Depressie & Angst #2

Als ik het goed begrijp ligt ze na een zelfmoordpoging nu 9 dagen op de Paaz? Ik ben bang voor je dat het dan wel weken/maanden kan duren voor ze op verlof/naar huis mag. Daar zijn ze normaal gesproken erg voorzichtig mee. Dat ze er rustig bijligt zegt namelijk niet zo veel. Sterkte iig!

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 10:50 schreef Zwolsboy het volgende:

Mijn meis ligt nu 9 dagen op Paaz en ze is rustig en totaal geen zelfmoord neigingen meer en nu wil ze naar huis en of weekend verlof en dat laten ze niet toe

Sorry dat ik het zeg, maar dat ze nog niet naar huis mag lijkt mij niet meer dan logisch. Ze wilde een einde maken aan haar leven. Dan is het toch vrij normaal dat ze, zo kort daarna, nog goed in de gaten wordt gehouden.

Ik wil best geloven dat jouw vriendin serieus geen zelfmoordneigingen meer heeft. Maar volgens mij zegt 90% van de mensen vlak na een zelfmoordpoging dat.

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 11:08 schreef Pannenkoeken het volgende:

[..]

Sorry dat ik het zeg, maar dat ze nog niet naar huis mag lijkt mij niet meer dan logisch. Ze wilde een einde maken aan haar leven. Dan is het toch vrij normaal dat ze, zo kort daarna, nog goed in de gaten wordt gehouden.

Ik wil best geloven dat jouw vriendin serieus geen zelfmoordneigingen meer heeft. Maar volgens mij zegt 90% van de mensen vlak na een zelfmoordpoging dat.

Idd, dat zou ook het eerste zijn wat ik zou zeggen, lekker makkelijk omdat te zeggen en zo privileges te krijgen

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 11:11 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Idd, dat zou ook het eerste zijn wat ik zou zeggen, lekker makkelijk omdat te zeggen en zo privileges te krijgen

Ja precies! En ik denk dat juist dat rustig liggen misschien wel geen goed teken is... Of iig ook een slecht teken zou kunnen zijn.
Maar ik ken het meisje natuurlijk helemaal niet! Ik wilde eigenlijk alleen aangeven dat het imho juist niet slecht en/ of raar is dat ze nog niet naar huis mag:).
Ik hoop natuurlijk wel dat het nu, of iig snel, goed met haar gaat en dat ze snel naar huis mag!

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 11:08 schreef Pannenkoeken het volgende:

[..]

Sorry dat ik het zeg, maar dat ze nog niet naar huis mag lijkt mij niet meer dan logisch. Ze wilde een einde maken aan haar leven. Dan is het toch vrij normaal dat ze, zo kort daarna, nog goed in de gaten wordt gehouden.

Ik wil best geloven dat jouw vriendin serieus geen zelfmoordneigingen meer heeft. Maar volgens mij zegt 90% van de mensen vlak na een zelfmoordpoging dat.

Dat klopt.
Maar ze word niet geholpen...ze wil praten ze wil onderzoeken maar dat doen ze maar niet.
Dan zeggen ze volgende week kijken we verder.

Dat meisje word er gewoon gek van door het niksen daarzo ze hebben geneens computers met internet ze heeft nu dr laptop met wifi (die ik gevonden heb een open wifi) geeft dr al afleiding.

Maar ik vind als je zon patient hebt die zelfmoordneigingen heeft gewoon meteen behandelen meteen onderzoeken meteen ermee praten en thearapieen doen en niet dr maar laten rond lopen daarzo.

Als dit gewoon over een paar weken nog zo is haal ik haar gewoon weg daar en meld ik dr aan bij het Riagg ofzo daar heb ik goeie ervaringen mee ze is vrijwillig opgenomen dus ik kan dr zo weer meenemen.

Gewoon triest hoe het daar gaat en hoor van andere dat ze zelfde nare ervaringen hadden met hun behandelduur.

wow wat slecht hoe ze met haar omgaan dan zwolfsboy, snap dat je niet weet wat je moet doen etc.

Oke ik vind het superlastig om dit te plaatsen, zat te denken of ik een topic aan zou maken of niet maar die stap is te groot dus vond ik dit topic het meest geschikt omdat het vaak samen gaat met een depressie.

Ik heb trichomanie dat is het dwangmatig uittrekken van je haar, ik doe het nu ongeveer 10 jaar ben nu 19. Ik zit er al 2jaar over te denken om naar de huisarts te stappen want ik kan er gewoon niet vanaf blijven. Heb nu ook weer een mindere periode mijn wenkbrauwen moeten er echt aan geloven ik vind het heel erg en ontzettend lelijk maar toch is de drang te groot. Ik durf alleen niet naar de huisarts er zijn mensen die het heel veel erger doen dus ik ben bang dat ik niet serieus word genomen al zou ik wel heel graag iets van gedrags therapie willen of de oorzaak weten waarom ik dit doe? Ik denk dat het stress is want ik heb niet echt traumatische dingen meegemaakt dus dat is het niet. Nouja lastig misschien haal ik het dadelijk wel weg weer.

@xjoyce: Ik vind het jammer dat je het gevoel c.q. de angst hebt dat je huisarts je niet serieus zou nemen. Zelf heb ik de ervaring dat ze juist wel begrip hebben en niet moeilijk doen over een verzoek om verwijzing. Ik zou toch maar gauw een afspraak maken, dit klinkt niet als iets wat je zelf kunt oplossen.
Sterkte!

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 15:51 schreef caroline88 het volgende:
@xjoyce: Ik vind het jammer dat je het gevoel c.q. de angst hebt dat je huisarts je niet serieus zou nemen. Zelf heb ik de ervaring dat ze juist wel begrip hebben en niet moeilijk doen over een verzoek om verwijzing. Ik zou toch maar gauw een afspraak maken, dit klinkt niet als iets wat je zelf kunt oplossen.
Sterkte!

Dit wilde ik ook zeggen, dus ik sluit me er gewoon bij aan

Ja dat komt ook omdat ik me er voor schaam en het niet heel erg bekend is enzo. Met mij moeder kan ik er wel over praten maar die heeft meer zoiets van het is een gewoonte niet echt een dwangstoornis! Ik weet zelf ook heel goed dat ik gewoon hulp moet zoeken eigenlijk maar die drempel is zo hoog! Ben ook bang dat ik daar dan zit en dichtklap of ga zitten janken.

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 15:53 schreef xjoyce het volgende:
Ja dat komt ook omdat ik me er voor schaam en het niet heel erg bekend is enzo. Met mij moeder kan ik er wel over praten maar die heeft meer zoiets van het is een gewoonte niet echt een dwangstoornis! Ik weet zelf ook heel goed dat ik gewoon hulp moet zoeken eigenlijk maar die drempel is zo hoog! Ben ook bang dat ik daar dan zit en dichtklap of ga zitten janken.

Kun je niet iemand meenemen dan, die het van je over kan nemen als je dichtklapt? En de drempel is idd hoog, maar je zult blij zijn als je eroverheen gestapt bent!

Ja heb een goed gesprek gehad met mijn vriend en die zei dat ik er echt wat mee moet gaan doen nu voordat ik geen wenkbrauwen meer over heb en aan ander haar ga beginnen dus hem zou ik mee kunnen nemen en mijn Moeder wil ook wel mee als ik echt vertel dat het niet langer kan zo. Maar therapie ofzo kost geld ofniet?

Superfijn trouwens dat er zo lief word gereageerd!

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 15:59 schreef xjoyce het volgende:
Ja heb een goed gesprek gehad met mijn vriend en die zei dat ik er echt wat mee moet gaan doen nu voordat ik geen wenkbrauwen meer over heb en aan ander haar ga beginnen dus hem zou ik mee kunnen nemen en mijn Moeder wil ook wel mee als ik echt vertel dat het niet langer kan zo. Maar therapie ofzo kost geld ofniet?

Ah en nu ik eraan denk dat ik dan ook echt een afspraak moet maken en moet gaan word ik weer een beetje paniekerig ik denk dat ik tot die afspraak echt in de stress zit! Het liefst zou ik iemand voor mij laten gaan dat ik zelf niet hoef!

Shitnu quote ik mezelf dat was niet de bedoeling haha! stomstom wilde het berichtje wijzigen!

Superfijn trouwens dat er zo lief word gereageerd!

Ligt eraan wat je voor behandeling neemt. Als je bij een psycholoog in behandeling gaat worden er uit het basispakket 8 sessies vergoedt en betaal je een eigen bijdrage van zo'n 10 euro per keer. Bij instellingen als de GGZ/Riagg/Dimence hoef je vaak geen eigen bijdrage te betalen en wordt alles vergoed uit de AWBZ

Ah oke, bedankt voor jou/jullie tips en adviezen! heb nu echt een zenuwachtig naar gevoel in mijn buik bij de gedachten dat ik naar de dokter ''moet''. Maarja wil er wel vanaf dus dan zal er toch iets moeten gebeuren.

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 16:48 schreef xjoyce het volgende:
Ah oke, bedankt voor jou/jullie tips en adviezen! heb nu echt een zenuwachtig naar gevoel in mijn buik bij de gedachten dat ik naar de dokter ''moet''. Maarja wil er wel vanaf dus dan zal er toch iets moeten gebeuren.

Ik denk dat je er goed aan doet om naar de huisarts te gaan en je verhaal te vertellen.
Waarschijnlijk zal hij je doorsturen naar psychische hulpverlening, zodat je aan je probleem kan werken.
Als je bang bent dat je dichtklapt bij de huisarts (wat helemaal niet raar is!), kun je vantevoren een aantal dingen opschrijven en als je het dan niet meer weet, kun je je briefje erbij pakken.
Een huisarts is ervoor opgeleid en zal je nooit gaan uitlachen of denken dat je raar bent.
Succes!

Ja klopt ik denk ook niet dat hij me uitlacht maar meer zoiets heeft van ach hier hoef je toch geen hulp voor ofzo?terwijl ik ook wel weet dat de huisarts zoiets waarschijnlijk nooit zegt haha! Ik heb nu de afspraak met mezelf gemaakt de 1ste keer dat ik het weer doe ga ik naar de huisarts, heb het nu sinds gisteren al niet meer gedaan dus of ik blijf er vanaf nu mn heel leven vanaf of ik ga naar de huisarts ;p

Fijn dat je de komende weken niet hoeft te werken en je rust kunt nemen. Succes met het zoeken naar meer info over die bipolaire trekken en medicatie en/of gedragstherapie

Fijn dat je gewoon bv kunt blijven geven! Ik ben vanochtend vergeten te bellen naar de huisarts (moest er wel vroeg uit vanwege werk, maar niet aan gedacht). Over intake heb ik nog niks gehoord helaas.

Fijn dat je met de medicatie bent begonnen en je vooralsnog geen bijwerkingen hebt

De 3 weken wachten op de intake zitten erop, maar heb nog steeds niks gehoord

Van de week met mn studie begonnen en een dagritme is toch wel erg fijn. Ondanks dat het wel erg drukke dagen zijn en ik thuis nog veel moet doen, heb ik iig wat om handen en pieker ik al een stuk minder

quote:

Op woensdag 25 augustus 2010 12:48 schreef xjoyce het volgende:
Ja klopt ik denk ook niet dat hij me uitlacht maar meer zoiets heeft van ach hier hoef je toch geen hulp voor ofzo?terwijl ik ook wel weet dat de huisarts zoiets waarschijnlijk nooit zegt haha! Ik heb nu de afspraak met mezelf gemaakt de 1ste keer dat ik het weer doe ga ik naar de huisarts, heb het nu sinds gisteren al niet meer gedaan dus of ik blijf er vanaf nu mn heel leven vanaf of ik ga naar de huisarts ;p

Das een goede afspraak om met jezelf te maken . Wat naar zo'n dwangstoornis... heb je echt geen idee hoe het komt? Geen dingen van vroeger ofzo, nare dingen waardoor je dat misschien doet..? Naja ik weet het ook niet, maar het lijkt me sowieso verstandig om er met iemand over te praten. En linea recta naar de huisarts mocht het toch misgaan

quote:

Op zondag 5 september 2010 15:00 schreef DaviniaHR het volgende:
even een klein schopje

ben met medicatie begonnen. geeft vooralsnog geen bijwerkingen. het duurt nog 8 weken tot we op de werkzame doersing zitten, dus khoop niet op wonderen, maar het is begonnen. ik doe er wat aan. dat geeft rust.

nu nog in mijn systeem krijgen om iedere avond dat pilletje te nemen.

hoe is het met de rest van de mensen hier?

Heel goed Is even wennen ja om elke avond een pil te nemen. Maar na n tijdje wordt het automatisme. Hopelijk werkt het allemaal goed voor je!

quote:

Op zondag 5 september 2010 19:24 schreef Sylvana het volgende:
Fijn dat je met de medicatie bent begonnen en je vooralsnog geen bijwerkingen hebt

De 3 weken wachten op de intake zitten erop, maar heb nog steeds niks gehoord

Van de week met mn studie begonnen en een dagritme is toch wel erg fijn. Ondanks dat het wel erg drukke dagen zijn en ik thuis nog veel moet doen, heb ik iig wat om handen en pieker ik al een stuk minder

Ohh ja, een dagritme is erg fijn en goed om een depressie onder de knie te houden. Ik heb ook weer zin om te beginnen, hoewel ik gelukkig nu ook redelijk veel om handen heb (vereniging, bestuur). Is heel fijn inderdaad dat je je dan ook niet suf piekert you go girl!

quote:

Op zondag 5 september 2010 15:00 schreef DaviniaHR het volgende:
hoe is het met de rest van de mensen hier?

Met mij eigenlijk best wel goed, het ziet er naar uit dat afgelopen klotejaar eindelijk ten einde komt en daar ben ik maar wat blij mee. Komt omdat ik nu bij een vereniging zit en een bestuursjaar ga doen, dus ik krijg het lekker druk, gewoon leuke dingen doen enzo. En ik heb ook zin om weer iets van m'n studie te maken, gewoon lekker te knallen en ook mooie cijfers halen, want de laatste maanden zat ik er echt doorheen. Het zonnetje begint voor mij eindelijk weer te schijnen

Wat wel echt bizar is... afgelopen vrijdag is er een meisje van mijn flat gesprongen. Zelfdoding... http://www.nu.nl/binnenla(...)-studentenflat-.html Ik kende haar niet ofzo maar ik vind het toch wel erg naar, zeker ook omdat ik afgelopen jaar vaak ook eraan heb gedacht om dit te doen, ik had er gelukkig niet genoeg lef voor en zat nog niet diep genoeg, maar toch de gedachte dat ik daar misschien ook had kunnen liggen.... Moet er niet aan denken, echt afschuwelijk. Ik liep daarstraks nietsvermoedend over de parkeerplaats en ik zag ineens een bosje bloemen liggen, en toen dacht ik echt van daar is het dus gebeurd (wist nog niet precies waar het was).

Ik had het er daarstraks met wat mensen over en toen zei een meisje dat ze niet begreep waarom mensen van die leeftijd (zegmaar tussen 18 en 25 jaar) zoiets zouden doen. Want alles zou maar koek en ei zijn. Ik hield mijn mond maar want ik wil niet aan de grote klok hangen dat ik ook depressief ben geweest, maar ik vond het zo... kortzichtig. Niet iedereen is gelukkig en heeft het altijd maar leuk. Maarja sommige mensen begrijpen dat niet helaas.

quote:

Op zondag 5 september 2010 19:52 schreef Eva4Evah het volgende:

[..]

Met mij eigenlijk best wel goed, het ziet er naar uit dat afgelopen klotejaar eindelijk ten einde komt en daar ben ik maar wat blij mee. Komt omdat ik nu bij een vereniging zit en een bestuursjaar ga doen, dus ik krijg het lekker druk, gewoon leuke dingen doen enzo. En ik heb ook zin om weer iets van m'n studie te maken, gewoon lekker te knallen en ook mooie cijfers halen, want de laatste maanden zat ik er echt doorheen. Het zonnetje begint voor mij eindelijk weer te schijnen

Wat wel echt bizar is... afgelopen vrijdag is er een meisje van mijn flat gesprongen. Zelfdoding... http://www.nu.nl/binnenla(...)-studentenflat-.html Ik kende haar niet ofzo maar ik vind het toch wel erg naar, zeker ook omdat ik afgelopen jaar vaak ook eraan heb gedacht om dit te doen, ik had er gelukkig niet genoeg lef voor en zat nog niet diep genoeg, maar toch de gedachte dat ik daar misschien ook had kunnen liggen.... Moet er niet aan denken, echt afschuwelijk. Ik liep daarstraks nietsvermoedend over de parkeerplaats en ik zag ineens een bosje bloemen liggen, en toen dacht ik echt van daar is het dus gebeurd (wist nog niet precies waar het was).

Ik had het er daarstraks met wat mensen over en toen zei een meisje dat ze niet begreep waarom mensen van die leeftijd (zegmaar tussen 18 en 25 jaar) zoiets zouden doen. Want alles zou maar koek en ei zijn. Ik hield mijn mond maar want ik wil niet aan de grote klok hangen dat ik ook depressief ben geweest, maar ik vond het zo... kortzichtig. Niet iedereen is gelukkig en heeft het altijd maar leuk. Maarja sommige mensen begrijpen dat niet helaas.

Heel herkenbaar dit,, nooit aan gedacht maar al wel een paar keer zo diep gezetn dat ik bang was dat ik ook wel dat soort gedachtes zou krijgen.
Het is onmogelijk voor mensen die goed in hun vel zitten om het te begrijpen.
Ik word wel moe van de mensen die dan zeggen, 'joh kop op je moet het gewoon van de positieve kant bekijken'
Wat zou het mooi zijjn als het echt zo zou werken.
IK ben blij dat je het weer een beetje ziet zitten