quote:Me is MaMa!Martineke - vrijdag 16 februari 2007 @ 14:00
Yppy
ik heb er een hele dag aan gedacht wat ik moet zeggen tegen je, maar ik kom er gewoon niet uit. ik heb gewoon ook echt geen verstand van dat soort zaken, nooit meegemaakt (ook niet in omgeving), dus weet ook niks nuttigs te zeggen maar toch omdat ik geleerd heb (jaja op dit forum) dat je beter iets kan zeggen dan niets....bij deze
ik hoop dat je snel van je "etiketje" af bent.
rest vd dames ook
Dat is van het riagg/ggz. Dus als ik het fout invul kan ik weleens geen recht hebben op een behandeling. Maar ik heb zonet met mw afgesproken dat we samen alles gaan doornemen.quote:Op vrijdag 16 februari 2007 14:21 schreef _evenstar_ het volgende:
ingrid is die lijst van formulieren niet van het CiZ?
dat is puur voor een indicatie, en die krijg je vaka als je via de reguliere riagg instanties onder behandeling gaat ( hier heet het mondreaan in enschede e.o mediant daar weet ik dus niet )
Dit is puur vormtechnisch over wat voor jou beste behandeling is, en hoeveel je "recht" hebt.
Heel herkenbaar! Dat probleem had en heb ik ook, ik wist alleen niet hoe ik het moest verwoorden. Zelfs tijdens therapie heb ik ermee te maken gehad, heel naar.quote:In het vorige topic schreef Sugar het volgende:
Wat fijn dat het zo ging. Bij mij ook vooral begrip, hoor.
Maar een paar keer heb ik wel het gevoel gekregen dat het stickertje 'pnd' of 'ppd' niet serieus werd genomen. En het stomme is dat altijd die negatieve reacties blijven hangen of in elk geval me meer raken. Het voelt zo naar als je mensen moet gaan zeggen dat je je wel echt zo rot voelt als past bij dat stickertje. Ook al deel ik het niet in volle glorie met mensen en zien ze me daardoor vaak als sterk, dat wil niet zeggen dat ik dat echt ben. En dat er dus niet zoveel aan de hand is. Ik kan alles allemaal prima vertellen (vind het laten zien van emoties veeeeeeeel moeilijker) en dat heeft soms het 'nadeel' dat mensen denken dat het wel gaat en niet heel erg is. Opboksen tegen zo'n oordeel is wel echt veel gevraagd dan.
Hmmm, dit zat me nog hoog, denk ik.
Yppy, toneelspelen kan dus mensen 'fijn' op afstand houden, maar kan ook gevaarlijk zijn. Jezelf moeten verdedigen doordat anderen je vooral als vrolijk zien, dat is best naar en maakt je heel wankel.
Gheghe, dat dacht ik ook vaak als ik weer moest!quote:Op vrijdag 16 februari 2007 14:31 schreef Sugar het volgende:
Ik heb zo weer haptotherapie. Jeuj.
Ik sluit me hier helemaal bij aan. Goed verwoord Cattie!quote:Op dinsdag 20 februari 2007 20:19 schreef cattie het volgende:
Wat het dan ook wordt, je hebt dan je absolute best gedaan. En hopelijk sta je dan ook achter je beslissing. Wat het ook gaat zijn, je hebt het geweldig gedaan!
Lieve YPYY, ik vind je heel stoer en ik vind dat je het heel goed doet. Ik kan je helaas niet echt helpen. Ik hoop dat je een beslissing kunt nemen waar je zelf achter staat. En dat het snel weer beter met je gaat.
Begrijpelijk dat je je geremd voelt je hier kwetsbaar op te stellen. Wel jammer.quote:Op maandag 26 februari 2007 11:15 schreef YPPY het volgende:
Ik durf niet meer zo goed te posten na het fb gebeuren Moonah. Vanmiddag ga ik naar de psychiater om de medicijnen te bespreken. Ik weet niet wat ik moet doen. Doe ik wat iedereen zegt, wat ik voel (maar wat is mijn gevoel), ga ik blindelings af op wat zij te zeggen heeft, helemaal geen AD, ik weet hiet niet.
Ik wil ik me hier heel graag bij aansluiten.quote:Op maandag 26 februari 2007 11:18 schreef Moonah het volgende:
[..]
Begrijpelijk dat je je geremd voelt je hier kwetsbaar op te stellen. Wel jammer.
Eigenlijk wil je gewoon rust in je hoofd en hart denk ik Ik herken dit zo, in de periodes dat ik stijf sta van de stress ga ik ook altijd rigoreus opruimen en de woonkamer "ontmeuken". Even ruimte om me heen scheppen, even orde in de chaos brengen. Equivalent van een opgeruimd hoofd denk ik altijd.quote:Op maandag 26 februari 2007 13:56 schreef Sugar het volgende:
Ja, een wit huis met alleen een paar meubels. Maar ja.
heel herkenbaar dit regelmatig jank ik het uit van ellende nog. bij mij zijn veel dingen nog een taak idd, iets wat moet gebeuren. Ik ga ook sporten binnenkort en hoop dat dat gaat helpen ook. Mijn lijf begint aardig terug te plooien en dat maakt wel dat ik me al een stuk beter voel.quote:Op maandag 26 februari 2007 22:08 schreef kozakken het volgende:
Oh ja, en ik wil toch graag ook nog iets anders opmerken over gewoon 'depressief door de hormonen'.
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Dit komt mss heel zweverig over , maar 'dat stomme lijf' van je heeft wél twee prachtige zoons gefabriceerd en gebaard..... Geef het wat meer credits.quote:Op maandag 26 februari 2007 22:08 schreef kozakken het volgende:
dat stomme lijf
Niet iedereen is gelijk Sugar. Ik had bijvoorbeeld helemaal geen last van bijwerkingen. Of wel, toch één, ik ben nog nooit in mijn leven zo gelukkig geweest als tijdens mijn AD periode. Ik voelde wel negatieve emoties, maar die waren afgevlakt. Mijn gelukgevoelens werden alleen maar versterkt.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 08:01 schreef Sugar het volgende:
Belana, ik heb daar ook wel weer over gedacht, maar ik ben er nu ook wel echt heel bang voor, na Luchtbels ervaring laatst (heel, heel, heel veel last van bijwerkingen, echt ondraaglijk gewoon). En ik hoop steeds dat het dan met die psychotherapie gaat lukken, omdat het probleem van mezelf zo haten soms, wel echt een "bespreekprobleem" is, denk ik. Maar ik weet het ook niet.
Die band moet groeien YPPY, ook bij moeders niet depressief zijn.quote:Op vrijdag 2 maart 2007 14:29 schreef YPPY het volgende:
O, maar voor Anna zorgen kan ik wel Sugar. Dat is het probleem eigenlijk. Er is wel wat voor moeders die niet weten wat ze met de verzorging moeten of die hun baby verwaarlozen. De psychiater heeft degene die dat voorstelde (ik zat daarbij, was telefonisch) meteen duidelijk gemaakt dat ik zoiets niet nodig heb. Het gaat meer om de band. Niet om het contact. We zingen, doen spelletjes, knuffelen enzo. Dat gaat allemaal goed. Het is meer mijn gevoel.
AD zijn over het algemeen een hulpmiddel bij.. ze maken stofjes aan die je mist bijv... het kan emoties uitvlakken en goede emoties wat versterken.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 09:34 schreef PM-girl het volgende:
Sugar wat rot van je weekend. Wat ik wel goed vind om te lezen is dat je minder vaak deze dips hebt, ik hoop dat die dalende lijn zich doorzet.
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
Ik doe het in overleg met de huisarts, ik kreeg de mogelijkheid om terug aan de ad's te gaan, lang over nagedacht maar wil er niet aan beginnen.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 10:26 schreef Moonah het volgende:
Bar, heb je die Sintjanskruid in overleg met een arts? Of doe je het op eigen houtje? In NL is het geen officieel geneesmiddel, maar bv in Duitsland kun je het alleen op recept krijgen. Het is dus een best heftig middel! Omdat het een natuurgeneeskruid is (en niet homeopatisch), denken mensen vaak 'Baat het niet dan schaadt het niet'.
Ik ga er voorzichtig vanuit van welquote:Op dinsdag 6 maart 2007 11:08 schreef Moonah het volgende:
Ik hoop dat het je zal helpen, Bar...
Het is helemaal niet klein, Sugar. Juist het begin, bij je eigen gevoel leren komen en er dan ook nog naar durven te luisteren, dat vind ik een groot begin.quote:Op donderdag 8 maart 2007 09:36 schreef Sugar het volgende:
Wat zijn jullie enthousiast over zoiets kleins. Wat lief.
Volgens mij is depressief zijn veel ondraaglijker hoor Sugar. Met AD kun je stoppen of overstappen naar een ander middel (het is soms even zoeken naar het juiste medicijn). Stop je, dan zijn de bijwerken ook snel weg.quote:Op donderdag 8 maart 2007 13:01 schreef Sugar het volgende:
Oh, Yppy, wat naar van die AD. Dat lijkt me dus echt ondraaglijk.
panniekstoornissen zijn niet fijn, weet er alles vanquote:Op donderdag 8 maart 2007 21:17 schreef Lois het volgende:
Ik gebruik AD voor een paniekstoornis. Een aantal maanden geleden helemaal afgebouwd maar ik merkte bij elke tegenslag (omtrent Eva e.d.) dat ik geen fijner mens werd. Veel huilen, erg kattig, zeer ongeduldig etc.
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek
Ik vind het zo fijn dat de hapto dus idd werkt bij jou! Gezien je posts hier en het beeld dat ik daardoor van je kreeg leek het me voor jou bij uitstek geschikt.quote:Op donderdag 8 maart 2007 08:32 schreef Sugar het volgende:
Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Bovenstaande uitspraak vind ik typerend.... Het zou zo fijn zijn als je het ook doet omdat je jezelf dan weer prettiger voelt. Dat je gewoon weer lekker Yppy kunt zijn. En daarbíj een fijne mama voor Anna...quote:Op donderdag 8 maart 2007 20:59 schreef YPPY het volgende:
Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft.
Ja, volgens mij is het helemaal goed nu, al voel ik soms wel een soort schuldgevoel tegenover Thomas. Bij Indy heb ik dat trouwens niet. Thomas was in het begin ook een beetje afstandelijker naar mij toe, maar dat is helemaal goedgekomen.quote:Op vrijdag 16 maart 2007 10:55 schreef YPPY het volgende:
Wat ik me afvraag, merk je nu iets in je 'relatie' met je kinderen dat je toen depressief was Tinkepink? Is dat helemaal 'goed' nu? Bij jou is het al wat langer geleden natuurlijk.
Zoiets had ik dus ook, kreeg het alleen weer eens niet zo subtiel mijn toetsenbordje uit .quote:Op vrijdag 16 maart 2007 15:02 schreef phileine het volgende:
Sugar, heb nog over die Eileen lopen nadenken. Ik vind eigenlijk echt wel dat dit ergens moet worden aangekaart, bij een of andere instantie. Het is niet alleen heel kinderachtig en onetisch van haar, ze heeft ook nog te maken met (meestal) emotioneel vrij labiele mensen. Dan vind ik dit dus al helemáál niet kunnen, als ik ook kijk naar de manier waarop ze jou de grond in probeerde te stampen toen je kritiek op haar had. Dus ik zou zeker eens bij Radar (of je huisarts?) of iets dergelijks te raad gaan waar je nu zo'n klacht kunt neerleggen, een of andere etische commissie?
Begrijp ik volkomen . Maar wie weet, misschien later eens?quote:Op vrijdag 16 maart 2007 20:37 schreef Sugar het volgende:
Ja, ik begrijp jullie advies wel. Maar zulke dingen kosten wel energie en ik weet niet of ik die wel daaraan moet besteden. Bovendien worden er toch blijkbaar ook veel vrouwen goed geholpen door haar.
Nou da's fijn . Mijn vader was hartchirurg (dikke vette ), dus dames, niet naar een ziekenhuis gaan hoor, bij mij kun je zo per mail terecht .quote:Op vrijdag 16 maart 2007 21:14 schreef Sugar het volgende:
doet dit vanuit haar medische achtergrond, haar vader was internist heeft ze mij verteld.
Dat is niet helemaal waar. Tegenwoordig noemen veel artsen het inderdaad een post partum depressie, dat klinkt meer als "bij de moeder". Maar het is niet fout om het nog een pnd te noemen. En aangezien de meeste mensen (=potentiele klanten!) het onder die naam kennen...quote:Op vrijdag 16 maart 2007 21:48 schreef Leah het volgende:
Ik las dus laatst ergens (Isabeau schreef dat, maar ik weet niet meer in welk topic), dat PostNataleDepressie niet eens de correcte uitdrukking is, onder artsen.
PND zou namelijk betekenen dat de baby een depressie heeft . De correcte term is PostPartumDepressie (dus, depressie na de bevalling). Dat de dame dat niet op haar site gebruikt vind ik dus eigenlijk al wel veelzeggend .
Ja, ik zie er ontzettend tegenop. Ik durf écht niet te bellen met klanten en andere mensen, ik moet al huilen als ik eraan denk dat ik de telefoon daar moet gaan opnemen. En er is vast veel veranderd (dat was al in gang gezet toen ik met verlof ging), dus ik weet ook niet alles automatisch. Ik ben er gewoon echt heel erg bang voor dat ik op een dag daar weer dingen moet kunnen en durven.quote:Op zondag 18 maart 2007 20:45 schreef YPPY het volgende:
Zie je er tegenop om op je huidige werk te gaan werken? Ik vind het steeds moeilijker om te gaan, vooral omdat bijna niemand weet dat ik ziek ben, maar ik ben zo bang dat als ik me ziek meld, dat ik dan nooit meer terug durf.
Ze wordt op internet ook "therapeut" genoemd Ik vind dit echt niet kunnen. Goed, ze heeft een boek geschreven en zelf een PPD gehad, maar dat vind ik niet echt betekenis hebben als je ziet hoe ze met mensen omgaat. En die nepberichten, dat is gewoon echt heel ergquote:Op woensdag 21 maart 2007 10:13 schreef PM-girl het volgende:
Goed om te lezen dat jullie goede ervaringen hebben opgedaan met de hulpverleners, Sugar en YPPY.
Sugar, ik las net het verhaal over Eileen, ze is toch verpleegkundige en geregistreerd bij de BIG lijkt me dan? Wellicht een idee om het daar te melden? Alhoewel ze natuurlijk niet echt als verpleegkundige dit 'werk' uitoefent.
Je weet natuurlijk nooit hoe een ander het voelt.quote:Op vrijdag 23 maart 2007 13:46 schreef YPPY het volgende:
Anna is nu ziek en dat voelt dan zo raar. Ik vind het echt erg en zielig voor haar dat ze ziek is, maar ik denk dat een andere moeder het anders zo voelen. Zo gek dat ik me dat nu realiseer. Eerder had ik dat niet door.
Ik las dit net pas Sugar, en het is zo herkenbaar... Ik zie zoveel leuke mooie dingen in mijn Saartje en heb soms zo'n verdriet over hoe alles in het begin ging... bah, voel me af en toe nog steeds super schuldig, vooral op dagen dat het nog niet lekker hier gaat, en dat ik letterlijk 'vlucht' naar elders en papa alleen laat met Sara. Bah bah en nog eens bah. Het gaat vaak zo goed, maar ook regelmatig nog mis hier, en ik weet dat ik er echt mee bezig moet maar ik durf het gewoon niet, en wil het op dit moment ook niet...quote:Op woensdag 14 maart 2007 14:30 schreef Sugar het volgende:
Soms vind ik het zo verdrietig hoe de eerste tijd is gegaan met Storm.
Dan smeer ik een beschuitje uit één van de vier overgebleven rollen en strooi er blauwe muisjes op. Want ik ben wél blij dat hij er is en de muisjes smaken me nu. En de tranen? Die slik ik ermee weg.
ik denk dat de psycholoog dit vraagt om eenmalig te doen, om te zien WAAR de valkuilen ontstaan. zoals sugar haar manier tegen haarzelf aankijken en het eet gedeelte bijv.quote:Op donderdag 29 maart 2007 11:18 schreef YPPY het volgende:
Sugar, van mijn psychiater hoefde ik juist niet bezig te zijn met gevoelens. Tenminste niet om mezelf daartoe te dwingen. Zij denkt dat ik dat niet hoef te forceren en dat het vanzelf wel komt als het beter gaat en dat je er dan ook beter mee om kunt gaan.
Wat klink je goed monedula.
Reageer je nu op het levensverhaal dat ik moet schrijven, of op mijn laatste zinnen dat ik wil voelen of ik aan werken toe zou zijn?quote:Op donderdag 29 maart 2007 11:18 schreef YPPY het volgende:
Sugar, van mijn psychiater hoefde ik juist niet bezig te zijn met gevoelens. Tenminste niet om mezelf daartoe te dwingen. Zij denkt dat ik dat niet hoef te forceren en dat het vanzelf wel komt als het beter gaat en dat je er dan ook beter mee om kunt gaan.
hmm, net te laat gekeken dus. je hebt pmquote:Op zaterdag 7 april 2007 11:37 schreef Sugar het volgende:
Toch maar weer weggehaald, post van vanochtend.
Maar wie je eigenlijk bent zit er nog hoor YPPY. En ze is er weer als jij je goed voelt. Jammer dat de depressie er nu weer voor geschoven is. Maar voor even, hoop ik.quote:Op dinsdag 17 april 2007 21:29 schreef YPPY het volgende:
Een paar dagen geleden dacht ik dat het goed ging, sinds zondag is het weer helemaal mis. Ondanks het goede weer. Ik vind het raar dat het ineens zo om kan slaan, en moeilijk ook. Gelukkig was ik wel voorbereid door de spv'er, het kwam dus niet als een verrassing. Ik kan me nu jouw posts wel goed voorstellen Sugar, dat je graag een weekje alleen weg wilde. Dat lijkt mij nu ook heerlijk, gewoon weg, en niks moeten, niemand die wat van je wil, niemand die je nodig heeft, gewoon niks. Het kan niet, maar er aan denken is ook al leuk. Het is zo raar om zo ver van jezelf af te staan, van wie je eigenlijk bent.
quote:Op woensdag 18 april 2007 21:03 schreef XTracer het volgende:
Sugar, hoe ging het?
(Ik ben het, Lishe, verkleed als de vader van mijn kinderen. )
Nou weet je, eigenlijk sluimert eea al vanaf mijn kraambed hoor. Ik ben sowieso al een hypergevoelig typje, heb ook al eerder depressies gehad. En dan die hele toestand van premature weeën, ziekenhuisopname, dreigende vroeggeboorte, die afschuwelijke spanning daarover. Daarna zo'n klotenbevalling die eigenlijk een keizersnede had moeten worden... Ik ben er indertijd maar overheen gestapt, maar dat wringt allemaal nog wel hoor. Gisteren was er een reportage over ziekenhuizen die op arts-assistenten draaien. Nu was het bij ons absoluut niet zo erg als bij betreffende mensen, maar ik zat te brullen voor de TV hoor. Zo herkenbaar....quote:Op maandag 23 april 2007 13:46 schreef kozakken het volgende:
alweer een rotperiode
Dat vind ik toch fijn om te horen, hoor! En toen ging het ook beter met me dan nu én ik vind niet elk gezelschap moeilijk. Dat ook. Maar ik vind het lief dat je dat zo uitspreekt.quote:Op woensdag 25 april 2007 22:12 schreef snoopy het volgende:
Oh Sugar wat rot nou weer. En ik vond het juist zo ontspannen in jouw gezelschap laatst. Gek is dat, dat je zo anders overkomt dan dat je je voelt.
Dit geldt voor mij iig wel. De hormonen (en het verse moederschap) zijn een trigger geweest voor oude patronen, die zich oa uiten in depressie.quote:Op dinsdag 1 mei 2007 09:59 schreef owlet het volgende:
Ik kan me ook goed voorstellen dat de hormonen vaak alleen maar een raampje open zetten zodat oud (onverwerkt) zeer naar boven kan komen.
Het klinkt gek, maar daar helpt het dus wél tegen. Eigenlijk was die opmerking over je zelfacceptatie de reden dat ik naar de AD vroeg.quote:En voor dat gedoe met zelfacceptatie en eten enzo helpt het natuurlijk ook niet.
Sugar, hoe ging het (voor de 2e keer?) koffiedrinken? Ik moet nl. denken aan hoe je de vorige/eerste keer omschreef dat je naar je werk ging en het huilen je zo nader stond dan het lachen.quote:Op woensdag 2 mei 2007 15:19 schreef Sugar het volgende:
Phileine, ik wil even zeggen dat ik je berichten wel serieus neem, hoor. Ik laat het gewoon op me inwerken en houd jouw ervaringen in mijn achterhoofd in gesprekken met de ha of psychotherapeut straks weer. Je zegt het dus niet voor niks, ook al lijkt dat misschien soms zo.
Ik ben vandaag weer koffie gaan drinken op het werk. Ik wil over 2 weken voor het eerst weer gaan werken, een paar uur. Dat rustig een tijdje zo doen (elke week op woensdag een paar uur de simpele dingen doen) en dan kijken of we dat kunnen uitbreiden weer.
YPPY, heb je je missie van vandaag al volbracht?
Weten jullie dat ik steeds weer de kriebels krijg als ik dit topic bovenaan zie staan? Het is zo'n sombere, zeurderige titel eigenlijk. Ook al dekt het precies de lading. Ik vind het in elk geval een deprimerend (há há) gezicht zo bovenaan de lijst.
Dat klinkt zeker heel mooiquote:Ze zei het wel mooi: jouw ware ik is het uitgangspunt voor de therapie en tegelijkertijd ook het eindpunt.
Oeh, herkenbaar...quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:07 schreef Fuente het volgende:
en achteraf (toen ik minder depressief werd) schaamde ik me zo over de manier waarop ik over Sara dacht
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |