Korte omschrijving depressie:quote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Korte uitleg van angststoornissen:quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
Vorige delen:quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Bron: http://www.trimbos.nl/ond(...)stoornissen-algemeen
Wat kutquote:Op zondag 13 november 2011 09:25 schreef Murmeli het volgende:
godver! vannacht echt bagger geslapen en wakker geworden met een enorm nerveus gevoel in mn lijf (geen idee waarvan). had alweer de neiging om tegen de katten te gaan schreeuwen. Ik heb het nu al gehad met vandaag. k heb dr maar een pammetje tegenaan gegooid. (ze gaan wel erg hard voor mijn doen, heb dr sinds begin juni al 5 op) maar ja, t gaat ook al sinds die tijd bijzonder kut.
life sucks.
Wat zijn mindfulnessoefeningen precies?quote:Op zondag 13 november 2011 09:03 schreef Nyota het volgende:
Zo, jij was er vroeg bij Madame. Vertel me niet dat dat was omdat je buurvrouw je aan het wakker houden was he?
Ik was ook weer veel te vroeg wakker, word er echt dol van. Gisteren best goede dag gehad: veel gesport, mn mindfulnessoefeningen gedaan en 's avonds heerlijk gekookt. Ik voel me echt een stuk lichter in m'n hoofd wat dat betreft. Op zich wel fijn, want hopelijk kan ik dan ook beter aan de slag met alle overige problemen.
Morgen na 3 weken eindelijk weer een afspraak: hopelijk durf ik dan ook te zeggen wat ik wil zeggen en kom ik weer een stukje vooruit.
Fijne zonnige, zondag iedereen!
Ik volg een mindfulnesscursus: duurt 8 weken en heb dan voor elke week voor elke dag allerlei aandachtsoefeningen. Komt neer op met aandacht op je lichaam letten: je ademhaling, sensaties, pijnlijke plekken etc en hoe je je daar op dat moment ook bij voelt.quote:Op zondag 13 november 2011 09:43 schreef Kaneelstokje het volgende:
[..]
Wat zijn mindfulnessoefeningen precies?
Het is geen vrijdag, dus dat scheelt.quote:
Er zijn er een heleboel, maar die begeleiding middels een cursus is wel fijn.quote:Op zondag 13 november 2011 12:28 schreef kingtoppie het volgende:
Heb je niet van die mindfullness boeken ook Nyota?
Ik ben bijna nog altijd wakker tot 4 uur.quote:Op zondag 13 november 2011 09:03 schreef Nyota het volgende:
Zo, jij was er vroeg bij Madame. Vertel me niet dat dat was omdat je buurvrouw je aan het wakker houden was he?
Ok, dat klinkt best interessant. Ik had het nooit bekeken als een soort van therapie eigenlijk.quote:Op zondag 13 november 2011 10:08 schreef Nyota het volgende:
[..]
Ik volg een mindfulnesscursus: duurt 8 weken en heb dan voor elke week voor elke dag allerlei aandachtsoefeningen. Komt neer op met aandacht op je lichaam letten: je ademhaling, sensaties, pijnlijke plekken etc en hoe je je daar op dat moment ook bij voelt.
Verder ook het bewust dagelijkse dingen te doen: bijvoorbeeld de eerste hap van elke maaltijd heel bewust nemen of heel bewust lopen en fietsen.
Op deze manier blijf je met meer aandacht bij de dingen doe je doet en geniet je ook meer van de kleinere dingen (ik dan).
Verder vind ik het ook behoorlijk confronterend: ik heb sterk de neiging om altijd voor gevoelens weg te lopen, maar nu merk ik weer (want eerder ook al wel bij een haptonoom) hoe ik zo veel spanning vast houd ik mijn lijf. En ik ben me er nu ook heel erg van bewust dat het met name verdriet is van al zo veel jaren. En dat doet dus pijn. Maar gaat me hopelijk wel weer helpen als ik bij m'n psychologe ben (want daar vind ik praten bv heel moeilijk en zit ik altijd met mezelf te vechten. Ze zegt dan ook wel eens dat ik eens gewoon moet gaan zitten en gewoon zijn. Gewoon op dat moment zijn en voelen wat er is=mindfulness!).
Daar heb je ergens wel gelijk in en zolang ik geen namen noem kunnen ze me ook niet veel maken.quote:Op zondag 13 november 2011 23:12 schreef Madame_Paon het volgende:
Ik ben ook vaak bang dat mensen mij herkennen door wat ik hier vertel, maar ik probeer me er overheen te zetten.
Ik heb heel vaak de neiging om alle berichten te (laten) verwijderen, maar ik probeer die drang te weerstaan.
Als je het niet supergedetailleerd neerzet, denk ik niet dat mensen snel doorhebben wie je bent.
Wat vervelend: weten je klasgenoten ook wat er met je aan de hand is, of alleen docenten?quote:Op zondag 13 november 2011 23:30 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Daar heb je ergens wel gelijk in en zolang ik geen namen noem kunnen ze me ook niet veel maken.
Het komt er dus op neer dat klasgenoten over me geklaagd hebben over hoe ik me gedraag, terwijl dit 90% van de tijd komt door paniek. Ik heb gevraagd wie heeft geklaagd en waarom ze er last van hebben omdat ik niet veel zeg op zo'n moment. Hier werd omheen gepraat. Ik belemmer dus de onderlinge verhoudingen in de klas, simpelweg doordat ik ben wie ik ben en dat is slechts tijdelijk.
Dus nu heb ik letterlijk alles en iedereen tegen me voor mijn gevoel. Simpelweg omdat mij een etiketje is opgeplakt waar school een onjuist/niet realistisch beeld bij heeft gevormd.
Op al mijn verklaringen en uitleg komt een "ja, maar" en continu wordt er negatief gekeken. Zeer vermoeiend, frustrerend en noem maar op, zeker omdat ik deze reactie totaal niet had verwacht.
Sorry dat ik niet heb bijgelezen maar lig in bed met m'n telefoon en wilde dit even kwijt. Morgen zal ik bijlezenTrouwens, nu ik lig zijn de krampen wat minder maar spanning in lijf is voelbaar helaas.
Dat. Nee heb je, ja kun je krijgen.quote:Op maandag 14 november 2011 10:17 schreef Nyota het volgende:
[..]
Door het gesprek aan te gaan zou er namelijk gekeken worden hoe een paniekaanval bv eventueel vermeden kan worden of kan er gekeken worden naar wat je wel kan doen en dat de daarbij op je kunnen rekenen.
Het aanbod van je psych voor een gesprek lijkt me daarom een zeer goed idee. Je verwacht dat het op niets zal uitlopen, maar niet geschoten is altijd mis toch? Niets heb je nu ook al.
Mijn klasgenoten weten wat ik heb. Ik heb ze hetzelfde verteld als de psycholoog mij heeft verteld en ze kwamen heel begrijpend over. Niet dus.quote:Op maandag 14 november 2011 10:17 schreef Nyota het volgende:
[..]
Wat vervelend: weten je klasgenoten ook wat er met je aan de hand is, of alleen docenten?
Ik kan me voorstellen dat je klasgenoten namelijk je gedrag soms niet zullen begrijpen en dan dus niet weten "wat ze met je aanmoeten". Dat is klote, maar wel enigszins te begrijpen. Het zou echter een stuk handiger zijn om daar met jou over in gesprek te gaan, ipv anoniem te gaan klagen.
Door het gesprek aan te gaan zou er namelijk gekeken worden hoe een paniekaanval bv eventueel vermeden
kan worden of kan er gekeken worden naar wat je wel kan doen en dat de daarbij op je kunnen rekenen.
Het aanbod van je psych voor een gesprek lijkt me daarom een zeer goed idee. Je verwacht dat het op niets zal uitlopen, maar niet geschoten is altijd mis toch? Niets heb je nu ook al.
Succes
Je kunt je eigen deel altijd nog zwart benadrukkenquote:Op maandag 14 november 2011 12:04 schreef DolFijn94 het volgende:
Hmmm er is iets mis gegaan met quoten, hopelijk kunnen jullie er nog wat van maken
Maargoed een gesprek is wel echt mijn laatste redmiddel en ik ga het ook zeker doen, ben alleen bang voor de eventuele reactie (als de psycholoog uit beeld is).
Nou tijdelijk stoppen brengt mij niet veel verder omdat ik dan eigenlijk mijn stoornis uit de weg ga. Daarnaast heb ik ook nog geen lessen gemist en de tentamens die ik heb gehaald zijn voldoende.quote:Op maandag 14 november 2011 12:06 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Je kunt je eigen deel altijd nog zwart benadrukken
Maar goed ik heb t wel gelezen, En ik wil je even succes wensen, En bedenk dat jij het belangrijkste bent, En een school die dreigt met verwijdering is schandalig, waarschijnlijk zorgt dit alleen maar voor meer paniek en angst!
Is het geen optie om er een paar maanden mee te stoppen en volgend schooljaar opnieuw te beginnen?
Wil je vertellen wat er gebeurd is?quote:Op maandag 14 november 2011 15:14 schreef Murmeli het volgende:
Bweeeeerrrgggghhhh!
Kut bedrijfsarts! Nu voel ik me weer net zo kut als vorige week. En bedankt! Lul...
Hij zat te zeiken of ik niet bang ben dat mijn werkgever van me af wil wegens mijn enorme ziekteverzuim. En ik moet over een week weer langskomen of het al beter gaat en of ik wel op de goede weg ben door thuis te blijven.quote:Op maandag 14 november 2011 16:12 schreef Nyota het volgende:
[..]
Wil je vertellen wat er gebeurd is?
Omdat ik me niet zo top voel, heb ik veel zin om iets te slopen, maar om jou nu lek te schieten gaat me wat ver.quote:Op maandag 14 november 2011 16:26 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Hij zat te zeiken of ik niet bang ben dat mijn werkgever van me af wil wegens mijn enorme ziekteverzuim. En ik moet over een week weer langskomen of het al beter gaat en of ik wel op de goede weg ben door thuis te blijven.
Ofwel: ga eens aan het werk luie donder. Althans zo kwam het over.
En hij heeft me klem, want als het volgende week slechter gaat, gaat ie natuurlijk zeggen dat thuis zitten blijkbaar ook niet werkt. En als het beter gaat, vindt ie vast ook dat ik wel aan het werk kan. Weliswaar iets anders dan wat ik deed, want dat dat niet lukt snapt hij wel. Maar dan nog..... grrrr!
Ik ben gewoon echt de kluts kwijt ervan en moedeloos en ik weet niet wat allemaal. Ben in ieder geval klaar met alles. Schiet mij maar lek.
Heey, goed dat je hier komt meepraten!quote:Op maandag 14 november 2011 19:39 schreef drucilla82 het volgende:
Mag ik me hier melden in dit topic? Zal mezelf een klein beetje voorstellen.
29 jr,
Ik ben onder behandeling voor angst en vermijdingsklachten.
En ben verder gruwelijk onzeker/ verlatingsangst/faalangst.
Er zijn wat nare dingen gebeurt in mijn leven. En afgelopen zondag is er weer iets gebeurd waardoor ik het nu allemaal even niet zitten. ( geen enge gedachten ofzo)
Maar wel zoiets van wanneer gebeuren er nu eens leuke dingen en niet alleen maar slechte dingen.
Ook de beroemde winterdip is aanwezig.
Door alles wat er nu afgelopen weken gebeurd is loopt school ook niet zo lekker. Kan me niet concentreren.
Kan niet slapen, kan niet eten. Ben al 8 kilo kwijt in 3 weken. Ril continu.
Dat is naar dat je therapeute net nu weg is. Heb je geen kenissen/vrienden die je eventueel (tijdelijk) het veilige gevoel terug kan geven? Dat je in ieder geval weer iets kan eten enzo, of begrijp ik het dan verkeerd? (heb er nog niet helemaal een beeld bij, sorryquote:Op maandag 14 november 2011 21:29 schreef drucilla82 het volgende:
Dat rillen en, niet kunnen eten is gekomen door de relatiebreuk 4 weken terug. Het ene veilige/ vertrouwde is weggevallen. We zijn nog wel vrienden. Ben nu vooral bang voor de toekomst.
Mijn angst is o.a. Verlatingsangst, bang voor veranderingen. Durf sinds zondagavond niet meer in donker over straat. Dit laatste was juist eerst opgelost.
Zie mijn therapeute pas in december weer. Ze heeft nu vakantie.
wow he! wat heb je dat onwijs goed gedaan gisteren bij je therapeute!!quote:Op maandag 14 november 2011 18:40 schreef Nyota het volgende:
Had vandaag sinds 3 weken weer een afspraak met m'n therapeute. Volgens m'n eigen voornemen ging ik er heen en gewoon zitten en voelen ipv continue met mezelf in gevecht te zijn. Me niet de hele tijd druk te maken, maar gewoon voelen en praten en dat ging me best goed af. Ik durfde haar ook beter gewoon eens aan te kijken en te benoemen hoe ik me voelde.
Het over m'n verdriet gehad wat ik nu de hele tijd voel en het gehad over een aantal herinneringen die meespelen in dit verdriet. Ze gaf aan me dat het zo zou kunnen dat we dit 'graven' en begrijpen waar het vandaan kom hoe ik me voel en het helen van hetgeen dat ik vroeger heb gemist, zo een jaar in beslag kan nemen. Whoopie, lucky me..
Het was wel weer confronterend en ik begin me steeds meer dingen van vroeger me te beseffen. En au, au, au, dat doet pijn en wil het liefst ineengedoken gaan zitten (ook toen ik bij haar zat).
Verder ook aangegeven dat ik nog steeds slecht slaap en ze stelde voor om toch eens een afspraak met de psychiater te maken. Ik gaf aan hier nog even over na te denken. Ik sta nog een beetje in dubio. Met name gewichtstoename, maar nog veeeeeeeel belangrijker, mijn oorsuizen, wil ik niet verergerd hebben als gevolg van medicatie. En wat ik lees heeft alleen fluoxetine niet de bijwerking van (verergeren van) oorsuizen. En of dat in mijn geval werkt...
En daarbij is m'n lijf (en de verhoudingen daarvan) iets dat me nog blij maakt over mezelf, dus daar ben ik toch ook een beetje zuinig op (en ja, ik weet het, yada yada yada)
Maar echt, als mijn oorsuizen nog verder zou verergeren, word ik echt helemaal knettergek, dat trek ik helemaal niet meer dan
Ik heb Valdoxan gekregen, dat is simpel gezegd een melatonine tablet, maar met een dosering die 250 keer sterker is dan die pilletjes die je zonder recept kan krijgen. Ik moet daarom ook af en toe bloed laten prikken, omdat ze het goed in de gaten moeten houden, maar laat je daardoor niet afschrikken, ik ben er zo van opgeknapt, ik had dit veel eerder moeten doen! Medicatie klinkt eng, maar ze gaan heus niet gelijk de zwaarste middelen voorschrijven, zeker niet als je aangeeft dat je bang bent voor de gevolgen en bijwerkingen.quote:Op dinsdag 15 november 2011 10:01 schreef Murmeli het volgende:
[..]
wbt de psychiater: met hem/haar praten hoeft niet te betekenen dat je meteen aan de AD wordt gezet. Het kan ook zijn dat ze je bijv voor een paar keer slaapmedicatie wil laten voorschrijven, of melatonine (hoge dosering) oid. Dat kan je psychologe allemaal niet en de psychiater wel.
Wat een lieve post, doet me echt goed op deze manier even steun te krijgen. Het voelt allemaal zo eng en ben echt zo verschrikkelijk bang. Maar als ik me ooit beter en vooral ook stabieler wil gaan voelen, moet ik toch echt hier doorheen. Maar het doet zo'n pijn en voel me echt een klein meisje dat het liefst 2 armen om haar heen wil en verder gewoon helemaal niks.quote:Op dinsdag 15 november 2011 10:01 schreef Murmeli het volgende:
[..]
wow he! wat heb je dat onwijs goed gedaan gisteren bij je therapeute!!![]()
![]()
goed dat ze aangeeft dat het graven even kan duren. Dan ben je daarop voorbereid. Maar je zult ook zien dat je, nu je je ervoor durft open te stellen, het ook fijner zult gaan vinden. Het is soms pijnlijk en verdrietig, maar het geeft ook opluchting, althans, zo is dat bij mij.
wbt de psychiater: met hem/haar praten hoeft niet te betekenen dat je meteen aan de AD wordt gezet. Het kan ook zijn dat ze je bijv voor een paar keer slaapmedicatie wil laten voorschrijven, of melatonine (hoge dosering) oid. Dat kan je psychologe allemaal niet en de psychiater wel.
Verder, ik heb nu al 3 soorten AD geslikt, nooit oorsuizen. En kreeg er maar van eentje meer honger (lexapro). De overige hebben die bijwerking niet bij mij (citalopram en wellbutrin).
volgens mij zijn seroxat en mirtazapine/remeron medicijnen waar je nog wel eens kan kunt aankomen, maar er zijn zoveel andere soorten....
mochten ze je voorstellen om iets te gaan slikken, spreek dan al je twijfels, angsten, tegenargumenten hierover uit. Echt alles, nergens van denken dat het stom of raar is ofzo![]()
Ik heb voor ik aan de meds ging 2 hele lange gesprekken gehad met de psychiater en na het 2e gesprek stelde hij wel voor om AD te geven en vroeg hij er nog bij of ik er nog een tijdje over na wilde denken. Dus, als je het gesprek al aangaat, betekent dat niet automatisch dat het moet.
Kut is dat, dat nadenken: wie heeft dat uitgevonden vraag je je wel eens af? Zorg je verder wel goed voor jezelf? Kan je jezelf wel een beetje troosten wat dat betreft? En zijn er dingen die je kan doen waar je nog van kan genieten (wandeling in die heerlijke herfstzon, kopje thee, boek of iets?)quote:Op dinsdag 15 november 2011 12:57 schreef drucilla82 het volgende:
Nu gaat het even heel slecht. Sta even lichtelijk op instorten. Was alle dingen uit mijn leven aan het overdenken. En bam daar kwam die klap.![]()
![]()
![]()
Voel me erg in de steek gelaten, niet gewaardeerd, niet gerespecteerd. Weet dat het niet zo is, maar zo voelt het nu wel even.
Weet ook niet meer wie ik kan vertrouwen.
Heftig lijkt me dat, als een van je ouders dit heeft. Had je voor die tijd met je vader ook al geen band met hem?quote:Op dinsdag 15 november 2011 17:00 schreef StampertjeX het volgende:
Mag je ook meeposten in dit topic als je een naaste hebt met een depressie ? Mijn vader heeft sinds 2008/2009 een zware depressie. Hij is eind 2010 opgenomen geweest in een crisisopvang, het gaat nu wel iets beter maar echt stap voor stap. Hij is wel weer aan het werk sinds een paar maanden maar in januari loopt waarschijnlijk zijn contract af er is dus weer opnieuw stress. Ik heb ook totaal geen band met mijn vader helaas, voor mij is hij gewoon een man die bij ons in huis woont
Ik vind het wel een leuke postquote:Op dinsdag 15 november 2011 13:50 schreef summer2bird het volgende:
Kutkutkut.
Ik zit hier al verdomme 5 weken en heb net gehoord dat ik niet met ontslag mag.
Ik ben zo kwaad he.
Die fucking arts had het me beloofd.
Ik ben zo verdrietig en ik kan de verpleegsters niet vinden. Kut.
Ik ben het zo zat hier. Alle pacienten hier zijn 60+. Ze zitten of te doen alsof ik een fucking huisdier ben en aaien me continu of denken dat ik een verpleegster ben en gebruiken me als een soort klaagpaal.
En mijn lenzen doen ook al gek. Een viel er uit en die kan ik kan 'm nietvinden
En creatief, de afleiding van de dag viel uit en niemand had dat me verteld waardoor ik voor een dichte deur stond.
Ik wil naar huis. Ik wil naar school. Ik wil weer naar feestjes en verjaardagen.
Het leukste is nog wel dat ze niet eens een diagnose hebben over me.
In alle 11 jaren dat ik al bij een psychiater loop is er nog nooit een diagnose gesteld.
Die psychiater had alleen gezegt dat ik 3 jaar achterloop en dat ik ernstig depressief ben.
Dus volgende week moet ik weer naar een andere psychiater die denkt dat ik asperger of pdd nos ofzoiets heb.
Jeej.
Bah.
Vergeef me voor die kwade post, maar het moest er even uit. Voel me alweer wat opgeluchter.
Hoe is het met jullie?
Ik sluit me hierbij aan. je bent wat mij betreft welkom. als je vragen wilt stellen oid: leef je uit.quote:Op dinsdag 15 november 2011 17:56 schreef Nyota het volgende:
[..]
Heftig lijkt me dat, als een van je ouders dit heeft. Had je voor die tijd met je vader ook al geen band met hem?
En je bent hier altijd welkom, hoewel het misschien voor jou tussen 'mensen zoals je vader' juist misschien niet makkelijk is? Of misschien ook juist wel, als je kan zien dat er nog meer 'mensen zoals je vader' zijn en die zich uiteindelijk beter beginnen te voelen... ooit ;{
Je mag mij altijd pm-en hoor meid!quote:Op dinsdag 15 november 2011 18:59 schreef DolFijn94 het volgende:
Ugh.
Vandaag maakte ik gewoon een algemene opmerking op school (dat ik iets raar gepland vond) en dat doe ik wel vaker (als soort feedback voor school, doen er wel meer in de klas). Maar net zoals altijd bij deze les, gegeven door mijn mentor, werd ik weer goed voor schut gezet voor een volle klas. Ik maakte een simpele opmerking en toen was ik weer te kritisch en onvolwassen blablabla maar kom op het HBO is nieuw voor mij dus je kunt niet verwachten van mij dat ik alles meteen weet en ik zie de reactie op de opmerkingen van mijn klasgenoten en die worden dan weer wel gezien als zeer nuttig en iets dat de school mee kan nemen, terwijl mijn opmerking vergelijkbaar was?!
Ik heb echt het gevoel dat ik gek wordt. Alsof ik gehersenspoeld wordt. Ik ga bijna echt geloven dat mijn opmerking niet kan en dat ik in het vervolg mijn mond moet houden. Ik ga echt geloven dat ik een irritant kind ben en een slechte leerling.![]()
En het ergste is nog, zulke voorvallen worden afgeschoven op mijn angststoornis (heeft er niks mee te maken)! Oftewel het wordt weer tegen me gebruikt om zo maar manieren te vinden om mij van de opleiding te schoppen. Serieus op zulke momenten zou ik willen dat ik normaal was, andere hebben dit gezeik nooit. Al zeggen ze tegen de mentor dat de lessen slecht zijn dan is de reactie "Goed dat je het aangeeft!", als ik iets algemeens zeg is het meteen "En zo werkt het hier niet, wordt volwassen, je bent te kritisch enz. enz."
Had ik maar nooit gezegd dat ik een angststoornis had, sindsdien is deze onzin gestart![]()
Ik heb ook vaak het idee dat er nu al is besloten dat ik weg moet aan het einde van het jaar, terwijl het juist goed gaat op school (o absentie-uren en tot nu toe alle tentamens gehaald, toch steeds weer dreigen met verwijdering).
Helaas kan de psycholoog pas weer in December, dus dat wordt nog even "overleven"![]()
--> Zal later even bijlezen, maar iedere keer als ik weer uit school kom ben ik een wrak en moet ik gewoon even mijn frustratie posten. Zoals al gezegd wordt ik helemaal gek!! Als mijn buurman deze opmerking had gemaakt was het waarschijnlijk wél een goede opmerking geweest. Wat is er mis met mij, wat doe ik verkeerd?
--> Diegene die de preciese opmerking willen weten kunnen wel een dm krijgen (omdat ik niet "ontdekt" wil worden. Dan zul je doorhebben waarom ik zo van streek ben...
Dankjewel! Zal het meteen even doen, brengt wat rustquote:Op dinsdag 15 november 2011 20:22 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Je mag mij altijd pm-en hoor meid!
quote:Op dinsdag 15 november 2011 20:41 schreef Sylvana het volgende:
Zal even laten weten dat ik nog leef. Ben vandaag vermist geweest. Was in het bos, maar weet nergens meer vanaf. Fiets weg, had helemaal niks mee, weet niets meer, erg vreemd allemaal.
Maar ben gevonden en nu bij schoonouders. Morgen gaat Peter maar weer mee naar Dimence en dan maar kijken wat ze nu van plan zijn met me...
Dat idee dat je geen stap verder komt heb ik ook heel erg!quote:Op dinsdag 15 november 2011 20:45 schreef patrickpsv het volgende:
Even een update maar. Ik ben eigenlijk voor mijn gevoel nog geen stap verder. Ik blijf een beetje op hetzelfde punt hangen, zeker sociaal gezien. Nog geen enkel nieuwe contact ofzo erbij, wel in de sportschool met bepaalde mensen praten, maar daar blijft het bij.
Ik denk dat ik nog steeds te graag alleen thuiszit, de veilige optie. Iets ondernemen gaat vrij moeilijk. Als ik thuiszit het ik moeite met naar buiten gaan en als ik weer terug thuiskom gaat het goede gevoel in 1 klap weer naar beneden, omdat ik dan weet dat is nog steeds niemand is. Als ik het huis uit ben voel ik me vaak wel beter, maar dat is dus meteen weer weg als ik thuiskom. Dan heb ik weer meteen het gevoel van eenzaamheid en leegte, waardoor ik weer wegval, terwijl ik me prima vermaak alleen thuis.
Eerlijk gezegd weet ik nog niet hoe ik het ga aanpakken verder, de sportschool en mijn bijbaantje hebben me gelukkig structuur gegeven, want ik in de maanden daarvoor totaal niet had.
De onzekerheid over mijn uiterlijk is wel minder geworden, ook onder andere door de sportschool, maar ook door een verbeterde verzorging. Acne verminderd en af en toe zonnebank en daarnaast wat nieuwe verzorgingsproducten doen al veel. Maar op het gebied van uitstraling is er nog steeds veel te winnen, misschien ook wel omdat ik veel te veel tijd heb om overal over na te denken, dat is ook het eerste waar ik de dag mee begin, nadenken.
Ook zoiets is als ik bijvoorbeeld met een jongen praat die gewoon een leuk leven heeft, dat ik dan meteen jaloers ben op de dingen die hij wel heeft en ik niet, dat ik meteen ga dingen dat ik de enige ben die het niet geeft en mezelf dus meteen minder waard voel, denk aan dingen als: relaties, vrienden, sociaal leven, seks etc. Maar Ik zou eigenlijk beter blij kunnen zijn met een leuk gesprek, dan meteen in het negatieve te denken.
Gelukkig krijg ik nog om de week wat nuttige teksten van mijn psycholoog te horen, waardoor ik op bepaalde gebieden wel vooruit kom, maar naar buiten toe is er te weinig vooruitgang, wat toch inhoud dat de innerlijke groei nog niet goed is.
Ook hetgeen wat ik in het andere topic ( hoe voel je je nu?) posten, waar ik best boos op mezelf was, dat een paar mensen me uitnodigde voor een avondje stappen, maar dat ik weer bang was voor hetgeen wat kon gebeuren en het gevoel het dat ik minder was dan hun, waardoor ik zei dat ik er nog niet klaar voor was, want het zijn bekenden van mij die wel een beetje van mijn problemen afweten.
Ondanks dat de tijd vrij snel gaat is het plezier in het leven ver te zoeken, verplichten waar ik heen moet zit ik dagen van tevoren al mee in mijn maag. En ondanks dat ik dingen probeer te doen om het leuker voor mezelf te maken, dan nog blijft het structurele negatieve, waaronder dat ik geen contacten heb, maar eigenlijk heb ik het gevoel dat er daarvoor nog een achterliggende reden is, ik weet alleen niet wat. Ik heb voor mezelf nog wel het gevoel dat het op te lossen is, maar het moet niet lang meer duren.
Hmm... Wel goed dat het dus niet daaraan lag, maar wel des te vreemder dat dat gebeurt.quote:Op dinsdag 15 november 2011 20:47 schreef Sylvana het volgende:
@Murmeli Nee Peter heeft net thuis gekeken, maar heb maar 1 pammetje ingenomen, dus niet zoals donderdag een overdosis ofzo.
Inderdaad: PSVquote:Op dinsdag 15 november 2011 20:58 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Dat idee dat je geen stap verder komt heb ik ook heel erg!
Als ik kon kiezen dan zat ik ook het liefst thuis, want inderdaad: lekker veilig! (zeker met pleinvrees)
Wel fijn om te lezen dat er in ieder geval wat structuur is nu! Maar het feit dat je contacten hebt op de sportschool en bij het bijbaantje en dat mensen je uitnodigen om te gaan stappen laten eigenlijk wel zien dat mensen jou wel zien zitten!!! Misschien kun je daar op focussen zodat het blije gevoel thuis blijft (ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan)
Maar waar komt bij jou dan toch het gevoel vandaan dat je geen contacten hebt? Want als ik eerder in je post lees zijn er wel mensen die een praatje met je maken!
En oowja: PSV
Brrrrr. Heb je dat al eerder gehad of is het de 1e keer? Zou even met de psychiater overleggen.quote:Op dinsdag 15 november 2011 20:41 schreef Sylvana het volgende:
Zal even laten weten dat ik nog leef. Ben vandaag vermist geweest. Was in het bos, maar weet nergens meer vanaf. Fiets weg, had helemaal niks mee, weet niets meer, erg vreemd allemaal.
Maar ben gevonden en nu bij schoonouders. Morgen gaat Peter maar weer mee naar Dimence en dan maar kijken wat ze nu van plan zijn met me...
Het was de eerste keer. Alleen vorige week toen ik overdosis had genomen heb ik de hele dag geslapen en was ik ook stukjes kwijt. Maar voor het eerst dat ik in z'n toestand wegga en niks meer weet. Terwijl ik nu dus geen pillen heb gehad. Peter gaat zo bellen over hoe nu verder. Weet nog steeds niks over wat ik gisteren allemaal heb gedaan.quote:Op woensdag 16 november 2011 08:41 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Brrrrr. Heb je dat al eerder gehad of is het de 1e keer? Zou even met de psychiater overleggen.
Oxazepam slik ik niet regelmatig, maar alleen als het nodig is. Risperdal (antipsychoticum) slik ik nu een week of 3. Bedacht net dat mijn moeder een aantal jaren geleden een psychose heeft gehad. Dus misschien dat ik dat ook in een lichtere vorm heb gehad. Of dat het komt omdat ik die oxazepam net na mijn AD heb geslikt ofzo.quote:Op woensdag 16 november 2011 09:04 schreef Ewelina het volgende:
Hoe lang slik je die kalmeringsmiddelen nu? Kan het daar niet van komen?
Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...quote:Op woensdag 16 november 2011 09:29 schreef Re het volgende:
risperdal wordt ook wel gegeven om je AD beter te laten werken, zogenaamde augmentatie
Je hebt dus al psychotische verschijnselen? Sowieso verstandig dat je dan gaat overleggen, ik weet dat dat erfelijk kan zijn. Werkt dat spul nu al of gaat het pas later werken?quote:Op woensdag 16 november 2011 09:34 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...
Jeetje dat is wel heel ergquote:Op woensdag 16 november 2011 09:34 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...
Hier op het forum kun je er altijd over praten, als je dat wilt natuurlijk!quote:Op woensdag 16 november 2011 16:58 schreef summer2bird het volgende:
Hoi.
Ik ben zo verdrietig.
Godver.
En ik kan er met niemand over praten.
Kut.
Nee.quote:Op woensdag 16 november 2011 17:04 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Hier op het forum kun je er altijd over praten, als je dat wilt natuurlijk!
Ik snap wel wat je bedoeld met dat het lijkt alsof het contact via je broer gaat.quote:Op woensdag 16 november 2011 00:53 schreef patrickpsv het volgende:
[..]
Inderdaad: PSV![]()
Maar dat structuur had ik inderdaad wel nodig om te zorgen dat ik toch wat meer buiten en onder de mensen kwam. Degene die me uitnodigde waren niet van de sportschool, maar van de tennisclub en tevens vrienden van mijn broer. Overigens ook 2 nieuwe mensen waarbij het ook wel redelijk klikte en mij uitnodigde voor een of ander feestje over een tijdje. Maar dat zijn dus mensen die ik ontmoet heb via mijn broer. En aangezien ze mijn situatie wel een beetje kennen, vraag ik mezelf dan vrij snel af of het is uit medelijden of dat ze me daadwerkelijk interessant vinden.
Opzich zijn er weldegelijk mensen die een praatje met me maken ja, maar het blijft altijd oppervlakkig. Tevens zijn het altijd jongens en nooit meisjes, waar ik ook wel mee zit. Maar het zijn contacten in de vorm van dat je allemaal met ze praat als je ze toevallig tegenkomt, geen contacten waarmee je in je vrije tijd nog iets doet en ook geen vrienden. Daar komt de leegte en eenzaamheid vandaan, zodra ik thuiskom is er niemand meer en al zou ik de komende maand niet meer buitenkomen, is er niemand die zich afvraagt waar ik gebleven ben om het zo maar even uit te drukken. Het ligt er dus ook maar aan wat je onder contacten verstaat en wanneer je tevreden bent.
Maargoed dat sommige mensen mij interessant vinden is ook zo, maar het moet dus nog een stapje verder en ik weet niet hoe ik die stap moet maken en ik weet ook niet of ik daarvoor de juiste mensen al heb gezien. Ik heb eerlijk gezegd niet het idee je juiste mensen ontmoet te hebben en misschien kom ik daardoor ook wel geen stap verder. Plus nog altijd te weinig initiatief vanuit mezelf denk ik.
Dan kun je eventueel ook nog een dm sturen, dan lezen alleen de mensen het waaraan je het hebt verstuurd. Misschien helpt dat?quote:Op woensdag 16 november 2011 17:08 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Nee.
Ben bang dat mijn ouders het lezen.
En dat me dan nog meer vrijheden worden afgepakt.
Gelukkig, ff rust aan je koppie!quote:Op woensdag 16 november 2011 16:48 schreef Sylvana het volgende:
Ik ben nu even naar huis om spullen te pakken en wordt vanavond opgenomen...
Lijkt me een goed idee!quote:Op woensdag 16 november 2011 18:30 schreef Nyota het volgende:
Ondanks dat ik me vreselijk voel vandaag, toch gesport en vanmiddag gemaild over vrijwilligerswerk. Heb morgenochtend contact over mijn mogelijkheden en talenten, dus ben benieuwd.
Ik denk dat ik maar gewoon heel open ben over mijn ontslag en depressie, wat jullie? Feit dat ik weer wat wil gaan doen en gemotiveerd ben, zou toch al genoeg moeten zijn?
Ja inderdaad, maar die twijfel is ontstaan met de manier waarop het gevraagd word. Eerst probeerde mijn broer me erbij te betrekken om te helpen en sindsdien heb ik daar inderdaad wel een beter gevoel bij heb gekregen naarmate ik ze langer ken. Maar soms is het gewoon van 'We nemen je wel mee, dan maak jij ook eens iets mee'.quote:Op woensdag 16 november 2011 17:08 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Ik snap wel wat je bedoeld met dat het lijkt alsof het contact via je broer gaat.
Toch denk ik dat de mensen die je uitnodigen dat niet doen omdat ze je zielig vinden. Meestal als mensen andere niet aardig vinden dan nodigen ze die liever niet uit, ook niet als ze die persoon "zielig" vinden omdat dit niet klopt met het beeld dat ze van die persoon hebben (niet aardig).
Hopelijk lukt het je zo snel mogelijk om het gevoel te krijgen dat je de juiste mensen ontmoet en dan volgt het inititatief misschien ook. Helpt je psycholoog je hier bij of niet?
Als iemand hier ook maar een beetje antwoord heeft op mijn vragen, hoor ik het heel graag. Want op het moment zie ik weinig hoop, al is dat natuurlijk ook wel wat bij depressie hoort.quote:- Hoe kan ik mijn emoties gaan reguleren? Zijn hier technieken voor, ook al wordt mijn somberheid zelden door cognities getriggerd?
- Wat is de huidige wetenschappelijke visie op depressies, is dit te genezen met therapie? Of is dat alleen een doekje voor het bloeden? Wat als het gewoon erfelijk is?
- Heeft praten zin, zo niet, zit ik dan mijn hele leven aan medicatie vast? Is er kans op verbetering met de jaren?
- Hoe kan ik mijn somberheid het best bevechten op momenten dat ik hier heel veel last van heb?
Ik weet dat als een depressie erfelijk is, er je waarschijnlijk nooit helemaal vanaf zal komen, maar het zonnetje kan wel weer 90% van de tijd gaan schijnen, maar dat betekent vechten! Keihard vechten!!quote:Op woensdag 16 november 2011 22:27 schreef juxtaposition het volgende:
Meld me maar weer eens in dit topic. Ben met m'n AD gestopt (heel langzaam afgebouwd) en mijn wereld is weer zo ontzettend zwart. Het afbouwen ging goed, tot ik op 0 kwam. Zit in een kliniek, maar zelfs hier red ik 't amper. Twijfel zo ontzettend of ik hier goed aan doe. Aan de andere kant kan ik nu wel eindelijk mijn problemen verwerken waar ik met medicatie niet aan toekom, omdat ik ze dan niet voel. Dan ben ik zo'n ontzettende zombie... en ik merk dan wel dat er 'iets' speelt, maar ik kom er niet bij.
Soms vraag ik me af of ik met therapie wel wat aan mijn somberheid kan doen. Heb de volgende vragen opgeschreven voor m'n psychiater.
[..]
Als iemand hier ook maar een beetje antwoord heeft op mijn vragen, hoor ik het heel graag. Want op het moment zie ik weinig hoop, al is dat natuurlijk ook wel wat bij depressie hoort.
Ja, dat denk ik ook maar.quote:Op woensdag 16 november 2011 22:28 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ga lekker die extra pammetje nemen, en dan lekker liggen summer2bird! Morgen ziet alles er vast weer heeel anders uit
Slaap lekker!quote:Op woensdag 16 november 2011 22:45 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Ja, dat denk ik ook maar.
Morgen een nieuwe dag.
Weltrusten![]()
Haha geeft niet hoor, ik vind je niet wazig, en daarnaast ben ik zelf ook wazig op 't momentquote:Op woensdag 16 november 2011 22:45 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Oke, gezien het tijdstip en mijn wazigheid op t moment, zal het misschien niet allemaal duidelijk zijn maar ik ga mijn best doen!
De 1e tip die ik zou willen geven is, maak het jezelf niet te moeilijk, Je hebt nu een zware periode, Overkomt de beste en je weet ook dat het weer beter wordt toch? Iedere dag is er ergens een lichtje, maar soms heel goed verstopt!
Verder heb ik een beetje het idee dat je teveel in 1 keer wilt, Je wilt de eetstoornis aanpakken, Je wilt de angst aanpakken, de depressie de deur uitzetten en je stemming onder controle krijgen, Dat zijn 4 dingen in 1 keer, dat is een beetje teveel om in 1 keer aan te pakken!! Begin bij 1 ding, dan houd je voor jezelf misschien ook overzicht! (ik geef mijn mond ook maar een slinger hoor)
Verder doet jouw verhaal mij veel aan het verhaal van mijn partner denken, En hoewel ik geen dokter ben en ook zeker niet op die stoel wil gaan zitten, zou ik tussen de regels door toch willen vragen naar jouw vitamine b12 niveau! Het kan er ook mee te maken hebben als dat niveau te laag is!
Leg de lat niet te hoog voor jezelf! Je bent niet minder omdat je een depressie hebt, of een eetstoornis, Je hebt alleen iets meer te verstouwen dan menig ander!
Hmm ja... het is lastig, ik beleef aan vrijwel niks plezier op het moment. In de kliniek kan ik me ook niet echt ontspannen, alleen als ik thuis ben voel ik me wel een stuk relaxter. Zal het eens gaan onderzoeken hoe ik het mezelf wat aangenamer kan maken misschien.quote:@ juxtaposition
Ik snap volledig dat je zonder energie je jezelf niet beter gaat voelen.. dus misschien proberen op een of andere manier energie te krijgen... Niet kijkend naar leuke dingen.... want dat lukt op het moment niet zeg je, misschien in ontspanning... Of in iets anders als in muziek ofzo?
Fijn dat je maandag je psych al weer ziet: nog even volhouden girl. Misschien kan je opschrijven hoe je je voelt, om zo alles wat te structureren en wat rust in je hoofd te krijgen? Kan je dat ook meteen gebruiken voor maandag en kan je daarna met een gerust hart wat leuks gaan doen.quote:Op donderdag 17 november 2011 10:45 schreef Murmeli het volgende:
Ik voel me nogal niet serieus genomen door types als de bedrijfsarts. En die heb ik wel nodig om ff wat afstand en rust te kunnen nemen.
Ik probeer maar ff niet meer na te gaan hoe ik me voel en gewoon leuke dingen te gaan doen. Misschien helpt dat.
Psych zie ik maandag weer.
In ieder geval voel ik me nu wel wat beter dan gisteren.
Vind t wel heel fijn dat je wat aan me vroeg, voel me soms n beetje buitengesloten door mensen (vrienden/kennissen die met hun eigen sores zitten)
quote:Nou pa en ma jullie worden bedankt
Mijn ouders wrijven nu net extra in met mijn relatiebreuk.
Ik ga sinds deze week best wel veel naar vrienden toe. En zo vanavond ook weer. Dit om juist veel te praten en weer wat leuke dingen te gaan doen. Zodat ik niet hier zit en mijn eigen alleen voel.
Krijg ik van alles naar mijn kop gegooid, van zoals ga maar terug naar waar je vandaan komt. En het is maar goed dat hij je gedumpt heeft want je bent dit en dat.. Dit hadden ze 2 weken terug ook al gezegd. En je bent dom en bla bla bla
Oftewel pa is weer bezopen en ma die spoort zowiezo niet. Kan niet wachten tot ik hier weg ben.
Heb wel geen spaargeld enzo. maar dat komt allemaal wel. Inboedel is al een eind bij elkaar.
quote:Ik had alleen wel wat meer begrip en steun verwacht. Dacht dat dit een 2e kans zou zijn.
Maar helaas die hebben ze zwaar verknalt. Was even thuis geweest en krijg meteen naar mijn hoofd je bent zeker weer bij je ex geweest.. Ben meteen weer naar buiten gegaan en slenter nu ff buiten rond. Kan dit gezeik er niet bij hebben.
Weet dat ik hun niet serieus kan nemen, maar toch dit mij heel erg pijn.....
Ben je ondertussen opgenomen?quote:Op woensdag 16 november 2011 16:48 schreef Sylvana het volgende:
Ik ben nu even naar huis om spullen te pakken en wordt vanavond opgenomen...
oh bah dat is naar inderdaad, als je overal tussenin valtquote:Op donderdag 17 november 2011 23:03 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Ben je ondertussen opgenomen?
Ik voel me weer fucking waardeloos.
Ik heb dus inderdaad MCDD én OCD (eerst waren er nog twijfels of de dwangklachten bij MCDD hoorden of een aparte stoornis waren).
En van MCDD is nog veel te weinig bekend, dus ze weten niet hoe ze me moeten helpen ...
Ze denken nu dat het tussen autisme en schizofrenie in ligt, maar dan met kenmerken van persoonlijkheidsstoornissen erbij ...
Binnenkort een gesprek met de psychiater. Niet dat die het wel weet.
Had ik maar iets waar veel meer over bekend is waardoor ze een oplossing wisten.
Het is niet mijn eerste gesprek bij die psychiater ... en hij heeft zelf letterlijk gezegd dat hij het ook niet weet.quote:Op donderdag 17 november 2011 23:12 schreef Murmeli het volgende:
[..]
oh bah dat is naar inderdaad, als je overal tussenin valt
wie weet kan je samen met de psychiater toch nog een goede oplossing bedenken. of iets dat in ieder geval iets helpt....
Wat heb je verder nog in je leven wat je leven leuker/beter maakt? Vrienden? Familie? etc.quote:Op donderdag 17 november 2011 23:17 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Het is niet mijn eerste gesprek bij die psychiater ... en hij heeft zelf letterlijk gezegd dat hij het ook niet weet.
Maar niet geschoten is altijd mis. Ik hoop echt dat hij nu iets weet, al weet ik bijna zeker van niet.
2 huisartsen hebben tegen mij gezegd dat ik opgenomen moet worden omdat mijn klachten zo erg en overheersend zijn, maar de psycholoog zegt dat het daar alleen maar erger van wordt.
Fan-tas-tisch.
Ik zou me zelfs 3 jaar willen laten opsluiten als het zou helpen, maar niks helpt ..
Behoorlijk hopeloos.
En heel lastig om door te gaan.
Hmm, da's ook raar: ik dacht dat het dan juist altijd om structuur ging. Goed dat je zelf dan het initiatief neemt om en schema te maken. Zou ik ook weer eens moeten doen...quote:Op vrijdag 18 november 2011 10:15 schreef Sylvana het volgende:
Madame_Paom ik ben vanaf woensdag opgenomen. Gaat niet echt goed, ook omdat er haast niks te doen is en ik dus heel veel mezelf moet proberen te vermaken. 's Middags is er nooit wat en vandaag zelfs de hele dag geen programma.
Peter heeft wel wat spullen meegenomen, zoals knutselspullen en mijn laptop en een paar dvd's. Maar dan nog vind ik het moeilijk om zelf mijn dag in te plannen. Dus denk dat ik maar even aan de verpleging ga vragen of ze samen een schema willen maken...
Ik heb mijn kat, maar die zie ik maar iets van 1x in de 2 weken omdat ik hier geen huisdieren mag.quote:Op vrijdag 18 november 2011 02:11 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Wat heb je verder nog in je leven wat je leven leuker/beter maakt? Vrienden? Familie? etc.
En verder heb je dus alleen contact met mensen van FOK? Moet erg lastig zijn, als ik naar mezelf kijk dan heb ik elke dag wel dingen die mijn gedachten verzetten, zoals in het weekend met vrienden afspreken, doordeweeks 2x sporten en daarna zuipen, en 2x per week bij m'n ouders eten etc.quote:Op vrijdag 18 november 2011 15:07 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Ik heb mijn kat, maar die zie ik maar iets van 1x in de 2 weken omdat ik hier geen huisdieren mag.
Ik logeer 1x in de 2 weken bij m'n moeder en ook bij m'n vader.quote:Op vrijdag 18 november 2011 16:05 schreef Maanvis het volgende:
[..]
En verder heb je dus alleen contact met mensen van FOK? Moet erg lastig zijn, als ik naar mezelf kijk dan heb ik elke dag wel dingen die mijn gedachten verzetten, zoals in het weekend met vrienden afspreken, doordeweeks 2x sporten en daarna zuipen, en 2x per week bij m'n ouders eten etc.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Fake it till you make it...
Ik vind elke dag mensen zien momenteel te vermoeiend, helaas.quote:Op vrijdag 18 november 2011 16:05 schreef Maanvis het volgende:
[..]
En verder heb je dus alleen contact met mensen van FOK? Moet erg lastig zijn, als ik naar mezelf kijk dan heb ik elke dag wel dingen die mijn gedachten verzetten, zoals in het weekend met vrienden afspreken, doordeweeks 2x sporten en daarna zuipen, en 2x per week bij m'n ouders eten etc.
Hahaha... en roepen dat je nooit meer gaat drinken zeker?quote:Op zaterdag 19 november 2011 20:19 schreef Nyota het volgende:
Ok, vanavond ga ik heerlijk vluchten van alles en fout stappen met een vriendin. Daar heb ik morgen vast spijt van maar misschien is het ook wel heerlijk om alles weg te dansen (en wat biertjes...voor je het weet zit ik straks aan allerlei pillen en trek ik dat helemaal niet meer)
En dan kom ik morgen wel weer spijt betuigen en de rest van het topic bijlezen...
Maar zonder pillen ga je je nog slechter voelen.quote:Op zaterdag 19 november 2011 19:50 schreef Murmeli het volgende:
pfff.....
ik vind depressief zijn echt heel stom. hoe kom ik daar nou in godsnaam vanaf?
ik ga er niet nog meer pillen ingooien. heb meer de neiging om ermee te stoppen, want ik word alsnog depressief
Ik weet het niet.... voor ik die dingen slikte was ik niet depressiever dan nu.quote:Op zaterdag 19 november 2011 20:48 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Maar zonder pillen ga je je nog slechter voelen.
Alleen is het zo waardeloos dat je van bepaalde antidepressiva kotsmisselijk wordt.
Nouja, het is in ieder geval minder erg dan de bijwerkingen van antipsychotica.
Van antipsychotica kun je bijvoorbeeld heel veel aankomen.quote:Op zaterdag 19 november 2011 21:06 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Ik weet het niet.... voor ik die dingen slikte was ik niet depressiever dan nu.
misselijk is niet handig nee.
antipsychotica lijkt me ook niet prettig. blij dat ik die niet nodig heb eerlijk gezegd.
wat voor bijwerkingen heb je daarvan eigenlijk?
Het gewichtsverlies vond ik wel leuk gevolg.quote:Op zaterdag 19 november 2011 20:48 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Alleen is het zo waardeloos dat je van bepaalde antidepressiva kotsmisselijk wordt.
Wacht maar tot je de pillen weghaalt, dan zie je pas goed wat het doet.quote:Op zaterdag 19 november 2011 21:06 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Ik weet het niet.... voor ik die dingen slikte was ik niet depressiever dan nu.
misselijk is niet handig nee.
antipsychotica lijkt me ook niet prettig. blij dat ik die niet nodig heb eerlijk gezegd.
wat voor bijwerkingen heb je daarvan eigenlijk?
quote:Op zondag 20 november 2011 16:37 schreef mrk.n het volgende:
Vraag. Ik heb morgen een gesprek met een chronisch depressieve mevrouw. Hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Als ik open vragen stel, beantwoord mevrouw die alsnog met ja/nee. Ze heeft overduidelijk geen zin in het gesprek, maar het zal wel moeten. Zijn hier bepaalde gespreksmethodes/tips/handige weetjes voor?
Het staat wel in de bijsluiter als mogelijke bijwerking.quote:Op zondag 20 november 2011 18:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik zie dat antipsychotica trillen als bijwerking heeft maar herkent iemand het ook bij AD? ik heb paroxetine, en ik ben vooral s'ochtends soms net een parkinsonpatient!
Ik heb eerst de diagnose PDD-NOS gekregen, voordat ze wisten dat ik McDD had. Herken je je in McDD?quote:Op zondag 20 november 2011 18:55 schreef summer2bird het volgende:
Oh God![]()
Ik kan niet koken
OT:
Ik heb waarschijnlijk autisme, geen depressie. Dat denken de psychiaters en verplegers in het ziekenhuis.
Ze denken dat ik depressief ben geworden omdat ik te veel prikkels kreeg en niet begrepen werd.
Maar goed, ik moet woensdag naar een autisme psychiater.
Die gaat een diagnose vaststellen.
Pff. Ik voel me al heel veel beter en vooral eindelijk eens begrepen.
Dat dat wiegen met mijn lichaam altijd niet raar is, en dat het niet contact krijgen met anderen niet mijn schuld is.
Hoevaak heb ik wel niet op mijn kamer zitten huilen na de zoveelste preek van mijn ouders dat ik uit moet gaan omdat dat normaal is.
Maar ik snap het nu
En ik ben van de Risperdal af
Maandag al en het gaat goed!
In ieder geval niet boos worden en niet te veel pushen. Probeer begripvol te zijn. En eventueel korte pauzes inlassen, zodat ze kan uitrusten.quote:
Even ge-googled, herken me er wel in.quote:Op zondag 20 november 2011 18:59 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Het staat wel in de bijsluiter als mogelijke bijwerking.
[..]
Ik heb eerst de diagnose PDD-NOS gekregen, voordat ze wisten dat ik McDD had. Herken je je in McDD?
[..]
In ieder geval niet boos worden en niet te veel pushen. Probeer begripvol te zijn. En eventueel korte pauzes inlassen, zodat ze kan uitrusten.
Ja, en ik ken er meer die het hebben. Hoe lang slik je nu?quote:Op zondag 20 november 2011 18:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik zie dat antipsychotica trillen als bijwerking heeft maar herkent iemand het ook bij AD? ik heb paroxetine, en ik ben vooral s'ochtends soms net een parkinsonpatient!
Nou en of. Mijn vriend werd er helemaal gek van. een trillend, shakend mens in bed of op de bank, die nog geen beker drinken zonder knoeien kon aanpakken. Ik heb dit 6 weken volgehouden, vooral ook omdat ik dacht dat het bij de depressie hoordequote:Op zondag 20 november 2011 18:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik zie dat antipsychotica trillen als bijwerking heeft maar herkent iemand het ook bij AD? ik heb paroxetine, en ik ben vooral s'ochtends soms net een parkinsonpatient!
Ik slik het nu zo'n 4 maanden en het is wel minder geworden, in het begin was het wel heftig, maar nu valt het me gewoon op dat als k s'morgens op de bank mijn koffie drink, dat mijn beker nog al veel beweegt! Ik maak mij er verder geen zorgen over, maar ik was gewoon benieuwd of meer mensen dit herkennen.quote:Op zondag 20 november 2011 19:25 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Ja, en ik ken er meer die het hebben. Hoe lang slik je nu?
Ik heb het ook ja. Vooral 'smorgens wat jij ook zegt, gaat een kop koffie nog wel eens moeilijk naar binnen.quote:Op zondag 20 november 2011 19:33 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Ik slik het nu zo'n 4 maanden en het is wel minder geworden, in het begin was het wel heftig, maar nu valt het me gewoon op dat als k s'morgens op de bank mijn koffie drink, dat mijn beker nog al veel beweegt! Ik maak mij er verder geen zorgen over, maar ik was gewoon benieuwd of meer mensen dit herkennen.
Goed dat je t gesprek met de psychiater aangaat!quote:Op zondag 20 november 2011 21:13 schreef Nyota het volgende:
Hmm, goed, dat stappen gisteren ging iets anders dan gepland, omdat die vriendin van me werd gebeld en toen meteen naar huis moest. Hierdoor in ieder geval niet te veel gedronken, maar vanmiddag nog wel de stad in geweest...
Verder gisteren een mail van m'n therapeute gekregen: ik had haar gemaild dat ik de afspraak met de psychiater wel een goed idee vond, omdat het slecht slapen maar aan houdt. Ze vond het een goed besluit en ga morgen meteen bellen. Vindt het wel een hele stap voor mezelf. Verder voel ik me een ontzettende, vluchtende kneus die nooit tot iets ga komen en doe het allemaal zelf....
@murmeli: hoe gaat het met jou vandaag: morgen naar de psych toch? Weet je al waar je t over wilt hebben??
ik doe het ff kort...quote:Op maandag 21 november 2011 15:31 schreef Nyota het volgende:
@drucilla: klinkt niet prettig: heb je nog instanties kunnen bellen en wat wijzer geworden?
@ Murmeli: hoe is het vandaag gegaan bij de psych? Heb je alles kunnen bespreken en hoe voel je je nu?
Ik heb zojuist een afspraak met de psychiater gemaakt voor over 2 weken. Ik hoop dat ik het haal: in die zin: ik heb vannacht weer zo slecht geslapen, het is niet leuk meer... Nog even volhouden dus...
Verder vandaag thuis wat voor het vrijwilligerswerk wat gedaan en op zich was dat wel even ok: weer even met iets bezig zijn. Jammer dat het dus thuis is. En dan volgende week naar het UWV en ondanks dat ik weet dat doomscenario's niet constructief zijn, ben ik toch wat huiverig.
Eigenlijk weet ik soms niet hoe ik me voel: misschien kan ik ook gewoon weer best werken en moet ik mezelf gewoon even een schop geven en me eens echt inspannen en niet zo snel opgeven. Ofzo.
Ok, voordat ik weer verzand in m'n gedachten, ga ik de mist maar even in...
Heel goed joh! Gaat het nu beter met de structuur? En schoenen kopen: dat is het beste medicijn voor elke vrouw voor wat dan ook... Weg met die pillen, wij willen schoenen!!!quote:Op dinsdag 22 november 2011 11:52 schreef Sylvana het volgende:
Na een slechte dag gisteren gaat het vandaag wel lekkerVanochtend was er 1 uur creatief/ontspanning. Daarna ben ik even de stad in geweest. Heb nieuwe enkellaarsjes met een sleehak gekocht en nog wat spullen voor strijkkralen. Ging best goed in mijn eentje
Vanmiddag gaan we naar de bieb, dus dat is ook wel leuk. En het leukste nieuws van allemaal is dat ik elke dag van half 5 tot 8 uur naar huis mag en daar mag eten![]()
![]()
Goed om even iets van je te horen, al is het maar kort...quote:Op dinsdag 22 november 2011 12:14 schreef Murmeli het volgende:
[..]
ik doe het ff kort...
maar ik voel me denk ik een beetje net als jij. als ik niet denk gaat het wel, maar doemscenario's enzo zijn hier ook aanwezig. morgen weer naar de bedrijfsarts
en de psych stelde voor om mij over te hevelen van de adhd afdeling naar een andere afdeling bij psyQ omdat ik nu meer last heb van andere klachten dan van mijn adhd.
ik heb liever een psych die het gehele plaatje aankan, dus ik denk dat ik maar weer iemand anders ga zoeken. dicht bij huis ook ofzo....
ja, behoorlijk!quote:Op dinsdag 22 november 2011 12:18 schreef Nyota het volgende:
[..]
Goed om even iets van je te horen, al is het maar kort...
Veel succes bij de bedrijfsarts, laat je niet gek maken door hem. En wel vervelend van je psych: aan de ene kant fijn dat er een groot team is waardoor je gemakkelijk bij iemand anders terecht kan, anderszijds kan ik me voorstellen dat je juist graag bij een en dezelfde persoon blijft.
Weet zij anders niet iemand buiten psyQ die wel meer dit gehele plaatje aan kan?
En ik denk dat we allebei qua gevoel nu op dezelfde lijn zitten: numb, bleh en tja...
dat klinkt niet zo goed nee...nog enig idee waarom je je weer zo bent gaan voelen? Wou dat ik iets voor je kan doen (soort manke die de kreupele wil helpen...). Wanneer heb je weer een nieuwe afspraak met je psych (waar en bij wie dan ook?)quote:Op dinsdag 22 november 2011 13:16 schreef Murmeli het volgende:
[..]
ja, behoorlijk!
afgelopen dagen druk geweest en nou zit ik alleen (waar ik ook enorme behoefte aan heb) en dan moet ik zo vechten om me niet enorm depressief te gaan voelenik vind er geen hol meer aan, kannie wachten tot dat kutleven voorbij is
(niet dat ik mezelf wat zou aandoen ofzo, maar gewoon, ben er wel klaar mee)
ja, ik weet hoe het komt, ben weer na gaan denken over werken enzo. ben echt heel erg bezorgd over de toekomst. en over de arbo morgen.quote:Op dinsdag 22 november 2011 14:48 schreef Nyota het volgende:
[..]
dat klinkt niet zo goed nee...nog enig idee waarom je je weer zo bent gaan voelen? Wou dat ik iets voor je kan doen (soort manke die de kreupele wil helpen...). Wanneer heb je weer een nieuwe afspraak met je psych (waar en bij wie dan ook?)
Ik heb zelf ook echt een k-dag. Wel naar buiten geweest etc, maar nu weer thuis en wil gewoon in bed liggen en niets doen. Weg van alles zijn, terwijl ik echt nog wat vrijwilligersdingen wilde gaan doen... Lijkt wel alsof het me niets doet dat ik m'n eigen ruiten in gooit, maar toch erover zeuren... Pfff. En dat lief zijn voor mezelf lukt me ook nog niet zo goed.
Oh ja, daar over na denken ken ik ja: is echt ontzettend kut. Heb jij dat ook met fases heel erg?quote:Op dinsdag 22 november 2011 15:20 schreef Murmeli het volgende:
[..]
ja, ik weet hoe het komt, ben weer na gaan denken over werken enzo. ben echt heel erg bezorgd over de toekomst. en over de arbo morgen.
psych zie ik morgen bij mn adhd groepje, ik heb een andere psychiatert dan eerst, die zie ik maandag, en 5 dec geloof ik dat ik mijn eigen psych weer zie. ik denk dat ik morgen de bedrijfsarts maar ga smeken om me even met rust te laten, misschien dat ik me dan beter voel.
balen van jouw k-dag! is er niet een heel klein dingetje van je werk dat je kunt doen? of iets anders kleins? dat je je toch soort van nuttig voelt? en dan daarna kan je misschien ipv in bed gaan liggen voor de tv gaan zitten met een dvdtje. als je dat leuk vindt. of een boek, of als je huisdieren hebt, met je huisdieren. dan heb je jezelf toch een beetje overwonnen en hoef je ook niet al teveel van jezelf. tenminste zo probeer ik mijn dagen een beetje te slijten
ik heb net boodschappen gedaan en spullen gekocht om erwtensoep te gaan maken. hopelijk heb ik daar vanavond of morgen zin in ofzo. ik ben gek op erwtensoep
ik ga nu ff bij een vriendin langs (heel ff maar denk ik) en daarna misschien bij een andere vriendin, die ook niet lekker in haar vel zit en bij haar voel ik me altijd enorm relaxed.
Beetje herkenbaar: ik houd nu een slaapdagboek bij en op zich haal ik iets van 6 a 7 uur slaap. Niet overdreven weinig zou je zeggen. Met inslapen heb ik helemaal geen probleem, soms wel met heel onrustig slapen (en dus ook wakker worden, maar wel weer verder slapen) en dan weer wakker rond 6 uur/half 7.quote:Op dinsdag 22 november 2011 21:56 schreef DolFijn94 het volgende:
Ik lees hier heel veel reacties over mensen die moe zijn of slecht slapen.
Dit heb ik de laatste tijd ook wel eens, niet altijd maar nog net iets te vaak.
Bij mij is het dan vooral dat ik heel erg moe ben, zoals vandaag als sinds 7 uur, en dan ga ik rond half 11/11 uur slapen en dan duurt het ongeveer een uur voordat ik slaap. Vervolgens word ik rond 5/6 uur 's nachts wakker en na een kwartiertje slaap ik dan weer verder.
Nu komt het probleem: Ik word compleet energieloos wakker terwijl ik opzich het aantal uren slaap dat nodig is haal. Hierdoor ben ik al heel vroeg op de dag heel moe maar eerder naar bed gaan werkt daarentegen ook niet. Erg frustrerend! Hebben jullie hier ook last van?
Dat klinkt niet fijn neequote:Op dinsdag 22 november 2011 16:08 schreef Quickie_Brat het volgende:
Zo ik kom hier ook weer eens buurten want het gaat weer eens ouderwets k*t.
Ik ben zo moe de laatste tijd weer; het liefst zou ik de hele dag in bed liggen. Als ik dat dan doe voel ik me weer enorm schuldig, dus dat schiet ook weer niks op.
Ook het op tijd opstaan blijft problematisch. De laatste tijd lukt het me weer niet om voor 13 uur mijn bed uit te komen. Soms twijfel ik wel eens of het ooit nog goed gaat komen.
Dat vind ik denk ik nog wel het meest nare van de depressie: die vermoeidheid en lusteloosheid. Ik voel me niet extreem somber of down, maar dat algehele gevoel van "waarom zou ik? het maakt toch allemaal niks uit" is zo frustrerend.
Misschien dat je volplakken met nicotinepleisters straks ook blijkt te werken tegen depressiesquote:Op woensdag 23 november 2011 14:13 schreef MaJo het volgende:
Ik heb hier al een hele tijd niet meer gepost maar het gaat op het moment niet zo goed met me dus ik laat maar weer eens van me horen![]()
Ik heb jarenlang citalopram geslikt tegen depressie en dat ging op een gegeven moment zo goed dat dit jaar besloten is om af te bouwen (en omdat ik 20 kilo was aangekomen) Van 40mg naar 30mg ging prima, ik werd weer wat vrolijker en zag het allemaal positief in. De tweede verlaging ging een stuk minder helaas: zwaar depressief. Samen met de psych vandaag besloten om over te stappen op andere medicatie, namelijk Bupropion (Zyban). Deze zou ook helpen met mijn ADD en leidt niet tot gewichtstoename. Iemand ervaring hiermee? Ik ken het alleen als een middel om te stoppen met roken, en laat ik dat nou al bijna 8 weken zijn
Alsnog aan de hulpmiddelen
Die slik ik.quote:Op woensdag 23 november 2011 15:34 schreef MaJo het volgende:
Het medicijn wat ik ga slikken is trouwens Wellbutrin, bupropion is de familienaam
Heel erg goed! Ik word ineens serieus genomen en er wordt ineens gevraagd wat IK wil ipv opgelegd wat zij willen. Echt fijn. Meneer bedrijfsarts was ineens heel liefquote:
Tuurlijk vraag ik het! Ik weet hoe stressvol zoiets kan zijn. Maar fijn dat hij nu gewoon naar je heeft geluisterd. En wat was het dat hij nu wel inzag hoe je er aan toe was?quote:Op donderdag 24 november 2011 09:44 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Heel erg goed! Ik word ineens serieus genomen en er wordt ineens gevraagd wat IK wil ipv opgelegd wat zij willen. Echt fijn. Meneer bedrijfsarts was ineens heel lief![]()
En hij schrok nogal van hoe depressief ik ben![]()
Lief dat je t vraagt.
Herkenbaar.quote:Op donderdag 24 november 2011 16:29 schreef StampertjeX het volgende:
Hebben jullie ook van die dagen dat je als je vrij bent van werk dat je dan de godganze dag op bank/bed ligt ?. Mijn vader doet dit al weken lang ik wordt er stapelgek van, al mijn moeder weg is ligt hij weer op de bank. Word er nu flauw van eigenlijk en ik durf er niks van te zeggen want ik ben volgens hem nog steeds zijn kleine meisje.
sorry ik moest mijn frustatie even kwijt
Wie zeurt er dan wel? En slap en futloos staat toch nog niet gelijk aan een depressie?quote:Op donderdag 24 november 2011 17:00 schreef StampertjeX het volgende:
Inderdaad ja op dat zuipen en blowen na. Ik sta om kwart over 5 op om naar stage te gaan (zorg), en lig ik dan ook de rest van de middag op de bank ?, ik voel mij ook al een jaar slap en futloos en mij hoor je niet zeuren,
Maarwat vind je daar precies erg aan?quote:Op donderdag 24 november 2011 17:28 schreef StampertjeX het volgende:
Nee ik bedoel dus dat hij hele dagen op de bank ligt
Ik kan me voorstellen dat dat voor jou niet leuk is. Maar ik denk niet dat je vader er wel van geniet.quote:Op donderdag 24 november 2011 17:28 schreef StampertjeX het volgende:
Nee ik bedoel dus dat hij hele dagen op de bank ligt
Ik kan me voorstellen dat dat schrikken is.quote:Op vrijdag 25 november 2011 17:37 schreef Sylvana het volgende:
Hier gaat het erg wisselend. Heb van de week gehoord dat ik diabetes heb en ben daar natuurlijk erg van geschrokken. Maar moet daar nu ook weer allerlei onderzoeken voor ondergaan en gesprekken voeren. En pieker me suf natuurlijk. Dus dat is wel ff heftig!
Maar ga vanavond samen met vriendlief naar de Grote Improvisatieshow en mag in het weekeinde van 14-20 uur naar huis, dus dat is wel fijn
ik heb 2 ssri's gehad en die ik nu heb weet ik niet wat dat is. t is wellbutrin in ieder geval.quote:Op zaterdag 26 november 2011 10:40 schreef Ewelina het volgende:
Geen ervaring mee, maar welke soorten heb je gehad? Er zijn er best veel...
• SSRI
• SNRI
• NRI
• NDRI
• Tricyclische AD's
• MAO-remmers
En dan nog meer, zoals bijvoorbeeld St. Janskruid en Lithium. Mogelijk zit het probleem bij jou ergens anders.
Kijk anders in je bijsluiter, daar staat wel tot welke groep het behoort.quote:Op zaterdag 26 november 2011 10:44 schreef Murmeli het volgende:
[..]
ik heb 2 ssri's gehad en die ik nu heb weet ik niet wat dat is. t is wellbutrin in ieder geval.
ik zal het eens vragen maandag. en ook maar voorstellen om een heel ander type te proberen ofzo.
grrr.... ik ben het echt zat dat depressieve gedoe.
Wellbutrin is een DNRI geloof ik, werkt op Dopamine en Norepinefrine.quote:Op zaterdag 26 november 2011 10:44 schreef Murmeli het volgende:
[..]
ik heb 2 ssri's gehad en die ik nu heb weet ik niet wat dat is. t is wellbutrin in ieder geval.
ik zal het eens vragen maandag. en ook maar voorstellen om een heel ander type te proberen ofzo.
grrr.... ik ben het echt zat dat depressieve gedoe.
Whaaaaahhhhhh! Gefeliciteerd!!quote:Op zondag 27 november 2011 00:09 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
even een egopost:
vanmiddag kreeg ik een kaart van mijn lief met daarop de vraag: lieve schat wil je op 13-09-2013 mijn vrouw worden?
hij heeft al eerder een aanzoek gedaan maar we hadden nog geen datum, maar nu dus wel!!
we willen het eigenlijk klein en intiem! en alleen met mensen die ECHT belangrijk voor ons zijn!quote:Op zondag 27 november 2011 10:12 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Whaaaaahhhhhh! Gefeliciteerd!!
Weet je al of jullie het groot gaan vieren? Je kan in ieder geval nog bijna 2 jaar sparen en voorbereiden, das wel fijn!
Ik heb gisteravond geloof ik voor het eerst in mn leven iets van een paniekaanval gehadof iig hyperventileren en raar in mn hoofd, dacht dat ik gek werd. Maar dacht niet dat ik dood ging dus t was geen heel erge denk ik. Ik ben alleen nog steeds best gespannen ervan. Ofzo.
Gefeliciteerd!quote:Op zondag 27 november 2011 00:09 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
even een egopost:
vanmiddag kreeg ik een kaart van mijn lief met daarop de vraag: lieve schat wil je op 13-09-2013 mijn vrouw worden?
hij heeft al eerder een aanzoek gedaan maar we hadden nog geen datum, maar nu dus wel!!
Ja, dat doe ik ook al. Ik kon ook nog soort van rustig blijven (relatief dan) en proberen mijn ademhaling weer normaal te krijgen. Duurde maar een paar minuutjes denk ik. Gelukkig maar, want ik was alleen.quote:Op zondag 27 november 2011 11:20 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
we willen het eigenlijk klein en intiem! en alleen met mensen die ECHT belangrijk voor ons zijn!
paniek aanvallen zijn echt heel vervelend! probeer in ieder geval op je ademhaling te blijven letten!
zier er lekker uitquote:Op zondag 27 november 2011 18:46 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
http://tinypic.com/r/1zpu1dk/5
Iemand een stukje (virtuele)taart? Ik heb hem zelf gebakken en versiert, Het werkt heel erg ontspannend, en de reden laat zich raden!
Dat heb je mooi gedaan zeg!quote:Op zondag 27 november 2011 18:46 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
http://tinypic.com/r/1zpu1dk/5
Iemand een stukje (virtuele)taart? Ik heb hem zelf gebakken en versiert, Het werkt heel erg ontspannend, en de reden laat zich raden!
Ik loop al sinds mijn 7de bij die man, is nooit een diagnose gesteld en ben ook nergens op gestest.quote:Op maandag 28 november 2011 17:28 schreef Nyota het volgende:
Fijn Murmeli! Hopelijk gaan deze dan doen wat ze moeten doen en valt het begin een beetje mee.
Summer: goed bezig! Wat maakte het dat je twijfelde het haar te vertellen?
En een bruiloft :-) gefeliciteerd! Mooie taart!
Verder met mij vandaag wat wisselend. Eindelijk eens een beetje lekker en wat langer geslapen en dat merkte ik meteen! Jammer dat de afspraak met m'n psych deze ochtend me meteen dan weer helemaal lam sloeg
Maar vanmiddag (en nu nog steeds) maar eens lekker in de keuken bezig geweest (al heb ik niet echt honger) en dat was op zich wel fijn.
Maar lief zijn voor mezelf en voelen waar ik behoefte aan heb is nog steeds zo moeilijk. Ik snap ook wel dat ik dingen uit m'n verleden nog eens goed moet bekijken, maar het is nog steeds zo lastig om dat nu dan op een andere manier in m'n hoofd te stoppen...
Morgen weer een dag.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mijn ouders waren eerst helemaal blij met die man maar gelukkig hebben ze nu ook twijfels over hem.
Hij zegt steeds dingen als dat ik meer geprikkeld moet worden en dat ik niks mag googelen over mijn medicijnen enzo. (terwijl ik alleen van fietsen al helemaal overprikkeld word enzo)
Maar ik was bang dat mijn moeder nee zou zeggen en dat ze dan me ook niet serieus zou nemen.
Maar ze zei ja
Wat heb je gekookt/gebakken?
Twiddel
Klinkt een beetje wereldvreemd de beste man (hoe oud is hij??)quote:Op maandag 28 november 2011 17:37 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Ik loop al sinds mijn 7de bij die man, is nooit een diagnose gesteld en ben ook nergens op gestest.
Toen ik 15 was ging ik naar die man (helemaal zenuachtig en al) om te vragen of hij een diagnose kon stellen aangezien ik helemaal gefrustreerd was. Ik kon namelijk echt niet opschieten met andere kinderen, en werd gepest en wilde altijd alleen zijn enzo.
Ik voelde me echt heel raar en heel naar.
Maar hij wou geen diagnose stellen en me ook niet testen.
Hij nam me echt niet serieus en ik kreeg echt nergens antwoord op.
Maar ik was bang dat mijn moeder nee zou zeggen en dat ze dan me ook niet serieus zou nemen.
Maar ze zei ja
Wat heb je gekookt/gebakken?
Hij is 67.quote:Op maandag 28 november 2011 17:51 schreef Nyota het volgende:
[..]
Klinkt een beetje wereldvreemd de beste man (hoe oud is hij??)
Ik heb een bananenchocoladecake gemaakt en mijn kip-cola drumsticks hebben een tijd lang gemarineerd en gaan nu de oven in (en gelukkig hoef ik die echt niet zelf op te eten, want die heb ik voor iemand anders gemaakt)
Ja, we kunnen er zo wel een soort bak-topic van maken ook met taarten, erwtensoep en cakequote:Op maandag 28 november 2011 17:59 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Hij is 67.
Lekker! Bananenchocoladecake
Ik kook ook nog elke weekquote:Op maandag 28 november 2011 18:07 schreef Nyota het volgende:
[..]
Ja, we kunnen er zo wel een soort bak-topic van maken ook met taarten, erwtensoep en cake
En 67, hmm. Ik heb volgende week een afspraak met een pscyhiater van iets jonger...Hopelijk gaat die wel een beetje met z'n tijd mee..
ik voor alles onder de 10.quote:Op maandag 28 november 2011 18:09 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb een enorme angst voor tieners.
Is dat bij iemand herkenbaar?
Wat leuk.quote:Op zondag 27 november 2011 00:09 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
even een egopost:
vanmiddag kreeg ik een kaart van mijn lief met daarop de vraag: lieve schat wil je op 13-09-2013 mijn vrouw worden?
hij heeft al eerder een aanzoek gedaan maar we hadden nog geen datum, maar nu dus wel!!
Ik begreep van mijn psychiater dat wellbutrin niet echt een geschikt middel is als je angstproblemen hebt. Ik ben om die reden juist wellbutrin aan het afbouwen en dan gaan we zoeken naar een geschikte ssri.quote:Op dinsdag 29 november 2011 12:14 schreef MaJo het volgende:
Hier gaat het ook niet lekker. Mega paniekaanvallen al 2 dagen, psych zegt dat het afkickverschijnselen zijn van de citalopram (slik sinds vrijdag wellbutrin). Als mijn angststoornissen hierdoor terugkomen ben ik op z'n zachtst gezegd not amusednet temazepam ingenomen, ben nu lekker sloom en kruip even mijn bed in
Ik lig er vanaf in de zin van: ik heb vanalles gedaan en ben doodmoe en kom tot niets meer nu.quote:Op dinsdag 29 november 2011 15:18 schreef Murmeli het volgende:
Waar lig je vanaf nyota? Xnapputniet![]()
Maar wel balen dat je er geen vertrouwen in hebt. Probeer er toch op te vertrouwen dat je die man/vrouw goed kan uitleggen wat er aan de hand is.
Wel leuk dat je volgende week een halve dag naar het asiel gaat. Weet je al wat je dan gaat doen?
Heb heerlijk 2 uur liggen tukkenquote:Op dinsdag 29 november 2011 13:34 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Ik begreep van mijn psychiater dat wellbutrin niet echt een geschikt middel is als je angstproblemen hebt. Ik ben om die reden juist wellbutrin aan het afbouwen en dan gaan we zoeken naar een geschikte ssri.
Maar wel klote voor je dat het zo slecht gaat. Bouw je de citalopram wel langzaam genoeg af? (ik heb lexapro met druppels afgebouwd, hoop geklooi maar geen last van afkickverschijnselen.
En slaap lekker
Wat fijn! Beter dan 3 jaar kloten zoals ik nu doen.quote:Op dinsdag 29 november 2011 16:50 schreef Ewelina het volgende:
Ik heb van citalopram juist weinig bijwerkingen... maar goed, misschien heb ik geluk. 1e AD sloeg meteen aan.
Dat is inderdaad wat minder.quote:Op vrijdag 2 december 2011 16:35 schreef summer2bird het volgende:
Goh, de psychologe heeft ook gebeld.
Ze had echt beloofd om maandag te bellen maar goed...
Mijn vader zei dat ik erg kortaf tegen haar was.
Ik ben gewoon een beetje boos want ze beloofd maandag te bellen, heb ik de hele dag op gewacht, belt ze niet.
En nu belt ze maandag voor een afspraak voor volgende week.
En dan belt ze eerst mijn ouders hoe het met mij gaat voordat ze uberhoubt eraan denkt om mij te bellen.
En wat me ook erg irriteert is dat ze steeds voor 100% achter die debiel van een psychiater staat. Alleen omdat ze daar werkt is ze echt 100% eens met wat die man ook zegt.
Ben nu heel erg verdrietig.
Deze week ging niet zo goed, ik werd teruggebracht van huis naar het ziekenhuis omdat ik weer helemaal overstuur was en zo verdrietig was.
Verdomme, gaat dit dan nooit over
Sorry voor deze zeik en klaag post
Daar loop ik al vanaf mijn 7de bij en die heeft nooit een diagnose gesteld.quote:Op vrijdag 2 december 2011 16:53 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Dat is inderdaad wat minder.
Wat doet die psychiater precies verkeerd?
Waar?quote:Op vrijdag 2 december 2011 17:12 schreef Madame_Paon het volgende:
Dat is gewoon een slechte psychiater.
Je zou er een klacht over kunnen indienen.
Dit gevoel is wel iets om serieus samen aan te werken lijkt me. Ik weet niet of jij teveel verwacht of dat je partner te weinig geeft, maar ik kreeg echt een naar gevoel bij het lezen van deze zin (de vetgedrukte).quote:Op vrijdag 2 december 2011 20:32 schreef Danbo het volgende:
Mijn partner heeft de diagnose ernstige depressie en angststoornis gekregen. Had het er erg moeilijk mee: nu is het waarheid. Begrijp nu veel gedragingen wel en heb meer geduld gekregen. Maar het is zwaar omdat het veel energie en geduld vraagt en er weinig voor terug krijgt. Gelukkig start de behandeling binnenkort en hoop dat ik mijn oude liefje weer terug krijg.
omdat hij zich waarschijnlijk schaamt voor de waarheid!quote:Op zaterdag 3 december 2011 09:08 schreef DeZoektocht het volgende:
Sorry, sinds wanneer ga je van een angststoornis liegen?
Ik weet niet precies of ik begrijp wat je bedoelt, maar te veel nadenken an sich is wel bekend... Maar denk je echt dat je hier zelf uit gaat komen, want het klinkt toch dat je jezelf steeds weer behoorlijk vaster in de knoop trekt. Al is het maar even om je een klein zetje te geven.quote:Op zaterdag 3 december 2011 13:10 schreef MarioBalotelli het volgende:
Ik zit ook regelmatig met mezelf in de knoop de laatste tijd moet ik eerlijk zeggen. Ik ben jaren lang lui geweest alleen dingen gedaan die ik leuk vind nooit verantwoording genomen en dingen gedaan die zwaar/vervelend zijn ( leren ) zo was ik de laatste tijd in een isolement gekomen merk ik nu. Ik probeer er nu uit te komen maar ik merk dat ik wel enige ''angst'' in mijn lijf voel.
Toch veel over de dood gaan ze, laat ik het zo zeggen ik ben gewend om mezelf heel erg te analyseren en ik wil ook psychologie gaan doen ( denk ik ) dus ik weet veel over angsten en dat soort onderwerpen. Constant ben ik in mijn hoofd daarover naar me zelf aan het kijken en aan het analyseren, lijkt wel angst om los te laten. Soms denk ik na, maar dat is slecht denk ik? Andere doen dit niet, het is beter als ik mij richt op posititieve dingen ( Nieuws kijken, dingen leren, sociaal, sporten ) Dat doe ik maar ik richt me meer op mijn gedachten. Want ik heb regelmatig gedachten die me bang maken dat ik gek wordt en mezelf vermoord. Ik weet het het klinkt volledig gek, want dat is mijn grootste angst. Maar die gedachten volgens iedereen hebben heel veel mensen die gedachten, toch ik accepteer niet als ik dat denk. Daar kan ik 1 week een rot gevoel aan over houden terwijl andere zeggen ga door.
Daarom denk ik ook dat ik mezelf gek maak en dat ik uiteindelijk me het spoor der vernieling in breng. Want regelmatig ben ik zo gefrustreerd dat ik denk van het hoeft niet meer ik ga nu iets doen, maar echt plannen en dat soort dingen nee nooit. Het is heel vervelend die gedachten want het maakt me bang en het laat me denken dat ik gek ben. Als ik logisch kijk denk ik: Ik ben bang dus ik doe dat niet, iedereen denkt zo dus waar maak je je druk om? Ik geniet elke dag van dingen die ik doe alleen ben ik bang voor iets wat nooit zal gebeuren? Maar ik geloof toch heel erg in die angstige gedachten en wil dat loslaten ( vandaar analyseren: Want anders los je het niet op denk ik altijd )
Maar ik wil ophouden met het bezig zijn daarmee en het loslaten zonder dat ik bang ben dat er dan iets in de toekomst gaat gebeuren. Ik heb geen hulppersoon nodig hiervoor maar wil weten of iemand anders dit ook heeft ervaard?
Sterktequote:
Dank je.quote:
Jouw berichten doen me echt veel meer denken aan McDD dan aan "normaal" autisme.quote:Op zondag 4 december 2011 17:24 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Dank je.
Gaat alweer beter.
Ik heb van die enorme stemmingswisselingen.
Zo ben ik ubervrolijk echt op het hysteryse af en dan ben ik ineens zo verdrietig en zo sip.
Dinsdag weer een gesprek met de arts.
Vannavond moet ik weer terug. En dan moet ik uitleggen dat ik weer met zelfmoordgedachtes zat..
Kijk er nu al tegenop.
Maar ja, het is voor het beste he.
Wat was je diagnose? Dit klinkt behoorlijk bipolair die stemmingswisselingen!quote:Op zondag 4 december 2011 17:24 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Dank je.
Gaat alweer beter.
Ik heb van die enorme stemmingswisselingen.
Zo ben ik ubervrolijk echt op het hysteryse af en dan ben ik ineens zo verdrietig en zo sip.
Dinsdag weer een gesprek met de arts.
Vannavond moet ik weer terug. En dan moet ik uitleggen dat ik weer met zelfmoordgedachtes zat..
Kijk er nu al tegenop.
Maar ja, het is voor het beste he.
Heb je ook hulp? Het klinkt alsof je ontzettend met jezelf in de knoop zit en weinig steun krijgt van je omgeving. Heb je therapie gehad? Misschien dat dat je kan helpen. En als het echt een goede vriendin is dan zal ze je heus wel begrijpen, misschien moet je het even een paar dagen rust gunnen. En dan duidelijk uitleggen waar je precies last van hebt. Als ze dat niet kan begrijpen is ze ook niet echt een goede vriendin denk ikquote:Op zondag 4 december 2011 17:42 schreef DolFijn94 het volgende:
Crisisdienst is het toch maar niet geworden, ik weet niet dan voel ik me altijd zo dom, alsof ik van een mug een olifant maak. Ik heb mijn vriendin vandaag nog geprobeerd te bellen maar ze neemt niet meer op. Ik probeer het volgende week ergens weer. Ze denkt dat ik tegen haar lieg omdat ik bijvoorbeeld wel ga sporten maar niet mee ga naar de stad. Ik heb haar uitgelegd dat ik voor dat sporten heb betaald en dat dat, hoe raar het ook klinkt, het wel een soort van "verplicht" maakt om te gaan. Net zoals op het werk en op school. Als ik met haar mee was gegaan was er niks aan de hand geweest en nu voel ik me zo stom dat ik dat niet heb gedaan. Zoals ik eerder al beschreef heb ik op school 0.0% begrip en nu ben ik mijn enige vriendin ook nog eens kwijt voor mijn gevoel.
Ben al wel een stuk rustiger, ben alleen wel misselijk, heb hoofdpijn en mijn ogen branden enorm. Ik hoop echt dat ik dit nog goed kan maken, maar het probleem is dat er eigenlijk heel veel mensen zijn die een angststoornis niet begrijpen en niet begrijpen dat ik wel ga sporten maar niet mee ga naar de supermarkt. Ik snap het zelf ook niet altijd maar het heeft gewoon met die onrust te maken die ik dan voel. Nooit gedacht dat dit mij ook nog een vriendschap zou kosten.
Sorry voor deze ontzettende "zie mij zielig zijn" post (als ik dan toch negatief bezig ben)
Herkenbaar ... helaas.quote:Op zondag 4 december 2011 22:31 schreef cafpow het volgende:
hoi..was een tijdje weg..ging stukken beter, maar nu voel ik me al een paar dagen redelijk rot. En de nieuwe onderwijsperiode is weer aangebroken en ik heb wel alles gehaald de 1e periode, maar ik heb nu geen motivatie meer, verveel me constant..zit kortom weer in een neerwaartse spiraal zonder echt aanleiding ertoeBen somber, droog, serieus en doe dingen om ze te doen, maar zonder echte motivatie die ik een paar weekjes geleden wel had
Dat kan ook horen bij bijvoorbeld de borderline persoonlijkheidsstoornis of McDD, wat ik dus heb.quote:Op zondag 4 december 2011 23:01 schreef MaJo het volgende:
[..]
Wat was je diagnose? Dit klinkt behoorlijk bipolair die stemmingswisselingen!
Hmm dat is wel balenquote:Op zondag 4 december 2011 22:31 schreef cafpow het volgende:
hoi..was een tijdje weg..ging stukken beter, maar nu voel ik me al een paar dagen redelijk rot. En de nieuwe onderwijsperiode is weer aangebroken en ik heb wel alles gehaald de 1e periode, maar ik heb nu geen motivatie meer, verveel me constant..zit kortom weer in een neerwaartse spiraal zonder echt aanleiding ertoeBen somber, droog, serieus en doe dingen om ze te doen, maar zonder echte motivatie die ik een paar weekjes geleden wel had
Autisme.quote:Op zondag 4 december 2011 23:01 schreef MaJo het volgende:
[..]
Wat was je diagnose? Dit klinkt behoorlijk bipolair die stemmingswisselingen!
Ah ok, met McDD ben ik niet bekend. Borderline is ook een mogelijkheid inderdaad, of 'gewoon' een depressieve stoornis waar ik last van heb. Kan van alles zijn dus eigenlijkquote:Op zondag 4 december 2011 23:04 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Herkenbaar ... helaas.
[..]
Dat kan ook horen bij bijvoorbeld de borderline persoonlijkheidsstoornis of McDD, wat ik dus heb.
Ja dat kan.quote:Op zondag 4 december 2011 23:04 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Herkenbaar ... helaas.
[..]
Dat kan ook horen bij bijvoorbeld de borderline persoonlijkheidsstoornis of McDD, wat ik dus heb.
Je bent opgenomen begrijp ik? Juist om hulp vragen, daar zijn ze juist voor! Dus spreek de nachtdienst aan. Tips heb ik niet want ik weet niet precies hoe het werkt waar je zit. Maar er zit waarschijnlijk ergens wel iemand van de nachtdienst die je aan kan spreken? En echt trek aan de bel hoor, als je je zo rot voelt is ook niet goed toch?! Sterktequote:Op zondag 4 december 2011 23:06 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Autisme.
Nu gaat het echt heel slecht.
Ik ben zo enorm verdrietig en alleen.
Ik kan niet slapen, ik ben bang dat ik dan weer de hele nacht lig te huilen.
Ik zou eigenlijk met de nachtdienst moeten praten nu, maar ik durf niet.
Ik heb altijd een enorm probleem met mensen aanspreken om hulp. Ik wacht wel totdat hij gaat controleren of iedereen al op zijn kamer ligt.
Iemand tips hoe ik de verpleging kan aanspreken?
laat het nou hun werk zijn. Blijven ze wakker van. Hulp vragen is stap(je) een van het genezingsproces.quote:Op zondag 4 december 2011 23:06 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Autisme.
Nu gaat het echt heel slecht.
Ik ben zo enorm verdrietig en alleen.
Ik kan niet slapen, ik ben bang dat ik dan weer de hele nacht lig te huilen.
Ik zou eigenlijk met de nachtdienst moeten praten nu, maar ik durf niet.
Ik heb altijd een enorm probleem met mensen aanspreken om hulp. Ik wacht wel totdat hij gaat controleren of iedereen al op zijn kamer ligt.
Iemand tips hoe ik de verpleging kan aanspreken?
Goed zo! Daar zijn ze inderdaad voor dus daar moet je gewoon lekker gebruik van makenquote:Op zondag 4 december 2011 23:11 schreef summer2bird het volgende:
Ok. Ik ga eens met die man praten.
Net met mijn moeder gesms't en die zei, als je nu niet gaat vragen dan bel ik ze op
gaan we samen. wellicht niet op dezelfde afdeling, maar ook ik vind dat ik nog een babbel, en mijn nachtdope te goed heb.quote:Op zondag 4 december 2011 23:11 schreef summer2bird het volgende:
Ok. Ik ga eens met die man praten.
Net met mijn moeder gesms't en die zei, als je nu niet gaat vragen dan bel ik ze op
Slaap lekkerquote:Op zondag 4 december 2011 23:12 schreef MaJo het volgende:
[..]
Goed zo! Daar zijn ze inderdaad voor dus daar moet je gewoon lekker gebruik van makenIk ga nu slapen maar laat je nog even weten hoe het gegaan is?
Jij bent ook opgenomen?quote:Op zondag 4 december 2011 23:18 schreef seasushi het volgende:
[..]
gaan we samen. wellicht niet op dezelfde afdeling, maar ook ik vind dat ik nog een babbel, en mijn nachtdope te goed heb.
Herkenbaar, die stemmingswisselingen. Heb ze op dit moment ook behoorlijk. Paniekaanvallen en extreme waakzaamheid spelen ook op..vriend en ik hoorden een vliegtuig nogal laag over vliegen en BAM, ik dacht minimaal dat het huis opgeblazen zou worden. Zit hier ook extreem waakzaam achter de pc en als 't aan mij ligt blijf ik de hele nacht wakker. Zo maar proberen te gaan slapen, ik slik seroquel 25 mg voor de nacht en dat werkt allang niet meer. Volgend jaar naar psychiater en er maar eens over praten. Ik slaap echt waardeloos.quote:Op zondag 4 december 2011 17:24 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Dank je.
Gaat alweer beter.
Ik heb van die enorme stemmingswisselingen.
Zo ben ik ubervrolijk echt op het hysteryse af en dan ben ik ineens zo verdrietig en zo sip.
Dinsdag weer een gesprek met de arts.
Vannavond moet ik weer terug. En dan moet ik uitleggen dat ik weer met zelfmoordgedachtes zat..
Kijk er nu al tegenop.
Maar ja, het is voor het beste he.
financieel gezien kun je beter nog dit jaar kijken of je terecht kunt....quote:Op maandag 5 december 2011 00:04 schreef sweetdancegirl het volgende:
[..]
Herkenbaar, die stemmingswisselingen. Heb ze op dit moment ook behoorlijk. Paniekaanvallen en extreme waakzaamheid spelen ook op..vriend en ik hoorden een vliegtuig nogal laag over vliegen en BAM, ik dacht minimaal dat het huis opgeblazen zou worden. Zit hier ook extreem waakzaam achter de pc en als 't aan mij ligt blijf ik de hele nacht wakker. Zo maar proberen te gaan slapen, ik slik seroquel 25 mg voor de nacht en dat werkt allang niet meer. Volgend jaar naar psychiater en er maar eens over praten. Ik slaap echt waardeloos.
Sterkte voor vannacht!
Heb ik al geprobeerd, maar dat kan helaas niet meerquote:Op maandag 5 december 2011 00:10 schreef seasushi het volgende:
[..]
financieel gezien kun je beter nog dit jaar kijken of je terecht kunt....
Ik vind dat echt zo schandalig! Moet je dan maar ongelukkig blijven omdat je de zorg niet meer kan betalen, met dank aan de heer Rutte en zijn vrienden? Ik begrijp niet hoe ze dit kunnen doen! GRRRR!quote:Op maandag 5 december 2011 09:07 schreef sweetdancegirl het volgende:
Ben ik ff blij dat ik niet opgenomen zit in een psychiatrische instelling..maar kan me voorstellen dat dat voor veel mensen bijna niet meer op te hoesten is. Hoorde al dat er een aantal mensen stopten met de gesprekken omdat ze het niet meer kunnen betalen. Gelukkig kan ik dat wel, thank God!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |