R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Originele OP:
[ Bericht 49% gewijzigd door DaviniaHR op 16-08-2010 09:25:23 ]
Laatste inhoudelijke posts:quote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Ok, TS begint: Ik heb sinds ruim een jaar last van een behoorlijk zware depressie en een angststoornis met paniekaanvallen. Maar ook eerder al heb ik te maken gehad met depressies of angstklachten. Ik ben er erg gevoelig voor en het komt bij mij regelmatig terug.
Sinds november vorig jaar zit ik ziek thuis omdat ik ook paniekaanvallen begon te krijgen op mijn werk, dat was voor mij de druppel. Ik werk in de horeca en ik stond op een gegeven moment snakkend naar adem en vol hartkloppingen koffie voor gasten te maken. Ik voelde me helemaal naar worden en heb me toen gelijk ziek gemeld.
Gevoelens van angst hebben altijd wel mijn leven beheerst, niet eens zozeer bewust als wel onbewust; mijn lichaam staat eigenlijk constant paraat om dreigend gevaar aan te kunnen. Mijn huidige depressie is dan ook getriggerd door een uitputtingsslag die mijn lijf en geest te verduren kreeg door deze angsten.
Er zijn natuurlijk wel wat nare en vervelende dingen voorgevallen in mijn leven, maar ik vond altijd maar dat ik daar tegen moest kunnen en gewoon door moest gaan. Het is pas sindskort dat ik eindelijk ben gaan accepteren dat ik gewoon een best wel gevoelig persoon ben en niet zoveel kan hebben als "de meeste mensen".
Ik gebruik momenteel een antidepressiva (efexxor) en af en toe wat oxaze- of temazepam als de angst te erg wordt. Ook ben ik onder behandeling bij een psychiater en psycholoog. Deze eerste stelde voor om aan een dagbehandeling deel te nemen in het ziekenhuis. Ik denk dat ik dit wel ga doen.
Ok, nou tot zover. Als dit topic toch dubbelop is of ergens anders moet staan dan merk ik het wel.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 00:40 schreef Elbow het volgende:
Ik heb toch besloten om hier even actief te worden. Omdat ik redelijk actief ben met een herkenbare nickname heb ik ivm Google etc. een kloon aangemaakt (hopelijk is dit geen probleem). Hieronder mijn 'verhaal', ik ben niet op zoek naar medelijden-reacties oid, maar het lijkt me toch wel opluchten om het er gewoon over te hebben en wie weet krijg ik nog een handig advies.
Vanaf de basisschool ben ik al een beetje anders qua gedrag (vergeleken met klasgenoten), ik zocht het niet om sommige activiteiten te doen, ik kon soms wat raar reageren etc. Ook heb ik het van kinds af aan moeilijk met nieuwe situaties. Soms kon ik me erg zenuwachtig maken wat resulteerde in buikpijn en soms overgeven. Ik heb de (normale) basisschool echter zonder échte problemen afgerond. Qua gedrag was ik toen nog redelijk spontaan/grappig.
Toen ik op de middelbare school kwam veranderde dit, de omgeving beviel me totaal niet. De school was groot, had teveel regels en voelde me er niet thuis... Al vanaf het begin van de middelbare school kon ik gewoon geen motivatie opbrengen om dingen die me absoluut niet interesseren te leren, wat overigens nog steeds het geval is. Maar goed, ik voelde me daar dus niet op m'n gemak... Toen heb ik het daar een paar jaar nog redelijk uitgehouden, alhoewel ik dus met allerlei dingen zat. Later zijn er wat erge dingen op elkaar gestapeld waardoor ik in een depressie terecht kwam. Die tijd was echt de ergste uit mijn leven, ik kon amper eten, had nergens zin in, ik liep ALTIJD met erge zenuwen rond, wanneer ik ergens heen moest ging dit vaak gepaard met overgeven door deze zenuwen. In die tijd slikte ik ook oxazepam. Langzaam ging het beter, ik ben naar een psycholoog gegaan, maar ik ben er zelf uiteindelijk uitgekomen.
Na deze tijd wou mijn moeder graag weten wat er nou echt met me aan de hand was, omdat ik altijd al problemen heb gehad. Door een enorm debiele test (met kinderachtige plaatje, debiele vragenlijsten etc) hebben ze een 'lichte vorm' van PDD-NOS gediagnosticeerd. Ze zeiden dat ik me niet kon verplaatsen in andere mensen enzo, wat totaal nergens op slaat. Sindsdien loop ik met deze stempel rond.
Deze moeilijk tijd duurde ongeveer een jaar. Vanaf 1 of 2 jaar geleden probeer ik mijn leven weer op te pakken. Ik ga niet uit (te druk), ik zit echter wel op voetbal, ik werk, dus met die kring ga ik af en toe om , maar veel goede vrienden heb ik helaas niet (wat tevens ook heeft te maken met die depressie en het afsluiten van contacten). Momenteel heb ik nog de nodige problemen, voornamelijk dat ik nog altijd moeite heb met nieuwe situaties en ik ben veel te onzeker... Alles gaat beter, maar ik heb nog steeds last van zenuwen voor de meest onzinnige dingen, als ik bijvoorbeeld even met de trein ergens heenga ofzo. Ik denk dat ik ook last heb van Emofotobie (angst voor braken), want ik ben bang om in omgevingen met mensen te moeten overgeven, en neem dan ook vaan een plastic zak mee omdat de angst om te kotsen blijft. Dit is de laatste jaren overigens niet zo heel vaak voorgekomen, maar toch blijven de zenuwen, wat weer gepaard gaat met buikpijn wat weer leidt tot angst voor overgeven... Ik denk dat dit komt omdat ik hier als kind veel last van heb gehad. Ik ben momenteel namelijk bezig met mijn toekomst, ik studeer nu wel, en volgend jaar zou ik eigenlijk HBO willen doen, maar deze grote verandering brengt weer teveel onzekerheid/zenuwen met zich mee, dat ik het moeilijk vind om de knoop door te hakken.
Ik probeer mijn leven nu dus op te pakken, maar ik blijf angstig en onzeker, wat weer leidt tot weinig contacten. Ik geniet op zich wel weer van het leven, en onderneem zelf dingen die ik een vorig jaar niet zou doen/durven. Toch mis ik iets, ik wil gewoon een socialer leven hebben ofzo. Ik heb nog nooit een serieuze vriendin gehad (voor mij depressie (14 jaar ofzo)een paar kleine onserieuze dingen, je kent het wel), maar ik heb gewoon nog steeds het idee dat ik eerst mijn eigen leven op moet pakken, ik heb het gevoel dat ik er niet klaar voor ben oid. Echter heb ik niet het idee dat mijn onzekerheid en angsten toch niet echt afnemen, en ik weet niet wat ik hiermee raad moet, ik heb het idee dat ik gewoon echt zo ben en het niet af zal nemen, en ik wil niet een afgezonderd leven leiden...
Jezus wat een lang verhaal. Mijn vragen tegenover jullie zijn hoe jullie gediagnosticeerd werden, omdat ik daar toch écht niet blij mee ben en de me in een aantal uitkomsten niet kan vinden. Als je tips hebt voor mijn problemen van nu, hoor ik 't graag, ik heb het idee dat ik zelf op de goede weg ben maar die onzekerheid en angsten willen niet echt afnemen. Het lucht in ieder geval wel even op...
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 08:10 schreef NouMooiNiet het volgende:
@Elbow, waarom zoek je geen hulp bij een GGZ of andere instantie?
Deze kan een onderzoek met je afnemen, waardoor je gediagnosticeerd kan worden, misschien komt er wel iets heel anders uit dan toen je jonger was. De testen zijn namelijk veranderd in de loop der jaren. Uitgebreider.
En met de problemen waar je nu tegenaan loopt, kom je in je eentje niet verder denk ik.
Hoe oud ben je eigenlijk?
Ik herken heel veel in je verhaal namelijk.. Misschien dat ik in t tweede topic even mijn verhaal hierneer zet.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 08:48 schreef Murmeli het volgende:
@Elbow: inderdaad, wat noumooiniet hierboven zegt, probeer je opnieuw te laten testen. En je in ieder geval ook goed te laten behandelen voor de depressie.
Ik vind het wel heel goed van je, dat je ondanks je zenuwen dingen blijft doen, dat geeft wel een enorm sterk doorzettingsvermogen aan, lijkt mij!
En fijn dat je je verhaal kwijt konkom gerust nog eens posten als je zin hebt!
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 10:03 schreef Elbow het volgende:
Ik heb vroeger dus al van die 'behandelingen' gehad, maar ik heb nooit het idee gehad dat het daardoor beter met me ging. Eerder minder goed, omdat je alsmaar denkt 'pff, moet ik daar weer heen, alsmaar mijn problemen benadrukken' oid. Hierdoor komt er alleen maar negativiteit. Ik heb gewoon het gevoel dat ik deze problemen zelf aan moet pakken, door simpelweg een knop om te zetten...
Ik heb vorig jaar wel wat begeleiding gehad voor school, om te kijken welk 'toekomstbeeld' ik heb, voor de studie-perikelen die ik in m'n verhaal beschreef, dit hielp wel wat beter... Hiervoor heb ik ook een uitgebreide test gehad, over persoonlijkheid, intelligentie, zelfkennis etc. Zij trokken de conclusie dat ik meer dan voldoende kennis hoor te hebben voor het HBO (goed IQ), maar dat het werken met mensen (leiding geven etc) nog wat moeilijk ging. De onzekerheid/de angsten staan enkel in de weg, maar volgens mij trokken zij de diagnose van een paar jaar terug ook zeer in twijfel. Met deze begeleiding ga ik volgend jaar wel door, omdat ik daar een beter gevoel bij heb...
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 10:07 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Dan heb je geen goede begeleiding gehad denk ik. je zou er wel beter van moeten worden, juist leren hoe je positief met dingen om moet gaan. Wel fijn dat de begeleiding op school prettig is.
Als het je lukt om een knop om te zetten, zou dat mooi zijn. Als je het dan jezelf maar niet oplegt en teleurgesteld bent of boos, mocht het niet lukken.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 10:52 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ik heb ook vroeger veel behandeling gehad. Deze hielpen ook maar tijdelijk. Ik viel steeds weer terug in mijn depressie / afzondering / angst / vermijding.
Nu ben ik opnieuw aangemeld omdat ik weer een 'terugval' heb, en wat ze nu bij me afnemen zijn SCID-I en SCID-II onderzoeken.
Wat daar uit komt wordt gebruikt om te kijken wat voor hulp het beste past.
Dit is imo een veel uitgebreider onderzoek dan ik ooit heb gehad bij de GGZ.
De therapeut zei ook dat ze er in de loop vd jaren achter zijn gekomen dat een aantal mensen op een andere manier geholpen moeten worden.
De therapie die ik waarschijnlijk ga doen is schematherapie. Dat is met name voor mensen waarbij al veel therapie / inzichten niet heeft geholpen, omdat het probleem niet in de as-1 (oppervlakkig noem ik het maar), maar veel dieper zit, namelijk persoonlijkheidsproblemen.
Je zou eens kunnen kijken op www.moeilijkemensen.nl deze site heeft me veel duidelijk gemaakt en ook rust gegeven, dat ik niet de enige ben.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 13:28 schreef caroline88 het volgende:
Elbow ik heb geen tip voor je maar ik blijf het topic wel volgen. Welkom hier en goed dat je je verhaal verteld hebt!
Zo kom je tenminste een stukje verder.
quote:Op vrijdag 13 augustus 2010 14:31 schreef Sylvana het volgende:
Elbow, goed dat je je verhaal vertelt hebt! Ik zou je ook opnieuw laten testen, de testen en behandelingen zijn erg veel veranderd de laatste jaren. Dus misschien dat er nu wel heel wat anders uit komt en er zijn nu zoveel verschillende behandelingen dat er vast wel iets bij zit dan bij jou past. Succes ermee iig!
[ Bericht 49% gewijzigd door DaviniaHR op 16-08-2010 09:25:23 ]
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Q_B, hoe is het nu met jou?
Hier gaat het zozo. Vind het erg moeilijk om mezelf te laten gaan. Op de korte termijn is dat masker zo fijn. Maar ja, tis niet houdbaar. Tsja, maar wie denkt er aan de lange termijn als ik _nu_ ook moet kunnen functioneren? op mijn werk, naar mijn kinderen, alles. beetje irritant allemaal.
Hier gaat het zozo. Vind het erg moeilijk om mezelf te laten gaan. Op de korte termijn is dat masker zo fijn. Maar ja, tis niet houdbaar. Tsja, maar wie denkt er aan de lange termijn als ik _nu_ ook moet kunnen functioneren? op mijn werk, naar mijn kinderen, alles. beetje irritant allemaal.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
@ Davinia: idd irritant is dat, dat je nu moet kunnen functioneren, ik ken het. Ja weet je ik kan niks anders zeggen dan dat het tijd kost. Sterkte 
@ Elbow: ik heb ook niet echt tips voor jou (want ik ben een leek op het gebied van behandelingen enz) maar iig goed dat je hier je ff je verhaal hebt gezet, hou ons op de hoogte
Hoe is het met de rest?
Met mij gaat het nu wel weer een beetje beter, voor het eerst in lange tijd. Ik ben dus vorige week naar de psycholoog geweest, maar daar kwam niet echt veel uit. Ze zei wel dat ik depressief ben/was geweest (veel symptomen iig), maar dat ze wel hoop had voor de toekomst, omdat ik mijn eigen probleem al zo goed als heb opgelost. Dus dat is positief, ik weet ook wel zelf hoe ik uit deze shit moet komen, het is meer een kwestie van afwachten. Maar ik voel me vandaag voor het eerst niet zo 'zwaar' in mijn hoofd, of hoe zeg je dat, dat je echt zo'n depri gevoel hebt. Een verademing Heb ook best veel leuke/sociale dingen gedaan afgelopen week en komende 2 weken worden nog beter, dus het gaat de goede kant op. Relatie met mijn moeder is nog steeds brandhout, daar ga ik over 3 weken wel weer met de psycholoog over praten
@ Elbow: ik heb ook niet echt tips voor jou (want ik ben een leek op het gebied van behandelingen enz) maar iig goed dat je hier je ff je verhaal hebt gezet, hou ons op de hoogte
Hoe is het met de rest?
Met mij gaat het nu wel weer een beetje beter, voor het eerst in lange tijd. Ik ben dus vorige week naar de psycholoog geweest, maar daar kwam niet echt veel uit. Ze zei wel dat ik depressief ben/was geweest (veel symptomen iig), maar dat ze wel hoop had voor de toekomst, omdat ik mijn eigen probleem al zo goed als heb opgelost. Dus dat is positief, ik weet ook wel zelf hoe ik uit deze shit moet komen, het is meer een kwestie van afwachten. Maar ik voel me vandaag voor het eerst niet zo 'zwaar' in mijn hoofd, of hoe zeg je dat, dat je echt zo'n depri gevoel hebt. Een verademing
Heb ook best veel leuke/sociale dingen gedaan afgelopen week en komende 2 weken worden nog beter, dus het gaat de goede kant op. Relatie met mijn moeder is nog steeds brandhout, daar ga ik over 3 weken wel weer met de psycholoog over praten
@DaviniaHR, dat is zeker irritant ja om je masker af te zetten. Op lange termijn is het wel goed idd, maar als je op korte termijn moeilijk kunt functioneren zonder masker hou je hem toch graag op.
@Eva4Evah, fijn dat het weer een beetje beter met je gaat en dat je je eigen problemen al zo goed als heb opgelost En als je je niet meer zo zwaar in je hoofd voelt en leuke sociale dingen hebt gedaan en gaat doen dan ziet het er idd wel positief uit ja!
Ik ben zaterdagavond echt ontzettend over mn grens gegaan. Mn schoonzusje en haar vriend waren op bezoek. Ze kwamen rond 18 uur, toen moest ik dus voor 4 mensen koken en daarna de hele avond gezellig doen en ze gingen pas rond 24 uur naar huis. Dat duurde dus echt veel te lang voor me, was het echt zo zat, maar vind het zo moeilijk om dan tegen ze te zeggen dat ik liever heb dat ze naar huis gaan omdat ik naar bed wil. Maar doordat ik dan zo over mijn grens heen ga heb ik er achteraf nog dagen last van.
@Eva4Evah, fijn dat het weer een beetje beter met je gaat en dat je je eigen problemen al zo goed als heb opgelost
En als je je niet meer zo zwaar in je hoofd voelt en leuke sociale dingen hebt gedaan en gaat doen dan ziet het er idd wel positief uit ja!Ik ben zaterdagavond echt ontzettend over mn grens gegaan. Mn schoonzusje en haar vriend waren op bezoek. Ze kwamen rond 18 uur, toen moest ik dus voor 4 mensen koken en daarna de hele avond gezellig doen en ze gingen pas rond 24 uur naar huis. Dat duurde dus echt veel te lang voor me, was het echt zo zat, maar vind het zo moeilijk om dan tegen ze te zeggen dat ik liever heb dat ze naar huis gaan omdat ik naar bed wil. Maar doordat ik dan zo over mijn grens heen ga heb ik er achteraf nog dagen last van.
sylvana, kon je man/vriend ze niet entertainen toen jij er klaar mee was? works for me 
weten ze van je situatie af? ben je inmiddels weer wat bijgekomen?
caroline vroeg trouwens nog of ik aan sport deed... nou, uhm, wel, hoe zal ik het eens zeggen?
nah, ik heb afgelopen weekend mn fiets opgehaald van de fietsenmaker! die stond al een jaar met een lekke band, dus dat was binnenband + buitenband vervangen... dus ik zou evt kunnen gaan fietsen.
en echte sporten wordt redelijk snel erg beperkt. ik heb tijdens de zwangerschap van de jongste (nu 7 mnd) stevige bekkenklachten gehad (heb nog steeds de nasleep ervan, al lijken de huiige klachten vnl psychische oorzaak te hebben), dus zaken als hardlopen, lange stukken wandelen, zwemmen, is geen optie. ik zou mss yoga of pilates kunnen doen, maar wanneer?
weten ze van je situatie af? ben je inmiddels weer wat bijgekomen?
caroline vroeg trouwens nog of ik aan sport deed... nou, uhm, wel, hoe zal ik het eens zeggen?
nah, ik heb afgelopen weekend mn fiets opgehaald van de fietsenmaker! die stond al een jaar met een lekke band, dus dat was binnenband + buitenband vervangen... dus ik zou evt kunnen gaan fietsen.en echte sporten wordt redelijk snel erg beperkt. ik heb tijdens de zwangerschap van de jongste (nu 7 mnd) stevige bekkenklachten gehad (heb nog steeds de nasleep ervan, al lijken de huiige klachten vnl psychische oorzaak te hebben), dus zaken als hardlopen, lange stukken wandelen, zwemmen, is geen optie. ik zou mss yoga of pilates kunnen doen, maar wanneer?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Davinia, ik weet hoe moeilijk het is om tijd te maken om te sporten oid. Maar probeer het echt, het helpt! Jij hebt 2 jonge kindjes? Dan zul je wel niet veel tijd hebben voor jezelf?
In ieder geval heb ik geen man/ vriend/ kinderen maar hang wel in een depressie (blijft zo'n rot zin.. Die voor mijn gevoel nog steeds niet bij mij past.. Herkenbaar iemand?) maar even echt tijd voor mezelf en mijn boosheid uitten door te sporten lucht zo enorm op!
Al duurde het wel een half jaar voor ik mezelf zover had dat ik mezelf naar de sportschool gesleept had.. Maar dit geldt natuurlijk niet voor iedereen! En is niet echt tactvol/ goed voor je motivatie om nu te zeggen, sorry..
In ieder geval heb ik geen man/ vriend/ kinderen maar hang wel in een depressie (blijft zo'n rot zin.. Die voor mijn gevoel nog steeds niet bij mij past.. Herkenbaar iemand?) maar even echt tijd voor mezelf en mijn boosheid uitten door te sporten lucht zo enorm op!
Al duurde het wel een half jaar voor ik mezelf zover had dat ik mezelf naar de sportschool gesleept had.. Maar dit geldt natuurlijk niet voor iedereen! En is niet echt tactvol/ goed voor je motivatie om nu te zeggen, sorry..
Ik heb ook last gehad van angstklachten/paniekaanvallen. Maar ze zijn op te lossen. Ik ondervind inmiddels vrij weinig last meer, hoewel ik altijd wat vatbaarder zijn blijven voor deze klachten. Mede door deze ervaringen heb ik twee jaar geleden besloten een studie te gaan volgen richting in de wereld van de psychologie. Momenteel studeer ik pedagogische wetenschappen en onderwijskunde. Wat me zeer goed bevalt. Ik had vier jaar geleden nooit kunnen denken dat ik weer zo in het leven zou staan .
Ik denk overigens dat het voor iedereen mogelijk is om van deze klachten te genezen. Het heeft vooral te maken met voor jezelf durven kiezen, en positief tegen jezelf leren praten. Ik kreeg mijn angstaanvallen omdat ik enorm in zat met wat andere mensen van mij vonden, ik niet precies wist wat ik moest met het leven en het gevoel had dat ik soms voor de grillen van een ander leefde (de druk het moeten presteren in de maatschappij). Vooral omdat ik van huis uit geen directe steun kreeg had ik ook geen soort van warm vangnet om op terug te vallen. Met mijn ouders waren deze dingen ook niet echt bespreekbaar omdat in mijn cultuur psycholgie taboe is.
Ik heb een programma gevolgd wat hier te verkrijgen is; http://www.agorafobie.be/
En daarna nog een programma van dezelfde maker over zelfvertrouwen, die site is schijnbaar uit de lucht. Maar ik kan wel zeggen dat beide programma's mij echt énorm hebben geholpen, en ik heb er vooral mezelf beter door leren kennen
. Ik denk overigens dat het voor iedereen mogelijk is om van deze klachten te genezen. Het heeft vooral te maken met voor jezelf durven kiezen, en positief tegen jezelf leren praten. Ik kreeg mijn angstaanvallen omdat ik enorm in zat met wat andere mensen van mij vonden, ik niet precies wist wat ik moest met het leven en het gevoel had dat ik soms voor de grillen van een ander leefde (de druk het moeten presteren in de maatschappij). Vooral omdat ik van huis uit geen directe steun kreeg had ik ook geen soort van warm vangnet om op terug te vallen. Met mijn ouders waren deze dingen ook niet echt bespreekbaar omdat in mijn cultuur psycholgie taboe is.
Ik heb een programma gevolgd wat hier te verkrijgen is; http://www.agorafobie.be/
En daarna nog een programma van dezelfde maker over zelfvertrouwen, die site is schijnbaar uit de lucht. Maar ik kan wel zeggen dat beide programma's mij echt énorm hebben geholpen, en ik heb er vooral mezelf beter door leren kennen
Ik lijk weer langszaam uit het dalletje te zijn geklommen waar ik een paar weken geleden in zat. Ik heb nu ook medicatie gekregen voor het geval de spanningen me te veel worden en ben nu gelukkig ook vaker ontspannen. De begeleiding hier (ik woon vanwege mijn autisme onder begeleiding) merkt ook wel aan me dat het nu weer wat beter gaat. Maar we zijn er nog lang niet, want ik heb nog steeds moeite om mezelf overdag bezig te houden. ALs dat nog beter zou kunnen, zou ik erg tevreden moeten zijn over mijn huidige herstelperiode.quote:
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ik heb totaal geen zelfrespect/zelfvertrouwen.
Altijd als ik iets doe, moet ik het wel 100x na vragen of het goed is, en ik ben ook vrij wantrouwig naar mensen toe.
Ik werk in een muziekwinkel, maar als ik veel dingen moet doen als er veel mensen in de winkel zijn durf ik dit vaak niet. Als ik over straat loop/fiets doe ik dit vaak terwijl ik om me heen kijk en met gebogen hoofd loop, ik vind het ook vrij eng als ik opeens wordt aangesproken want je weet maar nooit wat er is.
Het is heel vaak "heeeeey braddie alles goed?" maar heb het ook al een paar keer gehad dat het(zelfs vandaag nog) "heey vieze kanker dikke" was.
Altijd als ik iets doe, moet ik het wel 100x na vragen of het goed is, en ik ben ook vrij wantrouwig naar mensen toe.
Ik werk in een muziekwinkel, maar als ik veel dingen moet doen als er veel mensen in de winkel zijn durf ik dit vaak niet. Als ik over straat loop/fiets doe ik dit vaak terwijl ik om me heen kijk en met gebogen hoofd loop, ik vind het ook vrij eng als ik opeens wordt aangesproken want je weet maar nooit wat er is.
Het is heel vaak "heeeeey braddie alles goed?" maar heb het ook al een paar keer gehad dat het(zelfs vandaag nog) "heey vieze kanker dikke" was.
Jup!quote:Op maandag 16 augustus 2010 22:34 schreef Pannenkoeken het volgende:
Davinia, ik weet hoe moeilijk het is om tijd te maken om te sporten oid. Maar probeer het echt, het helpt! Jij hebt 2 jonge kindjes? Dan zul je wel niet veel tijd hebben voor jezelf?
In ieder geval heb ik geen man/ vriend/ kinderen maar hang wel in een depressie (blijft zo'n rot zin.. Die voor mijn gevoel nog steeds niet bij mij past.. Herkenbaar iemand?) maar even echt tijd voor mezelf en mijn boosheid uitten door te sporten lucht zo enorm op!
Al duurde het wel een half jaar voor ik mezelf zover had dat ik mezelf naar de sportschool gesleept had.. Maar dit geldt natuurlijk niet voor iedereen! En is niet echt tactvol/ goed voor je motivatie om nu te zeggen, sorry..
tsja, tijd voor mezelf is nog best een issue, ja. maar ik werk halve dagen (50% arbeidsongeschikt vanwege bekkenklachten, wat inmiddels meer depressie is, maar dat doet niks af aan mijn arbeidsongeschiktheid), dus in principe zijn de momenten er wel, maar dan nog...quote:Op maandag 16 augustus 2010 09:37 schreef DaviniaHR het volgende:
...
en de reden dat ik hier weinig ben, is dat ik depressief ben (ieks, zo akelig omop te schrijven!zuigwoord de-pres-sief
...
bos, fijn dat het beter lijkt te gaan!
braddie, als je 'vieze kanker dikkie' wordt genoemd is dat ook niet goed voor je zelfvertrouwen!
kijg je hulp?trouwens, een burn out is toch niet hetzelfde als een depressie? of ben ik nou raar? iemand ervaringen? kzal zo nog wel ff gluren op wikipedia wat ze erover zeggen.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ja dat had op zich wel gekund, maar toch voel ik me bezwaard dan om te zeggen dat ik naar bed ga. Ben toch echt een pleaser die het de anderen naar de zin wil maken en vergeet mezelf daar vaak bij. Inmiddels 2 dagen lekker rustig aan gedaan en kunnen uitslapen, nu gaat het wel weer redelijkquote:sylvana, kon je man/vriend ze niet entertainen toen jij er klaar mee was? works for me
weten ze van je situatie af? ben je inmiddels weer wat bijgekomen?
Fijn dat het weer wat beter lijkt te gaan en dat de medicatie helpt. Maar een zinnige dagbesteding is idd iets wat erg kan bijdragen aan een beter herstel. Zijn jullie daar wel mee bezig om iets te vinden wat je overdag kunt doen?quote:Ik lijk weer langszaam uit het dalletje te zijn geklommen waar ik een paar weken geleden in zat. Ik heb nu ook medicatie gekregen voor het geval de spanningen me te veel worden en ben nu gelukkig ook vaker ontspannen. De begeleiding hier (ik woon vanwege mijn autisme onder begeleiding) merkt ook wel aan me dat het nu weer wat beter gaat. Maar we zijn er nog lang niet, want ik heb nog steeds moeite om mezelf overdag bezig te houden. ALs dat nog beter zou kunnen, zou ik erg tevreden moeten zijn over mijn huidige herstelperiode.
Nee een burn-out is dat je overwerkt bent, en daardoor heel moe bent en weinig energie hebt enzo.quote:trouwens, een burn out is toch niet hetzelfde als een depressie? of ben ik nou raar? iemand ervaringen? kzal zo nog wel ff gluren op wikipedia wat ze erover zeggen.
Er komen wel dingen overeen met een depressie, maar het is toch anders.quote:Wat is burn-out?
Burn-out wordt ook wel het Emotional Exhaustion Syndrome genoemd. Lange tijd bestond onduidelijkheid over wat nu wel en niet onder een burn-out wordt verstaan. De definitie die bedrijfsarts en onderzoeker M. de Valk ontwikkelde wordt internationaal erkend:
Burnout is een stoornis die wordt gekenmerkt door gevoelens van uitputting van lichaam, geest en ziel. Hij ontstaat vaak in een periode van extreme stress, na zeer ingrijpende gebeurtenissen (life events) of gebeurtenissen die kort na elkaar plaats hebben gevonden zonder dat er een fase van herstel heeft kunnen optreden. Degenen die aan burn-out gaan lijden, hebben vaak de neiging om in perioden van stress juist door te gaan en onvoldoende aandacht aan zichzelf te besteden.
Bij een burn-out is uw vermogen om van lichamelijke en geestelijke vermoeidheid te herstellen sterk verminderd of verloren gegaan. Helder en systematisch denken, en het verwerken van emoties zijn hierbij verzwakt. In veel gevallen is de rek eruit, alsof er iets is geknapt.
www.bofit.nl
quote:Op maandag 16 augustus 2010 23:59 schreef Braddie het volgende:
Ik heb totaal geen zelfrespect/zelfvertrouwen.
Altijd als ik iets doe, moet ik het wel 100x na vragen of het goed is, en ik ben ook vrij wantrouwig naar mensen toe.
Ik werk in een muziekwinkel, maar als ik veel dingen moet doen als er veel mensen in de winkel zijn durf ik dit vaak niet. Als ik over straat loop/fiets doe ik dit vaak terwijl ik om me heen kijk en met gebogen hoofd loop, ik vind het ook vrij eng als ik opeens wordt aangesproken want je weet maar nooit wat er is.
Het is heel vaak "heeeeey braddie alles goed?" maar heb het ook al een paar keer gehad dat het(zelfs vandaag nog) "heey vieze kanker dikke" was.
Wow, dat vind ik wel erg om te lezen. Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen dat zomaar tegen je zeggen op straat. Maar dat zijn vast eencellige tokkies van wie je je echt niets hoeft aan te trekken! Jammer dat je zo weinig zelfvertrouwen hebt. Maar komt dat alleen door je gewicht, of zit er ook iets anders achter? Is dat altijd al zo geweest? Misschien zou het voor jou ook goed zijn om eens met een psycholoog te gaan praten.
Dat klinkt goedquote:Op maandag 16 augustus 2010 23:56 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Ik lijk weer langszaam uit het dalletje te zijn geklommen waar ik een paar weken geleden in zat. Ik heb nu ook medicatie gekregen voor het geval de spanningen me te veel worden en ben nu gelukkig ook vaker ontspannen. De begeleiding hier (ik woon vanwege mijn autisme onder begeleiding) merkt ook wel aan me dat het nu weer wat beter gaat. Maar we zijn er nog lang niet, want ik heb nog steeds moeite om mezelf overdag bezig te houden. ALs dat nog beter zou kunnen, zou ik erg tevreden moeten zijn over mijn huidige herstelperiode.
Mag ik vragen wat je zoal doet overdag? Misschien heb ik nog tips voor je.
Ik probeer een beetje te lezen, computeren en sudoku;s te maken. Maar dat lukt niet altijd, dan lig ik toch meestal op bed en val uiteindelijk in slaap. Wel heb ik 2 ochtenden in de week lichte dagbesteding.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 14:10 schreef Eva4Evah het volgende:
[..]
Dat klinkt goed
Maar ook de woonomgeving speelt een rol in mijn depressie denk ik, Door mijn autisme ben ik erg gevoelig voor drukte enzo. Nu woon ik in een pand met 21 anderen en dat is erg druk soms. VOlgende week ga ik over naar een echt woonhuis met maar 1 iemand anders. Hopelijk en waarschijnlijk gaat dat ook in mijn voordeel werken
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Davinia, wat vervelend dat je bekkenklachten je belemmeren om te gaan sporten. Ik heb dat een week of twee geleden een paar dagen achter elkaar gedaan en voelde me gelijk een stuk beter. Heb er helaas mee moeten stoppen omdat hier in huis de zaak heel erg snel kelderde.
SPOILER: off topicOm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Niet depressief, gelukkig maar wel af en toe fikse angstaanvallen.
Davinia ik doe het maar even hier, dat vind ik fijnerquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 10:09 schreef DaviniaHR het volgende:
tsja, tijd voor mezelf is nog best een issue, ja. maar ik werk halve dagen (50% arbeidsongeschikt vanwege bekkenklachten, wat inmiddels meer depressie is, maar dat doet niks af aan mijn arbeidsongeschiktheid), dus in principe zijn de momenten er wel, maar dan nog...
trouwens, een burn out is toch niet hetzelfde als een depressie? of ben ik nou raar? iemand ervaringen? kzal zo nog wel ff gluren op wikipedia wat ze erover zeggen.
Het dikgedrukte is een deel dat ik goed herken. Ik heb ook op vaste dagen 'tijd voor mezelf' alleen komt dat er dus nooit van. Op die momenten moet ook de was aan, de droger leeg, even de stofzuiger door het huis, die ene vriendin/tante/winkel gebeld worden/ de vaatwasser leeg/ die kaart gekocht worden/die sollicitatiebrief geschreven worden/de boodschappen gedaan etc. En al die kleine dingetjes slokken gewoon zo snel tijd op. Maar ja je doet ze maar wel even snel want op andere momenten is er (zeker met 2 kleine kinderen) gewoon geen tijd voor. Eigenlijk zorgen die momenten voor mezelf juist voor schuldgevoelens want of ik doe niks en ontspan (bv boek lezen) en dan voel ik me schuldig want de was etc blijft liggen, of ik ga dingen doen en dan word ik boos op mezelf omdat ik dus weer geen tijd voor mezelf heb kunnen nemen. En soms is zo'n moment dat je wel tijd voor jezelf neemt dus nog geen echte ontspanning in je hoofd omdat je je weer schuldig voelt....Een burnout is volgens mij niet hetzelfde als een depressie, maar ze kunnen wel naast elkaar voor komen en vaak gaan ze ook wel goed hand-in -hand helaas
Komt alleen door m`n gewicht, ik merk wel sinds ik bezig ben met afvallen(al 22kilo er af) dat ik wel wat meer zelfverzekerder ga zijn, maar het is nog steeds kut.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 14:08 schreef Eva4Evah het volgende:
[..]
Wow, dat vind ik wel erg om te lezen. Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen dat zomaar tegen je zeggen op straat. Maar dat zijn vast eencellige tokkies van wie je je echt niets hoeft aan te trekken! Jammer dat je zo weinig zelfvertrouwen hebt. Maar komt dat alleen door je gewicht, of zit er ook iets anders achter? Is dat altijd al zo geweest? Misschien zou het voor jou ook goed zijn om eens met een psycholoog te gaan praten.
Het is zo sinds ik dik ben geworden.
Jeetje dat is echt asociaal als mensen dat tegen je roepen. Echt goed van je dat je al 22 kilo bent afgevallen en daardoor al iets zelfverzekerder bent
Ik heb vanochtend toch maar weer een afspraak gemaakt bij de huisarts (kan maandagochtend terecht). Wil toch even kijken of ik totdat ik bij Dimence terecht kan naar een eerstelijnspsycholoog kan.
Ik heb vanochtend toch maar weer een afspraak gemaakt bij de huisarts (kan maandagochtend terecht). Wil toch even kijken of ik totdat ik bij Dimence terecht kan naar een eerstelijnspsycholoog kan.
Stiemie
Vraagje: weten de mensen bij jullie op werk van jullie klachten? hier weten ze het niet. ben bang voor het stigma. zeker omdat het eerst bekkenklachten waren...
maar ja, ik weet niet of het wel gaat, dat werken. het voelt niet goed. maar thuis zitten is ook geen optie. dan word ik helemaal gek. wat doe je dan?
ik zit wel te denken om even wat vakantie op te nemen, maar dat moet dan net weer kunnen... voordeel en nadeel van expertise hebben die maar heel weinig in het bedrijf beschikbaar is...
ben het gewoon nogal zat dat ik steeds maar weer aan mezelf moet toegeven dat het niet gaat. niks gaat. begint me een beetje mn strot uit te hangen. maar ja, je hebt weinig keuze. masker terug is geen optie. opgeven ook niet. dan blijft er verrotte weinig over, anders dan doorvechten.
nog vier dagen, dan is het dinsdag, dan is de psych er weer...
Vraagje: weten de mensen bij jullie op werk van jullie klachten? hier weten ze het niet. ben bang voor het stigma. zeker omdat het eerst bekkenklachten waren...
maar ja, ik weet niet of het wel gaat, dat werken. het voelt niet goed. maar thuis zitten is ook geen optie. dan word ik helemaal gek. wat doe je dan?
ik zit wel te denken om even wat vakantie op te nemen, maar dat moet dan net weer kunnen... voordeel en nadeel van expertise hebben die maar heel weinig in het bedrijf beschikbaar is...
ben het gewoon nogal zat dat ik steeds maar weer aan mezelf moet toegeven dat het niet gaat. niks gaat. begint me een beetje mn strot uit te hangen. maar ja, je hebt weinig keuze. masker terug is geen optie. opgeven ook niet. dan blijft er verrotte weinig over, anders dan doorvechten.
nog vier dagen, dan is het dinsdag, dan is de psych er weer...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
ik ben nog in behandeling bij een psychologe omwille van trauma's.
Volgens mij ben ik toch geen weerwolfje
Ik voel me niets anders dan bang leeg en alleen verlaten sinds de zelfmoordpoging van mijn vriendin en wil dat ze geholpen word maar dat gebeurd maar niet zie topic ervaringen met Paaz.
Jarenterug ook ooit niet meer zien zitten (2005/2006) en nu heb ik zo mega dip gehad en ben mezelf niet meer en loop enorm risico nu mijn huis mijn werk mijn vrienden mijn liefje of ik dit wel allemaal aan kan ik ben mezelf niet meer
maar dat gebeurd maar niet zie topic ervaringen met Paaz.Jarenterug ook ooit niet meer zien zitten (2005/2006) en nu heb ik zo mega dip gehad en ben mezelf niet meer en loop enorm risico nu mijn huis mijn werk mijn vrienden mijn liefje of ik dit wel allemaal aan kan ik ben mezelf niet meer
Interessant he ?
AAAARRRGGGGG, net naar de huisarts geweest, is er een vervangster. Ze vond het wel een goed idee dat ik eerst naar een eerstelijnspycholoog ga totdat ik bij Dimence terecht kan. Maar ze wilde mijn briefje voor de IBG niet invullen en zei ook dat dat niet de taak van een huisarts is omdat die niet mogen oordelen en je in conflict komt als ze het niet wil ondertekenen. Maar er zijn ook genoeg huisartsen die het wel willen ondertekenen, heb al van meerdere mensen gehoord dat hun huisarts het wel gewoon deed. Dus aan het eind van de week maar weer een afspraak maken als mn eigen huisarts er weer is. Hopen dat die het wel wil tekenen en anders wil mijn psycholoog of iemand bij Dimence het wel. Anders heb ik echt wel een probleem.
sylvana, wat irritant! zei de receptioniste niet dat er een vervangster zou zijn?
heb je al een idee over de wachttijden bij dimence?
hopelijk kan een eerstelijnspsycholoog tijdelijk wel iets verlichting geven.
hoe is het met Q_B?
heb je al een idee over de wachttijden bij dimence?
hopelijk kan een eerstelijnspsycholoog tijdelijk wel iets verlichting geven.
hoe is het met Q_B?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
De afspraak stond al een aantal dagen, dus toen was het nog niet bekend denk ik. Wachtlijst bij Dimence is ongeveer 3 weken voor intake en daarna 5-8 weken voor behandeling begint. Dus dan kan ik al een aardig eind gekomen zijn met de sessies bij een psych. Zal zo eens even googelen welke er in de buurt zitten.
Wie weet hoelang het duurt voordat medicijnen anti depressi enzo voordat dit ingewerkt is?
Mijn meis ligt nu 9 dagen op Paaz en ze is rustig en totaal geen zelfmoord neigingen meer en nu wil ze naar huis en of weekend verlof en dat laten ze niet toe
Behandelplan komt om 17:00 naar boven
zo sloom werken ze daar echt triest.
Mijn meis ligt nu 9 dagen op Paaz en ze is rustig en totaal geen zelfmoord neigingen meer en nu wil ze naar huis en of weekend verlof en dat laten ze niet toe
Behandelplan komt om 17:00 naar boven
zo sloom werken ze daar echt triest.
Interessant he ?
Als ik het goed begrijp ligt ze na een zelfmoordpoging nu 9 dagen op de Paaz? Ik ben bang voor je dat het dan wel weken/maanden kan duren voor ze op verlof/naar huis mag. Daar zijn ze normaal gesproken erg voorzichtig mee. Dat ze er rustig bijligt zegt namelijk niet zo veel. Sterkte iig!
Sorry dat ik het zeg, maar dat ze nog niet naar huis mag lijkt mij niet meer dan logisch. Ze wilde een einde maken aan haar leven. Dan is het toch vrij normaal dat ze, zo kort daarna, nog goed in de gaten wordt gehouden.quote:Op maandag 23 augustus 2010 10:50 schreef Zwolsboy het volgende:
Mijn meis ligt nu 9 dagen op Paaz en ze is rustig en totaal geen zelfmoord neigingen meer en nu wil ze naar huis en of weekend verlof en dat laten ze niet toe
Ik wil best geloven dat jouw vriendin serieus geen zelfmoordneigingen meer heeft. Maar volgens mij zegt 90% van de mensen vlak na een zelfmoordpoging dat.
Idd, dat zou ook het eerste zijn wat ik zou zeggen, lekker makkelijk omdat te zeggen en zo privileges te krijgenquote:
[..]
Sorry dat ik het zeg, maar dat ze nog niet naar huis mag lijkt mij niet meer dan logisch. Ze wilde een einde maken aan haar leven. Dan is het toch vrij normaal dat ze, zo kort daarna, nog goed in de gaten wordt gehouden.
Ik wil best geloven dat jouw vriendin serieus geen zelfmoordneigingen meer heeft. Maar volgens mij zegt 90% van de mensen vlak na een zelfmoordpoging dat.
Ja precies! En ik denk dat juist dat rustig liggen misschien wel geen goed teken is... Of iig ook een slecht teken zou kunnen zijn.quote:Op maandag 23 augustus 2010 11:11 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Idd, dat zou ook het eerste zijn wat ik zou zeggen, lekker makkelijk omdat te zeggen en zo privileges te krijgen
Maar ik ken het meisje natuurlijk helemaal niet! Ik wilde eigenlijk alleen aangeven dat het imho juist niet slecht en/ of raar is dat ze nog niet naar huis mag:).
Ik hoop natuurlijk wel dat het nu, of iig snel, goed met haar gaat en dat ze snel naar huis mag!
Dat klopt.quote:Op maandag 23 augustus 2010 11:08 schreef Pannenkoeken het volgende:
[..]
Sorry dat ik het zeg, maar dat ze nog niet naar huis mag lijkt mij niet meer dan logisch. Ze wilde een einde maken aan haar leven. Dan is het toch vrij normaal dat ze, zo kort daarna, nog goed in de gaten wordt gehouden.
Ik wil best geloven dat jouw vriendin serieus geen zelfmoordneigingen meer heeft. Maar volgens mij zegt 90% van de mensen vlak na een zelfmoordpoging dat.
Maar ze word niet geholpen...ze wil praten ze wil onderzoeken maar dat doen ze maar niet.
Dan zeggen ze volgende week kijken we verder.
Dat meisje word er gewoon gek van door het niksen daarzo ze hebben geneens computers met internet ze heeft nu dr laptop met wifi (die ik gevonden heb een open wifi) geeft dr al afleiding.
Maar ik vind als je zon patient hebt die zelfmoordneigingen heeft gewoon meteen behandelen meteen onderzoeken meteen ermee praten en thearapieen doen en niet dr maar laten rond lopen daarzo.
Als dit gewoon over een paar weken nog zo is haal ik haar gewoon weg daar en meld ik dr aan bij het Riagg ofzo daar heb ik goeie ervaringen mee ze is vrijwillig opgenomen dus ik kan dr zo weer meenemen.
Gewoon triest hoe het daar gaat en hoor van andere dat ze zelfde nare ervaringen hadden met hun behandelduur.
Interessant he ?
wow wat slecht hoe ze met haar omgaan dan zwolfsboy, snap dat je niet weet wat je moet doen etc.
Oke ik vind het superlastig om dit te plaatsen, zat te denken of ik een topic aan zou maken of niet maar die stap is te groot dus vond ik dit topic het meest geschikt omdat het vaak samen gaat met een depressie.
Ik heb trichomanie dat is het dwangmatig uittrekken van je haar, ik doe het nu ongeveer 10 jaar ben nu 19. Ik zit er al 2jaar over te denken om naar de huisarts te stappen want ik kan er gewoon niet vanaf blijven. Heb nu ook weer een mindere periode mijn wenkbrauwen moeten er echt aan geloven ik vind het heel erg en ontzettend lelijk maar toch is de drang te groot. Ik durf alleen niet naar de huisarts er zijn mensen die het heel veel erger doen dus ik ben bang dat ik niet serieus word genomen al zou ik wel heel graag iets van gedrags therapie willen of de oorzaak weten waarom ik dit doe? Ik denk dat het stress is want ik heb niet echt traumatische dingen meegemaakt dus dat is het niet. Nouja lastig misschien haal ik het dadelijk wel weg weer.
Oke ik vind het superlastig om dit te plaatsen, zat te denken of ik een topic aan zou maken of niet maar die stap is te groot dus vond ik dit topic het meest geschikt omdat het vaak samen gaat met een depressie.
Ik heb trichomanie dat is het dwangmatig uittrekken van je haar, ik doe het nu ongeveer 10 jaar ben nu 19. Ik zit er al 2jaar over te denken om naar de huisarts te stappen want ik kan er gewoon niet vanaf blijven. Heb nu ook weer een mindere periode mijn wenkbrauwen moeten er echt aan geloven ik vind het heel erg en ontzettend lelijk maar toch is de drang te groot. Ik durf alleen niet naar de huisarts er zijn mensen die het heel veel erger doen dus ik ben bang dat ik niet serieus word genomen al zou ik wel heel graag iets van gedrags therapie willen of de oorzaak weten waarom ik dit doe? Ik denk dat het stress is want ik heb niet echt traumatische dingen meegemaakt dus dat is het niet. Nouja lastig misschien haal ik het dadelijk wel weg weer.
Joyce
19jaar.
19jaar.
@xjoyce: Ik vind het jammer dat je het gevoel c.q. de angst hebt dat je huisarts je niet serieus zou nemen. Zelf heb ik de ervaring dat ze juist wel begrip hebben en niet moeilijk doen over een verzoek om verwijzing. Ik zou toch maar gauw een afspraak maken, dit klinkt niet als iets wat je zelf kunt oplossen.
Sterkte!
Sterkte!
Dit wilde ik ook zeggen, dus ik sluit me er gewoon bij aanquote:Op dinsdag 24 augustus 2010 15:51 schreef caroline88 het volgende:
@xjoyce: Ik vind het jammer dat je het gevoel c.q. de angst hebt dat je huisarts je niet serieus zou nemen. Zelf heb ik de ervaring dat ze juist wel begrip hebben en niet moeilijk doen over een verzoek om verwijzing. Ik zou toch maar gauw een afspraak maken, dit klinkt niet als iets wat je zelf kunt oplossen.
Sterkte!
Ja dat komt ook omdat ik me er voor schaam en het niet heel erg bekend is enzo. Met mij moeder kan ik er wel over praten maar die heeft meer zoiets van het is een gewoonte niet echt een dwangstoornis! Ik weet zelf ook heel goed dat ik gewoon hulp moet zoeken eigenlijk maar die drempel is zo hoog! Ben ook bang dat ik daar dan zit en dichtklap of ga zitten janken.
Joyce
19jaar.
19jaar.
Kun je niet iemand meenemen dan, die het van je over kan nemen als je dichtklapt? En de drempel is idd hoog, maar je zult blij zijn als je eroverheen gestapt bent!quote:
Ja dat komt ook omdat ik me er voor schaam en het niet heel erg bekend is enzo. Met mij moeder kan ik er wel over praten maar die heeft meer zoiets van het is een gewoonte niet echt een dwangstoornis! Ik weet zelf ook heel goed dat ik gewoon hulp moet zoeken eigenlijk maar die drempel is zo hoog! Ben ook bang dat ik daar dan zit en dichtklap of ga zitten janken.
Ja heb een goed gesprek gehad met mijn vriend en die zei dat ik er echt wat mee moet gaan doen nu voordat ik geen wenkbrauwen meer over heb en aan ander haar ga beginnen dus hem zou ik mee kunnen nemen en mijn Moeder wil ook wel mee als ik echt vertel dat het niet langer kan zo. Maar therapie ofzo kost geld ofniet?
Superfijn trouwens dat er zo lief word gereageerd!
Superfijn trouwens dat er zo lief word gereageerd!
Joyce
19jaar.
19jaar.
quote:Op dinsdag 24 augustus 2010 15:59 schreef xjoyce het volgende:
Ja heb een goed gesprek gehad met mijn vriend en die zei dat ik er echt wat mee moet gaan doen nu voordat ik geen wenkbrauwen meer over heb en aan ander haar ga beginnen dus hem zou ik mee kunnen nemen en mijn Moeder wil ook wel mee als ik echt vertel dat het niet langer kan zo. Maar therapie ofzo kost geld ofniet?
Ah en nu ik eraan denk dat ik dan ook echt een afspraak moet maken en moet gaan word ik weer een beetje paniekerig ik denk dat ik tot die afspraak echt in de stress zit! Het liefst zou ik iemand voor mij laten gaan dat ik zelf niet hoef!
Shitnu quote ik mezelf dat was niet de bedoeling haha! stomstom wilde het berichtje wijzigen!
Superfijn trouwens dat er zo lief word gereageerd!
Joyce
19jaar.
19jaar.
Ligt eraan wat je voor behandeling neemt. Als je bij een psycholoog in behandeling gaat worden er uit het basispakket 8 sessies vergoedt en betaal je een eigen bijdrage van zo'n 10 euro per keer. Bij instellingen als de GGZ/Riagg/Dimence hoef je vaak geen eigen bijdrage te betalen en wordt alles vergoed uit de AWBZ
Ah oke, bedankt voor jou/jullie tips en adviezen! heb nu echt een zenuwachtig naar gevoel in mijn buik bij de gedachten dat ik naar de dokter ''moet''. Maarja wil er wel vanaf dus dan zal er toch iets moeten gebeuren.
Joyce
19jaar.
19jaar.
Ik denk dat je er goed aan doet om naar de huisarts te gaan en je verhaal te vertellen.quote:Op dinsdag 24 augustus 2010 16:48 schreef xjoyce het volgende:
Ah oke, bedankt voor jou/jullie tips en adviezen! heb nu echt een zenuwachtig naar gevoel in mijn buik bij de gedachten dat ik naar de dokter ''moet''. Maarja wil er wel vanaf dus dan zal er toch iets moeten gebeuren.
Waarschijnlijk zal hij je doorsturen naar psychische hulpverlening, zodat je aan je probleem kan werken.
Als je bang bent dat je dichtklapt bij de huisarts (wat helemaal niet raar is!), kun je vantevoren een aantal dingen opschrijven en als je het dan niet meer weet, kun je je briefje erbij pakken.
Een huisarts is ervoor opgeleid en zal je nooit gaan uitlachen of denken dat je raar bent.
Succes!
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Ja klopt ik denk ook niet dat hij me uitlacht maar meer zoiets heeft van ach hier hoef je toch geen hulp voor ofzo?terwijl ik ook wel weet dat de huisarts zoiets waarschijnlijk nooit zegt haha! Ik heb nu de afspraak met mezelf gemaakt de 1ste keer dat ik het weer doe ga ik naar de huisarts, heb het nu sinds gisteren al niet meer gedaan 
dus of ik blijf er vanaf nu mn heel leven vanaf of ik ga naar de huisarts ;p
dus of ik blijf er vanaf nu mn heel leven vanaf of ik ga naar de huisarts ;p
Joyce
19jaar.
19jaar.
xjoyce, succes ermee! als je jezelf ervan kan weerhouden door voor jezelf te dreigen met de HA zou dat wel heel mooi zijn!
gister gesprek gehad met de psychiater, vandaag bij de bedrijfsarts geweest.
psychiater wil enkel medicatie doen. die zegt dat de manische trekken duiden op een puur biologisch probleem, en dan kan je hoog en laag springen met gedragstherapie, als je een deficiëntie in je hersenen hebt, helpt dat allemaal geen zier. maar ja, dan moet ik stoppen met borstvoeding. (ligt gevoelig) dus maar ff googelen of bipolaire trekken (of erger) ALTIJD een biologisch probleem is. dan heb ik geen keuze en zit voor tot het einde der tijden aan de AD.
ik hoef de komende 7 weken iig helemaal neit te werken, dat is fijn.
als je jezelf ervan kan weerhouden door voor jezelf te dreigen met de HA zou dat wel heel mooi zijn! gister gesprek gehad met de psychiater, vandaag bij de bedrijfsarts geweest.
psychiater wil enkel medicatie doen. die zegt dat de manische trekken duiden op een puur biologisch probleem, en dan kan je hoog en laag springen met gedragstherapie, als je een deficiëntie in je hersenen hebt, helpt dat allemaal geen zier. maar ja, dan moet ik stoppen met borstvoeding. (ligt gevoelig) dus maar ff googelen of bipolaire trekken (of erger) ALTIJD een biologisch probleem is. dan heb ik geen keuze en zit voor tot het einde der tijden aan de AD.
ik hoef de komende 7 weken iig helemaal neit te werken, dat is fijn.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Fijn dat je de komende weken niet hoeft te werken en je rust kunt nemen. Succes met het zoeken naar meer info over die bipolaire trekken en medicatie en/of gedragstherapie
Even een cross-post vanuit OUD:
xjoyce, heb je de huisarts nog kunnen ontwijken?
Sylvana, heb je nog contact gehad met de huisarts? En is je intake al geweest?quote:Op vrijdag 27 augustus 2010 14:25 schreef DaviniaHR het volgende:
ik heb vandaag goed nieuws gehad mbt de combinatie medicatie en borstvoeding. op zich superfijn om goed nieuws te krijgen, maar dat geeft toch wel weer even een soort realisatie van hoe depressief ik toch ben...
waar ik vroeger minstens een half uur lang op de bank had staan springen van geluk, (bij wijze van spreken)en de rest van de dag met een idiote grijns op mn kop had gelopen, was ik nu maar heel eventjes echt heel erg blij. daarna was het meer 'wat een opluchting!x 100...
alles went, en dat is de pest. de chaos in het hoofd, de melancholieke stemming, het veel te korte lontje, de verhoogde irritatiegrens. maar als je dan in een uitzonderlijke situatie zoals dit nws met de combinatie bv-medicatie wordt toch weer pijnlijk duidelijk hoe erg het is. dan kan je weer het verschil ijken.
naja, ik heb in ieder geval genoten van mijn boterhammetjes osseworst die ik heb gekocht om het goede nieuws te 'vieren'.
xjoyce, heb je de huisarts nog kunnen ontwijken?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Fijn dat je gewoon bv kunt blijven geven! Ik ben vanochtend vergeten te bellen naar de huisarts (moest er wel vroeg uit vanwege werk, maar niet aan gedacht). Over intake heb ik nog niks gehoord helaas.
even een klein schopje
ben met medicatie begonnen. geeft vooralsnog geen bijwerkingen. het duurt nog 8 weken tot we op de werkzame doersing zitten, dus khoop niet op wonderen, maar het is begonnen. ik doe er wat aan. dat geeft rust.
nu nog in mijn systeem krijgen om iedere avond dat pilletje te nemen.
hoe is het met de rest van de mensen hier?
ben met medicatie begonnen. geeft vooralsnog geen bijwerkingen. het duurt nog 8 weken tot we op de werkzame doersing zitten, dus khoop niet op wonderen, maar het is begonnen. ik doe er wat aan. dat geeft rust.
nu nog in mijn systeem krijgen om iedere avond dat pilletje te nemen.
hoe is het met de rest van de mensen hier?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Fijn dat je met de medicatie bent begonnen en je vooralsnog geen bijwerkingen hebt
De 3 weken wachten op de intake zitten erop, maar heb nog steeds niks gehoord
Van de week met mn studie begonnen en een dagritme is toch wel erg fijn. Ondanks dat het wel erg drukke dagen zijn en ik thuis nog veel moet doen, heb ik iig wat om handen en pieker ik al een stuk minder
De 3 weken wachten op de intake zitten erop, maar heb nog steeds niks gehoord
Van de week met mn studie begonnen en een dagritme is toch wel erg fijn. Ondanks dat het wel erg drukke dagen zijn en ik thuis nog veel moet doen, heb ik iig wat om handen en pieker ik al een stuk minder
Das een goede afspraak om met jezelf te makenquote:Op woensdag 25 augustus 2010 12:48 schreef xjoyce het volgende:
Ja klopt ik denk ook niet dat hij me uitlacht maar meer zoiets heeft van ach hier hoef je toch geen hulp voor ofzo?terwijl ik ook wel weet dat de huisarts zoiets waarschijnlijk nooit zegt haha! Ik heb nu de afspraak met mezelf gemaakt de 1ste keer dat ik het weer doe ga ik naar de huisarts, heb het nu sinds gisteren al niet meer gedaan
. Wat naar zo'n dwangstoornis... heb je echt geen idee hoe het komt? Geen dingen van vroeger ofzo, nare dingen waardoor je dat misschien doet..? Naja ik weet het ook niet, maar het lijkt me sowieso verstandig om er met iemand over te praten. En linea recta naar de huisarts mocht het toch misgaan Heel goedquote:Op zondag 5 september 2010 15:00 schreef DaviniaHR het volgende:
even een klein schopje
ben met medicatie begonnen. geeft vooralsnog geen bijwerkingen. het duurt nog 8 weken tot we op de werkzame doersing zitten, dus khoop niet op wonderen, maar het is begonnen. ik doe er wat aan. dat geeft rust.
nu nog in mijn systeem krijgen om iedere avond dat pilletje te nemen.
hoe is het met de rest van de mensen hier?
Is even wennen ja om elke avond een pil te nemen. Maar na n tijdje wordt het automatisme. Hopelijk werkt het allemaal goed voor je!Ohh ja, een dagritme is erg fijn en goed om een depressie onder de knie te houden. Ik heb ook weer zin om te beginnen, hoewel ik gelukkig nu ook redelijk veel om handen heb (vereniging, bestuur). Is heel fijn inderdaad dat je je dan ook niet suf piekertquote:Op zondag 5 september 2010 19:24 schreef Sylvana het volgende:
Fijn dat je met de medicatie bent begonnen en je vooralsnog geen bijwerkingen hebt
De 3 weken wachten op de intake zitten erop, maar heb nog steeds niks gehoord
Van de week met mn studie begonnen en een dagritme is toch wel erg fijn. Ondanks dat het wel erg drukke dagen zijn en ik thuis nog veel moet doen, heb ik iig wat om handen en pieker ik al een stuk minder
you go girl!
Met mij eigenlijk best wel goed, het ziet er naar uit dat afgelopen klotejaar eindelijk ten einde komt en daar ben ik maar wat blij mee. Komt omdat ik nu bij een vereniging zit en een bestuursjaar ga doen, dus ik krijg het lekker druk, gewoon leuke dingen doen enzo. En ik heb ook zin om weer iets van m'n studie te maken, gewoon lekker te knallen en ook mooie cijfers halen, want de laatste maanden zat ik er echt doorheen. Het zonnetje begint voor mij eindelijk weer te schijnenquote:Op zondag 5 september 2010 15:00 schreef DaviniaHR het volgende:
hoe is het met de rest van de mensen hier?
Wat wel echt bizar is... afgelopen vrijdag is er een meisje van mijn flat gesprongen. Zelfdoding... http://www.nu.nl/binnenla(...)-studentenflat-.html Ik kende haar niet ofzo maar ik vind het toch wel erg naar, zeker ook omdat ik afgelopen jaar vaak ook eraan heb gedacht om dit te doen, ik had er gelukkig niet genoeg lef voor en zat nog niet diep genoeg, maar toch de gedachte dat ik daar misschien ook had kunnen liggen....
Moet er niet aan denken, echt afschuwelijk. Ik liep daarstraks nietsvermoedend over de parkeerplaats en ik zag ineens een bosje bloemen liggen, en toen dacht ik echt van daar is het dus gebeurd (wist nog niet precies waar het was).Ik had het er daarstraks met wat mensen over en toen zei een meisje dat ze niet begreep waarom mensen van die leeftijd (zegmaar tussen 18 en 25 jaar) zoiets zouden doen. Want alles zou maar koek en ei zijn. Ik hield mijn mond maar want ik wil niet aan de grote klok hangen dat ik ook depressief ben geweest, maar ik vond het zo... kortzichtig. Niet iedereen is gelukkig en heeft het altijd maar leuk. Maarja sommige mensen begrijpen dat niet helaas.
Heel herkenbaar dit,, nooit aan gedacht maar al wel een paar keer zo diep gezetn dat ik bang was dat ik ook wel dat soort gedachtes zou krijgen.quote:Op zondag 5 september 2010 19:52 schreef Eva4Evah het volgende:
[..]
Met mij eigenlijk best wel goed, het ziet er naar uit dat afgelopen klotejaar eindelijk ten einde komt en daar ben ik maar wat blij mee. Komt omdat ik nu bij een vereniging zit en een bestuursjaar ga doen, dus ik krijg het lekker druk, gewoon leuke dingen doen enzo. En ik heb ook zin om weer iets van m'n studie te maken, gewoon lekker te knallen en ook mooie cijfers halen, want de laatste maanden zat ik er echt doorheen. Het zonnetje begint voor mij eindelijk weer te schijnen
Wat wel echt bizar is... afgelopen vrijdag is er een meisje van mijn flat gesprongen. Zelfdoding... http://www.nu.nl/binnenla(...)-studentenflat-.html Ik kende haar niet ofzo maar ik vind het toch wel erg naar, zeker ook omdat ik afgelopen jaar vaak ook eraan heb gedacht om dit te doen, ik had er gelukkig niet genoeg lef voor en zat nog niet diep genoeg, maar toch de gedachte dat ik daar misschien ook had kunnen liggen....
Ik had het er daarstraks met wat mensen over en toen zei een meisje dat ze niet begreep waarom mensen van die leeftijd (zegmaar tussen 18 en 25 jaar) zoiets zouden doen. Want alles zou maar koek en ei zijn. Ik hield mijn mond maar want ik wil niet aan de grote klok hangen dat ik ook depressief ben geweest, maar ik vond het zo... kortzichtig. Niet iedereen is gelukkig en heeft het altijd maar leuk. Maarja sommige mensen begrijpen dat niet helaas.
Het is onmogelijk voor mensen die goed in hun vel zitten om het te begrijpen.
Ik word wel moe van de mensen die dan zeggen, 'joh kop op je moet het gewoon van de positieve kant bekijken'
Wat zou het mooi zijjn als het echt zo zou werken.
IK ben blij dat je het weer een beetje ziet zitten
Reminder in je telefoon?quote:Op zondag 5 september 2010 15:00 schreef DaviniaHR het volgende:
nu nog in mijn systeem krijgen om iedere avond dat pilletje te nemen.
En als jij nou ook een reminder in jouw telefoon zet?quote:Op maandag 6 september 2010 10:39 schreef PhysicsRules het volgende:
Dan moet je wel weten waar je telefoon ligt en moet deze opgeladen zijn
quote:Op maandag 6 september 2010 10:39 schreef PhysicsRules het volgende:
[..]
Dan moet je wel weten waar je telefoon ligt en moet deze opgeladen zijn
en wat jullie schrijven over dat mensen het niet snappen. is ook een deel ontwijken/ontkennen, denk ik.
"ze lacht toch? hoe kan het dan zo ernstig zijn?"
"hoe is het achterliggende gevoel van vergelijkbaar gedrag zo anders dan vroeger? het zal dus wel meevallen."
hoor je ze denken.
totdat ze echt openstaan ervoor, en het dus echt gaan zien.
maar ja, dan moet je mazzel hebben dat je iemand hebt die dat wil en kan. (
)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Inderdaad, ik merk het ook in mijn omgeving dat mensen niet snappen dat ik nu depressief ben omdat ik wel gewoon naar school ga enzo. Maar ze hebben niet door dat ik daarna thuis uitgeteld op de bank lig omdat het zoveel energie heeft gekost. Maar zolang ik naar school kan ga ik ook wel, zeker nu ik net met een nieuwe studie ben begonnen.
Heb trouwens nog steeds geen bericht van Dimence, dus van de week maar eens bellen.
Heb trouwens nog steeds geen bericht van Dimence, dus van de week maar eens bellen.
Ja dat is vervelend. Dat andere mensen het niet snappen. Ik heb zelfs wel eens dat gevoel gehad bij een paar hulpverleners. Ik denk dat dat toch wel het verschil is of je iets wel of niet zelf hebt meegemaakt.
Ik zit nu midden in de verhuizing met veel familieruzies dus daar ga ik maar niet over uitweiden. Nog een paar nachtjes slapen en ik ben op mezelf. Dan wel een tijdje zonder internet want dat heb ik nog niet kunnen regelen.
Ik zit nu midden in de verhuizing met veel familieruzies dus daar ga ik maar niet over uitweiden. Nog een paar nachtjes slapen en ik ben op mezelf. Dan wel een tijdje zonder internet want dat heb ik nog niet kunnen regelen.
Oke, hier komt mijn verhaal, ik geloof dat dit topic ervoor bedoeld is? Hoe dan ook fijn om het van me af te schrijven/te delen.
Depressie ken ik al jaren. Ik ben een periode van ongeveer 4 jaar erg depressief geweest, nooit hulp gezocht. Vorig jaar ging het wat beter, maar de laatste maanden is het teruggekomen.
Ik heb, met wat pushen van mijn vriendin, een psycholoog ingeschakeld, goed gesprek mee gehad, ik zou groepstherapie krijgen (vanaf vrijdag a.s.) en voelde me beter in het vooruitzicht de eerste stap te hebben gezet naar een oplossing.
Toen ik dacht zo ongeveer 'rock bottom' bereikt te hebben, maakte mijn vriendin, die me al die tijd nooit heeft proberen op te vangen, het met me uit. We schommelden nogal veel, beide met twijfels en persoonlijke problemen, dus ik nam het niet te serieus omdat we een week eerder nog bij elkaar waren en een hele goede dag hadden samen. Nog wat hoop hebbende, pakte ik mijn leven eigenlijk gelijk prima weer op.
Eergisteren, na twee weken geprobeerd te hebben de relatie te redden, kreeg ik uit haar getrokken dat ze ruim een week eerder met een ander naar bed was geweest.
Dit was voor mij de druppel. Ik heb de hele nacht wakker gelegen en in mezelf lopen snijden (iets waar ik eerder nooit serieus mezelf toe instaat achtte, het idee alleen al zorgde eerder dat ik in lachen uitbarstte). De dag daarop was ik vastbesloten zelfmoord te plegen, maar mensen hebben ingegrepen.
Ik ga zo naar de dokter. Ik moet het nog een uur uit zien te houden voordat ik de deur uit ga. Ik vecht op dit moment tegen het hoge gebouw aan de overkant opklimmen om eraf te springen. Ik ben nu echt bang voor mezelf geworden, heb de controle niet meer, dus ik hoop dat de dokter dit oppikt en iets voor me kan doen. De assistente gaf eerst al aan dat ik vandaag niet meer terecht kon, maar toen bracht ik het op om haar te laten weten hoe het met me gaat, en heeft ze ruimte vrijgemaakt.
Op dit moment ben ik bang, voor mezelf, en voor hoe weinig toekomstperspectief er nog voor me is. Ik denk dat ik nooit meer helemaal normaal zal worden in psychologische zin, en heb vrij weinig zin om daarmee te moeten leven. Ik hoop dat de professionals wat voor me kunnen doen.
Wordt vervolgd, hopelijk.
Depressie ken ik al jaren. Ik ben een periode van ongeveer 4 jaar erg depressief geweest, nooit hulp gezocht. Vorig jaar ging het wat beter, maar de laatste maanden is het teruggekomen.
Ik heb, met wat pushen van mijn vriendin, een psycholoog ingeschakeld, goed gesprek mee gehad, ik zou groepstherapie krijgen (vanaf vrijdag a.s.) en voelde me beter in het vooruitzicht de eerste stap te hebben gezet naar een oplossing.
Toen ik dacht zo ongeveer 'rock bottom' bereikt te hebben, maakte mijn vriendin, die me al die tijd nooit heeft proberen op te vangen, het met me uit. We schommelden nogal veel, beide met twijfels en persoonlijke problemen, dus ik nam het niet te serieus omdat we een week eerder nog bij elkaar waren en een hele goede dag hadden samen. Nog wat hoop hebbende, pakte ik mijn leven eigenlijk gelijk prima weer op.
Eergisteren, na twee weken geprobeerd te hebben de relatie te redden, kreeg ik uit haar getrokken dat ze ruim een week eerder met een ander naar bed was geweest.
Dit was voor mij de druppel. Ik heb de hele nacht wakker gelegen en in mezelf lopen snijden (iets waar ik eerder nooit serieus mezelf toe instaat achtte, het idee alleen al zorgde eerder dat ik in lachen uitbarstte). De dag daarop was ik vastbesloten zelfmoord te plegen, maar mensen hebben ingegrepen.
Ik ga zo naar de dokter. Ik moet het nog een uur uit zien te houden voordat ik de deur uit ga. Ik vecht op dit moment tegen het hoge gebouw aan de overkant opklimmen om eraf te springen. Ik ben nu echt bang voor mezelf geworden, heb de controle niet meer, dus ik hoop dat de dokter dit oppikt en iets voor me kan doen. De assistente gaf eerst al aan dat ik vandaag niet meer terecht kon, maar toen bracht ik het op om haar te laten weten hoe het met me gaat, en heeft ze ruimte vrijgemaakt.
Op dit moment ben ik bang, voor mezelf, en voor hoe weinig toekomstperspectief er nog voor me is. Ik denk dat ik nooit meer helemaal normaal zal worden in psychologische zin, en heb vrij weinig zin om daarmee te moeten leven. Ik hoop dat de professionals wat voor me kunnen doen.
Wordt vervolgd, hopelijk.
sandoval. inmiddels is het bijna een uur verder.
als de HA je niet de benodigde hulp biedt, zou ik de crisisdienst bellen. wat je hier schrijft, lijkt me heftig genoeg om die categorie te passen.
weet verder eigenlijk niets nuttigs toe te voegen. mn eigen misere lijkt hiermee vergeleken weer een stuk minder...
als de HA je niet de benodigde hulp biedt, zou ik de crisisdienst bellen. wat je hier schrijft, lijkt me heftig genoeg om die categorie te passen.
weet verder eigenlijk niets nuttigs toe te voegen. mn eigen misere lijkt hiermee vergeleken weer een stuk minder...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ik ga denk ook maar beginnen aan de medicijnen.
Geen zin in maar moet maar denk ik(ik wuifel dit advies van mensen wiens werkgebied dit is, al een tijdje wat weg) Maar echt geen zin er in.
Geen zin in maar moet maar denk ik(ik wuifel dit advies van mensen wiens werkgebied dit is, al een tijdje wat weg) Maar echt geen zin er in.
En hoe is het afgelopen Sandoval? Kan de huisarts wat voor je betekenen? Sterkte ermee iig, klinkt nogal heftig allemaal
Het is nu ff wat beter. Heb een krachtig slaapmiddel gekregen en krijg wat mensen om mee te praten. Het was dat, of opgenomen worden, en aangezien ik weer even een goed moment had (mood wisselt vaak tussen zwaar depressief en strijdlustig), wilde ik toch proberen het er zo onder te krijgen. Opgenomen worden klinkt ook niet echt leuk... maar ik kan ieder moment bellen als ik me bedenk.
Best wel kut dat mijn ex gewoon nog haar leventje verder leidt, terwijl ik hiermee zit.
Best wel kut dat mijn ex gewoon nog haar leventje verder leidt, terwijl ik hiermee zit.
Goed geslapen met die pil, heerlijk, droomloos, werd zelfs redelijk fit wakker van de wekker. Ik ga proberen om zo een college te gaan volgen, alhoewel ik waarschijnlijk geen woord meekrijg van wat er gezegd wordt. Beter dan thuis zitten en me eronder laten krijgen door iemand die het niet verdient.
en nu nog wel. Ik denk dat het niet zoveel ertoe doet hoeveel misere je "objectief" hebt. Als de impact bij je zodanig is dat je er langdurige problemen door krijgt, heb je gewoon zelf ook issues die je moet onderkennen (ik probeer je niet ergens in te praten ofzo ).
Bij mij moest het ook van een psycholoog en gisteren van de huisarts komen dat het gerechtvaardigd is dat ik me zo voel, tot dan toe had ik altijd het idee dat ik me liep aan te stellen. Maar wat voor de één niet zoveel voorstelt, is voor de ander een reden om flink depressief van te worden.
[ Bericht 33% gewijzigd door Sandoval op 09-09-2010 09:34:20 ]
Zo keek ik er ook altijd tegenaan als ik verhalen van anderen hoordequote:Op woensdag 8 september 2010 14:53 schreef DaviniaHR het volgende:
weet verder eigenlijk niets nuttigs toe te voegen. mn eigen misere lijkt hiermee vergeleken weer een stuk minder...
en nu nog wel. Ik denk dat het niet zoveel ertoe doet hoeveel misere je "objectief" hebt. Als de impact bij je zodanig is dat je er langdurige problemen door krijgt, heb je gewoon zelf ook issues die je moet onderkennen (ik probeer je niet ergens in te praten ofzo ).Bij mij moest het ook van een psycholoog en gisteren van de huisarts komen dat het gerechtvaardigd is dat ik me zo voel, tot dan toe had ik altijd het idee dat ik me liep aan te stellen. Maar wat voor de één niet zoveel voorstelt, is voor de ander een reden om flink depressief van te worden.
[ Bericht 33% gewijzigd door Sandoval op 09-09-2010 09:34:20 ]
Sandoval, fijn dat je goed geslapen hebt en een beetje fit wakker wordt!
Je kunt geen appels met peren vergelijken en dat moeten we eigenlijk ook niet doen met psychische klachten.
We hebben allemaal schrammetjes, wonden en diepe wonden uit het verleden en daarom kan een schijnbaar minder belangrijk iets tot heftige reacties leiden.
Veel succes! Je bent bij dat college toch weer een stuk slimmer geworden
Je kunt geen appels met peren vergelijken en dat moeten we eigenlijk ook niet doen met psychische klachten.
We hebben allemaal schrammetjes, wonden en diepe wonden uit het verleden en daarom kan een schijnbaar minder belangrijk iets tot heftige reacties leiden.
Veel succes! Je bent bij dat college toch weer een stuk slimmer geworden
Fijn dat de huisarts wat voor je kon betekenen Sandoval en dat je vannacht redelijk hebt kunnen slapen en fit wakker werd En verder sluit ik me aan bij Caroline, we hebben allemaal onze eigen problemen en die kun je idd niet vergelijken en dat moet je ook niet willen.
Ik ga zo Dimence maar eens bellen, want heb nog steeds niks gehoord.
Edit: blijkt dat ik naar Adapt wordt doorgestuurd, die gebeld en die vrouw belt me straks als het goed is terug.
Edit2: 30 september heb ik pas mn intake, zit er dus bijna 7 weken tussen inleveren verwijsbrief en intake
[ Bericht 14% gewijzigd door _Hestia_ op 09-09-2010 15:22:11 ]
En verder sluit ik me aan bij Caroline, we hebben allemaal onze eigen problemen en die kun je idd niet vergelijken en dat moet je ook niet willen.Ik ga zo Dimence maar eens bellen, want heb nog steeds niks gehoord.
Edit: blijkt dat ik naar Adapt wordt doorgestuurd, die gebeld en die vrouw belt me straks als het goed is terug.
Edit2: 30 september heb ik pas mn intake, zit er dus bijna 7 weken tussen inleveren verwijsbrief en intake
[ Bericht 14% gewijzigd door _Hestia_ op 09-09-2010 15:22:11 ]
Zo, vannacht heeft het universum me een heleboel perspectief gegeven.
Goed opgevangen door vrienden, ben ik gisteravond naar de kroeg gegaan met ze. Ik was toe aan de afleiding. Toen we bij de kroeg aankwamen kwam ik in gesprek met de eerste persoon die ik tegenkwam, een meisje, verloofd, dus ik wist ook dat ik me niet bezig zou hoeven houden met dingen waar ik nog niet aan toe was.
Het was echt een geweldig meisje, ontzettend lief voor me, zo lief dat ik het niet kon geloven. Naarmate de avond vorderde bleven we bij elkaar staan, en op een gegeven moment zei ze dat ze me wilde zoenen. Ik was op dat punt ook wel zo ver het te willen. Ik was natuurlijk niet bepaald stabiel ofzo, en was wel echt toe aan zoiets. Maar gelukkig heb ik mijn eigen integriteit kunnen behouden, en heb ik het niet gedaan, zelfs toen ze (toen ze vrij dronken begon te worden) me letterlijk stond te smeken om haar te zoenen. Maar ik wist dat ze dronken en verloofd was, en eigenlijk gewoon haar verloofde miste, dus met heel veel moeite heb ik het af gehouden. Ik geloof dat ik wel een medaille verdien daarvoor
Wel telefoonnummer en e-mail gekregen van haar, eigenlijk met geen ander doel dan gewoon vriendschappelijk contact houden. Ik vraag me af of ze dat nu ze nuchter is nog steeds wel wil, dus ik twijfel of ik contact moet opnemen met haar. Ik denk dat ik het gewoon één keer probeer en dan het balletje bij haar laat liggen.
Het aller mooiste voor mij ego was dat op een gegeven moment een neef o.i.d. van haar ook kwam opdagen. Ze wilde me toen net gaan zoenen, dus ze was betrapt op vreemdgaan, als ik het niet had afgehouden. Tien minuten later bleek die neef me ook al te willen zoenen (maar ik ben hetero dus dat zat er niet in).
Best goed voor je ego als je de hele avond twee leuke mensen hebt die jou gelijk zo leuk vinden. Uiteindelijk dus onverrichter zake weer naar huis gegaan, maar wel met een heel goed gevoel. Wetende dat er mensen zijn die me wel willen zoals ik ben, en dat dat dan ook nog eens hele leuke mensen zijn, doet me veel goed. Weten dat ik zelfs in die situatie toch mijn moraliteit op de eerste plaats kon houden, in plaats van mijn hormonen achterna te lopen, doet me ook veel goed. Dat was een overwinning op mijzelf, en op mijn ex.
Goed opgevangen door vrienden, ben ik gisteravond naar de kroeg gegaan met ze. Ik was toe aan de afleiding. Toen we bij de kroeg aankwamen kwam ik in gesprek met de eerste persoon die ik tegenkwam, een meisje, verloofd, dus ik wist ook dat ik me niet bezig zou hoeven houden met dingen waar ik nog niet aan toe was.
Het was echt een geweldig meisje, ontzettend lief voor me, zo lief dat ik het niet kon geloven. Naarmate de avond vorderde bleven we bij elkaar staan, en op een gegeven moment zei ze dat ze me wilde zoenen. Ik was op dat punt ook wel zo ver het te willen. Ik was natuurlijk niet bepaald stabiel ofzo, en was wel echt toe aan zoiets. Maar gelukkig heb ik mijn eigen integriteit kunnen behouden, en heb ik het niet gedaan, zelfs toen ze (toen ze vrij dronken begon te worden) me letterlijk stond te smeken om haar te zoenen. Maar ik wist dat ze dronken en verloofd was, en eigenlijk gewoon haar verloofde miste, dus met heel veel moeite heb ik het af gehouden. Ik geloof dat ik wel een medaille verdien daarvoor
Wel telefoonnummer en e-mail gekregen van haar, eigenlijk met geen ander doel dan gewoon vriendschappelijk contact houden. Ik vraag me af of ze dat nu ze nuchter is nog steeds wel wil, dus ik twijfel of ik contact moet opnemen met haar. Ik denk dat ik het gewoon één keer probeer en dan het balletje bij haar laat liggen.
Het aller mooiste voor mij ego was dat op een gegeven moment een neef o.i.d. van haar ook kwam opdagen. Ze wilde me toen net gaan zoenen, dus ze was betrapt op vreemdgaan, als ik het niet had afgehouden. Tien minuten later bleek die neef me ook al te willen zoenen (maar ik ben hetero dus dat zat er niet in).
Best goed voor je ego als je de hele avond twee leuke mensen hebt die jou gelijk zo leuk vinden. Uiteindelijk dus onverrichter zake weer naar huis gegaan, maar wel met een heel goed gevoel. Wetende dat er mensen zijn die me wel willen zoals ik ben, en dat dat dan ook nog eens hele leuke mensen zijn, doet me veel goed. Weten dat ik zelfs in die situatie toch mijn moraliteit op de eerste plaats kon houden, in plaats van mijn hormonen achterna te lopen, doet me ook veel goed. Dat was een overwinning op mijzelf, en op mijn ex.
Dat is zeker goed van je Sandoval! Waren er maar meer jongens zoals jij, de meeste jongens zouden haar toch wel zoenen, ook al is ze verloofd. Fijn dat je ego weer wat gegroeid is en dat je je moraliteit op de eerste plaats kon houden
Ik zit er echt ff helemaal doorheen nou ik gisteren heb gehoord dat ik pas 30 september terecht kan. Duurt gvd 7 weken dan, waarvan nu nog 3 en na de intake duurt het ws nog 5-8 weken voor ik echt in behandeling kan., Dan is het al bijna volgend jaar En kan niet voor die tijd bij een gewone psych terecht, want die zeggen allemaal dat ik maar gewoon op Dimence/Adapt moet wachten 
Ik voel me gewoon zo klote en dan nog minimaal 3 weken wachten is gewoon echt lang 
Ik zit er echt ff helemaal doorheen nou ik gisteren heb gehoord dat ik pas 30 september terecht kan. Duurt gvd 7 weken dan, waarvan nu nog 3 en na de intake duurt het ws nog 5-8 weken voor ik echt in behandeling kan., Dan is het al bijna volgend jaar
En kan niet voor die tijd bij een gewone psych terecht, want die zeggen allemaal dat ik maar gewoon op Dimence/Adapt moet wachten Ik voel me gewoon zo klote en dan nog minimaal 3 weken wachten is gewoon echt lang
Pfoe Sylvana, ik kan begrijpen dat je er doorheen zit. Wat een onzin dat je zo lang moet wachten!
Aan de andere kant, het lijkt nu heel lang, maar in werkelijkheid is het waarschijnlijk maar een korte periode vergeleken bij wat je achter de rug hebt. Het moeilijkste is misschien dat nu je knop om is, omdat je om hulp hebt gevraagd? Bij mij was dat in ieder geval wel zo. Ik moest ook een tijdje wachten voor de groep (waar ik zo naartoe ga voor de eerste keer) zou beginnen, en dat was ook moeilijk, terwijl ik een paar weekjes wachten twee maanden geleden geen probleem zou hebben gevonden.
Mocht je merken dat je het echt nu nodig hebt, ga dan gewoon signalen afgeven. Bel de huisarts desnoods plat, en anders bel je andere instanties. Ik heb ook begrepen uit het topic dat je studeert, misschien heeft de plaats waar je studeert ook opvang voor zoiets (vaak bij hogescholen en universiteiten is dat het geval).
Maar het blijft ontzettend lastig als je eindelijk die lastige roep om hulp afgeeft, en er dan niet adequaat wordt gereageerd. Heb je enige opvang van familie/vrienden?
Aan de andere kant, het lijkt nu heel lang, maar in werkelijkheid is het waarschijnlijk maar een korte periode vergeleken bij wat je achter de rug hebt. Het moeilijkste is misschien dat nu je knop om is, omdat je om hulp hebt gevraagd? Bij mij was dat in ieder geval wel zo. Ik moest ook een tijdje wachten voor de groep (waar ik zo naartoe ga voor de eerste keer) zou beginnen, en dat was ook moeilijk, terwijl ik een paar weekjes wachten twee maanden geleden geen probleem zou hebben gevonden.
Mocht je merken dat je het echt nu nodig hebt, ga dan gewoon signalen afgeven. Bel de huisarts desnoods plat, en anders bel je andere instanties. Ik heb ook begrepen uit het topic dat je studeert, misschien heeft de plaats waar je studeert ook opvang voor zoiets (vaak bij hogescholen en universiteiten is dat het geval).
Maar het blijft ontzettend lastig als je eindelijk die lastige roep om hulp afgeeft, en er dan niet adequaat wordt gereageerd. Heb je enige opvang van familie/vrienden?
Ja, dat is wel het grootste punt ja. Ik ben al eerder in behandeling geweest voor depressies, toen ging het weer even goed en omdat ik sinds half maart thuis zat omdat ik moest stoppen met mn jaarstage ging het steeds slechter en wilde ik dus zo snel mogelijk in behandeling, om erger te voorkomen zeg maar. Maar omdat ik dus zolang moet wachten zak ik dus wel steeds dieper in mijn depressie, wat ik dus juist wilde voorkomen...
Ik heb ook geprobeerd om tot die tijd gewoon bij een "losse psycholoog" sessies te gaan doen, maar die zeggen allemaal dat ik maar gewoon moet wachten tot ik bij Dimence/Adapt terecht kan. En voor de studentenpsycholoog is ook een wachttijd.
Ik heb gelukkig wel steun aan mn vriend, een vriendin en wat mensen op internet, dat is wel heel fijn, maar natuurlijk toch anders dan dat je echt behandeld wordt.
Ik heb ook geprobeerd om tot die tijd gewoon bij een "losse psycholoog" sessies te gaan doen, maar die zeggen allemaal dat ik maar gewoon moet wachten tot ik bij Dimence/Adapt terecht kan. En voor de studentenpsycholoog is ook een wachttijd.
Ik heb gelukkig wel steun aan mn vriend, een vriendin en wat mensen op internet, dat is wel heel fijn, maar natuurlijk toch anders dan dat je echt behandeld wordt.
quote:
Zo, vannacht heeft het universum me een heleboel perspectief gegeven.
Goed opgevangen door vrienden, ben ik gisteravond naar de kroeg gegaan met ze. Ik was toe aan de afleiding. Toen we bij de kroeg aankwamen kwam ik in gesprek met de eerste persoon die ik tegenkwam, een meisje, verloofd, dus ik wist ook dat ik me niet bezig zou hoeven houden met dingen waar ik nog niet aan toe was.
Het was echt een geweldig meisje, ontzettend lief voor me, zo lief dat ik het niet kon geloven. Naarmate de avond vorderde bleven we bij elkaar staan, en op een gegeven moment zei ze dat ze me wilde zoenen. Ik was op dat punt ook wel zo ver het te willen. Ik was natuurlijk niet bepaald stabiel ofzo, en was wel echt toe aan zoiets. Maar gelukkig heb ik mijn eigen integriteit kunnen behouden, en heb ik het niet gedaan, zelfs toen ze (toen ze vrij dronken begon te worden) me letterlijk stond te smeken om haar te zoenen. Maar ik wist dat ze dronken en verloofd was, en eigenlijk gewoon haar verloofde miste, dus met heel veel moeite heb ik het af gehouden. Ik geloof dat ik wel een medaille verdien daarvoor
Wel telefoonnummer en e-mail gekregen van haar, eigenlijk met geen ander doel dan gewoon vriendschappelijk contact houden. Ik vraag me af of ze dat nu ze nuchter is nog steeds wel wil, dus ik twijfel of ik contact moet opnemen met haar. Ik denk dat ik het gewoon één keer probeer en dan het balletje bij haar laat liggen.
Het aller mooiste voor mij ego was dat op een gegeven moment een neef o.i.d. van haar ook kwam opdagen. Ze wilde me toen net gaan zoenen, dus ze was betrapt op vreemdgaan, als ik het niet had afgehouden. Tien minuten later bleek die neef me ook al te willen zoenen (maar ik ben hetero dus dat zat er niet in).
Best goed voor je ego als je de hele avond twee leuke mensen hebt die jou gelijk zo leuk vinden. Uiteindelijk dus onverrichter zake weer naar huis gegaan, maar wel met een heel goed gevoel. Wetende dat er mensen zijn die me wel willen zoals ik ben, en dat dat dan ook nog eens hele leuke mensen zijn, doet me veel goed. Weten dat ik zelfs in die situatie toch mijn moraliteit op de eerste plaats kon houden, in plaats van mijn hormonen achterna te lopen, doet me ook veel goed. Dat was een overwinning op mijzelf, en op mijn ex.
goed bezig!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
mja dat is wel erg klote zeg. duurt ook wel heel erg lang daar bij jullie. zijn er geen instellingen in de buurt die sneller werken?quote:
Ja, dat is wel het grootste punt ja. Ik ben al eerder in behandeling geweest voor depressies, toen ging het weer even goed en omdat ik sinds half maart thuis zat omdat ik moest stoppen met mn jaarstage ging het steeds slechter en wilde ik dus zo snel mogelijk in behandeling, om erger te voorkomen zeg maar. Maar omdat ik dus zolang moet wachten zak ik dus wel steeds dieper in mijn depressie, wat ik dus juist wilde voorkomen...
Ik heb ook geprobeerd om tot die tijd gewoon bij een "losse psycholoog" sessies te gaan doen, maar die zeggen allemaal dat ik maar gewoon moet wachten tot ik bij Dimence/Adapt terecht kan. En voor de studentenpsycholoog is ook een wachttijd.
Ik heb gelukkig wel steun aan mn vriend, een vriendin en wat mensen op internet, dat is wel heel fijn, maar natuurlijk toch anders dan dat je echt behandeld wordt.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Nee, want alle instellingen zijn hier dus samengegaan in 1 instelling.quote:
[..]
mja dat is wel erg klote zeg. duurt ook wel heel erg lang daar bij jullie. zijn er geen instellingen in de buurt die sneller werken?
quote:
[..]
Nee, want alle instellingen zijn hier dus samengegaan in 1 instelling.
lekker dan!dan je voorlopig maar op de intake richten, 3 weken is wel te overzien. misschien geeft dat wel weer een stukje steun? en misschien kan je dan proberen te pushen dat ze meer haast maken?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ja dat ben ik wel van plan ja, om tijdens de intake er flink druk achter te zetten ( niet dat ik heel erg ga overdrijven ofzo, maar ze wel duidelijk maken dat het hard nodig is)quote:
[..]
dan je voorlopig maar op de intake richten, 3 weken is wel te overzien. misschien geeft dat wel weer een stukje steun? en misschien kan je dan proberen te pushen dat ze meer haast maken?
ja...slim!quote:
[..]
Ja dat ben ik wel van plan ja, om tijdens de intake er flink druk achter te zetten ( niet dat ik heel erg ga overdrijven ofzo, maar ze wel duidelijk maken dat het hard nodig is)
aangeven dat je je zorgen maakt hoe dat verder moet ofzo. of bang bent voor de gevolgen als het zo doorgaat. zoiets.
maar ja, lastig....
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Um.niemand??quote:Op woensdag 8 september 2010 17:34 schreef ScarFace- het volgende:
Ik ga denk ook maar beginnen aan de medicijnen.
Geen zin in maar moet maar denk ik(ik wuifel dit advies van mensen wiens werkgebied dit is, al een tijdje wat weg) Maar echt geen zin er in.
wil je iets vragen dan?quote:
aan de meds is klote maar als je geen andere oplossing ziet dan moet het misschien maar?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Wat voor medicijnen gaat het om? Antidepressiva?
Het schijnt aan het begin inderdaad flink klote te zijn, maar ik heb ook hele goede dingen gehoord van mensen die er al lang aan zitten. Het is een moeilijke keuze, maar dat het je door professionals wordt aangeraden zegt misschien wel dat je er ook baat bij kan hebben. En het hoeft natuurlijk niet gelijk permanent te zijn, veel mensen stoppen er na een tijdje weer mee.
Het schijnt aan het begin inderdaad flink klote te zijn, maar ik heb ook hele goede dingen gehoord van mensen die er al lang aan zitten. Het is een moeilijke keuze, maar dat het je door professionals wordt aangeraden zegt misschien wel dat je er ook baat bij kan hebben. En het hoeft natuurlijk niet gelijk permanent te zijn, veel mensen stoppen er na een tijdje weer mee.
Geen idee. Mn psycholoog raad me iig aan om iets tegen de depressie te nemen en met een psychiater te praten.quote:Op vrijdag 10 september 2010 17:47 schreef Sandoval het volgende:
Wat voor medicijnen gaat het om? Antidepressiva?
Het schijnt aan het begin inderdaad flink klote te zijn, maar ik heb ook hele goede dingen gehoord van mensen die er al lang aan zitten. Het is een moeilijke keuze, maar dat het je door professionals wordt aangeraden zegt misschien wel dat je er ook baat bij kan hebben. En het hoeft natuurlijk niet gelijk permanent te zijn, veel mensen stoppen er na een tijdje weer mee.
[ Bericht 11% gewijzigd door ScarFace- op 10-09-2010 18:46:02 ]
Sorry lieverd, ik ben aan het verhuizen en daardoor wat minder geconcentreerd aan het lezen.quote:
Medicijnen, ja ik had er ook helemaal geen zin in. Maar het heeft mij wel geholpen om tenminste normaal in de maatschappij mee te kunnen draaien. Best wel nuttig als je een baan hebt en moet presteren.
Al was ik nog blijer toen ik er helemaal van af was.
Sterkte!
medicijnen kunnen inderdaad helpen. hebben het bij mij (ws) ook gedaan. Maar het is ook per persoon en per antidepressiva verschillend en je moet ook zelf er wat aan doen en niet alleen het medicijn zijn werk laten doen
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ik ben echt niet iemand die zomaar gaat klagen.
Ze hebben me ook al eens anti psychotica voorgeschreven.
Die geven ze al helemaal niet aan jan en alleman
Ze hebben me ook al eens anti psychotica voorgeschreven.
Die geven ze al helemaal niet aan jan en alleman
Ik ben sinds april gestopt met anti depressiva na 8 jaar lang te hebben geslikt Ik was ruim 11 jaar lang depressief geweest en vanaf 2002 aan medicatie. Vanaf 2006 minder depressief en nu af en toe depressief.
Af en toe val ik in zwarte gat maar red prima zonder medicatie.
Ik was ruim 11 jaar lang depressief geweest en vanaf 2002 aan medicatie. Vanaf 2006 minder depressief en nu af en toe depressief. Af en toe val ik in zwarte gat maar red prima zonder medicatie.
Wat super!quote:Op zaterdag 11 september 2010 00:49 schreef summer29 het volgende:
Ik ben sinds april gestopt met anti depressiva na 8 jaar lang te hebben geslikt
Af en toe val ik in zwarte gat maar red prima zonder medicatie.
Fijn om zulke positieve verhalen te horen! Ik ben sinds een paar maanden begonnen met ad.. In een lage dosering weliswaar, ik begin nu het idee te krijgen dat het wel helpt. Maar ik heb er dubbele gevoelens bij, het is fijn dat het helpt! Maar ik wil geen ad gebruiken, het voelt (voor mij) zo suf om medicatie te moeten gebruiken om m'n stemming onder controle te houden. Vandaar ook dat ik er pas redelijk laat mee begonnen ben.
Dank je!! Met jou komt ook weer goed, het heeft tijd nodig.quote:Op zaterdag 11 september 2010 08:41 schreef Pannenkoeken het volgende:
[..]
Wat super!
Fijn om zulke positieve verhalen te horen! Ik ben sinds een paar maanden begonnen met ad.. In een lage dosering weliswaar, ik begin nu het idee te krijgen dat het wel helpt. Maar ik heb er dubbele gevoelens bij, het is fijn dat het helpt! Maar ik wil geen ad gebruiken, het voelt (voor mij) zo suf om medicatie te moeten gebruiken om m'n stemming onder controle te houden. Vandaar ook dat ik er pas redelijk laat mee begonnen ben.
Het valt niet mee met ant depressiva hoor. Het geeft hoop bijwerkingen. Als ik het vergat ben ik echt behoorlijk pissig, huilerig, nergens zin in dan alleen maar in mijn bedje liggen. Slikte ik het, werd ik onwijs suf van. Het is wel kut medicatie maar het hielp wel.
Bah, vannacht uitgebreid gedroomd over het 'vreemdgaan' van m'n ex. Heb weer zin om er de messen goed in te zetten...
Niet doen san... probeer jezelf van de gedachten af te leiden, ga fietsen ofzo, opruimen, of iemand bellen die je bezig houdt... sterktequote:Op zondag 12 september 2010 14:23 schreef Sandoval het volgende:
Bah, vannacht uitgebreid gedroomd over het 'vreemdgaan' van m'n ex. Heb weer zin om er de messen goed in te zetten...
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
niet doen, hoor!quote:Op zondag 12 september 2010 14:23 schreef Sandoval het volgende:
Bah, vannacht uitgebreid gedroomd over het 'vreemdgaan' van m'n ex. Heb weer zin om er de messen goed in te zetten...
dat lost toch helemaal niets op?
heb je mensen die je kunt bellen of zo?
als het echt niet gaat, bel dan de crisisdienst. nogmaals, daar zijn ze voor! niemand heeft er iets aan als jij jezelf (lichamelijk) gaat beschadigen!
sterkte.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ai, dat ken ik al te goed. Had aantal nachten terug dezelfde droom. En vrij intens. Dus dan wordt je ook wakker met dat soort gevoelens. Gelukkig gisteravond super leuke avond gehad met haar, dus niets aan het handje. Bewijst maar weer eens hoe gek je jezelf kan makenquote:Op zondag 12 september 2010 14:23 schreef Sandoval het volgende:
Bah, vannacht uitgebreid gedroomd over het 'vreemdgaan' van m'n ex. Heb weer zin om er de messen goed in te zetten...
Door vervelende dromen ben ik ook regelmatig van de rel s'morgens. Op mijn werk begrijpen ze er niks van als ik weer een dag in de war ben. Maarja, erover praten werkt averechts, dus uiteindelijk toneelspelen zodat ze er niks van merken. Aan het eind van de week ben ik helemaal op, veel slapen, een tijdje teveel gedronken in het weekend, 2 dagen slapen en weer verder. Ook last van verveling, maar ik heb nergens meer zin in. Als je teveel over dingen nadenkt, dat je spijt hebt van dingen die allang voorbij zijn of steeds confrontaties aangaat, blijf je maar in hetzelfde cirkeltje.
Ik zou zeggen, heb schijt aan de wereld en doe wat je moet doen.
Ik zou zeggen, heb schijt aan de wereld en doe wat je moet doen.
Toch weer aardig opgepakt later op de dag, heb aan die meid waar ik eerder over postte denk ik een leuk (platonisch) contact overgehouden. Vannacht maar weer een slaappil, hopelijk houdt die het dromen tegen. Als het goed is wel. Dromen over dingen waar je je de hele dag ook al druk over maakt is echt waardeloos.
@black_spade: alleen in mijn geval is het al gebeurd
@romski, dat advies klinkt goed, en wat betreft mijn 'persoonlijke problemen' volg ik dat ook redelijk goed op nu
@black_spade: alleen in mijn geval is het al gebeurd
@romski, dat advies klinkt goed, en wat betreft mijn 'persoonlijke problemen' volg ik dat ook redelijk goed op nu
Veel mensen denken dan nog steeds: "Zie je wel, zelfs iemand zonder armen en benen staat nog beter in het leven dan een mislukking als ik. wat een loser ben ik."quote:Op zondag 12 september 2010 16:52 schreef Mercer het volgende:
Roses are grey. Violets are grey. I am a dog.
Mijn eigen huisarts heeft de medische verklaring ondertekend
Dus kan nu alles naar mijn oude decaan opsturen zodat zij haar gedeelte kan invullen en het op kan sturen naar de IBG. En dan maar afwachten wat de IBG beslist. Maar de eerste stap is gezet
Joepie!!!quote:Op donderdag 23 september 2010 14:01 schreef Sylvana het volgende:
Mijn eigen huisarts heeft de medische verklaring ondertekend
Dus kan nu alles naar mijn oude decaan opsturen zodat zij haar gedeelte kan invullen en het op kan sturen naar de IBG. En dan maar afwachten wat de IBG beslist. Maar de eerste stap is gezet
Ja, als dit toegekend wordt dan scheelt dat echt zoveel zorgenquote:
Het topic wordt zo wel een stuk vrolijker dan de titel suggereert
Niet dat dan gelijk mijn depressie weg is, maar het scheelt iig al veel gepieker dan. Hoe gaat het met jou?
Ik heb het topic op een gegeven moment doorgelezen, daaruit bleek wel dat het een big issue was, dus mooi dat je nu een doorstart kan maken, hopelijk zit het wat minder tegen vanaf hier
Met mij gaat het erg goed. Zonet weer groepstherapie gehad. Vorige week was er sprake van dat ik eruit moest, om hoe het met me ging, zou niet werken in een groep, vandaag zijn we eruit gekomen en blijf ik toch, hele goede sessie gehad. (en erg confronterend, maarja, dat is ook juist wel lekker.)
Volgende keer moet ik een focus maken, mijn doelen binnen de groep aangeven, erg lastig, maar ik ga werken aan een lijstje, want ad hoc komt er niks van bij mij.
Met mij gaat het erg goed. Zonet weer groepstherapie gehad. Vorige week was er sprake van dat ik eruit moest, om hoe het met me ging, zou niet werken in een groep, vandaag zijn we eruit gekomen en blijf ik toch, hele goede sessie gehad. (en erg confronterend, maarja, dat is ook juist wel lekker.)
Volgende keer moet ik een focus maken, mijn doelen binnen de groep aangeven, erg lastig, maar ik ga werken aan een lijstje, want ad hoc komt er niks van bij mij.
Nouja, het is nog niet toegekend, pas als het toegekend wordt valt er een zware last van mn schouders af
Fijn dat je toch in de groep kunt blijven en dat is idd wel belangrijk ja, dat je voor jezelf helder hebt aan welke doelen je wilt werken en hoe je die wilt bereiken. En confronterend is soms wel goed idd Succes ermee!
Fijn dat je toch in de groep kunt blijven en dat is idd wel belangrijk ja, dat je voor jezelf helder hebt aan welke doelen je wilt werken en hoe je die wilt bereiken. En confronterend is soms wel goed idd
Succes ermee!
Dat gaat wel goed komen denk ik Sylvana die regelingen zijn gemaakt voor mensen zoals jou dus dan heb je daar ook recht op(als je echt wat hebt, dat moet je inderdaad wel aantonen maar ja)
Ik lees nu je posts over rijlessen en het "misbruik" van instructeurs het cbr en dergelijke. misselijke figuren zijn het.
Kwam het in de search tegen mja ik ga er zelf voorlopig niet op in/mee verder een andere keer moet het maar.
Ben wel benieuwd of je het uit eindelijk hebt behaald?
die regelingen zijn gemaakt voor mensen zoals jou dus dan heb je daar ook recht op(als je echt wat hebt, dat moet je inderdaad wel aantonen maar ja)Ik lees nu je posts over rijlessen en het "misbruik" van instructeurs het cbr en dergelijke. misselijke figuren zijn het.
Kwam het in de search tegen mja ik ga er zelf voorlopig niet op in/mee verder een andere keer moet het maar.
Ben wel benieuwd of je het uit eindelijk hebt behaald?
Jeetje, dan heb je wel heel ver terug gezochtquote:
Dat gaat wel goed komen denk ik Sylvana
Ik lees nu je posts over rijlessen en het "misbruik" van instructeurs het cbr en dergelijke. misselijke figuren zijn het.
Kwam het in de search tegen mja ik ga er zelf voorlopig niet op in/mee verder een andere keer moet het maar.
Ben wel benieuwd of je het uit eindelijk hebt behaald?
Heb inmiddels al bijna 4 jaar mn rijbewijs nl
sylvana wat fijn! hier gaat het met ups en downs. denk je dat het best goed gaat, flikker je zo weer in dat dal.
ik word er werkelijk waar helemaal niet goed van
stomme kl*tedepressie
zo, ik heb gesproken.
kan niet eens (normaal) voor mn eigen kinderen zorgen
ff geconcentreerd de was sorteren, uurtje met peuter spelen en het is weer gedaan voor vandaag.
dat is toch irritant? het mag wel eens klaar zijn.
as donderdag gaan we weer verder met opbouwen van de medicatie. zit dan op 50% van insteldosering.
over 3 wk heb ik gesprek met de arboarts. en dan is de vraag: wanneer kan ik weer gaan opbouwen? wat zijn jullie ervaringen? wanneer zijn jullie werk weer gaan oppakken? en hoe?
de dag na het gesprek met de arboarts doen we de laatste verhoging van de dosis. (tenminste, de verwachting is dat die dosering voldoende zal zijn voor mij.)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ik werk nu 3 dagen in de week ca 2 uur per dag. Onbetaald dat wel. Zat al zonder betaalde baan toen ik depressief werd. Misschien binnenkort weer opbouwen, maar het gaat bij mij persoonlijk nog te wisselvallig. 's woensdags ging het totaal niet goed, terwijl ik vrijdag weer piekte.quote:
hier gaat het met ups en downs. denk je dat het best goed gaat, flikker je zo weer in dat dal.
ik word er werkelijk waar helemaal niet goed van
stomme kl*tedepressie
zo, ik heb gesproken.
kan niet eens (normaal) voor mn eigen kinderen zorgen
ff geconcentreerd de was sorteren, uurtje met peuter spelen en het is weer gedaan voor vandaag.
dat is toch irritant? het mag wel eens klaar zijn.
as donderdag gaan we weer verder met opbouwen van de medicatie. zit dan op 50% van insteldosering.
over 3 wk heb ik gesprek met de arboarts. en dan is de vraag: wanneer kan ik weer gaan opbouwen?wat zijn jullie ervaringen? wanneer zijn jullie werk weer gaan oppakken? en hoe?
de dag na het gesprek met de arboarts doen we de laatste verhoging van de dosis. (tenminste, de verwachting is dat die dosering voldoende zal zijn voor mij.)
Maar wel vervelend dat je niet voor je eigen kinderen kan zorgen zeg..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Sylvana, gefeliciteerd! Ik hoop dat je snel een goed bericht krijgt van IBG!
Ik wens iedereen in dit topic veel sterkte. Sorry dat ik even niet meer inhoudelijk kan zijn maar ik heb gewoon slaap. Ben al op vanaf 2 uur.
Ik wens iedereen in dit topic veel sterkte. Sorry dat ik even niet meer inhoudelijk kan zijn maar ik heb gewoon slaap. Ben al op vanaf 2 uur.
Dankjewel en hopelijk heb je nog even kunnen slapen
Ik heb zometeen ( om 13 uur) eindelijk mijn intake bij Dimence en ik ben echt zo zenuwachtig
Ik heb zometeen ( om 13 uur) eindelijk mijn intake bij Dimence en ik ben echt zo zenuwachtig
Niet doen! Gaat goedkomen! Heel veel succes en stay positive!!quote:Op donderdag 30 september 2010 12:03 schreef Sylvana het volgende:
Dankjewel en hopelijk heb je nog even kunnen slapen
Ik heb zometeen ( om 13 uur) eindelijk mijn intake bij Dimence en ik ben echt zo zenuwachtig
-even copy/paste hoor-
Vanmiddag heb ik dus mijn intake gehad. Eerst had ik van 13 uur tot 14.45 uur het intakegesprek zelf, waarin we dus alles besproken hebben. Daarna had zij overleg met een andere man over wat voor advies voor behandeling ze zouden geven. Om 15.15 uur had ik dan mijn adviesgesprek. Tijdens de intake hadden we al een beetje besproken wat voor behandeling ik wilde. Aangezien ik al vaker in behandeling ben geweest voor depressies leek het ons niet genoeg om 1 keer in de week een uurtje te komen praten met een psych. Het advies om in deeltijdbehandeling te gaan kwam dan ook niet uit de lucht vallen.
Deeltijdbehandeling houdt in mijn situatie in dat ik 1 ochtend in de week in een groep verschillende therapieën heb ( voor mensen met een depressie)De groep is open, dus ik kan gewoon instromen. Het is dus niet zo dat je 1 vaste groep van begin tot eind hebt. Aan de ene kant vind ik dat wel een nadeel, omdat er dus steeds nieuwe mensen kunnen komen met wie je weer een vertrouwensband moet opbouwen. Aan de andere kant is het wel fijn, omdat ik nu dus gewoon zelf kan instromen en niet lang hoef te wachten. De therapie duurt 20 weken, en dan dus elke week 1 ochtend. De groep is gemengd, dus zowel mannen en vrouwen en het is vanaf 18 jaar.
Nu krijg ik dus een uitnodiging voor een kennismakingsgesprek met de therapeuten van de groep en daarna kan ik beginnen. En na die 20 weken wordt in principe de groep afgesloten en wordt er gekeken of er nog meer nodig is of niet.
Het is dus nog even afwachten, maar ik denk wel dat dit een goede behandeling voor me is en dat het niet te weinig is zeg maar. Maar het is ook niet zoveel dat ik helemaal met school zou moeten stoppen ofzo.
Ik ben iig blij dat het nu achter de rug is en dat ik me nu echt kan gaan richten op de behandeling.
Vanmiddag heb ik dus mijn intake gehad. Eerst had ik van 13 uur tot 14.45 uur het intakegesprek zelf, waarin we dus alles besproken hebben. Daarna had zij overleg met een andere man over wat voor advies voor behandeling ze zouden geven. Om 15.15 uur had ik dan mijn adviesgesprek. Tijdens de intake hadden we al een beetje besproken wat voor behandeling ik wilde. Aangezien ik al vaker in behandeling ben geweest voor depressies leek het ons niet genoeg om 1 keer in de week een uurtje te komen praten met een psych. Het advies om in deeltijdbehandeling te gaan kwam dan ook niet uit de lucht vallen.
Deeltijdbehandeling houdt in mijn situatie in dat ik 1 ochtend in de week in een groep verschillende therapieën heb ( voor mensen met een depressie)De groep is open, dus ik kan gewoon instromen. Het is dus niet zo dat je 1 vaste groep van begin tot eind hebt. Aan de ene kant vind ik dat wel een nadeel, omdat er dus steeds nieuwe mensen kunnen komen met wie je weer een vertrouwensband moet opbouwen. Aan de andere kant is het wel fijn, omdat ik nu dus gewoon zelf kan instromen en niet lang hoef te wachten. De therapie duurt 20 weken, en dan dus elke week 1 ochtend. De groep is gemengd, dus zowel mannen en vrouwen en het is vanaf 18 jaar.
Nu krijg ik dus een uitnodiging voor een kennismakingsgesprek met de therapeuten van de groep en daarna kan ik beginnen. En na die 20 weken wordt in principe de groep afgesloten en wordt er gekeken of er nog meer nodig is of niet.
Het is dus nog even afwachten, maar ik denk wel dat dit een goede behandeling voor me is en dat het niet te weinig is zeg maar. Maar het is ook niet zoveel dat ik helemaal met school zou moeten stoppen ofzo.
Ik ben iig blij dat het nu achter de rug is en dat ik me nu echt kan gaan richten op de behandeling.
Sylvana, ik ben blij dat je het ziet zitten, het behandelplan. En natuurlijk wens ik je alle succes!
(Ik heb inderdaad nog wat gedoezeld tussen de vroege en de late morgen, en heb nu lekker slaap dus ga op tijd naar bed vanavond!)
(Ik heb inderdaad nog wat gedoezeld tussen de vroege en de late morgen, en heb nu lekker slaap dus ga op tijd naar bed vanavond!)
sylvana, fijn dat he behandelplan goed voor je voelt!
hier gaat het wisselend. is denk ik het beste woord. soms gaat het supergoed, maar het evenwicht is zo ontzettend wankel, nog steeds.
ik moet nog 1 verhoging tot insteldosis. ik hoop dat het genoeg is.
naja, ik moet maar mn tijd nemen om op een goed evenwicht te komen, met ondersteuning van de pillen, welteverstaan.
nu maar hopen dat het niet te lang duurt. geduld is niet mn sterkste kant.
hier gaat het wisselend. is denk ik het beste woord. soms gaat het supergoed, maar het evenwicht is zo ontzettend wankel, nog steeds.
ik moet nog 1 verhoging tot insteldosis. ik hoop dat het genoeg is.
naja, ik moet maar mn tijd nemen om op een goed evenwicht te komen, met ondersteuning van de pillen, welteverstaan.
nu maar hopen dat het niet te lang duurt. geduld is niet mn sterkste kant.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Maar weer eens een update van mijn kant, is alweer lang geleden dat heeft ook een reden want met mij gaat het super goed ik woon samen, werk, studie gaat goed, niets te klagen af en toe een dipdagje maar niet te vergelijken met vroeger. Enige domper is dat Ik te horen heb gekregen dat Ik mijn hele leven lang medicijnen zal moeten slikken, dat is wel heftig maar aan de andere kant helpt het ook goed
Davinia, wat kut dat je dit nu ook door moet maken helpen de medicijnen een beetje? Onthoudt dat er weer betere momenten zullen komen, al denk je soms van niet. Kijk bijvoorbeeld naar mij, 2 jaar geleden zag ik het allemaal niet meer zitten en nu gaat het top. Stapje voor stapje maar je komt er wel
Murm hoe is het met jou? De depressie en ADD een beetje onder controle?
Birdie, nog steeds van de medicijnen af?
Ik moet hier weer meer meelezen!
dat heeft ook een reden want met mij gaat het super goed ik woon samen, werk, studie gaat goed, niets te klagen af en toe een dipdagje maar niet te vergelijken met vroeger. Enige domper is dat Ik te horen heb gekregen dat Ik mijn hele leven lang medicijnen zal moeten slikken, dat is wel heftig maar aan de andere kant helpt het ook goed Davinia, wat kut dat je dit nu ook door moet maken
helpen de medicijnen een beetje? Onthoudt dat er weer betere momenten zullen komen, al denk je soms van niet. Kijk bijvoorbeeld naar mij, 2 jaar geleden zag ik het allemaal niet meer zitten en nu gaat het top. Stapje voor stapje maar je komt er wel Murm hoe is het met jou? De depressie en ADD een beetje onder controle?
Birdie, nog steeds van de medicijnen af?
Ik moet hier weer meer meelezen!
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Ook maar even een (ongevraagde) update van mijn kant.
Het gaat nu wel okee met me, heb het af en toe nog steeds zwaar en voel me af en toe zeker na druk bezig te zijn geweest vaak wat somberder, maar volgens mij duren deze periodes steeds korter.
Maar toch ben ik niet helemaal tevreden en heb vaak moeite om de lege dagen te vullen met activiteiten. Ik kan me op vrije dagen niet zetten tot dingen, zelfs naar de supermarkt gaan is al een hele opgave meestal. Voel me dan ook wat angstig, helaas.
Maar vrijdag zie ik mijn psychiater weer en hopelijk kan ik nu wel wat opener zijn naar haar toe, want meestal lijkt het als ik daar ben gewoon dat het heel erg goed met me gaat, terwijl dat niet helemaal klopt.
Het gaat nu wel okee met me, heb het af en toe nog steeds zwaar en voel me af en toe zeker na druk bezig te zijn geweest vaak wat somberder, maar volgens mij duren deze periodes steeds korter.
Maar toch ben ik niet helemaal tevreden en heb vaak moeite om de lege dagen te vullen met activiteiten. Ik kan me op vrije dagen niet zetten tot dingen, zelfs naar de supermarkt gaan is al een hele opgave meestal. Voel me dan ook wat angstig, helaas.
Maar vrijdag zie ik mijn psychiater weer en hopelijk kan ik nu wel wat opener zijn naar haar toe, want meestal lijkt het als ik daar ben gewoon dat het heel erg goed met me gaat, terwijl dat niet helemaal klopt.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Heeft iemand van jullie als ik vragen mag, ervaring met niet-gemeentelijke, psychologische hulp? Buiten de ggz dus.
Ben me wat aan het orienteren wat er nog meer is.
Ben me wat aan het orienteren wat er nog meer is.
DaviniaHR, wat balen zeg dat het nog zo wisselend bij je gaat. Hopelijk werken de pillen snel en kun je weer een evenwicht gaan zoeken.
MaJo, fijn dat het goed met je gaat Dat is idd wel een domper ja, de rest van je leven medicijnen moeten slikken. Maar als het werkt dan is het wel goed natuurlijk.
Bos81, fijn dat je het idee hebt dat je sombere periodes steeds korter duren. Het is idd wel erg belangrijk om open naar je psych te zijn en daar niet te doen alsof het goed met je gaat, als dat niet zo is.
Ik heb het op het moment erg moeilijk. Ik zit in de laatste weken van de lesperiode en moet ontzettend veel doen, verslagen maken, presentaties voorbereiden en natuurlijk tentamens leren, maar ik kan me er echt niet toe zetten Het lukt gewoon echt niet, kan me niet concentreren, voel me kut en wil alleen maar in bed liggen en slapen.
Tot nu toe lukt het nog wel redelijk om niet al te veel lessen te missen ( heb er nu deze periode 3 gemist en daar blijft het ook wel bij) Maar buiten de lessen om kan ik me er gewoon niet toe zetten om wat te doen, wat natuurlijk erg lastig is als je in groepjes moet werken. Als ik mijn tentamen niet goed geleerd heb is dat mijn eigen probleem, als ik mijn deel voor een presentatie niet af heb hebben mijn groepsgenoten daar ook last van.
Kom nu ook op het punt dat ik daarom toch maar ga vertellen wat er aan de hand is, misschien dat ze het dan wat beter kunnen begrijpen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze mij dan maar moeten ontlasten, want dat is natuurlijk ook niet eerlijk
Qua school gaat het dus erg moeilijk op het moment en thuis doe ik naast slapen, tv kijken en computeren ook niet echt veel. Ja, af en toe gooi ik wel een was in de wasmachine, omdat dat echt moet, maar schoonmaken en opruimen schiet er toch wel aardig bij in.
Daaraan merk ik dus dat het echt weer slechter met me gaat, dat ik echt steeds dieper in mijn depressie begin te komen Ik hoop dus maar dat ik snel die uitnodiging voor het kennismakingsgesprek krijg, zodat ik daarna met de behandeling kan starten. Voordat het echt te laat is...
MaJo, fijn dat het goed met je gaat
Dat is idd wel een domper ja, de rest van je leven medicijnen moeten slikken. Maar als het werkt dan is het wel goed natuurlijk.Bos81, fijn dat je het idee hebt dat je sombere periodes steeds korter duren. Het is idd wel erg belangrijk om open naar je psych te zijn en daar niet te doen alsof het goed met je gaat, als dat niet zo is.
Ik heb het op het moment erg moeilijk. Ik zit in de laatste weken van de lesperiode en moet ontzettend veel doen, verslagen maken, presentaties voorbereiden en natuurlijk tentamens leren, maar ik kan me er echt niet toe zetten
Het lukt gewoon echt niet, kan me niet concentreren, voel me kut en wil alleen maar in bed liggen en slapen. Tot nu toe lukt het nog wel redelijk om niet al te veel lessen te missen ( heb er nu deze periode 3 gemist en daar blijft het ook wel bij) Maar buiten de lessen om kan ik me er gewoon niet toe zetten om wat te doen, wat natuurlijk erg lastig is als je in groepjes moet werken. Als ik mijn tentamen niet goed geleerd heb is dat mijn eigen probleem, als ik mijn deel voor een presentatie niet af heb hebben mijn groepsgenoten daar ook last van.
Kom nu ook op het punt dat ik daarom toch maar ga vertellen wat er aan de hand is, misschien dat ze het dan wat beter kunnen begrijpen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze mij dan maar moeten ontlasten, want dat is natuurlijk ook niet eerlijk
Qua school gaat het dus erg moeilijk op het moment en thuis doe ik naast slapen, tv kijken en computeren ook niet echt veel. Ja, af en toe gooi ik wel een was in de wasmachine, omdat dat echt moet, maar schoonmaken en opruimen schiet er toch wel aardig bij in.Daaraan merk ik dus dat het echt weer slechter met me gaat, dat ik echt steeds dieper in mijn depressie begin te komen
Ik hoop dus maar dat ik snel die uitnodiging voor het kennismakingsgesprek krijg, zodat ik daarna met de behandeling kan starten. Voordat het echt te laat is...
Nee inderdaad, ik heb nu ook wat klachten opgeschreven en die neem ik vrijdag mee.quote:
Bos81, fijn dat je het idee hebt dat je sombere periodes steeds korter duren. Het is idd wel erg belangrijk om open naar je psych te zijn en daar niet te doen alsof het goed met je gaat, als dat niet zo is.
Ai wat vervelend, hou je taaiquote:Ik heb het op het moment erg moeilijk. Ik zit in de laatste weken van de lesperiode en moet ontzettend veel doen, verslagen maken, presentaties voorbereiden en natuurlijk tentamens leren, maar ik kan me er echt niet toe zetten
Tot nu toe lukt het nog wel redelijk om niet al te veel lessen te missen ( heb er nu deze periode 3 gemist en daar blijft het ook wel bij) Maar buiten de lessen om kan ik me er gewoon niet toe zetten om wat te doen, wat natuurlijk erg lastig is als je in groepjes moet werken. Als ik mijn tentamen niet goed geleerd heb is dat mijn eigen probleem, als ik mijn deel voor een presentatie niet af heb hebben mijn groepsgenoten daar ook last van.
Kom nu ook op het punt dat ik daarom toch maar ga vertellen wat er aan de hand is, misschien dat ze het dan wat beter kunnen begrijpen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze mij dan maar moeten ontlasten, want dat is natuurlijk ook niet eerlijk
Daaraan merk ik dus dat het echt weer slechter met me gaat, dat ik echt steeds dieper in mijn depressie begin te komen
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
ik loop zelf bij PsyQ en heb daar wel goede ervaringen meequote:Op dinsdag 5 oktober 2010 20:15 schreef ScarFace- het volgende:
Heeft iemand van jullie als ik vragen mag, ervaring met niet-gemeentelijke, psychologische hulp? Buiten de ggz dus.
Ben me wat aan het orienteren wat er nog meer is.
Mijn update van eergisteren is helaas achterhaald inmiddels... gisteren is er een knobbeltje bij mijn vader ontdekt en ik ben daar erg ongerust over. Mijn vader heeft erg veel meegemaakt en daar is destijds de depressie bij mij ook vandaan gekomen. Ik voel me weer teruggeworpen in de tijd en zou het liefst diep onder de wol kruipen totdat we weten wat er aan de hand is
dat kan alleen niet want ik moet veel doen voor mijn studie Maar goed, het zal allemaal wel meevallen maar voel me er wel even flink rot door...
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
MaJo! Wat leuk dat je samenwoontquote:Op dinsdag 5 oktober 2010 00:56 schreef MaJo het volgende:
Maar weer eens een update van mijn kant, is alweer lang geleden
Davinia, wat kut dat je dit nu ook door moet maken
Murm hoe is het met jou? De depressie en ADD een beetje onder controle?
Birdie, nog steeds van de medicijnen af?
Ik moet hier weer meer meelezen!
Wel naar dat het met je vader nog steeds niet goed gaat
Met mij gaathet wel ok. Eigenlijk gaat alles goed, alleen mn stemming is niet zo denderend. Weet niet hoe dat komt.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ja he?quote:Op woensdag 6 oktober 2010 19:44 schreef Murmeli het volgende:
[..]
MaJo! Wat leuk dat je samenwoont
Wel naar dat het met je vader nog steeds niet goed gaat
Met mij gaathet wel ok. Eigenlijk gaat alles goed, alleen mn stemming is niet zo denderend. Weet niet hoe dat komt.
Met dat lieve vriendje waardoor mijn leven een stuk beter is geworden Paps blijft maar kwakkelen, heeft ie niet dit dan heeft ie wel dat, het lijkt wel alsof er geen einde aan komt Maar misschien valt het allemaal mee hoor. Het is alleen nog nooit meegevallen dus vind het daarom wel eng Wat fijn dat het wat beter met je gaat. En ach, stemmingen kunnen altijd wisselen he? Dat hebben niet depressieve mensen ook
Heb je nog een leuke kerel op weten te duikelen of heb je nog steeds zoiets van nu even niet?
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Hopen dus dat het deze keer wel meevalt! Wanneer is er meer bekend?quote:Op woensdag 6 oktober 2010 20:56 schreef MaJo het volgende:
[..]
Ja he?
Wat fijn dat het wat beter met je gaat. En ach, stemmingen kunnen altijd wisselen he? Dat hebben niet depressieve mensen ook
Mja, ze wisselen niet gewoon, ben gewoon nog regelmatig een paar weken depri. Valt voor mij nog wel in de categorie van daar heb ik geen zin in.
Ja, die scharrel van vorig jaar is al ruim een half jaar mn vriendje
gaat goed! Maar wel heftig soms. Hij is ook de makkelijkste niet. Maar het grootste deel van de tijd is het super! Over 2 weekjes samen naar marokko zin in!Wel tof dat jouw vriendje je leven fijner maakt! Dat had je inmiddels wel verdiend!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
MaJo, wat vervelend dat het met je vader nog niet goed gaat en dat er een knobbeltje is ontdekt. Succes met wachten op de uitslag en een dikke knuffel *knuf*
Ik heb gisteren twee meiden uit mijn klas ingelicht over mijn depressie. Aan de ene kant vond ik het wel moeilijk om te vertellen, aan de andere kant was het ook wel fijn. Ze reageerden gelukkig serieus en ze gaven ook aan dat ik gewoon duidelijk mijn grenzen moet aangeven wat ik wel en niet aan kan.
Verder nog steeds geen behandelovereenkomst of uitnodiging voor gesprek met groepstherapeuten gehad :S
Ik heb gisteren twee meiden uit mijn klas ingelicht over mijn depressie. Aan de ene kant vond ik het wel moeilijk om te vertellen, aan de andere kant was het ook wel fijn. Ze reageerden gelukkig serieus en ze gaven ook aan dat ik gewoon duidelijk mijn grenzen moet aangeven wat ik wel en niet aan kan.
Verder nog steeds geen behandelovereenkomst of uitnodiging voor gesprek met groepstherapeuten gehad :S
Hmm, ik zit in al die hectiek rondom antonie kamerling iets van hem op tv te kijken, waarin hij vertelt over dat hij depressief is (geweest), en ik vind dat wel een hele treffende beschrijving van hoe het bij mij werkt.
http://hethoogstewoord.nc(...)rd-antonie-kamerling
In de laatste 5 minuten van de uitzending heeft hij het erover (vanaf 19 minuten). Ik vind het mooi. wist helemaal niet dat die gozer depressief was.
(ondanks dat het een religieus programma is gaat het niet over geloof ofzo dus degenen die daar niet van houden (waaronder ikzelf) je kan het gerust kijken
[ Bericht 2% gewijzigd door Murmeli op 07-10-2010 21:49:38 ]
http://hethoogstewoord.nc(...)rd-antonie-kamerling
In de laatste 5 minuten van de uitzending heeft hij het erover (vanaf 19 minuten). Ik vind het mooi. wist helemaal niet dat die gozer depressief was.
(ondanks dat het een religieus programma is gaat het niet over geloof ofzo dus degenen die daar niet van houden (waaronder ikzelf) je kan het gerust kijken
[ Bericht 2% gewijzigd door Murmeli op 07-10-2010 21:49:38 ]
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
nee, sorry, het zegt me niets.quote:
je kunt je vraag evt nog in het medicatietopic posten.... of leeft dat niet meer trrouwens?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
aangepast! dank je voor de waarschuwingquote:
ik ga het nog ff kijken, ben ff in de war
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik kijk misschien morgen, voel me weer wat downerig, weet niet of het nu verstandig is om geconfronteerd te worden met iemand anders depressie.quote:
[..]
aangepast! dank je voor de waarschuwing
ik ga het nog ff kijken, ben ff in de war
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
doe dat maar. op het moment van die opname is hij wel happy hoor, maar kan je beter niet naar kijken als je er gevoelig voor bent.quote:
[..]
Ik kijk misschien morgen, voel me weer wat downerig, weet niet of het nu verstandig is om geconfronteerd te worden met iemand anders depressie.
sterkte en slaap lekker bos!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Dank jequote:
[..]
doe dat maar. op het moment van die opname is hij wel happy hoor, maar kan je beter niet naar kijken als je er gevoelig voor bent.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Volgens mij heb ik eerder in dit of een ander topic gepost dat ik bezig ben met medicatie (anti-depressiva) afbouwen. Ik zit momenteel in een behoorlijk diep dal en overweeg om een/de crisislijn te bellen. Op dit punt heb ik een paar weken geleden ook gestaan, maar na een paar dagen is het toen weer beter gegaan. Hoe 'erg' moet het zijn voor je die lijn belt? Wat kan ik verwachten?
Ik heb geen idee of ik een gevaar ben voor mezelf ofzo, maar ik vertrouw mezelf niet echt. Maarja, voor hetzelfde geld is het morgen alweer te houden.
Ik kan morgenochtend ook niet naar m'n hulpverlening bellen, aangezien ik van hulpverlening aan het wisselen ben, dus op een wachtlijst sta en momenteel nergens terecht kan...
Ik heb geen idee of ik een gevaar ben voor mezelf ofzo, maar ik vertrouw mezelf niet echt. Maarja, voor hetzelfde geld is het morgen alweer te houden.
Ik kan morgenochtend ook niet naar m'n hulpverlening bellen, aangezien ik van hulpverlening aan het wisselen ben, dus op een wachtlijst sta en momenteel nergens terecht kan...
Hi! Wat klote voor je dat het zo slecht gaat! Hoe is de nacht gegaan? Je mag de crisisdienst bellen wanneer jij vindt dat het nodig is. Als je jezelf echt niet vertrouwt dan is het misschien wel verstandig. Je hoeft niet perse een gevaar voor jezelf te zijn volgens mij, dat is alleen bij een gedwongen opname.quote:Op donderdag 7 oktober 2010 22:43 schreef juxtaposition het volgende:
Volgens mij heb ik eerder in dit of een ander topic gepost dat ik bezig ben met medicatie (anti-depressiva) afbouwen. Ik zit momenteel in een behoorlijk diep dal en overweeg om een/de crisislijn te bellen. Op dit punt heb ik een paar weken geleden ook gestaan, maar na een paar dagen is het toen weer beter gegaan. Hoe 'erg' moet het zijn voor je die lijn belt? Wat kan ik verwachten?
Ik heb geen idee of ik een gevaar ben voor mezelf ofzo, maar ik vertrouw mezelf niet echt. Maarja, voor hetzelfde geld is het morgen alweer te houden.
Ik kan morgenochtend ook niet naar m'n hulpverlening bellen, aangezien ik van hulpverlening aan het wisselen ben, dus op een wachtlijst sta en momenteel nergens terecht kan...
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
oef. als je dat ziet, zeg. hoe die glimlach net niet oprecht is / lijkt. de onderliggende triestheid die er toch nog zit. en als hij zo zegt "als ik me goed voel wil ik nog 86 dingen", klinkt me akelig bipolair in de oren.quote:Op donderdag 7 oktober 2010 21:02 schreef Murmeli het volgende:
Hmm, ik zit in al die hectiek rondom antonie kamerling iets van hem op tv te kijken, waarin hij vertelt over dat hij depressief is (geweest), en ik vind dat wel een hele treffende beschrijving van hoe het bij mij werkt.
http://hethoogstewoord.nc(...)rd-antonie-kamerling
In de laatste 5 minuten van de uitzending heeft hij het erover (vanaf 19 minuten). Ik vind het mooi. wist helemaal niet dat die gozer depressief was.
(ondanks dat het een religieus programma is gaat het niet over geloof ofzo dus degenen die daar niet van houden (waaronder ikzelf) je kan het gerust kijken
tsja, en als dat niet met medicijnen wordt behandeld, gaat dat niet voorbij...
kreageer op een ander moment wel op de rest.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
ik vraag me af of dat wel bipolair is. Iemand anders in een ander topic suggereerde dat ook, maar ik geloof er niet zo in. Ik ben als ik niet depri ben ook heel blij en vol energie en wil dan ook dingen. maar ik doe het niet. had de indruk dat hij het dan ook niet deed, maar dat hij zich gewoon zo voelde, als contrast tov zijn depressieve periodes.quote:
[..]
oef. als je dat ziet, zeg. hoe die glimlach net niet oprecht is / lijkt. de onderliggende triestheid die er toch nog zit. en als hij zo zegt "als ik me goed voel wil ik nog 86 dingen", klinkt me akelig bipolair in de oren.
tsja, en als dat niet met medicijnen wordt behandeld, gaat dat niet voorbij...
kreageer op een ander moment wel op de rest.
Volgens mij is een manische (of hypomane) episode wel anders, volgens mij doe je dan ook echt rare dingen (een collega van me is bipolair, die ging dan bijv ineens na zn werk de tuin nog helemaal verbouwen ofzo).
maargoed, het kan zijn dat ik er onvoldoende kennis van heb, dus ik hoor graag als dat zo is
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
ik heb in mijn omgeving iemand die biploair was, en wat hij zo beschreef klonk wel zo. maar als je hem dan zag, kwam hij weer niet hypomaan over. daarvoor was hij weer te rustig.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 15:48 schreef Murmeli het volgende:
[..]
ik vraag me af of dat wel bipolair is. Iemand anders in een ander topic suggereerde dat ook, maar ik geloof er niet zo in. Ik ben als ik niet depri ben ook heel blij en vol energie en wil dan ook dingen. maar ik doe het niet. had de indruk dat hij het dan ook niet deed, maar dat hij zich gewoon zo voelde, als contrast tov zijn depressieve periodes.
Volgens mij is een manische (of hypomane) episode wel anders, volgens mij doe je dan ook echt rare dingen (een collega van me is bipolair, die ging dan bijv ineens na zn werk de tuin nog helemaal verbouwen ofzo).
maargoed, het kan zijn dat ik er onvoldoende kennis van heb, dus ik hoor graag als dat zo is
maar ja, om nu achteraf van een afstand die man te diagnosticeren is ergens niet respectvol of zo. hij zal vast hulp hebben gehad, en als de professionals geen biploaire stoornis hebben gediagnosticeerd, zal het wel niet zo zijn.
of hij was wel bipolair, maar weigerde hij medicatie. kan natuurlijk ook nog.
beide kanten op is het gewoon triest dat hij geen andere uitweg zag dan er maar een einde aan te maken.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
ja dat een beetje, te rustig en bedachtzaamquote:
[..]
ik heb in mijn omgeving iemand die biploair was, en wat hij zo beschreef klonk wel zo. maar als je hem dan zag, kwam hij weer niet hypomaan over. daarvoor was hij weer te rustig.
maar ja, om nu achteraf van een afstand die man te diagnosticeren is ergens niet respectvol of zo. hij zal vast hulp hebben gehad, en als de professionals geen biploaire stoornis hebben gediagnosticeerd, zal het wel niet zo zijn.
of hij was wel bipolair, maar weigerde hij medicatie. kan natuurlijk ook nog.
beide kanten op is het gewoon triest dat hij geen andere uitweg zag dan er maar een einde aan te maken.
maar indd wij kunnen geen diagnose stellen nee
en het is inderdaad zonde.
maar ik begrijp hem wel als het klopt wat ik hoor en denk (steeds maar weer terugvallen...op een gegeven moment is dat genoeg geweest denk ik)
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Vandaag ben ik begonnen met sertraline sandoz ik heb wat last van trillingen, een beetje duizelig en moeilijke stoelgang of juist te makkelijk
Ik heb gelijk een pil van 50 mg ingenomen maar kan het eventueel de helft minder?
Ik merk het redelijk/behoorlijk in mijn hoofd, negatief denken is er wel, maar veel meer op de achtergrond en ik kan veel makkelijker mezelf zijn.
Binnenkort een afspraak maken met een psycholoog want ik wil dit uiteraard zonder pillen bereiken.
Word het effect minder in de loop van de tijd?
In de bijsluiter word gewaarschuwd voor alcoholgebruik, is dat afhankelijk van de tijd van inname?
Ik heb gelijk een pil van 50 mg ingenomen maar kan het eventueel de helft minder?
Ik merk het redelijk/behoorlijk in mijn hoofd, negatief denken is er wel, maar veel meer op de achtergrond en ik kan veel makkelijker mezelf zijn.
Binnenkort een afspraak maken met een psycholoog want ik wil dit uiteraard zonder pillen bereiken.
Word het effect minder in de loop van de tijd?
In de bijsluiter word gewaarschuwd voor alcoholgebruik, is dat afhankelijk van de tijd van inname?
Ik ben uiteindelijk de nacht doorgekomen. Heb melatonine genomen en mezelf in slaap gejankt, en ben de hele nacht constant wakker geworden. 's Ochtends ging het weer wat beter en ben ik naar school gegaan. In de loop van de dag voelde ik me steeds beter... uiteindelijk is het dus relatief goed gegaan.quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 07:56 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Hi! Wat klote voor je dat het zo slecht gaat! Hoe is de nacht gegaan? Je mag de crisisdienst bellen wanneer jij vindt dat het nodig is. Als je jezelf echt niet vertrouwt dan is het misschien wel verstandig. Je hoeft niet perse een gevaar voor jezelf te zijn volgens mij, dat is alleen bij een gedwongen opname.
Dankje voor je reply.
@Idiota: voor de vragen over de dosering zou ik contact opnemen met je huisarts of psychiater. Ga in elk geval nooit zomaar van dosering veranderen, dat kan goed mis gaan en is best heftig! Doe dit altijd in overleg.
De bijwerkingen zouden wel minder moeten worden na een aantal weken, maar soms heb je gewoon niet 't goede medicijn en moet je een andere proberen.
Wat betreft de alcohol: bij mij gaat het altijd wel goed, ik ben alleen veel eerder aangeschoten dan voor ik m'n medicatie nam.
Goed om te horen!quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 21:41 schreef juxtaposition het volgende:
[..]
Ik ben uiteindelijk de nacht doorgekomen. Heb melatonine genomen en mezelf in slaap gejankt, en ben de hele nacht constant wakker geworden. 's Ochtends ging het weer wat beter en ben ik naar school gegaan. In de loop van de dag voelde ik me steeds beter... uiteindelijk is het dus relatief goed gegaan.
Dankje voor je reply.
@Idiota: voor de vragen over de dosering zou ik contact opnemen met je huisarts of psychiater. Ga in elk geval nooit zomaar van dosering veranderen, dat kan goed mis gaan en is best heftig! Doe dit altijd in overleg.
De bijwerkingen zouden wel minder moeten worden na een aantal weken, maar soms heb je gewoon niet 't goede medicijn en moet je een andere proberen.
Wat betreft de alcohol: bij mij gaat het altijd wel goed, ik ben alleen veel eerder aangeschoten dan voor ik m'n medicatie nam.
Ik heb gisteravond een enorme huilbui gehad nav dat gedoe met AK. Niet om hem, maar om mn eigen depressies, zat nogal te zwartkijken over dat ik zo niet nog 60 jaar wil leven, continue maar vechten om niet depressief te worden. Maar heb besloten dat ik er niks aan heb om zo te denken. Kan het beter per dag of week bekijken.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Had die avond het bij 2 biertjes gehouden de rest aan de cola gezeten, mn hart maakte wel aardig wat toeren toen ik thuis was..quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 21:41 schreef juxtaposition het volgende:
[..]
@Idiota: voor de vragen over de dosering zou ik contact opnemen met je huisarts of psychiater. Ga in elk geval nooit zomaar van dosering veranderen, dat kan goed mis gaan en is best heftig! Doe dit altijd in overleg.
De bijwerkingen zouden wel minder moeten worden na een aantal weken, maar soms heb je gewoon niet 't goede medicijn en moet je een andere proberen.
Wat betreft de alcohol: bij mij gaat het altijd wel goed, ik ben alleen veel eerder aangeschoten dan voor ik m'n medicatie nam.
Deze dag heeft mn linker wenkbrauw in knipperstand gestaan
Ik heb deze avond 1 biertje op en ik ga er nu nog 1 nemen. Ik merk niks aparts. Echt bizar wat voor effect dit medicijn heeft, ik kan mezelf zijn! Ik heb veel minder last van angstgevoelens etc. Eerst was ik bang voor een placebo effect maar dit kan gewoon niet, het werkt
Zo nu nog even een biertje en wat roken en maar hopen dat ik morgen niet lang lig te slapen
Ik maak normaal nachten van 14 uur, zonder probleem en ik voelde me vanmiddag om 13.00 zo moe dat ik bleef liggen tot 15.30 en ik sliep die nacht pas om 2.00 o.i.d.
Ik heb nu weer te veel energie maar bij het opstaan heb ik juist te weinig, als dat eenmaal over is
Goed van je dat je dat besloten hebt! Ik heb gisteren ook All stars gekeken en had het er ook erg moeilijk mee, en dan idd vanuit mijn eigen depressie. Bij mij wakkerde het helaas wel echt suïcideneigingen aanquote:
[..]
Ik heb gisteravond een enorme huilbui gehad nav dat gedoe met AK. Niet om hem, maar om mn eigen depressies, zat nogal te zwartkijken over dat ik zo niet nog 60 jaar wil leven, continue maar vechten om niet depressief te worden. Maar heb besloten dat ik er niks aan heb om zo te denken. Kan het beter per dag of week bekijken.
Pfff ik voel me vandaag echt bagger.
Ik slik paroxetine 20mg. Maar vandaag heb ik echt een gigantische dip!
Ik kan alleenmaar aan de slechte dingen denken en aan de dood
En moet ik zo ook nog werken....
Heb het gevoel dat niemand me begrijpt.
Ik voel me echt een emotieloos mens, zit een beetje dood voor me uit te staren pfft...
is het normaal om elke dag aan de dood te denken?
Lost het echt alles op?
Of is dat maar bedrog?
Ik slik paroxetine 20mg. Maar vandaag heb ik echt een gigantische dip!
Ik kan alleenmaar aan de slechte dingen denken en aan de dood
En moet ik zo ook nog werken....
Heb het gevoel dat niemand me begrijpt.
Ik voel me echt een emotieloos mens, zit een beetje dood voor me uit te staren pfft...
is het normaal om elke dag aan de dood te denken?
Lost het echt alles op?
Of is dat maar bedrog?
De dood lost niks op lijkt me, je laat alleen maar mensen beduusd en verdrietig achter. EN als je depressief bent, komt het wel vaak voor dat je aan de dood denkt.quote:Op maandag 11 oktober 2010 14:37 schreef Piertjj het volgende:
Pfff ik voel me vandaag echt bagger.
Ik slik paroxetine 20mg. Maar vandaag heb ik echt een gigantische dip!
Ik kan alleenmaar aan de slechte dingen denken en aan de dood
En moet ik zo ook nog werken....
Heb het gevoel dat niemand me begrijpt.
Ik voel me echt een emotieloos mens, zit een beetje dood voor me uit te staren pfft...
is het normaal om elke dag aan de dood te denken?
Lost het echt alles op?
Of is dat maar bedrog?
Als je dat bedoelt tenminste.
Ik ben geen specialist op dat gebied, maar probeer er met mensen (bekenden of proffesionals, toch maar over te praten. Wie weet weten hun de oplossing.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
dan zou ik maar eens een afspraak maken met je behandelaar... kan zelfs voorkomen dat je juist door de medicatie die gedachtes krijgt...quote:Op maandag 11 oktober 2010 14:37 schreef Piertjj het volgende:
Pfff ik voel me vandaag echt bagger.
Ik slik paroxetine 20mg. Maar vandaag heb ik echt een gigantische dip!
Ik kan alleenmaar aan de slechte dingen denken en aan de dood
En moet ik zo ook nog werken....
Heb het gevoel dat niemand me begrijpt.
Ik voel me echt een emotieloos mens, zit een beetje dood voor me uit te staren pfft...
is het normaal om elke dag aan de dood te denken?
Lost het echt alles op?
Of is dat maar bedrog?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
En met mij lijkt het ook weer een stuk minder te zijn. De laatste dagen ben ik vooral ´s avonds vreselijk somber en lijkt niks op te vrolijken..
Echt niet leuk meer...
Echt niet leuk meer...
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Hee lieve bos. Klote voor je.quote:Op maandag 11 oktober 2010 20:48 schreef Bos81 het volgende:
En met mij lijkt het ook weer een stuk minder te zijn. De laatste dagen ben ik vooral ´s avonds vreselijk somber en lijkt niks op te vrolijken..
Echt niet leuk meer...
Sterkte.
Kan je 's avonds niet afleiding zoeken? Spelletje doen? Of heb je nu niemand in de buurt dan? Ben beetje vergeten of je nog huisgenoten hebt.
In ieder geval een knuf van mij
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
quote:Op zondag 10 oktober 2010 13:25 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Goed van je dat je dat besloten hebt! Ik heb gisteren ook All stars gekeken en had het er ook erg moeilijk mee, en dan idd vanuit mijn eigen depressie. Bij mij wakkerde het helaas wel echt suïcideneigingen aan
Gelukkig ben je er nog!
Hoe voel je je nu?
Ik heb vandaag een goeie dag
Wel mn tentamen verpest, maar wel goed gewerkt
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik probeer te lezen of wat andere spelletjes te spelen, maar mijn stemming wordt er niet echt beter op.quote:
[..]
Hee lieve bos. Klote voor je.
Sterkte.
Kan je 's avonds niet afleiding zoeken? Spelletje doen? Of heb je nu niemand in de buurt dan? Ben beetje vergeten of je nog huisgenoten hebt.
In ieder geval een knuf van mij
Ik heb wel een huisgenoot, geen problemen mee hoor, maaar we laten elkaar liever met rust en onze eigen dingen doen.
Dank je
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ik voel me nog steeds kut, ben gisteren helemaal niet naar excursie van school geweest en les van vanochtend heb ik ook overgeslagen. Vanmiddag heb ik eindpresentatie, dus moet zo wel echt naar school toe. Maar trek het echt niet meer. Morgen ook 2 lessen, waarvan bij de laatste les presentatie, en denk dat ik die eerste les ook maar oversla. Daarna heb ik even rust, want volgende week is het tentamenweek en heb ik 1 tentamen. De week erna vakantie, de week na de vakantie nog een tentamenweek met 1 presentatie en een tentamen. De week daarna is het introweek en heb ik alleen maandag startcollege. Dus als ik deze week overleefd heb, heb ik het 4 weken relatief rustig. Kijk er nu al naar uit.quote:
[..]
Gelukkig ben je er nog!
Hoe voel je je nu?
Ik heb vandaag een goeie dag
Wel mn tentamen verpest, maar wel goed gewerkt
Heb ook nog steeds geen behandelplan en afspraak met die groepstherapeuten, dus daar baal ik ook aardig van. Is toch alweer bijna 2 weken geleden die intake.
Nou vandaag ga ik opnieuw naar de huisarts om toch maar even te vragen of die me wil doorsturen naar de instelling wat hij mij aangeboden heeft in het vorige gesprek. Ik zit er gigantisch doorheen met mezelf. Gister durfde ik niet eens op me scooter omdat ik bang was mezelf dood te rijden, dat gaat echt te ver! Waarschijnlijk word ik doorverwezen naar instelling de rivierduinen hier in mijn regio. En wat ze daar gaan doen weet ik niet.
Ik hou jullie op de hoogte, vanmiddag half 3 heb ik die afspraak.
Bedankt voor jullie hulp<3
Ik hou jullie op de hoogte, vanmiddag half 3 heb ik die afspraak.
Bedankt voor jullie hulp<3
quote:
[..]
Ik voel me nog steeds kut, ben gisteren helemaal niet naar excursie van school geweest en les van vanochtend heb ik ook overgeslagen. Vanmiddag heb ik eindpresentatie, dus moet zo wel echt naar school toe. Maar trek het echt niet meer. Morgen ook 2 lessen, waarvan bij de laatste les presentatie, en denk dat ik die eerste les ook maar oversla. Daarna heb ik even rust, want volgende week is het tentamenweek en heb ik 1 tentamen. De week erna vakantie, de week na de vakantie nog een tentamenweek met 1 presentatie en een tentamen. De week daarna is het introweek en heb ik alleen maandag startcollege. Dus als ik deze week overleefd heb, heb ik het 4 weken relatief rustig. Kijk er nu al naar uit.
Heb ook nog steeds geen behandelplan en afspraak met die groepstherapeuten, dus daar baal ik ook aardig van. Is toch alweer bijna 2 weken geleden die intake.
Wat maakt precies dat je je zo kut voelt? Nog de gedachte aan de zelfmoord van AK, of zijn er nog andere gedachten bijgekomen?
Wel heel naar voor je, heb je iemand bij wie je ff een knuffel kan gaan halen? Ik snap dat dat niks oplost, maar het is soms wel fijn (althans, dat vind ik)
En helpt het je om te proberen niet teveel vooruit te denken? Dus alleen denken aan vandaag? en dan morgen weer denken voor morgen, en niet de dag erna.
en heb je nog iets dat je soort van leuk vindt om te doen? iets lekkers maken voor jezelf ( bijv fruitsalade, kan je zo lekker lang mee priegelen en het is hartstikke gezond, of gewoon een appel in kleine stukjes hakken en die uitgebreid oppeuzelen, zoiets, gewoon iets waar je je aandacht op moet richten en dat goed is voor jezelf)
of een stuk wandelen/fietsen/rennen? het is onwijs goed uitwaai-weer. en als je dan buiten bent waar niemand je hoort ff goed vloeken evt. althans, soms helpt boos worden tegen het kutgevoel.
in ieder geval veel sterkte, ik hoop dat je bui gauw weer wat beter wordt. en dat ze snel opschieten met de therapiedingen.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Sylvana, wat duurt dat toch ontzettend lang! Ik kan me heel goed voorstellen dat de druk van school nu ook op je stemming drukt. Is er geen enkele manier waarop je die druk kan verlichten? Je had toch al iets geregeld bij IB-groep?
Mss scheelt dat al iets...
bos, heb je vrienden die weten wat er aan de hand is? mss kan je bij hen aankloppen?
of helpt het om eea van je af te schrijven? of iets anders creatiefs? van tv kijken wordt een mens ook niet gelukkig...
piertjj, hopelijk kan de HA je helpen, danwel doorsturen. is de dosis die je nu neemt je insteldosering? of ben je aan het opbouwen? heb je het idee dat het erger is geworden sinds je de medicatie neemt? wel heel balen dat je denkt geholpen te worden door medicatie, en dan werkt het niet of averechts
murmeli, over je continue strijd tegen depressies, is het mss een optie om aan de medicatie te gaan die je stemming goed houden? als je dat wil?
hier gaat het goed. naar verhouding. moet me wel heel rustig houden, niet teveel willen, en vooral niet cognitief overbelasten, want dan ga ik weer redelijk van het padje af. as donderdag laatste verhoging van de medicatie. hopelijk ben ik dan goed ingesteld. ik denk het wel.
dan nog de belastbaarheid weer omhoog krijgen. heb alleen geen idee hoe dat aan te pakken. ach. ountje om te bespreken met de psych
Ik kan me heel goed voorstellen dat de druk van school nu ook op je stemming drukt. Is er geen enkele manier waarop je die druk kan verlichten? Je had toch al iets geregeld bij IB-groep?Mss scheelt dat al iets...
bos, heb je vrienden die weten wat er aan de hand is? mss kan je bij hen aankloppen?
of helpt het om eea van je af te schrijven? of iets anders creatiefs? van tv kijken wordt een mens ook niet gelukkig...
piertjj, hopelijk kan de HA je helpen, danwel doorsturen. is de dosis die je nu neemt je insteldosering? of ben je aan het opbouwen? heb je het idee dat het erger is geworden sinds je de medicatie neemt? wel heel balen dat je denkt geholpen te worden door medicatie, en dan werkt het niet of averechts
murmeli, over je continue strijd tegen depressies, is het mss een optie om aan de medicatie te gaan die je stemming goed houden? als je dat wil?
hier gaat het goed. naar verhouding. moet me wel heel rustig houden, niet teveel willen, en vooral niet cognitief overbelasten, want dan ga ik weer redelijk van het padje af. as donderdag laatste verhoging van de medicatie. hopelijk ben ik dan goed ingesteld. ik denk het wel.
dan nog de belastbaarheid weer omhoog krijgen. heb alleen geen idee hoe dat aan te pakken. ach. ountje om te bespreken met de psych
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ik slik 20mg paroxetine per dag, ben niet aan het opbouwen o.i.d. het helpt wel die medicijnen ik heb bijv geen last meer van angst. Maar het lijkt wel of al mijn emoties uitgeschakeld zijn behalve de slechte, snap je wat ik bedoel?quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 12:29 schreef DaviniaHR het volgende:
Sylvana, wat duurt dat toch ontzettend lang!
Mss scheelt dat al iets...
bos, heb je vrienden die weten wat er aan de hand is? mss kan je bij hen aankloppen?
of helpt het om eea van je af te schrijven? of iets anders creatiefs? van tv kijken wordt een mens ook niet gelukkig...
piertjj, hopelijk kan de HA je helpen, danwel doorsturen. is de dosis die je nu neemt je insteldosering? of ben je aan het opbouwen? heb je het idee dat het erger is geworden sinds je de medicatie neemt? wel heel balen dat je denkt geholpen te worden door medicatie, en dan werkt het niet of averechts
murmeli, over je continue strijd tegen depressies, is het mss een optie om aan de medicatie te gaan die je stemming goed houden? als je dat wil?
hier gaat het goed. naar verhouding. moet me wel heel rustig houden, niet teveel willen, en vooral niet cognitief overbelasten, want dan ga ik weer redelijk van het padje af. as donderdag laatste verhoging van de medicatie. hopelijk ben ik dan goed ingesteld. ik denk het wel.
dan nog de belastbaarheid weer omhoog krijgen. heb alleen geen idee hoe dat aan te pakken. ach. ountje om te bespreken met de psych
Ik voel me wel wat beter door die medicijnen maar niet goed genoeg naar mijn zin.
Ik ben bang dat ik me hele leven zo door moet, ik ben ook bang voor wat er gaat komen, misschien verklaren ze me daar wel voor gek? Wie weet...
Nee, er is niet echt iemand waarbij ik helemaal open kan zijn. Ook schrijven werkt niet, heb ik al eens geprobeerd, kan gewoon mijn gevoelens niet in woorden uitdrukken. Ik maak wel zo af en toe sudoku's (redelijk hoog niveau). miasshcien moet ik dat ter afleiding vaker proberen, ook al is het er toe zetten een enorme stap..quote:
bos, heb je vrienden die weten wat er aan de hand is? mss kan je bij hen aankloppen?
of helpt het om eea van je af te schrijven? of iets anders creatiefs? van tv kijken wordt een mens ook niet gelukkig...
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
ik slik al AD (en concerta). het helpt wel iets, vooral tegen angst zeg maar, maar het zou wel beter kunnen.quote:
murmeli, over je continue strijd tegen depressies, is het mss een optie om aan de medicatie te gaan die je stemming goed houden? als je dat wil?
hier gaat het goed. naar verhouding. moet me wel heel rustig houden, niet teveel willen, en vooral niet cognitief overbelasten, want dan ga ik weer redelijk van het padje af. as donderdag laatste verhoging van de medicatie. hopelijk ben ik dan goed ingesteld. ik denk het wel.
dan nog de belastbaarheid weer omhoog krijgen. heb alleen geen idee hoe dat aan te pakken. ach. ountje om te bespreken met de psych
zelfde geldt voor de concerta, die werkt ook iets maar niet genoeg. van beide slik ik een vrij lage dosis.
van de AD heb ik teveel bijwerkingen om de dosis op te hogen, dus dan zou ik andere willen proberen. Misschien ga ik dat nog wel een keer doen, maar na mijn afbouwpoging een paar maanden geleden ben ik daar wel wat huiverig voor (ik werd toen heel erg depressief en naar). De concerta wil ik wel zsm ophogen, ga ik as donderdag bij de psychiater bespreken. Het wordt dan wel na mijn vakantie pas dat ik kan ophogen want ik heb voor mn vakantie een verklaring laten maken van dat ik die pillen slik, en daar staat nog de huidige dosering op.
maar ja, ik ben liever wel gewoon structureel wat blijer, en meer discipline ook enzo (ipv te zitten fokken op werk). de psych van vriendje die stopt hem zo ongeveer helemaal vol met AD totdat ie echt blij is zeg maar, dat is ook een manier, maar dat vind ik ook weer wat ver gaan. Ergens van binnen ben ik niet zo'n voorstander van al die medicijnen. Slik ze liever niet dan wel.
dus mja ff kijken maar
Wel goed dat het bij jou beter gaat! komt dat door de medicijnen? welke slik je en hoeveel?
Dat niet overbelasten ken ik wel ja. als ik niet veel hoef gaat het ook prima. maar ja, als er iets van stress is ofzo dan ga ik weer sjaggo worden of opgefokt raken
heel irritant!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Update van de huisarts:
Ik ben doorverwezen naar die instelling (gelukkig)
Over 2 weken krijg ik een brief met een uitnodiging....
Ook heb ik nieuwe medicijnen gehad die (hopelijk) beter moeten werken.
Eerst slikte ik paroxetine 20 mg.
Nu slik ik Citalopram Ranbaxy 20 mg
Iemand ervaring met dat medicijn?
Nu ben ik happy
Ik ben doorverwezen naar die instelling (gelukkig)
Over 2 weken krijg ik een brief met een uitnodiging....
Ook heb ik nieuwe medicijnen gehad die (hopelijk) beter moeten werken.
Eerst slikte ik paroxetine 20 mg.
Nu slik ik Citalopram Ranbaxy 20 mg
Iemand ervaring met dat medicijn?
Nu ben ik happy
Ja, ik slik dat medicijn ook., maar dan een hogere doseringquote:
Update van de huisarts:
Ik ben doorverwezen naar die instelling (gelukkig)
Over 2 weken krijg ik een brief met een uitnodiging....
Ook heb ik nieuwe medicijnen gehad die (hopelijk) beter moeten werken.
Eerst slikte ik paroxetine 20 mg.
Nu slik ik Citalopram Ranbaxy 20 mg
Iemand ervaring met dat medicijn?
Nu ben ik happy
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Fijn dat je happy bentquote:Op dinsdag 12 oktober 2010 21:33 schreef Piertjj het volgende:
Update van de huisarts:
Ik ben doorverwezen naar die instelling (gelukkig)
Over 2 weken krijg ik een brief met een uitnodiging....
Ook heb ik nieuwe medicijnen gehad die (hopelijk) beter moeten werken.
Eerst slikte ik paroxetine 20 mg.
Nu slik ik Citalopram Ranbaxy 20 mg
Iemand ervaring met dat medicijn?
Nu ben ik happy
Ik heb die ook geslikt. Werkte wel goed, maar werd er duf van.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
[Centraal] Medicatie bij psychische klachten #16quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 21:33 schreef Piertjj het volgende:
Update van de huisarts:
Ik ben doorverwezen naar die instelling (gelukkig)
Over 2 weken krijg ik een brief met een uitnodiging....
Ook heb ik nieuwe medicijnen gehad die (hopelijk) beter moeten werken.
Eerst slikte ik paroxetine 20 mg.
Nu slik ik Citalopram Ranbaxy 20 mg
Iemand ervaring met dat medicijn?
Nu ben ik happy
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ik heb een aanvraag ingediend voor 4 nieuwe jaren prestatiebeurs. Maar daar heb ik ook nog niks van gehoord of dat toegekend is of niet. En aangezien ik gewoon binnen 4 jaar moet afstuderen, omdat ik anders die 10-jaar termijn niet haal kan ik gewoon geen vertraging oplopen en moet ik dus wel gewoon maximaal presteren. Maar voor volgende periode gaan we wel bekijken of ik wat lessen op een andere tijd kan doen of gewoon vanuit huis kan werken. Want heb deze week bijvoorbeeld maar 2 van de 4 lessen gevolgd ( alleen gistermiddag omdat we presentatie hadden en vanmiddag vanwege presentatie) Andere lessen dus overgeslagen en ben maandag ook niet mee op excursie geweest, omdat het me gewoon allemaal te veel isquote:
Sylvana, wat duurt dat toch ontzettend lang!
Mss scheelt dat al iets...
En als ik morgen nog niks heb gehoord van Dimence ga ik zelf maar weer eens bellen. Het hoeft toch geen 2 weken te duren om uit te typen wat ik heb gezegd en een afspraak te plannen?
Dat zou inderdaad wat sneller kunnen Sylvana lijkt me. Ik weet niet hoeveel van die gesprekken ze voeren en hoeveel tijd ze hebben om het uit te werken,maar 2 weken is wel lang.
Even nog een update van mijn kant.
Vanmorgen belde de psychiater of ik vanmiddag langs kon komen ipv aanstaande vrijdag. Dat kon dus heb ik vanmiddag weer bij haar geweest.
Ze schrok volgens mij wel toen ik vertelde dat ik weer wat somberder begin te raken en weer weinig tot dingen kom. Maar ze hoopte dat het door het weer kwam en ik daar dus gevoelig voor ben. Of het waar is weet ik zelf ook niet, dus hebben we daaraan niks veranderd.
Maar als het over 4 weken, als ik er weer heen moet, weer zo matigjes met me gaat.moeten we toch kijken naar een andere oplossing, denk ik..
Even nog een update van mijn kant.
Vanmorgen belde de psychiater of ik vanmiddag langs kon komen ipv aanstaande vrijdag. Dat kon dus heb ik vanmiddag weer bij haar geweest.
Ze schrok volgens mij wel toen ik vertelde dat ik weer wat somberder begin te raken en weer weinig tot dingen kom. Maar ze hoopte dat het door het weer kwam en ik daar dus gevoelig voor ben. Of het waar is weet ik zelf ook niet, dus hebben we daaraan niks veranderd.
Maar als het over 4 weken, als ik er weer heen moet, weer zo matigjes met me gaat.moeten we toch kijken naar een andere oplossing, denk ik..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
ik slik al jaren citalopram en bij mij werkt het goed. Zit inmiddels al een tijdje op 40mg en heb geen bijwerkingen. Alleen combineert alcohol niet goed, ben sinds ik dit slik veel sneller bezopenquote:Op dinsdag 12 oktober 2010 21:33 schreef Piertjj het volgende:
Update van de huisarts:
Ik ben doorverwezen naar die instelling (gelukkig)
Over 2 weken krijg ik een brief met een uitnodiging....
Ook heb ik nieuwe medicijnen gehad die (hopelijk) beter moeten werken.
Eerst slikte ik paroxetine 20 mg.
Nu slik ik Citalopram Ranbaxy 20 mg
Iemand ervaring met dat medicijn?
Nu ben ik happy
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
wel zo goedkoop!quote:Op woensdag 13 oktober 2010 22:29 schreef MaJo het volgende:
[..]
ik slik al jaren citalopram en bij mij werkt het goed. Zit inmiddels al een tijdje op 40mg en heb geen bijwerkingen. Alleen combineert alcohol niet goed, ben sinds ik dit slik veel sneller bezopen
Vanavond laatste verhoging van de dosering. Ben benieuwd hoe het zal gaan. Als dochter nu ook geenlast heeft (borstvoeding), zal dat wel een enorme opluchting zijn.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Voorzichtige meld...
Ik weet niet of ik hier durf te schrijven, maar de herkenning die ik vond tijdens het lezen vond ik al heel fijn...
Ik weet niet of ik hier durf te schrijven, maar de herkenning die ik vond tijdens het lezen vond ik al heel fijn...
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Je mag hier best schrijven hoor, het is fijn om je verhaal te delen en soms lucht het wel op!!!quote:Op donderdag 14 oktober 2010 12:10 schreef Swietje het volgende:
Voorzichtige meld...
Ik weet niet of ik hier durf te schrijven, maar de herkenning die ik vond tijdens het lezen vond ik al heel fijn...
Dankje Piertjj, maar ik ben vooral bang voor herkenning van mensen waarvan ik niet weet dat ze op FOK! lezen...
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Ja dat kan altijd gebeuren jammergenoeg, maar ze hebben toch geen bewijs dat jij het bent? Zo moet je denken ^^
Dat is ook wel weer waar.. Nou ja we zullen zien wat ik uiteindelijk schrijf..
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Of doe het onder een andere account... weet niet wat er met je aan de hand is, maar sterkte hoe dan ook
Ik meld me ook maar even. Al 3 jaar niet echt lekker in mijn vel. Niemand die het echt weet... ik ben helemaal geen persoon die aanleg voor een depressie heeft, vroeger altijd heel gelukkig en ik kan nu ook nog echt genieten van dingen, maar het leven gaat al een lange tijd niet zoals ik wil, en daar word ik depri van. Ik heb ook een leeg leven... weinig vrienden, doe weinig behalve studeren(lees; naar school gaan, studeren doe ik nauwelijks, voel me ook niet eens op m'n plek bij die studie), het enige wat me nu nog een beetje op de been houd is dat ik op kamers zit en dat op zich al een hele ervaring voor mij is. Verder dat het in de toekomst ooit beter wordt Wat jullie hiermee moeten, geen idee, ik wilde het gewoon ff kwijt.. beetje aant balen nu.
Wat jullie hiermee moeten, geen idee, ik wilde het gewoon ff kwijt.. beetje aant balen nu.
Bah, wat naar.quote:Op zaterdag 16 oktober 2010 19:55 schreef Stefanovich het volgende:
Ik meld me ook maar even. Al 3 jaar niet echt lekker in mijn vel. Niemand die het echt weet... ik ben helemaal geen persoon die aanleg voor een depressie heeft, vroeger altijd heel gelukkig en ik kan nu ook nog echt genieten van dingen, maar het leven gaat al een lange tijd niet zoals ik wil, en daar word ik depri van. Ik heb ook een leeg leven... weinig vrienden, doe weinig behalve studeren(lees; naar school gaan, studeren doe ik nauwelijks, voel me ook niet eens op m'n plek bij die studie), het enige wat me nu nog een beetje op de been houd is dat ik op kamers zit en dat op zich al een hele ervaring voor mij is. Verder dat het in de toekomst ooit beter wordt
Al 3 jaar? Hoe hou je dat vol? En hoe komt het dan dat je een leeg leven hebt en weinig vrienden? Is het niet iets om bij een vereniging te gaan? (en dan niet zeggen dat dat niks voor je is, dat dacht ik ook altijd, maar er is voor ieder wat wils). Probeer er iig achter te komen waarom het niet gaat zoals jij wil, en ga er dan zsm wat aan doen. En hou ons op de hoogte en post gewoon als je iets kwijt moet
Ik las laatst een artikel (n.a.v. Antonie Kamerling) dat driekwart van de Nederlanders niet begrijpt wat een depressie is en dat het (mede) daarom een taboe in de samenleving is. Wat kut he? Ik vond het zo kut om te lezen. Ik dacht echt van... er lopen zoveel ongelukkige mensen rond, maar er wordt niks aan gedaan/niemand kan ze helpen. Echt verschrikkelijk. Kan ook echt niet met mensen omgaan die zo kortzichtig zijn op dat gebied. Mijn oma ook hoor. Zo van "hij (Kamerling) had toch alles om voor te leven". Pfff, ja dat zeiden ze ook van mij toen ik depressief was. Dat ik nog jong ben, op kamers woon, rechten studeer... waarom zou je dan depressief zijn? Ughh... alsof dat maar alles is. Mensen snappen het gewoon niet. Argh zo frustrerend.
Tuurlijk is het studentenleven leuk, maar het kutte is dat er van je wordt verwacht dat je elke week in de kroeg staat te zuipen. Zodra je dat niet doet, bijvoorbeeld omdat je er geen behoefte aan hebt zoals ik, omdat omdat je liever thuis een filmpje kijkt en vroeg naar bed gaat zodat je de volgende dag nog productief kan zijn, vinden ze je ineens saai en niet-sociaal Heb ik zo'n schijthekel aan he. Ik heb geen zin om over muziek heen te moeten schreeuwen om een fatsoenlijk gesprek te voeren, dat doe ik liever gezellig thuis met een glas wijn. Oja en ik hou ook niet van bier, maar dat is al helemaal not done in de studentenwereld. Gelukkig heb ik vrienden die ook niet van bier houden, die ook allemaal niet zo'n behoefte hebben aan de kroeg en het veel gezelliger vinden om een potje te kaarten of te scrabbelen, heerlijk. Gewoon lekker jezelf zijn. Heb gelukkig voldoende van dat soort vrienden, maar ik vind het moeilijk om die mensen te vinden, het duurt even voordat je ze hebt gevonden omdat iedereen maar zo 'spontaan' en 'extravert' en 'cool' is/wil zijn. Zo'n schijthekel aan mensen die bepalen wat hip is/de norm is, bah.
(Haha frustraties, moest ik even kwijt )
Tuurlijk is het studentenleven leuk, maar het kutte is dat er van je wordt verwacht dat je elke week in de kroeg staat te zuipen. Zodra je dat niet doet, bijvoorbeeld omdat je er geen behoefte aan hebt zoals ik, omdat omdat je liever thuis een filmpje kijkt en vroeg naar bed gaat zodat je de volgende dag nog productief kan zijn, vinden ze je ineens saai en niet-sociaal
Heb ik zo'n schijthekel aan he. Ik heb geen zin om over muziek heen te moeten schreeuwen om een fatsoenlijk gesprek te voeren, dat doe ik liever gezellig thuis met een glas wijn. Oja en ik hou ook niet van bier, maar dat is al helemaal not done in de studentenwereld. Gelukkig heb ik vrienden die ook niet van bier houden, die ook allemaal niet zo'n behoefte hebben aan de kroeg en het veel gezelliger vinden om een potje te kaarten of te scrabbelen, heerlijk. Gewoon lekker jezelf zijn. Heb gelukkig voldoende van dat soort vrienden, maar ik vind het moeilijk om die mensen te vinden, het duurt even voordat je ze hebt gevonden omdat iedereen maar zo 'spontaan' en 'extravert' en 'cool' is/wil zijn. Zo'n schijthekel aan mensen die bepalen wat hip is/de norm is, bah.(Haha frustraties, moest ik even kwijt
)
Ik moet weer even kwijt, want ik voel me weer te somber naar mijn zin.
Dus heb dit net even uit proberen te tikken
Ik weet het gewoon niet, ik probeer positief te denken, probeer te lachen, probeer dingen te doen. Maar het lukt gewoon niet zoals ik wil. Misschien denk ik toch gewoon TE negatief en moet me er niets van aantrekken en accepteren dat het zo nu eenmaal gaat en dat het eigenlijk helemaal niet zo slecht gaat. Maar toch voelt het gewoon niet goed en kan ik gewoon niet tevreden zijn.
De psychiater zegt ook dat ik niet zoveel moet balen van dingen die niet goed gaan en mezelf er niet zoveel de schuld van geven, maar ja ik denk dat dat al in mijn systeem zit en er moeilijk uit te krijgen is
En ook iedereen zegt dat ik lief en aardig ben en een goede jongen. Ik zeg niet dat ze ongelijk hebben, maar iedere keer dat ik dat hoor, ga ik me weer somber voelen, kan er gewoon niet goed me overweg…
Al met al weet ik dus echt niet hoe het verder moet. Ik weet wel dat ik niet alleen sta, maar toch moet ik er uiteindelijk zelf uitkomen, hoe zwaar het ook is.. Ik heb wel goede momenten zeker als ik even aan het werk ben en daar voldoende afleiding kan vinden en dingen kan doen, waar ik goed in ben, maar dan kom ik thuis moe en een beetje gespannen en zakt mijn gemoedstoestand weer flink in.
Ik zou echt willen dat het weer ging zoals vroeger en ik gewoon alles met plezier kon doen en zonder angstgevoelens..En weinig me te veel was. Nu heb ik gewoon snel de neiging en het gevoel dat ik dingen niet aandurf en dat op bed liggen de enige oplossing is..
Dus heb dit net even uit proberen te tikken
Ik weet het gewoon niet, ik probeer positief te denken, probeer te lachen, probeer dingen te doen. Maar het lukt gewoon niet zoals ik wil. Misschien denk ik toch gewoon TE negatief en moet me er niets van aantrekken en accepteren dat het zo nu eenmaal gaat en dat het eigenlijk helemaal niet zo slecht gaat. Maar toch voelt het gewoon niet goed en kan ik gewoon niet tevreden zijn.
De psychiater zegt ook dat ik niet zoveel moet balen van dingen die niet goed gaan en mezelf er niet zoveel de schuld van geven, maar ja ik denk dat dat al in mijn systeem zit en er moeilijk uit te krijgen is
En ook iedereen zegt dat ik lief en aardig ben en een goede jongen. Ik zeg niet dat ze ongelijk hebben, maar iedere keer dat ik dat hoor, ga ik me weer somber voelen, kan er gewoon niet goed me overweg…
Al met al weet ik dus echt niet hoe het verder moet. Ik weet wel dat ik niet alleen sta, maar toch moet ik er uiteindelijk zelf uitkomen, hoe zwaar het ook is.. Ik heb wel goede momenten zeker als ik even aan het werk ben en daar voldoende afleiding kan vinden en dingen kan doen, waar ik goed in ben, maar dan kom ik thuis moe en een beetje gespannen en zakt mijn gemoedstoestand weer flink in.
Ik zou echt willen dat het weer ging zoals vroeger en ik gewoon alles met plezier kon doen en zonder angstgevoelens..En weinig me te veel was. Nu heb ik gewoon snel de neiging en het gevoel dat ik dingen niet aandurf en dat op bed liggen de enige oplossing is..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Je mag je frustraites natuurlijk kwijt, deed ik zojuist ook hier.quote:
Ik las laatst een artikel (n.a.v. Antonie Kamerling) dat driekwart van de Nederlanders niet begrijpt wat een depressie is en dat het (mede) daarom een taboe in de samenleving is. Wat kut he? Ik vond het zo kut om te lezen. Ik dacht echt van... er lopen zoveel ongelukkige mensen rond, maar er wordt niks aan gedaan/niemand kan ze helpen. Echt verschrikkelijk. Kan ook echt niet met mensen omgaan die zo kortzichtig zijn op dat gebied. Mijn oma ook hoor. Zo van "hij (Kamerling) had toch alles om voor te leven". Pfff, ja dat zeiden ze ook van mij toen ik depressief was. Dat ik nog jong ben, op kamers woon, rechten studeer... waarom zou je dan depressief zijn? Ughh... alsof dat maar alles is. Mensen snappen het gewoon niet. Argh zo frustrerend.
Tuurlijk is het studentenleven leuk, maar het kutte is dat er van je wordt verwacht dat je elke week in de kroeg staat te zuipen. Zodra je dat niet doet, bijvoorbeeld omdat je er geen behoefte aan hebt zoals ik, omdat omdat je liever thuis een filmpje kijkt en vroeg naar bed gaat zodat je de volgende dag nog productief kan zijn, vinden ze je ineens saai en niet-sociaal
(Haha frustraties, moest ik even kwijt
Ja, mensen begrijpen je vaak niet. Begrijpen niet dat je gewoon niet alles aan kan. en dat je gewoon wordt tegengehouden om te kunnen genieten van dingen enzovoort. Ik heb ook gewoon het gevoel niet altijd begrepen te worden en dat men vind dat ik me aanstel enzo. Maar ja hopelijk komt er ooit verandering in dan..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Hmm... niet van dingen balen is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar je zegt dat je wel afleiding hebt op je werk, maar dan weer moe en gespannen thuis. Het lijkt me sowieso niet goed als je moe thuiskomt van je werk? Zegmaar, als ik van mijn werk moe thuis kom, dan betekent dat dat het niet goed ging, of dat ik te weinig te doen had. Als ik een goeie werkdag heb gehad en gewoon lekker de hele dag heb gewerkt, ben ik daarna niet moe, althans niet moe als in geen puf/nergens meer zin in hebben. Heb je het wel naar je zin op je werk? Of denk je dat het daar niet aan ligt?quote:Op zondag 17 oktober 2010 21:24 schreef Bos81 het volgende:
Ik moet weer even kwijt, want ik voel me weer te somber naar mijn zin.
Dus heb dit net even uit proberen te tikken
Ik weet het gewoon niet, ik probeer positief te denken, probeer te lachen, probeer dingen te doen. Maar het lukt gewoon niet zoals ik wil. Misschien denk ik toch gewoon TE negatief en moet me er niets van aantrekken en accepteren dat het zo nu eenmaal gaat en dat het eigenlijk helemaal niet zo slecht gaat. Maar toch voelt het gewoon niet goed en kan ik gewoon niet tevreden zijn.
De psychiater zegt ook dat ik niet zoveel moet balen van dingen die niet goed gaan en mezelf er niet zoveel de schuld van geven, maar ja ik denk dat dat al in mijn systeem zit en er moeilijk uit te krijgen is
En ook iedereen zegt dat ik lief en aardig ben en een goede jongen. Ik zeg niet dat ze ongelijk hebben, maar iedere keer dat ik dat hoor, ga ik me weer somber voelen, kan er gewoon niet goed me overweg…
Al met al weet ik dus echt niet hoe het verder moet. Ik weet wel dat ik niet alleen sta, maar toch moet ik er uiteindelijk zelf uitkomen, hoe zwaar het ook is.. Ik heb wel goede momenten zeker als ik even aan het werk ben en daar voldoende afleiding kan vinden en dingen kan doen, waar ik goed in ben, maar dan kom ik thuis moe en een beetje gespannen en zakt mijn gemoedstoestand weer flink in.
Ik zou echt willen dat het weer ging zoals vroeger en ik gewoon alles met plezier kon doen en zonder angstgevoelens..En weinig me te veel was. Nu heb ik gewoon snel de neiging en het gevoel dat ik dingen niet aandurf en dat op bed liggen de enige oplossing is..
En kan je geen afleiding zoeken na je werk, bijvoorbeeld gezellig met iemand gaan eten of naar de bios ofzo? Want als je dan moe thuis zit, ben je ook sneller geneigd om op bed te gaan liggen. Maar dat is niet de oplossing, en dat weet je zelf ook. Gewoon maar gaan slapen is heel verleidelijk als je depri bent, want dan gaat de tijd sneller (althans, daarom deed ik het altijd). Maarja, het lost niks op, want de volgende dag voel je je nog even kut.
Je zegt ook dat het vroeger beter ging, dat je geen angstgevoelens had. Waarom is het dan misgegaan? (ik weet niet of je dat al eens hebt gezegd in dit topic) En waarom heb je dan het idee dat je dingen niet aandurft?
Ik ben benieuwd naar je verhaal
Had hier nog helemaal niet op gereageerd, maar dankjewelquote:Op maandag 6 september 2010 06:49 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
[...]
IK ben blij dat je het weer een beetje ziet zitten
Het gaat nu heel erg goed en ik denk dat ik wel met zekerheid kan zeggen dat ik uit mijn depressie ben. Alhoewel die toch wel een dikke 10 maanden heeft geduurd. Het is nog niet helemaal afgesloten denk ik, want ik ben toch altijd weer bang dat ik terugval. Maar voorlopig gaat het goed. Ik merk wel dat ik veel feller ben tegen mensen die niks van een depressie begrijpen. Die bij voorbaat al zeggen dat dat zulke kansloze mensen zijn enzo. Er lopen veel mensen zonder inlevingsvermogen rond, helaas. Maar ik hoop iig dat dat taboe zal verdwijnen en dat mensen worden begrepen. Dat zou heel mooi zijn
Nee ik denk niet dat het aan me werk ligt. Ik heb het er wel naar mijn zin al is het maar 1 x 3 en 2 x 2 uur (werk op 2 verschillende plaatsen, beide vrijwillig).quote:
[..]
Hmm... niet van dingen balen is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar je zegt dat je wel afleiding hebt op je werk, maar dan weer moe en gespannen thuis. Het lijkt me sowieso niet goed als je moe thuiskomt van je werk? Zegmaar, als ik van mijn werk moe thuis kom, dan betekent dat dat het niet goed ging, of dat ik te weinig te doen had. Als ik een goeie werkdag heb gehad en gewoon lekker de hele dag heb gewerkt, ben ik daarna niet moe, althans niet moe als in geen puf/nergens meer zin in hebben. Heb je het wel naar je zin op je werk? Of denk je dat het daar niet aan ligt?
Ik ben gewoon vaak te moe om meteen na mijn werk iets te doen, ;s avonds kan nog wel (ben altijd rond 12 of 13 uur klaar met werken). Soms lucht dat op, soms is het gewoon net te veel van het goede. Hangt er gewoon van af hoe ik me voel en wat ik doe.quote:En kan je geen afleiding zoeken na je werk, bijvoorbeeld gezellig met iemand gaan eten of naar de bios ofzo? Want als je dan moe thuis zit, ben je ook sneller geneigd om op bed te gaan liggen. Maar dat is niet de oplossing, en dat weet je zelf ook. Gewoon maar gaan slapen is heel verleidelijk als je depri bent, want dan gaat de tijd sneller (althans, daarom deed ik het altijd). Maarja, het lost niks op, want de volgende dag voel je je nog even kut.
Het is vooral misgegaan toen ik het huis uit ging en meer op mezelf (lees begeleid) ben gaan wonen. Ook kreeg ik op mijn toenmalige werkplek meer verantwoordelijk heid, wat te veel spanning met zich mee bracht. TOen die werkplek wat al bekend was, ophield ben ik ergens anders gaan werken, waar ik totaal niet op mijn plaats was. Daardoor ben ik waarschijnlijk depressief geraakt.quote:Je zegt ook dat het vroeger beter ging, dat je geen angstgevoelens had. Waarom is het dan misgegaan? (ik weet niet of je dat al eens hebt gezegd in dit topic) En waarom heb je dan het idee dat je dingen niet aandurft?
Ik ben benieuwd naar je verhaal
En waarom ik dingen niet aandurf, weet ik gewoon weg niet, ben gewoon erg gespannen als ik de deur uit moet voor een simpel iets als boodschappen doen, wist ik maar waaraan dat lag, dan kon ik er misschien iets aan doen.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Komt de angst en vermoeidheid niet door de depressie, die zelf veroorzaakt is door die teleurstellingen op je werk?quote:Op maandag 18 oktober 2010 01:48 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Nee ik denk niet dat het aan me werk ligt. Ik heb het er wel naar mijn zin al is het maar 1 x 3 en 2 x 2 uur (werk op 2 verschillende plaatsen, beide vrijwillig).
[..]
Ik ben gewoon vaak te moe om meteen na mijn werk iets te doen, ;s avonds kan nog wel (ben altijd rond 12 of 13 uur klaar met werken). Soms lucht dat op, soms is het gewoon net te veel van het goede. Hangt er gewoon van af hoe ik me voel en wat ik doe.
[..]
Het is vooral misgegaan toen ik het huis uit ging en meer op mezelf (lees begeleid) ben gaan wonen. Ook kreeg ik op mijn toenmalige werkplek meer verantwoordelijk heid, wat te veel spanning met zich mee bracht. TOen die werkplek wat al bekend was, ophield ben ik ergens anders gaan werken, waar ik totaal niet op mijn plaats was. Daardoor ben ik waarschijnlijk depressief geraakt.
En waarom ik dingen niet aandurf, weet ik gewoon weg niet, ben gewoon erg gespannen als ik de deur uit moet voor een simpel iets als boodschappen doen, wist ik maar waaraan dat lag, dan kon ik er misschien iets aan doen.
Eigenlijk zou der psych je moeten kunnen helpen om de problemen uit elkaar te rafelen, zodat je ze per stuk kan oplossen ipv dat je probeert ineens der hele warboel op te lossen.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Weet ik echt niet, zou goed kunnen. Moet ik het toch eens met haar over hebben. Maar ik heb haar deze week al gezien, zie haar pas weer over 3.5 week.quote:
[..]
Komt de angst en vermoeidheid niet door de depressie, die zelf veroorzaakt is door die teleurstellingen op je werk?
Eigenlijk zou der psych je moeten kunnen helpen om de problemen uit elkaar te rafelen, zodat je ze per stuk kan oplossen ipv dat je probeert ineens der hele warboel op te lossen.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Dat isa wel lang. Kan je tussendoor bellen? Lijkt mee wel handig als je je zo voeltquote:Op maandag 18 oktober 2010 01:56 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Weet ik echt niet, zou goed kunnen. Moet ik het toch eens met haar over hebben. Maar ik heb haar deze week al gezien, zie haar pas weer over 3.5 week.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik heb natuurlijk andere begeleiders, die kunnen me wellicht ook helpen die zie ik komende week nog wel.quote:
[..]
Dat isa wel lang. Kan je tussendoor bellen? Lijkt mee wel handig als je je zo voelt
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ok, ik hoop dat het lukt!quote:Op maandag 18 oktober 2010 02:04 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Ik heb natuurlijk andere begeleiders, die kunnen me wellicht ook helpen die zie ik komende week nog wel.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Wat Murmeli ook al schreef, probeer niet alles ineens op te lossen. Dat lukt helemaal niemand.
Ik heb daar zelf ook een handje van. Ik wil te veel dingen doen. En kom uiteindelijk tot niets omdat ik blijf proberen 33 uur in een 24 urige dag te proppen.
Ik heb daar zelf ook een handje van. Ik wil te veel dingen doen. En kom uiteindelijk tot niets omdat ik blijf proberen 33 uur in een 24 urige dag te proppen.
Ja, ik weet hetquote:
Wat Murmeli ook al schreef, probeer niet alles ineens op te lossen. Dat lukt helemaal niemand.
Ik heb daar zelf ook een handje van. Ik wil te veel dingen doen. En kom uiteindelijk tot niets omdat ik blijf proberen 33 uur in een 24 urige dag te proppen.
Ik wil gewoon te graag en zo snel mogelijk weer de persoon zijn voor mijn depressie, maar diep van binnen weet ik gewoon dat dat niet gaat lukken.. Dat is soms ook frustrerend..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Misschien word je die persoon wel nooit helemaal weer? En is die depressie ''gewoon'' onderdeel van de fase van je leven waar je je nu in bevind, en verteld het je iets over jezelf... Ik weet je situatie niet, maar denken over het verleden hoe het toen was maak je inderdaad gefrustreerd.quote:Op maandag 18 oktober 2010 20:13 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Ja, ik weet het
Ik wil gewoon te graag en zo snel mogelijk weer de persoon zijn voor mijn depressie, maar diep van binnen weet ik gewoon dat dat niet gaat lukken.. Dat is soms ook frustrerend..
Hoe houd ik het vol.. hmm ik denk ook dat ik niet echt erg depressief ben of zo, bij vlagen miss wel, maar ik voel me gelukkig ook nog vaak goed. Maar dat is miss het verraderlijke, dat ik daardoor juist maar een beetje blijf aankloten met mijn leven en geen echte stappen onderneem om er wat aan te doen. Daarbij komt ook nog onzekerheid en faalangst, waar ik last van heb, dat remt me in mijn leven, en het weerhoud mij om bepaalde dingen te ondernemen,. Ik ben ook nog jong(20) en het hoort ook wel een beetje bij de leeftijd(word vaak gezegd), ik heb geen idee wat ik wil en zo, maar wat je zegt, het beste is gewoon om eens nieuwe dingen te proberen/ondernemen.quote:Op zondag 17 oktober 2010 21:01 schreef Eva4Evah het volgende:
[..]
Bah, wat naar.
Probeer er iig achter te komen waarom het niet gaat zoals jij wil, en ga er dan zsm wat aan doen. En hou ons op de hoogte en post gewoon als je iets kwijt moet
Wat je trouwens in een andere post zei over taboe op depressie, dat is inderdaad vervelend, ik hoor wel eens reacties van mensen om mij heen, niet zozeer aan mij gericht, maar int algemeen, van ach je moet je niet zo druk maken, ga eens leven en zo, of van je moet je niet zo aanstellen... nou doet mij dat niks hoor, maar dat geeft wel aan hoe mensen erover denken en dat kan het voor mensen lastig maken om ook die stap naar hulp te zetten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 19-10-2010 01:29:49 ]
Ja, daar heb je wel gelijk in. Maar ja ik wil gewoon weer kunnen genieten van dingen, dat doe ik nu ook wel eens, maar meestal duurt het maar even en dan ben ik daarna weer somber. Gewoon weer lekker dingen kunnen doen, niet angstig voelen, gewoon overdag dingen doen en niet op bed belanden. Natuurlijk is de kans groot dat ik nooit helemaal meer de oude wordt, maar ik wil absoluut niet zo blijven zoals het nu is.quote:
[..]
Misschien word je die persoon wel nooit helemaal weer? En is die depressie ''gewoon'' onderdeel van de fase van je leven waar je je nu in bevind, en verteld het je iets over jezelf... Ik weet je situatie niet, maar denken over het verleden hoe het toen was maak je inderdaad gefrustreerd.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Ik heb wat gedacht over dat taboe. ik denk dat de oorzaak daarvan heel erg in de beeldvorming ligt. Ja, ze hebben het over een grijze sluier, en continue 'down' voelen. maar ze zeggen niets over hoe het echt is:
het feit dat je nergens meer plezier aan kan beleven
dat je niet kan genieten van je kinderen, en ze op dat moment eigenljk alleenmaar tot last zijn
dat je maar 1 ding tegelijk kan doen, als je je al ergens toe kan zetten
dat je s ochtends opstaat en opziet tegen de dag die komen gaat. dat je de uren telt tot het s avonds is en je weer kan gaan slapen. want dan ben je een dag dichterbij het eind van deze periode
dat je je ontbijt eet, omdat dat erbij hoort, maar dat je echt niet meer proeft wat je eet.
dat je dus s middags maar wat eet, omdat je licht in je hoofd en trillerig wordt door de lage bloedsuiker. en wederom niet echt meemaakt wat je eet.
dat je hele nare gedachtes hebt, en er niet warm of koud van kan worden
nee, dat vertellen ze er niet bij, want dat zou dan eng zijn of zo...
Ach ja, we moeten maar blij zijn dat de mensen niet weten hoe het voelt.
eva4evah, wat fijn dat je uit je depressie lijkt te zijn! houden zo!
bos81, hoe herkenbaar! Als het even goed gaat, wil je erop vertrouwen dat het goed gaat, maar eigenlijk gaat het helemaal niet, waardoor de 'terugval' weer des te harder is. Heb je zelf al een idee in welke volgorde je de verschillende dingen wil aanpakken? Zou het helpen om een lijstje te maken met alles wat je dwarszit en dat dan te prioriteren?
Ben vorige week bij Arboarts geweest. Die ziet me voor het eind van het jaar niet beginnen aan reïntegratie. Dat geeft wel een boel rust. Veel eerder zou ik het zelf ook niet willen. Voelt niet goed. Het dal was erg diep, en daar moet je ook van recupereren. En dat kost ook tijd.
ik ben inmiddels op insteldosering. en het gaat goed! Nergens last van! en mijn dochter ook niet (via de borstvoeding). dus dat is erg fijn. Punt is nu alleen, hoe nu verder? Ik leefde hier erg naar toe (met de spanning van bijwerkingen bij mezelf en dochter), en nu is deze mijlpaal bereikt. En dan?
Deze medicatie geeft een rust in mijn hoofd die ik niet had kunnen verwachten (waar ik niet op durfde te hopen). Helemaal fijn. Het licht is ook weer aan, zeg maar. (Sluier goeddeels weg) Maar ik ben er zeker nog niet. Zeer weinig belastbaar en zo.
Wat moet ik dan nog verder doen? Gewoon wachten tot het beter gaat? Kan je zelf iets extra's doen om het herstel te bespoedigen? Ik vind het maar moeilijk. Je hebt niet echt een stappenplan met mijlpalen die je kan volgen. Dat je dan op je eigen tempo die mijlpalen kan afvinken en dat je weet waar je aan toe bent, of zo.
*Loslaten* *zennnn* *accepteren* *(volledige) controle is een illusie* en meer van zulks...
Donderdag weer afspraak met de psychiater. (Is een nwe, ben benieuwd. Academisch zkh, dus ieder halfjaar rouleren ze van plek.) Dan zullen we dat gaan bespreken. We gaan het meemaken.
Wat ik wel heel bijzonder vind, is hoe je ineens *patsboem* volledig emotioneel invalide raakt. Gewoon klaar. Gedaan. Er komt niets meer binnen, er gaat niets meer uit. Je wordt compleet stilgelegd door je systeem. Heel bizar. En dan maar heel langzaam en heel voorzichtig herstellen.
Ergens ben ik wel blij met de biploaire component. Dat maakt het een puur biologisch probleem. Het is een soort tijdbom, en als die gebarsten is, en je bent van je evenwicht af, kan je alleenmaar kunstmatig, door medicatie, stabiel gehouden worden. Heel simpel. Maar dat geeft hopelijk wel een soort bescherming tegen terugvallen. En dat geeft ook weer rust.
het feit dat je nergens meer plezier aan kan beleven
dat je niet kan genieten van je kinderen, en ze op dat moment eigenljk alleenmaar tot last zijn
dat je maar 1 ding tegelijk kan doen, als je je al ergens toe kan zetten
dat je s ochtends opstaat en opziet tegen de dag die komen gaat. dat je de uren telt tot het s avonds is en je weer kan gaan slapen. want dan ben je een dag dichterbij het eind van deze periode
dat je je ontbijt eet, omdat dat erbij hoort, maar dat je echt niet meer proeft wat je eet.
dat je dus s middags maar wat eet, omdat je licht in je hoofd en trillerig wordt door de lage bloedsuiker. en wederom niet echt meemaakt wat je eet.
dat je hele nare gedachtes hebt, en er niet warm of koud van kan worden
nee, dat vertellen ze er niet bij, want dat zou dan eng zijn of zo...
Ach ja, we moeten maar blij zijn dat de mensen niet weten hoe het voelt.
eva4evah, wat fijn dat je uit je depressie lijkt te zijn!
houden zo!bos81, hoe herkenbaar! Als het even goed gaat, wil je erop vertrouwen dat het goed gaat, maar eigenlijk gaat het helemaal niet, waardoor de 'terugval' weer des te harder is. Heb je zelf al een idee in welke volgorde je de verschillende dingen wil aanpakken? Zou het helpen om een lijstje te maken met alles wat je dwarszit en dat dan te prioriteren?
Ben vorige week bij Arboarts geweest. Die ziet me voor het eind van het jaar niet beginnen aan reïntegratie. Dat geeft wel een boel rust. Veel eerder zou ik het zelf ook niet willen. Voelt niet goed. Het dal was erg diep, en daar moet je ook van recupereren. En dat kost ook tijd.
ik ben inmiddels op insteldosering. en het gaat goed!
Nergens last van! en mijn dochter ook niet (via de borstvoeding). dus dat is erg fijn. Punt is nu alleen, hoe nu verder? Ik leefde hier erg naar toe (met de spanning van bijwerkingen bij mezelf en dochter), en nu is deze mijlpaal bereikt. En dan?Deze medicatie geeft een rust in mijn hoofd die ik niet had kunnen verwachten (waar ik niet op durfde te hopen). Helemaal fijn. Het licht is ook weer aan, zeg maar. (Sluier goeddeels weg) Maar ik ben er zeker nog niet. Zeer weinig belastbaar en zo.
Wat moet ik dan nog verder doen? Gewoon wachten tot het beter gaat? Kan je zelf iets extra's doen om het herstel te bespoedigen? Ik vind het maar moeilijk. Je hebt niet echt een stappenplan met mijlpalen die je kan volgen. Dat je dan op je eigen tempo die mijlpalen kan afvinken en dat je weet waar je aan toe bent, of zo.
*Loslaten* *zennnn* *accepteren* *(volledige) controle is een illusie* en meer van zulks...
Donderdag weer afspraak met de psychiater. (Is een nwe, ben benieuwd. Academisch zkh, dus ieder halfjaar rouleren ze van plek.) Dan zullen we dat gaan bespreken. We gaan het meemaken.
Wat ik wel heel bijzonder vind, is hoe je ineens *patsboem* volledig emotioneel invalide raakt. Gewoon klaar. Gedaan. Er komt niets meer binnen, er gaat niets meer uit. Je wordt compleet stilgelegd door je systeem. Heel bizar. En dan maar heel langzaam en heel voorzichtig herstellen.
Ergens ben ik wel blij met de biploaire component. Dat maakt het een puur biologisch probleem. Het is een soort tijdbom, en als die gebarsten is, en je bent van je evenwicht af, kan je alleenmaar kunstmatig, door medicatie, stabiel gehouden worden. Heel simpel. Maar dat geeft hopelijk wel een soort bescherming tegen terugvallen. En dat geeft ook weer rust.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
@Elbow: Zeer herkenbaar verhaal (de alinea's mbt overgeven (school), emetofobie/agorafobie). Psychologe, accupunctuur, medicijnen. Heb het allemaal gehad. Nu nog steeds aan anti-depressiva. Overigens geen last van depressies gehad, wel 'dipjes'.
Wat betreft alle andere klachten van users hier: Echt verschrikkelijk om sommige dingen te lezen. Hoop dat een ieder er op een of andere manier goed mee weet te leven en/of te overwinnen/achter zich te laten!
Wat betreft alle andere klachten van users hier: Echt verschrikkelijk om sommige dingen te lezen. Hoop dat een ieder er op een of andere manier goed mee weet te leven en/of te overwinnen/achter zich te laten!
Ik chill in de rimboe, ergens in een dal in het berggebied van Sichuan. Als ik niet op een stuk bamboe knauw, troll ik op Fok!
Ik heb echt geen idee meer. Er moet gewoon iets veranderen, want zo gaat het niet langer. Zolang het maar geen opname wordt, want dat zie ik echt niet zitten en volgens mij is dat nou ook wweer niet aan de orde, zo ver heen ben ik nu ook weer niet.quote:
bos81, hoe herkenbaar! Als het even goed gaat, wil je erop vertrouwen dat het goed gaat, maar eigenlijk gaat het helemaal niet, waardoor de 'terugval' weer des te harder is. Heb je zelf al een idee in welke volgorde je de verschillende dingen wil aanpakken? Zou het helpen om een lijstje te maken met alles wat je dwarszit en dat dan te prioriteren?
Ik heb de vorige keer al wat klachten op geschreven en neergelegd bij de psychiater, dat wil ik de volgende keer ook doen.
Sterktequote:Ben vorige week bij Arboarts geweest. Die ziet me voor het eind van het jaar niet beginnen aan reïntegratie. Dat geeft wel een boel rust. Veel eerder zou ik het zelf ook niet willen. Voelt niet goed. Het dal was erg diep, en daar moet je ook van recupereren. En dat kost ook tijd.
ik ben inmiddels op insteldosering. en het gaat goed!
Deze medicatie geeft een rust in mijn hoofd die ik niet had kunnen verwachten (waar ik niet op durfde te hopen). Helemaal fijn. Het licht is ook weer aan, zeg maar. (Sluier goeddeels weg) Maar ik ben er zeker nog niet. Zeer weinig belastbaar en zo.
Wat moet ik dan nog verder doen? Gewoon wachten tot het beter gaat? Kan je zelf iets extra's doen om het herstel te bespoedigen? Ik vind het maar moeilijk. Je hebt niet echt een stappenplan met mijlpalen die je kan volgen. Dat je dan op je eigen tempo die mijlpalen kan afvinken en dat je weet waar je aan toe bent, of zo.
*Loslaten* *zennnn* *accepteren* *(volledige) controle is een illusie* en meer van zulks...
Donderdag weer afspraak met de psychiater. (Is een nwe, ben benieuwd. Academisch zkh, dus ieder halfjaar rouleren ze van plek.) Dan zullen we dat gaan bespreken. We gaan het meemaken.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
@DaviniaHR, mag ik vragen welke medicatie u gebruikt?
Bipolair was uw diagnose? Dat maakt het extra interessant en dichterbij bij mijn persoonlijke probleem. maar wel benieuwd daarom
Bipolair was uw diagnose? Dat maakt het extra interessant en dichterbij bij mijn persoonlijke probleem.
maar wel benieuwd daarom
Scarface, mijn diagnose was actieve depressie met bipolaire kenmerken. Maar daarmee heb ik dus geen 'normale' antidepressivum als medicijn.
Ik heb eerder in deze reeks het hele verhaal staan.
Mijn medicatie zal ik per pm mededele. Vind ik op de een of andere manier te prive om zo openbaar te zetten.
Ik heb eerder in deze reeks het hele verhaal staan.
Mijn medicatie zal ik per pm mededele. Vind ik op de een of andere manier te prive om zo openbaar te zetten.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Dankjequote:Op dinsdag 19 oktober 2010 17:07 schreef DaviniaHR het volgende:
Scarface, mijn diagnose was actieve depressie met bipolaire kenmerken. Maar daarmee heb ik dus geen 'normale' antidepressivum als medicijn.
Ik heb eerder in deze reeks het hele verhaal staan.
Mijn medicatie zal ik per pm mededele. Vind ik op de een of andere manier te prive om zo openbaar te zetten.
begrijpelijk maar ik wou je ook niet zo meteen een PM sturen eigenlijk daarom maar gepost.
IK vraag mij af hoe men hier tegenover spiritualiteit staat.
(Eckhart Tolle's Kracht van het Nu, MIndfulness, non-dualiteit, verlichting enzovoorts)
Dit omdat ik hier ontzettend veel over ben gaan lezen enz. om te proberen mijn 'problemen' op te lossen.
(Eckhart Tolle's Kracht van het Nu, MIndfulness, non-dualiteit, verlichting enzovoorts)
Dit omdat ik hier ontzettend veel over ben gaan lezen enz. om te proberen mijn 'problemen' op te lossen.
Ik heb me wederom aangemeld bij de hulpverlening voor een intake, en nou blijkt dat ik eerst zes weken lang een kennismakingstraject moet gaan volgen al voorbereiding voor de behandeling... WTF, daar zit ik dus ECHT niet op te wachten... zes weken is ook best lang :/ Iemand hier ervaringen mee?
quote:Ik gebruik spiritualiteit ook om mijn depressie te verminderen. Dan heb ik het vooral over mindfulness, meditatie, Yoga/Bodybalance en principes uit het Boeddhisme
IK vraag mij af hoe men hier tegenover spiritualiteit staat.
(Eckhart Tolle's Kracht van het Nu, MIndfulness, non-dualiteit, verlichting enzovoorts)
Dit omdat ik hier ontzettend veel over ben gaan lezen enz. om te proberen mijn 'problemen' op te lossen.
Ook al is het niet genoeg om helemaal uit mijn depressie te komen, het helpt wel om bijvoorbeeld minder te piekeren, meer in het nu aanwezig te zijn, minder in mijn hoofd te zitten etc
quote:bedankt voor je antwoordOp woensdag 20 oktober 2010 18:59 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ik gebruik spiritualiteit ook om mijn depressie te verminderen. Dan heb ik het vooral over mindfulness, meditatie, Yoga/Bodybalance en principes uit het Boeddhisme
IK weet niet ik denk dat ik er misschien een beetje in ben doorgeschoten.
IK heb namelijk een weeklang na een therapie in een soort van piekervaring gezeten, een staat van verlichting zo voelde het aan. Alles was leuk en had totaal geen angsten of stress meer
Maargoed nu zit ik dus in een depressie en mn angsten zijn ook weer terug
maal me dus helemaal kapot de hele dag over verlichting en ego's en non-dualiteit enzo omdat ik in de boeken van die mensen gewoon zoveel persoonlijke ervaringen herken.snap ook niet dat er daadwerkelijk mensen zijn die hun leven volgens een bepaalde theorie leiden die in 1 boek past, daar denk ik gewoon veel te veel voor na
oja wat me ook zo ontzettend frustreert is dat alle kennis in de wereld je niet van een depressie af kan helpen. er moet toch een uitweg zijn?
quote:Ja, kappen met piekeren en denken zoals je dus al aangaf, dat je dan in een soort staat van verlichting komtOp woensdag 20 oktober 2010 19:50 schreef DeZoektocht het volgende:
oja wat me ook zo ontzettend frustreert is dat alle kennis in de wereld je niet van een depressie af kan helpen. er moet toch een uitweg zijn?
Maar zo simpel is dat dus niet
Omdat dat denken zo erin zit... je ego beheerst je leven, omdat je er gewoon mee opgegroeid bent. Dus give yourself a break, je kan er niet eens zoveel aan doen dat het zo ver gekomen is
quote:Het mooie is, veel mensen vinden spiritualiteit altijd zweverig en vreemd en zo, maar het werkt wel, heb ik ook ontdektOp woensdag 20 oktober 2010 18:59 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ik gebruik spiritualiteit ook om mijn depressie te verminderen. Dan heb ik het vooral over mindfulness, meditatie, Yoga/Bodybalance en principes uit het Boeddhisme
! Wij in het westen zijn veel te ver doorgeslagen in het rationele, dat oosten met al die rare toestanden van meditatie, haha daar lachen we om, dat maakt je alleen maar onproductief, die tijd kan je beter besteden. Maar we zijn onszelf daardoor alleen maar voorbij gelopen. Geestelijke rust is gewoon heel belangrijk, hoe maakt geen flikker uit.[ Bericht 2% gewijzigd door Stefanovich op 21-10-2010 15:47:50 ]
quote:Hersenprik kan depressiviteit genezenOp woensdag 20 oktober 2010 19:50 schreef DeZoektocht het volgende:
oja wat me ook zo ontzettend frustreert is dat alle kennis in de wereld je niet van een depressie af kan helpen. er moet toch een uitweg zijn?
Zal nog wel jaren duren, en wie weet komt het er wel nooit
Two things are infinite: the universe and human stupidity; and I'm not sure about the the universe
Don’t take my kindness for weakness and then expect me to treat you the same
Don’t take my kindness for weakness and then expect me to treat you the same
die reclames hier aan de zijkant."met een depressie wilt het type zorg waar ik vrolijk van wordt"
/kotsneiging
Anyway, ik denk best dat spiritualiteit hierbij kan helpen. Net als het bij alle tegenslagen in het leven een sort zingeving en troost kan bieden. Het is maar net of je interesse daar ligt.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
@Stefanovich : lees nu pas wat een "jonkie" je nog bent. Petje af voor de waardevolle bijdragen van jouw hand die ik zoal ben tegengekomen!
Mindfulness. Heb een tijdje geleden daar een DVD van bekeken en hoewel ik nu niet depressief ben vond ik het wel waardevol. Altijd maar druk druk druk en altijd maar haasten. Als dat de bedoeling was, dan werden we wel geboren met roller skates in plaats van voeten.
Mindfulness. Heb een tijdje geleden daar een DVD van bekeken en hoewel ik nu niet depressief ben vond ik het wel waardevol. Altijd maar druk druk druk en altijd maar haasten. Als dat de bedoeling was, dan werden we wel geboren met roller skates in plaats van voeten.
Dankje
Ik wil ff iets kwijt over mij, vandaag met de neus op de feiten gedrukt.
Ik las net iets over een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, wat ook wel lijkt op sociale faalangst, sommige wetenschappers vinden dat dat hetzelfde is, maar volgens mij heb ik daar last van... dat daaruit mijn depri gevoelens komen.
Ik wil wél graag contact met mensen, ik wil graag een keer liefde ervaren, echt zoenen met een meisje die ik heel leuk vind, echt contact hebben met mensen waarin ik mijzelf kan zijn.... dat mis ik totaal. Ik heb vaak gedachten van wat moet ik nu zeggen etc en dan klap ik helemaal dicht.
Dit geeft mij weer nare gevoelens en achteraf ben ik dan weer hard tegen mijzelf, het is een soort vicieuze cirkel...
Zoals ik al zei ik heb nog maar weinig vrienden, maar dat ligt dan ook totaal aan mijzelf, ik hou mensen op een afstandje van mij omdat ik bang ben te falen, of niet sociaal capabel genoeg ben. Vermijdingsgedrag dus.. Enige waar ik het meest mijzelf kan zijn is bij een goede vriend en thuis, maar dan niet eens helemaal.
Zelfs thuis heb ik periodes gehad dat ik last had van zulke angsten...
Slaat nergens op eigenlijk.
Maar tis niet zo dat ik totaal niet sociaal ben of zo, ik kom ook nog wel elke dag in contact met mensen en meestal ervaren mensen mij volgens mij wel als sociaal, maar tussen mijn oren heb ik dat gevoel totaal niet.
Zo kreeg ik net een sms van een kameraad om te gaan chillen bij een 2 meisjes, waarvan ik er 1 wel leuk vind(al heeft ze al een vriend) maar ik ben niet gegaan omdat ik nu niet lekker in mijn vel zit en er gewoon tegenop kijk, ik kan dan gewoon totaal niet mezelf zijn als ik daar heen ga, voel me constant geremd en incapabel...
Ik heb wel een tijdje gehad van, fuck it ik heb er geen zin meer in, schijt wat anderen van mij denken, maar ik vind het zo moeilijk die instelling vast te houden.....
Dit maakt mij best eenzaam, waardoor ik weer depri ben(niet altijd, maar elke dag wel een tijdje) Maar goed, dit remt mij dus op sociaal gebied en remt mij eigenlijk totaal in mijn leven, ik word passief, weet niet meer wat te doen, ben heel besluiteloos geworden... word er gek van. Ik heb veel meer in mij dan ik nu eruit haal.
Dit gevoel van minderwaardigheid en die faalangst is denk ik ontstaan in mijn jeugd, waar ik nogal vaak afgewezen ben..... wat te doen? Miss maar eens tijd om aan de bel te trekken bij een psych. Maar ik heb ook steeds het gevoel dat ik het zelf op MOET/Kan lossen...
Ik vind het aan de ene kant wel lastig om mijzelf zo'n stempel op te drukken van die stoornis of fobie, want ik heb ook momenten dat ik er totaal geen last van heb, en ik merk dat het echt tussen de oren zit. Maar het lukt me niet om het echt op te lossen.
Ik ben ook nogal passief met hulpzoeken, doe dat ook niet makkelijk, mede ook omdat hier thuis al genoeg problemen zijn, maar goed ik kan ook nog altijd naar een studenten psych gaan of zo...
[ Bericht 1% gewijzigd door Stefanovich op 23-10-2010 23:35:49 ]
Ik wil ff iets kwijt over mij, vandaag met de neus op de feiten gedrukt.
Ik las net iets over een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, wat ook wel lijkt op sociale faalangst, sommige wetenschappers vinden dat dat hetzelfde is, maar volgens mij heb ik daar last van... dat daaruit mijn depri gevoelens komen.
Ik wil wél graag contact met mensen, ik wil graag een keer liefde ervaren, echt zoenen met een meisje die ik heel leuk vind, echt contact hebben met mensen waarin ik mijzelf kan zijn.... dat mis ik totaal. Ik heb vaak gedachten van wat moet ik nu zeggen etc en dan klap ik helemaal dicht.
Dit geeft mij weer nare gevoelens en achteraf ben ik dan weer hard tegen mijzelf, het is een soort vicieuze cirkel...
Zoals ik al zei ik heb nog maar weinig vrienden, maar dat ligt dan ook totaal aan mijzelf, ik hou mensen op een afstandje van mij omdat ik bang ben te falen, of niet sociaal capabel genoeg ben. Vermijdingsgedrag dus.. Enige waar ik het meest mijzelf kan zijn is bij een goede vriend en thuis, maar dan niet eens helemaal.
Zelfs thuis heb ik periodes gehad dat ik last had van zulke angsten...
Slaat nergens op eigenlijk.
Maar tis niet zo dat ik totaal niet sociaal ben of zo, ik kom ook nog wel elke dag in contact met mensen en meestal ervaren mensen mij volgens mij wel als sociaal, maar tussen mijn oren heb ik dat gevoel totaal niet.
Zo kreeg ik net een sms van een kameraad om te gaan chillen bij een 2 meisjes, waarvan ik er 1 wel leuk vind(al heeft ze al een vriend) maar ik ben niet gegaan omdat ik nu niet lekker in mijn vel zit en er gewoon tegenop kijk, ik kan dan gewoon totaal niet mezelf zijn als ik daar heen ga, voel me constant geremd en incapabel...
Ik heb wel een tijdje gehad van, fuck it ik heb er geen zin meer in, schijt wat anderen van mij denken, maar ik vind het zo moeilijk die instelling vast te houden.....
Dit maakt mij best eenzaam, waardoor ik weer depri ben(niet altijd, maar elke dag wel een tijdje) Maar goed, dit remt mij dus op sociaal gebied en remt mij eigenlijk totaal in mijn leven, ik word passief, weet niet meer wat te doen, ben heel besluiteloos geworden... word er gek van. Ik heb veel meer in mij dan ik nu eruit haal.
Dit gevoel van minderwaardigheid en die faalangst is denk ik ontstaan in mijn jeugd, waar ik nogal vaak afgewezen ben..... wat te doen? Miss maar eens tijd om aan de bel te trekken bij een psych. Maar ik heb ook steeds het gevoel dat ik het zelf op MOET/Kan lossen...
Ik vind het aan de ene kant wel lastig om mijzelf zo'n stempel op te drukken van die stoornis of fobie, want ik heb ook momenten dat ik er totaal geen last van heb, en ik merk dat het echt tussen de oren zit. Maar het lukt me niet om het echt op te lossen.
Ik ben ook nogal passief met hulpzoeken, doe dat ook niet makkelijk, mede ook omdat hier thuis al genoeg problemen zijn, maar goed ik kan ook nog altijd naar een studenten psych gaan of zo...
[ Bericht 1% gewijzigd door Stefanovich op 23-10-2010 23:35:49 ]
Vampje komt hier ook weer vorozichtig binnen geschuifeld
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Vamp
Hmm. Ik moet de huisarts bellen voor een doorverwijzing voor psychologische hulp, maar ik durf niet.
Hmm. Ik moet de huisarts bellen voor een doorverwijzing voor psychologische hulp, maar ik durf niet.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Die stap is inderaad erg lastig, maar probbeer toch alle moed te verzamelen en eventueel aan een bekende te vragen of hij/zij er bij kan zijn als je gaat bellen.
Vamp
Hmm. Ik moet de huisarts bellen voor een doorverwijzing voor psychologische hulp, maar ik durf niet.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Al eeuwenaan het tobben en ik merk dat het steeds makkelijker niet lekker gaat... Binnenkort lichttherapie kijken of dat wat verbetering brengt en anders toch maar een stapje verder...Op zondag 24 oktober 2010 20:18 schreef Swietje het volgende:
Vamp
Hmm. Ik moet de huisarts bellen voor een doorverwijzing voor psychologische hulp, maar ik durf niet.
Lang verhaal in het kort
Schijnbaar al jaaaaren ( sinds het overlijden van mijn mama in 1990) af en aan depressieve periodes, maar nooit sterk genoeg om er wat aan te doen...Bij een paar thereapeuten terecht gekomen maar de klik was er niet ( 1 vond dat ik gewoon geeen verdriet meer om mijn mama mocht hebben) en een paar jaar geleden chrinisch depressief met een functioneringspercentage van 50% bevonden..Toen niet aan de medicatie, want borstvoeding ging hartstikke goed en eigenlijk ws dat het enige wat uit mezelf goed ging dus trots....
Nu weer gekeken of er geen medicatie aan te pas moest komen maar " men" vond van iet... En eigenlijk na dat geberuen met Kamerling voel ik een soort angst om heel snel terug te vallen zeg maar...Tel daar een ontzettende reaktie op de wiiselingen van den seizoenen bij op en t is compleet....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik heb besloten dat ik meer aan mezelf moet gaan werken, want zo goed voel ik me niet
Ik ga ontslag nemen bij me bijbaantje bij de albertheijn en ik ga me beter op school en mezelf focussen en alleen maar leuke dingen proberen te doen.... en me focussen om me toekomstige therapie waar ik nog steeds de uitnodiging niet van heb
Jammergenoeg dan wel wat minder geld maar dat overleven we ook wel weer!!
Achja steeds een stapje beter?
Ik ga ontslag nemen bij me bijbaantje bij de albertheijn en ik ga me beter op school en mezelf focussen en alleen maar leuke dingen proberen te doen.... en me focussen om me toekomstige therapie waar ik nog steeds de uitnodiging niet van heb
Jammergenoeg dan wel wat minder geld maar dat overleven we ook wel weer!!
Achja steeds een stapje beter?
@Swietje: Het is moeilijk om de huisarts te bellen voor zo'n doorverwijzing, maar als je het gedaan hebt dan geeft het denk ik wel een stuk rust dat je nu echt aan je problemen kunt gaan werken, dat je de eerste stap hebt gezet. Althans, zo voelde dat voor mij wel.
@Vamperotica, waarom vond men dat er nu geen medicatie aan te pas hoefde te komen? Sterkte ermee!
@Piertjj, dat klinkt als een verstandige beslissing! Succes ermee!
Ik kijk reikhalzend uit naar donderdagmiddag, als ik intakegesprek heb met mijn groepstherapeuten en hopelijk krijg te horen wanneer ik nou eens echt mag beginnen met de therapie. Want duurt allemaal wel erg lang.
Verder kan ik echt merken dat ik de afgelopen weken over mn grenzen ben heen gegaan om die eerste periode van school met succes af te ronden, want slaap echt als een klein kind. Ging gisteren om half 11 naar bed en kwam er vanmiddag om kwart over 12 uit. En dan ben ik rond etenstijd alweer moe...
Maar wel fijn dat ik daar nu gewoon de tijd voor heb en weer even tijd voor heb en tot rust kan komen. En dan gaan we het volgende periode niet weer zo doen.
@Vamperotica, waarom vond men dat er nu geen medicatie aan te pas hoefde te komen? Sterkte ermee!
@Piertjj, dat klinkt als een verstandige beslissing! Succes ermee!
Ik kijk reikhalzend uit naar donderdagmiddag, als ik intakegesprek heb met mijn groepstherapeuten en hopelijk krijg te horen wanneer ik nou eens echt mag beginnen met de therapie. Want duurt allemaal wel erg lang.
Verder kan ik echt merken dat ik de afgelopen weken over mn grenzen ben heen gegaan om die eerste periode van school met succes af te ronden, want slaap echt als een klein kind. Ging gisteren om half 11 naar bed en kwam er vanmiddag om kwart over 12 uit. En dan ben ik rond etenstijd alweer moe...
Maar wel fijn dat ik daar nu gewoon de tijd voor heb en weer even tijd voor heb en tot rust kan komen. En dan gaan we het volgende periode niet weer zo doen.
Vamp, wat rottig dat het zo gaat! Sterkte
Piertjj, goed dat je voor jezelf kiest
Sylvana, je hebt gelijk, als ik een doorverwijzing heb dan voelt dat zeker als een opluchting en een stapje in de goede richting, maar ja, die stap zetten is moeilijk. De eerste stap heb ik al gezet (mijn ouders op de hoogte stellen dat ik hulp wil, want ik wil het niet achter hun rug om doen) en dat was het moeilijkste ooit... dus dit moet ik ook kunnen...
Ik hoop dat de therapie je gaat helpen! En ik hoop dat je het de volgende periode wat rustiger hebt!
Dat urenlang kunnen slapen is wel heel herkenbaar... Ik slaap regelmatig 12 uur op een nacht en nog ben ik niet uitgerust
Piertjj, goed dat je voor jezelf kiest
Sylvana, je hebt gelijk, als ik een doorverwijzing heb dan voelt dat zeker als een opluchting en een stapje in de goede richting, maar ja, die stap zetten is moeilijk. De eerste stap heb ik al gezet (mijn ouders op de hoogte stellen dat ik hulp wil, want ik wil het niet achter hun rug om doen) en dat was het moeilijkste ooit... dus dit moet ik ook kunnen...
Ik hoop dat de therapie je gaat helpen! En ik hoop dat je het de volgende periode wat rustiger hebt!
Dat urenlang kunnen slapen is wel heel herkenbaar... Ik slaap regelmatig 12 uur op een nacht en nog ben ik niet uitgerust
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Goed dat je het al tegen je ouders gezegd hebt, dat lijkt me ook al een hele stap ja.
Zodra het rooster van volgende periode online staat ga ik met mijn Slber bekijken wat ik wel en niet op school ga volgen, wat ik thuis ga doen etc, om zo iig de druk in de lesweken wat te verminderen. En dan voor de tentamenweken maar goed plannen en niet alles op het laatste moment doen.
En idd hopen dat de therapie werkt.
Zodra het rooster van volgende periode online staat ga ik met mijn Slber bekijken wat ik wel en niet op school ga volgen, wat ik thuis ga doen etc, om zo iig de druk in de lesweken wat te verminderen. En dan voor de tentamenweken maar goed plannen en niet alles op het laatste moment doen.
En idd hopen dat de therapie werkt.
Ik stond er ergens ook een beetje van te kijken... van een functioneringspercentage van 5o% naar geen medicatie nodig vond ik nogal een grote stap...Maar dat was een beslissing van een maand of 3 geleden en ik voelde me toen ook stukken beter...Sinds het weer echt aan het veranderen is voel ik het slechter gaan...Even kijken wat de lichttherapie doet en anders weer even aan de bel trekken, ondertussen wel zo 2 wekelijks een gesprekje, dus de lijntjes zijn kort
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik hoop voor je dat de lichttherapie werkt dan. Dat is wel fijn als de lijntjes kort zijn en je aan de bel kunt trekken als het nodig is.
Sylvana, wat je van plan bent met je studie klinkt heel goed. En ik duim voor je dat de therapie gaat helpen
Vamp, ook voor jou duim ik dat de therapie gaat helpen!
Vamp, ook voor jou duim ik dat de therapie gaat helpen!
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Ik heb bericht gehad van de therapie
1dec heb ik een intake dat 3 uur duurt.. heeft iemand ervaring ermee ik heb geen flauw idee wat ze me 3 uur lang willen vragen hahaha
1dec heb ik een intake dat 3 uur duurt.. heeft iemand ervaring ermee ik heb geen flauw idee wat ze me 3 uur lang willen vragen hahaha
Fijn dat je duidelijkheid hebt Mijn intake duurde 2 uur en daarin is mijn levensgeschiedenis besproken, wat er dus allemaal is gebeurd in mn leven, sinds wanneer ik depressief ben, hoe een depressie bij mij eruit ziet, welke therapieën ik al gehad heb, wat ik graag zou willen etc. Ook zijn er een paar testen afgenomen, vragenlijsten die ik moest invullen enzo.
Mijn intake duurde 2 uur en daarin is mijn levensgeschiedenis besproken, wat er dus allemaal is gebeurd in mn leven, sinds wanneer ik depressief ben, hoe een depressie bij mij eruit ziet, welke therapieën ik al gehad heb, wat ik graag zou willen etc. Ook zijn er een paar testen afgenomen, vragenlijsten die ik moest invullen enzo.
Zo'n intake lijkt me echt verschrikkelijk! Maar toch fijn dat het dan eindelijk gaat gebeuren Piertjj
Ik voel me echt zo verschrikkelijk rot en ik zou willen dat er na al die jaren eens een eind aan kwam, maar ik zit zo in de knoop en ik vind het zo eng... Ik stel maar uit. Daar baal ik ook weer van...
Ik voel me echt zo verschrikkelijk rot en ik zou willen dat er na al die jaren eens een eind aan kwam, maar ik zit zo in de knoop en ik vind het zo eng... Ik stel maar uit. Daar baal ik ook weer van...
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Je mag het ook eng vinden.... dat is het ook! Maar van niets doen wordt het alleen maar erger...sprak zij uit ervaringOp woensdag 27 oktober 2010 10:01 schreef Swietje het volgende:
Zo'n intake lijkt me echt verschrikkelijk! Maar toch fijn dat het dan eindelijk gaat gebeuren Piertjj
Ik voel me echt zo verschrikkelijk rot en ik zou willen dat er na al die jaren eens een eind aan kwam, maar ik zit zo in de knoop en ik vind het zo eng... Ik stel maar uit. Daar baal ik ook weer van...
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik ben net dit topic tegengekomen, en lijkt me wel interresant. Ik ben in ieder geval niet de enige met een depressie.
Nou, laat ik me maar eens voorstellen, naam hou ik liever voormezelf, maar ik ben dus francis998, ik ben 24 jaar, en zit momenteel in mijn 3e of 4e zware depressie.
De eerste had ik op mijn 14/15e levensjaar, ben toen 3x naar de psycholoog gegaan, maar het beviel me niet en ik zelf merkte niks van depressie, nu achteraf wel.
En daarna heb ik nogmaals een depressei gehad, alles werdt met teveel, waaronder school en stage. Toen mee gestopt en uitendelijk bij een psycholoog geweest en uiteindelijk opleiding en stage afgerond.
Daarna ging alles wel weer goed, ben er toen 1 jaar tussenuit gegaan naar familie in het buitenland, en daarna weer teruggekeerd om spullen te pakken en vertrekken uit nederland.
Eenmaal daar ging het in het begin redelijk, maar het werdt steeds zwaarder en begon weer weg te zakken, had de neiging om teveel uit te gaan daar, en teveel te drinken. Nog geen alcoholisme maar had wel de neiging om alles weg te zuipen. Ook begonnen met roken en die 2 samen maakten alles nog erger.
Daarna maar teruggekomen naar nederland en toen weer in een superzware depressie gekomen. Waar ik nog in zit, en soms even een paar daagjes uit weet te komen maar daarna weer wegzak.
Inmiddels weer in behandeling bij de psycholoog waar ik me soms het nut van praten afvraag. Verder ook nog eens de diagnose PDD-NOS gekregen, wat wel een hoop verklaart.
Maar nu moet ik dus een keuze maken tussen weer teruggaan naar familie of in nederland blijven, wat dus niet lukt en de depressie nog erger maakt.
Zo, dit is mijn verhaal in een notendop(het is toch vrij lang nog)
Nou, laat ik me maar eens voorstellen, naam hou ik liever voormezelf, maar ik ben dus francis998, ik ben 24 jaar, en zit momenteel in mijn 3e of 4e zware depressie.
De eerste had ik op mijn 14/15e levensjaar, ben toen 3x naar de psycholoog gegaan, maar het beviel me niet en ik zelf merkte niks van depressie, nu achteraf wel.
En daarna heb ik nogmaals een depressei gehad, alles werdt met teveel, waaronder school en stage. Toen mee gestopt en uitendelijk bij een psycholoog geweest en uiteindelijk opleiding en stage afgerond.
Daarna ging alles wel weer goed, ben er toen 1 jaar tussenuit gegaan naar familie in het buitenland, en daarna weer teruggekeerd om spullen te pakken en vertrekken uit nederland.
Eenmaal daar ging het in het begin redelijk, maar het werdt steeds zwaarder en begon weer weg te zakken, had de neiging om teveel uit te gaan daar, en teveel te drinken. Nog geen alcoholisme maar had wel de neiging om alles weg te zuipen. Ook begonnen met roken en die 2 samen maakten alles nog erger.
Daarna maar teruggekomen naar nederland en toen weer in een superzware depressie gekomen. Waar ik nog in zit, en soms even een paar daagjes uit weet te komen maar daarna weer wegzak.
Inmiddels weer in behandeling bij de psycholoog waar ik me soms het nut van praten afvraag. Verder ook nog eens de diagnose PDD-NOS gekregen, wat wel een hoop verklaart.
Maar nu moet ik dus een keuze maken tussen weer teruggaan naar familie of in nederland blijven, wat dus niet lukt en de depressie nog erger maakt.
Zo, dit is mijn verhaal in een notendop(het is toch vrij lang nog)
Goed dat je je verhaal hier deelt francis Waarom kun je niet hier in Nederland blijven dan? Kun je niet eerst hier een goede behandeling zoeken, waarbij je niet alleen praat, maar ook actief aan de slag gaat? En als je dan weer uit je depressie bent weer teruggaan naar dat andere land?
Hier heb ik een erg matige week. Maandag was helemaal apathisch, gisteren was wel redelijk oke, maar niet echt geweldig en vandaag wil het ook niet echt lukken. Heb vakantie, maar moet veel leren voor tentamen, nog een presentatie voorbereiden en 2 reflectieverslagen maken. Ben wel elke dag zo'n 1.5-2 uur dat tentamen aan het leren, maar verder kom ik nergens aan toe. Maandag zelfs niet eens gedoucht en aangekleed en mijn avondeten was ook mijn ontbijt en lunch. Vandaag wel gedoucht en aangekleed, maar alleen nog een peer en een paar chocoladepepernoten gegeten. Niet echt gezonde maaltijden dus. Met het huishouden loop ik ook ontzettend achter, er moet echt hoognodig schoongemaakt en gestreken worden, maar het wil gewoon echt niet En ik had gehoopt dat ik in de vakantie tijd en energie had om wat leuke dingen te doen, maar daar komt het ook helemaal niet van
Morgen intakegesprek met groepstherapeuten, dus dan ben ik ook de hele middag weer druk daarmee..
Waarom kun je niet hier in Nederland blijven dan? Kun je niet eerst hier een goede behandeling zoeken, waarbij je niet alleen praat, maar ook actief aan de slag gaat? En als je dan weer uit je depressie bent weer teruggaan naar dat andere land?Hier heb ik een erg matige week. Maandag was helemaal apathisch, gisteren was wel redelijk oke, maar niet echt geweldig en vandaag wil het ook niet echt lukken. Heb vakantie, maar moet veel leren voor tentamen, nog een presentatie voorbereiden en 2 reflectieverslagen maken. Ben wel elke dag zo'n 1.5-2 uur dat tentamen aan het leren, maar verder kom ik nergens aan toe. Maandag zelfs niet eens gedoucht en aangekleed en mijn avondeten was ook mijn ontbijt en lunch. Vandaag wel gedoucht en aangekleed, maar alleen nog een peer en een paar chocoladepepernoten gegeten. Niet echt gezonde maaltijden dus. Met het huishouden loop ik ook ontzettend achter, er moet echt hoognodig schoongemaakt en gestreken worden, maar het wil gewoon echt niet
En ik had gehoopt dat ik in de vakantie tijd en energie had om wat leuke dingen te doen, maar daar komt het ook helemaal niet van Morgen intakegesprek met groepstherapeuten, dus dan ben ik ook de hele middag weer druk daarmee..
quote:Ik kan wel blijven, alleen mijn leven is hier gewoon zo anders als daar. Het zijn ook 2 totaal verschillende culturen. Daar leef heel erg naar buiten toe in een grote groep.
Goed dat je je verhaal hier deelt francis
En familie zie je veel vaker en je doet heel veel samen enzo, en hier tja, is dat niet mogelijk want we zijn hier met 2 personen.
1 ouder gezin en familie en vrienden tegelijk, en de pdd-nos maakt het allemaal niet makkelijker.
En ik heb gewoon altijd standaard last van herfst/winterdepressies.
Maar goed, verder tja is de keuze zo lastig vanwege het hier willen zijn voor studie en het buitenland vanwege levensstijl en studiemogelijkheden daar valllen zeer zwaar tegen.
En nu wordt er ook met de psycholoog gekeken naar wat goede opties voor mij zijn en we zijn ook heel erg bezig met zelfonderzoek ivm. toekomstige studie en of werk en ontdekken waar ik heen wil met mijn leven ...alleen het is heel lastig aangezien ik de meeste doelen al heb bereikt of totaal heb geannuleerd doordat ik al mijn interesse in bijna alles kwijt ben door de stomme depressie.
quote:En mischien heb je het wel nodig om die 2 dagen rustig aan te doen. En ach, 2 dagen niet optimaal eten daar gaat niemand aan dood. Net zoals douchen iedere dag douchen is ook niet nodig, ik heb ook dagen dat ik alleen in pijama loop.Hier heb ik een erg matige week. Maandag was helemaal apathisch, gisteren was wel redelijk oke, maar niet echt geweldig en vandaag wil het ook niet echt lukken. Heb vakantie, maar moet veel leren voor tentamen, nog een presentatie voorbereiden en 2 reflectieverslagen maken. Ben wel elke dag zo'n 1.5-2 uur dat tentamen aan het leren, maar verder kom ik nergens aan toe. Maandag zelfs niet eens gedoucht en aangekleed en mijn avondeten was ook mijn ontbijt en lunch. Vandaag wel gedoucht en aangekleed, maar alleen nog een peer en een paar chocoladepepernoten gegeten. Niet echt gezonde maaltijden dus. Met het huishouden loop ik ook ontzettend achter, er moet echt hoognodig schoongemaakt en gestreken worden, maar het wil gewoon echt niet
Morgen intakegesprek met groepstherapeuten, dus dan ben ik ook de hele middag weer druk daarmee..
Lastige situatie Francis., dat getwijfel gaat eeb depressie niet zomaar weg, weet ik uit ervaring. Veel sterkte hopelijk komt er snel een oplossing.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
ik denk dat ik dit topic en deel 1 ook maar eens door moet lezen.
Misschien heb ik er wat aan, kan ik wat tips op doen.
Ik ben ook zo n ei, dat ik niet gewoon de telefoon pak en de huisarts bel
Misschien heb ik er wat aan, kan ik wat tips op doen.
Ik ben ook zo n ei, dat ik niet gewoon de telefoon pak en de huisarts bel
quote:Daarvoor ben je echt geen ei hoor, zoiets is gewoon heel erg lastig in het geval van een depressie..
ik denk dat ik dit topic en deel 1 ook maar eens door moet lezen.
Misschien heb ik er wat aan, kan ik wat tips op doen.
Ik ben ook zo n ei, dat ik niet gewoon de telefoon pak en de huisarts bel
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
ik zit nu zo van: wat moet ik dan zeggen? Hallo, ik wil een afspraak, want ik denk dat ik depressief ben. Als ik moet gaan uitleggen wat er zoal aan de hand is heb ik minstens 4 consulten achter elkaar nodig
quote:Precies, je bent geen ei.Op woensdag 27 oktober 2010 17:48 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Daarvoor ben je echt geen ei hoor, zoiets is gewoon heel erg lastig in het geval van een depressie..
Mijn moeder heeft alles zowat moeten doen. Ik kwam niet verder dan tot 1 uur 's middags slapen, dan tot 7 uur 's avondspits achter de pc herinneringen ophalen van iedereen die ik miste. En daarna eten, en weer naar mijn kamer. Daarna op bed ff msn' en tot 1 uur en dan weer doorjanken tot 3 uur.
En het enige wat ik zelf gedaan heb toem met een gigantische schop onder mijn kont van ouder naar de intake gegaan.
Maar ma moest voor mij naar de HA enz.
quote:Dat kan je doen, zo doen zat heg mensen het.Op woensdag 27 oktober 2010 17:50 schreef GimmeGore het volgende:
ik zit nu zo van: wat moet ik dan zeggen? Hallo, ik wil een afspraak, want ik denk dat ik depressief ben. Als ik moet gaan uitleggen wat er zoal aan de hand is heb ik minstens 4 consulten achter elkaar nodig
quote:Hallo GimmeGore, heel normaal hoor dat je het lastig vind om te bellen!Op woensdag 27 oktober 2010 17:50 schreef GimmeGore het volgende:
ik zit nu zo van: wat moet ik dan zeggen? Hallo, ik wil een afspraak, want ik denk dat ik depressief ben. Als ik moet gaan uitleggen wat er zoal aan de hand is heb ik minstens 4 consulten achter elkaar nodig
Mijn huisarts zei indertijd tegen mij, vraag de assistente gerust om een dubbel consult als je dat nodig hebt want dan heb ik wat meer tijd voor je. Zo'n knapperd, je zou er haast voor terugverhuizen
Welkom Francis. Ik lees mee maar ik heb even niets te zeggen.
Ook (((hugs))) voor alle anderen hier.
Ik heb een paar nachten vrijwel niet geslapen, complete paniek om redenen die ik liever voor mezelf houd.
Vanmiddag heb ik de deadline gehaald maar ik ben nu wel compleet uitgeknepen.
Ik vind dat je te hard bent als je het onmiddellijk een "stoornis" noemt. Je vindt het moeilijk om op een ontspannen manier contacten te leggen en te onderhouden. Ik denk dat het verstandig is om hier hulp bij te gaan zoeken. Hart onder de riem.
Geen dag zo grauw of er is wel een lichtpuntje te ontdekken. Het regent hier pijpestelen en ik heb lekker al mijn buitenklusjes daarnet gedaan. Let it rain let it rain let it rain zou Doris zingen
Ook (((hugs))) voor alle anderen hier.
Ik heb een paar nachten vrijwel niet geslapen, complete paniek om redenen die ik liever voor mezelf houd.
Vanmiddag heb ik de deadline gehaald maar ik ben nu wel compleet uitgeknepen.
quote:Stefanovich, ik herken iets van mezelf in jou hoewel het bij mij weer anders is. Maar afwijzing, jawel, niet alleen in het verleden maar ook in het hedenOp zaterdag 23 oktober 2010 22:38 schreef Stefanovich het volgende:
(...)
Dit gevoel van minderwaardigheid en die faalangst is denk ik ontstaan in mijn jeugd, waar ik nogal vaak afgewezen ben..... wat te doen? Miss maar eens tijd om aan de bel te trekken bij een psych. Maar ik heb ook steeds het gevoel dat ik het zelf op MOET/Kan lossen...
Ik vind het aan de ene kant wel lastig om mijzelf zo'n stempel op te drukken van die stoornis of fobie, want ik heb ook momenten dat ik er totaal geen last van heb, en ik merk dat het echt tussen de oren zit. Maar het lukt me niet om het echt op te lossen.
Ik ben ook nogal passief met hulpzoeken, doe dat ook niet makkelijk, mede ook omdat hier thuis al genoeg problemen zijn, maar goed ik kan ook nog altijd naar een studenten psych gaan of zo...
Ik vind dat je te hard bent als je het onmiddellijk een "stoornis" noemt. Je vindt het moeilijk om op een ontspannen manier contacten te leggen en te onderhouden. Ik denk dat het verstandig is om hier hulp bij te gaan zoeken. Hart onder de riem.
Geen dag zo grauw of er is wel een lichtpuntje te ontdekken. Het regent hier pijpestelen en ik heb lekker al mijn buitenklusjes daarnet gedaan. Let it rain let it rain let it rain zou Doris zingen
Sylvana, wat balen dat het zo slecht gaat weer...
Wanner begint je behandeling?
Vamp
Verder weet ik het ff niet meer, sorry. Wellicht dat ik morgen ff wat beter teruglees.
En vwb hulp vragen en jezelf stempels geven en zo. Ik was ook van het type "niet zo zeuren, whet valt wel mee, ff kiezen op elkaar, dan komt het wel goed. Ik stel me aan, ik kan het zelf wel oplossen"
Nou, het valt niet mee, ik kan het zelf niet oplossen,en al kan ik het zelf weloplossen, waarom moeilijk doen (lees:zelf ploetern en vechten) als het ook makkelijk kan? ()lees: hulp vragen en je professioneel laten begeleiden, waarbij je weet dat je de juiste dingen doet en je iemand hebt om naar te ventileren zonder je te tveroordelen.) hoe moeiliij dat tweede ook is. Maar dat was bij mij ook een groot deel m'n trots inslikken. Geen last meer van. Eerste horde die overwonnen is.
Vandaag heb ik weer voor het eerst in 5 weken beide kinderen thuis gehad. Ben compleet gesloopt, maar het ging wel! Niet eens op standje overleven, gewoon normaal, of iets wat daar lijkt. Tot 4 uur, toen was het op. Naja, al met al ben ik best tevreden.
I heb nog een vraagje, wat voor ondersteunende gesprekken hebben jullie gehad bij de behandeling? Was dat echt cognitieve gedragstherapie, of was dat nog iets anders?
[ Bericht 26% gewijzigd door DaviniaHR op 27-10-2010 19:18:34 ]
Wanner begint je behandeling?
Vamp
Verder weet ik het ff niet meer, sorry. Wellicht dat ik morgen ff wat beter teruglees.
quote:Je hoeft natuurlijk niet alles te vertellen, hè? je kan ok zeggen "ik voel me niet goed, en ik wil graag professionele hulp om mezelf weer op orde te krijgen."Op woensdag 27 oktober 2010 17:50 schreef GimmeGore het volgende:
ik zit nu zo van: wat moet ik dan zeggen? Hallo, ik wil een afspraak, want ik denk dat ik depressief ben. Als ik moet gaan uitleggen wat er zoal aan de hand is heb ik minstens 4 consulten achter elkaar nodig
En vwb hulp vragen en jezelf stempels geven en zo. Ik was ook van het type "niet zo zeuren, whet valt wel mee, ff kiezen op elkaar, dan komt het wel goed. Ik stel me aan, ik kan het zelf wel oplossen"
Nou, het valt niet mee, ik kan het zelf niet oplossen,en al kan ik het zelf weloplossen, waarom moeilijk doen (lees:zelf ploetern en vechten) als het ook makkelijk kan? ()lees: hulp vragen en je professioneel laten begeleiden, waarbij je weet dat je de juiste dingen doet en je iemand hebt om naar te ventileren zonder je te tveroordelen.) hoe moeiliij dat tweede ook is. Maar dat was bij mij ook een groot deel m'n trots inslikken. Geen last meer van. Eerste horde die overwonnen is.
Vandaag heb ik weer voor het eerst in 5 weken beide kinderen thuis gehad. Ben compleet gesloopt, maar het ging wel! Niet eens op standje overleven, gewoon normaal, of iets wat daar lijkt. Tot 4 uur, toen was het op. Naja, al met al ben ik best tevreden.
I heb nog een vraagje, wat voor ondersteunende gesprekken hebben jullie gehad bij de behandeling? Was dat echt cognitieve gedragstherapie, of was dat nog iets anders?
[ Bericht 26% gewijzigd door DaviniaHR op 27-10-2010 19:18:34 ]
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ik heb echt de laatste tijd zo`n gevoel van ik heb geen zin meer in deze psycholoog.
Ik krijg amper feedback eigenlijk zit ze als een zout zak naar me te luisteren ofzo.
Ik krijg amper feedback eigenlijk zit ze als een zout zak naar me te luisteren ofzo.
quote:Ik heb morgen intakegesprek met de groepstherapeuten en hoop volgende week donderdag dan met de behandeling te beginnen. Maar dat hoor ik morgen hoop ik.
Sylvana, wat balen dat het zo slecht gaat weer...
Wanner begint je behandeling?
[..]
Fijn dat je tevreden bent over je middag met beide kids, al kan ik me voorstellen dat het wel erg zwaar was en je nu gesloopt bent.
quote:Blij voor jouOp woensdag 27 oktober 2010 19:10 schreef DaviniaHR het volgende:
Vandaag heb ik weer voor het eerst in 5 weken beide kinderen thuis gehad. Ben compleet gesloopt, maar het ging wel! Niet eens op standje overleven, gewoon normaal, of iets wat daar lijkt. Tot 4 uur, toen was het op. Naja, al met al ben ik best tevreden.
Ook blij met de genoemde lichttherapie. Hoewel ik niet denk dat ik echt aan winterdepressie lijd (gelukkig maar dat ik arts ben en mezelf zo feilloos kan diagnostificeren! (NIET DUS) maar ik zou wel graag zo'n daglicht lamp hebben. Staat pas 100 jaar op mijn "moet ik toch eens een keer uitzoeken" lijstje.
Davinia, wat fijn dat het een goede middag was met je kinderen
Ik vind het moeilijk om op iedereen te reageren omdat m'n concentratie niet altijd fantastisch is, sorry
Ik heb zelf nu echt iemand nodig die voor mij een plan van aanpak maakt, kan schetsen hoe het loopt als ik de huisarts bel. Ik ben zo bang voor het onbekende. Ik wil van te voren weten wat de huisarts gaat zeggen of vragen, ik wil weten of ik langs moet komen of dat ik telefonisch een doorverwijzing kan vragen en ze mij die per post sturen, ik wil weten wanneer mijn eigen oude vertrouwde huisarts telefonisch dienst heeft.. ik wil het allemaal plannen, geen onverwachte dingen, maar dat gaat niet, dus ik durf niet Heel aanstellerig misschien. En daarbij schaam ik me zo dat ik hier over zeur, want het voelt zo kinderachtig en stom. Maar ik moet het ergens kwijt dus dan maar hier...
Ik vind het moeilijk om op iedereen te reageren omdat m'n concentratie niet altijd fantastisch is, sorry
Ik heb zelf nu echt iemand nodig die voor mij een plan van aanpak maakt, kan schetsen hoe het loopt als ik de huisarts bel. Ik ben zo bang voor het onbekende.
Ik wil van te voren weten wat de huisarts gaat zeggen of vragen, ik wil weten of ik langs moet komen of dat ik telefonisch een doorverwijzing kan vragen en ze mij die per post sturen, ik wil weten wanneer mijn eigen oude vertrouwde huisarts telefonisch dienst heeft.. ik wil het allemaal plannen, geen onverwachte dingen, maar dat gaat niet, dus ik durf niet Heel aanstellerig misschien. En daarbij schaam ik me zo dat ik hier over zeur, want het voelt zo kinderachtig en stom. Maar ik moet het ergens kwijt dus dan maar hier...
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Swietje, er is niets om je over te schamen en je zeurt niet. Al die beschuldigende gedachten dat is nu juist je depressie die aan het woord is.Op woensdag 27 oktober 2010 19:27 schreef Swietje het volgende:
Ik heb zelf nu echt iemand nodig die voor mij een plan van aanpak maakt, kan schetsen hoe het loopt als ik de huisarts bel. Ik ben zo bang voor het onbekende.
Stap 1. Zoek uit wanneer je huisarts telefonisch spreekuur heeft.
Stap 2. Bel je huisarts en zeg dat je een doorverwijzing wilt omdat je denkt dat je depressief bent. Je zult het een beetje moeten toelichten met hoe je je voelt en waarom je dat denkt.
Ik ben lang niet meer als klant bij GGZ of anderen geweest en weet dus ook niet precies hoe de routes lopen. Weet wel dat mijn huisarts mij voor nieuwe klachten altijd graag eerst persoonlijk zag. Maar later kon ik voor herhalingsrecepten gewoon even bellen, zelfs als ik tussentijds een aantal maanden klachtenvrij was geweest.
Ik vind het alvast fijn om te lezen dat je een "eigen vertrouwde huisarts" hebt, dat maakt het al een stuk makkelijker!
Bedankt voor je lieve reactie Caroline
Ik denk dat ik de assistente van de huisarts wel ga bellen voor een afspraak. Als ik telefonisch doe weet ik nooit zeker wie ik aan de telefoon krijg van de huisartsen. Op afspraak weet ik wel wie ik voor me neus krijg en de kans is toch wel groot dat ik langs moet... denk ik.
Zou ik dan wel iemand mee mogen nemen ofzo? Ik ga echt niet alleen...
Ik denk dat ik de assistente van de huisarts wel ga bellen voor een afspraak. Als ik telefonisch doe weet ik nooit zeker wie ik aan de telefoon krijg van de huisartsen. Op afspraak weet ik wel wie ik voor me neus krijg en de kans is toch wel groot dat ik langs moet... denk ik.
Zou ik dan wel iemand mee mogen nemen ofzo? Ik ga echt niet alleen...
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Tuurlijk mag dat! Is misschien ook wel handigOp woensdag 27 oktober 2010 19:44 schreef Swietje het volgende:
Bedankt voor je lieve reactie Caroline
Ik denk dat ik de assistente van de huisarts wel ga bellen voor een afspraak. Als ik telefonisch doe weet ik nooit zeker wie ik aan de telefoon krijg van de huisartsen. Op afspraak weet ik wel wie ik voor me neus krijg en de kans is toch wel groot dat ik langs moet... denk ik.
Zou ik dan wel iemand mee mogen nemen ofzo? Ik ga echt niet alleen...
Two things are infinite: the universe and human stupidity; and I'm not sure about the the universe
Don’t take my kindness for weakness and then expect me to treat you the same
Don’t take my kindness for weakness and then expect me to treat you the same
quote:Om me die drempel over te sleuren ja
[..]
Tuurlijk mag dat! Is misschien ook wel handig
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Je hoeft echt niet op iedereen te reageren hoor, dat ben je echt niet verplicht. Ik reageer ook niet op iedereen, daar ik vaak niet weet hoe te reageren..
Davinia, wat fijn dat het een goede middag was met je kinderen
Ik vind het moeilijk om op iedereen te reageren omdat m'n concentratie niet altijd fantastisch is, sorry
Ik heb zelf nu echt iemand nodig die voor mij een plan van aanpak maakt, kan schetsen hoe het loopt als ik de huisarts bel. Ik ben zo bang voor het onbekende.
Ja, erg lastig die eerste stap, maar wel fijn dat je het toch gaat proberen. De drempel is hoog, maar als je er eenmaal overheen bent Is de kans groot dat je je een stuk opgeluchter voelt.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Nee joh! Maar wel om je te ondersteunen! En misschien toe te voegen die jij vergeet?Op woensdag 27 oktober 2010 19:48 schreef Swietje het volgende:
[..]
Om me die drempel over te sleuren ja
Two things are infinite: the universe and human stupidity; and I'm not sure about the the universe
Don’t take my kindness for weakness and then expect me to treat you the same
Don’t take my kindness for weakness and then expect me to treat you the same
Bos81, ik vind het lullig als ik niet op de mensen reageer die wel op mij reageren. Ik vind het fijn als ik reacties krijg dus dat wil andersom ook terug doen.. maar lukt niet zo goed dus..
Nick-GizMo, je hebt gelijk hoor! Alleen gaan is niet verstandig.. ik weet alleen niet zo goed wie ik mee moet nemen, ben bang dat ze me onbedoeld misschien toch belemmeren om te praten.
Nick-GizMo, je hebt gelijk hoor! Alleen gaan is niet verstandig.. ik weet alleen niet zo goed wie ik mee moet nemen, ben bang dat ze me onbedoeld misschien toch belemmeren om te praten.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Dan heb ik je verkeerd begrepen, sorry mijn fout
Bos81, ik vind het lullig als ik niet op de mensen reageer die wel op mij reageren. Ik vind het fijn als ik reacties krijg dus dat wil andersom ook terug doen.. maar lukt niet zo goed dus..
Nick-GizMo, je hebt gelijk hoor! Alleen gaan is niet verstandig.. ik weet alleen niet zo goed wie ik mee moet nemen, ben bang dat ze me onbedoeld misschien toch belemmeren om te praten.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Maakt niet uit hoor!Op woensdag 27 oktober 2010 19:59 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Dan heb ik je verkeerd begrepen, sorry mijn fout
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Ik heb toen ik een doorverwijzing wilde een afspraak gemaakt met de assistente. Ik kon toen bij de huisarts terecht en heb daar kort toegelicht waarom ik die doorverwijzing wilde. Ik heb in het kort verteld dat ik al vaker depressies heb gehad, dat ik in maart moest stoppen met mijn jaarstage, thuis kwam te zitten en daardoor weer depressief ben geworden. De huisarts vroeg toen wat dat in mijn geval betekende, depressief zijn en ik heb toen de kenmerken die van mij op toepassing zijn beschreven. De huisarts heeft toen die doorverwijzing geschreven en ik moest hem toen zelf bij Dimence afgeven.
Als je iemand mee wilt nemen tijdens het gesprek is dat helemaal niet raar, gebeurt wel vaker Ik ben niet zo snel op mijn mondje gevallen en vind het niet eng om zo'n gesprek te doen. Ik bel ook gewoon zelf op als iets niet goed gegaan is. Zou bijvoorbeeld behandelovereenkomst van Dimence thuisgestuurd krijgen en toen ik die na 2 weken nog niet had heb ik maar even zelf gebeld hoe dat zat. Ik heb inmiddels ook al heel wat ervaring in de hulpverlening, dus dan is het ook wat makkelijker dan wanneer het allemaal nieuw is. Veel succes ermee, als je de eerste stap hebt gezet zul je blij zijn dat je het gedaan hebt
Als je iemand mee wilt nemen tijdens het gesprek is dat helemaal niet raar, gebeurt wel vaker
Ik ben niet zo snel op mijn mondje gevallen en vind het niet eng om zo'n gesprek te doen. Ik bel ook gewoon zelf op als iets niet goed gegaan is. Zou bijvoorbeeld behandelovereenkomst van Dimence thuisgestuurd krijgen en toen ik die na 2 weken nog niet had heb ik maar even zelf gebeld hoe dat zat. Ik heb inmiddels ook al heel wat ervaring in de hulpverlening, dus dan is het ook wat makkelijker dan wanneer het allemaal nieuw is. Veel succes ermee, als je de eerste stap hebt gezet zul je blij zijn dat je het gedaan hebt
Dankjewel voor je uitgebreide reactie Sylvana Knap dat je gewoon durft te bellen enzo. Ik durf uberhaupt niet te bellen, wie ik dan ook moet bellen, dus dit is een extra enge stap... Maar ik moet en zal 'm zetten want ik wil niet meer beperkt worden in alles door m'n negatieve gedachten!
Knap dat je gewoon durft te bellen enzo. Ik durf uberhaupt niet te bellen, wie ik dan ook moet bellen, dus dit is een extra enge stap... Maar ik moet en zal 'm zetten want ik wil niet meer beperkt worden in alles door m'n negatieve gedachten!
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Dan bel je dus morgen opOp woensdag 27 oktober 2010 20:10 schreef Swietje het volgende:
Dankjewel voor je uitgebreide reactie Sylvana
? Neem anders iemand mee die er vanaf weet? Ik denk dat als je geweest bent om je problemen uit te leggen, je er toch een stuk beter over voelt !
Two things are infinite: the universe and human stupidity; and I'm not sure about the the universe
Don’t take my kindness for weakness and then expect me to treat you the same
Don’t take my kindness for weakness and then expect me to treat you the same
quote:Oh dat doet me goed. En juist nu. ben een beetje in een dip van moeheid.Op woensdag 27 oktober 2010 19:44 schreef Swietje het volgende:
Bedankt voor je lieve reactie Caroline
quote:Zoals ook al door anderen gezegd, natuurlijk mag je iemand meenemen!Ik denk dat ik de assistente van de huisarts wel ga bellen voor een afspraak. Als ik telefonisch doe weet ik nooit zeker wie ik aan de telefoon krijg van de huisartsen. Op afspraak weet ik wel wie ik voor me neus krijg en de kans is toch wel groot dat ik langs moet... denk ik.
Zou ik dan wel iemand mee mogen nemen ofzo? Ik ga echt niet alleen...
En wat je in een ander berichtje zei over je verplicht voelen om iedereen "terug te betalen" zeg maar. Zo is het niet hoor.
Zoals ik het zie zitten we hier samen. En de ene keer kom je iets brengen en de andere keer iets halen.
Ik ben er dankbaar voor en ik probeer altijd iets nuttigs bij te dragen. Maar soms lukt het niet. Heel soms lukt het zelfs niet om mee te lezen. En dat is geen probleem want we zijn hier samen.
Oh ja weer even terug naar dat bellen. Sorry ik ben een beetje hak op de tak maar als ik alleen schrijf als ik me perfect voel en perfect kan schrijven... Ik wou nog even zeggen. Voor jou is het nieuw en de eerste keer. Maar voor die assistente is het gewoon werk en ze heeft dat soort telefoontjes heus vaker gehad.
Al die dingen waar we zo vreselijk tegenop zien. Vallen in de praktijk toch bijna altijd reuze mee.
quote:voor zover ik weet mag er altijd iemand mee, vooral als je naar de ha gaat, ik ga regelmatig met mijn moeder mee. En toen ik daar moest gaan vanwege depressie mocht mijn moeder ook mee.
Bedankt voor je lieve reactie Caroline
Ik denk dat ik de assistente van de huisarts wel ga bellen voor een afspraak. Als ik telefonisch doe weet ik nooit zeker wie ik aan de telefoon krijg van de huisartsen. Op afspraak weet ik wel wie ik voor me neus krijg en de kans is toch wel groot dat ik langs moet... denk ik.
Zou ik dan wel iemand mee mogen nemen ofzo? Ik ga echt niet alleen...
Alleen op bepaald moment wilde de ha wel mij alleen spreken en moest mijn moeder naar buiten omdat zij namelijk teveel over mij praat en mij niet laat praten.
Verder een vraagje aan degenen hier die evt. thuiswonen met (bezorgde) ouders hoe gaan jullie om met ouders en stemmingswisselingen. Ik zelf heb er echt gigantische moeite mee, omdat ik mijn moeder niet wil laten weten hoe ik me voel omdat ze dan psychologe gaat spelen en dat heeft dan weer een negatief effect.
Nick, als ik moedig was deed ik dat morgen ja...Kom jij m'n handje vasthouden?
Caroline, waarom ga je dan niet lekker in je bed liggen als je zo moe bent?
Ik hoop dat m'n beste vriendinnetje mee wil, nou ja ik denk dat ze sowieso wil, maar ik hoop ook vooral dat ze tijd heeft..
Oh, ik zal proberen me niet meer schuldig te voelen als ik niet op iedereen reageer maar ik wil niet egoïstisch over komen...
Verder heb je gelijk, dat het voor de assistent dagelijks werk is en dat 't uiteindelijk wel mee zal vallen, want dat is met alles eigenlijk zo.
Francis, ik woon ook nog thuis. Ik heb mijn ouders er nadrukkelijk op gewezen dat ik er niet met hen over wil praten, dat ik hun bezorgdheid wel begrijp, maar dat ik er gewoon niet met hen over kan praten omdat ik dat te moeilijk vindt. Dat ik uit mezelf naar hun toe zal komen als ik wel behoefte heb om te praten. Misschien werkt dit ook voor jouw moeder? Lastig hoor!
Caroline, waarom ga je dan niet lekker in je bed liggen als je zo moe bent?
Ik hoop dat m'n beste vriendinnetje mee wil, nou ja ik denk dat ze sowieso wil, maar ik hoop ook vooral dat ze tijd heeft..
Oh, ik zal proberen me niet meer schuldig te voelen als ik niet op iedereen reageer maar ik wil niet egoïstisch over komen...
Verder heb je gelijk, dat het voor de assistent dagelijks werk is en dat 't uiteindelijk wel mee zal vallen, want dat is met alles eigenlijk zo.
Francis, ik woon ook nog thuis. Ik heb mijn ouders er nadrukkelijk op gewezen dat ik er niet met hen over wil praten, dat ik hun bezorgdheid wel begrijp, maar dat ik er gewoon niet met hen over kan praten omdat ik dat te moeilijk vindt. Dat ik uit mezelf naar hun toe zal komen als ik wel behoefte heb om te praten. Misschien werkt dit ook voor jouw moeder? Lastig hoor!
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Ben al een tijdje bezig met een bepaald surf target te halen. Zou compleet off topic zijn en is ook lastig uit te leggen maar het is een bijzonder royale bonus.Op woensdag 27 oktober 2010 20:44 schreef Swietje het volgende:
Caroline, waarom ga je dan niet lekker in je bed liggen als je zo moe bent?
Tweede reden die wel waar is maar ik er nu ter plekke bij verzin om mijn geweten te sussen is dat ik als ik te vroeg in slaap val (lees, 2 seconden nadag mijn bolletje op het kussentje gevlijd wordt) ik midden in de nacht wakker word en niet meer terug kan inslapen. Dan ben ik morgen compleet een wrak.
quote:Dapper hoor dat je dat zo duidelijk tegen je ouders gezegd hebt!Francis, ik woon ook nog thuis. Ik heb mijn ouders er nadrukkelijk op gewezen dat ik er niet met hen over wil praten, dat ik hun bezorgdheid wel begrijp, maar dat ik er gewoon niet met hen over kan praten omdat ik dat te moeilijk vindt. Dat ik uit mezelf naar hun toe zal komen als ik wel behoefte heb om te praten. Misschien werkt dit ook voor jouw moeder? Lastig hoor!
quote:Nou vooruit, je redenen zijn geaccepteerdOp woensdag 27 oktober 2010 20:57 schreef caroline88 het volgende:
[..]
Ben al een tijdje bezig met een bepaald surf target te halen. Zou compleet off topic zijn en is ook lastig uit te leggen maar het is een bijzonder royale bonus.
Tweede reden die wel waar is maar ik er nu ter plekke bij verzin om mijn geweten te sussen is dat ik als ik te vroeg in slaap val (lees, 2 seconden nadag mijn bolletje op het kussentje gevlijd wordt) ik midden in de nacht wakker word en niet meer terug kan inslapen. Dan ben ik morgen compleet een wrak.
[..]
Dapper hoor dat je dat zo duidelijk tegen je ouders gezegd heb!
Het was een hel om tegen mijn ouders te zeggen en ik heb het gevoel dat ik het 4 jaar geleden al had moeten doen. Toch zonde van die 4 jaar.
Maar stiekem vind ik 't wel heul goed van mezelf
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Sorry dat ik er weer tussendoor kom, maar moet het weer kwijt shitzooi
Ik baal echt van dat wisselvallige, dan voel ik me goed, dan weer erg somber, Kan er gewoon soms niet meer tegen.
Ik kan echt somber worden om de kleinste dingen. En ik als ik actief bezig ben geweest. Dan heb ik even lekker gewerkt, daar voel ik me gewoon goed, doe mijn werk zover ik kan zien goed en val goed bij de collega's Maar toch als ik thuiskom lijkt alles soms gewoon weer in te storten en rest er niks in dan op bed gaan liggen. Kan dan ook niet even lekker lezen of een sudoku maken, wat ik gewoon graag doe.
Het is gewoon erg bleh momenteel..
Ik baal echt van dat wisselvallige, dan voel ik me goed, dan weer erg somber, Kan er gewoon soms niet meer tegen.
Ik kan echt somber worden om de kleinste dingen. En ik als ik actief bezig ben geweest. Dan heb ik even lekker gewerkt, daar voel ik me gewoon goed, doe mijn werk zover ik kan zien goed en val goed bij de collega's Maar toch als ik thuiskom lijkt alles soms gewoon weer in te storten en rest er niks in dan op bed gaan liggen. Kan dan ook niet even lekker lezen of een sudoku maken, wat ik gewoon graag doe.
Het is gewoon erg bleh momenteel..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Op woensdag 27 oktober 2010 20:59 schreef Swietje het volgende:
[..]
Nou vooruit, je redenen zijn geaccepteerd
Weet eigenlijk niet eens precies hoe je die smiley moet uitleggen. Maar in dit geval betekent het twee zaken:
a) ik lig in een deuk van het lachen
en b) sterk antwoord! zie ook a. waardering, aanbidding en dank enzo.
quote:Beter laat dan nooit en het blijft gewoon een goede prestatie.Het was een hel om tegen mijn ouders te zeggen en ik heb het gevoel dat ik het 4 jaar geleden al had moeten doen. Toch zonde van die 4 jaar.
Grenzen bepalen en bewaken, kan me nog herinneren dat daar in een of andere therapie over gesproken werd.
quote:Wat rot dat je je zo bleh voelt! Heb je enig idee hoe je aan dat sombere gevoel komt? Heb je hulp? Ik heb helaas geen tips hoe je het kan oplossen of minder vervelend kan laten zijn, herken het wel heel erg.
Sorry dat ik er weer tussendoor kom, maar moet het weer kwijt shitzooi
Ik baal echt van dat wisselvallige, dan voel ik me goed, dan weer erg somber, Kan er gewoon soms niet meer tegen.
Ik kan echt somber worden om de kleinste dingen. En ik als ik actief bezig ben geweest. Dan heb ik even lekker gewerkt, daar voel ik me gewoon goed, doe mijn werk zover ik kan zien goed en val goed bij de collega's Maar toch als ik thuiskom lijkt alles soms gewoon weer in te storten en rest er niks in dan op bed gaan liggen. Kan dan ook niet even lekker lezen of een sudoku maken, wat ik gewoon graag doe.
Het is gewoon erg bleh momenteel..
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Nou moet ik lachen om jou, hihi
[..]
Weet eigenlijk niet eens precies hoe je die smiley moet uitleggen. Maar in dit geval betekent het twee zaken:
a) ik lig in een deuk van het lachen
en b) sterk antwoord! zie ook a. waardering, aanbidding en dank enzo.
[..]
Beter laat dan nooit en het blijft gewoon een goede prestatie.
Grenzen bepalen en bewaken, kan me nog herinneren dat daar in een of andere therapie over gesproken werd.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Nikste sorry voor nodig. Gooi het er even lekker uit.
Het is tenminste mijn ervaring dat ik me al een stukje opgelucht voel als ik iets onder woorden breng en opschrijf.
Ik ken jou en je situatie niet goed genoeg om met een goede tip te komen.
Weet je dat ik soms wel eens boos word? Als dit lijf niet wil meewerken om dingen te doen die ofwel gewoon moeten ofwel ik graag wil doen? Maar goed dat is een typisch rethorische vraag waar dus ook geen antwoord op hoeft. Maar misschien herken je het een beetje.
Sterkte.
quote:Goed werk! Lachen is gezond en alle volwassenen doen dat veuls te weinig. Alleen kleine kinderen zitten op een normaal en gezond schema wat dat betreft.
(effe klagen) niet dat ik als kind zo veel geschaterd heb (/klagen)
quote:Ik weet dat echt niet meer hoor! (alsof ik zo oud ben
[..]
Goed werk! Lachen is gezond en alle volwassenen doen dat veuls te weinig. Alleen kleine kinderen zitten op een normaal en gezond schema wat dat betreft.
(effe klagen) niet dat ik als kind zo veel geschaterd heb (/klagen)
) Maar nu lach ik inderdaad te weinig, dus je moet vaker grappige reacties plaatsen!
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Nee wist ik het maar, dan kan ik er aan werken. Ik heb medicatie en heb ook al verschillende begeleiding, maar die zijn er meer voor mijn autisme dan voor mijn depressie..
[..]
Wat rot dat je je zo bleh voelt! Heb je enig idee hoe je aan dat sombere gevoel komt? Heb je hulp? Ik heb helaas geen tips hoe je het kan oplossen of minder vervelend kan laten zijn, herken het wel heel erg.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Geen idee of je er behoefte aan hebt, maar kun je dan niet ook nog begeleiding krijgen voor een depressie? Dat lijkt mij iets heel anders dan autisme en heeft dan ook een andere aanpak nodig denk ik?
[..]
Nee wist ik het maar, dan kan ik er aan werken. Ik heb medicatie en heb ook al verschillende begeleiding, maar die zijn er meer voor mijn autisme dan voor mijn depressie..
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Ik heb een paar keer met een psycholoog gesproken, maar dat was geen succes. Misschien omdat het toen wel iets beter met me ging dan nu. Ook heb ik een cursus gevolgd, maar dat heeft ook tot nu toe niet echt geholpen.
[..]
Geen idee of je er behoefte aan hebt, maar kun je dan niet ook nog begeleiding krijgen voor een depressie? Dat lijkt mij iets heel anders dan autisme en heeft dan ook een andere aanpak nodig denk ik?
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
En misschien moet ik juist nu naar meer hulp vragen. Nu het weer wat minder lijkt te gaan, aangezien ik nu vaak ;s avonds somber ben, wat 3 maanden terug nog niet zo was..
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Zonde dat dat niet gewerkt heeft tot nu toe. Maar als ik je zo hoor werkt dit ook niet echt?
[..]
Ik heb een paar keer met een psycholoog gesproken, maar dat was geen succes. Misschien omdat het toen wel iets beter met me ging dan nu. Ook heb ik een cursus gevolgd, maar dat heeft ook tot nu toe niet echt geholpen.
Misschien toch nog eens een vorm van hulp proberen? Er zijn zoveel wegen die naar Rome gaan...
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Ja, ik weet het zit ook te denken aan iets van Yoga of mediteren. Moet me daar ook meer eens in laten informeren.
[..]
Zonde dat dat niet gewerkt heeft tot nu toe. Maar als ik je zo hoor werkt dit ook niet echt?
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Hmm, het gaat hier nu even iets te snel. En ik ga zo denk ik maar mijn bed in en afleiding zoeken in een serie, want de verveling maakt me nu weer depressief, en dan begin ik weer te piekeren.
Maar goed ik wil nu eigenlijk op iedereen reageren maar weet niet goed wat te zeggen.
Maar wat mij dus echt irriteerd is dat mijn stemming makkelijk 4x per dag kan omslaan.
En over dat mijn ouder praten tja, ik kan het wel, maar ik wil het niet. En mijn ouder heeft dat niet altijd door.
En verder heb ik ook niemand waar ik echt mee kan praten door de gezins/familie situatie, dus tja..ik moet soms wel met iemand praten dus vorm ik stomme gesprekken in mijn hoofd met bijvoorbeeld de psycholoog, of mezelf.
Maar daar raak ik dus echt helemaal van overstuur en dat is bijna iedere avond zo.
En het punt is ook dat mijn moeder niet tevreden is met mijn leven, en ik dus ook niet, maar ik kan het niet veranderen momenteel. EN dat snapt zij niet en gaat dus super veel zeuren en druk uitoefenen. Want ze is zeer dominant en neigt mijn leven deels te bepalen. En dat terwijl ik 24 ben
Maar goed ik wil nu eigenlijk op iedereen reageren maar weet niet goed wat te zeggen.
Maar wat mij dus echt irriteerd is dat mijn stemming makkelijk 4x per dag kan omslaan.
En over dat mijn ouder praten tja, ik kan het wel, maar ik wil het niet. En mijn ouder heeft dat niet altijd door.
En verder heb ik ook niemand waar ik echt mee kan praten door de gezins/familie situatie, dus tja..ik moet soms wel met iemand praten dus vorm ik stomme gesprekken in mijn hoofd met bijvoorbeeld de psycholoog, of mezelf.
Maar daar raak ik dus echt helemaal van overstuur en dat is bijna iedere avond zo.
En het punt is ook dat mijn moeder niet tevreden is met mijn leven, en ik dus ook niet, maar ik kan het niet veranderen momenteel. EN dat snapt zij niet en gaat dus super veel zeuren en druk uitoefenen. Want ze is zeer dominant en neigt mijn leven deels te bepalen. En dat terwijl ik 24 ben
Wat vervelend dat je zoveel last van stemmingswisselingen hebt en dat je er thuis niet goed over kunt praten. Als je het momenteel niet kunt veranderen en mensen blijven druk op je uitoefenen is dat idd erg irritant ja. En als je 24 bent kan je moeder je toch wel gewoon als een volwassene behandelen lijkt me? Nouja, ik heb daar ook niet echt verstand van. Ik ben al op mijn 18e het huis uit gegaan, zo'n 5.5 jaar geleden dus. Mijn moeder WEET niet eens van mn depressies en andere gebeurtenissen in nm leven af. heb er ook totaal geen behoefte aan om het haar te vertellen. Mijn schoonouders weten er wel van af, met hen heb ik een veel betere band. En heb gelukkig 2 vriendinnen met wie ik het erover kan hebben. En op internet kan ik mn verhaal ook kwijt, zoals hier.
Hier toch nog best wel een goede dag gehad Heb 4 hoofdstukken economie geleerd ( nog 4 hoofdstukken te gaan, dan heb ik het boek uit) Verder druk bezig geweest met het huishouden. Had vandaag eindelijk een beetje energie, dus er maar gelijk flink gebruik van gemaakt Heb de vuilnis weggebracht, de keuken en de badkamer schoongemaakt en de was opgeruimd Morgen nog even stofzuigen en dan vrijdag nog strijken en dan is alles gedaan wat moest gebeuren
Hier toch nog best wel een goede dag gehad
Heb 4 hoofdstukken economie geleerd ( nog 4 hoofdstukken te gaan, dan heb ik het boek uit) Verder druk bezig geweest met het huishouden. Had vandaag eindelijk een beetje energie, dus er maar gelijk flink gebruik van gemaakt Heb de vuilnis weggebracht, de keuken en de badkamer schoongemaakt en de was opgeruimd Morgen nog even stofzuigen en dan vrijdag nog strijken en dan is alles gedaan wat moest gebeuren
quote:Dat doe ik graag. Aangezien ik op dit moment op de reservebatterij loop maak je een goede kans.Op woensdag 27 oktober 2010 21:12 schreef Swietje het volgende:
[..]
Ik weet dat echt niet meer hoor! (alsof ik zo oud ben
Gek is dat ik ben nooit de lolbroek of gangmaker geweest. Maar als ik dood- en doodmoe ben kom ik vaak met de meest grappige dingen uit de hoek.
Actueel voorbeeld van wat me vandaag inviel. Lang verhaal en helemaal off topic dus ik zet het in een
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 1% gewijzigd door caroline88 op 27-10-2010 21:46:06 ]
quote:Ik ben geen deskundige maar ik zou me kunnen voorstellen dat ze je ook niet op hetzelfde moment twee afzonderlijke therapietrajecten willen laten doorlopen. Zou mekaar in de weg kunnen zitten.Op woensdag 27 oktober 2010 21:14 schreef Bos81 het volgende:
[..]
Nee wist ik het maar, dan kan ik er aan werken. Ik heb medicatie en heb ook al verschillende begeleiding, maar die zijn er meer voor mijn autisme dan voor mijn depressie..
quote:
[..]
Dat doe ik graag. Aangezien ik op dit moment op de reservebatterij loop maak je een goede kans.
Gek is dat ik ben nooit de lolbroek of gangmaker geweest. Maar als ik dood- en doodmoe ben kom ik vaak met de meest grappige dingen uit de hoek.
Actueel voorbeeld van wat me vandaag inviel. Lang verhaal en helemaal off topic dus ik zet het in eenHahaaha, dit hele stuk gaat nergens over, en da's nou het leuksteSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Francis, dat is lastig. Dominante moeder. Mag wel zeggen dat ik ErvaringsDeskundige ben daarin. Ben al een paar jaar ouder dan 24 maar ze wil me nog steeds betuttelen alsof ik een kind van 10 jaar ben. Het maakt niet uit of ik gelukkig ben of iets doe wat ik met plezier doe. Het enige wat telt is dat zij bij vrienden en familie kan opscheppen "Mijn dochter werkt bij Belangrijk Bedrijf in Baan Die Status Heeft".
Ik vind dit heel naar voor en ook dat je niet echt iemand hebt om mee te praten. Ben ik alweer ED in. Behalve online.
Ik wens je heel veel sterkte.
Sylvana, wat knap dat je van je goede moment ook zo'n goed gebruik heb gemaakt! Ik had vandaag een paar kleine momentjes waarin ik ook een paar kleine dingetjes gedaan heb maar hoop dat ik morgenochtend nog een aantal dingen kan afmaken. Je bent een rolmodel
Ik vind dit heel naar voor en ook dat je niet echt iemand hebt om mee te praten. Ben ik alweer ED in. Behalve online.
Ik wens je heel veel sterkte.
Sylvana, wat knap dat je van je goede moment ook zo'n goed gebruik heb gemaakt! Ik had vandaag een paar kleine momentjes waarin ik ook een paar kleine dingetjes gedaan heb maar hoop dat ik morgenochtend nog een aantal dingen kan afmaken. Je bent een rolmodel
quote:Groen van jaloezie.. was die spinazie trouwens ook niet groen??Op woensdag 27 oktober 2010 21:51 schreef Swietje het volgende:
[..]
Hahaaha, dit hele stuk gaat nergens over, en da's nou het leukste
quote:Ik heb geen therapie voor mijn autisme. Alleen maar begeleiding in woonvaardigheden en af en toe wat gesprekken met mensen over waar ik tegen aan loop en zo. Geen psycholoog of iets in die richting. Dus misschien toch maar proberen aan te kaarten bij de psychiater dat we misschien moeten kijken naar andere wegen, want zoals ik me een uur geleden voelde is gewoon niet leuk meer. Nu ben ik wel iets beter, gelukkig.
[..]
Ik ben geen deskundige maar ik zou me kunnen voorstellen dat ze je ook niet op hetzelfde moment twee afzonderlijke therapietrajecten willen laten doorlopen. Zou mekaar in de weg kunnen zitten.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Had ik niet helemaal goed begrepen. Wat je hier schrijft klinkt zeer plausibel, hoop dat het aankaarten wat nuttigs oplevert!Op woensdag 27 oktober 2010 22:31 schreef Bos81 het volgende:
Ik heb geen therapie voor mijn autisme. Alleen maar begeleiding in woonvaardigheden en af en toe wat gesprekken met mensen over waar ik tegen aan loop en zo. Geen psycholoog of iets in die richting. Dus misschien toch maar proberen aan te kaarten bij de psychiater dat we misschien moeten kijken naar andere wegen, want zoals ik me een uur geleden voelde is gewoon niet leuk meer. Nu ben ik wel iets beter, gelukkig.
quote:Wat zij zegt!
[..]
Had ik niet helemaal goed begrepen. Wat je hier schrijft klinkt zeer plausibel, hoop dat het aankaarten wat nuttigs oplevert!
Nu ben ik moe en gelijk een beetje down.
Maar naar bed gaat nog niet.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Swietje, herken die impasse. Ik wens je sterkte.Op woensdag 27 oktober 2010 22:38 schreef Swietje het volgende:
Nu ben ik moe en gelijk een beetje down.
Ik kreeg net een angstige gedachte totaal los van alles wat hier is besproken en ik wil daar geen voeding aan geven. Dus ik ga me lekker verdrinken in Een vrouw als Petra tot ik hopelijk snel in slaap val. Mijn bonus opgeleukt van 1000 naar 6250 maar voor die 25000 ga ik niet de hele nacht doorhalen.
Slaap lekker strakjes
Welterusten! Hopelijk val je snel in slaap!
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Je begrijpt me verkeerd - ik hoop dat ik het boek kan uitlezen want het is nl. dik genieten. Een mij geheel onbekende schrijver die een monoloog schrijft over zijn leven en zijn vrouw Petra. Ik citeer van bladzijde 2.Op woensdag 27 oktober 2010 22:56 schreef Swietje het volgende:
Welterusten! Hopelijk val je snel in slaap!
Iedereen wil met me naar de kroeg.
Niemand wil met me naar bed.
(Ik vat mijn leven even samen.)
Die droge humor daar houd ik wel van. Ik ben al op pagina 104 en weet al een hoop over deze 'borstenman'.
En die 25,000 heb ik inmiddels ook binnen. Je moet toch wat interessants doen als je er aan denkt om je virus updater in een hogere versnelling te zetten nu je een betere verbinding hebt
Truste
Dat klinkt als een leuk boek Caroline Ik heb net 4 pagina's bijgelezen (dit topic gaat snel ineens ) maar ik ben nu alweer de helft vergeten wat er is gezegd. Iig Sylvana voor jou en Bos81 heel goed dat je even je hart komt luchten hier, gewoon doen! En Francis 'welkom' in dit topic, post gerust berichten als je iets kwijt wil! Dat zijn even de dingen die me nu te binnenschieten, maar voor de rest iedereen natuurlijk een dikke !
Oei, dacht ik helemaal van mijn depressie af te zijn, sleept het toch nog wat langer mee dan gedacht. Het ging de afgelopen 2 maanden heel goed maar ik had afgelopen weekend een mental breakdown helaas. Er is wel iets kuts gebeurd wat ik er even niet bij kon hebben. Het is niet het einde van de wereld maar op dat moment vond ik het wel even heel erg. Kort samengevat: ik zit dus net bij een studentenvereniging en nu moeten we jaarclubs vormen bestaande uit minimaal 6 personen. Ik had al 5 weken ofzo een groepje van 6 meiden, allemaal leuk en gezellig, en we hadden keiharde afspraken dat we elkaar niet in de steek zouden laten. Nou je voelt hem aankomen; 2 zijn afgelopen weekend naar een andere groep overgestapt. Ik zat dat weekend alleen op mijn kamer om te studeren en toen ging ik maar piekeren enzo... en toen voelde ik me dus ineens weer heel depressief. Ben helemaal overstuur naar mijn ouders gegaan enzo, het was echt vreselijk en ik dacht echt dat ik terug bij af was. Het was echt heel kut. Niet zozeer omdat ik het nou zo vreselijk vond dat die groep uit elkaar is gevallen (ja ook wel natuurlijk) maar meer omdat ik bang was dat het allemaal weer niet ging lukken en dat het weer zo'n kutjaar als vorig jaar zou worden.
Dus ik heb me weer echt vreselijk gevoeld... heb tegen m'n ouders geroepen dat ik uit het raam zou springen (ik woon op de 14e) en toen schrokken ze zich kapot enz. Naja ik heb daar toch (gelukkig) niet de ballen voor, maar zo voelde ik me wel op dat moment.
Maar weetje? Maandag werd ik wakker en toen voelde ik me ineens zó gemotiveerd. Echt zo van: wat een gezeik, hier ga ik mijn energie niet aan verspillen! Ik voelde me ineens zo sterk En nu nog steeds! Het klopt wel écht dat je sterker komt uit kutte dingen. Ik heb nu echt schijt aan die vereniging, fuck them! Alsof dit het belangrijkste in mijn leven is ofzo! Ik heb alweer wat andere plannetjes van wat ik wil gaan doen wat me ook superleuk lijkt. Die hele vereniging kan me gestolen worden En ik heb er wel 2 vriendinnen ('achterblijvers' ook uit mijn groepje) aan overgehouden die er precies zo over denken. Dus wat dat betreft is het een win-situatie.
Het is alweer een veel te lang verhaal geworden Maar ik wou het ff van me af typen. Ik merk wel dat áls ik een terugval heb, die meteen wel erg heftig is. Maar ik merk ook dat ik er weer sterker uitkom, en dat vind ik echt zo fijn! I won't let them get me!
Ik heb net 4 pagina's bijgelezen (dit topic gaat snel ineens ) maar ik ben nu alweer de helft vergeten wat er is gezegd. Iig Sylvana voor jou en Bos81 heel goed dat je even je hart komt luchten hier, gewoon doen! En Francis 'welkom' in dit topic, post gerust berichten als je iets kwijt wil! Dat zijn even de dingen die me nu te binnenschieten, maar voor de rest iedereen natuurlijk een dikke !Oei, dacht ik helemaal van mijn depressie af te zijn, sleept het toch nog wat langer mee dan gedacht. Het ging de afgelopen 2 maanden heel goed maar ik had afgelopen weekend een mental breakdown helaas. Er is wel iets kuts gebeurd wat ik er even niet bij kon hebben. Het is niet het einde van de wereld maar op dat moment vond ik het wel even heel erg. Kort samengevat: ik zit dus net bij een studentenvereniging en nu moeten we jaarclubs vormen bestaande uit minimaal 6 personen. Ik had al 5 weken ofzo een groepje van 6 meiden, allemaal leuk en gezellig, en we hadden keiharde afspraken dat we elkaar niet in de steek zouden laten. Nou je voelt hem aankomen; 2 zijn afgelopen weekend naar een andere groep overgestapt. Ik zat dat weekend alleen op mijn kamer om te studeren en toen ging ik maar piekeren enzo... en toen voelde ik me dus ineens weer heel depressief. Ben helemaal overstuur naar mijn ouders gegaan enzo, het was echt vreselijk en ik dacht echt dat ik terug bij af was. Het was echt heel kut.
Niet zozeer omdat ik het nou zo vreselijk vond dat die groep uit elkaar is gevallen (ja ook wel natuurlijk) maar meer omdat ik bang was dat het allemaal weer niet ging lukken en dat het weer zo'n kutjaar als vorig jaar zou worden.Dus ik heb me weer echt vreselijk gevoeld... heb tegen m'n ouders geroepen dat ik uit het raam zou springen (ik woon op de 14e) en toen schrokken ze zich kapot enz. Naja ik heb daar toch (gelukkig) niet de ballen voor, maar zo voelde ik me wel op dat moment.
Maar weetje? Maandag werd ik wakker en toen voelde ik me ineens zó gemotiveerd. Echt zo van: wat een gezeik, hier ga ik mijn energie niet aan verspillen! Ik voelde me ineens zo sterk
En nu nog steeds! Het klopt wel écht dat je sterker komt uit kutte dingen. Ik heb nu echt schijt aan die vereniging, fuck them! Alsof dit het belangrijkste in mijn leven is ofzo! Ik heb alweer wat andere plannetjes van wat ik wil gaan doen wat me ook superleuk lijkt. Die hele vereniging kan me gestolen worden En ik heb er wel 2 vriendinnen ('achterblijvers' ook uit mijn groepje) aan overgehouden die er precies zo over denken. Dus wat dat betreft is het een win-situatie.Het is alweer een veel te lang verhaal geworden
Maar ik wou het ff van me af typen. Ik merk wel dat áls ik een terugval heb, die meteen wel erg heftig is. Maar ik merk ook dat ik er weer sterker uitkom, en dat vind ik echt zo fijn! I won't let them get me!
Hoi Eva, leuk van je te horen! Jammer van die terugval maar je bent er gelukkig sterker uitgekomen
Mensen zijn over het algemeen hard en trouweloos geworden maar ik hoop dat je met de twee overgebleven dames wel een langdurige en plezierige vriendschap mag gaan opbouwen.
I get knocked down but I get up again... leuk liedje over iemand die zich helemaal lam drinkt en dat fijne deuntje zit nu in mijn hoofd. Chumbawawa of zoiets. Nee ik heb een uitstekende smaak in muziek maar deze kwam een keertje tussendoor (zeer goede spreker gebruikte dit als intro en die muziek pakte me beet en wou me niet meer loslaten). Zo heb ik ook jarenlang stad en land afgesjouwd tot ik eindelijk Power of a dream van Ms Dion op CD had. Ze had het ook erg lange tijd volgens mij nog niet op CD uitgebracht. Maar goed ik zocht dat nummer met enkel een vaag idee van een titel en geen flauw idee wie de artieste was.
Maar daar had je het helemaal niet over. Sorry. Ik lag al met een been in bed en kwam er achter dat een zeer foute software publisher op mijn computer een update had opgedrongen en heb geprobeerd het terug te draaien. Het is toch van de gekke de rotzooi die hier inmiddels op staat en een deel ervan kan ik niet eens meer deleten. Sorry ik dwaal alweer in off topic land. Maar daarom ga ik dus nu pas
Mensen zijn over het algemeen hard en trouweloos geworden maar ik hoop dat je met de twee overgebleven dames wel een langdurige en plezierige vriendschap mag gaan opbouwen.
I get knocked down but I get up again... leuk liedje over iemand die zich helemaal lam drinkt en dat fijne deuntje zit nu in mijn hoofd. Chumbawawa of zoiets. Nee ik heb een uitstekende smaak in muziek maar deze kwam een keertje tussendoor (zeer goede spreker gebruikte dit als intro en die muziek pakte me beet en wou me niet meer loslaten). Zo heb ik ook jarenlang stad en land afgesjouwd tot ik eindelijk Power of a dream van Ms Dion op CD had. Ze had het ook erg lange tijd volgens mij nog niet op CD uitgebracht. Maar goed ik zocht dat nummer met enkel een vaag idee van een titel en geen flauw idee wie de artieste was.
Maar daar had je het helemaal niet over. Sorry. Ik lag al met een been in bed en kwam er achter dat een zeer foute software publisher op mijn computer een update had opgedrongen en heb geprobeerd het terug te draaien. Het is toch van de gekke de rotzooi die hier inmiddels op staat en een deel ervan kan ik niet eens meer deleten. Sorry ik dwaal alweer in off topic land. Maar daarom ga ik dus nu pas
quote:Ik zou zeggen kijk of het nodig is, en zet de redenen waarom je wilt beginnen er aan op een rij netzoals waarom je niet wilt beginnen.Op donderdag 28 oktober 2010 01:14 schreef ScarFace- het volgende:
Zoooooooooooon twijfel of ik weer aan de risperdal
Hier weer een nieuwe dag, of het nou een goede of slechte dag is weet i nog niet. Aangezien ik me zwaar depressief en redelijk goed tegelijk voel.
En het weer verslechterd of verbeterd mijn stemming juist een beetje, alhoewel het niet echt goed is.
Wel in weken niet zo goed en veel als vannacht geslapen, maar heb wel teveel liggen dromen.
En op bepaald moment werd ik wakker en dacht ik echt een hartaanval ofzo te krijgen, maar ik was waarschijnlijk iets te hyper geworden door de droom
En nu moet ik wat dingen gaan doen buitenshuis maar ik heb niet echt veel zin maar de hele dag thuiszitten hou ik ook niet meer uit, en als ik de hele dag thuiszit ga ik ook alleen maar piekeren..en door een bepaalde gebeurtenis is dat nu nog erger geworden
Soms vraag ik me echt af wat het nut van alles is, en waarvoor ik eigenlijk leef, want ik heb totaal geen doelen of dingen die ik wil bereiken meer. Tenminste ja oke wel dingen die ikwil doen maar die geven mij niet veel plezier..
Kut dat je weer een terugval hebt gehad Eva, maar wel superknap dat die knop ineens om kon en je er zo gemotiveerd weer uit kwam en besefte dat dat niet je hele leven is en alweer nieuwe plannen aan het maken bent
Hier was het plan eigenlijk op tijd op te staan zodat ik nog wat kon leren en aan school doen voordat ik gesprek met Dimence heb ( om 15 uur) Had wekker op 11 uur gezet, maar kon echt niet mn bed uitkomen. Ben er nu pas net uit, dus voordat ik gesprek heb nog wat nuttigs doen wordt hem niet echt. Nouja, leren kan morgen ook nog wel, misschien da tik vandaag al wel begin kan maken met voorbereiding van presentatie.
Hier was het plan eigenlijk op tijd op te staan zodat ik nog wat kon leren en aan school doen voordat ik gesprek met Dimence heb ( om 15 uur) Had wekker op 11 uur gezet, maar kon echt niet mn bed uitkomen. Ben er nu pas net uit, dus voordat ik gesprek heb nog wat nuttigs doen wordt hem niet echt. Nouja, leren kan morgen ook nog wel, misschien da tik vandaag al wel begin kan maken met voorbereiding van presentatie.
Succes vanmiddag Sylvana!
Mijn dag is nu 3 kwartier aan de gang en ik kan alleen maar huilen. Wat een ramp.
Mijn dag is nu 3 kwartier aan de gang en ik kan alleen maar huilen. Wat een ramp.
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Op donderdag 28 oktober 2010 12:47 schreef Swietje het volgende:
Succes vanmiddag Sylvana!
Mijn dag is nu 3 kwartier aan de gang en ik kan alleen maar huilen. Wat een ramp.
Heb je de dokter nog kunnen bellen?
Is het anders een idee om je beste vriendin te vragen om voor jou een afspraak te maken?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik ben weer terug van het intakegesprek en mag volgende week beginnen
Behandeling bestaat uit 4 blokken, waarvan je er de ene week 2 krijgt en de andere week de andere 2. Ieder blok wordt door een andere therapeut gegeven. De dag duurt van 9 tot half 1, blokken duren 1,5 uur en je hebt half uur pauze tussendoor. Blokken zijn cognitieve therapie, activiteitentherapie ( dat je dus weer leert om activiteiten te ondernemen en daar energie uit te halen, ipv passief op de bank te blijven zitten) Interpersoonlijke therapie ( sociale relaties, hoe ga je daarmee om, hoe kun je die in stand houden/verbeteren, wat is je eigen rol) en conditietraining ( wandelen/hardlopen in het bos)
De ene week heb je dus cognitieve gedragstherapie en activiteitentherapie, de andere week interpersoonlijke therapie en conditietraining. Ik mag dus volgende week beginnen en dan start er ook nog iemand anders. De groep bestaat dan uit 6 personen, er mogen maximaal 8 personen in de groep. Het zijn nu vooral twintigers en dertigers, dus dat is wel fijn
Je mag maximaal 2 keer missen, als je 3 keer gemist hebt moet je de groep uit.
Ik ben erg benieuwd naar de groep en zal het vanaf volgende week wel gaan meemaken
Behandeling bestaat uit 4 blokken, waarvan je er de ene week 2 krijgt en de andere week de andere 2. Ieder blok wordt door een andere therapeut gegeven. De dag duurt van 9 tot half 1, blokken duren 1,5 uur en je hebt half uur pauze tussendoor. Blokken zijn cognitieve therapie, activiteitentherapie ( dat je dus weer leert om activiteiten te ondernemen en daar energie uit te halen, ipv passief op de bank te blijven zitten) Interpersoonlijke therapie ( sociale relaties, hoe ga je daarmee om, hoe kun je die in stand houden/verbeteren, wat is je eigen rol) en conditietraining ( wandelen/hardlopen in het bos)
De ene week heb je dus cognitieve gedragstherapie en activiteitentherapie, de andere week interpersoonlijke therapie en conditietraining. Ik mag dus volgende week beginnen en dan start er ook nog iemand anders. De groep bestaat dan uit 6 personen, er mogen maximaal 8 personen in de groep. Het zijn nu vooral twintigers en dertigers, dus dat is wel fijn
Je mag maximaal 2 keer missen, als je 3 keer gemist hebt moet je de groep uit.
Ik ben erg benieuwd naar de groep en zal het vanaf volgende week wel gaan meemaken
Met pijn en moeite boodschappen gedaan en nog steeds voel ik me slecht
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Murmeli, ik heb niet gebeld.
Sylvana, je klinkt heel positief! Fijn!
Bos81, heb je nog lekkere dingen gehaald?
Sylvana, je klinkt heel positief! Fijn!
Bos81, heb je nog lekkere dingen gehaald?
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Niet echt, wel een boek voor 4.95 gekocht. Leek me wel een mooi verhaal.
Bos81, heb je nog lekkere dingen gehaald?
En probeer toch maar een andere keer te bellen, en schaam je er niet voor dat het niet meteen lukt. Het is gewoon een grote en moeilijke stap.
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Dat ben ik ook, ben erg blij dat ik nu eindelijk er echt wat aan kan doen en eindelijk in behandeling kan. Alleen die conditietraining, beetje jammer dat het net herfst/winter is, had beter in de lente/zomer kunnen zijn dat wandelen/hardlopen in het bos
Sylvana, je klinkt heel positief! Fijn!
Maarja, aan de andere kant is het ook wel weer goed, dat je dan iets moet doen, ook al heb je er geen zin in omdat het bijvoorbeeld slecht weer is. Dat het doen belangrijker is dan er zin in hebben zeg maar
quote:Wat voor boek is het? Lees-ze!
[..]
Niet echt, wel een boek voor 4.95 gekocht. Leek me wel een mooi verhaal.
En probeer toch maar een andere keer te bellen, en schaam je er niet voor dat het niet meteen lukt. Het is gewoon een grote en moeilijke stap.
Stiekem schaam ik me er wel voor hoor. Ik vind het gewoon kinderachtig van mezelf. Waarom kan ik niet gewoon even bellen?
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
quote:Volgens mij wel een beetje een zielig boek, gaat over een Marokkaans meisje in ieder geval. De achterkant sprak me wel aan. Het heet een meisje voor dag en nacht en is geschreven door Renate van der Zee.
[..]
Wat voor boek is het? Lees-ze!
Stiekem schaam ik me er wel voor hoor. Ik vind het gewoon kinderachtig van mezelf. Waarom kan ik niet gewoon even bellen?
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Hihi, nu krijg ik zin om ook een nieuw boek te kopen! Snel op bol.com kijken
Sylvana, met dit weer door het bos rennen lijkt mij ook niets, maar wel goed. Zin maken heet dat
Sylvana, met dit weer door het bos rennen lijkt mij ook niets, maar wel goed. Zin maken heet dat
"Wat is liefde? De behoefte aan zichzelf te ontsnappen."
Gewoon niet schamen. Natuurlijk sta ik niet in je schoenen en heb makkelijk praten hierzo. Maar ik zo ook niet 1.2.3 bellen. ik had gewoon de mazzel dat ik vanwege mijn autisme en spanningsklachten al een psychiater had. En ik heb ook laten bellen toen ik voor het eerst naar een psycholoog moest.
Ik kan me dus voorstellen dat het voor mensen met een depressie erg lastig is om te bellen, ik zou dat ook niet zo 1 2 3 gedurfd hebben
NIks voor te schamen dus
Ik kan me dus voorstellen dat het voor mensen met een depressie erg lastig is om te bellen, ik zou dat ook niet zo 1 2 3 gedurfd hebben
NIks voor te schamen dus
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
quote:Heeft geen zin om na te denken op die manier. Daarmee houd je je slechte gevoel alleen maar in stand.Op donderdag 28 oktober 2010 16:32 schreef Swietje het volgende:
[..]
Wat voor boek is het? Lees-ze!
Stiekem schaam ik me er wel voor hoor. Ik vind het gewoon kinderachtig van mezelf. Waarom kan ik niet gewoon even bellen?
Wat vind je van mijn suggestie om die vriendin te laten bellen?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
goh, douchen hielp ook alleen tot ik onder de douche uitkwam..
eens kijken of pannenkoeken bakken (wat ik normaal graag deed en wat me deed denken aan mijn allerleukste bijbaantje) wel helpt om me iets beter te laten voelen
eens kijken of pannenkoeken bakken (wat ik normaal graag deed en wat me deed denken aan mijn allerleukste bijbaantje) wel helpt om me iets beter te laten voelen
quote:Goed dat je iig dingen probeert te doen waarvan je van te voren denkt dat ze helpen
goh, douchen hielp ook alleen tot ik onder de douche uitkwam..
eens kijken of pannenkoeken bakken (wat ik normaal graag deed en wat me deed denken aan mijn allerleukste bijbaantje) wel helpt om me iets beter te laten voelen
Dat is iig al wat, dan dat je helemaal niks doet omdat je toch denkt dat het niet helpt. Veel plezier met pannenkoeken bakken!
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |