Deel 4 alweer
Even de OP uit topic 1 quoten:
Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren zit je in de goede richting alleen het is eigenlijk alleen symptoombestrijding.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeen konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen vh universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beinvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor, is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Tuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceert door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en wordt jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geinteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf??? Wie is die ik die met zichzelf moet leven?? Zijn bovenstaande zinnen mischien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op zn minst te proberen.
De Kracht van het Nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik mn hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsesieve denken? Het was verdomme mn eigen hoofd!! Ik heb mn hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op zn minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht vh nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die mn leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij mn tenen, eindigend in mn hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen ( ) aangezien ik nog nooit in mn leven een mentaal orgasme had gehad.
Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof mn hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich ahw "genesteld" had in mn hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet mn ego, hoewel mn ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met mn gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft mn ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat kutte gevoel vandaan komt: De identificatie met mn ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creeert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig mn gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij ipv de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Radical Honesty
In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven
Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.
Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.
Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Deel 4 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beinvloed door de Kracht vh Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit flimpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen
Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciouness
Links naar vorige delen:
Teveel nadenken - waarom?
Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing vd Kracht vh Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op bol.com
Recensies op amazon.com
Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com
Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeen in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!
[ Bericht 4% gewijzigd door Probably_on_pcp op 10-01-2010 01:57:21 ]
quote:Het is niet alleen maar repliek geven om je ego op te vijzelen. Het is gewoon je niet inhouden en niet steeds je mening voor je houden. Je voelt je niet vrij, vooral achteraf niet. Maar dat inhouden komt m.i. juist door het ego, je bent je continu dingen aan het afvragen en je gaat de mening van anderen voorspellen. En nee, ik wil helemaal geen saaie lul gevonden worden, want dat is iets wat ik ook absoluut niet wil zijn.Op vrijdag 8 januari 2010 09:16 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Ok, dus blijkbaar heb je de behoefte om geen saaie lul gevonden te worden. Waarom?
Je hoeft je niet neer te leggen bij iets waar je het niet mee eens bent, maar als je repliek geeft om je ego op te vijzelen zou ik me toch afvragen of dat is wat je wilt.
"Had ik maar.." en het saaie-lul-gevoel zijn allebei uitingen van het ego dat het in gevaar is, dat je het moet voeren. En hoe vaker je je ego voert, hoe vaker het zal vragen om gevoerd te worden.
quote:Constateren lukt, en dan gaat me verstand ermee aan de haal. Zegt je moet hem laten gaan, geen aandacht aan besteden( wat dus dan wel gebeurd!) en vervolgens krijg ik een onvoldaan gevoel omdat ik me nog niet beter voel.Op zaterdag 9 januari 2010 19:01 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Constateer het gewoon, laat de gedachte gaan, en verleg je focus.
Ik ben gewoon geblokkeerd, het lukt niet omdat het niet lukt. Hele sterke vicieuze cirkel....
Dan wil niks.. Maar het lastige is dat ik er niet uit kom.
quote:Ik herken dat wel.Ik heb alle teveel nadenk topics gevolgd! Interessant om te lezen.
Zelf ik heb 'de Kracht van het nu' en 'een Nieuwe Aarde' gelezen.
Ik ben een echte maler. Sinds 2 jaar heb het nooit rustig in me kop, ik heb wel periodes gehad dat ik rust in me hoofd had en dat voelde zo bevrijdend. Opeens was alles simpel en ik voelde me vreugdig blij en erg levendig. Nu ben ik echter steeds gevangen in gedachten.
De kracht van het nu is dan wel interessant om te lezen, maar heeft bij mij weinig effect. Omdat als ik het wil toepassen ik er weer teveel over ga nadenken en ga malen. En dan soort schijnervaringen van 'ik voel me vrij' denk, terwijl ik eigenlijk erg onbewust ben. De theorie is dan een reden om alsnog onbewust te zijn omdat je er lekker overna kan denken. Wat leuk is voor je verstand.
Ik denk bijvoorbeeld aan wat ik wil eten en dan kom ik opeens uit op een etentje van vorige week wat zo erg was, oja en die persoon was niet leuk. Het is een warmoes in me hoofd:-P
Nou weet ik dat ik me gedachten niet ben, dat is opzich rustiggevend, maar dat STOPT de gedachten nog niet. Dus voor mij brengt het boek 'de Kracht van het nu' wel inzicht, maar het brengt mij niet verder.
Wat voor mij helpt is om te merken als ik weer afdwaal in me gedachten, wat heel vaak NIET nuttig is, ik STOP zeg tegen mezelf en verder ga met wat ik aan het doen ben. Soms zeg ik dan 10x stop in een minuut, maar ik heb ervaren dat ik na 2 dagen me malen helemaal kwijt was.
Wat zijn jullie ervaringen hiermee?
Bij mij is t voornamelijk de emotie die ik voedt en die dan helemaal uit de hand loopt.
Ik kan het niet onder controle houden. Zit constant te huilen.
Eventjes ben ik dan weer rustig, en dan denk ik opeens weer ergens aan en hup daar ga ik weer.
Ik heb ook steeds iemand anders nodig om te bevestigen dat het niet waar is wat ik allemaal denk...
Das niet goed..
Edit:
Ben even creatief geweest
[ Bericht 53% gewijzigd door Probably_on_pcp op 10-01-2010 02:00:57 ]
quote:Fixed!Op zaterdag 9 januari 2010 19:15 schreef Loei_koei het volgende:
Je bent de link naar deel 3 vergeten.
quote:Heb er heel wat liggen waarvan er heel veel niet echt de moeite waard zijn om te vermelden. Tegelijkertijd zijn ook deze boeken nuttig geweest bij het bepalen van wat nou wel en niet voor me werkt. Heb vast wel zo'n 50 tot 70 boeken staan en maar een aantal zijn echt heel goed. Hieronder even een kleine selectie van wat ik heb en wat nog gelezen moet worden:Op vrijdag 8 januari 2010 15:11 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Wat voor boeken lees je nog/heb je nog liggen op je boekenstapel?
Honest to God van Brad Blanton en Neale Donald Walsch, nog geen woord in gelezen na een half jaar
Erg interessant, alleen ook nog maar 1 hoofdstuk gelezen
Geniaal boek
Nog geen woord in gelezen na een half jaar
Geweldig boek als je van wetenschap houdt
Heel erg interessant maar ook nog niet uitgelezen na anderhalf jaar
Ook een geweldig interessant boek, bijna uit na een jaar
1 van de mooiste boeken die ik in lange tijd heb gelezen, maar nog maar op de helft
.jpg)
[ Bericht 3% gewijzigd door Probably_on_pcp op 10-01-2010 02:22:47 ]
Tony Parsons - Zoals het is op bol.com
Tony Parsons is degene waar Leo Hartong, schrijver van Ontwaken in de droom, zijn inspiratie vandaan haalt. Tony Parsons is een van de meest bekende westerse auteurs als het aankomt op het uitleggen van de non-duale wereld, de wereld van verlichting.
Ook een aanrader
quote:Constateren is waar het mee begint. Dit is een kort moment van volledig alert zijn. Het is normaal dat het je maar heel even lukt om deze staat van alertheid vol te houden. Tolle heeft ook gezegd dat je, je niet druk moet laten om de duur van deze momenten, maar vooral moet proberen de frequentie waarmee ze voorkomen op te vijzelen. Wanneer ik merk dat ik weer in gedachten verzonken raak verleg ik m'n aandacht meestal naar m'n ademhaling en de sensaties in mijn lichaam. In eerste instantie is dit ongelooflijk saai. En dat is hartstikke mooi, want verveling is een vorm van negativiteit en dit lost op wanneer je het beleeft zonder erover te oordelen. Dat geldt ook voor dat onvoldane gevoel. Het ego voedt zich met verzet, dus is het zaak om je zoveel mogelijk over te geven aan wat het moment je ook brengt. Lijkt het allemaal maar niet te lukken? Heb daar dan vrede mee. Geef je daar aan over.Op zaterdag 9 januari 2010 20:22 schreef BioloogjeT het volgende:
[..]
Constateren lukt, en dan gaat me verstand ermee aan de haal. Zegt je moet hem laten gaan, geen aandacht aan besteden( wat dus dan wel gebeurd!) en vervolgens krijg ik een onvoldaan gevoel omdat ik me nog niet beter voel.
Ik ben gewoon geblokkeerd, het lukt niet omdat het niet lukt. Hele sterke vicieuze cirkel....
Dan wil niks.. Maar het lastige is dat ik er niet uit kom.
Ik heb samen met een vriend dingen gedaan die ons snel van ons verstand hebben bevrijd. Zo hebben we eens een keer tegen over elkaar gestaan en elkaar gewoon aangekeken. Hier gingen we veeeeeeel te lang mee door en op een gegeven moment begon het tamelijk ongemakkelijk te voelen. We bleven bij deze gevoelens en gaven ons er volledig aan over. Op een gegeven moment begon ineens zijn gezicht te transformeren. Hij leek op een soort cyclops (later heeft hij gevonden dat dit gebeurt wanneer je met je linkeroog naar iemands rechteroog kijkt en met je rechteroog naar het linkeroog van diegene). De gevoelens werden ook intenser en sloegen op een gegeven moment om naar een gevoel van euforie, waarbij zijn gezicht weer begon te transformeren. Dit keer was het heel absurd om te zien en we stonden elkaar dan ook keihard uit te lachen. Het gevoel sloeg op een gegeven moment om naar een heel sterk gevoel van angst, waarbij hij eruit begon te zien als een duiveltje. Ook dit gevoel lostte weer op en maakte plaats voor een nog sterkere euforie. We bleven de hele tijd tussen deze twee gevoelens schommelen. Na een tijdje stopten we ermee en ervaarde ik een sterk gevoel van liefde voor iedereen die op dat moment in de kamer was.
Dit was zeker een aparte en zeer boeiende ervaring. Ik zag gewoon hoe de externe wereld mee transformeerde met mijn binnenwereld. Tolle zegt al in De Kracht van het Nu dat alle emoties afstammen van een bepaalde basisemotie die veel op angst lijkt. Volgens mij ligt deze emotie als een soort laag over liefde heen. Liefde is dan ook geen emotie, maar een staat van zijn. Verbreek je de identificatie met je emoties volledig, dan kom je permanent in deze staat van zijn terecht. We waren wel high toen we dit experiment deden, maar zelf denk ik dat geestverruimende middelen vooral werken als katalysator.
Je kunt ook gewoon een gesprek met een ander voeren en hierbij volledig voor elkaar open staan. Gewoon luisteren naar elkaar zonder oordelen. Wanneer de ander iets zegt wat bij jou negatieve gevoelens losmaakt of indruist tegen dingen waar jij voor staat kom dan niet in opstand. Dit laatste is verzet en een reactie van het ego. Wanneer je jezelf volledig laat gaan, gaat het hele gesprek verder vanzelf. Op dit moment ben je bevrijd van je verstand en het is echt een heerlijk gevoel. In Radical Honesty wordt het als volgt beschreven: "When I'm. paying attention with honor and with interest, I never have to think of what to say. Whatever comes out of me doesn't seem to come from me. It comes from us. When speaking comes out of listening rather than the reverse, I am liberated from my mind just as much as they are from theirs."
quote:Ik zie trouwens net dat we op 1 januari ons 1-jarig jubileum hebben gehad met deze reeks
quote:Overgeven vind ik een lastig begrip.Op zondag 10 januari 2010 11:38 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Lijkt het allemaal maar niet te lukken? Heb daar dan vrede mee. Geef je daar aan over.
[..]
Stel ik ben volledig geblokkeerd, het wil allemaal niet. Dan zeg ik tegen mezelf, het is zoals het is geef je over. De seconde erna is er meteen een stemmetje: 'zie je wel deze methode werkt niet, je voelt je nog steeds niet oké'. Waardoor de frustratie dus alleen maar erger wordt..
Ditzelde gebeurd met constateren, stel ik constateer dat ik iets stom vind. Dan denk ik okee ik constateer het, ik laat het los en oordeel niet. Maar het feit dat ik hier over nadenk en een soort regeltje toepas(constateren niet oordelen) ben ik weer bezig met me verstand. En gaan deze gedachtes eigen leven leiden..
"Ow ik vind ik stom, oja alleen constateren niet oordelen. Zoals eckhart zei leef in het nu, dus ik moet er nu niet op in gaan. Verder gaan met wat ik doe. Oké. Maar gister wilde het ook niet blablablablablalbaab" Tot opeens ik merk, dat ik dus weer onbewust ben geworden..........................
Ik merk dat deze cyclus erg vermoeiend is en heb er nog geen directe oplossing voor..
quote:
Dat kun je wel zeggen ja
quote:Doet me denken aan dit geniale stukje!!! Komt uit de film Waking Life, dat met name over Lucid Dreaming gaat maar ook over de nonduale (verlichte) wereld. Dit filmpje wordt pas op de helft interessant trouwens.Op zondag 10 januari 2010 11:38 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Ik heb samen met een vriend dingen gedaan die ons snel van ons verstand hebben bevrijd. Zo hebben we eens een keer tegen over elkaar gestaan en elkaar gewoon aangekeken. Hier gingen we veeeeeeel te lang mee door en op een gegeven moment begon het tamelijk ongemakkelijk te voelen. We bleven bij deze gevoelens en gaven ons er volledig aan over. Op een gegeven moment begon ineens zijn gezicht te transformeren. Hij leek op een soort cyclops (later heeft hij gevonden dat dit gebeurt wanneer je met je linkeroog naar iemands rechteroog kijkt en met je rechteroog naar het linkeroog van diegene). De gevoelens werden ook intenser en sloegen op een gegeven moment om naar een gevoel van euforie, waarbij zijn gezicht weer begon te transformeren. Dit keer was het heel absurd om te zien en we stonden elkaar dan ook keihard uit te lachen. Het gevoel sloeg op een gegeven moment om naar een heel sterk gevoel van angst, waarbij hij eruit begon te zien als een duiveltje. Ook dit gevoel lostte weer op en maakte plaats voor een nog sterkere euforie. We bleven de hele tijd tussen deze twee gevoelens schommelen. Na een tijdje stopten we ermee en ervaarde ik een sterk gevoel van liefde voor iedereen die op dat moment in de kamer was.
[ Bericht 1% gewijzigd door Probably_on_pcp op 11-01-2010 00:11:58 ]
quote:Dat is dus (IMHO) je ego die zich verzet... Dat is juist een punt om door te gaan...Op zondag 10 januari 2010 11:55 schreef BioloogjeT het volgende:
[..]
Overgeven vind ik een lastig begrip.
Stel ik ben volledig geblokkeerd, het wil allemaal niet. Dan zeg ik tegen mezelf, het is zoals het is geef je over. De seconde erna is er meteen een stemmetje: 'zie je wel deze methode werkt niet, je voelt je nog steeds niet oké'. Waardoor de frustratie dus alleen maar erger wordt..
Is dit herkenbaar? Het lijkt me dat er mensen in dit topic ook wel mediteren. Ik bedoel je verstand op nul zetten is 1 ding (dat lukt me zonder enige moeite voor lange tijd), maar met mediteren kan je er dan dieper op ingaan. Heeft iemand toevallig tips om je ervoor te motiveren?
quote:Ik heb net je OP gelezen. Ben zelf ook een flinke denker. Piekeren is al wel veel minder dan dat het was. Las je stukje over het ego en over de beschouwer. Wat ik wel eens merkte en soms nog merk is dat ik soms zelfs beschouwer ben van mijn eigen gevoel en emoties. Gedachten en zelfbeeld dat ben ik niet, maar emoties zijn toch het puurste wat je hebt. Als je in je emoties of gevoel leeft, leef je naar mijn idee in het nu.Op zondag 10 januari 2010 04:42 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik zie trouwens net dat we op 1 januari ons 1-jarig jubileum hebben gehad met deze reeks
Terwijl als je je emoties opkropt of wegstopt dan komt daar een onecht gevoel voor in de plaats. Boosheid wegstoppen veroorzaakt haat of juist onzekerheid. En dat zijn valse gevoelens omdat er iets onder zit wat puurder is.
Voor mij is in het nu leven weg uit mijn hoofd en proberen te luisteren en uiten wat mijn lichaam zegt. Maar dat lukt nog lang niet altijd hoor. Soms voel ik enorme irritatie in mijn buik, maar zit ik dat in mijn hoofd te beschouwen.
Een vriend van mij volgt een cursus schematherapie. Dit houdt in dat je in je hoofd allemaal schema's van de werkelijkheid en van jezelf hebt. Alle informatie die binnen komt, wordt gefilterd. Als je over jezelf denkt dat je enorm lelijk bent, dan zal je complimentjes over je uiterlijk ook niet binnen laten komen. Een gemene opmerking daarentegen zal je schema weer bevestigen.
Maar waar ik benieuwd naar ben. Zoals jij in je OP vertelt over je ego loslaten. Houdt dit dan in dat je bijna loskomt van dit leven. En dus ook niet meer bevattelijk bent voor verdriet, pijn, boosheid, dood van geliefden etc.? Als dat zo zou zijn krijg ik het gevoel dat je buiten het leven gaat staan ipv van er vol in.
Kan je dat nog wat toelichten?
quote:Erg herkenbaar. Al doe ik geen meditatie maar lichaamsoefeningen. Het is erg moeilijk om dit vanuit jezelf vol te houden. En een onderbreking van een keer, haalt je gelijk uit het ritme.Op zondag 10 januari 2010 14:36 schreef Cmonv het volgende:
Ik moet m'n meditatie weer eens oppakken, maar ik vind het soms zo lastig om me ervoor te motiveren. Als ik het een keer oversla gebeurt het vaak dat ik de keren daarna ook niet doe. Ik weet wel dat het nuttig is en soms ook 'leuk', maar toch doe ik het de laatste tijd niet meer.
Is dit herkenbaar? Het lijkt me dat er mensen in dit topic ook wel mediteren. Ik bedoel je verstand op nul zetten is 1 ding (dat lukt me zonder enige moeite voor lange tijd), maar met mediteren kan je er dan dieper op ingaan. Heeft iemand toevallig tips om je ervoor te motiveren?
Wat mij heeft geholpen. Ik heb met een vriend, die deze oefeningen ook doet, afgesproken dat we ze elke ochtend doen. Om de twee weken vertellen we het aan elkaar. Je mag van die 14 keren 2 keer gemist hebben. Als je dit gehaald hebt, krijg je een cadeautje van de ander. In ons geval een stripboek. Het klinkt stom, maar dit helpt mij enorm. Het blijft altijd leuk zo'n stripboek te krijgen. En het is natuurlijk vreselijk als jij niets krijgt en hij wel.
Wat ik ook wel eens heb gehoord is dat je afspreekt het een maand te doen. Als je dit niet lukt moet je ik zeg maar een bedrag, 50 euro geven aan een doel dat je vreselijk vindt. Als je gelovig bent aan de satanskerk ofzo. Die envelop met 50 euro geef je van tevoren aan een vriend die het beheert.
Wellicht kan je er wat mee.
quote:In allebei de opties zit wel wat. Nu hoef ik geen materiële beloning voor iets als meditatie (dat zou er nogal tegenover staan) maar misschien kan ik iets anders verzinnen. Bedankt voor de tips, ik zal er eens over nadenken!Op zondag 10 januari 2010 15:12 schreef Goldmund het volgende:
[..]
Erg herkenbaar. Al doe ik geen meditatie maar lichaamsoefeningen. Het is erg moeilijk om dit vanuit jezelf vol te houden. En een onderbreking van een keer, haalt je gelijk uit het ritme.
Wat mij heeft geholpen. Ik heb met een vriend, die deze oefeningen ook doet, afgesproken dat we ze elke ochtend doen. Om de twee weken vertellen we het aan elkaar. Je mag van die 14 keren 2 keer gemist hebben. Als je dit gehaald hebt, krijg je een cadeautje van de ander. In ons geval een stripboek. Het klinkt stom, maar dit helpt mij enorm. Het blijft altijd leuk zo'n stripboek te krijgen. En het is natuurlijk vreselijk als jij niets krijgt en hij wel.
Wat ik ook wel eens heb gehoord is dat je afspreekt het een maand te doen. Als je dit niet lukt moet je ik zeg maar een bedrag, 50 euro geven aan een doel dat je vreselijk vindt. Als je gelovig bent aan de satanskerk ofzo. Die envelop met 50 euro geef je van tevoren aan een vriend die het beheert.
Wellicht kan je er wat mee.
Overigens is het zo dat als ik eenmaal in het ritme zit het vanzelf gaat, maar zodra ik het ritme eenmaal een keertje onderbreek gaat het mis.
quote:Ik hoop dat de vinger van Leo Hartong die naar de maan wijst 'je helpt dit te begrijpen'.Op zondag 10 januari 2010 15:08 schreef Goldmund het volgende:
Maar waar ik benieuwd naar ben. Zoals jij in je OP vertelt over je ego loslaten. Houdt dit dan in dat je bijna loskomt van dit leven. En dus ook niet meer bevattelijk bent voor verdriet, pijn, boosheid, dood van geliefden etc.? Als dat zo zou zijn krijg ik het gevoel dat je buiten het leven gaat staan ipv van er vol in.
Kan je dat nog wat toelichten?
Leo Hartong:
quote:De zoeker die van zijn ego af wil, jaagt een immer terugwijkende fata morgana na. Eerst splitst hij zichzelf in tweeën: in het ego en in degene die ervan af probeert te komen. Op het moment dat hij zich deze splitsing realiseert, neemt hij een derde positie in. Zodra hij deze derde 'ik' ziet, die zowel het ego als degene die ervan af probeert te komen onderkent, moet er een vierde 'ik' zijn die de derde 'ik' ziet, en vervolgens een vijfde die de vierde ziet enzovoorts. Er ontstaat een eindeloze onderverdeling die me doet denken aan een limerick die Alan Watts gebruikte om dit punt te illustreren:
Er was eens een jongeman die zei:
Ofschoon het lijkt dat ik weet dat ik weet,
zou ik graag de ik willen zien die mij kent,
als ik weet dat ik dat ik weet.
De hele onderneming om van het ego af te komen komt voort uit het verlangen om verlicht te worden, terwijl verlangen juist een van de grootste belemmeringen schijnt te zijn om verlicht te worden. Daardoor lijkt men geen andere keus te hebben dan te verlangen naar niet-verlangen, wat uiteraard een onmogelijke - en een door het ego geïnspireerde - taak is.
Aangezien het 'ontdoe-je-van-het-ego-concept' zichzelf totaal tegenspreekt, komt de zoeker uiteindelijk tot de conclusie dat de hele opgave om het ego los te laten gedoemd is te mislukken. Vrijheid lijkt door deze schijnbaar deprimerende uitkomst een onhaalbare kaart te worden, maar het is in wezen een teken van hoop, omdat het idee van een zichzelf bevrijdend 'ik' (of ego) ongeloofwaardig begint te worden.
Het gevecht met het paradoxale karakter van het ego zal op zichzelf niet tot inzicht leiden, maar kan wel de weg vrijmaken voor een spontane overgave door uitputting. In deze overgave wordt het probleem van het ego niet zozeer overwonnen, maar lost het zich als het ware vanzelf op. Zodra de illusie van het ego verdwijnt, is er niemand meer om verlicht te worden en wat overblijft is de bewustwording dat verlichting reeds is. Kortom, als je door hebt dat alles wat betrekking heeft op het ego gegoochel is van onverenigbare ideeën en zichzelf tegensprekende concepten, dan verdwijnt het als sneeuw voor de zon.
SPOILEROverigens moest ik hierbij:quote:denken aan het boek 'Radical Honesty'.In deze overgave wordt het probleem van het ego niet zozeer overwonnen, maar lost het zich als het ware vanzelf op.
Bovenstaande quote gepost door Xa1pt van Leo Hartong geeft het mooi weer!
quote:Wat ook een leuke is om in de auto gewoon een keihard te schreeuwen! Zo hard als je kan! In het begin kon ik het nu omdat ik me zo stom voelde maar het was midden in de nacht en er was niemand op de weg... Waarom was ik zo bang om me even als een debiel te gedragen? Blijkbaar word je zelfs door je ego in bedwang gehouden wanneer je alleen bent. En als je dan eenmaal schreeuwt voelt het als een bevrijdingOp zondag 10 januari 2010 11:38 schreef Loei_koei het volgende:
Ik heb samen met een vriend dingen gedaan die ons snel van ons verstand hebben bevrijd.
quote:Als ik deze quote lees krijg ik gelijk weer zin om het boek te lezen"When I'm. paying attention with honor and with interest, I never have to think of what to say. Whatever comes out of me doesn't seem to come from me. It comes from us. When speaking comes out of listening rather than the reverse, I am liberated from my mind just as much as they are from theirs."
quote:Voor verschillende personen werken verschillende benaderingen. Het boek van Leo Hartong las ik voor de Kracht vh Nu en dat vond ik erg interessant maar het kwartje wilde maar niet vallen. Bij de Kracht vh Nu gebeurde dat meteen.Op zondag 10 januari 2010 18:20 schreef Boswachtertje het volgende:
Ontwaken in de droom moet ik dan maar eens op de kop tikken.. klinkt wel erg goed..
Bovenstaande quote gepost door Xa1pt van Leo Hartong geeft het mooi weer!
Misschien is de onderverdeling in duaal en non-duaal voor sommigen beter te bevatten dan het verhaal over het ego en de observeerder.
quote:Heb geduld met jezelf. Ik had precies hetzelfde toen ik hier mee begon en nu ben ik zo ontspannen dat ik me soms afvraag of ik me nog wel kan bewegen als ik zou willen. Het moment waarop je beseft dat je onbewust bent, is een moment waarin je bewust bent. Als je er mee bezig blijft zullen deze momenten langzaam maar zeker langer worden. Het makkelijkste is om op je ademhaling te focussen wanneer je beseft dat je onbewust bent geworden. Een trucje is om even heel diep in te ademen en het vervolgens even vast te houden.Op zondag 10 januari 2010 11:55 schreef BioloogjeT het volgende:
[..]
Overgeven vind ik een lastig begrip.
Stel ik ben volledig geblokkeerd, het wil allemaal niet. Dan zeg ik tegen mezelf, het is zoals het is geef je over. De seconde erna is er meteen een stemmetje: 'zie je wel deze methode werkt niet, je voelt je nog steeds niet oké'. Waardoor de frustratie dus alleen maar erger wordt..
Ditzelde gebeurd met constateren, stel ik constateer dat ik iets stom vind. Dan denk ik okee ik constateer het, ik laat het los en oordeel niet. Maar het feit dat ik hier over nadenk en een soort regeltje toepas(constateren niet oordelen) ben ik weer bezig met me verstand. En gaan deze gedachtes eigen leven leiden..
"Ow ik vind ik stom, oja alleen constateren niet oordelen. Zoals eckhart zei leef in het nu, dus ik moet er nu niet op in gaan. Verder gaan met wat ik doe. Oké. Maar gister wilde het ook niet blablablablablalbaab" Tot opeens ik merk, dat ik dus weer onbewust ben geworden..........................
Ik merk dat deze cyclus erg vermoeiend is en heb er nog geen directe oplossing voor..
quote:Dit is wel herkenbaar ja. Maar ook dit is weer een vorm van verzet. Ik doe iig iedere dag meditatie of yoga en soms allebei. Ik merk dat op dagen waarin ik meer in het nu leef ik er zelfs zin in heb. Het is dan alleen maar heel plezierig. Andere dagen is het gewoon een ervaring van ongeduld en lichamelijk ongemak. Misschien is het een idee om een cursus te gaan doen? Dan moet je wel. Verder zou ik niet weten wat anders te doen om je te motiveren dan inzien dat "geen zin" een vorm van verzet is, wat je op kan laten lossen als je jezelf er regelmatig mee confronteert.Ik moet m'n meditatie weer eens oppakken, maar ik vind het soms zo lastig om me ervoor te motiveren. Als ik het een keer oversla gebeurt het vaak dat ik de keren daarna ook niet doe. Ik weet wel dat het nuttig is en soms ook 'leuk', maar toch doe ik het de laatste tijd niet meer.
Is dit herkenbaar? Het lijkt me dat er mensen in dit topic ook wel mediteren. Ik bedoel je verstand op nul zetten is 1 ding (dat lukt me zonder enige moeite voor lange tijd), maar met mediteren kan je er dan dieper op ingaan. Heeft iemand toevallig tips om je ervoor te motiveren?
quote:Het viel me gelijk op dat het zo natuurlijk is geacteerd. Degene die, die film gemaakt heeft was blijkbaar niet geïnteresseerd in het romantiseren van menselijk gedrag. Ik ga die film binnenkort eens kijken.Doet me denken aan dit geniale stukje!!! Komt uit de film Waking Life, dat met name over Lucid Dreaming gaat maar ook over de nonduale (verlichte) wereld. Dit filmpje wordt pas op de helft interessant trouwens.
quote:Een hele goeie inderdaad. Er zijn ook een hoop dingen die je in je eentje kunt doen. Ik heb eens gewoon hardop zingend door het huis gelopen. Eigenlijk geldt gewoon dat als je jezelf geremd voelt om iets te doen, je het gewoon moet doen.Wat ook een leuke is om in de auto gewoon een keihard te schreeuwen! Zo hard als je kan! In het begin kon ik het nu omdat ik me zo stom voelde maar het was midden in de nacht en er was niemand op de weg... Waarom was ik zo bang om me even als een debiel te gedragen? Blijkbaar word je zelfs door je ego in bedwang gehouden wanneer je alleen bent. En als je dan eenmaal schreeuwt voelt het als een bevrijding
quote:Dat je een mening hebt en die wilt uiten is één ding. De vraag is alleen of die mening vanuit jezelf komt of vanuit een egoisch standpunt, een rol die je ego je toekent.Op zaterdag 9 januari 2010 19:19 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Het is niet alleen maar repliek geven om je ego op te vijzelen. Het is gewoon je niet inhouden en niet steeds je mening voor je houden. Je voelt je niet vrij, vooral achteraf niet. Maar dat inhouden komt m.i. juist door het ego, je bent je continu dingen aan het afvragen en je gaat de mening van anderen voorspellen. En nee, ik wil helemaal geen saaie lul gevonden worden, want dat is iets wat ik ook absoluut niet wil zijn.
Als je mening deel uitmaakt van zo'n rol is het soms verstandiger om te constateren dat die mening boven komt drijven, te zien waar ie vandaan komt en hem daarna lekker met rust te laten.
Overgave is niet hetzelfde als niks doen. Je handelen is alleen niet meer uit weerstand, maar vanuit jezelf. Geen reactie geven omdat je je aangevallen voelt, of omdat je voelt dat je jouw mening moet uiten om jezelf te verdedigen, maar alleen reageren omdat het kan.
Theoretisch gezien is dat niet zo moeilijk, maar in de praktijk blijkt het (bij mij) nog altijd moeilijk te zijn mijn reacties en meningen niet vanuit een ego-based rol te geven. Zelfs nu merk ik dat ik reageer als zijnde "degene die het boek gelezen heeft en het dus wel moet uitleggen".
quote:Ik ken beide benaderingswijzen inmiddels.. het stomme is, dat 'ik' mij gisteren besefte dat 'ik' al lang kennis heb gemaakt met die non-duale staat. Telkens weer was het idee dat ik dit nooit zou vergeten en het zo weer op kon roepen.. helaas..Op maandag 11 januari 2010 00:32 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Voor verschillende personen werken verschillende benaderingen. Het boek van Leo Hartong las ik voor de Kracht vh Nu en dat vond ik erg interessant maar het kwartje wilde maar niet vallen. Bij de Kracht vh Nu gebeurde dat meteen.
Misschien is de onderverdeling in duaal en non-duaal voor sommigen beter te bevatten dan het verhaal over het ego en de observeerder.
Wat je zegt, klopt denk ik wel. Voor iedereen is het verschillend wat betreft de ideeën die aanslaan. Ik ben zelf erg veel bezig met dromen en de realiteit (nav Waking Life 'natuurlijk'..) en zit daar nog steeds enigzins mee te tobben. Als ik dan lees dat het eigenlijk niet uitmaakt als je op een dag wakker wordt in je droom.. dan besef ik dat dit gewoon de simpele waarheid is. Alleen kan of wil ik het nog niet plaatsen en kies ik in plaats daarvan voor een schijnzekerheid. Een soort van voortdurende vlucht voor de verandering, voor het onbekende. Dat terwijl ik enorm geinteresseerd ben in juist dat onbekende.. No-thingness.. Just be.. Ik ben die ik ben
Kennen alleen is niet genoeg.. ervaren brengt je next level..
Zo denk ik ook vaak na over een toestand van zijn. Over slapen en waken. Over wij mensen. Wie wij werkelijk zijn. Over onze leefwereld en het hiernamaals. Erg vermoeiend. Want je vraagt je af of je hier wel bent. Geen derealisatie. Maar die vraag. Keer op keer. Zou willen dat ik het kon stoppen en kon leven. Lijkt me heerlijk.
quote:Ik moest denken aan een mail van een vriend van me wat-ie ooit eens heeft gestuurd. Beter verwoorden kan ik het niet.Op maandag 11 januari 2010 23:45 schreef tomtomkortom het volgende:
Ik denk mezelf bijv. iedere keer depressief. Ik denk in plaatjes en koppel aan afbeeldingen emoties. Door mijn velen nadenken bekijk ik alles heel negatief. Niks is leuk meer. Kortom: ik verziek veel voor mezelf, maar kan het niet stoppen. Ben in een soort spiraal geraakt.
Zo denk ik ook vaak na over een toestand van zijn. Over slapen en waken. Over wij mensen. Wie wij werkelijk zijn. Over onze leefwereld en het hiernamaals. Erg vermoeiend. Want je vraagt je af of je hier wel bent. Geen derealisatie. Maar die vraag. Keer op keer. Zou willen dat ik het kon stoppen en kon leven. Lijkt me heerlijk.
quote:Om te beginnen met Jed McKenna, die zegt: 'true self is no self'. Ofwel: het 'zelf' als entiteit, als fenomeen, is een illusie. Eckhart Tolle zegt: 'je ware, diepste zelf is (bewust)zijn' - ofwel de Tegenwoordigheid. Dat zie je eigenlijk in alle spirituele uitingen terug: je bent het oneindige, dan wel: je bent niets.
Beide visies zul je op een gegeven moment begrijpen. Het probleem is: stel, je bent bezeten door een duivel en je weet dat zelf niet, en iemand komt met je praten om die duivel uit je hoofd te krijgen. Die heeft een groot probleem qua kans op slagen, want als hij zegt: 'je hebt een duivel in je hoofd', dan zal die duivel daarmee aan de haal gaan, en je in gaan fluisteren: 'je hebt een duivel in je hoofd, ga er wat aan doen'. Of: 'hij zegt dat je bezeten bent'. Vervolgens gehoorzaam je die duivel nog harder dan eerst; je gaat - geholpen door de duivel - een plan maken om van je duivel af te komen en je gaat zoeken in alle richtingen behalve die van waar de stem vandaan komt die je de opdracht geeft om te gaan zoeken. Het probleem is dat die stem je in zijn macht heeft, en de oplossing is om het aan te horen maar er verder niets mee te doen. Zo werkt het met ego ook ongeveer.
Het ego bestaat niet; het is een denkbeeldige entiteit, die ontstaat door een opeenvolging van gedachten die in je hoofd rondcirkelen en die, op het moment dat ze voor waar aangenomen worden, op elkaar gaan teruggrijpen - je hersenen houden ze voor 'waar', dus willen er wel op door associëren - en zo een 'eigen' ( ;/ ) leven gaan leiden. Dit associëren van gedachte tot gedachte is echter niet de enige basis; een minstens zo belangrijke basis is het associëren met gevoelens. Ontstaat er een gevoel van blijdschap om iets, dan komt de gedachte 'dit is echt vette shit', ontstaat er een down gevoel, dan komt er iets als 'dit is kut, dit wil ik niet'. Oordelen vormen dus een sterke basis.
Belangrijk is om in te zien dat alle ego-gebaseerde gedachten onzin zijn. Er bestaan geen positieve of negatieve gevoelens; een gevoel heeft zijn werking in je lichaam en die is te herkennen, maar ieder label eraan klopt niet. Er is namelijk geen entiteit waarvoor een gevoel positief of negatief kan zijn. 'Dit is kut' is dus onzin. 'Dit wil ik niet' is onzin, want er is geen 'ik'. Er is alleen die Tegenwoordigheid die het allemaal waarneemt, zonder door wat dan ook maar aangedaan te worden. Zoals de projector, het licht en het doek op geen enkele manier aangedaan kunnen worden door wat er in de film gebeurt.
Het is vrij lastig om door te krijgen dat het ego in feite niet gedood hoeft te worden, en dat er geen perspectiefverandering plaats kan vinden. Vanuit het ego zelf lijkt het idee van 'het ego te moeten stoppen' te kloppen - het lijkt een weg uit de problemen. Maar als de oplossing van het probleem is om in te zien dat er nooit een probleem geweest is, dan valt het probleem niet te behandelen, behalve door in te zien dat het niet bestaat. Er is dus geen probleem behandeld! Zo ook met 'jouw' stuntelende ego. Stel je al dat ego-drama en de gevoelens en gedragingen die daarbij tevoorschijn komen voor op een bioscoopscherm. What the fuck maakt het uit? De hoofdpersoon met zijn ego snapt het allemaal niet meer, so what? Jij bent niet eens een persoon in die bioscoop, maar de leegte die alles waarneemt. Het enige misverstand is dat er gedachten op het scherm verschijnen in de trant van 'ik dit' en 'ik dat'. Richt daar je aandacht op, en het misverstand is doorzien.
Het grappige is dat dit verhaal verteld wordt van subpersonage tot hoofdpersoon, in de film. De bedoeling in de film is dat de biologische machine 'mens' in de film snapt dat hij niet degene is die kijkt, maar bekeken wordt. Ondertussen verandert er in de bioscoop niets. En omdat jij ten diepste de waarnemende leegte bent, is er niets wat je Tegenwoordigheid in de weg staat, of ooit in de weg heeft gestaan. De Tegenwoordigheid was er altijd, en is er nu ook. Of er nu duizend gedachten en gevoelens of andere waarnemingen tegelijk in verschijnen, of niet.
Een mooie 'spirituele oefening' is dit: keer iedere keer dat je lijdt je aandacht naar binnen, richting je gedachten. En zie wat er niet klopt. (Ik bedoel lijden als de gedachte 'ik wil dit niet', en niet als fysieke pijn, want daaronder hoef je niet te lijden op de manier die ik bedoel.) En, nog veel overtuigender: stel je het hele moment (gedachten, emoties, zintuiglijke waarnemingen) voor op een bioscoopscherm. Je hoeft er alleen maar naar te kijken, en het doet je - hoe dan ook - niets.
Met dat beeld op mijn netvlies begon ik me bewust te worden van dat schrikbeeld, en het beeld leek lichter te worden, alsof de zon erop scheen. Zo heb ik het beeld een tijdje bekeken, waarna het oploste en het gevoel van schrik verdween uit mijn lichaam.
Ik heb daarna nog uit het raam gekeken of het wel echt donker was, zo realistisch was dat zonlicht. Heel apart.
Zoals nu: ik voel me nu weer top. Eigenlijk altijd in de morgen. Vaak na het doen van iets intensiefs, bijv. basgitaar spelen (dagelijks uurtje oefenen) voel ik me vaak (al is het kort) verloren, down en denk ik alles met een negatieve bril bekeken te hebben. Zodra ik mijn denken loslaat en terugkeer naar mijn hart, naar mijn ware ik, kan ik het loslaten. Maar vroeger (voor 2008) had ik dit niet. Ik heb de dood van een maat van mij een plaatsje gegeven. Maar toch die tick constant over mezelf te twijfelen.
quote:Zeer herkenbaar hoor! Ik heb nu echter niet zulke diepe dalen meer, je moet ook niet teveel over je nadenken nadenken. Dus jezelf tot een slachtoffer maken: oh voel ik me alweer kut, ik ben de enige.. blabla. Je moet ook een beetje positieve energie kweken, je meer krachtig laten voelen.Op maandag 11 januari 2010 23:45 schreef tomtomkortom het volgende:
Ik denk mezelf bijv. iedere keer depressief. Ik denk in plaatjes en koppel aan afbeeldingen emoties. Door mijn velen nadenken bekijk ik alles heel negatief. Niks is leuk meer. Kortom: ik verziek veel voor mezelf, maar kan het niet stoppen. Ben in een soort spiraal geraakt.
Zo denk ik ook vaak na over een toestand van zijn. Over slapen en waken. Over wij mensen. Wie wij werkelijk zijn. Over onze leefwereld en het hiernamaals. Erg vermoeiend. Want je vraagt je af of je hier wel bent. Geen derealisatie. Maar die vraag. Keer op keer. Zou willen dat ik het kon stoppen en kon leven. Lijkt me heerlijk.
Zie in dat dat hele gevoel(ook al heeft het wel of niet een oorzaak) niet zo erg hoeft te zijn.Je blaast het zelf op, denkt erover na, denkt nog eens, vertelt het tegen iemand, denkt nog eens enzovoort. Maar zo kom je er nooit uit!
Nadat je je hart heb uigestort bij iemand voelt het wel beter, maar als je niet voorkomt dat je weer begint met denken is het alleen symptoonbestrijding!
Probeer te accepteren dat het nu eenmaal is dat jij je kut voelt, SO WHAT? Probeer dus in grote lijnen te relativeren. En zie in dat deze gedachtes en emoties niet brengen wat je werkelijk wil, wat is vrolijk zijn en je chill voelen. Dat krijg je niet door over alles na te denken!
Het is heel lastig om te zeggen daar is me ego en hier ben ik, omdat als je je super klote voelt dat totaal niet helpt(denk je althans). Tot is het wel zo, maar met die negatieve gedachtengang wil je niks begrijpen dus DAT ook niet!
Maak je dus niet te druk en wacht tot je gedachtes en emoties tot een bepaald punt gedaald zijn waarop jij zegt: nu kan ik het proberen te gaan zien, me EGO en IK.
quote:Dat, en accepteren betekent niet dat je je erbij neerlegtOp dinsdag 12 januari 2010 12:06 schreef BioloogjeT het volgende:
[..]
Zeer herkenbaar hoor! Ik heb nu echter niet zulke diepe dalen meer, je moet ook niet teveel over je nadenken nadenken. Dus jezelf tot een slachtoffer maken: oh voel ik me alweer kut, ik ben de enige.. blabla. Je moet ook een beetje positieve energie kweken, je meer krachtig laten voelen.
Zie in dat dat hele gevoel(ook al heeft het wel of niet een oorzaak) niet zo erg hoeft te zijn.Je blaast het zelf op, denkt erover na, denkt nog eens, vertelt het tegen iemand, denkt nog eens enzovoort. Maar zo kom je er nooit uit!
Nadat je je hart heb uigestort bij iemand voelt het wel beter, maar als je niet voorkomt dat je weer begint met denken is het alleen symptoonbestrijding!
Probeer te accepteren dat het nu eenmaal is dat jij je kut voelt, SO WHAT? Probeer dus in grote lijnen te relativeren. En zie in dat deze gedachtes en emoties niet brengen wat je werkelijk wil, wat is vrolijk zijn en je chill voelen. Dat krijg je niet door over alles na te denken!
Het is heel lastig om te zeggen daar is me ego en hier ben ik, omdat als je je super klote voelt dat totaal niet helpt(denk je althans). Tot is het wel zo, maar met die negatieve gedachtengang wil je niks begrijpen dus DAT ook niet!
Maak je dus niet te druk en wacht tot je gedachtes en emoties tot een bepaald punt gedaald zijn waarop jij zegt: nu kan ik het proberen te gaan zien, me EGO en IK.
Als je iets aan de situatie kunt doen, doe dat dan, en ga geen uren zitten malen over wat je wel of niet zou kunnen doen en wat daar de gevolgen van zijn..quote:Ik kwam er midden Januari bij volgens mij, ik las KvhN en kwam er ineens achter dat er meer mensen mee bezig warenOp zondag 10 januari 2010 04:42 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik zie trouwens net dat we op 1 januari ons 1-jarig jubileum hebben gehad met deze reeks
quote:Ik heb vandaag juist een hoofdstuk van 'ontwaken in de droom' gelezen waar Leo Hartong het nut van mediteren betwijfelt.Op zondag 10 januari 2010 14:36 schreef Cmonv het volgende:
Ik moet m'n meditatie weer eens oppakken, maar ik vind het soms zo lastig om me ervoor te motiveren. Als ik het een keer oversla gebeurt het vaak dat ik de keren daarna ook niet doe. Ik weet wel dat het nuttig is en soms ook 'leuk', maar toch doe ik het de laatste tijd niet meer.
Is dit herkenbaar? Het lijkt me dat er mensen in dit topic ook wel mediteren. Ik bedoel je verstand op nul zetten is 1 ding (dat lukt me zonder enige moeite voor lange tijd), maar met mediteren kan je er dan dieper op ingaan. Heeft iemand toevallig tips om je ervoor te motiveren?
Ik ga wel komende dinsdag naar een gratis workshopje zenmeditatie, kijken of het me wat lijkt quote:Ik mediteer zelf nooit. Ooit eens een paar keer gedaan maar ik heb er het geduld niet voorOp woensdag 13 januari 2010 00:16 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik heb vandaag juist een hoofdstuk van 'ontwaken in de droom' gelezen waar Leo Hartong het nut van mediteren betwijfelt.
In de sportschool, tussen de oefeningen door, concentreer ik me wel regelematig geheel op het Nu. Thuis heb ik gewoon teveel afleiding.| 1 |
Het gebruik van het woord ego is heel verwarrend.
Freud heeft deze term bedacht, en dat deed hij om er iets mee aan te duiden. Het is een symbolisch woord. Zijn term ego duidt niet iets aan wat echt bestaat; het heeft geen fysieke plaats in onze hersenen (Freud was fysioloog); ook is het niet een aspect in onze geest. Het is dus geen onderdeel, geen aspect en geen laag; geen module.
Zijn term ego bestaat alleen maar binnen zijn model, het Psychodynamisch model.
Dit straalt door zijn determinisme een sterk 19e-eeuwse sfeer uit. Tegenwoordig is dit model geheel verlaten. Buiten dit model heeft ego geen betekenis.
De termen van Freud, ego en libido zijn vervolgens in de taal opgenomen en zijn een eigen leven gaan leiden. Het is een spreektaalwoord geworden zonder duidelijke betekenis.
Het idee dat er een ego zou bestaan, heeft een naam: reïficatie. Dat is de neiging van de mens, om te geloven dat iets bestaan, indien het een naam heeft. Zoiets als geloven dat Pinocchio bestaat.
Je kan dan heel lang piekeren over je ego.
Overigens denk ik, dat het piekeren wel een functie heeft. Het is nodig voor het ontwikkelen van je identiteit. Als je pas uit je ei bent gekomen, heb je behoefte aan veiligheid (Maslow) en hecht je daarom veel de mores van de groep. Dat is de conformiteitsdrang, die hier ook op FOK te zien is.
(Een mooi voorbeeld is het topic over hypnose, waar veel fokkers weinig van begrijpen, en daarom via selectieve perceptie, terugvallen op simpele groepsgedachten)
Bij het ouder worden, krijg je meer ervaring en kun je beter je eigen waarden en normen ontwikkelen. Je wordt geestelijk zelfstandiger. Tijdens dit proces, laat je de groepsdrang steeds meer achter je. Stapje voor stapje laat je los, en elk stapje moet je overdenken. Dat is het piekeren.
Na het vijftigste levensjaar worden veel mensen spiritueel: ze gaan op zoek naar zichzelf om hun eigen waarden en normen te ontdekken. Maar er zijn ook mensen, die verstarren in hun werk, echter, die zijn niet gelukkig.
quote:Hmm, die vorm is misschien meer vrouwelijk. Ik kan me erg vinden in het redelijk abstracte.Op woensdag 13 januari 2010 10:16 schreef Take_A_Picture het volgende:
Hoi, even een tip: 'De innerlijke criticus ontmaskerd' van Hal & Sidra Stone. Ik heb het boek nog niet uit, maar de manier waarop zij spreken over al die innerlijke stemmen van ons ("je ziet er dik uit", "Zus en zo kan ECHT niet!") is zo helder! Ik vind het nu makkelijker om al die gedachtes los van mezelf te zien, zelfs beter nog dan wanneer ik De kracht van het Nu las.
Voor iedereen is er wel een boek dus
quote:De definitie die hier gehanteerd wordt is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf zoals vermeld in de OP.Op woensdag 13 januari 2010 10:47 schreef jantco het volgende:
Het gebruik van het woord ego is heel verwarrend.
Freud heeft deze term bedacht, en dat deed hij om er iets mee aan te duiden. Het is een symbolisch woord. Zijn term ego duidt niet iets aan wat echt bestaat; het heeft geen fysieke plaats in onze hersenen (Freud was fysioloog); ook is het niet een aspect in onze geest. Het is dus geen onderdeel, geen aspect en geen laag; geen module.
Daarnaast is de onderverdeling die Tolle maakt tussen ego en observeerder een hele simpele en belangrijker: eentje die werkt! Ik heb zelf ook wel het een en ander over Freud, Jung en Adler gelezen maar het praktisch nut van hun theorieen is voor mij altijd beperkt gebleven.
quote:Met alle respect voor Maslow en Freud en al die anderen die hebben bijgedragen op het gebied van psychologie en sociologie, hun ideeen worden ook aangepast en vervangen door nieuwere bevindingen. En "nieuwere bevindingen" klopt misschien niet helemaal omdat veel ideeen die tegenwoordig in het westen voeten aan de grond krijgen komen uit het verre oosten. Dit zijn theorieen en filosofieen van duizenden jaren geleden. Daar in het verre oosten heeft men veel meer ervaring met het onderzoeken van de innerlijke wereld. Wij in het westen zijn op een gegeven moment meer de materialistische richting ingegaan.Overigens denk ik, dat het piekeren wel een functie heeft. Het is nodig voor het ontwikkelen van je identiteit. Als je pas uit je ei bent gekomen, heb je behoefte aan veiligheid (Maslow) en hecht je daarom veel de mores van de groep. Dat is de conformiteitsdrang, die hier ook op FOK te zien is.
(Een mooi voorbeeld is het topic over hypnose, waar veel fokkers weinig van begrijpen, en daarom via selectieve perceptie, terugvallen op simpele groepsgedachten)
Bij het ouder worden, krijg je meer ervaring en kun je beter je eigen waarden en normen ontwikkelen. Je wordt geestelijk zelfstandiger. Tijdens dit proces, laat je de groepsdrang steeds meer achter je. Stapje voor stapje laat je los, en elk stapje moet je overdenken. Dat is het piekeren.
Waar jij zegt:"Dat is nodig voor het ontwikkelen van je identiteit", vraag ik waarom is identiteit dan zo belangrijk?
quote:Spiritualiteit gaat niet zo zeer over normen en waarden maar het gaat over de drang naar diepzinnigere antwoorden op de grote vragen des levens. Wat is geluk, wie ben ik, wat is de zin van het leven, wat is het leven, enz. Uiteraard kunnen je antwoorden op deze vragen je ideeen over de wereld veranderen en dus ook je normen en waarden.Na het vijftigste levensjaar worden veel mensen spiritueel: ze gaan op zoek naar zichzelf om hun eigen waarden en normen te ontdekken. Maar er zijn ook mensen, die verstarren in hun werk, echter, die zijn niet gelukkig.
quote:Ja dat heb ik ook tegenwoordigOp woensdag 13 januari 2010 10:07 schreef Loei_koei het volgende:
Ineens weet ik ook wat ik wil met mijn leven. En dat is niet die studie. Ik heb liever eenvoud in mijn leven dan een drukke baan en een hoop geld. Het maakt me eigenlijk gewoon niet meer zoveel uit wat er gebeurd en of ik me goed of slecht voel. Eindelijk die strijd tegen negativiteit stopzetten geeft een hoop vrede kan ik je wel vertellen. Ben extreem lui tegenwoordig en vind dat echt heerlijk.
En dan zijn er mensen in mn omgeving die daar commentaar op hebben, op mijn luiheid, op de voor hen afstandelijke manier waarop ik problemen tegemoet treedt en mijn gebrek aan motivatie om het onderste uit de kan te halen op carrieregebied. Tegelijkertijd vinden mensen het zo mooi en bewonderenswaardig dat ik altijd zo kalm ben en me nooit gek laat maken.
Wat die mensen niet snappen is dat het 1 met het ander verbonden is. En daarbij: ik heb een mooi huisje, een redelijk goede baan, geen schulden, ben gelukkig en wordt alleen maar gelukkiger en de vrede in mij neemt ook alleen maar toe.
Dus laat de maatschappij maar lekker stressen, ik doe er niet meer aan mee. Ik heb ook een baan genomen met onregelmatige werktijden en roosters dichtbij huis en daardoor heb ik al een hele tijd niet meer het gevoel dat mn leven een sleur is af en toe
quote:Wat h/zij zegt.Op woensdag 13 januari 2010 17:39 schreef Bostrol het volgende:
Mensen, wat interessant dit! Grote dikke TVP om mee te beginnen.
quote:Ik doe een gooi. Je ziet ook bij bijvoorbeeld olifanten, dat de oudste de leidster is. Presidenten en zeker pausen zijn heel oud. Dat kan toch niet zomaar zijn. Tijdens het leven komen steeds meer inzichten samen. Er ontstaat een overzicht opgebouwd in vele lagen van details tot helicopterview.Op woensdag 13 januari 2010 16:05 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Met alle respect voor Maslow en Freud ...
Maslow was van de humanistische richting. Zijn beroemde pyramide is leuk, maar je kan er niet echt veel mee.
Freud bleek later het belangrijkste bewijsmateriaal vervalst te hebben.
Waar jij zegt:"Dat is nodig voor het ontwikkelen van je identiteit", vraag ik waarom is identiteit dan zo belangrijk?
[..]
Spiritualiteit gaat niet zo zeer over normen en waarden maar het gaat over de drang naar diepzinnigere antwoorden op de grote vragen des levens. Wat is geluk, wie ben ik, wat is de zin van het leven, wat is het leven, enz. Uiteraard kunnen je antwoorden op deze vragen je ideeen over de wereld veranderen en dus ook je normen en waarden.
Dit maakt een oudere geschikter dan een jongere voor de rol van leider.
Dat gebeurt, omdat het kan en omdat dat voordeel voor de groep oplevert. Het is een natuurlijk proces.
De idee van 'belangrijkheid' is niet zinnig. Er blijkt een vooronderstelling uit, dat er een bedoeling aan dit groeiproces ten grondslag zou liggen. Die is er niet. Geloof je soms in ID??
Wat de oude chinese taoisten al zeiden: alles heeft zijn eigen tao.
Zo simpel is het. Dingen werken, omdat ze zo werken.
Een 50+'er die zegt spiritueel te zijn, vertrouw ik niet. Meestal doen die dan aan astrologie, of andere onaardse zaken. Echte spiritualiteit zit in het totaal aanvaarden van de werkelijkheid. Dus eigenlijk zonder enig gepieker. Maslow noemt dat dan transcendent.
quote:Ik weet niet helemaal zeker waar je heen wilt met je posts om heel eerlijk te zijn.Op woensdag 13 januari 2010 21:41 schreef jantco het volgende:
[..]
Ik doe een gooi. Je ziet ook bij bijvoorbeeld olifanten, dat de oudste de leidster is. Presidenten en zeker pausen zijn heel oud. Dat kan toch niet zomaar zijn. Tijdens het leven komen steeds meer inzichten samen. Er ontstaat een overzicht opgebouwd in vele lagen van details tot helicopterview.
Dit maakt een oudere geschikter dan een jongere voor de rol van leider.
Dat gebeurt, omdat het kan en omdat dat voordeel voor de groep oplevert. Het is een natuurlijk proces.
De idee van 'belangrijkheid' is niet zinnig. Er blijkt een vooronderstelling uit, dat er een bedoeling aan dit groeiproces ten grondslag zou liggen. Die is er niet. Geloof je soms in ID??
Wat de oude chinese taoisten al zeiden: alles heeft zijn eigen tao.
Zo simpel is het. Dingen werken, omdat ze zo werken.
Een 50+'er die zegt spiritueel te zijn, vertrouw ik niet. Meestal doen die dan aan astrologie, of andere onaardse zaken. Echte spiritualiteit zit in het totaal aanvaarden van de werkelijkheid. Dus eigenlijk zonder enig gepieker. Maslow noemt dat dan transcendent.
Ik zeg nog wel even dat het niet de bedoeling is om geheel te stoppen met denken en dat al het denken onze vijand is. Denken is juist erg belangrijk en zonder het zouden we niet zo ver zijn gekomen. Het gaat er hierom dat we teveel denken, het is iets dat de meesten niet kunnen stoppen. We zijn een slaaf van ons denken geworden maar dat hoeft helemaal niet. Daar gaat het om in dit topic.
Ik krijg regelmatig bij het wakker worden een enorme sloot aan gedachten en scenario's, die een zooi energie uit me zuigen voordat ik goed en wel naast mijn bed sta. Meestal doe ik dan ook nog eens mijn ogen maar weer dicht en kom ik dus uiteindelijk te laat mijn nest uit.
Vandaag was het niet zo'n enorm succes, maar gisteren kon ik me redelijk snel distantiëren van de stroom gedachten en bewust zijn van het feit dat ze er zijn.
Sommige stukken snap ik ook ineens niet meer..
Ik zit wel in een behoorlijk heftige periode momenteel, misschien dat t daarom niet doordringt nu.
Wat ik wel probeer is als de gedachten / emoties met me aan de haal gaan, ik besluit: straks ga ik daar wel over nadenken, nu niet. En dan probeer ik me te concentreren op wat ik aan t doen ben (werk). Wanneer ik naar huis rij van mijn werk, komen alle emoties los en rij ik huilend naar huis. Dus eventjes 'van me afzetten' lukt wel maar de emoties blijven in mij vastzitten totdat...
???
quote:Zit jij in een heftige periode of zit je ego in een heftige periode?Op vrijdag 15 januari 2010 11:25 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik ben nu voor de 2e keer halverwege t boek, ik moet zeggen dat t me allemaal minder pakt dan de 1e keer.
Sommige stukken snap ik ook ineens niet meer..
Ik zit wel in een behoorlijk heftige periode momenteel, misschien dat t daarom niet doordringt nu.
Wat ik wel probeer is als de gedachten / emoties met me aan de haal gaan, ik besluit: straks ga ik daar wel over nadenken, nu niet. En dan probeer ik me te concentreren op wat ik aan t doen ben (werk). Wanneer ik naar huis rij van mijn werk, komen alle emoties los en rij ik huilend naar huis. Dus eventjes 'van me afzetten' lukt wel maar de emoties blijven in mij vastzitten totdat...
???
Als ik het zo begrijp is je levenssituatie even niet al te best. Bied je weerstand? Ben je (onbewust) bezig constant te bedenken dat het eigenlijk beter zou moeten zijn?
Je situatie is je situatie. Kun je er wat aan doen? Nu? Doe dat dan. Zo niet, blijf niet eeuwig vooruit of achteruit kijken maar neem de situatie zoals het is.
quote:Daar weet ik even geen antwoord op.Op vrijdag 15 januari 2010 13:04 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Zit jij in een heftige periode of zit je ego in een heftige periode?
Als ik het zo begrijp is je levenssituatie even niet al te best. Bied je weerstand? Ben je (onbewust) bezig constant te bedenken dat het eigenlijk beter zou moeten zijn?
Je situatie is je situatie. Kun je er wat aan doen? Nu? Doe dat dan. Zo niet, blijf niet eeuwig vooruit of achteruit kijken maar neem de situatie zoals het is.
Ik ben al een paar minuten een tekst aan t typen en weer aan t wissen. Ik weet t ff niet.
Ik zou de situatie moeten accepteren zoals die nu is maar dat is heel erg moeilijk en doet heel veel pijn.
quote:Doet het huidige moment pijn? Of doen gedachten uit het verleden of verlangens naar de toekomst pijn?Op vrijdag 15 januari 2010 13:22 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Daar weet ik even geen antwoord op.
Ik ben al een paar minuten een tekst aan t typen en weer aan t wissen. Ik weet t ff niet.
Ik zou de situatie moeten accepteren zoals die nu is maar dat is heel erg moeilijk en doet heel veel pijn.
Het verleden is onveranderbaar. Je daartegen verzetten is zinloos, gestoord gedrag zelfs. Alsof je probeert door een betonnen muur te lopen, terwijl die er nu eenmaal staat.
De toekomst is nog onbepaald. Wat er gaat gebeuren weet je pas zeker op het moment dat het gebeurt: Nu.
Plannen maken kan prima, maar malen over de toekomst is alsof je je al druk maakt om welke afrit je van de snelweg moet nemen terwijl je nog niet eens in de auto zit.
quote:Dit heb ik ook ja. 's Ochtends verlies ik me steeds in een gedachtestroom. Later op de dag wordt dit steeds wat minder en vind ik ook steeds meer rust. Denk ook dat het een proces is dat steeds weer even een terugval doormaakt, maar uiteindelijk maak je toch iedere keer progressie. Het kan trouwens geen succes of wel een succes zijn. Het is immers allebei prima. Aan beiden kun je, je overgeven.Op vrijdag 15 januari 2010 10:23 schreef Thrackan het volgende:
Ik was vanochtend weer aan het proberen om me bewust te worden van mijn gedachten zodra ik wakker werd.
Ik krijg regelmatig bij het wakker worden een enorme sloot aan gedachten en scenario's, die een zooi energie uit me zuigen voordat ik goed en wel naast mijn bed sta. Meestal doe ik dan ook nog eens mijn ogen maar weer dicht en kom ik dus uiteindelijk te laat mijn nest uit.
Vandaag was het niet zo'n enorm succes, maar gisteren kon ik me redelijk snel distantiëren van de stroom gedachten en bewust zijn van het feit dat ze er zijn.
quote:Ik denk dat de overschakeling van slaap (onbewustzijn) naar wakker worden (gedeeltelijk onbewust, gedeeltelijk bewust zijn) een van de beste kansen is voor het ego om zich te manifesteren.Op vrijdag 15 januari 2010 14:00 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Dit heb ik ook ja. 's Ochtends verlies ik me steeds in een gedachtestroom. Later op de dag wordt dit steeds wat minder en vind ik ook steeds meer rust. Denk ook dat het een proces is dat steeds weer even een terugval doormaakt, maar uiteindelijk maak je toch iedere keer progressie. Het kan trouwens geen succes of wel een succes zijn. Het is immers allebei prima. Aan beiden kun je, je overgeven.
Daarnaast, als je ego 's ochtends vroeg al een slag "gewonnen" heeft, zal het de rest van de dag moeilijker zijn om daar doorheen te prikken en bewust in het leven te staan.
Voor mij is dat momenteel het belangrijkste punt, om direct bewust te worden als je wakker wordt. Hoe makkelijker dat gaat, hoe makkelijker het de rest van de dag gaat.
Wat ik overigens op kan merken over de afgelopen weken (ik ben nu ook in A New Earth bezig) is dat ik steeds vaker gedachten kan "onderscheppen" voordat het me overneemt en ik mezelf erin verlies.
Aangezien dat eigenlijk precies is wat ik al jaren wilde bereiken, een methode om me wat minder in mijn gedachten te verliezen, ben ik eigenlijk best wel tevreden met hoe het gaat.
quote:Heel herkenbaar! Het eerste kwartier kan voor mij bepalend voor de dag zijn.Op vrijdag 15 januari 2010 14:51 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Voor mij is dat momenteel het belangrijkste punt, om direct bewust te worden als je wakker wordt. Hoe makkelijker dat gaat, hoe makkelijker het de rest van de dag gaat.
Vaak als ik uit ben geweest en de volgende ochtend wakker word, heb ik een grote kans negatief te gaan denken.
Wat ik nu dus vaak doe is heel bewust zijn 's ochtends en steeds je aandacht terug brengen naar het nu als je afdwaalt, door middel van letten op je ademhaling.
quote:Maar wat als het geen gepieker over de toekomst is of pijn uit het verleden, maar pijn in het "nu"?Op vrijdag 15 januari 2010 13:39 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Doet het huidige moment pijn? Of doen gedachten uit het verleden of verlangens naar de toekomst pijn?
quote:Dan is de vraag of je wilt vluchten voor dit moment of dat je blijft waar je bent en je pijn accepteert, of er iets aan doet.Op zaterdag 16 januari 2010 21:19 schreef Pisces29 het volgende:
[..]
Maar wat als het geen gepieker over de toekomst is of pijn uit het verleden, maar pijn in het "nu"?
Zolang je bezig bent met wensen dat het Nu anders is dan dat het is blijf je weerstand bieden, en die weerstand uit zich in een gevoel van onmacht, van frustratie. Daarmee versterk je de pijn alleen maar.
EDIT: nog even een vervolg op het verhaal met wakker worden:
Gisteravond heb ik een flink bakkie gedronken, en ik merkte na een biertje of 2 al dat ik mezelf compleet verloor. Ik kreeg het niet meer voor elkaar om mezelf terug te zetten in het moment toen ik me ergens aan ergerde. Apart, wat alcohol daarmee doet.
Vanmorgen werd ik wakker, moe en katerig, en duurde het een dik half uur voordat ik doorhad dat ik aan het malen was.
Ik ga maar eens een avondje cola proberen
quote:Op zaterdag 16 januari 2010 21:28 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Dan is de vraag of je wilt vluchten voor dit moment of dat je blijft waar je bent en je pijn accepteert, of er iets aan doet.
Zolang je bezig bent met wensen dat het Nu anders is dan dat het is blijf je weerstand bieden, en die weerstand uit zich in een gevoel van onmacht, van frustratie. Daarmee versterk je de pijn alleen maar.
Ah oke, ja ik was benieuwd hoe je dat uit zou leggen, vandaar de vraag. Voor mezelf dus niet
Ik benader zelf eigenlijk alles met "het is zoals het is" en werk daar vanuit. Net wat je zegt, die weerstand schiet niet op.
Wat ik om me heen zie trouwens, is dat eigenlijk zoveel mensen in een slachtofferrol hangen en zolang je daar in zit kom je er never nooit uit. Erg zonde... Eindeloos zelfmedelijden, maar iets veranderen aan de situatie in praktische zin of mentaal, nee dat doen ze niet.
Die mensen kan je ook niet helpen met deze logica quote:Neuh, zoals Tolle regelmatig zegt: je hebt een bepaald punt nodig om open te staan voor inzicht. Dat kan een dieptepunt zijn, maar ook een ander (keer-)punt in je leven.Op zaterdag 16 januari 2010 21:34 schreef Pisces29 het volgende:
[..]
Ah oke, ja ik was benieuwd hoe je dat uit zou leggen, vandaar de vraag. Voor mezelf dus niet
Ik benader zelf eigenlijk alles met "het is zoals het is" en werk daar vanuit. Net wat je zegt, die weerstand schiet niet op.
Wat ik om me heen zie trouwens, is dat eigenlijk zoveel mensen in een slachtofferrol hangen en zolang je daar in zit kom je er never nooit uit. Erg zonde... Eindeloos zelfmedelijden, maar iets veranderen aan de situatie in praktische zin of mentaal, nee dat doen ze niet.
Mensen die als zombies in hun rol blijven hangen hebben geen definieerbare punten. Die zijn 99% sleur
quote:Op zaterdag 16 januari 2010 21:41 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Neuh, zoals Tolle regelmatig zegt: je hebt een bepaald punt nodig om open te staan voor inzicht. Dat kan een dieptepunt zijn, maar ook een ander (keer-)punt in je leven.
Mensen die als zombies in hun rol blijven hangen hebben geen definieerbare punten. Die zijn 99% sleur
Nee, alleen denk (dacht) ik dat iemand na 5 jaar situatie toch wel iets anders zou willen, maar kennelijk is dat niet zo.
Dat loslaten en accepteren is ook weer een les (voor mij dan).
quote:5 dagen of 5 jaar maakt niet veel uit, behalve dan dat je na 5 jaar misschien nog wel meer met de slachtofferrol geïdentificeerd bent geraakt. Je raakt eraan gewend, en het is prima voer voor je ego.Op zaterdag 16 januari 2010 21:53 schreef Pisces29 het volgende:
[..]
Nee, alleen denk (dacht) ik dat iemand na 5 jaar situatie toch wel iets anders zou willen, maar kennelijk is dat niet zo.
Dat loslaten en accepteren is ook weer een les (voor mij dan).
Als je in een cel zou zitten, en je zou elke dag een keer voluit je knokkels tegen de muur kapot moeten slaan om brood te krijgen, dan doe je dat uiteindelijk vanzelf. Jammer alleen dat je op dat moment niet doorhebt dat de deur niet eens op slot is.
Je hebt echt een moment nodig waarop je beseft dat je helemaal niet meer je knokkels verrot wil slaan om te beseffen dat het helemaal niet nodig is. En dan is het nog niet zeker dat je daadwerkelijk merkt dat de deur niet op slot zit.
quote:Mooie vergelijking.Op zondag 17 januari 2010 00:47 schreef Thrackan het volgende:
[..]
5 dagen of 5 jaar maakt niet veel uit, behalve dan dat je na 5 jaar misschien nog wel meer met de slachtofferrol geïdentificeerd bent geraakt. Je raakt eraan gewend, en het is prima voer voor je ego.
Als je in een cel zou zitten, en je zou elke dag een keer voluit je knokkels tegen de muur kapot moeten slaan om brood te krijgen, dan doe je dat uiteindelijk vanzelf. Jammer alleen dat je op dat moment niet doorhebt dat de deur niet eens op slot is.
Je hebt echt een moment nodig waarop je beseft dat je helemaal niet meer je knokkels verrot wil slaan om te beseffen dat het helemaal niet nodig is. En dan is het nog niet zeker dat je daadwerkelijk merkt dat de deur niet op slot zit.
In de oude situatie lijkt er geen verschil te bestaan tussen de observeerder (uitgebeeld door het lichtblauwe vak) en de gedachte die optreedt in het bewustzijn. Door de identificatie van de observeerder met het verstand te doorbreken verkrijgen we een nieuw perspectief dat is afgebeeld in de nieuwe situatie.
Door ons nieuw verkregen perspectief is het plotseling heel makkelijk om onderscheid te maken tussen de observeerder en de gedachtestroom. Wanneer we als het ware van bovenaf naar de situatie kijken zien we de oude situatie, maar wanneer we van opzij kijken zien we dat de oude situatie niet meer is dan gezichtsbedrog.
Dit lijkt een beetje simplistisch weergegeven, maar zo simpel is het eigenlijk wel. Het probleem is dat vrijwel iedereen alleen het eerste perspectief kent en nooit heeft gehoord van de mogelijkheid van een tweede perspectief. We weten niet eens dat we kunnen bewegen als het ware. Het paradigma van deze tijd is dat situatie 1 een gegeven is en dat deze onveranderbaar is.
De mogelijkheid dat we deze kijk op wie we zijn kunnen aanpassen door een ander perspectief aan te nemen op wat er zich in ons hoofd plaatsvindt, komt in vrijwel niemand van ons op. "Ik kan niet meer met mezelf leven" lijkt in de oude situatie een hele normale gedachte, maar in de nieuwe situatie zien we dat er wel degelijk een mogelijkheid bestaat dat die "ik" en "mezelf" twee verschillende dingen zijn.
In de nieuwe situatie zie je een ruimte tussen de observeerder en de gedachte. Het is de observeerder die kijkt (in dit schema van bovenaf) naar de gedachte. In de oude situatie is er geen ruimte voor deze observatie. De observeerder en de gedachte zijn 1 zo gauw de gedachte het bewustzijn binnen komt.
Dit is dus hoe ik het een beetje bekijk. Ik hoop dat iemand hier wat mee kan
[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 19-01-2010 04:59:52 ]
quote:Ik denk het wel. Je angst wordt veroorzaakt door negatieve gedachten die jou controleren. Door dit boek kun je juist controle krijgen over je gedachten.Op dinsdag 19 januari 2010 05:12 schreef AardappelAnders. het volgende:
Is dit boek ook geschikt om faalangst tegen te gaan?
quote:Het is misschien niet direct bedoeld om faalangst te behandelen, maar ik kan me goed indenken dat zodra je je bewust wordt van het feit dat je angst nergens op slaat, en wanneer je niet meer eindeloos aan het anticiperen bent (en dus angst opbouwt), dat je faalangst an sich er niet meer toe doet.Op dinsdag 19 januari 2010 05:12 schreef AardappelAnders. het volgende:
Is dit boek ook geschikt om faalangst tegen te gaan?
En dat zijn wel hoofdlijnen van "De Kracht van het Nu".
Overigens, na een dikke 160 pagina's gelezen te hebben van "A New Earth" (ik lees ze in het Engels) ben ik tot de conclusie gekomen dat dit boek zeker de moeite waard is. In "The Power of Now" wordt over een aantal dingen gesproken waarvan eigenlijk de duidelijke uitleg ontbrak. Een aantal dingen werden dan ook erg verhelderd.
Ik zat gisteren bij een stuk over je "Inner and Outer purpose", waarvan Inner Purpose een term is geweest waarvan ik geen clou had wat ermee bedoeld werd. Een doel, een streven, maar dan van binnen?
Niets is minder waar: je innerlijke doel (of hoe het ook vertaald wordt) is gepositioneerd in het Nu. In dit moment. Dus wat doe je op dit moment? Waarschijnlijk lees je dit bericht. Dan is dat nu je doel. Doe dat met volle toewijding en als het bericht klaar is komt je volgende doel vanzelf. Moet je naar de WC? Dan is naar de WC gaan je doel. Doe dat met volledige toewijding.
quote:Op zich 100% mee eens, maar houd je niet teveel vast aan "bovenaanzicht", "zijaanzicht" of zelfs met "kijken".Op dinsdag 19 januari 2010 04:50 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik was even bezig met het visualiseren van beide staten; die van identificatie met het verstand en die van verlichting. Heb toen even snel een paint gemaakt. Misschien dat iemand er wat aan heeft.
[ afbeelding ]
In de oude situatie lijkt er geen verschil te bestaan tussen de observeerder (uitgebeeld door het lichtblauwe vak) en de gedachte die optreedt in het bewustzijn. Door de identificatie van de observeerder met het verstand te doorbreken verkrijgen we een nieuw perspectief dat is afgebeeld in de nieuwe situatie.
Door ons nieuw verkregen perspectief is het plotseling heel makkelijk om onderscheid te maken tussen de observeerder en de gedachtestroom. Wanneer we als het ware van bovenaf naar de situatie kijken zien we de oude situatie, maar wanneer we van opzij kijken zien we dat de oude situatie niet meer is dan gezichtsbedrog.
Dit lijkt een beetje simplistisch weergegeven, maar zo simpel is het eigenlijk wel. Het probleem is dat vrijwel iedereen alleen het eerste perspectief kent en nooit heeft gehoord van de mogelijkheid van een tweede perspectief. We weten niet eens dat we kunnen bewegen als het ware. Het paradigma van deze tijd is dat situatie 1 een gegeven is en dat deze onveranderbaar is.
De mogelijkheid dat we deze kijk op wie we zijn kunnen aanpassen door een ander perspectief aan te nemen op wat er zich in ons hoofd plaatsvindt, komt in vrijwel niemand van ons op. "Ik kan niet meer met mezelf leven" lijkt in de oude situatie een hele normale gedachte, maar in de nieuwe situatie zien we dat er wel degelijk een mogelijkheid bestaat dat die "ik" en "mezelf" twee verschillende dingen zijn.
In de nieuwe situatie zie je een ruimte tussen de observeerder en de gedachte. Het is de observeerder die kijkt (in dit schema van bovenaf) naar de gedachte. In de oude situatie is er geen ruimte voor deze observatie. De observeerder en de gedachte zijn 1 zo gauw de gedachte het bewustzijn binnen komt.
Dit is dus hoe ik het een beetje bekijk. Ik hoop dat iemand hier wat mee kan
Op het moment dat je weet hoe het "voelt", laat de termen schieten. Het is niet correct in woorden samen te vatten, en wellicht is de beleving voor iedereen een tikje anders.
Persoonlijk ben ik niet erg visueel ingesteld. Mijn "observatie" bestond voor mijn idee ook meer uit luisteren. Maar het is handiger ook die term te laten schieten zodra je het "voelt".
[ Bericht 48% gewijzigd door Thrackan op 19-01-2010 09:23:59 ]
Volgens mij is het moeilijkste aan deze materie dat je in feite helemaal niets hoeft te bereiken. Het is alleen maar een realisatie. De realisatie dat je de observeerder niet hoeft te worden, maar het al bent.
quote:Heb zelf last gehad van faalangst. Tegenwoordig kijk ik er net zo tegenaan als Brad Blanton: "Anything worth doing is worth doing poorly."Is dit boek ook geschikt om faalangst tegen te gaan?
Tegenwoordig heeft men een onderscheid gemaakt tussen een hele hoop psychologische problemen. Eigenlijk zijn al deze problemen gewoon verdedigingsmechanismen van het ego. Iedere angst valt terug te leiden tot een angst voor de dood. Iedere emotie valt terug te leiden tot deze angst. Positieve emoties zijn een beloning van het ego voor het wegrennen van de confrontatie. Negatieve emoties moet je eigenlijk confronteren om echt gelukkig te worden, maar in plaats daarvan proberen mensen deze confrontatie zo veel mogelijk te vermijden door weer iets te gaan doen waar ze zich tijdelijk goed door voelen. Ik denk dat overgave de oplossing is van alle problemen.
quote:Alcohol werkt geestvernauwend. Het verkleint dus je bewustzijn, waardoor je ego in volle glorie naar voren kan komen. Ik heb alcohol volledig opgegeven. Heb er eigenlijk ook totaal geen behoefte aan. Paddo's zijn de enige drug die ik eventueel nog zou nemen. Deze laten het ego juist oplossen en als je, je volkomen overgeeft kun je een volledige ego dood triggeren. Dit staat uitgelegd in the psychedelic experience van Timothy Leary.Gisteravond heb ik een flink bakkie gedronken, en ik merkte na een biertje of 2 al dat ik mezelf compleet verloor. Ik kreeg het niet meer voor elkaar om mezelf terug te zetten in het moment toen ik me ergens aan ergerde. Apart, wat alcohol daarmee doet.
Vanmorgen werd ik wakker, moe en katerig, en duurde het een dik half uur voordat ik doorhad dat ik aan het malen was.
[ Bericht 22% gewijzigd door Loei_koei op 19-01-2010 12:33:02 ]
quote:In ieder geval niet "bereiken" in de zin van het woord zoals algemeen bekend: je moet er nog iets voor doen, of je moet nog wachten totdat het komt.Op dinsdag 19 januari 2010 12:26 schreef Loei_koei het volgende:
Volgens mij is het moeilijkste aan deze materie dat je in feite helemaal niets hoeft te bereiken. Het is alleen maar een realisatie. De realisatie dat je de observeerder niet hoeft te worden, maar het al bent.
Het kan hier, en nu, en je hoeft er geen fysieke handeling voor te verrichten, of met je hersens iets te bedenken. Sterker nog, de ruimte tussen de gedachten door, en tussen je handelingen door is de ruimte waarvan je bewust kan worden.
Wat dat betreft vond ik ook een aantal stukken in "A New Earth" erg verduidelijkend.
quote:Van alcohol heb ik het duidelijk gemerkt ja, maar ook pas nadat ik een stukje bewustwording heb gehad. Daarvoor merk je het verschil niet eens, totdat je echt dronken begint te worden.Alcohol werkt geestvernauwend. Het verkleint dus je bewustzijn, waardoor je ego in volle glorie naar voren kan komen. Ik heb alcohol volledig opgegeven. Heb er eigenlijk ook totaal geen behoefte aan. Paddo's zijn de enige drug die ik eventueel nog zou nemen. Deze laten het ego juist oplossen en als je, je volkomen overgeeft kun je een volledige ego dood triggeren. Dit staat uitgelegd in the psychedelic experience van Timothy Leary.
Ik zit wel te spelen met het niet meer drinken van alcohol (tot nu toe ook nog niet aan de orde geweest) en ik denk dat dit zeker een optie is.
Wat betreft drugs: het enige wat ik op dit moment nog aan verslavingen heb lopen is roken. Ik merk dat ik momenteel niet genoeg bewust kan blijven om te beseffen dat ik het helemaal niet nodig heb. Het is een enorm onbewuste routine geworden: voor ik het weet sta ik alweer bijna automatisch te roken.
Ik wil er wel vanaf, dus ik zal simpelweg blijven oefenen om zo vaak mogelijk bewust bezig te zijn.
quote:Herkenbaar. Ik raak ook steeds die motivatie kwijt. Geen tijd, geen zin, komt morgen wel... je kent het wel. Motiveren is niet handig voor meditatie, het is eerder een discipline zoeken in jezelf. Een bepaalde tijd nemen, bijvoorbeeld "22:00 savonds een kwartiertje", kan je erg helpen hiermee. Zet je wekker erop oid.Op zondag 10 januari 2010 14:36 schreef Cmonv het volgende:
Ik moet m'n meditatie weer eens oppakken, maar ik vind het soms zo lastig om me ervoor te motiveren. Als ik het een keer oversla gebeurt het vaak dat ik de keren daarna ook niet doe. Ik weet wel dat het nuttig is en soms ook 'leuk', maar toch doe ik het de laatste tijd niet meer.
Is dit herkenbaar? Het lijkt me dat er mensen in dit topic ook wel mediteren. Ik bedoel je verstand op nul zetten is 1 ding (dat lukt me zonder enige moeite voor lange tijd), maar met mediteren kan je er dan dieper op ingaan. Heeft iemand toevallig tips om je ervoor te motiveren?
Interessant stuk wat ik tegen kwam. Wellicht al eerder genoemd in het topic, heb niet alles meer gelezen sinds het 3e topic.
quote:What your ego is and how to stop it from obscuring your inner peace and unconditional love
This is your consciousness and your awareness. It is beautiful, perfect, and peaceful. It is the “I” inside you, the “I” that controls your body, mind, and emotions. It is the true “I am“. It is what you were before life happened to you.
This is what covers your inner peace. Your ego has stepped in, and life has left its scars. Your peace and your beauty have been obscured by countless scars – ugly marks that cover up your true consciousness.
(Now that I’ve got your awe and attention with my stupendous Photoshop skills, I’d like to add that this is a seriously long post – nearly 6000 words. It is also my favourite and most heartfelt so far, but you’ll get your money’s worth from reading it .)
The ego that obscures your peace
What are these blotches that mar your perfection?
They represent the little things that you take for who you are: Your likes, dislikes, loves, hatreds. They are the history that you can’t let go of. They are your memories, your hopes and dreams. They are your little habits, your hobbies, your mannerisms. All these, each one a mark, combine to make your personality, your ego, your identity.
But what is your personality? It is something that you have mistaken for yourself. Almost everybody does – they don’t know any better. Ask anybody who they are, and most likely they will tell you their name, their age, their job, their race, their gender, their history, dreams, likes and dislikes. They define themselves by these.
These are all part of your personality. But they are merely about you. But they are not you. They merely describe you, but somehow we have reduced ourselves to these descriptions, these little details. We have forgotten who we are; we’ve forgotten the true core and consciousness that has been covered by all these details. And it’s sad, because the core contains everything we seek – everything we look for in the goals we chase – unshakeable peace and joy.
Read this post, and then read all the previous posts – even the ones based on modern psychology, whether they are on anger, sadness, forgiveness or happiness…you’ll find this truth hidden in there somewhere.
Stop the thoughts before they overtake you. Stop the emotions before they take you over. Stop the ego from telling you that things shouldn’t be this way. They all lead to one teaching – stop the ego from marring your peace. Most methods, from old religions, to modern psychology, are based around this – they just describe it in a different way. Either that or they are ignorant of the core consciousness and don’t mention it.
Lees verder ==> pagina 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
Bron : UrbanMonk
Mij overkomt het ook veelste vaak dat gedachten het weer overnemen. Ik krijg er niet echt grip op maar steek er ook weinig tijd in de laatste tijd moet ik zeggen. Motivatie gaat ook verloren. Maargoed, dat accepteer ik maar
Het probleem is dat gedachten zich bijna overal mee bemoeien, en vaak zonder dat je het zelf door hebt. Na een minuut of 10 betrap je jezelf er weer op dat je dan heel ver weg zit te dromen van waar je begonnen was met proberen "bewust te zijn". Erg vervelend en herkenbaar.
Ik heb het boek uitgeleend ATM, beide... praktijk en de normale. Ik ga ze allebei weer lezen als ik ze terug krijg
Verkapte TVP.
PCPHet stomme is dat ik dit allemaal al 10x heb gelezen en beseft.. maar dat het weer wegglipt.. daarom snap ik ook heel goed waarom er bij meditatie altijd gefocussed wordt op de focus..
Waakzaamheid is belangrijk!
quote:Interessante site. En waar ben je al die tijd geweest Eggs?
quote:Op dezelfde plek als ik. Goed topic dit.
[..]
Interessante site. En waar ben je al die tijd geweest Eggs?
Ik kan me niet eens meer voorstellen dat ik last had van een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen en driekwart jaar geleden nog depressief was.
quote:Ik moet eerlijk zeggen dat ik van de laatste paar sessies bij de psych ook niet echt meer het nut inzag. Ben er vorig jaar heengegaan omdat ik last had van concentratieproblemen en somberheid/depressie, maar dat is achteraf gezien allemaal eigenlijk zo weg te krijgen, al moet ik er nog steeds goed moeite voor doen om op tijd stil te staan bij waar ik mee bezig ben voordat het uit de hand loopt.Op donderdag 21 januari 2010 11:12 schreef Loei_koei het volgende:
Goed topic? De oplossing van ieder probleem wordt hier gepresenteerd. Jammer dat zo weinig het zien, maar denk dat dit steeds sneller zal veranderen. De veranderingen in de samenleving zullen alleen maar sneller gaan, mensen raken nu al overprikkeld, en op den duur gaat iedereen "out of their mind".
Ik kan me niet eens meer voorstellen dat ik last had van een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen en driekwart jaar geleden nog depressief was.
Ik blijf nog wel naar de psych gaan, omdat daar wellicht wat onbewuste stukjes gedrag wat beter zichtbaar door kunnen worden gemaakt.
Ik sta trouwens net stil bij het woord "oplossing". Als je iets wilt oplossen, heb je iets nodig om het ín op te lossen. Net als suiker in thee lossen je problemen op in je bewustzijn.
Je moet alleen niet verwachten dat je dan nog steeds duidelijk waarneembare suiker hebt, wat je daarna drinkt is nog steeds thee. De verhouding suiker-thee raakt nog wel eens zoek: de thee is het overgrote deel, niet de suiker. Net als je bewustzijn een veel belangrijker deel van je wezen uitmaakt dan je problemen.
quote:toch ben je je er wel bewust van dat je het wasOp donderdag 21 januari 2010 11:12 schreef Loei_koei het volgende:
Goed topic? De oplossing van ieder probleem wordt hier gepresenteerd. Jammer dat zo weinig het zien, maar denk dat dit steeds sneller zal veranderen. De veranderingen in de samenleving zullen alleen maar sneller gaan, mensen raken nu al overprikkeld, en op den duur gaat iedereen "out of their mind".
Ik kan me niet eens meer voorstellen dat ik last had van een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen en driekwart jaar geleden nog depressief was.
maar persoonlijk vind ik dat wel een groot goed.
Ik heb een jaar of 3 terug een therapievorm gehad, die verdacht veel lijkt op wat hier in de stukken wordt geplaatst.
Daar zaten oom metingen aan vast en de laatste heb ik pas gehad.
Het is dan heel bizar en verwonderlijk om te zien en je echt te realiseren wta voor vragen en antwoordne het zijn.
En het ergens hilarisch vinden, maar je tegelijkertijd bewust te zijn, dat je destijds wel zo dacht/ervaarde.
Toch denk ik dat het wel goed is je bewust te blijven van die periode, zodat je met dat wat je nu hebt en ervaart die kracht van het nu blijft houden en niet schiet in oude rolpatronen en dat ego de controle overneemt.
( wellicht wat offtopic maar allez
)quote:Naar mijn idee is het juist erg ontopic. Het herkennen en erkennen van gedachtenstructuren is een essentieel onderdeel van bewustwording. Hoe je dat doet is volgens mij niet zo heel belangrijk.Op donderdag 21 januari 2010 13:01 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
toch ben je je er wel bewust van dat je het was
maar persoonlijk vind ik dat wel een groot goed.
Ik heb een jaar of 3 terug een therapievorm gehad, die verdacht veel lijkt op wat hier in de stukken wordt geplaatst.
Daar zaten oom metingen aan vast en de laatste heb ik pas gehad.
Het is dan heel bizar en verwonderlijk om te zien en je echt te realiseren wta voor vragen en antwoordne het zijn.
En het ergens hilarisch vinden, maar je tegelijkertijd bewust te zijn, dat je destijds wel zo dacht/ervaarde.
Toch denk ik dat het wel goed is je bewust te blijven van die periode, zodat je met dat wat je nu hebt en ervaart die kracht van het nu blijft houden en niet schiet in oude rolpatronen en dat ego de controle overneemt.
( wellicht wat offtopic maar allez
quote:klopt ook welOp donderdag 21 januari 2010 13:04 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Naar mijn idee is het juist erg ontopic. Het herkennen en erkennen van gedachtenstructuren is een essentieel onderdeel van bewustwording. Hoe je dat doet is volgens mij niet zo heel belangrijk.
wat ik ook erg bizar vind is dat je gewoon ook anders gaat dromen, pcp( volgens mij) haalde ergens een stukje over lucide dromen aan.
Dat is mij aangeleerd, en ik vind het echt machtig mooi, zeker als soms dat stukje ego via je onderbewustzijn probeert binnentedringen, je dat dan heel bewust een wending kan geven.
En dus dat wat vroeger als een nachtmerrie was, je nu iets heel moois van can creeren
quote:Hoe ik toen dacht lijkt nu gewoon volkomen debiel. Kan me het natuurlijk nog wel herinneren en ga er dan ook voor zorgen dat ik nooit meer terugval in die oude patronen. Ga ook gewoon een eenvoudig leven leiden zonder een imposante carrière of andere onzin.Op donderdag 21 januari 2010 13:01 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
toch ben je je er wel bewust van dat je het was
maar persoonlijk vind ik dat wel een groot goed.
Ik heb een jaar of 3 terug een therapievorm gehad, die verdacht veel lijkt op wat hier in de stukken wordt geplaatst.
Daar zaten oom metingen aan vast en de laatste heb ik pas gehad.
Het is dan heel bizar en verwonderlijk om te zien en je echt te realiseren wta voor vragen en antwoordne het zijn.
En het ergens hilarisch vinden, maar je tegelijkertijd bewust te zijn, dat je destijds wel zo dacht/ervaarde.
Toch denk ik dat het wel goed is je bewust te blijven van die periode, zodat je met dat wat je nu hebt en ervaart die kracht van het nu blijft houden en niet schiet in oude rolpatronen en dat ego de controle overneemt.
( wellicht wat offtopic maar allez
quote:ja dat je echt zoiets hebt van WTF hoe kan iemand nu ZO denkenOp donderdag 21 januari 2010 13:24 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Hoe ik toen dacht lijkt nu gewoon volkomen debiel. Kan me het natuurlijk nog wel herinneren en ga er dan ook voor zorgen dat ik nooit meer terugval in die oude patronen. Ga ook gewoon een eenvoudig leven leiden zonder een imposante carrière of andere onzin.
Terwijl door die gedachtengang juist hoe harder je probeeerde succes in het leven te krijgen, hoe harder je ging falen, en je daardoor bevestiging kreeg op dat al aanwezige gevoel.
Je wordt meegezogen in het materialisme en de kortzichtigheid van bepaalde mensen gevoelsmatig.
terwijl jezelf eigenlijk de kortzichtige en materialist was om die bevestiging nodig te hebben.
En je door materialisme e.d. probeerde status te vergaren.
Geen idee of de logica ervan te begrijpen is, mijn verwooridngen zijn soms nogal vaag
quote:Busy met andere dingenOp donderdag 21 januari 2010 01:24 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Interessante site. En waar ben je al die tijd geweest Eggs?
Back in business iig
quote:Weet je wat ik machtig mooi vind?Op donderdag 21 januari 2010 13:20 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
, en ik vind het echt machtig mooi,
Sorry.
Waarom zijn jullie hier ook weer zo lyrisch over?
quote:ik heb het boek niet gelezen, wellicht wel een keer gaan doen, puur uit interesse/nieuwsgierigheid.Op donderdag 21 januari 2010 13:36 schreef Chowi het volgende:
Ik heb het boek trouwens gelezen, laatst. En ik vond er geen ruk aan.
Sorry.
Waarom zijn jullie hier ook weer zo lyrisch over?
Als jij jaren in de knoop zit met jezelf etc. daardoor niet kunt functionere, en dez emethode helpt om te zorgen dat je juist heel goed kunt functioneren. Dan ben je daar toch vanzelfsprekend lyrisch over?
quote:Op donderdag 21 januari 2010 13:35 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Busy met andere dingen
Back in business iig
[..]
Weet je wat ik machtig mooi vind?
quote:Mja, maar ik had zelf gehoopt op een meer wetenschappelijke benadering van het probleem zeg maar. Ik denk dat ik dat zelf beter had gevonden.Op donderdag 21 januari 2010 13:45 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
ik heb het boek niet gelezen, wellicht wel een keer gaan doen, puur uit interesse/nieuwsgierigheid.
Als jij jaren in de knoop zit met jezelf etc. daardoor niet kunt functionere, en dez emethode helpt om te zorgen dat je juist heel goed kunt functioneren. Dan ben je daar toch vanzelfsprekend lyrisch over?
quote:Men heeft al jarenlang bewezen dat er enorm veel ruimte tussen atomen zit, maar van die ruimte zelf heeft niemand een idee wat het is.Op donderdag 21 januari 2010 13:50 schreef Chowi het volgende:
[..]
Mja, maar ik had zelf gehoopt op een meer wetenschappelijke benadering van het probleem zeg maar. Ik denk dat ik dat zelf beter had gevonden.
Hoe verwacht je een wetenschappelijke verklaring te vinden voor iets wat zich bevindt tussen alle punten, objecten en gedachten in die we wél hebben omschreven?
quote:Voor een meer logische of praktische benadering moet je Radical Honesty gaan lezen denk ikOp donderdag 21 januari 2010 13:50 schreef Chowi het volgende:
[..]
Mja, maar ik had zelf gehoopt op een meer wetenschappelijke benadering van het probleem zeg maar. Ik denk dat ik dat zelf beter had gevonden.
quote:Dat is op het randje van het wetenschappelijke zou ik zeggen... psychologie met een dikke laag moeilijk/niet te verifiëren 'eigen ervaring' er overheen gegoten.. Zeer interessant, maar ik betwijfel of dit is wat Chowi zoekt..Op donderdag 21 januari 2010 14:20 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Voor een meer logische of praktische benadering moet je Radical Honesty gaan lezen denk ik
Wellicht is filosofie icm psychologie een idee voor je, Chowi?
[ Bericht 0% gewijzigd door Loei_koei op 21-01-2010 18:59:17 ]
quote:Ik ken dat wel, wat je hier beschrijft. Ik heb nog wel mijn opleiding afgerond, maar het wordt naar alle waarschijnlijkheid geen wetenschappelijke carrière voor mij..Op donderdag 21 januari 2010 18:04 schreef Loei_koei het volgende:
Wetenschap maakt het eenvoudige vooral ontzettend complex. Heb er niet meer zoveel affiniteit mee en heb mijn wetenschappelijke studie dan ook stopgezet. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat wetenschap poep is, er wordt naar mijn idee alleen niet zo goed mee omgegaan. Het is een geloof geworden voor de meeste mensen, waardoor wetenschap niet echt meer de werkelijkheid verklaard, maar er eerder eentje creëert. Mensen zien alleen nog maar de wetenschappelijk verklaarbare lineaire werkelijkheid die de linker hersenhelft creëert en de (nog) niet wetenschappelijk verklaarbare werkelijkheid van de rechter hersenhelft wordt compleet over het hoofd gezien.
Wat jij op het laatst beschrijft, ik denk dat het weer net iets complexer ligt dan enkel links-rechts. Maar dat zul jij ook wel begrijpen. Waar het om draait is een goede balans tussen ratio en emotie. Want te veel van de rechter hersenhelft leidt ook weer tot een eigen interpretatie van de werkelijkheid..
quote:Ik denk dat deze 'linkse' invloed (nou is het een keer niet de linkse kerkOp donderdag 21 januari 2010 21:09 schreef Loei_koei het volgende:
Idd, zo simpel als dat ik het daar heb neergezet is het natuurlijk niet. Maar het is wel zo dat de meeste mensen linker hersenhelft gedomineerd zijn. Dit klinkt eigenlijk gewoon raar en lijkt me ook heel inefficiënt. Volgens mij brengt in het nu leven je weer in het midden.
) domineert op de scholen en worden de kinderen dus al vroeg geleerd om alles (enkel) met het verstand te beredeneren..Ik lees vanavond de laatste paar pagina's. Wat een boek zeg. Maar ook ongelofelijk moeilijk eigenlijk.. Het is een boek wat makkelijk wegleest en tegelijkertijd een enorme pil is. Ik kom nu zo vaak paradoxen tegen dat ik de weg kwijt raak. Leo Hartong beschrijft de beperking van taal en het opkomen van paradoxen later in het boek wel, maar ik blijf met moeilijke paradoxen zitten.
Bijvoorbeeld:
Verlichting vinden - Verlichting bestaat niet
Het hele boek is een concept - Concepten worden geabsorbeerd door het ego
Doe niks - 'Probeer' niet niks te doen
'Voel het' - 'Probeer niet te proberen te voelen'
Dan 'probeer' ik niet na te denken.. Wat weer een concept is. Wat het ego niet wil doen. Wat dualiteit veroorzaakt. Enzovoort enzovoort.
Ik kan er met mijn hoofd niet meer bij, vaak. Ik heb de laatste tijd heel veel momenten dat ik wel vervreemd lijk van 'de wereld'. Bijvoorbeeld als ik iemand zie die ik goed ken en dan ineens die persoon uit een heel ander perspectief bekijk dan dat ik normaal doe (heb ik bij mijn vader en vriendin gehad).
Ook weet 'ik' tegenwoordig wat bewustzijn is en wat ego. Soms is het een kort spelletje van egocentrische denkwijzen vs. bewustzijn. het voelt eigenlijk wel fijn om het ego te herkennen waarna het compleet zijn kracht verliest. Dan is hier weer het zoveelste paradox. Ik ga nadenken wat nou wel en niet ego is... wat dus weer een conceptuele egocentrische denkwijze is, die mijn bewustzijn maskeert...
Zo dat was even fijn om een beetje op een rijtje te zetten
Ik vind trouwens het boek van Leo geen slecht boek hoor, zelfs een onwaarschijnlijk duidelijk, misschien wel té duidelijk. Wat vinden jullie?
quote:"Woorden zijn de religie van het gevoel."Op donderdag 21 januari 2010 21:09 schreef Loei_koei het volgende:
Idd, zo simpel als dat ik het daar heb neergezet is het natuurlijk niet. Maar het is wel zo dat de meeste mensen linker hersenhelft gedomineerd zijn. Dit klinkt eigenlijk gewoon raar en lijkt me ook heel inefficiënt. Volgens mij brengt in het nu leven je weer in het midden.
quote:Welkom trouwensOp donderdag 21 januari 2010 09:31 schreef pc-fr34k het volgende:
[..]
Op dezelfde plek als ik. Goed topic dit.
Jullie zijn op vakantie geweest of zo?
quote:Ik zag laatst dat het aantal recensies op bol.com enorm was toegekomen. De eerste twee jaar kwam er eentje om de 2 maanden. Een goed tekenOp donderdag 21 januari 2010 11:12 schreef Loei_koei het volgende:
Goed topic? De oplossing van ieder probleem wordt hier gepresenteerd. Jammer dat zo weinig het zien, maar denk dat dit steeds sneller zal veranderen. De veranderingen in de samenleving zullen alleen maar sneller gaan, mensen raken nu al overprikkeld, en op den duur gaat iedereen "out of their mind".
Ik kan me niet eens meer voorstellen dat ik last had van een chronisch gebrek aan zelfvertrouwen en driekwart jaar geleden nog depressief was.
quote:Heb je het flimpje in de OP trouwens al bekeken?Op donderdag 21 januari 2010 13:50 schreef Chowi het volgende:
[..]
Mja, maar ik had zelf gehoopt op een meer wetenschappelijke benadering van het probleem zeg maar. Ik denk dat ik dat zelf beter had gevonden.
quote:Ik vond het idd een heel helder geschreven boek alleen toen ik het las was de klik er bij mij nog niet.Op donderdag 21 januari 2010 21:42 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Wie heeft 'ontwaken uit de droom" gelezen?
Ik lees vanavond de laatste paar pagina's. Wat een boek zeg. Maar ook ongelofelijk moeilijk eigenlijk.. Het is een boek wat makkelijk wegleest en tegelijkertijd een enorme pil is. Ik kom nu zo vaak paradoxen tegen dat ik de weg kwijt raak. Leo Hartong beschrijft de beperking van taal en het opkomen van paradoxen later in het boek wel, maar ik blijf met moeilijke paradoxen zitten.
Bijvoorbeeld:
Verlichting vinden - Verlichting bestaat niet
Het hele boek is een concept - Concepten worden geabsorbeerd door het ego
Doe niks - 'Probeer' niet niks te doen
'Voel het' - 'Probeer niet te proberen te voelen'
Dan 'probeer' ik niet na te denken.. Wat weer een concept is. Wat het ego niet wil doen. Wat dualiteit veroorzaakt. Enzovoort enzovoort.
Ik kan er met mijn hoofd niet meer bij, vaak. Ik heb de laatste tijd heel veel momenten dat ik wel vervreemd lijk van 'de wereld'. Bijvoorbeeld als ik iemand zie die ik goed ken en dan ineens die persoon uit een heel ander perspectief bekijk dan dat ik normaal doe (heb ik bij mijn vader en vriendin gehad).
Ook weet 'ik' tegenwoordig wat bewustzijn is en wat ego. Soms is het een kort spelletje van egocentrische denkwijzen vs. bewustzijn. het voelt eigenlijk wel fijn om het ego te herkennen waarna het compleet zijn kracht verliest. Dan is hier weer het zoveelste paradox. Ik ga nadenken wat nou wel en niet ego is... wat dus weer een conceptuele egocentrische denkwijze is, die mijn bewustzijn maskeert...
Zo dat was even fijn om een beetje op een rijtje te zetten
Ik vind trouwens het boek van Leo geen slecht boek hoor, zelfs een onwaarschijnlijk duidelijk, misschien wel té duidelijk. Wat vinden jullie?
Ik denk verder dat het voor jou belangrijk is om er niet teveel over na te denken. Als je probeert de paradoxen te bevatten kan je idd een gevoel van vervreemding van de wereld krijgen. Het probleem is dat je de paradox niet kunt snappen wanneer je niet die klik hebt gemaakt. Maar dat je al het een en ander herkent is een grote stap
quote:Het gaat in deze ook niet zo om het wetenschappelijke bewijs denk ik, dus ik denk niet dat Chowi snel een wetenschappelijke verklaring kan verwachten, los van linkerhersenhelft/rechterhersenhelft theorieen.Op donderdag 21 januari 2010 13:59 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Men heeft al jarenlang bewezen dat er enorm veel ruimte tussen atomen zit, maar van die ruimte zelf heeft niemand een idee wat het is.
Hoe verwacht je een wetenschappelijke verklaring te vinden voor iets wat zich bevindt tussen alle punten, objecten en gedachten in die we wél hebben omschreven?
Het belangrijkste dat in dit topic naar voren komt is dat de gedachte bewust in twee delen wordt verdeeld, namelijk de gedachte zelf en datgene dat de gedachte observeert. De meeste mensen hebben er nooit bij stilgestaan dat dit een heel andere werkelijkheid kan opleveren.
Deze tweedeling behoeft in mijn ogen ook geen wetenschappelijk bewijs. Het is gewoon iets dat je kunt inzien. Ik kan niet een heel goed voorbeeld verzinnen, maar er is bijvoorbeeld ook geen wetenschappelijk bewijs dat bungeejumpen leuk is. Sommigen vinden het doodeng en anderen vinden het gaaf door de adrenalinekick. Wat is waar?
Wil je voor jezelf weten of je wat kunt met de info in dit topic zul je het gewoon moeten proberen. Wij kunnen hier geen bewijs leveren, alleen misschien een logische beredenering over de natuur van ons bewustzijn. En wij kunnen natuurlijk onze eigen bevindingen delen.
Je zou ook nog kunnen zeggen dat steekproeven gelden als wetenschappelijk bewijs en dan zijn de 4,5 ster na 67 reviews op bol.com en de 4,5 ster na 1100 reviews op amazon.com toch aanwijzingen dat het boek iets te bieden heeft. Deze zogenaamde steekproef zal misschien niet representatief zijn, maar het is in ieder geval een redelijke indicatie of bewijs dat er iets in dit boek zit dat mensen helpt. En als je vervolgens de reviews zelf leest kom je erachter dat het de levens van mensen verandert... Hoeveel boeken kun je vinden die zoveel van deze recensies hebben gekregen?
quote:Verlichting ligt niet in de vorm van iets dat bestaat, het ligt in het onderliggende, datgene dat het bestaan de ruimte geeft om te bestaan. Zoals stilte voor geluid is, zoals ruimte voor vorm is.Op donderdag 21 januari 2010 21:42 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
<knip>
Verlichting vinden - Verlichting bestaat niet
Het hele boek is een concept - Concepten worden geabsorbeerd door het ego
Doe niks - 'Probeer' niet niks te doen
'Voel het' - 'Probeer niet te proberen te voelen'
<knip>
Het hele boek is een concept. Ja, het is dan ook niet meer dan een wegwijzer. Zoals Tolle het stelt: "Words are no more than signposts. Don't get attached to them." en "The words in this book are designed to point you towards the truth, they do not describe it."
"Doe" niks. Ik zou het eerder stellen als "Word bewust van de de stilte, de ruimte. Van "niks".
"Voel het." Eigenlijk hetzelfde als "Niks doen".
quote:Op vrijdag 22 januari 2010 01:33 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Welkom trouwens
Jullie zijn op vakantie geweest of zo?
nee ik ken hem niet RL dus ik vraag me ook min of meer af wat hij bedoelt 
quote:Op vrijdag 22 januari 2010 10:36 schreef EggsTC het volgende:
[..]
quote:Ik kan me goed vinden in wat je zegt. De mens is namelijk nog steeds bezig met het proces van mentaal en geestelijk volwassen worden. We zijn een nog jonge soort die veel te leren heeft, met name over dat wat zich allemaal in onze hoofden afspeelt.Op zaterdag 16 januari 2010 12:44 schreef poldergeist het volgende:
Misschien evolutionair gezien psychologisch restant, een eigenschap van de mens om op sociaal gebied mensen beter te ordenen om zo te kunnen achterhalen welke mensen beter bij jou passen en welke mensen een groep kunnen vormen, essentieel om te overleven. Een groep met leden met dezelfde overtuigingen en gemeenschapszin staat sterk.
Een eigenschap die wellicht vroeger handig was, maar nu vaak een beperking.
Psychologie wordt ondergewaardeerd vind ik. Waarschijnlijk omdat de massa nog niet goed inziet dat we aan onszelf kunnen werken om wijzere en meer evenwichtige mensen te worden. Bewustwording is de sleutel daarin. Mensen weten vaak niet dat ze een keus hebben, maar met de juiste informatie over hoe onze basispsychologie werkt, geef je mensen meer controle over hun leven en daardoor ook meer controle over de kwaliteit van hun leven.
De volgende stap zal verlichting zijn. De scheiding van dat wat gedacht wordt en datgene dat de gedachte observeert. Wanneer we als mensen deze scheiding weten te maken zal het ego geen controle meer over ons hebben omdat wij niet meer het ego zijn, maar de observeerder van dat ego. Daardoor zullen we gelukkiger, evenwichtiger en wijzer worden.
Stereotypering en hokjes-denken
Als ik ook naar mijn generatie kijk dan zie ik dat er een totaal gebrek is aan motivatie om mee te doen met het systeem waar we in leven. Een systeem dat niet gericht is op het geluk van mensen, maar op economische groei.
Al die psychologische "stoornissen" als syndroom van asperger, add, adhd, schizofrenie en weet ik het wat nog meer zijn volgens mij ook gewoon labeltjes voor een serie symptomen en die symptomen zijn alleen maar verdedigingsmechanismen van het ego. Deze mensen hebben een ruimer bewustzijn. Ze zien meer detail en kunnen moeilijk prikkels filteren. De maatschappij leert hen oude methodes (het verstand) aan om met het leven om te gaan. Het trage verstand kan alleen hun ruimere werkelijkheid niet bijhouden en dus vluchten ze eruit weg door bijvoorbeeld te dagdromen.
En als we het toch over de evolutie van het bewustzijn hebben dan is mss filmpje wel interessant. Dit gaat over de maya kalendar, maar is geen apocalyps verhaal. Er worden dingen in verteld die goed aansluiten op waar Tolle het over heeft en een deel gaat ook over het verstand.
Binnenkort Radical Honesty maar eens aanschaffen denk ik. En wellicht dat ik ondertussen de kracht van het nu nog eens opnieuw doorblader.
http://www.bol.com/nl/p/n(...)666800366/index.html
quote:Wat heeft dit nog met de OP te maken?Op zondag 24 januari 2010 13:07 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wat vinden jullie van De kracht in jezelf van Murphy??
http://www.bol.com/nl/p/n(...)666800366/index.html
quote:Nou er worden in dit topic diverse boeken aangehaald.Op zondag 24 januari 2010 14:00 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Wat heeft dit nog met de OP te maken?
Dit boek gaat over de vermogens van het onderbewustzijn.
Ik vroeg me af of iemand dit heeft gelezen en wat zijn/haar mening hierover is.
Het gaat vooral over de realisatie dat men in de maatschappij van vandaag vaak niet meer in het moment leeft maar altijd in de toekomst of het verleden. Men vergeet te genieten van het moment. Gewoon het zijn. Daarnaast is het idee dat je ook leert te kijken naar de kritiek die je bijna automatisch aan jezelf geeft. Alsof een ander het doet in jouw hoofd. Je accepteert je eigen kritiek niet meer, maar gaat juist bewust die kritiek weer kritisch bekijken en je afvragen in hoeverre het terecht is om jezelf zo af te branden. Eigenlijk allemaal vrij basic stuff dus
Het is maar net welke benadering je prettig vindt.Maar een boektip is nooit weg natuurlijk.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 24-01-2010 15:27:21 ]
quote:Ja dat denk ik ook te zien. Maar dat kan ook komen omdat soort soort zoektOp zaterdag 23 januari 2010 15:40 schreef Loei_koei het volgende:
Heb ook het idee dat het menselijk ras deze stap naar volwassenheid nu aan het maken is. Volgens mij raken steeds meer mensen geïnteresseerd in spiritualiteit en je komt het steeds vaker tegen. Zo raadde een vriend van mij deze film aan die over het ego schijnt te gaan.
Als ik ook naar mijn generatie kijk dan zie ik dat er een totaal gebrek is aan motivatie om mee te doen met het systeem waar we in leven. Een systeem dat niet gericht is op het geluk van mensen, maar op economische groei.
quote:Wat je bedoelt met ruimer bewustzijn begrijp ik niet helemaal. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar hoe dingen als asperger, borderline en autisme zich relateren tot de Kracht vh Nu. Zijn deze sydromen een gevolg van een ego dat instabiel is op de een of andere manier? En zijn de symptonen (deels) te bestrijden door verlichting? Hele interessante materieAl die psychologische "stoornissen" als syndroom van asperger, add, adhd, schizofrenie en weet ik het wat nog meer zijn volgens mij ook gewoon labeltjes voor een serie symptomen en die symptomen zijn alleen maar verdedigingsmechanismen van het ego. Deze mensen hebben een ruimer bewustzijn. Ze zien meer detail en kunnen moeilijk prikkels filteren.
quote:Vanavond even dat filmpje kijken.En als we het toch over de evolutie van het bewustzijn hebben dan is mss filmpje wel interessant. Dit gaat over de maya kalendar, maar is geen apocalyps verhaal. Er worden dingen in verteld die goed aansluiten op waar Tolle het over heeft en een deel gaat ook over het verstand.
quote:WelkomOp zondag 24 januari 2010 13:05 schreef RRGJL het volgende:
TVP
Binnenkort Radical Honesty maar eens aanschaffen denk ik. En wellicht dat ik ondertussen de kracht van het nu nog eens opnieuw doorblader.
Ik heb er bij mijn studie weinig last van gehad doordat ik ondanks mijn concentratieproblemen 'genoeg capaciteit' over heb om te kunnen doen wat ik moet doen, maar ik zou nog veel meer kunnen. Die wetenschap, maar het niet kunnen omzetten in resultaten, is heel frustrerend.
[ Bericht 42% gewijzigd door #ANONIEM op 24-01-2010 17:07:55 ]
quote:Ah! Dit is 1 vd eerste boeken die ik gelezen heb op het gebied van psychologie. Dit boek heeft me veel geleerd, met name over hoe overtuigingen tot stand komen en hoe deze je leven beinvloeden. Dit boek heeft me de eerste hoop gegeven dat het anders kon en dat ik gewoon controle heb over wat er in mijn hoofd gebeurd.Op zondag 24 januari 2010 13:07 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wat vinden jullie van De kracht in jezelf van Murphy??
http://www.bol.com/nl/p/n(...)666800366/index.html
De stof uit dit boek heeft me een tijd lang enorm geholpen, probleem is alleen dat positief denken om negatieve overtuigingen om te zetten een heleboel werk is. Zeker als je een druk leven hebt is het positieve denken enorm moeilijk vol te houden. Ik vond het af en toe al moeilijk toen ik nog studeerde en heel veel vrije tijd had. Achteraf heb ik ook redelijk vaak gehad dat het positieve gevoel zich niet verder kon ontwikkelen. En dat had waarschijnlijk ermee te maken dat positief denken alleen te lastig is als je niet je overkoepelende overtuigingen (de grote vragen des levens) aanpakt. Wanneer je denkt dat het leven kut is, zal deze overtuiging alles in je leven beinvloeden.
Je kunt uiteraard iets gaan doen aan je overtuiging dat menselijk contact niet leuk en oppervlakkig is en je zult hier dan vooruitgang mee boeken, maar deze vooruitgang kan maar tot zover gaan als je overkoepelende overtuiging is dat het leven kut is.
Positief denken om zo je overtuigingen aan te passen is een heel handig instrument, maar is nog niet het volledige plaatje. De realisatie dat de overkoepelende overtuigingen eerst moet worden aangepakt en dat dit vooral moet gebeuren door bewustwording en een zoektocht naar antwoorden, is een hele belangrijke realisatie. Alleen met behulp van positief denken je overkoepelende overtuigingen aanpakken lijkt me onbegonnen werk.
Wat ik trouwens iets minder vindt aan het boek is dat de schrijver af en toe een beetje teveel richting "The Secret"-achtige situaties heengaat. Maar goed, overtuigingen zijn heel machtig en wie weet hoe ver deze invloed nou werkelijk gaat. Hypnose heeft bewezen dat de kracht van overtuiging onvoorstelbaar groot is.
Het boek vind ik wel een aanrader wanneer je nog niet al te veel hebt gelezen over de mechaniek van je onderbewustzijn en je ego. Door dit boek te lezen zul je een goed inzicht in deze materie krijgen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 25-01-2010 03:59:07 ]
Ik ben net in t boek begonnen en moest gelijk aan the secret denken.
Ben benieuwd.
quote:Besteld.Op zondag 24 januari 2010 17:25 schreef NouMooiNiet het volgende:
Dank je wel voor je reactie PCP.
Ik ben net in t boek begonnen en moest gelijk aan the secret denken.
Ben benieuwd.
Het komt arrogant over, maar ik ben een harde werker. Wel laat ik te vaak het één en ander (onnodig) liggen. Niet dat ik er geen zin in heb het uit te voeren. Ik kan meestal niet verklaren waarom. Het gebeurd, tot grote ergernis van mezelf, maar soms ook anderen. Ik merk dat ik het best presteer als er iemand om mij heen is, op de werkvloer. De laatste 2 weken was ik productiever dan ooit, ik kon mijn aandacht beter bij mijn werk houden i.p.v. om de zoveel tijd af te dwalen op bijv. internet of door voor me uit te zitten staren, te malen, te overdenken etc.
Ik wacht het nog even af, maar ik denk dat een stimulans bijzonder goed helpt bij ADD. Ik kan me goed voorstellen dat je dan in een routine komt, waardoor je minder snel last zult hebben van je ongemakken.
Maar goed: ik mag er - eigenlijk - nog niets over zeggen.
Grappig is trouwens ook dat de pc zo goed werkt voor mij. Gewoon het hele concept van eigenlijk niets productiefs doen, maar rondsurfen, msnen, youtuben, forummen, muziek luisteren. Een van de weinige dingen waarop ik me kan 'concentreren'. Dat en gamen. Andere dingen houd ik maar even vol en dan worden ze saai.
Maar goed, nu ga ik ver offtopic, sorry
quote:Herkenbaar.Op zondag 24 januari 2010 23:58 schreef RRGJL het volgende:
Grappig is trouwens ook dat de pc zo goed werkt voor mij. Gewoon het hele concept van eigenlijk niets productiefs doen, maar rondsurfen, msnen, youtuben, forummen, muziek luisteren. Een van de weinige dingen waarop ik me kan 'concentreren'. Dat en gamen. Andere dingen houd ik maar even vol en dan worden ze saai.
Maar goed, nu ga ik ver offtopic, sorry
Dat, en het vele analyseren houden me ook weer passief. Puur uit interesse: wat kost zo'n neurofeedback-training eigenlijk?
quote:Analyseren ook ja, maar dat schaar ik zelf niet zo zeer onder ADD eigenlijk
[..]
Herkenbaar.
Puur uit interesse: wat kost zo'n neurofeedback-training eigenlijk?
Dat gaat denk ik ook niet weg, überhaupt ooit Maar dat vind ik in zekere zin niet zo erg.Wat betreft de prijs, dat verschilt erg per instelling. Anywhere between 50 en +/- 100 euro (per keer, gemiddeld moet je zo'n 30 a 40 keer).
Er is in bepaalde gevallen wel iets te regelen met de verzekering, ligt aan je diagnose. Daarnaast schijn je een deel terug te krijgen van de Belastingdienst. Maarja; aan het eind van het jaar pas he
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 25-01-2010 00:16:51 ]
quote:Even wat knipwerkOp zondag 24 januari 2010 17:16 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
-
Positief denken om zo je overtuigingen aan te passen is een heel handig instrument, maar is nog niet het volledige plaatje. De realisatie dat de overkoepelende overtuigingen eerst moet worden aangepakt en dat dit vooral moet gebeuren door bewustwording en een zoektocht naar antwoorden, is een hele belangrijke realisatie. Alleen met behulp van positief denken je overkoepelende overtuigingen aanpakken lijkt me onbegonnen werk.
-
Imho is positief denken een aanzet tot het vermogen om te relativeren.
En door het relativeren kan je pas je overkoepelende overtuiging aanpakken en aanpassen.
wisselwerking van die twee.
En in mijn ogen dus ook altijd met elkaar verbonden.
Kun je niet relativeren dan pretendeer je positief te denken, maar hou je jezelf ( en anderen) voor de gek.
Fout die veel mensen maken is dat ze menen dat in de toekomst te leven, ze leven in het nu.
De toekomst zal beter zijn etc.. zij zijn van mening positief te denken, en positief te handelen.
Zij pakken echter niet het probleem aan, ja dat menen ze door dingen weg te stoppen, want dan is het niet meer.
In je leven of dat in verleden heden of toekomst is gebeuren nu eenmaal vervelende dingen.
Accepteer je dat niet, zal je altijd in verleden blijven hangen, leef je in de toekomst zal je die altijd spiegelen aan je verleden.
Om in het nu te leven moet je je problemen aanpakken. en die stap, die angst is voor mensen vaak te groot.
En zolang je die stap niet zet, en niet leert te accepteren en te relativeren kom je jezelf keer op keer tegen.
en zal je nooit in het nu kunnen staan.
Daar irriteer ik mezelf soms wel aan, dat men nogal snel geneigd is om te denken ja maar sommige dingen moet je niet accepteren. Omdat in hun geest accepteren gelijk staat aan vergeven en vergeten.
Terwijl ik juist denk nee het wordt niet vergeten, maar je kan of erin blijven zwelgen of denken ja het is gebeurt, het had niet moeten gebeuren, maar het is nu eenmaal zo.
Leer ervan en draag het bij je maar niet als verdriet maar als levensles. Dat houdt je waakzaam.
Nou ja genoeg geratel
tijd voor bed 
quote:Hm, inderdaad. Mensen zijn vaak geneigd zich (al dan niet bewust) te verliezen in drama's, en onthouden zich daarmee de 'toegang tot het nu'. In vrijwel alles ligt een keuze, alleen is het lastig de patronen die zich jarenlang in je hebben vastgeworteld, los te laten en deze te doorbreken. Je hier bewust van worden is één, de discipline vinden om er vervolgens daadwerkelijk wat mee te doen is een tweede.Op maandag 25 januari 2010 02:04 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Even wat knipwerk
Imho is positief denken een aanzet tot het vermogen om te relativeren.
En door het relativeren kan je pas je overkoepelende overtuiging aanpakken en aanpassen.
wisselwerking van die twee.
En in mijn ogen dus ook altijd met elkaar verbonden.
Kun je niet relativeren dan pretendeer je positief te denken, maar hou je jezelf ( en anderen) voor de gek.
Fout die veel mensen maken is dat ze menen dat in de toekomst te leven, ze leven in het nu.
De toekomst zal beter zijn etc.. zij zijn van mening positief te denken, en positief te handelen.
Zij pakken echter niet het probleem aan, ja dat menen ze door dingen weg te stoppen, want dan is het niet meer.
In je leven of dat in verleden heden of toekomst is gebeuren nu eenmaal vervelende dingen.
Accepteer je dat niet, zal je altijd in verleden blijven hangen, leef je in de toekomst zal je die altijd spiegelen aan je verleden.
En zolang anderen voor zichzelf geen probleem zien in dit onbewuste maken van een keuze, doordat ze zich daar gemakkelijk bij voelen, tja...
quote:Positief denken is idd een aanzet tot relativeren. Er zit dan nog wel de schakel tussen van de realisatie dat alles staat en valt met de "hoofd"-overtuigingen in je leven. Maar tot deze realisatie kun je in ieder geval komen door je bezig te houden met de filosofie van positief denken. Dat is in ieder geval de weg die ik heb afgelegd.Op maandag 25 januari 2010 02:04 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Even wat knipwerk
Imho is positief denken een aanzet tot het vermogen om te relativeren.
En door het relativeren kan je pas je overkoepelende overtuiging aanpakken en aanpassen.
wisselwerking van die twee.
En in mijn ogen dus ook altijd met elkaar verbonden.
Kun je niet relativeren dan pretendeer je positief te denken, maar hou je jezelf ( en anderen) voor de gek.
Ik zie het altijd als een piramide voor me. Boven aan zitten je belangrijkste overtuigingen, namelijk die over het leven en over jouw plek daarin. Meer naar beneden toe zijn de overtuigingen iets minder belangrijk met onderaan een hele laag met onbelangrijke overtuigingen, zoals "blauw is de mooiste kleur van allemaal".
Wanneer je met positief denken bezig gaat en die dingen aanpakt in je leven die je het meest irriteren heeft men de neiging om alles tegelijk te willen doen. Er zullen succesjes worden geboekt, alleen zullen de lager gelegen overtuigingen altijd een bepaalde druk van bovenaf ervaren, de druk van de hoogst gelegen overtuigingen. Daarom is het beter om boven aan te beginnen met de belangrijkste overtuigingen, de overtuigingen die dus gaan over de grote vragen des levens.
Dit betekent niet dat men perse een vaststaand antwoord moet hebben op alle vragen. Je hoeft niet perse een antwoord te hebben op de vraag "wat is geluk". Zolang jouw conclusie is dat je dit niet weet maar dat je wel denkt dat het goed mogelijk is dat er iets bestaat als echt geluk, dan zet je voor jezelf al heel veel deuren open en zal deze hoofdovertuiging ook niet zo zwaar drukken op de ondergelegen overtuigingen.
En het is goed dat je relativeren noemt. Relativeren is iets wat ik altijd probeerde, maar wat nooit echt werkte. Toen wist ik ook niet precies hoe relativeren nou eigenlijk werkte. Relativeren is iets dat je heel goed kunt wanneer je hoofdovertuigingen over het leven positief geformuleerd zijn. Relativeren is namelijk een gebeurtenis bekijken vanuit een bepaald perspectief. Je bekijkt namelijk de relatie tussen dat andere perspectief en de gebeurtenis, vandaar ook het woord relativeren. Wanneer je goed bent in relativeren dan bekijk je de gebeurtenis waarschijnlijk vanuit het perspectief van je hoofdovertuigingen, zolang deze daar ruimte voor laten.
Wanneer je hoofdovertuigingen niet goed geformuleerd zijn of ze zijn negatief bieden ze geen houvast om een erge situatie te relativeren. Je zult dan een niveau omlaag moeten in de piramide om daar op zoek te gaan naar een goede overtuiging die je kunt gebruiken om te relativeren. Daarom kunnen mensen die alles maar kut vinden en depressief zijn niet goed relativeren, want in de hele piramide is er geen goede positieve overtuiging te vinden die zich leent om een relatie te leggen en dus te relativeren. Het is verder wel zo dat hoe lager je in de piramide komt om een positieve overtuiging te vinden waarmee je een relatie kunt leggen of relativeren, hoe minder krachtig de relativering zal zijn en hoe meer invloed de gebeurtenis die je net hebt meegemaakt, kan uitoefenen op jou.
Ik moet er trouwens nog wel bij zeggen dat overtuigingen soms kunnen overlappen en conflicteren. Je kunt namelijk soms overtuigd zijn van dat het leven mooi is en de moeite waard en soms kun je van het tegenovergestelde overtuigd zijn. Daarom zal relativeren voor deze mensen soms wel en soms niet lukken. Uiteraard is het beter om deze conficterende overtuigingen te hebben dan alleen een hele negatieve, maar je zult wel een labieler mens zijn wanneer je positieve overtuigingen te vaak strijd moeten leveren met de negatieve.
Vandaar ook de uitspraak van Einstein (volgens mij
)"De kwaliteit van je leven wordt bepaald door de antwoorden die jij hebt op de grote vragen des levens"
Heel verhaal weer
[ Bericht 3% gewijzigd door Probably_on_pcp op 25-01-2010 04:43:54 ]
quote:Klopt, alleen blijft men vaak in die fase hangen, want de hoofd overtuiging alleen is niet genoeg.Op maandag 25 januari 2010 04:31 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Positief denken is idd een aanzet tot relativeren. Er zit dan nog wel de schakel tussen van de realisatie dat alles staat en valt met de "hoofd"-overtuigingen in je leven. Maar tot deze realisatie kun je in ieder geval komen door je bezig te houden met de filosofie van positief denken. Dat is in ieder geval de weg die ik heb afgelegd.
quote:Klopt daarin komt een beetje het idee ook van de piramide van Maslow kijken.Ik zie het altijd als een piramide voor me. Boven aan zitten je belangrijkste overtuigingen, namelijk die over het leven en over jouw plek daarin. Meer naar beneden toe zijn de overtuigingen iets minder belangrijk met onderaan een hele laag met onbelangrijke overtuigingen, zoals "blauw is de mooiste kleur van allemaal".
Grappige daar aan is, zelfontplooing staat aan top, en later komt pas de fase behoefte erkenning/waardering en daarna het sociale aspect.
Terwijl volgens de "norm" van de maatschapppij, ( althans dat zal een persoon met een negatieve overtuiging denken/zeggen ) dat sociale aspect + de waardering/erkenning on top staat.
Omdat men anders geneigd is om te denken dat men egoistisch is.
Terwijl als je juist aan jezelf ontplooing werkt, je een andere geloofsovertuiging gebruikt, en van daaruit zal handelen/doen die waaardering/erkenning vanzelf komt, en je sociale contacten zullen groeien omdat je juist veel minder egoistisch zal denken/handelen.
Even een voorbeeld uit eigen ervaring van een jaar terug. Er werd mij gevraagd om aangite te doen.
Vroeger toen ik nog heel erg in dat toekomst vs verleden dacht, had ik direct aangifte gedaan.
Want ik zou er een ander mee helpen, en als ik dat zou doen, dan vonden ze me vast toffer, dan zou ik respect krijgen.
Nu dacht ik, wat voor goed doet het mij.
Wordt ik gelukkiger als ik aangifte doe, Maar wel constant door anderen zal worden gemanipuleerd, keer op keer naar verlden wordt gebracht, met als gevolg ik daar in mezelf kan verliezen.
Of wordt ik gelukkiger om voor mezelf te kiezen en dat stukje verleden wat ik heb geaccepteerd zijnde als het is gebeurd, het had niet mogen gebeuren. Maar anderzijds heeft die gebeurtenis mij uiteindelijk wel gevormd, en indirect tot het punt gebracht waar ik nu ben.Hij misschien een lichte verhoging van zijn straf zal krijgen.
Ik vond het heel mooi om te zien dat ik juist dat respect kreeg door bewust te kiezen voor mezelf.
quote:true datWanneer je met positief denken bezig gaat en die dingen aanpakt in je leven die je het meest irriteren heeft men de neiging om alles tegelijk te willen doen. Er zullen succesjes worden geboekt, alleen zullen de lager gelegen overtuigingen altijd een bepaalde druk van bovenaf ervaren, de druk van de hoogst gelegen overtuigingen. Daarom is het beter om boven aan te beginnen met de belangrijkste overtuigingen, de overtuigingen die dus gaan over de grote vragen des levens.
, daarmee beschrijf je een beetje wat ik bedoelde met dat toekomst -leven als positief leven zien.Ja je boekt succes, maar er is die grote druk vanuit je verleden, die overtuigingen die je niet omzet ook.
Dan kan je nog zo;n goede grote overtuiging hebben, zolang je niet ook iets aan die kleine doet, blijf je worstelen en uiteindelijk is het soort survival of the fittest.
Wie overleeft langer, de grote overtuiging, over de vermoeidheid om constant die strijd aan te gaan tussen de grote en de vele kleineren.
quote:Dit betekent niet dat men perse een vaststaand antwoord moet hebben op alle vragen. Je hoeft niet perse een antwoord te hebben op de vraag "wat is geluk". Zolang jouw conclusie is dat je dit niet weet maar dat je wel denkt dat het goed mogelijk is dat er iets bestaat als echt geluk, dan zet je voor jezelf al heel veel deuren open en zal deze hoofdovertuiging ook niet zo zwaar drukken op de ondergelegen overtuigingen.
quote:En het is goed dat je relativeren noemt. Relativeren is iets wat ik altijd probeerde, maar wat nooit echt werkte. Toen wist ik ook niet precies hoe relativeren nou eigenlijk werkte. Relativeren is iets dat je heel goed kunt wanneer je hoofdovertuigingen over het leven positief geformuleerd zijn. Relativeren is namelijk een gebeurtenis bekijken vanuit een bepaald perspectief. Je bekijkt namelijk de relatie tussen dat andere perspectief en de gebeurtenis, vandaar ook het woord relativeren. Wanneer je goed bent in relativeren dan bekijk je de gebeurtenis waarschijnlijk vanuit het perspectief van je hoofdovertuigingen, zolang deze daar ruimte voor laten.
het moment dat je de kunde krijgt om te relativeren vond ik een verademing.quote:KloptWanneer je hoofdovertuigingen niet goed geformuleerd zijn of ze zijn negatief bieden ze geen houvast om een erge situatie te relativeren. Je zult dan een niveau omlaag moeten in de piramide om daar op zoek te gaan naar een goede overtuiging die je kunt gebruiken om te relativeren. Daarom kunnen mensen die alles maar kut vinden en depressief zijn niet goed relativeren, want in de hele piramide is er geen goede positieve overtuiging te vinden die zich leent om een relatie te leggen en dus te relativeren. Het is verder wel zo dat hoe lager je in de piramide komt om een positieve overtuiging te vinden waarmee je een relatie kunt leggen of relativeren, hoe minder krachtig de relativering zal zijn en hoe meer invloed de gebeurtenis die je net hebt meegemaakt, kan uitoefenen op jou.
quote:Ik denk dat het conflict voortkomt uit het feit of men de kracht bezit geberutenissen te kunnen accepteren als zijnde gebeurtenissen of men de gebeurtenis maakt als bevestiging van het negatieve aspect.Ik moet er trouwens nog wel bij zeggen dat overtuigingen soms kunnen overlappen en conflicteren. Je kunt namelijk soms overtuigd zijn van dat het leven mooi is en de moeite waard en soms kun je van het tegenovergestelde overtuigd zijn. Daarom zal relativeren voor deze mensen soms wel en soms niet lukken. Uiteraard is het beter om deze conficterende overtuigingen te hebben dan alleen een hele negatieve, maar je zult wel een labieler mens zijn wanneer je positieve overtuigingen te vaak strijd moeten leveren met de negatieve.
Omdat er vaak de gedachtengang is dat als je in het nu wilt leven, je aan die positeve gedachtengang moet vastklampen, er geen ruimte is voor verdriet.
Want verdriet wordt geasocieerd met negatief.
In mijn ogen is er niets mis met soms verdriet te voelen en te uiten bijvoorbeeld.
Het houdt je waakzaam, het maakt je menselijk.
Stel een dierbare is overleden.
Het is menselijk om verdriet te hebben.
Maar alles staat en val wel met de keuze wat doe je ermee met dat verdriet, denk je ja ik ben nu even verdrietig, dat mag even, maar het is niet alleen verdriet, wat kan ik met dat verdriet doen.
Denk ik en die persoon komt nooit weer terug boehoehoe en ik kan niet zonder hem/haar boehoehoe etc. etc.
Of denk ik, ja die persoon heet een plek in mijn hart. Maar wordt ik er beter op als ik alleen maar boehoehoe denk bij die persoon, of wordt ik gelukkiger als ik zijn/haar dood accepteer en daarbij ook het gemis accepteer.
Waarmee iemand niet automatisch is vergeten.
quote:Quoted for truthVandaar ook de uitspraak van Einstein (volgens mij
"De kwaliteit van je leven wordt bepaald door de antwoorden die jij hebt op de grote vragen des levens"
Heel verhaal weer
Omschrijving
quote:Iemand ervaringen met dit boek?In Stop! Geen excuses meer! onthult Wayne Dyer hoe je de negatieve denkpatronen die verhinderen dat je de hoogste niveaus van geluk, succes en gezondheid bereikt, kunt veranderen. Het is vaak ontzettend moeilijk om de destructieve denkgewoontes te doorbreken die je al vanaf je jeugd met je meedraagt. Deze worden continu goedgepraat met excuses als ‘Het is te laat om nu nog te veranderen’, ‘Als ik zou veranderen, zou dat mijn hele leven overhoop halen’, ‘Zo ben ik altijd geweest’. Wayne Dyer daagt je uit om die excuses voor eens en voor altijd de deur uit te doen.
Edit; van dezelfde schrijver meer te vinden;
De weg naar verandering
De kracht van verandering
[ Bericht 7% gewijzigd door EggsTC op 25-01-2010 21:09:51 ]
quote:Hmm, lijkt me erg interessant, klinkt een beetje als mezelf als ik die beschrijving leesOp maandag 25 januari 2010 20:59 schreef EggsTC het volgende:
[ afbeelding ]
Omschrijving
[..]
Iemand ervaringen met dit boek?
Edit; van dezelfde schrijver meer te vinden;
De weg naar verandering
De kracht van verandering
Dus ik ben ook geïnteresseerd of iemand ervaring heeft met dit boek.
Want dan zou het zijn doel missen
Ik zie weer een hoop leestips.. gelukkig hoef ik nog maar 10 andere boeken te lezen
quote:je hebt denken en denken.Op maandag 25 januari 2010 21:56 schreef Boswachtertje het volgende:
Zou dit topic trouwens mensen nog (te veel) aan het denken zetten?
Want dan zou het zijn doel missen
Ik zie weer een hoop leestips.. gelukkig hoef ik nog maar 10 andere boeken te lezen
Denken als in filosoferen
Denken als overdenken
Denken an sich is niet slecht.
quote:Klinkt minder 'zweverig' dan het onderwerp van dit topic. Toch zijn denkpatronen vaak sterker dan ik denk. Ik heb patronen die eigenlijk mijn hele leven of sinds mijn puberteit bijna onveranderd blijven.. bv. passiviteit, gedrag naar bepaalde mensen, reacties op negatief commentaar etc.Op maandag 25 januari 2010 20:59 schreef EggsTC het volgende:
[ afbeelding ]
Omschrijving
[..]
Iemand ervaringen met dit boek?
Edit; van dezelfde schrijver meer te vinden;
De weg naar verandering
De kracht van verandering
Ik zou wel geinteresseerd zijn in dat boek ja
quote:Op Bol.com kun je trouwens de eerste paar pagina's lezenOp dinsdag 26 januari 2010 00:36 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Klinkt minder 'zweverig' dan het onderwerp van dit topic. Toch zijn denkpatronen vaak sterker dan ik denk. Ik heb patronen die eigenlijk mijn hele leven of sinds mijn puberteit bijna onveranderd blijven.. bv. passiviteit, gedrag naar bepaalde mensen, reacties op negatief commentaar etc.
Ik zou wel geinteresseerd zijn in dat boek ja
quote:Zoals gezegd heb ik deze besteld. Ik ben er nu in aan het lezen. Ben ongeveer op blz 52. Interessante materie is het zeker, het laat je goed kunnen omgaan met je onderbewustzijn en legt uit hoe negatieve gedachten je leven heel erg kunnen beinvloeden, iets wat ik zelf ook meemaak.Op zondag 24 januari 2010 13:07 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wat vinden jullie van De kracht in jezelf van Murphy??
http://www.bol.com/nl/p/n(...)666800366/index.html
Ik vind het wel een boek dat meer de richting in gaat van "zweverig" en dat hij vooral naar psalms van de bijbel verwijst vind ik een groot minpunt. Hij doet in het boek alsof de bijbel dit allemaal bedacht heeft en draaft soms te ver door in de nonesense. Ook de vele voorbeelden van mensen die zichzelf genezen hebben vanuit hun onderbewust zijn omdat dat het sterkste geneesmiddel zou zijn wat er bestaat. Nu klopt het wel dat ze in ziekenhuizen om deze redenen ook placebo medicijnen geven zodat je mindset goed is om te gaan genezen maar het gaat mij wel wat te ver.
In het boek wordt bijvoorbeeld gezegd dat een man genas van zijn longkanker omdat hij zijn onderbewustzijn ervan overtuigd had dat hij zou gaan genezen en dat daarom dat onderbewust zijn het lichaam van de longkanker had genezen.
Ander voorbeeld;
De man die zijn rechter arm zou geven als zijn dochter maar weer kon lopen. Een paar weken later kregen ze een auto ongeluk, de man verloor zijn rechter arm en de dochter kon weer lopen.
Zo staat het ook letterlijk in het boek. Ik wil best geloven dat dit soort dingen voor komen, met 6 miljard mensen op een aardbol heb je dit soort toevalligheden nou eenmaal, maar in het boek impliceren ze dat dit dus allemaal komt omdat het onderbewustzijn (en god) daarvoor zorgt en dat vind ik een beetje ver gaan. Zo ook komt het voorbeeld erin voor dat Jezus blinden weer kon laten kijken etc. etc.
Als het echt zo zou zijn dat dat onderbewust zijn zo sterk was, hadden er geen ziekenhuizen meer bestaan.
Wat echter wel heel sterk is in het boek, is het fenomeen "zelfbevestiging". Jezelf zo vaak mogelijk inspreken dat je goed bent, en positief in het leven staat gaat z'n vruchten afwerpen. En dat wordt in dit boek goed uitgelegd. Een psycholoog heeft mij precies datzelfde truukje aangeleerd een tijdje terug. Ik geloof wel dat je bewustzijns-gedachten heel veel invloed hebben op je onderbewustzijn... En je uitstraling is een reflectie van je onderbewustzijn. Ga jezelf maar na, als je in moeilijke perioden zit droom je daar ook vaak over, die dromen weerspiegelen de beelden die je onderbewustzijn opgevangen heeft.
Al met al een heel interessant boek om te lezen maar wat mij soms iets te ver gaat wat betreft de religieverwijzingen erin. Ik ga in ieder geval zeker verder met het lezen hierin.
quote:
[..]
Hmm, lijkt me erg interessant, klinkt een beetje als mezelf als ik die beschrijving lees
quote:Die religie hallalujah meuk is erg amerikaans volgens mij. Ikzelf vind het ook lastig om in boeken dingen te lezen die net iets te ver gaan. Ik denk dat elke schrijver wel punten heeft waar je ineens het gevoel hebt dat je totale nonsens aan het lezen bent. Dat je met bewustzijn longkanker kunt bestrijden lijkt me klinkklare onzin.
Waar ik de laatste tijd soms last van heb is een overdosis prikkels, ik was dit weekend naar een housefeest, leuk natuurlijk, maar na een tijdje merk ik dat alle energie uit me gezogen wordt. Ik heb maar weinig energie om echt sociaal te gaan doen of te gaan dansen en toch beukt de muziek en de flitsende lichten maar door. Op zulke momenten accepteer ik dat maar, maar leuk is het niet. Weggaan van het feest is ook geen optie als ik in een andere stad zit en afhankelijk ben van andere mensen. Wat zou een goede methode zijn om met zulke momenten om te gaan?
quote:Dat is waarom veel mensen drugs gebruiken op die feesten.Op maandag 1 februari 2010 00:31 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Die religie hallalujah meuk is erg amerikaans volgens mij. Ikzelf vind het ook lastig om in boeken dingen te lezen die net iets te ver gaan. Ik denk dat elke schrijver wel punten heeft waar je ineens het gevoel hebt dat je totale nonsens aan het lezen bent. Dat je met bewustzijn longkanker kunt bestrijden lijkt me klinkklare onzin.
Waar ik de laatste tijd soms last van heb is een overdosis prikkels, ik was dit weekend naar een housefeest, leuk natuurlijk, maar na een tijdje merk ik dat alle energie uit me gezogen wordt. Ik heb maar weinig energie om echt sociaal te gaan doen of te gaan dansen en toch beukt de muziek en de flitsende lichten maar door. Op zulke momenten accepteer ik dat maar, maar leuk is het niet. Weggaan van het feest is ook geen optie als ik in een andere stad zit en afhankelijk ben van andere mensen. Wat zou een goede methode zijn om met zulke momenten om te gaan?
Wat je wel kan doen is redbull drinken afgewisseld met alcohol, dat houdt je wel een tijd op de been. Als ik zulke momenten heb op van die feesten, ga ik meestal het hoogste plekje in de zaal opzoeken om daar te gaan zitten kijken naar de rest, met een biertje in mn hand. Dat vind ik een goede methode. Als je daar alleen zit kom je goed tot rust als je over die mensen uit kijkt en alleen gewoon kijken en genieten van de muziek
quote:Dit doe ik dan, geen energie stoppen in contact met mensen maar genieten van de muziek!!Op maandag 1 februari 2010 00:40 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Dat is waarom veel mensen drugs gebruiken op die feesten.
Wat je wel kan doen is redbull drinken afgewisseld met alcohol, dat houdt je wel een tijd op de been. Als ik zulke momenten heb op van die feesten, ga ik meestal het hoogste plekje in de zaal opzoeken om daar te gaan zitten kijken naar de rest, met een biertje in mn hand. Dat vind ik een goede methode. Als je daar alleen zit kom je goed tot rust als je over die mensen uit kijkt en alleen gewoon kijken en genieten van de muziek
Ik krijg daar weer energie van!
quote:De hoogste niveaus van geluk, succes en gezondheidOp maandag 25 januari 2010 20:59 schreef EggsTC het volgende:
[ afbeelding ]
Omschrijving
[..]
Iemand ervaringen met dit boek?
In Stop! Geen excuses meer! onthult Wayne Dyer hoe je de negatieve denkpatronen die verhinderen dat je de hoogste niveaus van geluk, succes en gezondheid bereikt, kunt veranderen. Het is vaak ontzettend moeilijk om de destructieve denkgewoontes te doorbreken die je al vanaf je jeugd met je meedraagt. Deze worden continu goedgepraat met excuses als ‘Het is te laat om nu nog te veranderen’, ‘Als ik zou veranderen, zou dat mijn hele leven overhoop halen’, ‘Zo ben ik altijd geweest’. Wayne Dyer daagt je uit om die excuses voor eens en voor altijd de deur uit te doen.
Nou ja, nu kom ik natuurlijk over als zo iemand die niet meer van z'n destructieve denkgewoontes is af te krijgen omdat ik daarmee in m'n jeugd geindoctrineerd ben
Maar goed, deze schrijvers bereiken vooral een hoog niveau van materiële rijkdom omdat ze zoveel boeken verkopen vol met gebakken lucht. Daarnaast hebben ze gewoon hun portie ongeluk, mislukkingen en ziekte.
quote:Dat is inderdaad een goede methode, maar die plek had niet echt een duidelijke 'chillspot'. In het verleden wel bij feesten geweest die dat duidelijk wel hebben, bv. zitzakken enzo. Hier was dat niet echt zo helaas, ik heb denk ik het probleem dat ik teveel waarneem, ik ga nadenken hoe andere mensen zich voelen of hoe de muziek precies in elkaar zit, hoe de lichten bewegen etc. etc.Op maandag 1 februari 2010 00:40 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Dat is waarom veel mensen drugs gebruiken op die feesten.
Wat je wel kan doen is redbull drinken afgewisseld met alcohol, dat houdt je wel een tijd op de been. Als ik zulke momenten heb op van die feesten, ga ik meestal het hoogste plekje in de zaal opzoeken om daar te gaan zitten kijken naar de rest, met een biertje in mn hand. Dat vind ik een goede methode. Als je daar alleen zit kom je goed tot rust als je over die mensen uit kijkt en alleen gewoon kijken en genieten van de muziek
quote:"de hoogste niveaus" is indd flauwe kul. Als je daarnaar gaat streven bereik je natuurlijk helemaal niks. Ik denk dat je alleen het gevoel van 'het hoogste niveau' hebt onder invloed van drugs zoals mdma etc, wat de volgende dag en de rest van de week ook weer zijn sporen achterlaat.Op maandag 1 februari 2010 10:03 schreef het_fokschaap het volgende:
[..]
De hoogste niveaus van geluk, succes en gezondheid
Nou ja, nu kom ik natuurlijk over als zo iemand die niet meer van z'n destructieve denkgewoontes is af te krijgen omdat ik daarmee in m'n jeugd geindoctrineerd ben
Maar goed, deze schrijvers bereiken vooral een hoog niveau van materiële rijkdom omdat ze zoveel boeken verkopen vol met gebakken lucht. Daarnaast hebben ze gewoon hun portie ongeluk, mislukkingen en ziekte.
quote:ik mag hopen dat dat ook zonder drugs kanOp maandag 1 februari 2010 10:19 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
"de hoogste niveaus" is indd flauwe kul. Als je daarnaar gaat streven bereik je natuurlijk helemaal niks. Ik denk dat je alleen het gevoel van 'het hoogste niveau' hebt onder invloed van drugs zoals mdma etc, wat de volgende dag en de rest van de week ook weer zijn sporen achterlaat.
...quote:Ik denk niet dat je die staat zonder drugs kan bereiken, zoals mdma.Op maandag 1 februari 2010 10:57 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
ik mag hopen dat dat ook zonder drugs kan
quote:Dat betekend niet dat je ultieme vrede voelt ofzo, je voelt je gewoon ultiem tevreden. En omdat je geen zorgen en een flinke dosis 'geluk' over je heen krijgt lijkt het of alles op zijn plaats valt. Maar de volgende dag breek je natuurlijk helemaal op en is het precies zoals het ego werkt, verradelijk.Op maandag 1 februari 2010 11:48 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Ik denk niet dat je die staat zonder drugs kan bereiken, zoals mdma.
quote:Doe je dat in nuchtere staat, dat nadenken?Op maandag 1 februari 2010 10:15 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
ik heb denk ik het probleem dat ik teveel waarneem, ik ga nadenken hoe andere mensen zich voelen of hoe de muziek precies in elkaar zit, hoe de lichten bewegen etc. etc.
quote:Wel met een paar biertjes op, maar als ik een uur aan het dansen ben merk ik daar eigenlijk niet veel van, als ik aangeschoten ben dan.Op maandag 1 februari 2010 12:29 schreef Pisces29 het volgende:
[..]
Doe je dat in nuchtere staat, dat nadenken?
quote:Op maandag 1 februari 2010 12:33 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Wel met een paar biertjes op, maar als ik een uur aan het dansen ben merk ik daar eigenlijk niet veel van, als ik aangeschoten ben dan.
Hoe voel je je voordat je op zo'n feest bent?
En ga je piekeren omdat je fysiek na een tijdje geen energie meer hebt om te bewegen, of pieker je daarvoor al?
Ik ben echt een (24/7) denker en de enige keren dat ik teveel ga nadenken op een feest is eigenlijk als ik gewoon teveel zorgen heb of al verdrietig ben. Maar dan ben ik dus al niet in een fijne stemming voor ik uitga en hoop ik juist afleiding te hebben en even alles te vergeten en blij te worden tijdens het stappen, maar dat werkt niet natuurlijk.
En als ik dan uitgeblust ben, fysiek, dan werkt dat harder door. Wordt alles me teveel.En als iedereen dan lekker onder invloed is stoort dat meer omdat je zelf niet meer kan en de rest kan nog 10 uur door. En als je dan niet kan zitten om ff bij te tanken, dan is dat echt niet lekker en ga ik lopen malen. (En wil ik het liefst naar huis).
Is idd wel het fijnst, feesten waar je tribunes of cafetaria of chill plekken hebt, kan je alle kanten op
quote:Hoe weet je dit zo zeker?Op maandag 1 februari 2010 10:19 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
"de hoogste niveaus" is indd flauwe kul. Als je daarnaar gaat streven bereik je natuurlijk helemaal niks. Ik denk dat je alleen het gevoel van 'het hoogste niveau' hebt onder invloed van drugs zoals mdma etc, wat de volgende dag en de rest van de week ook weer zijn sporen achterlaat.
Ik ben de hele dag bezig met zoveel mogelijk in het nu leven en moet zeggen dat dit echt zijn vruchten afwerpt. Om de zoveel tijd kom ik in een staat van gelukzaligheid terecht die nog het best te vergelijken is met een paddo/xtc trip.
Zelfbevestiging en positief denken ben ik niet zo'n liefhebber van. Voor mij werkte dit iig helemaal niet. Met positief denken bevestig je eigenlijk alleen maar het tegengestelde, aangezien tegengestelden niet zonder elkaar kunnen bestaan. Daarom is een boekje zoals Ontwaken in de Droom ook zo paradoxaal. Om Radical Honesty maar te quoten: "positive thinking is for negative people". En aangezien eigenlijk alles 1 is ontkom je wanneer je aan zelfbevestiging doet niet aan de behoefte voor bevestiging van andere mensen. Het is ook eigenlijk een entiteit die los staat van jezelf (het ego) die die zelfbevestiging doet. Zie het dan ook meer als een ego versterker.
Maar ieder zijn ding natuurlijk.
quote:Ben ik het mee eens. Positief denken is dan ook iets westers. Ik probeerde me net te ontspannen en in het nu te liggen maar het lukte maar deels. als ik me bewustmaak van mijn lichaam en ademhaling lukt dat direct maar het vlakt na een halve minuut al af, de eerste gedachte komt op en daarmee ook de eerste erkenning van het ego. Dit herhaalt zichzelf tot ik er geen zin meer in heb, het lijkt wel een kat-en muisspel zoOp maandag 1 februari 2010 13:26 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Hoe weet je dit zo zeker?
Ik ben de hele dag bezig met zoveel mogelijk in het nu leven en moet zeggen dat dit echt zijn vruchten afwerpt. Om de zoveel tijd kom ik in een staat van gelukzaligheid terecht die nog het best te vergelijken is met een paddo/xtc trip.
Zelfbevestiging en positief denken ben ik niet zo'n liefhebber van. Voor mij werkte dit iig helemaal niet. Met positief denken bevestig je eigenlijk alleen maar het tegengestelde, aangezien tegengestelden niet zonder elkaar kunnen bestaan. Daarom is een boekje zoals Ontwaken in de Droom ook zo paradoxaal. Om Radical Honesty maar te quoten: "positive thinking is for negative people". En aangezien eigenlijk alles 1 is ontkom je wanneer je aan zelfbevestiging doet niet aan de behoefte voor bevestiging van andere mensen. Het is ook eigenlijk een entiteit die los staat van jezelf (het ego) die die zelfbevestiging doet. Zie het dan ook meer als een ego versterker.
Maar ieder zijn ding natuurlijk.
Andere keren lukt het me ook veel beter..quote:Wat voor jou niet werkt kan voor een ander prima werken.
Bij mij is het positief denken iets dat vanzelf gaat
, geen opdracht of bezig zijn om het tegengestelde te ontkrachten. Sinds ik de theorie eenmaal doorheb en het voel is alles op z'n plaats gevallen. Dingen zijn zoals ze zijn en daardoor heb ik er vanzelf een bijna gehele rust in. Geen getouwtrek of iets...Geen slachtofferrol, geen drama om niks en dingen los kunnen laten.
Oh en ik zie net dat ik eigenlijk combineer wat jij positief (in het nu leven) en negatief vindt (positief denken).
Kan me trouwens wel iets voorstellen bij wat je zegt. Alles op een spastische manier verdraaien om jezelf te overtuigen dat iets positief is, is wat anders dan op een positieve manier ergens rust mee hebben.
quote:Ja, dat is net als iets waar ik sinds kort over nadenk, dat bv commentaar van mensen, zowel kritiek als complimenten, niet belangrijk zijn omdat het hetzelfde is, het moet er allemaal niet toe doen en je ook niet deren verder.Op maandag 1 februari 2010 14:44 schreef Loei_koei het volgende:
Probeer eigenlijk niets positief of negatief te vinden. Dat zijn maar interpretaties
Het is echt prettig om dingen neutraal te (kunnen) bekijken en ervaren. Ik noem het soms ruis, er is teveel ruis en als je het klein en bij jezelf houdt en rust in dingen vindt is alles zo makkelijk. Geen stoorzender(s), het is niet relevant. Je bent ook vrij als je al die ruis niet mee neemt.
Ik ben eigenlijk toe aan een nieuw boek... Ook omdat ik veel in de trein zit en het dan wel leuk vind om een boek te lezen.. Iemand een interessant boek? Misschien iets over quantumfysica enz, maar niet te ingewikkeld
quote:Mag t ook in het Engels zijn?Op dinsdag 9 februari 2010 00:01 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Schop
Ik ben eigenlijk toe aan een nieuw boek... Ook omdat ik veel in de trein zit en het dan wel leuk vind om een boek te lezen.. Iemand een interessant boek? Misschien iets over quantumfysica enz, maar niet te ingewikkeld
quote:Ik zit erover na te denken om radical honesty te proberen.. Hopelijk heeft mijn bibliotheek hemOp dinsdag 9 februari 2010 00:22 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Mag t ook in het Engels zijn?
quote:Tis een interessant boek! Niet lifechanging voor mij, maar er staan zeker wel nuttige tips en confrontaties in.. allemaal het overdenken wel waardOp dinsdag 9 februari 2010 00:23 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik zit erover na te denken om radical honesty te proberen.. Hopelijk heeft mijn bibliotheek hem
Zelf zat ik hier met een kleine(re) collectie in de lokale bieb, ik heb het boek uiteindelijk voor onder de 10euro 2e hands kunnen bestellen... dat is m.i. een goed alternatief, vraag me ook af of ze dit boek in de bieb hebben
(je zou het bv via Amazon kunnen bestellen)
Jij bepaalt hoe jij je leven ziet uiteindelijk
quote:Radical Honesty is uiteraard een aanrader, maar als je wat wil lezen over de wetenschap zoals je eerder aangaf is dit een heel goed boek:Op dinsdag 9 februari 2010 00:23 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik zit erover na te denken om radical honesty te proberen.. Hopelijk heeft mijn bibliotheek hem
Hyperspace - recensies op Amazon.com
Maar ik vind het wel aardig apart, als ik alles met rust laat gaat het vanzelf denken.
Bijv:
Wat een onzin.
En dit werkt?
Wat als je bij vrienden zit?
Hoe reageer je dan?
Dan zal er wel niet veel goeds uit je mond komen.
En allemaal van dat soort zooi xD
En je gedachten tegenspreken? Wat is daar het effect van?
quote:Als je je gedachten gaat tegenspreken kun je je af gaan vragen wie wie nou eigenlijk aan het tegenspreken is. Wanneer je 1 keer je gedachten observeert zie je gelijk wat een ongelooflijke onzin het eigenlijk allemaal is. Het verstand genereert de hele dag door voornamelijk bullshit en heel af en toe sijpelt er eens iets creatiefs door.Op woensdag 17 februari 2010 00:35 schreef Idiota het volgende:
Apart forum, dat beeld waarnemer en ego, true.
Maar ik vind het wel aardig apart, als ik alles met rust laat gaat het vanzelf denken.
Bijv:
Wat een onzin.
En dit werkt?
Wat als je bij vrienden zit?
Hoe reageer je dan?
Dan zal er wel niet veel goeds uit je mond komen.
En allemaal van dat soort zooi xD
En je gedachten tegenspreken? Wat is daar het effect van?
Heb de afgelopen maanden regelmatig mijn gedachten geanalyseerd met andere gedachten. Dit leidt natuurlijk tot niets en is 1 van de vele valkuilen waar je in terecht kunt komen wanneer je bezig bent de identificatie met je ego te doorbreken. Uiteindelijk komt het allemaal maar op 1 ding neer: de illusie van tijd doorbreken. Wanneer je iets leuks gedaan hebt kijk je vaak op de klok en denk je: is het al zo laat? De activiteit was niet hetgeen dat leuk was. Het vergeten van de tijd en daarmee het vergeten van jezelf zorgde ervoor dat je het naar je zin had. Er is niets buiten dit moment. Denken dat het in de toekomst beter wordt is een gedachtepatroon dat ervoor zorgt dat echte voldoening altijd uitblijft. Van psychologische tijd raak je af wanneer je stopt met denken en stoppen met denken doe je door je aandacht te verleggen van je gedachten naar de huidige ervaring.
Het is allemaal eigenlijk heel simpel. Het wordt pas moeilijk als je erover na gaat denken.
quote:Komt het er op neer dat de gedachten dan soort van tipgevers zijn?Op woensdag 17 februari 2010 18:47 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Als je je gedachten gaat tegenspreken kun je je af gaan vragen wie wie nou eigenlijk aan het tegenspreken is. Wanneer je 1 keer je gedachten observeert zie je gelijk wat een ongelooflijke onzin het eigenlijk allemaal is. Het verstand genereert de hele dag door voornamelijk bullshit en heel af en toe sijpelt er eens iets creatiefs door.
Heb de afgelopen maanden regelmatig mijn gedachten geanalyseerd met andere gedachten. Dit leidt natuurlijk tot niets en is 1 van de vele valkuilen waar je in terecht kunt komen wanneer je bezig bent de identificatie met je ego te doorbreken. Uiteindelijk komt het allemaal maar op 1 ding neer: de illusie van tijd doorbreken. Wanneer je iets leuks gedaan hebt kijk je vaak op de klok en denk je: is het al zo laat? De activiteit was niet hetgeen dat leuk was. Het vergeten van de tijd en daarmee het vergeten van jezelf zorgde ervoor dat je het naar je zin had. Er is niets buiten dit moment. Denken dat het in de toekomst beter wordt is een gedachtepatroon dat ervoor zorgt dat echte voldoening altijd uitblijft. Van psychologische tijd raak je af wanneer je stopt met denken en stoppen met denken doe je door je aandacht te verleggen van je gedachten naar de huidige ervaring.
Het is allemaal eigenlijk heel simpel. Het wordt pas moeilijk als je erover na gaat denken.
Soms denk ik wat terwijl ik het er helemaal niet mee eens ben. Dat geeft dus al aan dat ik niet mn gedachten ben
quote:Die snap ik even niet.Op woensdag 17 februari 2010 18:53 schreef Idiota het volgende:
[..]
Komt het er op neer dat de gedachten dan soort van tipgevers zijn?
Hoe bedoel je dat precies?quote:Nee, je gedachten zijn gewoon voortdurende spinsels in je hoofd... Ze komen voort uit je ego/persoonlijkheid, die weer gevormd is door je omgeving en wat je allemaal meegemaakt hebt en aangeleerd is. Het heeft dus niet echt wat met tips te maken, maar ze komen dus uit je ego die de werkelijkheid op zijn manier interpreteert....Op woensdag 17 februari 2010 18:53 schreef Idiota het volgende:
[..]
Komt het er op neer dat de gedachten dan soort van tipgevers zijn?
Soms denk ik wat terwijl ik het er helemaal niet mee eens ben. Dat geeft dus al aan dat ik niet mn gedachten ben
Denk ik
quote:Dat hun oplossingen en conclusies zomaar lukraak aan je doorgeven?Op woensdag 17 februari 2010 19:51 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Die snap ik even niet.
Daar is een reden voor, die je zelf het beste weet..
Zoek daar meer koppelingen in en bereid je voor op de volgende keer..
Dat je er dus niet meer over na hoeft te denken maar bij wijze van voorbedachte rade kan handelen
...Zit in het boek te lezen over geduld (onderwerp van de lezing van de Dalai Lama van vorig jaar). Ik kwam daar een mooie quote tegen die ik meerdere malen heb gelezen en ik zeker het delen waard vind.
quote:Uit de Bodhisattvacharyavatara van Acharya ShantidevaWaarom zou ik ongelukkig zijn
over iets dat te genezen is?
En wat is het nut van ongelukkig zijn
over iets dat niet te genezen is?
Erbij staat een interessante uitleg:
"Shantideva noemt hier nog een reden waarom wij moeten vermijden ongelukkig te worden: als de situatie of het probleem van dien aard is dat er iets aan te doen is, is het niet nodig ons er aan te ergeren of er ongelukkig van te worden. Als het probleem of de moeilijkheid daarentegen niet te verhelpen of op te lossen is, heeft het ook geen zin ons er aan te ergereen of er ongelukkig over te zijn."
Dit kan m.i. ook gelden voor het te veel nadenken. Het is duidelijk iets wat te genezen valt, dus het heeft geen zin om ons helemaal druk te gaan maken dat we te veel nadenken.. makes sense to me
Een andere uitspraak van de Dalai Lama is: "als je een probleem kunt oplossen, waarom zou je je dan zorgen maken? Als je een probleem niet kunt oplossen, waarom zou je je dan zorgen maken?"
quote:Dat is dezelfde opmerking in een ander woord gebruik.Op donderdag 25 februari 2010 20:20 schreef Loei_koei het volgende:
Het mooie is dat die redenering overal wel op toe te passen is.
Een andere uitspraak van de Dalai Lama is: "als je een probleem kunt oplossen, waarom zou je je dan zorgen maken? Als je een probleem niet kunt oplossen, waarom zou je je dan zorgen maken?"
quote:Hoe meer ik daarover nadenk, hoe meer ik het niet vind kloppen. Ik vind het namelijk nogal zwart-wit gedacht en er zit een behoorlijk groot grijs gebied tussen. Juist de dingen waar je je zorgen om maakt zijn vaak niet in een van de twee categorieën in te delen omdat je meestal denkt dat je het wél kunt oplossen, maar de zorgen komen juist doordat dat niet lukt. Maar toch blijf je vaak het idee hebben dat je het ergens wel kunt oplossen. En dan komt het denken weer om de hoek kijken, je blijft denken over ho je het op kunt lossen.Op donderdag 25 februari 2010 20:20 schreef Loei_koei het volgende:
Het mooie is dat die redenering overal wel op toe te passen is.
Een andere uitspraak van de Dalai Lama is: "als je een probleem kunt oplossen, waarom zou je je dan zorgen maken? Als je een probleem niet kunt oplossen, waarom zou je je dan zorgen maken?"
Wat trouwens ontzettend goed werkt tegen het vele denken is een vriendin, heb er echt veel minder last van nu
quote:Interessant, staat wel iets tussen wat ik evt (2ehands) kan bestellenOp donderdag 11 maart 2010 21:22 schreef EggsTC het volgende:
Hmm, deze boeken passen ook wel in dit topic thuis denk ik.
Wat ik dan wel weer heb, is dat het ook geen zin heeft 100'en zelfhulpboeken te gaan lezen. Uiteindelijk is de kern in essentie hetzelfde en duidelijk. Het vele lezen is natuurlijk ook gewoon een vorm van zoeken en het probleem ligt em er juist in dat er niets te zoeken valt (maar dat besef je je pas op het moment dat je hier bewust van wordt - en het zoeken ophoudt). Ik weet het eigenlijk wel, maar val af en toe terug in oude patronen.. Toch maar eens flink deconditioneren
quote:Eens, ik ben aan deze hele ritsrats begonnen in de periode dat het uit was met mijn vriendin, nu zijn we alweer een hele poos samen trouwensOp donderdag 11 maart 2010 22:08 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Wat trouwens ontzettend goed werkt tegen het vele denken is een vriendin, heb er echt veel minder last van nu
Laatste tijd luister ik wel eens naar de teksten van adyashanti voor het slapen gaan (na een avond sporten en sauna enz, ik ben goed bezig..
).Tegelijkertijd geloof ik veel dingen van leo hartong's 'ontwaken in de droom' en lees ik tussendoor een boekje waarvan ik de titel en auteur even kwijt ben
. Deze 2 auteurs boren elke vorm van zelfbeeld, denken en concepten compleet de grond in waardoor er eigenlijk niks overblijft. Dit, echter, geeft mij juist gedachten erover, die gedachtes zeggen dat de vorige gedachten een concept waren (dus onbetrouwbaar), deze gedachten zijn dus ook weer gedachten en op die manier zit je alweer in een vicieuze cirkel. Adyashanti daarentegen heeft het vaak toch wel over een 'pad' (wat Tolle de 'transformatie noemt). Allemaal tegenstrijdigheden dus eigenlijk. Jammer genoeg geeft dit allemaal stof voor denken etc.
Wat bij mij helpt is dat ik weer aan het sporten ben, door lichamelijke fitheid blijft je mind clear
quote:Niet in mijn gevalOp donderdag 11 maart 2010 22:08 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Wat trouwens ontzettend goed werkt tegen het vele denken is een vriendin, heb er echt veel minder last van nu
Een vriendin brengt alleen maar meer zorgen met zich mee.quote:Hmm, dan heb je de verkeerde vriendinOp vrijdag 12 maart 2010 09:23 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Niet in mijn geval
Die van mij zorgt bij mij echt voor een betere gemoedsrust Heb me nog nooit zo op mijn gemak bij iemand gevoeld quote:Hmm, brengt -> bracht, is ondertussen al een tijdje overOp vrijdag 12 maart 2010 10:20 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Hmm, dan heb je de verkeerde vriendin
quote:Wat mijn punt dus weer bewijst dat het niet de goeie vriendin wasOp vrijdag 12 maart 2010 10:22 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Hmm, brengt -> bracht, is ondertussen al een tijdje over
Ik herken mezelf heel erg in het 'teveel nadenken'.
Ik ben altijd een piekeraar geweest, maar nadat ik een bepaalde traumatische gebeurtenis in mijn leven had meegemaakt heb ik ook last gekregen van paniekaanvallen.
In 1e instantie dacht ik dat ik lichamelijk wat mankeerde, wat na medisch onderzoek niet zo bleek te zijn.
Dan ga je dus denken 'mijn geest creërt dit, ik doe iets fout' en dus ga je tegen jezelf 'praten' als je paniek op voelt komen 'doe maar rustig aan, het komt wel goed' maar naarmate de paniek voortschriijdt kom je er dus achter dat die gedachtes niet werken en wordt de paniek totaal.
Deze cirkel begon zich steeds vaker voor te doen tot het op een punt kwam dat het gewoon niet meer te doen was.
Ik ben toen via via bij een centrum terecht gekomen die mij echt goed geholpen heeft
Maargoed ik kom er steeds meer achter dat deze werkwijze heel erg lijkt op mindfulness en ook op de kracht van het nu (de methode die ik deed refereerde meer aan je innerlijk kind) maar dezelfde principes wel 'je bent niet je angst' enz.
Ik kom steeds meer tot de conclusie dat de sleutel ligt in het je echt bewust worden van je gedachten en op het moment dat je dat kunt kun je echt patronen doorbreken
Ik merk dat ik het gevoel niet vast kan houden en daardoor weer in eindeloze gedachtencirkels schiet
Ik baal echt vet van mezelf nu.
Wel het boek gekocht dus vanavond direct lezen
quote:Wie baalt waarvan?Op donderdag 18 maart 2010 18:58 schreef DeZoektocht het volgende:
Hmmm jammer dat er niemand in dit topic reageert
Ik merk dat ik het gevoel niet vast kan houden en daardoor weer in eindeloze gedachtencirkels schiet
Ik baal echt vet van mezelf nu.
Wel het boek gekocht dus vanavond direct lezen
quote:Same here hoor. Zit ook al een jaar in dit topic, maar zit nog steeds met een overvloed aan negatieve gedachten. Heb hier al ongeveer 2 en een halfjaar last van.... Ach, op dit moment zit ik ook een beetje in een klote fase, wanneer ik weer werk heb en straks weer ga studeren heb ik weer meer te doen en zal het wel weer beter worden. Je kan er namelijk ook teveel mee bezig zijn, teveel nadenken over het tevele nadenkenOp donderdag 18 maart 2010 18:58 schreef DeZoektocht het volgende:
Hmmm jammer dat er niemand in dit topic reageert
Ik merk dat ik het gevoel niet vast kan houden en daardoor weer in eindeloze gedachtencirkels schiet
Ik baal echt vet van mezelf nu.
Wel het boek gekocht dus vanavond direct lezen
De beste remedie voor mij is gewoon lekker sporten en dingen ondernemen ipv thuis te zitten, want dan is je aandacht ook meer op wat je aan het doen bent gericht, dus het heden/nu, ipv op jezelf en je gedachten.... daar gaat het om, je focus.......
Maar goed, jij zegt dat je merkt het gevoel niet vast te kunnen houden, je moet ook niet verwachten dat je direct dat gevoel kwijt raak voor altijd, en een rustig(in je hoofd) en gelukkig leventje leidt. Het is gewoon een hardnekkig gedachten patroon in je hoofd wat ontstaan is door de jaren heen, waar je niet zo 1 2 3 van af komt. Dus gun jezelf de tijd.... en verwacht ook niet dat je na het lezen van een boek plots klaps ''genezen'' bent...... ik bedoel, het is maar een boek en daarmee leg je de oplossing ook een beetje buiten jezelf, terwijl jezelf helemaal verantwoordelijk bent voor wat je denkt/doet/ hoe je leeft. Een boek kan je alleen maar inzichten geven, en wat je er mee doet is aan jezelf.
[ Bericht 9% gewijzigd door Stefanovich op 18-03-2010 19:36:50 ]
quote:hehe, goeie
Uhm Ik(als persoon) merk dat Ik met mijn verstand het verlichte/euforische/vredige gevoel niet terug kan halen wat ik had. en daardoor raakt mijn verstand op tilt en draai ik eindeloze scenario's af in mijn hoofd.
quote:Nee klopt ook wel, al merk ik wel dat ik al wel een tijdje vrij ben van echt diepe wanhoop, en dat is opzich al heel wat waard natuurlijk.Op donderdag 18 maart 2010 19:27 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Same here hoor. Zit ook al een jaar in dit topic, maar zit nog steeds met een overvloed aan negatieve gedachten. Heb hier al ongeveer 2 en een halfjaar last van.... Ach, op dit moment zit ik ook een beetje in een klote fase, wanneer ik weer werk heb en straks weer ga studeren heb ik weer meer te doen en zal het wel weer beter worden. Je kan er namelijk ook teveel mee bezig zijn, teveel nadenken over het tevele nadenken
De beste remedie voor mij is gewoon lekker sporten en dingen ondernemen ipv thuis te zitten, want dan is je aandacht ook meer op wat je aan het doen bent gericht, dus het heden/nu, ipv op jezelf en je gedachten.... daar gaat het om, je focus.......
Maar goed, jij zegt dat je merkt het gevoel niet vast te kunnen houden, je moet ook niet verwachten dat je direct dat gevoel kwijt raak voor altijd, en een rustig(in je hoofd) en gelukkig leventje leidt. Het is gewoon een hardnekkig gedachten patroon in je hoofd wat ontstaan is door de jaren heen, waar je niet zo 1 2 3 van af komt. Dus gun jezelf de tijd.... en verwacht ook niet dat je na het lezen van een boek plots klaps ''genezen'' bent...... ik bedoel, het is maar een boek en daarmee leg je de oplossing ook een beetje buiten jezelf, terwijl jezelf helemaal verantwoordelijk bent voor wat je denkt/doet/ hoe je leeft. Een boek kan je alleen maar inzichten geven, en wat je er mee doet is aan jezelf.
Ik bedoel als je dat 1 keer hebt meegemaakt, dat is echt verschrikkelijk.
Maar goed ben dus wel een beetje jaloers op mijnheer Tolle die gewoon 2 jaar gelukzalig op een bankje in het park heeft gezeten (iets waar ik goed in kan komen als je dat gevoel hebt)
quote:Dat is zeker wat waard!Op donderdag 18 maart 2010 20:00 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
Nee klopt ook wel, al merk ik wel dat ik al wel een tijdje vrij ben van echt diepe wanhoop, en dat is opzich al heel wat waard natuurlijk.
Ik bedoel als je dat 1 keer hebt meegemaakt, dat is echt verschrikkelijk.
Maar goed ben dus wel een beetje jaloers op mijnheer Tolle die gewoon 2 jaar gelukzalig op een bankje in het park heeft gezeten (iets waar ik goed in kan komen als je dat gevoel hebt)
Ik heb ook dat euforische, goede gevoel wel eens gehad, en toen ik het kwijt was baalde ik ook als een stekker en probeer je het steeds terug te krijgen, en dan ga je er veel over nadenken, forceren en zo, maar dat gaat je zeker niet lukken op die manier. Met je gedachten proberen je gedachten tegen te gaan, dat werkt niet...
Dat van Tolle, ik kan mij het ook wel voorstellen, maar in real life kan dat niet, tenzij je op een hutje op de hei woont of zo
Als je kunt leven zonder jij of ik..
Maar zoeken we niet te veel? Waar zoeken we naar? Valt er wat te zoeken? Of zoeken we juist om niet te hoeven zien wat er al is?
quote:'ik' merk bij mezelf dat ik al meerdere malen heb beseft dat hetgeen dat is veel groter is dan enkel mijn ervaring in het dagelijkse leven en dat deze ervaring ook veel dieper en waardevoller is (waardeoordelen die eigenlijk niets zeggen). En toch val je terug, omdat je 'ik' je beschermde omgeving is. Terwijl er niets te 'ikken' valt. Alles is. Zo simpel als het klinkt, zo veel verlies je er mee.. en win je ermee...Een spreuk uit de Zen-traditie: 'Vóór de verlichting: hout hakken en water putten; ná de verlichting hout hakken en water putten'.
Leo Hartong bevalt me nu al!
Ooit gelezen dat de illusie begint en eindigt bij 'ik'.. en stiekem voelt het ook wel zo.. maar laat dat maar eens los..quote:Zoals je ziet is er een 'ik' die een zoektocht onderneemt naar een betere gemoedsrust. Dit probeer je door te overwegen hoe je daar zou kunnen komen, en dat dmv denken.. Je hebt waarschijnlijk van scenario's in je hoofd hoe je het wel zou willen hebben waardoor je het 'nu' negeert.Op donderdag 18 maart 2010 19:55 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
hehe, goeie
Uhm Ik(als persoon) merk dat Ik met mijn verstand het verlichte/euforische/vredige gevoel niet terug kan halen wat ik had. en daardoor raakt mijn verstand op tilt en draai ik eindeloze scenario's af in mijn hoofd.
Dit is de meestgemaakte 'fout' die er is. Maar ook de meest leerzame ervaring.. Het 'nu' is voor het verstand een mooie verlichte/euforische plek maar het verstand maakt er een concept van wat compleet subjectief is.
quote:Leo Hartong is indd een stukje confronterender dan Tolle. Ik begon eerst telkens te twijfelen aan mijn grammatica omdat woorden zoals 'ik' je ego weergeven. Maar we zijn toch gebonden aan taal dus eigenlijk moet je dat soort dingen maar negeren.Op vrijdag 19 maart 2010 00:06 schreef Boswachtertje het volgende:
Als je 'ik, jij, je, we etc' kunt vergeten.. het moeten, het willen, het verlangen
Als je kunt leven zonder jij of ik..
Maar zoeken we niet te veel? Waar zoeken we naar? Valt er wat te zoeken? Of zoeken we juist om niet te hoeven zien wat er al is?
[..]
'ik' merk bij mezelf dat ik al meerdere malen heb beseft dat hetgeen dat is veel groter is dan enkel mijn ervaring in het dagelijkse leven en dat deze ervaring ook veel dieper en waardevoller is (waardeoordelen die eigenlijk niets zeggen). En toch val je terug, omdat je 'ik' je beschermde omgeving is. Terwijl er niets te 'ikken' valt. Alles is. Zo simpel als het klinkt, zo veel verlies je er mee.. en win je ermee...
Leo Hartong bevalt me nu al!
Eckhart Tolle geeft vaak een beetje een beeld dat de verlichting een tintje van 'diepe en waardevolle waarheid' etc. Omdat je dan denkt dat je deze waarheid niet voelt, krijg je het idee dat het een verstopt geheim is terwijl je in feite al verlicht bent, en elke zoektoch overbodig is.
quote:Probleem met dit onderwerp is dat het iets is dat jezelf moet ervaren. Je kunt er over van gedachten wisselen, wat uiteraard erg verhelderend kan werken, maar uiteindelijk is het iets dat je zelf zult moeten inzien.Op donderdag 18 maart 2010 18:58 schreef DeZoektocht het volgende:
Hmmm jammer dat er niemand in dit topic reageert
Ik merk dat ik het gevoel niet vast kan houden en daardoor weer in eindeloze gedachtencirkels schiet
Ik baal echt vet van mezelf nu.
Wel het boek gekocht dus vanavond direct lezen
Dat is trouwens ook het grote voordeel van deze filosofie. Je kunt er niet in geloven. Er zit niets anders op dan het te ervaren.
quote:Ik ben blij dat het boek je bevaltOp vrijdag 19 maart 2010 00:06 schreef Boswachtertje het volgende:
Leo Hartong bevalt me nu al!
Ben altijd bang dat wanneer ik een boek heel goed vind en aanbeveel, dat anderen dan denken "wat een kutboek was dat! "
Remedie? Gewoon weer bij square one beginnen. Dat doe je sowieso al ieder moment.
quote:Zijn taalgebruik en ideeën ken ik via via al wel wat langer en hoewel ik die vaak als bevreemdend heb ervaren, zijn het meestal ook wel de ideeën waar ik het meeste in zie..Op vrijdag 19 maart 2010 03:52 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik ben blij dat het boek je bevalt
Ben altijd bang dat wanneer ik een boek heel goed vind en aanbeveel, dat anderen dan denken "wat een kutboek was dat! "
Goede tip dus voor wie niet vies is van een beetje oosters denken [ Bericht 57% gewijzigd door #ANONIEM op 19-03-2010 15:03:11 ]
quote:Dus?Op vrijdag 19 maart 2010 15:02 schreef Underverse het volgende:
Lijkt wel een verkapte boekenmarkt...
Zolang niemand er enig financieël belang bij heeft, zie ik het probleem niet.
klinkt allemaal erg bekend in de oren.
ik ben een man, 25 jaar oud en ik heb sinds ongeveer 1 jaar last van wat de psychologie noemt een 'gegeneraliseerde angststoornis'. wat eigenlijk betekent dat ik een groot gedeelte van de dag heftige angstgevoelens voel en mijn geest met angstige/negatieve gedachtes word overspoeld. hier voor zit nu ongeveer een half jaar in therapie (vooral mindfullness therapie en cognitieve gedragstherapie) en het gaat gelukkig al iets beter met me, in dat de hevigheid van de angst is afgenomen, maar de frequentie is nog ongeveer hetzelfde.
het zit hem vooral in mijn werk; ik ben erg perfectionistisch (lees: faal-angst
) en heb veel moeite met deadlines. ik onderschat eigenlijk altijd mijn eigen capaciteiten en ook de haalbaarheid van deadlines wat veel angst en stress met zich meebrengt.ik ben eigenlijk vooral aan het leren om mijn emoties toe te laten en te accepteren en meestal lukt dit redelijk. maar toch blijft er hier en daar nog wat kleven. het is soms erg moeilijk om in het moment te blijven wanneer je geest eigenlijk het liefst wil vluchten voor de emoties. ik merk dat ik me dan te veel identificeer met de angst en met mijn gedachtes, terwijl wij allemaal weten dat dit een illusie is.
ik heb dit topic eens doorgelezen en er erg veel aan gehad. ik ben altijd zeer geïnteresseerd geweest in spiritualiteit en des te groter was mijn teleurstelling dat ik nou net deze klachten heb gekregen; ik heb jaren ervaring met meditatie en was altijd erg positief ingesteld en nam het leven niet te serieus. maar sinds ik een baan heb waar ik echt heel erg blij mee ben en waarin ik echt wil laten zien wat ik kan, heb ik deze klachten gekregen.
weet niet zo goed wat ik met dit verhaal wilde bereiken behalve dan mijn hart luchten en mijn dank uit spreken over dit fantastische topic!
quote:Alle boeken uit de OP en die ik verderop heb genoemd zijn bij mij te koop voor EUR37.95 per stuk.Op zaterdag 20 maart 2010 10:08 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
Dus?
Zolang niemand er enig financieël belang bij heeft, zie ik het probleem niet.
Geinteresseerden mogen me PM-en.
quote:Als ik je verhaal zo lees bekruipt mij het gevoel dat ik zo blij ben dat ik een simpel baantje heb zonder deadlines en gedoe. Soms vind ik het jammer dat ik geen baan heb waar ik echt gebruik kan maken van mijn kwaliteiten en talenten, maar gelukkig ben ik wel. Die angst en stress van jou kan ik me wel wat bij voorstellen.Op zondag 21 maart 2010 22:47 schreef Ganesh_is_fresh het volgende:
hey 'lotgenoten'
klinkt allemaal erg bekend in de oren.
ik ben een man, 25 jaar oud en ik heb sinds ongeveer 1 jaar last van wat de psychologie noemt een 'gegeneraliseerde angststoornis'. wat eigenlijk betekent dat ik een groot gedeelte van de dag heftige angstgevoelens voel en mijn geest met angstige/negatieve gedachtes word overspoeld. hier voor zit nu ongeveer een half jaar in therapie (vooral mindfullness therapie en cognitieve gedragstherapie) en het gaat gelukkig al iets beter met me, in dat de hevigheid van de angst is afgenomen, maar de frequentie is nog ongeveer hetzelfde.
het zit hem vooral in mijn werk; ik ben erg perfectionistisch (lees: faal-angst
ik ben eigenlijk vooral aan het leren om mijn emoties toe te laten en te accepteren en meestal lukt dit redelijk. maar toch blijft er hier en daar nog wat kleven. het is soms erg moeilijk om in het moment te blijven wanneer je geest eigenlijk het liefst wil vluchten voor de emoties. ik merk dat ik me dan te veel identificeer met de angst en met mijn gedachtes, terwijl wij allemaal weten dat dit een illusie is.
quote:Eerst stond je niet middenin die gestresste wereld van deadlines en was alles relaxed. Nu is dat zomaar ineens anders. Dat kan idd een schok zijn. Daarom kan het misschien handig zijn om iets meer aandacht te besteden aan je relativeringsvermogen. Ik denk dat wanneer je je overtuigingenstructuur (over hoe jij naar de wereld kijkt) op orde hebt dat je dan veel makkelijker grote veranderingen in je beleving van de wereld om je heen, kunt opvangen.ik heb dit topic eens doorgelezen en er erg veel aan gehad. ik ben altijd zeer geïnteresseerd geweest in spiritualiteit en des te groter was mijn teleurstelling dat ik nou net deze klachten heb gekregen; ik heb jaren ervaring met meditatie en was altijd erg positief ingesteld en nam het leven niet te serieus. maar sinds ik een baan heb waar ik echt heel erg blij mee ben en waarin ik echt wil laten zien wat ik kan, heb ik deze klachten gekregen.
quote:weet niet zo goed wat ik met dit verhaal wilde bereiken behalve dan mijn hart luchten en mijn dank uit spreken over dit fantastische topic!
quote:ik zit er zeker wel over na te denken om van baan te switchen, maar ik doe erg gespecialiseerd werk. zo gespecialiseerd dat ik als ik een andere baan wil ik eigenlijk meteen in een totaal andere sector terecht moet waarvoor ik niet direct ben opgeleid. misschien moet ik toch maar kijken of ik iets anders met mijn hbo opleiding kan doen. maar wat zou ik echt niet wetenOp zondag 21 maart 2010 23:10 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Als ik je verhaal zo lees bekruipt mij het gevoel dat ik zo blij ben dat ik een simpel baantje heb zonder deadlines en gedoe. Soms vind ik het jammer dat ik geen baan heb waar ik echt gebruik kan maken van mijn kwaliteiten en talenten, maar gelukkig ben ik wel. Die angst en stress van jou kan ik me wel wat bij voorstellen.
[..]
quote:enige tips over hoe ik dat zou kunnen doen?Op zondag 21 maart 2010 23:10 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Eerst stond je niet middenin die gestresste wereld van deadlines en was alles relaxed. Nu is dat zomaar ineens anders. Dat kan idd een schok zijn. Daarom kan het misschien handig zijn om iets meer aandacht te besteden aan je relativeringsvermogen. Ik denk dat wanneer je je overtuigingenstructuur (over hoe jij naar de wereld kijkt) op orde hebt dat je dan veel makkelijker grote veranderingen in je beleving van de wereld om je heen, kunt opvangen.
[..]
quote:Ik herken me wel in je verhaal. Ik heb dit jaar een stage die me zo enorm veel energie kost, terwijl in de praktijk het maar weinig lijkt voor te stellen.Op zondag 21 maart 2010 23:20 schreef Ganesh_is_fresh het volgende:
[..]
ik zit er zeker wel over na te denken om van baan te switchen, maar ik doe erg gespecialiseerd werk. zo gespecialiseerd dat ik als ik een andere baan wil ik eigenlijk meteen in een totaal andere sector terecht moet waarvoor ik niet direct ben opgeleid. misschien moet ik toch maar kijken of ik iets anders met mijn hbo opleiding kan doen. maar wat zou ik echt niet weten
[..]
enige tips over hoe ik dat zou kunnen doen?
Het is vooral mijn zeikbaas, deadlines enz. Vooral dat ik nooit het gevoel krijg dat ik waardering krijg voor het harde werk wat ik verricht. Als alles goed gaat wordt er eigenlijk niks gezegt, en als hij ergens ontevreden over is kan hij daar uitgebreid over praten.
Ik ben even te moe om verder te tikken, als je nog online bent wil ik nog wel verder discussieren
quote:ga maar lekker slapen hoor sint, komt morgen welOp maandag 22 maart 2010 00:00 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik herken me wel in je verhaal. Ik heb dit jaar een stage die me zo enorm veel energie kost, terwijl in de praktijk het maar weinig lijkt voor te stellen.
Het is vooral mijn zeikbaas, deadlines enz. Vooral dat ik nooit het gevoel krijg dat ik waardering krijg voor het harde werk wat ik verricht. Als alles goed gaat wordt er eigenlijk niks gezegt, en als hij ergens ontevreden over is kan hij daar uitgebreid over praten.
Ik ben even te moe om verder te tikken, als je nog online bent wil ik nog wel verder discussieren
quote:Iets verder terug in dit topic ging het over een boek dat gaat over positief denken. Daarbij heb ik een redelijk stuk tekst gepost (in 2 delen) over hoe overtuigingen invloed hebben en wat relativeren nou eigenlijk is.Op zondag 21 maart 2010 23:20 schreef Ganesh_is_fresh het volgende:
[..]
ik zit er zeker wel over na te denken om van baan te switchen, maar ik doe erg gespecialiseerd werk. zo gespecialiseerd dat ik als ik een andere baan wil ik eigenlijk meteen in een totaal andere sector terecht moet waarvoor ik niet direct ben opgeleid. misschien moet ik toch maar kijken of ik iets anders met mijn hbo opleiding kan doen. maar wat zou ik echt niet weten
[..]
enige tips over hoe ik dat zou kunnen doen?
De posts staan hier:
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
en tussen deze posts in heeft o.a. Evenstar ook nog het een en ander gepost hierover. Misschien dat je na het lezen hiervan iets meer duidelijkheid hebt.
quote:He Eggs, heb je nog iets positiefs weten te halen uit "De Kracht in Jezelf" ?Op zaterdag 30 januari 2010 17:51 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Zoals gezegd heb ik deze besteld. Ik ben er nu in aan het lezen. Ben ongeveer op blz 52. Interessante materie is het zeker, het laat je goed kunnen omgaan met je onderbewustzijn en legt uit hoe negatieve gedachten je leven heel erg kunnen beinvloeden, iets wat ik zelf ook meemaak.
quote:Zat er überhaupt iets positiefs in dan?Op maandag 22 maart 2010 00:37 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
He Eggs, heb je nog iets positiefs weten te halen uit "De Kracht in Jezelf" ?
Je druk maken of ergens aan ergeren kost moeite, dus moeite doen om dit niet te doen zal nooit werken.
quote:Hallo lezers van dit topic.Overgeven vind ik een lastig begrip.
Stel ik ben volledig geblokkeerd, het wil allemaal niet. Dan zeg ik tegen mezelf, het is zoals het is geef je over. De seconde erna is er meteen een stemmetje: 'zie je wel deze methode werkt niet, je voelt je nog steeds niet oké'. Waardoor de frustratie dus alleen maar erger wordt..
Ditzelde gebeurd met constateren, stel ik constateer dat ik iets stom vind. Dan denk ik okee ik constateer het, ik laat het los en oordeel niet. Maar het feit dat ik hier over nadenk en een soort regeltje toepas(constateren niet oordelen) ben ik weer bezig met me verstand. En gaan deze gedachtes eigen leven leiden..
"Ow ik vind ik stom, oja alleen constateren niet oordelen. Zoals eckhart zei leef in het nu, dus ik moet er nu niet op in gaan. Verder gaan met wat ik doe. Oké. Maar gister wilde het ook niet blablablablablalbaab" Tot opeens ik merk, dat ik dus weer onbewust ben geworden..........................
Ik merk dat deze cyclus erg vermoeiend is en heb er nog geen directe oplossing voor..
Ik ben nieuw op dit forum, heb me bewust aangemeld voor dit soort topics. Ik 'spring' er dan ook graag meteen gelijk in.
Ik heb het eerste, grote deel van dit topic gelezen inclusief het filmpje van de persoon die de 'stroke' heeft ervaren (erg interessant en het lijkt wel of ik het begrijp), maar reageer nu even op een bericht van Bioloogje T omdat ik denk dat ik nu in dezelfde fase zit als Bioloogje T. Wat ik van Bioloogje T heb gelezen herken ik in mezelf.
Mijn beschrijving: ik zit al enige jaren met mezelf in de knoop en ben sinds een aantal maanden tot inzichten aan het komen als hoe het in dit topic beschreven staat. Ik ben ontzettend blij met dit soort inzichten, echter zit ik nu in een fase dat ik niet vooruit kom lijkt het wel..... Aan de andere kant zie ik het ook als een hele vooruitgang omdat ik dus tot bepaalde inzichten ben gekomen.
Echter is er nu een soort "time-out" in mijn leven. Ben momenteel gestopt met werken omdat ik nu niet kan functioneren op het werk door angst+paniekaanvallen. Dit is nu een reactie van een proces wat al jaren speelt. Ik heb zowieso altijd al heftige angst/paniekreacties gehad op, voor andere mensen, 'normale' dingen. Echter heb ik veel dingen als traumatisch ervaren....
Ik weet nu zelfs niet goed waar ik moet beginnen met schrijven, er gaat zoveel door mijn hoofd en heb er al zo vaak over nagedacht. Ik heb in ieder geval last dwanggedachten. Ik zit er ook mee dat ik dit dus 'altijd' al heb gehad en me misschien soms in de ogen van anderen 'vreemd' heb gedragen of dat ik 'vreemd' overkom. Ik heb me denk ik altijd gedragen naar de verwachtingen van anderen (wat ik dácht hoe ik me moest gedragen). Het lijkt wel of ik nu pas kan gaan leven naar mijn eigen ideeen, en niet naar alleen die van anderen. Ik beschrijf het zo dat ik nu in een soort overgansfase zit van mijn oude gedachten/gedragingen achter me laten naar 'nieuwe' gedachten/gedragingen. Echter zit ik met een soort verwerking en ben ik er nog lang niet.
Het heeft ook te maken met eigen keuzes en beslissingen te durven nemen en hier ook achter te staan. Ook heeft het te maken met het loslaten van allerhanden dingen/gedachten uit het verleden.
Ik herken me in BioloogjeT dat hij/zij de bevestiging van anderen nodig heeft om te stoppen met de dwanggedachten (toch? dat schreef je toch ook in één van je reacties?). Ik wil dit zelf kunnen doen en zodanig dat ik me hier dan ook rustig bij voel!!!!
Ook ik zeg "Stop" tegen mezelf, maar dit werkt (nog) niet altijd....
Het feit dat ik dit schrijf is denk ik dat ik nu heel sterk de behoefte heb om begrepen te worden. BioloogjeT (of anderen) herkennen jullie zich in wat ik schrijf? En wat doen jullie eraan om de dwanggedachten te stoppen? Die dwanggedachten maken me ziek en maken me passief. Ik wil me zo graag 'normaal' voelen en normaal kunnen functioneren!!!
quote:Je wilt iets, maar alles wat je nodig hebt is er al. Kijk niet verlangend vooruit, getergd door wat je niet hebt, maar kijk naar het Nu, naar jezelf. Neem het huidige moment eens goed waar en zie of het nu echt zo vervelend is.Op maandag 22 maart 2010 11:46 schreef lookingforhappiness het volgende:
[..]
Hallo lezers van dit topic.
Ik ben nieuw op dit forum, heb me bewust aangemeld voor dit soort topics. Ik 'spring' er dan ook graag meteen gelijk in.
Ik heb het eerste, grote deel van dit topic gelezen inclusief het filmpje van de persoon die de 'stroke' heeft ervaren (erg interessant en het lijkt wel of ik het begrijp), maar reageer nu even op een bericht van Bioloogje T omdat ik denk dat ik nu in dezelfde fase zit als Bioloogje T. Wat ik van Bioloogje T heb gelezen herken ik in mezelf.
Mijn beschrijving: ik zit al enige jaren met mezelf in de knoop en ben sinds een aantal maanden tot inzichten aan het komen als hoe het in dit topic beschreven staat. Ik ben ontzettend blij met dit soort inzichten, echter zit ik nu in een fase dat ik niet vooruit kom lijkt het wel..... Aan de andere kant zie ik het ook als een hele vooruitgang omdat ik dus tot bepaalde inzichten ben gekomen.
Echter is er nu een soort "time-out" in mijn leven. Ben momenteel gestopt met werken omdat ik nu niet kan functioneren op het werk door angst+paniekaanvallen. Dit is nu een reactie van een proces wat al jaren speelt. Ik heb zowieso altijd al heftige angst/paniekreacties gehad op, voor andere mensen, 'normale' dingen. Echter heb ik veel dingen als traumatisch ervaren....
Ik weet nu zelfs niet goed waar ik moet beginnen met schrijven, er gaat zoveel door mijn hoofd en heb er al zo vaak over nagedacht. Ik heb in ieder geval last dwanggedachten. Ik zit er ook mee dat ik dit dus 'altijd' al heb gehad en me misschien soms in de ogen van anderen 'vreemd' heb gedragen of dat ik 'vreemd' overkom. Ik heb me denk ik altijd gedragen naar de verwachtingen van anderen (wat ik dácht hoe ik me moest gedragen). Het lijkt wel of ik nu pas kan gaan leven naar mijn eigen ideeen, en niet naar alleen die van anderen. Ik beschrijf het zo dat ik nu in een soort overgansfase zit van mijn oude gedachten/gedragingen achter me laten naar 'nieuwe' gedachten/gedragingen. Echter zit ik met een soort verwerking en ben ik er nog lang niet.
Het heeft ook te maken met eigen keuzes en beslissingen te durven nemen en hier ook achter te staan. Ook heeft het te maken met het loslaten van allerhanden dingen/gedachten uit het verleden.
Ik herken me in BioloogjeT dat hij/zij de bevestiging van anderen nodig heeft om te stoppen met de dwanggedachten (toch? dat schreef je toch ook in één van je reacties?). Ik wil dit zelf kunnen doen en zodanig dat ik me hier dan ook rustig bij voel!!!!
Ook ik zeg "Stop" tegen mezelf, maar dit werkt (nog) niet altijd....
Het feit dat ik dit schrijf is denk ik dat ik nu heel sterk de behoefte heb om begrepen te worden. BioloogjeT (of anderen) herkennen jullie zich in wat ik schrijf? En wat doen jullie eraan om de dwanggedachten te stoppen? Die dwanggedachten maken me ziek en maken me passief. Ik wil me zo graag 'normaal' voelen en normaal kunnen functioneren!!!
Wat is er op dit moment aan de hand? Het zonnetje schijnt, je zit achter de PC en je leest een bericht.
"Ja maar ik zit met <insert probleem>, dus ik ben gespannen en ik voel me niet relaxed."
Is dat probleem nu aan de hand? Op dit precieze moment? Je bent toch een bericht aan het lezen, niet met een probleem bezig?
Nu bestaat niet uit problemen uit het verleden. Het bestaat niet uit verlangen naar de toekomst of het verleden. Nu bestaat uit Nu.
Met "Stop" zeggen doe je jezelf geen recht. Je doet jezelf denken dat je iets fout doet, en je voelt je rot over het feit dat het zo moeilijk is om te stoppen. Probeer de gedachten juist te herkennen, en te merken dat ze er zijn. Als je ze ziet voor wat ze zijn, slechts gedachten, hebben ze ook niet de kracht om je over te nemen.
quote:Wat je schrijft begrijp ik verstandelijk gelukkig. En het is ook zo dat ik NU, op dit moment (zittend achter mijn PC) nergens bang voor hoef te zijn.Je wilt iets, maar alles wat je nodig hebt is er al. Kijk niet verlangend vooruit, getergd door wat je niet hebt, maar kijk naar het Nu, naar jezelf. Neem het huidige moment eens goed waar en zie of het nu echt zo vervelend is.
Wat is er op dit moment aan de hand? Het zonnetje schijnt, je zit achter de PC en je leest een bericht.
"Ja maar ik zit met <insert probleem>, dus ik ben gespannen en ik voel me niet relaxed."
Is dat probleem nu aan de hand? Op dit precieze moment? Je bent toch een bericht aan het lezen, niet met een probleem bezig?
Nu bestaat niet uit problemen uit het verleden. Het bestaat niet uit verlangen naar de toekomst of het verleden. Nu bestaat uit Nu.
Met "Stop" zeggen doe je jezelf geen recht. Je doet jezelf denken dat je iets fout doet, en je voelt je rot over het feit dat het zo moeilijk is om te stoppen. Probeer de gedachten juist te herkennen, en te merken dat ze er zijn. Als je ze ziet voor wat ze zijn, slechts gedachten, hebben ze ook niet de kracht om je over te nemen.
Echter ben ik nu ziek thuis (niet aan het 'betaald werk'), omdat ik nu niet kan functioneren in m'n huidige baan (angst, paniek, depressie). Ik 'moet' nu aan mezelf werken. Ik wil heel graag weer z.s.m. aan het werk (omdat dit goed is voor mijn dag/nacht-ritme, omdat ik zinvol werk wil doen en natuurlijk omdat je jezelf financieel moet onderhouden). Echter is het probleem met mezelf nog niet opgelost. Als ik nu terug zou gaan dan zou ik dezelfde angst/paniek-reacties hebben. Dus ik zit met een aantal vragen: is dit vluchtgedrag of past het werk gewoonweg niet bij m'n karakter? Ik weet gewoon niet wat ik op dit moment ermee moet doen (werkgerelateerde vragen die in me opkomen).
Ik heb ook al een 'psychotherapie-behandeling' verleden achter me. Ik ben nu 3 maanden van de antidepressieva af en wil er ook nooit meer aan. Dit heeft me op een gegeven moment meer slecht gedaan dan goed is mijn mening. Dit speelt volgens de huisarts ook mee dat ik nu in deze 'depri/dip' zit: m'n lichaam is in dysbalans.
Mijn psychotherapie-ervaring in het verleden is gebaseerd op Ad-hoc beslissingen van mij en daardoor van de behandelaar. Ik kwam alleen maar als het 'slecht' ging en niet als het 'goed' ging. Dat besef ik nu pas met mn nieuwe inzichten.
De huisarts is nu mijn behandelaar. Vorige week ben ik op een intakegesprek geweest bij een GGZ-instantie. Omdat ik nu van A tot Z 'bekeken' wil worden en niet gebaseerd op Ad-hoc-beslissingen omdat dat het probleem niet oplost. Dit is zoals ik al zei een proces van jaren. Ik functioneer al jaren op en af, en ik begin het patroon te herkennen.
Dus de vraag is nu: wat moet ik nu doen betreffende nadenken over werk? Ik kan toch niet 'stilzitten', want dan gebeurd er toch ook niks? Ik kan dan wel naar het NU kijken (naar de laptop en de ruimte waarin ik me begeef), maar dat lost toch ook niet mijn probleem op? Snap je wat ik bedoel? Ik vind het al moeilijk om het huishouden draaiende te houden, omdat ik het 'allesoverkoepelende' overzicht soms wel heb en soms niet. Snap je wat ik bedoel?
Het lijkt wel of ik iemand naast me nodig heb die me precies zegt wat ik moet doen, maar ik besef ook dat ik diegene zelf moet zijn.....
Is dit een soort identiteitscrisis? Of heb ik een of andere psychische ziekte? Of is dit gewoon volwassen worden? Of verwerking? Loslaten / acceptatie?
Ik wil gewoon doen / handelen. En in sommige situaties (als ik wordt 'meegesleept' door anderen) lukt dit wel, maar nu ik hier alleen in huis ben lukt dit niet. Ik kan me heel moeilijk toezetten tot activiteiten vanuit mezelf. Het lijkt wel of ik niet zelf een beslissing/keuze durf te maken voor het moment en hier achter durf te staan.
Poeh, wat een verhaal he... Maargoed hier zit ik dus mee op dit moment.
quote:Oh, sorry, het was niet 'BioloogjeT' die dat van 'bevestigen van anderen' schreef, maar 'Noumooiniet'. Dat heb ik dus ook: dat ik iemand anders nodig heb ter bevestiging dat het niet waar is wat ik allemaal denk. Dat heb ik dus ook!! En ik wil diegene zélf zijn dit kan bevestigen dat het niet waar is wat ik allemaal denk als ik in een piekerbui zit (waar ik nu dus constant in zit als ik alleen ben). Ik vind dit heel moeilijk en heb er erg veel last van. En het is ook moeilijk voor mijn omgeving. Die snappen er soms niets van als ik 'ineens' over een onderwerp begin dat niet voortkomt uit de huidige situatie maar uit mijn gedachten.Ik herken dat wel.
Bij mij is t voornamelijk de emotie die ik voedt en die dan helemaal uit de hand loopt.
Ik kan het niet onder controle houden. Zit constant te huilen.
Eventjes ben ik dan weer rustig, en dan denk ik opeens weer ergens aan en hup daar ga ik weer.
Ik heb ook steeds iemand anders nodig om te bevestigen dat het niet waar is wat ik allemaal denk...
Das niet goed..
quote:Als ik nog maar eens een boek mag aanradenOp maandag 22 maart 2010 12:24 schreef lookingforhappiness het volgende:
[..]
Oh, sorry, het was niet 'BioloogjeT' die dat van 'bevestigen van anderen' schreef, maar 'Noumooiniet'. Dat heb ik dus ook: dat ik iemand anders nodig heb ter bevestiging dat het niet waar is wat ik allemaal denk. Dat heb ik dus ook!! En ik wil diegene zélf zijn dit kan bevestigen dat het niet waar is wat ik allemaal denk als ik in een piekerbui zit (waar ik nu dus constant in zit als ik alleen ben). Ik vind dit heel moeilijk en heb er erg veel last van. En het is ook moeilijk voor mijn omgeving. Die snappen er soms niets van als ik 'ineens' over een onderwerp begin dat niet voortkomt uit de huidige situatie maar uit mijn gedachten.
lees: wat voor mens wil ik zijn.
Dit gaat heel erg in op het 'er zijn voor jezelf' dit heeft mij enorm geholpen.
Voorbeeld (beetje van mezelf, beetje van Maggi) :
Je noemt als probleem "Ik kan een huishouden amper draaiende houden.".
Ten eerste is dat geen probleem, maar een beoordeling. Ten tweede is die beoordeling waarschijnlijk gestaafd op 1 of 2 dingen die niet lekker gaan, of heb je moeite om die dingen te gaan doen.
Dus kom je bij de beter passende omschrijving "Ik heb moeite om met ding 1 te beginnen.".
Nu zegt dit nog niet veel. Wat voel je als je eraan denkt om met ding 1 te beginnen? Is dat gevoel realistisch? Of is het mateloos overdreven en is ding 1 eigenlijk iets heel simpels om te doen?
Kun je iets doen om dat gevoel weg te krijgen? Ja, je kunt ding 1 gewoon gaan doen.
quote:Ik denk dat dit verhaal voor veel mensen herkenbaar is, dit gebeurt namelijk heel vaak. Ik had altijd zelf behoefte aan een naam voor mijn ´psychische toestand´, totdat ik een keer de term ´disthyme stoornis´ kreeg. Maar dat was tussen neus en lippen door. Nu maakt het me echt geen zak meer uit. Het doet er allemaal niet toe.Op maandag 22 maart 2010 12:17 schreef lookingforhappiness het volgende:
[..]
Wat je schrijft begrijp ik verstandelijk gelukkig. En het is ook zo dat ik NU, op dit moment (zittend achter mijn PC) nergens bang voor hoef te zijn.
Echter ben ik nu ziek thuis (niet aan het 'betaald werk'), omdat ik nu niet kan functioneren in m'n huidige baan (angst, paniek, depressie). Ik 'moet' nu aan mezelf werken. Ik wil heel graag weer z.s.m. aan het werk (omdat dit goed is voor mijn dag/nacht-ritme, omdat ik zinvol werk wil doen en natuurlijk omdat je jezelf financieel moet onderhouden). Echter is het probleem met mezelf nog niet opgelost. Als ik nu terug zou gaan dan zou ik dezelfde angst/paniek-reacties hebben. Dus ik zit met een aantal vragen: is dit vluchtgedrag of past het werk gewoonweg niet bij m'n karakter? Ik weet gewoon niet wat ik op dit moment ermee moet doen (werkgerelateerde vragen die in me opkomen).
Ik heb ook al een 'psychotherapie-behandeling' verleden achter me. Ik ben nu 3 maanden van de antidepressieva af en wil er ook nooit meer aan. Dit heeft me op een gegeven moment meer slecht gedaan dan goed is mijn mening. Dit speelt volgens de huisarts ook mee dat ik nu in deze 'depri/dip' zit: m'n lichaam is in dysbalans.
Mijn psychotherapie-ervaring in het verleden is gebaseerd op Ad-hoc beslissingen van mij en daardoor van de behandelaar. Ik kwam alleen maar als het 'slecht' ging en niet als het 'goed' ging. Dat besef ik nu pas met mn nieuwe inzichten.
De huisarts is nu mijn behandelaar. Vorige week ben ik op een intakegesprek geweest bij een GGZ-instantie. Omdat ik nu van A tot Z 'bekeken' wil worden en niet gebaseerd op Ad-hoc-beslissingen omdat dat het probleem niet oplost. Dit is zoals ik al zei een proces van jaren. Ik functioneer al jaren op en af, en ik begin het patroon te herkennen.
Dus de vraag is nu: wat moet ik nu doen betreffende nadenken over werk? Ik kan toch niet 'stilzitten', want dan gebeurd er toch ook niks? Ik kan dan wel naar het NU kijken (naar de laptop en de ruimte waarin ik me begeef), maar dat lost toch ook niet mijn probleem op? Snap je wat ik bedoel? Ik vind het al moeilijk om het huishouden draaiende te houden, omdat ik het 'allesoverkoepelende' overzicht soms wel heb en soms niet. Snap je wat ik bedoel?
Het lijkt wel of ik iemand naast me nodig heb die me precies zegt wat ik moet doen, maar ik besef ook dat ik diegene zelf moet zijn.....
Is dit een soort identiteitscrisis? Of heb ik een of andere psychische ziekte? Of is dit gewoon volwassen worden? Of verwerking? Loslaten / acceptatie?
Ik wil gewoon doen / handelen. En in sommige situaties (als ik wordt 'meegesleept' door anderen) lukt dit wel, maar nu ik hier alleen in huis ben lukt dit niet. Ik kan me heel moeilijk toezetten tot activiteiten vanuit mezelf. Het lijkt wel of ik niet zelf een beslissing/keuze durf te maken voor het moment en hier achter durf te staan.
Poeh, wat een verhaal he... Maargoed hier zit ik dus mee op dit moment.
Wat je hebt neergezet is wat sommige mensen hun ´levensdrama´ wordt genoemd. Er zijn zoveel ogenschijnlijke problemen dat je niet weet waar je moet beginnen. Je wilt graag weten wat er aan de hand is, maar dit is niets meer dan een houvast in de poging om de chaos in je hoofd naar een structuur te helpen. Dat is meestal een vicieuse cirkel, gedachtes maken om gedachtes te stoppen/ordenen.
Je weet dat je een angststoornis/dwanggedachtes hebt, waarschijnlijk is dit al een heel deel van je identiteit. 'Ik ben die en die en ik heb een blablastoornis.' Daarmee maak je je ego groter, daarmee scheidt je je nog meer af van de andere mensen.
Er is geen probleem als je in de zon achter de PC zit. Je ego wil je kosten wat het kost laten denken dat het wel zo is, maar het is gewoon niet zo!
quote:Dat dusOp maandag 22 maart 2010 13:13 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik denk dat dit verhaal voor veel mensen herkenbaar is, dit gebeurt namelijk heel vaak. Ik had altijd zelf behoefte aan een naam voor mijn ´psychische toestand´, totdat ik een keer de term ´disthyme stoornis´ kreeg. Maar dat was tussen neus en lippen door. Nu maakt het me echt geen zak meer uit. Het doet er allemaal niet toe.
Wat je hebt neergezet is wat sommige mensen hun ´levensdrama´ wordt genoemd. Er zijn zoveel ogenschijnlijke problemen dat je niet weet waar je moet beginnen. Je wilt graag weten wat er aan de hand is, maar dit is niets meer dan een houvast in de poging om de chaos in je hoofd naar een structuur te helpen. Dat is meestal een vicieuse cirkel, gedachtes maken om gedachtes te stoppen/ordenen.
Je weet dat je een angststoornis/dwanggedachtes hebt, waarschijnlijk is dit al een heel deel van je identiteit. 'Ik ben die en die en ik heb een blablastoornis.' Daarmee maak je je ego groter, daarmee scheidt je je nog meer af van de andere mensen.
Er is geen probleem als je in de zon achter de PC zit. Je ego wil je kosten wat het kost laten denken dat het wel zo is, maar het is gewoon niet zo!
* Thrackan is ondertussen rustiger aan het worden en begint weer wat normaler naar het leven te kijken.
quote:Wat is 'normaal'Op maandag 22 maart 2010 13:25 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Dat dus
* Thrackan is ondertussen rustiger aan het worden en begint weer wat normaler naar het leven te kijken.
quote:Op een manier waarop ik niet alles persoonlijk opvat?
quote:Ja, 3 weken geleden zou ik even buiten een peukie zijn gaan rokenOp maandag 22 maart 2010 14:18 schreef Stefanovich het volgende:
Ga dan ff eruit of zo, als je zo onrustig bent, ff lekker rennen... dat helpt zeker. Dat piekeren en twijfelen gaat eigenlijk bij mij meestal alleen maar over allemaal onzin, en het kost me hartstikke veel energie en tijd... dus als ik merk dat ik op die toer ga, is het makkelijker om ermee te stoppen omdat ik gewoon weet dat het allemaal zinloos/verspilde tijd is.
Maar goed, hoe het gedoe verder gaat zien we vanavond wel weer. Nu nog even doorwerken.
quote:Das duidelijkOp maandag 22 maart 2010 13:57 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Op een manier waarop ik niet alles persoonlijk opvat?
Ik bedoelde eigenlijk, dat 'normaal' een concept/gedachtenbeeld is waarnaar je kunt streven.sinterklaaskapoentje :
jouw verhaal klinkt mij erg bekend in de oren. ik zit nu ook in een werkomgeving waarin complimentjes erg zeldzaam zijn en dat is erg slecht voor mijn zelfvertrouwen. wat eigenlijk natuurlijk nogal triest is; waarom zou mijn gevoel voor eigenwaarde moeten afhangen van wat andere mensen vinden/zeggen?
de truck is om jezelf niet te identificeren met jou gedachtes en jou gevoelens; deze borrelen op vanuit de ego en zeggen niet over wie jij echt bent (de 'observerende jij').
dankzij meditatie is het meestal wel te doen voor mij om een observerende houding aan te nemen. ik switch dan tussen het observeren van mijn gedachtes en deze gewoon hun gang te laten gaan als ik 'weet' dat het irrationele, angstige gedachtes zijn. als ik mij echter toch identificeer met een bepaalde gedachte, dan gebruik ik logica om deze te ontkrachten (de meeste angstige gedachtes zijn gebaseerd op dingen die eventueel in de toekomst mis zouden kunnen gaan, of op een negatieve karikatuur van de werkelijkheid.). en uiteindelijk is het natuurlijk een kwestie van geduld
heeft iemand nog een goede aanrader qua boeken m.b.t. het opvijzelen van mijn zelfvertrouwen?
quote:Op maandag 22 maart 2010 23:26 schreef Ganesh_is_fresh het volgende:
alright, back for more
sinterklaaskapoentje :
jouw verhaal klinkt mij erg bekend in de oren. ik zit nu ook in een werkomgeving waarin complimentjes erg zeldzaam zijn en dat is erg slecht voor mijn zelfvertrouwen. wat eigenlijk natuurlijk nogal triest is; waarom zou mijn gevoel voor eigenwaarde moeten afhangen van wat andere mensen vinden/zeggen?
de truck is om jezelf niet te identificeren met jou gedachtes en jou gevoelens; deze borrelen op vanuit de ego en zeggen niet over wie jij echt bent (de 'observerende jij').
dankzij meditatie is het meestal wel te doen voor mij om een observerende houding aan te nemen. ik switch dan tussen het observeren van mijn gedachtes en deze gewoon hun gang te laten gaan als ik 'weet' dat het irrationele, angstige gedachtes zijn. als ik mij echter toch identificeer met een bepaalde gedachte, dan gebruik ik logica om deze te ontkrachten (de meeste angstige gedachtes zijn gebaseerd op dingen die eventueel in de toekomst mis zouden kunnen gaan, of op een negatieve karikatuur van de werkelijkheid.). en uiteindelijk is het natuurlijk een kwestie van geduld
heeft iemand nog een goede aanrader qua boeken m.b.t. het opvijzelen van mijn zelfvertrouwen?
Geen gezweef, geen fantastische verlichting, maar wel de waarheid
quote:Denk je SterkOp maandag 22 maart 2010 23:26 schreef Ganesh_is_fresh het volgende:
heeft iemand nog een goede aanrader qua boeken m.b.t. het opvijzelen van mijn zelfvertrouwen?
Helder en duidelijk geschreven, absoluut niet zweverig
quote:Daar heb je ook een goed punt jaOp maandag 22 maart 2010 22:01 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Das duidelijk
Overigens is mijn situatie ondertussen weer opgelost en ben ik weer wat rustiger (lees: vreet ik mezelf niet op).
Wat ik een kunst vind, maar wel erg bevredigend, is om tijdens een bezigheid even mijn hoofd stil te zetten, en in dit geval alleen maar te letten op hoe het voelt om letters op het toetsenbord in te drukken.
quote:Hoelang hou je dit vol voordat de prestatiedrang van je ego het overneemtOp dinsdag 23 maart 2010 09:04 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Wat ik een kunst vind, maar wel erg bevredigend, is om tijdens een bezigheid even mijn hoofd stil te zetten, en in dit geval alleen maar te letten op hoe het voelt om letters op het toetsenbord in te drukken.
?quote:Niet erg lang, een paar seconden tot een paar minuten. Neemt niet weg dat het een fijn gevoel isOp dinsdag 23 maart 2010 13:35 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Hoelang hou je dit vol voordat de prestatiedrang van je ego het overneemt
Doen wat je doet, maar dan met volledige aandacht, is een goeie manier om bewust te worden van het moment
quote:Maar als je dus aan het letten bent op wat je doet, ben je dus niet met de volledige aandacht bij je werk.Op dinsdag 23 maart 2010 14:22 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Niet erg lang, een paar seconden tot een paar minuten. Neemt niet weg dat het een fijn gevoel is
Doen wat je doet, maar dan met volledige aandacht, is een goeie manier om bewust te worden van het moment
quote:Hoezo niet?Op dinsdag 23 maart 2010 14:23 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Maar als je dus aan het letten bent op wat je doet, ben je dus niet met de volledige aandacht bij je werk.
quote:Je denkt namelijk steeds "ik moet nu opletten bij wat ik aan het doen ben" en "wat voel ik nu?", dat is een bewustwording en dat lijkt me geen onderdeel van je werk.
quote:Nee, wat je beschrijft is proberen op te letten.Op dinsdag 23 maart 2010 14:38 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Je denkt namelijk steeds "ik moet nu opletten bij wat ik aan het doen ben" en "wat voel ik nu?", dat is een bewustwording en dat lijkt me geen onderdeel van je werk.
quote:nee hoor; je doet gewoon wat je altijd al doet, alleen je concentreert je daar juist volledig op. ik merk b.v. zelf op dat ik tijdens mijn werk mij soms meer richt op het gewenste resultaat (dat nooit klopt met de werkelijkheid), in plaats van het proces waarmee je wel echt resultaat kunt behalen.Op dinsdag 23 maart 2010 14:38 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Je denkt namelijk steeds "ik moet nu opletten bij wat ik aan het doen ben" en "wat voel ik nu?", dat is een bewustwording en dat lijkt me geen onderdeel van je werk.
maar ik dacht ook altijd dat het onmogelijk zou zij om mij altijd bewust te zijn van mijn gedachtes terwijl ik iets anders deed. is onzin; je kunt je makkelijk op meerder dingen tegelijkertijd focussen. dit doe je al de hele tijd, maar je doet het onbewust en ongecontroleerd waardoor je je er niet van bewust bent.
quote:Bij bewust zijn denk je juist niet 'ik moet dit en dat'Op dinsdag 23 maart 2010 14:38 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Je denkt namelijk steeds "ik moet nu opletten bij wat ik aan het doen ben" en "wat voel ik nu?", dat is een bewustwording en dat lijkt me geen onderdeel van je werk.
En werken vanuit bewustzijn en concentratie werkt vaak beter dan werken naar de 'perfecte' uitkomst met alleen visie op de toekomst... Denk ik. Ik ben persoonlijk meer een 'het moet af'-werker
Hetzelfde geldt niet alleen voor een dag, maar ook voor een uur, een minuut, een potje afwassen, de trap op lopen, een keer ademhalen.
Zo lang je niet bezig bent met wat je:
- erna moet doen
- op dit moment had willen doen
- hiervoor had moeten doen
- al af had moeten hebben
- had kunnen doen als je dit niet hoefde te doen
kortom, allerlei dingen die buiten je vermogen liggen, waar je niks aan kunt doen, en die dus de moeite van het ergeren niet waard zijn.
Als je niet met die dingen bezig bent, kun je bewust bezig zijn met je huidige bezigheid.
T lijkt wel of jij mijn levensverhaal hebt geschreven hier haha, zoveel lijkt het op elkaar.
Waar ik momenteel mee bezig ben is echt alleen op mezelf letten en niet op wat anderen vinden.
Ik heb de neiging me te laten meeslepen door mijn emoties en door wat anderen zeggen.
Een paar weken geleden liepen mijn emoties zo hoog op, dat ik totaal de controle over mezelf kwijt was, het is dan heel moeilijk om mezelf bij elkaar te pakken.
Nu de emoties weer gezakt zijn, kan ik weer helder nadenken en dan merk ik dat ik helemaal niet HOEF na te denken. Alles is nu weer ok.
Als er nu een tegenvaller op mijn pad komt, kan ik het ook makkelijker loslaten weer. Komt wel goed...
Ik heb ook een aantal therapieen gevolgd, en eraan begonnen toen t echt 'crisis'was. Als de crisis dan weer voorbij is, laat ik de handvaten van de therapie ook weer vallen. Tot dat er weer een nieuwe crisis volgt en ik weer met alle geweld therapie nodig heb omdat ik me zo depri voel.
Ik heb me weer aangemeld voor nu -ook- een therapie waarmee ik gewoon vooruit kan, en waar ook een stukje acceptatie in zit, en niet alleen wanneer t ff slecht gaat. Ben benieuwd, ik sta op de wachtlijst.
Waar ik nu wel 'last' van heb, is dat ik - nu ik niet meer zoveel de controle overal op hou - dat ik veel vergeet.
Iemand komt terug op een onderwerp waar we t in een vorig gesprek over hebben gehad, en ik weet niet meer waar ik het over heb gehad of wat er gezegd is...
Of ik ben boterhammen aan t smeren en ik zet de spullen verkeerdom terug in de kast / koelkast.
Als ik mezelf bewust wordt van deze dingen, schrik ik, omdat ik de controle dus niet meer heb over alles.
Is dit herkenbaar??
quote:Zijn het dan geen dingen die totaal niet belangrijk zijn? Ik merk dat ik belangrijke dingen nog wel onthoud, maar een hoop onzin, koetjes en kalfjes en geklaag vooral, heel even aanhoor en daarna weer van me af laat glijden.Op woensdag 24 maart 2010 14:49 schreef NouMooiNiet het volgende:
<knip>
Waar ik nu wel 'last' van heb, is dat ik - nu ik niet meer zoveel de controle overal op hou - dat ik veel vergeet.
Iemand komt terug op een onderwerp waar we t in een vorig gesprek over hebben gehad, en ik weet niet meer waar ik het over heb gehad of wat er gezegd is...
Of ik ben boterhammen aan t smeren en ik zet de spullen verkeerdom terug in de kast / koelkast.
Als ik mezelf bewust wordt van deze dingen, schrik ik, omdat ik de controle dus niet meer heb over alles.
Is dit herkenbaar??
quote:Hallo NouMooiNiet,@ lookingforhappiness..
T lijkt wel of jij mijn levensverhaal hebt geschreven hier haha, zoveel lijkt het op elkaar.
Waar ik momenteel mee bezig ben is echt alleen op mezelf letten en niet op wat anderen vinden.
Ik heb de neiging me te laten meeslepen door mijn emoties en door wat anderen zeggen.
Een paar weken geleden liepen mijn emoties zo hoog op, dat ik totaal de controle over mezelf kwijt was, het is dan heel moeilijk om mezelf bij elkaar te pakken.
Nu de emoties weer gezakt zijn, kan ik weer helder nadenken en dan merk ik dat ik helemaal niet HOEF na te denken. Alles is nu weer ok.
Als er nu een tegenvaller op mijn pad komt, kan ik het ook makkelijker loslaten weer. Komt wel goed...
Ik heb ook een aantal therapieen gevolgd, en eraan begonnen toen t echt 'crisis'was. Als de crisis dan weer voorbij is, laat ik de handvaten van de therapie ook weer vallen. Tot dat er weer een nieuwe crisis volgt en ik weer met alle geweld therapie nodig heb omdat ik me zo depri voel.
Ik heb me weer aangemeld voor nu -ook- een therapie waarmee ik gewoon vooruit kan, en waar ook een stukje acceptatie in zit, en niet alleen wanneer t ff slecht gaat. Ben benieuwd, ik sta op de wachtlijst.
Waar ik nu wel 'last' van heb, is dat ik - nu ik niet meer zoveel de controle overal op hou - dat ik veel vergeet.
Iemand komt terug op een onderwerp waar we t in een vorig gesprek over hebben gehad, en ik weet niet meer waar ik het over heb gehad of wat er gezegd is...
Of ik ben boterhammen aan t smeren en ik zet de spullen verkeerdom terug in de kast / koelkast.
Als ik mezelf bewust wordt van deze dingen, schrik ik, omdat ik de controle dus niet meer heb over alles.
Is dit herkenbaar??
Fijn dat je schrijft "t lijkt wel of jij mijn levensverhaal hebt geschreven", want wat jij schrijft lijkt ook erg veel op mijn levensverhaal!! Vooral de zin: "tot dat er weer een nieuwe crisis volgt en ik weer met alle geweld therapie nodig heb omdat ik me zo depri voel". Zo ging het bij mij ook de afgelopen jaren. Ik leefde in hoogte en diepte punten (als het goed ging dan ging alles ook supergeweldig goed (althans dat dácht ik achteraf gezien...) en als het slecht ging dan ging het ook depri-slecht......
Echter ben ik op dit moment die hoogte en diepte punten en de daarbij horende (continue) stress zó ontzettend moe dat ik er nu super open voor sta om aan mezelf te werken zodat ik me stabiel ga voelen en ermee leer om te gaan.
Dit patroon herkennen, inzien dat je niet voor andere mensen kunt denken, dat andere mensen niet in jouw hoofd kunnen kijken, en dat ik eigenlijk altijd naar de verwachtingen van anderen heb geleefd, noem ik één van mijn nieuwe inzichten.
Ook deze zin is heel herkenbaar voor mij:
"Een paar weken geleden liepen mijn emoties zo hoog op, dat ik totaal de controle over mezelf kwijt was, het is dan heel moeilijk om mezelf bij elkaar te pakken. Nu de emoties weer gezakt zijn, kan ik weer helder nadenken". Wat bij mij er dan bijv. bijkomt is dat ik achteraf schuldgevoelens heb als ik mijn emoties weer zo erg heb laten uiten in het bijzijn van mensen..... (mezelf bijv. onbewust 'klein' maken t.o.v. de ander, veel verantwoorden/verontschuldigen, of aan de andere kant soms fel overkomen).
Je zegt: "Waar ik nu wel 'last' van heb, is dat ik - nu ik niet meer zoveel de controle overal op hou - dat ik veel vergeet. Iemand komt terug op een onderwerp waar we t in een vorig gesprek over hebben gehad, en ik weet niet meer waar ik het over heb gehad of wat er gezegd is... Of ik ben boterhammen aan t smeren en ik zet de spullen verkeerdom terug in de kast / koelkast. Als ik mezelf bewust wordt van deze dingen, schrik ik, omdat ik de controle dus niet meer heb over alles. Is dit herkenbaar??"
Jaaa, ook dit is voor mij herkenbaar. Op beide aspecten: gesprekken, spullen terugzetten. Ik denk dat ik dit in lichte mate volgens mij altijd wel al heb gehad. ik denk zelf dat dit komt omdat ik dan niet echt met de taak bezig ben, maar wegzak in mijn gedachten...... Zo kan ik bijv. soms geen programma op TV volgen. Dan ben ik maar wat aan het kijken maar ondertussen ben ik aan het peinzen over alles wat in mn hoofd omgaat. Of dan betrap ik me erop dat ik niet echt aan het luisteren ben naar de ander. En dit is niet omdat ik het onderwerp ofzo niet interessant vind, maar dan ben ik met heel andere dingen bezig (meer met non-verbaal gedrag lijkt het wel, of met hoe ik verwacht wordt te reageren in een bepaalde situatie). Heel vaak mijn sleutels, telefoon vergeten. Dan kom ik thuis en ligt de telefoon in mijn kledingkast (!)..... En zo heb ik nog wel meer voorbeelden.
In ieder geval blijkbaar herkenbaar voor ons beide (en wellicht nog wel voor meer mensen hier op dit topic). Geeft wel een beetje steun he?
Maargoed, de oplossing........Groetjes.
quote:Hmm, als NouMooiNiet dat bedoelde, dan gaat mijn idee niet erg op.Op woensdag 24 maart 2010 22:22 schreef lookingforhappiness het volgende:
[..]
Hallo NouMooiNiet,
<knip>
Jaaa, ook dit is voor mij herkenbaar. Op beide aspecten: gesprekken, spullen terugzetten. Ik denk dat ik dit in lichte mate volgens mij altijd wel al heb gehad. ik denk zelf dat dit komt omdat ik dan niet echt met de taak bezig ben, maar wegzak in mijn gedachten...... Zo kan ik bijv. soms geen programma op TV volgen. Dan ben ik maar wat aan het kijken maar ondertussen ben ik aan het peinzen over alles wat in mn hoofd omgaat. Of dan betrap ik me erop dat ik niet echt aan het luisteren ben naar de ander. En dit is niet omdat ik het onderwerp ofzo niet interessant vind, maar dan ben ik met heel andere dingen bezig (meer met non-verbaal gedrag lijkt het wel, of met hoe ik verwacht wordt te reageren in een bepaalde situatie). Heel vaak mijn sleutels, telefoon vergeten. Dan kom ik thuis en ligt de telefoon in mijn kledingkast (!)..... En zo heb ik nog wel meer voorbeelden.
In ieder geval blijkbaar herkenbaar voor ons beide (en wellicht nog wel voor meer mensen hier op dit topic). Geeft wel een beetje steun he?
Groetjes.
Al moet ik wel zeggen dat ik, toen ik net een beetje doorkreeg dat mijn gedachten niet mezelf zijn, ook wel erg wazige momenten heb gehad, die enigzins in de buurt komen bij wat jij omschrijft.
Misschien komt dat omdat je, terwijl je doet wat je normaal ook al doet, nu óók nog eens bewust met je gedachten probeert bezig te zijn, en dat dat allemaal net even teveel is om overal de aandacht bij te houden.
Dat je zodra het goed gaat je alles loslaat want je ( ego) weet het allemaal toch wel.
Maar je in essentie alleen de staat bereikt hebt, maar nog niet de controle beheerst over de handvaten?
Is het dan niet juist key om nu gewoon door te blijven gaan, ook op het moment dat het qua depressie goed gaat, maar je nog niet bij de kern bent.
Volledige acceptatie.
Zonder die volledige acceptatie blijf je nl. altijd ( wellicht wel onbewust en op den duur ook weer bewuster) in een verleden/toekomst hangen.
quote:Ja dat wel, maar soms ook belangrijke dingen. Dan heb ik ondertussen zoveel andere dingen gedaan dat ik niet meer kan terughalen waar een gesprek met iemand over ging. Als die dat ff benoemt, dan weet ik t wel weer.Op woensdag 24 maart 2010 16:13 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Zijn het dan geen dingen die totaal niet belangrijk zijn? Ik merk dat ik belangrijke dingen nog wel onthoud, maar een hoop onzin, koetjes en kalfjes en geklaag vooral, heel even aanhoor en daarna weer van me af laat glijden.
Bij mij is t NU juist zo dat het komt omdat ik JUIST NIET aan t piekeren ben over andere dingen...
Ik loop gewoon te dromen denk ik, OMDAT ik me nu ff niet druk maak.
quote:Klopt, ik denk ook dat ik de -verkeerde- therapie heb gehad, en ben op de wachtlijst voor een andere, waar een heel stuk acceptatie in zit. zodat ik er voor de rest van mijn leven mee kan doen...Op donderdag 25 maart 2010 09:39 schreef _evenstar_ het volgende:
( met alle respect ik ben soms wat bot in mijn bewoording dus vast excuus ) aan Nou MooiNiet en Lookingfor happiness denk ik ten eerste dat als jullie beiden die terugkerende momenten hebben, hebben jullie dan niet verkeerde therapie-en gehad? Of wellicht wel is jullei ego te groot geweest nog, zo van hah ik kan het allemaal zelf wel. t gaat nu toch goed, fuck therapie.
Dat je zodra het goed gaat je alles loslaat want je ( ego) weet het allemaal toch wel.
Maar je in essentie alleen de staat bereikt hebt, maar nog niet de controle beheerst over de handvaten?
Is het dan niet juist key om nu gewoon door te blijven gaan, ook op het moment dat het qua depressie goed gaat, maar je nog niet bij de kern bent.
Volledige acceptatie.
Zonder die volledige acceptatie blijf je nl. altijd ( wellicht wel onbewust en op den duur ook weer bewuster) in een verleden/toekomst hangen.
Bij mij is t niet zo dat mijn ego t 'allemaal wel weet', (of juist wel?!) maar meer dat ik maar wat aanklooi als t goed gaat, en als t dan weer bergafwaarts gaat, ik vergeten ben dat ik op de rem had moeten stappen. Dan ben ik vaak al te ver afgegleden om grip te hebben.
Niet bewust genoeg geweest dus..
Heb de laatste weken wel veel nieuw inzicht verkregen, nu dus zaak om op te blijven letten!!
quote:Dit is een heel belangrijke voor mij ook!!Op woensdag 24 maart 2010 22:22 schreef lookingforhappiness het volgende:
[..]
Hallo NouMooiNiet,
...
[quote]Echter ben ik op dit moment die hoogte en diepte punten en de daarbij horende (continue) stress zó ontzettend moe dat ik er nu super open voor sta om aan mezelf te werken zodat ik me stabiel ga voelen en ermee leer om te gaan.
Dit patroon herkennen, inzien dat je niet voor andere mensen kunt denken, dat andere mensen niet in jouw hoofd kunnen kijken, en dat ik eigenlijk altijd naar de verwachtingen van anderen heb geleefd, noem ik één van mijn nieuwe inzichten.
quote:Hier heb ik niet zoveel last van, ik denk dan wel ooit: dat had ik niet moeten zeggen, maar verder trek ik me terug en ga ik daar in mijn eentje mee zitten, ben niet goed in confrontaties..Ook deze zin is heel herkenbaar voor mij:
"Een paar weken geleden liepen mijn emoties zo hoog op, dat ik totaal de controle over mezelf kwijt was, het is dan heel moeilijk om mezelf bij elkaar te pakken. Nu de emoties weer gezakt zijn, kan ik weer helder nadenken". Wat bij mij er dan bijv. bijkomt is dat ik achteraf schuldgevoelens heb als ik mijn emoties weer zo erg heb laten uiten in het bijzijn van mensen..... (mezelf bijv. onbewust 'klein' maken t.o.v. de ander, veel verantwoorden/verontschuldigen, of aan de andere kant soms fel overkomen).
quote:Tja je kunt ervaringen uitwisselen, is wel prettig om te weten dat je niet alleen bent met dit soort dingen (ik zeg expres geen problemen hahaha), maar oplossingen zitten alleen in jezelf, heb ik gemerkt. Je leert pas iets als je zelf t inzicht hebt gekregen. Veel stoten dus (bij mij dan)....In ieder geval blijkbaar herkenbaar voor ons beide (en wellicht nog wel voor meer mensen hier op dit topic). Geeft wel een beetje steun he?
quote:Bedankt voor je reactie. Je schrijft "nu maakt het me echt geen zak meer uit. Het doet er allemaal niet toe". Dit gaat over het wel/geen 'etiket' labelen aan psychische toestand.Op maandag 22 maart 2010 13:13 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik denk dat dit verhaal voor veel mensen herkenbaar is, dit gebeurt namelijk heel vaak. Ik had altijd zelf behoefte aan een naam voor mijn ´psychische toestand´, totdat ik een keer de term ´disthyme stoornis´ kreeg. Maar dat was tussen neus en lippen door. Nu maakt het me echt geen zak meer uit. Het doet er allemaal niet toe.
kzelf ben helemaal niet zo van de etiketten.Was er altijd bang van. Misschien wilde ik dingen van mezelf ook nooit onder ogen zien / accepteren.
Ik zit nu echter in de fase dat ik aan de ene kant denk 'ik zit in een identiteitscrisis', maar tegelijkertijd aan de andere kant 'misschien heb ik toch wel echt iets 'zieks'.... Omdat het nu al de zoveelste keer is dat ik me nu zo voel!! Ik ben nog nooit écht mezelf geweest, en heb nog nooit het gevoel van stabiliteit en rust gekend. Ja, toen ik kind was wel. En nu ik daarover nadenk had ik toen ook al al overgevoelige reacties en ging ik op een 'foute' manier om met de dingen die voor anderen o zo normaal zijn.
Wat ik aan jou wilde vragen is hoe je gekomen bent tot nu. Ik maak uit de zin "nu maakt het me echt geen zak maar uit. Het doet er allemaal niet toe" op dat je jezelf geaccepteerd hebt. Doe je nu de dingen anders dan vroeger? Heb je bepaalde personen / situaties uit je verleden los gelaten? Doe je nu echt de dingen die je leuk vind om te doen? Etc..... Kortom: hoe ben jij gekomen tot nu?
quote:Dit heb je mooi omschreven, zo ervaar ik het ook.......Op donderdag 25 maart 2010 10:03 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ja dat wel, maar soms ook belangrijke dingen. Dan heb ik ondertussen zoveel andere dingen gedaan dat ik niet meer kan terughalen waar een gesprek met iemand over ging. Als die dat ff benoemt, dan weet ik t wel weer.
Bij mij is t NU juist zo dat het komt omdat ik JUIST NIET aan t piekeren ben over andere dingen...
Ik loop gewoon te dromen denk ik, OMDAT ik me nu ff niet druk maak.
Ik moet hierbij denken aan een tijdje terug. Toen zei een collega tegen me dat ze dacht dat ik vaak in 'mn eigen wereldje' zit. Ik schrok daarvan want ik vond zelf van niet!!! Ben juist altijd heel bewust (dacht ik) bezig met mn omgeving... Dat had me echt aan het denken gezet. Als ik nu terugkijk dan heb ik heel vaak dat ik aan het dromen ben.
quote:Evenstar, tnx voor reactie. Als antwoord op jouw vragen:Op donderdag 25 maart 2010 09:39 schreef _evenstar_ het volgende:
( met alle respect ik ben soms wat bot in mijn bewoording dus vast excuus ) aan Nou MooiNiet en Lookingfor happiness denk ik ten eerste dat als jullie beiden die terugkerende momenten hebben, hebben jullie dan niet verkeerde therapie-en gehad? Of wellicht wel is jullei ego te groot geweest nog, zo van hah ik kan het allemaal zelf wel. t gaat nu toch goed, fuck therapie.
Dat je zodra het goed gaat je alles loslaat want je ( ego) weet het allemaal toch wel.
Maar je in essentie alleen de staat bereikt hebt, maar nog niet de controle beheerst over de handvaten?
Is het dan niet juist key om nu gewoon door te blijven gaan, ook op het moment dat het qua depressie goed gaat, maar je nog niet bij de kern bent.
Volledige acceptatie.
Zonder die volledige acceptatie blijf je nl. altijd ( wellicht wel onbewust en op den duur ook weer bewuster) in een verleden/toekomst hangen.
Ja, weet bijna zeker dat ik verkeerde therapie heb gehad. Ik ben uiteindelijk nu zelf tot bepaalde inzichten gekomen, die ontzettend belangrijk zijn voor het slagen van een therapie. Ik had als 'Ad-hoc-beslissing' antidepressiva gekregen, terwijl ik gewoon op dezelfde voet doorging!! Nu ik er (bijna 4 maanden) van af ben, ben ik dus helderder aan het worden.... De psycholoog die ik toen had luisterde naar mijn verhalen, maar dat was het verder dan ook (ik beschouwde dat als therapie toen). Ik heb bijv. nooit cognitieve therapie gehad, eigenlijk alleen medicatie-therapie en wat gesprekjes.......
Zeker weten speelt dat 'ego' ook mee ("het gaat nu weer goed, dus er is geen probleem"). Maar dat kan ook niet anders als je nooit tot nieuwe inzichten bent gekomen!! Nu wil ik niet meer dat dat 'ego' zo denkt van: "het gaat nu weer goed, dus vergeet alles maar".
Ja, precies: "nog niet de controle beheerst over de handvaten". Als ik er nu over nadenk heb ik wel een aantal handvaten voor op dit moment.... Meer kan ik nu ook niet.... Maar ik wil ook handvaten voor in bepaalde situaties, die ik als problematisch zie. En hopelijk krijg ik daar nu de juiste begeleiding in..... Indd wat je zegt: " ook op het moment dat het qua depressie goed gaat, maar je nog niet bij de kern bent". Dat zeg je precies goed! Als het bij mij goed ging dan ging het ook Supergoed, en ging het bij mij minder dan ging het ook Superslecht.... Op dit moment (kan dadelijk weer anders zijn) voel ik me oke, maar ik schreeuw dit nu niet meer van de daken zoals ik dit voorheen misschien zou doen (bij wijze van). Ik heb het idee dat ik nu wat voorzichtiger met mezelf begin om te gaan.......
quote:Dat is mooi gezegd, en zeker de kracht van het nuOp woensdag 24 maart 2010 09:22 schreef Thrackan het volgende:
Tsja, als je een gejaagde levensstijl gewend bent is het maar moeilijk in te beelden dat je een dag ook best zonder mopperen door kunt komen, en dat dat eigenlijk helemaal zo vervelend niet is
Hetzelfde geldt niet alleen voor een dag, maar ook voor een uur, een minuut, een potje afwassen, de trap op lopen, een keer ademhalen.
Zo lang je niet bezig bent met wat je:
- erna moet doen
- op dit moment had willen doen
- hiervoor had moeten doen
- al af had moeten hebben
- had kunnen doen als je dit niet hoefde te doen
kortom, allerlei dingen die buiten je vermogen liggen, waar je niks aan kunt doen, en die dus de moeite van het ergeren niet waard zijn.
Als je niet met die dingen bezig bent, kun je bewust bezig zijn met je huidige bezigheid.
Lukt het jou goed om hier mee bezig te zijn? Hoe sta jij er nu in?
quote:Ja, ik heb dit boek ook. Ongeveer 3 jaar geleden gekregen van de pscyholoog van het 'faalangst-groepje' waar ik toen in zat..... Grappig is dat ik nu pas begrijp wat erin staat. 3 jaar geleden las ik het omdat ik het MOEST lezen.... Ik snapte verstandelijk gezien toen ook al wat er stond, maar VOELDE het nog niet. Nu wel omdat ik dus tot bepaalde inzichten gekomen ben... Dat is wel mooit om te beseffen nu. Maar nog steeds moeilijk om in de praktijk toe te passen!! Je moet je hersenen echt trainen he........Op dinsdag 23 maart 2010 07:56 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Denk je Sterk
[ afbeelding ]
Helder en duidelijk geschreven, absoluut niet zweverig
quote:Er zijn er meer zoals jij, dus ik zou het zelf nooit ziek noemen.. dan ga je jezelf nog wat aanpratenOp maandag 29 maart 2010 21:04 schreef lookingforhappiness het volgende:
Ik zit nu echter in de fase dat ik aan de ene kant denk 'ik zit in een identiteitscrisis', maar tegelijkertijd aan de andere kant 'misschien heb ik toch wel echt iets 'zieks'.... Omdat het nu al de zoveelste keer is dat ik me nu zo voel!! Ik ben nog nooit écht mezelf geweest, en heb nog nooit het gevoel van stabiliteit en rust gekend. Ja, toen ik kind was wel. En nu ik daarover nadenk had ik toen ook al al overgevoelige reacties en ging ik op een 'foute' manier om met de dingen die voor anderen o zo normaal zijn.
Alleen al het feit dat dit topic nummer 4 is in deze serie, geeft m.i. al voldoende aan mbt 'lotgenoten'
Wie weet hoe alles loopt? Soms gaan de dingen niet zoals wij hopen dat ze gaan..
Houd moed! Ik merk dat het bij mezelf langzaam beter gaat, zonder dat ik echt van grote sprongen kan spreken. Maar dat gevoel jezelf te zijn, hou je er dan rekening mee dat jij ook verandert?
En tot slot nooit te veel zorgen gaan maken, life is life, ook al begrijp je er soms niets van.. you're not the only one
quote:Wat was het ook alweer? Het duurt gemiddeld een, ik dacht, 15 weken voor je er een routine echt in hebt zitten... Ik begreep het boek meteen wel, het is eigenlijk allemaal ontzettend logisch wat erin staat, maar goed, soms moet je gewoon eens even met de neus op de feiten gedrukt worden.Op maandag 29 maart 2010 21:28 schreef lookingforhappiness het volgende:
[..]
Ja, ik heb dit boek ook. Ongeveer 3 jaar geleden gekregen van de pscyholoog van het 'faalangst-groepje' waar ik toen in zat..... Grappig is dat ik nu pas begrijp wat erin staat. 3 jaar geleden las ik het omdat ik het MOEST lezen.... Ik snapte verstandelijk gezien toen ook al wat er stond, maar VOELDE het nog niet. Nu wel omdat ik dus tot bepaalde inzichten gekomen ben... Dat is wel mooit om te beseffen nu. Maar nog steeds moeilijk om in de praktijk toe te passen!! Je moet je hersenen echt trainen he........
Haha, trouwens grappig, ik zag vanmiddag op een basisschool dit boek staan, ook van Eckhart Tolle:
quote:Hmmm... da's wel interessant zeg. Ben altijd heel benieuwd geweest hoe kinderen met dit soort informatie omgaan, omdat zij nog minder last hebben van hun ego. Heb ooit eens van een 13-jarig kind, een talentvolle vioolspeler, gehoord dat hij heel veel baat had van De kracht vh Nu. Hij ging beter spelen na het lezen van het boek omdat hij minder nadacht over alles.Op maandag 29 maart 2010 23:06 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Wat was het ook alweer? Het duurt gemiddeld een, ik dacht, 15 weken voor je er een routine echt in hebt zitten... Ik begreep het boek meteen wel, het is eigenlijk allemaal ontzettend logisch wat erin staat, maar goed, soms moet je gewoon eens even met de neus op de feiten gedrukt worden.
Haha, trouwens grappig, ik zag vanmiddag op een basisschool dit boek staan, ook van Eckhart Tolle:
[ afbeelding ]
quote:Klinkt erg aannemenlijk.Op maandag 29 maart 2010 23:59 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Hmmm... da's wel interessant zeg. Ben altijd heel benieuwd geweest hoe kinderen met dit soort informatie omgaan, omdat zij nog minder last hebben van hun ego. Heb ooit eens van een 13-jarig kind, een talentvolle vioolspeler, gehoord dat hij heel veel baat had van De kracht vh Nu. Hij ging beter spelen na het lezen van het boek omdat hij minder nadacht over alles.
grote muzikanten als beethoven mozart etc. maakte de beste muziek door vanuit het niets te spelen.
Hedentendage wordt er qua muziekles alleen teveel verplichtheid aangeleerd, waardoor dat de eigen improvisatie verwaterde.
terwijl juist door improvisatie de mooiste muziekstukken komen imho.
quote:Het lukt me sporadisch om op die manier bezig te zijn. Zeg elke week een momentje.Op maandag 29 maart 2010 21:23 schreef lookingforhappiness het volgende:
[..]
Dat is mooi gezegd, en zeker de kracht van het nu
Lukt het jou goed om hier mee bezig te zijn? Hoe sta jij er nu in?
Dat is nog lang niet genoeg wat betreft de lange termijn, maar momenteel vind ik het wel OK. Er gebeurt de laatste tijd zo enorm veel dat ik simpelweg vergeet de tijd te nemen voor het Nu.
Wat wel grappig is overigens, is dat ik bij de psych nu ongeveer dezelfde kant op word gestuurd, al is het in andere bewoordingen. Ik heb daar expres met geen woord gerept over het lezen van de boeken van Tolle, omdat ik wel benieuwd was waar men zelf mee zou komen.
chille topicWat een interessant topic is dit, wil 'm graag eens helemaal doorlezen. Met name de TS Probably-on-pcp heeft dingen geschreven die mij echt aan het denken zetten. Hetzelfde gebeurde na het lezen van enkele reacties. Ik herken er veel in en wil 't graag gaan onderzoeken. Dat boek van "Kracht van het nu" lijkt me ook een openbaring. Temeer daar ik onlangs 12 wekelijkse sessies mindfulness heb gedaan. Het bood me veel, maar het in je systeem krijgen in je leven is nog behoorlijk lastig. Daarom zijn topics als deze zo goed, zetten je aan het denken (grrrr ... dat wilde ik juist minder doen) en geven inzicht. Hoop alleen wel dat ik door dat boek heen kom. Al gelezen dat er ook mensen zijn die het zware kost vinden.
Ik ben namelijk helemaal geen romanlezer of "dikke verhalen" boekenman. Wel lees / verslind ik heel veel informatieve boeken, kranten, opiniebladen etc. Zal er dus flink m'n best voor moeten doen, denk ik. Maar ja, daar krijg ik dan ook wel iets voor terug, zeg ik maar.
Ben ook erg benieuwd wie of wat Prob-on-pcp is. Zo mooi en raak geschreven, dat eerste stukje van dit topic! Op het hele forum lees ik trouwens dingen die ik erg interessant vind.
Ja, ik heb inderdaad ook last met doorslapen, niet met in slaap komen overigens. Was vannacht ook alweer om 5u wakker en kan dan niet in bed blijven. Te rusteloos. Moet ik ook maar eens aan gaan werken mbv mindfulness en/of het aanbevolen boek ...
quote:Is ook mijn favo user hierOp zondag 4 april 2010 06:12 schreef close4u het volgende:
Ben ook erg benieuwd wie of wat Prob-on-pcp is. Zo mooi en raak geschreven, dat eerste stukje van dit topic! Op het hele forum lees ik trouwens dingen die ik erg interessant vind.
Afgelopen zomer was voor mij een 'hel'. Niets vergeleken bij echt erge dingen, maar moeilijk was het wel.
Volgens mijn psycholoog zijn mijn klachten ontstaan na het overlijden van een vriend van me. Dit was voor mij ook niets nieuws. Nu bijna 2 jaar na zijn dood zijn de klachten gelukkig verminderd, maar nog steeds beheersen ze mijn dagelijks leven.
Ik ga nu gelukkig steeds vaker makkelijker naar buiten. Vooral s'ochtends heb ik er veel minder last van dan later in de middag en in de avond. Ik schiet niet meer in paniek op snelwegen en heb geen last meer van derealisaties. Wel kamp ik nog steeds met een enorm gebrek aan zelfvertrouwen. Onbewust doem denk ik. Maak ik mij zorgen om van alles en nog wat. Over routes die ik moet afleggen, mijn toekomst, feestjes die ik moet bezoeken etc. Zaken waar je je geen zorgen om moet maken, maar toch houdt het mij bezig.
Ook zoiets bijv: ik ben mij vaak erg bewust van mijn slaap- waakritme. Dat er iets in mij opkomt van "ik ben hier, ik ben wakker" en dat ik me erg sterk realiseer wat er om mij heen gebeurd. Het is lastig om het uit te leggen. Het kost me veel energie en wil er vanaf. Het heeft geen zin je druk te maken over van alles en nog wat. Wil weer leven, zonder al te veel na te denken.
quote:Op zondag 4 april 2010 06:12 schreef close4u het volgende:
Ik ben vrij nieuw op dit forum. Zie ook mijn (1e) topic Ervaringen met PsyQ en overige hulpverleners?
Wat een interessant topic is dit, wil 'm graag eens helemaal doorlezen. Met name de TS Probably-on-pcp heeft dingen geschreven die mij echt aan het denken zetten.
quote:Ik zit nu al even na te denken over wat ik nu moet zeggen. Heb nl. het idee dat mn ego heel graag over mezelf wil vertellenBen ook erg benieuwd wie of wat Prob-on-pcp is. Zo mooi en raak geschreven, dat eerste stukje van dit topic! Op het hele forum lees ik trouwens dingen die ik erg interessant vind.
Maar misschien is het wel even handig om iets te zeggen over mezelf om zo mensen te laten weten dat je niet een of ander zweverig type hoeft te zijn om verlichting te ontdekken. Ik ben eigenlijk een doodnormale gozer in veel opzichten. Ik hou erg van sporten (voetbal, tennis, squash), films kijken, muziek, gamen, pokeren met vrienden, reizen en vast nog wel wat andere dingen.
Ik hou eigenlijk nog het meest van gabbermuziek als genre maar als ik een mooiste nummer zou moeten uitkiezen dan zou dat uit de klassieke muziek komen. Klassieke muziek, hip-hop, gabber, ik vind het eigenlijk allemaal geweldig. Zelfs foute jaren 80 kan ik op zn tijd wel waarderen.
Verder vind ik eigenlijk elk genre film wel gaaf, maar het liefst zie ik een goede science-fiction maar een goed gemaakte actiefilm vind ik ook gewoon vet. Zoals de laatste Rambo vond ik helemaal geweldig, gewoon even lekker ongecompliceerd knallen
Als ik ergens een hekel aan heb dan is het drama. Lange zeikerige films zul je me nooit zien kijken 
Gamen is ook erg vet
Het liefst speel ik games als Battlefield of MAG, dus gewoon lekker knallen met een grote groep mensen online.Heb verder een grote vriendengroep en vroeger ging ik gewoon elk weekend stappen. Soms naar Hardcorefeesten en soms gewoon naar de kroeg en ik heb mn dosis drugs ook wel gehad, met name XTC en wiet.
Voelt een beetje raar om me zo voor te stellen zeg maar, maar misschien dat anderen hierdoor een minder eenzijdig beeld krijgen van mensen zoals wij in dit topic. Ik kan me nl. best voorstellen dat voor velen op dit forum dit een beetje een "raar" topic is en dat wij daardoor ook bekeken worden als rare zweverige mensen. Ik kan van mezelf zeggen dat ik dit niet ben in mijn ogen. Ik hou wel van filosoferen, maar aanbid met name de wetenschap
Ik ben nu eigenlijk ook wel benieuwd naar de andere posters in dit topic... misschien een idee dat een ieder die dat wil kort iets over zichzelf zegt? Voor de beeldvorming zeg maar?
quote:Je streelt mijn ego
quote:In een groot deel van je verhaal herken ik mn oude ik heel erg moet ik zeggen. Vooral dat focussen op mn slaap was heel erg bij mij, maar gelukkig maak ik me daar niet meer zo druk om. Voor de rest vind ik het een beetje lastig om verder op je verhaal in te gaan. Dat merk ik de laatste tijd heel erg als ik reacties in dit topic lees.Op zondag 4 april 2010 23:58 schreef tomtomkortom het volgende:
Ik kan mijn gedachtes gelukkig beter onder bedwang houden. Niet heel lang geleden is bij mij de diagnose ADD en paniekaanvallen met agorafobie vastgesteld. ADD vermoedde ik al een tijd, paniekaanvallen en agorafobie was voor mij op het moment van horen niets nieuws. Ik ging er immers voor naar de psycholoog. Echter nu pas, eind maart, kreeg ik de diagnose terwijl ik mij in september al meldde bij de psycholoog om geholpen te worden voor mijn klachten.
.......
Ook zoiets bijv: ik ben mij vaak erg bewust van mijn slaap- waakritme. Dat er iets in mij opkomt van "ik ben hier, ik ben wakker" en dat ik me erg sterk realiseer wat er om mij heen gebeurd. Het is lastig om het uit te leggen. Het kost me veel energie en wil er vanaf. Het heeft geen zin je druk te maken over van alles en nog wat. Wil weer leven, zonder al te veel na te denken.
Ik wil heel graag mensen van advies voorzien maar ik merk dat dat af en toe wat lastig is. Mijn oplossing voor alle problemen komt eigenlijk neer op datgene wat in de OP staat beschreven. Aandacht geven aan specifieke problemen heeft niet zo veel zin. Het probleem moet bij de wortel worden aangepakt. En dat betekent dat de identificatie met het ego verbroken moet worden.
Het is dus eigenlijk heel eentonig: bij bijna elk probleem is de oplossing --> doorbreken van de identificatie. Het is een enkel inzicht die de last op je schouders kan verlichten, vandaar ook de term "Verlichting".
Lees jij trouwens veel in de Kracht vh Nu, tomtomkortom?
quote:Mooi stukje van een mooie film.Op zondag 10 januari 2010 14:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Doet me denken aan dit geniale stukje!!! Komt uit de film Waking Life, dat met name over Lucid Dreaming gaat maar ook over de nonduale (verlichte) wereld. Dit filmpje wordt pas op de helft interessant trouwens.
Slecht verkapte tvp uit nieuwsgierigheid.
quote:Hoe je jezelf omschrijft doet me denken aan mijn voormalige buurman.Op maandag 5 april 2010 04:03 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
[..]
Ik zit nu al even na te denken over wat ik nu moet zeggen. Heb nl. het idee dat mn ego heel graag over mezelf wil vertellen
Maar misschien is het wel even handig om iets te zeggen over mezelf om zo mensen te laten weten dat je niet een of ander zweverig type hoeft te zijn om verlichting te ontdekken. Ik ben eigenlijk een doodnormale gozer in veel opzichten. Ik hou erg van sporten (voetbal, tennis, squash), films kijken, muziek, gamen, pokeren met vrienden, reizen en vast nog wel wat andere dingen.
Ik hou eigenlijk nog het meest van gabbermuziek als genre maar als ik een mooiste nummer zou moeten uitkiezen dan zou dat uit de klassieke muziek komen. Klassieke muziek, hip-hop, gabber, ik vind het eigenlijk allemaal geweldig. Zelfs foute jaren 80 kan ik op zn tijd wel waarderen.
Verder vind ik eigenlijk elk genre film wel gaaf, maar het liefst zie ik een goede science-fiction maar een goed gemaakte actiefilm vind ik ook gewoon vet. Zoals de laatste Rambo vond ik helemaal geweldig, gewoon even lekker ongecompliceerd knallen
Gamen is ook erg vet
Heb verder een grote vriendengroep en vroeger ging ik gewoon elk weekend stappen. Soms naar Hardcorefeesten en soms gewoon naar de kroeg en ik heb mn dosis drugs ook wel gehad, met name XTC en wiet.
Voelt een beetje raar om me zo voor te stellen zeg maar, maar misschien dat anderen hierdoor een minder eenzijdig beeld krijgen van mensen zoals wij in dit topic. Ik kan me nl. best voorstellen dat voor velen op dit forum dit een beetje een "raar" topic is en dat wij daardoor ook bekeken worden als rare zweverige mensen. Ik kan van mezelf zeggen dat ik dit niet ben in mijn ogen. Ik hou wel van filosoferen, maar aanbid met name de wetenschap
Ik ben nu eigenlijk ook wel benieuwd naar de andere posters in dit topic... misschien een idee dat een ieder die dat wil kort iets over zichzelf zegt? Voor de beeldvorming zeg maar?
quote:Gelul, die heb je niet !
quote:En als jij denkt aan verlichting, denk je dan meteen aan die voormalige buurman?Op maandag 5 april 2010 04:42 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Hoe je jezelf omschrijft doet me denken aan mijn voormalige buurman.
quote:Ik reageer wat laat ivm een banOp maandag 29 maart 2010 21:04 schreef lookingforhappiness het volgende:
[..]
Bedankt voor je reactie. Je schrijft "nu maakt het me echt geen zak meer uit. Het doet er allemaal niet toe". Dit gaat over het wel/geen 'etiket' labelen aan psychische toestand.
kzelf ben helemaal niet zo van de etiketten.Was er altijd bang van. Misschien wilde ik dingen van mezelf ook nooit onder ogen zien / accepteren.
Ik zit nu echter in de fase dat ik aan de ene kant denk 'ik zit in een identiteitscrisis', maar tegelijkertijd aan de andere kant 'misschien heb ik toch wel echt iets 'zieks'.... Omdat het nu al de zoveelste keer is dat ik me nu zo voel!! Ik ben nog nooit écht mezelf geweest, en heb nog nooit het gevoel van stabiliteit en rust gekend. Ja, toen ik kind was wel. En nu ik daarover nadenk had ik toen ook al al overgevoelige reacties en ging ik op een 'foute' manier om met de dingen die voor anderen o zo normaal zijn.
Wat ik aan jou wilde vragen is hoe je gekomen bent tot nu. Ik maak uit de zin "nu maakt het me echt geen zak maar uit. Het doet er allemaal niet toe" op dat je jezelf geaccepteerd hebt. Doe je nu de dingen anders dan vroeger? Heb je bepaalde personen / situaties uit je verleden los gelaten? Doe je nu echt de dingen die je leuk vind om te doen? Etc..... Kortom: hoe ben jij gekomen tot nu?
Ik heb een hele lange tijd (zeg maar zo 5 jaar..) gehad dat ik me regelmatig heel onconfortabel voelde. Ik voelde me vooral na school/werk ongelukkig en zou graag willen waarom toch. Ik kon er ook met niemand over praten omdat er helemaal geen probleem was. De meeste mensen vragen: wat is er dan?
In die tijd ging ik veel naar de kroeg en kende veel mensen, ik deed mijn uiterste best om geen van die mensen kwijt te raken en ik was altijd gefrustreerd hierover.
Ik realiseer me nu dat deze kronkels een illusie zijn. Maar dit heeft niet te maken met het snappen met je verstand. Er is niks te snappen, er is niks.
Kijk naar binnen, wat zie je? De eerste reactie is waarschijnlijk: Niks. Dat is het. Niks.
Accepteer het feit dat proberen de situatie te veranderen onmogelijk is. Het is zo logisch dat je er blind voor wordt. Er is nu niks aan de hand en door denken is er pas iets aan de hand. Het lijkt niet leuk om te accepteren maar wil je de waarheid onder ogen zien of blijf je je ogen sluiten?
Nu zit ik op het moment wel met een 'probleem'. Ik heb dit weekend veel gedronken en ben in de stad mijn portemonnee verloren.
- Sukkel, je hebt teveel gezopen.
- Nu moet je alles snel oplossen..
- Je moet je nu minder goed voelen, anders kun je het niet opbrengen om door dit gevoel aangezet te worden om het probleem op te lossen.
- Je had minder moeten zuipen, dit is je eigen probleem.
- Dit probleem moet te compenseren zijn, minder drinken de komende tijd.
- Nee, Helemaal geen alcohol meer de komende tijd
Ga zo maar door. Dit natuurlijk ook in combinatie drank/minder slapen.
Mijn probleem (wacht..
) is dat in dit soort situaties ik zeer instabiel kan worden..[ Bericht 6% gewijzigd door sinterklaaskapoentje op 05-04-2010 16:09:41 ]
quote:
quote:Als je niet kan slapen raad ik je luisterboeken in deze richtingaan, als ik zelf slaapproblemen heb kom ik vrijwel altijd in slaap na het luisteren van dergelijke dingen. Vaak is het probleem bij slapen dat je er een probleem van maakt dat je niet kan slapen. Net zoals bewustwording komt slapen spontaan en is het niet p te dringen.Op zondag 4 april 2010 06:12 schreef close4u het volgende:
Ja, ik heb inderdaad ook last met doorslapen, niet met in slaap komen overigens. Was vannacht ook alweer om 5u wakker en kan dan niet in bed blijven. Te rusteloos. Moet ik ook maar eens aan gaan werken mbv mindfulness en/of het aanbevolen boek ...
De serie die ik de laatste periode hebt geluisterd vond ik er goed, 'the fabric of reality' van adyashanti. Eckhart tolle heeft ook een shitload aan luisterboeken/opnames van lezingen enz.
quote:Dit denken gaat wel zo ongelooflijk snel dat ik t niet eens in de gaten heb, er volgt direct een emotie (of is de emotie eerst?) waardoor ik vanuit die emotie ga handelen. Want ik wil me niet zo voelen...Op maandag 5 april 2010 15:15 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Accepteer het feit dat proberen de situatie te veranderen onmogelijk is. Het is zo logisch dat je er blind voor wordt. Er is nu niks aan de hand en door denken is er pas iets aan de hand. Het lijkt niet leuk om te accepteren maar wil je de waarheid onder ogen zien of blijf je je ogen sluiten?
..
Dit alles gaat zo snel dat ik pas achteraf dat herken..
quote:Als je het achteraf herkent heb je het wel herkent, dat is sowieso iets goeds. Maar belangrijk bij dat herkennen is dat je niet 'baalt' dat je het nu pas herkent. Dit volgt weer met een emotie etc. Hetzelfde verhaal dus.Op maandag 5 april 2010 16:19 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Dit denken gaat wel zo ongelooflijk snel dat ik t niet eens in de gaten heb, er volgt direct een emotie (of is de emotie eerst?) waardoor ik vanuit die emotie ga handelen. Want ik wil me niet zo voelen...
Dit alles gaat zo snel dat ik pas achteraf dat herken..
quote:Op maandag 5 april 2010 14:15 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
En als jij denkt aan verlichting, denk je dan meteen aan die voormalige buurman?
Nee, een aantal andere dingen.
quote:Aha! Zelfs onbenullen kunnen dus verlichting vinden
Ik voel me ellendig en niet in staat om veel anders te doen dan fok!ken, 4chan, en andere simpele dingen waar prikkels makkelijk binnenkomen.
Ik ben ook niet in staat om naar stage te gaan.. Ik heb het wel geprobeerd als ik me zoals nu voelde maar dan wordt het meestal de tijd uitzitten in doorbijten.
Jullie kunnen je hier vast wel iets bij voorstellen, mijn vraag, hoe gaan jullie ermee om
quote:Tja.... sinds ik allleen nog maar avonddiensten werk en niet meer 's ochtens vroeg mn bed uit moet heb ik niet meer zoveel last van mindere buien. Door dit ritme vermijd ik ook een beetje het contact met de "gewone" wereld en dat vind ik heerlijk. Lekker 's nachts leven doet voor mij wonderen.Op dinsdag 6 april 2010 00:11 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik heb vandaag een dag zoals ik om de zoveel tijd heb.
Ik voel me ellendig en niet in staat om veel anders te doen dan fok!ken, 4chan, en andere simpele dingen waar prikkels makkelijk binnenkomen.
Ik ben ook niet in staat om naar stage te gaan.. Ik heb het wel geprobeerd als ik me zoals nu voelde maar dan wordt het meestal de tijd uitzitten in doorbijten.
Jullie kunnen je hier vast wel iets bij voorstellen, mijn vraag, hoe gaan jullie ermee om
Ik ben trouwens nog nieuwsgierig naar waarom je geband was
quote:Ik voel me ook fijner snachts. Nu voel ik me helemaal op mijn gemak in tegenstelling tot vanmiddag/vroege avond...Op dinsdag 6 april 2010 01:02 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Tja.... sinds ik allleen nog maar avonddiensten werk en niet meer 's ochtens vroeg mn bed uit moet heb ik niet meer zoveel last van mindere buien. Door dit ritme vermijd ik ook een beetje het contact met de "gewone" wereld en dat vind ik heerlijk. Lekker 's nachts leven doet voor mij wonderen.
Ik ben trouwens nog nieuwsgierig naar waarom je geband was
Ik was 2 dagen gebanned wegens een opmerking in de SBS6 reeks
quote:Ja best wel raar aan de ene kant. Mensen verklaren me soms voor gek omdat ik zo'n nachtmens ben, maar ik voel me gewoon heerlijk relaxed zo in de nacht. Dat heb jij dus ook wel?Op dinsdag 6 april 2010 01:38 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik voel me ook fijner snachts. Nu voel ik me helemaal op mijn gemak in tegenstelling tot vanmiddag/vroege avond...
quote:Nu wil ik weten wat je gezegd hebtIk was 2 dagen gebanned wegens een opmerking in de SBS6 reeks
quote:Het is inderdaad wel handig om te zien dat de mensen hier ook "maar mensen" zijn, en niet per definitie lui die zwevend op een zolderkamertje zitten te mediteren met een kopje groene theeOp maandag 5 april 2010 23:47 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Aha! Zelfs onbenullen kunnen dus verlichting vinden
Niet dat daar iets mis mee is, maar toegankelijkheid is wel zo fijn.
Ik ben wat dat betreft ongeveer een doorsnee IT figuur, aangezien ik intern werk zonder pak
En doe mij maar iets met gitaren.quote:Ik snap er zelf de balle van, maar ik weet wel dat nooit goed werkt ivm ritme. Het beste moment van mijn dag is 23:00 - 01:00. Ik verklaar het zelf met: "als iedereen slaapt, dan is er minder drukte" Oid.Op dinsdag 6 april 2010 03:37 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ja best wel raar aan de ene kant. Mensen verklaren me soms voor gek omdat ik zo'n nachtmens ben, maar ik voel me gewoon heerlijk relaxed zo in de nacht. Dat heb jij dus ook wel?
[..]
Ik ben ook een nacht/avondmens denk ik dan.
Heb vandaag trouwens vrij genomen en heb er nu minder terrorgedachtes bij dan andere keren. Ik ga dan ook mijn dag nuttig besteden met het regelen van verloren spullen ivm portemonnee. Althans dat is mijn voornemen
quote:In de SBS6 reeks/fok kan het soms een beetje grof worden, bij reportage was er een programma over moordenaars die kleine meisjes te grazen namen, mijn reactie: "13 jaarNu wil ik weten wat je gezegd hebt
", werd niet op prijs gesteld..quote:Het is waar dat onze ego's graag mensen als 'boeddha', of hogere leraar willen zien. Bijv. mensen die razend fan zijn van een band (bijv. tokio hotel) zien de leden als goden, ze weten dat ze de bandleden nooit zullen ontmoeten dus moet het wel prachtig hemels zijn om een van hun te mogen ontmoeten als perfecte persoon.Op dinsdag 6 april 2010 09:29 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Het is inderdaad wel handig om te zien dat de mensen hier ook "maar mensen" zijn, en niet per definitie lui die zwevend op een zolderkamertje zitten te mediteren met een kopje groene thee
Niet dat daar iets mis mee is, maar toegankelijkheid is wel zo fijn.
Ik ben wat dat betreft ongeveer een doorsnee IT figuur, aangezien ik intern werk zonder pak
Als we teruggaan naar ons onderwerp, dan zien we mensen zoals eckhart tolle. Ik vind het lastig om een figuur zoals hem als 'zomaar een mens' te zien. Hij zegt zelf al dat hij 2 jaar op parkbankjes heeft doorgebracht, dat geeft ons verstand een seintje 'hij is op een hoger level dan ik (geweest)'.
Dan kan hij wel 100 keer zeggen dat het allemaal geen reet uitmaakt wie hij is, zolang we nadenken is hij een hoger figuur.
quote:En dat terwijl mijn eerste indruk bij een vent die zijn dagen op parkbankjes doorbrengt nou niet bepaald inhoudt dat ie verlicht isOp dinsdag 6 april 2010 13:14 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Het is waar dat onze ego's graag mensen als 'boeddha', of hogere leraar willen zien. Bijv. mensen die razend fan zijn van een band (bijv. tokio hotel) zien de leden als goden, ze weten dat ze de bandleden nooit zullen ontmoeten dus moet het wel prachtig hemels zijn om een van hun te mogen ontmoeten als perfecte persoon.
Als we teruggaan naar ons onderwerp, dan zien we mensen zoals eckhart tolle. Ik vind het lastig om een figuur zoals hem als 'zomaar een mens' te zien. Hij zegt zelf al dat hij 2 jaar op parkbankjes heeft doorgebracht, dat geeft ons verstand een seintje 'hij is op een hoger level dan ik (geweest)'.
Dan kan hij wel 100 keer zeggen dat het allemaal geen reet uitmaakt wie hij is, zolang we nadenken is hij een hoger figuur.
Maar inderdaad, wat je doet zegt niet veel over wat je bent. Uiteindelijk zijn we allemaal gewoon mens.
Hier snijden we wat mij betreft een heel belangrijk onderwerp aan: het oordelen, en dan met name be-, ver- en vooroordelen.
Als iets een duidelijk mechaniek van het ego is dan is dit het wel. Het proberen op allerlei manieren je anders te voelen dan anderen, hetzij beter, hetzij slechter.
quote:En toch is hij hetzelfde als jij en ik... Wat hij kan, kan jij ook...
quote:Dat ken ik heel goed. 's nachts voel ik me veel beter en ik vind het heerlijk om in de nacht te gaan autorijden/fietsen. Ik zit zelfs over te denken om na mijn studie een deeltijd baan met nachtdiensten te nemen.Op dinsdag 6 april 2010 03:37 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ja best wel raar aan de ene kant. Mensen verklaren me soms voor gek omdat ik zo'n nachtmens ben, maar ik voel me gewoon heerlijk relaxed zo in de nacht. Dat heb jij dus ook wel?
(verkapte tvp eigenlijk dus
)Super irritant en vervelend. Kracht VHN en aanverwanten komen gewoon niet binnen, ik ben alleen maar angstig en ben constant bang om keuzes te maken. En dan ook nog schuldgevoelens... Jakkes.
quote:Hoe gaat het nu met je??Op zondag 11 april 2010 22:38 schreef tomtomkortom het volgende:
Net terug. Paniekaanval gehad op de fiets. Dacht dat ik om zou vallen, dat ik bewusteloos zou raken. Enge ervaring. Ik ga zo het boek maar eens lezen.
quote:Heb je daar vaker last van? Paniekaanvallen zijn een schrijnend voorbeeld van jezelf verliezen in een (vervelend) gevoel, en je hebt goede kans dat wanneer je bewust wordt van je gevoel, dat je je er niet meer zo snel in verliestOp zondag 11 april 2010 22:38 schreef tomtomkortom het volgende:
Net terug. Paniekaanval gehad op de fiets. Dacht dat ik om zou vallen, dat ik bewusteloos zou raken. Enge ervaring. Ik ga zo het boek maar eens lezen.
quote:Zoek een persoon op waarvan de mening waarde voor je heeft, en laat je even van wat vers perspectief voorzien met een goed gesprekOp dinsdag 13 april 2010 05:08 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik heb een soort van depressie terugval. Ik kan ook niet slapen (zie net dat het over 5:00 AM is). Vooral met mijn vriendin is het lastig want die kan zich er gewoon niet in plaatsen, bovendien steel ik energie van haar in deze staat...
Super irritant en vervelend. Kracht VHN en aanverwanten komen gewoon niet binnen, ik ben alleen maar angstig en ben constant bang om keuzes te maken. En dan ook nog schuldgevoelens... Jakkes.
Ik heb gisteren weer mijn tweewekelijkse opfrisser gehad bij de psych. Ik merk dat ik dat gesprek nog steeds erg verwelkom en waardeer, en dat het toegevoegde perspectief me iets uit de eenzijdige blik haalt.
Ik "kom de twee weken wel door" ondertussen zonder al te veel spanning op te bouwen, maar als er zich een goede stressvolle situatie zich voordoet kan ik mijzelf er nog erg gemakkelijk in verliezen, om vervolgens dagenlang mezelf gespannen te voelen.
quote:Heb ik ook. Altijd weer helder en enthousiast als ik thuiskom van de psych.Op woensdag 14 april 2010 11:28 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Ik heb gisteren weer mijn tweewekelijkse opfrisser gehad bij de psych. Ik merk dat ik dat gesprek nog steeds erg verwelkom en waardeer, en dat het toegevoegde perspectief me iets uit de eenzijdige blik haalt.
Ik "kom de twee weken wel door" ondertussen zonder al te veel spanning op te bouwen, maar als er zich een goede stressvolle situatie zich voordoet kan ik mijzelf er nog erg gemakkelijk in verliezen, om vervolgens dagenlang mezelf gespannen te voelen.
En toch elke keer veroordeel ik mezelf, dat ik het zelf moet kunnen zonder hulp van anderen.
Wat is er mis in mijn hoofd dat ik de 'normale dingen' in het leven niet kan handelen??
Daar ben ik me constant bewust van en dat frustreert me ook.
En dan kun je wel zeggen, lief zijn voor jezelf, accepteren, maar dat lukt niet omdat ik me altijd een buitenbeentje blijf voelen...
quote:Tsja, het stukje dat ik erg hard voor mezelf ben en zwart-wit denk over iets wel of niet doen/kunnen/willen is ook precies waar ik nu mee bezig ben.Op woensdag 14 april 2010 12:27 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Heb ik ook. Altijd weer helder en enthousiast als ik thuiskom van de psych.
En toch elke keer veroordeel ik mezelf, dat ik het zelf moet kunnen zonder hulp van anderen.
Wat is er mis in mijn hoofd dat ik de 'normale dingen' in het leven niet kan handelen??
Daar ben ik me constant bewust van en dat frustreert me ook.
En dan kun je wel zeggen, lief zijn voor jezelf, accepteren, maar dat lukt niet omdat ik me altijd een buitenbeentje blijf voelen...
Accepteren van jezelf, en ook voor jezelf, dat je fouten maakt, dat het niet menselijk zou zijn als je dat niet zou doen, dat is best pittig
Maar wel iets waar ik me volledig voor in wil zetten, omdat ik herken en erken dat het een probleempunt van me is.Maar het zelf kunnen? Als de Kracht van het Nu me iets geleerd heeft, is het wel dat ik niet een op zichzelf staand eilandje ben, maar deel uitmaak van de mensheid
En ja, ik doe/deed graag dingen volledig op eigen houtje, houd niet zo van ongevraagde hulp en vraag er niet graag om. Neemt niet weg dat ik ondertussen wel heb geaccepteerd dat het nodig is.quote:Een laat antwoord. Maar beter laat dan nooit. Een hoop gebeurd deze week. Dinsdagmiddag bewust naar buiten gegaan om wat kleine boodschappen te doen midden op de dag, in het drukke stadscentrum. Ging boven verwachting goed. Gelijk doorgegaan naar de supermarkt om te bekijken hoe dat gaat. Ging ook goed. Woensdag ben ik begonnen aan de cognitieve gedragstherapie. Ging eigenlijk ook de hele dag goed.
Donderdag een flinke fietstocht gemaakt door de stad. Boodschappen gedaan, ging wederom top. Voelde me op sommige momenten en plaatsen gespannen, maar niet angstig of duizelig. Gisterenmiddag een ritalinpil genomen. De gedachten kon ik er aardig mee stoppen. Alle gedachten leken me niets meer uit te maken (en leken niets meer met me uit te konden halen). Na het uitwerken voelde ik me gestrest, opgejaagd, onrustig en viel vervelend in slaap.
Vanmorgen vermoeid opgestaan, ondanks lange nachtrust. Voelde me licht somber. Vanmorgen een afspraak gehad met een nieuw persoon in mijn leven waar ik (zal er niet omheen draaien) wel een oogje op heb. Tja, dat voelde wel goed. Licht puntje. Ondanks deze afspraak baalde ik wel een beetje van goede prestaties voor inslikken Ritalin en het effect na het uitwerken.
Net terug van buiten voor een photoshoot van een relatie (werk), in wederom de binnenstad. Ging niet lekker. Erg gespannen. Geen paniekaanval, maar wel onrustig, onzeker (angst om controle te verliezen), twijfelen of ik wel wakker blijf (komt voort uit overlijden maat van me, controle verliezen). Net weer binnen en 3x raden: weer helemaal de oude.
Boek ga ik vanavond in verder!
quote:Klinkt in ieder geval alsof je heel bewust bezig bent met registreren wat je voelt en denkt. Dat je dat al doet kan versnellend werken in de bewustwording van de splitsing tussen je ego en je wezen.Op vrijdag 16 april 2010 16:29 schreef tomtomkortom het volgende:
[..]
Een laat antwoord. Maar beter laat dan nooit. Een hoop gebeurd deze week. Dinsdagmiddag bewust naar buiten gegaan om wat kleine boodschappen te doen midden op de dag, in het drukke stadscentrum. Ging boven verwachting goed. Gelijk doorgegaan naar de supermarkt om te bekijken hoe dat gaat. Ging ook goed. Woensdag ben ik begonnen aan de cognitieve gedragstherapie. Ging eigenlijk ook de hele dag goed.
Donderdag een flinke fietstocht gemaakt door de stad. Boodschappen gedaan, ging wederom top. Voelde me op sommige momenten en plaatsen gespannen, maar niet angstig of duizelig. Gisterenmiddag een ritalinpil genomen. De gedachten kon ik er aardig mee stoppen. Alle gedachten leken me niets meer uit te maken (en leken niets meer met me uit te konden halen). Na het uitwerken voelde ik me gestrest, opgejaagd, onrustig en viel vervelend in slaap.
Vanmorgen vermoeid opgestaan, ondanks lange nachtrust. Voelde me licht somber. Vanmorgen een afspraak gehad met een nieuw persoon in mijn leven waar ik (zal er niet omheen draaien) wel een oogje op heb. Tja, dat voelde wel goed. Licht puntje. Ondanks deze afspraak baalde ik wel een beetje van goede prestaties voor inslikken Ritalin en het effect na het uitwerken.
Net terug van buiten voor een photoshoot van een relatie (werk), in wederom de binnenstad. Ging niet lekker. Erg gespannen. Geen paniekaanval, maar wel onrustig, onzeker (angst om controle te verliezen), twijfelen of ik wel wakker blijf (komt voort uit overlijden maat van me, controle verliezen). Net weer binnen en 3x raden: weer helemaal de oude.
Boek ga ik vanavond in verder!
Al iets tegengekomen in het boek dat je aansprak?
quote:Dat klopt inderdaad wel, in die zin ben ik 'druk met mezelf'Op vrijdag 16 april 2010 16:45 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Klinkt in ieder geval alsof je heel bewust bezig bent met registreren wat je voelt en denkt. Dat je dat al doet kan versnellend werken in de bewustwording van de splitsing tussen je ego en je wezen.
Al iets tegengekomen in het boek dat je aansprak?
. Ben helaas nog niet verder gekomen dan de eerste paar bladzijden. Vanavond eindelijk een avond niets, alle tijd om het boek open te slaan. Kom ik op terug!Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
quote:Aftellen mag niet van fokJe kunt niet in een hele korte tijd 2 berichten achter elkaar plaatsen. Wacht even een ogenblik. Je wordt nu doorgestuurd naar het topic waar je zojuist in hebt gepost. Klik hier als je weinig geduld hebt.
Edit: ik kan niet tellen