Depressief door de hormonen, Deel 5

Yppy is dat een "bekende" bijwerking van de medicijnen die jij gebruikt? Want dat lijkt me heel erg naar.....
Ik heb alleen last van een droge mond, en ik vond dat al vervelend Niet elke AD heeft nare bijwerkingen hoor Sugar, dus laat het je niet afschrikken.

Het zijn inderdaad bekende bijwerkingen Lois, ze stonden in de bijsluiter. Wist niet dat jij ook AD had trouwens.

Ik vind dit dragelijker dan niks doen Sugar. Als ik ze niet slik, word ik zeker niet beter. Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft. Dat is het waard, zelfs als het niet minder zou worden. Het kan nog afnemen de bijwerkingen en anders kan ik overschakelen, maar ik weet niet hoe dat met de bv zou gaan. Het is nog te doen en zo lang het gaat, wil ik het zeker proberen.

Ik gebruik AD voor een paniekstoornis. Een aantal maanden geleden helemaal afgebouwd maar ik merkte bij elke tegenslag (omtrent Eva e.d.) dat ik geen fijner mens werd. Veel huilen, erg kattig, zeer ongeduldig etc.
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek

Wel fijn dat het zo goed werkt bij je Lois.

De bijwerkingen worden minder. Ik ben nog wel misselijk, maar nog maar ongeveer 1 of 1,5 uur per dag. Het gevoel van dorst is er wel nog steeds, maar dat is niet zo erg. Het gebrek aan eetlust verminderd ook langzaam. Dat gaat de goede kant op. Donderdag ga ik naar de psychiater, dan wil ze weten of ik al iets merk. Dat weet ik niet goed. Soms denk ik dat het beter gaat, maar het kan ook zijn dat het toeval is dat het een paar dagen best goed gaat. Ik ben tijdens het weekendje weg veel met Anna bezig geweest, misschien maakt dat ook iets uit.
Wel heel toevallig dat bij de AH het boek van Brooke Shields in de aanbiedingenbak lag. Dat ligt nu op het nachtkastje.

Soms merkt je omgeving eerder dan jijzelf dat het iets beter gaat. Misschien kan J. er wat van zeggen?
Ik vind je dapper! (Evenals alle andere moeders met klachten overigens!)

Ik heb dat boek ook al gelezen Yppy en het is een heel duidelijk, eerlijk boek.

Fijn dat je wel iets van verbetering merkt, het gaat ook met hele kleine stapjes hoor. Zo ongemerkt vaak dat je na een dag terugkijkt en denkt "heee het ging eigenlijk best lekker met me vandaag".
Fijn dat de bijwerkingen beginnen af te nemen, het grote voordeel aan bijwerkingen is altijd wel dat je dan wel weet dat het aanslaat. Het moet alleen niet onverdraaglijk worden zoals bij LB het geval was.

Hoi ik wil me even voorstellen, ik ben nieuw hier... Weet dus nog niet zo goed hoe het werkt
Sugar heeft me uitgenodigd.
Ik ben moeder van zoontje Micha van 2 1/2 en dochter Annabel van bijna 7 maanden.
Ik heb voor de 2e keer een postnatale depressie

Welkom monedula. Voor de 2e keer? Godallemachtig wat ontzettend zwaar voor je.
Herkende je het dit keer eerder of kwam het weer als een donderslag bij heldere hemel?

Ha goedzo, je bent er.

Yppy, moeilijk om echt te weten of iets helpt, he? dat heb ik met die hormonen ook. Ik denk dat het misschien wel helpt dat ik nu de dubbele dosis slik. Maar ik durf niet meer zo gauw te zeggen dat het beter gaat, want laatst viel ik zo keihard terug.

Ik herkende het eerder, maar vooral omdat het nu veel heftiger was.
De eerste keer was de bevalling helemaal mis gegaan (uiteindelijk keizersnee, 3 1/2 liter bloed verloren en allerlei complicaties), ik kon maanden niet eens voor mezelf zorgen, dus ik dacht dat het daar aan lag dat ik me zo ongelukkig voelde.
Na een (depressieve zwangerschap) was ik bij de tweede geboorte erg blij met mijn kindje en toen had ik pas echt door hoe lang ik me al slecht voelde. Het depressieve gevoel kwam na 2 maanden (toen mijn menstruatie weer begon) helaas in alle hevigheid terug

Ha Sugar!

Ja dat is echt lastig he, om te weten of iets werkt. Ik heb dezelfde hoeveelheid hormonen als jij nu bijna 3 maanden en ik heb t idee dat ik nu echt stabieler aan t worden ben. Natuurlijk heb ik ook terugvallen en soms ook superheftig, maar ik heb t idee dat de intervallen groter worden en de dalen iets korter duren.
Ook vind ik t eindelijk weer leuk om dingen te doen die ik eerder ook fijn vond! Daar ben ik zo blij mee, dat ik er weer blij van word :-D eindelijk weer een positieve spiraal ipv een negatieve

monedula, dapper dat je hier komt posten. wat een verhaal ook zeg, jeetje veel sterkte!

dank je
wat een schattige foto van je kindjes belana!

hoe kan ik trouwens een usericon maken?

o sorry ik denk dat ik t gevonden heb

quote:

Op donderdag 8 maart 2007 21:17 schreef Lois het volgende:
Ik gebruik AD voor een paniekstoornis. Een aantal maanden geleden helemaal afgebouwd maar ik merkte bij elke tegenslag (omtrent Eva e.d.) dat ik geen fijner mens werd. Veel huilen, erg kattig, zeer ongeduldig etc.
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek

panniekstoornissen zijn niet fijn, weet er alles van

dankjewel monedula jij gebruikt ook hormonenom er bovenop te komen dus? heb je dat de vorige keer ook gedaan?

yppy, ik hoop dat je snel van de bijwerkingen af bent en dat de AD dan gewoon hun werk gaan doen.

lois
bij lois merk ik het echt als ze wel of geen AD slikt. Met AD is ze gewoon vrolijker en rustiger. zonder gaat het niet echt en dan zie ik maar een klein stukje.

quote:

Op donderdag 8 maart 2007 08:32 schreef Sugar het volgende:
Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.

Ik vind het zo fijn dat de hapto dus idd werkt bij jou! Gezien je posts hier en het beeld dat ik daardoor van je kreeg leek het me voor jou bij uitstek geschikt.
_{Gebaseerd dus op herkenning en mijn eigen ervaringen.}
Het haalt niet meteen je depressie weg, zoals bv AD, maar het brengt je dichter tot je kern zodat je zoals je zegt trouw kunt blijven aan jezelf.
En Yppy, ik las dat jij erover denkt hapto te gaan doen. Heb je al overlegd/ je georienteerd? Want jij lijkt me ook zo'n typje dat het hoofd maar boven water houdt met je ratio om de boel draaiende te houden en ondertussen je gevoel negeert....

quote:

Op donderdag 8 maart 2007 20:59 schreef YPPY het volgende:
Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft.

Bovenstaande uitspraak vind ik typerend.... Het zou zo fijn zijn als je het ook doet omdat je jezelf dan weer prettiger voelt. Dat je gewoon weer lekker Yppy kunt zijn. En daarbíj een fijne mama voor Anna...

_{Overigens ga ik vlg week ook weer eventjes naar de hapto. Was mezelf en mijn veerkracht door chronisch slaapgebrek en weer gaan werken eventjes helemaal kwijt. En dan liggen oude patronen (oa depressie) zo op de loer....}

Kozakken, jij post beschrijft ook hoe ik me voelde tijdens de zwangerschappen van mijn kinderen en de eerste tijd daarna. Hoe ik me nu voel is daarmee niet te vergelijken. Wat een wereld van verschil...ik heb weer zin om dingen te doen en dat had ik toen helemaal niet. Alles leek een opgave inderdaad...alleen naar buiten gaan met de kinderen leek al 'ondoenlijk'. De enige keer dat de kinderen buiten kwamen was als ik écht naar de supermarkt moest (meestal 1 keer per week) en als mijn moeder er was (die kwam gelukkig wel regelmatig) en in het weekend ging mijn man met ze naar buiten. Nu ik dit lees denk ik dat het ook aan de hormonen lag, niet alleen mijn lijf dat niet wilde. Want ook als ik me beter voelde op een dag was het nog zwaar. En als de kinderen ziek waren.... of gewoon zeurderig...
(en wat kun je je schuldig voelen als je weinig met je kinderen doet buiten wat ze zelf van je vragen en wat 'moet'... (eten geven, drinken geven, boekjes lezen, tv aan en uit zetten en luiers verschonen...)
Wat moet het zwaar zijn als je écht een depressie hebt... en petje af voor de dames hier, die hulp hebben gezocht. Heeeel heeeeel veel sterkte.
Sugar
monedula
Yppy
Luchtbel
(en iedereen die ik vergeet)

Ik werd net gebeld, morgen hoor ik wanneer ik het intake gesprek heb met de psycholoog.
Spannend!
Lopen er nog meer mensen bij de psych en hoe bevalt dat?

Suzanna
dank je voor je lieve woorden! klinkt erg herkenbaar wat je vertelt. Fijn dat het nu beter met je gaat.

Even een zijspoortje, maar wel absoluut over pnd:
Ik heb een paar keer gepost op een msn-groups-ding over pnd. Daar heb ik een topic geopend over mijn ontevredenheid over Eileen Engels. Vervolgens werd er door een lid erg fel op ingegaan. Dat het belachelijk was, dat Eileen al 28 jaar aan de top stond, dat ik het haar zelf maar moest mailen en niet zo op een forum... Een aantal keer op gereageerd en ze bleef zo stellig en lovend over Eileen. Haar zus en twee vriendinnen én een buurvrouw waren ook geweldig geholpen door haar. Mooi.

Ik vond alleen die schrijfstijl wel bekend. En de interpunctiefouten ook.
Een sneaky extra emailadres en een ip-check later kunnen we concluderen dat Eileen Engels zich ook wel wil voordoen als supertevreden klant als haar goede naam in het gedrang komt. De mail van (de nep-patient van) Eileen: "ja ik ben door Eileen behandeld het is een moordwijf.Eileen heeft een website www.eileenengels.nl daar staat haar email ook op,je kunt haar altijd mailen.ik vind Tosca teveel pilletjes aan de man brengen ik heb het daar niet op en er een nare ervaring mee."


Wat een mens.

Wat triest zeg!

Dat is wel uitermate sneu zeg!

Wat een muts zeg. Blij dat je bij haar weg bent Sugar!

Wat een sneu type is dat zeg! Goed gedaan om bij haar weg te gaan sugar!

Dat slaat wel echt alles zeg

Eigenlijk zou je daarvan ergens (zou niet weten waar, maar jij misschien wel?) melding moeten maken. Kan me zo voorstellen dat vrouwen die iets minder bij de pinken zijn hier met open ogen intrappen.

ja ik ben ook echt geschokt!
heb t vanaf t begin gevolgd, want ik ken sugar omdat ik had gemeld op n forum niet tevreden te zijn over eileen. op en neer ge-msn- d en er samen achter gekomen dat ze ons echt heel slecht geholpen heeft. en nu dit!
ze heeft me trouwens zelfs gedreigd met een advocaat omdat ik haar naam zou bezoedelen.
(en ik heb alleen gezegd op t forum dit ik niet tevreden was over MIJN behandeling) echt erg he.

Shocked
Dat is dus echt te gek voor woorden.
Zit er geen admin boven die msn-lid-groep-ding?

Ik ben trouwens heel blij dat ik een aantal mensen heb mogen bereiken die me 'snappen'. Niet eens zozeer vanwege het gevoel dat ik nu zo graag medestanders wil, maar vooral omdat ik me best eenzaam heb gevoeld in mijn gevoel. Juist vanwege het 'nietserige' van de status ervan. Niet echt slecht, niet echt goed, maar gewoon een beetje niet. (en ondertussen begin ik steeds minder duidelijk te worden, geloof ik )
_{En -offtopic of ontopic: weet ik niet precies - ondertussen merk ik ook nog dat ik, omdat ik nu weer een beetje mezelf begin te worden, opeens weer van alles en nog wat aan het verwerken ben. Dubbel..}

sugar niet te geloven dat mens is niet goed bij haar hoofd!

Het is echt zo debiel, he?
Ik heb een beheerster van dat forum gemaild, zodat we er misschien wat aan kunnen doen. S zei al dat we naar Radar ofzoiets moeten, maar ik kan me niet voorstellen dat het verboden is om via een internetforum wat te werken aan je 'goede' naam. Hoe belachelijk ook, als je kijkt naar wat ze geschreven heeft als nep-patient...

Sug, als ze meer mensen zo slecht heeft 'behandeld' dan is het echt weliets voor Radar. Je zou op het forum van Radar een stukje kunnen plaatsen,als zij vinden dat het nuttig is om er achter aan te gaan hoor je dat vanzelf wel denk ik.
Ennuh goede dag toegewenst.

Even iedereen een hart onder de riem wensen hier. Heb er eigenlijk niets te zoeken, maar omdat ik zelf depressie (en paniekstoornissen) zo goed ken leef ik wel erg met jullie mee.

Sugar: die haptotherapie heeft voor mij echt wonderen verricht. Ik vond het afschuwelijk in het begin, maar het is wel een van de dingen die me er enorm doorheen hebben getrokken. Ben er nog steeds erg blij mee dat ik nu eindelijk kan luisteren naar mijn gevoel, voorheen was ik me er niet eens van bewust dat ik uberhaupt iets voelde. Alles rationeel, zoals jij zelf ook zegt.

YPPY, hoe heet dat medicijn wat je nu slikt? Die misselijkheid etc. moet wel weggaan na een paar weken hoor. Die BV blijft een lastig probleem, heb je ook al gemaild dat ik toen hele verschillende dingen hoorde en van sommige artsen behoorlijk wat weerstand heb gehad (ook hier op het forum hebben mensen me er wel om neergehaald). Wat jouw arts zegt is wel waar: van een aantal middelen wordt gedacht dat het niet schadelijk is, maar er is nog te weinig onderzoek om dat met zekerheid te kunnen zeggen. Bij DES kwam men er ook pas veel en veel later achter wat de effecten waren op de ongeboren kinderen.

Dat geldt trouwens voor heleboel andere dingen ook hoor. Paracetamol mag je bijvoorbeeld gewoon slikken tijdens de zwangerschap, maar uit nieuwste onderzoeken blijkt dat het wel degelijk effect heeft later op het kind. Dat zijn in het geval van paracetamol niet per se negatieve dingen, maar het heeft wel degelijk effect. Er is een ander goedgekeurd epileptiemiddel waarvan nu pas blijkt dat dat een verhoogde kans geeft op transseksualiteit bij het kind. En ook over de dingen die we gewoon allemaal eten of drinken, soms blijkt er opeens iets helemaal niet goed te zijn. Er zijn onderzoeken die erop lijken te duiden dat echo's negatieve effecten hebben, of ruggeprikken. Maar dat is allemaal nog helemaal niet uitsluitend.

Mijn psychiater/neuroloog (een van de experts in NL op het gebied van AD's) was uiteindelijk van mening dat de voordelen van BV groter waren dan het -in zijn ogen kleine- risico, maar uiteindelijk bleef het natuurlijk mijn eigen keus en ben ik me er ook altijd van bewust geweest. Maar zoals jij zegt: ik stond er toen volledig achter. Als later blijkt dat ze negatieve effecten ervan heeft gehad, dan zal ik dat naar vinden, maar ik sta nog steeds achter de keuze die ik toen heb gemaakt. Heel lastig blijft het wel, alsof je je al niet genoeg labiel voelt....

Sterkte allemaal meiden. De lente komt er weer aan, dat maakt de dingen vaak wel ietsje makkelijker.

Dat mens is dan echt compleet getikt Sugar. Echt zielig zoiets.

Welkom monedula. Al is het niet leuk dat je hier 'moet' posten natuurlijk. Goed dat jij in een positieve spiraal zit. Wel toevallig dat we alledrie ongeveer even lang geleden bevallen zijn.

Morgen ga ik naar de psychiater Moonah en dinsdag naar de spv'er (voor het eerst) dan kan ik het wel voorstellen. Ik functioneer nu inderdaad voor 99% op ratio, omdat dat nog wel redelijk werkt. Mijn gevoel is zo moeilijk, ik stop dat weg. Hopelijk kan ik na dinsdag er iets mee gaan doen, als ik weet waar ik moet beginnen. Ooit hoop ik alles ook weer voor mezelf te doen, maar nu kan ik dat niet. Dan maar voor Anna. Dan doe ik het tenminste.

Ik slik Zoloft phileine. Die had ik wel een beetje verwacht, omdat ik die op het bv forum vaak terug zag komen en ook elders op internet bij de medicijnenlijstjes. Ik heb ze ook omdat het voordeel voor mij (en indirect Anna) groter is dan de mogelijke nadelen. Ik heb er wel lang over na moeten denken voor ik ze ging slikken, maar zoals je al zegt, nu sta ik er helemaal achter. Ik weet dat ik medicijnen nodig heb en ik kon echt niet nog 6 of 7 weken wachten. Het was moeilijk, maar ik denk niet dat ik hier spijt van ga krijgen. Het is echt het beste nu. Ter compensatie vervangen we overigens wel een voeding. Nu nog door melk uit de vriezer, straks door kv.

Soms vind ik het zo verdrietig hoe de eerste tijd is gegaan met Storm.
Dan smeer ik een beschuitje uit één van de vier overgebleven rollen en strooi er blauwe muisjes op. Want ik ben wél blij dat hij er is en de muisjes smaken me nu. En de tranen? Die slik ik ermee weg.

slik
ja echt heel jammer dat je geen roze wolk hebt gehad
kun je nu wel een beetje van m genieten?
ik heb t met Micha later ingehaald en van Annabel heb ik (met tussenpozen) gelukkig wel een beetje kunnen genieten. Dat was dan trouwens ook echt t enige wat ik nog een beetje kon en leuk vond
ze zit nu op mijn schoot lekker te poepen
Zo jammer soms dat je de tijd niet af en toe terug kan draaien. (niet dat ik nu zou weten hoe ik t dan aan zou pakken, maar toch)
ik ga eens een luier verschonen en vanavond naar Nine Inch Nails in Keulen!!!

die beschuiten en muisjes zijn hier trouwens ook nog lang niet op
wilde geen kraambezoek

Wij zijn tijdens de kraamtijd van nummer 2 op vakantie gegaan wegens een dreigende depressie. Bij nummer 1 lag ik in het ziekenhuis met een depressie. Ook geen geweldige kraamtijd dus.

Soms doet het nog weleens pijn, aan de andere kant geniet ik nu des te meer van mijn kinderen omdat ik me realiseer hoeveel "geluk" waard is en het niet als normaal beschouw.

Wij hebben juist wel veel kraamvisite gehad. Ik had er niet veel zin in, maar het hoorde erbij, dus ik heb geen mensen geweigerd. Of eigenlijk wel, 1 dag en dat zorgde voor zo'n toestanden dat we dat daarna niet meer hebben gedaan.
Is iets van verlate kraamvisite dan niet is voor je Sugar? Maar nu zul je je daar nog niet goed genoeg voor voelen.

Wat ik me afvraag, merk je nu iets in je 'relatie' met je kinderen dat je toen depressief was Tinkepink? Is dat helemaal 'goed' nu? Bij jou is het al wat langer geleden natuurlijk.

Gisteren was ik bij de psychiater. Voor de laatste keer bij haar, omdat het alleen was ter overbrugging van de wachttijd. Wel jammer, want ze was erg aardig. We hebben het gehad over de medicijnen. Ik heb eerlijk verteld dat ik niet weet of het werkt. Dat ik soms denk van wel, maar soms ook van niet en dat het misschien wel de hoop is die maakt dat ik me een paar dagen beter voelde. Ze vond het wel positief dat ik het leuk vond om lekker in de zon te lopen met het weer van de afgelopen dagen. De dosis blijft voorlopig hetzelfde, omdat ze toch wel het idee had dat er vooruitgang in zit.
Dinsdag ga ik voor de eerste keer naar een sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Dezelfde als EW heeft gehad? Ze is iig gespecialiseerd in pnd. Zij behandelt me verder en daar wordt er ook weer een psychiater bij betrokken.
Tijdens een vorig gesprek begreep ik iets over een cursus in een groep, maar ze bedoelde iets anders. Maar goed ook, want wat ik op internet had gevonden leek me niets. Het is bij een andere organisatie, maar die wisten niet zeker (ze heeft ze meteen gebeld) of ze ook bij ons in de gemeente werken. Dat hoor ik vanmiddag. Het gaat dan om 10 keer een huisbezoek waarbij ik gefilmd word als ik met Anna bezig ben. Daarna kijken we de film. Het is vooral om de bevestigen wat goed gaat en om mijn zelfvertrouwen te vergroten. Daarnaast kijken ze of ik signalen goed op pak en 'goed' reageer op wat ze nodig heeft. Het lijkt me eng op film, ook al hebben tientallen gezinnen me op de vakantiefilmpjes staan , maar wel goed voor me denk ik.

spannend yppy. je pakt 't allemaal dapper aan vind ik. petje af! ik hoop dat de medicijnen toch hun werk (wat duidelijker waarneembaar) gaan doen. sterkte weer.

sugar, verdrietig idee is dat inderdaad. maar je hebt 'm goed verzorgd en het is -nu hij steeds bewuster wordt van de interactie denk ik- toch vooral erg fijn dat je nu al stukken meer kunt genieten!! wat een idiote toestand met die eileen. die zet zichzelf wel erg te kijk zo zeg.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 10:55 schreef YPPY het volgende:
Wat ik me afvraag, merk je nu iets in je 'relatie' met je kinderen dat je toen depressief was Tinkepink? Is dat helemaal 'goed' nu? Bij jou is het al wat langer geleden natuurlijk.

Ja, volgens mij is het helemaal goed nu, al voel ik soms wel een soort schuldgevoel tegenover Thomas. Bij Indy heb ik dat trouwens niet. Thomas was in het begin ook een beetje afstandelijker naar mij toe, maar dat is helemaal goedgekomen.

Overigens heb ik het geluk dat ik een heel erg lieve verzorgende man heb, die de zorg voor de kinderen geweldig op zich heeft genomen. Daarnaast hebben we toen Thomas nog een baby was een fantastische "Tagesmutter" (onze oppas voor 2 tot 3 dagen per week) gevonden, die met onze kinderen omgaat alsof het haar eigen kleinkinderen zijn en ze echt overstelpt met liefde. Mijn kinderen gaan nog liever naar haar dan naar hun oma's. Ze is echt goud waard. Ze zijn dus niets tekort gekomen en ik merk er niets meer van dat ik depressief ben geweest.

Sterker nog - soms heb ik het gevoel dat ik daardoor juist meer geniet van mijn kinderen en op een andere wijze in het leven sta. Pluk de dag!

Yppy, goed hoor hoe je het allemaal aanpakt. Het voelt nu waarschijnlijk allemaal alsof je er niets mee opschiet, maar het zijn echt wel allemaal de dingen die je er uiteindelijk bovenop gaan helpen. Met die AD kan het trouwens echt wel een aantal weken duren voordat je het maximale effect hebt bereikt (de eerste twee weken voel je vaak zelfs beroerder dan anders).

Sugar, heb nog over die Eileen lopen nadenken. Ik vind eigenlijk echt wel dat dit ergens moet worden aangekaart, bij een of andere instantie. Het is niet alleen heel kinderachtig en onetisch van haar, ze heeft ook nog te maken met (meestal) emotioneel vrij labiele mensen. Dan vind ik dit dus al helemáál niet kunnen, als ik ook kijk naar de manier waarop ze jou de grond in probeerde te stampen toen je kritiek op haar had. Dus ik zou zeker eens bij Radar (of je huisarts?) of iets dergelijks te raad gaan waar je nu zo'n klacht kunt neerleggen, een of andere etische commissie?

Ik zie trouwens dat Eileen haar website gelieerd heeft aan ouders online. Ik zou in ieder geval ouders online een bijzonder dringende mail sturen. Want dat is toch een site die best veel in de melk te brokkelen heeft en ook een redactie heeft.
-als je daar de energie voor hebt-

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 15:02 schreef phileine het volgende:


Sugar, heb nog over die Eileen lopen nadenken. Ik vind eigenlijk echt wel dat dit ergens moet worden aangekaart, bij een of andere instantie. Het is niet alleen heel kinderachtig en onetisch van haar, ze heeft ook nog te maken met (meestal) emotioneel vrij labiele mensen. Dan vind ik dit dus al helemáál niet kunnen, als ik ook kijk naar de manier waarop ze jou de grond in probeerde te stampen toen je kritiek op haar had. Dus ik zou zeker eens bij Radar (of je huisarts?) of iets dergelijks te raad gaan waar je nu zo'n klacht kunt neerleggen, een of andere etische commissie?

Zoiets had ik dus ook, kreeg het alleen weer eens niet zo subtiel mijn toetsenbordje uit .
"Opgelicht" kan ook nog, denk ik, die hebben wel vaker items over mensen die pretenderen iets te zijn dat ze niet zijn.
Bovendien heeft zij idd te maken met een kwetsbare groep, dat is natuurlijk helemaal erg.

Ja, ik begrijp jullie advies wel. Maar zulke dingen kosten wel energie en ik weet niet of ik die wel daaraan moet besteden. Bovendien worden er toch blijkbaar ook veel vrouwen goed geholpen door haar.

Yppy, ik vind je ook dapper en goed bezig! Echt, hoor.
Dat van die video heb ik vaker gehoord, mijn moeder begon daar ook over in het begin met mij. Verder is er bij mij nooit sprake van geweest, maar goed. Wel spannend en leerzaam. Hopelijk krijg je ook goede begeleiding van die sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Fijn dat ze zo gespecialiseerd is in pnd in elk geval. Geeft hoop.

Martineke, slik. Je zult vast gelijk hebben, maar ik wist dat niet eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 20:37 schreef Sugar het volgende:
Ja, ik begrijp jullie advies wel. Maar zulke dingen kosten wel energie en ik weet niet of ik die wel daaraan moet besteden. Bovendien worden er toch blijkbaar ook veel vrouwen goed geholpen door haar.

Begrijp ik volkomen . Maar wie weet, misschien later eens?
Jij bent er gelukkig niet van van het padje geraakt, maar je zult maar iets minder "slim" of welbespraakt zijn. Dan ben je d'r mooi klaar mee, met zo'n mevrouw.

En mevrouw de deskundige blijkt in elk geval nóg een account te hebben om reclame te maken voor zichzelf.

<sub>"ik heb alle steun die ik nodig had gehad van Eileen Engels.Ik kon alles aan haar toevertrouwen,dat op zich vond ik heel fijn ,ze bewandelde geen zijpaden en hield zich strikt aan haar vak ,maar het feit dat ik wel alles naar haar toe kon mailen heeft mij in iedergeval fantastisch geholpen.Ook het praten met anderen , zoals mijn vriendin,(die ook bij Eileen geweest is )maar ook mijn familie zijn mij tot steun geweest.Zij is al 28 jaar bezig en doet dit vanuit haar medische achtergrond, haar vader was internist heeft ze mij verteld.Wat Eileen doet is regulier en niet alternatief,zij is van huis uit verpleegkundige A,B .Nu na 10 maanden ben ik er helemaal, ik heb de hormonen afgebouwd,het leuke is dat ik af en toe nog wel eens een briefje naar haar stuur en dan ook altijd een antwoord krijg ,ook al ben ik niet meer in behandeling.
groetjes B."

"Verder vind ik dat de behandeling en begeleiding niet duur is, maar dat is voor iedereen natuurlijk anders.De intake doet ze ook telefonisch.Ze woont in de Betuwe en zit niet meer in het ziekenhuis in Wageningen maar heeft haar eigen praktijk.

groetjes van B.
PS: mijn arts kende haar wel,maar wat je kunt doen is haar website laten zien."</sub>

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 21:14 schreef Sugar het volgende:
doet dit vanuit haar medische achtergrond, haar vader was internist heeft ze mij verteld.

Nou da's fijn . Mijn vader was hartchirurg (dikke vette ), dus dames, niet naar een ziekenhuis gaan hoor, bij mij kun je zo per mail terecht .

_{Jezusmina, schiet mij maar lek, dat mens is gewoon gevaarlijk....}

Haha, ik vind haar steeds lachwekkender... en ik vind het wel een beetje zielig dat ze zelf reclame voor zichzelf moet gaan zitten maken .