quote:Op donderdag 8 maart 2007 21:17 schreef Lois het volgende:
Ik gebruik AD voor een paniekstoornis. Een aantal maanden geleden helemaal afgebouwd maar ik merkte bij elke tegenslag (omtrent Eva e.d.) dat ik geen fijner mens werd. Veel huilen, erg kattig, zeer ongeduldig etc.
In overleg met huisarts en na wijze raad van Phileine weer opgebouwd en ik sta weer zeer sterk in mijn schoentjes.
Volgens mij mis ik gewoon een happystofje en raakt mijn hoofdje daarvan in paniek![]()
Ik vind het zo fijn dat de hapto dus idd werkt bij jou! Gezien je posts hier en het beeld dat ik daardoor van je kreeg leek het me voor jou bij uitstek geschikt.quote:Op donderdag 8 maart 2007 08:32 schreef Sugar het volgende:
Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Bovenstaande uitspraak vind ik typerend.... Het zou zo fijn zijn als je het ook doet omdat je jezelf dan weer prettiger voelt. Dat je gewoon weer lekker Yppy kunt zijn. En daarbíj een fijne mama voor Anna...quote:Op donderdag 8 maart 2007 20:59 schreef YPPY het volgende:
Nu weet ik dat ik dit doe om beter te worden zodat Anna straks een betere mama heeft.
Ja, volgens mij is het helemaal goed nu, al voel ik soms wel een soort schuldgevoel tegenover Thomas. Bij Indy heb ik dat trouwens niet. Thomas was in het begin ook een beetje afstandelijker naar mij toe, maar dat is helemaal goedgekomen.quote:Op vrijdag 16 maart 2007 10:55 schreef YPPY het volgende:
Wat ik me afvraag, merk je nu iets in je 'relatie' met je kinderen dat je toen depressief was Tinkepink? Is dat helemaal 'goed' nu? Bij jou is het al wat langer geleden natuurlijk.
Zoiets had ik dus ook, kreeg het alleen weer eens niet zo subtiel mijn toetsenbordje uitquote:Op vrijdag 16 maart 2007 15:02 schreef phileine het volgende:
Sugar, heb nog over die Eileen lopen nadenken. Ik vind eigenlijk echt wel dat dit ergens moet worden aangekaart, bij een of andere instantie. Het is niet alleen heel kinderachtig en onetisch van haar, ze heeft ook nog te maken met (meestal) emotioneel vrij labiele mensen. Dan vind ik dit dus al helemáál niet kunnen, als ik ook kijk naar de manier waarop ze jou de grond in probeerde te stampen toen je kritiek op haar had. Dus ik zou zeker eens bij Radar (of je huisarts?) of iets dergelijks te raad gaan waar je nu zo'n klacht kunt neerleggen, een of andere etische commissie?
Begrijp ik volkomenquote:Op vrijdag 16 maart 2007 20:37 schreef Sugar het volgende:
Ja, ik begrijp jullie advies wel. Maar zulke dingen kosten wel energie en ik weet niet of ik die wel daaraan moet besteden. Bovendien worden er toch blijkbaar ook veel vrouwen goed geholpen door haar.
Nou da's fijnquote:Op vrijdag 16 maart 2007 21:14 schreef Sugar het volgende:
doet dit vanuit haar medische achtergrond, haar vader was internist heeft ze mij verteld.
Dat is niet helemaal waar. Tegenwoordig noemen veel artsen het inderdaad een post partum depressie, dat klinkt meer als "bij de moeder". Maar het is niet fout om het nog een pnd te noemen. En aangezien de meeste mensen (=potentiele klanten!) het onder die naam kennen...quote:Op vrijdag 16 maart 2007 21:48 schreef Leah het volgende:
Ik las dus laatst ergens (Isabeau schreef dat, maar ik weet niet meer in welk topic), dat PostNataleDepressie niet eens de correcte uitdrukking is, onder artsen.
PND zou namelijk betekenen dat de baby een depressie heeft. De correcte term is PostPartumDepressie (dus, depressie na de bevalling). Dat de dame dat niet op haar site gebruikt vind ik dus eigenlijk al wel veelzeggend
.
Ja, ik zie er ontzettend tegenop. Ik durf écht niet te bellen met klanten en andere mensen, ik moet al huilen als ik eraan denk dat ik de telefoon daar moet gaan opnemen. En er is vast veel veranderd (dat was al in gang gezet toen ik met verlof ging), dus ik weet ook niet alles automatisch. Ik ben er gewoon echt heel erg bang voor dat ik op een dag daar weer dingen moet kunnen en durven.quote:Op zondag 18 maart 2007 20:45 schreef YPPY het volgende:
Zie je er tegenop om op je huidige werk te gaan werken? Ik vind het steeds moeilijker om te gaan, vooral omdat bijna niemand weet dat ik ziek ben, maar ik ben zo bang dat als ik me ziek meld, dat ik dan nooit meer terug durf.
Ze wordt op internet ook "therapeut" genoemdquote:Op woensdag 21 maart 2007 10:13 schreef PM-girl het volgende:
Goed om te lezen dat jullie goede ervaringen hebben opgedaan met de hulpverleners, Sugar en YPPY.
Sugar, ik las net het verhaal over Eileen, ze is toch verpleegkundige en geregistreerd bij de BIG lijkt me dan? Wellicht een idee om het daar te melden? Alhoewel ze natuurlijk niet echt als verpleegkundige dit 'werk' uitoefent.
Je weet natuurlijk nooit hoe een ander het voelt.quote:Op vrijdag 23 maart 2007 13:46 schreef YPPY het volgende:
Anna is nu ziek en dat voelt dan zo raar. Ik vind het echt erg en zielig voor haar dat ze ziek is, maar ik denk dat een andere moeder het anders zo voelen. Zo gek dat ik me dat nu realiseer. Eerder had ik dat niet door.
Ik las dit net pas Sugar, en het is zo herkenbaar... Ik zie zoveel leuke mooie dingen in mijn Saartje en heb soms zo'n verdriet over hoe alles in het begin ging... bah, voel me af en toe nog steeds super schuldig, vooral op dagen dat het nog niet lekker hier gaat, en dat ik letterlijk 'vlucht' naar elders en papa alleen laat met Sara. Bah bah en nog eens bah. Het gaat vaak zo goed, maar ook regelmatig nog mis hier, en ik weet dat ik er echt mee bezig moet maar ik durf het gewoon niet, en wil het op dit moment ook niet...quote:Op woensdag 14 maart 2007 14:30 schreef Sugar het volgende:
Soms vind ik het zo verdrietig hoe de eerste tijd is gegaan met Storm.![]()
Dan smeer ik een beschuitje uit één van de vier overgebleven rollen en strooi er blauwe muisjes op. Want ik ben wél blij dat hij er is en de muisjes smaken me nu. En de tranen? Die slik ik ermee weg.
ik denk dat de psycholoog dit vraagt om eenmalig te doen, om te zien WAAR de valkuilen ontstaan. zoals sugar haar manier tegen haarzelf aankijken en het eet gedeelte bijv.quote:Op donderdag 29 maart 2007 11:18 schreef YPPY het volgende:
Sugar, van mijn psychiater hoefde ik juist niet bezig te zijn met gevoelens. Tenminste niet om mezelf daartoe te dwingen. Zij denkt dat ik dat niet hoef te forceren en dat het vanzelf wel komt als het beter gaat en dat je er dan ook beter mee om kunt gaan.
Wat klink je goed monedula.
Reageer je nu op het levensverhaal dat ik moet schrijven, of op mijn laatste zinnen dat ik wil voelen of ik aan werken toe zou zijn?quote:Op donderdag 29 maart 2007 11:18 schreef YPPY het volgende:
Sugar, van mijn psychiater hoefde ik juist niet bezig te zijn met gevoelens. Tenminste niet om mezelf daartoe te dwingen. Zij denkt dat ik dat niet hoef te forceren en dat het vanzelf wel komt als het beter gaat en dat je er dan ook beter mee om kunt gaan.
hmm, net te laat gekeken dus. je hebt pmquote:Op zaterdag 7 april 2007 11:37 schreef Sugar het volgende:
Toch maar weer weggehaald, post van vanochtend.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |