Depressie & Angst #12

quote:

Op donderdag 3 november 2011 13:40 schreef Stefanovich het volgende:
@nyota, ik weet nog niet wanneer, maar waarschijnlijk in december ergens. Als ik maar werk heb, ongeveer 20/25 uur in de week of zo, dan is het niet zo erg. Ik merk nu pas echt dat ik 4 jaar lang heb zitten kloten en als ik zo door zou gaan het niks wordt met mij, dat is opzich goed, maar het is dan wel frustrerend dat ik nu wéér een jaar moet wachten met school e.d(als ik aan die therapie begin). terwijl ik het helemaal zat ben niks te doen, te wachten en geen richting te hebben. Maar goed, miss kom ik wel veel sterker uit die therapie, progressie die ik zelf nooit zou maken of er jaren over zou duren, dus misschien moet ik er maar anders naar kijken, het zien als een investering in mezelf en volgend jaar daarna ''fris'' opnieuw beginnen.

Die frustratie kan ik me goed voorstellen. Irritant he, om zo van links naar rechts te gaan met je gedachten?

quote:

Waarom vertel je het je ouders niet? Je denkt dat ze het niet snappen en je denkt al te weten hoe ze zullen reageren, maar als je het nog nooit verteld hebt kan je dat niet weten Probeer het, wat heb je te verliezen? Of je krijgt meer begrip, of niet. Niet heb je nu ook al.

Ik heb ze jaren geleden ook al eens geprobeerd uit te leggen wat een burn out is, toen ik daar in zat. Een depressie zullen ze nog minder van begrijpen vermoed ik. Zeker ook omdat emoties dus nooit werden erkend. Hierover met ze in gesprek gaan, ga ik niet doen.

Hoewel ik wel steeds meer op een punt kom van: ik zeg gewoon dat ik depressief ben en vertel daar ook meteen even bij dat ze me gewoon even moeten laten. Als ze me alleen maar negativiteit kunnen geven, dan liever maar even zo min mogelijk contact (of eigenlijk, gewoon net zo veel contact als voor dit alles).
Het lijkt ook wel alsof ze denken (of dat werd ook min of meer gezegd) dat ik het wel prima vind om een beetje een uitkering te lopen trekken ofzo. Dat voelt ook wel als een belediging moet ik zeggen. En ze hebben geen flauw idee hoe dat op anderen over komt...

quote:

Op donderdag 3 november 2011 13:46 schreef cafpow het volgende:
Nu zit ik met een lichte woedeaanval, die ik nog wel een beetje onder controle heb maar ik heb gewoon zin om dingen kapot te maken nu!

*Hug*

Ik stel voor samen een aantal serviezen te kopen, ons op te sluiten in een kamer met 2 honkbalknuppels en alles kort en klein te gaan slaan. Are you in and anyone want to join??

quote:

Op donderdag 3 november 2011 14:32 schreef Nyota het volgende:

[..]

*Hug*

Ik stel voor samen een aantal serviezen te kopen, ons op te sluiten in een kamer met 2 honkbalknuppels en alles kort en klein te gaan slaan. Are you in and anyone want to join??

Succes met het verwerken jullie beiden.

Ik voel me vandaag redelijk goed. Enige negatieve puntjes zijn dat ik iemand leuk vind en niet precies weet hoe ik dat nu verder moet aanpakken en mijn ex die me wil zien volgende week om iets te tekenen. Ik wist niet hoe ik moest omgaan met haar contact. Zo te horen wist zij het ook niet precies.
Of ik samen wilde eten, of alleen wat drinken. Maar er was duidelijk twijfel te horen die alleen maar erger werd toen ik kil en gesloten reageerde.

quote:

Op donderdag 3 november 2011 14:32 schreef Nyota het volgende:

[..]

*Hug*

Ik stel voor samen een aantal serviezen te kopen, ons op te sluiten in een kamer met 2 honkbalknuppels en alles kort en klein te gaan slaan. Are you in and anyone want to join??

I'm in!
* Spacekitten gaat op zoek naar een honkbalknuppel

Met een handdoek tegen een deurpost aanslaan werkt trouwens ook erg goed..

quote:

Op donderdag 3 november 2011 16:04 schreef Spacekitten het volgende:

[..]

I'm in!
* Spacekitten gaat op zoek naar een honkbalknuppel

Met een handdoek tegen een deurpost aanslaan werkt trouwens ook erg goed..

Ik weet nog toen ik heel klein was en boos, dat ik dan naar m'n kamer ging en een handdoek tussen m'n tanden nam en die dan kapot probeerde te scheuren. Of met m'n handen probeerde ik het ook nog wel.

Uiteraard zonder succes....

En ook niet echt gezond realiseer ik me nu

[ Bericht 2% gewijzigd door Nyota op 03-11-2011 17:02:41 ((extra besef)) ]

Lol nee, maar die tip van een handdoek tegen de deurpost kreeg ik van mijn psycholoog en het werkt echt,omdat het zo lekker kletst

quote:

Op donderdag 3 november 2011 18:42 schreef Spacekitten het volgende:
Lol nee, maar die tip van een handdoek tegen de deurpost kreeg ik van mijn psycholoog en het werkt echt,omdat het zo lekker kletst

Klinkt opwindend..

Ik heb de Beijing tegen de deuren aan te trappen maar de deuren worden dan teruggekaatst waardoor ik de deur tegen m'n hoofd krijg

jeeeeej zaterdag heb ik mijn 1e middag vrijwilligerswerk, een kinderfeestje, ik heb er enorm veel zin in!!

Ik weet niet echt of het een angst is maar misschien kan toch iemand wat wijze raad geven?

Ik ben erachter gekomen dat iemand mij op twitter de hele tijd een vervelende bijnaam geeft als die met mij bijvoorbeeld in de pauze zit. Of naar een ander lokaal loopt.

Ik stoor mij er erg aan dat die mij zo noemt en heb al de verschillende keuzes overwogen:

- keihard in zijn gezicht zeggen dat ik hier niet gediend van bent (wel vreemd want waarom zit ik op zijn twitter te neuzen?)

- Gewoon niet meer met hem omgaan

- Doen alsof er niks is gebeurd.

Op school (het is een klasgenoot) kwam die heel aardig op mij over maar als ik zo zijn twitter berichten leest , heeft die juist een hekel aan me?

quote:

Op donderdag 3 november 2011 21:11 schreef honeyblack het volgende:
Ik weet niet echt of het een angst is maar misschien kan toch iemand wat wijze raad geven?

Ik ben erachter gekomen dat iemand mij op twitter de hele tijd een vervelende bijnaam geeft als die met mij bijvoorbeeld in de pauze zit. Of naar een ander lokaal loopt.

Ik stoor mij er erg aan dat die mij zo noemt en heb al de verschillende keuzes overwogen:

- keihard in zijn gezicht zeggen dat ik hier niet gediend van bent (wel vreemd want waarom zit ik op zijn twitter te neuzen?)

- Gewoon niet meer met hem omgaan

- Doen alsof er niks is gebeurd.

Op school (het is een klasgenoot) kwam die heel aardig op mij over maar als ik zo zijn twitter berichten leest , heeft die juist een hekel aan me?

Ik weet niet wat er in die berichten staat maar het zal wel seksistisch zijn ofzo? Of vind hij je meer een bitch?

In geval A.... grote praatjes, iets van zeggen en hij kapt gelijk.
In geval B.... Je bent een bitch en hij doet aardig omdat hij een aardig figuur is.. vraag aan hem waarom hij vindt dat je een bitch bent (op een normale manier) Blijf aardig en neem zijn woorden op zonder boos op hem te worden.

Ik zie geen reden om met zo iemand om te gaan eerlijk gezegd.

Nee idd...

Hier ff een egopost :p
Ik heb eindelijk gebeld voor een nieuwe huisarts en naar mijn oude gebeld om daar uitgeschreven te worden, ben zo trots op mezelf dat ik het eindelijk heb gedaan, geen stress meer van die oude arts die mij echt niet serieus nam!!! En ondanks dat ik het weken niet durfde viel het uiteindelijk wel mee, 2 telefoontjes en ik ben misschien na vandaag al van ze verlost
/einde egopost

@ kringtoppie Ja ik kan wel eens sarcastisch reageren maar dan lachte hij erom. Denk dat je wel eens gelijk kan hebben.

Maar ik ga dan toch voor madame-paon en kaneelstokje advies gewoon negeren en niet meer mee omgaan

verkapte teeveepee, ik wil deze topic wel volgen, ik ben een zelfverklaard professional als 't aankomt op depressief en angstig zijn
Maar gaat nu veel beter, heb hele goeie medicatie tegen de depressieve klachten

Hier wel een redelijke week achter de rug. Gewend aan de structuur van de groep, al is het wel onrustig door de wisselingen en gebeurtenissen. Van de week creatief bezig geweest en 2 schilderijen gemaakt. Zal foto's vanavond of morgen wel uploaden.

Heb ook kaarten gemaakt, gedart bij sport en 2 keer gewandeld. Eerste keer nog even op terrasje gezeten en tweede keer paar winkels in geweest en over de markt gelopen. Heb maandag een erg fijn gesprek met mijn psycholoog gehad van ruim een uur en woensdag half uur met psychiater.

Risperdal begint inmiddels te werken heb ik het idee en heb Oxazepam nog maar een paar keer nodig gehad gelukkig Nu het weekeinde thuis en hopelijk volgende week weer zo'n goede week. Dinsdag is mijn behandelplanbespreking, ben benieuwd!

Fijn dat je zo goed bezig bent Sylvana.
Houdt het vol!

klinkt positief sylvana!

/egopost
vanmiddag voor het eerst wezen helpen met de workshop, en het was leuk!! ik ben nu wel heel moe en de drukte was echt even wennen maar ik ben blij dat ik het gedaan heb! trots op mezelf dus!!
/einde egopost

Fijn om te lezen Sylvana!

Hier een gespannen dag, om dingen waar ik niet gespannen om hoef te zijn, maar toch ben. Beetje paniekerig gevoel

quote:

Op zaterdag 5 november 2011 18:47 schreef -B100- het volgende:
Hoe kom je uit depressie? De enige optie die ik vind is de dood. Kan iemand dit beamen?

Voor mij was het een combinatie van Citalopram en hulp van een psych en een lieve vriendin.

Heel fijn om te lezen dat je vooruit aan het gaan bent Sylvana!
Het lijkt ook dat je heel creatief en vooral positief in het leven staat, optimistisch!

quote:

Op zaterdag 5 november 2011 18:59 schreef -B100- het volgende:

[..]

Mijn familie, deze maatschappij ik zie mezelf niet gelukkig hier! Eerst ging ik ongelukkig naar school, toen omdat het maar moest, en nu doolloos ik zie er geen doel in. En weet niet wat ik moet met mijn leven, mijn ziekte maakt me kapot, want ik voel niks anders dan pijn in mijn ledematen.

Misschien toch verstandig even de huisartsenpost / crisisdienst te bellen?

quote:

Op zaterdag 5 november 2011 19:03 schreef -B100- het volgende:

[..]

Klopt maar ik ben geen fan van dat soort dingen, ze doen een soort van hersenspoelen waarin ze je laten geloven dat je gelukkig bent. Maar das illusie das nep.

FOK! is geen zelfmoord forum. Zoek hulp bij de daarvoor bedoelde instanties!

Van nature, dus de natuurlijke staat van de mens is geluk.... dat weet ik, maar ik ben het niet.

Mijn zelfgemaakte schilderij

Mooi gemaakt!

Dankje

Hoi, ik meld me hier maar ook eens

quote:

Op zondag 6 november 2011 15:26 schreef TheAgeOfInformation het volgende:
Hoi, ik meld me hier maar ook eens

En waarvoor meld je je? Wat is het waar je last van hebt?

On-topic: zelf heb ik nu heel veel moeite met het openen van mijn mail omdat ik daar nog het een en ander moet beantwoorden voor studie.

Na een goed weekeinde gaat het vandaag helaas zo slecht dat ik sinds 1 uur in mijn BOR lig. Maar zijn teveel geluiden van de straat, dus echt slapen lukt niet. Maar even rustig kunnen liggen helpt hopelijk een beetje...

Oww Sterkte Sylvana!

Thnx. Ging thuis niet beter dus ben nu net weer terug in de kliniek om hier vannacht te slapen... Mag hier maximaal 3 nachten blijven, morgen dus maar verder kijken...

sterkte sylvana!

hier is het bewijs geleverd dat ik beter om kan gaan met stress, gisteren zat ik op de 1e hulp omdat ik mijn teen heb gebroken en vandaag had lief koliekachtige pijn waardoor we weer bij de hap zaten, en ik lach nog steeds!

Sterkte Sylvana. Is het thuis wel lekker rustig?

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
sterkte sylvana!

hier is het bewijs geleverd dat ik beter om kan gaan met stress, gisteren zat ik op de 1e hulp omdat ik mijn teen heb gebroken en vandaag had lief koliekachtige pijn waardoor we weer bij de hap zaten, en ik lach nog steeds!

Hoe heb je je teen gebroken?

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:12 schreef Kaneelstokje het volgende:
Sterkte Sylvana. Is het thuis wel lekker rustig?

[..]

Hoe heb je je teen gebroken?

ik ben in mijn haast tegen een kast aangelopen, en dat deed zeer maar ik heb s'middags nog een stuk gelopen en toen ging het steeds meer pijn doen, en in het zh bleek dat mijn teen net niet helemaal door was... nu 4 weken met 2 aan elkaar getapte tenen! ach ja

quote:

Op maandag 7 november 2011 18:38 schreef Sylvana het volgende:
Thnx. Ging thuis niet beter dus ben nu net weer terug in de kliniek om hier vannacht te slapen... Mag hier maximaal 3 nachten blijven, morgen dus maar verder kijken...

Hmm, da's balen zeg. Wel fijn dat je nu daar kan slapen: waarom is dat maximaal drie nachten?

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:29 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

ik ben in mijn haast tegen een kast aangelopen, en dat deed zeer maar ik heb s'middags nog een stuk gelopen en toen ging het steeds meer pijn doen, en in het zh bleek dat mijn teen net niet helemaal door was... nu 4 weken met 2 aan elkaar getapte tenen! ach ja

Auw!! Dat klinkt niet echt heel prettig... Maar dan moet je dus ff rustig aan doen dus?

quote:

Op maandag 7 november 2011 13:13 schreef Kaneelstokje het volgende:

[..]

En waarvoor meld je je? Wat is het waar je last van hebt?

On-topic: zelf heb ik nu heel veel moeite met het openen van mijn mail omdat ik daar nog het een en ander moet beantwoorden voor studie.

Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?

En Madame: is er nu helemaal niemand waar je dat buurvrouwprobleem kan aankaarten?

Hier is het nogal met ups & downs. Afgelopen weekend tegen een vriendin m'n situatie een beetje uitgelegd: over hoe ik denk zoals ik denk en hoe dat is ontstaan. Het er niet heel uitgebreid over gehad, maar wel een beetje en opzich was ik daar al blij mee. Ik vind het zo verschrikkelijk eng om te praten en mezelf te laten zien, maar ze was echt heel lief voor me. Deed me goed, hoewel ik daarna toch al weer bang word dat het niet 'echt' is. Ze bood me wel aan om samen wat dingen in huis hier uit te zoeken (nog dingen van m'n werk), want dat ligt er nu ook al meer dan een maand. En dat ze dat aan bood, vond ik ook echt zo lief.

En vervolgens begint dat hoofd dan weer. Dan merk ik dat ik me weer iets beter voel, maar dat ik me niet te veel moet hechten aan zulke 'externe dingen', maar dat ik me meer vanuit mezelf goed moet leren voelen. Niet dat als iemand aandacht aan me geeft, dit gelijk staat aan het me beter voelen. Ook al heb ik blijkbaar afhankelijke trekken, ik wil het niet zijn. Maar praten was wel fijn; sterker nog; ik denk na afloop weer: "wat doe ik nou eigenlijk moeilijk, het valt toch allemaal wel mee?"

Tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust ook van m'n vermijdende trekken en de sociaal fobische aspecten. Zo heb ik nog steeds geen concrete actie mbt vrijwilligerswerk ondernomen. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik wil doen en ben tegelijk bang dat ik dus iets verkeerds kies ofzo en ben ook wat huiverig om weer mensen eerst te moeten leren kennen (maar daarna gaat het altijd wel prima hoor).

Kortom: ik zou heel graag weer een afspraak met m'n therapeute willen, maar heb nog steeds niet van haar gehoord.

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:52 schreef Nyota het volgende:

[..]

Hmm, da's balen zeg. Wel fijn dat je nu daar kan slapen: waarom is dat maximaal drie nachten?

[..]

Auw!! Dat klinkt niet echt heel prettig... Maar dan moet je dus ff rustig aan doen dus?

[..]

Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?

En Madame: is er nu helemaal niemand waar je dat buurvrouwprobleem kan aankaarten?

Hier is het nogal met ups & downs. Afgelopen weekend tegen een vriendin m'n situatie een beetje uitgelegd: over hoe ik denk zoals ik denk en hoe dat is ontstaan. Het er niet heel uitgebreid over gehad, maar wel een beetje en opzich was ik daar al blij mee. Ik vind het zo verschrikkelijk eng om te praten en mezelf te laten zien, maar ze was echt heel lief voor me. Deed me goed, hoewel ik daarna toch al weer bang word dat het niet 'echt' is. Ze bood me wel aan om samen wat dingen in huis hier uit te zoeken (nog dingen van m'n werk), want dat ligt er nu ook al meer dan een maand. En dat ze dat aan bood, vond ik ook echt zo lief.

En vervolgens begint dat hoofd dan weer. Dan merk ik dat ik me weer iets beter voel, maar dat ik me niet te veel moet hechten aan zulke 'externe dingen', maar dat ik me meer vanuit mezelf goed moet leren voelen. Niet dat als iemand aandacht aan me geeft, dit gelijk staat aan het me beter voelen. Ook al heb ik blijkbaar afhankelijke trekken, ik wil het niet zijn. Maar praten was wel fijn; sterker nog; ik denk na afloop weer: "wat doe ik nou eigenlijk moeilijk, het valt toch allemaal wel mee?"

Tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust ook van m'n vermijdende trekken en de sociaal fobische aspecten. Zo heb ik nog steeds geen concrete actie mbt vrijwilligerswerk ondernomen. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik wil doen en ben tegelijk bang dat ik dus iets verkeerds kies ofzo en ben ook wat huiverig om weer mensen eerst te moeten leren kennen (maar daarna gaat het altijd wel prima hoor).

Kortom: ik zou heel graag weer een afspraak met m'n therapeute willen, maar heb nog steeds niet van haar gehoord.

Eigenlijk mocht ik vandaag helemaal niet lopen, maar tja ik moest eerst mijn griepprik halen, en vervolgens kreeg mijn vriend pijnaanvallen, zo heftig dat we maar even naar t zh geweest zijn, dus veel te veel gelopen natuurlijk! Maar goed morgen op de bank!

Het klinkt simpel, maar probeer een beetje vertrouwen te hebben, Wat heeft die vriendin er voor baat bij om jou voor de gek te houden? Geen enkel toch, Probeer er open in te staan!
Kun je je psych niet bellen?

quote:

Op maandag 7 november 2011 21:09 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Eigenlijk mocht ik vandaag helemaal niet lopen, maar tja ik moest eerst mijn griepprik halen, en vervolgens kreeg mijn vriend pijnaanvallen, zo heftig dat we maar even naar t zh geweest zijn, dus veel te veel gelopen natuurlijk! Maar goed morgen op de bank!

Het klinkt simpel, maar probeer een beetje vertrouwen te hebben, Wat heeft die vriendin er voor baat bij om jou voor de gek te houden? Geen enkel toch, Probeer er open in te staan!
Kun je je psych niet bellen?

Veel beterschap dan! M'n psych heeft ook een of andere blessure, dus ze zou me laten weten als ze weer op de been zou zijn.

En het is dubbel: aan de ene kant denk ik vaak dat ik me aanstel en dat andere mensen haar tijd veel meer nodig hebben en wel efficiënt besteden, anderzijds merk ik dat ik toch erg behoefte heb aan een afspraak (en ben ook tegelijkertijd weet bang dat ik me afhankelijk van haar ga voelen).

Ergo: ik moet wachten totdat ze weer contact met mij op neemt.

Ik gooi deze uit mn AT.... dus een onTVP dit. Niet dat mijn problemen weg zijn, maar ik wil me zelf niets aanpraten en er niet constant mee bezig zijn. Sterkte allemaal :-)

quote:

Op maandag 7 november 2011 20:52 schreef Nyota het volgende:

Wat maakt het dat dat een berg nu voor je is? Heb je het inmiddels al wel kunnen doen?

Hier is het nogal met ups & downs. Afgelopen weekend tegen een vriendin m'n situatie een beetje uitgelegd: over hoe ik denk zoals ik denk en hoe dat is ontstaan. Het er niet heel uitgebreid over gehad, maar wel een beetje en opzich was ik daar al blij mee. Ik vind het zo verschrikkelijk eng om te praten en mezelf te laten zien, maar ze was echt heel lief voor me. Deed me goed, hoewel ik daarna toch al weer bang word dat het niet 'echt' is. Ze bood me wel aan om samen wat dingen in huis hier uit te zoeken (nog dingen van m'n werk), want dat ligt er nu ook al meer dan een maand. En dat ze dat aan bood, vond ik ook echt zo lief.

En vervolgens begint dat hoofd dan weer. Dan merk ik dat ik me weer iets beter voel, maar dat ik me niet te veel moet hechten aan zulke 'externe dingen', maar dat ik me meer vanuit mezelf goed moet leren voelen. Niet dat als iemand aandacht aan me geeft, dit gelijk staat aan het me beter voelen. Ook al heb ik blijkbaar afhankelijke trekken, ik wil het niet zijn. Maar praten was wel fijn; sterker nog; ik denk na afloop weer: "wat doe ik nou eigenlijk moeilijk, het valt toch allemaal wel mee?"

Tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust ook van m'n vermijdende trekken en de sociaal fobische aspecten. Zo heb ik nog steeds geen concrete actie mbt vrijwilligerswerk ondernomen. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik wil doen en ben tegelijk bang dat ik dus iets verkeerds kies ofzo en ben ook wat huiverig om weer mensen eerst te moeten leren kennen (maar daarna gaat het altijd wel prima hoor).

Kortom: ik zou heel graag weer een afspraak met m'n therapeute willen, maar heb nog steeds niet van haar gehoord.

Ja, inmiddels gedaan. Ik heb geen idee waardoor dit soort dingen komen, had ik ook toen ik depressief was.

Erg fijn dat je met je vriendin er over hebt kunnen praten. Fijn ook dat ze zo goed reageerde.

Kwam dit topic toevallig tegen en vind het wel fijn om met anderen te praten die de situatie ook daadwerkelijk begrijpen.

quote:

Op maandag 7 november 2011 22:53 schreef DolFijn94 het volgende:
Kwam dit topic toevallig tegen en vind het wel fijn om met anderen te praten die de situatie ook daadwerkelijk begrijpen.

Je hebt een angst of depressie?

quote:

Op maandag 7 november 2011 23:09 schreef Kaneelstokje het volgende:

[..]

Je hebt een angst of depressie?

Ja klopt, ik heb een angststoornis en daar kan ik op dit moment, naast mijn psycholoog, eigenlijk met niemand over praten (wel geprobeerd)