*Hug*quote:Op donderdag 3 november 2011 13:46 schreef cafpow het volgende:
Nu zit ik met een lichte woedeaanval, die ik nog wel een beetje onder controle heb maar ik heb gewoon zin om dingen kapot te maken nu!![]()
![]()
Succes met het verwerken jullie beiden.quote:Op donderdag 3 november 2011 14:32 schreef Nyota het volgende:
[..]
*Hug*
Ik stel voor samen een aantal serviezen te kopen, ons op te sluiten in een kamer met 2 honkbalknuppels en alles kort en klein te gaan slaan. Are you in and anyone want to join??
I'm in!quote:Op donderdag 3 november 2011 14:32 schreef Nyota het volgende:
[..]
*Hug*
Ik stel voor samen een aantal serviezen te kopen, ons op te sluiten in een kamer met 2 honkbalknuppels en alles kort en klein te gaan slaan. Are you in and anyone want to join??
quote:Op donderdag 3 november 2011 16:04 schreef Spacekitten het volgende:
[..]
I'm in!
* Spacekitten gaat op zoek naar een honkbalknuppel
Met een handdoek tegen een deurpost aanslaan werkt trouwens ook erg goed..
Klinkt opwindend..quote:Op donderdag 3 november 2011 18:42 schreef Spacekitten het volgende:
Lol nee, maar die tip van een handdoek tegen de deurpost kreeg ik van mijn psycholoog en het werkt echt,omdat het zo lekker kletst
Ik zou hem negeren. Confronteren kan soms averechts werken.quote:Op donderdag 3 november 2011 21:11 schreef honeyblack het volgende:
Ik weet niet echt of het een angst is maar misschien kan toch iemand wat wijze raad geven?
Ik ben erachter gekomen dat iemand mij op twitter de hele tijd een vervelende bijnaam geeft als die met mij bijvoorbeeld in de pauze zit. Of naar een ander lokaal loopt.
Ik stoor mij er erg aan dat die mij zo noemt en heb al de verschillende keuzes overwogen:
- keihard in zijn gezicht zeggen dat ik hier niet gediend van bent (wel vreemd want waarom zit ik op zijn twitter te neuzen?)
- Gewoon niet meer met hem omgaan
- Doen alsof er niks is gebeurd.
Op school (het is een klasgenoot) kwam die heel aardig op mij over maar als ik zo zijn twitter berichten leest , heeft die juist een hekel aan me?
Ik weet niet wat er in die berichten staat maar het zal wel seksistisch zijn ofzo? Of vind hij je meer een bitch?quote:Op donderdag 3 november 2011 21:11 schreef honeyblack het volgende:
Ik weet niet echt of het een angst is maar misschien kan toch iemand wat wijze raad geven?
Ik ben erachter gekomen dat iemand mij op twitter de hele tijd een vervelende bijnaam geeft als die met mij bijvoorbeeld in de pauze zit. Of naar een ander lokaal loopt.
Ik stoor mij er erg aan dat die mij zo noemt en heb al de verschillende keuzes overwogen:
- keihard in zijn gezicht zeggen dat ik hier niet gediend van bent (wel vreemd want waarom zit ik op zijn twitter te neuzen?)
- Gewoon niet meer met hem omgaan
- Doen alsof er niks is gebeurd.
Op school (het is een klasgenoot) kwam die heel aardig op mij over maar als ik zo zijn twitter berichten leest , heeft die juist een hekel aan me?
Zoek hulp. En als je die al krijgt: zoek intensievere hulp.quote:Op zaterdag 5 november 2011 18:47 schreef -B100- het volgende:
Hoe kom je uit depressie? De enige optie die ik vind is de dood. Kan iemand dit beamen?
Voor mij was het een combinatie van Citalopram en hulp van een psych en een lieve vriendin.quote:Op zaterdag 5 november 2011 18:47 schreef -B100- het volgende:
Hoe kom je uit depressie? De enige optie die ik vind is de dood. Kan iemand dit beamen?
Wat zijn je problemen dan?quote:Op zaterdag 5 november 2011 18:57 schreef -B100- het volgende:
[..]
Mijn problemen achtervolgen me niemand kan ze veranderen alleen mijn opvatting erover maar dan leef ik in een illusie.
Misschien toch verstandig even de huisartsenpost / crisisdienst te bellen?quote:Op zaterdag 5 november 2011 18:59 schreef -B100- het volgende:
[..]
Mijn familie, deze maatschappij ik zie mezelf niet gelukkig hier! Eerst ging ik ongelukkig naar school, toen omdat het maar moest, en nu doolloos ik zie er geen doel in. En weet niet wat ik moet met mijn leven, mijn ziekte maakt me kapot, want ik voel niks anders dan pijn in mijn ledematen.
Welke ziekte heb je?quote:Op zaterdag 5 november 2011 18:59 schreef -B100- het volgende:
[..]
Mijn familie, deze maatschappij ik zie mezelf niet gelukkig hier! Eerst ging ik ongelukkig naar school, toen omdat het maar moest, en nu doolloos ik zie er geen doel in. En weet niet wat ik moet met mijn leven, mijn ziekte maakt me kapot, want ik voel niks anders dan pijn in mijn ledematen.
FOK! is geen zelfmoord forum. Zoek hulp bij de daarvoor bedoelde instanties!quote:Op zaterdag 5 november 2011 19:03 schreef -B100- het volgende:
[..]
Klopt maar ik ben geen fan van dat soort dingen, ze doen een soort van hersenspoelen waarin ze je laten geloven dat je gelukkig bent. Maar das illusie das nep.
Je mag mij wel pm'en als je wilt praten.quote:
En waarvoor meld je je? Wat is het waar je last van hebt?quote:Op zondag 6 november 2011 15:26 schreef TheAgeOfInformation het volgende:
Hoi, ik meld me hier maar ook eens
Hoe heb je je teen gebroken?quote:Op maandag 7 november 2011 20:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
sterkte sylvana!
hier is het bewijs geleverd dat ik beter om kan gaan met stress, gisteren zat ik op de 1e hulp omdat ik mijn teen heb gebroken en vandaag had lief koliekachtige pijn waardoor we weer bij de hap zaten, en ik lach nog steeds!
ik ben in mijn haast tegen een kast aangelopen, en dat deed zeer maar ik heb s'middags nog een stuk gelopen en toen ging het steeds meer pijn doen, en in het zh bleek dat mijn teen net niet helemaal door was... nu 4 weken met 2 aan elkaar getapte tenen! ach jaquote:Op maandag 7 november 2011 20:12 schreef Kaneelstokje het volgende:
Sterkte Sylvana. Is het thuis wel lekker rustig?
[..]
Hoe heb je je teen gebroken?
Hmm, da's balen zeg. Wel fijn dat je nu daar kan slapen: waarom is dat maximaal drie nachten?quote:Op maandag 7 november 2011 18:38 schreef Sylvana het volgende:
Thnx. Ging thuis niet beter dus ben nu net weer terug in de kliniek om hier vannacht te slapen... Mag hier maximaal 3 nachten blijven, morgen dus maar verder kijken...
Auw!! Dat klinkt niet echt heel prettig... Maar dan moet je dus ff rustig aan doen dus?quote:Op maandag 7 november 2011 20:29 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
ik ben in mijn haast tegen een kast aangelopen, en dat deed zeer maar ik heb s'middags nog een stuk gelopen en toen ging het steeds meer pijn doen, en in het zh bleek dat mijn teen net niet helemaal door was... nu 4 weken met 2 aan elkaar getapte tenen! ach ja
Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?quote:Op maandag 7 november 2011 13:13 schreef Kaneelstokje het volgende:
[..]
En waarvoor meld je je? Wat is het waar je last van hebt?
On-topic: zelf heb ik nu heel veel moeite met het openen van mijn mail omdat ik daar nog het een en ander moet beantwoorden voor studie.
Eigenlijk mocht ik vandaag helemaal niet lopen, maar tja ik moest eerst mijn griepprik halen, en vervolgens kreeg mijn vriend pijnaanvallen, zo heftig dat we maar even naar t zh geweest zijn, dus veel te veel gelopen natuurlijk! Maar goed morgen op de bank!quote:Op maandag 7 november 2011 20:52 schreef Nyota het volgende:
[..]
Hmm, da's balen zeg. Wel fijn dat je nu daar kan slapen: waarom is dat maximaal drie nachten?
[..]
Auw!! Dat klinkt niet echt heel prettig... Maar dan moet je dus ff rustig aan doen dus?
[..]
Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?
En Madame: is er nu helemaal niemand waar je dat buurvrouwprobleem kan aankaarten?
Hier is het nogal met ups & downs. Afgelopen weekend tegen een vriendin m'n situatie een beetje uitgelegd: over hoe ik denk zoals ik denk en hoe dat is ontstaan. Het er niet heel uitgebreid over gehad, maar wel een beetje en opzich was ik daar al blij mee. Ik vind het zo verschrikkelijk eng om te praten en mezelf te laten zien, maar ze was echt heel lief voor me. Deed me goed, hoewel ik daarna toch al weer bang word dat het niet 'echt' is. Ze bood me wel aan om samen wat dingen in huis hier uit te zoeken (nog dingen van m'n werk), want dat ligt er nu ook al meer dan een maand. En dat ze dat aan bood, vond ik ook echt zo lief.
En vervolgens begint dat hoofd dan weer. Dan merk ik dat ik me weer iets beter voel, maar dat ik me niet te veel moet hechten aan zulke 'externe dingen', maar dat ik me meer vanuit mezelf goed moet leren voelen. Niet dat als iemand aandacht aan me geeft, dit gelijk staat aan het me beter voelen. Ook al heb ik blijkbaar afhankelijke trekken, ik wil het niet zijn. Maar praten was wel fijn; sterker nog; ik denk na afloop weer: "wat doe ik nou eigenlijk moeilijk, het valt toch allemaal wel mee?"
Tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust ook van m'n vermijdende trekken en de sociaal fobische aspecten. Zo heb ik nog steeds geen concrete actie mbt vrijwilligerswerk ondernomen. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik wil doen en ben tegelijk bang dat ik dus iets verkeerds kies ofzo en ben ook wat huiverig om weer mensen eerst te moeten leren kennen (maar daarna gaat het altijd wel prima hoor).
Kortom: ik zou heel graag weer een afspraak met m'n therapeute willen, maar heb nog steeds niet van haar gehoord.
Veel beterschap dan! M'n psych heeft ook een of andere blessure, dus ze zou me laten weten als ze weer op de been zou zijn.quote:Op maandag 7 november 2011 21:09 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Eigenlijk mocht ik vandaag helemaal niet lopen, maar tja ik moest eerst mijn griepprik halen, en vervolgens kreeg mijn vriend pijnaanvallen, zo heftig dat we maar even naar t zh geweest zijn, dus veel te veel gelopen natuurlijk! Maar goed morgen op de bank!
Het klinkt simpel, maar probeer een beetje vertrouwen te hebben, Wat heeft die vriendin er voor baat bij om jou voor de gek te houden? Geen enkel toch, Probeer er open in te staan!
Kun je je psych niet bellen?
Ja, inmiddels gedaan. Ik heb geen idee waardoor dit soort dingen komen, had ik ook toen ik depressief was.quote:Op maandag 7 november 2011 20:52 schreef Nyota het volgende:
Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?
Hier is het nogal met ups & downs. Afgelopen weekend tegen een vriendin m'n situatie een beetje uitgelegd: over hoe ik denk zoals ik denk en hoe dat is ontstaan. Het er niet heel uitgebreid over gehad, maar wel een beetje en opzich was ik daar al blij mee. Ik vind het zo verschrikkelijk eng om te praten en mezelf te laten zien, maar ze was echt heel lief voor me. Deed me goed, hoewel ik daarna toch al weer bang word dat het niet 'echt' is. Ze bood me wel aan om samen wat dingen in huis hier uit te zoeken (nog dingen van m'n werk), want dat ligt er nu ook al meer dan een maand. En dat ze dat aan bood, vond ik ook echt zo lief.
En vervolgens begint dat hoofd dan weer. Dan merk ik dat ik me weer iets beter voel, maar dat ik me niet te veel moet hechten aan zulke 'externe dingen', maar dat ik me meer vanuit mezelf goed moet leren voelen. Niet dat als iemand aandacht aan me geeft, dit gelijk staat aan het me beter voelen. Ook al heb ik blijkbaar afhankelijke trekken, ik wil het niet zijn. Maar praten was wel fijn; sterker nog; ik denk na afloop weer: "wat doe ik nou eigenlijk moeilijk, het valt toch allemaal wel mee?"
Tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust ook van m'n vermijdende trekken en de sociaal fobische aspecten. Zo heb ik nog steeds geen concrete actie mbt vrijwilligerswerk ondernomen. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik wil doen en ben tegelijk bang dat ik dus iets verkeerds kies ofzo en ben ook wat huiverig om weer mensen eerst te moeten leren kennen (maar daarna gaat het altijd wel prima hoor).
Kortom: ik zou heel graag weer een afspraak met m'n therapeute willen, maar heb nog steeds niet van haar gehoord.
Je hebt een angst of depressie?quote:Op maandag 7 november 2011 22:53 schreef DolFijn94 het volgende:
Kwam dit topic toevallig tegen en vind het wel fijn om met anderen te praten die de situatie ook daadwerkelijk begrijpen.
Ja klopt, ik heb een angststoornis en daar kan ik op dit moment, naast mijn psycholoog, eigenlijk met niemand over praten (wel geprobeerd)quote:Op maandag 7 november 2011 23:09 schreef Kaneelstokje het volgende:
[..]
Je hebt een angst of depressie?
Welke angststoornis?quote:Op maandag 7 november 2011 23:11 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Ja klopt, ik heb een angststoornis en daar kan ik op dit moment, naast mijn psycholoog, eigenlijk met niemand over praten (wel geprobeerd)
Yeah!! Dat is zeker iets om naar uit te kijken! Fijn; dat wordt aftellen!quote:Op dinsdag 8 november 2011 00:38 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Welke angststoornis?
Ik heb net gehoord dat die irritante buurvrouw hier weggaat.Kan nog wel een half jaar duren, maar het is iets om naar uit te kijken.
Maar alleen omdat het zelf wil, want ze hóeft niet weg ...![]()
Nouja, het is in ieder geval goed nieuws.
Het heet officieel angorafobie (pleinvrees). Het is nu nog allemaal wat nieuw en dus heb ik goede dagen en slechte dagen. Op slechte dagen heb ik dan veel paniekaanvallen die vooral misselijkheid veroorzaken. Erg lastig dus hoop dat ik er ooit vanaf kom.quote:Op dinsdag 8 november 2011 00:38 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Welke angststoornis?
Ik heb net gehoord dat die irritante buurvrouw hier weggaat.Kan nog wel een half jaar duren, maar het is iets om naar uit te kijken.
Maar alleen omdat het zelf wil, want ze hóeft niet weg ...![]()
Nouja, het is in ieder geval goed nieuws.
Welkom! Je mag hier altijd ff je verhaal kwijt! En vooral doen dus ook!quote:Op dinsdag 8 november 2011 09:17 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Het heet officieel angorafobie (pleinvrees). Het is nu nog allemaal wat nieuw en dus heb ik goede dagen en slechte dagen. Op slechte dagen heb ik dan veel paniekaanvallen die vooral misselijkheid veroorzaken. Erg lastig dus hoop dat ik er ooit vanaf kom.
Bedankt!quote:Op dinsdag 8 november 2011 11:59 schreef Nyota het volgende:
[..]
Welkom! Je mag hier altijd ff je verhaal kwijt! En vooral doen dus ook!
Is je diagnose recent gesteld en ben je nu dan ook onder behandeling? En je schrijft dat het iets nieuws is: is dat dan iets wat je recent ontwikkeld hebt?
Lijkt me heel lastig in ieder geval. Veel sterkte!
Hier vandaag nog niet een topdag. Vroeg was ik al bij de fysio en dat was wel ok. Ik merk dat ik zo'n afspraak dan toch al fijn vind, al is het maar voor het contact ofzo. En tegelijkertijd vind ik het heel erg dat ik dat vind. Alsof ik op alle mogelijke manieren op zoek ben naar aandacht. En hoe langer ik ook over dingen na denk en naar mezelf kijk in m'n gedrag, des te meer ik me besef dat ik altijd al hoop op aandacht en interesse in mij. En ik begrijp waarom ik dat nu heb ontwikkeld, maar ik vind het echt iets vreselijks van mezelf. En het liefste verberg ik dat dan maar weer en ga over op de gedachte dat ik helemaal niemand nodig heb en dat ik prima alles alleen kan. Ook al weet ik dat dat dan ook niet waar is...
Of te wel, nog meer dan eerst begin ik dingen te zien en me te beseffen, zonder er meteen heel hard voor weg te rennen (dat doe ik snel na dat besef weer).
Hmm, past te vaak posten op een forum ook niet in bovenstaand uiteenzetting...??
Goed dat je er nu dan in ieder geval mee aan de slag gaat! Heb je vertrouwen in je behandeling? Wel vervelend dat je op school dan weinig medewerking krijgt. Zijn er wel vrienden op school waar je iets aan hebt?quote:Op dinsdag 8 november 2011 17:12 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Bedankt!
De diagnose is in midden September gesteld en heb intussen al zo'n 5 sessies gehad bij de psycholoog, 2 daarvan waren alleen wel intakegesprekken. Het woord nieuw is meer omdat ik er voor het eerst echt veel last van heb en omdat het zich nu heeft ontwikkeld tot een angstoornis. Als ik nu ga terugkijken, wetend dat ik deze stoornis heb, waren er eigenlijk 10 jaar geleden al signalen. Zo vond ik het bijvoorbeeld een ramp om op schoolreisje te gaan en ook kon ik slecht tegen ongeplande uitstapjes. Dit is volgens mijn pyscholoog wel de basis geweest. Het nieuwe eraan is dat ik eerder paniekaanvallen had van ongeveer 10 minuten (niet wetende dat het paniekaanvallen waren/waarom) en nu duren ze uren en uren. Het belemmerd me dus veel meer.
De lastige kant aan het verhaal is dat ik nog op school zit en dat ik vanuit school 0.0% medewerking krijg. Het is volgens hun echt letterlijk zoek het maar uit en er is dus ook totaal geen begrip of respect. Dat maakt de hele situatie voor mij niet veel makkelijker. Ik heb 1 dag gemist op school dus er is geen sprake van grote afwezigheid en al helemaal niet van een achterstand.
Gelukkig heb ik de laatste tijd ook veel goede dagen, dat ik ergens naar toe ga en er ook echt plezier aan beleef. Dus daar hou ik me aan vast. Fijn dat ik hier kan komen praten (en m'n hart kan luchten).
Even als reactie op jouw post; ik heb ook heel veel "Stel je niet aan" momenten. Van dat willen dat mensen interesse in je hebben heb ik ook heel sterk, dat alles alleen kunnen ook. Ik geef niet graag en snel toe dat ik iets niet kan omdat het voor mij voelt als een soort van "verliezen". Komt misschien ook wel door het pesten in het verleden... Sterkte ermee!
Zo, lekker lange post!
Wel fijn te horen dat ze je dermate intelligent vinden, maar kan me voorstellen dat je er zelf toch nog wat dubbele gevoelens bij hebt. Hoe had je het zelf liever gezien? En is dat niet nog te bespreken? Ze zullen je toch niet zo maar weer naar huis sturen toch?quote:Op dinsdag 8 november 2011 19:01 schreef Sylvana het volgende:
Vandaag behandelplanbespreking gehad en hoorde dat ze me intelligent genoeg vinden om me over 3 weken gewoon naar huis te sturen en alleen af en toe gesprekje bij psycholoog. En moet dan maar gewoon een baantje nemen tot ik in februari weer naar school kan. Ik zie dat echt niet zitten hoorAls ik goed in mn vel zit wel ja, maar dat is nu toch echt even anders
Blijf ook nog een nachtje hier slapen ipv thuis.
De "echte" behandeling is eigenlijk pas vorige week begonnen, daarvoor was het vooral praten en nu krijg ik echt oefeningen dus of het helpt vind ik nog moeilijk om te zeggen.quote:Op dinsdag 8 november 2011 20:15 schreef Nyota het volgende:
[..]
Goed dat je er nu dan in ieder geval mee aan de slag gaat! Heb je vertrouwen in je behandeling? Wel vervelend dat je op school dan weinig medewerking krijgt. Zijn er wel vrienden op school waar je iets aan hebt?
En wat je zegt over niet snel willen toegeven klinkt heel herkenbaar ja. Doe ik al jaren en dat is echt niet handig. Wat dat betreft (en nu klink ik als een oude lul, maar dat ben ik hier op Fok geloof ik ook relatief met m'n 31) is het goed dat je het nu aan gaat pakken en niet pas over 15 jaar.
Heb je ook nog steun van je ouders en/of broers/zussen?
Ik weet precies hoe dat is, mailen of toch niet mailen, bellen of toch niet bellen! Uiteindelijk kom je geen stap verder en dus is het heel goed dat je het toch hebt gedaan! Geeft zeker veel voldoening, of niet?quote:Op dinsdag 8 november 2011 20:21 schreef Nyota het volgende:
Zeg ik die al weken aanhikt tegen het in actie komen voor vrijwilligerswerk....
Maar heb vandaag wel afspraken gemaakt bij een aantal loopbaancoaches voor een kennismaking en heb ook een nieuwe afspraak bij m'n therapeute voor volgende week!
Yessssss! Licht aan het einde van de tunnel! Super fijnquote:Op dinsdag 8 november 2011 00:38 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Welke angststoornis?
Ik heb net gehoord dat die irritante buurvrouw hier weggaat.Kan nog wel een half jaar duren, maar het is iets om naar uit te kijken.
Maar alleen omdat het zelf wil, want ze hóeft niet weg ...![]()
Nouja, het is in ieder geval goed nieuws.
Hoe ging die van vanochtend?quote:Op dinsdag 8 november 2011 22:48 schreef cafpow het volgende:
ik post hier deze dagen even niet teveel, zit volgepropt met tentamens. Vanochtend had ik er 1 en morgen heb ik er weer2.
Succes! Heb vandaag gelukkig de laatste 2 gehadquote:Op dinsdag 8 november 2011 22:48 schreef cafpow het volgende:
ik post hier deze dagen even niet teveel, zit volgepropt met tentamens. Vanochtend had ik er 1 en morgen heb ik er weer2.
logistiek en Nederlands.quote:Op dinsdag 8 november 2011 22:58 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Succes! Heb vandaag gelukkig de laatste 2 gehad
Welke tentamens heb je?
Echt balen.quote:Op dinsdag 8 november 2011 19:01 schreef Sylvana het volgende:
Vandaag behandelplanbespreking gehad en hoorde dat ze me intelligent genoeg vinden om me over 3 weken gewoon naar huis te sturen en alleen af en toe gesprekje bij psycholoog. En moet dan maar gewoon een baantje nemen tot ik in februari weer naar school kan. Ik zie dat echt niet zitten hoorAls ik goed in mn vel zit wel ja, maar dat is nu toch echt even anders
Blijf ook nog een nachtje hier slapen ipv thuis.
Mooi zo!quote:Op dinsdag 8 november 2011 23:01 schreef cafpow het volgende:
[..]
logistiek en Nederlands.
Nederlands heb ik wel vetrouwen in. Logistiek minder..en een andere klas heeft het rampzalig gemaakt..dus we zien wel. Maar ik heb denk ik al 2 voldoendes binnen
Lieve schat, dat is erg herkenbaar. Niet om je te ontmoedigen, maar ik zal je even vertellen hoe dit bij mij nu is gegaan en kan je wellicht op basis hiervan bedenken wat mogelijke acties kunnen zijn.quote:Op woensdag 9 november 2011 11:14 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
pffft ff een egopost hoor,
Ik heb recht op een ziektewet uitkering, maar dat loopt allemaal totaal niet soepel! de papieren zijn nog niet aangekomen bij het uwv! Dat zorgt dus aardig voor stress want ik heb wel gewoon weer rekeningen aan het einde van deze maand, en ook de decembermaand komt er weer aan, Al met al stress stress stress! Pfft, ik zit er ook echt over na te denken om weer aan het werk te gaan, dat gezeik voor een beetje geld! Pffffft
Heel fijn om te horen dat het allemaal weer goed is gekomen!quote:Op woensdag 9 november 2011 16:31 schreef snakelady het volgende:
Ik dacht altijd dat alleen zwakke mensen een depressie zouden krijgen.
Nu durf ik zonder schaamte te zeggen dat ik ook een depressie heb gehad ( en daarom mezelf afzonderde en niks van me liet horen in mijn omgeving) durven nu andere mensen er ook voor uit te komen in mijn omgeving, mensen van wie ik het niet had verwacht.
Ik besef me nu dus dat iedereen een depressie kan krijgen, dat het niet een bepaald karakter is maar dat het vaak door te veel omstandigheden komt.
En ik kan nu eindelijk weer zeggen, ik ben gelukkig!!
Ik ben dankbaar dat ik zo'n geweldige lieve man heb, die me altijd heeft gesteund, dankbaar dat ik twee lieve dochters heb, dankbaar voor mijn familie die me altijd helpt waar nodig en ook dankbaar voor mijn vriendinnen die geduldig om me hebben gewacht tot ik weer toe was aan contact, zonder me te veroordelen.
Dankbaar dat als ik 's avonds naar bed ga niet meer hoop dat is 's ochtends niet meer wakker wordt.
En het voelt zo bevrijdend om te kunnen zeggen dat ik een depressie heb gehad, maar dat ik niet heb opgegeven en dat ik nu weer gelukkig ben.
Voor de meiden en jongens die hier nu nog mee te kampen hebben, geef niet op, vecht ervoor en je zal zien, als je op een gegeven moment, echt weer gelukkig zal zijn, ook al geloof je dat nu niet.
Dat wilde ik gewoon even kwijt
Wat is er dan precies gebeurd, of wil je dat liever niet zeggen?quote:Op woensdag 9 november 2011 18:39 schreef Nijna het volgende:
Fijn om te horen snakelady. Ik krijg er wel een beetje een gevoel bij van: het klinkt zo simpel... (maar goed, eigen ervaringen e.d.)
Maar ik ben oprecht blij om te horen dat het beter met je gaat!
Sylvana... dat heeft toch niks met intelligentie te maken...![]()
Hoop dat je je in die 3 weken een stuk beter gaat voelen, hou je taai![]()
Ik heb vandaag echt een Rotdag gehad met een hoofdletter R, bijna de hele ochtend.
simpel zeker niet, heb al bijna heel mijn leven last van depressies blijkt achteraf, mar herkende/erkende het niet, het is hard knokken, het is zwaar, ik heb meer dagen gehad dat ik dood wilde dan dat ik wilde leven, zelfs als kind al.quote:Op woensdag 9 november 2011 18:39 schreef Nijna het volgende:
Fijn om te horen snakelady. Ik krijg er wel een beetje een gevoel bij van: het klinkt zo simpel... (maar goed, eigen ervaringen e.d.)
Maar ik ben oprecht blij om te horen dat het beter met je gaat!
Sylvana... dat heeft toch niks met intelligentie te maken...![]()
Hoop dat je je in die 3 weken een stuk beter gaat voelen, hou je taai![]()
Ik heb vandaag echt een Rotdag gehad met een hoofdletter R, bijna de hele ochtend.
Sorry dolfijntje, Ik was nogal egoistisch vandaag, en moet ook eerlijk bekennen dat ik niet helemaal bijgelezen heb, Ik zag alleen het stukje van snakelady, en ik reageerde op nyota maar dat had ik vanmiddag al mobiel gelezen :$ Natuulijk kun je hier gewoon je verhaal kwijt! En hoewel ik alleen maar voor mezelf kan spreken ben je meer dan welkom, ervaringen delen heeft mij in ieder geval enorm geholpen!quote:Op woensdag 9 november 2011 20:12 schreef DolFijn94 het volgende:
Begrijp me niet verkeerd hoor maar ik voel alsof ik hier zomaar een "hecht groepje" kom binnenvallen en dat dat eigenlijk niet zo gewenst is. Er wordt nogal om mijn post heen gepraat heb ik het idee. Zo heeft het weinig tot geen nut en wordt mijn idee over mezelf alleen maar bevestigd (dat mensen mij liever kwijt dan rijk zijn). Hopelijk zie ik het helemaal verkeerd!
Nee hoor, ik ben hier ook een tijdje geleden ook gewoon binnen komen vallen.quote:Op woensdag 9 november 2011 20:12 schreef DolFijn94 het volgende:
Begrijp me niet verkeerd hoor maar ik voel alsof ik hier zomaar een "hecht groepje" kom binnenvallen en dat dat eigenlijk niet zo gewenst is. Er wordt nogal om mijn post heen gepraat heb ik het idee. Zo heeft het weinig tot geen nut en wordt mijn idee over mezelf alleen maar bevestigd (dat mensen mij liever kwijt dan rijk zijn). Hopelijk zie ik het helemaal verkeerd!
quote:Op woensdag 9 november 2011 20:31 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Sorry dolfijntje, Ik was nogal egoistisch vandaag, en moet ook eerlijk bekennen dat ik niet helemaal bijgelezen heb, Ik zag alleen het stukje van snakelady, en ik reageerde op nyota maar dat had ik vanmiddag al mobiel gelezen :$ Natuulijk kun je hier gewoon je verhaal kwijt! En hoewel ik alleen maar voor mezelf kan spreken ben je meer dan welkom, ervaringen delen heeft mij in ieder geval enorm geholpen!
Je hebt het over een angststoornis, kun je daar iets meer over vertellen, ik ben alleen bekend met paniekaanvallen, maar een angststoornis klinkt wel zwaarder.
Gelukkig, dan zat ik dus toch fout!quote:Op woensdag 9 november 2011 20:48 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Nee hoor, ik ben hier ook een tijdje geleden ook gewoon binnen komen vallen.
Ik heb ook een angststoornis: OCD, dus ik snap je wel.
@snakelady: Dat is echt mooi om te horen.
Toch weer balen dat het bij mij nooit helemaal goed zal komen, want van de OCD en depressie kan ik af komen, maar de MCDD zal ik altijd blijven houden ..
(Ik heb even de OP uit een ander topic gekopieerd)quote:Op woensdag 13 april 2011 02:17 schreef Madame_Paon het volgende:
Hallo.
Dit topic gaat over McDD, een stoornis die nog niet in de DSM staat, maar waar ze wel van plan zijn om het als aparte stoornis te vermelden in de eerstvolgende editie van de DSM.
Ik heb McDD en misschien zijn er wel meer mensen die de diagnose PDD-NOS hebben kregen, die zich hier ook erg in herkennen.
Ik kreeg namelijk ook eerst de diagnose PDD-NOS, aangezien McDD nog niet apart vermeld staat in de DSM.
McDD bestaat uit drie onderdelen: stoornissen in het denken, in de emotie en in de sociale omgang.
Stoornissen in het denken kunnen zijn: van de hak op de tak springen, psychotische verschijnselen en een risico op een psychotische ontwikkeling, realiteit en fantasie door elkaar halen, anhedonie, makkelijk in de war raken, concentratieproblemen.
Problemen met de emoties kunnen zijn: woedeaanvallen, paniekaanvallen, verstoorde emotieregulatie, men wordt niet eerst boos maar meteen woedend en wordt niet eerst angstig maar raakt meteen volledig in paniek, paranoia, (hypo)manische kenmerken, depersonalisatie, depressie.
Stoornissen in de sociale omgang/autistische kenmerken kunnen zijn: een gebrek aan empathie, desinteresse voor sociale contacten, preoccupatie, dwangmatigheid, te letterlijk denken, slechte motoriek.
Deze stoornis is een mix van erfelijkheid en omgevingsfactoren.
Ik had er bijvoorbeeld al aanleg voor, maar omdat ik zuurstofgebrek heb gehad bij m'n geboorte, heeft het zich ook echt tot McDD ontwikkeld.
Op zeer jonge leeftijd merkt men vaak al aan deze personen dat ze verschillen van de rest.
Het gaat niet over in de volwassenheid.
Het verschilt per persoon waar McDD zich uiteindelijk in ontwikkelt: sommige mensen houden alleen autistische kenmerken, sommigen krijgen een bipolaire stoornis, sommigen houden de diagnose McDD, sommigen krijgen schizofrenie, sommigen krijgen schizotypische persoonlijkheidsstoornis, sommigen krijgen borderline, etc.
Het is dus niet duidelijk te voorspellen welke kant het uiteindelijk op zal gaan.
Het heeft kenmerken van ontzettend veel verschillende stoornissen.
Dat lijkt me echt heel moeilijk en zwaar voor je!quote:Op woensdag 9 november 2011 21:08 schreef Madame_Paon het volgende:
MCDD (multiple complex development disorder, oftewel meervoudige complexe ontwikkelingsstoornis):
[..]
(Ik heb even de OP uit een ander topic gekopieerd)
Ik heb 6 jaar antipsychotica geslikt, maar ze hielpen niet en ik had heel erg veel last van de bijwerkingen.quote:Op woensdag 9 november 2011 21:12 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Dat lijkt me echt heel moeilijk en zwaar voor je!
Heeft het, als ik het goed begrijp, raakvlakken met PDD-NOS (kennis van mij heeft dat)?
Heb je er wel medicatie voor om het nog enigzins in controle te houden, of niet?
Klinkt echt heel naar!quote:Op woensdag 9 november 2011 21:16 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Ik heb 6 jaar antipsychotica geslikt, maar ze hielpen niet en ik had heel erg veel last van de bijwerkingen.
Ik ben daardoor ook meer dan 20 kilo aangekomen.
Dus met de antipsychotica ben ik gestopt.
Ik slik nog wel de maximale dosering antidepressiva.
En het is ook moeilijk. Er zijn raakvlakken met PDD-NOS, schizofrenie, borderline, de bipolaire stoornis, angststoornissen, ... en er zijn ook mensen die veel ADHD-kenmerken hebben, maar die heb ik dan weer niet.
Voor de rest al bijna 9 jaar, 8 verschillende therapieën en een opname van meer dan een jaar verder, maar ik ben nu alleen maar verder van huis en volledig arbeidsongeschikt.
En heb alleen nog maar 1x in de 2 weken een gesprek bij een psycholoog.
2 huisartsen hebben gezegd dat ze me opnieuw wilden laten opnemen, maar de psycholoog en psychiater zeggen dat het daar hoogstwaarschijnlijk alleen maar erger van zal worden ...![]()
Dus ja, echt rooskleurig is het bij mij allemaal niet.
Omdat ik heel slecht tegen prikkels en vooral geluiden kan en je daar verplicht dingen samen moet doen, zoals samen eten.quote:Op woensdag 9 november 2011 21:24 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Klinkt echt heel naar!
Maar waar komt die redenering dan vandaan dat een opname het alleen maar erger zal maken?
Dat kan ik me heel goed voorstellen, die dingen vermijd ik op dit moment namelijk ook heel erg (vooral het samen eten gedeelte met andere dan ouders en familie, angst en eten zijn namelijk een onmogelijke combinatie). Het lijkt me ook moeilijk om dan inderdaad een passende oplossing vinden, hoop oprecht dat er een oplossing komt! Kun je wel wat vooruit met je gesprekken bij de psycholoog?quote:Op woensdag 9 november 2011 21:27 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Omdat ik heel slecht tegen prikkels en vooral geluiden kan en je daar verplicht dingen samen moet doen, zoals samen eten.
En dat kan ik nu echt niet.
Eigenlijk komt het er op neer dat ze geen oplossing weten.
Ik kan eigenlijk alleen samen eten met mijn vader. Met mijn moeder kan ik op zo'n moment niet in dezelfde kamer zijn.quote:Op woensdag 9 november 2011 21:31 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Dat kan ik me heel goed voorstellen, die dingen vermijd ik op dit moment namelijk ook heel erg (vooral het samen eten gedeelte met andere dan ouders en familie, angst en eten zijn namelijk een onmogelijke combinatie). Het lijkt me ook moeilijk om dan inderdaad een passende oplossing vinden, hoop oprecht dat er een oplossing komt! Kun je wel wat vooruit met je gesprekken bij de psycholoog?
Hmm ik eet ook niet aan tafel en zorg vaak dat de tv goed hard staat of dat ik muziek in heb, dit is niet te verhalen op de angststoornis en daarom klinkt dat HKS wel als iets wat ik mogelijk heb, vandaar dus die twijfel om naar de huisarts te gaan of niet (wil niet aanstellerig overkomen nl).quote:Op woensdag 9 november 2011 21:45 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Ik kan eigenlijk alleen samen eten met mijn vader. Met mijn moeder kan ik op zo'n moment niet in dezelfde kamer zijn.
Ik kan écht niet tegen eetgeluiden.
De gesprekken zijn eigenlijk gewoon bij gebrek aan beter. Het is gewoon over dingen praten, maar het maakt m'n klachten eigenlijk niet minder erg.
Als het een goede huisarts is, neemt hij je serieus. Maar jammer genoeg lopen er ook behoorlijk wat slechte huisartsen rond ...quote:Op woensdag 9 november 2011 21:51 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Hmm ik eet ook niet aan tafel en zorg vaak dat de tv goed hard staat of dat ik muziek in heb, dit is niet te verhalen op de angststoornis en daarom klinkt dat HKS wel als iets wat ik mogelijk heb, vandaar dus die twijfel om naar de huisarts te gaan of niet (wil niet aanstellerig overkomen nl).
Het lijkt me heel lastig en frustrerend om geen verbetering te zien. Heb dat hier ook, als ik een slechte dag heb gehad dan zie ik soms geen licht meer aan het eind van de tunnel, en ik heb dan nog makkelijk praten vergeleken met jou!
Welkom.quote:Op woensdag 9 november 2011 22:02 schreef Dolls het volgende:
Ik heb een tijdje zitten lurken en heb maar mijn moed bij elkaar geraapt om hier te posten![]()
Ik ben 19 jaar en ik heb jaren last gehad van chronische depressie en sociale angsten. Inmiddels gaat het een stuk beter, maar die onzekerheden blijven.![]()
Welkom! Ben hier ook pas sinds 2 dagen nadat ik genoeg moed had verzameldquote:Op woensdag 9 november 2011 22:02 schreef Dolls het volgende:
Ik heb een tijdje zitten lurken en heb maar mijn moed bij elkaar geraapt om hier te posten![]()
Ik ben 19 jaar en ik heb jaren last gehad van chronische depressie en sociale angsten. Inmiddels gaat het een stuk beter, maar die onzekerheden blijven.![]()
quote:Op woensdag 9 november 2011 22:04 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Als het een goede huisarts is, neemt hij je serieus. Maar jammer genoeg lopen er ook behoorlijk wat slechte huisartsen rond ...
[..]
Welkom.![]()
Slik je nog medicijnen en/of heb je nog therapie?
Dank jullie welquote:Op woensdag 9 november 2011 22:04 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Welkom! Ben hier ook pas sinds 2 dagen nadat ik genoeg moed had verzameld![]()
Heb je nog hulp voor die onzekerheden of niet en waar gaan die onzekerheden over?
Als ik het zo lees ben je er heel intensief mee bezig geweest en ook echt vooruitgegaan!quote:Op woensdag 9 november 2011 22:22 schreef Dolls het volgende:
[..]
[..]
Dank jullie wel
Ik heb nooit medicijnen geslikt en ik ging op mijn 15e voor het eerst in therapie. Het hielp alleen niet veel, het was erg mijn hoofd boven water houden. Ik wist niet wat er met me aan de hand was en ik dacht dat ik "gewoon een beetje onzeker" was en dat "ik me er wel doorheen sla". Maar dan voelde ik me nog ellendiger als het gewoon écht niet lukte.
Op mijn 17e werd ik opgenomen in een kliniek en ik heb inmiddels een behandeling van 1,5 jaar achter de rug. Ik heb veel dingen verwerkt die vroeger waren gebeurd en ik heb ook als het ware een inhaalslag gemaakt. Ik ben erg veranderd, maar ik voel me de laatste tijd wel erg leeg en emotioneel (klinkt tegenstrijdig, ik weet het). Ik dacht dat het gewoon kwam omdat ik nu "de wijde wereld intrek" en dat het erbij hoort nu ik bij de kliniek weg ben.
Maar wat me vooral dwarszit, zijn die sociale angsten. Ik was vroeger extreem verlegen en ik had heel weinig vrienden. Inmiddels ben ik een stuk opener, ik vind het heel leuk om nieuwe mensen te leren kennen (wat ook tegenstrijdig is met mijn sociale angst, maar het ligt aan mijn stemming) en ik ben over het algemeen een erg vrolijk meisje. Tijdens mijn behandeling was ik een stuk socialer, dus ik zei tegen mezelf dat ik geen sociale angst meer heb. Het is namelijk ook iets waar ik me erg voor schaam, want wie kan er nou niet met mensen omgaan? Inmiddels weet ik dat het niet zo simpel ligt. Als ik op een leuk feestje ben, kan ik opeens omslaan en me heel erg druk maken om wat anderen van me denken, alles overanalyseren wat er uit mijn mond komt, denken dat ik leuk en gezellig móet zijn, anders vinden mensen me niet meer leuk. Ik word hierdoor erg stil, omdat ik als het ware "censuur" op mezelf leg en erg vast kom te zitten in mezelf.
Ik wist heel weinig over wat sociale angst precies inhield, maar het komt neer op enorme angst om negatief beoordeeld te worden door anderen. Het is jammer dat ik dit niet erkend had toen ik nog in de kliniek zat, maar ik denk dat het nu juist beter is om er wat aan te doen nu ik "vrij" ben en weer met school ben begonnen. Ik heb volgende week ook voor het eerst sinds weken een gesprek bij een psycholoog.
Dat is fijn om te horenquote:Op woensdag 9 november 2011 22:34 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Als ik het zo lees ben je er heel intensief mee bezig geweest en ook echt vooruitgegaan!
Dat negatief beoordeeld worden heb ik ook heel erg, ik was bang om mijn tentamens niet te halen en de grootste angst was eigenlijk de reactie van mijn mentor, omdat die nogal de indruk geeft mij van de opleiding af te willen en mij niet te begrijpen.
Toch denk ik dat het gesprek bij de psycholoog je veel kan opleveren. Een angststoornis word namelijk veroorzaakt als een reactie op dingen die je voelt in je lichaam, hierdoor ga je denken dat er iets ergs is enz. enz., oftewel het zijn de gedachten. Als ik het zo lees zijn het bij jou ook die gedachten die je op dat moment laten dichtklappen, dus ik zou de hoop zeker niet opgeven! Wie weet verbeterd het nog een beetje!
Daarmee bedoel ik dat ik bijvoorbeeld mezelf verslik, wat geborrel in mijn buik voel of wat pijn in mijn buik (dus wel gebieden die je ziek en misselijk kunnen maken) en dat probeer ik dan te verklaren wat niet lukt en dan komt er paniek omdat je denkt dat je ziek bent of iets ergs hebt. Die paniek veroorzaakt dan weer hartkloppingen, tintelingen, misselijkheid enz. Dat kan zo wel 5 uur aanhouden. Daarom werd er bij de psycholoog gezegd dat we de gedachten moeten gaan omzetten in positieve gedachten, vandaar dat ik het idee heb dat dit eventueel ook wat kan helpen voor jou!quote:Op donderdag 10 november 2011 01:17 schreef Dolls het volgende:
[..]
Dat is fijn om te horenHoe bedoel je met dingen in je lichaam voelen? Wat ik wel vaak heb zijn hartkloppingen en tintelingen in mijn armen als ik een gevoel van machteloosheid heb (wanneer er iets gebeurt wat ik niet fijn vind, maar het lukt me niet om er iets van te zeggen).
Met mij gaat het wel, moet straks werken en dan merk ik dat die spanning toch al een beetje in mijn lichaam zit. Naar de kinderboerderij zou ik in mijn geval ook pas gaan als we thuis uitgekeken zijn. Dat is zo vervelend aan een angststoornis want leuke dingen doen is niet altijd leuk meer. Maargoed ik hoop dat je een leuke dag hebt en dan is die vermoeidheid dat best wel waard, toch?quote:Op donderdag 10 november 2011 10:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Dolls en Mkr.n welkom
Hoe is het met iedereen vandaag?
Hier heb ik een oppasdag op mijn 'nichtje' Het is de dochter van mijn beste vrienden, en ze noemt mij ook tante, maar goed het is een lekkere dreutel met dr 2.5 jaar, dus ik zal vanavond wel kapot zijn, maar ze is ook heel gezellig, dus ik heb er zin in! Het zonnetje schijnt dus ik denk dat we eens op de kinderboerderij gaan kijken!
Welkom, goed dat je hier komt meepraten!quote:Op donderdag 10 november 2011 08:41 schreef mrk.n het volgende:
Ik hoor erbij, ik ben ook depressief. Denk ik. Even lezen of ik iets herken in de verhalen van jullie.
Welkom Dolls! Heel herkenbaar wat je schrijft; ik heb zelf recent te horen gekregen dat waar ik last van heb onder een sociale fobie valt te schrijven. Nu heb ik zelf altijd het idee dat het wel mee valt, maar zie nu toch wel steeds meer dat ik bepaalde dingen laat of heel eng vind om te doen. Ik denk meestal op voorhand al dat mensen me stom of raar of lelijk of vervelend zullen vinden en me dan zullen negeren. En als ik me hier niet door laat leiden en gewoon ga praten, merk ik dat ik dat vaak best moeilijk vind. En wat je schrijft over jezelf 'censuur' opleggen, herken ik dus ook wel.quote:Op woensdag 9 november 2011 22:22 schreef Dolls het volgende:
[..]
[..]
Dank jullie wel
Ik heb nooit medicijnen geslikt en ik ging op mijn 15e voor het eerst in therapie. Het hielp alleen niet veel, het was erg mijn hoofd boven water houden. Ik wist niet wat er met me aan de hand was en ik dacht dat ik "gewoon een beetje onzeker" was en dat "ik me er wel doorheen sla". Maar dan voelde ik me nog ellendiger als het gewoon écht niet lukte.
Op mijn 17e werd ik opgenomen in een kliniek en ik heb inmiddels een behandeling van 1,5 jaar achter de rug. Ik heb veel dingen verwerkt die vroeger waren gebeurd en ik heb ook als het ware een inhaalslag gemaakt. Ik ben erg veranderd, maar ik voel me de laatste tijd wel erg leeg en emotioneel (klinkt tegenstrijdig, ik weet het). Ik dacht dat het gewoon kwam omdat ik nu "de wijde wereld intrek" en dat het erbij hoort nu ik bij de kliniek weg ben.
Maar wat me vooral dwarszit, zijn die sociale angsten. Ik was vroeger extreem verlegen en ik had heel weinig vrienden. Inmiddels ben ik een stuk opener, ik vind het heel leuk om nieuwe mensen te leren kennen (wat ook tegenstrijdig is met mijn sociale angst, maar het ligt aan mijn stemming) en ik ben over het algemeen een erg vrolijk meisje. Tijdens mijn behandeling was ik een stuk socialer, dus ik zei tegen mezelf dat ik geen sociale angst meer heb. Het is namelijk ook iets waar ik me erg voor schaam, want wie kan er nou niet met mensen omgaan? Inmiddels weet ik dat het niet zo simpel ligt. Als ik op een leuk feestje ben, kan ik opeens omslaan en me heel erg druk maken om wat anderen van me denken, alles overanalyseren wat er uit mijn mond komt, denken dat ik leuk en gezellig móet zijn, anders vinden mensen me niet meer leuk. Ik word hierdoor erg stil, omdat ik als het ware "censuur" op mezelf leg en erg vast kom te zitten in mezelf.
Ik wist heel weinig over wat sociale angst precies inhield, maar het komt neer op enorme angst om negatief beoordeeld te worden door anderen. Het is jammer dat ik dit niet erkend had toen ik nog in de kliniek zat, maar ik denk dat het nu juist beter is om er wat aan te doen nu ik "vrij" ben en weer met school ben begonnen. Ik heb volgende week ook voor het eerst sinds weken een gesprek bij een psycholoog.
Wat leuk! Hier is het nog wat mistig, maar hopelijk breekt waar je heen gaat de zon straks lekker door! Veel plezier en doe toch een beetje rustig aan of neem even heel korte momentjes bewust voor jezelf!quote:Op donderdag 10 november 2011 10:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Dolls en Mkr.n welkom
Hoe is het met iedereen vandaag?
Hier heb ik een oppasdag op mijn 'nichtje' Het is de dochter van mijn beste vrienden, en ze noemt mij ook tante, maar goed het is een lekkere dreutel met dr 2.5 jaar, dus ik zal vanavond wel kapot zijn, maar ze is ook heel gezellig, dus ik heb er zin in! Het zonnetje schijnt dus ik denk dat we eens op de kinderboerderij gaan kijken!
Hallo welkom! Niet fijn te horen dat jij je ook niet fijn voelt. Let echter wel dat je niet zelf een diagnose van een depressie kan stellen...quote:Op donderdag 10 november 2011 08:41 schreef mrk.n het volgende:
Ik hoor erbij, ik ben ook depressief. Denk ik. Even lezen of ik iets herken in de verhalen van jullie.
Het is niet zo erg dat ik er een eind aan wil maken ofzo. Zit gewoon al een tijdje niet goed in mijn vel en het wordt steeds erger. Alles is een opgave voor mij. Ik heb geen motivatie voor niks. Afspraken, verplichtingen, ik heb nergens meer zin in. Studie ben ik mee gestopt wegens niks doen. Zou ik geen verplichtingen hebben, zou ik het liefst de hele dag in mijn nest willen liggen. Ik heb geen zin meer, in niks. Dit is er langzaam in geslopen, ik weet niet hoe het kan. Ik ben helemaal niet zo, maar het kan ook gewoon een langere dip zijn. Ik vind het maar vervelend aangezien ik wel wil opzich, ik kan alleen de energie niet meer opbrengen.quote:Op donderdag 10 november 2011 10:52 schreef Nyota het volgende:
[..]
Hallo welkom! Niet fijn te horen dat jij je ook niet fijn voelt. Let echter wel dat je niet zelf een diagnose van een depressie kan stellen...
Iets langer dan een maand denk ik. Al heb ik wel eens periodes gehad dat ik 'down' was natuurlijk, maar dat is niet zo heel raar. Ik heb wel vaker dipjes, dat is menselijk. Zoals nu heb ik alleen nog nooit meegemaakt. Ik geniet er niet echt van, maar ik doe wel alsof. Ook een opgave. Zometeen naar de stad met een vriend en vanavond weer naar een discotheek en dit weekend ook weer, morgen werken en een afspraak met een andere vriend, totaal geen zin in. Daarna werken, uiteten met mijn vriendin enzovoort. Met de kerst zit ik in Amerika met familie en met oud en nieuw in Londen met vrienden. Leuk zou je denken, maar ik zie er nu al tegenop omdat het me veel energie kost om leuk te doen.quote:Op donderdag 10 november 2011 12:07 schreef Nyota het volgende:
Hmm, klinkt zeker niet fijn en herkenbaar... Hoe lang heb je deze 'dip' nu al? En geniet je dan nog wel een beetje van de sociale dingen die je aan het doen bent?
hihi ik moet er een beetje om lachen.... hoop niet dat je er verder echt mee in de problemen bent gekomen oid?quote:Op donderdag 10 november 2011 17:48 schreef Sylvana het volgende:
Vanochtend iets teveel oxazepam ingenomenSchoonzusje en schoonmoeder zijn even langs geweest en heb de rest van de dag lekker geslapen...En ben z'n beetje alles kwijt wat er gebeurd is. Geen idee meer dat vriendlief bijvoorbeeld thuis is gekomen.
Zou eigenlijk vanmiddag 2 gesprekken hebben met psychiater en verpleegkundige, maar dat moet maar een andere keer dan...
Hoezo moet je er om lachen dan? Heb last van mn buik, ben duizelig, heb hartkloppingen en voel me net alsof ik zwaar dronken ben. Kan amper op mn benen staan bijvoorbeeld.quote:Op donderdag 10 november 2011 18:24 schreef Murmeli het volgende:
[..]
hihi ik moet er een beetje om lachen.... hoop niet dat je er verder echt mee in de problemen bent gekomen
Misschien roept het iets teveel-nemen herkenning opquote:Op donderdag 10 november 2011 18:33 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Hoezo moet je er om lachen dan? Heb last van mn buik, ben duizelig, heb hartkloppingen en voel me net alsof ik zwaar dronken ben. Kan amper op mn benen staan bijvoorbeeld.
sorry meis, dat had ik niet meegekregen dat je je er zo beroerd van voelt. Ik dacht alleen dat je er slaperig van was geworden en verder niks. en dat vond ik een beetje komisch. maar zoals het nu blijkt te zijn vind ik het niet grappig.quote:Op donderdag 10 november 2011 18:33 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Hoezo moet je er om lachen dan? Heb last van mn buik, ben duizelig, heb hartkloppingen en voel me net alsof ik zwaar dronken ben. Kan amper op mn benen staan bijvoorbeeld.
Hopelijk.quote:Op donderdag 10 november 2011 23:10 schreef Sylvana het volgende:
Zometeen komt er een man van de crisisdienst thuis op bezoek. Zou er dan eindelijk iemand zijn die me echt gaat helpen???
Ik hoop het meis! Vervelend dat je zoveel moeite moet doen om iets voor elkaar te krijgen...quote:Op vrijdag 11 november 2011 07:15 schreef Sylvana het volgende:
Gesprek was erg fijn. Eerst al half uur aan telefoon gesproken en hij is ook nog een half uur hier thuis geweest. Hij gaat vandaag toch overleggen over een opname.
Godver! Vind het echt klote voor je.quote:Op vrijdag 11 november 2011 12:22 schreef Sylvana het volgende:
Dankjewel maar ik ben gewoon weer met een weekendplanning naar huis gestuurd...
Laten we het erop houden dat het een heftige dag was toen, maar eigenlijk de hele week. Onrust in de groep, onrust in mezelf...quote:Op woensdag 9 november 2011 18:56 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Wat is er dan precies gebeurd, of wil je dat liever niet zeggen?
Inderdaad. Je kunt wel gaan afgeven op de hulpverlening maar je zal het uiteindelijk toch echt zelf moeten doen.quote:Op zaterdag 12 november 2011 12:41 schreef Ewelina het volgende:
Wat verwacht je dan? Hoe cru ook, niemand kan altijd je hand vasthouden. Uiteindelijk zul je toch voor het grootste deel zelf uit die put moeten klimmen.
Twee: denk je niet dat reïntegreren niet veel en veel moeilijker is als je er helemaal uit hebt gelegen?
Dit inderdaad.quote:Op zaterdag 12 november 2011 14:32 schreef Nijna het volgende:
Tuurlijk moet je het zelf doen, maar dat betekent niet dat de een daar meer hulp bij nodig heeft dan een ander...
Het is makkelijk te oordelen over iemand op het forum die je verder niet kent... maar ik vind het gewoon naar voor Sylvana, want wat ik lees voelt ze zich niet gehoord...
Niet iedereen komt uit die put zonder goede hulp.quote:Op zaterdag 12 november 2011 12:41 schreef Ewelina het volgende:
Wat verwacht je dan? Hoe cru ook, niemand kan altijd je hand vasthouden. Uiteindelijk zul je toch voor het grootste deel zelf uit die put moeten klimmen.
Twee: denk je niet dat reïntegreren niet veel en veel moeilijker is als je er helemaal uit hebt gelegen?
Bij mij ook. Als het allemaal zo simpel was, was ik nu gewoon aan het studeren.quote:Op zaterdag 12 november 2011 15:06 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Dit inderdaad.
Daarnaast denk ik dat het niet aan ons is om sylvana een schop onder haar kont te geven, want wij kunnen niet inzien of dat niet heel erg averechts werkt. Bij mij zou dat in ieder geval wel zo zijn.
Dat zeg ik niet.Bij zware depressies lijkt hulp me essentieel. Ik heb alleen de indruk dat ze wil dat er 24 uur p/d iemand is om haar hand vast te houden. En dát zul je nergens vinden. Als ze zich niet gehoord voelt is dat naar, maar als ik zo kijk wat er allemaal gebeurd is- een BOR, iemand van de crisisdienst, schoonmoeder en -zus die langskomen- dan heb ik niet het idee dat ze zonder hulp zit.quote:Op zaterdag 12 november 2011 15:13 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Niet iedereen komt uit die put zonder goede hulp.
Hand vasthouden zal niet kunnen, maar in ieder geval in de gaten gehouden worden is soms wel essentieel. Je kunt ook niet van iemands privéomgeving verwachten dat zij 24/7 in de gaten houden of er niets gebeurt, want dat lijkt me emotioneel veel te belastend. Een dag kan wel, een week misschien ook, maar het gaat nu al heel lang niet goed en dan kan ik me haar behoefte goed voorstellen. Zeker in het weekend, een weekend is lang als je tegen de muren opvliegt van ellende.quote:Op zaterdag 12 november 2011 15:36 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Dat zeg ik niet.Bij zware depressies lijkt hulp me essentieel. Ik heb alleen de indruk dat ze wil dat er 24 uur p/d iemand is om haar hand vast te houden. En dát zul je nergens vinden. Als ze zich niet gehoord voelt is dat naar, maar als ik zo kijk wat er allemaal gebeurd is- een BOR, iemand van de crisisdienst, schoonmoeder en -zus die langskomen- dan heb ik niet het idee dat ze zonder hulp zit.
En als iemand op een bepaald moment zelf niet meer in staat is om ''het zelf te doen'' moet diegene dan geen hulp krijgen omdat te gaan leren? Is het zelfs niet onredelijk van iemand te verwachten dat te doen als diegene geen idee heeft hoe? Als iemand gewoon weg die kennis (nog) niet heeft?quote:Op zaterdag 12 november 2011 14:21 schreef mrk.n het volgende:
Inderdaad. Je kunt wel gaan afgeven op de hulpverlening maar je zal het uiteindelijk toch echt zelf moeten doen.
@Murmeli: dit is toch echt een volledige dagbesteding... en ook niet goed genoeg. Bij een opname mag je echt niet de hele dag in je bed liggen hoor.quote:Op donderdag 20 oktober 2011 07:53 schreef Sylvana het volgende:
Moet nog 1 uur en 3 kwartier wachten tot de groep begint. En als groep om kwart over 4 afgelopen is nog 3 kwartier wachten. Zit hier dus gewoon van kwart voor 8 tot 5 elke dag. Heb echt geen idee hoe ik dat vol moet houden.
Ja.quote:Op zaterdag 12 november 2011 17:29 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik heb nogal een geschiedenis met depressies.
Ik lees veel dat mensen met depressies de hele dag op bed liggen en zo, maar ik heb dat helemaal niet. Als ik depressief ben, ga ik juist steeds meer doen tot ik niet meer kan en mezelf uitput.
Is er misschien iemand die dit bekend in de oren klinkt?
Crisisdienst is ook 24 uur p/d bereikbaar.quote:Op zaterdag 12 november 2011 17:24 schreef Nijna het volgende:
Nee dat mag inderdaad niet bij een opname, maar bij een opname heb je wel de hele dag de mogelijkheid om naar de verpleging te stappen als het minder gaat...
Ja....eigenlijk wel ja.quote:Op zaterdag 12 november 2011 17:33 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Ja.Of beter gezegd: gewoon jezelf uit bed sleuren en alles doen totdat slaaptekort je opbreekt.
Maarre... heb je dan niet eerst een soort manische periode voordat je instort?
Ik weet eigenlijk niet of sylvana die dagtherapie nog heeft.quote:Op zaterdag 12 november 2011 17:09 schreef Ewelina het volgende:
[..]
@Murmeli: dit is toch echt een volledige dagbesteding... en ook niet goed genoeg. Bij een opname mag je echt niet de hele dag in je bed liggen hoor.
Ik lig ook nooit de hele dag in bed, krijg ik ook rugpijn van. Kom ook altijd nog buiten en ik zie ook nog wel mensen. Maar gewoon alles met frisse tegenzin. en zo'n lamlendig wil niks gevoel. En hysterische jankbuien.quote:Op zaterdag 12 november 2011 17:33 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Ja.Of beter gezegd: gewoon jezelf uit bed sleuren en alles doen totdat slaaptekort je opbreekt.
Maarre... heb je dan niet eerst een soort manische periode voordat je instort?
Klopt.quote:Op zaterdag 12 november 2011 17:59 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Ik lig ook nooit de hele dag in bed, krijg ik ook rugpijn van. Kom ook altijd nog buiten en ik zie ook nog wel mensen. Maar gewoon alles met frisse tegenzin. en zo'n lamlendig wil niks gevoel. En hysterische jankbuien.
Dat lamlendige wil niks gevoel heb ik trouwens bijna altijd, volgens mij als kind al. En dan intussen zo rusteloos als wat omdat ik me verveel
Klopt. Maar toch... als de bereikbaarheid van de crisisdienst 24/7 genoeg was, dan hadden we geen opnameafdelingen nodig toch... (kort door de bocht, maar dat doe jij ook).quote:Op zaterdag 12 november 2011 17:35 schreef Ewelina het volgende:
[..]
Crisisdienst is ook 24 uur p/d bereikbaar.
Hmmmm lijkt me niet prettig...quote:Op zaterdag 12 november 2011 18:07 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Klopt.
Alleen dat lamlendige gevoel had ik denk ik wel, maar herkende het niet. Ik heb namelijk moeite met het herkennen van gevoelens (beetje off-topic, maar toch).
Achteraf gezien had ik steeds inderdaad het gevoel van "hoe kom ik hier onderuit" zoals eerder beschreven maar wist ik niet wat ik er mee moest. Ik ging gewoon door en door
En wat nou als je een psychiatrische stoornis hebt die nooit meer over gaat?quote:Op zaterdag 12 november 2011 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
het enige wat ik over deze discussie kwijt wil is dat iedereen op zijn eigen manier vecht, en ja ook ik kan mij irriteren aan berichten dat iemand het leven niet ziet zitten enz enz! maar goed ik heb al eerder gezegd daar niet op in te gaan! uiteindelijk krijgt iedereen het inzicht dat je alleen jezelf kunt helpen en bij de 1 komt dat eerder dan bij de ander dus kan ik alleen maar zeggen succes!!
Af en toe is het ook heel simpel, je moet het alleen wel simpel durven of kunnen zien. De oplossing voor zoveel van je problemen ligt zo dichtbij, recht onder je neus, je moet het alleen wel durven oppakken en niet excuses zoeken om het toch niet te hoeven doenquote:Op zaterdag 12 november 2011 15:13 schreef Madame_Paon het volgende:
Bij mij ook. Als het allemaal zo simpel was, was ik nu gewoon aan het studeren.
En nu graag in een niet-zweverige versie ...quote:Op zaterdag 12 november 2011 20:05 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Af en toe is het ook heel simpel, je moet het alleen wel simpel durven of kunnen zien. De oplossing voor zoveel van je problemen ligt zo dichtbij, recht onder je neus, je moet het alleen wel durven oppakken en niet excuses zoeken om het toch niet te hoeven doen.
voer zonder tegenvragen uit wat men je hier aan tips geeft.quote:Op zaterdag 12 november 2011 20:09 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
En nu graag in een niet-zweverige versie ...
Aan die tips heb je als je psychotische verschijnselen hebt geen reet. Ik denk niet dat Madame_Paon hiermee geholpen zou zijn. Mijn tip was voornamelijk voor Sylvana bedoeld.quote:Op zaterdag 12 november 2011 20:10 schreef Maanvis het volgende:
[..]
voer zonder tegenvragen uit wat men je hier aan tips geeft.
heeft niets met psychiatrie te maken, gewoon tips die je je moeder of je broertje of je beste vriend ook zou geven om zijn/haar leven te verbeteren.quote:Op zaterdag 12 november 2011 21:13 schreef Re het volgende:
oh onze huis en tuin psychiater is ook weer terug...
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |