PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 9

quote:

Op zaterdag 1 november 2008 22:26 schreef Maeghan het volgende:
Krabbelen op m'n hoofd doe ik heel veel. Ik heb de nare gewoonte om de talg er vanaf te gaan zitten krabbelen. Beetje ranzig, maar goed. Nu we het toch hebben over wondjes open krabben en pulken aan pukkels....

Dat bedoel ik inderdaad met krabben op m'n schedel. Het is iets van het laatste jaar. Heb heel veel verschillende shampoos geprobeerd, maar weet eigenlijk niet wat er eerder was, veel talg/schilfers of het krabben.

Klinkt inderdaad allemaal wel erg vies, als ik het zo teruglees. Had het ook nooit verteld als ik niet zo verbaasd was geweest dat blijkbaar veel meer mensen dat doen.

quote:

Op zondag 2 november 2008 08:53 schreef Innocence het volgende:

[..]

Dat bedoel ik inderdaad met krabben op m'n schedel. Het is iets van het laatste jaar. Heb heel veel verschillende shampoos geprobeerd, maar weet eigenlijk niet wat er eerder was, veel talg/schilfers of het krabben.

Klinkt inderdaad allemaal wel erg vies, als ik het zo teruglees. Had het ook nooit verteld als ik niet zo verbaasd was geweest dat blijkbaar veel meer mensen dat doen.

Misschien heb je baat bij een tijdje wassen met Selsun (vrij verkrijgbaar bij de apotheek) en anders even bij de huisarts, misschien iets als Nizoral of Denorex. Je zou ook kunnen proberen om even te minderen met zuivel en suikerrijke producten.

Het krabben kan bij mij wel voortkomen uit jeukaanvallen die ik vroeger had (ruim tien jaar geleden al). Achteraf blijk ik te reageren op conserveermiddelen in cosmetica (dus ook shampoo), maar de dermatoloog kon niks vinden (geen verkleuringen of abnormale hoeveelheden schilfers) en ik reageerde niet op de prikkentest. Sindsdien krabbelde ik me een ongeluk, tot een jaar of vier geleden; toen kwam ik erachter wat het probleem was. Ik heb nu veel minder last van jeuk en schilfers. Toch krabbel ik nog steeds op bepaalde plekjes, uit gewoonte denk ik. Maar goed, op zich wel een genante gewoonte, constant aan je hoofd krabbelen vinden mensen toch wel een beetje raar soms.

quote:

Op zaterdag 1 november 2008 13:50 schreef childintime het volgende:

[..]

Veelal zijn het de ouders die hun kinderen wijzen op het "anders" zijn van een ander. Mijn dochter heeft tot haar 10e ofzo op een speciale 3 wielfiets gefietst omdat ze omviel met een gewone fiets. De kinderen hier in de buurt vonden het helemaal geweldig en maakten zowat ruzie met elkaar wie er mee mocht op de fiets , maar op school werd mijn dochter erom uitgelachen door kinderen, terwijl de moeders van die kinderen ernaast stonden en net deden of ze niets in de gaten hadden.

Bij zwemles net zo. Toen ze 6 was en al 2 jaar op zwemles zat maar er nog steeds niet in durfde te springen en ging huilen, vonden die andere kinderen dat helemaal niet gek. Het waren de moeders die naast mij zaten (en niet wisten dat dat mijn kind was) die zaten te lachen en lullige opmerkingen te maken.

Te herkenbaar...

quote:

Op zondag 2 november 2008 12:21 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Misschien heb je baat bij een tijdje wassen met Selsun (vrij verkrijgbaar bij de apotheek) en anders even bij de huisarts, misschien iets als Nizoral of Denorex. Je zou ook kunnen proberen om even te minderen met zuivel en suikerrijke producten.

Zoals ik ook al heb proberen uit te leggen toen het over m'n huid ging: het is geen lichamelijk probleem. Ik heb geen ontzettend acne of roos en kom ook niet in dit topic om daar oplossingen voor te zoeken.

Vind de tips heel aardig van je, maar het is nu eenmaal niet zo.
En ik ben eigenlijk bang dat de dokter het ook zo gaat proberen op te lossen...

Krabben aan pukkels: feest van herkenning.

Ondertussen ben ik al een keer of 7 naar de psycholoog geweest. Al veel inzichten over mezelf verworven maar zij rept met geen woord over PDD-NOS of wat dan ook. Ik kamp met heel veel onverwerkt verdriet en zelfverwijt. En dát komt dan wel weer voort uit mijn jeugd, waarvan ik altijd dacht dat die alleen ongelukkig was omdat ík een raar kind was.

quote:

Op zondag 2 november 2008 18:40 schreef Innocence het volgende:
Zoals ik ook al heb proberen uit te leggen toen het over m'n huid ging: het is geen lichamelijk probleem. Ik heb geen ontzettend acne of roos en kom ook niet in dit topic om daar oplossingen voor te zoeken.

Vind de tips heel aardig van je, maar het is nu eenmaal niet zo.
En ik ben eigenlijk bang dat de dokter het ook zo gaat proberen op te lossen...

Dan maak je de huisarts duidelijk dat het een psychologische en niet een lichamelijke oorzaak heeft.

Wat een leuke ondertitel .

quote:

Op zondag 2 november 2008 18:21 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Te herkenbaar...

Het doet vaak pijn he, zien hoe zij worstelen en eigenlijk niet meer kunnen doen dan wat je doet. Ik voel me vaak zo machteloos en tekort schieten. Het is zo'n lief mens maar ze krijgt extra hard op haar donder van het leven en snapt zelf niet waarom. Normaal gesproken ga je ze steeds meer loslaten naarmate ze ouder worden, maar ik merk juist dat mijn angst en zorgen groter worden naarmate zij ouder wordt. Omdat ze nou eenmaal niet kan voldoen aan dat "plaatje" wat er in de maatschappij verwacht wordt van haar. Juist omdat je aan de buitenkant niet aan ze ziet dat er van binnen van alles anders gaat worden ze snel verstoten en raar gevonden, wat ze vervolgens steeds onzekerder en faalangstiger maakt.

nog ff extra onder de aandacht brengen...

reactie van de school:

Autist van school gepest

Gezien, te triest voor woorden......

quote:

Op maandag 3 november 2008 00:32 schreef Re het volgende:
nog ff extra onder de aandacht brengen...

reactie van de school:

Autist van school gepest

Don't start me talking
Met name mijn oudste zoon is op de (gewone) basisschool letterlijk kapot gepest.

quote:

Op zondag 2 november 2008 20:56 schreef Deliah het volgende:
Wat een leuke ondertitel .

Van wie?

quote:

Op zondag 2 november 2008 18:41 schreef MLI het volgende:
Krabben aan pukkels: feest van herkenning.

Ondertussen ben ik al een keer of 7 naar de psycholoog geweest. Al veel inzichten over mezelf verworven maar zij rept met geen woord over PDD-NOS of wat dan ook. Ik kamp met heel veel onverwerkt verdriet en zelfverwijt. En dát komt dan wel weer voort uit mijn jeugd, waarvan ik altijd dacht dat die alleen ongelukkig was omdat ík een raar kind was.

Probeer eens te doen wat ik morgen ga doen, ga naar haar toe en vraag het. Of kom met een lijst van kenmerken van autisme onderstreep wat je in jezelf herkend en laat het haar lezen.

quote:

Op zondag 2 november 2008 00:11 schreef Stupendous76 het volgende:
Nee, was die er dan?

Eh, ja.

Grrr.

Iemand nog zinnige ervaring met medicatie? Van de -diverse- antidepressiva word ik niet blij. Eerder suf en ikvoergeenflikkeruit achtig.

quote:

Op zondag 2 november 2008 18:40 schreef Innocence het volgende:

[..]

Zoals ik ook al heb proberen uit te leggen toen het over m'n huid ging: het is geen lichamelijk probleem. Ik heb geen ontzettend acne of roos en kom ook niet in dit topic om daar oplossingen voor te zoeken.

Vind de tips heel aardig van je, maar het is nu eenmaal niet zo.
En ik ben eigenlijk bang dat de dokter het ook zo gaat proberen op te lossen...

Je had het over veel talg/schilfers. Die middelen kunnen daar tegen werken. Dat het niet helpt tegen de psychische oorzaken van het krabben begrijp ik ook wel.

quote:

Op maandag 3 november 2008 01:54 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Van wie?

Van mij?

quote:

Op maandag 3 november 2008 02:03 schreef sweetlady-o het volgende:

[..]

Probeer eens te doen wat ik morgen ga doen, ga naar haar toe en vraag het. Of kom met een lijst van kenmerken van autisme onderstreep wat je in jezelf herkend en laat het haar lezen.

Ik hoef niet zo nodig een diagnose. Eigenlijk wil ik sowieso eerst dat verdriet verwerken. Als ik daarna niet anders om kan gaan met bepaalde zaken, dan kijk ik weer eens verder. Maar voorlopig merk ik nu al wel verandering in mijn dagelijks leven.

quote:

Op maandag 3 november 2008 22:40 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Je had het over veel talg/schilfers. Die middelen kunnen daar tegen werken. Dat het niet helpt tegen de psychische oorzaken van het krabben begrijp ik ook wel.

Belangrijk is idd wel om alles wat eventueel jeuk kan veroorzaken aan te pakken. Ook de huid kan bij sommige mensen extra gevoelig zijn. Mijn dochter heeft als kind ook veel last gehad van eczeem. Ze heeft een dunne, erg gevoelige huid. Dus iig zorgen dat je alle risico's op problemen zo veel mogelijk vermindert, zodat je niet onbewust in de verleiding komt en daardoor steeds verder in een kringetje ronddraait.

quote:

Op maandag 3 november 2008 06:35 schreef Nairua het volgende:
Iemand nog zinnige ervaring met medicatie? Van de -diverse- antidepressiva word ik niet blij. Eerder suf en ikvoergeenflikkeruit achtig.

Gelukkig gebruikt mijn dochter tot op heden geen medicatie, dus heb geen advies voor je. Maar heb zelf ooit een kort AD geslikt (een jaar of 20 geleden) en moet zeggen dat ik er idd ook niet bepaald een happy mens van werd. Nu was het bij mij kortdurend voorgeschreven ivm depressie na overlijden van een dierbaar iemand, dus niet als langdurige ondersteuning in het dagelijks leven. Ben er na 2 weken mee gestopt, want had het gevoel dat ik "naast" mezelf stond ofzo, ik voelde me heel eng. Maar nee, dus geen ervaring in de combi ASS/AD.

wat een hoop mongeaultjes hier zeg...en het zijn bijna allemaal vrouwen, op tijnbrein na dan....

is het niet zo dat jullie overreageren op bepaalde karaktertrekjes? ik zit ook aan mijn puisten, maar ik ben geen autist (toch?)

ik snap ook niet waarom meteen de psycholoog of de huisarts erbij gehaald moeten worden. Problemen moet je uiteindelijk toch zelf oplossen?

quote:

Op maandag 3 november 2008 23:10 schreef MLI het volgende:

[..]

Ik hoef niet zo nodig een diagnose. Eigenlijk wil ik sowieso eerst dat verdriet verwerken. Als ik daarna niet anders om kan gaan met bepaalde zaken, dan kijk ik weer eens verder. Maar voorlopig merk ik nu al wel verandering in mijn dagelijks leven.

Maar MLI, het is denk ik wel zo, dat als je weet wat er aan de hand is (eventueel), je misschien een heel andere insteek kunt vinden om met je problemen/verdriet om te gaan. Als ik naar mijn dochter kijk, zie ik toch echt dat zij dingen heel anders ervaart en verwerkt dan dat ik en ws de doorsnee niet ASS'er doen. Zij kan dwanggedachten/ideeen/angsten hebben die nauwelijks te doorbreken zijn. Daar heeft ze echt iemand bij nodig die haar helpt met relativeren van dingen want anders blijft ze er helemaal in vast zitten. Wat dus depressiviteit, angst, onzekerheid met zich meebrengt.

quote:

Op maandag 3 november 2008 23:53 schreef childintime het volgende:

[..]

Gelukkig gebruikt mijn dochter tot op heden geen medicatie, dus heb geen advies voor je. Maar heb zelf ooit een kort AD geslikt (een jaar of 20 geleden) en moet zeggen dat ik er idd ook niet bepaald een happy mens van werd. Nu was het bij mij kortdurend voorgeschreven ivm depressie na overlijden van een dierbaar iemand, dus niet als langdurige ondersteuning in het dagelijks leven. Ben er na 2 weken mee gestopt, want had het gevoel dat ik "naast" mezelf stond ofzo, ik voelde me heel eng. Maar nee, dus geen ervaring in de combi ASS/AD.

Gebaseerd op veel lezen over AD en veel 'ervaringen' van anderen kan ik wel zeggen dat het in die situatie idd gewoon niet helpt. Daar zijn ze ook gewoon niet voor gemaakt en die pillen vullen de leegte niet op, om het heel simpel te zeggen. Overigens waren de medicijnen 20 jr geleden natuurlijk ook nog erg anders.

Ik heb zelf wel ervaring met AD, maar weet nog helemaal niet zeker of ik onder de ASS paraplu mag, dus wat dat betreft kan ik ook niet veel zeggen. Ik had vanaf het begin van de puberteit last van ernstige depressieve klachten en die zijn pas jaren later behandeld met paroxetine (Seroxat). Ik heb daarbij geen therapie gehad, maar was wel zelf heel actief bezig om m'n leven te verbeteren. Dat werkte heel erg goed en ik had nauwelijks bijwerkingen. Het heeft m'n leven veranderd. Maar goed, mijn idee over AD is, alleen maar gebruiken als het écht nodig zijn. Dat wil zeggen, dat je zo ver heen bent dat je echt niet meer zonder kunt of wilt (bijv. bij suicidaliteit). AD zijn best zwaar spul en de meeste mensen hebben veel meer last van bijwerkingen en afkicken dan ik. Mijn 'richtlijn' is dat de bijwerkingen niet zwaarder zouden moeten kunnen zijn dan je klachten, dat stel ik vrij algemeen, ongeacht de stoornis die eraan ten grond ligt - de AD werken tenslotte niet tegen een stoornis op zich.

Ik wil er wat dochter betreft ook niet aan. Gelukkig werk ik zelf in een "branche" waar ik er dagelijks mee te maken krijg, dus hoop door mijn ervaring haar te kunnen ondersteunen als dat nodig is. Zij heeft idd periodes met depressies gehad (en alle gevolgen van dien), maar tot nog toe hebben we dat zelf kunnen ondervangen. Naarmate ze ouder wordt (nu 16) merk ik dat ze wat stabieler wordt (gebruikt nu ook AC en dat helpt natuurlijk ook bij hormoonveranderingen). En misschien ook door de manier waarop ik haar begeleidt kan ze er nu wat beter mee omgaan.

De eerste keer dat zij een echte depressie had, heb ik dat onderschat, maar nu ik er alert op ben en er "bovenop" zit, moet ik zeggen dat het redelijk gaat. Alleen ik ben degeen die moet signaleren en haar ermee moet confronteren, want vanuit haar zelf komt geen signaal....Ja, als het "te laat" is zeg maar en het echt al diep gaat.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 00:30 schreef childintime het volgende:
Ik wil er wat dochter betreft ook niet aan. Gelukkig werk ik zelf in een "branche" waar ik er dagelijks mee te maken krijg, dus hoop door mijn ervaring haar te kunnen ondersteunen als dat nodig is. Zij heeft idd periodes met depressies gehad (en alle gevolgen van dien), maar tot nog toe hebben we dat zelf kunnen ondervangen. Naarmate ze ouder wordt (nu 16) merk ik dat ze wat stabieler wordt (gebruikt nu ook AC en dat helpt natuurlijk ook bij hormoonveranderingen). En misschien ook door de manier waarop ik haar begeleidt kan ze er nu wat beter mee omgaan.

De eerste keer dat zij een echte depressie had, heb ik dat onderschat, maar nu ik er alert op ben en er "bovenop" zit, moet ik zeggen dat het redelijk gaat. Alleen ik ben degeen die moet signaleren en haar ermee moet confronteren, want vanuit haar zelf komt geen signaal....Ja, als het "te laat" is zeg maar en het echt al diep gaat.

Zestien is ook nog jong. Ik kon toen ook nog niet zo goed inschatten hoe het met mezelf ging. Soms had ik hele goede periodes, voor m'n gevoel, en dan bleek ik nog steeds ruimschoots te voldoen aan de 'eisen' voor een zware depressie.

Wat is AC?

Anti conceptie. Bij haar doet het echt wonderen! De hormoonschommelingen zijn zodoende verleden tijd en ze is veel stabieler

Dit is de wel de leeftijd waarop je problemen gaat "ontwikkelen". Dat werd mij al meegedeelt toen ze 9 was en door een orthopedagoog was gezien. Kinderen met NLD lopen ook de grootste kans op het ontwikkelen van allerlei psychiatrische problematiek in de pubertijd. Pubertijd is sowieso voor iedereen stormachtig, maar helemaal voor jongeren die dat dan ook nog eens niet kunnen reguleren.

De eerste keer dat ze echt depressief was was toen ze 13 was. Echt geen leuke tijd. Het lijkt wel alsof ze het verbergt. Dat vind ik trouwens best lastig; het geeft mij het gevoel alsof ik continu met een soort kruitvat leef. Ze heeft al een tijd een vriendje en dat loopt vaak niet zo lekker. Ik ben bang dat als het uitgaat ze helemaal doorschiet.

Ik ben haar aan het leren dat ze dingen moet vertellen. En dat hoeft niet per se tegen mij te zijn (liever niet), maar kan ook tegen leeftijdsgenoten. Nu heeft ze met iemand afgesproken dat ze binnenkort komt en gaat praten (over haar relatie). Maar dat is dan wel iets, waar ik haar in moet leiden. Het liefst zou ze dat allemaal met mij bespreken. Het komt niet in haar op dat ze dat met iemand van haar leeftijd kan bespreken.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 00:51 schreef childintime het volgende:
Anti conceptie. Bij haar doet het echt wonderen! De hormoonschommelingen zijn zodoende verleden tijd en ze is veel stabieler

Dit is de wel de leeftijd waarop je problemen gaat "ontwikkelen". Dat werd mij al meegedeelt toen ze 9 was en door een orthopedagoog was gezien. Kinderen met NLD lopen ook de grootste kans op het ontwikkelen van allerlei psychiatrische problematiek in de pubertijd. Pubertijd is sowieso voor iedereen stormachtig, maar helemaal voor jongeren die dat dan ook nog eens niet kunnen reguleren.

De eerste keer dat ze echt depressief was was toen ze 13 was. Echt geen leuke tijd. Het lijkt wel alsof ze het verbergt. Dat vind ik trouwens best lastig; het geeft mij het gevoel alsof ik continu met een soort kruitvat leef. Ze heeft al een tijd een vriendje en dat loopt vaak niet zo lekker. Ik ben bang dat als het uitgaat ze helemaal doorschiet.

Ik ben haar aan het leren dat ze dingen moet vertellen. En dat hoeft niet per se tegen mij te zijn (liever niet), maar kan ook tegen leeftijdsgenoten. Nu heeft ze met iemand afgesproken dat ze binnenkort komt en gaat praten (over haar relatie). Maar dat is dan wel iets, waar ik haar in moet leiden. Het liefst zou ze dat allemaal met mij bespreken. Het komt niet in haar op dat ze dat met iemand van haar leeftijd kan bespreken.

Ik was nog niet eens twaalf toen het begon dus ik weet wat een kutperiode het is voor dit soort dingen. Je weet ook zelf niet meer wat nou 'normaal' is in de puberteit en wat niet. Overigens was ik vanaf m'n 14e aan de pil en dat heeft volgens mij totaal geen effect gehad... Och en over dat vriendje, het kan fout gaan, maar het hoeft niet. Ik heb toen m'n eerste vriendje het uitmaakte eerst even keihard staan gillen (echt, gillen) van woede en daarna moest ik naar m'n werk en toen moest ik mezelf toch maar bij elkaar rapen. De volgende dag was ik er toch wel weer overheen. Terwijl het daarvoor allemaal heel intens aanvoelde. Da's dan weer het voordeel van wisselvalligheid, denk ik. Als je het me van tevoren had gevraagd, had ik ongetwijfeld gezegd dat ik zou sterven aan een gebroken hart.

Ik belde veel met de kindertelefoon. Was ook niet echt een oplossing, want die vonden mijn problemen te heftig en kapten dan het gesprek af, of ze zeiden simpelweg dat ik maar contact moest zoeken met het riagg, of ze begonnen net over de dingen waar ik het niet over wilde hebben. Maar goed, alles bij elkaar... Ik had in ieder geval iemand om tegen te praten, want dat had ik toen in het geheel niet.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 00:03 schreef childintime het volgende:

[..]

Maar MLI, het is denk ik wel zo, dat als je weet wat er aan de hand is (eventueel), je misschien een heel andere insteek kunt vinden om met je problemen/verdriet om te gaan. Als ik naar mijn dochter kijk, zie ik toch echt dat zij dingen heel anders ervaart en verwerkt dan dat ik en ws de doorsnee niet ASS'er doen. Zij kan dwanggedachten/ideeen/angsten hebben die nauwelijks te doorbreken zijn. Daar heeft ze echt iemand bij nodig die haar helpt met relativeren van dingen want anders blijft ze er helemaal in vast zitten. Wat dus depressiviteit, angst, onzekerheid met zich meebrengt.

Ik weet niet of ik de wereld zo anders ervaar dan anderen. Ik heb alleen andere denkbeelden dan anderen en met sommige dingen heb ik moeite. Maar ik functioneer prima, hoewel ik nu een kleine terugval heb qua blowen. Als kind/puber had ik wel heel veel overeenkomsten met aan autisme verwante stoornissen maar als volwassene juist helemaal niet. Angsten zijn mij totaal vreemd en ik leg bij voorbeeld heel makkelijk contact.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 01:00 schreef MLI het volgende:

[..]

Ik weet niet of ik de wereld zo anders ervaar dan anderen. Ik heb alleen andere denkbeelden dan anderen en met sommige dingen heb ik moeite. Maar ik functioneer prima, hoewel ik nu een kleine terugval heb qua blowen. Als kind/puber had ik wel heel veel overeenkomsten met aan autisme verwante stoornissen maar als volwassene juist helemaal niet. Angsten zijn mij totaal vreemd en ik leg bij voorbeeld heel makkelijk contact.

Oppervlakkig of ook diepgaand? Ik praat zelf tegen alles wat lang genoeg stilstaat, maar 'echt' contact is dat niet.

Trouwens, nu we toch bezig waren met genante onthullingen en zo, ik heb ook nog iets waarvan ik me afvraag of iemand hier er iets van herkent. Ik praat namelijk constant tegen mezelf. Constant. Tot het punt dat mijn collega's me uitlachten omdat ze dachten dat ik tegen een pak sinaasappelsap zat te praten en dat mijn vriend komt kijken met wie ik in de keuken sta te praten als ik 's avonds laat z'n werkboterhammen smeer. Ook als ik niet hardop praat, ziet hij constant dat m'n mond beweegt. Hij vraagt dan soms waar ik het dan over heb, maar dat kan ik me soms niet herinneren. Ik weet op zich dat ik het doe, soms ben ik me ervan bewust. Ik dacht dat ik me er altijd van bewust was, maar blijkbaar niet, want hij ziet het me doen als ik er totaal geen erg in heb.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 01:06 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Oppervlakkig of ook diepgaand? Ik praat zelf tegen alles wat lang genoeg stilstaat, maar 'echt' contact is dat niet.

Ligt eraan. Ik heb niet met iedereen direct zo'n klik. Ik heb ook niet zoveel moeite meer met vriendschappen sluiten, onderhouden is soms iets lastiger.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 01:06 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Oppervlakkig of ook diepgaand? Ik praat zelf tegen alles wat lang genoeg stilstaat, maar 'echt' contact is dat niet.

Ik merk het aan mijn ex: die doet dat ook. Begint vrolijk met iedereen een praatje. Maar bestaande vriendschappen onderhouden kan hij niet. Uit het oog, uit het hart.

Dat herken ik ook enigszins bij mijn oudste, die kletste vroeger ook tegen iedereen aan, maar was niet goed in staat bestaande vriendschappen te onderhouden.
Maar die maakt vanwege een pest-trauma nu ook niet meer makkelijk contact, hij is veel minder onbevangen geworden

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 01:06 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Oppervlakkig of ook diepgaand? Ik praat zelf tegen alles wat lang genoeg stilstaat, maar 'echt' contact is dat niet.

En het onderhouden van vriendschappen? Ik merk dat zij dat moeilijk vindt. Het eerste contact is idd snel gelegd, maar een vriendschap onderhouden is niet haar ding. Het initiatief komt bij de ander vandaan. Het lijkt net alsof ze vergeet dat er dan ook nog zoiets als een vriendin bestaat.

En dat tegen jezelf praten, ja, dat zie (of hoor ) ik hier ook. De orthopedagoog waar zij destijds was, zei dat ze zich letterlijk "door de dag heen praat" om zodoende enigszins overzicht te houden.

quote:

Op maandag 3 november 2008 23:04 schreef Juup© het volgende:

[..]

Van mij?

Ik heb even niet de tijd om alle quotes erbij te zoeken, maar:

- ook ik heb last van krabbel / pulken; ben ook erg fanatiek met het verwijderen van haartjes uit mijn neus en oren
- ook ik ben tijdens mijn pubertijd en tijdens mijn studie erg depressief geweest, had een laag zelfbeeld en had last van faalangst. Nu zit ik een stuk beter in mijn vel, maar zie er bv. best tegen op om weer een opleiding te gaan doen (omdat het me leuk lijkt en om bij te blijven qua werk)
- vriendschappen: ik kan hele intense vriendschappen aangaan, maar kan mensen ook "keihard laten vallen"; op een gegeven moment zie ik er enorm tegenop om contact te zoeken / onderhouden en laat dan maar niks van me horen.
- in mezelf praten: doe ik ook veel. Veel standaard zinnetjes ook, met name als ik iets "fout doe" of als er iets niet goed gaat; een overblijfsel uit mijn depressieve/laag zelfbeeld tijd, denk ik.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 01:11 schreef Maeghan het volgende:
Trouwens, nu we toch bezig waren met genante onthullingen en zo, ik heb ook nog iets waarvan ik me afvraag of iemand hier er iets van herkent. Ik praat namelijk constant tegen mezelf. Constant. Tot het punt dat mijn collega's me uitlachten omdat ze dachten dat ik tegen een pak sinaasappelsap zat te praten en dat mijn vriend komt kijken met wie ik in de keuken sta te praten als ik 's avonds laat z'n werkboterhammen smeer. Ook als ik niet hardop praat, ziet hij constant dat m'n mond beweegt. Hij vraagt dan soms waar ik het dan over heb, maar dat kan ik me soms niet herinneren. Ik weet op zich dat ik het doe, soms ben ik me ervan bewust. Ik dacht dat ik me er altijd van bewust was, maar blijkbaar niet, want hij ziet het me doen als ik er totaal geen erg in heb.

jupjup doe ik ook alleen dan in mijn hoofd, bijna nooit hardop want ik zou doodgaan ( van schaamte) als ik betrapt zou worden.

Ik doe het ook niet echt 'hardop' meestal, maar ik mompel of alleen m'n mond beweegt. Eigenlijk kan ik er niet zo heel erg mee zitten. Als mensen vragen tegen wie ik praat, zeg ik ook gewoon dat ik tegen mezelf liep te praten. Iedereen doet het weleens, dus meestal wordt het niet gek gevonden. Hoe vaak ik het doe hoeven ze niet te weten. En als ze me vreemd aankijken, zeg ik zelf al meteen "laat maar, spoort niet".

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 16:04 schreef Maeghan het volgende:
Ik doe het ook niet echt 'hardop' meestal, maar ik mompel of alleen m'n mond beweegt. Eigenlijk kan ik er niet zo heel erg mee zitten. Als mensen vragen tegen wie ik praat, zeg ik ook gewoon dat ik tegen mezelf liep te praten. Iedereen doet het weleens, dus meestal wordt het niet gek gevonden. Hoe vaak ik het doe hoeven ze niet te weten. En als ze me vreemd aankijken, zeg ik zelf al meteen "laat maar, spoort niet".

Niet jezelf naar beneden halen, al bedoel je het niet zo...

Je kan bijvoorbeeld zeggen "ik praat graag met iemand van mijn eigen niveau/iemand van hoog niveau" of zo...! Werkt altijd!

Hoe bedoel je dat? Met wat voor onderwerpen? Ik doe wel altijd dingen graag zelf omdat ik geen zin heb om ze uit te leggen.

Nou ja, dat op zich ook weer niet. Met normale vragen gaat het wel goed.

(Ik moet denken aan zo'n strip die ik eens gelezen heb, weet niet meer waar of van wie; een man zit bij de psych op de bank en zegt "niemand begrijpt me", waarop de psych zegt "hoe bedoelt u?")

Wel als ik collega's dingen uit moet leggen, maar ik denk dat dat (voor het grootste deel) een andere achtergrond heeft (combinatie van verschil in intelligentie, opleiding en ervaring en daarnaast een gebrek aan geduld). Aan de universiteit merkte ik wel dat mensen me niet goed begrepen of dat ik zelf moeite had om duidelijk uit te leggen wat ik bedoelde.

Ik ben bezig met een cursus opkomen voor jezelf En ik kreeg een opdracht beeld een emotie uit aan de hand van een blaadje met smilely´s. Als er niet onder had gestaan welke smiley bij welke emotie hoort dan had het net zo goed Chinees kunnen. En ik kan dus niks met zulke dingen. Hoe moet ik nu weer een emotie van een gezicht van een ander aflezen? Zelfs al heb ik dat bewuste blaadje erbij dan zie ik er maar een paar en dat zijn de meest duidelijke emoties zoals: blij en boos.
Verder hebben de overige cursisten andere problemen dan ik. Ik hoop nog steeds dat ik iets heb aan die cursus.
Verder ben ik vanaf maandag aan een nieuwe baan begonnen. En dat is best spannend en nieuw maar het is wel beter dan mijn vorige baan.

quote:

Op woensdag 5 november 2008 15:55 schreef tijnbrein het volgende:
Ik ben bezig met een cursus opkomen voor jezelf En ik kreeg een opdracht beeld een emotie uit aan de hand van een blaadje met smilely´s. Als er niet onder had gestaan welke smiley bij welke emotie hoort dan had het net zo goed Chinees kunnen. En ik kan dus niks met zulke dingen. Hoe moet ik nu weer een emotie van een gezicht van een ander aflezen? Zelfs al heb ik dat bewuste blaadje erbij dan zie ik er maar een paar en dat zijn de meest duidelijke emoties zoals: blij en boos.

Dit is een van de meest basale dingen van sociaal contact en het is heel, heel belangrijk dat je dat leert. Je weet wel wat de woorden blijdschap, angst, verdriet, woede, enz. betekenen? Ik raad je aan om in de spiegel te kijken als je je zo voelt en te kijken op welke smiley je het meeste lijkt. Je zult zien dat mensen hun gezicht op dezelfde manier plooien wanneer ze die bijpassende emotie voelen.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 00:03 schreef TheHamsterSlayer het volgende:
wat een hoop mongeaultjes hier zeg...en het zijn bijna allemaal vrouwen, op tijnbrein na dan....

is het niet zo dat jullie overreageren op bepaalde karaktertrekjes? ik zit ook aan mijn puisten, maar ik ben geen autist (toch?)

ik snap ook niet waarom meteen de psycholoog of de huisarts erbij gehaald moeten worden. Problemen moet je uiteindelijk toch zelf oplossen?

Hey TheHamsterSlayer! Jouw ken ik nog wel. Inmiddels al ontmaagd?

quote:

Op woensdag 5 november 2008 18:11 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dit is een van de meest basale dingen van sociaal contact en het is heel, heel belangrijk dat je dat leert. Je weet wel wat de woorden blijdschap, angst, verdriet, woede, enz. betekenen? Ik raad je aan om in de spiegel te kijken als je je zo voelt en te kijken op welke smiley je het meeste lijkt. Je zult zien dat mensen hun gezicht op dezelfde manier plooien wanneer ze die bijpassende emotie voelen.

Dat weet ik het grootste deel van communicatie is nonverbaal. En ik weet wat de woorden betekenen. Ik kan ze alleen niet altijde plaatsen en al helemaal niet als gezichtuitdrukking. Zowel bij mijzelf als andere.
Ik kijk alleen niet graag naar mijn spiegelbeeld of foto's van mijzelf. Maar ik zal dit wel moeten doen. Dus ga ik dit proberen.

quote:

Op woensdag 5 november 2008 19:34 schreef F04 het volgende:

[..]

Hey TheHamsterSlayer! Jouw ken ik nog wel. Inmiddels al ontmaagd?

Negeer THS. AUB.

quote:

Op woensdag 5 november 2008 19:40 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dat weet ik het grootste deel van communicatie is nonverbaal. En ik weet wat de woorden betekenen. Ik kan ze alleen niet altijde plaatsen en al helemaal niet als gezichtuitdrukking. Zowel bij mijzelf als andere.
Ik kijk alleen niet graag naar mijn spiegelbeeld of foto's van mijzelf. Maar ik zal dit wel moeten doen. Dus ga ik dit proberen.

Veel succes Ik kan me indenken dat het niet makkelijk is, zeker omdat het merendeel wat je ziet aan gezichtsuitdrukkingen geen pure onvervalste versies van een bepaalde basisemotie zijn. Het helpt al als je leert welke gezichtsuitdrukkingen positief zijn en welke negatief..

jongens en meisjes, het ligt aan de regen...

http://www.medicalnewstoday.com/articles/127862.php

Hè, jammer.. ik was dit topic vergeten. Net even alles terug zitten lezen

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 00:03 schreef TheHamsterSlayer het volgende:
wat een hoop mongeaultjes hier zeg...en het zijn bijna allemaal vrouwen, op tijnbrein na dan....

is het niet zo dat jullie overreageren op bepaalde karaktertrekjes? ik zit ook aan mijn puisten, maar ik ben geen autist (toch?)

ik snap ook niet waarom meteen de psycholoog of de huisarts erbij gehaald moeten worden. Problemen moet je uiteindelijk toch zelf oplossen?

Zeg, als je niks nuttigs te melden hebt, houd je muil dan gewoon...

quote:

Op woensdag 5 november 2008 00:15 schreef Maeghan het volgende:
Ik doe wel altijd dingen graag zelf omdat ik geen zin heb om ze uit te leggen.

Oh, dat is zo herkenbaar Ik heb dat ook.. maar dan krijg ik meestal bonje omdat ik niks zeg, en het zelf doe.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 01:11 schreef Maeghan het volgende:
Trouwens, nu we toch bezig waren met genante onthullingen en zo, ik heb ook nog iets waarvan ik me afvraag of iemand hier er iets van herkent. Ik praat namelijk constant tegen mezelf.

Ik heb dat meer dat ik het echt in mijn hoofd doe.. om gek van te worden soms

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 23:23 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Van mijzelf weet ik dat ik vaak niet graag ergens over praat, omdat ik eerst een hele uitleg moet geven aan de ander wat mij dus dubbel zoveel werk kost. Heb jij dat ook?

Ik zeg meestal alleen iets als mij direct iets gevraagd wordt. En zo veel mogelijk antwoord ik alleen met ja of nee. Zelfs op vragen waar dat eigenlijk niet echt bij past.

En krabben op je hoofd en pulken aan wondjes doe ik ook wel, maar of dat nou iets met autisme te maken heeft.

quote:

Op woensdag 5 november 2008 23:41 schreef sander-3 het volgende:

En krabben op je hoofd en pulken aan wondjes doe ik ook wel, maar of dat nou iets met autisme te maken heeft.

tis wel toevallig dat zoveel hier dat doen.

quote:

Op woensdag 5 november 2008 22:58 schreef Re het volgende:
jongens en meisjes, het ligt aan de regen...

http://www.medicalnewstoday.com/articles/127862.php

Straks ligt het nog aan het feit of de vader links of rechtsdragend is

Foutje...

Afgelopen dinsdag een sollicitatiegesprek gehad waarin ik eerlijk heb aangegeven dat ik een autistische stoornis heb.

Gisteren hoorde ik dat ik de baan had


Erg fijn dat het soms dus gewoon er niet toe doet dat je een stempel hebt.

quote:

Op donderdag 6 november 2008 13:43 schreef Troel het volgende:
Afgelopen dinsdag een sollicitatiegesprek gehad waarin ik eerlijk heb aangegeven dat ik een autistische stoornis heb.

Gisteren hoorde ik dat ik de baan had


Erg fijn dat het soms dus gewoon er niet toe doet dat je een stempel hebt.

quote:

Op donderdag 6 november 2008 13:43 schreef Troel het volgende:
Afgelopen dinsdag een sollicitatiegesprek gehad waarin ik eerlijk heb aangegeven dat ik een autistische stoornis heb.

Gisteren hoorde ik dat ik de baan had


Erg fijn dat het soms dus gewoon er niet toe doet dat je een stempel hebt.

Tof

Gisteren, ben ik bij de psycholoog , geweest. Ze vindt, dat ik erg blijf ''steken'' in negatieve dingen die er gebeurd zijn. En dat dat wel vaker voorkomt, bij autisme (dat de negatieve, gebeurtenissen en gevoelens sterker in het geheugen blijven).

Nu heb ik twee schriften moeten kopen, een zwarte en een lichte kleur (ik heb nu een beige met ''Time for Happy Thoughts'' (HEMA; echt toeval precies wat ik, zocht ) gekocht).
In het zwarte schrift moet ik alle, vervelende dingen schrijven, en in het beige schrift, alle postieve dingen en dingen, die goed gegaan zijn.

En ja ik heb ook een P-v kloof. (zoals ze dat noemen).

quote:

Op donderdag 6 november 2008 15:54 schreef Stupendous76 het volgende:
Een vraag: zijn er hier (gediagnosticeerde) mensen waarbij een duidelijk verschil tussen verbaal en performaal IQ naar voren is gekomen? En zo ja, wat zijn jullie ervaringen hiermee en/of hoe gaan jullie hier mee om?

Verbaal 112, performaal 104

Mijn verbale IQ is niet echt laag maar ik loop enorm achter. Ik moet werkelijk bij alles nadenken en eer bij mij alles "in de laatjes" is opgeslagen en verwerkt, zijn mijn gesprekspartners al een aantal onderwerpen verder.
Hoe ga ik er mee om? Euuhmm ik geef aan dat ik niet zo snel ben ik reageren en handelen, en als men daar geen rekening mee wilt of kan houden dan probeer ik de voor mij belangrijke punten op te slaan. Als dat niet lukt dat sla ik niets op en verlaat ik het gesprek en vraag ik of men het mij in schriftelijk vorm wil doen toekomen. Tot zover het zakelijke.
Privé vraag ik de mensen hetzelfde, en als men daar geen rekening mee wil of kan houden dan is het gesprek voor mij over.

quote:

Op donderdag 6 november 2008 15:54 schreef Stupendous76 het volgende:
Een vraag: zijn er hier (gediagnosticeerde) mensen waarbij een duidelijk verschil tussen verbaal en performaal IQ naar voren is gekomen? En zo ja, wat zijn jullie ervaringen hiermee en/of hoe gaan jullie hier mee om?

Mijn dochter is NLD gediagnostiseerd. Verbaal IQ 108, performaal IQ 75.........

Pfff, vooral het omgaan door de buitenwereld met haar is moeilijk (geweest). Iemand die ontzettend "goed" kan praten wordt hoog ingeschat; daar wordt veel van verwacht. En daar kan ze dus niet aan voldoen. De gevolgen zijn destraseus; een kind wat steeds faalangstiger werd, steeds minder vertrouwen in de wereld om haar heen kreeg en steeds vaker "raar" gevonden werd.

Hoe meer ze overvraagd wordt, hoe lager het performale IQ wordt. Toen het heel goed met haar ging op het SBO was haar performale IQ 91. Maar doordat de druk van de buitenwereld te groot is (wordt), trek ze zich terug in een soort starheid en is nauwelijks leerbaar.

quote:

Op donderdag 6 november 2008 19:02 schreef Oxymoron het volgende:
Gisteren, ben ik bij de psycholoog , geweest. Ze vindt, dat ik erg blijf ''steken'' in negatieve dingen die er gebeurd zijn. En dat dat wel vaker voorkomt, bij autisme (dat de negatieve, gebeurtenissen en gevoelens sterker in het geheugen blijven).

Heb ik ook. Ik kan me dus nagenoeg geen positieve herinneringen voor de geest halen, negatieve wel. Echt heel extreem, zelfs als ik weet dat we vorige week iets leuks gedaan hebben, kan ik me bijv. van d ehele dag nog beter herinneren dat ik in de brandnetels ben gaan staan dan wat we verder gedaan hebben. Maar ook van m'n jeugd bijvoorbeeld en dingen van een jaar geleden, dan herinner ik me praktisch niks positiefs meer.

Iemand hier die ervaring heeft met het LOI? Ik wil graag een vwo opleiding gaan doen.. maar ik vraag me erg af hoe dat dat zit met begeleiding en dergelijke.

quote:

Op vrijdag 7 november 2008 13:08 schreef sander-3 het volgende:
Iemand hier die ervaring heeft met het LOI? Ik wil graag een vwo opleiding gaan doen.. maar ik vraag me erg af hoe dat dat zit met begeleiding en dergelijke.

Ik heb alleen ervaring met een cursus Slijtersvak en dat was zo droevig dat ik een klacht gestuurd heb en uiteindelijk twee maanden geen lesgeld heb hoeven betalen. Moet ik dan nog meer zeggen?

quote:

Op vrijdag 7 november 2008 21:47 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik heb alleen ervaring met een cursus Slijtersvak en dat was zo droevig dat ik een klacht gestuurd heb en uiteindelijk twee maanden geen lesgeld heb hoeven betalen. Moet ik dan nog meer zeggen?

Gaarne

Was de inhoud van de cursus dan slecht, of iets anders? Want bij iets als een VWO moet het wel aan de eisen voldoen enzo.. toch?

Maar ik weet het ook nog niet zeker hoor. Ik zou dolgraag vwo doen.. maar als het zo vaag is allemaal.

Slijtersvakdiploma is ook een erkend diploma, dus wat dat betreft zegt het niks.

De inhoud was inderdaad niet goed. Het was soms heel onduidelijk en de informatie was gebrekkig; dan beschreven ze bijvoorbeeld een ingewikkeld apparaat en daar deden ze dan geen foto bij, terwijl de omschrijving echt iets was waar je je nauwelijks een voorstelling van kan maken. Of ze gaven bijv een opsomming van wat voor drank in wat voor soort glas moest, maar dan ook geen foto of omschrijving van de vorm van dat glas. Dan heb ik het niet over longdrinkglazen hoor, maar over hele specifieke bier- of wijnglazen. Of er werd een afkorting gebruikt van een instituut of een kleurschaal, maar daarvan werd dan niet uitgelegd wat het was. Ik denk niet dat je zomaar van mensen kunt verwachten dat ze weten wat een EBU-waarde is of wat stichting NIBEM is. Ook zaten er tegenstrijdigheden in de lesstof, in het ene hoofdstuk stond dan een andere benaming of oorzaak van iets dan in het andere hoofdstuk. Bijvoorbeeld in het ene hoofdstuk dat het gist in een bierflesje zakt door de zwaartekracht en in het andere dat het zakt onder druk van het koolzuur. Of dat bieren met een tweede gisting in het ene hoofdstuk bovengistend genoemd worden en in het andere wisselgistend. Ook staat het vol met kromzinnen, spelfouten en taalfouten. Zo gaat constant over "de meest belangrijke" in plaats van "de belangrijkste" en dingen als "het hoeveelheid bier" en "een bier die". De vragen die ze gebruiken als toetsen zijn heel onduidelijk (het examen zelf is niet van de LOI dus dan heb je geen last van onduidelijke vragen gelukkig). Er wordt bijvoorbeeld gevraagd in welke maanden druiven geoogst worden (meerkeuzevraag), maar er wordt niet bijgezegd op welk halfrond. De informatie was ook gedateerd; een groot deel van de cursus was na 2003 niet meer bijgewerkt en een deel zelfs sinds 1999 niet. Alsof er in 9 jaar niets meer veranderd is op het gebied van drank (het ging dus nog over bierbrouwerijen die niet meer bestonden, trends die al even over zijn, maar het miste ook de belangrijkste recente productontwikkelingen zoals Breezers en rosebier en belangrijke wijzigingen in de regelgeving op het gebied van afvalverwerking en reclamecodes. Verder nog een enkele feitelijke onjuistheid, zoals dat Sydney de hoofdstad van Australie zou zijn. Nou ja, dat is het wel.

Voor mij waren er achteraf betere alternatieven. Voor het VWO is dat misschien wat lastiger.

Hoe het met begeleiding zit weet ik niet. Op zich kreeg ik weinig feedback op m'n ongezonden opdrachten. De feedback die je krijgt als je antwoord fout is, is standaard "zie paragraaf x.x". Overige begeleiding heb ik niet gevraagd, je schijnt inderdaad wel contact te kunnen zoeken met een docent. Ik heb daar niet zo'n behoefte aan, ik gebruik google wel als ik iets niet snap.

Maar goed, het is maar hoe je zelf bent. Als je genoeg zelfdiscipline hebt voor thuisstudie, dan kan het een aardig hulpmiddeltje zijn. Je legt dan een redelijke basis en als je daar behoefte aan hebt kun je informatie in de bibliotheek of op internet zoeken. En het voordeel in jouw geval is dat heel veel mensen natuurlijk VWO hebben gedaan en je kunnen helpen, het Slijtersvakdiploma komt net even wat minder voor.

quote:

Op donderdag 6 november 2008 20:50 schreef childintime het volgende:

[..]

Mijn dochter is NLD gediagnostiseerd. Verbaal IQ 108, performaal IQ 75.........

Pfff, vooral het omgaan door de buitenwereld met haar is moeilijk (geweest). Iemand die ontzettend "goed" kan praten wordt hoog ingeschat; daar wordt veel van verwacht. En daar kan ze dus niet aan voldoen. De gevolgen zijn destraseus; een kind wat steeds faalangstiger werd, steeds minder vertrouwen in de wereld om haar heen kreeg en steeds vaker "raar" gevonden werd.

Hoe meer ze overvraagd wordt, hoe lager het performale IQ wordt. Toen het heel goed met haar ging op het SBO was haar performale IQ 91. Maar doordat de druk van de buitenwereld te groot is (wordt), trek ze zich terug in een soort starheid en is nauwelijks leerbaar.

Wacht even dus als ik het goed begrijp zijn sommige mensen met autisme verbaal goed, maar kunnen daarnaast een laag IQ hebben?

Kan iemand simpel uitleggen wat performaal IQ nou precies is?

quote:

Op vrijdag 7 november 2008 23:00 schreef sweetlady-o het volgende:

[..]

Wacht even dus als ik het goed begrijp zijn sommige mensen met autisme verbaal goed, maar kunnen daarnaast een laag IQ hebben?

Dat kan, maar hoeft niet. Asperger is een ASS die voorkomt bij normaal tot hoog begaafden. NLD (rechterhemisfeer stoornis, maar daar zijn ook nog niet alle meningen gelijk over, zo is mijn dochter wel linkshandig, nogal vreemd bij een re. hemisfeerstoornis) komt voor bij zwak/normaal/ hoogbegaafden; 1 van de belangrijkste kenmerken bij NLD is dus een groot verschil tussen het VIQ en het PIQ, verder zijn de overeenkomsten met Asperger in grote lijnen gelijk.

De ene Asperger is de andere niet, er zullen er ongetwijfeld zijn die een harmonisch profiel hebben, dus nauwelijks een verschil tussen VIQ en PIQ.

performance IQ meet de non-verbale intellectuele mogelijkheden

misschien hier wat meer over te vinden:

http://childparenting.about.com/cs/learningproblems/a/wisciii.htm

O ja, sorry, maar ik ga ervan uit dat iedereen bekend is met VIQ en PIQ Het IQ wordt gemeten in verbaal (taalverwerking) en performaal (denken/handelen). Normaal gesproken (dus zonder stoornis) kan er een verschil van ong 10 zijn tussen verbaal en performaal. Is die kloof groter, dan treden er meer problemen op.

http://www.zozon.nl/hoogbegaafd/kloof.htm

Tja, ik begrijp alleen nog niet zo goed wat dat nou precies is, performaal. Ook van die link van Re word ik niet veel wijzer. Die van childintime is wat duidelijker, ik herken die problemen met opdrachten wel en het gebrek aan structuur. Maar hoe merk je verder dat iemand performaal slechter is? Wat voor soort dingen kun je dan minder goed? Hoe meten ze dat? Kunnen ze dat meten door een vragenlijst, kunnen ze het zien aan hoe je beweegt, kunnen ze het zien aan hoe je Jenga speelt, ik noem maar wat geks... En heeft dat ook invloed op je ruimtelijk inzicht bijvoorbeeld? Ik weet nl. dat ik een bovengemiddeld iq heb en dat ik die score voornamelijk opkrik door het verbale gedeelte. Op een 'gemengde' iq test scoor ik iets boven de 140 terwijl ik ooit op een test specifiek voor ruimtelijk inzicht rond de 110 scoorde.

quote:

Op vrijdag 7 november 2008 23:55 schreef Maeghan het volgende:
Tja, ik begrijp alleen nog niet zo goed wat dat nou precies is, performaal. Ook van die link van Re word ik niet veel wijzer. Die van childintime is wat duidelijker, ik herken die problemen met opdrachten wel en het gebrek aan structuur. Maar hoe merk je verder dat iemand performaal slechter is? Wat voor soort dingen kun je dan minder goed? Hoe meten ze dat? Kunnen ze dat meten door een vragenlijst, kunnen ze het zien aan hoe je beweegt, kunnen ze het zien aan hoe je Jenga speelt, ik noem maar wat geks... En heeft dat ook invloed op je ruimtelijk inzicht bijvoorbeeld? Ik weet nl. dat ik een bovengemiddeld iq heb en dat ik die score voornamelijk opkrik door het verbale gedeelte. Op een 'gemengde' iq test scoor ik iets boven de 140 terwijl ik ooit op een test specifiek voor ruimtelijk inzicht rond de 110 scoorde.

Die 140 kan dan je TIQ zijn(totaal IQ). Dus ws ligt dan je VIQ een stuk hoger. Vergeet alleen niet dat je IQ wisselt. Het is afhankelijk van je algehele gesteldheid. Dus zo kan'ie 110 zijn en miss een half jaar later 100 of 120, dat ligt helemaal aan het moment. Vandaar dat dit soort testen meestal niet langer dan een jaar geldig zijn.

Het ruimtelijk inzicht hoort bij het PIQ. Alle niet-talige opdrachten/vragen bij een IQ test (dus ruimtelijk inzicht/oorzaak gevolg/overzicht/orientatie/tijdsgevoel/sociaal) zijn de testen die inzicht geven in je PIQ. Dat wordt gemeten dmv vragenlijsten en opdrachten uitvoeren.

Hoe het zit met dat ruimtelijk inzicht weet ik niet. Ik doe altijd alle iq-testen die ik tegenkom, van BNN tot serieuzere, vind ik gewoon leuk. Ik ben testjesgek, ik doe ook altijd testjes als 'welke theesoort ben jij?' en zo. Maar goed, dus het gewone iq is altijd wel rond een bepaald getal, daar kan ik redelijk zeker van zijn waar dat 'ongeveer' zit. Natuurlijk fluctueert het wel iets, maar dan heb je het over hooguit een punt of tien, dat is volgens mij de marge die meestal wel aangehouden wordt. Alleen die ruimtelijk inzichttest is de enige die ik ooit gedaan heb. Maar goed, ik ben ook niet gek, ik weet gewoon dat ik op het gebied van taal veel hoger zit. Dat zijn ook altijd de vragen waarvan ik zeker weet dat ik ze goed heb of die ik gelijk zie. Ik sta er in mijn omgeving ook om bekend.

De testjes bv van een blok met gekleurde vlakken die je dan in verbeelding moet vouwen tot bepaalde kleuren op bepaalde plaatsen zitten. Of een test waarbij je in gedachten een "noord/oost/zuid/west route moet volgen en dan moet vertellen in welke richting je staat. Of een test met beelden in perspectief, en dan benoemen wat dichtbij of ver weg is. Of figurenreeksen. Dat soort testjes vallen allemaal onder de ruimtelijk inzicht/orientatie testen. En het ruimtelijk inzicht valt onder het PIQ.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 00:18 schreef Maeghan het volgende:
...

Welke theesoort ben jij?

Dat zijn wel dingen waar ik slechter in ben. Niet heel slecht vergeleken met anderen, maar wel slecht vergeleken met andere dingen. Ik ervaar er zelf wel meer moeite mee dan met andere dingen in ieder geval.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 02:56 schreef Big_Fat_Wombat het volgende:

[..]

Welke theesoort ben jij?

Het was maar een voorbeeld he!

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 06:25 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Naast de al gegeven uitleg van anderen:
Performaal IQ:
Meet theoretisch en praktisch inzicht. Het betreft opdrachten die een beroep doen op het vermogen tot ruimtelijke visualisatie (het ruimtelijk inzicht).Een hoog performaal IQ kan vertraging of stagnaties in het onderwijsleerproces veroorzaken, omdat het kind gebruik maakt van een denkproces waarbij hij via het handelen /het voorstellingsvermogen inzicht verwerft en ook bij voorkeur handelend tot oplossingen komt.

Verbaal IQ:
Omvat de intelligentie met betrekking tot verbaal aangeboden opdrachten en hangt in hoge mate samen met de prestaties die een kind op school levert (onderwijs is voornamelijk verbaal georiënteerd)

Verbaal/Performaal kloof
Hiermee wordt een significant verschil bedoeld tussen de verbale (heeft betrekking op verbaal d.w.z. gesproken, aangeboden opdrachten) en performale (heeft betrekking op ruimtelijk inzicht) intelligentie.

Bovenstaand komt hier vandaan. Er zijn nog heel veel andere definities te vinden die allemaal op hetzelfde neerkomen.

Zit bij mij ook een verschil in perforaal en verbaal.
Dat zinnetje ook onderwijs is vooral verbaal georienteerd.... en waarom... School sucks.

quote:

Op vrijdag 7 november 2008 11:57 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Heb ik ook. Ik kan me dus nagenoeg geen positieve herinneringen voor de geest halen, negatieve wel. Echt heel extreem, zelfs als ik weet dat we vorige week iets leuks gedaan hebben, kan ik me bijv. van d ehele dag nog beter herinneren dat ik in de brandnetels ben gaan staan dan wat we verder gedaan hebben. Maar ook van m'n jeugd bijvoorbeeld en dingen van een jaar geleden, dan herinner ik me praktisch niks positiefs meer.

Dit is zo verschikkelijk herkenbaar. Ik weet nog precies wat voor (vaak onbenullige) "fouten" ik 10 of zelfs 20 jaar geleden gemaakt heb.

quote:

Op vrijdag 7 november 2008 22:54 schreef Maeghan het volgende:
Slijtersvakdiploma is ook een erkend diploma, dus wat dat betreft zegt het niks.

[verhaal over zeer slechte slijtersvakopleiding van de LOI]

Dit is inderdaad te triest voor woorden.

Hieraan gerelateerd: is het slijtersvak echt je roeping / wil je er in doorgaan? Ik bedoel: je schreef dat je onder je niveau werkt en ben benieuwd waarom je het werk doet wat je doet. Niet dat ik het veroordeel of zo, absoluut niet, maar misschien kan ik wat leren van de keuzes die je gemaakt hebt (ik ben zelf ook wat aan het modderen qua werk). Het lijkt me ook niet het meest voor de hand liggende werk voor een autist.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 13:17 schreef Ferrobar het volgende:
Het lijkt me ook niet het meest voor de hand liggende werk voor een autist.

Ik heb even callcenterwerk gedaan Je moet je niet tegen laten houden door een idee wat wel of niet voor de hand liggend werk is. Voor een autist is het namelijk voor de hand liggend om een uitkering te trekken

quote:

Op vrijdag 7 november 2008 22:54 schreef Maeghan het volgende:
Slijtersvakdiploma is ook een erkend diploma, dus wat dat betreft zegt het niks.

De inhoud was inderdaad niet goed. Het was soms heel onduidelijk en de informatie was gebrekkig; dan beschreven ze bijvoorbeeld een ingewikkeld apparaat en daar deden ze dan geen foto bij, terwijl de omschrijving echt iets was waar je je nauwelijks een voorstelling van kan maken. Of ze gaven bijv een opsomming van wat voor drank in wat voor soort glas moest, maar dan ook geen foto of omschrijving van de vorm van dat glas. Dan heb ik het niet over longdrinkglazen hoor, maar over hele specifieke bier- of wijnglazen. Of er werd een afkorting gebruikt van een instituut of een kleurschaal, maar daarvan werd dan niet uitgelegd wat het was. Ik denk niet dat je zomaar van mensen kunt verwachten dat ze weten wat een EBU-waarde is of wat stichting NIBEM is. Ook zaten er tegenstrijdigheden in de lesstof, in het ene hoofdstuk stond dan een andere benaming of oorzaak van iets dan in het andere hoofdstuk. Bijvoorbeeld in het ene hoofdstuk dat het gist in een bierflesje zakt door de zwaartekracht en in het andere dat het zakt onder druk van het koolzuur. Of dat bieren met een tweede gisting in het ene hoofdstuk bovengistend genoemd worden en in het andere wisselgistend. Ook staat het vol met kromzinnen, spelfouten en taalfouten. Zo gaat constant over "de meest belangrijke" in plaats van "de belangrijkste" en dingen als "het hoeveelheid bier" en "een bier die". De vragen die ze gebruiken als toetsen zijn heel onduidelijk (het examen zelf is niet van de LOI dus dan heb je geen last van onduidelijke vragen gelukkig). Er wordt bijvoorbeeld gevraagd in welke maanden druiven geoogst worden (meerkeuzevraag), maar er wordt niet bijgezegd op welk halfrond. De informatie was ook gedateerd; een groot deel van de cursus was na 2003 niet meer bijgewerkt en een deel zelfs sinds 1999 niet. Alsof er in 9 jaar niets meer veranderd is op het gebied van drank (het ging dus nog over bierbrouwerijen die niet meer bestonden, trends die al even over zijn, maar het miste ook de belangrijkste recente productontwikkelingen zoals Breezers en rosebier en belangrijke wijzigingen in de regelgeving op het gebied van afvalverwerking en reclamecodes. Verder nog een enkele feitelijke onjuistheid, zoals dat Sydney de hoofdstad van Australie zou zijn. Nou ja, dat is het wel.

Voor mij waren er achteraf betere alternatieven. Voor het VWO is dat misschien wat lastiger.

Hoe het met begeleiding zit weet ik niet. Op zich kreeg ik weinig feedback op m'n ongezonden opdrachten. De feedback die je krijgt als je antwoord fout is, is standaard "zie paragraaf x.x". Overige begeleiding heb ik niet gevraagd, je schijnt inderdaad wel contact te kunnen zoeken met een docent. Ik heb daar niet zo'n behoefte aan, ik gebruik google wel als ik iets niet snap.

Maar goed, het is maar hoe je zelf bent. Als je genoeg zelfdiscipline hebt voor thuisstudie, dan kan het een aardig hulpmiddeltje zijn. Je legt dan een redelijke basis en als je daar behoefte aan hebt kun je informatie in de bibliotheek of op internet zoeken. En het voordeel in jouw geval is dat heel veel mensen natuurlijk VWO hebben gedaan en je kunnen helpen, het Slijtersvakdiploma komt net even wat minder voor.

Hmm, ik hoor/lees die verhalen wel meer mensen, dus eerst maar eens alles goed uitzoeken. Ik ben ook aan het kijken of ik niet naar het VAVO kan, maar daar valt ook weer geen zak over te vinden.

Bedankt voor je info in ieder geval..

Trouwens, heb je het diploma nog wel gehaald eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 18:26 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Hmm, ik hoor/lees die verhalen wel meer mensen, dus eerst maar eens alles goed uitzoeken. Ik ben ook aan het kijken of ik niet naar het VAVO kan, maar daar valt ook weer geen zak over te vinden.

Bedankt voor je info in ieder geval..

Trouwens, heb je het diploma nog wel gehaald eigenlijk?

Over dat vavo, heb ik ook gedaan. goede manier om een diploma te halen. Meeste vavo's zijn op Zadkine of op het ROC.

Overigens nog steeds meelurkent, aangezien ik nog steeds het idee heb misschien wel Asperger te hebben. Maar die dokter he

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 21:54 schreef Rekkof het volgende:

[..]

Over dat vavo, heb ik ook gedaan. goede manier om een diploma te halen. Meeste vavo's zijn op Zadkine of op het ROC.

Welke niveau deed jij dan? En had je daar nog een vooropleiding voor nodig? Dat kan ik dus nergens vinden.. ik bedoel.. ik heb nu een vmbo diploma, maar volgens mij kan je daar alleen havo mee doen

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 13:17 schreef Ferrobar het volgende:
Hieraan gerelateerd: is het slijtersvak echt je roeping / wil je er in doorgaan? Ik bedoel: je schreef dat je onder je niveau werkt en ben benieuwd waarom je het werk doet wat je doet. Niet dat ik het veroordeel of zo, absoluut niet, maar misschien kan ik wat leren van de keuzes die je gemaakt hebt (ik ben zelf ook wat aan het modderen qua werk). Het lijkt me ook niet het meest voor de hand liggende werk voor een autist.

Lang verhaal, maar kort samengevat: ik heb als luie puber de verkeerde keuzes gemaakt een studie gedaan die ik leuk vond in plaats van eentje waarvan ik dacht dat ik er een goede baan mee kon vinden. Ook heb ik die studie gekozen uit gemakszucht, ik was er namelijk goed in. Die gemakszucht kwam ook voort uit m'n depressie, ik was natuurlijk niet zo enorm gemotiveerd. Ook zei men altijd dat het toch meer ging om het academisch denkniveau dan om de richting, maar mijn ervaring is dat dat dus helemaal niet zo is. Ik kom dus niet aan werk. Ook ben ik gestopt tijdens m'n master, door problemen op de uni, stress van thuis en faalangst, door problemen met het ordenen van info waardoor ik gewoon niks voor elkaar kreeg met m'n scriptie - ik heb twee masters gedaan, van de eerste alleen geen scriptie geschreven en van de andere mis ik een vak en de scriptie geloof ik. Ook daarmee had ik pech, de tweede master die ik deed had nog een andere manier om af te studeren maar die is afgeschaft in het jaar dat ik die master ben gaan doen. Ik ben toen na wat mislukte sollicitaties blijven hangen in een bijbaantje als hoofdcaissiere, maar was op het eind doodongelukkig. Ik verveelde me zo dat ik geen zin meer had om uit bed te komen. Daarom ben ik ander werk gaan zoeken, helaas liepen veel sollicitaties weer op niets uit, en toen ben ik gaan solliciteren bij Dirck III omdat ik wel affiniteit heb met dranken. Met het sollicitatiegesprek werd er een positief beeld gegeven van doorgroeimogelijkheden en vandaar dat ik het gedaan heb - ik hoop zo door te kunnen groeien naar een functie op niveau, al zal het heel lang duren. Nou ja, mijn vriend studeert nog, dus ik kan niet even een andere opleiding gaan doen op het moment. Met m'n beste vriend heb ik het erover gehad en hij is wel bereid me te helpen om -als m'n vriend afgestudeerd is over een paar maanden - wat anders te zoeken op een fatsoenlijk niveau. Hij is daar veel handiger in, ik weet niet eens waar ik moet zoeken. Het probleem is dat ik bij uitzendbureaus weggestuurd werd omdat ze liever mbo'ers hadden op dat moment en bij de bedrijven waar ik op gesprek geweest ben wilden ze ook liever iemand met een lagere opleiding omdat ze bang waren dat ik me zou gaan vervelen (ja, dat risico zit er ook wel in inderdaad) en andere bedrijven wilden me weer niet omdat ik geen opleiding had in de goede richting en die dachten dan dat ik er of niet in geinteresseerd kon zijn omdat ik een studie in een andere richting had gedaan (alsof je maar 1 ding leuk kan vinden), of dat ik het niet zou kunnen of dat het te veel tijd zou kosten om me in te werken. Daarnaast heb ik zefl het probleem dat ik absurd snel leer; ik ken niemand die op hetzelfde leertempo zit, niet om op te scheppen of zo, maar ik kan daardoor mensen niet duidelijk maken dat ik die dingen wél zo snel kan leren als ik beweer. Ik kan tegen iemand wel zeggen dat ik iets binnen een maand goed kan leren, maar dat geloven ze niet, dus nemen ze iemand aan met een opleiding in die richting. Daarnaast waren mijn sollicitatievaardigheden ook niet zo goed, na veel oefenen en hulp van een handige site (carrieretijger.nl) gaat dat al beter.

Maar goed, ik modder dus ook qua werk. Alleen ik heb nu een baan waarmee ik de hele dag in principe bezig ben, lichamelijk. Hierdoor heb ik minder tijd om te gaan malen en dat scheelt wel. Dat het makkelijk werk is maakt ook dat ik minder fouten maak, dus minder schuldgevoel, minder onzekerheid en daarnaast kom je ook niet moe thuis en heb je nog wat energie over voor andere dingen. Dat is dan weer het voordeel. Maar het is ook een proces voor mij geweest om me er bij neer te leggen dat ik moest stoppen met studeren en dat ik problemen had waardoor ik niet kon functioneren zoals anderen. Dat is iets waar ik echt al een jaar of vijf mee zat, terwijl ik pas een jaar geleden toevallig over Asperger las. Met name door m'n depressie vroeger, winterdepressies e.d. en het feit dat ik snel overprikkeld ben (geestelijk en zintuiglijk), moet ik gewoon sneller een stapje terug doen dan anderen en dat zou in sommige banen ook niet gaan. Ik probeer nu een beetje te bedneken wat ik wel wil en wel kan en als m'n vriend dan afgestudeerd is en bij Diii zit ik nog niet waar ik wil zijn, ga ik weer wat anders zoeken. Ook overweeg ik soms een eigen bedrijf te beginnen.

Wat bedoel je trouwens met niet voor de hand liggend werk? Het werken in een winkel? Ik werk al vanaf m'n 17e minimaal twintig uur per week in een winkel. In het begin was ik er heel slecht in, altijd chago, moe, snel hoofdpijn, prikkelbaar, ging altijd in op wat klanten zeiden, had vaak ruzie met klanten en volgens mij was ik overal degene waar de meeste klachten over binnen kwamen. Maar goed, dat is dan ook maar waar ik mijn uitdaging in zocht: intellectueel prikkelend was het allerminst, dus probeerde ik het sociale gedoe maar onder de knie te krijgen, met redelijk succes.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:11 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Welke niveau deed jij dan? En had je daar nog een vooropleiding voor nodig? Dat kan ik dus nergens vinden.. ik bedoel.. ik heb nu een vmbo diploma, maar volgens mij kan je daar alleen havo mee doen

Je kan naar mbo en dan eventueel doorstromen naar HBO. Hoe oud ben je? Vanaf je 21e kun je colloquium doctum doen, dat is een soort toelatingstest voor HBO en universiteit. Kortom, je kan daar vanalles mee. Ik weet niet of zoiets er voro MBO ook is.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 18:21 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik heb even callcenterwerk gedaan Je moet je niet tegen laten houden door een idee wat wel of niet voor de hand liggend werk is. Voor een autist is het namelijk voor de hand liggend om een uitkering te trekken

Ik zie die bui bij dochter ook wel hangen ja Wij zijn nu aan het overwegen om hulp van een job coach te vragen. Als ze eenmaal die moeilijke eerste paar maanden door is zou ze het wel redden. Maar ja, welke werkgever zit er te wachten op iemand die dichtklapt op het moment dat'm iets gevraagd wordt....

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:23 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Je kan naar mbo en dan eventueel doorstromen naar HBO. Hoe oud ben je? Vanaf je 21e kun je colloquium doctum doen, dat is een soort toelatingstest voor HBO en universiteit. Kortom, je kan daar vanalles mee. Ik weet niet of zoiets er voro MBO ook is.

Ik ben 18. En MBO heb ik al gedaan, maar dat ging niet.. te laag niveau en andere problemen..

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:29 schreef childintime het volgende:

[..]

Ik zie die bui bij dochter ook wel hangen ja Wij zijn nu aan het overwegen om hulp van een job coach te vragen. Als ze eenmaal die moeilijke eerste paar maanden door is zou ze het wel redden. Maar ja, welke werkgever zit er te wachten op iemand die dichtklapt op het moment dat'm iets gevraagd wordt....

Hoe oud is je dochter eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:29 schreef childintime het volgende:

[..]
Wij zijn nu aan het overwegen om hulp van een job coach te vragen.

Dat is inderdaad wel aan te raden..

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:29 schreef childintime het volgende:Maar ja, welke werkgever zit er te wachten op iemand die dichtklapt op het moment dat'm iets gevraagd wordt....

Tsja, als je je werk goed doet moet dat niet zo'n punt zijn denk ik. En als die werkgever er van weet. Het is voor werkgevers ook aantrekkelijk gemaakt om iemand met een beperking in dienst te nemen.. dus..

Ik zou er graag wat meer over schrijven, maarja

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:35 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Hoe oud is je dochter eigenlijk?

Nou ja, solliciteren kun je leren, je kan het oefenen, standaardvragen voorbereiden, alle voorbeelden van "waaruit blijkt dat je creatief bent?" vast op een rijtje zetten en uit je hoofd leren, etc. Maar goed, dan zit je nog met je proeftijd en twee maanden werk instuderen is geen optie.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:35 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Hoe oud is je dochter eigenlijk?

Ze is 16. Zit in het laatste jaar van VMBO en moet dus nu gaan kiezen welke MBO opleiding (en daarbij behorend werk) ze wil gaan doen. Ze weet niets.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:44 schreef childintime het volgende:

[..]

Ze is 16. Zit in het laatste jaar van VMBO en moet dus nu gaan kiezen welke MBO opleiding (en daarbij behorend werk) ze wil gaan doen. Ze weet niets.

Ouch Ik was op mijn 16e ook nog niet klaar om te werken, maar ik zat nog op het VWO.

quote:

Op zaterdag 8 november 2008 22:11 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Welke niveau deed jij dan? En had je daar nog een vooropleiding voor nodig? Dat kan ik dus nergens vinden.. ik bedoel.. ik heb nu een vmbo diploma, maar volgens mij kan je daar alleen havo mee doen

Ik deed er havo. En had geen vooropleiding, was van school gestuurd, omdat ik volgens hun onhandelbaar was . Maar jij wilt nu vwo doen?
Je moet gewoon even op de sites kijken, bij de ene school heb je geloof ik weer andere kwalificaties nodig dan bij de andere.

Edit: Ik lees nu pas dat je 18 was en mbo al had gedaan. Bij mij zat er ook een gast die eerst wat mbo had gedaan. Zal geen probleem zijn.