Depressie & Angst #12

quote:

Op donderdag 10 november 2011 10:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Dolls en Mkr.n welkom

Hoe is het met iedereen vandaag?

Hier heb ik een oppasdag op mijn 'nichtje' Het is de dochter van mijn beste vrienden, en ze noemt mij ook tante, maar goed het is een lekkere dreutel met dr 2.5 jaar, dus ik zal vanavond wel kapot zijn, maar ze is ook heel gezellig, dus ik heb er zin in! Het zonnetje schijnt dus ik denk dat we eens op de kinderboerderij gaan kijken!

Wat leuk! Hier is het nog wat mistig, maar hopelijk breekt waar je heen gaat de zon straks lekker door! Veel plezier en doe toch een beetje rustig aan of neem even heel korte momentjes bewust voor jezelf!

Hier verder als een soort slome achtbaan. Eigenlijk voel ik me soort van beter, wat minder depressief ofzo, maar tegelijkertijd ben ik me steeds meer bewust van m'n problemen en hersenkronkels en dat er nu echt iets aan gedaan moet worden. En ik vind de mindfulnesscursus die ik volg ook behoorlijk confronterend. Ik merk steeds meer hoeveel verdriet ik eigenlijk altijd al meesleep en dat ik er nu eigenlijk niet eens meer om kan huilen. Ik wist altijd wel dat ik veel toneel speelde en een masker op had, maar nu lijkt het opeens echt door te dringen wat dat echt betekend. Dat het niet een kwestie is van weten dat ik dat doe en verder gaan, maar dat mijn gevoel nu eens echt mee moet gaan doen. En dat maakt me heel bang, want dat is iets heel nieuws. Het is ook zo veel allemaal, dat ik eigenlijk niet eens weet waar we beginnen...

En terwijl dat besef dus steeds mee binnen kwam, was m'n therapeute helaas ziek. Dus ik stond eindelijk op het punt om zonder met mezelf in gevecht te zijn een afspraak met haar te hebben (althans, dat is dus het voornemen, om daar heen te gaan en gewoon te 'zijn'), toen ging de afspraak niet door. Ik had het dus even best moeilijk en merkte vervolgens dat ik allemaal andere dingen ging doen waar ik nu op terugkijk als een soort vluchtgedrag. Want ik hield mezelf dan wel voor dat het weer beter ging, maar als ik nu echt even stil sta bij mezelf en voel wat er is, dan is er nog steeds die berg verdriet die helemaal vast zit in m'n lijf.

Gelukkig heb ik maandag weer een afspraak en hoop ik weer even een handvat te kunnen maken.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 08:41 schreef mrk.n het volgende:
Ik hoor erbij, ik ben ook depressief. Denk ik. Even lezen of ik iets herken in de verhalen van jullie.

Hallo welkom! Niet fijn te horen dat jij je ook niet fijn voelt. Let echter wel dat je niet zelf een diagnose van een depressie kan stellen...

quote:

Op donderdag 10 november 2011 10:52 schreef Nyota het volgende:

[..]

Hallo welkom! Niet fijn te horen dat jij je ook niet fijn voelt. Let echter wel dat je niet zelf een diagnose van een depressie kan stellen...

Het is niet zo erg dat ik er een eind aan wil maken ofzo. Zit gewoon al een tijdje niet goed in mijn vel en het wordt steeds erger. Alles is een opgave voor mij. Ik heb geen motivatie voor niks. Afspraken, verplichtingen, ik heb nergens meer zin in. Studie ben ik mee gestopt wegens niks doen. Zou ik geen verplichtingen hebben, zou ik het liefst de hele dag in mijn nest willen liggen. Ik heb geen zin meer, in niks. Dit is er langzaam in geslopen, ik weet niet hoe het kan. Ik ben helemaal niet zo, maar het kan ook gewoon een langere dip zijn. Ik vind het maar vervelend aangezien ik wel wil opzich, ik kan alleen de energie niet meer opbrengen.

Maar ik onderneem wel altijd wat, heb een sociaal leven, ben iedere dag weg met vrienden/mijn vriendin/familie/werk (bijbaan) blabla. Ik kom er niet onderuit.

Hmm, klinkt zeker niet fijn en herkenbaar... Hoe lang heb je deze 'dip' nu al? En geniet je dan nog wel een beetje van de sociale dingen die je aan het doen bent?

quote:

Op donderdag 10 november 2011 12:07 schreef Nyota het volgende:
Hmm, klinkt zeker niet fijn en herkenbaar... Hoe lang heb je deze 'dip' nu al? En geniet je dan nog wel een beetje van de sociale dingen die je aan het doen bent?

Iets langer dan een maand denk ik. Al heb ik wel eens periodes gehad dat ik 'down' was natuurlijk, maar dat is niet zo heel raar. Ik heb wel vaker dipjes, dat is menselijk. Zoals nu heb ik alleen nog nooit meegemaakt. Ik geniet er niet echt van, maar ik doe wel alsof. Ook een opgave. Zometeen naar de stad met een vriend en vanavond weer naar een discotheek en dit weekend ook weer, morgen werken en een afspraak met een andere vriend, totaal geen zin in. Daarna werken, uiteten met mijn vriendin enzovoort. Met de kerst zit ik in Amerika met familie en met oud en nieuw in Londen met vrienden. Leuk zou je denken, maar ik zie er nu al tegenop omdat het me veel energie kost om leuk te doen.

Laatste tijd kom ik mijn afspraken ook niet (meer) na, ik kom vaak te laat op mijn werk enzovoort. De mensen die mij goed kennen hebben ook wel door dat het minder gaat en zeggen dat ik professionele hulp moet zoeken, ga ik ook doen. Mijn baas heeft me laatst ook aangesproken dat het niet goed gaat enzovoort, het begint dus wel op te vallen.

Het is vreemd. Ik heb eigenlijk alles wat ik wil, ik kan alles doen en toch voel ik me zo. Misschien stel ik me ook wel gewoon aan.

Vanochtend iets teveel oxazepam ingenomen Schoonzusje en schoonmoeder zijn even langs geweest en heb de rest van de dag lekker geslapen...En ben z'n beetje alles kwijt wat er gebeurd is. Geen idee meer dat vriendlief bijvoorbeeld thuis is gekomen.

Zou eigenlijk vanmiddag 2 gesprekken hebben met psychiater en verpleegkundige, maar dat moet maar een andere keer dan...

quote:

Op donderdag 10 november 2011 17:48 schreef Sylvana het volgende:
Vanochtend iets teveel oxazepam ingenomen Schoonzusje en schoonmoeder zijn even langs geweest en heb de rest van de dag lekker geslapen...En ben z'n beetje alles kwijt wat er gebeurd is. Geen idee meer dat vriendlief bijvoorbeeld thuis is gekomen.

Zou eigenlijk vanmiddag 2 gesprekken hebben met psychiater en verpleegkundige, maar dat moet maar een andere keer dan...

hihi ik moet er een beetje om lachen.... hoop niet dat je er verder echt mee in de problemen bent gekomen oid?

Ik ben een beetje sombertjes geloof ik
heb me sinds deze week weer ziek gemeld omdat het werken een groot drama was. Heb nu ook gezegd dat ik voorlopig weg blijf en mezelf ff terug moet zoeken.

maar ik geloof dat ik van dat vooruitzicht een beetje sip ben. En ik voel me nogal remi. Ik ken best veel mensen en zelfs mensen die ook thuis zitten maar ik zie ze eigenlijk niet en volgens mij voel ik me, als ik wel mensen zie, ook alleen maar kut bah

slapen lukt ook maar net op het randje van genoeg/niet genoeg, dus ik ben best moe, maar ik mag overdag niet slapen van de psych en nu zit ik maar een beetje te internetten heel de tijd maar daar word ik ook niet vrolijker van.

heb heel erg de neiging om maar gewoon te gaan werken ofzo, maar dan voel ik me ook niet happy. pfff....ik vind het allemaal ff niet zo leuk meer

quote:

Op donderdag 10 november 2011 18:24 schreef Murmeli het volgende:

[..]

hihi ik moet er een beetje om lachen.... hoop niet dat je er verder echt mee in de problemen bent gekomen

Hoezo moet je er om lachen dan? Heb last van mn buik, ben duizelig, heb hartkloppingen en voel me net alsof ik zwaar dronken ben. Kan amper op mn benen staan bijvoorbeeld.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 18:33 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Hoezo moet je er om lachen dan? Heb last van mn buik, ben duizelig, heb hartkloppingen en voel me net alsof ik zwaar dronken ben. Kan amper op mn benen staan bijvoorbeeld.

Misschien roept het iets teveel-nemen herkenning op

quote:

Op donderdag 10 november 2011 18:33 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Hoezo moet je er om lachen dan? Heb last van mn buik, ben duizelig, heb hartkloppingen en voel me net alsof ik zwaar dronken ben. Kan amper op mn benen staan bijvoorbeeld.

sorry meis, dat had ik niet meegekregen dat je je er zo beroerd van voelt. Ik dacht alleen dat je er slaperig van was geworden en verder niks. en dat vond ik een beetje komisch. maar zoals het nu blijkt te zijn vind ik het niet grappig.
sorry... ik neem het terug

iets teveel nemen met oxazepam heb ik nooit gedaan geloof ik. ik heb er wel eens 2 genomen maar dat is niet teveel toch? ik kon er lekker van slapen maar werd gewoon 6 uur later fit wakker (het was snachts/savonds).

Kan nog steeds zo down raken van kleine dingen, wou dat t ophield

hoi allen,
blijkbaar heb ik veel gemist de afgelopen dagen. Voor de niewe hier alvast welkom.
Verder heb ik iets teveel gemist, gaat niet lukken om allemaal bij te lezen. Want ik ben echt helemaal bekaf. Tentamens zijn voorbij, nederlands onvoldoende(4) maar dat was dramatisch slecht gegaan begreep ik.
Verder van de 3 vakken waar we tentamen voor hadden heb ik voor 2 een voldoende en nog een komt waarschijnlijk volgnede week.
Vandaag bezoek gehad van een gezin met 4 kids, allemaal tussen de 4 en 2 maandjes..dus echt vermoeiend want ik heb iets met kinderen..ze gaan mij allemaal volgen en achterna zitten..

Even een egopost!

Ik heb de afgelopen 2 weken tentamenweek gehad waarin ik 4 tentamens en een presentatie heb gehad. Ik heb van 2 tentamens resultaten terug en die heb ik beide gehaald, ook de presentatie heb ik gehaald. Nu nog even wachten op de uitslag van de overige tentamens en verslagen. Maar een zeer goede tussenstand dus (wat ik terug heb is gehaald).

Super blij dus omdat tentamens maken nou niet echt makkelijk is voor mij met alle spanningen die erbij komen en de paniekaanvallen.

Zometeen komt er een man van de crisisdienst thuis op bezoek. Zou er dan eindelijk iemand zijn die me echt gaat helpen???

Gesprek was erg fijn. Eerst al half uur aan telefoon gesproken en hij is ook nog een half uur hier thuis geweest. Hij gaat vandaag toch overleggen over een opname.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 07:15 schreef Sylvana het volgende:
Gesprek was erg fijn. Eerst al half uur aan telefoon gesproken en hij is ook nog een half uur hier thuis geweest. Hij gaat vandaag toch overleggen over een opname.

Ik hoop het meis! Vervelend dat je zoveel moeite moet doen om iets voor elkaar te krijgen...

Dankjewel maar ik ben gewoon weer met een weekendplanning naar huis gestuurd...

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 12:22 schreef Sylvana het volgende:
Dankjewel maar ik ben gewoon weer met een weekendplanning naar huis gestuurd...

Godver! Vind het echt klote voor je.
Ik heb het idee dat er pas wat gedaan wordt al je tegen ze zegt dat je niet zeker weet of je er na het weekend nog bent als ze je nu naar huis sturen. Ik vind het echt van de zotte!
Sterkte dit weekend in ieder geval

quote:

Op woensdag 9 november 2011 18:56 schreef DolFijn94 het volgende:

[..]

Wat is er dan precies gebeurd, of wil je dat liever niet zeggen?

Laten we het erop houden dat het een heftige dag was toen, maar eigenlijk de hele week. Onrust in de groep, onrust in mezelf...
Maar op dit moment gaat het redelijk, dat had ik vanmorgen niet verwacht, zat er niet zo lekker bij.

Sylvana, hoe is het nu met je? Meis wat laten ze je zwemmen

Heb veel geslapen de afgelopen dagen en heb echt het idee dat ze me gewoon dood willen hebben daar of dat ik eerst echt moet gaan flippen voor ze wat doen. Want gewoon zeggen dat je suicidaal bent doen ze niks op uit...

Wat verwacht je dan? Hoe cru ook, niemand kan altijd je hand vasthouden. Uiteindelijk zul je toch voor het grootste deel zelf uit die put moeten klimmen.

Twee: denk je niet dat reïntegreren niet veel en veel moeilijker is als je er helemaal uit hebt gelegen?

Ik vind dat echt heel raar sylvana, en rot voor jou.
Misschien wil het helpen als je vriend meegaat en daar aangeeft dat het echt niet goed met je gaat

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:41 schreef Ewelina het volgende:
Wat verwacht je dan? Hoe cru ook, niemand kan altijd je hand vasthouden. Uiteindelijk zul je toch voor het grootste deel zelf uit die put moeten klimmen.

Twee: denk je niet dat reïntegreren niet veel en veel moeilijker is als je er helemaal uit hebt gelegen?

Inderdaad. Je kunt wel gaan afgeven op de hulpverlening maar je zal het uiteindelijk toch echt zelf moeten doen.