Depressie & Angst #12

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 00:38 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Welke angststoornis?

Ik heb net gehoord dat die irritante buurvrouw hier weggaat. Kan nog wel een half jaar duren, maar het is iets om naar uit te kijken.
Maar alleen omdat het zelf wil, want ze hóeft niet weg ...
Nouja, het is in ieder geval goed nieuws.

Yeah!! Dat is zeker iets om naar uit te kijken! Fijn; dat wordt aftellen!

En hier weer al weer een tijdje veel te vroeg wakker. Ik word er gek van en vooral doodmoe..

Hier ook al sinds 3 uur vannacht wakker en niet meer kunnen slapen vanwege een te druk hoofd.

Voelde me rot en heb naar verpleging gezocht maar niet gevonden. Dus toen weer in paniek geraakt en gekrast met punaises ( is een kamer met alleen een bed, tafel, kast en stoel, maar er hangt wel een prikbord met punaises... )

(net gevraagd en verpleging zit nachts 1 verdieping lager, maar dat waren ze vergeten te vertellen... )

[ Bericht 67% gewijzigd door _Hestia_ op 08-11-2011 09:32:28 ]

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 00:38 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Welke angststoornis?

Ik heb net gehoord dat die irritante buurvrouw hier weggaat. Kan nog wel een half jaar duren, maar het is iets om naar uit te kijken.
Maar alleen omdat het zelf wil, want ze hóeft niet weg ...
Nouja, het is in ieder geval goed nieuws.

Het heet officieel angorafobie (pleinvrees). Het is nu nog allemaal wat nieuw en dus heb ik goede dagen en slechte dagen. Op slechte dagen heb ik dan veel paniekaanvallen die vooral misselijkheid veroorzaken. Erg lastig dus hoop dat ik er ooit vanaf kom.

Fijn om te lezen dat er waarschijnlijk voor jou een last minder is nu de buurvrouw weggaat!

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 09:17 schreef DolFijn94 het volgende:

[..]

Het heet officieel angorafobie (pleinvrees). Het is nu nog allemaal wat nieuw en dus heb ik goede dagen en slechte dagen. Op slechte dagen heb ik dan veel paniekaanvallen die vooral misselijkheid veroorzaken. Erg lastig dus hoop dat ik er ooit vanaf kom.

Welkom! Je mag hier altijd ff je verhaal kwijt! En vooral doen dus ook!
Is je diagnose recent gesteld en ben je nu dan ook onder behandeling? En je schrijft dat het iets nieuws is: is dat dan iets wat je recent ontwikkeld hebt?
Lijkt me heel lastig in ieder geval. Veel sterkte!

Hier vandaag nog niet een topdag. Vroeg was ik al bij de fysio en dat was wel ok. Ik merk dat ik zo'n afspraak dan toch al fijn vind, al is het maar voor het contact ofzo. En tegelijkertijd vind ik het heel erg dat ik dat vind. Alsof ik op alle mogelijke manieren op zoek ben naar aandacht. En hoe langer ik ook over dingen na denk en naar mezelf kijk in m'n gedrag, des te meer ik me besef dat ik altijd al hoop op aandacht en interesse in mij. En ik begrijp waarom ik dat nu heb ontwikkeld, maar ik vind het echt iets vreselijks van mezelf. En het liefste verberg ik dat dan maar weer en ga over op de gedachte dat ik helemaal niemand nodig heb en dat ik prima alles alleen kan. Ook al weet ik dat dat dan ook niet waar is...

Of te wel, nog meer dan eerst begin ik dingen te zien en me te beseffen, zonder er meteen heel hard voor weg te rennen (dat doe ik snel na dat besef weer).

_{Hmm, past te vaak posten op een forum ook niet in bovenstaand uiteenzetting...??}

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 11:59 schreef Nyota het volgende:

[..]

Welkom! Je mag hier altijd ff je verhaal kwijt! En vooral doen dus ook!
Is je diagnose recent gesteld en ben je nu dan ook onder behandeling? En je schrijft dat het iets nieuws is: is dat dan iets wat je recent ontwikkeld hebt?
Lijkt me heel lastig in ieder geval. Veel sterkte!

Hier vandaag nog niet een topdag. Vroeg was ik al bij de fysio en dat was wel ok. Ik merk dat ik zo'n afspraak dan toch al fijn vind, al is het maar voor het contact ofzo. En tegelijkertijd vind ik het heel erg dat ik dat vind. Alsof ik op alle mogelijke manieren op zoek ben naar aandacht. En hoe langer ik ook over dingen na denk en naar mezelf kijk in m'n gedrag, des te meer ik me besef dat ik altijd al hoop op aandacht en interesse in mij. En ik begrijp waarom ik dat nu heb ontwikkeld, maar ik vind het echt iets vreselijks van mezelf. En het liefste verberg ik dat dan maar weer en ga over op de gedachte dat ik helemaal niemand nodig heb en dat ik prima alles alleen kan. Ook al weet ik dat dat dan ook niet waar is...

Of te wel, nog meer dan eerst begin ik dingen te zien en me te beseffen, zonder er meteen heel hard voor weg te rennen (dat doe ik snel na dat besef weer).

_{Hmm, past te vaak posten op een forum ook niet in bovenstaand uiteenzetting...??}

Bedankt!

De diagnose is in midden September gesteld en heb intussen al zo'n 5 sessies gehad bij de psycholoog, 2 daarvan waren alleen wel intakegesprekken. Het woord nieuw is meer omdat ik er voor het eerst echt veel last van heb en omdat het zich nu heeft ontwikkeld tot een angstoornis. Als ik nu ga terugkijken, wetend dat ik deze stoornis heb, waren er eigenlijk 10 jaar geleden al signalen. Zo vond ik het bijvoorbeeld een ramp om op schoolreisje te gaan en ook kon ik slecht tegen ongeplande uitstapjes. Dit is volgens mijn pyscholoog wel de basis geweest. Het nieuwe eraan is dat ik eerder paniekaanvallen had van ongeveer 10 minuten (niet wetende dat het paniekaanvallen waren/waarom) en nu duren ze uren en uren. Het belemmerd me dus veel meer.

De lastige kant aan het verhaal is dat ik nog op school zit en dat ik vanuit school 0.0% medewerking krijg. Het is volgens hun echt letterlijk zoek het maar uit en er is dus ook totaal geen begrip of respect. Dat maakt de hele situatie voor mij niet veel makkelijker. Ik heb 1 dag gemist op school dus er is geen sprake van grote afwezigheid en al helemaal niet van een achterstand.

Gelukkig heb ik de laatste tijd ook veel goede dagen, dat ik ergens naar toe ga en er ook echt plezier aan beleef. Dus daar hou ik me aan vast. Fijn dat ik hier kan komen praten (en m'n hart kan luchten).

Even als reactie op jouw post; ik heb ook heel veel "Stel je niet aan" momenten. Van dat willen dat mensen interesse in je hebben heb ik ook heel sterk, dat alles alleen kunnen ook. Ik geef niet graag en snel toe dat ik iets niet kan omdat het voor mij voelt als een soort van "verliezen". Komt misschien ook wel door het pesten in het verleden... Sterkte ermee!

Zo, lekker lange post!

Vandaag behandelplanbespreking gehad en hoorde dat ze me intelligent genoeg vinden om me over 3 weken gewoon naar huis te sturen en alleen af en toe gesprekje bij psycholoog. En moet dan maar gewoon een baantje nemen tot ik in februari weer naar school kan. Ik zie dat echt niet zitten hoor Als ik goed in mn vel zit wel ja, maar dat is nu toch echt even anders

Blijf ook nog een nachtje hier slapen ipv thuis.

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 17:12 schreef DolFijn94 het volgende:

[..]

Bedankt!

De diagnose is in midden September gesteld en heb intussen al zo'n 5 sessies gehad bij de psycholoog, 2 daarvan waren alleen wel intakegesprekken. Het woord nieuw is meer omdat ik er voor het eerst echt veel last van heb en omdat het zich nu heeft ontwikkeld tot een angstoornis. Als ik nu ga terugkijken, wetend dat ik deze stoornis heb, waren er eigenlijk 10 jaar geleden al signalen. Zo vond ik het bijvoorbeeld een ramp om op schoolreisje te gaan en ook kon ik slecht tegen ongeplande uitstapjes. Dit is volgens mijn pyscholoog wel de basis geweest. Het nieuwe eraan is dat ik eerder paniekaanvallen had van ongeveer 10 minuten (niet wetende dat het paniekaanvallen waren/waarom) en nu duren ze uren en uren. Het belemmerd me dus veel meer.

De lastige kant aan het verhaal is dat ik nog op school zit en dat ik vanuit school 0.0% medewerking krijg. Het is volgens hun echt letterlijk zoek het maar uit en er is dus ook totaal geen begrip of respect. Dat maakt de hele situatie voor mij niet veel makkelijker. Ik heb 1 dag gemist op school dus er is geen sprake van grote afwezigheid en al helemaal niet van een achterstand.

Gelukkig heb ik de laatste tijd ook veel goede dagen, dat ik ergens naar toe ga en er ook echt plezier aan beleef. Dus daar hou ik me aan vast. Fijn dat ik hier kan komen praten (en m'n hart kan luchten).

Even als reactie op jouw post; ik heb ook heel veel "Stel je niet aan" momenten. Van dat willen dat mensen interesse in je hebben heb ik ook heel sterk, dat alles alleen kunnen ook. Ik geef niet graag en snel toe dat ik iets niet kan omdat het voor mij voelt als een soort van "verliezen". Komt misschien ook wel door het pesten in het verleden... Sterkte ermee!

Zo, lekker lange post!

Goed dat je er nu dan in ieder geval mee aan de slag gaat! Heb je vertrouwen in je behandeling? Wel vervelend dat je op school dan weinig medewerking krijgt. Zijn er wel vrienden op school waar je iets aan hebt?
En wat je zegt over niet snel willen toegeven klinkt heel herkenbaar ja. Doe ik al jaren en dat is echt niet handig. Wat dat betreft (en nu klink ik als een oude lul, maar dat ben ik hier op Fok geloof ik ook relatief met m'n 31) is het goed dat je het nu aan gaat pakken en niet pas over 15 jaar.

Heb je ook nog steun van je ouders en/of broers/zussen?

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 19:01 schreef Sylvana het volgende:
Vandaag behandelplanbespreking gehad en hoorde dat ze me intelligent genoeg vinden om me over 3 weken gewoon naar huis te sturen en alleen af en toe gesprekje bij psycholoog. En moet dan maar gewoon een baantje nemen tot ik in februari weer naar school kan. Ik zie dat echt niet zitten hoor Als ik goed in mn vel zit wel ja, maar dat is nu toch echt even anders

Blijf ook nog een nachtje hier slapen ipv thuis.

Wel fijn te horen dat ze je dermate intelligent vinden, maar kan me voorstellen dat je er zelf toch nog wat dubbele gevoelens bij hebt. Hoe had je het zelf liever gezien? En is dat niet nog te bespreken? Ze zullen je toch niet zo maar weer naar huis sturen toch?

En wat betreft dat baantje kan ik me ook goed voorstellen dat je dat nu niet zo ziet zitten. Misschien als je het even een tijdje laat bezinken en kijkt hoe het thuis gaat, dat je dan wel weer een positiever gevoel hierover krijgt? Want werken is wat dat betreft voor het rimte natuurlijk wel ok.

_{Zeg ik die al weken aanhikt tegen het in actie komen voor vrijwilligerswerk....
Maar heb vandaag wel afspraken gemaakt bij een aantal loopbaancoaches voor een kennismaking en heb ook een nieuwe afspraak bij m'n therapeute voor volgende week!}

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 20:15 schreef Nyota het volgende:

[..]

Goed dat je er nu dan in ieder geval mee aan de slag gaat! Heb je vertrouwen in je behandeling? Wel vervelend dat je op school dan weinig medewerking krijgt. Zijn er wel vrienden op school waar je iets aan hebt?
En wat je zegt over niet snel willen toegeven klinkt heel herkenbaar ja. Doe ik al jaren en dat is echt niet handig. Wat dat betreft (en nu klink ik als een oude lul, maar dat ben ik hier op Fok geloof ik ook relatief met m'n 31) is het goed dat je het nu aan gaat pakken en niet pas over 15 jaar.

Heb je ook nog steun van je ouders en/of broers/zussen?

De "echte" behandeling is eigenlijk pas vorige week begonnen, daarvoor was het vooral praten en nu krijg ik echt oefeningen dus of het helpt vind ik nog moeilijk om te zeggen.

Qua school is het nog even wennen, het vormt op dit moment het grootste probleem maar ik ben echt bang dat ze dit topic vinden en op de een of andere manier erachter komen dat ik het ben. Heel vaag maar toch, daarom durf ik het daar niet zoveel over te hebben. Ik ben vorig schooljaar geslaagd en ben dus nieuw met het HBO. Ik dacht dat ik wel goed in de groep lag maar mijn mentor ziet dat heel anders en ziet mij een beetje als het zwarte schaap (sinds ik mijn angstoornis heb bekendgemaakt) en vaak heb ik het gevoel dat ze me liever kwijt dan rijk zijn. Daar heb ik dus ook niet veel aan, sterker nog ik krijg daar alleen maar meer onrust van.

Mijn ouders hebben zo hun "momenten", soms begrijpen ze er even helemaal niks van en kunnen ze best hard zijn maar dan volgt er vaak een "maar ik snap het wel!" Dus het is voor hun ook even wennen en aftasten. Ze stimuleren me wel heel erg om de dingen te blijven doen en zijn ook zichtbaar trots met de vooruitgang die ik boek. Mijn vader heeft er de meeste moeite mee maar die heeft altijd moeite gehad met zich in mij verplaatsen. De meeste steun komt dus vanuit mijn moeder.

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 20:21 schreef Nyota het volgende:

_{Zeg ik die al weken aanhikt tegen het in actie komen voor vrijwilligerswerk....
Maar heb vandaag wel afspraken gemaakt bij een aantal loopbaancoaches voor een kennismaking en heb ook een nieuwe afspraak bij m'n therapeute voor volgende week!}

Ik weet precies hoe dat is, mailen of toch niet mailen, bellen of toch niet bellen! Uiteindelijk kom je geen stap verder en dus is het heel goed dat je het toch hebt gedaan! Geeft zeker veel voldoening, of niet?

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 00:38 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Welke angststoornis?

Ik heb net gehoord dat die irritante buurvrouw hier weggaat. Kan nog wel een half jaar duren, maar het is iets om naar uit te kijken.
Maar alleen omdat het zelf wil, want ze hóeft niet weg ...
Nouja, het is in ieder geval goed nieuws.

Yessssss! Licht aan het einde van de tunnel! Super fijn

ik post hier deze dagen even niet teveel, zit volgepropt met tentamens. Vanochtend had ik er 1 en morgen heb ik er weer2.

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 22:48 schreef cafpow het volgende:
ik post hier deze dagen even niet teveel, zit volgepropt met tentamens. Vanochtend had ik er 1 en morgen heb ik er weer2.

Hoe ging die van vanochtend?

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 22:48 schreef cafpow het volgende:
ik post hier deze dagen even niet teveel, zit volgepropt met tentamens. Vanochtend had ik er 1 en morgen heb ik er weer2.

Succes! Heb vandaag gelukkig de laatste 2 gehad
Welke tentamens heb je?

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 22:58 schreef DolFijn94 het volgende:

[..]

Succes! Heb vandaag gelukkig de laatste 2 gehad
Welke tentamens heb je?

logistiek en Nederlands.
Nederlands heb ik wel vetrouwen in. Logistiek minder..en een andere klas heeft het rampzalig gemaakt..dus we zien wel. Maar ik heb denk ik al 2 voldoendes binnen

quote:

Op dinsdag 8 november 2011 23:01 schreef cafpow het volgende:

[..]

logistiek en Nederlands.
Nederlands heb ik wel vetrouwen in. Logistiek minder..en een andere klas heeft het rampzalig gemaakt..dus we zien wel. Maar ik heb denk ik al 2 voldoendes binnen

Mooi zo!
Wij hadden vorig jaar ook altijd een klas met dramatische geschiedenis cijfers en dus ook een 4 als klassengemiddelde, onze klas (zelfde leraar) haalde een 6 als klassengemiddelde dus het hoeft niet altijd iets te betekenen, meer dan je best kun je niet doen (weet ik, lastig maar wel waar!)

pffft ff een egopost hoor,

Ik heb recht op een ziektewet uitkering, maar dat loopt allemaal totaal niet soepel! de papieren zijn nog niet aangekomen bij het uwv! Dat zorgt dus aardig voor stress want ik heb wel gewoon weer rekeningen aan het einde van deze maand, en ook de decembermaand komt er weer aan, Al met al stress stress stress! Pfft, ik zit er ook echt over na te denken om weer aan het werk te gaan, dat gezeik voor een beetje geld! Pffffft

quote:

Op woensdag 9 november 2011 11:14 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
pffft ff een egopost hoor,

Ik heb recht op een ziektewet uitkering, maar dat loopt allemaal totaal niet soepel! de papieren zijn nog niet aangekomen bij het uwv! Dat zorgt dus aardig voor stress want ik heb wel gewoon weer rekeningen aan het einde van deze maand, en ook de decembermaand komt er weer aan, Al met al stress stress stress! Pfft, ik zit er ook echt over na te denken om weer aan het werk te gaan, dat gezeik voor een beetje geld! Pffffft

Lieve schat, dat is erg herkenbaar. Niet om je te ontmoedigen, maar ik zal je even vertellen hoe dit bij mij nu is gegaan en kan je wellicht op basis hiervan bedenken wat mogelijke acties kunnen zijn.

Per 1 oktober ben ik uit dienst en mijn werkgever had eind september alles naar het UWV opgestuurd. Dit hebben ze uiteindelijk iets van de 10e ontvangen en verwerkt ofzo. Vervolgens heb ik op hun verzoek een paar dagen later ook weer wat opgestuurd.
Ze beslissen binnen een maand over de hoogte van je uitkering: ik heb maandag de brief hierover gehad (dus inderdaad ongeveer 4 weken), maar tot nu toe nog niets gestort gekregen.

Kortom, ik weet niet sinds wanneer je precies uit dienst bent gegaan, maar tot de eerste storting gaan daar dus zeker een week of 4-5 overheen. Wellicht dat je nog even kan bellen met het UWV.

Is er anders niet iemand die even (tijdelijk) kan bijspringen tot de storting er is? Is heel vervelend om te vragen, maar als het even niet anders kan. Laat jij je vooral niet verder stressen en focus je ondermeer op je vrijwilligerswerk! Niet pushen, want dan ben je straks weer terug bij af.

Ik bedenk me trouwens net dat ik nog geen bericht heb gehad voor een afspraak met de UWV-arts; jij wel? Daar kan ik echt helemaal van de in stress raken...

Zo, heb vandaag weer een gesprek gehad bij de psycholoog. Ging bijna alleen over school omdat dit veel spanningen brengt. Gesprek ging heel goed. Had eerst het idee dat het mijn fout was dat de klas en mentor zo op me reageert maar dat is dus zeker niet mijn fout!

Oftewel, ik lig nu gewoon heel erg onder een vergrootglas op school en alle negatieve dingen worden uitvergroot en de positieve dingen worden afgezwakt. Heel moeilijk en ontzetten vervelend en vermoeiend. Er gaat zoveel energie verloren aan die frustratie.

Gelukkig heeft mijn psycholoog aangeboden om met mijn mentor te praten als er niet iets veranderd. Heel erg dat dit moet maar wel gerustellend. Ik word eindelijk gehoord en begrepen.

Nu nog de moed vinden om, als de negatieve situatie blijft, ook echt een gesprek met z'n drieën aan te gaan. Ben zo bang dat ik dan al helemaal nooit meer bij mijn mentor terecht kan of dat school een gesprek niet toe laat. Daar zit dus toch wat spanning.

Ik dacht altijd dat alleen zwakke mensen een depressie zouden krijgen.
Nu durf ik zonder schaamte te zeggen dat ik ook een depressie heb gehad ( en daarom mezelf afzonderde en niks van me liet horen in mijn omgeving) durven nu andere mensen er ook voor uit te komen in mijn omgeving, mensen van wie ik het niet had verwacht.
Ik besef me nu dus dat iedereen een depressie kan krijgen, dat het niet een bepaald karakter is maar dat het vaak door te veel omstandigheden komt.

En ik kan nu eindelijk weer zeggen, ik ben gelukkig!!
Ik ben dankbaar dat ik zo'n geweldige lieve man heb, die me altijd heeft gesteund, dankbaar dat ik twee lieve dochters heb, dankbaar voor mijn familie die me altijd helpt waar nodig en ook dankbaar voor mijn vriendinnen die geduldig om me hebben gewacht tot ik weer toe was aan contact, zonder me te veroordelen.
Dankbaar dat als ik 's avonds naar bed ga niet meer hoop dat is 's ochtends niet meer wakker wordt.

En het voelt zo bevrijdend om te kunnen zeggen dat ik een depressie heb gehad, maar dat ik niet heb opgegeven en dat ik nu weer gelukkig ben.

Voor de meiden en jongens die hier nu nog mee te kampen hebben, geef niet op, vecht ervoor en je zal zien, als je op een gegeven moment, echt weer gelukkig zal zijn, ook al geloof je dat nu niet.
Dat wilde ik gewoon even kwijt

quote:

Op woensdag 9 november 2011 16:31 schreef snakelady het volgende:
Ik dacht altijd dat alleen zwakke mensen een depressie zouden krijgen.
Nu durf ik zonder schaamte te zeggen dat ik ook een depressie heb gehad ( en daarom mezelf afzonderde en niks van me liet horen in mijn omgeving) durven nu andere mensen er ook voor uit te komen in mijn omgeving, mensen van wie ik het niet had verwacht.
Ik besef me nu dus dat iedereen een depressie kan krijgen, dat het niet een bepaald karakter is maar dat het vaak door te veel omstandigheden komt.

En ik kan nu eindelijk weer zeggen, ik ben gelukkig!!
Ik ben dankbaar dat ik zo'n geweldige lieve man heb, die me altijd heeft gesteund, dankbaar dat ik twee lieve dochters heb, dankbaar voor mijn familie die me altijd helpt waar nodig en ook dankbaar voor mijn vriendinnen die geduldig om me hebben gewacht tot ik weer toe was aan contact, zonder me te veroordelen.
Dankbaar dat als ik 's avonds naar bed ga niet meer hoop dat is 's ochtends niet meer wakker wordt.

En het voelt zo bevrijdend om te kunnen zeggen dat ik een depressie heb gehad, maar dat ik niet heb opgegeven en dat ik nu weer gelukkig ben.

Voor de meiden en jongens die hier nu nog mee te kampen hebben, geef niet op, vecht ervoor en je zal zien, als je op een gegeven moment, echt weer gelukkig zal zijn, ook al geloof je dat nu niet.
Dat wilde ik gewoon even kwijt

Heel fijn om te horen dat het allemaal weer goed is gekomen!
Ik heb eigenlijk een angstoornis maar doordat ik niet overal steun krijg is het veel meer dan alleen een angstoornis waardoor ik me soms ook depressief voel, en inderdaad denk ik dan dat het nooit goed komt. Daarom vind ik dit berichtje erg fijn en ik hoop dat ik dit heel snel ook kan zeggen!

Fijn om te horen snakelady. Ik krijg er wel een beetje een gevoel bij van: het klinkt zo simpel... (maar goed, eigen ervaringen e.d.)
Maar ik ben oprecht blij om te horen dat het beter met je gaat!

Sylvana... dat heeft toch niks met intelligentie te maken...
Hoop dat je je in die 3 weken een stuk beter gaat voelen, hou je taai

Ik heb vandaag echt een Rotdag gehad met een hoofdletter R, bijna de hele ochtend .

quote:

Op woensdag 9 november 2011 18:39 schreef Nijna het volgende:
Fijn om te horen snakelady. Ik krijg er wel een beetje een gevoel bij van: het klinkt zo simpel... (maar goed, eigen ervaringen e.d.)
Maar ik ben oprecht blij om te horen dat het beter met je gaat!

Sylvana... dat heeft toch niks met intelligentie te maken...
Hoop dat je je in die 3 weken een stuk beter gaat voelen, hou je taai

Ik heb vandaag echt een Rotdag gehad met een hoofdletter R, bijna de hele ochtend .

Wat is er dan precies gebeurd, of wil je dat liever niet zeggen?

Snakelady, Ik herken die gedachte wel, ik dacht namelijk precies hetzelfde, maar ik zag mezelf niet als zwak en ik werd ook getroffen door een burn-out, dus ik snapte het niet helemaal!
Maar ik kom langzaa weer boven,zelfs mijn psych was erg tevreden, en we gaan de sessies afbouwen!

@ nyota, Ik heb er al tig x achteraan gebeld, en hopenlijk gaat het nu eindelijk goed! maar ik wordt er vooral kwaad van dat je er zelf zo achter aan moet blijven lopen, Achteraf was het maar goed dat ik vanmiddag naar de psych moest want anders had ik er uit wanhoop waarschijnlijk al een sollicitatie uitgeknikkerd vandaag, terwijl dat eigenlijk nog niet de juiste stap is! Maar goed we blijven positief, Ik ben nu een taart aan het maken, die ik zo kan gaan versieren om mijn frustraties er weer even uit te gooien

Verder had ik vandaag wel een goede dag, Een fijn gesprek gehad bij de psych,en dit jaar nog maar 1 afspraak omdat het zo goed gaat, Ze was echt heeel trots, en dat vind ik leuk om te horen, en natuurlijk voel ik zelf ook wel dat ik heel anders en veel sterker in het leven sta dan 8 maanden geleden! Ik slaap tegenwoordig weer zonder slaapmiddelen, en ik kan ook NEE zeggen zonder een al te groot schuldgevoel! Kortom ik ben best happy op t moment!!