Het is niet alleen maar repliek geven om je ego op te vijzelen. Het is gewoon je niet inhouden en niet steeds je mening voor je houden. Je voelt je niet vrij, vooral achteraf niet. Maar dat inhouden komt m.i. juist door het ego, je bent je continu dingen aan het afvragen en je gaat de mening van anderen voorspellen. En nee, ik wil helemaal geen saaie lul gevonden worden, want dat is iets wat ik ook absoluut niet wil zijn.quote:Op vrijdag 8 januari 2010 09:16 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Ok, dus blijkbaar heb je de behoefte om geen saaie lul gevonden te worden. Waarom?
Je hoeft je niet neer te leggen bij iets waar je het niet mee eens bent, maar als je repliek geeft om je ego op te vijzelen zou ik me toch afvragen of dat is wat je wilt.
"Had ik maar.." en het saaie-lul-gevoel zijn allebei uitingen van het ego dat het in gevaar is, dat je het moet voeren. En hoe vaker je je ego voert, hoe vaker het zal vragen om gevoerd te worden.
Constateren lukt, en dan gaat me verstand ermee aan de haal. Zegt je moet hem laten gaan, geen aandacht aan besteden( wat dus dan wel gebeurd!) en vervolgens krijg ik een onvoldaan gevoel omdat ik me nog niet beter voel.quote:Op zaterdag 9 januari 2010 19:01 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Constateer het gewoon, laat de gedachte gaan, en verleg je focus.
Ik herken dat wel.quote:Ik heb alle teveel nadenk topics gevolgd! Interessant om te lezen.
Zelf ik heb 'de Kracht van het nu' en 'een Nieuwe Aarde' gelezen.
Ik ben een echte maler. Sinds 2 jaar heb het nooit rustig in me kop, ik heb wel periodes gehad dat ik rust in me hoofd had en dat voelde zo bevrijdend. Opeens was alles simpel en ik voelde me vreugdig blij en erg levendig. Nu ben ik echter steeds gevangen in gedachten.
De kracht van het nu is dan wel interessant om te lezen, maar heeft bij mij weinig effect. Omdat als ik het wil toepassen ik er weer teveel over ga nadenken en ga malen. En dan soort schijnervaringen van 'ik voel me vrij' denk, terwijl ik eigenlijk erg onbewust ben. De theorie is dan een reden om alsnog onbewust te zijn omdat je er lekker overna kan denken. Wat leuk is voor je verstand.
Ik denk bijvoorbeeld aan wat ik wil eten en dan kom ik opeens uit op een etentje van vorige week wat zo erg was, oja en die persoon was niet leuk. Het is een warmoes in me hoofd:-P
Nou weet ik dat ik me gedachten niet ben, dat is opzich rustiggevend, maar dat STOPT de gedachten nog niet. Dus voor mij brengt het boek 'de Kracht van het nu' wel inzicht, maar het brengt mij niet verder.
Wat voor mij helpt is om te merken als ik weer afdwaal in me gedachten, wat heel vaak NIET nuttig is, ik STOP zeg tegen mezelf en verder ga met wat ik aan het doen ben. Soms zeg ik dan 10x stop in een minuut, maar ik heb ervaren dat ik na 2 dagen me malen helemaal kwijt was.
Wat zijn jullie ervaringen hiermee?
Fixed!quote:Op zaterdag 9 januari 2010 19:15 schreef Loei_koei het volgende:
Je bent de link naar deel 3 vergeten.
Heb er heel wat liggen waarvan er heel veel niet echt de moeite waard zijn om te vermelden. Tegelijkertijd zijn ook deze boeken nuttig geweest bij het bepalen van wat nou wel en niet voor me werkt. Heb vast wel zo'n 50 tot 70 boeken staan en maar een aantal zijn echt heel goed. Hieronder even een kleine selectie van wat ik heb en wat nog gelezen moet worden:quote:Op vrijdag 8 januari 2010 15:11 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Wat voor boeken lees je nog/heb je nog liggen op je boekenstapel ?
Constateren is waar het mee begint. Dit is een kort moment van volledig alert zijn. Het is normaal dat het je maar heel even lukt om deze staat van alertheid vol te houden. Tolle heeft ook gezegd dat je, je niet druk moet laten om de duur van deze momenten, maar vooral moet proberen de frequentie waarmee ze voorkomen op te vijzelen. Wanneer ik merk dat ik weer in gedachten verzonken raak verleg ik m'n aandacht meestal naar m'n ademhaling en de sensaties in mijn lichaam. In eerste instantie is dit ongelooflijk saai. En dat is hartstikke mooi, want verveling is een vorm van negativiteit en dit lost op wanneer je het beleeft zonder erover te oordelen. Dat geldt ook voor dat onvoldane gevoel. Het ego voedt zich met verzet, dus is het zaak om je zoveel mogelijk over te geven aan wat het moment je ook brengt. Lijkt het allemaal maar niet te lukken? Heb daar dan vrede mee. Geef je daar aan over.quote:Op zaterdag 9 januari 2010 20:22 schreef BioloogjeT het volgende:
[..]
Constateren lukt, en dan gaat me verstand ermee aan de haal. Zegt je moet hem laten gaan, geen aandacht aan besteden( wat dus dan wel gebeurd!) en vervolgens krijg ik een onvoldaan gevoel omdat ik me nog niet beter voel.
Ik ben gewoon geblokkeerd, het lukt niet omdat het niet lukt. Hele sterke vicieuze cirkel....
Dan wil niks.. Maar het lastige is dat ik er niet uit kom.
quote:Ik zie trouwens net dat we op 1 januari ons 1-jarig jubileum hebben gehad met deze reeks
Overgeven vind ik een lastig begrip.quote:Op zondag 10 januari 2010 11:38 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Lijkt het allemaal maar niet te lukken? Heb daar dan vrede mee. Geef je daar aan over.
[..]
quote:Op zondag 10 januari 2010 12:54 schreef Re het volgende:
puike OP
Doet me denken aan dit geniale stukje!!! Komt uit de film Waking Life, dat met name over Lucid Dreaming gaat maar ook over de nonduale (verlichte) wereld. Dit filmpje wordt pas op de helft interessant trouwens.quote:Op zondag 10 januari 2010 11:38 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Ik heb samen met een vriend dingen gedaan die ons snel van ons verstand hebben bevrijd. Zo hebben we eens een keer tegen over elkaar gestaan en elkaar gewoon aangekeken. Hier gingen we veeeeeeel te lang mee door en op een gegeven moment begon het tamelijk ongemakkelijk te voelen. We bleven bij deze gevoelens en gaven ons er volledig aan over. Op een gegeven moment begon ineens zijn gezicht te transformeren. Hij leek op een soort cyclops (later heeft hij gevonden dat dit gebeurt wanneer je met je linkeroog naar iemands rechteroog kijkt en met je rechteroog naar het linkeroog van diegene). De gevoelens werden ook intenser en sloegen op een gegeven moment om naar een gevoel van euforie, waarbij zijn gezicht weer begon te transformeren. Dit keer was het heel absurd om te zien en we stonden elkaar dan ook keihard uit te lachen. Het gevoel sloeg op een gegeven moment om naar een heel sterk gevoel van angst, waarbij hij eruit begon te zien als een duiveltje. Ook dit gevoel lostte weer op en maakte plaats voor een nog sterkere euforie. We bleven de hele tijd tussen deze twee gevoelens schommelen. Na een tijdje stopten we ermee en ervaarde ik een sterk gevoel van liefde voor iedereen die op dat moment in de kamer was.
Dat is dus (IMHO) je ego die zich verzet... Dat is juist een punt om door te gaan...quote:Op zondag 10 januari 2010 11:55 schreef BioloogjeT het volgende:
[..]
Overgeven vind ik een lastig begrip.
Stel ik ben volledig geblokkeerd, het wil allemaal niet. Dan zeg ik tegen mezelf, het is zoals het is geef je over. De seconde erna is er meteen een stemmetje: 'zie je wel deze methode werkt niet, je voelt je nog steeds niet oké'. Waardoor de frustratie dus alleen maar erger wordt..
Ik heb net je OP gelezen. Ben zelf ook een flinke denker. Piekeren is al wel veel minder dan dat het was. Las je stukje over het ego en over de beschouwer. Wat ik wel eens merkte en soms nog merk is dat ik soms zelfs beschouwer ben van mijn eigen gevoel en emoties. Gedachten en zelfbeeld dat ben ik niet, maar emoties zijn toch het puurste wat je hebt. Als je in je emoties of gevoel leeft, leef je naar mijn idee in het nu.quote:Op zondag 10 januari 2010 04:42 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik zie trouwens net dat we op 1 januari ons 1-jarig jubileum hebben gehad met deze reeks
Erg herkenbaar. Al doe ik geen meditatie maar lichaamsoefeningen. Het is erg moeilijk om dit vanuit jezelf vol te houden. En een onderbreking van een keer, haalt je gelijk uit het ritme.quote:Op zondag 10 januari 2010 14:36 schreef Cmonv het volgende:
Ik moet m'n meditatie weer eens oppakken, maar ik vind het soms zo lastig om me ervoor te motiveren. Als ik het een keer oversla gebeurt het vaak dat ik de keren daarna ook niet doe. Ik weet wel dat het nuttig is en soms ook 'leuk', maar toch doe ik het de laatste tijd niet meer.
Is dit herkenbaar? Het lijkt me dat er mensen in dit topic ook wel mediteren. Ik bedoel je verstand op nul zetten is 1 ding (dat lukt me zonder enige moeite voor lange tijd), maar met mediteren kan je er dan dieper op ingaan. Heeft iemand toevallig tips om je ervoor te motiveren?
In allebei de opties zit wel wat. Nu hoef ik geen materiële beloning voor iets als meditatie (dat zou er nogal tegenover staan) maar misschien kan ik iets anders verzinnen. Bedankt voor de tips, ik zal er eens over nadenken!quote:Op zondag 10 januari 2010 15:12 schreef Goldmund het volgende:
[..]
Erg herkenbaar. Al doe ik geen meditatie maar lichaamsoefeningen. Het is erg moeilijk om dit vanuit jezelf vol te houden. En een onderbreking van een keer, haalt je gelijk uit het ritme.
Wat mij heeft geholpen. Ik heb met een vriend, die deze oefeningen ook doet, afgesproken dat we ze elke ochtend doen. Om de twee weken vertellen we het aan elkaar. Je mag van die 14 keren 2 keer gemist hebben. Als je dit gehaald hebt, krijg je een cadeautje van de ander. In ons geval een stripboek. Het klinkt stom, maar dit helpt mij enorm. Het blijft altijd leuk zo'n stripboek te krijgen. En het is natuurlijk vreselijk als jij niets krijgt en hij wel.
Wat ik ook wel eens heb gehoord is dat je afspreekt het een maand te doen. Als je dit niet lukt moet je ik zeg maar een bedrag, 50 euro geven aan een doel dat je vreselijk vindt. Als je gelovig bent aan de satanskerk ofzo. Die envelop met 50 euro geef je van tevoren aan een vriend die het beheert.
Wellicht kan je er wat mee.
Ik hoop dat de vinger van Leo Hartong die naar de maan wijst 'je helpt dit te begrijpen'.quote:Op zondag 10 januari 2010 15:08 schreef Goldmund het volgende:
Maar waar ik benieuwd naar ben. Zoals jij in je OP vertelt over je ego loslaten. Houdt dit dan in dat je bijna loskomt van dit leven. En dus ook niet meer bevattelijk bent voor verdriet, pijn, boosheid, dood van geliefden etc.? Als dat zo zou zijn krijg ik het gevoel dat je buiten het leven gaat staan ipv van er vol in.
Kan je dat nog wat toelichten?
quote:De zoeker die van zijn ego af wil, jaagt een immer terugwijkende fata morgana na. Eerst splitst hij zichzelf in tweeën: in het ego en in degene die ervan af probeert te komen. Op het moment dat hij zich deze splitsing realiseert, neemt hij een derde positie in. Zodra hij deze derde 'ik' ziet, die zowel het ego als degene die ervan af probeert te komen onderkent, moet er een vierde 'ik' zijn die de derde 'ik' ziet, en vervolgens een vijfde die de vierde ziet enzovoorts. Er ontstaat een eindeloze onderverdeling die me doet denken aan een limerick die Alan Watts gebruikte om dit punt te illustreren:
Er was eens een jongeman die zei:
Ofschoon het lijkt dat ik weet dat ik weet,
zou ik graag de ik willen zien die mij kent,
als ik weet dat ik dat ik weet.
De hele onderneming om van het ego af te komen komt voort uit het verlangen om verlicht te worden, terwijl verlangen juist een van de grootste belemmeringen schijnt te zijn om verlicht te worden. Daardoor lijkt men geen andere keus te hebben dan te verlangen naar niet-verlangen, wat uiteraard een onmogelijke - en een door het ego geïnspireerde - taak is.
Aangezien het 'ontdoe-je-van-het-ego-concept' zichzelf totaal tegenspreekt, komt de zoeker uiteindelijk tot de conclusie dat de hele opgave om het ego los te laten gedoemd is te mislukken. Vrijheid lijkt door deze schijnbaar deprimerende uitkomst een onhaalbare kaart te worden, maar het is in wezen een teken van hoop, omdat het idee van een zichzelf bevrijdend 'ik' (of ego) ongeloofwaardig begint te worden.
Het gevecht met het paradoxale karakter van het ego zal op zichzelf niet tot inzicht leiden, maar kan wel de weg vrijmaken voor een spontane overgave door uitputting. In deze overgave wordt het probleem van het ego niet zozeer overwonnen, maar lost het zich als het ware vanzelf op. Zodra de illusie van het ego verdwijnt, is er niemand meer om verlicht te worden en wat overblijft is de bewustwording dat verlichting reeds is. Kortom, als je door hebt dat alles wat betrekking heeft op het ego gegoochel is van onverenigbare ideeën en zichzelf tegensprekende concepten, dan verdwijnt het als sneeuw voor de zon.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.denken aan het boek 'Radical Honesty'.
Wat ook een leuke is om in de auto gewoon een keihard te schreeuwen! Zo hard als je kan! In het begin kon ik het nu omdat ik me zo stom voelde maar het was midden in de nacht en er was niemand op de weg... Waarom was ik zo bang om me even als een debiel te gedragen? Blijkbaar word je zelfs door je ego in bedwang gehouden wanneer je alleen bent. En als je dan eenmaal schreeuwt voelt het als een bevrijdingquote:Op zondag 10 januari 2010 11:38 schreef Loei_koei het volgende:
Ik heb samen met een vriend dingen gedaan die ons snel van ons verstand hebben bevrijd.
Als ik deze quote lees krijg ik gelijk weer zin om het boek te lezenquote:"When I'm. paying attention with honor and with interest, I never have to think of what to say. Whatever comes out of me doesn't seem to come from me. It comes from us. When speaking comes out of listening rather than the reverse, I am liberated from my mind just as much as they are from theirs."
Voor verschillende personen werken verschillende benaderingen. Het boek van Leo Hartong las ik voor de Kracht vh Nu en dat vond ik erg interessant maar het kwartje wilde maar niet vallen. Bij de Kracht vh Nu gebeurde dat meteen.quote:Op zondag 10 januari 2010 18:20 schreef Boswachtertje het volgende:
Ontwaken in de droom moet ik dan maar eens op de kop tikken.. klinkt wel erg goed..
Bovenstaande quote gepost door Xa1pt van Leo Hartong geeft het mooi weer!
Heb geduld met jezelf. Ik had precies hetzelfde toen ik hier mee begon en nu ben ik zo ontspannen dat ik me soms afvraag of ik me nog wel kan bewegen als ik zou willen. Het moment waarop je beseft dat je onbewust bent, is een moment waarin je bewust bent. Als je er mee bezig blijft zullen deze momenten langzaam maar zeker langer worden. Het makkelijkste is om op je ademhaling te focussen wanneer je beseft dat je onbewust bent geworden. Een trucje is om even heel diep in te ademen en het vervolgens even vast te houden.quote:Op zondag 10 januari 2010 11:55 schreef BioloogjeT het volgende:
[..]
Overgeven vind ik een lastig begrip.
Stel ik ben volledig geblokkeerd, het wil allemaal niet. Dan zeg ik tegen mezelf, het is zoals het is geef je over. De seconde erna is er meteen een stemmetje: 'zie je wel deze methode werkt niet, je voelt je nog steeds niet oké'. Waardoor de frustratie dus alleen maar erger wordt..
Ditzelde gebeurd met constateren, stel ik constateer dat ik iets stom vind. Dan denk ik okee ik constateer het, ik laat het los en oordeel niet. Maar het feit dat ik hier over nadenk en een soort regeltje toepas(constateren niet oordelen) ben ik weer bezig met me verstand. En gaan deze gedachtes eigen leven leiden..
"Ow ik vind ik stom, oja alleen constateren niet oordelen. Zoals eckhart zei leef in het nu, dus ik moet er nu niet op in gaan. Verder gaan met wat ik doe. Oké. Maar gister wilde het ook niet blablablablablalbaab" Tot opeens ik merk, dat ik dus weer onbewust ben geworden..........................
Ik merk dat deze cyclus erg vermoeiend is en heb er nog geen directe oplossing voor..
Dit is wel herkenbaar ja. Maar ook dit is weer een vorm van verzet. Ik doe iig iedere dag meditatie of yoga en soms allebei. Ik merk dat op dagen waarin ik meer in het nu leef ik er zelfs zin in heb. Het is dan alleen maar heel plezierig. Andere dagen is het gewoon een ervaring van ongeduld en lichamelijk ongemak. Misschien is het een idee om een cursus te gaan doen? Dan moet je wel. Verder zou ik niet weten wat anders te doen om je te motiveren dan inzien dat "geen zin" een vorm van verzet is, wat je op kan laten lossen als je jezelf er regelmatig mee confronteert.quote:Ik moet m'n meditatie weer eens oppakken, maar ik vind het soms zo lastig om me ervoor te motiveren. Als ik het een keer oversla gebeurt het vaak dat ik de keren daarna ook niet doe. Ik weet wel dat het nuttig is en soms ook 'leuk', maar toch doe ik het de laatste tijd niet meer.
Is dit herkenbaar? Het lijkt me dat er mensen in dit topic ook wel mediteren. Ik bedoel je verstand op nul zetten is 1 ding (dat lukt me zonder enige moeite voor lange tijd), maar met mediteren kan je er dan dieper op ingaan. Heeft iemand toevallig tips om je ervoor te motiveren?
Het viel me gelijk op dat het zo natuurlijk is geacteerd. Degene die, die film gemaakt heeft was blijkbaar niet geïnteresseerd in het romantiseren van menselijk gedrag. Ik ga die film binnenkort eens kijken.quote:Doet me denken aan dit geniale stukje!!! Komt uit de film Waking Life, dat met name over Lucid Dreaming gaat maar ook over de nonduale (verlichte) wereld. Dit filmpje wordt pas op de helft interessant trouwens.
Een hele goeie inderdaad. Er zijn ook een hoop dingen die je in je eentje kunt doen. Ik heb eens gewoon hardop zingend door het huis gelopen. Eigenlijk geldt gewoon dat als je jezelf geremd voelt om iets te doen, je het gewoon moet doen.quote:Wat ook een leuke is om in de auto gewoon een keihard te schreeuwen! Zo hard als je kan! In het begin kon ik het nu omdat ik me zo stom voelde maar het was midden in de nacht en er was niemand op de weg... Waarom was ik zo bang om me even als een debiel te gedragen? Blijkbaar word je zelfs door je ego in bedwang gehouden wanneer je alleen bent. En als je dan eenmaal schreeuwt voelt het als een bevrijding
Dat je een mening hebt en die wilt uiten is één ding. De vraag is alleen of die mening vanuit jezelf komt of vanuit een egoisch standpunt, een rol die je ego je toekent.quote:Op zaterdag 9 januari 2010 19:19 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Het is niet alleen maar repliek geven om je ego op te vijzelen. Het is gewoon je niet inhouden en niet steeds je mening voor je houden. Je voelt je niet vrij, vooral achteraf niet. Maar dat inhouden komt m.i. juist door het ego, je bent je continu dingen aan het afvragen en je gaat de mening van anderen voorspellen. En nee, ik wil helemaal geen saaie lul gevonden worden, want dat is iets wat ik ook absoluut niet wil zijn.
Ik ken beide benaderingswijzen inmiddels.. het stomme is, dat 'ik' mij gisteren besefte dat 'ik' al lang kennis heb gemaakt met die non-duale staat. Telkens weer was het idee dat ik dit nooit zou vergeten en het zo weer op kon roepen.. helaas..quote:Op maandag 11 januari 2010 00:32 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Voor verschillende personen werken verschillende benaderingen. Het boek van Leo Hartong las ik voor de Kracht vh Nu en dat vond ik erg interessant maar het kwartje wilde maar niet vallen. Bij de Kracht vh Nu gebeurde dat meteen.
Misschien is de onderverdeling in duaal en non-duaal voor sommigen beter te bevatten dan het verhaal over het ego en de observeerder.
Ik moest denken aan een mail van een vriend van me wat-ie ooit eens heeft gestuurd. Beter verwoorden kan ik het niet.quote:Op maandag 11 januari 2010 23:45 schreef tomtomkortom het volgende:
Ik denk mezelf bijv. iedere keer depressief. Ik denk in plaatjes en koppel aan afbeeldingen emoties. Door mijn velen nadenken bekijk ik alles heel negatief. Niks is leuk meer. Kortom: ik verziek veel voor mezelf, maar kan het niet stoppen. Ben in een soort spiraal geraakt.
Zo denk ik ook vaak na over een toestand van zijn. Over slapen en waken. Over wij mensen. Wie wij werkelijk zijn. Over onze leefwereld en het hiernamaals. Erg vermoeiend. Want je vraagt je af of je hier wel bent. Geen derealisatie. Maar die vraag. Keer op keer. Zou willen dat ik het kon stoppen en kon leven. Lijkt me heerlijk.
quote:Om te beginnen met Jed McKenna, die zegt: 'true self is no self'. Ofwel: het 'zelf' als entiteit, als fenomeen, is een illusie. Eckhart Tolle zegt: 'je ware, diepste zelf is (bewust)zijn' - ofwel de Tegenwoordigheid. Dat zie je eigenlijk in alle spirituele uitingen terug: je bent het oneindige, dan wel: je bent niets.
Beide visies zul je op een gegeven moment begrijpen. Het probleem is: stel, je bent bezeten door een duivel en je weet dat zelf niet, en iemand komt met je praten om die duivel uit je hoofd te krijgen. Die heeft een groot probleem qua kans op slagen, want als hij zegt: 'je hebt een duivel in je hoofd', dan zal die duivel daarmee aan de haal gaan, en je in gaan fluisteren: 'je hebt een duivel in je hoofd, ga er wat aan doen'. Of: 'hij zegt dat je bezeten bent'. Vervolgens gehoorzaam je die duivel nog harder dan eerst; je gaat - geholpen door de duivel - een plan maken om van je duivel af te komen en je gaat zoeken in alle richtingen behalve die van waar de stem vandaan komt die je de opdracht geeft om te gaan zoeken. Het probleem is dat die stem je in zijn macht heeft, en de oplossing is om het aan te horen maar er verder niets mee te doen. Zo werkt het met ego ook ongeveer.
Het ego bestaat niet; het is een denkbeeldige entiteit, die ontstaat door een opeenvolging van gedachten die in je hoofd rondcirkelen en die, op het moment dat ze voor waar aangenomen worden, op elkaar gaan teruggrijpen - je hersenen houden ze voor 'waar', dus willen er wel op door associëren - en zo een 'eigen' ( ;/ ) leven gaan leiden. Dit associëren van gedachte tot gedachte is echter niet de enige basis; een minstens zo belangrijke basis is het associëren met gevoelens. Ontstaat er een gevoel van blijdschap om iets, dan komt de gedachte 'dit is echt vette shit', ontstaat er een down gevoel, dan komt er iets als 'dit is kut, dit wil ik niet'. Oordelen vormen dus een sterke basis.
Belangrijk is om in te zien dat alle ego-gebaseerde gedachten onzin zijn. Er bestaan geen positieve of negatieve gevoelens; een gevoel heeft zijn werking in je lichaam en die is te herkennen, maar ieder label eraan klopt niet. Er is namelijk geen entiteit waarvoor een gevoel positief of negatief kan zijn. 'Dit is kut' is dus onzin. 'Dit wil ik niet' is onzin, want er is geen 'ik'. Er is alleen die Tegenwoordigheid die het allemaal waarneemt, zonder door wat dan ook maar aangedaan te worden. Zoals de projector, het licht en het doek op geen enkele manier aangedaan kunnen worden door wat er in de film gebeurt.
Het is vrij lastig om door te krijgen dat het ego in feite niet gedood hoeft te worden, en dat er geen perspectiefverandering plaats kan vinden. Vanuit het ego zelf lijkt het idee van 'het ego te moeten stoppen' te kloppen - het lijkt een weg uit de problemen. Maar als de oplossing van het probleem is om in te zien dat er nooit een probleem geweest is, dan valt het probleem niet te behandelen, behalve door in te zien dat het niet bestaat. Er is dus geen probleem behandeld! Zo ook met 'jouw' stuntelende ego. Stel je al dat ego-drama en de gevoelens en gedragingen die daarbij tevoorschijn komen voor op een bioscoopscherm. What the fuck maakt het uit? De hoofdpersoon met zijn ego snapt het allemaal niet meer, so what? Jij bent niet eens een persoon in die bioscoop, maar de leegte die alles waarneemt. Het enige misverstand is dat er gedachten op het scherm verschijnen in de trant van 'ik dit' en 'ik dat'. Richt daar je aandacht op, en het misverstand is doorzien.
Het grappige is dat dit verhaal verteld wordt van subpersonage tot hoofdpersoon, in de film. De bedoeling in de film is dat de biologische machine 'mens' in de film snapt dat hij niet degene is die kijkt, maar bekeken wordt. Ondertussen verandert er in de bioscoop niets. En omdat jij ten diepste de waarnemende leegte bent, is er niets wat je Tegenwoordigheid in de weg staat, of ooit in de weg heeft gestaan. De Tegenwoordigheid was er altijd, en is er nu ook. Of er nu duizend gedachten en gevoelens of andere waarnemingen tegelijk in verschijnen, of niet.
Een mooie 'spirituele oefening' is dit: keer iedere keer dat je lijdt je aandacht naar binnen, richting je gedachten. En zie wat er niet klopt. (Ik bedoel lijden als de gedachte 'ik wil dit niet', en niet als fysieke pijn, want daaronder hoef je niet te lijden op de manier die ik bedoel.) En, nog veel overtuigender: stel je het hele moment (gedachten, emoties, zintuiglijke waarnemingen) voor op een bioscoopscherm. Je hoeft er alleen maar naar te kijken, en het doet je - hoe dan ook - niets.
Zeer herkenbaar hoor! Ik heb nu echter niet zulke diepe dalen meer, je moet ook niet teveel over je nadenken nadenken. Dus jezelf tot een slachtoffer maken: oh voel ik me alweer kut, ik ben de enige.. blabla. Je moet ook een beetje positieve energie kweken, je meer krachtig laten voelen.quote:Op maandag 11 januari 2010 23:45 schreef tomtomkortom het volgende:
Ik denk mezelf bijv. iedere keer depressief. Ik denk in plaatjes en koppel aan afbeeldingen emoties. Door mijn velen nadenken bekijk ik alles heel negatief. Niks is leuk meer. Kortom: ik verziek veel voor mezelf, maar kan het niet stoppen. Ben in een soort spiraal geraakt.
Zo denk ik ook vaak na over een toestand van zijn. Over slapen en waken. Over wij mensen. Wie wij werkelijk zijn. Over onze leefwereld en het hiernamaals. Erg vermoeiend. Want je vraagt je af of je hier wel bent. Geen derealisatie. Maar die vraag. Keer op keer. Zou willen dat ik het kon stoppen en kon leven. Lijkt me heerlijk.
Dat, en accepteren betekent niet dat je je erbij neerlegt Als je iets aan de situatie kunt doen, doe dat dan, en ga geen uren zitten malen over wat je wel of niet zou kunnen doen en wat daar de gevolgen van zijn.quote:Op dinsdag 12 januari 2010 12:06 schreef BioloogjeT het volgende:
[..]
Zeer herkenbaar hoor! Ik heb nu echter niet zulke diepe dalen meer, je moet ook niet teveel over je nadenken nadenken. Dus jezelf tot een slachtoffer maken: oh voel ik me alweer kut, ik ben de enige.. blabla. Je moet ook een beetje positieve energie kweken, je meer krachtig laten voelen.
Zie in dat dat hele gevoel(ook al heeft het wel of niet een oorzaak) niet zo erg hoeft te zijn.Je blaast het zelf op, denkt erover na, denkt nog eens, vertelt het tegen iemand, denkt nog eens enzovoort. Maar zo kom je er nooit uit!
Nadat je je hart heb uigestort bij iemand voelt het wel beter, maar als je niet voorkomt dat je weer begint met denken is het alleen symptoonbestrijding!
Probeer te accepteren dat het nu eenmaal is dat jij je kut voelt, SO WHAT? Probeer dus in grote lijnen te relativeren. En zie in dat deze gedachtes en emoties niet brengen wat je werkelijk wil, wat is vrolijk zijn en je chill voelen. Dat krijg je niet door over alles na te denken!
Het is heel lastig om te zeggen daar is me ego en hier ben ik, omdat als je je super klote voelt dat totaal niet helpt(denk je althans). Tot is het wel zo, maar met die negatieve gedachtengang wil je niks begrijpen dus DAT ook niet!
Maak je dus niet te druk en wacht tot je gedachtes en emoties tot een bepaald punt gedaald zijn waarop jij zegt: nu kan ik het proberen te gaan zien, me EGO en IK.
Ik kwam er midden Januari bij volgens mij, ik las KvhN en kwam er ineens achter dat er meer mensen mee bezig warenquote:Op zondag 10 januari 2010 04:42 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik zie trouwens net dat we op 1 januari ons 1-jarig jubileum hebben gehad met deze reeks
Ik heb vandaag juist een hoofdstuk van 'ontwaken in de droom' gelezen waar Leo Hartong het nut van mediteren betwijfelt. Ik ga wel komende dinsdag naar een gratis workshopje zenmeditatie, kijken of het me wat lijktquote:Op zondag 10 januari 2010 14:36 schreef Cmonv het volgende:
Ik moet m'n meditatie weer eens oppakken, maar ik vind het soms zo lastig om me ervoor te motiveren. Als ik het een keer oversla gebeurt het vaak dat ik de keren daarna ook niet doe. Ik weet wel dat het nuttig is en soms ook 'leuk', maar toch doe ik het de laatste tijd niet meer.
Is dit herkenbaar? Het lijkt me dat er mensen in dit topic ook wel mediteren. Ik bedoel je verstand op nul zetten is 1 ding (dat lukt me zonder enige moeite voor lange tijd), maar met mediteren kan je er dan dieper op ingaan. Heeft iemand toevallig tips om je ervoor te motiveren?
Ik mediteer zelf nooit. Ooit eens een paar keer gedaan maar ik heb er het geduld niet voor In de sportschool, tussen de oefeningen door, concentreer ik me wel regelematig geheel op het Nu. Thuis heb ik gewoon teveel afleiding.quote:Op woensdag 13 januari 2010 00:16 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik heb vandaag juist een hoofdstuk van 'ontwaken in de droom' gelezen waar Leo Hartong het nut van mediteren betwijfelt. Ik ga wel komende dinsdag naar een gratis workshopje zenmeditatie, kijken of het me wat lijkt
1 |
Hmm, die vorm is misschien meer vrouwelijk. Ik kan me erg vinden in het redelijk abstracte.quote:Op woensdag 13 januari 2010 10:16 schreef Take_A_Picture het volgende:
Hoi, even een tip: 'De innerlijke criticus ontmaskerd' van Hal & Sidra Stone. Ik heb het boek nog niet uit, maar de manier waarop zij spreken over al die innerlijke stemmen van ons ("je ziet er dik uit", "Zus en zo kan ECHT niet!") is zo helder! Ik vind het nu makkelijker om al die gedachtes los van mezelf te zien, zelfs beter nog dan wanneer ik De kracht van het Nu las.
De definitie die hier gehanteerd wordt is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf zoals vermeld in de OP.quote:Op woensdag 13 januari 2010 10:47 schreef jantco het volgende:
Het gebruik van het woord ego is heel verwarrend.
Freud heeft deze term bedacht, en dat deed hij om er iets mee aan te duiden. Het is een symbolisch woord. Zijn term ego duidt niet iets aan wat echt bestaat; het heeft geen fysieke plaats in onze hersenen (Freud was fysioloog); ook is het niet een aspect in onze geest. Het is dus geen onderdeel, geen aspect en geen laag; geen module.
Met alle respect voor Maslow en Freud en al die anderen die hebben bijgedragen op het gebied van psychologie en sociologie, hun ideeen worden ook aangepast en vervangen door nieuwere bevindingen. En "nieuwere bevindingen" klopt misschien niet helemaal omdat veel ideeen die tegenwoordig in het westen voeten aan de grond krijgen komen uit het verre oosten. Dit zijn theorieen en filosofieen van duizenden jaren geleden. Daar in het verre oosten heeft men veel meer ervaring met het onderzoeken van de innerlijke wereld. Wij in het westen zijn op een gegeven moment meer de materialistische richting ingegaan.quote:Overigens denk ik, dat het piekeren wel een functie heeft. Het is nodig voor het ontwikkelen van je identiteit. Als je pas uit je ei bent gekomen, heb je behoefte aan veiligheid (Maslow) en hecht je daarom veel de mores van de groep. Dat is de conformiteitsdrang, die hier ook op FOK te zien is.
(Een mooi voorbeeld is het topic over hypnose, waar veel fokkers weinig van begrijpen, en daarom via selectieve perceptie, terugvallen op simpele groepsgedachten)
Bij het ouder worden, krijg je meer ervaring en kun je beter je eigen waarden en normen ontwikkelen. Je wordt geestelijk zelfstandiger. Tijdens dit proces, laat je de groepsdrang steeds meer achter je. Stapje voor stapje laat je los, en elk stapje moet je overdenken. Dat is het piekeren.
Spiritualiteit gaat niet zo zeer over normen en waarden maar het gaat over de drang naar diepzinnigere antwoorden op de grote vragen des levens. Wat is geluk, wie ben ik, wat is de zin van het leven, wat is het leven, enz. Uiteraard kunnen je antwoorden op deze vragen je ideeen over de wereld veranderen en dus ook je normen en waarden.quote:Na het vijftigste levensjaar worden veel mensen spiritueel: ze gaan op zoek naar zichzelf om hun eigen waarden en normen te ontdekken. Maar er zijn ook mensen, die verstarren in hun werk, echter, die zijn niet gelukkig.
Ja dat heb ik ook tegenwoordigquote:Op woensdag 13 januari 2010 10:07 schreef Loei_koei het volgende:
Ineens weet ik ook wat ik wil met mijn leven. En dat is niet die studie. Ik heb liever eenvoud in mijn leven dan een drukke baan en een hoop geld. Het maakt me eigenlijk gewoon niet meer zoveel uit wat er gebeurd en of ik me goed of slecht voel. Eindelijk die strijd tegen negativiteit stopzetten geeft een hoop vrede kan ik je wel vertellen. Ben extreem lui tegenwoordig en vind dat echt heerlijk.
Wat h/zij zegt.quote:Op woensdag 13 januari 2010 17:39 schreef Bostrol het volgende:
Mensen, wat interessant dit! Grote dikke TVP om mee te beginnen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |