Dat is nog eens duidelijke uitleg, dank jequote:Op dinsdag 11 november 2008 00:44 schreef Xennia het volgende:
[..]
Performale intelligentie meet je handelingsgerichte vaardigheden en je vermogen tot het plannen daarvan. Verbale intelligentie meet het vermogen tot het begrijpen en uiten en leren door taal. De meeste intelligentietests hebben een totaal IQ, een performaal en een verbaal IQ. Al deze cijfers zijn een standaardnormale verdeling, waarbij het gemiddelde 100 is met een standaarddeviatie van 15. Een score tussen 100-115 is niet begaafd, maar normaal, evenals een score tussen de 85-100.
Je performale IQ wordt samengesteld uit enkele subtests van de intelligentietest, zoals blokpatronen of figuurleggen. Elke subtestscore wordt omgezet in een gestandaardiseerde score. Die scores bij elkaar opgeteld corresponderen in een grafiek met bepaalde performaal IQ scores. Je verbale IQ wordt samengesteld uit subtests die een beroep doen op je verbale vermogens, zoals bijvoorbeeld de subtest waarin je de overeenkomsten tussen woorden aan moet geven. Ook die scores worden gestandaardiseerd en daaruit rolt weer een verbaal IQ.
quote:Op dinsdag 11 november 2008 11:38 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
N.a.v. een kleine terechtwijzing in OUD op het speeltuinbankje, deel ik een gedachtengang van mij.
Jan Jaap van der Wal had in een show van hem een stukje over dat de gemiddelde mens ongeveer 20 min. nodig heeft om een webpagina/mailtje te verwerken. Dat is best heel veel. Dat kost een hoop concentratie en energie. Wetende dat een groot deel van de wereldbevolking minstens een uur of meer per dag tv kijkt en achter de computer zit, kan ik stellen dat de mens veel concentratie verliest aan het gebruik van ICT.
(Ik vraag me ook af of je wel van ontspanning op de pc kunt spreken, maar dat doet nu even niet terzake, dat heeft meer met gewoonte en honger naar kennis te maken.)
Ik hoor de laatste tijd ook steeds vaker de term 'autisme' gebruikt worden. Er wordt gauw gezegd: 'ik ben een beetje autistisch.' Mijn moeder merkt ook wel eens op: 'iedereen is een beetje autistisch.'
Ik snap wat er bedoeld wordt en ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich hieraan ergeren.
Kan het zo zijn de mens tekenen van autisme gaat vertonen omdat hij zichzelf constant bezighoudt met ICT en de media? We krijgen zo ontzettend veel informatie binnen, dat we misschien wel overprikkeld raken.
De één kan het wat beter hebben dan de ander, natuurlijk. Sommigen besluiten echter om eens een jaar zonder media te leven. Zo laatst iemand op BNR die dat vertelde en het was haar bevallen, ze miste het niet eens echt. Nadeel is dan wel weer dat je jezelf een beetje afsluit van de rest van de wereld.
Maar het idee is niet eens zo gek. "Minderen met ICT en media." Wie weet hoeveel energie en geduld je er ineens bij krijgt? Wellicht voelen mensen zich dan minder "autistisch".
Tot zover mijn gedachtengang.
Ik doel dus nu ook niet op de "echte" autisten. Ik doel op mensen die zich door middel van ICT anders gaan gedragen.quote:Op dinsdag 11 november 2008 11:58 schreef Innocence het volgende:
Vind het maar rare conclusies. Ik ben helemaal niet blij als er opeens iemand voor m'n neus staat als ik een dag lang gestudeerd heb. En waarom zou je 'buiten de deur' minder geprikkeld worden als door wat webpaginas?
Ik denk ook niet dat ik me als ik me meer onder mensen begeef, me minder 'autistisch' zal voelen. Zou je kunnen vertellen waarom dat zo zou moeten zijn?
Ik snap het verschil ook wel.quote:Op dinsdag 11 november 2008 13:35 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]iedereen heeft wel iets van autisme in zich, alleen zo weinig dat het geen belemmering voor hen is (behalve dan de autist )
ik vermoed wel dat het zo werkt, maar meer voor televise dan door de computer. De meeste mensen kijken naar populaire programma's, en gezien de menselijke aard zijn 'maatschappelijk minder gewenste onderwerpen' uitermate populair. En omdat het op televisie is, nemen veel mensen datgene wat ze zien onbewust over*. Dat 'maatschappelijk minder gewenste gedrag' vertoont heel veel gelijkenis met het gedrag van 'een autist' et voilá: hier heb je je uitdrukking.
Maar, er is wel een duidelijk verschil: een autist heeft dat gedrag omdat hij/zij zo is, een 'normaal' persoon heeft dat gedrag aangeleerd of doet het bewust na omdat dat 'in' is. Door dit woordmisbruik zal de algemene bekendheid van autisme sterk toenemen, maar het begrip ervoor juist niet (en wordt het voor autisten alleen maar moeilijker)
* = een goed voorbeeld zijn bijvoorbeeld reclamecampagnes (cup-a-soup, goedemoggel), waarbij het heel 'in' is om hetzelfde te doen. Andere voorbeelden: MTV met net-geen-porno-videoclips die massaal door de jeugd voor waar worden aangenomen.
Dat kan. Ik heb datzelfde gevoel zelfs ook wel, hoor.quote:Op dinsdag 11 november 2008 17:52 schreef Troel het volgende:
Ik kan soms behoorlijk kriegel worden van de opmerking dat iedereen wel een beetje autistisch is.
Dat klinkt anders wel alsof je verbaal een stuk zwakker bent. Dat het wel lukt als je het opschrijft en dus visualiseert zegt weer iets over je performale vermogens.quote:Op dinsdag 11 november 2008 09:32 schreef Innocence het volgende:
Ik heb volgensmij geen groot verschil tussen verbaal en performaal. Herken me iig in geen van de punten die hier beschreven worden. Bij IQ-tests zijn die woordenrijtjes geen enkel probleem. Wel snap ik weinig dat verteld wordt, pas als ik het opschrijf besef ik waar het over gaat. Nogal een probleem bij mondelinge tentamens, vragen en besprekingen na presentaties en vragen van de studenten die ik bijles geef.
Maar volgens mij klopt het wel, aangezien het bij veel autisten gaat om eigenschappen die iedereen heeft, alleen bij een bepaalde mate val je ineens in zo'n DSM categorie. Dat is niet om het dan te bagatelliseren, maar ik denk dat je ook goed in ogenschouw moet nemen dat ook "normale" mensen beperkingen hebben.quote:Op dinsdag 11 november 2008 17:52 schreef Troel het volgende:
Ik kan soms behoorlijk kriegel worden van de opmerking dat iedereen wel een beetje autistisch is.
Voor mijn (PDD-NOS) zoon van 14 is de PC / ICT al heel wat jaren een vertrouwde toevlucht. Het leven raast maar door en hij begrijpt lang nog niet alles. Op de PC is hí'j de baas! Druk op "reset" en je kunt controle hebben over waar je zo graag mee bezig bent. Voor mij een heel plausibele verklaring, die ik ooit kreeg van een hulpverlener.quote:Op dinsdag 11 november 2008 11:46 schreef Innocence het volgende:
Ik sluit me juist af voor de wereld via ICT en media. Juist om niet overprikkeld te raken. Ik denk ook wel dat je dan van ontspanning kunt spreken.
Maar misschien kost me dat juist meer energie dan anders, wie weet....
Moet zeggen dat dat ook wel verstandig is. Ik denk dat ik niet meer op een normale manier internet, dat het tegen een verslaving aan zit.quote:Op woensdag 12 november 2008 20:17 schreef anne_Chris het volgende:
[..]
Maar ook hier met mate; hij mag een uur en dan "moet" hij even voet- of basketballen of iets anders lichamelijk actiefs doen. Anders gaat hij weer druk doen, ijsberen, fladderen. En daar doet hij niemand, ook zichzelf, geen plezier mee. Nu is het zelfs zo ver dat hij uit zichzelf zegt: ik geloof dat ik even moet voetballen, mam![]()
Nouja, zoiets ja. Ik weet niet wat het is. Soms geeft die uitdrukking me het gevoel dat ik me maar aanstel, omdat iedereen het heeft. Zoiets. En dat steekt me.quote:Op dinsdag 11 november 2008 18:08 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Dat kan. Ik heb datzelfde gevoel zelfs ook wel, hoor.
Misschien moet ik het dan anders formuleren... 'Mensen halen soms misschien trekjes in zichzelf naar boven, die verwant lijken te zijn aan autistische trekjes.'
Volgens mij is dit verband er zeker. In deze tekst hieronder wordt dit verband ook gelegd:(http://www.hooggevoelig.nl/drupal/?q=node/238)quote:Op dinsdag 11 november 2008 11:38 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
N.a.v. een kleine terechtwijzing in OUD op het speeltuinbankje, deel ik een gedachtengang van mij.
Jan Jaap van der Wal had in een show van hem een stukje over dat de gemiddelde mens ongeveer 20 min. nodig heeft om een webpagina/mailtje te verwerken. Dat is best heel veel. Dat kost een hoop concentratie en energie. Wetende dat een groot deel van de wereldbevolking minstens een uur of meer per dag tv kijkt en achter de computer zit, kan ik stellen dat de mens veel concentratie verliest aan het gebruik van ICT.
(Ik vraag me ook af of je wel van ontspanning op de pc kunt spreken, maar dat doet nu even niet terzake, dat heeft meer met gewoonte en honger naar kennis te maken.)
Ik hoor de laatste tijd ook steeds vaker de term 'autisme' gebruikt worden. Er wordt gauw gezegd: 'ik ben een beetje autistisch.' Mijn moeder merkt ook wel eens op: 'iedereen is een beetje autistisch.'
Ik snap wat er bedoeld wordt en ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich hieraan ergeren.
Kan het zo zijn de mens tekenen van autisme gaat vertonen omdat hij zichzelf constant bezighoudt met ICT en de media? We krijgen zo ontzettend veel informatie binnen, dat we misschien wel overprikkeld raken.
De één kan het wat beter hebben dan de ander, natuurlijk. Sommigen besluiten echter om eens een jaar zonder media te leven. Zo laatst iemand op BNR die dat vertelde en het was haar bevallen, ze miste het niet eens echt. Nadeel is dan wel weer dat je jezelf een beetje afsluit van de rest van de wereld.
Maar het idee is niet eens zo gek. "Minderen met ICT en media." Wie weet hoeveel energie en geduld je er ineens bij krijgt? Wellicht voelen mensen zich dan minder "autistisch".
Tot zover mijn gedachtengang.
quote:Na jarenlang gewerkt te hebben bij een antroposofische GGZ-instelling in Alkmaar, weet Hans Lemmens (61) het zeker: autisme staat niet op zich. Er bestaat een duidelijke link met hooggevoeligheid. ,,De wetenschap bakent autisme af. Dat beeld wil ik met mijn boek bijstellen.
Tussen hooggevoeligheid, PDD-NOS en kern-autisme is sprake van een glijdende schaal. Ze hebben allemaal met een versterkte gevoeligheid te maken. Tussen hooggevoeligheid en PDD-NOS zie ik een grijs gebied, waarin het onduidelijk is of je met het een of het ander te maken hebt. Ik beschrijf autisme als een extreme vorm van hooggevoeligheid, zonder te bedoelen dat hooggevoelige kinderen autistisch zijn.''
Lemmens gaat uit van een ziel die het lichaam bewoont. Bij ieder mens is er een verbinding tussen lichaam en ziel, die losser kan zijn of vaster. Als de ziel los met het lichaam verbonden is, is het elastiek als het ware een beetje uitgerekt. Zowel bij hooggevoelige kinderen als bij autistische kinderen is dat elastiek uitgerekt, maar bij de laatsten veel sterker dan bij de eersten. ,,Hoe losser de ziel met het lichaam verbonden is en hoe verder het elastiek dus is uitgerekt, des te gevoeliger is iemand.''
Autisten maken moeilijk contact. Lemmens: ,,Ze zitten in zichzelf opgesloten. Contact maken doen ze heel erg op hun eigen manier. Ze zijn sterk eigenzinnig en hebben behoefte aan houvast en controle.''
Ze moeten bijvoorbeeld ver van tevoren weten wat er gaat gebeuren. Deze groep staat kwetsbaar in de samenleving. Wat voor hen in extreme mate geldt, gaat in mindere mate ook op voor hooggevoeligen. Deze groep filtert de gebeurtenissen niet, maar neemt alles in zich op. Ze zien en horen alles. Hebben ook veel houvast en structuur nodig. Zijn vaak sociaal minder handig en angstig. Niet zelden gaat hooggevoeligheid samen met hoogbegaafdheid, al is een directe link niet te leggen.”
Moderne tijd zorgt voor nieuwe aandoeningen
Hooggevoeligheid komt veel voor. Lemmens spreekt van een tijdsverschijnsel. Dat is wat hem betreft zeker iets anders dan een ‘modeverschijnsel’, zoals wel smalend wordt opgemerkt. “Vroeger was de wereld overzichtelijk. Er was houvast, regelmaat, het leven was een traag bestaan. Nu is dat anders. Nog nooit werden kinderen aan zoveel prikkels blootgesteld als tegenwoordig. Hooggevoelige kinderen pikken alles op. Ik ben er van overtuigd dat hooggevoeligheid wel degelijk te maken heeft met deze tijd.”
Hij geeft de computer als voorbeeld van het huidige tijdsgewricht, waarin ‘nieuwetijdskinderen’ opgroeien. In ‘Het elastiek tussen lichaam en ziel’ schrijft de Alkmaarse therapeut: ‘De tijd waarin we leven is steeds autistischer geworden. Kijk maar eens naar de manier waarop mensen hun dagelijks werk doen. Een overgroot percentage zit daarbij achter de computer en als er één apparaat is dat de mens tot autistisch gedrag programmeert, dan is het de computer wel. De computer stimuleert een denken dat rechtlijnig is en abstract en waar het contact geen invloed op heeft.’
Kunnen kinderen over hun autistische eigenschappen heen groeien? “Echte kernautisten zullen nooit genezen. Voor hooggevoeligen geldt dat ze er vooral in het begin van hun leven last van hebben. Ze leren om te gaan met hun angst, ze leren hun weg te vinden in de maatschappij. En dan kan het gebeuren dat hun hooggevoeligheid een kwaliteit wordt. Vaak denken ze in beelden en hebben ze een buitengewone sensitiviteit voor contact tussen mensen ontwikkeld.”
Veel briljante geesten en kunstenaars kunnen (postuum) gerekend worden tot de hooggevoeligen. Voor zijn boek heeft Lemmens de biografieën bestudeerd van Bob Dylan en Albert Einstein. Onafhankelijke genieen, met hooggevoelige en autistische trekken. “Dylan bijvoorbeeld is iemand die zich niet bindt. Hij heeft de ene vrouw na de andere, is altijd on the road. Hij is een zwerver, vindt geen plek en is constant in gevecht met zijn publiek. Einstein had een heel eigen manier van leren. Op school was hij geen hoogvlieger, hij heeft zijn eigen lijn gevolgd. Praten over zichzelf kon hij niet. Hij was nuchter en sceptisch. Allen in zijn vioolspel kon hij zijn gevoelens kwijt.”
Lemmens’ boek bevat autobiografische elementen, zonder dat het een egodocument is geworden. De jonge Hans Lemmens sjeesde in de jaren zestig als student sociologie en koos voor een opleiding als mimespeler. Toen hij ook met mime stopte, volgde een acht jaar durend kluizenaarsbestaan in Amsterdam waar Lemmens vergeefse pogingen deed boeken te schrijven. Pas op zijn 42e belandde hij in de jeugdzorg, waar hij zich eindelijk op zijn plaats voelde. Eindelijk pasten ziel en lichaam bij elkaar. “Ik herken mezelf wel in mijn hooggevoelige clienten. Maar ik wil mezelf geen sticker opplakken. Het is niet als zelftherapie geschreven, maar voor iedereen die met hooggevoeligheid te maken heeft.”
Er zijn volgens mij diverse rapporten die het tegendeel van het door jou vet gemaakte aangeven. Een aantal simpele voorbeelden die aangeven dat werken met computers niet (meer) rechtlijnig en zonder sociaal contact hoeft te zijn: dit forum, world of warcraft, hyves, youtube, weblogs en eigenlijk heel "web 2.0". Daarnaast wordt in (sociologische) literatuur bijvoorbeeld aangehaald dat het individueel spelen van een computerspel ook sociale interactie "IRL" genereert: je gaat met vrienden praten over "hoe ver ben jij" en "hoe kom je hier voorbij".quote:Op donderdag 13 november 2008 18:24 schreef dreugkleut het volgende:
[..]
Volgens mij is dit verband er zeker. In deze tekst hieronder wordt dit verband ook gelegd:(http://www.hooggevoelig.nl/drupal/?q=node/238)
[..]
Ligt heel erg aan het bedrijf, maar ik zou het niet vertellen. Kan altijd later nog, in beperkte kring, helaas kan dat dan wel tegen die tijd (zoals nu wellicht) voor problemen hebben gezorgd. Blijft moeilijk...quote:Op donderdag 13 november 2008 20:10 schreef tijnbrein het volgende:
Aan de eind van dit verhaal toch nog een vraag.
Moet ik volgende keer dat ik een sollicitatiegesprek heb vertellen dat ik moeite heb met sociale interactie? Of is dit niet verstandig.
Dat snap ik en daarom is het ook zo moeilijk dit. Als je het vertelt heb je de kans niet te worden aangenomen maar als het niet vertelt dan heb je de kans te worden ontslagen als je wel wordt aangenomen.quote:Op donderdag 13 november 2008 20:14 schreef ThE_ED het volgende:
[..]
Ligt heel erg aan het bedrijf, maar ik zou het niet vertellen. Kan altijd later nog, in beperkte kring, helaas kan dat dan wel tegen die tijd (zoals nu wellicht) voor problemen hebben gezorgd. Blijft moeilijk...
Zeg jj dan nooit dat je je een beetje depri voelt, of down terwijl je geen diagnose van depressie hebt?quote:Op donderdag 13 november 2008 13:03 schreef Troel het volgende:
[..]
Nouja, zoiets ja. Ik weet niet wat het is. Soms geeft die uitdrukking me het gevoel dat ik me maar aanstel, omdat iedereen het heeft. Zoiets. En dat steekt me.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |