Biancavia opent in september 2009 een topic, omdat ze een Boek aan het schrijven is. Het vordert alleen niet zo.
Na behoorlijke motivatie door p-etr-a (die al een echte schrijfster is, met echte uitgegeven boeken en zo
) besluit Biancavia eind november 2009 om er echt voor te gaan. Mede doordat ze altijd geroepen heeft voor haar dertigste verjaardag een boek geschreven te willen hebben, en dat die datum (december 2010) toch dichtbij begint te komen. Ze stelt zichzelf het doel om 5000 woorden per week te schrijven. 11 februari is de eerste volledige versie af met ruim 48.000 woorden. De laatste dag van februari leest ze het hele manuscript voor het eerst weer in zijn geheel door. Het is niet bevredigend, het voelt als een ‘verhaal’ en niet als een ‘roman’.
Na het uitschrijven van enkele scenes die eerst te vertellerig waren, het schrappen van enkele overbodige stukken en het toevoegen van een soort achtergrondprofiel van de slechterik van het verhaal, besluit ze op 18 april dat de tweede versie van het manuscript klaar is om uitgeprint te worden. Het heeft nu ruim 50.000 woorden.
Inmiddels is het verhaal door twee proeflezers gelezen en aardig wat veranderd. Het was geschreven in personaal perspectief en is nu helemaal omgezet naar 'ik'perspectief. Ook het achtergrondprofiel van de 'dader' is helemaal omgegooid. Het is nu (eind augustus 2010) bijna klaar om naar een derde proeflezer te gaan.
In oktober is het herschreven manuscript naar vier uitgeverijen gestuurd, en na een week was de eerste afwijzing al binnen
DaMart meldt eind december 2009 dat hij vast zit met een verhaal, doordat hij steeds opnieuw begint. In januari 2010 is hij aan een nieuw verhaal begonnen.
Hij vindt het intrigerend hoe het verhaal een eigen weg kan gaan. Met wat hij nu geschreven heeft is er ruimte voor een heel andere ontwikkeling dan hij van tevoren had bedacht.
Het perspectief van de ‘ik’-verteller blijkt nog steeds goed te werken.
Op 29 april zit hij op 42.000 woorden, ongeveer de helft van wat hij denkt wat het ongeveer totaal zal worden.
Inmiddels (eind augustus 2010) is het verhaal al een tijdje af (rond de 90.000 woorden) en ook door de eerste proeflezer van opmerkingen voorzien.
Cherrylips wil eind januari 2010 ook weer beginnen. Zij heeft in 2005 al een manuscript geschreven dat in totaal ruim 110.000 woorden telt.
Op 12 februari zit ze op 3000 woorden met een nieuw verhaal.
Drassss schrijft eind januari 2010 dat hij in het topic inspiratie heeft gevonden om te beginnen met een verhaal dat misschien ooit wel een boek zou kunnen worden.
Armoed plaatst op 31 januari 2010 een tvp dat hij ook bezig is met het schrijven van een boek en meldt op 12 februari op 12.000 woorden te zitten.
_Arual_ laat weten op 13 februari 2010 dat ze geen puf meer heeft om voor haar plezier te schrijven, nu dat ze voor haar werk zoveel moet schrijven. Drie dagen later neemt ze het besluit om dagelijks twintig minuten voor zich uit te gaan typen en begint daar direct mee.
Antidood bedenkt in februari 2010 een plot. Hij plaatst een stukje van het begin en krijgt wat feedback en tips. Op 1 maart zit hij op 2000 geschreven woorden.
Tha_Erik heeft in februari 2010 zijn eerste 500 woorden voor een nieuw verhaal op papier. 23 februari schrijft hij er 1000 bij in de trein.
Bensel maakt op 17 februari 2010 een crosspost vanuit zijn eigen topic: Zelf een boek schrijven
Hij is dan klaar met het tweede hoofdstuk.
Op 17 mei bevat zijn fantasyverhaal in totaal 15.000 woorden. Hij komt nu op het punt dat alles een beetje begint te lopen.
KeizerKuzco meldt eind februari 2010 ook al tijden een plot in zijn hoofd te hebben, maar dat hij geen zin heeft om er mee te beginnen. Update december: al 18.000 woorden!
Wolferl vertelt in april 2010 dat hij ook een boek heeft geschreven, maar angstig is om het uit te laten geven. Hij twijfelt of het wel goed genoeg is, ondanks positieve reacties van proeflezers.
Eind april meldt hij dat hij in een blokkade zit. Hij heeft het eerste boek af, maar komt nauwelijk vooruit met zijn tweede boek, dat min of meer aansluit op het eerste.
Hij is in augustus een schrijfcursus gaan volgen: om scherpe kantjes even vlak te maken (om het zo maar te zeggen). Mijn kroonwerk ligt even stil, maar het moet uiteindelijk een kroniek worden van drie delen. Ik zit momenteel op 280 bladzijdes ruw materiaal, wat nog allemaal moet worden voorzien van dialogen en plotten. Verder heb ik een idee voor een kinderboek, een korte verhalen bundel, en ga ik met een goede vriend een boek schrijven over Bach-Mozart-Beethoven en hun verband met het geloof.
Als klap op de vuurpijl heb ik met diezelfde vriend (tevens componist) een pact gesloten dat we samen een opera libretto gaan schrijven.
wonderer is eind april 2010 eindelijk begonnen met zijn derde boek. Hij heeft al twee boeken uitgegeven en dit boek is een vervolg daarop. De vierde versie van het manuscript is inmiddels naar de proeflezers en hij kan niet wachten tot hij er weer mee aan de slag kan.
Ook Nadine26 is druk bezig, zij begon met het idee om een ‘literaire thriller’ te schreven en het is nu een heuse roman aan het worden. Het contract met de uitgever is al getekend! Je kunt haar schrijf- en uitgeefproces volgen in haar eigen topics:
Zelf een 'literaire thriller' schrijven
Zelf een 'literaire thriller' schrijven, 2
Gwywen vertelt in mei 2010 dat ze al eens een boek gepubliceerd heeft. Haar tweede boek is in vergevorderd stadium, drie en vier zijn in de ontwikkelingsfase.
p-etr-a is op dit moment bezig met haar derde boek. Het script loopt op 19 mei 2010 tegen het einde en zal in deze eerste versie zo'n 85 tot 90 duizend woorden bevatten.
Verbal werkt aan een thriller. Ben nog in de beginfase, maar vanaf maandag 6 september heb ik een paar weken ruimte gemaakt om de boel echt van de grond te krijgen. Doel is om voor het eind van het jaar de eerste versie af te hebben.
Exentric90 wil een (engelstalige?) fantasy schrijven maar weet nog niet goed hoe hij het aan moet pakken
Pfenisbaron legt de laatste hand aan zijn bundel erotische verhalen en heeft al een contract voor een e-bookuitgave daarvoor.
VanHallen is momenteel bezig met een horror verhaal en zit bijna op 10.000 woorden. Zijn doel is om het boek helemaal klaar te hebben voor de zomervakantie. Het begin was ontzettend ploeteren maar nu is hij in een flow beland en schrijft hij als een speer.
Frag_adder is bezig met een mysterie / misdaad verhaal en zit nu op bijna 8.000 woorden. Maar in verband met werk schiet het minder op
Vorige: Boek aan het schrijven - hoofdstuk 3
[ Bericht 1% gewijzigd door wonderer op 21-12-2010 22:39:41 ]
Zijn allemaal redelijk korte anekdotes. Allen erotisch georiënteerd maar buiten dat wel heel erg divers. Zowel qua onderwerp als vertelstijl.
Heb een contract voor een online-publicatie van rond de 160-180 pagina's, inderdaad natuurlijk te koop op 'pornosites'. Bij deze is de buitencategorië dus ook vertegenwoordigt.
Maar goed om het even toe te lichten. In het Nederlands heb ik gewoon heel veel moeite met het kiezen van mijn woorden en zinnen
Ten eerste: alinea's!quote:Op dinsdag 21 december 2010 01:47 schreef Exentric90 het volgende:
[..]
Dat is waar. Alleen loop ik niet tegen een schrijfblokkade aan met Nederlands maar tegen een grammaticale blokkade. Ik weet gewoon niet welk woord ik wanneer moet gebruiken in welke zin en context. Daar heb ik met Engels totaal geen last van. Even een voorbeeld van wat ik net getypt heb in het Engels:
[She heard an old man say: She's just a young girl. Another voice replied: She's dangerous. It needs to be done. A soft click echoed in the room. She was afraid, what was that click? Are they going to kill me?. She tried to open her eyes. A blurred image of a green lit room with a dark human shaped shadow appeared. He spoke in a soft but heavy voice: Hello Angela, How are You feeling? She immediately felt a lot better. When she tried to speak She wasn't able to make a sound. You can't speak Angela. the old man said. She anxiously looked around. All sorts of questions spooked around in her head, Where am I? Who is that man? Who did he talked to? What was that click? She shook her head and looked up again. This time the image is clear. As if the old man could read her mind he said: You're in my research basement, My name is Jaiko, The man I talked to was my brother Hugo, The clicking sound you heard was him. Now, I'm going to let You talk again. Do not scream or shout. Do You understand? She nodded. Then She spoke: Why are You keeping me here? Jaiko replied: You're one of them. I couldn't risk to let them find You]
Ten tweede: interpunctie!
Ten derde: hoofdletters!
Verder vond ik je posts op het forum makkelijker lezen dan dit Engels, eerlijk gezegd. "Who did he talked to"? Really?
Online publicatie? Wat moet ik me daarbij voorstellen, e-book? Of echt op een website? En wil je ook in de OP of was dit een losse opmerking?quote:Op dinsdag 21 december 2010 01:51 schreef PfenisBaron het volgende:
Ben ook bezig met mijn vuurdoop, hoop mijn bundel omstreeks maart komend jaar te voltooien.
Zijn allemaal redelijk korte anekdotes. Allen erotisch georiënteerd maar buiten dat wel heel erg divers. Zowel qua onderwerp als vertelstijl.
Heb een contract voor een online-publicatie van rond de 160-180 pagina's, inderdaad natuurlijk te koop op 'pornosites'. Bij deze is de buitencategorië dus ook vertegenwoordigt.
Alinea's zijn er in open office welquote:
[..]
Ten eerste: alinea's!
Ten tweede: interpunctie!
Ten derde: hoofdletters!
Verder vond ik je posts op het forum makkelijker lezen dan dit Engels, eerlijk gezegd. "Who did he talked to"? Really?
was gewoon een simpele copy paste. Interpunctie, Hoofdletters en spellings check doe ik later nakijken
Maar dat het makkelijker te lezen valt. komt waarschijnlijk omdat je meer nederlands leest dan engels
Als e-book inderdaad. Ofwel in delen of als geheel te downloaden.quote:
[..]
Online publicatie? Wat moet ik me daarbij voorstellen, e-book? Of echt op een website? En wil je ook in de OP of was dit een losse opmerking?
Gooi maar in de OP erbij hoor, wellicht kan ik af en toe wat vorderingen mededelen.
Ik woon in Amerika, afgezien van Fok en wat andere sites, lees ik alleen maar Engelsquote:
[..]
Alinea's zijn er in open office wel
Interpunctie, Hoofdletters en spellings check doe ik later nakijken
Maar dat het makkelijker te lezen valt. komt waarschijnlijk omdat je meer nederlands leest dan engels
Maar het klinkt me nog steeds te veel als vertaald Nederlands in de oren.Maar goed, van dit soort eerste stukjes is het altijd moeilijk beoordelen. Proeflezen moet je pas laten doen als je zelf uitgesleuteld bent en echt niet meer weet hoe je verder moet, niet na de eerste versie. Ik stuurde pas mijn vierde versie naar de proeflezers, bijvoorbeeld.
Da's interessant, ik ken nog niet veel mensen met een contract voor een e-book. Hoe hebben ze dat geregeld met royalties en distributie en alles?quote:
[..]
Als e-book inderdaad. Ofwel in delen of als geheel te downloaden.
Gooi maar in de OP erbij hoor, wellicht kan ik af en toe wat vorderingen mededelen.
Het was ook een suggestie geen aannamequote:
[..]
Ik woon in Amerika, afgezien van Fok en wat andere sites, lees ik alleen maar Engels
Maar goed, van dit soort eerste stukjes is het altijd moeilijk beoordelen. Proeflezen moet je pas laten doen als je zelf uitgesleuteld bent en echt niet meer weet hoe je verder moet, niet na de eerste versie. Ik stuurde pas mijn vierde versie naar de proeflezers, bijvoorbeeld.
[..]
Da's interessant, ik ken nog niet veel mensen met een contract voor een e-book. Hoe hebben ze dat geregeld met royalties en distributie en alles?
Maar het was inderdaad meer een klein voorbeeldje dat ik veel beter in engels door kan schrijven dan in het nederlands. Met nederlands kwam ik na de 2de zin al in de knoop met welke woorden etc.Maar ik zal hier eens wat vaker komen kijken
Ik ga iig slapen Goodnight!
Ik snap je wel hoor. Het is een van de redenen waarom ik (nog) niet in het Engels wil schrijven. Ik kan er gewoon niet goed genoeg mee uit de voeten en Nederlands komt makkelijker. Hoewel ik soms bepaalde Engelse woorden wel weet en niet de Nederlandse equivalenten, heel vervelendquote:
[..]
Het was ook een suggestie geen aanname
Maar ik zal hier eens wat vaker komen kijken
Goodnight!
Overigens: lezen! Ook heel belangrijk. Verrijkt je woordenschat en je kunt veel van andere schrijvers leren.
Dat heb ik dus omgekeerdquote:
[..]
Ik snap je wel hoor. Het is een van de redenen waarom ik (nog) niet in het Engels wil schrijven. Ik kan er gewoon niet goed genoeg mee uit de voeten en Nederlands komt makkelijker. Hoewel ik soms bepaalde Engelse woorden wel weet en niet de Nederlandse equivalenten, heel vervelend
Overigens: lezen! Ook heel belangrijk. Verrijkt je woordenschat en je kunt veel van andere schrijvers leren.
Woordenschat verrijken doe ik ook dagelijks inderdaad. Lees uitsluitend Engelse boeken. En als ik een woord niet begrijp oid. zoek ik dat altijd op.Helaas gaat mij dit in het Nederlands dus niet goed af.
Maar goed ik ga het eens proberen in het Engels en zie wel of het goed gaat lukken Slaap lekker iig!
Ik heb het zelfde probleem, om de een of andere reden loopt het beter wanneer ik het in het engels doe. Scheelt misschien ook dat elk boek wat ik de afgelopen jaren gelezen heb in het engels was...quote:
Bedankt dat je mij in de OP gezet hebt
Maar goed om het even toe te lichten. In het Nederlands heb ik gewoon heel veel moeite met het kiezen van mijn woorden en zinnen
Ik loop nog wel eens tegen een woord aan waarbij ik om herhaling te voorkomen wat synoniemen opzoek, maar zelfs dan zijn het eigenlijk al woorden die ik altijd al kende maar gewoon niet opkwam.
Wat voor interpunctie gebruik je wanneer iemand spreekt?
Begin je dan op een nieuwe regel als een andere persoon aan het woord is? Moet het tussen " " ? etc. In het engelse stukje tekst van exentric wordt alleen een dubbele punt gebruikt maar dan moet je er constant bijzetten: hij zei, zegt zij etc.
Wil je in de OP zetten dat ik m'n manuscript eind oktober naar vier uitgeverijen heb opgestuurd? En dat na een week de eerste afwijzing al binnen was. 
In Engelse boeken is het anders dan in Nederlandse. Pak eens een boek en kijk erin. Dan zie je vanzelf hoe het hoort.quote:
Ik weet dat dit waarschijnlijk een standaard vraag is maar:
Wat voor interpunctie gebruik je wanneer iemand spreekt?
Begin je dan op een nieuwe regel als een andere persoon aan het woord is? Moet het tussen " " ? etc. In het engelse stukje tekst van exentric wordt alleen een dubbele punt gebruikt maar dan moet je er constant bijzetten: hij zei, zegt zij etc.
Het wordt niet in alle boeken hetzelfde gedaan valt mij opquote:Op dinsdag 21 december 2010 08:54 schreef Biancavia het volgende:
Wonderer!
[..]
In Engelse boeken is het anders dan in Nederlandse. Pak eens een boek en kijk erin. Dan zie je vanzelf hoe het hoort.
vandaag. Maar inderdaad zo zal ik het wel gaan doen, bedankt.Zoals ik al zei de opmaak komt hier niet goed uit op het forum. Het was gewoon een simpele copy past vanuit word(openoffice) maar ik heb er altijd :" " staanquote:Op dinsdag 21 december 2010 09:03 schreef Frag_adder het volgende:
[..]
Het wordt niet in alle boeken hetzelfde gedaan valt mij op
In verleden tijd is het altijd een quote. Waar door de : " " er automatisch bij komt. In het heden kun je ook zonder een quote iemand laten weten wat een personage zegt.
Ik heb nu nog gewoon de chronologische volgorde aangehouden met het schrijven, maar ik denk dat ik nu een stukje ga overslaan omdat dat stukje gewoon minder leuk is om te schrijven.
Dat komt later wel
Elke uitgever heeft z'n eigen stijl, dus je bent tot op zekere hoogte vrij in je keuze, als je het maar consequent doet. In ieder geval altijd beginnen op een nieuwe regel als er een ander personage aan het woord is, anders raak je heel snel in de war met wie wat zegt.quote:
[..]
Het wordt niet in alle boeken hetzelfde gedaan valt mij op
Anyway, ik zou willen vragen of je mij ook even in de OP kunt zetten.
Ik ben momenteel bezig met een horror verhaal en zit bijna op 10.000 woorden. Mijn doel is om het boek helemaal klaar te hebben voor de zomervakantie. Het begin was ontzettend ploeteren maar nu ben ik in een flow belandt en schrijf als een speer.
Heb ik hiermee genoeg info gegeven?
Maar dit is ook wel goed ja Ik zet jullie erbij!Ze hebben het ontzettend netjes verwoord: 'Het spijt me u te moeten mededelen dat de redactie van mening is dat uw manuscript binnen het fonds van onze uitgeverij onvoldoende tot zijn recht zal komen.'
Verder hopen ze dat ik het manuscript elders kan onderbrengen. Dat hoop ik ook!
[ Bericht 10% gewijzigd door Biancavia op 24-12-2010 16:09:36 ]
. Dat het voor iedereen een vruchtbaar schrijfjaar mag worden
.
ik ben na lang ploeteren bezig met een verhaal waar eigenlijk geen enkel plot o.i.d. in zat, en nu samen met mijn beste maat bezig om het rammelende verhaal om te vormen tot een toneelstuk (wat we ooit nog eens willen uitvoeren, liefst lekker crappy met multimediale ondersteuning om moeilijke scenes toch vorm te kunnen geven)
De samenwerking houdt in dat ik veelal schrijf, en hij de boel enigszins structureert dmv deadlines, maakt het proces allemaal wat minder 'eenzaam'.
Ik ben nu bezig om personages e.d. uit te werken. Omdat ik er hier over las heb ik ywriter (5.0) gedownload. Het is op zich een goed progammaatje om alle zij-info (personages, bio, setting) overzichtelijk op te slaan. Wellicht ken ik alle mogelijkheden van het programma nog niet helemaal, maar ik vind de mogelijkheden nog betrekkelijk karig. Het storyboard had ik graag veel uitgebreider gezien, de ontwikkelingen per scene had ik graag per persoon gezien met 'goal', 'conflict' en 'outcome' en ik mis een overzichtelijke tijdlijn bijv.
Maar dit doe ik dan wel buiten het programaatje om. De opzet van ywriter geeft nl wel eenvoudig en duidelijk aan wat er globaal zoal komt kijken bij de opzet van een verhaal. En dat is heel wat.
Ik heb nu op zich een redelijk plot, maar het is een heel karwei om de redelijk gecompliceerde verhaallijnen kloppend te houden. Elke kleine wijziging heeft immers gevolgen voor ALLE verhaallijnen, en motieven per personage.
Het stuk wordt nu dus wellicht wat te gecompliceerd, waardoor de sleutelscene ook steeds lastiger wordt om de juiste accenten te leggen, ...omdat nu inmiddels bijna alle situaties op al dan niet debiele wijze (
) verband houden met elkaar. De moeilijkheid is nu vooral de complexe onderlinge verhoudingen, en de tijdslijn waarin voor mij (en later ook de lezer) duidelijk moet worden wie wanneer wat van elkaars geheimen weet, en wat de oorzaken en gevolgen daarvan zijn.
Verder is het stuk deels historisch onderbouwd, maar dan zonder de nodige bullshitfactor in het verhaal uit het oog te verliezen
Er zit imiddels ook al een soort thematiek in het verhaal waarin (geschieds)vervalsing, persoonsverwisseling, en enkele namen omdopen een onderdeel van zijn. Lastig dus om sommige dingen voor de lezer op de juiste momenten duidelijk te maken, en om sommige motieven (deels) te verklappen, omdat 3 personen afwisselend een prominente rol in het verhaal hebben....
inspiratie of fantasie is mijn probleem niet, maar naast een drukke baan mis ik nu eenmaal het heilie vuur om elke avond eraan te werken...
mochten jullie dat wel hebben, koester dat!
ehm... tvp derhalve
En welkom getikte_rik, klinkt ook veelbelovend
Ik kan alleen de OP niet meer aanpassen.hoef niet aangepast te wordenquote:
Goed zo! Da's inderdaad een flinke mijlpaal!
En welkom getikte_rik, klinkt ook veelbelovend
ik had mn tijd aan die lange zeverpost hierboven misschien beter kunnen gebruiken voor het schrijven aan mn stuk haha ik lees hier ook even mee ter inspiratie
Geef maar even een seintje anders als er iets moet worden aangepast in de OP.quote:
Goed zo! Da's inderdaad een flinke mijlpaal!
En welkom getikte_rik, klinkt ook veelbelovend
Ik heb meegedaan aan de Kerstverhalenwedstrijd van FOK! en heb 2 verhalen ingestuurd voor Fantastels (www.fantastels.nl). Ik ben op dit moment nog vooral bezig met korte verhalen, maar heb ook ideeën voor langere verhalen liggen. Het mooie aan de korte verhalenwedstrijden vind ik dat je meestal een juryrapport ontvangt waar je weer veel van kunt leren.
Gefeliciteerd met je mijlpaal VanHallen!!
Ik ga meedoen aan Write Now!quote:
Doen jullie ook weleens mee met verhalenwedstrijden?
Het is m'n eerste korte verhaal, en dat is verrassend leuk om te schrijven
Vind schrijven enorm leuk maar ik verzand elke keer in mijn 'perfectionisme'. Alles wat ik schrijf is nooit goed genoeg, ik ga het ook meteen corrigeren. Uiteindeiljk delete ik het maar
Ik heb wel een keer voor de krant mogen schrijven tijdelijk in de vorm van een maandelijks geplaatst artikel. Maar dat was soms een drama, was zo geforceerd bezig Elke keer als ik lees over schrijven (of schrijfwedstrijden) dan raak ik superenthousiast
Mijn eerste probleem waar ik al tegen aanloop is hoe ik het ga schrijven, welke stijl ik ga gebruiken, enz. enz. Hoe pakken jullie dat aan?Gewoon beginnen.quote:
Elke keer als ik lees over schrijven (of schrijfwedstrijden) dan raak ik superenthousiast
Als ik een ingeving krijg dan probeer ik dat op papier te vangen en te verfijnen. Het begint bij mij heel ruw maar het gaat soort van vanzelf allemaal.
Stijl daar houd ik me nauwelijks mee bezig eigenlijk. Ik schrijf wat goed voelt, als het niet goed voelt dan schrijf ik het niet. Lekker experimenteren vooral, denk ik
Ik ga vanaf nu gewoon elke dag een half uur lukraak schrijven en zien waar het schip strandt. Kijken of het dan wat makkelijker gaat en ik me niet schaam als ik het allemaal weer teruglees
Ik doe ook alles op gevoel. Overigens heb ik de bizarre gewoonte ontwikkeld om s'nachts te schrijven. Een ramp voor m'n ritme en mijn humeur overdag, maar ik presteer blijkbaar het best als het buiten stil en donker is. Met een beetje mystiek kun je zelfs zeggen dat het te maken heeft met het genre waarin ik schrijf..quote:Op vrijdag 14 januari 2011 20:26 schreef winka het volgende:
Ja dat is het probleem eigenlijk, dat ik het niet op gevoel doe. Er zijn namelijk zoveel technieken waar je gebruik van kan maken en daar ga ik nog over nadenken ook..
Ik ga vanaf nu gewoon elke dag een half uur lukraak schrijven en zien waar het schip strandt. Kijken of het dan wat makkelijker gaat en ik me niet schaam als ik het allemaal weer teruglees
is
zo
vet
!
ik wil je plezier natuurlijk niet bederven door te zeggen dat soms het tegendeel het geval is, ...quote:
Op maar momenteel heb ik er ook weer plezier in. Ik ben een jaartje ofzo terug als een kip zonder kop begonnen om een halfbakken verhaal om te vormen naar een kop-staart-verhaal, en langzamerhand ben ik begonnen om -al dan niet met hulp met y-writer en sinds kort ook 'gool old excel' om alle personages met hun levensloop in een overzichtelijk tijdsschema te zetten. Juist door personages in dat haast wiskundige schema (+ de bijbehorende kleurtjes
) te zetten, kom ik tot geweldige nieuwe idee-en. Bepaalde verbanden en tegenstellingen kan ik nu nog scherper maken en uitdiepen, en komen er langzamerhand (onbedoeld) langzaam thema's bovendrijven. Het worden natuurlijk geen "Mulisch-achtige" toestanden maar een verhaal mag wat mij betreft wel aan ontoevalligheden aan elkaar vast zitten. Ik heb de laatste tijd genoeg boeken gelezen, en films gezien, waarbij een afsluitend plot totaal ontbrak. Dat is misschien uit het leven gegrepen, maar ik wil gewoon een 'vermakelijk verhaal' brengen, en dat is al moeilijk genoeg.
Het is wel leerzaam. Hierna doe ik wel weer een verhaal dat ontaardt in oeverloos slap gezever
Door mijn werk heb ik vakantieperiodes genoeg, maar juist komende maanden wanneer ik werkweken heb van 60+uur, verwacht ik een ouderwets geinspireerd arbeidsethos aan de dag te leggen. Dat je echt een beeld aan het uithakken bent uit een keiharde rots, en dat je vantevoren nooit had gedacht dat er in die vormeloze rots zo'n beeldhouwwerk verborgen zat.
Daarbij moet ik wel oppassen dat ik niet te lang doorhak, want grind is er ook genoeg
het zou zo moeten zijn dat als ik je al zou schoppen, mn poot zou bezeren aan je bureaustoel. Want daar moet je opzitten, schrijven, ...ploeteren!quote:
Ik heb een schop onder mijn kont nodig.
probeer eens verplicht een jaar niet te schrijven. Lukt dat dan? in feite zit niemand op je schrijfsels te wachten, net als op die van mij, maar om dan ook maar ZELF mee te zitten gaan wachten?
maar gebrek aan discpline verder wel lichtelijk herkenbaar zachtgezegd...
schakel anders gewoon een goede vriend/vriendin in, die willen wel schoppen
Gegarandeerdquote:
[..]
ik wil je plezier natuurlijk niet bederven door te zeggen dat soms het tegendeel het geval is, ...
Dat je van die schema's hebt gemaakt klinkt leuk. Misschien dat ik dat ook ooit eens ga doen, misschien, ooit. Nu voorlopig is het gewoon aanklooien (en dat nog niet eens, geen tijd)
Eh. Geen aannames doen, er zijn mensen die niet kunnen wachten op mijn volgende boekquote:
in feite zit niemand op je schrijfsels te wachten, net als op die van mij, maar om dan ook maar ZELF mee te zitten gaan wachten?
Quote van facebook: " kijkt zwaar uit naar het derde deel in de Arthur-trilogie."
Dus
Maar mijn deadline ligt te ver weg, en zonder die druk kan ik niet werken, blijkbaar.
nou ja, ik stel het wat cru dan. Niemand heeft indertijd gezegd dat je aan die trilogie moest beginnen, dat heb je uit eigen beweging toch ooit gedaan. Maar in jouw geval mag ik aannemen dat genoeg mensen je op jeugdige leeftijd al hebben aangespoord om uberhaupt te gaan schrijven.quote:
[..]
Eh. Geen aannames doen, er zijn mensen die niet kunnen wachten op mijn volgende boek
Quote van facebook: " kijkt zwaar uit naar het derde deel in de Arthur-trilogie."
Dus
Maar mijn deadline ligt te ver weg, en zonder die druk kan ik niet werken, blijkbaar.
Ik wist echter nog niet dat hier al dermate vergevorderde schrijvers ronddwalen. ik neem mijn hoed dan ook zeker af
schiet eens op met dat derde deel dan!
Allebei: de verhaallijn uitwerken, en nadenken over (de motieven van) de hoofdpersoon. Met 'eerste romans' komt het vaak voor dat het verhaal na zo'n 25 pagina's is opgedroogd - niet om je enthousiasme te temperen, maar het is goed om te weten en het zou dus slim kunnen zijn om sowieso eens te beginnen met die eerste 25 pagina's. Heb je daarna nog meer te melden: doorgaanquote:
Hoe zijn jullie eigenlijk begonnen met het schrijven van een boek? Ik heb nu bijvoorbeeld driekwart A4-tje met een concept. Nog niet eens de term in de kinderschoenen waard, maar toch, het begin is er. Naar mijn idee een goed/leuk/boeiend concept waar heel veel in kan. Alleen, wat zou volgens jullie de volgende stap moeten zijn? De hoofdpersoon uitwerken? Of de verhaallijn eerst verder uitwerken? Of...? Of...? Iemand tips?
Zo niet, dan kun je opnieuw bekijken hoe je het verhaal kunt uitbreiden / verdiepen / aanpassen. Wat mijn boek betreft: ik heb ook een schop nodig
Pauzes zijn altijd gevaarlijk, en ik heb nu ruim een maand niks gedaan. Wel heb ik naar aanleiding van mijn ingestuurde manuscript (65.000 woorden, ongeveer driekwart van het hele verhaal) een leesrapport ontvangen van mijn agent, kritisch en nuttig, en daar heb ik de afgelopen tijd over nagedacht: hoe ga ik het verhaal aanpassen, welke suggesties kan ik verwerken en moet ik de eerste hoofdstukken er inderdaad uithalen om ze verderop in het boek te verwerken als flashbacks? Dat soort dingen, dus. Wat die eerste hoofdstukken betreft: eerst begreep ik niet wat hij bedoelde. Zelf was ik eigenlijk heel tevreden met dat (nieuwe) begin, waaraan ik bovendien hard had gewerkt. Maar tegelijkertijd had ik het gevoel dat hij wel eens gelijk kon hebben; daarom ben ik bij hem langs gegaan om het te bespreken. Uiteindelijk kwam ik er al pratende achter dat ik het inderdaad wil veranderen.
Dat is het goede van een kritische lezer: zelf probeer ik natuurlijk goed te letten op de structuur, en dan vooral op de spanningsboog, maar het kan toch heel lastig zijn om onbevangen naar je eigen verhaal te kijken. Dankzij het leesrapport zie ik nu in dat het beter is om metéén hoog in te zetten, zodat de lezer vanaf de eerste regel bij de strot wordt gegrepen, bij wijze van spreken, en om daarna rustig de tijd te nemen voor de introducties en de achtergrondschetsen. Dus dat was een goede tip
Ik heb de afgelopen maand bewust afstand genomen, zodat ik weer zin zou krijgen in het vervolg. Het probleem is alleen dat ik als een berg opzie tegen wéér een periode van keihard werken en ploeteren
Ik heb, kortom, last van notoir uitstelgedrag. Oók omdat het einde langzaam in zicht komt, en dat haalt het vrijblijvende eraf. Eén geluk heb ik wel: ik ben in december gestopt op het moment dat ik nog twee halve hoofdstukken had liggen. Ik hoef dus niet voor een wit papier te gaan zitten
Toch vind ik het heel moeilijk om weer in het ritme te komen - het is altijd dezelfde angst voor het Grote Onbekende, terwijl ik best weet dat het een kwestie is van gewoon gaan zitten en beginnen met schrijven.Morgen dus
Ik zit wel een beetje met een dilemma. Twee proeflezers hebben bij bepaalde scenes aangegeven dat de reactie van de hoofdpersoon ongeloofwaardig is. Ik kan echter precies aangeven waarom de hoofdpersoon zo reageert en dat het een logisch gevolg is van hoe hij door de omstandigheden gekneed wordt (selectief blind omdat hij dingen niet aan zichzelf durft toe te geven).
Nu heb ik dus aan de ene kant zoiets van "het is goed zoals het is, ik kan niet alles gaan uitkauwen" (ook omdat ik vanwege de vertelvorm alleen kan laten zien wat hij denkt, dus als hij zich er niet van bewust is, gaat het voorbij), maar aan de andere kant "als het niet duidelijk is, is het dus niet goed geschreven".
Ook lijken mijn proeflezers alles wat mijn hoofdpersoon denkt en zegt voor waar aan te nemen. Dus als hij een aanname doet over iemand anders op basis van zijn eigen beperkte/scheve blik, dan denken zij dat het klopt en als het dan later wordt tegengesproken, zien ze dat als inconsistentie en fout. Wat moet ik daarmee?
Heb je wel andere personages die iets (analyserends) kunnen zeggen over zijn gedrag? Geen idee of dat een oplossing is voor jouw verhaal, maar misschien kun je een dialoog schrijven waarin een vriend/gesprekspartner een opmerking maakt over zijn selectieve blindheid? Als een buitenstaander hem aanspreekt op zijn eigenaardige gedrag (of zich verbaast over de manier waarop hij de afgelopen tijd is veranderd), neemt de lezer het misschien wel aan.quote:
Nee nee, NU!
Ik zit wel een beetje met een dilemma. Twee proeflezers hebben bij bepaalde scenes aangegeven dat de reactie van de hoofdpersoon ongeloofwaardig is. Ik kan echter precies aangeven waarom de hoofdpersoon zo reageert en dat het een logisch gevolg is van hoe hij door de omstandigheden gekneed wordt (selectief blind omdat hij dingen niet aan zichzelf durft toe te geven).
Nu heb ik dus aan de ene kant zoiets van "het is goed zoals het is, ik kan niet alles gaan uitkauwen" (ook omdat ik vanwege de vertelvorm alleen kan laten zien wat hij denkt, dus als hij zich er niet van bewust is, gaat het voorbij), maar aan de andere kant "als het niet duidelijk is, is het dus niet goed geschreven".
Ik weet niet of je Het diner van Herman Koch hebt gelezen, maar daarin komt een 'leugenachtige' verteller voor. In het begin heb je dat als lezer niet in de gaten, en sowieso ligt het voor de hand om de verteller op zijn woord te geloven, maar na een tijdje begint de twijfel te knagen: is deze man wel helemaal normaal? Pas aan het eind van de roman kom je te weten dat hij aan een aangeboren afwijking lijdt (een soort autisme, iets dat zijn frustratie en agressie verklaart), maar intussen heeft Koch ons wel de nodige aanwijzingen gegeven. Dat doet hij d.m.v. flashbacks waarin hij de verteller enkele keren uiterst agressief laat reageren op een tamelijk onschuldig voorval, en door erbij te vermelden dat hij naar aanleiding van één van die incidenten is ontslagen - hij heeft sindsdien een psychiater bezocht, kortom: de lezer begint te begrijpen dat er iets niet in de haak is met deze man.quote:Ook lijken mijn proeflezers alles wat mijn hoofdpersoon denkt en zegt voor waar aan te nemen. Dus als hij een aanname doet over iemand anders op basis van zijn eigen beperkte/scheve blik, dan denken zij dat het klopt en als het dan later wordt tegengesproken, zien ze dat als inconsistentie en fout. Wat moet ik daarmee?
Een en ander wel wat verduidelijkt, maar niet drastisch herschreven omdat het niet nodig was.
Ben jij al begonnen?
Alleen al het feit dat je er nu nog eens rustig over hebt kunnen nadenken, is al goed. Ze hebben je gewezen op iets waarvan jij je vanaf nu steeds bewust zult zijn tijdens het schrijven, dat is dan de winstquote:
Ik zit nu nog eens goed te lezen en ik denk toch dat het (deels) aan de proeflezers ligt, want er zit meer in dan ik door die opmerkingen dacht, eigenlijk. Inderdaad personages die hem op dingen wijzen, maar die hij koppig van de hand wijst, of eigen vermoedens die hij snel de kop weer indrukt omdat hij het niet wil weten.
Een en ander wel wat verduidelijkt, maar niet drastisch herschreven omdat het niet nodig was.
Jaquote:Ben jij al begonnen?
Vraag niet hoe het ging
Na twee uur was ik zo kapot (en depressief) dat ik als een blok in slaap ben gevallen. Maar zo gaat het altijd. Dit is de eerste stap. Morgen wordt opnieuw een hel. Dáárna zet ik mijn schouders eronder en komt het weer op gang.
Begin wel steeds benieuwder te worden naar het resultaat
Ben je ondertussen weer een beetje op gang gekomen, Nadine?
Wonderer ook nog goed bezig zo te zien.
Ik ben heerlijk drie weken op vakantie geweest en heb ondertussen nog een afwijzing binnen van een 'grote' en een afwijzing van een kleine uitgeverij. Nu is die laatste onderbouwd en daar kan ik dus heel veel mee. Mijn schrijfstijl is goed, en bepaalde passages vond die persoon 'heel goed', alleen het verhaal zelf is niet bijzonder genoeg. En in de eerste helft zit te weinig spanningsopbouw.
Nu is dat laatste een punt wat ik min of meer wel terug had gekregen van proeflezers, en dat heb ik ook geprobeerd beter te maken (o.a. door die passages die 'heel goed' waren), maar blijkbaar is dat dus nog niet voldoende. Dus daar heb ik over na zitten denken en ik kan er nog wel wat mee, en dan ook op zo'n manier dat het nog iets toevoegt aan het verhaal.
Alleen het verhaal zelf, niet bijzonder genoeg, daar kan ik in dit stadium niets meer mee. Ik wist het zelf ook eigenlijk wel:
Wel een beetje in dubio gezeten, maar ik ga toch dit eerste manuscript weer onder handen nemen voor ik verder ga met het tweede.quote:
(...) en ik heb niet bepaald een geniaal verhaal geschreven.
Ik had dit topic veel eerder moeten vinden, want schrijven is ook een hobby van mij. Mijn genre is fantasy. Ben bezig met een boek en ben al erg ver. Het is nog niet af en er moet nog zeker een controle- en revisieronde over heen als ik klaar ben, maar het schiet op en dat is wel lekker.
Succes gewenst voor iedereen hier. Ik ga dit topic in de gaten houden, misschien kan ik van ervaringen leren bij anderen (die naar uitgevers gaan of dat al hebben gedaan).
Waarom niet meteen? Is het voor jezelf ook al gelijk een stuk overzichterlijker denk ik...quote:
[..]
Interpunctie, Hoofdletters en spellings check doe ik later nakijken
, ik dacht een preview op wonderer z'n nieuwe boek ofzo das een goede tip die ik laatst ook op een andere website vond en ben daar ook mee bezig.quote:
[..]
Gegarandeerd
Dat je van die schema's hebt gemaakt klinkt leuk. Misschien dat ik dat ook ooit eens ga doen, misschien, ooit. Nu voorlopig is het gewoon aanklooien (en dat nog niet eens, geen tijd)
Sorry dudequote:
ow
Ga wel vandaag verder met nog een herschrijfdingetje.
wat ga je herschrijven danquote:
[..]
Sorry dude
Ga wel vandaag verder met nog een herschrijfdingetje.
Paar details die ik uit wil werken, en sommige personages hebben nog niet echt een eigen stem dus ik ga even door de dialogen heen.quote:
ah,om te oefenen of als soort van bonus-materiaal?quote:
[..]
Paar details die ik uit wil werken, en sommige personages hebben nog niet echt een eigen stem dus ik ga even door de dialogen heen.
Nee... dat komt gewoon in het uiteindelijk manuscript hoorquote:
[..]
ah,om te oefenen of als soort van bonus-materiaal?
Beetje finetunen, zeg maar. Daarna nog een laatste (hoop ik) proeflezer en dan naar de uitgever (en dan wachten want ze hebben pas in april tijd).Stuur je de Fok!knokploeg (geen rood lijntjequote:
[..]
Nee... dat komt gewoon in het uiteindelijk manuscript hoor
) toch gewoon, dan hebben ze heus wel eerder tijd 
Heb het gestoorde idee opgevat om te beginnen aan in ieder geval een verhaal. Zit al een tijdje te malen met het idee om een fantasy-verhaal te schrijven en uiteindelijk besloten (met dank aan dit topic) om er maar mee te beginnen. Ywriter gedownload en een hoofdpersoon, wereld en probleem uitgewerkt.
Geen idee of 't wat wordt, totaal geen ervaring (of je moet slechte verhalen als 14-jarige meetellen), maar fantasie genoeg. Nu nog op papier zetten.
Dit is namelijk ongeveer mijn eerste bezoek in TTK (werd erg tijd, maar zit voornamelijk meer in POL en de FP), en vond het lastig om het algemene praat topic te ontdekken, dus hoop dat dit dat is (van de literaire kant van TTK dan).
Verder valt me het trouwens tegen hoe rustig TTK is.
Dus vertel, met wat voor boek ben jij bezig?
Tof, dan wordt dit mijn een van mijn vaste topics in het forumquote:
Volgens mij heb je dit wel goed begrepen, GeileSoeplepel. En anders heb ik het ook verkeerd
Dus vertel, met wat voor boek ben jij bezig?
Ik ben, net als Rumille die zich ook al deze nacht melde, bezig met een fantasy boek. Kwam er eigenlijk pas net achter, toen ik er diep, diep in mijn geheugen voor graafde, dat ik alweer een kleine drie jaar begonnen ben, maar de eerste twee jaar daarvan doen eigenlijk niet echt ter zake. Toen zat ik nog op school en heb ik er nauwelijks aan gewerkt. Sinds juli (examens gehaald) ben ik er actief aan gaan werken en sindsdien heb ik de inhoud ruim verdrievoudigd. Ik zit nu op 113 a4tjes (76.000 woorden) en er kwamen het afgelopen halfjaar zo'n 6 a 8 duizend woorden per maand (10 a4tjes) bij, maar sinds het Nieuwjaar heb ik het tempo nogmaals opgeschroefd en werk ik er zeven dagen per week aan, waardoor ik de afgelopen maand 12k woorden (14 a4tjes) erbij heb. Ik hoop rond maart/april de 100k te overschrijden en het ergens tussen mei en juli af te hebben (ben nu op 3/4e / 4/5e ongeveer, het gaat richting de 150 a4tjes denk ik).
Editje (krijg je ervan als je op "Invoeren" klikt ipv op "Preview"): en ik werk ook nog deze dagen aan mijn inzending voor de Valentijn's verhalenwedstrijd. Maar aangezien ik weinig ervaring heb met romantische verhalen verwacht ik niet echt dat dat iets wordt, of iig niet iets wat erg geschikt is voor die dag.
Typische high-fantasy (middeleeuwse setting, mensenvolk en verborgen beschavingen van andere zelf-denkende volkeren (zoals dwergen en elfen)), dus in dat opzicht helaas niet super bijzonder. Maar natuurlijk is dit sub-genry niet zonder reden zo populair, dus ik hoop dat ik hierbij geen klachten ga krijgen van "gebrek aan originaliteit". Ik heb wel ideeën (nu al) voor andere settings voor andere verhalen, dus als deze afgesloten is denk ik dat de originaliteit in dat opzicht wel omhoog zal schieten.quote:
Maar voorlopig ben ik dus meer bezig met een goede verhaalijn en goede karakters, en maak ik gebruik van een a-originele setting
Vraag me trouwens wel af hoeveel procent van de fantasy aan deze redelijke standaard "template" voldoen (die toch grotendeels in het leven is geroepen door Tolkien), volgens mij is dat namelijk aardig wat (denkt aan Tad Williams, Christopher Paolini, Raymon E Feist etc.).
Als het boek waar ik nu mee bezig ben af is, ga ik verder met mijn eigen fantasy, da's ook niet superorigineel maar hopelijk is mijn uitwerking dat wel.
Er zijn 36 dramatische situaties volgens Polti (Het boekje van Jan Veldman gebruikt die indeling).
Die 13 komt nog van een eerdere samensteller, maar diens naam ben ik even kwijt en ik heb geen zin om dat boek even op te gaan zoeken. Beide zijn bruikbaar, want een plot bestaat natuurlijk weer uit dramatische situaties.
En anders is er altijd nog 'the hero with a thousand faces' van Joseph Campbell, aangezien ieder personages toch een soort van held op zich is. Al was het maar in de eigen gedachten.
persoonlijke mening:
Fantasy kan immens leuk zijn, maar het graf van Tolkien is inmiddels al wel genoeg uitgegraven. Bovendien is de terugkeer van fantasy als genre ook inmiddels allang ingezet door het destijds onwaarschijnlijke succes van Harry Potter. Dat mag dan geen hoogstaande literatuur zijn, maar desondanks wel gevuld van enig daadwerkelijke fantasie. Andere schrijvers zoals Neil Gaiman bevinden zich ook meer aan het voorfront van wat nu als daadwerkelijk boeiende fantasy en sf telt.
Dat, en de eeuwige Diskworld natuurlijk, maar enfin.
Tof. Ik ben ook al een tijdje met zoiets bezig maar het staat nu al een paar maanden stil.quote:
[..]
Typische high-fantasy (middeleeuwse setting, mensenvolk en verborgen beschavingen van andere zelf-denkende volkeren (zoals dwergen en elfen)), dus in dat opzicht helaas niet super bijzonder. Maar natuurlijk is dit sub-genry niet zonder reden zo populair, dus ik hoop dat ik hierbij geen klachten ga krijgen van "gebrek aan originaliteit". Ik heb wel ideeën (nu al) voor andere settings voor andere verhalen, dus als deze afgesloten is denk ik dat de originaliteit in dat opzicht wel omhoog zal schieten.
Maar voorlopig ben ik dus meer bezig met een goede verhaalijn en goede karakters, en maak ik gebruik van een a-originele setting
Vraag me trouwens wel af hoeveel procent van de fantasy aan deze redelijke standaard "template" voldoen (die toch grotendeels in het leven is geroepen door Tolkien), volgens mij is dat namelijk aardig wat (denkt aan Tad Williams, Christopher Paolini, Raymon E Feist etc.).
@ Frith, zeer eens (dat het graf aardig uitgegraven is), maar dan wel alleen maar op basis van het door hem neergezette fundament (of template zoals ik het eerder noemde) voor een setting. De setting is zeer belangrijk aangezien het hetgene maakt dat de rest van je verhaal geloofwaardig maakt en de boel bij elkaar houdt, maar, zoals ik hierboven ook zeg, is de inhoud ervan toch wel dusdanig belangrijker. Ik zie de setting als de huid: (in deze metafoor is het gehele boek een persoon) het omarmt alle andere kenmerken (karakters, thema, plot) maar er kunnen twee personen naast elkaar staan met dezelfde huidskleur maar een compleet andere persoonlijkheid hebben. Daarom vind ik, wat ik zelf ook al aangaf, een originele setting wel gewenst maar geen ramp als deze er niet is.
Overigens grote Gaiman fan
Nou ja, "nu"... straks. Als ik er mee verder ga op zich kun je met elfen en dwergen ook veel kanten op zolang het niet preciese kopien van bijv Tolkien zijn. Of heb je andere soorten volken bedacht?quote:
Typische high-fantasy (middeleeuwse setting, mensenvolk en verborgen beschavingen van andere zelf-denkende volkeren (zoals dwergen en elfen)), ...
[ Bericht 2% gewijzigd door najazeg op 01-02-2011 21:08:59 ]
oh? volgens mij leeft Fantasy nog altijd best. Zou niet weten waarom het op zijn retour is...quote:
hier even een schaamteloze inbreuk op dit topic:
Er zijn 36 dramatische situaties volgens Polti (Het boekje van Jan Veldman gebruikt die indeling).
Die 13 komt nog van een eerdere samensteller, maar diens naam ben ik even kwijt en ik heb geen zin om dat boek even op te gaan zoeken. Beide zijn bruikbaar, want een plot bestaat natuurlijk weer uit dramatische situaties.
En anders is er altijd nog 'the hero with a thousand faces' van Joseph Campbell, aangezien ieder personages toch een soort van held op zich is. Al was het maar in de eigen gedachten.
persoonlijke mening:
Fantasy kan immens leuk zijn, maar het graf van Tolkien is inmiddels al wel genoeg uitgegraven. Bovendien is de terugkeer van fantasy als genre ook inmiddels allang ingezet door het destijds onwaarschijnlijke succes van Harry Potter. Dat mag dan geen hoogstaande literatuur zijn, maar desondanks wel gevuld van enig daadwerkelijke fantasie. Andere schrijvers zoals Neil Gaiman bevinden zich ook meer aan het voorfront van wat nu als daadwerkelijk boeiende fantasy en sf telt.
Dat, en de eeuwige Diskworld natuurlijk, maar enfin.
Heb even alle fantasy-boeken die zich op dit moment in 't huis bevinden even nagelezen om een idee te krijgen hoe te beginnen, want dat bleek heel lastig. Maar goed, minor characters toegevoegd en een begin van 't plot even in grote lijnen neergetypt. Van daaruit gaan werken en ik ben vooralsnog niet ontevreden. Viel me alles mee hoe makkelijk ik zinnen in elkaar flanste.
Motiveert wel om nu wat op papier te hebben.
Elfen verschillen, in ieder geval hoe ik ze in mijn hoofd heb, aardig met die van Tolkien. Bij Tolkien kreeg ik een beetje het gevoel alsof het een soort heilige engelen waren waar geen spotje op kon komen, maar in mijn hoofd zitten er ook veel negatieve kanten aan, zoals bijvoorbeeld arrogantie, afkeer voor minderen (wat eigenlijk ook ten dele onder arrogante valt) en een kort lontje. Maar zij maken tot nu toe nauwelijks deel uit van het verhaal, dus kan nog veel aan veranderd worden. Zelfde geldt eigenlijk voor dwergen; zij worden alleen nog maar in historische zin genoemd, dus ik heb nog alle keuze om ze helemaal niet erin te stoppen (maar er dus alleen maar over te vertellen).quote:
[..]
op zich kun je met elfen en dwergen ook veel kanten op zolang het niet preciese kopien van bijv Tolkien zijn. Of heb je andere soorten volken bedacht?
Eerste echte souvereine volk waar het hoofdpersonage in aanmerking komt is in ieder geval wel een die je nauwelijks terugziet in boeken, maar daar twijfel ik nog een beetje over aangezien het qua locatie niet echt helemaal klopt dat zij daar wonen (op dit punt is voor het plot de locatie eigenlijk belangrijker dan het type volk dat er leeft, dus dat is misschien nog een argument om ze te vervangen door een beter passend volk).
Maar ook qua schrijfwerk ben ik daar nog niet, dus ik heb nog wel even de tijd om vooruit te denken.
@ Rumille; goed werk, ga zo door
erg interessant! Ben benieuwdquote:
[..]
Elfen verschillen, in ieder geval hoe ik ze in mijn hoofd heb, aardig met die van Tolkien. Bij Tolkien kreeg ik een beetje het gevoel alsof het een soort heilige engelen waren waar geen spotje op kon komen, maar in mijn hoofd zitten er ook veel negatieve kanten aan, zoals bijvoorbeeld arrogantie, afkeer voor minderen (wat eigenlijk ook ten dele onder arrogante valt) en een kort lontje. Maar zij maken tot nu toe nauwelijks deel uit van het verhaal, dus kan nog veel aan veranderd worden. Zelfde geldt eigenlijk voor dwergen; zij worden alleen nog maar in historische zin genoemd, dus ik heb nog alle keuze om ze helemaal niet erin te stoppen (maar er dus alleen maar over te vertellen).
Eerste echte souvereine volk waar het hoofdpersonage in aanmerking komt is in ieder geval wel een die je nauwelijks terugziet in boeken, maar daar twijfel ik nog een beetje over aangezien het qua locatie niet echt helemaal klopt dat zij daar wonen (op dit punt is voor het plot de locatie eigenlijk belangrijker dan het type volk dat er leeft, dus dat is misschien nog een argument om ze te vervangen door een beter passend volk).
Maar ook qua schrijfwerk ben ik daar nog niet, dus ik heb nog wel even de tijd om vooruit te denken.
@ Rumille; goed werk, ga zo door
Wat denken jullie? En nee, dit zijn geen elfen, die komen in mijn verhaal niet voor.
.Mijn ervaring is dat je altijd aan je eigen werk zult twijfelen. Goed dat je het door een paar anderen laat lezen. Maar ga er niet helemaal op af; je hebt niets te verliezen als je het naar een uitgeverij stuurt. Nou ja behalve je nagels dan.quote:Op woensdag 2 februari 2011 09:14 schreef DaMart het volgende:
Omdat ik toch nog steeds twijfel of het verhaal dat ik een jaar geleden heb geschreven wel goed genoeg is, ga ik het toch laten lezen door een paar nieuwe proeflezers. Aan de hand van hun opmerkingen bepaal ik dan hoe ik daarna verder ga: herschrijven, opsturen of in de la leggen
Ergens is dat wel goed natuurlijk, die eeuwige twijfel. Het houdt je scherp en als je zelf meteen tevreden bent is dat ook zelden goed.quote:
[..]
Mijn ervaring is dat je altijd aan je eigen werk zult twijfelen. Goed dat je het door een paar anderen laat lezen. Maar ga er niet helemaal op af; je hebt niets te verliezen als je het naar een uitgeverij stuurt. Nou ja behalve je nagels dan.
Maar ik wacht inderdaad eerst de reacties af. Eens kijken of er nog bruikbare tips uit voortkomen
.Is het nodig voor de plot of niet? Anders voegt het niet zo veel toe. Als het héle plot daarom draait, moet het natuurlijk wel boeiend zijn, inclusief conflict (iemand die spijt heeft bijvoorbeeld) etc.quote:
ik heb even een vraagje. In mijn verhaal is er een mensensoort die onsterfelijk is (als in: niet door ouderdom sterven), maar waarbij ze de eerste honderd jaar wel gewoon ouder worden, maar na die honderd jaar kunnen kiezen als hoe oud ze verder willen leven. Zo heb je dan dus mensen die hun leven als een 28-jarige leven, maar ook mensen die hun verdere leven als kind of als bejaarde leven. Zou dit qua fantasy vs. realiteit mensen kunnen blijven boeien of zou het afstotend werken? (heb ergens gelezen dat als het te ver van realiteit staat en mensen zich er niet in kunnen verplaatsen dat het dan niet meer boeiend zou zijn). Aangezien ik het zelf een interessante toevoeging aan eeuwig leven vind zou ik het jammer vinden als het niet zou aanslaan, maar ja als ik mijn (hopelijk) toekomstige boek zo goed mogelijk wil maken dan moet het natuurlijk wel aanspreken bij anderen.
Wat denken jullie? En nee, dit zijn geen elfen, die komen in mijn verhaal niet voor.
Proeflezers zijn altijd goed (mits ze goede proeflezers zijnquote:
Omdat ik toch nog steeds twijfel of het verhaal dat ik een jaar geleden heb geschreven wel goed genoeg is, ga ik het toch laten lezen door een paar nieuwe proeflezers. Aan de hand van hun opmerkingen bepaal ik dan hoe ik daarna verder ga: herschrijven, opsturen of in de la leggen
), maar wat Petra ook al zegt, je hebt niks te verliezen. Tenzij je echt niet met een afwijzing om kunt gaan.Ik denk dat het, op de manier hoe jij het uitlegt, inderdaad iets te onrealistisch is. Beste manier hoe je, naar mijn inziens, met dit verhaalelement kunt omgaan is dat het volk op een bepaalde manier zelf kan beslissen om, ergens in hun leven, te kiezen om te stoppen met ouder worden (geen weg terug dus, dan blijft het "realistisch"). Zo verdwijnen zeer waarschijnlijk wel je kinderen uit je verhaal (behalve de echte kinderen) maar dat is ook wel realistischer; een kind van vijf die stiekem een 500 jaar oude man is en ook zo denkt kan namelijk wel heel maf overkomen.quote:
ik heb even een vraagje. In mijn verhaal is er een mensensoort die onsterfelijk is (als in: niet door ouderdom sterven), maar waarbij ze de eerste honderd jaar wel gewoon ouder worden, maar na die honderd jaar kunnen kiezen als hoe oud ze verder willen leven. Zo heb je dan dus mensen die hun leven als een 28-jarige leven, maar ook mensen die hun verdere leven als kind of als bejaarde leven. Zou dit qua fantasy vs. realiteit mensen kunnen blijven boeien of zou het afstotend werken? (heb ergens gelezen dat als het te ver van realiteit staat en mensen zich er niet in kunnen verplaatsen dat het dan niet meer boeiend zou zijn). Aangezien ik het zelf een interessante toevoeging aan eeuwig leven vind zou ik het jammer vinden als het niet zou aanslaan, maar ja als ik mijn (hopelijk) toekomstige boek zo goed mogelijk wil maken dan moet het natuurlijk wel aanspreken bij anderen.
Wat denken jullie? En nee, dit zijn geen elfen, die komen in mijn verhaal niet voor.
OF, als ze over magische krachten beschikken: ze zijn gewoon onsterfelijk maar kunnen, met behulp van magie, hun lichaam jonger laten lijken dan ze zijn (maar dan krijg je weer situaties dat iemand van 50 naar 5 terug naar 25 is gegaan qua uiterlijk).
Persoonlijk zou ik voor optie 1 gaan (helemaal als ze geen magie kennen natuurlijk), maar optie 2 is aardig goed uitgevoerd door Christopher Paolini in Eldest/Oudste.
Ach, het zou dan niet de eerste afwijzing zijn, en als je daar bang voor bent, kun je beter niets insturen en weet je zeker dat het niets wordtquote:
[..]
Is het nodig voor de plot of niet? Anders voegt het niet zo veel toe. Als het héle plot daarom draait, moet het natuurlijk wel boeiend zijn, inclusief conflict (iemand die spijt heeft bijvoorbeeld) etc.
[..]
Proeflezers zijn altijd goed (mits ze goede proeflezers zijn
. Maar ik ben vooral benieuwd naar de verbeterpunten die de proeflezers eventueel aandragen. Zoals ik al zei: iets zegt me dat het verhaal nog wel wat verbeterd kan worden hier en daar.
Ligt er een beetje aan. Ik gebruik bevriende schrijvers, maar ik proeflees zelf ook professioneel, soms voor mensen die ik niet (goed) ken.quote:
Wat bedoelen jullie trouwens precies met de term "proeflezers"? Iemand die je kent die het grondig voor je leest en feedback geeft, of meer een onafhankelijk persoon bijvoorbeeld bij een uitgever oid?
In ieder geval NIET je moeder/buurvrouw/beste vriendin, aangezien die over het algemeen niet bepaald gedegen kritiek zullen geven, bang je te kwetsen.
Dat laatste doe ik dus wel een beetje, door goede vrienden te vragen. Maar ik geef ook duidelijk aan dat ze kritisch mogen en zelfs moeten zijn. En ik vraag ook vooral mensen van wie ik weet dat ze dat kunnen.quote:
In ieder geval NIET je moeder/buurvrouw/beste vriendin, aangezien die over het algemeen niet bepaald gedegen kritiek zullen geven, bang je te kwetsen.
allereerst dank je voor je feedback (dat geld ook voor Wonderer)!quote:
[..]
Ik denk dat het, op de manier hoe jij het uitlegt, inderdaad iets te onrealistisch is. Beste manier hoe je, naar mijn inziens, met dit verhaalelement kunt omgaan is dat het volk op een bepaalde manier zelf kan beslissen om, ergens in hun leven, te kiezen om te stoppen met ouder worden (geen weg terug dus, dan blijft het "realistisch"). Zo verdwijnen zeer waarschijnlijk wel je kinderen uit je verhaal (behalve de echte kinderen) maar dat is ook wel realistischer; een kind van vijf die stiekem een 500 jaar oude man is en ook zo denkt kan namelijk wel heel maf overkomen.
OF, als ze over magische krachten beschikken: ze zijn gewoon onsterfelijk maar kunnen, met behulp van magie, hun lichaam jonger laten lijken dan ze zijn (maar dan krijg je weer situaties dat iemand van 50 naar 5 terug naar 25 is gegaan qua uiterlijk).
Persoonlijk zou ik voor optie 1 gaan (helemaal als ze geen magie kennen natuurlijk), maar optie 2 is aardig goed uitgevoerd door Christopher Paolini in Eldest/Oudste.
Het volk kent op zich wel magie maar ze kennen het niet allemaal. Binnen een zogeheten filosofengilde waar mensen hun leven toewijden aan het vergaren van zoveel mogelijk kennis zijn er mensen die magie kunnen toepassen. In alles wat ik geschreven heb is er 1 personage die een kind van negen is van enkele eeuwen oud. Bij sommige stukken is het juist dat kinderlijke van dat persoon wat op sommige punten belangrijk is voor het verloop. In principe kan het er wel uit als ik stukken herschrijf natuurlijk, maar dan verandert het op sommige plekken ook best veel gezien hoe ik dingen nu bedacht heb.
Overigens heb ik die eerste optie toegepast in de eerste versie van mijn verhaal, voordat ik het geheel opnieuw begon te herschrijven met een interessanter plot. Toen werden de onsterfelijke mensen na 25 jaar lichamelijk niet ouder meer. Die eerste optie kan ik natuurlijk nog steeds handhaven maar dan zoals jij het zegt, want ik vind het wel leuker als niet iedereen van dat eiland er even oud uitziet. De kinderen zullen dan idd alleen dan wrs wel verdwijnen, omdat het onrealistisch is als een kind van negen dan al zegt van "ouder hoef ik niet te worden". Het idee achter die eerste honderd jaar was dat ze een normaal mensenleven konden ervaren en op basis van de periode waarin ze zich het gelukkigst voelden of de beste ervaring hadden konden kiezen als welke leeftijd ze verder wilden leven.
Ik zal er nog eens goed over nadenken - als ik klaar ben met schrijven ga ik er toch nog een keer doorheen om nog wat aanpassingen te maken. Jullie feedback zal ik dan zeker meenemen.
In jou heb ik wel vertrouwen dat je de juiste mensen uitzoekt, jaquote:
[..]
Dat laatste doe ik dus wel een beetje, door goede vrienden te vragen. Maar ik geef ook duidelijk aan dat ze kritisch mogen en zelfs moeten zijn. En ik vraag ook vooral mensen van wie ik weet dat ze dat kunnen.
Proeflezen is niet alleen het boek lezen en zeggen "ja leuk".dus als ik proeflezers zoek zou ik jou kunnen vragen?quote:
[..]
Ligt er een beetje aan. Ik gebruik bevriende schrijvers, maar ik proeflees zelf ook professioneel, soms voor mensen die ik niet (goed) ken.
In ieder geval NIET je moeder/buurvrouw/beste vriendin, aangezien die over het algemeen niet bepaald gedegen kritiek zullen geven, bang je te kwetsen.
Ja, mijn tarieven staan op mijn sitequote:
[..]
dus als ik proeflezers zoek zou ik jou kunnen vragen?
waar dan? ik zie van alles, o.a. van je boeken maar geen tarieven...quote:
[..]
Ja, mijn tarieven staan op mijn site
Oh, verkeerde sitequote:
[..]
waar dan? ik zie van alles, o.a. van je boeken maar geen tarieven...
http://nietoverdrijven.com/proeflezen-en-redactiewerk/gezienquote:
[..]
Oh, verkeerde site
alleen met mijn aantal woorden wat de 100.000 al een tijd geleden voorbij is gegaan weet ik niet of dit me zou lukken :-/hoe dan ook, ik hou het in mijn achterhoofd en denk er dan nog wel over na. Ben immers toch nog niet klaar en wil pas laten proeflezen als ik er eerst zelf nog een eigen doorlees/revisieronde overheen heb gegooid.
Synopsis kan ik niet zo heel veel mee, maar verder is het up to you.quote:
dat kan idd, of een paar hoofdstukken en een synopsis wellicht?
Zeer veel respect voor je als je 75.000 woorden in 8 uur kan controleren op spelfouten en grammaticaquote:Een gemiddeld manuscript (tot 75.000 woorden) zal op een uur of acht uitkomen.
Tenzij het echt boordevol fouten staat. Maar dan stuur ik het terug en mag je eerst de Word spellingscontrole eroverheen halen.quote:
[..]
Zeer veel respect voor je als je 75.000 woorden in 8 uur kan controleren op spelfouten en grammatica
*toch maar even aanpas*
Moet zeggen dat ik tot nu toe alleen manuscripten heb gehad van "echte" schrijvers, en die zijn over het algemeen redelijk clean.
Zou het doen als ik 385euro vrij te besteden zou hebben
(inhoudelijke feedback, niet spellcheck)Ik moet mezelf er trouwens tot aan zetten mijn Valentijnswedstrijd entry af te maken. De revolutie in Egypte is niet goed voor me productiviteit
Cadans tweeenhalf jaar (met tussenpozen), Dubbel Leven zes maanden en Deel Drie negen maanden, maar van de zomer heb ik nauwelijks geschreven wegens persoonlijke omstandigheden.quote:
Hoelang deed je over je romans Wonderer?
Klopt. De eerste proeflezer haalde er ook een aantal fouten uit, dingen die niet klopten en passages die overbodig waren.quote:
[..]
In jou heb ik wel vertrouwen dat je de juiste mensen uitzoekt, ja
Inmiddels ligt het verhaal nu echt bij 3 andere proeflezers en ga ik het zelf ook weer eens lezen. Ik ben benieuwd naar alle bevindingen
.Okequote:
[..]
Cadans tweeenhalf jaar (met tussenpozen), Dubbel Leven zes maanden en Deel Drie negen maanden, maar van de zomer heb ik nauwelijks geschreven wegens persoonlijke omstandigheden.
Had je tijdens Cadans nog andere verplichtingen, en ben je daarna meer tijd in het schrijven gaan steken?
Toen schreef ik nog gewoon voor de lol, had geen ambitie om het uit te geven, dat kwam pas toen het bijna klaar was. Dus toen schreef ik gewoon als ik zin had. Daarna "moest" het ineens.quote:
[..]
Oke
Had je tijdens Cadans nog andere verplichtingen, en ben je daarna meer tijd in het schrijven gaan steken?
Ik schrijf redelijk vlot, dat scheelt een hoop.
Schrijven is schrappen (Godfried Bomans quote)
Ik heb ook vaak het probleem dat ik dingen die ik lees te lineair vind, in de zin van dat ik denk "waarom gaat Pietje nou daar linksaf in plaats van rechts?". Nu heb ik denk ik op beide problemen iets gevonden
ik schrijf geen verhalen meer maar maak interactieve fictie.Wat ik me nou afvroeg .... zou het mogelijk zijn op die e-readers (al is het maar in zéér beperkte zin*) iets met 'interactieve fictie' te doen?
* vroeger had je van die 'choose your adventure' boeken, waar je een keuze moest maken en dan naar een andere bladzij springen.
Interactieve fictie klinkt wel interessant, zeker met de opkomst van tablet pc's en alles. Heb je al voorbeelden?
Na heel veel schrijven en schrappen uiteindelijk iets uitgeschreven waar ik tevreden mee ben en in ieder geval verder mee kan.
Gefeliciteerd met je overwinning nog niet klaar;
http://www.mediafire.com/?xg8jprklexvk46m
Het is misschien wat onfortuinlijk dat 't in Egypte gezet is, maar .... het idee ontstond toen ik een documentaire zag over de voorlopers van de pyramiden. Het idee is dat het spel in het hiernamaals begint (het oud Egyptisch hiernamaals), dat begin vormt een introductie in een klein gebied.
Ook ben ik er nog niet uit wat ik moet doen om de speler het eigen geslacht te laten kiezen (nu is dat niet zo belangrijk.... het enige verschil is de kleding en de reacties op [acties met] die kleding).
De basis is klaar, er moet nog een en ander in qua logica en zo (omdat er dingen in de omgeving veranderen werkt het LADEN nog niet geheel, in dat opzicht).
Heb recent heel veel volledig omgegooid en heb nu wel weer een goed idee waar ik in ieder geval de eerste paar hoofdstukken naartoe wil.
Ben best positief
.grappig, daar heb ik nog nooit van gehoord. Klinkt erg interessant.quote:
Rumille het is een oude truuk; gebruik plaatsnamen als karakter namen en namen van mensen als plaatsnamen. Maar het is een truuk die verbazend goed werkt!
Wat interactieve fictie is, weet ik niet. Maar over het gebruik van details las ik gisteren toevallig iets leuks in een interview met Hemingway, die er het volgende over zegt (ik zet de vraag er even bij voor de duidelijkheid):quote:
Ik geef toe, dit is BIJNA off topic (of niet?) maar .... ik schrijf wel eens wat, er zijn dingetjes van me gepubliceerd. Het meeste niet geheel en al fictie (wiskundige concepten introduceren en met elkaar verbinden in verhaaltjes). Ik merk dat ik nogal ..... filmisch schrijf (nadat meerdere lezers dat opmerkten) en dat stoort me; de beste plaatjes ontstaan in het hoofd van de lezer, onbewust vul je heel veel details en zo in. Dus zoals ik de neiging heb te schrijven, nogal gedetailleerd, dat ergerder me een beetje.
Schrijven is schrappen (Godfried Bomans quote)
Ik heb ook vaak het probleem dat ik dingen die ik lees te lineair vind, in de zin van dat ik denk "waarom gaat Pietje nou daar linksaf in plaats van rechts?". Nu heb ik denk ik op beide problemen iets gevonden
Wat ik me nou afvroeg .... zou het mogelijk zijn op die e-readers (al is het maar in zéér beperkte zin*) iets met 'interactieve fictie' te doen?
* vroeger had je van die 'choose your adventure' boeken, waar je een keuze moest maken en dan naar een andere bladzij springen.
Archibald MacLeish heeft het wel gehad over een methode om ervaring aan een lezer over te dragen waarvan hij zegt dat u die hebt ontwikkeld bij het kijken naar honkbalwedstrijding in uw Kansas City Star-tijd (Hemingway schreef toen dus voor de krant). Die kwam er gewoon op neer dat u ervaring weergeeft door kleine details, heel nauwgezet bewaard, te beschrijven, wat het effect heeft dat u het geheel suggereert door de lezer bewust te maken van wat hij alleen onbewust heeft gezien.
Hemingway: (...) Ik zocht naar onopgemerkte dingen die emoties opriepen, zoals hoe buitenvelders hun handschoen weggooiden zonder te kijken waar die neerkwam, het gepiep van hars op canvas onder de gymschoenen met platte zolen van een bokser, de grijze tint van de huid van Jack Blackburn als hij net uit de bajes komt (Blackburn was een zwarte Amerikaanse bokser die voor doodslag in de gevangenis zat), en andere dingen die ik noteerde zoals een schilder schetst. Je zag die vreemde kleur van Blackburn en die oude wondjes van het scheren en hoe hij een man rond liet tollen voor je zijn geschiedenis kende. Dat waren de dingen die je raakten voor je het verhaal kende.
Dat vond ik wel mooi gezegd
Ik denk dat je met details spaarzaam moet omspringen, maar de details die je gebruikt, moeten veelzeggend zijn, bijzonder. Ooit, toen ik mijn eerste boek had geschreven, legde mijn redacteur het me als volgt uit: "Als je een heel rommelige kamer beschrijft (zoals ik toen deed, in die roman), ligt het voor de hand dat je zesentwintig voorwerpen benoemt die over de grond slingeren, van kleren tot boeken tot oude tijdschriften en zo verder, maar je kunt volstaan met een páár dingen, als je maar zorgt dat die dingen opmerkelijk zijn (of emotie oproepen, zoals Hemingway het noemt) - dus bijvoorbeeld: een sinaasappel. Dat is vreemd: een rondslingerende sinaasappel. Dat blijft hangen, je hebt er meteen een beeld blij, en een kleur, terwijl een paar rondslingerende schoenen... nou ja, dat zegt niks.
quote:Op vrijdag 11 februari 2011 11:07 schreef broer het volgende:
Die anekdote is apocrief. Hemingway heeft nooit voor de Star over honkbal geschreven.
Het is wel een heel leuk boek, hè?Interactieve fictie is precies dat; niet een verhaal dat de lezer stap voor stap moet volgen zoals de schrijver het heeft bedoeld, maar een met enige vrijheid rondwandelen door de setting. Het kan heel beperkt zijn (gaan we links of gaan we rechts) tot heel breed (alternatieve eindes en zo).
Toen ik het kocht, heb ik aanvankelijk alleen de interviews gelezen met de schrijvers die me echt interesseerden, maar nu ben ik er eens goed voor gaan zitten en lees ik ze allemaal. Het is echt een schatkist, dit boek. Het beste interview tot nu toe: John Irving. Dat is geen lievelingsschrijver van me, maar door dit interview krijg ik wel zin om weer iets van hem te lezen. Nu begin ik aan Henri Millerquote:
Ik heb nog lang niet alle interviews gelezen, maar het is een prachtig boek.
Wat me tot nu toe is opgevallen (en ik probeer steeds te bedenken of ik begrijp wat ermee bedoeld wordt) is dat vrijwel alle grote schrijvers, van Carver tot Delillo tot Burroughs en Faulkner, zeggen dat zij zélf, als schrijver, volstrekt onbelangrijk zijn, omdat zij - ik zeg het nu even in mijn eigen woorden - de verhalen alleen maar 'doorgeven', als een soort postduiven dus - want die verhalen waren er al, alle verhalen bestaan dus al, min of meer, en als schrijver zeggen zij niets anders te doen (nederig, irrelevant, in feite) dan die verhalen zo goed mogelijk doorvertellen aan de lezers. Die verhalen of romans zijn op zichzelf dan wél weer relevant, maar de auteur is slechts een 'doorgever'.
Ik begrijp dat niet helemaal, eerlijk gezegd. Ik begrijp wel dat ze zich ergeren aan de 'schrijvers'-cultus die nu eenmaal onlosmakelijk is verbonden met het vak (met hún vak, bedoel ik
), maar volgens mij bedoelen ze dat niet. Ik heb het idee dat ze er een soort 'Margriet de Moor'-achtige theorie op nahouden, meer spiritueel dus, zweverig, in de zin van: "Ik ben het niet zelf die mijn boeken schrijft, dat doet een hogere macht waarover ik geen controle heb. Het overkomt me. Ik ga zitten en daar begint mijn hand te bewegen - het lijkt wel tovenarij! - en aan het eind van de dag heb ik dan een verhaal geschreven dat ik helemaal niet kende, dat mij op geen enkele manier bekend voorkomt, maar dat mij dus is ingefluisterd door de muze die inspiratie heet, door een Godheid."Punt twee dat me opvalt (en ik kijk nu even uit mijn ooghoek naar Wonderer) is dat ze allemaal, onuitgezonderd, enorm worstelen met het schrijven. 'Lijden' is een woord dat je in dit verband gerust mag gebruiken
Allemaal hebben ze enorme dieptepunten, moeite om op gang te blijven, ze herschrijven zich een dubbele hernia, ze twijfelen, vechten, wanhopen, kortom: ze lijden aan het schrijverschap. Hiermee wil ik niet beweren dat de mate waarin je moeite hebt met schrijven (met dat hele project van discipline en zelfvertrouwen en 'inspiratie') iets zegt over de kwaliteit van het werk, absoluut niet, maar ik denk wel dat het erbij hoort, als onderdeel van het hele traject. Een boek wordt uiteindelijk beter van twijfel, meestal. Je komt onderweg zoveel problemen tegen, technische problemen, muren waar je doorheen moet breken maar waarin je geen enkele doorgang ziet, dat het vreemd zou zijn als je daar huppelend en blakend van zelfvertrouwen doorheen zou fietsen. Dus ja, ook voor de minderen goden onder ons is dit boek een hart onder de riem
Nog iets wat me is opgevallen: het gros van de schrijvers spiegelt zich niet aan de groten der aarde (Tolstoj wordt heel vaak genoemd, Tsjechov, Proust, Joyce, Flaubert, Stendhal, Dickens - dus er is wel degelijk zoiets als een Leerschool Voor Schrijvers), ze proberen met name zo goed te schrijven als ze zelf kunnen: "En soms heb ik geluk," zegt Hemingway, "en dan schrijf ik beter dan ik kan."
Maar is dat dan niet heel veel werk? Ik vind het al lastig en tijdrovend genoeg om één verhaal te schrijven, en één ontknoping, laat staan als ik een heel keuzemenu aan mogelijkheden zou moeten verzinnen. Bovendien: er is altijd maar één oplossing de beste, toch? Ik zou het geduld niet hebben om alle B-keuzes gedetailleerd uit te werken, simpelweg omdat er ook een A-keuze is die veel beter werkt.quote:
Hmmmmmm ..... bedankt Nadine. Het herinnert me aan iets wat een schilder van SF boeken covers zei over zijn werk (grote ruimteschepen tekenen); dat door er hier en daar wat kleine dingetjes heel gedetailleerd in te maken krijgt de rest juist de grootte die het moet hebben.
Interactieve fictie is precies dat; niet een verhaal dat de lezer stap voor stap moet volgen zoals de schrijver het heeft bedoeld, maar een met enige vrijheid rondwandelen door de setting. Het kan heel beperkt zijn (gaan we links of gaan we rechts) tot heel breed (alternatieve eindes en zo).
Ik vind het vooral leuk om met de verwachtingen te spelen, dus de speler in het begin iets dwingen te doen (water uit een amfoor drinken) en dan later, als de amfoor weer terugkomt, de speler juist te straffen (blijkt de amfoor gif te bevatten - dat soort dingen moet je wel zo doen dat de speler die een béétje oplet er niet in trapt).
Maar neem nou, wat in veel verhalen voorkomt, dat er een aantal dingen tegelijk gebeuren. Met interactieve fictie kan je, heel basaal, de lezer laten kiezen in welke volgorde die tegelijk gebeurende dingen gelezen worden - door te kiezen voor een bepaald karakter in het verhaal bijvoorbeeld.
Ah, bonquote:
ah ja Nadine, het is wat meer werk, maar het is gewoon geinig. Het hoeft ook niet heel moeilijk te zijn, je kan bijvoorbeeld hoofdlijnen en bijzaken een beetje scheiden of wat kleine dingetjes verschillend maken (vandaar; gaan we links of gaan we rechts).
Ik vind het vooral leuk om met de verwachtingen te spelen, dus de speler in het begin iets dwingen te doen (water uit een amfoor drinken) en dan later, als de amfoor weer terugkomt, de speler juist te straffen (blijkt de amfoor gif te bevatten - dat soort dingen moet je wel zo doen dat de speler die een béétje oplet er niet in trapt).
Maar neem nou, wat in veel verhalen voorkomt, dat er een aantal dingen tegelijk gebeuren. Met interactieve fictie kan je, heel basaal, de lezer laten kiezen in welke volgorde die tegelijk gebeurende dingen gelezen worden - door te kiezen voor een bepaald karakter in het verhaal bijvoorbeeld.
Het is dus meer een spel, waarbij je werkt met verschillende levels en beloningen enzovoorts. Het klinkt ingenieus, maar het zou mij niet trekken. Het is, vind ik, juist de volgorde (of het ritme) dat de kracht van een verhaal bepaalt, dus dat zou ik altijd in eigen hand willen houden. Maar ik ben wel geïntrigeerd; ik had hier nog nooit van gehoord. Dus veel succes
Volgens mij mis ik iets.Ik ken dat boek verder niet maar ik vraag me wel af hoezeer de "nieuwe" schrijvers lijken op die oude meesters. Het vak "schrijver" is toch wel veranderd in al die jaren? Alleen al door de opkomst van internet en de POD-"uitgeverijen"...
Laatst schreef je ditquote:
Waarom kijk je nou naar mij?
quote:
Tering... Ben blij dat ik daar geen last van heb, wat een gedoe. Een emotionele uitputtingsslag.
Oh nee, ik denk dat het vak schrijver al duizenden jaren hetzelfde is, en dat blijft het ook gewoon. Om maar weer eens te citeren uit het boek ('De ontdekking van de literatuur', The Paris Review Interviews, samengesteld door Joost Zwagerman):quote:Ik ken dat boek verder niet maar ik vraag me wel af hoezeer de "nieuwe" schrijvers lijken op die oude meesters. Het vak "schrijver" is toch wel veranderd in al die jaren? Alleen al door de opkomst van internet en de POD-"uitgeverijen"...
"Shakespeare, Balzac en Homerus hebben allemaal over dezelfde dingen geschrevenen en als ze nog duizend of tweeduizend jaar hadden geleefd, dan hadden de uitgevers verder niemand nodig gehad." (William Faulkner)
Wat zouden internet en POD-uitgeverijen veranderd hebben aan het feit dat een schrijver maar één ding hoeft te doen, namelijk: een goed verhaal vertellen?
Het is gewoon niet zo heftig bij mij, maar ik ben sowieso niet bepaald emotioneel.En ik ben het wat dat laatste betreft niet met je eens. Het vak prostituee is nog veel ouder dan schrijver, en uiteindelijk komt het altijd op hetzelfde neer, maar de manier waarop is wel veranderd. Alleen al de hardware, waarmee je schrijft, zorgt voor een andere beleving: met een kroontjespen of een netbook en alles ertussenin. Forums waar je stukjes tekst kan posten en met andere schrijvers over dingen praat in plaats van in je eentje op een zolderkamer zwoegen tot het af is en hopen dat de uitgever het goed vindt.
En dan is er nog de definitie van "goed verhaal" dat met elke generatie schrijvers weer verandert.
Als je de vergelijking met een prostituee aanhoudt, dan is het misschien wel zo dat zij tegenwoordig via internet geboekt kan worden, of misschien zelfs via Twitter of weet ik wat, maar haar core business - om het even netjes te omschrijven - verandert toch niet? Door de moderne techniek levert zij geen betere seks.quote:
Oh, dat, maar dat wil niet zeggen dat ik niet mijn onzekerheden heb en het soms echt niet meer weet, hoor
En ik ben het wat dat laatste betreft niet met je eens. Het vak prostituee is nog veel ouder dan schrijver, en uiteindelijk komt het altijd op hetzelfde neer, maar de manier waarop is wel veranderd. Alleen al de hardware, waarmee je schrijft, zorgt voor een andere beleving: met een kroontjespen of een netbook en alles ertussenin. Forums waar je stukjes tekst kan posten en met andere schrijvers over dingen praat in plaats van in je eentje op een zolderkamer zwoegen tot het af is en hopen dat de uitgever het goed vindt.
En dan is er nog de definitie van "goed verhaal" dat met elke generatie schrijvers weer verandert.
Toen ik mijn eerste boek schreef (vorige eeuw
) had ik nog geen internet, toch was de schrijfervaring niet wezenlijk anders. Tijdens mijn studie schreef ik nota bene nog wel eens essays op de typemachine, compleet met schaar en lijm, maar ook dat was - nou ja, eigenlijk was dat leuker . Ik houd wel van een beetje knutselen. Dus nee, ik geloof niet dat je nou zo anders gaat schrijven of denken door die technische handigheidjes. Ik geloof wél dat wij tegenwoordig (door film/computer/informatie-overvloed) een kortere aandachtspanne hebben, waardoor schrijvers meer vaart moeten aanbrengen in hun verhaal. Maar dat konden de meeste grote schrijvers vroeger ook al. Daarom waren ze groot. Daarom worden ze tot op de dag van vandaag gelezen.
Maar wel andere seks. Door internet, waardoor mensen veel makkelijker in aanraking komen met allerlei "uitwassen" (zonder daar een oordeel over te willen vellen) zal een prostituee nu (ook) andere wensen moeten gaan vervullen, en waarschijnlijk vaker (meer mannen die anaal willen omdat ze dat steeds in die filmpjes op internet zien bijvoorbeeld).quote:
[..]
Als je de vergelijking met een prostituee aanhoudt, dan is het misschien wel zo dat zij tegenwoordig via internet geboekt kan worden, of misschien zelfs via Twitter of weet ik wat, maar haar core business - om het even netjes te omschrijven - verandert toch niet? Door de moderne techniek levert zij geen betere seks.
Het vak (mannen bevredigen/goed verhaal schrijven) verandert misschien niet, maar de invulling ervan wel.
En daarmee wil ik niet de "waarheden" uit dat interviewboek ontkrachten of wat dan ook, maar ik denk dat hun boeken nu niet meer geschreven zouden worden. Net zoals de hoer niet meer met haar rokken omhoog in een steegje wordt genomen voor een paar zilveren dubbeltjes.
Personal preference, lijkt me. Judith Visser bijvoorbeeld schrijft haar boeken eerst op papier en voert ze dan pas in. Direct op de computer schrijven werkt voor haar niet, dan is het gedachtenproces anders. Ik kan dan weer niet op papier schrijven, omdat ik veel sneller tik dan ik schrijf, en met een pen kan ik mijn gedachten niet bijhouden. Dan ga ik dus anders denken en krijg ik een ander soort tekst. Ik ga met pen en papier niet ineens AVI4 schrijven of zo, maar het beinvloedt wel degelijk het proces subtiel.quote:Toen ik mijn eerste boek schreef (vorige eeuw
Ik weet niet of je die conclusie kunt trekken, dat ze daarom groot waren en daarom gelezen worden, maar ik heb geen basis of argumenten dus die laat ik even met rust.quote:Ik geloof wél dat wij tegenwoordig (door film/computer/informatie-overvloed) een kortere aandachtspanne hebben, waardoor schrijvers meer vaart moeten aanbrengen in hun verhaal. Maar dat konden de meeste grote schrijvers vroeger ook al. Daarom waren ze groot. Daarom worden ze tot op de dag van vandaag gelezen.
Volgens mij zijn al die 'veranderingen' gewoon tijdsgebonden - tegenwoordig bellen we met mobieltjes, vroeger communiceerden mensen per post, en dat soort details maken romans 'modern', maar het blijven irrelevante details. Ik bedoel: romans gaan al eeuwen over de dood, de liefde en, nou ja: het leven. What makes us tick. Dat verandert niet.quote:
[..]
Maar wel andere seks. Door internet, waardoor mensen veel makkelijker in aanraking komen met allerlei "uitwassen" (zonder daar een oordeel over te willen vellen) zal een prostituee nu (ook) andere wensen moeten gaan vervullen, en waarschijnlijk vaker (meer mannen die anaal willen omdat ze dat steeds in die filmpjes op internet zien bijvoorbeeld).
Het vak (mannen bevredigen/goed verhaal schrijven) verandert misschien niet, maar de invulling ervan wel.
En daarmee wil ik niet de "waarheden" uit dat interviewboek ontkrachten of wat dan ook, maar ik denk dat hun boeken nu niet meer geschreven zouden worden. Net zoals de hoer niet meer met haar rokken omhoog in een steegje wordt genomen voor een paar zilveren dubbeltjes.
[..]
Personal preference, lijkt me. Judith Visser bijvoorbeeld schrijft haar boeken eerst op papier en voert ze dan pas in. Direct op de computer schrijven werkt voor haar niet, dan is het gedachtenproces anders. Ik kan dan weer niet op papier schrijven, omdat ik veel sneller tik dan ik schrijf, en met een pen kan ik mijn gedachten niet bijhouden. Dan ga ik dus anders denken en krijg ik een ander soort tekst. Ik ga met pen en papier niet ineens AVI4 schrijven of zo, maar het beinvloedt wel degelijk het proces subtiel.
[..]
Ik weet niet of je die conclusie kunt trekken, dat ze daarom groot waren en daarom gelezen worden, maar ik heb geen basis of argumenten dus die laat ik even met rust.
Die verhalen zouden nu ook geschreven kunnen worden - van de grote schrijvers, dus. Was het maar zo! Ik heb twee jaar Nederlandse literatuur gerecenseerd voor Het Parool en na die twee jaar kon ik even geen Nederlandse roman meer zien. Ik dacht: ik ga nu alleen nog maar goede boeken lezen. De Nederlandse romans die ik voor de krant besprak, waren wel goed - want het niveau is behoorlijk hoog, maar goed en briljant zijn twee totaal verschillende dingen, uiteraard. (Ik las in het interviewboek ook nog iets heel leuks, ik geloof dat John Irving het zei, over recensenten. Hij zei ongeveer dit: "Volwassenen moeten niet verplicht lezen, dus zonder er plezier in te hebben. Dat doe je op school, omdat het moet. Maar als volwassene ga je toch niet tegen heug en meug zitten lezen?!" Dat was, achteraf gezien, een beetje mijn recensenten-ervaring. Door de meeste boeken, óók de 'goede' boeken, moest ik me heen worstelen.) Dus toen heb ik besloten om mijn lievelingsboeken te gaan herlezen. Madame Bovary van Flaubert, Middlemarch van George Eliot, Brideshead Revisited van Evelyn Waugh, The Great Gatsby van F. Scott FitzGerald, Le Rouge et le Noir van Stendhal en The Secret History van Donna Tartt. En de grap is dat ik (hoewel ik de meeste boeken al eerder had herlezen) bij elk boek weer op de punt van mijn stoel zat, de spanning was enorm... hoe loopt dit af? Ja, ik weet allang hoe het afloopt, dat is alleen het verhaaltje, maar ik bedoel: de manier waarop het is opgeschreven!
En waarom zou een boek als Brideshead Revisited niet opnieuw geschreven kunnen worden, door een schrijver van nu? Hooguit zou de setting anders zijn, de personages zouden andere kleren dragen, de doem van het katholicisme zou vervangen moeten worden door iets anders, een andere, meer eigentijdse doem - maar mensen veranderen niet. Madame Bovary zou vandaag de dag verslingerd kunnen raken aan chatboxen, in plaats van aan driestuiverromannetjes, en ze zou zich kunnen verliezen in een affaire met een internetgeliefde, maar het drama blijft gewoon intact.
Ondanks dat de post van Nadine26 het al heel goed heeft uitgelegd wou ik hier toch even in mijn eigen bewoordingen op terugkomen (sorry als dat arrogant klinktquote:
Ik geef toe, dit is BIJNA off topic (of niet?) maar .... ik schrijf wel eens wat, er zijn dingetjes van me gepubliceerd. Het meeste niet geheel en al fictie (wiskundige concepten introduceren en met elkaar verbinden in verhaaltjes). Ik merk dat ik nogal ..... filmisch schrijf (nadat meerdere lezers dat opmerkten) en dat stoort me; de beste plaatjes ontstaan in het hoofd van de lezer, onbewust vul je heel veel details en zo in. Dus zoals ik de neiging heb te schrijven, nogal gedetailleerd, dat ergerder me een beetje.
). Op rustige momenten in het verhaal (dus niet een ellenlange beschrijving als je net midden in een gevecht zit) kan een uitgebreidde beschrijving zeker wel iets toevoegen aan het verhaal, ookal hebben ze niets te maken met het plot (om toch nog even tegen Wonderer in te gaan ). Het helpt om bepaalde aspecten, zoals de omgeving, realistisch te maken voor lezer. Ook krijg de lezer hierdoor een betere binding met de setting; hij voelt zich meer in het verhaal getrokken.Wellicht heeft dit wel met het genre, en daarmee ook je doelgroep, te maken dat geschreven wordt. In de meeste romans kun je gewoon "huis" zeggen, maar als je dat in een fantasy verhaal doet zal de lezer mogelijk kunnen denken "Maar is er nog iets bijzonders aan dat huis...?". Maar in romans zijn dan natuurlijk weer de beschrijvingen van de emoties belangrijk.
Je moet wel oppassen dat de beschrijving niet al te lang wordt, dat leidt de lezer inderdaad alleen maar af. Ikzelf hou een maatstaaf aan van maximaal een kwart a een half a4tje voor omgevingsbeschrijving voordat er toch echt weer wat moet gebeuren (beschrijving van handelingen / dialoog). Dit lijkt erg veel maar als je het op een goede levendige manier doet hoeft het zeker niet storend te zijn. Ikzelf heb er in ieder geval nooit klachten over gehad, ondanks dat die details dus niets met het plot te maken hadden.
Overigens ben ik het ook niet helemaal eens met de algemeen bekende quote die jij daar neerzette ("Schrijven is schrappen"). Dat geldt zeker niet voor alle schrijvers. Ik (als ik me onder het kopje "schrijvers" mag scharen) schrijf meestal in een keer wel iets op wat ik achteraf niet volledig weghaal of dergelijke, maar aanpassingen maak je achteraf natuurlijk constant. Als je goed vooruit denkt over je plot voorkom je ook dat je een lang stuk moet weghalen omdat je toch een andere richting in wilt slaan.
Overigens heb ik zojuist de 80.000 woorden behaald
http://www.mediafire.com/?3970ob6xb13vtxr
voor de actuele versie van het spel waar ik aan bezig ben ..... nog niet klaar, maar het meeste werkt naar behoren.
Het duurt zo lang om af te maken omdat ik aan het programma werk én aan de inhoud; een volgende zal een stuk sneller in elkaar te zetten zijn. Is dit 'een boek schrijven' of niet? Ik denk van wel, de speler heeft iets vrijheid maar moet toch het verhaal volgen. Het zou anders zijn als het een aangekleed iets was (plaatjes, geluiden, muziek); het spel bevat twee plaatjes (goed en slecht einde) maar die dienen als ondergrond voor wat stukjes tekst.SPOILERHet spel start in een klein gebied dat als introductie dient, om daar weg te komen;
1. ga NOORD, PAK de urn.
2. ga WEST, PAK de urn.
3. ga OOST, kies SPULLEN, LEG de beide urnen WEG.
4. herhaal voor de urnen ZUID en OOST.
5. KIJK, BID en PAK de volle amfoor. DRINK.
6. LEG amfoor (leeg) WEG, BID, PAK amfoor.
7. WEST, GEBRUIK amfoor.
Het water drinken in het begin gebied (zoals in de HELP pagina's als eerste doel genoemd) levert (op het einde van het spel) een paar punten op; het is bedoeld als opzetje voor een gemenigheidje 'verderop'.
[ Bericht 38% gewijzigd door Beardy op 14-02-2011 08:15:54 ]
In other news, ik ben begonnen met het plotten van een nieuw verhaal, nu het derde deel van mijn trilogie zo goed als klaar is. In maart gaat er weer een schrijfmarathon van start en die tijd wil ik gebruiken om een kapstok (want 30k woorden is niet genoeg) te maken voor een thriller. Onbeproefd genre, maari k heb geloof ik wel een aardig idee dat daarvoor is uit te werken. Het wordt wel, hoe groot mijn hekel aan de term ook is, een literaire thriller want ik ben nu eenmaal beter in personages dan plots dus alleen een plot gaat me niet lukken.
Maar de hoofdpersoon is geen vrouw maar een homo dus dat is al anders
Ben benieuwd of het uberhaupt gaat lukken Gelukkig kunnen mijn meelezers helpen, da's het fijne van zo'n marathon.Ik wilde juist korte tekstjes gebruiken (zie eerdere posts dienaangaande). Dit is / wordt een erg traditioneel text adventure, gewoon omdat het de eerste is en ik een heel traditioneel basis ding wilde maken (vandaar ook de zeer traditionele 100 punten maximale eindscore die 't krijgt en zo). Deze eersteling is ook erg lineair, een volgende krijgt meer tekst en een wat spannender structuur (en in ieder geval géén 3D doolhof stukje).
Ik blijf het wel een leuk project vinden, maar of het echt hier in het topic past... Nou ja, daar ga ik verder niet over Klinkt leuk, ik kijk uit naar de ontwikkelingenquote:
In other news, ik ben begonnen met het plotten van een nieuw verhaal, nu het derde deel van mijn trilogie zo goed als klaar is. In maart gaat er weer een schrijfmarathon van start en die tijd wil ik gebruiken om een kapstok (want 30k woorden is niet genoeg) te maken voor een thriller. Onbeproefd genre, maari k heb geloof ik wel een aardig idee dat daarvoor is uit te werken. Het wordt wel, hoe groot mijn hekel aan de term ook is, een literaire thriller want ik ben nu eenmaal beter in personages dan plots dus alleen een plot gaat me niet lukken.
@ Beardy, ik heb het (nog) niet gespeeld, maar zoals jij het schetst zou ik het persoonlijk echt onder game plaatsen dan onder boek.
Bij mij gaat het inleven in de hoofdpersoon beter als ik vanuit de eerste persoon schrijf. Soms schrijf ik een stuk in de 1e pers. ev om meer diepgang te krijgen, en zet ik het daarna over naar 3e persoon ev.quote:
Ik ben bezig met het schrijven van een kinderboek. Wat is het voordeel van het ik-perspectief tegenover het vertelperspectief? Zijn er voorbeelden van dialogen ofzo?
ik maak me er meer zorgen over hoe walgelijk zoetsappig de meeste kinderboeken en zo zijn. De gebroeders Grimm verzamelden (en bewerkten) oude sprookjes en zo; daar werd niet in aan censuur gedaan. Disney was vroeger ook een stuk levendiger dan de grote dodelijke braafheid van nu (en nee, het hoeft dan niet gelijk Donald Duck in een Duits legeruniform te zijn, en ook niet die sexuele voorlichtingsfilmpjes die Walt maakte).
Niet dat je veel beren in het wild tegenkomt (zeker hier) maar beren eten kinderen
dus al dat lieve knuffelspul is enigzins gevaarlijk (en ik gebruik beren puur als voorbeeld uiteraard).Zoals je zelf al zei, Roald Dahl is er groot door geworden. Eng is voor kinderen leuk als het grappig is. Lees De Griezels eens, voor de gein.
Wat het voordeel is weet ik niet, maar jonge(re) kinderen kunnen niet goed overweg met het ik-perspectief. Die snappen niet dat het niet over henzelf gaat, of iets in die richting. Dus daar moet je wel rekening mee houden. Sowieso is het handig om eerst de leeftijd van je doelgroep te bepalen. Voor een zevenjarige schrijf je al heel anders dan voor een negenjarige en twaalf is al helemaal anders.quote:
Ik ben bezig met het schrijven van een kinderboek. Wat is het voordeel van het ik-perspectief tegenover het vertelperspectief? Zijn er voorbeelden van dialogen ofzo?
Ik ben een jaar of 8 geleden begonnen met SF-fan-fics. Hoewel ik die setting lange tijd heb gebruikt waren het wel mijn eigen personages en meer actie/avontuur dan echt SF. Daarin heb ik 3 complete verhalen geschreven (50, 300 en 100 pagina's respectievelijk) en tal van (vergevorderde) opzetten totdat ik besloot ook die setting te lozen en hedendaagse materiaal te schrijven. Nu probeer ik een 'gewoon' actie/avontuur-verhaal te schrijven geïnspireerd door de stijl van Alistair MacLean en Clive Cussler - vrij rechttoe-rechtaan materiaal dus.
Momenteel werk ik sporadisch aan zo'n verhaal wat ik gestart heb voor de NaNoWriMo - de 50.000 wel gehaald overigens - met die personages. Maar omdat het tijdelijk was voor NaNoWriMo heb ik daar toch een soort crossover van gemaakt met een tv-serie (Warehouse 13) zodat er alsnog een bovennatuurlijk tintje aan zit.
Ik heb vorig jaar in het voorjaar een stuk geschreven over de vliegramp op Tenerife, met een gedeelte fictie omdat het ook als proloog moest dienen. Omdat ik daar wel alle gegevens en dergelijke van had kon ik dat wel in een paar dagen schrijven (18 pagina's).
Ik ben op dit moment het idee wat verder aan het uitwerken en heb enkele scenes uitgewerkt. Ik hoop vooral dat ik kan doorzetten met dit verhaal! Daarom zet ik het ook hier neer, als een soort extra motivatie
Hoe gaan jullie daarmee om? Zitten jullie ook wel eens vast? Ik heb bijvoorbeeld redelijk wat 'flarden materiaal' liggen waar ik dan weer niet mee doorgezet heb...
Volgens mij mogen kinderboeken (zeker 10-12+) absoluut spannend zijn. Bovendien is Young Adult nu ook 'hot', denk aan De Hongerspelen, Gone, Twilight etc. (maar dat is meer doelgroep 15+).quote:Op woensdag 16 februari 2011 12:20 schreef Mishu het volgende:
En in hoeverre vinden jullie dat een kinderboek spannend mag zijn? Ik maak me soms best zorgen dat ouders het niet relaxed vinden als hun kinderen over enge mannen lezen. Zeker omdat ik weet hoe mijn broer met zijn kinderen is. Maarja, Roald Dahl is er weer groot mee geworden.. Hoe kijken uitgevers hier tegenaan, weet iemand dat?
En dat zijn ook behoorlijk heftige boeken (vooral de Hongerspelen).
Back on topic;
Sommige kinderboeken zijn nogal heftig (Kruistocht in Spijkerbroek, bijvoorbeeld). Dat is soms om een specifieke reden; er worden boeken geschreven die min of meer bedoeld zijn om kinderen ergens op voor te bereiden - zoals een bezoek aan een ziekenhuis bijvoorbeeld.
Ander onderwerpje; hoe erg zijn inconsistenties en technische foutjes? In het donker door een beek zwemmen om aan de overkant een lucifer aan te strijken, bijvoorbeeld; natte lucifers branden niet. Een ergere is (naar mijn smaak) in Harry Potter met dat 'levend schaakspel' waarbij Ron 'ineens' begrijpt - na een aantal zetten - hoe hij moet spelen; bij een schaakspel betekent dat gewoon dat je al verloren hebt. Natuurlijk is het risico op zo'n soort fout groter als je over een niet actueel iets schrijft (een slaaf in het oude Egypte met een molensteen graan laten malen bijvoorbeeld; dat werd toen met een vijzel gedaan**).
De vraag is dus; hoe kan je dat soort foutjes voorkomen (of eigenlijk; heb je iemand die wat je schrijft voldoende kritisch wil lezen om dat soort dingetjes op te merken)?
* nou ja, na deze post dus, en in dat kader; ** in dat text adventure had ik een molensteen geplaatst! Is nu een grote kookketel dankzij een kritische tester
Tegenwoordig houd ik een hoop details van locaties in het verhaal bij in een apart document, om fouten daarmee zo veel mogelijk te voorkomen. Ik liet eens iemand een verhaal lezen waarin een vrouw terugblikt op haar kindertijd, en hoe ze in de tuin rondjes om het huis rende met haar broer. Alleen woonde ze in een rijtjeshuisquote:
Ander onderwerpje; hoe erg zijn inconsistenties en technische foutjes? In het donker door een beek zwemmen om aan de overkant een lucifer aan te strijken, bijvoorbeeld; natte lucifers branden niet. Een ergere is (naar mijn smaak) in Harry Potter met dat 'levend schaakspel' waarbij Ron 'ineens' begrijpt - na een aantal zetten - hoe hij moet spelen; bij een schaakspel betekent dat gewoon dat je al verloren hebt. Natuurlijk is het risico op zo'n soort fout groter als je over een niet actueel iets schrijft (een slaaf in het oude Egypte met een molensteen graan laten malen bijvoorbeeld; dat werd toen met een vijzel gedaan**).
De vraag is dus; hoe kan je dat soort foutjes voorkomen (of eigenlijk; heb je iemand die wat je schrijft voldoende kritisch wil lezen om dat soort dingetjes op te merken)?
. Historische fouten zijn niet altijd te voorkomen, denk ik, al kun je via internet natuurlijk wel e.e.a. opzoeken over de periode of het onderwerp waarover je schrijft. Sowieso is een beetje onderzoek nooit weg, natuurlijk, al is het maar omdat je daardoor misschien weer een nieuwe invalshoek krijgt om te gebruiken in je verhaal.
Ondanks dat ik ga voor het boeken-equivalent van de popcorn-film en dus vergezochte dingen erdoor gooi wil ik het wel graag een beetje accuraat hebben. Natuurlijk dramatiseer ik het één en ander om het in het verhaal te passen, maar dat stuk wat ik over Tenerife heb geschreven klopt op cruciale punten wel volledig. Al kan je, zeker op het gebied van geschiedenis, dingen nooit helemaal correct hebben tenzij je volledige naslagwerken of experts erbij betrekt (en dat is nog geen garantie dat iedereen meent dat het feitelijk klopt). Je kan als schrijver geen expert zijn op alle gebieden, maar gelukkig is de gemiddelde lezer dat ook niet
Voor Cadans heb ik bijvoorbeeld het museum van communicatie gemaild om te vragen wat voor kleur de telefooncellen in 1980 hadden.
Ja, maar ook nogal engquote:
Ik vind het inderdaad een nogal overweldigend en intimiderend project. Dit is pas mijn tweede verhaal dat de grens van 10.000 woorden heeft bereikt en waar het eerste linear is en zich houdt aan de horrorwetten is mijn tweede verhaal een enorme cross-over van allerlei genres. Alsof je eerst een stad van lego maakt met handleiding en daarna eén zonder.quote:
Hoezo eng? Bang dat je meer hooi op je vork neemt dan je kunt verstouwen?
Het is fantastischquote:
Maar je eigen stad bouwen is wel een stuk leuker. En af en toe kun je best spieken in een handleiding om te kijken hoe je precies een dak maakt, toch?
En die handleidingen heb ik ritueel verbrand, ik wil heel graag weten hoe een boek dat puur op gevoel is geschreven eruit komt te zien.Goed bezig!quote:
[..]
Het is fantastisch
Verhalen die op gevoel geschreven worden, zijn in mijn beleving vaak makkelijker te schrijven (en daardoor minder gekunsteld) dan verhalen die je volgens de handleiding wilt vormgeven.
ValHallen maakte de vergelijking met een legostad bouwen, met en zonder handleiding. Ik vermoed dat de rest het meer richting schrijfboeken en alles heeft getrokken.quote:
Kan iemand uitleggen wat jullie bedoelen met 'de handleiding'?
Bij handleiding denk ik inderdaad aan boeken met schrijftips, maar ook aan vaste stramienen voor bepaalde genres. Als je je daar en daar aan houdt, dan komt het wel goed, en zo. Terwijl het veel leuker is om je eigen invulling te geven, zonder rekening te houden met die tips en stramienen.quote:
[..]
ValHallen maakte de vergelijking met een legostad bouwen, met en zonder handleiding. Ik vermoed dat de rest het meer richting schrijfboeken en alles heeft getrokken.
Kan me er wel wat bij voorstellen om volgens een vast stramien te werken, of om een soort boek te schrijven waar al voorbeelden van zijn.
Het heeft allebei wel wat, al heb ik wat verhalen schrijven betreft nog nooit volgens een vast stramien of voorbeeld gewerkt. Zakelijke brieven etc wel.
Waar gaat je eerste boek over. Ik las dat het een horror wasquote:
[..]
Het is fantastisch
. Maar ben erg benieuwd in welke kant. Nu ben je bezig met het boek te proberen te publiceren of ben je hem nog aan het afwerken?Ik ben nog volop bezig in het schrijfproces. Uitgevers komen pas over een hele tijd om de hoek kijken. Mijn eerste horrorverhaal gaat over zombies, mijn tweede over de dood en het hiernamaals. Ook heb ik nog een vampierverhaal in mijn hoofd zitten die ik binnenkort ga schrijven.quote:
[..]
Waar gaat je eerste boek over. Ik las dat het een horror was
Ik loop echt al jarenlang met een idee rond voor een tv-serie. Alleen om de een of andere manier kan ik er niet aan beginnen. Ik heb een heleboel ideeën ervoor maar ik weet niet goed hoe ik het moet 'vullen'.
Ik schrijf uiteindelijk wat ik zelf leuk vind. Het is ook maar hobby. Op het moment zit ik iets boven de 65.000 woorden in mijn huidige werkt, het is ook iets uitgebreider geworden dan ik verwacht had. Hoewel dat wel vaker aan de orde is Bovendien zet ik nog wel eens stukjes online op andere fora en dan wordt er ook niets over gezegd, dus als niemand het boeit maakt het ook niet veel uit of het aan bepaalde richtlijnen voldoet
Het belangrijkste is natuurlijk ook dat jij zelf tevreden bent met het verhaalquote:
Ik volg eigenlijk nooit een handleiding of iets dergelijks, misschien dat ik wel de nodige clichés gebruik maar dat hoort er ook wel een beetje bij
Bovendien zet ik nog wel eens stukjes online op andere fora en dan wordt er ook niets over gezegd, dus als niemand het boeit maakt het ook niet veel uit of het aan bepaalde richtlijnen voldoet
. En lekker is dat he, dat het verhaal groter wordt dan je had bedacht
.Je hebt opleidingen hiervoor. Kijk eens op www.scriptschool.nl, dat kan denk ik wel wat voor je zijn!quote:
Valt een script schrijven ook onder een boek schrijven?
Ik loop echt al jarenlang met een idee rond voor een tv-serie. Alleen om de een of andere manier kan ik er niet aan beginnen. Ik heb een heleboel ideeën ervoor maar ik weet niet goed hoe ik het moet 'vullen'.
Ik kreeg opeens een inval om een ander begin te maken met de roman, beginnend in de toekomst. Even wat getypt (nog niet veel) en het was weer heerlijk Over het algemeen ben ik snel tevreden. Sterker nog; als het af is ben ik vaak al redelijk tevredenquote:
[..]
Het belangrijkste is natuurlijk ook dat jij zelf tevreden bent met het verhaal
En lekker is dat he, dat het verhaal groter wordt dan je had bedacht
Ik heb het niet zo met herschrijven, omdat ik heel doordacht schrijf is het doorgaans de eerste keer gelijk al zoals ik het wil hebben. Ook omdat ik mij niet in de toegankelijkheid voor anderen kan inbeelden. Soms
Soms is het ook wel vervelend als iets waarvan je denkt dat het 'zo' gedaan is veel uitgebreider blijkt te moeten zijn, maar je het wel moet schrijven omdat er wat belangrijke informatie in zit. Dat wil ik nog wel eens irritant vinden als ik erg uitkijk naar het naderende stuk met actie wat ik dan wel graag wil schrijven.Ik had in mijn manuscript ook hele scenes overgeslagen met een korte beschrijving en [uitschrijven!] erin. Toen ik 'klaar' was zag ik ertegenop om die uit te werken, maar toen ik er eenmaal aan was begonnen was het echt zo gedaan. Ook doordat ik toen al precies wist wat ik erin wilde hebben.quote:
Soms
Mijn advies is dus: als je proces vastloopt door een vervelende scene, gewoon verder met de volgende.
Maar goed, misschien werkt dat niet voor iedereen.
Meestal begin ik aan zo'n gedeelte met 'dat is maar een kort stukje, dat is zo af', maar dan blijkt dat ik toch wat meer moet vertellen om een volledige achtergrond te geven dan ik gedacht had. Dan kost het veel meer tijd en moeite dan ik gehoopt had.Precies! Het zijn minder boeiende stukken, die kun je dus weglatenquote:
Ik denk dat het voor mij niet gaat werken, daar denk ik te lineair voor. Bovendien acht ik de kans vrij groot dat als ik de soms - voor mij - minder boeiende stukken oversla ze er helemaal niet in zullen komen
Maar ik snap wel wat je bedoelt; soms moet je vitale informatie kwijt en dat kan een enorme opgaaf zijn. Ik schrijf er in eerste instantie ook vaak overheen, maar zo'n 'strafopdracht' blijft wel voortdurend door mijn hoofd spoken. Vaak schrijf ik het dan tóch ineens op, op een heel andere plaats, en veel korter dan ik had gepland (en dus beter, want 'informatie' is vaak uitleggerig en daar zit niemand op te wachten).Mijn tip is dus: eerst laten bezinken, daarna de verkorte versie opschrijven.quote:Meestal begin ik aan zo'n gedeelte met 'dat is maar een kort stukje, dat is zo af', maar dan blijkt dat ik toch wat meer moet vertellen om een volledige achtergrond te geven dan ik gedacht had. Dan kost het veel meer tijd en moeite dan ik gehoopt had.
En dan iets anders: dinsdag heb ik een afspraak met mijn uitgever om het manuscript te bespreken. Ben benieuwd... en ook wel een beetje zenuwachtig
Nee, niet afquote:
Awesome. Heb je het af? Is het gelukt allemaal?
Dit gaat nog steeds over het manuscript dat ik half december opstuurde. Toen werd eerst de hoofdredacteur ontslagen, vervolgens was de uitgeefster met zwangerschapsverlof en daarna ging ik skiën. Het duurde zo lang dat ik al bijna begon te hopen dat iemand op de uitgeverij het einde had geschreven
Maar goed, dat einde moet ik dus nog maken. Ik wil er eerst graag over praten, omdat ik onzeker ben over de ontknoping. Of het gaat 'werken', dus. Het is een sterk plotgedreven verhaal, met veel subtiele aanwijzingen en hints, maar op dit punt in het schrijfproces kan ik - in het uiterste geval - nog beslissen om die spanningsboog minder prominent te maken. Zoals ik het nu heb opgeschreven, weet je vanaf de eerste regel dat er iets 'groots' staat te gebeuren - een geheim, een fatale ontwikkeling, zeg maar. Ik zou het jammer vinden als de lezer vanaf pagina 3 al weet hoe het zit, zeg maar
En aangezien het verhaal ook zónder die spanningsboog overeind blijft, volgens mij, wil ik éérst horen hoe een onbevangen lezer (de uitgeefster, dus) het verhaal interpreteert.Een leuke - nogal gewaagde - optie is om het 'geheim' meteen in een proloog te onthullen. In dat geval draait het in het boek dus niet om de vraag wát er is gebeurd, maar je krijgt langzaam maar zeker inzicht in de achtergronden: hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. Dat vind ik ook een mooi uitgangspunt.
Maar ik vind het wel moeilijk om dat soort beslissingen te nemen over mijn eigen verhaal. Onlangs las ik de nieuwe roman van Herman Koch, Zomerhuis met zwembad, en die ontknoping viel ontzettend tegen. Ik vind niets zo vervelend als een boek dat heel manipulatief en slim is geschreven, als een soort puzzel, en dat vervolgens eindigt in een drassige modderpoel. Een schrijver moet, als hij de lezer op die manier manipuleert, ook echt deliveren. De ontknoping moet bevredigend zijn, sluitend, en liefst natuurlijk verrassend. Dat klinkt helaas simpeler dan het is, en daarom wil ik de ontknoping eerst bespreken.
- het is wat je had verwacht
- het is niet wat je had verwacht
- het is nog steeds een knoop, die niet wordt doorgehakt ook
- de butler heeft het gedaan
- hee, nu al afgelopen?
- en ze leefden nog lang en gelukkig
- en toen kreeg zij K en dat vond hij heel zielig, maar er moest natuurlijk wél ge***** worden
Ze kunnen ook meevallen;
- hee, verfrissend, die zag ik niet aankomen, maar hee het is wel logisch
- ha gelukkig, het is afgelopen
- de butler heeft het gedaan maar het is postmodernistisch bedoeld,als een sociaal cultureel commentaar op de veranderde verhoudingen in de Westerse samenleving
- aardige cliffhanger, wanneer komt het tweede deel uit?
Die angst heb ik zelf ook. Dat de lezer het van mijlenver ziet aankomen. Of dat het juist uit de lucht komt vallen omdat ik te subtiel was. Nu maakt dat voor mijn huidige romans niet zo heel veel uit omdat het niet om de twists en plot gaat, maar toch... iets onverwachts is wel leuk af en toe, ook bij een characterdriven roman, en dan moet het wel goed zijn.quote:
[..]
Nee, niet af
Dit gaat nog steeds over het manuscript dat ik half december opstuurde. Toen werd eerst de hoofdredacteur ontslagen, vervolgens was de uitgeefster met zwangerschapsverlof en daarna ging ik skiën. Het duurde zo lang dat ik al bijna begon te hopen dat iemand op de uitgeverij het einde had geschreven
Maar goed, dat einde moet ik dus nog maken. Ik wil er eerst graag over praten, omdat ik onzeker ben over de ontknoping. Of het gaat 'werken', dus. Het is een sterk plotgedreven verhaal, met veel subtiele aanwijzingen en hints, maar op dit punt in het schrijfproces kan ik - in het uiterste geval - nog beslissen om die spanningsboog minder prominent te maken. Zoals ik het nu heb opgeschreven, weet je vanaf de eerste regel dat er iets 'groots' staat te gebeuren - een geheim, een fatale ontwikkeling, zeg maar. Ik zou het jammer vinden als de lezer vanaf pagina 3 al weet hoe het zit, zeg maar
Een leuke - nogal gewaagde - optie is om het 'geheim' meteen in een proloog te onthullen. In dat geval draait het in het boek dus niet om de vraag wát er is gebeurd, maar je krijgt langzaam maar zeker inzicht in de achtergronden: hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. Dat vind ik ook een mooi uitgangspunt.
Maar ik vind het wel moeilijk om dat soort beslissingen te nemen over mijn eigen verhaal. Onlangs las ik de nieuwe roman van Herman Koch, Zomerhuis met zwembad, en die ontknoping viel ontzettend tegen. Ik vind niets zo vervelend als een boek dat heel manipulatief en slim is geschreven, als een soort puzzel, en dat vervolgens eindigt in een drassige modderpoel. Een schrijver moet, als hij de lezer op die manier manipuleert, ook echt deliveren. De ontknoping moet bevredigend zijn, sluitend, en liefst natuurlijk verrassend. Dat klinkt helaas simpeler dan het is, en daarom wil ik de ontknoping eerst bespreken.
Het waarom vind ik zelf vaak leuker dan een enorme twist, maar dat is in inderdaad een afweging die je moet maken.
Als je nog een proeflezer nodig hebt, mag je wel mailen. Ik word in "bepaalde kringen" wel gewaardeerd vanwege mijn input in dit soort zaken
Hoezo hier genoemd?
Nou die film had dus een einde.
Gevolgd door een ánder einde.
En een nog ander einde.
In een boek is dat ook mogelijk misschien? Ik zou zeggen; als je twijfelt over het einde van je boek, schrijf verschillende eindes (volledig of niet) en presenteer die als mogelijkheden.
Ik ben 20.
Maar blijkbaar heb ik al genoeg meegemaakt om er een dramatisch verhaal van te maken, want het was toch behoorlijk meeslepend en ik heb alle pagina's gelezen! Ik hoop dat ik ooit nog eens verder schrijf, want we zitten nu vast op een best wel spannend punt.
Ik zal mezelf ongetwijfeld aangenaam verrassen, als ik het dan op een dag weer terug lees.
En ja, dit is een verkapte kijk-mij-nog-wakker-zijn-zeg-dat-ik-een-echte-Fok!ker-ben-post.
Daar ben je zelf bij natuurlijk.quote:
Ik kwam net de eerste 11 pagina's van mijn autobiografie tegen.
Ik ben 20.
Maar blijkbaar heb ik al genoeg meegemaakt om er een dramatisch verhaal van te maken, want het was toch behoorlijk meeslepend en ik heb alle pagina's gelezen! Ik hoop dat ik ooit nog eens verder schrijf, want we zitten nu vast op een best wel spannend punt.
Ik zal mezelf ongetwijfeld aangenaam verrassen, als ik het dan op een dag weer terug lees.
En ja, dit is een verkapte kijk-mij-nog-wakker-zijn-zeg-dat-ik-een-echte-Fok!ker-ben-post.
Ik geloof dat ik het 'waarom' ook leuker vindquote:
[..]
Die angst heb ik zelf ook. Dat de lezer het van mijlenver ziet aankomen. Of dat het juist uit de lucht komt vallen omdat ik te subtiel was. Nu maakt dat voor mijn huidige romans niet zo heel veel uit omdat het niet om de twists en plot gaat, maar toch... iets onverwachts is wel leuk af en toe, ook bij een characterdriven roman, en dan moet het wel goed zijn.
Het waarom vind ik zelf vaak leuker dan een enorme twist, maar dat is in inderdaad een afweging die je moet maken.
Spectaculaire twists zijn vaak toch een beetje kinderachtig, tenzij het héél goed is gedaan. O, dank je. Dat is misschien wel een goed idee voor als het boek helemaal af is - tegen die tijd heeft de uitgeefster het manuscript ook doodgelezen en ben ik waarschijnlijk wel weer toe aan een 'frisse' lezer. Vrienden en familie bieden vaak genoeg aan om te proeflezen, maar daar begin ik niet aan. Zelfs mijn eigen man mag het niet lezenquote:Als je nog een proeflezer nodig hebt, mag je wel mailen. Ik word in "bepaalde kringen" wel gewaardeerd vanwege mijn input in dit soort zaken
Nee, dat is nu juist wat ik tegen heb op veel ontknopingen. Je leest eraan af dat de schrijver een aantal leuke ideeën had, die hij uit arren moede maar allemaal door onze strot duwt. Ik houd van helderheid, eenvoud. Bij de romans van Herman Koch (de laatste twee, die ik trouwens heel erg goed vindt) is dat mijn enige bezwaar: de verhalen eindigen in mist. Ik kan niet eens navertellen hoe het precies afloopt.quote:
Cluedo, dat bordspel, daar is een film van gemaakt.
Hoezo hier genoemd?
Nou die film had dus een einde.
Gevolgd door een ánder einde.
En een nog ander einde.
In een boek is dat ook mogelijk misschien? Ik zou zeggen; als je twijfelt over het einde van je boek, schrijf verschillende eindes (volledig of niet) en presenteer die als mogelijkheden.
Het is wel interessant om over na te denken. Toen ik het er laatst met iemand over had, noemde ik een roman die ik destijds heel goed vond: Damage van Josephine Heart, over een prominente politicus die een affaire begint met de verloofde van zijn zoon. Het is een extreem dramatisch verhaal waarin de hoofdpersoon (de politicus, die tevens de verteller is) werkelijk alles verliest: liefde, gezin, toekomst, hoop. Het boek eindigt in een witte kamer, waar de politicus de rest van zijn leven slijt in totale eenzaamheid. Heel simpel, misschien zelfs op het randje van pathetisch, maar: het werkt. Als lezer heb je na zo'n einde een bevredigd gevoel. Je denkt: 'Ja, zó moest het aflopen.' En je kunt het boek daarna ook wegleggen met het idee dat alles is gezegd.
Zolang het maar voor je eigen plezier is maakt je ervaring helemaal niet uit. Het moet je maar net liggen, en als toevallig blijkt dat je er serieus iets mee kan dan is dat mooi meegenomen. Als ik het achteraf terug lees is het ook lang niet zo lang als dat het aanvoelde tijdens het schrijven, en heb ik ook niet het idee dat het echt verkort hoeft te worden. Het schrijfproces zelf is dan even taai, omdat ik niet zo goed ben met de diepere interactiequote:
[..]
Precies! Het zijn minder boeiende stukken, die kun je dus weglaten
[..]
Mijn tip is dus: eerst laten bezinken, daarna de verkorte versie opschrijven.
En dan iets anders: dinsdag heb ik een afspraak met mijn uitgever om het manuscript te bespreken. Ben benieuwd... en ook wel een beetje zenuwachtig
Als ik het langere tijd laat bezinken blijft het net zo lastig. Gelukkig wist ik m'n oude lycos/multimania-account nog, daar heb ik even een stukje op kunnen zetten:
http://members.multimania.nl/devoidpluis/ring/ProloogJM-W13.doc
Je schrijft goed. Niet mijn soort verhaal overigens.quote:
Gelukkig wist ik m'n oude lycos/multimania-account nog, daar heb ik even een stukje op kunnen zetten:
http://members.multimania.nl/devoidpluis/ring/ProloogJM-W13.doc
Je begint met een berg informatie (haha, berg!
), dat kun je beter verderop in je verhaal zetten. De alinea met Reginald Morrisey zette kan best aan het begin staan.Je schrijft inderdaad goed. En het is mijn soort verhaalquote:
Inderdaad, gewoon aan beginnen
[..]
Als ik het achteraf terug lees is het ook lang niet zo lang als dat het aanvoelde tijdens het schrijven, en heb ik ook niet het idee dat het echt verkort hoeft te worden. Het schrijfproces zelf is dan even taai, omdat ik niet zo goed ben met de diepere interactie
Gelukkig wist ik m'n oude lycos/multimania-account nog, daar heb ik even een stukje op kunnen zetten:
http://members.multimania.nl/devoidpluis/ring/ProloogJM-W13.doc
Ik ben heel benieuwd wat je in gedachte hebt met het verhaal, je kunt na het lezen van de proloog nog alle kanten op als lezer.
Zo iets bijvoorbeeld .... trekt het verhaal een beetje in het persoonlijke. Was er trouwens niet al te lang geleden een schoonmaak actie in de bergen waarbij een hoop lijken en troep zijn weggehaald?quote:Zondag 16 mei 2010
De Tweede Stap, Noordelijke Col van Mount Everest Tibet
Ik zit hier in een ijskoude tent, mijn adem maakt ijsbloemen op het dunne doek. Het is moeilijk adem te halen in deze ijle lucht. Dit is de zone des doods. Een onvergeeflijk, desolaat gebied dat zijn naam dankt aan één simpele reden: menselijk bestaan is er onmogelijk. Het dient niet verward te worden met de ecologische dode zones zoals die worden aangetroffen worden in de oceaan, water met een zo laag zuurstofgehalte dat het dierenleven erdoor uitsterft, maar de gelijkenis is niet ver te zoeken. Het bevindt zich alleen hoger. Zo rond de 8.000 meter boven de zeespiegel.
Mijn snelle ademhaling maakt het schrijven in dit dagboek moeilijk, net als het trillen van mijn half bevroren vingers. De atmosferische druk op deze hoogte ligt hier op grofweg een derde van die op zeeniveau. Dit heeft tot gevolg dat er ook slechts een derde van de hoeveelheid zuurstof in de lucht. De aanslag op het menselijk lichaam is daardoor enorm. De zuurstofwaarde in het bloed zakt snel en hypoxie treed op. Om hiervoor te compenseren begint het lichaam sneller te ademen, van 30 ademhalingen per minuut tot wel 90. Ademhalen verandert in een rap tempo in een zware uitputtingsslag. Een normaal persoon zou het hier ongeveer drie minuten volhouden voordat hij zijn bruikbare bewustzijn verliest.
Enneuh .... heb een nieuw draadje gestart met verhaaltjes voor het slapen gaan, schrijven jullie er daar nou ook eens eentje alsjeblieft?
Kwillun nieuwe Fok! kort verhaal wedstrijd
of misschien bij gebrek daar aan onderling schrijf 'opdrachtjes' bedenken - zoals een verhaaltje voor het slapen gaan.Ik wilde niet direct een bestseller schrijven, in dat boek stonden ook een aantal handige tips. Dingen over het uitwerken van personages enzo, dat leek me wel interessant. Ik heb vroeger wel wat korte verhalen geschreven. Mijn probleem is dat ik overloop van creativiteit, op meerdere gebieden, op de een of andere manier lukt het me niet om dat goed in de praktijk te brengen. Wat me leuk lijkt om over te schrijven zijn psychologische, coming of age verhalen.quote:
Gewoon beginnen FlyingBurriteau. Niet een bestseller willen produceren, maar schrijven omdat je het leuk vindt. Wat voor verhaalidee heb je? En heb je wel eens korte verhalen geschreven?
Ik krijg dat toch wel vaker te horen, ook van mensen die ik niet ken, dat mijn schrijfstijl inderdaad beschrijvend maar wel prettig is. Aan de andere kant ben ik nog vrij jong - 24, ik schijf nu een jaar of 9 - en heb ik nog genoeg de tijd om mijn schrijfstijl te verfijnen.quote:
[..]
Je schrijft goed. Niet mijn soort verhaal overigens.
Je begint met een berg informatie (haha, berg!
O, met het schuiven met alinea's/hele stukken heb ik mij verder nog niet bezig gehouden, ik heb er alleen even vlug de spellingscontrole overheen gegooid en de opmaak gedaan om iets te kunnen presenteren
Ik had er niet echt een gedachte achter toen ik begon. Ik moest iets hebben voor de NaNoWriMo en ik kwam op het idee om dingen uit de tv-serie Warehouse 13 te combineren met mijn eigen personages vanwege dezelfde luchtige toon. En omdat ik dit soort dingen uit de geschiedenis erg interessant vind. Normaal is mijn stijl en inrichting er als die van Clive Cussler; beginnen met één of twee gebeurtenissen (al dan niet in het verre verleden) wat dan zijdelings onderdeel uitmaakt van een eigenlijk vrij eenvoudig avonturenverhaal. Zoals ik met de ramp op Tenerife gedaan heb, bijvoorbeeld. Maar verder niets innovatief of bovennatuurlijkquote:
[..]
Je schrijft inderdaad goed. En het is mijn soort verhaal
Ik ben heel benieuwd wat je in gedachte hebt met het verhaal, je kunt na het lezen van de proloog nog alle kanten op als lezer.
De eerste twee verschijningen zijn direct relevant, omdat ze al mijn bestaande personages (voornamelijk van de verder fictieve Mallory-familie) erbij betrekken. Hiervoor had ik al een verhaal gestart waarin de verdwijning van Earhart en het vinden van haar toestel een rol speelde, dus op die manier worden er ze ook bij betrokken. De derde is om een verschijning te hebben die iedereen iets zegt, en zo de omvang van het probleem vaststelt.
Hierna ben ik eerst bezig om de mijn personages erbij te betrekken,achtergronden te geven en het geheimzinnig te houden. Een deel van hen wordt gevraagd mee te werken om George Mallory te kunnen identificeren, een ander deel om mee te werken om Earhart's toestel te identificeren en mijn hoofdpersonen raken zelf ongewild bij een verschijning betrokken. Dat loopt dan uit op aanvaring met de criminele partij die ervoor verantwoordelijk is, wat weer leidt tot een samenwerking met de mensen van Warehouse 13 (een organisatie gericht op het verzamelen en bewaren van objecten/artefacten met bijzondere eigenschappen) die de verschijningen juist proberen op te lossen. Verder heb ik het nog niet exact uitgewerkt; ik moet uiteraard een megalomanisch plan verzinnen met een zoektocht naar een artefact en dat dan laten dwarsbomen.
Niet dat ik veel wil weggeven, maar grote plottwists doe ik zelden aan. Het is puur voor de vermaak, dat zal het ongetwijfeld een beetje voorspelbaar maken.
Eén van de nadelen die ik tot nu toe ben tegengekomen is dat ik veel meer personages nodig heb dan gedacht - en vijf daarvan zijn lid van de Mallory-familie wat een beetje onhandig is als ik straks vier daarvan in dezelfde ruimte stop
Ik dacht dat een term als 'zone des doods' op zich al pakkend genoeg zou zijnquote:
Zou dat verhaal beginnen met dat stukje over moeilijk ademhalen en dan met die informatie komen Dingest, of die informatie (i.i.g. ten dele) in een voetnoot of zo stoppen. Het is toch meestal aan te raden een verhaal met een 'pakker' te beginnen, iets dat de lezer motiveert om verder te lezen; een bups informatie is daar niet echt voor geschikt.
[..]
Zo iets bijvoorbeeld .... trekt het verhaal een beetje in het persoonlijke. Was er trouwens niet al te lang geleden een schoonmaak actie in de bergen waarbij een hoop lijken en troep zijn weggehaald?
Enneuh .... heb een nieuw draadje gestart met verhaaltjes voor het slapen gaan, schrijven jullie er daar nou ook eens eentje alsjeblieft?
Kwillun nieuwe Fok! kort verhaal wedstrijd
Het zou in ieder geval wel een beetje vreemd zijn om in ik-perspectief te beginnen terwijl de rest allemaal derde persoon is
Een schoonmaakacties hebben ze inderdaad wel gehouden omdat bijna ál die rommel achterbleef (vooral zuurstoftanks), maar er is nog steeds veel vervuiling en lijken worden zelden tot nooit geborgen. Op die hoogte is dat een hels (en duur) karwei. Het lichaam van George Mallory is toen na de vondst in '99 op Everest herbegraven.
Al kan dat ook met eergevoel en respect te maken hebben, zoals scheepswrakken gemarkeerd worden als een massa-zeemansgraf.
Korte verhalen schrijven lukt mij helaas niet
En dan maanden wachten tot de uitgever tijd heeft, maar dat ben ik gewend
Maar goed, dat is hoe ik het zou doen
ieder zijn meug en zo weet je wel.(ValHallen bedankt voor je bijdrage in dat andere draadje
kon ik er tenminste nog eentje in stoppen)Leuk, wonderer!quote:
Vanavond ga ik nog een keer door mijn manuscript heen en morgen kan ie dan naar de uitgever... en kan ik beginnen met mijn thriller
En dan maanden wachten tot de uitgever tijd heeft, maar dat ben ik gewend
Vind je het prettig om je met een heel ander project bezig te gaan houden? Of voelt het als een afscheid?
Hoe lang ben je trouwens in totaal met 'Arthur' bezig geweest?
Je zou een soort kapstok kunnen maken - ik ken mensen die daar een programma voor gebruiken, yWriter of zoiets? - en eerst alle elementen en personages los uitwerken om daarna ze in een plot te gieten. Al moet je dan niet te star vasthouden aan wat je al bedacht had en dingen aan kunnen passen voor je plot. Je zou ook eerst kunnen gaan inlezen in het soort werk wat je zelf graag wilt schrijven - eventueel ook films daarover te kijken want 'coming of age' is een populair thema. Verder kan ik moeilijk uitleggen hoe te beginnen met schrijven. Bij mij is het gewoon een kwestie van beginnen met een concept, een personage (of meerdere) en een doel. Wat daar tussenin zit verzin ik ook pas als ik daarmee bezig ben.quote:
[..]
Ik wilde niet direct een bestseller schrijven, in dat boek stonden ook een aantal handige tips. Dingen over het uitwerken van personages enzo, dat leek me wel interessant. Ik heb vroeger wel wat korte verhalen geschreven. Mijn probleem is dat ik overloop van creativiteit, op meerdere gebieden, op de een of andere manier lukt het me niet om dat goed in de praktijk te brengen. Wat me leuk lijkt om over te schrijven zijn psychologische, coming of age verhalen.
Maar goed, iedereen heeft zijn eigen methode. Dat moet je gewoon zelf uitproberen
Ik weet niet tot hoever je het gelezen hebt dan, maar zelf had ik niet echt de indruk dat het in de verste verte las als een dagboek. De proloog bestaat al uit drie totaal verschillende stukken met de nodige personages, en zoals ik in mijn vorige reactie beschreef worden dat er nog een stuk meer. Dus het ik-perspectief is niet erg handig om te gebruiken om dat allemaal te vertellenquote:
Tja Dingest ik zou in een verhaal (bijna) altijd een eerste persoon gebruiken, zeker in een verhaal als dit in een geïsoleerde omgeving met een kleine 'cast'. Een verteller als vertelvorm werkt wel, maar geeft iets afstandelijks en dat lijkt me in een dergelijke setting niet wenselijk. Je schrijft een beetje in een dagboek indeling en dan is het helemaal logisch om een beetje in eerste persoon te werken; dat hoef je dan niet in het hele verhaal te gebruiken! Je kunt stukken in een ander lettertype zetten, alsof het écht uit een andere tekst (dagboek!) komt en de rest uit een ander perspectief schrijven. Laat je dat dagboek gevonden worden ergens als reden voor het opnemen van die teksten.
Maar goed, dat is hoe ik het zou doen
(ValHallen bedankt voor je bijdrage in dat andere draadje
Los daarvan heb ik daar ook een gruwelijke hekel aan, maar dat is mijn voorkeur.
Ja, ik heb wel zin in een nieuw verhaal. En er suddert nog wel een idee voor een soort van deel vier dus echt afscheid hoef ik nog niet te nemen, het is meer een pauze. Trysten ligt ook nog steeds te wachten, daar wil ik ook mee verder.quote:
[..]
Leuk, wonderer!
Vind je het prettig om je met een heel ander project bezig te gaan houden? Of voelt het als een afscheid?
Hoe lang ben je trouwens in totaal met 'Arthur' bezig geweest?
Hoe lang ik met hem bezig ben geweest... ik begon in mei 2005 met schrijven, maar daarvoor bestond hij als personage al een paar jaar. Dus een jaar of acht, denk ik.
Gefeliciteerd met deze mijlpaalquote:
Vanavond ga ik nog een keer door mijn manuscript heen en morgen kan ie dan naar de uitgever... en kan ik beginnen met mijn thriller
Ik ben jaloers!
Dat het lang duurt is begrijpelijk, maar daarom niet minder vervelend. Aan de andere kant: je begint nu aan iets nieuws, dat is een slimme manier om niet te blijven hangen in ongeduld en nerveuze afwachting.quote:En dan maanden wachten tot de uitgever tijd heeft, maar dat ben ik gewend
Heeft je uitgever al een versie van dit manuscript gelezen, of wordt het voor hem een grote verrassing?
Oh, ik hou mezelf wel bezig hoor. Het scheelt echt dat ik weet hoe het werkt in een uitgeverij.quote:
[..]
Gefeliciteerd met deze mijlpaal
Ik ben jaloers!
[..]
Dat het lang duurt is begrijpelijk, maar daarom niet minder vervelend. Aan de andere kant: je begint nu aan iets nieuws, dat is een slimme manier om niet te blijven hangen in ongeduld en nerveuze afwachting.
Heeft je uitgever al een versie van dit manuscript gelezen, of wordt het voor hem een grote verrassing?
Vorige keren merkte ik dat ik tussen het opsturen en de daarwerkelijke uitgave weinig nieuws uit mijn vingers kreeg, dus ik ben benieuwd hoe het nu gaat. We zullen zien
Uitgever weet nog van niks, ik wilde niet dat zij zich ermee gingen bemoeien voor het af was. Mijn verhaal, ik wilde het schrijven op mijn manier.
Spannendquote:
[..]
Oh, ik hou mezelf wel bezig hoor. Het scheelt echt dat ik weet hoe het werkt in een uitgeverij.
Vorige keren merkte ik dat ik tussen het opsturen en de daarwerkelijke uitgave weinig nieuws uit mijn vingers kreeg, dus ik ben benieuwd hoe het nu gaat. We zullen zien
Uitgever weet nog van niks, ik wilde niet dat zij zich ermee gingen bemoeien voor het af was. Mijn verhaal, ik wilde het schrijven op mijn manier.
Wat betreft het schrijven van iets nieuws: ik heb ook al twee ideeën die ik dolgraag wil gaan uitwerken als dit boek klaar is. Eén idee voor een enigszins autobiografische roman (al wordt de verteller een man), en één idee voor een kinderboek. Ik kan me nu al zo verheugen op het gevoel van vrijheid dat hoort bij een nieuw project! En de druk die even weg is...
dat lijkt me nog wel het fijnste. Maar ik geef toe dat het altijd moeilijk is om de discipline op te brengen als je net iets groots hebt volbracht. Hoe dan ook: succes ermee Het ging niet eens om de discpline, ik merkte gewoon dat ik niet in twee processen tegelijk kon zitten: aan de ene kant overleg met de uitgever, drukproeven checken, accoord geven voor wijzingen, praten (en flirten) met de vormgever over de omslag, en aan de andere kant het creatieve proces van een heel nieuw verhaal.quote:
[..]
Spannend
Wat betreft het schrijven van iets nieuws: ik heb ook al twee ideeën die ik dolgraag wil gaan uitwerken als dit boek klaar is. Eén idee voor een enigszins autobiografische roman (al wordt de verteller een man), en één idee voor een kinderboek. Ik kan me nu al zo verheugen op het gevoel van vrijheid dat hoort bij een nieuw project! En de druk die even weg is...
Ik was eigenlijk van plan om verder te gaan met een roman waar de eerst versie al van klaar is, maar er is een schrijfmarathon gepland en daar wil ik toch even gebruik van maken
Maar ik ben wel toe aan iets creatiefs, ik blijf nieuwe alinea's schrijven in mijn huidige manuscript
De afgelopen drie versies hebben 4000 extra woorden opgeleverd en ik heb toch best wat geschrapt, kun je nagaan Ik ben zelf ook bezig met zo'n verhaal en ik doe het om en om. Vind ik zelf wat lekkerder schrijven en inderdaad wat meer en wat kleinere cliffhangers. Bovendien houd je zo de aandacht op alle verhaallijnen.quote:Op dinsdag 1 maart 2011 19:22 schreef KeizerKuzco het volgende:
Bij een verhaal met meerdere verhaallijnen die door elkaar lopen, is het dan handig om de hoofdstukken om en om in te delen (chronologische volgorde) of eerst één verhaallijn schrijven tot vlak voor het moment waarbij ze samenkomen en dan de andere? Wanneer je telkens wisselt kan dit wel verwarrend werken, maar misschien maakt dit het juist wel spannender omdat je steeds een soort cliffhanger hebt. Wat denken jullie?
En hoe lang zijn je hoofdstukken dan? Ik kan me wel voorstellen dat het irritant is voor een lezer om na een paar bladzijden weer om te schakelen naar een andere situatie, omdat je er dan net in zit. Misschien dat ik het wel om en om ga doen, maar dan met een paar hoofdstukken per keer.quote:
[..]
Ik ben zelf ook bezig met zo'n verhaal en ik doe het om en om. Vind ik zelf wat lekkerder schrijven en inderdaad wat meer en wat kleinere cliffhangers. Bovendien houd je zo de aandacht op alle verhaallijnen.
Zelf hou ik de stukjes redelijk kort in het begin, worden wat langer in het middenstuk (waar ik nu mee bezig ben) en het einde wissel ik ook weer wat sneller af.quote:
[..]
En hoe lang zijn je hoofdstukken dan? Ik kan me wel voorstellen dat het irritant is voor een lezer om na een paar bladzijden weer om te schakelen naar een andere situatie, omdat je er dan net in zit. Misschien dat ik het wel om en om ga doen, maar dan met een paar hoofdstukken per keer.
Het begin omdat ik het fris wil houden, het midden omdat je dan meer achtergronden voor je kiezen krijgt en het einde om de spanning erin te houden.
Als ik zoiets zou schrijven, zou ik het op de manier van Terry Pratchett doen. Geen hoofdstukken, maar gewoon steeds wisselen als het verhaal erom vraag (bij een "cliffhanger"). Niet TE lang maken trouwens, die stukjes. Ik merk dat met korte stukjes ik sneller wil doorlezen (oh, paar pagina's, kan nog wel even want ik wil weten hoe het verder gaat... oh, nou goed, nog EEN stukje dan, want nu komt er een leuker personage... etc).quote:
Bij een verhaal met meerdere verhaallijnen die door elkaar lopen, is het dan handig om de hoofdstukken om en om in te delen (chronologische volgorde) of eerst één verhaallijn schrijven tot vlak voor het moment waarbij ze samenkomen en dan de andere? Wanneer je telkens wisselt kan dit wel verwarrend werken, maar misschien maakt dit het juist wel spannender omdat je steeds een soort cliffhanger hebt. Wat denken jullie?
Heel herkenbaar, alleen heeft dit bij mij weer vaak als gevolg dat sommige personages er zo uit springen waardoor andere op de achtergrond verdwijnen en ik door hun hoofdstukken juist heel vlug heen lees en details misquote:
[..]
Als ik zoiets zou schrijven, zou ik het op de manier van Terry Pratchett doen. Geen hoofdstukken, maar gewoon steeds wisselen als het verhaal erom vraag (bij een "cliffhanger"). Niet TE lang maken trouwens, die stukjes. Ik merk dat met korte stukjes ik sneller wil doorlezen (oh, paar pagina's, kan nog wel even want ik wil weten hoe het verder gaat... oh, nou goed, nog EEN stukje dan, want nu komt er een leuker personage... etc).
. De balans tussen deze stukken goed houden is heel erg moeilijk.Doe het alsjeblieft niet zoals bij the wheel of time, waarbij het hele langen stukken zijn per verhaallijn zonder afwisseling. Dat zorgt vaak juist voor tergende stukken, afwisseling is goed!
Oké dat lijkt me inderdaad wel het beste. Bij voorbeeld In de ban van de Ring, werden de twee verhaallijnen ook strikt gescheiden gehouden, en dat maakte een gedeelte van het verhaal vrij saai. Ik ga de verhaallijnen om en om schrijven, met één of twee hoofdstukken per stukje.quote:
[..]
Als ik zoiets zou schrijven, zou ik het op de manier van Terry Pratchett doen. Geen hoofdstukken, maar gewoon steeds wisselen als het verhaal erom vraag (bij een "cliffhanger"). Niet TE lang maken trouwens, die stukjes. Ik merk dat met korte stukjes ik sneller wil doorlezen (oh, paar pagina's, kan nog wel even want ik wil weten hoe het verder gaat... oh, nou goed, nog EEN stukje dan, want nu komt er een leuker personage... etc).
Bedankt voor de adviezen.
Ik moet dus oppassen dat ik niet heel wanhopig de aandacht ga proberen af te leiden, want dat werkt alleen maar averechts. Ik hoop nu dat ik subtiel de verdenking op een ander kan laden, waardoor mensen van gedachten veranderen en hun "geld inzetten" op die ander zodat uiteindelijk de ontknoping toch nog als een verrassing komt. En tegelijkertijd probeer ik ook aandacht te besteden aan de non-thrillerelementen (ontwikkeling relatie hoofdpersonen, angsten en onzekerheden van de protagonist... er moet eigenlijk nog een tweede lijntje bij).Tips zijn welkom!
Dat is een heel goed punt.quote:
Om even terug te komen op een opmerking die ik eerder in dit topic las over het overslaan van hoofdstukken. Ik vraag me af als je zelf al moeite hebt om een bepaald hoofdstuk te schrijven, om welke reden dan ook, hoe interessant en relevant dat gedeelte dan is voor de lezer.
Voor mijn tweede boek heb ik een bepaald hoofdstuk echt met hangen en wurgen geschreven, maar die is uiteindelijk toch gesneuveld. De rest ging prima.
Moeite hebben met bepaalde dingen (op een bepaalde manier) overbrengen of zelf geen interesse in iets hebben wil nog niet automatisch zeggen dat het ook niet relevant isquote:
Om even terug te komen op een opmerking die ik eerder in dit topic las over het overslaan van hoofdstukken. Ik vraag me af als je zelf al moeite hebt om een bepaald hoofdstuk te schrijven, om welke reden dan ook, hoe interessant en relevant dat gedeelte dan is voor de lezer.
Qua informatie kan het voor mij niet boeiend zijn omdat ik al weet wat er gaat komen en gewoon voorbij dat punt wil, maar het ook niet wil afraffelen.Probleem is dat jij al weet wat er gaat komen en de lading kent van elk klein detail en elke subtiele hintquote:
Ik ben inmiddels een week bezig met mijn thriller, bijna 8000 woorden, en ik ben bang dat mensen nu de clou al weten
Tips zijn welkom!
Altijd als ik ergens geheimzinnig over doe (in een verhaal of gewoon bij een verrassing) denk ik ook 'dat ligt er wel erg dik bovenop' maar in de praktijk pikken mensen vaak lang niet zoveel op als je zou denken, tenzij ze er van te voren al erg alert op zijn. Zolang je daartoe niet aanspoort zal het wel meevallen denk ik. Om het zeker te weten moet je uiteindelijk iemand laten proeflezen en ondervragen over de voorspelbaarheid denk ik Grote uitgevers heb ik het dan he en niet degenen die alles willen drukken ...
Vaak kun je het dan gewoon weglaten, denk ik. Of je moet er een andere vorm voor vinden. Het idee voor een hoofdstuk hangt meestal samen met bepaalde gebeurtenissen die belangrijk zijn voor het verhaal, maar soms klopt de context niet. Ik zat laatst een hele tijd te klooien met een hoofdstuk dat zich in het buitenland afspeelde, dat leek me leuk: het buitenland, een vliegtuig, een nieuwe omgeving etc. Maar ik had, toen het erop aankwam, geen zin om te reizenquote:
Om even terug te komen op een opmerking die ik eerder in dit topic las over het overslaan van hoofdstukken. Ik vraag me af als je zelf al moeite hebt om een bepaald hoofdstuk te schrijven, om welke reden dan ook, hoe interessant en relevant dat gedeelte dan is voor de lezer.
En toen herinnerde ik me ook ineens dat ik in boeken altijd een hekel heb aan omslachtige verplaatsingen met vliegtuigen en hotels en gedoe. (Bij Leon de Winter woont iedereen altijd in Santa Monica of Los Angeles en ik ben dan meteen gedesoriënteerd, want die mensen zijn Nederlanders, ze praten ook Nederlands, dus het is mij nooit helemaal duidelijk waarom ze dan helemaal aan de andere kant van de wereld moeten wonen met een dochter die een fataal ongeluk krijgt, ik bedoel: een fataal ongeluk kun je toch ook gewoon in Nederland krijgen?) Nou ja, kortom: mijn personages blijven gewoon in Nederland
(Dat gaat me ook heel veel vervelend schrijfwerk besparen: reizen, aankomen, beschrijven van de nieuwe omgeving, uit taxi's stappen, hotels betreden, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de vreemde taal die in zo'n land wordt gesproken en waar je óók weer een oplossing voor moet bedenken...) Dat vond ik trouwens ook zo ONTSTELLEND VERVELEND in dat boek van Tommy Wieringa, hoe heet het, over die moeder. Wat een KUTboek. En dan de hele tijd dat gereis over de aarbol, van hot naar her, hotel in, hotel uit, ik vond het werkelijk niet om door te komen. Ik ga nu een beetje off topic, ik weet het, maar ik krijg altijd oprispingen als ik aan dat boek denk. Toch ben ik blij dat ik het heb gelezen, want nu weet ik hoe een onecht boek eruit ziet. Onecht, in de zin van: ik geloofde niet één woord van dat hele verhaal. Aanstellerig, totaal fake. Nou, ik draaf door. Morgen zal ik vertellen over het gesprek bij de uitgever. Nu slapen
Ik kreeg een tip van iemand. Soms is het wel lastig om iets te vinden ja. De geijkte manier is: zoek een paar boeken die in jouw genre/stijl/doelgroep zijn uitgegeven en kijk bij wie. En dan online kijken hoe ze je manuscript willen hebben.quote:
Heb je ook een idee (schrijvers) naar welke uitgever je je boek moet sturen om het te laten lezen en evt te laten uitgeven?
Grote uitgevers heb ik het dan he en niet degenen die alles willen drukken ...
Da's wel grappig, dat hoofdstuk dat ik geschrapt heb, ging dus inderdaad over vakantiequote:
[..]
Vaak kun je het dan gewoon weglaten, denk ik. Of je moet er een andere vorm voor vinden. Het idee voor een hoofdstuk hangt meestal samen met bepaalde gebeurtenissen die belangrijk zijn voor het verhaal, maar soms klopt de context niet. Ik zat laatst een hele tijd te klooien met een hoofdstuk dat zich in het buitenland afspeelde, dat leek me leuk: het buitenland, een vliegtuig, een nieuwe omgeving etc. Maar ik had, toen het erop aankwam, geen zin om te reizen
Nou ja, kortom: mijn personages blijven gewoon in Nederland
Nou, ik draaf door. Morgen zal ik vertellen over het gesprek bij de uitgever. Nu slapen
Heb het later nog wel als "deleted scene" op mijn site gezet, dat was dan wel weer leuk, dat dat kon (omdat elk hoofdstuk ook een op zichzelf staand verhaal is).
Ben benieuwd naar je post van morgen, weltruten
Sterker nog, ik heb nu even geen Nederlandse personages. Mijn hoofdpersonen zijn Amerikaans en Nieuw-Zeelands. Ik reis dus ook veel digitaal en research doen vind ik vaak wel leuk. Aangezien ik net zoveel weet over Leiden als over Invercargill maakt dat voor mij weinig uit. Al wil ik nog wel eens een verhaal in Nederland af laten spelen. Nou is het ook zo dat reizen bij avonturenverhalen hoort en dat - gemakshalve - er altijd connecties zijn die gewoon dezelfde taal spreken of dat het via een tolk wel wil. De 'gesproken' taal in het verhaal is Engels (ondanks dat de schrijftaal Nederlands is) en dat is dan wel vrij universeel, waardoor het hebben van Engelstalige personages juist helpt bij het reizen.
Het gesprek ging heel goed: de uitgeefster is enorm enthousiast en tot mijn grote vreugde hebben we minstens uur over het verhaal gesproken. Voor mij was het erg leuk om haar over de personages te horen praten alsof het om echte mensen ging - nu drong eigenlijk pas tot me door dat ik echt iets 'gemaakt' heb, een verhaal dat eerst niet bestond maar dat nu tastbaar wordt omdat zij erin kan geloven.quote:
Morgen zal ik vertellen over het gesprek bij de uitgever. Nu slapen
Ik had voorafgaand aan de afspraak al op haar twitter gelezen: "Ik ben een verschrikkelijk goed manuscript aan het lezen", en ik hoopte natuurlijk al dat het over dat ene manuscript ging, en jawel
En zo heeft één gesprek mij dus verlost van de diepe onzekerheid die me vanaf het begin achtervolgde, en tegelijk vraag ik me af waarom ik zelf niet kan beoordelen of ik op de goede weg zit
Ik denk dat het te maken heeft met de nieuwe weg die ik ben ingeslagen, zowel wat betreft het 'genre' (plotgedreven verhaal, als je dat een genre mag noemen) als wat betreft de toon. Het is allemaal iets serieuzer dan ik gewend ben. Ik zal niet zeggen dat het 'literair' is - ik weet niet eens wat dat is - maar ik probeer in dit verhaal wel een bepaald gevoel te leggen. Iets nostalgisch. Nou ja, ik kan het niet goed uitleggen. Het komt erop neer dat mijn hoofdpersoon, tevens de vertelster, een nogal ernstig personage is. Dat kwam in dit geval toevallig zo uit, omdat de lezer het verhaal beleeft door háár ogen, en zij is een meisje dat enorm opkijkt naar de rijke familie waar zij (na de dood van haar moeder) in huis komt wonen. Ik heb dus gekozen voor een tamelijk bedachtzaam en beschouwend perspectief, en dat sluit grappen en grollen uit. Het zijn dus de bijfiguren die voor de scherpe opmerkingen moeten zorgen. Dat is een beproefd procedé, ik ben niet de eerste die kiest voor een beschouwende hoofdspersoon, maar ik was bang dat het saai zou worden, bloedeloos. Dat lijkt dus mee te vallen. Trouwens, Wonderer: jij had een vraag over de subtiliteit in je thriller... en iemand reageerde daarop met de opmerking dat lezers vaak over subtiliteiten heen lezen. Ik denk inderdaad dat het zo werkt. Mijn uitgeefster had een aantal vragen (simpele dingen, zoals: waar is dat personage gebleven in dat en dat hoofdstuk), en ik heb hard genoeg aan het manuscript gewerkt om precies te weten hoe het in elkaar zit. Het bewuste personage wordt in dat hoofdstuk wel degelijk genoemd, een paar keer zelfs, maar kennelijk ben ik daar te subtiel te werk gegaan. Het is grappig om te merken dat je soms best wat meer geweld kunt gebruiken - lezers zijn slordig en lui (en terecht
), ze verwachten dat de schrijver met een oranje vlag zwaait als er iets belangrijks staat te gebeuren, en dus moet je die oranje vlag gewoon pakken. Dit geldt trouwens in mindere mate voor de echte plot-ingrediënten (wie is de moordenaar, om het even simpel te zeggen: daarbij mag de vlag achterwege blijven), maar de weg ernaartoe moet volgens mij wel als een speurtocht worden gepresenteerd. Veel vlaggetjes, dus 
Nu moet ik het einde nog schrijven. Met het einde bedoel ik ongeveer 15.000 woorden, al denk ik dat het er best 20.000 kunnen worden.
Dat was trouwens enorm verhelderend: de uitgeefster had het manuscript gelezen met in haar achterhoofd de synopsis die ik haar ooit gaf, inclusief een tamelijk spectaculaire ontknoping. Om de één of andere reden ben ik gaandweg van die ontknoping afgedreven - ik had iets nieuws bedacht, iets subtielers, en die mogelijkheid legde ik haar voor. Ze keek me beduusd aan: "Hoe bedoel je?" Zij geloofde heel erg in het oorspronkelijke einde, en terwijl ze vertelde hoe ze het allemaal voor zich zag, begon ik er zelf ook weer lol in te krijgen. Kortom: ik ben terug bij mijn oorspronkelijke einde: helder, duidelijk, spectaculair. Dat scheelt me een hoop hoofdbrekens. Ik denk dat ik bang was voor het 'van dik hout zaagt men planken'-effect van die ontknoping, maar waarom eigenlijk? Ik schreef hier laatst nog iets over Herman Koch, die zulke goede romans schrijft met zulke modderige ontknopingen... en nu realiseer ik me opeens dat ik die valkuil kan omzeilen door te kiezen voor een zogenaamde paukenslag. Béng, in één keer afsluiten met een zevenklapper, zodat na de laatste scène alles duidelijk is.
Maar er was ook slecht nieuws
Ik vertelde al eerder dat de verschijningsdatum van mijn boek inmiddels al drie (3!) keer is uitgesteld. De laatste keer was afgelopen december, toen ik het manuscript inleverde - ik kreeg toen te horen dat de zomeraanbieding 2011 'vol' zat, en dat mijn boek werd doorgeschoven naar de najaarsaanbieding 2011. Prima, eigenlijk. Het najaar is beter dan de zomer. Maar nu ik op de uitgeverij was, nog geen 6 weken na die afspraak, lagen de zaken er weer heel anders voor: het wordt voorjaar 2012.
Ik zei: "Ik ben een deadlineschrijver, ik weet nu al dat ik de komende maanden heel veel ga doen, maar schrijven zal er niet van komen."
"Hoezo?" vroeg ze verbaasd.
"Omdat ik een deadlineschrijver ben. Als jij zegt dat ik het over twee maanden moet inleveren, lever ik het over twee maanden in. Maar als jij zegt dat ik nog een halfjaar de tijd heb, ga ik met vakantie."
"O. maar het is bijna af."
"Daarom juist."
"O. En als ik zeg dat je op het 1 juni moet inleveren?"
"Dan weet ik dat je eigenlijk 1 januari bedoelt. En dan ga ik dus met vakantie."
Zo ging dat nog een tijdje door. Uiteindelijk zag ik wel in dat er voor mij weinig te winnen viel, en dus heb ik me erbij neergelegd. Inmiddels heb ik besloten om 1 juni aan te houden, en om het voordeel ervan in te zien. De druk is minder groot. En ach, het is maar een datum. Dit is voor mij een mooi moment om eens verlost te raken van die eeuwige deadline-obsessie, en om te proberen de zaak volwassen aan te pakken
Mijn vraag is: kan een uitgever iets zeggen over de kwaliteit op basis van 2500 woorden? Ik begrijp natuurlijk dat na een paar zinnen al duidelijk is of iets waardeloos is, maar kun je dan ook al voorspellen dat een boek goed wordt? Is na 2500 woorden al duidelijk dat Tirza genomineerd wordt voor de AKO?
Wel hoor. Wat tof dat je weer helemaal in je verhaal gelooft, fijn. En dat je het zelf niet ziet, daar heb ik wel een theorie over. Jij weet alle afwegingen die je hebt gemaakt tijdens het schrijven, de onzekerheid bij je keuzes, de paragrafen die je hebt verwijderd en alles. Dus jouw blik is helemaal vertroebeld door alles wat je verhaal NIET is. De lezer ziet alleen maar wat het wel is.
En bedankt voor die vlaggen. Ik merkte het aan mijn proeflezers ook al, dan dacht ik weer "dat STAAT er toch." Ik ben zelf een aandachtige lezer en onthoud regelmatig iets uit het eerste hoofdstuk dat dan later (al dan niet op de juiste manier) terugkomt op het einde. Ik verwacht dat anderen dat ook doen, maar niet dus.
Iets meer met rooie vlaggen gaan zwaaien zodat de oranje minder opvallen dan maar
En die deadline haal je wel, toch? Ik heb sinds 1 maart al 10000 woorden geschreven, dat lukt jou ook wel
[ Bericht 1% gewijzigd door wonderer op 08-03-2011 23:04:27 ]
Ik zit juist in een dip sinds een par weken. Er komt maar weinig goeds uit mijn vingers. Tenminste dat denk ik
Vinden jullie dit bijvoorbeeld goed:
Het eerste wat Stephan opviel toen hij wakker werd was dat hij niet meer op zijn kamer lag. Hij had zijn ogen nog dicht maar hij wist het gewoon. De lucht rook rook helder en schoon, zijn kamertje was een bedompt hol waar flink gerookt werd dus het verschil viel hem direct op. Verder leek de atmosfeer anders. Het grond waar hij op lag voelde zacht aan, maar het was een andere zachtheid dan zijn bed. Het was alsog hij op een grasveld zonder gras lag dacht hij. Een nogal vreemde omschrijving want een grasveld zonder gras is gewoon een veld aarde. Maar de grond onder hem voelde absoluut niet aan als aarde. Hij rook trouwens ook geen aardelucht.
De ruimte waarin hij lag voelde ook een stuk groter aan dan zijn benauwende kamer. Plotseling werd hij bang. Hij was bang om zijn ogen open te doen om dan te ontdekken dat hij in een compleet vreemd vertrek lag. De aandrang om te gaan roepen vocht zich een weg naar buiten maar een angst die even groot leek als de angst voor een vreemde aanblik hield het tegen. Wat als hij begon te roepen en hij hoorde het echoen? of dat er opeens vreemde wezens aan kwamen lopen of glibberen? Of wat als er helemaal geen echo of andere wezens waren? Dat hij in een volkomen geluidsdichte kamer lag? Hij wist niet wat hem erger leek. Echo of helemaal geen echo. Hij besloot om eerst maar eens die eerste stap te zetten en zijn ogen te openen.
Dit is het begin van mijn tweede verhaal. Ik weet niet of ik het wel zo denderend vind qua schrijstijl en woordgebruik
Begin met de zintuigelijke waarneming en laat hem daar een conclusie uit trekken, misschien werkt dat.
Precies mijn aanmerkingen op de tekst. Ik heb gemerkt dat ik sowieso nogal afstandelijk schrijf, maar daar zit ik niet heel erg mee. Het is meer dat ik moeite heb om er emoties in te stoppen, zelfs in een klinische tekst horen die vind ik.quote:
Een wakkerwordende hoofdpersoon is al niks. De scene kan best, maar de eerste zin waarin de hoofdpersoon wakkerwordt is cliche. En ik vind de stijl wat te klinisch, alsof je een zakelijke tekst schrijft. Het is heel beschrijvend, ik vind het moeilijk om mee te leven.
Begin met de zintuigelijke waarneming en laat hem daar een conclusie uit trekken, misschien werkt dat.
En dat begin is inderdaad erg cliche, maar ik laat hem voorlopig nog staan. Het begin vind ik veruit het moeilijkste gedeelte van een boek en ik moet nog even denken hoe ik mijn hoofdpersoon het best kan introduceren.
Enne: Wat bedoel je precies met zintuiglijke waarneming?
Ik begrijp wat je bedoelt, en er dringen zich wat ideetjes op. Ik ga weer aan de slagquote:
Focus bijvoorbeeld op de geur in de ruimte waar hij wakker wordt. Dat is het eerste wat hij merkt, niet dat het zijn kamer niet is. Beschrijf de geur en maakt het contrast met wat hij gewend is. Daar volgt dan uit dat het zijn kamer niet is.
Bedankt
No problemquote:
[..]
Ik begrijp wat je bedoelt, en er dringen zich wat ideetjes op. Ik ga weer aan de slag
Bedankt
Succes!Ik moet zo ook weer aan de slag maar ik ben zo moe
Geen zin.Ja, dat is inderdaad het probleemquote:
tl;dr
Wel hoor. Wat tof dat je weer helemaal in je verhaal gelooft, fijn. En dat je het zelf niet ziet, daar heb ik wel een theorie over. Jij weet alle afwegingen die je hebt gemaakt tijdens het schrijven, de onzekerheid bij je keuzes, de paragrafen die je hebt verwijderd en alles. Dus jouw blik is helemaal vertroebeld door alles wat je verhaal NIET is. De lezer ziet alleen maar wat het wel is.
Ik zie ook vooral hoe slecht het (bij vlagen) was, bovendien ben ik een nogal doortastende herschrijver. Dat zei de uitgeefster ook: "Jij herschrijft echt grondig, het is een compleet nieuw verhaal geworden." Maar die oude versies ben ik nog niet vergeten (Overigens heeft dat grondige herschrijven er ook voor gezorgd dat ik mijn oorspronkelijke ontknoping was vergeten - het is dus toch wel goed om af en toe over mijn schouder te kijken naar oude ideeën).Ja, precies: dat STAAT er toch? Maar ook dingen die er wel degelijk staan, worden over het hoofd gezien. Dat is grappig om te merken: je probeert als schrijver zo min mogelijk informatie te herhalen, het moet zo compact en strak mogelijk, maar in de praktijk blijkt die compactheid niet te werken; lezers letten op andere details en creëren, kortom, hun eigen verhaal. Klootzakken!quote:En bedankt voor die vlaggen. Ik merkte het aan mijn proeflezers ook al, dan dacht ik weer "dat STAAT er toch." Ik ben zelf een aandachtige lezer en onthoud regelmatig iets uit het eerste hoofdstuk dat dan later (al dan niet op de juiste manier) terugkomt op het einde. Ik verwacht dat anderen dat ook doen, maar niet dus.
Iets meer met rooie vlaggen gaan zwaaien zodat de oranje minder opvallen dan maar
Maar het is wel goed om te weten. En daar zijn meelezers dus heel belangrijk voor, want dat zou ik zelf echt NOOIT bedenken.Ik hoop hetquote:En die deadline haal je wel, toch? Ik heb sinds 1 maart al 10000 woorden geschreven, dat lukt jou ook wel
Tirza misschien wel, maar alleen in combinatie met een synopsis.quote:
In de zoektocht naar bevestiging wilde ik een manuscript schrijven en de eerste 5000 woorden opsturen naar diverse uitgeverijen, zodat die mij de motivatie kunnen geven door te gaan. Het getal 5000 heb ik zo uit de lucht geplukt, omdat ik vermoedde dat uitgevers op basis daarvan wel iets kunnen zeggen. Nu heb ik 2500 woorden en zit ik al twee weken zonder motivatie, want wie zegt dat dit goed genoeg is? Zoiets kun je zelf niet beoordelen.
Mijn vraag is: kan een uitgever iets zeggen over de kwaliteit op basis van 2500 woorden? Ik begrijp natuurlijk dat na een paar zinnen al duidelijk is of iets waardeloos is, maar kun je dan ook al voorspellen dat een boek goed wordt? Is na 2500 woorden al duidelijk dat Tirza genomineerd wordt voor de AKO?
Ik denk dat 2500 woorden erg weinig is. De schrijfstijl kun je wel beoordelen, maar het gaat ook om ritme, verhaalopbouw en meer van dat soort dingen. Met 10.000 woorden heb je een aardig begin, niet alleen voor een uitgeverij, maar ook voor jezelf. Als je nu, na 2500 woorden, al op de bodem van de put bent aangeland, is de kans vrij groot dat dit verhaal geen volwaardige roman gaat opleveren.
Met 10.000 woorden en een goede synopsis laat je zien dat je een onderwerp te pakken hebben waarmee je vooruit kunt. Het is natuurlijk ook mogelijk dat jouw 2500 woorden meteen inslaan als een bom, maar dan moet je een uitzonderlijke schrijfstijl en een briljant romanidee hebben, denk ik. Echt iets waarvan ze bij de uitgeverij achterover slaan.
Ik heb het ook niet aangepast. Voor je het weet komt de volgende proeflezer zeuren dat er zo veel herhaling in zit. Lezers overschatten is altijd nog beter dan lezers onderschatten.quote:
[..]
Ja, precies: dat STAAT er toch? Maar ook dingen die er wel degelijk staan, worden over het hoofd gezien. Dat is grappig om te merken: je probeert als schrijver zo min mogelijk informatie te herhalen, het moet zo compact en strak mogelijk, maar in de praktijk blijkt die compactheid niet te werken; lezers letten op andere details en creëren, kortom, hun eigen verhaal. Klootzakken!
Ander begin gemaakt en ik vind het een stuk beter dan mijn oude opening. Ten eerste wat uitgebreidener, ten tweede wat persoonlijker.quote:
[..]
Ik begrijp wat je bedoelt, en er dringen zich wat ideetjes op. Ik ga weer aan de slag
Bedankt
Waar een stukje posten op een forum toch al niet goed voor kan zijn
Kan ik de factuur mailen of liever per PB? am.mehoela@hotmail.comquote:Op woensdag 9 maart 2011 02:11 schreef wonderer het volgende:
Ik denk trouwens dat ik vanavond maar eens vrij neem, ik val half in slaap.
De deadline-obsessie.
Fijn dat het gesprek zo goed voor je is geweest, wel lekker dat iemand je een beetje op het goeie spoor kan houden.
Mijn eerste manuscript is na grondige revisie weer klaar om naar een paar uitgevers gestuurd te worden en ik heb sinds gisteren het tweede weer opgepakt, hoewel het wel erg moeilijk is om er weer in te komen. Tijdens de nanowrimo had ik er zo'n 10.000 woorden aan geschreven en op dat moment had ik het gevoel dat ik echt bagger aan het produceren was, dus was ik ermee gestopt.
Nu zie ik dat het uiteraard wel een grondige herschrijfronde heeft, maar dat het zeker wel bruikbaar materiaal is.
Het enige punt is dat het allemaal veel te losse bij elkaar geraapte scenes zijn, doordat ik steeds maar heb zitten schrijven waar ik net zin in had. Afgelopen januari heb ik wel de verhaalopzet helemaal uitgewerkt, maar het wordt erg lastig om alles aan elkaar te gaan breien.
Nou ja, dat is van later zorg. Eerst maar 'kilometers' maken...
[ Bericht 58% gewijzigd door Biancavia op 13-03-2011 12:54:07 ]
Ikzelf zit momenteel in de fase van "ergens moet zus en zo er nog tussen", maar dan niet weten hoe en waar, omdat het eigenlijk allemaal al vrij hermetisch is en er zomaar een stuk tussen proppen alles wat erna komt overhoop gooit.
Dat heb ik ook altijdquote:
Nee, waardeloos is dat hè. Dan voelt 't zo afgerond dat je er bijna niet meer toe komt om verder te gaan.
Ikzelf zit momenteel in de fase van "ergens moet zus en zo er nog tussen", maar dan niet weten hoe en waar, omdat het eigenlijk allemaal al vrij hermetisch is en er zomaar een stuk tussen proppen alles wat erna komt overhoop gooit.
Nou ja, bij mijn vorige drie boeken. Ik heb dan altijd het idee dat mensen precies kunnen zien waar je iets hebt ingevoegd omdat het niet meer zo lekker op elkaar aansluit.Alsof je potloodlijntjes uitgumt om iets extra' te tekenen, maar nog altijd wel de uitgegumde lijnen kunt zien...
Dit is zo herkenbaar.quote:
Ik zei: "Ik ben een deadlineschrijver, ik weet nu al dat ik de komende maanden heel veel ga doen, maar schrijven zal er niet van komen."
"Hoezo?" vroeg ze verbaasd.
"Omdat ik een deadlineschrijver ben. Als jij zegt dat ik het over twee maanden moet inleveren, lever ik het over twee maanden in. Maar als jij zegt dat ik nog een halfjaar de tijd heb, ga ik met vakantie."
"O. maar het is bijna af."
"Daarom juist."
"O. En als ik zeg dat je op het 1 juni moet inleveren?"
"Dan weet ik dat je eigenlijk 1 januari bedoelt. En dan ga ik dus met vakantie."
Zo ging dat nog een tijdje door. Uiteindelijk zag ik wel in dat er voor mij weinig te winnen viel, en dus heb ik me erbij neergelegd. Inmiddels heb ik besloten om 1 juni aan te houden, en om het voordeel ervan in te zien. De druk is minder groot. En ach, het is maar een datum. Dit is voor mij een mooi moment om eens verlost te raken van die eeuwige deadline-obsessie, en om te proberen de zaak volwassen aan te pakken
. Ik schrijf mee aan een onderwijsmethode en werk samen met een eindredacteur die heel goed is en mij ook goed weet te motiveren maar die dit gewoon niet snapt. Hij is veel te soft. Van de week sprak ik hem over de tweede versie van het hoofdstuk. Eigenlijk ben ik daarmee al over de deadline heen maar dat ligt aan omstandigheden buiten mij om. Het is alleen wel zo dat de tijd begint te dringen nu. Het moet gewoon op een bepaald moment bij de drukker zijn. Kortom, de eindredacteur wil eigenlijk het liefst vandaag nog die tweede versie hebben. Maar hij zegt: "Ik zou de tweede versie toch wel binnen een week van nu of uiterlijk 10 dagen willen hebben." En vanaf dat moment denk ik alleen nog maar: ooh, ik heb dus nog 10 dagen. Terwijl ik weet dat hij het niet zo bedoelde.
Ik voel me daar zo slecht over. Wat ben ik toch een vervelend en kinderachtig mens. Als hij keihard zo zeggen: luister, ik moet het gewoon zaterdag om 10 uur in mijn mail hebben!, dan zou ik denken: hmm, toch maar eens wat gaan doen dan. En dan zou het ook zaterdagochtend bij hem zijn.
Verschil met vorige pogingen is dat ik nu de eerste zeven hoofdstukken in ieder geval weet wat ik wil schrijven. Die 2000 behelzen één hoofdstuk, dus ik lig op koers voor minstens 10000. Mijn PR is 3500 of 4000 woorden. Die gaan er aan!
Ik heb vandaag de cheesiest seksscene ooit geschreven
Ik schaam me dood, maar goed. Het past wel goed in het verhaal en dat is het hele punt. Voor dag 18 komt een heftige scene en ik geloof dat ik qua indeling wel goed op schema zit. Omdat het een thriller is, moet ik goed op de dosering van de spanning letten (en da's nieuw voor me) en ik hoop dat het goed uitkomt. Tempo en spanningsboog, erg belangrijk (bij mijn vorige boeken werd me vaak verweten dat het "kabbelde" maar dat vond ik niet erg vanwege de aard van het verhaal. Nu moet ik dat niet hebben, mijn thriller moet een wildwaterbaan worden).
Ligt eraan hoeveel tekst er op je a4'tje past natuurlijk. Als je met Courier new 14pt dubbele regelafstand werkt is het een stuk minder dan met 10pt times enkele regelafstand.quote:
Hoeveel a4tjes tekst is een normaal gebruikelijk manuscript van een literair boek eigenlijk?
Ik (en veel andere schrijvers, maar niet alle) rekenen in het aantal woorden, dat bij de nieuwere versies van word al standaard linksonder in het scherm staat. Een beetje boek zit tussen de 50 en 80 duizend woorden, geloof ik. Nou ja, dat kun je zelf ook wel tellen: pak een boek, tel van drie willekeurige (volle) bladzijden het aantal woorden, neem dat gemiddelde en vermenigvuldig het met het aantal pagina's in dat boek. Dan weet je het ongeveer. Standaard is tussen de 280 en 350 woorden per pagina. Mijn boeken hadden beide iets meer dan 100.000 woorden en hadden iets meer dan 300 pagina's.
Na die zeven hoofdstukken kom je echt in de kern van het verhaal, je hebt dan de introducties van de karakters en Het Grote Probleem is dan duidelijk. Hoe dat verder gaat, hoe dat zich oplost, weet ik nog niet maar ik verwacht dat het vanzelf komt. De beste ideeën komen toch terwijl ik schrijf. En ik houd mezelf niet voor de gek: Ik denk niet dat ik de 50.000 aan ga tikken (mijn doel voor een eerste boekje). Maar ik merk wel dat ik met elke poging een stukje beter word. Dat is ook wat waard.quote:
Goed zo, AT! Hoeveel is 7 hoofdstukken? De helft? een beginnetje? Of bijna alles? Weet je dat al of wordt het nog een verrassing?
Hij is diabeet, heeft een dialyseapparaat in eigen huis en laat met een dialyseslang de fles vullen?quote:
Okee, schrijvers en schrijfsters, hulp alsjeblieft; ik ben iets aan het schrijven en daarin moet ik op een of andere manier de hoofdpersoon een wijnfles met bloed laten vullen. De setting is een verlaten kasteeltje. Mijn probleem is dat de enige manier die ik kan bedenken het gebruik van een spuit is (injectiespuit of zo iets), maar; waar zou ik die een beetje logisch in een kasteeltje kunnen plaatsen?
infuusnaald?quote:
't is een verlaten kasteeltje 'in the middle of nowhere' zonder elektriciteit enzovoorts. Het is ook niet 'in eigen huis' (verlaten kasteeltje!!!).
bloed plassen?
door vampier in nek gebeten en dat opgevangen?
Uhm ...... moeten we niet intussen naar HOOFDSTUK 5 gaan trouwens?SPOILERhet gaat er juist om bloed in een fles te krijgen om dat aan een vampier te kunnen geven, later
Het kasteeltje was lang geleden van een rijke graaf die er van hield om lugubere experimenten te doen op kinderen/dieren. Het grootste gedeelte van zijn kasteel en laboratorium is ontruimd/weggeroofd, maar er liggen nog wat kleine dingetjes als naalden enz.quote:
Okee, schrijvers en schrijfsters, hulp alsjeblieft; ik ben iets aan het schrijven en daarin moet ik op een of andere manier de hoofdpersoon een wijnfles met bloed laten vullen. De setting is een verlaten kasteeltje. Mijn probleem is dat de enige manier die ik kan bedenken het gebruik van een spuit is (injectiespuit of zo iets), maar; waar zou ik die een beetje logisch in een kasteeltje kunnen plaatsen?
Overigens zijn vampiers niet zo blij me oud bloed, dat gaat stollen en dergelijke, en is lang zo lekker niet als vers uit de ader.
Oude aderlaat-spullenquote:
[..]
Het kasteeltje was lang geleden van een rijke graaf die er van hield om lugubere experimenten te doen op kinderen/dieren. Het grootste gedeelte van zijn kasteel en laboratorium is ontruimd/weggeroofd, maar er liggen nog wat kleine dingetjes als naalden enz.
in de wijnkelder waar ze wijn probeerden om tevormen tot een mousserende wijn dmv injecties van koolzuur....quote:
Okee, schrijvers en schrijfsters, hulp alsjeblieft; ik ben iets aan het schrijven en daarin moet ik op een of andere manier de hoofdpersoon een wijnfles met bloed laten vullen. De setting is een verlaten kasteeltje. Mijn probleem is dat de enige manier die ik kan bedenken het gebruik van een spuit is (injectiespuit of zo iets), maar; waar zou ik die een beetje logisch in een kasteeltje kunnen plaatsen?
Ikzelf ben een detaillezer, dus er ontgaat mij zelden iets, het komt weinig voor dat ik in een boek iets niet zag aankomen, maar mijn zus bijvoorbeeld is een luie lezer aan wie subtiele hints volkomen voorbij gaan. Als ik schrijf ben ik altijd bang te veel weg te geven en dan hoor je achteraf van proeflezers termen als deus ex machina, terwijl ik de gebeurtenis in mijn ogen toch luidkeels aangekondigd had.
Enfin, we modderen maar voort. Correctiewerk is best leuk als je buiten in het zonnetje zit.
Ja, dat dus.quote:
Dat laatste vind ik ook altijd moeilijk. In hoeverre laat je iets aan de verbeelding van de lezer over, en in hoeverre schotel je hem de conclusies voor.
Ikzelf ben een detaillezer, dus er ontgaat mij zelden iets, het komt weinig voor dat ik in een boek iets niet zag aankomen, maar mijn zus bijvoorbeeld is een luie lezer aan wie subtiele hints volkomen voorbij gaan. Als ik schrijf ben ik altijd bang te veel weg te geven en dan hoor je achteraf van proeflezers termen als deus ex machina, terwijl ik de gebeurtenis in mijn ogen toch luidkeels aangekondigd had.
Enfin, we modderen maar voort. Correctiewerk is best leuk als je buiten in het zonnetje zit.
Bij wie? Uitgevers? Twijfelachtig, verhalenbundels doen het al niet goed en als je helemaal geen naam hebt dan nog minder.quote:
Zou er interesse zijn in een verhalenbundel met korte verhalen?
Ja, bij uitgevers.quote:
[..]
Bij wie? Uitgevers? Twijfelachtig, verhalenbundels doen het al niet goed en als je helemaal geen naam hebt dan nog minder.
Jammer, want volgens mij zit er in korte verhalen juist veel meer de mogelijkheid om je fantasie te gebruiken.
Ik heb overigens een paar prachtige Franse boeken liggen, die niet in het Nederlands vertaald zijn. Hoe zou dat werken als je daar een vertaling van zou willen maken? Kun je gewoon naar die uitgeverij schrijven en zeggen dat je het wilt vertalen?
Je moet uitzoeken waar de rechten liggen en daar dan vragen of jij de rechten van de vertaling mag kopen. De meeste uitgevers (in Nederland) hebben wel een segment Foreign Rights op de site, misschien de oorspronkelijke Franse uitgever ook.quote:
[..]
Ja, bij uitgevers.
Jammer, want volgens mij zit er in korte verhalen juist veel meer de mogelijkheid om je fantasie te gebruiken.
Ik heb overigens een paar prachtige Franse boeken liggen, die niet in het Nederlands vertaald zijn. Hoe zou dat werken als je daar een vertaling van zou willen maken? Kun je gewoon naar die uitgeverij schrijven en zeggen dat je het wilt vertalen?
Je kan namelijk ook eventueel tijdschriften als Libelle en Margriet en noem maar op kunnen benaderen voor je korte verhalen.
Als ze aanslaan kan je via dat tijdschrift naam maken ..en dan evt een bundel uitgeven...
Of is dat iets wat je niet wilt ( in een tijdschrift ?)
Dat is inderdaad wel een ideequote:
@blinky : hoe kort zijn je verhalen?
Je kan namelijk ook eventueel tijdschriften als Libelle en Margriet en noem maar op kunnen benaderen voor je korte verhalen.
Als ze aanslaan kan je via dat tijdschrift naam maken ..en dan evt een bundel uitgeven...
Of is dat iets wat je niet wilt ( in een tijdschrift ?)
Met een tijdschrift zou ik geen moeite heb ik denk ik. Hoewel sommige verhalen identieke reflecties zijn waarin ik ongezouten mijn mening geef. Zou je zoiets (wellicht in eerste instantie) ook onder een pseudoniem kunnen doen? Of is dat not done?Ik heb ooit een weblog gehad waar ik veel positieve reacties op kreeg op de korte verhalen die ik daar plaatste. Aan een wedstrijd heb ik nog niet aan meegedaan, maar is inderdaad ook wel een ideequote:
Korte verhalen kun je naar literaire magazines sturen, of je kunt meedoen met verhalenwedstrijden om te kijken hoe je stijl 'in de markt ligt'.
Precies.quote:
Korte verhalen kun je naar literaire magazines sturen, of je kunt meedoen met verhalenwedstrijden om te kijken hoe je stijl 'in de markt ligt'.
Ik heb vandaag voor het eerst een kort verhaal naar een literair tijdschrift gestuurd
Er is genoeg: http://literairetijdschriften.org/
Soms is een pseudoniem makkelijker , om het feit dat het makkelijker bektquote:
[..]
Dat is inderdaad wel een idee
En als je dat aangeeft bij de redacte zou het geen probleem moeten zijn , het gaat hun er meestal om : slaat het aan?
Ik zou gewoon eens een keer een mailtje versturen naar verschillende tijdschriften met de vraag hoe hun daar tegen aankijken.
Door met een ander boekidee uitwerken dus en hopen dat ik binnenkort iets hoor van proeflezers van het verhaal dat ik vorig jaar heb geschreven.
Maand of 2, denk ik, en bij proeflezer 4 sinds afgelopen weekendquote:
Hoe lang ligt je verhaal al bij de proeflezers? Gewoon een schop geven hoor.
. Maar ik weet waarom het wat langer duurt bij de andere twee proeflezers
.