http://www.ggz.nl - Algemenere hulpverlening
http://www.autismeteam.nl - Diagnose en begeleiding / Regio Rijnmond
http://www.handicap.info - Stiching MEE / Begeleiding bij verschillende vormen van handicaps, ook voor Autistjes
http://www.autsider.net/ / Online community, met een enorme shitload aan informatie over autismestoornissen en PDD-NOS
http://www.autsider.net/spectrum/dsmiv.htm / Herkenningspunten voor autisme
http://www.faaas.org/doc.(...)9048,,,Doc,page.html / Een workshop door een specialist op het gebied van Asperger, over Asperger en intieme relaties. Hoewel het in het specifiek over relaties gaat, vond ik zelf dat er ontzettend veel dingen in staan die sowieso nuttig en duidelijk zijn om te lezen.
De mate van iemands emotie is omgekeerd evenredig aan zijn kennis van feiten,
hoe minder men weet, hoe meer opgewonden men raakt.
2 posters mbt autisme in PFD formaat. Kunt ze downloaden en uitprinten. Zijn ook te bestellen op deze website.
Autisme sterke kanten (leerkrachten)
Autisme sterke kanten
quote:enOp woensdag 22 oktober 2008 21:23 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik heb inmiddels twee keer met MEE aan de telefoon gehangen nadat ik ze telefonisch gesproken had en beide keren werd ik afgepoeierd. Heb daar dus niet zulke goede ervaringen mee.
quote:Op woensdag 22 oktober 2008 21:49 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
En via je huisarts/begeleider?
quote:Oooh Troel, ik heb dat met MEE ook meegemaakt. Ik heb het er echter niet bij laten zitten en ben op hoge poten er naartoe gegaan. Aan de balie heb ik geeist dat ik een ander contactpersoon kreeg omdat ik anders via de klachtenprocedure een klacht in zou gaan dienen. Toen werd ik wel geholpen, met excuses voor hoe het daarvoor was verlopen.Op woensdag 22 oktober 2008 21:23 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik heb inmiddels twee keer met MEE aan de telefoon gehangen nadat ik ze telefonisch gesproken had en beide keren werd ik afgepoeierd. Heb daar dus niet zulke goede ervaringen mee.
Laat je niet afpoeieren, zij zijn een gemeente instelling en worden betaald van ons aller belastinggeld; als jij hun hulp nodig hebt, horen ze er gewoon naar te luisteren.
Al met al hebben wij nu toch waarvoor ik in eerste instantie hen inschakelde. Misschien helpt het wel wat mee dat ik zelf in de zorg werk en wat makkelijker weet hoe te handelen als je tegen problemen aan loopt. Nooit opgeven hoor
, hoe demotiverend het soms ook lijkt. Nu heb ik een prima contactpersoon daar en lopen de dingen zoals ze moeten lopen, maar ik heb er wel enorm veel werk van moeten maken.
Van visolie wordt je inderdaad misselijk. Ik zit na het slikken van een capsule (ooit geprobeerd voor m'n huid) ook constant vieze lucht op te boeren.
quote:Omega vetzuren. Die zitten in niet heel veel andere dingen dan vis en ze zijn goed voor je. Het is een soort wondermiddel. Maar goed, als je erin gelooft, kun je nog altijd maar beter gewoon veel vette vis eten in plaats van die visolie te slikken.
quote:Valt helaas nog erg tegen. Ik had bij m'n vorige baan een collega die naar school ging en gestopt is met z'n bijbaantje omdat z'n Wahjonguitkering hoger was dan wat ie verdiende. Toen ik studeerde was daar nog zo'n trut die zwart werkte in een restaurant en iedere keer onder de regeltjes van de Wahjong uitdraaide door de afspraak met de psych steeds te verzetten, etc. Ze zijn er nog lang niet zo streng mee als met de WAO of hoe dat tegenwoordig ook alweer mag heten.Op woensdag 22 oktober 2008 20:30 schreef childintime het volgende:
Nou, die vloeibare visolie is ook geen succes.......Ze wordt er misselijk van zegt ze, van het gevoel wat het geeft als ze het doorslikt.....Denk dat we de visolie letterlijk en figuurlijk maar even in de koelkast moeten zetten.
Ferrobar, waarom laat je jezelf niet eens testen? Als je zelf twijfels hebt dan zou ik dat zeker doen. Het kan je veel inzicht in jezelf geven, waarom je dingen zo doet/ervaart. Het kan er ook voor zorgen dat je meer "vrede" hebt met de manier waarop je dingen doet, ipv dat je jezelf het kwalijk neemt of je blijft verzetten/dwingen tegen/ tot iets wat misschien niet haalbaar is.
Troel, ik had wel begrepen dat WAJONG tegenwoordig steeds "moeilijker" toegekend wordt. Omdat er een golf van jongeren met ADHD inmiddels ook die leeftijd heeft bereikt en er voor al die jongeren ook WAJONG aan wordt gevraagd. De kosten zijn zo dus nauwelijks nog beheersbaar en moet je al echt een extreem geval zijn wil je WAJONG toegewezen krijgen. Misschien is ondersteuning van een job-coach iets? Bij MEE kun je daar info over aanvragen.
quote:Zij geeft aan het gevoel niet te kunnen verdragen als ze de olie doorslikt. Ik kan me er eerlijk gezegd wel iets bij voorstellen...... Maar ik vind het wel jammer. Je leest toch veel positieve dingen. Het schijnt positief te werken om het geheugen beter te laten functioneren en vaak geven mensen aan dat ze zich wat meer betrokken voelen, dus niet zo afwezig.Op donderdag 23 oktober 2008 10:55 schreef Innocence het volgende:
tvp
Van visolie wordt je inderdaad misselijk. Ik zit na het slikken van een capsule (ooit geprobeerd voor m'n huid) ook constant vieze lucht op te boeren.
Maeghan, volgens mij had ik dat in de KLIK gelezen (vakblad voor werkers in de zorg). Net als het PGB, wat je bv 10 jaar geleden nog relatief makkelijk toegewezen kreeg bij dit soort stoornissen wordt het met de Wajonguitkeringen ook steeds lastiger. Wat belangrijk is dat je een goed rapport van een bv orthopedagoog, psychiater of gedragwetenschapper hebt; waarin goed onderbouwd staat welke problemen zich voordoen en op welke gebieden iemand tegen problemen in de maatschappij en het dagelijks functioneren aan loopt. Als je dus zo'n relevant rapport niet hebt, zul je daar voor moeten zorgen. Ik weet niet of ze bij het UWV ook weer zelf keuren bij een aanvraag of dat een goed, recent rapport voldoende is.
quote:Ik weet niet wat een PGB is, maar WAJONG, nee. Ik voel me namelijk prima in staat om te werken en het is mijn eer te na om een uitkering te krijgen terwijl ik kan werken. Ik vind het niet goed voor mijn eigenwaarde. Ik denk dat ik diep ongelukkig zou zijn als het ooit zo ver zou komen dat ik vanwege mijn autisme arbeidsongeschikt word verklaard.Op zaterdag 25 oktober 2008 01:05 schreef childintime het volgende:
I do!! Ga je met de achtergrond reden om een PGB of WAJONG aan te vragen?
Ik heb het de laatste tijd erg druk in mijn hoofd en ik heb behoefte aan een deskundig luisterend oor. Misschien is behandeling niet nodig, maar dat zien we dan wel weer. Eerst maar eens naar de huisarts.
Heb er zelf serieus over nagedacht te proberen PGB te vragen, omdat ik echt het huishouden niet aankan... Ik klap dicht als ik eraan denk, begin van binnen te trillen en raak helemaal in de war... Serieus!
Het enige wat ik doe is de was: voor mij is dat een typisch "autistisch" klusje: eerst de was sorteren, dan het juiste programma met het juiste soort wasmiddel, en als het klaar is alles netjes geordend ophangen, met altijd dezelfde kleuren knijpers aan dingen die bij elkaar horen enzo, en dan a;s het droog is weer netjes opvouwen (alle shirts moeten wel even breed zijn natuurlijk) en netjes stapelen... Of ben ik de enige die zich hierop uitleeft?
Maar voor de rest... Ik krijg het letterlijk benauwd als ik denk aan het huishouden. O afwassen doe ik ook nog wel, uit noodzaak (dus als alle borden/bestek/glazen gebruikt zijn dan moet ik wel), en stofzuigen met grote tegenzin als ik bezoek krijg. Maar badkamer schoonmaken? Ramen lappen? Afstoffen? Nope...
Ik ben sinds een half jaar, samen met mijn vriend, fulltime verzorger van zijn dochter, gediagnostiseerd met Asperger. Alle symptomen die ze heeft zijn redelijk verklaarbaar en bespreekbaar. Alleen het jokken over van alles en nog wat stuit mij tegen de borst.
Ik heb haar al meerdere malen betrapt op een leugen en als ik haar vraag waarom ze dat doet zegt ze dat ze niet anders kan. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ze moet nadenken voor ze wat zegt en in haar hoofdje moet afwegen of het waar is wat ze wil gaan zeggen.
Heeft iemand nog tips? Stiefdochter is 12 jaar
Volgens mij is liegen niet echt een kenmerk van Asperger... Sterker nog, de meeste Aspergers vinden liegen veel te ingewikkeld, en snappen het nut er ook niet van...
Waarom denk je dat dit met elkaar te maken heeft?
Wat voor soort leugens zijn het ongeveer? Gewone standaard dingetjes als "Ik heb mijn huiswerk al gedaan" omdat ze buiten wil spelen of tv wil kijken of zo? Of "Ik heb heeeel veel vriendjes en vriendinnetjes op school" terwijl ze altijd alleen staat? Of vertelt ze bijvoorbeeld echt fantasieverhalen aan anderen over dat haar papa straaljagerpiloot is en haar mama een beroemde zangeres of zo?
Soms lijkt het wel of ze liegt om iedereen te vriend te houden.
Ik heb nl. al voor de zoveelste keer fysio, therapie omdat ik op mijn tenen loop (habutele tenenloop) of erg ''dansend''.
Daaarbij gebruik ik mijn armen ook niet (die houd ik stil).
Als ik veel spanning heb dan wordt het rare loopje, erger.
Hoe zit dit bij jullie?
quote:Op zondag 26 oktober 2008 17:37 schreef Maes het volgende:
Hoi,
Ik ben sinds een half jaar, samen met mijn vriend, fulltime verzorger van zijn dochter, gediagnostiseerd met Asperger. Alle symptomen die ze heeft zijn redelijk verklaarbaar en bespreekbaar. Alleen het jokken over van alles en nog wat stuit mij tegen de borst.
Ik heb haar al meerdere malen betrapt op een leugen en als ik haar vraag waarom ze dat doet zegt ze dat ze niet anders kan. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ze moet nadenken voor ze wat zegt en in haar hoofdje moet afwegen of het waar is wat ze wil gaan zeggen.
Heeft iemand nog tips? Stiefdochter is 12 jaar
Herkenbaar
Tips? Nee. Bij mij was het zo dat het eigenlijk altijd om dingen ging waar helemaal geen leugen voor nodig was
quote:Grin, jij vertelt iets compleet anders dan wat ik veel orthopedagogen en psychologen en dergelijke heb horen vertellenOp zondag 26 oktober 2008 17:46 schreef Pandora73 het volgende:
Hoi Maes,
Volgens mij is liegen niet echt een kenmerk van Asperger... Sterker nog, de meeste Aspergers vinden liegen veel te ingewikkeld, en snappen het nut er ook niet van...
Waarom denk je dat dit met elkaar te maken heeft?
Wat voor soort leugens zijn het ongeveer? Gewone standaard dingetjes als "Ik heb mijn huiswerk al gedaan" omdat ze buiten wil spelen of tv wil kijken of zo? Of "Ik heb heeeel veel vriendjes en vriendinnetjes op school" terwijl ze altijd alleen staat? Of vertelt ze bijvoorbeeld echt fantasieverhalen aan anderen over dat haar papa straaljagerpiloot is en haar mama een beroemde zangeres of zo?
Een van de beste uitleggen die ik gehad heb was "weet je waarom autisten heel vaak dingen voelen en vastpakken? Omdat ze vaak in een fantasiewereld leven en zo weten dat het echt is"
quote:Dát doe ik graag, voelen aan dingen (dingen in de supermarkt, hout, stenen, stoffen enz), ik wist helemaal niet dat autisten dat vaak doen.Op zondag 26 oktober 2008 19:47 schreef Troel het volgende:
Een van de beste uitleggen die ik gehad heb was "weet je waarom autisten heel vaak dingen voelen en vastpakken? Omdat ze vaak in een fantasiewereld leven en zo weten dat het echt is"
quote:Dat klinkt op zich wel handig.Op zondag 26 oktober 2008 13:58 schreef Pandora73 het volgende:
PGB = PersoonsGebondenBudget. Dan krijg je een bedrag waarmee je zelf hulp kunt betalen, bijvoorbeeld schoonmaakster, of in geval van een kind extra begeleiding op/na school of zo. Of wanneer je een behandeling ondergaat die niet officieel erkend is maar wel helpt of zo. Je moet het alleen wel allemaal verantwoorden.
quote:Oh, ik zou ook wel een schoonmaakster willen, maar dat is meer omdat ik gewoon lui benHeb er zelf serieus over nagedacht te proberen PGB te vragen, omdat ik echt het huishouden niet aankan... Ik klap dicht als ik eraan denk, begin van binnen te trillen en raak helemaal in de war... Serieus!
Het enige wat ik doe is de was: voor mij is dat een typisch "autistisch" klusje: eerst de was sorteren, dan het juiste programma met het juiste soort wasmiddel, en als het klaar is alles netjes geordend ophangen, met altijd dezelfde kleuren knijpers aan dingen die bij elkaar horen enzo, en dan a;s het droog is weer netjes opvouwen (alle shirts moeten wel even breed zijn natuurlijk) en netjes stapelen... Of ben ik de enige die zich hierop uitleeft?
Maar voor de rest... Ik krijg het letterlijk benauwd als ik denk aan het huishouden. O afwassen doe ik ook nog wel, uit noodzaak (dus als alle borden/bestek/glazen gebruikt zijn dan moet ik wel), en stofzuigen met grote tegenzin als ik bezoek krijg. Maar badkamer schoonmaken? Ramen lappen? Afstoffen? Nope...
Ik maak in mijn hoofd gewoon nooit tijd vrij voor het huishouden en ik kan me best voorstellen dat als ik dat wel zou doen, ik best elke week wat in het huishouden zou kunnen doen. Maar ik denk dat ik dan heel streng voor mezelf zou moeten zijn, zo van, op die dag ga ik van dan tot dan dat schoonmaken, en ik heb geen zin om me mezelf dat op te leggen Ik houd er ook van om dingen aan te raken. Daarentegen heb ik er een hekel aan om mijn nagels te knippen, dus dat stel ik zo lang mogelijk uit (en als ik ze knip, dan ook heel kort
) . Maar als ik dan mijn nagels heb geknipt en mijn vingertoppen weer kunnen voelen is dat echt genieten 
Ik heb alleen absoluut niet het idee dat ik in een fantasiewereld leef hoor, en het is ook niet zo dat aanraking mijn contact met de werkelijkheid 'herstelt' of zo quote:Het leven in een fantasiewereld is wat anders dan bewust liegen... Als je fantasie en werkelijkheid door elkaar haalt, dan wéét je niet beter zeg maar. Dan hoef je het ook niet extra te onthouden ("Tegen die persoon heb ik dit gezegd, hoewel het eigenlijk dat was"), omdat het in jouw hoofd gewoon zo was als je het gezegd hebt. Terwijl bewust liegen voor veel autisten toch wel lastig is.Op zondag 26 oktober 2008 19:47 schreef Troel het volgende:
[..]
Grin, jij vertelt iets compleet anders dan wat ik veel orthopedagogen en psychologen en dergelijke heb horen vertellen
Een van de beste uitleggen die ik gehad heb was "weet je waarom autisten heel vaak dingen voelen en vastpakken? Omdat ze vaak in een fantasiewereld leven en zo weten dat het echt is"
Zo bedoelde ik het...
Zijsprongetje:
Ik heb zelf heel vaak last van mijn dromen. Ik droom zo levensecht (dus met alle zintuigen, niet alleen beeld en geluid maar ik ruik en proef ook dingen, en ik voel ook echt dingen als vermoeidheid, pijn, angst, boosheid enzovoorts) dat ik heel vaak niet meer weet wat waar gebeurd is en niet waar gebeurd. Oke, als ik weer voor de zoveelste keer ben vermoord of achtervolgd dan weet ik het wel als ik wakker word dat het niet echt was, maar als ik in een droom een heftig telefoongesprek met mijn moeder heb gehad, of ruzie met een collega, dan is het toch altijd even afwachten hoe die ander op mij reageert om te zien of het nou een droom was of echt... Mijn droomherinneringen komen ook tussen de echte herinneringen terecht zeg maar, pas als ik kan achterhalen dat een bepaalde gebeurtenis niet echt was maar gedroomd, kan ik de droomherinneringen die bij die "gebeurtenis" horen eruit filteren...
Wat dat betreft ken ik inderdaad wel heel sterk het fenomeen van iets willen "onderzoeken" om te weten of het echt is... Maar in mijn gevoel wás het ook echt echt, tot ik kan herleiden dat het niet echt was.
Het is geen liegen, maar "normale" mensen ervaren het wel als liegen. Hier is mijn huwelijk met een asperger op kapot gelopen, en ik heb er ook heel veel problemen mee gehad met mijn beide aspergerkinderen.
Inmiddels weet ik dat het geen liegen is, maar paniek. Er volgt nu een lang verhaal, en ik vind het verschrikkelijk moeilijk om uit te leggen... Alsjeblieft, pak me niet op enkele onhandige zinnen...
Aspergers hebben hun eigen veilige wereld, die nogal eens botst met de wereld van niet-auti's (ofwel "normale" mensen... hoewel "normaal" ook maar een relatief begrip is).
Het belangrijkste is: zorg ervoor dat de "liegende" asperger zich veilig voelt. Ik heb geleerd dat ik hen de ruimte moet geven om zonder consequenties of gevolgen de waarheid te vertellen.
In de praktijk betekent dat: "Ik geef je nu de enige kans om de waarheid te zeggen. Ik zal geen straf geven als die waarheid niet zo mooi is. Ik ben mogelijk niet blij met de waarheid, maar ik zal je niet straffen. Ik wil er wel SAMEN met jou over praten, en ik wil jouw point of view leren kennen. Samen komen we er wel uit."
Dat klinkt voor veel "normale" mensen nogal zweverig. Immers, wij hebben geleerd: een kind dat een fout maakt, moet gestraft worden.
Maar... Maakt een aspergerkind een fout, of is dit een typisch voorbeeld van werelden die botsen? De kloof tussen asperger en "normaal"?
Ik heb mijn kinderen de ruimte gegeven om eerlijk te zijn. En oef... dat was flink oefenen. Immers, ik als "normale" ouder had de neiging om boos te roepen "WAAROM deed je dat!" Terwijl het aspergerkind vanuit zijn eigen wereld handelde, een wereld die voor hem normaal was...!
Door een flinke stap terug te doen (iets wat "de normale buitenwereld" niet begreep... ik zou een softie en een slechte opvoeder zijn) en mijn kinderen de ruimte te geven zichzelf te kunnen verklaren zonder straf te krijgen, heb ik een beetje meer inzicht gekregen in de aspergerwereld.
We botsen nog te vaak, helaas... maar ik heb wel geleerd dat ik als "normale" ouder héél erg schijt moet krijgen aan wat buren, vrienden, oma's, opa's, exen en zo vinden over "kinderopvoeding" en echt moet LUISTEREN naar mijn kinderen... maar tegelijk moet ik ook heel scherp mijn opvoedgrenzen in de gaten houden.
Een heel lastige combinatie, dat wel...
quote:Ik zou "fantasiewereld" liever een andere wereld dan de "normale wereld" willen noemen. Fantasiewereld klinkt alsof het niet serieus genomen hoeft te worden... En daar gaat het dus al mis.Op zondag 26 oktober 2008 19:47 schreef Troel het volgende:
[..]
Een van de beste uitleggen die ik gehad heb was "weet je waarom autisten heel vaak dingen voelen en vastpakken? Omdat ze vaak in een fantasiewereld leven en zo weten dat het echt is"
De "normale wereld" is niet beter of slechter dan de "auti-wereld". Alleen anders. En dat is verrekte moeilijk, voor beide partijen. Helaas voor de auti's is de "normale" wereld standaard. En dat botst enorm...
By the way: ik ben een "normale" moeder van twee "asperger" kinderen. Ik voel me continu in spagaat hangen tussen beide werelden... Gelukkig heb ik af en toe goede gesprekken met mijn kinderen waardoor ik af en toe een beetje lijk te snappen...
quote:Bang voor "straf", reprimandes, zelfs een simpele negatieve opmerking, als ze betrapt wordt? Ik herken dit dus echt heel erg, ook bij mijn ex.Op zondag 26 oktober 2008 18:48 schreef Maes het volgende:
Van verzinnen wat ze gedaan heeft tot bedenken wat ze gegeten heeft. Of ik vraag of ze de hond uit wil laten en dan volhouden dat ze het gedaan heeft terwijl ik kan zien dat de riem niet van zijn plaats is geweest. Ik maak er meestal geen ophef over alleen dan het wijzen op fout gedrag.
Soms lijkt het wel of ze liegt om iedereen te vriend te houden.
"Marietje, het zou kunnen dat één van ons zich vergist. Laat de hond nog maar even snel uit voor de zekerheid... Als je zeker weet dat je hem al uitgelaten hebt, is een snel rondje genoeg, en anders doe je het normale rondje. Degene die verantwoordelijk is voor de hond uitlaten is ook verantwoordelijk voor ongelukjes: als de hond straks op de mat piest mag jij dweilen. Vanavond laat ik hem weer uit, en als hij vannacht op de mat piest ben ik de pineut."
Vermijd de "ik weet het beter dan jij, ik ben superieur" houding. Je bent namelijk niet superieur, alleen anders.
Wijs haar simpel op het feit dat die hond haar verantwoording is, tot de volgende de hond heeft uitgelaten.
quote:Ik vind dat je het hartstikke goed uitlegt dutch-mama... Goede houding ook van je, met voldoende duidelijkheid voor Aspergertjes. "Nu 1 kans, en dan dus geen consequenties, en anders wel consequenties." En inderdaad dat je aangeeft dat je bereid bent om hun standpunt te bekijken, ook als dat anders is dan het jouwe... Daardoor (lijkt mij in ieder geval) leren ze wel gelijk dat "de wereld" er misschien toch anders tegenaan kijkt dan zijzelf. Immers, jij, hun moeder, gezagsfiguur dus, vertegenwoordigt in zekere zin "de wereld" en zo weten ze dat dus ook gelijk. Prima aanpak!Op maandag 27 oktober 2008 02:35 schreef dutch-mamma het volgende:
Over liegende aspergers...
Het is geen liegen, maar "normale" mensen ervaren het wel als liegen. Hier is mijn huwelijk met een asperger op kapot gelopen, en ik heb er ook heel veel problemen mee gehad met mijn beide aspergerkinderen.
Inmiddels weet ik dat het geen liegen is, maar paniek. Er volgt nu een lang verhaal, en ik vind het verschrikkelijk moeilijk om uit te leggen... Alsjeblieft, pak me niet op enkele onhandige zinnen...
<uitleg>
quote:Mijn dochter heeft een erg "houterige" motoriek. Ze is niet flexibel in bewegen en heeft snel "ongelukjes". In tijden dat ze veel spanning heeft krijgt ze dwangmatige tics. Dat kan varieeren van haar achter haar oren doen, kuchen tot "fladderen".Op zondag 26 oktober 2008 19:40 schreef Oxymoron het volgende:
Hebben jullie autisten ook, een vreemde manier van lopen?
Ik heb nl. al voor de zoveelste keer fysio, therapie omdat ik op mijn tenen loop (habutele tenenloop) of erg ''dansend''.
Daaarbij gebruik ik mijn armen ook niet (die houd ik stil).
Als ik veel spanning heb dan wordt het rare loopje, erger.
Hoe zit dit bij jullie?
quote:Heb ook altijd veel gelogen over onzindingen, omdat het best waar had kunnen zijn of omdat het zo had moeten zijn. Volgens m'n moeder had ik gewoon een enorme fantasie als kind. Weet ook niet of dat wel iets met autisme te maken heeft.Op zondag 26 oktober 2008 19:46 schreef Troel het volgende:
[..]
Herkenbaar
Tips? Nee. Bij mij was het zo dat het eigenlijk altijd om dingen ging waar helemaal geen leugen voor nodig was
Ik maak nu nog verhalen mooier dan ze zijn, terwijl ik dan al heel snel opbiecht dat het eigenlijk niet zo was, omdat het wel voelt als liegen.
Lopen kan ik trouwens wel goed/normaal, hardlopen weer niet, tot vervelens van gymleraren toe. Die snapten ook niet hoe ze dat uit moesten leggen.
Maar doe het nu als hobby en merk dat ik na lange afstanden vanzelf zo ga lopen als m'n lichaam het beste aanvoelt. Heel fijn en natuurlijk, hoef je er helemaal niet meer over na te denken.
[ Bericht 14% gewijzigd door Innocence op 27-10-2008 09:58:40 ]
Herkent iemand dit: Na een week vakantie begon school vandaag weer. Vanmorgen was ze niet lekker, alles ging verkeerd en uiteindelijk rende ze op het laatste moment de deur uit en heeft haar bus gemist. Ze is dus thuis....Dit gebeurt zo vaak na een vrije periode en ik vind het zo'n moeilijk iets om mee om te gaan. Terwijl ik al een aantal dagen van te voren zeg dat Maandag school weer begint, is het net alsof het haar overvalt op de dag zelf.
quote:Misschien weet ze het wel en probeert ze vervelende vooruitzichten zo ver mogelijk voor zich uit te schuiven?Op maandag 27 oktober 2008 09:48 schreef childintime het volgende:
Herkent iemand dit: Na een week vakantie begon school vandaag weer. Vanmorgen was ze niet lekker, alles ging verkeerd en uiteindelijk rende ze op het laatste moment de deur uit en heeft haar bus gemist. Ze is dus thuis....Dit gebeurt zo vaak na een vrije periode en ik vind het zo'n moeilijk iets om mee om te gaan. Terwijl ik al een aantal dagen van te voren zeg dat Maandag school weer begint, is het net alsof het haar overvalt op de dag zelf.
Dat herken ik namelijk wel. Terwijl je er dan toch de hele tijd mee bezig bent en je er alleen maar rot door gaat voelen.
quote:Ja dat heb ik ook... Rotklussen zo lang mogelijk uitstellen, in de hoop dat ze vanzelf voorbij gaan of zo. Je weet dat het niet gebeurt, maar toch... Uitstel uitstel uitstel... Ik moet echt harde "deadlines" hebben, en iemand die het controleert, anders gebeurt er bizar weinig bij me. Tenzij ik iets echt leuk vind, dan is het geen probleem!Op maandag 27 oktober 2008 09:56 schreef Innocence het volgende:
[..]
Misschien weet ze het wel en probeert ze vervelende vooruitzichten zo ver mogelijk voor zich uit te schuiven?
Dat herken ik namelijk wel. Terwijl je er dan toch de hele tijd mee bezig bent en je er alleen maar rot door gaat voelen.
quote:Geloof dat iedereen dat wel kentOp maandag 27 oktober 2008 10:25 schreef Pandora73 het volgende:
[..]
Ja dat heb ik ook... Rotklussen zo lang mogelijk uitstellen, in de hoop dat ze vanzelf voorbij gaan of zo. Je weet dat het niet gebeurt, maar toch... Uitstel uitstel uitstel... Ik moet echt harde "deadlines" hebben, en iemand die het controleert, anders gebeurt er bizar weinig bij me. Tenzij ik iets echt leuk vind, dan is het geen probleem!
Dat mijn rug niet helemaal recht is (scoliose) maakt het niet veel makkelijker overigens.Wat betreft tics valt het bij mij best mee, maar ik ben zelfdestructief. Ik heb de neiging om puistjes open te krabben en dat worden dan lelijke wondjes en dan kan ik weer niet van de korstjes af blijven, godzijdank zitten ze nu eens niet op mijn gezicht. Ook bijt ik mijn lippen kapot als ze droog worden door de kou. Dat alles steekt vooral op als ik veel stress heb.
In groep 8 had ik veel bloedneuzen, maar dan vooral omdat ik het niet kon laten om de korstjes los te peuteren waardoor ik weer een bloedneus ontketende. Volgens mij heb ik daarmee mijn reukzin aardig verneukt
quote:Hahaha ja in zekere zin wel natuurlijk... Maar bedoelde meer dat dat uitwijk-/vluchtgedrag bij Aspies misschien wat sterker is... "zo lang mogelijk" ligt bij mij in ieder geval aanzienlijk verder dan bij de mensen om me heen... Die komen toch wat eerder de realiteit ("zucht, het moet toch maar eens gaan gebeuren") onder ogen dan ik.Op maandag 27 oktober 2008 10:32 schreef Innocence het volgende:
[..]
Geloof dat iedereen dat wel kent
[ Bericht 0% gewijzigd door Re op 30-11-2008 12:34:39 ]
quote:Jaaa ook allemaal weer herkenbaar!Op maandag 27 oktober 2008 11:17 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik ben ook nogal houterig. Daarbij heb ik altijd veel moeite gehad met rechtop staan en rechtop lopen en ik schijn op een zeer lachwekkende manier te rennen. Ik heb eigenlijk pas pasgeleden bij zangles geleerd hoe ik rechtop moet staan
Wat betreft tics valt het bij mij best mee, maar ik ben zelfdestructief. Ik heb de neiging om puistjes open te krabben en dat worden dan lelijke wondjes en dan kan ik weer niet van de korstjes af blijven, godzijdank zitten ze nu eens niet op mijn gezicht. Ook bijt ik mijn lippen kapot als ze droog worden door de kou. Dat alles steekt vooral op als ik veel stress heb.
In groep 8 had ik veel bloedneuzen, maar dan vooral omdat ik het niet kon laten om de korstjes los te peuteren waardoor ik weer een bloedneus ontketende. Volgens mij heb ik daarmee mijn reukzin aardig verneukt
Rennen? Pfff nooit gekund. Fietsen wel, maar ja, ik moest per week 200 km naar en van school dus dat gaat vanzelf dan dat je dat sneller gaat doen. Zo'n polder waar je doorheen moet met 14 km kaarsrechte weg gaat toch wel vervelen namelijk. O mijn gymleraar heeft het me ngo eens geprobeerd uit te leggen: "Het doel van hardlopen, dat is dus *hard* lopen..." Ach, ieder zijn ding, en dit is niet het mijne
Puistjes, ook herkenbaar! Ik vind ze vies, dus wil ze weghebben, en dat moet dan met grof geweld. Wat natuurlijk niet helpt. Zit momenteel weer met drie lelijke bekorste dingen op mijn kin. En maar peuteren...
Haha en bloedneuzen, als ik een korstje in mijn neus voel, dan irriteert dat zodanig dat ik ze altijd wegpeuter. Maar ja, daarmee wordt het probleem natuurlijk alleen maar groter...
quote:Op donderdag 16 oktober 2008 11:08 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Hey Ferrobar!
[..]
Laat je testenJe klinkt alsof je het inderdaad zou kunnen hebben, maar wij kunnen je niet diagnosticeren. Maar ik weet dat het een grote stap is. Ik moet nu ook nog steeds een huisarts opzoeken in Rotterdam voor een verwijzing naar het SARR voor een second opinion (en nu broodnodige begeleiding) en ik had dat me een maand of twee maanden geleden voorgenomen
[..]
quote:Ik heb nog wat koudwatervrees, vrees ik...Op woensdag 22 oktober 2008 20:30 schreef childintime het volgende:
[..]
Ferrobar, waarom laat je jezelf niet eens testen? Als je zelf twijfels hebt dan zou ik dat zeker doen. Het kan je veel inzicht in jezelf geven, waarom je dingen zo doet/ervaart. Het kan er ook voor zorgen dat je meer "vrede" hebt met de manier waarop je dingen doet, ipv dat je jezelf het kwalijk neemt of je blijft verzetten/dwingen tegen/ tot iets wat misschien niet haalbaar is.
[..]
quote:Bij deze! (als ik niet te laat ben).Op vrijdag 24 oktober 2008 21:09 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik ga maandag naar de huisarts voor een verwijzing naar het SARR. Wish me luck.
Overige zaken:
- liegen: ik vrees dat ik dat best veel doe, maar dat is in veel gevallen ook sociaal wenselijke antwoorden geven of omdat ik geen zin heb om in detail in te gaan op mijn obsessies.
- pulken: doe ik ook!
M.b.t. obsessies: ik weet inmiddels best veel van voeding en sporten af, maar als iemand in mijn omgeving iets vraagt op dit terrein (of eigenlijk op alle terreinen waar ik verstand (kuch) van heb), dan geef ik nauwelijks antwoord. Alsof ik zelf al teveel op de rem ga staan om te voorkomen dat ik al mijn kennis in een keer over iemand uit stort.
quote:Vaak weet ze niet eens welke dag van de week het is of nog erger, hoe laat het isOp maandag 27 oktober 2008 09:56 schreef Innocence het volgende:
[..]
Misschien weet ze het wel en probeert ze vervelende vooruitzichten zo ver mogelijk voor zich uit te schuiven?
Dat herken ik namelijk wel. Terwijl je er dan toch de hele tijd mee bezig bent en je er alleen maar rot door gaat voelen.
Als ik haar na een kwartier zeg dat er 2 uur voorbij is (of andersom), neemt ze dat direkt aan. Buiten de vakanties om krijgt ze een aardig gevoel van de dagen van de week, doordat ze natuurlijk naar school gaat en iedere dag er anders uitziet. Maar in vakanties heeft ze geen idee welke dag het is, zo vraagt ze me regelmatig op Zondag of we even naar de winkel gaan........quote:Dit herken ik wel, ook na een tijd van vakantie of geen colleges dat ik dan ná de vrije dagen een of twee vrije dagen moet nemen om weer zover te komen om te gaan. Ik denk dat het aan het wegvallen van structuur ligt, misschien dat je dochter daarom in vakanties die dingen niet weet, omdat er geen (minder) vaste terugkerende dingen zijn op die dagen.Op maandag 27 oktober 2008 12:31 schreef childintime het volgende:
[..]
Vaak weet ze niet eens welke dag van de week het is of nog erger, hoe laat het is
Ook toen ik full-time werkte had ik na een vrije week vaak een tijd nodig om weer op te laden, lijkt wel wanneer de dagen dichterbij komen de stress opbouwt en dan op de dag (en avond ervoor) komt ineens alles in een keer. Dan natuurlijk moet je gaan verklaren waarom je er niet was, dat probeer je zolang mogelijk uit stellen, dus alles duurt langer en wordt steeds lastiger, waardoor je 'moet' gaan liegen om het recht te breien in een wanhoopspoging
Misschien dat (kunstmatige) structuur in vakanties kan helpen, bijvoorbeeld 9 uur opstaan, 10 uur (gezamelijk) ontbijt, 13uur thee, 17uur avondeten, 19uur wat drinken en dan 21uur bedtijd (ik zeg maar wat).
Het kan misschien helpen, maar als ik dat zie bij sommige gezinnen die dat op die manier doen werkt dat bij mij alleen maar verstikkend (net als "huisregels" die op de koelkast hangen e.d.)
quote:Dacht dat ik de enige was die dat deedOp maandag 27 oktober 2008 11:17 schreef Black_Tulip het volgende:
Wat betreft tics valt het bij mij best mee, maar ik ben zelfdestructief. Ik heb de neiging om puistjes open te krabben en dat worden dan lelijke wondjes en dan kan ik weer niet van de korstjes af blijven, godzijdank zitten ze nu eens niet op mijn gezicht. Ook bijt ik mijn lippen kapot als ze droog worden door de kou. Dat alles steekt vooral op als ik veel stress heb.
In groep 8 had ik veel bloedneuzen, maar dan vooral omdat ik het niet kon laten om de korstjes los te peuteren waardoor ik weer een bloedneus ontketende. Volgens mij heb ik daarmee mijn reukzin aardig verneukt
Heb vanalles geprobeerd om ervan af te komen, in combinatie met ecceem is heeft het er namelijk voor gezorgt dat ik de lelijkste benen op deze planeet heb.Ik loop overigens niet vreemd, maar vroeger misschien wel wat (niet echt geheel rechtop denk ik), wat ook een reden van wat scheldpartijen kan zijn geweest, maar helemaal zeker weet ik dat ook niet.
Ik heb juist een vrij slechte huid, dus als ik stress heb, krijg ik meer puistjes, die ik kapot krab omdat ik zo zit te stressen. Ik heb een goede combinatie aan middelen gevonden om mijn gezichtshuid een beetje onder controle te krijgen. Als er geen puistjes zijn, kan ik ze ook niet kapot krabben En ik hoop dat dat zo blijft...Wat ook goed helpt is pleisters. Voorkomen is beter dan genezen, maar als voorkomen niet lukt, zorg er dan voor dat het goed geneest. Ik gebruik Hansaplast Snelle Wondgenezing. Het is erg duur, maar het helpt wel heel goed. Gewoon 's nachts opplakken, of overdag als je een hele dag thuis bent, en zo lang mogelijk laten zitten.
Ik ben gisteren naar de huisarts geweest. Gelukkig was het een hele aardige man en kon ik goed met hem praten
En ik heb de verwijzing gekregen waar ik om vroeg 
Nu nog aanmelden bij het SARR dus (en mij kennende duurt dat ook wel weer een tijdje voordat ik dat doe )quote:Kun je een tip geven over die combinatie van middelen? Ik experimenteer me suf maar kan weinig resultaat melden. Dus als je nog een tip hebt, kan ik die misschien ook eens uitproberen!Op dinsdag 28 oktober 2008 12:44 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik heb juist een vrij slechte huid, dus als ik stress heb, krijg ik meer puistjes, die ik kapot krab omdat ik zo zit te stressen. Ik heb een goede combinatie aan middelen gevonden om mijn gezichtshuid een beetje onder controle te krijgen. Als er geen puistjes zijn, kan ik ze ook niet kapot krabben
quote:Op maandag 27 oktober 2008 12:31 schreef childintime het volgende:
[..]
Vaak weet ze niet eens welke dag van de week het is of nog erger, hoe laat het is
*steekt handje op*
Ik weet ook nooit de datum, soms zelfs de maand niet of ik ga twijfelen over het jaar, vergeet m'n leeftijd ook soms, vraag regelmatig aan collega's welke dag het is, klok op m'n werk op de verkeerde dag in, etc. en het verschil tussen ochtend, middag en avond merk ik ook vaak niet en ik kan ook nooit inschatten hoe lang ik ergens mee bezig ben, met als gevolg dat ik niet goed kan plannen. Behalve dat ik alles uitstel, moet alles dus nog eens extra gehaast op het laatste moment omdat ik altijd denk dat ik het nog wel haal, wat dan dus niet zo is.
quote:Dat kan, maar wat op de ene huid werkt, hoeft niet per sé op de andere te werken. En ik denk dat je beter in LIF terecht kan, daar hebben ze er veel verstand van. Anyway, ik gebruik altijd facewash onder de douche, en een lotion en een creme als ik onder de douche vandaan kom. Dr. van der Hoog ClearSkin werkt bij mij erg goed.Op dinsdag 28 oktober 2008 13:06 schreef Pandora73 het volgende:
[..]
Kun je een tip geven over die combinatie van middelen? Ik experimenteer me suf maar kan weinig resultaat melden. Dus als je nog een tip hebt, kan ik die misschien ook eens uitproberen!
quote:Dat doe ik ook, er zijn nu 3 wondjes op mn been en ik krab de korstjes er telkens vanaf.Op maandag 27 oktober 2008 11:17 schreef Black_Tulip het volgende:
Wat betreft tics valt het bij mij best mee, maar ik ben zelfdestructief. Ik heb de neiging om puistjes open te krabben en dat worden dan lelijke wondjes en dan kan ik weer niet van de korstjes af blijven, godzijdank zitten ze nu eens niet op mijn gezicht. Ook bijt ik mijn lippen kapot als ze droog worden door de kou. Dat alles steekt vooral op als ik veel stress heb.
[ Bericht 100% gewijzigd door Re op 30-11-2008 12:35:32 ]
Ben er nu eindelijk eens achter dat epilepsie, depressie, automutilatie onder de paraplu van autisme schuilen. Dacht altijd dat er 'nog meer' mis met me was, dus het is ergens wel een geruststelling dat ik dat ook richting ASS kan sturen.
quote:Gebeurt dit voelen en vastpakken dan heel bewust?Op zondag 26 oktober 2008 19:47 schreef Troel het volgende:
[..]
Een van de beste uitleggen die ik gehad heb was "weet je waarom autisten heel vaak dingen voelen en vastpakken? Omdat ze vaak in een fantasiewereld leven en zo weten dat het echt is"
quote:Bij mij niet hoor...Op dinsdag 28 oktober 2008 23:07 schreef -Mellow- het volgende:
[..]
Gebeurt dit voelen en vastpakken dan heel bewust?
quote:Bij mij ook niet. Maar ik heb wel bepaalde dingen die ik bijv. per se niet aan wil raken, zoals van glazen met zo'n matte afwerking of multivezeldoekjes. Brrr!
quote:Op woensdag 29 oktober 2008 11:13 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Bij mij ook niet. Maar ik heb wel bepaalde dingen die ik bijv. per se niet aan wil raken, zoals van glazen met zo'n matte afwerking of multivezeldoekjes. Brrr!
Dat heb ik met een hele hoop dingen.
maar ik ben vooralsnog niet autistisch
quote:Wat niet is, kan nog komenOp woensdag 29 oktober 2008 11:31 schreef -Mellow- het volgende:
[..]
Dat heb ik met een hele hoop dingen.
maar ik ben vooralsnog niet autistisch
Zo kan je al je 'vreemde' trekjes wel aan autisme gaan wijden.
Toch?
quote:Dat klopt. Maar even serieus, het is best lastig om te bepalen welke trekjes gerelateerd zijn aan autisme en wat nou echt onderdeel uitmaakt van je eigen persoonlijkheid, d.w.z., dat wat je ook zou hebben als je geen autist zou zijn geweest.Op woensdag 29 oktober 2008 13:10 schreef -Mellow- het volgende:
Maar dat zijn dingen die niet per se met autiisme te maken hoeven hebben he....
Zo kan je al je 'vreemde' trekjes wel aan autisme gaan wijden.
Toch?
Ik heb zelf altijd heel erg de neiging om mijn karaktertrekken en gedrag heel erg te analyseren en proberen te verklaren. Ik kan me voorstellen dat je wanneer je autisme hebt niet meer weet wat waar vandaan komt en het voor het gemak maar op je autisme gooit.
Terwijl dat soms misschien heel onterecht is.
quote:Ik herken dat wel, ik heb altijd een soort afkeer gehad van kleine harde bolletjes (met name als ze glimmen/ nat zijn), tegenwoordig is het wel minder als in mijn kindertijd.Op woensdag 29 oktober 2008 11:13 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Bij mij ook niet. Maar ik heb wel bepaalde dingen die ik bijv. per se niet aan wil raken, zoals van glazen met zo'n matte afwerking of multivezeldoekjes. Brrr!
Maar hierdoor eet ik ook nooit beschuit met muisjes en probeer ik niet te kijken wanneer anderen dat eten.
En dat terwijl ik al etende naar operaties of afgerukte ledematen kan kijken, maar muisjes?
quote:Ik denk dat iedereen wel bepaalde autistische trekjes heeft. Zo kan ik echt helemaal gek worden van papiertjes of kaaskorsten in het afwaswater. Daar griezel ik van.Op woensdag 29 oktober 2008 14:02 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat klopt. Maar even serieus, het is best lastig om te bepalen welke trekjes gerelateerd zijn aan autisme en wat nou echt onderdeel uitmaakt van je eigen persoonlijkheid, d.w.z., dat wat je ook zou hebben als je geen autist zou zijn geweest.
Ik denk dat het een combinatie van autistische dingen is die uiteindelijk voor de diagnose zorgen.
quote:Ik ook hoor.Op woensdag 29 oktober 2008 14:56 schreef -Mellow- het volgende:
Ik heb zelf altijd heel erg de neiging om mijn karaktertrekken en gedrag heel erg te analyseren en proberen te verklaren.
quote:Nee, het is eigenlijk precies andersom. Ik dacht dat ik gedreven was en oog had voor detail, maar dat schijnt dan Asperger te zijnIk kan me voorstellen dat je wanneer je autisme hebt niet meer weet wat waar vandaan komt en het voor het gemak maar op je autisme gooit.
Terwijl dat soms misschien heel onterecht is.
Maar ik denk dat mijn drang om me aan te passen en zo normaal mogelijk te zijn wel echt van mezelf is.quote:Uiteraard.Op woensdag 29 oktober 2008 19:58 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Ik denk dat iedereen wel bepaalde autistische trekjes heeft. Zo kan ik echt helemaal gek worden van papiertjes of kaaskorsten in het afwaswater. Daar griezel ik van.
Ik denk dat het een combinatie van autistische dingen is die uiteindelijk voor de diagnose zorgen.
Mijn dochter kan niet tegen het gevoel van spinnenwebben. Maar dat grenst echt aan het neurotische (in andermans ogen). Zo is ze inmiddels een kei geworden in het verzinnen van manieren om maar zo onopvallend mogelijk niet als eerste op een paadje te lopen waar een spinnenweb kan hangen en hebben we hier drama's in de achtertuin beleefd als ze s'morgens haar fiets moest pakken. Inmiddels heb ik me er dus maar bij neergelegd en "baan een weg" voor haar, want ze kan zich er nou eenmaal niet overheen zetten en het leidt tot een bijna hysterisch kind
Zo kan ze ook een enorme afkeer van bepaalde voeding hebben, niet omdat ze de smaak niet lekker vind, maar het gevoel wat het in haar mond of keel geeft, of het geluid als je het eten snijdt of op je vork doet (spaghetti bv). Maar naarmate ze ouder is geworden zijn er wel veel minder dingen waar ze moeite mee heeft of niet tegen kan. Van haar 3e tot haar 9e zo'n beetje moest ik half Nederland afreizen om sokken zonder naadje te vinden (zo'n afhechtnaadje bij je tenen), want anders liep ze de hele dag haar schoenen uit te gooien en aan die naadjes te trekken want ze werd er gek van. Of onderbroeken zonder stiekjes. Ik moest in van die ouderwetse winkels onderbroeken met boordjes ipv stiekjes kopen want het beheerste haar hele dag als ze wel stiekjes aan de randen had (helaas had je toen nog geen Bjorn Borgs, dat had haar leven een stuk simpeler gemaakt
) Een vies gezicht of vieze handen heeft ze ook altijd erg gevonden. Ze kon als 3 jarige echt een afkeer van andere kinderen hebben die een flinke groene snottebel of vieze mond hadden; zij begreep niet dat zo'n kind daar blijkbaar helemaal geen last van of erg in had Ik merk bij haar geen behoefte om dingen aan te raken; eerder juist dit te vermijden. Alsof een teveel aan tactiele info haar ook overspoelt (misschien doordat ze visuele prikkels minimaliseert?), zoiets als je weleens bij blinden ziet; de 1 wil alles "zien" door te voelen, de ander wil juist zo min mogelijk info en raakt dus zo min mogelijk aan.
quote:Op woensdag 29 oktober 2008 14:02 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat klopt. Maar even serieus, het is best lastig om te bepalen welke trekjes gerelateerd zijn aan autisme en wat nou echt onderdeel uitmaakt van je eigen persoonlijkheid, d.w.z., dat wat je ook zou hebben als je geen autist zou zijn geweest.
Ik weet nog steeds niet of ik autistisch ben en ofdat ik dat wel wil weten, maar vond het vreselijk zoveel te herkennen in die 'lijstjes'. Ik heb het idee dat ik hard geknokt heb voor veel van m'n positieve eigenschappen en dan lijkt het opeens allemaal autisme te zijn...
Maar je hebt wel gelijk over die dokter. Als ik er zo graag iets aan wil veranderen, moet het me gewoon lukken dat aan de dokter voor te leggen. Maar hoe doe je zoiets? Hoe gaat zo'n gesprek? Hoe begin je erover?
Ik kom normaal hoogstens eens in de zoveel jaar bij 'm langs en dan voer ik 'm precies genoeg informatie zodat ie z'n eigen conclusies kan trekken. Misschien dat ik het wiki-artikel gewoon uitprint, maar volgensmij houdt ie daar niet zo van...
Ik heb trouwens geen hekel aan bepaalde materialen ofzo. Wel een ontzettende afkeer van etensresten en vaatdoeken, maar die zijn ook gewoon vies
[ Bericht 7% gewijzigd door Innocence op 30-10-2008 09:30:46 ]
quote:Dat kan ik me heel goed indenken ja. Ik heb eigenlijk niets waar ik zo heftig op reageer als dat je dochter dat heeft.Op donderdag 30 oktober 2008 00:06 schreef childintime het volgende:
Zit er niet een verschil in afkeer hebben van dingen?
quote:Toen ik een afspraak maakte bij de huisarts, gaf ik bij de assistente op dat ik het wilde hebben over mijn verkoudheid/keelontsteking en over een verwijzing naar een psychiater i.v.m. autisme en eenmaal bij de huisarts heb ik het daarover gehadOp donderdag 30 oktober 2008 09:21 schreef Innocence het volgende:
Maar je hebt wel gelijk over die dokter. Als ik er zo graag iets aan wil veranderen, moet het me gewoon lukken dat aan de dokter voor te leggen. Maar hoe doe je zoiets? Hoe gaat zo'n gesprek? Hoe begin je erover?
Ik kom normaal hoogstens eens in de zoveel jaar bij 'm langs en dan voer ik 'm precies genoeg informatie zodat ie z'n eigen conclusies kan trekken. Misschien dat ik het wiki-artikel gewoon uitprint, maar volgensmij houdt ie daar niet zo van...
Het is heel simpel eigenlijk, de dokter weet al waar je over wil praten en wacht alleen totdat je daarover begint. Als hij het kent, zal hij misschien zelf de naam noemen, misschien rinkelt er een belletje als je zelf de naam noemt, en anders moet je misschien inderdaad de Wikipediapagina en je rode vlekken onder zijn neus duwen zodat hij begrijpt wat er aan de hand is... Hopelijk is dat laatste niet nodig natuurlijk quote:Het ligt er wel aan of je huisarts een beetje bekend is met dit soort dingen. Wij gingen eens naar de huisarts om wat problemen ivm dochter voor te leggen. Gaat'ie een heel verhaal ophangen tegen haar en vraagt vervolgens wat zij ervan vindt. Zegt ze "ik snap er niks van", zegt hij "hoe oud ben je nou eigenlijk"...... Ik dacht ik mep hem straks een oog dichtOp donderdag 30 oktober 2008 11:35 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Toen ik een afspraak maakte bij de huisarts, gaf ik bij de assistente op dat ik het wilde hebben over mijn verkoudheid/keelontsteking en over een verwijzing naar een psychiater i.v.m. autisme en eenmaal bij de huisarts heb ik het daarover gehad
Nieuwe huisarts gezocht en daar ben ik eerst zelf wezen praten en heb info meegenomen over NLD en geprobeerd uit te leggen wat het allemaal inhoudt. Deze huisarts neemt de tijd voor haar en spreekt in heldere taal en vraagt vervolgens of ze heeft begrepen wat'ie verteld heeft, zo niet dan herhaalt hij in een kort verhaaltje, met steekwoorden wat'ie vertelde.
Lijkt mij handig om zowieso een printje mee te nemen. Als je zelf "vastloopt" in het gesprek dan heb je altijd je printje nog
Ik had eerst een huisarts, die zei: ja ik zie meteen dat er iets is, maar autisme, kan het toch niet zijn want je kan praten...
Nu heb ik via de instelling waar ik woon een AVG (Arts Verstandelijk Gehandicapten) en hoewel, ik dat laatste niet echt ben, is het wel een opluchting..
Volgens mij zijn er maar weinig huisartsen met verstand van autisme, dat kunnen ze toch beter laten uitzoeken door iemand die er verstand van heeft.
quote:Je kan pratenOp vrijdag 31 oktober 2008 10:01 schreef Oxymoron het volgende:
Ja, dat je een huisarts hebt, die van autisme weet, is erg belangrijk. En dan niet alleen, het sociale wat moeilijk gaat, maar ook bijv hoge of lage pijngrens, proprioceptische over of ondergevoeiligheid ed.
Ik had eerst een huisarts, die zei: ja ik zie meteen dat er iets is, maar autisme, kan het toch niet zijn want je kan praten...
Nu heb ik via de instelling waar ik woon een AVG (Arts Verstandelijk Gehandicapten) en hoewel, ik dat laatste niet echt ben, is het wel een opluchting..
Ja helaas hebben veel artsen nog antieke, standaard ideeen hieromtrent, ik denk omdat ze er misschien niet zo veel mee te maken hebben? Onze vorige huisars wilde haar naar de aan de praktijk verbonden psycholoog sturen, alsof ze "het er dan wel uit zou praten" ofzo
(terwijl we met een heel andere vraag kwamen....).Meestal hebben AVG's er veel en veel meer verstand van, omdat je deze stoornissen nou eenmaal vaak ziet bij de doelgroep waarmee deze artsen te maken hebben. Zo gaat mijn dochter ook naar een speciale tandarts; een tandarts voor gehandicaptenzorg. Sinds ze daar zit kan ze normaal behandelt worden, voor die tijd was het echt een drama omdat zij nou eenmaal haar angsten niet goed kan reguleren en er geen begrip voor was bij gewone tandartsen. Gevolg; een kind wat over de rooie ging en een boze tandarts die het alleen maar erger maakte met zijn gedrag
quote:Nee wat dan gaat hij/zij met jouw in discussie over het waarom je geen autisme kan hebben. Het feit alleen al dat je aangeeft dat je denkt autisme te hebben is al genoeg om voor je huisarts te concluderen dat je geen autisme hebt. Aangezien autisten zelf niet kunnen aangeven dat ze problemen hebben. Althans dat denkt de huisarts.Op vrijdag 31 oktober 2008 10:15 schreef -Mellow- het volgende:
Kan je niet gewoon je huisarts uitleggen dat je vermoedt dat je autisme hebt zonder al te veel uitleg, en dan gelijk een doorverwijzing krijgen?
Volgens mij zijn er maar weinig huisartsen met verstand van autisme, dat kunnen ze toch beter laten uitzoeken door iemand die er verstand van heeft.
Ik dacht dat doktoren geleerd werd verder te kijken dan hun neus lang is. En niet voorbarig conclusies trekken. Huisartsen maken veel meer fouten en niet alleen omtrent autisme.
Mijn moeder had last van haar buik en dacht dat ze een blindendarmonsteking had de huisarts zei nee het is buikgriep wat dat heerst. Aangezien niemand zelf een dokter is geloof je hem. Maar dat moet je niet doen wat anders kan het weleens verkeerd met je aflopen.
quote:Op vrijdag 31 oktober 2008 10:31 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Nee wat dan gaat hij/zij met jouw in discussie over het waarom je geen autisme kan hebben. Het feit alleen al dat je aangeeft dat je denkt autisme te hebben is al genoeg om voor je huisarts te concluderen dat je geen autisme hebt. Aangezien autisten zelf niet kunnen aangeven dat ze problemen hebben. Althans dat denkt de huisarts.
Ik dacht dat doktoren geleerd werd verder te kijken dan hun neus lang is. En niet voorbarig conclusies trekken. Huisartsen maken veel meer fouten en niet alleen omtrent autisme.
Mijn moeder had last van haar buik en dacht dat ze een blindendarmonsteking had de huisarts zei nee het is buikgriep wat dat heerst. Aangezien niemand zelf een dokter is geloof je hem. Maar dat moet je niet doen wat anders kan het weleens verkeerd met je aflopen.
Zo gaat dat ja. 2 Jaar geleden liep ik 3 maanden met een kaakholte ontsteking rond omdat de huisarts bleef volhouden dat het een virusje was.Als je al in discussie gaat, zal het merendeel van de huisartsen aannemen dat omdat je in discussie gaat er dus geen sprake kan zijn van een ASS. Ik ben eerlijk gezegd een beetje bang dat hoe beter je je mening onderbouwt, hoe meer een huisarts ervan overtuigd zal zijn dat dat niet ter sprake is.
quote:Op vrijdag 31 oktober 2008 10:31 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Nee wat dan gaat hij/zij met jouw in discussie over het waarom je geen autisme kan hebben. Het feit alleen al dat je aangeeft dat je denkt autisme te hebben is al genoeg om voor je huisarts te concluderen dat je geen autisme hebt. Aangezien autisten zelf niet kunnen aangeven dat ze problemen hebben. Althans dat denkt de huisarts.
Dat is ook precies wat ik bedoelde met informatie voeren, dokters hebben een beetje een hekel aan mensen die zelf nadenken ofzo
Maar ik wil in eerste instantie dus voor dat krabben ed gaan. Dat is ook wat duidelijker te vertellen met al die littekens erbij. Dan kijk ik bij een psycholoog wel of ik ook wil beginnen over mogelijk autisme.
Gelukkig heeft ie net een nieuwe assistente. Vind het toch makkelijker om een afspraak te maken bij een volkomen onbekende.
Maar wat een ellende bij iedereen zeg. Zo'n huisarts is er toch om je te helpen
(Ik overdrijf, maar je zou het soms denken).
Ik denk dat ik toch maar ook een afspraak ga maken bij de huisarts. Ooit, als ik moed verzameld heb.
quote:Geldt ook voor ouders die iets vermoeden bij hun kind. Ik ben 10 jaar met een kluitje in het riet gestuurd. Het zou allemaal aan mij liggen natuurlijk... Nou ja, dat lange verhaal zal ik jullie besparen.Op vrijdag 31 oktober 2008 10:31 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Nee wat dan gaat hij/zij met jouw in discussie over het waarom je geen autisme kan hebben. Het feit alleen al dat je aangeeft dat je denkt autisme te hebben is al genoeg om voor je huisarts te concluderen dat je geen autisme hebt. Aangezien autisten zelf niet kunnen aangeven dat ze problemen hebben. Althans dat denkt de huisarts.
We hebben nu geweldige begeleiding, ze hadden er alleen 10 jaar eerder moeten zijn. Dan hadden mijn jongens en ik toch een iets minder zwaar rugzakje (oudste heeft een trauma vanwege het vele pesten op school en op straat, ik heb jarenlang ten onrechte antidepressiva geslikt want "moeder is wat depressief" en kwam daar 30 kilo van aan ("moeder ziet er onverzorgd uit").
Maar goed. Ik heb eindelijk de diagnoses voor de jongens, ze zitten eindelijk op de juiste school, en krijgen eindelijk de goede begeleiding.
Ik ben bang dat je vol moet blijven houden. Een zeur vinden ze je toch wel
maar JIJ zit met de vragen!Als je het kan betalen (ik niet) kan je het proberen bij een instelling of psycholoog/psychiater die niet eerstelijns is.
Heel veel sterkte, en vooral: geef niet op!!!
quote:Ik heb (voor iets heel anders) van een vervanger wel eens te horen gekregen "mevrouw, wat denkt u zelf..."Op vrijdag 31 oktober 2008 12:00 schreef Innocence het volgende:
[..]
Dat is ook precies wat ik bedoelde met informatie voeren, dokters hebben een beetje een hekel aan mensen die zelf nadenken ofzo
Ja, duh!
Gezien?
jullie gaan toch niet vertellen dat dat pulken normaal is, ik houd het nooit langer dan 2 dagen vol om niet te pulken, heb zoveel plekjes op me lichaam dat er altijd wel een plek is om te pulken
en als er ergens een pukkel zit, dan weet ik dat instinctief, en vooral als je er niet goed bij kan dan kan je hem alleen wegkrabben wat in vieze wonden resulteerd
ik had laatst een pukkel op mijn rug, daar had ik gekrabt en vroeg mijn moeder een week later er naar te kijken ze gilde het uit zon grote wond zei ze dat het was (zo groot als een hand)
quote:Ja
Vind het eigenlijk erger dat volwassen mensen die gemakkelijk over alle kennis zouden kunnen beschikken zich zo uitlaten, dan dat kinderen pesten.Mensen die niet kunnen accepteren dat niet voor iedereen de wereld hetzelfde werkt als voor hen. Heel eng, niet alleen in deze situatie...
quote:Veelal zijn het de ouders die hun kinderen wijzen op het "anders" zijn van een ander. Mijn dochter heeft tot haar 10e ofzo op een speciale 3 wielfiets gefietst omdat ze omviel met een gewone fiets. De kinderen hier in de buurt vonden het helemaal geweldig en maakten zowat ruzie met elkaar wie er mee mocht op de fietsOp zaterdag 1 november 2008 13:16 schreef Innocence het volgende:
Mensen die niet kunnen accepteren dat niet voor iedereen de wereld hetzelfde werkt als voor hen. Heel eng, niet alleen in deze situatie...
, maar op school werd mijn dochter erom uitgelachen door kinderen, terwijl de moeders van die kinderen ernaast stonden en net deden of ze niets in de gaten hadden.Bij zwemles net zo. Toen ze 6 was en al 2 jaar op zwemles zat maar er nog steeds niet in durfde te springen en ging huilen, vonden die andere kinderen dat helemaal niet gek. Het waren de moeders die naast mij zaten (en niet wisten dat dat mijn kind was) die zaten te lachen en lullige opmerkingen te maken.
Of zou er gewoon een groot gedeelte van de mensheid hier last van hebben, maar er niet bekennen totdat het in een topic over stoornissen naar voren komt?
Besef nu pas dat het kapotbijten van m'n wangen en lippen en het krabben op m'n schedel en schouders er ook mee te makem hebben. Heb echt gedacht dat ik het eerste deed als ik honger had
Dutch-mamma, ik weet niet of je het tegen mij had, maar natuurlijk besef ik dat iedere PDD'er weer anders is.
Innocence, ik was er waarschijnlijk niet duidelijk genoeg over, maar ik raadde je aan om naar de huisarts te gaan voor dat pulken. Je hoeft het in principe niet tegen hem over autisme te hebben. Deze klacht heeft op zichzelf al een naam en verdient aandacht en een behandeling.
Ik vind dat topic erg interessant. Ik vermoedde wel dat pulken een connectie had met autisme, omdat het obsessief-compulsief is en zo is autisme soms, maar dit verbaast me toch wel. En het is alweer iets wat andere mensen erger hebben dan ik
Ik heb nu twee open wondjes op mijn armen, en eentje op mijn schouder en een op mijn rug die pas genezen zijn. De laatste keer dat ik er een op mijn gezicht had, is maanden geleden, maar ik had ze vroeger altijd op mijn gezicht. Maar het zijn altijd maar kleine wondjes geweest en ik zit alleen maar aan puistjes en soms muggenbulten. En zoals ik al zei, bijt ik mijn lippen kapot als de huid droog wordt omdat het koud is (en het is november, oh joy ) Verder bijt ik nooit mijn nagels, ik trek niet aan mijn haar, en ik krab alleen op mijn hoofdhuid/nek/schouders omdat het soms jeukt daar, en ik krab nooit tot bloedens toe.Ik vind het erg schokkend om te horen hoe onwetend sommige huisartsen zijn
Ik hoop dat jouw huisarts er iets meer van weet. Mijn nieuwe huisarts bleek aardig goed op de hoogte te zijn en het verbaasde hem geenszins om te horen dat ik de diagnose Asperger heb terwijl het nu juist zo goed gaat met me (afgezien van die klachten waarvoor ik naar hem toe ging dan..) Hij zei dat in Rotterdam autisme een soort modediagnose is geworden omdat tweeverdieners vergeten hun kinderen op te voeden, maar hij erkende ook dat autisme toch wel degelijk echt bestaat en dat er allerlei gradaties zijn.Maeghan, ik wens je heel veel succes bij het moed verzamelen om naar een huisarts te gaan.
rasor1, kennelijk is pulken in autistische kringen behoorlijk normaal...
Maar als je ervan af wil, niets houdt je tegen om behandeling te zoeken.Innocence, ik heb mensen gezien die ook aan hun huid zitten die volgens mij van hun lang zal ze leven geen autisme hebben. Maar dat is meer reden waarom het mogelijk zou moeten zijn om naar de huisarts te gaan om daarvoor behandeling te krijgen.
quote:Ooowww.....vergeten....dochter zit obsessief op haar hoofd te krabben. Zgn "schilfers" (roos) weg te halen. Ze heeft echter niet de link gelegd dat als zij niet krabt, er ook geen schilfers zijn; door het krabben veroorzaakt ze het juist. In periodes dat ze er nauwelijks aan denkt en niet krabt, gaat het dus heel goed.Op zaterdag 1 november 2008 22:26 schreef Maeghan het volgende:
Krabbelen op m'n hoofd doe ik heel veel. Ik heb de nare gewoonte om de talg er vanaf te gaan zitten krabbelen. Beetje ranzig, maar goed. Nu we het toch hebben over wondjes open krabben en pulken aan pukkels....
quote:* Stupendous76 meld zichOp zondag 26 oktober 2008 20:15 schreef Deliah het volgende:
[..]
Dát doe ik graag, voelen aan dingen (dingen in de supermarkt, hout, stenen, stoffen enz), ik wist helemaal niet dat autisten dat vaak doen.
Heel veel ruiken, als ik in de supermarkt ben, als er wordt gekookt, als er een mooie vrouw langs loopt
Ik probeer mijn geurvermogen ook telkens te verbeteren: hoe ruikt dit, waaraan kan ik dat herkennen, etc.
Daarnaast kan ik redelijk goed horen en kan ik helemaal 'wegzweven' van mooie muziek of mooie beelden.
quote:Ik heb een hekel aan liegen, de waarheid verdraaien daarentegen... Overigens moet ik wel zeggen dat ik het maar zo noem om aan anderen uit te leggen. Voor mijzelf wordt er niets verdraaid, ik probeer alleen datgene wat gezegd is te koppelen aan hetgeen het moet zijn.Op zondag 26 oktober 2008 20:26 schreef Black_Tulip het volgende:
Voor zo ver ik weet, kunnen autisten slecht liegen en vinden ze het ook niet leuk om de werkelijkheid zo te verdraaien. Daar val ik zelf ook onder overigens. Dat wat jij noemt, Maes, klinkt als compulsief liegen en dat is iets heel anders.
[knip]
quote:Regels? Jawel, zo lang ik ze maar niet hoef te volgen. Zodra er enige vorm van goedbedoelde/noodzakelijke/etc drang bij komt gaan de hakken twee meter het zand in. Gelijk zo met tijd: ik vind het belangrijk om op tijd te zijn, maar kan het maar niet voor elkaar krijgen. Op mijn werk misbruik ik daar outlook voor, maar privé is het echt hopeloos.Op maandag 27 oktober 2008 14:13 schreef childintime het volgende:
Ik kan daar zelf ook niet zo goed tegen. Ik heb juist enorme behoefte aan geen regels ed. Maar misschien is het idd voor haar wel handig. Ik merk ook wel aan haar dat het dagelijks leven haar best zwaar valt. Lijkt me ook lastig, als je vrijwel geen tijdsbesef hebt om dan wel mee te moeten doen in een maatschappij waar alles om tijd draait.
quote:Feest der herkenning: ik heb voldoende tijd, ik weet hoe ik dat ga doen om er dan achter te komen dat de rest nog niet klaar is en daarmee bezig zijnde het hoofdonderdeel ook nog eventjes vergeet... Heeft me al heel wat uren extra gekost.Op dinsdag 28 oktober 2008 13:42 schreef Maeghan het volgende:
[..]
*steekt handje op*
Ik weet ook nooit de datum, soms zelfs de maand niet of ik ga twijfelen over het jaar, vergeet m'n leeftijd ook soms, vraag regelmatig aan collega's welke dag het is, klok op m'n werk op de verkeerde dag in, etc. en het verschil tussen ochtend, middag en avond merk ik ook vaak niet en ik kan ook nooit inschatten hoe lang ik ergens mee bezig ben, met als gevolg dat ik niet goed kan plannen. Behalve dat ik alles uitstel, moet alles dus nog eens extra gehaast op het laatste moment omdat ik altijd denk dat ik het nog wel haal, wat dan dus niet zo is.
quote:Het kan ook wat anders zijn dan spinnenwebben is mijn ervaring. Het gebeurt regelmatig dat ik als zoveelste persoon ergens doorheen loop en als enige spinnenwebben tegenkom, althans, zo omschrijf ik het maar, je ziet het namelijk nauwelijks maar het is er dus welOp donderdag 30 oktober 2008 00:06 schreef childintime het volgende:
[knip]
Mijn dochter kan niet tegen het gevoel van spinnenwebben. Maar dat grenst echt aan het neurotische (in andermans ogen).
[knip]
[ Bericht 23% gewijzigd door Stupendous76 op 02-11-2008 00:56:36 ]
quote:Nee, was die er dan?Op dinsdag 28 oktober 2008 14:52 schreef Nairua het volgende:
Was er trouwens zaterdag nog iemand naar Brussel geweest? Autisme conferentie?
Ben er nu eindelijk eens achter dat epilepsie, depressie, automutilatie onder de paraplu van autisme schuilen. Dacht altijd dat er 'nog meer' mis met me was, dus het is ergens wel een geruststelling dat ik dat ook richting ASS kan sturen.
Ik wil graag veel meer te weten komen over die 'paraplu', een hele goede vriend heeft epilepsie en vermoedelijk ook autisme, maar veel informatie heb ik er helaas nog niet over gevonden.
Hier staat er iets over. Als je op zoek bent naar info kun je misschien bij stichting Balans terecht of bij 1 van de vele site's over ASS?
De medicatie, gebruikt bij epilepsie kan ook eventueel zorgen voor "persoonsverandering". En ja, of er echt sprake is van autisme kan alleen uitgezocht worden bij een deskundige, maar vreemd is de combi niet.
quote:Dat bedoel ik inderdaad met krabben op m'n schedel. Het is iets van het laatste jaar. Heb heel veel verschillende shampoos geprobeerd, maar weet eigenlijk niet wat er eerder was, veel talg/schilfers of het krabben.Op zaterdag 1 november 2008 22:26 schreef Maeghan het volgende:
Krabbelen op m'n hoofd doe ik heel veel. Ik heb de nare gewoonte om de talg er vanaf te gaan zitten krabbelen. Beetje ranzig, maar goed. Nu we het toch hebben over wondjes open krabben en pulken aan pukkels....
Klinkt inderdaad allemaal wel erg vies, als ik het zo teruglees. Had het ook nooit verteld als ik niet zo verbaasd was geweest dat blijkbaar veel meer mensen dat doen.
quote:Misschien heb je baat bij een tijdje wassen met Selsun (vrij verkrijgbaar bij de apotheek) en anders even bij de huisarts, misschien iets als Nizoral of Denorex. Je zou ook kunnen proberen om even te minderen met zuivel en suikerrijke producten.Op zondag 2 november 2008 08:53 schreef Innocence het volgende:
[..]
Dat bedoel ik inderdaad met krabben op m'n schedel. Het is iets van het laatste jaar. Heb heel veel verschillende shampoos geprobeerd, maar weet eigenlijk niet wat er eerder was, veel talg/schilfers of het krabben.
Klinkt inderdaad allemaal wel erg vies, als ik het zo teruglees. Had het ook nooit verteld als ik niet zo verbaasd was geweest dat blijkbaar veel meer mensen dat doen.
Het krabben kan bij mij wel voortkomen uit jeukaanvallen die ik vroeger had (ruim tien jaar geleden al). Achteraf blijk ik te reageren op conserveermiddelen in cosmetica (dus ook shampoo), maar de dermatoloog kon niks vinden (geen verkleuringen of abnormale hoeveelheden schilfers) en ik reageerde niet op de prikkentest. Sindsdien krabbelde ik me een ongeluk, tot een jaar of vier geleden; toen kwam ik erachter wat het probleem was. Ik heb nu veel minder last van jeuk en schilfers. Toch krabbel ik nog steeds op bepaalde plekjes, uit gewoonte denk ik. Maar goed, op zich wel een genante gewoonte, constant aan je hoofd krabbelen vinden mensen toch wel een beetje raar soms.
quote:Op zaterdag 1 november 2008 13:50 schreef childintime het volgende:
[..]
Veelal zijn het de ouders die hun kinderen wijzen op het "anders" zijn van een ander. Mijn dochter heeft tot haar 10e ofzo op een speciale 3 wielfiets gefietst omdat ze omviel met een gewone fiets. De kinderen hier in de buurt vonden het helemaal geweldig en maakten zowat ruzie met elkaar wie er mee mocht op de fiets
Bij zwemles net zo. Toen ze 6 was en al 2 jaar op zwemles zat maar er nog steeds niet in durfde te springen en ging huilen, vonden die andere kinderen dat helemaal niet gek. Het waren de moeders die naast mij zaten (en niet wisten dat dat mijn kind was) die zaten te lachen en lullige opmerkingen te maken.
Te herkenbaar...
quote:Zoals ik ook al heb proberen uit te leggen toen het over m'n huid ging: het is geen lichamelijk probleem. Ik heb geen ontzettend acne of roos en kom ook niet in dit topic om daar oplossingen voor te zoeken.Op zondag 2 november 2008 12:21 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Misschien heb je baat bij een tijdje wassen met Selsun (vrij verkrijgbaar bij de apotheek) en anders even bij de huisarts, misschien iets als Nizoral of Denorex. Je zou ook kunnen proberen om even te minderen met zuivel en suikerrijke producten.
Vind de tips heel aardig van je, maar het is nu eenmaal niet zo.
En ik ben eigenlijk bang dat de dokter het ook zo gaat proberen op te lossen...
Ondertussen ben ik al een keer of 7 naar de psycholoog geweest. Al veel inzichten over mezelf verworven maar zij rept met geen woord over PDD-NOS of wat dan ook. Ik kamp met heel veel onverwerkt verdriet en zelfverwijt. En dát komt dan wel weer voort uit mijn jeugd, waarvan ik altijd dacht dat die alleen ongelukkig was omdat ík een raar kind was.
quote:Dan maak je de huisarts duidelijk dat het een psychologische en niet een lichamelijke oorzaak heeft.Op zondag 2 november 2008 18:40 schreef Innocence het volgende:
Zoals ik ook al heb proberen uit te leggen toen het over m'n huid ging: het is geen lichamelijk probleem. Ik heb geen ontzettend acne of roos en kom ook niet in dit topic om daar oplossingen voor te zoeken.
Vind de tips heel aardig van je, maar het is nu eenmaal niet zo.
En ik ben eigenlijk bang dat de dokter het ook zo gaat proberen op te lossen...
.quote:Het doet vaak pijn he, zien hoe zij worstelen en eigenlijk niet meer kunnen doen dan wat je doet. Ik voel me vaak zo machteloos en tekort schieten. Het is zo'n lief mens maar ze krijgt extra hard op haar donder van het leven en snapt zelf niet waarom. Normaal gesproken ga je ze steeds meer loslaten naarmate ze ouder worden, maar ik merk juist dat mijn angst en zorgen groter worden naarmate zij ouder wordt. Omdat ze nou eenmaal niet kan voldoen aan dat "plaatje" wat er in de maatschappij verwacht wordt van haar. Juist omdat je aan de buitenkant niet aan ze ziet dat er van binnen van alles anders gaat worden ze snel verstoten en raar gevonden, wat ze vervolgens steeds onzekerder en faalangstiger maakt.
reactie van de school:
Autist van school gepest
quote:Op maandag 3 november 2008 00:32 schreef Re het volgende:
nog ff extra onder de aandacht brengen...
reactie van de school:
Autist van school gepest
Don't start me talking
Met name mijn oudste zoon is op de (gewone) basisschool letterlijk kapot gepest.
quote:
Van wie?
quote:Probeer eens te doen wat ik morgen ga doen, ga naar haar toe en vraag het. Of kom met een lijst van kenmerken van autisme onderstreep wat je in jezelf herkend en laat het haar lezen.Op zondag 2 november 2008 18:41 schreef MLI het volgende:
Krabben aan pukkels: feest van herkenning.
Ondertussen ben ik al een keer of 7 naar de psycholoog geweest. Al veel inzichten over mezelf verworven maar zij rept met geen woord over PDD-NOS of wat dan ook. Ik kamp met heel veel onverwerkt verdriet en zelfverwijt. En dát komt dan wel weer voort uit mijn jeugd, waarvan ik altijd dacht dat die alleen ongelukkig was omdat ík een raar kind was.
quote:Eh, ja.Op zondag 2 november 2008 00:11 schreef Stupendous76 het volgende:
Nee, was die er dan?
quote:Je had het over veel talg/schilfers. Die middelen kunnen daar tegen werken. Dat het niet helpt tegen de psychische oorzaken van het krabben begrijp ik ook wel.Op zondag 2 november 2008 18:40 schreef Innocence het volgende:
[..]
Zoals ik ook al heb proberen uit te leggen toen het over m'n huid ging: het is geen lichamelijk probleem. Ik heb geen ontzettend acne of roos en kom ook niet in dit topic om daar oplossingen voor te zoeken.
Vind de tips heel aardig van je, maar het is nu eenmaal niet zo.
En ik ben eigenlijk bang dat de dokter het ook zo gaat proberen op te lossen...
quote:Van mij?
quote:Ik hoef niet zo nodig een diagnose. Eigenlijk wil ik sowieso eerst dat verdriet verwerken. Als ik daarna niet anders om kan gaan met bepaalde zaken, dan kijk ik weer eens verder. Maar voorlopig merk ik nu al wel verandering in mijn dagelijks leven.Op maandag 3 november 2008 02:03 schreef sweetlady-o het volgende:
[..]
Probeer eens te doen wat ik morgen ga doen, ga naar haar toe en vraag het. Of kom met een lijst van kenmerken van autisme onderstreep wat je in jezelf herkend en laat het haar lezen.
quote:Belangrijk is idd wel om alles wat eventueel jeuk kan veroorzaken aan te pakken. Ook de huid kan bij sommige mensen extra gevoelig zijn. Mijn dochter heeft als kind ook veel last gehad van eczeem. Ze heeft een dunne, erg gevoelige huid. Dus iig zorgen dat je alle risico's op problemen zo veel mogelijk vermindert, zodat je niet onbewust in de verleiding komt en daardoor steeds verder in een kringetje ronddraait.Op maandag 3 november 2008 22:40 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Je had het over veel talg/schilfers. Die middelen kunnen daar tegen werken. Dat het niet helpt tegen de psychische oorzaken van het krabben begrijp ik ook wel.
quote:Gelukkig gebruikt mijn dochter tot op heden geen medicatie, dus heb geen advies voor je. Maar heb zelf ooit een kort AD geslikt (een jaar of 20 geleden) en moet zeggen dat ik er idd ook niet bepaald een happy mens van werd. Nu was het bij mij kortdurend voorgeschreven ivm depressie na overlijden van een dierbaar iemand, dus niet als langdurige ondersteuning in het dagelijks leven. Ben er na 2 weken mee gestopt, want had het gevoel dat ik "naast" mezelf stond ofzo, ik voelde me heel eng. Maar nee, dus geen ervaring in de combi ASS/AD.Op maandag 3 november 2008 06:35 schreef Nairua het volgende:
Iemand nog zinnige ervaring met medicatie? Van de -diverse- antidepressiva word ik niet blij. Eerder suf en ikvoergeenflikkeruit achtig.
is het niet zo dat jullie overreageren op bepaalde karaktertrekjes? ik zit ook aan mijn puisten, maar ik ben geen autist (toch?)
ik snap ook niet waarom meteen de psycholoog of de huisarts erbij gehaald moeten worden. Problemen moet je uiteindelijk toch zelf oplossen?
quote:Maar MLI, het is denk ik wel zo, dat als je weet wat er aan de hand is (eventueel), je misschien een heel andere insteek kunt vinden om met je problemen/verdriet om te gaan. Als ik naar mijn dochter kijk, zie ik toch echt dat zij dingen heel anders ervaart en verwerkt dan dat ik en ws de doorsnee niet ASS'er doen. Zij kan dwanggedachten/ideeen/angsten hebben die nauwelijks te doorbreken zijn. Daar heeft ze echt iemand bij nodig die haar helpt met relativeren van dingen want anders blijft ze er helemaal in vast zitten. Wat dus depressiviteit, angst, onzekerheid met zich meebrengt.Op maandag 3 november 2008 23:10 schreef MLI het volgende:
[..]
Ik hoef niet zo nodig een diagnose. Eigenlijk wil ik sowieso eerst dat verdriet verwerken. Als ik daarna niet anders om kan gaan met bepaalde zaken, dan kijk ik weer eens verder. Maar voorlopig merk ik nu al wel verandering in mijn dagelijks leven.
quote:Gebaseerd op veel lezen over AD en veel 'ervaringen' van anderen kan ik wel zeggen dat het in die situatie idd gewoon niet helpt. Daar zijn ze ook gewoon niet voor gemaakt en die pillen vullen de leegte niet op, om het heel simpel te zeggen. Overigens waren de medicijnen 20 jr geleden natuurlijk ook nog erg anders.Op maandag 3 november 2008 23:53 schreef childintime het volgende:
[..]
Gelukkig gebruikt mijn dochter tot op heden geen medicatie, dus heb geen advies voor je. Maar heb zelf ooit een kort AD geslikt (een jaar of 20 geleden) en moet zeggen dat ik er idd ook niet bepaald een happy mens van werd. Nu was het bij mij kortdurend voorgeschreven ivm depressie na overlijden van een dierbaar iemand, dus niet als langdurige ondersteuning in het dagelijks leven. Ben er na 2 weken mee gestopt, want had het gevoel dat ik "naast" mezelf stond ofzo, ik voelde me heel eng. Maar nee, dus geen ervaring in de combi ASS/AD.
Ik heb zelf wel ervaring met AD, maar weet nog helemaal niet zeker of ik onder de ASS paraplu mag, dus wat dat betreft kan ik ook niet veel zeggen. Ik had vanaf het begin van de puberteit last van ernstige depressieve klachten en die zijn pas jaren later behandeld met paroxetine (Seroxat). Ik heb daarbij geen therapie gehad, maar was wel zelf heel actief bezig om m'n leven te verbeteren. Dat werkte heel erg goed en ik had nauwelijks bijwerkingen. Het heeft m'n leven veranderd. Maar goed, mijn idee over AD is, alleen maar gebruiken als het écht nodig zijn. Dat wil zeggen, dat je zo ver heen bent dat je echt niet meer zonder kunt of wilt (bijv. bij suicidaliteit). AD zijn best zwaar spul en de meeste mensen hebben veel meer last van bijwerkingen en afkicken dan ik. Mijn 'richtlijn' is dat de bijwerkingen niet zwaarder zouden moeten kunnen zijn dan je klachten, dat stel ik vrij algemeen, ongeacht de stoornis die eraan ten grond ligt - de AD werken tenslotte niet tegen een stoornis op zich.
De eerste keer dat zij een echte depressie had, heb ik dat onderschat, maar nu ik er alert op ben en er "bovenop" zit, moet ik zeggen dat het redelijk gaat. Alleen ik ben degeen die moet signaleren en haar ermee moet confronteren, want vanuit haar zelf komt geen signaal....Ja, als het "te laat" is zeg maar en het echt al diep gaat.
quote:Zestien is ook nog jong. Ik kon toen ook nog niet zo goed inschatten hoe het met mezelf ging. Soms had ik hele goede periodes, voor m'n gevoel, en dan bleek ik nog steeds ruimschoots te voldoen aan de 'eisen' voor een zware depressie.Op dinsdag 4 november 2008 00:30 schreef childintime het volgende:
Ik wil er wat dochter betreft ook niet aan. Gelukkig werk ik zelf in een "branche" waar ik er dagelijks mee te maken krijg, dus hoop door mijn ervaring haar te kunnen ondersteunen als dat nodig is. Zij heeft idd periodes met depressies gehad (en alle gevolgen van dien), maar tot nog toe hebben we dat zelf kunnen ondervangen. Naarmate ze ouder wordt (nu 16) merk ik dat ze wat stabieler wordt (gebruikt nu ook AC en dat helpt natuurlijk ook bij hormoonveranderingen). En misschien ook door de manier waarop ik haar begeleidt kan ze er nu wat beter mee omgaan.
De eerste keer dat zij een echte depressie had, heb ik dat onderschat, maar nu ik er alert op ben en er "bovenop" zit, moet ik zeggen dat het redelijk gaat. Alleen ik ben degeen die moet signaleren en haar ermee moet confronteren, want vanuit haar zelf komt geen signaal....Ja, als het "te laat" is zeg maar en het echt al diep gaat.
Wat is AC?
Dit is de wel de leeftijd waarop je problemen gaat "ontwikkelen". Dat werd mij al meegedeelt toen ze 9 was en door een orthopedagoog was gezien. Kinderen met NLD lopen ook de grootste kans op het ontwikkelen van allerlei psychiatrische problematiek in de pubertijd. Pubertijd is sowieso voor iedereen stormachtig, maar helemaal voor jongeren die dat dan ook nog eens niet kunnen reguleren.
De eerste keer dat ze echt depressief was was toen ze 13 was. Echt geen leuke tijd. Het lijkt wel alsof ze het verbergt. Dat vind ik trouwens best lastig; het geeft mij het gevoel alsof ik continu met een soort kruitvat leef. Ze heeft al een tijd een vriendje en dat loopt vaak niet zo lekker. Ik ben bang dat als het uitgaat ze helemaal doorschiet.
Ik ben haar aan het leren dat ze dingen moet vertellen. En dat hoeft niet per se tegen mij te zijn (liever niet), maar kan ook tegen leeftijdsgenoten. Nu heeft ze met iemand afgesproken dat ze binnenkort komt en gaat praten (over haar relatie). Maar dat is dan wel iets, waar ik haar in moet leiden. Het liefst zou ze dat allemaal met mij bespreken. Het komt niet in haar op dat ze dat met iemand van haar leeftijd kan bespreken.
quote:Ik was nog niet eens twaalf toen het begon dus ik weet wat een kutperiode het is voor dit soort dingen. Je weet ook zelf niet meer wat nou 'normaal' is in de puberteit en wat niet. Overigens was ik vanaf m'n 14e aan de pil en dat heeft volgens mij totaal geen effect gehad... Och en over dat vriendje, het kan fout gaan, maar het hoeft niet. Ik heb toen m'n eerste vriendje het uitmaakte eerst even keihard staan gillen (echt, gillen) van woede en daarna moest ik naar m'n werk en toen moest ik mezelf toch maar bij elkaar rapen. De volgende dag was ik er toch wel weer overheen. Terwijl het daarvoor allemaal heel intens aanvoelde. Da's dan weer het voordeel van wisselvalligheid, denk ik. Als je het me van tevoren had gevraagd, had ik ongetwijfeld gezegd dat ik zou sterven aan een gebroken hart.Op dinsdag 4 november 2008 00:51 schreef childintime het volgende:
Anti conceptie. Bij haar doet het echt wonderen! De hormoonschommelingen zijn zodoende verleden tijd en ze is veel stabieler
Dit is de wel de leeftijd waarop je problemen gaat "ontwikkelen". Dat werd mij al meegedeelt toen ze 9 was en door een orthopedagoog was gezien. Kinderen met NLD lopen ook de grootste kans op het ontwikkelen van allerlei psychiatrische problematiek in de pubertijd. Pubertijd is sowieso voor iedereen stormachtig, maar helemaal voor jongeren die dat dan ook nog eens niet kunnen reguleren.
De eerste keer dat ze echt depressief was was toen ze 13 was. Echt geen leuke tijd. Het lijkt wel alsof ze het verbergt. Dat vind ik trouwens best lastig; het geeft mij het gevoel alsof ik continu met een soort kruitvat leef. Ze heeft al een tijd een vriendje en dat loopt vaak niet zo lekker. Ik ben bang dat als het uitgaat ze helemaal doorschiet.
Ik ben haar aan het leren dat ze dingen moet vertellen. En dat hoeft niet per se tegen mij te zijn (liever niet), maar kan ook tegen leeftijdsgenoten. Nu heeft ze met iemand afgesproken dat ze binnenkort komt en gaat praten (over haar relatie). Maar dat is dan wel iets, waar ik haar in moet leiden. Het liefst zou ze dat allemaal met mij bespreken. Het komt niet in haar op dat ze dat met iemand van haar leeftijd kan bespreken.
Ik belde veel met de kindertelefoon. Was ook niet echt een oplossing, want die vonden mijn problemen te heftig en kapten dan het gesprek af, of ze zeiden simpelweg dat ik maar contact moest zoeken met het riagg, of ze begonnen net over de dingen waar ik het niet over wilde hebben. Maar goed, alles bij elkaar... Ik had in ieder geval iemand om tegen te praten, want dat had ik toen in het geheel niet.
quote:Ik weet niet of ik de wereld zo anders ervaar dan anderen. Ik heb alleen andere denkbeelden dan anderen en met sommige dingen heb ik moeite. Maar ik functioneer prima, hoewel ik nu een kleine terugval heb qua blowen. Als kind/puber had ik wel heel veel overeenkomsten met aan autisme verwante stoornissen maar als volwassene juist helemaal niet. Angsten zijn mij totaal vreemd en ik leg bij voorbeeld heel makkelijk contact.
[..]
Maar MLI, het is denk ik wel zo, dat als je weet wat er aan de hand is (eventueel), je misschien een heel andere insteek kunt vinden om met je problemen/verdriet om te gaan. Als ik naar mijn dochter kijk, zie ik toch echt dat zij dingen heel anders ervaart en verwerkt dan dat ik en ws de doorsnee niet ASS'er doen. Zij kan dwanggedachten/ideeen/angsten hebben die nauwelijks te doorbreken zijn. Daar heeft ze echt iemand bij nodig die haar helpt met relativeren van dingen want anders blijft ze er helemaal in vast zitten. Wat dus depressiviteit, angst, onzekerheid met zich meebrengt.
quote:Oppervlakkig of ook diepgaand? Ik praat zelf tegen alles wat lang genoeg stilstaat, maar 'echt' contact is dat niet.Op dinsdag 4 november 2008 01:00 schreef MLI het volgende:
[..]
Ik weet niet of ik de wereld zo anders ervaar dan anderen. Ik heb alleen andere denkbeelden dan anderen en met sommige dingen heb ik moeite. Maar ik functioneer prima, hoewel ik nu een kleine terugval heb qua blowen. Als kind/puber had ik wel heel veel overeenkomsten met aan autisme verwante stoornissen maar als volwassene juist helemaal niet. Angsten zijn mij totaal vreemd en ik leg bij voorbeeld heel makkelijk contact.
quote:Ligt eraan. Ik heb niet met iedereen direct zo'n klik. Ik heb ook niet zoveel moeite meer met vriendschappen sluiten, onderhouden is soms iets lastiger.
[..]
Oppervlakkig of ook diepgaand? Ik praat zelf tegen alles wat lang genoeg stilstaat, maar 'echt' contact is dat niet.
quote:Ik merk het aan mijn ex: die doet dat ook. Begint vrolijk met iedereen een praatje. Maar bestaande vriendschappen onderhouden kan hij niet. Uit het oog, uit het hart.Op dinsdag 4 november 2008 01:06 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Oppervlakkig of ook diepgaand? Ik praat zelf tegen alles wat lang genoeg stilstaat, maar 'echt' contact is dat niet.
Dat herken ik ook enigszins bij mijn oudste, die kletste vroeger ook tegen iedereen aan, maar was niet goed in staat bestaande vriendschappen te onderhouden.
Maar die maakt vanwege een pest-trauma nu ook niet meer makkelijk contact, hij is veel minder onbevangen geworden
quote:En het onderhouden van vriendschappen? Ik merk dat zij dat moeilijk vindt. Het eerste contact is idd snel gelegd, maar een vriendschap onderhouden is niet haar ding. Het initiatief komt bij de ander vandaan. Het lijkt net alsof ze vergeet dat er dan ook nog zoiets als een vriendin bestaat.Op dinsdag 4 november 2008 01:06 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Oppervlakkig of ook diepgaand? Ik praat zelf tegen alles wat lang genoeg stilstaat, maar 'echt' contact is dat niet.
En dat tegen jezelf praten, ja, dat zie (of hoor
) ik hier ook. De orthopedagoog waar zij destijds was, zei dat ze zich letterlijk "door de dag heen praat" om zodoende enigszins overzicht te houden.quote:Zoiets, het 'gewoon' niet in de gaten hebben. Waar je dan wel mee bezig bent, tsja, dat is moeilijk te zeggen.Op dinsdag 4 november 2008 09:18 schreef childintime het volgende:
[..]
En het onderhouden van vriendschappen? Ik merk dat zij dat moeilijk vindt. Het eerste contact is idd snel gelegd, maar een vriendschap onderhouden is niet haar ding. Het initiatief komt bij de ander vandaan. Het lijkt net alsof ze vergeet dat er dan ook nog zoiets als een vriendin bestaat.
quote:Intern heb ik hele discussies met mijzelf, maar dat blijft gelukkig (?) intern, anderen krijgen daar niets van mee.En dat tegen jezelf praten, ja, dat zie (of hoor
quote:
- ook ik heb last van krabbel / pulken; ben ook erg fanatiek met het verwijderen van haartjes uit mijn neus en oren
- ook ik ben tijdens mijn pubertijd en tijdens mijn studie erg depressief geweest, had een laag zelfbeeld en had last van faalangst. Nu zit ik een stuk beter in mijn vel, maar zie er bv. best tegen op om weer een opleiding te gaan doen (omdat het me leuk lijkt en om bij te blijven qua werk)
- vriendschappen: ik kan hele intense vriendschappen aangaan, maar kan mensen ook "keihard laten vallen"; op een gegeven moment zie ik er enorm tegenop om contact te zoeken / onderhouden en laat dan maar niks van me horen.
- in mezelf praten: doe ik ook veel. Veel standaard zinnetjes ook, met name als ik iets "fout doe" of als er iets niet goed gaat; een overblijfsel uit mijn depressieve/laag zelfbeeld tijd, denk ik.
quote:jupjup doe ik ook alleen dan in mijn hoofd, bijna nooit hardop want ik zou doodgaan ( van schaamte) als ik betrapt zou worden.Op dinsdag 4 november 2008 01:11 schreef Maeghan het volgende:
Trouwens, nu we toch bezig waren met genante onthullingen en zo, ik heb ook nog iets waarvan ik me afvraag of iemand hier er iets van herkent. Ik praat namelijk constant tegen mezelf. Constant. Tot het punt dat mijn collega's me uitlachten omdat ze dachten dat ik tegen een pak sinaasappelsap zat te praten en dat mijn vriend komt kijken met wie ik in de keuken sta te praten als ik 's avonds laat z'n werkboterhammen smeer. Ook als ik niet hardop praat, ziet hij constant dat m'n mond beweegt. Hij vraagt dan soms waar ik het dan over heb, maar dat kan ik me soms niet herinneren. Ik weet op zich dat ik het doe, soms ben ik me ervan bewust. Ik dacht dat ik me er altijd van bewust was, maar blijkbaar niet, want hij ziet het me doen als ik er totaal geen erg in heb.
quote:Niet jezelf naar beneden halen, al bedoel je het niet zo...Op dinsdag 4 november 2008 16:04 schreef Maeghan het volgende:
Ik doe het ook niet echt 'hardop' meestal, maar ik mompel of alleen m'n mond beweegt. Eigenlijk kan ik er niet zo heel erg mee zitten. Als mensen vragen tegen wie ik praat, zeg ik ook gewoon dat ik tegen mezelf liep te praten. Iedereen doet het weleens, dus meestal wordt het niet gek gevonden. Hoe vaak ik het doe hoeven ze niet te weten. En als ze me vreemd aankijken, zeg ik zelf al meteen "laat maar, spoort niet".
Je kan bijvoorbeeld zeggen "ik praat graag met iemand van mijn eigen niveau/iemand van hoog niveau" of zo...! Werkt altijd!
quote:Van mijzelf weet ik dat ik vaak niet graag ergens over praat, omdat ik eerst een hele uitleg moet geven aan de ander wat mij dus dubbel zoveel werk kost. Heb jij dat ook?Op dinsdag 4 november 2008 16:04 schreef Maeghan het volgende:
Ik doe het ook niet echt 'hardop' meestal, maar ik mompel of alleen m'n mond beweegt. Eigenlijk kan ik er niet zo heel erg mee zitten. Als mensen vragen tegen wie ik praat, zeg ik ook gewoon dat ik tegen mezelf liep te praten. Iedereen doet het weleens, dus meestal wordt het niet gek gevonden. Hoe vaak ik het doe hoeven ze niet te weten. En als ze me vreemd aankijken, zeg ik zelf al meteen "laat maar, spoort niet".
quote:Eigenlijk met alles: als ik iets vraag, zeg of beantwoord moet er bijna altijd uitleg bij, ook als het een exact antwoord is op een vraag van hen zelf. En dat bij bijna iedereen (familie, vrienden, collega's)Op woensdag 5 november 2008 00:15 schreef Maeghan het volgende:
Hoe bedoel je dat? Met wat voor onderwerpen?
quote:Dit ongeveer.Ik doe wel altijd dingen graag zelf omdat ik geen zin heb om ze uit te leggen.
(Ik moet denken aan zo'n strip die ik eens gelezen heb, weet niet meer waar of van wie; een man zit bij de psych op de bank en zegt "niemand begrijpt me", waarop de psych zegt "hoe bedoelt u?")
Wel als ik collega's dingen uit moet leggen, maar ik denk dat dat (voor het grootste deel) een andere achtergrond heeft (combinatie van verschil in intelligentie, opleiding en ervaring en daarnaast een gebrek aan geduld). Aan de universiteit merkte ik wel dat mensen me niet goed begrepen of dat ik zelf moeite had om duidelijk uit te leggen wat ik bedoelde.
Verder hebben de overige cursisten andere problemen dan ik. Ik hoop nog steeds dat ik iets heb aan die cursus.
Verder ben ik vanaf maandag aan een nieuwe baan begonnen. En dat is best spannend en nieuw maar het is wel beter dan mijn vorige baan.
quote:Dit is een van de meest basale dingen van sociaal contact en het is heel, heel belangrijk dat je dat leert. Je weet wel wat de woorden blijdschap, angst, verdriet, woede, enz. betekenen? Ik raad je aan om in de spiegel te kijken als je je zo voelt en te kijken op welke smiley je het meeste lijkt. Je zult zien dat mensen hun gezicht op dezelfde manier plooien wanneer ze die bijpassende emotie voelen.Op woensdag 5 november 2008 15:55 schreef tijnbrein het volgende:
Ik ben bezig met een cursus opkomen voor jezelf En ik kreeg een opdracht beeld een emotie uit aan de hand van een blaadje met smilely´s. Als er niet onder had gestaan welke smiley bij welke emotie hoort dan had het net zo goed Chinees kunnen. En ik kan dus niks met zulke dingen. Hoe moet ik nu weer een emotie van een gezicht van een ander aflezen? Zelfs al heb ik dat bewuste blaadje erbij dan zie ik er maar een paar en dat zijn de meest duidelijke emoties zoals: blij en boos.
quote:Hey TheHamsterSlayer! Jouw ken ik nog wel. Inmiddels al ontmaagd?Op dinsdag 4 november 2008 00:03 schreef TheHamsterSlayer het volgende:
wat een hoop mongeaultjes hier zeg...en het zijn bijna allemaal vrouwen, op tijnbrein na dan....
is het niet zo dat jullie overreageren op bepaalde karaktertrekjes? ik zit ook aan mijn puisten, maar ik ben geen autist (toch?)
ik snap ook niet waarom meteen de psycholoog of de huisarts erbij gehaald moeten worden. Problemen moet je uiteindelijk toch zelf oplossen?
quote:Dat weet ik het grootste deel van communicatie is nonverbaal. En ik weet wat de woorden betekenen. Ik kan ze alleen niet altijde plaatsen en al helemaal niet als gezichtuitdrukking. Zowel bij mijzelf als andere.Op woensdag 5 november 2008 18:11 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dit is een van de meest basale dingen van sociaal contact en het is heel, heel belangrijk dat je dat leert. Je weet wel wat de woorden blijdschap, angst, verdriet, woede, enz. betekenen? Ik raad je aan om in de spiegel te kijken als je je zo voelt en te kijken op welke smiley je het meeste lijkt. Je zult zien dat mensen hun gezicht op dezelfde manier plooien wanneer ze die bijpassende emotie voelen.
Ik kijk alleen niet graag naar mijn spiegelbeeld of foto's van mijzelf. Maar ik zal dit wel moeten doen. Dus ga ik dit proberen.
quote:Negeer THS. AUB.Op woensdag 5 november 2008 19:34 schreef F04 het volgende:
[..]
Hey TheHamsterSlayer! Jouw ken ik nog wel. Inmiddels al ontmaagd?
quote:Veel succesOp woensdag 5 november 2008 19:40 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Dat weet ik het grootste deel van communicatie is nonverbaal. En ik weet wat de woorden betekenen. Ik kan ze alleen niet altijde plaatsen en al helemaal niet als gezichtuitdrukking. Zowel bij mijzelf als andere.
Ik kijk alleen niet graag naar mijn spiegelbeeld of foto's van mijzelf. Maar ik zal dit wel moeten doen. Dus ga ik dit proberen.
Ik kan me indenken dat het niet makkelijk is, zeker omdat het merendeel wat je ziet aan gezichtsuitdrukkingen geen pure onvervalste versies van een bepaalde basisemotie zijn. Het helpt al als je leert welke gezichtsuitdrukkingen positief zijn en welke negatief..http://www.medicalnewstoday.com/articles/127862.php
quote:Zeg, als je niks nuttigs te melden hebt, houd je muil dan gewoon...
wat een hoop mongeaultjes hier zeg...en het zijn bijna allemaal vrouwen, op tijnbrein na dan....
is het niet zo dat jullie overreageren op bepaalde karaktertrekjes? ik zit ook aan mijn puisten, maar ik ben geen autist (toch?)
ik snap ook niet waarom meteen de psycholoog of de huisarts erbij gehaald moeten worden. Problemen moet je uiteindelijk toch zelf oplossen?
quote:Oh, dat is zo herkenbaar
Ik doe wel altijd dingen graag zelf omdat ik geen zin heb om ze uit te leggen.
Ik heb dat ook.. maar dan krijg ik meestal bonje omdat ik niks zeg, en het zelf doe.quote:Ik heb dat meer dat ik het echt in mijn hoofd doe..
Trouwens, nu we toch bezig waren met genante onthullingen en zo, ik heb ook nog iets waarvan ik me afvraag of iemand hier er iets van herkent. Ik praat namelijk constant tegen mezelf.
om gek van te worden soms quote:Ik zeg meestal alleen iets als mij direct iets gevraagd wordt. En zo veel mogelijk antwoord ik alleen met ja of nee. Zelfs op vragen waar dat eigenlijk niet echt bij past.
[..]
Van mijzelf weet ik dat ik vaak niet graag ergens over praat, omdat ik eerst een hele uitleg moet geven aan de ander wat mij dus dubbel zoveel werk kost. Heb jij dat ook?
En krabben op je hoofd en pulken aan wondjes doe ik ook wel, maar of dat nou iets met autisme te maken heeft.
quote:tis wel toevallig dat zoveel hier dat doen.Op woensdag 5 november 2008 23:41 schreef sander-3 het volgende:
En krabben op je hoofd en pulken aan wondjes doe ik ook wel, maar of dat nou iets met autisme te maken heeft.
quote:Straks ligt het nog aan het feit of de vader links of rechtsdragend isOp woensdag 5 november 2008 22:58 schreef Re het volgende:
jongens en meisjes, het ligt aan de regen...
http://www.medicalnewstoday.com/articles/127862.php
Gisteren hoorde ik dat ik de baan had
Erg fijn dat het soms dus gewoon er niet toe doet dat je een stempel hebt.
quote:Op donderdag 6 november 2008 13:43 schreef Troel het volgende:
Afgelopen dinsdag een sollicitatiegesprek gehad waarin ik eerlijk heb aangegeven dat ik een autistische stoornis heb.
Gisteren hoorde ik dat ik de baan had
Erg fijn dat het soms dus gewoon er niet toe doet dat je een stempel hebt.
quote:TofOp donderdag 6 november 2008 13:43 schreef Troel het volgende:
Afgelopen dinsdag een sollicitatiegesprek gehad waarin ik eerlijk heb aangegeven dat ik een autistische stoornis heb.
Gisteren hoorde ik dat ik de baan had
Erg fijn dat het soms dus gewoon er niet toe doet dat je een stempel hebt.
quote:Op donderdag 6 november 2008 13:43 schreef Troel het volgende:
Afgelopen dinsdag een sollicitatiegesprek gehad waarin ik eerlijk heb aangegeven dat ik een autistische stoornis heb.
Gisteren hoorde ik dat ik de baan had
Erg fijn dat het soms dus gewoon er niet toe doet dat je een stempel hebt.
Nu heb ik twee schriften moeten kopen, een zwarte en een lichte kleur (ik heb nu een beige met ''Time for Happy Thoughts'' (HEMA; echt toeval precies wat ik, zocht
) gekocht).In het zwarte schrift moet ik alle, vervelende dingen schrijven, en in het beige schrift, alle postieve dingen en dingen, die goed gegaan zijn.
En ja ik heb ook een P-v kloof. (zoals ze dat noemen).
quote:Verbaal 112, performaal 104Op donderdag 6 november 2008 15:54 schreef Stupendous76 het volgende:
Een vraag: zijn er hier (gediagnosticeerde) mensen waarbij een duidelijk verschil tussen verbaal en performaal IQ naar voren is gekomen? En zo ja, wat zijn jullie ervaringen hiermee en/of hoe gaan jullie hier mee om?
Mijn verbale IQ is niet echt laag maar ik loop enorm achter. Ik moet werkelijk bij alles nadenken en eer bij mij alles "in de laatjes" is opgeslagen en verwerkt, zijn mijn gesprekspartners al een aantal onderwerpen verder.
Hoe ga ik er mee om? Euuhmm ik geef aan dat ik niet zo snel ben ik reageren en handelen, en als men daar geen rekening mee wilt of kan houden dan probeer ik de voor mij belangrijke punten op te slaan. Als dat niet lukt dat sla ik niets op en verlaat ik het gesprek en vraag ik of men het mij in schriftelijk vorm wil doen toekomen. Tot zover het zakelijke.
Privé vraag ik de mensen hetzelfde, en als men daar geen rekening mee wil of kan houden dan is het gesprek voor mij over.
quote:Mijn dochter is NLD gediagnostiseerd. Verbaal IQ 108, performaal IQ 75.........Op donderdag 6 november 2008 15:54 schreef Stupendous76 het volgende:
Een vraag: zijn er hier (gediagnosticeerde) mensen waarbij een duidelijk verschil tussen verbaal en performaal IQ naar voren is gekomen? En zo ja, wat zijn jullie ervaringen hiermee en/of hoe gaan jullie hier mee om?
Pfff, vooral het omgaan door de buitenwereld met haar is moeilijk (geweest). Iemand die ontzettend "goed" kan praten wordt hoog ingeschat; daar wordt veel van verwacht. En daar kan ze dus niet aan voldoen. De gevolgen zijn destraseus; een kind wat steeds faalangstiger werd, steeds minder vertrouwen in de wereld om haar heen kreeg en steeds vaker "raar" gevonden werd.
Hoe meer ze overvraagd wordt, hoe lager het performale IQ wordt. Toen het heel goed met haar ging op het SBO was haar performale IQ 91. Maar doordat de druk van de buitenwereld te groot is (wordt), trek ze zich terug in een soort starheid en is nauwelijks leerbaar.
quote:Heb ik ook. Ik kan me dus nagenoeg geen positieve herinneringen voor de geest halen, negatieve wel. Echt heel extreem, zelfs als ik weet dat we vorige week iets leuks gedaan hebben, kan ik me bijv. van d ehele dag nog beter herinneren dat ik in de brandnetels ben gaan staan dan wat we verder gedaan hebben. Maar ook van m'n jeugd bijvoorbeeld en dingen van een jaar geleden, dan herinner ik me praktisch niks positiefs meer.Op donderdag 6 november 2008 19:02 schreef Oxymoron het volgende:
Gisteren, ben ik bij de psycholoog , geweest. Ze vindt, dat ik erg blijf ''steken'' in negatieve dingen die er gebeurd zijn. En dat dat wel vaker voorkomt, bij autisme (dat de negatieve, gebeurtenissen en gevoelens sterker in het geheugen blijven).
quote:Ik heb alleen ervaring met een cursus Slijtersvak en dat was zo droevig dat ik een klacht gestuurd heb en uiteindelijk twee maanden geen lesgeld heb hoeven betalen. Moet ik dan nog meer zeggen?Op vrijdag 7 november 2008 13:08 schreef sander-3 het volgende:
Iemand hier die ervaring heeft met het LOI? Ik wil graag een vwo opleiding gaan doen.. maar ik vraag me erg af hoe dat dat zit met begeleiding en dergelijke.
quote:Gaarne
[..]
Ik heb alleen ervaring met een cursus Slijtersvak en dat was zo droevig dat ik een klacht gestuurd heb en uiteindelijk twee maanden geen lesgeld heb hoeven betalen. Moet ik dan nog meer zeggen?
Was de inhoud van de cursus dan slecht, of iets anders? Want bij iets als een VWO moet het wel aan de eisen voldoen enzo.. toch?
Maar ik weet het ook nog niet zeker hoor. Ik zou dolgraag vwo doen.. maar als het zo vaag is allemaal.
De inhoud was inderdaad niet goed. Het was soms heel onduidelijk en de informatie was gebrekkig; dan beschreven ze bijvoorbeeld een ingewikkeld apparaat en daar deden ze dan geen foto bij, terwijl de omschrijving echt iets was waar je je nauwelijks een voorstelling van kan maken. Of ze gaven bijv een opsomming van wat voor drank in wat voor soort glas moest, maar dan ook geen foto of omschrijving van de vorm van dat glas. Dan heb ik het niet over longdrinkglazen hoor, maar over hele specifieke bier- of wijnglazen. Of er werd een afkorting gebruikt van een instituut of een kleurschaal, maar daarvan werd dan niet uitgelegd wat het was. Ik denk niet dat je zomaar van mensen kunt verwachten dat ze weten wat een EBU-waarde is of wat stichting NIBEM is. Ook zaten er tegenstrijdigheden in de lesstof, in het ene hoofdstuk stond dan een andere benaming of oorzaak van iets dan in het andere hoofdstuk. Bijvoorbeeld in het ene hoofdstuk dat het gist in een bierflesje zakt door de zwaartekracht en in het andere dat het zakt onder druk van het koolzuur. Of dat bieren met een tweede gisting in het ene hoofdstuk bovengistend genoemd worden en in het andere wisselgistend. Ook staat het vol met kromzinnen, spelfouten en taalfouten. Zo gaat constant over "de meest belangrijke" in plaats van "de belangrijkste" en dingen als "het hoeveelheid bier" en "een bier die". De vragen die ze gebruiken als toetsen zijn heel onduidelijk (het examen zelf is niet van de LOI dus dan heb je geen last van onduidelijke vragen gelukkig). Er wordt bijvoorbeeld gevraagd in welke maanden druiven geoogst worden (meerkeuzevraag), maar er wordt niet bijgezegd op welk halfrond. De informatie was ook gedateerd; een groot deel van de cursus was na 2003 niet meer bijgewerkt en een deel zelfs sinds 1999 niet. Alsof er in 9 jaar niets meer veranderd is op het gebied van drank (het ging dus nog over bierbrouwerijen die niet meer bestonden, trends die al even over zijn, maar het miste ook de belangrijkste recente productontwikkelingen zoals Breezers en rosebier en belangrijke wijzigingen in de regelgeving op het gebied van afvalverwerking en reclamecodes. Verder nog een enkele feitelijke onjuistheid, zoals dat Sydney de hoofdstad van Australie zou zijn. Nou ja, dat is het wel.
Voor mij waren er achteraf betere alternatieven. Voor het VWO is dat misschien wat lastiger.
Hoe het met begeleiding zit weet ik niet. Op zich kreeg ik weinig feedback op m'n ongezonden opdrachten. De feedback die je krijgt als je antwoord fout is, is standaard "zie paragraaf x.x". Overige begeleiding heb ik niet gevraagd, je schijnt inderdaad wel contact te kunnen zoeken met een docent. Ik heb daar niet zo'n behoefte aan, ik gebruik google wel als ik iets niet snap.
Maar goed, het is maar hoe je zelf bent. Als je genoeg zelfdiscipline hebt voor thuisstudie, dan kan het een aardig hulpmiddeltje zijn. Je legt dan een redelijke basis en als je daar behoefte aan hebt kun je informatie in de bibliotheek of op internet zoeken. En het voordeel in jouw geval is dat heel veel mensen natuurlijk VWO hebben gedaan en je kunnen helpen, het Slijtersvakdiploma komt net even wat minder voor.
quote:Wacht even dus als ik het goed begrijp zijn sommige mensen met autisme verbaal goed, maar kunnen daarnaast een laag IQ hebben?Op donderdag 6 november 2008 20:50 schreef childintime het volgende:
[..]
Mijn dochter is NLD gediagnostiseerd. Verbaal IQ 108, performaal IQ 75.........
Pfff, vooral het omgaan door de buitenwereld met haar is moeilijk (geweest). Iemand die ontzettend "goed" kan praten wordt hoog ingeschat; daar wordt veel van verwacht. En daar kan ze dus niet aan voldoen. De gevolgen zijn destraseus; een kind wat steeds faalangstiger werd, steeds minder vertrouwen in de wereld om haar heen kreeg en steeds vaker "raar" gevonden werd.
Hoe meer ze overvraagd wordt, hoe lager het performale IQ wordt. Toen het heel goed met haar ging op het SBO was haar performale IQ 91. Maar doordat de druk van de buitenwereld te groot is (wordt), trek ze zich terug in een soort starheid en is nauwelijks leerbaar.
quote:Dat kan, maar hoeft niet. Asperger is een ASS die voorkomt bij normaal tot hoog begaafden. NLD (rechterhemisfeer stoornis, maar daar zijn ook nog niet alle meningen gelijk over, zo is mijn dochter wel linkshandig, nogal vreemd bij een re. hemisfeerstoornis) komt voor bij zwak/normaal/ hoogbegaafden; 1 van de belangrijkste kenmerken bij NLD is dus een groot verschil tussen het VIQ en het PIQ, verder zijn de overeenkomsten met Asperger in grote lijnen gelijk.Op vrijdag 7 november 2008 23:00 schreef sweetlady-o het volgende:
[..]
Wacht even dus als ik het goed begrijp zijn sommige mensen met autisme verbaal goed, maar kunnen daarnaast een laag IQ hebben?
De ene Asperger is de andere niet, er zullen er ongetwijfeld zijn die een harmonisch profiel hebben, dus nauwelijks een verschil tussen VIQ en PIQ.
misschien hier wat meer over te vinden:
http://childparenting.about.com/cs/learningproblems/a/wisciii.htm
Het IQ wordt gemeten in verbaal (taalverwerking) en performaal (denken/handelen). Normaal gesproken (dus zonder stoornis) kan er een verschil van ong 10 zijn tussen verbaal en performaal. Is die kloof groter, dan treden er meer problemen op.http://www.zozon.nl/hoogbegaafd/kloof.htm
quote:Die 140 kan dan je TIQ zijn(totaal IQ). Dus ws ligt dan je VIQ een stuk hoger. Vergeet alleen niet dat je IQ wisselt. Het is afhankelijk van je algehele gesteldheid. Dus zo kan'ie 110 zijn en miss een half jaar later 100 of 120, dat ligt helemaal aan het moment. Vandaar dat dit soort testen meestal niet langer dan een jaar geldig zijn.Op vrijdag 7 november 2008 23:55 schreef Maeghan het volgende:
Tja, ik begrijp alleen nog niet zo goed wat dat nou precies is, performaal. Ook van die link van Re word ik niet veel wijzer. Die van childintime is wat duidelijker, ik herken die problemen met opdrachten wel en het gebrek aan structuur. Maar hoe merk je verder dat iemand performaal slechter is? Wat voor soort dingen kun je dan minder goed? Hoe meten ze dat? Kunnen ze dat meten door een vragenlijst, kunnen ze het zien aan hoe je beweegt, kunnen ze het zien aan hoe je Jenga speelt, ik noem maar wat geks... En heeft dat ook invloed op je ruimtelijk inzicht bijvoorbeeld? Ik weet nl. dat ik een bovengemiddeld iq heb en dat ik die score voornamelijk opkrik door het verbale gedeelte. Op een 'gemengde' iq test scoor ik iets boven de 140 terwijl ik ooit op een test specifiek voor ruimtelijk inzicht rond de 110 scoorde.
Het ruimtelijk inzicht hoort bij het PIQ. Alle niet-talige opdrachten/vragen bij een IQ test (dus ruimtelijk inzicht/oorzaak gevolg/overzicht/orientatie/tijdsgevoel/sociaal) zijn de testen die inzicht geven in je PIQ. Dat wordt gemeten dmv vragenlijsten en opdrachten uitvoeren.
quote:Welke theesoort ben jij?
quote:Het was maar een voorbeeld he!
quote:Naast de al gegeven uitleg van anderen:Op vrijdag 7 november 2008 23:06 schreef Maeghan het volgende:
Kan iemand simpel uitleggen wat performaal IQ nou precies is?
Performaal IQ:
Meet theoretisch en praktisch inzicht. Het betreft opdrachten die een beroep doen op het vermogen tot ruimtelijke visualisatie (het ruimtelijk inzicht).Een hoog performaal IQ kan vertraging of stagnaties in het onderwijsleerproces veroorzaken, omdat het kind gebruik maakt van een denkproces waarbij hij via het handelen /het voorstellingsvermogen inzicht verwerft en ook bij voorkeur handelend tot oplossingen komt.
Verbaal IQ:
Omvat de intelligentie met betrekking tot verbaal aangeboden opdrachten en hangt in hoge mate samen met de prestaties die een kind op school levert (onderwijs is voornamelijk verbaal georiënteerd)
Verbaal/Performaal kloof
Hiermee wordt een significant verschil bedoeld tussen de verbale (heeft betrekking op verbaal d.w.z. gesproken, aangeboden opdrachten) en performale (heeft betrekking op ruimtelijk inzicht) intelligentie.
Bovenstaand komt hier vandaan. Er zijn nog heel veel andere definities te vinden die allemaal op hetzelfde neerkomen.
quote:Zit bij mij ook een verschil in perforaal en verbaal.Op zaterdag 8 november 2008 06:25 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Naast de al gegeven uitleg van anderen:
Performaal IQ:
Meet theoretisch en praktisch inzicht. Het betreft opdrachten die een beroep doen op het vermogen tot ruimtelijke visualisatie (het ruimtelijk inzicht).Een hoog performaal IQ kan vertraging of stagnaties in het onderwijsleerproces veroorzaken, omdat het kind gebruik maakt van een denkproces waarbij hij via het handelen /het voorstellingsvermogen inzicht verwerft en ook bij voorkeur handelend tot oplossingen komt.
Verbaal IQ:
Omvat de intelligentie met betrekking tot verbaal aangeboden opdrachten en hangt in hoge mate samen met de prestaties die een kind op school levert (onderwijs is voornamelijk verbaal georiënteerd)
Verbaal/Performaal kloof
Hiermee wordt een significant verschil bedoeld tussen de verbale (heeft betrekking op verbaal d.w.z. gesproken, aangeboden opdrachten) en performale (heeft betrekking op ruimtelijk inzicht) intelligentie.
Bovenstaand komt hier vandaan. Er zijn nog heel veel andere definities te vinden die allemaal op hetzelfde neerkomen.
Dat zinnetje ook onderwijs is vooral verbaal georienteerd....
en waarom... School sucks.quote:Dit is zo verschikkelijk herkenbaar. Ik weet nog precies wat voor (vaak onbenullige) "fouten" ik 10 of zelfs 20 jaar geleden gemaakt heb.Op vrijdag 7 november 2008 11:57 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Heb ik ook. Ik kan me dus nagenoeg geen positieve herinneringen voor de geest halen, negatieve wel. Echt heel extreem, zelfs als ik weet dat we vorige week iets leuks gedaan hebben, kan ik me bijv. van d ehele dag nog beter herinneren dat ik in de brandnetels ben gaan staan dan wat we verder gedaan hebben. Maar ook van m'n jeugd bijvoorbeeld en dingen van een jaar geleden, dan herinner ik me praktisch niks positiefs meer.
quote:Dit is inderdaad te triest voor woorden.Op vrijdag 7 november 2008 22:54 schreef Maeghan het volgende:
Slijtersvakdiploma is ook een erkend diploma, dus wat dat betreft zegt het niks.
[verhaal over zeer slechte slijtersvakopleiding van de LOI]
Hieraan gerelateerd: is het slijtersvak echt je roeping / wil je er in doorgaan? Ik bedoel: je schreef dat je onder je niveau werkt en ben benieuwd waarom je het werk doet wat je doet. Niet dat ik het veroordeel of zo, absoluut niet, maar misschien kan ik wat leren van de keuzes die je gemaakt hebt (ik ben zelf ook wat aan het modderen qua werk). Het lijkt me ook niet het meest voor de hand liggende werk voor een autist.
quote:Ik heb even callcenterwerk gedaanOp zaterdag 8 november 2008 13:17 schreef Ferrobar het volgende:
Het lijkt me ook niet het meest voor de hand liggende werk voor een autist.
Je moet je niet tegen laten houden door een idee wat wel of niet voor de hand liggend werk is. Voor een autist is het namelijk voor de hand liggend om een uitkering te trekken quote:Hmm, ik hoor/lees die verhalen wel meer mensen, dus eerst maar eens alles goed uitzoeken. Ik ben ook aan het kijken of ik niet naar het VAVO kan, maar daar valt ook weer geen zak over te vinden.
Slijtersvakdiploma is ook een erkend diploma, dus wat dat betreft zegt het niks.
De inhoud was inderdaad niet goed. Het was soms heel onduidelijk en de informatie was gebrekkig; dan beschreven ze bijvoorbeeld een ingewikkeld apparaat en daar deden ze dan geen foto bij, terwijl de omschrijving echt iets was waar je je nauwelijks een voorstelling van kan maken. Of ze gaven bijv een opsomming van wat voor drank in wat voor soort glas moest, maar dan ook geen foto of omschrijving van de vorm van dat glas. Dan heb ik het niet over longdrinkglazen hoor, maar over hele specifieke bier- of wijnglazen. Of er werd een afkorting gebruikt van een instituut of een kleurschaal, maar daarvan werd dan niet uitgelegd wat het was. Ik denk niet dat je zomaar van mensen kunt verwachten dat ze weten wat een EBU-waarde is of wat stichting NIBEM is. Ook zaten er tegenstrijdigheden in de lesstof, in het ene hoofdstuk stond dan een andere benaming of oorzaak van iets dan in het andere hoofdstuk. Bijvoorbeeld in het ene hoofdstuk dat het gist in een bierflesje zakt door de zwaartekracht en in het andere dat het zakt onder druk van het koolzuur. Of dat bieren met een tweede gisting in het ene hoofdstuk bovengistend genoemd worden en in het andere wisselgistend. Ook staat het vol met kromzinnen, spelfouten en taalfouten. Zo gaat constant over "de meest belangrijke" in plaats van "de belangrijkste" en dingen als "het hoeveelheid bier" en "een bier die". De vragen die ze gebruiken als toetsen zijn heel onduidelijk (het examen zelf is niet van de LOI dus dan heb je geen last van onduidelijke vragen gelukkig). Er wordt bijvoorbeeld gevraagd in welke maanden druiven geoogst worden (meerkeuzevraag), maar er wordt niet bijgezegd op welk halfrond. De informatie was ook gedateerd; een groot deel van de cursus was na 2003 niet meer bijgewerkt en een deel zelfs sinds 1999 niet. Alsof er in 9 jaar niets meer veranderd is op het gebied van drank (het ging dus nog over bierbrouwerijen die niet meer bestonden, trends die al even over zijn, maar het miste ook de belangrijkste recente productontwikkelingen zoals Breezers en rosebier en belangrijke wijzigingen in de regelgeving op het gebied van afvalverwerking en reclamecodes. Verder nog een enkele feitelijke onjuistheid, zoals dat Sydney de hoofdstad van Australie zou zijn. Nou ja, dat is het wel.
Voor mij waren er achteraf betere alternatieven. Voor het VWO is dat misschien wat lastiger.
Hoe het met begeleiding zit weet ik niet. Op zich kreeg ik weinig feedback op m'n ongezonden opdrachten. De feedback die je krijgt als je antwoord fout is, is standaard "zie paragraaf x.x". Overige begeleiding heb ik niet gevraagd, je schijnt inderdaad wel contact te kunnen zoeken met een docent. Ik heb daar niet zo'n behoefte aan, ik gebruik google wel als ik iets niet snap.
Maar goed, het is maar hoe je zelf bent. Als je genoeg zelfdiscipline hebt voor thuisstudie, dan kan het een aardig hulpmiddeltje zijn. Je legt dan een redelijke basis en als je daar behoefte aan hebt kun je informatie in de bibliotheek of op internet zoeken. En het voordeel in jouw geval is dat heel veel mensen natuurlijk VWO hebben gedaan en je kunnen helpen, het Slijtersvakdiploma komt net even wat minder voor.
Bedankt voor je info in ieder geval..
Trouwens, heb je het diploma nog wel gehaald eigenlijk?
quote:Over dat vavo, heb ik ook gedaan. goede manier om een diploma te halen. Meeste vavo's zijn op Zadkine of op het ROC.Op zaterdag 8 november 2008 18:26 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Hmm, ik hoor/lees die verhalen wel meer mensen, dus eerst maar eens alles goed uitzoeken. Ik ben ook aan het kijken of ik niet naar het VAVO kan, maar daar valt ook weer geen zak over te vinden.
Bedankt voor je info in ieder geval..
Trouwens, heb je het diploma nog wel gehaald eigenlijk?
Overigens nog steeds meelurkent, aangezien ik nog steeds het idee heb misschien wel Asperger te hebben. Maar die dokter he
quote:Welke niveau deed jij dan? En had je daar nog een vooropleiding voor nodig? Dat kan ik dus nergens vinden.. ik bedoel.. ik heb nu een vmbo diploma, maar volgens mij kan je daar alleen havo mee doen
[..]
Over dat vavo, heb ik ook gedaan. goede manier om een diploma te halen. Meeste vavo's zijn op Zadkine of op het ROC.
quote:Lang verhaal, maar kort samengevat: ik heb als luie puber de verkeerde keuzes gemaakt een studie gedaan die ik leuk vond in plaats van eentje waarvan ik dacht dat ik er een goede baan mee kon vinden. Ook heb ik die studie gekozen uit gemakszucht, ik was er namelijk goed in. Die gemakszucht kwam ook voort uit m'n depressie, ik was natuurlijk niet zo enorm gemotiveerd. Ook zei men altijd dat het toch meer ging om het academisch denkniveau dan om de richting, maar mijn ervaring is dat dat dus helemaal niet zo is. Ik kom dus niet aan werk. Ook ben ik gestopt tijdens m'n master, door problemen op de uni, stress van thuis en faalangst, door problemen met het ordenen van info waardoor ik gewoon niks voor elkaar kreeg met m'n scriptie - ik heb twee masters gedaan, van de eerste alleen geen scriptie geschreven en van de andere mis ik een vak en de scriptie geloof ik. Ook daarmee had ik pech, de tweede master die ik deed had nog een andere manier om af te studeren maar die is afgeschaft in het jaar dat ik die master ben gaan doen. Ik ben toen na wat mislukte sollicitaties blijven hangen in een bijbaantje als hoofdcaissiere, maar was op het eind doodongelukkig. Ik verveelde me zo dat ik geen zin meer had om uit bed te komen. Daarom ben ik ander werk gaan zoeken, helaas liepen veel sollicitaties weer op niets uit, en toen ben ik gaan solliciteren bij Dirck III omdat ik wel affiniteit heb met dranken. Met het sollicitatiegesprek werd er een positief beeld gegeven van doorgroeimogelijkheden en vandaar dat ik het gedaan heb - ik hoop zo door te kunnen groeien naar een functie op niveau, al zal het heel lang duren. Nou ja, mijn vriend studeert nog, dus ik kan niet even een andere opleiding gaan doen op het moment. Met m'n beste vriend heb ik het erover gehad en hij is wel bereid me te helpen om -als m'n vriend afgestudeerd is over een paar maanden - wat anders te zoeken op een fatsoenlijk niveau. Hij is daar veel handiger in, ik weet niet eens waar ik moet zoeken. Het probleem is dat ik bij uitzendbureaus weggestuurd werd omdat ze liever mbo'ers hadden op dat moment en bij de bedrijven waar ik op gesprek geweest ben wilden ze ook liever iemand met een lagere opleiding omdat ze bang waren dat ik me zou gaan vervelen (ja, dat risico zit er ook wel in inderdaad) en andere bedrijven wilden me weer niet omdat ik geen opleiding had in de goede richting en die dachten dan dat ik er of niet in geinteresseerd kon zijn omdat ik een studie in een andere richting had gedaan (alsof je maar 1 ding leuk kan vinden), of dat ik het niet zou kunnen of dat het te veel tijd zou kosten om me in te werken. Daarnaast heb ik zefl het probleem dat ik absurd snel leer; ik ken niemand die op hetzelfde leertempo zit, niet om op te scheppen of zo, maar ik kan daardoor mensen niet duidelijk maken dat ik die dingen wél zo snel kan leren als ik beweer. Ik kan tegen iemand wel zeggen dat ik iets binnen een maand goed kan leren, maar dat geloven ze niet, dus nemen ze iemand aan met een opleiding in die richting. Daarnaast waren mijn sollicitatievaardigheden ook niet zo goed, na veel oefenen en hulp van een handige site (carrieretijger.nl) gaat dat al beter.Op zaterdag 8 november 2008 13:17 schreef Ferrobar het volgende:
Hieraan gerelateerd: is het slijtersvak echt je roeping / wil je er in doorgaan? Ik bedoel: je schreef dat je onder je niveau werkt en ben benieuwd waarom je het werk doet wat je doet. Niet dat ik het veroordeel of zo, absoluut niet, maar misschien kan ik wat leren van de keuzes die je gemaakt hebt (ik ben zelf ook wat aan het modderen qua werk). Het lijkt me ook niet het meest voor de hand liggende werk voor een autist.
Maar goed, ik modder dus ook qua werk. Alleen ik heb nu een baan waarmee ik de hele dag in principe bezig ben, lichamelijk. Hierdoor heb ik minder tijd om te gaan malen en dat scheelt wel. Dat het makkelijk werk is maakt ook dat ik minder fouten maak, dus minder schuldgevoel, minder onzekerheid en daarnaast kom je ook niet moe thuis en heb je nog wat energie over voor andere dingen. Dat is dan weer het voordeel. Maar het is ook een proces voor mij geweest om me er bij neer te leggen dat ik moest stoppen met studeren en dat ik problemen had waardoor ik niet kon functioneren zoals anderen. Dat is iets waar ik echt al een jaar of vijf mee zat, terwijl ik pas een jaar geleden toevallig over Asperger las. Met name door m'n depressie vroeger, winterdepressies e.d. en het feit dat ik snel overprikkeld ben (geestelijk en zintuiglijk), moet ik gewoon sneller een stapje terug doen dan anderen en dat zou in sommige banen ook niet gaan. Ik probeer nu een beetje te bedneken wat ik wel wil en wel kan en als m'n vriend dan afgestudeerd is en bij Diii zit ik nog niet waar ik wil zijn, ga ik weer wat anders zoeken. Ook overweeg ik soms een eigen bedrijf te beginnen.
Wat bedoel je trouwens met niet voor de hand liggend werk? Het werken in een winkel? Ik werk al vanaf m'n 17e minimaal twintig uur per week in een winkel. In het begin was ik er heel slecht in, altijd chago, moe, snel hoofdpijn, prikkelbaar, ging altijd in op wat klanten zeiden, had vaak ruzie met klanten en volgens mij was ik overal degene waar de meeste klachten over binnen kwamen. Maar goed, dat is dan ook maar waar ik mijn uitdaging in zocht: intellectueel prikkelend was het allerminst, dus probeerde ik het sociale gedoe maar onder de knie te krijgen, met redelijk succes.
quote:Je kan naar mbo en dan eventueel doorstromen naar HBO. Hoe oud ben je? Vanaf je 21e kun je colloquium doctum doen, dat is een soort toelatingstest voor HBO en universiteit. Kortom, je kan daar vanalles mee. Ik weet niet of zoiets er voro MBO ook is.Op zaterdag 8 november 2008 22:11 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Welke niveau deed jij dan? En had je daar nog een vooropleiding voor nodig? Dat kan ik dus nergens vinden.. ik bedoel.. ik heb nu een vmbo diploma, maar volgens mij kan je daar alleen havo mee doen
quote:Ik zie die bui bij dochter ook wel hangen jaOp zaterdag 8 november 2008 18:21 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik heb even callcenterwerk gedaan
Wij zijn nu aan het overwegen om hulp van een job coach te vragen. Als ze eenmaal die moeilijke eerste paar maanden door is zou ze het wel redden. Maar ja, welke werkgever zit er te wachten op iemand die dichtklapt op het moment dat'm iets gevraagd wordt.... quote:Ik ben 18. En MBO heb ik al gedaan, maar dat ging niet.. te laag niveau en andere problemen..
[..]
Je kan naar mbo en dan eventueel doorstromen naar HBO. Hoe oud ben je? Vanaf je 21e kun je colloquium doctum doen, dat is een soort toelatingstest voor HBO en universiteit. Kortom, je kan daar vanalles mee. Ik weet niet of zoiets er voro MBO ook is.
quote:Hoe oud is je dochter eigenlijk?Op zaterdag 8 november 2008 22:29 schreef childintime het volgende:
[..]
Ik zie die bui bij dochter ook wel hangen ja
quote:Dat is inderdaad wel aan te raden..
[..]
Wij zijn nu aan het overwegen om hulp van een job coach te vragen.
quote:Tsja, als je je werk goed doet moet dat niet zo'n punt zijn denk ik. En als die werkgever er van weet. Het is voor werkgevers ook aantrekkelijk gemaakt om iemand met een beperking in dienst te nemen.. dus..
Ik zou er graag wat meer over schrijven, maarja
quote:Nou ja, solliciteren kun je leren, je kan het oefenen, standaardvragen voorbereiden, alle voorbeelden van "waaruit blijkt dat je creatief bent?" vast op een rijtje zetten en uit je hoofd leren, etc. Maar goed, dan zit je nog met je proeftijd en twee maanden werk instuderen is geen optie.Op zaterdag 8 november 2008 22:35 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Hoe oud is je dochter eigenlijk?
quote:Ze is 16. Zit in het laatste jaar van VMBO en moet dus nu gaan kiezen welke MBO opleiding (en daarbij behorend werk) ze wil gaan doen. Ze weet niets.Op zaterdag 8 november 2008 22:35 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Hoe oud is je dochter eigenlijk?
quote:OuchOp zaterdag 8 november 2008 22:44 schreef childintime het volgende:
[..]
Ze is 16. Zit in het laatste jaar van VMBO en moet dus nu gaan kiezen welke MBO opleiding (en daarbij behorend werk) ze wil gaan doen. Ze weet niets.
Ik was op mijn 16e ook nog niet klaar om te werken, maar ik zat nog op het VWO.quote:Ik deed er havo. En had geen vooropleiding, was van school gestuurd, omdat ik volgens hun onhandelbaar wasOp zaterdag 8 november 2008 22:11 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Welke niveau deed jij dan? En had je daar nog een vooropleiding voor nodig? Dat kan ik dus nergens vinden.. ik bedoel.. ik heb nu een vmbo diploma, maar volgens mij kan je daar alleen havo mee doen
. Maar jij wilt nu vwo doen?Je moet gewoon even op de sites kijken, bij de ene school heb je geloof ik weer andere kwalificaties nodig dan bij de andere.
Edit: Ik lees nu pas dat je 18 was en mbo al had gedaan. Bij mij zat er ook een gast die eerst wat mbo had gedaan. Zal geen probleem zijn.
quote:Maar zij heeft een performaal IQ van 75, dus zal nooit op het VWO komen en gezien de nieuwe wetgeving, zal ze dus MBO moeten gaan doen icm met werken........Op zaterdag 8 november 2008 22:49 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ouch
quote:
[..]
Ik deed er havo. En had geen vooropleiding, was van school gestuurd, omdat ik volgens hun onhandelbaar was
Je moet gewoon even op de sites kijken, bij de ene school heb je geloof ik weer andere kwalificaties nodig dan bij de andere.
Edit: Ik lees nu pas dat je 18 was en mbo al had gedaan. Bij mij zat er ook een gast die eerst wat mbo had gedaan. Zal geen probleem zijn.
Ik heb al wel op de site gekeken van het roc wat dan bij mij in de regio zit, maar daar staat alleen dat je een havo diploma nodig hebt, of een overgangs bewijs van havo, maar over VMBO wordt niet gesproken.
Maar het lijkt mij stug dat ze je bij het LOI met een vmbo-diploma wel VWO laten doen, maar bij zo'n vavo weer niet..
Als dat niet blijkt te kunnen dan denk ik dat ik voorlopig wel even genoeg heb van school..
Edit: Soms lijkt het wel of die lui gewoon willekeurig regeltjes zit te verzinnen.. zo van.. "hmm.. eens kijken. Het zou wel heel handig zijn als je met een VMBO diploma toegelaten zou worden op een vavo vwo. Dan zouden we het zowaar nog druk kunnen krijgen. Nee, laten we dat maar gauw even verbieden hoor.."
quote:Ja, het beste is natuurlijk gewoon om naar die scholen te bellen of ff naar binnen te stappen. De mensen die daar werken kunnen je het vast beter vertellen, want van internet wordt je af en toe ook niet wijzer.
Succes ermee
quote:Tip: probeer zo breed mogelijk te kiezen. Dat zal heel moeilijk zijn, zeker op MBO-niveau, maar geeft je wel meer kansen als je verschillende opleidingen/banen wilt proberen (je bent dan niet gebonden aan je vooropleiding) Administratief geeft je dus veel mogelijkheden (maar veroordeelt je wel tot een kantoorbaan), maar als je bijvoorbeeld niet weet of bananenverkoper iets is, wees dan voorzichtig met het volgen van een opleiding daarvoor: het kost je tijd en geld en het resultaat is onzeker, probeer dan gewoon fruitverkoop, dan kan je ook nog meloenen ofzo gaan verkopen.Op zaterdag 8 november 2008 22:55 schreef childintime het volgende:
[..]
Maar zij heeft een performaal IQ van 75, dus zal nooit op het VWO komen en gezien de nieuwe wetgeving, zal ze dus MBO moeten gaan doen icm met werken........
Dat is trouwens niets vreemds, zo'n 80% van de jongeren weten niet wat ze willen (zowel LBO als universiteit) en er wordt nog steeds veelvuldig van opleiding gewisseld. Iets dat de overheid om onduidelijke redenen wil gaan verbieden, het gaat dus nog veel slechter worden.
quote:En dat is eigenlijk best naar aan het feit dat je op je 16e al klaar bent met VMBO, je bent nog te jong om zulke belangrijke keuzes te maken.Op zaterdag 8 november 2008 22:55 schreef childintime het volgende:
[..]
Maar zij heeft een performaal IQ van 75, dus zal nooit op het VWO komen en gezien de nieuwe wetgeving, zal ze dus MBO moeten gaan doen icm met werken........
quote:Een MBO vervolgopleiding op dit nivo zal een MBO 1 of 2 zijn. Niet bijster boeiend..... De mogelijkheden zijn zeer beperkt. Ik vind het moeilijk om haar daar in te begeleiden. Haar vader werkt op universitair nivo, ik op post HBO nivo; soms zie ik het zeer duister in. Wij functioneneren heel anders en kunnen ons soms zeer moeilijk verplaatsen in haar denk en functioneringsnivo.Op zondag 9 november 2008 00:36 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
En dat is eigenlijk best naar aan het feit dat je op je 16e al klaar bent met VMBO, je bent nog te jong om zulke belangrijke keuzes te maken.
Ik weet dat zij meer kan dan wat we nu van haar zien. Maar dan moeten wel alle randvoorwaarden goed zijn. En ik eis van haar geen HBO nivo, maar ik vind het zeer triest om te zien dat ze wel zo kan functioneren, alleen niet kan voldoen aan deze maatstaven omdat onze maatschappij perfectie verreist van iedereen.
Ook je opmerking "niet bijster boeiend" geeft aan dat jij je uitdagingen zelf zoekt (en vindt) op intellectueel niveau. Nee, mbo 1 of 2 is intellectueel niet prikkelend voor jou. Toch zal het voor je dochter waarschijnlijk moeilijk genoeg zijn, al is dat misschien niet omdat ze de lesstof op zich niet aan zou kunnen onder de goede omstandigheden. Ik zei al dat ik zelf sinds m'n 17e in winkels werkte - dat was intellectueel verre van stimulerend, maar ik leerde om de uitdaging naar een ander vlak te verschuiven (sociaal vlak) en werd uiteindelijk leidinggevende. En hoewel ik m'n hersens nog steeds niet nodig had voor m'n werk, was het wel een uitdaging om te bedenken hoe ik mensen zo ver moest krijgen om te doen wat nodig was - hoe corrigeer je iemand vriendelijk en correct bijvoorbeeld. Dus uiteindelijk heb ik er wel van geleerd en ik heb heel veel aan die ervaring.
Ik herken ook de strijd tussen wat je kan en tussen alles wat je zou kunnen, maar wat niet goed uit de verf komt. Op sommige momenten functioneer ik minder goed dan normaal. Stiekem zou ik ook best die geweldige baan willen met afwisseling en hectiek en spanning (en natuurlijk dat mooie salaris en die leuke collega's en bedrijfsuitjes in sjieke restaurants, maar dat terzijde), maar dat zit er soms gewoon niet in. En hoewel ik toch wel droom van de 'perfecte' baan (waarin ik dan natuurlijk ook 'perfect' ben he - het is tenslotte een droom), denk ik niet dat ik echt gelukkig zou worden van zo'n baan die ik op sommie momenten helemaal niet aankan.
Het leven bestaat ook uit meer dan opleiding en werk. Ik heb geen boeiende baan en of ik die ooit krijg, dat weet ik niet. Wel heb ik een hele lieve vriend en die zou ik niet in willen ruilen voor welke baan dan ook. M'n vriend is echt degene die me overal door sleept en degene voor wie ik door blijf gaan als ik het zelf niet meer zie zitten. Op dat gebied ben ik gewoon heel gelukkig. Als we samen blijven en hij verdient dalijk een leuke boterham en we kunnen af en toe op vakantie en af en toe uit eten, dan is driekwart van m'n leven heel goed en een kwart is acceptabel. Heb ik het dan zo slecht? Het is een kwestie van zoeken naar andere vormen van geluk.
[ Bericht 10% gewijzigd door Maeghan op 09-11-2008 01:26:59 ]
quote:Dat werd mij ook verteld; dat ik dat dan maar moest doen. Maar ik ga niet 3 jaar op een mbo zitten om met mensen om te gaan.. dat lukt toch niet
dat was intellectueel verre van stimulerend, maar ik leerde om de uitdaging naar een ander vlak te verschuiven (sociaal vlak) en werd uiteindelijk leidinggevende. En hoewel ik m'n hersens nog steeds niet nodig had voor m'n werk, was het wel een uitdaging om te bedenken hoe ik mensen zo ver moest krijgen om te doen wat nodig was - hoe corrigeer je iemand vriendelijk en correct bijvoorbeeld.
dat werkt bij mij juist averechts.quote:Verbaal 112, performaal 104Op vrijdag 7 november 2008 23:38 schreef childintime het volgende:
O ja, sorry, maar ik ga ervan uit dat iedereen bekend is met VIQ en PIQ
http://www.zozon.nl/hoogbegaafd/kloof.htm
Yeaaaaaaaahhhhhhhhh, ik ben normaal
quote:Maar wat is HOOG? Is dat alles boven de 70?Op zaterdag 8 november 2008 06:25 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Naast de al gegeven uitleg van anderen:
Performaal IQ:
Meet theoretisch en praktisch inzicht. Het betreft opdrachten die een beroep doen op het vermogen tot ruimtelijke visualisatie (het ruimtelijk inzicht).Een hoog performaal IQ kan vertraging of stagnaties in het onderwijsleerproces veroorzaken, omdat het kind gebruik maakt van een denkproces waarbij hij via het handelen /het voorstellingsvermogen inzicht verwerft en ook bij voorkeur handelend tot oplossingen komt.
Verbaal IQ:
Omvat de intelligentie met betrekking tot verbaal aangeboden opdrachten en hangt in hoge mate samen met de prestaties die een kind op school levert (onderwijs is voornamelijk verbaal georiënteerd)
Bovenstaand komt hier vandaan. Er zijn nog heel veel andere definities te vinden die allemaal op hetzelfde neerkomen.
quote:Nee, je moet het ook niet als reden zien om iets te gaan doen. Maar ik moet toch werken en dan kan ik me daar gaan zitten opvreten omdat het niet intellectueel prikkelend is of ik kan (bij wijze van overlevingsstrategie) mezelf bezighouden met andere dingen om het voor mezelf nog enigszins aangenaam en nuttig te maken. Ik ben ook niet gaan werken voor m'n sociale contacten. Maar als je dan een opleiding moet doen en je bent beperkt in je keuze, kun je er maar het beste van maken, toch? En ik wil ook niet dat er alleen maar een negatief beeld is van werk onder je intellectuele niveau; ik zal nooit zeggen dat het m'n droombaan is, maar het is acceptabel en ik leer er toch iets van en heb in het dagelijks leven veel aan de ervaringen die ik tijdens mijn werk heb opgedaan. Verder kun je naast je baan of opleiding ook andere dingen doen die wél leuk zijn, er is nog meer in het leven dan werk en studie. Ik hoop dat ik het zo beter uit heb kunnen leggen.Op zondag 9 november 2008 02:15 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Dat werd mij ook verteld; dat ik dat dan maar moest doen. Maar ik ga niet 3 jaar op een mbo zitten om met mensen om te gaan.. dat lukt toch niet
quote:Een hoog performaal iq is geen 70 in ieder geval.Op zondag 9 november 2008 02:26 schreef Juup© het volgende:
[..]
Maar wat is HOOG? Is dat alles boven de 70?
70 Is juist laag.
Performaal iq is wat er gemeten word met een test, min of meer.
Verbaal is ook wel te testen maar je begrijpt wel wat ik bedoel
100 Is gemiddeld.
100-115 is Begaafd.
Ik heb performaal 115 verbaal weet ik niet precies meer iets van 90.
[ Bericht 0% gewijzigd door ScarFace- op 09-11-2008 12:00:33 ]
Of je IQ moet veel gaatjes hebben...quote:Nog niet helemaal wakkerOp zondag 9 november 2008 11:42 schreef Black_Tulip het volgende:
Performaal...
quote:Op zondag 9 november 2008 02:26 schreef Juup© het volgende:
[..]
Maar wat is HOOG? Is dat alles boven de 70?
Komt hier vandaan.
quote:Die gauss curve ken ik, maar ik bedoel niet het totale IQ maar het performale IQ, wat is daar hoog of laag bij?Op zondag 9 november 2008 15:54 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
[ afbeelding ]
Komt hier vandaan.
Als ik zie hoeveel communicatieve vaardigheden bij veel opleidingen worden gevraagd, zoiets zou voor mij stressen zijn. Uiteindelijk heb ik de studie econometrie weten af te ronden. Helaas heb ik daar geen werk in kunnen vinden, ik doe nu routinematig werk via een reïntegratiebureau, maar heb wel hoop om door te groeien zodat ik (met meer geld) nog eens wat leuks kan doen.
Wat de communicatie betreft: als ik in gesprek ben met iemand, en een ander neemt het gesprek plotseling over, dan vind ik dat heel moeilijk. Het gespreksonderwerp verandert dan ook, en dan is het net alsof ik er voor joker bij zit. Dat ervaar ik persoonlijk als erg pijnlijk. In zeldzame gevallen is degene die zich bij het gesprek voegt, een goede bekende van mij en is er niets aan de hand.
Die eenzaamheid die soms optreedt, vooral in gezelschap, dat is minder. In zo’n situatie loop ik toch tegen de grenzen van mijn kunnen aan. Verder ben ik vrij snel overprikkeld, maar hier wil ik wel iets aan gaan doen. Dit is uiteraard maar een korte schets van hoe ik mijn Autismespectrumstoornis beleef.
quote:Weet ik niet, is wel interessant om eens uit te zoeken.Op zondag 9 november 2008 19:43 schreef Juup© het volgende:
[..]
Die gauss curve ken ik, maar ik bedoel niet het totale IQ maar het performale IQ, wat is daar hoog of laag bij?
Het performale en verbale IQ volgen uit de gehele IQ-test, waarbij allen die gehele test gebruikt mag worden om je IQ uit te drukken. Performaal en verbaal volgen dus uit de test. Het is normaal dat die twee niet gelijk zijn (mag wel) Het huidige standpunt is dat, zodra het verschil tussen performaal en verbaal meer dan 12 (15?) punten is, er problemen kunnen ontstaan (de zogenaamde V/p-kloof of v/P-kloof)
Het lijkt mij dat als je met beide deel-IQ’s binnen "het gemiddelde IQ" zit, je normaal bent (en ik ga er dan even van uit dat het gemiddelde 100+15=115 of 100-15=85 is; met jouw scores van verbaal=112 en performaal=104 zijn dan 'normaal'
)* Stupendous76 opmerking: ik ben in geen enkel opzicht gerechtigd te kwalificeren, maar ik wilde je gewoon even wat moed inpraten
* Stupendous76 ik ga wel eens kijken of ik hier meer over kan vinden
quote:Herkenbaar. Inmiddels er wel mee leren omgaan, maar gaat erg moeilijk (en is ook echt niet leuk)Op zondag 9 november 2008 21:08 schreef sempron2400 het volgende:
...
Wat de communicatie betreft: als ik in gesprek ben met iemand, en een ander neemt het gesprek plotseling over, dan vind ik dat heel moeilijk. Het gespreksonderwerp verandert dan ook, en dan is het net alsof ik er voor joker bij zit. Dat ervaar ik persoonlijk als erg pijnlijk. In zeldzame gevallen is degene die zich bij het gesprek voegt, een goede bekende van mij en is er niets aan de hand.
quote:Een collega zei ooit over mij: eenzaam in de groep, en dat klopt vrij aardig. Die eenzaamheid is wel een apart soort, ik zoek die zelf op en voel me daar heel goed bij, maar aan de andere kant stoort dat enorm: vriendschap wordt op die manier erg moeilijk en intimiteiten onmogelijk. Andere mensen kunnen zich dat ook niet voorstellen, wat nu precies eenzaamheid is en hoe pijnlijk dat (voor een autist) kan zijn.Die eenzaamheid die soms optreedt, vooral in gezelschap, dat is minder. In zo’n situatie loop ik toch tegen de grenzen van mijn kunnen aan. Verder ben ik vrij snel overprikkeld, maar hier wil ik wel iets aan gaan doen. Dit is uiteraard maar een korte schets van hoe ik mijn Autismespectrumstoornis beleef.
edit: kleine tekstwijziging
[ Bericht 1% gewijzigd door Stupendous76 op 10-11-2008 22:04:00 ]
quote:Dat gaat over het performale iq, dacht je dat het verbale hierbij opgeteld was ofzo?Op zondag 9 november 2008 19:43 schreef Juup© het volgende:
[..]
Die gauss curve ken ik, maar ik bedoel niet het totale IQ maar het performale IQ, wat is daar hoog of laag bij?
quote:Performale intelligentie meet je handelingsgerichte vaardigheden en je vermogen tot het plannen daarvan. Verbale intelligentie meet het vermogen tot het begrijpen en uiten en leren door taal. De meeste intelligentietests hebben een totaal IQ, een performaal en een verbaal IQ. Al deze cijfers zijn een standaardnormale verdeling, waarbij het gemiddelde 100 is met een standaarddeviatie van 15. Een score tussen 100-115 is niet begaafd, maar normaal, evenals een score tussen de 85-100.Op zondag 9 november 2008 11:17 schreef ScarFace- het volgende:
[..]
Een hoog performaal iq is geen 70 in ieder geval.
70 Is juist laag.
Performaal iq is wat er gemeten word met een test, min of meer.
Verbaal is ook wel te testen maar je begrijpt wel wat ik bedoel
100 Is gemiddeld.
100-115 is Begaafd.
Ik heb performaal 115 verbaal weet ik niet precies meer iets van 90.
Je performale IQ wordt samengesteld uit enkele subtests van de intelligentietest, zoals blokpatronen of figuurleggen. Elke subtestscore (ruwe score) wordt omgezet in een gestandaardiseerde score. Die scores bij elkaar opgeteld corresponderen in een grafiek met bepaalde performaal IQ scores. Je verbale IQ wordt samengesteld uit subtests die een beroep doen op je verbale vermogens, zoals bijvoorbeeld de subtest waarin je de overeenkomsten tussen woorden aan moet geven. Ook die scores worden gestandaardiseerd en daaruit rolt weer een verbaal IQ.
[ Bericht 9% gewijzigd door Xennia op 11-11-2008 00:52:14 ]
quote:Dat is nog eens duidelijke uitleg, dank jeOp dinsdag 11 november 2008 00:44 schreef Xennia het volgende:
[..]
Performale intelligentie meet je handelingsgerichte vaardigheden en je vermogen tot het plannen daarvan. Verbale intelligentie meet het vermogen tot het begrijpen en uiten en leren door taal. De meeste intelligentietests hebben een totaal IQ, een performaal en een verbaal IQ. Al deze cijfers zijn een standaardnormale verdeling, waarbij het gemiddelde 100 is met een standaarddeviatie van 15. Een score tussen 100-115 is niet begaafd, maar normaal, evenals een score tussen de 85-100.
Je performale IQ wordt samengesteld uit enkele subtests van de intelligentietest, zoals blokpatronen of figuurleggen. Elke subtestscore wordt omgezet in een gestandaardiseerde score. Die scores bij elkaar opgeteld corresponderen in een grafiek met bepaalde performaal IQ scores. Je verbale IQ wordt samengesteld uit subtests die een beroep doen op je verbale vermogens, zoals bijvoorbeeld de subtest waarin je de overeenkomsten tussen woorden aan moet geven. Ook die scores worden gestandaardiseerd en daaruit rolt weer een verbaal IQ.
Heb nooit een echte IQ-test gedaan, maar denk dat het wel redelijk hoog is. Op die internettestjes kan je echter wel erg makkelijk scoren. Had onlangs bij Nobiles een maximale EQ-score
Ik weet wel hoe het hoort...Ik ben ook waardeloos wat betreft sollicitaties, maar heb nog nooit echt belangrijke gehad. Solliciteer eigenlijk altijd voor bijbaantjes onder m'n niveau of via een uitzendbureau, dus dan ben je al snel aangenomen.
Wel al zenuwwachtig voor het zoeken naar een stageplaats, kan mezelf niet zo goed verkopen en zou het vreselijk vinden als ik daarmee precies het die perfecte stageplaats voor mezelf verpest...
Toch eens kijken op die site van Maeghan.
[ Bericht 1% gewijzigd door Innocence op 11-11-2008 09:39:24 ]
Jan Jaap van der Wal had in een show van hem een stukje over dat de gemiddelde mens ongeveer 20 min. nodig heeft om een webpagina/mailtje te verwerken. Dat is best heel veel. Dat kost een hoop concentratie en energie. Wetende dat een groot deel van de wereldbevolking minstens een uur of meer per dag tv kijkt en achter de computer zit, kan ik stellen dat de mens veel concentratie verliest aan het gebruik van ICT.
(Ik vraag me ook af of je wel van ontspanning op de pc kunt spreken, maar dat doet nu even niet terzake, dat heeft meer met gewoonte en honger naar kennis te maken.)
Ik hoor de laatste tijd ook steeds vaker de term 'autisme' gebruikt worden. Er wordt gauw gezegd: 'ik ben een beetje autistisch.' Mijn moeder merkt ook wel eens op: 'iedereen is een beetje autistisch.'
Ik snap wat er bedoeld wordt en ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich hieraan ergeren.
Kan het zo zijn de mens tekenen van autisme gaat vertonen omdat hij zichzelf constant bezighoudt met ICT en de media? We krijgen zo ontzettend veel informatie binnen, dat we misschien wel overprikkeld raken.
De één kan het wat beter hebben dan de ander, natuurlijk. Sommigen besluiten echter om eens een jaar zonder media te leven. Zo laatst iemand op BNR die dat vertelde en het was haar bevallen, ze miste het niet eens echt. Nadeel is dan wel weer dat je jezelf een beetje afsluit van de rest van de wereld.
Maar het idee is niet eens zo gek. "Minderen met ICT en media." Wie weet hoeveel energie en geduld je er ineens bij krijgt? Wellicht voelen mensen zich dan minder "autistisch".
Tot zover mijn gedachtengang.
Maar misschien kost me dat juist meer energie dan anders, wie weet....
Veel mensen kruipen achter de tv, radio, pc en sluiten zich dus af. We maken wel contact met anderen, maar op een geheel ander niveau. Je sluit je toch enigszins af, met alle mogelijke gevolgen van dien.
Je neemt genoegen met gesprekken op afstand en ziet je dierbaren minder
* ik merk dat ik soms erg prikkelbaar kan zijn als ik achter de pc zit.
* óf ik heb lang gestudeerd en werkstukken gemaakt en dan ben ik dolblij als er iemand in levende lijve voor mijn neus staat.
Doen we onszelf tekort? Komen we te weinig buiten de deur? Overprikkelen we onszelf?
Ik denk ook niet dat ik me als ik me meer onder mensen begeef, me minder 'autistisch' zal voelen. Zou je kunnen vertellen waarom dat zo zou moeten zijn?
quote:Op dinsdag 11 november 2008 11:38 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
N.a.v. een kleine terechtwijzing in OUD op het speeltuinbankje, deel ik een gedachtengang van mij.
Jan Jaap van der Wal had in een show van hem een stukje over dat de gemiddelde mens ongeveer 20 min. nodig heeft om een webpagina/mailtje te verwerken. Dat is best heel veel. Dat kost een hoop concentratie en energie. Wetende dat een groot deel van de wereldbevolking minstens een uur of meer per dag tv kijkt en achter de computer zit, kan ik stellen dat de mens veel concentratie verliest aan het gebruik van ICT.
(Ik vraag me ook af of je wel van ontspanning op de pc kunt spreken, maar dat doet nu even niet terzake, dat heeft meer met gewoonte en honger naar kennis te maken.)
Ik hoor de laatste tijd ook steeds vaker de term 'autisme' gebruikt worden. Er wordt gauw gezegd: 'ik ben een beetje autistisch.' Mijn moeder merkt ook wel eens op: 'iedereen is een beetje autistisch.'
Ik snap wat er bedoeld wordt en ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich hieraan ergeren.
Kan het zo zijn de mens tekenen van autisme gaat vertonen omdat hij zichzelf constant bezighoudt met ICT en de media? We krijgen zo ontzettend veel informatie binnen, dat we misschien wel overprikkeld raken.
De één kan het wat beter hebben dan de ander, natuurlijk. Sommigen besluiten echter om eens een jaar zonder media te leven. Zo laatst iemand op BNR die dat vertelde en het was haar bevallen, ze miste het niet eens echt. Nadeel is dan wel weer dat je jezelf een beetje afsluit van de rest van de wereld.
Maar het idee is niet eens zo gek. "Minderen met ICT en media." Wie weet hoeveel energie en geduld je er ineens bij krijgt? Wellicht voelen mensen zich dan minder "autistisch".
Tot zover mijn gedachtengang.
)Maar, er is wel een duidelijk verschil: een autist heeft dat gedrag omdat hij/zij zo is, een 'normaal' persoon heeft dat gedrag aangeleerd of doet het bewust na omdat dat 'in' is. Door dit woordmisbruik zal de algemene bekendheid van autisme sterk toenemen, maar het begrip ervoor juist niet (en wordt het voor autisten alleen maar moeilijker)
* = een goed voorbeeld zijn bijvoorbeeld reclamecampagnes (cup-a-soup, goedemoggel), waarbij het heel 'in' is om hetzelfde te doen. Andere voorbeelden: MTV met net-geen-porno-videoclips die massaal door de jeugd voor waar worden aangenomen.
quote:Ik doel dus nu ook niet op de "echte" autisten. Ik doel op mensen die zich door middel van ICT anders gaan gedragen.Op dinsdag 11 november 2008 11:58 schreef Innocence het volgende:
Vind het maar rare conclusies. Ik ben helemaal niet blij als er opeens iemand voor m'n neus staat als ik een dag lang gestudeerd heb. En waarom zou je 'buiten de deur' minder geprikkeld worden als door wat webpaginas?
Ik denk ook niet dat ik me als ik me meer onder mensen begeef, me minder 'autistisch' zal voelen. Zou je kunnen vertellen waarom dat zo zou moeten zijn?
Je hebt wel een beetje gelijk wat buiten de deur betreft, het hangt er maar net vanaf waar je buiten de deur bent. Een kermis of een disco is nou ook niet bepaald prikkelloos. Ik doel meer op rustgevende prikkels: de natuur. Een wandeling, een blokje om, een fietstocht, een vakantie naar een écht rustige plek.
Even voor de goede orde, trouwens: ik ben niet iemand waarbij ooit autisme is vastgesteld. En ik spreek geheel voor mezelf. Wat ik zei: het is een gedachtengang.
quote:Ik snap het verschil ook wel.Op dinsdag 11 november 2008 13:35 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]iedereen heeft wel iets van autisme in zich, alleen zo weinig dat het geen belemmering voor hen is (behalve dan de autist ik vermoed wel dat het zo werkt, maar meer voor televise dan door de computer. De meeste mensen kijken naar populaire programma's, en gezien de menselijke aard zijn 'maatschappelijk minder gewenste onderwerpen' uitermate populair. En omdat het op televisie is, nemen veel mensen datgene wat ze zien onbewust over*. Dat 'maatschappelijk minder gewenste gedrag' vertoont heel veel gelijkenis met het gedrag van 'een autist' et voilá: hier heb je je uitdrukking.
Maar, er is wel een duidelijk verschil: een autist heeft dat gedrag omdat hij/zij zo is, een 'normaal' persoon heeft dat gedrag aangeleerd of doet het bewust na omdat dat 'in' is. Door dit woordmisbruik zal de algemene bekendheid van autisme sterk toenemen, maar het begrip ervoor juist niet (en wordt het voor autisten alleen maar moeilijker)
* = een goed voorbeeld zijn bijvoorbeeld reclamecampagnes (cup-a-soup, goedemoggel), waarbij het heel 'in' is om hetzelfde te doen. Andere voorbeelden: MTV met net-geen-porno-videoclips die massaal door de jeugd voor waar worden aangenomen.
Ik ben persoonlijk ook totaal geen fan van 'maatschappelijk-minder-gewenst-gedrag-programma's'.
Ik denk ook dat mijn moeder doelde op dat wat jij zegt: dat iedereen wel iets van autisme in zich heeft, maar niet belemmerend. Dat kan wel. Wat ik bedoel is dat we door middel van overprikkeling dat kleine beetje in onszelf naar boven halen. Waardoor het ineens wel belemmerend kan worden.
quote:Dat kan. Ik heb datzelfde gevoel zelfs ook wel, hoor.Op dinsdag 11 november 2008 17:52 schreef Troel het volgende:
Ik kan soms behoorlijk kriegel worden van de opmerking dat iedereen wel een beetje autistisch is.
Misschien moet ik het dan anders formuleren... 'Mensen halen soms misschien trekjes in zichzelf naar boven, die verwant lijken te zijn aan autistische trekjes.'
quote:Dat klinkt anders wel alsof je verbaal een stuk zwakker bent. Dat het wel lukt als je het opschrijft en dus visualiseert zegt weer iets over je performale vermogens.Op dinsdag 11 november 2008 09:32 schreef Innocence het volgende:
Ik heb volgensmij geen groot verschil tussen verbaal en performaal. Herken me iig in geen van de punten die hier beschreven worden. Bij IQ-tests zijn die woordenrijtjes geen enkel probleem. Wel snap ik weinig dat verteld wordt, pas als ik het opschrijf besef ik waar het over gaat. Nogal een probleem bij mondelinge tentamens, vragen en besprekingen na presentaties en vragen van de studenten die ik bijles geef.
Die woordenrijtjes bij IQ-tests, wat bedoel je daarmee? Is dat zo'n internettest of zo waarbij de woorden geschreven zijn?
quote:Maar volgens mij klopt het wel, aangezien het bij veel autisten gaat om eigenschappen die iedereen heeft, alleen bij een bepaalde mate val je ineens in zo'n DSM categorie. Dat is niet om het dan te bagatelliseren, maar ik denk dat je ook goed in ogenschouw moet nemen dat ook "normale" mensen beperkingen hebben.Op dinsdag 11 november 2008 17:52 schreef Troel het volgende:
Ik kan soms behoorlijk kriegel worden van de opmerking dat iedereen wel een beetje autistisch is.
Bij mij hebben ze zelfs nog een tijd getwijfeld, maar ze vonden het toch niet "erg" genoeg om autisme te noemen.
quote:Voor mijn (PDD-NOS) zoon van 14 is de PC / ICT al heel wat jaren een vertrouwde toevlucht. Het leven raast maar door en hij begrijpt lang nog niet alles. Op de PC is hí'j de baas! Druk op "reset" en je kunt controle hebben over waar je zo graag mee bezig bent. Voor mij een heel plausibele verklaring, die ik ooit kreeg van een hulpverlener.Op dinsdag 11 november 2008 11:46 schreef Innocence het volgende:
Ik sluit me juist af voor de wereld via ICT en media. Juist om niet overprikkeld te raken. Ik denk ook wel dat je dan van ontspanning kunt spreken.
Maar misschien kost me dat juist meer energie dan anders, wie weet....
Maar ook hier met mate; hij mag een uur en dan "moet" hij even voet- of basketballen of iets anders lichamelijk actiefs doen. Anders gaat hij weer druk doen, ijsberen, fladderen. En daar doet hij niemand, ook zichzelf, geen plezier mee. Nu is het zelfs zo ver dat hij uit zichzelf zegt: ik geloof dat ik even moet voetballen, mam
Van mensen met een diagnose kan ik heel goed begrijpen dat zij zeggen er wordt nogal makkelijk gezegd "iedereen heeft wel iets van een autist". Dat is niet begripvol voor de moeilijkheden die jullie hebben om je te redden in de wereld. Juist voor jullie: respect!
quote:Moet zeggen dat dat ook wel verstandig is. Ik denk dat ik niet meer op een normale manier internet, dat het tegen een verslaving aan zit.Op woensdag 12 november 2008 20:17 schreef anne_Chris het volgende:
[..]
Maar ook hier met mate; hij mag een uur en dan "moet" hij even voet- of basketballen of iets anders lichamelijk actiefs doen. Anders gaat hij weer druk doen, ijsberen, fladderen. En daar doet hij niemand, ook zichzelf, geen plezier mee. Nu is het zelfs zo ver dat hij uit zichzelf zegt: ik geloof dat ik even moet voetballen, mam
Het is gewoon een manier om m'n gedachten op een rijtje tekrijgen als ik het even niet meer trek. Me op een ding richten en inderdaad op mijn manier controleren wat er op me af komt.
Maar ik merk ook dat ik me er eenzamer door ga voelen, omdat je makkelijker 'praat' op internet, maar niet de respons krijgt die je nodig hebt. En ik verdoe gewoon heel veel kostbare tijd, door nutteloos rond de surfen, zeker als ik even niet de concentratie heb om te studeren.
Verlies me er dan helemaal in door iets uit te zoeken, wat helemaal niet belangrijk is op dat moment.
Wat dat betreft voel ik me er dan achteraf zeker niets beter door, dus weet ik niet of je wel van ontspanning kan spreken.
quote:Nouja, zoiets ja. Ik weet niet wat het is. Soms geeft die uitdrukking me het gevoel dat ik me maar aanstel, omdat iedereen het heeft. Zoiets. En dat steekt me.Op dinsdag 11 november 2008 18:08 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Dat kan. Ik heb datzelfde gevoel zelfs ook wel, hoor.
Misschien moet ik het dan anders formuleren... 'Mensen halen soms misschien trekjes in zichzelf naar boven, die verwant lijken te zijn aan autistische trekjes.'
quote:Volgens mij is dit verband er zeker. In deze tekst hieronder wordt dit verband ook gelegd:(http://www.hooggevoelig.nl/drupal/?q=node/238)Op dinsdag 11 november 2008 11:38 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
N.a.v. een kleine terechtwijzing in OUD op het speeltuinbankje, deel ik een gedachtengang van mij.
Jan Jaap van der Wal had in een show van hem een stukje over dat de gemiddelde mens ongeveer 20 min. nodig heeft om een webpagina/mailtje te verwerken. Dat is best heel veel. Dat kost een hoop concentratie en energie. Wetende dat een groot deel van de wereldbevolking minstens een uur of meer per dag tv kijkt en achter de computer zit, kan ik stellen dat de mens veel concentratie verliest aan het gebruik van ICT.
(Ik vraag me ook af of je wel van ontspanning op de pc kunt spreken, maar dat doet nu even niet terzake, dat heeft meer met gewoonte en honger naar kennis te maken.)
Ik hoor de laatste tijd ook steeds vaker de term 'autisme' gebruikt worden. Er wordt gauw gezegd: 'ik ben een beetje autistisch.' Mijn moeder merkt ook wel eens op: 'iedereen is een beetje autistisch.'
Ik snap wat er bedoeld wordt en ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich hieraan ergeren.
Kan het zo zijn de mens tekenen van autisme gaat vertonen omdat hij zichzelf constant bezighoudt met ICT en de media? We krijgen zo ontzettend veel informatie binnen, dat we misschien wel overprikkeld raken.
De één kan het wat beter hebben dan de ander, natuurlijk. Sommigen besluiten echter om eens een jaar zonder media te leven. Zo laatst iemand op BNR die dat vertelde en het was haar bevallen, ze miste het niet eens echt. Nadeel is dan wel weer dat je jezelf een beetje afsluit van de rest van de wereld.
Maar het idee is niet eens zo gek. "Minderen met ICT en media." Wie weet hoeveel energie en geduld je er ineens bij krijgt? Wellicht voelen mensen zich dan minder "autistisch".
Tot zover mijn gedachtengang.
quote:Na jarenlang gewerkt te hebben bij een antroposofische GGZ-instelling in Alkmaar, weet Hans Lemmens (61) het zeker: autisme staat niet op zich. Er bestaat een duidelijke link met hooggevoeligheid. ,,De wetenschap bakent autisme af. Dat beeld wil ik met mijn boek bijstellen.
Tussen hooggevoeligheid, PDD-NOS en kern-autisme is sprake van een glijdende schaal. Ze hebben allemaal met een versterkte gevoeligheid te maken. Tussen hooggevoeligheid en PDD-NOS zie ik een grijs gebied, waarin het onduidelijk is of je met het een of het ander te maken hebt. Ik beschrijf autisme als een extreme vorm van hooggevoeligheid, zonder te bedoelen dat hooggevoelige kinderen autistisch zijn.''
Lemmens gaat uit van een ziel die het lichaam bewoont. Bij ieder mens is er een verbinding tussen lichaam en ziel, die losser kan zijn of vaster. Als de ziel los met het lichaam verbonden is, is het elastiek als het ware een beetje uitgerekt. Zowel bij hooggevoelige kinderen als bij autistische kinderen is dat elastiek uitgerekt, maar bij de laatsten veel sterker dan bij de eersten. ,,Hoe losser de ziel met het lichaam verbonden is en hoe verder het elastiek dus is uitgerekt, des te gevoeliger is iemand.''
Autisten maken moeilijk contact. Lemmens: ,,Ze zitten in zichzelf opgesloten. Contact maken doen ze heel erg op hun eigen manier. Ze zijn sterk eigenzinnig en hebben behoefte aan houvast en controle.''
Ze moeten bijvoorbeeld ver van tevoren weten wat er gaat gebeuren. Deze groep staat kwetsbaar in de samenleving. Wat voor hen in extreme mate geldt, gaat in mindere mate ook op voor hooggevoeligen. Deze groep filtert de gebeurtenissen niet, maar neemt alles in zich op. Ze zien en horen alles. Hebben ook veel houvast en structuur nodig. Zijn vaak sociaal minder handig en angstig. Niet zelden gaat hooggevoeligheid samen met hoogbegaafdheid, al is een directe link niet te leggen.”
Moderne tijd zorgt voor nieuwe aandoeningen
Hooggevoeligheid komt veel voor. Lemmens spreekt van een tijdsverschijnsel. Dat is wat hem betreft zeker iets anders dan een ‘modeverschijnsel’, zoals wel smalend wordt opgemerkt. “Vroeger was de wereld overzichtelijk. Er was houvast, regelmaat, het leven was een traag bestaan. Nu is dat anders. Nog nooit werden kinderen aan zoveel prikkels blootgesteld als tegenwoordig. Hooggevoelige kinderen pikken alles op. Ik ben er van overtuigd dat hooggevoeligheid wel degelijk te maken heeft met deze tijd.”
Hij geeft de computer als voorbeeld van het huidige tijdsgewricht, waarin ‘nieuwetijdskinderen’ opgroeien. In ‘Het elastiek tussen lichaam en ziel’ schrijft de Alkmaarse therapeut: ‘De tijd waarin we leven is steeds autistischer geworden. Kijk maar eens naar de manier waarop mensen hun dagelijks werk doen. Een overgroot percentage zit daarbij achter de computer en als er één apparaat is dat de mens tot autistisch gedrag programmeert, dan is het de computer wel. De computer stimuleert een denken dat rechtlijnig is en abstract en waar het contact geen invloed op heeft.’
Kunnen kinderen over hun autistische eigenschappen heen groeien? “Echte kernautisten zullen nooit genezen. Voor hooggevoeligen geldt dat ze er vooral in het begin van hun leven last van hebben. Ze leren om te gaan met hun angst, ze leren hun weg te vinden in de maatschappij. En dan kan het gebeuren dat hun hooggevoeligheid een kwaliteit wordt. Vaak denken ze in beelden en hebben ze een buitengewone sensitiviteit voor contact tussen mensen ontwikkeld.”
Veel briljante geesten en kunstenaars kunnen (postuum) gerekend worden tot de hooggevoeligen. Voor zijn boek heeft Lemmens de biografieën bestudeerd van Bob Dylan en Albert Einstein. Onafhankelijke genieen, met hooggevoelige en autistische trekken. “Dylan bijvoorbeeld is iemand die zich niet bindt. Hij heeft de ene vrouw na de andere, is altijd on the road. Hij is een zwerver, vindt geen plek en is constant in gevecht met zijn publiek. Einstein had een heel eigen manier van leren. Op school was hij geen hoogvlieger, hij heeft zijn eigen lijn gevolgd. Praten over zichzelf kon hij niet. Hij was nuchter en sceptisch. Allen in zijn vioolspel kon hij zijn gevoelens kwijt.”
Lemmens’ boek bevat autobiografische elementen, zonder dat het een egodocument is geworden. De jonge Hans Lemmens sjeesde in de jaren zestig als student sociologie en koos voor een opleiding als mimespeler. Toen hij ook met mime stopte, volgde een acht jaar durend kluizenaarsbestaan in Amsterdam waar Lemmens vergeefse pogingen deed boeken te schrijven. Pas op zijn 42e belandde hij in de jeugdzorg, waar hij zich eindelijk op zijn plaats voelde. Eindelijk pasten ziel en lichaam bij elkaar. “Ik herken mezelf wel in mijn hooggevoelige clienten. Maar ik wil mezelf geen sticker opplakken. Het is niet als zelftherapie geschreven, maar voor iedereen die met hooggevoeligheid te maken heeft.”
[ Bericht 100% gewijzigd door dreugkleut op 13-11-2008 18:26:58 ]
quote:Er zijn volgens mij diverse rapporten die het tegendeel van het door jou vet gemaakte aangeven. Een aantal simpele voorbeelden die aangeven dat werken met computers niet (meer) rechtlijnig en zonder sociaal contact hoeft te zijn: dit forum, world of warcraft, hyves, youtube, weblogs en eigenlijk heel "web 2.0". Daarnaast wordt in (sociologische) literatuur bijvoorbeeld aangehaald dat het individueel spelen van een computerspel ook sociale interactie "IRL" genereert: je gaat met vrienden praten over "hoe ver ben jij" en "hoe kom je hier voorbij".Op donderdag 13 november 2008 18:24 schreef dreugkleut het volgende:
[..]
Volgens mij is dit verband er zeker. In deze tekst hieronder wordt dit verband ook gelegd:(http://www.hooggevoelig.nl/drupal/?q=node/238)
[..]
En zoals een docent van me opmerkte: bij het werken met de Computer wordt wel de vraag gesteld of dat "nou wel zo goed is" en dat het "individualistisch" en "onsociaal" is, maar diezelfde vragen worden doorgaans niet gesteld over het lezen van een boek, dat als "goed" en "leerzaam" gezien wordt. En als iets rechtlijnig kan zijn, dan is dat een boek, een voorgeschreven verhaal waar je geen interactie mee hebt! (Overigens is er voor Sociologen eigenlijk niet iets als "onsociaal" of "a-sociaal", maar dat terzijde, dat heeft hier niet zoveel mee te maken, zeker niet met dit subforum.
)Mijns inziens doet deze therapeut niet alleen een bewering die hij niet onderbouwt ("De computer stimuleert een denken dat rechtlijnig is en abstract en waar het contact geen invloed op heeft."), hij maakt zich ook nog schuldig aan het achteloos gebruiken van termen als "autistisch" in een context waarbij dat geen enkele relevantie heeft. Totaal niet wetenschappelijk zo zonder enige extra noten, maar uit hoofde van zijn beroep wel met enige invloed op mensen die dit lezen.
1) Ik zou de dingen niet snel genoeg leren.
2) Ik lig niet goed in de groep.
Dit gebeurt allemaal nadat ik er pas een week gewerkt heb.
Geen van de redenen vind ik een reden om mij te ontslaan. En al helemaal niet na 1 week. De eerste reden is totale onzin. Hoe kan iemand binnen 1 week alles in een keer leren? Dat kan niet. En daar komt nog bij dat ik een totale andere van werken gewend ben. De tweede reden is net zo onzinnig. Ik weet dat ik anders dan anders ben. Maar dit is nog geen reden om iemand te ontslaan. En aan het begin kijk ik liever de kat uit de boom. Is dit raar? Nee dit is heel normaal.
Misschien twijfelde het bedrijf over mij kunnen. Maar als zij twijfelde waarom hebben zij mij dan aangenomen? En de manier waarop zij mij dit laten is ook erg vreemd.
Aan de eind van dit verhaal toch nog een vraag.
Moet ik volgende keer dat ik een sollicitatiegesprek heb vertellen dat ik moeite heb met sociale interactie? Of is dit niet verstandig.
quote:Ligt heel erg aan het bedrijf, maar ik zou het niet vertellen. Kan altijd later nog, in beperkte kring, helaas kan dat dan wel tegen die tijd (zoals nu wellicht) voor problemen hebben gezorgd. Blijft moeilijk...Op donderdag 13 november 2008 20:10 schreef tijnbrein het volgende:
Aan de eind van dit verhaal toch nog een vraag.
Moet ik volgende keer dat ik een sollicitatiegesprek heb vertellen dat ik moeite heb met sociale interactie? Of is dit niet verstandig.
quote:Dat snap ik en daarom is het ook zo moeilijk dit. Als je het vertelt heb je de kans niet te worden aangenomen maar als het niet vertelt dan heb je de kans te worden ontslagen als je wel wordt aangenomen.Op donderdag 13 november 2008 20:14 schreef ThE_ED het volgende:
[..]
Ligt heel erg aan het bedrijf, maar ik zou het niet vertellen. Kan altijd later nog, in beperkte kring, helaas kan dat dan wel tegen die tijd (zoals nu wellicht) voor problemen hebben gezorgd. Blijft moeilijk...
Bij het bedrijf waar ik tot voorkort werkte heb ik het wel vertelt dat ik hulp heb gezocht voor mijn problemen. Mijn leidinggevende reageerde positief op dat hulp heb gezocht. Dat hij daarna er niks meer heeft gedaan is een ander verhaal.
Ik weet ook niet wat ik nu moet doen. Vertellen of niet?
Ook deze keer bij solliciteren heb ik het gemeld, het kwam ter sprake toen er werd gevraagd waarom ik gestopt wat met de PABO. Op basis daarvan zijn wel een aantal extra vragen gesteld ("hoe ga je er mee om als iets niet loopt zoals het zou moeten lopen, kun je dat oppakken" "Nou, ik bedenk altijd van te voren alle mogelijke verkeerde dingen die kunnen gebeuren, zodat ik weet wat ik moet doen als dat toevallig voorvalt. Als nou net datgene voorvalt waar ik geen rekening mee gehouden heb, dan zit ik net als elke ander met mijn handen in het haar en moet ik mezelf even herpakken".
Maar ondanks dat mijn vorige werkgevers het ook wisten, heb ik toch regelmatig bij gesprekken te horen gekregen dat ik toch "anders" ben. Dat doet pijn, maar het went
quote:Zeg jj dan nooit dat je je een beetje depri voelt, of down terwijl je geen diagnose van depressie hebt?Op donderdag 13 november 2008 13:03 schreef Troel het volgende:
[..]
Nouja, zoiets ja. Ik weet niet wat het is. Soms geeft die uitdrukking me het gevoel dat ik me maar aanstel, omdat iedereen het heeft. Zoiets. En dat steekt me.
quote:NeeOp donderdag 13 november 2008 20:32 schreef Xennia het volgende:
[..]
Zeg jj dan nooit dat je je een beetje depri voelt, of down terwijl je geen diagnose van depressie hebt?
Ik zit soms niet zo lekker in mijn vel, maar depri of down, nee, dat gebruik ik eigenlijk nooit
Ik gebruik overigens het meest zwaar klote, terwijl ik natuurlijk ook geen kloten heb quote:Depressie is een continuum, waar je in mindere of meerdere mate op kunt scoren. Pas als je aan verschillende kenmerken voldoet (bijvoorbeeld dat de depressieve gevoelens langer dan een bepaalde tijd aanhouden) krijg je de diagnose depressie, maar depressieve/sombere gevoelens kent iedereen. Hetzelfde geldt voor autisme. Iedereen vertoont in mindere of meerdere mate autistische trekjes, maar wanneer het je functioneren en gevoelswereld niet in een bepaalde mate verstoort is er geen sprake van autisme.Op donderdag 13 november 2008 20:36 schreef Troel het volgende:
[..]
Nee
Ik zit soms niet zo lekker in mijn vel, maar depri of down, nee, dat gebruik ik eigenlijk nooit
quote:Ik kan me hier wel in vinden. Hoewel ik het wel een mooi stuk vind, van die Lemmens. Maar er zitten wel gaten in.Op donderdag 13 november 2008 19:55 schreef ThE_ED het volgende:
[..]
Er zijn volgens mij diverse rapporten die het tegendeel van het door jou vet gemaakte aangeven. Een aantal simpele voorbeelden die aangeven dat werken met computers niet (meer) rechtlijnig en zonder sociaal contact hoeft te zijn: dit forum, world of warcraft, hyves, youtube, weblogs en eigenlijk heel "web 2.0". Daarnaast wordt in (sociologische) literatuur bijvoorbeeld aangehaald dat het individueel spelen van een computerspel ook sociale interactie "IRL" genereert: je gaat met vrienden praten over "hoe ver ben jij" en "hoe kom je hier voorbij".
En zoals een docent van me opmerkte: bij het werken met de Computer wordt wel de vraag gesteld of dat "nou wel zo goed is" en dat het "individualistisch" en "onsociaal" is, maar diezelfde vragen worden doorgaans niet gesteld over het lezen van een boek, dat als "goed" en "leerzaam" gezien wordt. En als iets rechtlijnig kan zijn, dan is dat een boek, een voorgeschreven verhaal waar je geen interactie mee hebt! (Overigens is er voor Sociologen eigenlijk niet iets als "onsociaal" of "a-sociaal", maar dat terzijde, dat heeft hier niet zoveel mee te maken, zeker niet met dit subforum.
Mijns inziens doet deze therapeut niet alleen een bewering die hij niet onderbouwt ("De computer stimuleert een denken dat rechtlijnig is en abstract en waar het contact geen invloed op heeft."), hij maakt zich ook nog schuldig aan het achteloos gebruiken van termen als "autistisch" in een context waarbij dat geen enkele relevantie heeft. Totaal niet wetenschappelijk zo zonder enige extra noten, maar uit hoofde van zijn beroep wel met enige invloed op mensen die dit lezen.
Ik had het er met mijn vriend over. Ik quote hem even: De vergelijkingen met Dylan en Einstein zijn erg kort door de bocht." Mijn hek is grijs, een olifant is grijs, dus mijn hek is een olifant."
Hij noemde ook iets, wat ik ook wel zie: dat je vroeger gewoon één keer post kreeg en dan was je klaar. Nu krijg je een paar keer per dag post en over de e-mail krijg je post. Als je pech hebt, kun je elk uur een mailtje verwachten. Dat je gewoon de angst hebt om je pc uit te zetten omdat je anders misschien iets mist. Best een enge ontwikkeling.
De mens staat blootgesteld aan een hoop stress. Ik weet niet wat jullie allemaal doen als je gestresst bent, maar ik kan behoorlijk prikkelbaar zijn. Prikkelbaar, teruggetrokken, ik kan weinig andere input meer hebben.
@Troel: ik kan me helemaal voorstellen dat het je steekt. Dat vind ik naar. Je stelt je niet aan. Jij bent gewoon jij. Kun jij het helpen? Nou dan.
quote:Dat ik anders ben dat weet ik en daar ben ik ook aan gewend. Ik weet ook dat ik in het verleden ben afgewezen omdat ik moeite heb met sociale interactie en onzeker over kom. Dit geldt zowel voor werk als relaties.Op donderdag 13 november 2008 20:29 schreef Troel het volgende:
tja, ik ben er altijd heel eerlijk over geweest. Waarom? Omdat het nou eenmaal onderdeel van mij is. Ze weten op deze manier wat ze in huis halen.
Ook deze keer bij solliciteren heb ik het gemeld, het kwam ter sprake toen er werd gevraagd waarom ik gestopt wat met de PABO. Op basis daarvan zijn wel een aantal extra vragen gesteld ("hoe ga je er mee om als iets niet loopt zoals het zou moeten lopen, kun je dat oppakken" "Nou, ik bedenk altijd van te voren alle mogelijke verkeerde dingen die kunnen gebeuren, zodat ik weet wat ik moet doen als dat toevallig voorvalt. Als nou net datgene voorvalt waar ik geen rekening mee gehouden heb, dan zit ik net als elke ander met mijn handen in het haar en moet ik mezelf even herpakken".
Maar ondanks dat mijn vorige werkgevers het ook wisten, heb ik toch regelmatig bij gesprekken te horen gekregen dat ik toch "anders" ben. Dat doet pijn, maar het went
Maar toch denk ik dat het, het beste is om eerlijk te zijn. Misschien word ik daarom wel vaker afgewezen maar als ik dan toch word aangenomen dan weten ze tenmiste waarom ik zo ben als ik ben.
quote:True, dat kan zo zijn. Maar wellicht is het minder erg om bij een sollicitatie afgewezen te worden dan om na een week werken alsnog te horen te krijgen dat je niet de persoon bent?Op vrijdag 14 november 2008 10:34 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Ik heb er respect voor als je het zegt tijdens een sollicitatie, maar ik acht het niet verstandig. Waarschijnlijk word je inderdaad dáárom vaker afgewezen.
quote:Ik vind het trekken van een uitkering een te gemakkelijke weg. Het hangt er natuurlijk vanaf hoe erg iemand autistisch is, maar in veel gevallen is het zeker niet nodig om een uitkering aan te vragen, lijkt mij. Zie ook de vele voorbeelden in dit topic.Op zaterdag 8 november 2008 18:21 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik heb even callcenterwerk gedaan
quote:Dank voor het geven van inzicht. Enkele dingen die mij opvielen:Op zaterdag 8 november 2008 22:21 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Lang verhaal, maar kort samengevat: ik heb als luie puber de verkeerde keuzes gemaakt een studie gedaan die ik leuk vond in plaats van eentje waarvan ik dacht dat ik er een goede baan mee kon vinden. Ook heb ik die studie gekozen uit gemakszucht, ik was er namelijk goed in. Die gemakszucht kwam ook voort uit m'n depressie, ik was natuurlijk niet zo enorm gemotiveerd. Ook zei men altijd dat het toch meer ging om het academisch denkniveau dan om de richting, maar mijn ervaring is dat dat dus helemaal niet zo is. Ik kom dus niet aan werk. Ook ben ik gestopt tijdens m'n master, door problemen op de uni, stress van thuis en faalangst, door problemen met het ordenen van info waardoor ik gewoon niks voor elkaar kreeg met m'n scriptie - ik heb twee masters gedaan, van de eerste alleen geen scriptie geschreven en van de andere mis ik een vak en de scriptie geloof ik. Ook daarmee had ik pech, de tweede master die ik deed had nog een andere manier om af te studeren maar die is afgeschaft in het jaar dat ik die master ben gaan doen. Ik ben toen na wat mislukte sollicitaties blijven hangen in een bijbaantje als hoofdcaissiere, maar was op het eind doodongelukkig. Ik verveelde me zo dat ik geen zin meer had om uit bed te komen. Daarom ben ik ander werk gaan zoeken, helaas liepen veel sollicitaties weer op niets uit, en toen ben ik gaan solliciteren bij Dirck III omdat ik wel affiniteit heb met dranken. Met het sollicitatiegesprek werd er een positief beeld gegeven van doorgroeimogelijkheden en vandaar dat ik het gedaan heb - ik hoop zo door te kunnen groeien naar een functie op niveau, al zal het heel lang duren. Nou ja, mijn vriend studeert nog, dus ik kan niet even een andere opleiding gaan doen op het moment. Met m'n beste vriend heb ik het erover gehad en hij is wel bereid me te helpen om -als m'n vriend afgestudeerd is over een paar maanden - wat anders te zoeken op een fatsoenlijk niveau. Hij is daar veel handiger in, ik weet niet eens waar ik moet zoeken. Het probleem is dat ik bij uitzendbureaus weggestuurd werd omdat ze liever mbo'ers hadden op dat moment en bij de bedrijven waar ik op gesprek geweest ben wilden ze ook liever iemand met een lagere opleiding omdat ze bang waren dat ik me zou gaan vervelen (ja, dat risico zit er ook wel in inderdaad) en andere bedrijven wilden me weer niet omdat ik geen opleiding had in de goede richting en die dachten dan dat ik er of niet in geinteresseerd kon zijn omdat ik een studie in een andere richting had gedaan (alsof je maar 1 ding leuk kan vinden), of dat ik het niet zou kunnen of dat het te veel tijd zou kosten om me in te werken. Daarnaast heb ik zefl het probleem dat ik absurd snel leer; ik ken niemand die op hetzelfde leertempo zit, niet om op te scheppen of zo, maar ik kan daardoor mensen niet duidelijk maken dat ik die dingen wél zo snel kan leren als ik beweer. Ik kan tegen iemand wel zeggen dat ik iets binnen een maand goed kan leren, maar dat geloven ze niet, dus nemen ze iemand aan met een opleiding in die richting. Daarnaast waren mijn sollicitatievaardigheden ook niet zo goed, na veel oefenen en hulp van een handige site (carrieretijger.nl) gaat dat al beter.
- Ik zie toch wel veel herkenbare dingen (faalangst, informatie ordenen, depressie).
- Ik vind het geheel getuigen van een erg goede zelfrefectie.
- Of het wel of niet te maken heeft met de studierichting die je kiest: ik denk dat je gewoon wat mazzel moet hebben met je eerste baan; als je wat werkervaring hebt dan lukken vervolgstappen ook beter. Misschien dat het nu wat moeilijker wordt, nu het economisch wat minder lijkt te gaan (niet specifiek voor jou, maar in het algemeen).
- "omdat ik wel affiniteit heb met dranken"
- Absurd snel leren: wil ik wel geloven gezien het niveau van je reacties hier, maar de vraag is hoe je dit aantoonbaar kan maken voor potentiële werkgevers, op een manier waar zij het voordeel voor een werkrelatie van inzien.
Voorbereiden sollicitaties hebben zeker zin. Dat geldt ook voor eventuele assessments. Oefenen hiermee scheelt veel. Wees hier dus niet bang voor. Het kan ook een manier zijn om aan werkgevers duidelijk te maken dat je wel slim bent. Toen ik na eindeloos studeren met 0,0 zelfvertrouwen begon te solliciteren en er een assessment bij kwam kijken viel er ook iets op zijn plaats. Ik bleek “boven het gemiddelde academische niveau” te zitten (wat dat dan ook is), andere keren kreeg ik tests af die je eigenlijk niet af zou moeten kunnen krijgen in de tijd die ervoor stond. Het heeft me in ieder geval wat zelfvertrouwen gegeven: ik was/ben dus niet (helemaal) gek.
quote:Redelijk off-topic: winterdepressies: het zou kunnen helpen om extra vitamine D te slikken.Maar goed, ik modder dus ook qua werk. Alleen ik heb nu een baan waarmee ik de hele dag in principe bezig ben, lichamelijk. Hierdoor heb ik minder tijd om te gaan malen en dat scheelt wel. Dat het makkelijk werk is maakt ook dat ik minder fouten maak, dus minder schuldgevoel, minder onzekerheid en daarnaast kom je ook niet moe thuis en heb je nog wat energie over voor andere dingen. Dat is dan weer het voordeel. Maar het is ook een proces voor mij geweest om me er bij neer te leggen dat ik moest stoppen met studeren en dat ik problemen had waardoor ik niet kon functioneren zoals anderen. Dat is iets waar ik echt al een jaar of vijf mee zat, terwijl ik pas een jaar geleden toevallig over Asperger las. Met name door m'n depressie vroeger, winterdepressies e.d. en het feit dat ik snel overprikkeld ben (geestelijk en zintuiglijk), moet ik gewoon sneller een stapje terug doen dan anderen en dat zou in sommige banen ook niet gaan. Ik probeer nu een beetje te bedneken wat ik wel wil en wel kan en als m'n vriend dan afgestudeerd is en bij Diii zit ik nog niet waar ik wil zijn, ga ik weer wat anders zoeken. Ook overweeg ik soms een eigen bedrijf te beginnen.
Geheel off-topic: er zit veel kwaliteitsverschil in vitamine D supplementen.
Geheel off-topic 2: vitamine D + calcium + krachttraining werkt preventief tegen botontkalking
Ander werk: het zou leuk zijn als je in een organisatie aan de slag zou kunnen komen waar je vervolgens op basis van je kwaliteiten wel verder kunt groeien. Organisaties waar relatief veel hoger opgeleiden zitten / “intelligenter” werk gedaan wordt. Een slijterij organisatie lijkt mij een organisatie waar veel eenvoudigere banen en weinig complexe banen zijn. Dan is het lastig om voor zo’n complexere baan in aanmerking te komen, lijkt mij.
quote:Het lijkt me werk waar veel van je sociale vaardigheden gevraagd wordt; een punt wat bij autisten vaak minder goed ontwikkeld is. Interessant om te zien dat jij je zwakke punt juist opzoekt en probeert te ontwikkelen. Ik heb dat zelf met golven. Soms vind ik dat ik er extra aandacht aan moet geven om zo mijn zwakke punt bij te spijkeren, soms laat ik het juist versloffen omdat ik denk dat het toch nooit wat wordt. In die laatste fase zit ik momenteel, maar jouw reactie maakt dat ik mezelf hopelijk weer eens een schop ga geven om me letterlijk en figuurlijk weer eens wat socialer te gaan gedragen.Wat bedoel je trouwens met niet voor de hand liggend werk? Het werken in een winkel? Ik werk al vanaf m'n 17e minimaal twintig uur per week in een winkel. In het begin was ik er heel slecht in, altijd chago, moe, snel hoofdpijn, prikkelbaar, ging altijd in op wat klanten zeiden, had vaak ruzie met klanten en volgens mij was ik overal degene waar de meeste klachten over binnen kwamen. Maar goed, dat is dan ook maar waar ik mijn uitdaging in zocht: intellectueel prikkelend was het allerminst, dus probeerde ik het sociale gedoe maar onder de knie te krijgen, met redelijk succes.
quote:Tot een paar weken terug hoorde ik op BNR regelmatig een reclame van een een of ander detacheringsburo dat “mensen met een gebruiksaanwijzing” wilde plaatsen bij bedrijven. Er waren 2 verschillende reclames. Een met een meisje (weet niet meer wat die had) en een met een autistische jongen. "wanneer kan ik beginnen?" was zijn tekst. En ene Ellen was zijn begeleider. Herkent iemand dit?Op zaterdag 8 november 2008 22:29 schreef childintime het volgende:
[..]
Ik zie die bui bij dochter ook wel hangen ja
Ik heb het geprobeerd te googlen maar kwam niks tegen, wel iets anders waar je wellicht wat aan hebt.
Ik herinner me nog iets over testen in de ICT; dat er een speciaal buro is voor autistische ICT testers.
Zie hier.
Nog een.
En er was nog een bedrijf dat zich had toegelegd op het detacheren van autisten, maar die kan ik niet meer vinden.
quote:Op zondag 9 november 2008 00:54 schreef childintime het volgende:
[..]
Een MBO vervolgopleiding op dit nivo zal een MBO 1 of 2 zijn. Niet bijster boeiend..... De mogelijkheden zijn zeer beperkt. Ik vind het moeilijk om haar daar in te begeleiden. Haar vader werkt op universitair nivo, ik op post HBO nivo; soms zie ik het zeer duister in. Wij functioneneren heel anders en kunnen ons soms zeer moeilijk verplaatsen in haar denk en functioneringsnivo.
Ik weet dat zij meer kan dan wat we nu van haar zien. Maar dan moeten wel alle randvoorwaarden goed zijn. En ik eis van haar geen HBO nivo, maar ik vind het zeer triest om te zien dat ze wel zo kan functioneren, alleen niet kan voldoen aan deze maatstaven omdat onze maatschappij perfectie verreist van iedereen.
quote:Ik ben het wel eens met Meaghan, geloof ik. Maar het is lastig een oordeel te vellen / een mening te geven. Aan de ene kant ken je als ouder je kind als geen ander, maar aan de andere kant is het moeilijk om objectief te blijven. Het loslaten van (te?) hoge ambities lijkt me zinvol. Bewust of onbewust kan je toch signalen afgeven dat je veel van je dochter verwacht, met mogelijk faalangst tot gevolg.Op zondag 9 november 2008 01:21 schreef Maeghan het volgende:
Ik begrijp je eigen frustratie, maar je zult dat echt los moeten laten en accepteren dat zij waarschijnlijk niet de perfecte baan gaat vinden en dat een hoger niveau moeilijk haalbaar is. Ze is niet de enige met een beperking, heel veel mensen kunnen hun droombaan nooit bereiken, dat is vervelend, maar het is nu eenmaal zo. Probeer je eigen wensen niet te veel op haar te projecteren - jij wilt graag een baan op een 'goed' niveau, maar zij is waarschijnlijk veel gelukkiger met een baan waarin ze rust heeft in haar hoofd dan met een baan op het uiterste niveau dat ze aankan, zelfs met die mooie randvoorwaarden. Het blijft toch altijd worstelen en je hebt altijd je betere en mindere dagen. Als zij gelukkig is, is het goed en hoe ze dat punt bereikt, dat doet er niet toe. (Ik bedoel het niet lullig hoor, maar ik herken het een beetje van de andere kant. Mijn ouders snappen niet waarom ik in een winkel werk en m'n oma was ronduit teleurgesteld).
Ook je opmerking "niet bijster boeiend" geeft aan dat jij je uitdagingen zelf zoekt (en vindt) op intellectueel niveau. Nee, mbo 1 of 2 is intellectueel niet prikkelend voor jou. Toch zal het voor je dochter waarschijnlijk moeilijk genoeg zijn, al is dat misschien niet omdat ze de lesstof op zich niet aan zou kunnen onder de goede omstandigheden.
quote:Goed salaris en leuke collega’s zorgen er zeker voor dat je met plezier naar je werk gaat. Sjieke etentjes: tsja, ik heb ze ook wel eens: voor mij hoeft dat niet zo. Daarnaast: in elk bedrijf / bij elke baan is er wel wat. Staar je dus niet blind.Ik zei al dat ik zelf sinds m'n 17e in winkels werkte - dat was intellectueel verre van stimulerend, maar ik leerde om de uitdaging naar een ander vlak te verschuiven (sociaal vlak) en werd uiteindelijk leidinggevende. En hoewel ik m'n hersens nog steeds niet nodig had voor m'n werk, was het wel een uitdaging om te bedenken hoe ik mensen zo ver moest krijgen om te doen wat nodig was - hoe corrigeer je iemand vriendelijk en correct bijvoorbeeld. Dus uiteindelijk heb ik er wel van geleerd en ik heb heel veel aan die ervaring.
Ik herken ook de strijd tussen wat je kan en tussen alles wat je zou kunnen, maar wat niet goed uit de verf komt. Op sommige momenten functioneer ik minder goed dan normaal. Stiekem zou ik ook best die geweldige baan willen met afwisseling en hectiek en spanning (en natuurlijk dat mooie salaris en die leuke collega's en bedrijfsuitjes in sjieke restaurants, maar dat terzijde), maar dat zit er soms gewoon niet in. En hoewel ik toch wel droom van de 'perfecte' baan (waarin ik dan natuurlijk ook 'perfect' ben he - het is tenslotte een droom), denk ik niet dat ik echt gelukkig zou worden van zo'n baan die ik op sommie momenten helemaal niet aankan.
Het leven bestaat ook uit meer dan opleiding en werk. Ik heb geen boeiende baan en of ik die ooit krijg, dat weet ik niet. Wel heb ik een hele lieve vriend en die zou ik niet in willen ruilen voor welke baan dan ook. M'n vriend is echt degene die me overal door sleept en degene voor wie ik door blijf gaan als ik het zelf niet meer zie zitten. Op dat gebied ben ik gewoon heel gelukkig. Als we samen blijven en hij verdient dalijk een leuke boterham en we kunnen af en toe op vakantie en af en toe uit eten, dan is driekwart van m'n leven heel goed en een kwart is acceptabel. Heb ik het dan zo slecht? Het is een kwestie van zoeken naar andere vormen van geluk.
Voor de rest: wederom +1 zelfkennis / zelfanalyse.
quote:Allereerst welkom. Jammer dat je geen baan in de econometrie hebt kunnen vinden; daar is op zich wel veel vraag naar. Plotselinge wijzigingen van gespreksonderwerpen vind ik ook lastig. Men ervaart mij vaak ook als "traag".Op zondag 9 november 2008 21:08 schreef sempron2400 het volgende:
Interessant dat het over opleidingen gaat. Ik heb zelf het syndroom van Asperger en toen ik jong was, bleek mijn intelligentie bovengemiddeld te zijn. Dit was getest omdat de kleuterjuf van mening was dat regulier onderwijs mogelijk te hoog gegrepen was. Goed, op aandringen van mijn ouders en vanwege de uitslag van de test mocht ik regulier onderwijs blijven volgen. In groep 8 zei de leerkracht soms dat mijn sociale vaardigheden niet zo goed zijn en dat ik daar aan moest werken. Op de middelbare school leefde ik vaak in mijn eigen wereldje (preoccupaties), en was er niet altijd even goed bij.
Als ik zie hoeveel communicatieve vaardigheden bij veel opleidingen worden gevraagd, zoiets zou voor mij stressen zijn. Uiteindelijk heb ik de studie econometrie weten af te ronden. Helaas heb ik daar geen werk in kunnen vinden, ik doe nu routinematig werk via een reïntegratiebureau, maar heb wel hoop om door te groeien zodat ik (met meer geld) nog eens wat leuks kan doen.
Wat de communicatie betreft: als ik in gesprek ben met iemand, en een ander neemt het gesprek plotseling over, dan vind ik dat heel moeilijk. Het gespreksonderwerp verandert dan ook, en dan is het net alsof ik er voor joker bij zit. Dat ervaar ik persoonlijk als erg pijnlijk. In zeldzame gevallen is degene die zich bij het gesprek voegt, een goede bekende van mij en is er niets aan de hand.
Die eenzaamheid die soms optreedt, vooral in gezelschap, dat is minder. In zo’n situatie loop ik toch tegen de grenzen van mijn kunnen aan. Verder ben ik vrij snel overprikkeld, maar hier wil ik wel iets aan gaan doen. Dit is uiteraard maar een korte schets van hoe ik mijn Autismespectrumstoornis beleef.
quote:Sporten is voor mij een enorm ontladingsmechanisme. Ik denk de hele dag door aan van alles door elkaar. Vaak is dat niet efficiënt en erg vermoeiend. Sporten helpt me dan om mijn brein even te "resetten".Op woensdag 12 november 2008 20:17 schreef anne_Chris het volgende:
[..]
Voor mijn (PDD-NOS) zoon van 14 is de PC / ICT al heel wat jaren een vertrouwde toevlucht. Het leven raast maar door en hij begrijpt lang nog niet alles. Op de PC is hí'j de baas! Druk op "reset" en je kunt controle hebben over waar je zo graag mee bezig bent. Voor mij een heel plausibele verklaring, die ik ooit kreeg van een hulpverlener.
Maar ook hier met mate; hij mag een uur en dan "moet" hij even voet- of basketballen of iets anders lichamelijk actiefs doen. Anders gaat hij weer druk doen, ijsberen, fladderen. En daar doet hij niemand, ook zichzelf, geen plezier mee. Nu is het zelfs zo ver dat hij uit zichzelf zegt: ik geloof dat ik even moet voetballen, mam
Van mensen met een diagnose kan ik heel goed begrijpen dat zij zeggen er wordt nogal makkelijk gezegd "iedereen heeft wel iets van een autist". Dat is niet begripvol voor de moeilijkheden die jullie hebben om je te redden in de wereld. Juist voor jullie: respect!
quote:Ja ik word liever van te voren afgewezen dan nadat ik ben aangenomen wordt ontslagen. Dat is niet goed voor je zelfvertrouwen en je verdere carriere.Op vrijdag 14 november 2008 10:56 schreef Troel het volgende:
[..]
True, dat kan zo zijn. Maar wellicht is het minder erg om bij een sollicitatie afgewezen te worden dan om na een week werken alsnog te horen te krijgen dat je niet de persoon bent?
Nu terugkomende op mijn situatie. Ik heb nog steeds niks gehoord van het bedrijf dat mij ontslagen heeft. En dat vind ik vreemd en asociaal. Het minste wat je kan doen is het hoe en waarom toelichten. Ik wil een antwoord en daarom ga maandag opnieuw contact met dat bedrijf opnemen. Ook het uitzendbureau dat mij uitzond bij dat bedrijf heeft nog niks gehoord. Ze nemen simpel weg de telefoon niet op. Er wordt gezegd de persoon in kwestie zit in een vergadering. Dat kan maar dan kan je als nog de moeite nemen om na die vergaderingen terug te bellen. En dat heeft hij(mijn voormalig leidinggevende) ook niet gedaan. Het uitzendbureau heeft een email aan hem gestuurd met de vraag of hij het uitzendbureau belt. Dus ik hoop dat hij maandag belt met verdere uitleg.
Het kan zijn dat ik fouten heb gemaakt en dat ik niet geschikt was voor de functie maar ik wel graag duidelijk weten waarom. En zeker als het lag aan mijn sociale vaardigheden wat dan ik daar bij mijn volgende baan rekening mee houden.
Het uitzendbureau wil verder tekst en uitleg en ik ook.
Mocht hij nu verder geen antwoord willen geven. Wat kan ik dan het beste doen? Want ik wil antwoord op de vraag waarom ik ontslagen ben.
Misschien kun je bij je sollicitatiegesprekken wel subtiel aangeven dat je in het begin erg de kat uit de boom kijkt en daardoor misschien wat onzeker over kan komen, maar dat dat na een paar weken verdwenen is.
quote:Wat bedoel je precies?Op vrijdag 14 november 2008 14:37 schreef Ferrobar het volgende:
Dank voor het geven van inzicht. Enkele dingen die mij opvielen:
- "omdat ik wel affiniteit heb met dranken"
quote:Ik zou niet weten hoe ik dat echt kan laten zien.- Absurd snel leren: wil ik wel geloven gezien het niveau van je reacties hier, maar de vraag is hoe je dit aantoonbaar kan maken voor potentiële werkgevers, op een manier waar zij het voordeel voor een werkrelatie van inzien.
quote:Ik heb ook al twee tests gehad. Beide voor traineeships. Een keer bij ICTopus, twee tests op ruimtelijk inzicht en logica en zo en daar had ik een 8 en een 9 voor geloof ik, iets in die richting in ieder geval. Voor C1000 heb ik een GITP test gehad, dat was een persoonlijkheidstest, intelligentietest en management skills-test. Mijn persoonlijkheidsbeeld was vrij positief, zelfs termen als "evenwichtig" waarvan ik me afvroeg hoe ze eraan kwamenVoorbereiden sollicitaties hebben zeker zin. Dat geldt ook voor eventuele assessments. Oefenen hiermee scheelt veel. Wees hier dus niet bang voor. Het kan ook een manier zijn om aan werkgevers duidelijk te maken dat je wel slim bent. Toen ik na eindeloos studeren met 0,0 zelfvertrouwen begon te solliciteren en er een assessment bij kwam kijken viel er ook iets op zijn plaats. Ik bleek “boven het gemiddelde academische niveau” te zitten (wat dat dan ook is), andere keren kreeg ik tests af die je eigenlijk niet af zou moeten kunnen krijgen in de tijd die ervoor stond. Het heeft me in ieder geval wat zelfvertrouwen gegeven: ik was/ben dus niet (helemaal) gek.
, intelligentie was het hoogste niveau en management skills waren allemaal voldoende tot goed, op 1 na (een keer zwak). Maar goed, degene die over alle opleidingen in heel regio Zuid (Limburg, Brabant, Zeeland en half Zuid-Holland) ging, vond me te jong en arrogant. Dus mocht ik niet verder laten testen. quote:Er zijn op zich wel banen die ik zou willen doen - voordeel van DIII is dat het onder SDvdB valt en dus kun je ook naar andere winkels binnen het bedrijf, maar ook naar alle afdelingen op kantoor zeg maar - dus ook logistiek, personeelszaken, inkoop etc. En het is mogelijk, want de mensen die ik gesproken heb die hogerop zitten in het bedrijf, zijn allemaal zelf in de winkel begonnen bij DIII of Bas/Dirk. Met een functie als hoofd inkoop kan ik ook leven hoorAnder werk: het zou leuk zijn als je in een organisatie aan de slag zou kunnen komen waar je vervolgens op basis van je kwaliteiten wel verder kunt groeien. Organisaties waar relatief veel hoger opgeleiden zitten / “intelligenter” werk gedaan wordt. Een slijterij organisatie lijkt mij een organisatie waar veel eenvoudigere banen en weinig complexe banen zijn. Dan is het lastig om voor zo’n complexere baan in aanmerking te komen, lijkt mij.
Nou ja, gek genoeg gaat mijn voorkeur voor banen uit naar functies die eigenlijk misschien onlogisch klinken in mijn geval, maar ik houd ervan om 'op te ruimen' en processen te optimaliseren, oplossingen te bedenken voor problemen, etc. quote:Misschien is het omdat ik nooit een diagnose heb gehad en van heel het bestaan van Asperger niet afwist, dat ik meer het gevoel had dat ik mee 'moest'. Ik kon niet zeggen 'pech, ik ben nu eenmaal anders'. Ik moest gewoon naar school, ik moest gewoon studeren en er werd zelfs veel van me verwacht vanwege mijn intelligentie - dit leidde ook tot problemen trouwens, ik kreeg dan vaak te horen dat ik niet voldeed aan die verwachtingen, maar kon niet omgaan met die kritiek. Zelfs toen ik met m'n mondeling Engels een 9 haalde, zei de docent dat hij meer van me had verwacht. Ik had die week vijf mondelingen en dat was het vierde, maar ook het vierde mondeling waar de docent zei dat hij meer van me had verwacht. Ik ben in tranen uitgebarsten en de docent verontschuldigde zich wel, maar dat hielp niet meer echt. De dag erna had ik mondeling Duits, mijn slechtste vak qua mondeling en ik was zo nerveus dat ik de hoofdpersoon van het toneelstuk Amphitruon niet meer wist te noemen (Amphitruon dus). Ik had een vier en ik herinner me verder alleen nog dat er twee tafeltjes tegen elkaar geschoven stonden met een rood-wit geblokt kleedje erover en dat ik een vestje aanhad met een rits, een broek met ritsen in de pijpen en laarzen met ritsen en dat ik met al die ritsen afwisselend neurotisch heb zitten klootviolen. Ik kan niet eens meer met zekerheid zeggen welke docenten het mondeling afnamen of wat voor vragen ze verder hebben gesteld.Het lijkt me werk waar veel van je sociale vaardigheden gevraagd wordt; een punt wat bij autisten vaak minder goed ontwikkeld is. Interessant om te zien dat jij je zwakke punt juist opzoekt en probeert te ontwikkelen. Ik heb dat zelf met golven. Soms vind ik dat ik er extra aandacht aan moet geven om zo mijn zwakke punt bij te spijkeren, soms laat ik het juist versloffen omdat ik denk dat het toch nooit wat wordt. In die laatste fase zit ik momenteel, maar jouw reactie maakt dat ik mezelf hopelijk weer eens een schop ga geven om me letterlijk en figuurlijk weer eens wat socialer te gaan gedragen.
Maar hoe dan ook, ik moest gewoon.Ik kreeg van m'n ouders ook vaak te horen dat ik me onbeschoft gedroeg of dat zij kritiek kregen van andere mensen omdat die dat vonden. Ik had daar dan nooit wat van gemerkt en wist ook niet wat ze bedoelden (soms zeiden ze het, soms ook niet). Maar daardoor moest ik wel - ik had geen diagnose waarmee ik of andere mensen rekening konden houden en er was niemand die zei dat ik me eens moest laten onderzoeken, alleen mensen die zeiden dat ik dingen verkeerd deed of dat ik onbeschoft of arrogant of egocentrisch was. Als dat je wordt verteld, dan raakt dat je en dan wil je er wat aan doen. Zeker als kind/puber wil je het goed doen, zodat je ouders niet boos op je worden bijvoorbeeld. Dus het is niet echt iets wat ik zelf bewust gedaan heb, maar gewoon iets wat ik deed omdat ik geen andere mogelijkheid kende.
- dat ik een pizza in de oven had. 
quote:Tjsa. Dit is gewoon slecht. Ik vind het buitengewoon onprofessioneel van het bedrijf dat men geen uitleg geeft en niet meer bereikbaar is. Hou er rekening mee dat je geen reactie meer krijgt van het bedrijf en dat je geen antwoord krijgt op je vraag waarom je ontslagen bent. Probeer het dan te laten rusten.Op vrijdag 14 november 2008 19:26 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ja ik word liever van te voren afgewezen dan nadat ik ben aangenomen wordt ontslagen. Dat is niet goed voor je zelfvertrouwen en je verdere carriere.
Nu terugkomende op mijn situatie. Ik heb nog steeds niks gehoord van het bedrijf dat mij ontslagen heeft. En dat vind ik vreemd en asociaal. Het minste wat je kan doen is het hoe en waarom toelichten. Ik wil een antwoord en daarom ga maandag opnieuw contact met dat bedrijf opnemen. Ook het uitzendbureau dat mij uitzond bij dat bedrijf heeft nog niks gehoord. Ze nemen simpel weg de telefoon niet op. Er wordt gezegd de persoon in kwestie zit in een vergadering. Dat kan maar dan kan je als nog de moeite nemen om na die vergaderingen terug te bellen. En dat heeft hij(mijn voormalig leidinggevende) ook niet gedaan. Het uitzendbureau heeft een email aan hem gestuurd met de vraag of hij het uitzendbureau belt. Dus ik hoop dat hij maandag belt met verdere uitleg.
Het kan zijn dat ik fouten heb gemaakt en dat ik niet geschikt was voor de functie maar ik wel graag duidelijk weten waarom. En zeker als het lag aan mijn sociale vaardigheden wat dan ik daar bij mijn volgende baan rekening mee houden.
Het uitzendbureau wil verder tekst en uitleg en ik ook.
Mocht hij nu verder geen antwoord willen geven. Wat kan ik dan het beste doen? Want ik wil antwoord op de vraag waarom ik ontslagen ben.
Wat bij nieuw werk (in het algemeen) ook kan helpen is aan je baas te vragen hoe het gaat. Dus zelf het initiatief nemen. Doe dat op een moment dat je je goed voelt en probeer open te staan voor feedback.
quote:Je zou dit ook kunnen interpreteren als dat je een alcoholist zou zijn...
quote:Ik ook niet. Het probleem is dan dus dat, zolang je niet weet hoe je een werkgever hiervan kunt overtuigen, je deze goede eigenschap niet kunt gebruiken in sollicitaties.Ik zou niet weten hoe ik dat echt kan laten zien.
quote:Dat van die arrogantie herken ik ook wel. Aan ICTopus heb je niets gemist. Ik ken mensen die daar voor werkten / gewerkt hebben: vage club, slechte arbeidsvoorwoorden / contract.[..]
Ik heb ook al twee tests gehad. Beide voor traineeships. Een keer bij ICTopus, twee tests op ruimtelijk inzicht en logica en zo en daar had ik een 8 en een 9 voor geloof ik, iets in die richting in ieder geval. Voor C1000 heb ik een GITP test gehad, dat was een persoonlijkheidstest, intelligentietest en management skills-test. Mijn persoonlijkheidsbeeld was vrij positief, zelfs termen als "evenwichtig" waarvan ik me afvroeg hoe ze eraan kwamen
[..]
quote:Dit klinkt misschien arrogant, maar: op zich niks mis met mensen die onderaan begonnen zijn, maar het zeker niet de enige of per definitie beste manier om hogerop te komen. Ik vind dat een bedrijf zich beperkt als onderaan beginnen een voorwaarde is om hogerop te komen.Er zijn op zich wel banen die ik zou willen doen - voordeel van DIII is dat het onder SDvdB valt en dus kun je ook naar andere winkels binnen het bedrijf, maar ook naar alle afdelingen op kantoor zeg maar - dus ook logistiek, personeelszaken, inkoop etc. En het is mogelijk, want de mensen die ik gesproken heb die hogerop zitten in het bedrijf, zijn allemaal zelf in de winkel begonnen bij DIII of Bas/Dirk. Met een functie als hoofd inkoop kan ik ook leven hoor
[..]
quote:Hmm. Klinkt niet leuk. Ik ben nog steeds niet gediagnotiseerd, maar de plank missslaan doe ik ook nog regelmatig. Ik ben er nogal introvert door geworden.Misschien is het omdat ik nooit een diagnose heb gehad en van heel het bestaan van Asperger niet afwist, dat ik meer het gevoel had dat ik mee 'moest'. Ik kon niet zeggen 'pech, ik ben nu eenmaal anders'. Ik moest gewoon naar school, ik moest gewoon studeren en er werd zelfs veel van me verwacht vanwege mijn intelligentie - dit leidde ook tot problemen trouwens, ik kreeg dan vaak te horen dat ik niet voldeed aan die verwachtingen, maar kon niet omgaan met die kritiek. Zelfs toen ik met m'n mondeling Engels een 9 haalde, zei de docent dat hij meer van me had verwacht. Ik had die week vijf mondelingen en dat was het vierde, maar ook het vierde mondeling waar de docent zei dat hij meer van me had verwacht. Ik ben in tranen uitgebarsten en de docent verontschuldigde zich wel, maar dat hielp niet meer echt. De dag erna had ik mondeling Duits, mijn slechtste vak qua mondeling en ik was zo nerveus dat ik de hoofdpersoon van het toneelstuk Amphitruon niet meer wist te noemen (Amphitruon dus). Ik had een vier en ik herinner me verder alleen nog dat er twee tafeltjes tegen elkaar geschoven stonden met een rood-wit geblokt kleedje erover en dat ik een vestje aanhad met een rits, een broek met ritsen in de pijpen en laarzen met ritsen en dat ik met al die ritsen afwisselend neurotisch heb zitten klootviolen. Ik kan niet eens meer met zekerheid zeggen welke docenten het mondeling afnamen of wat voor vragen ze verder hebben gesteld.
Maar hoe dan ook, ik moest gewoon.Ik kreeg van m'n ouders ook vaak te horen dat ik me onbeschoft gedroeg of dat zij kritiek kregen van andere mensen omdat die dat vonden. Ik had daar dan nooit wat van gemerkt en wist ook niet wat ze bedoelden (soms zeiden ze het, soms ook niet). Maar daardoor moest ik wel - ik had geen diagnose waarmee ik of andere mensen rekening konden houden en er was niemand die zei dat ik me eens moest laten onderzoeken, alleen mensen die zeiden dat ik dingen verkeerd deed of dat ik onbeschoft of arrogant of egocentrisch was. Als dat je wordt verteld, dan raakt dat je en dan wil je er wat aan doen. Zeker als kind/puber wil je het goed doen, zodat je ouders niet boos op je worden bijvoorbeeld. Dus het is niet echt iets wat ik zelf bewust gedaan heb, maar gewoon iets wat ik deed omdat ik geen andere mogelijkheid kende.
quote:Op vrijdag 14 november 2008 23:14 schreef Maeghan het volgende:
Raken jullie trouwens ook zo snel afgeleid? Ik vergat - dankzij Ferrobar
[ afbeelding ]
Eehm: ja. Heb ik erg op mijn werk. Ik ben nu bezig mezelf te dwingen even door te gaan op het moment dat ik flip / het even niet meer weet en niet meteen maar even wat te gaan internetten, ter ontspanning. Ik werk momenteel erg ineffectief.
quote:Bij de 2 sollicitatiegesprekken die ik gehad heb bij dat bedrijf op een subtiele manier aangeven dat ik moeite heb met sociale interactie. En dat ik wellicht in het begin moeite zou hebben met contacten tussen mij en collega's. Dus daar kan het niet aan hebben gelegen.Op vrijdag 14 november 2008 22:26 schreef Maeghan het volgende:
Tijnbrein: ik heb me met mijn sollicitatiegesprek bij DIII heel goed staande weten te houden, maar in de eerste week had ik hetzelfde probleem als jij. Ik had moeite me aan te passen, kon het met niemand vinden, had meteen ruzie met een collega (die me vervolgens ook inwreef dat ik raar was omdat ik niet praatte) en achteraf hoorde ik dat zowel de bedrijfsleider als de rayonmanager zich afvroegen of ik wel geschikt was. De rayonmanager kwam namelijk een keer langs toen ik er net werkte en vroeg wat ik vond van het werk - de eerste week had ik ook voor m'n gevoel heel veel aanpassingsmogelijkheden, ik was uberhaupt nog niet gewend aan het idee dat ik daar werkte (in m'n hoofd werkte ik nog steeds bij C1000 - ik kwam uit m'n werk en dan dacht ik, 'shit zeg, moet ik morgen weer naar C1000' terwijl ik daar al gestopt was), daardoor had ik het de eerste week helemaal niet naar m'n zin. Nou, ik had wel het idee dat ik dat beter niet kon zeggen, maar ik wist ook niet wat de rayonmanager nou eigenlijk wilde horen en ik wist ook niet wat ik moest zeggen, want wat kun je nou over een bedrijf zeggen na een week? Kortom, ik bleef te veel in gedachten hangen en volgens hun keek ik daarbij raar, kwam traag over en ik gaf een raar antwoord. Later werd me dat dan wel verteld en dat was best kut, maar in ieder geval hebben ze me daar blijkbaar wel de kans gegeven om te laten zien dat ik het kan.
Misschien kun je bij je sollicitatiegesprekken wel subtiel aangeven dat je in het begin erg de kat uit de boom kijkt en daardoor misschien wat onzeker over kan komen, maar dat dat na een paar weken verdwenen is.
Volgens mij twijfelde ze over mij en hebben het een week aangekeken en hebben toen besloten om mij te ontslaan. En nu zit ik met een probleem omdat zij twijfelde over mijn capaciteiten. Waarom hebben zij mij überhaupt aangenomen als ze twijfelde? Ze hadden mij ook onder voorbehoud kunnen aannemen en een dagje laten proefdraaien en daarna beslissen of ik wel of niet zou worden aangenomen. Of gewoon helemaal niet aannemen dan had ik nu niet met dit probleem gezeten. Dat zij snel iemand nodig hebben betekend niet dat zij mij nu zo maar aan de kant kunnen zetten omdat ik niet beval. Ik ben een mens een geen machine. Misschien hadden zij beter de procedure zorgvuldiger kunnen aanpakken dan hadden ze nu wel iemand gehad die wel goed was.
Dat zij vinden dat ik niet in de groep pas en mijn kennis van zaken te kort schiet. Misschien paste ik niet in die groep en is mijn kennis van zaken inderdaad niet voldoende. Waarom geef je iemand niet een kans om zichzelf te bewijzen? Waarom geef je iemand geef waarschuwing dat hij/zij niet functioneerd? Waarom beslis je al na een week om iemand te ontslaan?
Ik snap er echt helemaal niks meer van de hele gaan van zaken.
quote:Als het kunnen dan zou ik het zeker het laten rusten. Maar ik wil weten waarom ik ontslagen zodat ik in de toekomst kan leren van mijn fouten. En leren van mijn fouten is belangrijk voor mij omdat ik wil veranderen.Op zaterdag 15 november 2008 11:56 schreef Ferrobar het volgende:
[..]
Tjsa. Dit is gewoon slecht. Ik vind het buitengewoon onprofessioneel van het bedrijf dat men geen uitleg geeft en niet meer bereikbaar is. Hou er rekening mee dat je geen reactie meer krijgt van het bedrijf en dat je geen antwoord krijgt op je vraag waarom je ontslagen bent. Probeer het dan te laten rusten.
knip
Verder is het inderdaad buitengewoon onprofessioneel van het bedrijf. Hier is zeker nog niet het laatste woord over gezegd. Door mij niet en door het uitzendbureau al helemaal niet.
quote:Wat ik wel heb geleerd de afgelopen jaren is haar niet te overvragen. Het is meer wat zij zelf aan geeft. Als ik haar vraag wat ze nou echt wil gaan doen (en ze moet nu kiezen) dan geeft ze als antwoord dat ze archeoloog of journalist wil worden....... Dat doet me verdriet; want hoe je het ook went of keert, dat zal er echt niet inzitten.Op vrijdag 14 november 2008 14:37 schreef Ferrobar het volgende:
Ik ben het wel eens met Meaghan, geloof ik. Maar het is lastig een oordeel te vellen / een mening te geven. Aan de ene kant ken je als ouder je kind als geen ander, maar aan de andere kant is het moeilijk om objectief te blijven. Het loslaten van (te?) hoge ambities lijkt me zinvol. Bewust of onbewust kan je toch signalen afgeven dat je veel van je dochter verwacht, met mogelijk faalangst tot gevolg.
[..]
Deze week hadden we voortgangsbespreking op school. Het gaat heel goed en ze haalt alleen maar 8en
Dat dat op het laagste nivo is (basis nivo) boeit niet; het doet haar goed om resultaten op papier te zien die zo goed zijn. Het geeft haar zelfvertrouwen.De pest is juist, dat "de maatschappij" van haar verwacht dat ze dan wel een stapje hoger kan met wat meer inspanning en misschien wat lagere cijfers en dan gaat het dus mis want dat hebben ze (tegen mijn advies in) al op 2 vorige scholen geprobeerd met als gevolg een depressief kind met dwangmatige handelingen, nachtmerries, slaapwandelen en zelfdestructieve neigingen.....
Het lastige is, dat dit haar laatste jaar is en ze dus naar een MBO moet, maar dat wordt dan nivo 1 of 2 en er is niets dat ze ook maar enigszins wil gaan doen in die richting; de dingen die zij leuk vindt starten minimaal op nivo 3 maar meestal hoger. En dat is heel frustrerend, vooral voor haar, het zorgt ervoor dat ze helemaal niets meer leuk vindt.
quote:Op vrijdag 14 november 2008 23:14 schreef Maeghan het volgende:
Raken jullie trouwens ook zo snel afgeleid? Ik vergat - dankzij Ferrobar
[ afbeelding ]
Heel herkenbaar
, dochter mag als ze alleen thuis is geen oven of gas gebruiken; ik wil graag dat mijn huis er nog staat als ik uit m'n werk kom quote:Grappig dat je dit schrijft. Bij dochter is het juist andersom. Het hoge verbale IQ wordt hoofdzakelijk veroorzaakt door copieergedrag. Wat zij hoort, slaat ze op en copieert dat in voor haar idee passende situaties, wat nog weleens wil leiden tot vreemde situaties. Wat zij verbaal ontvangt/ uitbrengt, staat nl haaks tot wat ze voelt en denkt. Het performale IQ staat voor je denken en doen; je niet verbale handelen. Dochter kan dus heel wijs en voortvarend overkomen, maar voelt en denkt niet echt wat ze zegt, want het is meestal gecopieerd (heeft ze een sterk geheugen voor).Op zondag 9 november 2008 11:17 schreef ScarFace- het volgende:
[..]
Een hoog performaal iq is geen 70 in ieder geval.
70 Is juist laag.
Performaal iq is wat er gemeten word met een test, min of meer.
Verbaal is ook wel te testen maar je begrijpt wel wat ik bedoel
100 Is gemiddeld.
100-115 is Begaafd.
Ik heb performaal 115 verbaal weet ik niet precies meer iets van 90.
Alles wat onder 80 valt is zwak begaafd. Dochter heeft een verbaal IQ van 108, maar wat telt bij aanvragen van bv een PGB is het performale (handelings) IQ en dat is dus 75.
quote:Mijn persoonlijke ervaring is dat er maar weinig mensen zijn die subtiliteiten begrijpen, de meeste merken het niet eens! Als je voelt dat de ander het heeft opgemerkt, 'gewoon' even concreet aangeven wat je zojuist zei (bijv.: wat ik probeerde duidelijk te maken is ...) Niet te vaak (want dan krijg je daar weer opmerkingen over), maar de ander weet dan wel wat je probeerde te vertellen.Op zaterdag 15 november 2008 15:01 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Bij de 2 sollicitatiegesprekken die ik gehad heb bij dat bedrijf op een subtiele manier aangeven dat ik moeite heb met sociale interactie. En dat ik wellicht in het begin moeite zou hebben met contacten tussen mij en collega's. Dus daar kan het niet aan hebben gelegen.
quote:Het is misschien ook beter om het via het uitzendbureau te laten gaan, zeker als die jou beter kennen. Succes verder!Volgens mij twijfelde ze over mij en hebben het een week aangekeken en hebben toen besloten om mij te ontslaan. En nu zit ik met een probleem omdat zij twijfelde over mijn capaciteiten. Waarom hebben zij mij überhaupt aangenomen als ze twijfelde? Ze hadden mij ook onder voorbehoud kunnen aannemen en een dagje laten proefdraaien en daarna beslissen of ik wel of niet zou worden aangenomen. Of gewoon helemaal niet aannemen dan had ik nu niet met dit probleem gezeten. Dat zij snel iemand nodig hebben betekend niet dat zij mij nu zo maar aan de kant kunnen zetten omdat ik niet beval. Ik ben een mens een geen machine. Misschien hadden zij beter de procedure zorgvuldiger kunnen aanpakken dan hadden ze nu wel iemand gehad die wel goed was.
Dat zij vinden dat ik niet in de groep pas en mijn kennis van zaken te kort schiet. Misschien paste ik niet in die groep en is mijn kennis van zaken inderdaad niet voldoende. Waarom geef je iemand niet een kans om zichzelf te bewijzen? Waarom geef je iemand geef waarschuwing dat hij/zij niet functioneerd? Waarom beslis je al na een week om iemand te ontslaan?
Ik snap er echt helemaal niks meer van de hele gaan van zaken.
quote:Ze weet niet wat ze moet kiezen, maar volgend jaar is die keuze bepalend...Op zaterdag 15 november 2008 20:40 schreef childintime het volgende:
[..]
Wat ik wel heb geleerd de afgelopen jaren is haar niet te overvragen. Het is meer wat zij zelf aan geeft. Als ik haar vraag wat ze nou echt wil gaan doen (en ze moet nu kiezen) dan geeft ze als antwoord dat ze archeoloog of journalist wil worden....... Dat doet me verdriet; want hoe je het ook went of keert, dat zal er echt niet inzitten.
Deze week hadden we voortgangsbespreking op school. Het gaat heel goed en ze haalt alleen maar 8en
De pest is juist, dat "de maatschappij" van haar verwacht dat ze dan wel een stapje hoger kan met wat meer inspanning en misschien wat lagere cijfers en dan gaat het dus mis want dat hebben ze (tegen mijn advies in) al op 2 vorige scholen geprobeerd met als gevolg een depressief kind met dwangmatige handelingen, nachtmerries, slaapwandelen en zelfdestructieve neigingen.....
Het lastige is, dat dit haar laatste jaar is en ze dus naar een MBO moet, maar dat wordt dan nivo 1 of 2 en er is niets dat ze ook maar enigszins wil gaan doen in die richting; de dingen die zij leuk vindt starten minimaal op nivo 3 maar meestal hoger. En dat is heel frustrerend, vooral voor haar, het zorgt ervoor dat ze helemaal niets meer leuk vindt.
Het Nederlandse schoolsysteem is sowieso behoorlijk verkeerd bezig, zeker met die 'keuzes'. Toen ik op de HAVO zat was er van school uit een beroepentestweek, inclusief een korte test bij een opleidingsinstituut die keken waar je interesses lagen en je capaciteiten. Daar ben ik later op eigen initiatief nog eens naar toe gegaan (was niet heel goedkoop) maar heeft wel een paar aardige dingen opgeleverd.
Overigens, archeologie of journalistiek zijn vrij brede velden waar best wel wat ondersteunende beroepen bij voorkomen, is dat een idee?
quote:Op mijn werk heb ik het al omgedraaid: ik ben niet gauw afgeleid, ik ben altijd afgeleid en probeer daar tussen door nog wat voor mijn werk te doenOp zaterdag 15 november 2008 11:56 schreef Ferrobar het volgende:
[..]
Tjsa. Dit is gewoon slecht. Ik vind het buitengewoon onprofessioneel van het bedrijf dat men geen uitleg geeft en niet meer bereikbaar is. Hou er rekening mee dat je geen reactie meer krijgt van het bedrijf en dat je geen antwoord krijgt op je vraag waarom je ontslagen bent. Probeer het dan te laten rusten.
Wat bij nieuw werk (in het algemeen) ook kan helpen is aan je baas te vragen hoe het gaat. Dus zelf het initiatief nemen. Doe dat op een moment dat je je goed voelt en probeer open te staan voor feedback.
[..]
Je zou dit ook kunnen interpreteren als dat je een alcoholist zou zijn...
[..]
Ik ook niet. Het probleem is dan dus dat, zolang je niet weet hoe je een werkgever hiervan kunt overtuigen, je deze goede eigenschap niet kunt gebruiken in sollicitaties.
[..]
Dat van die arrogantie herken ik ook wel. Aan ICTopus heb je niets gemist. Ik ken mensen die daar voor werkten / gewerkt hebben: vage club, slechte arbeidsvoorwoorden / contract.
[..]
Dit klinkt misschien arrogant, maar: op zich niks mis met mensen die onderaan begonnen zijn, maar het zeker niet de enige of per definitie beste manier om hogerop te komen. Ik vind dat een bedrijf zich beperkt als onderaan beginnen een voorwaarde is om hogerop te komen.
[..]
Hmm. Klinkt niet leuk. Ik ben nog steeds niet gediagnotiseerd, maar de plank missslaan doe ik ook nog regelmatig. Ik ben er nogal introvert door geworden.
[..]
Eehm: ja. Heb ik erg op mijn werk. Ik ben nu bezig mezelf te dwingen even door te gaan op het moment dat ik flip / het even niet meer weet en niet meteen maar even wat te gaan internetten, ter ontspanning. Ik werk momenteel erg ineffectief.
Nu zitten we gelukkig 4 hoog met een balkon zodat ik niet direct op straat kan kijken, anders was het echt hopeloos...quote:Je kan PGB toch ook op andere gronden aanvragen?Op zondag 16 november 2008 00:16 schreef childintime het volgende:
[..]
Grappig dat je dit schrijft. Bij dochter is het juist andersom. Het hoge verbale IQ wordt hoofdzakelijk veroorzaakt door copieergedrag. Wat zij hoort, slaat ze op en copieert dat in voor haar idee passende situaties, wat nog weleens wil leiden tot vreemde situaties. Wat zij verbaal ontvangt/ uitbrengt, staat nl haaks tot wat ze voelt en denkt. Het performale IQ staat voor je denken en doen; je niet verbale handelen. Dochter kan dus heel wijs en voortvarend overkomen, maar voelt en denkt niet echt wat ze zegt, want het is meestal gecopieerd (heeft ze een sterk geheugen voor).
Alles wat onder 80 valt is zwak begaafd. Dochter heeft een verbaal IQ van 108, maar wat telt bij aanvragen van bv een PGB is het performale (handelings) IQ en dat is dus 75.
quote:Even een waarschuwing: er gaat enorm gesnoeid worden in het PGB, zeker als dat voor mensen met ADHD, autisme, PDD of zo is. Wát er precies gesnoeid gaat worden is nog enorm onduidelijk. Ik heb het verschillende instanties en mensen die professioneel met PGB bezig zijn gevraagd en ze gaven allemaal een ander antwoord.Op zondag 16 november 2008 01:03 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Je kan PGB toch ook op andere gronden aanvragen?
Hou er dus rekening mee dat dit een aflopende zaak is.
Het is heel erg dat dit gaat gebeuren. Ik heb jarenlang geknokt voor een diagnose voor mijn jongens, heb sinds vorig jaar PGB, maar zie nu al aankomen dat alle moeite voor niks is. De hulp zullen we waarschijnlijk af moeten breken, net als de speciale naschoolse opvang.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik best ten einde raad ben... PGB loopt hier nog tot de zomer, maar dan? Met een kind dat niet lang alleen thuis kan blijven en alleen in een speciale naschoolse opvang kan (moeder moet echter wel blijven werken!), en een kind dat een enorm pesttrauma heeft opgelopen op de basisschool en daardoor nog slechter functioneert op sociaal niveau?
Maar er wordt straks wel van me verwacht dat ik straks 2 kinderen "aflever" die goed in deze maatschappij passen...
quote:Het is inderdaad beter om het uitzendbureau het verder te laten uitzoeken. Ik hoop dat snel duidelijkheid heb. Over het hoe en waarom. Maar dat neemt niet weg dat ik het persoonlijk van hun wil horen en niet viavia.Op zondag 16 november 2008 01:02 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Mijn persoonlijke ervaring is dat er maar weinig mensen zijn die subtiliteiten begrijpen, de meeste merken het niet eens! Als je voelt dat de ander het heeft opgemerkt, 'gewoon' even concreet aangeven wat je zojuist zei (bijv.: wat ik probeerde duidelijk te maken is ...) Niet te vaak (want dan krijg je daar weer opmerkingen over), maar de ander weet dan wel wat je probeerde te vertellen.
[..]
Het is misschien ook beter om het via het uitzendbureau te laten gaan, zeker als die jou beter kennen. Succes verder!
[..]
knip
Bij mijn volgende sollicitatiegespreken zou ik duidelijker aangeven dat ik moeite heb met sociale interactie. Dan is het aan het bedrijf wat ze daar mee gaan doen.
Hoi
Dat ten eerste.
Ik zit weer te prutsen. Dat hele vriendschappen gedoe lukt me gewoon niet
Ik wil het wel, en ik heb er soms ook behoefte aan, maar ik begrijp gewoon geen fluit van het hele proces. Ik ga ook meteen stom doen als vriendinnen heel dichtbij komen. Ik zeg weer heel veel afspraken af en ik vergeet mensen zelfs te bellen als ze jarig zijn.
Ook al staat het in mijn agenda. Online & op papier. Ik doe er gewoon niets mee en ik zie er als een berg tegenop
WHY?
De ene dag overlaad ik iemand met aandacht, om vervolgens een half jaar niets meer van me te laten horen omdat ik het 'gedoe' vind.
Zo, dat is eruit
quote:
SPOILERoh, dat was mij nog nooit opgevallen zeg?
Wat jij zegt herken ik ook. Niet alles maar toch wel een groot deel. Zeker dat deel van hoe vriendschappen nu eigenlijk werken want daar snap ik ook helemaal niks van. En de wisselde behoefte van contact met andere en geen contact heb ik ook. Dat andere mensen dat soms moeilijk vinden maakt het voor mensen zoals ons nog ingewikkelder.
Gewoon een dag lekker niks doen vind ik heerlijk. Een beetje Fokken en internetten. Verder niks. Geen contact met mensen.
quote:Gelukkig ben jij, jij. Anders had je mij echt een trut gevonden! En dat terwijl ik jou echt super cute vind.Op zondag 16 november 2008 11:17 schreef DarkElf het volgende:
[..]SPOILERoh, dat was mij nog nooit opgevallen zeg?
Dat geen contact willen is zo herkenbaar. Het klinkt heel autistisch ( oh rly?
) , maar ik vind 99% van de tijd geen contact met mensen leuker dan wel contact En die ene procent van de tijd lijk ik die 99% goed te willen maken door ineens 1000 afspraken te maken en door de bomen het bos niet meer te zien.
En ik zie bij anderen hoe ze het doen en dat wil ik ook
maar dit is dus het enige wat me niet lukt te kopieren? Why? Omdat dit een emotionele lading heeft en dus zo persoonlijk is?
Ik probeer hier al jaren een geschikt format voor te vinden, maar ik maak er alsnog herhaaldelijk een puinhoop van.
Als iemand een goede tip heeft, hollar. Ik ben het zo zat.
maar dat terzijde... Het lijkt mij zeker lastig voor je maar ook zeker voor de mensen om je heen die misschien wel proberen te snappen hoe en wat als je het ze uitlegt maar dan nog kan het heel vreemd overkomen... Ineens sta je in de belangstelling en dan poef is t over... en de meeste mensen zijn denk ik, nu eenmaal niet zo dat ze steeds maar zelf contact op blijven nemen . Ergens kan ik me dat wel voorstellen... hoe je ook iemand wil snappen.. iets moet wel van twee kanten komen natuurlijk ... zo zitten mensellijke interacties nu eenmaal in elkaar...
quote:Heel herkenbaar. Ik loop bijvoorbeeld als ik in een onverwachte situatie een bekende zie, het liefst een blokje om. Zelfs als dat iemand is waarmee ik graag bevriend zou willen zijn.Op zondag 16 november 2008 10:56 schreef SHE het volgende:
Jeeeeeeeeeeeeeeezus.
Hoi
Dat ten eerste.
Ik zit weer te prutsen. Dat hele vriendschappen gedoe lukt me gewoon niet
Ik wil het wel, en ik heb er soms ook behoefte aan, maar ik begrijp gewoon geen fluit van het hele proces. Ik ga ook meteen stom doen als vriendinnen heel dichtbij komen. Ik zeg weer heel veel afspraken af en ik vergeet mensen zelfs te bellen als ze jarig zijn.
Ook al staat het in mijn agenda. Online & op papier. Ik doe er gewoon niets mee en ik zie er als een berg tegenop
WHY?
De ene dag overlaad ik iemand met aandacht, om vervolgens een half jaar niets meer van me te laten horen omdat ik het 'gedoe' vind.
Zo, dat is eruit
Mijn oplossing is om gewoon wat meer ja te zeggen. Geen getwijfel, gewoon ja zeggen op plannen waar je eigenlijk tegenop ziet en waar je wel 1000 redenen voor kunt verzinnen om het beter niet te doen. Zo ga ik volgende week met een groep meiden naar Brussel. Had ik nooit gedaan als het initiatief van mij moest komen, maar dat initiatief verwacht ook niemand, als je overal maar enthousiast op reageert.
Wat natuurlijk niet betekent dat je geen nee meer moet zeggen. Maar wees wat selectiever tegen welke mensen je het zegt.
Het onderhouden van vriendschappen zit er bij mij ook nog niet helemaal in. Misschien dat dat dus niet eens nodig blijkt te zijn.
Maar vandaar ook die cursus Sociale effectiviteit. Openingszin daarvan was 'Voel je je ook niet op je gemak bij mensen?' en dat is precies wat m'n probleem is.
quote:doseren!Op zondag 16 november 2008 11:23 schreef SHE het volgende:
En die ene procent van de tijd lijk ik die 99% goed te willen maken door ineens 1000 afspraken te maken en door de bomen het bos niet meer te zien.
gebruik 10% van je tijd om 10 afspraken te maken
@ Elf : Weet ik, maar het is niet een kwestie van niet willen, maar er gewoon niet mee bezig zijn en dan ineens *poef* herinner ik het me weer.
Het zit niet in mijn systeem ofzo.
@ Innocence: Ik ben niet bang voor mensen hoor, integendeel
Ik vind mensen wel grappig.Maar ik snap die hele route gewoon niet. Dus als A, dan B = C
Dat werkt dus niet bij vriendschappen blijkbaar.
Assertiviteitstraining of sociale vaardigheden is ook niet aan mij besteed; ik ben een sluwe vos wat dat betreft
quote:Geen tip, alleen maar herkenbaarheidOp zondag 16 november 2008 11:23 schreef SHE het volgende:
[..]
Als iemand een goede tip heeft, hollar. Ik ben het zo zat.
quote:Op zondag 16 november 2008 12:06 schreef SHE het volgende:
@ Innocence: Ik ben niet bang voor mensen hoor, integendeel
Maar ik snap die hele route gewoon niet. Dus als A, dan B = C
Dat werkt dus niet bij vriendschappen blijkbaar.
Assertiviteitstraining of sociale vaardigheden is ook niet aan mij besteed; ik ben een sluwe vos wat dat betreft
Het laatste heb ik dan weer wel gedaan (maar niet afgemaakt omdat ik voor de derde maal te laat was en niet meer mee mocht doen (ik was niet te laat maar stond zoals voorgeschreven netjes voor de deur te wachten, en iedereen bleek al binnen te zijn toen ik na 10 minuten wachten maar ben gaan kijken of er wel iemand was, dit was niet de eerste keer)).
De cursusleider van toen is nu mijn hulpverlener
Van de cursus op zich bakte ik niets want ik kopieerde gedrag en houdingen en paste die toe in de cursus, en ging daar ook regelmatig mee de fout in dus.quote:Ik weet niet of bang het goede woord is. Maar llui is het ook niet en stiekum begrijp ik best hoe het zou moeten werken.Op zondag 16 november 2008 12:06 schreef SHE het volgende:
@ Innocence: Ik ben niet bang voor mensen hoor, integendeel
Maar ik snap die hele route gewoon niet. Dus als A, dan B = C
Dat werkt dus niet bij vriendschappen blijkbaar.
Ik heb dus geen flauw idee wat het probleem is, waardoor het me zoveel moeite kost. Het wordt nooit gemakkelijk of fijn. En het is helaas ook niet zo dat ik gewoon helemaal niet van mensen houd, dan had ik me er wel bij neergelegd.
Zo'n cursus had ik nog nooit geprobeerd, dus ik zie wel wat het me brengt.
of mensen die ik via Fok ken quote:&Op zondag 16 november 2008 20:04 schreef Black_Tulip het volgende:
Het onderhouden van vriendschappen is voor mij niet het probleem. Het probleem is mensen vinden met wie ik vrienden zou kunnen worden. Vrienden maken, hoe doe je dat?
quote:Op de sportclub zijn dan ook niet zo heel veel vrienden, meer mensen die 'elkaar kennen' omdat ze op die sportclub zitten en elkaar af en toe nog eens ergens tegenkomen (zelfde school voor de kinderen, zelfde winkel, etc)Op zondag 16 november 2008 20:10 schreef Troel het volgende:
Goede vraag. Welke idioot heeft verzonnen dat je vrienden maakt op de sportclub? Heb al heel wat sportclubs geprobeerd hier in Ijsselstein, maar de enige vrienden die ik echt in de buurt heb zijn de buren
Mijn mening: hoe meer je 'de mensheid' bekijkt (gezonde en ongezonde mensen), hoe maffer de boel in elkaar zit. Met name mensen die 'gewoon' zijn, doen maar wat. En omdat een grote meerderheid ook 'maar wat doet', geldt dat als gemiddelde, alles wat anders is is dan opeens 'vreemd', 'absurd', 'ongewenst', enkel omdat ze het zelf niet snappen. Voor autisten is dat aan de ene kant heel erg moeilijk, je wil graag meedoen maar weet niet hoe of waarom. Vraag het aan 'de groep', en ze weten het zelf ook niet. Maar als je binnen zo'n groep de regels doorziet en die gewoon toepast (= copieert), kan je gewoon meedoen, omdat 'de groep' het toch niet weet: die zien alleen jouw copie
quote:Maar dan ben je toch niet vergeten te bellen voor die verjaardag? Je zag de herinnering en hebt ervoor gekozen niet te bellen.Op zondag 16 november 2008 10:56 schreef SHE het volgende:
Jeeeeeeeeeeeeeeezus.
Hoi
Dat ten eerste.
Ik zit weer te prutsen. Dat hele vriendschappen gedoe lukt me gewoon niet
Ik wil het wel, en ik heb er soms ook behoefte aan, maar ik begrijp gewoon geen fluit van het hele proces. Ik ga ook meteen stom doen als vriendinnen heel dichtbij komen. Ik zeg weer heel veel afspraken af en ik vergeet mensen zelfs te bellen als ze jarig zijn.
Ook al staat het in mijn agenda. Online & op papier. Ik doe er gewoon niets mee en ik zie er als een berg tegenop
Ik denk dat jij in vriendschappen gewoon wederzijdse verwachtingen moet uitspreken en vooral ook de onmogelijkheden en verder afspraken maken en die noteren en er ook naar handelen.
quote:Dat risico heb je inderdaad, dat het contact nooit verder gaat dan alleen in die omgeving waar je die persoon van kende, hoe graag je het ook anders zou willen. De truc is om je in zoveel mogelijk verschillende omgevingen te begeven, zodat je overal wel iemand hebt met wie je op zijn minst een leuk gesprek kan hebben, en om de kans te vergroten dat je toch iemand tegen komt met wie het zo goed klikt dat je ook met elkaar elders gaat afspreken.Op zondag 16 november 2008 20:43 schreef Stupendous76 het volgende:
Op de sportclub zijn dan ook niet zo heel veel vrienden, meer mensen die 'elkaar kennen' omdat ze op die sportclub zitten en elkaar af en toe nog eens ergens tegenkomen (zelfde school voor de kinderen, zelfde winkel, etc)
quote:Natuurlijk doen ze niet zomaar iets; dat blijkt wel uit het feit dat ze allemaal hetzelfde doen hoewel ze aangeven 'maar wat' te doen. Ik vind het juist heel moeilijk om gedrag heel bewust te kopiëren. Voor zo ver ik heb geleerd om me sociaal aangepaster te gedragen heb ik dat onbewust gedaan. Vrienden maken kun je niet kopiëren, omdat als anderen dat met elkaar doen, dat privé is en het dus veelal gebeurt zonder dat je er erg in hebt. En ook als ik het zou zien denk ik niet dat ik het zou kunnen nabootsen. De enige manier die ik zie is goed te luisteren naar de enkele tips die ik hoor over hoe ik mensen kan benaderen. Ik heb inmiddels geleerd dat ik me óf onbewust onbereikbaar opstel, óf dat ik te opdringerig of te 'needy' overkom. Dat is allemaal leuk en aardig, maar hoe die gulden middenweg eruit ziet, dát weet ik nietMijn mening: hoe meer je 'de mensheid' bekijkt (gezonde en ongezonde mensen), hoe maffer de boel in elkaar zit. Met name mensen die 'gewoon' zijn, doen maar wat. En omdat een grote meerderheid ook 'maar wat doet', geldt dat als gemiddelde, alles wat anders is is dan opeens 'vreemd', 'absurd', 'ongewenst', enkel omdat ze het zelf niet snappen. Voor autisten is dat aan de ene kant heel erg moeilijk, je wil graag meedoen maar weet niet hoe of waarom. Vraag het aan 'de groep', en ze weten het zelf ook niet. Maar als je binnen zo'n groep de regels doorziet en die gewoon toepast (= copieert), kan je gewoon meedoen, omdat 'de groep' het toch niet weet: die zien alleen jouw copie
En dat moet ik dan verenigen met de (overigens correcte) opmerking dat ik teveel over dingen nadenk. Als ik meer dingen zou 'voelen' of gewoon zou doen, zou het beter moeten gaan. Maar dan heb je dus het risico dat ik weer onbereikbaar overkom... Ik weet het gewoon niet allemaal.quote:Jamaar Xen, ik kan dit toch niet verkopen aan een weldenkend mens?Op zondag 16 november 2008 21:56 schreef Xennia het volgende:
[..]
Maar dan ben je toch niet vergeten te bellen voor die verjaardag? Je zag de herinnering en hebt ervoor gekozen niet te bellen.
Ik denk dat jij in vriendschappen gewoon wederzijdse verwachtingen moet uitspreken en vooral ook de onmogelijkheden en verder afspraken maken en die noteren en er ook naar handelen.
Ja hoi, ik wil heel graag met je omgaan, maar wel een beetje rommelig. Is dat goed?
Ik denk niet dat iemand daar behoefte aan heeft
quote:Je kunt toch ook afspreken dat zij jou de ene week belt en jij haar de andere? En dan moet je dat maar in je agenda noteren, als dat niet vanzelf gaat bij je. En dan moet je ook bellen als je het leest en er niet voor kiezen niet te bellen.Op zondag 16 november 2008 23:12 schreef SHE het volgende:
[..]
Jamaar Xen, ik kan dit toch niet verkopen aan een weldenkend mens?
Ja hoi, ik wil heel graag met je omgaan, maar wel een beetje rommelig. Is dat goed?
Ik denk niet dat iemand daar behoefte aan heeft
Dus vraag haar gewoon wat haar verwachtingen zijn bij de vriendschap en kijk hoe jij daar aan tegemoet kunt komen en wees duidelijk waarin je dat niet kunt.
quote:Je kan toch best aan iemand uitleggen dat je het moeilijk vindt contacten te onderhouden, dat dat soms lastig voor je is? Een weldenkend mens kan daar best wat begrip voor opbrengen denk ik.Op zondag 16 november 2008 23:12 schreef SHE het volgende:
[..]
Jamaar Xen, ik kan dit toch niet verkopen aan een weldenkend mens?
Ja hoi, ik wil heel graag met je omgaan, maar wel een beetje rommelig. Is dat goed?
Ik denk niet dat iemand daar behoefte aan heeft
Ik heb het idee dat hier in dit topic veel vrouwen zitten, daar is het toch wat anders, maar de meeste van mijn vriendschappen zijn nogal los. Iedereen is druk heh, en nouja, mannen gaan niet zo snel samen winkelen ofzo.
quote:Dat herken ik niet echt. Ik ga met iedereen hetzelfde om.Op zondag 16 november 2008 23:20 schreef MLI het volgende:
SHE, wat wil je zelf uit vriendschappen halen? Ik heb een manier gevonden die voor mij toch redelijk goed blijkt te werken. Ik haal uit elke vriendschap iets anders, met de één ga ik alleen stappen, bij de ander huil ik uit, met weer een ander lach ik me helemaal suf. Zoals een normaal mens, alleen bij mij zijn de vriendschappen voornamelijk op dat ene aspect gestoeld. Ik bedoel, als mijn beste vriendin mijn verjaardag vergeet, dan doet me dat vrij weinig eigenlijk. En zij maakt zich er op haar beurt ook niet druk om als ik de hare vergeet.
Ik hoef ook geen vriendinnen voor *iets* ofzo. Misschien is dat ook het probleem, dat ik verwacht dat ze allemaal hetzelfde zijn.
@ Xen: een praktischere aanpak dus. Klinkt als werk
Agenda's hebben sowieso geen zin; ik heb er 4 en nog is mijn afspraken gedoe een grote teringbende.
En dan te bedenken dat ik als salesmanager heb gewerkt
Misschien kan ik daar de truuk vinden; zakelijk lukt het me veel beter om relaties te onderhouden. Althans, te doen alsof. Maar dat is ook veel duidelijker en afstandelijker.
Ik ga er nog eens over peinzen.
quote:Is ook waar. Relaties met mannen gaat me al iets beter af, al krijg ik uiteindelijk ook daar dezelfde toestanden mee. Het proces duurt alleen wat langer. ( voordat iemand pissed wordt zeg maarOp zondag 16 november 2008 23:37 schreef ThE_ED het volgende:
Je moet er ook niet té veel achter zoeken heh, achter een vriendschap.
Ik heb het idee dat hier in dit topic veel vrouwen zitten, daar is het toch wat anders, maar de meeste van mijn vriendschappen zijn nogal los. Iedereen is druk heh, en nouja, mannen gaan niet zo snel samen winkelen ofzo.
)quote:Dat jij genoeg voldoening lijkt te halen uit hele losse contacten waardoor je als het erop aankomt bij niemand terecht kan behalve je ouders, je broertje en ik moet jij weten. Ik neem daar geen genoegen mee en ik heb nou niet echt de indruk dat het geslacht daar een hele belangrijke rol in speelt.Op zondag 16 november 2008 23:37 schreef ThE_ED het volgende:
Je moet er ook niet té veel achter zoeken heh, achter een vriendschap.
Ik heb het idee dat hier in dit topic veel vrouwen zitten, daar is het toch wat anders, maar de meeste van mijn vriendschappen zijn nogal los. Iedereen is druk heh, en nouja, mannen gaan niet zo snel samen winkelen ofzo.