De disclaimer: according to Lois
Wat is de (oorspronkelijke) bedoeling van dit topic?
Omdat ik overal verspreid over het forum berichten vind over terugplooien ( ! ), slaapgebrek, ontzwangeren en nog veel meer besloot ik het maar een beetje in 1 topic te verzamelen.
Als je zwanger bent kun je al je zorgen en kwaaltjes kwijt in het Z&G topic, je leuke verhalen over de baby in het babytopic, maar echt een topic voor ontzwangerende dames en moeders is er nog niet.
Vandaar deze dus, een spotlichtje op de moeders, een topic om even lekker ervaringen uit te wisselen over alles wat er met je gebeurd als je eenmaal moeder bent.
We willen graag dat jullie het "hoe gaat het met de moeders" topic weer gebruiken waar het voor bedoeld was nl hoe voel je je als moeder en hoe regel je alle dingen.Niet een klaagbankje voor alle ziek en zeer.
(we vertrouwen hierbij op het zelfregulerend vermogen van iedereen, en als het nodig is wordt er verwezen naar Klaagbaak of R&P)
quote:Op zaterdag 8 december 2007 13:59 schreef YPPY het volgende:
Klinkt goed Anitra.
Voorlopig zal ik hier niet meer posten (ga MeNicole gezelschap houden) Ik ben weer praktisch terug bij af, maar liegen of de waarheid verzwijgen kan ik niet. Dan is het verstandiger even niks te zeggen.
Verder is alles goed hoor.
quote:Op zaterdag 8 december 2007 15:07 schreef Belana het volgende:
MeNicole, ik lees het nu pas. rottig zeg! Ik hoop dat het allemaal snel beter gaat en opgelost is en dat je dan weer terug komt
quote:
quote:Op zaterdag 8 december 2007 15:11 schreef Fuente het volgende:
YppyWeet niet zo goed wat te zeggen.. ik hoop dat je je snel beter voelt!
quote:Yppy, sterkte meid!Op zaterdag 8 december 2007 15:12 schreef Fuente het volgende:
MeNicole, ik had het ook even gemist! Jeetje zeg, ik hoop je snel weer hier te zien!
Jammer meiden, zowel MeNicole als Yppy...
Yppy, sterkte! Ik had 't idee dat het wat beter met je ging, maar zo kun je zien dat schijn bedriegt. Dikke kus en je weet me te vinden!
veel succes, en met dat andere, wat het ook zijn moge: heel veel sterkte. Yppy sterkte met alles !!!Anitra ook jou wil ik hierbij een dikke kus geven
trek je het nog allemaal een beetje?
Ik PM je later vandaag even.
MeNicole, ook al zo'n vervelende situatie! Wat rot als iemand zo laaghartig is om je het leven op deze manier zuur te maken. Jij ook, veel sterkte en jammer dat we je verhalen niet meer kunnen lezen!
Wij hebben gister een gesprek gehad met schoonzus en zwager (we hebben ruzie)
Het ging goed, tot ik ook mijn mening ging zeggen. Daar kon ze niet tegen, en is toen opgestaan en vertrokken. We waren met stomheid geslagen, ik had het heel netjes gezegd, en in een gesprek mag iedere partij zijn mening geven lijkt me. Mijn schoonzus wil ons nooit meer zien zei ze. Mijn zwager was ook helemaal verbaasd, maar ging maar achter haar aan want "anders moet ik lopend naar huis"....
Zonde
Mijn schoonouders zijn helemaal kapot ervan.
Yppy, ik mis je nu al.
Yppy, veel sterkte met alles wat er op dit moment speelt
MeNicole, hopelijk is je stalker het snel zat en kan je dan weer gewoon meeposten.
Sugar, hopelijk heb je iets aan de wijze woorden van iedereen die er verstand van heeft of in hetzelfde schuitje heeft gezeten. Ik hoop dat het alleen een kleine dip is in de lange weg uit het dal omhoog.
Texelonia, ik las dat je een pluim had gekregen. Ik heb vorig jaar ook een Pluim gekregen van mijn werk. Die pluim was echt helemaal alleen voor mij en ik was ook vast van plan om hem helemaal aan mezelf te besteden. Ik zat ook aan een massage te denken. Enfin, ik kon niet kiezen en om een of andere reden voelde ik me schuldig bij het idee om hem aan mezelf te besteden. Toen hij bijna verlopen was (hij is een jaar geldig) heb ik er een abonnement op de Bobo voor de kinderen van genomen
En achteraf vond ik dat zo stom van mezelf dat ik me toch heb aangemeld voor een massage. En dat is me verrassend goed bevallen. Ik was nog nooit gemasseerd en het kost wat moeite om je er aan over te geven, maar ik ga nu 1x per maand en ik heb er wel baat bij. Dus doe niet zoals ik en maak je goede voornemen waar. Ik hoop echt dat je er van kunt genieten. Verder jij ook heel veel sterkte!
Anitra, gelukkig een heel fijn bericht van jou. Wat fijn dat het zo goed voor je uitpakt.
Karin, allemachtig, zeg! Wanneer gaat je schoonzus in therapie? En wanneer gaat je zwager eens tegen haar in?? De verhalen die je over haar schrijft
Wel goed dat jullie het gesprek zijn aangegaan. Heel veel sterkte en zeker voor je schoonouders!! Het zal voor hun (hen?) ook zeker niet makkelijk zijn Nijna, je nieuwe avatar!! Wat doe je met mijn hormonen!!
We hebben een huis gekocht
we schijten allebei zwaar peuken, maar het is wel heeeeeeel erg cool! Mooie eengezinswoning, op spuugafstand van een (klein) winkelcentrum, lekker beschut, helemaal goed! Dan gaan we de koopakte tekenen bij de notaris waar mijn moeder ook 100 jaar mee samengewerkt heeft (15? 20 jaar? weetniet, lang iig), dus dat is altijd wel emotioneel, maar zeker ook leuk. Het lijkt me heel bijzonder als de (zakelijke) partner van mijn moeder Eli ziet. Zeker omdat hij vernoemd is.
Kersjes, hoe was je feestje eigenlijk? (weet niet meer wanneer het was
)Je hoeft absoluut niet te vermelden waar de ruzie over gaat, maar je snapt vast wat ik bedoel.
Sterkte in ieder geval.
Gefeliciteerd Davina!Jeetje Karin, wat triest zeg van je schoonzus...
quote:ja het gaat heel goed, alleen thuis komen in een huis met allemaal zieken vor de weekend laat je weer beseffen waarom ik daar zit door de weeks. En dan isdie klap ff heftig, maar de uitwerkingduurt geen dagen meer, maar 1 of 2 uurtjes. Ik weet nu hoe ik mezelf weer kan oppeppen om weer vrolijk, humorvol dingen aan te pakken. Kan weer dingen naast me neerleggen, maar ik kan het niet afleren dat ik me zrgen maak om anderenOp zondag 9 december 2007 04:52 schreef _Bar_ het volgende:
Me nicole en Yppy meiden toch
Anitra ook jou wil ik hierbij een dikke kus geven
Als ik zo hier lees zie ik dingen waarbij ik denk, lieve meiden probeer het ook eens zo'n herstellingsoord. Het is niet eng, je bent niet opgesloten, je bent absoluut niet gek als je daar bent, je bent juist super dapper dat je toegeeft dat je "ziek" bent. Echt meiden depressie is een ziekte die je kapot kan maken, zowel lichamelijk als geestelijk. En zo'n oord knap je zo enorm van op (ook al vraag je je de eerste 1,5 week af waarom je er in godsnaam zit ) daarom maakte ik "reklame" vrijdag. Het is zo lekker om je niet de enige te voelen, want ook al heeft iedereen zijn eigen reden waarom hij/zij ziek is, je bent daar niet alleen, jekan altijd je ding kwijt want er is altijd begeleiding aanwezig, je hoeft niks, niks is verplicht. En je kan er beter op tijd bijzijn dan dat het te laat is.Jakkes wat klinkt eng, ik die me te aardig verzette tegen er naar toe gaan
quote:Tuurlijk!!! Ik moest vijdag eerst naar de neuroloog en die liep gigantisch uit en wij waren nooit meer op tijd geweest als Bruce door was gegaan, dus voor ons was het alleen maar goed dat hij een dag later speelde. En wat hebben we genotenOp vrijdag 7 december 2007 21:10 schreef bixister het volgende:
anitra, hey fijn om wat van je te horen, en vooral dat het zo goed voelt voor je! ben je nou vorige week nog wel of niet naar dat concert van Bruce Springsteen geweest?
Ik ben kompleet uit mijn dak gegaan en toen hij ook nog eens Sinterklaas is coming to town speelde ging het helemaal los We zijn nu al bezig met de vogende tour voor te bereiden We willen Barcalona gaan doen 20 juli, de laatste E street band concert in Europa.Yppy
Karin wat balen, maar jj hebt je best gedaan en meer kan je niet doen helaas.
Davina gefeliciteerd
Anitra, fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Dat het verblijf in het herstellingsoord je goed doet
.MeNicole en Yppy, wat jammer dat jullie hier niet meer kunnen/willen posten. Begrijpelijk, maar wel jammer. En Yppy wat rot dat je zo'n terugslag hebt. Hopelijk gaat het snel weer beter met je.
Livelink bedankt voor je reactie, ik zal het in gedachten houden als ik dreig die pluim voor iemand anders in te wisselen
Ik ben echt van plan het aan mezelf te besteden! Mag best een keertje vind ik 
Ik heb besloten, als ik niet van angst terugkrabbel
, dat ik een afspraak bij de huisarts ga maken, vanwege mijn negatieve zelfbeeld. Het wordt echt tijd dat ik er iets aan ga doen, omdat het invloed heeft op zo ongeveer alles. Waarschijnlijk had ik het jaren geleden al moeten doen, maar ik denk dat ik er nu meer open voor sta, en het meer écht wil, me meer bewust ben dat IK het moet doen, met een beetje hulp, en dat ik niet bij zo'n persoon kom met de instelling "Kom maar op, maak me maar beter". Ben benieuwd dus, ik hoop dat ik zo positief blijf
Als ik dreig terug te krabbelen moet ik deze post maar even teruglezen denk ik Ik hoop dat het vlug beter gaat met je. Blijf je wel posten in andere topics?
tex, heel goed van je!
quote:En anders zullen wij je wel even motiveren. Goed besluit Tex!Op zondag 9 december 2007 14:36 schreef texelonia het volgende:
Als ik dreig terug te krabbelen moet ik deze post maar even teruglezen denk ik
of blijkt het effect veel belangrijker te zijn dan hoe erg of dat het was om zoiets te moeten. Ik hoop voor je dat die situatie op je werk een beetje losloopt. Nou ja ik heb het al eerder gezegd maar ik hoop dat je gauw iets vindt dat beter is voor jezelf. Sterkte met alles.Yppy jij ook succes en veel sterkte.
En LadyS, ik hoop dat het oke met je gaat. Je weet me te vinden als het nodig is.
Tex, goed voornemen! Ik herken(de) veel van wat je schrijft.
LB
omdat je gewoon lief bent. (niet dat anderen niet lief zijn natuurlijk)quote:Wat zij zegtOp zondag 9 december 2007 15:29 schreef Moonah het volgende:
[..]
En anders zullen wij je wel even motiveren. Goed besluit Tex!
Leuk Davinia ! Wanneer mag je met je nieuwe sleutel pronken ?
Net vriendinnetje op visite gehad. Ze is nu 25 wk zwanger van 2 meisjes. Toen ik die grote buik zag en haar de hele middag heb zien rond lopen/sjouwen...das dan toch emotioneel. Wat een toestand, zeg. Pfff zo blij dat ik dat niet (meer) heb. Gelukkie gaat het super met haar en de meiden.
Yppy
Heel veel sterkte . En ik ben gewoon moe, denk ik.Laat je niet van de wijs brengen hoor.
Ik ga zo lekker slapen en dan is er morgen weer een dag.
MeNicole en Yppy wat jammer, sterkte ermee!
Karin wat belachelijk zeg. Er moet in haar hoofd wel heel wat aan de hand zijn om zo te reageren lijkt me. Jammer hoor, maar jullie hebben je best in ieder geval gedaan.
Tex, spannend maar wel een goede beslissing.
quote:Tja, zoals het in de meeste gevallen gaat met ruzies, het gaat eigenlijk nergens over!!!Op zondag 9 december 2007 11:46 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Jeetje, Karin, das ff een beroerde onvolwassen reactie. Ik begrijp, van dat soort dingen, echt geenn drol. Zo ontzettend zonde van de tijd allemaal, zo'n ruzie. Weet iedereen nog waar de ruzie over gaat ? Of is er gewoon ruzie ?
Je hoeft absoluut niet te vermelden waar de ruzie over gaat, maar je snapt vast wat ik bedoel.
Sterkte in ieder geval.
We verschillen van mening, maar dat moet toch niet iets onoverkomelijks zijn.
Blijkbaar wel dus.
Zij kan niet accepteren dat ik ergens anders over denk.
En dan gaat zij heel raar reageren, schelden en weet ik wat allemaal.
Als ik dan aangeef dat ze wel heel raar reageert zegt ze: zo ben ik nou eenmaal.
Nou zo accepteer ik dat niet. Ik laat me niet uitschelden.
Ze zit ontzettend met zichzelf in de knoop, en is ook wel in therapie.
Wat dat betreft moeten we het maar met een korreltje zout nemen.
Maar goed, dat gaat ook tot een bepaalde grens.
Wat ik het allerergste vindt is dat ze Meike negeert. Ze zegt nooit wat tegen haar, vraagt nooit hoe het gaat.
Zelf heeft ze 2 kinderen en wij geven die altijd heel veel aandacht.
Hoorde van mijn schoonmoeder dat ze het moeilijk vindt om te zien dat het bij ons zo goed gaat, dat wij het samen leuk hebben, dat Meike het goed doet, dat ze vlug is in de ontwikkeling enz enz. Zij hebben de nodige tegenslagen gehad de laatste jaren. Haar gevoel snap ik wel een beetje, maar goed, Meike hoort nou eenmaal bij ons, en zij is het allerbelangrijkste voor ons.
het is gewoon allemaal $%$%&%$*^%&%$
niet leukKerst is naar de maan, binnenkort is opa jarig, hoe moet dat nou allemaal??
Ik hoop echt dat jullie een mogelijkheid vinden om hieruit te komen.
Als je kijkt naar de situatie waar ze in zit is het ergens wel te begrijpen hoe ze reageert, maar het is natuurlijk niet leuk en zo zou het ook niet moeten. Het lijkt er zoals ik het lees meer op dat ze op dit moment niet anders kan reageren omdat ze zo met zichzelf in de knoop zit en daar kunnen jullie natuurlijk ook niks aan doen maar dan valt er geen gesprek mee te voeren.
Weet niet zo goed wat ik moet. Wat er zaterdag is gebeurd had ik vantevoren wel verwacht (ik heb het zelfs nog gezegd toen ze een gesprek voorstelden....weet dat zij niet tegen een weerwoord kan, en dan flipt)
Ik denk erover om haar een brief te schrijven.....
Natuurlijk kan je nog een brief schrijven of met een objectief iemand als bemiddelaar, maar soms houden de dingen gewoon op. Dan is natuurlijk de vraag in hoeverre kan je dan nog 1 deur?
Misschien overeenkomen dat je het niet met elkaar eens bent, maar dat je met familiegebeurtenissen gewoon normaal doet. Als je het niet afsluit, dan blijven dit soort dingen sudderen in de familie. En blijft het een ding.
en MeNicole ook. Hopelijk tot snelAnitra, heerlijk om te lezen dat het zo veel beter gaat.
Karin, wat een rotpositie, hopelijk komen jullie er ooit nog uit. Het schrijven van een brief vind ik geen verkeerd idee, maar ik weet niet of het een oplossing is.
Tex, wat een super beslissing.... ga zo door !!!
Ik hoop dat het gauw weer goed met je gaat! Sterkte meis!Anitra, wat goed dat je er zo positief over bent en dat het steeds wat beter met je gaat.
Vind het erg dapper van je dat je dit besluit hebt kunnen nemen en nu inziet dat het voor jou helemaal goed is.
Karin tja familie je krijgt ze er voor niets bij hé kan me voorstellen dat je je rot voelt, maar met iemand die zo depressief is waarmee geen zinnig woord te wisselen valt daar kom je er niet mee uit, ik spreek helaas uit ervaring. Wij gaan nu de 2de kerst in zonder mijn vader, die reageert net zo als jij je schoonzus omschrijft dus kan me je wanhopige gevoel levendig inbeelden. Proberen is de moeite waard maar let je wel op dat jij straks niet te veel teleurgesteld en gekwetst gaat worden.
Tex, wat een goed voornemen voor het komende jaar.
MeNicole en Yppy jammer dat het even niet lekker gaat, hopelijk tot snel, en veel sterkte de komende tijd.
Davina gefeliciteerd met jullie nieuwe huis, maak je niet te druk hé want dan slaap je straks niet lekker
Hier gaat alles zijn gangetje eigenlijk het werken gaat oké, met ons gaat het oké, alleen de kerst komt er aan en dan krijg ik weer die dagen dat ik aan mijn vader ga denken en aan wat hij allemaal mist en al heeft gemist van Isa en van ons. Dan voel ik me schuldig en triest, en dat terwijl ik er niets aan kan doen, ik heb alles geprobeerd en dat werkte niet. Dus waarom zou ik me schuldig voelen...... er is geen reden te bedenken.
Getver de geest is een raar iets, gelukkig kan ik er met mijn man goed over praten en steunt die me door dik en dun, en dan zet hij me weer met beide voetjes op de grond, maar ik zou liegen als ik zei dat het me niets deed.
quote:Milagro *snik* wat kan je af en toe recht voor zijn raap en gruwelijk hard zijn en ook weer zo ongelooflijk lief, geen wonder dat je kinderen al je pratsj braaf opeten, volgens mij ben jij een moeder uit duizendenOp donderdag 29 november 2007 12:45 schreef milagro het volgende:
[.........] (+een hele lel tekst)
en ook ik, net als miljoenen andere vrouwen denk met zekere regelmaat als ik in de spiegel kijk :
voor Marlieske.Helemaal in deze kersttijd..... sterkte
Ben gister maar eens langs de ha gegaan, de laatste weken zie ik steeds sterretjes en ben ik zo licht in het hoofd. Dacht dat mijn bloeddruk of hb niet goed zou zijn. Maar dat was dus allebei prima.
Mss dat het wel door de spanning rondom de familieperikelen komt dan.....
Klinkt ook niet helemaal lekker Karin, maar misschien inderdaad de spanningen.
Ik heb gisteravond voor het eerst echt over mijn bevalling kunnen praten met mijn vriend, na bijna 10 maanden. Eindelijk heb ik het gevoel toe kunnen laten en mijn tranen laten lopen en ergens voelt het heel erg fijn, dat ik het nu met iemand kan delen. Maar nu het eruit is lijkt het me nog meer aan te grijpen. Ik weet gewoon even niet wat ik ermee aanmoet.
wat fijn dat je het nu in ieder geval met je vriend kan delen, ik kan je eigenlijk geen advies geven omdat ik hetzelfde heb als jij, maar juist daarom weet ik wel hoe klote je je kan voelen. Veel sterkte meid Ik heb vaak het idee als ik niet emotioneel ben dat het niet overkomt hoe erg het me raakt. Ik kom dan juist nogal kil over alsof het allemaal niks voorstelt en ik kan mijn gevoel dan ook niet overbrengen.
Maar toen ik het er gister met mijn vriend over had bleek ook dat hij sommige dingen heel anders zag dan hoe ik het ervaren had. Dus misschien is het ergens wel nuttig, ben er alleen op dit moment nog niet helemaal klaar voor denk ik.
Jellyrose, bedankt. Jij ook veel sterkte dan.
Ik had wel een beetje hetzelfde als jij. Ik miste gewoon bepaalde delen en die kon hij aanvullen of waren ook niet duidelijk en die heeft zij voor ons wel duidelijk gemaakt en nu na een paar maanden hebben wij het echt een plekje kunnen geven en daardoor onze rust gevonden over de bevalling.
K_P het is natuurlijk logisch dat hij het anders ervaren heeft en dat aanvullen werkt ook wel, alleen het relativeren nog niet echt. Misschien komt dat nog.
Plús het spuien in het Taboe op de bevallingtopic deed me ook wel goed.
Sterkte ermee. Ik hoop dat je er niet meer te lang mee rond hoeft te lopen.
sterkte.quote:Ik hoop zeker dat dat lukt. Heftig lijkt me, als dat nog geen plekje heeft gevonden. Je hoeft je absoluut niet te schamen, hoor. Kaart het gewoon eens aan bij je huisarts. Het lijkt me wel dat je beter actie kan gaan ondernemen, dan niets doen. Blijkbaar kom je er niet uit.Op woensdag 12 december 2007 12:28 schreef appelsap het volgende:
Mibos dankje voor de info. Als ik er binnenkort eventueel behoefte aan heb ga ik het zeker eens uitzoeken!
K_P het is natuurlijk logisch dat hij het anders ervaren heeft en dat aanvullen werkt ook wel, alleen het relativeren nog niet echt. Misschien komt dat nog.
Ik hoop voor je dat je snel eea kan verwerken (al dan niet met professionele hulp)
Ik heb een ks onder narcose gehad en ik heb wel een tijdje moeilijk gehad me de narcose. Niet met de ks an sich. Het ging gewoon niet en was blij met de mogelijkheden die er zijn.
Ik beval trouwens wel 10x liever vaginaal, ondanks de knip en dat ik geen pijnstilling heb gekregen (tegen de weeën. Wel een prik down under omdat Iris met de vacuumpomp geboren is)
De intake vorige week was prettig. Ze wist niet zo goed wat ze met me aan moest. Ze denkt dat ik perfectionistisch ben en dat ik daarom mijn huishouden links laat liggen, want: "het lukt toch niet zoals ik wil" Zo ook met andere dingen. Wrs. wil ik ze té goed doen, dus doe ik ze maar helemaal niet of half. Perfectionisme is "niet te genezen' zeg maar, dus gaat zij proberen om mij er mee te laten leren leven. Ze heeft het zelfs gehad over een gespecialiseerd iemand van de thuiszorg, die me dan helpt met het huishouden. Die doet dan niet het huishouden voor me, maar gaat me dan leren hoe ik het allemaal het beste op kan pakken, zodat .. nou ja, zodat ik dat ook goed doe. (ik voel me net een kleuter
ik ben verdorie 28 )Ze heeft het ook over een postnatale depressie gehad, omdat de sombere zo overduidelijk na de de geboorte van Iris is begonnen. Volgens mij is dat het niet, want de ha had wel bloed laten prikken en daar was niks uitgekomen. Ik ga er vanuit dat ze dat wel gemeld had anders.
Ik heb mijn scherm een tijdje opengehad, en mijn stemming is inmiddels (positief) veranderd. Maar net nog schreef ik dit:
Nu gaat het ronduit slecht. Ik voel me gewoon kut om niks, schreeuw tegen de kinderen, ben gewoon echt onredelijk. Ik word kriegel van ze. Ik zit hier dan ook te huilen, want dit is niet hoe ik me wil voelen. En het is pas 10.45 uur, de dag duurt nog wel eventjes
Op mijn werk gaat de dag een stuk snellerIk wil het niet helemaal weghalen voordat ik dit post, omdat het toch was wat ik voelde. Ik hoop ook op een beetje herkenning van anderen eigenlijk. Ik voel me soms nog steeds een aansteller, iedere moeder heeft het moeilijk, dus ik had het niet mee naar de ha gehoeven, enz... Nog steeds gaat het niet prima, maar toch zeker wel een stuk beter, ik zie de dag al wat zonniger in. Raar hoe dat van het ene op het andere moment kan veranderen. Het was echt een soort inzinking
Ik heb dus een goed gevoel over maatschappelijk werk. Dinsdag is mijn eerste echt afspraak (na de intake) en we zullen zien wat het verder wordt
en met de billen bloot, terwijl ik dat eigenlijk niet zo wilde Ik merk ook meteen aan mijn reactie op een "overtreding" van Amber het verschil: Net was ik onredelijk en heb haar onmiddelijk in de hoek gezet, nu kon ik het redelijk kalm benaderen
Die hulp waarover je het hebt krijg een goede vriendin van mij ook.
Ze vind het goed helpen. Succes en sterkte
Jeetje meis, ik wens je veel sterkte voor de komende tijd, dat je je maar snel wat beter mag voelen
herken dat over dat peffectionisme wel ook.
Je wilt alles perfetc doen en het liefste tegelijkertijd.
Dan ben je met de stofzoek in je hand aan het soffen, en intussen doe je de vaat, stofzuig en dweil je en ach boven en de toilet kan ik ook net zo goed mee doen, oh en de kledingkast uitzoeken ( dag ervoor gedaan, maaar toch.) oh en de ramen kunnen ook wel weer een sopje gebruiken, en en en en.. en intussen vergeet je de helpt af te stoffen, pak je de stofzuiger en hup weer dat zelfde riedeltje, waardoor het maar halfslachtig gebeurd, tis geen zwijnestal maar ook neit zoals je wilt.
Dan ben je wel een hele midddag bezig egweest, maar voor je gevoel is het eigenlijk niets.
en dan denk je weer ik doe het niet goed, kan toch ook helemaal niets doen, oh nou vind die en die me stom, oh anderen kunnen dat wel, misschien moet manlief maar bij me weg ik ben toch niet goed genoeg . enzovoorts enzovoorts.
rotcirkeltjes zijn dat
juist in de dwang naar perfectie, angst om iets of voor iemand iets verkeerd te doen is zo onwijs groot waardoor je juist steken laat vallen.
Ik zit er even doorheen. Vanmiddag had ik nog goede moed. Fleur was weer opgeknapt van de waterpokken en Maud had vannacht goed geslapen. Maar toen ik vanmiddag mijn gevoel volgde en met de oppas belde, hoorde ik op de achtergrond Maud huilen en hoesten. De oppas stond net met de telefoon in handen om mij te bellen, want er was 'geen' land meer met Maud te bezeilen. Dus in overleg getempt en ze ging naar 38,4. En maar hoesten en piepen. Dus knoop doorgehakt en naar de HA gebeld we konden een half uurtje later terrecht. Daar aangekomen kregen we de diagnose gesteld: oorontsteking met of een virale bronchitus of kinkhoest. En omdat hij kinkhoest niet uit kon sluiten, is ze meteen op anti-biotica gezet om verdere besmetting te voorkomen. En nu loop ik rondjes van het zorgen maken. Ik ga 100 keer in mijn hoofd alles langs. Wat heb ik gedaan, waarom is ze zo ziek. En waarom heb ik het zo verrekte druk met de zaak dat ik niet eens thuis kan zijn om voor d'r te zorgen. Ik voel me zo rot schuldig. Zo'n slechte moeder.....
/een onsje aandacht aub modus uit/
het van me af schrijven heeft al iets geholpen. Ik ga in elk geval vannacht naast d'r slapen, want zo helemaal alleen op d'r kamer vind ik niet veilig. Ze hoest zo en ademt zo ontzettend oppervlakkig. Ik moet gewoon weten dat ze ademt, dan maar weer een rotnacht, het kan me niets schelen als mijn guppie maar weer beter wordt.
Voel je niet schuldig, je hebt er toch juist goed aan gedaan door je gevoel te volgen en de oppas te bellen en de huisarts te bezoeken. Echt, hoor. Dat je er verdrietig en bezorgd om bent, kan ik me heel goed voorstellen, sterkte daarmee.
Maar dat gevoel van schuld rammel ik er even uit, als je het goed vindt.
Blijf vannacht lekker dicht bij haar en ik hoop dat ze morgen een heel stuk opgeknapt is. En denk ook aan jezelf hoor.
Sterkte vannacht en blijf alsjeblieft niet malen.
Erm, kinkhoest kan ze toch niet gekregen hebben door iets wat jij wel ofniet gedaan zou hebben?
Ik rammel lekker even met Sugar mee. Niets om je schuldig over te voelen. Lekker vannacht bij Maud blijven en je gevoel volgen.
En daarbij ben je geen slechte moeder. Zo, ik heb gesproken
VAnmorgen ging ik door de grond van de kiespijn en moest Saskia nog even naar de psz brengen. Schoenen zoeken dus. Jankend van pijn en ellende lag ik dus op de grond onder kast en bank te zoeken terwijl Saskia d'r gebruikelijke 'peuter-puber-ik-wil-niet-treuzel-act' opvoerde.
Toen ben ik dus in pure wanhoop vreselijk tegen d'r uitgevallen, dat ze nou toch mee moest gaan zoeken naar d'r schoen
Ze schrok zich echt rot en we hebben allebei heel erg zitten huilen daarna; ik was ook vreselijk van mezelf geschrokken. Ik heb ook echt wel 1000 keer sorry tegen haar gezegd, vanavond nog.
Toen Swets ook thuiskwam uit z'n werk en mijn pijn eindelijk weg was, heb ik nog alle spanningen van vandaag weg zitten huilen, ondertussen maar sorry tegen Saskia zeggend.
Positief puntje eraan was dat wel is doorgedrongen bij haar waarom ik boos was, maar dat pijn zo'n invloed kan hebben en me daardoor zo tot wanhoop kon drijven was nieuw voor me.
Ik hoop 't nooit meer mee te maken, voelt vreselijk rot
ik ben bang dat ik wel eens zo ben uitgevallen tegen de kinderen om veel minder
Hopelijk is ze snel weer beter. En wat de rest zegt: niet schuldig voelen hoor!! Dat is helemaal nergens vood nodig.LadyS ik vind het erg herkenbaar wat je schrijft. Ik voel me ook altijd een aansteller. Een beetje erkenning zou al zoveel schelen. Het lost het probleem niet op natuurlijk, maar toch.
Dat perfectionistische herken ik vooral in mn werk. Ik wil het altijd perfect doen, en vind ook eigenlijk dat ik het beter doe dan m'n collega's
Maar ben er wel langer mee bezig en vervolgens heb ik dus het idee dat ik amper iets heb gedaan, etc. En dan in gedachten denk ik erachteraan dat zij dat ook vinden, zeker na dat gesprek op m'n werk vorige week Vanochtend ben ik naar de huisarts geweest, ivm dat negatieve zelfbeeld/weinig zelfvertrouwen. Hij raadde aan om naar een 1e lijns psycholoog te gaan. Vanaf 1 januari wordt dat ook nog eens gedeeltelijk vergoed, en er zijn meestal geen lange wachtlijten. Dus na de feestdagen daar een afspraak maken en dan zien we weer verder...
Maar het rotgevoel daarna is echt rót ja Heb ik het ook vaak moeilijk mee.tex, waarom niet nu een afspraak maken voor na de feestdagen? Ik ben toen ik bij de ha vandaan kwam meteen naar MW gefietst anders zou ik het allemaal weer voor me uitschuiven (niet omdat ik niet durfde ofzo, maar gewoon omdat het een zooitje is overal (dus in mijn huis, in mijn hoofd zeg maar), ik zou het gewoon vergeten, of denken: "eerst even dit doen" of "nu ben ik op mijn werk" of "als de kinderen slapen kan ik rustiger bellen", enz. En naarmate de tijd verstrijkt lijk MW steeds minder nodig en dan bel ik ook maar gewoon niet.
Ik weet helemaal niet of jij zo bent hoor
Op mijn werk denk ik ook wel eens: "waarom doen ze het nou niet *zus* of *zo*?" Maar ik werk er nog maar 6 weken ofzo, hahaha, dus ze zullen wel hun redenen hebben om dat systeem te hebben. Alleen moet ik daar nog achterkomen.
Alle andere bedankt voor de lieve reacties. Ik sta nu aan het begin van een goede dag! Tenminste: zo voelt het nu
Hoe is het vannacht gegaan?
En LadyS ook!
ET
quote:Kweenie, de huisarts zei zelf "even wachten tot na de feestdagen" ofzoietsOp vrijdag 14 december 2007 07:56 schreef LadyS het volgende:
tex, waarom niet nu een afspraak maken voor na de feestdagen?
Dus vandaar eigenlijk... Ik wil even zeggen dat een postpartum depressie niet aangetoond kan worden door bloedonderzoek, dus waarom je het idee hebt dat het dat niet kán zijn, is me nog niet duidelijk. Maar in elk geval heel erg goed dat je ermee aan de slag gaat.
Dat vind ik ook van jouw actie, Tex! Heel erg goed, je bent het gewoon waard, toch?
En over dat denken dat je het beter kunt dan anderen: soms is dat ook wel een beetje vluchtgedrag voor het echt aangaan van contact of voor het echt stilstaan bij jezelf in verhouding tot anderen. Ik weet niet of ik het duidelijk kan maken, het is een gevoel dat ik erbij heb, vanuit herkenning misschien. De beste verdediging tegen mogelijke bedreiging is misschien doen alsof je onkwetsbaar bent n dus zelf gaan geloven dat jij dingen het beste doet?
Ik meen dat ik dat hier gelezen heb, over dat bloedonderzoek. Maar het zal wel een gevalletje klok-klepel zijn
*verder werken gaat*
quote:Zou kunnen, onbewust dan, want vind het niet echt herkenbaarOp vrijdag 14 december 2007 09:31 schreef Sugar het volgende:
LadyS, ik vind het ook goed en dapper dat je het onder ogen ziet en erover schrijft ook.
Ik wil even zeggen dat een postpartum depressie niet aangetoond kan worden door bloedonderzoek, dus waarom je het idee hebt dat het dat niet kán zijn, is me nog niet duidelijk. Maar in elk geval heel erg goed dat je ermee aan de slag gaat.
Dat vind ik ook van jouw actie, Tex! Heel erg goed, je bent het gewoon waard, toch?
En over dat denken dat je het beter kunt dan anderen: soms is dat ook wel een beetje vluchtgedrag voor het echt aangaan van contact of voor het echt stilstaan bij jezelf in verhouding tot anderen. Ik weet niet of ik het duidelijk kan maken, het is een gevoel dat ik erbij heb, vanuit herkenning misschien. De beste verdediging tegen mogelijke bedreiging is misschien doen alsof je onkwetsbaar bent n dus zelf gaan geloven dat jij dingen het beste doet?
Het is heel dubbel eigenlijk, want ik hoor ook de hele dag een stemmetje (niet letterlijk
) in m'n hoofd dat ik niet goed genoeg werk, dat m'n collega's het vast niet goed genoeg vinden. Maar bij bepaalde kleine dingetjes, zoals het schoonmaken van het koffiekeukentje, vind ik dat ik het beter doe want ik wrijf alles droog zodat er geen lelijke droogvlekken komen bijv. En bij het opdekken van koffiekopjes let ik er meer op dat de kopjes recht staan terwijl bij collega's ze vaak schots en scheef staan. Nou ja dat soort dingetjes dus
De vraag is alleen wat belangrijker is in mijn werk: dat alles perfect is, of dat het snellll klaar is. Ik denk het laatste
Chacama, niet twijfelen hoor. Jij kan hier echt niets aan doen en je doet het prima zo. Er klinkt zoveel liefde voor je kinderen uit je posts, die twee meisjes wensen zich vast niets beters. Hoe gaat het nu met Maud en met jou?
dat jij die eigen zaak niet wilt? dat je liever thuis bent met de kinderen, of iig regelmatiger?
Je niet schuldig voelen daarom hoor, echt niet nodig!
ET,
.Tex, goed dat je naar de huisarts bent gegaan!
LadyS, ik wens je een goede dag vandaag!
Hier over en weer gemopper op elkaar... Een eigenwijze vent die niks van me aan wil nemen. Die ondanks al mn argumenten roept: ik doe het toch gewoon op mijn manier. Waardoor ik dan weer denk: dan doe ik het zelf wel. Laat maar!
Misschien moet ik het meer loslaten... Blegh.
Ik ga maar eens even verder lezen en dan zorgen dat ik wat afleiding krijg, want anders kan ik hier de hele dag over gaan piekeren en daar wordt ik sowieso niet blijer van.
Eén lijn trekken in de opvoeding Dat mag ook wel weer eens gekickt worden. Sterkte ermee, lastig is het om samen een goede weg te vinden in de meest suffe dagelijkse dingen soms.
LadyS heftig hoor, maar ik vind het heel knap van je dat je ermee aan de slag gaat! En hetzelfde geldt natuurlijk voor Tex! Veel sterkte de komende tijd.
Chacama moeilijk allemaal. Ik krijg ook het gevoel wat Belana heeft..
Nijna, dat klinkt een beetje zoals ik ben. Maar het is inderdaad een kwestie van loslaten.
Vaak denk je dat het op jouw eigen manier het beste gaat maar als je wat meer toelaat zie je dat het op andere manieren ook prima gaat. Gewoon even het gevoel onderdrukken en als je het niet aankan zien dan loop je even weg. Ik ben ook geneigd om altijd alles over te nemen maar soms is het ook wel eens prettig om niet alles zelf te hoeven doen. Dat geeft voor jezelf ook wat rust, tenminste bij mij wel.
Appelsap, misschien komt het nog, maar misschien vind het alles ook wel zelf zijn plekje. Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier.
Belaan en Appelsap (en al die anderen). Jullie gevoel klopt gedeeltelijk. Ik heb het er moeilijk mee. Ik zit in een tweestrijd tussen wat voor mij misschien het ideaalbeeld is: thuis met de kids en het van de grond krijgen van de zaak. Iets dat mijn man is begonnen en lange tijd voor mijn gevoel ook zijn zaak is geweest, maar wat meer en meer ook mijn toko aan het worden is. En het voor mij ook een uitdaging is geworden om het te laten slagen (vandaar dat ik ook de cursus plantenkennis ga doen). Het probleem ligt hier grotendeels op dit soort dagen als de kids ziek zijn en ik geen vrij kan vragen om bij ze te zijn. Toen ik nog voor de overheid werkte, belde ik gewoon op en gaf dan door dat ik thuis was. Of een vrije dag of zorgverlof, maar in elk geval niet weg van mijn zieke kinderen.
Dus ja, ik vind het rot om een eigen zaak te hebben op het moment dat ik vind dat ik thuis zou moeten zijn, maar op de dagen dat ik met plezier in de winkel sta en Fleur op school is en Maud al vertellend bij de oppas zit, is het wel weer goed.
Verder zijn we de nacht redelijk goed doorgekomen. Maud heeft nog net geen 39 koorts en heeft de hele nacht bij me gelegen. Ik had het voedingskussen onder me gelegd en zo hebben we half zittend geslapen. De combi-sleeper heeft zijn geld nu al opgebracht. Maud in die 'slaapzak' terwijl ik lekker onder mijn eigen dekbedje lag en zo heb ik ze gesusd en overeind gehouden tijdens hoest- en spuugbuien. Het was eigenljk wel heel lekker om d'r net als toen ze heel klein was bij me op mijn buik te hebben liggen. En toen we vanochtend wakker werden keek ze me stralend aan en zei: mama die en wees naar d'r lege fles.... heerlijk, maar wat zal ik blij zijn als ze weer geen rust meer in d'r kontje heeft om meer dan 5 minuten bij me op schoot te zitten.
Fijn dat Maud weer wat beter lijkt nu!Tex, per 1 januari komen geloof ik 8 consulten 1e lijns psychologie in het basispakket van de verzekeraars. Dat bedoelde je huisarts denk ik, maar de afspraak kun je nu al wel maken, net als LadyS gedaan heeft (goed van je trouwens, Ladys!)
Appelsap, het is een begin, hartstikke goed van jullie. Ik hoop dat het steeds een stapje beter wordt en je die bijzondere gebeurtenis een goede plek kunt gaan geven.
sta achter je keuze en voel je niet schuldig. het is een consequentie van je keuze, dat is alles.
ik proef gewoon regelmatig die rotgevoelens bij je en ik kan het niet helpen dat ik me dan afvraag of je wel de juiste keuze hebt gemaakt, snap je?
Ben ik ook eens een dagje niet online..
LadyS en Tex,
Well done dames. En Tex, gewoon vast een afspraak maken. Kan geen kwaad.ET,
. Veel sterkte met je kies. Bah, je kunt nu natuurlijk ook maar heel beperkt pijnstilling slikken.Chaca, er is al zoveel wijs gezegd, even een
. En binnenkort krijg je een échte! Beterschap voor je grietje ("Mama, díe!" ).
Net weer terug van de HA. Mijn zorgen zitten nu tot in mijn hoofd. Om gek van te worden. Ik maak me nu alleen nog maar zorgen. Geen schuldgevoel meer, alleen nog maar zorgen.Ze heeft sinds vannacht niet meer gedronken. Alles wordr geweigerd en de temp blijft boven de 38,5. De HA heeft andere medicijnen gegeven en een puffer om de ademhaling minder oppervlakig te hebben. Ze was duidelijk zieker dan gisteren, maar nog niet ziek genoeg oftewel net nog te levendig voor een doorverwijzing naar de Kinderarts. Met de wijze woorden: zorg dat ze drinkt en je eigen arts heeft weekenddienst heeft ie ons met een zachte blik en een warme lach weer terug naar huis gestuurd en nog net voor het weggaan, hoorde ik nog: niet twijfelen, als je niet zeker bent bel je met de HAP.
Thuis gekomen eerst weer drinken aangeboden, gewone fv wilde ze niet, bv wilde ze niet, sap gewoon niet, water niet.....niets niet. Uiteindelijk alleen de Amoxicline erin gekregen een puf gegeven en toen in bed gelegd en daar ligt ze nu nog steeds....te slapen.
Beterschap, en inderdaad bij twijfel bellen!
LadyS eerlijk zijn over je gevoel is stap 1, goed dat je je eerder getypte tekst niet hebt weg gehaald.
Sterkte de komende tijd.
Appelsap, ik heb ook nog steeds moeite met de bevalling. Heb een nagesprek met de gynaecoloog gehad en dat heeft mij persoonlijk weinig geholpen.
Ze nam me namelijk niet serieus want het was toch prima gegaan? , ook mijn opmerkingen mbt medicatie, mijn colitus, en het verplegend personeel dat medicatie weigerde te geven, en andere medicatie waar ik niet tegen kan wel gaven enz enz.
Uiteindelijk met de huisarts erover gesproken maar die was er niet bij dus .... het hielp niet echt.
Ik hoop dat jij er wel meer uit kan halen en dat het je gaat helpen bij de verwerking ervan.
Ik ben gelukkig met behulp van mijn man al een stuk verder ..... en denk stiekum al aan een broertje of zusje voor Isa tis dat het nog niet mag vanwege de ks maar anders .....
LadyS
Het is zwaar om jezelf een ander denkpatroon te "moeten" geven, maar als je weet waar je kijken moet scheelt al zoveel.Hier alls nog oke
Ik heb van de week gesprek gehad over hoelang ik daar moet/mag blijven. Ik mag met 6 weken al naar huis (hellup das over 2 weken
), maa mag ook tot 8 weken blijven omdat psychisch het kwartje is gevallen, maar van uitrusten er nog weinig gekomen is Ik had te hard aan mezelf gewerkt dat ik dat behandeldoel dus een beetje links heb laten liggen, dus die gaan we nu aanpakken Ik ga denk ik idd voor de 8 weken want dan kan ik na de feestdagen ook nog ff bijkomen daar voordat hier alls weer begint. Aankomende week word een rare week want donderdag ga ik al naar huis ivm kerstdiner van Rick zijn werk, dan vrijdagochtend weer terug naar daar voor RET (rationele emotieve therapie/ anders leren denken/ of te wel kijken of de dingen die denkt, doet, voelt wl rationeel zijn), dan een afspraak voor Djen bij Altrecht en dan weer terug naar Lunteren. Dan word ik zondagmiddag weer opgehaald en ben ik de feestdagen thuis en 2e kerstdag weer terug. Een heel gedoe met die feestdagen, maar gelukkig is de mogelijkheid om er het weeken ervoor te kunnen blijven omdat het anders zo'n grote stap is in 1 keer, want van 5 dagen/2 dagen thuis naar andersom is erg heftig.
Maar je vindt het dus fijn om daar te zijn en het helpt je ook goed? Wel uitrusten he nu !!
Chacama, hoe gaat het nu met Maud? Ik heb het wel gevolgd maar had nog niet gereageerd. Ik hoop dat het beter gaat bij jullie!
. Daarna even langs mn werk gelopen, moest even een adres hebben. Met een collega staan kletsen, of ik alweer zin had om te beginnen. Niet echt dus, maar dat leek haar heel gezond .Nog anderhalf uur voordat ik weer richting het KDV ga om mn meisje op te halen.
) kwam ik thuis en zei mijn hoofd en nu ga je naar bed. Echt uit het niets (nou, ja....) een heftige migraine aanval. Dus om half 4 lag ik op bed en vanochtend ben ik er weer uitgekomen.En nu gaat het redelijk met me. Ik loop wel op mijn eind, maar nog een weekje en dan heb ik echt vakantie
Anitra wat goed om te lezen dat het steeds een beetje beter gaat. En die kerst zorgt voor veel geregel zo te lezen, maar het komt goed. Succes nog.
En al die andere mama uiteraard even een
. Dankjullie voor het meeleven met mijn zorgen om Maud.Anitra wat fijn om even een update te lezen over hoe het met je gaat. Hoe gaat het trouwens thuis als je er niet bent met Rick en de kinderen?
Chaca kijk je uit dat je jezelf niet voorbij loopt en heel de vakantie op apegapen ligt? Snap ook dat het heel druk is bij jullie in de winkel maar toch denk een beetje om jezelf.
met alle herrineringen en het verdriet.Chacama, denk je aan jezelf nu weer een beetje? Anitra fijn dat je er echt wat aan hebt!
Verder ben ik eigenlijk niet goed bijgelezen hier, sorry dames
Ik wil over Mikael graag gewoon kunnen vertellen. En ook een grapje hier of daar moet kunnen. Maar over mezelf niet. maar dat is al wel duidelijk. Ik vind het veel te leuk als ik me een verveel om hier even te ouwehoeren en ik vind het zonde om met niemand te kunnen delen wat mijn kleine aap allemaal uit vreet.
Zo dan is dat de wereld ook weer uit
Bar, ik vind je ook echt een dappere moeder.
Goed dat je dit gevoel hier ook neerzet.quote:Prima toch!Op woensdag 19 december 2007 11:53 schreef MeNicole het volgende:
Om hier even antwoord te geven waarom ik soms weer post!!
Ik wil over Mikael graag gewoon kunnen vertellen. En ook een grapje hier of daar moet kunnen. Maar over mezelf niet. maar dat is al wel duidelijk. Ik vind het veel te leuk als ik me een verveel om hier even te ouwehoeren en ik vind het zonde om met niemand te kunnen delen wat mijn kleine aap allemaal uit vreet.
Zo dan is dat de wereld ook weer uit
En het een hoeft het ander niet uit te sluiten toch?
Nijna, lijkt me heel moeilijk, je kindje bij het KDV achterlaten...
Chaca, hoe gaat het? Nog maar één dagje werken? Toch? Of twee? En dan.....
Je hebt het wel voor je kiezen gekregen zeg, net in deze drukke tijden.
. En maandag mag Mirte nog een keer wennen op het KDV. Het is raar, voelt vreemd, maar het valt me best wel mee. En dat had ik niet verwacht eigenlijk.
Moonah, hoe is het met jou? Is de relatie weer helemaal op orde?
Heb net gekolfd, stond helemaal stijf, maar er kwam bar weinig uit... Heb dus wederom de zenuwen dat ik vanavond weer met een harde rode plek zit. Word er echt zwaar ziek van
Ben je aan het afbouwen, dat vind ik al erg genoeg (gisteravond eerste flesje), ben ik ook nog de hele tijd bang om een bo te krijgen...
Hormonaal verhaal (moet het ff kwijt, anders kan ik helemaal niet werken):
Eli heeft gister zijn eerste flesje kv gehad. Hij drinkt het met veel smaak op en is daarna de hele tijd supervrolijk. Dus dan vind ik het stom dat hij zo vrolijk is van de kv. Moet het niet leuker zijn om bij mama te drinken? Hij miste het niet eens, leek het wel. Ja, en als hij de fles niet had geaccepteerd, of meteen darmkrampen had gekregen oid, dan had ik me weer superschuldig gevoeld dat ik ga stoppen met bv. Het is ook nooit goed! Ik word echt een beetje moe van mezelf op het moment. Dat hij 2 uur na de fles weer lekker bij mij dronk, laten we voor het gemak maar even achterwege.
Bah, ik zit hier op mijn werk en denk alleenmaar aan die kl*te-tiet en dat ik bang ben dat het weer gaat ontsteken. Grmbl...
En dat kolven, irritant inderdaad. Is er een mogelijkheid dat je dat alleen thuis doet? Gewoon ff rustig enzo. En even wat minder melk hoeft absoluut geen BO te veroorzaken. Je zegt zelf al dat je neuveus was. Echt, meid, komt allemaal goed.
quote:Ach YP....Op vrijdag 21 december 2007 10:55 schreef YPPY het volgende:
Verdorie, net als je denkt dat het niet erger kan, staat m'n vader dronken op de voice-mail. En ik heb voor de helft zijn genen. Misschien toch maar bellen of ik bij een vervanger van de psycholoog terecht kan (ze heeft nu anderhalve maand vakantie), ik ga echt dol worden.
Je hebt inderdaad zijn genen, maar je maakt je eigen keuzes, vergeet dat niet.
Je bent een toppertje
quote:Het is niet dat er minder uitkomt, het is meer dat het nog vol voelt na 10 mimnuten kolven. Had ik ook afgelopen dinsdag, en toen was het s avonds hard en rood...Op vrijdag 21 december 2007 11:50 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Davinia, maak je ajb niet zo druk. Het gaat toch prima. Wees blij dat hij de verandering zo makkelijk accepteert. Geeft ook een hoop vrijheid, hoor (geen BV) .
En dat kolven, irritant inderdaad. Is er een mogelijkheid dat je dat alleen thuis doet? Gewoon ff rustig enzo. En even wat minder melk hoeft absoluut geen BO te veroorzaken. Je zegt zelf al dat je neuveus was. Echt, meid, komt allemaal goed.
Thuis gaat een beetje moeilijk want ik zit nu in Amersfoort op werk en ik woon in Amstelveen...
Ik zit hier half te janken achter mijn compu...;( Ben echt nog niet helemaal op orde. Gelukkig zometeen vrije dagen, geeft ook wel rust.
Davinia, je bent op je werk, maar heb je de mogelijkheid om je borst eerst even te verwarmen (warme doeken oid) alvorens te kolven? (Hoort eigenlijk in het bv-topic, i know)
Sterkte in elk geval!
Heb net dubbelzijdig gekolfd, en rechts heeft inhaalslag gemaakt! wat ben ik opgelucht!!Ik weet, ik moet niet iedere keer in de hoogste boom springen mbt die bv, maar op de een of andere manier ben ik er erg emotioneel over/onder/bij/van. Ik zal blij zijn als ik niet meer hoef te kolven. Nog max. 5 weken (of 4, kan niet tellen)
Zo, ga nu maar es werken of zo
Jij bent jij en maakt je eigen keuzes. Niet te veel zorgen maken over je vader, je moet nu aan jezelf werken.Deze mama is boven water aan het komen. Ik kan weer meer adem halen. Maud eet meer, drinkt nog niet geweldig, maar ik ben er wel meer gerust op. En Fleur heeft vakantie
geen stress meer met naar school brengen. Gewoon 4 weken (!) ons eigen tempo bepalen.Davinia
Ik snap je gevoel wel hoor... maar idd, wees maar blij dat de overgang goed gaat, het kan echt heel vervelend zijn als ze geen kv willen! Succes met afbouwen van de bv. Chacama, fijn dat het beter met jou en Maud gaat. Hopelijk een opwaartse spiraal voor jullie! Klopt het dat ik lees dat Maud borstvoeding krijgt maar dat je het ergens moet halen (
) sorry, ik begrijp er niet echt veel van, ik zal wel wat gemist hebben!quote:Op vrijdag 21 december 2007 16:33 schreef Suzanna het volgende:
Yppy
Davinia
Chacama, fijn dat het beter met jou en Maud gaat. Hopelijk een opwaartse spiraal voor jullie! Klopt het dat ik lees dat Maud borstvoeding krijgt maar dat je het ergens moet halen (
klopt. P-iglet heeft over. Is zelf koemelkvrij en dreigde de overgebleven melk weg te moeten gooien. Dus toen hebben we het eigen FOK! MM-netwerk in het leven geroepen en nu rijdt ik zo af en toe op en neer naar haar om de MM voor Maud te halen. Zo krijgt ze 1-2 voedingen per dag bv.Daviana, het blijft een emotionele kwestie en dat is gewoon altijd moeilijk.
Oh ja, ik heb vandaag voor het eerst mijn stagiair van de opleiding Zorg en Welzijn gehad (wij zijn het 'leergezin').
Ik heb hem maar vroeg naar huis laten gaan want we moeten nog een beetje gaan bekijken wat er precies allemaal moet gebeuren in deze stage en wat hij moet leren. Veel weet hij al, bijvoorbeeld schoonmaken doet hij best goed al. Stofzuigen en dweilen ging heel goed, stond ik van te kijken.
Verder voelt het een beetje raar nog allemaal, want ik zit me te veel in te denken dat het vast wel heel saai is voor zo'n jongen (het is een 17-jarige jongen) om een hele dag bij een gezin met kleintjes te zijn.
Hij komt uit Eritrea (is gevlucht...) en weet niet eens of z'n familie nog wel leeft en woont bij een pleeggezin. Dus hij moet helemaal onderaan de 'ladder' beginnen met een opleiding want hij wil graag HBO gaan doen. Hij gaat dit dus ook niet echt 'doen' zeg maar...het is een opleiding om een diploma te halen zodat hij HBO kan gaan doen. Al met al een beetje lastig vind ik.
Misschien iemand wat tips? Wat zijn dingen die goed zijn om zo'n jongen te laten doen? Ik ga ook de stagebegeleidster nog wat dingen vragen, maar ik dacht dat er hier ook wat meer waren die ook leergezin zijn/zijn geweest en misschien mij tips kunnen geven.
Of anders helpen in de verzorging oid?
ben trouwens geen leergezin geweest, maar dat komt het eerst in me op.
Lijkt me best lastig, je wil ondersteuning voor je gezin, maar als je niet oppast krijg je er een puber bij. Stiekem houd je toch rekening met zijn verleden etc..hoe kijk je/jullie daar tegenaan ??
Hoe gaat het eigenlijk met je en je 3 leuke meiden ?
Verder is het de bedoeling dat ze de 'hulpvragende' zouden moeten ontlasten. Dat is iig waar ze voor 'leren' en wat je dus in een stage na probeert te streven.
Hier wordt samen/onder begleiding schoon gemaakt, bedden verschoond, met de kinderen gespeeld, kinderen naar bed brengen/er uit halen, luiers verschoond, eten gemaakt/gegeven..
Vaak is zij bijv. de was aan het ophangen, ruim ik even de vloer vrij beneden zodat er gestofzuigd kan worden, de ander er met een dweil achter aan.
Wat me zo 123 te binnen schiet wat ze moeten 'doen': schoonmaken, bedden verschonen, gezinsleden helpen met eten, helpen met 'uitscheiding' (luiers verschonen dus of billen vegen op toilet bij peuters), de was (sorteren, wassen, ophangen, strijken, opvouwen).. Maar ook kinderen bezig houden, boodschappen..
Ik probeer het wel 'leuk' te houden. Het is heel verleidelijk om zo iemand als sloofje in te zetten, maar daar leert ze echt niet van hoe ze een gezin moet ontlasten. En dan loopt ze binnen de kortst mogelijke keren met een chagerijnig hoofd rond (logisch ook).
Veel samen doen dus hier, ruimte en tijd om met de kinderen bezig te zijn en spelen. En haar ook leren hoe je moet schoonmaken met een aandachtvragende peuter om je heen...en dat het niet handig is om de wc met bleek te doen als er een baby om je voeten kruipt die graag bij de actie in huis wil zijn.
Mijn stagiaire heeft het prima naar d'r zin, klikt geweldig met de kinderen. Ik moet haar wel echt aan het werk zetten, ze 'ziet' zelf geen werk en is 'bang' om initiatief te nemen. Maar goed.. ze is wat dat betreft een typisch 18-jarige scholier die thuis niets hoeft te doen
Alles wat ze doet waar ik niet aan toekom is meegenomen
E.T., eigenlijk had ik een meisje verwacht, maar ik weet niet wat 'prettiger' is, het is in ieder geval een jongen die wel kan aanpakken, dat heb ik gezien. Alleen neemt hij weinig initiatief, maar daar zal ik aan moeten wennen denk ik. Ik wist vandaag niet zo goed hoe ik ermee om moest gaan, weinig info nog gekregen en ook niet echt een 'vast gevormd' idee wat de bedoeling was.
Maar ik vind jouw omschrijving wel duidelijk, zo krijg ik meer het idee wat er precies de bedoeling is! Als er alleen aparte opdrachten gedaan moeten worden, dan moet ik mijn hele dag omgooien om eraan te voldoen, en dat leek mij ook niet de bedoeling.
Ik heb hem om 2 uur maar weer naar huis laten gaan (vanaf 10 uur geweest)
... ik wilde even rust aan m'n hoofd en vond het wel weer genoeg voor vandaag. Hoofdpijn werkt ook niet echt stimulerend. We zijn nog even buiten gaan wandelen met de meiden en dat was nogal koud, dus ook maar weer snel naar binnen gegaan
... Het voelt een beetje raar om hem veel te laten doen ook denk ik, ik doe vanuit mezelf gezien het liefste alles 'lekker zelf' ... ofzo. Stom misschien, maar zo voelt het wel hoor. En tegelijk denk ik dan ook, hij moet er genoeg van leren dus het zou jammer zijn als daar ook niet de kans voor is.
Ik denk dat het de volgende keer wel beter zal gaan, het was nu ook meer kennismaken dan echt een stagedag al, hoewel hij dus wel de vloer heeft gestofzuigd en gedweild, wat wel heel fijn was. Ondertussen was ik met het eten bezig. De volgende keer zal ik proberen wat andere dingen te laten doen. Hij heeft trouwens ook met de kinderen gespeeld en een boekje voorgelezen, en Julia gevoerd (fruit). Dus eigenlijk nog best een aantal dingen gedaan... alleen die 7 uur volmaken vind ik echt lang! (hoe gaat dat bij jullie?)
Kapitein_pannekoek, hier gaat het best wel redelijk op het moment, beter dan vorige week en de week ervoor, in ieder geval. Ik ben nogal ziek geweest, en de meiden alledrie ook, ERG hoesten, en Julia heeft iets met haar longen gehad, heel benauwd en een reutelende ademhaling, en had daarvoor Ventolin gekregen en uiteindelijk ook maar antibiotica, want het ging niet over. Maar gelukkig is ze weer beter, want wat was ze zielig!
Ik ben alleen nog steeds niet helemaal beter, nog steeds regelmatig hoofdpijn en nog steeds 'vol' zitten (slijm) wat ook helemaal niet fijn is bij dingen oppakken van de grond bijvoorbeeld, wat je als moeder van drie rommelmakertjes te vaak moet doen op een dag.
Verder gaan we NIET meer verhuizen... lang verhaal... ruzie met vrienden die daar wonen en daardoor absoluut niet meer zien zitten om daar te gaan wonen (op 3 minuten lopen....) en ze tegen te kunnen komen. Ik ben blij dat we hier nog wonen... 1 van de grootste redenen om te verhuizen was namelijk om dichterbij hun te kunnen wonen!
Daar heb ik nog steeds wel veel verdriet van, zomaar een hele vriendengroep kwijtraken omdat 1 ervan iedereen overtuigd heeft dat jij iets gedaan hebt (wat niet waar is) en daar erg boos over is. Ze zijn blijkbaar allemaal bang om hem kwijt te raken want ze geven geen tegengas...
Maar goed, shit happens zullen we maar zeggen. Gelukkig hebben we nog steeds andere vrienden over...
Vivi, zo'n gevoel had ik ook een beetje, maar aan de andere kant... het is een aardige jongen en niet te beroerd om te helpen, en ik vind dat ook eigenlijk geen reden om iemand dan af te wijzen, ik heb zelf gekozen voor een 'leergezin' te zijn en vond het ook een uitdaging, zo zal ik het maar zien dan! Ik denk dat ik er geen spijt van zal krijgen.
Davinia, dat is idd wel wat hij hier zal gaan doen ja, niet oppassen maar wel met de kinderen spelletjes doen en ze vermaken, en wat helpen in de verzorging, en schoonmaken, bedden opmaken, etc.
FIjn dat je nu ondersteuning krijgt, al is het nog even wennen.
Suus wat vervelend van die ruzie en dat daardoor jullie verhuizing niet doorgaat. Is er tzt niet eens onder elkaar over te praten om het misverstand uit de wereld te helpen?
Heel veel geluk, gezondheid en succes ! Ben benieuwd hoe het over een tijdje allemaal reilt en zeilt in je drukke huishouden!
Maar goed, hoort er allemaal bij. Als ik me niet lekker voel zoals nu is het wel extra lastig hoor. Maar goed, zo manlief maar eens wakker maken, hij had gisteravond kerstdiner dus was de hele avond weg, geen idee hoe laat hij thuis was... dus die moest even uitslapen.
Zo...en dan douchen, en dan weer eens lekker met de kinderen spelen... die vinden het niet altijd leuk als ik zo druk bezig ben met het huishouden. Maar dat moet ook gebeuren...
Mibos, er valt helaas niet over te praten op dit moment... zij verlangen van ons dat we zeggen 'dat het ons spijt' en dat we dingen terugnemen die we niet kunnen terugnemen... want het zijn valse beschuldigingen naar ons toe. Maar goed. Te ingewikkeld om precies uit te leggen...
Ik weet dat er wordt gezegd " in een ruzie hebben er twee schuld" maar ik weet uit ervaring dat dat in ieder geval niet in GELIJKE mate is.
... ik zei het vroeger altijd omdat het vroeger bij mij wel waar was meestal... (ruzie met oudere zus) maar ik ben er hard van teruggekomen eerlijk gezegd. Wij hebben weleens ruzie en dan ben IK degene die gewoon helemaal fout zit, of mijn man degene die helemaal fout zit (en ik reageer daar dan weer verkeerd op o.i.d....) dus het is gewoon lang niet altijd waar. Hoe gaat het met iedereen? Lekker druk allemaal met kerst natuurlijk... (hier ook)
Ik ben grote schoonmaak aan het houden, ramen lappen, kamer helemaal schoonmaken, OOK bovenop die kast, en de houten kast in de kamer helemaal ingesmeerd met was. Best veel werk...maar het geeft een goed gevoel! Oh ja, en de kerstversiering eindelijk teruggevonden
(nu pas! gelukkig net op tijd!)Hou jezelf voor dat het best even eng en spannend is, zo'n nieuwe functie en dat je best even lief mag zijn voor jezelf. Het is nogal niet wat en het vergt ook veel van je. Probeer niet te streng te zijn voor jezelf, en geef het wat tijd.
Sterkte
)maar het is ook echt zo. en jij had al stress. komt die nieuwe baan er nog ff bij. vlak na een verhuizing overigens en mmm, zo lang is storm er ook nog niet eigenlijk. dus idd, wees lief voor jezelf.
Ik zal het echt proberen toe te passen in andere dingen, maar de moeilijkheid van dat eten en die weerzin tegenover mijn lijf maken het erg lastig. Daar ontspannen mee omgaan, dat zou lief zijn voor mezelf. Maar dat lukt niet zonder een keihard oordeel van mezelf.
Sterkte.
Je hebt ook heel wat heftige dingen te doen zo, de afgelopen anderhalf jaar he! Sterkte
... klinkt echt niet leuk allemaal. Ik hoop echt voor je dat het snel beter gaat. Die nieuwe baan blijft niet altijd nieuw... dus hopelijk (als dat een van de oorzaken is) gaat het gauw weer beter met je... Ik moet gewoon echt even de knop naar goed voor mezelf zorgen vinden en daarbij kloppen de woorden van Moonah ook erg: ook grenzen stellen (ook met eten) hoort daarbij. Dat kan ik nog helemaal niet, want ik ben toch al dik, denk ik dan. Wat maakt het allemaal nog uit? Daar moet ik vanaf, ik weet het. Het lukt alleen al weken niet, dus ik begin mezelf steeds slechter te vinden. Knop zoeken dus en hem ingedrukt houden.
Lastig is het. Als het dan wat beter gaat, en je balanceert op dat smalle draadje, kan het zo weer omslaan. *boem* en je bent weer teruggevallen. Door een verkeerde opmerking van iemand, door een slechte nacht, door verkeerd te eten. Je kijkt omhoog en ziet hoe ver je moet om weer boven te komen. Het liefste geef je op, maar dat kan niet. Je hebt een man en twee schatten van kinderen, familie, vrienden, ons
die vinden dat je verder moet. Terug omhoog. Zelfs al moet je daarvoor goed voor jezelf zorgen, goed leren eten. Het moet, je moet terug dat wankele draadje op. Je bent al eens ver omhoog geklommen, dus je kunt het. Je kunt het nog eens, ik weet het zeker!Misschien kun je jezelf anders, ook concreet, belonen. Spreek bijvoorbeeld met S. af dat je lang kunt gaan douchen incl. maskertjes/scrub e.d. Of dat je een uur lang de tijd krijgt rustig op de bank te hangen met een goed boek en een pot thee. Of geef je zelf als beloning een middag fotograferen. Dat je wel weet dat je het goed hebt gedaan, maar dat het niet zo met eten samenhangt. Je kunt het!
Het klinkt zo goed, dat herstellingsgebeuren Anitra. Je lijkt nu een heel ander mens. Veel aardiger.
Je hebt er echt wel wat aan zo te lezen.Het is zo aan te bevelen dat herstellingsoord! Ik kan weer lachen, ik zie de humor weer van dingen in en net als nu ook met Djulan die in het ziekenhuis ligt ben ik een stuk rustiger. Normaal had k 1 bonk zenuwen geweest, kwaad gewoden op elk stofje wat mijn huis durfde binnen te dringen (bijwijze van spreken
) Nu ben ik rustig, natuurlijk maak ik me zorgen, maar ik zie in dat ik niks kan doen voor hem en dat hij in goede handen is.*reklame* Het is echt niet eng, het is geen gevangenis en je bent niet opgesloten. Je bent niet de enige, de therapieen zijn erg goed. Ik wil het echt iedereen aanraden die depressief is of problemen heeft geestelijk want je knapt er zo van op. Het is niet zo dat je van allesaf bent als je daaruit komt, maar je hebt goede dingen waar je wat mee kan, waar je echt wat aan het!
Anitra wat fijn dat het zo goed voelt!
Ik had haar vorig weekend gebeld, toen wilde ze niet aan de telefoon komen,
heb het hele verhaal toen aan mijn zwager gedaan. Gevraagd of we de boel niet
gewoon achter ons kunnen laten, het gaat gewoon nergens over. En om met ruzie het
nieuwe jaar in te gaan, het voelt gewoon niet goed!
Belde ze ineens dinsdag op of het aanbod nog steeds gold, nou tuurlijk!
We hebben het maar niet meer over de hele kwestie, we worden het toch niet
eens. En verder zullen we daar de deur niet plat lopen, dan erger ik me alleen maar.
Maar het is zo fijn voor mijn schoonouders! Mijn schoonmoeder was er zo kapot van.
En ik zelf had de laatste weken ontzettend veel migraine, dus ik hoop dat dat nu ook
weer afgelopen is.
2e kerstdag zitten we met zijn allen bij mijn schoonouders, zie er toch wel een beetje
tegenop om de hele dag samen door te brengen....... maar we maken er het beste van!
Moet me nog even van het hart dat ik heb gehuild bij de foto van S. en Storm met die aardappel.... Op dat soort momenten baal ik weer zo ontzettend van dat stomme lichaam van mij....
Ik ben in afwachting van een oproep van het ziekenhuis voor de operatie. Had ook vorige week geopereerd kunnen worden, maar dan had ik nu in het ziekenhuis gelegen en daar had ik geen zin in...
Lieverd, sterkte met alles!
En voor alle moeders die het nodig hebben ook een
Sorry dat mensen als ik dan ook zo kunnen gruwen van hun lijf, terwijl het wel helemaal gezond is. Ik weet wel dat je het niet nodig vindt dat ik nu "sorry" zeg daarvoor, maar ik wil toch even laten weten dat ik het wel ook zo zie. Sterkte met de aankomende operatie alvast.En voel je aub niet schuldig tov mij, is echt nergens voor nodig, gekkie.
Anitra meid wat ben jij sterk en wat goed dat je je beetje bij beetje sterker en beter gaat voelen.
Lief17 heel veel succes bij de operatie in 2008 en blijf zo positief daar kunnen wij nog wat van opsteken.
Hier weer een kerst achter de rug zonder bericht van mijn vader, heb hem vorige week nog gezien toen ik door de gangen van het bejaardentehuis (waar mijn beide oma's wonen) liep, ik schrok me te pletter hij was zeker 30meter verderop, geen idee of hij mij ook zag lopen met Isa.
Maar er is te veel gebeurt om zomaar op elkaar af te stappen en te praten.... praten zit er niet in met iemand die de "weg" kwijt is. Hoe jammer ook.
Karin goed dat je het hebt bijgelegd met je schoonzus, hopelijk is jullie kerst goed verlopen.
Geloof me onenigheid in de familie is rot, na een tijdje zie je elkaar niet meer, bel je elkaar niet meer en is het te lang geleden om het nog bij te leggen. Dus goed dat je zo snel actie hebt ondernomen en dat je schoonzus bij is getrokken. Mijn kerstwens is dat mijn vader nog eens bij trekt misschien ooit.... helaas haal je de dan verloren tijd nooit meer in.
En, niet alleen onenigheid in families gaat zo, Marlieske. Hetzelfde gebeurt met de ruzie van ons met onze (inmiddels ex-) vrienden. Ik mis ze heel erg (het was eigenlijk familie van me... ) en wat jij zegt sluit ook precies aan bij onze ervaring.
Sugar
en Lief
heel veel sterkte bij je operatie...kan me voorstellen dat je niet met kerst in het ziekenhuis wilde liggen. Wanneer verwacht je nu geopereerd te worden?Ik weet het, ik ben moralistisch op dit punt en ik heb zelf ook wel boter op mijn hoofd omdat ik ook regelmatig verzucht dat ik mijn schoonzussen nooit meer wil zien. Maar als het puntje bij paaltje komt bedenk ik me altijd hoe vreselijk het moet zijn als ik ze pas weer zie op de begrafenis van mijn schoonmoeder of een vergelijkbaar ellendig moment en dan doe ik toch weer mijn best om voor die tijd maar weer een relatie tot stand te brengen.
quote:Ik vind het helemaal niet moralistisch. alleenmaar heel erg wijs wat je zegt!Op donderdag 27 december 2007 12:24 schreef livelink het volgende:
...
Ik weet het, ik ben moralistisch op dit punt en ik heb zelf ook wel boter op mijn hoofd omdat ik ook regelmatig verzucht dat ik mijn schoonzussen nooit meer wil zien. Maar als het puntje bij paaltje komt bedenk ik me altijd hoe vreselijk het moet zijn als ik ze pas weer zie op de begrafenis van mijn schoonmoeder of een vergelijkbaar ellendig moment en dan doe ik toch weer mijn best om voor die tijd maar weer een relatie tot stand te brengen.
Marlieske
Ik hoop werkelijk voor je dat je vader je niet gezien heeft. Anders zou het wel heel erg naar zijn. Nogmaals een dikke Heb je verder nog wel kunnen genieten van je eerste kerst met Isa?Lief, ook voor jou een dikke
en ik hoop dat 2008 een heel succesvol jaar zal zijn, en dat de operatie goed verloopt en je een spoedig herstel zult hebben.Sugar, heel veel sterkte met uit dit dal te komen! Wellicht is een fotografiecursus of iets anders artistieks iets voor jou? De foto's die je post zijn altijd heel erg mooi.
Ze hebben ons ook erg pijn gedaan met hun uitspraken (waar wij juist heel voorzichtig zijn geweest hebben zij erg kwetsende dingen gezegd) en die kan ik niet zomaar aan de kant schuiven als daar geeneens spijt over is...het is in hun ogen allemaal 'terecht' en dat is nu juist NIET zo. Maar goed. Het gevoel over de hele situatie is vooral... 'machteloosheid' ... en ook wel wat wanhoop omdat ook de kinderen zo goed met hun kinderen konden opschieten en die dat dus ook allemaal moeten missen nu. Daar word ik elke keer weer heel verdrietig over.
quote:de verwachting is rond maart/april, maar wie weet vallen er wel weer mensen af en wordt het eerder. Volgende keer dat ze bellen ga ik in ieder geval wel, want ja, het kan er toch maar beter zo gauw mogelijk uit zijn. De kans dat het alsnog kwaadaardig kan worden is nog steeds aanwezig, hoe klein ook.Op donderdag 27 december 2007 12:04 schreef Suzanna het volgende:
en Lief
Bedankt voor jullie lieve reacties allemaal!!
EN ruzies zijn k*t!
voor alle mama's die het kunnen gebruiken, zeker in deze feestdagen-tijd.Lief, ik blijf het zo onvoorstelbaar vinden dat de pil zulke ernstige gevolgen voor je heeft gehad. Hopelijk ben je snel opnieuw aan de beurt.
Ik zit al een hele tijd met zoiets en ook dit jaar ben ik deze dagen heel verdrietig omdat ik nauwelijks contact heb met mijn familie. Behalve met mijn zus en mijn oma die zie ik geregeld, voor de rest zie ik bijna nooit iemand. En ben ik bij veel mensen gewoon ongewenst. Het voelt echt heel rot en alleen vind ik. Ik probeer dat we te veranderen maar het steekt toch erg.
Livelink, ik herken ook wel wat je zegt. Bang om bepaalde mensen pas weer te zien bij verdrietige situaties. Vooral ook mijn moeder. Dan denk ik. Hoe slecht 'de band' ook is. Het kan toch niet zo zijn dat ik jou pas weer zie als je dood bent. En dan is het ook maar de vraag wat mijn rol dan zou zijn. Of anders, zou ze wel bij mij komen als ik dood zou zijn, of dingen die nog erger zijn.
Ik heb nu ook weer te veel tijd gehad om er over na te denken maar het speelt altijd een rol in mijn leven. Hoe het verder ook gaat, het is altijd aanwezig. Een mengeling van schuldgevoel, verdriet, haat zelfs en eenzaamheid. Het is rot en kut en op bepaalde dagen echt extra.
want pijn in welke vorm dan ook is niet goed. Dus bij deze nog een -jes erg lief van jullie. Luchtbel tjee meid jou situatie is ook niet geweldig, gelukkig beperkt zich bij ons het leed zich tot mijn oma (moeder van mijn vader, die natuurlijk de kant van haar zoon kiest.... als er al wat te kiezen valt)
en mijn vader. Gewenst voel ik me gelukkig wel, alleen een beetje in de steek gelaten door mijn pa, in een tijd die erg gelukkig zou moeten zijn voor ons als familie werd die tijd overschaduwd door tranen van verdriet.
Want je dochter trouwt maar 1 keer (hoop ik) en je eerste kleinkind niet zien... dat moet toch erg veel pijn doen ook bij hem.
Ik vraag me net als jij wel eens af hoe dat moet als er iemand komt te overlijden, maar ja dat zie ik dan wel, ik schuif het voor me uit, kop in het zand tactiek en niet teveel denken werkt momenteel perfect voor me, zo kan ik gelukkig zijn. Ik voel me namelijk echt maar af en toe kut met peren en niet constant.
Ik heb genoeg dingen die wel lekker lopen momenteel, een lieve man een schat van een meisje van 5 maanden die ligt te slapen in haar bedje. Een baan waar ik net mijn proeftijd door gekomen ben en het naar mijn zin heb. Een fijne moeder, een geweldige broer, fijne (schoon)familie, veel mensen waarbij ik mijn verhaal kwijt kan als ik het zou willen (en soms doe ik dat dan ook).
Hier was kerst dus goed tuurlijk denk je er ff bij na sta je even stil bij het gemis, en wat hij allemaal wel niet mist van deze mooie tijd, maar ik laat de mooie momenten niet overschaduwen wij gaan gewoon door met leven.
Isa vond kerst trouwens ook wel leuk
Wij hebben ook een lastige familie wat inderdaad tot uiting kwam tijdens de crematie van mijn opa (en de dagen daarvoor, toen hij in het ziekenhuis lag). Mijn vader was nergens bij. Ik wel, maar mijn broertje en zusje niet. Ik vind het lastig om daar steeds tussenin te zitten, maar ik wil met de mensen om wie ik geef contact houden, onafhankelijk van wat mijn vader doet. Ik ben dus wel altijd bij mijn opa blijven komen. Soms geeft het een rare situatie, maar ik vind het vooral belangrijk dat ik doe wat ik wil. Zeker sinds ik volwassen ben. Als anderen willen kiezen, betekent dit niet dat ik dat ook moet doen.
Dikke
voor iedereen die dat ook zo ervaart....ik kan persoonlijk alleen maar mijn handjes dichtknijpen dat de band met mijn ouders en broer en schoonzus heel goed is.
quote:Lieve lieve LuchtbelOp donderdag 27 december 2007 19:12 schreef Luchtbel het volgende:
Marlieske
Ik zit al een hele tijd met zoiets en ook dit jaar ben ik deze dagen heel verdrietig omdat ik nauwelijks contact heb met mijn familie. Behalve met mijn zus en mijn oma die zie ik geregeld, voor de rest zie ik bijna nooit iemand. En ben ik bij veel mensen gewoon ongewenst. Het voelt echt heel rot en alleen vind ik. Ik probeer dat we te veranderen maar het steekt toch erg.
Livelink, ik herken ook wel wat je zegt. Bang om bepaalde mensen pas weer te zien bij verdrietige situaties. Vooral ook mijn moeder. Dan denk ik. Hoe slecht 'de band' ook is. Het kan toch niet zo zijn dat ik jou pas weer zie als je dood bent. En dan is het ook maar de vraag wat mijn rol dan zou zijn. Of anders, zou ze wel bij mij komen als ik dood zou zijn, of dingen die nog erger zijn.
Ik heb nu ook weer te veel tijd gehad om er over na te denken maar het speelt altijd een rol in mijn leven. Hoe het verder ook gaat, het is altijd aanwezig. Een mengeling van schuldgevoel, verdriet, haat zelfs en eenzaamheid. Het is rot en kut en op bepaalde dagen echt extra.
Meid wat jij hier nu neerzet is voor mij ook zo herkenbaar, hier ook weinig tot geen kontackt met vedere fam leden, of ik ongewenst ben daar ben ik niet zeker van.
Maar idd deze tijd van het jaar is gewoon een verschrikkelijke tijd,
Overal om je heen word je geconfronteerd met gelukkig happy families, althans in jou ogen/onze ogen
Rond deze tijd van het jaar probeer ik er dan ook alles aan te doen om het voor mezelf gezelliger leuker te maken zodat ik voormezelf in elk geval maar kan genieten
Hoe moeilijk dat soms ook is.
Lieve meid ook ik zal blij zijn als het eindelijk 3 januari is
Ik denk aan je
Ik probeer me ook steeds te realiseren wat ik wel 'heb' hoor en dat voel ik ook wel. Heel vaak. Maar soms dus ook helemaal niet. Het komt misschien ook door dat dingen in de familie op het punt staan te escaleren. Ik voel het echt (ook lichamelijk) als een last en druk op mezelf. Het is echt wachten tot de bom valt zeg maar.
Overigens heb ik best zin in oud en nieuw, hier thuis met mijn dochter en mijn vriendinnen en hun vriendjes. En om geen opgefokte (familie-achtige
) sfeer te krijgen zijn bij het avondeten mijn nieuwe vriendje en mijn ex aanwezig.....huhuhm Nu ik ook weer gewoon kan werken, hoef ik ook minder aan de rest te denken. Dat scheelt weer. Dan gaat het alweer wat beter. Ik probeer maar te doen wat ik moet doen en uit te vinden wie ik kan zijn.
[ Bericht 6% gewijzigd door Luchtbel op 28-12-2007 19:29:31 ]
quote:Ik ook, geloof me.... dat vertellen ze er niet bij op het moment dat je ermee begint...... Goed, het is een hele zeldzame bijwerking om 1 tumor te ontwikkelen.... waarom heb ik er dan weer 9?.... Ben zo blij als dit rare jaar voorbij is en die zooi uit mijn lijf weggehaald is!Op donderdag 27 december 2007 16:58 schreef livelink het volgende:
Lief, ik blijf het zo onvoorstelbaar vinden dat de pil zulke ernstige gevolgen voor je heeft gehad. Hopelijk ben je snel opnieuw aan de beurt.
Lieve Bar, lieve Luchtbel, jullie zijn allebei zo ontzettend de moeite waard!! Daarom van mij een hele dikke
voor jullie!quote:Lieve LuchtbelOp vrijdag 28 december 2007 19:20 schreef Luchtbel het volgende:
Ach Bar
Ik probeer me ook steeds te realiseren wat ik wel 'heb' hoor en dat voel ik ook wel. Heel vaak. Maar soms dus ook helemaal niet. Het komt misschien ook door dat dingen in de familie op het punt staan te escaleren. Ik voel het echt (ook lichamelijk) als een last en druk op mezelf. Het is echt wachten tot de bom valt zeg maar.
Overigens heb ik best zin in oud en nieuw, hier thuis met mijn dochter en mijn vriendinnen en hun vriendjes. En om geen opgefokte (familie-achtige
Nu ik ook weer gewoon kan werken, hoef ik ook minder aan de rest te denken. Dat scheelt weer. Dan gaat het alweer wat beter. Ik probeer maar te doen wat ik moet doen en uit te vinden wie ik kan zijn.
Ook nu weer heel herkenbaar, bij mij merk ik het heel erg aan mijn eigen welzijn, dan krijg ik weer last van m'n monnikapsspier (last van mij nek)
Maar daar gaat het ook niet over hier
Leuk idee om met oud en nieuw iedereen uit te nodigen waar je wel zin in hebt, en waar je op voorhand al van weet, dat het gewoon leuk en gezellig word
En dat moet je ook gewoon doen, juist die dingen maken het leven alleen maar leuker en mooier, niet de fam waar je soms moedeloos van word, of waar je op voorhand al zoiets bij hebt, jammaar als dit gebeurd escaleerd de boel.
Jou laatste zinnetje: Ik probeer maar te doen wat ik moet doen en uit te vinden wie ik kan zijn.
Dat speelt bij mij nu ook een grote rol, ben ontzettend blij hoor met mijn nieuwe baan en heb het er echt gigantisch naar mijn zin,
En ben ook blij dat ik dit heb, stukje afleiding, iets wat ik echt leuk vind, iets wat ik beheers
Maar ik doe soms ook gewoon de dingen die ik moet doen, zoals vorige week het kamertje van Thijs uit elkaar halen, ik moest dit doen, en ben "blij"dat ik het kon, weer een stukje verwerking in mijn geval.
En door al het verdriet, al het gemis, alle pijn enz enz, ben ik soms vergeten wie ik zelf ook alweer was, waar houd ik van, wat doe ik graag, wie ben ik...
En die zoektocht, de zoektocht naar de echte Bar, daar ben ik nu echt druk mee bezig, en ik merk beetje bij beetje de tijden dat ik alleen thuis ben, en de rust om me heen heb, zie ik steeds meer en meer Barbara terug boven drijven...
Tis nooit even gemakkelijk geweest voor me, want geconfronteerd worden met jezelf is zo vreselijk
Maar het voelt nadien wel fijn
Lieve Lieve Luchtbel, meid we komen er wel !!!
Hier gaat het goed
Ik geniet erg van Jet Ik heb alleen wat anders ...... Ik ben pas 4 keer ongesteld geweest en ik heb er zo'n ontzettende last van
Misselijk, zere buik en echt waanzinnige hoofdpijn! Is dit een bekend iets voor iemand hier en zou het nog overgaan, want voorheen had ik dit niet Ben het hier ook helemaal zat, een goede hecte band heb ik nooit met mijn zussen gehad... en dat kan , ben wel gewend om het pispaaltje van hun te zijn.. Maar dat ze verdomme ons meisje negeren op haar verjaardag.. en afbellen allebei met de domste kut redenen die je je maar bedenken kan.. man dat doet zo zeer.. verdomme tis een kind.. ze krijgt het nu nog niet bewust mee.. maar gadver.. echt
Mijn vader was echt ziedend boos.. dus het wordt echt gezellig in de familie
quote:Sterkte!Op maandag 31 december 2007 11:57 schreef _evenstar_ het volgende:
Allemaal veel sterkte met de familie perikelen.. is gewoon rottig.
Ben het hier ook helemaal zat, een goede hecte band heb ik nooit met mijn zussen gehad... en dat kan , ben wel gewend om het pispaaltje van hun te zijn.. Maar dat ze verdomme ons meisje negeren op haar verjaardag.. en afbellen allebei met de domste kut redenen die je je maar bedenken kan.. man dat doet zo zeer.. verdomme tis een kind.. ze krijgt het nu nog niet bewust mee.. maar gadver.. echt
Mijn vader was echt ziedend boos.. dus het wordt echt gezellig in de familie
Gefeliciteerd met je meisje!
( of lau )quote:Bjorn zelf
. Van harte met Arwen haar 2e verjaardag! En gefeliciteerd!quote:Dat was echt Bjorn, hihi, wat lief!
Maar goed, zonder gekheid, wat een nare zussen heb je! Bah, dat mensen zo zijn, echt niet te geloven!
! En dat wordt weer allemaal getriggerd door al dat vette eten en gedoe dat hier nog ligt en is.. De feestdagen zijn weer achter de rug, hopelijk komt er wat rustiger vaarwater met wat minder triggers. Wees niet te streng voor jezelf... ik vind het zo veroordelend naar jezelf klinken "zo wil ik toch 2008 helemaal niet beginnen". Misschien is morgen een betere dag, dan begin je morgen pas met 2008 .En misschien is het lekker om even rigoreus op te ruimen. Kinderen voor de tv en aan de gang. Bij mij helpt het wel om uit een dipje te komen.
. Heb het ook altijd een rot 2 dagen gevonden. Laat het maar lekker morgen zijn. Dan is de nieuwigheid eraf en dan hebben we ook al die zooi niet meer om ons heen. Hopelijk wordt 2008 voor jou het jaar van rust en meer zelftevredenheid. Voor mij is het goede voornemen in elk geval: meer rust en minder schuldgevoel rondom het moederschap en mijn ideaal-plaatje. Meer genieten van de kleine dingen en vooral ook dingen doen die ik echt leuk vind en niet alleen dingen waarvan ik vind dat ik ze zou moeten doen (en leuk zou moeten vinden).
Afgelopen nachten is het met de rust al ver te zoeken geweest, maar Maud lijkt het ergste gehad te hebben. Oudjaarsavond/nacht hebben we in toerbeurt doorgebracht. Half 11 was Maud wakker en dat is ze tot 1 uur gebleven. Toen tot half 4 geslapen en heb ik de eerste wacht genomen. Fred heeft me om 7 uur afgelost en toen heb ik tot half 10 geslapen. Inmiddels ligt ze weer bij Fred op de borst te slapen.
Suug, ik PM je even.
Dames, dat 2008 maar een goed jaar voor jullie allen mag worden.
To hell with 2007!quote:Absoluut!!!!Op dinsdag 1 januari 2008 16:14 schreef m@x het volgende:
Gewoon doen wat in je sig staat Menicole. Het is 2008
quote:Op dinsdag 1 januari 2008 16:14 schreef m@x het volgende:
Gewoon doen wat in je sig staat Menicole. Het is 2008
Dat ga ik ook zeker doen. 2008 Word mijn jaar. Jullie hebben allemaal pech
quote:Dat vind ik wel een beetje heeberig, hoor, MeNicole! Alle goede dingen voor jezelf houden!Op dinsdag 1 januari 2008 18:28 schreef MeNicole het volgende:
[..]
Dat ga ik ook zeker doen. 2008 Word mijn jaar. Jullie hebben allemaal pech
Maar idd Oud en nieuw is zwaar overtrokken. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, en we zien wel wat het jaar brengt. iig groeiende en ontwikkelende kinders!!! Das altijd leuk
2008 is het jaar waarin eli leert zitten, kruipen, zijn eerste woordjes zegt, mss al leert lopen, etc.
heb er nu al zin in (vanaf die hoek bekeken kan het niet mis, toch?hopelijk)
Sugar als ik ergens iets voor je kan betekenen dan zeg je het wel he? Kom op hoor.
Kut dat het zo moest beginnen, hopelijk viel de rest van de dag een beetje mee.
Ik geloof dat de drank hier nu uitgewerkt is....
Gelukkig werden de meiden vandaag verzorgd door mijn moeder. Ik lag er om 05.00 uur en ik hoorde Pien om 07.00. Ik heb haar snel naar mijn moeder gebracht en mijn bed weer opgezocht. De hele dag lam in bed gelegen, maar nu weer redelijk op orde.
Morgen naar de IKEA (kerstkadootjes ruilen, gna gna)
Je had het over erge pijn bij menstruatie en andere dingen die anders waren dan ervoor...zou kunnen dat het zo blijft want het verandert wel na de geboorte van je eerste kind, vaak. Maar het klinkt niet echt goed hoor, misschien dat je even bij de huisarts kan vragen of dit normaal is en of er iets aan te doen valt. Misschien een andere pil slikken (als je de pil slikt natuurlijk) of anders ermee beginnen, dat zou hij voor kunnen schrijven. Ik roep maar wat hoor... maar klinkt niet leuk, sterkte.
Sugar, sterkte meid. Hopelijk voel je je snel beter en zijn het 'gewoon' de feestdagen die zo'n invloed hebben.
Tex, ik vind jou niet pessimistisch overkomen hoor! Maar ja, zelfkennis enzo he. Ik ken jou toch een stuk beter dan jij jezelf kent
(gelukkig maar). Ik vind de feestdagen ook best leuk, maar oud en nieuw vind ik 'irritant' sinds ik kinderen heb, vanwege het lawaai. Ze zijn gevoelig op de oortjes, en sliepen dus rottig.
Bedankt voor jullie opbeurende reacties en pm's.
Ik wilde nog even vragen hoe het met LadyS gaat, ik heb je al lang niet meer gezien hier? Hoop dat het allemaal een beetje gaat.
En met jou, Jelief?
Maar dat kwam allemaal vanzelf goed, het is nu wel weer oke
Ik slik wel de pil, dus helemaal natuurlijk is het niet
Iedereen een gelukkig 2008 gewenst
Ik vond het gewoon moeilijk om afscheid te nemen van 2007
Het jaar waarin ik mama werd.
Voor mijn gevoel kan er geen jaar meer komen wat zo mooi was als 2007
Sugar, goed dat jullie meteen de koe bij de hoorns gevat hebben, met effect!
Beaker, mijn menstruatie is ook veranderd na de bevalling. Niet meer, maar wel minder regelmatig helaas.
quote:Het gaat stukken beter. We hebben een aantal knopen doorgehakt en problemen besproken. Ik moet nog tot het voorjaar doorgaan met de medicatie. Nu nog een leuk baantje
en een paar kilo kwijt Laatst een moment van "herinnering". Ik besefte opeens dat ik me voelde zoals ik me vroeger voelde. Dat was dus een goed moment (met een dubbel gevoel: want ik besefte me opeens dat het eindeloos lang geleden is geweest dat ik me zo gevoeld heb, maar, aan de andere kant: blijkbaar ben ik het "me goed voelen" nog niet verleerd en weet ik nu waar ik het voor doe). Ook dieptepunten gehad, zoals ik ze altijd had.
Dosering AD is verdubbeld naar 100 mg, gespecialiseerde verzorging is aangevraagd, er is idd gesproken over een ppd en psycholoog/psychiater.
Jelief, wat fijn dat het beter gaat!
Ik moet even iets kwijt. Ik dacht een tijdje geleden dat ik mijn bevalling wel grotendeels verwerkt had. Maar nu mijn man en ik serieus over een tweede praten en ik het topic over pijnstilling heb gelezen, komt de angst om nogmaals te moeten bevallen erg boven. Ik weet dat een tweede bijna altijd makkelijk gaat en ik heb al afspraken met het ziekenhuis gemaakt (geen vacuumpomp), maar toch. Het deed zo gruwelijk veel pijn en was zo naar, ik wil eigenlijk niet meer bevallen... Op dit moment houdt het ook de wens voor een tweede een beetje tegen, ik merk dat ik excuses verzin om het nog een paar maanden uit te stellen. Terwijl ik wel dolgraag een tweede wil. Ik zit een beetje te twijfelen of ik er hulp voor zal gaan zoeken of niet. Ik heb niet meer het gevoel dat ik gefaald heb, ik weet wat er mis ging en ook dat als hetzelfde gebeurd bij de tweede, er anders gehandeld zal worden. Maar ik heb nog niet het vertrouwen dat een tweede bevalling minder naar en pijnlijk zal zijn.
Ik snap je heel en heel goed. Ik zou ook echt nooit, maar dan ook nooit meer een bevalling willen doen. Als ik dat topic over pijnbestrijding lees, of nu bij BE, dat het kindje vast zat omdat het zo groot is, dan herbeleef ik ok weer zo'n beetje alles. Nu willen wij ook geen tweede meer, dus is er geen probleem. Maar jullie hebben dus nog wél een kinderwens... Kun je niet een afspraak maken met je gyn en een KS bespreken? Want als een bevalling zó traumatisch is geweest zou dat toch een optie moeten zijn?
LadyS, op en af.... iig goed dat je wer eens hebt ervaren hoe het is om je 'zoals vroeger' te voelen. Toch?
Jelief, AD moet je minimaal een half jaar slikken he? En je 'moet' je zeker drie maanden goed voelen alvorens je kunt stoppen. Anders loop je meer kans op terugval.Tenminste, zo is het mij altijd verteld.
Wij hadden kort na de geboorte van Fons mei 2008 in ons hoofd om een tweede kindje te maken...
Maar nu dat toch wel erg dicht begint te komen denk ik er meer en meer aan om er mei 2009 van te maken...
het eerste wat me te binnen schiet is dat hulp zoeken niet alleen goed voor jou kan zijn maar mee kan werken om later bij een gyn. een eventuele keizersnede makkelijker voor elkaar te krijgen.
Immers, iemand die al voor er ook maar sprake was van een zwangerschap al hulp nodig had bij het verwerken van de eerste en het toewerken naar de tweede bevalling is niet zo maar iemand die een beetje bang is voor de bevalling.
Ik kan het niet beter omschrijven, sorry.
Moonah, een geplande keizersnee krijgen zou mij idd wel rust brengen.
BM, jij ook dus. Sterkte!
Owlet, het is duidelijk wat je bedoeld hoor, en je hebt zeker een goed punt!
ik zou nog een keer moeten bevallen. ik moet wel zeggen dat dat toen ook meteen zo een voldongen feit was dat ik daar ook wel weer mee leerde leven, als je begrijpt wat ik bedoel. alleen heb ik wel gemerkt dat mijn manier toch niet helemaal lekker uitpakte, want tijdens de bevalling van Ezra was ik zo bang, dat was vreselijk, terwijl het eigenlijk een makkelijke bevalling was. dus dat je er iets mee moet doen, dat vind ik wel. vantevoren al bespreken, vragen om een geplande KS. waarom niet? als jou dat rust geeft. denk dat de tips van Moonah en owlet zeker slim zijn.En het gezeik met de machtiging voor de voeding voor Arwenis ook weer begonnen
ze krijgt nu iig nog 10 blikken, dan verder kijken of ze nog een machtiging mag uitschrijven en zo ja neocate zuigeling zoals nu of toch de advance..en die 2.5 jaar grens komt alsmaar dichterbij.
Alsof je al niet genoeg gedonder hebt, maken ze het nog moeilijker
hoe moeilijk is het als een arts voorschrijft die heeft dat nodig, bloedonderzoek bewijs erbij dat zo;n stomme trut achter een pctje haar formuliertjes bewerkt dan gewoon zegt , nee je moet dat kind eerst maar koemelk geven doorziek laten worden , gadver Goed dat je aan alle kanten hulp gaat krijgen nu. Ik vind het echt knap dat je die stappen aan het zetten bent. Tex, hoe is het wat dat betreft met jou?
Jelief, heel erg fijn te horen dat het zelfs 'stukken' beter gaat met jou!
Heb je de moed te zoeken naar een baantje en te beginnen met op de lijn letten? Niet alles tegelijk willen, he?quote:Ik ken de geschiedenis van Arwen niet, maar hebben jullie al zo'n provocatietest laten doen?'Als daaruit blijkt dat Arwen toch nog allergisch is blijven ze de voeding vergoedenOp woensdag 2 januari 2008 22:57 schreef _evenstar_ het volgende:
Cattie gewoon even een dikke
En het gezeik met de machtiging voor de voeding voor Arwenis ook weer begonnen
en die 2.5 jaar grens komt alsmaar dichterbij.
Alsof je al niet genoeg gedonder hebt, maken ze het nog moeilijker
Jet heeft in oktober deze test gehad
Ik heb wel wat informatie dat ik kan kopieeren en je toe kan sturen!iig succes!!
quote:ze kan net welgeteld redelijk fatsoenlijk avond eten, Ze kreeg/krijgt logopedie omdat ze gedeeltelijk tot zelfs bijna compleet voedselweigerde doordat ze al zoveel pijn gehad heeft.Op donderdag 3 januari 2008 09:15 schreef Beaker het volgende:
[..]
Ik ken de geschiedenis van Arwen niet, maar hebben jullie al zo'n provocatietest laten doen?'Als daaruit blijkt dat Arwen toch nog allergisch is blijven ze de voeding vergoeden
Jet heeft in oktober deze test gehad
iig succes!!
Bloedonderzoek wijst uit dat de enige allergie die iets gezakt was kippenei was, de koemelk na 3 brood kruimeltjes per ongeluk behoorlijk gestegen.
Reden genoeg om dus geen koemelk provocatie te doen.
Daarbij de voeding die ze krijgt wordt al in weinig gevallen voorgeschreven , ze is een van de weinigen die ook reageert op eiwithydrolisaat.
Kijk zou zegevalletje twijfel zijn oke, maar tis zo overduidelijk nog..
Cattie, het eerste wat ik dacht toen ik je post las over die angst; bekijk idd de mogelijkheden van een geplande ks. Daarnaast zou je best nu al een gesprek kunnen aangaan met je arts of de vk over deze angst. Zij kunnen je alle mogelijkheden uitgebreid voorleggen en je misschien wat meer rust bieden.
Sugar, Tex, Evenstar (nog van harte met je meisje
) en Jelief allemaal een welverdiende dikke . LadyS, ik wist helemaal niet van jou dat je ook met die problemen zit. Komt ook omdat ik niet alles meer (kan) volg. Je kwam op mij juist over als iemand die heel gelukkig en tevreden was met haar leventje. Ik heb kennelijk een hoop gemist. Dikke dikke
quote:Ik heb er eigenlijk een dubbel gevoel over. Achteraf was ik blij dat ze me geen pijnstilling hebben willen geven, ondanks mijn gesmeek. Het was zo fijn om meteen naar huis te kunnen en dat Fons het zo goed deed. Maar op de moment zelf had ik het gevoel dat het echt niet kon, was verdrietig dat er geen tweede kon komen, want dat kon ik gewoon niet nog eens doen...
Belana, het is ook een beetje mijn angst dat ik er tijdens de zwangerschap of bevalling opeens heel erg last van krijg. Daarom wil ik het liever nu al oplossen, voordat ik zwanger ben.
Ik ga maar eens verder denken hoe ik dit op ga lossen. Bedankt voor jullie hulp!
En een dikke
voor iedereen die het kan gebruiken!quote:Lief dat je dat vraagtOp donderdag 3 januari 2008 08:26 schreef Sugar het volgende:
Tex, hoe is het wat dat betreft met jou?
Maar heb nog niet veel te vertellen... Ik heb heel eigenwijs niet gebeld voor een afspraak voor de feestdagen. Ik ben van plan om maandag te bellen. Aangezien de betreffende psych op maandagen en woensdagen werkt, en ik niet zo'n held in bellen ben, en ik niet weet of ik op andere dagen wél een afspraak zou kunnen maken. Straks durf ik de 2e keer niet te bellen
[ Bericht 33% gewijzigd door texelonia op 04-01-2008 10:09:18 ]
En voor Tex en LadyS ook een dikke
quote:Ja, dat is juist het dubbele, ik wil helemaal geen pijnstilling, zeg ik nu. Maar op de moment zelf vond ik het zo erg dat ik het niet kreeg. Ik weet gewoon eigenlijk niet wat ik wil de volgende keer. Ik denk dat ik gewoon best er niet over nadenk. Misschien is het de volgende keer wel gewoon te doen...Op donderdag 3 januari 2008 17:15 schreef cattie het volgende:
Wat naar dat je het gevoel had (of nog hebt?) dat je het niet nog eens kan doen, B-M. Maar dan zou je toch wel pijnstilling kunnen krijgen?
En anders beklaag ik me het vast enorm op de moment zelf, maar goed, ik heb het toen ook overleefd en het enige dat ik eraan overgehouden heb is angst voor de volgende keer en spijt dat ik er nog maar zo weinig van weet en niet bewust meegemaakt heb.
Maar achteraf was ik dus wel heel erg blij dat we gewoon naar huis konden en dat alles zo goed ging.
En voor de mama's die ook in 2008 nog even een steuntje nodig hebben, omdat ze in gevecht zijn met zichzelf....een wijs iemand (
) zei laatst tegen me: als je je rot voelt zul je toch echt eerst de bodem van de put moeten bereiken om weer vastigheid te kunnen voelen. Daarna kun je er weer uitklimmen.En ik kom even zwaaien voor de zekerheid. Morgen vertrekken we voor 2 weken naar het mooie centerparc Heilbachsee in Duitsland. Ik hoop heel erg hard dat ze daar internet hebben, maar voor het geval dat ik moet afkicken zwaaien we dus maar even...
van Maud, Fleur en chacama tot over 2 weekjes. 
Soms voel je je zo slecht dat je echt op de bodem van de put raakt. Maar dan heb je in elk geval weer grond onder je voeten om je op af te zetten, op weg naar boven.
Nogmaals een erg fijne tijd gewenst!
.Door jullie lieve, wijze woorden en een goed gesprek met mijn man heb ik mijn angst weer wat beter onder controle. Door het erover te hebben en de mogelijkheden / oplossingen te bespreken, is het wat meer grijpbaar en kan ik er beter mee omgaan. Ik heb een paar opties voor mezelf op een rijtje gezet om nu te gaan ondernemen en ik zal de komende tijd eens rustig na gaan denken wat nu het handigst is. Mijn man heeft er nog eens goed ingeprent dat ik de bevalling geweldig gedaan heb en dat ik een tweede ook weer geweldig zal gaan doen. Ik heb nu wel weer wat vertrouwen dat een tweede bevalling niet zo erg wordt als de eerste, omdat er eerder ingegrepen zal worden.
To be continued...
Ik heb het bij Romme ook veel meer als herkenning ervaren. Bepaalde dingen die ik nu veel beter begreep omdat ik het eerder 'had gedaan'.
En de weg was ook al veel meer gebaand. Dat had Jonne ook al voor Romme gedaan
Ik wil daarmee niet zeggen (echt niet!!) dat een tweede bevalling niet eng of naar kan zijn. Maar wel dat ik zelf heel duidelijk heb ervaren dat het allemaal wat gemakkelijker ging. Dat ik ook meer rust had omdat ik in ieder geval bepaalde dingen wist en ook vantevoren besproken had. Het overviel me allemaal wat minder.
Ik vond mijn tweede bevalling echt veel minder erg dan mijn eerste bevalling.
Het overviel me minder, ik 'kende' wat beter verschillende signalen, het duurde bij mij veel minder lang en ook het persen was veel een veel korter (1,5 uur bij Jonne, 5 min. bij Romme).
Cattie, wat goed dat je het allemaal thuis besproken hebt!
En voor de rest natuurlijk ook
Wat speelt er weer veel op het moment zeg!(zou 't weer en de tijd van het jaar er ook iets mee te maken hebben? Het overvalt mij altijd veel meer in de winter dan in de zomer)
quote:Ik heb er ook nooit veel mee gedaan, omdat de huisarts me toendertijd het idee gaf dat het normaal was ofzo.. ( dat ik "mijn leven gewoon niet zo leuk vond"). Door de posts van Kersjes (toch?) en Jelief, ben ik toch maar weer naar de huisarts gegaan en toen is de boel weer in werking gezet.Op donderdag 3 januari 2008 09:45 schreef dutchie het volgende:
LadyS, ik wist helemaal niet van jou dat je ook met die problemen zit. Komt ook omdat ik niet alles meer (kan) volg. Je kwam op mij juist over als iemand die heel gelukkig en tevreden was met haar leventje. Ik heb kennelijk een hoop gemist. Dikke dikke
Dus het is niet zo gek dat je er niks van mee kreeg, heb er eigenlijk nooit wat van laten blijken, omdat ik dacht dat ik me aan zou stellen.
Cattie, wat goed dat je er al anders tegenaan kijkt. Ik zag ook erg op tegen de 2e bevalling, maar meer tegen het feit dat ik misschien weer een ks zou kunnen krijgen. En ik zag dan vooral op tegen de narcose, was bang dat ik dat ook weer nodig zou hebben dan...
De bevalling van Iris is me 100.000% meegevallen, ontsluiting liep als een trein, en persen ging snel (29 minuten, ondanks dat het de 1e keer was). Hier dus ook de ervaring dat de 2e makkelijker gaat!
Ook ik wil, net als kozakken, niet zeggen dat je angst niet onterecht is hoor.... alleen maar een kleine "aanmoediging" om het zo maar even te noemen
LadyS, nog even een dikke
voor jou.Ik wil de moeders die met zichzelf worstelen echt alle kracht van de wereld toewensen. Ik weet, het is onmogelijk om in woorden uit te drukken hoe diep een dal soms kan zijn, en als ik dan lees hoe jullie je gevoelens opschrijven, dan zit ik soms echt met open mond te lezen hoe knap ik het vind dat jullie toch door kunnen gaan!
Werkelijk, ik wens jullie een zo "neutraal" mogelijk (te blij is ook niet goed) 2008!
(Even voor de duidelijkheid, geen depressies hier, maar wel een sterke genetische aanleg voor stemmingsstoornissen (grootmoeder opgenomen geweest in psych zkh, en moeder had MD, moest ook bijna opgenomen worden, maar kon in de tang gehouden worden met lithium) en vers gestopt met bv, dus ook niet helemaal stabiel nu.)
Jee, LadyS idd ja "je vindt je leven niet zo leuk" die was ik alweer vergeten. wat een ... opmerking was dat idd!
en cattie, wat de voorgaande mensen zeggen, de tweede is altijd makkelijker dan de eerste. je hebt de eerste ook overleefd, en bij de tweede heb je al een idee wat te verwachten. al kan dat juist weer beangstigend zijn... hmmm. wellicht een afspraak met je vlos die je bij ive had? (ik weet niet tot hoe lang dat kan?)
en uiteraard, chacama, veel plezier op vakantie! (Neem je melk van p_iglet mee, of zit maud dan eventjes zonder?)
Cattie, wat goed van je, dat je het zo bespreekbaar maakt bij je man! Heel stoer!
<---- stoer mannetje toch?Davinia, rustig aan he!
Nu Kevin en ik gescheiden zijn word Mikael een beetje genegeert door Kevin zijn familie. Zo zijn er en paar weken terug een neefje en een achterneefje van hem geboren. Hij heeft van beide geen geboorte kaartje gehad. Ik vind dat echt raar. Niet eens om mij. Maar tis wel mijn kind die ze vergeten. En als er al iets naar Mikael gestuurd word doen ze dat naar Kevin. Mikael woont bij mij. Post voor Mikael moet gewoon hier heen. Ik kna me daar zo overopwinden he. Net of het allemaal mijn schuld is dat we uit elkaar zijn. En net of Mikael en ik daar nu op deze manier gestrafd voor worden. Ik zit nu gewoon weer te janken terwijl ik dit hier neer zet.
Belt Kevin net op dat Mikale een uitnodiging heeft gehad voor een kinderfeestje van zijn achternichtje. Mikael is uitgenodogd maar kaartje word niet naar hem toe gestuurd. Ben ik nou gewoon stom dat ik dat raar vind of kan ik dara best iets van gaan zeggen.
quote:Ik geloof niet dat het ooit in mij op zou komen om een geboortekaartje te sturen aan een jochie van een jaarOp woensdag 9 januari 2008 13:17 schreef MeNicole het volgende:
Zo zijn er en paar weken terug een neefje en een achterneefje van hem geboren. Hij heeft van beide geen geboorte kaartje gehad. Ik vind dat echt raar. Niet eens om mij. Maar tis wel mijn kind die ze vergeten.
Zeker gezien een geboortekaartje vaak toch een soort 'uitnodiging' is, vind ik het niet meer dan normaal om die naar papa te sturen met Kevin er eventueel bij op op het kaartje. quote:Waarom wordt Mikael gestraft dan? Hij blijft toch gewoon welkom bij de familie? Ik vind niet dat Mikael benadeeld wordt als hij via zijn vader uitgenodigd wordt. Dat jijzelf het gevoel hebt benadeeld te worden snap ik wel een beetje, maar het lijkt me toch wel logisch dat je bij scheidingen contact houdt met je 'eigen' kant, even los van waardoor het huwelijk is stukgegaan, meestal werkt dat wel zo. Mikael zou pas benadeeld worden als hij helemaal niet welkom zou zijn bij zijn familie: dat is niet zo. Die uitnodiging had op zich best naar jou gekund, maar ach, Kevin is wel zijn vader, het is niet alsof het naar een vreemde is gestuurd. Een geboortekaartje naar Mikael sturen zou wat mij betreft impliceren dat jij ook welkom bent op kraamvisite, een jongetje van een jaar kan immers niet uit zichzelf langskomen. Het is denk ik niet gek dat ze ervoor gekozen hebben dat niet te doen. En dat is niet 'straffen', maar gewoon hoe dingen gaan in het leven. Ik denk niet dat je dat persoonlijk moet opvatten.Net of het allemaal mijn schuld is dat we uit elkaar zijn. En net of Mikael en ik daar nu op deze manier gestrafd voor worden.
Belt Kevin net op dat Mikale een uitnodiging heeft gehad voor een kinderfeestje van zijn achternichtje. Mikael is uitgenodogd maar kaartje word niet naar hem toe gestuurd.
Dus ik denk dat het niet kwaad bedoeld is, maar dat dit soort dingen gewoon hard overkomen omdat het simpelweg gevoelig ís, een scheiding en alles eromheen.
quote:Maar mensen sturen toch niet zo gauw een geboortekaartje naar een (klein) kindje?Op woensdag 9 januari 2008 13:26 schreef MeNicole het volgende:
Maar de geboortekaartjes waren niet aan Mikael gericht. Dat vind ik just zo erg. Er is voor hem helemaal niks gekomen. En dat doet zo'n pijn. Dat ze gewoon je kind vergeten
Ik weet natuurlijk niet of er nog meer ''speelt'', maar ik denk dat het een vrij normale situatie is wb uitnodigingen enzo naar Kevin te sturen, misschien weet familie van hem niet zo goed wat ze nu moeten, of sturen ze het gewoon naar Kevin omdat hij directe familie van de nichtjes is.
En in het geval van gescheiden ouders gaat ie naar de ouder waar ik nog contact mee heb. En het zal dat ook wel eens voor kunnen komen dat de naam van het kind er niet bijgenoemd wordt maar dat op de envelop alleen Kevin z'n naam (in dit geval dan) zou staan.
Die uitnodiging zou ik ook op dezelfde manier gedaan hebben als nu gebeurd is. (naar Kevin z'n adres)
Ze vergeten je kind toch niet? Hij is gewoon welkom. Er is alleen niks persoonlijks voor hem gestuurd, maar dat doet niemand volgens mij.
quote:Niemand is je kind vergeten, hij wordt toch gewoon uitgenodigd op bijeenkomsten en hij blijft toch welkomOp woensdag 9 januari 2008 13:26 schreef MeNicole het volgende:
Maar de geboortekaartjes waren niet aan Mikael gericht. Dat vind ik just zo erg. Er is voor hem helemaal niks gekomen. En dat doet zo'n pijn. Dat ze gewoon je kind vergeten
En misschien hebben die mensen wel net zo geredeneerd als jij in dat geval: we sturen een kaart naar vader en daar woont hij niet. Dat wil niet zeggen dat hij niet welkom is. Niemand is je kind vergeten, en jou ook niet (want ik heb echt het gevoel dat daar het zeer zit), maar het is ZIJN familie. Ik vind het vrij logisch dat die de contacten onderhoudt via hem en niet via jou.quote:En je ziet echt niet in dat dat iets heel anders isOp woensdag 9 januari 2008 13:35 schreef MeNicole het volgende:
Tuurlijk is Kevin Mikael zijn vader. Maar Mikael woont hier. Ik ga toch ook niet het felicitatie kaartje voor de geboorte van hun dochter naar hun ouders sturen.!!
?Kevin= hun familie.
Kevin= vader van Mikael.
Contact familie met Mikael -> verloopt voortaan via vader i.p.v. moeder en vader.
En waar dat kind dan verder woont en wie er schuld heeft aan de scheiding zal die mensen verder een worst wezen, mensen hebben geen zin om rekening te houden met dat soort 'gevoeligheden'.
Sorry hoor, als Mika nergens welkom zou zijn zou je een punt hebben, maar hij is gewoon welkom bij zijn familie, die niet meer de jouwe is. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik zonder er verder bij stil te staan een achterneefje, dat niet bij papa woont maar bij mama, gewoon bij papa op de kaart bij heb gezet. Het joch kan nog niet lezen, een kaart sturen naar zijn 'woning' zou een kaart voor de moeder betekenen en laten we wel wezen, daar hebben we verder geen contact meer mee dus waarom zou je
quote:Er is een kaartje naar Kevins ouders gegaan. Verder niets.Op woensdag 9 januari 2008 13:41 schreef nebelung het volgende:
Eh.. dat neefje en achterneefje is toch gewoon ook familie van Kevin? Daar zijn de kaartjes heengestuurd, naar Kevin als familie zijnde. Dat vind ik gewoon logisch.
En er is trouwens nog wel contact tussen zijn familie en mij. Daarom is het allemaal zo stom!!
Maar nu moet ik eerst ff weg. Ik lees later wel de andere reacties!
[ Bericht 8% gewijzigd door MeNicole op 09-01-2008 13:47:44 ]
Ik bedoel, ik stuurde echt naar jan en alleman een geboortekaartje, zelfs naar de tandarts
En naar al mijn neven en nichten en dat zijn er echt heel veel, ik kom uit een belachelijk grote familie. Mijn zussen deden dat niet, die stuurden alleen een kaartje naar ooms en tante's en dat soms al niet.Ik snap je pijnpunt echt wel hoor, heus, maar ik vrees dat er nog meer pijnpunten zullen komen die misschien wel pijnlijker zijn dan een geboortekaartje wel of niet krijgen. Niets belet je om zelf een actieve rol te nemen om te zorgen dat Mika kontakt houdt met Kevins kant van zijn familie (en zeker als dat kontakt nog steeds bestaat). Ik zou een kaartje kopen, op de post doen uit naam van Mika en jezelf.
Dan zal het geboortekaartje ws gewoon aan "fam.huppeldepup" gestuurd zijn.
Twee vliegen in een klap
quote:Ja Kevin woont bij zijn ouders. Op de envelop stond: G... en W en Kevin Luttje (Kevins vader is overleden en die moeder woont al heel lang samen met een andere man) dus helemaal niks voor Mikael.Op woensdag 9 januari 2008 14:19 schreef E.T. het volgende:
Zat Kevin niet bij zn ouders todat hij zelf nieuwe woonruimte heeft?
Dan zal het geboortekaartje ws gewoon aan "fam.huppeldepup" gestuurd zijn.
Twee vliegen in een klap
Maar ja misschien miep ik wel. Nu ga ik eerst een uur na bed
Ik zie het probleem nl. niet zo..
quote:Volgens mij staat er als je getrouwd bent dan Fam. op. En daar hoort Mikael toch ook bij. Maar ik heb idd ook kerstkaartjes gekregen waar Mikael niet bij op stond en daar heb ik ook steeds wat van gezegd.Op woensdag 9 januari 2008 14:41 schreef E.T. het volgende:
En als jullie nog wel samen hadden geweest en op de envelop had "Nicole en Kevin' gestaan, ook zonder Mikael apart te noemen?
Ik zie het probleem nl. niet zo..
quote:Dan hebben ze dus een kaart gestuurd aan de bewoners van dat adres en zoals je zelf zei, hij woont daar niet, dus perfect dan toch, helemaal volgens 'de regels' die je net noemde. Blijft over dat aan de dreumes van een jaar geen kaart is gestuurd, nou ja, zoals gezegd, lijkt me geheel logisch.Op woensdag 9 januari 2008 14:28 schreef MeNicole het volgende:
[..]
Ja Kevin woont bij zijn ouders. Op de envelop stond: G... en W en Kevin Luttje (Kevins vader is overleden en die moeder woont al heel lang samen met een andere man) dus helemaal niks voor Mikael.
.Ik ben volkomen gaar (en dan werk ik "maar" halve dagen, oke en pas 2 dagen dus het is vast een kwestie van wennen). Maar het lijkt of er zoveel tijd te weinig is...
Als ik in bed lig heb ik nog vanalles niet kunnen doen wat ik wel wilde doen, ik wil nu bijlezen maar ik wil ook op de bank een dutje doen...
Dit gaat voorbij toch....? Hoop ik...
Ik ben nog steeds veel meer moe dan toen ik nog geen kind had. En dan werk ik nu beduidend minder dan voorheen...
MeNicole, zet je ego aan de kant en wees sportief. Het is allemaal vast niet zo slecht bedoeld als jij het nu opvat. Stuur die mensen gewoon een hartelijke felicitatiekaart.
quote:Dat had ik ook al gedaanOp woensdag 9 januari 2008 16:57 schreef Moonah het volgende:
MeNicole, zet je ego aan de kant en wees sportief. Het is allemaal vast niet zo slecht bedoeld als jij het nu opvat. Stuur die mensen gewoon een hartelijke felicitatiekaart.
Ik bedoelde het niet naar hoor. ik snap je
niet zo goed?quote:Nou omdat ik eerst gewoon strond eigenwijs dat niet wilde doen. Maar daar ben ik veel te scheiterd voor.Op woensdag 9 januari 2008 17:04 schreef Moonah het volgende:
Ah, dat is sportief van je.
Ik bedoelde het niet naar hoor. ik snap je
quote:Ik werk hetzelfde, maar ik werkte ook voor mn zwangerschap "maar" 4 halve dagen. Zoals ik er nu tegenaan kijk zou ik er geen probleem mee hebben als mn contract van de zomer niet verlengd wordt. Maar goed dat is wel allemaal heel snel bedacht nu natuurlijk en ik moet het gewoon aankijken dat weet ik ook wel.Op woensdag 9 januari 2008 16:57 schreef Moonah het volgende:
Nijna, vergeet niet dat je er 'ineens' een fulltime baan bij hebt he....
Ik ben nog steeds veel meer moe dan toen ik nog geen kind had. En dan werk ik nu beduidend minder dan voorheen...
Ik vind het gewoon balen dat ik net het gevoel had dat ik het "in de vingers" had zeg maar en dan kiepert de hele boel weer door elkaar
.Maar geduld dus...
Wel vaker van plan geweest maar iedere keer dacht ik weer op de dag zelf; ach, ik ben nu toch thuis ik laat ze (of hem) maar gezellig bij mij.
Zo heb ik dus nooit een dag voor mezelf gehad (en ik heb een drukke baan dus ik ren en regel me suf doordeweeks).
Maar ik heb toevallig volgende week vrijdag verlof gepakt terwijl de oudste naar school is en de jongste breng ik gewoon naar het kdv.
Ik ben momenteel zo op dat ik het nu echt ga doen. Een dag voor mezelf.....ik verheug me nu al...
En ik ga ook niks doen. Alleen lezen, languit op de bank.
Ik ben nu twee keer met een vriendin naar zo'n Thermending geweest, en dan ook echt de hele dag
. Van 's morgens 11 tot 's avonds 11.Heerlijk! Want dan doe je dus ècht niks (ik ben thuis dan toch nog zo dat ik ff gauw een wasje draai, opruim, nou ja jullie kennen het wel), behalve sauna's in, beetje zwemmen, beetje lezen, eens wat eten.
Ik heb me voorgenomen om dat zo eens in de drie maanden te blijven doen!
Lily, al vast veel plezier voor volgende week vrijdag!
Leah, dat klinkt ook goed!
En dan kan Mirte evt wel naar het KDV. Maar goed, ze gaat maar halve dagen en als ik haar moet brengen, terug lopen en ook lopend weer op moet halen dan ben ik toch al de halve ochtend kwijt...
Iemand van jullie ervaring met een fietskar icm baby-tje? Is het wat? Want het zou me best wat tijd besparen als ik Mirte fietsend weg zou kunnen brengen...
quote:Ja das heel makkelijk. Zo hbe ik Mikael de eerste maanden ook vervoerd. Nu gebruik ik de kar nog als ik hond en kind mee moet nemenOp woensdag 9 januari 2008 21:18 schreef Nijna het volgende:
Cattie, een dag vrij nemen kan ik niet zomaar... ik heb in principe de schoolvakanties vrij dus dat is dan ook wel weer lekker.
En dan kan Mirte evt wel naar het KDV. Maar goed, ze gaat maar halve dagen en als ik haar moet brengen, terug lopen en ook lopend weer op moet halen dan ben ik toch al de halve ochtend kwijt...
Iemand van jullie ervaring met een fietskar icm baby-tje? Is het wat? Want het zou me best wat tijd besparen als ik Mirte fietsend weg zou kunnen brengen...
(Het is niet mijn bedoeling om een campagne te voeren dat je een keertje een dagje zonder haar moet zijn, maar ik merk dat het mij goed doet. Als je het niets vindt, moet je het vooral niet doen.)
.Cattie, ik moet het ook de tijd geven, ga ik ook wel doen (kan ook niet echt anders...). Ik tel zachtjes af naar de eerstkomende (carnavals-) vakantie en dan zie ik het wel. Het is wel lekker dat dan de optie van het KDV er ook is, of ik er gebruik van maak dat zie ik tegen die tijd wel.
Maar nu ga ik de pc uitzetten en mn bed in, welterusten. Morgen weer naar mn peutertjes. Want ondanks dat het weer werken me tegenvalt, valt het werken op zich me redelijk mee, gelukkig
.Welterusten.
Maar er komt vast een tijd dat ik daar weer even verlangend aan terug denk. Op dit moment ben ik aardig aan het opkrabbelen en gaat het elke dag weer een stuk beter.
Vandaag heel even buiten geweest, naar de thuiszorgwinkel en even naar de supermarkt. Wel lekker, het gevoel gewoon even iets te doen buitens huis maar ook wel lekker om thuis weer op de bank te gaan zitten.
Veel zitten doet me overigens nog wel zeer. Gek genoeg niet meer bij het 'baby-gaatje' maar meer aan de voorkant. Alsof mijn clitoris klem komt te zitten tussen die botjes daar. Heel raar en naar gevoel. Even liggen doet dat weer weg trekken. De hechtingen voel ik nauwelijks meer, ik denk dat ze bijna weg zijn.
En verder nog steeds wel flink op de roze wolk. Ik kan echt uren naar zijn koppie kijken, die enorme diepblauwe oogjes, de gekke bekken die hij trekt.
En af en toe valt er een buitje uit die wolk.
Ik had niet verwacht dat ik zo onzeker en nerveus zou zijn als het even niet klopt met wat er zou moeten gebeuren. Zoals het niet leegdrinken van zijn flesjes gisteren en vandaag. En dan die lieve stinkie 'maar daar hoef je toch niet om te huilen'. quote:en ik dacht dat we het al die jaren toch zo uitgebreid hadden verteldOp woensdag 9 januari 2008 21:59 schreef Brighteyes het volgende:
Ik had niet verwacht dat ik zo onzeker en nerveus zou zijn als het even niet klopt met wat er zou moeten gebeuren. Zoals het niet leegdrinken van zijn flesjes gisteren en vandaag. En dan die lieve stinkie 'maar daar hoef je toch niet om te huilen'.
Geniet er maar lekker van en die buitjes horen er bij
Ik werk dan wel vrij veel en ik merk dat ik als ik thuiskom begin te rennen en te ruimen en te wassen enz. enz. totdat het ineens 22.00 is. En dan zou ik eigenlijk wel op tijd naar bed moeten, want die wekker gaat ook weer om 5.30, maar dan juist nog een paar uur voor mezelf pakken is zo verleidelijk.
Meestal winnen die uurtjes het dan ook van de behoefte aan slaap
Toch went het ook wel weer, Nijna en het wordt ook wel makkelijker naarmate de kinderen ouder worden.
quote:Ik heb het laatst ook nog ergens geroepen en ik geloof dat m@x idd een post zou gaan quoten met 'I told you so'.Op woensdag 9 januari 2008 22:02 schreef snoopy het volgende:
[..]
en ik dacht dat we het al die jaren toch zo uitgebreid hadden verteld
Geniet er maar lekker van en die buitjes horen er bij
quote:Dat zou ik echt nooit doenOp woensdag 9 januari 2008 22:10 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ik heb het laatst ook nog ergens geroepen en ik geloof dat m@x idd een post zou gaan quoten met 'I told you so'.
quote:En zo zal je in December ook een kerstkaart maken met een Sasha-kerstmannetje, ook al had je dat héééélemaal niet verwachtOp woensdag 9 januari 2008 22:10 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ik heb het laatst ook nog ergens geroepen en ik geloof dat m@x idd een post zou gaan quoten met 'I told you so'.