[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #6

quote:

Op maandag 17 maart 2014 15:15 schreef DeLuna het volgende:

[..]

Jij hebt het steeds over een behandelaar. Is dat wat anders dan de psycholoog waar ik naartoe ga?

quote:

Op maandag 17 maart 2014 15:18 schreef DeLuna het volgende:

[..]



Nouja, ik zie het donderdag ook wel. Ik maak me er weer vele te druk over.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 11:45 schreef Murmeli het volgende:
Ik begin denk ik steeds meer te begrijpen van jouw gedachtenwereld spongeboss. Vind het verrot klote. Ik wou dat er iets/iemand was die het beter kon maken voor je, of die zaken van vroeger kon terug draaien, zodat je je niet zo ver af had hoeven schermen van mensen

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 12:46 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Het enige wat wij kunnen doen is zoeken naar een goede balans voor onszelf, ook al is die balans volledig anders dan wat "normaal" is.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 13:50 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Normaal is niet zo belangrijk
Maar idd een goede balans zoeken is waar het om draait. Dat geldt voor iedereen, maar voor jullie nog een beetje extra

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 14:20 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Anderen vinden dat helaas wel belangrijk. De agressie die ik mee maak / heb gemaakt spreekt voor zichzelf.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 14:23 schreef Murmeli het volgende:

[..]


Er lopen inderdaad idioten rond ja....
Net als mensen die nog steeds homo's/lesbiennes in elkaar slaan. Dan ben je toch niet helemaal 100?

Weet in ieder geval dat de figuren die zo doen zelf fout zitten. Niet jij.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 14:25 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat maakt voor de rest van de wereld helemaal niet uit. Het enige wat belangrijk is is geld en niet de mentale- en fysieke gezondheid van een persoon.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 14:27 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Zoals ik al vaker heb gezegd: je focust op de verkeerde mensen

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 14:27 schreef DeLuna het volgende:

[..]

Over het algemeen wel ja, maar ik maak hier op stage mee dat dat wel degelijk telt. Maar misschien is dat ook omdat we een stichting zijn en dus geen winst hoeven te maken.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 18:49 schreef babybanaan het volgende:
Inmiddels kennisgemaakt met mijn toekomstige behandelaar. Ik moet diegene een kans geven, maar vooralsnog vind ik deze therapeut eng. Hoop dat dat nog iets verandert, anders wordt het lastig therapieën.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 18:50 schreef appelsap het volgende:

[..]

Wat vind je eng aan jouw therapeut?

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 18:59 schreef babybanaan het volgende:

[..]

Tja, had ik dat maar concreet. De manier van doen vooral. Te gesloten, te rustig, maar weinig warm (vooralsnog). Zoiets, denk ik. En bovendien lijkt diegene in een aantal opzichten ook nog eens op iemand die veel met mijn problematiek te maken heeft. Dus is ook nog een eens trigger, die de hele therapiesetting extra onveilig maakt.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 19:00 schreef appelsap het volgende:

[..]

Heb je dat laatste ook kunnen aangeven? Het lijkt me heel moeilijk om je dan te kunnen openstellen als dat een trigger voor je is.

quote:

Op maandag 17 maart 2014 15:19 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

De psycholoog die ik had vond ik fijner.

Zojuist las ik dit, en toen dacht ik ja.... Dat is het....

When all by myself, I can think of all kinds of clever remarks, quick comebacks to what no one said, and flashes of witty sociability with nobody. But all of this vanishes when I face someone in the flesh: I lose my intelligence, I can no longer speak, and after half an hour I just feel tired. Talking to people makes me feel like sleeping. Only my ghostly and imaginary friends, only the conversations I have in my dreams, are genuinely real and substantial.

I suffer from life and from other people. I cant look at reality face to face. Even the sun discourages and depresses me. Only at night and all alone, withdrawn, forgotten and lost, with no connection to anything real or useful only then do I find myself and feel comforted.

ER zijn gewoon mensen als mij....

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 11:30 schreef appelsap het volgende:
Jemig Spongeboss, wat frustrerend. Ik snap dat je er klaar mee bent.
Ik zou vorig jaar in mei beginnen met DGT. Eerste afspraak met mijn nieuwe behandelaar viel toen al tegen. Daarna had ik afspraken die telkens verzet werden naar 'volgende week' waarna het dan wéér verzet werd, enzovoorts. Hele slechte communicatie ook. Uiteindelijk in oktober nóg geen tweede afspraak gehad. Toen heb ik het ook stopgezet. Zo frustrerend is dat.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 18:49 schreef babybanaan het volgende:
Inmiddels kennisgemaakt met mijn toekomstige behandelaar. Ik moet diegene een kans geven, maar vooralsnog vind ik deze therapeut eng. Hoop dat dat nog iets verandert, anders wordt het lastig therapieën.

quote:

Op maandag 17 maart 2014 15:19 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

De psycholoog die ik had vond ik fijner.

Zojuist las ik dit, en toen dacht ik ja.... Dat is het....

When all by myself, I can think of all kinds of clever remarks, quick comebacks to what no one said, and flashes of witty sociability with nobody. But all of this vanishes when I face someone in the flesh: I lose my intelligence, I can no longer speak, and after half an hour I just feel tired. Talking to people makes me feel like sleeping. Only my ghostly and imaginary friends, only the conversations I have in my dreams, are genuinely real and substantial.

I suffer from life and from other people. I cant look at reality face to face. Even the sun discourages and depresses me. Only at night and all alone, withdrawn, forgotten and lost, with no connection to anything real or useful only then do I find myself and feel comforted.

ER zijn gewoon mensen als mij....

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 11:30 schreef appelsap het volgende:
Jemig Spongeboss, wat frustrerend. Ik snap dat je er klaar mee bent.
Ik zou vorig jaar in mei beginnen met DGT. Eerste afspraak met mijn nieuwe behandelaar viel toen al tegen. Daarna had ik afspraken die telkens verzet werden naar 'volgende week' waarna het dan wéér verzet werd, enzovoorts. Hele slechte communicatie ook. Uiteindelijk in oktober nóg geen tweede afspraak gehad. Toen heb ik het ook stopgezet. Zo frustrerend is dat.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 11:45 schreef Murmeli het volgende:
Ik begin denk ik steeds meer te begrijpen van jouw gedachtenwereld spongeboss. Vind het verrot klote. Ik wou dat er iets/iemand was die het beter kon maken voor je, of die zaken van vroeger kon terug draaien, zodat je je niet zo ver af had hoeven schermen van mensen

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 21:57 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dit trouwens niet helemaal. Ik ben vaak ook in de war als ik alleen ben, en hoewel ik me dan meer op mijn gemak voel dan bij andere mensen, kan ik me ook dan onveilig voelen en het idee hebben dat ik hier niet thuishoor. Ik weet sowieso niet wat 'mezelf' is en daarvan raak ik ook in de war.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 23:12 schreef Murmeli het volgende:
Dat gevoel van moe en op zijn herken ik wel van een paar jaar geleden. Dat is geen fijn gevoel (understatement van de eeuw).

Kan je dit niet mbv verklaringen van artsen helder maken? Wat er gebeurt als je teveel loopt op een dag? En idem als je wat met mensen moet doen?
Ik kan me wel voorstellen dat ze willen proberen je aan het werk te krijgen, als ze je niet snappen en misschien denken ze ook wel: proberen kan geen kwaad.
Maar als het wel kwaad kan is dat niet zo chill natuurlijk
Heb je ze die website al laten lezen die je laatst hier postte?

quote:

Op donderdag 20 maart 2014 19:01 schreef zomertje het volgende:
Soort van paniekaanval tijdens t naar huis fietsen van mn werk. Was een lange dag vandaag met eerst therapie en daarna werk. Nu nog niet blij, moet ff verwerken denk ik. Niet fijn.

quote:

Op donderdag 20 maart 2014 15:08 schreef DeLuna het volgende:
Ben bij de psycholoog geweest. Ze werkt daar als POH-GG (praktijkondersteuner huisarts geestelijke gezondheid oid). Voordeel is dus dat het onder de huisarts valt en ik dus nog geen ER hoef te betalen!

We gaan nu eerst aan de gedachten werken, die ga ik opschrijven en daar de fouten uithalen.

quote:

Op donderdag 20 maart 2014 19:48 schreef babybanaan het volgende:
Momenteel zelf ook lekker in de knoop. Keuzes maken is meestal niet het sterkste punt van iemand met een ops. Zo ook bij mij niet. Alleen maar die angst om de verkeerde keuze te maken, te falen. Daar waar mijn hart ligt (voor zover ik dat weet), ligt ook de overtuiging dat er ik toch nooit goed genoeg voor ben. En ik ben ook nog over te halen met complimenten, ongeacht of ik zelf iets wil. Dan kan ik iets ineens leuk vinden, omdat iemand die mij een compliment heeft gegeven dat ook leuk vindt. Of omdat iemand me ergens toe uitnodigt. Dat is echt een waardeloze combinatie, want:
1. ik weet zelf totaal niet wat ik leuk vind
2. ik vind alleen dingen leuk omdat mensen die me niet kwetsen het ook leuk vinden
3. ik iets nog zo leuk kan vinden, ik kan toch niets
4. keuzes zijn bij mij daardoor nooit stabiel en definitief. ze kunnen met dezelfde vaart weer omgedraaid worden.
5. gevolg: ik maak geen keuze of ik kies iets dat veel te moeilijk is. erg verwarrend en een basis voor doodswensen.

En zo doe ik inmiddels al 7 jaar over mijn studiekeuze. Waardeloos. Laatste twee weken heel actueel met drie verschillende partijen die aan me trekken. Nu dus ook echt al twee weken volledig uit mijn doen.

quote:

Op dinsdag 18 maart 2014 22:53 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Ja het is wat het is, vaak loopt het niet....

[..]

Het probleem is dat ik niet zo sterk ben als de rest. Ik ben te gevoelig, maar de wereld is pijnlijk. We worden geboren en bij de geboorte wordt je als kind al vergeleken aan anderen. Op school wordt je ook vergeleken met anderen, wie is beter, wie leert sneller. Je blijft een klas zitten raakt al je vrienden kwijt. Voor je het weet raak je in een belachelijk soort van verliefdheid als je nog jong bent, je ziet die meid wel zitten. De meid die me altijd steunde als ik eens mooi schreef met alle inspanning. Vraag me af wat het van haar geworden is, maar zij beurde me altijd op waar andere me uitlachte om mijn slechte schrijven..

Toen naar een school met gehandicapte waar ik slim was en waar niemand rekening hield met mijn reuma, later de middelbare waar mensen me uitlachte omdat ik mijn eigen naam niet kon schrijven, iets wat ik wel kon... Het was echter gewoon niet leesbaar. En zo werd ik steeds vergeleken met alles maar het gevoel van die meid die blij voor me was als ik eens goed schreef en de jufrouw mij eens een sticker gaf. Want ja je kreeg alleen stickers als het netjes was. Dan was ze blijf voor me, door haar actie ook de rest van de klas.

Later heb ik zoiets nooit ervaren alleen ruzies en conflict met anderen. En als ik andere mensen samen zie spelen, ze hebben plezier een soort van geborgenheid die ze elkaar geven. Doordat we vergeleken worden met anderen doordat we een beeld krijgen van onszelf raken we psychologisch gewond. Misschien dat andere elkaar sterk houden als kleine vlammen die een grote vlam worden. Jij bent gewond geraakt, ik ben gewond geraakt we zijn allemaal gewond geraakt. Alleen was er nooit iemand die tegen mij zei, 'ik ben gewond, jij bent gewond. We maken er samen wat van.'

Goeie vriendschappen etc heb ik nooit gehad, en nu is het te laat omdat nog te laten gebeuren. Ik weet niet of ik moet huilen of dat ik blij moet zijn. Ergens voel ik wel een traan maar een schizoïde kan geloof ik niet eens meer huilen al zou hij willen, en zou ik huilen heeft het toch geen nut want niemand die me troost. Niet dat mensen mij kunnen troosten die fase ben ik ver voorbij. De laatste tijd ben ik te zeer bezeten geweest door de haat. Nu ben ik gewoon tot de conclusie gekomen dat iedereen gewond is.

Het is echter te laat voor een sociaal bevredigend leven, het is nu te laat. Als een tijdmachine bestond en ik zou hem maar een keer kunnen gebruiken, dan zou ik naar mezelf gaan en me bewapenen met de kennis van nu. Maar nu ben ik moe en weet ik niet meer wat ik moet, het doet best pijn eigenlijk om zo te leven als ik leef. Van dag tot dag met de toekomst die alsmaar een revolver op me richt, en dan de illusies dat het allemaal wel goed komt. Ik zou niet weten wat ik moest als ze morgen mijn uitkering afpakken en me ergens in een baantje proppen waar ik iedere dag met mensen moet omgaan, pijn moet hebben van de reuma. Zondag weg geweest ik kan nu nog steeds niet fatsoenlijk lopen of zonder pijn iets doen. Dan zou ik niet weten wat ik moet als het allemaal in het honderd loopt. Wat kan ik dan nog?

Ik weet het niet meer, ik ben zonder plan, zonder iets om op terug te vallen. Leven van dag tot dag, is lastiger dan ik dacht....

[..]

Wat is de zelf? Het geld op de bank, de meubels die je koopt. De kleren die je draagt is dat de zelf? Als mijn naam Pieter was, zou dat niet gewoon eenvoudig een naam zijn. Waarom moeten we zoveel dingen aan onszelf hangen. Als je iets wil zijn, waarom dan niet gewoon liefde zijn. Waarom niet gewoon vriendelijk zijn? Waarom zou je een individu moeten zijn die zo of zo reageert op dingen.

Ik denk dat ik geen beeld meer hoef van mezelf, als ik mijn psychologische problemen kon opruimen als ik niet zo'n wrak was. Dan zou ik niets meer willen zijn, ik zou dan gewoon een individu zijn en datgene zijn wat ik voel. En mijn gevoel me laten leiden.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2014 08:57 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Het is niet te laat. Ik ben geloof ik ouder dan jij (34) en pas nu begint mijn leven een beetje de goede kant op te gaan.

Wat jij beschrijft over je jeugd, herken ik wel. Mensen kunnen ontzettend gemeen zijn en de puberteit is een hele zware periode als je er niet bij hoort.

Maar probeer je niet te laten meeslepen in je negatieve gedachten. Dat het leven nu kut voor je is, wil niet zeggen dat dat altijd zo hoeft te zijn. De enige zekerheid in het leven is dat niks zeker is; dat zou tevens heel goed kunnen betekenen dat er ooit iets op jouw pad komt waardoor je heel anders naar dingen gaat kijken en je een stuk gelukkiger wordt.

Dat je niet goed weet wie je bent en je jezelf 'blanco' voelt, herken ik ook. Maar ook dat gevoel hoeft er niet altijd te zijn.

Ik snap heel goed dat je verbitterd bent, maar probeer het niet allemaal op te geven. Het komt op den duur wel: je moet er misschien keihard voor werken en heel wat jaren geduld hebben. Maar de moeite die je erin stopt, betaalt zich op den duur terug op welke manier dan ook.

Als je je emoties niet goed verbaal over kan brengen, doe het dan op papier en laat daarin weten dat je absoluut geen vertrouwen meer hebt in je behandelaar en beargumenteer dat. Als jij duidelijk daarover kan communiceren, kunnen ze er niet meer om heen en moeten ze jou hoe dan ook serieuzer nemen.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2014 08:57 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Het is niet te laat. Ik ben geloof ik ouder dan jij (34) en pas nu begint mijn leven een beetje de goede kant op te gaan.

Wat jij beschrijft over je jeugd, herken ik wel. Mensen kunnen ontzettend gemeen zijn en de puberteit is een hele zware periode als je er niet bij hoort.

Maar probeer je niet te laten meeslepen in je negatieve gedachten. Dat het leven nu kut voor je is, wil niet zeggen dat dat altijd zo hoeft te zijn. De enige zekerheid in het leven is dat niks zeker is; dat zou tevens heel goed kunnen betekenen dat er ooit iets op jouw pad komt waardoor je heel anders naar dingen gaat kijken en je een stuk gelukkiger wordt.

Dat je niet goed weet wie je bent en je jezelf 'blanco' voelt, herken ik ook. Maar ook dat gevoel hoeft er niet altijd te zijn.

Ik snap heel goed dat je verbitterd bent, maar probeer het niet allemaal op te geven. Het komt op den duur wel: je moet er misschien keihard voor werken en heel wat jaren geduld hebben. Maar de moeite die je erin stopt, betaalt zich op den duur terug op welke manier dan ook.

Als je je emoties niet goed verbaal over kan brengen, doe het dan op papier en laat daarin weten dat je absoluut geen vertrouwen meer hebt in je behandelaar en beargumenteer dat. Als jij duidelijk daarover kan communiceren, kunnen ze er niet meer om heen en moeten ze jou hoe dan ook serieuzer nemen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 10:17 schreef zomertje het volgende:
Gisteren gingen alle triggers ff af bij t muziek maken. Heb er vandaag nog last van, wil het allemaal even niet weten bijvoorbeeld. Hoop dat t weer overgaat :/

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 12:33 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Erg vervelend. Doe maar lekker rustig aan

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 13:09 schreef zomertje het volgende:

[..]

Thanks (zie je wel dat jij ook lief kan zijn? )

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 13:15 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik heb geen moeite met lief zijn.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 13:29 schreef zomertje het volgende:

[..]

Voor mij een van de belangrijkste dingen in t leven. Lieve mensen enzo En die zijn er meer dan je denkt...

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 13:43 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Misschien. Ik ben daar zelf niet van overtuigd. Ik heb nog steeds geen tegenbewijs gezien van mijn idee dat verreweg de meeste mensen moeite hebben met lief zijn tegen mij.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 13:43 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Misschien. Ik ben daar zelf niet van overtuigd. Ik heb nog steeds geen tegenbewijs gezien van mijn idee dat verreweg de meeste mensen moeite hebben met lief zijn tegen mij.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 14:40 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Maar wat is het bewijs dat ze niet lief tegen je zijn?

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 14:43 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ben je zelf wel lief dan? En dan nog, je hebt maar een paar echt aardige mensen nodig in je leven. Goede vrienden kan ik ook maar op 1 hand tellen, geeft niks.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 15:09 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb ook meerdere malen meegemaakt dat mensen mij gemene dingen hebben aangedaan en ik ben heel vaak gekwetst geweest. Ik verbind daar echter niet de redenatie aan dat mensen slecht zijn. Ik betrek het meer op mezelf, namelijk dat er iets mis is met mij dat mensen zo tegen mij doen.

Ik ben geen onaardige jongen, maar toch heb ik maar weinig vrienden en voel ik me vaak eenzaam. Ik weet dat ik door mijn verleden erg verlegen en introvert ben geworden. Automatisch ga ik mensen uit de weg, uit angst gekwetst of afgewezen te worden. Ik doe mijn best om dit gedrag van mij te overwinnen, maar dat blijft moeilijk. Echter heb ik geen keus om aan mezelf te blijven werken: het is iets wat ik in het leven moet leren.

Als je de oorzaak buiten jezelf ziet, namelijk dat het aan de wereld om je heen ligt, wordt die wereld voor jou bedreigender, donkerder en angstaanjagender. Dan snap ik wel dat je de behoefte voelt om je van de maatschappij te onttrekken en een solitair bestaan wilt opbouwen. Wanneer je dingen meer bij jezelf gaat zoeken, voelt dat toch beter, omdat je jezelf namelijk kan sturen en veranderen.

Het betekent natuurlijk niet dat alles aan jezelf ligt, evenmin dat alles aan anderen ligt.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 15:41 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Mijn ervaringen met mensen tot nu toe. Ik heb het alleen over mezelf trouwens. Ik geloof best dat jullie ervaringen totaal anders zijn.

[..]

Ja, ik ben lief. Ik ben daar zelfs op getest. Ik heb geen goede vrienden.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:12 schreef zomertje het volgende:

[..]

Dan heb je misschien de pech gehad om alleen maar de verkeerden tegen te komen. Ik heb er ook maar eentje over uit de pakweg eerste 30 jaar van mn leven. De rest is van daarna. Mensen die ouder worden, worden vaak ook wijzer. Ze oordelen minder snel, omdat ze zelf hebben ervaren hoe vervelend dat kan zijn. Ze kijken verder dan dikke auto en uiterlijk vertoon bijvoorbeeld. Ook ikzelf ben veranderd, echter geworden. Voor mij lijkt dat te werken.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:33 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat kan heel goed, maar ik kan daar eerlijk gezegd niet veel mee. Ik ben al schizoïde, een permanente stoornis, door mijn ervaringen. Ik kom daar niet meer vanaf, ongeacht hoe lief mensen nu tegen me doen. Dat is de realiteit. Ik voel al geen plezier meer in mijn leven. Ik heb nog steeds geen leuke contacten. Mijn behandelaar zegt dat ik daar mee moet leren leven. Ik zeg dat we het met z'n allen (inclusief ik) alles anders aan moeten pakken om te voorkomen dat er in de toekomst meer mensen mijn problemen krijgen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:41 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik heb een ontwijkende ps door mn verleden, voornamelijk al dan niet bewust veroorzaakt door mensen. Alleen moet ik daar mee leven en de mensen die nu in mn leven zijn geven me gelukkig de kans om mezelf te mogen zijn daarmee.

En natuurlijk moet het anders, maar dat red je niet zomaar. Mishandeling, sexueel misbruik, pesterijen, er zijn vele oorzaken van stoornissen zoals de mijne. Maar hoe verander je dat? Goede hulp vind ik zelf op dit moment ook erg belangrijk, want dat is vaak niet in orde.

quote:

Op donderdag 20 maart 2014 19:48 schreef babybanaan het volgende:
Momenteel zelf ook lekker in de knoop. Keuzes maken is meestal niet het sterkste punt van iemand met een ops. Zo ook bij mij niet. Alleen maar die angst om de verkeerde keuze te maken, te falen. Daar waar mijn hart ligt (voor zover ik dat weet), ligt ook de overtuiging dat er ik toch nooit goed genoeg voor ben. En ik ben ook nog over te halen met complimenten, ongeacht of ik zelf iets wil. Dan kan ik iets ineens leuk vinden, omdat iemand die mij een compliment heeft gegeven dat ook leuk vindt. Of omdat iemand me ergens toe uitnodigt. Dat is echt een waardeloze combinatie, want:
1. ik weet zelf totaal niet wat ik leuk vind
2. ik vind alleen dingen leuk omdat mensen die me niet kwetsen het ook leuk vinden
3. ik iets nog zo leuk kan vinden, ik kan toch niets
4. keuzes zijn bij mij daardoor nooit stabiel en definitief. ze kunnen met dezelfde vaart weer omgedraaid worden.
5. gevolg: ik maak geen keuze of ik kies iets dat veel te moeilijk is. erg verwarrend en een basis voor doodswensen.

En zo doe ik inmiddels al 7 jaar over mijn studiekeuze. Waardeloos. Laatste twee weken heel actueel met drie verschillende partijen die aan me trekken. Nu dus ook echt al twee weken volledig uit mijn doen.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2014 08:57 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Het is niet te laat. Ik ben geloof ik ouder dan jij (34) en pas nu begint mijn leven een beetje de goede kant op te gaan.

Wat jij beschrijft over je jeugd, herken ik wel. Mensen kunnen ontzettend gemeen zijn en de puberteit is een hele zware periode als je er niet bij hoort.

Maar probeer je niet te laten meeslepen in je negatieve gedachten. Dat het leven nu kut voor je is, wil niet zeggen dat dat altijd zo hoeft te zijn. De enige zekerheid in het leven is dat niks zeker is; dat zou tevens heel goed kunnen betekenen dat er ooit iets op jouw pad komt waardoor je heel anders naar dingen gaat kijken en je een stuk gelukkiger wordt.

Dat je niet goed weet wie je bent en je jezelf 'blanco' voelt, herken ik ook. Maar ook dat gevoel hoeft er niet altijd te zijn.

Ik snap heel goed dat je verbitterd bent, maar probeer het niet allemaal op te geven. Het komt op den duur wel: je moet er misschien keihard voor werken en heel wat jaren geduld hebben. Maar de moeite die je erin stopt, betaalt zich op den duur terug op welke manier dan ook.

Als je je emoties niet goed verbaal over kan brengen, doe het dan op papier en laat daarin weten dat je absoluut geen vertrouwen meer hebt in je behandelaar en beargumenteer dat. Als jij duidelijk daarover kan communiceren, kunnen ze er niet meer om heen en moeten ze jou hoe dan ook serieuzer nemen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 21:44 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Volgende week een afspraak dan maak ik er een eind aan ik geloof er niet meer in. Ik ga het opgeven het leven was te sterk. Ik ga bij de pakken neerzitten en mijn eind afwachten.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:19 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Als je maar geen gekke dingen doet.

Als het je allemaal teveel is, neem dan gewoon rust en laat het allemaal op je af komen. Misschien ben je nu nog niet aan therapie toe, maar in een later stadium van je leven wel.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:09 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik denk dat het een stukje van beiden is, soms zijn mensen slecht, vaak zijn mensen onwetend en misschien heb je toch een deel zelf bepaald door er heftiger op te reageren dan nodig bijvoorbeeld of conclusies te trekken die je niet gecheckt hebt.

Daarnaast kun je de ander nooit veranderen en moet je dus iets met jezelf. Dat is ook wat ik nu leer in de therapie, vanuit je zelf gaan bepalen hoe je met dingen om gaat. Vind je iemand een hork? laat hem buiten je leven, er zijn genoeg andere mensen die wel ok zijn.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:25 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Nee gekke dingen heb ik al gedaan dat haalt niets uit. Hoewel als mijn ouders morgen sterven dan heb ik ook niets meer.

Mocht het leven normaal gaan zonder absurde abnormale gebeurtenissen zal ik gewoon netjes. Maar therapie is niet eens therapie het is iemand die met me praat en zegt dat ik een opleiding moet doen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:40 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Nogmaals, als hij daar zo op blijft hameren, moet hij beargumenteren waarom dat zo goed voor je zou zijn. Het zou ook kunnen zijn dat hij je aan het testen is. Misschien vindt hij je te passief en hoopt hij dat jij je behoeften gaat aangeven. Ik weet dat uiteraard niet, want ik ben er niet bij.

Maar het kan ook dat hij geen geschikte therapeut voor jou is. Als hij je niet kan helpen, stop er dan mee. Maar dat betekent niet dat alle therapeuten jou niet kunnen helpen. Er zijn echt wel behandelaars waarmee je meer een klik voelt en die jou beter kunnen begrijpen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:33 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat kan heel goed, maar ik kan daar eerlijk gezegd niet veel mee. Ik ben al schizoïde, een permanente stoornis, door mijn ervaringen. Ik kom daar niet meer vanaf, ongeacht hoe lief mensen nu tegen me doen. Dat is de realiteit. Ik voel al geen plezier meer in mijn leven. Ik heb nog steeds geen leuke contacten. Mijn behandelaar zegt dat ik daar mee moet leren leven. Ik zeg dat we het met z'n allen (inclusief ik) alles anders aan moeten pakken om te voorkomen dat er in de toekomst meer mensen mijn problemen krijgen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:45 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Dat heb ik al beargumenteerd meerdere keren. Maar het lukt niet... Hij blijft gewoon doorgaan... Erover... Therapie heb ik ook niet hij denkt dat alles goed komt als ik aan een opleiding begin of zo.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 23:01 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Stop er dan mee en ga naar een andere therapeut.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:59 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Het valt me trouwens op dat jij en Spongeboss erg jullie identiteit ontlenen aan jullie persoonlijkheidsstoornis. Het is een stoornis waar je last van hebt, maar als persoon ben heel veel meer dan alleen maar schizoide/schizotypisch/paranoide.

En het klopt tot op zekere hoogte inderdaad dat je verleden bepaald wie jij nu bent. Je zal wellicht altijd iemand blijven die nogal op zichzelf is en niet door iedereen wordt begrepen. Dat is trouwens helemaal niet erg. Mensen zijn allemaal anders en wat voor de één prettig is, hoeft niet bij de ander zo te zijn.

Maar evengoed blijf je gedurende je leven veranderen. Je kijkt bijvoorbeeld nu anders tegen dingen aan dan vroeger en in de toekomst zal je weer anders tegen dingen aankijken dan nu. Je zal je dan ook anders voelen.

Met andere woorden: hoe gelukkig of ongelukkig jij bent, wordt niet van tevoren in je jeugd bepaald. Je bent niet verdoemd. Ook jij kan gelukkiger worden.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 23:04 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

De laatste twee wilden allemaal hetzelfde ik weet niet waar ik nu naar moet en ik moet dan weer bij de huisarts zo'n papiertje regelen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 23:17 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik weet niet wat "erg" is trouwens. Wij zijn niet de stoornis, maar de stoornis is wel onderdeel van onze persoonlijkheid. Onze persoonlijkheid genereert onze problemen. Door mijn persoonlijkheid ben ik bijvoorbeeld niet in staat om erg gelukkig te worden.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 08:02 schreef sitting_elfling het volgende:
Spongeboss & Pullzar hebben jullie relaties gehad?

@spongeboss, respect dat je toch zo loopt te vechten .

Als ik om me heen kijk zijn het met name de mensen met een fucked up jeugd waar ik goed mee op kan schieten.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 04:54 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Als jij ervan overtuigd bent dat je nooit gelukkig gaat worden, ga je het waarschijnlijk ook niet worden. Als jij ervan overtuigd bent dat de mensheid slecht is, zal je alleen het slechte in de mens zien.

Het is jouw perceptie. Iedereen kijkt op zijn eigen manier naar de wereld om zich heen, maar tevens zijn er heel veel raakvlakken waarin wij mensen ons in elkaar herkennen. We kunnen bijvoorbeeld lachen om dezelfde grappen, genieten van dezelfde dingen of verdriet hebben om dezelfde gebeurtenissen. Mensen zoeken elkaar op, omdat ze gevoelens en gedachten bij elkaar herkennen.

Ik denk dat jij misschien dingen hebt meegemaakt waardoor jij de wereld om je heen ervaart als zwarter, negatiever en bedreigender. Jouw perceptie wijkt daardoor teveel af van hoe de meeste mensen naar de wereld kijken.

Ik heb zelf trouwens ook in mijn puberteit gehad. Ik voelde mij toen ook verdoemd en mijn gevoel was volkomen afgevlakt. Ik vluchtte heel erg in mijn fantasiewereld, omdat mijn fantasie veel mooier was dan die grauwe kutwereld waarin ik naar mijn idee voor altijd een minderwaardige outcast zal blijven.

Ik had geloof ik al eens verteld hier dat ik op mijn 16e door mijn ouders naar een huiswerkschool werd gestuurd, waar ik elke dag verplicht naartoe moest om daar mijn huiswerk te maken. Ik zat daar uren per dag en ik zat 'opgescheept' met andere mensen. Ik vond het in het begin verschrikkelijk (vooral uit angst om door hen gepest of vernederd te worden). Later ging ik toch voorzichtig aansluiting bij hen zoeken door bijvoorbeeld in de pauzes bij de groep te staan, ook al zei ik weinig. Ik merkte dat ik geaccepteerd werd en me ook in hen kon herkennen op sommige punten. Wat op den duur heel erg begon te veranderen, was hoe ik de wereld zag. De wereld was op den duur niet grijs meer. Ik kreeg het gevoel dat deze wereld ook voor mij geluk kon bieden. Ik had nog steeds het gevoel dat ik daar 1000% mijn best voor moest doen. Maar alleen het feit dat het mogelijk is, sleepte mij erdoorheen. Ik had het minder nodig om in een fantasiewereld te leven, want de realiteit werd leuker.

Ik was er daarna nog lang niet. Mijn gevoel was nog steeds erg vlak. Ik kreeg wel allemaal vreemde lichamelijke klachten, zoals bijvoorbeeld uitslag in mijn hals. Verder zag ik altijd opvallend wit en ik was altijd verschrikkelijk moe. Met de jaren werden de lichamelijke klachten steeds vreemder, totdat ik op een dag last kreeg van mijn ademhaling en toen raakte ik verschrikkelijk in paniek. De huisarts zei dat het gewoon hyperventilatie was, maar dat kon mij niet geruststellen. Vanaf het moment dat ik ging hyperventileren, kreeg ik last van heftige paniekaanvallen en allemaal andere vreemde gevoelens (derealisatie en depersonalisatie).

Gek genoeg beschouw ik die paniekaanvallen achteraf gezien als iets positiefs. Mijn gevoel brak namelijk open. En omdat ik in paniek was, moest ik noodgedwongen mensen in vertrouwen nemen om uit te kunnen leggen wat er met mij aan de hand was.

Wat ik met mijn verhaal wil zeggen: je kan ook op latere leeftijd dingen anders gaan beleven en gevoelens krijgen die je heel lang niet meer of misschien wel nooit eerder hebt gevoeld.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 11:22 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Er is geen sprake van een overtuiging. Er is sprake van anhedonie. http://nl.wikipedia.org/wiki/Anhedonie
Het is onderdeel van schizoïde.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 11:27 schreef zomertje het volgende:

[..]

Maar daar zijn dus wel behandelvormen voor zo te zien?

quote:

There is no validated treatment for social anhedonia.[56] Future research should focus on genetic and environmental risk factors to home in on specific brain regions and neurotransmitters that may be implicated in social anhedonia etiology and could be targeted with specialized pharmacological or behavioral treatments. Social support may also play a valuable role in the treatment of social anhedonia Blanchard et al. (2011) [57] found that a greater number of social supports as well as a greater perceived social support network were related to fewer schizophrenia-spectrum symptoms and to better general functioning within the social anhedonia group. Therefore, future studies should also examine ways to increase social support among individuals with social anhedonia in order to alleviate some of the symptoms.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 11:48 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik weet niet of ik dat stukje op de wiki kan geloven. CGT achtige zaken werken niet bij schizoïde. Verder wordt er geen bron gegeven. Ik heb zelf last van de sociale variant, niet van de seksuele. Op de Engelse wiki staat:

[..]

Ik ga nu die extra ondersteuning krijgen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 11:22 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Er is geen sprake van een overtuiging. Er is sprake van anhedonie. http://nl.wikipedia.org/wiki/Anhedonie
Het is onderdeel van schizoïde.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 12:58 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Hoe jij je voelt, heeft ook te maken met hoe jij denkt.

Begrijp me niet verkeerd en denk niet dat ik jouw problemen wil bagateliseren. Ik wil je alleen wel meegeven dat je de kracht hebt om je situatie te veranderen, ook al kan je je dat misschien nu niet voorstellen. Het zou kunnen dat je nog jaren tevergeefs aan jezelf probeert te werken en dat kan behoorlijk zwaar en hopeloos voelen. Maar ooit zal het beter worden. Volgens mij beschik je wel over voldoende zelfinzicht en intelligentie. Je bent niet kansloos.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 12:45 schreef zomertje het volgende:

[..]

CGT is niet t enige wat er is. Anti depressiva werken niet zeker?

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:10 schreef Pulzzar het volgende:
By the way,

Volgens mij laat dit filmpje heel goed zien hoe iemand met een schizotypische perssonlijkheidsstoornis kan denken, voelen en leven:

Joris' Showroom - Het Zilvervrouwtje uit Franeker

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:16 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Schizoide is wat anders dan schizotypisch

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:13 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Zelfinzicht en intelligentie worden niet geraakt door mijn stoornis.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:42 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Klopt. Maar zelfinzicht en intelligentie maken je in staat om naar jezelf en anderen te kijken en te begrijpen waarom jij doet zoals je doet en waarom anderen doen zoals ze doen. Je komt misschien niet van je stoornis af, maar je kan wel degelijk leren hoe je een betere kwaliteit van leven krijgt.

Mijn ouders zijn 20 jaar geleden gescheiden. Mijn moeder is na al die jaren nog erg verdrietig dat mijn vader bij haar is weggegaan. Ze blijft erg in de slachtofferrol hangen en wil totaal niet inzien dat zij ook aandeel heeft in de scheiding; ze is erg afhankelijk en claimerig en o.a. daardoor was mijn vader weggegaan. Maar dat ziet ze zelf niet in. Het is volgens haar allemaal de schuld van mijn vader en iedereen die 'zijn kant' kiest, is in haar ogen een verrader. Ze heeft heel vaak het advies gekregen om psychische hulp te zoeken, maar dat wil ze niet aanvaarden.

Als je moeilijke dingen meemaakt, mag je daar best verdriet om hebben. Maar als je verder met je leven wilt, moet je gaan mentaliseren om het allemaal op een rij te kunnen zetten en vind je de rust om je leven te kunnen herpakken. Mensen die dat niet kunnen of willen kunnen, zullen er voor altijd in blijven hangen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 14:13 schreef Murmeli het volgende:
Nu doe je hetzelfde als de moeder van pulzzar: de oplossing buiten jezelf leggen, geen verantwoordelijkheid nemen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 14:41 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik bevind me in de kern van de oplossing. Ik werk bij die organisatie.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 15:29 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Daar heb ik het ook niet over. Dat is zeker supergoed!
Meer de toon van je post, daar leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. Dat is althans mijn gevoel erbij

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:10 schreef Pulzzar het volgende:
By the way,

Volgens mij laat dit filmpje heel goed zien hoe iemand met een schizotypische perssonlijkheidsstoornis kan denken, voelen en leven:

Joris' Showroom - Het Zilvervrouwtje uit Franeker

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:42 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Klopt. Maar zelfinzicht en intelligentie maken je in staat om naar jezelf en anderen te kijken en te begrijpen waarom jij doet zoals je doet en waarom anderen doen zoals ze doen. Je komt misschien niet van je stoornis af, maar je kan wel degelijk leren hoe je een betere kwaliteit van leven krijgt.

Mijn ouders zijn 20 jaar geleden gescheiden. Mijn moeder is na al die jaren nog erg verdrietig dat mijn vader bij haar is weggegaan. Ze blijft erg in de slachtofferrol hangen en wil totaal niet inzien dat zij ook aandeel heeft in de scheiding; ze is erg afhankelijk en claimerig en o.a. daardoor was mijn vader weggegaan. Maar dat ziet ze zelf niet in. Het is volgens haar allemaal de schuld van mijn vader en iedereen die 'zijn kant' kiest, is in haar ogen een verrader. Ze heeft heel vaak het advies gekregen om psychische hulp te zoeken, maar dat wil ze niet aanvaarden.

Als je moeilijke dingen meemaakt, mag je daar best verdriet om hebben. Maar als je verder met je leven wilt, moet je gaan mentaliseren om het allemaal op een rij te kunnen zetten en vind je de rust om je leven te kunnen herpakken. Mensen die dat niet kunnen of willen kunnen, zullen er voor altijd in blijven hangen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 16:04 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dan zit je gevoel mijn inziens verkeerd. Ik ben getest op het één en ander, zoals sociale vaardigheden en autisme. Als ik echt een psychopathische klootzak was, dan wist ik wel zeker dat ik geheel verantwoordelijk ben voor mijn situatie. De realiteit is dat ik juist compleet het omgekeerde ben van dat. Er is geen goede reden om mij sociaal te isoleren.
Ik ken nu een paar goede mensen via de studentenvereniging. Vrienden zijn ze niet, maar ik kan goed met ze opschieten en zij met mij. De mensen van The Venus Project behandelen me ook als een gelijke. Ik heb het vermoeden dat het juist omgekeerd is. Ik denk, zoals eerder tegen me is gezegd, dat ik gewoon uitzonderlijk veel idioten ben tegengekomen in mijn verleden.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 17:26 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Hehe we sluiten ons af om hoe ze ons behandeld hebben. Zouden we onze emoties openzetten, niet dat dat kan geloof ik. Maar zou het mogelijk zijn dan zou zoveel ellende eruit komen ik denk dat ik dan gelijk van een brug spring van de grote terror. Heb jij dat gevoel niet?

En wij schizoïde hebben zeker wel sociaal etc, daarom isoleren we ons. we willen geen pijn meer en anderen ook geen pijn doen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 17:39 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Nee, dat gevoel heb ik niet. Ik zou niet weten wat er zou gebeuren. Ik denk niet eens dat het mogelijk is, dus er zal waarschijnlijk ook nooit iets gebeuren.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 17:41 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Hmm mogelijk zal het niet zijn, maar soms voel ik dat er veel ellende in mijn wortels ligt, dat wil ik niet loslaten. Maar goed mensen zijn allemaal van mening dat schizoïde een overtuiging is, dus het is lastig in deze wereld. Ik doe niet eens meer de moeite om er met mensen over te praten. Denken allemaal dat het gewoon een fase is of iets waar ik me overheen moet zetten.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 17:56 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Inderdaad. Schizoïde is juist niet goed te behandelen, omdat het geen overtuiging is.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 16:56 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Men oh men .Respect. Moeilijke wereld is dat toch wel.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 23:56 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik vind het ergens wel een mooi filmpje. Ik denk niet "die vrouw is knettergek" al heeft ze wel psychotische ideeën. (In Joris' Showroom komen nog veel vreemdere mensen voor.) Maar het fascineert me dat ze een heel eigen wereld met een bepaalde logica heeft gecreëerd en daarin probeert ze haar geluk en levensdoel te zoeken. Je moet haar ook in haar waarde laten denk ik en haar er niet van proberen te overtuigen dat ze het allemaal verkeerd ziet.

Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat dit een schizotypische persoonlijkheidsstoornis (in vrij heftige vorm) is.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 08:18 schreef DeLuna het volgende:

[..]

Ik vind zo'n project overigens helemaal niks met je stoornis te maken hebben. Als iedereen een stoornis zou hebben die aan een project werkt wat anderen onrealistisch vinden dan loopt de halve wereld met een stoornis rond. Iedereen heeft zijn eigen doelen en dingen in het leven en omdat iemand ergens een norm heeft gesteld is dit maar apart? Vind ik onzin.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 08:18 schreef DeLuna het volgende:

[..]

Ik vind zo'n project overigens helemaal niks met je stoornis te maken hebben. Als iedereen een stoornis zou hebben die aan een project werkt wat anderen onrealistisch vinden dan loopt de halve wereld met een stoornis rond. Iedereen heeft zijn eigen doelen en dingen in het leven en omdat iemand ergens een norm heeft gesteld is dit maar apart? Vind ik onzin.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 13:53 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik denk oprecht dat het percentage *weirdos* behoorlijk hoog is hoor! Neem een 100 random mensen uit Nederland, dan is daar echt niet 95 van mentaal gezond.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 15:05 schreef zomertje het volgende:

[..]

1 op de 4 mensen krijgt te maken met een psychisch iets heb ik ergens gelezen.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 15:25 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik herinner me dat als, 1 op de 4 mensen krijgt te maken met een diagnose voor een mentale stoornis. Dat is (imho) echt gruwelijk veel .

Uit een 100 personen (18-44) heb je 1 met schizofrenie, 3,5 met PTSD, 3 met een anxiety disorder, 7 met een sociale fobie, 10 met een mood disorder, 7 met een depressie, 1,5 met een dysthymic stoornis, 2,5 met een bipolaire stoornis, 4 met ADHD en ik kan nog wel even doorgaan. Uit Amerikaanse gegevens.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 15:28 schreef zomertje het volgende:

[..]

Amerikaanse gegevens zijn geen goede bron. Daar wordt te snel met medicijnen gegooid onder druk van de ouders. Ik zou de NL gegevens willen zien. Mijn stoornis heeft 1 tot 5% van NL.

[subtitled] Part 1: Stephen Fry The Secret Life Of The Manic Depressive

quote:

Op maandag 24 maart 2014 15:34 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Moah weet ik niet. Volgens mij is dit ook niet altijd slecht? ik had laatst deze gezien..

[subtitled] Part 1: Stephen Fry The Secret Life Of The Manic Depressive

En daar zie je dat bijv. ook in Amerika vrij vroeg bepaalde diagnoses worden gezet, maar in mijn optiek (zoals de video laat zien) heb ik ook wel het idee dat dat noodzakelijk was.

En volgens mij staat een diagnose los van medicatie? Not sure about this one though.

quote:

Op zaterdag 29 maart 2014 17:15 schreef Sylvana het volgende:


lang verhaal...

quote:

Op zaterdag 29 maart 2014 19:47 schreef zomertje het volgende:

[..]


Ik moest vandaag nog aan je denken, vroeg me af hoe het ging. Ik hoop dat ze een tussenweg vinden voor je, want je moet vooruit kunnen gaan, en dan helpt overbelasting niet. Laat het maar weten als je weer puf hebt om even contact te zoeken hier

quote:

Op zaterdag 29 maart 2014 20:39 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Dankjewel en ja precies. Het heeft gewoon totaal geen zin om daar te zijn als ik zo moe ben en daardoor niet volledig mee kan doen. Als ze geen oplossing weten dan denk ik erover om dan toch maar naar de dagbehandeling over te stappen.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 06:38 schreef Salmannassar het volgende:
Hi,all.
FF een update: mijn RM is verlopen en wordt niet verlengd. De ingewijden begrijpen dat ik dermate goed nieuws FF van de daken wil schreeuwen. Maar zal jullie nu weer met rust laten.
Het gaat net zo lekker. Kom eens forumhoppen op het bipolairen-topic Murmeli en Kuolema. Daar zijn de verhalen wat langer....

quote:

Op zondag 30 maart 2014 13:17 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Lastig zeg, dat het zo zwaar is. Ik hoop dat er een goede oplossing komt.
En dat je je ccp deze week afkrijgt. Dat is inderdaad nogal veel werk. Wij werkten daar nog een beetje aan verder in de therapie, dat was wel fijn.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 08:22 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Wat fijn dat je RM niet verlengt is, gefeliciteerd!

quote:

Op maandag 31 maart 2014 09:18 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Dankjewel schat Vooral als je nagaat wat erin stond. "Het was vast komen te staan dat ik in staat was tot het toebrengen van ernstig lichamelijk letsel, dat ik een gevaar ben voor de geestelijke gezondheid van anderen, een gevaar voor de openbare orde en , last but not least, goederen" end quote. En iedereen op Fok! KAN weten dat ik het tegenovergestelde ben van dat. Dan moeten ze 1 van mijn +/- 2000 posts (bij twijfel meerdere) er maar eens erop nalezen mocht aan deze lezing van mijn feiten twijfel gerezen zijn. Ik ben lief!!! Een onschuldig lam, eens afgedwaald bij de kudde en ontvoerd door wolven die het gemumd hadden op mijn schaapskleren teneinde die voor eigen faveure aan te wenden in hun bloeddorstige jacht op nieuwe prooien voor hun in wolvenkring afgesproken gekonkel voor steekpenningen aan pillendraaiers...Schatplichtig als ze zijn aan die chemische dwangbuizerds. Die op hun beurt garanderen dat er niets meer te genieten valt in het land van Salmannassar. Boredom does their tricky business. Jij geen leven, wij geen last! Ja, ja. But I'm smarter than that & them put 2gether..I still fullfill the need.The need 2 bleed for speed. Back on my feet! Dancing on the street to the beat of my drumweed. Just what they need!
Maar ik pas op en houd me in. Mag niet te vroeg klaarkomen...(met therapie natuurlijk. Wat dachten jullie dan?). Ziekenhuiskleren maken de man van de meesteres vet complet para in de gloria exelsis deodorantspuit11zelfmoordneigingen op niet-blij rij klap in de handjes dan opzij.
Ben blij dat dat zwaard van Damocles niet meer boven mij hangt als aan een zijden draadje praat maar stop dan gaatje van de kous het naadje. Nu nog van dat cisordinol depot af, InsjaAllah! Dan kunnen de bloemetjes buiten dansen met de kat op het spek gebonden aan de ronde tafel met op iedere hoek een zielepooier zonder dooierzak in de foyer van hotel Leipenstein immer zimmerfrei für dir en je pijnappelklierextracten met artefacten die jolijt, luchtdicht verpakte, teneinde in te sluiten nooit meer buitenspelen vieren-delen met kra-kelen smeren jongeheren die training volgen onverbolgen regelsprekend woorden brekend..Tís origineel waar, ik was altijd de sigaar. Maar dat tijdperk is afgesloten periode naar de kloten omdat zij voor mijn jonge zorgden daarmee hun financieën borgden. Maar het is ze allemaal vergeven want het is weer MIJN leven!

quote:

Op maandag 31 maart 2014 08:24 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Dankjewel en het lijkt mij ook fijner als je al wel gewoon de therapie kunt volgen ook al heb je je ccp nog niet helemaal af. Ik kan nu pas op zijn vroegst na 8 weken pas met de inhoudelijke therapie beginnen

Zomertje, echt rot van die nachtmerries en paniekaanvallen! Hoop dat je vannacht iets beter hebt geslapen

quote:

Op maandag 31 maart 2014 23:07 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Congrats sal!!! Good4you!
Je post is briljant, me likez woordspelingen etc.

quote:

Op dinsdag 1 april 2014 17:50 schreef Ridderspoor het volgende:
Ik heb een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, en vanmiddag stelde mijn psycholoog klinische psychotherapie (opname dus) voor. Ik ben heel benieuwd of er hier mensen zijn - met ook een cluster C diagnose - die dit al hebben gedaan? Ik vraag me heel erg af wat jullie ervaringen daarin zijn! Ik twijfel namelijk nog, vind het wel vrij heftig allemaal

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 09:50 schreef Caro_2012 het volgende:
Hey allemaal, ik ben de laatste dagen ontzettend gespannen en zoek tips die me op dit moment een beetje kunnen helpen. Ik heb weer een afspraak met de psycholoog staan, maar dat duurt nog even. Op stage lopen regelmatig onbekenden binnen waar ik helemaal neurotisch van word. Ik verlam zowat van angst en begin raar te trillen, volgens mij hebben een paar mensen het al gemerkt. Ik kan er gelukkig wel wat over kwijt bij mijn stagebegeleider, maar wil zo graag van dat nerveuze gedrag af. Wat doen jullie om te relaxen? Ik weet dat ik nergens bang voor hoef te zijn, toch lukt het me niet om met mijn werk verder te gaan en ergens anders op te letten.

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 09:50 schreef Caro_2012 het volgende:
Hey allemaal, ik ben de laatste dagen ontzettend gespannen en zoek tips die me op dit moment een beetje kunnen helpen. Ik heb weer een afspraak met de psycholoog staan, maar dat duurt nog even. Op stage lopen regelmatig onbekenden binnen waar ik helemaal neurotisch van word. Ik verlam zowat van angst en begin raar te trillen, volgens mij hebben een paar mensen het al gemerkt. Ik kan er gelukkig wel wat over kwijt bij mijn stagebegeleider, maar wil zo graag van dat nerveuze gedrag af. Wat doen jullie om te relaxen? Ik weet dat ik nergens bang voor hoef te zijn, toch lukt het me niet om met mijn werk verder te gaan en ergens anders op te letten.

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:02 schreef Spongeboss het volgende:
Weet niet of het mogelijk is en het hangt af van het begrip en inlevingsvermogen van anderen. Iets dat iemand nooit voor mij heeft gehad in mijn school carrière.

quote:

Op dinsdag 1 april 2014 17:50 schreef Ridderspoor het volgende:
Ik heb een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, en vanmiddag stelde mijn psycholoog klinische psychotherapie (opname dus) voor. Ik ben heel benieuwd of er hier mensen zijn - met ook een cluster C diagnose - die dit al hebben gedaan? Ik vraag me heel erg af wat jullie ervaringen daarin zijn! Ik twijfel namelijk nog, vind het wel vrij heftig allemaal

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:12 schreef Caro_2012 het volgende:

[..]

Herkenbaar dit, maar wel begrijpelijk, want ze hebben misschien zelf nooit zoveel last gehad van zulke emoties. Dan is het volgens mij ook moeilijk inleven. Ik glip er inderdaad ook af en toe tussenuit als het hier te druk wordt, dan ga ik even afwassen of naar het toilet. Ik wil dat niet iedere keer doen als ik me zo voel. Op mijn vorige stage deed ik dat om de haverklap.

Ik ga bij de psych ook vragen om zulke oefeningen, geloof wel dat het werkt. Hoor vaak dat medicijnen maar een tijdelijke oplossing zijn en aan die oefeningen heb je altijd wat. Thanks voor de replies!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:46 schreef Spongeboss het volgende:
Ik sta door mijn stoornis onder constante stress als ik met mensen omga ik ga maandag naar een yoga klas, ik zal je laten weten hoe dat mij is afgegaan.

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:51 schreef Caro_2012 het volgende:

[..]

Laat maar weten ja, ben wel benieuwd! Misschien is dat ook wat voor mij. Ik voel me sommige periodes ook gestresst bij iedereen (ook mensen die ik vertrouw), maar daar heb ik niet altijd last van. Sommige dagen ben ik gewoon mezelf en met dansles heb ik meestal nergens last van. Behalve als ik met een heel knappe man moet dansen ofzo

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:53 schreef Caro_2012 het volgende:
Spongeboss wat is je stoornis eigenlijk precies?

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:50 schreef appelsap het volgende:
Daarom wil ik even melden dat ik op dit moment in het 3e jaar van mijn 4 jaar durende studie zit. Ik ben net over de helft en ik ben stiekem best trots.

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 11:25 schreef Caro_2012 het volgende:
Ik merk nu trouwens dat als ik op het rustig in- en uitademen focus i.p.v. op mijn krampachtige houding, dat ik veel minder last heb van trillen en nerveus doen. Het helpt for the time being.

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 11:44 schreef Caro_2012 het volgende:
@Spongeboss dat heb ik ook een tijdlang gedaan, vaak specifieke mensen waar ik vroeg of laat toch mee moet praten (docenten, collega's)... Ik wil nu niet meer alles vermijden. Had even gelezen wat je stoornis inhoudt. Klinkt moeilijk, heb je dan ook weinig behoefte aan hechte contacten of mis je dat wel?

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:50 schreef appelsap het volgende:

Ik wil eens wat positief toevoegen aan dit topic omdat ik volgens mijn psycholoog wat vaker trots moet zijn op mezelf en wat meer erkenning moet zoeken voor de dingen die goed gaan.
Daarom wil ik even melden dat ik op dit moment in het 3e jaar van mijn 4 jaar durende studie zit. Ik ben net over de helft en ik ben stiekem best trots. Het is met vallen en opstaan gegaan. Ik heb begrip moeten kweken, regelmatig heb ik om alternatieven/uitzonderingen moeten vragen die er eigenlijk niet waren. Ik heb een half jaar vertraging door een behandelopname tussendoor. Maar door mijn doorzettingsvermogen en doordat ik mezelf weer steeds heb herpakt heb ik mogelijkheden gecreëerd en ben ik toch steeds verder gekomen.
Ik hoop mijn diploma te halen maar daar denk ik nog niet teveel aan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 6 april 2014 21:30 schreef Comp_Lex het volgende:
Hoe gaat het met jullie?

Hier gaat het vrij aardig. Het gaat nu een stuk beter nu ik een stuk minder geef om zaken. Relatie boeit me niet meer, carrière boeit me niet meer, geld boeit me niet meer, onze cultuur boeit me niet meer, ben sociaal aardig in balans, ik krijg lange termijn ondersteuning van GGZ / Lentis (voor mijn permanente, zwaar beschadigde persoonlijkheid (hun woorden)), studie weer onderweg, vrijwilligerswerk onderweg, binnenkort waarschijnlijk verhuizen... Ik moet zeggen dat het beter gaat dan ooit tevoren. Ik voel dat ik nuttig bezig ben. Andere mensen behandelen me normaal. Het gaat goed.

quote:

Op zondag 6 april 2014 21:30 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik moet zeggen dat het beter gaat dan ooit tevoren. Ik voel dat ik nuttig bezig ben. Andere mensen behandelen me normaal. Het gaat goed.

quote:

Op maandag 7 april 2014 05:20 schreef zomertje het volgende:

[..]

Mooi, en misschien komt t dat ooit wel dingen weer gaan boeien. Misschien t vrijwilligerswerk bijvoorbeeld.

quote:

Op maandag 7 april 2014 08:36 schreef Caro_2012 het volgende:

[..]

Ik hoop ook voor je dat dingen weer gaan boeien! Bezig zijn helpt bij mij wel heel goed, zit veel lekkerder in mijn vel als ik niet alleen maar thuis zit. Is fijn om je nuttig en gewaardeerd te voelen.

quote:

Op maandag 7 april 2014 23:31 schreef Spongeboss het volgende:
Hier gaat het wel ik doe niets meer mijn leven staat bevroren in de vrieskast. Veel mensen haten, maar het boeit me geen flikker, die mensen zijn mijn tijd niet waardig.

Het boeit me allemaal vrij weinig, ik kan misschien wel mijn leven om boeddhisme bouwen wie weet.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 09:18 schreef zomertje het volgende:

[..]

Boeddhisme is juist van het 'niet oordelen' Dat kan nog lastig zijn als je mensen de schuld wil geven van jouw slechte staat nu.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 09:18 schreef zomertje het volgende:

[..]

Boeddhisme is juist van het 'niet oordelen' Dat kan nog lastig zijn als je mensen de schuld wil geven van jouw slechte staat nu.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 11:13 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Schuld geven is een groot woord in ons geval, maar mensen nemen over het algemeen geen verantwoordelijkheid voor hun acties en ze staan een hoop puinhoop toe.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 11:47 schreef appelsap het volgende:

[..]

Dat is toch bij elke persoonlijkheidsstoornis zo?
Ik probeer het positief te zien. Dat mensen vaak proberen te doen wat binnen hun mogelijkheden ligt, want ook die mensen zijn gevormd en beperkt door de opvoeding die zij gehad hebben en de omgeving waarin zij zijn opgegroeid.
Verantwoordelijkheid nemen kan heel moeilijk zijn omdat je dan tekortkomingen moet erkennen. En daarbij heeft simpelweg niet iedereen zoveel zelfinzicht om tot dat besef te komen.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 12:35 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat klopt, maar de ene stoornis is de andere niet. Met Cluster C kun je nog leren om normaal mee te draaien in de maatschappij. Met Cluster A is dat (bijna) onmogelijk.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 13:21 schreef appelsap het volgende:

[..]

Ik weet niet of ik het hier mee eens ben. Als ik het puur vanuit mijn omgeving en mijzelf(A, B en C) bekijk dan zie ik dat mensen uit Cluster B en C ook heel veel moeite hebben om 'normaal' in de maatschappij mee te draaien. Vrijwel altijd is er geen sprake van willen maar van moeten. En normaal meedraaien is eigenlijk nooit het geval en vraagt vaak (meer dan) het uiterste.
Ik kan me overigens wel voorstellen dat het met een cluster A diagnose heel moeilijk is.
Ik vraag me dus af of dit meer gebaseerd is op jouw gevoel en ervaringen of op een wetenschappelijk onderzoek?
Of doel je op het aantal behandelingen die beschikbaar zijn?

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 15:36 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik had gelezen op de website van Trimbos dat C mensen zich beter kunnen aanpassen dan A en B. Voor A (en specifiek schizoïde) zijn er geen goede behandelingen. De behandelingen die er zijn, zijn gericht op het creëren van structuur, aanpassen van gedrag, etc. Dat soort behandelingen werkt niet voor schizoïde.

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:30 schreef appelsap het volgende:

[..]

Ik ken iemand die hier ervaring mee heeft. Zonder opname maar wel 9 maanden lang die behandeling 5 dagen per week. Diegene heeft er heel veel baat bij gehad en is zelfs min of meer van de diagnose af terwijl dat daarvoor echt ondenkbaar was. Het was erg zwaar en heftig maar het bracht heel veel goeds.

quote:

Op donderdag 3 april 2014 19:15 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik heb dezelfde diagnose. Heb alleen een crisisopname gehad. Ik zou vragen wat de bedoeling precies is, wat het programma is bijvoorbeeld. Je kan er misschien wel veel van leren, dus ik zou niet zomaar alles van de hand wijzen.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 15:36 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik had gelezen op de website van Trimbos dat C mensen zich beter kunnen aanpassen dan A en B. Voor A (en specifiek schizoïde) zijn er geen goede behandelingen. De behandelingen die er zijn, zijn gericht op het creëren van structuur, aanpassen van gedrag, etc. Dat soort behandelingen werkt niet voor schizoïde.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 12:35 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat klopt, maar de ene stoornis is de andere niet. Met Cluster C kun je nog leren om normaal mee te draaien in de maatschappij. Met Cluster A is dat (bijna) onmogelijk.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 17:28 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik twijfel daar aan als ik om me heen kijk en naar mezelf. Ook mensen met C kunnen zich buiten de maatschappij plaatsen of moeilijk mee draaien. Het is niet voor niks een stoornis.

Verder weet ik niet of we er veel mee op schieten als we gaan vergelijken of ons verschuilen achter onze diagnose.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 17:28 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik twijfel daar aan als ik om me heen kijk en naar mezelf. Ook mensen met C kunnen zich buiten de maatschappij plaatsen of moeilijk mee draaien. Het is niet voor niks een stoornis.

Verder weet ik niet of we er veel mee op schieten als we gaan vergelijken of ons verschuilen achter onze diagnose.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 22:31 schreef Spongeboss het volgende:
Uitgeschreven, ik heb het leven opgegeven. Ik zal kijken wat nog te redden valt en daar mijn spieren voor aanspannen. Maar ik ga niets doen wat anderen willen etc. Ze kunnen de pot op.

quote:

Op dinsdag 8 april 2014 18:32 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Net als Spongeboss hoef ik ook niet meer op te schieten of te verschuilen. Niks in de huidige wereld boeit me meer.

quote:

Op woensdag 9 april 2014 16:22 schreef babybanaan het volgende:
Is een glijdende schaal. Bij een sociale fobie wordt het probleem gezien als iets dat jij niet bent. Bij een persoonlijkheidsstoornis is het sociaal-ontwijkende gedrag onderdeel geworden van wie je bent.
Weet niet precies hoe dat verschil wordt gemaakt in diagnostiek.

quote:

Op maandag 31 maart 2014 23:09 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Irritant.
Maar: vind je het opstellen van je casusconceptualisatie niet ook al een beetje therapie? Ik vond dat nl wel. Ik voelde me bij de gesprekken daarover voor het eerst gehoord en begrepen

quote:

Op vrijdag 4 april 2014 10:50 schreef appelsap het volgende:
Sylvana, ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat er een gepaste oplossing komt. Bij mijn behandelopname was er wel begrip voor dat soort situaties en kregen mensen soms tijdelijk vrijstelling wanneer dat echt nodig was. Ook wat betreft taken werden er dan afspraken gemaakt. Zo van: wat zou jou wel lukken? Soms waren dat hele kleine dingen zoals de planten water geven inplaats van schoonmaken. Door goede communicatie in de groep werd er begrip gekweekt.

quote:

Op woensdag 9 april 2014 18:35 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Heldere uitleg. Ik twijfel weleens aan wat ik heb. Ik ga echter geen zelf diagnose stellen.

quote:

Sociale fobie lijkt erg op de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. De verschillen zijn:

Mensen met een sociale fobie hebben meestal minder ernstige symptomen, zijn sociaal vaardiger en minder sociaal geremd.[9;10]
Mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis hebben geen paniekaanvallen en ontwijken alléén sociale situaties als er een risico is voor afwijzing of kritiek. Mensen met een sociale fobie hebben wel paniekaanvallen en ontwijken om meerdere redenen sociale situaties.

quote:

Op donderdag 17 april 2014 18:16 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het is idd moeilijk te onderscheiden omdat de overlap heel groot is.
Wat babybanaan zei, ops is complexer en onderdeel van iemands persoonlijkheid, en zegt meer over het karakter en zelfbeeld van een persoon dan een sociale fobie.
Wikipedia zegt dat mensen met een ops meer letten op de reacties van mensen om hen heen. Mensen met sociale fobie zijn vooral gericht op zichzelf en hun lichamelijke sensaties (hartslag, rood worden) en vaak zijn er ook paniekaanvallen.

En ik vond dit:

[..]

quote:

Op vrijdag 18 april 2014 15:17 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Ik vind die criteria nog een beetje vaag. Sociale fobie kan namelijk ook het zelfbeeld en iemands karakter negatief beïnvloeden.

Mijn psychotherapeut neigt in ieder geval meer naar sociale fobie dan naar een persoonlijkheidsstoornis. Ook al omdat bij mij een duidelijk oorzaak van de klachten aanwezig is. Verder is de behandeling ook hetzelfde alleen hebben mensen met OPS een langere en intensievere behandeling nodig.

Heb jij zelf ook last van sociale fobie of een ontwijkende persoonlijkheid?

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 20:33 schreef babybanaan het volgende:
Iemand de schemavragenlijst (YSQ - Young Schema Questionnaire) wel eens ingevuld? Wat een draak van een ding voor in het begin van een behandeling, vind ik het.

Zijn er echt mensen die dit ingevuld en wel aan een toekomstige therapeut geven?

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 21:20 schreef babybanaan het volgende:
Ja, ik vermoedde al dat het een soort voormeting is. Men, wat een stellingen voor als je je therapeut nog niet eens kent. Ik twijfel of ik hem wel wil invullen. Heb er echt moeite mee dat de eerste de beste meteen zo veel over mijn gedachten te weten komt.

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 21:30 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Mja als je het niet doet dan weet je niet welke schema's je hebt en waar je aan moet werken. En das wel handig om te weten als je therapie op schematherapie gebaseerd is.

quote:

Op zondag 4 mei 2014 01:55 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik heb woensdag een nieuwe intake bij een andere instelling.

quote:

Op zondag 4 mei 2014 02:03 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Spaak gelopen? Ik ben gestopt ga met mijn leven verder duimen draaien. Ik heb mezelf overgeleverd aan de wereld wat er ook gaat gebeuren het boeit me niet en als het me niet zint zie ik wel ik ga recht voor de ijsberg

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 20:33 schreef babybanaan het volgende:
Iemand de schemavragenlijst (YSQ - Young Schema Questionnaire) wel eens ingevuld? Wat een draak van een ding voor in het begin van een behandeling, vind ik het.

Zijn er echt mensen die dit ingevuld hebben en wel aan een toekomstige therapeut geven?

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 20:33 schreef babybanaan het volgende:
Iemand de schemavragenlijst (YSQ - Young Schema Questionnaire) wel eens ingevuld? Wat een draak van een ding voor in het begin van een behandeling, vind ik het.

Zijn er echt mensen die dit ingevuld hebben en wel aan een toekomstige therapeut geven?

quote:

Op dinsdag 6 mei 2014 12:51 schreef Pulzzar het volgende:
Ik moet ff wat kwijt.

Mijn ontevredenheid over de behandelingen die ik heb gevolgd, heb ik al heel vaak hier gepost. Mensen vinden mij blijkbaar een zeikerd hier. Maar het is echt een enorme frustrerende situatie.

Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik ben twee jaar geleden voor de zoveelste keer in behandeling gegaan in de hoop dat ik met hulp van dat kan leren een sociaal netwerk op te bouwen, structuur in mijn leven kan brengen en in het arbeidsleven kan integreren. Ik vind dat er twee jaar later te weinig is veranderd. Ik heb wel iets meer structuur, maar in vergelijking tot mensen die normaal kunnen functioneren, heb ik wel degelijk mijn beperkingen. Ik kan me iets toegankelijker naar mensen opstellen, maar ben nog steeds erg verlegen en op mezelf. Met als bijvoorbeeld het gevolg dat ik gisteren weer alleen thuis zit, terwijl de meeste mensen met vrienden wat leuks gaan doen op Bevrijdingsdag.

De verwachtingen die ikzelf heb, verschillen met die van de therapeuten. Ik vind dat therapeuten bijvoorbeeld te snel roepen dat ik niet zo streng moet zijn naar mezelf, minder hoge eisen moet stellen en dat ik niet perfectionistisch moet zijn. Er zit een kern van waarheid in, daar ben ik het helemaal mee eens, maar dat betekent niet dat zo'n attitude al mijn problemen gaat oplossen. Voor sommige dingen moet je gewoon goed je best doen.

Ik ervaar het zo. Ik ben op zoek naar iemand die me motiveert om uit mijn depressies, angsten en twijfels te komen en mij helpt de kracht te krijgen om mijn leven op te bouwen. Ik ben niet op zoek naar iemand die het allemaal voor mij gaat oplossen, maar iemand die me motiveert zodat ik het uiteindelijk zelf kan. De therapeuten en hulpverleners die ik tot nu toe heb gehad, ervaar ik vaak juist als mensen die mij afremmen, als mensen die me stimuleren om in de slachtofferrol te zitten en om me bij mijn situatie neer te leggen. Ik ben vooral bang dat ze zo aan mijn gedachten willen sleutelen, zodat ik verander in een persoon die ik helemaal niet wil zijn.

Ik besef wel dat hoe ik ernaar kijk, te gekleurd en te vervormd is. Hierdoor kan ik mezelf ook niet altijd serieus nemen. Ik voel me daarom afhankelijk van anderen en ben bang dat wanneer ik het zelf doe, in het gebruikelijke passieve patroon en isolement schiet. Maar als ik mij afhankelijk opstel, hebben andere mensen controle over hoe ik mijn leven leef en hoe ik moet denken en dat wil ik al helemaal niet!

Ik weet het niet meer. Ik heb zo'n schijthekel aan alles wat met psychologie en maatschappelijke hulpverlening heeft te maken. Maar aan de andere kant ben ik het zo gewend en heb ik ergens ook behoefte aan hulp.

quote:

Op woensdag 7 mei 2014 10:21 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik meen me nog te herinneren dat je een poosje geleden een post hebt gemaakt over hoe goed t eigenlijk ging met t sociaal contact enzo. Nu voel je je dus ff minder goed, maar is dat niet een momentopname? Is het gemiddeld niet beter geworden? Hulpverleners moeten wel bij je passen heb ik gemerkt, en je moet geluk hebben de juiste te vinden. Doorzoeken?

Ik heb ook niks leuks gedaan op bevrijdingsdag, had er vroeger me ook druk over gemaakt. Maar ik heb gemerkt dat je geen stommer persoon wordt van het 'niet overal bij zijn en altijd meedoen'. Vroeger wilde ik niks missen, maar nu heb ik veel betere vriendschappen en contacten.

quote:

Op donderdag 8 mei 2014 00:42 schreef Murmeli het volgende:
Je moet eerst accepteren dat je er nu voorstaat zoals je ervoor staat. Van daaruit kun je verder werken.
Accepteren betekent dus niet dat je je erbij neerlegt dat je bijv je hele leven van een uitkering moet gaan leven, maar dat je accepteert hoe het nu is en dat je ook ziet wat je tot nu toe goed doet. Die goede dingen kan je dan nl verder gaan uitbouwen
Kwaad worden op jezelf of jezelf zo bekritiseren heeft gewoon geen nut

quote:

Op donderdag 8 mei 2014 00:52 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Dat ben ik wel met je eens.

Ik wil zicht hebben in hoe het er nu voor staat, maar ook wat mijn potenties zijn. Ik heb echter het idee dat psychologen in het algemeen (omdat ik te weinig ervaringen heb met psychologen met een andere visie) zich alleen op het eerste richten. Je lost geen problemen op door dingen alleen maar te accepteren en dat ben ik niet van plan. Ik wil een beter mens worden.

quote:

Op zaterdag 10 mei 2014 12:51 schreef Pulzzar het volgende:
Ik wil niet over een paar jaar terugkijken dat ik weer een aantal jaar van mijn leven vergooid heb doordat ik alleen maar in therapie heb gezeten waar ik weinig mee ben gekomen. Ik wil mijn zogenaamde stoornis niet als excuus gebruiken.

Mijn therapeuten bedoelen het goed, daar twijfel ik bijna niet aan. Maar ik denk dat zij té overtuigd zijn van hun visie. Door hun studie gaan ze teveel denken in de trant van "dat is normaal en dat is niet normaal en dat moet behandeld worden". Ik wil niet door dat soort mensen geleefd worden. Ik wil niet weer jarenlange eenzaamheid en frustratie dat ik een heel ander leven heb dan de meesten.

Ik snap dat hele taboe op streng voor jezelf zijn niet. Sommige dingen vereisen discipline en in principe komt niks je aanwaaien; voor niks gaat de zon op, maar voor de rest moet je werken. Ik ben het wel eens dat je je grenzen moet kennen en af en toe een stap terug moet kunnen doen. Jezelf afbeulen werkt averechts; helemaal eens! Maar dat betekent niet dat je helemaal stil moet komen staan. "Ik kan niet werken of studeren want ik heb borderline" is té makkelijk en weiger dat te accepteren. Ik ben nu in het heden misschien uitgeschakeld, maar dat betekent tevens dat ik aan mezelf moet werken zodat ik in de toekomst weer kan functioneren.

Het ergste is dat ik niet normaal met mijn therapeuten kan discussieren, maar dat ze hun gelijk aan mij opdringen en mij afkappen wanneer ik tegen ze in wil gaan. Ze maken misbruik van hun positie.

quote:

Op zaterdag 10 mei 2014 13:17 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ergens zul je dus een middenweg moeten vinden tussen 'afbeulen' en 'niks doen' Misschien kun je hier wat concreter over gaan nadenken en daar van je peuten hulp bij vragen. Hoe abstracter de discussie wordt hoe lastiger.

Ik kijk heel praktisch naar wat ik tegenkom en waar ik precies over struikel. En daar probeer ik wat mee te doen. En of ik nou helemaal ga functioneren als ieder ander, dat boeit me op dit moment niet zo. Als ik maar wat dingen kan doen waar ik blij van word (sax spelen )

quote:

Op zaterdag 10 mei 2014 13:27 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Die middenweg probeer ik te vinden. Ik heb alleen het idee dat de peuten mij onderschatten.

Ik heb bijvoorbeeld vaak het probleem dat ik ergens aan wil beginnen en het vervolgens niet af maak. Dat heeft echt niet alleen maar met psychische problemen en zielig zijn te maken.

quote:

Op zaterdag 10 mei 2014 13:37 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het kan wel een onderdeel zijn van een psychisch probleem. Zo heb ik bijvoorbeeld regelmatig problemen met het ergens mee beginnen. Kleine dingen waar ik toch tegenop zie.

quote:

Op zaterdag 10 mei 2014 17:02 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

En wat wil je daarmee zeggen?

quote:

Op zaterdag 10 mei 2014 17:56 schreef zomertje het volgende:

[..]

Dat er zat mensen zijn met psychische problemen die zich uiten in dingen als 'iets niet af kunnen maken'

quote:

Op zaterdag 10 mei 2014 20:30 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik wil niet zeggen dat het een schande is dat dingen je niet lukken wanneer je psychische problemen hebt. Maar ik heb dit zelf al mijn hele leven en ik weet dat dit nogal wat beperkingen met zich meebrengt. Ik ben het niet eens met mijn peuten die roepen dat ik het maar heb te accepteren. Ten eerste omdat ikzelf denk dat ik wél meer kan. Ten tweede omdat ik vind dat die peuten hun clienten aansporen om in de slachtofferrol te kruipen.

quote:

Op vrijdag 30 mei 2014 10:49 schreef Sylvana het volgende:
Ondanks dat je je verjaardag veracht feliciteer ik je toch met je verjaardag!

Ik zit op mijn telefoon dus geen uitgebreid verslag nu. Maar ik ben woensdag met ontslag gegaan omdat het ondanks een rustrooster toch nog te intensief was Ik word nu aangemeld bij de deeltijd en moet daar opnieuw intakefase doen omdat ze meerdere groepen hebben. In de tussentijd kan ik gesprekken houden met mijn huidige behandelaar

Heb de afgelopen 3.5 maand wel op een aantal gebieden vooruitgang geboekt, dus heb er wel vertrouwen in dat ik me tot die tijd thuis kan redden met ondersteuning van die gesprekken. Het blijft alleen zo dubbel omdat ik wel vooruitging en me steeds beter op mn plek voelde in de groep

Maar toch is dit voor nu de beste keus denk ik. En ik ben wel op een nette manier weggegaan, gewoon afscheid genomen enzo. Dus mocht het in de toekomst zo zijn dat ik er wel weer heen wil dan kan dat gewoon

Volgende week mijn schematest opnieuw maken en er is denk ik best veel veranderd al. Omdat ik hem de vorige keer vanuit mijn negativisme heb ingevuld. En dat schema is al veel minder aanwezig

Hoe is het met de anderen?

quote:

Op vrijdag 30 mei 2014 10:05 schreef Spongeboss het volgende:
Nu alweer een maand of twee misschien langer zonder hulpverlening.

Het gaat gewoon hetzelfe ala met hulp. Zal ooit een opleiding moeten doen maar wil geen mensen om me heen. Gezonde mensen begrijpen mij voor geen meter dus ik praat zelden met ze het boeit me geen flikker. Vandaag ben ik een jaartje ouder geworden en de tijd tikt maar in plaats van het vieren van deze dag veracht ik hem. Twee familie mensen komen maar kan niet zeggen dat ze niet kunnen komen ze komen meer voor mijn ouders geen zin om erbij te zitten. Vrienden heb ik niet bepaald maar ik wil ze ook niet zien wat een dag.

quote:

Op zondag 4 mei 2014 02:05 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Nee, ik ben op een ander "zijspoor" gezet. Ik ga lange termijn hulp krijgen. Kort gezegd zal ik in de gaten worden gehouden.

quote:

Op vrijdag 30 mei 2014 10:49 schreef Sylvana het volgende:
Ondanks dat je je verjaardag veracht feliciteer ik je toch met je verjaardag!

quote:

Op vrijdag 30 mei 2014 17:10 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat klinkt niet zo lekker ...
Had je verwacht dat je je beter zou voelen na het stoppen met hulpverlening?

quote:

Op zondag 1 juni 2014 14:21 schreef TwistedDoc het volgende:
Hoi allen,

Vandaag op internet een gratis schematherapie-onderzoek ingevuld (link naar het artikel Belangrijk onderzoek naar onder andere YSQ en SMI en de vragenlijst), omdat ik komende vrijdag een psycholoog zie voor een intake voor schematherapie voor mijn autisme-spectrumstoornis. In de vragenlijst voor het schematherapie-onderzoek zat ook de standaard vragenlijst Assessment of Disorders of Personality-according to the DSM-IV (ADP-IV).

Volgens deze ADP-IV vragenlijst scoor ik ook hoog op de persoonlijksstoornissen schizoïde en obsessief-compulsieve persoonlijksstoornis. Moet ik me ergens zorgen over maken, of zou dit een vertekening zijn van de test, vanwege mijn autisme-spectrumstoornis?

quote:

Op zondag 1 juni 2014 22:51 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat zijn precies de twee persoonlijkheidsstoornissen die veel overlap hebben met autisme. Niet zo gek dus dat je daar hoog op scoort als je autisme hebt. Het kan daarom natuurlijk ook zo zijn dat je verkeerd bent gediagnosticeerd. Zoek eens wat info erover op op internet en kijk of je je meer herkent in autisme of in een van die persoonlijkheidsstoornissen - en bij de ps, welke kenmerken daarvan jij herkent- dat zijn wsl degenen die ook lijken op autismekenmerken.

Ik heb overigens nog nooit gehoord van schematherapie voor mensen met autisme.

quote:

Op zondag 1 juni 2014 14:21 schreef TwistedDoc het volgende:
Hoi allen,

Vandaag op internet een gratis schematherapie-onderzoek ingevuld (link naar het artikel Belangrijk onderzoek naar onder andere YSQ en SMI en de vragenlijst), omdat ik komende vrijdag een psycholoog zie voor een intake voor schematherapie voor mijn autisme-spectrumstoornis. In de vragenlijst voor het schematherapie-onderzoek zat ook de standaard vragenlijst Assessment of Disorders of Personality-according to the DSM-IV (ADP-IV).

Volgens deze ADP-IV vragenlijst scoor ik ook hoog op de persoonlijksstoornissen schizoïde en obsessief-compulsieve persoonlijksstoornis. Moet ik me ergens zorgen over maken, of zou dit een vertekening zijn van de test, vanwege mijn autisme-spectrumstoornis?

quote:

Op vrijdag 30 mei 2014 17:09 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hey Sylvana!

Wat jammer dat de behandeling te intensief voor je is ... maar als ik eerlijk ben vind ik het maar een raar gedoe allemaal daar, wat ik zo van jou heb gehoord.

Fijn dat je nog wel individuele gesprekken hebt nu en dat je niet ineens helemaal niets hebt. Je weet nog niet meer over die deeltijd neem ik aan? Nu maar hopen dat dat wel voor je gaat werken.

Ik heb er nu volgens mij 8 weken deeltijdbehandeling op zitten. Vind het best wel moeilijk om zelf iets in te brengen, hoewel ik wel 1 keer iets heb verteld over iets waar ik nog nooit eerder over heb gesproken (wantrouwen), voor een g-schema, maar ik heb niet het idee dat ik daar wat aan had.
De meeste mensen in de groep zijn types waar ik geen vrienden mee zou kunnen worden zeg maar ... maar ja. Gelukkig gaat degene die ik echt niet mag volgende week weg

En wat ik hier ooit heb gezegd, over faalangst en zo bij creatieve therapie, gebeurt nu ook. Ik vind het heel moeilijk en de eerste paar keren ben ik daar gewoon weggegaan. Ik word gewoon enorm zenuwachtig en dan blokkeer ik. Maar ik ben nu wel steeds aanwezig omdat dat verplicht is.

Maar PMT vind ik dan weer heel leuk. Ben best wel fanatiek altijd.

Er zijn nog wat onderzoeken die ik moet doen vanwege diagnostiek die nog niet is afgerond. Heb een gesprek gehad met de psycholoog over mijn angst voor bacteriën en toen zei ze dat ik aan de criteria voor een obsessief-compulsieve stoornis voldoe. Verder woensdag o.a. een IQ test en nog een gesprek met de psycholoog gepland.
Tot zover mijn update

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 17:14 schreef Sylvana het volgende:
Vanmiddag dus die informatiebijeenkomst bij de Bremmele gehad. Er werd alleen niet zoveel nieuws voor mij verteld, maar was iig wel fijn om de locatie even te kunnen zien. 26 juni heb ik intakegesprek en 2 weken daarna adviesgesprek. Dan hoor ik dus in welke groep ik kom en wat de wachttijd is.

Verder vandaag mijn schematestuitslag gekregen en ik had wel verwacht dat ik minder schema's had, maar deze uitslag had ik nooit verwacht
Ik had eerst namelijk 10 schema's, waarvan 5 op zeer hoog ( emotioneel tekort, afhankelijkheid/incompetentie, goedkeuring zoeken, emotionele geremdheid en negativisme/pessimisme) en 5 op hoog ( verlatingsangst, sociale isolatie, onderwerping, hoge eisen en bestraffende houding)
Nu heb ik er nog maar 3!!! Emotioneel tekort en zelfopoffering op zeer hoog (die is dus wel nieuw, maar houdt heel erg verband met het schema onderwerping die ik eerst had) en goedkeuring zoeken is van zeer hoog naar hoog gegaan.

Ook mijn modi zijn heel erg veranderd. Eerst had ik kwetsbaar kind, willoze inschikkelijke, onthechte zelfsusser, veeleisende ouder en de gezonde volwassene. En nu heb ik alleen nog willoze inschikkelijke en gezonde volwassene. Dus dat is ook heel erg verbeterd
Natuurlijk zal ik af en toe heus nog wel eens last hebben van zo'n schema, dat ze niet meer uit de test komen wil natuurlijk niet zeggen dat ik ze helemaal niet meer heb. Maar ik heb er wel een stuk minder "last" van dan voor mijn opname. In die paar maanden dus toch al best veel bereikt!
En nu dus verder bij de deeltijd werken aan de schema's die ik nog wel heb en om ervoor te zorgen dat die andere schema's en modi niet meer terugkomen

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 20:13 schreef zomertje het volgende:

[..]

Goed om te horen zeg. Ik ben benieuwd hoe het nu verder zal gaan. Ik hoop dat je behalve in de test ook in je dagelijks leven al verandering merkt.

Ik merk dat ik nog steeds veel te doen heb, en soms vraag ik me af of er dingen altijd zullen blijven. Ze zijn al jaren t zelfde (triggers, angsten)

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 20:13 schreef zomertje het volgende:

[..]

Goed om te horen zeg. Ik ben benieuwd hoe het nu verder zal gaan. Ik hoop dat je behalve in de test ook in je dagelijks leven al verandering merkt.

Ik merk dat ik nog steeds veel te doen heb, en soms vraag ik me af of er dingen altijd zullen blijven. Ze zijn al jaren t zelfde (triggers, angsten)

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:06 schreef mrspoeZ het volgende:
Goh. Zojuist dit deel van de reeks gelezen. Als partner-van is het ontzettend interessant leesvoer. Met name de boze, gefrustreerde posts geven reden tot nadenken. Ik weet wel dat lief regelmatig zijn emoties niet laat zien, en als ik dit lees dan realiseer ik me weer hoe weinig ik ervan snap, van zijn beleving van de wereld. Ik zie dat dingen niet lukken, ik neem hem dat ook niet kwalijk, maar snáppen doe ik het niet.

Wat ik me dan afvraag:
- is dat nou eigenlijk fijn of vervelend, om geaccepteerd te worden maar niet begrepen? Of zou het prettiger zijn als je naasten snappen wat er misgaat?
- als jouw stoornis geaccepteerd wordt als onderdeel van jouw zijn en je voor vol wordt genomen ondanks dat je soms moet afhaken, is dat dan prettig (want je bent 'gewoon') of is dat naar (want 'hij/zij begrijpt het niet)?

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:48 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik spreek nu voor mezelf: ik zou het prettiger vinden als mijn partner me begrijpt en ik zou het best frustrerend vinden als die partner het niet snapt. Mijzelf begrepen voelen is namelijk fijner dan mijzelf niet begrepen voelen, want dat gaat gepaard met frustratie en machteloosheid. Ik kan zoiets mijn partner niet kwalijk nemen, want het is al moeilijk zat om mezelf te begrijpen, laat staan om zoiets onder woorden te brengen en uit te leggen aan anderen.

quote:

Maar los van of die ander me wel of niet begrijpt; ik ben degene met de stoornis en ik kom elke keer weer dezelfde moeilijkheden tegen. Ik zou het wel fijn vinden als mijn partner me voor vol aanziet, maar ik kan mezelf niet voor vol aanzien. Ik wil kunnen wat anderen ook kunnen.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:56 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Nou dat is precies wat ik bedoel. Ik ZIE dat dingen niet lukken, dat hij soms iets echt wel wil maar niet kan. Ik BEGRIJP het echter niet, omdat ik die blokkade, beperking, problemen niet heb. Ik accepteer dat het zo is maar echt snappen doe ik het niet.

quote:

Je snapt dus bijvoorbeeld niet waardoor hij geblokkeerd raakt, waardoor dingen niet lukken?

quote:

En dat je 'maar gewoon bent, dertien in een dozijn': ik denk dat je net als hij bijzonder bent. Iedereen heeft zijn sterke kanten en beperkingen. Hij heeft alleen net als ik de pech dat de beperkingen hem treffen in zijn functioneren.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 23:16 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Ik zie het. Ik snap dat het niet lukt. Ik begrijp het niet. Als jij hoogtevrees hebt en we gaan samen toch de Eiffeltoren op, dan zie ik op een bepaald moment dat je niet meer verder wil. Dan snap ik dat dat komt door je hoogtevrees. Maar ik begrijp het niet, omdat ik die angst niet heb. Zo snap ik dat hij zijn afwas niet gedaan krijgt, een telefoontje niet kan plegen, een belofte niet kan nakomen. Ik hoef het niet te begrijpen om het te snappen.

[..]

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 23:50 schreef mrspoeZ het volgende:
We wonen niet samen, zijn troep is niet de mijne. Ik zeg wel eens, joh, de keuken stinkt, misschien moet je afwassen. Gebeurt dat dan niet dan zeg ik, morgen samen poetsen?

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:06 schreef mrspoeZ het volgende:
Goh. Zojuist dit deel van de reeks gelezen. Als partner-van is het ontzettend interessant leesvoer. Met name de boze, gefrustreerde posts geven reden tot nadenken. Ik weet wel dat lief regelmatig zijn emoties niet laat zien, en als ik dit lees dan realiseer ik me weer hoe weinig ik ervan snap, van zijn beleving van de wereld. Ik zie dat dingen niet lukken, ik neem hem dat ook niet kwalijk, maar snáppen doe ik het niet.

Wat ik me dan afvraag:
- is dat nou eigenlijk fijn of vervelend, om geaccepteerd te worden maar niet begrepen? Of zou het prettiger zijn als je naasten snappen wat er misgaat?
- als jouw stoornis geaccepteerd wordt als onderdeel van jouw zijn en je voor vol wordt genomen ondanks dat je soms moet afhaken, is dat dan prettig (want je bent 'gewoon') of is dat naar (want 'hij/zij begrijpt het niet)?

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:06 schreef mrspoeZ het volgende:
Goh. Zojuist dit deel van de reeks gelezen. Als partner-van is het ontzettend interessant leesvoer. Met name de boze, gefrustreerde posts geven reden tot nadenken. Ik weet wel dat lief regelmatig zijn emoties niet laat zien, en als ik dit lees dan realiseer ik me weer hoe weinig ik ervan snap, van zijn beleving van de wereld. Ik zie dat dingen niet lukken, ik neem hem dat ook niet kwalijk, maar snáppen doe ik het niet.

Wat ik me dan afvraag:
- is dat nou eigenlijk fijn of vervelend, om geaccepteerd te worden maar niet begrepen? Of zou het prettiger zijn als je naasten snappen wat er misgaat?
- als jouw stoornis geaccepteerd wordt als onderdeel van jouw zijn en je voor vol wordt genomen ondanks dat je soms moet afhaken, is dat dan prettig (want je bent 'gewoon') of is dat naar (want 'hij/zij begrijpt het niet)?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 01:06 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Geaccepteerd is al heel wat, maar acceptatie en niet begrijpen gaat niet samen.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 01:58 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik denk zelf dat acceptatie en begrip los van elkaar kunnen bestaan. Als ik iemand niet kan accepteren, betekent het dat ik problemen met hem/haar heb. Maar ik heb niet persé problemen met mensen die ik niet begrijp.

En de rest van je verhaal; ik ben het wel met je eens dat mensen van jou verwachten dat je 'meedoet'. Wanneer je anders denkt of doet, zal je snel verzet en onbegrip krijgen. Vroeger in de Middeleeuwen, als je het waagde om te zeggen dat de aarde rond is, werd je opgehangen. Gelukkig is dat tegenwoordig in onze samenleving niet meer zo extreem, maar over het algemeen zal de minderheid je afwijkende ideeen respecteren, los van of ze het ermee eens zijn. Stel dat ik beweer paranormale gaven te hebben. Misschien geloof je daar niet in, maar daar kan je het bij laten. Zo van: ik geloof niet in paranormale gaven, maar hij beweert ze te hebben en dat vind ik okay. Maar de meerderheid zal echter meteen een negatief waarde-oordeel aan mij plakken: dat ik een bedrieger ben of dat ik mijn zogenaamde gaven verwar met psychosen etc. Ik zal dan ook meteen het label schizotypische persoonlijkheidsstoornis krijgen en ik moet in behandeling, want hetgeen wat ik zie, strookt niet met de werkelijkheid.

Ik heb daarom ook moeite met de term persoonlijkheidsstoornis, want hoe bepaal je in godsnaam wanneer iemand normaal is en wanneer iemand afwijkt van de norm.

Ik wil er zelf graag bij horen. Ik wil voldoen aan de norm, want wanneer ik dat niet doe, voel ik mij eenzaam en een outcast en dat gevoel vind ik vreselijk. Wat dat betreft ben ik de norm, want de meeste mensen willen er graag bij horen. En ik heb genoeg interesses waarmee ik aansluiting zou kunnen vinden bij anderen. Maar ik zou mensen die zich juist van de samenleving willen afzonderen, bijvoorbeeld omdat ze zich gekwetst voelen door de mensheid en zich prettiger voelen als ze alleen hun eigen ding kunnen doen, niet verwerpen. Ik zou niet zeggen van "joh, je moet wat meer onder de mensen komen, want dan voel je je beter", ook al is dat op mij persoonlijk wel van toepassing. Maar ik kan accepteren dat ze andere behoeften hebben dan ikzelf.

Mijn oom heeft een schizoide persoonlijkheidsstoornis, vermoed ik. In ieder geval is hij gelukkiger wanneer hij alleen is of met slechts een paar mensen die hij vertrouwt. Hij verschijnt wel op verjaardagen, maar is er dan heel kort bij en opvallend is dat hij direct vertrekt wanneer er eten geserveerd wordt. Je doet hem geen plezier door hem te vragen mee te eten. (Ik weet niet waarom. Ik denk dat hij het fijner vindt om thuis alleen zijn eigen vertrouwde eten te verorberen.) Ik zie verder aan hem dat hij zich heel ongemakkelijk voelt tussen al de andere visitegangers; hij is alleen op de verjaardag omdat hij zich daartoe verplicht voelt. Er zijn mensen die dat raar vinden. Ik probeer hem zoveel mogelijk in zijn waarde te laten en ik zie hem daardoor ook niet als een minderwaardig persoon. Het feit dat hij op de verjaardag verschijnt, ook al voelt hij zich dan ongemakkelijk, vind ik te prijzen aan hem.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 09:03 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Probleem is stel ik ben schizoïde en iemand accepteert dat. Maar dan niet iets accepteert dat ik doe en wat nogal zwaar is bepaald door mijn schizoïde zijn, stel ik bel hem nooit, en hij gaat daar altijd over zeiken. Dan is het duidelijk dat de acceptatie minder voelt. Althans dat is hoe ik daarover dacht, ik kan er ook compleet naast slaan.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 21:46 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik heb dat ook. Sommige dingen zijn aan mij wel degelijk ten goede veranderd, maar andere dingen blijven hetzelfde. Mijn structuur is waardeloos. Ik kan mijzelf verzorgen en mijn huishouden en administratie doen, maar al het andere kost mij moeite en er zijn momenten dat het niet gaat. Dat ging vroeger ook al niet en toen werd mij door anderen verweten dat ik lui was en mijn best niet doe. Ik zeg dat nu allemaal tegen mezelf.

Ik ben er nog steeds mee in dilemma. Het is ergens te makkelijk om gebrek aan structuur aan een psychische stoornis toe te wijzen. Dat doe ik dus ook niet en ik word zelfs boos op mensen die tegen me zeggen dat ik te streng voor mezelf ben. Ik kan niet accepteren dat ik beperkt ben.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:06 schreef mrspoeZ het volgende:
Goh. Zojuist dit deel van de reeks gelezen. Als partner-van is het ontzettend interessant leesvoer. Met name de boze, gefrustreerde posts geven reden tot nadenken. Ik weet wel dat lief regelmatig zijn emoties niet laat zien, en als ik dit lees dan realiseer ik me weer hoe weinig ik ervan snap, van zijn beleving van de wereld. Ik zie dat dingen niet lukken, ik neem hem dat ook niet kwalijk, maar snáppen doe ik het niet.

Wat ik me dan afvraag:
- is dat nou eigenlijk fijn of vervelend, om geaccepteerd te worden maar niet begrepen? Of zou het prettiger zijn als je naasten snappen wat er misgaat?
- als jouw stoornis geaccepteerd wordt als onderdeel van jouw zijn en je voor vol wordt genomen ondanks dat je soms moet afhaken, is dat dan prettig (want je bent 'gewoon') of is dat naar (want 'hij/zij begrijpt het niet)?