Depressie & Angst #5

Uiteindelijk heb ik wel goed geslapen, van een uur of 2 tot 9. Maar door de warmte ben je de hele dag zo'n beetje moe.
En straks moet ik het centrum in, watn dingen regelen en evt. beetje shoppen. En morgenochtend ga ik ff polshoogte nemen bij mijn oom, want mijn nichten gingen mischien het weekend naar het strand en ik wil natuurlijk best mee, alleen durf ik niet echt direct te vragen of ik mee mag
maar een weekend aan het strand in een tent is best leuk, 's avonds beetje drinken en genieten en overdag lekker het water in en bbq'en ...dus ik ga ff kijken wat het wordt
En een bekende komt later vandaag rond een uur of 6 's avonds aan, en we willen ook nog een keer afspreken want eer ik ze weer allemaal zie zal er toch 1 tot 3 jaar voorbij gaan

Klinkt best goed allemaal, cafpow! Ik hoop dat je toch durft te vragen of je mee naar het strand mag.

Hier gaat het helemaal niet goed, maar er over praten of schrijven lukt me niet.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 20:03 schreef Swietje het volgende:
Klinkt best goed allemaal, cafpow! Ik hoop dat je toch durft te vragen of je mee naar het strand mag.

Hier gaat het helemaal niet goed, maar er over praten of schrijven lukt me niet.

Uiteindelijk heb ik niks gevraagd aan mijn nichten omdat er andere plannen tussen zijn gekomen, ik ga nu namelijk een weekend weg met mijn tante, een vriendin van haar en haar familie, naar een soort badplaatsje in een dorp in de woestijn..welke ik nog niet ken...
dus dat is ook leuk, wel baal ik dat ik daardoor ruim 3 dagen verderweg ben van andere familieleden ...maar goed...de week daarna haal ik wel van allles in..

Ik zal zo blij zijn als ik een eigen kamer heb, maar ik heb het idee dat mijn gevoel op dit moment het vinden van een kamer in de weg staat

Ik meld me hier ook maar, alhoewel ik enigszins twijfel aan de ernst van de situatie. Laatste maanden sta ik stijf van de stress, en ik kan er eigenlijk amper een reden voor vinden.

Ik slaap slecht, wordt gespannen wakker, kan af en toe uit het niets wel janken etc. Ikzelf denk dat het komt door een combinatie van school (presentaties e.d.), onhaalbare liefde & gewoon onvrede hoe alles loopt in m'n leven.

Ben in 4 maanden zo'n 15 kilo afgevallen, krijg constant complimenten wat me erg goed doet, en ik had eerlijk gezegd verwacht dat m'n gevoelens dan ook wel beter zouden worden. Maar dit ligt blijkbaar helemaal aan de situatie, als ik goeie school resultaten haal, het weer goed is (blijkbaar ook een belangrijke factor in m'n gevoel) dan ben ik heel vrolijk. Maar een andere dag brengt het minste of geringste me aan het wankelen en krijg ik weer kutgevoelens.

Andere factor is waarschijnlijk m'n ouders, ik ben 19 en woon nog thuis bij m'n gelovige ouders. Ik zeg expliciet gelovig, omdat ik het gevoel heb dat dit me tegenhoudt dingen te vertellen die ik zo graag met ze wil delen. Ik weet van mezelf dat ik bi ben, maar ik blijf hier mee rond lopen omdat ik weet hoe ze erover denken. M'n moeder is geen persoon die goed is met nuances, en die laat vaak op redelijke extreme wijze weten hoe ze denkt over homo's. Die zijn (haar woorden): ''vies, en het hoort niet''. Ik noem het onwetendheid, maar goed.

Het is gewoon een beetje tegenstrijdig allemaal, de ene dag gaat het super goed en voel ik me top. De andere dag word ik weer herinnerd aan bepaalde dingen en voel ik me klote. Ik moet gewoon m'n prioriteiten straight zien te krijgen, maar juist dat vind ik zo moeilijk. De dingen die ik zelf in de hand heb naar me toe zien te trekken, maar door die negatieve gevoelens vind ik het moeilijk me tot dingen aan te zetten. Het sporten en afvallen was bijvoorbeeld al een hele stap.

Ik schrijf het maar gewoon van me af, dat voelt wel goed

Blistering, knap dat je je verhaal hier van je af durft te schrijven. Dat is vaak al een goede eerste stap. Ik vind het lastig om je echt een goed advies te geven omdat het veel verschillende dingen zijn waar je volgens mij mee zit. Kun je voor jezelf achterhalen waar alle verschillende gevoelens en gedachten vandaan komen? Als je de kern kunt vinden is het makkelijker om het aan te pakken. Misschien is het een goed idee om er eens met iemand in real life over te praten? Vriendinnen? Vertrouwenspersoon op school?

Schroom niet om hier vaker van je af te komen schrijven als dat goed voelt

Ik heb trouwens binnenkort een psychologisch onderzoek, kan iemand me vertellen wat ik daarvan kan verwachten?

(ga het donderdag ook wel even bij de prof vragen, maar ervaringsantwoorden zijn ook wel fijn)

Wat hebben vele van jullie nog veel activiteiten lol. Ik doe eigenlijk helemaal niks. Kom de deur bijna niet meer uit, alleen voor de wekelijkse psychotherapie.

Ik heb veel last van angsten en klachten.
De laatste twee weken zit ik super slecht in mijn vel, letterlijk ook nog want m'n eczeem is weer terug. Het brandt echt enorm, helemaal als ik onder de douche sta. Ben wel naar de huisarts geweest, kreeg 2 zalfjes en het moest gaan helpen. Echt mooier word ik er niet op met al die rooie vlekken en dan ook nog m'n acne waar ik nog steeds wat last van heb. Het is ook wel 1 van de redenen dat ik de deur nauwelijks uitkom, omdat ik mezelf te lelijk vind om me aan wie dan ook te laten zien.
Zelfvertrouwen heb ik mijn hele leven al nooit echt gehad, werd vroeger gepest en er werden dingen over mijn huid problemen gezegd. Het zat in mijn gezicht dus ja dat viel op. Na dat ik een tijd lang bij de huidarts heen en weer ben geweest werd het wel minder gelukkig. Maar het is nooit echt weggegaan.

School zie ik zwaar tegenop. Ik ben sociaal wat incapabel geworden. Ik word vaak niet begrepen door mede studenten of docenten. Nu ben ik het MBO ook meer dan zat geworden, ik blijf steeds stranden in de tweede klas door m'n depressie en andere omstandigheden. Dus ik loop al wat jaren achter op m'n leeftijdsgenoten. En steeds maar creatief moeten zijn terwijl ik geen inspiratie heb noch motivatie en ik ook geen commerciële dingen wil maken.
Ik ben nogal perfectionistisch en ik ben dan ook nooit trots op m'n werk geweest.
Nou ja, toch maar door de zure appel heen bijten. Ik wil wel graag nog een diploma halen... ooit.

Zo dat moest eruit. Genoeg zielig gedaan voor vandaag, zo maar eens m'n bed in duiken.

Blistering, goed van je dat je je verhaal hier hebt opgeschreven. Ik zou je ook niet zo 1-2-3 tips kunnen geven, omdat er op heel veel gebieden problemen zijn. Misschien dat je een keer een afspraak kunt maken met een maatschappelijk werker om over je situatie te praten? Sterkte ermee

GimmeGore, ik heb zelf geen ervaring met een psychologisch onderzoek, maar wat ik van anderen weet is dat ze een enorme vragenlijst moesten invullen en gesprekken hadden om te kijken hoe je psychologisch in elkaar zit, of dat voortkomt uit zogenaamde life events, genen, etc.

Vannozza, jammer dat je zo weinig zelfvertrouwen hebt en zo weinig de deur uit gaat. Wel goed van je dat je toch naar psychotherapie gaat, hopelijk kun je daar aan je zelfvertrouwen werken en je angsten verminderen. Succes ermee

Hier gaat het wel redelijk. Heb lekker vakantie, vriendlief zou eigenlijk gewoon moeten werken, maar heeft zondag met zaalvoetbal een enkelblessure opgelopen en zit nu dus ook thuis. Eerst deden we de boodschappen en afwas samen, maar dat moet ik nu alleen doen, terwijl het huishouden verder ook al grotendeels op mij aan komt. Ondanks dat ik dus vakantie heb toch erg druk met van alles en nog wat. Maar red het allemaal wel en mn stemming is ook niet echt somber ofzo Morgen gesprek met psych en daarna lekker met een vriendin de stad in Deze week geen therapie ivm de vakantie, maar 2 weken zonder is nog wel te overzien. Met de Kerstvakantie 2 keer geen theapie gehad, dus 3 weken zonder en dat was toch wel erg lang.

Fijn, nou heb ik ook nog gezeik met mijn vriend, nou ja, nu dus ex.
Kan er ook nog wel bij.

Ik kan/wil alleen nog huilen en slapen. Maar nu moet ik helemaal op zoek naar een kamer, want hier kan ik niet blijven.
Ik weet niet meer wat ik nou moet. Het enige wat ik had om me aan vast te klampen is nu ook weg.

Wat kut zeg dat je relatie uit is GimmeGore. Heel veel sterkte en succes met het zoeken van nieuwe woonruimte

Dank je

goedenmiddag

Hier leef ik nog. Al voel ik me de laatste paar dagen toch best kut. Aangezien ik nu op het vliegveld ben om overtestappen richting madrid en heb 8 uren om hier rond te hangen.
En ik moet zeggen dat het afscheid mij echt zwaar valt, al 3 dagen voor mijn afscheid begon ik te stressen en moest ik huilen.
EN nu nog, ik heb al afscheid genomen en heb al eenvlucht van 2 uurtjes achter de rug, maar telkens als ik met de familieleden praat krijg ik zo'n grote brok in mijn keel en komen de traantjes tevoorschijn.
Het liefst zou ik nu dus gewoon weer het vliegtuig pakken en teruggaan...maar dat ik zeer onrealistisch.
Maar goed, verder gaat het wel redelijk, hoewel ik erg tegen de terugkeer aan kijk en ik geen zin heb om weer de routine te moeten volgen,.

Toch maar een keer hier posten.

Vanaf volgende week maandag, kom ik een groep terecht waar we allerlei sociale vaardigheidsproblemen e.d. bespreken en trainen

Best wel spannend, maar kijk er wel naar uit

Eerst had je er zo'n moeite mee om weg te gaan op vakantie en nu heb je zoveel moeite om weg te gaan naar huis. Had ik wel gedacht dat je het daar fijn zou vinden. Hoop dat je een goede reis hebt gehad.

Bos81, goed dat je met die groep gaat beginnen, al is het zeker spannend natuurlijk. Veel succes

Hier gaat het wel redelijk, druk voor school etc, vanochtend excursie gehad naar de rechtbank, vanmiddag bij nieuwe sportschool onder ons appartementencomplex gekeken en zag er goed uit, dus maar meteen ingeschreven Echt ideaal een sportschool zo dichtbij, kan geen smoesjes meer gebruiken dat het te ver weg is/ te slecht weer is om te gaan etc

Eind maart gaan vriendlief een weekendje weg om ons 4-jarig jubileum te vieren Gaan op vrijdag naar een hotel op de Veluwe, zaterdag een arrangement bij de Veluwse Bron en daarna weer naar het hotel tot en met zondag. Hoop echt dat het lekker weer is en we vrijdag en zondag lekker kunnen fietsen/wandelen op de Veluwe En een dagje sauna is altijd heerlijk natuurlijk

quote:

Op maandag 28 februari 2011 19:04 schreef Sylvana het volgende:
Eerst had je er zo'n moeite mee om weg te gaan op vakantie en nu heb je zoveel moeite om weg te gaan naar huis. Had ik wel gedacht dat je het daar fijn zou vinden. Hoop dat je een goede reis hebt gehad.

Bos81, goed dat je met die groep gaat beginnen, al is het zeker spannend natuurlijk. Veel succes

Hier gaat het wel redelijk, druk voor school etc, vanochtend excursie gehad naar de rechtbank, vanmiddag bij nieuwe sportschool onder ons appartementencomplex gekeken en zag er goed uit, dus maar meteen ingeschreven Echt ideaal een sportschool zo dichtbij, kan geen smoesjes meer gebruiken dat het te ver weg is/ te slecht weer is om te gaan etc

Eind maart gaan vriendlief een weekendje weg om ons 4-jarig jubileum te vieren Gaan op vrijdag naar een hotel op de Veluwe, zaterdag een arrangement bij de Veluwse Bron en daarna weer naar het hotel tot en met zondag. Hoop echt dat het lekker weer is en we vrijdag en zondag lekker kunnen fietsen/wandelen op de Veluwe En een dagje sauna is altijd heerlijk natuurlijk

zo klinkt wel positief deze post. Sportschool tja, gewoon doen, het kan geen kwaad allen is het vasthouden van motivatie soms wat lastig.
En hopelijk heb je een fijn weekend.

Hier ben ik weer thuis, na een reis met alleen maar vertraging en een gemiste vlucht dankzij de vliegtuigmaatschappij.
maar goed ik ben er weer en heb alle vluchten compleet slapend doorgebracht. En ik moet zeggen dat ik me nu toch best klote voel, aangezien ik tijdens alle afscheidetentjes enzo geen tijd heb gehad om te beseffen dat ik wegging merkte ik het gisteren op het vliegveld en o wat heb ik toen lopen huilen..en stiekem hoopte ik dat er iets gebeurd waardoor ik niet zou kunnen vliegen..maar dat is gewoon onrealistich..maar ik heb nu echt geen zin om niks te ondernemen, omdat ik me gewoon super verdrietig voel, gisteren aan de telefoon al helemaal in tranen met de familie gesproken...en nu zit ik hier weer in tranen ondanks dat ik toch redelijk blij ben dat ik van de reis af ben..maar toch voel ik me goed en slecht tegelijk om weer thuis te zijn..
nu ga ik maar mijn bed in, morgen een drukke dag enallerlei dingen uit pakken

Jammer van al die vertragingen en gemiste vlucht, maar wel lekker dat je de hele tijd hebt kunnen slapen. En afscheid nemen is ook moeilijk, dus helemaal niet zo gek dat je een beetje van slag bent. Doe maar gewoon even een paar dagen rustig aan om bij te komen

Ik heb gisterochtend al een half circuittraining en een half uur cardio gedaan en ga zo weer om een uur cardio te doen

quote:

Op woensdag 2 maart 2011 09:42 schreef Sylvana het volgende:
Jammer van al die vertragingen en gemiste vlucht, maar wel lekker dat je de hele tijd hebt kunnen slapen. En afscheid nemen is ook moeilijk, dus helemaal niet zo gek dat je een beetje van slag bent. Doe maar gewoon even een paar dagen rustig aan om bij te komen

Ik heb gisterochtend al een half circuittraining en een half uur cardio gedaan en ga zo weer om een uur cardio te doen

jij bent goed bezig hoor.
Ik heb hier geen tijd om te rusten, heb tot ruim 1 uur geslapen, en ik merk dat ik van streek ben en weer omlaag zak mede doordat ik me momenteel niet thuis voel en heel raar voel hier. En ook echt nergens zin in heb en het liefst in mijn bed zou blijven liggen. En het volgende vliegtuig terug nemen.
En tegelijk zit er ook nog mee met het feit dat mijn dolblij is dat ik terugben maar ik dat eigenlijk niet ben..maar ik het niet kan/mag laten merken omdat we dan weer thuis problemen krijgen. gelukkig heb ik morgen een afspraak bij de psycholoog en dan kan ik uitgebreid erover praten, want ik begin weer exact terug te vallen in hoe het de vorige keer bij de terugkeer was

Cafpow, Sterkte

Wat vervelend dat je zo van streek bent en het niet kunt laten merken. Fijn dat je morgen bij de psych erover kunt praten. Sterkte

Uieindelijk is het vandaag misgegaan thuis, en is de hel er losgebarsten. Nu is het wel wat rustiger maar toch nog wat spanning merkbaar.
Nu ben dus ook helemaal kapot. Want rond half 1 stond ik op om te ontbijten en uiteindelijk ging het toen mis en heb ikhet ontbijt laten staan en ben helemaal overstuur naar mijn kamer gegaan waar iets later het hele verhaal verder ging waarna het op bepaald moment maar is opgehouden en ik maar ben gaan slapen toto een uur of 4...en nu pas wat gegeten en gedronken heb. En heb maar gezegd dat ik ga kijken om mischien gewoon terug te gaan naar chili en daar maar mijn leven op te bouwen. Want ik voel me daar toch heel anders dan hier en zo gedraag ik me ook.
Nu ga ik even wat dingen doen..maar ik ben zo gigantisch brak..echt ongeloofelijk.

Sterkte allemaal
Hier gaat het ook met ups en downs maar ja het zit niet altijd mee. En het word langzaam beter. Denk ik.

Meh. hier voornamelijk downs.
Vandaag bericht gehad dat ik in Hengelo geen stage kan lopen. Dus nu richt ik me op Enschede en misschien Haaksbergen of Oldenzaal.
Het Ciz lijkt me ook wel interessant.
Maar ja, ik voel me vandaag voornamelijk beroerd over de afwijzing van Hengelo

Balen dat het toch mis is gegaan cafpow *dikke knuffel*

GimmeGore, waar had je in Hengelo gesolliciteerd dan? Misschien idd Almelo, Enschede of andere omliggende steden proberen ja Succes ermee Wist trouwens niet dat je ook in Twente woonde

Ik heb vanochtend weer therapie gehad, maar omdat het zo lekker gaat weinig leerdoelen meer eigenlijk. Gewoon doorgaan waar ik mee bezig ben

Bij de gemeente zelf, ik doe een opleiding juridisch medewerker, richting openbaar bestuur.

Volgende week laatste gesprek bij de psych verpleegkundige, dan gaat ze meteen een afspraak maken voor een screenend onderzoek ipv voor een intake bij de mediant.
Grote verschil is de snelheid waarmee ik dan aan de beurt ben. Kans bestaat dat ik zelfs de dag erna al dat onderzoek kan doen.

Ik ben net bij de huisarts geweest voor de maandelijkse check-up. En nu moet ik bloedprikken op Vitamine D. Blijkt dat een chronisch tekort aan vitamine D o.a. ook depressies, vermoeidheid en angstaanvallen kan vermeerderen!

Van wat ik gelezen heb, was de ADH eerst minimaal 20 nmol, maar nu wordt zelfs 50 of 80 nmol aangeraden als minimale ADH.....

Misschien iets voor de mensen hier om aan te kaarten bij de HA... ik ben iig benieuwd wat de uitslag is van mijn bloedprikken!

quote:

Op vrijdag 4 maart 2011 11:41 schreef Lotusss het volgende:
Ik ben net bij de huisarts geweest voor de maandelijkse check-up. En nu moet ik bloedprikken op Vitamine D. Blijkt dat een chronisch tekort aan vitamine D o.a. ook depressies, vermoeidheid en angstaanvallen kan vermeerderen!

Van wat ik gelezen heb, was de ADH eerst minimaal 20 nmol, maar nu wordt zelfs 50 of 80 nmol aangeraden als minimale ADH.....

Misschien iets voor de mensen hier om aan te kaarten bij de HA... ik ben iig benieuwd wat de uitslag is van mijn bloedprikken!

dat soort dingen kunnen zeker veel invloed hebben. Ik heb het zelf namelijk gehad dat een groot ijzertekort mijn depressie erger maakte, doordat ik door het ijzertekort zowieso veel sneller moe was en een depressie maakt je ook moe.
Hier loopt het nog niet echt lekker met mij, ik heb zeer veel moeite om mijn draai te vinden, en loop nog een beetje met een vestoord ritme rond. Ik slaap rond een uur of 2 tot 1 's middags. Wat daar in chili dus gemiddeld de tijd was waarop ik wakker werdt. En verder tja, ik voel me nog raar hier, het is alsof ik bij een bekende op bezoek ben. En ik loop toch constant te piekeren en denken wat te doen wel te gaan of toch maar te blijven.
EN ondertussen is het de bedoeling vanuit het sozawe om iets te gaan doen kwa werk, maar ik heb er niet veel zin in, en ik zou contact opzoeken met een oud werkgever maar ik heb er niet veel zin in. Maar aan de andere kant als ik via het sozawe aan de slag ga, behoudt ik het bedrag van mijn uitkering en als ik wil vertrekken kan ik best wat meer centen gebruiken...
dus tja, heb een hoop uit te zoeken

quote:

Op vrijdag 4 maart 2011 14:20 schreef cafpow het volgende:

[..]

dat soort dingen kunnen zeker veel invloed hebben. Ik heb het zelf namelijk gehad dat een groot ijzertekort mijn depressie erger maakte, doordat ik door het ijzertekort zowieso veel sneller moe was en een depressie maakt je ook moe.
Hier loopt het nog niet echt lekker met mij, ik heb zeer veel moeite om mijn draai te vinden, en loop nog een beetje met een vestoord ritme rond. Ik slaap rond een uur of 2 tot 1 's middags. Wat daar in chili dus gemiddeld de tijd was waarop ik wakker werdt. En verder tja, ik voel me nog raar hier, het is alsof ik bij een bekende op bezoek ben. En ik loop toch constant te piekeren en denken wat te doen wel te gaan of toch maar te blijven.
EN ondertussen is het de bedoeling vanuit het sozawe om iets te gaan doen kwa werk, maar ik heb er niet veel zin in, en ik zou contact opzoeken met een oud werkgever maar ik heb er niet veel zin in. Maar aan de andere kant als ik via het sozawe aan de slag ga, behoudt ik het bedrag van mijn uitkering en als ik wil vertrekken kan ik best wat meer centen gebruiken...
dus tja, heb een hoop uit te zoeken

Mja veel gepieker voor je allemaal. En zeker zo'n grote beslissing... maar sowieso al stoer dat je dat overweegt!

quote:

Op vrijdag 4 maart 2011 11:07 schreef GimmeGore het volgende:
Bij de gemeente zelf, ik doe een opleiding juridisch medewerker, richting openbaar bestuur.

Volgende week laatste gesprek bij de psych verpleegkundige, dan gaat ze meteen een afspraak maken voor een screenend onderzoek ipv voor een intake bij de mediant.
Grote verschil is de snelheid waarmee ik dan aan de beurt ben. Kans bestaat dat ik zelfs de dag erna al dat onderzoek kan doen.

Leuk, ik studeer Bestuurskunde op Saxion in Enschede en woon in Almelo

Cafpow, werken is sowieso goed om een ritme te krijgen en dat extra geld kun je dan idd mooi sparen voor als je echt wilt vertrekken.

quote:

Op vrijdag 4 maart 2011 16:48 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Leuk, ik studeer Bestuurskunde op Saxion in Enschede en woon in Almelo

Cafpow, werken is sowieso goed om een ritme te krijgen en dat extra geld kun je dan idd mooi sparen voor als je echt wilt vertrekken.

precies, werken is altijd goed. Ook al is het maar een paar uurtjes...maar op dit moment kom ik dus wat ik ook doe niet af van het om 2 uur slapen en dan tot 12 a 13 uur...mischien ook deel van een jetlag ofzo. Maar ik ben dus gewoon de hele dag moe.
EN heb op dit moment tot volgende week zowieso geen verplichtingen..dus doe ik gewoon rustig aan.
Maar ik moet mezelf ook emotioneel de hele dag schoppen onder mijn kont verkopen omdat ik dus echt helemaal omlaag neig te vallen.
Vandaag mezelf bezig gehouden met het bekijken van de fotos...en dan krijg ik zo'n heimwee, daarna wat meubeltjes enzo geordend.
En nu even de financieen aan het bekijken, en de komende maanden mag ik van mezelf maximaal 25 euro per maand uitgeven...want ik wil gewoon zo veel mogelijk sparen en ik ga ervanuit dat ik gewoon in de bijstand blijf omdat de financieen de komende maanden alleen kunnen meevallen ..
Maar goed, ik ga maandag dus een mailtje sturen naar een oude werkgever kijken of ze tijdelijk wat hulp kunnen gebruiken. En het is zo dubbel want ik wil dolgraag maar tegelijkertijd neig ik toch totaal weg te zakken

Hoihoi iedereen,

Ik weet niet waarom ik hier kom, en waarom ik dit schrijf, maar ik heb een uitlaatklep nodig, ik post hier normaal nooit maar kom hier wel al jaren. Ik zit met wat persoonlijke problemen en kom er maar niet vanaf.

Ik heb een moeilijke jeugd gehad, en ben daardoor ontzettend introvert geworden, hierdoor ben ik chronisch depressief geworden en heb het zelfvertrouwen van een schaap gekweekt, ik ben inmiddels 24 jaar en heb spijt over hoe mijn jeugd is gegaan.

Een groot gedeelte van mijn leven is inmiddels al voorbij en ik heb nog steeds geen relatie gehad, omdat ik dus zo introvert ben en nooit weet wat ik moet zeggen, dat terwijl mijn vrienden met volle stoom doorgaan(werk, verhuizen, vriendin)

Ik studeer nog steeds en ook al zit ik in het laatste jaar van mijn HBO, ik heb het gevoel alsof mijn leven maar niet opschiet of erop vooruitgaat, en ik heb niet veel zin om nog meer van mijn leven te verspillen.

Ik mis intimiteit en vrouwelijk contact in mijn leven.

Ik verwacht geen wonderen te gebeuren nadat ik deze post gemaakt heb, maar het is fijn om er een beetje over te kunnen vertellen.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2011 08:04 schreef Lollertrolle het volgende:
Hoihoi iedereen,

Ik weet niet waarom ik hier kom, en waarom ik dit schrijf, maar ik heb een uitlaatklep nodig, ik post hier normaal nooit maar kom hier wel al jaren. Ik zit met wat persoonlijke problemen en kom er maar niet vanaf.

Ik heb een moeilijke jeugd gehad, en ben daardoor ontzettend introvert geworden, hierdoor ben ik chronisch depressief geworden en heb het zelfvertrouwen van een schaap gekweekt, ik ben inmiddels 24 jaar en heb spijt over hoe mijn jeugd is gegaan.

Een groot gedeelte van mijn leven is inmiddels al voorbij en ik heb nog steeds geen relatie gehad, omdat ik dus zo introvert ben en nooit weet wat ik moet zeggen, dat terwijl mijn vrienden met volle stoom doorgaan(werk, verhuizen, vriendin)

Ik studeer nog steeds en ook al zit ik in het laatste jaar van mijn HBO, ik heb het gevoel alsof mijn leven maar niet opschiet of erop vooruitgaat, en ik heb niet veel zin om nog meer van mijn leven te verspillen.

Ik mis intimiteit en vrouwelijk contact in mijn leven.

Ik verwacht geen wonderen te gebeuren nadat ik deze post gemaakt heb, maar het is fijn om er een beetje over te kunnen vertellen.

ach, ik hoop dat je in ieder geval eventjes wat rust hebt door het van je af te schrijven.
Tja,het eerste waar je aan zou moeten werken is denk ik toch wel je verlegenheid..want zoals ik het lees is dat hetgene waar je het meest mee zit.
En verder nog een vraag, heb je momenteel hulp van een begeleider,psycholoog,psychiater wat dan ook?

Hier en redelijk dagje, vandaag voor het eerst sinds terugkeer kort richting centrum gefietst...omdat ik bij de bank moest wezen om te storten...en wat voelde ik me raar...de omgeving daar miste iets aan..en ik voelde me niet op mijn gemak..en toen ik bij de bank aan kwam, weet ik neit wat er gebeurd..maar opeens voelde ik me zo gigantisch raar..ik kwam aan bij de automaat en moest even ertegen leunen met mijn armen omdat ik echt voelde dat ik zo kon instorten en ik was opeens super duizelig enzo. Dus daarna maar even rustig aan gedaan en de boeken naar de bieb wezen brengen en maar gelijk terug naar huis. Heb toch geen geld om uit te geven

quote:

Op zaterdag 5 maart 2011 16:41 schreef cafpow het volgende:

[..]

ach, ik hoop dat je in ieder geval eventjes wat rust hebt door het van je af te schrijven.
Tja,het eerste waar je aan zou moeten werken is denk ik toch wel je verlegenheid..want zoals ik het lees is dat hetgene waar je het meest mee zit.
En verder nog een vraag, heb je momenteel hulp van een begeleider,psycholoog,psychiater wat dan ook?

Hier en redelijk dagje, vandaag voor het eerst sinds terugkeer kort richting centrum gefietst...omdat ik bij de bank moest wezen om te storten...en wat voelde ik me raar...de omgeving daar miste iets aan..en ik voelde me niet op mijn gemak..en toen ik bij de bank aan kwam, weet ik neit wat er gebeurd..maar opeens voelde ik me zo gigantisch raar..ik kwam aan bij de automaat en moest even ertegen leunen met mijn armen omdat ik echt voelde dat ik zo kon instorten en ik was opeens super duizelig enzo. Dus daarna maar even rustig aan gedaan en de boeken naar de bieb wezen brengen en maar gelijk terug naar huis. Heb toch geen geld om uit te geven

Ben in mijn middagpauze van t werk even snel in een koude douche gaan staan, dat hielp wel wat, ook t schrijven hielp, even mijn gedachtegang op een rijtje zetten. Een psycholoog oid heb ik niet, ik verwacht ook niet dat die kunnen helpen bij een zelfvertrouwen probleem.

Maar voelde je je de hele dag dan al niet zo goed caf?

quote:

Op zaterdag 5 maart 2011 17:35 schreef Lollertrolle het volgende:

[..]

Ben in mijn middagpauze van t werk even snel in een koude douche gaan staan, dat hielp wel wat, ook t schrijven hielp, even mijn gedachtegang op een rijtje zetten. Een psycholoog oid heb ik niet, ik verwacht ook niet dat die kunnen helpen bij een zelfvertrouwen probleem.

Maar voelde je je de hele dag dan al niet zo goed caf?

een psycholoog zelf kan mischien niet zo super veel helpen, maar die kan je wel op weg helpen om er wat aan te doen en technieken en vaardigheden aanleren die je door alle omstandigheden mischien minder hebt ontwikkeld. En je kan er je ei kwijt.

Zelf voel ik me redelijk moe de laatste dagen, maar dat is de nasleep van de vakantie. En verder is het dus echt gewoon het weer moeten zoeken van mijn plek en gewoon het heel erg missen van daar
Maar die duiziligheid enzo heb ik nooit eerder gehad, mishien lag aan het moment van kalmte want ik was echt te hyper en mezelf niet onderweg..ik was er binnen een paar minuten terwijl ik meestal toch op bepaald moment buiten adem ben en dit keer niet...in 1x keer keihard doorgefietst..dus mischien iets te ver gegaan..maar nu gaat het wat beter

quote:

Op zaterdag 5 maart 2011 18:04 schreef cafpow het volgende:

[..]

een psycholoog zelf kan mischien niet zo super veel helpen, maar die kan je wel op weg helpen om er wat aan te doen en technieken en vaardigheden aanleren die je door alle omstandigheden mischien minder hebt ontwikkeld. En je kan er je ei kwijt.

Zelf voel ik me redelijk moe de laatste dagen, maar dat is de nasleep van de vakantie. En verder is het dus echt gewoon het weer moeten zoeken van mijn plek en gewoon het heel erg missen van daar
Maar die duiziligheid enzo heb ik nooit eerder gehad, mishien lag aan het moment van kalmte want ik was echt te hyper en mezelf niet onderweg..ik was er binnen een paar minuten terwijl ik meestal toch op bepaald moment buiten adem ben en dit keer niet...in 1x keer keihard doorgefietst..dus mischien iets te ver gegaan..maar nu gaat het wat beter

Klinkt alsof het tijd is voor een auto

quote:

Op zaterdag 5 maart 2011 18:38 schreef Lollertrolle het volgende:

[..]

Klinkt alsof het tijd is voor een auto

nee, voorlopig geen auto..in ieder geval niet tot het duidelijk of ik vertrek of blijf..en de economische situatie iets beter is.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2011 19:39 schreef cafpow het volgende:

[..]

nee, voorlopig geen auto..in ieder geval niet tot het duidelijk of ik vertrek of blijf..en de economische situatie iets beter is.

Waar ga je heen dan?( was te lui om alle 10 pagina's te lezen )

quote:

Op zaterdag 5 maart 2011 20:54 schreef Lollertrolle het volgende:

[..]

Waar ga je heen dan?( was te lui om alle 10 pagina's te lezen )

hmmm...het is maar de vraag of ik ga of niet. En als ik zou gaan is het Chili.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2011 23:16 schreef cafpow het volgende:

[..]

hmmm...het is maar de vraag of ik ga of niet. En als ik zou gaan is het Chili.

Dat is wel erg ver weg, mag ik vragen waarom je helemaal daarheen wilt gaan?

quote:

Op zondag 6 maart 2011 00:33 schreef Lollertrolle het volgende:

[..]

Dat is wel erg ver weg, mag ik vragen waarom je helemaal daarheen wilt gaan?

Om het kort te houden het is deel van mijn afkomst, van mijn ouders kant dan.

dag mensen,

ik kwam dit topic tegen en schrik best wel van de problemen waar sommige mensen mee zitten, ik ben zelf iemand die 'depressies' en diverse 'stoornissen' heeft gehad maar ben er ook weer zo van genezen.

Ik ben namelijk zelf psycholoog en weet vrijwel alles van stemmingsstoornissen en hoe deze ontstaan en hoe je er vanaf komt.

Als iemand bepaalde vragen heeft hoor ik ze graag want ik denk dat ik veel inzichten kan bieden

quote:

Op zondag 6 maart 2011 15:31 schreef MRichards het volgende:
dag mensen,

ik kwam dit topic tegen en schrik best wel van de problemen waar sommige mensen mee zitten, ik ben zelf iemand die 'depressies' en diverse 'stoornissen' heeft gehad maar ben er ook weer zo van genezen.

Ik ben namelijk zelf psycholoog en weet vrijwel alles van stemmingsstoornissen en hoe deze ontstaan en hoe je er vanaf komt.

Als iemand bepaalde vragen heeft hoor ik ze graag want ik denk dat ik veel inzichten kan bieden

hier zit ik dan toch met een vraag, want ze zeggen dat de meeste stoornissen niet genezen kunnen worden?

dat ligt eraan over wat voor 'stoornissen' je het hebt, psychotische zoals schizofrenie zijn inderdaad nog een raadsel en deze hebben een zeer sterke biologische basis.

Maar 'stemmingsstoornissen' als 'depressie' en 'angststoornissen' zijn wel degelijk te behandelen, deze zie ik ook niet als ziektes zoals ze nu worden afgebeeld in de huidige wetenschap.

quote:

Op zondag 6 maart 2011 15:56 schreef MRichards het volgende:
dat ligt eraan over wat voor 'stoornissen' je het hebt, psychotische zoals schizofrenie zijn inderdaad nog een raadsel en deze hebben een zeer sterke biologische basis.

Maar 'stemmingsstoornissen' als 'depressie' en 'angststoornissen' zijn wel degelijk te behandelen, deze zie ik ook niet als ziektes zoals ze nu worden afgebeeld in de huidige wetenschap.

Precies, het hangt ervanaf. Want stoornissen zijn er zoveel, en al die stoornissen zijn weer in te delen in meerdere categorieën.
Bij mij is de oorzaak van de meeste problemen redelijk bekend, want heeft onder andere te maken met factoren vanaf geboorte zoals de familie/gezinssituatie, en dus wat pas 1 jaar ofzo bekend is namelijk PDD-NOS en dat is niet te genezen, maar er is wel mee te leven.

quote:

Op zondag 6 maart 2011 15:56 schreef MRichards het volgende:
dat ligt eraan over wat voor 'stoornissen' je het hebt, psychotische zoals schizofrenie zijn inderdaad nog een raadsel en deze hebben een zeer sterke biologische basis.

Maar 'stemmingsstoornissen' als 'depressie' en 'angststoornissen' zijn wel degelijk te behandelen, deze zie ik ook niet als ziektes zoals ze nu worden afgebeeld in de huidige wetenschap.

Depressies en angststoornissen zijn idd wel te behandelen, maar hoe vaker je een depressie hebt gehad, hoe groter de kans is dat je er weer 1 krijgt. Na de eerste depressie is de kans 50% dat je er weer 1 krijgt en als je er 2 hebt gehad is de kans 75% dat je er nog 1 krijgt. Na 3 keer moet je er rekening mee houden dat je regelmatig in je leven last zult hebben van depressies. Dit is iig wat mijn psycholoog tegen mij zei. Ik heb inmiddels 3 depressies gehad en ben nu bijna klaar met de behandeling van de derde depressie. Maar de kans is groot dat ik er dus nog meer krijg in de toekomst. En dan kan die wel weer behandeld worden, maar het zal waarschijnlijk altijd een rol blijven spelen in mijn leven. Vandaar dat ik toch chronisch depressief wordt genoemd.

quote:

Op zondag 6 maart 2011 20:57 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Depressies en angststoornissen zijn idd wel te behandelen, maar hoe vaker je een depressie hebt gehad, hoe groter de kans is dat je er weer 1 krijgt. Na de eerste depressie is de kans 50% dat je er weer 1 krijgt en als je er 2 hebt gehad is de kans 75% dat je er nog 1 krijgt. Na 3 keer moet je er rekening mee houden dat je regelmatig in je leven last zult hebben van depressies. Dit is iig wat mijn psycholoog tegen mij zei. Ik heb inmiddels 3 depressies gehad en ben nu bijna klaar met de behandeling van de derde depressie. Maar de kans is groot dat ik er dus nog meer krijg in de toekomst. En dan kan die wel weer behandeld worden, maar het zal waarschijnlijk altijd een rol blijven spelen in mijn leven. Vandaar dat ik toch chronisch depressief wordt genoemd.

Ik zit nu in mijn 2e officiele depressie of ben er deels alweer uit. Maar ik weet gewoon dat ik veel vaker depressies heb gehad, zelfs als tiener...alleen door mijn toen nog onbekende PDD-NOS ging ik wel in behandeling, en had de behandeling wel wat effect. Maar zat de oorzaak van mijn depressie vooral in het sociale aspect, dat ik heel geisoleerd leef(de) en ik kon er zelf niks aan doen.

Maar tja, ik ga er ook vanuit dat ik mischien wel meer depressies zal tegenkomen in het leven, zoals je zegt. Maar meestal gaan depressies ook vooraf aan veranderingen, en na een depressies ga je ervanuit dat de veranderingen die je ondergaat juist voor beter zijn, en veranderingen brengen weer onzekerheid, problemen en stress mee, en die factoren spelen weer een rol bij depressies.

PDD-NOS zit in het autismespectrum en dit is inderdaad een ander verhaal.

Wat betreft depressies, dit is een heel ander verhaal. Het staat niet vast wat een depressie is, je moet het woord depressie ook zeker niet te serieus nemen.

Een depressie is geen ziekte, het komt voort uit je cognities (gedachten), cognitieve processen vinden plaats in de buitenste kwabben van onze hersenen. Het is eigenlijk onze hogere intelligentie (denken/leren), een 'depressie' is in feite een probleem dat voorkomt uit onze hogere intelligentie.

Je hersenen geloven alles wat je ze wijsmaakt, als jij gelooft dat je de koning van de wereld bent dan voel je je ook als een koning (let op: geloof! en niet denk!).
Als jij gelooft dat je niks waard bent, dan geloven je hersenen dit ook (let op: geloof komt voort uit denken).

Doordat je te lang en te vaak negatieve conclusies trekt wordt de bril waar je door kijkt steeds zwarter, totdat je altijd neerslachtig bent (dit wordt een klinische depressie genoemd).

Dit is waar cognitieve therapie op gebaseerd is, het veranderen van je interne schema en mindstate puur door dingen positief te interpreteren.

Iedereen wil bepaalde dingen in het leven, iemand met een depressie wil dolgraag z'n doelen bereiken maar heeft er geen zin/energie in. Maar doordat je bevestigt dat je geen energie/zin hebt geef je alleen maar nog meer negatieve informatie richting je hersenen (de bekende vicieuze cirkel).

De oplossing is om je 'negatieve' hersenen te laten geloven dat alles 'positief' is, dit is heel raar en geeft in het begin heel veel hoofdpijn en moeite. Maar door de dingen te doen die je wil en die beetje bij beetje te bereiken ga je je beter voelen.
Het allerbelangrijkste is om te 'activeren', wij mensen zijn gemaakt om bezig te zijn en dingen te bereiken. Als we stilzitten en we hebben een zogeheten 'depressie' dan is er de kans dat je deze gaat voeden.
Visualiseer je hoe je wil dat je leven is, denk na over wat je wil bereiken, zoek geen makkelijke weg maar werk ervoor en leef ernaar en laat je niet tegenhouden.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 00:40 schreef MRichards het volgende:
PDD-NOS zit in het autismespectrum en dit is inderdaad een ander verhaal.

Wat betreft depressies, dit is een heel ander verhaal. Het staat niet vast wat een depressie is, je moet het woord depressie ook zeker niet te serieus nemen.

Een depressie is geen ziekte, het komt voort uit je cognities (gedachten), cognitieve processen vinden plaats in de buitenste kwabben van onze hersenen. Het is eigenlijk onze hogere intelligentie (denken/leren), een 'depressie' is in feite een probleem dat voorkomt uit onze hogere intelligentie.

Je hersenen geloven alles wat je ze wijsmaakt, als jij gelooft dat je de koning van de wereld bent dan voel je je ook als een koning (let op: geloof! en niet denk!).
Als jij gelooft dat je niks waard bent, dan geloven je hersenen dit ook (let op: geloof komt voort uit denken).

Doordat je te lang en te vaak negatieve conclusies trekt wordt de bril waar je door kijkt steeds zwarter, totdat je altijd neerslachtig bent (dit wordt een klinische depressie genoemd).

Dit is waar cognitieve therapie op gebaseerd is, het veranderen van je interne schema en mindstate puur door dingen positief te interpreteren.

Iedereen wil bepaalde dingen in het leven, iemand met een depressie wil dolgraag z'n doelen bereiken maar heeft er geen zin/energie in. Maar doordat je bevestigt dat je geen energie/zin hebt geef je alleen maar nog meer negatieve informatie richting je hersenen (de bekende vicieuze cirkel).

De oplossing is om je 'negatieve' hersenen te laten geloven dat alles 'positief' is, dit is heel raar en geeft in het begin heel veel hoofdpijn en moeite. Maar door de dingen te doen die je wil en die beetje bij beetje te bereiken ga je je beter voelen.
Het allerbelangrijkste is om te 'activeren', wij mensen zijn gemaakt om bezig te zijn en dingen te bereiken. Als we stilzitten en we hebben een zogeheten 'depressie' dan is er de kans dat je deze gaat voeden.
Visualiseer je hoe je wil dat je leven is, denk na over wat je wil bereiken, zoek geen makkelijke weg maar werk ervoor en leef ernaar en laat je niet tegenhouden.

ja, tja je hebt hier helemaal gelijk, maar goed je hebt er ook voor geleerd. Het lastige is alleen meestal om grip te krijgen op die negativiteit die je door je heen laat stromen..
het is vaak lastig om er grip op te krijgen omdat veel mensen funccioneren zoals ze zich voelen en negatieve gedachten en denkbeelden en negatief voelen gaan meestal samen en je moet de 1 aan pakken wil je de ander aan kunnen pakken.
En soms is het beginnen bij de gedachten en denkwijze niet genoeg..want in mijn ogen draait bijna alles uiteindelijk om een balans te hebben.

Ik sluit me aan bij cafpow. Je kunt het idd heel goed weten wat de oorzaak van een depressie is en hoe je er weer uit moet komen, maar het ook echt doen is een heel ander verhaal. Ik ben gelukkig weer aan het opkrabbelen en heb nu weer een redelijk dagritme. Maar een paar maanden geleden lukte me dat echt nog niet, om op tijd uit bed te gaan, op vaste tijden te eten en weer naar bed te gaan. Dat kostte toen echt nog teveel moeite, terwijl het nu een stuk makkelijker gaat. Net zoals met dingen ondernemen, een paar maanden geleden voerde ik echt de hele dag een strijd in mijn hoofd als ik iets moest doen. Dan zag ik er enorm tegenop, had ik geen zin, stelde ik het alleen maar uit, voelde ik me er slecht over, wilde ik het niet, omdat het toch geen zin had enzovoort. Terwijl die strijd nu veel minder is en ik weer veel meer dingen gewoon doe zonder er verder bij na te denken. Mijn anti-depressiva heeft hierbij echt enorm veel geholpen, maar nu ben ik er ook gewoon meer toe bereid om de dingen te veranderen, weer een goede dagstructuur te hebben, weer te sporten en dingen te ondernemen enzo. Dus als psycholoog kun je het heel mooi vertellen hoe het moet, maar het ook echt doen is echt een heel ander verhaal.

quote:

Op maandag 7 maart 2011 21:30 schreef Sylvana het volgende:
Ik sluit me aan bij cafpow. Je kunt het idd heel goed weten wat de oorzaak van een depressie is en hoe je er weer uit moet komen, maar het ook echt doen is een heel ander verhaal. Ik ben gelukkig weer aan het opkrabbelen en heb nu weer een redelijk dagritme. Maar een paar maanden geleden lukte me dat echt nog niet, om op tijd uit bed te gaan, op vaste tijden te eten en weer naar bed te gaan. Dat kostte toen echt nog teveel moeite, terwijl het nu een stuk makkelijker gaat. Net zoals met dingen ondernemen, een paar maanden geleden voerde ik echt de hele dag een strijd in mijn hoofd als ik iets moest doen. Dan zag ik er enorm tegenop, had ik geen zin, stelde ik het alleen maar uit, voelde ik me er slecht over, wilde ik het niet, omdat het toch geen zin had enzovoort. Terwijl die strijd nu veel minder is en ik weer veel meer dingen gewoon doe zonder er verder bij na te denken. Mijn anti-depressiva heeft hierbij echt enorm veel geholpen, maar nu ben ik er ook gewoon meer toe bereid om de dingen te veranderen, weer een goede dagstructuur te hebben, weer te sporten en dingen te ondernemen enzo. Dus als psycholoog kun je het heel mooi vertellen hoe het moet, maar het ook echt doen is echt een heel ander verhaal.

Hier ben ik het totaal mee eens.
Het probleem van een depressie is ook dat het je energie vreet...en je motivatie. Vooral wat je zegt dat het een tijdje terug een hele strijd was om wat te doen, dat herken ik helemaal.
Ik had weken en maanden waar ik echt niks wilde, en net zoals je zegt het vinden van een structuur is dan zeer lastig.

Zelf heb ik deze een structuur, maar lang geen prettige structuur. Ook deels doordat mijn daginvullingen leeg zijn. Want ik slaap gemiddeld van een uur of 1/2/3 's nachts tot bijna 12 á 1 uur 's middags. En die tijd slaap ik ook, niet eens dat ik wakker lig te piekeren. Tuurlijk ik lig wel wat wakker te piekeren.
En schrik me iedere avond op bepaald moment als ik even geslapen heb ook te pletter doordat ik dan gedesorienteerd wakker wordt, bijna zeker ervan dat ik nog in Chili ben.
En krijg mezelf gewoon niet gewend aan de omgeving, ik ben thuis en voel me deels thuis maar tegelijk niet. Het is zo raar....en ik loop de hele dag met chili in mijn hoofd..mede oook doordat ik weet dat ik dat besluit moet nemen, en het liefst zsm.

Maar ik durf eigenlijk die stap niet te nemen. En tegelijk brengt het nemen van die stap zoveel veranderingen met zich mee, waar ik ook niet echt de grootste fan van ben.
Maar goed, ik ga gewoon door. En heb woensdag een soort gesprek met het sociale zaken van hier, om te kijken wat ik kan gaan doen de komende tijd.
En ik zou contact opnemen met een ex-werkgever, maar ik heb daar eigenlijk geen zin in, want ik wil gewoon in mijn woonplaats blijven en heb geen zin om op en neer te reizen momenteel, en weet ook niet of ik dat wel aankan.
Aangezien ik momenten heb waarop het wel redelijk gaat, maar ook momenten waarop ik zowat verzuip in het verdriet. Want aan de ene kant ben ik dolblij maar tegelijk ook zo triest dat het geen nut heeft, en dat is heel lastig.