R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoe weet je dat het permanent is?quote:Op zaterdag 25 november 2017 23:31 schreef JaJammerJan het volgende:
[..]
Hoe heet een permanente diepe depressie? Dat is wat ik heb.
Als je niet weet hoe het heet, heb je waarschijnlijk geen diagnose gekregen. Dan ben je dus niet behandeld neem ik aan?
Ik ben min of meer 20+ jaar aaneengesloten depressief geweest (soms had ik korte periodes dat ik me beter voelde, zeg maar momenten). Een aantal jaar terug begon ik me steeds meer neutraal te voelen en de maanden daarna voelde ik me steeds positiever.quote:
[..]
Hoe voelt het om gewoon helemaal genezen te zijn van je depressie en andere symptomen?
Ik wist letterlijk maandenlang niet wat ik daarmee aanmoest, wantrouwde dat gevoel omdat ik verwachte dat het morgen weer terug zou komen. Maar het kwam niet terug. In elk geval voor een aantal jaren niet tot ongeveer anderhalf jaar terug. Maar dat was meer stress (veroorzaakt door getriggerde trauma's) en echt depri voelde ik me eigenlijk niet of hooguit af en toe een dag (ik denk dat dat dat dipje is waar ik veel over heb horen praten?).
Wel wantrouw ik mensen, ook al kan ik heel sociaal overkomen. Ik heb geleerd dat de meeste mensen al vrij snel moeilijk gaan doen of je proberen te manipuleren dus vertrouw ik de meeste mensen niet echt. Dit levert me veel stressbesparing op en helpt me te blijven functioneren.
Ik denk zelf dat mijn depressie verdwenen is omdat ik veel verstandiger met m'n beschikbare energie ben gaan omgaan, mezelf niet meer continu overbelasten. Ik denk dat het onder de streep daarmee te maken had, want zelfs als ik al suïcidale gedachten heb, het blijkt meer te maken te hebben met (acute) stress. Ik kan zelfs "suïcidaal" zijn terwijl ik me eigenlijk helemaal niet depressief voel (moest daarvoor vorig jaar nog apart met de psychiater praten).
Maar in mijn geval is het dus uiteindelijk verdwenen doordat ik meer ben gaan opletten op wat ik met m'n beschikbare energie doe. Ik heb af en toe dat ik me verrot voel maar dat heeft meerdere oorzaken, waaronder een bepaalde gevoeligheid die op zichzelf ook pluspunten heeft.
Mijn medicijnen zijn echt geen wondermiddelen en ik slik 5 verschillende pillen op een dag met een hoop bijwerkingen. Maar zonder is helemaal hel. Dus het is toch wel even eenquote:Op zondag 26 november 2017 00:23 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Waarom zou je eigenwaarde kelderen? Echt een perceptiekwestie. Ik voelde me on top of the world toen ik duidelijk voor mezelf koos en de zon als het ware weer tevoorschijn kwam
momentje als ik die krengen in neem hoor.
Pff dat lijkt me toch ook wel heel kut ja. Je zou toch hopen dat ze dan een keer een variant voor je vinden die alle 5 in 1 combined met minder bijwerkingen en betere werking.quote:
[..]
Mijn medicijnen zijn echt geen wondermiddelen en ik slik 5 verschillende pillen op een dag met een hoop bijwerkingen. Maar zonder is helemaal hel. Dus het is toch wel even een
Mja de ene is tegen de nachtmerries, de andere om überhaupt in/door te slapen. De andere een antidepressiva, en de derde een pammetje (die moet er wel over 3 maanden weer van af).quote:
[..]
Pff dat lijkt me toch ook wel heel kut ja. Je zou toch hopen dat ze dan een keer een variant voor je vinden die alle 5 in 1 combined met minder bijwerkingen en betere werking.
Volgens mij valt dat niet te combineren.
Ze hadden gewoon 1,5 jaar geleden met goede therapie moeten beginnen. Die medicijnen zijn misschien ook wel een letterlijke herinnering daar aan. Telkens weer een pilletje erbij..
Ik heb de diagnose chronische depressie, maar ik herken mij niet in het beeld dat het soms mogelijk is om plezier te hebben. Ik heb dit dan ook al vaker gelezen dat chronische depressie als een 'milde' depressie gezien wordt, waar het wel nog mogelijk is om plezier te hebben. Daar kan ik mij echter totaal niet in vinden. Misschien dus de verkeerde diagnose gekregen?quote:
[..]
Hoe weet je dat het permanent is?
Als je niet weet hoe het heet, heb je waarschijnlijk geen diagnose gekregen. Dan ben je dus niet behandeld neem ik aan?
Ik weet dat het permanent is, omdat het al jaren voortduurt, therapie/medicatie niet helpt en het alleen maar erger wordt.
Misschien heb je niet de goede handvaten om je op de goede dingen te kunnen focussen?quote:
[..]
Ik heb de diagnose chronische depressie, maar ik herken mij niet in het beeld dat het soms mogelijk is om plezier te hebben. Ik heb dit dan ook al vaker gelezen dat chronische depressie als een 'milde' depressie gezien wordt, waar het wel nog mogelijk is om plezier te hebben. Daar kan ik mij echter totaal niet in vinden. Misschien dus de verkeerde diagnose gekregen?
Ik weet dat het permanent is, omdat het al jaren voortduurt, therapie/medicatie niet helpt en het alleen maar erger wordt.
Ik ben begin dit jaar begonnen met de traumabehandeling en heb om de reden dat medicatie mij zouden vertroebelen, expliciet geen medicatie erbij genomen, mede omdat juist het willen onderdrukken van m'n symptomen door medicatie 1 van de triggers geworden was.quote:
[..]
Mja de ene is tegen de nachtmerries, de andere om überhaupt in/door te slapen. De andere een antidepressiva, en de derde een pammetje (die moet er wel over 3 maanden weer van af).
Volgens mij valt dat niet te combineren.
De enige medicatie die ik toen nog nam, waren de alprazolam en de ritalin. Op 't moment neem ik beide alleen nog maar sporadisch maar m'n concentratie is geregeld echt nergens te vinden (
).Maar dit is wat er met jou is gebeurd. Wat zou jou nu helpen om verder te komen?
Ik heb verder trouwens ook andere klachten, maar weet niet hoe ik die ergens mee kan laten rijmen. Ik heb 't idee dat er iets is veranderd aan m'n lichaam.
Ik denk rust om op een rijtje te krijgen wat er nu precies gebeurd is, en iemand die me helpt om uit te zoeken hoe me dat beïnvloed en veranderd heeft.quote:
[..]
Ik ben begin dit jaar begonnen met de traumabehandeling en heb om de reden dat medicatie mij zouden vertroebelen, expliciet geen medicatie erbij genomen, mede omdat juist het willen onderdrukken van m'n symptomen door medicatie 1 van de triggers geworden was.
De enige medicatie die ik toen nog nam, waren de alprazolam en de ritalin. Op 't moment neem ik beide alleen nog maar sporadisch maar m'n concentratie is geregeld echt nergens te vinden (
Maar dit is wat er met jou is gebeurd. Wat zou jou nu helpen om verder te komen?
Ik heb verder trouwens ook andere klachten, maar weet niet hoe ik die ergens mee kan laten rijmen. Ik heb 't idee dat er iets is veranderd aan m'n lichaam.
Ik leer bijvoorbeeld heel erg veel van de serie "verkracht of niet.." en "mag ik je tieten zien" op tv. En ik denk dat ik sommige patronen al zo lang doe dat ik het niet eens door heb.
En ik moet leren om op mezelf te vertrouwen. Dat is echt een ding. Dat ik niet overbodig ben. Dat ik er mag zijn. Dat ik niet een te grote last ben. Maar dat is iets wat voortvloeit uit mijn vorige relatie en opvoeding vandaar ook de Cptss.
En ik heb hulp nodig om de triggers onder controle te krijgen. Dat is wel een hele belangrijke.
Ik zou daar niet zonder medicijnen in durven te gaan. Dan mogen ze een opname bedje voor me klaarzetten.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-11-2017 13:35:31 ]
Ik denk dat je je er op een gegeven moment gewoon bij moet neerleggen. Ik ben zoals ik ben, door jarenlange pesterijen en sociale isolatie gedurende mijn hele leven. Mijn brein en de manier hoe ik op mijzelf en de wereld neerkijk is daardoor op een bepaalde manier vormgegeven, die niet al te positief is.quote:
[..]
Misschien heb je niet de goede handvaten om je op de goede dingen te kunnen focussen?
Ik zie mijn depressie dan ook niet als een ziekte die iemand overkomt die gewoon een goed leven heeft gehad had, maar er door depressie niet van kan genieten.
Nee, mijn depressie is voortgekomen uit jarenlang onrecht dat mij aangedaan is, voornamelijk doordat ik lelijk was in mijn jeugd. Wanneer de wereld jou slecht behandeld, is een slechte kijk op de wereld en op jezelf een logisch gevolg.
Dit kan niet meer ongedaan gemaakt worden, want essentiële onderdelen van mijn persoonlijkheid en breinontwikkeling die zich in de kinder-, tiener- en jongvolwassen jaren hebben voorgedaan, zijn nou eenmaal permanent.
Het hoeft toch ook niet ongedaan te worden om nu aan de slag te kunnen gaan met iets wat wel je interesse heeft.quote:
[..]
Ik denk dat je je er op een gegeven moment gewoon bij moet neerleggen. Ik ben zoals ik ben, door jarenlange pesterijen en sociale isolatie gedurende mijn hele leven. Mijn brein en de manier hoe ik op mijzelf en de wereld neerkijk is daardoor op een bepaalde manier vormgegeven, die niet al te positief is.
Ik zie mijn depressie dan ook niet als een ziekte die iemand overkomt die gewoon een goed leven heeft gehad had, maar er door depressie niet van kan genieten.
Nee, mijn depressie is voortgekomen uit jarenlang onrecht dat mij aangedaan is, voornamelijk doordat ik lelijk was in mijn jeugd. Wanneer de wereld jou slecht behandeld, is een slechte kijk op de wereld en op jezelf een logisch gevolg.
Dit kan niet meer ongedaan gemaakt worden, want essentiële onderdelen van mijn persoonlijkheid en breinontwikkeling die zich in de kinder-, tiener- en jongvolwassen jaren hebben voorgedaan, zijn nou eenmaal permanent.
Want wat mij is aangedaan kan ook nooit meer weggenomen worden, maar ik kan wel veranderen hoeveel macht ik ze daarmee over mijn toekomst geef.
Sporadisch medicatie nemen werkt niet, het gaat echt om een regulatie van de juiste stofjes en dat kan alleen met regelmatige inname.quote:
[..]
Ik ben begin dit jaar begonnen met de traumabehandeling en heb om de reden dat medicatie mij zouden vertroebelen, expliciet geen medicatie erbij genomen, mede omdat juist het willen onderdrukken van m'n symptomen door medicatie 1 van de triggers geworden was.
De enige medicatie die ik toen nog nam, waren de alprazolam en de ritalin. Op 't moment neem ik beide alleen nog maar sporadisch maar m'n concentratie is geregeld echt nergens te vinden (
Maar dit is wat er met jou is gebeurd. Wat zou jou nu helpen om verder te komen?
Ik heb verder trouwens ook andere klachten, maar weet niet hoe ik die ergens mee kan laten rijmen. Ik heb 't idee dat er iets is veranderd aan m'n lichaam.
Had je mijn lange post nog gelezen van een paar weken terug? Je gaf toen ergens aan dat je zelf na al die tijd nog niet echt wist waar je problemen nou eigenlijk vandaan kwamen, dat je dat nog nooit echt met de behandelaar had uitgeplozen.
En loop je nog bij een psychiater die je de alprazolam en ritalin heeft voorgeschreven? Die kan je daarin bijstaan en ook de veranderingen in je lichaam met je doornemen.
Dit is overigens pertinent onwaar. Het menselijk brein is ontzettend plastisch en patronen kunnen 'herschreven' worden en nieuwe verbindingen worden gelegd. Ook persoonlijkheid is veranderlijk.quote:
Dit kan niet meer ongedaan gemaakt worden, want essentiële onderdelen van mijn persoonlijkheid en breinontwikkeling die zich in de kinder-, tiener- en jongvolwassen jaren hebben voorgedaan, zijn nou eenmaal permanent.
Het kost alleen wel veel moeite (qua oefening en juiste behandeling) aangezien de ontwikkeling voorafgaand inderdaad van grote invloed is. Maar zelfs bij chronische depressies e.d. kan de manier van omgang en de leefbaarheid ermee verbeterd worden. Met jarenlange therapie en medicatie weliswaar, maar het is zeer zeker niet 'permanent hetzelfde omdat dat nou eenmaal zo is gegroeid'.
Schematherapie kan trouwens een aanrader zijn in gevallen waarbij negatieve gedachte-/gedragspatronen er zo in zijn gegroeid dat ze onveranderlijk lijken, maar die kun je dus leren herkennen en veranderen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Moira op 26-11-2017 14:02:45 ]
Ehm...wat medicatie betreft kan ik kort zijn: Op 't moment ligt 't bij m'n hulpverlening dermate overhoop dat ik het 'even' zonder medicatie moet stellen.quote:
[..]
Sporadisch medicatie nemen werkt niet, het gaat echt om een regulatie van de juiste stofjes en dat kan alleen met regelmatige inname.
Had je mijn lange post nog gelezen van een paar weken terug? Je gaf toen ergens aan dat je zelf na al die tijd nog niet echt wist waar je problemen nou eigenlijk vandaan kwamen, dat je dat nog nooit echt met de behandelaar had uitgeplozen.
En loop je nog bij een psychiater die je de alprazolam en ritalin heeft voorgeschreven? Die kan je daarin bijstaan en ook de veranderingen in je lichaam met je doornemen.
De medicatie die ik nu heb, is wat ik nog "op voorraad" had omdat ik door de ellende die hulpverlening heet nu niet meer naar m'n oude behandelaars-gebouw "wil" gaan en dus niet om een herhaalrecept heb gevraagd. Ik heb mezelf dus gerantsoeneerd. En daarbovenop is het met ritalin altijd een gedoe om de grens over te komen en ik wilde absoluut nog 1 keer m'n vader zien. En het benodigde papiertje moest via m'n hulpverleners gebeuren maar die vertrouw ik nu niet meer. Dus ben ik zonder gegaan en dat ging op zich prima.
Overigens is het denk ik geen goed idee om te lang met alprazolam door te gaan. Zelfs al had ik geen last van gewenning, ik ging soort van door de alprazolam andere rare dingen doen (iets met remmen die wegvielen). Maar hier had m'n psychiater dus geen rekening gehouden want volgens mijn behandelaars waren al mijn problemen veroorzaakt door autisme.
Ik heb toch niet alles teruggelezen, het lijkt wel een slowchat en ben niet tot het vorige deel gekomen. Ik kan 't niet opbrengen daar doorheen te gaan nu, gewoon niet de concentratie/energie voor.
Iemand die jou begrijpt en die jou kan spiegelen, zoiets?quote:
[..]
Ik denk rust om op een rijtje te krijgen wat er nu precies gebeurd is, en iemand die me helpt om uit te zoeken hoe me dat beïnvloed en veranderd heeft.
Zou dat een idee kunnen zijn?
Tis al heel wat als je dit bij jezelf kunt onderkennen.quote:Ik leer bijvoorbeeld heel erg veel van de serie "verkracht of niet.." en "mag ik je tieten zien" op tv. En ik denk dat ik sommige patronen al zo lang doe dat ik het niet eens door heb.
Bewustwording is de 1e stap. Het heeft bij mij heel erg lang geduurd voordat ik ook maar zelf doorhad dat de trauma's dit effect op me hadden. Ik had hierin ook zoveel stoorzenders die me van de verkeerde dingen probeerden te overtuigen (en dat was voor mij best wel overtuigend).
Ook bijvoorbeeld bij behandelaars en familie en zomaar wat semi-random mensen.
Ik denk dat 't voor jou essentieel is dat je mensen in je directe omgeving hebt die je kunt vertrouwen. En met betrouwbaar bedoel ik betrouwbaarder dan >98% van alle mensen, beetje dat niveau.quote:En ik moet leren om op mezelf te vertrouwen. Dat is echt een ding. Dat ik niet overbodig ben. Dat ik er mag zijn. Dat ik niet een te grote last ben. Maar dat is iets wat voortvloeit uit mijn vorige relatie en opvoeding vandaar ook de Cptss.
Stabilisatie van je leefomgeving is daarbij essentieel. Het klinkt klote, maar zelf vond ik het prettig om m'n wereld klein te houden. Dus geen werk, zo min mogelijk "verplichtingen" en een eigen woning. En ook geen moeilijke mensen in m'n omgeving die m'n energie leegvraten en me lieten twijfelen aan dingen. Ik had veel ruimte en rust nodig om langzaamaan steeds weer helderder te worden, waarna ik een nieuwe poging ondernemen kon om het leven weer op te pakken.quote:En ik heb hulp nodig om de triggers onder controle te krijgen. Dat is wel een hele belangrijke.
Ik zou daar niet zonder medicijnen in durven te gaan. Dan mogen ze een opname bedje voor me klaarzetten.
Hier is een geduldige houding van anderen heel belangrijk, ze zullen je even moeten kunnen pruimen totdat je weer jezelf teruggevonden hebt, toch?
Zelfrantsoenering is wel echt een slecht idee, zelfs alleen al afbouw zonder overleg met psychiater kan veel negatieve gevolgen hebben omdat je neuro-meuk uit balans raakt. Herhaalrecepten kun je soms ook gewoon via de huisarts ophalen als hij in je dossier kan lezen wat de psychiater je voorgeschreven heeft. Ik hoop dat je gauw weer een manier vindt om dat toch op de gezonde manier weer op te pakken in overleg met de daarvoor bestemde medisch specialist en behandelaar.quote:
[..]
Ehm...wat medicatie betreft kan ik kort zijn: Op 't moment ligt 't bij m'n hulpverlening dermate overhoop dat ik het 'even' zonder medicatie moet stellen.
De medicatie die ik nu heb, is wat ik nog "op voorraad" had omdat ik door de ellende die hulpverlening heet nu niet meer naar m'n oude behandelaars-gebouw "wil" gaan en dus niet om een herhaalrecept heb gevraagd. Ik heb mezelf dus gerantsoeneerd. En daarbovenop is het met ritalin altijd een gedoe om de grens over te komen en ik wilde absoluut nog 1 keer m'n vader zien. En het benodigde papiertje moest via m'n hulpverleners gebeuren maar die vertrouw ik nu niet meer. Dus ben ik zonder gegaan en dat ging op zich prima.
Overigens is het denk ik geen goed idee om te lang met alprazolam door te gaan. Zelfs al had ik geen last van gewenning, ik ging soort van door de alprazolam andere rare dingen doen (iets met remmen die wegvielen). Maar hier had m'n psychiater dus geen rekening gehouden want volgens mijn behandelaars waren al mijn problemen veroorzaakt door autisme.
Ik heb toch niet alles teruggelezen, het lijkt wel een slowchat en ben niet tot het vorige deel gekomen. Ik kan 't niet opbrengen daar doorheen te gaan nu, gewoon niet de concentratie/energie voor.
Ik bedoelde overigens deze post, n.a.v. de discussie die er dat topic was. Blijkbaar was je toen dus net weg
Maar lees 'm maar op een rustiger moment dan. Of helemaal niet, kan natuurlijk ook
Ik ben een beetje gestresst. Ik ben bij mijn vriend en weet eigenlijk 100% zeker dat ik morgen een afspraak bij Psyq heb. Ik heb alleen mijn agenda niet bij.. en de bevestigende sms niet gehad en dat is nog nooit mis gegaan.
En het loopt al allemaal niet zo lekker daar. Dus nu moet ik sowieso tot vanavond wachten tot ik thuis ben om het in mijn agenda te checken en anders kan ik morgen vroeg in de telefoon klimmen maar ik vraag me af of ik wel kan bellen voor ik de deur uit moet.
En ik word er zo onrustig van. Want het zou de afspraak met mijn nieuwe therapeut zijn.
En het loopt al allemaal niet zo lekker daar. Dus nu moet ik sowieso tot vanavond wachten tot ik thuis ben om het in mijn agenda te checken en anders kan ik morgen vroeg in de telefoon klimmen maar ik vraag me af of ik wel kan bellen voor ik de deur uit moet.
En ik word er zo onrustig van.
Want het zou de afspraak met mijn nieuwe therapeut zijn.
Herkenbaar, nu ik beter oplet wat ik met mijn energie doe, gaat het een heel stuk beter!quote:Op zondag 26 november 2017 11:04 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik ben min of meer 20+ jaar aaneengesloten depressief geweest (soms had ik korte periodes dat ik me beter voelde, zeg maar momenten). Een aantal jaar terug begon ik me steeds meer neutraal te voelen en de maanden daarna voelde ik me steeds positiever.
Ik wist letterlijk maandenlang niet wat ik daarmee aanmoest, wantrouwde dat gevoel omdat ik verwachte dat het morgen weer terug zou komen. Maar het kwam niet terug. In elk geval voor een aantal jaren niet tot ongeveer anderhalf jaar terug. Maar dat was meer stress (veroorzaakt door getriggerde trauma's) en echt depri voelde ik me eigenlijk niet of hooguit af en toe een dag (ik denk dat dat dat dipje is waar ik veel over heb horen praten?).
Wel wantrouw ik mensen, ook al kan ik heel sociaal overkomen. Ik heb geleerd dat de meeste mensen al vrij snel moeilijk gaan doen of je proberen te manipuleren dus vertrouw ik de meeste mensen niet echt. Dit levert me veel stressbesparing op en helpt me te blijven functioneren.
Ik denk zelf dat mijn depressie verdwenen is omdat ik veel verstandiger met m'n beschikbare energie ben gaan omgaan, mezelf niet meer continu overbelasten. Ik denk dat het onder de streep daarmee te maken had, want zelfs als ik al suïcidale gedachten heb, het blijkt meer te maken te hebben met (acute) stress. Ik kan zelfs "suïcidaal" zijn terwijl ik me eigenlijk helemaal niet depressief voel (moest daarvoor vorig jaar nog apart met de psychiater praten).
Maar in mijn geval is het dus uiteindelijk verdwenen doordat ik meer ben gaan opletten op wat ik met m'n beschikbare energie doe. Ik heb af en toe dat ik me verrot voel maar dat heeft meerdere oorzaken, waaronder een bepaalde gevoeligheid die op zichzelf ook pluspunten heeft.
Zelfs zonder medicatie inmiddels.
En ik ben ook 15+ jaar depressief geweest
Ik dacht ook dat het nooit meer beter zou worden... en als iemand met 5 jaar terug had gezegd dat ik er nu zo bij zou zitten als ik er nu bij zit, dan had ik diegene voor gek uitgemaakt. Het werd niet beter, nooit meer... daar was ik van overtuigd.quote:
Ik weet dat het permanent is, omdat het al jaren voortduurt, therapie/medicatie niet helpt en het alleen maar erger wordt.
Maar ik had ongelijk, want uiteindelijk na een juiste diagnose, de goede medicatie en therapie waar ik al die tijd toch wel eea heb geleerd, werd het toch beter.
Waarmee ik niet wil zeggen dat jij geen gelijk kan hebben, ik wil je alleen laten weten dat mijn ervaring anders is (kan ik nu zeggen...).
Herkenbaar... ik heb het ook wel eens gehad. 1 keer bleek er een dubbele afspraak te staan en 1 keer stond het wel bij de therapeut in de agenda, maar blijkbaar niet in het systeem dat de sms genereerd... (en een keer bij de huisarts had ik het niet goed opgeschreven, belde de assistente, of ik nog kwamquote:
Ik ben een beetje gestresst. Ik ben bij mijn vriend en weet eigenlijk 100% zeker dat ik morgen een afspraak bij Psyq heb. Ik heb alleen mijn agenda niet bij.. en de bevestigende sms niet gehad en dat is nog nooit mis gegaan.
En het loopt al allemaal niet zo lekker daar. Dus nu moet ik sowieso tot vanavond wachten tot ik thuis ben om het in mijn agenda te checken en anders kan ik morgen vroeg in de telefoon klimmen maar ik vraag me af of ik wel kan bellen voor ik de deur uit moet.
En ik word er zo onrustig van.
) Morgenochtend gaan en onderweg bellen een optie als het niet voor die tijd lukt?
Mama van 2 lieve meiden :)
Nee ik ga niet vertrekken als ik de bevestiging niet heb dat die afspraak er echt staat.quote:
[..]
Herkenbaar, nu ik beter oplet wat ik met mijn energie doe, gaat het een heel stuk beter!
Zelfs zonder medicatie inmiddels.
En ik ben ook 15+ jaar depressief geweest
[..]
Ik dacht ook dat het nooit meer beter zou worden... en als iemand met 5 jaar terug had gezegd dat ik er nu zo bij zou zitten als ik er nu bij zit, dan had ik diegene voor gek uitgemaakt. Het werd niet beter, nooit meer... daar was ik van overtuigd.
Maar ik had ongelijk, want uiteindelijk na een juiste diagnose, de goede medicatie en therapie waar ik al die tijd toch wel eea heb geleerd, werd het toch beter.
Waarmee ik niet wil zeggen dat jij geen gelijk kan hebben, ik wil je alleen laten weten dat mijn ervaring anders is (kan ik nu zeggen...).
[..]
Herkenbaar... ik heb het ook wel eens gehad. 1 keer bleek er een dubbele afspraak te staan en 1 keer stond het wel bij de therapeut in de agenda, maar blijkbaar niet in het systeem dat de sms genereerd... (en een keer bij de huisarts had ik het niet goed opgeschreven, belde de assistente, of ik nog kwam
Ik weet niet uit mijn hoofd of ik er om half 10 of om half 11 zou moeten zijn. Als ik er om half 11 moet zijn ga ik eerst bellen. Ik dacht eerst, oh dan zal het wel dinsdag zijn.. maar dan had ik vandaag bericht gehad.. en die heb ik ook niet gehad. En mijn maatschappelijk werkster wilde op maandag komen maar ik had al de psych, daarom heb ik het zo goed onthouden want meestal vertrouw ik mijn geheugen niet zo goed.
En ik dacht zelf eigenlijk ook dat ik nog een keertje een afspraak met mijn oude therapeut had en dan met de nieuwe, maar mijn oude zei van niet met haar pc scherm erbij. Dus er begint zich een doemscenario te vormen in mijn hoofd dat ze zich inderdaad vergist heeft en dat ze die afspraak van ons dan gewoon eruit gehaald heeft zonder te vragen wat ik daar van vind.
Tijd om naar huis te gaan en mijn agenda te checken. Maar dat is sowieso nog 1,5 uur rijden. Waarom maak ik me hier zo druk/gek om?
Ik word er echt naar van als ik me niet goed voor kan bereiden op zulke dingen. Maar ik dacht die agenda niet nodig te hebben want geen afspraken dit weekend, domdomdom.
Pep mezelf ook al de hele week op met de gedachte dat die afspraak met die nieuwe therapeut mn zwaarmoedige gevoel wel weer een beetje rechttrekt omdat er opeens toch een klik blijkt te zijn ofzo.
Is het niet verstandig dat soort afspraken ook in je telefoon te zetten?
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Misschien voortaan wel ja. Ik moet eerlijk zeggen dat met een papieren agenda gaan werken al een hele stap voor me is geweest (en normaal krijg ik dus een berichtje 2 dagen van te voren waardoor er een extra herinnering in mijn telefoon staatquote:
Is het niet verstandig dat soort afspraken ook in je telefoon te zetten?
). Vroeger, had ik een stalen geheugen met zulke dingen. Maar het heeft niet echt zin om daar nog bij stil te staan geloof ik.
Telefoon is toch sowieso makkelijker? Heb je altijd je agenda in je broekzak zitten.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Meningen verschillen.quote:
Telefoon is toch sowieso makkelijker? Heb je altijd je agenda in je broekzak zitten.
