abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_166480635
quote:
0s.gif Op maandag 7 november 2016 18:00 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik denk dat de praktijkondersteuner je geen medicatie mag voorschrijven. Maar omdat die bekend is bij en samenwerkt met je huisarts, zullen die lijntjes kort zijn, Je huisarts zal je dan waarschijnlijk even spreken en gecombineerd met het verslag van de praktijkondersteuner wel of geen medicatie voorschrijven.

Ik herken je gevoel heel goed. Zou (los van het ADHD gedeelte) een post van mij geweest kunnen zijn, zo begin van het jaar.

Inmiddels zit mijn traject er bijna op en voel ik me weer mezelf *O* Ik zal altijd alert moeten blijven ben ik bang, maar ik heb een hoop geleerd in het afgelopen jaar. Over mezelf, over mijn gedachten en mijn manier van doen en hoe die impact hebben op mijn stemming...

Neem de stap en ga gedegen aan met de hulp die je (nu nog!) krijgt aangeboden. Stap over je gene heen om over jezelf te praten. Je kunt er alleen maar van leren en beter van worden.
Fijn dat jij je weer jezelf voelt! :) Hoe lang heeft jouw traject geduurd?

Ja, ik ga de stap nu zeker aan en probeer echt wat met de hulp te doek. Vind het best spannend, maar ik besef me heel goed dat als ik zo door blijf gaan dat ik dan op een gegeven moment veel verder van huis ben. Het heeft nu te lang geduurd.
pi_166480653
quote:
1s.gif Op maandag 7 november 2016 18:00 schreef Elvi het volgende:

[..]

Ah ja dat is dan ggz-light zeg maar. Als je niet in een paar gesprekken vooruit gaat mag je naar de 'echte' ggz.
Er is geen psycholoog of psychiater dus il weet niet of er dan ook een diagnose kan worden gesteld. Medicatie zal wel via de huisarts gaan.
De diagnose krijg ik straks met de psychiater. Maar in de tussentijd moet ik dus naar die "light" ggz. Ben benieuwd wat ze daar dan gaan vertellen.
pi_166480668
quote:
0s.gif Op maandag 7 november 2016 18:05 schreef SLP_ het volgende:

[..]

Fijn dat jij je weer jezelf voelt! :) Hoe lang heeft jouw traject geduurd?

Ja, ik ga de stap nu zeker aan en probeer echt wat met de hulp te doek. Vind het best spannend, maar ik besef me heel goed dat als ik zo door blijf gaan dat ik dan op een gegeven moment veel verder van huis ben. Het heeft nu te lang geduurd.
Nou het loopt nog, maar dat is omdat ik ook doorgestuurd ben naar de specialistische GGZ. De eigenlijke depressie was toen wel al over. Ook met behulp van de medicatie.

Tijdens de gesprekken in de basis bleek dat er voor mij nog wel wat uit te puzzelen was mbt mijn verleden en daarom dus een doorverwijzing naar een ander traject. Moet ook toekomstige depressies helpen voorkomen.

Echt, zet die stap. Ik heb spijt dat ik niet veel eerder serieus aan de slag ben gegaan.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
pi_166572132
GGZ heeft mn verwijzing nu al in behandeling genomen, dat is een stuk sneller dan de vorige keer :o Maar huisarts heeft me doorverwezen naar een locatie voor Jeugd & Gezin, maar ik heb geen gezin en val ook niet meer onder jeugd :')
pi_166625086
F*ck. Zou vandaag met broer+zus+mama+aanhang naar intocht van Sinterklaas gaan. Al dágen voor lopen opnaaien. En vanmorgen hield ik het niet meer. Een half uurtje voor ik de deur uit moest kreeg ik een mega-paniekaanval. Echt een gevalletje 'ik ga nu dood' en bijna flauwvallen enzo. Mijn lief liet me in zijn armen uithuilen en droeg me toen naar bed. "Jij gaat NU slapen en ik laat iedereen wel weten dat we niet komen."

Voel me weer een behoorlijke loser en durf mijn broer en zus nu even niet onder ogen te komen. Zóveel afgezegde afspraken dit jaar! ;(

[Edit: inmiddels een paar uur geslapen, maar voel me nog steeds ongemakkelijk. Mijn 'vel past niet'. En ik maar denken dat ik bijna van mijn paniek af was. #thinkagain
Mon 'en!
pi_166639681
quote:
1s.gif Op zondag 13 november 2016 14:49 schreef bloempjuh het volgende:
F*ck. Zou vandaag met broer+zus+mama+aanhang naar intocht van Sinterklaas gaan. Al dágen voor lopen opnaaien. En vanmorgen hield ik het niet meer. Een half uurtje voor ik de deur uit moest kreeg ik een mega-paniekaanval. Echt een gevalletje 'ik ga nu dood' en bijna flauwvallen enzo. Mijn lief liet me in zijn armen uithuilen en droeg me toen naar bed. "Jij gaat NU slapen en ik laat iedereen wel weten dat we niet komen."

Voel me weer een behoorlijke loser en durf mijn broer en zus nu even niet onder ogen te komen. Zóveel afgezegde afspraken dit jaar! ;(

[Edit: inmiddels een paar uur geslapen, maar voel me nog steeds ongemakkelijk. Mijn 'vel past niet'. En ik maar denken dat ik bijna van mijn paniek af was. #thinkagain
Pff, wat super kut zeg ;(
pi_166641003
quote:
0s.gif Op zondag 13 november 2016 22:00 schreef SLP_ het volgende:

[..]

Pff, wat super kut zeg ;(
:*
Mon 'en!
pi_166668748
Geen idee of ik hier goed zit, maar ik zoek wat handvaten hoe hier mee om te gaan.

Ik vermoed dat mijn man een depressie o.i.d. heeft. Vanwege herkenbaarheid wil ik er niet te veel over kwijt, maar de afgelopen weken zijn een rollercoaster geweest. Willen scheiden, maar niet weten wat dan te moeten doen. Nu weer niet willen scheiden omdat ik daar zo verdrietig van wordt. Hij meent dat hij maar gewoon niet gelukkig kan zijn en wil zich daar bij neerleggen. Volgens hem niet erg, want sommige mensen zijn niet gemaakt voor het geluk ;( Zolang ik maar gelukkig ben.

En daar kan ik me uiteraard niet bij neerleggen. Het doet me zoveel pijn dat hij zo denkt. Ik wil zo graag dat hij gelukkig is. En als scheiden de oplossing zou zijn, zou ik dat doen. Maar hij kampt met zo veel dingen dat ik niet denk dat dat (nu) de oplossing is.

Ik wil zo graag dat hij met iemand gaat praten. Maar hij wil dat echt niet. En wil nu z'n kop in het zand steken en doorgaan. Maar dat kan ik niet, wetende dat hij ongelukkig is.

Wat kan ik nu doen om hem te helpen en hem die drempel over te krijgen om hulp te zoeken?
Heeft er iemand tips?
pi_166668847
Ga zelf eens naar je huisarts?

Kaart dit probleem aan, maar kaart ook aan wat het met jou doet. Je hebt hier zelf waarschijnlijk meer last van dan je nu denkt. Je huisarts kan je misschien adviseren en ondersteunen bij het je man richting de juiste personen krijgen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
pi_166669811
Pff, dit is pas de tweede dag van mijn twee weken durende vakantie en ik dacht van tevoren dat het heel fijn zou zijn om even niet met werk bezig te zijn zodat ik ietwat meer rust in mn hoofd zou krijgen, maar ik ben het nu al zat. Lig tot 11 uur in mn nest en dan kost het alsnog de grootste moeite om op te staan, heb totaal geen afleiding waardoor ik alleen maar negatief emotioneel ben en de halve dag loop te janken. Voel me zo nutteloos nu ik alleen maar thuis zit, maar tegelijkertijd wil ik ook niet naar buiten. Het doen van boodschappen is de laatste tijd een crime omdat paniekaanvallen op de loer liggen dus ik vreet alleen pakken cruesli en soep omdat ik dat nu eenmaal in huis heb. Mn kamer is een bende, maar ik heb gewoon niet de energie om wat op te ruimen. Ik voel me zo'n loser, voor mn vakantie voelde ik me helemaal gesloopt en kapot, maar nu ik ineens zeeën van tijd heb voel ik me nog slechter dan hiervoor. Had het iets anders ingebeeld van tevoren. Mn werk vrat energie, maar op de een of andere manier gaf me dat ook wel energie, ook al wat het negatieve energie, en nu heb ik niks. Maar aan de andere kant wil ik ook helemaal niks omdat alles teveel is, maar ook dat voelt niet goed aan. Voel me zo triest nu, er waren tijden dat ik mn vakanties vol plande met allemaal leuke activiteiten, en nu ben ik op een punt waarin ik eigenlijk niet eens meer kan bedenken wat ik nou precies nog leuk vind. ;(
pi_166669910
Door zelfmedelijden wordt het niet veel beter.

Al is stilstaan bij je gevoelens wel goed, maar niet de hele tijd, zeker niet wanneer het negatief is.

Kan iemand je even op weg helpen?

[ Bericht 34% gewijzigd door #ANONIEM op 15-11-2016 13:56:34 ]
pi_166670196
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 november 2016 13:50 schreef SLP_ het volgende:
Pff, dit is pas de tweede dag van mijn twee weken durende vakantie en ik dacht van tevoren dat het heel fijn zou zijn om even niet met werk bezig te zijn zodat ik ietwat meer rust in mn hoofd zou krijgen, maar ik ben het nu al zat. Lig tot 11 uur in mn nest en dan kost het alsnog de grootste moeite om op te staan, heb totaal geen afleiding waardoor ik alleen maar negatief emotioneel ben en de halve dag loop te janken. Voel me zo nutteloos nu ik alleen maar thuis zit, maar tegelijkertijd wil ik ook niet naar buiten. Het doen van boodschappen is de laatste tijd een crime omdat paniekaanvallen op de loer liggen dus ik vreet alleen pakken cruesli en soep omdat ik dat nu eenmaal in huis heb. Mn kamer is een bende, maar ik heb gewoon niet de energie om wat op te ruimen. Ik voel me zo'n loser, voor mn vakantie voelde ik me helemaal gesloopt en kapot, maar nu ik ineens zeeën van tijd heb voel ik me nog slechter dan hiervoor. Had het iets anders ingebeeld van tevoren. Mn werk vrat energie, maar op de een of andere manier gaf me dat ook wel energie, ook al wat het negatieve energie, en nu heb ik niks. Maar aan de andere kant wil ik ook helemaal niks omdat alles teveel is, maar ook dat voelt niet goed aan. Voel me zo triest nu, er waren tijden dat ik mn vakanties vol plande met allemaal leuke activiteiten, en nu ben ik op een punt waarin ik eigenlijk niet eens meer kan bedenken wat ik nou precies nog leuk vind. ;(
Doe gewoon iets. Je hoeft het niet leuk te vinden, je hoeft er niet van te genieten, maar doe iets waarvan je weet dat het "goed" is.

In jouw geval noem je boodschappen halen en je kamer opruimen. Ik kan me voorstellen dat de stap naar boodschappen doen groot is en ook lastig op te breken. Start dan met je kamer opruimen.

Laat het idee los dat wanneer je start, het ook af en perfect moet. Doe IETS waar je kamer opgeruimder van wordt. Maak hierover een afspraak met jezelf. Dus of "ik ga 10 minuten lang een begin maken met het grove werk (kleren in de wasmand, vuil in de vuilnisbak, vaat in de gootsteen/vaatwasser, bed verschonen, vloer leeg, ik noem maar een aantal voorbeelden) of kies een specifieke taak die je af gaat maken (bureau opruimen, boekenkast ordenen, kledingkast aan kant maken.)

Concentreer je op de overtuiging dat het hiervan doen GOED voor je is. Ook al vind je het op dat moment verschrikkelijk en heb je er totaal geen zin in. Ik denk dat je dat rationeel ook wel weet? Dus start met iets GOEDS. Maak een begin. Je kunt waarschijnlijk erg veel dingen bedenken die in je leven anders/beter zouden moeten en waarschijnlijk is dat ronduit overweldigend veel, dus doe je maar niks. Doorbreek dat. Maar laat wel het idee los dat je al die dingen tegelijkertijd (of zelfs op korte termijn) moet of kunt fixen. Dagani, dus doe gewoon IETS. Pep jezelf een beetje op en START.

Wees trots op jezelf als het je lukt dit doel te halen, wees lief voor jezelf als het je niet (altijd) lukt. Kijk na afloop vooruit, naar je volgende stap. Is het gelukt? In ieder geval morgen weer! Of kun je misschien nu nog wel even door? Of vanavond nog een paar minuutjes een volgende stap uitvoeren? Zo niet, ook goed, morgen verder.

Lukt het je niet, kijk dan OOK vooruit. Liep je even vast, maar heb je het idee dat je later op de dag nog wel een poging kunt wagen? Doe dat dan. Ben je helemaal kapot van deze poging? Doe je er morgen gewoon weer eentje. Geef niet op omdat het op de eerste dag (of elke willekeurige dag) niet lukt. Fietsen kon je ook niet in 1 keer.

Start ergens. En dit bedoel ik niet onaardig, maar geef jezelf een schop onder de kont om dat beginnetje te maken. Wees streng. Start er iig mee en mogelijk is het zo, dat je wanneer je eenmaal bezig bent ook wel weer lekker in die modus komt. Als je het het meest grote drama oooooit vindt, boeien, het duurt maar 10 minuten...
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
pi_166670869
Wat ik deed: in blokken van een kwartier of een half uur werken als je iets moet doen. Doe ik nog steeds trouwens :') En ik klink nu net als m'n moeder: een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimd hoofd. Maak er een routine vast, schrijf het desnoods op, dat je elke dag bepaalde dingen doet. Je zult er waarschijnlijk enorm tegen opzien, maar als het eenmaal gebeurd is, lucht het enorm op.
Tap tap tap
pi_166677622
Ok, heb uiteindelijk toch halfuurtje wat opgeruimd en gaf wel fijn gevoel, maar was na een halfuurtje zo moe dat ik ''ff'' ging liggen en toen 3 uur geslapen had. Ik heb normaal best wel slaapproblemen en de Temazepam die ik had gekregen helpt helaas niet, dus misschien moet ik 's avonds maar vaker opruimen :') Morgenmiddag eerste afspraak bij poh-ggz en vind het toch wel spannend. Weet natuurlijk nog niet waar ze het precies over gaan hebben en hoe lang zo'n afspraak duurt enz. Hoop ook niet dat ik daar als een emotioneel wrak de hele afspraak alleen maar kan janken want dat vind ik echt kut. :P
pi_166677661
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 november 2016 20:02 schreef SLP_ het volgende:
Ok, heb uiteindelijk toch halfuurtje wat opgeruimd en gaf wel fijn gevoel, maar was na een halfuurtje zo moe dat ik ''ff'' ging liggen en toen 3 uur geslapen had. Ik heb normaal best wel slaapproblemen en de Temazepam die ik had gekregen helpt helaas niet, dus misschien moet ik 's avonds maar vaker opruimen :') Morgenmiddag eerste afspraak bij poh-ggz en vind het toch wel spannend. Weet natuurlijk nog niet waar ze het precies over gaan hebben en hoe lang zo'n afspraak duurt enz. Hoop ook niet dat ik daar als een emotioneel wrak de hele afspraak alleen maar kan janken want dat vind ik echt kut. :P
Succes morgen!
pi_166677726
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 november 2016 20:03 schreef j95 het volgende:

[..]

Succes morgen!
Thanks! Ben me er nu al over aan het opwinden, maar probeer maar in mn achterhoofd te houden dat ik vast blij ben als de afspraak geweest is :)
pi_166678226
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 november 2016 20:07 schreef SLP_ het volgende:

[..]

Thanks! Ben me er nu al over aan het opwinden, maar probeer maar in mn achterhoofd te houden dat ik vast blij ben als de afspraak geweest is :)
Zo is het ook, kan ik je uit ervaring vertellen. Al ben ik nog nooit naar een praktijkondersteuner geweest. Ben benieuwd hoe dat is!
pi_166678754
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 november 2016 20:30 schreef j95 het volgende:

[..]

Zo is het ook, kan ik je uit ervaring vertellen. Al ben ik nog nooit naar een praktijkondersteuner geweest. Ben benieuwd hoe dat is!
Ja, ik kijk er altijd zo erg tegenop om naar een tandarts, huisarts, ziekenhuis oid te gaan, terwijl het na afloop best meevalt. Vind het nu ook al kut dat ik straks ook weer langs psychiater moet enz, maarja moet maar. Ik zal morgen na afloop wel vertellen hoe het was :P
  dinsdag 15 november 2016 @ 20:51:28 #294
191665 Samzz
Patagonische supergirl
pi_166678808
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 november 2016 20:02 schreef SLP_ het volgende:
Ok, heb uiteindelijk toch halfuurtje wat opgeruimd en gaf wel fijn gevoel, maar was na een halfuurtje zo moe dat ik ''ff'' ging liggen en toen 3 uur geslapen had. Ik heb normaal best wel slaapproblemen en de Temazepam die ik had gekregen helpt helaas niet, dus misschien moet ik 's avonds maar vaker opruimen :') Morgenmiddag eerste afspraak bij poh-ggz en vind het toch wel spannend. Weet natuurlijk nog niet waar ze het precies over gaan hebben en hoe lang zo'n afspraak duurt enz. Hoop ook niet dat ik daar als een emotioneel wrak de hele afspraak alleen maar kan janken want dat vind ik echt kut. :P
Goed bezig geweest ^O^.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
pi_166681414
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 november 2016 20:49 schreef SLP_ het volgende:

[..]

Ja, ik kijk er altijd zo erg tegenop om naar een tandarts, huisarts, ziekenhuis oid te gaan, terwijl het na afloop best meevalt. Vind het nu ook al kut dat ik straks ook weer langs psychiater moet enz, maarja moet maar. Ik zal morgen na afloop wel vertellen hoe het was :P
Ja, snap ik. Ik vond het allemaal maar een beetje gek dat ik naar een psycholoog enzo ging, maar nu zie ik echt uit naar de gesprekken. Ligt er waarschijnlijk ook aan wie je treft. Die van mij is erg fijn.
pi_166682500
quote:
0s.gif Op dinsdag 15 november 2016 22:19 schreef j95 het volgende:

[..]

Ja, snap ik. Ik vond het allemaal maar een beetje gek dat ik naar een psycholoog enzo ging, maar nu zie ik echt uit naar de gesprekken. Ligt er waarschijnlijk ook aan wie je treft. Die van mij is erg fijn.
Ja, het lijkt mij ook erg gek. Ik ben wel een drukke prater, maar vind het niet chill om over mezelf te praten. En dat moet je denk ik wel doen bij een psycholoog :P Maargoed, het is maar even afwachten wie ik tref.
pi_166683494
Ben volgende week zondag trouwens jarig en kijk er super tegenop omdat ik dan met het openbaar vervoer helemaal naar mn ouders moet en daar een hele dag leuk moet doen tegen familie. Maar nu heeft mn vader maandagavond een groot feest van zn werk in de HMH en heb ik gevraagd of mn ouders me die nacht na het feest op kunnen halen. Scheelt weer een treinrit en een potentiële paniekaanval. Maar nu liet mn pa al heel subtiel merken dat ie het wel leuk zou vinden als ik dan een paar dagen bij hun blijf omdat ze me niet zoveel spreken en zien (omdat ik niet wil dat ze weten hoe slecht het met me gaat neem ik niet zoveel contact met ze op). Dus heb gezegd dat ik donderdagmiddag weer terugga, maar ben toch ook wel zenuwachtig dat ik 2 en halve dag moet acteren daar. Vind het zo stom van mezelf, want het zijn gewoon mn ouders en zij zijn heel blij mij te zien, maar het alsmaar leuk en spontaan en vrolijk doen tegen iedereen kost me zoveel energie. Maar ik weet ook dat ik mn ouders super veel pijn doe als ze weten hoe ik me echt voel. Wil niet dat ze zich zorgen gaan maken om me, vooral omdat ze op 85km afstand ofzo wonen en niet even langs kunnen komen. Ga mn verjaardag niet uitgebreid vieren, maar moet wel mn oma's even zien en voel me dan zo schuldig dat zij dan zo lief zijn en me cadeaus enzo geven terwijl ik het eigenlijk vreselijk vind om daar leuk te zijn en niet kan wachten tot ik weer terug naar Amsterdam kan gaan zodat ik me weer op kan sluiten in mn kamer. Hoe zit dat met jullie? Weten jullie familie/vrienden van hoe je je voelt en hoe gaan zij daar mee om? Bij mij weet eigenlijk alleen mn bff een beetje hoe het met me gaat, maar voor de rest hou ik iedereen heel erg op afstand en stoot ik een ieder die een beetje te dichtbij komt af. Vind het heel erg kut om alsmaar die leuke, spontane, gezellige persoon te spelen, maar vind het ook moeilijk om echt mezelf te zijn ofzo :') Omdat ik nu nou eenmaal niet zo'n leuk persoon ben, zoals ik vroeger wel was.

Edit: Ok mn ouders vinden het toch leuker als ik heel het weekend daar ben dus ik moet vrijdagmiddag met het ov naar hun toe en dan rij ik maandagmiddag met hen terug naar huis. Maar op vrijdagmiddag is het superdruk met ov omdat de studenten dan terug naar pa en ma gaan en dan zit de trein overvol en dat is een slechte trigger voor me :'(

[ Bericht 3% gewijzigd door SLP_ op 15-11-2016 23:36:47 ]
pi_166685270
(ik ben doodmoe en kan me totaal niet focussen, ik hoop dat het verhaal een niet al te grote chaos is geworden)

't Loopt allemaal niet zo lekker. Altijd al snel bang geweest, op mijn 12e mijn eerste angst/hyperventilatieaanval gehad. Heel veel maanden mee rondgelopen, bijna iedere huilen, derealisatie was een symptoom dat mijn angst alleen erger maakte (het gevoel dat je in een droom leeft). Dit is uiteindelijk vanzelf over gegaan.

2 weken geleden op donderdag zat ik in de bus naar school. Ik zat op mijn telefoon op Twitch een livestream te kijken. Opeens begon ik snel te ademen, ik kreeg een verdoofd gevoel in mijn gezicht, mond en keel, ik kon amper slikken, ik kreeg allerlei lichamelijke klachten en ik werd helemaal gek. Ik ben toen bij de eerste de beste bushalte uitgestapt en heb 112 gebeld. De ambulance kwam toen en heeft alles gecontroleerd: mijn hartslag, bloeddruk, bloedsuikerspiegel.. alles was 100% in orde, ondanks het feit dat ik de afgelopen maanden op bijna niks anders dan fast food en light frisdranken heb geleefd en 120 kilo weeg (ik ben 19 jaar en 175cm). Sindsdien heb ik ernstige angstaanvallen gehad, bleef ik iedere dag thuis van school en sliep ik 15+ uur per dag omdat ik zo doodmoe was. De derealisatie is op het moment ook weer terug, dat nare gevoel dat het net is alsof ik er niet echt ben. Ik heb dit echter alleen als ik er echt aan denk, als ik afleiding heb merk ik er niks van. Afgelopen weekend heb ik een angstaanval gehad die zo erg was dat ik letterlijk dacht dat ik doodging, ik heb toen 30 minuten achter elkaar gehuild (ik huil bijna nooit) en pas na 2 uur was ik weer helemaal rustig. Ik denk dan aan wat voor ziektes ik allemaal wel niet zou hebben, of ik bijvoorbeeld een psychose zou hebben en dat ik bang ben de controle over mezelf te verliezen en zelfmoord pleeg.. dat ik bang ben voor de toekomst en dat ik me opeens super schuldig over alles voel. Als ik ook maar 1 keer mijn moeder tegensprak moest ik al huilen uit schuldgevoel.

De oorzaak hiervan is duidelijk.. Sinds het in maart 2015 uit is gegaan met mijn vriendin ben ik mezelf eigenlijk steeds meer gaan isoleren. Ik heb vanwege haar mijn vriendengroep in de steek gelaten dus die zie ik ook niet meer. Op school ga ik heel veel om met twee klasgenoten maar buiten school doe ik nooit wat met ze. Ik heb niet zo'n sterke band met mijn broertje en mijn ouders, en eigenlijk ook niet echt met de rest van mijn familie. Daarom zit ik zo ongeveer 95% van de dag op mijn slaapkamer, behalve op schooldagen. Op vrije dagen en in de weekenden kom ik zo ongeveer alleen mijn slaapkamer uit om te eten, als mijn ouders me nodig hebben of als we iets met het gezin gaan doen (waar ik me eigenlijk ook nooit in meng want als mijn ouders bijvoorbeeld uit eten gaan dan eet ik ook liever thuis friet). De afgelopen zomervakantie en herfstvakantie is mijn slaapritme helemaal verpest, ik ging op z'n vroegst om 4 uur 's ochtends naar bed en werd 's middags rond 3 uur pas wakker. Ik heb de afgelopen maanden maar zelden gezond gegeten, zo ongeveer het enige dat ik doe is de frituur aanzetten of thuisbezorgd bestellen (soms zelfs middernacht omdat ik dan een eetbui krijg). Mijn ouders doen er ook gewoon niks meer aan omdat ik te eigenwijs ben om zelf de discipline aan te leren om gezonder te leven, en zij weten ook niet meer wat ze moeten.

Vorige week woensdag de huisarts bezocht, hij heeft mij 10 stuks temazepam (20mg) en 15 alprazolam (0.5mg) voorgeschreven. Temazepam om sneller in slaap te komen en alprazolam voor wanneer ik me angstig voel. De temazepam werkt echt als een charm, na het innemen ben ik na 20-30 minuten helemaal buiten westen en slaap ik (meestal) in 1 keer door. Ik mocht het eigenlijk maar 3 dagen achter elkaar gebruiken maar zit nu al aan de 6 dagen (ik heb op internet gelezen dat dit niet per se een probleem is). Alprazolam werkt opzich ook kalmerend overdag maar ik ben er heel de dag suf door. Mijn ogen zijn doodmoe en ik kan bijna niet stoppen met staren. Ik ben allang blij dat ik 's avonds goed in slaap kan komen (ook al ben ik de volgende dag niet 100% uitgerust)

Ik sta al ingeschreven bij Mentaal Beter, een zorginstantie die meerdere vestigingen door Nederland heeft. Ik heb hier 1 maand geleden mijn eerste intakegesprek gehad vanwege mijn eetproblemen. Nu de angst/depressie-problemen echter langzaam mijn leven overnemen, en mijn tweede intakegesprek a.s. vrijdag is, ga ik deze als prioriteit #1 bespreken met mijn psycholoog. Ik hoop dat we na een aantal vragenlijsten/tests een goede diagnose kunnen stellen en tot een goed behandelplan (graag i.c.m. medicatie) kunnen komen. Ik wil namelijk weer de realiteit in kunnen stappen, kunnen genieten van het leven en voor het eerst in jaren weer ECHT uit kunnen kijken naar bepaalde dingen. Ik wil graag weer extravert zijn, lekker willen socialiseren, uit willen gaan met vrienden.. dit zijn dingen die ik de afgelopen jaren gewoon niet meer durf, en waar ik ook geen behoefte/zin meer in heb. Ik voel me niet als een doorsnee 19 jarige jongen, en zo zou ik me wel graag willen voelen.

Dit is mijn eerste post hier, en ik zal het hier de komende tijd ook een beetje bijhouden :P Zijn er hier mensen die een angst- en/of paniekstoornis hebben (ervanuit gaande dat ik hier ook last van heb) en hoe gaan jullie hiermee om? Welke medicatie krijgen jullie en hoe staan jullie er momenteel voor? Dankjewel alvast :)

Edit: Herkent iemand deze zogehete ''derealisatie'' trouwens? Gewoon het gevoel alsof je meer in je hersenen leeft, dat je alles in een soort tunnelvisie ziet en het net is alsof je in een droom leeft. Het is heel eng en maakt op dit moment voor mij de angst ook erger.

[ Bericht 2% gewijzigd door iPancakeMix op 16-11-2016 01:37:45 ]
pi_166686945
Slp succes met het gesprek, de rest komt later wel.
pi_166686966
En pannenkoek, niet een mooi verhaal, maar wel duidelijk geschreven.

Goed als de wil er is. Geef jezelf de tijd.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')