel langzaam afbouwen) gestopt en so far so good. Het maakte me niet ineens een enorme optimist (dat ben ik nu eenmaal niet), maar het maakte wel dat ik me niet meer zo ontzettend neerslachtig voelde. En van daaruit kon ik weer verder. | |
-Strawberry- | zondag 26 november 2017 @ 09:24 |
Hoe weet je dat het permanent is? Als je niet weet hoe het heet, heb je waarschijnlijk geen diagnose gekregen. Dan ben je dus niet behandeld neem ik aan? | |
magnetronkoffie | zondag 26 november 2017 @ 11:04 |
Ik ben min of meer 20+ jaar aaneengesloten depressief geweest (soms had ik korte periodes dat ik me beter voelde, zeg maar momenten). Een aantal jaar terug begon ik me steeds meer neutraal te voelen en de maanden daarna voelde ik me steeds positiever. Ik wist letterlijk maandenlang niet wat ik daarmee aanmoest, wantrouwde dat gevoel omdat ik verwachte dat het morgen weer terug zou komen. Maar het kwam niet terug. In elk geval voor een aantal jaren niet tot ongeveer anderhalf jaar terug. Maar dat was meer stress (veroorzaakt door getriggerde trauma's) en echt depri voelde ik me eigenlijk niet of hooguit af en toe een dag (ik denk dat dat dat dipje is waar ik veel over heb horen praten?). Wel wantrouw ik mensen, ook al kan ik heel sociaal overkomen. Ik heb geleerd dat de meeste mensen al vrij snel moeilijk gaan doen of je proberen te manipuleren dus vertrouw ik de meeste mensen niet echt. Dit levert me veel stressbesparing op en helpt me te blijven functioneren. Ik denk zelf dat mijn depressie verdwenen is omdat ik veel verstandiger met m'n beschikbare energie ben gaan omgaan, mezelf niet meer continu overbelasten. Ik denk dat het onder de streep daarmee te maken had, want zelfs als ik al suïcidale gedachten heb, het blijkt meer te maken te hebben met (acute) stress. Ik kan zelfs "suïcidaal" zijn terwijl ik me eigenlijk helemaal niet depressief voel (moest daarvoor vorig jaar nog apart met de psychiater praten). Maar in mijn geval is het dus uiteindelijk verdwenen doordat ik meer ben gaan opletten op wat ik met m'n beschikbare energie doe. Ik heb af en toe dat ik me verrot voel maar dat heeft meerdere oorzaken, waaronder een bepaalde gevoeligheid die op zichzelf ook pluspunten heeft. | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 12:29 |
Mijn medicijnen zijn echt geen wondermiddelen en ik slik 5 verschillende pillen op een dag met een hoop bijwerkingen. Maar zonder is helemaal hel. Dus het is toch wel even een ![]() ![]() ![]() | |
Moira | zondag 26 november 2017 @ 12:42 |
Pff dat lijkt me toch ook wel heel kut ja. Je zou toch hopen dat ze dan een keer een variant voor je vinden die alle 5 in 1 combined met minder bijwerkingen en betere werking. | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 13:20 |
Mja de ene is tegen de nachtmerries, de andere om überhaupt in/door te slapen. De andere een antidepressiva, en de derde een pammetje (die moet er wel over 3 maanden weer van af). Volgens mij valt dat niet te combineren. ![]() | |
JaJammerJan | zondag 26 november 2017 @ 13:23 |
Ik heb de diagnose chronische depressie, maar ik herken mij niet in het beeld dat het soms mogelijk is om plezier te hebben. Ik heb dit dan ook al vaker gelezen dat chronische depressie als een 'milde' depressie gezien wordt, waar het wel nog mogelijk is om plezier te hebben. Daar kan ik mij echter totaal niet in vinden. Misschien dus de verkeerde diagnose gekregen? Ik weet dat het permanent is, omdat het al jaren voortduurt, therapie/medicatie niet helpt en het alleen maar erger wordt. | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 13:25 |
Misschien heb je niet de goede handvaten om je op de goede dingen te kunnen focussen? | |
magnetronkoffie | zondag 26 november 2017 @ 13:28 |
Ik ben begin dit jaar begonnen met de traumabehandeling en heb om de reden dat medicatie mij zouden vertroebelen, expliciet geen medicatie erbij genomen, mede omdat juist het willen onderdrukken van m'n symptomen door medicatie 1 van de triggers geworden was. De enige medicatie die ik toen nog nam, waren de alprazolam en de ritalin. Op 't moment neem ik beide alleen nog maar sporadisch maar m'n concentratie is geregeld echt nergens te vinden ( ![]() Maar dit is wat er met jou is gebeurd. Wat zou jou nu helpen om verder te komen? Ik heb verder trouwens ook andere klachten, maar weet niet hoe ik die ergens mee kan laten rijmen. Ik heb 't idee dat er iets is veranderd aan m'n lichaam. | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 13:34 |
Ik denk rust om op een rijtje te krijgen wat er nu precies gebeurd is, en iemand die me helpt om uit te zoeken hoe me dat beïnvloed en veranderd heeft. Ik leer bijvoorbeeld heel erg veel van de serie "verkracht of niet.." en "mag ik je tieten zien" op tv. En ik denk dat ik sommige patronen al zo lang doe dat ik het niet eens door heb. En ik moet leren om op mezelf te vertrouwen. Dat is echt een ding. Dat ik niet overbodig ben. Dat ik er mag zijn. Dat ik niet een te grote last ben. Maar dat is iets wat voortvloeit uit mijn vorige relatie en opvoeding vandaar ook de Cptss. En ik heb hulp nodig om de triggers onder controle te krijgen. Dat is wel een hele belangrijke. Ik zou daar niet zonder medicijnen in durven te gaan. Dan mogen ze een opname bedje voor me klaarzetten. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-11-2017 13:35:31 ] | |
JaJammerJan | zondag 26 november 2017 @ 13:47 |
Ik denk dat je je er op een gegeven moment gewoon bij moet neerleggen. Ik ben zoals ik ben, door jarenlange pesterijen en sociale isolatie gedurende mijn hele leven. Mijn brein en de manier hoe ik op mijzelf en de wereld neerkijk is daardoor op een bepaalde manier vormgegeven, die niet al te positief is. Ik zie mijn depressie dan ook niet als een ziekte die iemand overkomt die gewoon een goed leven heeft gehad had, maar er door depressie niet van kan genieten. Nee, mijn depressie is voortgekomen uit jarenlang onrecht dat mij aangedaan is, voornamelijk doordat ik lelijk was in mijn jeugd. Wanneer de wereld jou slecht behandeld, is een slechte kijk op de wereld en op jezelf een logisch gevolg. Dit kan niet meer ongedaan gemaakt worden, want essentiële onderdelen van mijn persoonlijkheid en breinontwikkeling die zich in de kinder-, tiener- en jongvolwassen jaren hebben voorgedaan, zijn nou eenmaal permanent. | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 13:50 |
Het hoeft toch ook niet ongedaan te worden om nu aan de slag te kunnen gaan met iets wat wel je interesse heeft. Want wat mij is aangedaan kan ook nooit meer weggenomen worden, maar ik kan wel veranderen hoeveel macht ik ze daarmee over mijn toekomst geef. | |
Moira | zondag 26 november 2017 @ 13:51 |
Sporadisch medicatie nemen werkt niet, het gaat echt om een regulatie van de juiste stofjes en dat kan alleen met regelmatige inname. Had je mijn lange post nog gelezen van een paar weken terug? Je gaf toen ergens aan dat je zelf na al die tijd nog niet echt wist waar je problemen nou eigenlijk vandaan kwamen, dat je dat nog nooit echt met de behandelaar had uitgeplozen. En loop je nog bij een psychiater die je de alprazolam en ritalin heeft voorgeschreven? Die kan je daarin bijstaan en ook de veranderingen in je lichaam met je doornemen. | |
Moira | zondag 26 november 2017 @ 13:56 |
Dit is overigens pertinent onwaar. Het menselijk brein is ontzettend plastisch en patronen kunnen 'herschreven' worden en nieuwe verbindingen worden gelegd. Ook persoonlijkheid is veranderlijk. Het kost alleen wel veel moeite (qua oefening en juiste behandeling) aangezien de ontwikkeling voorafgaand inderdaad van grote invloed is. Maar zelfs bij chronische depressies e.d. kan de manier van omgang en de leefbaarheid ermee verbeterd worden. Met jarenlange therapie en medicatie weliswaar, maar het is zeer zeker niet 'permanent hetzelfde omdat dat nou eenmaal zo is gegroeid'. Schematherapie kan trouwens een aanrader zijn in gevallen waarbij negatieve gedachte-/gedragspatronen er zo in zijn gegroeid dat ze onveranderlijk lijken, maar die kun je dus leren herkennen en veranderen. [ Bericht 2% gewijzigd door Moira op 26-11-2017 14:02:45 ] | |
magnetronkoffie | zondag 26 november 2017 @ 14:03 |
Ehm...wat medicatie betreft kan ik kort zijn: Op 't moment ligt 't bij m'n hulpverlening dermate overhoop dat ik het 'even' zonder medicatie moet stellen. De medicatie die ik nu heb, is wat ik nog "op voorraad" had omdat ik door de ellende die hulpverlening heet nu niet meer naar m'n oude behandelaars-gebouw "wil" gaan en dus niet om een herhaalrecept heb gevraagd. Ik heb mezelf dus gerantsoeneerd. En daarbovenop is het met ritalin altijd een gedoe om de grens over te komen en ik wilde absoluut nog 1 keer m'n vader zien. En het benodigde papiertje moest via m'n hulpverleners gebeuren maar die vertrouw ik nu niet meer. Dus ben ik zonder gegaan en dat ging op zich prima. Overigens is het denk ik geen goed idee om te lang met alprazolam door te gaan. Zelfs al had ik geen last van gewenning, ik ging soort van door de alprazolam andere rare dingen doen (iets met remmen die wegvielen). Maar hier had m'n psychiater dus geen rekening gehouden want volgens mijn behandelaars waren al mijn problemen veroorzaakt door autisme. Ik heb toch niet alles teruggelezen, het lijkt wel een slowchat en ben niet tot het vorige deel gekomen. Ik kan 't niet opbrengen daar doorheen te gaan nu, gewoon niet de concentratie/energie voor. | |
magnetronkoffie | zondag 26 november 2017 @ 14:10 |
Iemand die jou begrijpt en die jou kan spiegelen, zoiets? Zou dat een idee kunnen zijn? Tis al heel wat als je dit bij jezelf kunt onderkennen. Bewustwording is de 1e stap. Het heeft bij mij heel erg lang geduurd voordat ik ook maar zelf doorhad dat de trauma's dit effect op me hadden. Ik had hierin ook zoveel stoorzenders die me van de verkeerde dingen probeerden te overtuigen (en dat was voor mij best wel overtuigend). Ook bijvoorbeeld bij behandelaars en familie en zomaar wat semi-random mensen. Ik denk dat 't voor jou essentieel is dat je mensen in je directe omgeving hebt die je kunt vertrouwen. En met betrouwbaar bedoel ik betrouwbaarder dan >98% van alle mensen, beetje dat niveau. Stabilisatie van je leefomgeving is daarbij essentieel. Het klinkt klote, maar zelf vond ik het prettig om m'n wereld klein te houden. Dus geen werk, zo min mogelijk "verplichtingen" en een eigen woning. En ook geen moeilijke mensen in m'n omgeving die m'n energie leegvraten en me lieten twijfelen aan dingen. Ik had veel ruimte en rust nodig om langzaamaan steeds weer helderder te worden, waarna ik een nieuwe poging ondernemen kon om het leven weer op te pakken. Hier is een geduldige houding van anderen heel belangrijk, ze zullen je even moeten kunnen pruimen totdat je weer jezelf teruggevonden hebt, toch? ![]() | |
Moira | zondag 26 november 2017 @ 14:10 |
Zelfrantsoenering is wel echt een slecht idee, zelfs alleen al afbouw zonder overleg met psychiater kan veel negatieve gevolgen hebben omdat je neuro-meuk uit balans raakt. Herhaalrecepten kun je soms ook gewoon via de huisarts ophalen als hij in je dossier kan lezen wat de psychiater je voorgeschreven heeft. Ik hoop dat je gauw weer een manier vindt om dat toch op de gezonde manier weer op te pakken in overleg met de daarvoor bestemde medisch specialist en behandelaar. Ik bedoelde overigens deze post, n.a.v. de discussie die er dat topic was. Blijkbaar was je toen dus net weg ![]() ![]() | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 18:44 |
Ik ben een beetje gestresst. Ik ben bij mijn vriend en weet eigenlijk 100% zeker dat ik morgen een afspraak bij Psyq heb. Ik heb alleen mijn agenda niet bij.. en de bevestigende sms niet gehad en dat is nog nooit mis gegaan. En het loopt al allemaal niet zo lekker daar. Dus nu moet ik sowieso tot vanavond wachten tot ik thuis ben om het in mijn agenda te checken en anders kan ik morgen vroeg in de telefoon klimmen maar ik vraag me af of ik wel kan bellen voor ik de deur uit moet. En ik word er zo onrustig van. ![]() | |
Nijna | zondag 26 november 2017 @ 18:58 |
Herkenbaar, nu ik beter oplet wat ik met mijn energie doe, gaat het een heel stuk beter! Zelfs zonder medicatie inmiddels. En ik ben ook 15+ jaar depressief geweest Ik dacht ook dat het nooit meer beter zou worden... en als iemand met 5 jaar terug had gezegd dat ik er nu zo bij zou zitten als ik er nu bij zit, dan had ik diegene voor gek uitgemaakt. Het werd niet beter, nooit meer... daar was ik van overtuigd. Maar ik had ongelijk, want uiteindelijk na een juiste diagnose, de goede medicatie en therapie waar ik al die tijd toch wel eea heb geleerd, werd het toch beter. Waarmee ik niet wil zeggen dat jij geen gelijk kan hebben, ik wil je alleen laten weten dat mijn ervaring anders is (kan ik nu zeggen...). Herkenbaar... ik heb het ook wel eens gehad. 1 keer bleek er een dubbele afspraak te staan en 1 keer stond het wel bij de therapeut in de agenda, maar blijkbaar niet in het systeem dat de sms genereerd... (en een keer bij de huisarts had ik het niet goed opgeschreven, belde de assistente, of ik nog kwam ![]() | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 19:30 |
Nee ik ga niet vertrekken als ik de bevestiging niet heb dat die afspraak er echt staat. ![]() Ik dacht eerst, oh dan zal het wel dinsdag zijn.. maar dan had ik vandaag bericht gehad.. en die heb ik ook niet gehad. En mijn maatschappelijk werkster wilde op maandag komen maar ik had al de psych, daarom heb ik het zo goed onthouden want meestal vertrouw ik mijn geheugen niet zo goed. En ik dacht zelf eigenlijk ook dat ik nog een keertje een afspraak met mijn oude therapeut had en dan met de nieuwe, maar mijn oude zei van niet met haar pc scherm erbij. Dus er begint zich een doemscenario te vormen in mijn hoofd dat ze zich inderdaad vergist heeft en dat ze die afspraak van ons dan gewoon eruit gehaald heeft zonder te vragen wat ik daar van vind. Tijd om naar huis te gaan en mijn agenda te checken. Maar dat is sowieso nog 1,5 uur rijden. Waarom maak ik me hier zo druk/gek om? ![]() | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 19:32 |
Pep mezelf ook al de hele week op met de gedachte dat die afspraak met die nieuwe therapeut mn zwaarmoedige gevoel wel weer een beetje rechttrekt omdat er opeens toch een klik blijkt te zijn ofzo. ![]() | |
Samzz | zondag 26 november 2017 @ 19:33 |
Is het niet verstandig dat soort afspraken ook in je telefoon te zetten? | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 19:36 |
Misschien voortaan wel ja. Ik moet eerlijk zeggen dat met een papieren agenda gaan werken al een hele stap voor me is geweest (en normaal krijg ik dus een berichtje 2 dagen van te voren waardoor er een extra herinnering in mijn telefoon staat ![]() | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 19:41 |
Telefoon is toch sowieso makkelijker? Heb je altijd je agenda in je broekzak zitten. | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 20:02 |
Meningen verschillen. ![]() | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 20:07 |
Had je nu niet in de stress gezeten. ![]() | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 20:21 |
Maar wel als ik een duidelijk weekoverzicht voor me wil hebben op mijn telefoonscherm. Of als ik even met mijn maatschappelijk werkster samen door wil nemen wat wel en niet goed ging en en er wat extra aantekeningen of tips bij wil zetten. Ik vind dat op papier gewoon fijner. Is niet mijn schuld dat hun systeem faalt. | |
Samzz | zondag 26 november 2017 @ 20:23 |
Het kan en/en he, niet of/of. Dat er met notificaties iets mis kan gaan kan altijd gebeuren. | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 20:26 |
Daarom nam ik jouw tip ook gewoon aan. En vond ik het in eerste instantie dus ook niet nodig om een en/of discussie te voeren. ![]() | |
Samzz | zondag 26 november 2017 @ 20:29 |
Ja fair enough ![]() | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 20:32 |
Als je van zoiets kleins al in de stress schiet, kun je er beter op voorbereid zijn en dan is het in je telefoon zetten helemaal niet zo'n gek idee. | |
Samzz | zondag 26 november 2017 @ 20:33 |
Ja, dat zei ze toch al. | |
Quotidien | zondag 26 november 2017 @ 20:33 |
Prima. | |
bloempjuh | zondag 26 november 2017 @ 21:10 |
Q, ik raak daar ook van in de stress hoor. F, ik maak elke keer voor ik de deur uit ga een foto van mijn kalender, die ik bijwerk zodra ik thuis kom (vaak nog met mijn jas aan ![]() | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 21:21 |
Ooh dat is ook een heel goed idee! Ik ben nu onderweg naar huis. Dus ik ga het zo zien. En ik heb net gezien dat de gemeentepolis er eindelijk is. De zorgverzekering die ik kan krijgen. Wow, Wow Wow! Zoveel aanvullingen. Dit was het eerste jaar dat ik er gewoon niet eens meer over na wilde denken, de zorgverzekeringen. Ik heb er 2 jaar op rij van zitten huilen dat het slechter met me ging, ik meer moest gaan betalen en op minder zorg kon rekenen. En toen kwam mijn maatschappelijk werkster opeens "ik denk dat je in aanmerking komt voor een gemeentepolis. En zelfs voor het kwijtschelden van je eigen risico".. En als ik het overzicht bekijk is dat zo maar ik hou nog even een slag om de arm of het echt zo is. Ik weet niet of het helemaal ontopic is. Maar zulke dingen schelen bij mij best wel in hoe depri ik me voel. ![]() | |
#ANONIEM | zondag 26 november 2017 @ 22:20 |
Ok ik heb me dus niet vergist. Ik heb morgen om kwart over 10 een afspraak. Ik ben een uur onderweg met de bus en vertrek dan normaal een kwartier van te voren van huis. Ik kan vanaf 9 uur bellen. Dat word bellen bij de bushalte. Ik ben heel erg bang dat die afspraak daar niet in de agenda staat en dat ik er onderweg achterkom dat die afspraak er niet staat en die afspraak is dus best een positieve houvast van me van, misschien heb je met haar wel net zo'n goede vibe als je maatschappelijk werkster. En anders ga ik weer heel veel enge stappen moeten nemen. En het is spannend allemaal. En ik wil niet onderweg in paniek raken van de teleurstelling. [ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 26-11-2017 22:21:17 ] | |
bloempjuh | zondag 26 november 2017 @ 22:24 |
Veel succes, Frips! ![]() | |
Mevrouw_voor_jou | zondag 26 november 2017 @ 22:50 |
Succes! Ik hoop dat je ze op tijd kan bereiken. | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 09:07 |
Ok. Ze is ziek. En ze zijn vergeten om mij af te bellen. ![]() | |
Nijna | maandag 27 november 2017 @ 09:13 |
Ah nee ![]() Verklaard dan wel het ontbreken van de sms. Heb je een nieuwe afspraak kunnen maken? ![]() | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 09:15 |
Ik heb er sowieso 5 vooruitstaan altijd en dit was de eerste van de reeks. Was best een beetje bozig aan de telefoon. Maar heb mezelf aan t einde wel gecorrigeerd dat zei er ook niks aan kon doen en dat ik dan maar wat anders met mijn ochtend ging doen. ![]() | |
DancingPhoebe | maandag 27 november 2017 @ 09:23 |
On the bright side, je hebt dit super voortvarend op durven pakken en opgepakt! Praktisch ook! | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 11:23 |
Ok. Ok. Ok. Er is wel wat meer aan de hand dan "gewoon ziek". De secretaresse had tegen mij gezegd dat ze al een paar weken ziek was maar er vanaf volgende week weer zou zijn. Maar nu belt mijn oude psycholoog er net achter aan dat dat eigenlijk het "mooie" verhaal is en dat dat eigenlijk nog niet zo zeker is en dat ze er alles aan gaat doen om zo snel mogelijk een andere psycholoog voor me te regelen.. Wtf heb ik fout gedaan. | |
Lonaa | maandag 27 november 2017 @ 11:27 |
Waar in dit verhaal lees jij dat jij iets fout gedaan hebt? | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 11:32 |
Ik wil al sinds februari 2016 traumatherapie. Hoeveel kun je recht lullen. En als je het nog recht kan lullen hoe leuk is de maatschappij dan nog. En ik snap dat dit opzichzelf staand 1 ding is. Maar we gaan richting februari 2018. [ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 27-11-2017 11:33:22 ] | |
Lonaa | maandag 27 november 2017 @ 11:34 |
De maatschappij is niet leuk en de bureaucratie binnen de gezondheidszorg is kut. Dat is correct. Maar dat is niet JOUW schuld. | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 12:00 |
Als ik deze ellende zie, denk ik soms. Die kleine Fripsel was zo dom nog niet. ![]() Mja heb mijn maatschappelijk werkster maar vast een heads up gegeven. Aangezien ik toch al wakker en aangekleed was ben ik voor ik dat telefoontje kreeg al maar boodschappen voor avond eten gaan doen enzo. En dat ja maar goed ook want ik ben echt in een pest humeur nu. Deze afspraak was een beetje mijn hou vast waarmee ik "alles" al de hele week goed praat van, het kan nog om slaan. Ik wilde de traumatherapie bij Psyq een kans geven en dan verder kijken.. Mja sowieso die overstap van huisarts maar gaan regelen. Als dat rond is en ik heb nog geen antwoord op hoe lang het gaat duren ga ik me maar gewoon proberen aan te melden bij de coach die Elvi me heeft aangeraden denk ik. Dus meteen ook maar de vraag weggelegd bij mijn maatschappelijk werkster of dat we het redden om in 1 afspraak naar de zorgverzekering te kijken en even bij de dokterspraktijk te kijken. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-11-2017 12:01:07 ] | |
Lonaa | maandag 27 november 2017 @ 12:07 |
Ik snap je pesthumeur ook best, maar deze puinbende ligt niet aan jou. ![]() Is er geen mogelijkheid om buiten Psych wat te doen? Ik ken daar eignelijk geen goede verhalen over namelijk. ![]() | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 12:15 |
Ik heb nu mijn maatschappelijk werkster daar heb ik wel veel aan. Maar de trauma's en herrinneringen halen me letterlijk in, als ik ze overdag weggestopt krijgt, komen ze er in mijn slaap uit en andersom. Ik ben een soort tikkende tijdbom. Elvi kwam in ieder geval met deze tip, dat is niet meer "de grote ggz", dat zou mijn volgende keuze zijn: http://www.hanneihlen.nl In mijn nieuwe zorgverzekering zitten 27 fysiotherapie vergoedingen. En er staat ook 27 psychosomatische fysiotherapie als apart kopje. Ik denk dat die onder dezelfde vergoeding vallen, zo niet, dan wil ik die laatste ook weer gaan proberen. Al reageerde ik daar heel heftig op de laatste keer dat ik het probeerde. Als je verder nog niet psych tips hebt die wel vanuit de zorgverzekering vergoed worden hoor ik ze graag. | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 12:21 |
Ok ik begin te flippen. | |
Luchtbel | maandag 27 november 2017 @ 12:28 |
Heb je traumabehandeling bij Psytrech al eens overwogen?https://www.psytrec.nl/ Stel dat je een coachingstraject ofzo in gaat is dat een optie want je moet wel zelf voor goede nazorg zorgen. Weet je Fripsel, ik weet dat het ontzettend lang duurt en heel kut is. Maar het vinden van de juiste traumabehandeling duurt vaak erg lang. Mijn vorige behandelaar heeft weleens berekend hoe lang het duurde voordat haar cliënten uiteindelijk bij de juiste behandeling/ behandelaar terecht waren gekomen en dat was echt heel lang en het gezeik en gedoe wat erbij iedereen komt kijken is niet normaal. Ik heb zelf ook lang gezocht en moet ook daarin weer blijven zoeken. Dat blijft zo. Het is niet anders. | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 12:35 |
Ik zit ondertussen een beetje te lezen, wat houd die goede nazorg in? | |
Luchtbel | maandag 27 november 2017 @ 12:40 |
Dat je nog hulp/ ondersteuning hebt achteraf. Maar ik reageer later. Ik moet nu weg. Sorry. | |
Nijna | maandag 27 november 2017 @ 14:21 |
Fripsel, wat kl*te dat het erop lijkt dat ze langdurig ziek is... ![]() Ik hoop dat je maatschappelijk werkster kan helpen om eea uit te zoeken mbt zorgverzekering en huisarts. Sterkte | |
Quotidien | maandag 27 november 2017 @ 14:40 |
Intakegesprek gehad bij begeleid wonen en daar kan ik binnen een paar weken terecht. ![]() | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 14:41 |
Wat fijn! Dat lijkt me ook echt een goede oplossing voor je. ![]() | |
Quotidien | maandag 27 november 2017 @ 14:56 |
Het voelt wel als een stap terug omdat ik nu 2 jaar op mezelf woon, maar het is even noodzakelijk. Hopelijk in september weer verder studeren. ![]() | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 15:20 |
Kan me wel voorstellen dat het als een stap terug voelt nu, maar als je daardoor in september weer aan je studie kan beginnen voelt het vast als een hele grote overwinning. Heel veel succes in ieder geval. ![]() | |
DancingPhoebe | maandag 27 november 2017 @ 15:27 |
Fripsel, zou je zelfstandig op zoek kunnen gaan naar een zelfstandig opererende traumatherapeut? Zo ja kunnen we misschien wat met je meedenken op dat gebied? | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 15:29 |
Als ik een huisarts kan vinden die daar serieus over mee wil denken wel. Dus dat word nu stap 1 met de maatschappelijk werkster. Ik heb dat in januari al willen doen maar heb me toen om laten praten met het ja maar, andere instelling, andere mensen, goede ervaringen mee, kans geven, bladiebla getetter. ![]() [ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 27-11-2017 15:30:03 ] | |
DancingPhoebe | maandag 27 november 2017 @ 15:33 |
Mijn ervaring is dat, de bureaucratie binnen instellingen nog eens tig keer over de kop gaat. Je moet er ook heel erg in één van de vierkante gaatjes passen, ook wanneer jouw geval meer een rondje is. De zelfstandigen waar ik ben geweest waren juist veel minder huiverig om om die bureaucratie heen te werken. Hoe vaak mijn psychologe niet met mij overlegd heeft om dingen net even iets anders terug te koppen aan de verzekering om het plaatje wat gunstiger te krijgen voor me... Ik kan me voorstellen dat je daar in een instelling veel minder ruimte voor hebt omdat alles volgens de regeltjes moet en er vaak ook nog mensen aanwezig zijn die dat controleren. | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 15:41 |
Ik word er letterlijk ziek van. Kan er niks anders van maken. En ipv dat al die knap gestudeerde psychiaters en psychologen hun koppen eens bij elkaar brengen en een manier bedenken om NL echt te laten zien hoe bizar veel macht de zorgverzekering heeft.. Maar nee we houden ons handje op, ontvangen ons salaris. En de patiënt die dobbert rond. "Maar we vinden het echt heeeel vervelend voor je". Sorry maar ik ben echt in een zwarte galballen bui. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-11-2017 15:44:30 ] | |
Moira | maandag 27 november 2017 @ 15:56 |
Ik snap je frustratie, maar daar kunnen die knap gestudeerde psychiaters en psychologen toch ook echt niks aan doen. Die komen ook al tijden met de koppen bij elkaar en bedenken manieren hoe het beter kan en geven dat door aan de overheid wat er qua organisatie van bovenaf anders moet. Daar ligt de bal. En daar hebben o.a. de zorgverzekeraars en andere geldbazen/politieke belangen een te dikke vinger in de pap. Die behandelaars ergeren zich vaak net zo hard als de cliënten aan de gang van zaken bovenaan de traptredes. Er liggen al tijden hulpkreten vanuit de ggz bij de overheid. Wordt gewoon niet goed geregeld vanuit de politiek. Maar die zie je niet, de behandelaars zijn alles wat je als cliënt ziet dus die krijgen dan de schuld. | |
Moira | maandag 27 november 2017 @ 15:59 |
Ik heb ditzelfde gehad trouwens, maar dan binnen een ggz-instelling. Ook daar zitten goeie tussen. | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 16:16 |
Toch vind ik het allemaal nogal passief. Als de zorgverzekeraars bijvoorbeeld met iets nieuws komen waarvan iedereen gewoon denkt dit valt niet normaal toe te passen zouden ze ook als het ware massaal hun middelvinger naar de zorgverzekeraar op kunnen steken ipv een stil protest en het ondertussen wel doorvoeren bij de patiënt. Dan moet er wel naar gekeken worden zeg maar. Maar dan zitten hun met het risico ipv de toch al zwakkere patiënt die toch al een mindere geloofwaardigheid heeft. Maar misschien zie ik het ook wel te simpel. | |
Marialice | maandag 27 november 2017 @ 17:05 |
Het blijft een bureaucratische logge molen. Vandaag is er bij ons in de groep weer een nieuwe gestart, die had best een tijdje moeten wachten. En dat terwijl de groep lang niet vol zat (al snap ik ook wel dat ze niet teveel nieuwe instroom tegelijk willen). Rotweekend gehad, ik ga deze week starten met emdr en ben ontzettend gespannen, schrikkerig, hyperalert, enz. Had een paar afspraken staan maar die zijn niet gelukt. Hoop echt dat het binnenkort wat beter gaat, dit is niet leefbaar zo. | |
Moira | maandag 27 november 2017 @ 17:53 |
Mja, het is idd helaas zo simpel niet. Dat mag het wat mij betreft wel worden want het lijkt er allemaal alleen maar lastiger op te worden en dat komt de patiënten idd niet ten goede. Vooral als je al in een lastig parket zit wordt het je soms alleen maar lastiger gemaakt. Kastje-muur verhalen enzo. Persoonlijk vind ik het als hulpverlener in spé altijd wel jammer om te zien dat 'wij' daar dan op aangekeken worden terwijl onze passie juist is om mensen door dat lastige parket heen te helpen ![]() Pff sterkte! Inderdaad spannend. Ik hoop dat het je goed gaat helpen ![]() | |
Luchtbel | maandag 27 november 2017 @ 18:30 |
Het zijn intensieve kortdurende trajecten waarin veel verwerkt wordt. Met goede nazorg bedoel ik dat je wel een behandelaar/ coach wat dan ook nodig hebt als je weer thuis bent. Ik heb er zelf geen ervaring mee overigens maar hoor veel positieve resultaten. Zwaar wel. | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 18:53 |
Ja dat stukje was precies waar ik verzeild was geraakt, ik heb er al eens eerder over gelezen. Maar ik zie die goede nazorg niet gebeuren. Ik kan het me ook oprecht niet voorstellen. Dat het kan in zo'n tijd. Ik ben na 1,5 met mijn maatschappelijk werkster al gesloopt. ![]() | |
Luchtbel | maandag 27 november 2017 @ 19:35 |
Ik kan me bij een heleboel dingen nooit wat voorstellen die toch blijken te kunnen. Zowel positief, als negatief. Maar je vroeg om andere ideeën. Dit was er één. | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 21:36 |
Ja klopt, maar wil er sowieso even op gereageerd hebben of het me mogelijk lijkt of niet. Ik heb mijn WMO indicatie mede vanwege mijn beperkte hulp in mijn directe omgeving zeg maar. | |
Luchtbel | maandag 27 november 2017 @ 21:42 |
Ik volg je niet? | |
#ANONIEM | maandag 27 november 2017 @ 22:07 |
Mijn eetlust begint weer een serieus probleem te worden. Een paar dagen denken "fuck it dan word ik slanker" Ok.. maar ik heb een van mijn favoriete maaltijdsalades als avondeten in de koelkast, makkelijk en hij was afgeprijsd. En er liggen twee repen chocola voor mijn neus maar ik wil ze niet. | |
Biekuh | maandag 27 november 2017 @ 23:59 |
Die diagnose is niet zaligmakend. Een persoon krijgt op de ene locatie de ene classificatie en en op de andere locatie de andere. Ik denk dat er bij de vraagsteller sprake is van de classificatie dysthyme stoornis terwijl hij mogelijk aan een chronische depressieve stoornis of een dubbele depressie lijdt en in die zin dus 'tekort' wordt gedaan. | |
#ANONIEM | dinsdag 28 november 2017 @ 01:53 |
Nou ik zou daar dan geen gaan omdat ik hier niet de goede hulpverlening gevonden krijg. Ja ik heb een maatschappelijk werkster waar ik heel blij mee ben die 1 a 2 uur of misschien 2x per week langs komt. Maar mijn vriend woont aan de andere kant van het land, heeft een 40 urige werkweek en is geen mantelzorger en de enige die ik hier heb is mijn beste vriendin, die ook een 40 urige werkweek heeft, en een moeilijke familie met veel problemen. Er komt dus niemand even een checken of het echt wel gaat bijvoorbeeld. En daarom heb ik dus die WMO indicatie en die maatschappelijk werker. Ik zou niet weten op welk vangnet ik dan zou moeten rekenen als ik terug ben. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 28-11-2017 01:53:56 ] | |
Trashcanman | dinsdag 28 november 2017 @ 01:56 |
Kun je beginnen met eten zonder dat je trek hebt? | |
#ANONIEM | dinsdag 28 november 2017 @ 01:57 |
Heb ik uiteindelijk gedaan om 10 uur. | |
Trashcanman | dinsdag 28 november 2017 @ 01:58 |
Goed zo. | |
#ANONIEM | dinsdag 28 november 2017 @ 02:09 |
Oh na 10 uur zie ik want die post was na 10'en. ![]() Moira, ik wil zelf ook hulpverlener worden. Ik bedoel dit niet lullig maar dat je intentie of passie op de juiste plek ligt betekent nog niet dat de manier van handelen altijd de beste is. Of dat dat voor iedere hulpverlener zo geld. Ik vind dat een gevaarlijke aanname/gedachte. voor een hulpverlener in spe. Van het is zo jammer want de intentie ligt goed, Eeh ja, wat dacht je van die patiënt? Die heeft een nog grotere/belangrijkere intentie, boven water blijven. ![]() Ik vind niet dat alle hulpverleners die ik ben tegen gekomen naar hun oprechte beste kunnen hebben gehandeld en te makkelijk toegeven aan de zorgverzekeraar etc. En ik kan hier 100 voorbeelden noemen maar daar word de sfeer niet beter van. | |
Luchtbel | dinsdag 28 november 2017 @ 04:08 |
Daarom schreef ik ook dat het zoiets een optie is als je bijvoorbeeld zo'n traject in bent gegaan met een coach. Dan heb je hulpverlening als je weer thuis bent. Maar je gaf al aan dat je het verder ook geen optie vindt maar dan weet je in elk geval dat ik met nazorg dus hulpverlening bedoelde en geen sociaal netwerk. | |
Moira | dinsdag 28 november 2017 @ 09:03 |
Daar heb je dan weer gelijk in, er zijn een hoop die gewoon sullige/knullige acties doen - niet expres - maar wel ten nadele van de cliënt. | |
Mevrouw_voor_jou | dinsdag 28 november 2017 @ 14:42 |
Weer een hoop stof tot nadenken na t gesprek bij de psycholoog. Al heel lang heb ik bij n groot deel van mijn vriendenkring het gevoel dat het niet zo lekker past maar blijf ik mijn best doen omdat, ja, ik altijd het gevoel heb dat het aan mij ligt. Ik zal wel te grillig zijn of onaardig en wie wil er nou graag met mij omgaan? Ik vertel mezelf altijd maar dat ik blij moet zijn met de mensen die ik om me heen heb. Zegt de psycholoog dat er niks mis is met andere vrienden willen zoeken. En dat het oke is als ik liever met andere mensen om wil gaan. Dat was een 'oh echt, mag dat?' moment. Hoop conflict met mezelf nu.... want beiden klinken wel logisch. Ook vertelde ze dat ik misschien wat te snel wil gaan qua herstel en dat klopt wel. T liefst zou ik morgen een fulltime baan starten maar als ik daar serieus aan denk voel ik de paniek al in mijn keel beginnen te kloppen. Ik ga even wat tijd met mezelf doorbrengen. Mn hoofd zit weer helemaal vol. | |
#ANONIEM | dinsdag 28 november 2017 @ 14:48 |
Ben net gebeld. Er worden afspraken met een andere psycholoog voor me geregeld. Ga ik over gebeld worden. Voel me kut. Moet ik serieus na alle shit nu weer uitleggen dat dit niet is hoe je met patiënten omgaat. | |
aeque | dinsdag 28 november 2017 @ 20:41 |
Kan zijn dat ik iets gemist heb, maar zij kunnen er ook weinig aan doen als een medewerker ziek wordt voor langere tijd. | |
#ANONIEM | dinsdag 28 november 2017 @ 21:52 |
Wat dacht je van daar eerlijk en op tijd over communiceren? Ipv eerst wekenlang de eerste afspraak inplannen met smoesjes uitstellen en dan op de dag van de eerste afspraak zelf pas laten weten dat ze al tijden langdurig ziek thuis zit nadat ik er achter aan bel. | |
Lonaa | woensdag 29 november 2017 @ 10:33 |
Is er iemand die ervaring heeft met het slikken van een of ander pammetje tijdens het maken van een tentamen? | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 10:36 |
Niet tijdens het maken van een tentamen. Wel met andere rekensommen, recepten etc. Ik ben best een slimme meid.. en ik heb wel eens staan huilen van frustratie omdat ik er niet meer uit kwam ![]() Dus ik zou het eerlijk gezegd afraden. ![]() | |
Lonaa | woensdag 29 november 2017 @ 10:39 |
Ja, ik was daar al bang voor. Ik nam gisteren een halfje en ik voelde me best oke, de tekst uit het studieboek kwam echter niet echt door. ![]() Nou ja, ik schijt 7 kleuren stront. Het is mijn laatste kans om het vat te behalen, anders kost het duizend geld. En ik WEET dat ik slim genoeg ben/genoeg weet. Maar ik ben zo nervues. De vorige keer heb ik 5 vragen verkeerd verbeterd. Dat maakte een eindcijfer 5 ipv een 7. ![]() Ik heb het afgelopen half jaar alle tacktieken geprobeerd. Niet nakijken, wel nakijken, 2 keer lezen voor antwoord invullen, snel maken, langzaam maken. 's ochtends, 's middags, 's avonds. Het lukt me gewoon niet en ik twijfel zo aan mezelf. ![]() | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 10:42 |
Zijn ze op de hoogte van je problematiek? Want die extra druk maakt het niet beter natuurlijk. Is het vandaag? ![]() | |
Lonaa | woensdag 29 november 2017 @ 10:44 |
Het is morgen. En nee. Het is de Open Universiteit. They don't really give a shit. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 10:49 |
Ik ben niet bekend met de open universiteit. ![]() Ben je bekend met G-schema’s? Misschien geeft het iets rust om alle gedachtes uit je hoofd op papier te knallen. Of hier als je denkt dat feedback helpt. ![]() | |
Lonaa | woensdag 29 november 2017 @ 10:52 |
Ik ken de term niet, leg s uit? De OU krijgt niet betaald voor wie afstudeert, ze krijgen betaald per afgenomen vak. Die ik uit eigen zak betaal. En als ik morgen zak moet ik het vak opnieuw aanschaffen en dat kost 650 euro. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 11:02 |
Ik moet van mijn therapeut wel eens de angstige gedachtes opschrijven, en daar rationele gedachtes tegen over zetten. En daar een eindconclusie uithalen, zodat ik die tegen mezelf kan zeggen als de angsten het weer overnemen. Vaak werkt het, maar niet met alles. En dat laatste, dat kan ik op allerlei manieren mooier willen lullen, dat is gewoon shit. ![]() Mijn psycholoog belde net. Die is nu, een beetje laat, toch maar haar best gaan doen. Het secretariaat loopt achter vanwege een nieuw computersysteem dus zei heeft de eerste afspraak met mijn niruwe nieuwe therapeut ingepland, en die blijkt volgende week vrijdag een gaatje te hebben. Waarom dan eerst al dat gedoe? ![]() | |
kuolema | woensdag 29 november 2017 @ 11:18 |
Ik heb dat eens gedaan en dat ging prima. Kon gewoon nog goed nadenken en concentreren. Ik haalde een goed cijfer. | |
bloempjuh | woensdag 29 november 2017 @ 11:24 |
Ik werk ook met G-schema's. Ze zijn soms, voor heel specifieke aanwijsbare angsten ("Ik ga mijn tentamen niet halen") wel nuttig en do-able. Mijn angsten zijn doorgaans niet zo concreet, helaas. En als ze dan wél een keer concreet zijn, koppel ik er ook nog eens heel extreme conclusies aan, die niet 'kloppen'. Ik vind het ook heel moeilijk om positieve alternatieven te verzinnen die ik echt geloof. Meestal zijn ze enorm fake. Voorbeeldje. - Situatie: Ik (ben al uren nerveus, want ik) moet de koffie-date met mijn moeder afzeggen. - Gedachte: Ze gaat boos worden, dat vind ik vervelend. - Positieve gedachte: Ze is blij dat ze thuis mag blijven. - Uitkomst als gedachte waar is: Ze gaat me haten, voor altijd, het komt nooit meer goed. Ik ga eenzaam dood, zonder vrienden... etc. - Uitkomst als positieve gedachte waar is: Moeder is blij, ik ben blij. - Conclusie: Afspraken afzeggen is goed, want het maakt alle partijen blij. En dan krijg ik weer op mijn flikker van de psycholoog, want dat is helemaal niet de conclusie die ik 'hoor' te hebben. ![]() -- Sorry, dat helpt Lonaa niet echt. Ik denk dat in jouw situatie je G-schema zoiets zou zijn: Situatie: Ik moet tentamen doen. Gedachte: Ik ga 'm niet halen. Positieve gedachte: Ik beheers de stof. Ik ga het gewoon doen! Uitkomst als gedachte waar is: Kut. Kost geld. Wereld vergaat niet. Uitkomst als positieve gedachte waar is: ![]() Conclusie: -insert conclusie na tentamen- | |
Lonaa | woensdag 29 november 2017 @ 11:37 |
Daar heb je ook wel gelijk in hoor, Bloempjuh. Die positieve 'ik ga het gewoon doen' wordt alleen wel direct gevolgd door: maar ik haal het toch niet want ik ben een stomme kutidioot die dit helemaal niet kan.' En daar kom ik niet vanaf. Dat geld is kut, maar vind ik inderdaad overkoombaar. | |
Nijna | woensdag 29 november 2017 @ 11:39 |
Als je iets met medicatie wilt zou je de huisarts kunnen vragen om propanolol, heb wel eens gehoord dat dat kan helpen bij angst bij examens bv. In elk geval succes, dat er zoveel druk achter zit, helpt vast niet om er ontspannener in te gaan. En misschien voor de langere termijn kijken of je iets kan doen met die gedachten, maar ik vermoed dat je dat niet in 1 dag even oplost... | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 12:24 |
En die zou je dus allemaal op moeten schrijven: Negatieve gedachte: Ik ben een stomme kut idioot die het niet kan Positieve gedachte: *Ik heb ter voorbereiding -Dit gedaan -Dit gedaan -Dit gedaan *Ik heb het tentamen eerder gemaakt dus ik weet nu beter wat voor vragen er komen *Als ik het toch niet red, kan ik het vak altijd overdoen, ookal kost dat 650 euro. Eindconclusie: Ik heb me goed voorbereid en alles gedaan wat ik kan. Als ik het vak niet haal, is er nog een optie om het opnieuw te doen. En dat blijf je dan stronteigenwijs tegen jezelf zeggen iedere keer als die negatieve gedachte de kop op drukt. ![]() | |
bloempjuh | woensdag 29 november 2017 @ 12:37 |
Zo hóórt het ja. ![]() | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 12:42 |
Ze wilde heel graag dat ik eerst cognitieve gedrags therapie zou doen voor ik aan traumatherapie begon. En dit klinkt misschien een beetje stom, maar zoiets schreef ik naar een sessie uit zo.. Dus dit is uiteindelijk weer zo’n dingetje waardoor ik ben gaan denken.. ja maar Hey.. wacht eens even.. jullie zetten me op een stoel. Ik heb ptss, ik ben angstig voor dokters. En ipv dat jullie dat dus herkennen hebben jullie aangenomen dat ik dus ook moeite had met logisch nadenken.. en nu heb ik dus nog steeds mn traumahulp niet. Ik voel me een beetje onderschat doordat hun me zo forceren om er zo snel mogelijk een diagnose uit te knallen en een traject in te gaan zeg maar. ![]() Moeite heb met logisch nadenken klinkt ook zo lullig naar mensen die hier moeite mee hebben. Zo bedoel ik het ook niet. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen. [ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 29-11-2017 12:43:53 ] | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 12:45 |
Als je logisch kunt nadenken wil nog niet zeggen dat je jouw hoofd boven het water kunt houden. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 12:45 |
Nee maar dan moeten ze de therapie dus op trauma inzetten in mijn ogen. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 12:47 |
leren omgaan met het trauma vergroot het logisch redeneren over jezelf. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 12:50 |
Ja maar ze leren me dus niet omgaan met het trauma voor alsnog. Daar heb ik wederom een stuk plakband voor over mijn mond gekregen. Omdat ze na 1 afspraak waarbij je doodsbang bent omdat je al heel veel slechte ervaringen hebt gehad al heel veel conclusies trekken. En het is wederom gebleken dat die angst niet voor niks is geweest want ze hebben er best wel een zooitje van gemaakt met zijn alle. En dat bedoel ik dus. Ze nemen niet de tijd om voor een PTSS patiënt even een veilige omgeving te creëren en dan te kijken wat haar skillset is. Even een realistisch plaatje van het geheel te krijgen en dan te oordelen. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-11-2017 12:51:06 ] | |
Lonaa | woensdag 29 november 2017 @ 12:52 |
Dit is soort van mijn probleem op dit moment. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 13:48 |
Ik ben van mezelf wel depressieve dagen gewend, of dagen dat ik mijn bed niet uit wil. Maar sinds het gesodemieter met de psychiater begonnen is, is het niet meer opgehouden eigenlijk. En ik begin me eigenlijk wel zorgen te maken. Heb mezelf net wel onder de douche geschopt. En ik moet zo even de deur uit, maandverband halen. En dan moet ik voor de tv gaan zitten van mezelf met wat leuk knutselspul maar eigenlijk wil ik heel hard huilen. | |
aeque | woensdag 29 november 2017 @ 15:19 |
Daarom zei ik ook dat het kan zijn dat ik iets gemist had. ![]() | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 16:53 |
Ja en als je daarmee aanneemt dat het wel mee zal vallen vat ik even samen waarom ze de plank nogal mis slaan. ![]() | |
aeque | woensdag 29 november 2017 @ 17:28 |
Nee hoor, hoe jij het ervaart kan ik geen mening over hebben. Wilde er alleen mee zeggen dat er 2 kanten dus 2 verhalen zijn dus dat je nooit helemaal exact weet hoe dat gelopen is. Neemt niet weg dat ze van te voren je beter hadden kunnen inlichten of desnoods al naar een ander iemand hadden kunnen toesturen. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 18:23 |
Ga even terug lezen waar je je in mengd. Ik heb me in februari 2016 gemeld omdat Triggergevoelig Het is nu bijna 2 jaar verder. Dit is reden/excuus/kutfout100 waarom ik nog steeds 0 trauma therapie sessies heb gehad. Dat krijgt niemand meer recht geluld voor me. Ik heb maar een oorzaak. De psychische gezondheidszorg is een grote faal die me alleen nog maar zieker gemaakt heeft en ja ik kan blijven kijken naar losse mensen. Maar feit is dat ik bij mijn eerste intake waar ik 6 maanden op heb moeten wachten te horen kreeg dat het buiten het trauma wel mee leek te vallen met de juiste behandeling, en dat ze me alleen verkeerd doorverwezen hadden, en slikte ik 1 medicijn om de flashbacks te onderdrukken. En nu “met hulp van de GGZ” verder heb ik opeens 5 mogelijke stoornissen en slik ik iedere avond 5 soorten medicijnen omdat ik anders de pan uit flip omdat er niet eens iemand luisterd. Zelfs dat is te moeilijk gewoon eens een paar sessies luisteren, naar wat er gebeurd is. Voordat ze gaan oordelen en pushen en trekken en moeten en willen. Maar ik ben gek. Het zal allemaal wel. Ik zit op het punt dat ik denk dat ik me beter in mijn huis op kan sluiten en helemaal niet meer buiten kan komen. Maar er bloeien een paar stront eigenwijze roze bloemzaadjes in mijn achtertuin die al lang dood hadden moeten zijn. | |
Samzz | woensdag 29 november 2017 @ 18:32 |
Welke acties onderneem jij zelf om te leren om te gaan met wat er gebeurd is? Buiten de GGZ om bedoel ik, zijn er online programma's die je volgt, steungroepen waar je naartoe gaat of zo? Als de GGZ je zo enorm teleurstelt en naar jouw mening zelfs zieker heeft gemaakt, dan lijkt mij de eerste logische stap te kijken wat je zélf kunt doen om dingen te verbeteren. Je wilt graag gehoord worden, is een praatgroep dan niet een logische stap? Ik weet niet in hoeverre dat voor jou mogelijk is, trouwens. Probeer slechts mee te denken. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 18:40 |
Ik heb via de gemeente en het WMO een maatschappelijk werkster gehad dan. Ik heb bij de huisarts doorverwijzingen proberen te krijgen naar niet GGZ instellingen, maar dat word me telkens gewoon geweigerd eigenlijk, want daar zouden ze mijn problematiek niet aankunnen. Ik heb er veel over gelezen natuurlijk. Er zijn ook veel informatieve documentaires over en ook de NPO draagt zijn steentje bij. Dat zorgt er ook voor dat ik in ieder geval nu in ieder geval niet alleen maar meer zit te denken van ja maar “Hey hallo! Volgens mij klopt dit niet”. Het klopt gewoon niet. Ik heb ondertussen genoeg bronnen die dit onderbouwen. Eerst blijf je toch denken, ja maar het is de GGZ, die zouden toch moeten herkennen dat.. Of ja maar wie ben ik nu als blond twintigertje.. Maar ondertussen is me zoveel duidelijk. Elvi heeft me daarnaast op een coach gewezen die niet GGZ is. Dus nu word het doel om met mijn maatschappelijk werkster een huisarts te vinden die me wel naar zoiets wil doorverwijzen. En dan een onafhankelijke psychiater vinden denk ik? Maar ik ben er behoorlijk moedeloos en boos van, dat het zo moet gaan. Een praatgroep is geen optie. Daar is het te, ik zou dat wel willen als vervolgstap. Maar ik wil eerst 1 op 1 aan mijn trauma’s kunnen werken. | |
Samzz | woensdag 29 november 2017 @ 18:50 |
Ik vind het oprecht raar dat de huisarts je niet wil doorverwijzen. Jammer dat je in het voorportaal van je proces al wordt tegengehouden. Ik heb begrepen dat er websites zijn die zelfhulp aanbieden, is het een optie daar voorzichtig mee aan de slag te gaan samen met je maatschappelijk werker? | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 18:52 |
En ik heb sowieso meer dan 1 instelling gehad he. Ik heb ondertussen met Breburg Breda, Psyq Rotterdam, het IBT in Rotterdam, PIT in Rotterdam en Psyq in Breda te maken gehad. En al die instellingen hebben minstens een half jaar de kans gehad. Maar ik ga het mij niet meer aan mijn broek laten hangen dat ik denk in Rotterdam bijvoorbeeld, nieuwe poging, nieuwe kans. Ik word in augustus aangemeld bij angst & paniek, ze zeggen dat de wachttijd 6 weken is, en in november ben je nog niet aan de beurt. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 18:54 |
Misschien wel. Mijn moeder was een zorgwijgeraar wat psychische hulp betreft, en ik heb na mijn traumagebeurtenis uitval verschijnselen gehad en ben sindsdien meegesleept naar de dokter en de reumatoloog. Uitvalsverschijnselen en spierpijnen kunnen ook trauma gerelateerd zijn. Ik ben bang dat er dingen in mijn dossier staan waardoor artsen me niet serieus nemen. | |
Luchtbel | woensdag 29 november 2017 @ 19:20 |
Dan is de andersom een optie. Je zoekt een vrijgevestigde coach, behandelaar, therapeut, uit die past bij je problematiek en die aangesloten is bij je zorgverzekeraar. Je legt contact via mail en legt je situatie een beetje uit, eerste consult kost niet zo veel. Tweede consult lig je een maand krom maar shit happens. Klikt het? Behandelaar, coach, therapeut schrijft vroeg naar huisarts dat jullie een traject ingaan en dat je een doorverwijzing nodig hebt voor je zorgverzekering. | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 19:27 |
Ah die kende ik nog niet, dankje! | |
Luchtbel | woensdag 29 november 2017 @ 19:40 |
No problem. Ergens midden in de tekst staat het woord "vroeg" maar ik bedoel natuurlijk "brief" | |
#ANONIEM | woensdag 29 november 2017 @ 19:46 |
Ik denk dat waarom het me ook zo boos maakt is dat, het is juist zo typisch ptss, om jezelf klein te houden, jezelf de schuld te geven, het te bagataliseren. En ik weet dat de zorgverzekeraar het met regels en dingen moeilijk maakt. Maar net als mijn zwangere psycholoog, nu ze voor haar ogen ziet hoe ik langzaam aan het afbrokkelen ben gaat ze pas echt achter een echte psycholoog aan ipv een psycholoog die al tijden op non actief staat. Terwijl ik dus al een switch heb. En al die Ptss. En dat snap ik dus niet, ze missen zelf de signalen tot je instort. Negeren wat je zegt waardoor je instort en gaan wel allerlei stempels op dat instorten plakken. En ik wil heel graag de laat het los knop vinden. ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 07:59 |
Tot die tijd alles van je afschrijven en daar dan niet in doordraaien. En met flink huilen lijkt mij niet zoveel mis. Veel beter dan al dat nadenken. Dat verwerken van je trauma komt wel. Sterkte ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 08:53 |
hoe gaat het met jou? | |
Lonaa | donderdag 30 november 2017 @ 09:10 |
Mwoah. Vanmiddag tentamen. ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 09:11 |
Gewoon je best proberen te doen. Meer kun je niet doen. | |
Lonaa | donderdag 30 november 2017 @ 09:15 |
I know. ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 09:19 |
Daar kan je dan weer lekker over inzitten na de tijd. Kan mij ook voorstellen dat zo'n tentamen juist goed af kan leiden. | |
Lonaa | donderdag 30 november 2017 @ 09:22 |
Nee joh, ik kan me sowieso op het moment amper concentreren, dus moet alles 6x lezen, dan raak ik in paniek omdat ik denk dat ik het niet weet en dan gaat alles kapot. ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 09:25 |
Ah, destructief bezig. | |
Mevrouw_voor_jou | donderdag 30 november 2017 @ 11:47 |
Yay superstress vandaag. Ik heb weer een soort van conflict dat zich grotendeels in mijn hoofd afspeelt. Ik pak het correct aan door navraag te doen bij de mensen die het betreft zodat ik al dan niet kan beslissen of ik wel of niet naar de komende meet ga. Maar allejezus wat is het moeilijk om in mijn hoofd er niet vanalles bij te halen en zestig keer te overdenken. Kort samengevat spelen we een spel met elkaar. Het overgrote deel van de mensen waar ik graag mee speel is er niet. We staan op t punt van verliezen en bij de overgebleven mensen lijkt er geen motivatie te zijn om iig nog opties te verkennen. Daarnaast heb ik bij 2 van hen ook zoiets van 'zoek t maar lekker uit doei' omdat ze niet bepaald charmant geweest zijn de afgelopen tijd. Dus ff navraag gedaan of het klopt dat er weinig motivatie is om opties te verkennen. Maar nog geen antwoord. En ik zit me nu dus lekker op te vreten. ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 14:21 |
Gewoon niet gaan. | |
Marialice | donderdag 30 november 2017 @ 15:49 |
Dat is nog eens opbouwend bezig zijn ipv zelf allemaal aannames doen. Jammer dat er niet uit lijkt te komen wat je gehoopt had. @Fripsel: nog een alternatieve route misschien? Eerstelijns psychologen mogen tegenwoordig zelfstandig doorverwijzen naar de sggz met alleen maar een melding aan de huisarts (vroeger moest je dan terug naar de huisarts voor een verwijsbriefje). Ptss is klote, en ik vind het echt idioot dat ze je zo lang hebben laten aanmodderen. Zou niet moeten mogen. | |
Lonaa | donderdag 30 november 2017 @ 16:15 |
Ik ga eem janken van opluchting met de 6 voor mijn tentamen. ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 16:16 |
Joehoe. | |
bloempjuh | donderdag 30 november 2017 @ 16:18 |
Yay! ![]() | |
Lonaa | donderdag 30 november 2017 @ 16:22 |
Thanks for support lieve mensen ![]() | |
Samzz | donderdag 30 november 2017 @ 16:27 |
Gefeliciteerd ![]() ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 17:29 |
Dankje! Ben vandaag bij de psychiater geweest. Wat een rot gesprek was dat zeg. Soms heb ik meer het gevoel dat zo’n hulpverlener dan in ieder geval het gevoel wil hebben dat je met hem tevreden bent als je de kamer uitloopt en dat dan het grotere plaatje er niet meer toe doet. Terwijl voor mij zal het heel egoïstisch gezegd een worst wezen. Help me met mijn medicijnen, en als je verder niet meer kan dan goed praten kun je me misschien gewoon beter met rust laten.. Soms vraag ik me af of ze wel door hebben hoe ik het doe sinds mijn 8e.. dingen bagataliseren of goedpraten is nou niet bepaald mijn probleem. Sorry dat dat nou juist niet het sterke punt is dat dat eruit komt als ik in paniek ben. En sorry dat jullie me ondertussen zo vaak in de steek gelaten hebben dat ik er standaard van in paniek raak. ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 17:59 |
Deel je al je woede mee aan de hulpverlener tijdens het gesprek? | |
Moira | donderdag 30 november 2017 @ 18:48 |
Fuck yeah ![]() | |
Nijna | donderdag 30 november 2017 @ 19:06 |
![]() ![]() | |
Nijna | donderdag 30 november 2017 @ 19:07 |
![]() ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 19:58 |
Nee ik probeer het bij het relevante te houden. Omdat ik me besef dat het geen zin heeft om al die dingen erbij te halen. Ik heb wel uitgelegd dat ik angsten heb voor dokters en psychiaters en de medicatie regelen opzich in eerdere afspraken. En dat dat met het verleden te maken heeft. Ik heb dat ook wel eens uit willen leggen maar dat is dan weer niet nodig en beter voor de trauma therapie. Maar dan gaan ze vaak dus zo de verkeerde kant op porren op zulke momenten dat het alleen op de vervelende momenten eruit komt, dat het helemaal niet constructief is. En die zinvolle trauma therapie die komt maar niet. Dus ik heb de laatste tijd vooral mijn beste beentje voor willen zetten, wel aangedrongen op therapie, iedere keer beheerst aan de bel getrokken omdat ik ook wil zien dat het mensen zijn. Maar vandaag ben ik weer geknapt. | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 20:09 |
Niks mis met knappen. Het lijkt mij toch echt dat je elke keer moet uiten als je ergens last van hebt. En niet na moet gaan denken of het wel of niet gepast is. Niet jezelf willen beheersen dus. Ga maar eens wild. Hoe ziet dat knappen eruit? Janken oid? | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 21:44 |
Ik heb een gedeeltelijke ladder uitgewerkt met mijn maatschappelijk werkster, met haar ben ik echt super blij, morgen komt ze weer, dan gaan we even aan wat praktische zaken werken: 1. Zou ontspannen moeten zijn, dit ervaar ik voor mijn gevoel vrijwel nooit. Alleen als ik even een luchtig lach momentje heb met mijn vriend in de supermarkt of echt even opga in een liedje. 2. Zolang ik maar afleiding heb is het goed. Er zit een soort van continue onrustig gevoel in me. Zolang ik dingetjes heb om te doen is het ok. Maar het moeten ook niet te moeilijke dingen zijn. 3. Word ik gespannener, krijg ik fysieke trekjes. Tikken met mijn handen, wrijven in mijn handen. Tikken met mijn been. Onrustigere ademhaling. Het kost me meer moeite om niet met vervelende gedachtes bezig te houden. Ik voel me niet prettig. Onrustige gedachtes komen op. Ademhaling word erger 4/5 Ik krijg rare trekjes met mijn hoofd, krijg rare spiertrillingen, word defensief omdat ik me heel erg bang voel doordat ik alle onrust niet meer onder controle krijg. Ademhaling 6 Ben ik zo bang dat ik er het liefst vandoor wil, naar een veilige plek. Ademhaling 7/8 Als ik niet weg kan word ik defensief en verstijf ik. Ik schreeuw huil en ben echt boos. Ik hyperventileer wil niet aangeraakt worden wil ke uit mijn buurt hebben. Alles en iedereen voelt onveilig ik vertrouw mezelf niet. 9. Ik ga kokhalzen, flippen, word echt leip. 10. En dan ben ik weg. Zit er alleen nog een klein meisje in mijn hoofd dat zegt ik ben bang. Ik kijk je niet meer aan. Voel me niet echt meer aanwezig. Ik wil me niet zo ver moeten laten gaan, omdat het te moeilijk is om te luisteren voor de professionals. Ik ben mijn maatschappelijk werkster godsgruwelijk dankbaar, dat ze dit uitgewerkt heeft met me. En dat ze zegt “ik weet het Frips, je komt boos over, maar je bent doodsbang”. Maar het maakt me tegelijkertijd ook kotsmisselijk, dat ik dus bijna 2 jaar bezig ben geweest, dat ik voorheen, door instanties wel tot dat puntje gedreven moet worden, voordat ik zoiets mag uitwerken en bespreken met iemand die ik niet eens aan hun te danken heb. Maar morgen komt ze langs. Ik hoop dat ze me er verder mee kan helpen. | |
summer2bird | donderdag 30 november 2017 @ 22:54 |
Het gaat niet zo goed hier. De hele dag paniek en verdriet. Uiteindelijk 3 lorazepams omdat ik met mijn paniek er steeds doorheen ging. Teen is nu helemaal stuk, doet flink veel zeer en ziet er naar uit. Ben kapot Hopelijk is morgen wat fijner. | |
#ANONIEM | donderdag 30 november 2017 @ 22:54 |
Mijn kerstboom maakt me aan het huilen. ![]() Dit zijn dingen waar ik zelf gewoon van schrik. Ik wilde er eigenlijk niet vanavond aan beginnen want dat zou drama worden en dan was ik zo 2 uur verder en.. | |
Quotidien | donderdag 30 november 2017 @ 23:36 |
Red je het wel in je eentje zo? Gaat niet goed als ik het zo lees. Fijn dat je wat gehoor krijgt bij je maatschappelijk werkster. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 00:19 |
Oh dat waren positieve tranen. Daarna kwamen de negatieve tranen omdat ik de boom eigenhandig omgooide na het innemen van mijn medicijnen en hem nog even wilde verschuiven Klats. Dag kerstballen die ik van vriend heb gehad. ![]() | |
Quotidien | vrijdag 1 december 2017 @ 00:26 |
Ja ik doelde meer op de afgelopen dagen. Een kerstboom omgooien is nou echt iets dat ik ook zou doen. Daar heb ik geen medicijnen voor nodig. ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 00:31 |
Oh, ik moet me wel redden. Ik zit een beetje in een paniekstand, van vertrouwen op doorworstelen en met steun van mijn maatschappelijk werkster en vriend kom ik er hopelijk wel. Maar ik wil ook gillend op een eenhoorn het bos in galloperen en nooit meer terug komen dus ik stuiter heen en weer. Maar morgen dus maatschappelijk werker. En zaterdag en zondag is mijn vriend er. Het is niet ideaal maar meestal zijn de weekenden samen genoeg om dan doordeweeks weer net boven water te blijven. Het begint me wel steeds meer te frustreren hoe een druk dat legt. En dat maakt me natuurlijk weer gefrustreerder met hoe alles loopt. ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 06:46 |
Een maatschappelijkwerker is ook geen wonderdokter hoor. Je kan het samen met hem/haar hebben dat je uit elke situatie stapt die verder gaat dan punt 3 hierboven. En dan moet je wel iets vinden wat je dus ontspannender maakt en alle gedachten een beetje kan stoppen. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 14:43 |
Net een gesprek gehad met mijn maatschappelijk werkster. Was een goed en nuttig gesprek. Veel kwijt gekund. Maar nu slaat de paniek toe. Want ik heb iemand vertrouwd in het zorgwereldje even heel kort door de bocht. ![]() Maar soms werkt het niet. ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 14:44 |
Ik zeg ook nergens dat het een wonderdokter is? Maar de maatschappelijk werkster werkt hier tenminste met me aan, waar de GGZ instellingen er telkens over beginnen maar het nooit doen. ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 14:47 |
Neenee. Jaja. Niet teveel nadenken/analyseren. Fijn weekend. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 18:09 |
Ik vond dit een erg fijn filmpje om te ontvangen en dacht, ik deel hem met jullie. ![]() | |
Quotidien | vrijdag 1 december 2017 @ 19:41 |
"do whatever makes you feel good" is dus de conclusie, wat als dat zelfdestructieve dingen zijn? Beetje te feelgood imo, zo zit de wereld niet in elkaar. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 20:17 |
Mja het is ook niet makkelijk. Want dat is ook altijd het eerste wat ik denk, maar zo zit ze wereld niet in elkaar.. Maar ik raakte met iemand in gesprek.. Over hoe het leven doelloos is. Maar dat je wel oorzaak en gevolg hebt. En volgens het nihilisme, heeft dat geen betekenis. Ja wij mensen, de wereld geven er betekenis aan, dmv geloof bijvoorbeeld, normen en waarden. Maar er is geen doel, het heeft geen betekenis. Dus zo zit in feite de wereld niet in elkaar, maar je kan jezelf wel leren je daar wat minder van aan te trekken (binnen de kaders van de wet) en het nihilisme dus op een positieve manier gebruiken. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 20:59 |
Een mening vormen over nihilisme is niet nihilistisch ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 21:04 |
Verklaar u nader. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 21:05 |
Als alles niets is, hoe kan je dan analyseren, of daar waarde aan hechten. Analyseren is al niet nodig. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 01-12-2017 21:05:48 ] | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 21:10 |
Dat betekent dat er geen groter belang is. Dus analyseren is inderdaad niet nodig. Maar wanneer je besluit om dan maar niks te doen op de bank te zitten en “als een ‘echte’ nihilist” niks te doen, dan ben je vanzelf dood van de honger. Je kan het ook zien als, het maakt niet uit dus ik heb de vrijheid om te kiezen wat IK nodig vind. Als je het maar binnen de kaders van de wet houd. Of Nouja, je kan er ook voor kiezen om daar schijt aan te hebben maar de samenleving is het daar helaas niet mee eens. En dan kun je maar kort je nihilistische gedachtegoed volgen want daarna zit je achter slot en grendel. ![]() [ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 01-12-2017 21:13:07 ] | |
Quotidien | vrijdag 1 december 2017 @ 21:23 |
Over nihilisme gesproken ![]() | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 21:36 |
Of een groepje mensen besluit zich niet aan de wet te houden. Maarja niet een moraal volgen lijkt mij onmogelijk. | |
DeZwabber | vrijdag 1 december 2017 @ 21:52 |
Je punt is? Wie zegt dat je dat niet moet doen dan? | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 22:00 |
mijn punt is, dat de mens vaak meer toelaat dan de wet voorschrijft. Dat zegt de nihilist. Maar verder weer ontopic ![]() | |
DeZwabber | vrijdag 1 december 2017 @ 22:08 |
Ja maar wat wil je daar mee zeggen dan? Wat? Prima. Gaan we het even hebben over hoe Fripsel iets heeft gevonden waar ze steun uit haalt. Dus dat optimistisch nihilisme he? | |
Elvi | vrijdag 1 december 2017 @ 22:30 |
![]() Waarom ben je niet meer in de SC, ik mis je humor ![]() | |
DeZwabber | vrijdag 1 december 2017 @ 22:32 |
Ik heb sinds maandagmiddag denk ik alleen deze twee posts gemaakt op heel FOK? Dunno. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 december 2017 @ 22:37 |
De nihilist zegt juist dat je je eigen moraal kan maken omdat er geen doel is. De voornaamste belemmering daarin zijn de mensen om je heen en dat je daar je eigen weg in moet proberen te vinden, of dat nu wel of niet haalbaar is omdat ze je opsluiten of omdat andere de wet overtreden doet niet zoveel af aan het punt dat je met nihilisme juist je eigen moraal kan vormen volgens mij. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 01-12-2017 22:38:19 ] | |
aeque | zaterdag 2 december 2017 @ 00:03 |
Of je doet gewoon even niet zo vijandig. ![]() | |
#ANONIEM | zaterdag 2 december 2017 @ 00:29 |
Of ik sta nog steeds achter mijn punt. Denk wat meer, roep wat minder de standaard dingen en verdiep je eerst. Ik heb zelf ook een hersenpan, ik geef ze al sinds februari dit jaar de menselijke kant en kans om me een trauma therapeut te geven. Maar ik maak mezelf geen grotere vriend met zulke opmerkingen hier. Want dit is ook waar Psyq zo in faalt. Ze denken dat ze je serieus nemen, maar hebben nog niet eens het complete plaatje omdat ze zich niet eens verdiepen in je op die manier. | |
aeque | zaterdag 2 december 2017 @ 01:08 |
Nee sorry ik ga niet je volledige postgeschiedenis van het depressie en angst topic teruglezen om erachter te komen waar het precies dan mis gaat tussen jou en zorgverleners. Ik merkte iets op over een post die je maakte met daarin de opmerking dat het kan zijn dat ik iets gemist had. Dat jij daar vervolgens zo op reageert is jouw keuze, daarvoor hoef ik niet terug te lezen. | |
#ANONIEM | zaterdag 2 december 2017 @ 01:13 |
Als je dan besluit dat je jezelf zo belangrijk vind dat je advies er toch nog iets toe doet als je het op die ene post baseert moet je het niet gek vinden dat ik daar iets van vind als ik je er net op wijs dat dat dus niet zo handig is van je. We hebben genoeg gesprekken gevoerd, ook buiten fok. Als je nu midden in de nacht nog even zo negatief een post naar boven wil halen, prima. Mijn mening veranderd niet. | |
duracellkonijntje | zaterdag 2 december 2017 @ 14:28 |
Ik voel me vandaag erg down. Ik weet niet echt waar het door komt, maar het gebeurt vaker in weekenden en vakanties. Onverwerkte gevoelens komen dan boven, omdat werk doordeweeks alle ruimte in m’n hoofd opneemt. Het zal een samenloop van drukte, werkstress en ergens een gevoel van eenzaamheid zijn. Waar die laatste vandaan komt weet ik niet precies, misschien mis ik ergens heel erg een vriendin momenteel, een partner. Als mijn sociale agenda ineens wat rustiger is, merk ik dat er daar ergens toch een gat zit, dat ik wat mis. In ieder geval zo lekker sporten met een vriend en daarna samen films kijken. Fijn om mensen om me heen te hebben. Adolescentie kan een rit zijn zeg, maar het is ook spannend. Ook op het gebied van sociale interactie, zelfbeeld voel ik dat ik echt vooruitgang maak en ga maken. Ik hoop dat iedereen hier zich ook goed voelt, of zo goed als mogelijk! Ik wens jullie alle positiviteit toe die jullie kunnen vinden ![]() | |
Mevrouw_voor_jou | zaterdag 2 december 2017 @ 19:35 |
Na navraag is vandaag besloten door een klein deel van de groep (de rest kon er niet bij zijn) om inderdaad maar gewoon te verliezen en niet meer verder te kijken. Dat maakt het voor mij zo saai dat ik besloot er niet naartoe te gaan. Beste keuze denk ik. Maar ik ben wel pissig en teleurgesteld en krijg mn gedachten niet echt rustig. ![]() | |
_I | zondag 3 december 2017 @ 07:08 |
Dan doe je dat toch? Als je de keuze moet maken in je hoofd tussen de angsten die zich opdringen of wegrijden op een eenhoorn, zou ik het laatste kiezen. Toch prachtig als je brein zo'n oplossing klaar heeft liggen om jezelf in bescherming te brengen? Zat wat te lezen en las dat je al sinds je 8e bezig bent met "je probleem". Dan lijkt het mij ook niet gek dat je beschermingsmechanismen gebouwd zijn op de gedachten van iemand van acht. Je hebt de gebeurtenissen meegemaakt door de ogen van iemand die nog volledig afhankelijk is van andere mensen in de behoefte naar veiligheid. Helemaal niet raar dat je dus totaal geen vertrouwen hebt in andere mensen en de eenhoorn jouw enige mechanisme is om jezelf weg te voeren van de bron van spanning. Lijkt mij dan ook niet meer dan normaal dat je voor verwerking terug moet naar je kind-stand, die zich overduidelijk nog niet wil overgeven aan de volledigheid van de gebeurtenis, zonder zich volledig veilig en vertrouwd te voelen bij de mensen die je meenemen in dat donkere stuk van je herinneringen. Maar een Eenhoorn en een dappere volwassene kunnen samen wel een 8-jarig beschadigd kind beschermen. Neem ze beide met je mee en breng ze bij elkaar. Je bent veilig, Fripsel. Ga jezelf redden in de situatie in je hoofd. Je kan het! Edit: Beetje weird, maar kan je de eenhoorn zien als de patronus uit Harry Potter? Het was niet zijn vader die hem hielp, hij was het zelf, in een oudere versie. Jij bent jij van alle tijden in 1 persoon, kan je nu de eenhoorn gebruiken om de oude jij te helpen? En ja, misschien wat rare gedachtegang, maar voor mij werkt het zo. Wie weet kan je er iets mee.. ![]() [ Bericht 3% gewijzigd door _I op 03-12-2017 07:15:58 ] | |
#ANONIEM | zondag 3 december 2017 @ 14:22 |
Misschien moet ik die film nog een keer kijken om de strekking helemaal te snappen. Ik snap wel degelijk wat je bedoelt, maar bij dat proces zouden eigenlijk juist de therapeuten me moeten helpen toch? ![]() Mijn psychiater besluit even dwars door mijn wens om de afspraak van maandag af te zeggen en daar na het weekend contact over te hebben heen te gaan. Ik krijg net gewoon een sms’je dat ik dinsdag een nieuwe afspraak heb. Maar toen ik in zijn kamer zat zouden we die vervolg afspraak sowieso alleen plannen als ik het wilde. Okeeeeee...... | |
_I | zondag 3 december 2017 @ 15:59 |
Neuh, de strekking zit niet in de film. Was meer een metafoor, zou er niet meer van maken dan dat. Heb het niet over je therapie, meer over de momenten in paniek thuis, of zoals eerder dat je beschreef dat je wilde vluchten op je eenhoorn. Als je er niets mee kan, gewoon weer vergeten. Waarom je de conclusie zou trekken dat het je niet lukt is mij een raadsel, volgens mij doe je het geweldig! Je ventileert je emoties, je luistert naar je gevoel, je doet leuke dingen, je staat op na tegenslagen, je zoekt oplossingen voor je problemen.. Er is weinig meer dat je kan doen, behalve tijd voorbij laten gaan. Het is niet raar dat je zwaar gefrustreerd raakt van hoe er met je omgesprongen wordt, zeker als je bedenkt wat de strekking is van hun werk. Als ik dat allemaal doorlees vind ik persoonlijk dat je er juist heel goed mee omgaat! ![]() |