PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 9

Ik wist dat ik niet de enige was die pulkt, maar het verbaast me wel een beetje om zoveel bijval te krijgen. Nee, ik zit er niet echt mee en ik wil er eigenlijk ook niet vanaf, nou ja, behalve op dat moment dat ik een lelijke vlek in mijn gezicht heb Ik heb juist een vrij slechte huid, dus als ik stress heb, krijg ik meer puistjes, die ik kapot krab omdat ik zo zit te stressen. Ik heb een goede combinatie aan middelen gevonden om mijn gezichtshuid een beetje onder controle te krijgen. Als er geen puistjes zijn, kan ik ze ook niet kapot krabben En ik hoop dat dat zo blijft...

Wat ook goed helpt is pleisters. Voorkomen is beter dan genezen, maar als voorkomen niet lukt, zorg er dan voor dat het goed geneest. Ik gebruik Hansaplast Snelle Wondgenezing. Het is erg duur, maar het helpt wel heel goed. Gewoon 's nachts opplakken, of overdag als je een hele dag thuis bent, en zo lang mogelijk laten zitten.

Ik ben gisteren naar de huisarts geweest. Gelukkig was het een hele aardige man en kon ik goed met hem praten En ik heb de verwijzing gekregen waar ik om vroeg Nu nog aanmelden bij het SARR dus (en mij kennende duurt dat ook wel weer een tijdje voordat ik dat doe )

quote:

Op dinsdag 28 oktober 2008 12:44 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik heb juist een vrij slechte huid, dus als ik stress heb, krijg ik meer puistjes, die ik kapot krab omdat ik zo zit te stressen. Ik heb een goede combinatie aan middelen gevonden om mijn gezichtshuid een beetje onder controle te krijgen. Als er geen puistjes zijn, kan ik ze ook niet kapot krabben En ik hoop dat dat zo blijft...

Kun je een tip geven over die combinatie van middelen? Ik experimenteer me suf maar kan weinig resultaat melden. Dus als je nog een tip hebt, kan ik die misschien ook eens uitproberen!

quote:

Op maandag 27 oktober 2008 12:31 schreef childintime het volgende:

[..]

Vaak weet ze niet eens welke dag van de week het is of nog erger, hoe laat het is Als ik haar na een kwartier zeg dat er 2 uur voorbij is (of andersom), neemt ze dat direkt aan. Buiten de vakanties om krijgt ze een aardig gevoel van de dagen van de week, doordat ze natuurlijk naar school gaat en iedere dag er anders uitziet. Maar in vakanties heeft ze geen idee welke dag het is, zo vraagt ze me regelmatig op Zondag of we even naar de winkel gaan........

*steekt handje op*
Ik weet ook nooit de datum, soms zelfs de maand niet of ik ga twijfelen over het jaar, vergeet m'n leeftijd ook soms, vraag regelmatig aan collega's welke dag het is, klok op m'n werk op de verkeerde dag in, etc. en het verschil tussen ochtend, middag en avond merk ik ook vaak niet en ik kan ook nooit inschatten hoe lang ik ergens mee bezig ben, met als gevolg dat ik niet goed kan plannen. Behalve dat ik alles uitstel, moet alles dus nog eens extra gehaast op het laatste moment omdat ik altijd denk dat ik het nog wel haal, wat dan dus niet zo is.

quote:

Op dinsdag 28 oktober 2008 13:06 schreef Pandora73 het volgende:

[..]

Kun je een tip geven over die combinatie van middelen? Ik experimenteer me suf maar kan weinig resultaat melden. Dus als je nog een tip hebt, kan ik die misschien ook eens uitproberen!

Dat kan, maar wat op de ene huid werkt, hoeft niet per sé op de andere te werken. En ik denk dat je beter in LIF terecht kan, daar hebben ze er veel verstand van. Anyway, ik gebruik altijd facewash onder de douche, en een lotion en een creme als ik onder de douche vandaan kom. Dr. van der Hoog ClearSkin werkt bij mij erg goed.

quote:

Op maandag 27 oktober 2008 11:17 schreef Black_Tulip het volgende:
Wat betreft tics valt het bij mij best mee, maar ik ben zelfdestructief. Ik heb de neiging om puistjes open te krabben en dat worden dan lelijke wondjes en dan kan ik weer niet van de korstjes af blijven, godzijdank zitten ze nu eens niet op mijn gezicht. Ook bijt ik mijn lippen kapot als ze droog worden door de kou. Dat alles steekt vooral op als ik veel stress heb.

Dat doe ik ook, er zijn nu 3 wondjes op mn been en ik krab de korstjes er telkens vanaf.

[ Bericht 100% gewijzigd door Re op 30-11-2008 12:35:32 ]

Was er trouwens zaterdag nog iemand naar Brussel geweest? Autisme conferentie?
Ben er nu eindelijk eens achter dat epilepsie, depressie, automutilatie onder de paraplu van autisme schuilen. Dacht altijd dat er 'nog meer' mis met me was, dus het is ergens wel een geruststelling dat ik dat ook richting ASS kan sturen.

quote:

Op zondag 26 oktober 2008 19:47 schreef Troel het volgende:

[..]


Een van de beste uitleggen die ik gehad heb was "weet je waarom autisten heel vaak dingen voelen en vastpakken? Omdat ze vaak in een fantasiewereld leven en zo weten dat het echt is"

Gebeurt dit voelen en vastpakken dan heel bewust?

quote:

Op dinsdag 28 oktober 2008 23:07 schreef -Mellow- het volgende:

[..]

Gebeurt dit voelen en vastpakken dan heel bewust?

Bij mij niet hoor...

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 11:04 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Bij mij niet hoor...

Bij mij ook niet. Maar ik heb wel bepaalde dingen die ik bijv. per se niet aan wil raken, zoals van glazen met zo'n matte afwerking of multivezeldoekjes. Brrr!

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 11:13 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Bij mij ook niet. Maar ik heb wel bepaalde dingen die ik bijv. per se niet aan wil raken, zoals van glazen met zo'n matte afwerking of multivezeldoekjes. Brrr!

Dat heb ik met een hele hoop dingen.

maar ik ben vooralsnog niet autistisch

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 11:31 schreef -Mellow- het volgende:

[..]



Dat heb ik met een hele hoop dingen.

maar ik ben vooralsnog niet autistisch

Wat niet is, kan nog komen

Maar dat zijn dingen die niet per se met autiisme te maken hoeven hebben he....
Zo kan je al je 'vreemde' trekjes wel aan autisme gaan wijden.

Toch?

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 13:10 schreef -Mellow- het volgende:
Maar dat zijn dingen die niet per se met autiisme te maken hoeven hebben he....
Zo kan je al je 'vreemde' trekjes wel aan autisme gaan wijden.

Toch?

Dat klopt. Maar even serieus, het is best lastig om te bepalen welke trekjes gerelateerd zijn aan autisme en wat nou echt onderdeel uitmaakt van je eigen persoonlijkheid, d.w.z., dat wat je ook zou hebben als je geen autist zou zijn geweest.

Ik kan me idd voorstellen dat dat heel moeilijk is als je autisme hebt.

Ik heb zelf altijd heel erg de neiging om mijn karaktertrekken en gedrag heel erg te analyseren en proberen te verklaren. Ik kan me voorstellen dat je wanneer je autisme hebt niet meer weet wat waar vandaan komt en het voor het gemak maar op je autisme gooit.
Terwijl dat soms misschien heel onterecht is.

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 11:13 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Bij mij ook niet. Maar ik heb wel bepaalde dingen die ik bijv. per se niet aan wil raken, zoals van glazen met zo'n matte afwerking of multivezeldoekjes. Brrr!

Ik herken dat wel, ik heb altijd een soort afkeer gehad van kleine harde bolletjes (met name als ze glimmen/ nat zijn), tegenwoordig is het wel minder als in mijn kindertijd.
Maar hierdoor eet ik ook nooit beschuit met muisjes en probeer ik niet te kijken wanneer anderen dat eten.
En dat terwijl ik al etende naar operaties of afgerukte ledematen kan kijken, maar muisjes?

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 14:02 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat klopt. Maar even serieus, het is best lastig om te bepalen welke trekjes gerelateerd zijn aan autisme en wat nou echt onderdeel uitmaakt van je eigen persoonlijkheid, d.w.z., dat wat je ook zou hebben als je geen autist zou zijn geweest.

Ik denk dat iedereen wel bepaalde autistische trekjes heeft. Zo kan ik echt helemaal gek worden van papiertjes of kaaskorsten in het afwaswater. Daar griezel ik van.
Ik denk dat het een combinatie van autistische dingen is die uiteindelijk voor de diagnose zorgen.

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 14:56 schreef -Mellow- het volgende:
Ik heb zelf altijd heel erg de neiging om mijn karaktertrekken en gedrag heel erg te analyseren en proberen te verklaren.

Ik ook hoor.

quote:

Ik kan me voorstellen dat je wanneer je autisme hebt niet meer weet wat waar vandaan komt en het voor het gemak maar op je autisme gooit.
Terwijl dat soms misschien heel onterecht is.

Nee, het is eigenlijk precies andersom. Ik dacht dat ik gedreven was en oog had voor detail, maar dat schijnt dan Asperger te zijn Maar ik denk dat mijn drang om me aan te passen en zo normaal mogelijk te zijn wel echt van mezelf is.

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 19:58 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Ik denk dat iedereen wel bepaalde autistische trekjes heeft. Zo kan ik echt helemaal gek worden van papiertjes of kaaskorsten in het afwaswater. Daar griezel ik van.
Ik denk dat het een combinatie van autistische dingen is die uiteindelijk voor de diagnose zorgen.

Uiteraard.

Late tvp.

Zit er niet een verschil in afkeer hebben van dingen? Ik bedoel; ik vind piepschuim eng, altijd al gevonden en als ik het aan moet raken (als ik bv een nieuw apparaat heb gekocht) doe ik dat met op elkaar geklemde tanden en kippenvel op mijn hele lijf. Maar ik doe het wel, gewoon, omdat het nou eenmaal moet.

Mijn dochter kan niet tegen het gevoel van spinnenwebben. Maar dat grenst echt aan het neurotische (in andermans ogen). Zo is ze inmiddels een kei geworden in het verzinnen van manieren om maar zo onopvallend mogelijk niet als eerste op een paadje te lopen waar een spinnenweb kan hangen en hebben we hier drama's in de achtertuin beleefd als ze s'morgens haar fiets moest pakken. Inmiddels heb ik me er dus maar bij neergelegd en "baan een weg" voor haar, want ze kan zich er nou eenmaal niet overheen zetten en het leidt tot een bijna hysterisch kind Zo kan ze ook een enorme afkeer van bepaalde voeding hebben, niet omdat ze de smaak niet lekker vind, maar het gevoel wat het in haar mond of keel geeft, of het geluid als je het eten snijdt of op je vork doet (spaghetti bv).

Maar naarmate ze ouder is geworden zijn er wel veel minder dingen waar ze moeite mee heeft of niet tegen kan. Van haar 3e tot haar 9e zo'n beetje moest ik half Nederland afreizen om sokken zonder naadje te vinden (zo'n afhechtnaadje bij je tenen), want anders liep ze de hele dag haar schoenen uit te gooien en aan die naadjes te trekken want ze werd er gek van. Of onderbroeken zonder stiekjes. Ik moest in van die ouderwetse winkels onderbroeken met boordjes ipv stiekjes kopen want het beheerste haar hele dag als ze wel stiekjes aan de randen had (helaas had je toen nog geen Bjorn Borgs, dat had haar leven een stuk simpeler gemaakt ) Een vies gezicht of vieze handen heeft ze ook altijd erg gevonden. Ze kon als 3 jarige echt een afkeer van andere kinderen hebben die een flinke groene snottebel of vieze mond hadden; zij begreep niet dat zo'n kind daar blijkbaar helemaal geen last van of erg in had

Ik merk bij haar geen behoefte om dingen aan te raken; eerder juist dit te vermijden. Alsof een teveel aan tactiele info haar ook overspoelt (misschien doordat ze visuele prikkels minimaliseert?), zoiets als je weleens bij blinden ziet; de 1 wil alles "zien" door te voelen, de ander wil juist zo min mogelijk info en raakt dus zo min mogelijk aan.

quote:

Op woensdag 29 oktober 2008 14:02 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat klopt. Maar even serieus, het is best lastig om te bepalen welke trekjes gerelateerd zijn aan autisme en wat nou echt onderdeel uitmaakt van je eigen persoonlijkheid, d.w.z., dat wat je ook zou hebben als je geen autist zou zijn geweest.

Ik weet nog steeds niet of ik autistisch ben en ofdat ik dat wel wil weten, maar vond het vreselijk zoveel te herkennen in die 'lijstjes'. Ik heb het idee dat ik hard geknokt heb voor veel van m'n positieve eigenschappen en dan lijkt het opeens allemaal autisme te zijn...

Maar je hebt wel gelijk over die dokter. Als ik er zo graag iets aan wil veranderen, moet het me gewoon lukken dat aan de dokter voor te leggen. Maar hoe doe je zoiets? Hoe gaat zo'n gesprek? Hoe begin je erover?
Ik kom normaal hoogstens eens in de zoveel jaar bij 'm langs en dan voer ik 'm precies genoeg informatie zodat ie z'n eigen conclusies kan trekken. Misschien dat ik het wiki-artikel gewoon uitprint, maar volgensmij houdt ie daar niet zo van...

Ik heb trouwens geen hekel aan bepaalde materialen ofzo. Wel een ontzettende afkeer van etensresten en vaatdoeken, maar die zijn ook gewoon vies

[ Bericht 7% gewijzigd door Innocence op 30-10-2008 09:30:46 ]

quote:

Op donderdag 30 oktober 2008 00:06 schreef childintime het volgende:
Zit er niet een verschil in afkeer hebben van dingen?

Dat kan ik me heel goed indenken ja. Ik heb eigenlijk niets waar ik zo heftig op reageer als dat je dochter dat heeft.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2008 09:21 schreef Innocence het volgende:
Maar je hebt wel gelijk over die dokter. Als ik er zo graag iets aan wil veranderen, moet het me gewoon lukken dat aan de dokter voor te leggen. Maar hoe doe je zoiets? Hoe gaat zo'n gesprek? Hoe begin je erover?
Ik kom normaal hoogstens eens in de zoveel jaar bij 'm langs en dan voer ik 'm precies genoeg informatie zodat ie z'n eigen conclusies kan trekken. Misschien dat ik het wiki-artikel gewoon uitprint, maar volgensmij houdt ie daar niet zo van...

Toen ik een afspraak maakte bij de huisarts, gaf ik bij de assistente op dat ik het wilde hebben over mijn verkoudheid/keelontsteking en over een verwijzing naar een psychiater i.v.m. autisme en eenmaal bij de huisarts heb ik het daarover gehad Het is heel simpel eigenlijk, de dokter weet al waar je over wil praten en wacht alleen totdat je daarover begint. Als hij het kent, zal hij misschien zelf de naam noemen, misschien rinkelt er een belletje als je zelf de naam noemt, en anders moet je misschien inderdaad de Wikipediapagina en je rode vlekken onder zijn neus duwen zodat hij begrijpt wat er aan de hand is... Hopelijk is dat laatste niet nodig natuurlijk

Bedenk wel dat er geen standaard PDD-er is. De ene heeft dit en de ander dat. Ik zie dat aan mijn aspergerzonen: die verschillen zo enorm van elkaar!

quote:

Op donderdag 30 oktober 2008 11:35 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Toen ik een afspraak maakte bij de huisarts, gaf ik bij de assistente op dat ik het wilde hebben over mijn verkoudheid/keelontsteking en over een verwijzing naar een psychiater i.v.m. autisme en eenmaal bij de huisarts heb ik het daarover gehad Het is heel simpel eigenlijk, de dokter weet al waar je over wil praten en wacht alleen totdat je daarover begint. Als hij het kent, zal hij misschien zelf de naam noemen, misschien rinkelt er een belletje als je zelf de naam noemt, en anders moet je misschien inderdaad de Wikipediapagina en je rode vlekken onder zijn neus duwen zodat hij begrijpt wat er aan de hand is... Hopelijk is dat laatste niet nodig natuurlijk

Het ligt er wel aan of je huisarts een beetje bekend is met dit soort dingen. Wij gingen eens naar de huisarts om wat problemen ivm dochter voor te leggen. Gaat'ie een heel verhaal ophangen tegen haar en vraagt vervolgens wat zij ervan vindt. Zegt ze "ik snap er niks van", zegt hij "hoe oud ben je nou eigenlijk"...... Ik dacht ik mep hem straks een oog dicht

Nieuwe huisarts gezocht en daar ben ik eerst zelf wezen praten en heb info meegenomen over NLD en geprobeerd uit te leggen wat het allemaal inhoudt. Deze huisarts neemt de tijd voor haar en spreekt in heldere taal en vraagt vervolgens of ze heeft begrepen wat'ie verteld heeft, zo niet dan herhaalt hij in een kort verhaaltje, met steekwoorden wat'ie vertelde.

Lijkt mij handig om zowieso een printje mee te nemen. Als je zelf "vastloopt" in het gesprek dan heb je altijd je printje nog

Ja, dat je een huisarts hebt, die van autisme weet, is erg belangrijk. En dan niet alleen, het sociale wat moeilijk gaat, maar ook bijv hoge of lage pijngrens, proprioceptische over of ondergevoeiligheid ed.
Ik had eerst een huisarts, die zei: ja ik zie meteen dat er iets is, maar autisme, kan het toch niet zijn want je kan praten...

Nu heb ik via de instelling waar ik woon een AVG (Arts Verstandelijk Gehandicapten) en hoewel, ik dat laatste niet echt ben, is het wel een opluchting..

Kan je niet gewoon je huisarts uitleggen dat je vermoedt dat je autisme hebt zonder al te veel uitleg, en dan gelijk een doorverwijzing krijgen?
Volgens mij zijn er maar weinig huisartsen met verstand van autisme, dat kunnen ze toch beter laten uitzoeken door iemand die er verstand van heeft.

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 10:01 schreef Oxymoron het volgende:
Ja, dat je een huisarts hebt, die van autisme weet, is erg belangrijk. En dan niet alleen, het sociale wat moeilijk gaat, maar ook bijv hoge of lage pijngrens, proprioceptische over of ondergevoeiligheid ed.
Ik had eerst een huisarts, die zei: ja ik zie meteen dat er iets is, maar autisme, kan het toch niet zijn want je kan praten...

Nu heb ik via de instelling waar ik woon een AVG (Arts Verstandelijk Gehandicapten) en hoewel, ik dat laatste niet echt ben, is het wel een opluchting..

Je kan praten

Ja helaas hebben veel artsen nog antieke, standaard ideeen hieromtrent, ik denk omdat ze er misschien niet zo veel mee te maken hebben? Onze vorige huisars wilde haar naar de aan de praktijk verbonden psycholoog sturen, alsof ze "het er dan wel uit zou praten" ofzo (terwijl we met een heel andere vraag kwamen....).

Meestal hebben AVG's er veel en veel meer verstand van, omdat je deze stoornissen nou eenmaal vaak ziet bij de doelgroep waarmee deze artsen te maken hebben. Zo gaat mijn dochter ook naar een speciale tandarts; een tandarts voor gehandicaptenzorg. Sinds ze daar zit kan ze normaal behandelt worden, voor die tijd was het echt een drama omdat zij nou eenmaal haar angsten niet goed kan reguleren en er geen begrip voor was bij gewone tandartsen. Gevolg; een kind wat over de rooie ging en een boze tandarts die het alleen maar erger maakte met zijn gedrag

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 10:15 schreef -Mellow- het volgende:
Kan je niet gewoon je huisarts uitleggen dat je vermoedt dat je autisme hebt zonder al te veel uitleg, en dan gelijk een doorverwijzing krijgen?
Volgens mij zijn er maar weinig huisartsen met verstand van autisme, dat kunnen ze toch beter laten uitzoeken door iemand die er verstand van heeft.

Nee wat dan gaat hij/zij met jouw in discussie over het waarom je geen autisme kan hebben. Het feit alleen al dat je aangeeft dat je denkt autisme te hebben is al genoeg om voor je huisarts te concluderen dat je geen autisme hebt. Aangezien autisten zelf niet kunnen aangeven dat ze problemen hebben. Althans dat denkt de huisarts.
Ik dacht dat doktoren geleerd werd verder te kijken dan hun neus lang is. En niet voorbarig conclusies trekken. Huisartsen maken veel meer fouten en niet alleen omtrent autisme.
Mijn moeder had last van haar buik en dacht dat ze een blindendarmonsteking had de huisarts zei nee het is buikgriep wat dat heerst. Aangezien niemand zelf een dokter is geloof je hem. Maar dat moet je niet doen wat anders kan het weleens verkeerd met je aflopen.

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 10:31 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nee wat dan gaat hij/zij met jouw in discussie over het waarom je geen autisme kan hebben. Het feit alleen al dat je aangeeft dat je denkt autisme te hebben is al genoeg om voor je huisarts te concluderen dat je geen autisme hebt. Aangezien autisten zelf niet kunnen aangeven dat ze problemen hebben. Althans dat denkt de huisarts.
Ik dacht dat doktoren geleerd werd verder te kijken dan hun neus lang is. En niet voorbarig conclusies trekken. Huisartsen maken veel meer fouten en niet alleen omtrent autisme.
Mijn moeder had last van haar buik en dacht dat ze een blindendarmonsteking had de huisarts zei nee het is buikgriep wat dat heerst. Aangezien niemand zelf een dokter is geloof je hem. Maar dat moet je niet doen wat anders kan het weleens verkeerd met je aflopen.

Zo gaat dat ja. 2 Jaar geleden liep ik 3 maanden met een kaakholte ontsteking rond omdat de huisarts bleef volhouden dat het een virusje was.

Als je al in discussie gaat, zal het merendeel van de huisartsen aannemen dat omdat je in discussie gaat er dus geen sprake kan zijn van een ASS. Ik ben eerlijk gezegd een beetje bang dat hoe beter je je mening onderbouwt, hoe meer een huisarts ervan overtuigd zal zijn dat dat niet ter sprake is.

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 10:31 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nee wat dan gaat hij/zij met jouw in discussie over het waarom je geen autisme kan hebben. Het feit alleen al dat je aangeeft dat je denkt autisme te hebben is al genoeg om voor je huisarts te concluderen dat je geen autisme hebt. Aangezien autisten zelf niet kunnen aangeven dat ze problemen hebben. Althans dat denkt de huisarts.

Dat is ook precies wat ik bedoelde met informatie voeren, dokters hebben een beetje een hekel aan mensen die zelf nadenken ofzo

Maar ik wil in eerste instantie dus voor dat krabben ed gaan. Dat is ook wat duidelijker te vertellen met al die littekens erbij. Dan kijk ik bij een psycholoog wel of ik ook wil beginnen over mogelijk autisme.

Gelukkig heeft ie net een nieuwe assistente. Vind het toch makkelijker om een afspraak te maken bij een volkomen onbekende.

Maar wat een ellende bij iedereen zeg. Zo'n huisarts is er toch om je te helpen

Nee, de huisarts is er om de farmaceutische industrie te ondersteunen =P
(Ik overdrijf, maar je zou het soms denken).

Ik denk dat ik toch maar ook een afspraak ga maken bij de huisarts. Ooit, als ik moed verzameld heb.

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 10:31 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nee wat dan gaat hij/zij met jouw in discussie over het waarom je geen autisme kan hebben. Het feit alleen al dat je aangeeft dat je denkt autisme te hebben is al genoeg om voor je huisarts te concluderen dat je geen autisme hebt. Aangezien autisten zelf niet kunnen aangeven dat ze problemen hebben. Althans dat denkt de huisarts.

Geldt ook voor ouders die iets vermoeden bij hun kind. Ik ben 10 jaar met een kluitje in het riet gestuurd. Het zou allemaal aan mij liggen natuurlijk... Nou ja, dat lange verhaal zal ik jullie besparen.
We hebben nu geweldige begeleiding, ze hadden er alleen 10 jaar eerder moeten zijn. Dan hadden mijn jongens en ik toch een iets minder zwaar rugzakje (oudste heeft een trauma vanwege het vele pesten op school en op straat, ik heb jarenlang ten onrechte antidepressiva geslikt want "moeder is wat depressief" en kwam daar 30 kilo van aan ("moeder ziet er onverzorgd uit").

Maar goed. Ik heb eindelijk de diagnoses voor de jongens, ze zitten eindelijk op de juiste school, en krijgen eindelijk de goede begeleiding.

Ik ben bang dat je vol moet blijven houden. Een zeur vinden ze je toch wel maar JIJ zit met de vragen!
Als je het kan betalen (ik niet) kan je het proberen bij een instelling of psycholoog/psychiater die niet eerstelijns is.

Heel veel sterkte, en vooral: geef niet op!!!

Oh ja... Dat ik uiteindelijk toch een verwijzing kreeg van de huisarts, was vooral omdat er eindelijk een leerkracht was die zei "ik maak me zorgen, ga eens naar de huisarts voor een verwijzing". Toen was ik niet meer die overbezorgde moeder, maar werd ik wel serieus genomen omdat juf me had gestuurd.

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 12:00 schreef Innocence het volgende:

[..]


Dat is ook precies wat ik bedoelde met informatie voeren, dokters hebben een beetje een hekel aan mensen die zelf nadenken ofzo

Ik heb (voor iets heel anders) van een vervanger wel eens te horen gekregen "mevrouw, wat denkt u zelf..."
Ja, duh!

Autist van school gepest
Gezien?

ik ben werkloos, ik vind van mezelf dat ik in staat moet zijn te werken maar heb een angst om te solliciteren, een heel slecht zelfbeeld (Dat ik tegenover mezelf heel goed kan relativeren maar tegenover anderen niet)

jullie gaan toch niet vertellen dat dat pulken normaal is, ik houd het nooit langer dan 2 dagen vol om niet te pulken, heb zoveel plekjes op me lichaam dat er altijd wel een plek is om te pulken
en als er ergens een pukkel zit, dan weet ik dat instinctief, en vooral als je er niet goed bij kan dan kan je hem alleen wegkrabben wat in vieze wonden resulteerd
ik had laatst een pukkel op mijn rug, daar had ik gekrabt en vroeg mijn moeder een week later er naar te kijken ze gilde het uit zon grote wond zei ze dat het was (zo groot als een hand)

quote:

Op vrijdag 31 oktober 2008 22:49 schreef Maeghan het volgende:
Autist van school gepest
Gezien?

Ja

Vind het eigenlijk erger dat volwassen mensen die gemakkelijk over alle kennis zouden kunnen beschikken zich zo uitlaten, dan dat kinderen pesten.

Mensen die niet kunnen accepteren dat niet voor iedereen de wereld hetzelfde werkt als voor hen. Heel eng, niet alleen in deze situatie...

quote:

Op zaterdag 1 november 2008 13:16 schreef Innocence het volgende:
Vind het eigenlijk erger dat volwassen mensen die gemakkelijk over alle kennis zouden kunnen beschikken zich zo uitlaten, dan dat kinderen pesten.

Mensen die niet kunnen accepteren dat niet voor iedereen de wereld hetzelfde werkt als voor hen. Heel eng, niet alleen in deze situatie...

Veelal zijn het de ouders die hun kinderen wijzen op het "anders" zijn van een ander. Mijn dochter heeft tot haar 10e ofzo op een speciale 3 wielfiets gefietst omdat ze omviel met een gewone fiets. De kinderen hier in de buurt vonden het helemaal geweldig en maakten zowat ruzie met elkaar wie er mee mocht op de fiets , maar op school werd mijn dochter erom uitgelachen door kinderen, terwijl de moeders van die kinderen ernaast stonden en net deden of ze niets in de gaten hadden.

Bij zwemles net zo. Toen ze 6 was en al 2 jaar op zwemles zat maar er nog steeds niet in durfde te springen en ging huilen, vonden die andere kinderen dat helemaal niet gek. Het waren de moeders die naast mij zaten (en niet wisten dat dat mijn kind was) die zaten te lachen en lullige opmerkingen te maken.

Maar er zijn dus veel meer mensen die van hetzelfde last hebben als ik en het lijkt ook iets met autisme van doen te hebben: http://www.wrongplanet.net/postxf50239-0-15.html&sid=dda76d8db9ad1a5348ef9360cc9a7ea3

Of zou er gewoon een groot gedeelte van de mensheid hier last van hebben, maar er niet bekennen totdat het in een topic over stoornissen naar voren komt?

Besef nu pas dat het kapotbijten van m'n wangen en lippen en het krabben op m'n schedel en schouders er ook mee te makem hebben. Heb echt gedacht dat ik het eerste deed als ik honger had

Op mijn wangen bijten doe ik ook. Dochter ook, maar of dat nou komt omdat ze het van mij heeft overgenomen of door haar NLD weet ik niet...... Wat ze wel erg doet is genezende wondjes kapotmaken. Als ze s'zomers verbrandt is en ze gaat vervellen, trekt ze dat eraf tot het echt gaat bloeden en het heel lang duurt voordat de huid er weer een beetje uitziet (want ze blijft eraan zitten).

Krabbelen op m'n hoofd doe ik heel veel. Ik heb de nare gewoonte om de talg er vanaf te gaan zitten krabbelen. Beetje ranzig, maar goed. Nu we het toch hebben over wondjes open krabben en pulken aan pukkels....

Zoveel om op te reageren...

Dutch-mamma, ik weet niet of je het tegen mij had, maar natuurlijk besef ik dat iedere PDD'er weer anders is.

Innocence, ik was er waarschijnlijk niet duidelijk genoeg over, maar ik raadde je aan om naar de huisarts te gaan voor dat pulken. Je hoeft het in principe niet tegen hem over autisme te hebben. Deze klacht heeft op zichzelf al een naam en verdient aandacht en een behandeling.

Ik vind dat topic erg interessant. Ik vermoedde wel dat pulken een connectie had met autisme, omdat het obsessief-compulsief is en zo is autisme soms, maar dit verbaast me toch wel. En het is alweer iets wat andere mensen erger hebben dan ik Ik heb nu twee open wondjes op mijn armen, en eentje op mijn schouder en een op mijn rug die pas genezen zijn. De laatste keer dat ik er een op mijn gezicht had, is maanden geleden, maar ik had ze vroeger altijd op mijn gezicht. Maar het zijn altijd maar kleine wondjes geweest en ik zit alleen maar aan puistjes en soms muggenbulten. En zoals ik al zei, bijt ik mijn lippen kapot als de huid droog wordt omdat het koud is (en het is november, oh joy ) Verder bijt ik nooit mijn nagels, ik trek niet aan mijn haar, en ik krab alleen op mijn hoofdhuid/nek/schouders omdat het soms jeukt daar, en ik krab nooit tot bloedens toe.

Ik vind het erg schokkend om te horen hoe onwetend sommige huisartsen zijn Ik hoop dat jouw huisarts er iets meer van weet. Mijn nieuwe huisarts bleek aardig goed op de hoogte te zijn en het verbaasde hem geenszins om te horen dat ik de diagnose Asperger heb terwijl het nu juist zo goed gaat met me (afgezien van die klachten waarvoor ik naar hem toe ging dan..) Hij zei dat in Rotterdam autisme een soort modediagnose is geworden omdat tweeverdieners vergeten hun kinderen op te voeden, maar hij erkende ook dat autisme toch wel degelijk echt bestaat en dat er allerlei gradaties zijn.

Maeghan, ik wens je heel veel succes bij het moed verzamelen om naar een huisarts te gaan.

rasor1, kennelijk is pulken in autistische kringen behoorlijk normaal... Maar als je ervan af wil, niets houdt je tegen om behandeling te zoeken.

Innocence, ik heb mensen gezien die ook aan hun huid zitten die volgens mij van hun lang zal ze leven geen autisme hebben. Maar dat is meer reden waarom het mogelijk zou moeten zijn om naar de huisarts te gaan om daarvoor behandeling te krijgen.

quote:

Op zaterdag 1 november 2008 22:26 schreef Maeghan het volgende:
Krabbelen op m'n hoofd doe ik heel veel. Ik heb de nare gewoonte om de talg er vanaf te gaan zitten krabbelen. Beetje ranzig, maar goed. Nu we het toch hebben over wondjes open krabben en pulken aan pukkels....

Ooowww.....vergeten....dochter zit obsessief op haar hoofd te krabben. Zgn "schilfers" (roos) weg te halen. Ze heeft echter niet de link gelegd dat als zij niet krabt, er ook geen schilfers zijn; door het krabben veroorzaakt ze het juist. In periodes dat ze er nauwelijks aan denkt en niet krabt, gaat het dus heel goed.

tvp

http://www.hoak.be/aanverwant.html

Hier staat er iets over. Als je op zoek bent naar info kun je misschien bij stichting Balans terecht of bij 1 van de vele site's over ASS?

De medicatie, gebruikt bij epilepsie kan ook eventueel zorgen voor "persoonsverandering". En ja, of er echt sprake is van autisme kan alleen uitgezocht worden bij een deskundige, maar vreemd is de combi niet.