Depressie & Angst #137

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2016 08:54 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En? Hoe ging 't?

Wilde je net updaten. Zit at the moment aan de schijterij.

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2016 13:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]


Mobiel fokken een optie?

Maar even serieus, als het voor jou echt niet te doen is, dan zou ik overwegen om toch met dat middel weer te stoppen.

Maar beter wacht ik even op die update van je .

Nee, ik bedoel dat ik moet schijten van dat spul. Maar Wellbutrin zorgt voor constipatie, dus dat heft het een en ander hopelijk snel op.

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2016 19:57 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja, ik weet dat je aan de schijterij bent.

Overleg met je behandelaar en overweeg met dit medicijn te stoppen, want chronische diarree is niet zo goed voor je lichaam .

Het is nog niet chronisch. Beter nog even afwachten Gary, veel bijwerkingen verminderen of verdwijnen na een paar weken of eerder.

Of overleg of je even wat loperamide kan gebruiken ofzo

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2016 20:35 schreef Scary_Mary het volgende:
Of overleg of je even wat loperamide kan gebruiken ofzo

Oh ja, je kunt natuurlijk ook tijdelijk iets slikken tegen diarree (ken dat middel niet maar neem aan dat het daarvoor is).

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2016 19:57 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja, ik weet dat je aan de schijterij bent.

Overleg met je behandelaar en overweeg met dit medicijn te stoppen, want chronische diarree is niet zo goed voor je lichaam .

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2016 20:26 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het is nog niet chronisch. Beter nog even afwachten Gary, veel bijwerkingen verminderen of verdwijnen na een paar weken of eerder.

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2016 20:35 schreef Scary_Mary het volgende:
Of overleg of je even wat loperamide kan gebruiken ofzo

Ik wacht inderdaad nog even. Dag twee geen last meer, maar ben benieuwd hoe het gaat als ik overstap op een hele pil. Kan nu alleen minder goed in slaap komen.

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 13:41 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

[..]

[..]

Ik wacht inderdaad nog even. Dag twee geen last meer, maar ben benieuwd hoe het gaat als ik overstap op een hele pil. Kan nu alleen minder goed in slaap komen.

Persoonlijk heb ik bij ophogingen gemerkt dat je dan wel weer last krijgt van de bijwerkingen, maar dat ze minder hevig zijn dan de keer daarvoor (tenminste bij de prozac)
En dat het bij antipsychotica niet zo te merken was (behalve de haldol).
Dus misschien weer twee dagen extra klachten en dat zakt dan weer af. Sterkte ermee

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 13:44 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Persoonlijk heb ik bij ophogingen gemerkt dat je dan wel weer last krijgt van de bijwerkingen, maar dat ze minder hevig zijn dan de keer daarvoor (tenminste bij de prozac)
En dat het bij antipsychotica niet zo te merken was (behalve de haldol).
Dus misschien weer twee dagen extra klachten en dat zakt dan weer af. Sterkte ermee

Die ervaring heb ik ook. Thanks, babe.

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 13:48 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Die ervaring heb ik ook. Thanks, babe.

Dan komt het dus helemaal goed. Sterkte ermee (geklooi met medicatie is stom)

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 14:02 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Owww! Naja, als het maar 1 dag was, dat vind ik op zich niet echt opmerkelijk.

Wekenlang bijwerkingen, daar word je pas schijtziek van .

Uhm, niet één dag. Van borden door het gesloten raam gooien en gesepareerd worden, naar wat schreeuwen en duwen

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 14:29 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik reageerde op Gary he? .

Hier is er iemand niet helemaal wakker

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 00:43 schreef Gary_Oak het volgende:
Vanaf morgen Zoloft (sertraline) bij m'n Wellbutrin. Mensen ervaringen met Zoloft?

Ik, de poep was niet te houden en de plas kwam er maar niet uit. Maar dat gaat vrij snel over. Ik werd er ook dikker van, dus misschien vind jij dat wel goed. Ik werd overigens wel blij van dat middel, maar vond het toch vreselijk, omdat ik niet meer kon concentreren.

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 18:19 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Denk dat ik wel blij mag zijn dat ik dan toch niet aan dit spul begonnen ben (en ergens ook wel vervelend dat de psych me dan uitgerekend dit middel voorgesteld had, daar ik had aangegeven het heel belangrijk te vinden dat ik niet zou aankomen van dat spul (of in elk geval zo min mogelijk)).

Is natuurlijk onzin want ieders metabolisme is anders. AD die ik gehad hebt stond bekend dat veel mensen in gewicht aankwamen en bij mij kon je na een half jaar de ribben tellen ! Nog nooit zo dun geweest...

Dat je na de yoga aan de klets raakt met een stel vaste bezoekers van dezelfde les. Eentje ervan vertelt dan dat ze bij de GGZ werkt, bij de crisisdienst.... oei, ik heb mn mond maar ff gehouden over mijn GGZ ervaring

Ik moet er binnenkort ook maar weer aan geloven..
Een half jaar geleden gestopt met het slikken van AD maar ik begin weer mijn oude vorm te krijgen.
Deze week een afspraak bij het GGZ, heb nu Oxazepam gekregen om een beetje rustig te worden..

Stress, stress, stress

quote:

Op zondag 21 augustus 2016 18:14 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Ik, de poep was niet te houden en de plas kwam er maar niet uit. Maar dat gaat vrij snel over. Ik werd er ook dikker van, dus misschien vind jij dat wel goed. Ik werd overigens wel blij van dat middel, maar vond het toch vreselijk, omdat ik niet meer kon concentreren.

En wat slik je nu? Het schijten is nu onder controle, heb expres weinig vezels gegeten. Maar heb een erger probleem: geen eetlust. M'n maag heeft wel een knoop van de honger, maar krijg geen hap door m'n keel. En ik kom verder moeilijk in slaap.

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 11:15 schreef Desiler het volgende:
Ik moet er binnenkort ook maar weer aan geloven..
Een half jaar geleden gestopt met het slikken van AD maar ik begin weer mijn oude vorm te krijgen.
Deze week een afspraak bij het GGZ, heb nu Oxazepam gekregen om een beetje rustig te worden..

Stress, stress, stress

Wilde je nog vragen hoe het ging bij de huisarts. Snap nog steeds niet waarom dat wijf je dat spul voorschreef en niet gewoon eerst een SSRI zoals het hoort (vraag daar deze keer naar). Sterkte, pik!

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 13:59 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Wilde je nog vragen hoe het ging bij de huisarts. Snap nog steeds niet waarom dat wijf je dat spul voorschreef en niet gewoon eerst een SSRI zoals het hoort (vraag daar deze keer naar). Sterkte, pik!

Ja inderdaad is heel raar gegaan, en wat is een SSRI?

Hoe gaat het verder met jou gozer?

EDIT-

Serotonine-noradrenaline-heropnameremmers

SNRI's

Deze medicijnen zijn nauw verwant aan de SSRI's.
Het verschil is dat naast de heropname van serotonine ook de heropname van noradrenaline wordt geremd.

Medicijnen uit de groep SNRI's zijn:

Venlafaxine (Efexor)
Duloxetine (Cymbalta)

Beter van niet dus... dat heb ik destijds geslikt.

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 14:09 schreef Desiler het volgende:

[..]

Ja inderdaad is heel raar gegaan, en wat is een SSRI?

Hoe gaat het verder met jou gozer?

EDIT-

Serotonine-noradrenaline-heropnameremmers

SNRI's

Deze medicijnen zijn nauw verwant aan de SSRI's.
Het verschil is dat naast de heropname van serotonine ook de heropname van noradrenaline wordt geremd.

Medicijnen uit de groep SNRI's zijn:

Venlafaxine (Efexor)
Duloxetine (Cymbalta)

Beter van niet dus... dat heb ik destijds geslikt.

SNRI's werken op twee neurotransmitters in je brein (serotonine en noradrenaline) en SSRI's op één (serotonine). Daardoor heeft die laatste groep minder bijwerkingen over het algemeen. Dus heel raar dat je psychiater begon met een SNRI. Maar bij een instelling volgen ze strenger het protocol, dus je gaat sowieso beginnen met een SSRI.

En ik ben met dat nieuwe spul begonnen waar ik het over had. Dagje aan de spetterpoep, maar nu gaat het al beter. Alleen is m'n eetlust verdwenen.

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 13:57 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

En wat slik je nu? Het schijten is nu onder controle, heb expres weinig vezels gegeten. Maar heb een erger probleem: geen eetlust. M'n maag heeft wel een knoop van de honger, maar krijg geen hap door m'n keel. En ik kom verder moeilijk in slaap.

Lamotrigine, maar dat is een stemmingsstabilisator. Ja, ik had die problemen ook de eerste week.

Heb je ooit overwogen om te gaan hardlopen. Misschien bied je polikliniek dat ook wel aan en het is even goed als een antidepressivum.

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 19:59 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Lamotrigine, maar dat is een stemmingsstabilisator. Ja, ik had die problemen ook de eerste week.

Heb je ooit overwogen om te gaan hardlopen. Misschien bied je polikliniek dat ook wel aan en het is even goed als een antidepressivum.

Oh, ben je bipolair dat je dat slikt? Nee, ik heb een stronthekel aan cardio. Planning is wel om binnenkort sporten weer op te pakken. Voel me trouwens echt beroerd door het weinig eten.

Shit, ik kom me hier helaas weer even melden. Nog even niet toe aan het verdere verhaal, maar dat komt wel.

Iig weer een plek om later even m'n hart te kunnen luchten bij lotgenoten...

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 21:34 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Oh, ben je bipolair dat je dat slikt? Nee, ik heb een stronthekel aan cardio. Planning is wel om binnenkort sporten weer op te pakken. Voel me trouwens echt beroerd door het weinig eten.

Yep, ik ben biplair en rapid cycling, dus fuck mijn leven Als je kliniek het aanbiedt, waarom niet?

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 21:52 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Yep, ik ben biplair en rapid cycling, dus fuck mijn leven Als je kliniek het aanbiedt, waarom niet?

Zit niet in een kliniek (opname), maar gewoon een ggz-instelling (ambulant). Weet of je dat bedoelde? Ja, weet niet. Vind hardlopen gewoon niet leuk. Liever krachttraining.

Het gaat niet zo goed. Dingen zijn raar of zo. Nergens zin in.
En ik heb een slecht gevoel jegens mijn hulpverleners.

De kwestie met de aanmeldopdracht die niet lukte een paar weken geleden is goed afgelopen, heb het toch af kunnen maken en op tijd ingeleverd en ben nu geplaatst voor het vak.

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2016 04:28 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik heb geen flauw idee, man. Ben langzamerhand gaan geloven in seizoenen. Is onvermijdelijk lijkt het wel. Nu heb ik net zo'n episode gehad en ben ik weer langzaam uit het dal aan het klauteren. Maar ik weet zeker dat als ik over drie weken weer ga studeren dat ik weer terugval, alleen dat het dan moeilijker wordt (vanwege die kutstudie dus). Afgelopen drie weken waren ook heel surrealistisch. Kon die eenzaamheid niet verdragen en liep 's nachts maar in m'n eentje aangeschoten rond op straat.

Ik bedoel hoe het daar gaat met jou.

Vind je je studie echt kut? Waarom?

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2016 18:51 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Thanks.
Sorry maar het lukt me niet de lange stukken te lezen. Weet je zeker dat het vooral faalangst is wat je nekt? Ik dacht dat ook altijd dat faalangst het grootste probleem was bij mij bij zulke dingen. Maar gebleken is dat ik eigenlijk vooral blokkeer doordat ik mezelf ook veel niet gun. Dan liep ik dus al van te voren vast omdat er weleens iets positiefs zou kunnen gebeuren zeg maar. Het heeft alle gevoel en kenmerken van faalangst, alleen de basis was anders. Ik zeg niet dat het bij jou ook zo is, maar je weet nooit...en de aanpak ervan is wat anders dan faalangst aanpakken.

Ik vind het ook moeilijk te zeggen omdat het er 'gewoon' is. Maar ik denk nooit bewust dat ik niet wil falen. Ik weet dat ik ook kan besluiten om het niet in te leveren en dus niemand het hoeft te zien. Maar dat helpt niet.
SPV twijfelde eraan of het wel faalangst is want die wil alles verklaren vanuit autisme dus gooide het op onduidelijkheid/gebrek aan overzicht. Dat speelt ook wel een rol maar ik weet niet waarom het gebeurt en ik lijk er geen controle over te hebben.

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 21:42 schreef Nyota het volgende:
Shit, ik kom me hier helaas weer even melden. Nog even niet toe aan het verdere verhaal, maar dat komt wel.

Iig weer een plek om later even m'n hart te kunnen luchten bij lotgenoten...

Hoi .

quote:

Op dinsdag 23 augustus 2016 23:38 schreef kuolema het volgende:
Het gaat niet zo goed. Dingen zijn raar of zo. Nergens zin in.
En ik heb een slecht gevoel jegens mijn hulpverleners.

De kwestie met de aanmeldopdracht die niet lukte een paar weken geleden is goed afgelopen, heb het toch af kunnen maken en op tijd ingeleverd en ben nu geplaatst voor het vak.

[..]

Vind je je studie echt kut? Waarom?

[..]

Ik vind het ook moeilijk te zeggen omdat het er 'gewoon' is. Maar ik denk nooit bewust dat ik niet wil falen. Ik weet dat ik ook kan besluiten om het niet in te leveren en dus niemand het hoeft te zien. Maar dat helpt niet.
SPV twijfelde eraan of het wel faalangst is want die wil alles verklaren vanuit autisme dus gooide het op onduidelijkheid/gebrek aan overzicht. Dat speelt ook wel een rol maar ik weet niet waarom het gebeurt en ik lijk er geen controle over te hebben.

[..]

Hoi .

Leer dingen die me niks meer boeien en ik wil er toch niet iets mee doen. Maar ja, een masterdiploma betekent wel kwijtschelding van een deel van mijn studieschuld.

Kennen jullie dit: je gooit wat om en gelijk voel je je een mislukkeling en je hele goeie stemming knalt naar beneden

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 09:39 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik heb echt een schijthekel aan mensen die menen dat autisten geen P.S kunnen hebben of dat autisten geen ADHD zouden kunnen hebben (dit laatste werd laatste DSM pas rechtgetrokken) en ik heb al helemaal een hekel aan mensen die menen dat de dingen waar ik last van heb, automatisch door m'n autisme zouden moeten komen, waarna ik moet gaan "aantonen/bewijzen" dat mijn klachten een andere oorzaak hebben, terwijl een niet-autist met dezelfde klachten meteen serieus genomen wordt (ik moet eerst maar bewijzen dat het niet mijn autisme is, voel me soms net een neger tijdens het apartheids-regime in z-afrika ).

Ja, ik herken dat. Voorkeur moet eigenlijk naar die andere stoornissen gaan, die zijn ook beter te behandelen dan autisme, dus ik heb geen idee waarom ze zo gestoord zijn in de ggz.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 11:11 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit ben ik dan ook weer niet met je eens, want de fout zit volgens mij meer in de beperkte flexibiliteit en niet zozeer in dat je je focust op dat ene kleine ding.

Ik heb zelf het allerliefst dat iemamd alle opties open houdt en niet alleen maar op 1 plek blijft graven terwijl ik blijf aangeven dat het steeds slechter gaat en die persoon het niet oppikt, omdat dat niet klopt met waar die zelf naar aan het zoeken is.

Ben 't to-taal met je eens dat ik meer dan eens hulpverleners ben tegengekomen waarbij ik me afvroeg "wtf doet -die- in de hulpverlening??? " ).

Echt ongelooflijk...

Waarom ben je het niet mee eens?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 02:03 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Leer dingen die me niks meer boeien en ik wil er toch niet iets mee doen. Maar ja, een masterdiploma betekent wel kwijtschelding van een deel van mijn studieschuld.

Het boeit je niet meer omdat dingen in het algemeen je niet meer boeien? Of zijn er nog wel zaken die je interessant vindt?
Ja, toch maar even doorzetten dan. Weet je wat je dan zou willen doen?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 09:39 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik heb echt een schijthekel aan mensen die menen dat autisten geen P.S kunnen hebben of dat autisten geen ADHD zouden kunnen hebben (dit laatste werd laatste DSM pas rechtgetrokken) en ik heb al helemaal een hekel aan mensen die menen dat de dingen waar ik last van heb, automatisch door m'n autisme zouden moeten komen, waarna ik moet gaan "aantonen/bewijzen" dat mijn klachten een andere oorzaak hebben, terwijl een niet-autist met dezelfde klachten meteen serieus genomen wordt (ik moet eerst maar bewijzen dat het niet mijn autisme is, voel me soms net een neger tijdens het apartheids-regime in z-afrika ).

Jep. Heb ik ook last van.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 09:44 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik ga zo hier naar een vrijmarkt, lekker weer, anders ga je mee :p

Beetje ver weg. Tevens geen zin, uiteraard Nog wat leuks gevonden?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 10:59 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat bedoel je met dingen die raar zijn? Kan dit op meerdere manieren interpreteren.

Er is iets niet goed, maar ik weet niet precies wat. Heb ik wel vaker.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 16:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heeft dit stukje ook iets te maken met dit volgende stukje?

[..]

Bij welke mensen heb je een slecht gevoel?
Misschien klinkt het raar, maar mijn eigen ervaring is wel dat wanneer iemand 'vreemd' aanvoelt, dat daar achteraf meestal een hele goede reden voor was.

Wat voelt er zo vreemd? Heeft dat wellicht -iets- met afgelopen tijd te maken?

Nee, dat is ook iets wat ik erg vervelend vind maar dat staat hier los van.
Het gaat om alle hulpverleners. Kan het niet echt uitleggen.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 20:02 schreef kuolema het volgende:

[..]


Nee, dat is ook iets wat ik erg vervelend vind maar dat staat hier los van.
Het gaat om alle hulpverleners. Kan het niet echt uitleggen.

Ik heb dat bij salesmensen en managers momenteel.
Wel werk gerelateerd.

Ik associeer die mensen bewust/ onbewust als potentieel gevaar.
Ook de vriendelijke mensen.

Alsof ze soort uitstraling hebben pas op gevaar pas op gevaar

Partner van hier. mijn man, depressief en sociaal fobisch, heeft morgen via zijn behandelaar een afspraak met een (oh eng) onbekende, namelijk een ervaringsdeskundige in zijn "vakgebied". Hij is er nu al drie dagen door van slag en daarmee onbereikbaar voor mij. Soms word ik er heel moe van. Wat raden jullie me aan te doen? Of juist niet te doen, natuurlijk?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 20:09 schreef mrspoeZ het volgende:
Partner van hier. mijn man, depressief en sociaal fobisch, heeft morgen via zijn behandelaar een afspraak met een (oh eng) onbekende, namelijk een ervaringsdeskundige in zijn "vakgebied". Hij is er nu al drie dagen door van slag en daarmee onbereikbaar voor mij. Soms word ik er heel moe van. Wat raden jullie me aan te doen? Of juist niet te doen, natuurlijk?

Per persoon verschillend, maar eventje avond met rust laten?? (niet negereren natuurlijk )

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 20:09 schreef mrspoeZ het volgende:
Partner van hier. mijn man, depressief en sociaal fobisch, heeft morgen via zijn behandelaar een afspraak met een (oh eng) onbekende, namelijk een ervaringsdeskundige in zijn "vakgebied". Hij is er nu al drie dagen door van slag en daarmee onbereikbaar voor mij. Soms word ik er heel moe van. Wat raden jullie me aan te doen? Of juist niet te doen, natuurlijk?

Vragen of je iets kan doen om het minder eng te maken? meegaan met hem, alvast vragen of die persoon een foto stuurt of iets anders om t minder eng te maken?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 11:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Niet als ik wat omgooi of als ik iets amders (fout) doe wat veroorzaakt wordt door mijn part-time stupiditeit. Ik heb al geaccepteerd dat ik dit soms heb.

Ik heb wel iets anders waardoor mijm stemming, ongeacht hoe euforisch of positief-heftig die was, compleet kapotgemaakt kan worden, en dat is wanneer ik iemand benadeel omdat ik egoïstisch dacht, wanneer ik zeg maar mijn shit probeer aan anderen door te geven. Anderen mohen gewoon geen last hebben van mijn problemen, ook omdat ik dan net zo fout ben als zijzelf.

Zoiets.

Ik kreeg vroeger nogal op mn kop als ik zoiets deed, tot uitschelden aan toe. Denk dat dat nog steeds in de weg zit

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 20:52 schreef zomie het volgende:

[..]

Vragen of je iets kan doen om het minder eng te maken? meegaan met hem, alvast vragen of die persoon een foto stuurt of iets anders om t minder eng te maken?

Ik mag niet mee (is therapieding), foto al gezien, besproken dat het een ervaringsdeskundige is ook. Ik voel me soms echt een mantelzorger.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 21:02 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Ik mag niet mee (is therapieding), foto al gezien, besproken dat het een ervaringsdeskundige is ook. Ik voel me soms echt een mantelzorger.

Lastig hoor, dan maar gewoon lief voor m zijn? Mantelzorgen is zwaar, vergeet ook vooral jezelf niet.

Ja. Zucht. Dank je.

Help, ik slaap al twee dagen niet. Ga nu 5 mg melatonine proberen.

quote:

Op donderdag 25 augustus 2016 06:47 schreef Gary_Oak het volgende:
Help, ik slaap al twee dagen niet. Ga nu 5 mg melatonine proberen.

zwak hoor, ga voor 10 mg!

Ik moet morgen rijden

quote:

Op donderdag 25 augustus 2016 08:52 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je behandelaar contacteren?
Meer dan een slaapliedje voor je tikken, kan ik hier niet voor je doen .
Heeft de melatonine trouwens nog geholpen?

quote:

Op vrijdag 26 augustus 2016 01:38 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

zwak hoor, ga voor 10 mg!

Ik moet morgen rijden

Het hielp een beetje te goed. Gisteren de hele dag in blokken van 8-10 uur geslapen. Ben nu pas echt fris wakker.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 20:09 schreef mrspoeZ het volgende:
Partner van hier. mijn man, depressief en sociaal fobisch, heeft morgen via zijn behandelaar een afspraak met een (oh eng) onbekende, namelijk een ervaringsdeskundige in zijn "vakgebied". Hij is er nu al drie dagen door van slag en daarmee onbereikbaar voor mij. Soms word ik er heel moe van. Wat raden jullie me aan te doen? Of juist niet te doen, natuurlijk?

Kan hij over emoties praten?

quote:

Op vrijdag 26 augustus 2016 13:28 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

[..]

Het hielp een beetje te goed. Gisteren de hele dag in blokken van 8-10 uur geslapen. Ben nu pas echt fris wakker.

Wel goed dat je hebt geslapen dan.

quote:

Op donderdag 25 augustus 2016 09:00 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heb je/hebben jullie geen houvast van eventuele vorige behandelingen/behandelaars die nu houvast kunnen geven?

Bepaalde trucjes of routines of afspraken of medicatie?

Hoe is de situatie nu?

Hij is uiteindelijk niet gegaan. Het was te eng, te spannend, te belastend, te onbekend. Er is een bel-afspraak met de persoon waar hij heen gaat gemaakt om helder te krijgen wat de bedoeling is en hij is vast van plan volgende week wel te gaan.

quote:

Op vrijdag 26 augustus 2016 21:26 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Hij is uiteindelijk niet gegaan. Het was te eng, te spannend, te belastend, te onbekend. Er is een bel-afspraak met de persoon waar hij heen gaat gemaakt om helder te krijgen wat de bedoeling is en hij is vast van plan volgende week wel te gaan.

Waardoor is je man zo sociaal fobisch?

Hallo,

Ik weet niet of ik depressief ben. Maar ik merk dat ik geen ene fuck meer kan geven om iets. Ik ervaar plezier in niks, maar ik leef gewoon mijn leven. Werk aan mijn scriptie, werkt aan projecten daarnaast, spreek af met een leuke meisje en heb genoeg vrienden overal. Maar het is allemaal nep. Ik doe het omdat het moet, niet omdat ik het wil.

quote:

Op vrijdag 26 augustus 2016 21:27 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Waardoor is je man zo sociaal fobisch?

Daarom.

[ Bericht 16% gewijzigd door mrspoeZ op 26-08-2016 21:38:20 ]

Wat bedoel je met gewogen en te licht bevonden te worden?

Vind je het erg als ik je even in DM antwoord?

quote:

Op vrijdag 26 augustus 2016 21:39 schreef mrspoeZ het volgende:
Vind je het erg als ik je even in DM antwoord?

Nee, dat is prima.

Nou ik heb mijn brief ontvangen van ggz ik kan officieel weer in therapie.
Er is niemand maar ook echt niemand in mijn leven die het iets boeit.
Ik gooi de gok er maar op dat er ooit een omslag punt komt en ik mensen ontmoet die mij echt waarderen.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2016 20:09 schreef mrspoeZ het volgende:
Partner van hier. mijn man, depressief en sociaal fobisch, heeft morgen via zijn behandelaar een afspraak met een (oh eng) onbekende, namelijk een ervaringsdeskundige in zijn "vakgebied". Hij is er nu al drie dagen door van slag en daarmee onbereikbaar voor mij. Soms word ik er heel moe van. Wat raden jullie me aan te doen? Of juist niet te doen, natuurlijk?

He poes, jij hier

Mijn partner heeft last van lichte pleinvrees (erger dan het mijne, maar weigert hulp).. zijn beste vriend komt op bezoek uit Schotland en wil hem meenemen op een roadtrip door Europa (2-3 weken). Ik denk dat hem dat super-goed zal doen.. Het kan hem echt weer op de goede weg helpen!

Maar ik ben nú al nerveus. Ik kan niet slapen zonder hem. En ik ben bang dat ik terugval in mijn paniekaanvallen

quote:

Op zaterdag 27 augustus 2016 11:24 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

He poes, jij hier

Kussietrug

Zo, dat is een poosje geleden. De laatste weken waren goed. Ik ben 2 week gaan Interrailen met een vriend van me en het effect was meteen duidelijk. Ik was weg uit Groningen, van alle problemen, deed precies waar ik van houd, reizen en toffe mensen ontmoeten, ik voelde me veel beter. Ook ben ik bezig geweest met het afstand houden van mijn familie, en des te langer ik het doe, des te beter het voelt. Misschien verklaart het niet alles, maar een aanzienlijk gedeelte van mijn neerslachtigheid werd door stress om hun veroorzaakt. Ik was gewoon altijd met serieuze dingen bezig, met problemen en ik stelde daar niet genoeg positiviteit, gewoon oppervlakkig genieten tegenover. De balans was zoek.

Vanavond voor het eerst in een lange tijd weer naar m'n moeder. Het voelt wel beter nu ik dingen op mijn eigen termen doe, maar ik zie er ook wat tegenop. Het is vaak ook leuk, dus ik zie wel hoe het gaat. Gelukkig heb ik een paar vrienden die in hetzelfde schuitje zitten qua ouders, dus daar heb ik veel steun aan.

Ik merk ook hoe lichamelijk gerelateerd mijn neerslachtigheid is. Het is gewoon mijn zenuwstelsel volgensmij dat niet meer de oude is geweest sinds mijn burnout. Ik ben sneller overprikkeld en dat zorgt voor neerslachtigheid. Zei het door werk, emotie, andere dingen. Ik leer mezelf steeds beter kennen en dat vind ik prettig. Ik ben op de goede weg voor m'n gevoel en de resultaten bewijzen het.

LICHTELIJK OFFTOPIC: Ik kwam laatst langs een filosofische stroming genaamd Eternalisme. Eigenlijk zegt het dat ook met vrije wil, je toch wel gaat doen wat je gaat doen. Je beweegt je eigenlijk door een tijdlijn die in een zekere zin al vastligt, alleen je hebt het gewoon nog niet meegemaakt. Ergens is het zo'n lekkere gedacht, uiteindelijk gaat er gebeuren wat er gebeurt, dus relax.

Same shit, different day.

quote:

Op zondag 28 augustus 2016 16:38 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je boort iets hier aan waarvan je nog niet eens de deksel snapt.

Begrip is niet een punt, maar eerder een cirkel en de plek waar je staat, kan je kiezen, afhankelijk van waar je voor staat. Want rationeel gezien hebben deze verschillende plekken evenveel bestaansrecht als andere plekken die een plek op dezelfde cirkel innemen.

Je bent me even kwijt. Zou je het wat uitgebreider uit kunnen leggen?

Pffft... gravende psychologen blijven lastig

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 19:36 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heb je er ook 1 voor mij?
De mijne hebben tot nu toe de neiging gehad juist niks te doen (de stilte-therapie).

Naja... dat zou me soms best wel wat lijken. We zijn nu bezig met de schema's en daar moeten trauma's aan gelinkt worden. Auw...

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:30 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat meen je niet?

Ik heb nota bene vandaag mijn beklag gedaan over juist die passieve houding waar ik al meer dan 10 jaar mee geplaagd wordt.

Jij hebt pijn, maar jij komt tenminste nog ergens en jij doet tenminste nog wat. Jij komt tenminste nog vooruit en mensen denken met je mee.

Ik krijg niks, alleen maar leegte en absolute niksheid aangeboden terwijl mijn ziel mag blijven branden.

Dat gedoe met schema's en trauma's probeer ik al meer dan 10 jaar van de grond te krijgen, meer zelfinzicht krijgen o.a. en ik ben nergens gekomen want "het is verklaarbaar vanuit je autisme" en die verrekte stilte-therapie die zogenaamd zo succesvol zou zijn.

Ho, stop. Het is niet mijn schuld dat je niet iets aan je therapie hebt of dat je therapeut niet goed is voor jou.
Als ik gesloopt ben van een sessie mag ik daar best wat van zeggen, ik mag net zoveel ruimte nemen als ieder ander en dat betekent niet dat ik een boksbal moet zijn voor die ruimte

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:42 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ho, stop. Het is niet mijn schuld dat je niet iets aan je therapie hebt of dat je therapeut niet goed is voor jou.
Als ik gesloopt ben van een sessie mag ik daar best wat van zeggen, ik mag net zoveel ruimte nemen als ieder ander en dat betekent niet dat ik een boksbal moet zijn voor die ruimte

Je hebt iets opgepakt tijdens je therapie

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:23 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Naja... dat zou me soms best wel wat lijken. We zijn nu bezig met de schema's en daar moeten trauma's aan gelinkt worden. Auw...

Doe je schematherapie?

Ik snap trouwens niks meer van mijn sertraline. Eerst kon ik er niet van slapen en nu moet ik er juist van slapen. Vond dat eerste wel fijner, want mijn vermoeidheid was eindelijk weg.

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:51 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Je hebt iets opgepakt tijdens je therapie

Jup Even wennen voor mijn omgeving, maar er zijn zeker goede stappen gezet Dank je wel

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:53 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Doe je schematherapie?

Ik snap trouwens niks meer van mijn sertraline. Eerst kon ik er niet van slapen en nu moet ik er juist van slapen. Vond dat eerste wel fijner, want mijn vermoeidheid was eindelijk weg.

Ja, niet helemaal volledig schema, het wordt afgewisseld met CT, maar schema's als de basis

Heb je het er al met je psych over gehad, dit klinkt best naar. Hopelijk is het maar tijdelijk

Schematherapie ftw..
Alleen het luisteren naar andersmans verhalen was echt heel vermoeiend soms

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:59 schreef Droopie het volgende:
Schematherapie ftw..
Alleen het luisteren naar andersmans verhalen was echt heel vermoeiend soms

Gelukkig heb ik het individueel, moet er inderdaad niet aan denken in een groep o.O
(al heb ik bij een vriendin wel hele mooie resultaten gezien)

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:59 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Jup Even wennen voor mijn omgeving, maar er zijn zeker goede stappen gezet Dank je wel

[..]

Ja, niet helemaal volledig schema, het wordt afgewisseld met CT, maar schema's als de basis

Heb je het er al met je psych over gehad, dit klinkt best naar. Hopelijk is het maar tijdelijk

Ben benieuwd hoe dit gaat uitpakken voor je. Je bent in ieder geval hard aan het werk zo te horen. Ja, spreek hem deze week nog. Of het is die melatonine van vorige week die nog doorwerkt.

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:59 schreef Droopie het volgende:
Schematherapie ftw..
Alleen het luisteren naar andersmans verhalen was echt heel vermoeiend soms

Vind een groep juist fijn en veilig. Individueel vind ik heel intiem en confronterend of zoiets. Alleen wel inderdaad jammer dat je niet elke keer aan het woord kan komen.

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 21:07 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gelukkig heb ik het individueel, moet er inderdaad niet aan denken in een groep o.O
(al heb ik bij een vriendin wel hele mooie resultaten gezien)

Voor mij zou het niet uitmaken.l, want gooi er een kwartje in en ik praat een uur.

Wat voor een ander fijn zou kunnen zijn,.zie je een ander helemaal kapot gaan en alles delen kan de verlegen persoon ook denken nou durf ik ook wel te praten als die ander het durft.
Even een voorbeeld hoor.

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 21:10 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ben benieuwd hoe dit gaat uitpakken voor je. Je bent in ieder geval hard aan het werk zo te horen. Ja, spreek hem deze week nog. Of het is die melatonine van vorige week die nog doorwerkt.

Dat zou ook nog kunnen inderdaad... lastig dat geklooi met medicatie. Hopelijk wordt het deze week goed voor je geregeld

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 21:11 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Vind een groep juist fijn en veilig. Individueel vind ik heel intiem en confronterend of zoiets. Alleen wel inderdaad jammer dat je niet elke keer aan het woord kan komen.

Bij deze zijn we tegenovergesteld. In een groep zou ik me heel onprettig voelen en niet durven uiten. Goed dat ze het dus op verschillende wijze aanbieden

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 21:11 schreef Droopie het volgende:

[..]

Voor mij zou het niet uitmaken.l, want gooi er een kwartje in en ik praat een uur.

Wat voor een ander fijn zou kunnen zijn,.zie je een ander helemaal kapot gaan en alles delen kan de verlegen persoon ook denken nou durf ik ook wel te praten als die ander het durft.
Even een voorbeeld hoor.

Handige eigenschap! Rijk worden van praten

Groepstherapie heeft zeker veel voordelen. Voor mijn eetstoornis heb ik in een groep gezeten bij de diëtist en veel geleerd van de anderen. En ik heb natuurlijk acute dagbehandeling gehad, wat ook in een groep was.

Ik ga geen conflicten aan op een forum, zeker niet over zoiets. Ik blijf bij mijn vorige reactie.

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 20:30 schreef magnetronkoffie het volgende:

Ik heb nota bene vandaag mijn beklag gedaan over juist die passieve houding waar ik al meer dan 10 jaar mee geplaagd wordt.

En hoe werd erop gereageerd toen je je beklag deed?

De vraag was of er verandering komt nu je na tachtig jaar aangeeft dat je behandelingen niet opleveren wat je wil dat ze opleveren.

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2016 21:07 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gelukkig heb ik het individueel, moet er inderdaad niet aan denken in een groep o.O
(al heb ik bij een vriendin wel hele mooie resultaten gezien)

Fijn te lezen dat je schema therapie doet en vooruitgang zien we hier inderdaad ook voorbij komen. Het is zwaar, maar ik denk dat je er wel wat aan gaat hebben. Voor mij was het heel nuttig

quote:

Op woensdag 31 augustus 2016 01:30 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je bedoelt dat de vraag zo bedoeld was? Want dat was niet de vraag (ik heb geen zin in nog meer van dat moeilijkheidsgehannes, geef me gewoon de vraag die je wilt stellen).

En het was natuurlijk geen 80 jaar, welke behandelingen refereer je naar? Er zijn wel vaker veranderingen in behandelingen geweest, tis niet alsof het constant 1 en hetzelfde ding is geweest ofzo.

Je klinkt geirriteerd, misschien moet je even rustig worden voordat je reageert hier?

quote:

Op woensdag 31 augustus 2016 09:21 schreef zomie het volgende:

[..]

Fijn te lezen dat je schema therapie doet en vooruitgang zien we hier inderdaad ook voorbij komen. Het is zwaar, maar ik denk dat je er wel wat aan gaat hebben. Voor mij was het heel nuttig

Dat het zwaar is, is goed Ik ben blij dat ik het nu aan kan.
Ik ben blij dat het voor jou heel nuttig is geweest
(Merk zelf vrij snel de effecten al, erg prettig)

_{*Woops dat was een rare bui, let it be}

[ Bericht 91% gewijzigd door ChildoftheStars op 03-09-2016 09:39:56 ]

Ik heb de gedachte eerder gehad, maar ik realiseer het me ineens, ik heb angstklachten niet nodig om te groeien in het leven. Ik leef altijd in de gedachte dat ik, om niet weer een burnout moet krijgen, er continu mee bezig moet zijn. Als ik mijn klachten naloop lijkt het wel een vorm van PTSS.

Maar het is alsof ik het nu ineens snap, ik heb die continue nervositeit en angst niet nodig om beter te worden. In het leven leer je door ervaring. Als ik om ergens van te leren en te groeien die angst nodig had, dan had niemand een leven. Ik kan het loslaten en nogsteeds mijn lessen toepassen. Voor hetzelfde geld had ik deze angst met autorijden omdat ik ooit niet naar links gekeken heb en ben aangereden ofzo. Dan was dat mijn trauma, maar nu is het gewoon mijn persoonlijke energieniveau wat het is.

Net als dat ik niet obsesseer over het verkeer, maar dit gewoon toepas uit ervaring kan ik precies hetzelfde doen met dit! Het is echt een gedachte die enorm aan het vechten is momenteel met de diepst gewortelde angst die ik ooit in mezelf heb gehad. Maar ik geloof dat ik net iets heel belangrijks heb aangeboord.

Zonder angst was ik misschien nooit de persoon geweest die ik nu ben.
Dan was ik roekeloos aan mijn einde gekomen.

Wel merk ik dat als je geen ene fuck geeft om bepaalde zaken je grotere stappen kan maken omdat je "niets" te verliezen heb.

Het gaat hier niet zo goed. Ik heb veel last van spanning en mijn stemming is, vooral aan het begin van de dag, niet zo best. Ik weet niet wat ik met mezelf moet als ik opsta. Ik krijg daardoor weinig gedaan, dingen gaan ontzettend moeizaam. Het overweldigt me, is te veel. Ik zou het willen opgeven, verlost worden, maar alles blijft doorgaan. Heb gevraagd of ik iets kalmerends kan krijgen voor sommige momenten maar de kans is groot dat dat een 'nee' wordt.
Ik ben erg moe, ook van te weinig slaap. Ik heb besloten om vanaf vanavond maar weer dagelijks olanzapine te slikken want dinsdag begint mijn studie. Er zijn veel onduidelijkheden, veranderingen en zaken die ik moet/moest regelen daaromtrent en ik kan daar moeilijk mee omgaan. Kan het niet overzien. Ik ben bang voor hoe het gaat lopen met mijn studie, maar probeer er niet over na te denken en het af te wachten.

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 01:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
_{*Woops dat was een rare bui, let it be}

Ben je oké?

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 14:48 schreef kuolema het volgende:
Het gaat hier niet zo goed. Ik heb veel last van spanning en mijn stemming is, vooral aan het begin van de dag, niet zo best. Ik weet niet wat ik met mezelf moet als ik opsta. Ik krijg daardoor weinig gedaan, dingen gaan ontzettend moeizaam. Het overweldigt me, is te veel. Ik zou het willen opgeven, verlost worden, maar alles blijft doorgaan. Heb gevraagd of ik iets kalmerends kan krijgen voor sommige momenten maar de kans is groot dat dat een 'nee' wordt.
Ik ben erg moe, ook van te weinig slaap. Ik heb besloten om vanaf vanavond maar weer dagelijks olanzapine te slikken want dinsdag begint mijn studie. Er zijn veel onduidelijkheden, veranderingen en zaken die ik moet/moest regelen daaromtrent en ik kan daar moeilijk mee omgaan. Kan het niet overzien. Ik ben bang voor hoe het gaat lopen met mijn studie, maar probeer er niet over na te denken en het af te wachten.

[..]

Ben je oké?

Waarschijnlijk een dooddoener waar je niet veel aan zal hebben, maar weet dat iedereen veranderingen moeilijk vindt. En dat iedereen maar een beetje aankloot in het leven, fouten maakt en weer opstaat.

Let op je slaap; mensen onderschatten echt hoe belangrijk dat is.

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 14:03 schreef Droopie het volgende:
Zonder angst was ik misschien nooit de persoon geweest die ik nu ben.
Dan was ik roekeloos aan mijn einde gekomen.

Wel merk ik dat als je geen ene fuck geeft om bepaalde zaken je grotere stappen kan maken omdat je "niets" te verliezen heb.

De keerzijde is dat niets je meer boeit waardoor je bepaalde zaken laat zitten die belangrijk zijn. Wat ook vaak bij depressie komt kijken.

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 14:48 schreef kuolema het volgende:
Het gaat hier niet zo goed. Ik heb veel last van spanning en mijn stemming is, vooral aan het begin van de dag, niet zo best. Ik weet niet wat ik met mezelf moet als ik opsta. Ik krijg daardoor weinig gedaan, dingen gaan ontzettend moeizaam. Het overweldigt me, is te veel. Ik zou het willen opgeven, verlost worden, maar alles blijft doorgaan. Heb gevraagd of ik iets kalmerends kan krijgen voor sommige momenten maar de kans is groot dat dat een 'nee' wordt.
Ik ben erg moe, ook van te weinig slaap. Ik heb besloten om vanaf vanavond maar weer dagelijks olanzapine te slikken want dinsdag begint mijn studie. Er zijn veel onduidelijkheden, veranderingen en zaken die ik moet/moest regelen daaromtrent en ik kan daar moeilijk mee omgaan. Kan het niet overzien. Ik ben bang voor hoe het gaat lopen met mijn studie, maar probeer er niet over na te denken en het af te wachten.

[..]

Ben je oké?

Jep... de apotheek had me te weinig anti-psychotica gegeven en ik zat even vast in wanen. Het moment dat je niet online moet gaan. Via de crisisdienst naar een andere apotheek gegaan vandaag (zo'n 24/7 ding) en ik ben weer gedrogeerd doch minder bang. Het moet nog wat weg zakken

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 13:59 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vetgedrukte is kern.
Soms moet je dingen gewoon uitproberen, af en toe een gok durven nemen. Ik nam vaker gokken, maar meestal had ik wel van tevoren de risico's ingecalculeerd.

Waarom meende je dat angstklachten wel nodig (of misschien zelfs noodzakelijk) waren om te groeien? Ik weet wel dat angst voor mij vaak een reden is geweest iets toch (tegen m'n zin in) te doen, maar ik leerde daar eigenlijk niet echt van (al hielp het soms wel dingen doen, bijvoorbeeld omdat ik door de stress van een naderende deadline dan toch maar aan de slag ging).

Ik weet niet waarom ik dat dacht. Het was meer iets onbewusts. Die burnout heeft zo'n kutte herrinering achtergelaten dat als ik niet elke dag bewust met mezelf verbeteren, rust geven etc. bezig was, ik dacht dat ik het weer zou verneuken. Die angst houdt me in een continue spanning, maar onbewust was ik heilig overtuigd van het feit dat als die spanning wegging, ik weer ging ontspannen zoals eerst en bam, dan krijg ik weer een burnout.

Ik zie nu ineens in dat angst heel nuttig is om gevaar te herkennen, maar een angststoornis alleen maar contraproductief werkt. Het is gewoon m'n vecht of vlucht respons die compleet op hol is geslagen. Het komt er op neer dat ik me ineens realiseerde dat als overmatige angstklachten en controlegevoelens de enige manier waren om belangrijke lessen te leren, iedereen zo rond zou lopen, maar dat is niet zo. Ik heb genoeg belangrijke lessen zonder geleerd, alleen omdat deze les zo kut verliep, heeft dat een litteken achtergelaten en daarmee de klachten.

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 14:03 schreef Droopie het volgende:
Zonder angst was ik misschien nooit de persoon geweest die ik nu ben.
Dan was ik roekeloos aan mijn einde gekomen.

Wel merk ik dat als je geen ene fuck geeft om bepaalde zaken je grotere stappen kan maken omdat je "niets" te verliezen heb.

Angst zelf is niks mis mee, hele normale en nuttige emotie. Het verschil tussen angst en angststoornis is echter wel enorm.

Angst is nuttig in de zin van dat je niet in de leeuwenkooi springt in de dierentuin. Overmatig obsesseren over zaken uit losgeslagen angst, vanwege een nare ervaring uit je verleden, is een stuk minder nuttig.

Mijn lief heeft gedonder met zn gezondheid en dat verpest zijn stemming. Ik merk gelijk dat als ik meer taken op me neem en hem probeer op te vangen dat mn eigen klachten ook gelijk weer toenemen. Paniekhoofd enzo.

quote:

Op maandag 5 september 2016 08:23 schreef zomie het volgende:
Mijn lief heeft gedonder met zn gezondheid en dat verpest zijn stemming. Ik merk gelijk dat als ik meer taken op me neem en hem probeer op te vangen dat mn eigen klachten ook gelijk weer toenemen. Paniekhoofd enzo.

Ow.. dat is ontzettend vervelend *knuffel*
Denk ook aan je eigen grenzen hè, jouw gezondheid is net zo belangrijk

quote:

Op maandag 5 september 2016 12:39 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ow.. dat is ontzettend vervelend *knuffel*
Denk ook aan je eigen grenzen hè, jouw gezondheid is net zo belangrijk

Ja, klopt, we praten hier ook over gelukkig. Thanks

Vandaag weer voor het eerst naar school geweest. 'k Ben echt uitgeput nu

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 16:47 schreef Kamina het volgende:

[..]

Waarschijnlijk een dooddoener waar je niet veel aan zal hebben, maar weet dat iedereen veranderingen moeilijk vindt. En dat iedereen maar een beetje aankloot in het leven, fouten maakt en weer opstaat.

Let op je slaap; mensen onderschatten echt hoe belangrijk dat is.

[..]

De keerzijde is dat niets je meer boeit waardoor je bepaalde zaken laat zitten die belangrijk zijn. Wat ook vaak bij depressie komt kijken.

Dat weet ik. Het hoort erbij. Maar ik maak te veel fouten. En ik wil eigenlijk niet meer proberen.

Olanzapine slik ik zodat ik beter kan slapen.

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 16:55 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Jep... de apotheek had me te weinig anti-psychotica gegeven en ik zat even vast in wanen. Het moment dat je niet online moet gaan. Via de crisisdienst naar een andere apotheek gegaan vandaag (zo'n 24/7 ding) en ik ben weer gedrogeerd doch minder bang. Het moet nog wat weg zakken

Gelukkig is er de editknop

quote:

Op zaterdag 3 september 2016 16:55 schreef ChildoftheStars het volgende:

knips

[..]

Hoe ging het met de olanzapine?

Ondanks de lagere dosis ben ik toch moe en suf overdag. Maar dat was ik hiervoor ook al.
Ik probeer nu 2,5 mg dus moet tabletten halveren, maar dat gaat niet goed Dus de ene nacht krijg ik iets meer dan de andere nacht. Dat verklaart misschien waarom ik afgelopen nacht beter heb geslapen dan de nacht ervoor (had toen een kleiner stukje). Ben mijn pillensnijder kwijt.

quote:

Op maandag 5 september 2016 16:37 schreef ChildoftheStars het volgende:
Vandaag weer voor het eerst naar school geweest. 'k Ben echt uitgeput nu

Hoe was dat?
Morgen is mijn eerste dag.

Succes Kuolema.

Dank!

quote:

Op dinsdag 6 september 2016 07:49 schreef kuolema het volgende:
Dank!

En hoe ging het?

quote:

Op dinsdag 6 september 2016 18:21 schreef zomie het volgende:

[..]

En hoe ging het?

Kut. Ik was er, ik deed mee, maar ik werd overweldigd door alles, ook al was het maar anderhalf uur of zo en op de terugweg raakte ik overstuur. Donderdag moet ik weer terug, ik weet niet of ik dat nog wel durf.
Ik voel me zo miserabel en het wordt steeds erger. Ik wil dit niet.

Ik ga heel erg mijn best doen om niet verder dan een paar uur vooruit te kijken en me te concentreren op de studiestof. Hopelijk lukt dat en leidt dat me af.

quote:

Op dinsdag 6 september 2016 20:11 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoezo wordt het steeds erger?

Ik zou dit trouwens zeker met iemand bespreken (dat het erger wordt en dat je onderweg terug naar huis overstuur raakte, zijn zo op 't 1e gezicht 2 belangrijke dingen).

Hoe was de lesstof zelf trouwens?/wat vond je van de lesstof? Herinner je je daar nog wat van?

[..]

Weet je al waar je donderdag heen moet enzo? Zeg maar de locaties en alles? Helpt het om wat eerder aanwezig te zijn zodat het er nog relatief leeg is?

Ik weet het niet.
Ik ga het ook wel bespreken vrijdag.
De stof vind ik leuk om te leren, dat is niet het probleem. Ik heb overigens geen colleges of les maar zit in een groep waarin ik veel moet samenwerken. Dat maakt het zo moeilijk.
Ik weet na vandaag waar het is, was ook ruim een half uur te vroeg omdat ik nog een boek moest regelen. Dat maakt niet uit.

[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 06-09-2016 23:10:55 ]

quote:

Op dinsdag 6 september 2016 19:18 schreef kuolema het volgende:

[..]

Kut. Ik was er, ik deed mee, maar ik werd overweldigd door alles, ook al was het maar anderhalf uur of zo en op de terugweg raakte ik overstuur. Donderdag moet ik weer terug, ik weet niet of ik dat nog wel durf.
Ik voel me zo miserabel en het wordt steeds erger. Ik wil dit niet.

Ik ga heel erg mijn best doen om niet verder dan een paar uur vooruit te kijken en me te concentreren op de studiestof. Hopelijk lukt dat en leidt dat me af.

Is het niet dat het de 2e keer makkelijker wordt omdat je al wat dingen kent en het dus niet meer allemaal nieuw is?

Iemand ervaring met bier drinken icm Lexapro (escitalopram)? Ik begin m'n pilsie nu echt heel erg te missen.. Wil lekker lam zijn

quote:

Op woensdag 7 september 2016 16:24 schreef slacKard.x het volgende:
Iemand ervaring met bier drinken icm Lexapro (escitalopram)? Ik begin m'n pilsie nu echt heel erg te missen.. Wil lekker lam zijn

Ja. Bij mij ging dat prima. Het is in principe veilig volgens het internet. Misschien kun je dan de eerste keer een matige hoeveelheid alcohol proberen om uit te testen of je er niet heftiger op reageert of rare effecten krijgt.

quote:

Op woensdag 7 september 2016 16:40 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Misschien voor jou een rare vraag....maar...waarom drink je dan niet gewoon een pilsje?
Of je lam wilt worden of niet, is helemaal je eigen zaak vind ik .

Het combineren van medicatie en alcohol kan je lever meer belasten, maar ik denk dat dit per individu kan verschillen. Bij mij leek het wel goed te gaan wat Lexapro en alcohol betreft.
Bij de abilify was het een ander verhaal.

Waarschijnlijk omdat het wordt afgeraden en mogelijk vervelende of schadelijke effecten kan hebben.

Dan drink je toch alcoholvrij bier of ben ik nu aan het vloeken in de kerk?

Je kunt niet 'lekker lam' worden van alcoholvrij bier.
Tevens: echt bier of geen bier.

quote:

Op woensdag 7 september 2016 17:14 schreef Elvi het volgende:
Dan drink je toch alcoholvrij bier of ben ik nu aan het vloeken in de kerk?

Heb net een sixpack Grolsch stendertjes gehaald, komt het dichtst in de buurt bij gewoon bier kwa smaak. Ik ga me vrijdag dan wagen aan echt bier, kijken hoe m'n lichaam erop reageert.

quote:

Op woensdag 7 september 2016 17:33 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik weet niet wat jouw issues zijn, maar als je van een alcoholverslaving probeert los te komen, daar is al een goed topic over (in R&P of vraag Droopie).

Wat mij betreft kan je die energie beter steken in zoveel mogelijk lichaamsbeweging.

edit:
R&P / FOK!ers die willen stoppen met alcohol #5: Zomerstop

Bedankt voor je hulp, maar ik wilde het eigenlijk laten bij deze vraag. Wat betreft mijn issues heb ik daar genoeg mensen in real life voor.

quote:

Op dinsdag 6 september 2016 23:47 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Mooi dat je het bespreken ervan op de agenda hebt gezet, misschien dat daar toch wat goeds uit komt, zulke spanning is niet goed voor een mens .

Als ik toch oud wil worden sterf ik vast 10 jaar eerder omdat mijn hart moe is van de hartkloppingen door stress.

quote:

Ik vroeg naar de lesstof niet omdat ik het idee zou hebben dat dit een probleem voor je is, maar omdat ik interesse had wat je van de lesstof zelf vond (en blijkbaar vond je die wel leuk) .

Ik wist niet dat je moest gaan samenwerken, dat maakt het wel behoorlijk anders. Dan heeft eerder gaan ook weinig zin denk ik.
In groepen werken vond ik altijd al kut (en soms zelfs traumatisch). Sterkte. Kan je proberen om aansluiting te vinden bij iemand van die groep?
Je hoeft niet meteen beste buddies te worden, maar iemand die zelf weinig zin heeft in meer dan alleen maar dat wat nodig/noodzakelijk is voor de groepsopdracht, zou bij jou misschien nog het beste passen (als je dan toch met iemand moet gaan samenwerken).

En als je wilt, kan je een inschatting geven van uit wat voor typetjes die groep bestaat?
Ik ging zelf meestal voor de serieuze nerd die niet teveel yolo in de bol had .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En het is niet nodig teveel te twijfelen aan je eigen kunnen, er is binnen zo'n groep vast altijd wel vraag naar mensen die hun studie serieus nemen .

-

En (even wat meer algemeen) als je daar bent/daar rondloopt, voel je je dan (ook) verloren?
Een beetje stuurloos?

Ik wil helemaal geen aansluiting vinden bij mensen daar. Ik heb daar totaal geen behoefte aan. We zijn al ingedeeld in tweetallen.

Het is overigens wel gelukt om te studeren, werkt ook wel ontspannend. Maar vanmiddag raakte ik mijn concentratie kwijt en dan komt meteen die spanning weer. Ik ga straks even inline skaten, hopelijk krijg ik dan weer wat energie.

Kak, ik zie zo op tegen morgen.
Ik voel me ook wel stuurloos ja, dat komt door de methode. Verder voel ik me vooral heel nerveus, angstig daar. Dat is deels sociale angst en deels gebrek aan overzicht omdat ik niet precies weet wat er van me wordt verwacht, hoe ik iets moet doen en hoe de bijeenkomsten eruit gaan zien.

quote:

Op woensdag 7 september 2016 09:21 schreef zomie het volgende:

[..]

Is het niet dat het de 2e keer makkelijker wordt omdat je al wat dingen kent en het dus niet meer allemaal nieuw is?

Dat geldt voor sommige dingen wel, zo raak ik bijvoorbeeld wel snel gewend aan de locatie. Nu zou de 'maar' komen maar ik ben al veel te lang bezig met deze post en raak gefrustreerd omdat het me niet lukt om te typen wat ik bedoel.

Vandaag eerste feedback gehad over mijn scriptie. In het algemeen was mijn begeleider positief, maar hier en daar moet wat aanpassingen komen en ik moet meer bronnen toevoegen.

De feedback maakte me blij, maar ik zien waar het me gaat lukken om genoeg energie te halen om aan mijn scriptie te werken.

Ik denk dat als ik mijn diploma heb, een grote last van mijn schouders vallen.

quote:

Op woensdag 7 september 2016 19:35 schreef kuolema het volgende:

[..]

Als ik toch oud wil worden sterf ik vast 10 jaar eerder omdat mijn hart moe is van de hartkloppingen door stress.

[..]

Ik wil helemaal geen aansluiting vinden bij mensen daar. Ik heb daar totaal geen behoefte aan. We zijn al ingedeeld in tweetallen.

Als je er echt iets van wilt maken dan moet je andere natuurlijk wel een kans geven. Tegenwoordig is het erg lastig om zonder aansluiting een opleiding te halen.
Al is het alleen maar om een groepje te hebben om bij te kunnen zitten in pauzes of tijdens de les.

Als je er in gaat met een intstelling dat je niet van plan bent een aansluiting te vinden dan maak je het je zelf onnodig moeilijk. Ik heb geen behoefte aan contact met andere, op school zijn er zat keren geweest dat ik weken niets zei. Het was echter een fijn gevoel dat ik een groepje had waar bij ik kon zitten en rustig kon gamen of lezen. Zoveel beter dan de opleidingen waarin ik soms tevergeefs zocht naar een rustig plekje omdat ik met niemand van mijn klas contact had.

Je bent nog te jong om je nou al zorgen te maken over eerder sterven door stres klachten. Wie weet ziet je leven er over een paar jaar compleet anders uit.

quote:

Op donderdag 8 september 2016 12:06 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

1 keer raden waarom ik al zo grijs ben .

Ik reageer later wel op de rest.

Jij hebt tenminste nog haar, mijn haar is uitgevallen :-P

Ik krijg haaruitval van stress. Dat is echt kut.

quote:

Op donderdag 8 september 2016 13:52 schreef Elvi het volgende:
Ik krijg haaruitval van stress. Dat is echt kut.

Hier misschien iets waar je wat aan hebt:
http://drsplinck.nl/haaruitval-stress/

Mijn haar heb ik afgeschoren maar ik snap dat dat voor vrouwen een stuk gevoeliger ligt.

quote:

Maar wat die spanning betreft, dacht dat autisten wel vaker (of in elk geval ook eerder?) dood gingen door hartproblemen, wat ergens ook wel logisch is aangezien autisten ook veel vaker stress ondervinden.

Klopt, dat heb ik ook gelezen. Het is inderdaad logisch. En aangezien langdurige stres naast hartproblemen tevens slapeloosheid/slaaptekort veroorzaakt heb je nog last van een ander probleem.

Weinig slaap zorgt ook weer voor hartproblemen en depressies. Niet bepaald een cocktail voor een lang leven.

Altijd weer op een lullig moment, die paniekaanvallen, ze kennen echt niet wachten totdat je veilig thuis bent. Gelukkig was het om 2 uur in de nacht, op de A4, weinig verkeer, maar uit het niets, daar was hij/zij. Duurde ongeveer 10 minuten voordat het echt weg was, maar lekker autorijden is het iig niet. Dacht dat die aanvallen een beetje weg waren, had de laatste tijdens een examen in een klein en propvol lokaal.

En ik vraag mij nog steeds af waar de link zit, met die aanvallen. Heb hartklachten gehad, kwamen tijdens het hardlopen en ben daar ook voor geopereerd (ablatie), dus dan verwacht je die angst/paniekaanvallen niet tijdens het autorijden of douchen, toch?

Ontspanningsoefeningen doe ik al een paar maanden, slik geen pillen.
Loop al een tijdje bij de psycholoog, binnenkort ook bij PsyQ, voor wat testen en daarna gesprekken.

Hallo,
Zijn hier ook mensen die ervaring hebben met Wellbutrin?

quote:

Op maandag 12 september 2016 10:31 schreef Bierkrat69 het volgende:
Hallo,
Zijn hier ook mensen die ervaring hebben met Wellbutrin?

Ja.
Werkte bij mij uiteindelijk averechts. En de eerste dagen flinke bijwerkingen, maar das meestal met ad.

quote:

Op maandag 12 september 2016 10:31 schreef Bierkrat69 het volgende:
Hallo,
Zijn hier ook mensen die ervaring hebben met Wellbutrin?

Hoi.
Ja dat heb ik, wil je niet veel angst aanjagen..
Maar denk er niet te makkelijk over.

Andere kant iedereen is anders.
Maar bij mij werkte het averechts na 5 weken, en dan had ik dag 7 tot 15 al knetterstoned rondgelopen.

Week 3 tot 5 was perfect.

Na een half jaar klachtenvrij te zijn geweest, ging vorige week/ dit weekend mijn hoofd met mij aan de haal.

Positief punt, ik heb veel goede dingen gedaan om het te stoppen, niet isoleren, emmer leeggooien en prioriteiten stellen

Negatief punt, het was heel eng.
En dit was niet de laatste keer gok ik zo.

quote:

Op maandag 12 september 2016 20:55 schreef Droopie het volgende:

[..]

Hoi.
Ja dat heb ik, wil je niet veel angst aanjagen..
Maar denk er niet te makkelijk over.

Andere kant iedereen is anders.
Maar bij mij werkte het averechts na 5 weken, en dan had ik dag 7 tot 15 al knetterstoned rondgelopen.

Week 3 tot 5 was perfect.

Knetter stoned van het medicijn?

quote:

Op maandag 12 september 2016 14:29 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ja.
Werkte bij mij uiteindelijk averechts. En de eerste dagen flinke bijwerkingen, maar das meestal met ad.

Ik ben benieuwd naar dit medicijn, ik loop er nu twee dagen mee en heb nu al meer gedaan dan het hele jaar op het gebied van angst.

quote:

Op donderdag 15 september 2016 07:33 schreef Bierkrat69 het volgende:

[..]

Ik ben benieuwd naar dit medicijn, ik loop er nu twee dagen mee en heb nu al meer gedaan dan het hele jaar op het gebied van angst.

Achteraf denk ik dat dit medicijn niet voor mij klachten bedoeld was.

Maar dat het iets veroorzaakt/ repareert in je hoofd is duidelijk.

Dus laten we hopen dat het prima werkt voor je 😊

quote:

Op donderdag 15 september 2016 08:02 schreef Droopie het volgende:

[..]

Achteraf denk ik dat dit medicijn niet voor mij klachten bedoeld was.

Maar dat het iets veroorzaakt/ repareert in je hoofd is duidelijk.

Dus laten we hopen dat het prima werkt voor je 😊

Ik ken je klachten niet?
Ja ik heb nu helemaal geen angst meer, loop zelfs met slordig haar buiten of in korte broek naar winkel. Terwijl ik o.a. een winkel fobie had (min of meer)
Ik hoop dat het zich zo blijft ontwikkelen.
Tot nu toe ben ik tevreden.

quote:

Op maandag 12 september 2016 21:12 schreef Droopie het volgende:
Na een half jaar klachtenvrij te zijn geweest, ging vorige week/ dit weekend mijn hoofd met mij aan de haal.

Positief punt, ik heb veel goede dingen gedaan om het te stoppen, niet isoleren, emmer leeggooien en prioriteiten stellen

Negatief punt, het was heel eng.
En dit was niet de laatste keer gok ik zo.

Hoe gaat het inmiddels Droopie?
Heb je eigenlijk het boek Vrij van Marnix Pauwels gelezen?

Soms wil ik wat schrijven over hoe het gaat. Maar dan stop ik. Omdat ik altijd hetzelfde schrijf.
Maar toch doe ik het vandaag omdat het zo hopeloos lijkt. Omdat er zo veel tijd voorbij gaat en er zo weinig lijkt te veranderen. En het vliegt me aan vanuit het niets heel vaak. Dat gevoel.
Terwijl ik het weet. Terwijl ik weet wat iedereen zegt, je zult je nog wel een tijd depressief voelen, veranderen is niet makkelijk, bij verwerken hoort waarschijnlijk meer dissociëren. Dat gaat wel weer over. Dat wordt wel weer minder. Ze zeggen het allemaal. Maar ik moet het volhouden en dat gaat niet zo goed vaak. En ik weet niet wat ik hiermee moet en ik weet dat niemand hier wat mee kan maar het moet soms gewoon even weg want ik weet het niet meer vaak.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 15:21 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Hoe gaat het inmiddels Droopie?
Heb je eigenlijk het boek Vrij van Marnix Pauwels gelezen?

Soms wil ik wat schrijven over hoe het gaat. Maar dan stop ik. Omdat ik altijd hetzelfde schrijf.
Maar toch doe ik het vandaag omdat het zo hopeloos lijkt. Omdat er zo veel tijd voorbij gaat en er zo weinig lijkt te veranderen. En het vliegt me aan vanuit het niets heel vaak. Dat gevoel.
Terwijl ik het weet. Terwijl ik weet wat iedereen zegt, je zult je nog wel een tijd depressief voelen, veranderen is niet makkelijk, bij verwerken hoort waarschijnlijk meer dissociëren. Dat gaat wel weer over. Dat wordt wel weer minder. Ze zeggen het allemaal. Maar ik moet het volhouden en dat gaat niet zo goed vaak. En ik weet niet wat ik hiermee moet en ik weet dat niemand hier wat mee kan maar het moet soms gewoon even weg want ik weet het niet meer vaak.

Als het verwerken verder gaat dan zul je ooit het licht aan het eind van de tunnel bereiken. Schrijf t vooral van je af als dat helpt

Moet morgen naar het UWV om te praten over 'in hoeverre ik klaar ben voor de werkvloer'. Ik ben nog lang niet klaar: voel me al de hele dag alsof ik ga huilen.

Zó bang dat ik morgen iets stoms ga zeggen en dat ze besluiten dat ik weer terug voor de klas moet..

quote:

Op donderdag 29 september 2016 18:11 schreef bloempjuh het volgende:
Moet morgen naar het UWV om te praten over 'in hoeverre ik klaar ben voor de werkvloer'. Ik ben nog lang niet klaar: voel me al de hele dag alsof ik ga huilen.

Zó bang dat ik morgen iets stoms ga zeggen en dat ze besluiten dat ik weer terug voor de klas moet..

Dan zeg je dat?

quote:

Op donderdag 29 september 2016 15:21 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Hoe gaat het inmiddels Droopie?
Heb je eigenlijk het boek Vrij van Marnix Pauwels gelezen?

Soms wil ik wat schrijven over hoe het gaat. Maar dan stop ik. Omdat ik altijd hetzelfde schrijf.
Maar toch doe ik het vandaag omdat het zo hopeloos lijkt. Omdat er zo veel tijd voorbij gaat en er zo weinig lijkt te veranderen. En het vliegt me aan vanuit het niets heel vaak. Dat gevoel.
Terwijl ik het weet. Terwijl ik weet wat iedereen zegt, je zult je nog wel een tijd depressief voelen, veranderen is niet makkelijk, bij verwerken hoort waarschijnlijk meer dissociëren. Dat gaat wel weer over. Dat wordt wel weer minder. Ze zeggen het allemaal. Maar ik moet het volhouden en dat gaat niet zo goed vaak. En ik weet niet wat ik hiermee moet en ik weet dat niemand hier wat mee kan maar het moet soms gewoon even weg want ik weet het niet meer vaak.

Ken je Sensoor? Kun je 24/7 bellen of overdag mee chatten. Anoniem. Die mensen zitten er exact voor verhalen zoals die van jou. Zij luisteren, jij kunt je ontladen, oplossingen hoeven niet (want jij weet prima dat dit een tijd gaat duren) maar het zware gevoel is hopelijk wel weer even van je bordje af.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 18:21 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Ken je Sensoor? Kun je 24/7 bellen of overdag mee chatten. Anoniem. Die mensen zitten er exact voor verhalen zoals die van jou. Zij luisteren, jij kunt je ontladen, oplossingen hoeven niet (want jij weet prima dat dit een tijd gaat duren) maar het zware gevoel is hopelijk wel weer even van je bordje af.

Sensoor is geweldig!

quote:

Op donderdag 29 september 2016 18:18 schreef Kamina het volgende:

[..]

Dan zeg je dat?

Ik wil ook graag toestemming om vrijwillig (1 middag per week) in de bibliotheek te gaan rondhobbelen. Dus ik wil niet té 'zielig' overkomen..

quote:

Op donderdag 29 september 2016 18:21 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Ken je Sensoor? Kun je 24/7 bellen of overdag mee chatten. Anoniem. Die mensen zitten er exact voor verhalen zoals die van jou. Zij luisteren, jij kunt je ontladen, oplossingen hoeven niet (want jij weet prima dat dit een tijd gaat duren) maar het zware gevoel is hopelijk wel weer even van je bordje af.

Ja weet ik ik woon binnen de GGZ dus ik zou gewoon 24 uur per dag mijn hart kunnen luchten. Neemt niet weg dat ik soms van de chat functie van Sensoor gebruik maak om duidelijk te krijgen bij mezelf hoe ik iets aan verpleging moet vragen/ uitleggen

quote:

Op donderdag 29 september 2016 18:00 schreef zomie het volgende:

[..]

Als het verwerken verder gaat dan zul je ooit het licht aan het eind van de tunnel bereiken. Schrijf t vooral van je af als dat helpt

Dank je wel.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 18:42 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ja weet ik ik woon binnen de GGZ dus ik zou gewoon 24 uur per dag mijn hart kunnen luchten. Neemt niet weg dat ik soms van de chat functie van Sensoor gebruik maak om duidelijk te krijgen bij mezelf hoe ik iets aan verpleging moet vragen/ uitleggen

Ah fijn! Ook al is de aanleiding natuurlijk niet tof.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 19:01 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Ah fijn! Ook al is de aanleiding natuurlijk niet tof.

En de katten in het asiel waar ik vrijwilligerswerk die hebben ook al veel van dit soort momenten therapeutisch weggekneed, gekopt en geblazen hoor.

Soms is er ineens ook het besef van alles wat mis gaat. Als iemand me aanspreekt in de bus, of het weer goed met me gaat. Omdat haar man een keer de politie heeft gebeld omdat ze me in het donker op blote voeten verward op straat zagen lopen. Dan schrik ik.
Hebben bekenden mij gezien?
Waarom weet ik hier nauwelijks wat van?
Wie kijkt er nu nog meer naar mij?
En ga zo maar door.

Soms denk ik ook, stel dat ik me straks beter ga voelen. Moet ik dan deze periode gaan verwerken of gaat dat vanzelf?

En dan denk ik nog maar niet aan de pijn die ik voel over alles dat ik rond mijn dochter heb gemist. Die was 5,5 jaar oud toen ik werd opgenomen. Nu is ze 12. Straks gaat ze naar de middelbare school en ik ben nog nergens. Het verdriet over het gemis durf ik niet eens toe te laten want het is veel te groot. Maar ja het is er allemaal wel.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 18:30 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik wil ook graag toestemming om vrijwillig (1 middag per week) in de bibliotheek te gaan rondhobbelen. Dus ik wil niet té 'zielig' overkomen..

Succes morgen!

quote:

Op donderdag 29 september 2016 19:54 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

En de katten in het asiel waar ik vrijwilligerswerk die hebben ook al veel van dit soort momenten therapeutisch weggekneed, gekopt en geblazen hoor.

Katten knuffelen is heel therapeutisch

When you're feeling down, go to UWV to get kicked down even further..

Wat een verschrikking. Ben voorlopig afgekeurd en de Sociaal Medisch Verpleegkundige is van mening dat mijn psycholoog haar best niet doet en dat ik 'maar eens aan de medicijnen moet' want 'zo schiet het niet echt op'.
Flinke paniekaanval bij thuiskomst. Voelde me echt weer terug bij af. Zitten deze mensen daar écht om zieke werknemers verder de grond in te stampen..?

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 10:21 schreef bloempjuh het volgende:
When you're feeling down, go to UWV to get kicked down even further..

Wat een verschrikking. Ben voorlopig afgekeurd en de Sociaal Medisch Verpleegkundige is van mening dat mijn psycholoog haar best niet doet en dat ik 'maar eens aan de medicijnen moet' want 'zo schiet het niet echt op'.
Flinke paniekaanval bij thuiskomst. Voelde me echt weer terug bij af. Zitten deze mensen daar écht om zieke werknemers verder de grond in te stampen..?

Rustig aan. Het is niet echt subtiel nee en afgekeurd worden is niet leuk maar je kunt wel de komende tijd even aan je zelf werken. Wat zeiden ze over je vrijwilligerswerk?

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 11:44 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Rustig aan. Het is niet echt subtiel nee en afgekeurd worden is niet leuk maar je kunt wel de komende tijd even aan je zelf werken. Wat zeiden ze over je vrijwilligerswerk?

Vrijwilligerswerk mag altijd.

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 12:10 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Vrijwilligerswerk mag altijd.

Tot op zekere hoogte ja.

Ik hoop dat je het kut gesprek achter je kunt laten. Je krijgt wel de tijd om aan jezelf te werken zonder dat je hoeft te werken. Dat lijkt me wel prettig voor je.

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 12:49 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Tot op zekere hoogte ja.

Ik hoop dat je het kut gesprek achter je kunt laten. Je krijgt wel de tijd om aan jezelf te werken zonder dat je hoeft te werken. Dat lijkt me wel prettig voor je.

Ik ben al ruim 6 maanden thuis. Het gaat al beter dan eerst (van 28 paniekaanvallen per week in juni, naar 2-3 per week nu), maar ben er nog niet. En dit soort gesprekken maken me niet bepaald meer hoopvol.

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 13:03 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik ben al ruim 6 maanden thuis. Het gaat al beter dan eerst (van 28 paniekaanvallen per week in juni, naar 2-3 per week nu), maar ben er nog niet. En dit soort gesprekken maken me niet bepaald meer hoopvol.

Ik denk dat ik je niet goed begrijp. Dat ligt waarschijnlijk aan mij en niet aan jou. Wat maakt dat dit je zo overstuur maakt? Ik bedoel ik begrijp dat het een kut gesprek was maar aan de andere kant waarom laat je de mening van een UWV medewerker zo zwaar tellen? Tuurlijk je bent er nog niet maar kijk eens waar je wel bent in vergelijking met juni?

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 13:22 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik denk dat ik je niet goed begrijp. Dat ligt waarschijnlijk aan mij en niet aan jou. Wat maakt dat dit je zo overstuur maakt? Ik bedoel ik begrijp dat het een kut gesprek was maar aan de andere kant waarom laat je de mening van een UWV medewerker zo zwaar tellen? Tuurlijk je bent er nog niet maar kijk eens waar je wel bent in vergelijking met juni?

Je hebt verdorie helemaal gelijk! Ik hecht teveel aan meningen van 'volwassenen'. Thanks voor de reality check..

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 13:45 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Je hebt verdorie helemaal gelijk! Ik hecht teveel aan meningen van 'volwassenen'. Thanks voor de reality check..

Ik weet wel hoe het kan gaan hoor, ik ben zelf ook nog al snel onder de indruk van sommige mensen in zulke gevallen. Maar denk echt dat het nu niet nodig is. Rustig aan.

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 13:03 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik ben al ruim 6 maanden thuis. Het gaat al beter dan eerst (van 28 paniekaanvallen per week in juni, naar 2-3 per week nu), maar ben er nog niet. En dit soort gesprekken maken me niet bepaald meer hoopvol.

Toch is het beter om eerst zelf de boel op de rit te krijgen dan weer te snel aan het werk te gaan. Ikzelf ben na een opname al heel snel weer aan het werk gezet, en ik denk dat dat mn herstel echt heeft vertraagd. Ik bleef maar overbelast op die manier. En heb zelf nog aan de rem getrokken, want ze vonden dat het allemaal veel sneller moest.

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 13:22 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik denk dat ik je niet goed begrijp. Dat ligt waarschijnlijk aan mij en niet aan jou. Wat maakt dat dit je zo overstuur maakt? Ik bedoel ik begrijp dat het een kut gesprek was maar aan de andere kant waarom laat je de mening van een UWV medewerker zo zwaar tellen? Tuurlijk je bent er nog niet maar kijk eens waar je wel bent in vergelijking met juni?

Het UVW gaat natuurlijk wel over je uitkering. Ik heb het gevoel dat ze een quota moeten halen en daarom voortdurend met drogreden komen.

Precies een jaar geleden had ik zo'n gesprek en daarin werd gevraagd of ik zelf boodschappen doe. Ja zei ik waardoor ze meteen concludeerde dat werken prima zou kunnen. Dat terwijl ik voor 90% was afgekeurd. Godzijdank kreeg ik daarna twee trajectbegeleiders die me beide afkeurde.

Sterkte iig. Hopelijk vallen ze je voorlopig niet lastig.

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 13:45 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Je hebt verdorie helemaal gelijk! Ik hecht teveel aan meningen van 'volwassenen'. Thanks voor de reality check..

Begrijp je! Ik ben toen zelf ook heel erg voor mij opgekomen.
Toen gaf de arts ook toe dat het protocol is en dat anders iemand anders hem op de vingers zou tikken. Ik heb toen ook geroepen 'heb je het zelf wel eens meegemaakt?' en die termen.... enzo.
Kortom: probeer het je niet persoonlijk aan te trekken maar er gewoon van te leren.

Btw ik moet morgen naar GGZ (1e keer) voor een intake gesprek.
Voor een diagnose en voor medicatie (continuering)? behandeling? etc. etc.
Ik ben benieuwd!

Het gaat de laatste weken eigenlijk heel lekker. Zo lekker dat ik nu nerveus wordt van hoe het kan dat het zo lekker gaat. Ik ben het niet gewend. Normaal gesproken is er altijd wel iets geweest, iets waar ik bang voor was, angsten, nervositeit, dingen in mijn leven. Maar nu, ik ben lekker bezig met werk, meer afstand van m'n familie genomen, heb daardoor meer energie, geestelijk wel wat doorbraken gemaakt qua denkpatronen.

Voor m'n gevoel ben ik zo gewend geraakt aan de storm dat ik me nu naar voel wanneer het er niet is. Dat deze stilte niet een permanente stilte kan zijn, alleen een stilte voor de storm. Een storm die weer moet komen. Natuurlijk gaan er vast wel kleine stormpjes komen, alleen de stabiliteit van de laatste weken, ik denk dat dit best wel eens een doorbraak kan wezen. Ik ga iig zo door en hoop dat het lekker gaat.

R&P / Begeleid wonen/beschermd wonen

Even reclame maken

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2016 21:40 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Je moet niks.

Step by step waar het kan.
En druk het niet weg.

Ja volhouden lijkt mij noodzakelijk, anders houdt het op, maar dat betekend niet dat je telkens het uiterste kunt vragen.

Dank je wel.

Ben ik weer. Ik denk dat ik weer vol in de dysthyme stoornis zit. Een en al uitzichtloosheid. Ik wil geen pillen. CBasp schijnt te helpen als therapievorm. Hebben mensen hier ervaring mee?

Trek je het niet gewoon slecht dat je huisje nog steeds niet op orde is? (Ja, ik las ook in je klustopic.)

Nee dat huisje is het gevolg. Want ik kan best 's avonds nog wat doen maar ben van de kantoorbaan met minimale uren elke dag compleet gesloopt. Het zit echt in dysthymie. En dat is weer het gevolg van ineffectief met faalangst en angst voor afwijzing omgaan. Ben doodmoe. Altijd.

Ik voel me zo eenzaam. Ik kan maar niet accepteren dat er geen menselijke warmte in mijn huisje is, en het lijkt er ook niet op dat dat gaat veranderen. Ik wilde zo graag kindjes en de familie zit nu ook aan te dringen dat ik moet opschieten. Zaaddonor vind ik geen optie omdat ik dan bij geen gelijkenis met mij niet kan uitleggen op wie mijn kindje lijkt. Ik wil gewoon heel basale, simpele en fundamentele dingen in het leven maar het is allemaal zo ver weg.

[ Bericht 48% gewijzigd door Andromache op 19-10-2016 23:24:57 ]

Als buitenstaander zou ik zeggen dat je van werken plus een appartement opknappen al behoorlijk gesloopt kunt raken. En als dat lang duurt, en misschien ook nog wel vatbaar bent voor de donkere, sombere dagen. zakt ook mensen zonder dysthymie de moed wel eens flink in de schoenen.

Mijn punt is: ruim de rommel op, nodig je vrienden uit, steek kaarsjes aan, drink wijn, eet toastjes en geniet een beetje. Vóórdat je op zoek gaat naar therapie.

Op de afdeling werd shag gegeven aan de ‘patiënten’.
Er werd shag geven aan de patiënten in een psychiatrisch ZIEKENHUIS!
De artsen in dat ggz-hol staan ook te roken. Een arts die rookt dat heb ik nooit begrepen.
Hij/zij moet toch het werk op de een of andere manier vol zien houden. En als je twee keuzes hebt: zelf die giftige pillen slikken of roken, dan weet de psychiater het wel.
Je wordt in de dat gg-hol (psychiatrische crisisunit Amsterdam) eerst ‘gek’ gemaakt en dan heeft men een excuus om je vol te douwen met gif. En je te beroven van je vrijheid.
Je wordt uitgelokt om agressief te worden. Je wordt uitgelokt om te ontsnappen uit het gesticht.
Zodat ze je ‘vreemde gedrag’ als reden kunnen gebruiken om je kapot te maken.
“Jij hebt je misdragen, jij maakt onze spullen kapot, wie denk je dat dat gaat betalen?” Dat wordt een dure rekening voor je, ben je daar wel voor verzekerd.” “Voor straf ‘bied’ ik jou nu een antipsychotica pilletje ‘aan’”, als je die niet slikt wordt het DWANG voor meneer de Wit.
Ik had mijn arm gebroken. Psychiater:”weet je wat we doen, jij mag bij de de psychiatrische ouderen afdeling vertoeven, vind je dat niet leuk?. Een eigen kamer met tv en een electronisch bestuurbaar bed”. Voor onbepaalde tijd mag jij tussen oude-verwarde mensen zitten.
Na een maand — “Wat raar Samuel, dat het nog niet goed met jouw gaat?”” we hebben je vol gestopt met pillen opgesloten tussen ouwe gekken, en nog wil het niet.” “Als ik s’avonds naar huis rijd dan trek ik normaal gesproken de deur achter mijn dicht. Maar jouw lot grijpt mij echt aan. Je bent nog zo jong.” Als mijn lot je aan zou grijpen zou je dit werk niet doen. Maar ja… 8000/9000 euro netto laat je toch niet zomaar aan je neus voorbij gaan”.
“Samuel je slikt je pillen niet.” “We gaan je opsluiten, zo gaat dan met mensen die niet ‘medicatie trouw’ zijn”. “Jij hebt je niet aan DE afspraken gehouden, eigenlijk onze zelfverzonnen regels, maar dat is niet belangrijk, als jij maar het gevoel hebt dat het ‘ONZE’ , in goed overleg met jou gemaakte afspraken zijn : -). Dus we sluiten je op. Je mag gewoon weg overdag hoor! Als je zegt waar je heen gaat, hoelang je weg blijft en als een verpleegkundige of beter gezegd een bewaker zin heeft om de zwaar vergrendelde deur voor je los te draaien. Lijkt mij een prima deal toch Samuel? Want je moet weten, we hebben allemaal het beste met je voor, en wat dat beste is dat is discutabel, maar goed, dat boeit verder niet.”
“Samuel als je je pillen slikt dan kom je er wel. Waar je dan komt wordt er niet bij gezegd. dat kan net zo goed een ziekenhuisbed zijn waarin je verbonden bent met een dialyse apparaat, omdat de lithium, ons paradepaardje voor bipolaire stoornissen, je nieren heeft verneukt. “maar Samuel, elk nadeel heeft toch een voordeel?”.
De psychiatrie maakt mensen kapot voor eigen belangen van psychiaters en andere zakenmensen. De een zijn dood is de ander zijn brood. Maar eigenlijk is: de een zijn leed is de ander de ander zijn brood(valt inderdaad niet met elkaar te rijmen). Want psychiaters en farmaceutische industrie willen helemaal niet dat je dood gaat, want dan kunnen ze hun rommel en ziekelijk ideeën niet meer aan je kwijt.
Ben je patiënt bij de ggz?
Dan roep ik je om bij deze op zo snel mogelijk de behandeling of het contact te beëindigen!
Red wat er nog te redden valt voor dat het te laat is. want hoe langer je in behandeling blijft bij de ggz, hoe meer je kapot wordt gemaakt tot dat je je er zelf een einde aan maakt, omdat je het niet meer trekt. Maar feitelijk heeft de ggz (psychiaters en verpleegkundige en spv’ers en al dat ongedierte wat ze een interssant klikkende naam hebben gegeven) je dan gewoon vermoord.
Laat je niet vermoorden door hen! Red jezelf!

Hieronder volgt een waargebeurd verhaal over mijn ervaringen in de ggz. De namen zijn uiteraard veranderd wegens privacy:
Voordat we het draaiboek af gaan wil ik mezelf graag introduceren. Graag voordat jullie deze formaliteit waarvan de inhoud al beklonken is, gaan inleiden. Want het beleid is al gemaakt dit is slecht een formaliteit om mij het gevoel te geven dat ik een keuze heb en om te zien dat ik naast een naam in een veel te groot dossier ook een persoon van vlees en bloed ben.
Ik vind het belangrijk mijn gedachtes en gevoelens over de ggz kwijt te kunnen.
Ik vind dat ik het recht heb om dit even uit een te zetten. Net zoals de ggz het nodig vond om jaren lang hun opvattingen aan mij opdringen. Ik vraag jullie begrip hiervoor. Mocht ik mijn verhaal niet afkunnen maken, omdat iemand het nodig vind mij te onderbreken, is dit gesprek voor mij ten einde. En zal ik mij via een andere weg mij losmaken van het juk wat ggz heet. Ik ben inderdaad een tijdje aan het woord maar het is wel mijn verhaal. En dat is belangrijk, want waar zitten wij hier anders voor?
Nogmaals wil ik benadrukken dat dit mijn opvattingen en mijn belevingen zijn.
De gzz wilde linksom, ik wilde rechtsom.
Dit heeft tot een breuk geleid. Want, wat was de behandeling nog waard,
aangezien er geen overeenstemming was in de te bewandelende weg?
We waren duidelijk in een patstelling terecht gekomen. Ik kwam niet verder met de ggz. En de ggz kon mij ook niet meer behandelen volgens haar visie en beleid, omdat ik hier dus niet achter stond.
De medicatie en de ggz maakten mij ziek. Ik ben er van overtuigd dat de medicatie mij louter schade hebben berokkend. Het diverse keren stoppen met de medicatie in het verleden had geleid tot ontwenningsverschijnselen. Deze ontwenningsverschijnselen namen de vorm aan van onwenselijk gedrag en gevoelens.
Of ik een bipolaire-stoornis heb, of inmiddels, upgegrade tot een schizo-affectieve stoornis?
Nee, ik weet zeker van niet. Te kort ziekte inzicht zegt de psychiater dan.
Als er geen ziekte is kun je ook geen ziekte inzicht hebben. Je kunt het ook omdraaien en zeggen dat ik juist het inzicht heb dat ik geen ziekte heb. Maar dat is mijn woord tegen die van de psychiater en de psychiater weet het want, die heeft het weer gehoord van een andere psychiater, en die op zijn beurt heeft het weer gehoord van een andere psychiater. Tot je uiteindelijk komt bij een hele ‘slimme’ psychiater die al deze ziektebeelden heeft verzonnen, want de wetenschap die iets niet weet wordt bang zijn patent op DE waarheid te verliezen.
Want, hoe kan worden aangetoond, zoals bij somatische ziektes worden aangetoond, dat ik lijdt aan een ernstige psychiatrische aandoening?
Is er een meter of een apparaat wat dit zou kunnen aantonen?…….nee die is er niet.
Ja, er is een de DSM bijbel, maar dan kom je weer bij die, zojuist genoemde creatieve psychiater terecht.
Mijn unieke persoonlijkheid en gedrag worden gekoppeld aan een ziekte. Terwijl dit gedrag heel goed ergens anders uit voort gekomen kan zijn. Alles wordt volledig, ten onrechte, gereduceerd tot een ziekte.
Hoe kom ik dan aan die ziekte? ”Ja……dat is genetisch zo bepaald”.
Maar als het aan mijn genen ligt is dat een vicieuze cirkel, want de genen zijn waar ik uit ben opgebouwd. Anders gezegd, ik ben ben mijn genen en de genen zijn wie ik ben. Dus dat verklaard het probleem nog steeds niet. En bovendien ben ik ook niet mijn vermeende’ ziekte’. Want, als ik al ziek zou zijn geweest is dat altijd maar een deeltje van wie ik ben. En niet zoals de geestelijke gezondheid het benaderd, namelijk vanuit het ziektebeeld, dus, ‘JE BENT ZIEK’. Ook al wordt dit stellig ontkent, ik heb ervaren dat ik volgens hen de ziekte ben, en daarvan uit mijn leven moet benaderen.
Het is schadelijk en te makkelijke om mensen tot een ziekte te veroordelen omdat ‘dit nou eenmaal zo is – helaas pindakaas’. “Als je Suiker hebt moet je ook insuline spuiten” en dat soort scheve vergelijkingen.
Medicatie is het creëren van een schijnwereld, je ervaart de wereld zo als hij niet is. Het is dan alsof iedereen ineens een clownsneus en pruik draagt om jou maar continu vrolijk en gelukkig te houden. Terwijl geluk maar een korte sensatie is. Pijn en ongelukkigheid horen ook bij het leven.
Geluk impliceert ongeluk en visa versa, die gaan simpel weg niet zonder elkaar. Haal je ‘scherpe de randjes eraf’, je maakt iemand gewoon vlak, dan is dat alsof er geen hardslag meer is op de meter, dus je wordt dan gewoon een levende zombie. En van een pil leer je ook nog eens helemaal niets. Het is alsof je leven laat leiden door een computer, en je zelfs niets meer te doen. Met als resultaat dat je zo afgevlakt bent, dat je je eigenlijk nog ongelukkiger bent geworden door de medicatie, dan je al was. Want ook zonder gevoel kun je weten dat je niet gelukkig bent.
Geluk en gezondheid worden gepredikt als een soort standaard waar iedereen aan moet voldoen. Als je het niet hebt is er een probleem. Mensen die niet continu gelukkig zijn, willen het wel graag zijn en blijven. En dat creëert het probleem juist. Je bent niet gelukkig of continue gelukkig, en die wetenschap en het najagen van ‘het geluk’, wat nooit komt, maakt je vervolgens alleen nog maar ongelukkiger. Nu noem ik geluk als voorbeeld maar zo is het met het hele spectrum van emoties en gedrag. Mensen worden in deze maatschappij geacht om aan een norm te voldoen, namelijk de ‘normale mens’. En als je niet aan deze norm voldoet heb je een probleem, dat A, niet geaccepteerd word en B, jezelf kapot maakt. Want iemand is zoals hij is, en als hij dus probeert aan dat ideaalbeeld, de norm, te voldoen en dit lukt niet creëert dit een nog groter probleem, zoals een laag zelfbeeld en gevoel dat je niet goed bent zoals je bent, met als gevolg nog ongelukkig zijn.
Waarom is er eigenlijk nog geen medicijn tegen psychiatrische aandoeningen? Een medicijn wat niet alleen maar de symptomen doet afnemen, maar echt geneest. Dit medicijn is er simpelweg niet omdat artsen, farmaceutische industrie en de regering, hier belang bij hebben.
Deze mensen hebben macht en controle en die willen zij niet verliezen. Als er een echt medicijn zou zijn, dan zouden alle psychiaters hun baan verliezen, de farmaceutische industrie verlies draaien en de regering geen controle meer hebben over mensen waar ze in theorie overlast van zouden kunnen hebben. Dit zou desastreus zijn. Door het in het leven roepen van verzonnen ziektes en half gare medicatie, die de klachten vaak alleen nog maar verergeren, blijft de situatie zo als hij is, naar tevredenheid van de patiënt….uhm ik bedoel de partijen die ik zojuist heb genoemd. De ‘patiënt’ is hier alleen maar heel erg het slachtoffer van.
Om terug te komen op de genetische verhaal, laat ik het de genetische mythe noemen. Even terzijde, zoals jullie waarschijnlijk wel weten, je genen of DNA veranderen gedurende je leven.
Terugkomend op mijn punt: Ik ben bipolair omdat mijn moeder dat is? en zij is het weer haar moeder het weer is? Waar is het begin? En waarom ligt de oorzaak in het verleden?. Niet alle dingen worden verklaart door het verleden. Dat is simpel weg het uitstellen van de verklaring. Iemands voetsporen bepalen toch ook niet waar iemand naar toe gaat? Dat bepaald de persoon zelf. De ervaring die ik nu heb opgedaan en nog steeds op doe leren mij mij hoe ik met mij gevoelens moet of beter gezegd kan omgaan. Hier heb ik ZELF invloed op!.
Psychiaters zijn er van overtuigd dat je altijd ziek blijft en niet zonder medicatie meer kunt functioneren. Maar het tegendeel zit voor je. Maar altijd houden ze vast aan hun kennis en empirie, Zo van: “het kan nog fout gaan, en je verleden liegt er niet om”. In theorie is inderdaad alles mogelijk maar in het verleden behaalde resultaten bieden 0 garantie voor de toekomst. En daarnaast ben ik ook mijn verleden niet. De psychiatrie is net zo dogmatisch als de religie, en beoogt het zelfde doel, namelijk macht en controle. Beide houden ze zich vast aan dogma’s, “voor verandering is nu eenmaal geen plek”
Wat mij zeer heeft teleurgesteld is het gesprek wat heeft plaats gevonden met psychiater, casemanagar, mijn vader en Henk van der Geest. Hoe psychiater en casemanager laatste genoemde indirect hebben bejegend, stuit mij tegen de borst. Hij zou geen verstand hebben van bipolaire stoornissen. Hoe kun je dat vaststellen in een gesprek van een uur? Bovendien is hij op de eerste plaats trauma-deskundige. Je verwacht toch ook niet van een slager dat hij weet hoe hij een brood bakt.
Ik kan overigens verzekeren dat hij wel degelijk kennis heeft van zogenoemde bipolaire stoornissen, voor wat het waard is. Want hij beschouwd mij op de eerste plaats noch als een psychiatrisch patiënt noch als een getraumatiseerd iemand, maar als een normale jonge man die veel heeft meegemaakt. En ik denk dat de ggz veel van deze benaderingswijze kan leren. En als je mensen dan per se in hokjes moet plaatsen, neem dan het hele verhaal in ogenschouw, en zoem niet slecht in op één aspect. Dat is versplintering van de werkelijkheid.
Mijn laatste opname was een geestelijke mishandeling. Ik moest twee weken na ‘goed’ overleg, feitelijk had ik weinig keuze, opgenomen worden op de gesloten crisis-unit. want ‘ik was op eigen houtje gestopt met de medicatie’. Ik weet dat ik met deze opmerking van ‘mishandeling’ geen vrienden maak, maar het is nou eenmaal zoals ik het ervaren heb.
Er werd gezegd dat ik de consequenties maar moest aanvaarden, want als ze mij niet zouden opnemen, dan zou de volgende dag de hele clientèle van ggz voor de deur zo staan om te eisen dat zij ook met de medicatie wilde stoppen. Ook werd er gezegd dat ik moest worden opgenomen zodat ik geobserveerd zou kunnen worden, omdat het fout zo KUNNEN gaan. Maar mijns inziens doe je dat niet op een crisis-unit waar ik als stabiel persoon tussen onstabiele mensen moet bivakkeren.
Dit kan alleen maar averechts werken, want zo’n omgeving is toch aanstekelijk en dus niet bevordelijk. Het heeft mij toch twee weken van mijn leven gekost. Waarin ik in mijn vrijheid ben beperkt en verbleef in een omgeving waar ik overwegend slechte herinneringen aan bewaar.
Psychiaters en psychiatrisch artsen zijn ook geneigd om hun verantwoording af te schuiven op hun superieuren. Dit neigt naar hypocrisie. Er werd meerdere malen door hen tegen mij gezegd “ik ben slechts uitvoerende”. Dan denk ik bij mezelf: je ziet hier toch met je eigen geweten, je bent misschien niet eindverantwoordelijk, maar wel sub-verantwoordelijk. Je bent psychiater en arts om dat je het volgens mij zelf wil?
Nog een contradictie is dat de pillen zogenaamd moeten voorkomen dat iemand zo somber wordt dat hij zelfmoord pleegt. Maar die pillen slikken op zichzelf is eigenlijk al karaktermoord. Je dood gewoon iemand z’n persoonlijkheid. Het gedrag veranderd, de emoties vervlakken, cognitieve functies worden aangetast en de belevingswereld veranderd, dit kan ik uit eigen ervaring beamen.
Niemand is meer degene die hij was vóór zijn medicatie gebruik. En het is nog maar de vraag of hij diegene weer wordt na zijn medicatie avontuur. Ik ben in mijn geval positief over. De hersenen herstellen zich gedurende je hele leven en ik ben jong en heb relatief gelukkig kort medicatie gebruikt.
Al hoewel, elke dag met pillen is er een te veel, maar enfin.
Hoe weet je eigenlijk of je iemand überhaupt kunt helpen en hoe je diegene kunt helpen? ‘Kindly let me help you or you’ll drown said the monkey, putting the fish safely up a tree. Met andere woorden: je kunt goede bedoelingen hebben maar dat betekent nog niet dat je daarmee iemand help. Misschien werkten je goede intenties juist averechts. Dit is voor mij ook kenmerkend voor de geestelijke gezondheidszorg in Nederland. Ik heb daar maar een woord voor helaas; bemoeizorg.
Wat mij erg heeft gekwetst in het verleden was de ongenuanceerde en ongegronde opmerkingen van bepaalde artsen in de psychiatrie.”Als ik mijn pillen niet zo blijven slikken dan zouden er elke keer bij een decompensatie brokken hersenen afsterven tot je uiteindelijk niet meer dan een simpele ziel bent, die alleen nog maar een op de bank kan zitten, ze pillen kan slikken en een een zak chips naar binnen kan werken”. of,”Als je je pillen niet blijft slikken loop de volgende keer als het fout gaat in je blote kont op straat”. Iets wat ik nog nooit gedaan heb, lijkt mij daarom niet echt relevant, maar goed. Of, “zolang jij Teun heet zul je pillen moeten blijven slikken”. Of, “Zolang je blijft stoppen met je medicatie zul je terugkomen op ‘ de afdeling’”. Of aan motief om niet meer te willen leven werd getwijfeld:”je denkt dat je dood wil maar het is je ziekte.” Op zulke momenten, als dit soort dingen gezegd worden. Voel je je heel eenzaam en niet serieus genomen. Dit heeft mijn vertrouwen, voor zover dat er ooit was, in de ggz ernstig geschaad en misschien ook wel definitief beschadigd. En toen IK een keer mijn hart luchten door te zeggen ik bepaalde artsen randdebielen vond, met betrekking op de zojuist genoemde uitspraken, werd er gelijk gedreigd met een opname.
Nu kan ik dit wel relativeren en er hard om lachen — al die onzin.
Ik kan wel een boek volschrijven over al mijn ergernissen en belevenissen over de ggz. En mijn vermeende stoornis. En wie weet ga ik dat ook wel doen. Maar voor nu heb ik belangrijkste voor mijn gevoel wel gezegd. Kort samengevat: de ggz als hulpverleningsorganisatie deugt niet. De ggz heeft mij veel leed aangedaan. En de visie van de ggz is een schadelijk en bedrieglijk voor iedereen die er onder ‘behandeling’ is. Ik ben er van overtuigd dat meer mensen zoals het vertrouwen in de ggz op zullen geven en hun eigen weg in slaan. Ik zie geen toekomst voor ggz in haar huidige vorm. Mensen zullen erachter komen dat hun medicatie en hun psychiater het ware probleem zijn.
Tot slot, ik ben er mij van bewust niet altijd even genuanceerd en subtiel te zijn in dit verhaal. Deze verantwoordelijk neem ik op mij. Ik sta volledig achter wat ik heb gezegd. Ik denk ook niemand persoonlijk te hebben gekwetst. Ik heb alleen mijn gevoelens en gedachten uiteengezet.
Ik verwacht niet dat ik veder iets mij zal bereiken, behalve dat ik de moed heb ik genomen om mijn verhaal te doen.Jammer dat ik niet de morele steun krijg vanuit de hulpverlening voor mijn keuze om te stoppen, men hoeft het er niet mee eens te zijn maar een beetje herkenning zou toch fijn zijn geweest.
Maar ik ben trots op het feit dat ik al bijna een jaar zonder medicatie, prima functioneer, op een paar hobbels na, maar dat heeft iedereen. De ene iets meer dan de ander maar verschil mag er zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door Anonimus14 op 19-10-2016 23:40:42 ]

Heb afgelopen maandag een uitgebreide bloed test gedaan in het ziekenhuis en volgende week gaan ze mijn hart bekijken...
Zodoende mijn 'tekorten' eens bekijken.
Ik ben inmiddels ook in therapie.... kortom lichamelijk en geestelijk grondig in kaart gebracht:P

Hoop dat er wat duidelijkheid uitkomt zodat ik er gericht mee aan de slag kan.

quote:

Op woensdag 19 oktober 2016 22:18 schreef Andromache het volgende:
Ben ik weer. Ik denk dat ik weer vol in de dysthyme stoornis zit. Een en al uitzichtloosheid. Ik wil geen pillen. CBasp schijnt te helpen als therapievorm. Hebben mensen hier ervaring mee?

Ja ik. Ik nam toch pillen en het leven werd weer mooi.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Verzet omdat ik ook veel mooie momenten heb waarop ik intens kan genieten van de natuur, muziek, als ik mijn best gedaan heb voor mijn uiterlijk, ik kan nog steeds enorm lachen om dingen, gezelligheid in de horeca, zalig dansen, een mooi punt tijdens volleybal. Ik vind het eigenlijk alleen verschrikkelijk om deze baan te hebben en altijd een leeg huis, geen partner. Verder is het leven best prima.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 12:04 schreef Andromache het volgende:
Verzet omdat ik ook veel mooie momenten heb waarop ik intens kan genieten van de natuur, muziek, als ik mijn best gedaan heb voor mijn uiterlijk, ik kan nog steeds enorm lachen om dingen, gezelligheid in de horeca, zalig dansen, een mooi punt tijdens volleybal. Ik vind het eigenlijk alleen verschrikkelijk om deze baan te hebben en altijd een leeg huis, geen partner. Verder is het leven best prima.

Ik wil je niet een richting op pushen hoor, maar ik herken zo ontzettend wat je zegt. Alle angsten die ik had voor medicatie, het verzet dat ik zelf ook heb gehad, precies om wat jij nu zegt. Zijn die mooie dingen er dan nog wel?

Ik kan alleen voor mijzelf spreken _{(maar ik herken het OOK van mensen om mij heen die hetzelfde zeggen)} wanneer ik zeg dat medicatie voor mij NIETS weg heeft genomen. Het heeft me juist in de gelegenheid gesteld van al die verschrikkelijk mooie dingen weer echt te genieten. Niet die altijd maar aanwezige naar beneden trekkende kracht die een schaduw over dingen wierp, die ervoor zorgde dat ik de mooie dingen nooit helemaal ten volle kon waarderen en voelen. Altijd maar die drang naar donkerte in mijn gevoel was weg.

En ja, het duurde even (maandje of 3 denk ik voor ik op de juiste dosis zat en me echt merkbaar beter, lichter, echter ging voelen) voor het ten volle werkte en een paar weken daarvan waren echt naar en zwaar, maar het zo ontzettend waard.

Ik heb geen idee hoe het verder gaat lopen en hoe het zich verder gaat ontwikkelen. Hoe ik er over een jaar of wat over denk, maar voor nu ben ik zo dankbaar dat ik over die angst/afkeer voor de medicatie ben heengestapt.

Er zat iets lichamelijk niet goed bij mij. En dat is recht gezet. Dat geeft rust en ruimte om aan het psychische aspect te werken, waar ik nu nog steeds mee bezig ben.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 12:04 schreef Andromache het volgende:
Verzet omdat ik ook veel mooie momenten heb waarop ik intens kan genieten van de natuur, muziek, als ik mijn best gedaan heb voor mijn uiterlijk, ik kan nog steeds enorm lachen om dingen, gezelligheid in de horeca, zalig dansen, een mooi punt tijdens volleybal. Ik vind het eigenlijk alleen verschrikkelijk om deze baan te hebben en altijd een leeg huis, geen partner. Verder is het leven best prima.

Ik heb geen mening over wel of geen pillen etc. voor jou maar ik heb wel een dysthyme stoornis en cognitieve gedragstherapie geprobeerd. Bij mij hielp het niet maar dat komt waarschijnlijk omdat ik ook een dissociatieve stoornis hebt. Maar je schrijft nu en ook eerder dat je steeds terugvalt in dat dysthyme door de dingen die je niet hebt. Maar wie zegt dat het gevoel weg zou zijn gegaan als je die dingen wel had gehad? Juist bij dysthyme stoornissen ligt daar best een gevaar. Word je wel blij als je die man tegenkomt, die het huis afklust, voorschoot? Er is een kans maar het is geen garantie. En dan zit je met een vol huis en nog steeds dat kut gevoel.

Wellicht is het een optie om in therapie iets te doen aan het verdriet dat je voelt omdat je verwachtingen (nog) niet zijn uitgekomen? Want misschien staat dat je naast alle shit (gedrag, pech, stoornis) ook wel gewoon in de weg?

Ik ben niet bang dat pillen iets weg nemen. Ik ben bang dat ze iets toevoegen dat heel ongezond is. Lichamelijke afhankelijkheid. Dat wil ik beslist niet. Of juist erger depressief raken. Ik kan ook oprecht genieten van leuke dingen die er wel zijn. Daar zit geen waas overheen, als ik me daar vol op richt, ben ik als een kind zo blij. Eerlijk waar. En dat is tussen mijn 18e en 28e regelmatig anders geweest. Toen voelde ik wel die dikke deken van somberheid over alles.

Ik zie dan meer in omgaan met het verdriet en faalangst, en gedragsaanpassing. Ik ben gewoon een erg gevoelig persoon die zich nogal kan laten leiden door niet leuke dingen en angst dat het nooit beter wordt (werk en relatie). Materieel en qua vele andere persoonskenmerken (gul, grappig, slim) zit het allemaal wel goed met mij.

Als je dat zegt, dat je wel zo intens kan genieten van bepaalde dingen, vraag ik me oprecht echt af of het (die) dysthymie is.

Wat is het dan? Zit weer te huilen. Voel me zo ontzettend eenzaam. Ik wil mijn moeder hier niet mee belasten. Vriendinnen begrijpen dit niet. Broer kan er niet over praten. Zus is mijn gejank zat. Ik moet zelf met dit verdriet omgaan en ik kan het niet. Het vooruitzicht van een leven alleen is verschrikkelijk. Ik ga echt nog liever dood.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 21:35 schreef Andromache het volgende:
Wat is het dan? Zit weer te huilen. Voel me zo ontzettend eenzaam. Ik wil mijn moeder hier niet mee belasten. Vriendinnen begrijpen dit niet. Broer kan er niet over praten. Zus is mijn gejank zat. Ik moet zelf met dit verdriet omgaan en ik kan het niet. Het vooruitzicht van een leven alleen is verschrikkelijk. Ik ga echt nog liever dood.

Heb je een psycholoog?

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 21:35 schreef Andromache het volgende:
Wat is het dan? Zit weer te huilen. Voel me zo ontzettend eenzaam. Ik wil mijn moeder hier niet mee belasten. Vriendinnen begrijpen dit niet. Broer kan er niet over praten. Zus is mijn gejank zat. Ik moet zelf met dit verdriet omgaan en ik kan het niet. Het vooruitzicht van een leven alleen is verschrikkelijk. Ik ga echt nog liever dood.

Waar zijn al je mooie voornemens nou gebleven? Mooi huisje en dan weer serieus daten? Hoezo vooruitzicht van een leven alleen?

Nou ik heb geen energie om dat huisje af te maken. Ofzo. Door dat kutwerk en doordat mijn psychische toestand zo enorme energie vraagt.

Directe aanleiding is dat ik het geweldig vond afgelopen zondag om een hele dag met mijn directe familie een dag op stap te zijn. Geen moment dacht ik dat ik alleen was. Kom ik weer thuis, is het daar zo leeg. Zo leeg. En dat verandert niet. Ik word zelden verliefd. Tinderen houdt na twee-drie berichtjes heen en weer wel weer op. Iedereen is al voorzien. Kinderen maken gaat waarschijnlijk niet meer lukken. Ik ben te oud om het nog met een partner te proberen als je ook een beetje wil kijken of je bij elkaar past. Het lijkt voorbij. Allemaal. Ik wil dat leven niet. Ik wil niet eenzaam zijn. Graag alleen volleyballen en op de fiets in de natuur en boekje lezen hoor, maar verder is mijn leven fokking dorre ellende. Ik zit volledig vast. Ik wil er mee op houden. Er is geen uitzicht op verbetering.

Ja ik heb een psycholoog en heb gisteren het antwoordapparaat ingesproken. Ze werkt niet op donderdag.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 21:44 schreef Andromache het volgende:
Nou ik heb geen energie om dat huisje af te maken. Ofzo. Door dat kutwerk en doordat mijn psychische toestand zo enorme energie vraagt.

Directe aanleiding is dat ik het geweldig vond afgelopen zondag om een hele dag met mijn directe familie een dag op stap te zijn. Geen moment dacht ik dat ik alleen was. Kom ik weer thuis, is het daar zo leeg. Zo leeg. En dat verandert niet. Ik word zelden verliefd. Tinderen houdt na twee-drie berichtjes heen en weer wel weer op. Iedereen is al voorzien. Kinderen maken gaat waarschijnlijk niet meer lukken. Ik ben te oud om het nog met een partner te proberen als je ook een beetje wil kijken of je bij elkaar past. Het lijkt voorbij. Allemaal. Ik wil dat leven niet. Ik wil niet eenzaam zijn. Graag alleen volleyballen en op de fiets in de natuur en boekje lezen hoor, maar verder is mijn leven fokking dorre ellende. Ik zit volledig vast. Ik wil er mee op houden. Er is geen uitzicht op verbetering.

Ja ik heb een psycholoog en heb gisteren het antwoordapparaat ingesproken. Ze werkt niet op donderdag.

Snap out of it en ga praten met je psycholoog .

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 21:52 schreef Samzz het volgende:

[..]

Snap out of it en ga praten met je psycholoog .

Snap out of it? Oh dus dàt moeten we doen als we een depressie hebben. Gewoon eruit snappen! Dat mn psych daar niet mee kwam zeg.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 21:44 schreef Andromache het volgende:
Nou ik heb geen energie om dat huisje af te maken. Ofzo. Door dat kutwerk en doordat mijn psychische toestand zo enorme energie vraagt.

Directe aanleiding is dat ik het geweldig vond afgelopen zondag om een hele dag met mijn directe familie een dag op stap te zijn. Geen moment dacht ik dat ik alleen was. Kom ik weer thuis, is het daar zo leeg. Zo leeg. En dat verandert niet. Ik word zelden verliefd. Tinderen houdt na twee-drie berichtjes heen en weer wel weer op. Iedereen is al voorzien. Kinderen maken gaat waarschijnlijk niet meer lukken. Ik ben te oud om het nog met een partner te proberen als je ook een beetje wil kijken of je bij elkaar past. Het lijkt voorbij. Allemaal. Ik wil dat leven niet. Ik wil niet eenzaam zijn. Graag alleen volleyballen en op de fiets in de natuur en boekje lezen hoor, maar verder is mijn leven fokking dorre ellende. Ik zit volledig vast. Ik wil er mee op houden. Er is geen uitzicht op verbetering.

Ja ik heb een psycholoog en heb gisteren het antwoordapparaat ingesproken. Ze werkt niet op donderdag.

Bij mij draaien veel gesprekken met mijn psycholoog om: wat is de situatie? Wil je die? Nee? Hoe kun je die dan veranderen? Is die niet te veranderen, hoe kun je die dan accepteren?

Ik proef vaak in jouw berichten "ik wil het zo, en dat lukt niet" en dat het je ontbreekt aan de mogelijkheid om te accepteren dat "zo" niet gaat lukken, maar dat er een hoop andere mogelijkheden zijn om toch die kernwens te bereiken, die je nu weigert in te zien, noch dat je de capaciteit hebt om te accepteren.

Bij mijzelf was alle moeite die het me koste om de schijn op te houden tegelijkertijd de beperking die me niet anders naar dingen liet kijken, die me weerhield van verder kijken dan de oppervlakte, wat wil ik nu eigenlijk met die wens? Hoe kan ik dat anders bereiken? Hoe kan ik het verschil tussen die 2 accepteren? Met liefde? Voor mezelf?

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 22:23 schreef Elvi het volgende:

[..]

Snap out of it? Oh dus dàt moeten we doen als we een depressie hebben. Gewoon eruit snappen! Dat mn psych daar niet mee kwam zeg.

Je kunt zeggen ze heeft een depressie, ze moet met een psycholoog gaan praten en aan de AD's.

Maar ze vertelt ook wel heel helder waar ze zoveel verdriet om heeft. En daar mogen mensen toch wel op reageren? Wat DP ook aanhaalt (en ik zeg het even in mijn eigen woorden): je moet ermee zien te dealen dat je leven misschien niet zo gaat / is gegaan zoals je graag had gewild. Ze staat daarin ook echt niet alleen.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 22:23 schreef Elvi het volgende:

[..]

Snap out of it? Oh dus dàt moeten we doen als we een depressie hebben. Gewoon eruit snappen! Dat mn psych daar niet mee kwam zeg.

Ja, alleen denken in problemen, kijken naar wat je niet hebt in plaats van wat je wel hebt, snap out of it. Heel moeilijk, maar er is maar 1 persoon die dat kan. Doorbreek de cirkel.

Gelukkig is er hulp om dat ook daadwerkelijk te bereiken, is die hulp ingeschakeld en is het beter met die persoon in gesprek te gaan dan op een forum posten dat je er beter een eind aan kan maken.

Kortom, ik bedoel niet letterlijk snap out of de depressie. Ik bedoel, stop met rare dingen posten en ga je focussen op het proces dat in gang is gezet door de psycholoog te bellen, probeer je mindset te veranderen, hoe moeilijk ook.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 21:44 schreef Andromache het volgende:
Nou ik heb geen energie om dat huisje af te maken. Ofzo. Door dat kutwerk en doordat mijn psychische toestand zo enorme energie vraagt.

Directe aanleiding is dat ik het geweldig vond afgelopen zondag om een hele dag met mijn directe familie een dag op stap te zijn. Geen moment dacht ik dat ik alleen was. Kom ik weer thuis, is het daar zo leeg. Zo leeg. En dat verandert niet. Ik word zelden verliefd. Tinderen houdt na twee-drie berichtjes heen en weer wel weer op. Iedereen is al voorzien. Kinderen maken gaat waarschijnlijk niet meer lukken. Ik ben te oud om het nog met een partner te proberen als je ook een beetje wil kijken of je bij elkaar past. Het lijkt voorbij. Allemaal. Ik wil dat leven niet. Ik wil niet eenzaam zijn. Graag alleen volleyballen en op de fiets in de natuur en boekje lezen hoor, maar verder is mijn leven fokking dorre ellende. Ik zit volledig vast. Ik wil er mee op houden. Er is geen uitzicht op verbetering.

Ja ik heb een psycholoog en heb gisteren het antwoordapparaat ingesproken. Ze werkt niet op donderdag.

Ik denk dat je nog moet leren wat het verschil is tussen alleen zijn en eenzaam zijn.

Ik ben graag alleen, maar zelden eenzaam. Overigens had ik dat gevoel ook vrijwel nooit tijdens mijn depressie.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 22:23 schreef Elvi het volgende:

[..]

Snap out of it? Oh dus dàt moeten we doen als we een depressie hebben. Gewoon eruit snappen! Dat mn psych daar niet mee kwam zeg.

Ja joh. Zo simpel is het. We zijn allemaal een stel sukkels dat we dát niet kunnen.

Ik begin vandaag (14.00) met vrijwilligerswerk (3 uurtjes per week) en vind het doodeng. Ik zit al een paar uur te trillen en sta op het punt te gaan huilen. Misschien moet ik gewoon even een zielig filmpje op YouTube kijken en die tranen eruit laten, dan ben ik daar ten minste vanaf.
Op momenten als deze wordt echt even flink bevestigd dat ik nog niet toe ben aan fulltime werk.

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 11:48 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ja joh. Zo simpel is het. We zijn allemaal een stel sukkels dat we dát niet kunnen.

Ik begin vandaag (14.00) met vrijwilligerswerk (3 uurtjes per week) en vind het doodeng. Ik zit al een paar uur te trillen en sta op het punt te gaan huilen. Misschien moet ik gewoon even een zielig filmpje op YouTube kijken en die tranen eruit laten, dan ben ik daar ten minste vanaf.
Op momenten als deze wordt echt even flink bevestigd dat ik nog niet toe ben aan fulltime werk.

Lees nog even verder .

Succes vanmiddag, ik kan me voorstellen dat je er tegenop ziet.

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 11:51 schreef Samzz het volgende:

[..]

Lees nog even verder .

Succes vanmiddag, ik kan me voorstellen dat je er tegenop ziet.

Ik had de rest ook gelezen. 'Snap out of it' is gewoon niet echt een handige uitspraak in deze.

Ik denk ook wel dat als je je nú rot voelt (eenzaam e.d.) het zaak is om zsm met iemand te praten. Kun je je psych vandaag bereiken, Andro?

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 11:56 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik had de rest ook gelezen. 'Snap out of it' is gewoon niet echt een handige uitspraak in deze.

Ik denk ook wel dat als je je nú rot voelt (eenzaam e.d.) het zaak is om zsm met iemand te praten. Kun je je psych vandaag bereiken, Andro?

Die was gericht op de negatieve instelling, niet de depressie an sich, ik weet ook wel dat dat niet in een keer lukt, dat het moeilijk is. Maar op een forum aangeven dat je er beter een eind aan kan maken... Sja. Maar je bericht is duidelijk, merci .

Ik hoop iig dat het snel weer beter gaat, voor een paar weken terug veel positieve berichten gezien, was leuk om te lezen.

[ Bericht 5% gewijzigd door Samzz op 21-10-2016 12:19:35 ]

Niet zo overtrokken reageren op een woordkeuze. Omdat Samzz gelijk of ongelijk heeft? Nee. Omdat je jezelf niet helpt met zoiets.

Net als dat je jezelf niet helpt met continu ronddraaien in hetzelfde rondje. Steeds hetzelfde doen (vasthouden aan "ik wil het precies in deze tint zwart of wit") terwijl die handelswijze je al jàren verlamt, ongelukkig maakt en je ontwikkeling naar een gelukkiger mens in de weg staat.

Accepteer dat die handelswijze misschien niet de beste was ipv er krampachtig aan vasthouden omdat toegeven dat je het misschien al jaren geleden anders had kunnen doen en daarover in het reine met jezelf moeten komen best confronterend is. (Google sunk cost fallacy. Het is een heel normale gedachtegang, maar wees je er bewust van en doorbreek het. En ja. Ook hiervoor geldt: been there, done that...)

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 22:26 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Bij mij draaien veel gesprekken met mijn psycholoog om: wat is de situatie? Wil je die? Nee? Hoe kun je die dan veranderen? Is die niet te veranderen, hoe kun je die dan accepteren?

Ik proef vaak in jouw berichten "ik wil het zo, en dat lukt niet" en dat het je ontbreekt aan de mogelijkheid om te accepteren dat "zo" niet gaat lukken, maar dat er een hoop andere mogelijkheden zijn om toch die kernwens te bereiken, die je nu weigert in te zien, noch dat je de capaciteit hebt om te accepteren.

Dankje, hier kan ik iets mee. Ik geloof onvoldoende in mijn kracht om dingen te veranderen, en dat versterkt/veroorzaakt de uitzichtloosheid. Accepteren vind ik ook moeilijk.

Ik kan maandag terecht.

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 13:58 schreef Andromache het volgende:

[..]

Dankje, hier kan ik iets mee. Ik geloof onvoldoende in mijn kracht om dingen te veranderen, en dat versterkt/veroorzaakt de uitzichtloosheid. Accepteren vind ik ook moeilijk.

Ik kan maandag terecht.

Lekker snel! Fijn!

Stel je open

quote:

Millions of adults experience depression every year, but I would never consider them weak. My own classmates and friends struggled with mental illness, but I would never berate them for seeking help. Indeed, I encouraged it. Yet, somehow, when it was me, the bar was so much higher. The self-stigma was suffocating.

Uit: https://themighty.com/201(...)-for-mental-illness/

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 13:58 schreef Andromache het volgende:

[..]

Dankje, hier kan ik iets mee. Ik geloof onvoldoende in mijn kracht om dingen te veranderen, en dat versterkt/veroorzaakt de uitzichtloosheid. Accepteren vind ik ook moeilijk.

Ik kan maandag terecht.

Dat is snel. Succes, hopelijk heb je er wat aan.

Ik ga me even hier melden. Niet zo veel zin om een heel verhaal te typen, daar wil ik ook niemand mee vermoeien. Maar het gaat nu zo kut en ik kan er zo slecht met iemand over praten. Vrijdag gelukkig weer een afspraak bij de psycholoog. Hopelijk helpt dat.

Voel me ontzettend eenzaam. Geen vriend ( die het verhaal kennen ) die vraagt hoe het gaat.