Depressief door de hormonen, Deel 5

Update.
Dinsdag was ik bij de spv'er. Daar eerlijk gezegd dat ik vond dat het niet veel beter ging, dat idee had ze ook. We hebben het verder ook veel gehad over hoe ik met mezelf en anderen omga. Ik heb zelfs huiswerk gekregen: ik moet meer voor mezelf opkomen en wel proberen te weten wat mijn mening is. En die mening ook vertellen, vooral naar J. toe. Maar dat vind ik zo verschrikkelijk moeilijk. Nou ja, ik heb drie weken voor ik terug ga, dus ik heb nog even.
Ze vond het wel belangrijk het over de medicijnen te hebben met de psychiater, daar kon ik (door een uitgevallen afspraak) al de volgende dag terecht. Hij bleek niet te weten dat ik kwam, had de andere afspraak nog staan. Dat vond ik wel vervelend, omdat bij mij de bv zo mee speelt bij de medicijnen. Ik moest dus alles weer opnieuw vertellen en uitleggen. Hij was wel aardig en ik denk dat hij ook wel een goede psychiater is, maar toch heb ik er niet helemaal een goed gevoel over. En dan gaat het weer over de combinatie met bv. Hij was zeker niet bezig me over te halen om te stoppen, maar hij vond wel dat Anna veel binnen zou krijgen als de dosis omhoog zou gaan, terwijl hij even daarvoor in de pc had gekeken en volgens de fabrikant de dosis drie keer zo hoog zou mogen zijn icm bv. De vorige psychiater had het ook over de dosis verhogen en pas als dat na 3 keer niet meer kan overstappen. Dat zou wel einde bv zijn. Ik heb er mee ingestemd om het nog drie maanden zo 'vol te houden' en dan te kijken of Anna de kv beter drinkt om af te kunnen gaan bouwen. Alleen toen ik er later over nadacht, vond ik dit toch niet ok. Ik wil zo graag echt genieten van de bv en het niet af 'moeten' bouwen omdat die psychiater er weinig van weet. Ik ben nu zo aan het twijfelen wat te doen. Misschien toch maar mailen om beter te kunnen uitleggen wat ik bedoel en hem te vragen of hij de eerste psychiater wil bellen.

Eigenlijk vind ik het wel gemeen. Ik kan niet eens beslissen of we worteltjes of boontjes eten bij het avondeten, maar zoiets belangrijks, daar willen ze dan binnen een half uur antwoord op.

Ik zou hem iig wel mailen daarover Yppy. Zeker in combinatie met het eerste verhaal en het huiswerk dat je meegekregen hebt denk ik dat het belangrijk is dat de psych ook weet en snapt hoe moeilijk je dit vindt. En als je het niet onder woorden kan brengen terwijl je tegenover hem zit, dan maar in een mailtje.

Jammer dat het nog niet echt goed gaat...

Ach Yppy, dan lijkt ook alles tegen te zitten he...
Ik zou die man nog wel mailen. Mooie oefening om je eigen mening te uiten...
Succes hoor lieverd...

_{Ik vind dat jij zo weinig begeleiding krijgt. Over 3 weken pas weer een gesprek... Is dat je eigen keuze?}

YPPY, heb je hem nog gebeld of gemaild? En hoe voel je je er nu over?
Ik hoop ook echt dat het snel beter met je gaat.

Hier gaat het wel, nog steeds best goed. Ik merk niks van het stoppen met de medicatie, dus dat is wel fijn. Ik had er denk ik echt niks aan.
Vandaag krijg ik te horen wat de psychotherapie-instelling me adviseert (welke doelen, welke soort therapie). Ik ben er wel heel benieuwd naar.
En dan morgen voor het eerst werken. Best eng , maar tegelijk ook goed om weer te gaan doen. Het is allemaal nogal wankel en bij haptotherapie blijk ik elke keer weer een wrak, maar in het normale leven red ik me. En dat is echt een verbetering!

Sugar, heel veel succes morgen! Natuurlijk is het wankel en moeilijk, maar je doet het!

Thanks, PM. Ik ben ook eigenlijk heel positief erover, over hoe het nu gaat en dat ik weer zoiets kan gaan proberen.

Ik krijg psychotherapie: een indivuele inzichtgevende therapie. Dat klinkt goed, he? Bewust en met nadruk geen cognitieve therapie, omdat juist het rationele stuk zo goed vertegenwoordigd is en ik meer mijn gevoel en ware ik (hoe dramatisch dat ook klinkt) wil hervinden. Ze zei het wel mooi: jouw ware ik is het uitgangspunt voor de therapie en tegelijkertijd ook het eindpunt.

yppy, je hebt het zwaar meid! heel veel sterkte!

sugar, fijn dat het wat beter gaat ik vind je een stoer wijf, je pakt het allemaal toch maar aan.

Het klinkt goed, zeker als jij er ook in kan vinden. Succes morgen!

Sugar, succes morgen

YPPY, rot dat het nog niet beter is allemaal. En idd lastig al die dingen die je juist nu moet beslissen. Ik hoop dat alles snel beter zal zijn voor je.

Yppy, lastig he... nu dat soort dingen beslissen. Hopelijk gaat het gauw wat beter weer!

Sugar, klinkt goed. Succes morgen!

Succes Sugar

Afgelopen week heb ik toch nog maar gemaild naar de psychiater en hij wil een nieuwe afspraak maken. Straks even bellen.

Het is niet bewust mijn eigen keuze Moonah, zij beslist eigenlijk wanneer ik weer terug kom, ik kan wel eerder zegt ze, maar praktisch zit ze al hartstikke volgeboekt. Met de huidige inhoud van de gesprekken weet ik ook niet of het effectief is vaker te gaan.

Sugar, succes vandaag!

quote:

Ze zei het wel mooi: jouw ware ik is het uitgangspunt voor de therapie en tegelijkertijd ook het eindpunt.

Dat klinkt zeker heel mooi

Sugar ik hoop dat het je meevalt vandaag!!!

Ik heb gewerkt, 2.5 uur en het ging wel. (Ik hoefde niet veel te doen, allemaal makkelijke administratieve dingetjes). Kreeg er wel koppijn van, maar we waren dan ook allemaal al om 5 uur wakker door Maria en Storm.

En nu weer thuis, helemaal koud, moe, hoofdpijnerig en gemengd.

Meteen jaloers op een vrouw in de trein die even naar Zeeman was geweest voor een paar kussentjes. Alsof ik die kans, ruimte, rust en tijd nu niet meer heb.

Meteen bang voor het punt dat er weer álles van me verwacht wordt, op het werk en overal.

Meteen weer volledig willen werken, om maar weg te kunnen, te mogen.

Behoefte mezelf te verwennen (eten?)

Zorgen over toekomst en werk, geld en huis...
.
Het levert dus vooral gedoe op even. En tijdsdruk: nú zorgen dat je ontspant, Sugar, nu! Want dadelijk is de dag, jouw dag, voorbij. Dan moeten er weer dingen. Deze week valt mee, S is morgen en vrijdag vrij. Maar volgende week? Dan heb ik alleen die woensdagmiddag. Zo voel ik 'm nu dus maar alvast, want straks is het ook zo. En dan steeds minder tijd voor mezelf.
Nu ontspannen, nu! Nu efficient doen waaraan je behoefte hebt! NU!

Dat is niet zo makkelijk.
Maar ik weet dat het goedkomt, hoor, dat wel.

Bedankt voor al jullie succeswensen, dat was fijn!

Fijn dat het goed ging Sugar

En dat stukje wat je schrijft over dat "je NU moet doen waar je behoefte aan hebt, want straks kan het niet meer", is heel herkenbaar. _{Ik voel me dan ook vaak rot als ik mijn tijd niet goed genoeg heb besteed, want NU was mijn kans en die heb ik dan niet gegrepen.}

Suugje, probeer in het hier en nu te blijven.
Geniet ervan dat het best goed is gegaan. Jij walst met zevenmijlslaarzen daar overheen. Maar laat het eens binnenkomen.....

Je hebt vandaag voor het eerst weer gewerkt.
En het ging goed.



Echt hoor, als je meer stil staat bij kleine succesjes zul je je ook beter voelen.

Mooi gezegd Moonah, dat is eigenlijk net zoiets als ik wilde zeggen, maar wat ik niet echt onder woorden kon brengen. Sugar

Jullie hebben gelijk, Moonah en Nijna.
Maar... Oh nee.

Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet vinden. Vind het stom dat ik zo kort dan maar "kan" en zo weinig nog maar doe. Vind er ook niets bevredigends aan. Dus ik vind het erg moeilijk blij te zijn met iets rondom deze stap. Het enige goede eraan is dat ik hem een keer moest zetten en dat ik dat nu heb gedaan. Ik haal er alleen gewoon 0 voldoening uit. Maar misschien is dat ook te veel willen. Dat zou wel kunnen ja. Pffff.

Gewoon stapje voor stapje Sugar. Eens komt de dag dat je ook weer blij bent met deze kleine stap, want deze kleine stap is een stukje vooruitgang.
Ik ben heel erg trots op je en ik vind het heel erg knap van je

Sugar, wat moeilijk. Wel heel goed van je dat je weer aan het werk bent! Je kan niet verwachten van jezelf dat je meteen weer volop meedraait, het is niet erg dat je nog niet veel doet...

Ik ben gister bij de HA geweest voor een verwijzing naar een psycholoog (deels vanwege depressie dat nog steeds af en aan opduikt sinds Sara's geboorte en deels ivm vermoedens van ADD). De HA schrok heel erg van mijn verhaal over de periode na Sara's geboorte. Wij zijn destijds niet bij de HA geweest. Mij boeide het allemaal niets op dat moment, en achteraf (toen ik minder depressief werd) schaamde ik me zo over de manier waarop ik over Sara dacht dat ik niet eens hulp wou op dat moment.
In ieder geval, hij verwees me door naar de SPV'er, die zit in dezelfde praktijk, en ik kon meteen terecht. 'k heb d'r anderhalf uur gezeten, flink gejankt enz. Ik mag volgende week donderdag weer. De bedoeling is dat ik er 6 keer naartoe ga. Hij probeert in die tijd een diagnose te stellen en vervolgens verwijst hij me (indien nog nodig) naar een psycholoog of andersoortig hulpverlener. Er wordt ook eventueel gekeken naar medicijnen die ik kan krijgen, maar dat gaat met name richting het ADD gedeelte, waarvoor eerst een diagnose gesteld moet zijn.

Fuente, wat dapper van je dat je nu toch naar de HA geweest bent, en wat fijn dat je nu al gelijk terecht kon bij die man!
Heel veel sterkte in het komende traject!

Sugar, hoe moeilijk het ook allemaal is, het is toch een stap vooruit

Fuente, goed dat je hulp hebt gezocht en wat fijn dat het allemaal zo snel te regelen was. Sterkte!

sugar, ik ben trots op je meid. kan me je gevoel ergens wel voorstellen, maar wat de anderen zeggen, iedere kleine stap is er toch 1

Fuente, wat goed dat je hulp bent gaan zoeken, heel veel sterkte meid!

Dank jullie! Ik denk dat dit ook wel goed voor me is. Het gaat vaak goed, maar blij vlagen niet, en ik ben bang dat die vlagen weer langere perioden worden. Maar goed, maar zien hoe het de komende tijd gaat.