Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...quote:Op woensdag 16 november 2011 09:29 schreef Re het volgende:
risperdal wordt ook wel gegeven om je AD beter te laten werken, zogenaamde augmentatie
Je hebt dus al psychotische verschijnselen? Sowieso verstandig dat je dan gaat overleggen, ik weet dat dat erfelijk kan zijn. Werkt dat spul nu al of gaat het pas later werken?quote:Op woensdag 16 november 2011 09:34 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...
Jeetje dat is wel heel ergquote:Op woensdag 16 november 2011 09:34 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...
Hier op het forum kun je er altijd over praten, als je dat wilt natuurlijk!quote:Op woensdag 16 november 2011 16:58 schreef summer2bird het volgende:
Hoi.
Ik ben zo verdrietig.
Godver.
En ik kan er met niemand over praten.
Kut.
Nee.quote:Op woensdag 16 november 2011 17:04 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Hier op het forum kun je er altijd over praten, als je dat wilt natuurlijk!
Ik snap wel wat je bedoeld met dat het lijkt alsof het contact via je broer gaat.quote:Op woensdag 16 november 2011 00:53 schreef patrickpsv het volgende:
[..]
Inderdaad: PSV![]()
Maar dat structuur had ik inderdaad wel nodig om te zorgen dat ik toch wat meer buiten en onder de mensen kwam. Degene die me uitnodigde waren niet van de sportschool, maar van de tennisclub en tevens vrienden van mijn broer. Overigens ook 2 nieuwe mensen waarbij het ook wel redelijk klikte en mij uitnodigde voor een of ander feestje over een tijdje. Maar dat zijn dus mensen die ik ontmoet heb via mijn broer. En aangezien ze mijn situatie wel een beetje kennen, vraag ik mezelf dan vrij snel af of het is uit medelijden of dat ze me daadwerkelijk interessant vinden.
Opzich zijn er weldegelijk mensen die een praatje met me maken ja, maar het blijft altijd oppervlakkig. Tevens zijn het altijd jongens en nooit meisjes, waar ik ook wel mee zit. Maar het zijn contacten in de vorm van dat je allemaal met ze praat als je ze toevallig tegenkomt, geen contacten waarmee je in je vrije tijd nog iets doet en ook geen vrienden. Daar komt de leegte en eenzaamheid vandaan, zodra ik thuiskom is er niemand meer en al zou ik de komende maand niet meer buitenkomen, is er niemand die zich afvraagt waar ik gebleven ben om het zo maar even uit te drukken. Het ligt er dus ook maar aan wat je onder contacten verstaat en wanneer je tevreden bent.
Maargoed dat sommige mensen mij interessant vinden is ook zo, maar het moet dus nog een stapje verder en ik weet niet hoe ik die stap moet maken en ik weet ook niet of ik daarvoor de juiste mensen al heb gezien. Ik heb eerlijk gezegd niet het idee je juiste mensen ontmoet te hebben en misschien kom ik daardoor ook wel geen stap verder. Plus nog altijd te weinig initiatief vanuit mezelf denk ik.
Dan kun je eventueel ook nog een dm sturen, dan lezen alleen de mensen het waaraan je het hebt verstuurd. Misschien helpt dat?quote:Op woensdag 16 november 2011 17:08 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Nee.
Ben bang dat mijn ouders het lezen.
En dat me dan nog meer vrijheden worden afgepakt.
Gelukkig, ff rust aan je koppie!quote:Op woensdag 16 november 2011 16:48 schreef Sylvana het volgende:
Ik ben nu even naar huis om spullen te pakken en wordt vanavond opgenomen...
Lijkt me een goed idee!quote:Op woensdag 16 november 2011 18:30 schreef Nyota het volgende:
Ondanks dat ik me vreselijk voel vandaag, toch gesport en vanmiddag gemaild over vrijwilligerswerk. Heb morgenochtend contact over mijn mogelijkheden en talenten, dus ben benieuwd.
Ik denk dat ik maar gewoon heel open ben over mijn ontslag en depressie, wat jullie? Feit dat ik weer wat wil gaan doen en gemotiveerd ben, zou toch al genoeg moeten zijn?
Ja inderdaad, maar die twijfel is ontstaan met de manier waarop het gevraagd word. Eerst probeerde mijn broer me erbij te betrekken om te helpen en sindsdien heb ik daar inderdaad wel een beter gevoel bij heb gekregen naarmate ik ze langer ken. Maar soms is het gewoon van 'We nemen je wel mee, dan maak jij ook eens iets mee'.quote:Op woensdag 16 november 2011 17:08 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Ik snap wel wat je bedoeld met dat het lijkt alsof het contact via je broer gaat.
Toch denk ik dat de mensen die je uitnodigen dat niet doen omdat ze je zielig vinden. Meestal als mensen andere niet aardig vinden dan nodigen ze die liever niet uit, ook niet als ze die persoon "zielig" vinden omdat dit niet klopt met het beeld dat ze van die persoon hebben (niet aardig).
Hopelijk lukt het je zo snel mogelijk om het gevoel te krijgen dat je de juiste mensen ontmoet en dan volgt het inititatief misschien ook. Helpt je psycholoog je hier bij of niet?
Als iemand hier ook maar een beetje antwoord heeft op mijn vragen, hoor ik het heel graag. Want op het moment zie ik weinig hoop, al is dat natuurlijk ook wel wat bij depressie hoort.quote:- Hoe kan ik mijn emoties gaan reguleren? Zijn hier technieken voor, ook al wordt mijn somberheid zelden door cognities getriggerd?
- Wat is de huidige wetenschappelijke visie op depressies, is dit te genezen met therapie? Of is dat alleen een doekje voor het bloeden? Wat als het gewoon erfelijk is?
- Heeft praten zin, zo niet, zit ik dan mijn hele leven aan medicatie vast? Is er kans op verbetering met de jaren?
- Hoe kan ik mijn somberheid het best bevechten op momenten dat ik hier heel veel last van heb?
Ik weet dat als een depressie erfelijk is, er je waarschijnlijk nooit helemaal vanaf zal komen, maar het zonnetje kan wel weer 90% van de tijd gaan schijnen, maar dat betekent vechten! Keihard vechten!!quote:Op woensdag 16 november 2011 22:27 schreef juxtaposition het volgende:
Meld me maar weer eens in dit topic. Ben met m'n AD gestopt (heel langzaam afgebouwd) en mijn wereld is weer zo ontzettend zwart. Het afbouwen ging goed, tot ik op 0 kwam. Zit in een kliniek, maar zelfs hier red ik 't amper. Twijfel zo ontzettend of ik hier goed aan doe. Aan de andere kant kan ik nu wel eindelijk mijn problemen verwerken waar ik met medicatie niet aan toekom, omdat ik ze dan niet voel. Dan ben ik zo'n ontzettende zombie... en ik merk dan wel dat er 'iets' speelt, maar ik kom er niet bij.
Soms vraag ik me af of ik met therapie wel wat aan mijn somberheid kan doen. Heb de volgende vragen opgeschreven voor m'n psychiater.
[..]
Als iemand hier ook maar een beetje antwoord heeft op mijn vragen, hoor ik het heel graag. Want op het moment zie ik weinig hoop, al is dat natuurlijk ook wel wat bij depressie hoort.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |