Een topic voor ouders door ouders.
Een \"gevoelig\" onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst.
Een topic waarin je misschien wel steun vindt met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten.
Mooie linkjes:
http://lichtwerker.web-log.nl/
http://www.angelsymbols.nl/
http://www.regenboogboom.nl/
Engeltjes:
Max: 7 augustus 1995-
9 juni 1997 (zoon van pepper_961)Mink: 10 augustus 2002-
11 augustus 2002 (zoon van moussy en BlackCrow)Pepijn: 23 februari 2004 -
5 maart 2005 (zoon van mama_van_pepijn)Stan: 28 oktober 2005 -
20 december 2005 (zoon van irule25)Esmée: 1 mei 2003 -
20 februari 2006 (dochter van humpeltje)Danyel: 11 september 2004 -
21 maart 2006 (zoon van Phluphy)Thijs: 6 september 2004 -
9 juni 2006 (zoon van _Bar_ & SoaringCondor)Estee: 4 april 2006 -
6 april 2006 (dochter van dayves)Ayden: 08 januari 2008-
08 januari 2008(zoon van Tan)Ouders van Prachtige Engeltjes...
Ouders van Prachtige Engeltjes (2)
Ouders van Prachtige Engeltjes (3)
Ouders van Prachtige Engeltjes (4)
Ouders van Prachtige Engeltjes (5)
Ouders van Prachtige Engeltjes (6)
Ouders van Prachtige Engeltjes (7)
Ouders van Prachtige Engeltjes (8)
Ouders van Prachtige Engeltjes (9)
[ Bericht 2% gewijzigd door Lois op 19-01-2008 12:53:46 ]
Over een Tijdje komt het monumentje, het zal ook glas worden, we hadden er in preciepe al 1 echt op hoog en al bijna in bestelling, tot we eens gingen praten over het plekje en wat we nu eigenlijk echt willen voor Thijs, dus we stellen de bestelling nog even uit, omdat het waarschijnlijk nog veranderd gaat worden, 1 ding is wel zeker het word glas, maar met de teksten en de omlijsting daar zijn we nog over in overleg, het is namelijk voor altijd en dan moet het naar onze ogen gewoon "perfect"zijn en helemaal naar onze zin, en naar hoe Thijs is...
We hebben ook al geinformeerd naar wat onze mogelijkeheden zijn tot het aanleggen van een pas en het stukje ernaast en die mogen we dus gewoon gebruiken, dus opzich mogelijkheden genoeg
[ Bericht 5% gewijzigd door _Bar_ op 28-10-2007 11:54:54 ]
quote:Als jij je daar geroepen toe voelt, mag je van mij/ons wel een tegeltjes maken hoor, leuk en lief zelfsOp zondag 28 oktober 2007 10:55 schreef RockabeIIa het volgende:
[..]
Ohja, daar had ik niet aan gedacht. Mag ik ook een tegeltje maken? En hoe ga je die vastmaken? Of worden die er los op gelegd?
De tegels ik denk dat ze er gewoon los opgelegd gaan worden, tis een zand/klei grond dus dat moet goed te doen zijn.
quote:Op zondag 28 oktober 2007 10:35 schreef _Bar_ het volgende:
[..]
Als je de fotos zo ziet, is het idd de achterste rij, achter de heg, staan de muren waar men de mensen neerzet die gecremeerd zijn, naast Thijs vanaf de foto gezien heeft hij alleen aan de linker kant nog niemand naast zich liggend, en de andere kant is nog helemaal vrij en zouden we als we willen bij het plekje van Thijs mogen betrekken.
Tenzij er weer een kindje komt te overlijden, dan is de kanst aanwezig dat die rechts van Thijs komt te liggen.
Precies voor Thijs liggen alleen maar graven van kindjes, alleen tussen zeg maar het Voeteind van Thijs en het volgende grafje, daar ligt nog niks tussen dan een zandpad en daar gaan we dan ook een aantal tegeltjes neerleggen
quote:Nee dat is helaas zo kaal, we hebben gesproken met de man die daar het onderhoud doet en dier vertelde ons dat daar al jaren nooit meer iemand komt...Op zondag 28 oktober 2007 11:08 schreef Bluezz het volgende:
Dat grafje naast Thijs, is dat nou zo kaal of lijkt dat maar zo?
Zitten er ook aan te denken, om bij dat jongetje ook afentoe maar iets van een bloemetjes neer te zetten, vinden dat zo erg
Ik vind het heel verstandig dat jullie wachten totdat het monument voor Thijs helemaal naar je zin is. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat ik wel erg nieuwsgierig geworden ben.
Daar wil ik toch even bij stilstaan, ik straks een extra kaarsje branden!
irule, sterkte op deze ongetwijfeld moeilijk dag.
zo?
Oh en irule
quote:Uhmm nee niet echt, meestal ben ik er alleen of met marco, of met vrienden of de burenOp zondag 28 oktober 2007 20:05 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
_Bar_: kom je wel eens iemand tegen bij het bezoeken van het grafje van Thijs? Een ouder die ook een kindje is verloren? 't Lijkt me dan dat je je op een gekke manier met elkaar verbonden voelt. Of is dat niet
zo?
Wel heb ik het een keertje meegemaakt dat ik in de bus zat en met een vrouwtje in gesprek belande en die ook haar kindje al vrij jong verloren had, maar dat is dan ook het enige.
Heb een tijdje gemaild of lieve engeltjes maar kon daar niet zo mijn ei kwijt, en de vele mailtjes die je dan per dag ontvangt kon ik maar amper bijhouden, dus ook maar mee gestopt
Dat lijkt me moeilijk Bar, iets te verzinnen voor altijd. Je kan niet over twee jaar bedenken dat je toch iets anders wilt. Kunnen ze niet een soort van proef steen maken. Een soort van plastic iets. Dat je er een paar mee kunt nemen om te proberen wat mooi staat zeg maar. Of zeg ik nu iets heel stoms?
quote:Hihi zou wel gemakkelijk wezen he, een proefsteenOp zondag 28 oktober 2007 23:31 schreef YPPY het volgende:
Sterkte nog Irule.
Dat lijkt me moeilijk Bar, iets te verzinnen voor altijd. Je kan niet over twee jaar bedenken dat je toch iets anders wilt. Kunnen ze niet een soort van proef steen maken. Een soort van plastic iets. Dat je er een paar mee kunt nemen om te proberen wat mooi staat zeg maar. Of zeg ik nu iets heel stoms?
quote:We hebben ideeen genoeg, het komt goed hoor, en het word ook erg mooi daar zijn we al over uitOp zondag 28 oktober 2007 23:40 schreef YPPY het volgende:
Dat je een beetje kunt kijken hoe het eruit ziet. Met die heg erachter is groen misschien wel niet leuk. Of wordt rood meteen zo kerstboom.
tegen die tijd dat het monumentje er staat maak ik zoiezo weer fotos
Maar het kan nog wel even een tijdje duren
Jullie speciale monumentje voor Thijs komt ook echt wel goed!
Mijn vader had het daar eigenlijk nooit over, wilde ie niet.
Gisteren was ik bij mijn ouders aan het klagen dat ik het soms zo moeilijk vind om Mikael alleen op te voeden en dat ik soms bang ben dat ik dat allemaal niet aan kan. Toen keek me vader me aan en zei: Jij moet dolgelukkg zijn met die kleine, dolgelukkig dat je hem op kan voeden, dolgelukkig dat ie soms zo vervelend is, dolgelukkig dat je mama bent. Sommige mensen kunnen dat niet meer.
Stond ik
Hij heeft zo gelijk. Ik moest meteen aan jullie hier denken. Dat jullie dat allemaal moeten missen en dat ik daar dan soms zo over loop te klagen. Daarom
voor iedereen.Misschien beetje nuteloze post maar wilde het ff kwijt
Ik kan het juist erg waarderen dat je het deelt. Als het jou door de wat zwaardere momenten heen helpt, is dat toch alleen maar mooi? Hoe triest het natuurlijk ook is, allemaal...
Ik weet nog wel de tijden dat marco niet veel thuis was, en ik alleen voor de opvoeding van Thijs stond... dat was ook niet alle dagen rooskleurig.
dat hij bij dat hegje ligt, rust achterzich, gewoon mooi. Pluphy, zou jij nog eens een foto willen posten van Danyel's grafje? Ook dat is een heel mooi plekje wat ik me kan herinneren.
Ik denk dat het helemaal niet makkelijk is om de beslissing te nemen van wat je op een grafje plaatst. Tis toch idd voor heel lang, en veranderen gebeurt niet zo snel. Wat doen jullie eigenlijk om er echt een plekje van jezelf en van de kindjes van te maken? Het lijkt me wel lastig dat het maar een heel klein plekje is. In vergelijking tot een volwassenengraf dan.
Ik besefte me van de week dat we weer richting December opaan gaan, tijden waar ik zelf op dit moment niet veel behoefte aan heb, kan me goed voorstellen dat jullie niet echt uitkijken naar de feestdagen. Iig een
van deze kant. Jullie zijn toppers! En die kleintjes daarboven zullen echt met trots op jullie neerkijken. quote:Ynske het plekje van Thijs hebben we niet zelf uitgezocht, heel eerlijk hebben we daar eigenlijk niet eens bij stil gestaan, we kregen het pas te zien, na de kerkdienst, en we zijn er wel "blij"mee, tegen die heg het is een mooie plek.Op maandag 29 oktober 2007 14:38 schreef Ynske het volgende:
Bar, misschien een gekke vraag, maar ik hield me er op de een of andere manier mee bezig. Mochten jullie het plekje van Thijs zelf uitzoeken? Ik vind t zo
Ik denk dat het helemaal niet makkelijk is om de beslissing te nemen van wat je op een grafje plaatst. Tis toch idd voor heel lang, en veranderen gebeurt niet zo snel. Wat doen jullie eigenlijk om er echt een plekje van jezelf en van de kindjes van te maken? Het lijkt me wel lastig dat het maar een heel klein plekje is. In vergelijking tot een volwassenengraf dan.
Ik besefte me van de week dat we weer richting December opaan gaan, tijden waar ik zelf op dit moment niet veel behoefte aan heb, kan me goed voorstellen dat jullie niet echt uitkijken naar de feestdagen. Iig een
Wat wij doen is nagaan waar Thijs van hield, wie Thijs was, hoe hij in het leven stond, en aan de hand daarvan gaan/willen we het grafje aanpassen, zo willen we ook geen plaat aan de bovenkant van het grafje, maar willen we knikkers.
En zo zijn er nog wel een aantal dingen die erin terug zullen komen, en de beer van Thijs die lekker bij zich heeft die komt weer terug in het monumentje zover zijn al wel .
December, donkere intieme dagen, ik heb ze altijd wel bijzonder gevonden, maar de afgelopen 7 jaar eigenlijk al stukken minder, maar het is niet iets waar ik op tegen zie, het zijn ook dagen waarbij je stilstaat bij de mensen die er niet meer zijn, het is wel zo dat de kerstdagen voor mij wel zwaarder zijn maar dat komt ook weer omdat mijn moeder 27 december jarig is, en alweer 7 uur uit ons leven is...
En we nemen die dagen zoals het komt
quote:Dat heb ik ook heel erg, en mede dankzij deze topicreeks sta ik nu elke ochtend ruim op tijd op om voordat ik weg ga naar m'n werk nog even Ethan te knuffelen of alleen maar naar 'm te kijken als hij slaapt. Ik ben me er heel erg van bewust dat ik vooral van hem moet genieten, elke dag weer.Op maandag 29 oktober 2007 08:26 schreef MeNicole het volgende:
Ik moest meteen aan jullie hier denken. Dat jullie dat allemaal moeten missen en dat ik daar dan soms zo over loop te klagen.
(En ik voel me gelijk weer zo'n trut dat ik dit zeg, omdat het voor jullie misschien jusit wel heel erg pijnlijk is om dit soort dingen te horen, maar ik weet niet wat anders te zeggen. Alles wat ik kan verzinnen lijkt zo futiel en jullie verdriet zo enorm dat ik het bijna beschamend vind om wat te zeggen ofzo, maar toch moet ik van mezelf jullie laten weten dat er iig aan jullie wordt gedacht
) gewoon even voor jullie allemaal...quote:Ja het ziet er heel verlaten uit, zo'n erg gezichtOp zondag 28 oktober 2007 11:13 schreef _Bar_ het volgende:
Nee dat is helaas zo kaal, we hebben gesproken met de man die daar het onderhoud doet en dier vertelde ons dat daar al jaren nooit meer iemand komt...
Zitten er ook aan te denken, om bij dat jongetje ook afentoe maar iets van een bloemetjes neer te zetten, vinden dat zo erg
quote:Prachtige zin, die heel goed is in heel zijn eenvoud
!
Wat de decemembermaand betreft, die mag van mij inderdaad geschrapt worden. Al hoop ik heel erg dat ik ooit weer zal kunnen genieten van de echte Kerst-gezelligheid.
@Jellyrose: ik kan je eerlijkheid alleen maar waarderen. Ik schreef een hele tijd geleden eens dat ik het juist heel fijn vind dat andere mensen intenser genieten van hun kinderen, door wat ons is overkomen. Het is net alsof de dood van je eigen kind daardoor minder nutteloos lijkt. Ik kan me voorstellen dat dit een beetje raar klinkt, ik vind het dan ook heel moeilijk om uit te leggen hoe dat precies voelt.
Ik wilde wat moois schrijven maar vind de woorden niet zo. Ik voel mij rijk met Emma hoe zwaar het af en toe ook is. En dat komt deels doordat jullie je verhalen hier vertellen.
Ik kwam Thijs zijn lievelingsnummer tegen -wij zoeken de schat- Thijs zijn foto staat hier voor mijn neus, en vertelde hem, jochie dit liedje is voor jou, en toen dat nummer gedraaid en geluisterd, en eventjes voelde ik me weer dicht verbonden met Thijs even een bijzonder fijn moment
En daarna kwam het liedje _slaapliedje_
Plop: als het zonnetje gaat slapen
en kaboutertjes gaan gapen
is het tijd om naar je bedje te gaan
Kwebbel: als de maan hoog in de lucht staat
en je weet het is al heel laat
doe dan maar je pyjamaatje aan
refrein 2x allen:
en slaap maar zacht
slaap de hele nacht
en droom dan maar de allermooiste dromen
slaap maar zacht
slaap de hele nacht
Klus: je kunt nog een boekje lezen
nee je hoeft echt niets te vrezen
als je naast je knuffeltje ligt
Lui: en wanneer de lichtjes doven
zie je sterretjes daarboven
doe dan maar je oogjes vlug dicht
refrein 2x
Zo rustig en zo vredig, voor al onze engeltjes
Het kaarsje brandt ook voor jullie Engeltjes.
Bar, wat een prachtige tekst, slaapliedje.. kreeg er even tranen van, maar het is heel mooi!
quote:Spuuglokje tochOp zaterdag 3 november 2007 23:18 schreef Spuuglokje het volgende:
Verdikke, Bar, ik moet zo huilen van je slaapliedje
Ik vind het adembenemend mooi...
NATUURLIJK
sta jij op een dag
weer voor mij
en sluit ik jou
in mijn armen
zelfs eeuwigheid
kent zijn tijd
Het is mooi
om te zien
hoe eenvoudig
de verbeelding
met 1 schijnbeweging
de werkelijkeheid
kan passeren
Als ze in goede doen is
vliegt ze in 1 moeite
van nu
naar vroeger
en later
en terug
En natuurlijk
weet ik
dat het licht
uit onze ogen
kan verdwijnen
.....maar toch
geloof ik
in de illusie
alsof alles theater is
Wij staan op het toneel
spelen een voorstelling
en aan het slot....
....Dooft het licht
applaus daalt
als een zachte regen
op ons neer
het doek valt dicht
gaat weer open
En wij buigen
jij en ik
zij aan zij
staande ovatie
vervolgens
sluit ik jou in mijn armen
en zeg
het volgende stuk
eindigt
zonder einde
Lieverds, jullie zijn dapper en gewoon maar even een dikke
van mij. Bar ik ben heel benieuwd wat jullie eindresultaat gaat worden.
Phluphy wat zijn die planten allemaal mooi groot geworden
voor een ieder die het nodig heeft. Ik zat vandaag in de kerk en dacht aan Belana en Kbot. Dát behoeft enige uitleg!
Er was een herdenkingsdienst op Providentia/Kempenhaeghe. Het thema was "stenen die een stroom verleggen."
Ik weet nog dat Kbot dit schreef toen Danyel net overleden was, en dat ik het zo mooi vond.
Voor alle overledenen was een steen gemaakt met zijn/haar naam erop. Danyel had een speciale versie, met een bloemetje. Heel attent.
Dit is overigens de volledige tekst van het lied van Bram Vermeulen:
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld van sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde 't bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde 't bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg zal gaan.
De steen met een bloemetje
Lieve meiden, ik denk heel veel aan jullie en aan jullie prachtige engeltjes. Er ontstaat een knoop in mijn hart als ik denk aan het verdriet wat jullie meemaken.
Mooi gedicht phluphy
quote:Op woensdag 21 november 2007 14:51 schreef Lishe het volgende:
Mijn liefste kusjes geef ik mee
aan de vogels en de wolken
en de golven van de zee.
Weet je wat, ik stuur ze nou,
want die kusjes zijn voor jou.
Zoveel wolken vandaag...
quote:Op woensdag 21 november 2007 14:56 schreef pepper_961 het volgende:
Ik vroeg me af hoe het met iedereen gaat.
Ik las dat sommige een kaarsje gingen branden met allerzielen. Ik wilde eigenlijk ook mee doen met kaarsje branden, maar omdat ik moest werken die avond is het me compleet ontschoten dat ik dat had willen doen toen ik weer thuis kwam. :S
quote:Op woensdag 21 november 2007 15:19 schreef pepper_961 het volgende:
[..]
Ah, thanks!
Ik miste hem ook zomaar ineens hoor.
Ik dacht aan het topic omdat ik hier volgens mij al eens geschreven had over dat tril oog wat ik eens in de zoveel tijd krijg. Die heb ik dus de afgelopen periode weer met regelmaat gehad dus vandaar.
Al denk ik niet dat het tril oog nu weer zal resulteren in zo`n nare jankbui, tenminste......dat hoop ik!
Enfin, door het tril oog dacht ik automatisch aan het wel en wee van de andere "ovok" mensen en wilde er naar vragen, maar tsja daar heb je dus wel een open topic voor nodig. En zo ist gekomen he?
* ovok= ouders van overleden kind(eren)*
quote:Mja opzich gaat het goed, maar december komt eraan enzo en dat merk ik toch wel erg goed.Op woensdag 21 november 2007 14:56 schreef pepper_961 het volgende:
Ik vroeg me af hoe het met iedereen gaat.
Ik las dat sommige een kaarsje gingen branden met allerzielen. Ik wilde eigenlijk ook mee doen met kaarsje branden, maar omdat ik moest werken die avond is het me compleet ontschoten dat ik dat had willen doen toen ik weer thuis kwam. :S
Ben ook veel sneller in tranen, behoefte om soms mezelf helemaal terug te trekken enz enz..
Nee van mij mag het snel 1 januari zijn een nieuw jaar
Wat een mooi idee die dienst met die stenen en wat attent dat er bij Danyel ook een bloemetje op stond.
En voor iedereen hier een
Ik denk dat de decembermaand voor de meesten hier nou niet de makkelijkste tijd is. Ik denk aan jullie.. Ooit was die decembermaand een maand om naar uit te kijken, om leuke dingen te doen als gezinnetje en nu is juist dat zonnetje uit dat gezinnetje weg... En dan is het ineens wel heel donker hoor.
Hier nog iemand die de maand december liever zou overslaan.
Vroeger en nu (bron: ik)
De dagen die vroeger een gouden randje hadden,
ze zijn hun glans verloren.
Lichte dagen, die baadden in het licht
zijn vergrijsd door een schaduw.
Volle dagen, gevuld met leven,
ze zijn nu leeg door het gemis.
Lichte dagen, die we blijmoedig leefden
zijn verzwaard door het verdriet.
Nu is alles anders
Omdat jij er niet meer bent.
Sterkte voor jou en voor alle anderen voor wie dit gedicht de werkelijkheid is.
Veel sterkte met die dagen, voor alle ouders hier.
En een kus voor iedereen die het zo extra moeilijk heeft met de feestdagen in aantocht
Wat kun je het goed verwoorden phluphy. Wat doen jullie nu om de feestdagen door te komen? Lijkt me echt verschrikkelijk.Het gedichtje is een stukje uit een heel lief boekje. De liefste kusjes zijn voor jou, van Harmen van Straaten. Vooral de tekeningen vind ik erg mooi.
Maar de liefste kusjes
bewaar ik een poosje
in een heel klein doosje.
Dat ik altijd bij me hou.
Want die kusjes zijn speciaal voor jou.
Een knuffel voor iedereen die het nodig heeft.
En dat gedichtje hierboven dat Lishe postte; wat een mooie gedachte is dat
Yppy, ik zou niks kunnen bedenken om ze "sneller" of "beter" door te komen, behalve mezelf een paar dagen drogeren maar dat vind ik nou ook weer zoiets...
Je doet niets speciaals om ze door te komen, je "viert" zo goed en zo kwaad als het kan met de familie mee. Sinterklaas doen we overigens -gelukkig- niets aan.
Waar ik me wel op verheug is weer, net als vorig jaar, een mooi klein Kerstboompje maken voor op het grafje. Mét lampjes!
Bedankt allemaal voor de goede wensen.
zul je stralen
schijnen je ogen
zoals ze altijd
hebben gedaan
tussen vogels
wolken en ook
wind, de lucht
en onze adem
blijf jij bestaan
gekoesterd in
herinneringen
muziek waarin
de emoties en
gedachten gaan
bent jij nooit
verloren maar
alleen een andere
nieuwe weg gegaan
Wat mooi.Phluph die van jou ook!
om degene die hen missen weer naar het licht te leiden
iedereen in dit topic is zo dapper! Ik bewonder jullie echt enorm om de kracht!
de kaarsjes branden hier voor alle lieve kleine sterren- en vlinderkindjes!
quote:Dankje wel blOemetjE, voor deze "les".Op donderdag 29 november 2007 14:21 schreef bl0emetjE het volgende:
maar in deze donkere dagen stralen alle sterretjes extra hard
om degene die hen missen weer naar het licht te leiden
Zo had ik er nog niet over nagedacht. Wat een mooie gedachte, ik word er warm van.
quote:Dat gevoel herken ik ook heel goed.Op donderdag 22 november 2007 00:46 schreef _Bar_ het volgende:
[..]
Mja opzich gaat het goed, maar december komt eraan enzo en dat merk ik toch wel erg goed.
Ben ook veel sneller in tranen, behoefte om soms mezelf helemaal terug te trekken enz enz..
Nee van mij mag het snel 1 januari zijn een nieuw jaar
En uitgerekend de december maand kan ik me niet terug trekken.
Dochtertje jarig, nichtje jarig, moet dus ook nog een kinderpartijtje geplanned en geviert worden en natuurlijk kun je sint vieren ook niet overslaan.
Aan de ene kant geniet ik wel van het cadeautjes geven en de gezelligheid per te vieren dag, en tegelijkertijd hik ik er enorm tegenaan omdat het allemaal als zoveel voelt.
Nahja.........bijna Januari.
Ik leef echt enorm met jullie allemaal mee en wil jullie heel veel kracht en liefde toewensen in deze moeilijke maand....
echt een welgemeende viruele knuffel voor jullie!
Langzaam kouder
De leegte om je heen
Donkere dagen
lichtjes in de bomen
sterren aan de lucht
Donkere dagen
verlicht en verwarmd
door de engeltjes van ons land
een
voor alle papa's en mama'sEn niet alleen in deze maand, maar natuurlijk ook in alle andere maanden.
voor jullie allemaal.quote:Pfoe, lees dit nu pas.Op woensdag 5 december 2007 10:26 schreef _Bar_ het volgende:
Thijssie mama wilt je gewoon even een hele dikke knuffel geven
Lieve schatten, wat zullen deze dagen dubbel voor jullie zijn.
gisteren heb ik dat op het gemakje eens terug doorgenomen, en gelet op details.
In het begin, helemaal overstuur, een niet geaccepteerd overlijden, veel verdriet veel pijn.
Handschrift was lelijk, snel geschreven met tranen in de ogen.
Een jaar later ongeveer schreef ik weer in dat schrift, en dan een heel andere mannier van schrijven, niet meer het heftige verdriet, niet meer wanhopig, alsof ik het geaccepteerd heb.
Een vriend van mij heeft dat schrift ook doorgelezen, en die zei blijf jij maar lekker schrijven, en dan ben ik benieuwd hoe jij straks weer schrijft in juni ongeveer.
Het gaat echt stukken beter nu.
Maar blijf vooral schrijven, elke keer als je het moeilijk krijgt, elke keer als je wat kwijt moet, en blijf er over praten.
Maar het komt goed met jou daar ben ik van overtuigd, maar blijf schrijven, het werkt...
En hij heeft gewoon gelijk, en merk dat het mij echt helpt zolang ik maar blijf schrijven
Niet alleen fijn dat je iets hebt wat voor jou werkt, op het moment zelf, maar ook dat je dan achteraf daadwerkelijk merkt dat je er iets aan hebt (gehad). En het feit dat anderen er blijkbaar ook zo over denken, is natuurlijk ook een heel fijn gevoel, lijkt me.
Zo wordt het een heel waardevol schriftje, waar je maar heel zuinig op moet zijn.
quote:Grappig. van dat handschrift dan bedoel ik....Op maandag 10 december 2007 11:51 schreef _Bar_ het volgende:
Ik houd een soort van gedachten schrift bij, eigenlijk al sinds Thijs overleden is.
gisteren heb ik dat op het gemakje eens terug doorgenomen, en gelet op details.
In het begin, helemaal overstuur, een niet geaccepteerd overlijden, veel verdriet veel pijn.
Handschrift was lelijk, snel geschreven met tranen in de ogen.
Een jaar later ongeveer schreef ik weer in dat schrift, en dan een heel andere mannier van schrijven, niet meer het heftige verdriet, niet meer wanhopig, alsof ik het geaccepteerd heb.
Een vriend van mij heeft dat schrift ook doorgelezen, en die zei blijf jij maar lekker schrijven, en dan ben ik benieuwd hoe jij straks weer schrijft in juni ongeveer.
Het gaat echt stukken beter nu.
Maar blijf vooral schrijven, elke keer als je het moeilijk krijgt, elke keer als je wat kwijt moet, en blijf er over praten.
Maar het komt goed met jou daar ben ik van overtuigd, maar blijf schrijven, het werkt...
En hij heeft gewoon gelijk, en merk dat het mij echt helpt zolang ik maar blijf schrijven
Ik schreef altijd alle leuke en grappige dingtjes van Max op in m`n agenda, dat doe ik nu ook met alles over Tedje, en toen Max overleed bleef ik in mn agenda schrijven maar dan natuurlijk over m`n wanhoop en ongeloof en intense verdriet.
De dag(en) voor zijn overlijden had ik een soort blokletterachtig handschrift en vanaf dat Max dood was schreef ik ineens in een totaal ander handschrift!
In dat handschrift schrijf ik nog steeds. Ik heb wel eens gehoord dat je handschrift iets over je persoonlijkheid zegt.
Als je ineens van het ene op het andere moment zo`n trauma doormaakt verander je opslag en in mijn handschrift was dat meteen duidelijk te zien ook
Is jouw handschrift wel weer terug veranderd in hoe het voor thijs zijn dood was of merk je toch wel verschil met nu en vroeger??
(maar dan langer) Om de maand extra "feestelijk" te maken, hebben we morgen de eerste rechtzitting van onze civiele procedure tegen het ziekenhuis. Ik kan er hier natuurlijk niet inhoudelijk op in gaan, en daarbij is het in deze fase uiterst juridisch-technisch, maar onze advocaat heeft ons erop voorbereid dat het onderwerp van morgen een vies, smerig karakter zal hebben.
We rechten onze rug, maar ondertussen liggen we krom bij de gedachte dat Danyel zelfs in zijn dood nog onrecht wordt aangedaan. Wat een harteloze, keiharde maatschappij leven we in...
Ik zal morgen wel even laten weten hoe het was.
Wat heb ik me op zitten winden toen en jij bleef zo rustig. (aan de oppervlakte)
Heel veel succes en sterkte morgen. Sluit je af voor alle negatieve energie en weet waarvoor/voor wie je het doet.
Lieverd dikke
Dikke knuffel. (Ik kan de goede woorden echt niet vinden vandaag. Gewoon, ik denk aan jullie.)
Wens jullie heel veel sterkte en succes
onder ons, de kaarsjes mogen vanaf 10.15 uur branden.Oh, en voor de duidelijkheid (vamperotica): het ziekenhuis heeft al wel de verantwoordelijkheid genomen, want ze hebben onze aansprakelijkheidsstelling geaccepteerd. Oftewel: ze hebben de fout officieel erkend. Dat is natuurlijk al heel mooi! (En ook vrij uitzonderlijk, overigens).
Hoe de verzekeraar van het ziekenhuis daar vervolgens mee omgaat, is een ander verhaal.
Als er mensen zijn die oprechte belangstelling hebben in de achtergrond hiervan, mogen ze me gerust pm'n. Een onbekende zal ik wellicht wat achterdochtig bejegenen, en als ik denk dat het haar/hem alleen om het sappige verhaal gaat, kan ie wieberen.
Sowieso al niet echt natuurlijk.
quote:Dat lijkt me toch een "fijn" gevoel... Dat zo'n ziekenhuis iig de fout erkend....Op woensdag 12 december 2007 15:46 schreef phluphy het volgende:
Dank jullie wel. Voor de Katholieken
Oh, en voor de duidelijkheid (vamperotica): het ziekenhuis heeft al wel de verantwoordelijkheid genomen, want ze hebben onze aansprakelijkheidsstelling geaccepteerd. Oftewel: ze hebben de fout officieel erkend. Dat is natuurlijk al heel mooi! (En ook vrij uitzonderlijk, overigens).
Hoe de verzekeraar van het ziekenhuis daar vervolgens mee omgaat, is een ander verhaal.
Als er mensen zijn die oprechte belangstelling hebben in de achtergrond hiervan, mogen ze me gerust pm'n. Een onbekende zal ik wellicht wat achterdochtig bejegenen, en als ik denk dat het haar/hem alleen om het sappige verhaal gaat, kan ie wieberen.
Wat belachelijk van zo'n verzekering...
Heb dus van dichtbij mee gemaakt wat voor inpact het op je gezinsleven heeft, en wat je moet doormaken als ouders zijnde. Ik weet dat jullie er waarschijnlijk niets aan hebben.. maar het slijt. Je vergeet het (natuurlijk) nooit, maar er zullen ooit dagen komen dat je er niet over na hebt gedacht. En dit is niet vergeten, maar verwerken, denk ik. Mijn ouders hebben hun leven weer opgepakt, genieten weer voluit, en gaan door. En daar heb ik heel veel respect voor, dat zal niet makkelijk zijn. Ik denk echter dat iedereen dat moet proberen. En deze periode zal moeilijk zijn. Je hebt altijd een leeg plekje aan tafel. En op zulke moment kun je niets meer doen dan er bij stil staan, en aan hem/haar denken. Denk aan de mooie momenten, denk aan het plezier wat je hebt gehad, en denk aan de lieve mensen die je nu nog wel om je heen hebt. Want die hebben je ook nodig..
Klinkt dit hard? Zoja; het spijt me..
Alle anderen hier ook een dikke knuffel!
in gedachten bij jullie morgenquote:Oh gatver....Op woensdag 12 december 2007 15:25 schreef phluphy het volgende:
maar onze advocaat heeft ons erop voorbereid dat het onderwerp van morgen een vies, smerig karakter zal hebben.
Veel sterkte morgen.
Hold your horses Het is uitgesteld. Onze advocaat is letterlijk gevloerd door een spit-aanval. Er is nog even overwogen een collega te sturen, maar gezien de complexiteit van de zaak gaat de voorkeur uit naar uitstel.
Onder het motto "het zal wel ergens goed voor zijn" wachten we maar weer gelaten af wat er verder gaat gebeuren.
Ik wilde je namelijk net sterkte komen wensen en zeggen dat ook ik -net als heel veel anderen hier- erg vaak denk aan jullie allemaal en vooral ook aan jullie kinderen.
Lieve Fluf, vandaag misschien iets moois doen, iets symbolisch, iets wat speciaal is voor jullie?
quote:Blerg... Heb je je zo ingesteld op "vandaag"....Op donderdag 13 december 2007 08:28 schreef phluphy het volgende:
Het is uitgesteld. Onze advocaat is letterlijk gevloerd door een spit-aanval. Er is nog even overwogen een collega te sturen, maar gezien de complexiteit van de zaak gaat de voorkeur uit naar uitstel.
Onder het motto "het zal wel ergens goed voor zijn" wachten we maar weer gelaten af wat er verder gaat gebeuren.
Maar wel fijn dat er niet "zomaar iemand" op de zaak gezet wordt, toch?
quote:Goh...Op donderdag 13 december 2007 08:28 schreef phluphy het volgende:
Onder het motto "het zal wel ergens goed voor zijn" wachten we maar weer gelaten af wat er verder gaat gebeuren.
Maar idd wat je zegt, het zal wel ergens goed voor zijn.
Alle andere mama's en papa's een extra dikke knuffel in deze decembermaand.
Ik hoop dat jullie advocaat snel hersteld is. Sterkte Phluphy en Phluphyman Weet verder even niet goed wat te zeggen. Wat zal het een moeilijke tijd voor jullie zijn!Sterkte!
quote:Nou idd.Op donderdag 13 december 2007 10:42 schreef Yoni het volgende:
Getsie Fluf, dat is vervelend zeg! Wel fijn dat ze er niet 'zomaar' iemand anders op zetten, maar je laadt je toch op voor zo'n dag...
Sterkte!
Ik sluit me aan bij alle sterkte-wensen.
quote:Die behoefte hadden we inderdaad, en het is nog gelukt ook.Op donderdag 13 december 2007 08:31 schreef Sugar het volgende:
Lieve Fluf, vandaag misschien iets moois doen, iets symbolisch, iets wat speciaal is voor jullie?
We zijn gaan woonboulvard-en om ideeën op te doen voor de verhuizing. Niets "groots" gevonden, maar wel een geweldige dekbedovertrek-set met groene bloemen gescoord.
Dat is mooi fluf
(van dat dekbed) Opeens kom je het overal tegen he? Ik bedoel.. de groene bloemen.Ook ik denk vaak aan jullie en zou zo graag willen dat ik iets kon doen...gaat niet he?
Dikke
voor alle lieve mama's (en papa's) hier die het zo hard nodig hebben Het zal nu wel het nieuwe jaar worden denk ik zo? Dat is op zich wel fijn, dat het na de feestdagen gebeurd, die zijn al moeilijk genoeg lijkt me.
Een dekbed met groene bloemetjes? Super
Ik had ergens led-lampjes op batterijen gevonden en uitgetest. Zeker 5 dagen/nachten branden de lampjes allemaal prima, daarna gaan ze één voor één uit. Uiteindelijk ging het laatste lampje pas na 2 weken uit!
Ik vind het zo'n fijne gedachte dat er nu zo'n gezellig boompje met lampjes en balletjes staat. En natuurlijk gaan we met Kerst de batterijen vervangen.
Overigens wil ik volgend jaar (kerst)verlichting gaan maken op solar cellen. Een concept ligt al klaar, ik moet alleen de onderdelen nog halen en dan gaan uitproberen. Ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen, want ik kan me voorstellen dat jullie er ook belangstelling voor hebben!
En wat een superidee om het op zonne-energie te gaan doen volgend jaar!
dit was voor:
Dit is na:
quote:Het is alleen nog steeds niet helemaal naar mijn zin...
Heb iets in mijn hoofd zitten, maar het lukt me niet goed om het helemaal uit te werken
Ik wens jou (en allemaal natuurlijk) sterkte de komende dagen. Dat het toch mooi, bijzondere dagen mogen worden, hoe dubbel het ook allemaal is.
Wij gaan nu ook naar Sterksel om nieuwe batterijen in de kerstlampjes te doen en wat extra kaarsjes aan te steken.
Wat is het leuk geworden Bar. Ik vind het echt stoer dat je er zo mee bezig kunt zijn.
Sterkte jullie met deze moeilijke dagen.
Ik zoek mezelf maar een andere dag
Want deze is kapot
Deed al raar vanaf het begin
Hij is heel anders dan die ander was
Jij weet er alles van
Je stond hier gister middenin
O, en toen ik wakker werd, jij weg was
Waren dag en ik alleen
En ook al was ik eerder op
We konden zonder jou toch nergens heen
Ik zoek mezelf maar een andere dag
Want deze heeft geen zin
Zoveel liefde zomaar weggerukt
Stel dat ik ooit een dag vind dat ik niet
Een dag dat ik niet aan jou denk
Ik haat de dag dat het me lukt
O, maar ik red het wel, ik moet wel
En joh, je helpt me er maar mee
Want al ben jij als engel weggegaan
Je weet, er zijn hier nog twee
Maar mag dit de laatste keer zijn ?
Laat dit de laatste keer zijn
Nooit meer en nooit meer zo klein
Dit moet de laatste keer zijn
Dit moet de laatste keer zijn
(Vraag het)
Dit moet de laatste keer zijn
(Vraag het)
Nooit meer en nooit meer zo klein
(Vraag het)
Dit moet de laatste keer zijn
Ik zat dit topic door te lezen en toen bedacht ik mij dat deze tekst hier wel heel goed past.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, behalve dat ik het vreselijk vind dat jullie kindjes er niet meer zijn
@massy; wat een mooie tekst. Voor mij sprongen deze regels eruit:
Stel dat ik ooit een dag vind dat ik niet
Een dag dat ik niet aan jou denk
Ik haat de dag dat het me lukt
Zo is het inderdaad. Soms voel je je je schuldig als je even genoten hebt van een aantal momenten dat je gedachten "vrij van verdriet" waren. Heel langzaam leren we afstand te nemen van dat schuldgevoel.
Ik heb geprobeerd de sfeer op Danyel's grafje, op Kerstavond, vast te leggen. Het is moeilijk om in het donker te fotograferen. Je moet de flits wel gebruiken, anders zie je echt niets, maar het is een beetje jammer dat je dan de lampjes en kaarsjes niet zo goed ziet. Maar voor een grove indruk volstaat deze foto wel:
In het echie was het veel mooier, en heel apart, zo in het donker!
Ik lees hier veel maar wilde jullie toch nu dan toch laten weten dat ik veel aan jullie denk (en op deze donkere dagen nog een beetje extra.)
Ik moest aan jullie denken vandaag. Aan al die mamma's en pappa's die zoveel eerder afscheid moesten nemen... van een leven wat nog maar net begonnen was....
Ik hoop dat mijn opa daarboven een beetje op jullie kindjes past...
sterkte met alles1ste kerst wel gecourmet,en 2de kerst heerlijk relaxend gewerkt
Heel eerlijk heb ik Thijs maar heel even heel erg gemist, maar dat ging snel voorbij, werd niet echt een dip dip momentje.
Morgen is het alweer oudjaar, Marco is niet in de buurt die zit ergens op de noordzee, en ik ga nu naar mijn pa, op het allerlaaste moment besproken.
MEt broertje daarna eve wat gaan drinken en daarna lekker terug naar huis en 2 januari alweer werken.
Ik merk echt dat ik qua verwerking nu al zo veel verder ben, en dingen kan loslaten, ook niet meer mezelf snel schuldig voelen als ik eens echt geniet van andere dingen, en dat is zo fijn soms.
Maar de momenten dat ik dan wel heel er het gemis heb, dan komt het ookvrij hard aan, maar ook daar kom ik da wel wer gemakkelijk overheen.
OPschrijven en erover praten helpt echt goed voor mij dan
En ik wens alle papa's en mama's van dit topic een lichter 2008
Ik hoop dat je een hele gezellige oud/nieuw hebt met je broer en vader.
En natuurlijk heel veel geluk gewenst in het nieuwe jaar.
Dankje snoop
Phluph, een mooie start in jullie nieuwe omgeving. Dat is toch dit jaar?
Bar, ik hoop dat je zo blijft genieten en groeien op je werk. Veel geluk lief mens.
Het voelt echt als het beginnen van een nieuw leven, maar dat komt omdat echt alles verandert: land, huis, werk, mensen. We hebben er onvoorstelbaar veel zin in.
Even iets verduidelijken, omdat ik die vraag al eerder kreeg:
Iemand vroeg me of ik het niet rot vond Danyel achter te laten, ook werd gevraagd of ik 'm dan niet liever mee wilde nemen...
Geen zorgen! we gaan alleen maar dichterbij Danyel wonen! Minder kilometers en minder reistijd, dus helemaal top!
op deze verdrietige dag.Dit "nieuwe" verdriet voor Tan... Zo pijnlijk voor mij al.. Hoe moet het dan voor jullie zijn... Jullie die maar al te goed weten waar ze doorheen moet...
Ik vind dat het niet had gemoeten.. zo oneerlijk!
quote:Op dinsdag 8 januari 2008 20:26 schreef sombie het volgende:
Voor alle ouders hier een extra dikke
quote:Ik heb het ook deze keer weer als een steun ervaren, dat jullie ook aan "ons" dachten. De saamhorigheid binnen OUD! is toch wel erg bijzonder vind ik. Ik weet nog goed dat er tijdens Danyel's kritische dagen ook veel kaars-icoontjes waren, en een kring werd gemaakt, enz. Mijn zus heeft toen al die topics voor me uitgeprint en gebundeld, ik zal dit altijd bewaren en koesteren.Op dinsdag 8 januari 2008 20:40 schreef vamperotica het volgende:
Ook ik zit hier met tranen in mn ogen aan jullie te denken...
Dit "nieuwe" verdriet voor Tan... Zo pijnlijk voor mij al.. Hoe moet het dan voor jullie zijn... Jullie die maar al te goed weten waar ze doorheen moet...
Tan vertelde me vorige week dat ze al dat meeleven heel fijn vindt, dus ik ben ook heel blij dat OUD! (en overigens ook FOK! algemeen) zich weer van zijn beste kant laat zien.
Wat ik ook fijn vind, is dat de namen van de andere Engeltjes opeens opdoeken in een topic. Het is zo fijn om Danyel's naam ergens "geschreven" te zien staan. Het noemen van hun naam betekent dat er aan ze gedacht wordt, dat ze er nog bij horen, dat ze er nog zijn.
Ik vind het verschrikkelijk dat er weer een Engeltje bij is gekomen, het is een kleine troost dat ook Tan zich van tijd tot tijd kan warmen in dit topic, of elders binnen OUD.
Er zitten heel veel fijne mensen hier. Posters zowel als lurkers.
Fluf, ben je er al uit of je iets met een groene bloem gaat doen in je huis? Dat is wel mooi om Danyel mee te nemen.
voor jou.Ik kom niet in dit topic binnenlopen om aandacht te genereren hoor, ik wil gewoon ook iets zeggen ipv alleen maar lurken
Maar toch bedankt!!
er wordt (ook) aan jullie gedacht!quote:Maar Bluezz, jouw verdriet mag ook aandacht, toch? Hoe triest ook, maar ook Jamie en jij hebben een plekje hier in dit topic. En zoals ik je al eerder zei, ook al heeft het een plekje, het blijft kwetsbaar. Dus juist ook in dit soort tijden is het fijn als je hier enigszins wat troost kunt vinden.Op woensdag 9 januari 2008 15:02 schreef Bluezz het volgende:
Ik kom niet in dit topic binnenlopen om aandacht te genereren hoor,
Yp, ik denk dat je het niet stom hebt gezegd.
En helaas is er weer een engeltje bijgekomen....
Ook hier brandt regelmatig een kaarsje en denk ik aan jullie kleine engeltjes die de avondlucht sterker laten stralen.
Heel veel sterkte allemaal!
Mijn zoontje is vandaag 3 geworden maar het enige waar ik voornamelijk aan dacht vandaag waren al deze verhalen waarvan je hoopt dat niemand dat hoeft mee te maken. Ik kon het moeilijk loslaten.
Dikke knuffel voor alle ouders van engeltjes
(mooie benaming ook!)
Weer een klein engeltje erbij.Ik had zo gehoopt dat we je hier niet hoefde te verwelkomen Tan.....
pfffffff kut!
"Als tranen een trap konden bouwen,
en herinneringen een brug,
Dan klommen we omhoog naar de hemel,
en namen je gewoon mee terug"
quote:Heel erg mooiOp woensdag 9 januari 2008 21:28 schreef Lois het volgende:
Ik zag net een mooi gedichtje, jullie vast al bekend:
"Als tranen een trap konden bouwen,
en herinneringen een brug,
Dan klommen we omhoog naar de hemel,
en namen je gewoon mee terug"
quote:Ik moet heel erg oppassen dat het huis niet één groene bloem wordt.Op woensdag 9 januari 2008 14:44 schreef YPPY het volgende:
Fluf, ben je er al uit of je iets met een groene bloem gaat doen in je huis? Dat is wel mooi om Danyel mee te nemen.
Ik heb al aardig wat "attributen" van of met groene bloemen verzameld, en als het aan mij ligt krijgen die straks allemaal een heel mooi plekje. Danyel gaat in vele vormen mee, zijn eigen foto-/kaarsjes-hoekje, zijn collage/snoezelhoekje en nog wat losse foto's her en der. En straks komen ook nog heel veel van zijn spulletjes tevoorschijn die we tijdelijk hebben moeten opslaan wegens ruimtegebrek. Ik ben erg blij dat ik veel bewaard heb, ik wil er op de één of andere manier nog iets mee gaan doen.
We mogen helaas geen groene bloem schilderen op de buitenmuur, omdat het huis valt onder de "beschermde stadsgezichten". Maar wie weet bedenken we nog eens een leuk alternatief!
quote:Heel mooi, en zo waar!! Als dát kon!Op woensdag 9 januari 2008 21:28 schreef Lois het volgende:
Ik zag net een mooi gedichtje, jullie vast al bekend:
"Als tranen een trap konden bouwen,
en herinneringen een brug,
Dan klommen we omhoog naar de hemel,
en namen je gewoon mee terug"
quote:Zo Lois, die hakte er even in hierOp woensdag 9 januari 2008 21:28 schreef Lois het volgende:
Ik zag net een mooi gedichtje, jullie vast al bekend:
"Als tranen een trap konden bouwen,
en herinneringen een brug,
Dan klommen we omhoog naar de hemel,
en namen je gewoon mee terug"
quote:Toen Mink geboren werd en overleed was ik nog geen moeder, ik weet nog dat ik dat toen verschrikkelijk vond maar de impact daarvan besefte ik pas toen ikzelf moeder werd. Een van de eerste minuten dat ik mijn kind op mijn buik had moest ik daaraan terugdenken en realiseerde ik me pas hoe verschrikkelijk het moet zijn.Op woensdag 9 januari 2008 14:44 schreef YPPY het volgende:
Met Danyel en Thijs vond ik het wel anders, voor mijn gevoel. Dat vond ik al echte jongens die we 'kenden'. Met Mink, en nu met Ayen zijn het baby'tjes die niet eens een kans hebben gehad om zich te laten kennen. (hopelijk zeg ik nu niks stoms)
voor iedereen hieren ik denk ook weer veel aan jullie.
Dan zo'n mooi gedichtje lezen wat Lois laat zien
Het is niet te verwoorden hoe en waarom precies
maar een
voor jullie hierDe Vlinder
Er zit een rups al op een blaadje
Goeiemorgen kleine vent
Ga jij nu maar lekker slapen
Totdat jij een vlinder bent
Er zit een concon al op een blaadje
Goeiedag wie woont hier nou
't Is de rups die zal ontwaken
Als een vlinder hemelsblauw
Er zit een vlinder al op een blaadje
Goeienavond prachtig dier
Vlieg maar ver weg naar de wolken
En dan blijven wij wel hier
En als de maan is opgekomen
Slapen alle kindertjes
En ze worden in hun dromen
Hele mooie vlindertjes
quote:Dat heb ik nu dus ook heel sterk idd.Op woensdag 9 januari 2008 23:11 schreef easy-going het volgende:
[..]
Toen Mink geboren werd en overleed was ik nog geen moeder, ik weet nog dat ik dat toen verschrikkelijk vond maar de impact daarvan besefte ik pas toen ikzelf moeder werd. Een van de eerste minuten dat ik mijn kind op mijn buik had moest ik daaraan terugdenken en realiseerde ik me pas hoe verschrikkelijk het moet zijn.
Voorheen leefde ik mee, probeerde ik me voor te stellen hoe dat zou moeten zijn. Sowieso al bijna ondoenlijk.
Maar nu ik zelf net een kindje heb komt het pas echt aan.
Toen ik alleen achter bleef in de verloskamer nadat Sasha geboren was heb ik echt aan Phluph en Danyel gedacht, hoe het voor hen toen geweest zou moeten zijn. De hectiek, de angst, het niet weten.
En als ik dan nu de foto's van Ayden zie, zo vol vertrouwn nog naar mama kijkend... ik herken die blik van dat pasgeboren babietje hier.
Dat is waarom het me zo aangrijpt. Het is ineens herkenbaar.
quote:Lois ik heb hem 'geleend' voor de kring van Ayden.Op woensdag 9 januari 2008 21:28 schreef Lois het volgende:
Ik zag net een mooi gedichtje, jullie vast al bekend:
"Als tranen een trap konden bouwen,
en herinneringen een brug,
Dan klommen we omhoog naar de hemel,
en namen je gewoon mee terug"
niemand had dit verwacht
niemand had dit gedacht
het is zo plotsling, zo opeens
niemand is het ermee eens
maar terugspoelen kun je het niet
het geeft ons allen veel verdiet
jou dood is schok bij ons binnen
het enige wat we kunnen doen is bidden
bidden voor een goed plekje daar boven
daarin kunne wij geloven
ik weet zeker dat in hun hoofd iedereen je nog ziet
vergeten zullen wij jou niet!!
Aan al die prachtige kleine engeltjes, vlindertjes, helikopters, bloemetjes, sterretjes en al die kindjes die daarvoor staan.
De kindjes die we hier 'kennen':
Aan Jamie.Dochter van Bluezz
Aan Max. Zoon van Pepper961
Aan Mink. Zoon van Moussy en BlackCrow
Aan Pepijn. zoon van mama_van_Pepijn
Aan Stan. Zoon van Irule25
Aan Esmee. Dochter van Humpeltje
Aan Danyel. Zoon van Phluphy
Aan Thijs. Zoon van Bar en SoaringCondor
Aan Estee. dochter van Dayves
Aan Aydan. zoon van Tan
Voor altijd bewaard in herinneringen en voortlevend in naam, gedachten en gesprekken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lois op 10-01-2008 13:59:55 (kleine correctie mbt geslacht) ]
Ik heb ze net even allemaal hardop uitgesproken..
Zo mooi dat ze nooit vergeten zullen worden... Zo hard dat ze hier moeten staan
Bah, Jeroen heeft vanmiddag een gesprek met de arts die verantwoordelijk was voor de fout tijdens Danyel's geboorte. De arts heeft altijd contact gehouden en zich beschikbaar gehouden voor vragen etc. Ik deel Jeroen's behoefte voor een gesprek niet. Ben er nog (lang) niet aan toe...
Ondanks dat ik niet mee ga, ben ik toch gespannen.
Ik denk nog vaak aan Danyel. En zeker de laatste dagen komt de tijd van de geboorte van Danyel en Lucas weer terug. Dat blijft voor mij voor altijd verbonden met elkaar
En ook een
voor de andere ouders in dit topic.quote:Ik weet al deels wat Jeroen wil bespreken, maar ik sta er niet achter. Grofweg iets in de trant van vergeving. Ik sta wel achter het principe, maar ik voel het zelf niet zo.Op donderdag 10 januari 2008 13:55 schreef piglet het volgende:
O moeilijk phluphy. Wil je straks wel weten wat er besproken is of dat liever ook (nog) niet?
Ik denk nog vaak aan Danyel. En zeker de laatste dagen komt de tijd van de geboorte van Danyel en Lucas weer terug. Dat blijft voor mij voor altijd verbonden met elkaar
En ook een
Ik zou "ik neem het je niet kwalijk" niet uit mijn strot kunnen krijgen....
Jeroen heeft die intentie in elk geval wel, het zal mij benieuwen of hij het waar kan maken.
Natuurlijk ben je gespannen!
sterkte voor jou en Jeroen
Maar ik vind het ook heel begrijpelijk dat het voor jou nog niet zo voelt
Ik weet niet of ik ooit toe zou zijn aan 'vergeving' hoe mooi ook.
Knap van Jeroen dat hij er iig wel over nadenkt.
Maar moeilijk ook dat jullie daar (op dit moment) nog niet op dezelfde lijn over staan.
Moeilijk, sterkte vanmiddag met de spanning.
(en wat goed / fijn dat jullie van elkaar allebei je eigen pad hierin kunnen en willen kiezen.. vind ik toch wel erg bijzonder, alhoewel juist ergens ook wel vanzelfsprekend uit alles wat ik van jullie weet / heb gelezen, zeg maar )Heeft Jeroen het gesprek alleen met de arts zelf?
quote:Oh, maar zo bedoelde ik het ook niet hoor.Op donderdag 10 januari 2008 14:20 schreef phluphy het volgende:
Oh, maar het staat niet tussen ons in, BE. Ook al denken we er anders over, we respecteren elkaar volledig hierin. Waar ik overigens heel blij om ben.
Het lijkt mij alleen prettiger als je wel op hetzelfde punt staat omdat je dan wat makkelijker ervaringen en gevoelens uit wisselt.
Maar idd, wat Lois zegt, het hoeft geen negatief iets te zijn.
En bedankt voor de lieve dingen die jullie over ons zeggen, ik zal ze straks eerlijk delen met Jeroen!
Edit aan BE: Jeroen en ik zijn al lang (14 jaar) bij elkaar, en hebben elkaar door alles wat gebeurd is door en door (en beter) leren kennen. Misschien dat dat eraan bijdraagt, dat we niet op één punt hoeven te staan om elkaar toch helemaal te begrijpen.
Goed dat het niet tussen jullie staat.
Ik zie ineens Jamie haar naam in een lijstje
Wat staat ze daar mooi tussen... al klinkt dat heel raar...
Bij mij blijft ze altijd een baby, al zou ze nu 22 zijn geweest, in je herinnering wordt ze gewoon niet ouder. Hebben jullie dat ook??
quote:Ik krijg opeens zo'n raar, maar fijn beeld in mijn hoofd:Op donderdag 10 januari 2008 13:12 schreef kozakken het volgende:
Ik denk aan jullie.
Aan al die prachtige kleine engeltjes, vlindertjes, helikopters, bloemetjes, sterretjes en al die kindjes die daarvoor staan.
De kindjes die we hier 'kennen':
Aan Jamie.Dochter van Bluezz
Aan Max. Zoon van Pepper961
Aan Mink. Zoon van Moussy en BlackCrow
Aan Pepijn. zoon van mama_van_Pepijn
Aan Stan. Zoon van Irule25
Aan Esmee. Dochter van Humpeltje
Aan Danyel. Zoon van Phluphy
Aan Thijs. Zoon van Bar en SoaringCondor
Aan Estee. dochter van Dayves
Aan Ayden. zoon van Tan
Voor altijd bewaard in herinneringen en voortlevend in naam, gedachten en gesprekken.
de kindjes in het lijstje maken ook een kring, net zoals in het topic voor Ayden.
Jamie pakt de hand vand Max
Max pakt de hand van Mink
Mink pakt de hand van Pepijn
Pepijn pakt de hand van Stan
Stan pakt de hand van Esmee
Esmee pakt de hand van Danyel
Danyel pakt de hand van Thijs
Thijs pakt de hand van Estee
Estee pakt de hand van Ayden
(En om het kringetje weer rond te maken pakt Ayden de hand van Jamie)
Ik ben ervan overtuigd dat ze daar niet alleen zijn, en dat er familie is die zich over hen ontfermt, maar zo'n beeld van lieve kleine schatjes die met elkaar kunnen spelen is wel heel fijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Moonah op 10-01-2008 19:28:38 (taalfout) ]
quote:Ik heb dat ook wel eens... Als er 's winters bijvoorbeeld opeens een paar vlokjes sneeuw nar beneden dwarrelen... Of wat druppeltjes regen... Of er verschijnt opeens een gaatje in een wolkendek waar een zonnestraaltje tussendoor piept.....Op donderdag 10 januari 2008 19:14 schreef Moonah het volgende:
Oh, zo'n kinderkringetje is wel heel ontroerend.
Ik ben ervan overtuigd dat ze daar niet alleen zijn, en dat er familie is die zich over hen ontfermd, maar zo'n beeld van lieve kleine schatjes die met elkaar kunnen spelen is wel heel fijn.
Dat zijn allemaal kleine kindervoetjes die wegrennen om tikkertje, verstoppertje of wat dan ook te spelen....
Soms ook na eenenorme regenbui.... die zonnestralen die je dan wel eens aan het eind van een enorm donker wolkendek ziet.....
quote:Op donderdag 10 januari 2008 15:30 schreef phluphy het volgende:
[..]
Ik krijg opeens zo'n raar, maar fijn beeld in mijn hoofd:
de kindjes in het lijstje maken ook een kring, net zoals in het topic voor Ayden.
Jamie pakt de hand vand Max
Max pakt de hand van Mink
Mink pakt de hand van Pepijn
Pepijn pakt de hand van Stan
Stan pakt de hand van Esmee
Esmee pakt de hand van Danyel
Danyel pakt de hand van Thijs
Thijs pakt de hand van Estee
Estee pakt de hand van Ayden
(En om het kringetje weer rond te maken pakt Ayden de hand van Jamie)
oef...
In mijn gedachte is Mink ook nog gewoon een klein opgestopt worstenbabietje, maar ik denk wel vaak als ik Cas bezig zie, wat als ie was blijven leven en Cas dan en René maar ook héél veel, nu zou die dan zo oud geweest zijn, ook naar school? En ik vraag me zo vreselijk af hoe hij er uit had gezien. Krullen? Blond? Donker? Nog steeds een worstje? Ogen? Ik herken Cas in een neefje van ons, qua uiterlijk, volgens mijn zwager leken Mink en hij sprekend op elkaar, zo kijk ik ook wel eens naar J... Ach ja
quote:Wat een mooi beeld schets je daar phluphy.Op donderdag 10 januari 2008 15:30 schreef phluphy het volgende:
[..]
Ik krijg opeens zo'n raar, maar fijn beeld in mijn hoofd:
de kindjes in het lijstje maken ook een kring, net zoals in het topic voor Ayden.
Jamie pakt de hand vand Max
Max pakt de hand van Mink
Mink pakt de hand van Pepijn
Pepijn pakt de hand van Stan
Stan pakt de hand van Esmee
Esmee pakt de hand van Danyel
Danyel pakt de hand van Thijs
Thijs pakt de hand van Estee
Estee pakt de hand van Ayden
(En om het kringetje weer rond te maken pakt Ayden de hand van Jamie)
Ik zie het helemaal voor me, Ayden die 'binnenkomt' nadat hij is ingeslapen in Tan armen. Misschien is hij een beetje bang, en weet niet goed wat hij hier doet. En dat dan alle kindjes die daar al zijn hem verwelkomen en hem opnemen in hun kring. Als om aan te geven dat hij, net als toen hij nog in de buik van zijn moeder zat en net als tijdens de uren die hij op aarde in haar armen heeft doorgebracht, ook hier nooit alleen zal zijn. En samen kijken ze naar beneden en zien degenen die van hun houden naar boven kijken. En zo zijn de achtrerblijvers en de engeltjes toch een beetje bij elkaar.
Het blijft toch zo ontzettend oneerlijk, dat sommige kindjes gewoon niet meer tijd op deze aarde is gegund....
Aan alle ouders van engeltjes... heel veel sterkte. Nu en alle dagen, want het gemis blijft.
Ja gelijkenisdromen heb ik ook nog steeds.Jamie had veel weg van Quint, ze scheelden ook maar anderhalf jaar, ik heb het nog wel eens als ik van die meiden aan de balie op mijn werk krijg van 22... soms al met eigen kindertjes...een heel vreemd idee is dat eigenlijk.
[ Bericht 11% gewijzigd door Blues op 10-01-2008 20:33:44 ]
Bluezz, in mijn beleving wordt Danyel wel ouder ja. Hij zou dan nu ruim 3 zijn, maar wel met een volwassen geest. Dat laatste is misschien wat raar, maar op de momenten dat ik in gedachten met hem communiceer, voelt het wel alsof ik met een volwassene praat.
Cat22, wat beschrijf je dat mooi. Ik kan me er helemaal in vinden.
quote:Hakt dit er eventjes inOp donderdag 10 januari 2008 15:30 schreef phluphy het volgende:
[..]
Jamie pakt de hand vand Max
Max pakt de hand van Mink
Mink pakt de hand van Pepijn
Pepijn pakt de hand van Stan
Stan pakt de hand van Esmee
Esmee pakt de hand van Danyel
Danyel pakt de hand van Thijs
Thijs pakt de hand van Estee
Estee pakt de hand van Ayden
(En om het kringetje weer rond te maken pakt Ayden de hand van Jamie)
quote:Ik ken het gedichtje en elke keer als ik die lees moet ik huilen.Op woensdag 9 januari 2008 21:28 schreef Lois het volgende:
Ik zag net een mooi gedichtje, jullie vast al bekend:
"Als tranen een trap konden bouwen,
en herinneringen een brug,
Dan klommen we omhoog naar de hemel,
en namen je gewoon mee terug"
Lieve ouders van engeltjes, ik moet veel aan jullie denken. Ik kan niet een beginnen met voorstellen dat wat bij mij al zoveel tranen teweeg brengt het bij jullie doet. Lieverds.
quote:Wat schattigOp vrijdag 11 januari 2008 11:34 schreef _Bar_ het volgende:
En Bluezz, ook hier word Thijs ouder naar mijn idee, ik zie hem ook soms in gedachten naar de Chresh rennen met zijn rugzakje op zijn rug....
toch??Geeft je dat een goed gevoel of werpt het je meteen weer 10 stappen terug?
Met brieven opzoeken van iets anders (heb mijn heel belangrijke dingen in 1 persoonlijke doos zitten) kwam ik gisteren de envelop met gedichtje en de 2 foto's van Jamie tegen (daar ligt ze in een kistje, foto's heeft mijn vader destijds genomen omdat ik er niet bij kon zijn) het lijkt net of ze daar gewoon slaapt..... moest gewoon nogmaals het hele verhaal van Tan rondom Ayden gelezen en de foto's bekijken, het is zooo onwezenlijk in het begin Tan, zo onbegrijpelijk dat ie nog niet eens de kans heeft gehad om te mogen vechten
Onze engeltjes zullen goed voor Ayden zorgen
quote:Nee ik kan daar juist wel van genieten, niet altijd even goed, maar de meeste tijd welOp vrijdag 11 januari 2008 16:08 schreef Bluezz het volgende:
[..]
Wat schattig
Geeft je dat een goed gevoel of werpt het je meteen weer 10 stappen terug?
quote:Sterkte hierin PluphyOp vrijdag 11 januari 2008 08:55 schreef phluphy het volgende:
Het gesprek gisteren was goed. Het heeft enorm veel impact gehad, dus ik wil het graag eerst nog even wat laten bezinken.
.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik hier als eerste reageer, maar ik dacht gelijk aan jullie ..
Nogmaals alle kracht toegwenst !
Stout
Nog even terugkomend op het gesprek wat Jeroen had met de arts, ik ga eerst even met de modjes bespreken of, en wat, ik hier in het topic zal/wil/mag plaatsen. In verband met privacy van de arts en zo.
Iedereen hier een dikke knuffel en kus.
Wel fijn dat het gesprek 'goed' was.
Het droomventje
quote:Ow barOp maandag 14 januari 2008 17:04 schreef _Bar_ het volgende:
Een verhaal wat ik online tegen kwam:
[ afbeelding ]
Het droomventje
die melodie die onder dat gedichtje staat, dat betekent zo ontzettend veel voor me. Thnx voor dat mooie linkje
Een
voor iedereen hier Ik heb 'm gelijk uit moeten zetten, dat melodietje staat ook op één van Danyel's cd'tjes, die we altijd draaiden aan zijn ziekenhuisbedje. Ik heb al die cd'tjes nog, maar heb me er nog niet toe durven zetten om ze nog eens te luisteren. Ik kwam er nu achter dat het daar inderdaad nog steeds te vroeg voor is. Door de gebeurtenissen rondom Ayden vorige week ben ik aardig van slag geweest. Toch zat er iets positiefs aan, want ik voelde me een paar dagen heel dichtbij Danyel. Net alsof door het herbeleven, onze band nog meer aangesterkt is.
Over 2,5 week gaan we verhuizen. Het voelt echt als een hele grote stap naar een heel nieuw leven.
We sluiten weer een episode af, en keren de rug toe aan de plek die we destijds bewust hebben gekozen om er tot rust te kunnen komen. Letterlijk in een isolement wonen om zoveel mogelijk alleen te zijn met jezelf en je gedachten. Het heeft ons goed gedaan, maar nu wordt het tijd om verder te gaan.
Toch?
spannend en eng tegelijkertijd?
-hoe voel je je nu over vorige week en het gesprek wat J. gehad heeft? als je geen antwoord wilt geven is het prima hoor. 'k heb er eigenlijk ook helemaal geen bemoeienis mee
-Ik wil nog wel over het gesprek vertellen, maar het lukt me nog steeds niet om alles op een rijtje te krijgen. Het is nog zo'n chaotisch geheel in mijn hoofd, emotionele aspecten en zakelijke aspecten buitelen door elkaar. Ik neem er nu bewust even afstand van, dat is wel vaker te juiste tactiek gebleken.
Hm, dit komt vast dramatischer over dan ik het eigenlijk voel. Vergeef me.
[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 14-01-2008 22:16:58 ]
Fijn dat het zo goed voelt! (Ik herken het gevoel in ieder geval met ons eigen huis. Dat was ook meteen goed. Daarom is 't bij ons ook zo snel gegaan. Eerste stap over de drempel was gewoon
)nu eigenlijk ook niet hoor.
maar dat ik toch wil laten weten dat ik echt enorme bewondering heb hoe sterk ik jullie vind.
ja ik kan het niet zo goed opschrijven zoals ik het zeggen wil.
maar jullie snappen het wel.
quote:Ach lieve PluphyOp maandag 14 januari 2008 20:54 schreef phluphy het volgende:
Jeetje Bar.
Door de gebeurtenissen rondom Ayden vorige week ben ik aardig van slag geweest. Toch zat er iets positiefs aan, want ik voelde me een paar dagen heel dichtbij Danyel. Net alsof door het herbeleven, onze band nog meer aangesterkt is.
Over 2,5 week gaan we verhuizen. Het voelt echt als een hele grote stap naar een heel nieuw leven.
We sluiten weer een episode af, en keren de rug toe aan de plek die we destijds bewust hebben gekozen om er tot rust te kunnen komen. Letterlijk in een isolement wonen om zoveel mogelijk alleen te zijn met jezelf en je gedachten. Het heeft ons goed gedaan, maar nu wordt het tijd om verder te gaan.
als ik dit geweten had had ik nooit hier zomaar neergezet Bar, dat geeft niks hoor. Ik herkende 'm vrijwel meteen en was razendsnel met wegklikken.
Dat soort dingen zijn toch niet te vermijden. Voel je a.u.b. niet schuldig!
voor jou lieve meidZo had ik het vanavond eventjes te moeilijk, ik was klaar met knutselen van de carnaval toen ons jongste lid begon te huilen (meiske is van augustus 2007)
Ik mijn handen netjes gewassen en de kleine meid in mijn armen gepakt, heerlijk wiegend dicht tegen me aan, en toen was het fles tijd en mams vond het wel makkelijk omdat ik haar toch al vast had, dat ik het wel even kon doen...
Dus meiske zat heerlijk te genieten van haar melk, dicht tegen me aan en toen kwamen daar ineens de traantjes, en nog meer traantjes, even van geluk even van gemis
En nu is het gelukkig weer voorbij
quote:Ik vind het knap dat je dat kan, echt waar. Van alle moeilijke dingen waar ik mee te maken krijg, vind ik een confrontatie met kinderen in de leefijd 0-2 het moeilijkst. Ik heb er nooit meer één aangekeken, moet ik bekennen.Op maandag 14 januari 2008 22:55 schreef _Bar_ het volgende:
Zo had ik het vanavond eventjes te moeilijk, ik was klaar met knutselen van de carnaval toen ons jongste lid begon te huilen (meiske is van augustus 2007)
Ik mijn handen netjes gewassen en de kleine meid in mijn armen gepakt, heerlijk wiegend dicht tegen me aan, en toen was het fles tijd en mams vond het wel makkelijk omdat ik haar toch al vast had, dat ik het wel even kon doen...
Dus meiske zat heerlijk te genieten van haar melk, dicht tegen me aan en toen kwamen daar ineens de traantjes, en nog meer traantjes, even van geluk even van gemis
En nu is het gelukkig weer voorbij
Ik draai me om als ik er één zie of hoor, loop desnoods de winkel uit. De enige uitzonderingen zijn Danyel's lotgenootjes, die mijd ik niet, maar zoek ze het liefst ook niet te veel op.En jij pakt ze vast, geeft ze de fles, hebt ze op schoot. Jij kunt ze ruiken, aanraken, voelen.
Ik vind het geweldig knap dat je dat doet, terwijl het je dus wel degelijk ook verdriet doet.
Ik begrijp dat je naast het gevoel van gemis, toch ook een fijn gevoel erbij krijgt? Op dit moment kan ik me daar nog niks bij voorstellen, maar wie weet, ooit!
Het is voor mij ook niet altijd even gemakkelijk hoor, maar kan er idd wel van genieten, maar het gemis zit er altijd wel, wat het vaak ook niet altijd even gemakkelijk maakt.
Ik weet nog wel de eerste kennismaking met Isa bezorgde me ook ergens tranen, maar nu kan ik alleen maar genieten als ze hier is of ik daar.
En wat kan muziek toch veel doen idd fluf
Zo kon ik het liedje "isn't she lovely" van stevie wonder heel lang niet meer normaal horen, ik ging kapot van pijn van binnen (liedje is tijdens of na de crematie -waar ik dus niet bij was- gedraaid) en zette het dan maar weer uit.
En ineens een jaartje of 2,3 geleden hoorde ik het in een kroeg, waar ik heel gezellig zat in een goed gesprek met mijn vriendin.
Tranen over mijn wangen, maar vanaf toen is het geen probleem meer, al zal het liedje natuurlijk de rest van mijn leven onlosmakelijk met Jamie verbonden blijven
Toen ik het nieuws las van Ayden, heb ik kort daarna, gelijk de muziek opgezocht wat er afgespeeld werd tijdens de begrafenis van Thijs, gewoon Bam het verdriet het gemis boven op me laten vallen.
Het nieuws deed me zelf al heel veel, had het ijskoud, was versteend, en tranen bleven bungelen, en mede door het mezelf nog even heftiger te maken door het juist op te zoeken, bezorgde me later een soort van"rust"
En kon het weer beetje afsluiten,
Wat niet wilt zeggen dat het niks met me deed of doet, want merk wel dat ik emotioneler ben dan de afgelopen maanden.
Alles is gewoon terug naar boven gekomen...
Komt wel weer goed, maar nu moet het weer even op zijn plaats vallen
Onvoorstelbaar wat een verdriet hier sommigen hebben moeten meemaken. En hoe onvoorstelbaar dapper het is dat jullie die verhalen hier wil delen en hoe jullie ermee omgaan.
Niemand wil zoiets meemaken, als je kind sterft, gaat er bij jezelf ook een beetje iets dood denk ik.
Je leven zal nooit meer helemaal hetzelfde zijn. En hoe cliche ''het wordt minder'' nooit vergeet je iets wat deel van jezelf is geweest. Hoe mooi is de liefde van ouders naar je kind toe....
Vind het ook zo mooi om te lezen dat zoveel mensen steun bieden hier en dat je daar daadwerkelijk wat aan kan hebben.
En ik weet zeker dat jullie verhalen andere mensen ook helpen. Je beseft je des te meer hoe gelukkig je mag zijn als alles goed gaat.
En hoe klein de verschillen soms kunnen zijn. Ik realiseer me ook dat ik dingen misschien wel anders zou moeten doen of er meer bij zou moeten stil staan.
Het is allemaal ''ver van mijn bed-show'' ik ken niemand echt in mijn omgeving die iets soortgelijks heeft meegemaakt, maar dankzij jullie besef ik ''dat die dingen écht gebeuren''
En ik vraag me wel eens af of ik zelf verder zou kunnen als een van mn kinderen iets zou overkomen.
Jullie zijn geweldige ouders en dankejwel voor het opschrijven van jullie verhalen
quote:Dat krijg je geheid met zo'n liedje dan, Bluezz. Dat snijdt dan echt door je ziel.Op maandag 14 januari 2008 23:09 schreef Bluezz het volgende:
Ach Bar, dat is toch ook logisch, maar wat goed dat je het toch gewoon doet!!
En wat kan muziek toch veel doen idd fluf
Zo kon ik het liedje "isn't she lovely" van stevie wonder heel lang niet meer normaal horen, ik ging kapot van pijn van binnen (liedje is tijdens of na de crematie -waar ik dus niet bij was- gedraaid) en zette het dan maar weer uit.
En ineens een jaartje of 2,3 geleden hoorde ik het in een kroeg, waar ik heel gezellig zat in een goed gesprek met mijn vriendin.
Tranen over mijn wangen, maar vanaf toen is het geen probleem meer, al zal het liedje natuurlijk de rest van mijn leven onlosmakelijk met Jamie verbonden blijven
Wat een toepasselijk liedje trouwens.
Wat ook stom is, ik "ontdekte" opeens dat een bekend liedje, van Janet Jackson (Together Again) een ontzettend mooie tekst heeft. Zo toepasselijk. Stom is dat, vroeger nooit echt op gelet, maar die tekst is werkelijk zo passend.
Het leuke eraan vind ik, dat het zo'n ontzettend vrolijk liedje is! Het geeft een heel blij gevoel.
Hier kun je het horen, je zult het meteen herkennen.
En dit is de tekst:
There are times
When I look above
And beyond
There are times when I feel your love
Around me baby
Ill never forget my baby
(Ill never forget you)
There are times when I look above and beyond
There are times when I feel your love around me baby
Ill never forget my baby
When I feel that I dont belong
Draw my strength
From the words when you said
Hey its about you baby
Look deeper inside you baby
Dream about us together again
What I want us together again baby
I know well be together again cuz
Everywhere I go
Every smile I see
I know you are there
Smilin back at me
Dancin in moonlight
I know you are free
Cuz I can see your star
Shinin down on me
Good times well share again
Makes me wanna dance
Say it loud and proud
All my loves for you
Always been a true angel to me
Now above
I cant wait for you to wrap your wings around me baby
Oooh wrap them around me baby
Sometimes hear you whisperin
No more pain
No worries will you ever see now baby
Im so happy for my baby
Dit laatste twee alinea's.
quote:Idem hier. Heel bewust een paar dagen eraan toegegeven.Op maandag 14 januari 2008 23:14 schreef _Bar_ het volgende:
Wat ik soms ook doe is mijn pijn en verdriet soms bewust opzoeken
Toen ik het nieuws las van Ayden, heb ik kort daarna, gelijk de muziek opgezocht wat er afgespeeld werd tijdens de begrafenis van Thijs, gewoon Bam het verdriet het gemis boven op me laten vallen.
Het nieuws deed me zelf al heel veel, had het ijskoud, was versteend, en tranen bleven bungelen, en mede door het mezelf nog even heftiger te maken door het juist op te zoeken, bezorgde me later een soort van"rust"
En kon het weer beetje afsluiten,
Wat niet wilt zeggen dat het niks met me deed of doet, want merk wel dat ik emotioneler ben dan de afgelopen maanden.
Alles is gewoon terug naar boven gekomen...
Komt wel weer goed, maar nu moet het weer even op zijn plaats vallen
(Eén stapje terug, dan weer twee vooruit).
quote:Dank je wel dat je de moeite nam dit op te schrijven.Op maandag 14 januari 2008 23:18 schreef TeenageDirtbag het volgende:
Ben hier nog niet zo lang en begon net een beetje met alle verhalen terug te lezen.
Onvoorstelbaar wat een verdriet hier sommigen hebben moeten meemaken. En hoe onvoorstelbaar dapper het is dat jullie die verhalen hier wil delen en hoe jullie ermee omgaan.
Niemand wil zoiets meemaken, als je kind sterft, gaat er bij jezelf ook een beetje iets dood denk ik.
Je leven zal nooit meer helemaal hetzelfde zijn. En hoe cliche ''het wordt minder'' nooit vergeet je iets wat deel van jezelf is geweest. Hoe mooi is de liefde van ouders naar je kind toe....
Vind het ook zo mooi om te lezen dat zoveel mensen steun bieden hier en dat je daar daadwerkelijk wat aan kan hebben.
En ik weet zeker dat jullie verhalen andere mensen ook helpen. Je beseft je des te meer hoe gelukkig je mag zijn als alles goed gaat.
En hoe klein de verschillen soms kunnen zijn. Ik realiseer me ook dat ik dingen misschien wel anders zou moeten doen of er meer bij zou moeten stil staan.
Het is allemaal ''ver van mijn bed-show'' ik ken niemand echt in mijn omgeving die iets soortgelijks heeft meegemaakt, maar dankzij jullie besef ik ''dat die dingen écht gebeuren''
En ik vraag me wel eens af of ik zelf verder zou kunnen als een van mn kinderen iets zou overkomen.
Jullie zijn geweldige ouders en dankejwel voor het opschrijven van jullie verhalen
Zo snijdt het mes toch weer een beetje aan twee kanten.
quote:Op maandag 14 januari 2008 23:18 schreef phluphy het volgende:
[..]
Dat krijg je geheid met zo'n liedje dan, Bluezz. Dat snijdt dan echt door je ziel.
Wat een toepasselijk liedje trouwens.
Wat ook stom is, ik "ontdekte" opeens dat een bekend liedje, van Janet Jackson (Together Again) een ontzettend mooie tekst heeft. Zo toepasselijk. Stom is dat, vroeger nooit echt op gelet, maar die tekst is werkelijk zo passend.
Het leuke eraan vind ik, dat het zo'n ontzettend vrolijk liedje is! Het geeft een heel blij gevoel.
Hier kun je het horen, je zult het meteen herkennen.
En dit is de tekst:
There are times
When I look above
And beyond
There are times when I feel your love
Around me baby
Ill never forget my baby
(Ill never forget you)
There are times when I look above and beyond
There are times when I feel your love around me baby
Ill never forget my baby
When I feel that I dont belong
Draw my strength
From the words when you said
Hey its about you baby
Look deeper inside you baby
Dream about us together again
What I want us together again baby
I know well be together again cuz
Everywhere I go
Every smile I see
I know you are there
Smilin back at me
Dancin in moonlight
I know you are free
Cuz I can see your star
Shinin down on me
Good times well share again
Makes me wanna dance
Say it loud and proud
All my loves for you
Always been a true angel to me
Now above
I cant wait for you to wrap your wings around me baby
Oooh wrap them around me baby
Sometimes hear you whisperin
No more pain
No worries will you ever see now baby
Im so happy for my baby
Dit laatste twee alinea's.
prachtig Pluphy, heb het ook eventjes in m'n hyves gegooid...quote:Ontzettend moedig van je, om het zo neer te zetten, maar zoals Pluphy al aangaf ook dank je welOp maandag 14 januari 2008 23:18 schreef TeenageDirtbag het volgende:
En ik denk dat heel veel mensen (sommige geven het ook al aan) hier vooral lezen en eigenlijk niet weten wat ze hier neer moeten zetten. En moet ook zeggen dat dat zo moeilijk is om te verwoorden. Daarom vind ik het ook knap dat jullie de woorden vinden om alles te beschrijven.
Voor mensen die het niet meemaken is het eigenlijk met geen woord uit te leggen hoe je ergens begrijpt wat jullie doormaken maar ook weer helemaal niet eigenlijk. Omdat nooit hetelfde is wat jullie moeten hebben doormaken. Ik moet nog heel veel lezen maar voor nu is het even genoeg. Het gekke is wel dat het je gewoon niet loslaat. Van te voren had ik dit nooit allemaal willen lezen maar het is goed te beseffen dat het er is.
Heel snel en onverwacht opeens. Ik ben wel blij dat het nog vóór de verhuzing zal zijn.
De verhuizing leidt ons een beetje af van de zitting, en andersom.
Idd wel prettig dat er wat afleiding is in de vorm van de verhuizing.
De stresstijd begint met een gezellig dagje naar Snoopy. Daarna kan ik de hele wereld aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 16-01-2008 17:08:34 ]
, ik wilde net vragen of je nog wel komt!quote:Heey wat "grappig" dat je met dit liedje aankomt!Op maandag 14 januari 2008 23:18 schreef phluphy het volgende:
[..]
Dat krijg je geheid met zo'n liedje dan, Bluezz. Dat snijdt dan echt door je ziel.
Wat een toepasselijk liedje trouwens.
Wat ook stom is, ik "ontdekte" opeens dat een bekend liedje, van Janet Jackson (Together Again) een ontzettend mooie tekst heeft. Zo toepasselijk. Stom is dat, vroeger nooit echt op gelet, maar die tekst is werkelijk zo passend.
Het leuke eraan vind ik, dat het zo'n ontzettend vrolijk liedje is! Het geeft een heel blij gevoel.
Hier kun je het horen, je zult het meteen herkennen.
En dit is de tekst:
There are times
When I look above
And beyond
There are times when I feel your love
Around me baby
Ill never forget my baby
(Ill never forget you)
There are times when I look above and beyond
There are times when I feel your love around me baby
Ill never forget my baby
When I feel that I dont belong
Draw my strength
From the words when you said
Hey its about you baby
Look deeper inside you baby
Dream about us together again
What I want us together again baby
I know well be together again cuz
Everywhere I go
Every smile I see
I know you are there
Smilin back at me
Dancin in moonlight
I know you are free
Cuz I can see your star
Shinin down on me
Good times well share again
Makes me wanna dance
Say it loud and proud
All my loves for you
Always been a true angel to me
Now above
I cant wait for you to wrap your wings around me baby
Oooh wrap them around me baby
Sometimes hear you whisperin
No more pain
No worries will you ever see now baby
Im so happy for my baby
Dit laatste twee alinea's.
Ik weet nog dat het een poosje na Max zn dood uitkwam en dat ik, doordat het vrolijk klinkt, het nummer graag hoorde. Ik putte er echt troost uit en zette hem ook altijd hard als het op tv langskwam. Gewoon een heel fijn nummer.
quote:Wat lief dat je reageert!Op maandag 14 januari 2008 23:41 schreef TeenageDirtbag het volgende:
Ik vind jullie juist zo ontzettend moedig!!
En ik denk dat heel veel mensen (sommige geven het ook al aan) hier vooral lezen en eigenlijk niet weten wat ze hier neer moeten zetten. En moet ook zeggen dat dat zo moeilijk is om te verwoorden. Daarom vind ik het ook knap dat jullie de woorden vinden om alles te beschrijven.
Voor mensen die het niet meemaken is het eigenlijk met geen woord uit te leggen hoe je ergens begrijpt wat jullie doormaken maar ook weer helemaal niet eigenlijk. Omdat nooit hetelfde is wat jullie moeten hebben doormaken. Ik moet nog heel veel lezen maar voor nu is het even genoeg. Het gekke is wel dat het je gewoon niet loslaat. Van te voren had ik dit nooit allemaal willen lezen maar het is goed te beseffen dat het er is.
Het is sowieso, ik denk voor iedereen wel, moeilijk om in dit topic een reactie te plaatsen en dat jij en sommige andere lurkers dat toch zo lief doen en durven....echt fijn en lief dankjewel!
quote:Woow spannend Phluph! Inderdaad een stressvol dagje zeg.Op woensdag 16 januari 2008 16:26 schreef phluphy het volgende:
Yep, en om het helemaal compleet te maken heb ik er ook nog even een (2e) sollicitatiegesprek tussen gepland. Nou ja, een lunchafspraak om de arbeidsvoorwaarden te bespreken. Komt wel goed.
De stresstijd begint met een gezellig dagje naar Snoopy. Daarna kan ik de hele wereld aan.
Gelukkig dat je ervoor nog even gezellig kunt relaxen bij Snoopy.
Hou je taai meis
quote:Ik ken dat ja.Op maandag 14 januari 2008 23:14 schreef _Bar_ het volgende:
Wat ik soms ook doe is mijn pijn en verdriet soms bewust opzoeken
Toen ik het nieuws las van Ayden, heb ik kort daarna, gelijk de muziek opgezocht wat er afgespeeld werd tijdens de begrafenis van Thijs, gewoon Bam het verdriet het gemis boven op me laten vallen.
Het nieuws deed me zelf al heel veel, had het ijskoud, was versteend, en tranen bleven bungelen, en mede door het mezelf nog even heftiger te maken door het juist op te zoeken, bezorgde me later een soort van"rust"
En kon het weer beetje afsluiten,
Wat niet wilt zeggen dat het niks met me deed of doet, want merk wel dat ik emotioneler ben dan de afgelopen maanden.
Alles is gewoon terug naar boven gekomen...
Komt wel weer goed, maar nu moet het weer even op zijn plaats vallen
Zeker in het begin regelmatig geprobeerd te doen, lukte niet altijd om het verdriet op die manier los te krijgen. Misschien omdat m`n lijf aanvoelde dat ik het op dat moment niet aankon of zo? Ik weet niet goed hoe dat werkte. Maar ik weet wel dat die druk op m`n borst, die steen, daarna weer even minder drukte en dat gaf weer even lucht.
Ik voelde me er soms ook raar en schuldig onder en werd dan boos op mezelf omdat ik me opzettelijk "zielig" aan het maken was of zo. "stel je niet aan trut je bent niet zielig het is je eigen schuld" dacht ik dan.
Pffff, nahja het hielp soms wel om die muziek van de begrafenis op te zetten, dan lukte het om zo`n huilbui te krijgen en dan voelde je die harte pijn even weer wat minder scherp.Ik heb nu ook, net als jullie, dat ik er weer meer aan terug denk sinds de dood van ayden.
Vooral ook aan die weg die ze nog moeten gaan.
Dan lees je die blog en zie je dat mooie kleine mannetje, zo verdrietig allemaal.
Het voelt inderdaad als een stapje terug, maar zoals ik laatst al zei, daarna kun je -hopelijk- weer 2 stapjes vooruit.
in het rond strooit...Avond-impressie:
En bij daglicht:
In het nieuwe huis komt er heus wel weer zo'n plekkie, maar dan wat mooier, netter, overzichtelijker, duurzamer en onderhouds-vriendelijker. De huidige collage hangt boven de gaskachel en is erg, heel erg stoffig!!
Ik ben blij dat ik eraan dacht er snel nog even een foto van te maken. Vond het altijd zo'n knus hoekje.
Sterkte hier allemaal
Allereerst, wat een prachtig hoekje, met zoveel liefde samengesteld, echt heel mooi
En nog even zeuren... in de openingspost klopt de datum van Aydens geboorte en overlijden niet ... het is 2008 en niet 2007
Verder heb ik hier op het moment nog niet zoveel te vertellen, maar dat komt vast.
Die sokjes ertussen Veel sterkte bij de zitting!
Deze foto van het hoekje was ik vergeten daarstraks, ik vond het al zo kaal.
quote:Dit is precies een beetje de reden waarom het er bij mij steeds niet van komt om hier een stukje te posten. Dan zie ik iets waarop ik wil reageren, zoals nu bijvoorbeeld het fantastische hoekje van Phluphy voor Danyel en dan denk ik, maar als ik dan daarop reageer dan ga ik voorbij aan de andere moeders (en vaders) die hier posten en dat wil ik niet en dan post ik maar weer niet.Op zaterdag 19 januari 2008 16:29 schreef Spuuglokje het volgende:
En voor alle anderen ook een knuffel hoor!
Nu wel...mijn oog viel op het aantal views op dit topic, iets waar al eerder iets over gezegd is, en het viel gewoon op dat er op dit topic meer views waren dan op een vol speeltuinbankje, of op een Z&G topic waar toch ook veel gekeken wordt of er al babynieuws is.
Daarom dus toch mijn schroom overwonnen met voor alle ouders hier een dikke knuffel. Omdat jullie allemaal zo jullie eigen dingetjes hebben waar jullie mee bezig zijn.
De liefde straalt er vanaf. Ik vind het erg mooi dat het zo 'positief' is. Als je nu met magneetverf een groene bloem op de muur schildert, kun je daar met bloemenmagneetjes de foto's enz. ophangen. Ik vind het echt goed dat jullie zo veel aandacht voor Danyel hebben in huis. Dan is hij er altijd een beetje bij.May the road rise to meet you
May the wind be at your back
May the sun shine warm upon your face
May the rain fall sweetly upon your fields
And untill we meet again
May God hold you in the palm of his hand
Het is een Ierse psalm die mijn koor heeft gezongen op de begrafenis van een van haar leden (tevens een goede vriendin van mij). Zij stierf onverwacht op 22 jarige leeftijd. Ze had al heel wat tegenslagen in haar leven gehad en dit was één van haar favoriete teksten die haar kracht gaf om telkens weer door te gaan.
Misschien dat het voor de ouders hier ook een stukje kracht kan geven.
[ Bericht 3% gewijzigd door Cat-astrophe op 22-01-2008 08:19:39 (Spelfoutje) ]
Na het overlijden van Ayden toch maar een paar keer gelurkt, en wat me opvalt is dat de mensen die in de OP staan voornamelijk overlopen van kracht en vooral liefde voor hun overleden kinderen. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe mooi ik dat vind.
JellyRose schreef in het "we denken aan Tan-topic 3" dat ze zo'n bewondering voor Tan heeft. Ik zat echt achter mijn compu wild te knikken
wat zij zegt!! En inderdaad, jullie kopen niets voor mijn bewondering, maar ik uit het toch.
Een hele dikke knuffel en alle goeds van de wereld gewenst voor jullie allemaal
Dat plekje voor Danyel is echt werkelijk prachtig Hoe vond je dat om het eraf te halen?
Tan lieve meid
voor jouHet hoekje voor Danyel is idd heel, ja, hoe noem je dat, jij gebruikte zelf het woord 'knus' geloof ik. Dat is het wel ja.
Het is heel schattig en liefdevol. Niet echt zo 'altaar-achtig'.En een heel echte dikke kus voor alle -rondspringende, verhuizende, stille, nieuwe, lieve lieve lieve- moeders hier.
Ik moet overigens eerlijkshalve erbij vertellen, dat dit niet het enige Danyel-hoekje in huis is. Aan de andere kant heb ik dus iets staan, wat ik zelf niet als "altaar" zou willen betitelen, maar het is wel een foto met kaarsjes erbij. (Theelichthoudertjes in de vorm van een groene bloem, én een noveenkaars die dag/nacht brandt, gewoon omdat ik de gedachte aan duisternis zo rot vindt).
Yppy, ik was nog vergeten je te bedanken voor je briljante idee van die groene magneetverf. Ik heb er nog nooit van gehoord, eerlijk gezegd. Waar kan ik er mee over vinden?
Oh ja, Moonah, het is echt een heftige maand. De zitting is overmorgen, maar ik ben er nog niet echt mee bezig (gelukkig)!
Je bent nog hier
en toch zo ver
Als een gedoofde ster
waarvan
het laatste licht
nog komen moet
tussen einde en begin
houdt de tijd de adem in...
ik weet geen woorden
en geen zin
Geschreven door Jan Vijn
Het geeft zo mooi weer hoe ik me voel, waar ik nu inzit, hoe ik er tegen aan kijk.
dat zijn van die brok-in-mijn-keel-dingen.[ Bericht 3% gewijzigd door Tan op 22-01-2008 19:19:27 ]
thks Yppy, ik neem 't inderdaad even mee naar K&W.
quote:Prachtig Tan..Op dinsdag 22 januari 2008 19:11 schreef Tan het volgende:
Bij de post zat vandaag een kaart. Op die kaart stond een gedicht, hij werd mooier bij iedere keer dat ik hem overlas en daarom wil ik hem delen:
Je bent nog hier
en toch zo ver
Als een gedoofde ster
waarvan
het laatste licht
nog komen moet
tussen einde en begin
houdt de tijd de adem in...
ik weet geen woorden
en geen zin
Geschreven door Jan Vijn
Het geeft zo mooi weer hoe ik me voel, waar ik nu inzit, hoe ik er tegen aan kijk.
Heb je ook een hoek(je) in de kamer voor Ayden gemaakt? of is alles nog zoals voorheen?
Ik denk aan je..
Maar omdat we natuurlijk al ruim van te voren zijn toekomstverwachtingen kenden hebben we de wieg nooit neergezet. Ik had wel alles uitgewassen, voor het geval dat.
Ik ben ook blij dat ik niet meer heb gedaan dan dat. Alles weer moeten opruimen lijkt me zo pijnlijk. Ik vond het ruimen van de kleertjes al best moeilijk.
@phluphy, ja ik vind het inderdaad echt een gedicht voor deze tijd, zo pril en zo vlak na zijn geboorte en overlijden.
Phluphy wat een onwijs mooi liefdevol plekje heb je voor Danyel gemaakt, hopelijk krijg je het in je nieuwe huis ook voor elkaar om zoiets moois te maken!
Tan, ik wil even zeggen dat ik aan jullie denk maar verder niet zo goed weet wat ik moet schrijven.
om hier te lezen/schrijven), moet mijn weg nog een beetje vinden in een topic waar toch eigenlijk hele verdrietige gebeurtenissen aan ten grondslag liggen. Is niet niet willen, maar het voelt zo onwerkelijk allemaal. ), maar nog even en dan gaat Junah naar school, en hoewel ik daar vreselijk tegenop zie, schept dat ruimte voor dit soort bezigheden. Zodra jij er de rust en ruimte voor kunt vinden, zou je dan een mooi schilderij kunnen maken. Als ik goed onthouden heb waar je woont, zou je bijvoorbeeld hier een cursus kunnen doen. Als zoiets je wat lijkt natuurlijk. Je zoekt gewoon een mooi kleurtje groen (en geel, ik neem aan dat 'hartje' er toch ook in moet?) of neemt een voorbeeldje mee wat je mooi vind en zij mengen daar de verf (net als gewoon verf mengen) voor je.
Oh wacht al iets gevonden erover:
quote:Dat is dan ook wel leuk om met schoolbordverf over te schilderen. Daarvan weet ik zéker dat ze het ook op kleur mengen.Magneetverf
Met KARWEI Magneetverf maakt u van ieder gewenst oppervlak een magneetveld. Hiervoor brengt u minimaal 3 lagen aan.
KARWEI Magneetverf is alleen verkrijgbaar in grijs, maar u kunt de KARWEI Magneetverf overschilderen met KARWEI Muurverf of Schoolbordverf om een gekleurd magnetisch vlak te maken.
U vindt de KARWEI Magneetverf in het schap met grond- en speciaalverf.
Prijzen KARWEI-verfmengmachine:
500 ml, geschikt voor ca. 0,8 m² - ¤ 14.99
1 liter, geschikt voor ca. 1,7 m² - ¤ 24.99
En verder voor iedereen hier een
quote:Dit is een prachtige zegebede en de melodie die ik ervan ken is ook heel mooi, krijg er tranen van in m'n ogen... waarschijnlijk weet ik nog welke vriendin je bedoelt ookOp dinsdag 22 januari 2008 07:49 schreef Cat22 het volgende:
Ik moest gisteravond laat opeens weer denken aan de volgende tekst:
May the road rise to meet you
May the wind be at your back
May the sun shine warm upon your face
May the rain fall sweetly upon your fields
And untill we meet again
May God hold you in the palm of his hand
Het is een Ierse psalm die mijn koor heeft gezongen op de begrafenis van een van haar leden (tevens een goede vriendin van mij). Zij stierf onverwacht op 22 jarige leeftijd. Ze had al heel wat tegenslagen in haar leven gehad en dit was één van haar favoriete teksten die haar kracht gaf om telkens weer door te gaan.
Misschien dat het voor de ouders hier ook een stukje kracht kan geven.
En ook voor alle andere ouders
quote:Ja goed onthoudenOp woensdag 23 januari 2008 12:29 schreef Spuuglokje het volgende:
Ja, precies, dan moet je geen kind om je heen hebben dat om aandacht vraagt. Sinds Tristan naar school is heb ik echt weer veel meer ruimte voor mijn creativiteit. En dat voelt goed.
, maar nog nét iets te ver om te fietsen Met de auto 8-10 minuten, maar met de fiets nét niet te doen.Maar ik weet wel dat hier iets zit, niet het hele jaar door, maar een cursus van tien lessen meen ik. Een kennis van me doet dat ook en dat lijkt me wel wat.
Schilderen kan ik op zich wel, maar dit is gericht op schilderen om je gedachten om te zetten. Zij heeft het gedaan om te verwerken dat ze na een slopende periode MMM geen kinderen meer kon krijgen na haar oudste. (Uiteindelijk heeft ze vier dagen geleden op 42jarige leeftijd, geheel spontaan alsnog een dochter gekregen, dat even terzijde).
[ Bericht 12% gewijzigd door Tan op 23-01-2008 13:11:02 ]
quote:Bright, je maakt me nieuwsgierig, ik heb je een PM gestuurd.Op woensdag 23 januari 2008 12:46 schreef Bright het volgende:
[..]
Dit is een prachtige zegebede en de melodie die ik ervan ken is ook heel mooi, krijg er tranen van in m'n ogen... waarschijnlijk weet ik nog welke vriendin je bedoelt ook
@Pluphy: Ik heb gisteren gezocht naar een mooi bestandje van het lied (het heet trouwens 'an Irish Blessing'), maar helaas alleen lelijke, schreeuwerige of *ril* country- arrangementen gevonden.
En dat is niet het beeld dat ik je wil geven van de uitvoering van dit nummer. Ik ga nog bij mijn dirigente informeren of zij misschien een goede opname heeft. Als je muziek kunt lezen, zou ik je ook de bladmuziek kunnen opsturen.
Ik ben een fantastische hoofdpijn aan het ontwikkelen, dus waarschijnlijk ben ik toch meer gespannen dan ik eigenlijk dacht.
Cat22, bedankt voor de moeite. Ja, ik kan muzieklezen, maar ik heb het sinds Danyel's geboorte niet meer kunnen opbrengen, ik schiet gelijk vol. (Had vooraf mooie fantasieën hoe ik voor 'm piano spelen, met hem op mijn schoot). Dus ik zou het heel fijn vinden als je het de dirigent eens kunt vragen, maar maak geen haast hoor, en als het niet lukt is het natuurlijk geen ramp.
Tan, Het moet vreemd voelen om ineens deel uit te maken van de groep hier maar ik heb echt heel veel respect voor de manier waarop je met de dingen om gaat in deze moeilijke tijd.
[ Bericht 1% gewijzigd door Nanook24 op 23-01-2008 23:14:35 ]
en wat een mooi knus hoekje met die foto's!
Tan, wat verdrietig dat je nu hier mag posten
Bar, hoe is het met jou?
Heel veel succes en sterkte vandaag. Ook van deze kant word er aan jullie gedacht.
Ik vind dit 1 van de mooiste nummers als iemand dat speciaal voor je zingt.
Heel veel sterkte vandaag ook!
edit: Hier kun je het nummer direct beluisteren.
Phluphy en Jeroen veel sterkte vandaag.
voor alle moeders hierAanvankelijk dacht ik dat het niet echt wat voor mij was, maar eigenlijk toch wel. Er zijn gewoon dingen die ik nu of later wil delen, maar nergens anders kwijt kan, misschien zelfs niet op mijn log.
@Phluphy
Ik heb trouwens tijdens mijn zwangerschap het boek gekregen waar BE al eens mee aankwam. Een babyboek, speciaal voor overleden kindjes, neem aan dat jullie het kennen of misschien zelfs hebben.
Ik wil het gaan invullen, maar het voelt zo raar, ik dúrf bijna niet. Net alsof ik het daarmee zo definitief maak. Slaat nergens op. Maar het voelt gewoon raar. Anderzijds ben ik bang dat van uitstel afstel komt. Ik moet dus er dus één dezer dagen wel tijd voor vrij gaan maken.
Hetzelfde heb ik met de filmpjes. Er zijn drie filmpjes gemaakt van Ayden op de reanimatiekamer. Ik heb ze nog niet terug durven zien. Ik heb een fragment gehoord, niet gezien, en daarop huilde hij. Ik werd helemaal naar bij dat geluid. Mijn kindje dat heeft gehuild, een huiltje dat ik zelf nooit heb gehoord. Het is zo moeilijk om dat terug te zien. Ik durf nog steeds niet, maar wil het nu vandaag of morgen echt bekijken.
En dan tot slot... er staan nog elf lege foto's op het rolletje van de analoge camera. Ik wil het rolletje vol maken zodat ik het weg kan brengen. Daar staan ook nog veel foto's (25) op van Ayden namelijk. Geen idee wat er op staat. Ben zo bang om dat straks terug te zien. Ik stel het steeds uit, wat niet handig is natuurlijk. Maar wil het anderzijds zo snel mogelijk doen.
Die dingen zijn zo moeilijk nu. Maar steeds maar uitstellen voelt ook niet goed
[ Bericht 4% gewijzigd door Tan op 24-01-2008 09:25:51 ]
Tan, zo moeilijk lijkt me om een 'goede' manier te vinden waarop je dingen kunt doen.
nu? later? misschien samen? alleen?
Erg moeilijk.
Voor de andere mama's hier ook een
ik ben nu toch eindelijk zo ver om te typen