Boek aan het schrijven - hoofdstuk 4

quote:

Op zondag 27 februari 2011 11:17 schreef Dingest het volgende:
Ik denk dat het voor mij niet gaat werken, daar denk ik te lineair voor. Bovendien acht ik de kans vrij groot dat als ik de soms - voor mij - minder boeiende stukken oversla ze er helemaal niet in zullen komen

Precies! Het zijn minder boeiende stukken, die kun je dus weglaten Maar ik snap wel wat je bedoelt; soms moet je vitale informatie kwijt en dat kan een enorme opgaaf zijn. Ik schrijf er in eerste instantie ook vaak overheen, maar zo'n 'strafopdracht' blijft wel voortdurend door mijn hoofd spoken. Vaak schrijf ik het dan tóch ineens op, op een heel andere plaats, en veel korter dan ik had gepland (en dus beter, want 'informatie' is vaak uitleggerig en daar zit niemand op te wachten).

quote:

Meestal begin ik aan zo'n gedeelte met 'dat is maar een kort stukje, dat is zo af', maar dan blijkt dat ik toch wat meer moet vertellen om een volledige achtergrond te geven dan ik gedacht had. Dan kost het veel meer tijd en moeite dan ik gehoopt had.

Mijn tip is dus: eerst laten bezinken, daarna de verkorte versie opschrijven.

En dan iets anders: dinsdag heb ik een afspraak met mijn uitgever om het manuscript te bespreken. Ben benieuwd... en ook wel een beetje zenuwachtig

quote:

Op maandag 28 februari 2011 01:14 schreef wonderer het volgende:
Awesome. Heb je het af? Is het gelukt allemaal?

Nee, niet af

Dit gaat nog steeds over het manuscript dat ik half december opstuurde. Toen werd eerst de hoofdredacteur ontslagen, vervolgens was de uitgeefster met zwangerschapsverlof en daarna ging ik skiën. Het duurde zo lang dat ik al bijna begon te hopen dat iemand op de uitgeverij het einde had geschreven

Maar goed, dat einde moet ik dus nog maken. Ik wil er eerst graag over praten, omdat ik onzeker ben over de ontknoping. Of het gaat 'werken', dus. Het is een sterk plotgedreven verhaal, met veel subtiele aanwijzingen en hints, maar op dit punt in het schrijfproces kan ik - in het uiterste geval - nog beslissen om die spanningsboog minder prominent te maken. Zoals ik het nu heb opgeschreven, weet je vanaf de eerste regel dat er iets 'groots' staat te gebeuren - een geheim, een fatale ontwikkeling, zeg maar. Ik zou het jammer vinden als de lezer vanaf pagina 3 al weet hoe het zit, zeg maar En aangezien het verhaal ook zónder die spanningsboog overeind blijft, volgens mij, wil ik éérst horen hoe een onbevangen lezer (de uitgeefster, dus) het verhaal interpreteert.

Een leuke - nogal gewaagde - optie is om het 'geheim' meteen in een proloog te onthullen. In dat geval draait het in het boek dus niet om de vraag wát er is gebeurd, maar je krijgt langzaam maar zeker inzicht in de achtergronden: hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. Dat vind ik ook een mooi uitgangspunt.

Maar ik vind het wel moeilijk om dat soort beslissingen te nemen over mijn eigen verhaal. Onlangs las ik de nieuwe roman van Herman Koch, Zomerhuis met zwembad, en die ontknoping viel ontzettend tegen. Ik vind niets zo vervelend als een boek dat heel manipulatief en slim is geschreven, als een soort puzzel, en dat vervolgens eindigt in een drassige modderpoel. Een schrijver moet, als hij de lezer op die manier manipuleert, ook echt deliveren. De ontknoping moet bevredigend zijn, sluitend, en liefst natuurlijk verrassend. Dat klinkt helaas simpeler dan het is, en daarom wil ik de ontknoping eerst bespreken.

Ontknopingen kunnen op verschillende manieren tegenvallen;
- het is wat je had verwacht
- het is niet wat je had verwacht
- het is nog steeds een knoop, die niet wordt doorgehakt ook
- de butler heeft het gedaan
- hee, nu al afgelopen?
- en ze leefden nog lang en gelukkig
- en toen kreeg zij K en dat vond hij heel zielig, maar er moest natuurlijk wél ge***** worden

Ze kunnen ook meevallen;
- hee, verfrissend, die zag ik niet aankomen, maar hee het is wel logisch
- ha gelukkig, het is afgelopen
- de butler heeft het gedaan maar het is postmodernistisch bedoeld,als een sociaal cultureel commentaar op de veranderde verhoudingen in de Westerse samenleving
- aardige cliffhanger, wanneer komt het tweede deel uit?

Cluedo, dat bordspel, daar is een film van gemaakt.

Hoezo hier genoemd?

Nou die film had dus een einde.

Gevolgd door een ánder einde.

En een nog ander einde.

In een boek is dat ook mogelijk misschien? Ik zou zeggen; als je twijfelt over het einde van je boek, schrijf verschillende eindes (volledig of niet) en presenteer die als mogelijkheden.

Ik kwam net de eerste 11 pagina's van mijn autobiografie tegen.

Ik ben 20.

Maar blijkbaar heb ik al genoeg meegemaakt om er een dramatisch verhaal van te maken, want het was toch behoorlijk meeslepend en ik heb alle pagina's gelezen! Ik hoop dat ik ooit nog eens verder schrijf, want we zitten nu vast op een best wel spannend punt.
Ik zal mezelf ongetwijfeld aangenaam verrassen, als ik het dan op een dag weer terug lees.

En ja, dit is een verkapte kijk-mij-nog-wakker-zijn-zeg-dat-ik-een-echte-Fok!ker-ben-post.

quote:

Op maandag 28 februari 2011 04:16 schreef wonderer het volgende:

[..]

Die angst heb ik zelf ook. Dat de lezer het van mijlenver ziet aankomen. Of dat het juist uit de lucht komt vallen omdat ik te subtiel was. Nu maakt dat voor mijn huidige romans niet zo heel veel uit omdat het niet om de twists en plot gaat, maar toch... iets onverwachts is wel leuk af en toe, ook bij een characterdriven roman, en dan moet het wel goed zijn.

Het waarom vind ik zelf vaak leuker dan een enorme twist, maar dat is in inderdaad een afweging die je moet maken.

Ik geloof dat ik het 'waarom' ook leuker vind Spectaculaire twists zijn vaak toch een beetje kinderachtig, tenzij het héél goed is gedaan.

quote:

Als je nog een proeflezer nodig hebt, mag je wel mailen. Ik word in "bepaalde kringen" wel gewaardeerd vanwege mijn input in dit soort zaken

O, dank je. Dat is misschien wel een goed idee voor als het boek helemaal af is - tegen die tijd heeft de uitgeefster het manuscript ook doodgelezen en ben ik waarschijnlijk wel weer toe aan een 'frisse' lezer. Vrienden en familie bieden vaak genoeg aan om te proeflezen, maar daar begin ik niet aan. Zelfs mijn eigen man mag het niet lezen

quote:

Op maandag 28 februari 2011 04:23 schreef Beardy het volgende:
Cluedo, dat bordspel, daar is een film van gemaakt.

Hoezo hier genoemd?

Nou die film had dus een einde.

Gevolgd door een ánder einde.

En een nog ander einde.

In een boek is dat ook mogelijk misschien? Ik zou zeggen; als je twijfelt over het einde van je boek, schrijf verschillende eindes (volledig of niet) en presenteer die als mogelijkheden.

Nee, dat is nu juist wat ik tegen heb op veel ontknopingen. Je leest eraan af dat de schrijver een aantal leuke ideeën had, die hij uit arren moede maar allemaal door onze strot duwt. Ik houd van helderheid, eenvoud. Bij de romans van Herman Koch (de laatste twee, die ik trouwens heel erg goed vindt) is dat mijn enige bezwaar: de verhalen eindigen in mist. Ik kan niet eens navertellen hoe het precies afloopt.

Het is wel interessant om over na te denken. Toen ik het er laatst met iemand over had, noemde ik een roman die ik destijds heel goed vond: Damage van Josephine Heart, over een prominente politicus die een affaire begint met de verloofde van zijn zoon. Het is een extreem dramatisch verhaal waarin de hoofdpersoon (de politicus, die tevens de verteller is) werkelijk alles verliest: liefde, gezin, toekomst, hoop. Het boek eindigt in een witte kamer, waar de politicus de rest van zijn leven slijt in totale eenzaamheid. Heel simpel, misschien zelfs op het randje van pathetisch, maar: het werkt. Als lezer heb je na zo'n einde een bevredigd gevoel. Je denkt: 'Ja, zó moest het aflopen.' En je kunt het boek daarna ook wegleggen met het idee dat alles is gezegd.

Ik loop ook al tijden met het idee om een boek te schrijven. Heb een tijd geleden een boek gekocht over hoe je een Bestseller moet schrijven. Heb het een beetje doorgelezen maar denk dat ik gewoon op mijn gevoel af ga. Heb wel wat ideetjes, we zien wel waar het schip strandt.

Gewoon beginnen FlyingBurriteau. Niet een bestseller willen produceren, maar schrijven omdat je het leuk vindt. Wat voor verhaalidee heb je? En heb je wel eens korte verhalen geschreven?

Inderdaad, gewoon aan beginnen Zolang het maar voor je eigen plezier is maakt je ervaring helemaal niet uit. Het moet je maar net liggen, en als toevallig blijkt dat je er serieus iets mee kan dan is dat mooi meegenomen.

quote:

Op maandag 28 februari 2011 01:07 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Precies! Het zijn minder boeiende stukken, die kun je dus weglaten Maar ik snap wel wat je bedoelt; soms moet je vitale informatie kwijt en dat kan een enorme opgaaf zijn. Ik schrijf er in eerste instantie ook vaak overheen, maar zo'n 'strafopdracht' blijft wel voortdurend door mijn hoofd spoken. Vaak schrijf ik het dan tóch ineens op, op een heel andere plaats, en veel korter dan ik had gepland (en dus beter, want 'informatie' is vaak uitleggerig en daar zit niemand op te wachten).

[..]

Mijn tip is dus: eerst laten bezinken, daarna de verkorte versie opschrijven.

En dan iets anders: dinsdag heb ik een afspraak met mijn uitgever om het manuscript te bespreken. Ben benieuwd... en ook wel een beetje zenuwachtig

Als ik het achteraf terug lees is het ook lang niet zo lang als dat het aanvoelde tijdens het schrijven, en heb ik ook niet het idee dat het echt verkort hoeft te worden. Het schrijfproces zelf is dan even taai, omdat ik niet zo goed ben met de diepere interactie Als ik het langere tijd laat bezinken blijft het net zo lastig.

Gelukkig wist ik m'n oude lycos/multimania-account nog, daar heb ik even een stukje op kunnen zetten:
http://members.multimania.nl/devoidpluis/ring/ProloogJM-W13.doc

quote:

Op maandag 28 februari 2011 14:50 schreef Dingest het volgende:

Gelukkig wist ik m'n oude lycos/multimania-account nog, daar heb ik even een stukje op kunnen zetten:
http://members.multimania.nl/devoidpluis/ring/ProloogJM-W13.doc

Je schrijft goed. Niet mijn soort verhaal overigens.
Je begint met een berg informatie (haha, berg! ), dat kun je beter verderop in je verhaal zetten. De alinea met Reginald Morrisey zette kan best aan het begin staan.

quote:

Op maandag 28 februari 2011 14:50 schreef Dingest het volgende:
Inderdaad, gewoon aan beginnen Zolang het maar voor je eigen plezier is maakt je ervaring helemaal niet uit. Het moet je maar net liggen, en als toevallig blijkt dat je er serieus iets mee kan dan is dat mooi meegenomen.

[..]

Als ik het achteraf terug lees is het ook lang niet zo lang als dat het aanvoelde tijdens het schrijven, en heb ik ook niet het idee dat het echt verkort hoeft te worden. Het schrijfproces zelf is dan even taai, omdat ik niet zo goed ben met de diepere interactie Als ik het langere tijd laat bezinken blijft het net zo lastig.

Gelukkig wist ik m'n oude lycos/multimania-account nog, daar heb ik even een stukje op kunnen zetten:
http://members.multimania.nl/devoidpluis/ring/ProloogJM-W13.doc

Je schrijft inderdaad goed. En het is mijn soort verhaal
Ik ben heel benieuwd wat je in gedachte hebt met het verhaal, je kunt na het lezen van de proloog nog alle kanten op als lezer.

Zou dat verhaal beginnen met dat stukje over moeilijk ademhalen en dan met die informatie komen Dingest, of die informatie (i.i.g. ten dele) in een voetnoot of zo stoppen. Het is toch meestal aan te raden een verhaal met een 'pakker' te beginnen, iets dat de lezer motiveert om verder te lezen; een bups informatie is daar niet echt voor geschikt.

quote:

Zondag 16 mei 2010
De Tweede Stap, Noordelijke Col van Mount Everest Tibet

Ik zit hier in een ijskoude tent, mijn adem maakt ijsbloemen op het dunne doek. Het is moeilijk adem te halen in deze ijle lucht. Dit is de zone des doods. Een onvergeeflijk, desolaat gebied dat zijn naam dankt aan één simpele reden: menselijk bestaan is er onmogelijk. Het dient niet verward te worden met de ecologische dode zones zoals die worden aangetroffen worden in de oceaan, water met een zo laag zuurstofgehalte dat het dierenleven erdoor uitsterft, maar de gelijkenis is niet ver te zoeken. Het bevindt zich alleen hoger. Zo rond de 8.000 meter boven de zeespiegel.

Mijn snelle ademhaling maakt het schrijven in dit dagboek moeilijk, net als het trillen van mijn half bevroren vingers. De atmosferische druk op deze hoogte ligt hier op grofweg een derde van die op zeeniveau. Dit heeft tot gevolg dat er ook slechts een derde van de hoeveelheid zuurstof in de lucht. De aanslag op het menselijk lichaam is daardoor enorm. De zuurstofwaarde in het bloed zakt snel en hypoxie treed op. Om hiervoor te compenseren begint het lichaam sneller te ademen, van 30 ademhalingen per minuut tot wel 90. Ademhalen verandert in een rap tempo in een zware uitputtingsslag. Een normaal persoon zou het hier ongeveer drie minuten volhouden voordat hij zijn bruikbare bewustzijn verliest.

Zo iets bijvoorbeeld .... trekt het verhaal een beetje in het persoonlijke. Was er trouwens niet al te lang geleden een schoonmaak actie in de bergen waarbij een hoop lijken en troep zijn weggehaald?

Enneuh .... heb een nieuw draadje gestart met verhaaltjes voor het slapen gaan, schrijven jullie er daar nou ook eens eentje alsjeblieft?

Kwillun nieuwe Fok! kort verhaal wedstrijd of misschien bij gebrek daar aan onderling schrijf 'opdrachtjes' bedenken - zoals een verhaaltje voor het slapen gaan.

quote:

Op maandag 28 februari 2011 14:50 schreef Biancavia het volgende:
Gewoon beginnen FlyingBurriteau. Niet een bestseller willen produceren, maar schrijven omdat je het leuk vindt. Wat voor verhaalidee heb je? En heb je wel eens korte verhalen geschreven?

Ik wilde niet direct een bestseller schrijven, in dat boek stonden ook een aantal handige tips. Dingen over het uitwerken van personages enzo, dat leek me wel interessant. Ik heb vroeger wel wat korte verhalen geschreven. Mijn probleem is dat ik overloop van creativiteit, op meerdere gebieden, op de een of andere manier lukt het me niet om dat goed in de praktijk te brengen. Wat me leuk lijkt om over te schrijven zijn psychologische, coming of age verhalen.

quote:

Op maandag 28 februari 2011 16:12 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Je schrijft goed. Niet mijn soort verhaal overigens.
Je begint met een berg informatie (haha, berg! ), dat kun je beter verderop in je verhaal zetten. De alinea met Reginald Morrisey zette kan best aan het begin staan.

Ik krijg dat toch wel vaker te horen, ook van mensen die ik niet ken, dat mijn schrijfstijl inderdaad beschrijvend maar wel prettig is. Aan de andere kant ben ik nog vrij jong - 24, ik schijf nu een jaar of 9 - en heb ik nog genoeg de tijd om mijn schrijfstijl te verfijnen.

O, met het schuiven met alinea's/hele stukken heb ik mij verder nog niet bezig gehouden, ik heb er alleen even vlug de spellingscontrole overheen gegooid en de opmaak gedaan om iets te kunnen presenteren

quote:

Op maandag 28 februari 2011 16:39 schreef ValHallen het volgende:

[..]

Je schrijft inderdaad goed. En het is mijn soort verhaal
Ik ben heel benieuwd wat je in gedachte hebt met het verhaal, je kunt na het lezen van de proloog nog alle kanten op als lezer.

Ik had er niet echt een gedachte achter toen ik begon. Ik moest iets hebben voor de NaNoWriMo en ik kwam op het idee om dingen uit de tv-serie Warehouse 13 te combineren met mijn eigen personages vanwege dezelfde luchtige toon. En omdat ik dit soort dingen uit de geschiedenis erg interessant vind. Normaal is mijn stijl en inrichting er als die van Clive Cussler; beginnen met één of twee gebeurtenissen (al dan niet in het verre verleden) wat dan zijdelings onderdeel uitmaakt van een eigenlijk vrij eenvoudig avonturenverhaal. Zoals ik met de ramp op Tenerife gedaan heb, bijvoorbeeld. Maar verder niets innovatief of bovennatuurlijk

De eerste twee verschijningen zijn direct relevant, omdat ze al mijn bestaande personages (voornamelijk van de verder fictieve Mallory-familie) erbij betrekken. Hiervoor had ik al een verhaal gestart waarin de verdwijning van Earhart en het vinden van haar toestel een rol speelde, dus op die manier worden er ze ook bij betrokken. De derde is om een verschijning te hebben die iedereen iets zegt, en zo de omvang van het probleem vaststelt.

Hierna ben ik eerst bezig om de mijn personages erbij te betrekken,achtergronden te geven en het geheimzinnig te houden. Een deel van hen wordt gevraagd mee te werken om George Mallory te kunnen identificeren, een ander deel om mee te werken om Earhart's toestel te identificeren en mijn hoofdpersonen raken zelf ongewild bij een verschijning betrokken. Dat loopt dan uit op aanvaring met de criminele partij die ervoor verantwoordelijk is, wat weer leidt tot een samenwerking met de mensen van Warehouse 13 (een organisatie gericht op het verzamelen en bewaren van objecten/artefacten met bijzondere eigenschappen) die de verschijningen juist proberen op te lossen. Verder heb ik het nog niet exact uitgewerkt; ik moet uiteraard een megalomanisch plan verzinnen met een zoektocht naar een artefact en dat dan laten dwarsbomen.
Niet dat ik veel wil weggeven, maar grote plottwists doe ik zelden aan. Het is puur voor de vermaak, dat zal het ongetwijfeld een beetje voorspelbaar maken.

Eén van de nadelen die ik tot nu toe ben tegengekomen is dat ik veel meer personages nodig heb dan gedacht - en vijf daarvan zijn lid van de Mallory-familie wat een beetje onhandig is als ik straks vier daarvan in dezelfde ruimte stop

quote:

Op maandag 28 februari 2011 16:41 schreef Beardy het volgende:
Zou dat verhaal beginnen met dat stukje over moeilijk ademhalen en dan met die informatie komen Dingest, of die informatie (i.i.g. ten dele) in een voetnoot of zo stoppen. Het is toch meestal aan te raden een verhaal met een 'pakker' te beginnen, iets dat de lezer motiveert om verder te lezen; een bups informatie is daar niet echt voor geschikt.

[..]

Zo iets bijvoorbeeld .... trekt het verhaal een beetje in het persoonlijke. Was er trouwens niet al te lang geleden een schoonmaak actie in de bergen waarbij een hoop lijken en troep zijn weggehaald?

Enneuh .... heb een nieuw draadje gestart met verhaaltjes voor het slapen gaan, schrijven jullie er daar nou ook eens eentje alsjeblieft?

Kwillun nieuwe Fok! kort verhaal wedstrijd of misschien bij gebrek daar aan onderling schrijf 'opdrachtjes' bedenken - zoals een verhaaltje voor het slapen gaan.

Ik dacht dat een term als 'zone des doods' op zich al pakkend genoeg zou zijn
Het zou in ieder geval wel een beetje vreemd zijn om in ik-perspectief te beginnen terwijl de rest allemaal derde persoon is

Een schoonmaakacties hebben ze inderdaad wel gehouden omdat bijna ál die rommel achterbleef (vooral zuurstoftanks), maar er is nog steeds veel vervuiling en lijken worden zelden tot nooit geborgen. Op die hoogte is dat een hels (en duur) karwei. Het lichaam van George Mallory is toen na de vondst in '99 op Everest herbegraven.
Al kan dat ook met eergevoel en respect te maken hebben, zoals scheepswrakken gemarkeerd worden als een massa-zeemansgraf.

Korte verhalen schrijven lukt mij helaas niet

Tja Dingest ik zou in een verhaal (bijna) altijd een eerste persoon gebruiken, zeker in een verhaal als dit in een geïsoleerde omgeving met een kleine 'cast'. Een verteller als vertelvorm werkt wel, maar geeft iets afstandelijks en dat lijkt me in een dergelijke setting niet wenselijk. Je schrijft een beetje in een dagboek indeling en dan is het helemaal logisch om een beetje in eerste persoon te werken; dat hoef je dan niet in het hele verhaal te gebruiken! Je kunt stukken in een ander lettertype zetten, alsof het écht uit een andere tekst (dagboek!) komt en de rest uit een ander perspectief schrijven. Laat je dat dagboek gevonden worden ergens als reden voor het opnemen van die teksten.

Maar goed, dat is hoe ik het zou doen ieder zijn meug en zo weet je wel.

(ValHallen bedankt voor je bijdrage in dat andere draadje kon ik er tenminste nog eentje in stoppen)

quote:

Op maandag 28 februari 2011 18:17 schreef wonderer het volgende:
Vanavond ga ik nog een keer door mijn manuscript heen en morgen kan ie dan naar de uitgever... en kan ik beginnen met mijn thriller

En dan maanden wachten tot de uitgever tijd heeft, maar dat ben ik gewend

Leuk, wonderer!

Vind je het prettig om je met een heel ander project bezig te gaan houden? Of voelt het als een afscheid?
Hoe lang ben je trouwens in totaal met 'Arthur' bezig geweest?

quote:

Op maandag 28 februari 2011 17:56 schreef FlyingBurriteau het volgende:

[..]

Ik wilde niet direct een bestseller schrijven, in dat boek stonden ook een aantal handige tips. Dingen over het uitwerken van personages enzo, dat leek me wel interessant. Ik heb vroeger wel wat korte verhalen geschreven. Mijn probleem is dat ik overloop van creativiteit, op meerdere gebieden, op de een of andere manier lukt het me niet om dat goed in de praktijk te brengen. Wat me leuk lijkt om over te schrijven zijn psychologische, coming of age verhalen.

Je zou een soort kapstok kunnen maken - ik ken mensen die daar een programma voor gebruiken, yWriter of zoiets? - en eerst alle elementen en personages los uitwerken om daarna ze in een plot te gieten. Al moet je dan niet te star vasthouden aan wat je al bedacht had en dingen aan kunnen passen voor je plot. Je zou ook eerst kunnen gaan inlezen in het soort werk wat je zelf graag wilt schrijven - eventueel ook films daarover te kijken want 'coming of age' is een populair thema. Verder kan ik moeilijk uitleggen hoe te beginnen met schrijven. Bij mij is het gewoon een kwestie van beginnen met een concept, een personage (of meerdere) en een doel. Wat daar tussenin zit verzin ik ook pas als ik daarmee bezig ben.

Maar goed, iedereen heeft zijn eigen methode. Dat moet je gewoon zelf uitproberen

quote:

Op maandag 28 februari 2011 18:17 schreef Beardy het volgende:
Tja Dingest ik zou in een verhaal (bijna) altijd een eerste persoon gebruiken, zeker in een verhaal als dit in een geïsoleerde omgeving met een kleine 'cast'. Een verteller als vertelvorm werkt wel, maar geeft iets afstandelijks en dat lijkt me in een dergelijke setting niet wenselijk. Je schrijft een beetje in een dagboek indeling en dan is het helemaal logisch om een beetje in eerste persoon te werken; dat hoef je dan niet in het hele verhaal te gebruiken! Je kunt stukken in een ander lettertype zetten, alsof het écht uit een andere tekst (dagboek!) komt en de rest uit een ander perspectief schrijven. Laat je dat dagboek gevonden worden ergens als reden voor het opnemen van die teksten.

Maar goed, dat is hoe ik het zou doen ieder zijn meug en zo weet je wel.

(ValHallen bedankt voor je bijdrage in dat andere draadje kon ik er tenminste nog eentje in stoppen)

Ik weet niet tot hoever je het gelezen hebt dan, maar zelf had ik niet echt de indruk dat het in de verste verte las als een dagboek. De proloog bestaat al uit drie totaal verschillende stukken met de nodige personages, en zoals ik in mijn vorige reactie beschreef worden dat er nog een stuk meer. Dus het ik-perspectief is niet erg handig om te gebruiken om dat allemaal te vertellen
Los daarvan heb ik daar ook een gruwelijke hekel aan, maar dat is mijn voorkeur.