R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ervaringen met PsyQ en overige hulpverleners?
Beste mensen,
Ben momenteel niet meer werkzaam na een heftige periode met rechtszaak bij vrml werkgever, burnout, depressie etc. Eerst ziektewet momenteel WIA. Ben ontzettend gemotiveerd om deze periode in mijn leven te gebruiken om aan mijzelf te werken. Heb zaken veel te lang (tientallen jaren) aan z'n beloop gelaten en moeilijkheden altijd (niet in de laatste plaats naar mijzelf!) ontkent. Rode draad in mijn leven is dat ik toch wel erg snel in conflictsituaties terecht kom, al dan niet door onhandigheden van mijzelf. Durf dat nu, stukje bij beetje, schoorvoetend toe te geven en in te zien naar mijzelf. Heb m'n hele leven al een masker op en toon mijn gevoelens niet naar anderen. Stel je voor dat ik gekwetst word of dat "men" ziet dat ik (ook) kwetsbaar ben. Moeilijke start gehad in mijn jeugd tot circa 18 jarige leeftijd. Echter, nu komt het:
In de hulpverlening lijk ik tegen (bureaucratische) muren aan te botsen. Ik ben al vanaf dec 2008 bezig. O.a. bij de genoemde toko in het onderwerp. De sessies gaan per 2 a 3 weken, het is er druk. Veel overwegend jonge medewerkers die met folio-mapjes onder hun arm parmantig en gehaast door de centrale hal lopen. De eerste maanden alleen maar bezig geweest met ellenlange vragenlijsten invullen en mondeling beantwoorden. Men werkt er volgens vaste protocollen. Puur diagnostiek dus. Sinds juli 2009 dan eindelijk begonnen met het "echte werk" maar die sessies duren max een half uurtje. Ze zijn 1 op 1 met een psychotherapeut (in opleiding, kwam ik onlangs achter). Weliswaar afgestudeerd psychologe, maar (nog) geen therapeut. Tijdens de diagnostische sessies heb ik heel veel, overwegend jonge, medewerkers gehad die de vragen stelde of testen uitvoerden. Uiteindelijk ben ik er mee gestopt, niet prikkelend genoeg voor mij. Qua tijd te kort (half uur is echt niets) en de sessies maakten niets los bij me. Uiteindelijk ontdekt dat ze bij diezelfde toko ook groepstherapiën doen, echter wel in een andere stad dan de mijne. Dat leek mij wel wat! Met gelijkgezinden diepgang opzoeken, tot de kern komen, emoties, niets meer verbergen, maskers af, jezelf zijn, je niet meer groot houden, zeggen en vooral: voelen waar het nu werkelijk om gaat bij jezelf, emotionele traumatische zaken uit het verleden delen en bespreken etc.
Ik heb verzocht om mij in zo'n groep in te delen, maar daar ben ik inmiddels ook al 3 maanden mee bezig! Ondanks het feit dat we met dezelfde club te maken hebben (immers 1 softwaresysteem, databestanden etc.) moest ik bij die andere vestiging weer helemaal door de mangel gehaald worden. Eerst natuurlijk weer 2 maanden moeten wachten op de 1e intake. Vervolgens gesprekken waarbij vrijwel dezelfde vragen werden gesteld als ruim een jaar geleden!
Ontzettend frustrerend dit en punt bij paaltje weet ik nu nog steeds niet of ik wel of niet in zo'n groepstherapie kan. Moet nog beoordeeld worden en ik vind het reuzespannend. Ben een beetje bezorgd dat ik "afgewezen" word en dan misschien door het lint ga. Immers, ik wil heel graag, kan en wil nu ook aan mijzelf werken en investeren, maar op goede psychische hulpverlening is het lang wachten, blijkt.
Wellicht is de vraag (veel) groter dan het aanbod? Dank voor jullie tijd ...
[ Bericht 0% gewijzigd door close4u op 25-03-2010 14:56:34 (Typo's verwijderd ...) ]
Ben momenteel niet meer werkzaam na een heftige periode met rechtszaak bij vrml werkgever, burnout, depressie etc. Eerst ziektewet momenteel WIA. Ben ontzettend gemotiveerd om deze periode in mijn leven te gebruiken om aan mijzelf te werken. Heb zaken veel te lang (tientallen jaren) aan z'n beloop gelaten en moeilijkheden altijd (niet in de laatste plaats naar mijzelf!) ontkent. Rode draad in mijn leven is dat ik toch wel erg snel in conflictsituaties terecht kom, al dan niet door onhandigheden van mijzelf. Durf dat nu, stukje bij beetje, schoorvoetend toe te geven en in te zien naar mijzelf. Heb m'n hele leven al een masker op en toon mijn gevoelens niet naar anderen. Stel je voor dat ik gekwetst word of dat "men" ziet dat ik (ook) kwetsbaar ben. Moeilijke start gehad in mijn jeugd tot circa 18 jarige leeftijd. Echter, nu komt het:
In de hulpverlening lijk ik tegen (bureaucratische) muren aan te botsen. Ik ben al vanaf dec 2008 bezig. O.a. bij de genoemde toko in het onderwerp. De sessies gaan per 2 a 3 weken, het is er druk. Veel overwegend jonge medewerkers die met folio-mapjes onder hun arm parmantig en gehaast door de centrale hal lopen. De eerste maanden alleen maar bezig geweest met ellenlange vragenlijsten invullen en mondeling beantwoorden. Men werkt er volgens vaste protocollen. Puur diagnostiek dus. Sinds juli 2009 dan eindelijk begonnen met het "echte werk" maar die sessies duren max een half uurtje. Ze zijn 1 op 1 met een psychotherapeut (in opleiding, kwam ik onlangs achter). Weliswaar afgestudeerd psychologe, maar (nog) geen therapeut. Tijdens de diagnostische sessies heb ik heel veel, overwegend jonge, medewerkers gehad die de vragen stelde of testen uitvoerden. Uiteindelijk ben ik er mee gestopt, niet prikkelend genoeg voor mij. Qua tijd te kort (half uur is echt niets) en de sessies maakten niets los bij me. Uiteindelijk ontdekt dat ze bij diezelfde toko ook groepstherapiën doen, echter wel in een andere stad dan de mijne. Dat leek mij wel wat! Met gelijkgezinden diepgang opzoeken, tot de kern komen, emoties, niets meer verbergen, maskers af, jezelf zijn, je niet meer groot houden, zeggen en vooral: voelen waar het nu werkelijk om gaat bij jezelf, emotionele traumatische zaken uit het verleden delen en bespreken etc.
Ik heb verzocht om mij in zo'n groep in te delen, maar daar ben ik inmiddels ook al 3 maanden mee bezig! Ondanks het feit dat we met dezelfde club te maken hebben (immers 1 softwaresysteem, databestanden etc.) moest ik bij die andere vestiging weer helemaal door de mangel gehaald worden. Eerst natuurlijk weer 2 maanden moeten wachten op de 1e intake. Vervolgens gesprekken waarbij vrijwel dezelfde vragen werden gesteld als ruim een jaar geleden!
Ontzettend frustrerend dit en punt bij paaltje weet ik nu nog steeds niet of ik wel of niet in zo'n groepstherapie kan. Moet nog beoordeeld worden en ik vind het reuzespannend. Ben een beetje bezorgd dat ik "afgewezen" word en dan misschien door het lint ga. Immers, ik wil heel graag, kan en wil nu ook aan mijzelf werken en investeren, maar op goede psychische hulpverlening is het lang wachten, blijkt.
Wellicht is de vraag (veel) groter dan het aanbod? Dank voor jullie tijd ...
[ Bericht 0% gewijzigd door close4u op 25-03-2010 14:56:34 (Typo's verwijderd ...) ]
eens per twee weken lijkt weinig maar is al best intensief. Ik hoor meer soortgelijke verhalen over grote GGZ-instellingen. Ik loop zelf bij een kleine instelling en daar zijn de lijntjes veel korter en de wachttijd ook. Verder heb ik één intake gehad en om de 3 maanden of zo een vragenlijstje van 5 minuten. Het aanbod is uiteraard wel beperkter bij een kleine instelling.
Ik ben niet labiel, ik ben emotioneel flexibel.
Ik heb een jaar bij psyq gelopen maar ben er eigenlijk geen ruk mee opgeschoten. Jammer dat ik daar m'n tijd heb verspild. Ik ben veel te afwachtend geweest naar hun toe en had al veel eerder zelf het initiatief moeten nemen, en gewoon weg moeten gaan daar. Echt nutteloos was dat zeg
Waarom ga je niet op zoek naar vrijgevestigde psychologen? Keus zat en dan weet je zeker wie je krijgt!
Ik heb zelf een half jaar bij Psyq gelopen en ben er gestopt. Bij de intake ging het allemaal best goed, er werd een duidelijke diagnose gesteld en daarna kon ik in mijn eigen stad aan de slag. Helaas sloot wat zij aanboden niet aan bij wat ik zocht en wensten ze daar ook niet vanaf te wijken. Ik vond het erg bureaucratisch en onpersoonlijk overkomen. Kreeg het idee dat het aan mij lag dat ik niet in hun plaatje paste.
Ik ben nu bij Max Ernst en daar ben ik wel erg tevreden over, met name de persoonlijke aanpak vind ik erg fijn.
Ik ben nu bij Max Ernst en daar ben ik wel erg tevreden over, met name de persoonlijke aanpak vind ik erg fijn.
Ik heb zelf bij Virenze gezeten. Bijna 2 jaar lang. Ik stap nu binnenkort over naar een psycholoog met eigen praktijk. Die grote organisaties zijn mij veel te industrieel. Net een fabriek.
En inderdaad ook de prikkeling. Volledig gebrek aan revelaties. Hoop gelul dat ik zelf ook wel kan bedenken. Ook hetzelfde verhaal als in de TS beschreven: heel veel (vrouwen, wat voor een man m.i. ook al minder prettig is) jonge mensen. Misschien net 2-5 jaar ouder dan ikzelf.
Ik hoop dat dat anders is straks, maar eigenlijk vrees ik ervoor...
Het ergste vond ik overigens nog dat er vanalles mis ging destijds bij mijn diagnose. Ik heb daar (eigenlijk belachelijk dat dat uberhaupt moet als patient, een beetje oorlogje voeren met je psychologenpraktijk) een klacht over ingediend, en zij bleven achter hun collega staan terwijl ik gewoon sterke feitelijke punten had die uitwezen dat ik in ieder geval gelijk zou kunnen hebben. Het enige dat ik dan ook vroeg was een second opinion. Moet best kunnen in zo een grote organisatie. Dat deden ze niet, dan moest ik maar ergens anders heen gaan
En inderdaad ook de prikkeling. Volledig gebrek aan revelaties. Hoop gelul dat ik zelf ook wel kan bedenken. Ook hetzelfde verhaal als in de TS beschreven: heel veel (vrouwen, wat voor een man m.i. ook al minder prettig is) jonge mensen. Misschien net 2-5 jaar ouder dan ikzelf.
Ik hoop dat dat anders is straks, maar eigenlijk vrees ik ervoor...
Het ergste vond ik overigens nog dat er vanalles mis ging destijds bij mijn diagnose. Ik heb daar (eigenlijk belachelijk dat dat uberhaupt moet als patient, een beetje oorlogje voeren met je psychologenpraktijk) een klacht over ingediend, en zij bleven achter hun collega staan terwijl ik gewoon sterke feitelijke punten had die uitwezen dat ik in ieder geval gelijk zou kunnen hebben. Het enige dat ik dan ook vroeg was een second opinion. Moet best kunnen in zo een grote organisatie. Dat deden ze niet, dan moest ik maar ergens anders heen gaan
Hartelijk dank allen voor de reacties zover. Vrijgevestigde psychologen zijn voor mij niet echt een optie omdat die niet onder de basisverzekering vallen. Valt buiten mijn budget. Heb overigens al ervaring met individuele sessies bij meerdere psychologen (mannen en vrouwen) tot voor 2 jaar geleden nog vallend onder de AWBZ met eigen bijdrage van ¤ 15,00 per sessie. Helaas lijkt dat op mij geen effect te hebben. Te weinig confronterend, geen prikkels en ik ben verbaal vrij sterk. Duurt erg lang vooraleer ik mij "bloot" durf te geven. Kortom, geen goede ervaringen mee en bovendien is het toch dan ook weer een verrassing wie je treft nadat je random een persoon hebt uitgekozen uit het grote aanbod.
In ieder geval, ik ben vandaag bij de bewuste vestiging van PsyQ geweest om het zgn adviesgesprek aan te gaan mbt de groepstherapie persoonlijkheidsproblematiek. Is 3 dagdelen per week in een groep van max 10 personen en minimaal 6 maanden lang. Eventueel op verzoek en indien gewenst nog 3 maanden langer. PsyQ heeft er een mooie kleurige pdf brochure over op hun website. Ik had mij hiervoor aangemeld omdat ik bij mijn huidige PsyQ vestiging geen "prikkels" voelde in de 1:1 gesprekken met de psychotherapeute (in opleiding). Pas 5 gesprekken gehad van max 30 min per sessie. Dit nadat ik bij hen eerst die 7 of 8 keren diagnostische onderzoeken heb gehad met veel verschillende behandelaars. Al snel kwam ik er achter dat die 1:1 sessies op mij geen enkel effect hadden en ben gaan vissen op hun website. Zodoende kwam ik op die intensieve groepstherapie. Sparren met gelijkgezinden en confronterende gesprekken aangaan. Naar de kern toewerken. Ervaringen uitwisselen. Emoties toelaten etc. In de huidige vestiging was al een behoorlijk dossier opgebouwd over mij (zou je denken) maar toch moest ik in die andere vestiging voor de groepstherapie weer een 2 tal intakes doen wat uiteindelijk, inclusief het eindgesprek vandaag, toch weer zo'n 3 maanden in beslag nam. Okay, lang verhaal, maar vandaag te horen gekregen dat ik NIET in de groepstherapie kan!
Mensenkinderen, wat baalde ik daarvan! Redenen genoemd waren o.a. wellicht te dominant, verbaal te sterk, twijfels of ik tegen kritiek kan en/of feedback kan ontvangen, te veel aan het woord, moeilijkheden met ontspannen, onderste uit de kan willen halen en streberig zijn en dan nog wat van die uitlatingen. Ik liet weten dat dat JUIST datgene is waarom ik mij aangemeld had en ik daar JUIST aan wil werken. Zij adviseerden mij individuele sessies, waarop ik reageerde dat ik dat ook in mijn eigen stad kon doen. Al met al, een behoorlijke kater er van en nu weet ik even niet meer waar ik nu terecht moet.
Uiteraard zijn er vele, vele aanbieders, individuele psychologen en psychiaters of grotere organisaties. Punt is alleen dat je overal weer vanaf "onderaf" moet starten. Inschrijving, wachten, intakes, weer wachten, eerste diagnoses, behandelplan, wachten, start behandeling. Ik ben nu alweer vanaf dec 2008 bezig en heb nog steeds niet het gevoel dat ik überhaupt ergens mee gestart ben! Vreselijk frustrerend dit.
En ja, ook gelijk tevens een goede praktijkcase. Nu is het de boosheid naar PsyQ toe, maar kan net zo goed ieder ander akkefietje zijn. Ik ben boos en voel mij onjuist behandeld. Ga daar uiteraard weer voor in de pen naar klachtenafdeling etc. maar kan het (beter voor mijn gezondheid!) veel beter laten zitten. Dit is nu juist datgene wat ik zo moeilijk vind en zo onbeheersbaar is bij mij.
Heb wel onlangs "tussendoor" 12 middagen een mindfulness training gedaan en dat was super! Probleem is nu dat ik het in mijn systeem moet krijgen, net als tanden poetsen. Ik kan het overal en wanneer dan ook toepassen. Concentreren op het nu, op de ademhaling, de wereld om je heen vriendelijk, zonder oordelen en zoals bij de eerste keer benaderen. Tja, het werkt, heb ik ondervonden, maar is oh zo moeilijk om dat vast te houden. Ben veel te veel met het hoofd bezig, dat is bij mij overontwikkeld. Het denken, plannen, incalculeren, afwegen etc. stopt niet. Het gevoel heb ik weggedrukt, verstopt. Mijn kwetsbaarheid toon ik niet, bang om gekwetst te worden. Ik kan soms arrogant overkomen, maar ben oh zo'n gevoelsmens. En uiteraard heeft dit te maken met de periode tot mijn 18e jaar (scheidingen etc. verlaten, onzekerheden) waarin ik ook altijd voor mijzelf opkwam en mijn nare gevoelens opzij heb gezet. Tja, het weten is 1 ding, het toepassen in je leven een 2e.
Nou, de tekst is wat lang geworden, maar moest het even kwijt die kater van vanmorgen. Ik moet nu even gaan bedenken wat ik moet gaan doen. Wel/niet een klacht indienen. In ieder geval doorgaan met mindfulness in mijn leven. Proberen los te laten (oh zo moeilijk). Wellicht alle hulp van buitenaf staken en alles vanuit jezelf halen met de inzichten die ik inmiddels ontwikkeld heb? Moeilijk ...
[ Bericht 1% gewijzigd door close4u op 30-03-2010 21:20:17 (Typo's verwijderd ...) ]
In ieder geval, ik ben vandaag bij de bewuste vestiging van PsyQ geweest om het zgn adviesgesprek aan te gaan mbt de groepstherapie persoonlijkheidsproblematiek. Is 3 dagdelen per week in een groep van max 10 personen en minimaal 6 maanden lang. Eventueel op verzoek en indien gewenst nog 3 maanden langer. PsyQ heeft er een mooie kleurige pdf brochure over op hun website. Ik had mij hiervoor aangemeld omdat ik bij mijn huidige PsyQ vestiging geen "prikkels" voelde in de 1:1 gesprekken met de psychotherapeute (in opleiding). Pas 5 gesprekken gehad van max 30 min per sessie. Dit nadat ik bij hen eerst die 7 of 8 keren diagnostische onderzoeken heb gehad met veel verschillende behandelaars. Al snel kwam ik er achter dat die 1:1 sessies op mij geen enkel effect hadden en ben gaan vissen op hun website. Zodoende kwam ik op die intensieve groepstherapie. Sparren met gelijkgezinden en confronterende gesprekken aangaan. Naar de kern toewerken. Ervaringen uitwisselen. Emoties toelaten etc. In de huidige vestiging was al een behoorlijk dossier opgebouwd over mij (zou je denken) maar toch moest ik in die andere vestiging voor de groepstherapie weer een 2 tal intakes doen wat uiteindelijk, inclusief het eindgesprek vandaag, toch weer zo'n 3 maanden in beslag nam. Okay, lang verhaal, maar vandaag te horen gekregen dat ik NIET in de groepstherapie kan!
Mensenkinderen, wat baalde ik daarvan! Redenen genoemd waren o.a. wellicht te dominant, verbaal te sterk, twijfels of ik tegen kritiek kan en/of feedback kan ontvangen, te veel aan het woord, moeilijkheden met ontspannen, onderste uit de kan willen halen en streberig zijn en dan nog wat van die uitlatingen. Ik liet weten dat dat JUIST datgene is waarom ik mij aangemeld had en ik daar JUIST aan wil werken. Zij adviseerden mij individuele sessies, waarop ik reageerde dat ik dat ook in mijn eigen stad kon doen. Al met al, een behoorlijke kater er van en nu weet ik even niet meer waar ik nu terecht moet.
Uiteraard zijn er vele, vele aanbieders, individuele psychologen en psychiaters of grotere organisaties. Punt is alleen dat je overal weer vanaf "onderaf" moet starten. Inschrijving, wachten, intakes, weer wachten, eerste diagnoses, behandelplan, wachten, start behandeling. Ik ben nu alweer vanaf dec 2008 bezig en heb nog steeds niet het gevoel dat ik überhaupt ergens mee gestart ben! Vreselijk frustrerend dit.
En ja, ook gelijk tevens een goede praktijkcase. Nu is het de boosheid naar PsyQ toe, maar kan net zo goed ieder ander akkefietje zijn. Ik ben boos en voel mij onjuist behandeld. Ga daar uiteraard weer voor in de pen naar klachtenafdeling etc. maar kan het (beter voor mijn gezondheid!) veel beter laten zitten. Dit is nu juist datgene wat ik zo moeilijk vind en zo onbeheersbaar is bij mij.
Heb wel onlangs "tussendoor" 12 middagen een mindfulness training gedaan en dat was super! Probleem is nu dat ik het in mijn systeem moet krijgen, net als tanden poetsen. Ik kan het overal en wanneer dan ook toepassen. Concentreren op het nu, op de ademhaling, de wereld om je heen vriendelijk, zonder oordelen en zoals bij de eerste keer benaderen. Tja, het werkt, heb ik ondervonden, maar is oh zo moeilijk om dat vast te houden. Ben veel te veel met het hoofd bezig, dat is bij mij overontwikkeld. Het denken, plannen, incalculeren, afwegen etc. stopt niet. Het gevoel heb ik weggedrukt, verstopt. Mijn kwetsbaarheid toon ik niet, bang om gekwetst te worden. Ik kan soms arrogant overkomen, maar ben oh zo'n gevoelsmens. En uiteraard heeft dit te maken met de periode tot mijn 18e jaar (scheidingen etc. verlaten, onzekerheden) waarin ik ook altijd voor mijzelf opkwam en mijn nare gevoelens opzij heb gezet. Tja, het weten is 1 ding, het toepassen in je leven een 2e.
Nou, de tekst is wat lang geworden, maar moest het even kwijt die kater van vanmorgen. Ik moet nu even gaan bedenken wat ik moet gaan doen. Wel/niet een klacht indienen. In ieder geval doorgaan met mindfulness in mijn leven. Proberen los te laten (oh zo moeilijk). Wellicht alle hulp van buitenaf staken en alles vanuit jezelf halen met de inzichten die ik inmiddels ontwikkeld heb? Moeilijk ...
[ Bericht 1% gewijzigd door close4u op 30-03-2010 21:20:17 (Typo's verwijderd ...) ]
Misschien dat het niet voor mij was maar PSY-Q heb ik slechte ervaringen mee. Puur commerciele instelling.
Suc6
Suc6
Eerstelijnspsychologen worden niet vergoed boven acht sessies tenzij door de aanvullende verzekering, maar de vrijgevestigd psychotherapeut of psychiater dus WEL mits, als je een naturapolis hebt, hij een contract heeft met je verzekeraar. Beste manier om hier achter te komen is een belletje met je zorgverzekeraar.quote:Op dinsdag 30 maart 2010 18:25 schreef close4u het volgende:
Vrijgevestigde psychologen zijn voor mij niet echt een optie omdat die niet onder de basisverzekering vallen. Valt buiten mijn budget.
haha... moet lachen hier.. kom niet meer bij.. neey hoor geintje.. ik lig met hoofdpijn thuis en had me twijfes bij psyq.. ik vindt wat a verteld wordt de manier hoe ze met je omgaan verschrikkelijk! ik ben al 2 jaar in therapie geweest. en dat beviel prima. heeft me uitstekent geholpen. ef voor iedereen uit de buurt van den bosch reinier van arkel groep. zeker een aanrader. maar nu ik dus verhuist ben naar roermond kan ik daar niet meer terecht waarbij ook mijn behandelaar in de fut is gegaan. ik dacht simpel hier gewoon eentje te vinden. ben als eerste bij ggz geweest. wat naderhand erg leuk was. ja leuk. maar niet precies me hielp met het gene wat ik wou. ben ik door naar roosmalen gegaan. daar wilde ze naar 2 gesprekken meteen iemand bij mij thuis laten komen. (ik dacht waar komt dat vandaan) achteraf gezien misschien nog beter dan hoe psyq met je omgaat. nou ik wou dus niet meteen iemand thuis ik voelde me niet begrepen. laatste was via de huisarts psyq. ik lig nu dus met hoofdpijn op de bank terwijl ik vanmorgen er nog geen last van had. ik heb bij psyq idd ook 3 maanden testen moeten doen. op die momenten mocht ik niet me ei kwijt als er wat was (ik zat niet lang geleden in bijstand en dat met net een eigen huis) ik was verdrietig omdat ik me baan weer zou dreigen te verliezen. volgens hun gaf dit aan dat ik paniekproblemen had. maar nu eerst de testen moest maken en niet verder op dingen in kon gaan. nou ik braaf geluisterd. ik denk zij zullen weten hoe alles moet. nou naar 3 maanden werd er een uitkomst op tafel gelegt. grafiekjes en benamingen en cijfers. me goede punten mentaal. me slechte punten mentaal. slecht in taal.. ja wist ik.. kleine dislectie.. ja was me wel al beetje duidelijk.. en goed begrijpend.. maar daar kwam me eerste belediging ik had een denk niveau van een kamper! nou! en dus? wat hoe waar? kampers zijn in de ogen van psyq dus dom. dat noem ik nog eens zwart wit denken. en ik met een lichte borderline stoornis ziet dat nog in/geleerd in me vorige wel goede instelling. dat dat toch twee losse dingen zijn.
nou dat was 1 2de was dat me vroming.. creatief gedeelte erg hoog lag. op niveau van een autist.. nou ja prima.. leuk. maar omdat ik kon begrijpen was ik geen autist. nou joepie dan. ik weet ik ben ruimtelijk erg goed.. vertel me iets nieuws.
nou kwam het psygische gedeelte. ik deel het hier gewoon even. misschien hebben mensen er nog wat aan. mij psyge was wel gevoelig/overgevoelig voor bepaalde zaken. lichtelijk paranoide. en stukje borderline en lichte angste... nou al deze labeltjes uit testen te hebben gehaald krijg ik 8-10 sessies. en een verstraining=omgaan met emoties in een groep. en kon een goldtraining doen.. dat zal wat amerikaans zijn en is voor leren op te komen voor jezelf.
luister aangezien ik niet te overspannen mag raken en al overspannen raak van veel werk in tijdsdruk.. kan ik me nu niet voorstellen dat ik in 8-10 weken helemaal er klaar mee ben. ook wil ik wat over de testen kwijt.. op moment dat die werden genomen dus niet over mijn persoonlijke zaken mocht praten gronduit belachelijk. daarbij tussen de testen 4 mensen met me blaadjes heb rond zien lopen vole ik me naakt over de gang lopen en weet niet waar mijn informatie terecht komt. psyq komt voor mij over als een fabriek als een labratorium die op hun manier wil kijken of alles werkt. aldus commercieel.
aangezien wij mensen met een overgevoelige stornis nogals gevoelig zijn!!!! en zeker niet onze emoties aan iedereen willen tonen.. ons innerlijke ik.. vole ik me wel erg uitkleed. zelfde in docterspraktijk komen en naakt zit en ze trekken het schermpje net weg voor de wachtruimte. beetje chanant!
nou dat was 1 2de was dat me vroming.. creatief gedeelte erg hoog lag. op niveau van een autist.. nou ja prima.. leuk. maar omdat ik kon begrijpen was ik geen autist. nou joepie dan. ik weet ik ben ruimtelijk erg goed.. vertel me iets nieuws.
nou kwam het psygische gedeelte. ik deel het hier gewoon even. misschien hebben mensen er nog wat aan. mij psyge was wel gevoelig/overgevoelig voor bepaalde zaken. lichtelijk paranoide. en stukje borderline en lichte angste... nou al deze labeltjes uit testen te hebben gehaald krijg ik 8-10 sessies. en een verstraining=omgaan met emoties in een groep. en kon een goldtraining doen.. dat zal wat amerikaans zijn en is voor leren op te komen voor jezelf.
luister aangezien ik niet te overspannen mag raken en al overspannen raak van veel werk in tijdsdruk.. kan ik me nu niet voorstellen dat ik in 8-10 weken helemaal er klaar mee ben. ook wil ik wat over de testen kwijt.. op moment dat die werden genomen dus niet over mijn persoonlijke zaken mocht praten gronduit belachelijk. daarbij tussen de testen 4 mensen met me blaadjes heb rond zien lopen vole ik me naakt over de gang lopen en weet niet waar mijn informatie terecht komt. psyq komt voor mij over als een fabriek als een labratorium die op hun manier wil kijken of alles werkt. aldus commercieel.
aangezien wij mensen met een overgevoelige stornis nogals gevoelig zijn!!!! en zeker niet onze emoties aan iedereen willen tonen.. ons innerlijke ik.. vole ik me wel erg uitkleed. zelfde in docterspraktijk komen en naakt zit en ze trekken het schermpje net weg voor de wachtruimte. beetje chanant!
cloce4you
nou ik zie dat je een training heb gehad niet oordelen niet in hokjes denken... dat is de goede manier.. maar moeilijk.. maar psyq doet alles behalve mindfulll!!
nou ik zie dat je een training heb gehad niet oordelen niet in hokjes denken... dat is de goede manier.. maar moeilijk.. maar psyq doet alles behalve mindfulll!!
|
|
Ervaringen met PsyQ en overige hulpverleners?
