Boek aan het schrijven - hoofdstuk 4

quote:

Op woensdag 2 februari 2011 22:42 schreef wonderer het volgende:

[..]

Ja, mijn tarieven staan op mijn site

waar dan? ik zie van alles, o.a. van je boeken maar geen tarieven...

quote:

Op woensdag 2 februari 2011 22:49 schreef wonderer het volgende:

[..]

Oh, verkeerde site http://nietoverdrijven.com/proeflezen-en-redactiewerk/

gezien alleen met mijn aantal woorden wat de 100.000 al een tijd geleden voorbij is gegaan weet ik niet of dit me zou lukken :-/

dat kan idd, of een paar hoofdstukken en een synopsis wellicht?
hoe dan ook, ik hou het in mijn achterhoofd en denk er dan nog wel over na. Ben immers toch nog niet klaar en wil pas laten proeflezen als ik er eerst zelf nog een eigen doorlees/revisieronde overheen heb gegooid.

quote:

Een gemiddeld manuscript (tot 75.000 woorden) zal op een uur of acht uitkomen.

Zeer veel respect voor je als je 75.000 woorden in 8 uur kan controleren op spelfouten en grammatica

Iig een leuk initiatief
Zou het doen als ik 385euro vrij te besteden zou hebben (inhoudelijke feedback, niet spellcheck)

Ik moet mezelf er trouwens tot aan zetten mijn Valentijnswedstrijd entry af te maken. De revolutie in Egypte is niet goed voor me productiviteit

Ik denk dat het ik het sowieso toch pas zou doen als ik er zelf weer goed doorheen ben gegaan, en dat doe ik pas als het af is

Een drogere beargumentatie had ik niet kunnen bedenken

Hoelang deed je over je romans Wonderer?

quote:

Op woensdag 2 februari 2011 22:40 schreef wonderer het volgende:

[..]

In jou heb ik wel vertrouwen dat je de juiste mensen uitzoekt, ja Proeflezen is niet alleen het boek lezen en zeggen "ja leuk".

Klopt. De eerste proeflezer haalde er ook een aantal fouten uit, dingen die niet klopten en passages die overbodig waren.

Inmiddels ligt het verhaal nu echt bij 3 andere proeflezers en ga ik het zelf ook weer eens lezen. Ik ben benieuwd naar alle bevindingen .

quote:

Op woensdag 9 februari 2011 20:44 schreef wonderer het volgende:

[..]

Cadans tweeenhalf jaar (met tussenpozen), Dubbel Leven zes maanden en Deel Drie negen maanden, maar van de zomer heb ik nauwelijks geschreven wegens persoonlijke omstandigheden.

Oke

Had je tijdens Cadans nog andere verplichtingen, en ben je daarna meer tijd in het schrijven gaan steken?

Ik geef toe, dit is BIJNA off topic (of niet?) maar .... ik schrijf wel eens wat, er zijn dingetjes van me gepubliceerd. Het meeste niet geheel en al fictie (wiskundige concepten introduceren en met elkaar verbinden in verhaaltjes). Ik merk dat ik nogal ..... filmisch schrijf (nadat meerdere lezers dat opmerkten) en dat stoort me; de beste plaatjes ontstaan in het hoofd van de lezer, onbewust vul je heel veel details en zo in. Dus zoals ik de neiging heb te schrijven, nogal gedetailleerd, dat ergerder me een beetje.

Schrijven is schrappen (Godfried Bomans quote)

Ik heb ook vaak het probleem dat ik dingen die ik lees te lineair vind, in de zin van dat ik denk "waarom gaat Pietje nou daar linksaf in plaats van rechts?". Nu heb ik denk ik op beide problemen iets gevonden ik schrijf geen verhalen meer maar maak interactieve fictie.

Wat ik me nou afvroeg .... zou het mogelijk zijn op die e-readers (al is het maar in zéér beperkte zin*) iets met 'interactieve fictie' te doen?

* vroeger had je van die 'choose your adventure' boeken, waar je een keuze moest maken en dan naar een andere bladzij springen.

Zo he, eindelijk over een dood punt heen. Heb echt dagen zitten zwoegen en steunen op een punt in het verhaal dat ik de moeder van de hoofdpersoon moest beschrijven. Ik had helemaal in gedachten hoe ze er uit zag, maar hoe ik dat op papier moest krijgen was me een raadsel.
Na heel veel schrijven en schrappen uiteindelijk iets uitgeschreven waar ik tevreden mee ben en in ieder geval verder mee kan.

@ Wonderer

nog niet klaar;

http://www.mediafire.com/?xg8jprklexvk46m

Het is misschien wat onfortuinlijk dat 't in Egypte gezet is, maar .... het idee ontstond toen ik een documentaire zag over de voorlopers van de pyramiden. Het idee is dat het spel in het hiernamaals begint (het oud Egyptisch hiernamaals), dat begin vormt een introductie in een klein gebied.

Ook ben ik er nog niet uit wat ik moet doen om de speler het eigen geslacht te laten kiezen (nu is dat niet zo belangrijk.... het enige verschil is de kleding en de reacties op [acties met] die kleding).

De basis is klaar, er moet nog een en ander in qua logica en zo (omdat er dingen in de omgeving veranderen werkt het LADEN nog niet geheel, in dat opzicht).

Zit nu op 601 woorden (2e alinea). Klinkt nog niet bijster veel, maar ik schrijf vaak maar een uurtje per dag (vaak na 12'en), waarvan de meeste tijd vooralsnog gaat zitten in het uitwerken van personages, locaties, namen, de hele rambam. Veel zoeken op synoniemen, vertalingen van Engelse woorden opzoeken (jammer genoeg vind ik soms een plaatsnaam in het Engels heerlijk klinken, maar in het Nederlands is het dan helemaal niets).

Heb recent heel veel volledig omgegooid en heb nu wel weer een goed idee waar ik in ieder geval de eerste paar hoofdstukken naartoe wil.

Ben best positief .

Rumille het is een oude truuk; gebruik plaatsnamen als karakter namen en namen van mensen als plaatsnamen. Maar het is een truuk die verbazend goed werkt!

quote:

Op vrijdag 11 februari 2011 02:20 schreef Beardy het volgende:
Rumille het is een oude truuk; gebruik plaatsnamen als karakter namen en namen van mensen als plaatsnamen. Maar het is een truuk die verbazend goed werkt!

grappig, daar heb ik nog nooit van gehoord. Klinkt erg interessant.

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 01:02 schreef Beardy het volgende:
Ik geef toe, dit is BIJNA off topic (of niet?) maar .... ik schrijf wel eens wat, er zijn dingetjes van me gepubliceerd. Het meeste niet geheel en al fictie (wiskundige concepten introduceren en met elkaar verbinden in verhaaltjes). Ik merk dat ik nogal ..... filmisch schrijf (nadat meerdere lezers dat opmerkten) en dat stoort me; de beste plaatjes ontstaan in het hoofd van de lezer, onbewust vul je heel veel details en zo in. Dus zoals ik de neiging heb te schrijven, nogal gedetailleerd, dat ergerder me een beetje.

Schrijven is schrappen (Godfried Bomans quote)

Ik heb ook vaak het probleem dat ik dingen die ik lees te lineair vind, in de zin van dat ik denk "waarom gaat Pietje nou daar linksaf in plaats van rechts?". Nu heb ik denk ik op beide problemen iets gevonden ik schrijf geen verhalen meer maar maak interactieve fictie.

Wat ik me nou afvroeg .... zou het mogelijk zijn op die e-readers (al is het maar in zéér beperkte zin*) iets met 'interactieve fictie' te doen?

* vroeger had je van die 'choose your adventure' boeken, waar je een keuze moest maken en dan naar een andere bladzij springen.

Wat interactieve fictie is, weet ik niet. Maar over het gebruik van details las ik gisteren toevallig iets leuks in een interview met Hemingway, die er het volgende over zegt (ik zet de vraag er even bij voor de duidelijkheid):

Archibald MacLeish heeft het wel gehad over een methode om ervaring aan een lezer over te dragen waarvan hij zegt dat u die hebt ontwikkeld bij het kijken naar honkbalwedstrijding in uw Kansas City Star-tijd (Hemingway schreef toen dus voor de krant). Die kwam er gewoon op neer dat u ervaring weergeeft door kleine details, heel nauwgezet bewaard, te beschrijven, wat het effect heeft dat u het geheel suggereert door de lezer bewust te maken van wat hij alleen onbewust heeft gezien.
Hemingway: (...) Ik zocht naar onopgemerkte dingen die emoties opriepen, zoals hoe buitenvelders hun handschoen weggooiden zonder te kijken waar die neerkwam, het gepiep van hars op canvas onder de gymschoenen met platte zolen van een bokser, de grijze tint van de huid van Jack Blackburn als hij net uit de bajes komt (Blackburn was een zwarte Amerikaanse bokser die voor doodslag in de gevangenis zat), en andere dingen die ik noteerde zoals een schilder schetst. Je zag die vreemde kleur van Blackburn en die oude wondjes van het scheren en hoe hij een man rond liet tollen voor je zijn geschiedenis kende. Dat waren de dingen die je raakten voor je het verhaal kende.

Dat vond ik wel mooi gezegd
Ik denk dat je met details spaarzaam moet omspringen, maar de details die je gebruikt, moeten veelzeggend zijn, bijzonder. Ooit, toen ik mijn eerste boek had geschreven, legde mijn redacteur het me als volgt uit: "Als je een heel rommelige kamer beschrijft (zoals ik toen deed, in die roman), ligt het voor de hand dat je zesentwintig voorwerpen benoemt die over de grond slingeren, van kleren tot boeken tot oude tijdschriften en zo verder, maar je kunt volstaan met een páár dingen, als je maar zorgt dat die dingen opmerkelijk zijn (of emotie oproepen, zoals Hemingway het noemt) - dus bijvoorbeeld: een sinaasappel. Dat is vreemd: een rondslingerende sinaasappel. Dat blijft hangen, je hebt er meteen een beeld blij, en een kleur, terwijl een paar rondslingerende schoenen... nou ja, dat zegt niks.

Die anekdote is apocrief. Hemingway heeft nooit voor de Star over honkbal geschreven.

quote:

Op vrijdag 11 februari 2011 11:07 schreef broer het volgende:
Die anekdote is apocrief. Hemingway heeft nooit voor de Star over honkbal geschreven.

Het is wel een heel leuk boek, hè?

Ik heb nog lang niet alle interviews gelezen, maar het is een prachtig boek.

Hmmmmmm ..... bedankt Nadine. Het herinnert me aan iets wat een schilder van SF boeken covers zei over zijn werk (grote ruimteschepen tekenen); dat door er hier en daar wat kleine dingetjes heel gedetailleerd in te maken krijgt de rest juist de grootte die het moet hebben.

Interactieve fictie is precies dat; niet een verhaal dat de lezer stap voor stap moet volgen zoals de schrijver het heeft bedoeld, maar een met enige vrijheid rondwandelen door de setting. Het kan heel beperkt zijn (gaan we links of gaan we rechts) tot heel breed (alternatieve eindes en zo).

quote:

Op vrijdag 11 februari 2011 11:19 schreef broer het volgende:
Ik heb nog lang niet alle interviews gelezen, maar het is een prachtig boek.

Toen ik het kocht, heb ik aanvankelijk alleen de interviews gelezen met de schrijvers die me echt interesseerden, maar nu ben ik er eens goed voor gaan zitten en lees ik ze allemaal. Het is echt een schatkist, dit boek. Het beste interview tot nu toe: John Irving. Dat is geen lievelingsschrijver van me, maar door dit interview krijg ik wel zin om weer iets van hem te lezen. Nu begin ik aan Henri Miller

Wat me tot nu toe is opgevallen (en ik probeer steeds te bedenken of ik begrijp wat ermee bedoeld wordt) is dat vrijwel alle grote schrijvers, van Carver tot Delillo tot Burroughs en Faulkner, zeggen dat zij zélf, als schrijver, volstrekt onbelangrijk zijn, omdat zij - ik zeg het nu even in mijn eigen woorden - de verhalen alleen maar 'doorgeven', als een soort postduiven dus - want die verhalen waren er al, alle verhalen bestaan dus al, min of meer, en als schrijver zeggen zij niets anders te doen (nederig, irrelevant, in feite) dan die verhalen zo goed mogelijk doorvertellen aan de lezers. Die verhalen of romans zijn op zichzelf dan wél weer relevant, maar de auteur is slechts een 'doorgever'.

Ik begrijp dat niet helemaal, eerlijk gezegd. Ik begrijp wel dat ze zich ergeren aan de 'schrijvers'-cultus die nu eenmaal onlosmakelijk is verbonden met het vak (met hún vak, bedoel ik ), maar volgens mij bedoelen ze dat niet. Ik heb het idee dat ze er een soort 'Margriet de Moor'-achtige theorie op nahouden, meer spiritueel dus, zweverig, in de zin van: "Ik ben het niet zelf die mijn boeken schrijft, dat doet een hogere macht waarover ik geen controle heb. Het overkomt me. Ik ga zitten en daar begint mijn hand te bewegen - het lijkt wel tovenarij! - en aan het eind van de dag heb ik dan een verhaal geschreven dat ik helemaal niet kende, dat mij op geen enkele manier bekend voorkomt, maar dat mij dus is ingefluisterd door de muze die inspiratie heet, door een Godheid."

Punt twee dat me opvalt (en ik kijk nu even uit mijn ooghoek naar Wonderer) is dat ze allemaal, onuitgezonderd, enorm worstelen met het schrijven. 'Lijden' is een woord dat je in dit verband gerust mag gebruiken Allemaal hebben ze enorme dieptepunten, moeite om op gang te blijven, ze herschrijven zich een dubbele hernia, ze twijfelen, vechten, wanhopen, kortom: ze lijden aan het schrijverschap. Hiermee wil ik niet beweren dat de mate waarin je moeite hebt met schrijven (met dat hele project van discipline en zelfvertrouwen en 'inspiratie') iets zegt over de kwaliteit van het werk, absoluut niet, maar ik denk wel dat het erbij hoort, als onderdeel van het hele traject. Een boek wordt uiteindelijk beter van twijfel, meestal. Je komt onderweg zoveel problemen tegen, technische problemen, muren waar je doorheen moet breken maar waarin je geen enkele doorgang ziet, dat het vreemd zou zijn als je daar huppelend en blakend van zelfvertrouwen doorheen zou fietsen.
Dus ja, ook voor de minderen goden onder ons is dit boek een hart onder de riem

Nog iets wat me is opgevallen: het gros van de schrijvers spiegelt zich niet aan de groten der aarde (Tolstoj wordt heel vaak genoemd, Tsjechov, Proust, Joyce, Flaubert, Stendhal, Dickens - dus er is wel degelijk zoiets als een Leerschool Voor Schrijvers), ze proberen met name zo goed te schrijven als ze zelf kunnen: "En soms heb ik geluk," zegt Hemingway, "en dan schrijf ik beter dan ik kan."