[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #6

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 14:40 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Maar wat is het bewijs dat ze niet lief tegen je zijn?

Mijn ervaringen met mensen tot nu toe. Ik heb het alleen over mezelf trouwens. Ik geloof best dat jullie ervaringen totaal anders zijn.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 14:43 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ben je zelf wel lief dan? En dan nog, je hebt maar een paar echt aardige mensen nodig in je leven. Goede vrienden kan ik ook maar op 1 hand tellen, geeft niks.

Ja, ik ben lief. Ik ben daar zelfs op getest. Ik heb geen goede vrienden.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 15:09 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb ook meerdere malen meegemaakt dat mensen mij gemene dingen hebben aangedaan en ik ben heel vaak gekwetst geweest. Ik verbind daar echter niet de redenatie aan dat mensen slecht zijn. Ik betrek het meer op mezelf, namelijk dat er iets mis is met mij dat mensen zo tegen mij doen.

Ik ben geen onaardige jongen, maar toch heb ik maar weinig vrienden en voel ik me vaak eenzaam. Ik weet dat ik door mijn verleden erg verlegen en introvert ben geworden. Automatisch ga ik mensen uit de weg, uit angst gekwetst of afgewezen te worden. Ik doe mijn best om dit gedrag van mij te overwinnen, maar dat blijft moeilijk. Echter heb ik geen keus om aan mezelf te blijven werken: het is iets wat ik in het leven moet leren.

Als je de oorzaak buiten jezelf ziet, namelijk dat het aan de wereld om je heen ligt, wordt die wereld voor jou bedreigender, donkerder en angstaanjagender. Dan snap ik wel dat je de behoefte voelt om je van de maatschappij te onttrekken en een solitair bestaan wilt opbouwen. Wanneer je dingen meer bij jezelf gaat zoeken, voelt dat toch beter, omdat je jezelf namelijk kan sturen en veranderen.

Het betekent natuurlijk niet dat alles aan jezelf ligt, evenmin dat alles aan anderen ligt.

Ik denk dat het een stukje van beiden is, soms zijn mensen slecht, vaak zijn mensen onwetend en misschien heb je toch een deel zelf bepaald door er heftiger op te reageren dan nodig bijvoorbeeld of conclusies te trekken die je niet gecheckt hebt.

Daarnaast kun je de ander nooit veranderen en moet je dus iets met jezelf. Dat is ook wat ik nu leer in de therapie, vanuit je zelf gaan bepalen hoe je met dingen om gaat. Vind je iemand een hork? laat hem buiten je leven, er zijn genoeg andere mensen die wel ok zijn.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 15:41 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Mijn ervaringen met mensen tot nu toe. Ik heb het alleen over mezelf trouwens. Ik geloof best dat jullie ervaringen totaal anders zijn.

[..]

Ja, ik ben lief. Ik ben daar zelfs op getest. Ik heb geen goede vrienden.

Dan heb je misschien de pech gehad om alleen maar de verkeerden tegen te komen. Ik heb er ook maar eentje over uit de pakweg eerste 30 jaar van mn leven. De rest is van daarna. Mensen die ouder worden, worden vaak ook wijzer. Ze oordelen minder snel, omdat ze zelf hebben ervaren hoe vervelend dat kan zijn. Ze kijken verder dan dikke auto en uiterlijk vertoon bijvoorbeeld. Ook ikzelf ben veranderd, echter geworden. Voor mij lijkt dat te werken.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:12 schreef zomertje het volgende:

[..]

Dan heb je misschien de pech gehad om alleen maar de verkeerden tegen te komen. Ik heb er ook maar eentje over uit de pakweg eerste 30 jaar van mn leven. De rest is van daarna. Mensen die ouder worden, worden vaak ook wijzer. Ze oordelen minder snel, omdat ze zelf hebben ervaren hoe vervelend dat kan zijn. Ze kijken verder dan dikke auto en uiterlijk vertoon bijvoorbeeld. Ook ikzelf ben veranderd, echter geworden. Voor mij lijkt dat te werken.

Dat kan heel goed, maar ik kan daar eerlijk gezegd niet veel mee. Ik ben al schizoïde, een permanente stoornis, door mijn ervaringen. Ik kom daar niet meer vanaf, ongeacht hoe lief mensen nu tegen me doen. Dat is de realiteit. Ik voel al geen plezier meer in mijn leven. Ik heb nog steeds geen leuke contacten. Mijn behandelaar zegt dat ik daar mee moet leren leven. Ik zeg dat we het met z'n allen (inclusief ik) alles anders aan moeten pakken om te voorkomen dat er in de toekomst meer mensen mijn problemen krijgen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:33 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat kan heel goed, maar ik kan daar eerlijk gezegd niet veel mee. Ik ben al schizoïde, een permanente stoornis, door mijn ervaringen. Ik kom daar niet meer vanaf, ongeacht hoe lief mensen nu tegen me doen. Dat is de realiteit. Ik voel al geen plezier meer in mijn leven. Ik heb nog steeds geen leuke contacten. Mijn behandelaar zegt dat ik daar mee moet leren leven. Ik zeg dat we het met z'n allen (inclusief ik) alles anders aan moeten pakken om te voorkomen dat er in de toekomst meer mensen mijn problemen krijgen.

Ik heb een ontwijkende ps door mn verleden, voornamelijk al dan niet bewust veroorzaakt door mensen. Alleen moet ik daar mee leven en de mensen die nu in mn leven zijn geven me gelukkig de kans om mezelf te mogen zijn daarmee.

En natuurlijk moet het anders, maar dat red je niet zomaar. Mishandeling, sexueel misbruik, pesterijen, er zijn vele oorzaken van stoornissen zoals de mijne. Maar hoe verander je dat? Goede hulp vind ik zelf op dit moment ook erg belangrijk, want dat is vaak niet in orde.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:41 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik heb een ontwijkende ps door mn verleden, voornamelijk al dan niet bewust veroorzaakt door mensen. Alleen moet ik daar mee leven en de mensen die nu in mn leven zijn geven me gelukkig de kans om mezelf te mogen zijn daarmee.

En natuurlijk moet het anders, maar dat red je niet zomaar. Mishandeling, sexueel misbruik, pesterijen, er zijn vele oorzaken van stoornissen zoals de mijne. Maar hoe verander je dat? Goede hulp vind ik zelf op dit moment ook erg belangrijk, want dat is vaak niet in orde.

Er moet veel pro-actiever gewerkt worden. Ik denk, als werknemer bij The Venus Project, dat we een heel eind kunnen komen als we mensen op een goede manier kunnen opleiden. Dus niet tafels stampen, maar hoe ga je met mensen om, hoe voed je je kinderen op, etc.

quote:

Op donderdag 20 maart 2014 19:48 schreef babybanaan het volgende:
Momenteel zelf ook lekker in de knoop. Keuzes maken is meestal niet het sterkste punt van iemand met een ops. Zo ook bij mij niet. Alleen maar die angst om de verkeerde keuze te maken, te falen. Daar waar mijn hart ligt (voor zover ik dat weet), ligt ook de overtuiging dat er ik toch nooit goed genoeg voor ben. En ik ben ook nog over te halen met complimenten, ongeacht of ik zelf iets wil. Dan kan ik iets ineens leuk vinden, omdat iemand die mij een compliment heeft gegeven dat ook leuk vindt. Of omdat iemand me ergens toe uitnodigt. Dat is echt een waardeloze combinatie, want:
1. ik weet zelf totaal niet wat ik leuk vind
2. ik vind alleen dingen leuk omdat mensen die me niet kwetsen het ook leuk vinden
3. ik iets nog zo leuk kan vinden, ik kan toch niets
4. keuzes zijn bij mij daardoor nooit stabiel en definitief. ze kunnen met dezelfde vaart weer omgedraaid worden.
5. gevolg: ik maak geen keuze of ik kies iets dat veel te moeilijk is. erg verwarrend en een basis voor doodswensen.

En zo doe ik inmiddels al 7 jaar over mijn studiekeuze. Waardeloos. Laatste twee weken heel actueel met drie verschillende partijen die aan me trekken. Nu dus ook echt al twee weken volledig uit mijn doen.

Dit schreef ik een paar dagen geleden nog. Inmiddels de keuze gemaakt... En het geeft me verrassend genoeg rust. Ik ben opgelucht. Heel raar dit.

Overigens ging die keuze niet zonder slag of stoot. Ik heb me laten pushen en laten overhalen, op een manier waarop ik niet de volledige verantwoordelijkheid heb. Maar, de keuze is gemaakt.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2014 08:57 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Het is niet te laat. Ik ben geloof ik ouder dan jij (34) en pas nu begint mijn leven een beetje de goede kant op te gaan.

Wat jij beschrijft over je jeugd, herken ik wel. Mensen kunnen ontzettend gemeen zijn en de puberteit is een hele zware periode als je er niet bij hoort.

Maar probeer je niet te laten meeslepen in je negatieve gedachten. Dat het leven nu kut voor je is, wil niet zeggen dat dat altijd zo hoeft te zijn. De enige zekerheid in het leven is dat niks zeker is; dat zou tevens heel goed kunnen betekenen dat er ooit iets op jouw pad komt waardoor je heel anders naar dingen gaat kijken en je een stuk gelukkiger wordt.

Dat je niet goed weet wie je bent en je jezelf 'blanco' voelt, herken ik ook. Maar ook dat gevoel hoeft er niet altijd te zijn.

Ik snap heel goed dat je verbitterd bent, maar probeer het niet allemaal op te geven. Het komt op den duur wel: je moet er misschien keihard voor werken en heel wat jaren geduld hebben. Maar de moeite die je erin stopt, betaalt zich op den duur terug op welke manier dan ook.

Als je je emoties niet goed verbaal over kan brengen, doe het dan op papier en laat daarin weten dat je absoluut geen vertrouwen meer hebt in je behandelaar en beargumenteer dat. Als jij duidelijk daarover kan communiceren, kunnen ze er niet meer om heen en moeten ze jou hoe dan ook serieuzer nemen.

Volgende week een afspraak dan maak ik er een eind aan ik geloof er niet meer in. Ik ga het opgeven het leven was te sterk. Ik ga bij de pakken neerzitten en mijn eind afwachten.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 21:44 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Volgende week een afspraak dan maak ik er een eind aan ik geloof er niet meer in. Ik ga het opgeven het leven was te sterk. Ik ga bij de pakken neerzitten en mijn eind afwachten.

Als je maar geen gekke dingen doet.

Als het je allemaal teveel is, neem dan gewoon rust en laat het allemaal op je af komen. Misschien ben je nu nog niet aan therapie toe, maar in een later stadium van je leven wel.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:19 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Als je maar geen gekke dingen doet.

Als het je allemaal teveel is, neem dan gewoon rust en laat het allemaal op je af komen. Misschien ben je nu nog niet aan therapie toe, maar in een later stadium van je leven wel.

Nee gekke dingen heb ik al gedaan dat haalt niets uit. Hoewel als mijn ouders morgen sterven dan heb ik ook niets meer.

Mocht het leven normaal gaan zonder absurde abnormale gebeurtenissen zal ik gewoon netjes. Maar therapie is niet eens therapie het is iemand die met me praat en zegt dat ik een opleiding moet doen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:09 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik denk dat het een stukje van beiden is, soms zijn mensen slecht, vaak zijn mensen onwetend en misschien heb je toch een deel zelf bepaald door er heftiger op te reageren dan nodig bijvoorbeeld of conclusies te trekken die je niet gecheckt hebt.

Daarnaast kun je de ander nooit veranderen en moet je dus iets met jezelf. Dat is ook wat ik nu leer in de therapie, vanuit je zelf gaan bepalen hoe je met dingen om gaat. Vind je iemand een hork? laat hem buiten je leven, er zijn genoeg andere mensen die wel ok zijn.

Klopt. Het is wel per situatie afhankelijk.

Een paar maanden terug weigert iemand waarmee ik bevriend was contact met mij te hebben. Ik ben geblokkeerd op WhatsApp etc. Serieud geen flauw idee wat ik fout heb gedaan. Ik was er eerst nogal kapot van. Maar nu maak ik mezelf geen verwijten; als hij me niks wilt uitleggen, beschouw ik het maar als zijn probleem en ga ik door met mijn leven zonder hem.

Gelukkig zijn de meeste mensen heel anders.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:25 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Nee gekke dingen heb ik al gedaan dat haalt niets uit. Hoewel als mijn ouders morgen sterven dan heb ik ook niets meer.

Mocht het leven normaal gaan zonder absurde abnormale gebeurtenissen zal ik gewoon netjes. Maar therapie is niet eens therapie het is iemand die met me praat en zegt dat ik een opleiding moet doen.

Nogmaals, als hij daar zo op blijft hameren, moet hij beargumenteren waarom dat zo goed voor je zou zijn. Het zou ook kunnen zijn dat hij je aan het testen is. Misschien vindt hij je te passief en hoopt hij dat jij je behoeften gaat aangeven. Ik weet dat uiteraard niet, want ik ben er niet bij.

Maar het kan ook dat hij geen geschikte therapeut voor jou is. Als hij je niet kan helpen, stop er dan mee. Maar dat betekent niet dat alle therapeuten jou niet kunnen helpen. Er zijn echt wel behandelaars waarmee je meer een klik voelt en die jou beter kunnen begrijpen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:40 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Nogmaals, als hij daar zo op blijft hameren, moet hij beargumenteren waarom dat zo goed voor je zou zijn. Het zou ook kunnen zijn dat hij je aan het testen is. Misschien vindt hij je te passief en hoopt hij dat jij je behoeften gaat aangeven. Ik weet dat uiteraard niet, want ik ben er niet bij.

Maar het kan ook dat hij geen geschikte therapeut voor jou is. Als hij je niet kan helpen, stop er dan mee. Maar dat betekent niet dat alle therapeuten jou niet kunnen helpen. Er zijn echt wel behandelaars waarmee je meer een klik voelt en die jou beter kunnen begrijpen.

Dat heb ik al beargumenteerd meerdere keren. Maar het lukt niet... Hij blijft gewoon doorgaan... Erover... Therapie heb ik ook niet hij denkt dat alles goed komt als ik aan een opleiding begin of zo.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 17:33 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat kan heel goed, maar ik kan daar eerlijk gezegd niet veel mee. Ik ben al schizoïde, een permanente stoornis, door mijn ervaringen. Ik kom daar niet meer vanaf, ongeacht hoe lief mensen nu tegen me doen. Dat is de realiteit. Ik voel al geen plezier meer in mijn leven. Ik heb nog steeds geen leuke contacten. Mijn behandelaar zegt dat ik daar mee moet leren leven. Ik zeg dat we het met z'n allen (inclusief ik) alles anders aan moeten pakken om te voorkomen dat er in de toekomst meer mensen mijn problemen krijgen.

Het valt me trouwens op dat jij en Spongeboss erg jullie identiteit ontlenen aan jullie persoonlijkheidsstoornis. Het is een stoornis waar je last van hebt, maar als persoon ben heel veel meer dan alleen maar schizoide/schizotypisch/paranoide.

En het klopt tot op zekere hoogte inderdaad dat je verleden bepaald wie jij nu bent. Je zal wellicht altijd iemand blijven die nogal op zichzelf is en niet door iedereen wordt begrepen. Dat is trouwens helemaal niet erg. Mensen zijn allemaal anders en wat voor de één prettig is, hoeft niet bij de ander zo te zijn.

Maar evengoed blijf je gedurende je leven veranderen. Je kijkt bijvoorbeeld nu anders tegen dingen aan dan vroeger en in de toekomst zal je weer anders tegen dingen aankijken dan nu. Je zal je dan ook anders voelen.

Met andere woorden: hoe gelukkig of ongelukkig jij bent, wordt niet van tevoren in je jeugd bepaald. Je bent niet verdoemd. Ook jij kan gelukkiger worden.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:45 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Dat heb ik al beargumenteerd meerdere keren. Maar het lukt niet... Hij blijft gewoon doorgaan... Erover... Therapie heb ik ook niet hij denkt dat alles goed komt als ik aan een opleiding begin of zo.

Stop er dan mee en ga naar een andere therapeut.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 23:01 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Stop er dan mee en ga naar een andere therapeut.

De laatste twee wilden allemaal hetzelfde ik weet niet waar ik nu naar moet en ik moet dan weer bij de huisarts zo'n papiertje regelen.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 22:59 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Het valt me trouwens op dat jij en Spongeboss erg jullie identiteit ontlenen aan jullie persoonlijkheidsstoornis. Het is een stoornis waar je last van hebt, maar als persoon ben heel veel meer dan alleen maar schizoide/schizotypisch/paranoide.

En het klopt tot op zekere hoogte inderdaad dat je verleden bepaald wie jij nu bent. Je zal wellicht altijd iemand blijven die nogal op zichzelf is en niet door iedereen wordt begrepen. Dat is trouwens helemaal niet erg. Mensen zijn allemaal anders en wat voor de één prettig is, hoeft niet bij de ander zo te zijn.

Maar evengoed blijf je gedurende je leven veranderen. Je kijkt bijvoorbeeld nu anders tegen dingen aan dan vroeger en in de toekomst zal je weer anders tegen dingen aankijken dan nu. Je zal je dan ook anders voelen.

Met andere woorden: hoe gelukkig of ongelukkig jij bent, wordt niet van tevoren in je jeugd bepaald. Je bent niet verdoemd. Ook jij kan gelukkiger worden.

Ik weet niet wat "erg" is trouwens. Wij zijn niet de stoornis, maar de stoornis is wel onderdeel van onze persoonlijkheid. Onze persoonlijkheid genereert onze problemen. Door mijn persoonlijkheid ben ik bijvoorbeeld niet in staat om erg gelukkig te worden.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 23:04 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

De laatste twee wilden allemaal hetzelfde ik weet niet waar ik nu naar moet en ik moet dan weer bij de huisarts zo'n papiertje regelen.

Sowieso zijn goede behandelingen voor persoonlijkheidsproblemathiek vrij langdurig en intensief. Een psych waar je een keer per week even mee praat, gaat je niet genoeg helpen, omdat je vastzit in een bepaald denkpatroon.

quote:

Op zaterdag 22 maart 2014 23:17 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik weet niet wat "erg" is trouwens. Wij zijn niet de stoornis, maar de stoornis is wel onderdeel van onze persoonlijkheid. Onze persoonlijkheid genereert onze problemen. Door mijn persoonlijkheid ben ik bijvoorbeeld niet in staat om erg gelukkig te worden.

Als jij ervan overtuigd bent dat je nooit gelukkig gaat worden, ga je het waarschijnlijk ook niet worden. Als jij ervan overtuigd bent dat de mensheid slecht is, zal je alleen het slechte in de mens zien.

Het is jouw perceptie. Iedereen kijkt op zijn eigen manier naar de wereld om zich heen, maar tevens zijn er heel veel raakvlakken waarin wij mensen ons in elkaar herkennen. We kunnen bijvoorbeeld lachen om dezelfde grappen, genieten van dezelfde dingen of verdriet hebben om dezelfde gebeurtenissen. Mensen zoeken elkaar op, omdat ze gevoelens en gedachten bij elkaar herkennen.

Ik denk dat jij misschien dingen hebt meegemaakt waardoor jij de wereld om je heen ervaart als zwarter, negatiever en bedreigender. Jouw perceptie wijkt daardoor teveel af van hoe de meeste mensen naar de wereld kijken.

Ik heb zelf trouwens ook in mijn puberteit gehad. Ik voelde mij toen ook verdoemd en mijn gevoel was volkomen afgevlakt. Ik vluchtte heel erg in mijn fantasiewereld, omdat mijn fantasie veel mooier was dan die grauwe kutwereld waarin ik naar mijn idee voor altijd een minderwaardige outcast zal blijven.

Ik had geloof ik al eens verteld hier dat ik op mijn 16e door mijn ouders naar een huiswerkschool werd gestuurd, waar ik elke dag verplicht naartoe moest om daar mijn huiswerk te maken. Ik zat daar uren per dag en ik zat 'opgescheept' met andere mensen. Ik vond het in het begin verschrikkelijk (vooral uit angst om door hen gepest of vernederd te worden). Later ging ik toch voorzichtig aansluiting bij hen zoeken door bijvoorbeeld in de pauzes bij de groep te staan, ook al zei ik weinig. Ik merkte dat ik geaccepteerd werd en me ook in hen kon herkennen op sommige punten. Wat op den duur heel erg begon te veranderen, was hoe ik de wereld zag. De wereld was op den duur niet grijs meer. Ik kreeg het gevoel dat deze wereld ook voor mij geluk kon bieden. Ik had nog steeds het gevoel dat ik daar 1000% mijn best voor moest doen. Maar alleen het feit dat het mogelijk is, sleepte mij erdoorheen. Ik had het minder nodig om in een fantasiewereld te leven, want de realiteit werd leuker.

Ik was er daarna nog lang niet. Mijn gevoel was nog steeds erg vlak. Ik kreeg wel allemaal vreemde lichamelijke klachten, zoals bijvoorbeeld uitslag in mijn hals. Verder zag ik altijd opvallend wit en ik was altijd verschrikkelijk moe. Met de jaren werden de lichamelijke klachten steeds vreemder, totdat ik op een dag last kreeg van mijn ademhaling en toen raakte ik verschrikkelijk in paniek. De huisarts zei dat het gewoon hyperventilatie was, maar dat kon mij niet geruststellen. Vanaf het moment dat ik ging hyperventileren, kreeg ik last van heftige paniekaanvallen en allemaal andere vreemde gevoelens (derealisatie en depersonalisatie).

Gek genoeg beschouw ik die paniekaanvallen achteraf gezien als iets positiefs. Mijn gevoel brak namelijk open. En omdat ik in paniek was, moest ik noodgedwongen mensen in vertrouwen nemen om uit te kunnen leggen wat er met mij aan de hand was.

Wat ik met mijn verhaal wil zeggen: je kan ook op latere leeftijd dingen anders gaan beleven en gevoelens krijgen die je heel lang niet meer of misschien wel nooit eerder hebt gevoeld.

Spongeboss & Pullzar hebben jullie relaties gehad?

@spongeboss, respect dat je toch zo loopt te vechten .

Als ik om me heen kijk zijn het met name de mensen met een fucked up jeugd waar ik goed mee op kan schieten.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 08:02 schreef sitting_elfling het volgende:
Spongeboss & Pullzar hebben jullie relaties gehad?

@spongeboss, respect dat je toch zo loopt te vechten .

Als ik om me heen kijk zijn het met name de mensen met een fucked up jeugd waar ik goed mee op kan schieten.

Mensen met een fucked up jeugd die nu een beetje goed functioneren zijn misschien minder snel met oordelen over een ander?

@Pullzar, gaaf dat je zo goed bezig bent. Ik heb dat ook gehad: paniekaanvallen, derealisatie/depersonalisatie. Dat vond ik echt eng.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 04:54 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Als jij ervan overtuigd bent dat je nooit gelukkig gaat worden, ga je het waarschijnlijk ook niet worden. Als jij ervan overtuigd bent dat de mensheid slecht is, zal je alleen het slechte in de mens zien.

Het is jouw perceptie. Iedereen kijkt op zijn eigen manier naar de wereld om zich heen, maar tevens zijn er heel veel raakvlakken waarin wij mensen ons in elkaar herkennen. We kunnen bijvoorbeeld lachen om dezelfde grappen, genieten van dezelfde dingen of verdriet hebben om dezelfde gebeurtenissen. Mensen zoeken elkaar op, omdat ze gevoelens en gedachten bij elkaar herkennen.

Ik denk dat jij misschien dingen hebt meegemaakt waardoor jij de wereld om je heen ervaart als zwarter, negatiever en bedreigender. Jouw perceptie wijkt daardoor teveel af van hoe de meeste mensen naar de wereld kijken.

Ik heb zelf trouwens ook in mijn puberteit gehad. Ik voelde mij toen ook verdoemd en mijn gevoel was volkomen afgevlakt. Ik vluchtte heel erg in mijn fantasiewereld, omdat mijn fantasie veel mooier was dan die grauwe kutwereld waarin ik naar mijn idee voor altijd een minderwaardige outcast zal blijven.

Ik had geloof ik al eens verteld hier dat ik op mijn 16e door mijn ouders naar een huiswerkschool werd gestuurd, waar ik elke dag verplicht naartoe moest om daar mijn huiswerk te maken. Ik zat daar uren per dag en ik zat 'opgescheept' met andere mensen. Ik vond het in het begin verschrikkelijk (vooral uit angst om door hen gepest of vernederd te worden). Later ging ik toch voorzichtig aansluiting bij hen zoeken door bijvoorbeeld in de pauzes bij de groep te staan, ook al zei ik weinig. Ik merkte dat ik geaccepteerd werd en me ook in hen kon herkennen op sommige punten. Wat op den duur heel erg begon te veranderen, was hoe ik de wereld zag. De wereld was op den duur niet grijs meer. Ik kreeg het gevoel dat deze wereld ook voor mij geluk kon bieden. Ik had nog steeds het gevoel dat ik daar 1000% mijn best voor moest doen. Maar alleen het feit dat het mogelijk is, sleepte mij erdoorheen. Ik had het minder nodig om in een fantasiewereld te leven, want de realiteit werd leuker.

Ik was er daarna nog lang niet. Mijn gevoel was nog steeds erg vlak. Ik kreeg wel allemaal vreemde lichamelijke klachten, zoals bijvoorbeeld uitslag in mijn hals. Verder zag ik altijd opvallend wit en ik was altijd verschrikkelijk moe. Met de jaren werden de lichamelijke klachten steeds vreemder, totdat ik op een dag last kreeg van mijn ademhaling en toen raakte ik verschrikkelijk in paniek. De huisarts zei dat het gewoon hyperventilatie was, maar dat kon mij niet geruststellen. Vanaf het moment dat ik ging hyperventileren, kreeg ik last van heftige paniekaanvallen en allemaal andere vreemde gevoelens (derealisatie en depersonalisatie).

Gek genoeg beschouw ik die paniekaanvallen achteraf gezien als iets positiefs. Mijn gevoel brak namelijk open. En omdat ik in paniek was, moest ik noodgedwongen mensen in vertrouwen nemen om uit te kunnen leggen wat er met mij aan de hand was.

Wat ik met mijn verhaal wil zeggen: je kan ook op latere leeftijd dingen anders gaan beleven en gevoelens krijgen die je heel lang niet meer of misschien wel nooit eerder hebt gevoeld.

Er is geen sprake van een overtuiging. Er is sprake van anhedonie. http://nl.wikipedia.org/wiki/Anhedonie
Het is onderdeel van schizoïde.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 11:22 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Er is geen sprake van een overtuiging. Er is sprake van anhedonie. http://nl.wikipedia.org/wiki/Anhedonie
Het is onderdeel van schizoïde.

Maar daar zijn dus wel behandelvormen voor zo te zien?

quote:

Op zondag 23 maart 2014 11:27 schreef zomertje het volgende:

[..]

Maar daar zijn dus wel behandelvormen voor zo te zien?

Ik weet niet of ik dat stukje op de wiki kan geloven. CGT achtige zaken werken niet bij schizoïde. Verder wordt er geen bron gegeven. Ik heb zelf last van de sociale variant, niet van de seksuele. Op de Engelse wiki staat:

quote:

There is no validated treatment for social anhedonia.[56] Future research should focus on genetic and environmental risk factors to home in on specific brain regions and neurotransmitters that may be implicated in social anhedonia etiology and could be targeted with specialized pharmacological or behavioral treatments. Social support may also play a valuable role in the treatment of social anhedonia Blanchard et al. (2011) [57] found that a greater number of social supports as well as a greater perceived social support network were related to fewer schizophrenia-spectrum symptoms and to better general functioning within the social anhedonia group. Therefore, future studies should also examine ways to increase social support among individuals with social anhedonia in order to alleviate some of the symptoms.

Ik ga nu die extra ondersteuning krijgen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 11:48 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik weet niet of ik dat stukje op de wiki kan geloven. CGT achtige zaken werken niet bij schizoïde. Verder wordt er geen bron gegeven. Ik heb zelf last van de sociale variant, niet van de seksuele. Op de Engelse wiki staat:

[..]

Ik ga nu die extra ondersteuning krijgen.

CGT is niet t enige wat er is. Anti depressiva werken niet zeker?

quote:

Op zondag 23 maart 2014 11:22 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Er is geen sprake van een overtuiging. Er is sprake van anhedonie. http://nl.wikipedia.org/wiki/Anhedonie
Het is onderdeel van schizoïde.

Hoe jij je voelt, heeft ook te maken met hoe jij denkt.

Begrijp me niet verkeerd en denk niet dat ik jouw problemen wil bagateliseren. Ik wil je alleen wel meegeven dat je de kracht hebt om je situatie te veranderen, ook al kan je je dat misschien nu niet voorstellen. Het zou kunnen dat je nog jaren tevergeefs aan jezelf probeert te werken en dat kan behoorlijk zwaar en hopeloos voelen. Maar ooit zal het beter worden. Volgens mij beschik je wel over voldoende zelfinzicht en intelligentie. Je bent niet kansloos.

By the way,

Volgens mij laat dit filmpje heel goed zien hoe iemand met een schizotypische perssonlijkheidsstoornis kan denken, voelen en leven:

quote:

Op zondag 23 maart 2014 12:58 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Hoe jij je voelt, heeft ook te maken met hoe jij denkt.

Begrijp me niet verkeerd en denk niet dat ik jouw problemen wil bagateliseren. Ik wil je alleen wel meegeven dat je de kracht hebt om je situatie te veranderen, ook al kan je je dat misschien nu niet voorstellen. Het zou kunnen dat je nog jaren tevergeefs aan jezelf probeert te werken en dat kan behoorlijk zwaar en hopeloos voelen. Maar ooit zal het beter worden. Volgens mij beschik je wel over voldoende zelfinzicht en intelligentie. Je bent niet kansloos.

Zelfinzicht en intelligentie worden niet geraakt door mijn stoornis. Verder kun je niets garanderen. Mijn behandelaar zei "Als vechten een optie was, dan had je dat allang gedaan." Schizoïde is meer een gevoelskwestie dan een overtuigingskwestie.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 12:45 schreef zomertje het volgende:

[..]

CGT is niet t enige wat er is. Anti depressiva werken niet zeker?

Nee, dat werkt niet.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:10 schreef Pulzzar het volgende:
By the way,

Volgens mij laat dit filmpje heel goed zien hoe iemand met een schizotypische perssonlijkheidsstoornis kan denken, voelen en leven:

Joris' Showroom - Het Zilvervrouwtje uit Franeker

Schizoide is wat anders dan schizotypisch

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:16 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Schizoide is wat anders dan schizotypisch

Weet ik. Ik heb het ook niet over schizoide.

Ah ok.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:13 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Zelfinzicht en intelligentie worden niet geraakt door mijn stoornis.

Klopt. Maar zelfinzicht en intelligentie maken je in staat om naar jezelf en anderen te kijken en te begrijpen waarom jij doet zoals je doet en waarom anderen doen zoals ze doen. Je komt misschien niet van je stoornis af, maar je kan wel degelijk leren hoe je een betere kwaliteit van leven krijgt.

Mijn ouders zijn 20 jaar geleden gescheiden. Mijn moeder is na al die jaren nog erg verdrietig dat mijn vader bij haar is weggegaan. Ze blijft erg in de slachtofferrol hangen en wil totaal niet inzien dat zij ook aandeel heeft in de scheiding; ze is erg afhankelijk en claimerig en o.a. daardoor was mijn vader weggegaan. Maar dat ziet ze zelf niet in. Het is volgens haar allemaal de schuld van mijn vader en iedereen die 'zijn kant' kiest, is in haar ogen een verrader. Ze heeft heel vaak het advies gekregen om psychische hulp te zoeken, maar dat wil ze niet aanvaarden.

Als je moeilijke dingen meemaakt, mag je daar best verdriet om hebben. Maar als je verder met je leven wilt, moet je gaan mentaliseren om het allemaal op een rij te kunnen zetten en vind je de rust om je leven te kunnen herpakken. Mensen die dat niet kunnen of willen kunnen, zullen er voor altijd in blijven hangen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:42 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Klopt. Maar zelfinzicht en intelligentie maken je in staat om naar jezelf en anderen te kijken en te begrijpen waarom jij doet zoals je doet en waarom anderen doen zoals ze doen. Je komt misschien niet van je stoornis af, maar je kan wel degelijk leren hoe je een betere kwaliteit van leven krijgt.

Mijn ouders zijn 20 jaar geleden gescheiden. Mijn moeder is na al die jaren nog erg verdrietig dat mijn vader bij haar is weggegaan. Ze blijft erg in de slachtofferrol hangen en wil totaal niet inzien dat zij ook aandeel heeft in de scheiding; ze is erg afhankelijk en claimerig en o.a. daardoor was mijn vader weggegaan. Maar dat ziet ze zelf niet in. Het is volgens haar allemaal de schuld van mijn vader en iedereen die 'zijn kant' kiest, is in haar ogen een verrader. Ze heeft heel vaak het advies gekregen om psychische hulp te zoeken, maar dat wil ze niet aanvaarden.

Als je moeilijke dingen meemaakt, mag je daar best verdriet om hebben. Maar als je verder met je leven wilt, moet je gaan mentaliseren om het allemaal op een rij te kunnen zetten en vind je de rust om je leven te kunnen herpakken. Mensen die dat niet kunnen of willen kunnen, zullen er voor altijd in blijven hangen.

Ik kan anderen niet dwingen om op een bepaalde manier naar mij te kijken. Het komt juist door mijn intelligentie dat ik in eerste instantie in een dergelijke situatie ben beland. Ik ben goed in wiskunde en statistiek. Statistisch gezien heeft de gemiddelde persoon moeite met mij en dat komt overeen met mijn ervaringen.
De enige manier waarop ik een betere kwaliteit van leven krijg is als de huidige cultuur vervangen wordt met The Venus Project.

Nu doe je hetzelfde als de moeder van pulzzar: de oplossing buiten jezelf leggen, geen verantwoordelijkheid nemen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 14:13 schreef Murmeli het volgende:
Nu doe je hetzelfde als de moeder van pulzzar: de oplossing buiten jezelf leggen, geen verantwoordelijkheid nemen.

Ik bevind me in de kern van de oplossing. Ik werk bij die organisatie.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 14:41 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik bevind me in de kern van de oplossing. Ik werk bij die organisatie.

Daar heb ik het ook niet over. Dat is zeker supergoed!
Meer de toon van je post, daar leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. Dat is althans mijn gevoel erbij

quote:

Op zondag 23 maart 2014 15:29 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Daar heb ik het ook niet over. Dat is zeker supergoed!
Meer de toon van je post, daar leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. Dat is althans mijn gevoel erbij

Dan zit je gevoel mijn inziens verkeerd. Ik ben getest op het één en ander, zoals sociale vaardigheden en autisme. Als ik echt een psychopathische klootzak was, dan wist ik wel zeker dat ik geheel verantwoordelijk ben voor mijn situatie. De realiteit is dat ik juist compleet het omgekeerde ben van dat. Er is geen goede reden om mij sociaal te isoleren.
Ik ken nu een paar goede mensen via de studentenvereniging. Vrienden zijn ze niet, maar ik kan goed met ze opschieten en zij met mij. De mensen van The Venus Project behandelen me ook als een gelijke. Ik heb het vermoeden dat het juist omgekeerd is. Ik denk, zoals eerder tegen me is gezegd, dat ik gewoon uitzonderlijk veel idioten ben tegengekomen in mijn verleden.

Neejjjjjjj dát bedoelde ik dus ook niet! Je bent niet verantwoordelijk voor waar je nu staat. Je hebt denk ik inderdaad veel pech gehad plus een bepaalde kwetsbaarheid waardoor men je kon raken. Nothing to blame.

Ik bedoel de verantwoordelijkheid om je situatie op te lossen. Deels doe je dit door TVP maar in je post sprak verder een soort van afwachtendheid voor een oplossing ipv dat je er zelf probeert anders mee om te gaan.
Maar laat maar anders, ik wil je verder niet aanvallen want je hebt al wel goede sprongen gemaakt dus laten we daarop focussen

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:10 schreef Pulzzar het volgende:
By the way,

Volgens mij laat dit filmpje heel goed zien hoe iemand met een schizotypische perssonlijkheidsstoornis kan denken, voelen en leven:

Joris' Showroom - Het Zilvervrouwtje uit Franeker

Men oh men .Respect. Moeilijke wereld is dat toch wel.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 13:42 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Klopt. Maar zelfinzicht en intelligentie maken je in staat om naar jezelf en anderen te kijken en te begrijpen waarom jij doet zoals je doet en waarom anderen doen zoals ze doen. Je komt misschien niet van je stoornis af, maar je kan wel degelijk leren hoe je een betere kwaliteit van leven krijgt.

Mijn ouders zijn 20 jaar geleden gescheiden. Mijn moeder is na al die jaren nog erg verdrietig dat mijn vader bij haar is weggegaan. Ze blijft erg in de slachtofferrol hangen en wil totaal niet inzien dat zij ook aandeel heeft in de scheiding; ze is erg afhankelijk en claimerig en o.a. daardoor was mijn vader weggegaan. Maar dat ziet ze zelf niet in. Het is volgens haar allemaal de schuld van mijn vader en iedereen die 'zijn kant' kiest, is in haar ogen een verrader. Ze heeft heel vaak het advies gekregen om psychische hulp te zoeken, maar dat wil ze niet aanvaarden.

Als je moeilijke dingen meemaakt, mag je daar best verdriet om hebben. Maar als je verder met je leven wilt, moet je gaan mentaliseren om het allemaal op een rij te kunnen zetten en vind je de rust om je leven te kunnen herpakken. Mensen die dat niet kunnen of willen kunnen, zullen er voor altijd in blijven hangen.

Mijn therapeut heeft gezegd dat van alle cliënten ik er een ben die heel helder is veel weet van zijn stoornis en erg rationeel denkt.

Zoals Comp_Lex zegt het is een gevoelskwestie het schizoïde zijn ik voel dat, het is niet dat ik mezelf overtuigd heb van iets.

De enige vorm van genezing is dan ook om het ego compleet kapot te maken.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 16:04 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dan zit je gevoel mijn inziens verkeerd. Ik ben getest op het één en ander, zoals sociale vaardigheden en autisme. Als ik echt een psychopathische klootzak was, dan wist ik wel zeker dat ik geheel verantwoordelijk ben voor mijn situatie. De realiteit is dat ik juist compleet het omgekeerde ben van dat. Er is geen goede reden om mij sociaal te isoleren.
Ik ken nu een paar goede mensen via de studentenvereniging. Vrienden zijn ze niet, maar ik kan goed met ze opschieten en zij met mij. De mensen van The Venus Project behandelen me ook als een gelijke. Ik heb het vermoeden dat het juist omgekeerd is. Ik denk, zoals eerder tegen me is gezegd, dat ik gewoon uitzonderlijk veel idioten ben tegengekomen in mijn verleden.

Hehe we sluiten ons af om hoe ze ons behandeld hebben. Zouden we onze emoties openzetten, niet dat dat kan geloof ik. Maar zou het mogelijk zijn dan zou zoveel ellende eruit komen ik denk dat ik dan gelijk van een brug spring van de grote terror. Heb jij dat gevoel niet?

En wij schizoïde hebben zeker wel sociaal etc, daarom isoleren we ons. we willen geen pijn meer en anderen ook geen pijn doen.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 17:26 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Hehe we sluiten ons af om hoe ze ons behandeld hebben. Zouden we onze emoties openzetten, niet dat dat kan geloof ik. Maar zou het mogelijk zijn dan zou zoveel ellende eruit komen ik denk dat ik dan gelijk van een brug spring van de grote terror. Heb jij dat gevoel niet?

En wij schizoïde hebben zeker wel sociaal etc, daarom isoleren we ons. we willen geen pijn meer en anderen ook geen pijn doen.

Nee, dat gevoel heb ik niet. Ik zou niet weten wat er zou gebeuren. Ik denk niet eens dat het mogelijk is, dus er zal waarschijnlijk ook nooit iets gebeuren.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 17:39 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Nee, dat gevoel heb ik niet. Ik zou niet weten wat er zou gebeuren. Ik denk niet eens dat het mogelijk is, dus er zal waarschijnlijk ook nooit iets gebeuren.

Hmm mogelijk zal het niet zijn, maar soms voel ik dat er veel ellende in mijn wortels ligt, dat wil ik niet loslaten. Maar goed mensen zijn allemaal van mening dat schizoïde een overtuiging is, dus het is lastig in deze wereld. Ik doe niet eens meer de moeite om er met mensen over te praten. Denken allemaal dat het gewoon een fase is of iets waar ik me overheen moet zetten.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 17:41 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Hmm mogelijk zal het niet zijn, maar soms voel ik dat er veel ellende in mijn wortels ligt, dat wil ik niet loslaten. Maar goed mensen zijn allemaal van mening dat schizoïde een overtuiging is, dus het is lastig in deze wereld. Ik doe niet eens meer de moeite om er met mensen over te praten. Denken allemaal dat het gewoon een fase is of iets waar ik me overheen moet zetten.

Inderdaad. Schizoïde is juist niet goed te behandelen, omdat het geen overtuiging is.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 17:56 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Inderdaad. Schizoïde is juist niet goed te behandelen, omdat het geen overtuiging is.

Iemand die zwaar schizotypisch is zie ik ook geen uitweg voor. Zoals in dat filmpje, als die vrouw echt schizotypisch zou zijn in een van de hoogste graden, daar doe je ook niets meer aan.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 16:56 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Men oh men .Respect. Moeilijke wereld is dat toch wel.

Ik vind het ergens wel een mooi filmpje. Ik denk niet "die vrouw is knettergek" al heeft ze wel psychotische ideeën. (In Joris' Showroom komen nog veel vreemdere mensen voor.) Maar het fascineert me dat ze een heel eigen wereld met een bepaalde logica heeft gecreëerd en daarin probeert ze haar geluk en levensdoel te zoeken. Je moet haar ook in haar waarde laten denk ik en haar er niet van proberen te overtuigen dat ze het allemaal verkeerd ziet.

Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat dit een schizotypische persoonlijkheidsstoornis (in vrij heftige vorm) is.

quote:

Op zondag 23 maart 2014 23:56 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik vind het ergens wel een mooi filmpje. Ik denk niet "die vrouw is knettergek" al heeft ze wel psychotische ideeën. (In Joris' Showroom komen nog veel vreemdere mensen voor.) Maar het fascineert me dat ze een heel eigen wereld met een bepaalde logica heeft gecreëerd en daarin probeert ze haar geluk en levensdoel te zoeken. Je moet haar ook in haar waarde laten denk ik en haar er niet van proberen te overtuigen dat ze het allemaal verkeerd ziet.

Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat dit een schizotypische persoonlijkheidsstoornis (in vrij heftige vorm) is.

Dat denk ik ook. Bij mij is het lang niet zo heftig. Mijn behandelaren vinden mijn projecten apart en niet helemaal realistisch. Ik ben heel erg eigenzinnig volgens hen. Daarnaast heb ik ook last van de stress met socializen.

Na een paar dagen met triggers ben ik niet echt uitgerust helaas. Wel gisteren een goed gesprek gehad, dat is wel fijn. Ben goed bezig, alleen kun je niet alles zomaar ff verhelpen. Straks dus vermoeid naar het werk, t moet maar.

quote:

Op maandag 24 maart 2014 08:18 schreef DeLuna het volgende:

[..]

Ik vind zo'n project overigens helemaal niks met je stoornis te maken hebben. Als iedereen een stoornis zou hebben die aan een project werkt wat anderen onrealistisch vinden dan loopt de halve wereld met een stoornis rond. Iedereen heeft zijn eigen doelen en dingen in het leven en omdat iemand ergens een norm heeft gesteld is dit maar apart? Vind ik onzin.

Het is meer van "Hij denkt dat hij er 50 jaar mee bezig zal zijn voordat het af is. Hij vindt dat realistisch".

quote:

Op maandag 24 maart 2014 08:18 schreef DeLuna het volgende:

[..]

Ik vind zo'n project overigens helemaal niks met je stoornis te maken hebben. Als iedereen een stoornis zou hebben die aan een project werkt wat anderen onrealistisch vinden dan loopt de halve wereld met een stoornis rond. Iedereen heeft zijn eigen doelen en dingen in het leven en omdat iemand ergens een norm heeft gesteld is dit maar apart? Vind ik onzin.

Ik denk oprecht dat het percentage *weirdos* behoorlijk hoog is hoor! Neem een 100 random mensen uit Nederland, dan is daar echt niet 95 van mentaal gezond.