[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #6

quote:

Op zondag 1 juni 2014 14:21 schreef TwistedDoc het volgende:
Hoi allen,

Vandaag op internet een gratis schematherapie-onderzoek ingevuld (link naar het artikel Belangrijk onderzoek naar onder andere YSQ en SMI en de vragenlijst), omdat ik komende vrijdag een psycholoog zie voor een intake voor schematherapie voor mijn autisme-spectrumstoornis. In de vragenlijst voor het schematherapie-onderzoek zat ook de standaard vragenlijst Assessment of Disorders of Personality-according to the DSM-IV (ADP-IV).

Volgens deze ADP-IV vragenlijst scoor ik ook hoog op de persoonlijksstoornissen schizoïde en obsessief-compulsieve persoonlijksstoornis. Moet ik me ergens zorgen over maken, of zou dit een vertekening zijn van de test, vanwege mijn autisme-spectrumstoornis?

quote:

Op zondag 1 juni 2014 22:51 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat zijn precies de twee persoonlijkheidsstoornissen die veel overlap hebben met autisme. Niet zo gek dus dat je daar hoog op scoort als je autisme hebt. Het kan daarom natuurlijk ook zo zijn dat je verkeerd bent gediagnosticeerd. Zoek eens wat info erover op op internet en kijk of je je meer herkent in autisme of in een van die persoonlijkheidsstoornissen - en bij de ps, welke kenmerken daarvan jij herkent- dat zijn wsl degenen die ook lijken op autismekenmerken.

Ik heb overigens nog nooit gehoord van schematherapie voor mensen met autisme.

quote:

Op zondag 1 juni 2014 14:21 schreef TwistedDoc het volgende:
Hoi allen,

Vandaag op internet een gratis schematherapie-onderzoek ingevuld (link naar het artikel Belangrijk onderzoek naar onder andere YSQ en SMI en de vragenlijst), omdat ik komende vrijdag een psycholoog zie voor een intake voor schematherapie voor mijn autisme-spectrumstoornis. In de vragenlijst voor het schematherapie-onderzoek zat ook de standaard vragenlijst Assessment of Disorders of Personality-according to the DSM-IV (ADP-IV).

Volgens deze ADP-IV vragenlijst scoor ik ook hoog op de persoonlijksstoornissen schizoïde en obsessief-compulsieve persoonlijksstoornis. Moet ik me ergens zorgen over maken, of zou dit een vertekening zijn van de test, vanwege mijn autisme-spectrumstoornis?

quote:

Op vrijdag 30 mei 2014 17:09 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hey Sylvana!

Wat jammer dat de behandeling te intensief voor je is ... maar als ik eerlijk ben vind ik het maar een raar gedoe allemaal daar, wat ik zo van jou heb gehoord.

Fijn dat je nog wel individuele gesprekken hebt nu en dat je niet ineens helemaal niets hebt. Je weet nog niet meer over die deeltijd neem ik aan? Nu maar hopen dat dat wel voor je gaat werken.

Ik heb er nu volgens mij 8 weken deeltijdbehandeling op zitten. Vind het best wel moeilijk om zelf iets in te brengen, hoewel ik wel 1 keer iets heb verteld over iets waar ik nog nooit eerder over heb gesproken (wantrouwen), voor een g-schema, maar ik heb niet het idee dat ik daar wat aan had.
De meeste mensen in de groep zijn types waar ik geen vrienden mee zou kunnen worden zeg maar ... maar ja. Gelukkig gaat degene die ik echt niet mag volgende week weg

En wat ik hier ooit heb gezegd, over faalangst en zo bij creatieve therapie, gebeurt nu ook. Ik vind het heel moeilijk en de eerste paar keren ben ik daar gewoon weggegaan. Ik word gewoon enorm zenuwachtig en dan blokkeer ik. Maar ik ben nu wel steeds aanwezig omdat dat verplicht is.

Maar PMT vind ik dan weer heel leuk. Ben best wel fanatiek altijd.

Er zijn nog wat onderzoeken die ik moet doen vanwege diagnostiek die nog niet is afgerond. Heb een gesprek gehad met de psycholoog over mijn angst voor bacteriën en toen zei ze dat ik aan de criteria voor een obsessief-compulsieve stoornis voldoe. Verder woensdag o.a. een IQ test en nog een gesprek met de psycholoog gepland.
Tot zover mijn update

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 17:14 schreef Sylvana het volgende:
Vanmiddag dus die informatiebijeenkomst bij de Bremmele gehad. Er werd alleen niet zoveel nieuws voor mij verteld, maar was iig wel fijn om de locatie even te kunnen zien. 26 juni heb ik intakegesprek en 2 weken daarna adviesgesprek. Dan hoor ik dus in welke groep ik kom en wat de wachttijd is.

Verder vandaag mijn schematestuitslag gekregen en ik had wel verwacht dat ik minder schema's had, maar deze uitslag had ik nooit verwacht
Ik had eerst namelijk 10 schema's, waarvan 5 op zeer hoog ( emotioneel tekort, afhankelijkheid/incompetentie, goedkeuring zoeken, emotionele geremdheid en negativisme/pessimisme) en 5 op hoog ( verlatingsangst, sociale isolatie, onderwerping, hoge eisen en bestraffende houding)
Nu heb ik er nog maar 3!!! Emotioneel tekort en zelfopoffering op zeer hoog (die is dus wel nieuw, maar houdt heel erg verband met het schema onderwerping die ik eerst had) en goedkeuring zoeken is van zeer hoog naar hoog gegaan.

Ook mijn modi zijn heel erg veranderd. Eerst had ik kwetsbaar kind, willoze inschikkelijke, onthechte zelfsusser, veeleisende ouder en de gezonde volwassene. En nu heb ik alleen nog willoze inschikkelijke en gezonde volwassene. Dus dat is ook heel erg verbeterd
Natuurlijk zal ik af en toe heus nog wel eens last hebben van zo'n schema, dat ze niet meer uit de test komen wil natuurlijk niet zeggen dat ik ze helemaal niet meer heb. Maar ik heb er wel een stuk minder "last" van dan voor mijn opname. In die paar maanden dus toch al best veel bereikt!
En nu dus verder bij de deeltijd werken aan de schema's die ik nog wel heb en om ervoor te zorgen dat die andere schema's en modi niet meer terugkomen

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 20:13 schreef zomertje het volgende:

[..]

Goed om te horen zeg. Ik ben benieuwd hoe het nu verder zal gaan. Ik hoop dat je behalve in de test ook in je dagelijks leven al verandering merkt.

Ik merk dat ik nog steeds veel te doen heb, en soms vraag ik me af of er dingen altijd zullen blijven. Ze zijn al jaren t zelfde (triggers, angsten)

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 20:13 schreef zomertje het volgende:

[..]

Goed om te horen zeg. Ik ben benieuwd hoe het nu verder zal gaan. Ik hoop dat je behalve in de test ook in je dagelijks leven al verandering merkt.

Ik merk dat ik nog steeds veel te doen heb, en soms vraag ik me af of er dingen altijd zullen blijven. Ze zijn al jaren t zelfde (triggers, angsten)

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:06 schreef mrspoeZ het volgende:
Goh. Zojuist dit deel van de reeks gelezen. Als partner-van is het ontzettend interessant leesvoer. Met name de boze, gefrustreerde posts geven reden tot nadenken. Ik weet wel dat lief regelmatig zijn emoties niet laat zien, en als ik dit lees dan realiseer ik me weer hoe weinig ik ervan snap, van zijn beleving van de wereld. Ik zie dat dingen niet lukken, ik neem hem dat ook niet kwalijk, maar snáppen doe ik het niet.

Wat ik me dan afvraag:
- is dat nou eigenlijk fijn of vervelend, om geaccepteerd te worden maar niet begrepen? Of zou het prettiger zijn als je naasten snappen wat er misgaat?
- als jouw stoornis geaccepteerd wordt als onderdeel van jouw zijn en je voor vol wordt genomen ondanks dat je soms moet afhaken, is dat dan prettig (want je bent 'gewoon') of is dat naar (want 'hij/zij begrijpt het niet)?

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:48 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik spreek nu voor mezelf: ik zou het prettiger vinden als mijn partner me begrijpt en ik zou het best frustrerend vinden als die partner het niet snapt. Mijzelf begrepen voelen is namelijk fijner dan mijzelf niet begrepen voelen, want dat gaat gepaard met frustratie en machteloosheid. Ik kan zoiets mijn partner niet kwalijk nemen, want het is al moeilijk zat om mezelf te begrijpen, laat staan om zoiets onder woorden te brengen en uit te leggen aan anderen.

quote:

Maar los van of die ander me wel of niet begrijpt; ik ben degene met de stoornis en ik kom elke keer weer dezelfde moeilijkheden tegen. Ik zou het wel fijn vinden als mijn partner me voor vol aanziet, maar ik kan mezelf niet voor vol aanzien. Ik wil kunnen wat anderen ook kunnen.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:56 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Nou dat is precies wat ik bedoel. Ik ZIE dat dingen niet lukken, dat hij soms iets echt wel wil maar niet kan. Ik BEGRIJP het echter niet, omdat ik die blokkade, beperking, problemen niet heb. Ik accepteer dat het zo is maar echt snappen doe ik het niet.

quote:

Je snapt dus bijvoorbeeld niet waardoor hij geblokkeerd raakt, waardoor dingen niet lukken?

quote:

En dat je 'maar gewoon bent, dertien in een dozijn': ik denk dat je net als hij bijzonder bent. Iedereen heeft zijn sterke kanten en beperkingen. Hij heeft alleen net als ik de pech dat de beperkingen hem treffen in zijn functioneren.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 23:16 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Ik zie het. Ik snap dat het niet lukt. Ik begrijp het niet. Als jij hoogtevrees hebt en we gaan samen toch de Eiffeltoren op, dan zie ik op een bepaald moment dat je niet meer verder wil. Dan snap ik dat dat komt door je hoogtevrees. Maar ik begrijp het niet, omdat ik die angst niet heb. Zo snap ik dat hij zijn afwas niet gedaan krijgt, een telefoontje niet kan plegen, een belofte niet kan nakomen. Ik hoef het niet te begrijpen om het te snappen.

[..]

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 23:50 schreef mrspoeZ het volgende:
We wonen niet samen, zijn troep is niet de mijne. Ik zeg wel eens, joh, de keuken stinkt, misschien moet je afwassen. Gebeurt dat dan niet dan zeg ik, morgen samen poetsen?

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:06 schreef mrspoeZ het volgende:
Goh. Zojuist dit deel van de reeks gelezen. Als partner-van is het ontzettend interessant leesvoer. Met name de boze, gefrustreerde posts geven reden tot nadenken. Ik weet wel dat lief regelmatig zijn emoties niet laat zien, en als ik dit lees dan realiseer ik me weer hoe weinig ik ervan snap, van zijn beleving van de wereld. Ik zie dat dingen niet lukken, ik neem hem dat ook niet kwalijk, maar snáppen doe ik het niet.

Wat ik me dan afvraag:
- is dat nou eigenlijk fijn of vervelend, om geaccepteerd te worden maar niet begrepen? Of zou het prettiger zijn als je naasten snappen wat er misgaat?
- als jouw stoornis geaccepteerd wordt als onderdeel van jouw zijn en je voor vol wordt genomen ondanks dat je soms moet afhaken, is dat dan prettig (want je bent 'gewoon') of is dat naar (want 'hij/zij begrijpt het niet)?

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:06 schreef mrspoeZ het volgende:
Goh. Zojuist dit deel van de reeks gelezen. Als partner-van is het ontzettend interessant leesvoer. Met name de boze, gefrustreerde posts geven reden tot nadenken. Ik weet wel dat lief regelmatig zijn emoties niet laat zien, en als ik dit lees dan realiseer ik me weer hoe weinig ik ervan snap, van zijn beleving van de wereld. Ik zie dat dingen niet lukken, ik neem hem dat ook niet kwalijk, maar snáppen doe ik het niet.

Wat ik me dan afvraag:
- is dat nou eigenlijk fijn of vervelend, om geaccepteerd te worden maar niet begrepen? Of zou het prettiger zijn als je naasten snappen wat er misgaat?
- als jouw stoornis geaccepteerd wordt als onderdeel van jouw zijn en je voor vol wordt genomen ondanks dat je soms moet afhaken, is dat dan prettig (want je bent 'gewoon') of is dat naar (want 'hij/zij begrijpt het niet)?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 01:06 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Geaccepteerd is al heel wat, maar acceptatie en niet begrijpen gaat niet samen.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 01:58 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik denk zelf dat acceptatie en begrip los van elkaar kunnen bestaan. Als ik iemand niet kan accepteren, betekent het dat ik problemen met hem/haar heb. Maar ik heb niet persé problemen met mensen die ik niet begrijp.

En de rest van je verhaal; ik ben het wel met je eens dat mensen van jou verwachten dat je 'meedoet'. Wanneer je anders denkt of doet, zal je snel verzet en onbegrip krijgen. Vroeger in de Middeleeuwen, als je het waagde om te zeggen dat de aarde rond is, werd je opgehangen. Gelukkig is dat tegenwoordig in onze samenleving niet meer zo extreem, maar over het algemeen zal de minderheid je afwijkende ideeen respecteren, los van of ze het ermee eens zijn. Stel dat ik beweer paranormale gaven te hebben. Misschien geloof je daar niet in, maar daar kan je het bij laten. Zo van: ik geloof niet in paranormale gaven, maar hij beweert ze te hebben en dat vind ik okay. Maar de meerderheid zal echter meteen een negatief waarde-oordeel aan mij plakken: dat ik een bedrieger ben of dat ik mijn zogenaamde gaven verwar met psychosen etc. Ik zal dan ook meteen het label schizotypische persoonlijkheidsstoornis krijgen en ik moet in behandeling, want hetgeen wat ik zie, strookt niet met de werkelijkheid.

Ik heb daarom ook moeite met de term persoonlijkheidsstoornis, want hoe bepaal je in godsnaam wanneer iemand normaal is en wanneer iemand afwijkt van de norm.

Ik wil er zelf graag bij horen. Ik wil voldoen aan de norm, want wanneer ik dat niet doe, voel ik mij eenzaam en een outcast en dat gevoel vind ik vreselijk. Wat dat betreft ben ik de norm, want de meeste mensen willen er graag bij horen. En ik heb genoeg interesses waarmee ik aansluiting zou kunnen vinden bij anderen. Maar ik zou mensen die zich juist van de samenleving willen afzonderen, bijvoorbeeld omdat ze zich gekwetst voelen door de mensheid en zich prettiger voelen als ze alleen hun eigen ding kunnen doen, niet verwerpen. Ik zou niet zeggen van "joh, je moet wat meer onder de mensen komen, want dan voel je je beter", ook al is dat op mij persoonlijk wel van toepassing. Maar ik kan accepteren dat ze andere behoeften hebben dan ikzelf.

Mijn oom heeft een schizoide persoonlijkheidsstoornis, vermoed ik. In ieder geval is hij gelukkiger wanneer hij alleen is of met slechts een paar mensen die hij vertrouwt. Hij verschijnt wel op verjaardagen, maar is er dan heel kort bij en opvallend is dat hij direct vertrekt wanneer er eten geserveerd wordt. Je doet hem geen plezier door hem te vragen mee te eten. (Ik weet niet waarom. Ik denk dat hij het fijner vindt om thuis alleen zijn eigen vertrouwde eten te verorberen.) Ik zie verder aan hem dat hij zich heel ongemakkelijk voelt tussen al de andere visitegangers; hij is alleen op de verjaardag omdat hij zich daartoe verplicht voelt. Er zijn mensen die dat raar vinden. Ik probeer hem zoveel mogelijk in zijn waarde te laten en ik zie hem daardoor ook niet als een minderwaardig persoon. Het feit dat hij op de verjaardag verschijnt, ook al voelt hij zich dan ongemakkelijk, vind ik te prijzen aan hem.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 09:03 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Probleem is stel ik ben schizoïde en iemand accepteert dat. Maar dan niet iets accepteert dat ik doe en wat nogal zwaar is bepaald door mijn schizoïde zijn, stel ik bel hem nooit, en hij gaat daar altijd over zeiken. Dan is het duidelijk dat de acceptatie minder voelt. Althans dat is hoe ik daarover dacht, ik kan er ook compleet naast slaan.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 21:46 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik heb dat ook. Sommige dingen zijn aan mij wel degelijk ten goede veranderd, maar andere dingen blijven hetzelfde. Mijn structuur is waardeloos. Ik kan mijzelf verzorgen en mijn huishouden en administratie doen, maar al het andere kost mij moeite en er zijn momenten dat het niet gaat. Dat ging vroeger ook al niet en toen werd mij door anderen verweten dat ik lui was en mijn best niet doe. Ik zeg dat nu allemaal tegen mezelf.

Ik ben er nog steeds mee in dilemma. Het is ergens te makkelijk om gebrek aan structuur aan een psychische stoornis toe te wijzen. Dat doe ik dus ook niet en ik word zelfs boos op mensen die tegen me zeggen dat ik te streng voor mezelf ben. Ik kan niet accepteren dat ik beperkt ben.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 22:06 schreef mrspoeZ het volgende:
Goh. Zojuist dit deel van de reeks gelezen. Als partner-van is het ontzettend interessant leesvoer. Met name de boze, gefrustreerde posts geven reden tot nadenken. Ik weet wel dat lief regelmatig zijn emoties niet laat zien, en als ik dit lees dan realiseer ik me weer hoe weinig ik ervan snap, van zijn beleving van de wereld. Ik zie dat dingen niet lukken, ik neem hem dat ook niet kwalijk, maar snáppen doe ik het niet.

Wat ik me dan afvraag:
- is dat nou eigenlijk fijn of vervelend, om geaccepteerd te worden maar niet begrepen? Of zou het prettiger zijn als je naasten snappen wat er misgaat?
- als jouw stoornis geaccepteerd wordt als onderdeel van jouw zijn en je voor vol wordt genomen ondanks dat je soms moet afhaken, is dat dan prettig (want je bent 'gewoon') of is dat naar (want 'hij/zij begrijpt het niet)?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 09:03 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Probleem is stel ik ben schizoïde en iemand accepteert dat. Maar dan niet iets accepteert dat ik doe en wat nogal zwaar is bepaald door mijn schizoïde zijn, stel ik bel hem nooit, en hij gaat daar altijd over zeiken. Dan is het duidelijk dat de acceptatie minder voelt. Althans dat is hoe ik daarover dacht, ik kan er ook compleet naast slaan.

Hmm ik herken me niet zo erin moeite te hebben met de term. Ik wist dat wat amiss was met me, alleen wat het was? No clue, nu weet ik het en is het prima. Maar als ik verder lees zie ik al waar wij fundamenteel verschillen, ik voel me niet eenzaam zonder mensen. Mijn ouders zijn op vakantie en ik zit nu al bijna 15 dagen alleen, het boeit me niets, ik mis ze niet eens echt. Wel voel ik me een beetje een outcast maar dat is prima, daar heb ik vrede mee... De maatschappij is slechts een collectie van individuen als je er met een paar omgaat ga je met ze allemaal om, ik heb 1 individu die ik soms frequent spreek dus prima zo. Ja ik werd in mijn jeugd door leraren geforceerd samen te werken, door mijn ouders een baantje te zoeken. Wat zeggen ze allemaal, 'je valt in isolement, je moet samenwerken etc.' Hah alleen maar averechts gewerkt 6 ongelukkige jarigen zo ongelukkig dat... Dat ik nu wel degelijks angst voor voor wat dan ook. Een lerares zei tegen mijn moeder dat het nooit goed met me zou komen, maar goed ik doe het nu wel redelijk.
.
Ik begrijp je oom en respecteer hem, hij is dapper dat hij op verjaardagen komt, ik doe dat niet. Ik ga niet naar verjaardagen van mijn zussen of zo. Hij is dus heel dapper dat hij gaat, en ja het is een soort ongemak. En iedere persoon voelt toch een beetje alsof ze de energie uit je zuigen. En het eten smaakt niet als je daar moet eten met al die lui om je heen en je ongelukkig voelt. Die mensen die dat raar vinden zijn jammer, die zien niet hoe iemand de moeite doet om te gaan. Als iemand met een lichamelijke beperking 5 meter loopt applaudisseren ze, bij wijze van. Als iemand als je oom naar een verjaardag doet, dan denken ze dat het raar is. Jammer.

quote:

Op vrijdag 30 mei 2014 17:12 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hoe gaat het met jou?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 09:03 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Probleem is stel ik ben schizoïde en iemand accepteert dat. Maar dan niet iets accepteert dat ik doe en wat nogal zwaar is bepaald door mijn schizoïde zijn, stel ik bel hem nooit, en hij gaat daar altijd over zeiken. Dan is het duidelijk dat de acceptatie minder voelt. Althans dat is hoe ik daarover dacht, ik kan er ook compleet naast slaan.<knip>

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 10:47 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Dan heb ik niet duidelijk gemaakt wat ik bedoelde met die twee termen; met accepteren bedoel ik de effecten die het heeft (inderdaad vergeten te laten weten dat je ok bent, er dagenlang niet toe komen de afwas te doen, een belangrijk telefoontje niet kunnen plegen). Ik zie dat allemaal gebeuren en ik zie dat het geen onwil is maar onmacht. Begrijpen doe ik dat niet; ik heb geen idee wat er allemaal in zijn hoofd rondgaat.
Is het zo duidelijker?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 10:47 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Dan heb ik niet duidelijk gemaakt wat ik bedoelde met die twee termen; met accepteren bedoel ik de effecten die het heeft (inderdaad vergeten te laten weten dat je ok bent, er dagenlang niet toe komen de afwas te doen, een belangrijk telefoontje niet kunnen plegen). Ik zie dat allemaal gebeuren en ik zie dat het geen onwil is maar onmacht. Begrijpen doe ik dat niet; ik heb geen idee wat er allemaal in zijn hoofd rondgaat.
Is het zo duidelijker?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 10:05 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

FF naar de supermarkt gaan, kan me al helpen, want al die mensen om me heen geven me het gevoel dat ik weer in de realiteit sta en ik kan me op externe prikkels focussen ipv mijn eigen nare gedachten. Helemaal goed wordt het als ik een bekend persoon tegenkom die ik aardig vind en waarmee ik een praatje maak.

Hebben je zussen er vrede mee trouwens dat je niet op hun verjaardag komt of laten ze blijken dat ze het niet leuk vinden?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 10:43 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Jo, hoe gaat ie met jou dan? Kom lekker naar mij, op mijn afdeling zitten. Dan gaan we samen er tegen aan

[..]

Hoi,

het gaat nu iets beter. Ik ben verhuisd en ik krijg nu de ondersteuning die ik nodig heb. Ik ben nu eindelijk in staat om naar mensen te gaan die me volledig begrijpen.

Hoe gaat het verder met de rest?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 10:47 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Dan heb ik niet duidelijk gemaakt wat ik bedoelde met die twee termen; met accepteren bedoel ik de effecten die het heeft (inderdaad vergeten te laten weten dat je ok bent, er dagenlang niet toe komen de afwas te doen, een belangrijk telefoontje niet kunnen plegen). Ik zie dat allemaal gebeuren en ik zie dat het geen onwil is maar onmacht. Begrijpen doe ik dat niet; ik heb geen idee wat er allemaal in zijn hoofd rondgaat.
Is het zo duidelijker?

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 11:15 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

In het geval van schizoïde gaat er niks rond in zijn hoofd. Schizoïde werkt op het niveau van behoeftes en gevoelens. Er komen geen overtuigingen aan te pas.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 12:58 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik weet niet welke diagnose hij heeft. Maar bij mij is het een soort kortsluiting/blokkade. De neiging hebben om te willen vluchten. De paniekreactie die je lijf normaal heeft als je voor een leeuw moet vluchten, alleen komt het nu zomaar op zetten. En teveel prikkels, overprikkeling dus.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 13:48 schreef Spongeboss het volgende:
Jij bent een van de weinige die dit begrijpt, die mensen waar je heen gaan begrijpen die het ook? De meeste lui denken dat ik me zit aan te stellen. Wat ze van mij mogen mij kan het geen zier meer schelen. Maar voor jij voelt alles dan ook natuurlijk? Ik bedoel ik krijg geen prikkelen en mijn gedrag is heel voorspelbaar, als ik de hele dag ergens met iemand ben geweest ben ik daarna moe en wil ik me terugtrekken dan moeten mensen me niet storen. Verder weet ik dat ik in een grote groep mensen slecht functioneer, maar alles is gewoon van te voren te bepalen hoe ik me ongeveer ga voelen willekeur komt er niet aan te pas.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 14:15 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Dat heb ik ook. Ik ben van nature schuw en bang aangelegd. Als kind deed ik ook niet mee aan voetbal; ik had zeg maar de agressie niet. (Agressie is niet persé negatief.) Ik ging liever thuis in mijn eentje wat tekenen. Ik was een makkelijk slachtoffer en liet over me heen lopen en ik was te schijterig om voor mezelf op te komen. Die angst heb ik nu nog; ik vind het moeilijk om mensen aan te spreken of om voor mezelf op te komen. Dat wil echter niet zeggen dat ik nooit boos kan worden; integendeel. Ik kan soms heel explosief reageren, maar het schijterige bange jongetje ben ik daarmee nog steeds.

Een paar dagen geleden heeft mijn buurman tegen mijn moeder geschreeuwd. Ik ben bang voor hem, want hij komt heel imponerend over. Alleen zijn uiterlijk al: gouden tanden, zwarte zonnebril, kaalgeschoren hoofd met wel een pluk haar achter. Hij veroorzaakt overlast met elke keer harde muziek en geschreeuw en er komt altijd asociaal volk bij hem over de vloer. Ik durf niet te zeggen dat hij wat zachter moet doen, want ik ben bang dat ik klappen krijg of andere problemen. (Er valt trouwens sowieso niet met hem te praten. Andere mensen hebben wel tegen hem gezegd zachter te doen, maar dan voelt hij zich het slachtoffer.) Toen ik hoorde dat hij mijn moeder had beledigd was ik door andere omstandigheden al reeds opgefokt, dus ik werd zo kwaad dat ik wel naar hem toeliep. Maar ik durfde hem niet aan te kijken. Als ik niet bang was, had ik hem op zijn bek moeten slaan. Is ook niet goed, maar ik hoor van andere mensen dat ze dat zeker in mijn plaats hadden gedaan. Die wens had ik wel zeker, maar in plaats daarvan maak ik mijn eigen tuin kapot. Mijn moeder helemaal overstuur, omdat ik helemaal flipte.

Ik heb (naast borderline) een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Eigenlijk heffen die twee elkaar op, want mijn ontwijkende trekken verhinderen dat ik impulsief handel. Echter wil dat niet zeggen dat ik daarmee gelukkig ben.

Qua gedrag lijken een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en een schizoide stoornis op elkaar. Mensen met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis kunnen ook heel afgevlakt reageren en weinig emoties voelen (of juist teveel emoties voelen). Het verschil is dat iemand met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis wél behoefte heeft aan contact, ook al gaat hij het voortdurend uit de weg. Hun eenzame leven maakt hen ongelukkig en ze hebben zelf last van hun emoties of gebrek daaraan en hun passieve houding. Hun wens is dat ze kunnen 'meedoen' met andere mensen. Schizoide mensen hebben daarentegen de wens om zich af te zonderen.

quote:

Op maandag 23 juni 2014 13:40 schreef Sylvana het volgende:
Waarom wil hij absoluut niet alleen gaan dan? Als het zijn vrienden zijn kan hij toch gewoon alleen gaan lijkt mij? Je hoeft toch niet altijd mee, helemaal niet als je je er zo rot door gaat voelen.

quote:

Op maandag 23 juni 2014 13:52 schreef Brummetje2.0 het volgende:

[..]

Omdat hij ALLES samen wil doen...

quote:

Op maandag 23 juni 2014 14:28 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja maar waarom? Daar moet toch wat achter zitten lijkt me? Klinkt niet echt gezond nl. In een relatie moet je elkaar ook een beetje vrijlaten en je eigen ding kunnen doen. Je hoeft niet 24/7 op elkaars lip te zitten

quote:

Op maandag 23 juni 2014 14:30 schreef Brummetje2.0 het volgende:

[..]

Zo leuk vind hij me/zo verliefd is hij op mij. Zelfs na 4 jaar nog alles samen willen doen.

Wordt een moeilijke discussie vanavond.

quote:

Op maandag 23 juni 2014 14:34 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Het klinkt meer als afhankelijk ipv verliefd in mijn ogen, maar ik ken jullie niet natuurlijk. Succes vanavond!

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 15:09 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Wat is alles?

Verder, aanstellen bestaat niet. Net zoals luiheid niet bestaat, discipline niet bestaat en slachtofferrol niet bestaat. Het zijn allemaal geen psychiatrische termen.

quote:

Op maandag 23 juni 2014 13:37 schreef Brummetje2.0 het volgende:
Dilemma:

...

quote:

Op zondag 22 juni 2014 21:55 schreef Pulzzar het volgende:
Ik denk trouwens niet dat je teveel moet analyseren welk gedrag van jezelf afwijkt en dus een persoonlijkheidsstoornis is. Hoewel ik dat zelf tegen wil en dank ook doe, want daarmee kan ik mijn problemen plaatsen en kan ik me verdedigen tegen mensen die vinden dat ik me aanstel of een slappeling ben.

Als je in het verleden zo vaak door diverse mensen ben gekwetst, is het wel te begrijpen dat je je tussen menselijk gezelschap gespannen voelt en liever op jezelf bent. Met de termen schizoide persoonlijkheidsstoornis of ontwijkende persoonlijkheidsstoornis maak je het zo groot. Belangrijker is dat je je leven kan inrichten waarbij je je prettig voelt en waarbij je kan functioneren.

By the way; ik merk zelf dat ik wel groei. Mensen aanspreken gaat stukje bij beetje makkelijker. Ik kan als ik uit ga, makkelijker losgaan en dansen.

quote:

Op dinsdag 24 juni 2014 03:20 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Volgens mij weet je het zelf wel.

Zo af en toe meegaan naar feestjes terwijl je er geen zin in hebt, kan wel goed zijn. Misschien zijn de mensen die je niet kent wel hartstikke aardig en krijg je het toch gezellig. En je toont je goede wil naar anderen toe.

Als ikzelf altijd afga op mijn gevoelens van waar ik zin in heb, lig ik elke dag in mijn nest te rotten, met zakken chips, snoep en frisdrank om me heen en ik zie er dan uit als Jabba The Hut. Ik weet van mezelf dat situaties waar ik tegenop zie goed kunnen uitpakken. Voor mijzelf is het belangrijk dat ik dingen blijf ondernemen.

Echter in jouw geval verandert de zaak, denk ik. Je moet ook in staat zijn nee te kunnen zeggen. Als je vriend wilt dat jij als een soort siamese tweeling alles samen doet, heeft hij een probleem, maar maak het niet jouw probleem. Je hebt ook nog een eigen leven en eigen behoeften. Ik zou er maar met hem over praten dat je niet overal met hem meegaat en ook behoefte hebt om weleens alleen te zijn en dingen voor jezelf en eventueel met andere vrienden te doen. Als hij dat niet wilt accepteren, moet je je afvragen of je nog een relatie met hem wilt of dat het beter is met hem te breken.

quote:

Op zaterdag 21 juni 2014 10:43 schreef Comp_Lex het volgende:

Ik ben nu eindelijk in staat om naar mensen te gaan die me volledig begrijpen.

quote:

Op zondag 6 juli 2014 20:51 schreef Dertienindozijn het volgende:

[..]

Wat wil je daarmee zeggen, dat mensen je vroeger nooit begrepen? Jij bent toch die kerel die ook altijd in het dating topic hing en vertelde dat je elk weekend een nieuwe date had? Of ben ik in de war met iemand anders?

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 22:14 schreef Sylvana het volgende:
Hoe is het hier met iedereen?

Ik heb vanochtend adviesgesprek gehad voor de deeltijdbehandeling. Kom in een structurerend-inzichtgevende groep van 3 dagen in de week, voor 6 maanden lang. Maar kan eventueel 2 keer met 6 weken verlengd worden, dus maximaal 9 maanden. Het is op dinsdag, woensdag en donderdag. Maar ik kan pas half september beginnen waarschijnlijk, dus moet nog even geduld hebben.
Heb vandaag wel meteen al het behandelplan opgesteld, met de doelen etc. Dus dat is wel handig dat dat al af is.

Verder gaat het hier zijn gangetje.Sommige dagen gaat het allemaal wat makkelijker dan de andere, vooral als het slecht weer is merk ik wel dat het allemaal wat moeilijker gaat en stemming wat somberder is. Maar ben nu ongeveer 6 weken thuis en gelukkig niet echt in depressie teruggevallen. Kan eventueel als ik op vakantie ben geweest beginnen in de voorzorggroep, van 1 dag in de week. Maar weet niet of ik dat ga doen, aan de ene kant wel fijn om 1 dag in de week al wat therapie te hebben, aan de andere kant zit ik er niet echt op te wachten om voor die paar weken aan een groep te moeten wennen en dan door te stromen naar de echte deeltijdbehandeling. Dus ik kijk nog wel even hoe het gaat.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 23:37 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Het gaat met mij nu beter
Nu ik in een kliniek woon heb ik het gevoel dat ik ondersteuning krijg enzo

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 23:37 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Het gaat met mij nu beter
Nu ik in een kliniek woon heb ik het gevoel dat ik ondersteuning krijg enzo

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 23:37 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Het gaat met mij nu beter
Nu ik in een kliniek woon heb ik het gevoel dat ik ondersteuning krijg enzo

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 23:37 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Het gaat met mij nu beter
Nu ik in een kliniek woon heb ik het gevoel dat ik ondersteuning krijg enzo

quote:

Op zaterdag 26 juli 2014 01:29 schreef Spongeboss het volgende:
Het gaat dus goed met jullie allen? Hier is het super kut zonet een flinke klap gehad tijd om over te geven aan het schizoide en in mijn bubbel te gaan leveb dan maar geen gevoelens meer.

quote:

Op zaterdag 26 juli 2014 01:29 schreef Spongeboss het volgende:
Het gaat dus goed met jullie allen? Hier is het super kut zonet een flinke klap gehad tijd om over te geven aan het schizoide en in mijn bubbel te gaan leveb dan maar geen gevoelens meer.

quote:

Op vrijdag 1 augustus 2014 18:03 schreef babybanaan het volgende:
Voor mij moet er heel veel menselijkheid getoond worden voordat ik mezelf kwetsbaar zal opstellen. En dat kan ik niet van een therapeut verwachten.

quote:

Op vrijdag 1 augustus 2014 18:42 schreef appelsap het volgende:

[..]

Dat kan je wel degelijk verwachten. Mijn therapeut is namelijk wel zo en dat vind ik heel fijn. Hij vertelt soms persoonlijke dingen dus over zijn eigen leven en eigen gevoel. En soms zelfs over moeilijke periodes in zijn leven of hoe hij situaties ervaart.
Mijn ervaring is wel dat niet iedere therapeut zo is en dat zoiets ook tijd nodig heeft. Je kan altijd om een andere therapeut vragen wanneer de klik er niet is. Stoppen zou heel jammer zijn wanneer je eigenlijk wel hulp nodig hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 2 augustus 2014 20:54 schreef Sylvana het volgende:
Hmm ja dat is wel lastig dan babybanaan als je zoveel moeite hebt om je kwetsbaar op te stellen en om de diepte in te gaan. Ik herken dat ook wel heel erg van mezelf. Ik heb ook al heel veel therapieën gevolgd, maar dat blijft bij mij ook altijd een thema, de ander vertrouwen en me echt bloot durven geven. Vaak blijft het dan toch oppervlakkig gepraat bij mij, tenzij ik echt in een situatie zit dat ik niet anders kan. Het moet bij mij altijd helemaal de pan uit rijzen.

Lang verhaal:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 19:12 schreef zomertje het volgende:

[..]

En toch kan ik me posts herinneren van nog niet zo lang geleden waarin je over een enorme vooruitgang schreef. Dus probeer het niet te zwart in te zien en bedenk je dat je nog jaren voor je hebt. Ook mbt kinderen enz.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 21:09 schreef Probability het volgende:
Lees mee in de hoop op tips

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 21:12 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja rationeel gezien weet ik dat ook wel, maar gevoelsmatig lukt dat soms niet Thnx

[..]

Tips waarvoor?

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 21:15 schreef Probability het volgende:

[..]

Hmm.. Wil niet helemaal uitweiden (gaat over iemand die ik ken) want leest misschien mee, maar vertoont niet helemaal "normaal" gedrag en ben opzoek naar tips om hier mee om te gaan.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 21:16 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Maar je weet zeker dat diegene een persoonlijkheidsstoornis heeft (en welke dan?) of zit je hier nou maar gewoon een beetje zelfdiagnoses te stellen? En hoe wij leven wil toch niks zeggen over hoe die ander leeft, iedereen is anders, met of zonder persoonlijkheidsstoornis. Dus hoe iemand op mij moet reageren wil niet zeggen dat dat ook voor diegene die jij kent geldt.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 21:20 schreef Probability het volgende:

[..]

Nee klopt maar herken bepaalde dingen. Wil ook zeker geen diagnose stellen of die dan vertellen maar wil wel graag weten waar ik eventueel rekening mee kan houden. Aantal andere mensen waarvan ik zeker weet dat ze in diagnose hebben in mijn omgeving - lijkt mij alleen maar fijn om mij dan in te lezen en begrip te krijgen dan weg te lopen/vermijden.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 21:21 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Nouja ik denk dat je dan beter aan diegene zelf kunt vragen hoe je het beste kunt reageren en of ze uitleg kan geven.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 21:23 schreef Probability het volgende:

[..]

Is dat ook zo bij bijvoorbeeld borderline? Ik lees mij liever eerst in zodat ik gerichte vragen kan stellen. Maar kan het misschien beter aan een psycholoog vragen om het topic niet te kapen.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 21:26 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Nouja het gevaar is dat in dit topic mensen met verschillende persoonlijkheidsstoornissen zitten. Dus niet alleen met Borderline. En je reageert heel anders op iemand met een Schizoïde PS dan op iemand met Borderline bijvoorbeeld. Maar een handige site voor meer informatie is anders http://www.moeilijkemensen.nl/. Daar kun je wel meer info lezen. En voor specifieke vragen zul je toch echt bij die persoon zelf moeten zijn. Er zijn bijvoorbeeld ook meerdere vormen van Borderline, je hebt de intrinsieke versie, waarbij het vooral naar binnen is gericht (veel piekeren, zwart-wit denken, gevoel van leegte) en meer extraverte versie (manipulatief, liegen, dreigen etc) Dat is ook een groot verschil natuurlijk.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 19:12 schreef zomertje het volgende:

[..]

En toch kan ik me posts herinneren van nog niet zo lang geleden waarin je over een enorme vooruitgang schreef. Dus probeer het niet te zwart in te zien en bedenk je dat je nog jaren voor je hebt. Ook mbt kinderen enz.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 4 augustus 2014 16:53 schreef Sylvana het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 4 augustus 2014 17:09 schreef zomertje het volgende:

[..]

Hm, dat is lastig ja. Bij mij is die wens niet zo groot, dus de keuze om het niet te doen was snel gemaakt. Het is beter van niet, ook al leek het me ook erg gezellig en lief. Ik hoop dat je er nog eens over kan praten met hem.

quote:

Op maandag 4 augustus 2014 16:53 schreef Sylvana het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 4 augustus 2014 17:12 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja als de wens er niet zo sterk is dan is het een stuk makkelijker om de keus te maken om het niet te doen. Maarja, bij mij is dat dus heel anders. Mja, denk dat ik het op de 1 of andere manier maar even uit mijn hoofd moet zien te krijgen, en maar moeten zien wat de toekomst brengt. Hoe moeilijk het ook is...

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:24 schreef appelsap het volgende:
Ik voel me de laatste weken gefrustreerd en alleen. Ik heb het gevoel dat ik met niemand over mijn behandeling kan praten omdat mensen het niet begrijpen. Alsof ik opgesloten zit in mijzelf. En in mijn hoofd is het 1 grote warboel, dus zelf kom ik ook niet tot heldere conclusies of inzichten.
Herkenbaar..?

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:21 schreef Sarabi het volgende:
Appelsap, met alle respect...
Een kind zorgt voor een stabiele factor in jouw leven maar geef je hem hetzelfde?

Edit: ik lurk hier omdat ik het inderdaad van de andere kant heb meegemaakt

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:24 schreef appelsap het volgende:
Ik voel me de laatste weken gefrustreerd en alleen. Ik heb het gevoel dat ik met niemand over mijn behandeling kan praten omdat mensen het niet begrijpen. Alsof ik opgesloten zit in mijzelf. En in mijn hoofd is het 1 grote warboel, dus zelf kom ik ook niet tot heldere conclusies of inzichten.
Herkenbaar..?

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:29 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Met respect? Je lurkt dat is prima. Maar stel jezelf eerst eens voor voordat je zulke dingen vraagt.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:30 schreef Sarabi het volgende:

[..]

Sinds wanneer is dat standaard?

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:21 schreef Sarabi het volgende:
Appelsap, met alle respect...
Een kind zorgt voor een stabiele factor in jouw leven maar geef je hem hetzelfde?

Edit: ik lurk hier omdat ik het inderdaad van de andere kant heb meegemaakt

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:29 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Misschien dat je het hier kunt opschrijven? Wij hebben allemaal wel ervaring met 1 of andere behandeling. Misschien dat je door het op te schrijven de boel een beetje kunt ontwarren? En dat je je ei een beetje kwijt kunt, ook al is het natuurlijk fijner als je daarvoor mensen in je omgeving hebt natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:44 schreef appelsap het volgende:

[..]

Probeerde het al op te schrijven voor mezelf maar dat lukt momenteel niet. Morgen weer een poging doen, misschien lukt het dan wel.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:49 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Morgen weer een dag idd dan.
Hoe gaat het nu met jouw schematherapie dan? De vorige keer had je net 1 sessie gehad en dat is al maanden geleden

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:55 schreef appelsap het volgende:

[..]

Het lukt me nog niet om zelf schema's te maken. Ik vind het ten eerste erg moeilijk om te bepalen wat ik voel en als dat wel lukt weet ik soms niet wat de aanleiding is. Verbanden leggen vind ik ook lastig. Als het om mijzelf gaat dan ben ik er blind voor lijkt wel. Dat is soms best frustrerend.
Als ik dan bij mijn psycholoog ben lukt het met veel hulp en invulling van zijn kant wel. Dan heb ik er wel veel aan en geeft het inzichten. Soms heel confronterend en emotioneel, dus best zwaar.
Bij mij komen regelmatig dezelfde schema's terug waarvan ik er nu 1 in de praktijk af en toe herken en het is me vorige week voor het eerst gelukt om het ook echt in praktijk toe te passen en om mijn gedrag om te zetten. Dus, ik heb goede hoop.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:58 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Het is ook best lastig idd om het allemaal te ontdekken hoe het zit. En confronterend en emotioneel is het zeker. Maar wel goed dat je al 1 schema hebt die je in de praktijk herkent en dat het je zelfs al is gelukt om je gedrag om te zetten. Vooral dat je dat laatste gedaan hebt is echt al heel goed. Van hoeveel (en welke als je dat wilt vertellen) heb je het meeste last dan? Hoe langer je er mee bezig bent met de therapie hoe beter je het ook kunt toepassen. Dus ik hoop met je mee

Dat vind ik wel jammer van die deeltijd dat ze daar niet echt meer met schematherapie werken zoals tijdens de klinische behandeling.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 22:26 schreef appelsap het volgende:

[..]

Er wordt nu gericht op de 3 meest overheersende schema's en dat zijn:
1. Emotionele deprivatie
2. Verlatingsangst
3. Schaamte en onvolkomenheid

Er daarna de andere schema's die hoog score en waar ik last van ervaar:
4. Emotionele geremdheid
5. Sociale onaantrekkelijkheid
6. Misbruik en wantrouwen
7. Sociale isolatie
8. Onderwerping

Hebben ze bij de deeltijd een bepaalde richtlijn qua communicatie/therapievorm?
En welke onderdelen ga jij allemaal krijgen?

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 22:31 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Nouja, die 3 zijn ook wel erg lastige schema's vind ik, dat is niet zo gek dan dat je het nog niet helemaal snapt!

En ze werken bij de deeltijd wel met schematherapie, maar omdat het niet alleen voor mensen met persoonlijkheidsproblematiek is, werken ze er ook gewoon met psychotherapie. Ik krijg o.a. sociotherapie, PMT, creatieve therapie, psychotherapie, activiteitentherapie en sociale vaardigheidstraining.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 22:34 schreef appelsap het volgende:

[..]

Klinkt goed. Dat kreeg ik bij mijn deeltijd ook en daar heb ik uiteindelijk veel aan gehad. Hopelijk jij ook.

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 13:35 schreef zomertje het volgende:
Ik moet ook weer eens gaan kijken welke schema's er zijn en hoe ze ook al weer heten... zeefhoofd heb ik.

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 17:33 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Hmm ja maar ik weet niet of het je beter doet. Ik voel me nu wel fucked, ze zeiden tegen mij schizoïde nooit schizotypisch. Maar het verklaard wel mijn achterdochtigheid.