Brandon (18) drie jaar vastgebonden aan muur

Wat leuk om te lezen dat een heleboel mensen hier graag een weekendje Brandon in huis willen hebben om op hem te passen.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 20:05 schreef IntensiveGary het volgende:

[..]

Knap dat je weet wat ik dacht. Snap wel dat je in de GGZ zit En wat er al bekend is, hoef jij niet het halve behandelplan aan toe te voegen. Tenzij jij de voorlichter bent die een officiële reaktie geeft.

Ik weet niet wat jouw funktie is daar, en dat doet er ook helemaal niet toe. Ik hoor niet te eens weten dat jij hem (eventueel) behandelt. Als iemand je vraagt (wat hier niet is gebeurd, je begint uit jezelf te vertellen) hoe het zit, hoor jij ze naar de ouders van Brandon en/of de afdeling voorlichting te verwijzen. Wat je nu doet is een potje eigenpijperij.

Media gooien ook het hele verhaal op internet, vind je dat niet erg? Dat die medewerkster ermee naar de media is gestapt, kan dat dan wel? Die Brandon doet zelf ook zijn verhaal voor een camera. Ik vind het wel goed om dan ook eens een tegengeluid te horen van iemand die het kan weten en hij gooit m.i. helemaal geen behandelplan op internet. Hij nuanceert alleen wat de media beschrijft en blijft verder behoorlijk terughoudend vind ik.

Die uitzending was trouwens vooral veel langs elkaar heen gepraat. Presentator wil het zo dramatisch mogelijk maken met zinnen als "3 jaar lang aan de muur geketend". Manager kan niets zeggen ivm privacy Brandon, etc. En die 3e vent vond het alleen maar erg schokkend allemaal, maar zat nog niet zolang in het vak dus kon er verder weinig van zeggen

Onmacht van het personeel. Stuur er geen weerloze vrouw heen, maar een paar stevige kerels. Dan hoeft-ie echt niet aan een tuigje te zitten.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 18:31 schreef Heroinjunk het volgende:
Waarom mogen autisten wel los lopen dan? Weet je wat die doen? Die gooien een tafel door je kop heen als je niet oplet. Zullen we die dan ook maar een spuitje geven?

Je bedoelt dat een verwaarloosbaar percentage van de mensen met een autistische stoornis wel eens zeer agressief kan worden?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:07 schreef Arcee het volgende:
Onmacht van het personeel. Stuur er geen weerloze vrouw heen, maar een paar stevige kerels. Dan hoeft-ie echt niet aan een tuigje te zitten.

Als iemand echt los gaat heb je aan een paar stevige kerels niet genoeg.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:07 schreef Arcee het volgende:
Onmacht van het personeel. Stuur er geen weerloze vrouw heen, maar een paar stevige kerels. Dan hoeft-ie echt niet aan een tuigje te zitten.

En dan miepen als hij een paar gekneusde ribben en een blauw oog oploopt.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:07 schreef Arcee het volgende:
Onmacht van het personeel. Stuur er geen weerloze vrouw heen, maar een paar stevige kerels. Dan hoeft-ie echt niet aan een tuigje te zitten.

Met die paar stevige kerels kom je er nog 20 tekort. Zulke jongens zijn niet aan te pakken met wat spierkracht...

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:07 schreef Arcee het volgende:
Onmacht van het personeel. Stuur er geen weerloze vrouw heen, maar een paar stevige kerels. Dan hoeft-ie echt niet aan een tuigje te zitten.

Je bent vrij om langs te gaan met wat van je maten. Ik wed m'n scalp erop dat jullie het afleggen.

omg ....

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:15 schreef Surveillance-Fiets het volgende:

[..]

Met die paar stevige kerels kom je er nog 20 tekort. Zulke jongens zijn niet aan te pakken met wat spierkracht...

Met z'n 3en kan je iemand over het algemeen aardig in bedwang houden zonder iemand pijn te hoeven doen, mits je de juiste technieken gebruikt en ook zelf wat kracht bij te zetten hebt.

Maargoed .. In de regel denk ik dat je mensen agressief gedrag sneller afleert in een omgeving waar hij de onderliggende partij zou zijn áls het tot geweld komt. Als je iemand leert dat je met geweld niets bereikt zal hij zich ook sneller kunnen gaan gedragen in een normale omgeving.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:15 schreef Surveillance-Fiets het volgende:

[..]

Met die paar stevige kerels kom je er nog 20 tekort. Zulke jongens zijn niet aan te pakken met wat spierkracht...

Ik weet er alles van. Helaas hebben we hier een overactieve mensenrechtenbeweging. Alles wat ooit gebroken is herstelt minder sterk dan het eerst was.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:21 schreef Arie85 het volgende:

[..]

Met z'n 3en kan je iemand over het algemeen aardig in bedwang houden zonder iemand pijn te hoeven doen, mits je de juiste technieken gebruikt en ook zelf wat kracht bij te zetten hebt.

Heb jij ooit met je eigen ogen gezien hoe zo'n jongen door het lint gaat?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:23 schreef Surveillance-Fiets het volgende:

[..]

Heb jij ooit met je eigen ogen gezien hoe zo'n jongen door het lint gaat?

Ja. En ook een hoop anderen. Ik heb het dan ook alleen maar over onder controle houden, niet over verplaatsen etc. Ik ken zat mensen die als je ze bijvoorbeeld moet separeren dat je maar beter kan zorgen dat je een man of 8 bij je hebt, maar voor het vastpakken, naar de grond brengen en op de grond houden heb je in de regel toch echt niet meer als 3 (stevige) dames / heren nodig, is mijn ervaring.

pff hannibal had het nog beter, toch wel schokkeerend dit

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:28 schreef Arie85 het volgende:

[..]

Ja. En ook een hoop anderen. Ik heb het dan ook alleen maar over onder controle houden, niet over verplaatsen etc. Ik ken zat mensen die als je ze bijvoorbeeld moet separeren dat je maar beter kan zorgen dat je een man of 8 bij je hebt, maar voor het vastpakken, naar de grond brengen en op de grond houden heb je in de regel toch echt niet meer als 3 (stevige) dames / heren nodig, is mijn ervaring.

Ah, jij hebt ook ervaring hiermee? Mag ik vragen wat voor soort cliënten je heb (problematieken)?

Sabine Uitslag

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:13 schreef boyv het volgende:
Sabine Uitslag

Namen die zo uit de Donald Duck kunnen komen!

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:28 schreef Arie85 het volgende:

[..]

Ja. En ook een hoop anderen. Ik heb het dan ook alleen maar over onder controle houden, niet over verplaatsen etc. Ik ken zat mensen die als je ze bijvoorbeeld moet separeren dat je maar beter kan zorgen dat je een man of 8 bij je hebt, maar voor het vastpakken, naar de grond brengen en op de grond houden heb je in de regel toch echt niet meer als 3 (stevige) dames / heren nodig, is mijn ervaring.

in de regel. sleutelwoord .

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 20:59 schreef Surveillance-Fiets het volgende:

[..]

Deze sweedse banden worden nog steeds gebruikt. Maar niet meer zoals bij Jolanda Venema.

Zweedse banden worden zoveel mogelijk afgebouwd. Mijn zoon heeft er jaren in eentje geslapen, voor zijn eigen veiligheid, anders sloopt hij zijn kamer of valt uit het raam. Sinds kort is het beleid om dergelijke patiënten in zogeheten "bedhuisjes" te laten slapen. Dat is zeg maar een ledikant voor volwassenen.

Dat van mijn zoon kwam bijna tot het plafond. Bijna. Het is deze week toevallig net afgedekt door timmerlui, want hij moest in dat bedhuisje voorlopig weer in de Zweedse band om te voorkomen dat meneertje naar boven klom en over de rand naar beneden zou vallen, zo'n 2,5 à 3 meter, en dat is nogal een eind voor een ventje van 9 van krap 1 meter 30.

Hij is bijna 10, en komt straks in de puberteit, hormonen, ziet van zichzelf geen gevaar en al. Ik hou mijn hart vast...

Kamer heeft kennelijk niets te doen?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:18 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Zweedse banden worden zoveel mogelijk afgebouwd. Mijn zoon heeft er jaren in eentje geslapen, voor zijn eigen veiligheid, anders sloopt hij zijn kamer of valt uit het raam. Sinds kort is het beleid om dergelijke patiënten in zogeheten "bedhuisjes" te laten slapen. Dat is zeg maar een ledikant voor volwassenen.

Dat van mijn zoon kwam bijna tot het plafond. Bijna. Het is deze week toevallig net afgedekt door timmerlui, want hij moest in dat bedhuisje voorlopig weer in de Zweedse band om te voorkomen dat meneertje naar boven klom en over de rand naar beneden zou vallen, zo'n 2,5 à 3 meter, en dat is nogal een eind voor een ventje van 9 van krap 1 meter 30.

Hij is bijna 10, en komt straks in de puberteit, hormonen, ziet van zichzelf geen gevaar en al. Ik hou mijn hart vast...

Wat een nare situatie... deze is zeer zeker vergelijkbaar met de situatie van Brandon.
Had je deze al gelezen: http://www.geenstijl.nl/archives/images/KlientenDossier.pdf (pagina 4 t/m 10), hiereen verslag van Brandon toen ie 14 was.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 21:04 schreef Bolkesteijn het volgende:

Het is bespottelijk en populistisch om na één TV-uitzending/krantenartikel over één persoon meteen een spoeddebat aan te vragen. En daarnaast trek je ook nog eens de deskundigheid van de ambtenaren/medewerkers ter plaatse in twijfel, alleen maar om dat je zo nodig het Kamerlid 'dat er bovenop zit' uit wil hangen.

Beide dames hebben in de gezondheidszorg gezeten, de een welliswaar langer dan de ander, maar toch...

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:22 schreef kvd het volgende:

[..]

Beide dames hebben in de gezondheidszorg gezeten, de een welliswaar langer dan de ander, maar toch...

nou pfoe algemene gezondheidszorg is ook compleet vergelijkbaar met dit...

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:18 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Zweedse banden worden zoveel mogelijk afgebouwd. Mijn zoon heeft er jaren in eentje geslapen, voor zijn eigen veiligheid, anders sloopt hij zijn kamer of valt uit het raam. Sinds kort is het beleid om dergelijke patiënten in zogeheten "bedhuisjes" te laten slapen. Dat is zeg maar een ledikant voor volwassenen.

Dat van mijn zoon kwam bijna tot het plafond. Bijna. Het is deze week toevallig net afgedekt door timmerlui, want hij moest in dat bedhuisje voorlopig weer in de Zweedse band om te voorkomen dat meneertje naar boven klom en over de rand naar beneden zou vallen, zo'n 2,5 à 3 meter, en dat is nogal een eind voor een ventje van 9 van krap 1 meter 30.

Hij is bijna 10, en komt straks in de puberteit, hormonen, ziet van zichzelf geen gevaar en al. Ik hou mijn hart vast...

Nee inderdaad. Voor kinderen moeten ze die dingen ook niet gebruiken. Voor dementerende mensen is het al een heel ander verhaal. Die kunnen zonder die band al niet vrij bewegen. Ze zijn dan juist goed om te voorkomen dat ze uit bed vallen of bij een helder moment juist wel aan de wandel gaan en ten val komen.

Die dingen kende ik nog niet. De bedhuisjes. Klinkt wel als een goed iets.

Zo'n bedhuisje dat bijna tot het plafond komt, daar stel ik me echt zo'n tijgerkooi in artis bij voor..

Overigens om een beeld te krijgen met wat voor mensen ze in deze tak van de zorg soms te maken krijgen: mijn turfje van bijna 10 kreeg het voor elkaar om een "vandaalbestendige" woonvorm een aantal keer flink te verrassen.

In de eerste week na aflevering van het gloednieuwe speciaal voor gehandicapten ontworpen stond hij ineens op de brandtrap, raakte kwijt in een spleet van een centimeter of 15 in de tuin, liet het brandalarm afgaan en ontsnapte. En dat terwijl het personeel heel erg goed oplette.

Hij kwam regelmatig in flarden aan op de dagbesteding omdat hij onderweg zijn kleding aan repen scheurde. Behang, beddegoed en pyama idem. En dan heb ik het niet eens gehad over de schilderijen met diverse lichaamsuitscheidingen op waar hij bij kan.

Toen hij nog thuis woonde leek ons huis op Fort Knox: overal sloten en knipjes en dan nog zag hij soms kans ons hartverzakkingen te bezorgen door bijvoorbeeld zijn neus kapot te bonken tegen de muur om met het bloed te gaan zitten spelen in bed totdat een van ons even ging kijken (verdachte stilte...) om uit te glijden in een plas bloed of omdat hij zijn klerenkast even door zijn kamer tiefde. Toen was hij 5.

Tot nu toe bijna alleen maar lieve betrokken zorgverleners meegemaakt, op die ene muts na die niet inzag dat hij verstandelijk zo'n 2 jaar oud was en hem wilde straffen voor het echoën van het woord "kankerhoer" van een oudere huisgenoot. Toen had hij zichzelf ook een bloedneus bezorgd door met een tafel te gooien. Schrokken ze toch wel een beetje van.

Geen idee wat er mogelijk is in het geval van Brandon, maar ik kan me niet voorstellen dat daar ineens monsters voor zorgen (zie posts van Der Rudi, het geval ligt dus genuanceerder) die het niet anders zouden willen of die hem even voor het gemak 3 jaar lang vastbinden.

Wat ik wel weet, is dat de mogelijkheden voor de begeleiders door de bezuinigingen in rap tempo achteruit aan het gaan zijn. Ook ik heb een brief gekregen dat een deel van het personeel wat zorgt voor mijn zoon wegbezuinigd gaat worden, en 5 jaar geleden was er ook al een bezuinigingsronde ten koste van de geestelijke gehandicapten. Toen kreeg ik een brief dat de voltijdse indicatie van mijn zoon wel met een dag minder af zou kunnen want dan werden de wachtlijsten sneller weg te werken. Je broek zakt ervan af en ik zit nu al in de stress wat betreft de verlenging van zijn indicatie over een paar maanden want het kan alleen maar minder worden.

Altijd mooi die bezuinigingen, hoe mensen dan ineens spontaan 'verbeterd' blijken en minder zorg nodig hebben

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:28 schreef Maanvis het volgende:
Zo'n bedhuisje dat bijna tot het plafond komt, daar stel ik me echt zo'n tijgerkooi in artis bij voor..

Nee, het ziet er best leuk uit eigenlijk. Leuker dan het beeld van je kind in een Zweedse band vind ik. Binnen zo'n huisje is het veilig terwijl ze toch volledige bewegingsvrijheid hebben.

Overigens wordt zo'n band vrij nauwkeurig aangemeten en is daardoor erg veilig met ook vrij veel bewegingsvrijheid. Iemand kan op zijn buik, op de kop, op zijn zij en in elke positie slapen.

Mijn zoon ervoer de band als veilig. Hij heeft merkbare fysieke begrenzing nodig om tot rust te komen. Toen hij nog thuis woonde hadden we eerst een traphekje voor zijn kamerdeur en toen hij daarover heen kon klimmen een deur met een haakje erop. Heeft hij trouwens wel eens doorheen getrapt. Gewoon voor de lol. Bonkte zo leuk.

Hij is namelijk op zich niet agressief, hij molt voor de lol, niet uit woede. Meestal gooit en smijt hij ook niet maar peutert hij dingen uit elkaar, hele bankstellen, gordijnen, vloerbedekkingen. Deed ie een paar maanden over, maar dan heb je ook wat: een uitgewoonde look-de-luxe.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:24 schreef Maanvis het volgende:

[..]

nou pfoe algemene gezondheidszorg is ook compleet vergelijkbaar met dit...

Agnes Wolbert heeft meer dan 25 jaar in de jeugdzorg gezeten en daar zijn de gevallen toch aardig vergelijkbaar
Sabine Uitslag heeft zich bezig gehouden met de advisering op het gebied an de gezondheidszorg, daar valt de geestelijke gezondheidszorg ook onder.
Dus beide dames weten wel waar ze het over hebben

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:38 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Nee, het ziet er best leuk uit eigenlijk. Leuker dan het beeld van je kind in een Zweedse band vind ik. Binnen zo'n huisje is het veilig terwijl ze toch volledige bewegingsvrijheid hebben.Overigens wordt zo'n band vrij nauwkeurig aangemeten en is daardoor erg veilig met ook vrij veel bewegingsvrijheid. Iemand kan op zijn buik, op de kop, op zijn zij en in elke positie slapen.

Mijn zoon ervoer de band als veilig. Hij heeft merkbare fysieke begrenzing nodig om tot rust te komen. Toen hij nog thuis woonde hadden we eerst een traphekje voor zijn kamerdeur en toen hij daarover heen kon klimmen een deur met een haakje erop. Heeft hij trouwens wel eens doorheen getrapt. Gewoon voor de lol. Bonkte zo leuk.

Hij is namelijk op zich niet agressief, hij molt voor de lol, niet uit woede. Meestal gooit en smijt hij ook niet maar peutert hij dingen uit elkaar, hele bankstellen, gordijnen, vloerbedekkingen. Deed ie een paar maanden over, maar dan heb je ook wat: een uitgewoonde look-de-luxe.

Ben ik het mee eens. Op het werk liggen er ook een paar in, is helemaal aangepast aan waar de bewoners van houden. Zo hebben we een bus en een paleis. Ziet er vriendelijker uit als zo'n zweedse band

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:39 schreef kvd het volgende:

[..]

Agnes Wolbert heeft meer dan 25 jaar in de jeugdzorg gezeten en daar zijn de gevallen toch aardig vergelijkbaar
Sabine Uitslag heeft zich bezig gehouden met de advisering op het gebied an de gezondheidszorg, daar valt de geestelijke gezondheidszorg ook onder.
Dus beide dames weten wel waar ze het over hebben

Dan hadden ze ook moeten weten dat er dergelijke patiënten zijn die niet op een andere manier geholpen kunnen worden. En dat weten ze blijkbaar niet. En daarom zijn ze onkundig. Maanvis logica maar hopelijk begrijp je me.

Mensen zoals deze jongen zorgen ervoor dat het vak van verzorgende steeds minder aantrekkelijk wordt. Niet dat hij er wat aan kan doen, maar tegelijkertijd kun je het ook niet maken tegenover de verzorgenden - toch vaak vrouwen die fysiek zeker onderdoen voor zo'n jongen - dat ze keer op keer gevaar lopen. Eerlijk gezegd denk ik dat er geen enkele oplossing is die alle partijen tevreden stemt.

Ikzelf ken ook een aantal voorbeelden van bekenden die op een leefgroep door een 'ontspoorde' cliënt zijn aangevallen en in de meeste gevallen is het gewoon een kwestie van verkeerde plaats, verkeerd tijdstip. Wat is er aan te doen? Heel weinig, want deze mensen zijn ziek en je dient dit vanuit een ziekte te benaderen. Dus eerst naar je eigen veiligheid en die van medecliënten kijken. Natuurlijk heb ik ook wel eens heel primair geroepen dat er maar een stel beveiligers aangesteld moeten worden, maar vaak willen die gorrilla's geen luiers verschonen. Het geweld wordt niet aangekondigd, en als versterking er 1 minuut later kan zijn, kan er al veel misgegaan zijn. Ook wapens als stroomstokken zijn natuurlijk niet te rechtvaardigen. Eenzame opsluiting leidt ook tot protest.

De 'oplossing' die hier gekozen is, waarbij de cliënt toch nog een aantal keer per dag sociaal geprikkeld wordt zonder dat het personeel gevaar loopt is dan ook zeker geen oplossing waar je trots op moet zijn, maar reëel gezien misschien wel de minst kwalijke.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:44 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Dan hadden ze ook moeten weten dat er dergelijke patiënten zijn die niet op een andere manier geholpen kunnen worden. En dat weten ze blijkbaar niet. En daarom zijn ze onkundig. Maanvis logica maar hopelijk begrijp je me.

ik hoop dat jij snapt wat er bij mij op het werk ook zulke mensen rondlopen die dezelfde dingen doen als Brandon maar die niet vastgebonden zitten. En als dat bij ons op het werk zo is, zal dat misschien ook bij andere instellingen zo zijn. Dus ik snap dat dat zij denken dat het op een andere manier zou kunnen omdat het op andere plekken wel anders kan...

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:22 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Wat een nare situatie... deze is zeer zeker vergelijkbaar met de situatie van Brandon.
Had je deze al gelezen: http://www.geenstijl.nl/archives/images/KlientenDossier.pdf (pagina 4 t/m 10), hiereen verslag van Brandon toen ie 14 was.

Ik heb het gelezen, en dat verslag eronder van Bernd ook. Mijn hart draaide zich om. Deze jongens kúnnen niet anders, maar ze zijn zonder goede begeleiding echt levensgevaarlijk, ook voor anderen.

Zolang er alleen maar potjes dichtgaan voor de gehandicaptenzorg, zullen voor dit soort gevallen alleen maar minder uren beschikbaar zijn om uit te vogelen hoe het mogelijk anders kan.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:52 schreef kvd het volgende:

[..]

ik hoop dat jij snapt wat er bij mij op het werk ook zulke mensen rondlopen die dezelfde dingen doen als Brandon maar die niet vastgebonden zitten. En als dat bij ons op het werk zo is, zal dat misschien ook bij andere instellingen zo zijn. Dus ik snap dat dat zij denken dat het op een andere manier zou kunnen omdat het op andere plekken wel anders kan...

Maar hier zijn nota bene rechters aan te pas gekomen!!! Dus het is niet uit de lucht komen vallen.

Hoe los je het dan op als iemand echt ALLES sloopt en zich daarmee verwondt of, zelfs dingen die niet te slopen zijn door een normaal persoon sloopt? Van een afstand is het makkelijk oordelen, die posts van der rudi zijn nog niet terug maar wil je nou zeggen dat hij onkundig is omdat ze bij brandon met zijn 6en naar binnen moeten , dit is een jongen die met zijn blote handen schroeven uitdraait.

De vraag is: Als je iemand als Brandon alleen een menswaardig leven kan geven door de veiligheid van je medewerkers in gevaar te brengen, zou je het dan moeten doen?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:01 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Maar hier zijn nota bene rechters aan te pas gekomen!!! Dus het is niet uit de lucht komen vallen.

Hoe los je het dan op als iemand echt ALLES sloopt en zich daarmee verwondt of, zelfs dingen die niet te slopen zijn door een normaal persoon sloopt? Van een afstand is het makkelijk oordelen, die posts van der rudi zijn nog niet terug maar wil je nou zeggen dat hij onkundig is omdat ze bij brandon met zijn 6en naar binnen moeten , dit is een jongen die met zijn blote handen schroeven uitdraait.

De vraag is: Als je iemand als Brandon alleen een menswaardig leven kan geven door de veiligheid van je medewerkers in gevaar te brengen, zou je het dan moeten doen?

ik zeg niet dat der rudi onkundig is, ik denk dat om de een of andere reden de expertise niet kan worden vergroot. Waar het aan ligt? Geen idee. Het kan zijn dat bepaalde financiele middelen niet aanwezig zijn. Het kan zijn dat er een bepaalde visie in de instelling heerst waardoor niet de noodzakelijke veranderingen kunnen worden doorgevoerd.

Ik weet alleen dat wij dezelfde soort bewoners hebben, die ook alles slopen, die anderen aanvallen, die anderen willen vermoorden, die een gevaar zijn voor zichzelf, medebewoners en personeel. Maar die niet 'opgegeven' worden, die niet in eenzaamheid leven, die niet vastgebonden zitten, maar die mee kunnen komen in een gefingeerde samenleving, die daar een rol in kunnen spelen, die leven samen met anderen....

KVD, je geeft geen antwoord op mijn vraag. Wat doe je met iemand zoals Brandon? Je zegt dat ze anderen aanvallen en willen vermoorden, en een gevaar zijn voor zichzelf, medebewoners en personeel. Kortom; je bent dagelijks in gevaar. Hoe ga je daarmee om? Wat doe je met die patiënten.
Kun je wat ervaringen neerzetten?

Ik denk dat deze extreme gevallen van mensen die gevaarlijk zijn en amper bewustzijn hebben euthanasie een oplossing is.
Aangezien een argument voor abortus ook is dat een foetus geen bewustzijn heeft.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:09 schreef kvd het volgende:

[..]

ik zeg niet dat der rudi onkundig is, ik denk dat om de een of andere reden de expertise niet kan worden vergroot. Waar het aan ligt? Geen idee. Het kan zijn dat bepaalde financiele middelen niet aanwezig zijn. Het kan zijn dat er een bepaalde visie in de instelling heerst waardoor niet de noodzakelijke veranderingen kunnen worden doorgevoerd.

Ik weet alleen dat wij dezelfde soort bewoners hebben, die ook alles slopen, die anderen aanvallen, die anderen willen vermoorden, die een gevaar zijn voor zichzelf, medebewoners en personeel. Maar die niet 'opgegeven' worden, die niet in eenzaamheid leven, die niet vastgebonden zitten, maar die mee kunnen komen in een gefingeerde samenleving, die daar een rol in kunnen spelen, die leven samen met anderen....

Hoe kan iemand met spontane moordbuien nou samen leven met andere mensen zonder dat het gevaarlijk is

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:29 schreef Berlitz het volgende:
Ik denk dat deze extreme gevallen van mensen die gevaarlijk zijn en amper bewustzijn hebben euthanasie een oplossing is.
Aangezien een argument voor abortus ook is dat een foetus geen bewustzijn heeft.

Hij heeft best wel bewustzijn hoor. Anders ben je niet gevaarlijk.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:30 schreef Rubber_Johnny het volgende:

[..]

Hij heeft best wel bewustzijn hoor. Anders ben je niet gevaarlijk.

Als ik die briefjes van hem lees en ik over zijn gedrag lees denk ik dat zijn bewustzijn niet erg ver gaat.

Sowieso, stel je voor dat hij los mag lopen.

Dan ga ik echt als MBO'ertje daar niet werken voor 1200 euro per maand met gevaar voor eigen leven

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:34 schreef Flammie het volgende:
Sowieso, stel je voor dat hij los mag lopen.

Dan ga ik echt als MBO'ertje daar niet werken voor 1200 euro per maand met gevaar voor eigen leven

je moet het ook niet doen voor het geld maar uit liefde voor de personen die je wilt helpen, anders werkt het sowieso niet.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:32 schreef Berlitz het volgende:

[..]

Als ik die briefjes van hem lees en ik over zijn gedrag lees denk ik dat zijn bewustzijn niet erg ver gaat.

Niet zo ver als die van een fijnbesnaard genie. Maar verder dan het gemiddelde 'snoezelkind', zo'n kind wat niet meer kan dan kwijlen.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:35 schreef Maanvis het volgende:

[..]

je moet het ook niet doen voor het geld maar uit liefde voor de personen die je wilt helpen, anders werkt het sowieso niet.

Ik zal dat de bankdirecteuren ook eens vertellen!

haah elke dag in schuimpak laten rondlopen. Kan ie niks kwaads aanrichten

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:17 schreef Maanvis het volgende:
KVD, je geeft geen antwoord op mijn vraag. Wat doe je met iemand zoals Brandon? Je zegt dat ze anderen aanvallen en willen vermoorden, en een gevaar zijn voor zichzelf, medebewoners en personeel. Kortom; je bent dagelijks in gevaar. Hoe ga je daarmee om? Wat doe je met die patiënten.
Kun je wat ervaringen neerzetten?

Het zal misschien een onsamenhangend verhaal worden, maar ik doe mn best. Zal het ook maar over 1 persoon hebben.
Ik kan alleen voor de mensen van mijn eigen groep praten, het is een instelling met meer van 450 VG, dus kan voor andere groepen niet praten. Ik heb op mijn groep 1 bewoonster (zowel verstandelijk gehandicapt en vermoeden van psychische problemen) die de complete boel verbouwde, mensen aanviel, weg liep, zich verhongerde, zich aanbood aan mannen enzovoort.
Toen zij op de groep kwam hebben we eerst niks gedaan, zelfs alle medicatie gestopt, terug gegaan naar haar basis, kijken wat ze dan deed. Langzaam aan zijn we dingen van haar gaan 'vragen', want zo gebeurde er niks met haar, zat alleen op een kamertje, deed totaal niks. Dus keuzes gaan geven, wil je tekenen, wil je muziek luisteren enzovoort. Dat is uitbereid. Bij ons heeft iedereen een 'taak' (denk aan huishoudelijke taken) of een 'baan', net zoals in het echte leven (wij doen niet aan werkelozen ), Dus zij heeft ook een 'baan' gekregen. Met hangen en wurgen geprobeerd, steeds met 1 persoon begeleiding, wel een achterban voor als het echt niet meer ging. Toen die 'baan' spaak liep en andere 'baan' gezocht. Steeds met 1 begeleider en 1 achterbanbegeleider, die op een afstandje mee ging en kon ingrijpen als het niet meer ging. Het was echt vechten vechten vechten. Haar dan constant in bedwang moeten houden, soms met 4 tot 6 man (en dan hebben we het over een jonge vrouw van toen ongeveer 40 kg). Bellen voor een vervoermiddel zodat ze naar haar kamer kon worden gereden waar ze konn uitrazen (en dat was soms alleen maar naakt op de grond liggen). Zodra het over was weer aan het werk of deur op haar kamer open en muziek luisteren, zingen, dansen, tekenen enzovoort. Ondanks het aanvalgevaar wel die deur openhouden, want de afzondering deed haar geen goed. Ze wilde wel meedoen, maar het lukte haar niet. De deur open gaf toch nog wat groepsgevoel, ze hoorde en zag de rest wel. Medicatie is langzaam aan weer wat opgebouwd, wat veranderd, iets meer, iets minder, ofwel een zoektocht (na 2 jaar nog steeds, want het ene moment gaat het goed, het volgende moment minder). Gezocht naar een juiste werkgroep voor haar, niet te veel prikkels, wel flink werken, dat deed haar goed, ze heeft graag een taak en is daar ook trots op.
We hebben veel met haar over de grond liggen rollebollen op momenten dat zij het niet meer kon, en dan heb ik het echt over 3 keer per dag 1 tot 1,5 uur. Net zolang tot ze gekalmeerd was, tot ze 'zichzelf' weer was (ik had altijd het idee dat ze door de duivel was bezeten op zo'n moment). De hele tijd praten, alles zonder afkeuring. Haar laten weten dat we blij zijn met haar.
We hebben haar steeds meer in de groep laten komen. Zij was bang voor de anderen maar de anderen waren ook bang voor haar (logisch, werden aangevallen), maar ze moesten toch aan elkaar wennen. Steeds langere momenten meedoen, gevolgd door 'oplaadmomenten' op haar kamer. Kamer ook steeds meer een kamer gemaakt (van een kaal kamertje naar een echte meidenkamer)
De combinatie van medicatie, het vechten (hierdoor is hoe vreemd het klinkt een vertrouwensband onstaan, ze weet dat we haar willen helpen), het werk, de erkenning, het meedoen en de oplaadmomenten heeft ervoor gezorgd dat het beter gaat.
Qua personeel, we waren toen gedurende de dag (7.30 tot 22.30) met 4 diensten, waarvan 1 dienst compleet op haar gericht. die dienst had je ook maar 1 keer in de week, lichamelijk was je echt gesloopt na zo'n dag. We konden toen veel gebruik maken van ondersteunende diensten die te hulp schoten als we belden. Nu doen we het met 3 diensten op een dag, op bijzondere dagen/met bijzondere gebeurtenissen met 3,5 of 4, dus heel minimaal. (groep van 9 bewoners, verdeeld in 2 groepen, 2 begeleiders overdag, 1 's avonds). Als het niet goed gaat kunnen we altijd voor hulp bellen.
Er zijn nog steeds momenten dat ze anderen aanvalt, maar ze weet dat dat niet goed is, biedt op haar manier excuses aan. Als het echt goed met haar gaat , kan ze zelf aangeven wanneer het te moeilijk wordt (meestal met veel mensen, veel geluiden), waardoor we extra oplaadmomenten kunnen inlassen. Als er een halfbakken poging wordt ondernomen is een 'dat doen we niet op.....'al voldoende. Als er een heelbakken poging is gedaan vragen waar dat door kwam, meestal kan ze wel aangeven waar het door komt. We zijn er nog niet, we zullen er nooit komen, maar ze kan meekomen met de groep.

Over gevaar....ja, je bent in gevaar, maar zo zie je het op dat moment niet. Iemand heeft hulp nodig, kan op de een of andere reden niet meer mee komen (angst, verwarring, niet meer weten hoe de dag verloopt, geen vertrouwen hebben in bepaalde begeleiding enzovoort). Je ziet de paniek bij die persoon, die persoon raakt je in je hart, je wil helpen. En ja, dat gaat gepaard met lichamelijk geweld, je wordt geschopt, geslagen, gebeten, geknepen, aan haren getrokken, je kleren worden kapot getrokken, je krijgt tafels, stoelen, servies, bestek, vazen, dvd-spelers, cd's, boeken enzovoort jouw kant op gegooid, maar daar is een reden voor. Het lukt die persoon niet meer, hij/zij weet het niet meer. Weggaan of negeren levert meestal alleen maar paniek op, zorgt voor minder vertouwen door de bewoner jouw kant op. Het kost letterlijk en figuurlijk bloed, zweet en tranen (en nog veel meer), maar het is het allemaal waard.

Ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is....

[ Bericht 1% gewijzigd door kvd op 19-01-2011 00:56:06 ]

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 23:30 schreef Flammie het volgende:

[..]

Hoe kan iemand met spontane moordbuien nou samen leven met andere mensen zonder dat het gevaarlijk is

door constant opletten van begeleiders. Buien weten in te schatten, signalen op te vangen, dingen daardoor voor te zijn, vertrouwensband kweken waardoor je dingen kan ombuigen in een bui.

Bah.. wat was ik mijzelf aan het opvreten over de kortzichtige, eenzijdige berichtgeving. Gelukkig vind ik hier op het forum een genuanceerder beeld van andere hulpverleners en zelfs een moeder, hulde.Ik werk zelf ook in een instelling waar enkele van dezelfde problematieken voorkomen, hoewel er niemand vast zit aan de muur denk ik wel dat dit soms niet ver er vanaf zit.
Ik vind dat het verhaal van de hulpverlener te weinig word belicht.. Ik heb menig collega met blauwe ogen, krassen over het hele lijf, bijtwonden etc gezien. Het beste zou idd een aantal sterke mannen zijn, maar waar haal je die vandaan?? 95% van de studenten op een sociale opleiding is vrouw, dus dan zouden alle mannen die voor dit vak worden opgeleid op dit soort casussen worden gezet. Niet haalbaar!
Wij doen allemaal ons best.. Maar na de zoveelste aanval is het lastig om vertrouwen te houden in de client.

Bedankt voor je lange verhaal maar ik mis wederom wat:

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 00:49 schreef kvd het volgende:

[..]

Het zal misschien een onsamenhangend verhaal worden, maar ik doe mn best. Zal het ook maar over 1 persoon hebben.
Ik kan alleen voor de mensen van mijn eigen groep praten, het is een instelling met meer van 450 VG, dus kan voor andere groepen niet praten. Ik heb op mijn groep 1 bewoonster (zowel verstandelijk gehandicapt en vermoeden van psychische problemen) die de complete boel verbouwde, mensen aanviel, weg liep, zich verhongerde, zich aanbood aan mannen enzovoort.

Hier mis ik hoe je ermee omging als ze mensen aanviel. In de isoleer neem ik aan? En wat als ze ook in de isoleer zichzelf nog beschadigt? Dan een dwangbuis? En wat als ze ook overal tegenaan gaat stompen en schoppen? Benen vastzetten? En wat als de dwangbuis nooit af kan omdat je dan gebeten wordt?? WAT doe je dan met zo'n persoon?

quote:

Toen zij op de groep kwam hebben we eerst niks gedaan, zelfs alle medicatie gestopt, terug gegaan naar haar basis, kijken wat ze dan deed.

Eerst niets gedaan. Hoe beschermde je dan de andere patiënten tegen haar. De andere patiënten waren bang voor haar. Hoe voorkwam je dat ze iemand vermoordde?

Stel je nu iemand als Brandon voor. Dat is iemand die megasterk is. Let op Mwanatabu's verhaal, zij vertelt dat haar kind op 5jarige leeftijd al met kasten kan smijten. Stel je voor hoe sterk zo iemand op z'n 18e is. Dat is Brandon nu. Iedere dag met hem vechten, lukt dat? Dat moet met 6 personen zoals Rudi al zei. Hou je dat vol met 6 personen zo iemand constant begeleiden?

[ Bericht 5% gewijzigd door Maanvis op 19-01-2011 01:16:49 ]

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:03 schreef Miriampje het volgende:
Bah.. wat was ik mijzelf aan het opvreten over de kortzichtige, eenzijdige berichtgeving. Gelukkig vind ik hier op het forum een genuanceerder beeld van andere hulpverleners en zelfs een moeder, hulde.Ik werk zelf ook in een instelling waar enkele van dezelfde problematieken voorkomen, hoewel er niemand vast zit aan de muur denk ik wel dat dit soms niet ver er vanaf zit.
Ik vind dat het verhaal van de hulpverlener te weinig word belicht.. Ik heb menig collega met blauwe ogen, krassen over het hele lijf, bijtwonden etc gezien. Het beste zou idd een aantal sterke mannen zijn, maar waar haal je die vandaan?? 95% van de studenten op een sociale opleiding is vrouw, dus dan zouden alle mannen die voor dit vak worden opgeleid op dit soort casussen worden gezet. Niet haalbaar!
Wij doen allemaal ons best.. Maar na de zoveelste aanval is het lastig om vertrouwen te houden in de client.

En weet je wat het vervelende is? 'Men' vind het blijkbaar normaal dat er eens een klap valt omdat deze mensen er tenslotte niks aan kunnen doen. Dat moest ik eens proberen, om mijn collega bij de koffieautomaat een hengst te verkopen. Ik weet zeker dat ik mijn boeltje kon gaan pakken.

Die bekende van me heeft eens geweigerd om bij te springen bij een bepaalde cliënt nadat hij een vuisthamer naar haar hoofd geslingerd had (gelukkig mis - meneer 'spaarde' hamers, dat werd toegelaten want hij mocht toch ook afleiding hebben ), vervolgens werd ze door het hele team scheef aangekeken en bij de groepsmanager geroepen.

In de praktijk heeft een agressieve client soms wel meerdere zorgverleners nodig.
1 iemand die met hem/haar werkt
1 iemand die achtervang is om te helpen bij fixaties oid
En de overige groepsleiding die ook op de groep werkt springt ook af en toe bij, waardoor andere clienten alleen gelaten moet worden.

Iemand goed behandelen komt veel handen... Dus veel geld!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:11 schreef Maanvis het volgende:
Bedankt voor je lange verhaal maar ik mis wederom wat:

[..]

Hier mis ik hoe je ermee omging als ze mensen aanviel. In de isoleer neem ik aan? En wat als ze ook in de isoleer zichzelf nog beschadigt? Dan een dwangbuis? En wat als ze ook overal tegenaan gaat stompen en schoppen? Benen vastzetten? En wat als de dwangbuis nooit af kan omdat je dan gebeten wordt?? WAT doe je dan met zo'n persoon?

[..]

Eerst niets gedaan. Hoe beschermde je dan de andere patiënten tegen haar. De andere patiënten waren bang voor haar. Hoe voorkwam je dat ze iemand vermoordde?

Stel je nu iemand als Brandon voor. Dat is iemand die megasterk is. Let op Mwanatabu's verhaal, zij vertelt dat haar kind op 5jarige leeftijd al met kasten kan smijten. Stel je voor hoe sterk zo iemand op z'n 18e is. Dat is Brandon nu. Iedere dag met hem vechten, lukt dat? Dat moet met 6 personen zoals Rudi al zei. Hou je dat vol met 6 personen zo iemand constant begeleiden?

Isoleer hebben we niet op het werk, dwangbuis ed ook niet.
Ze zat in het begin op haar kamer. Een lege kamer met alleen een bed, een klerenkast en gordijnen. Daar verbleef ze de hele dag, met deur open. Eerst niks meer doen dan alleen liggen op bed, totdat we dingen gingen vragen van haar. Als ze aanviel fixeren, rollenbollen op de grond, eerst bellen voor vervoer richting huis, richting haar kamer, later het blijven 'uitvechten' totdat de bui over was (wat dus een paar keer per dag, meer dan 1 uur per keer kon zijn)

En dit hielp bij haar, dit helpt bij meerdere personen op het werk. Uitgangspunt bij ons is dat veel wat vertoont wordt qua agressief gedrag veelal voortkomt uit angst of het niet meer weten. Isoleer, dwangbuizen, vastbinden ed leidt tot meer angst dus meer agressief gedrag, in extremere vorm. Dus vertrouwen winnen helpt een persoon meer, helpt het om de agressie minder te laten worden en uiteindelijk voor een groot gedeelte kan verdwijnen. Mits de randvoorwaarden ook goed zijn (juise medicatie, veilige omgeving enzovoort)

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:21 schreef Miriampje het volgende:
In de praktijk heeft een agressieve client soms wel meerdere zorgverleners nodig.
1 iemand die met hem/haar werkt
1 iemand die achtervang is om te helpen bij fixaties oid
En de overige groepsleiding die ook op de groep werkt springt ook af en toe bij, waardoor andere clienten alleen gelaten moet worden.

Iemand goed behandelen komt veel handen... Dus veel geld!

Voor Brandon heb je nog meer mensen nodig. Anders vermoordt ie mensen of zichzelf. Hoe ga je daar dan mee om? Constant vechten, dan is een tuigje toch beter?

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:22 schreef kvd het volgende:

[..]

Isoleer hebben we niet op het werk, dwangbuis ed ook niet.
Ze zat in het begin op haar kamer. Een lege kamer met alleen een bed, een klerenkast en gordijnen. Daar verbleef ze de hele dag, met deur open. Eerst niks meer doen dan alleen liggen op bed, totdat we dingen gingen vragen van haar. Als ze aanviel fixeren, rollenbollen op de grond, eerst bellen voor vervoer richting huis, richting haar kamer, later het blijven 'uitvechten' totdat de bui over was (wat dus een paar keer per dag, meer dan 1 uur per keer kon zijn)

En dit hielp bij haar, dit helpt bij meerdere personen op het werk. Uitgangspunt bij ons is dat veel wat vertoont wordt qua agressief gedrag veelal voortkomt uit angst of het niet meer weten. Isoleer, dwangbuizen, vastbinden ed leidt tot meer angst dus meer agressief gedrag, in extremere vorm. Dus vertrouwen winnen helpt een persoon meer, helpt het om de agressie minder te laten worden en uiteindelijk voor een groot gedeelte kan verdwijnen. Mits de randvoorwaarden ook goed zijn (juise medicatie, veilige omgeving enzovoort)

Al deze methodes die jij hier schetst hadden bij Brandon niet gewerkt. Brandon heeft geen angst of weet het even niet meer, Brandon heeft stemmen in zijn hoofd die hem vertellen dat ie nu iemand pijn moet doen. Zie ook het dossier dat bij Geenstijl staat wat ik hier even tevoren heb gequote. Dus hoe los je het dan op, en belangrijker, hoe voorkom je dat ie 1 van je andere cliënten of medewerkers vermoordt?

Maar je hebt geen isoleer en ook geen dwangbuis.
Misschien heel cru gezegd maar waarschijnlijk had je nu niet meer geleefd of in coma gelegen als je Brandon's begeleider was en toch op de gebruikelijke manier bleef werken.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:26 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Voor Brandon heb je nog meer mensen nodig. Anders vermoordt ie mensen of zichzelf. Hoe ga je daar dan mee om? Constant vechten, dan is een tuigje toch beter?

Maar wat bereik je met dat tuigje? In mijn ogen helemaal niks. Want zo te zien zit hij toch vaker in dat tuigje als der rudi zei. in ieder geval ook als moeder er is, en hij zei zelf dat hij altijd zo zit.
Het klinkt vreemd, maar ik zeg vechten. Vertrouwen kweken. Die jongen WIL wel dingen, maar het LUKT niet. Zoek uit waardoor het komt. Dan kan hij weer meedoen aan het leven daar en weer eens wat genieten. Want zo'n dag alleen in een kamer, dat wekt ook aardig wat agressie op

Wat ik in de praktijk zie is dat deze mensen door een volledig eigen ruimte geen contact met medeclienten krijgen. Maar wat ik ook zie is dat wanneer je laat zien dat je zijn aggressie aankunt het ook zal verminderen doordat hij zich veiliger voelt. Maar dan moeten de hulpverleners een lange adem hebben en voldoende middelen krijgen om sterk te staan. En dat is er denk ik in de casus Brandon niet.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:29 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Al deze methodes die jij hier schetst hadden bij Brandon niet gewerkt. Brandon heeft geen angst of weet het even niet meer, Brandon heeft stemmen in zijn hoofd die hem vertellen dat ie nu iemand pijn moet doen. Zie ook het dossier dat bij Geenstijl staat wat ik hier even tevoren heb gequote. Dus hoe los je het dan op, en belangrijker, hoe voorkom je dat ie 1 van je andere cliënten of medewerkers vermoordt?

Mijn bewoonster is schizofreen....we horen haar praten met meerdere stemmen, dus zal ook meerdere stemmen horen. Zij zal ook 'opdrachten' krijgenom dingen te doen. Over Brandon kan ik niet oordelen, ik heb zijn dossier niet, ik weet niet of hij angsten heeft.
Ik heb ook geen kant en klare oplossing, dit helpt bij haar en meerdere bewoners op het werk.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:31 schreef kvd het volgende:

[..]

Maar wat bereik je met dat tuigje? In mijn ogen helemaal niks. Want zo te zien zit hij toch vaker in dat tuigje als der rudi zei. in ieder geval ook als moeder er is, en hij zei zelf dat hij altijd zo zit.
Het klinkt vreemd, maar ik zeg vechten. Vertrouwen kweken. Die jongen WIL wel dingen, maar het LUKT niet. Zoek uit waardoor het komt. Dan kan hij weer meedoen aan het leven daar en weer eens wat genieten. Want zo'n dag alleen in een kamer, dat wekt ook aardig wat agressie op

Hij zit in het tuigje als z'n moeder er is omdat ie anders z'n moeder de ogen uitkrabt oid. Dan kun je er wel 6 mensen bij hebben staan die hem onder controle kunnen houden, maar dan is het hetzelfde effect als het tuigje zelf. Bovendien heeft ie met het tuigje privacy en veiligheid voor zichzelf, met die 6 mensen wordt het knokken.

Die randvoorwaarden zijn in veel instellingen onmogelijk: veel parttimers, stagieres, hoog verzuim, veel inval, hoge doorloop, met andere woorden alles behalve een stabiel, goed functionerend team.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:38 schreef kvd het volgende:

[..]

Mijn bewoonster is schizofreen....we horen haar praten met meerdere stemmen, dus zal ook meerdere stemmen horen. Zij zal ook 'opdrachten' krijgenom dingen te doen. Over Brandon kan ik niet oordelen, ik heb zijn dossier niet, ik weet niet of hij angsten heeft.
Ik heb ook geen kant en klare oplossing, dit helpt bij haar en meerdere bewoners op het werk.

Geloof Rudi maar, het tuigje is het einde van een lange reeks dingen die al zijn geprobeerd. Ook die dingen die jij aandraagt zijn al geprobeerd. Uiteindelijk blijft niets anders dan het tuigje meer over. Ik vind het zo naief om te denken dat voor alle gevallen een pasklare oplossing klaarligt. Die hebben ze bij de kliniek waarin Brandon zit echt wel geprobeerd. Bovendien heeft een rechter het bepaald niet de kliniek zelf. Dus het is niet een eenzijdige beslising geweest.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:38 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Hij zit in het tuigje als z'n moeder er is omdat ie anders z'n moeder de ogen uitkrabt oid. Dan kun je er wel 6 mensen bij hebben staan die hem onder controle kunnen houden, maar dan is het hetzelfde effect als het tuigje zelf. Bovendien heeft ie met het tuigje privacy en veiligheid voor zichzelf, met die 6 mensen wordt het knokken.

zowel in het tv programma als op geenstijl wordt aangegeven dat hij thuis zonder tuigje leefde, hij ging zelfs fietsen met stiefvader. Dus zo'n bezoekje kan waarschijnlijk best zonder tuigje, maar personeel zal het willen.
Bij geenstijl hebben ze het over neutraal blijven, niks laten merken, niet te veel informatie geven. Zo'n tuigje staat eigenlijk gelijk aan een laatste redmiddel. Geen agressie willen. Het tuigje moet om omdat het personeel hem eigenlijk niet aankan of de confrontatie niet aan wil. Dat voelt hij ook. Voelt zich daardoor onveilig, leidt tot gedrag dat ze niet willen zien.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 00:49 schreef kvd het volgende:
-knip-

Mooi.

Alleen vermoed ik dat zoiets bij Brandon niet werkt helaas.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:41 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Geloof Rudi maar, het tuigje is het einde van een lange reeks dingen die al zijn geprobeerd. Ook die dingen die jij aandraagt zijn al geprobeerd. Uiteindelijk blijft niets anders dan het tuigje meer over. Ik vind het zo naief om te denken dat voor alle gevallen een pasklare oplossing klaarligt. Die hebben ze bij de kliniek waarin Brandon zit echt wel geprobeerd. Bovendien heeft een rechter het bepaald niet de kliniek zelf. Dus het is niet een eenzijdige beslising geweest.

ik denk niet dat er een pasklare oplossing is. Jij vraagt aan mij hoe wij het hebben gedaan, ik geef mijn mening en ook mijn visie. Weet dat het niet bij iedereen zal werken. Kan alleen zeggen dat er bij ons meerdere goede resultaten mee zijn...niet meer, niet minder. Wat er met Brandon allemaal is gebeurd daar ben ik heel benieuwd naar. Wil er graag meer over horen, maar dat is tot nu toe nog niet helemaal gebeurd. En zal ook niet gebeuren aangezien hij nu 'beroemd' is en het niet zo anoniem meer kan gebeuren.

En die rechter...vrijheidsbeperking, heeft niks gezegd over een tuigje...

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:43 schreef kvd het volgende:

[..]

zowel in het tv programma als op geenstijl wordt aangegeven dat hij thuis zonder tuigje leefde, hij ging zelfs fietsen met stiefvader. Dus zo'n bezoekje kan waarschijnlijk best zonder tuigje, maar personeel zal het willen.
Bij geenstijl hebben ze het over neutraal blijven, niks laten merken, niet te veel informatie geven. Zo'n tuigje staat eigenlijk gelijk aan een laatste redmiddel. Geen agressie willen. Het tuigje moet om omdat het personeel hem eigenlijk niet aankan of de confrontatie niet aan wil. Dat voelt hij ook. Voelt zich daardoor onveilig, leidt tot gedrag dat ze niet willen zien.

Hij leefde inderdaad zonder tuigje -- maar toen was ie 14.
Nu is Brandon zo gevaarlijk geworden dat het tuigje nodig is zelfs bij zijn moeder, en dus is het idd het laatste redmiddel. Het is een situatie waarbij het kiezen of delen is; Of Brandon vermoordt iemand, of hij zit in het tuigje.

Gepruts van een zorginstelling waar we allemaal een hoop voor betalen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:48 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Hij leefde inderdaad zonder tuigje -- maar toen was ie 14.
Nu is Brandon zo gevaarlijk geworden dat het tuigje nodig is zelfs bij zijn moeder, en dus is het idd het laatste redmiddel. Het is een situatie waarbij het kiezen of delen is; Of Brandon vermoordt iemand, of hij zit in het tuigje.

weet je, iedereen heeft er een andere mening over. Op de tv wordt een bepaald beeld geschetst (zielige Brandon), rudi geeft inside-informatie, maar die is ongetwijfeld ook gekleurd. Hij staat achter hoe het nu gaat, maar andere mensen op de instelling staan er niet achter, die trekken nu aan de bel.
Wij weten niet wat er allemaal precies is gebeurd, is gedaan. Dus we kunnen niet zeggen of het goed is of slecht wat er nu gebeurd. Of alles wel is gedaan....laten we het iig wel hopen

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:54 schreef kvd het volgende:

[..]

weet je, iedereen heeft er een andere mening over. Op de tv wordt een bepaald beeld geschetst (zielige Brandon), rudi geeft inside-informatie, maar die is ongetwijfeld ook gekleurd. Hij staat achter hoe het nu gaat, maar andere mensen op de instelling staan er niet achter, die trekken nu aan de bel.
Wij weten niet wat er allemaal precies is gebeurd, is gedaan. Dus we kunnen niet zeggen of het goed is of slecht wat er nu gebeurd. Of alles wel is gedaan....laten we het iig wel hopen

nou, klopt ook wel, maar jij deed hiervoor net alsof je een andere oplossing zag terwijl uit de verhalen die je hier plaatst blijkt dat je alleen met cliënten hebt gewerkt die veel minder ver heen zijn dan Brandon. Waar ik bang voor ben is dat de politiek eist dat het tuigje af gaat (volgens de PVDA moest dat vanavond al), en dat er vervolgens doden vallen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:58 schreef Maanvis het volgende:

[..]

nou, klopt ook wel, maar jij deed hiervoor net alsof je een andere oplossing zag terwijl uit de verhalen die je hier plaatst blijkt dat je alleen met cliënten hebt gewerkt die veel minder ver heen zijn dan Brandon. Waar ik bang voor ben is dat de politiek eist dat het tuigje af gaat (volgens de PVDA moest dat vanavond al), en dat er vervolgens doden vallen.

dan heb je mij niet goed begrepen. Er werd mij gevraagd wat wij hebben gedaan met soortgelijke gevallen. En neem van mij aan, het zijn wel 'Brandons' die er bij mij op het werk bijzitten, er is een wachtlijst bij ons van mensen waarbij ze in andere instellingen niet meer weten wat ze er mee aanmoeten. Dus het zijn niet de lichtere gevallen, maar de uitbehandelde personen van andere instellingen. Niet de lieve schattige mongolen, maar de zwaardere gevallen.

en dit gezegd hebbende...ik ga naar bed...

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 02:07 schreef kvd het volgende:

[..]

dan heb je mij niet goed begrepen. Er werd mij gevraagd wat wij hebben gedaan met soortgelijke gevallen. En neem van mij aan, het zijn wel 'Brandons' die er bij mij op het werk bijzitten, er is een wachtlijst bij ons van mensen waarbij ze in andere instellingen niet meer weten wat ze er mee aanmoeten. Dus het zijn niet de lichtere gevallen, maar de uitbehandelde personen van andere instellingen. Niet de lieve schattige mongolen, maar de zwaardere gevallen.

en dit gezegd hebbende...ik ga naar bed...

Sorry maar de 2 voorbeelden die je opnoemde waren vrouwn, geen levensgevaarlijke brandons. Misschien heb je nog voorbeelden van de brandons in de instelling waar je werkt?

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 22:30 schreef Mwanatabu het volgende:
Overigens om een beeld te krijgen met wat voor mensen ze in deze tak van de zorg soms te maken krijgen: mijn turfje van bijna 10 kreeg het voor elkaar om een "vandaalbestendige" woonvorm een aantal keer flink te verrassen.

In de eerste week na aflevering van het gloednieuwe speciaal voor gehandicapten ontworpen stond hij ineens op de brandtrap, raakte kwijt in een spleet van een centimeter of 15 in de tuin, liet het brandalarm afgaan en ontsnapte. En dat terwijl het personeel heel erg goed oplette.

Hij kwam regelmatig in flarden aan op de dagbesteding omdat hij onderweg zijn kleding aan repen scheurde. Behang, beddegoed en pyama idem. En dan heb ik het niet eens gehad over de schilderijen met diverse lichaamsuitscheidingen op waar hij bij kan.

Toen hij nog thuis woonde leek ons huis op Fort Knox: overal sloten en knipjes en dan nog zag hij soms kans ons hartverzakkingen te bezorgen door bijvoorbeeld zijn neus kapot te bonken tegen de muur om met het bloed te gaan zitten spelen in bed totdat een van ons even ging kijken (verdachte stilte...) om uit te glijden in een plas bloed of omdat hij zijn klerenkast even door zijn kamer tiefde. Toen was hij 5.

Tot nu toe bijna alleen maar lieve betrokken zorgverleners meegemaakt, op die ene muts na die niet inzag dat hij verstandelijk zo'n 2 jaar oud was en hem wilde straffen voor het echoën van het woord "kankerhoer" van een oudere huisgenoot. Toen had hij zichzelf ook een bloedneus bezorgd door met een tafel te gooien. Schrokken ze toch wel een beetje van.

Geen idee wat er mogelijk is in het geval van Brandon, maar ik kan me niet voorstellen dat daar ineens monsters voor zorgen (zie posts van Der Rudi, het geval ligt dus genuanceerder) die het niet anders zouden willen of die hem even voor het gemak 3 jaar lang vastbinden.

Wat ik wel weet, is dat de mogelijkheden voor de begeleiders door de bezuinigingen in rap tempo achteruit aan het gaan zijn. Ook ik heb een brief gekregen dat een deel van het personeel wat zorgt voor mijn zoon wegbezuinigd gaat worden, en 5 jaar geleden was er ook al een bezuinigingsronde ten koste van de geestelijke gehandicapten. Toen kreeg ik een brief dat de voltijdse indicatie van mijn zoon wel met een dag minder af zou kunnen want dan werden de wachtlijsten sneller weg te werken. Je broek zakt ervan af en ik zit nu al in de stress wat betreft de verlenging van zijn indicatie over een paar maanden want het kan alleen maar minder worden.

Enorme dikke knuf. En ik ken meer moeders die een beetje onzeker worden van die bezuinigingen. Hier moet je juist niet op bezuinigen.

Het jochie is nog maar 18 jaar , wacht maar een paar jaar dan worden ze nog sterker.

Het feit dat iemand zo kan doordraaien komt toch echt door de omgeving, in dit geval dus de zorginstelling. Stel je eens voor hoe bedreigend de omgeving moet overkomen willen mensen zo door het lint gaan.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 02:22 schreef Piet_Piraat het volgende:

[..]

Gewoon alle uitwassen laten bestaan is de keuze die we gemaakt hebben, daar hangt ook een prijskaartje aan.

Ja, ik denk ook dat we blij en dankbaar mogen zijn dat er ook mensen zijn met een hoog EQ

Wanneer je een mens bewust de dood in wenst omdat het niet volledig meedraait en hup nodig heeft? Dan mis je toch ook wat naar mijn mening en verschil je niet veel van een Brandon die het dan weer niet bewust doet.

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 18:38 schreef mootie het volgende:

[..]

Wat ik ook niet snap, waarom moet die kamer leeg zijn, als hij toch maar 1,5 m spelingsruimte heeft. Dan kun je toch nog steeds de muren opfleuren, een tv neerzetten, gewoon iets doen om de ruimte leefbaar te maken.

tv was aanwezig, stond achter een raam, en de muren opfleuren? Zeker met zo een leuk printbehangetje, wordt hij rustig van.


Beetje hypocriet hoe zijn moeder reageerde in de uitzending. Huilen, huilen, huilen dat het mensonterend is (ja ok, dat is het in principe ook) maar zodra ze in dezelfde kamer als Brandon is en hij zich bukt met de rug naar haar toe (zonder fixatie) vraagt ze wel met een bange stem of hij geen rare dingen gaat doen. Dat zegt toch wel genoeg denk ik? Zijn eigen moeder is bang voor hem als hij los is.
Mensen geloven niet dat er om een klein vrouwtje van veertig kilogram zeker vier mensen nodig zijn om haar in bedwang te houden als ze doorflippen. Wat denk je dat je bij een volwassen man van 100kg nodig is?
Tuurlijk, mensen worden een stuk behandelbaarder als je vertrouwen in diegene hebt en dat ook laat merken, positief en open benaderen. Maar helaas is er voor sommige mensen geen andere oplossing.

Daarnaast is er ook nog inderdaad tekort aan kundig personeel. Tijdens mijn stage in de GGZ liep ik stage op een afdeling waar je controle moest houden over 23 mensen, alleen. De dagen dat ik stage liep stond je er dus met twee mensen omdat ik boventallig stond, maar dat was dus eigenlijk niet de normale situatie. Nou waren dit wel zeer zelfstandige mensen die bijna geen lichamelijke zorg/hulp nodig hadden, maar geestelijk was ik na een dienst altijd helemaal kapot. Die mensen zitten daar, de meeste geen contact meer met familie, geen werk, geen ritme wat ze zelf willen, zij willen ook eens een normaal gesprek voeren. Op sommige dagen moest een collega waar ik dan mee samen stond onder werktijd ook nog eens naar een verplichte cursus, dan stond ik alleen en moest ik soms ook alleen de overdracht doen. Ik vond het niet erg op dat moment, maar als je achteraf gaat nadenken ben je blij dat er niets gebeurd is en ik nooit mijn pieper heb hoeven te gebruiken.
Ik moet nog steeds de eerste persoon tegen komen die zijn aandacht over 23 personen evenredig kan verdelen. Het ergste is dat er ook nog in die tijd een of andere manager alle afdelingen kwam analyseren op teveel aan personeel, kijken of het aantal uren aan bezetting niet nog meer omlaag kon per week. Ben blij dat ik dat niet meer meegemaakt heb.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 00:54 schreef kvd het volgende:

[..]

door constant opletten van begeleiders. Buien weten in te schatten, signalen op te vangen, dingen daardoor voor te zijn, vertrouwensband kweken waardoor je dingen kan ombuigen in een bui.

uhu of je zet hem gewoon vast zodat de andere mensen zich wel veilig voelen. Opgelost. 6 man op 1 persoon zetten... wat een efficientie zeg
En die moeder moet nog wat meer janken; ze kon hem zelf ook niet aan thuis en dan vinden ze t gek dat ze de zware maatregelen treffen omdat dit een zwaar geval is. Anders mag ze hem weer thuis hebben kijken hoe hard ze dan jankt

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:38 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Hij zit in het tuigje als z'n moeder er is omdat ie anders z'n moeder de ogen uitkrabt oid. Dan kun je er wel 6 mensen bij hebben staan die hem onder controle kunnen houden, maar dan is het hetzelfde effect als het tuigje zelf. Bovendien heeft ie met het tuigje privacy en veiligheid voor zichzelf, met die 6 mensen wordt het knokken.

Misschien is het wel een geheim experiment van het ministerie van defensie hoe je mensen het beste kan martelen en gek maken.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 02:28 schreef machtpen het volgende:
Het jochie is nog maar 18 jaar , wacht maar een paar jaar dan worden ze nog sterker.

Het feit dat iemand zo kan doordraaien komt toch echt door de omgeving, in dit geval dus de zorginstelling. Stel je eens voor hoe bedreigend de omgeving moet overkomen willen mensen zo door het lint gaan.

Zie het kind van Mwanatabu. Die was 5 en gooide thuis met de klerenkast. Denk je nou echt dat dat door de omgeving kwam?

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 02:48 schreef Piet_Piraat het volgende:

[..]

Die zorginstelling worden ze gedumpt wanneer de ouders het niet meer zien zitten.

Er zijn ook ouders die erkennen dat ze de opvoeding van een probleemkind niet aankunnen, en ze daarom bijvoorbeeld in combinatie met jeugdzorg, uit huis plaatsen. Daar krijgen die kinderen wel de regelmaat, orde en aandacht die ze in een normaal gezin soms niet genoeg kunnen krijgen. Zijn dat dan slechte ouders omdat ze hem niet op kunnen voeden, of goede ouders, omdat ze hun eigen tekortkomingen onderkennen en niet aan blijven modderen?

Mijn zus heeft in 1 van haar groepen 2 broers met allebei zwaar ADHD, en een paar aandoeningen uit het autistische spectrum. Die moeder had nog 1 gezond/normaal kind, en een man met ADHD. Die zag dat haar ene gezonde kind in de knel kwam, omdat zij in haar eentje dat hele huishouden draaiende moest houden, inclusief haar man. Die heeft dus in samenwerking met jeugdzorg ervoor gekozen om die 2 zoons uit huis te plaatsen, en daar hadden ze allemaal baat bij.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 01:13 schreef Coelho het volgende:

[..]

En weet je wat het vervelende is? 'Men' vind het blijkbaar normaal dat er eens een klap valt omdat deze mensen er tenslotte niks aan kunnen doen. Dat moest ik eens proberen, om mijn collega bij de koffieautomaat een hengst te verkopen. Ik weet zeker dat ik mijn boeltje kon gaan pakken.

Die bekende van me heeft eens geweigerd om bij te springen bij een bepaalde cliënt nadat hij een vuisthamer naar haar hoofd geslingerd had (gelukkig mis - meneer 'spaarde' hamers, dat werd toegelaten want hij mocht toch ook afleiding hebben ), vervolgens werd ze door het hele team scheef aangekeken en bij de groepsmanager geroepen.

Helaas, dat ís inderdaad normaal bij extreme gevallen. Deze mensen kunnen er zelf niks aan doen dat ze dit soort dingen doen. Met de juiste medicatie/behandeling kan het gestuurd en verminderd worden, maar wat als die nog niet gevonden is? Wat als na 100 pogingen blijkt dat niks werkt? Wat als zo iemand niet eens het verband tussen zijn daad en de straf die erop volgt?

Dan neem ik mijn hoed af voor het personeel dat er nog iets van probeert te maken maar snap ik het ook zeker als personeel het niet meer aan durft met een cliënt, zeker niet als deze hamers mag sparen.

Let wel, ik zeg niet dat de "oplossing" voor Brandon een goede is. Het is waarschijnlijk een werkbare gebleken die voor de lange termijn eigenlijk niet voldoet, maar er is geen alternatief (gevonden).

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 08:48 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Helaas, dat ís inderdaad normaal bij extreme gevallen. Deze mensen kunnen er zelf niks aan doen dat ze dit soort dingen doen. Met de juiste medicatie/behandeling kan het gestuurd en verminderd worden, maar wat als die nog niet gevonden is? Wat als na 100 pogingen blijkt dat niks werkt? Wat als zo iemand niet eens het verband tussen zijn daad en de straf die erop volgt?

Dan neem ik mijn hoed af voor het personeel dat er nog iets van probeert te maken maar snap ik het ook zeker als personeel het niet meer aan durft met een cliënt, zeker niet als deze hamers mag sparen.

Let wel, ik zeg niet dat de "oplossing" voor Brandon een goede is. Het is waarschijnlijk een werkbare gebleken die voor de lange termijn eigenlijk niet voldoet, maar er is geen alternatief (gevonden).

En dat is ook wat de inspectie heeft geconcludeerd bij mijn weten. Ja is een extreme maatregel, maar in dit specifieke geval, de enige werkbare. Die politici moeten niet proberen te scoren over de rug van die arme jongen. Zij zijn geen experts in dit geval.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 02:48 schreef Piet_Piraat het volgende:

[..]

Die zorginstelling worden ze gedumpt wanneer de ouders het niet meer zien zitten.

Gedumpt, gedumpt... Je kunt je kind echt niet met een koffertje afzetten en zwaaiend wegrijden hoor. Er zit een heel voortraject aan vast.

Je hebt ten eerst een indicatie nodig voor zo'n uithuisplaatsing. Die worden echt niet per dozijn uitgeschreven, je moet echt goed kunnen aantonen dat je het nodig hebt. Papierwerk in het kwadraat dus. Als je die indicatie dan eenmaal hebt, zit je kind er nog niet. Er moet ergens plek zijn en plekken zijn schaars.

Dan heb je meestal alleen nog maar een tijdelijke plaatsing zodat je van daaruit verder kunt gaan kijken. Iemand kan maximaal een jaar op zo'n tijdelijke plek verblijven geloof ik. Binnen dat jaar moet dus een permanente plek gevonden worden en dan ook nog een goede plek. En oh ja, daarvoor is ook weer een indicatie nodig.

Ik heb inmiddels net zoveel papierwerk van hem liggen als hij lang is.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 00:49 schreef kvd het volgende:

[..]

Het zal misschien een onsamenhangend verhaal worden, maar ik doe mn best. Zal het ook maar over 1 persoon hebben.
Ik kan alleen voor de mensen van mijn eigen groep praten, het is een instelling met meer van 450 VG, dus kan voor andere groepen niet praten. Ik heb op mijn groep 1 bewoonster (zowel verstandelijk gehandicapt en vermoeden van psychische problemen) die de complete boel verbouwde, mensen aanviel, weg liep, zich verhongerde, zich aanbood aan mannen enzovoort.
Toen zij op de groep kwam hebben we eerst niks gedaan, zelfs alle medicatie gestopt, terug gegaan naar haar basis, kijken wat ze dan deed. Langzaam aan zijn we dingen van haar gaan 'vragen', want zo gebeurde er niks met haar, zat alleen op een kamertje, deed totaal niks. Dus keuzes gaan geven, wil je tekenen, wil je muziek luisteren enzovoort. Dat is uitbereid. Bij ons heeft iedereen een 'taak' (denk aan huishoudelijke taken) of een 'baan', net zoals in het echte leven (wij doen niet aan werkelozen ), Dus zij heeft ook een 'baan' gekregen. Met hangen en wurgen geprobeerd, steeds met 1 persoon begeleiding, wel een achterban voor als het echt niet meer ging. Toen die 'baan' spaak liep en andere 'baan' gezocht. Steeds met 1 begeleider en 1 achterbanbegeleider, die op een afstandje mee ging en kon ingrijpen als het niet meer ging. Het was echt vechten vechten vechten. Haar dan constant in bedwang moeten houden, soms met 4 tot 6 man (en dan hebben we het over een jonge vrouw van toen ongeveer 40 kg). Bellen voor een vervoermiddel zodat ze naar haar kamer kon worden gereden waar ze konn uitrazen (en dat was soms alleen maar naakt op de grond liggen). Zodra het over was weer aan het werk of deur op haar kamer open en muziek luisteren, zingen, dansen, tekenen enzovoort. Ondanks het aanvalgevaar wel die deur openhouden, want de afzondering deed haar geen goed. Ze wilde wel meedoen, maar het lukte haar niet. De deur open gaf toch nog wat groepsgevoel, ze hoorde en zag de rest wel. Medicatie is langzaam aan weer wat opgebouwd, wat veranderd, iets meer, iets minder, ofwel een zoektocht (na 2 jaar nog steeds, want het ene moment gaat het goed, het volgende moment minder). Gezocht naar een juiste werkgroep voor haar, niet te veel prikkels, wel flink werken, dat deed haar goed, ze heeft graag een taak en is daar ook trots op.
We hebben veel met haar over de grond liggen rollebollen op momenten dat zij het niet meer kon, en dan heb ik het echt over 3 keer per dag 1 tot 1,5 uur. Net zolang tot ze gekalmeerd was, tot ze 'zichzelf' weer was (ik had altijd het idee dat ze door de duivel was bezeten op zo'n moment). De hele tijd praten, alles zonder afkeuring. Haar laten weten dat we blij zijn met haar.
We hebben haar steeds meer in de groep laten komen. Zij was bang voor de anderen maar de anderen waren ook bang voor haar (logisch, werden aangevallen), maar ze moesten toch aan elkaar wennen. Steeds langere momenten meedoen, gevolgd door 'oplaadmomenten' op haar kamer. Kamer ook steeds meer een kamer gemaakt (van een kaal kamertje naar een echte meidenkamer)
De combinatie van medicatie, het vechten (hierdoor is hoe vreemd het klinkt een vertrouwensband onstaan, ze weet dat we haar willen helpen), het werk, de erkenning, het meedoen en de oplaadmomenten heeft ervoor gezorgd dat het beter gaat.
Qua personeel, we waren toen gedurende de dag (7.30 tot 22.30) met 4 diensten, waarvan 1 dienst compleet op haar gericht. die dienst had je ook maar 1 keer in de week, lichamelijk was je echt gesloopt na zo'n dag. We konden toen veel gebruik maken van ondersteunende diensten die te hulp schoten als we belden. Nu doen we het met 3 diensten op een dag, op bijzondere dagen/met bijzondere gebeurtenissen met 3,5 of 4, dus heel minimaal. (groep van 9 bewoners, verdeeld in 2 groepen, 2 begeleiders overdag, 1 's avonds). Als het niet goed gaat kunnen we altijd voor hulp bellen.
Er zijn nog steeds momenten dat ze anderen aanvalt, maar ze weet dat dat niet goed is, biedt op haar manier excuses aan. Als het echt goed met haar gaat , kan ze zelf aangeven wanneer het te moeilijk wordt (meestal met veel mensen, veel geluiden), waardoor we extra oplaadmomenten kunnen inlassen. Als er een halfbakken poging wordt ondernomen is een 'dat doen we niet op.....'al voldoende. Als er een heelbakken poging is gedaan vragen waar dat door kwam, meestal kan ze wel aangeven waar het door komt. We zijn er nog niet, we zullen er nooit komen, maar ze kan meekomen met de groep.

Over gevaar....ja, je bent in gevaar, maar zo zie je het op dat moment niet. Iemand heeft hulp nodig, kan op de een of andere reden niet meer mee komen (angst, verwarring, niet meer weten hoe de dag verloopt, geen vertrouwen hebben in bepaalde begeleiding enzovoort). Je ziet de paniek bij die persoon, die persoon raakt je in je hart, je wil helpen. En ja, dat gaat gepaard met lichamelijk geweld, je wordt geschopt, geslagen, gebeten, geknepen, aan haren getrokken, je kleren worden kapot getrokken, je krijgt tafels, stoelen, servies, bestek, vazen, dvd-spelers, cd's, boeken enzovoort jouw kant op gegooid, maar daar is een reden voor. Het lukt die persoon niet meer, hij/zij weet het niet meer. Weggaan of negeren levert meestal alleen maar paniek op, zorgt voor minder vertouwen door de bewoner jouw kant op. Het kost letterlijk en figuurlijk bloed, zweet en tranen (en nog veel meer), maar het is het allemaal waard.

Ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is....

Ik kan alleen maar zeggen: hulde
Wat een geduld en toewijding!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 08:48 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Helaas, dat ís inderdaad normaal bij extreme gevallen. Deze mensen kunnen er zelf niks aan doen dat ze dit soort dingen doen. Met de juiste medicatie/behandeling kan het gestuurd en verminderd worden, maar wat als die nog niet gevonden is? Wat als na 100 pogingen blijkt dat niks werkt? Wat als zo iemand niet eens het verband tussen zijn daad en de straf die erop volgt?

Dan neem ik mijn hoed af voor het personeel dat er nog iets van probeert te maken maar snap ik het ook zeker als personeel het niet meer aan durft met een cliënt, zeker niet als deze hamers mag sparen.

Let wel, ik zeg niet dat de "oplossing" voor Brandon een goede is. Het is waarschijnlijk een werkbare gebleken die voor de lange termijn eigenlijk niet voldoet, maar er is geen alternatief (gevonden).

Ik ben het helemaal met je eens, dit is geen situatie van goed en fout, dit is een situatie die altijd verliezers kent op het moment dat we de 'oplossing' gaan spiegelen aan hetgeen dat we in onze maatschappij 'normaal' vinden.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 08:48 schreef Mwanatabu het volgende:
-knip-

Ik ben blij dat er mensen zoals jij zijn, ik zou het niet kunnen en nog minder willen.

Lekker staaltje journalistiek weer, heel diepgravend ook, gewoon over laten aan de professionals. Natuurlijk zijn er veel misstanden in de zorg maar dit is er geen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 08:48 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Helaas, dat ís inderdaad normaal bij extreme gevallen. Deze mensen kunnen er zelf niks aan doen dat ze dit soort dingen doen. Met de juiste medicatie/behandeling kan het gestuurd en verminderd worden, maar wat als die nog niet gevonden is? Wat als na 100 pogingen blijkt dat niks werkt? Wat als zo iemand niet eens het verband tussen zijn daad en de straf die erop volgt?

Dan neem ik mijn hoed af voor het personeel dat er nog iets van probeert te maken maar snap ik het ook zeker als personeel het niet meer aan durft met een cliënt, zeker niet als deze hamers mag sparen.

Let wel, ik zeg niet dat de "oplossing" voor Brandon een goede is. Het is waarschijnlijk een werkbare gebleken die voor de lange termijn eigenlijk niet voldoet, maar er is geen alternatief (gevonden).

Eens.
Vond het zeer mooi verwoord vanochtend in het praatprogramma op nl1.
Diegene met de grootste bek op dit moment weten er het minst van.
Daar kwam het op neer iig.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 09:13 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Eens.
Vond het zeer mooi verwoord vanochtend in het praatprogramma op nl1.
Diegene met de grootste bek op dit moment weten er het minst van.
Daar kwam het op neer iig.

Dat komt helaas wel vaker voor. Met het hele rekeningrijden debat via de media, kregen de diverse politici en vrachtwagenchauffeurs meer tijd op tv dan de experts die eea konden onderbouwen met computermodellen en jarenlange ervaring en deskundigheid.

Overigens heb ik mijn zus wel eens horen verzuchtten dat zij in de jeugdzorg grofweg 1 op de 10 cliënten zover op weg kunnen helpen dat die een goede toekomst tegemoed gaan, en dat er in veel gevallen toch een probleem opdoemt in de toekomst. Zij hield zich vast aan die ene van de 10. Ik zou het niet kunnen iig.

Er zijn alleen maar verliezers in deze 'zaak.' Ik kan me niet voorstellen dat een begeleider het leuk en fijn vindt zoals Brandon leeft. Ik ga ervan uit dat iedereen zijn best doet binnen de middelen en mogelijkheden die er zijn.

Het enige positieve aan deze hele zaak is dat er weer een gesproken wordt over de verstandelijk gehandicapte zorg.

Misschien dat er beseft wordt dat bezuinigen toch niet het gewenste resultaat heeft en dat het belang van de cliënt in het geding komt door het de verschraling van de zorg.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 09:21 schreef fruityloop het volgende:
Overigens heb ik mijn zus wel eens horen verzuchtten dat zij in de jeugdzorg grofweg 1 op de 10 cliënten zover op weg kunnen helpen dat die een goede toekomst tegemoed gaan, en dat er in veel gevallen toch een probleem opdoemt in de toekomst. Zij hield zich vast aan die ene van de 10. Ik zou het niet kunnen iig.

Hangt denk ik van het soort Jeugdzorg af. Er zijn een heleboel mensen die zelf aankloppen bij Jeugdzorg voor hulp en begeleiding waarmee het daarna goed gaat. Bij de extreme gevallen zoals bij misbruik en zware stoornissen zal het succespercentage flink minder zijn ja...

quote:

Op dinsdag 18 januari 2011 18:31 schreef Heroinjunk het volgende:

[..]

Je kunt nooit met zekerheid zeggen of hij iemand aan zal vallen, het spijt me zeer hoor. En wat moet je dan? Iedereen maar vastbinden die een stoornis heeft? Of zullen we ze maar meteen een spuitje geven, dan zijn we ze er meteen vanaf?

Waarom mogen autisten wel los lopen dan? Weet je wat die doen? Die gooien een tafel door je kop heen als je niet oplet. Zullen we die dan ook maar een spuitje geven?

Misschien moet je hem een tijdje in huis nemen?

Eigenlijk zouden sommige mensen voorwaardelijk hun internetverbinding moeten kwijtraken.
Als je toch leest wat sommige mensen allemaal uitkramen op sites als telegraaf.nl, ik quote even 1 dingetje:

"De verantwoordelijken nu arresteren en vervolgen!"

Echt, hoor dan snap je er geen hol van wat een schandalige reacties her en der.

Stukje riooljournalistiek dit. De moeder van een vriend werkt daar, en zegt dat hij elke dag onder begeleiding van 4 man naar buiten mag. Ook heeft hij 2 jaar geleden een appartement gekregen, waar hij voor 1 1/2 ton schade heeft verricht. En dan nu een beetje zielig gaan lopen doen, hou toch op

Ook wordt er ten onrechte naar bepaalde instellingen gewezen, in het item wordt het CCE bepaalde verantwoordelijkheid toegedicht terwijl zij al tijden hun handen van de zaak hadden getrokken in de veronderstelling dat het goed ging. Vanuit 's Heerenloo is nooit meer teruggekoppeld wat er aan de hand was.
Waarschijnlijk is de doorstroom van betrokken personeel zodanig dat men nu totaal niet meer weet wat er een paar jaar terug gespeeld heeft. Dat wil ook zeggen dat men daar de moeite niet neemt om zijn dossier goed door te nemen.

Elk mens, maakt niet uit hoe gewelddadig of beperkt ze zijn, heeft het recht zo humaan mogelijk te leven. Als het voor deze jongen betekent dat hij alleen maar humaan kan leven met 6 man constante begeleiding in een klein kamertje met niets erin omdat hij toch alles sloopt...So be it. Dan betaal ik wel meer belasting.

Natuurlijk is het makkelijker om dit soort mensen maar 'op te ruimen' door euthanasie toe te passen. Maar dat is niet wat je moet willen. Hij is een last voor de maatschappij, maar niet moedwillig. Hij weet niet beter. Kan je hem niet kwalijk nemen. Ik vind dat we voor iedereen moeten zorgen, maakt niet uit hoeveel zorg ze nodig hebben.

Als ik het lees en hoor snap ik wel dat ie in dat ding zit.
Maar het duurt te lang.
Het is werkbaar voor het personeel, maar onleefbaar voor brandon.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 11:46 schreef Mystikvm het volgende:
Elk mens, maakt niet uit hoe gewelddadig of beperkt ze zijn, heeft het recht zo humaan mogelijk te leven. Als het voor deze jongen betekent dat hij alleen maar humaan kan leven met 6 man constante begeleiding in een klein kamertje met niets erin omdat hij toch alles sloopt...So be it. Dan betaal ik wel meer belasting.

Natuurlijk is het makkelijker om dit soort mensen maar 'op te ruimen' door euthanasie toe te passen. Maar dat is niet wat je moet willen. Hij is een last voor de maatschappij, maar niet moedwillig. Hij weet niet beter. Kan je hem niet kwalijk nemen. Ik vind dat we voor iedereen moeten zorgen, maakt niet uit hoeveel zorg ze nodig hebben.

Hij is niet de enige die zo is ben ik bang.
Dus dat betekend dat mensen van hun eigenlijke werk gehaald moeten worden om 1! persoon in bedwang te kunnen houden, 24/7.
Dat is een illusie en totaal niet realistisch.
Die jongen kan op dit moment niet de zorg krijgen die hij behoort te hebben.
Dat is zeer erg voor hem en voor iedereen die met 'm werkt, maar zo is het nou eenmaal.
Door de zorg af te pakken van andere mensen dupeer je meer mensen mee dan 1 persoon.
Hard, maar zo werkt het helaas wel.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 11:46 schreef Mystikvm het volgende:
Elk mens, maakt niet uit hoe gewelddadig of beperkt ze zijn, heeft het recht zo humaan mogelijk te leven. Als het voor deze jongen betekent dat hij alleen maar humaan kan leven met 6 man constante begeleiding in een klein kamertje met niets erin omdat hij toch alles sloopt...So be it. Dan betaal ik wel meer belasting.

Natuurlijk is het makkelijker om dit soort mensen maar 'op te ruimen' door euthanasie toe te passen. Maar dat is niet wat je moet willen. Hij is een last voor de maatschappij, maar niet moedwillig. Hij weet niet beter. Kan je hem niet kwalijk nemen. Ik vind dat we voor iedereen moeten zorgen, maakt niet uit hoeveel zorg ze nodig hebben.

Hij hoeft alleen maar vast als begeleiding bij hem in de kamer komt. Anders niet.
Er wordt toch alleen maar bezuinigd op de GGZ, is namelijk allemaal flauwekul volgens het kabinet.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 09:06 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Ik kan alleen maar zeggen: hulde
Wat een geduld en toewijding!

Letterlijke quote van "Suske en Wiske en de Efteling Elfjes"

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 12:12 schreef Flammie het volgende:

[..]

Letterlijke quote van "Suske en Wiske en de Efteling Elfjes"

Watte?

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 11:54 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Hij is niet de enige die zo is ben ik bang.
Dus dat betekend dat mensen van hun eigenlijke werk gehaald moeten worden om 1! persoon in bedwang te kunnen houden, 24/7.
Dat is een illusie en totaal niet realistisch.
Die jongen kan op dit moment niet de zorg krijgen die hij behoort te hebben.
Dat is zeer erg voor hem en voor iedereen die met 'm werkt, maar zo is het nou eenmaal.
Door de zorg af te pakken van andere mensen dupeer je meer mensen mee dan 1 persoon.
Hard, maar zo werkt het helaas wel.

Dus moeten we iedereen die zorg nodig heeft maar afwegen op hoe rendabel ze zijn? Dan kunnen we gelijk met de bulldozer door een hele hoop instellingen, want dat is dan allemaal verspilling. Je kan mensen geen zorg ontzeggen omdat ze 'te veel' zorg nodig hebben. Dan zorg je maar dat het wel werkt.

Dat is vast te utopisch, maar ik heb het idee dat we ernstig afglijden naar een maatschappij waarbij mensen die niets opleveren maar aan de kant gezet worden. Dat is niet een maatschappij waar ik in wil leven, dus verwacht ik van de overheid dat ze alles in het werk stellen om iedereen een menswaardig bestaan te bieden.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:00 schreef Mystikvm het volgende:
Dat is niet een maatschappij waar ik in wil leven, dus verwacht ik van de overheid dat ze alles in het werk stellen om iedereen een menswaardig bestaan te bieden.

Dat is niet de taak van de overheid, maar van iedereen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:00 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Dus moeten we iedereen die zorg nodig heeft maar afwegen op hoe rendabel ze zijn? Dan kunnen we gelijk met de bulldozer door een hele hoop instellingen, want dat is dan allemaal verspilling. Je kan mensen geen zorg ontzeggen omdat ze 'te veel' zorg nodig hebben. Dan zorg je maar dat het wel werkt.

Dat is vast te utopisch, maar ik heb het idee dat we ernstig afglijden naar een maatschappij waarbij mensen die niets opleveren maar aan de kant gezet worden. Dat is niet een maatschappij waar ik in wil leven, dus verwacht ik van de overheid dat ze alles in het werk stellen om iedereen een menswaardig bestaan te bieden.

Wil je er echt wat aan doen dan moet je de politiek in gaan en zorgen dat de geldstroom open gaat die kant op.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:00 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Dus moeten we iedereen die zorg nodig heeft maar afwegen op hoe rendabel ze zijn? Dan kunnen we gelijk met de bulldozer door een hele hoop instellingen, want dat is dan allemaal verspilling. Je kan mensen geen zorg ontzeggen omdat ze 'te veel' zorg nodig hebben. Dan zorg je maar dat het wel werkt.

Dat is vast te utopisch, maar ik heb het idee dat we ernstig afglijden naar een maatschappij waarbij mensen die niets opleveren maar aan de kant gezet worden. Dat is niet een maatschappij waar ik in wil leven, dus verwacht ik van de overheid dat ze alles in het werk stellen om iedereen een menswaardig bestaan te bieden.

Tja, als je straks amper genoeg over hebt om jezelf in leven te houden praten we wel weer eens. Onze verzorgingsstaat is aan het kapot gaan door zijn eigen succes.

Het is toch niet te geloven met al dat Telegraaf-volk?

Die gast is totaal gestoord en levensgevaarlijk! En is al vele jaren lang in behandeling, waarbij er vanalles is geprobeerd! Er is gewoon geen andere mogelijkheid, eigenlijk heeft hij nog mazzel.

Er is gewoon geen goede opleiding om met dit soort figuren 'vrij' om te gaan, omdat het uiteindelijk, als het er echt om draait, neerkomt op fysiek overwicht.

Ik stel voor dat al die betweters, waaronder die moeder, voortaan zelf de "behandeling" op zich nemen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:24 schreef WillemBier het volgende:
Het is toch niet te geloven met al dat Telegraaf-volk?

Die gast is totaal gestoord en levensgevaarlijk! En is al vele jaren lang in behandeling, waarbij er vanalles is geprobeerd! Er is gewoon geen andere mogelijkheid, eigenlijk heeft hij nog mazzel.

Er is gewoon geen goede opleiding om met dit soort figuren 'vrij' om te gaan, omdat het uiteindelijk, als het er echt om draait, neerkomt op fysiek overwicht.

Ik stel voor dat al die betweters, waaronder die moeder, voortaan zelf de "behandeling" op zich nemen.

Die gast is angstig en heeft behoefte aan structuur. Medewerkers komen en gaan, die gast heeft niks om zich aan vast te houden. Als je met fysiek overwicht bedoelt dat iemand hem goed in de kraag moet kunnen vatten heb je er weinig van begrepen, want dan staat juist de hele wereld van zo'n knul op de kop en wordt de boel er niet beter op.
Er zijn genoeg instanties die gespecialiseerd zijn in het behandelen van complexe hulpvraagstukken, maar dan moeten ze die er wel consistent bijhalen. Dat is wat er fout gaat.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:28 schreef ehqo. het volgende:

[..]

Die gast is angstig en heeft behoefte aan structuur.

Jij kent zijn situatie persoonlijk?

Mensen trekken zo snel conclusies en weten allemaal hoe het beter moet en dat dit niet kan, maar ze vergeten daarbij dat hij niet voor niets in een instelling zit en dat die instellingen niet voor niets zorginstellingen heten omdat er daar voor die mensen gezorgd wordt.
Er wordt continu getoets en gecontroleerd en gezocht naar nieuwe en betere manieren om dit soort patienten te kunnen "behandelen".
Dat is ook precies wat Dhr. Van der Linden zei in Uitgesproken.

Uiteraard gaat het volk weer achter de personen staan die allemaal wel weten hoe het beter kan, zonder van de specifieke situatie op de hoogte te zijn, in plaats van achter de expert die de patient in zijn kliniek heeft zitten en openheid en transparantie geeft over de "behandeling".

Want ja, Nederland is dom

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:34 schreef Hoogstaande het volgende:

[..]

Jij kent zijn situatie persoonlijk?

Mensen trekken zo snel conclusies en weten allemaal hoe het beter moet en dat dit niet kan, maar ze vergeten daarbij dat hij niet voor niets in een instelling zit en dat die instellingen niet voor niets zorginstellingen heten omdat er daar voor die mensen gezorgd wordt.
Er wordt continu getoets en gecontroleerd en gezocht naar nieuwe en betere manieren om dit soort patienten te kunnen "behandelen".
Dat is ook precies wat Dhr. Van der Linden zei in Uitgesproken.

Uiteraard gaat het volk weer achter de personen staan die allemaal wel weten hoe het beter kan, zonder van de specifieke situatie op de hoogte te zijn, in plaats van achter de expert die de patient in zijn kliniek heeft zitten en openheid en transparantie geeft over de "behandeling".

Want ja, Nederland is dom

Ik weet er meer van dan jij denkt. Toevallig.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 11:52 schreef lipper het volgende:
Als ik het lees en hoor snap ik wel dat ie in dat ding zit.
Maar het duurt te lang.
Het is werkbaar voor het personeel, maar onleefbaar voor brandon.

Eerder hier de link gelezen, naar het leven van Brandon tot 14 jaar, waarin, redelijk goede prognose voor de toekomst gegeven wordt door de behandelaren tdt. Dan nu het schrille contrast van een gekooid mens. Waar is het dan zo mis gegaan? Is hij toen hij 14 was dan zo verkeerd verder verwezen? Of is de wachtlijst hem zo fataal geworden? Daar er ook nog ergens een jaar, geen tuigje enzo was? Hoe en wat is daarin dan zo misgelopen? Is dit geen ondraaglijk lijden eigenlijk?

Ook de woning die speciaal voor hem gebouwd is, met buitenverblijf (artis Homo sapiens in de toekomst ) vervolgens beledigd zijn dat hij hem totaal sloopt omdat hij dan wel behoorlijk gestoord is, maar niet totaal zwakzinnig en kwijlend, hij wil eruit en dat kan geen ander zo goed als hij Over de balk 1.5 miljoen......
Nu wil ik niet veel zeggen, maar voor dit bedrag had héél wat zorg in de vorm van personeel ingekocht kunnen worden. Leuk project natuurlijk, maar niet voor pubers van 15 licht zwakbegaafd en behoorlijke een persoonlijkheidsstoornis, die hebben net zoals gezonde pubers ook hun dromen. Stel je eens voor dat je met 15 jaar gekooid wordt om zo min mogelijk gevaar op te leveren voor je omgeving
Tuigje of die woning......het blijft allebei niks
Ik hoop dat er voor hen in de toekomst snel een medicijn op de markt komt die het leven voor hem ook dragelijker zullen gaan maken.

En tot die tijd? Hoe zielig ook, maar de veiligheid van het personeel moet voorop blijven staan en zolang zij zich aan de wethouden is het niet anders.

,

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:35 schreef ehqo. het volgende:

[..]

Ik weet er meer van dan jij denkt. Toevallig.

Dat is makkelijk gezegd

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:38 schreef Hoogstaande het volgende:

[..]

Dat is makkelijk gezegd

Je hoeft het niet te geloven, maar ik heb wel degelijk inzicht in de situatie van deze persoon. Ik wil verder ook helemaal niet pretenderen dat ík de oplossing heb. Maar juist dat de oplossingen bij de experts gezocht moeten worden.
Het probleem is dat instellingen onderling slecht met elkaar communiceren waardoor het lastig is de juiste expertise erbij te halen. Een instelling als het CCE is wat dat betreft een uitkomst, die is er ooit bijgehaald met goeie resultaten en had er weer bijgehaald moeten worden toen hij terug viel in oude gedragspersonen.
Het euvel is vervolgens dat ten tijde van de terugval het personeel niet meer wist van de betrekking van het CCE ooit. Waardoor ze proberen op eigen houtje een oplossing te vinden.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:28 schreef ehqo. het volgende:

[..]

Die gast is angstig en heeft behoefte aan structuur. Medewerkers komen en gaan, die gast heeft niks om zich aan vast te houden. Als je met fysiek overwicht bedoelt dat iemand hem goed in de kraag moet kunnen vatten heb je er weinig van begrepen, want dan staat juist de hele wereld van zo'n knul op de kop en wordt de boel er niet beter op.
Er zijn genoeg instanties die gespecialiseerd zijn in het behandelen van complexe hulpvraagstukken, maar dan moeten ze die er wel consistent bijhalen. Dat is wat er fout gaat.

Denk jij nou echt dat alles uit de kast kan worden gehaald voor die paar geestelijk gestoorden? Er is sprake van beperkte middelen en dat zal altijd zo blijven. Als jij werkelijk vindt dat die arme jongen een betere behandeling verdient, zoals het volgens jou zou moeten, dan stel ik voor dat jij die persoonlijk voor hem gaat betalen. Ik heb er in elk geval geen cent méér voor over, er zijn grotere problemen in dit land, waar veel meer mensen de dupe van worden.

Met fysiek overwicht bedoel ik dat je hem in bedwang moet kunnen houden, op het moment dat hij flipt en besluit jou met alle mogelijke middelen aan te vallen. Snap jij eigenlijk überhaupt wel wat "onberekenbaar" betekent en wat dat in de praktijk impliceert?

Afijn, die kerel is geen wild dier, hij is een mens. Maar hij gedraagt zich af en toe wel als een wild dier en dat levert levensgevaarlijke situaties op voor z'n omgeving. Er is gedurende vele jaren geprobeerd dit gedrag eruit te krijgen, maar dat is niet gelukt. En dus rest geen andere oplossing dan de huidige.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:43 schreef ehqo. het volgende:

[..]

Je hoeft het niet te geloven, maar ik heb wel degelijk inzicht in de situatie van deze persoon. Ik wil verder ook helemaal niet pretenderen dat ík de oplossing heb. Maar juist dat de oplossingen bij de experts gezocht moeten worden.
Het probleem is dat instellingen onderling slecht met elkaar communiceren waardoor het lastig is de juiste expertise erbij te halen. Een instelling als het CCE is wat dat betreft een uitkomst, die is er ooit bijgehaald met goeie resultaten en had er weer bijgehaald moeten worden toen hij terug viel in oude gedragspersonen.
Het euvel is vervolgens dat ten tijde van de terugval het personeel niet meer wist van de betrekking van het CCE ooit. Waardoor ze proberen op eigen houtje een oplossing te vinden.

Juist, en daarom zou iedere insteling overkoepelend moeten gaan werken met een elektronisch cliënten dossier, verslaglegging voortgang behandelplannen eerder gestelde diagnoses ets etc.
met een paar klikken weet je wat je nodig hebt.

Dat gejank en gebitch van die moeder ook op die instelling, werkelijk tenenkrommend. Als ze het allemaal zo goed weet, dan had ze het lekker zelf moeten doen. Ze heeft de kans gehad!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:53 schreef WillemBier het volgende:
Dat gejank en gebitch van die moeder ook op die instelling, werkelijk tenenkrommend. Als ze het allemaal zo goed weet, dan had ze het lekker zelf moeten doen. Ze heeft de kans gehad!

Zo'n kind kan je echt niet thuis verzorgen. Hoe graag je dat ook wil. Mijn oom en tante hebben mijn neefje ook tot zijn 15e thuis verzorgd, tot het gewoon echt niet meer kon, tot iedereen er gewoon aan onderdoorging.
Die jongen heeft constant begeleiding nodig, dat is voor een ouder niet op te brengen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:57 schreef mootie het volgende:

[..]

Zo'n kind kan je echt niet thuis verzorgen.

Goh, je meent het.

Maar die moeder en al die Telegraaflezers denken er blijkbaar toch héél anders over. Want die staan natuurlijk allemaal te trappelen om hun eigen ideeën over de behandeling van Brandon zelf in de praktijk te brengen!

quote:

Die jongen heeft constant begeleiding nodig, dat is voor een ouder niet op te brengen.

Nou, ik zou zeggen: meld je aan en ga hem begeleiden!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:53 schreef zusterclivia het volgende:

[..]

Juist, en daarom zou iedere insteling overkoepelend moeten gaan werken met een elektronisch cliënten dossier, verslaglegging voortgang behandelplannen eerder gestelde diagnoses ets etc.
met een paar klikken weet je wat je nodig hebt.

Dat, en deze instellingen moeten erbij gehaald wíllen worden. Omwille van de expertise en niet omdat het geldschieters zijn.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 14:00 schreef WillemBier het volgende:

[..]

Nou, ik zou zeggen: meld je aan en ga hem begeleiden!

Waarom ga jij er niet heen, knoopt hem weer aan de muur en leg je even aan iedereen haarfijn uit waarom dat zo is en dat iedereen er dan mee kan leven. Want zo simpel vindt jij het kennelijk.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 14:02 schreef ehqo. het volgende:

[..]

Waarom ga jij er niet heen, knoopt hem weer aan de muur en leg je even aan iedereen haarfijn uit waarom dat zo is en dat iedereen er dan mee kan leven. Want zo simpel vindt jij het kennelijk.

Prima hoor, doe ik gerust. Maar betaal jij het dan ff? Ik kost 80 euro per uur, dus da's een schijntje.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 14:00 schreef WillemBier het volgende:

[..]

Goh, je meent het.

Maar die moeder en al die Telegraaflezers denken er blijkbaar toch héél anders over. Want die staan natuurlijk allemaal te trappelen om hun eigen ideeën over de behandeling van Brandon zelf in de praktijk te brengen!

[..]

Nou, ik zou zeggen: meld je aan en ga hem begeleiden!

Ik pretendeer toch geen oplossing te hebben? De expertise om zo'n patient te behandelen heb ik niet, dus laat mij daar maar niet los.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 14:05 schreef mootie het volgende:

[..]

Ik pretendeer toch geen oplossing te hebben? De expertise om zo'n patient te behandelen heb ik niet, dus laat mij daar maar niet los.

Dat lees ik steeds. Wel bitchen dat het nu verkeerd is, maar niet weten hoe het dan moet.

Er is simpelweg geen betaalbare oplossing, die ook nog eens humaan genoeg is, zodat die door z'n eigen moeder en door alle Telegraaf-lezertjes als acceptabel wordt gezien.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:43 schreef ehqo. het volgende:

[..]

Je hoeft het niet te geloven, maar ik heb wel degelijk inzicht in de situatie van deze persoon. Ik wil verder ook helemaal niet pretenderen dat ík de oplossing heb. Maar juist dat de oplossingen bij de experts gezocht moeten worden.
Het probleem is dat instellingen onderling slecht met elkaar communiceren waardoor het lastig is de juiste expertise erbij te halen. Een instelling als het CCE is wat dat betreft een uitkomst, die is er ooit bijgehaald met goeie resultaten en had er weer bijgehaald moeten worden toen hij terug viel in oude gedragspersonen.
Het euvel is vervolgens dat ten tijde van de terugval het personeel niet meer wist van de betrekking van het CCE ooit. Waardoor ze proberen op eigen houtje een oplossing te vinden.

En jij denkt dat de inspectie dat niet allemaal heeft gecontroleerd?
Als ze niet dusdanig getoetst hebben en de CCE er bij hebben gehaald zou de inspectie toch ook aangeven dat het niet goed zit?

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:57 schreef mootie het volgende:

[..]

Zo'n kind kan je echt niet thuis verzorgen. Hoe graag je dat ook wil. Mijn oom en tante hebben mijn neefje ook tot zijn 15e thuis verzorgd, tot het gewoon echt niet meer kon, tot iedereen er gewoon aan onderdoorging.
Die jongen heeft constant begeleiding nodig, dat is voor een ouder niet op te brengen.

[advocaat van de duivel modus]En waarom zou dat wel door de maatschappij opgebracht moeten worden???[/advocaat van de duivel modus]

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 14:45 schreef Boris_Karloff het volgende:

[..]

[advocaat van de duivel modus]En waarom zou dat wel door de maatschappij opgebracht moeten worden???[/advocaat van de duivel modus]

Die heeft meer mensen beschikbaar, die in ploegen kunnen werken. Met zijn tweeën kun je ook geen driemaster varen, een professioneel team kan dat wel.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 14:47 schreef Rubber_Johnny het volgende:

[..]

Die heeft meer mensen beschikbaar, die in ploegen kunnen werken. Met zijn tweeën kun je ook geen driemaster varen, een professioneel team kan dat wel.

Dat professionele team met die driemaster zorgen zelf eerst voor genoeg donateurs, die kloppen niet bij de staat aan.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 14:45 schreef Boris_Karloff het volgende:

[..]

[advocaat van de duivel modus]En waarom zou dat wel door de maatschappij opgebracht moeten worden???[/advocaat van de duivel modus]

Goed punt hoor!

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:43 schreef ehqo. het volgende:

[..]

Je hoeft het niet te geloven, maar ik heb wel degelijk inzicht in de situatie van deze persoon. Ik wil verder ook helemaal niet pretenderen dat ík de oplossing heb. Maar juist dat de oplossingen bij de experts gezocht moeten worden.
Het probleem is dat instellingen onderling slecht met elkaar communiceren waardoor het lastig is de juiste expertise erbij te halen. Een instelling als het CCE is wat dat betreft een uitkomst, die is er ooit bijgehaald met goeie resultaten en had er weer bijgehaald moeten worden toen hij terug viel in oude gedragspersonen.
Het euvel is vervolgens dat ten tijde van de terugval het personeel niet meer wist van de betrekking van het CCE ooit. Waardoor ze proberen op eigen houtje een oplossing te vinden.

Lijkt mij dat het CCE gebeuren in zijn dossier staat.
Dus zou dat terug te halen moeten zijn.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 15:01 schreef Boris_Karloff het volgende:

[..]

Dat professionele team met die driemaster zorgen zelf eerst voor genoeg donateurs, die kloppen niet bij de staat aan.

Pff heb je gelijk in. Weet je wie ook kankerduur zijn? Kinderen met leukemie. Waarom kloppen die bij de staat aan? Als die chemo bestraling transplantaties en weet ik al niet wat willen, moeten ze zelf maar donateurs regelen.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 13:28 schreef ehqo. het volgende:

[..]

Die gast is angstig en heeft behoefte aan structuur. Medewerkers komen en gaan, die gast heeft niks om zich aan vast te houden. Als je met fysiek overwicht bedoelt dat iemand hem goed in de kraag moet kunnen vatten heb je er weinig van begrepen, want dan staat juist de hele wereld van zo'n knul op de kop en wordt de boel er niet beter op.
Er zijn genoeg instanties die gespecialiseerd zijn in het behandelen van complexe hulpvraagstukken, maar dan moeten ze die er wel consistent bijhalen. Dat is wat er fout gaat.

Als de diagnose en behandeling in een forumpost van een paar zinnen te vatten was, hadden ze die jongen echt niet dag en nacht vastgebonden hoor.

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 15:20 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Als de diagnose en behandeling in een forumpost van een paar zinnen te vatten was, hadden ze die jongen echt niet dag en nacht vastgebonden hoor.

Lachwekkend:

Vanaf 16.00 uur: live op Politiek 24 Spoeddebat over langdurig vastgebonden Brandon

quote:

Op woensdag 19 januari 2011 15:26 schreef Ronaldsen het volgende:
Lachwekkend:

Vanaf 16.00 uur: live op Politiek 24 Spoeddebat over langdurig vastgebonden Brandon

Ben benieuwd hoeveel mensen zich helemaal hebben ingelezen voordat ze beginnen te brullen.