OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Oh, wel heel fijn dat ze zich zo verdiept had erin én dat jullie een goede oplossing hebben gevonden. Hopelijk slaat het goed aan bij je. Ik ben blij dat het wat heeft opgeleverd nu.
Lois, dat is het precies ja, die onwijze chaos, onrust en herrie in mijn kop.
Lois, dat is het precies ja, die onwijze chaos, onrust en herrie in mijn kop.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn zo'n oplossing Yppy, dat is precies een goede middenweg voor alle voor- en nadelen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Goed om te horen Yppy dat jullie een oplossing hebben gevonden.
Hopelijk slaat het snel aan bij je!
Hopelijk slaat het snel aan bij je!
Fake it till you make it...
. Heel erg fijn!
He, wat klinkt dat fijn en goed zeg. Vooral omdat ze je duidelijk serieus nam. Fijn!
Verder klinkt je post fijn door de lichte opgeluchtheid die doorklinkt. (toch?)
Verder klinkt je post fijn door de lichte opgeluchtheid die doorklinkt. (toch?)
Oh ja, en ik wil toch graag ook nog iets anders opmerken over gewoon 'depressief door de hormonen'.
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
Het voelt inderdaad beter en opgelucht nu ik weet hoe het verder gaat kozakken. Er komt nog wel een boel nieuws bij (gespreken en ws een soort van 'bindings-groepje'), maar het begin is er nu echt en voorlopig hoef ik me geen zorgen te maken over de bv.
Wat je schrijft, dat je pas daarna weet dat je zo anders was, dat denk ik ook. Ik heb het misschien wat sterker, maar nu ik terugkijk zie ik pas hoe lang het al fout ging, alleen wist ik dat toen niet. Door alle drukte en hectiek ga je 'gewoon' mee in de veranderingen, maar hoe je daar zelf in staat, daar heb je geen tijd voor om naar te kijken.
Wat je schrijft, dat je pas daarna weet dat je zo anders was, dat denk ik ook. Ik heb het misschien wat sterker, maar nu ik terugkijk zie ik pas hoe lang het al fout ging, alleen wist ik dat toen niet. Door alle drukte en hectiek ga je 'gewoon' mee in de veranderingen, maar hoe je daar zelf in staat, daar heb je geen tijd voor om naar te kijken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
YPPY, wat fijn dat er zo met jullie meegedacht wordt. Dit klinkt als een goede oplossing!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Yppy, het lijkt me een goede oplossing. Hopelijk loopt de bv niet terug en kunnen jullie op deze manier nog een tijd doorgaan! En veel sterkte met de AD en gesprekken, hopelijk gaat het goed werken!
Kozakken, jij ook sterkte! En je hebt het vast al tig keer gehoord, maar nog 1 keer: 9 maanden op en 9 maanden af! Het duurt zo lang voorat al die hormonen uit je lichaam zijn!
Kozakken, jij ook sterkte! En je hebt het vast al tig keer gehoord, maar nog 1 keer: 9 maanden op en 9 maanden af! Het duurt zo lang voorat al die hormonen uit je lichaam zijn!
Kozakken, wat jij omschrijft herken ik heel erg. Alles lijkt een taak. De spontaniteit en genieten van dingen lijkt ver te zoeken. Vanochtend dacht ik dat ik beter maandag alleen naar de stad kan gaan, ipv vrijdag met Luuke. Omdat ik me ervan bewust ben dat we al zo weinig echt leuke dingen doen samen ga ik natuurlijk gewoon vrijdag. Een jaar geleden had ik nu al in de auto gezeten, niks gepland maar gewoon gegaan omdat ik zin had. Ik hoop dat het tijdelijk is, en ga daar ook vanuit.
Maar je omschrijft het zo herkenbaar en treffend. Nu voelt het niet of ik een slechte moeder ben maar lees ik dat meer moeders dat dus hebben. Dankjewel daarvoor.
Yppy, goedzo, die opluchting. Heel veel succes.
Maar je omschrijft het zo herkenbaar en treffend. Nu voelt het niet of ik een slechte moeder ben maar lees ik dat meer moeders dat dus hebben. Dankjewel daarvoor.
Yppy, goedzo, die opluchting. Heel veel succes.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
heel herkenbaar dit regelmatig jank ik het uit van ellende nog. bij mij zijn veel dingen nog een taak idd, iets wat moet gebeuren. Ik ga ook sporten binnenkort en hoop dat dat gaat helpen ook. Mijn lijf begint aardig terug te plooien en dat maakt wel dat ik me al een stuk beter voel.quote:Op maandag 26 februari 2007 22:08 schreef kozakken het volgende:
Oh ja, en ik wil toch graag ook nog iets anders opmerken over gewoon 'depressief door de hormonen'.
Want ik heb geen pnd of aanverwante zaken, maar zeker last van veel meer nare of moedeloze gevoelens door al die hormonen en mijn zwangerschap.
Dat werd me pas echt duidelijk toen ik vanmiddag opeens weer een grote pan met zelfgemaakte tomatensaus stond te maken en toen ik gisteren bedacht dat ik vandaag wel eens met de jongens naar de markt zou kunnen gaan. (en het ook deed )En dat ik weer de moed en het plezier vind in sporten en bewegen.
Tot op heden had ik gewoon de energie en de moed niet. Voelde ik me veel meer lusteloos en overmand door alles. Niets uit mijn handen komend en ook zo vaak gewoonweg verdrietig en overmand door een soort 'ik trek het niet meer gevoel'. De jongens uit handen gevend op het moment dat kozakkenman de deur binnen komt lopen.
En het gevoel dat ik mezelf zo lang -een beetje- kwijt was. Echt.. niet meer degene die ik zo graag wilde zijn. Noch in concentratie, noch in plezier. Want bijna alles leek wel een taak te zijn ipv ook blij te kunnen genieten.
Ik denk echt dat ook dat komt door al die hormonen die in dat stomme lijf gekomen zijn en nu er heel langzaam uit geraken. Ik ben er nog niet, maar wel op weg.
Het is echt niet zo dat het zo verschrikkelijk diep is gegaan. Maar ik denk dat er heel veel vrouwen last hebben van hormonale veranderingen tijdens en na je zwangerschap. Daarnaast denk ik ook dat dat soms pas duidelijk wordt na afloop wanneer je weer redelijk 'ontzwangerd' bent.
Wilde ik even gewoon even zeggen
regelmatig jank ik het uit van ellende nog. bij mij zijn veel dingen nog een taak idd, iets wat moet gebeuren. Ik ga ook sporten binnenkort en hoop dat dat gaat helpen ook. Mijn lijf begint aardig terug te plooien en dat maakt wel dat ik me al een stuk beter voel.Het is wat jij zegt. geen pnd, maar wel down en toestanden van alle hormonen
Maar het wordt beter
Lieve Sugar en yppy (en anderen) dit heeft natuurlijk niks met jullie te maken en ik bedoel er ook zeker niet mee te zeggen dat jullie er ook zo makkelijk wel weer komen, want dat is geen vergelijken.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Dit komt mss heel zweverig over , maar 'dat stomme lijf' van je heeft wél twee prachtige zoons gefabriceerd en gebaard..... Geef het wat meer credits.quote:Op maandag 26 februari 2007 22:08 schreef kozakken het volgende:
dat stomme lijf
, maar 'dat stomme lijf' van je heeft wél twee prachtige zoons gefabriceerd en gebaard..... Geef het wat meer credits.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Je prikt wel weer feilloos door een deel van de pijn heen Moonah
Lief dat je dat zo schrijft. Want dat heb ik me echt wel eens zelf voor moeten houden.
Want dat weet ik ook wel. En daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar dat is tegelijkertijd wat zwanger zijn twee keer met me gedaan heeft: me vervreemden van mijn lijf.
En ook dat komt nu gelukkig steeds meer in balans.
Lishe, fijn dat het je helpt bij het plaatsen van jouw gevoel. Want dat was ook een van de hoofdredenen waarom ik het deed. Zwanger zijn doet zo verschrikkelijk veel met je. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lijf. En die twee zijn toch echt met elkaar verbonden. (ook al wil ik dat wel eens vergeten )
Dus heel graag gedaan
-Nogmaals hier echt geen groot gedoe behalve mijn eigen gedoe. Het is alleen dat het me opeens zo opviel dat er wat watten verdwenen uit mijn hoofd. En dat ik dat echt, echt wijt aan hormonale schommelingen groter dan anders-
Lief dat je dat zo schrijft. Want dat heb ik me echt wel eens zelf voor moeten houden.
Want dat weet ik ook wel. En daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar dat is tegelijkertijd wat zwanger zijn twee keer met me gedaan heeft: me vervreemden van mijn lijf.
En ook dat komt nu gelukkig steeds meer in balans.
Lishe, fijn dat het je helpt bij het plaatsen van jouw gevoel. Want dat was ook een van de hoofdredenen waarom ik het deed. Zwanger zijn doet zo verschrikkelijk veel met je. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lijf. En die twee zijn toch echt met elkaar verbonden. (ook al wil ik dat wel eens vergeten )
)Dus heel graag gedaan
-Nogmaals hier echt geen groot gedoe behalve mijn eigen gedoe. Het is alleen dat het me opeens zo opviel dat er wat watten verdwenen uit mijn hoofd. En dat ik dat echt, echt wijt aan hormonale schommelingen groter dan anders-
Even een update van mij, ben weer bij de huisarts geweest om de medicatie te bespreken. Ik ga vanaf nu de dubbele dosering slikken (hormonen). Ik had een heel lage dosering en misschien maakt de verdubbeling wel dat ik er stabiel van word. Ik stelde dat zelf voor en de ha had blijkbaar dezelfde gedachte al.
Verder kan ik 20 maart terecht bij de psychotherapiepraktijk, voor het eerste van drie onderzoeksgesprekken. Niet heel snel, maar in elk geval een datum en vooruitzicht.
Het gaat nu wisselend, ben weer veel vaker verdrietig, boos en soms echt kwaad. Ik merk gelukkig dat als ik de tijd voor mezelf krijg en neem, dat ik dan wel in staat ben normaal te reageren op man en kinderen. Als ik die tijd niet krijg of zelfs iets dreig te móeten, komt de paniek en heb ik mijn emoties en woede niet meer in de hand. Ik hoop echt dat het misschien beter gaat, echt beter gaat, nu ik de medicatie kan verdubbelen.
Yppy, wil jij nog vertellen hoe het nu met je is? Of vind je het niet prettig dat te doen?
Verder kan ik 20 maart terecht bij de psychotherapiepraktijk, voor het eerste van drie onderzoeksgesprekken. Niet heel snel, maar in elk geval een datum en vooruitzicht.
Het gaat nu wisselend, ben weer veel vaker verdrietig, boos en soms echt kwaad. Ik merk gelukkig dat als ik de tijd voor mezelf krijg en neem, dat ik dan wel in staat ben normaal te reageren op man en kinderen. Als ik die tijd niet krijg of zelfs iets dreig te móeten, komt de paniek en heb ik mijn emoties en woede niet meer in de hand. Ik hoop echt dat het misschien beter gaat, echt beter gaat, nu ik de medicatie kan verdubbelen.
Yppy, wil jij nog vertellen hoe het nu met je is? Of vind je het niet prettig dat te doen?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hopelijk werken die extra hormonen. Ik weet niet precies wat die doen, is het een soort van milde AD of echt iets totaal anders? Soms dan denk je dat het beter gaat en dat je beter aan het worden bent en even later is het weer helemaal mis. Dat herken ik wel bij je. De ene keer ben je heel optimistisch dat het echt beter gaat en nu schrijf je juist weer dat het minder is.
Op zich wil ik het wel vertellen nog, maar ik vind het nu moeilijk wat er hier zou horen en wat in r&p. Ik slik nu sinds maandag AD en merk er niet echt iets van geloof ik. Ik ben wel al een paar dagen wat positiever, maar dat kan ook komen omdat ik weet dat het beter-worden-proces nu echt in gang is gezet. Over een uur kan dat zo maar over zijn. Ik ga elke dag wandelen met Anna, want dat is goed. Gisteren naar de kinderboerderij was het plan, maar die was vanaf drie verschillende kanten onbereikbaar van de modder. Normaal gesproken verheug ik me echt op zoiets (prachtig, al die diertjes), maar nu kon het me niks schelen. Het boeide echt niet. Wel makkelijk, maar niet zoals ik eigenlijk ben. Aan dat soort kleine dingetjes merk ik wel dat ik niet normaal ben.
Het doet met wel goed dat zowel de kinderarts (reguliere controle) als de psychiater hebben gezegd dat ik wel goed voor Anna zorg en dat zij er (nog) niet onder lijdt. Die laatste is aan het informeren naar een soort van moeder groepen om mijn band met Anna te versterken, maar ik heb gezegd dat ik nog niet zeker weet of ik zoiets zie zitten. Ze gaf al aan dat ik voor veel niet in aanmerking kom, omdat ik nog wel 'gewoon' functioneer. De meeste groepen zijn voor moeders waar het echt helemaal mis mee is. Is zoiets bij jou voorgesteld Sugar? Of bij iemand anders?
Op zich wil ik het wel vertellen nog, maar ik vind het nu moeilijk wat er hier zou horen en wat in r&p. Ik slik nu sinds maandag AD en merk er niet echt iets van geloof ik. Ik ben wel al een paar dagen wat positiever, maar dat kan ook komen omdat ik weet dat het beter-worden-proces nu echt in gang is gezet. Over een uur kan dat zo maar over zijn. Ik ga elke dag wandelen met Anna, want dat is goed. Gisteren naar de kinderboerderij was het plan, maar die was vanaf drie verschillende kanten onbereikbaar van de modder. Normaal gesproken verheug ik me echt op zoiets (prachtig, al die diertjes), maar nu kon het me niks schelen. Het boeide echt niet. Wel makkelijk, maar niet zoals ik eigenlijk ben. Aan dat soort kleine dingetjes merk ik wel dat ik niet normaal ben.
Het doet met wel goed dat zowel de kinderarts (reguliere controle) als de psychiater hebben gezegd dat ik wel goed voor Anna zorg en dat zij er (nog) niet onder lijdt. Die laatste is aan het informeren naar een soort van moeder groepen om mijn band met Anna te versterken, maar ik heb gezegd dat ik nog niet zeker weet of ik zoiets zie zitten. Ze gaf al aan dat ik voor veel niet in aanmerking kom, omdat ik nog wel 'gewoon' functioneer. De meeste groepen zijn voor moeders waar het echt helemaal mis mee is. Is zoiets bij jou voorgesteld Sugar? Of bij iemand anders?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, het gaat sinds het weekend weer rotter, ja. (Het weekendje weg was wél goed gewoon, hoor.)
De hormonen brengen de hormoonhuishouding weer in een beter evenwicht, zeg maar. Dus als zo'n depressie inderdaad een hormonenkwestie is, dan kan het slikken van dydrogesteron (Duphaston) je stemming en gemoed weer verbeteren. Ik zat op een lage dosering, omdat ik een middelmatige PPD heb, maar ik ga nu proberen of een normale dosering wel echt werkt.
Gekke gewaarwording, he, de dingen die je normaal leuk vindt, niet meer leuk vinden? Dat je nergens enthousiast over bent? Niet leuk ook.
Ik heb nooit iets gehoord over zo'n groep, voor mij was dat dus kennelijk niet nodig. Ik ben het daar zelf ook mee eens, ik kon wel alles doen qua verzorging. En zeker met de hulp van S en familie. De band met Storm is langzamer gegroeid dan met Maria en voelt nog steeds anders. Maar ik denk dat alle moeders met twee (of meer) kindjes dat misschien wel zo ervaren. Voor jou is het misschien lastiger beoordelen of je band met Anna er "genoeg" is, omdat ze je eerste kind is.
De hormonen brengen de hormoonhuishouding weer in een beter evenwicht, zeg maar. Dus als zo'n depressie inderdaad een hormonenkwestie is, dan kan het slikken van dydrogesteron (Duphaston) je stemming en gemoed weer verbeteren. Ik zat op een lage dosering, omdat ik een middelmatige PPD heb, maar ik ga nu proberen of een normale dosering wel echt werkt.
Gekke gewaarwording, he, de dingen die je normaal leuk vindt, niet meer leuk vinden? Dat je nergens enthousiast over bent? Niet leuk ook.
Ik heb nooit iets gehoord over zo'n groep, voor mij was dat dus kennelijk niet nodig. Ik ben het daar zelf ook mee eens, ik kon wel alles doen qua verzorging. En zeker met de hulp van S en familie. De band met Storm is langzamer gegroeid dan met Maria en voelt nog steeds anders. Maar ik denk dat alle moeders met twee (of meer) kindjes dat misschien wel zo ervaren. Voor jou is het misschien lastiger beoordelen of je band met Anna er "genoeg" is, omdat ze je eerste kind is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Toen ik afgelopen dagen de berichtgeving over het familiedrama in België hoorde, ben ik toch weer erg geschrokken. In een reportage werd genoemd dat de moeder in behandeling was voor een depressie.
Natuurlijk dacht ik aan jullie, en erachteraan dat het bij jullie allemaal vast niet zo erg is en zo ... maar het laat je ook niet echt los. Die vrouw was in behandeling, en toch ging het gruwelijk mis.
Schrikken jullie ook van dit soort berichten? Of heb je het gevoel dat het over een ander kaliber gaat?
Natuurlijk dacht ik aan jullie, en erachteraan dat het bij jullie allemaal vast niet zo erg is en zo ... maar het laat je ook niet echt los. Die vrouw was in behandeling, en toch ging het gruwelijk mis.
Schrikken jullie ook van dit soort berichten? Of heb je het gevoel dat het over een ander kaliber gaat?
... ♥ ik mis je ♥
O, maar voor Anna zorgen kan ik wel Sugar. Dat is het probleem eigenlijk. Er is wel wat voor moeders die niet weten wat ze met de verzorging moeten of die hun baby verwaarlozen. De psychiater heeft degene die dat voorstelde (ik zat daarbij, was telefonisch) meteen duidelijk gemaakt dat ik zoiets niet nodig heb. Het gaat meer om de band. Niet om het contact. We zingen, doen spelletjes, knuffelen enzo. Dat gaat allemaal goed. Het is meer mijn gevoel.
Weet je wat het stomme is phluphy, zoiets doet me eigenlijk niks. Ik vind het wel slecht van haar, dat wel, maar ik wordt er niet emotioneel van. Wat een jaar geleden zeker wel wat geworden. Ik zie dat echt als een andere situatie. Ik weet goed wat ik moet doen en dat doe ik ook. Ik heb dan ook geen enkele keer de behoefte gehad iets slechts te doen.
Er is wel wat voor moeders die niet weten wat ze met de verzorging moeten of die hun baby verwaarlozen. De psychiater heeft degene die dat voorstelde (ik zat daarbij, was telefonisch) meteen duidelijk gemaakt dat ik zoiets niet nodig heb. Het gaat meer om de band. Niet om het contact. We zingen, doen spelletjes, knuffelen enzo. Dat gaat allemaal goed. Het is meer mijn gevoel.Weet je wat het stomme is phluphy, zoiets doet me eigenlijk niks. Ik vind het wel slecht van haar, dat wel, maar ik wordt er niet emotioneel van. Wat een jaar geleden zeker wel wat geworden. Ik zie dat echt als een andere situatie. Ik weet goed wat ik moet doen en dat doe ik ook. Ik heb dan ook geen enkele keer de behoefte gehad iets slechts te doen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik zie het gelukkig wel als een ander kaliber, maar heb in het begin wel dwanggedachten gehad die niet leuk waren. Daar schrok ik dan zelf van. Maar het maakte me niet zó bang dat ik echt dacht dat ik Storm iets zou aandoen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hier was het dit weekend weer heel erg raak. Vrijdag en zaterdag echt 'crisis', heel rot. De dalen zijn er minder vaak, maar wel dieper dan ooit. Maakt me best bang en mijn omgeving nog meer, vanwege de heftige signalen die ik dan geef. Die signalen kloppen, die zijn er dan echt. De volgende dag of een paar dagen later is het dan wel afgezwakt of weer te doen in elk geval. Maar dat kan ik op zo'n moment of dag absoluut niet overzien en dus houdt het heel erg op dan. Niet leuk dus.
Ik zal zo blij zijn als ik mezelf gewoon weer leuk vind. En dan ook weer andere mensen en dingen leuk vind. Maar mezelf, niet meer mezelf zo makkelijk haten, stom vinden, lelijk en waardeloos. Dat echt, dat moet echt zo fijn zijn. Maar ergens zit het idee dat ik mezelf, mijn echte zelf, dus zonder allerlei strenge dingen vanuit mijzelf, dat ik die echte sugar stom, saai en lelijk vind. Dus die wil ik niet. En zolang dat zo is, ben ik dus gespannen en krampachtig bezig te zijn wie ik niet ben. Zoiets.
Ik zal zo blij zijn als ik mezelf gewoon weer leuk vind. En dan ook weer andere mensen en dingen leuk vind. Maar mezelf, niet meer mezelf zo makkelijk haten, stom vinden, lelijk en waardeloos. Dat echt, dat moet echt zo fijn zijn. Maar ergens zit het idee dat ik mezelf, mijn echte zelf, dus zonder allerlei strenge dingen vanuit mijzelf, dat ik die echte sugar stom, saai en lelijk vind. Dus die wil ik niet. En zolang dat zo is, ben ik dus gespannen en krampachtig bezig te zijn wie ik niet ben. Zoiets.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
ik begrijp nog steeds niet dat je zo lang blijft modderen sugar? wordt het niet eens tijd om over AD te praten? dit gaat toch niet zo meissie?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Belana, ik heb daar ook wel weer over gedacht, maar ik ben er nu ook wel echt heel bang voor, na Luchtbels ervaring laatst (heel, heel, heel veel last van bijwerkingen, echt ondraaglijk gewoon). En ik hoop steeds dat het dan met die psychotherapie gaat lukken, omdat het probleem van mezelf zo haten soms, wel echt een "bespreekprobleem" is, denk ik. Maar ik weet het ook niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
ieder mens reageert verschillend op AD. bijwerkingen heb je als je de medicijnen nodig hebt heb ik vaak gehoord. als je er niks van merkt, dan mis je ook die stofjes niet ofzo. de bijwerkingen kunnen de eerste weken wel erg zijn. zweetaanvallen e.d. (weten andere mensen met ervaring meer van dan ik) maar na een paar weken, als je ingesteld bent erop, dan kan je je echt veel beter voelen en dat gun ik je zo. het is niet iets wat jaren nodig is over het algemeen. het is weer af te bouwen. je hebt dan ook meer rust voor de psychotherapie lijkt me.
Dit lijkt me ook geen leven zo, toch? ik bedoel het niet rot, maar ik vind je wel een beetje eigenwijs
Dit lijkt me ook geen leven zo, toch? ik bedoel het niet rot, maar ik vind je wel een beetje eigenwijs
stormy waters...
sailin'
sailin'
Niet iedereen is gelijk Sugar. Ik had bijvoorbeeld helemaal geen last van bijwerkingen. Of wel, toch één, ik ben nog nooit in mijn leven zo gelukkig geweest als tijdens mijn AD periode. Ik voelde wel negatieve emoties, maar die waren afgevlakt. Mijn gelukgevoelens werden alleen maar versterkt.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 08:01 schreef Sugar het volgende:
Belana, ik heb daar ook wel weer over gedacht, maar ik ben er nu ook wel echt heel bang voor, na Luchtbels ervaring laatst (heel, heel, heel veel last van bijwerkingen, echt ondraaglijk gewoon). En ik hoop steeds dat het dan met die psychotherapie gaat lukken, omdat het probleem van mezelf zo haten soms, wel echt een "bespreekprobleem" is, denk ik. Maar ik weet het ook niet.
Verder echt helemaal nergens last van: ik werd niet dik, geen zelfmoordneigingen, geen droge mond, ik hoefde niet continue naar de wc, ik werd er niet druk van, ik ging er niet van trillen... niets!
Iedereen reageert anders op AD, en iedereen reageert anders op een bepaald medicijn. Wat bij Luchtbel niet aansloeg of zelfs meer kwaad dan goed deed, kan jouw redding zijn!
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Die band moet groeien YPPY, ook bij moeders niet depressief zijn.quote:Op vrijdag 2 maart 2007 14:29 schreef YPPY het volgende:
O, maar voor Anna zorgen kan ik wel Sugar. Dat is het probleem eigenlijk. Er is wel wat voor moeders die niet weten wat ze met de verzorging moeten of die hun baby verwaarlozen. De psychiater heeft degene die dat voorstelde (ik zat daarbij, was telefonisch) meteen duidelijk gemaakt dat ik zoiets niet nodig heb. Het gaat meer om de band. Niet om het contact. We zingen, doen spelletjes, knuffelen enzo. Dat gaat allemaal goed. Het is meer mijn gevoel.
Anna is een heel nieuw mensje, en dat nieuwe mensje moet je leren kennen. Ookal is ze jouw dochter, je kent haar toch nog niet goed. Zou je van een wildvreemde zeggen dat je die na een paar maanden al heel goed kent en dat je er een heel sterke band mee hebt. Nee toch? Van zo'n wildvreemde hou je ook niet, van je dochter wel (al denk je misschien soms van niet, wacht maar tot iemand haar iets aan probeert te doen, dan realiseer je je dat je dat de liefde wel degelijk heel diep zit). Straks, als ze meer op je kan reageren, als ze begint te praten, naar je toe loopt of kruipt en je een kusje geeft, dan realiseer je je plotseling dat die band er altijd al is geweest, maar dat die steeds sterker wordt.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
En je weet ook, dat ik nu niet weer zo heftig reageer. Ik snap dat je bang bent voor zoiets maar kijk maar liever naar Tinkepink. Ik heb een fout gemaakt, ik had eerder moeten stoppen terwijl het zo slecht ging maar ik wilde alleen maar vasthouden aan waarvan ik nog hoop zag dat het beter zou kunnen gaan. Stom. En weet je nog wat ik dacht? Als dit niet werkt of als ik er ziek van wordt dan wil ik niks anders meer proberen? Het gebeurde maar toch doe ik iets anders. Zo gaan die dingen soms. Maakt het niet leuk maar doorgaan moet soms toch maar gewoon. Ennuh.....Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest.....
Wacht eerst maar eens af wat dubbele dosis hormonen met je doet en psychotherapie en een hoop zonlicht die er vast gauw aankomt. Maar als je ooit eens moet, wees maar niet bang voor dat.
Wacht eerst maar eens af wat dubbele dosis hormonen met je doet en psychotherapie en een hoop zonlicht die er vast gauw aankomt. Maar als je ooit eens moet, wees maar niet bang voor dat.
Ik weet niet of het je helpt Sugar, maar ook ik heb weinig bijwerkingen gehad van AD's. Een weekje beroerd en toen werden de bijwerkingen rap minder. Elk mens is anders, elk mens reageert op zn eigen manier. Dat maakt het lastig te voorspellen, maar pik niet alleen de negatieve ervaringen eruit die je hoort... want er zijn evenzoveel of wellicht veel meer mensen die er niet zoveel last van hebben gehad.
Pas goed op jezelf!
Pas goed op jezelf!
Fake it till you make it...
Sugar wat rot van je weekend. Wat ik wel goed vind om te lezen is dat je minder vaak deze dips hebt, ik hoop dat die dalende lijn zich doorzet.
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
AD zijn over het algemeen een hulpmiddel bij.. ze maken stofjes aan die je mist bijv... het kan emoties uitvlakken en goede emoties wat versterken.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 09:34 schreef PM-girl het volgende:
Sugar wat rot van je weekend. Wat ik wel goed vind om te lezen is dat je minder vaak deze dips hebt, ik hoop dat die dalende lijn zich doorzet.
Misschien een hele stomme vraag, ik weet er niet zoveel van, maar onderdrukken AD een depressie of genezen ze het?
Zodat je niet nog depressiever wordt als je een therapie oid gaat volgen want dat doie je er wel bij.. over het algemeen dan.
Sommige mensen zijn gebonden aan a.d. en kunnen in de loop der tijd wel zonder therapie , maar blijven die stofjes missen. en dahn is het een stabilisator zeg maar.. ( dit is allemaal globaal genomen )
Engaging Infinite Improbability Drive..
Even een late reactie op Kozakken: maar ik vind jouw post heel, heel herkenbaar! Ik ben dan ook nog maar 2 maanden geleden bevallen.
Ik had die gevoelens wel veel minder toen ik nog maar 1 kindje had.
Ik had die gevoelens wel veel minder toen ik nog maar 1 kindje had.
Sugar, ik start vanaf morgen of vandaag ligt er maar net als ik voorbij de winkel kom, met sintjanskruid,
Eens kijken of dat beter overkomt bij mij, het is homeopatisch.
Misschien zou je dat ook eens kunnen aankaarten
Eens kijken of dat beter overkomt bij mij, het is homeopatisch.
Misschien zou je dat ook eens kunnen aankaarten
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Bar, heb je die Sintjanskruid in overleg met een arts? Of doe je het op eigen houtje? In NL is het geen officieel geneesmiddel, maar bv in Duitsland kun je het alleen op recept krijgen. Het is dus een best heftig middel! Omdat het een natuurgeneeskruid is (en niet homeopatisch), denken mensen vaak 'Baat het niet dan schaadt het niet'.
Sugar, ik sluit me aan bij eerdere posters. Je hoeft niet bang te zijn voor AD. Al snap ik dat wel, was ik ook toen ik eraan begon.
Sugar, ik sluit me aan bij eerdere posters. Je hoeft niet bang te zijn voor AD. Al snap ik dat wel, was ik ook toen ik eraan begon.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik doe het in overleg met de huisarts, ik kreeg de mogelijkheid om terug aan de ad's te gaan, lang over nagedacht maar wil er niet aan beginnen.quote:Op dinsdag 6 maart 2007 10:26 schreef Moonah het volgende:
Bar, heb je die Sintjanskruid in overleg met een arts? Of doe je het op eigen houtje? In NL is het geen officieel geneesmiddel, maar bv in Duitsland kun je het alleen op recept krijgen. Het is dus een best heftig middel! Omdat het een natuurgeneeskruid is (en niet homeopatisch), denken mensen vaak 'Baat het niet dan schaadt het niet'.
Dus nu dit maar proberen
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik hoop dat het je zal helpen, Bar...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ga er voorzichtig vanuit van welquote:Op dinsdag 6 maart 2007 11:08 schreef Moonah het volgende:
Ik hoop dat het je zal helpen, Bar...
Heb er in elk geval een goed gevoel over
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Sugar ook hier was de ad alleen de eerste week even doorbijten daarna ging het gewoon stukken beter en kreeg ik het gevoel weer te leven.
Yppy, how are you?
Ik zal al jullie ervaringen met AD ook in mijn hoofd probere te houden. Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Ik zal al jullie ervaringen met AD ook in mijn hoofd probere te houden. Gisteren weer haptotherapie gehad en het is wel echt goed enzo. Moeilijk en best confronterend, maar dat maakt het juist ook wel goed. Soms kom ik echt bij mijn gevoel en dat is al heel wat. Wel een aanrader voor mensen die dingen vaak te rationeel bekijken of mensen die hun eigen gevoel of zichzelf een beetje kwijt zijn.
Ik ben nu heel klein al wat meer naar mezelf aan het luisteren bij sommige dingen. Afspraken met mensen alleen als ik dat wil, naar boven gaan als er een vriend van S komt waarbij ik net te veel ongemak voel... Dat soort simpele dingen. Helpt wel iets in het voelen wat ik wil en het trouw blijven aan mezelf.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn om te horen Sugar dat je merkt dat het iets positiefs met je doet
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Wat zijn jullie enthousiast over zoiets kleins. Wat lief.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik vind het helemaal niks kleins.
En wie t kleine niet eert......
Je bent gewoon een kanjer van een mens Sugar!
En wie t kleine niet eert......
Je bent gewoon een kanjer van een mens Sugar!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
door al die kleine stapjes sta je straks ineens op die hele grote berg en kun je trots/blij zijn dat je het allemaal hebt overwonnen
Het is helemaal niet klein, Sugar. Juist het begin, bij je eigen gevoel leren komen en er dan ook nog naar durven te luisteren, dat vind ik een groot begin.quote:Op donderdag 8 maart 2007 09:36 schreef Sugar het volgende:
Wat zijn jullie enthousiast over zoiets kleins. Wat lief.
Goed dat je zo naar jezelf gaat kijken Sugar. Dat vind ik knap. Ik hoop dat ook snel te kunnen. Misschien moet ik de haptotherapie eens opperen, wat het voorstel nu is, weet ik niet of ik daar iets aan ga hebben. Hoe heb je besloten dat te gaan doen?
Het is erg druk geweest de afgelopen dagen, dus ik was maar weinig online. Even een update.
Mijn ervaringen met de AD zijn tot nu toe minder positief, ik ben bijna hele dagen misselijk en heb ontzettend veel dorst. Mijn honger en zin in eten is helemaal weg nu. Daardoor ben ik wel extra blij met de borstvoeding, die dwingt me te eten.
Gisteren heb ik er met een collega over gesproken. Zij heeft dit ook gehad na haar eerste bevalling. Echt zo fijn om irl iemand te kennen die het ook heeft meegemaakt, al is het voor haar 30 jaar geleden.
Morgen gaan we voor een lang weekend weg met schoonfamilie. Dan ben ik niet online dus. Zie ik best wel tegen op. Andere jaren vind ik het wel gezellig, maar nu is het zo lang en kijk ik al uit naar maandagavond als we weer thuis zijn. Zo jammer, als dingen die anders super-keigaaf-leuk zijn, maar nu niets doen.
Het is erg druk geweest de afgelopen dagen, dus ik was maar weinig online. Even een update.
Mijn ervaringen met de AD zijn tot nu toe minder positief, ik ben bijna hele dagen misselijk en heb ontzettend veel dorst. Mijn honger en zin in eten is helemaal weg nu. Daardoor ben ik wel extra blij met de borstvoeding, die dwingt me te eten.
Gisteren heb ik er met een collega over gesproken. Zij heeft dit ook gehad na haar eerste bevalling. Echt zo fijn om irl iemand te kennen die het ook heeft meegemaakt, al is het voor haar 30 jaar geleden.
Morgen gaan we voor een lang weekend weg met schoonfamilie. Dan ben ik niet online dus. Zie ik best wel tegen op. Andere jaren vind ik het wel gezellig, maar nu is het zo lang en kijk ik al uit naar maandagavond als we weer thuis zijn. Zo jammer, als dingen die anders super-keigaaf-leuk zijn, maar nu niets doen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik kan me voorstellen dat dat nu een opgave is, om 'gezellig' een lang weekend weg te gaan met schoonfamilie. Hopelijk heb je het toch nog een beetje fijn. Kun je niet eerder teruggaan als je je helemaal onprettig voelt? Dan heb je minder het idee dat je de tijd 'moet' uitzitten tot maandagavond. Succes YPPY.
Oh, Yppy, wat naar van die AD. Dat lijkt me dus echt ondraaglijk.
En probeer je zoveel mogelijk aan jezelf te denken dit weekend? Je zegt dat je dat ook nog niet zo kan, zo afgaan op en luisteren naar je gevoel (zoals ik hierboven postte), maar probeer het maar wel. En laat je erin helpen door J. Want als je ineens allemaal dingen doet die 'moeten' wordt je nare gevoel alleen maar erger, denk ik. (Heb ik altijd)
Sterkte.
En probeer je zoveel mogelijk aan jezelf te denken dit weekend? Je zegt dat je dat ook nog niet zo kan, zo afgaan op en luisteren naar je gevoel (zoals ik hierboven postte), maar probeer het maar wel. En laat je erin helpen door J. Want als je ineens allemaal dingen doet die 'moeten' wordt je nare gevoel alleen maar erger, denk ik. (Heb ik altijd)
Sterkte.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Volgens mij is depressief zijn veel ondraaglijker hoor Sugar. Met AD kun je stoppen of overstappen naar een ander middel (het is soms even zoeken naar het juiste medicijn). Stop je, dan zijn de bijwerken ook snel weg.quote:Op donderdag 8 maart 2007 13:01 schreef Sugar het volgende:
Oh, Yppy, wat naar van die AD. Dat lijkt me dus echt ondraaglijk.
Op depressief zijn heb je veel minder invloed.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
