R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Originele OP
Depressie & Angst #1
Depressie & Angst #2
Depressie & Angst #3
Depressie & Angst #4
Was ff aan het kijken naar Hbo misschien is dat wat. Anders misschien toch een andere studie. Of geen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Tegan op 16-01-2011 20:20:14 ]
Vorige delenquote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Depressie & Angst #1
Depressie & Angst #2
Depressie & Angst #3
Depressie & Angst #4
Ja. Dat kan. Alleen dan moet ik heel veel verder weg en is het een nieuwe plek met nieuwe mensen etc, en ik wil dat dus liever echt niet.quote:Op zondag 16 januari 2011 17:42 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Kun je die studie niet bij een andere school doen dan? Als je een BSN hebt is dat normaal alleen voor je eigen school en kun je de opleiding wel bij andere scholen doen.
Ik begin ik volgens mij eindelijk een beetje effect van de AD te merken. Gaat al 2 dagen best redelijk met me, ben goed aan het leren voor tentamen van morgen, kan me gewoon goed concentreren, doe dingen in het huishouden die al een hele tijd waren blijven liggen, zoals strijken en voel me niet erg somber ofzo
Was ff aan het kijken naar Hbo misschien is dat wat. Anders misschien toch een andere studie. Of geen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Tegan op 16-01-2011 20:20:14 ]
Dat is idd wel waar, succes met het maken van een beslissing!
quote:
Ik begin ik volgens mij eindelijk een beetje effect van de AD te merken. Gaat al 2 dagen best redelijk met me, ben goed aan het leren voor tentamen van morgen, kan me gewoon goed concentreren, doe dingen in het huishouden die al een hele tijd waren blijven liggen, zoals strijken en voel me niet erg somber ofzo
Ik gebruik nu 100 mg Sertralinequote:
Goed nieuws Syl
Tegan je hebt niet op de knop gedrukt en daarom is de OP constructie weggevallen.
Ik maak even een nieuw topic aan - hopelijk willen jullie je posts even daar in zetten.
Ik maak even een nieuw topic aan - hopelijk willen jullie je posts even daar in zetten.
Vervroegde afspraak met andere psychiater is er waarschijnlijk niet doorgekomen. Heb iig niks gehoord van casemanager. Dan maar woensdag naar mijn eigenlijke psychiater en hopelijk hoor ik deze week iets van een psycholoog.
Hoewel het nu wel redelijk met me gaat, maar toch is het wel noodzaak om zo snel mogelijk iemand te spreken, de dipjes zijn niet meer vol te houden soms..
Hoewel het nu wel redelijk met me gaat, maar toch is het wel noodzaak om zo snel mogelijk iemand te spreken, de dipjes zijn niet meer vol te houden soms..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Je kan ook de OP hier neerzetten en een mod vragen om deze naar de OP te kopieerenquote:Op zondag 16 januari 2011 20:03 schreef caroline88 het volgende:
Tegan je hebt niet op de knop gedrukt en daarom is de OP constructie weggevallen.
Ik maak even een nieuw topic aan - hopelijk willen jullie je posts even daar in zetten.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Kan Tegan niet gewoon de OP er alsnog in zetten? Anders is het idd handiger om een mod dat te laten doen dan een nieuw topic te openen.quote:
[..]
Je kan ook de OP hier neerzetten en een mod vragen om deze naar de OP te kopieeren
Wel. Ik dacht dat er geen OP was. Er stonden alleen quotes in.quote:
Tegan je hebt niet op de knop gedrukt en daarom is de OP constructie weggevallen.
Ik maak even een nieuw topic aan - hopelijk willen jullie je posts even daar in zetten.
Edit: Zo goed?
Trek het je niet persoonlijk aan meid, Tegan was eerder en heeft ook moeite gedaan om een OP te maken. Geduld is een schone zaak, je had misschien beter even kunnen wachten en kijken of de OP hier nog veranderd werd. Vaak wordt een topic snel geopend en de OP later nog bijgewerkt met oudere berichten etc.quote:
Ook goed heb ik me voor niets uitgesloofd om een overzichtelijk en niet eenzijdige OP te maken.
*knuffel*
ach, het kan helemaal geen kwaad. Zowieso kan het helemaal geen kwaad, en op deze manier kan er allerlei nuttige informatie op 1 plek verzameld worden! En het is alleen maar mooi als het er is hoor!quote:
Ook goed heb ik me voor niets uitgesloofd om een overzichtelijk en niet eenzijdige OP te maken.
Hier heb ik een paar betere dagen achter de rug, hoewel ik gisteren het centrum in ben geweest en ik merk dat ik het met tegenzin doe, omdat ik wel iets kleins moet meenemen voor familie, maar ik eigenlijk niks wil meenemen, want ze niet eens in staat te laten weten of ze nog leven, dus tja, het zijn een soort van vreemden geworden.
Maar het hoort erbij, en voor de personen die ik echt belangerijk vindt pak ik iets meer uit.
Verder heel veel gevecht met de notebook, want ik haat het als het met tig programmas komt die ik nooit gebruik.
En nog wat bijklussen door laptops te fixen..en toetsenborden te vervangen enzo ervan en dat is een stomme klus vanwege al die kleine schroefjes
Maar verder gaat het wel redelijk
O, een idee als ik me niet vergis blijken er nu 2 op's te bestaan, die heus neit hetzelfde zijn mischien even samenvoegen ervan
Ja, eh. Het was sowieso niet nodig om een extra nieuw topic te openen, en nu vind ik het helemaal vreemd dat je mijn topic dus en stom vindt en bovendien mij een schuldgevoel aanpraat voor de 'foute' OP maken met deze post. En dat terwijl er niets mis is met mijn OP.quote:
Ook goed heb ik me voor niets uitgesloofd om een overzichtelijk en niet eenzijdige OP te maken.
Ik trek het me wel aan. Gewoon de zoveelste groep die me uitkotst, ja zo voelt dat. Maar geeft niets hoor. Ik ben weg. Veel plezier met tegan's topic waar cafpow's laatste post blijkbaar niet belangrijk genoeg is.
Besef je je wel dat met jouw post jij mij net zo hard uitkotst als dat jij denkt dat wij jou uitkotsen.
Er is niets aan de hand, je bent nog steeds erg welkom, maar je post vond ik persoonlijk niet zo tof, om dezelfde reden als jij mijn posts niet tof vindt .
Er is niets aan de hand, je bent nog steeds erg welkom, maar je post vond ik persoonlijk niet zo tof, om dezelfde reden als jij mijn posts niet tof vindt
.
Ik kots je niet uit, ik zeg alleen maar dat je je op hier kan neerzetten en dan dat we die kunnen gebruiken, hoeft geen nieuw topic voor te komen.quote:
Ik trek het me wel aan. Gewoon de zoveelste groep die me uitkotst, ja zo voelt dat. Maar geeft niets hoor. Ik ben weg. Veel plezier met tegan's topic waar cafpow's laatste post blijkbaar niet belangrijk genoeg is.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Jammer dat je er zo over denkt, dat is echt helemaal nergens voor nodigquote:
Ik trek het me wel aan. Gewoon de zoveelste groep die me uitkotst, ja zo voelt dat. Maar geeft niets hoor. Ik ben weg. Veel plezier met tegan's topic waar cafpow's laatste post blijkbaar niet belangrijk genoeg is.
Jammer dat het zo loopt en ik denk dat er een beetje overdreven wordt hier en daar. 
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Ontopic dus.
Ik heb even niet terug gelezen want ik heb het heel erg druk dus sorry dat ik mijn frustratie hier zomaar in kom gooien..
Het gaat met momenten heel goed en dan kan ik de hele wereld aan.. maar andere momenten voel ik me klein en niets waard. Ik denk wel herkenbaar voor velen hier. Nu voel ik me dus echt waardeloos. Ik kan fysiek zo weinig en daar baal ik zo van...
Ik haat mijn handicap nu echt even héél erg. En aangezien ik er niet over kan praten met mensen die dichtbij me staan.. schrijf ik het maar hier. 
Ik heb even niet terug gelezen want ik heb het heel erg druk dus sorry dat ik mijn frustratie hier zomaar in kom gooien..
Het gaat met momenten heel goed en dan kan ik de hele wereld aan.. maar andere momenten voel ik me klein en niets waard. Ik denk wel herkenbaar voor velen hier. Nu voel ik me dus echt waardeloos. Ik kan fysiek zo weinig en daar baal ik zo van...
Ik haat mijn handicap nu echt even héél erg. En aangezien ik er niet over kan praten met mensen die dichtbij me staan.. schrijf ik het maar hier.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Dat is heel vervelend ja. Sterkte. Maar probeer te genieten en te denken aan de momenten waarop het wel goed gaat, misschien gaat het dan beetje bij beetje steeds beter en worden die kutmomenten steeds minder.quote:
Ontopic dus.
Ik heb even niet terug gelezen want ik heb het heel erg druk dus sorry dat ik mijn frustratie hier zomaar in kom gooien..
Het gaat met momenten heel goed en dan kan ik de hele wereld aan.. maar andere momenten voel ik me klein en niets waard. Ik denk wel herkenbaar voor velen hier. Nu voel ik me dus echt waardeloos. Ik kan fysiek zo weinig en daar baal ik zo van...
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Lezen helpt wel. Ik schreef "voelt".
Als gevoelens logisch waren, had niemand zo'n topic geopend want werd alles met simpele wiskunde opgelost
Swietje, sterkte.
Als gevoelens logisch waren, had niemand zo'n topic geopend want werd alles met simpele wiskunde opgelost
Swietje, sterkte.
Maar daar is dit topic toch ook voor?quote:
Ontopic dus.
Ik heb even niet terug gelezen want ik heb het heel erg druk dus sorry dat ik mijn frustratie hier zomaar in kom gooien..
Het gaat met momenten heel goed en dan kan ik de hele wereld aan.. maar andere momenten voel ik me klein en niets waard. Ik denk wel herkenbaar voor velen hier. Nu voel ik me dus echt waardeloos. Ik kan fysiek zo weinig en daar baal ik zo van...
Als jij je ook maar ietsjes beter voelt door hier je verhaaltje neer te zetten, dan moet je dat gewoon doen.
Het is jammer dat je er niet over kan praten met mensen die dichtbij staan, maar ik vind het fijner zelfs om het hier neer te zetten. Ik wil niemand om me heen te veel lastig vallen met mijn problemen, dus heb ik zoiets van als ik het hier neer zet dan kiezen mensen er zelf voor om het te lezen (zo zie ik het tenminste).
jammer dat hier stroef liep/loopt, maar dat is deels ook weer gerelateerd aan depressie want doordat je niet lekker in je vel zit kan je minder tegen stootjes en loopt de communicatie makkelijker mis, iets wat ik hier thuis goed genoeg merk.
En dat gaat alleen door vallen en opstaan.
Maar ach, nu moet je valkuilen leren kennen en er een oplossing tegen zien te vinden...en dat is lastig maar wat wil en moed en doorzettingsvermogen kom je er wel hoor.
zoals je zegt, het is allemaal heel herkenbaar en het lastige is om ervanaf te komen.quote:
Ontopic dus.
Ik heb even niet terug gelezen want ik heb het heel erg druk dus sorry dat ik mijn frustratie hier zomaar in kom gooien..
Het gaat met momenten heel goed en dan kan ik de hele wereld aan.. maar andere momenten voel ik me klein en niets waard. Ik denk wel herkenbaar voor velen hier. Nu voel ik me dus echt waardeloos. Ik kan fysiek zo weinig en daar baal ik zo van...
En dat gaat alleen door vallen en opstaan.
Maar ach, nu moet je valkuilen leren kennen en er een oplossing tegen zien te vinden...en dat is lastig maar wat wil en moed en doorzettingsvermogen kom je er wel hoor.
Dankjewel voor alle lieve woorden. Ik hoop dat ik er op een gegeven moment van af ben, van die zwarte diepe kuilen bedoel ik.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Balen zegquote:
En mn psychiater is nog steeds ziek..
Ik heb vandaag echt een kutdag, weer ruzie gehad met 2 vrienden van me ( een stel) en nou besloten dat de vriendschap tussen ons nu echt over is
Baal er echt flink van, maar moet soms voor mezelf kiezen. Het werkte gewoon echt niet (meer) tussen ons.
Heb nu wel heel veel negatieve gedachten over vriendschappen en andere vrienden van me, maar die zijn niet rationeel, weet ik gelukkig. Maar toch blijf ik me kut voelen hoe het gelopen is tussen mij en dat stel. Had vanmiddag ook nog eens een tentamen, maar was gelukkig grotendeels meerkeuze, dus misschien dat ik het ondanks alles toch nog gehaald heb. En anders maar herkansen.
Vrijdag nog 1 tentamen, dus hopelijk gaat het de komende dagen wat beter en kan ik nog wel goed leren voor dat tentamen.
Gaat vast lukkenquote:
[..]
Balen zeg
Ik heb vandaag echt een kutdag, weer ruzie gehad met 2 vrienden van me ( een stel) en nou besloten dat de vriendschap tussen ons nu echt over is
Baal er echt flink van, maar moet soms voor mezelf kiezen. Het werkte gewoon echt niet (meer) tussen ons.
Heb nu wel heel veel negatieve gedachten over vriendschappen en andere vrienden van me, maar die zijn niet rationeel, weet ik gelukkig. Maar toch blijf ik me kut voelen hoe het gelopen is tussen mij en dat stel. Had vanmiddag ook nog eens een tentamen, maar was gelukkig grotendeels meerkeuze, dus misschien dat ik het ondanks alles toch nog gehaald heb. En anders maar herkansen.
Vrijdag nog 1 tentamen, dus hopelijk gaat het de komende dagen wat beter en kan ik nog wel goed leren voor dat tentamen.
Ik ga m'n best doen hier weer eens bij te lezen. Misschien morgen.
Hier ook maar ff en hele grote voor Tegan. Het is nogal een inspanning die je levert met je 'secretaressewerk'.
Maar de mobiele layout wordt wel heel erg mooi!
Aan mijn kant komt alles nu weer in beweging. En dat is doodeng. Maar ja, dat thuis zitten is ook niet haalbaar op de lange termijn, dus het moest er ooit van komen. maar ja, dan ga je weer buiten je veilige 'comfort zone' met de nodige risico's van dien.
Komt goed. Uiteindelijk. Hopelijk.
Zucht.
Dus binnenkort uitgebreide reactie op de rest!
Hier ook maar ff en hele grote
voor Tegan. Het is nogal een inspanning die je levert met je 'secretaressewerk'.Maar de mobiele layout wordt wel heel erg mooi!
Aan mijn kant komt alles nu weer in beweging. En dat is doodeng. Maar ja, dat thuis zitten is ook niet haalbaar op de lange termijn, dus het moest er ooit van komen. maar ja, dan ga je weer buiten je veilige 'comfort zone' met de nodige risico's van dien.
Komt goed. Uiteindelijk. Hopelijk.
Zucht.
Dus binnenkort uitgebreide reactie op de rest!
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Niet echt het juiste topic hiervoor.quote:
Hier ook maar ff en hele grote
Maar de mobiele layout wordt wel heel erg mooi!
Ik heb een dilemma.
Morgen krijgt mijn zus de sleutel van haar nieuwe huis, en was ik welkom om champagne te komen drinken/het huis te bekijken 's avonds. Heb het nog niet gezien.
Maar een collega van mij heeft ontdekt dat hij twee tumoren heeft en nu gaat een groepje morgenavond langs om te praten enzo. Ik wil ook graag komen omdat ik daarmee wil laten weten dat ik erg bezorgd om hem ben en dat het me niet niets doet (wat dus zou kunnen als ik helemaal geen interesse toon). Had hem ookal geen mailtje gestuurd omdat ik niet wist wat ik moest zeggen.
Maarja, mijn zus is natuurlijk eigenlijk belangrijker, en sta ik ook dichterbij. Maar het is dan ook weer erg lullig om haar af te zeggen. Maar ze was eerst.
What to do?
Morgen krijgt mijn zus de sleutel van haar nieuwe huis, en was ik welkom om champagne te komen drinken/het huis te bekijken 's avonds. Heb het nog niet gezien.
Maar een collega van mij heeft ontdekt dat hij twee tumoren heeft en nu gaat een groepje morgenavond langs om te praten enzo. Ik wil ook graag komen omdat ik daarmee wil laten weten dat ik erg bezorgd om hem ben en dat het me niet niets doet (wat dus zou kunnen als ik helemaal geen interesse toon). Had hem ookal geen mailtje gestuurd omdat ik niet wist wat ik moest zeggen.
Maarja, mijn zus is natuurlijk eigenlijk belangrijker, en sta ik ook dichterbij. Maar het is dan ook weer erg lullig om haar af te zeggen. Maar ze was eerst.
What to do?
Ik zou je zus bellen en de situatie uitleggen en zeggen dat je voor de collega kiest. Al weet ik niet hoe je zus zal reageren. maar dit zou ik gedaan hebben iig.quote:
Ik heb een dilemma.
Morgen krijgt mijn zus de sleutel van haar nieuwe huis, en was ik welkom om champagne te komen drinken/het huis te bekijken 's avonds. Heb het nog niet gezien.
Maar een collega van mij heeft ontdekt dat hij twee tumoren heeft en nu gaat een groepje morgenavond langs om te praten enzo. Ik wil ook graag komen omdat ik daarmee wil laten weten dat ik erg bezorgd om hem ben en dat het me niet niets doet (wat dus zou kunnen als ik helemaal geen interesse toon). Had hem ookal geen mailtje gestuurd omdat ik niet wist wat ik moest zeggen.
Maarja, mijn zus is natuurlijk eigenlijk belangrijker, en sta ik ook dichterbij. Maar het is dan ook weer
erg lullig om haar af te zeggen. Maar ze was eerst.
What to do?
Hier gaat het weer niet zo lekker. Vandaag WEER niet naar de supermarkt gedurfd, lijkt wel een beginnende straatangst ofzo...
Gelukkig had ik nog iets in huis om te eten, want anders...
Maar woensdag moet ik dus al naar de psychiater,dit komt dus dan zeker aan de orde..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Tegan, ik zou hetzelfde voorstellen als Bos nu zegt...
Bos81, wat rot joh dat je niet naar de supermarkt durft. Heb je enig idee wat je tegenhoud of waar het vandaan komt? Zeker aankaarten hoor!
Bos81, wat rot joh dat je niet naar de supermarkt durft. Heb je enig idee wat je tegenhoud of waar het vandaan komt? Zeker aankaarten hoor!
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
@ Tegan, tja een tumor is toch wat erger dan een nieuw huis vieren.. Dus tja, hangt er ook vanaf wat voor relatie je hebt met die collega en hoe diep de band is, maar ik zou dat toch wel leuk vinden als ze bij mij langszouden komen in zo'n geval.
@Bos, eigenlijk hetzelfde als swietje, hoezo durf je niet meer naar supermarkt? Ik zou dit toch wel aankaarten bij de je psycholoog of hulpverlener.
Hier gaat het wel redelijk deze dagen. Behalve dat ik me toch moe voel en niet echt een goed slaapritme te pakken krijg. Maar verder tja, is het allemaal wel vrij dubbel..aan de ene kant dolblijk want nog 2 weekjes en ik zit aan het strand, maar aan de andere kant lopen dingen daar onderling in de familie niet zo heel prettig en mijn oma is weer eens "ziek" geweest en loopt nu in zo;n oude oma'tjes klaagbui over ziekten enzo..en ik heb daar echt geen zin in.
Maar goed, niks aan te doen ticket is geboekt dus dan wordt het maar genieten van het strand zoveel mogelijk, en wat bekenden opzoeken.
Verder wacht ik nog tot mijn psycholoog belt voor een nieuwe afspraak want ik ben niet meer geweest sinds begin december...en eind volgende week ga ik weg..dus ik bel anders zelf van de week voor een nieuwe afspraak want het begint toch wel vrij lang te duren..
@Bos, eigenlijk hetzelfde als swietje, hoezo durf je niet meer naar supermarkt? Ik zou dit toch wel aankaarten bij de je psycholoog of hulpverlener.
Hier gaat het wel redelijk deze dagen. Behalve dat ik me toch moe voel en niet echt een goed slaapritme te pakken krijg. Maar verder tja, is het allemaal wel vrij dubbel..aan de ene kant dolblijk want nog 2 weekjes en ik zit aan het strand, maar aan de andere kant lopen dingen daar onderling in de familie niet zo heel prettig en mijn oma is weer eens "ziek" geweest en loopt nu in zo;n oude oma'tjes klaagbui over ziekten enzo..en ik heb daar echt geen zin in.
Maar goed, niks aan te doen ticket is geboekt dus dan wordt het maar genieten van het strand zoveel mogelijk, en wat bekenden opzoeken.
Verder wacht ik nog tot mijn psycholoog belt voor een nieuwe afspraak want ik ben niet meer geweest sinds begin december...en eind volgende week ga ik weg..dus ik bel anders zelf van de week voor een nieuwe afspraak want het begint toch wel vrij lang te duren..
Cafpow, ik hoop dat je ondanks alles kan genieten van het strand. Heerlijk!
Zo fijn dat ik me helemaal in mijn huiswerk/studie kan storten.
Scheelt een hoop gepieker over 'nutteloze' zaken, maar ik overstress mezelf wel.
Zo fijn dat ik me helemaal in mijn huiswerk/studie kan storten.
Scheelt een hoop gepieker over 'nutteloze' zaken, maar ik overstress mezelf wel.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Geen idee, hoe het komt, gewoon veel te angstig om weg te gaan, echt geen idee waar het vandaan komt en waarom het er opeens is. Er is iig niks voorgevallen, waardoor ik angstig zou kunenn zijn.quote:
Bos81, wat rot joh dat je niet naar de supermarkt durft. Heb je enig idee wat je tegenhoud of waar het vandaan komt? Zeker aankaarten hoor!
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Wat vreemd zeg, je zou toch verwachten dat er een aanleiding voor is. Goed dat je het woensdag gaat aankaarten!quote:
[..]
Geen idee, hoe het komt, gewoon veel te angstig om weg te gaan, echt geen idee waar het vandaan komt en waarom het er opeens is. Er is iig niks voorgevallen, waardoor ik angstig zou kunenn zijn.
en als je jezelf afsluit van de rest van de omgeving door bijvoorbeeld je mp3 speler of ipod ofzo aan te zetten als je er een hebt, helpt dat wel?quote:
[..]
Geen idee, hoe het komt, gewoon veel te angstig om weg te gaan, echt geen idee waar het vandaan komt en waarom het er opeens is. Er is iig niks voorgevallen, waardoor ik angstig zou kunenn zijn.
Want ik had dat ook een tijdje ik kon echt niks doen zonder helemaal over mijn toeren te gaan buitenshuis en ben gewoon begonnen met de muziek keihard op, en steeds de muziek wat zachter te zetten, en nu gaat het prima ik vindt het prettiger met de muziek aan maar zonder de muziek kan ik het allemaal ook prima aan
Ok, ik ga naar mijn collega. Naar mijn zus kan ik de hele week nog. Fijn dat jullie meedenken, want nu nog zou ik niet kunnen kiezen.
Misschien eens proberen, misschien is angst wat overdreven wellicht. maar ik heb gewoon een onprettig gevoel in mijn maag als ik al aan boodschappen doen denk.. En dat gaat niet weg tijdens het buiten zijn of in de supermarkt.quote:
[..]
en als je jezelf afsluit van de rest van de omgeving door bijvoorbeeld je mp3 speler of ipod ofzo aan te zetten als je er een hebt, helpt dat wel?
Want ik had dat ook een tijdje ik kon echt niks doen zonder helemaal over mijn toeren te gaan buitenshuis en ben gewoon begonnen met de muziek keihard op, en steeds de muziek wat zachter te zetten, en nu gaat het prima ik vindt het prettiger met de muziek aan maar zonder de muziek kan ik het allemaal ook prima aan
Bedankt
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Naar het werk gaan is niet echt een probleem dat lukt nog wel een beetje, maar naar de supermarkt gaan en dan vooral alleen. Nee dat kost me echt grote moeite. Als er iemand mee is, gaat het een stuk beter en voel ik me een stuk vrijer, maar alleen... nee,quote:Op maandag 17 januari 2011 21:12 schreef Tegan het volgende:
De laatste keer dat ik buiten huis was naast werk was 1 januari.
En morgen weer.
Ik ben net ook nog even weggeweest, naar een vergadering van de bewonersraad, ging wel redelijk, maar ben toch nog licht gestressed nu..
Dus daar ligt het probleem niet het ligt gewoon ergens anders...
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Naar het werk voelt meer als een verplichting (anders word ik ontslagen) maar alle andere dingen zijn optioneel (vrienden zien, boodschappen doen). Als er dan echt niets in huis is dan heb ik geen keus. Gelukkig is dat vrijwel nooit, omdat ik niet alleen woon. Maar dat is niet echt erg vind ik. Dat ik dat niet doe.
Ik hoop dat je er woensdag goed over kunt praten met de psych, hopelijk weet hij waar het aan kan liggen. Ik hoop dat het snel beter gaat, want het lijkt me erg lastig.quote:
[..]
Naar het werk gaan is niet echt een probleem dat lukt nog wel een beetje, maar naar de supermarkt gaan en dan vooral alleen. Nee dat kost me echt grote moeite. Als er iemand mee is, gaat het een stuk beter en voel ik me een stuk vrijer, maar alleen... nee,
Ik ben net ook nog even weggeweest, naar een vergadering van de bewonersraad, ging wel redelijk, maar ben toch nog licht gestressed nu..
Dus daar ligt het probleem niet het ligt gewoon ergens anders...
Tegan, goed dat je een beslissing hebt genomen en jaar je collega gaat. Naar je zus kan je altijd nog idd
Ja,ik heb qua voeding een zelfstandig bestaan. Dus moet ik wel 2 a 3 keer in de week naar de supermakrt. Maar misschien komt het wel doordat ik me overdag echt zwaar moedeloos voel en in de avonduren een stuk beter..quote:
Naar het werk voelt meer als een verplichting (anders word ik ontslagen) maar alle andere dingen zijn optioneel (vrienden zien, boodschappen doen). Als er dan echt niets in huis is dan heb ik geen keus. Gelukkig is dat vrijwel nooit, omdat ik niet alleen woon.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ja dank je. Ik hoop het ook, want dit is echt niet meer leuk..quote:
[..]
Ik hoop dat je er woensdag goed over kunt praten met de psych, hopelijk weet hij waar het aan kan liggen. Ik hoop dat het snel beter gaat, want het lijkt me erg lastig.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
's avonds is er toch wel een supermarkt open. Gewoon na je werk meteen, dan ben je toch al buiten.quote:
[..]
Ja,ik heb qua voeding een zelfstandig bestaan. Dus moet ik wel 2 a 3 keer in de week naar de supermakrt. Maar misschien komt het wel doordat ik me overdag echt zwaar moedeloos voel en in de avonduren een stuk beter..
Ja misschien een keer 's avonds proberen te gaan. Maar ik moet het ook overdag kunnen,Moet ook eten enzo. heb overdag al zo weinig te doen. werk maar 2 tot 3 uur op een dag.. Gewoon een lastig dillema.quote:
[..]
's avonds is er toch wel een supermarkt open. Gewoon na je werk meteen, dan ben je toch al buiten.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Misschien kun je er over praten met je psych en op die manier achter komen waarom het voor jou zo'n drempel is om te gaan? Ik hoop echt dat je er uit komt want dit lijkt me heel vervelend! Zeker als het grotere vormen gaat aannemen.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Ja, dat ben ik ook van plan...quote:
Misschien kun je er over praten met je psych en op die manier achter komen waarom het voor jou zo'n drempel is om te gaan? Ik hoop echt dat je er uit komt want dit lijkt me heel vervelend! Zeker als het grotere vormen gaat aannemen.
Soms ga ik ook wel meteen na mijn werk boodschappen doen, maar het komt ook wel eens voor dat ik me niet goed voel op mijn werk en dus eerder weg ga, waardoor boodschappen doen ook niet verstandig is..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Pff.. newbie hier. Ik krijg steeds meer last van het feit dat ik een grafhekel aan- en doodsbang voor verrassingen ben. Voornamelijk verrassingen van een ander. Als iemand zegt: 'Dat hoor je nog wel, kan ik nu niet vertellen' of 'Je krijgt zo'n leuk cadeau, naja.. voor ons dan.. of jij het leuk vind moeten we nog maar afmaken' ben ik doodzenuwachtig 'tot het moment daar is'. Gelukkig weten m'n naaste vrienden dit wel maar nog al te vaak denkt iemand me blij te maken door me te gaan verrassen
Ik ben ondernemer, gestopt met mijn opleiding en heb veel uiteenlopende hobbies. Nogmaals, als ik zelf in een avontuur duik deert alle onzekerheid me helemaal niets. Volgens mij ben ik altijd bang om voor lul gezet te worden terwijl dit nooit het geval is
Ik ben ondernemer, gestopt met mijn opleiding en heb veel uiteenlopende hobbies. Nogmaals, als ik zelf in een avontuur duik deert alle onzekerheid me helemaal niets. Volgens mij ben ik altijd bang om voor lul gezet te worden terwijl dit nooit het geval is
The remedy is the experience.
quote:
[..]
ik lurk voorlopig wel gewoon
Ja, met zo'n instelling blijf je natuurlijk zwakbegaafd
zoals ik dit lees kan het te maken heb met bijv. onzekerheid, maar voor alles zijn er zoveel oorzaken en oplossingen mogelijk.quote:
Pff.. newbie hier. Ik krijg steeds meer last van het feit dat ik een grafhekel aan- en doodsbang voor verrassingen ben. Voornamelijk verrassingen van een ander. Als iemand zegt: 'Dat hoor je nog wel, kan ik nu niet vertellen' of 'Je krijgt zo'n leuk cadeau, naja.. voor ons dan.. of jij het leuk vind moeten we nog maar afmaken' ben ik doodzenuwachtig 'tot het moment daar is'. Gelukkig weten m'n naaste vrienden dit wel maar nog al te vaak denkt iemand me blij te maken door me te gaan verrassen
Ik ben ondernemer, gestopt met mijn opleiding en heb veel uiteenlopende hobbies. Nogmaals, als ik zelf in een avontuur duik deert alle onzekerheid me helemaal niets. Volgens mij ben ik altijd bang om voor lul gezet te worden terwijl dit nooit het geval is
Mischien ben je in het verleden wel heel erg op je bek gegaan voor een grote groep ofzo en zorgt dat ervoor dat controle over de situatie wilt.
Ik hoop dat je hier in ieder geval wat steun kan vinden
Mja.. misschien onzeker tegenover 'de groep'. Ik vind het echter geen probleem om tegen een volle congreszaal te spreken, te zingen etc. dus het is niet zo dat ik sowieso problemen heb met groepsdruk oid. Ik ben in het verleden wel eens gruwelijk op m'n bek gegaan ja, na dit soort geintjes oa. met een 'ongepland' optredenquote:
[..]
zoals ik dit lees kan het te maken heb met bijv. onzekerheid, maar voor alles zijn er zoveel oorzaken en oplossingen mogelijk.
Mischien ben je in het verleden wel heel erg op je bek gegaan voor een grote groep ofzo en zorgt dat ervoor dat controle over de situatie wilt.
Ik hoop dat je hier in ieder geval wat steun kan vinden
The remedy is the experience.
tja, zoals ik eerder aangaf er kunnen zoveel oorzaken zijn, en vanuit een post is het lastig om echt af te leiden welke nou de precieze oorzaak is. Daarvoor zou je toch echt een specialist moeten hebben dus psycholoog/psychiater of iets in de trend.
hier weer een redelijk saai dagje, rustig thuis zitten wachten op een pakketje, en ondertussen de laptop die ik verkoop aan een oom klaargemaakt.
Tussendoor onverwachts bezoek gekregen dat bleef eten en ben samen met die persoon op de fiets eten gaan halen bij een chinees.
Wat ik op zich niet zo heel erg vondt maar ik ben het gewoon zo gewend alleen te fietsen met mijn muziek en nu moest ik toch rekening houden met de andere persoon en zijn tempo..
En nu maar tv kijken, en ondertussen nog niks van de psycholoog gehoord, maar ik wacht af tot donderdag en als ik donderdagmiddag niks heb gehoord tja dan ga ik er zelf maar achteraan
hier weer een redelijk saai dagje, rustig thuis zitten wachten op een pakketje, en ondertussen de laptop die ik verkoop aan een oom klaargemaakt.
Tussendoor onverwachts bezoek gekregen dat bleef eten en ben samen met die persoon op de fiets eten gaan halen bij een chinees.
Wat ik op zich niet zo heel erg vondt maar ik ben het gewoon zo gewend alleen te fietsen met mijn muziek en nu moest ik toch rekening houden met de andere persoon en zijn tempo..
En nu maar tv kijken, en ondertussen nog niks van de psycholoog gehoord, maar ik wacht af tot donderdag en als ik donderdagmiddag niks heb gehoord tja dan ga ik er zelf maar achteraan
Ik voel me eigenlijk erg goed. Zeg maar geestelijk. En ik kan daar niet goed tegen. Mijn leven is namelijk niet echt heel boeiend. Ik werk heel weinig, heb geen opleiding, maw ik zit bijna iedere dag thuis, niets te doen. Ik weet dat zodra ik iets actiever ga worden het allemaal weer mis gaat. Maar hoe kan ik tevreden zijn met zo'n leventje. Ik heb niet echt een leven, dus ik heb niet echt iets om blij over te zijn. Het was veel logischer als ik me slecht zou voelen, want ja, ik heb niet echt iets going for me. Hebben jullie ook zo'n last van dit dubbelgevoel?
Ik herken het Tegan! Ik heb meerdere keren thuis gezeten vanwege mn depressie, maar dan was ik bijvoorbeeld al weer redelijk in mn doen, maar dan moest ik bijvoorbeeld wachten tot in september mn opleiding weer begon. Dan had ik dat dubbele gevoel ook heel erg. Misschien dat je iets kunt zoeken waar je wel blij van wordt, een hobby of vrijwilligerswerk doen ofzo? Niet iets heel actiefs, maar wel iets wat je een paar uur in de week kunt doen en wat je voldoening geeft
Ik begin weer steeds iets meer energie te krijgen merk ik. Eerst was ik te moe om op dezelfde dag boodschappen te doen en af te wassen. Vandaag heb ik 2 wassen gedraaid, het wasrek leeggehaald, nieuwe wassen opgehangen, boodschappen gedaan, afgewassen, eten gekookt en geleerd voor mn tentamen. Lekkere actieve dag dus En dan vanavond lekker relaxen
Ik begin weer steeds iets meer energie te krijgen merk ik. Eerst was ik te moe om op dezelfde dag boodschappen te doen en af te wassen. Vandaag heb ik 2 wassen gedraaid, het wasrek leeggehaald, nieuwe wassen opgehangen, boodschappen gedaan, afgewassen, eten gekookt en geleerd voor mn tentamen. Lekkere actieve dag dus
En dan vanavond lekker relaxen
Ik heb ook eigenlijk continue een gevoel van dubbelheid. Maar meer, voel ik me nu goed of voel ik me slecht en moet ik me wel goed of slecht voelen, dat soort dingen.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
nee, hoor als ik donderdag niks gehoord heb bel ik zelf op.quote:
tja, dit is dus o zo herkenbaar. Vooral op dit moment, ik heb geen studie en werk, en ja ik ben derepssief maar niet meer zo als eerst. En ik voel me dus wel redelijk (meestal), maar daardoor ga ik me dus weer slecht voelen, mede doordat ik op dit moment gewoon stilsta, ik weet dat er over een paar maanden beweging in gaat komen, maar dat lijkt toch o zo ver...quote:
Ik voel me eigenlijk erg goed. Zeg maar geestelijk. En ik kan daar niet goed tegen. Mijn leven is namelijk niet echt heel boeiend. Ik werk heel weinig, heb geen opleiding, maw ik zit bijna iedere dag thuis, niets te doen. Ik weet dat zodra ik iets actiever ga worden het allemaal weer mis gaat. Maar hoe kan ik tevreden zijn met zo'n leventje. Ik heb niet echt een leven, dus ik heb niet echt iets om blij over te zijn. Het was veel logischer als ik me slecht zou voelen, want ja, ik heb niet echt iets going for me. Hebben jullie ook zo'n last van dit dubbelgevoel?
Bos81, hoe was het vandaag bij de psych?
Hier wel een redelijke dag gehad Lekker uitgeslapen, ff de stad in geweest, geleerd voor tentamen en de rest van de dag lekker relaxen Morgen weer naar therapie, hoop dat ik nu wel weer een keer aan de beurt ben met cognitieve therapie. Mn doel voor activiteitentherapie heb ik wel redelijk gehaald, alleen die ene keer dat ik tot 16 uur geslapen had natuurlijk niet ( doel was voor 12 uur opstaan) En heb me vorige week verslapen voor therapie, maar was wel voor 12 uur wakker. Maarja, toen had het geen zin meer om naar therapie te gaan.
Hier wel een redelijke dag gehad
Lekker uitgeslapen, ff de stad in geweest, geleerd voor tentamen en de rest van de dag lekker relaxen Morgen weer naar therapie, hoop dat ik nu wel weer een keer aan de beurt ben met cognitieve therapie. Mn doel voor activiteitentherapie heb ik wel redelijk gehaald, alleen die ene keer dat ik tot 16 uur geslapen had natuurlijk niet ( doel was voor 12 uur opstaan) En heb me vorige week verslapen voor therapie, maar was wel voor 12 uur wakker. Maarja, toen had het geen zin meer om naar therapie te gaan.
Wel redelijk, heb slaapmedicatie meegekregen. Om in ieder geval a mijn ritme weer wat normaler te krijgen en dat ik me overdag wat fitter ga voelen hopelijk.quote:
Bos81, hoe was het vandaag bij de psych?
Voor de rest was het toch wel een moeilijk gesprek, over 2 weken moet ik terug komen en dan kijken we hoe het dan gaat..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ik hoop dat de slaapmedicatie helpt om weer een beetje ritme op te doenquote:
[..]
Wel redelijk, heb slaapmedicatie meegekregen. Om in ieder geval a mijn ritme weer wat normaler te krijgen en dat ik me overdag wat fitter ga voelen hopelijk.
Voor de rest was het toch wel een moeilijk gesprek, over 2 weken moet ik terug komen en dan kijken we hoe het dan gaat..
Heb je het nog over je boodschappenangst gehad?
Ja, dat wordt even afwachten. weet eigenlijk niet meer wat we er over gezegd hebben..quote:
[..]
Ik hoop dat de slaapmedicatie helpt om weer een beetje ritme op te doen
Wel dat het meer angst is om bang te worden om te gaan.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Bos, goed dat je het hebt aangekaart! En ik hoop dat de slaapmedicatie je gaat helpen om je ritme te vinden en dat je psych je kan helpen je angst onder controle te krijgen.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Ja, wel jammer dat ik binnenkort een andere psychiater krijg. Mijn huidige gaat aan de andere kant van het land (A'dam) werken. Dus moet ik weer gaan wennen een aan nieuwe. Maar misschien aan de andere kant wel prettig, daar er toch plannen waren om eenmalig met een andere te praten..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Dat zal idd wel even wennen worden, weer een nieuwe persoon moeten vertrouwen en persoonlijke dingen mee bespreken, maar dat komt vast wel goedquote:
Ja, wel jammer dat ik binnenkort een andere psychiater krijg. Mijn huidige gaat aan de andere kant van het land (A'dam) werken. Dus moet ik weer gaan wennen een aan nieuwe. Maar misschien aan de andere kant wel prettig, daar er toch plannen waren om eenmalig met een andere te praten..
En goed dat je het over je angst hebt gehad
@ bos
goed dat je het er toch over hebt gehad. Het is al een eerste en lastige stap.
Het is wel minder dat je mischien van behandelaar moet wisselen, het gaat wennen worden maar weer een ander perspectief..helpt ook mischien.
@Sylvana
Klinkt best positief, ja het laat opstaan en verslapen is wat minder maar ach dat kan iedereen overkomen.
Hier nog niks gehoord dus ik ga morgen maar zelf even bellen kijken of er nog een gesprek kan voordat ik een maand wegben.
Maar goed ik zie wel.
goed dat je het er toch over hebt gehad. Het is al een eerste en lastige stap.
Het is wel minder dat je mischien van behandelaar moet wisselen, het gaat wennen worden maar weer een ander perspectief..helpt ook mischien.
@Sylvana
Klinkt best positief, ja het laat opstaan en verslapen is wat minder maar ach dat kan iedereen overkomen.
Hier nog niks gehoord dus ik ga morgen maar zelf even bellen kijken of er nog een gesprek kan voordat ik een maand wegben.
Maar goed ik zie wel.
Goeiemorgen
Goed dat je zelf gaat bellen cafpow!
Ik ben maar meteen uit bed gegaan toen vriendlief naar zn werk ging, ben veel te bang da tik me anders weer verslaap. Als ik dan vanmiddag nog moe ben ga ik dan nog wel even naar bed toe
Goed dat je zelf gaat bellen cafpow!
Ik ben maar meteen uit bed gegaan toen vriendlief naar zn werk ging, ben veel te bang da tik me anders weer verslaap. Als ik dan vanmiddag nog moe ben ga ik dan nog wel even naar bed toe
nou ik heb dus gebeld en ze is nog ziek, is dus wel balen. Maar ik heb bij de persoon die de telefoon aannam aangegeven dat ik binnenkort een maandje wegben om te kijken of het nog voor mijn vertrek ingepland kan worden.quote:
Goeiemorgen
Goed dat je zelf gaat bellen cafpow!
Ik ben maar meteen uit bed gegaan toen vriendlief naar zn werk ging, ben veel te bang da tik me anders weer verslaap. Als ik dan vanmiddag nog moe ben ga ik dan nog wel even naar bed toe
Dus ik wordt waarschijnlijk volgende week gebeld dus ik heb maar mijn mobiele nr. gegeven.
Maar goed verder is het wel een redelijk dagje, verveel me wel wat, maar ben ook nog een beetje ziekjes en super moe..dus zo een leuk dagje gaat het niet worden
. Goed idee om gelijk op te staan is het beste denk ik om weer een ritme te pakken te krijgen
Jammer dat ze nog steeds ziek is en dat jij je ook niet zo lekker voelt. Ik hoop dat je voor je weggaat nog terecht kunt en dat je je snel weer wat beter voelt
Therapie vanochtend was erg fijn Bij cognitieve therapie uitgebreid aan bod gekomen en bij activiteitentherapie, dus heb alles even goed kunnen analyseren is bespreken Half februari gaat de vrouw die cognitieve therapie geeft en tevens mijn zorgcoördinator is stoppen met de groep, dus dat is wel erg balen. We krijgen wel een vervanger, maar dan is het toch weer afwachten hoe het met diegene klikt. Wbt individuele therapie, dat is aangevraagd, ik sta nog steeds op de wachtlijst, maar ze heeft wel gezegd dat het iig in februari opgestart moet worden, zodat het nog wel wat overloop heeft met de groep.
Ondanks dat ik weinig geslapen heb voel ik me nog wel goed, het zonnetje schijnt lekker en ga zo maar even wat klusjes doen die al een tijdje liggen, maar waar het steeds niet kwam. Dat was ook het doel voor activiteitentherapie voor de komende 2 weken, om 3 van die klusjes te doen. Volgende week ben ik de hele week vrij, dus dat moet wel lukken om te redden
Edit: Het eerste klusje heb ik net al gedaan, nieuwe foto's in mijn fotolijst-voor-12-foto's stoppen Waren nogal oude foto's, vrienden die ik nou nooit meer zie, foto's van familie die al paar jaar oud waren enzo. Nu weer een up-to-date fotolijst
[ Bericht 6% gewijzigd door _Hestia_ op 20-01-2011 14:54:51 ]
Therapie vanochtend was erg fijn
Bij cognitieve therapie uitgebreid aan bod gekomen en bij activiteitentherapie, dus heb alles even goed kunnen analyseren is bespreken Half februari gaat de vrouw die cognitieve therapie geeft en tevens mijn zorgcoördinator is stoppen met de groep, dus dat is wel erg balen. We krijgen wel een vervanger, maar dan is het toch weer afwachten hoe het met diegene klikt. Wbt individuele therapie, dat is aangevraagd, ik sta nog steeds op de wachtlijst, maar ze heeft wel gezegd dat het iig in februari opgestart moet worden, zodat het nog wel wat overloop heeft met de groep.Ondanks dat ik weinig geslapen heb voel ik me nog wel goed, het zonnetje schijnt lekker en ga zo maar even wat klusjes doen die al een tijdje liggen, maar waar het steeds niet kwam. Dat was ook het doel voor activiteitentherapie voor de komende 2 weken, om 3 van die klusjes te doen. Volgende week ben ik de hele week vrij, dus dat moet wel lukken om te redden
Edit: Het eerste klusje heb ik net al gedaan, nieuwe foto's in mijn fotolijst-voor-12-foto's stoppen
Waren nogal oude foto's, vrienden die ik nou nooit meer zie, foto's van familie die al paar jaar oud waren enzo. Nu weer een up-to-date fotolijst [ Bericht 6% gewijzigd door _Hestia_ op 20-01-2011 14:54:51 ]
Goed van je, dat al een van de klusjes heb weten te klaren.quote:
Jammer dat ze nog steeds ziek is en dat jij je ook niet zo lekker voelt. Ik hoop dat je voor je weggaat nog terecht kunt en dat je je snel weer wat beter voelt
Therapie vanochtend was erg fijn
Ondanks dat ik weinig geslapen heb voel ik me nog wel goed, het zonnetje schijnt lekker en ga zo maar even wat klusjes doen die al een tijdje liggen, maar waar het steeds niet kwam. Dat was ook het doel voor activiteitentherapie voor de komende 2 weken, om 3 van die klusjes te doen. Volgende week ben ik de hele week vrij, dus dat moet wel lukken om te redden
Edit: Het eerste klusje heb ik net al gedaan, nieuwe foto's in mijn fotolijst-voor-12-foto's stoppen
Hier zit ik nu nog op bed, heb gisterenavond behoorlijk slecht geslapen en ben nu dus super brak en moe. Verder hoop ik dat ik vandaag nog gebeld wordt voor een nieuwe afspraak psycholoog zou als het goed is vandaag weer aan de slag gaan. En anders krijg ik het idee dat het lastig gaat worden om de afspraak nog deze maand te hebben.
Maar goed ik zie wel, want zo dringend is een gesprek ook niet aangezien het wel redelijk gaat en januari de rustigste/saaiste maand is.
Verder zou ik vandaag nog het centrum ingaan om wat dingen te halen maar dat gaat hem vandaag niet worden denk ik, ik ben er gewoon veel te moe voor.
Dankje en balen dat je zo slecht geslapen hebt en daarom zo brak en moe bent. ik hoop dat je vandaag wordt gebeld door je psych en doe idd maar lekker rustig aan
Ik heb vanochtend tentamen gehad, ging wel redelijk vond ik zelf. Van het weekend 2 verjaardagen, dus lekker druk. Maar volgende week dus lekker de hele week vrij
Ik heb vanochtend tentamen gehad, ging wel redelijk vond ik zelf. Van het weekend 2 verjaardagen, dus lekker druk. Maar volgende week dus lekker de hele week vrij
Lekker zeg ene weekje vrij.quote:Op vrijdag 21 januari 2011 13:21 schreef Sylvana het volgende:
Dankje en balen dat je zo slecht geslapen hebt en daarom zo brak en moe bent. ik hoop dat je vandaag wordt gebeld door je psych en doe idd maar lekker rustig aan
Ik heb vanochtend tentamen gehad, ging wel redelijk vond ik zelf. Van het weekend 2 verjaardagen, dus lekker druk. Maar volgende week dus lekker de hele week vrij
Hier net gebeld door de psych, komende week gaat niet lukken dus maar een afspraak gemaakt voor over 1 maand bij de terugkeer.
En als er een gaatje vrijkomt van de week kan ik heel mischien gaan maar dat hoor ik dan nog wel.
Ik hoop voor je dat er volgende week dan een gaatje vrijkomt voor jequote:
[..]
Lekker zeg ene weekje vrij.
Hier net gebeld door de psych, komende week gaat niet lukken dus maar een afspraak gemaakt voor over 1 maand bij de terugkeer.
En als er een gaatje vrijkomt van de week kan ik heel mischien gaan maar dat hoor ik dan nog wel.
Ik heb vandaag een brief binnengekregen dat ik dinsdag mijn eerste individuele gesprek heb
Leuk voor je Sylvana.
Individuele gesprekken zijn altijd goed
Mag je als je een recept herhaalt bij de HA assistente eigenlijk vragen om een groter aantal?
Individuele gesprekken zijn altijd goed
Mag je als je een recept herhaalt bij de HA assistente eigenlijk vragen om een groter aantal?
ik zou hier het antwoord echt niet op weten.quote:
Leuk voor je Sylvana.
Individuele gesprekken zijn altijd goed
Mag je als je een recept herhaalt bij de HA assistente eigenlijk vragen om een groter aantal?
Ja kan het altijd vragen maar ik denk dat het antwoord mede afhangt van het medicijn
Ik krijg voor 1 maand mee, maar zou niet weten of je meer mag meenemen als je het vraagt. Zou ik idd gewoon even bij de apotheek ofzo navragen
Er is dacht ik een regeling dat je niet zoveel in huis mag hebben waar je zelfmoord mee kan plegen. Vandaar dat je misschien heel weinig voorgeschreven kreeg. Vind geen bron helaas, maar mijn zus is arts.
Idd, vaak vinden ze het gevaarlijk om heel veel mee te geven.quote:
Er is dacht ik een regeling dat je niet zoveel in huis mag hebben waar je zelfmoord mee kan plegen. Vandaar dat je misschien heel weinig voorgeschreven kreeg. Vind geen bron helaas, maar mijn zus is arts.
Mag ik vragen waarom je meer mee wilt krijgen ScarFace-?
Van 1 medicijn (2mg per dag) krijg ik ongeveer voor 3 maanden mee per keer. Dat is toch 90 pilletjes,..quote:
Ik krijg voor 1 maand mee, maar zou niet weten of je meer mag meenemen als je het vraagt. Zou ik idd gewoon even bij de apotheek ofzo navragen
Maar weet niet wat een overdosis daarvan betekent.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Als je vergevorderde plannen hebt voor zelfmoord, kun je de medicatie ook gewoon opsparen door ze niet in te nemen en uit te rekenen wanneer ze op zouden zijn en dan alles in 1 keer innemen.quote:
Er is dacht ik een regeling dat je niet zoveel in huis mag hebben waar je zelfmoord mee kan plegen. Vandaar dat je misschien heel weinig voorgeschreven kreeg. Vind geen bron helaas, maar mijn zus is arts.
Kan geen arts echt controleren.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Klopt. Maar dit is gewoon een afspraak om sowieso niet teveel mee te geven. Als je het echt wilt kan het altijd natuurlijk. Geldt voor alles.quote:
[..]
Als je vergevorderde plannen hebt voor zelfmoord, kun je de medicatie ook gewoon opsparen door ze niet in te nemen en uit te rekenen wanneer ze op zouden zijn en dan alles in 1 keer innemen.
Kan geen arts echt controleren.
dat is maar goed ookquote:
Ik ben niet van plan zelfmoord te plegen voor alle duidelijkheid!
tja, ik heb nooit medicatie van een psychiater gekregen maar in principe kan je met alle medicatie aan OD doen.
Maar als je uitlegd dat je bijvoorbeeld op vakantie gaat ofzo, lijkt het me dat je best wat extra's meekan krijgen.
Goed, hier een redelijk dagje, ben alleen super mega brak. Heb vanacht van 12 uur tot bijna 12 uur geslapen..iets teveel en heb super diep geslapen dus heb lichte hoofdpijn. Maar had het ook wel nodig. Wel tussendoor 2 a 3 keer wakker geworden omdat ik naar de wc moest.
En net wat boodschapjes wezen doen, en heb nu echt een super zwaar hoofd, ga zometeen maar denk ik even dutje doen dat doet meestal wel goed als ik me zo brak voel.
En verder gewoon rustig aan, deze week langzamerhand de voorbereidingen beginnen op te bouwen en nog een paar dingen regelen maar het lijkt een rustige week te worden.
Woensdag alvast kijken hoevel kilo's bagage ik heb en dan zaterdag alles definitief in de koffer gooien, alhoewel ik naarmate het vertrek steeds dichterbij komt ik minder zin heb.
En me ook nog eens irriteer aan de familie en mijn ma want die loopt van alles te verzamelen om mee te nemen voor iedereen en ik heb eigenlijk geen zin om dingen mee te nemen voor anderen, die ik sinds de laatste keer dat ik daar was niet meer heb "gesproken"...ik wil gewoon mijn eigen spullen meenemen en klaar.
Balen dat je nog steeds zo moe en brak bent en een zwaar hoofd hebt. Een dutje doen wil meestal wel helpen idd Dat lijkt mij ook irritant ja als je ma van alles verzamelt voor je om mee te nemen voor anderen.
Hier vandaag wel een redelijke dag gehad. Vanmiddag even de stad in geweest, op de markt een bakje kibbeling gegeten, was al weer lang geleden. Daarna thuis beetje opgeruimd, was opgeruimd, badkamer schoongemaakt en bed verschoond. Zo nog even afwassen, dan eten koken en eten en naar verjaardag toe
Dat lijkt mij ook irritant ja als je ma van alles verzamelt voor je om mee te nemen voor anderen. Hier vandaag wel een redelijke dag gehad. Vanmiddag even de stad in geweest, op de markt een bakje kibbeling gegeten, was al weer lang geleden. Daarna thuis beetje opgeruimd, was opgeruimd, badkamer schoongemaakt en bed verschoond. Zo nog even afwassen, dan eten koken en eten en naar verjaardag toe
geweldig hoe jullie elkaar weten te steunen hier. iedereen die het moeilijk heeft, heel veel sterkte, en alles komt vast en zeker goed ;-) !
ik leef zelf al een aantal jaar in een soort van 'roes'. heb eigenlijk geen idee waar ik met me leven heen wil, en zoek enorm veel afleiding op om maar 'bezig' te blijven, want als ik er over na ga denken gaat het helemaal mis. Ik heb me de afgelopen maanden echter stuk gewerkt, volg een voltijd hbo studie, en werk daarnaast ook nog is 3 dagen per week als designer, dat gaat goed in de zin van dat ik alles op school haal, en op me werk dik tevreden met me zijn, maar dit alles geeft me weinig tot geen voldoening. Nu ben ik deze periode ook nog is aan het verhuizen, wat het al helemaal dol maakt.
Ik heb de week voor oud en nieuw kennis gemaakt met xtc, dat gaf me op dat moment wel zo'n bizar voldaan gevoel, het leek alsof ik vond waar ik altijd naar had gezocht. een soort van totale tevredenheid, niet te beschrijven. Ik heb het na deze keer nogmaals gebruikt, en dit gevoel was wederom geweldig. Nu ben ik natuurlijk niet achterlijk, en ben ook niet van plan hier mee door te gaan, maar ik zit er momenteel helemaal doorheen.
Het lijkt alsof ik de afgelopen weken niet bewust heb meegemaakt, en voel me zo slap als het maar kan. Ik moet dingen zien te veranderen, maar ik heb geen idee waar te beginnen.
ik leef zelf al een aantal jaar in een soort van 'roes'. heb eigenlijk geen idee waar ik met me leven heen wil, en zoek enorm veel afleiding op om maar 'bezig' te blijven, want als ik er over na ga denken gaat het helemaal mis. Ik heb me de afgelopen maanden echter stuk gewerkt, volg een voltijd hbo studie, en werk daarnaast ook nog is 3 dagen per week als designer, dat gaat goed in de zin van dat ik alles op school haal, en op me werk dik tevreden met me zijn, maar dit alles geeft me weinig tot geen voldoening. Nu ben ik deze periode ook nog is aan het verhuizen, wat het al helemaal dol maakt.
Ik heb de week voor oud en nieuw kennis gemaakt met xtc, dat gaf me op dat moment wel zo'n bizar voldaan gevoel, het leek alsof ik vond waar ik altijd naar had gezocht. een soort van totale tevredenheid, niet te beschrijven. Ik heb het na deze keer nogmaals gebruikt, en dit gevoel was wederom geweldig. Nu ben ik natuurlijk niet achterlijk, en ben ook niet van plan hier mee door te gaan, maar ik zit er momenteel helemaal doorheen.
Het lijkt alsof ik de afgelopen weken niet bewust heb meegemaakt, en voel me zo slap als het maar kan. Ik moet dingen zien te veranderen, maar ik heb geen idee waar te beginnen.
zonder twijfel
hmmm..dit "verhaal" is enerzijds zeer positief maar anderzijds kan het ook weer negatief zijn.quote:
geweldig hoe jullie elkaar weten te steunen hier. iedereen die het moeilijk heeft, heel veel sterkte, en alles komt vast en zeker goed ;-) !
ik leef zelf al een aantal jaar in een soort van 'roes'. heb eigenlijk geen idee waar ik met me leven heen wil, en zoek enorm veel afleiding op om maar 'bezig' te blijven, want als ik er over na ga denken gaat het helemaal mis. Ik heb me de afgelopen maanden echter stuk gewerkt, volg een voltijd hbo studie, en werk daarnaast ook nog is 3 dagen per week als designer, dat gaat goed in de zin van dat ik alles op school haal, en op me werk dik tevreden met me zijn, maar dit alles geeft me weinig tot geen voldoening. Nu ben ik deze periode ook nog is aan het verhuizen, wat het al helemaal dol maakt.
Ik heb de week voor oud en nieuw kennis gemaakt met xtc, dat gaf me op dat moment wel zo'n bizar voldaan gevoel, het leek alsof ik vond waar ik altijd naar had gezocht. een soort van totale tevredenheid, niet te beschrijven. Ik heb het na deze keer nogmaals gebruikt, en dit gevoel was wederom geweldig. Nu ben ik natuurlijk niet achterlijk, en ben ook niet van plan hier mee door te gaan, maar ik zit er momenteel helemaal doorheen.
Het lijkt alsof ik de afgelopen weken niet bewust heb meegemaakt, en voel me zo slap als het maar kan. Ik moet dingen zien te veranderen, maar ik heb geen idee waar te beginnen.
Het is positief dat je dingen wilt aanpakken en het niet weten waar tja dat gebeurd zo vaak..want alles lijkt in het leven een soort kettingreactie en je moet altijd het begin pakken wil je het goed voor elkaar krijgen.
Dus succes ermee.
En met die XTC pas op, ik heb iets soortgelijks meegemaakt heel erg lang geleden, en dat was heel stom van me. Ik had zoiets van ik doseer het allemaal en ga niet teveel meedoen..maar ondanks dat ging het toch mis.
Dus pas er aub. mee op.
Verder, tja iedereen hier is welkom..dus hopelijk kunnen wij jou ook steunen daar waar nodig
Ik heb vandaag mijn eerste individuele sessie gehad bij de psycholoog en het was echt fijn Nu het individueel is, is er tijd genoeg om dieper op bepaalde zaken in te gaan en te zoeken naar achterliggende oorzaken en gedachten. Bij de depressiegroep is daar niet echt tijd voor en blijft het vaak erg algemeen. Nu kunnen we echt goed op een situatie ingaan en naar de oorzaak te kijken. We hebben afgesproken dat ik zolang ik ook nog de depressiegroep heb 1x in de 2 weken individueel gesprek heb. Daarna moeten we even kijken of dat zo blijft of dat het 1x in de week ofzo wordt.
Maar klikte iig wel met de psych, ze had me al snel door hoe het bij mij zit qua gedachten etc en was gewoon een erg fijn gesprek
Nu het individueel is, is er tijd genoeg om dieper op bepaalde zaken in te gaan en te zoeken naar achterliggende oorzaken en gedachten. Bij de depressiegroep is daar niet echt tijd voor en blijft het vaak erg algemeen. Nu kunnen we echt goed op een situatie ingaan en naar de oorzaak te kijken. We hebben afgesproken dat ik zolang ik ook nog de depressiegroep heb 1x in de 2 weken individueel gesprek heb. Daarna moeten we even kijken of dat zo blijft of dat het 1x in de week ofzo wordt.Maar klikte iig wel met de psych, ze had me al snel door hoe het bij mij zit qua gedachten etc en was gewoon een erg fijn gesprek
Dat is mooi Sylvanaquote:
Ik heb vandaag mijn eerste individuele sessie gehad bij de psycholoog en het was echt fijn
Maar klikte iig wel met de psych, ze had me al snel door hoe het bij mij zit qua gedachten etc en was gewoon een erg fijn gesprek
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Combinatie van (anti)depressie en mdma is dan ook echt not done..quote:
[..]
hmmm..dit "verhaal" is enerzijds zeer positief maar anderzijds kan het ook weer negatief zijn.
Het is positief dat je dingen wilt aanpakken en het niet weten waar tja dat gebeurd zo vaak..want alles lijkt in het leven een soort kettingreactie en je moet altijd het begin pakken wil je het goed voor elkaar krijgen.
Dus succes ermee.
En met die XTC pas op, ik heb iets soortgelijks meegemaakt heel erg lang geleden, en dat was heel stom van me. Ik had zoiets van ik doseer het allemaal en ga niet teveel meedoen..maar ondanks dat ging het toch mis.
Dus pas er aub. mee op.
Verder, tja iedereen hier is welkom..dus hopelijk kunnen wij jou ook steunen daar waar nodig
@ sylvana, heerlijk zo'n individueel gesprek. En fijn dat het klikte met je gesprekspartner.
@ iedereen hoop dat het goed gaat.
Hier begint de stress langzaam aan te komen zetten vanwege de reis. Ondertussen moet ik een vrouw van zosawe zien te bereiken en g amorgen voor de 3e keer bellen, omdat ze vandaag in gesprek was en zou terugbellen en niks gehoord. Dus morgen maar weer bellen en ik wordt daar echt zo doodziek van.
Ondertussen val ik gemiddel rond een uur of 2-4 in slaap en ben dus pas rond 12 uur overdag weer wakker..waardoor ik in tijdnood kom.
Maar ik kom, er wel, nog even uithouden en dan kan ik een maandje al die bureaucratie even van me af gooien.
@ iedereen hoop dat het goed gaat.
Hier begint de stress langzaam aan te komen zetten vanwege de reis. Ondertussen moet ik een vrouw van zosawe zien te bereiken en g amorgen voor de 3e keer bellen, omdat ze vandaag in gesprek was en zou terugbellen en niks gehoord. Dus morgen maar weer bellen en ik wordt daar echt zo doodziek van.
Ondertussen val ik gemiddel rond een uur of 2-4 in slaap en ben dus pas rond 12 uur overdag weer wakker..waardoor ik in tijdnood kom.
Maar ik kom, er wel, nog even uithouden en dan kan ik een maandje al die bureaucratie even van me af gooien.
Ik heb wonderwel vandaag best wel een goede dag gehad. Zaten wel wat moeilijke momenten tussen, maar ja ik mag ook niet verwachten dat ik een hele dag probleemloos doorkom.
Maar werken ging vandaag goed, gewoon volgehouden tot het einde, daarna even de post doorgenomen met iemand van de begeleiding en daarna tot nu eigenlijk doorgekomen met Fok! en af en toe wat gelezen en een sudoku gemaakt.
Maar toch heb ik vaak even een raar gevoel, gewoon toch geen tevreden gevoel hebben, terwijl ik dat wel zou willen, want het ging vandaag gewoon lekker. Dat is even lastig, maar dat komt misschien nog wel terug. Zoals het vandaag ging, wil ik graag nog wat meer dagen (achter elkaar) hebben..
Maar werken ging vandaag goed, gewoon volgehouden tot het einde, daarna even de post doorgenomen met iemand van de begeleiding en daarna tot nu eigenlijk doorgekomen met Fok! en af en toe wat gelezen en een sudoku gemaakt.
Maar toch heb ik vaak even een raar gevoel, gewoon toch geen tevreden gevoel hebben, terwijl ik dat wel zou willen, want het ging vandaag gewoon lekker. Dat is even lastig, maar dat komt misschien nog wel terug. Zoals het vandaag ging, wil ik graag nog wat meer dagen (achter elkaar) hebben..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Stress is nooit fijn. Heb er ook 2.5 jaar geleden behoorlijk last van gehad. En hopelijk wordt je morgen wel te woord gestaan door die mevrouw. Nooit leuk als je niet wordt teruggebeld, terwijl dat wel beloofd is.quote:
@ sylvana, heerlijk zo'n individueel gesprek. En fijn dat het klikte met je gesprekspartner.
@ iedereen hoop dat het goed gaat.
Hier begint de stress langzaam aan te komen zetten vanwege de reis. Ondertussen moet ik een vrouw van zosawe zien te bereiken en g amorgen voor de 3e keer bellen, omdat ze vandaag in gesprek was en zou terugbellen en niks gehoord. Dus morgen maar weer bellen en ik wordt daar echt zo doodziek van.
Ondertussen val ik gemiddel rond een uur of 2-4 in slaap en ben dus pas rond 12 uur overdag weer wakker..waardoor ik in tijdnood kom.
Maar ik kom, er wel, nog even uithouden en dan kan ik een maandje al die bureaucratie even van me af gooien.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
tja, dat klopt. En morgen bel ik voor de derde keer. Maar als ze dan weer zeggen dat ik wordt teruggebeld en ik die dag niet wordt teruggebeld, dan ga ik daar de volgende dag gewoon maar voor de deur staan, want anders krijg ik het nooit voorelkaar voor vrijdagquote:
[..]
Stress is nooit fijn. Heb er ook 2.5 jaar geleden behoorlijk last van gehad. En hopelijk wordt je morgen wel te woord gestaan door die mevrouw. Nooit leuk als je niet wordt teruggebeld, terwijl dat wel beloofd is.
Sorry voor het binnen vallen van dit topic. Ik denk dat mijn vraag hier goed past.
Ik zit met het probleem dat ik er erg tegen opzie om te solliciteren voor een baan aangezien mijn werkervaring niet relevant is. En ik nogal een achterstand heb qua "leven" door depressie en angst. Ik wil hier niet mee te koop lopen.
Hoe zijn jullie ervaringen met solliciteren na/in een depressieve periode ?
Ik zit met het probleem dat ik er erg tegen opzie om te solliciteren voor een baan aangezien mijn werkervaring niet relevant is. En ik nogal een achterstand heb qua "leven" door depressie en angst. Ik wil hier niet mee te koop lopen.
Hoe zijn jullie ervaringen met solliciteren na/in een depressieve periode ?
Ik heb niet veel ervaring mee, heb nooit direct na een depressie hoeven te sollicititeren. En een achterstand hebben in het leven door een depressie heeft niet zozeer te maken met werk. Daar hoeven ze het op je werk niet zo veel vanaf te weten ga ik vanuit. Want leven en genieten zijn 2 ruime begrippen die voor iedereen weer anders.quote:
Sorry voor het binnen vallen van dit topic. Ik denk dat mijn vraag hier goed past.
Ik zit met het probleem dat ik er erg tegen opzie om te solliciteren voor een baan aangezien mijn werkervaring niet relevant is. En ik nogal een achterstand heb qua "leven" door depressie en angst. Ik wil hier niet mee te koop lopen.
Hoe zijn jullie ervaringen met solliciteren na/in een depressieve periode ?
En tja tijdens een sollicitatie kan je aangeven dat je in de periode van de depressie even wat tijd voor jezelf nodig had, om uit te zoeken wat je nu wilden.
Hier moet ik straks naar de bank en daarna als ik nog niks heb gehoord van de mw van het werkplein ga ik zelf maar weer bellen.
Fijn dat je een redelijke dag hebt gehad. Dat je er nog geen goed gevoel over hebt is erg herkenbaar. Maar dat is ook heel normaal. Zodra je meer van dit soort dagen heb gehad zal je gevoel er ook beter over worden.quote:
Ik heb wonderwel vandaag best wel een goede dag gehad. Zaten wel wat moeilijke momenten tussen, maar ja ik mag ook niet verwachten dat ik een hele dag probleemloos doorkom.
Maar werken ging vandaag goed, gewoon volgehouden tot het einde, daarna even de post doorgenomen met iemand van de begeleiding en daarna tot nu eigenlijk doorgekomen met Fok! en af en toe wat gelezen en een sudoku gemaakt.
Maar toch heb ik vaak even een raar gevoel, gewoon toch geen tevreden gevoel hebben, terwijl ik dat wel zou willen, want het ging vandaag gewoon lekker. Dat is even lastig, maar dat komt misschien nog wel terug. Zoals het vandaag ging, wil ik graag nog wat meer dagen (achter elkaar) hebben..
Cafpow, hoop dat je die vrouw snel aan de telefoon krijgt en anders zou ik idd maar even langsgaan!
Ik ben net weer bij de huisarts geweest en hij vond mijn verhaal erg hoopvol en hij merkte ook aan mijn verhaal dat de AD begint te werken. Dat ik me daarom heel wisselend voel is juist alleen maar goed, want dat betekent da tik naast de diepe dalen ook weer wat meer positieve gevoelens ervaar. Moet gewoon doorgaan met 100 mg en dan over 2 weken weer terugkomen
Ik ga trouwens ook mn werk bellen of ik weer 1 klant ( voor 3 uur in de week) kan krijgen. Voor de dinsdag of de woensdag, als ik niet naar school hoef. Maar dan heb ik iig wel een reden om mijn bed uit te gaan en werken als alphahulp is niet erg zwaar, dus moet lukken hoop ik
oke, zo ik heb vandaag alvast wat dingen geregeld. Net ruim 10 minuten in de wacht gestaan voor de mw. wie ik nog niet het gesproken, dus ik ga zo nog een keer bellen. En anders ga ik morgen maar lekker langs, moet morgen toch centrum in.
En ik hoop echt dat ik vrijdag en zaterdag lekker rustig aan kan doen..hoewel ik niet weet waarom ik het gevoel heb dat het er niet in zal zitten.
En ik hoop echt dat ik vrijdag en zaterdag lekker rustig aan kan doen..hoewel ik niet weet waarom ik het gevoel heb dat het er niet in zal zitten.
yeey ik heb 2 dingen minder om me zorgen over te maken, ik heb die mw. eindelijk te pakken gekregen, maar mag nu vrijdag daarnaartoe voor een gesprek, daar gaat mijn rustige vrijdag
Maar ik heb iemand gevonden die mij zondagochtend wil wegbrengen..waardoor ik niet meer m 8 uur 's ochtends de deur uit hoef en dus niet met mijn ma, de 2 laptops en koffer de trein in hoef
ik heb 2 dingen minder om me zorgen over te maken, ik heb die mw. eindelijk te pakken gekregen, maar mag nu vrijdag daarnaartoe voor een gesprek, daar gaat mijn rustige vrijdag Maar ik heb iemand gevonden die mij zondagochtend wil wegbrengen..waardoor ik niet meer m 8 uur 's ochtends de deur uit hoef en dus niet met mijn ma, de 2 laptops en koffer de trein in hoef
Yay, wat fijn zeg!quote:
yeey
Maar ik heb iemand gevonden die mij zondagochtend wil wegbrengen..waardoor ik niet meer m 8 uur 's ochtends de deur uit hoef en dus niet met mijn ma, de 2 laptops en koffer de trein in hoef
Dat is mooiquote:
yeey
Maar ik heb iemand gevonden die mij zondagochtend wil wegbrengen..waardoor ik niet meer m 8 uur 's ochtends de deur uit hoef en dus niet met mijn ma, de 2 laptops en koffer de trein in hoef
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Vandaag weer zo;n dag, maar toch behoorlijk vermoeid en erg wankel, maar ja waarschijnlijk sterkt dit me wel weer..quote:
[..]
Fijn dat je een redelijke dag hebt gehad. Dat je er nog geen goed gevoel over hebt is erg herkenbaar. Maar dat is ook heel normaal. Zodra je meer van dit soort dagen heb gehad zal je gevoel er ook beter over worden.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Even een crosspost:
Ik zit nu ongeveer een jaar aan de AD (Lexapro 20mg). Ook heb ik oxazepam 10mg voor momentjes dat ik nog "onrustig" ben, aangezien ik de maximale dosis Lexapro al slik.
Nu was ik vorige week begonnen aan een baan voor 16u in de week, maar nu in de tweede week word ik zwaar onrustig en had ik vanmorgen een halve paniekaanval, waardoor ik me ziek gemeld heb.
Kans zit er dik in dat ik dit werk (in een winkel) niet kan doen, zelfs niet voor die magere 16 uurtjes. Voel me er dus echt niet fijn bij, morgen dus weer naar de HA.
Aangezien ik aan mijn max zit qua Lexapro en ik niet "regelmatig" aan de oxa wil zitten, zou ik graag opties van jullie weten, misschien gebruikerservaringen?
Thanks.
Ik zit nu ongeveer een jaar aan de AD (Lexapro 20mg). Ook heb ik oxazepam 10mg voor momentjes dat ik nog "onrustig" ben, aangezien ik de maximale dosis Lexapro al slik.
Nu was ik vorige week begonnen aan een baan voor 16u in de week, maar nu in de tweede week word ik zwaar onrustig en had ik vanmorgen een halve paniekaanval, waardoor ik me ziek gemeld heb.
Kans zit er dik in dat ik dit werk (in een winkel) niet kan doen, zelfs niet voor die magere 16 uurtjes. Voel me er dus echt niet fijn bij, morgen dus weer naar de HA.
Aangezien ik aan mijn max zit qua Lexapro en ik niet "regelmatig" aan de oxa wil zitten, zou ik graag opties van jullie weten, misschien gebruikerservaringen?
Thanks.
-----------------------------------------------------
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.
Helaas kan ik je niet helpen, toch wil ik je graag steunen,quote:
Even een crosspost:
Ik zit nu ongeveer een jaar aan de AD (Lexapro 20mg). Ook heb ik oxazepam 10mg voor momentjes dat ik nog "onrustig" ben, aangezien ik de maximale dosis Lexapro al slik.
Nu was ik vorige week begonnen aan een baan voor 16u in de week, maar nu in de tweede week word ik zwaar onrustig en had ik vanmorgen een halve paniekaanval, waardoor ik me ziek gemeld heb.
Kans zit er dik in dat ik dit werk (in een winkel) niet kan doen, zelfs niet voor die magere 16 uurtjes. Voel me er dus echt niet fijn bij, morgen dus weer naar de HA.
Aangezien ik aan mijn max zit qua Lexapro en ik niet "regelmatig" aan de oxa wil zitten, zou ik graag opties van jullie weten, misschien gebruikerservaringen?
Thanks.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Dank je lieverd!quote:
[..]
Helaas kan ik je niet helpen, toch wil ik je graag steunen,
-----------------------------------------------------
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.
dit geldt ook voor mij. Heb helemaal geen ervaring met medicatie...quote:
[..]
Helaas kan ik je niet helpen, toch wil ik je graag steunen,
Vanochtend bij therapie eindelijk weer eens lekker buiten kunnen wandelen Het zonnetje scheen lekker, was echt fijn We waren bij interpersoonlijke therapie met zijn 4en en met conditietraining maar met zijn 3en, dus er was aandacht genoeg voor iedereen vandaag 1 vrouw is nu voor de 3e keer afwezig en moet waarschijnlijk de groep uit, dat is wel jammer, maarja, die regel is er nou eenmaal.
Het zonnetje scheen lekker, was echt fijn We waren bij interpersoonlijke therapie met zijn 4en en met conditietraining maar met zijn 3en, dus er was aandacht genoeg voor iedereen vandaag 1 vrouw is nu voor de 3e keer afwezig en moet waarschijnlijk de groep uit, dat is wel jammer, maarja, die regel is er nou eenmaal.
@ Sylvana, klinkt als een fijne en toch leuke terapie. Het was inderdaad heerlijk weer.
Hier zijn het drukke dagen nu, vooral met het feit dat ik zondag vroeg moet vertrekken. En dus deze laatste 3 dagen gebruik om dingen te regelen.
Vandaag was waarschijnlijk het drukste dagje en zit er ook wel doorheen voor vandaag en eindig de dag dus met hoofdpijn.
Vanmorgen opgestaan, gedouched en de deur uit. eerst naar de bieb een boek ophalen en daarna naar de pc van de bekende kijken, nou daar heb ik niet veel kunnen want ik moest iets downloaden maar het downloaden nam teveel tijd in, en was niet klaar voordat ik wegmoest, dus heb het maar laten downloaden met de instructie de pc niet aan te raken tot het klaar was.
Maar ga zo voor de zekerheid het programma hier nog maar even downloaden om morgen niet weer voor niks erheen te gaan
Daarna daarvandaan weer een halfuurtje fietsen naar de afspraak met die mw. van het werkplein waarna ik allerlei bankzaken ben gaan regelen.
En was pas om half6 thuis terwijl ik al vanaf 12 uur de deur uit was.
En door al dit gedoe heb ik gewoon minder zin in de reis
maar ach...1 maandje zon, zee strand kan niemand kwaad denk ik
Hier zijn het drukke dagen nu, vooral met het feit dat ik zondag vroeg moet vertrekken. En dus deze laatste 3 dagen gebruik om dingen te regelen.
Vandaag was waarschijnlijk het drukste dagje en zit er ook wel doorheen voor vandaag en eindig de dag dus met hoofdpijn.
Vanmorgen opgestaan, gedouched en de deur uit. eerst naar de bieb een boek ophalen en daarna naar de pc van de bekende kijken, nou daar heb ik niet veel kunnen want ik moest iets downloaden maar het downloaden nam teveel tijd in, en was niet klaar voordat ik wegmoest, dus heb het maar laten downloaden met de instructie de pc niet aan te raken tot het klaar was.
Maar ga zo voor de zekerheid het programma hier nog maar even downloaden om morgen niet weer voor niks erheen te gaan
Daarna daarvandaan weer een halfuurtje fietsen naar de afspraak met die mw. van het werkplein waarna ik allerlei bankzaken ben gaan regelen.
En was pas om half6 thuis terwijl ik al vanaf 12 uur de deur uit was.
En door al dit gedoe heb ik gewoon minder zin in de reis
maar ach...1 maandje zon, zee strand kan niemand kwaad denk ik
Dat is lekker.quote:
Vanochtend bij therapie eindelijk weer eens lekker buiten kunnen wandelen
Ik heb weer een zwaar mindere dag. Ook al probeer ik dingen in te plannen, als het niet verplicht of werk is, voel ik me zo rot ook tijdens het doen van dingen..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
en als je bijvoorbeeld gewoon mp3 opzet en probeert dingen te doen, gaat het dan beter?quote:
[..]
Dat is lekker.
Ik heb weer een zwaar mindere dag. Ook al probeer ik dingen in te plannen, als het niet verplicht of werk is, voel ik me zo rot ook tijdens het doen van dingen..
Nee, heb ik wel eens geprobeerd, maar ik ga niet een winkel in met muziek op, dat vind ik associaal.quote:
[..]
en als je bijvoorbeeld gewoon mp3 opzet en probeert dingen te doen, gaat het dan beter?
en er naar toe gaan is dus wel eventueel een optie, maar werkt niet altijd.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Tja, dan is het lastig inderdaadquote:
[..]
Nee, heb ik wel eens geprobeerd, maar ik ga niet een winkel in met muziek op, dat vind ik associaal.
en er naar toe gaan is dus wel eventueel een optie, maar werkt niet altijd.
Tot je aan de kassa staat moet dat toch prima kunnen? (in een kledingwinkel is het natuurlijk anders dan de buurtsuper)quote:
[..]
Nee, heb ik wel eens geprobeerd, maar ik ga niet een winkel in met muziek op, dat vind ik associaal.
en er naar toe gaan is dus wel eventueel een optie, maar werkt niet altijd.
Ja misschien wel, maar toch voel ik me er niet prettig bij waarschijnlijk.quote:
[..]
Tot je aan de kassa staat moet dat toch prima kunnen? (in een kledingwinkel is het natuurlijk anders dan de buurtsuper)
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
het hangt er ook vanaf, kijk als iemand het echt nodig heeft om zijn of haar angsten te overwinnen, vindt ik het probleem zolang je de mensen aan de kassa enzo maar goed kan verstaan.quote:
[..]
Tot je aan de kassa staat moet dat toch prima kunnen? (in een kledingwinkel is het natuurlijk anders dan de buurtsuper)
En tja in een kledingwinkel met muziek aan gaan vindt ik best kunnen maar als je hulp vraagt aan iemand zet dan op zijn minst het geluid even op mute
De muziek neemt bij mij iig niet de angst echt weg, heb ik gemerkt. Soms zet ik het op voor mijn plezier als ik naar mijn werk fiets, maar ik word er meestal niet minder depri of rustiger door.
Vroeger hielp het me wel vaak om vrolijker te worden, maar sinds die enorme dip in 2009 is dat er niet meer echt.
Vroeger hielp het me wel vaak om vrolijker te worden, maar sinds die enorme dip in 2009 is dat er niet meer echt.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
In kledingwinkels wordt je nogal snel aangesproken, leek me daarom niet handig. Als ik boodschappen ga doen doe ik dat lekker met een muziekje op ipv het aanhoren van kinderen, trien en henk die de keuze moeten maken tussen 12 dagschotels of de aanbieding van de week 
Trekt het niet de aandacht weg van je probleem? Dat je er minder op concentreert als je in je muziek wegzakt?
Trekt het niet de aandacht weg van je probleem? Dat je er minder op concentreert als je in je muziek wegzakt?
Nee,volgens mij niet. Ik ben wel eens gaan wandelen met muziek op, maar soms werd ik daardoor alleen maar somberder door of andere negatieve gedachten. Zelfs van de meest positieve teksten kan ik geen kracht uitputten.quote:
In kledingwinkels wordt je nogal snel aangesproken, leek me daarom niet handig. Als ik boodschappen ga doen doe ik dat lekker met een muziekje op ipv het aanhoren van kinderen, trien en henk die de keuze moeten maken tussen 12 dagschotels of de aanbieding van de week
Trekt het niet de aandacht weg van je probleem? Dat je er minder op concentreert als je in je muziek wegzakt?
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Vooral ook geen vrolijke muziek luisteren, werkt in het algemeen alleen averechts (zoals je iemand die suicidaal is niet moet proberen uit te leggen hoe mooi het leven wel niet is) muziek waar je energie uit kan halen, (ritme, tempo of sfeer) of juist bij wel kan dromen zullen imo meer doen. Geef het ook niet te snel op, als het de ene keer niet helpt zegt dat nog niets
Ik luister meestal gewoon wel naar metal (metallica, Iron Maiden, Judas Priest) Nee, ik geef het ook niet op. Zit al bijna 2 jaar in deze situatie.. En het gaat soms wel goed, maar ik heb niet echt het gevoel dat het de goede kant op gaat. Ja okee, ik heb tegen een klinische opname aan gezeten in 2009, dat is nu wel verder weg, maar toch voel ik me meer niet happy, dan zou moeten, willen..quote:
Vooral ook geen vrolijke muziek luisteren, werkt in het algemeen alleen averechts (zoals je iemand die suicidaal is niet moet proberen uit te leggen hoe mooi het leven wel niet is) muziek waar je energie uit kan halen, (ritme, tempo of sfeer) of juist bij wel kan dromen zullen imo meer doen. Geef het ook niet te snel op, als het de ene keer niet helpt zegt dat nog niets
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ook iets anders geprobeerd, soort anti-conditionering? In plaats van metal juist een andere stijl proberen waar je in het algemeen nooit naar luisterd zou voor een andere mindset kunnen zorgen
Ik roep ook maar wat
Ik roep ook maar wat
Ja, ik heb een keer een cd van Room Eleven gekocht. Klinkt ook wel lekker, misschien wel vaker aanzetten.quote:
Ook iets anders geprobeerd, soort anti-conditionering? In plaats van metal juist een andere stijl proberen waar je in het algemeen nooit naar luisterd zou voor een andere mindset kunnen zorgen
Ik roep ook maar wat
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Na 3 maanden deeltijd behandeling(lees: knutselen, spelletjes spelen, heel iets praten, je nog kutter voelen etc) ben ik vandaag maar naar de HA gevlucht om het er even over te hebben.
Dat ie dan inhoudelijk weinig te melden heeft maakt me niet eens zo heel veel uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door ScarFace- op 28-01-2011 00:23:03 ]
Dat ie dan inhoudelijk weinig te melden heeft maakt me niet eens zo heel veel uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door ScarFace- op 28-01-2011 00:23:03 ]
Ze hebben ook geen plan van aanpak gemaakt..en nu zeg ik nog lang niet alles..
Dr is in ieder geval 1 iemand daar die me begrijpt mn psycholoog
Dr is in ieder geval 1 iemand daar die me begrijpt mn psycholoog
tja, tenminste heb je een die de plank niet helemaal misslaat. En mischien een idee om naar een andere psychiater te stappen dan?quote:
Ze hebben ook geen plan van aanpak gemaakt..en nu zeg ik nog lang niet alles..
Dr is in ieder geval 1 iemand daar die me begrijpt mn psycholoog
Maar hoe gaat het verder met je scarface??
Niet zo heel goed eerlijk gezegd daarom naar de huisarts gevlucht.quote:
[..]
tja, tenminste heb je een die de plank niet helemaal misslaat. En mischien een idee om naar een andere psychiater te stappen dan?
Maar hoe gaat het verder met je scarface??
Heb geen psychiater op het moment
Het probleem met de deeltijd is ze denken zelf dat ze alles goed doen maar je word keihard genaait waar je bij staat.
Ze zijn het centrale punt voor de geestelijke gezondheidszorg. Ze kunnen de kantjes er zo van af lopen als ze zelf willen, als client heb je ook niet echt keuze uit andere zorg aanbieders ofzo..
En hoe gaat met jou cafpow?
[ Bericht 5% gewijzigd door ScarFace- op 28-01-2011 00:48:11 ]
tja, daar heb je wel gelijk in, dat er niet al te veel keuze is.quote:Op vrijdag 28 januari 2011 00:36 schreef ScarFace- het volgende:
[..]
Niet zo heel goed eerlijk gezegd daarom naar de huisarts gevlucht.
Heb geen psychiater op het moment
Het probleem met de deeltijd is ze denken zelf dat ze alles goed doen maar je word keihard genaait waar je bij staat.
Ze zijn het centrale punt voor de geestelijke gezondheidszorg. Ze kunnen de kantjes er zo van af lopen als ze zelf willen, als client heb je ook niet echt keuze uit andere zorg aanbieders ofzo..
En hoe gaat met jou cafpow?
Maar toch kan je als client zelf ook wel inbreng geven en als jij het ergens niet mee eens bent kan je het ook aangeven.
Ik weet niet precies bij welke instelling je zit maar velen hebben ook een klachtencomissie waar je eventueel naar toe zou kunnen stappen.
Hier gaat het even wat minder. Mede ook doordat ik vannacht niet goed sliep, werd om 5 uur wakker met een giga migraine aanval..en kon niet meer slapen tot rond 7 uur.
Dus ben vandaag niet echt helemaal 100%, en moet straks nog even bij iemand een pc gaan fixen, tenminste antivirus installeren. En daarna gewoon weer de hele middag/avond thuiszitten en waarschijnlijk even slapen tussendoor
En waarschijnlijk doordat ik vannacht blijkbaar niet goed heb geslapen heb ik echt even nergens zin in, en vooral niet in de vakantie. In het begin had ik allerlei ideeen hoe die 1 maand door te komen, maar op dit moment zie ik het echt niet zitten en kan niet veel anders bedenken dan daar de hele middag naar het strand te gaan..en 1 maand alleen maar strand..dat is niet echt leuk
[ Bericht 12% gewijzigd door cafpow op 28-01-2011 11:58:10 ]
Oowquote:
[..]
tja, daar heb je wel gelijk in, dat er niet al te veel keuze is.
Maar toch kan je als client zelf ook wel inbreng geven en als jij het ergens niet mee eens bent kan je het ook aangeven.
Ik weet niet precies bij welke instelling je zit maar velen hebben ook een klachtencomissie waar je eventueel naar toe zou kunnen stappen.
Hier gaat het even wat minder. Mede ook doordat ik vannacht niet goed sliep, werd om 5 uur wakker met een giga migraine aanval..en kon niet meer slapen tot rond 7 uur.
Dus ben vandaag niet echt helemaal 100%, en moet straks nog even bij iemand een pc gaan fixen, tenminste antivirus installeren. En daarna gewoon weer de hele middag/avond thuiszitten en waarschijnlijk even slapen tussendoor
Cafpow, jammer dat het wat minder gaat en je een migraineaanval heb gehad. Heel veel succes met alle dingen regelen voor je vakantie, en van een maand zon, zee en strand knap je vast een beetje op!
ScarFace-, wat balen dat je je niet thuisvoelt op de deeltijdbehandeling. Het klinkt ook heel anders dan hoe mijn deeltijdbehandeling eruit ziet. Goed van je dat je naar de huisarts bent gegaan en ik hoop echt voor je dat er een oplossing is waar jij je wel goed bij voelt!
Bos81, jammer dat je nog steeds zoveel last hebt van angst bij dingen die je moet doen, zoals naar de supermarkt gaan. Zou toch kijken of er misschien een therapie voor is om van je angst af te komen, want dit lijkt me wel erg vervelend.
Hier gaat het wel redelijk, gisteren na therapie lekker op de bank een film gekeken ( De gelukkige huisvrouw) en 's avonds voetbal gekeken. Vandaag zou ik eigenlijk naar school om mn tentamen in te kijken die ik moet herkansen, maar heb me weer eens verslapen. De boeken die ik van mn verjaardagsgeld had gekocht zijn net bezorgd, dus heb voorlopig weer wat te lezen
Vriendlief gaat vanmiddag uit zijn werk met collega's eten en bier drinken, dus zit de rest van de dag alleen thuis. Maar even zien hoe dat gaat, soms gaat dat goed en heb ik er geen problemen mee, soms vind ik het wel erg moeilijk, omdat ik al zoveel alleen thuis zit. Maarja, ga het hem ook niet verbieden om de hort op te gaan.
ScarFace-, wat balen dat je je niet thuisvoelt op de deeltijdbehandeling. Het klinkt ook heel anders dan hoe mijn deeltijdbehandeling eruit ziet. Goed van je dat je naar de huisarts bent gegaan en ik hoop echt voor je dat er een oplossing is waar jij je wel goed bij voelt!
Bos81, jammer dat je nog steeds zoveel last hebt van angst bij dingen die je moet doen, zoals naar de supermarkt gaan. Zou toch kijken of er misschien een therapie voor is om van je angst af te komen, want dit lijkt me wel erg vervelend.
Hier gaat het wel redelijk, gisteren na therapie lekker op de bank een film gekeken ( De gelukkige huisvrouw) en 's avonds voetbal gekeken. Vandaag zou ik eigenlijk naar school om mn tentamen in te kijken die ik moet herkansen, maar heb me weer eens verslapen. De boeken die ik van mn verjaardagsgeld had gekocht zijn net bezorgd, dus heb voorlopig weer wat te lezen
Vriendlief gaat vanmiddag uit zijn werk met collega's eten en bier drinken, dus zit de rest van de dag alleen thuis. Maar even zien hoe dat gaat, soms gaat dat goed en heb ik er geen problemen mee, soms vind ik het wel erg moeilijk, omdat ik al zoveel alleen thuis zit. Maarja, ga het hem ook niet verbieden om de hort op te gaan.
Inmiddels voel ik me wel wat beter. Maar toch is vandaag mijn dagje niet. want alles gaat mis, eerst val ik keihard van de fiets, daarna stoot ik mijn been keihard tegen een tafelpunt, en vanmorgen toen ik de lamellen in mijn kamer omhoog wilde halen valt dat hele ding afgebroken omlaag
Maar mijn stemming is iets beter, hoewel ik nog steeds niet al te veel zin in vakantie heb, mede omdat ik bang ben mij te gaan vervelen want de stad waar ik heen ga is nogal saai je hebt daar overdag strand en centrum en 's avonds uitgaansleven..en that's it. En de meest dichtbijzijnde stad/dorpje waar helemaal niks te beleven is die ligt op ruim 7 uur rijden
Maar mijn stemming is iets beter, hoewel ik nog steeds niet al te veel zin in vakantie heb, mede omdat ik bang ben mij te gaan vervelen want de stad waar ik heen ga is nogal saai je hebt daar overdag strand en centrum en 's avonds uitgaansleven..en that's it. En de meest dichtbijzijnde stad/dorpje waar helemaal niks te beleven is die ligt op ruim 7 uur rijden
Shitzooi Iemand die me nog voor mijn depressie kende en sindsdien niet weet hoe het met me gaat vraagt via Hyves hoe het gaat en of ik morgen in de kroeg ben waar een avond is die qua muziek en sfeer moet terugdenken aan de tent waar we elkaar vroeger elke week zagen. Maar dat gaat gewoon niet en leg dat maar eens uit aan iemand op hyves..
Voel me er dus zwaar klote onder..
Voel me er dus zwaar klote onder..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Als het iemand is die je goed kent en vertrouwd, vertel in grote lijnen wat er aan de hand is.quote:
Shitzooi Iemand die me nog voor mijn depressie kende en sindsdien niet weet hoe het met me gaat vraagt via Hyves hoe het gaat en of ik morgen in de kroeg ben waar een avond is die qua muziek en sfeer moet terugdenken aan de tent waar we elkaar vroeger elke week zagen. Maar dat gaat gewoon niet en leg dat maar eens uit aan iemand op hyves..
Voel me er dus zwaar klote onder..
En anders tja, kan je gewoon het standaard excuus gebruiken van ja maar ik moet zondag vroeg op of gewoon dat je niet kan.
Ze kunnen je niet verplichten te gaan.
Hier weet ik het echt niet meer, vandaag is niet mijn dag kwa stemming, zolang ik niet denk aan de reis heb ik geen probleem, maar zodra ik eraan moet denken en het echt voor me zie heb ik geen probleem. Het liefst zou ik nu gewoon alles annuleren en net alsof er nooit een planning is geweest thuisblijven en dan iedere dag maar weer zien te vullen met kleine dingen en om de zoveel een gesprek bij de psycholoog.
Want ik wil niet meer gaan..ik zie er tegenop en dat is altijd weer hetzelfde..zolang het bij voorbereidingen blijft en dingen kopen om mee te nemen voor anderen geen probleem. Maar zodra het moment er echt bijna is en ik koffers moet pakken enzo heb ik geen zin meer. Ik wil gewoon niet meer gaan..en ik raar daardoor zo van mijn stok...dat ik nu gewoon bijna in tranen barst
En ik moet wel gaan..maar wil niet meer
Maar ja ik weet dat hij een ander mail-adres heeft en om zomaar na al die jaren weer contact te zoeken, weet ik gewoon niet. Er is zoveel gebeurt in de afgelopen jaren..quote:
[..]
Als het iemand is die je goed kent en vertrouwd, vertel in grote lijnen wat er aan de hand is.
En anders tja, kan je gewoon het standaard excuus gebruiken van ja maar ik moet zondag vroeg op of gewoon dat je niet kan.
Ze kunnen je niet verplichten te gaan.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Je hoeft ook helemaal geen contact te zoeken. Voor hetzelfde geldt reageer je gewoon niet. Het is jou keuze om wel of geen contact te hebbenquote:
[..]
Maar ja ik weet dat hij een ander mail-adres heeft en om zomaar na al die jaren weer contact te zoeken, weet ik gewoon niet. Er is zoveel gebeurt in de afgelopen jaren..
En als jij er geen behoefte aan hebt ben je niet verplicht om contact te zoeken. Hou dat in je achterhoofd, je bent eigen baas om wel of niet te doen wat je wilt!
Ik heb hier nog niet eerder gepost maar ik zit al ruim 2,5 jaar in een depressie. Heel lang hulp geweigerd door mijn eigen koppigheid. Ik dacht dat ik alles zelf wel kon en had niemand nodig. Ik had mezelf er immers zelf in gewerkt en kon mezelf er ook wel weer uitwerken. Niet dus hehe.
Sinds begin 2009 maar richting huisarts gegaan, toen naar eerstelijns maar dat hielp niet en uiteindelijk bij het GGZ terechtgekomen. Duurde een paar maand maar in oktober 2009 eindelijk een vaste psychotherapeut gekregen. Ben erg blij met der, heb nu wekelijks een gesprek.
Alleen ik heb niet het idee dat het al erg opschiet met mijn stemming. Ook begint m'n psychiater over medicijnen of extra therapie. Ik zie dat allebei niet echt zitten. Medicijnen vind ik maar troep en extra therapie kan ik mij echt niet toe zetten.
Qua school lig ik er al enige tijd uit. Het wil maar niet, ik probeer nu wel een nieuwe school te vinden maar ik vind niks meer leuk, mijn interesses lijken wel weggevaagd te zijn. En elke dag jankend in de les zitten trek ik ook niet meer. Ik heb veel angsten op het moment, die belemmeren mij ook wel om dingen te gaan ondernemen. En ik weet dat het juist belangrijk is om dingen te gaan doen als je in een depressie zit.
Zucht..kon ik maar de tijd terugdraaien.
Sinds begin 2009 maar richting huisarts gegaan, toen naar eerstelijns maar dat hielp niet en uiteindelijk bij het GGZ terechtgekomen. Duurde een paar maand maar in oktober 2009 eindelijk een vaste psychotherapeut gekregen. Ben erg blij met der, heb nu wekelijks een gesprek.
Alleen ik heb niet het idee dat het al erg opschiet met mijn stemming. Ook begint m'n psychiater over medicijnen of extra therapie. Ik zie dat allebei niet echt zitten. Medicijnen vind ik maar troep en extra therapie kan ik mij echt niet toe zetten.
Qua school lig ik er al enige tijd uit. Het wil maar niet, ik probeer nu wel een nieuwe school te vinden maar ik vind niks meer leuk, mijn interesses lijken wel weggevaagd te zijn. En elke dag jankend in de les zitten trek ik ook niet meer. Ik heb veel angsten op het moment, die belemmeren mij ook wel om dingen te gaan ondernemen. En ik weet dat het juist belangrijk is om dingen te gaan doen als je in een depressie zit.
Zucht..kon ik maar de tijd terugdraaien.
Ja okee, maar om zijn krabbel te negeren vind ik ook weer zo..quote:
[..]
Je hoeft ook helemaal geen contact te zoeken. Voor hetzelfde geldt reageer je gewoon niet. Het is jou keuze om wel of geen contact te hebben
Hou dat in je achterhoofd, je bent eigen baas om wel of niet te doen wat je wilt!
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Herkenbaarquote:
Ik heb hier nog niet eerder gepost maar ik zit al ruim 2,5 jaar in een depressie. Heel lang hulp geweigerd door mijn eigen koppigheid. Ik dacht dat ik alles zelf wel kon en had niemand nodig. Ik had mezelf er immers zelf in gewerkt en kon mezelf er ook wel weer uitwerken. Niet dus hehe.
Sinds begin 2009 maar richting huisarts gegaan, toen naar eerstelijns maar dat hielp niet en uiteindelijk bij het GGZ terechtgekomen. Duurde een paar maand maar in oktober 2009 eindelijk een vaste psychotherapeut gekregen. Ben erg blij met der, heb nu wekelijks een gesprek.
Alleen ik heb niet het idee dat het al erg opschiet met mijn stemming. Ook begint m'n psychiater over medicijnen of extra therapie. Ik zie dat allebei niet echt zitten. Medicijnen vind ik maar troep en extra therapie kan ik mij echt niet toe zetten.
Qua school lig ik er al enige tijd uit. Het wil maar niet, ik probeer nu wel een nieuwe school te vinden maar ik vind niks meer leuk, mijn interesses lijken wel weggevaagd te zijn. En elke dag jankend in de les zitten trek ik ook niet meer. Ik heb veel angsten op het moment, die belemmeren mij ook wel om dingen te gaan ondernemen. En ik weet dat het juist belangrijk is om dingen te gaan doen als je in een depressie zit.
Zucht..kon ik maar de tijd terugdraaien.
.
Dit is grotendeels echt herkenbaar, vooral het niet hebben van interesses, en niks interesant genoeg vinden om je ertoe te zetten.quote:
Ik heb hier nog niet eerder gepost maar ik zit al ruim 2,5 jaar in een depressie. Heel lang hulp geweigerd door mijn eigen koppigheid. Ik dacht dat ik alles zelf wel kon en had niemand nodig. Ik had mezelf er immers zelf in gewerkt en kon mezelf er ook wel weer uitwerken. Niet dus hehe.
Sinds begin 2009 maar richting huisarts gegaan, toen naar eerstelijns maar dat hielp niet en uiteindelijk bij het GGZ terechtgekomen. Duurde een paar maand maar in oktober 2009 eindelijk een vaste psychotherapeut gekregen. Ben erg blij met der, heb nu wekelijks een gesprek.
Alleen ik heb niet het idee dat het al erg opschiet met mijn stemming. Ook begint m'n psychiater over medicijnen of extra therapie. Ik zie dat allebei niet echt zitten. Medicijnen vind ik maar troep en extra therapie kan ik mij echt niet toe zetten.
Qua school lig ik er al enige tijd uit. Het wil maar niet, ik probeer nu wel een nieuwe school te vinden maar ik vind niks meer leuk, mijn interesses lijken wel weggevaagd te zijn. En elke dag jankend in de les zitten trek ik ook niet meer. Ik heb veel angsten op het moment, die belemmeren mij ook wel om dingen te gaan ondernemen. En ik weet dat het juist belangrijk is om dingen te gaan doen als je in een depressie zit.
Zucht..kon ik maar de tijd terugdraaien.
Cafpow, balen dat je zo tegen de reis op ziet nu.
Bos81, ik zou gewoon eerlijk zijn en zeggen dat je niet lekker in je vel zit ( hoeft nog niet meteen te zeggen dat je depressie hebt) en dat je daarom liever niet meegaat. Ik zou niet heel persoonlijk meteen van alles vertellen, maar zou wel eerlijk zijn en niet die krabbel maar gewoon negeren ofzo.
Vannozza, goed van je dat je toch professionele hulp hebt gezocht! Ik was eerst ook echt tegen medicijnen, maar nu ik ze slik en merk dat het echt wel een goed effect geeft ben ik blij dat ik ze nu wel neem en heb ik spijt dat ik ze tijdens mijn vorige depressies niet genomen heb. Je verhaal is iig erg herkenbaar.
Hier gaat het gewoon zn gangetje, gistermiddag heerlijk gewandeld en vanmiddag even de stad in geweest en boodschappen gedaan enzo.
Bos81, ik zou gewoon eerlijk zijn en zeggen dat je niet lekker in je vel zit ( hoeft nog niet meteen te zeggen dat je depressie hebt) en dat je daarom liever niet meegaat. Ik zou niet heel persoonlijk meteen van alles vertellen, maar zou wel eerlijk zijn en niet die krabbel maar gewoon negeren ofzo.
Vannozza, goed van je dat je toch professionele hulp hebt gezocht! Ik was eerst ook echt tegen medicijnen, maar nu ik ze slik en merk dat het echt wel een goed effect geeft ben ik blij dat ik ze nu wel neem en heb ik spijt dat ik ze tijdens mijn vorige depressies niet genomen heb. Je verhaal is iig erg herkenbaar.
Hier gaat het gewoon zn gangetje, gistermiddag heerlijk gewandeld en vanmiddag even de stad in geweest en boodschappen gedaan enzo.
Inmiddels is het zowat 8 uur en ik heb echt helemaal niks voorbereid en gepakt. En ik worst morgen om 8.15 opghaald maar ik ben aan het denken om af te bellen en gewoon niet gaan, maar aan de andere kant vindt ik het zo de van t geld. Dus loop al de hele dag met ik ga of niet? En zo gaat het nog, dus ik zie wel wat wordt. Nu wil ik niks van reizen, vliegvelden enzo weten.
Laat je reis niet van je stemming afhangen, maar ga gewoon! Als je niet gaat krijg je er alleen maar spijt van. Het is als je depressief bent belangrijk om je niet te laten leiden door je gedachten/gevoelens, maar gewoon te doen wat je moet doen. Dan word je stemming vaak ook beter. En het zou idd ook erg zonde van het geld zijn.quote:
Inmiddels is het zowat 8 uur en ik heb echt helemaal niks voorbereid en gepakt. En ik worst morgen om 8.15 opghaald maar ik ben aan het denken om af te bellen en gewoon niet gaan, maar aan de andere kant vindt ik het zo de van t geld. Dus loop al de hele dag met ik ga of niet? En zo gaat het nog, dus ik zie wel wat wordt. Nu wil ik niks van reizen, vliegvelden enzo weten.
Het is niet alleen de depressie, het is ook lee contact moteen hebben met bepaalde familieleden waar ik geen zin in heb, mede doordat het contact van hun kant is verwaterd en van mijn kant ook. En ik me echt Afvraag wat ik daar ga doen 4 weken alleen strand en winkels is saai en daar kijk ik tegenop.quote:Op zaterdag 29 januari 2011 20:07 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Laat je reis niet van je stemming afhangen, maar ga gewoon! Als je niet gaat krijg je er alleen maar spijt van. Het is als je depressief bent belangrijk om je niet te laten leiden door je gedachten/gevoelens, maar gewoon te doen wat je moet doen. Dan word je stemming vaak ook beter. En het zou idd ook erg zonde van het geld zijn.
En ook de reis die ruim 28 uur gaat duren, waarvan 14 uur achterelkaar in het vliegtuig dat is ook een ellende.
En de pdd-NOS zorgt ervoor dat ik moeilijk tegen onzekerheid kan en vakantie bezorgd een hoop onzekerheid want ik weet niet wat ik daar tegen zal komen en wat er zal gebeuren.
Ja ik heb ook gezegd dat het niet goed me me gaat, gelukkig heb ik een seizoenskaart bij PSV en die speelden vandaag thuis, en had dus geen zin om na de wedstrijd op en neer naar Geldrop te fietsen. Dus kon ik ook dat vermelden bij de reden. Mischien dat hij nog terugkrabbeld of mailt. Hoop ik wel eigenlijk. Maar dat zie ik wel..quote:
Bos81, ik zou gewoon eerlijk zijn en zeggen dat je niet lekker in je vel zit ( hoeft nog niet meteen te zeggen dat je depressie hebt) en dat je daarom liever niet meegaat. Ik zou niet heel persoonlijk meteen van alles vertellen, maar zou wel eerlijk zijn en niet die krabbel maar gewoon negeren ofzo.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Dan zeg je toch gewoon toe dat het komende tijd niet uit komt? Iedereen heeft wel eens een drukke periode, moet geen probleem zijn.quote:
[..]
Maar ja ik weet dat hij een ander mail-adres heeft en om zomaar na al die jaren weer contact te zoeken, weet ik gewoon niet. Er is zoveel gebeurt in de afgelopen jaren..
Nee, klopt. Maar ik begin toch wel enorm te twijfelen om het contact weer op te pakken. Misschien doet het me juist wel goed, weer met hem te praten. aan de andere kant ben ik niet meer degene van toen..quote:
[..]
Dan zeg je toch gewoon toe dat het komende tijd niet uit komt? Iedereen heeft wel eens een drukke periode, moet geen probleem zijn.
En ik kan niet liegen, ik heb het echt niet druk nu. Maar kan inderdaad ook niet te veel op een dag doen, gewoon even een rare situatie die al veel te lang duurt.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ik moet nog steeds een nieuwe afspraak bij de psych verpleegkundige maken. Maar zelfs daar kan ik me niet toe zetten.
Mijn slaapritme is helemaal naar de klote.
Ik ben nu klaarwakker, dan slaap ik straks weer een uurtje of 10-12 en dan kan ik morgen weer niet op tijd slapen voor school.
School heb ik ook eigenlijk geen zin meer in en stage zie ik al helemaal tegenop.
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven, maar ik kan geen redenen verzinnen waarom ze juist mij zouden moeten aannemen.
Op huiswerk kan ik me niet concentreren en ik betwijfel dat mijn laatste toetsweek erg goed is gegaan.
Van het zoeken naar een kamer wordt mijn zelfbeeld alleen maar slechter. In totaal heb ik nu op 12 kamers gereageerd, op 2 heb ik nog geen reactie terug gehad (vandaag ook pas verstuurd) de andere 10 ben ik op afgewezen, want: ik ben een meisje/studeer niet aan de uni/studeer niet aan de uni of het HBO/hou van rare muziek
En een paar keer heb ik ook helemaal geen reactie gehad.
Mijn slaapritme is helemaal naar de klote.
Ik ben nu klaarwakker, dan slaap ik straks weer een uurtje of 10-12 en dan kan ik morgen weer niet op tijd slapen voor school.
School heb ik ook eigenlijk geen zin meer in en stage zie ik al helemaal tegenop.
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven, maar ik kan geen redenen verzinnen waarom ze juist mij zouden moeten aannemen.
Op huiswerk kan ik me niet concentreren en ik betwijfel dat mijn laatste toetsweek erg goed is gegaan.
Van het zoeken naar een kamer wordt mijn zelfbeeld alleen maar slechter. In totaal heb ik nu op 12 kamers gereageerd, op 2 heb ik nog geen reactie terug gehad (vandaag ook pas verstuurd) de andere 10 ben ik op afgewezen, want: ik ben een meisje/studeer niet aan de uni/studeer niet aan de uni of het HBO/hou van rare muziek
En een paar keer heb ik ook helemaal geen reactie gehad.
GimmeGore, balen dat het op het moment niet zo lekker gaat en je overal zo tegenop ziet. En een kamer zoeken is idd erg frustrerend, ik ben ook heel vaak afgewezen, maar uiteindelijk toch in 2 erg leuke studentenhuizen gewoond, dus geef de moed niet op
Ik heb vandaag echt een luie dag. Ben net wakker, zit in mn badjas op de bank met de laptop op schoot en voetbal op tv te kijken. Heb wel een was in de wasmachine gedaan, dus die moet nog wel opgehangen worden, maar verder ga ik niks doen denk ik. Heb geen eens zin om te douchen, terwijl ik dat normaal heerlijk vind.
Ik heb vandaag echt een luie dag. Ben net wakker, zit in mn badjas op de bank met de laptop op schoot en voetbal op tv te kijken. Heb wel een was in de wasmachine gedaan, dus die moet nog wel opgehangen worden, maar verder ga ik niks doen denk ik. Heb geen eens zin om te douchen, terwijl ik dat normaal heerlijk vind.
Donderdag eindelijk weer eens naar de psych. verpleegkundige.
Maar nou blijkt het een ander te zijn dan waar ik eerst steeds heen ging.
Dat vind ik eigenlijk niet zo heel fijn eigenlijk
Maar nou blijkt het een ander te zijn dan waar ik eerst steeds heen ging.
Dat vind ik eigenlijk niet zo heel fijn eigenlijk
Dat kan ik me voorstellen ja! Waarom krijg je die andere dan?quote:
Donderdag eindelijk weer eens naar de psych. verpleegkundige.
Maar nou blijkt het een ander te zijn dan waar ik eerst steeds heen ging.
Dat vind ik eigenlijk niet zo heel fijn eigenlijk
Hier gaat het niet echt lekker, had 2 vakken deze periode die ik voor mn gevoel goed had gemaakt, blijk ik voor allebei een 5 te hebben, dus daar baal ik echt ontzettend van
Deze periode is al hartstikke druk en dan moet ik ook nog 2 dingen herkansen Dus veel negatieve gedachten hier
De psychologisch/psychiatrisch (ik weet het eigenlijk niet) verpleegkundige is een praktijkondersteuner van bij mijn huisarts.
Ze zou me helpen met een voortraject voor de "echte" psycholoog. Om te kijken wat ik bijvoorbeeld als eerste zou willen aanpakken.
Eigenlijk stonden er nog 2 consulten gepland, omdat ze nog niet helemaal zeker was wat nou het beste vervolg was.
Maar het was glad, daarna zat ik op donderdag bij mijn ouders en ik kon ook niet elke donderdag (de vaste dag) van school wegblijven of elke keer het laatste uur missen.
Dus ondertussen ben ik er al een dikke maand niet geweest.
Ze zou me helpen met een voortraject voor de "echte" psycholoog. Om te kijken wat ik bijvoorbeeld als eerste zou willen aanpakken.
Eigenlijk stonden er nog 2 consulten gepland, omdat ze nog niet helemaal zeker was wat nou het beste vervolg was.
Maar het was glad, daarna zat ik op donderdag bij mijn ouders en ik kon ook niet elke donderdag (de vaste dag) van school wegblijven of elke keer het laatste uur missen.
Dus ondertussen ben ik er al een dikke maand niet geweest.
Dat schiet niet echt op dan GimmeGore!
Ik heb echt ontzettend veel negatieve gedachten over het hele schoolgebeuren nou Dat ik waardeloos ben vanwege die 2 slechte cijfers, dat ik het niet aankan, dat ik weer moet stoppen met een studie etc. Allemaal hartstikke irrationeel, maar zo gaat het wel in mn hoofd
Ik heb echt ontzettend veel negatieve gedachten over het hele schoolgebeuren nou
Dat ik waardeloos ben vanwege die 2 slechte cijfers, dat ik het niet aankan, dat ik weer moet stoppen met een studie etc. Allemaal hartstikke irrationeel, maar zo gaat het wel in mn hoofd
Ik weet precies wat je bedoelt.
Bij mij in mijn hoofd gaat dat precies zo, alleen dan niet over school (ik doe expres een opleiding onder mijn niveau, want nadat ik faalde op het HBO ben ik ook zwaar depressief geweest. Dan liever een opleiding die ik zeker weten kan halen)
Bij mij gebeurt dat heel erg in sociale gebeurtenissen en over mezelf (dus toch wel een beetje school, bijvoorbeeld dat ze me daar vast heel dom vinden dat ik op mijn 25e nog op het MBO zit enzo)
Bij mij in mijn hoofd gaat dat precies zo, alleen dan niet over school (ik doe expres een opleiding onder mijn niveau, want nadat ik faalde op het HBO ben ik ook zwaar depressief geweest. Dan liever een opleiding die ik zeker weten kan halen)
Bij mij gebeurt dat heel erg in sociale gebeurtenissen en over mezelf (dus toch wel een beetje school, bijvoorbeeld dat ze me daar vast heel dom vinden dat ik op mijn 25e nog op het MBO zit enzo)
oké, ik ben uiteindelijk wel gegaan en inmiddels aangekomen. Maar ik ben echt op..en zo'n lange reis hoef ik voorlopig niet.
Ik voel nog de beweging van het vliegtuig en ben super moe, heb maar 3 uurtjes geslapen, dus ik ga straks wat eten(hier eet je 's avonds luch eigenlijk) daarna een goede douche en daarna zoek ik het bed op
In bijn a28 uur heb ik maar een paar uurtjes geslapen, dus voel me momenteel lichtelijk depressief maar ik ben zo moe, dat ik niet eens goed depressief kan zijn.
Verder tja, ben ik meerdere dingen vergeten doordat ik 1 uur voor vertrek uit huis alles snel de koffer ingooide....en morgen moet ik maar wat gaan kopen
Ik voel nog de beweging van het vliegtuig
en ben super moe, heb maar 3 uurtjes geslapen, dus ik ga straks wat eten(hier eet je 's avonds luch eigenlijk) daarna een goede douche en daarna zoek ik het bed op In bijn a28 uur heb ik maar een paar uurtjes geslapen, dus voel me momenteel lichtelijk depressief maar ik ben zo moe, dat ik niet eens goed depressief kan zijn.
Verder tja, ben ik meerdere dingen vergeten doordat ik 1 uur voor vertrek uit huis alles snel de koffer ingooide....en morgen moet ik maar wat gaan kopen
Goed van je dat je toch gegaan bent en zo'n lange vliegreis is ook erg vermoeiend. Rust maar goed uit en spullen die je vergeten bent kun je idd vaak daar ook wel kopenquote:
oké, ik ben uiteindelijk wel gegaan en inmiddels aangekomen. Maar ik ben echt op..en zo'n lange reis hoef ik voorlopig niet.
Ik voel nog de beweging van het vliegtuig
In bijn a28 uur heb ik maar een paar uurtjes geslapen, dus voel me momenteel lichtelijk depressief maar ik ben zo moe, dat ik niet eens goed depressief kan zijn.
Verder tja, ben ik meerdere dingen vergeten doordat ik 1 uur voor vertrek uit huis alles snel de koffer ingooide....en morgen moet ik maar wat gaan kopen
Ben vandaag dus naar de andere praktijkondersteuner geweest.
Helaas had ze niet alle gegevens, maar ze is in ieder geval meer van de actie.
Het was wel wat intenser dan bij de eerste vrouw, maar ik heb nu wel het idee dat er ook wat gaat gebeuren.
Zo staat er waarschijnlijk een psychologisch onderzoek op de planning.
Helaas had ze niet alle gegevens, maar ze is in ieder geval meer van de actie.
Het was wel wat intenser dan bij de eerste vrouw, maar ik heb nu wel het idee dat er ook wat gaat gebeuren.
Zo staat er waarschijnlijk een psychologisch onderzoek op de planning.
Klinkt goedquote:
Ben vandaag dus naar de andere praktijkondersteuner geweest.
Helaas had ze niet alle gegevens, maar ze is in ieder geval meer van de actie.
Het was wel wat intenser dan bij de eerste vrouw, maar ik heb nu wel het idee dat er ook wat gaat gebeuren.
Zo staat er waarschijnlijk een psychologisch onderzoek op de planning.
Ik had maandag een 5 voor mn verslag van Communicatieve vaardigheden terug gekregen en was daardoor de hele week een beetje van slag, omdat ik echt een goed gevoel had erover en dus echt niet snapte waarom ik een 5 had. Ga ik gisteren naar de inzage, blijkt dat ik een 8 heb voor de opdracht zelf, maar omdat ik een paar toelichtingen was vergeten toe te voegen, waarvan ik dacht dat die niet bij het eindverslag in hoefden, had ik dus een 5 gekregen. Maar als ik maandag die toelichtingen gewoon even inlever, krijg ik dus gewoon die 8
Dus hoef verder helemaal niks te herschrijven ofzo, dus heb me echt druk gemaakt om niks 
Verder merk ik dat de woensdagochtend die ik nu ook naar school moet toch wel erg pittig is. Ben echt doodop, dus toch maar even overleggen of dat anders kan. Want moet nu woensdag, donderdag en vrijdag vroeg opstaan en dat is toch een beetje teveel van het goeie nog.
hallo, iedereen!
Ik denk ik sluit me maar aan bij dit topic, dan kan ik over dit onderwerp praten met mensen die het begrijpen.
Ik heb 3 maanden geleden de diagnose ernstig deppresief ontvangen.
Het speelde voor mij al heel lang, en ik weet het voor mezelf ook al 2 jaar maar het is nu bevestigd.
Het keerpunt kwam voor mij om hulp te zoeken nadat ik me realiseerde waar ik mee bezig was.
Was mezelf enorm kwijt en was bezig plannen te maken hoe ik mezelf kon ombrengen.
Haat dat om te zeggen klinkt zo emo
Iedergeval ik zat op dat moment in een verschrikkelijke baan van 60 uur in de week, gekoppeld daaraan zat ik op een opleiding.
Ik besloot ontslag te nemen bij mijn baan, naar mijn studieloop baan adviseur te gaan voor hulp en compleet eerlijk tegen hem te zijn, dit het ik ook gedaan met de mensen in mijn omgeving oderandere mijn moeder.
In het begin reageerde iedereen begripvol en zei dat ze de situatie snapte, en me zou proberen te helpen.
Ik heb nu 2 maanden thuisgezeten, om een beetje tot mezelf te kunnen komen, en helaas steld iedereen me enorm teleur, ik moest van school veder bij een nieuwe stage waarbij ik weer dezelfde uren ga maken, ik heb eraan zitten denken om te stoppen met de opleiding maar dat vind ik zonde omdat ik na 4 jaar nu eindelijk bijna klaar ben over 2 maanden heb ik examens.
Mijn moeder, neemt mij totaal niet serieus, en zeurt zoveel aan mijn hoofd over geld dat ik het huis uit moet dat ik me aanstel enzovoorts, helaas steld mijn beste vriendin mij nog het meeste teleur van haar had ik verwacht dat zei er voor me zou zijn zeker omdat zij ook depressief is geweest maar in mijn beleving heeft ze me nog net niet laten vallen.
Het punt is een beetje na die jaren van opkroppen want ik verberg alles, ik was altijd het stoere meisje wat de wereld aankon, heb ik eindeijk een klein stukje van mezelf geopend en gelijk weer gezien waarom je dat niet moet doen.
Het voelt alsof ik schreeuw tegen doven.
Binnenkort gaat de baan van 60 uur in de week weer beginnen en ik denk dat zelfs mijn psygoloog me niet hoort als ik zeg dat ik dit niet aankan.
Graag zou ik van jullie tips ect willen ontvangen, ik wil graag beter worden, en de dingen waarme ik worstel oplossen.
Ik merk aan mezelf dat ik terug val en weer vaak denk aan zelfmoord, maar dat wil ik niet ik wil alles weer op de rails krijgen, maar als niemand naar je luisterd is het zo moeilijk te geloven dat je leven ooit anders zal zijn
Hulp graag!
xx
Ik denk ik sluit me maar aan bij dit topic, dan kan ik over dit onderwerp praten met mensen die het begrijpen.
Ik heb 3 maanden geleden de diagnose ernstig deppresief ontvangen.
Het speelde voor mij al heel lang, en ik weet het voor mezelf ook al 2 jaar maar het is nu bevestigd.
Het keerpunt kwam voor mij om hulp te zoeken nadat ik me realiseerde waar ik mee bezig was.
Was mezelf enorm kwijt en was bezig plannen te maken hoe ik mezelf kon ombrengen.
Haat dat om te zeggen klinkt zo emo
Iedergeval ik zat op dat moment in een verschrikkelijke baan van 60 uur in de week, gekoppeld daaraan zat ik op een opleiding.
Ik besloot ontslag te nemen bij mijn baan, naar mijn studieloop baan adviseur te gaan voor hulp en compleet eerlijk tegen hem te zijn, dit het ik ook gedaan met de mensen in mijn omgeving oderandere mijn moeder.
In het begin reageerde iedereen begripvol en zei dat ze de situatie snapte, en me zou proberen te helpen.
Ik heb nu 2 maanden thuisgezeten, om een beetje tot mezelf te kunnen komen, en helaas steld iedereen me enorm teleur, ik moest van school veder bij een nieuwe stage waarbij ik weer dezelfde uren ga maken, ik heb eraan zitten denken om te stoppen met de opleiding maar dat vind ik zonde omdat ik na 4 jaar nu eindelijk bijna klaar ben over 2 maanden heb ik examens.
Mijn moeder, neemt mij totaal niet serieus, en zeurt zoveel aan mijn hoofd over geld dat ik het huis uit moet dat ik me aanstel enzovoorts, helaas steld mijn beste vriendin mij nog het meeste teleur van haar had ik verwacht dat zei er voor me zou zijn zeker omdat zij ook depressief is geweest maar in mijn beleving heeft ze me nog net niet laten vallen.
Het punt is een beetje na die jaren van opkroppen want ik verberg alles, ik was altijd het stoere meisje wat de wereld aankon, heb ik eindeijk een klein stukje van mezelf geopend en gelijk weer gezien waarom je dat niet moet doen.
Het voelt alsof ik schreeuw tegen doven.
Binnenkort gaat de baan van 60 uur in de week weer beginnen en ik denk dat zelfs mijn psygoloog me niet hoort als ik zeg dat ik dit niet aankan.
Graag zou ik van jullie tips ect willen ontvangen, ik wil graag beter worden, en de dingen waarme ik worstel oplossen.
Ik merk aan mezelf dat ik terug val en weer vaak denk aan zelfmoord, maar dat wil ik niet ik wil alles weer op de rails krijgen, maar als niemand naar je luisterd is het zo moeilijk te geloven dat je leven ooit anders zal zijn
Hulp graag!
xx
goedendag, ik dacht ik laat maar even wat weten.
Hier gaat het op zich wel redelijk mede ook doordat ik mezelf geen tijd gun om te dneken..ik ben bijna altijd wel bezig met iets. EN ga iedere dag naar het strand, en 's ochtends ga ik kleine dingetjes doen in centrum enzo..
En daardoor hou ik geen tijd over echt stiltestaan bij teveel dingen.
Hier gaat het op zich wel redelijk mede ook doordat ik mezelf geen tijd gun om te dneken..ik ben bijna altijd wel bezig met iets. EN ga iedere dag naar het strand, en 's ochtends ga ik kleine dingetjes doen in centrum enzo..
En daardoor hou ik geen tijd over echt stiltestaan bij teveel dingen.
Wat een verhaal zeg.quote:
hallo, iedereen!
Ik denk ik sluit me maar aan bij dit topic, dan kan ik over dit onderwerp praten met mensen die het begrijpen.
Ik heb 3 maanden geleden de diagnose ernstig deppresief ontvangen.
Het speelde voor mij al heel lang, en ik weet het voor mezelf ook al 2 jaar maar het is nu bevestigd.
Het keerpunt kwam voor mij om hulp te zoeken nadat ik me realiseerde waar ik mee bezig was.
Was mezelf enorm kwijt en was bezig plannen te maken hoe ik mezelf kon ombrengen.
Haat dat om te zeggen klinkt zo emo
Iedergeval ik zat op dat moment in een verschrikkelijke baan van 60 uur in de week, gekoppeld daaraan zat ik op een opleiding.
Ik besloot ontslag te nemen bij mijn baan, naar mijn studieloop baan adviseur te gaan voor hulp en compleet eerlijk tegen hem te zijn, dit het ik ook gedaan met de mensen in mijn omgeving oderandere mijn moeder.
In het begin reageerde iedereen begripvol en zei dat ze de situatie snapte, en me zou proberen te helpen.
Ik heb nu 2 maanden thuisgezeten, om een beetje tot mezelf te kunnen komen, en helaas steld iedereen me enorm teleur, ik moest van school veder bij een nieuwe stage waarbij ik weer dezelfde uren ga maken, ik heb eraan zitten denken om te stoppen met de opleiding maar dat vind ik zonde omdat ik na 4 jaar nu eindelijk bijna klaar ben over 2 maanden heb ik examens.
Mijn moeder, neemt mij totaal niet serieus, en zeurt zoveel aan mijn hoofd over geld dat ik het huis uit moet dat ik me aanstel enzovoorts, helaas steld mijn beste vriendin mij nog het meeste teleur van haar had ik verwacht dat zei er voor me zou zijn zeker omdat zij ook depressief is geweest maar in mijn beleving heeft ze me nog net niet laten vallen.
Het punt is een beetje na die jaren van opkroppen want ik verberg alles, ik was altijd het stoere meisje wat de wereld aankon, heb ik eindeijk een klein stukje van mezelf geopend en gelijk weer gezien waarom je dat niet moet doen.
Het voelt alsof ik schreeuw tegen doven.
Binnenkort gaat de baan van 60 uur in de week weer beginnen en ik denk dat zelfs mijn psygoloog me niet hoort als ik zeg dat ik dit niet aankan.
Graag zou ik van jullie tips ect willen ontvangen, ik wil graag beter worden, en de dingen waarme ik worstel oplossen.
Ik merk aan mezelf dat ik terug val en weer vaak denk aan zelfmoord, maar dat wil ik niet ik wil alles weer op de rails krijgen, maar als niemand naar je luisterd is het zo moeilijk te geloven dat je leven ooit anders zal zijn
Hulp graag!
xx
WEl vervelend dat niemand je lijkt te begrijpen, wat misschien wel herkenbaar is. Misschien vaker naar een psycholoog gaan of deel gaan nemen in groepstherapieen oid, waardoor je met lotgenoten in contact komt.
Meer kan ik eigenlijk ook niet zeggen
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Poeh, wat fijn. Wel een beetje stom dat ze je zo in spanning laten zitten. Daar zou ik ook echt niet tegen kunnen.quote:
[..]
Klinkt goed
Ik had maandag een 5 voor mn verslag van Communicatieve vaardigheden terug gekregen en was daardoor de hele week een beetje van slag, omdat ik echt een goed gevoel had erover en dus echt niet snapte waarom ik een 5 had. Ga ik gisteren naar de inzage, blijkt dat ik een 8 heb voor de opdracht zelf, maar omdat ik een paar toelichtingen was vergeten toe te voegen, waarvan ik dacht dat die niet bij het eindverslag in hoefden, had ik dus een 5 gekregen. Maar als ik maandag die toelichtingen gewoon even inlever, krijg ik dus gewoon die 8
Verder merk ik dat de woensdagochtend die ik nu ook naar school moet toch wel erg pittig is. Ben echt doodop, dus toch maar even overleggen of dat anders kan. Want moet nu woensdag, donderdag en vrijdag vroeg opstaan en dat is toch een beetje teveel van het goeie nog.
Heel herkenbaar allemaal.quote:
hallo, iedereen!
Ik denk ik sluit me maar aan bij dit topic, dan kan ik over dit onderwerp praten met mensen die het begrijpen.
Ik heb 3 maanden geleden de diagnose ernstig deppresief ontvangen.
Het speelde voor mij al heel lang, en ik weet het voor mezelf ook al 2 jaar maar het is nu bevestigd.
Het keerpunt kwam voor mij om hulp te zoeken nadat ik me realiseerde waar ik mee bezig was.
Was mezelf enorm kwijt en was bezig plannen te maken hoe ik mezelf kon ombrengen.
Haat dat om te zeggen klinkt zo emo
Iedergeval ik zat op dat moment in een verschrikkelijke baan van 60 uur in de week, gekoppeld daaraan zat ik op een opleiding.
Ik besloot ontslag te nemen bij mijn baan, naar mijn studieloop baan adviseur te gaan voor hulp en compleet eerlijk tegen hem te zijn, dit het ik ook gedaan met de mensen in mijn omgeving oderandere mijn moeder.
In het begin reageerde iedereen begripvol en zei dat ze de situatie snapte, en me zou proberen te helpen.
Ik heb nu 2 maanden thuisgezeten, om een beetje tot mezelf te kunnen komen, en helaas steld iedereen me enorm teleur, ik moest van school veder bij een nieuwe stage waarbij ik weer dezelfde uren ga maken, ik heb eraan zitten denken om te stoppen met de opleiding maar dat vind ik zonde omdat ik na 4 jaar nu eindelijk bijna klaar ben over 2 maanden heb ik examens.
Mijn moeder, neemt mij totaal niet serieus, en zeurt zoveel aan mijn hoofd over geld dat ik het huis uit moet dat ik me aanstel enzovoorts, helaas steld mijn beste vriendin mij nog het meeste teleur van haar had ik verwacht dat zei er voor me zou zijn zeker omdat zij ook depressief is geweest maar in mijn beleving heeft ze me nog net niet laten vallen.
Het punt is een beetje na die jaren van opkroppen want ik verberg alles, ik was altijd het stoere meisje wat de wereld aankon, heb ik eindeijk een klein stukje van mezelf geopend en gelijk weer gezien waarom je dat niet moet doen.
Het voelt alsof ik schreeuw tegen doven.
Binnenkort gaat de baan van 60 uur in de week weer beginnen en ik denk dat zelfs mijn psygoloog me niet hoort als ik zeg dat ik dit niet aankan.
Graag zou ik van jullie tips ect willen ontvangen, ik wil graag beter worden, en de dingen waarme ik worstel oplossen.
Ik merk aan mezelf dat ik terug val en weer vaak denk aan zelfmoord, maar dat wil ik niet ik wil alles weer op de rails krijgen, maar als niemand naar je luisterd is het zo moeilijk te geloven dat je leven ooit anders zal zijn
Hulp graag!
xx
Je moet doen waar jij je prettig bij voelt. Is die stage na de eerste paar dagen echt niet te doen? Gewoon stoppen. In het ergste geval pak je je studie wat later weer op als het wat beter gaat. Daar hoef je je niet voor te schamen, zonder die break kan je het dan gewoon momenteel niet. Ik wil niet zeggen dat je met je studie moet stoppen. Probeer van alles en vind hetgene je je prettig bij voelt, hetgeen je wel vol kan houden.
Radio91, wat vervelend zeg dat je omgeving je niet serieus neemt. Ik zou echt aan jezelf denken en als jij denkt dat je die stage niet vol gaat houden zou ik er voorlopig niet aan beginnen. Je hoeft niet meteen helemaal te stoppen met je studie, maar een tijdelijke break is vaak wel mogelijk als je depressief bent. Bij mij op school nemen ze me gelukkig wel serieus en proberen ze er alles aan te doen om naar oplossingen te zoeken als ik bepaalde dingen nog niet aankan. Ik kan bijvoorbeeld geen groepsopdrachten aan, dus mag ik opdrachten individueel doen, lessen missen en gewoon thuis studeren etc. Zou gewoon echt voor jezelf proberen op te komen, want anders ben ik bang dat je er echt aan onderdoorgaat omdat je teveel doet, wat je niet aankunt. Sterkte ermee!
Hier zie ik echt op tegen de komende week. Moet naar school, de huisarts, de tandarts, de chiropractor, de psycholoog, therapie en ga naar Bert Visscher. En dan ook nog gewoon boodschappen doen, eten koken, afwassen, schoonmaken etc. Heb echt geen idee hoe ik dat allemaal moet gaan redden
Hier zie ik echt op tegen de komende week. Moet naar school, de huisarts, de tandarts, de chiropractor, de psycholoog, therapie en ga naar Bert Visscher. En dan ook nog gewoon boodschappen doen, eten koken, afwassen, schoonmaken etc. Heb echt geen idee hoe ik dat allemaal moet gaan redden
Sterkte Sylvana.quote:
Radio91, wat vervelend zeg dat je omgeving je niet serieus neemt. Ik zou echt aan jezelf denken en als jij denkt dat je die stage niet vol gaat houden zou ik er voorlopig niet aan beginnen. Je hoeft niet meteen helemaal te stoppen met je studie, maar een tijdelijke break is vaak wel mogelijk als je depressief bent. Bij mij op school nemen ze me gelukkig wel serieus en proberen ze er alles aan te doen om naar oplossingen te zoeken als ik bepaalde dingen nog niet aankan. Ik kan bijvoorbeeld geen groepsopdrachten aan, dus mag ik opdrachten individueel doen, lessen missen en gewoon thuis studeren etc. Zou gewoon echt voor jezelf proberen op te komen, want anders ben ik bang dat je er echt aan onderdoorgaat omdat je teveel doet, wat je niet aankunt. Sterkte ermee!
Hier zie ik echt op tegen de komende week. Moet naar school, de huisarts, de tandarts, de chiropractor, de psycholoog, therapie en ga naar Bert Visscher. En dan ook nog gewoon boodschappen doen, eten koken, afwassen, schoonmaken etc. Heb echt geen idee hoe ik dat allemaal moet gaan redden
Ik zou af en toe wel een momentje voor jezelf nemen om tot rust te komen
Hoi allemaal...
@ Sylvana, net als scarface raad ik je aan om toch tijd voor jezelf te zoeken anders ga je er alleen meer tegenop kijken.
Hier gaat het wel met zijn ups en downs. Maar ik ben gewoon veel te druk, ga bijn aiedere dag de hele middag naar het strand...en overdag hou ik me met vanalles bezig. Onder andere rekeningen betalen voor mijn tante, kleine boodschapjes doen voor tante..enz.
Maar er zijn toch momenten waarop ik me niet goed voel...maar die momenten zijn meestal vrij kort
@ Sylvana, net als scarface raad ik je aan om toch tijd voor jezelf te zoeken anders ga je er alleen meer tegenop kijken.
Hier gaat het wel met zijn ups en downs. Maar ik ben gewoon veel te druk, ga bijn aiedere dag de hele middag naar het strand...en overdag hou ik me met vanalles bezig. Onder andere rekeningen betalen voor mijn tante, kleine boodschapjes doen voor tante..enz.
Maar er zijn toch momenten waarop ik me niet goed voel...maar die momenten zijn meestal vrij kort
Dankjewel mensjes!
Ik ga de baan uit proberen, ik heb hooguit nog 3 maanden te gaan en dan kan de baan opzeggen want dan is de diploma in the pocket.
Wil daarna gewoon een rustig baantje nemen van 30 uur in de week ofzo, en in september weer aan een andere opleiding beginnen.
Het is zo raar dat als je niet goed in je vel zit, dat dan zelfs de simpelste dingen veel doorzettingsvermogen nodig hebben.
Iets wat je voorheen met een vinger in de lucht deed moet jezelf nu aandwingen.
Ach. laten we de hoop houden he.
En een tip van mij! ga iets doen wat je altijd al heb willen doen of leren.
Ik ga op gitaarles dat wil ik al zo lang!
groetjes!
Ik ga de baan uit proberen, ik heb hooguit nog 3 maanden te gaan en dan kan de baan opzeggen want dan is de diploma in the pocket.
Wil daarna gewoon een rustig baantje nemen van 30 uur in de week ofzo, en in september weer aan een andere opleiding beginnen.
Het is zo raar dat als je niet goed in je vel zit, dat dan zelfs de simpelste dingen veel doorzettingsvermogen nodig hebben.
Iets wat je voorheen met een vinger in de lucht deed moet jezelf nu aandwingen.
Ach. laten we de hoop houden he.
En een tip van mij! ga iets doen wat je altijd al heb willen doen of leren.
Ik ga op gitaarles dat wil ik al zo lang!
groetjes!
Na lang twijfelen uiteindelijk toch maar hier in P&P beland, en na een tijdje meelezen op het punt aangekomen hier zelf maar eens te posten. Ik zal gauw mijn verhaal hier van me afschrijven, wie weet lucht het op
Dat werkt juist averechts bij mijquote:
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Gadver. Ik voel me de laatste tijd ook weer lekker. Februari is altijd het ergst. Thuissituatie is ook niet om over naar huis te schrijven maar ja. Binnenkort toch maar eens naar een psych. Dat roep ik al maanden maar het moet nu echt er eens van komen. Zo 'numb' als ik soms ben. En lusteloos. En soms die enorme jankbuien om niks. Bah bah bah.
Le deuxième sexe
Ik meld me hier ook even.. Teveel klachten om op te noemen, sinds vorige week aan AD's (Wellbutrin) en angstremmers (Buspiron), ik kom er vast nog op terug maar wil me eerst even inlezen
Welkom en van je af schrijven werkt voor veel mensen iddquote:
Na lang twijfelen uiteindelijk toch maar hier in P&P beland, en na een tijdje meelezen op het punt aangekomen hier zelf maar eens te posten. Ik zal gauw mijn verhaal hier van me afschrijven, wie weet lucht het op
Balen dat het weer zo slecht gaat. En goed van je dat je inziet dat je hulp nodig hebt. Maar daadwerkelijk die stap nemen is vaak het moeilijkst. Sterkte!quote:
Gadver. Ik voel me de laatste tijd ook weer lekker. Februari is altijd het ergst. Thuissituatie is ook niet om over naar huis te schrijven maar ja. Binnenkort toch maar eens naar een psych. Dat roep ik al maanden maar het moet nu echt er eens van komen. Zo 'numb' als ik soms ben. En lusteloos. En soms die enorme jankbuien om niks. Bah bah bah.
Goed dat je hulp gezocht hebt! Welke AD en angstremmer slik je?quote:
Ik meld me hier ook even.. Teveel klachten om op te noemen, sinds vorige week aan AD's en angstremmers, ik kom er vast nog op terug maar wil me eerst even inlezen
Heb je veel last van bijwerkingen? Sterkte ermee!Gisteren zou ik eigenlijk van kwart voor 1 tot half 2 en van kwart over 3 tot kwart over 6 les hebben. Maar ben alleen naar die laatste les gegaan, was 's ochtends nog zo moe en zag het echt niet zitten om zolang tussendoor te moeten wachten. Vandaag vrij, maar moet vanmiddag wel naar de huisarts, tandarts, brood halen en afwassen/eten koken. Morgenochtend naar school, naar de psych en naar de chiropractor. Donderdag alleen naar therapie en vrijdagochtend dan nog naar school. Dus heb op zich nog wel wat rustmomenten tussendoor, maar al met al is het gewoon erg veel. Hierna nog 1 week en dan weer lekker vakantie
Ik heb al eerder hulp gezocht, en ben (zoals ik lees) net als Murmeli ook ADHD-er.. En wat nu wat in de hand werkt is nog niet helemaal duidelijk, maar dat ik zelf een depressie erken is relatief nieuw
het ligt niet allemaal aan mij, en dat ik dat denk is niet reel, maar waarom denk ik dat? Das de grote vraag.
Ik gebruik Buspiron (30 mg per dag) en Wellbutrin 150 per dag.. Bijwerkingen vallen reuze mee, wel wat suffer, en emotioneler natuurlijk, transpiratie wil ook nogal, maar geen gejaagd angstgevoel door de Buspiron (Slikte ik al enkele weken)
Waar ik nu met mn psych achter wil komen is niet zozeer waarom ik depri ben, want ik weet wel waar het in wortelt, maar hoe leer ik bijvoorbeeld weer sociaal te zijn, interesse te HEBBEN (in plaats van te faken) voor mijn omgeving, en dat dus ook vol te houden?
Vorig jaar is mijn leven zowat ingestort, heb er vrij weinig mensen aan overgehouden.. En de mensen die ik eraan overhield waren ook een deel van die wortels van depressie.
Oftewel mijn depressie komt uit mijn heel vroege jeugd, heel onzeker, alles goed willen doen, maar nooit het gevoel erkend te worden en de aandacht te krijgen die ik verdiende. Vraag is nu dus, heb ik ADHD omdat ik nooit genoeg aandacht kreeg (vooral emotionele aandacht) of ben ik al heel lang depressief en heb daarom een soort van ADHD ontwikkeld? Het zit er tesamen, het blijven 2 stoffen die ik tekort kom, maar waarom??
Vroeger werd ik ook veel gepest, ik was makkelijk slachtoffer, maar nu merk ik dat ik geen respect meer kan opbrengen voor mijn medemens. Ik lijk alle regeltjes te volgen, ik word niet erkent,iemand anders volgt die regeltjes niet, en word wel gezien? Voelt heel onrechtvaardig, en ik denk dat ik jaloers ben op de mensen die wel aandacht krijgen (zij het verdiend of niet verdiend)
Is dit dan bv Borderline?
[ Bericht 6% gewijzigd door Swiffer op 08-02-2011 12:35:42 (typo) ]
het ligt niet allemaal aan mij, en dat ik dat denk is niet reel, maar waarom denk ik dat? Das de grote vraag.
Ik gebruik Buspiron (30 mg per dag) en Wellbutrin 150 per dag.. Bijwerkingen vallen reuze mee, wel wat suffer, en emotioneler natuurlijk, transpiratie wil ook nogal, maar geen gejaagd angstgevoel door de Buspiron (Slikte ik al enkele weken)
Waar ik nu met mn psych achter wil komen is niet zozeer waarom ik depri ben, want ik weet wel waar het in wortelt, maar hoe leer ik bijvoorbeeld weer sociaal te zijn, interesse te HEBBEN (in plaats van te faken) voor mijn omgeving, en dat dus ook vol te houden?
Vorig jaar is mijn leven zowat ingestort, heb er vrij weinig mensen aan overgehouden.. En de mensen die ik eraan overhield waren ook een deel van die wortels van depressie.
Oftewel mijn depressie komt uit mijn heel vroege jeugd, heel onzeker, alles goed willen doen, maar nooit het gevoel erkend te worden en de aandacht te krijgen die ik verdiende. Vraag is nu dus, heb ik ADHD omdat ik nooit genoeg aandacht kreeg (vooral emotionele aandacht) of ben ik al heel lang depressief en heb daarom een soort van ADHD ontwikkeld? Het zit er tesamen, het blijven 2 stoffen die ik tekort kom, maar waarom??
Vroeger werd ik ook veel gepest, ik was makkelijk slachtoffer, maar nu merk ik dat ik geen respect meer kan opbrengen voor mijn medemens. Ik lijk alle regeltjes te volgen, ik word niet erkent,iemand anders volgt die regeltjes niet, en word wel gezien? Voelt heel onrechtvaardig, en ik denk dat ik jaloers ben op de mensen die wel aandacht krijgen (zij het verdiend of niet verdiend)
Is dit dan bv Borderline?
[ Bericht 6% gewijzigd door Swiffer op 08-02-2011 12:35:42 (typo) ]
@Swiffer
je post bevat veel herkenbare klachten die mijn zus ook had. Daarnaast leed ze aan zeer hevige stemmingswisselingen, had moeite met sociale contacten en had suïcidale gedachten. Bij haar werd uiteindelijk borderline geconstateerd. Ze is er met professionele hulp, medicatie en groepstherapie uitgekomen. Vooral de groepstherapie heeft haar geholpen.
Ik kan geen diagnose voor je stellen, daar hebben we professionals voor, maar je verhaal komt me bekend voor.
je post bevat veel herkenbare klachten die mijn zus ook had. Daarnaast leed ze aan zeer hevige stemmingswisselingen, had moeite met sociale contacten en had suïcidale gedachten. Bij haar werd uiteindelijk borderline geconstateerd. Ze is er met professionele hulp, medicatie en groepstherapie uitgekomen. Vooral de groepstherapie heeft haar geholpen.
Ik kan geen diagnose voor je stellen, daar hebben we professionals voor, maar je verhaal komt me bekend voor.
"When the power of love overcomes the love of power, the world will know peace." - Jimi Hendrix
en ik meld mij hier ook maar gelijk even.
Ik worstel vanaf 2006 met depressies. Het is al sluimerend in mijn leven gekomen.
Na een hevig studentenleven (lid van div. studentenverenigingen etc.) ben ik in 2005 weer bij mijn ouders gaan wonen en kwam in een soort van zwart gat terecht. Toen ik weer op mijzelf ging wonen (dichtbij mijn ouders), verergerde de klachten.
Ik heb geprobeerd oude vrienden (van mijn studie en van vroeger) op te zoeken, maar zij hadden inmiddels een eigen leven/gezin opgebouwd. Het contact verwaterde en ik vereenzaamde. Ik trok mij steeds vaker terug en bleef vaak hele weekenden alleen binnen. Ik dronk veel, blowde af en toe en ik had last van angst voor mensen en bepaalde situaties (bv drukte in winkels). Ik heb al die tijd wel gewerkt.
Uiteindelijk heb ik hulp gezocht bij een psychiater. Depressie komt voor in mijn familie (zie eerdere post). Ik ben nu sinds 1,5 jaar in behandeling en slikte eerst Citalopram en sinds een half jaar Dogmatil (150mg). De gesprekken in combinatie met de medicatie heeft mij tot nu toe geholpen, de angsten worden minder en ik pieker niet meer.
Maar sociale contacten aangaan lukt me maar nog steeds niet. Op dit moment is dat voor mij de stap die ik moet maken. Mijn behandelaar raadde mij daarom aan om via internet contact te leggen met anderen.
Hoe leggen jullie contact (sportclubs, hobby, internet fora) en heeft dat jullie geholpen ten opzichte van depressieve gevoelens?
[ Bericht 0% gewijzigd door Kraker81 op 08-02-2011 21:59:47 ]
Ik worstel vanaf 2006 met depressies. Het is al sluimerend in mijn leven gekomen.
Na een hevig studentenleven (lid van div. studentenverenigingen etc.) ben ik in 2005 weer bij mijn ouders gaan wonen en kwam in een soort van zwart gat terecht. Toen ik weer op mijzelf ging wonen (dichtbij mijn ouders), verergerde de klachten.
Ik heb geprobeerd oude vrienden (van mijn studie en van vroeger) op te zoeken, maar zij hadden inmiddels een eigen leven/gezin opgebouwd. Het contact verwaterde en ik vereenzaamde. Ik trok mij steeds vaker terug en bleef vaak hele weekenden alleen binnen. Ik dronk veel, blowde af en toe en ik had last van angst voor mensen en bepaalde situaties (bv drukte in winkels). Ik heb al die tijd wel gewerkt.
Uiteindelijk heb ik hulp gezocht bij een psychiater. Depressie komt voor in mijn familie (zie eerdere post). Ik ben nu sinds 1,5 jaar in behandeling en slikte eerst Citalopram en sinds een half jaar Dogmatil (150mg). De gesprekken in combinatie met de medicatie heeft mij tot nu toe geholpen, de angsten worden minder en ik pieker niet meer.
Maar sociale contacten aangaan lukt me maar nog steeds niet. Op dit moment is dat voor mij de stap die ik moet maken. Mijn behandelaar raadde mij daarom aan om via internet contact te leggen met anderen.
Hoe leggen jullie contact (sportclubs, hobby, internet fora) en heeft dat jullie geholpen ten opzichte van depressieve gevoelens?
[ Bericht 0% gewijzigd door Kraker81 op 08-02-2011 21:59:47 ]
"When the power of love overcomes the love of power, the world will know peace." - Jimi Hendrix
Ik heb eindelijk een beetje mijn studie uitgezocht. Ga lekker wat vakken volgen/certificaten halen, en dan kan ik altijd nog vrijstellingen krijgen als ik verder wil bij mijn oude opleiding (die net iets anders is) over die drie jaar. Maar ik kan zo ook een diploma bij elkaar sparen hier. Financieel gezien ben ik niet meer kwijt dan ik regulier zou zijn met als bonus dat ik zelf kies hoeveel ik tegelijk doe.
Misschien is dit allemaal heel offtopic, maar ik ben eindelijk in een hele tijd echt weer enthausiast over iets .
Misschien is dit allemaal heel offtopic, maar ik ben eindelijk in een hele tijd echt weer enthausiast over iets
.
Ik ga morgen vragen naar cognitieve therapie, weet dat sommige mensen het hebben gehad al hoor ik ook hier geen goede verhalen over(bij de plek waar ik in behandeling ben)
Er word ook gelogen over allerlei zaken en dingen achter gehouden, best vermoeiend.
En dan die onzin therapie muziektherapie, creatieve therapie, in totaal 3 sessies psycho motorische therapie en hardlopen dat was het dan wel veel te praktisch. doen doen doen(<3 dagen invulling)
De gesprekken met mn psycholoog(systeemtherapuit)zijn wel oke en dit valt denk ik onder gespreks therapie of psycho analyze. Dit moet ik maar zelf bedenken mij zeggen ze niet zoveel.
Er word ook gelogen over allerlei zaken en dingen achter gehouden, best vermoeiend.
En dan die onzin therapie
muziektherapie, creatieve therapie, in totaal 3 sessies psycho motorische therapie en hardlopen dat was het dan wel veel te praktisch. doen doen doen(<3 dagen invulling)De gesprekken met mn psycholoog(systeemtherapuit)zijn wel oke en dit valt denk ik onder gespreks therapie of psycho analyze. Dit moet ik maar zelf bedenken mij zeggen ze niet zoveel.
Ligt het nou aan mij of is dit echt niet een goede invulling van een deeltijd behandeling?quote:Op dinsdag 8 februari 2011 23:01 schreef ScarFace- het volgende:
Muziektherapie, creatieve therapie, in totaal 3 sessies psycho motorische therapie en hardlopen dat was het dan wel
Hoi,quote:
@Swiffer
je post bevat veel herkenbare klachten die mijn zus ook had. Daarnaast leed ze aan zeer hevige stemmingswisselingen, had moeite met sociale contacten en had suïcidale gedachten. Bij haar werd uiteindelijk borderline geconstateerd. Ze is er met professionele hulp, medicatie en groepstherapie uitgekomen. Vooral de groepstherapie heeft haar geholpen.
Ik kan geen diagnose voor je stellen, daar hebben we professionals voor, maar je verhaal komt me bekend voor.
Die stemmingswisselingen heb ik niet zo, ik heb vrolijkere en minder vrolijke dagen, maar sla niet elk uur om ofzo..
Stemmingswisselingen zijn volgens mij wel kenmerken van borderline. Mijn zus kon van het ene op het andere moment 'omslaan' dat was best wel beangstigend.
"When the power of love overcomes the love of power, the world will know peace." - Jimi Hendrix
Neh, ik ben redelijk golvend in mijn emoties, maar niet echt labiel, of manisch en dan depri ofzo, ik heb soms verdrietige momenten, maar dit sluimert dan wel de hele dag, en soms gaat het een dag wat beter.
Als dat echt een kenmerk is, dan denk ik dat het op zich nog wel kan meevallen. Ik ga het natuurlijk nog wel voorleggen aan mn psych. dankjewel!
Als dat echt een kenmerk is, dan denk ik dat het op zich nog wel kan meevallen. Ik ga het natuurlijk nog wel voorleggen aan mn psych. dankjewel!
Kraker81: Fijn dat de gesprekken met de psych en medicatie tot nu toe goed helpen Sociale contacten aangaan is voor veel mensen lastig denk ik. Ik doe het zelf vooral op internetfora, ga naar meetings of spreek met mensen individueel af, waaruit dan vriendschappen ontstaan. Maar dat duurt ook wel een hele tijd voordat dat gebeurt hoor. En door mn depressie ben ik ook wel vrienden verloren. Maar vind het wel fijn om sociale contacten te hebben, afleiding en leuke dingen zorgen wel voor een betere stemming. En heb ook steun aan ze, kan mn verhaal kwijt, das ook erg fijn
Tegan, fijn dat je zo enthousiast bent over je studie! Succes
ScarFace-, dat is idd wel erg veel "doe"therapie wat je hebt! Goed dat je naar CGT gaat vragen, wat meer "denk" therapie lijkt me wel goed in jouw geval. Succes ermee!
Ik heb vandaag weer een gesprek gehad met mn psych. We hebben het weer uitgebreid over mn ritme gehad. We hebben helemaal uitgeschreven wat de voordelen en nadelen op Korte en Lange Termijn zijn van veranderen en niet veranderen. Nu alleen nog geloven in de voordelen van veranderen, maar dat kan alleen door het gewoon te doen. Plan van aanpak is nu elke week op de dagen dat ik er op zich niet heel vroeg uit moet een half uur eerder uit bed ( te beginnen met om half 12 eruit) en dan zo het slapen langzaam afbouwen en een betere balans vinden in dingen moeten en mogen.
Sociale contacten aangaan is voor veel mensen lastig denk ik. Ik doe het zelf vooral op internetfora, ga naar meetings of spreek met mensen individueel af, waaruit dan vriendschappen ontstaan. Maar dat duurt ook wel een hele tijd voordat dat gebeurt hoor. En door mn depressie ben ik ook wel vrienden verloren. Maar vind het wel fijn om sociale contacten te hebben, afleiding en leuke dingen zorgen wel voor een betere stemming. En heb ook steun aan ze, kan mn verhaal kwijt, das ook erg fijn Tegan, fijn dat je zo enthousiast bent over je studie! Succes
ScarFace-, dat is idd wel erg veel "doe"therapie wat je hebt! Goed dat je naar CGT gaat vragen, wat meer "denk" therapie lijkt me wel goed in jouw geval. Succes ermee!
Ik heb vandaag weer een gesprek gehad met mn psych. We hebben het weer uitgebreid over mn ritme gehad. We hebben helemaal uitgeschreven wat de voordelen en nadelen op Korte en Lange Termijn zijn van veranderen en niet veranderen. Nu alleen nog geloven in de voordelen van veranderen, maar dat kan alleen door het gewoon te doen. Plan van aanpak is nu elke week op de dagen dat ik er op zich niet heel vroeg uit moet een half uur eerder uit bed ( te beginnen met om half 12 eruit) en dan zo het slapen langzaam afbouwen en een betere balans vinden in dingen moeten en mogen.
Nou ik meld me ook maar weer eens. Heb eerder in het andere deel gereageerd.
Tijdje terug tentamens gehad, 1 van de 3 toetsen gehaald. In ieder geval dus 1.
Probleem is dat ik een soort angst heb ontwikkeld voor het niet halen voor stages.
Als ik dit en e twee anere toetsen gehaald heb, heb ik mn papiertje
Ben nu bezig met afstuderen, gesprek met begeleider gehad. Kan op aantal punten beter. Maar vindt de sfeer redelijk. Loop wel achter op planning, maargoed het is nog niet te laat. Afstuderen loopt volgens planning t/m 18 april en ga ik enk ik nog steeds halen. Begeleider is relaxte vent opzich.
Tijdje terug tentamens gehad, 1 van de 3 toetsen gehaald. In ieder geval dus 1.
Probleem is dat ik een soort angst heb ontwikkeld voor het niet halen voor stages.
Als ik dit en e twee anere toetsen gehaald heb, heb ik mn papiertje
Ben nu bezig met afstuderen, gesprek met begeleider gehad. Kan op aantal punten beter. Maar vindt de sfeer redelijk. Loop wel achter op planning, maargoed het is nog niet te laat. Afstuderen loopt volgens planning t/m 18 april en ga ik enk ik nog steeds halen. Begeleider is relaxte vent opzich.
Das fijn Scarface-
Hier gaat het een beetje zijn gangetje. Ik ben flink ziek op dit moment, dus ook geen laatste gesprek bij de psych verpleegkundige.
Maar ze belt waarschijnlijk rond 14:30 even, want dan had ik toch de afspraak om door te spreken wat ze had bedacht.
(ik zou zelf bedenken of ik liever naar Mediant of naar een vrij gevestigde psych ga, maar ik weet eigenlijk niet waar ik op moet letten als ik er zelf een zou moeten zoeken. Ik ben zo iemand die bij een persoonlijke foto van de psych die me niet aan staat op een website al afhaakt)
Hier gaat het een beetje zijn gangetje. Ik ben flink ziek op dit moment, dus ook geen laatste gesprek bij de psych verpleegkundige.
Maar ze belt waarschijnlijk rond 14:30 even, want dan had ik toch de afspraak om door te spreken wat ze had bedacht.
(ik zou zelf bedenken of ik liever naar Mediant of naar een vrij gevestigde psych ga, maar ik weet eigenlijk niet waar ik op moet letten als ik er zelf een zou moeten zoeken. Ik ben zo iemand die bij een persoonlijke foto van de psych die me niet aan staat op een website al afhaakt)
Beterschap GimmeGore en fijn dat de verpleegkundige toch even belt
Vanochtend weer therapie gehad en bij Interpersoonlijke therapie het eindelijk eens gehad over hoe ik ben in relaties en dat ik al goed aan het oefenen ben met grenzen stellen, opener worden en me kwetsbaarder opstellen. Ik moet het alleen niet bij teveel personen al meteen goed willen doen, eerst maar zorgen dat het bij Peter goed gaat Bij conditietraining 1 rondje gewandeld, normaal doen we er 2, maar vandaag niet.
Heb ook mijn eerste afscheid meegemaakt, een man die de 20 weken erop had zitten. Toch 13 weken samen met hem in de groep geweest en in die tijd bouw je toch wel een band op. Was niet een emotioneel afscheid ofzo, maar zal hem toch wel missen in de groep en ben toch wel benieuwd hoe het verder gaat met hem.
Vanmiddag al redelijk actief geweest: naar de tandarts geweest, badkamer schoongemaakt, was opgeruimd, nieuwe was in wasmachine gedaan en bed afgehaald en bijna helemaal zelf weer opgemaakt (behalve dekbed in hoes doen) Nu even rustig computeren, dan de was ophangen en straks nog afwassen en eten koken en dan vanavond lekker bij schoonouders bankhangen. Wil wel redelijk op tijd weer naar huis, want morgen moet ik er alweer om half 7 uit. Maar vanmiddag dus niet gaan slapen, maar lekker bezig geweest en dat voelt toch wel goed
[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 10-02-2011 15:22:18 ]
Vanochtend weer therapie gehad en bij Interpersoonlijke therapie het eindelijk eens gehad over hoe ik ben in relaties en dat ik al goed aan het oefenen ben met grenzen stellen, opener worden en me kwetsbaarder opstellen. Ik moet het alleen niet bij teveel personen al meteen goed willen doen, eerst maar zorgen dat het bij Peter goed gaat
Bij conditietraining 1 rondje gewandeld, normaal doen we er 2, maar vandaag niet. Heb ook mijn eerste afscheid meegemaakt, een man die de 20 weken erop had zitten. Toch 13 weken samen met hem in de groep geweest en in die tijd bouw je toch wel een band op. Was niet een emotioneel afscheid ofzo, maar zal hem toch wel missen in de groep en ben toch wel benieuwd hoe het verder gaat met hem.
Vanmiddag al redelijk actief geweest: naar de tandarts geweest, badkamer schoongemaakt, was opgeruimd, nieuwe was in wasmachine gedaan en bed afgehaald en bijna helemaal zelf weer opgemaakt (behalve dekbed in hoes doen) Nu even rustig computeren, dan de was ophangen en straks nog afwassen en eten koken en dan vanavond lekker bij schoonouders bankhangen. Wil wel redelijk op tijd weer naar huis, want morgen moet ik er alweer om half 7 uit. Maar vanmiddag dus niet gaan slapen, maar lekker bezig geweest en dat voelt toch wel goed
[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 10-02-2011 15:22:18 ]
Sylvana
dat helpt inderdaad wel, als je een beetje huishoudelijk werk doet ipv in bed gaan liggen 's middags. Ik kwam vaak moe uit mijn werk en ging dan 's middags slapen, maar daardoor kreeg ik een verstoord slaapritme. Ik viel 's nachts pas om 1.30/ 2.00 uur in slaap, terwijl ik weer om 6.00 uur op moest.
Nu slaap ik overdag niet, ga om 22.30 uur naar bed en slaap goed. In de weekenden is het nog lastig en ga ik meestal laat naar bed en slaap ik uit tot 12.00 uur (zonder uitgaan ofzo). Dit is eigenlijk niet goed, want je moet je ritme in het weekend proberen aan te houden welke je door de week ook hanteert.
dat helpt inderdaad wel, als je een beetje huishoudelijk werk doet ipv in bed gaan liggen 's middags. Ik kwam vaak moe uit mijn werk en ging dan 's middags slapen, maar daardoor kreeg ik een verstoord slaapritme. Ik viel 's nachts pas om 1.30/ 2.00 uur in slaap, terwijl ik weer om 6.00 uur op moest.
Nu slaap ik overdag niet, ga om 22.30 uur naar bed en slaap goed. In de weekenden is het nog lastig en ga ik meestal laat naar bed en slaap ik uit tot 12.00 uur (zonder uitgaan ofzo). Dit is eigenlijk niet goed, want je moet je ritme in het weekend proberen aan te houden welke je door de week ook hanteert.
"When the power of love overcomes the love of power, the world will know peace." - Jimi Hendrix
Rustig hier zeg, hoe is het met iedereen?
Hier gaat het wel redelijk, gisteren om half 11 uit bed gegaan en vandaag zelfs al om half 10. Vanmiddag lekker met een vriendin wezen lunchen en shoppen in Zwolle nl Morgenmiddag even naar school, maar wil wel op tijd opstaan om nog wat dingen te kunnen doen. Dus wil er weer om half 10 uit gaan. Donderdag therapie, vrijdag om kwart voor 9 op school zijn en dan vakantie Maar wil in de vakantie proberen om iig tussen 10-11 uur op te staan
Hier gaat het wel redelijk, gisteren om half 11 uit bed gegaan en vandaag zelfs al om half 10. Vanmiddag lekker met een vriendin wezen lunchen en shoppen in Zwolle nl
Morgenmiddag even naar school, maar wil wel op tijd opstaan om nog wat dingen te kunnen doen. Dus wil er weer om half 10 uit gaan. Donderdag therapie, vrijdag om kwart voor 9 op school zijn en dan vakantie Maar wil in de vakantie proberen om iig tussen 10-11 uur op te staan
Gaat wel, niet echt last van somberheid of depressieve gevoelens. Dus dat is wel mooi.quote:
Rustig hier zeg, hoe is het met iedereen?
Maar de angsten die ik eerder al hier heb beschreven lijken soms wel erger te worden. Maar daar heb ik gisteren al een topic over geopend, hoeft niet hier besproken te worden.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
hier even een korte update van mijn kant uit voordat ik mijn bed in kruip.
Over het algemeen gaat het wel oke hier, heb het veel te druk met vakantievieren uitgaan, familiebezoeken, strand enz.
Maar vandaag ging het dan toch weer mis, ik vlieg over ongeveer 1,5 week weer terug, en ik merk nu echt hoe makkelijk het leventje hiet lijkt voor mij, en het loopt zo op dat als ik denk aan vliegen naar huis ik helemaal emotioneel wordt. En toen ik rustig langs de kust terugliep richting centrum ongeveer 20 minuten, gingen de tranen spontaan over mij wangen rollen en begon ik me echt zo zwaar depri te voelen, en het meest vervelende is dat ik niemand heb om mee te praten..
ik ga zo maar het bed in kruipen want heb vannacht weinig en slecht geslapen
Over het algemeen gaat het wel oke hier, heb het veel te druk met vakantievieren uitgaan, familiebezoeken, strand enz.
Maar vandaag ging het dan toch weer mis, ik vlieg over ongeveer 1,5 week weer terug, en ik merk nu echt hoe makkelijk het leventje hiet lijkt voor mij, en het loopt zo op dat als ik denk aan vliegen naar huis ik helemaal emotioneel wordt. En toen ik rustig langs de kust terugliep richting centrum ongeveer 20 minuten, gingen de tranen spontaan over mij wangen rollen en begon ik me echt zo zwaar depri te voelen, en het meest vervelende is dat ik niemand heb om mee te praten..
ik ga zo maar het bed in kruipen want heb vannacht weinig en slecht geslapen
Bos81, fijn dat je niet echt last van sombere gevoelens of gedachten hebt. Maar dat je angsten erger worden is wel erg vervelend. Zal dat andere topic eens lezen. Sterkte ermee!
Cafpow, fijn dat het over het algemeen wel oké is, maar dat je nu juist emotioneel wordt als je aan je afscheid moet denken. Als je dan niemand hebt om mee te praten is dat wel erg kut ja. heb je nog een beetje kunnen slapen?
Hier gaat het ook wel redelijk oké, niet zo'n drukke week, veel leuke dingen gedaan ( naar Bert Visscher geweest, wezen lunchen en shoppen met vriendin) en nog leuke dingen in de planning staan( zaterdag schoonzusje+vriend die komen eten, zondag zaalvoetbaltoernooi van vriendlief, woensdag andere vriendin die hier komt shoppen) Verder gaat het allemaal gewoon zn gangetje en heb ik ook niet echt sombere of negatieve gedachten
Vanochtend bij therapie had ik het wel even moeilijk, vrouw had het over suïcide plegen en dat triggert me dan wel enorm. Wel even over gepraat gelukkig, dat dat ook niet iets is wat echt uitgebreid in de groep wordt besproken en dat het mij zo triggert. Dus is wel uitgepraat gelukkig. Volgende week geen therapie vanwege de vakantie, maar dat wordt niet echt een probleem denk ik
Cafpow, fijn dat het over het algemeen wel oké is, maar dat je nu juist emotioneel wordt als je aan je afscheid moet denken. Als je dan niemand hebt om mee te praten is dat wel erg kut ja. heb je nog een beetje kunnen slapen?
Hier gaat het ook wel redelijk oké, niet zo'n drukke week, veel leuke dingen gedaan ( naar Bert Visscher geweest, wezen lunchen en shoppen met vriendin) en nog leuke dingen in de planning staan( zaterdag schoonzusje+vriend die komen eten, zondag zaalvoetbaltoernooi van vriendlief, woensdag andere vriendin die hier komt shoppen) Verder gaat het allemaal gewoon zn gangetje en heb ik ook niet echt sombere of negatieve gedachten
Vanochtend bij therapie had ik het wel even moeilijk, vrouw had het over suïcide plegen en dat triggert me dan wel enorm. Wel even over gepraat gelukkig, dat dat ook niet iets is wat echt uitgebreid in de groep wordt besproken en dat het mij zo triggert. Dus is wel uitgepraat gelukkig. Volgende week geen therapie vanwege de vakantie, maar dat wordt niet echt een probleem denk ik
Uiteindelijk heb ik wel goed geslapen, van een uur of 2 tot 9. Maar door de warmte ben je de hele dag zo'n beetje moe.
En straks moet ik het centrum in, watn dingen regelen en evt. beetje shoppen. En morgenochtend ga ik ff polshoogte nemen bij mijn oom, want mijn nichten gingen mischien het weekend naar het strand en ik wil natuurlijk best mee, alleen durf ik niet echt direct te vragen of ik mee mag
maar een weekend aan het strand in een tent is best leuk, 's avonds beetje drinken en genieten en overdag lekker het water in en bbq'en ...dus ik ga ff kijken wat het wordt
En een bekende komt later vandaag rond een uur of 6 's avonds aan, en we willen ook nog een keer afspreken want eer ik ze weer allemaal zie zal er toch 1 tot 3 jaar voorbij gaan
En straks moet ik het centrum in, watn dingen regelen en evt. beetje shoppen. En morgenochtend ga ik ff polshoogte nemen bij mijn oom, want mijn nichten gingen mischien het weekend naar het strand en ik wil natuurlijk best mee, alleen durf ik niet echt direct te vragen of ik mee mag
maar een weekend aan het strand in een tent is best leuk, 's avonds beetje drinken en genieten en overdag lekker het water in en bbq'en ...dus ik ga ff kijken wat het wordt
En een bekende komt later vandaag rond een uur of 6 's avonds aan, en we willen ook nog een keer afspreken want eer ik ze weer allemaal zie zal er toch 1 tot 3 jaar voorbij gaan
Klinkt best goed allemaal, cafpow! Ik hoop dat je toch durft te vragen of je mee naar het strand mag.
Hier gaat het helemaal niet goed, maar er over praten of schrijven lukt me niet.
Hier gaat het helemaal niet goed, maar er over praten of schrijven lukt me niet.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Uiteindelijk heb ik niks gevraagd aan mijn nichten omdat er andere plannen tussen zijn gekomen, ik ga nu namelijk een weekend weg met mijn tante, een vriendin van haar en haar familie, naar een soort badplaatsje in een dorp in de woestijn..welke ik nog niet ken...quote:
Klinkt best goed allemaal, cafpow! Ik hoop dat je toch durft te vragen of je mee naar het strand mag.
Hier gaat het helemaal niet goed, maar er over praten of schrijven lukt me niet.
dus dat is ook leuk, wel baal ik dat ik daardoor ruim 3 dagen verderweg ben van andere familieleden ...maar goed...de week daarna haal ik wel van allles in..
Ik zal zo blij zijn als ik een eigen kamer heb, maar ik heb het idee dat mijn gevoel op dit moment het vinden van een kamer in de weg staat
Ik meld me hier ook maar, alhoewel ik enigszins twijfel aan de ernst van de situatie. Laatste maanden sta ik stijf van de stress, en ik kan er eigenlijk amper een reden voor vinden.
Ik slaap slecht, wordt gespannen wakker, kan af en toe uit het niets wel janken etc. Ikzelf denk dat het komt door een combinatie van school (presentaties e.d.), onhaalbare liefde & gewoon onvrede hoe alles loopt in m'n leven.
Ben in 4 maanden zo'n 15 kilo afgevallen, krijg constant complimenten wat me erg goed doet, en ik had eerlijk gezegd verwacht dat m'n gevoelens dan ook wel beter zouden worden. Maar dit ligt blijkbaar helemaal aan de situatie, als ik goeie school resultaten haal, het weer goed is (blijkbaar ook een belangrijke factor in m'n gevoel) dan ben ik heel vrolijk. Maar een andere dag brengt het minste of geringste me aan het wankelen en krijg ik weer kutgevoelens.
Andere factor is waarschijnlijk m'n ouders, ik ben 19 en woon nog thuis bij m'n gelovige ouders. Ik zeg expliciet gelovig, omdat ik het gevoel heb dat dit me tegenhoudt dingen te vertellen die ik zo graag met ze wil delen. Ik weet van mezelf dat ik bi ben, maar ik blijf hier mee rond lopen omdat ik weet hoe ze erover denken. M'n moeder is geen persoon die goed is met nuances, en die laat vaak op redelijke extreme wijze weten hoe ze denkt over homo's. Die zijn (haar woorden): ''vies, en het hoort niet''. Ik noem het onwetendheid, maar goed.
Het is gewoon een beetje tegenstrijdig allemaal, de ene dag gaat het super goed en voel ik me top. De andere dag word ik weer herinnerd aan bepaalde dingen en voel ik me klote. Ik moet gewoon m'n prioriteiten straight zien te krijgen, maar juist dat vind ik zo moeilijk. De dingen die ik zelf in de hand heb naar me toe zien te trekken, maar door die negatieve gevoelens vind ik het moeilijk me tot dingen aan te zetten. Het sporten en afvallen was bijvoorbeeld al een hele stap.
Ik schrijf het maar gewoon van me af, dat voelt wel goed
Ik slaap slecht, wordt gespannen wakker, kan af en toe uit het niets wel janken etc. Ikzelf denk dat het komt door een combinatie van school (presentaties e.d.), onhaalbare liefde & gewoon onvrede hoe alles loopt in m'n leven.
Ben in 4 maanden zo'n 15 kilo afgevallen, krijg constant complimenten wat me erg goed doet, en ik had eerlijk gezegd verwacht dat m'n gevoelens dan ook wel beter zouden worden. Maar dit ligt blijkbaar helemaal aan de situatie, als ik goeie school resultaten haal, het weer goed is (blijkbaar ook een belangrijke factor in m'n gevoel) dan ben ik heel vrolijk. Maar een andere dag brengt het minste of geringste me aan het wankelen en krijg ik weer kutgevoelens.
Andere factor is waarschijnlijk m'n ouders, ik ben 19 en woon nog thuis bij m'n gelovige ouders. Ik zeg expliciet gelovig, omdat ik het gevoel heb dat dit me tegenhoudt dingen te vertellen die ik zo graag met ze wil delen. Ik weet van mezelf dat ik bi ben, maar ik blijf hier mee rond lopen omdat ik weet hoe ze erover denken. M'n moeder is geen persoon die goed is met nuances, en die laat vaak op redelijke extreme wijze weten hoe ze denkt over homo's. Die zijn (haar woorden): ''vies, en het hoort niet''. Ik noem het onwetendheid, maar goed.
Het is gewoon een beetje tegenstrijdig allemaal, de ene dag gaat het super goed en voel ik me top. De andere dag word ik weer herinnerd aan bepaalde dingen en voel ik me klote. Ik moet gewoon m'n prioriteiten straight zien te krijgen, maar juist dat vind ik zo moeilijk. De dingen die ik zelf in de hand heb naar me toe zien te trekken, maar door die negatieve gevoelens vind ik het moeilijk me tot dingen aan te zetten. Het sporten en afvallen was bijvoorbeeld al een hele stap.
Ik schrijf het maar gewoon van me af, dat voelt wel goed
Science adjusts its views based on what's observed, faith is the denial of observation so that belief can be preserved.
Blistering, knap dat je je verhaal hier van je af durft te schrijven. Dat is vaak al een goede eerste stap. Ik vind het lastig om je echt een goed advies te geven omdat het veel verschillende dingen zijn waar je volgens mij mee zit. Kun je voor jezelf achterhalen waar alle verschillende gevoelens en gedachten vandaan komen? Als je de kern kunt vinden is het makkelijker om het aan te pakken. Misschien is het een goed idee om er eens met iemand in real life over te praten? Vriendinnen? Vertrouwenspersoon op school?
Schroom niet om hier vaker van je af te komen schrijven als dat goed voelt
Ik vind het lastig om je echt een goed advies te geven omdat het veel verschillende dingen zijn waar je volgens mij mee zit. Kun je voor jezelf achterhalen waar alle verschillende gevoelens en gedachten vandaan komen? Als je de kern kunt vinden is het makkelijker om het aan te pakken. Misschien is het een goed idee om er eens met iemand in real life over te praten? Vriendinnen? Vertrouwenspersoon op school? Schroom niet om hier vaker van je af te komen schrijven als dat goed voelt
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Ik heb trouwens binnenkort een psychologisch onderzoek, kan iemand me vertellen wat ik daarvan kan verwachten?
(ga het donderdag ook wel even bij de prof vragen, maar ervaringsantwoorden zijn ook wel fijn)
(ga het donderdag ook wel even bij de prof vragen, maar ervaringsantwoorden zijn ook wel fijn)
Wat hebben vele van jullie nog veel activiteiten lol. Ik doe eigenlijk helemaal niks. Kom de deur bijna niet meer uit, alleen voor de wekelijkse psychotherapie.
Ik heb veel last van angsten en klachten.
De laatste twee weken zit ik super slecht in mijn vel, letterlijk ook nog want m'n eczeem is weer terug. Het brandt echt enorm, helemaal als ik onder de douche sta. Ben wel naar de huisarts geweest, kreeg 2 zalfjes en het moest gaan helpen. Echt mooier word ik er niet op met al die rooie vlekken en dan ook nog m'n acne waar ik nog steeds wat last van heb. Het is ook wel 1 van de redenen dat ik de deur nauwelijks uitkom, omdat ik mezelf te lelijk vind om me aan wie dan ook te laten zien.
Zelfvertrouwen heb ik mijn hele leven al nooit echt gehad, werd vroeger gepest en er werden dingen over mijn huid problemen gezegd. Het zat in mijn gezicht dus ja dat viel op. Na dat ik een tijd lang bij de huidarts heen en weer ben geweest werd het wel minder gelukkig. Maar het is nooit echt weggegaan.
School zie ik zwaar tegenop. Ik ben sociaal wat incapabel geworden. Ik word vaak niet begrepen door mede studenten of docenten. Nu ben ik het MBO ook meer dan zat geworden, ik blijf steeds stranden in de tweede klas door m'n depressie en andere omstandigheden. Dus ik loop al wat jaren achter op m'n leeftijdsgenoten. En steeds maar creatief moeten zijn terwijl ik geen inspiratie heb noch motivatie en ik ook geen commerciële dingen wil maken.
Ik ben nogal perfectionistisch en ik ben dan ook nooit trots op m'n werk geweest.
Nou ja, toch maar door de zure appel heen bijten. Ik wil wel graag nog een diploma halen... ooit.
Zo dat moest eruit. Genoeg zielig gedaan voor vandaag, zo maar eens m'n bed in duiken.
Ik heb veel last van angsten en klachten.
De laatste twee weken zit ik super slecht in mijn vel, letterlijk ook nog want m'n eczeem is weer terug. Het brandt echt enorm, helemaal als ik onder de douche sta. Ben wel naar de huisarts geweest, kreeg 2 zalfjes en het moest gaan helpen. Echt mooier word ik er niet op met al die rooie vlekken en dan ook nog m'n acne waar ik nog steeds wat last van heb. Het is ook wel 1 van de redenen dat ik de deur nauwelijks uitkom, omdat ik mezelf te lelijk vind om me aan wie dan ook te laten zien.
Zelfvertrouwen heb ik mijn hele leven al nooit echt gehad, werd vroeger gepest en er werden dingen over mijn huid problemen gezegd. Het zat in mijn gezicht dus ja dat viel op. Na dat ik een tijd lang bij de huidarts heen en weer ben geweest werd het wel minder gelukkig. Maar het is nooit echt weggegaan.
School zie ik zwaar tegenop. Ik ben sociaal wat incapabel geworden. Ik word vaak niet begrepen door mede studenten of docenten. Nu ben ik het MBO ook meer dan zat geworden, ik blijf steeds stranden in de tweede klas door m'n depressie en andere omstandigheden. Dus ik loop al wat jaren achter op m'n leeftijdsgenoten. En steeds maar creatief moeten zijn terwijl ik geen inspiratie heb noch motivatie en ik ook geen commerciële dingen wil maken.
Ik ben nogal perfectionistisch en ik ben dan ook nooit trots op m'n werk geweest.
Nou ja, toch maar door de zure appel heen bijten. Ik wil wel graag nog een diploma halen... ooit.
Zo dat moest eruit. Genoeg zielig gedaan voor vandaag, zo maar eens m'n bed in duiken.
Blistering, goed van je dat je je verhaal hier hebt opgeschreven. Ik zou je ook niet zo 1-2-3 tips kunnen geven, omdat er op heel veel gebieden problemen zijn. Misschien dat je een keer een afspraak kunt maken met een maatschappelijk werker om over je situatie te praten? Sterkte ermee
GimmeGore, ik heb zelf geen ervaring met een psychologisch onderzoek, maar wat ik van anderen weet is dat ze een enorme vragenlijst moesten invullen en gesprekken hadden om te kijken hoe je psychologisch in elkaar zit, of dat voortkomt uit zogenaamde life events, genen, etc.
Vannozza, jammer dat je zo weinig zelfvertrouwen hebt en zo weinig de deur uit gaat. Wel goed van je dat je toch naar psychotherapie gaat, hopelijk kun je daar aan je zelfvertrouwen werken en je angsten verminderen. Succes ermee
Hier gaat het wel redelijk. Heb lekker vakantie, vriendlief zou eigenlijk gewoon moeten werken, maar heeft zondag met zaalvoetbal een enkelblessure opgelopen en zit nu dus ook thuis. Eerst deden we de boodschappen en afwas samen, maar dat moet ik nu alleen doen, terwijl het huishouden verder ook al grotendeels op mij aan komt. Ondanks dat ik dus vakantie heb toch erg druk met van alles en nog wat. Maar red het allemaal wel en mn stemming is ook niet echt somber ofzo Morgen gesprek met psych en daarna lekker met een vriendin de stad in Deze week geen therapie ivm de vakantie, maar 2 weken zonder is nog wel te overzien. Met de Kerstvakantie 2 keer geen theapie gehad, dus 3 weken zonder en dat was toch wel erg lang.
GimmeGore, ik heb zelf geen ervaring met een psychologisch onderzoek, maar wat ik van anderen weet is dat ze een enorme vragenlijst moesten invullen en gesprekken hadden om te kijken hoe je psychologisch in elkaar zit, of dat voortkomt uit zogenaamde life events, genen, etc.
Vannozza, jammer dat je zo weinig zelfvertrouwen hebt en zo weinig de deur uit gaat. Wel goed van je dat je toch naar psychotherapie gaat, hopelijk kun je daar aan je zelfvertrouwen werken en je angsten verminderen. Succes ermee
Hier gaat het wel redelijk. Heb lekker vakantie, vriendlief zou eigenlijk gewoon moeten werken, maar heeft zondag met zaalvoetbal een enkelblessure opgelopen en zit nu dus ook thuis. Eerst deden we de boodschappen en afwas samen, maar dat moet ik nu alleen doen, terwijl het huishouden verder ook al grotendeels op mij aan komt. Ondanks dat ik dus vakantie heb toch erg druk met van alles en nog wat. Maar red het allemaal wel en mn stemming is ook niet echt somber ofzo
Morgen gesprek met psych en daarna lekker met een vriendin de stad in Deze week geen therapie ivm de vakantie, maar 2 weken zonder is nog wel te overzien. Met de Kerstvakantie 2 keer geen theapie gehad, dus 3 weken zonder en dat was toch wel erg lang.
Fijn, nou heb ik ook nog gezeik met mijn vriend, nou ja, nu dus ex.
Kan er ook nog wel bij.
Ik kan/wil alleen nog huilen en slapen. Maar nu moet ik helemaal op zoek naar een kamer, want hier kan ik niet blijven.
Ik weet niet meer wat ik nou moet. Het enige wat ik had om me aan vast te klampen is nu ook weg.
Kan er ook nog wel bij.
Ik kan/wil alleen nog huilen en slapen. Maar nu moet ik helemaal op zoek naar een kamer, want hier kan ik niet blijven.
Ik weet niet meer wat ik nou moet. Het enige wat ik had om me aan vast te klampen is nu ook weg.
Wat kut zeg dat je relatie uit is GimmeGore. Heel veel sterkte en succes met het zoeken van nieuwe woonruimte
goedenmiddag
Hier leef ik nog. Al voel ik me de laatste paar dagen toch best kut. Aangezien ik nu op het vliegveld ben om overtestappen richting madrid en heb 8 uren om hier rond te hangen.
En ik moet zeggen dat het afscheid mij echt zwaar valt, al 3 dagen voor mijn afscheid begon ik te stressen en moest ik huilen.
EN nu nog, ik heb al afscheid genomen en heb al eenvlucht van 2 uurtjes achter de rug, maar telkens als ik met de familieleden praat krijg ik zo'n grote brok in mijn keel en komen de traantjes tevoorschijn.
Het liefst zou ik nu dus gewoon weer het vliegtuig pakken en teruggaan...maar dat ik zeer onrealistisch.
Maar goed, verder gaat het wel redelijk, hoewel ik erg tegen de terugkeer aan kijk en ik geen zin heb om weer de routine te moeten volgen,.
Hier leef ik nog. Al voel ik me de laatste paar dagen toch best kut. Aangezien ik nu op het vliegveld ben om overtestappen richting madrid en heb 8 uren om hier rond te hangen.
En ik moet zeggen dat het afscheid mij echt zwaar valt, al 3 dagen voor mijn afscheid begon ik te stressen en moest ik huilen.
EN nu nog, ik heb al afscheid genomen en heb al eenvlucht van 2 uurtjes achter de rug, maar telkens als ik met de familieleden praat krijg ik zo'n grote brok in mijn keel en komen de traantjes tevoorschijn.
Het liefst zou ik nu dus gewoon weer het vliegtuig pakken en teruggaan...maar dat ik zeer onrealistisch.
Maar goed, verder gaat het wel redelijk, hoewel ik erg tegen de terugkeer aan kijk en ik geen zin heb om weer de routine te moeten volgen,.
Toch maar een keer hier posten.
Vanaf volgende week maandag, kom ik een groep terecht waar we allerlei sociale vaardigheidsproblemen e.d. bespreken en trainen
Best wel spannend, maar kijk er wel naar uit
Vanaf volgende week maandag, kom ik een groep terecht waar we allerlei sociale vaardigheidsproblemen e.d. bespreken en trainen
Best wel spannend, maar kijk er wel naar uit
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Eerst had je er zo'n moeite mee om weg te gaan op vakantie en nu heb je zoveel moeite om weg te gaan naar huis. Had ik wel gedacht dat je het daar fijn zou vinden. Hoop dat je een goede reis hebt gehad.
Bos81, goed dat je met die groep gaat beginnen, al is het zeker spannend natuurlijk. Veel succes
Hier gaat het wel redelijk, druk voor school etc, vanochtend excursie gehad naar de rechtbank, vanmiddag bij nieuwe sportschool onder ons appartementencomplex gekeken en zag er goed uit, dus maar meteen ingeschreven Echt ideaal een sportschool zo dichtbij, kan geen smoesjes meer gebruiken dat het te ver weg is/ te slecht weer is om te gaan etc
Eind maart gaan vriendlief een weekendje weg om ons 4-jarig jubileum te vieren
Gaan op vrijdag naar een hotel op de Veluwe, zaterdag een arrangement bij de Veluwse Bron en daarna weer naar het hotel tot en met zondag. Hoop echt dat het lekker weer is en we vrijdag en zondag lekker kunnen fietsen/wandelen op de Veluwe En een dagje sauna is altijd heerlijk natuurlijk
Bos81, goed dat je met die groep gaat beginnen, al is het zeker spannend natuurlijk. Veel succes
Hier gaat het wel redelijk, druk voor school etc, vanochtend excursie gehad naar de rechtbank, vanmiddag bij nieuwe sportschool onder ons appartementencomplex gekeken en zag er goed uit, dus maar meteen ingeschreven
Echt ideaal een sportschool zo dichtbij, kan geen smoesjes meer gebruiken dat het te ver weg is/ te slecht weer is om te gaan etc Eind maart gaan vriendlief een weekendje weg om ons 4-jarig jubileum te vieren
Gaan op vrijdag naar een hotel op de Veluwe, zaterdag een arrangement bij de Veluwse Bron en daarna weer naar het hotel tot en met zondag. Hoop echt dat het lekker weer is en we vrijdag en zondag lekker kunnen fietsen/wandelen op de Veluwe En een dagje sauna is altijd heerlijk natuurlijk
zo klinkt wel positief deze post. Sportschool tja, gewoon doen, het kan geen kwaad allen is het vasthouden van motivatie soms wat lastig.quote:
Eerst had je er zo'n moeite mee om weg te gaan op vakantie en nu heb je zoveel moeite om weg te gaan naar huis. Had ik wel gedacht dat je het daar fijn zou vinden. Hoop dat je een goede reis hebt gehad.
Bos81, goed dat je met die groep gaat beginnen, al is het zeker spannend natuurlijk. Veel succes
Hier gaat het wel redelijk, druk voor school etc, vanochtend excursie gehad naar de rechtbank, vanmiddag bij nieuwe sportschool onder ons appartementencomplex gekeken en zag er goed uit, dus maar meteen ingeschreven
Eind maart gaan vriendlief een weekendje weg om ons 4-jarig jubileum te vieren
En hopelijk heb je een fijn weekend.
Hier ben ik weer thuis, na een reis met alleen maar vertraging en een gemiste vlucht dankzij de vliegtuigmaatschappij.
maar goed ik ben er weer en heb alle vluchten compleet slapend doorgebracht. En ik moet zeggen dat ik me nu toch best klote voel, aangezien ik tijdens alle afscheidetentjes enzo geen tijd heb gehad om te beseffen dat ik wegging merkte ik het gisteren op het vliegveld en o wat heb ik toen lopen huilen..en stiekem hoopte ik dat er iets gebeurd waardoor ik niet zou kunnen vliegen..maar dat is gewoon onrealistich..maar ik heb nu echt geen zin om niks te ondernemen, omdat ik me gewoon super verdrietig voel, gisteren aan de telefoon al helemaal in tranen met de familie gesproken...en nu zit ik hier weer in tranen ondanks dat ik toch redelijk blij ben dat ik van de reis af ben..maar toch voel ik me goed en slecht tegelijk om weer thuis te zijn..
nu ga ik maar mijn bed in, morgen een drukke dag enallerlei dingen uit pakken
Jammer van al die vertragingen en gemiste vlucht, maar wel lekker dat je de hele tijd hebt kunnen slapen. En afscheid nemen is ook moeilijk, dus helemaal niet zo gek dat je een beetje van slag bent. Doe maar gewoon even een paar dagen rustig aan om bij te komen
Ik heb gisterochtend al een half circuittraining en een half uur cardio gedaan en ga zo weer om een uur cardio te doen
Ik heb gisterochtend al een half circuittraining en een half uur cardio gedaan en ga zo weer om een uur cardio te doen
jij bent goed bezig hoor.quote:
Jammer van al die vertragingen en gemiste vlucht, maar wel lekker dat je de hele tijd hebt kunnen slapen. En afscheid nemen is ook moeilijk, dus helemaal niet zo gek dat je een beetje van slag bent. Doe maar gewoon even een paar dagen rustig aan om bij te komen
Ik heb gisterochtend al een half circuittraining en een half uur cardio gedaan en ga zo weer om een uur cardio te doen
Ik heb hier geen tijd om te rusten, heb tot ruim 1 uur geslapen, en ik merk dat ik van streek ben en weer omlaag zak mede doordat ik me momenteel niet thuis voel en heel raar voel hier. En ook echt nergens zin in heb en het liefst in mijn bed zou blijven liggen. En het volgende vliegtuig terug nemen.
En tegelijk zit er ook nog mee met het feit dat mijn dolblij is dat ik terugben maar ik dat eigenlijk niet ben..maar ik het niet kan/mag laten merken omdat we dan weer thuis problemen krijgen. gelukkig heb ik morgen een afspraak bij de psycholoog en dan kan ik uitgebreid erover praten, want ik begin weer exact terug te vallen in hoe het de vorige keer bij de terugkeer was
Wat vervelend dat je zo van streek bent en het niet kunt laten merken. Fijn dat je morgen bij de psych erover kunt praten. Sterkte
Uieindelijk is het vandaag misgegaan thuis, en is de hel er losgebarsten. Nu is het wel wat rustiger maar toch nog wat spanning merkbaar.
Nu ben dus ook helemaal kapot. Want rond half 1 stond ik op om te ontbijten en uiteindelijk ging het toen mis en heb ikhet ontbijt laten staan en ben helemaal overstuur naar mijn kamer gegaan waar iets later het hele verhaal verder ging waarna het op bepaald moment maar is opgehouden en ik maar ben gaan slapen toto een uur of 4...en nu pas wat gegeten en gedronken heb. En heb maar gezegd dat ik ga kijken om mischien gewoon terug te gaan naar chili en daar maar mijn leven op te bouwen. Want ik voel me daar toch heel anders dan hier en zo gedraag ik me ook.
Nu ga ik even wat dingen doen..maar ik ben zo gigantisch brak..echt ongeloofelijk.
Nu ben dus ook helemaal kapot. Want rond half 1 stond ik op om te ontbijten en uiteindelijk ging het toen mis en heb ikhet ontbijt laten staan en ben helemaal overstuur naar mijn kamer gegaan waar iets later het hele verhaal verder ging waarna het op bepaald moment maar is opgehouden en ik maar ben gaan slapen toto een uur of 4...en nu pas wat gegeten en gedronken heb. En heb maar gezegd dat ik ga kijken om mischien gewoon terug te gaan naar chili en daar maar mijn leven op te bouwen. Want ik voel me daar toch heel anders dan hier en zo gedraag ik me ook.
Nu ga ik even wat dingen doen..maar ik ben zo gigantisch brak..echt ongeloofelijk.
Sterkte allemaal
Hier gaat het ook met ups en downs maar ja het zit niet altijd mee. En het word langzaam beter. Denk ik.
Hier gaat het ook met ups en downs maar ja het zit niet altijd mee. En het word langzaam beter. Denk ik.
Meh. hier voornamelijk downs.
Vandaag bericht gehad dat ik in Hengelo geen stage kan lopen. Dus nu richt ik me op Enschede en misschien Haaksbergen of Oldenzaal.
Het Ciz lijkt me ook wel interessant.
Maar ja, ik voel me vandaag voornamelijk beroerd over de afwijzing van Hengelo
Vandaag bericht gehad dat ik in Hengelo geen stage kan lopen. Dus nu richt ik me op Enschede en misschien Haaksbergen of Oldenzaal.
Het Ciz lijkt me ook wel interessant.
Maar ja, ik voel me vandaag voornamelijk beroerd over de afwijzing van Hengelo
Balen dat het toch mis is gegaan cafpow *dikke knuffel*
GimmeGore, waar had je in Hengelo gesolliciteerd dan? Misschien idd Almelo, Enschede of andere omliggende steden proberen ja Succes ermee Wist trouwens niet dat je ook in Twente woonde
Ik heb vanochtend weer therapie gehad, maar omdat het zo lekker gaat weinig leerdoelen meer eigenlijk. Gewoon doorgaan waar ik mee bezig ben
GimmeGore, waar had je in Hengelo gesolliciteerd dan? Misschien idd Almelo, Enschede of andere omliggende steden proberen ja
Succes ermee Wist trouwens niet dat je ook in Twente woonde Ik heb vanochtend weer therapie gehad, maar omdat het zo lekker gaat weinig leerdoelen meer eigenlijk. Gewoon doorgaan waar ik mee bezig ben
Bij de gemeente zelf, ik doe een opleiding juridisch medewerker, richting openbaar bestuur.
Volgende week laatste gesprek bij de psych verpleegkundige, dan gaat ze meteen een afspraak maken voor een screenend onderzoek ipv voor een intake bij de mediant.
Grote verschil is de snelheid waarmee ik dan aan de beurt ben. Kans bestaat dat ik zelfs de dag erna al dat onderzoek kan doen.
Volgende week laatste gesprek bij de psych verpleegkundige, dan gaat ze meteen een afspraak maken voor een screenend onderzoek ipv voor een intake bij de mediant.
Grote verschil is de snelheid waarmee ik dan aan de beurt ben. Kans bestaat dat ik zelfs de dag erna al dat onderzoek kan doen.
Ik ben net bij de huisarts geweest voor de maandelijkse check-up. En nu moet ik bloedprikken op Vitamine D. Blijkt dat een chronisch tekort aan vitamine D o.a. ook depressies, vermoeidheid en angstaanvallen kan vermeerderen!
Van wat ik gelezen heb, was de ADH eerst minimaal 20 nmol, maar nu wordt zelfs 50 of 80 nmol aangeraden als minimale ADH.....
Misschien iets voor de mensen hier om aan te kaarten bij de HA... ik ben iig benieuwd wat de uitslag is van mijn bloedprikken!
Van wat ik gelezen heb, was de ADH eerst minimaal 20 nmol, maar nu wordt zelfs 50 of 80 nmol aangeraden als minimale ADH.....
Misschien iets voor de mensen hier om aan te kaarten bij de HA... ik ben iig benieuwd wat de uitslag is van mijn bloedprikken!
-----------------------------------------------------
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.
dat soort dingen kunnen zeker veel invloed hebben. Ik heb het zelf namelijk gehad dat een groot ijzertekort mijn depressie erger maakte, doordat ik door het ijzertekort zowieso veel sneller moe was en een depressie maakt je ook moe.quote:
Ik ben net bij de huisarts geweest voor de maandelijkse check-up. En nu moet ik bloedprikken op Vitamine D. Blijkt dat een chronisch tekort aan vitamine D o.a. ook depressies, vermoeidheid en angstaanvallen kan vermeerderen!
Van wat ik gelezen heb, was de ADH eerst minimaal 20 nmol, maar nu wordt zelfs 50 of 80 nmol aangeraden als minimale ADH.....
Misschien iets voor de mensen hier om aan te kaarten bij de HA... ik ben iig benieuwd wat de uitslag is van mijn bloedprikken!
Hier loopt het nog niet echt lekker met mij, ik heb zeer veel moeite om mijn draai te vinden, en loop nog een beetje met een vestoord ritme rond. Ik slaap rond een uur of 2 tot 1 's middags. Wat daar in chili dus gemiddeld de tijd was waarop ik wakker werdt. En verder tja, ik voel me nog raar hier, het is alsof ik bij een bekende op bezoek ben. En ik loop toch constant te piekeren en denken wat te doen wel te gaan of toch maar te blijven.
EN ondertussen is het de bedoeling vanuit het sozawe om iets te gaan doen kwa werk, maar ik heb er niet veel zin in, en ik zou contact opzoeken met een oud werkgever maar ik heb er niet veel zin in. Maar aan de andere kant als ik via het sozawe aan de slag ga, behoudt ik het bedrag van mijn uitkering en als ik wil vertrekken kan ik best wat meer centen gebruiken...
dus tja, heb een hoop uit te zoeken
Mja veel gepieker voor je allemaal. En zeker zo'n grote beslissing... maar sowieso al stoer dat je dat overweegt!quote:
[..]
dat soort dingen kunnen zeker veel invloed hebben. Ik heb het zelf namelijk gehad dat een groot ijzertekort mijn depressie erger maakte, doordat ik door het ijzertekort zowieso veel sneller moe was en een depressie maakt je ook moe.
Hier loopt het nog niet echt lekker met mij, ik heb zeer veel moeite om mijn draai te vinden, en loop nog een beetje met een vestoord ritme rond. Ik slaap rond een uur of 2 tot 1 's middags. Wat daar in chili dus gemiddeld de tijd was waarop ik wakker werdt. En verder tja, ik voel me nog raar hier, het is alsof ik bij een bekende op bezoek ben. En ik loop toch constant te piekeren en denken wat te doen wel te gaan of toch maar te blijven.
EN ondertussen is het de bedoeling vanuit het sozawe om iets te gaan doen kwa werk, maar ik heb er niet veel zin in, en ik zou contact opzoeken met een oud werkgever maar ik heb er niet veel zin in. Maar aan de andere kant als ik via het sozawe aan de slag ga, behoudt ik het bedrag van mijn uitkering en als ik wil vertrekken kan ik best wat meer centen gebruiken...
dus tja, heb een hoop uit te zoeken
-----------------------------------------------------
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.
So happy to show us, I ate the lotus
... and I feel fine.
Leuk, ik studeer Bestuurskunde op Saxion in Enschede en woon in Almeloquote:
Bij de gemeente zelf, ik doe een opleiding juridisch medewerker, richting openbaar bestuur.
Volgende week laatste gesprek bij de psych verpleegkundige, dan gaat ze meteen een afspraak maken voor een screenend onderzoek ipv voor een intake bij de mediant.
Grote verschil is de snelheid waarmee ik dan aan de beurt ben. Kans bestaat dat ik zelfs de dag erna al dat onderzoek kan doen.
Cafpow, werken is sowieso goed om een ritme te krijgen en dat extra geld kun je dan idd mooi sparen voor als je echt wilt vertrekken.
precies, werken is altijd goed. Ook al is het maar een paar uurtjes...maar op dit moment kom ik dus wat ik ook doe niet af van het om 2 uur slapen en dan tot 12 a 13 uur...mischien ook deel van een jetlag ofzo. Maar ik ben dus gewoon de hele dag moe.quote:
[..]
Leuk, ik studeer Bestuurskunde op Saxion in Enschede en woon in Almelo
Cafpow, werken is sowieso goed om een ritme te krijgen en dat extra geld kun je dan idd mooi sparen voor als je echt wilt vertrekken.
EN heb op dit moment tot volgende week zowieso geen verplichtingen..dus doe ik gewoon rustig aan.
Maar ik moet mezelf ook emotioneel de hele dag schoppen onder mijn kont verkopen omdat ik dus echt helemaal omlaag neig te vallen.
Vandaag mezelf bezig gehouden met het bekijken van de fotos...en dan krijg ik zo'n heimwee, daarna wat meubeltjes enzo geordend.
En nu even de financieen aan het bekijken, en de komende maanden mag ik van mezelf maximaal 25 euro per maand uitgeven...want ik wil gewoon zo veel mogelijk sparen en ik ga ervanuit dat ik gewoon in de bijstand blijf omdat de financieen de komende maanden alleen kunnen meevallen ..
Maar goed, ik ga maandag dus een mailtje sturen naar een oude werkgever kijken of ze tijdelijk wat hulp kunnen gebruiken. En het is zo dubbel want ik wil dolgraag maar tegelijkertijd neig ik toch totaal weg te zakken
Hoihoi iedereen,
Ik weet niet waarom ik hier kom, en waarom ik dit schrijf, maar ik heb een uitlaatklep nodig, ik post hier normaal nooit maar kom hier wel al jaren. Ik zit met wat persoonlijke problemen en kom er maar niet vanaf.
Ik heb een moeilijke jeugd gehad, en ben daardoor ontzettend introvert geworden, hierdoor ben ik chronisch depressief geworden en heb het zelfvertrouwen van een schaap gekweekt, ik ben inmiddels 24 jaar en heb spijt over hoe mijn jeugd is gegaan.
Een groot gedeelte van mijn leven is inmiddels al voorbij en ik heb nog steeds geen relatie gehad, omdat ik dus zo introvert ben en nooit weet wat ik moet zeggen, dat terwijl mijn vrienden met volle stoom doorgaan(werk, verhuizen, vriendin)
Ik studeer nog steeds en ook al zit ik in het laatste jaar van mijn HBO, ik heb het gevoel alsof mijn leven maar niet opschiet of erop vooruitgaat, en ik heb niet veel zin om nog meer van mijn leven te verspillen.
Ik mis intimiteit en vrouwelijk contact in mijn leven.
Ik verwacht geen wonderen te gebeuren nadat ik deze post gemaakt heb, maar het is fijn om er een beetje over te kunnen vertellen.
Ik weet niet waarom ik hier kom, en waarom ik dit schrijf, maar ik heb een uitlaatklep nodig, ik post hier normaal nooit maar kom hier wel al jaren. Ik zit met wat persoonlijke problemen en kom er maar niet vanaf.
Ik heb een moeilijke jeugd gehad, en ben daardoor ontzettend introvert geworden, hierdoor ben ik chronisch depressief geworden en heb het zelfvertrouwen van een schaap gekweekt, ik ben inmiddels 24 jaar en heb spijt over hoe mijn jeugd is gegaan.
Een groot gedeelte van mijn leven is inmiddels al voorbij en ik heb nog steeds geen relatie gehad, omdat ik dus zo introvert ben en nooit weet wat ik moet zeggen, dat terwijl mijn vrienden met volle stoom doorgaan(werk, verhuizen, vriendin)
Ik studeer nog steeds en ook al zit ik in het laatste jaar van mijn HBO, ik heb het gevoel alsof mijn leven maar niet opschiet of erop vooruitgaat, en ik heb niet veel zin om nog meer van mijn leven te verspillen.
Ik mis intimiteit en vrouwelijk contact in mijn leven.
Ik verwacht geen wonderen te gebeuren nadat ik deze post gemaakt heb, maar het is fijn om er een beetje over te kunnen vertellen.
ach, ik hoop dat je in ieder geval eventjes wat rust hebt door het van je af te schrijven.quote:
Hoihoi iedereen,
Ik weet niet waarom ik hier kom, en waarom ik dit schrijf, maar ik heb een uitlaatklep nodig, ik post hier normaal nooit maar kom hier wel al jaren. Ik zit met wat persoonlijke problemen en kom er maar niet vanaf.
Ik heb een moeilijke jeugd gehad, en ben daardoor ontzettend introvert geworden, hierdoor ben ik chronisch depressief geworden en heb het zelfvertrouwen van een schaap gekweekt, ik ben inmiddels 24 jaar en heb spijt over hoe mijn jeugd is gegaan.
Een groot gedeelte van mijn leven is inmiddels al voorbij en ik heb nog steeds geen relatie gehad, omdat ik dus zo introvert ben en nooit weet wat ik moet zeggen, dat terwijl mijn vrienden met volle stoom doorgaan(werk, verhuizen, vriendin)
Ik studeer nog steeds en ook al zit ik in het laatste jaar van mijn HBO, ik heb het gevoel alsof mijn leven maar niet opschiet of erop vooruitgaat, en ik heb niet veel zin om nog meer van mijn leven te verspillen.
Ik mis intimiteit en vrouwelijk contact in mijn leven.
Ik verwacht geen wonderen te gebeuren nadat ik deze post gemaakt heb, maar het is fijn om er een beetje over te kunnen vertellen.
Tja,het eerste waar je aan zou moeten werken is denk ik toch wel je verlegenheid..want zoals ik het lees is dat hetgene waar je het meest mee zit.
En verder nog een vraag, heb je momenteel hulp van een begeleider,psycholoog,psychiater wat dan ook?
Hier en redelijk dagje, vandaag voor het eerst sinds terugkeer kort richting centrum gefietst...omdat ik bij de bank moest wezen om te storten...en wat voelde ik me raar...de omgeving daar miste iets aan..en ik voelde me niet op mijn gemak..en toen ik bij de bank aan kwam, weet ik neit wat er gebeurd..maar opeens voelde ik me zo gigantisch raar..ik kwam aan bij de automaat en moest even ertegen leunen met mijn armen omdat ik echt voelde dat ik zo kon instorten en ik was opeens super duizelig enzo. Dus daarna maar even rustig aan gedaan en de boeken naar de bieb wezen brengen en maar gelijk terug naar huis. Heb toch geen geld om uit te geven
Ben in mijn middagpauze van t werk even snel in een koude douche gaan staan, dat hielp wel wat, ook t schrijven hielp, even mijn gedachtegang op een rijtje zetten. Een psycholoog oid heb ik niet, ik verwacht ook niet dat die kunnen helpen bij een zelfvertrouwen probleem.quote:
[..]
ach, ik hoop dat je in ieder geval eventjes wat rust hebt door het van je af te schrijven.
Tja,het eerste waar je aan zou moeten werken is denk ik toch wel je verlegenheid..want zoals ik het lees is dat hetgene waar je het meest mee zit.
En verder nog een vraag, heb je momenteel hulp van een begeleider,psycholoog,psychiater wat dan ook?
Hier en redelijk dagje, vandaag voor het eerst sinds terugkeer kort richting centrum gefietst...omdat ik bij de bank moest wezen om te storten...en wat voelde ik me raar...de omgeving daar miste iets aan..en ik voelde me niet op mijn gemak..en toen ik bij de bank aan kwam, weet ik neit wat er gebeurd..maar opeens voelde ik me zo gigantisch raar..ik kwam aan bij de automaat en moest even ertegen leunen met mijn armen omdat ik echt voelde dat ik zo kon instorten en ik was opeens super duizelig enzo. Dus daarna maar even rustig aan gedaan en de boeken naar de bieb wezen brengen en maar gelijk terug naar huis. Heb toch geen geld om uit te geven
Maar voelde je je de hele dag dan al niet zo goed caf?
een psycholoog zelf kan mischien niet zo super veel helpen, maar die kan je wel op weg helpen om er wat aan te doen en technieken en vaardigheden aanleren die je door alle omstandigheden mischien minder hebt ontwikkeld. En je kan er je ei kwijt.quote:
[..]
Ben in mijn middagpauze van t werk even snel in een koude douche gaan staan, dat hielp wel wat, ook t schrijven hielp, even mijn gedachtegang op een rijtje zetten. Een psycholoog oid heb ik niet, ik verwacht ook niet dat die kunnen helpen bij een zelfvertrouwen probleem.
Maar voelde je je de hele dag dan al niet zo goed caf?
Zelf voel ik me redelijk moe de laatste dagen, maar dat is de nasleep van de vakantie. En verder is het dus echt gewoon het weer moeten zoeken van mijn plek en gewoon het heel erg missen van daar
Maar die duiziligheid enzo heb ik nooit eerder gehad, mishien lag aan het moment van kalmte want ik was echt te hyper en mezelf niet onderweg..ik was er binnen een paar minuten terwijl ik meestal toch op bepaald moment buiten adem ben en dit keer niet...in 1x keer keihard doorgefietst..dus mischien iets te ver gegaan..maar nu gaat het wat beter
Klinkt alsof het tijd is voor een autoquote:
[..]
een psycholoog zelf kan mischien niet zo super veel helpen, maar die kan je wel op weg helpen om er wat aan te doen en technieken en vaardigheden aanleren die je door alle omstandigheden mischien minder hebt ontwikkeld. En je kan er je ei kwijt.
Zelf voel ik me redelijk moe de laatste dagen, maar dat is de nasleep van de vakantie. En verder is het dus echt gewoon het weer moeten zoeken van mijn plek en gewoon het heel erg missen van daar
Maar die duiziligheid enzo heb ik nooit eerder gehad, mishien lag aan het moment van kalmte want ik was echt te hyper en mezelf niet onderweg..ik was er binnen een paar minuten terwijl ik meestal toch op bepaald moment buiten adem ben en dit keer niet...in 1x keer keihard doorgefietst..dus mischien iets te ver gegaan..maar nu gaat het wat beter
nee, voorlopig geen auto..in ieder geval niet tot het duidelijk of ik vertrek of blijf..en de economische situatie iets beter is.quote:
[..]
Klinkt alsof het tijd is voor een auto
Waar ga je heen dan?( was te lui om alle 10 pagina's te lezenquote:
[..]
nee, voorlopig geen auto..in ieder geval niet tot het duidelijk of ik vertrek of blijf..en de economische situatie iets beter is.
)
hmmm...het is maar de vraag of ik ga of niet. En als ik zou gaan is het Chili.quote:
[..]
Waar ga je heen dan?( was te lui om alle 10 pagina's te lezen
Dat is wel erg ver weg, mag ik vragen waarom je helemaal daarheen wilt gaan?quote:
[..]
hmmm...het is maar de vraag of ik ga of niet. En als ik zou gaan is het Chili.
Om het kort te houden het is deel van mijn afkomst, van mijn ouders kant dan.quote:
[..]
Dat is wel erg ver weg, mag ik vragen waarom je helemaal daarheen wilt gaan?
dag mensen,
ik kwam dit topic tegen en schrik best wel van de problemen waar sommige mensen mee zitten, ik ben zelf iemand die 'depressies' en diverse 'stoornissen' heeft gehad maar ben er ook weer zo van genezen.
Ik ben namelijk zelf psycholoog en weet vrijwel alles van stemmingsstoornissen en hoe deze ontstaan en hoe je er vanaf komt.
Als iemand bepaalde vragen heeft hoor ik ze graag want ik denk dat ik veel inzichten kan bieden
ik kwam dit topic tegen en schrik best wel van de problemen waar sommige mensen mee zitten, ik ben zelf iemand die 'depressies' en diverse 'stoornissen' heeft gehad maar ben er ook weer zo van genezen.
Ik ben namelijk zelf psycholoog en weet vrijwel alles van stemmingsstoornissen en hoe deze ontstaan en hoe je er vanaf komt.
Als iemand bepaalde vragen heeft hoor ik ze graag want ik denk dat ik veel inzichten kan bieden
The richest man alive
hier zit ik dan toch met een vraag, want ze zeggen dat de meeste stoornissen niet genezen kunnen worden?quote:
dag mensen,
ik kwam dit topic tegen en schrik best wel van de problemen waar sommige mensen mee zitten, ik ben zelf iemand die 'depressies' en diverse 'stoornissen' heeft gehad maar ben er ook weer zo van genezen.
Ik ben namelijk zelf psycholoog en weet vrijwel alles van stemmingsstoornissen en hoe deze ontstaan en hoe je er vanaf komt.
Als iemand bepaalde vragen heeft hoor ik ze graag want ik denk dat ik veel inzichten kan bieden
dat ligt eraan over wat voor 'stoornissen' je het hebt, psychotische zoals schizofrenie zijn inderdaad nog een raadsel en deze hebben een zeer sterke biologische basis.
Maar 'stemmingsstoornissen' als 'depressie' en 'angststoornissen' zijn wel degelijk te behandelen, deze zie ik ook niet als ziektes zoals ze nu worden afgebeeld in de huidige wetenschap.
Maar 'stemmingsstoornissen' als 'depressie' en 'angststoornissen' zijn wel degelijk te behandelen, deze zie ik ook niet als ziektes zoals ze nu worden afgebeeld in de huidige wetenschap.
The richest man alive
Precies, het hangt ervanaf. Want stoornissen zijn er zoveel, en al die stoornissen zijn weer in te delen in meerdere categorieën.quote:
dat ligt eraan over wat voor 'stoornissen' je het hebt, psychotische zoals schizofrenie zijn inderdaad nog een raadsel en deze hebben een zeer sterke biologische basis.
Maar 'stemmingsstoornissen' als 'depressie' en 'angststoornissen' zijn wel degelijk te behandelen, deze zie ik ook niet als ziektes zoals ze nu worden afgebeeld in de huidige wetenschap.
Bij mij is de oorzaak van de meeste problemen redelijk bekend, want heeft onder andere te maken met factoren vanaf geboorte zoals de familie/gezinssituatie, en dus wat pas 1 jaar ofzo bekend is namelijk PDD-NOS en dat is niet te genezen, maar er is wel mee te leven.
Depressies en angststoornissen zijn idd wel te behandelen, maar hoe vaker je een depressie hebt gehad, hoe groter de kans is dat je er weer 1 krijgt. Na de eerste depressie is de kans 50% dat je er weer 1 krijgt en als je er 2 hebt gehad is de kans 75% dat je er nog 1 krijgt. Na 3 keer moet je er rekening mee houden dat je regelmatig in je leven last zult hebben van depressies. Dit is iig wat mijn psycholoog tegen mij zei. Ik heb inmiddels 3 depressies gehad en ben nu bijna klaar met de behandeling van de derde depressie. Maar de kans is groot dat ik er dus nog meer krijg in de toekomst. En dan kan die wel weer behandeld worden, maar het zal waarschijnlijk altijd een rol blijven spelen in mijn leven. Vandaar dat ik toch chronisch depressief wordt genoemd.quote:
dat ligt eraan over wat voor 'stoornissen' je het hebt, psychotische zoals schizofrenie zijn inderdaad nog een raadsel en deze hebben een zeer sterke biologische basis.
Maar 'stemmingsstoornissen' als 'depressie' en 'angststoornissen' zijn wel degelijk te behandelen, deze zie ik ook niet als ziektes zoals ze nu worden afgebeeld in de huidige wetenschap.
Ik zit nu in mijn 2e officiele depressie of ben er deels alweer uit. Maar ik weet gewoon dat ik veel vaker depressies heb gehad, zelfs als tiener...alleen door mijn toen nog onbekende PDD-NOS ging ik wel in behandeling, en had de behandeling wel wat effect. Maar zat de oorzaak van mijn depressie vooral in het sociale aspect, dat ik heel geisoleerd leef(de) en ik kon er zelf niks aan doen.quote:
[..]
Depressies en angststoornissen zijn idd wel te behandelen, maar hoe vaker je een depressie hebt gehad, hoe groter de kans is dat je er weer 1 krijgt. Na de eerste depressie is de kans 50% dat je er weer 1 krijgt en als je er 2 hebt gehad is de kans 75% dat je er nog 1 krijgt. Na 3 keer moet je er rekening mee houden dat je regelmatig in je leven last zult hebben van depressies. Dit is iig wat mijn psycholoog tegen mij zei. Ik heb inmiddels 3 depressies gehad en ben nu bijna klaar met de behandeling van de derde depressie. Maar de kans is groot dat ik er dus nog meer krijg in de toekomst. En dan kan die wel weer behandeld worden, maar het zal waarschijnlijk altijd een rol blijven spelen in mijn leven. Vandaar dat ik toch chronisch depressief wordt genoemd.
Maar tja, ik ga er ook vanuit dat ik mischien wel meer depressies zal tegenkomen in het leven, zoals je zegt. Maar meestal gaan depressies ook vooraf aan veranderingen, en na een depressies ga je ervanuit dat de veranderingen die je ondergaat juist voor beter zijn, en veranderingen brengen weer onzekerheid, problemen en stress mee, en die factoren spelen weer een rol bij depressies.
PDD-NOS zit in het autismespectrum en dit is inderdaad een ander verhaal.
Wat betreft depressies, dit is een heel ander verhaal. Het staat niet vast wat een depressie is, je moet het woord depressie ook zeker niet te serieus nemen.
Een depressie is geen ziekte, het komt voort uit je cognities (gedachten), cognitieve processen vinden plaats in de buitenste kwabben van onze hersenen. Het is eigenlijk onze hogere intelligentie (denken/leren), een 'depressie' is in feite een probleem dat voorkomt uit onze hogere intelligentie.
Je hersenen geloven alles wat je ze wijsmaakt, als jij gelooft dat je de koning van de wereld bent dan voel je je ook als een koning (let op: geloof! en niet denk!).
Als jij gelooft dat je niks waard bent, dan geloven je hersenen dit ook (let op: geloof komt voort uit denken).
Doordat je te lang en te vaak negatieve conclusies trekt wordt de bril waar je door kijkt steeds zwarter, totdat je altijd neerslachtig bent (dit wordt een klinische depressie genoemd).
Dit is waar cognitieve therapie op gebaseerd is, het veranderen van je interne schema en mindstate puur door dingen positief te interpreteren.
Iedereen wil bepaalde dingen in het leven, iemand met een depressie wil dolgraag z'n doelen bereiken maar heeft er geen zin/energie in. Maar doordat je bevestigt dat je geen energie/zin hebt geef je alleen maar nog meer negatieve informatie richting je hersenen (de bekende vicieuze cirkel).
De oplossing is om je 'negatieve' hersenen te laten geloven dat alles 'positief' is, dit is heel raar en geeft in het begin heel veel hoofdpijn en moeite. Maar door de dingen te doen die je wil en die beetje bij beetje te bereiken ga je je beter voelen.
Het allerbelangrijkste is om te 'activeren', wij mensen zijn gemaakt om bezig te zijn en dingen te bereiken. Als we stilzitten en we hebben een zogeheten 'depressie' dan is er de kans dat je deze gaat voeden.
Visualiseer je hoe je wil dat je leven is, denk na over wat je wil bereiken, zoek geen makkelijke weg maar werk ervoor en leef ernaar en laat je niet tegenhouden.
Wat betreft depressies, dit is een heel ander verhaal. Het staat niet vast wat een depressie is, je moet het woord depressie ook zeker niet te serieus nemen.
Een depressie is geen ziekte, het komt voort uit je cognities (gedachten), cognitieve processen vinden plaats in de buitenste kwabben van onze hersenen. Het is eigenlijk onze hogere intelligentie (denken/leren), een 'depressie' is in feite een probleem dat voorkomt uit onze hogere intelligentie.
Je hersenen geloven alles wat je ze wijsmaakt, als jij gelooft dat je de koning van de wereld bent dan voel je je ook als een koning (let op: geloof! en niet denk!).
Als jij gelooft dat je niks waard bent, dan geloven je hersenen dit ook (let op: geloof komt voort uit denken).
Doordat je te lang en te vaak negatieve conclusies trekt wordt de bril waar je door kijkt steeds zwarter, totdat je altijd neerslachtig bent (dit wordt een klinische depressie genoemd).
Dit is waar cognitieve therapie op gebaseerd is, het veranderen van je interne schema en mindstate puur door dingen positief te interpreteren.
Iedereen wil bepaalde dingen in het leven, iemand met een depressie wil dolgraag z'n doelen bereiken maar heeft er geen zin/energie in. Maar doordat je bevestigt dat je geen energie/zin hebt geef je alleen maar nog meer negatieve informatie richting je hersenen (de bekende vicieuze cirkel).
De oplossing is om je 'negatieve' hersenen te laten geloven dat alles 'positief' is, dit is heel raar en geeft in het begin heel veel hoofdpijn en moeite. Maar door de dingen te doen die je wil en die beetje bij beetje te bereiken ga je je beter voelen.
Het allerbelangrijkste is om te 'activeren', wij mensen zijn gemaakt om bezig te zijn en dingen te bereiken. Als we stilzitten en we hebben een zogeheten 'depressie' dan is er de kans dat je deze gaat voeden.
Visualiseer je hoe je wil dat je leven is, denk na over wat je wil bereiken, zoek geen makkelijke weg maar werk ervoor en leef ernaar en laat je niet tegenhouden.
The richest man alive
ja, tja je hebt hier helemaal gelijk, maar goed je hebt er ook voor geleerd. Het lastige is alleen meestal om grip te krijgen op die negativiteit die je door je heen laat stromen..quote:
PDD-NOS zit in het autismespectrum en dit is inderdaad een ander verhaal.
Wat betreft depressies, dit is een heel ander verhaal. Het staat niet vast wat een depressie is, je moet het woord depressie ook zeker niet te serieus nemen.
Een depressie is geen ziekte, het komt voort uit je cognities (gedachten), cognitieve processen vinden plaats in de buitenste kwabben van onze hersenen. Het is eigenlijk onze hogere intelligentie (denken/leren), een 'depressie' is in feite een probleem dat voorkomt uit onze hogere intelligentie.
Je hersenen geloven alles wat je ze wijsmaakt, als jij gelooft dat je de koning van de wereld bent dan voel je je ook als een koning (let op: geloof! en niet denk!).
Als jij gelooft dat je niks waard bent, dan geloven je hersenen dit ook (let op: geloof komt voort uit denken).
Doordat je te lang en te vaak negatieve conclusies trekt wordt de bril waar je door kijkt steeds zwarter, totdat je altijd neerslachtig bent (dit wordt een klinische depressie genoemd).
Dit is waar cognitieve therapie op gebaseerd is, het veranderen van je interne schema en mindstate puur door dingen positief te interpreteren.
Iedereen wil bepaalde dingen in het leven, iemand met een depressie wil dolgraag z'n doelen bereiken maar heeft er geen zin/energie in. Maar doordat je bevestigt dat je geen energie/zin hebt geef je alleen maar nog meer negatieve informatie richting je hersenen (de bekende vicieuze cirkel).
De oplossing is om je 'negatieve' hersenen te laten geloven dat alles 'positief' is, dit is heel raar en geeft in het begin heel veel hoofdpijn en moeite. Maar door de dingen te doen die je wil en die beetje bij beetje te bereiken ga je je beter voelen.
Het allerbelangrijkste is om te 'activeren', wij mensen zijn gemaakt om bezig te zijn en dingen te bereiken. Als we stilzitten en we hebben een zogeheten 'depressie' dan is er de kans dat je deze gaat voeden.
Visualiseer je hoe je wil dat je leven is, denk na over wat je wil bereiken, zoek geen makkelijke weg maar werk ervoor en leef ernaar en laat je niet tegenhouden.
het is vaak lastig om er grip op te krijgen omdat veel mensen funccioneren zoals ze zich voelen en negatieve gedachten en denkbeelden en negatief voelen gaan meestal samen en je moet de 1 aan pakken wil je de ander aan kunnen pakken.
En soms is het beginnen bij de gedachten en denkwijze niet genoeg..want in mijn ogen draait bijna alles uiteindelijk om een balans te hebben.
Ik sluit me aan bij cafpow. Je kunt het idd heel goed weten wat de oorzaak van een depressie is en hoe je er weer uit moet komen, maar het ook echt doen is een heel ander verhaal. Ik ben gelukkig weer aan het opkrabbelen en heb nu weer een redelijk dagritme. Maar een paar maanden geleden lukte me dat echt nog niet, om op tijd uit bed te gaan, op vaste tijden te eten en weer naar bed te gaan. Dat kostte toen echt nog teveel moeite, terwijl het nu een stuk makkelijker gaat. Net zoals met dingen ondernemen, een paar maanden geleden voerde ik echt de hele dag een strijd in mijn hoofd als ik iets moest doen. Dan zag ik er enorm tegenop, had ik geen zin, stelde ik het alleen maar uit, voelde ik me er slecht over, wilde ik het niet, omdat het toch geen zin had enzovoort. Terwijl die strijd nu veel minder is en ik weer veel meer dingen gewoon doe zonder er verder bij na te denken. Mijn anti-depressiva heeft hierbij echt enorm veel geholpen, maar nu ben ik er ook gewoon meer toe bereid om de dingen te veranderen, weer een goede dagstructuur te hebben, weer te sporten en dingen te ondernemen enzo. Dus als psycholoog kun je het heel mooi vertellen hoe het moet, maar het ook echt doen is echt een heel ander verhaal.
Hier ben ik het totaal mee eens.quote:
Ik sluit me aan bij cafpow. Je kunt het idd heel goed weten wat de oorzaak van een depressie is en hoe je er weer uit moet komen, maar het ook echt doen is een heel ander verhaal. Ik ben gelukkig weer aan het opkrabbelen en heb nu weer een redelijk dagritme. Maar een paar maanden geleden lukte me dat echt nog niet, om op tijd uit bed te gaan, op vaste tijden te eten en weer naar bed te gaan. Dat kostte toen echt nog teveel moeite, terwijl het nu een stuk makkelijker gaat. Net zoals met dingen ondernemen, een paar maanden geleden voerde ik echt de hele dag een strijd in mijn hoofd als ik iets moest doen. Dan zag ik er enorm tegenop, had ik geen zin, stelde ik het alleen maar uit, voelde ik me er slecht over, wilde ik het niet, omdat het toch geen zin had enzovoort. Terwijl die strijd nu veel minder is en ik weer veel meer dingen gewoon doe zonder er verder bij na te denken. Mijn anti-depressiva heeft hierbij echt enorm veel geholpen, maar nu ben ik er ook gewoon meer toe bereid om de dingen te veranderen, weer een goede dagstructuur te hebben, weer te sporten en dingen te ondernemen enzo. Dus als psycholoog kun je het heel mooi vertellen hoe het moet, maar het ook echt doen is echt een heel ander verhaal.
Het probleem van een depressie is ook dat het je energie vreet...en je motivatie. Vooral wat je zegt dat het een tijdje terug een hele strijd was om wat te doen, dat herken ik helemaal.
Ik had weken en maanden waar ik echt niks wilde, en net zoals je zegt het vinden van een structuur is dan zeer lastig.
Zelf heb ik deze een structuur, maar lang geen prettige structuur. Ook deels doordat mijn daginvullingen leeg zijn. Want ik slaap gemiddeld van een uur of 1/2/3 's nachts tot bijna 12 á 1 uur 's middags. En die tijd slaap ik ook, niet eens dat ik wakker lig te piekeren. Tuurlijk ik lig wel wat wakker te piekeren.
En schrik me iedere avond op bepaald moment als ik even geslapen heb ook te pletter doordat ik dan gedesorienteerd wakker wordt, bijna zeker ervan dat ik nog in Chili ben.
En krijg mezelf gewoon niet gewend aan de omgeving, ik ben thuis en voel me deels thuis maar tegelijk niet. Het is zo raar....en ik loop de hele dag met chili in mijn hoofd..mede oook doordat ik weet dat ik dat besluit moet nemen, en het liefst zsm.
Maar ik durf eigenlijk die stap niet te nemen. En tegelijk brengt het nemen van die stap zoveel veranderingen met zich mee, waar ik ook niet echt de grootste fan van ben.
Maar goed, ik ga gewoon door. En heb woensdag een soort gesprek met het sociale zaken van hier, om te kijken wat ik kan gaan doen de komende tijd.
En ik zou contact opnemen met een ex-werkgever, maar ik heb daar eigenlijk geen zin in, want ik wil gewoon in mijn woonplaats blijven en heb geen zin om op en neer te reizen momenteel, en weet ook niet of ik dat wel aankan.
Aangezien ik momenten heb waarop het wel redelijk gaat, maar ook momenten waarop ik zowat verzuip in het verdriet. Want aan de ene kant ben ik dolblij maar tegelijk ook zo triest dat het geen nut heeft, en dat is heel lastig.
Mijn psycholoog wil me naar een psychiater voor een (her)diagnostisering. Of zoiets.
Ik ben wel eens eerder gediagnostiseerd door een psychiater, bij een andere instelling.
Die diagnose heb ik nu weer. In de tussentijd dacht een psychiater "hier" aan een andere diagnose een paar jaren terug die heb ik ook even gehad geloof ik, maar gelukkig is het terug verandert.
Prutsers* Eigenlijk zouden ze pas mensen boven de 25 een diagnose kunnen geven, niet?
Maar goed, ik vraag me af, is het nou een goed idee nog een keer naar de psychiater te gaan?? Zie er behoorlijk tegenop.
Ik ben wel eens eerder gediagnostiseerd door een psychiater, bij een andere instelling.
Die diagnose heb ik nu weer. In de tussentijd dacht een psychiater "hier" aan een andere diagnose een paar jaren terug die heb ik ook even gehad geloof ik, maar gelukkig is het terug verandert.
Prutsers* Eigenlijk zouden ze pas mensen boven de 25 een diagnose kunnen geven, niet?
Maar goed, ik vraag me af, is het nou een goed idee nog een keer naar de psychiater te gaan?? Zie er behoorlijk tegenop.
Ik weet niet hoe het voor jou is, als jij denkt dat die diagnose handig is om voor een bepaalde behandeling te hebben, dan kun je idd naar die psychiater gaan. (bedoel, als je niet depressief ben, kun je ook moeilijk naar een depressiebehandelgroep gaan) Maar als er verder weinig anders van wordt, dan kan ik me goed voorstellen dat je er geen zin in hebt en het gewoon zo laat als nu.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 18:27 schreef ScarFace- het volgende:
Mijn psycholoog wil me naar een psychiater voor een (her)diagnostisering. Of zoiets.
Ik ben wel eens eerder gediagnostiseerd door een psychiater, bij een andere instelling.
Die diagnose heb ik nu weer. In de tussentijd dacht een psychiater "hier" aan een andere diagnose een paar jaren terug die heb ik ook even gehad geloof ik, maar gelukkig is het terug verandert.
Prutsers* Eigenlijk zouden ze pas mensen boven de 25 een diagnose kunnen geven, niet?
Maar goed, ik vraag me af, is het nou een goed idee nog een keer naar de psychiater te gaan?? Zie er behoorlijk tegenop.
hier ben ik het volledig mee eens. Je moet kijken naar wat voor de meerwaarde van nog een psychiater is, als je denkt er iets aan te hebben voor je ontwikkeling zou ik zeggen gaan met die banaan. Maar als je denkt er niet veel aan te hebben op een labeltje na, zou ik het ook laten zitten.quote:
[..]
Ik weet niet hoe het voor jou is, als jij denkt dat die diagnose handig is om voor een bepaalde behandeling te hebben, dan kun je idd naar die psychiater gaan. (bedoel, als je niet depressief ben, kun je ook moeilijk naar een depressiebehandelgroep gaan) Maar als er verder weinig anders van wordt, dan kan ik me goed voorstellen dat je er geen zin in hebt en het gewoon zo laat als nu.
Ik heb morgen een redelijk spannende dag, moet naar het sozawe om te kijken wat er gedaan kan worden in de tussentijd.
En ik ga een klein leugentje om eigen bestwil doen, aangezien ik contact met een ex-werkgever zou opnemen maar dat zou iedere dag minimaal 25 minuten treinen betekenen en een hele drukke baan. Waar ik op dit moment even niks in zie zitten, ik wil het liefst iets rustigs doen en als het kan geleidelijk opbouwen of maar een paar daagjes. Maar goed, ik zie morgen wel wat er gebeurd.
Het labeltje is best wel oud en we zitten er aan te denken om andere hulp te zoeken buiten reguliere ggz maar aanmelding mag niet met zo'n oud labeltje zegt mn psycholoog.
als ik het zo lees heb je denk ik geen andere optie als je de hulp wilt zoeken buiten GGZ omquote:
Het labeltje is best wel oud en we zitten er aan te denken om andere hulp te zoeken buiten reguliere ggz maar aanmelding mag niet met zo'n oud labeltje zegt mn psycholoog.
Dan denk ik dat er weinig keus is idd en dat je het toch maar gewoon zult moeten doen als je het buiten de reguliere GGZ om wilt doen.quote:
Het labeltje is best wel oud en we zitten er aan te denken om andere hulp te zoeken buiten reguliere ggz maar aanmelding mag niet met zo'n oud labeltje zegt mn psycholoog.
Cafpow, veel succes morgen met je gesprek
het gesprek viel best mee, was meer om tickets enzo in te leveren, en te kijken wat er gedaan gaat worden kwa werk. Ze gaan duseen arbeidsbemiddelaar inzetten, om iets te doen te krijgen. Ik ga vragen om het liefst iets voor 3 tot 4 dagen per week om mezelf niet gelijk over te belasten.quote:
[..]
Dan denk ik dat er weinig keus is idd en dat je het toch maar gewoon zult moeten doen als je het buiten de reguliere GGZ om wilt doen.
Cafpow, veel succes morgen met je gesprek
Maar ik mag dus of volgende week of de week erop weer op gesprek maar dan met de bemiddelaar aanwezig.
Het enige leuke is dat ik ondertussen zonder mijn meest gebruikte email zit omdat iemand zo lollig moest zijn om het bij windows live aan te geven als een spam acount
Hoe gaat het nu met je cafpow, al weer een beetje gewend hier?
ScarFace-, heb je al een beslissing genomen of je je opnieuw laat onderzoeken?
Hier gaat het nog steeds goed, gisteren niet naar therapie geweest omdat ik zo in een flow zat van 9 uur opstaan, ontbijten, sportkleren aan, sporten, douchen, lunchen dat ik helemaal was vergeten dat ik naar therapie moest Heb weer voor een maand nieuwe AD gekregen en hoop gewoon dat die goede stemming zo blijft nu
ScarFace-, heb je al een beslissing genomen of je je opnieuw laat onderzoeken?
Hier gaat het nog steeds goed, gisteren niet naar therapie geweest omdat ik zo in een flow zat van 9 uur opstaan, ontbijten, sportkleren aan, sporten, douchen, lunchen dat ik helemaal was vergeten dat ik naar therapie moest
Heb weer voor een maand nieuwe AD gekregen en hoop gewoon dat die goede stemming zo blijft nu
Woensdag screenen psychologisch onderzoek.
Ben benieuwd. Aan de ene kant ben ik blij dat het nu eindelijk zo ver is. Aan de andere kant ben ik een beetje bang voor wat de uitkomst met me doet.
Ik ken mezelf, ik kan zo n uitslag heel goed gebruiken om mezelf nog verder naar de put in te trekken.
Ben benieuwd. Aan de ene kant ben ik blij dat het nu eindelijk zo ver is. Aan de andere kant ben ik een beetje bang voor wat de uitkomst met me doet.
Ik ken mezelf, ik kan zo n uitslag heel goed gebruiken om mezelf nog verder naar de put in te trekken.
Dat is wel een nadeel dan ja, als je jezelf door zo'n uitslag nog verder in de put trekt. Veel succes iig!quote:
Woensdag screenen psychologisch onderzoek.
Ben benieuwd. Aan de ene kant ben ik blij dat het nu eindelijk zo ver is. Aan de andere kant ben ik een beetje bang voor wat de uitkomst met me doet.
Ik ken mezelf, ik kan zo n uitslag heel goed gebruiken om mezelf nog verder naar de put in te trekken.
Klinkt allemaal goed en positief, zelfs iets te. Dusdanig dat je je afspraken vergeet wat eigenlijk niet zo handig isquote:
Hoe gaat het nu met je cafpow, al weer een beetje gewend hier?
ScarFace-, heb je al een beslissing genomen of je je opnieuw laat onderzoeken?
Hier gaat het nog steeds goed, gisteren niet naar therapie geweest omdat ik zo in een flow zat van 9 uur opstaan, ontbijten, sportkleren aan, sporten, douchen, lunchen dat ik helemaal was vergeten dat ik naar therapie moest
@Gimmegore, ik zou proberen er niet teveel aan te denken en gewoon maar te gaan. En als de uitslag iets is wat je kan gebruiken om jezelf omlaag te trekken gewoon iedere keer de positieve dingen ervan noteren.
Hier gaat het heel erg dubbel. Aan de ene kant ben ik al redelijk aan het wennen hier tot zover mogelijk is. Ik breng het gros van de tijd thuis door, soms even iets kleins halen.
Maar ik merk dat ik weer terug val in bepaalde patronen uit verveling en somberheid ga ik bijvoorbeeld weer meer eten, wat eigenlijk niet zou moeten.
En ik slaap gewoon van een uur of 12/1 tot een uur of 12/1 ik slaap dus ruim 12 uurtjes, maar ik slaap ze ook echt.
Maar toch sta ik vrij lusteloos op, en ik val piekerend in slaap en wordt piekerend wakker, en ik kan thuis ook mijn ei niet kwijt..want dat maakt het voor mij alleen erger.
En verder tja, ik moet dus van het sozawe aan het werk, maar ik kom best gemotiveerd over enzo maar ik heb er dus echt totaal geen motivatie voor en zin al helemaal niet.
En ik ben eigenlijk gewoon constant somber en heb nergens zin in, doordat ik eigenlijk de hele dag door pieker, zelfs bij het boodschappen doen enzo. En dan is het ook niet leuk om dingen te doen.
En thuis tja, het loopt en gaat. Maar toch niet 100 procent omdat ik steeds meer moeite heb om de ellenlange verhalen van mijn ma aan te horen over van alles en nog wat. En wat de buurman heeft gedaan en wat de ander heeft verteld, en ze lijkt net een papegaai ze kan echt uren over 1 ding praten..en ik ben meer van de kortere gesprekken en niet te diepgaand..want mijn ma analyseert ook echt al het gedrag van iedereen en zoek overal de wie, wat, waar waarom vragen op, en loopt ook altijd met haar normen en waarden rond..en past die toe op iedereen..dus tja daardoor gaat het nogal mis doordat ik soms niet echt luister naar wat ze vertelt. En tuurlijk dat is ook niet helemaal aardig dat erken ik.
Ik ga het lekker niet doen, tenzij ze me echt weet te overtuigenquote:
Hoe gaat het nu met je cafpow, al weer een beetje gewend hier?
ScarFace-, heb je al een beslissing genomen of je je opnieuw laat onderzoeken?
Hier gaat het nog steeds goed, gisteren niet naar therapie geweest omdat ik zo in een flow zat van 9 uur opstaan, ontbijten, sportkleren aan, sporten, douchen, lunchen dat ik helemaal was vergeten dat ik naar therapie moest
@cafpow Dat aparte slaap ritme heb ik ook op het moment. Sommige dagen heel veel(8 uur is dat voor mij), dan weer heel weinig slaap. Maarja. En altijd moe zijn overdag.
Je moet gewoon doen wat voor jou et beste is.quote:Op zaterdag 12 maart 2011 08:30 schreef ScarFace- het volgende:
[..]
Ik ga het lekker niet doen, tenzij ze me echt weet te overtuigen
@cafpow Dat aparte slaap ritme heb ik ook op het moment. Sommige dagen heel veel(8 uur is dat voor mij), dan weer heel weinig slaap. Maarja. En altijd moe zijn overdag.
Ik zit er nu echt even doorheen wil niks van niemand wete. En ga dus maar lekker in bed liggen muziek te luisteren.
Hi. Lees nog steeds mee.
Hier gaat het wel goed. Zit wel lekker in mijn vel. Maar ik doe weinig. Niet dat ik dat echt erg vind, maar andere mensen kunnen daar niet tegen ofzo .
Ik had een verjaardag. En mensen gaan allemaal vragen wat ik dan doe hele dagen enzo. En dan ben je ineens sociaal verplicht om actiever te worden, zo van 'ja ik ben wel bezig met weer misschien een studie oppakken of solliciteren' ofzo zeg je dan maar. Dusja, dat zorgt er weer voor dat ik liever niet met mensen afspreek, want dan heb je dat gezeur niet. Maar dat zorgt er weer voor dat ik nog minder actief ben. Want ik spreek dan liever niets af met mensen.
Ik laat liever mensen in de waan dat ik de hele week veel werk, dat scheelt een hoop gedoe. Maar ik houd niet van 'liegen' . Liever ontwijk ik het hele onderwerp, maar dat is ook niet echt prettig.
En dan spreek je iemand op die verjaardag die een baan heeft in een interessegebied van mij. En dan denk ik nu ineens van, damn, misschien moet ik daar iets mee gaan doen. Een cursus ofzo. Maar het gaat zo goed met me, en dat wil ik niet verstoren. Ik voel me alleen goed en lekker in mijn vel als ik niets aan mijn hoofd heb, zoals nu. En zo is het met alles. Als ik een tijdje veel werk, dan denk ik van, he dit ga ik gewoon for life doen. Maar om het dan echt vast te leggen vind ik ook niets, want ik houd erg van mijn vrijblijvende oproepkracht zijn. Ookal betekent dat dat ik soms vrijwel niet werk.
Tuurlijk wil ik huisje kopen, leuk baantje, opleiding hebben, goed verdienen. Maar nu kom ik natuurlijk niet verder. Maarja, hoe breek je in uit deze cirkel.
Hier gaat het wel goed. Zit wel lekker in mijn vel. Maar ik doe weinig. Niet dat ik dat echt erg vind, maar andere mensen kunnen daar niet tegen ofzo
.Ik had een verjaardag. En mensen gaan allemaal vragen wat ik dan doe hele dagen enzo. En dan ben je ineens sociaal verplicht om actiever te worden, zo van 'ja ik ben wel bezig met weer misschien een studie oppakken of solliciteren' ofzo zeg je dan maar. Dusja, dat zorgt er weer voor dat ik liever niet met mensen afspreek, want dan heb je dat gezeur niet. Maar dat zorgt er weer voor dat ik nog minder actief ben. Want ik spreek dan liever niets af met mensen.
Ik laat liever mensen in de waan dat ik de hele week veel werk, dat scheelt een hoop gedoe. Maar ik houd niet van 'liegen'
. Liever ontwijk ik het hele onderwerp, maar dat is ook niet echt prettig.En dan spreek je iemand op die verjaardag die een baan heeft in een interessegebied van mij. En dan denk ik nu ineens van, damn, misschien moet ik daar iets mee gaan doen. Een cursus ofzo. Maar het gaat zo goed met me, en dat wil ik niet verstoren. Ik voel me alleen goed en lekker in mijn vel als ik niets aan mijn hoofd heb, zoals nu. En zo is het met alles. Als ik een tijdje veel werk, dan denk ik van, he dit ga ik gewoon for life doen. Maar om het dan echt vast te leggen vind ik ook niets, want ik houd erg van mijn vrijblijvende oproepkracht zijn. Ookal betekent dat dat ik soms vrijwel niet werk.
Tuurlijk wil ik huisje kopen, leuk baantje, opleiding hebben, goed verdienen. Maar nu kom ik natuurlijk niet verder. Maarja, hoe breek je in uit deze cirkel.
Aankomende woensdag krijg ik een intake bij een kliniek voor angststoornissen.
Er is bij mij al een paniekstoornis geconstateerd een hele tijd terug, dus dat weten we al.
Ik ben behandeld geweest, maar had niet echt het gevoel dat het hielp. Daarna naar Pieter Freijters geweest, die heeft mij er een dikke 2 jaar vanaf geholpen.
En nu in december weer een gigantische terugval gehad. Gelijk aan de AD, de eerste week leefde ik ook op Lorazepam. Daar ben ik gauw mee gestopt want ik sliep alleen nog maar.
Nu gaat het vrij aardig. Ik slik nog steeds AD, heel soms oxazepam als het echt uit de hand loopt. Ik heb nog wel vrij veel paniekaanvallen in normale, veilige situaties.Daar wil ik graag vanaf. Dus vandaar dat ik toch maar weer ben gaan zoeken naar een behandelaar waar ik woensdag dus bij terecht kan.
De extremere dingen zou ik ook graag weer willen doen (pretpark, vliegen etc.). Maar dat zie ik nou nog niet zitten.
Mijn man en ik willen dolgraag naar New York in het najaar. We hebben nog niks geboekt maar het idee alleen al zorgt ervoor dat ik spontaan een aanval krijg. Ik overleef zo'n vlucht niet zonder dat ik compleet onder zeil ben.
Een paar weken terug is er een gat in mijn trommelvlies geconstateerd door de KNO-arts. We zitten nu nog in de fase dat we niet weten of het geopereerd moet worden of niet. Maar ook daar heb ik enorm de bibbers voor. Ik zie daar zo enorm tegen op, ben zo bang dat ik niet meer bij kom.
Ik wil weer gewoon kunnen leven en mijn ding doen. Gewoon kunnen doen waar ik zin in heb. Als we er spontaan voor kiezen om een weekendje Berlijn te doen, dat we dan ook gelijk in een vliegtuig kunnen stappen en weg kunnen. Ik weet ook wel dat je er met de auto heen kunt, en op die manier lossen we het nu op. Maar da's gewoon vermijden. Dus hopen dat ze woensdag iets voor me kunnen betekenen. Aan de ene kant wil ik erin geloven, maar aan de andere kant heb ik het opgegeven omdat ik er al zo lang (soms in mindere mate) mee leef.
Ik wil geen aanval meer krijgen als ik me mijn collega's zit te lunchen en het eigenlijk heel gezellig heb.
Ik wil gewoon in de achtbaan kunnen stappen, omdat ik dat vroeger helemaal geweldig vond.
Ik heb vorig jaar als een klein kind thuis zitten janken omdat ik zo graag in een kermisattractie wilde, maar niet durfde. Ik wilde zo graag met mijn vrienden een drankje doen in de stampvolle kroeg, maar mijn keel werd dicht geknepen.
De enige manier zegt men, is je angsten aan gaan. Maar als jij het gevoel hebt dat je strot wordt dicht geknepen en dat je geen adem meer krijgt, dan gaat dat lastig.
We zullen zien.
Er is bij mij al een paniekstoornis geconstateerd een hele tijd terug, dus dat weten we al.
Ik ben behandeld geweest, maar had niet echt het gevoel dat het hielp. Daarna naar Pieter Freijters geweest, die heeft mij er een dikke 2 jaar vanaf geholpen.
En nu in december weer een gigantische terugval gehad. Gelijk aan de AD, de eerste week leefde ik ook op Lorazepam. Daar ben ik gauw mee gestopt want ik sliep alleen nog maar.
Nu gaat het vrij aardig. Ik slik nog steeds AD, heel soms oxazepam als het echt uit de hand loopt. Ik heb nog wel vrij veel paniekaanvallen in normale, veilige situaties.Daar wil ik graag vanaf. Dus vandaar dat ik toch maar weer ben gaan zoeken naar een behandelaar waar ik woensdag dus bij terecht kan.
De extremere dingen zou ik ook graag weer willen doen (pretpark, vliegen etc.). Maar dat zie ik nou nog niet zitten.
Mijn man en ik willen dolgraag naar New York in het najaar. We hebben nog niks geboekt maar het idee alleen al zorgt ervoor dat ik spontaan een aanval krijg. Ik overleef zo'n vlucht niet zonder dat ik compleet onder zeil ben.
Een paar weken terug is er een gat in mijn trommelvlies geconstateerd door de KNO-arts. We zitten nu nog in de fase dat we niet weten of het geopereerd moet worden of niet. Maar ook daar heb ik enorm de bibbers voor. Ik zie daar zo enorm tegen op, ben zo bang dat ik niet meer bij kom.
Ik wil weer gewoon kunnen leven en mijn ding doen. Gewoon kunnen doen waar ik zin in heb. Als we er spontaan voor kiezen om een weekendje Berlijn te doen, dat we dan ook gelijk in een vliegtuig kunnen stappen en weg kunnen. Ik weet ook wel dat je er met de auto heen kunt, en op die manier lossen we het nu op. Maar da's gewoon vermijden. Dus hopen dat ze woensdag iets voor me kunnen betekenen. Aan de ene kant wil ik erin geloven, maar aan de andere kant heb ik het opgegeven omdat ik er al zo lang (soms in mindere mate) mee leef.
Ik wil geen aanval meer krijgen als ik me mijn collega's zit te lunchen en het eigenlijk heel gezellig heb.
Ik wil gewoon in de achtbaan kunnen stappen, omdat ik dat vroeger helemaal geweldig vond.
Ik heb vorig jaar als een klein kind thuis zitten janken omdat ik zo graag in een kermisattractie wilde, maar niet durfde. Ik wilde zo graag met mijn vrienden een drankje doen in de stampvolle kroeg, maar mijn keel werd dicht geknepen.
De enige manier zegt men, is je angsten aan gaan. Maar als jij het gevoel hebt dat je strot wordt dicht geknepen en dat je geen adem meer krijgt, dan gaat dat lastig.
We zullen zien.
hmm...dit alles over werk en sociale contacten is toch heel erg herkenbaar. Ik werk momenteel zelf niet en studeer ook niet. Maar altijd als je contact neemt met mensen krijg je weer de vraag van joh, wat doe je nu. Meestal zeg ik orienteren op studie voor augustus/september. Maar het liefst mijdt ik dit onderwerp gewoon.quote:
Hi. Lees nog steeds mee.
Hier gaat het wel goed. Zit wel lekker in mijn vel. Maar ik doe weinig. Niet dat ik dat echt erg vind, maar andere mensen kunnen daar niet tegen ofzo
Ik had een verjaardag. En mensen gaan allemaal vragen wat ik dan doe hele dagen enzo. En dan ben je ineens sociaal verplicht om actiever te worden, zo van 'ja ik ben wel bezig met weer misschien een studie oppakken of solliciteren' ofzo zeg je dan maar. Dusja, dat zorgt er weer voor dat ik liever niet met mensen afspreek, want dan heb je dat gezeur niet. Maar dat zorgt er weer voor dat ik nog minder actief ben. Want ik spreek dan liever niets af met mensen.
Ik laat liever mensen in de waan dat ik de hele week veel werk, dat scheelt een hoop gedoe. Maar ik houd niet van 'liegen'
En dan spreek je iemand op die verjaardag die een baan heeft in een interessegebied van mij. En dan denk ik nu ineens van, damn, misschien moet ik daar iets mee gaan doen. Een cursus ofzo. Maar het gaat zo goed met me, en dat wil ik niet verstoren. Ik voel me alleen goed en lekker in mijn vel als ik niets aan mijn hoofd heb, zoals nu. En zo is het met alles. Als ik een tijdje veel werk, dan denk ik van, he dit ga ik gewoon for life doen. Maar om het dan echt vast te leggen vind ik ook niets, want ik houd erg van mijn vrijblijvende oproepkracht zijn. Ookal betekent dat dat ik soms vrijwel niet werk.
Tuurlijk wil ik huisje kopen, leuk baantje, opleiding hebben, goed verdienen. Maar nu kom ik natuurlijk niet verder. Maarja, hoe breek je in uit deze cirkel.
Vooral omdat ik best kan uitleggen hoe dingen momenteel inelkaar zitten en dat ik mischien weg wil en mischien niet, maar dat is zo'n lang verhaal en de meeste mensen staan er ook niet echt op te wachten.
En ze snappen niet waarom ik niet werk omdat ik niet veel zin heb om de hele situatie uit te leggen.
Hmmm...best een pittig verhaal. Deels snap ik het wel, ik heb tijdelijk zoiets gehad dat ik de deur niet uit kon door overstuur te raken en helemaal in paniek. Uiteindelijk is dit vanzelf overgegaan.Maarermoet bij jou iets zijn dat het veroorzaakt en daar moet je toch echt naar op zoek. want je moet dingen bij de kern aanpakken.quote:
Aankomende woensdag krijg ik een intake bij een kliniek voor angststoornissen.
Er is bij mij al een paniekstoornis geconstateerd een hele tijd terug, dus dat weten we al.
Ik ben behandeld geweest, maar had niet echt het gevoel dat het hielp. Daarna naar Pieter Freijters geweest, die heeft mij er een dikke 2 jaar vanaf geholpen.
En nu in december weer een gigantische terugval gehad. Gelijk aan de AD, de eerste week leefde ik ook op Lorazepam. Daar ben ik gauw mee gestopt want ik sliep alleen nog maar.
Nu gaat het vrij aardig. Ik slik nog steeds AD, heel soms oxazepam als het echt uit de hand loopt. Ik heb nog wel vrij veel paniekaanvallen in normale, veilige situaties.Daar wil ik graag vanaf. Dus vandaar dat ik toch maar weer ben gaan zoeken naar een behandelaar waar ik woensdag dus bij terecht kan.
De extremere dingen zou ik ook graag weer willen doen (pretpark, vliegen etc.). Maar dat zie ik nou nog niet zitten.
Mijn man en ik willen dolgraag naar New York in het najaar. We hebben nog niks geboekt maar het idee alleen al zorgt ervoor dat ik spontaan een aanval krijg. Ik overleef zo'n vlucht niet zonder dat ik compleet onder zeil ben.
Een paar weken terug is er een gat in mijn trommelvlies geconstateerd door de KNO-arts. We zitten nu nog in de fase dat we niet weten of het geopereerd moet worden of niet. Maar ook daar heb ik enorm de bibbers voor. Ik zie daar zo enorm tegen op, ben zo bang dat ik niet meer bij kom.
Ik wil weer gewoon kunnen leven en mijn ding doen. Gewoon kunnen doen waar ik zin in heb. Als we er spontaan voor kiezen om een weekendje Berlijn te doen, dat we dan ook gelijk in een vliegtuig kunnen stappen en weg kunnen. Ik weet ook wel dat je er met de auto heen kunt, en op die manier lossen we het nu op. Maar da's gewoon vermijden. Dus hopen dat ze woensdag iets voor me kunnen betekenen. Aan de ene kant wil ik erin geloven, maar aan de andere kant heb ik het opgegeven omdat ik er al zo lang (soms in mindere mate) mee leef.
Ik wil geen aanval meer krijgen als ik me mijn collega's zit te lunchen en het eigenlijk heel gezellig heb.
Ik wil gewoon in de achtbaan kunnen stappen, omdat ik dat vroeger helemaal geweldig vond.
Ik heb vorig jaar als een klein kind thuis zitten janken omdat ik zo graag in een kermisattractie wilde, maar niet durfde. Ik wilde zo graag met mijn vrienden een drankje doen in de stampvolle kroeg, maar mijn keel werd dicht geknepen.
De enige manier zegt men, is je angsten aan gaan. Maar als jij het gevoel hebt dat je strot wordt dicht geknepen en dat je geen adem meer krijgt, dan gaat dat lastig.
We zullen zien.
Verder weet ik niet goed wat te zeggen op het standaard na: sterkte!!!
Ja mijn vorige behandelaar heeft ook zitten vissen in mijn verleden, maar ik heb zelf niet echt het idee dat dat ermee te maken heeft. Ja ik heb een klote jeugd gehad (fysieke/geestelijke mishandeling door beide ouders).
Maar ik weiger gewoon om slachtoffer te worden van mijn verleden. Ik ben nu 26 en kan mijn leven zelf bepalen en inrichten. Ik heb er niets aan als ik aan het verleden terug denk. Ik ben het niet vergeten en vergeven aan hen zal ik het nooit doen. Maar het is ook niet dat ik er continu aan denk. Ik heb een geweldig fijn en mooi leven op het moment, en daar is geen plaats voor mijn verleden.
En ja die paniekstoornis heb ik al vanaf (schatting) mijn 13e. Maar wat moet er dan de oorzaak van zijn? Ik heb werkelijk geen idee.
Waarom ben ik bang als ik in de achtbaan zit en de hendel gaat dicht? Waarom schiet ik dan in paniek? Waarom kan ik niet zomaar een lift in stappen en ben ik bang dat hij blijft hangen? Wat dan nog? Dan komt iemand me er echt wel uit helpen.
Zo in het dagelijkse leven kan ik mij redelijk behelpen door logisch na te denken. Ik kan weer gewoon in een rij bij de kassa gaan staan zonder dat ik het gevoel heb dat ik flauw ga vallen. Dat is ook weleens anders geweest. Dat kan ik nu weer, zonder na te denken. Maar da's ook een vrij veilige situatie, waarin ik zelf kan kiezen of ik ga of blijf staan. Een lift met gesloten deuren, een achtbaan waarvan de hendel dicht is, een vliegtuig waarbij de deuren dicht gaan, dan zit ik gevangen.
Het enige waar ik wel achter ben gekomen, is dat ik in die gevallen ontzettend bang ben om flauw te vallen. En om vervolgens nooit meer bij te komen.
Ik vind dat zo'n eng rot gevoel en het zorgt ervoor dat ik helemaal in paniek raak. Iedere keer als ik weer rustig op de bank zit denk ik bij mezelf: laat jezelf nou eens een keer gaan, val gewoon lekker flauw. Mijn man zegt het ook: Monique laat het gaan, het komt goed.
Op het moment dat ik realistisch na kan denken, durf ik er ook wel aan toe te geven.
Maar als het moment dan eenmaal daar is, als ik op het punt sta om flauw te vallen, dan durf ik niet meer.
Misschien is het goed om te ervaren dat ik weer bij kom, maar ik durf het gewoon niet aan. Die angst zit zo diep. En ik heb geen idee hoe ik daar vanaf kan komen. En door de jaren heen heb ik dat gevoel dus gekoppeld aan situaties waarbij ik geen kant op kan. En die ben ik dus ook niet te boven.
Ik wil mezelf dat geluk gewoon gunnen om de hele wereld rond te vliegen en veel te zien. Ik gun mezelf dat.
Maar dan is daar die belemmering ..
Heel lastig om uit te leggen. Zeker aan mijn omgeving. Vroeger deed ik geheimzinnig over mijn paniekstoornis, maar daar gaan mensen van kletsen. Mocht ik nu een paniekaanval krijgen en het loopt uit de hand, dan klop ik gewoon bij iemand aan en dan zeg ik gewoon wat ik heb. Op de een of andere manier word ik daar dan wat rustiger van (al weten mensen vaak niet wat ze moeten doen).
Mijn directe omgeving, mijn man, mijn vrienden, familie, collega's. Die weten het in ieder geval. En zij kunnen heel veel voor me doen.
Maar dat laatste stukje .. Dat laatste stukje, dat moet ik zelf zien op te lossen en ik heb totaal geen idee hoe.
Ik durf de angst niet aan te gaan. Lastig.
Maar ik weiger gewoon om slachtoffer te worden van mijn verleden. Ik ben nu 26 en kan mijn leven zelf bepalen en inrichten. Ik heb er niets aan als ik aan het verleden terug denk. Ik ben het niet vergeten en vergeven aan hen zal ik het nooit doen. Maar het is ook niet dat ik er continu aan denk. Ik heb een geweldig fijn en mooi leven op het moment, en daar is geen plaats voor mijn verleden.
En ja die paniekstoornis heb ik al vanaf (schatting) mijn 13e. Maar wat moet er dan de oorzaak van zijn? Ik heb werkelijk geen idee.
Waarom ben ik bang als ik in de achtbaan zit en de hendel gaat dicht? Waarom schiet ik dan in paniek? Waarom kan ik niet zomaar een lift in stappen en ben ik bang dat hij blijft hangen? Wat dan nog? Dan komt iemand me er echt wel uit helpen.
Zo in het dagelijkse leven kan ik mij redelijk behelpen door logisch na te denken. Ik kan weer gewoon in een rij bij de kassa gaan staan zonder dat ik het gevoel heb dat ik flauw ga vallen. Dat is ook weleens anders geweest. Dat kan ik nu weer, zonder na te denken. Maar da's ook een vrij veilige situatie, waarin ik zelf kan kiezen of ik ga of blijf staan. Een lift met gesloten deuren, een achtbaan waarvan de hendel dicht is, een vliegtuig waarbij de deuren dicht gaan, dan zit ik gevangen.
Het enige waar ik wel achter ben gekomen, is dat ik in die gevallen ontzettend bang ben om flauw te vallen. En om vervolgens nooit meer bij te komen.
Ik vind dat zo'n eng rot gevoel en het zorgt ervoor dat ik helemaal in paniek raak. Iedere keer als ik weer rustig op de bank zit denk ik bij mezelf: laat jezelf nou eens een keer gaan, val gewoon lekker flauw. Mijn man zegt het ook: Monique laat het gaan, het komt goed.
Op het moment dat ik realistisch na kan denken, durf ik er ook wel aan toe te geven.
Maar als het moment dan eenmaal daar is, als ik op het punt sta om flauw te vallen, dan durf ik niet meer.
Misschien is het goed om te ervaren dat ik weer bij kom, maar ik durf het gewoon niet aan. Die angst zit zo diep. En ik heb geen idee hoe ik daar vanaf kan komen. En door de jaren heen heb ik dat gevoel dus gekoppeld aan situaties waarbij ik geen kant op kan. En die ben ik dus ook niet te boven.
Ik wil mezelf dat geluk gewoon gunnen om de hele wereld rond te vliegen en veel te zien. Ik gun mezelf dat.
Maar dan is daar die belemmering ..
Heel lastig om uit te leggen. Zeker aan mijn omgeving. Vroeger deed ik geheimzinnig over mijn paniekstoornis, maar daar gaan mensen van kletsen. Mocht ik nu een paniekaanval krijgen en het loopt uit de hand, dan klop ik gewoon bij iemand aan en dan zeg ik gewoon wat ik heb. Op de een of andere manier word ik daar dan wat rustiger van (al weten mensen vaak niet wat ze moeten doen).
Mijn directe omgeving, mijn man, mijn vrienden, familie, collega's. Die weten het in ieder geval. En zij kunnen heel veel voor me doen.
Maar dat laatste stukje .. Dat laatste stukje, dat moet ik zelf zien op te lossen en ik heb totaal geen idee hoe.
Ik durf de angst niet aan te gaan. Lastig.
Dit zal wel (weer) arrogant gaan klinken, maar:
Het idee van een (psycho)therapeut zou natuurlijk zijn dat het dichtgaan van een hendel of anderzijds opgesloten worden samen zal hangen met iets uit je jeugd. Dit kan zoiets eenvoudigs zijn als als kind een keertje opgesloten hebben gezeten overigens, niet meteen een hele batterij aan dingen.
Een andere gedachte zou zijn dat je emotionele regulering vanuit de amygdala of daaraan verbonden systemen niet in staat zijn om je te remmen wanneer het nodig is. Tenminste, volgens 'healing without Freud or Prozac' dan. Er staat een kleine samenvatting van dat boek op zijn site, dus bij deze.
Met name het 'sport helpt' is wetenschappelijk hard te maken (gelijkwaardig aan anti-depressivia na enkele weken! ), omega-3 of gebrek aan voedingstoffen -vitamine D bijvoorbeeld- eveneens (wel iets minder effect dan sport) en EMDR wat zijn anecdotischer materiaal betreft (inmiddels zullen daar wel studies voor zijn, maar die ken ik niet). Het verschil is natuurlijk wel dat die laatste een extensie vormt van normale therapie, maar sport en voeding nog altijd niet.
Terwijl het resultaat daarvan vermoedelijk blijvender is dan jezelf bewust proberen te herprogrammeren.
Het idee van een (psycho)therapeut zou natuurlijk zijn dat het dichtgaan van een hendel of anderzijds opgesloten worden samen zal hangen met iets uit je jeugd. Dit kan zoiets eenvoudigs zijn als als kind een keertje opgesloten hebben gezeten overigens, niet meteen een hele batterij aan dingen.
Een andere gedachte zou zijn dat je emotionele regulering vanuit de amygdala of daaraan verbonden systemen niet in staat zijn om je te remmen wanneer het nodig is. Tenminste, volgens 'healing without Freud or Prozac' dan. Er staat een kleine samenvatting van dat boek op zijn site, dus bij deze.
Met name het 'sport helpt' is wetenschappelijk hard te maken (gelijkwaardig aan anti-depressivia na enkele weken! ), omega-3 of gebrek aan voedingstoffen -vitamine D bijvoorbeeld- eveneens (wel iets minder effect dan sport) en EMDR wat zijn anecdotischer materiaal betreft (inmiddels zullen daar wel studies voor zijn, maar die ken ik niet). Het verschil is natuurlijk wel dat die laatste een extensie vormt van normale therapie, maar sport en voeding nog altijd niet.
Terwijl het resultaat daarvan vermoedelijk blijvender is dan jezelf bewust proberen te herprogrammeren.
Fijn om te weten dat er ook een depressie topic is. Ik heb wel een paar vragen mss kunnen die hier beantwoord worden.
Is het mogelijk om een bipolaire stoornis bij je zelf vast te stellen ?
In hoeverre is een depressie genetisch bepaald en beïnvloedbaar van buitenaf ?
Is het mogelijk om een bipolaire stoornis bij je zelf vast te stellen ?
In hoeverre is een depressie genetisch bepaald en beïnvloedbaar van buitenaf ?
Toch ook maar eens meekijken hier, ben al lange tijd bezig met allerlei problematiek bezig en ga nu langzaam richting wat meer echt in het leven gaan staan, heb alleen niet echt mensen in mijn omgeving waarmee ik dit echt bespreken kan dus wellicht dat dat hier kan
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
1 Uur wandelen per dag zorgt ook voor meer rust, en wetenschappelijk gezien betere verbindingen/communicatie tussen de grijze massa in je hoofd, ofzo iets
Ik ben 3 weken geleden naar de huisarts gegaan en daar het hele verhaal verteld, en ik werd doorverwezen naar een psycholoog. Wachttijd 5 weken, en dat leek zo veilig en ver weg. Krijg ik afgelopen zaterdag een brief binnen, dat er al eerder een plek voor me vrij is. Aanstaande vrijdagmiddag. Ik word nu al nerveus
Idem.quote:
Toch ook maar eens meekijken hier, ben al lange tijd bezig met allerlei problematiek bezig en ga nu langzaam richting wat meer echt in het leven gaan staan, heb alleen niet echt mensen in mijn omgeving waarmee ik dit echt bespreken kan dus wellicht dat dat hier kan
Ik (bouwjaar '81, man) heb een goed jaar, een keer in de week, een psycholoog bezocht maar ben in al die tijd niet veel wijzer geworden. Nu heeft al dat praten wel voor een hoop helderheid gezorgd en is het wel eens fijn om sans gene tegen iemand te kunnen klagen, maar waarvoor ik kwam is niet opgelost.
Ik ben nog steeds veel moe, val om de haverklap in ongelooflijk sombere buien die dagen, weken en soms langer kunnen aanhouden, kan me slecht concentreren en vol zitten met irrationele angsten en schuldgevoelens. Om gek van te worden.
Dit duurt allemaal trouwens al jaaaaren en heeft me ondermeer mijn studie gekost en mijn sociale leven afgezwakt (ik hou het op afstand). Verder werk en studeer ik (met moeite), sport ik drie keer in de week (solo) en woon ik samen.
Niet gedacht dat ik hier ooit nog eens over zou posten pffff...
Ik lees graag herkenning, ervaringen en tips.
[ Bericht 0% gewijzigd door Driepotigedriepoot op 14-03-2011 16:20:46 ]
Ik doe even meerdere quotes in meerdere posts om het wat overzichtelijk te houden hier. Ik hou namelijk niet zo van die ellendig lange posts.
En de tweede vraag zou ik niet weten. Ik heb wel gehoord dat depressies deels erfelijk zijn , maar vaak spelen externe factoren toch een grote rol.
MAar goed, ik ben totaal geen deskundige en dit is alleen de mening/impressie die ik heb.
dit is best een lastige vraag de 1e. Je kan zelf het vermoeden hebben, maar echt jezelf diagnosticeren lijkt me lastig, omdat je zelf met de klachten zit, en je kan je zelf ook van dingen overtuigen die er niet zijn. Doordat je zelf denkt dat X de stoornis is. En dat heb ik zelf gehad, en daarom mogen volgens mij artsen(in de psychologie/psychiatrie en gewone artsen) zichzelf niet behandelen of familieleden.quote:
Fijn om te weten dat er ook een depressie topic is. Ik heb wel een paar vragen mss kunnen die hier beantwoord worden.
Is het mogelijk om een bipolaire stoornis bij je zelf vast te stellen ?
In hoeverre is een depressie genetisch bepaald en beïnvloedbaar van buitenaf ?
En de tweede vraag zou ik niet weten. Ik heb wel gehoord dat depressies deels erfelijk zijn , maar vaak spelen externe factoren toch een grote rol.
MAar goed, ik ben totaal geen deskundige en dit is alleen de mening/impressie die ik heb.
Ik hoop dat je vindt wat je zoekt. In ieder geval kan je hier je ei kwijt...en er zijn altijd wel wat reacties op te vinden later. En sommige kunnen vrij nuttig zijn.quote:
Toch ook maar eens meekijken hier, ben al lange tijd bezig met allerlei problematiek bezig en ga nu langzaam richting wat meer echt in het leven gaan staan, heb alleen niet echt mensen in mijn omgeving waarmee ik dit echt bespreken kan dus wellicht dat dat hier kan
Met mij gaat het echt de goed kant op de laatste tijd. Begin steeds meer zin in dingen te krijgen. Morgen word ik 30 en voor het eerst sinds een aantal jaren heb ik er weer zin in om jarig te zijn .
Maar ik ben er nog lang niet, dat besef ik me wel al te goed hoor
Maar ik ben er nog lang niet, dat besef ik me wel al te goed hoor
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Tja, het is te begrijpen dat je nerveus bent. Ik was het ook wel, maar eenmaal binnen valt het wel mee, je krijgt meestal eerst een hoop standaard vragen...en op bepaald moment geven ze je niet al te veel tijd om te denken omdat je dan dingen te veel kan beinvloeden.quote:
Ik ben 3 weken geleden naar de huisarts gegaan en daar het hele verhaal verteld, en ik werd doorverwezen naar een psycholoog. Wachttijd 5 weken, en dat leek zo veilig en ver weg. Krijg ik afgelopen zaterdag een brief binnen, dat er al eerder een plek voor me vrij is. Aanstaande vrijdagmiddag. Ik word nu al nerveus
En je moet maar denken er is geen goed of fout, jij bent er, om de reden dat iets jou dwars zit, en zij moeten weten wat om er wat aan te kunnen doen
En ik ga al zo lang naar de psycholoog meer dan 2 jaar maar eigenlijk ben ik nog steeds iedere keer beetje nerveus(in de zin van wat gaat er deze keer gebeuren en besproken worden enzo.)
Ik kan me hier niet helemaal in herkennen aangezien ik met andere problemen zit. Maar een psycholoog is een persoon die in jou moet zien te kijken(niet fysiek dan), en daarvoor moet er een soort klik zijn, je moet ongeveer op een lijn zitten met de persoon.quote:
[..]
Idem.
Ik (bouwjaar '81, man) heb een goed jaar, een keer in de week, een psycholoog bezocht maar ben in al die tijd niet veel wijzer geworden. Nu heeft al dat praten wel voor een hoop helderheid gezorgd en is het wel eens fijn om sans gene tegen iemand te kunnen klagen, maar waarvoor ik kwam is niet opgelost.
Ik ben nog steeds veel moe, val om de haverklap in ongelooflijk sombere buien die dagen, weken en soms langer kunnen aanhouden, kan me slecht concentreren en vol zitten met irrationele angsten en schuldgevoelens. Om gek van te worden.
Dit duurt allemaal trouwens al jaaaaren en heeft me ondermeer mijn studie gekost en mijn sociale leven afgezwakt (ik hou het op afstand). Verder werk en studeer ik (met moeite), sport ik drie keer in de week (solo) en woon ik samen.
Niet gedacht dat ik hier ooit nog eens over zou posten pffff...
Ik lees graag herkenning, ervaringen en tips.
Ik zelf ben voor de 3e keer nu bij een psycholoog, en de 1e daar ben ik 2x geweest en nooit meer teruggegaan, de 2e daar klikte het redelijk mee, maar niet helemaal maar die is van baan veranderd. En degene waar ik nu ben, ja daar klikt het wel redelijk mee, tenminste ik voel me op mijn gemak en dat bevorderd de terapie heel erg, in positieve zin.
Het is gewoon kwestie van de terapie vinden die bij je past.
Hier gaat het wel redelijk nu, nog ups en downs en de downs kunnen aardig hard en diep zijn. Maar het grootste punt waar ik mee zit is gaan of blijven en aan de hand daarvan kan ik weer verder kijken. Maar ik weet niet wat te doen en wordt er gewoon depressief van en zit met in mijn ogen obsesieve gedachten. En volgende keer bij de psycholoog wil ik dat dus even bespreken
ha, bos! Alvast gefeliciteerd! En waar kunnen we taart gaan etenquote:
Met mij gaat het echt de goed kant op de laatste tijd. Begin steeds meer zin in dingen te krijgen. Morgen word ik 30 en voor het eerst sinds een aantal jaren heb ik er weer zin in om jarig te zijn .
Maar ik ben er nog lang niet, dat besef ik me wel al te goed hoor
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.maar ben blij om te horen dat het goed gaat
quote:
[..]
ha, bos! Alvast gefeliciteerd! En waar kunnen we taart gaan etenIeder supermarkt heeft wel taart, dus ga morgen maar een taart kopenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.maar ben blij om te horen dat het goed gaat"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Fijn dat het de goede kant opgaat en alvast gefeliciteerd met je verjaardag! En fijn dat je er eindelijk weer eens zin in hebt om jarig te zijnquote:
Met mij gaat het echt de goed kant op de laatste tijd. Begin steeds meer zin in dingen te krijgen. Morgen word ik 30 en voor het eerst sinds een aantal jaren heb ik er weer zin in om jarig te zijn .
Maar ik ben er nog lang niet, dat besef ik me wel al te goed hoor
Thanx voor je uitleg.quote:
Ik doe even meerdere quotes in meerdere posts om het wat overzichtelijk te houden hier. Ik hou namelijk niet zo van die ellendig lange posts.
[..]
dit is best een lastige vraag de 1e. Je kan zelf het vermoeden hebben, maar echt jezelf diagnosticeren lijkt me lastig, omdat je zelf met de klachten zit, en je kan je zelf ook van dingen overtuigen die er niet zijn. Doordat je zelf denkt dat X de stoornis is. En dat heb ik zelf gehad, en daarom mogen volgens mij artsen(in de psychologie/psychiatrie en gewone artsen) zichzelf niet behandelen of familieleden.
En de tweede vraag zou ik niet weten. Ik heb wel gehoord dat depressies deels erfelijk zijn , maar vaak spelen externe factoren toch een grote rol.
Maar goed, ik ben totaal geen deskundige en dit is alleen de mening/impressie die ik heb.
En hoe kunnen we die externe factoren dan op zo een manier beïnvloeden dat ze voor ons voordelig uitpakken ?
hm, dat is een zeer interesante vraag. Zo 1,2,3 kan ik er niet echt antwoord op geven. Het hangt er ook vanaf over wat voor soort externe factoren je hebt. Mischien dat het met een voorbeeld wat makkelijker gaat..quote:
[..]
Thanx voor je uitleg.
En hoe kunnen we die externe factoren dan op zo een manier beïnvloeden dat ze voor ons voordelig uitpakken ?
Thxquote:
Ik hoop dat je vindt wat je zoekt. In ieder geval kan je hier je ei kwijt...en er zijn altijd wel wat reacties op te vinden later. En sommige kunnen vrij nuttig zijn.
Het voor mij zo'n beetje voor het eerst dat ik me een beetje ga richten op het niet bezig zijn met angsten, depressie en allerlei andere zaken, wat omdat het zo nieuw is nogal wennen is. Het praten erover eigenlijk alleen al. Ben al een tijd in therapie en er is heel veel veranderd, en bij elke laag van verstoord die afgepeld wordt voel ik eerst een tijd de angst die daaronder zit, om daar vervolgens mee aan de slag te gaan. Met de bedoeling dat het uiteindelijk allemaal weer goed op z'n plaats zit natuurlijk
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik wil even melden dat ik eigenlijk wel van mijn depressie hersteld ben Sinds 1 maart heb ik echt een knop omgezet, heb ik weer een ritme, eet gezond en op vaste tijden, sport 3 keer in de week, slaap goed en zit gewoon lekker in mijn vel Moet nog 4 keer naar de depressiegroep, maar dat is gewoon afbouwen nu. Heb nog wel gesprekken met de psycholoog, maar dat is niet speciaal vanwege mijn depressie maar meer gericht op grenzen stellen, mening en gevoelens uiten etc.
Voorlopig blijf ik nog wel even Sertraline gebruiken, tot ik echt een tijdje stabiel ben. Ik zal hier nog wel blijven meelezen en af en toe iets posten, maar zal hier niet meer heel actief zijn zoals toen ik nog echt depressief was. Iedereen heel veel sterkte en succes!
Sinds 1 maart heb ik echt een knop omgezet, heb ik weer een ritme, eet gezond en op vaste tijden, sport 3 keer in de week, slaap goed en zit gewoon lekker in mijn vel Moet nog 4 keer naar de depressiegroep, maar dat is gewoon afbouwen nu. Heb nog wel gesprekken met de psycholoog, maar dat is niet speciaal vanwege mijn depressie maar meer gericht op grenzen stellen, mening en gevoelens uiten etc. Voorlopig blijf ik nog wel even Sertraline gebruiken, tot ik echt een tijdje stabiel ben. Ik zal hier nog wel blijven meelezen en af en toe iets posten, maar zal hier niet meer heel actief zijn zoals toen ik nog echt depressief was. Iedereen heel veel sterkte en succes!
Oh maar dit is ook niet mijn eerste psycholoog, wel de eerste waarbij ik een klik heb. De eerste sprak helaas liever over zijn eigen verleden als Psycholoog voor Nederlandse soldaten in Srebrenica en de tweede kwam niet verder dan ademhalingsoefeningen. Het is bij beiden bij twee, drie bezoekjes gebleven.quote:
Ik kan me hier niet helemaal in herkennen aangezien ik met andere problemen zit. Maar een psycholoog is een persoon die in jou moet zien te kijken(niet fysiek dan), en daarvoor moet er een soort klik zijn, je moet ongeveer op een lijn zitten met de persoon.
Ik zelf ben voor de 3e keer nu bij een psycholoog, en de 1e daar ben ik 2x geweest en nooit meer teruggegaan, de 2e daar klikte het redelijk mee, maar niet helemaal maar die is van baan veranderd. En degene waar ik nu ben, ja daar klikt het wel redelijk mee, tenminste ik voel me op mijn gemak en dat bevorderd de terapie heel erg, in positieve zin.
Het is gewoon kwestie van de terapie vinden die bij je past.
Wat ik nu merk is dat we alleen maar in rondjes blijven praten en dat er geen schot meer in de zaak zit en dat maakt me erg somber.
Aan wat voor andere therapievormen moet ik denken? En wanneer gaat iemand eigenlijk over op antidepressiva, als praten alleen niet werkt?
Fijn om te horen dat het zo goed met je gaatquote:
Ik wil even melden dat ik eigenlijk wel van mijn depressie hersteld ben
Voorlopig blijf ik nog wel even Sertraline gebruiken, tot ik echt een tijdje stabiel ben. Ik zal hier nog wel blijven meelezen en af en toe iets posten, maar zal hier niet meer heel actief zijn zoals toen ik nog echt depressief was. Iedereen heel veel sterkte en succes!
Oh, en niet zomaar stoppen he
maar dat was je al niet van plan.
Ik denk, ff hier gluren, en wat ziet mijn oog?quote:
Ik wil even melden dat ik eigenlijk wel van mijn depressie hersteld ben
Voorlopig blijf ik nog wel even Sertraline gebruiken, tot ik echt een tijdje stabiel ben. Ik zal hier nog wel blijven meelezen en af en toe iets posten, maar zal hier niet meer heel actief zijn zoals toen ik nog echt depressief was. Iedereen heel veel sterkte en succes!
Wat onwijs fijn voor je!
Succes met het stabiel houden!
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Hoe zouden jullie somberheid omschrijven?
Ik als tegenover gestelde van verliefdheid, gevoel.
Het enige wat helpt is opiaten voor euforie en vermindering van angst + bartiburaten om te slapen hihi sorry voor mijn abstracte gelul.
Hitler nam trouwens wel bartiburaten + speed injecties
en waar is dit vlaggetje dan voor
Ik als tegenover gestelde van verliefdheid, gevoel.
Het enige wat helpt is opiaten voor euforie en vermindering van angst + bartiburaten om te slapen
hihi sorry voor mijn abstracte gelul.Hitler nam trouwens wel bartiburaten + speed injecties
en waar is dit vlaggetje dan voor
Dankjewel en nee, zomaar stoppen was ik sowieso al niet van plan. Ik heb nu nog voor 2 maanden liggen, tegen die tijd gebruik ik het een half jaar. Van te voren werd ook gezegd na 4-6 maanden rustig afbouwen als het dan goed ging, dus dat ga ik gewoon doenquote:
[..]
Fijn om te horen dat het zo goed met je gaat
Oh, en niet zomaar stoppen he
Dankjewelquote:
[..]
Ik denk, ff hier gluren, en wat ziet mijn oog?
Wat onwijs fijn voor je!
Succes met het stabiel houden!
maar dat afbouwen, gaat dat met begeleiding? Of puur op jezelf?quote:
[..]
Dankjewel en nee, zomaar stoppen was ik sowieso al niet van plan. Ik heb nu nog voor 2 maanden liggen, tegen die tijd gebruik ik het een half jaar. Van te voren werd ook gezegd na 4-6 maanden rustig afbouwen als het dan goed ging, dus dat ga ik gewoon doen
[..]
Dankjewel
Hier hebben we het er laatst over gehad met de psycholoog dat ik bij grote veranderen bijvoorbeeld bij de laatste reis, soms enorm kan gaan stressen en dan ook echt helemaal overstuur raken..en dat het voor mij zeer lastig is om dat te controleren, heb zelf van alles geprobeerd maar bijvoorbeeld met externe factoren werkt het beter dan als ik mezelf tot rust probeer te krijgen en mijn hoofd zogenaamd te legen...dat werkt het hele proces juist tegen.
En de psycholoog had het toen over evt. medicatie daarvoor proberen. En ik had toen zoiets van nee, hoeft niet echt. Zowieso is het alleen bij vrij grote veranderingen en als ik zeg maar het onbekende tegemoet ga. Maar die veranderingen zijn er niet zo heel vaak, waardoor ik niet veel aan de medicatie heb. Voor 2x per jaar ofzo, en uitzichzelf gaat die histerie en of stress vanzelf weg...dus tja vondt het beetje overbodig.
Want het moment van de stap richting de verandering nemen is het probleem, als ik er eenmaal mee bezig ben of onderweg ben valt het meestal wel mee. Ik kan volgende week dus weer naar de psycholoog, en wil dan even aftasten wat zij van het wel niet gaan vindt. want ik heb echt geen seconde rust op dit moment in mijn hoofd dan..en ben ech heel erg moe.
Ik neem aan dat dat net als het opbouwen gewoon onder toezicht van de huisarts blijftquote:
[..]
maar dat afbouwen, gaat dat met begeleiding? Of puur op jezelf?
Vandaag had ik het intakegesprek bij de angstkliniek. Fijn gesprek gehad, heb bepaalde dingen weten te plaatsten waarvan ik dat eerst niet kon.
Er is 1 hele grote maar ...
Er is alleen een zgn deeltijdbehandeling of voltijdbehandeling. Deeltijd houdt in dat je 4 maanden lang ma/di/do/vrij onder behandeling bent.
De gedragstherapeut legt bij mij het besluit neer, of het dat allemaal wel waard is.
Kan ik er voor de rest van mijn leven mee leven dat ik waarschijnlijk nooit meer in een achtbaan stap.
Durf ik het zelf ooit te proberen om, al dan niet onder zware rustgevende medicatie (denk aan lorazepam waarvan ik na 5 minuten al lig te slapen), in een vliegtuig te stappen?
Ik heb de paniekstoornis een plekje in mijn leven kunnen geven. Ik kan gewoon naar het werk, naar de supermarkt, de bioscoop etc. Ik heb zo wel mijn 'truukjes' zodat ik rustig blijf, om het te overleven.
De gedragstherapeut is van mening dat ik al ontzettend goed bezig ben geweest om de aanvallen op te vangen, en heeft wat dat betreft weinig nieuwe handvaten voor me.
Wel kwamen we tot de conclusie dat er wellicht toch onderliggende problemen zijn, die je mn in mijn gedrag terug ziet. Ik ben een ontzettende pleaser, ik moet nieuwe dingen van mezelf in 1 keer goed doen, ik ben een enorme controlfreak, ook al zie ik dit zelf niet zo. Maar al pratende kom je dan toch samen tot die conclusie. Ik ondervind er zelf niet echt hinder van (buiten die paniekstoornis dan), de mensen om mij heen ook niet. Maar je kunt het ook geen gezond gedrag noemen. Het is dus eigenlijk vrij onschuldig allemaal, is het het dan waard om ermee verder te gaan en hoe gaan we dat dan aanpakken?
Dus wellicht zouden we door kunnen gaan op mijn gedrag, maar daar ben ik op mijn werk ook al mee bezig. Binnenkort ga ik hiervoor een cursus vol;gen om mijn softskills te ontwikkelen/om te buigen.
Ik heb het er vanmiddag met mijn man over gehad. Wat mij bv stoort, is dat hij een reislustig persoon was voordat hij mij leerde kennen. Ging vier keer per jaar op vakantie en vloog de hele wereld rond. Voor mijn gevoel belemmer ik hem hier nu in, omdat ik dat allemaal neit zo zie zitten. Maar hij heeft mij gezworen dat dat echt niet zo is, dat ik zo echt niet hoef te denken. En toch blijft dat gevoel knagen ..
Dus, als ik alle voors tegen de na's moet gaan zetten, denk ik dat het een 'nee' gaat worden.
Dat ik er gewoon het beste van moet zien te maken, en dat er prima mee te leven valt (wat opzich ook zo is).
En die keren dat ik dan toch een aanval heb .. Tja dat is dan zo.
Ik denk dat het geen zin heeft om me om te praten, ik had tijdens het gesprek eigenlijk al mijn keuze gemaakt.
Er is 1 hele grote maar ...
Er is alleen een zgn deeltijdbehandeling of voltijdbehandeling. Deeltijd houdt in dat je 4 maanden lang ma/di/do/vrij onder behandeling bent.
De gedragstherapeut legt bij mij het besluit neer, of het dat allemaal wel waard is.
Kan ik er voor de rest van mijn leven mee leven dat ik waarschijnlijk nooit meer in een achtbaan stap.
Durf ik het zelf ooit te proberen om, al dan niet onder zware rustgevende medicatie (denk aan lorazepam waarvan ik na 5 minuten al lig te slapen), in een vliegtuig te stappen?
Ik heb de paniekstoornis een plekje in mijn leven kunnen geven. Ik kan gewoon naar het werk, naar de supermarkt, de bioscoop etc. Ik heb zo wel mijn 'truukjes' zodat ik rustig blijf, om het te overleven.
De gedragstherapeut is van mening dat ik al ontzettend goed bezig ben geweest om de aanvallen op te vangen, en heeft wat dat betreft weinig nieuwe handvaten voor me.
Wel kwamen we tot de conclusie dat er wellicht toch onderliggende problemen zijn, die je mn in mijn gedrag terug ziet. Ik ben een ontzettende pleaser, ik moet nieuwe dingen van mezelf in 1 keer goed doen, ik ben een enorme controlfreak, ook al zie ik dit zelf niet zo. Maar al pratende kom je dan toch samen tot die conclusie. Ik ondervind er zelf niet echt hinder van (buiten die paniekstoornis dan), de mensen om mij heen ook niet. Maar je kunt het ook geen gezond gedrag noemen. Het is dus eigenlijk vrij onschuldig allemaal, is het het dan waard om ermee verder te gaan en hoe gaan we dat dan aanpakken?
Dus wellicht zouden we door kunnen gaan op mijn gedrag, maar daar ben ik op mijn werk ook al mee bezig. Binnenkort ga ik hiervoor een cursus vol;gen om mijn softskills te ontwikkelen/om te buigen.
Ik heb het er vanmiddag met mijn man over gehad. Wat mij bv stoort, is dat hij een reislustig persoon was voordat hij mij leerde kennen. Ging vier keer per jaar op vakantie en vloog de hele wereld rond. Voor mijn gevoel belemmer ik hem hier nu in, omdat ik dat allemaal neit zo zie zitten. Maar hij heeft mij gezworen dat dat echt niet zo is, dat ik zo echt niet hoef te denken. En toch blijft dat gevoel knagen ..
Dus, als ik alle voors tegen de na's moet gaan zetten, denk ik dat het een 'nee' gaat worden.
Dat ik er gewoon het beste van moet zien te maken, en dat er prima mee te leven valt (wat opzich ook zo is).
En die keren dat ik dan toch een aanval heb .. Tja dat is dan zo.
Ik denk dat het geen zin heeft om me om te praten, ik had tijdens het gesprek eigenlijk al mijn keuze gemaakt.
@Twinkle, zo te horen heb je er goed over nagedacht en dan vind ik elke beslissing die je maakt goed. En zo te horen klinkt het ook als een goede beslissing als je er maar een paar keer per jaar echt last van hebt en je al goed bezig bent. Voor die andere zaken kun je ook wel minder zware therapieën volgen, of gewoon alleen gesprekken met een psycholoog ofzo. Dus kan me goed voorstellen dat je het niet ziet zitten om hiervoor zo'n intensieve behandeling te gaan doen.
Sinds vandaag hebben we bij cognitieve therapie een nieuwe therapeut en zijn manier van werken is echt superfijn Eerst vulden we gewoon het 5G-schema in en gingen we gedachten uitdagen. Een gedachte van mij als "ik moet weer stoppen met school en kom thuis werkloos op de bank met een uitkering te zitten" werd dan bijvoorbeeld gerationaliseerd naar "de kans dat ik met school moet stoppen en thuis op de bank met een uitkering kom te zitten is erg klein"
Maar om daar dan ook echt in te geloven vond ik altijd lastig. Zo'n schema invullen vind ik niet zo moeilijk, maar er ook echt in geloven wel. De nieuwe therapeut voegde vandaag nog wat toe aan het 5G-schema. Ik moest een doemscenario wat ik had helemaal gaan uitdenken, vanaf de gebeurtenis tot aan het ergste van mijn doemscenario. En dan moest ik voor elke stap aangeven hoe erg ik er in geloofde dat dat zou gebeuren.
Bijvoorbeeld:
Ik krijg een e-mail dat mijn tussentoets 53% overeenkomst heeft met internetbronnen en dat de docent me voor plagiaat naar de examencommissie wil sturen. Dat dat zou gebeuren, geloofde ik voor 80% in. Als ik naar de examencommissie wordt gestuurd, geloofde ik voor 100% dat mijn tussentoets ongeldig werd verklaard. Als dat gebeurd mag ik hem herkansen. Dat ik daarvoor zou zakken, geloofde ik voor 50%. Daarna mag ik hem nog 1 keer herkansen, dat ik hem dan weer niet zou halen geloofde ik voor 20%. Als ik hem dan weer niet haal moet ik stoppen met de opleiding, omdat ik dan mijn P niet in 2 jaar kan halen. Dat dat zou gebeuren geloofde ik voor 60% Als ik moet stoppen met mijn opleiding moet ik gaan werken, maar vanwege mijn persoonlijke omstandigheden zie ik mezelf geen fulltime werk doen. Ook is het vinden van een baan zonder een opleiding afgerond te hebben erg lastig. Ik geloofde ook voor 50% dat de crisis nog zou voortduren en dat reïntegreren ook niet lukt. Dat zou dan elk jaar zou moeten zijn en dan zou ik uiteindelijk thuis komen te zitten met een uitkering.
Als je het zo bekijkt, dan moet er wel heel veel gebeuren voordat dat zo is en is die kans dus erg klein. En nou geloof ik dat meer dan wanneer ik alleen tegen mezelf had moeten zeggen dat de kans klein is. Uiteindelijk is dit ook niet gebeurd, maar heb ik na een gesprek met de docent nog een kans gekregen.
Jammer alleen dat ik hierna nog maar 1 keer cognitieve therapie heb omdat ik daarna met de groep moet stoppen. Maar heb nog wel gesprekken met een psycholoog, dus ga even voorstellen dat ik met haar ook op deze manier ga uitdagen. Want dit is wel een erg goede methode voor mij
Sinds vandaag hebben we bij cognitieve therapie een nieuwe therapeut en zijn manier van werken is echt superfijn
Eerst vulden we gewoon het 5G-schema in en gingen we gedachten uitdagen. Een gedachte van mij als "ik moet weer stoppen met school en kom thuis werkloos op de bank met een uitkering te zitten" werd dan bijvoorbeeld gerationaliseerd naar "de kans dat ik met school moet stoppen en thuis op de bank met een uitkering kom te zitten is erg klein" Maar om daar dan ook echt in te geloven vond ik altijd lastig. Zo'n schema invullen vind ik niet zo moeilijk, maar er ook echt in geloven wel. De nieuwe therapeut voegde vandaag nog wat toe aan het 5G-schema. Ik moest een doemscenario wat ik had helemaal gaan uitdenken, vanaf de gebeurtenis tot aan het ergste van mijn doemscenario. En dan moest ik voor elke stap aangeven hoe erg ik er in geloofde dat dat zou gebeuren.
Bijvoorbeeld:
Ik krijg een e-mail dat mijn tussentoets 53% overeenkomst heeft met internetbronnen en dat de docent me voor plagiaat naar de examencommissie wil sturen. Dat dat zou gebeuren, geloofde ik voor 80% in. Als ik naar de examencommissie wordt gestuurd, geloofde ik voor 100% dat mijn tussentoets ongeldig werd verklaard. Als dat gebeurd mag ik hem herkansen. Dat ik daarvoor zou zakken, geloofde ik voor 50%. Daarna mag ik hem nog 1 keer herkansen, dat ik hem dan weer niet zou halen geloofde ik voor 20%. Als ik hem dan weer niet haal moet ik stoppen met de opleiding, omdat ik dan mijn P niet in 2 jaar kan halen. Dat dat zou gebeuren geloofde ik voor 60% Als ik moet stoppen met mijn opleiding moet ik gaan werken, maar vanwege mijn persoonlijke omstandigheden zie ik mezelf geen fulltime werk doen. Ook is het vinden van een baan zonder een opleiding afgerond te hebben erg lastig. Ik geloofde ook voor 50% dat de crisis nog zou voortduren en dat reïntegreren ook niet lukt. Dat zou dan elk jaar zou moeten zijn en dan zou ik uiteindelijk thuis komen te zitten met een uitkering.
Als je het zo bekijkt, dan moet er wel heel veel gebeuren voordat dat zo is en is die kans dus erg klein. En nou geloof ik dat meer dan wanneer ik alleen tegen mezelf had moeten zeggen dat de kans klein is. Uiteindelijk is dit ook niet gebeurd, maar heb ik na een gesprek met de docent nog een kans gekregen.
Jammer alleen dat ik hierna nog maar 1 keer cognitieve therapie heb omdat ik daarna met de groep moet stoppen. Maar heb nog wel gesprekken met een psycholoog, dus ga even voorstellen dat ik met haar ook op deze manier ga uitdagen. Want dit is wel een erg goede methode voor mij
Hallo allemaal, ik ben ook depressief, had al een eigen topic geopend, maar zag niet dat er een centraal topic was, dus hierbij mijn op;
Ik ben al langer dan 5 jaar depressief. Ben nu 22 en nog steeds dezelfde gevoelens. Ik heb het gevoel dat mijn leven zo goed als doelloos is. Zit in de bijstand vanwege een handicap, geen school en geen werk dus. Alles wat ik heb geprobeerd is zo goed als mislukt, de liefde van mijn leven ben ik kwijtgeraakt en stiekem hoop ik nog dat het goedkomt maar acht die kans zeer klein. Elke dag wordt ik wakker met een leegte van binnen, het lijkt wel alsof ik gevoelloos ben en ik heb dit altijd goed weten te verbergen maar laatst is het gewoon aan me te zien dat ik depri ben. Ik verwaarloos mezelf zowat, ik eet totaal niet goed en gezond, ben flink afgevallen ook en het maakt me niet eens meer uit. Zelfmoord zou ik nooit doen maar ik denk er elke dag aan. Mensen maken ook vaak misbruik van mijn behulpzaamheid, ik ben namelijk niet zo assertief en mensen profiteren daarvan. Heb geen vrienden, niks te doen en geen vrouwtje in mn leven. Elke dag is een lege dag. Verder heb ik een communicatiestoornis en ben ik heel onzeker van mezelf. Ik heb het gevoel dat ik gewoon niet in deze maatschappij was en wil eigenlijk niets liever dan naar een eiland als hawaii, maar dat is vrijwel onmogelijk voor mij dus zit ik hier vast. Ik wil niet klagen en weet dat velen het erger dan mij hebben maar dat neemt mijn problemen niet weg. Ben eigenlijk al 5 jaar levensmoe.
Pyschologen ben ik bij geweest en die irriteren me meer dan dat ze helpen met al hun lulverhalen. Medicijnen helpen ook niet echt, ik kan alleen maar geduldig zijn en hopen dat het beter wordt. Maar geduld is het allermoeilijkste wat er is.
Ik ben al langer dan 5 jaar depressief. Ben nu 22 en nog steeds dezelfde gevoelens. Ik heb het gevoel dat mijn leven zo goed als doelloos is. Zit in de bijstand vanwege een handicap, geen school en geen werk dus. Alles wat ik heb geprobeerd is zo goed als mislukt, de liefde van mijn leven ben ik kwijtgeraakt en stiekem hoop ik nog dat het goedkomt maar acht die kans zeer klein. Elke dag wordt ik wakker met een leegte van binnen, het lijkt wel alsof ik gevoelloos ben en ik heb dit altijd goed weten te verbergen maar laatst is het gewoon aan me te zien dat ik depri ben. Ik verwaarloos mezelf zowat, ik eet totaal niet goed en gezond, ben flink afgevallen ook en het maakt me niet eens meer uit. Zelfmoord zou ik nooit doen maar ik denk er elke dag aan. Mensen maken ook vaak misbruik van mijn behulpzaamheid, ik ben namelijk niet zo assertief en mensen profiteren daarvan. Heb geen vrienden, niks te doen en geen vrouwtje in mn leven. Elke dag is een lege dag. Verder heb ik een communicatiestoornis en ben ik heel onzeker van mezelf. Ik heb het gevoel dat ik gewoon niet in deze maatschappij was en wil eigenlijk niets liever dan naar een eiland als hawaii, maar dat is vrijwel onmogelijk voor mij dus zit ik hier vast. Ik wil niet klagen en weet dat velen het erger dan mij hebben maar dat neemt mijn problemen niet weg. Ben eigenlijk al 5 jaar levensmoe.
Pyschologen ben ik bij geweest en die irriteren me meer dan dat ze helpen met al hun lulverhalen. Medicijnen helpen ook niet echt, ik kan alleen maar geduldig zijn en hopen dat het beter wordt. Maar geduld is het allermoeilijkste wat er is.
Gisteren was ik nog blij dat ik eindelijk de GGZ-brief gekregen heb. Vandaag gebeld en te horen gekregen dat ik pas in juni terecht kan :S
Weet niet hoe ik die tijd ga overbruggen.
Ben mijn relatie en baan kwijtgeraakt en heb geen energie meer om te studeren of uberhaupt iets te doen.
Bweh.
Weet niet hoe ik die tijd ga overbruggen.
Ben mijn relatie en baan kwijtgeraakt en heb geen energie meer om te studeren of uberhaupt iets te doen.
Bweh.
"But what is happiness except the simple harmony between a man and the life he leads?" - Albert Camus
Ik heb ook zo'n lastige periode gehad.quote:
Gisteren was ik nog blij dat ik eindelijk de GGZ-brief gekregen heb. Vandaag gebeld en te horen gekregen dat ik pas in juni terecht kan :S
Weet niet hoe ik die tijd ga overbruggen.
Ben mijn relatie en baan kwijtgeraakt en heb geen energie meer om te studeren of uberhaupt iets te doen.
Bweh.
Echt aan te raden is om van het mooie weer te genieten
je hoeft niet heel je leven heel actief te zijn een periode wat tijd voor jezelf nemen is niks mis mee.Sterkte het komt echt goed(met jullie allemaal!!)
Precies, en soms krijg je tussendoor nog een brief dat je wat eerder terecht kan.quote:
[..]
Ik heb ook zo'n lastige periode gehad.
Echt aan te raden is om van het mooie weer te genieten
Sterkte het komt echt goed(met jullie allemaal!!)
hier ga ik het volgende gesprek heel hard zijn met mezelf en gewoon keihard wat meningen vragen over bepaalde dingen waar ik mee zit. Want meestal beginnen we te praten met hoe het gaat enzo en dan op bepaald moment eindigen we bij heel andere onderwerpen dan waar ik eht eigenlijk over wil hebben
Ik hoop het. Hoe eerder hoe beter. Ben mijzelf zo zat momenteel. Alles gaat kapot wat ik lief heb, meestal door eigen toedoen. Ik wil af van het destructieve, wil stabiel zijn en gelukkig in het leven staan. Ben deze gang van zaken na 15 jaar wel zat..quote:
[..]
Precies, en soms krijg je tussendoor nog een brief dat je wat eerder terecht kan.
hier ga ik het volgende gesprek heel hard zijn met mezelf en gewoon keihard wat meningen vragen over bepaalde dingen waar ik mee zit. Want meestal beginnen we te praten met hoe het gaat enzo en dan op bepaald moment eindigen we bij heel andere onderwerpen dan waar ik eht eigenlijk over wil hebben
"But what is happiness except the simple harmony between a man and the life he leads?" - Albert Camus
Werkte het voor mij maar zo. Ik ben veel te vaak perioden gehad in mijn leven dat ik minder actief was, en dat heeft me zo veel gekost.. Daarom ben ik ook 25, geen rijbewijs, geen normale baan, nog bezig met een studie, wonend in een klein achterkamertje. Dat ben ik ook meer dan zat!quote:
[..]
Ik heb ook zo'n lastige periode gehad.
Echt aan te raden is om van het mooie weer te genieten
Sterkte het komt echt goed(met jullie allemaal!!)
"But what is happiness except the simple harmony between a man and the life he leads?" - Albert Camus
Ach, zie het zo in, je wilt er tenminste hard aan gaan werken en dat zou niet kunnen als je dit alles zou negeren.quote:
[..]
Ik hoop het. Hoe eerder hoe beter. Ben mijzelf zo zat momenteel. Alles gaat kapot wat ik lief heb, meestal door eigen toedoen. Ik wil af van het destructieve, wil stabiel zijn en gelukkig in het leven staan. Ben deze gang van zaken na 15 jaar wel zat..
Tja, ik snap dondersgoed wat je bedoeld met dit punt. Ik zit er zelf ook wel mee hoor. Ben zelf 24, heb wel een mbo diploma maar doordat ik diploma bijna cadeau kreeg stelt het niks voor voor mij. En een baan, of studie heb ik al helemaal niet. En ik woon nog thuis bij ma.quote:
[..]
Werkte het voor mij maar zo. Ik ben veel te vaak perioden gehad in mijn leven dat ik minder actief was, en dat heeft me zo veel gekost.. Daarom ben ik ook 25, geen rijbewijs, geen normale baan, nog bezig met een studie, wonend in een klein achterkamertje. Dat ben ik ook meer dan zat!
Dus tja zou ideaal is de situatie ook niet, maar je moet er de wil en moed voor hebben omdat te veranderen.
Hier was het een drukke dag, welke mij extra veel moeite heeft gekost omdat ik me toch niet helemaal lekker in mijn vel voel en maar niet kan stoppen met piekeren en nadenken over wat te doen. Wel of niet blijven.En dat is dondersgoed te merken want bij alles komt dat onderwerp weer naar voren.
Wat ik trouwens onlangs ook erg merk bij mezelf is dat ik een soort van gevoel heb aandacht te kort komen, maar niet kwa ouders ofzo. Maar gewoon kwa iemand om over dingen te praten. TUurlijk via dit forum kan je je ei kwijt en discussieren over dingen maar het is toch anders als met een vriend/vriendin ofzo erover te praten..en dat mis ik redelijk..en daarom zoek ik telkens iemand om over dingen te kunne praten.
En momenteel ben ik alles zo zat, mijn dag duurt gemiddeld van 12 uur 's middags tot een uur of 7/8 na eten waarna ik op de bank wat series kijk, en dan ;s avonds in bed achter de laptop.
En ik moet nu een baan zoeken van het sozawe maar onbewust grijp ik elk excuus aan om niks te doen omdat ik geen motivatie heb. En full time werken zie ik helemaal niet zitten en part-time en tijdelijk is vrij lastig.
Maar goed wil deze week een redelijk confronterend gesprek met mijzelf en de psycholoog aangaan omdat ik nu echt in 2 punten duidelijkheid wil krijgen...voor mezelf.
Heel herkenbaar allemaal, zulke dagen maak ik dus ook mee. En op zich wil ik graag weer stappen zetten in mn leven maar ik houd mezelf ook een beetje tegen en er zijn zoizo veel obstakels. ik hoop dat je baat zult hebben bij de psycholoog want zij kunnen dingen zien waar je zelf niet bewust van bent. ik persoonlijk had niet zoveel baat bij de gesprekken maar dat is voor iedereen anders.quote:
[..]
Ach, zie het zo in, je wilt er tenminste hard aan gaan werken en dat zou niet kunnen als je dit alles zou negeren.
[..]
Tja, ik snap dondersgoed wat je bedoeld met dit punt. Ik zit er zelf ook wel mee hoor. Ben zelf 24, heb wel een mbo diploma maar doordat ik diploma bijna cadeau kreeg stelt het niks voor voor mij. En een baan, of studie heb ik al helemaal niet. En ik woon nog thuis bij ma.
Dus tja zou ideaal is de situatie ook niet, maar je moet er de wil en moed voor hebben omdat te veranderen.
Hier was het een drukke dag, welke mij extra veel moeite heeft gekost omdat ik me toch niet helemaal lekker in mijn vel voel en maar niet kan stoppen met piekeren en nadenken over wat te doen. Wel of niet blijven.En dat is dondersgoed te merken want bij alles komt dat onderwerp weer naar voren.
Wat ik trouwens onlangs ook erg merk bij mezelf is dat ik een soort van gevoel heb aandacht te kort komen, maar niet kwa ouders ofzo. Maar gewoon kwa iemand om over dingen te praten. TUurlijk via dit forum kan je je ei kwijt en discussieren over dingen maar het is toch anders als met een vriend/vriendin ofzo erover te praten..en dat mis ik redelijk..en daarom zoek ik telkens iemand om over dingen te kunne praten.
En momenteel ben ik alles zo zat, mijn dag duurt gemiddeld van 12 uur 's middags tot een uur of 7/8 na eten waarna ik op de bank wat series kijk, en dan ;s avonds in bed achter de laptop.
En ik moet nu een baan zoeken van het sozawe maar onbewust grijp ik elk excuus aan om niks te doen omdat ik geen motivatie heb. En full time werken zie ik helemaal niet zitten en part-time en tijdelijk is vrij lastig.
Maar goed wil deze week een redelijk confronterend gesprek met mijzelf en de psycholoog aangaan omdat ik nu echt in 2 punten duidelijkheid wil krijgen...voor mezelf.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |