Depressie & Angst #5

quote:

Op zaterdag 29 januari 2011 00:08 schreef Bos81 het volgende:

[..]

Maar ja ik weet dat hij een ander mail-adres heeft en om zomaar na al die jaren weer contact te zoeken, weet ik gewoon niet. Er is zoveel gebeurt in de afgelopen jaren..

Dan zeg je toch gewoon toe dat het komende tijd niet uit komt? Iedereen heeft wel eens een drukke periode, moet geen probleem zijn.

quote:

Op zondag 30 januari 2011 00:24 schreef fs180 het volgende:

[..]

Dan zeg je toch gewoon toe dat het komende tijd niet uit komt? Iedereen heeft wel eens een drukke periode, moet geen probleem zijn.

Nee, klopt. Maar ik begin toch wel enorm te twijfelen om het contact weer op te pakken. Misschien doet het me juist wel goed, weer met hem te praten. aan de andere kant ben ik niet meer degene van toen..

En ik kan niet liegen, ik heb het echt niet druk nu. Maar kan inderdaad ook niet te veel op een dag doen, gewoon even een rare situatie die al veel te lang duurt.

Ik moet nog steeds een nieuwe afspraak bij de psych verpleegkundige maken. Maar zelfs daar kan ik me niet toe zetten.

Mijn slaapritme is helemaal naar de klote.
Ik ben nu klaarwakker, dan slaap ik straks weer een uurtje of 10-12 en dan kan ik morgen weer niet op tijd slapen voor school.
School heb ik ook eigenlijk geen zin meer in en stage zie ik al helemaal tegenop.
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven, maar ik kan geen redenen verzinnen waarom ze juist mij zouden moeten aannemen.
Op huiswerk kan ik me niet concentreren en ik betwijfel dat mijn laatste toetsweek erg goed is gegaan.

Van het zoeken naar een kamer wordt mijn zelfbeeld alleen maar slechter. In totaal heb ik nu op 12 kamers gereageerd, op 2 heb ik nog geen reactie terug gehad (vandaag ook pas verstuurd) de andere 10 ben ik op afgewezen, want: ik ben een meisje/studeer niet aan de uni/studeer niet aan de uni of het HBO/hou van rare muziek
En een paar keer heb ik ook helemaal geen reactie gehad.

GimmeGore, balen dat het op het moment niet zo lekker gaat en je overal zo tegenop ziet. En een kamer zoeken is idd erg frustrerend, ik ben ook heel vaak afgewezen, maar uiteindelijk toch in 2 erg leuke studentenhuizen gewoond, dus geef de moed niet op

Ik heb vandaag echt een luie dag. Ben net wakker, zit in mn badjas op de bank met de laptop op schoot en voetbal op tv te kijken. Heb wel een was in de wasmachine gedaan, dus die moet nog wel opgehangen worden, maar verder ga ik niks doen denk ik. Heb geen eens zin om te douchen, terwijl ik dat normaal heerlijk vind.

quote:

Op maandag 31 januari 2011 00:06 schreef Tegan het volgende:
Bah, enorme dip ineens.

*knuffel*

En cafpow, ben je uiteindelijk toch wel gegaan?

Donderdag eindelijk weer eens naar de psych. verpleegkundige.

Maar nou blijkt het een ander te zijn dan waar ik eerst steeds heen ging.
Dat vind ik eigenlijk niet zo heel fijn eigenlijk

quote:

Op maandag 31 januari 2011 19:16 schreef GimmeGore het volgende:
Donderdag eindelijk weer eens naar de psych. verpleegkundige.

Maar nou blijkt het een ander te zijn dan waar ik eerst steeds heen ging.
Dat vind ik eigenlijk niet zo heel fijn eigenlijk

Dat kan ik me voorstellen ja! Waarom krijg je die andere dan?

Hier gaat het niet echt lekker, had 2 vakken deze periode die ik voor mn gevoel goed had gemaakt, blijk ik voor allebei een 5 te hebben, dus daar baal ik echt ontzettend van Deze periode is al hartstikke druk en dan moet ik ook nog 2 dingen herkansen Dus veel negatieve gedachten hier

De psychologisch/psychiatrisch (ik weet het eigenlijk niet) verpleegkundige is een praktijkondersteuner van bij mijn huisarts.
Ze zou me helpen met een voortraject voor de "echte" psycholoog. Om te kijken wat ik bijvoorbeeld als eerste zou willen aanpakken.
Eigenlijk stonden er nog 2 consulten gepland, omdat ze nog niet helemaal zeker was wat nou het beste vervolg was.
Maar het was glad, daarna zat ik op donderdag bij mijn ouders en ik kon ook niet elke donderdag (de vaste dag) van school wegblijven of elke keer het laatste uur missen.
Dus ondertussen ben ik er al een dikke maand niet geweest.

Dat schiet niet echt op dan GimmeGore!

Ik heb echt ontzettend veel negatieve gedachten over het hele schoolgebeuren nou Dat ik waardeloos ben vanwege die 2 slechte cijfers, dat ik het niet aankan, dat ik weer moet stoppen met een studie etc. Allemaal hartstikke irrationeel, maar zo gaat het wel in mn hoofd

Ik weet precies wat je bedoelt.

Bij mij in mijn hoofd gaat dat precies zo, alleen dan niet over school (ik doe expres een opleiding onder mijn niveau, want nadat ik faalde op het HBO ben ik ook zwaar depressief geweest. Dan liever een opleiding die ik zeker weten kan halen)
Bij mij gebeurt dat heel erg in sociale gebeurtenissen en over mezelf (dus toch wel een beetje school, bijvoorbeeld dat ze me daar vast heel dom vinden dat ik op mijn 25e nog op het MBO zit enzo)

oké, ik ben uiteindelijk wel gegaan en inmiddels aangekomen. Maar ik ben echt op..en zo'n lange reis hoef ik voorlopig niet.
Ik voel nog de beweging van het vliegtuig en ben super moe, heb maar 3 uurtjes geslapen, dus ik ga straks wat eten(hier eet je 's avonds luch eigenlijk) daarna een goede douche en daarna zoek ik het bed op
In bijn a28 uur heb ik maar een paar uurtjes geslapen, dus voel me momenteel lichtelijk depressief maar ik ben zo moe, dat ik niet eens goed depressief kan zijn.

Verder tja, ben ik meerdere dingen vergeten doordat ik 1 uur voor vertrek uit huis alles snel de koffer ingooide....en morgen moet ik maar wat gaan kopen

quote:

Op dinsdag 1 februari 2011 00:27 schreef cafpow het volgende:
oké, ik ben uiteindelijk wel gegaan en inmiddels aangekomen. Maar ik ben echt op..en zo'n lange reis hoef ik voorlopig niet.
Ik voel nog de beweging van het vliegtuig en ben super moe, heb maar 3 uurtjes geslapen, dus ik ga straks wat eten(hier eet je 's avonds luch eigenlijk) daarna een goede douche en daarna zoek ik het bed op
In bijn a28 uur heb ik maar een paar uurtjes geslapen, dus voel me momenteel lichtelijk depressief maar ik ben zo moe, dat ik niet eens goed depressief kan zijn.

Verder tja, ben ik meerdere dingen vergeten doordat ik 1 uur voor vertrek uit huis alles snel de koffer ingooide....en morgen moet ik maar wat gaan kopen

Goed van je dat je toch gegaan bent en zo'n lange vliegreis is ook erg vermoeiend. Rust maar goed uit en spullen die je vergeten bent kun je idd vaak daar ook wel kopen

Ben vandaag dus naar de andere praktijkondersteuner geweest.
Helaas had ze niet alle gegevens, maar ze is in ieder geval meer van de actie.

Het was wel wat intenser dan bij de eerste vrouw, maar ik heb nu wel het idee dat er ook wat gaat gebeuren.

Zo staat er waarschijnlijk een psychologisch onderzoek op de planning.

quote:

Op donderdag 3 februari 2011 18:52 schreef GimmeGore het volgende:
Ben vandaag dus naar de andere praktijkondersteuner geweest.
Helaas had ze niet alle gegevens, maar ze is in ieder geval meer van de actie.

Het was wel wat intenser dan bij de eerste vrouw, maar ik heb nu wel het idee dat er ook wat gaat gebeuren.

Zo staat er waarschijnlijk een psychologisch onderzoek op de planning.

Klinkt goed

Ik had maandag een 5 voor mn verslag van Communicatieve vaardigheden terug gekregen en was daardoor de hele week een beetje van slag, omdat ik echt een goed gevoel had erover en dus echt niet snapte waarom ik een 5 had. Ga ik gisteren naar de inzage, blijkt dat ik een 8 heb voor de opdracht zelf, maar omdat ik een paar toelichtingen was vergeten toe te voegen, waarvan ik dacht dat die niet bij het eindverslag in hoefden, had ik dus een 5 gekregen. Maar als ik maandag die toelichtingen gewoon even inlever, krijg ik dus gewoon die 8 Dus hoef verder helemaal niks te herschrijven ofzo, dus heb me echt druk gemaakt om niks

Verder merk ik dat de woensdagochtend die ik nu ook naar school moet toch wel erg pittig is. Ben echt doodop, dus toch maar even overleggen of dat anders kan. Want moet nu woensdag, donderdag en vrijdag vroeg opstaan en dat is toch een beetje teveel van het goeie nog.

hallo, iedereen!

Ik denk ik sluit me maar aan bij dit topic, dan kan ik over dit onderwerp praten met mensen die het begrijpen.

Ik heb 3 maanden geleden de diagnose ernstig deppresief ontvangen.
Het speelde voor mij al heel lang, en ik weet het voor mezelf ook al 2 jaar maar het is nu bevestigd.
Het keerpunt kwam voor mij om hulp te zoeken nadat ik me realiseerde waar ik mee bezig was.
Was mezelf enorm kwijt en was bezig plannen te maken hoe ik mezelf kon ombrengen.

Haat dat om te zeggen klinkt zo emo

Iedergeval ik zat op dat moment in een verschrikkelijke baan van 60 uur in de week, gekoppeld daaraan zat ik op een opleiding.
Ik besloot ontslag te nemen bij mijn baan, naar mijn studieloop baan adviseur te gaan voor hulp en compleet eerlijk tegen hem te zijn, dit het ik ook gedaan met de mensen in mijn omgeving oderandere mijn moeder.

In het begin reageerde iedereen begripvol en zei dat ze de situatie snapte, en me zou proberen te helpen.
Ik heb nu 2 maanden thuisgezeten, om een beetje tot mezelf te kunnen komen, en helaas steld iedereen me enorm teleur, ik moest van school veder bij een nieuwe stage waarbij ik weer dezelfde uren ga maken, ik heb eraan zitten denken om te stoppen met de opleiding maar dat vind ik zonde omdat ik na 4 jaar nu eindelijk bijna klaar ben over 2 maanden heb ik examens.

Mijn moeder, neemt mij totaal niet serieus, en zeurt zoveel aan mijn hoofd over geld dat ik het huis uit moet dat ik me aanstel enzovoorts, helaas steld mijn beste vriendin mij nog het meeste teleur van haar had ik verwacht dat zei er voor me zou zijn zeker omdat zij ook depressief is geweest maar in mijn beleving heeft ze me nog net niet laten vallen.

Het punt is een beetje na die jaren van opkroppen want ik verberg alles, ik was altijd het stoere meisje wat de wereld aankon, heb ik eindeijk een klein stukje van mezelf geopend en gelijk weer gezien waarom je dat niet moet doen.

Het voelt alsof ik schreeuw tegen doven.
Binnenkort gaat de baan van 60 uur in de week weer beginnen en ik denk dat zelfs mijn psygoloog me niet hoort als ik zeg dat ik dit niet aankan.

Graag zou ik van jullie tips ect willen ontvangen, ik wil graag beter worden, en de dingen waarme ik worstel oplossen.
Ik merk aan mezelf dat ik terug val en weer vaak denk aan zelfmoord, maar dat wil ik niet ik wil alles weer op de rails krijgen, maar als niemand naar je luisterd is het zo moeilijk te geloven dat je leven ooit anders zal zijn

Hulp graag!
xx

goedendag, ik dacht ik laat maar even wat weten.
Hier gaat het op zich wel redelijk mede ook doordat ik mezelf geen tijd gun om te dneken..ik ben bijna altijd wel bezig met iets. EN ga iedere dag naar het strand, en 's ochtends ga ik kleine dingetjes doen in centrum enzo..
En daardoor hou ik geen tijd over echt stiltestaan bij teveel dingen.

quote:

Op vrijdag 4 februari 2011 12:21 schreef Radio91 het volgende:
hallo, iedereen!

Ik denk ik sluit me maar aan bij dit topic, dan kan ik over dit onderwerp praten met mensen die het begrijpen.

Ik heb 3 maanden geleden de diagnose ernstig deppresief ontvangen.
Het speelde voor mij al heel lang, en ik weet het voor mezelf ook al 2 jaar maar het is nu bevestigd.
Het keerpunt kwam voor mij om hulp te zoeken nadat ik me realiseerde waar ik mee bezig was.
Was mezelf enorm kwijt en was bezig plannen te maken hoe ik mezelf kon ombrengen.

Haat dat om te zeggen klinkt zo emo

Iedergeval ik zat op dat moment in een verschrikkelijke baan van 60 uur in de week, gekoppeld daaraan zat ik op een opleiding.
Ik besloot ontslag te nemen bij mijn baan, naar mijn studieloop baan adviseur te gaan voor hulp en compleet eerlijk tegen hem te zijn, dit het ik ook gedaan met de mensen in mijn omgeving oderandere mijn moeder.

In het begin reageerde iedereen begripvol en zei dat ze de situatie snapte, en me zou proberen te helpen.
Ik heb nu 2 maanden thuisgezeten, om een beetje tot mezelf te kunnen komen, en helaas steld iedereen me enorm teleur, ik moest van school veder bij een nieuwe stage waarbij ik weer dezelfde uren ga maken, ik heb eraan zitten denken om te stoppen met de opleiding maar dat vind ik zonde omdat ik na 4 jaar nu eindelijk bijna klaar ben over 2 maanden heb ik examens.

Mijn moeder, neemt mij totaal niet serieus, en zeurt zoveel aan mijn hoofd over geld dat ik het huis uit moet dat ik me aanstel enzovoorts, helaas steld mijn beste vriendin mij nog het meeste teleur van haar had ik verwacht dat zei er voor me zou zijn zeker omdat zij ook depressief is geweest maar in mijn beleving heeft ze me nog net niet laten vallen.

Het punt is een beetje na die jaren van opkroppen want ik verberg alles, ik was altijd het stoere meisje wat de wereld aankon, heb ik eindeijk een klein stukje van mezelf geopend en gelijk weer gezien waarom je dat niet moet doen.

Het voelt alsof ik schreeuw tegen doven.
Binnenkort gaat de baan van 60 uur in de week weer beginnen en ik denk dat zelfs mijn psygoloog me niet hoort als ik zeg dat ik dit niet aankan.

Graag zou ik van jullie tips ect willen ontvangen, ik wil graag beter worden, en de dingen waarme ik worstel oplossen.
Ik merk aan mezelf dat ik terug val en weer vaak denk aan zelfmoord, maar dat wil ik niet ik wil alles weer op de rails krijgen, maar als niemand naar je luisterd is het zo moeilijk te geloven dat je leven ooit anders zal zijn

Hulp graag!
xx

Wat een verhaal zeg.

WEl vervelend dat niemand je lijkt te begrijpen, wat misschien wel herkenbaar is. Misschien vaker naar een psycholoog gaan of deel gaan nemen in groepstherapieen oid, waardoor je met lotgenoten in contact komt.

Meer kan ik eigenlijk ook niet zeggen

Radio91, wat vervelend zeg dat je omgeving je niet serieus neemt. Ik zou echt aan jezelf denken en als jij denkt dat je die stage niet vol gaat houden zou ik er voorlopig niet aan beginnen. Je hoeft niet meteen helemaal te stoppen met je studie, maar een tijdelijke break is vaak wel mogelijk als je depressief bent. Bij mij op school nemen ze me gelukkig wel serieus en proberen ze er alles aan te doen om naar oplossingen te zoeken als ik bepaalde dingen nog niet aankan. Ik kan bijvoorbeeld geen groepsopdrachten aan, dus mag ik opdrachten individueel doen, lessen missen en gewoon thuis studeren etc. Zou gewoon echt voor jezelf proberen op te komen, want anders ben ik bang dat je er echt aan onderdoorgaat omdat je teveel doet, wat je niet aankunt. Sterkte ermee!

Hier zie ik echt op tegen de komende week. Moet naar school, de huisarts, de tandarts, de chiropractor, de psycholoog, therapie en ga naar Bert Visscher. En dan ook nog gewoon boodschappen doen, eten koken, afwassen, schoonmaken etc. Heb echt geen idee hoe ik dat allemaal moet gaan redden

quote:

Op zaterdag 5 februari 2011 16:07 schreef Sylvana het volgende:
Radio91, wat vervelend zeg dat je omgeving je niet serieus neemt. Ik zou echt aan jezelf denken en als jij denkt dat je die stage niet vol gaat houden zou ik er voorlopig niet aan beginnen. Je hoeft niet meteen helemaal te stoppen met je studie, maar een tijdelijke break is vaak wel mogelijk als je depressief bent. Bij mij op school nemen ze me gelukkig wel serieus en proberen ze er alles aan te doen om naar oplossingen te zoeken als ik bepaalde dingen nog niet aankan. Ik kan bijvoorbeeld geen groepsopdrachten aan, dus mag ik opdrachten individueel doen, lessen missen en gewoon thuis studeren etc. Zou gewoon echt voor jezelf proberen op te komen, want anders ben ik bang dat je er echt aan onderdoorgaat omdat je teveel doet, wat je niet aankunt. Sterkte ermee!

Hier zie ik echt op tegen de komende week. Moet naar school, de huisarts, de tandarts, de chiropractor, de psycholoog, therapie en ga naar Bert Visscher. En dan ook nog gewoon boodschappen doen, eten koken, afwassen, schoonmaken etc. Heb echt geen idee hoe ik dat allemaal moet gaan redden

Sterkte Sylvana.
Ik zou af en toe wel een momentje voor jezelf nemen om tot rust te komen

Hoi allemaal...

@ Sylvana, net als scarface raad ik je aan om toch tijd voor jezelf te zoeken anders ga je er alleen meer tegenop kijken.

Hier gaat het wel met zijn ups en downs. Maar ik ben gewoon veel te druk, ga bijn aiedere dag de hele middag naar het strand...en overdag hou ik me met vanalles bezig. Onder andere rekeningen betalen voor mijn tante, kleine boodschapjes doen voor tante..enz.
Maar er zijn toch momenten waarop ik me niet goed voel...maar die momenten zijn meestal vrij kort

Dankjewel mensjes!

Ik ga de baan uit proberen, ik heb hooguit nog 3 maanden te gaan en dan kan de baan opzeggen want dan is de diploma in the pocket.

Wil daarna gewoon een rustig baantje nemen van 30 uur in de week ofzo, en in september weer aan een andere opleiding beginnen.

Het is zo raar dat als je niet goed in je vel zit, dat dan zelfs de simpelste dingen veel doorzettingsvermogen nodig hebben.
Iets wat je voorheen met een vinger in de lucht deed moet jezelf nu aandwingen.

Ach. laten we de hoop houden he.
En een tip van mij! ga iets doen wat je altijd al heb willen doen of leren.
Ik ga op gitaarles dat wil ik al zo lang!

groetjes!

Na lang twijfelen uiteindelijk toch maar hier in P&P beland, en na een tijdje meelezen op het punt aangekomen hier zelf maar eens te posten. Ik zal gauw mijn verhaal hier van me afschrijven, wie weet lucht het op

af en toe hier eens naar luisteren

quote:

Op maandag 7 februari 2011 14:43 schreef pinine het volgende:
af en toe hier eens naar luisteren

Alfred Joducus Kwak - Ik ben vandaag zo vrolijk

Dat werkt juist averechts bij mij

Gadver. Ik voel me de laatste tijd ook weer lekker. Februari is altijd het ergst. Thuissituatie is ook niet om over naar huis te schrijven maar ja. Binnenkort toch maar eens naar een psych. Dat roep ik al maanden maar het moet nu echt er eens van komen. Zo 'numb' als ik soms ben. En lusteloos. En soms die enorme jankbuien om niks. Bah bah bah.

Ik meld me hier ook even.. Teveel klachten om op te noemen, sinds vorige week aan AD's (Wellbutrin) en angstremmers (Buspiron), ik kom er vast nog op terug maar wil me eerst even inlezen

quote:

Op maandag 7 februari 2011 14:21 schreef Brawler het volgende:
Na lang twijfelen uiteindelijk toch maar hier in P&P beland, en na een tijdje meelezen op het punt aangekomen hier zelf maar eens te posten. Ik zal gauw mijn verhaal hier van me afschrijven, wie weet lucht het op

Welkom en van je af schrijven werkt voor veel mensen idd

quote:

Op maandag 7 februari 2011 22:54 schreef ad0rable het volgende:
Gadver. Ik voel me de laatste tijd ook weer lekker. Februari is altijd het ergst. Thuissituatie is ook niet om over naar huis te schrijven maar ja. Binnenkort toch maar eens naar een psych. Dat roep ik al maanden maar het moet nu echt er eens van komen. Zo 'numb' als ik soms ben. En lusteloos. En soms die enorme jankbuien om niks. Bah bah bah.

Balen dat het weer zo slecht gaat. En goed van je dat je inziet dat je hulp nodig hebt. Maar daadwerkelijk die stap nemen is vaak het moeilijkst. Sterkte!

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 12:21 schreef Swiffer het volgende:
Ik meld me hier ook even.. Teveel klachten om op te noemen, sinds vorige week aan AD's en angstremmers, ik kom er vast nog op terug maar wil me eerst even inlezen

Goed dat je hulp gezocht hebt! Welke AD en angstremmer slik je? Heb je veel last van bijwerkingen? Sterkte ermee!

Gisteren zou ik eigenlijk van kwart voor 1 tot half 2 en van kwart over 3 tot kwart over 6 les hebben. Maar ben alleen naar die laatste les gegaan, was 's ochtends nog zo moe en zag het echt niet zitten om zolang tussendoor te moeten wachten. Vandaag vrij, maar moet vanmiddag wel naar de huisarts, tandarts, brood halen en afwassen/eten koken. Morgenochtend naar school, naar de psych en naar de chiropractor. Donderdag alleen naar therapie en vrijdagochtend dan nog naar school. Dus heb op zich nog wel wat rustmomenten tussendoor, maar al met al is het gewoon erg veel. Hierna nog 1 week en dan weer lekker vakantie

Ik heb al eerder hulp gezocht, en ben (zoals ik lees) net als Murmeli ook ADHD-er.. En wat nu wat in de hand werkt is nog niet helemaal duidelijk, maar dat ik zelf een depressie erken is relatief nieuw

het ligt niet allemaal aan mij, en dat ik dat denk is niet reel, maar waarom denk ik dat? Das de grote vraag.

Ik gebruik Buspiron (30 mg per dag) en Wellbutrin 150 per dag.. Bijwerkingen vallen reuze mee, wel wat suffer, en emotioneler natuurlijk, transpiratie wil ook nogal, maar geen gejaagd angstgevoel door de Buspiron (Slikte ik al enkele weken)

Waar ik nu met mn psych achter wil komen is niet zozeer waarom ik depri ben, want ik weet wel waar het in wortelt, maar hoe leer ik bijvoorbeeld weer sociaal te zijn, interesse te HEBBEN (in plaats van te faken) voor mijn omgeving, en dat dus ook vol te houden?

Vorig jaar is mijn leven zowat ingestort, heb er vrij weinig mensen aan overgehouden.. En de mensen die ik eraan overhield waren ook een deel van die wortels van depressie.

Oftewel mijn depressie komt uit mijn heel vroege jeugd, heel onzeker, alles goed willen doen, maar nooit het gevoel erkend te worden en de aandacht te krijgen die ik verdiende. Vraag is nu dus, heb ik ADHD omdat ik nooit genoeg aandacht kreeg (vooral emotionele aandacht) of ben ik al heel lang depressief en heb daarom een soort van ADHD ontwikkeld? Het zit er tesamen, het blijven 2 stoffen die ik tekort kom, maar waarom??

Vroeger werd ik ook veel gepest, ik was makkelijk slachtoffer, maar nu merk ik dat ik geen respect meer kan opbrengen voor mijn medemens. Ik lijk alle regeltjes te volgen, ik word niet erkent,iemand anders volgt die regeltjes niet, en word wel gezien? Voelt heel onrechtvaardig, en ik denk dat ik jaloers ben op de mensen die wel aandacht krijgen (zij het verdiend of niet verdiend)

Is dit dan bv Borderline?

[ Bericht 6% gewijzigd door Swiffer op 08-02-2011 12:35:42 (typo) ]

@Swiffer
je post bevat veel herkenbare klachten die mijn zus ook had. Daarnaast leed ze aan zeer hevige stemmingswisselingen, had moeite met sociale contacten en had suïcidale gedachten. Bij haar werd uiteindelijk borderline geconstateerd. Ze is er met professionele hulp, medicatie en groepstherapie uitgekomen. Vooral de groepstherapie heeft haar geholpen.

Ik kan geen diagnose voor je stellen, daar hebben we professionals voor, maar je verhaal komt me bekend voor.

en ik meld mij hier ook maar gelijk even.

Ik worstel vanaf 2006 met depressies. Het is al sluimerend in mijn leven gekomen.

Na een hevig studentenleven (lid van div. studentenverenigingen etc.) ben ik in 2005 weer bij mijn ouders gaan wonen en kwam in een soort van zwart gat terecht. Toen ik weer op mijzelf ging wonen (dichtbij mijn ouders), verergerde de klachten.

Ik heb geprobeerd oude vrienden (van mijn studie en van vroeger) op te zoeken, maar zij hadden inmiddels een eigen leven/gezin opgebouwd. Het contact verwaterde en ik vereenzaamde. Ik trok mij steeds vaker terug en bleef vaak hele weekenden alleen binnen. Ik dronk veel, blowde af en toe en ik had last van angst voor mensen en bepaalde situaties (bv drukte in winkels). Ik heb al die tijd wel gewerkt.

Uiteindelijk heb ik hulp gezocht bij een psychiater. Depressie komt voor in mijn familie (zie eerdere post). Ik ben nu sinds 1,5 jaar in behandeling en slikte eerst Citalopram en sinds een half jaar Dogmatil (150mg). De gesprekken in combinatie met de medicatie heeft mij tot nu toe geholpen, de angsten worden minder en ik pieker niet meer.
Maar sociale contacten aangaan lukt me maar nog steeds niet. Op dit moment is dat voor mij de stap die ik moet maken. Mijn behandelaar raadde mij daarom aan om via internet contact te leggen met anderen.

Hoe leggen jullie contact (sportclubs, hobby, internet fora) en heeft dat jullie geholpen ten opzichte van depressieve gevoelens?

[ Bericht 0% gewijzigd door Kraker81 op 08-02-2011 21:59:47 ]

Ik ga morgen vragen naar cognitieve therapie, weet dat sommige mensen het hebben gehad al hoor ik ook hier geen goede verhalen over(bij de plek waar ik in behandeling ben)
Er word ook gelogen over allerlei zaken en dingen achter gehouden, best vermoeiend.
En dan die onzin therapie muziektherapie, creatieve therapie, in totaal 3 sessies psycho motorische therapie en hardlopen dat was het dan wel veel te praktisch. doen doen doen(<3 dagen invulling)
De gesprekken met mn psycholoog(systeemtherapuit)zijn wel oke en dit valt denk ik onder gespreks therapie of psycho analyze. Dit moet ik maar zelf bedenken mij zeggen ze niet zoveel.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 23:01 schreef ScarFace- het volgende:
Muziektherapie, creatieve therapie, in totaal 3 sessies psycho motorische therapie en hardlopen dat was het dan wel veel te praktisch. doen doen doen(<3 dagen invulling)

Ligt het nou aan mij of is dit echt niet een goede invulling van een deeltijd behandeling?

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 21:01 schreef Kraker81 het volgende:
@Swiffer
je post bevat veel herkenbare klachten die mijn zus ook had. Daarnaast leed ze aan zeer hevige stemmingswisselingen, had moeite met sociale contacten en had suïcidale gedachten. Bij haar werd uiteindelijk borderline geconstateerd. Ze is er met professionele hulp, medicatie en groepstherapie uitgekomen. Vooral de groepstherapie heeft haar geholpen.

Ik kan geen diagnose voor je stellen, daar hebben we professionals voor, maar je verhaal komt me bekend voor.

Hoi,

Die stemmingswisselingen heb ik niet zo, ik heb vrolijkere en minder vrolijke dagen, maar sla niet elk uur om ofzo..

Stemmingswisselingen zijn volgens mij wel kenmerken van borderline. Mijn zus kon van het ene op het andere moment 'omslaan' dat was best wel beangstigend.

Neh, ik ben redelijk golvend in mijn emoties, maar niet echt labiel, of manisch en dan depri ofzo, ik heb soms verdrietige momenten, maar dit sluimert dan wel de hele dag, en soms gaat het een dag wat beter.

Als dat echt een kenmerk is, dan denk ik dat het op zich nog wel kan meevallen. Ik ga het natuurlijk nog wel voorleggen aan mn psych. dankjewel!

Kraker81: Fijn dat de gesprekken met de psych en medicatie tot nu toe goed helpen Sociale contacten aangaan is voor veel mensen lastig denk ik. Ik doe het zelf vooral op internetfora, ga naar meetings of spreek met mensen individueel af, waaruit dan vriendschappen ontstaan. Maar dat duurt ook wel een hele tijd voordat dat gebeurt hoor. En door mn depressie ben ik ook wel vrienden verloren. Maar vind het wel fijn om sociale contacten te hebben, afleiding en leuke dingen zorgen wel voor een betere stemming. En heb ook steun aan ze, kan mn verhaal kwijt, das ook erg fijn

Tegan, fijn dat je zo enthousiast bent over je studie! Succes

ScarFace-, dat is idd wel erg veel "doe"therapie wat je hebt! Goed dat je naar CGT gaat vragen, wat meer "denk" therapie lijkt me wel goed in jouw geval. Succes ermee!

Ik heb vandaag weer een gesprek gehad met mn psych. We hebben het weer uitgebreid over mn ritme gehad. We hebben helemaal uitgeschreven wat de voordelen en nadelen op Korte en Lange Termijn zijn van veranderen en niet veranderen. Nu alleen nog geloven in de voordelen van veranderen, maar dat kan alleen door het gewoon te doen. Plan van aanpak is nu elke week op de dagen dat ik er op zich niet heel vroeg uit moet een half uur eerder uit bed ( te beginnen met om half 12 eruit) en dan zo het slapen langzaam afbouwen en een betere balans vinden in dingen moeten en mogen.

Nou ik meld me ook maar weer eens. Heb eerder in het andere deel gereageerd.
Tijdje terug tentamens gehad, 1 van de 3 toetsen gehaald. In ieder geval dus 1.
Probleem is dat ik een soort angst heb ontwikkeld voor het niet halen voor stages.
Als ik dit en e twee anere toetsen gehaald heb, heb ik mn papiertje

Ben nu bezig met afstuderen, gesprek met begeleider gehad. Kan op aantal punten beter. Maar vindt de sfeer redelijk. Loop wel achter op planning, maargoed het is nog niet te laat. Afstuderen loopt volgens planning t/m 18 april en ga ik enk ik nog steeds halen. Begeleider is relaxte vent opzich.

Vandaag viel dan wel weer mee

Das fijn Scarface-

Hier gaat het een beetje zijn gangetje. Ik ben flink ziek op dit moment, dus ook geen laatste gesprek bij de psych verpleegkundige.
Maar ze belt waarschijnlijk rond 14:30 even, want dan had ik toch de afspraak om door te spreken wat ze had bedacht.
(ik zou zelf bedenken of ik liever naar Mediant of naar een vrij gevestigde psych ga, maar ik weet eigenlijk niet waar ik op moet letten als ik er zelf een zou moeten zoeken. Ik ben zo iemand die bij een persoonlijke foto van de psych die me niet aan staat op een website al afhaakt)

Beterschap GimmeGore en fijn dat de verpleegkundige toch even belt

Vanochtend weer therapie gehad en bij Interpersoonlijke therapie het eindelijk eens gehad over hoe ik ben in relaties en dat ik al goed aan het oefenen ben met grenzen stellen, opener worden en me kwetsbaarder opstellen. Ik moet het alleen niet bij teveel personen al meteen goed willen doen, eerst maar zorgen dat het bij Peter goed gaat Bij conditietraining 1 rondje gewandeld, normaal doen we er 2, maar vandaag niet.

Heb ook mijn eerste afscheid meegemaakt, een man die de 20 weken erop had zitten. Toch 13 weken samen met hem in de groep geweest en in die tijd bouw je toch wel een band op. Was niet een emotioneel afscheid ofzo, maar zal hem toch wel missen in de groep en ben toch wel benieuwd hoe het verder gaat met hem.

Vanmiddag al redelijk actief geweest: naar de tandarts geweest, badkamer schoongemaakt, was opgeruimd, nieuwe was in wasmachine gedaan en bed afgehaald en bijna helemaal zelf weer opgemaakt (behalve dekbed in hoes doen) Nu even rustig computeren, dan de was ophangen en straks nog afwassen en eten koken en dan vanavond lekker bij schoonouders bankhangen. Wil wel redelijk op tijd weer naar huis, want morgen moet ik er alweer om half 7 uit. Maar vanmiddag dus niet gaan slapen, maar lekker bezig geweest en dat voelt toch wel goed

[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 10-02-2011 15:22:18 ]

Sylvana
dat helpt inderdaad wel, als je een beetje huishoudelijk werk doet ipv in bed gaan liggen 's middags. Ik kwam vaak moe uit mijn werk en ging dan 's middags slapen, maar daardoor kreeg ik een verstoord slaapritme. Ik viel 's nachts pas om 1.30/ 2.00 uur in slaap, terwijl ik weer om 6.00 uur op moest.

Nu slaap ik overdag niet, ga om 22.30 uur naar bed en slaap goed. In de weekenden is het nog lastig en ga ik meestal laat naar bed en slaap ik uit tot 12.00 uur (zonder uitgaan ofzo). Dit is eigenlijk niet goed, want je moet je ritme in het weekend proberen aan te houden welke je door de week ook hanteert.

Rustig hier zeg, hoe is het met iedereen?

Hier gaat het wel redelijk, gisteren om half 11 uit bed gegaan en vandaag zelfs al om half 10. Vanmiddag lekker met een vriendin wezen lunchen en shoppen in Zwolle nl Morgenmiddag even naar school, maar wil wel op tijd opstaan om nog wat dingen te kunnen doen. Dus wil er weer om half 10 uit gaan. Donderdag therapie, vrijdag om kwart voor 9 op school zijn en dan vakantie Maar wil in de vakantie proberen om iig tussen 10-11 uur op te staan

quote:

Op dinsdag 15 februari 2011 22:39 schreef Sylvana het volgende:
Rustig hier zeg, hoe is het met iedereen?

Gaat wel, niet echt last van somberheid of depressieve gevoelens. Dus dat is wel mooi.

Maar de angsten die ik eerder al hier heb beschreven lijken soms wel erger te worden. Maar daar heb ik gisteren al een topic over geopend, hoeft niet hier besproken te worden.

hier even een korte update van mijn kant uit voordat ik mijn bed in kruip.

Over het algemeen gaat het wel oke hier, heb het veel te druk met vakantievieren uitgaan, familiebezoeken, strand enz.
Maar vandaag ging het dan toch weer mis, ik vlieg over ongeveer 1,5 week weer terug, en ik merk nu echt hoe makkelijk het leventje hiet lijkt voor mij, en het loopt zo op dat als ik denk aan vliegen naar huis ik helemaal emotioneel wordt. En toen ik rustig langs de kust terugliep richting centrum ongeveer 20 minuten, gingen de tranen spontaan over mij wangen rollen en begon ik me echt zo zwaar depri te voelen, en het meest vervelende is dat ik niemand heb om mee te praten..
ik ga zo maar het bed in kruipen want heb vannacht weinig en slecht geslapen

Bos81, fijn dat je niet echt last van sombere gevoelens of gedachten hebt. Maar dat je angsten erger worden is wel erg vervelend. Zal dat andere topic eens lezen. Sterkte ermee!

Cafpow, fijn dat het over het algemeen wel oké is, maar dat je nu juist emotioneel wordt als je aan je afscheid moet denken. Als je dan niemand hebt om mee te praten is dat wel erg kut ja. heb je nog een beetje kunnen slapen?

Hier gaat het ook wel redelijk oké, niet zo'n drukke week, veel leuke dingen gedaan ( naar Bert Visscher geweest, wezen lunchen en shoppen met vriendin) en nog leuke dingen in de planning staan( zaterdag schoonzusje+vriend die komen eten, zondag zaalvoetbaltoernooi van vriendlief, woensdag andere vriendin die hier komt shoppen) Verder gaat het allemaal gewoon zn gangetje en heb ik ook niet echt sombere of negatieve gedachten

Vanochtend bij therapie had ik het wel even moeilijk, vrouw had het over suïcide plegen en dat triggert me dan wel enorm. Wel even over gepraat gelukkig, dat dat ook niet iets is wat echt uitgebreid in de groep wordt besproken en dat het mij zo triggert. Dus is wel uitgepraat gelukkig. Volgende week geen therapie vanwege de vakantie, maar dat wordt niet echt een probleem denk ik