Depressie & Angst #2

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 19:50 schreef DeZoektocht het volgende:
oja wat me ook zo ontzettend frustreert is dat alle kennis in de wereld je niet van een depressie af kan helpen. er moet toch een uitweg zijn?

Ja, kappen met piekeren en denken zoals je dus al aangaf, dat je dan in een soort staat van verlichting komt
Maar zo simpel is dat dus niet Omdat dat denken zo erin zit... je ego beheerst je leven, omdat je er gewoon mee opgegroeid bent. Dus give yourself a break, je kan er niet eens zoveel aan doen dat het zo ver gekomen is

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 18:59 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ik gebruik spiritualiteit ook om mijn depressie te verminderen. Dan heb ik het vooral over mindfulness, meditatie, Yoga/Bodybalance en principes uit het Boeddhisme Ook al is het niet genoeg om helemaal uit mijn depressie te komen, het helpt wel om bijvoorbeeld minder te piekeren, meer in het nu aanwezig te zijn, minder in mijn hoofd te zitten etc

Het mooie is, veel mensen vinden spiritualiteit altijd zweverig en vreemd en zo, maar het werkt wel, heb ik ook ontdekt ! Wij in het westen zijn veel te ver doorgeslagen in het rationele, dat oosten met al die rare toestanden van meditatie, haha daar lachen we om, dat maakt je alleen maar onproductief, die tijd kan je beter besteden. Maar we zijn onszelf daardoor alleen maar voorbij gelopen. Geestelijke rust is gewoon heel belangrijk, hoe maakt geen flikker uit.

[ Bericht 2% gewijzigd door Stefanovich op 21-10-2010 15:47:50 ]

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 19:50 schreef DeZoektocht het volgende:
oja wat me ook zo ontzettend frustreert is dat alle kennis in de wereld je niet van een depressie af kan helpen. er moet toch een uitweg zijn?

Hersenprik kan depressiviteit genezen

Zal nog wel jaren duren, en wie weet komt het er wel nooit

@Stefanovich : lees nu pas wat een "jonkie" je nog bent. Petje af voor de waardevolle bijdragen van jouw hand die ik zoal ben tegengekomen!

Mindfulness. Heb een tijdje geleden daar een DVD van bekeken en hoewel ik nu niet depressief ben vond ik het wel waardevol. Altijd maar druk druk druk en altijd maar haasten. Als dat de bedoeling was, dan werden we wel geboren met roller skates in plaats van voeten.

Dankje

Ik wil ff iets kwijt over mij, vandaag met de neus op de feiten gedrukt.
Ik las net iets over een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, wat ook wel lijkt op sociale faalangst, sommige wetenschappers vinden dat dat hetzelfde is, maar volgens mij heb ik daar last van... dat daaruit mijn depri gevoelens komen.
Ik wil wél graag contact met mensen, ik wil graag een keer liefde ervaren, echt zoenen met een meisje die ik heel leuk vind, echt contact hebben met mensen waarin ik mijzelf kan zijn.... dat mis ik totaal. Ik heb vaak gedachten van wat moet ik nu zeggen etc en dan klap ik helemaal dicht.
Dit geeft mij weer nare gevoelens en achteraf ben ik dan weer hard tegen mijzelf, het is een soort vicieuze cirkel...
Zoals ik al zei ik heb nog maar weinig vrienden, maar dat ligt dan ook totaal aan mijzelf, ik hou mensen op een afstandje van mij omdat ik bang ben te falen, of niet sociaal capabel genoeg ben. Vermijdingsgedrag dus.. Enige waar ik het meest mijzelf kan zijn is bij een goede vriend en thuis, maar dan niet eens helemaal.
Zelfs thuis heb ik periodes gehad dat ik last had van zulke angsten...
Slaat nergens op eigenlijk.
Maar tis niet zo dat ik totaal niet sociaal ben of zo, ik kom ook nog wel elke dag in contact met mensen en meestal ervaren mensen mij volgens mij wel als sociaal, maar tussen mijn oren heb ik dat gevoel totaal niet.
Zo kreeg ik net een sms van een kameraad om te gaan chillen bij een 2 meisjes, waarvan ik er 1 wel leuk vind(al heeft ze al een vriend) maar ik ben niet gegaan omdat ik nu niet lekker in mijn vel zit en er gewoon tegenop kijk, ik kan dan gewoon totaal niet mezelf zijn als ik daar heen ga, voel me constant geremd en incapabel...
Ik heb wel een tijdje gehad van, fuck it ik heb er geen zin meer in, schijt wat anderen van mij denken, maar ik vind het zo moeilijk die instelling vast te houden.....
Dit maakt mij best eenzaam, waardoor ik weer depri ben(niet altijd, maar elke dag wel een tijdje) Maar goed, dit remt mij dus op sociaal gebied en remt mij eigenlijk totaal in mijn leven, ik word passief, weet niet meer wat te doen, ben heel besluiteloos geworden... word er gek van. Ik heb veel meer in mij dan ik nu eruit haal.
Dit gevoel van minderwaardigheid en die faalangst is denk ik ontstaan in mijn jeugd, waar ik nogal vaak afgewezen ben..... wat te doen? Miss maar eens tijd om aan de bel te trekken bij een psych. Maar ik heb ook steeds het gevoel dat ik het zelf op MOET/Kan lossen...
Ik vind het aan de ene kant wel lastig om mijzelf zo'n stempel op te drukken van die stoornis of fobie, want ik heb ook momenten dat ik er totaal geen last van heb, en ik merk dat het echt tussen de oren zit. Maar het lukt me niet om het echt op te lossen.
Ik ben ook nogal passief met hulpzoeken, doe dat ook niet makkelijk, mede ook omdat hier thuis al genoeg problemen zijn, maar goed ik kan ook nog altijd naar een studenten psych gaan of zo...

[ Bericht 1% gewijzigd door Stefanovich op 23-10-2010 23:35:49 ]

Vampje komt hier ook weer vorozichtig binnen geschuifeld

Vamp

_{Hmm. Ik moet de huisarts bellen voor een doorverwijzing voor psychologische hulp, maar ik durf niet.}

quote:

Op zondag 24 oktober 2010 20:18 schreef Swietje het volgende:
Vamp

_{Hmm. Ik moet de huisarts bellen voor een doorverwijzing voor psychologische hulp, maar ik durf niet.}

Die stap is inderaad erg lastig, maar probbeer toch alle moed te verzamelen en eventueel aan een bekende te vragen of hij/zij er bij kan zijn als je gaat bellen.

quote:

Op zondag 24 oktober 2010 20:18 schreef Swietje het volgende:
Vamp

_{Hmm. Ik moet de huisarts bellen voor een doorverwijzing voor psychologische hulp, maar ik durf niet.}

Al eeuwenaan het tobben en ik merk dat het steeds makkelijker niet lekker gaat... Binnenkort lichttherapie kijken of dat wat verbetering brengt en anders toch maar een stapje verder...


Lang verhaal in het kort

Schijnbaar al jaaaaren ( sinds het overlijden van mijn mama in 1990) af en aan depressieve periodes, maar nooit sterk genoeg om er wat aan te doen...Bij een paar thereapeuten terecht gekomen maar de klik was er niet ( 1 vond dat ik gewoon geeen verdriet meer om mijn mama mocht hebben) en een paar jaar geleden chrinisch depressief met een functioneringspercentage van 50% bevonden..Toen niet aan de medicatie, want borstvoeding ging hartstikke goed en eigenlijk ws dat het enige wat uit mezelf goed ging dus trots....
Nu weer gekeken of er geen medicatie aan te pas moest komen maar " men" vond van iet... En eigenlijk na dat geberuen met Kamerling voel ik een soort angst om heel snel terug te vallen zeg maar...Tel daar een ontzettende reaktie op de wiiselingen van den seizoenen bij op en t is compleet....

Ik heb besloten dat ik meer aan mezelf moet gaan werken, want zo goed voel ik me niet
Ik ga ontslag nemen bij me bijbaantje bij de albertheijn en ik ga me beter op school en mezelf focussen en alleen maar leuke dingen proberen te doen.... en me focussen om me toekomstige therapie waar ik nog steeds de uitnodiging niet van heb

Jammergenoeg dan wel wat minder geld maar dat overleven we ook wel weer!!

Achja steeds een stapje beter?

@Swietje: Het is moeilijk om de huisarts te bellen voor zo'n doorverwijzing, maar als je het gedaan hebt dan geeft het denk ik wel een stuk rust dat je nu echt aan je problemen kunt gaan werken, dat je de eerste stap hebt gezet. Althans, zo voelde dat voor mij wel.

@Vamperotica, waarom vond men dat er nu geen medicatie aan te pas hoefde te komen? Sterkte ermee!

@Piertjj, dat klinkt als een verstandige beslissing! Succes ermee!

Ik kijk reikhalzend uit naar donderdagmiddag, als ik intakegesprek heb met mijn groepstherapeuten en hopelijk krijg te horen wanneer ik nou eens echt mag beginnen met de therapie. Want duurt allemaal wel erg lang.

Verder kan ik echt merken dat ik de afgelopen weken over mn grenzen ben heen gegaan om die eerste periode van school met succes af te ronden, want slaap echt als een klein kind. Ging gisteren om half 11 naar bed en kwam er vanmiddag om kwart over 12 uit. En dan ben ik rond etenstijd alweer moe...

Maar wel fijn dat ik daar nu gewoon de tijd voor heb en weer even tijd voor heb en tot rust kan komen. En dan gaan we het volgende periode niet weer zo doen.

Vamp, wat rottig dat het zo gaat! Sterkte

Piertjj, goed dat je voor jezelf kiest

Sylvana, je hebt gelijk, als ik een doorverwijzing heb dan voelt dat zeker als een opluchting en een stapje in de goede richting, maar ja, die stap zetten is moeilijk. De eerste stap heb ik al gezet (mijn ouders op de hoogte stellen dat ik hulp wil, want ik wil het niet achter hun rug om doen) en dat was het moeilijkste ooit... dus dit moet ik ook kunnen...
Ik hoop dat de therapie je gaat helpen! En ik hoop dat je het de volgende periode wat rustiger hebt!
_{Dat urenlang kunnen slapen is wel heel herkenbaar... Ik slaap regelmatig 12 uur op een nacht en nog ben ik niet uitgerust}

Goed dat je het al tegen je ouders gezegd hebt, dat lijkt me ook al een hele stap ja.

Zodra het rooster van volgende periode online staat ga ik met mijn Slber bekijken wat ik wel en niet op school ga volgen, wat ik thuis ga doen etc, om zo iig de druk in de lesweken wat te verminderen. En dan voor de tentamenweken maar goed plannen en niet alles op het laatste moment doen.

En idd hopen dat de therapie werkt.

Ik stond er ergens ook een beetje van te kijken... van een functioneringspercentage van 5o% naar geen medicatie nodig vond ik nogal een grote stap...Maar dat was een beslissing van een maand of 3 geleden en ik voelde me toen ook stukken beter...Sinds het weer echt aan het veranderen is voel ik het slechter gaan...Even kijken wat de lichttherapie doet en anders weer even aan de bel trekken, ondertussen wel zo 2 wekelijks een gesprekje, dus de lijntjes zijn kort

Ik hoop voor je dat de lichttherapie werkt dan. Dat is wel fijn als de lijntjes kort zijn en je aan de bel kunt trekken als het nodig is.

Sylvana, wat je van plan bent met je studie klinkt heel goed. En ik duim voor je dat de therapie gaat helpen

Vamp, ook voor jou duim ik dat de therapie gaat helpen!

Ik heb bericht gehad van de therapie
1dec heb ik een intake dat 3 uur duurt.. heeft iemand ervaring ermee ik heb geen flauw idee wat ze me 3 uur lang willen vragen hahaha

Fijn dat je duidelijkheid hebt Mijn intake duurde 2 uur en daarin is mijn levensgeschiedenis besproken, wat er dus allemaal is gebeurd in mn leven, sinds wanneer ik depressief ben, hoe een depressie bij mij eruit ziet, welke therapieën ik al gehad heb, wat ik graag zou willen etc. Ook zijn er een paar testen afgenomen, vragenlijsten die ik moest invullen enzo.

Zo'n intake lijkt me echt verschrikkelijk! Maar toch fijn dat het dan eindelijk gaat gebeuren Piertjj

_{Ik voel me echt zo verschrikkelijk rot en ik zou willen dat er na al die jaren eens een eind aan kwam, maar ik zit zo in de knoop en ik vind het zo eng... Ik stel maar uit. Daar baal ik ook weer van...}

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 10:01 schreef Swietje het volgende:
Zo'n intake lijkt me echt verschrikkelijk! Maar toch fijn dat het dan eindelijk gaat gebeuren Piertjj

_{Ik voel me echt zo verschrikkelijk rot en ik zou willen dat er na al die jaren eens een eind aan kwam, maar ik zit zo in de knoop en ik vind het zo eng... Ik stel maar uit. Daar baal ik ook weer van...}

Je mag het ook eng vinden.... dat is het ook! Maar van niets doen wordt het alleen maar erger...sprak zij uit ervaring

Ik ben net dit topic tegengekomen, en lijkt me wel interresant. Ik ben in ieder geval niet de enige met een depressie.

Nou, laat ik me maar eens voorstellen, naam hou ik liever voormezelf, maar ik ben dus francis998, ik ben 24 jaar, en zit momenteel in mijn 3e of 4e zware depressie.
De eerste had ik op mijn 14/15e levensjaar, ben toen 3x naar de psycholoog gegaan, maar het beviel me niet en ik zelf merkte niks van depressie, nu achteraf wel.
En daarna heb ik nogmaals een depressei gehad, alles werdt met teveel, waaronder school en stage. Toen mee gestopt en uitendelijk bij een psycholoog geweest en uiteindelijk opleiding en stage afgerond.
Daarna ging alles wel weer goed, ben er toen 1 jaar tussenuit gegaan naar familie in het buitenland, en daarna weer teruggekeerd om spullen te pakken en vertrekken uit nederland.
Eenmaal daar ging het in het begin redelijk, maar het werdt steeds zwaarder en begon weer weg te zakken, had de neiging om teveel uit te gaan daar, en teveel te drinken. Nog geen alcoholisme maar had wel de neiging om alles weg te zuipen. Ook begonnen met roken en die 2 samen maakten alles nog erger.
Daarna maar teruggekomen naar nederland en toen weer in een superzware depressie gekomen. Waar ik nog in zit, en soms even een paar daagjes uit weet te komen maar daarna weer wegzak.

Inmiddels weer in behandeling bij de psycholoog waar ik me soms het nut van praten afvraag. Verder ook nog eens de diagnose PDD-NOS gekregen, wat wel een hoop verklaart.
Maar nu moet ik dus een keuze maken tussen weer teruggaan naar familie of in nederland blijven, wat dus niet lukt en de depressie nog erger maakt.

Zo, dit is mijn verhaal in een notendop(het is toch vrij lang nog)

Goed dat je je verhaal hier deelt francis Waarom kun je niet hier in Nederland blijven dan? Kun je niet eerst hier een goede behandeling zoeken, waarbij je niet alleen praat, maar ook actief aan de slag gaat? En als je dan weer uit je depressie bent weer teruggaan naar dat andere land?

Hier heb ik een erg matige week. Maandag was helemaal apathisch, gisteren was wel redelijk oke, maar niet echt geweldig en vandaag wil het ook niet echt lukken. Heb vakantie, maar moet veel leren voor tentamen, nog een presentatie voorbereiden en 2 reflectieverslagen maken. Ben wel elke dag zo'n 1.5-2 uur dat tentamen aan het leren, maar verder kom ik nergens aan toe. Maandag zelfs niet eens gedoucht en aangekleed en mijn avondeten was ook mijn ontbijt en lunch. Vandaag wel gedoucht en aangekleed, maar alleen nog een peer en een paar chocoladepepernoten gegeten. Niet echt gezonde maaltijden dus. Met het huishouden loop ik ook ontzettend achter, er moet echt hoognodig schoongemaakt en gestreken worden, maar het wil gewoon echt niet En ik had gehoopt dat ik in de vakantie tijd en energie had om wat leuke dingen te doen, maar daar komt het ook helemaal niet van

Morgen intakegesprek met groepstherapeuten, dus dan ben ik ook de hele middag weer druk daarmee..

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 15:45 schreef Sylvana het volgende:
Goed dat je je verhaal hier deelt francis Waarom kun je niet hier in Nederland blijven dan? Kun je niet eerst hier een goede behandeling zoeken, waarbij je niet alleen praat, maar ook actief aan de slag gaat? En als je dan weer uit je depressie bent weer teruggaan naar dat andere land?

Ik kan wel blijven, alleen mijn leven is hier gewoon zo anders als daar. Het zijn ook 2 totaal verschillende culturen. Daar leef heel erg naar buiten toe in een grote groep.
En familie zie je veel vaker en je doet heel veel samen enzo, en hier tja, is dat niet mogelijk want we zijn hier met 2 personen.
1 ouder gezin en familie en vrienden tegelijk, en de pdd-nos maakt het allemaal niet makkelijker.
En ik heb gewoon altijd standaard last van herfst/winterdepressies.

Maar goed, verder tja is de keuze zo lastig vanwege het hier willen zijn voor studie en het buitenland vanwege levensstijl en studiemogelijkheden daar valllen zeer zwaar tegen.

En nu wordt er ook met de psycholoog gekeken naar wat goede opties voor mij zijn en we zijn ook heel erg bezig met zelfonderzoek ivm. toekomstige studie en of werk en ontdekken waar ik heen wil met mijn leven ...alleen het is heel lastig aangezien ik de meeste doelen al heb bereikt of totaal heb geannuleerd doordat ik al mijn interesse in bijna alles kwijt ben door de stomme depressie.

quote:

Hier heb ik een erg matige week. Maandag was helemaal apathisch, gisteren was wel redelijk oke, maar niet echt geweldig en vandaag wil het ook niet echt lukken. Heb vakantie, maar moet veel leren voor tentamen, nog een presentatie voorbereiden en 2 reflectieverslagen maken. Ben wel elke dag zo'n 1.5-2 uur dat tentamen aan het leren, maar verder kom ik nergens aan toe. Maandag zelfs niet eens gedoucht en aangekleed en mijn avondeten was ook mijn ontbijt en lunch. Vandaag wel gedoucht en aangekleed, maar alleen nog een peer en een paar chocoladepepernoten gegeten. Niet echt gezonde maaltijden dus. Met het huishouden loop ik ook ontzettend achter, er moet echt hoognodig schoongemaakt en gestreken worden, maar het wil gewoon echt niet En ik had gehoopt dat ik in de vakantie tijd en energie had om wat leuke dingen te doen, maar daar komt het ook helemaal niet van

Morgen intakegesprek met groepstherapeuten, dus dan ben ik ook de hele middag weer druk daarmee..

En mischien heb je het wel nodig om die 2 dagen rustig aan te doen. En ach, 2 dagen niet optimaal eten daar gaat niemand aan dood. Net zoals douchen iedere dag douchen is ook niet nodig, ik heb ook dagen dat ik alleen in pijama loop.

Lastige situatie Francis., dat getwijfel gaat eeb depressie niet zomaar weg, weet ik uit ervaring. Veel sterkte hopelijk komt er snel een oplossing.

ik denk dat ik dit topic en deel 1 ook maar eens door moet lezen.
Misschien heb ik er wat aan, kan ik wat tips op doen.

Ik ben ook zo n ei, dat ik niet gewoon de telefoon pak en de huisarts bel

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 17:47 schreef GimmeGore het volgende:
ik denk dat ik dit topic en deel 1 ook maar eens door moet lezen.
Misschien heb ik er wat aan, kan ik wat tips op doen.

Ik ben ook zo n ei, dat ik niet gewoon de telefoon pak en de huisarts bel

Daarvoor ben je echt geen ei hoor, zoiets is gewoon heel erg lastig in het geval van een depressie..

ik zit nu zo van: wat moet ik dan zeggen? Hallo, ik wil een afspraak, want ik denk dat ik depressief ben. Als ik moet gaan uitleggen wat er zoal aan de hand is heb ik minstens 4 consulten achter elkaar nodig

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 17:48 schreef Bos81 het volgende:

[..]



Daarvoor ben je echt geen ei hoor, zoiets is gewoon heel erg lastig in het geval van een depressie..

Precies, je bent geen ei.
Mijn moeder heeft alles zowat moeten doen. Ik kwam niet verder dan tot 1 uur 's middags slapen, dan tot 7 uur 's avondspits achter de pc herinneringen ophalen van iedereen die ik miste. En daarna eten, en weer naar mijn kamer. Daarna op bed ff msn' en tot 1 uur en dan weer doorjanken tot 3 uur.

En het enige wat ik zelf gedaan heb toem met een gigantische schop onder mijn kont van ouder naar de intake gegaan.
Maar ma moest voor mij naar de HA enz.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 17:50 schreef GimmeGore het volgende:
ik zit nu zo van: wat moet ik dan zeggen? Hallo, ik wil een afspraak, want ik denk dat ik depressief ben. Als ik moet gaan uitleggen wat er zoal aan de hand is heb ik minstens 4 consulten achter elkaar nodig

Dat kan je doen, zo doen zat heg mensen het.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 17:50 schreef GimmeGore het volgende:
ik zit nu zo van: wat moet ik dan zeggen? Hallo, ik wil een afspraak, want ik denk dat ik depressief ben. Als ik moet gaan uitleggen wat er zoal aan de hand is heb ik minstens 4 consulten achter elkaar nodig

Hallo GimmeGore, heel normaal hoor dat je het lastig vind om te bellen!
Mijn huisarts zei indertijd tegen mij, vraag de assistente gerust om een dubbel consult als je dat nodig hebt want dan heb ik wat meer tijd voor je. Zo'n knapperd, je zou er haast voor terugverhuizen

Welkom Francis. Ik lees mee maar ik heb even niets te zeggen.
Ook (((hugs))) voor alle anderen hier.
Ik heb een paar nachten vrijwel niet geslapen, complete paniek om redenen die ik liever voor mezelf houd.
Vanmiddag heb ik de deadline gehaald maar ik ben nu wel compleet uitgeknepen.

quote:

Op zaterdag 23 oktober 2010 22:38 schreef Stefanovich het volgende:
(...)
Dit gevoel van minderwaardigheid en die faalangst is denk ik ontstaan in mijn jeugd, waar ik nogal vaak afgewezen ben..... wat te doen? Miss maar eens tijd om aan de bel te trekken bij een psych. Maar ik heb ook steeds het gevoel dat ik het zelf op MOET/Kan lossen...
Ik vind het aan de ene kant wel lastig om mijzelf zo'n stempel op te drukken van die stoornis of fobie, want ik heb ook momenten dat ik er totaal geen last van heb, en ik merk dat het echt tussen de oren zit. Maar het lukt me niet om het echt op te lossen.
Ik ben ook nogal passief met hulpzoeken, doe dat ook niet makkelijk, mede ook omdat hier thuis al genoeg problemen zijn, maar goed ik kan ook nog altijd naar een studenten psych gaan of zo...

Stefanovich, ik herken iets van mezelf in jou hoewel het bij mij weer anders is. Maar afwijzing, jawel, niet alleen in het verleden maar ook in het heden
Ik vind dat je te hard bent als je het onmiddellijk een "stoornis" noemt. Je vindt het moeilijk om op een ontspannen manier contacten te leggen en te onderhouden. Ik denk dat het verstandig is om hier hulp bij te gaan zoeken. Hart onder de riem.

Geen dag zo grauw of er is wel een lichtpuntje te ontdekken. Het regent hier pijpestelen en ik heb lekker al mijn buitenklusjes daarnet gedaan. Let it rain let it rain let it rain zou Doris zingen

Ik heb echt de laatste tijd zo`n gevoel van ik heb geen zin meer in deze psycholoog.
Ik krijg amper feedback eigenlijk zit ze als een zout zak naar me te luisteren ofzo.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:10 schreef DaviniaHR het volgende:
Sylvana, wat balen dat het zo slecht gaat weer...
Wanner begint je behandeling?
[..]

Ik heb morgen intakegesprek met de groepstherapeuten en hoop volgende week donderdag dan met de behandeling te beginnen. Maar dat hoor ik morgen hoop ik.

Fijn dat je tevreden bent over je middag met beide kids, al kan ik me voorstellen dat het wel erg zwaar was en je nu gesloopt bent.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:10 schreef DaviniaHR het volgende:
Vandaag heb ik weer voor het eerst in 5 weken beide kinderen thuis gehad. Ben compleet gesloopt, maar het ging wel! Niet eens op standje overleven, gewoon normaal, of iets wat daar lijkt. Tot 4 uur, toen was het op. Naja, al met al ben ik best tevreden.

Blij voor jou

Ook blij met de genoemde lichttherapie. Hoewel ik niet denk dat ik echt aan winterdepressie lijd (gelukkig maar dat ik arts ben en mezelf zo feilloos kan diagnostificeren! (NIET DUS) maar ik zou wel graag zo'n daglicht lamp hebben. Staat pas 100 jaar op mijn "moet ik toch eens een keer uitzoeken" lijstje.

Davinia, wat fijn dat het een goede middag was met je kinderen

Ik vind het moeilijk om op iedereen te reageren omdat m'n concentratie niet altijd fantastisch is, sorry

Ik heb zelf nu echt iemand nodig die voor mij een plan van aanpak maakt, kan schetsen hoe het loopt als ik de huisarts bel. Ik ben zo bang voor het onbekende. Ik wil van te voren weten wat de huisarts gaat zeggen of vragen, ik wil weten of ik langs moet komen of dat ik telefonisch een doorverwijzing kan vragen en ze mij die per post sturen, ik wil weten wanneer mijn eigen oude vertrouwde huisarts telefonisch dienst heeft.. ik wil het allemaal plannen, geen onverwachte dingen, maar dat gaat niet, dus ik durf niet Heel aanstellerig misschien. _{En daarbij schaam ik me zo dat ik hier over zeur, want het voelt zo kinderachtig en stom. Maar ik moet het ergens kwijt dus dan maar hier...}

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:27 schreef Swietje het volgende:
Ik heb zelf nu echt iemand nodig die voor mij een plan van aanpak maakt, kan schetsen hoe het loopt als ik de huisarts bel. Ik ben zo bang voor het onbekende. Ik wil van te voren weten wat de huisarts gaat zeggen of vragen, ik wil weten of ik langs moet komen of dat ik telefonisch een doorverwijzing kan vragen en ze mij die per post sturen, ik wil weten wanneer mijn eigen oude vertrouwde huisarts telefonisch dienst heeft.. ik wil het allemaal plannen, geen onverwachte dingen, maar dat gaat niet, dus ik durf niet Heel aanstellerig misschien. _{En daarbij schaam ik me zo dat ik hier over zeur, want het voelt zo kinderachtig en stom. Maar ik moet het ergens kwijt dus dan maar hier...}

Swietje, er is niets om je over te schamen en je zeurt niet. Al die beschuldigende gedachten dat is nu juist je depressie die aan het woord is.

Stap 1. Zoek uit wanneer je huisarts telefonisch spreekuur heeft.
Stap 2. Bel je huisarts en zeg dat je een doorverwijzing wilt omdat je denkt dat je depressief bent. Je zult het een beetje moeten toelichten met hoe je je voelt en waarom je dat denkt.

Ik ben lang niet meer als klant bij GGZ of anderen geweest en weet dus ook niet precies hoe de routes lopen. Weet wel dat mijn huisarts mij voor nieuwe klachten altijd graag eerst persoonlijk zag. Maar later kon ik voor herhalingsrecepten gewoon even bellen, zelfs als ik tussentijds een aantal maanden klachtenvrij was geweest.
Ik vind het alvast fijn om te lezen dat je een "eigen vertrouwde huisarts" hebt, dat maakt het al een stuk makkelijker!

Bedankt voor je lieve reactie Caroline
Ik denk dat ik de assistente van de huisarts wel ga bellen voor een afspraak. Als ik telefonisch doe weet ik nooit zeker wie ik aan de telefoon krijg van de huisartsen. Op afspraak weet ik wel wie ik voor me neus krijg en de kans is toch wel groot dat ik langs moet... denk ik.
Zou ik dan wel iemand mee mogen nemen ofzo? Ik ga echt niet alleen...

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:44 schreef Swietje het volgende:
Bedankt voor je lieve reactie Caroline
Ik denk dat ik de assistente van de huisarts wel ga bellen voor een afspraak. Als ik telefonisch doe weet ik nooit zeker wie ik aan de telefoon krijg van de huisartsen. Op afspraak weet ik wel wie ik voor me neus krijg en de kans is toch wel groot dat ik langs moet... denk ik.
Zou ik dan wel iemand mee mogen nemen ofzo? Ik ga echt niet alleen...

Tuurlijk mag dat! Is misschien ook wel handig

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:46 schreef Nick-GizMo het volgende:

[..]

Tuurlijk mag dat! Is misschien ook wel handig

Om me die drempel over te sleuren ja

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:27 schreef Swietje het volgende:
Davinia, wat fijn dat het een goede middag was met je kinderen

Ik vind het moeilijk om op iedereen te reageren omdat m'n concentratie niet altijd fantastisch is, sorry

Ik heb zelf nu echt iemand nodig die voor mij een plan van aanpak maakt, kan schetsen hoe het loopt als ik de huisarts bel. Ik ben zo bang voor het onbekende. Ik wil van te voren weten wat de huisarts gaat zeggen of vragen, ik wil weten of ik langs moet komen of dat ik telefonisch een doorverwijzing kan vragen en ze mij die per post sturen, ik wil weten wanneer mijn eigen oude vertrouwde huisarts telefonisch dienst heeft.. ik wil het allemaal plannen, geen onverwachte dingen, maar dat gaat niet, dus ik durf niet Heel aanstellerig misschien. _{En daarbij schaam ik me zo dat ik hier over zeur, want het voelt zo kinderachtig en stom. Maar ik moet het ergens kwijt dus dan maar hier...}

Je hoeft echt niet op iedereen te reageren hoor, dat ben je echt niet verplicht. Ik reageer ook niet op iedereen, daar ik vaak niet weet hoe te reageren..


Ja, erg lastig die eerste stap, maar wel fijn dat je het toch gaat proberen. De drempel is hoog, maar als je er eenmaal overheen bent Is de kans groot dat je je een stuk opgeluchter voelt.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:48 schreef Swietje het volgende:

[..]


Om me die drempel over te sleuren ja

Nee joh! Maar wel om je te ondersteunen! En misschien toe te voegen die jij vergeet?

Bos81, ik vind het lullig als ik niet op de mensen reageer die wel op mij reageren. Ik vind het fijn als ik reacties krijg dus dat wil andersom ook terug doen.. maar lukt niet zo goed dus..

Nick-GizMo, je hebt gelijk hoor! Alleen gaan is niet verstandig.. ik weet alleen niet zo goed wie ik mee moet nemen, ben bang dat ze me onbedoeld misschien toch belemmeren om te praten.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:58 schreef Swietje het volgende:
Bos81, ik vind het lullig als ik niet op de mensen reageer die wel op mij reageren. Ik vind het fijn als ik reacties krijg dus dat wil andersom ook terug doen.. maar lukt niet zo goed dus..

Nick-GizMo, je hebt gelijk hoor! Alleen gaan is niet verstandig.. ik weet alleen niet zo goed wie ik mee moet nemen, ben bang dat ze me onbedoeld misschien toch belemmeren om te praten.

Dan heb ik je verkeerd begrepen, sorry mijn fout

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:59 schreef Bos81 het volgende:

[..]



Dan heb ik je verkeerd begrepen, sorry mijn fout

Maakt niet uit hoor!

Ik heb toen ik een doorverwijzing wilde een afspraak gemaakt met de assistente. Ik kon toen bij de huisarts terecht en heb daar kort toegelicht waarom ik die doorverwijzing wilde. Ik heb in het kort verteld dat ik al vaker depressies heb gehad, dat ik in maart moest stoppen met mijn jaarstage, thuis kwam te zitten en daardoor weer depressief ben geworden. De huisarts vroeg toen wat dat in mijn geval betekende, depressief zijn en ik heb toen de kenmerken die van mij op toepassing zijn beschreven. De huisarts heeft toen die doorverwijzing geschreven en ik moest hem toen zelf bij Dimence afgeven.

Als je iemand mee wilt nemen tijdens het gesprek is dat helemaal niet raar, gebeurt wel vaker Ik ben niet zo snel op mijn mondje gevallen en vind het niet eng om zo'n gesprek te doen. Ik bel ook gewoon zelf op als iets niet goed gegaan is. Zou bijvoorbeeld behandelovereenkomst van Dimence thuisgestuurd krijgen en toen ik die na 2 weken nog niet had heb ik maar even zelf gebeld hoe dat zat. Ik heb inmiddels ook al heel wat ervaring in de hulpverlening, dus dan is het ook wat makkelijker dan wanneer het allemaal nieuw is. Veel succes ermee, als je de eerste stap hebt gezet zul je blij zijn dat je het gedaan hebt

Dankjewel voor je uitgebreide reactie Sylvana Knap dat je gewoon durft te bellen enzo. Ik durf uberhaupt niet te bellen, wie ik dan ook moet bellen, dus dit is een extra enge stap... Maar ik moet en zal 'm zetten want ik wil niet meer beperkt worden in alles door m'n negatieve gedachten!

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 20:10 schreef Swietje het volgende:
Dankjewel voor je uitgebreide reactie Sylvana Knap dat je gewoon durft te bellen enzo. Ik durf uberhaupt niet te bellen, wie ik dan ook moet bellen, dus dit is een extra enge stap... Maar ik moet en zal 'm zetten want ik wil niet meer beperkt worden in alles door m'n negatieve gedachten!

Dan bel je dus morgen op ? Neem anders iemand mee die er vanaf weet? Ik denk dat als je geweest bent om je problemen uit te leggen, je er toch een stuk beter over voelt !

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 19:44 schreef Swietje het volgende:
Bedankt voor je lieve reactie Caroline

Oh dat doet me goed. En juist nu. ben een beetje in een dip van moeheid.

quote:

Ik denk dat ik de assistente van de huisarts wel ga bellen voor een afspraak. Als ik telefonisch doe weet ik nooit zeker wie ik aan de telefoon krijg van de huisartsen. Op afspraak weet ik wel wie ik voor me neus krijg en de kans is toch wel groot dat ik langs moet... denk ik.
Zou ik dan wel iemand mee mogen nemen ofzo? Ik ga echt niet alleen...

Zoals ook al door anderen gezegd, natuurlijk mag je iemand meenemen!

En wat je in een ander berichtje zei over je verplicht voelen om iedereen "terug te betalen" zeg maar. Zo is het niet hoor.
Zoals ik het zie zitten we hier samen. En de ene keer kom je iets brengen en de andere keer iets halen.
Ik ben er dankbaar voor en ik probeer altijd iets nuttigs bij te dragen. Maar soms lukt het niet. Heel soms lukt het zelfs niet om mee te lezen. En dat is geen probleem want we zijn hier samen.

Oh ja weer even terug naar dat bellen. Sorry ik ben een beetje hak op de tak maar als ik alleen schrijf als ik me perfect voel en perfect kan schrijven... Ik wou nog even zeggen. Voor jou is het nieuw en de eerste keer. Maar voor die assistente is het gewoon werk en ze heeft dat soort telefoontjes heus vaker gehad.

Al die dingen waar we zo vreselijk tegenop zien. Vallen in de praktijk toch bijna altijd reuze mee.