[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #24 Waar hopen we nog op?

quote:

Op donderdag 30 december 2021 16:00 schreef Burner82 het volgende:
Sinds oktober heb ik eindelijk de hulp die ik sinds augustus 2018 zocht Maar omdat er sindsdien al een en ander gebeurd is en mijn depressieve klachten gelukkig vrij ver weg zijn, is mijn behandeling omgezet naar schematherapie (En daar kwamen ze helemaal zelf mee, omdat depressiviteit redelijk afwezig is op dit moment.)..

Wie is er bekend met schematherapie hier? (en werkt/werkte het?)

Dat klinkt wel positief. Voor schematherapie heb je toch enige zelfreflectie nodig. Je moet daarbij in staat zijn verbanden te kunnen zien tussen jouw eigen gedrag en hoe mensen op jouw reageren + begrijpen welke emoties anderen kunnen ervaren mbt jou.

Als de therapeuten uit zichzelf aankomen bij jou met schematherapie, dan verwachten ze dus van jou dat je dat kan.

Bij mensen die dezelfde diagnose kregen als jij een paar jaar terug, ontbreekt die zelfreflectie meestal: die willen/kunnen echt niet begrijpen dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven.

Ik had destijds als afbouwfase van een klinische behandeling schematherapie gevolg. Dat duurde maar een halfjaar overigens. Schematherapie heeft meer effect als je het veel langer volgt. Het is zeker een goede therapie. Ook omdat je dan gaat merken in hoeverre jouw eigen gedrag eigenlijk heel normaal is mbt bepaalde omstandigheden. Iedereen kan wel iets van zichzelf herkennen in elk schema. Als je zodoende meer het idee krijgt dat je eigenlijk een normaal mens bent zoals iedereen, motiveert dat ook om jouw gedrag bij te kunnen sturen. Als je meer controle krijgt op jouw gedrag, krijg je meer grip op jouw leven. En kunnen opeens dingen gaan lukken wat je vroeger niet eens voor mogelijk hield.

quote:

Op donderdag 30 december 2021 16:00 schreef Burner82 het volgende:
Sinds oktober heb ik eindelijk de hulp die ik sinds augustus 2018 zocht Maar omdat er sindsdien al een en ander gebeurd is en mijn depressieve klachten gelukkig vrij ver weg zijn, is mijn behandeling omgezet naar schematherapie (En daar kwamen ze helemaal zelf mee, omdat depressiviteit redelijk afwezig is op dit moment.)..

Wie is er bekend met schematherapie hier? (en werkt/werkte het?)

Wat fijn! Welke therapie zou je, als de situatie niet veranderd zou zijn, hebben gekregen?

Ik kan eigenlijk beter in d&a reageren want daar pas ik beter dan hier, maar hier stel je een vraag.
Ik heb een stukje schematherapie gehad als onderdeel van een deeltijdbehandeling. Er valt wel wat voor te zeggen, dat schema-gebeuren, maar wat wij vooral deden was met de groep situaties vertellen en nadoen waarbij mensen eromheen de modi (ik weet niet of je die al kent) waren. Ik vond dat hele vage rollenspel maar raar dus weigerde eraan mee te doen. Het is voor mij lang geleden dus ik weet niet meer precies wat we er verder mee deden.

Voor mij was het destijds erg nuttig om in een groep te zijn, omdat ik de groepsdynamiek nodig had voor zelfreflectie. 1 op 1 therapie werkte niet.

Nu zou een groep die ik destijds meemaakte echt niet helpen, denk ik. Mensen reageren vaak heel voorspelbaar.

Als ik bijvoorbeeld mij klote voel, omdat ik mij voornam een aantal huishoudelijke taken uit te voeren en dat heb ik elke keer uitgesteld, waardoor het in mijn huis een rommelige puinzooi is, krijg ik geheid een troostende opmerking "Je moet niet zo streng zijn voor jezelf".

Dat roept dan nogal wat woede in mij op en als ik mezelf niet in de hand heb, dan gaat die persoon dat behoorlijk ontgelden en word ik denk ik weggestuurd, omdat ik voor een 'onveilige sfeer' zorg.

Ten eerste veronderstelt zo'n iemand dat ik geholpen ben met compassie. Als ik me daardoor beter zou voelen, dan is dat gevoel over een uur alweer weg, word ik weer geconfronteerd met de teringzooi, kan ik mij niet voldoende concentreren om het op te ruimen. Dus ik heb geen fuck aan feedback om niet zo streng voor mezelf te zijn.

Ten tweede wordt er van mij wel verwacht dat ik dankbaar moet zijn. Want zo niet, dan voelt die ander zich beledigd of gekwetst en dan ben ik de boze boeman.

Vooral in een setting met mensen met persoonlijkheidsproblematiek zijn mensen nogal egocentrisch. In het voorbeeld wat ik beschrijf: die persoon laat dan alleen maar compassie zien om zelf bevestiging te krijgen dat hij/zij een goed mens is. Het gaat dan om eigenbelang.

Ik heb vooral de laatste jaren gemerkt dat je er in het leven uiteindelijk alleen voor staat. Ik heb te vaak gemerkt dat als ik hulp nodig heb, ik het niet krijg, omdat ik blijkbaar niet voldoe aan de referentiekaders.

Therapie had bij mij echt gewerkt. Echter bij persoonlijkheidsproblematiek heb je ook goede nazorg nodig. Ik heb helaas ervaren dat het dankzij de marktwerking op het zorgsysteem nogal een uitdaging wordt om de zorg te kunnen krijgen die je nodig hebt.

Heeey het is hier al een hele tijd stil dus ik slinger hem ff onhoog.


Hoe gaat het met jullie hier?

Ik weet niet of ik hier zomaar in mag breken.. Maar ik worstel met de vraag, wat als dit het is? Als je feitelijk alle ingrediënten hebt om gelukkig te kunnen zijn, maar je dat nog steeds niet bent. Wat als je al zoveel therapieën hebt geprobeerd en je toch steeds weer overal voor wegloopt, mijn laatste therapeut zelfs de deur voor mij open zette om weg te kunnen lopen waar ik dus ook gretig gebruik van heb gemaakt. Dat het dus nooit beter wordt dan dit, wat als dit het is?

Tuurlijk mag je inbreken. Kan je helaas niet helpen
Dat gevoel is wel heel zwaar, dat herken ik. Maar dan is de enige optie ; een manier vinden om ‘het leven’ draaglijk te maken. En hoe dat voor jou is kan helaas niemand beantwoorden.

Mijn nieuwe psycholoog denkt aan een andere persoonlijkheidsstoornis. Iets anders dan de stille Borderline, al heeft het allemaal wel bekende dingen van elkaar.
Ik scoor blijkbaar nogal hoog als het gaat om schizofrenie, Borderline, paranoïde etc.

quote:

Op dinsdag 8 november 2022 08:45 schreef Schanu het volgende:
Ik weet niet of ik hier zomaar in mag breken.. Maar ik worstel met de vraag, wat als dit het is? Als je feitelijk alle ingrediënten hebt om gelukkig te kunnen zijn, maar je dat nog steeds niet bent. Wat als je al zoveel therapieën hebt geprobeerd en je toch steeds weer overal voor wegloopt, mijn laatste therapeut zelfs de deur voor mij open zette om weg te kunnen lopen waar ik dus ook gretig gebruik van heb gemaakt. Dat het dus nooit beter wordt dan dit, wat als dit het is?

Kreeg je (weer) het gevoel dat mensen je proberen te veranderen, terwijl je eigenlijk het liefst diep van binnen wil dat mensen je accepteren zoals je bent?

...

[ Bericht 99% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 27-06-2023 10:08:11 (sorry, te persoonlijk voor op forum) ]

...

Hoe gaan jullie er mee om als mensen verkeerde conclusies trekken? Ik heb hier last van en praten helpt niet.
Denk aan huisarts hulpverlener en wat dan ook. (Doe net alsof mijn conclusies wel goed zijn.)

Ik begin er langzaam achter te komen, dat mijn gedachten fout waren. Ik heb geen mensen meer om me heen, zit opgesloten in mijn hoofd en niemand hoort mij schreeuwen.

quote:

Op donderdag 3 augustus 2023 23:05 schreef JeWa100 het volgende:

[..]
Goed bezig, dat je nadenkt, inleeft en bepaalde dingen begint te beseffen. Dat is heel goed zoals ik ernaar kijk. Jammer om te horen dat je geen mensen meer om je heen hebt. Maar er zijn altijd wel mensen die luisteren en nieuwe mensen weer om te leren kennen. Maar wat bedoel je met 'zit opgesloten in mijn hoofd en niemand hoort mij schreeuwen.' ? Kan je niet uiten hoe je je voelt? Heb je het gevoel dat niemand luistert? Wat is daar gaande?

Ik kan me niet goed uiten. Al valt dat hier op FOK wel mee. Maar in de grote echte wereld hebben mensen vaak geen idee. Het zogenaamde masker zeg maar.