Depressie & Angst #12

quote:

Op zaterdag 5 november 2011 19:03 schreef -B100- het volgende:

[..]

Klopt maar ik ben geen fan van dat soort dingen, ze doen een soort van hersenspoelen waarin ze je laten geloven dat je gelukkig bent. Maar das illusie das nep.

FOK! is geen zelfmoord forum. Zoek hulp bij de daarvoor bedoelde instanties!

Van nature, dus de natuurlijke staat van de mens is geluk.... dat weet ik, maar ik ben het niet.

Mijn zelfgemaakte schilderij

Mooi gemaakt!

Dankje

Hoi, ik meld me hier maar ook eens

quote:

Op zondag 6 november 2011 15:26 schreef TheAgeOfInformation het volgende:
Hoi, ik meld me hier maar ook eens

En waarvoor meld je je? Wat is het waar je last van hebt?

On-topic: zelf heb ik nu heel veel moeite met het openen van mijn mail omdat ik daar nog het een en ander moet beantwoorden voor studie.

Na een goed weekeinde gaat het vandaag helaas zo slecht dat ik sinds 1 uur in mijn BOR lig. Maar zijn teveel geluiden van de straat, dus echt slapen lukt niet. Maar even rustig kunnen liggen helpt hopelijk een beetje...

Oww Sterkte Sylvana!

Thnx. Ging thuis niet beter dus ben nu net weer terug in de kliniek om hier vannacht te slapen... Mag hier maximaal 3 nachten blijven, morgen dus maar verder kijken...

sterkte sylvana!

hier is het bewijs geleverd dat ik beter om kan gaan met stress, gisteren zat ik op de 1e hulp omdat ik mijn teen heb gebroken en vandaag had lief koliekachtige pijn waardoor we weer bij de hap zaten, en ik lach nog steeds!

Sterkte Sylvana. Is het thuis wel lekker rustig?

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
sterkte sylvana!

hier is het bewijs geleverd dat ik beter om kan gaan met stress, gisteren zat ik op de 1e hulp omdat ik mijn teen heb gebroken en vandaag had lief koliekachtige pijn waardoor we weer bij de hap zaten, en ik lach nog steeds!

Hoe heb je je teen gebroken?

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:12 schreef Kaneelstokje het volgende:
Sterkte Sylvana. Is het thuis wel lekker rustig?

[..]

Hoe heb je je teen gebroken?

ik ben in mijn haast tegen een kast aangelopen, en dat deed zeer maar ik heb s'middags nog een stuk gelopen en toen ging het steeds meer pijn doen, en in het zh bleek dat mijn teen net niet helemaal door was... nu 4 weken met 2 aan elkaar getapte tenen! ach ja

quote:

Op maandag 7 november 2011 18:38 schreef Sylvana het volgende:
Thnx. Ging thuis niet beter dus ben nu net weer terug in de kliniek om hier vannacht te slapen... Mag hier maximaal 3 nachten blijven, morgen dus maar verder kijken...

Hmm, da's balen zeg. Wel fijn dat je nu daar kan slapen: waarom is dat maximaal drie nachten?

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:29 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

ik ben in mijn haast tegen een kast aangelopen, en dat deed zeer maar ik heb s'middags nog een stuk gelopen en toen ging het steeds meer pijn doen, en in het zh bleek dat mijn teen net niet helemaal door was... nu 4 weken met 2 aan elkaar getapte tenen! ach ja

Auw!! Dat klinkt niet echt heel prettig... Maar dan moet je dus ff rustig aan doen dus?

quote:

Op maandag 7 november 2011 13:13 schreef Kaneelstokje het volgende:

[..]

En waarvoor meld je je? Wat is het waar je last van hebt?

On-topic: zelf heb ik nu heel veel moeite met het openen van mijn mail omdat ik daar nog het een en ander moet beantwoorden voor studie.

Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?

En Madame: is er nu helemaal niemand waar je dat buurvrouwprobleem kan aankaarten?

Hier is het nogal met ups & downs. Afgelopen weekend tegen een vriendin m'n situatie een beetje uitgelegd: over hoe ik denk zoals ik denk en hoe dat is ontstaan. Het er niet heel uitgebreid over gehad, maar wel een beetje en opzich was ik daar al blij mee. Ik vind het zo verschrikkelijk eng om te praten en mezelf te laten zien, maar ze was echt heel lief voor me. Deed me goed, hoewel ik daarna toch al weer bang word dat het niet 'echt' is. Ze bood me wel aan om samen wat dingen in huis hier uit te zoeken (nog dingen van m'n werk), want dat ligt er nu ook al meer dan een maand. En dat ze dat aan bood, vond ik ook echt zo lief.

En vervolgens begint dat hoofd dan weer. Dan merk ik dat ik me weer iets beter voel, maar dat ik me niet te veel moet hechten aan zulke 'externe dingen', maar dat ik me meer vanuit mezelf goed moet leren voelen. Niet dat als iemand aandacht aan me geeft, dit gelijk staat aan het me beter voelen. Ook al heb ik blijkbaar afhankelijke trekken, ik wil het niet zijn. Maar praten was wel fijn; sterker nog; ik denk na afloop weer: "wat doe ik nou eigenlijk moeilijk, het valt toch allemaal wel mee?"

Tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust ook van m'n vermijdende trekken en de sociaal fobische aspecten. Zo heb ik nog steeds geen concrete actie mbt vrijwilligerswerk ondernomen. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik wil doen en ben tegelijk bang dat ik dus iets verkeerds kies ofzo en ben ook wat huiverig om weer mensen eerst te moeten leren kennen (maar daarna gaat het altijd wel prima hoor).

Kortom: ik zou heel graag weer een afspraak met m'n therapeute willen, maar heb nog steeds niet van haar gehoord.

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:52 schreef Nyota het volgende:

[..]

Hmm, da's balen zeg. Wel fijn dat je nu daar kan slapen: waarom is dat maximaal drie nachten?

[..]

Auw!! Dat klinkt niet echt heel prettig... Maar dan moet je dus ff rustig aan doen dus?

[..]

Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?

En Madame: is er nu helemaal niemand waar je dat buurvrouwprobleem kan aankaarten?

Hier is het nogal met ups & downs. Afgelopen weekend tegen een vriendin m'n situatie een beetje uitgelegd: over hoe ik denk zoals ik denk en hoe dat is ontstaan. Het er niet heel uitgebreid over gehad, maar wel een beetje en opzich was ik daar al blij mee. Ik vind het zo verschrikkelijk eng om te praten en mezelf te laten zien, maar ze was echt heel lief voor me. Deed me goed, hoewel ik daarna toch al weer bang word dat het niet 'echt' is. Ze bood me wel aan om samen wat dingen in huis hier uit te zoeken (nog dingen van m'n werk), want dat ligt er nu ook al meer dan een maand. En dat ze dat aan bood, vond ik ook echt zo lief.

En vervolgens begint dat hoofd dan weer. Dan merk ik dat ik me weer iets beter voel, maar dat ik me niet te veel moet hechten aan zulke 'externe dingen', maar dat ik me meer vanuit mezelf goed moet leren voelen. Niet dat als iemand aandacht aan me geeft, dit gelijk staat aan het me beter voelen. Ook al heb ik blijkbaar afhankelijke trekken, ik wil het niet zijn. Maar praten was wel fijn; sterker nog; ik denk na afloop weer: "wat doe ik nou eigenlijk moeilijk, het valt toch allemaal wel mee?"

Tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust ook van m'n vermijdende trekken en de sociaal fobische aspecten. Zo heb ik nog steeds geen concrete actie mbt vrijwilligerswerk ondernomen. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik wil doen en ben tegelijk bang dat ik dus iets verkeerds kies ofzo en ben ook wat huiverig om weer mensen eerst te moeten leren kennen (maar daarna gaat het altijd wel prima hoor).

Kortom: ik zou heel graag weer een afspraak met m'n therapeute willen, maar heb nog steeds niet van haar gehoord.

Eigenlijk mocht ik vandaag helemaal niet lopen, maar tja ik moest eerst mijn griepprik halen, en vervolgens kreeg mijn vriend pijnaanvallen, zo heftig dat we maar even naar t zh geweest zijn, dus veel te veel gelopen natuurlijk! Maar goed morgen op de bank!

Het klinkt simpel, maar probeer een beetje vertrouwen te hebben, Wat heeft die vriendin er voor baat bij om jou voor de gek te houden? Geen enkel toch, Probeer er open in te staan!
Kun je je psych niet bellen?

quote:

Op maandag 7 november 2011 21:09 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Eigenlijk mocht ik vandaag helemaal niet lopen, maar tja ik moest eerst mijn griepprik halen, en vervolgens kreeg mijn vriend pijnaanvallen, zo heftig dat we maar even naar t zh geweest zijn, dus veel te veel gelopen natuurlijk! Maar goed morgen op de bank!

Het klinkt simpel, maar probeer een beetje vertrouwen te hebben, Wat heeft die vriendin er voor baat bij om jou voor de gek te houden? Geen enkel toch, Probeer er open in te staan!
Kun je je psych niet bellen?

Veel beterschap dan! M'n psych heeft ook een of andere blessure, dus ze zou me laten weten als ze weer op de been zou zijn.

En het is dubbel: aan de ene kant denk ik vaak dat ik me aanstel en dat andere mensen haar tijd veel meer nodig hebben en wel efficiënt besteden, anderzijds merk ik dat ik toch erg behoefte heb aan een afspraak (en ben ook tegelijkertijd weet bang dat ik me afhankelijk van haar ga voelen).

Ergo: ik moet wachten totdat ze weer contact met mij op neemt.

Ik gooi deze uit mn AT.... dus een onTVP dit. Niet dat mijn problemen weg zijn, maar ik wil me zelf niets aanpraten en er niet constant mee bezig zijn. Sterkte allemaal :-)

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:52 schreef Nyota het volgende:

Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?

Hier is het nogal met ups & downs. Afgelopen weekend tegen een vriendin m'n situatie een beetje uitgelegd: over hoe ik denk zoals ik denk en hoe dat is ontstaan. Het er niet heel uitgebreid over gehad, maar wel een beetje en opzich was ik daar al blij mee. Ik vind het zo verschrikkelijk eng om te praten en mezelf te laten zien, maar ze was echt heel lief voor me. Deed me goed, hoewel ik daarna toch al weer bang word dat het niet 'echt' is. Ze bood me wel aan om samen wat dingen in huis hier uit te zoeken (nog dingen van m'n werk), want dat ligt er nu ook al meer dan een maand. En dat ze dat aan bood, vond ik ook echt zo lief.

En vervolgens begint dat hoofd dan weer. Dan merk ik dat ik me weer iets beter voel, maar dat ik me niet te veel moet hechten aan zulke 'externe dingen', maar dat ik me meer vanuit mezelf goed moet leren voelen. Niet dat als iemand aandacht aan me geeft, dit gelijk staat aan het me beter voelen. Ook al heb ik blijkbaar afhankelijke trekken, ik wil het niet zijn. Maar praten was wel fijn; sterker nog; ik denk na afloop weer: "wat doe ik nou eigenlijk moeilijk, het valt toch allemaal wel mee?"

Tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust ook van m'n vermijdende trekken en de sociaal fobische aspecten. Zo heb ik nog steeds geen concrete actie mbt vrijwilligerswerk ondernomen. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik wil doen en ben tegelijk bang dat ik dus iets verkeerds kies ofzo en ben ook wat huiverig om weer mensen eerst te moeten leren kennen (maar daarna gaat het altijd wel prima hoor).

Kortom: ik zou heel graag weer een afspraak met m'n therapeute willen, maar heb nog steeds niet van haar gehoord.

Ja, inmiddels gedaan. Ik heb geen idee waardoor dit soort dingen komen, had ik ook toen ik depressief was.

Erg fijn dat je met je vriendin er over hebt kunnen praten. Fijn ook dat ze zo goed reageerde.

Kwam dit topic toevallig tegen en vind het wel fijn om met anderen te praten die de situatie ook daadwerkelijk begrijpen.

quote:

Op maandag 7 november 2011 22:53 schreef DolFijn94 het volgende:
Kwam dit topic toevallig tegen en vind het wel fijn om met anderen te praten die de situatie ook daadwerkelijk begrijpen.

Je hebt een angst of depressie?

quote:

Op maandag 7 november 2011 23:09 schreef Kaneelstokje het volgende:

[..]

Je hebt een angst of depressie?

Ja klopt, ik heb een angststoornis en daar kan ik op dit moment, naast mijn psycholoog, eigenlijk met niemand over praten (wel geprobeerd)